[ปุณ]
บางทีอาจมีแค่ผมเพียงคนเดียว ที่พยายามจะรักษาคำว่า ‘ครอบครัว’ เอาไว้
“เอส” ผมเรียก ก่อนจะกอดเขาแน่นกว่าเดิม “นายเป็นอะไร”
“...”
“เอส ฮึก..”
ร้องออกมาจนได้
อ่อนแอชะมัด
“มันเกิดอะไรขึ้น”
ทำไมตั้งแต่กลับมา
เขาก็เอาแต่เงียบ
ไม่พูดอะไรกับผมเลย
“เอส..”
“ผมง่วง” เขาพูดเสียงดัง
ผมซบหน้ากับแผ่นหลังของเขา
คิดทบทวนหาสาเหตุที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้
.
.
กลับมาถึงบ้าน
ไม่ยอมกินข้าวกินปลา
แล้วหนีขึ้นห้องมา
พอผมตามขึ้นมา
ก็เห็นเขานอนนิ่งบนเตียง
ไฟทุกดวงในห้องก็ถูกปิดจนมืด
.
.
“ฮึก..”
พยายามแล้วที่จะไม่ร้อง
เพราะผมกลัว
กลัวว่ามันจะทำให้เขาต้องรำคาญ
.
.
“วันนี้คุณไปไหนมา” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้นมา
“...”
“ผมถามว่าคุณไปไหนมา” เสียงดังมากขึ้น เมื่อผมไม่ตอบ
“ปะ..ไปทำงานไง”
ไม่เข้าใจ ว่าเขาถามทำไม
“หึ”
ส่งเสียงในลำคอ
ก่อนจะพลิกตัวกลับมาคร่อมตัวผมไว้
“เอส..”
“ผมทำอะไรผิดเหรอปุณ”
ว่าแล้วรวบแขนผมขึ้นมาไว้เหนือหัว
ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง
“ทำไมทำกับผมแบบนี้”
“นายพูดถึงอะไร” ทำไมเขาดูน่ากลัวแบบนี้ “อย่านะเอส..”
ไม่ทันแล้ว
เขาฉีกเสื้อผม
ก่อนจะกวาดสายตามองไปทั่ว
“เป็นบ้าอะไรเอส”
“หาหลักฐานไง” ว่าแล้วดึงผมให้ลุกขึ้นนั่ง “หลอกให้ผมไว้ใจ แล้วมาหักหลัง”
“เอส..” พยายามยื้อกางเกงเอาไว้ “อย่านะเอส..”
ทั้งฉีกทั้งดึง
จนกางเกงผมหลุดออกไปจากตัว
“มีสติหน่อยสิเอส”
“เงียบ” ตะคอกผมเสียงดัง “อย่าทำให้ผมต้องโมโหไปมากกว่านี้”
.
.
“ฮึก..”
ทำอะไรไม่ได้
นอกจากปล่อยให้เขาพลิกตัวผมไปมา
เพื่อหาหลักฐานบ้าบออะไรสักอย่างที่เขาพูดถึง
.
.
“พอใจหรือยัง” ถามเมื่อเห็นเขาหยุดนิ่งไป “ทีนี้บอกฉันได้หรือยัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“...”
“เอส”
“ผมเห็น..เห็นคุณกอดกับคุณพุฒ”
“...”
“อยู่กลางห้าง”
กอดกับคุณพุฒงั้นเหรอ?
“ฉันไม่ได้ทำ”
“หยุดโกหกผมสักที..” เขาบีบแขนผม “ผมพยายามแล้ว..”
“...”
“พยายามจะคิดว่ามันไม่ใช่” น้ำตาเขาไหลออกมา “แต่ผมเห็นตำตา”
“เจ็บ..”
“เข้าใจไหมว่าผมเห็นตำตา”
“อย่านะเอส..” ผมร้อง เมื่อถูกกดลงกับเตียง “เอส..”
เซ็กส์ที่เกิดจากความโกรธ
ผมไม่อยากได้
“ปล่อยนะเอส”
“หยุดดิ้นสักที” ยกขาผมขึ้น ก่อนจะแรกตัวเข้ามาทันที “ต้องเป็นมันหรือไง ถึงจะยอม..”
เพี๊ยะ!!
ผมตบหน้าเขา
ไม่ใช่เพราะโกรธ
แต่เพื่อเรียกสติ
“รับความจริงไม่ได้หรือไง”
“อย่านะเอส ฮึก..”
เจ็บทุกครั้งที่เขาขยับตัว
.
.
เจ็บ..
เจ็บมาก..
เพราะความเจ็บบนร่างกาย
มันกำลังลามไปที่หัวใจ
.
.
“อึก..” จุกเมื่อเขาทิ้งตัวลงมาทับ
มันจบหรือยัง
จบแล้วใช่ไหม
ความเข้าใจผิดของเขา
“อ๊ะ..”
เขาลุกขึ้นมา ก่อนจะกัดเข้าที่คอผม
กัดซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น เหมือนต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ
.
.
“ออกไปได้หรือยัง” ถามเมื่อเขาไม่ยอมถอนตัวออกไป
“ยัง..”
“อ๊ะ..เอส” ผมร้องเมื่อเขาเริ่มขยับตัวอีกครั้ง
ครั้งนี้มันทั้งรุนแรง
และหยาบคายกว่าครั้งแรก
“เชื่อใจฉันอึก..”
พยายามบอกกับเขา
ด้วยคำเดิมๆ
“เชื่อใจฉัน..”
“พอที ผมไม่อยากฟัง”
หมดแล้ว
ความพยายามของผมหมดแล้ว
ผมคงทำได้แค่นี้
ยอมรับโทษที่ตัวเองไม่ได้ทำ
โดยไม่โต้แย้งอะไรอีก
Ma-NuD_LaW
หวานกันบนเตียงตลอด (อย่างที่คนอ่านว่า)
นิยายทุนต่ำ งบไม่พอพาเอสปุณไปหวานนอกสถานที่ 
+เป็ด ขอบคุณทุกความเห็นครับ 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 314523 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก