<< ร้ายซ่อนรัก >>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: << ร้ายซ่อนรัก >>  (อ่าน 483881 ครั้ง)

ออฟไลน์ lolata

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #330 เมื่อ23-01-2014 01:40:23 »

ขอปรานปนุตบ้างได้ไหมอ่ะ เชียคู่นี้มากๆเลยค่ะ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #331 เมื่อ23-01-2014 04:42:32 »

อีกคู่มัวแต่งอนกัน คู่นี้เค้ามีเซ็กส์....โฟนกันแล้วนะ :haun4:

ออฟไลน์ GintoniC

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 829
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #332 เมื่อ23-01-2014 05:01:34 »

อยากให้คู่นี้เลิฟๆ กันเร็วๆ จังอิอิ :hao7:

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #333 เมื่อ23-01-2014 05:25:31 »

โหหห คิดถึงพัทอ่ะ

ออฟไลน์ ๐๐ตะวัน๐๐

  • ๐๐๐ลูกตาล๐๐๐
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #334 เมื่อ23-01-2014 12:17:02 »

 :jul1: เซ๊กโฟนกันซะงั้น

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #335 เมื่อ23-01-2014 16:38:22 »

 :m25: 

ออฟไลน์ Paii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #336 เมื่อ23-01-2014 16:51:06 »

อร๊ายยยยย
นี่มันอะร๊ายยยยย เซ็กโฟนหรือนี่  :pighaun:

อีกคู่นึงเขาไปไกลแล้วนะ
พัทใจอ่อนยังเอ่ย

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #337 เมื่อ23-01-2014 17:22:24 »

 :L1: :mew1: :L1: :mew1:

ออฟไลน์ MinKKniM

  • 난 널 사랑해 동해
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 15 (22/01/2557)
«ตอบ #338 เมื่อ24-01-2014 08:23:55 »

โห...คู่นี้มีความสัมพันธ์แบบก้าวกระโดดมากกกกก 55555

ยังรอดูความสามารถของโมกข์ ว่าจะจัดการพัทธ์ได้ยังไง


ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #339 เมื่อ26-01-2014 12:58:39 »


                          ร้ายซ่อนรัก

                          บทที่ 16


พัทธ์ยอมรับกับตัวเองว่าเขากำลังหลบหน้าโมกข์ มนัญชัย ตั้งแต่ผู้ชายคนนี้ประกาศชัดเจนว่าจะตามตื้อ

พัทธ์จนถึงที่สุด

สมองของเขาส่วนหนึ่งบอกตัวเองว่าเป็นเพราะเขายังโกรธและเหม็นหน้ากับพฤติกรรมที่ผ่านมาของโมกข์

จึงไม่อยากเห็นหน้าหรือเสวนาด้วย แต่อีกด้านหนึ่งของหัวใจพัทธ์ไม่อยากที่จะยอมรับว่าเป็นเพราะเขากลัว

เปล่า…พัทธ์ไม่ได้กลัวโมกข์จะมาทำร้ายหรือรังแกอีก แต่ที่กลัวคือหัวใจของตัวเอง

ยิ่งอยู่ใกล้มากขึ้น เขาก็ยิ่งรู้ซึ้งถึงเสน่ห์ของโมกข์ ความเข้มแข็งสมชาย ความร้อนแรงของสายตายามที่จ้อง

มองมามันทำให้หลายคนหลอมละลายได้ ก็แม้แต่พัทธ์ที่ไม่ใช่ฝ่ายรับยังอดใจแกว่งไม่ได้เมื่อสบตาคู่นั้น

ด้วยเหตุนี้เขาจึงพยายามหลบเลี่ยงเมื่อโมกข์เริ่มปฏิบัติการ “ตื๊อ” โดยการขับรถมารับเขาถึงบ้านในตอนเช้า

วันรุ่งขึ้นเพื่อไปทำงาน แม้ว่าพัทธ์จะทำหน้าเคร่งยืนยันเป็นกระต่ายขาเดียวว่าเขาจะไม่ยอมขึ้นรถไปกับ

โมกข์ แต่ผู้ชายร่างยักษ์กลับบังคับโดยแบกร่างของเขายัดเข้าไปในรถอย่างง่ายดาย แถมยังไปนั่งรอตลอด

ทั้งวันที่เขาทำงานอยู่

อีก 2-3 วันต่อจากนั้น พัทธ์จึงนอนตื่นเช้าขึ้นและรีบออกจากบ้านให้เร็วขึ้นจนโมกข์ขับรถมาเจอแต่บ้านที่

ว่างเปล่า พอตกตอนเย็นพัทธ์ก็อาศัยรถจักรยานยนต์ของลูกศิษย์ให้ขี่มาส่งที่หน้ามหาวิทยาลัยเพื่อเลี่ยง

การเผชิญหน้า

“อาจารย์จะหลบเฮียเขาได้สักกี่วันฮะ”

กลุ่มลูกศิษย์ที่สนิทสนมต่างก็ส่ายหัวเมื่อเห็นอาจารย์ของตนทำอย่างนั้น แล้วก็ต้องมานั่งหาวหวอดอยู่ที่

โกดังฝึกงาน

“ผมว่าอาจารย์ก็ยอมๆ ญาติดีกะเฮียยักษ์เขาไปเหอะ”

อีกคนยุส่งจนเขาต้องชี้หน้าด้วยความเคือง

“นี่แค่เขามานั่งคุยด้วยไม่กี่วัน พวกเอ็งก็แปรพักตร์ไปเข้าข้างเขางั้นเหรอ”

บรรดาลูกศิษย์ส่ายหน้าพรืด แข่งกันยิ้มแหย

“ใครบอกว่าพวกผมจะไปเข้าข้างเฮียยักษ์ พวกผมก็ต้องเข้าข้างอาจารย์สุดที่เลิฟของเราอยู่แล้ว”

เหมือนโมกข์จะรู้แกว พัทธ์ทำอย่างนั้นได้ไม่กี่วัน โมกข์ก็เปลี่ยนวิธีมาเป็นขับรถมานอนรอเขาอยู่หน้าบ้าน

ตั้งแต่ดึก แล้วก็บุกเข้ามานั่งรอในบ้านตั้งแต่ย่ำรุ่งจนเขาหนีไม่ได้ พอตกเย็นพัทธ์ก็ถูกล้อมหน้าล้อมหลังไป

ด้วยพวกลูกศิษย์ทะโมน แล้วพวกนั้นก็พยักเพยิดให้โมกข์มาคว้าตัวเขาขึ้นรถไปร้านอาหารเพื่อกินอาหาร

เย็นก่อนกลับบ้านได้สำเร็จ

ทุกอย่างที่โมกข์ทำ มันทำให้เขารู้ว่าความอดทนของโมกข์สูงจริงอย่างที่เขากล่าว แต่ความอดทนของพัทธ์

กำลังจะหมดลงจนอาจต้องตัดสินใจทำอะไรให้เด็ดขาดลงไป

“ท่านคณบดีแจ้งข่าวกับผมว่าคุณจะขอถอนตัวจากโปรเจ็คที่คุณทำอยู่ แล้วให้อาจารย์คนอื่นมาทำต่อ เป็น

เรื่องจริงใช่ไหม”

โมกข์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อขับรถมาส่งพัทธ์ที่หน้าบ้านในตอนค่ำ จนพัทธ์ต้องหลบตาจาก

สายตาตัดพ้อคู่นั้น

“คุณทำอย่างนั้นเพราะมันใกล้ถึงวันที่จะต้องไปทดลองงานที่ไร่ของผมแล้ว คุณทำเพราะไม่อยากอยู่ใกล้ผม

ใช่ไหมพัทธ์”

“คุณก็เข้าใจอะไรได้เร็วดีนี่”

พัทธ์แต่งเสียงเยาะหยันทั้งที่ใจของเขาอ่อนวูบเมื่อเห็นโมกข์หรุบตาเศร้าลง จนเขาต้องเตือนตัวเองว่า

อย่าได้ใจอ่อนให้ผู้ชายเลวๆ คนนี้เด็ดขาด

โมกข์ถอนหายใจเมื่อหันไปมองซีกหน้าขาวจัดที่นั่งอยู่ข้างๆ แม้แต่หน้าของเขาพัทธ์ก็คงไม่อยากจะมองเมื่อ

พัทธ์นั่งคอตั้งมองตรงไปข้างหน้า โมกข์เห็นแค่ขนตาเป็นแพของดวงตาคู่สวยที่ซ่อนอยู่หลังแว่นบาง

“สิ่งที่คนสำนึกผิดอยากได้มากที่สุด คือโอกาส”

โมกข์ทอดเสียงอย่างท้อแท้

“แต่นี่ แม้แต่โอกาส ผมก็คงจะไม่ได้รับมัน”

โมกข์เปิดประตูก้าวลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูให้พัทธ์ก้าวลงมายืน พัทธ์ใจหายเมื่อเห็นดวงตาที่

เคยมั่นใจเป็นนิจกลับมัวหมอง

“คุณเข้าไปในบ้านแล้วพักผ่อนเถอะ นอนหลับฝันดีนะครับพัทธ์”

โมกข์โน้มตัวมากดริมฝีปากลงไปที่หน้าผากของพัทธ์แผ่วเบาและอ่อนโยน ความอบอุ่นแล่นไปทั่วร่างตั้งแต่

หัวจรดเท้าจนพัทธ์นึกเสียดายที่โมกข์ถอนริมฝีปากออกไป โมกข์สบตากับพัทธ์อีกครั้งก่อนที่จะเดินกลับไป

ที่ฝั่งคนขับแล้วขับรถจากไปในความมืด ทิ้งไว้แต่พัทธ์ที่ยืนว้าวุ่นใจกับสิ่งที่เขาตัดสินใจทำลงไป






เสียงเคาะประตูห้องพักอาจารย์ดังขึ้นแล้วประตูจึงเปิดออกพร้อมกับใครบางคนที่ก้าวเข้ามา สร้างความ

แปลกใจให้แก่พัทธ์เป็นอันมาก

ปราบ เจ้าของอินไฟไนท์อินดัสเตรียลยืนเด่นด้วยท่าทีสง่า เขาก้าวเข้ามาคลี่ยิ้มให้พัทธ์พลางยื่นมือมาจับ

ทักทาย

“สวัสดีครับ อาจารย์พัทธ์”

“ครับ สวัสดีครับคุณปราบ มาหาถึงที่นี่มีอะไรให้รับใช้หรือเปล่าครับ”

“โอ๊ะ …ไม่ครับ ไม่ได้มีเรื่องรบกวนเรื่องงาน แต่มีเรื่องส่วนตัวก็เลยตรงดิ่งมาที่นี่ คงไม่รบกวนเวลาของคุณ

นะครับ”

ปราบพูดเสียงนุ่มแต่มีพลังชัดถ้อยชัดคำตามบุคลิก พัทธ์สบตาจริงจังคู่นั้นพลางนึกเปรียบเทียบกับแววตา

ร้อนแรงตามอารมณ์ของใครอีกคนที่เป็นเพื่อนสนิทแล้วก็คิดว่าช่างแตกต่างจนไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเพื่อน

กันได้

แล้วทำไมเขาจะต้องไปคิดถึงคนนิสัยเสียคนนั้นด้วยเล่า พัทธ์บ่นตัวเองแล้วดึงความสนใจกลับมาหาปราบ

“เรื่องส่วนตัว หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องของ…”

พัทธ์เลิกคิ้วถาม ปราบพยักหน้ารับ

“ครับ ก็เรื่องของคนที่คุณก็รู้ว่าใครนั่นแหละ วันนี้ผมมาเป็นฑูตสันติภาพแทนเพื่อนของผม งั้นผมจะไม่

อ้อมค้อมล่ะ อันดับแรกผมอยากให้คุณพัทธ์ดูรูปในซองนี้ก่อน”

ปราบเปิดกระเป๋าเอกสารเนื้อดีออกแล้วดึงซองสีน้ำตาลในนั้นมาส่งให้ พัทธ์รับมาเปิดซองแล้วหยิบรูป

ขนาดโปสการ์ดหลายใบในซองออกมาดู เมื่อเห็นภาพทั้งหมดคิ้วที่พาดเฉียงเหนือดวงตาคู่สวยก็ขมวดแน่น

ก่อนที่จะเงยหน้ามามองปราบแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“รูปพวกนี้คืออะไร แล้วคุณเอามาให้ผมดูทำไม”

“ใจเย็นครับคุณพัทธ์ ผมจะอธิบายให้คุณฟัง รูปพวกนี้คือรูปที่นักสืบของโมกข์ไปสืบพฤติกรรมของกานต์

แฟนเก่าของคุณมาได้ ผมทราบมาว่าคุณกับกานต์คบกันได้ราวหนึ่งปีแล้ว แต่รูปนี้…”

ปราบชี้ไปที่รูปหนึ่งในมือพัทธ์

“นักสืบไปหามาได้จากกล้องวงจรปิดในฟิตเนสที่กานต์ไปเล่นเมื่อเจ็ดเดือนก่อน คุณก็เห็นว่าเขากอดจูบอยู่

กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณ ส่วนรูปนี้…”

ปราบชี้ไปทางรูปอีกใบ

“ได้มาจากกล้องวงจรปิดของโรงแรมม่านรูดเมื่อสามเดือนก่อน ที่ถ่ายรถยนต์ที่ขับเข้ามาใช้บริการ คุณจะ

เห็นว่ากานต์นั่งรถเข้าไปกับผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่คุณและไม่ใช่ผู้ชายคนที่เห็นในฟิตเนส รูปพวกนั้นเกิดก่อนที่

คุณและกานต์จะรู้จักโมกข์ด้วยซ้ำไป”

หัวใขของพัทธ์กระตุกด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีดซ้ำที่แผลเก่า มือสั่นไหวโยนรูปพวกนั้นคว่ำลงบน

โต๊ะทำงานเพราะพัทธ์ไม่อยากเห็นมันอีก เขาก้มหน้าลงเพื่อซ่อนรอยเจ็บช้ำของดวงตาแล้วเอ่ยถามปราบ

ด้วยเสียงขุ่นแค้น

“ผมจำเป็นที่ต้องรู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรือ”

“จำเป็นมากครับ ผมรู้ว่าคุณเจ็บปวดเมื่อถูกคนรักหักหลัง ทั้งผมและโมกข์เข้าใจอย่างมากด้วย เมื่อโมกข์

พบคุณและเริ่มสนใจคุณ เขาก็เริ่มสืบประวัติจนรู้ว่าคนที่คุณคบอยู่ด้วยไม่ได้จริงใจกับคุณแม้แต่นิดเดียว

เขาก็เลยคิดว่าคุณควรจะเลิกกับกานต์เสียเพื่อไม่ให้คุณถูกหลอกไปมากกว่านี้”

พัทธ์แค่นยิ้มหยัน

“เขาก็เลยใช้ตัวเองเป็นเครื่องมือให้ผมได้รู้งั้นสิ”

ปราบถอนใจ

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ ข้อเสียของเพื่อนผมคือมันเป็นคนบุ่มบ่ามไม่คิดหน้าคิดหลังให้รอบคอบ นึก

อยากจะทำมันก็ลงมือโดยไม่นึกว่าเรื่องมันอาจจะพัวพันยุ่งเหยิง แต่คุณพัทธ์ครับ วิธีการมันอาจจะผิดแต่

ผมอยากให้คุณพัทธ์เข้าใจในเจตนาของโมกข์”

ปราบวิงวอน

“ผมพูดหยาบๆ เลยนะ ต่อให้ไม่มีโมกข์ แฟนของคุณเขาก็ไม่ได้มีคุณแค่คนเดียว เขาพร้อมที่จะมีคนอื่นอีก

หลายคนทั้งที่ยังคบกับคุณอยู่และคุณก็ไม่มีทางรู้ ด้วยความช่ำชองในการสับหลีกของกานต์ โมกข์มันรู้เรื่อง

พวกนี้แต่มันก็เก็บรูปไว้ ไม่ได้เอามาให้คุณเห็นเพราะกลัวว่าคุณจะทำใจไม่ได้ นี่แหละคือความจำเป็นที่ผม

ต้องโขมยรูปพวกนี้มาให้คุณเพราะอยากให้คุณเข้าใจโมกข์”                                           

ปราบอธิบายยาวยืด

“ผมกับโมกข์เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน ผมรู้ว่าเพื่อนของผมเป็นคนอ่อนไหวง่าย”

พัทธ์กระพริบตาปริบๆ เมื่อปราบพูดประโยคนี้ เขาเงยหน้ามาสบตาปราบเพื่อขอคำยืนยัน เมื่อคำว่า

อ่อนไหวง่ายมันดูไม่เข้ากับคนร่างยักษ์เอาเสียเลย

“เพื่อนของผมไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เพราะแม่ของโมกข์หนีไปตั้งแต่ยังเด็กและพ่อของมันก็เสียใจจนฆ่า

ตัวตายต่อหน้ามัน จนโมกข์กลายเป็นเด็กกำพร้าพร้อมกับปมปัญหาที่ฝังลึกอยู่ในใจ คุณเป็นคนแรกที่ทำให้

โมกข์เปลี่ยนไป คุณทำให้มันต้องยอมก้มหัวให้ความรัก”

ดวงตาจริงจังของปราบสะท้อนให้พัทธ์รู้ว่าทั้งหมดที่พูดเป็นเรื่องจริง พัทธ์อึ้งเมื่อรู้เรื่องในอดีตของโมกข์

ผู้ชายคนนั้นต้องขมขื่นอยู่กับอดีตที่ปวดร้าวมาตลอดชีวิต ยิ่งปราบเล่าให้ฟังว่าเมื่อเขารู้จักโมกข์ใหม่ๆ

โมกข์นอนผวากับฝันร้ายและตื่นมานอนคุดคู้ร้องไห้เกือบทุกคืน

“โมกข์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพราะคุณ ผมดีใจมากรู้ไหม ผมอยากจะขอโอกาสให้เพื่อนผมสักครั้ง ไม่ต้อง

มากมายหรอก แค่เริ่มจากศูนย์ไม่ต้องติดลบอย่างที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว”

ปราบลุกขึ้น เขารวบรูปทั้งหมดกลับใส่ซองเอกสารแล้วลุกขึ้นยืนก้าวเดินไปที่ประตูเมื่อเห็นว่าพัทธ์ยังนั่งนิ่ง

ครุ่นคิดในสิ่งที่เขาพยายามอธิบาย

“คนที่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคุณ ผมเสียดายนะถ้าคุณจะไม่รับเขาไว้พิจารณา”                   

ปราบทิ้งท้ายก่อนก้าวออกจากห้อง





โมกข์ถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้เมื่อรู้สึกเซ็งกับเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิต

เขาบอกกันว่าทำผิดแค่ครั้งเดียวก็เป็นบาปตราหน้าติดตัวไปจนตาย นี่เป็นครั้งแรกที่โมกข์เข้าใจมันลึกซึ้ง

ก้าวยาวๆ เข้าไปในบริษัท โมกข์เดินแวะทักทายรัตนาที่แผนกประชาสัมพันธ์พร้อมถามถึงกานต์ที่หายหน้า

ไปจากการทำงานตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง

“กานต์ลาป่วยค่ะ หลังจากนั้นก็โทรมาใช้สิทธิ์ลาพักร้อนต่ออีก รวมแล้วหายไปเป็นอาทิตย์ นี่พี่ก็วิ่งวุ่นไป

หมด ขาดมือดีมาช่วยงาน”

รัตนาถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยพลางขอตัวไปทำงานต่อ โมกข์จึงได้เดินไปนั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้อง

ทำงาน

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น โมกข์มองชื่อของคนที่โทรเข้าแล้วรีบรับสาย

“สวัสดีครับท่านคณบดี ครับ…ว่าไงนะครับ โอ เป็นเรื่องที่ผมยินดีที่สุดเลยครับ…ไม่เร็วไปหรอกครับ ผม

พร้อมต้อนรับอยู่แล้ว ครับ ได้ครับ ยินดีอย่างยิ่ง สวัสดีครับ”

โมกข์กดปิดโทรศัพท์ด้วยหัวใจที่พองโตกับข่าวดีที่สุดตั้งแต่เกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นมา





เมื่อประตูรถคอนเทนเนอร์ที่บรรจุเครื่องจักรทางการเกษตรขนาดใหญ่อยู่ภายในถูกปิดลงก่อนที่คนขับจะ

เริ่มต้นเดินทางนำไปสู่จุดหมาย บรรดาลูกศิษย์ทะโมนทั้งหลายที่ต้องติดตามไปช่วยงานราวสิบคนจึงได้เดิน

จับกลุ่มกันไปที่รถตู้ พัทธ์เดินตามไปติดๆ

“เดี๋ยว จารย์ จะทำไรนี่”

ลูกศิษย์คนนึงกางแขนกันท่าอยู่หน้าประตูทางขึ้นรถ พัทธ์ยืนทำหน้างง

“ก็จะขึ้นรถสิวะ”

“โอ๊ย ม่ายด้าย รถตู้เต็มแล้วครับ แค่พวกผมก็อัดกันแน่นแล้ว จารย์มาอีกคนก็นั่งไม่สบายหรอก”

อีกคนรีบเอ่ยห้าม คราวนี้พัทธ์ท้าวเอวมองอย่างเอาเรื่อง

“ไม่ให้ขึ้นแล้วผมจะไปยังไงครับ ท่านนักศึกษาที่เคารพ นั่งอัดกันไปก็ได้นี่ครับท่าน จะเดือดร้อนอะไรกัน

ครับ”

“แล้วอาจารย์จะมานั่งเบียดให้มันอึดอัดทำไมครับ ในเมื่อคันโน้นยังว่างและรอผู้โดยสารคนสำคัญอย่าง

อาจารย์ไปนั่งให้ชิลๆ”

คนที่ดูเรียบร้อยสุดชี้ไปทางรถยนต์หรูคันใหญ่ที่เจ้าของยืนส่งยิ้มมาให้ พัทธ์เห็นแล้วก็รีบหลบตาหันมาแยก

เขี้ยวใส่ลูกศิษย์

“เอ็งอยากชิลก็ไปนั่งแทนสิ ข้าจะนั่งรถตู้โว้ย”

เมื่ออาจารย์ทำท่าจะก้าวขึ้นรถตู้ บรรดาลูกศิษย์จอมชงทั้งหลายจึงกรูกันยึดตัวไว้ แล้วลากมาส่งหน้ารถหรู

อย่างรวดเร็ว

“พามาส่งแล้วนะเฮีย”

คนที่ดูซ่าสุดกระซิบกับโมกข์

“อย่าลืมมอลต์สกัดบ่มสามสิบปีที่เราตกลงกันไว้นะ”

โมกข์หัวเราะร่า ยื่นมือไปจับกับคนพูด

“ด้วยความยินดี ไปถึงจะจัดหนักให้เลย”

เด็กๆ หัวเราะกันคิกคักแล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถตู้ ทิ้งไว้ให้คนเป็นอาจารย์ยืนเงียบอยู่ต่อหน้าเจ้าของทุน

โมกข์มองหน้าพัทธ์แล้วยิ้มให้ รอยยิ้มที่ทำให้พัทธ์แทบสะดุดลมหายใจตัวเองเมื่อเผลอมอง

“ผมดีใจนะที่คุณเปลี่ยนใจกลับมาทำโปรเจ็คนี้ ดีใจที่การเดินทางกลับบ้านครั้งนี้ของผมจะมีคุณร่วมทางไป

ด้วย”

“ผมก็แค่ไม่อยากทิ้งงานกลางคันเท่านั้นแหละ”

พัทธ์รีบออกตัว เมื่อรู้สึกร้อนซู่ไปทั้งหน้ากับสายตาของโมกข์ที่มองมา

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ผมก็ดีใจทั้งนั้นแหละ ขึ้นรถกันดีกว่าจะได้รีบเดินทาง”

โมกข์คว้ามือของพัทธ์ส่งให้เข้านั่งทางตอนหลังแล้วเขาก็ก้าวตามไปนั่งคู่

“ออกรถได้แล้วคำปัน”

คำปันรับคำสั่ง ก่อนที่รถยนต์คันใหญ่จะออกตัวอย่างนุ่มนวล

“ปล่อยมือผมได้แล้ว”

พัทธ์สั่งเสียงเขียวเมื่อมือของเขายังอยู่ในอุ้งมืออุ่นของโมกข์แม้ว่าเขาจะดึงมือออกมาแต่โมกข์ก็ยังไม่ยอม

ปล่อย

“อย่าบ่นหน่อยเลยน่า ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ”

แล้วโมกข์ก็หลับตาลงเอนตัวพิงไปกับเบาะนุ่ม ไม่สนใจกับพัทธ์ที่ยังหน้ามุ่ย

ทิวทัศน์สองข้างทางทำให้พัทธ์ตื่นเต้นไปกับการเดินทางครั้งนี้ เขาปล่อยใจให้เพลิดเพลินไปกับมัน เมื่อคิด

แล้วว่าสิ่งที่ตัดสินใจลงไปน่าจะถูกต้อง ความกังวลก็หายไปเกือบหมด ก่อนที่จะรู้สึกง่วงงุนไปกับแอร์เย็นๆ

ภายในรถ เขาพิงศีรษะไปกับเบาะแล้วจึงหลับไปในที่สุด

โมกข์ลืมตาขึ้นมามองภาพนั้นแล้วยิ้ม เขาเอนตัวไปจูบเบาๆที่ไรผมพลางเอื้อมมือมาโน้มตัวของพัทธ์ให้

เอนมาซบลงที่ไหล่ของเขา มือของพัทธ์ยังอยู่ในการเกาะกุมจากมือแกร่ง

“คำปัน ขับรถนิ่มๆ หน่อยนะ อาจารย์พัทธ์หลับอยู่”

คำปันมองภาพนั้นผ่านกระจกมองหลังอย่างสะท้อนใจ เมื่อคิดว่าถ้าใครบางคนที่รออยู่มาเห็นภาพนี้เข้า

ใครคนนั้นจะเสียใจแค่ไหน เขานึกสงสารโอบกิจขึ้นมาครามครัน เขาตัดสินใจเฉียบพลันว่าเขานี่แหละที่จะ

ทำให้โอบกิจเลิกเศร้าโศกจากความผิดหวัง

รถยนต์แล่นเร็วไปตามทาง ตรงไปสู่วิถีชีวิตใหม่ที่รออยู่ เส้นทางที่ไม่มีใครรู้ว่าจะต้องเผชิญกับอะไรบ้างใน

เบื้องหน้านั้น






จบบทที่ 16


By Belove




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-01-2014 13:49:55 โดย Belove »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
« ตอบ #339 เมื่อ: 26-01-2014 12:58:39 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #340 เมื่อ26-01-2014 13:45:02 »

ทั้งปราบทั้งลูกศิษย์ช่วยดันขนาดนี้ พัทจะไปไหนรอด   :hao6:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #341 เมื่อ26-01-2014 14:19:43 »

ลูกศิษย์ตัวแสบยอมช่วยเฮียโมกข์
แลกของมึนเมา สมควรไหมเนี่ย?

พัทธ์กองหนุนโมกข์เยอะจะรอดไปได้นานแค่ไหน
เหมือนใจอาจารย์สุดหล่อเริ่มหวั่นไหวด้วยแระ

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #342 เมื่อ26-01-2014 14:26:14 »

เชียร์กันออกนอกหน้าเลยนะ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #343 เมื่อ26-01-2014 14:40:53 »

อุต๊ะ! มีกองหนุนเยอะขนาดนี้ พัทธ์จะหนีไปไหนรอดเคอะ :z1:

ออฟไลน์ GETIIZ

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #344 เมื่อ26-01-2014 14:51:38 »

ขำพวกลูกศิษย์ทะโมนทั้งหลาย เป็นใจให้อาคุณเฮียโมกข์เหลือเกินนน 5555555555555
อดีตโมกข์นี่ยิ่งกว่าขมขื่นนะ แม่ทิ้งไป ซ้ำร้ายพ่อยังมาฆ่าตัวตายต่อหน้า
แค่โตมาเป็นผู้เป็นคนได้ก็ดีจะแย่ละ
สิ่งที่โมกข์ทำผิดไป มันเลวร้ายก็จริง แต่จากนี้ต่อไป โมกข์ต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยความจริงใจให้อาจารย์พัทธ์เห็นนะ

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #345 เมื่อ26-01-2014 15:05:10 »

ลูกศิษย์ก็เป็นใจกันเหลือเกิน
ส่วนคำปันก็ชัดเจน
แต่เราไม่อยากให้กานเจอเรื่องแย่ๆ ไปกว่านี้แล้วนะ

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #346 เมื่อ26-01-2014 15:05:43 »

นักศึกษาแสบจริงๆ เข้าข้างเฮียยักษ์กันหมด อิอิ

ออฟไลน์ bvan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #347 เมื่อ26-01-2014 15:16:11 »

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :a5:
อยากรู้ว่าพอไปอยู่แล้วจะเป็นไงต่อ.......เค้าใจร้อนอ่ะ :serius2:

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #348 เมื่อ26-01-2014 15:25:26 »

ลูกศิษย์ดีจริงนะเออ
คำปันเราห่วงโอบกิจสุดอ่ะ

ออฟไลน์ waza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #349 เมื่อ26-01-2014 15:31:39 »

พัทธ์ จะหนีไปไหนรอดด หึ หึ :hao3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
« ตอบ #349 เมื่อ: 26-01-2014 15:31:39 »





ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #350 เมื่อ26-01-2014 15:51:10 »

ไปช่วยกานต์หน่อยค่ะ (ใจอ่อนซะงั้น)

ชอบให้มันแฮปปี้ทั้งหมด งะ  :mew2:

ออฟไลน์ GintoniC

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 829
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #351 เมื่อ26-01-2014 16:19:34 »

ขอให้มีแต้ความสุขนะ

ออฟไลน์ bennnyyy

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 791
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #352 เมื่อ26-01-2014 17:13:39 »

ลูกศิษย์น่ารักมาก

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #353 เมื่อ26-01-2014 21:21:19 »

ลูกศิษย์ร่วมมือขนาดนี้คงจะไม่รอดแน่ๆ


พัทธ์เริ่มใจอ่อนแล้วอะดิรออ่านตอนต่อไปค้าบ

ออฟไลน์ toshika

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 819
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #354 เมื่อ26-01-2014 22:29:24 »

มีเพื่อนดี มีแบล้้คอย่างเด้้กๆแบบนี้อาจารยืืไม่รอด หรอกหุๆ

รอติดตามจ้า

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #355 เมื่อ26-01-2014 23:04:26 »

 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ppoi

  • When nothing goes right... GO LEFT.
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 720
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-12
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #356 เมื่อ27-01-2014 00:07:26 »

ตอนนี้... แอบห่วงกานต์เบาๆ คือกานต์เลวจริงและสมควรได้รับอะไรตอบแทนความเลว แต่น่าจะเป็นครั้งเดียวจบ โดนล่ามไว้ใช่งานเหมือนไม่ใช่คนแบบต่อเนื่องมันโหดไป...

ว่าแต่ว่า... ขนาดเป็นเรื่องก่อนจะรู้จักกันก็ยังหามาได้อีกนะ หรือมีคนตามสืบเรื่องกานต์อยู่แล้วกัน แปลกอยู่นา คือถ้าติดตามแล้วถ่ายรูปในช่วงติดตามสืบอยู่ก็ว่าไปอย่าง แต่เอารูปที่ผ่านมาแล้วเป็นเดือนๆมาได้ไงง่ะ ใครสืบใครถ่าย คือต้องมีคนตามอยู่แล้ว แล้วไปเอารูปมาได้ เพราะกล้องวงจรปิดตามสถานที่ต่างๆอ่ะ ถ้าไม่มีไรเค้าจะรันทับอันเก่าไปเรื่อยๆ เต็มที่ก็สองเดือนได้ ไม่เก็บไว้เพราะมันเปลืองเมม แปลว่าต้องมีคนตามสืบอยู่ก่อนสินะ...

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #357 เมื่อ27-01-2014 00:24:16 »

ลูกศิษย์อาจารย์พัทธ์แต่คน 55555555555555 ทำตัวดีๆ นะโมกข์ อย่าทำให้อาจารย์เสียใจล่ะ

รอตอนต่อไปค่า

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #358 เมื่อ27-01-2014 01:59:05 »

ไม่แคล้วๆ 555+
เส็ดแน่ๆ

ออฟไลน์ McKnight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 329
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 16 (26/01/2557)
«ตอบ #359 เมื่อ27-01-2014 02:13:22 »

ไปถึงไร่ของโมกข์ อาจารย์พัทธ์จะรอด...มั้ย??
ลุ้นให้ไม่รอดครับ ฮ่าๆ ฮ่าๆ

ส่วนคำปันต่อไปคงไม่ต้องพึ่งโทรศัพท์แล้วสินะ
ชอบคำปันนะ ดูจริงใจแต่ไม่ใสซื่อ?? 

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด