อุบัติรัก....พิเศษวาเลนไทน์
วาเลนไทน์.....สำหรับผู้ชายที่ได้รักมาแบบปุบปับนั้นมันย่อมมีความหมายและเกิดการคาดหวังกันทั้งนั้นล่ะ
หัวถั่วที่ได้รับการใส่ปุ๋ยอย่างสม่ำเสมอก็เช่นกัน.......
เมตตาเดินผิวปากลงมาจากชั้นบนอย่างอารมณ์ดีขั้นสุด มันเลยไปสะดุดตาบุพการีที่กำลังสาละวนอยู่กับการทำงานบ้านจนเกิดความหมั่นไส้ลูกชายที่หลั่นล้าเกินเหตุ
"ไง สุดหล่อ เฟี้ยวเลยนะวันนี้ มีนัดกับใครที่ไหนล่ะ"
เมตตายิ้มรับก่อนจะยักคิ้วให้แม่และเพิ่มระดับความน่าหมั่นไส้ไปอีกเท่าตัว
"มีนัดกับแฟนอะแม่ วันนี้วันวาเลนไทน์นะ....รู้ยัง"
"เหรอ....เลยแต่งตัวซะ 'สด' กลบความจริงเลยเนอะ" แม่ยักคิ้วตอบ เห็นเลยว่าแขนเครื่องดูดฝุ่นในมือแม่สั่นเชียว
"เอ....ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงเคลือบแคลงในคำว่าสดที่เสียงสูงของแม่หรอกเนอะ ใช่ปะ"
"ไม่มี๊ ไม่มี แม่ไม่ใช่คนอย่างนั้นเมตก็รู้"
"นั่นสินะ แล้วแม่ว่าวันนี้เมตหล่อปะ"
"ก็.....พอดูไดอะนะ เมตจะหล่อกว่านี้ ถ้าเมตรู้จักเลือกชุดแบบพอดีๆ ไม่ใช่ชุดที่ลิเกขนาดนี้อะลูก"
"ทำไมอะแม่ วันนี้วันวาเลนไทน์ ใส่เสื้อลายดอกสีสรรสดใสก็ถูกแล้วไงครับ"
"แต่เมตอะ 'สด' เกินไป 'ดอก' เกินไป มันเกินพอดีน่ะแกเข้าใจมั้ย"
เมตตาก้มมองตัวเองก่อนจะส่ายหน้าเลิกคิดมาก มั่นใจสุดว่าๆว่าชุดนี้เหมาะแล้วสำหรับวันแห่งความรักวันนี้
ถ้าหากคนที่นัดเอาไว้และเมตรอคอยการมาของคนๆนี้จะไม่ได้มาด้วยชุดธรรมดาๆ กางเกงยีนขาดๆและเสื้อยืดสีหม่นที่สกรีนข้อความ "โปรดมีรสนิยม" เต็มหน้าอกหรามาขนาดนี้
รู้สึกขึ้นมาทันทีเลยว่าถ้าเชื่อแม่แล้ววิ่งขึ้นไปเปลี่ยนให้ธรรมดาๆก็ดี
หรรษามามือเปล่า....ไม่มีดอกไม้ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความโรแมนติกอะไรเลยอย่างที่เคยเป็นมา ปกติธรรมดามากกกก
แต่วันนี้มันวาเลนไทน์นะเว้ย......วันพิเศษๆ สำหรับคนรักกันอะ มันจะคิดไม่ได้เลยเหรอวะ ขนาดเมตตาไม่ได้ฉลาดอะไรมากยังรู้เลยว่าวันนี้ควรทำอะไร
"เมตนอกจากไปวิทลัยด้วยกันแล้วมึงมีงานเลี้ยงฉลองศาลพระภูมิที่ไหนอีกรึเปล่า"
นี่ไงเล่า คนรักที่ทำลายความมั่นใใจของหัวถั่วไปจนหมดสิ้น ถ้าไม่ติดว่าหรรษาเร่ง เมตตาอยากจะวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดนัก วันนี้กลายเป็นตัวตลกในวันแห่งความสุขชัดๆเลย
แม่วางเครื่องดูดฝุ่นเอาไว้ ทักทายหรรษาตามประสาลูกเขยสุดที่รักก่อนจะส่งยิ้มละมุนมาให้เมตตาเป็นอย่างสุดท้าย
"สู้ๆนะ"
คำพูดสั้นๆของแม่ที่ไม่รู้ความหมายว่าจะต้องสู้กับอะไรดังขึ้นมาเรียกสติให้รีบวิ่งขึ้นรถหรรษาไปโดยไม่คิดอะไรอีก
"เป็นอะไร"
"เปล่า" ฤกษ์ไม่ดีอย่างที่คิดไว้แถมยังเสียเซ้ลอีก
วาเลนไทน์ วันเสาร์ วันหยุด ที่วิทยาลัยไม่น่าจะมีอะไรนี่หว่า แล้วใครกันวะที่จัดให้วันนี้เป็นวันทำความสะอาดวิทยาลัย เมตได้แต่มองสภาพตัวเองกับงานที่อยู่ตรงหน้าอย่างปลงๆ
วิทยาลัยเด็กช่าง ทุกคนอยู่ในชุดที่เตรียมมาเพื่อทำงานหนัก ดูแต่ละคนยิ้มแย้มและขยันขันแข็งกับงานตรงหน้า เมตตาเองก็ต้องหยุดความฟุ้งซ่านของตัวเองและทำงานเหมือนๆกับทุกคน เพราะเมตเองก็เรียนที่นี่ สถานที่ที่เขากับหรรษาจะต้องสืบทอดต่อไปจากพ่ออีกนานเท่านาน
"ปะ กินข้าวกัน"
หรรษาตบบ่าเมียหนุ่มอย่างแรง แรงมากพอที่จะทำให้เมตถลึงตามองเพื่อให้หรรษาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีอีกที
"หนอย เหี้ยนี่ ใช้แรงงานกูแล้วพาไปเลี้ยง เค้าเรียกว่าตบหัวแล้วลูบบั้นท้ายชัดๆ"
เมตตาลูบหลังตัวเองป้อยๆ ปากขมุบขมิบตลอดเวลาแต่ก็เดินตามหรรษาไปแต่โดยดี
รางวัลสำหรับแรงงานคงไม่พ้นร้านประจำที่อยู่ริมทางอย่างเคย เมตจำทางไปได้ดีไม่ต่างจากทางกลับบ้าน ที่สำคัญร้านขายกล้วยทอดร้านนั้นวันนี้ไม่มีกระทะทอดกล้วยอย่างเคย หน้าร้านที่เคยโชว์กล้วยไว้อย่างอลังการงานสร้าง วันนี้มีแต่ดอกกุหลาบสีแดงและชมพูทั้งของไทยของนอกให้เลือกซื้อหาอย่างหน้าหมั่นไส้
"มึงอยากได้ดอกไม้เหรอเมต"
อยู่ๆหรรษาก็โพล่งถามขึ้นมาไม่ให้เวลาตั้งตัว
"ห๊ะ เออ อืม เอ้ย เปล่าๆ "
"ดอกไม้ ไม่พรุ่งนี้มะรืนนี้แม่งก็เหี่ยว ต่อให้แช่ M150 แช่น้ำตาลหรือแช่ฟอมาลีนแม่งก็เหี่ยว แต่มึงรู้มั้ยอะไรที่ยาวนานกว่านั้น"
"อะไร"
"การกระทำไง หรือมึงจะเถียง"
"กูเนี่ยนะ จะเถียงว่าที่ ผอ.วิทยาลัยอย่างมึง ไม่กล้าหรอกหรรษา"
"อย่ามางอนแล้วพาลกวนตีนสิวะ เป็นเมียพี่ต้องอดทน พลาดแล้วมึงต้องรับสภาพนะเว้ยเมต"
"รู้แล้ว แต่ก็แค่คิดว่าถ้าได้รับดอกไม้จากแฟนมันก็เท่ดีนะ ว่ามั้ย ใครๆก็ถือกันทั้งนั้นแหละ เท่จะตาย"
"เท่ตรงไหนวะ ผู้ชายเดินถือดอกกุหลาบแดง สาวแตกฉิบหาย"
"มันไม่ได้แบ่งแยกตรงผู้หญิงผู้ชายเว้ยหรรษา คนบ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างมึงจะมาเข้าใจอะไรล่ะ การได้รับดอกไม้มันหมายถึงว่าคนได้รับมีแฟนแล้วเว้ย"
"สรุปว่ามึงอยากได้ดอกไม้ใช่มั้ยเมต"
"ก็นะ สักดอกนึงก็ยังดี"
"ได้สิ งั้นมึงเลือกเอาว่าแบบไหนถูกใจมึงมากกว่า แฮปปี้วาเลนไทน์นะเมียหัวถั่วที่รัก"
สวัสดีค่ะ...เมื่อวาน...นักเขียนหลายท่านอาจจะเซอร์วิสวันวาเลนไทน์กันไปใช่มั้ยคะ น่าจะตามอ่านกันไม่ทันโน๊ะ ตูนเลยจัดมาให้แบบย้อนหลังไปนิดหน่อย จัดแบบเบาๆพอกระตุ้นสายตา (เหตุผลดีมากใช่มั้ยล่ะ) เอาจริงๆคือไม่ได้เขียนนานมากแล้ว เลยออกจะห้วนๆแข็งๆไปบ้าง คิดไม่ออกบ้าง ตันบ้าง เลยพยายามทำอะไรเพื่อกระตุ้นให้ตัวเองกลับมาแต่งนิยายอยู่นะคะ เพราะยังมีเรื่องที่ดองไว้ร่วมปีแล้ว และมีเรื่องใหม่ที่อยากแต่ง แต่ลองเริ่มแล้วมันไม่ได้เหมือนเดิมไม่รู้ทำไม กำลังพยายามอยู่ค่ะ เลยเอามาให้อ่านแค่พอหายคิดถึงหรือเพื่อไม่ให้ลืมกันไปก่อนนะคะ.....คราวนี้ตูนลงเรื่องเอง อาจจะยังตกแต่งไม่สวยเนอะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคะ
หรือไม่ก็ติดตามข่าวนิยายหรือข่าวสารต่างๆได้ที่แฟนเพจตูนค่ะ
TRomance's Fic
ขอบคุณมากนะคะ
หัวข้อ: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58] (อ่าน 725075 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก