ผมชอบสไตล์การเขียนของคุณ wordslinger นะ เรื่องสั้นหลายเรื่องเขียนได้ดี เนื้อเรื่องสมเหตุสมผล เคลียร์เมนหลักๆทุกอย่างจบภายใน series chapter สมกับความหมายของเรื่องสั้น
ผมมีข้อสังเกตนึง [เพิ่งมีโอกาสได้ไปย้อนอ่านเรื่องเก่าๆของพี่คนแต่งมา] คือ วรรณกรรมหลายเรื่องของคุณ wordslinger มีพื้นเพตัวละครเอกเป็นชาวต่างจังหวัด หรือไม่ก็การดำเนินเรื่องก็อยู่ในฉากของต่างจังหวัดนะครับ
ซึ่งจุดนี้ต้องขอชม ว่าทำออกมาได้ดีมาก เห็นภาพตามและได้อารมณ์ร่วมเป็นอย่างดี ฉากหลายฉากค่อนข้างนุ่มนวลและเนิบนาบดี ที่สำคัญคือฉากอัศจรรย์ไม่ซอฟท์เกินไป หนักหน่วงตามโทนเรื่องได้ดี การบรรยายลักษณะเพศก็ทำได้ดี ส่วนตัวผมไม่รู้สึกว่ามันติดเรทนะ (ผมยังคิดว่ามันแรงกว่านี้ได้อีกนะ เพราะเท่านี้ก็รู้สึกค่อนข้างโอเค แต่ถ้าแรงกว่านี้มันก็ยังทำได้และไม่น่าเกลียดครับ) อีกเรื่องคือฮา ผมคิดว่าเรื่องของคุณ wordslinger ค่อนข้างเป็นนิยายคลายเครียดนะ ตัวประกอบแทบทุกเรื่องมีเพื่อเพิ่มความสนุกสนานจริงๆ
ข้อเสียเดียว คือ เมื่อเราเห็นสไตล์การเขียนแบบนี้ซ้ำมากๆเข้า ฟีลลิ่งที่เรามีต่อตัวละครมันจะดรอปลงครับ การที่ตัวละครเอกคิดไม่ค่อยต่างกัน มันเริ่มทำให้ผมรู้สึกว่า โมเด็ม ส้ม ต้นกล้า เตเต้ ไม่ค่อยแตกต่างกันสักเท่าไหร่ ประกอบกับที่ตัวพระเอกค่อนข้างใสและเรียบง่าย ทำให้กราฟมันค่อนข้าง stable ความรู้สึกมันไม่ค่อยพีคเท่าไหร่ (จุดพีคที่ทำได้ดีมาก คือฉากอัศจรรย์ครับ ทั้งพีคทั้งเร้า ละเมียดละไมและไม่ลามกเกินไป)
ดังนั้น ผมเลยชอบเรื่อง 'ผู้ชายไม้ประดิษฐ์' ครับ เพราะว่านฤเบศเป็นตัวเอกที่เปิดตัวได้แหวกกว่าพระเอกทุกเรื่อง (และคาดหวังว่านิสัยของเขาจะเท่แหวกกว่าคนอื่นๆด้วย) ยังไงก็ติดตามอยู่นะครับ ^.^