- 2 -“ดูแลตัวเองให้ดี ตั้งใจเรียนเข้าล่ะ” แม่มักกำชับเช่นนี้ประจำ “ครับ..” แม่ยิ้มให้ทุกครั้งเมื่อเขารับคำ ผักตบเข้าใจดีทำไมแม่ถึงเน้นปลูกฝังให้เขาเป็นคนสู้คน
เพราะชีวิตแม่เจอคนเอาเปรียบรังแกตลอด เพาะบ่มนิสัยให้เข้มแข็งหันหน้าเข้าชน แม่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสียรู้
ด้วยการเป็นฝ่ายยอมมามาก การยอมคนใช่จบเรื่องทุกอย่างได้ แม่จึงเปลี่ยนความคิดยอมหักไม่ยอมงอ
เพียงแต่แม่มักสู้อย่างโผงผาง ซึ่งหน้าไม่มีเล่ห์มุมช่อนเหลี่ยมเลยแม้แต่น้อย ผิดกับเขาโดยสิ้นเชิง เหลี่ยมจัดคือ ‘ผักตบ’
“พี่ตบครับ บ่ายนี้ว่างไหม” นั่งไม่ทันไร ลูกค้าขาประจำบุกประชิดตัวทันที แต่เป็นเรื่องดีที่เขาแอบยิ้มอยู่ในใจ
“เกรย์มีอะไรครับ” เลิกคิ้วเล็กน้อย รอฟังคำตอบ เหยื่อที่ไม่ต้องลงทุนวางกับดักล่อ..ก็เดินเข้ามาติดบ่วงเขาเอง
“คือ..เกรย์อยากชวนพี่ตบไปหาอะไรทาน” ท่าทางเขินอายจนหน้าขาวขึ้นสี เขาพอจะเดาความต้องการอีกฝ่ายออก
“ทานข้าวอย่างเดียว..หืม” ใช้น้ำเสียงเรียบลื่น วางท่าสบายๆ
“กะ..เกือบอาทิตย์แล้วนะครับ พี่ตบไม่มีเวลาให้เกรย์ ยังไงวันนี้..” สุดท้ายก็เผยความต้องการจนได้
แม้สายตาคนทั่วไปมองเกรย์ใสซื่อ เขารู้จักเกรย์ดีไม่ได้ใสอย่างที่เห็น ออกจะร้อนแรงเจนโลกเสียด้วยซ้ำ
ที่ยอมลงทุนเข้ามาตีสนิทเพราะต้องการร่างกายเขาต่างหาก ทุกอย่างย่อมมีสิ่งแลกเปลี่ยน เขาสามารถสนอง
ในสิ่งที่เกรย์ต้องการให้ได้ ก็ต้องยอมจ่ายในราคาที่สูงพอสมควร ใครจะมองว่าเขาไร้ศักดิ์ศรีไม่เคยสนใจ
คนเหล่านั้นไม่ได้มาจุนเจือยามที่เขาลำบาก ตอนไม่มีจะกินเสียหน่อย..
“พี่เคยบอกเกรย์ไปแล้ว พี่ต้องทำงานพิเศษ วันนี้พี่มีเวลาให้เกรย์ 2 ชั่วโมง ตกลงไหม”
ความจริงช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่สะดวก เป็นช่วงรอบเดือนมาต่างหาก จึงไม่สามารถมอบความสุขให้ใครได้
“เกรย์บอกไม่ต้องทำงาน พี่มาอยู่คอนโดให้เกรย์ดูแลก็พอ พี่ตบต้องการเงินเดือนเท่าไหร่ เกรย์ให้ได้”
ผักตบแค่ยิ้มมุมปากไม่ตอบรับ กิริยาที่เขาทำกลับสะดุดตา ดูเท่มีเสน่ห์เกินห้ามใจ นี่คือเหตุผลที่หนุ่มหน้าขาวกระเป๋าหนา
ดีกรีลูกชายนักธุรกิจร้อยล้านหลงใหลได้ปลื้ม ถึงกับยอมลงทุนออกปากรับเลี้ยงแทบไม่เสียเวลาคิด เขาต้องการเงิน
ปัญหาคือไม่สะดวกมากกว่า โดยเฉพาะช่วงรอบเดือนมาให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด อีกอย่างเขาไม่ต้องการทิ้งแม่เล็ก
ให้อยู่เพียงลำพัง เรื่องนี้สำคัญที่สุด เขามีแม่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่รักผูกพันมาก คือเหตุผลที่ไม่เคยรับปากใคร..
“พี่ว่าเราคุยเรื่องนี้เข้าใจเสียอีก ถ้าเกรย์ยืนกรานให้พี่ทำในเรื่องที่ไม่สะดวกใจ พี่กับเกรย์คงต้องยุติ”
คำตอบที่เอ่ยจากปากได้รูป สีหน้าแววตาไม่บ่งบอกอารมณ์ให้คาดเดา เล่นเอาคนฟังถึงกับหน้าซีดใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
บทหนุ่มหล่อสุดฮอตจะเล่นตัวก็น่ากลัวอย่างที่เห็น
“ครับๆ..เกรย์เข้าใจแล้วจะไม่เซ้าซี้พี่อีก บ่ายสองพี่รอเกรย์ที่นี่น๊า เราไปหาของอร่อยทานกัน
พี่อยากได้อะไรเกรย์ตามใจทุกอย่าง ขออย่างเดียวให้เวลาเกรย์บ้างนะครับ” หน้าคมเข้มพยักรับ
รอยยิ้มดีใจประดับบนหน้าขาวใสของลูกคนมีอันจะกินทันที ก่อนทิ้งหางตาให้ ค่อยลุกเดินหันหลังออกไปจากโต๊ะ
หลังได้คำตอบสมใจตามความประสงค์
“ไงไอ้ตบ..กูเห็นหลังน้องเกรย์ไวๆ ล็อกตัวมึงอีกแล้วสิ” โต้งเพื่อนร่วมคณะฯ เดินเข้ามาที่โต๊ะพร้อมทักทายหนุ่มหล่อเลือกได้
“อืม” รับคำสั้นๆ ถึงแม้โต้งจะเป็นเพื่อนที่พูดคุยสนิทที่สุด แต่ก็ใช่เป็นคนไว้ใจได้ เรียกได้ว่าเขาแทบไม่มีเพื่อนสนิท
ที่ไว้ใจสักคน คบได้ผิวเผินไม่ลึกซึ้ง เท่าที่เขามีประสบการณ์ คนที่เข้ามาตีสนิทมักพิศมัยในรูปร่างหน้าตา
หวังแค่ร่างกายเขาสนองตัณหา ส่วนคนที่ไม่หวังก็มักอยากได้ข่าวไปเม้าท์มอย ยอมรับไม่มีใครไม่รู้กำพืดของเขา
ว่ามีแม่เป็น ‘โสเภณี’ ส่วนเขาก็มีอาชีพไม่ต่างเท่าไหร่ กลับกันแค่ว่า..เขาเลือกจะขายให้ใครมากกว่า
“มึงนี่เสน่ห์แรงฉิบ มีแต่คนดังป้อทั้งหญิงทั้งชาย ถามจริงตกลงมึงไม่คิดจะคบใครจริงจัง กูถามเพราะห่วงภาพพจน์มึงนะเพื่อน
มีแต่คนเก็บเอาไปพูดสนุกปาก ผักตบสุดหล่อวิทยาศาสตร์ปีสอง แค่มีเงินก็ได้กินตับ” นี่คือเหตุผลที่เขาไม่เคยให้โต้งล้ำเส้น
ใช่มีตังค์แล้วได้กินตับเขาเสียหน่อย แต่ข่าวมักใส่สีตีไข่ให้ดูเกินจริง ข่าวฉาวของเขามีมาตั้งแต่มัธยม ไม่ใช่เพิ่งเริ่มขึ้นที่นี่
ที่มาดังช่วงนี้เพราะพวกโรงเรียนเก่าดันติดที่นี่ไม่น้อย เรื่องของเขาจึงเป็นกระแสเริ่มต้นตั้งแต่วันรับน้อง
“อยากพูดเชิญพวกมันพูดไป..” ยักไหล่เห็นเป็นเรื่องไร้สาระ
“เพราะมึงเป็นแบบนี้คนถึงหมั่นไส้ ไม่สนฟ้าฟันพวกกระเป๋าหนักควงได้ไม่ซ้ำหน้า ไอ้พวกที่แห้วแดกเลยหมายหัว”
ทำไมจะไม่รู้ตัวว่าโดนคนเกลียดแค่ไหน ส่วนใหญ่ก็พวกขี้อิจฉา เพราะไม่มีปัญญาจีบคนที่เข้าหาเขา
จึงพลอยหาเรื่องอยู่เนืองๆ แอบกัดลับหลัง จนข่าวฉาวเขาดังเป็นพลุแตก
“ขอบใจที่ห่วง กูไม่ใส่ใจหมาเห่าใบตองแห้ง กูอยู่ของกูดีๆ ไม่ได้วุ่นวายใคร พวกที่เข้ามาล้วนเป็นฝ่ายวิ่งชนกูเอง
ไม่ได้ไปหลอกใครนี่หว่า” โต้งเถียงไม่ออกเพราะมันคือเรื่องจริง แต่ก็อดหมั่นไส้เพื่อนรูปหล่อที่ไม่ต้องทอดสะพานขายขนมจีบ
กลับมีแต่คนพร้อมจะวิ่งเข้าใส่
มีรูปเป็นทรัพย์บุคลิกดูน่าค้นหา ล่อตาล่อใจนักล่ากินตับให้ลงทุนลงแรงเป็นที่สุด..บทสนทนายุติเท่านั้น
เมื่อได้เวลาขึ้นเรียน สองหนุ่มจึงพากันเดินขึ้นตึกโดยไม่ทันเฉลียวใจ ว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองตามแผ่นหลังกว้างของหนุ่มร่างสูง..
ด้วยอาการเคียดแค้นหมายหัว..
“อ๊ะ!..อึก..อ้าห์..พี่ตบ..เจ็บ..เบาๆ..อืออๆๆ” เสียงครางพร่าของคนที่จมอยู่ในอารมณ์ตัณหา แม้ปากจะบอกให้เบา
แต่แขนเรียวกลับตวัดกอดยึดไหล่กว้างไว้แน่น สะโพกเล็กกระเด้งรับการโจ้นจ้วงของสะโพกแกร่ง
ซึ่งกำลังส่งแรงกระแทกกระทั้นท่อนเนื้อขนาดเขื่อง ผลุบเข้าออกช่องทางหวานรุนแรงไม่มีผ่อนปรน
เจ้าของร่างสูงรู้ดีว่า คนใต้ร่างตัวขาวชอบให้เขารุนแรงมากแค่ไหน ยิ่งส่งแรงอัดหนักหน่วงเท่าไหร่
อีกคนก็กรีดร้องเท่าตัว แต่ร่างกายกลับตอบสนองร่อนสะโพกเด้งรับ โอบรัดเขาไว้ไม่ให้ผละห่าง
“พั่บๆ!!..ตับๆ!!..อ้าห์..ซี้ดด!!” เสียงซี้ดปากครางรับเสียงหนั่นเนื้อกระทบดังให้ได้ยิน ใบหน้าขาวบิดเบี้ยวเหยเก
ปากสีสดบวมเจ่อเพราะจูบจาบจ้วงบดคลึงไม่มีอ่อนโยน ผักตบคือหนุ่มที่สนองเซ็กส์ให้เกรย์ได้ถึงใจยากมีใครเทียบได้
เรียกได้ว่าความเชี่ยวชาญชำนาญขั้นเทพ
เครื่องเคราอลังการงานสร้าง อาวุธประจำกายโอฬารสะใจ ไม่นับหุ่นงามกล้ามสวยสมบูรณ์แบบ
กลิ่นกายหนุ่มเร้าอารมณ์ทำให้เขาหลงจนโงหัวแทบไม่ขึ้น..อย่าว่าแต่เกรย์หนุ่มไฮโซที่หลงผักตบหัวปักหัวปำ
ยังมีอีกหลายรายที่คลั่งไคล้ทุ่มทุนสู้ ขอแค่ได้หนุ่มหล่ออย่างผักตบมาร่วมเตียง
“กรี๊ดดด!!..ซี้ดดด!!!..โอววว!!” และแล้วเสียงกรีดร้องทิ้งท้ายก่อนระเบิดปลดปล่อยน้ำรักเมื่อถึงฝั่งฝัน
พุ่งกระเซ็นเลอะเทอะเปรอะหน้าท้อง ผักตบโจนจ้วงกดลึกกระหน่ำย้ำไปอีกหลายครั้ง..ค่อยปลดปล่อยตามติด
“พี่ตบอยากได้กล้อง samsung nx300 มากหรือครับ” หลังเสร็จกามกิจ หนุ่มหุ่นเพรียวหน้าขาวซึ่งอิงแอบซบอกแกร่ง
ถามสิ่งที่เขาดันรู้มา แน่นอน..ถ้าเจ้าของเรื่องไม่เจตนาให้อีกฝ่ายรู้มีหรือจะรู้ได้ แค่โบว์ชัวร์ที่เขาตั้งใจเปิดเผยให้เห็น
ว่าสนใจอยากได้กล้องราคาเลขหกหลัก..ก็เข้าแผน
“ครับ..คงได้แต่อยากอ่ะนะ” ผักตบทอดเสียงเนือย บ่งบอกโอกาสที่จะได้ครอบครองของตัวเอง
“ทำไมทำเสียงแบบนี้ ทำอย่างกับของล้ำค่า มันจะซักเท่าไหร่กัน”
เกรย์ชะโงกหน้าจ้องสบตาคม..ซึ่งดูมีเสน่ห์ชวนหลงไหลยิ่งนัก
“ก็มันจริง..สำหรับเกรย์อาจดูจิ๊บจ๊อย แต่พี่ไม่ใช่” สีหน้าไม่ถึงกับสลดหดหู่แต่ก็ดูไม่ดีนัก
แค่นี้ก็ทำให้หนุ่มหน้าขาวรู้สึกเห็นใจเหลือคณา
“แหม..พี่ตบก็ช่างประชดเนอะ เอาอย่างนี้ วันนี้ค้างกับเกรย์ พรุ่งนี้เราไปถอยมากันเลย เกรย์ซื้อให้”
ผักตบชักสีหน้าเคร่งทันที ภายในใจไม่มีใครคาดเดาออก ว่าเขากำลังแอบยิ้มเมื่อฟังข้อเสนอจากอีกฝ่าย
“เกรย์รู้ใช่ไหมพี่ไม่ค้างกับใคร พี่ทิ้งแม่อยู่คนเดียวไม่ได้ ถ้าอยากซื้อให้พี่แต่มีเงื่อนไข..ไม่ต้องก็ได้ครับ”
เรื่องค้างคืนเป็นเงื่อนไขส่วนตัวที่เขาตั้งมั่นกับตนเอง ไม่เคยค้างกับคู่นอนคนไหนไม่ว่าใครทั้งนั้น
ตราบใดที่ยังหาคนไว้ใจที่เขาพอจะฝากชีวิตให้ได้ เขาจะไม่ค้างคืนด้วยเด็ดขาด ว่ากันว่าคนเรามีช่วงอ่อนแอที่สุด
คือช่วงเวลาหลับ..?
“เฮ้อ!..สุดท้ายเกรย์ก็ไม่สามารถขอพี่ค้าง” หนุ่มเกรย์ถอนหายใจ สีหน้าผิดหวังฉายชัด
แค่ต้องการเรียกร้องความเห็นใจ ทำไมผักตบจะดูไม่ออกรู้ไม่ทันกับจริตมารยาพื้นฐานเหล่านี้
“พบกันครึ่งทาง พรุ่งนี้พี่มีเวลาให้เกรย์ครึ่งวันเช้า พี่มีเรียนบ่าย” เพียงเท่านี้ ก็สามารถเรียกรอยยิ้มกว้างของหนุ่มหน้าขาว
ไม่สนว่าตัวเองมีเรียนช่วงเช้า มาดหมายโดดเรียนแทบไม่เสียเวลาคิด การใช้เวลากับหนุ่มหล่อระดับผักตบ
เจ้าของข่าวฉาวแต่เรทติ้งวงการคนดังในมหา’ลัย พากันสนใจพุ่งเป้าแข่งกันลงทุนสยบ..น่าสนยิ่งกว่าเดือนมหา’ลัยเสียอีก
ว่ากันว่า..ถ้าผักตบยอมประกวดเดือนมหา’ลัย ตำแหน่งนี้คงไม่มีใครชนะ เจ้าตัวดันปฏิเสธเสียงแข็ง
ไม่มีรุ่นพี่คนไหนสามารถบังคับเขาด้วย เขาจึงเป็นเพียงคนเดียว ที่มีทั้งคนชื่นชมและหมั่นไส้ในเวลาเดียวกัน
เพราะเป็นคนมีจุดยืนนิสัยเข้าถึงยาก..ซ้ำคาดเดาความคิดไม่ออก ถึงแม้มีฐานะเข้าขั้นลำบาก
กลับไม่อาจบดบังรัศมีเจิดจ้าไปได้ ผักตบจึงกลายเป็นหนุ่มหล่อผู้มีฐานะด้อย..ที่โดดเด่นมากที่สุดอยู่ในขณะนี้..
ตัดสินใจมาอัพตอนแรกให้ก่อน หลังจากได้รับกำลังใจจากนักอ่านแฟนนิยาย
คอมเม้นท์ กดเข้ามาอ่านกันในยอดวิวที่น่าประทับใจที่สุด เลยคิดว่าอัพตอนแรกให้อ่านในวันหยุด
แทนการขอบคุณจากใจคนเขียนเช่นกันค่ะ
ตอน 2 เจอกันวันพุธทีเดียวนะคะ ไม่สปอยเนื้อเรื่องล่วงหน้า ให้คนอ่านคาดเดาเอาเอง
แต่พล็อตเรื่องร่างไว้จนจบแล้วค่ะ ตอนนี้ทยอยลงรายละเอียดในแต่ละตอน
การันตีปมเงื่อน และความมันส์ ติดตามกันต่อไปค่ะ
รักคนอ่านที่น่ารักเป็นที่สุด 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
