[เอส]
“เลว” กำโทรศัพท์ในมือแน่น
“เลวจริงๆ”
“อะไรเหรอ” ปุณหันมาถาม ขณะกำลังเช็ดผม
“เปล่าครับ” เดินเข้าไปหอมแก้มเขา “ไม่มีอะไรหรอก”
“ไม่เอาแล้วนะ ฮึ้ย..”
“ฮะๆ” หัวเราะเมื่อถูกเขาเอามือดันหน้า “ขี้หวงชะมัด”
“สองรอบแล้วนะ” ทำหน้ายุ่งๆ ใส่ผม “ต้องอาบน้ำใหม่เนี้ย เห็นไหม”
“ฮะๆๆๆ”
“พรุ่งนี้ทำงาน จะนอนแล้ว ห้ามมายุ่งอีกนะ”
“ครับๆ” ห่มผ้าให้เขา ก่อนจะเดินอ้อมไปนอนอีกฝั่งของเตียง “ผมรักปุณนะ”
“ไอ้บ้าเอส แค่กอดเฉยๆ นะเว้ย”
โวยวาย เมื่อถูกผมรวบตัวเข้ามากอด
“ฝันดีครับ”
“อืม”
ผมอมยิ้ม
มองใบหน้าเขาผ่านความมืด
.
.
ไม่รู้ว่าคุณพุฒต้องการอะไร
ถึงได้ส่งรูปนั้นมาให้ผม
รูปผู้ชายที่แผ่นหลังกำลังเปลือยเปล่า
มีเพียงผ้าห่มปกปิดช่วงสะโพกเอาไว้
กับช่วงแขนของใครอีกคน
ที่วางพาดเหมือนกำลังกอดเอาไว้หลวมๆ
ช่วงแขนนั่น
คงเป็นของคนส่งรูปมา
แต่เจ้าของแผ่นหลังนั่น
ไม่ว่าจะเป็นทรงผมหรือลำคอ
มันเหมือนคนของผมมากจริงๆ
“ผมรักปุณนะ”
ผมจะไม่สงสัย
และจะไม่ระแวงคุณ
มันก็แค่รูปเก่าๆ ในอดีต
ผมคิดอย่างนั้น
“ผมเชื่อใจปุณ”
เหมือนที่เขาเคยพูด
รอยแผลบนร่างกายของเรา
เป็นเครื่องยืนยันความรักของเรา
และผมจะไม่ใส่ใจ
กับการกระทำของคนขี้แพ้
ที่เป็นคนให้แผลเป็นพวกนี้กับเรามา
กดลบภาพนั้นทิ้ง
แล้วหลับตาลง
ตอนนี้สิ่งที่ผมควรทำที่สุดคือ
การคิดถึงคนที่อยู่ในอ้อมกอดให้มากๆ
รักและดูแลเขาให้ดีก็พอ
.
.
“ตั้งใจทำงานนะครับ เดี๋ยวเที่ยงผมมารับไปกินข้าว”
“ไปกินกับเลขานายก็ได้นะ ฉันอนุญาต”
“หึงอีกแล้ว”
แซวคนที่เอาแต่ทำหน้างอ
นับตั้งแต่คุณดาโทรมา
“แค่เตือนเรื่องงานครับ วันนี้คุณดาลาด้วย”
“ฉันมันงี่เง่าเองแหละ” ว่าตัวเองก่อนจะลงรถไป
“ผมไม่ได้ว่า..” ได้แต่ยกมือเกาหัวตัวเอง “หนีไปซะแล้ว”
ผมอมยิ้มมองตามเขาขึ้นตึกไป
ขนาดหงุดหงิดแบบนี้
ยังน่ารักเลยแฮะ
[ถึงเมียผมจะเจ้าอารมณ์ แต่ผมก็รักนะครับ]
เขาหันมาชี้หน้าผม
ทันทีที่เปิดอ่านข้อความแล้ว
ผมเลยส่งจูบไปให้
ก่อนจะรีบซิ่งรถออกมา
เที่ยงนี้คงโดนหลายฝ่ามือแน่ๆ
รับรู้ได้จากประสบการณ์ครับ
Ma-NuD_LaW
บอกแล้วว่าตอนที่แล้ว..ช่วยโปรยความหวานมาให้เอสปุณในตอนนี้
หวานเอาใจคนอ่านนิดนึง .. เห็นบ่นๆ ว่าอยากให้เอสปุณหวานๆ
ตอนหน้าไม่ขำแล้วล่ะ.. กินมาม่ากันต่อ
+เป็ด