“อื้อ..”
ผมร้อง เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเขี่ยที่ข้างแก้ม
“ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็ขี้เซาเหมือนกันนั่นแหละ”
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
“โอ๊ย..”
“ขอโทษๆ นายเจ็บตรงไหน”
ดีใจมาก จนเผลอตัวกอดเขาเต็มแรง
“เห็นหน้าคุณผมก็หายเจ็บแล้ว”
ผมดึงเขาเข้ามากอดอีกครั้ง
“ขอบคุณที่ตื่นขึ้นมานะ”
“ครับ”
เรากอดกันแบบนั้น
นานจนหายคิดถึง
.
.
ผมคอยดูแลเอสตลอดเวลา จนเขาออกจากโรงพยาบาล
หลังจากนั้น เราก็ตกลงกันว่าจะหางานอื่นทำเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่
คุณพุฒไม่ได้ว่าหรือขัดขวางอะไร ตอนที่เราไปลาออก
ท่าทีที่แสดงออก เหมือนยอมปล่อยผมแล้ว
.
.
เอสทุบกระปุกตัวเอง
เอาเงินเก็บบ้างส่วนมาซื้อบ้านหลังเล็กๆ
.
.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เราต่างคน ต่างตัวคนเดียว
เมื่อได้มาอยู่ด้วยกัน ดูแลกัน
ก็ทำให้รู้สึกว่า ความสุขมันก็แค่นี้
แค่มีใครสักคนที่คอยเป็นห่วง ดูแลกัน
ก็เพียงพอแล้วสำหรับชีวิต
.
.
ครอบครัวของเราดูสงบดี
ถึงจะมีบางครั้งผมรู้สึก หรือเห็นกับตาว่าคุณพุฒคอยตามผม
แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการมองหน้า สบตาเป็นบางครั้ง
และเมื่อมันไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น
ผมเองก็ไม่อยากคิดมากหรือใจร้ายเกินไปนัก
ผมยอม
เพราะเชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยาได้
.
.
“ครบรอบหนึ่งปีแล้วนะ”
“อืม”
“รักเหมือนเดิมไหม”
เขาถามแล้วสวมกอดผมจากด้านหลัง
“รักมากกว่าเดิมต่างหาก”
ตอบก่อนจะหันหลังกลับไปเพื่อจูบเขา
ขอบคุณที่เขาเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตผม
ดึงผมออกมาจากชีวิตโง่ๆ
ที่ยอมแลกแม้กระทั่งศักดิ์ศรีของตัวเองเพียงเพื่อความรัก
ไม่อย่างนั้น
ผมคงเป็นได้เพียงแค่ “เมียน้อย” โง่ๆ
ที่เอาแต่รอคอยเศษความรัก
และคงไม่มีวัน
รู้จักคำว่า “รัก”
ที่เป็นรักอย่างแท้จริง
Ma-NuD_LaW
จบจ้า 
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ 
ตอนพิเศษมีแน่นอน 
และขอฝากผลงานเรื่องต่อไป "ผม รัก พ่อ" ตอนแรกพรุ่งนี้จ้า 
พรุ่งนี้ อย่าลืมบอกรักพ่อนะครับ ส่วนผมจะทำการ์ดให้พ่อแหละ 
หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 340384 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก