มาอ่านต่อกันเร็วตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว ไอ้พี่วุฒิได้จอดรถยนต์คันหรูบริเวณที่จอดสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา
ด้วยอภิสิทธิ์ของผู้บริหารรายใหญ่ที่สุดของประวัติโรงเรียน
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณบอล”พอลงจากรถก็ถูกต้อนรับจากลูกน้องของไอ้พี่วุฒิที่ถูกส่งตัว
มาประจำการที่โรงเรียนของผม
“อืม”เสียงไอ้พี่วุฒิมันตอบกลับลูกน้องตัวเองเพียงเสียงจากในลำคอ
“สวัสดีธรรม เป็นยังไงมีปัญหาอะไรไหม”ผมถามลูกน้องไอ้พี่วุฒิ
“มีครับ คือผมอยากจะเปลี่ยนผู้ประสานงานนะครับ”พอผมถามธรรมก็ตอบทันทีเหมือนเตรียมคำตอบเอาไว้อยู่แล้ว
“ธรรมธรรมครับ อยู่ที่นี่เองตามหาตั้งนาน”เสียงเรียกคนตรงหน้าผมกับไอ้พี่วุฒิพร้อมกับการปรากฏร่างของครูพละหนุ่ม
“อ้าว สวัสดีครับคุณวุฒิ หวัดดีพี่บอล ผมของรับตัวผู้ประสานงานผมไปก่อนนะครับ”มิกกี้ยกมือไหว้ผม
กับไอ้พี่วุฒิ ก่อนจะขอเอาตัวผู้ประสานงานของตัวเองแล้วจับมือแน่โดยธรรมที่ดูไม่ค่อยจะเติมใจไปด้วย
เลยแม้แต่น้อย
“ปล่อยผมได้แล้วนะ คุณนี้ทำไมหูหนวกผิดมนุษย์มนาเค้าแบบนี้”เสียงธรรมดังขึ้นไม่ห่างนัก
“ทำไม ด้านได้อายอด”เสียงกวนประสาทสวนกลับแบบสบาย ๆ ทันที
พอธรรมกับมิกกี้พ้นไป ผมก็จัดการหันมาไล่ให้ไอ้พี่วุฒิมันไปทำงานของตัวเองซักที
“ไปทำงานได้แล้วครับพี่วุฒิ”ผมพูดออกไป
“ไม่เห็นต้องรีบเลย พี่เป็นเจ้าของไม่ต้องคิดมากครับ”ไอ้พี่วุฒิกลับตอบมาแบบนี้
“เดี๋ยวก็ขาดทุนกันพอดีและยังเป็นตัวอย่างให้แก่ลูกน้องด้วย”ผมเลยลองเอาผลประโยชน์มาอ้าง
“หึหึ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าบอลเป็นใครครับ คนนี้คือ นายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร
เป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรง มีความสามารถ ขนาดสรรพคุณยังบอกไม่หมดนะครับยังขนาดนี้
บอลไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ยังไงพี่ก็เลี้ยงบอลได้สบาย ๆ อยู่แล้ว”พอผมพูดเรื่องขาดทุน
ไอ้พี่วุฒิมันก็ทำสายตาเอ็นดูเหมือนเวลาผู้ใหญ่มองเด็ก ๆ แล้วเริ่มต้นการชมตัวเองออกมาให้ฟัง
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจริงก็เถอะแต่มันก็น่าหมั่นไส้ซะจริง
“บอลแค่อยากให้พี่วุฒิรีบไปทำงานแล้วจะได้มารับบอลกลับเร็วๆ ไงครับ”ผมเลยลองใช้วิธีการนี้ดู
ว่าจะใช้ได้ผลรึเปล่า
“หึหึ ครับพี่เชื่อแล้ว ถ้างั้นพี่ไปทำงานก่อนนะครับ”ผมว่าไอ้พี่วุฒิมันต้องรู้แน่ ๆ ก็ทุกคนฟังเสียงหัวเราะมันสิครับ
แต่ถ้าจะให้พูดตามจริงแล้วละก็ คงจะหาคนที่โกหกไอ้พี่วุฒิได้นะมันหาได้ยากจริง ๆ
วันนี้ผมมีชั่วโมงสอนแค่เพียงช่วงเช้าเท่านั้น ช่วงบ่ายเลยจัดการทำแผนการสอนเสียหน่อย หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว
จึงติดต่อกับพายุเรื่องชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ กว่าผมจะสามารถติดต่อกับพายุได้ก็ต้องทะเลาะ อ้อน ใช่แทบทุกแผน
กว่าที่ไอ้พี่วุฒิมันจะยอม แค่คิดถึงตอนนั้นก็เหนื่อยและเปลืองตัว
“ว่ายังไงครับคุณนายรัตนไพบูรณ์สาร”เสียงจากปลายสาย
“ใคร พูดอะไรเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”ผมอดที่จะทำเสียงไม่พอใจได้ ตั้งแต่วันนั้นที่ผมโดนไอ้พี่วุฒิ
ลากร้านอาหารวันนั้น
“ผมขอโทษครับคุณนาย อย่าบอกสามีคุณเลยนะครับ แค่คราวนั้นธุรกิจของผมก็แทบจะเก็บเสื่ออยู่แล้ว”
ฟังแล้วอยากจะเป็นลมใส่ซะจริง แต่ก็อีกนะแหละครับก็ไอ้พี่วุฒิมันทำเค้าจริง ๆ พอถามแล้วไอ้พี่วุฒิ
มันก็บอกว่าเป็นการสั่งสอนที่มายุ่งกับเมียตัวเอง
“มันน่าจะฟ้องก็เพราะคำพูดของคุณนั้นแหละ”ผมเลยอดที่จะต่อว่าไม่ได้
“ครับผมยอมแพ้แล้วครับ”พายุตอบกลับมาพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็ก ๆ
“พายุครับผมอยากจะถามเรื่องชิ้นส่วนที่สั่งเอาไว้ว่ามาถึงรึยังครับ”ผมถามออกไปซึ่งมันเป็นสาเหตุหลัก
ที่ทำให้ผมต้องโทรหาเค้า
“มาถึงแล้วครับ ผมว่ากำลังจะติดต่อครูบอลอยู่ทีเดียว”เสียงพายุตอบกลับมา
“ครับ ถ้าอย่างนั้นรบกวนส่งของที่โรงเรียนให้ผมด้วยนะครับ ขอซักวันศุกร์จะได้ไหมครับ”ผมบอกอีกฝ่าย
“ได้ครับไม่มีปัญหา”พายุตอบกลับ
“หึหึ เห็นตอบว่าไม่มีปัญหาก็เห็นมีปัญหามาตลอดเลย”ผมอดที่จะบ่นไม่ได้
“คงจะจริงอย่างที่ครูบอลพูด”พายุรับคำของผมทันที
“ฮะฮะ ถ้ายังไงรบกวนพายุด้วยนะครับ”ผมบอกอีกฝ่าย
“ได้เลยครับ เพื่อครูบอลของคุณวุฒิผมเต็มที่”มันน่าเข้าไปในโทรศัพท์แล้วจัดการกระโดดตบให้ปลิ้นซะจริง ๆ
“หึ แค่นี้แล้วกันนะครับพายุ ว่าง ๆ จะให้พี่วุฒิไปเยี่ยมคุณก็แล้วกัน”ผมรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์กับคำพูดเย้าแหย่
เลยอดที่จะขู่อีกฝ่ายบ้าง แล้วจัดการกดตัดสายทันที
นั่งทำงานเพียงไม่นานก็มีเสียงเรียกเข้าที่มีเสียงไอ้พี่วุฒิประกอบเพื่อให้รู้ พอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่า
เป็นแพทย์หญิงด้านจิตเวชที่ติดต่อมา ผมจึงอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ว่าไงครับหมออ้อ”ผมส่งคำถามถึงหมอสาวปลายสาย
“พี่บอลคือ อ้ออยากจะคุยกับพี่บอลหน่อยนะพี่บอลว่างไหม อ้อจะเข้าไปหาที่โรงเรียน”หมออ้อถามผม
ด้วยเสียงที่ดูนิ่งกว่าปรกติ
“ได้สิ พี่ไม่มีสอนแล้ว แล้วหมออ้อจะเข้ามาตอนไหน”ผมถามถึงเวลา เผื่อว่าหมออ้อจะเข้ามาหลังจากช่วงบ่ายสาม
ผมจะได้โทรไปบอกไอ้พี่วุฒิมัน
“อีกสิบนาทีคะพี่บอล”หมออ้อบอก
“ได้เลยครับ พี่อยู่ที่ห้องพักครูฝ่ายนะ”ผมตอบกลับพร้อมบอกถึงจุดที่ผมอยู่
“ค่ะ แค่นี้นะคะพี่บอลเดี๋ยวอ้อไป”หมออ้อบอก
“ครับ”ผมตอบกลับหมออ้อก็กดตัดสาย ผมเริ่มคิดแล้วว่าอะไรทำให้หมออ้อทำเสียงนิ่งกว่าทุก ๆ ครั้ง
ผมนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตเพียงไม่นาน หมอสาวก็เดินเข้ามาหาผมโดยมีถุงขนมยี่ห้อดังติดมือมาด้วย
“สวัสดีคะพี่บอล อ้อเอาขนมมาให้พี่แล้วก็ฝากให้น้ำฟ้าด้วย”หมออ้อยกมือไหว้ผม ยื่นถุงในมือส่งมาให้
พร้อมกับอธิบาย
“สวัสดีครับหมออ้อ ขอบใจมากเลยนะ”ผมตอบกลับคุณหมอน่ารัก
“พี่บอล อ้ออยากจะมาคุยเรื่องการเดินแบบแฟชั่นการกุศล”หมออ้อบอกถึงวัตถุประสงค์ทันที
“ครับ ถ้าเรื่องนั้นไม่เห็นต้องมาหากันถึงที่นี้เลยนินา โทรมาก็ได้นิ”ผมอดที่จะถามไม่ได้
“ก็นิดนึงนะพี่บอล คือ อ้อจัดที่นั่งวีไอพีให้พี่กับพี่วุฒิ แล้วก็บาสด้วยนะ”หมออ้อบอกซึ่งผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“มีอะไรอีกรึเปล่าหมออ้อ”ผมเห็นสีหน้าที่หมออ้อที่ดูจะลำบากใจ
“คือ การเดินแฟชั่นครั้งนี้เราได้นางแบบชื่อดังที่ต้องการจะร่วมทำบุญขึ้นเดินแบบครั้งนี้ และเราก็ได้รับ
การบริจาคเครื่องประดับจากผู้มีชื่อเสียงต่าง ๆ รวมทั้งพี่วุฒิด้วย ซึ่งชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิเป็นชิ้นเอก”
หมออ้อเริ่มพูด ซึ่งผมก็พอเข้าใจบ้างแล้ว
“อืม แล้วมันมีอะไรอีกรึเปล่าครับหมออ้อ”ผมเลยถามต่อ
“คือ คนที่จะเดินชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิคือ.........................อ้อม”หมออ้อพูดจบก็จับจ้องใบหน้าผม
“……………..”ผมรู้สึกว่าหัวสมองโล่งทันที
“จริง ๆ แล้ว อ้อมเข้ามาขอร้อง ว่าต้องการจะเดินแฟชั่นโชว์การกุศลครั้งนี้ พวกเราเลยลองปรึกษากัน
พร้อมกับพี่วุฒิ เลยได้ข้อสรุปว่าจะให้อ้อมเดินแฟชั่นโชว์ชุดฟิเนเล่คือชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิ”หมออ้ออธิบาย
“.........”ผมยังรู้สึกว่าสมองไม่สามารถที่ประมวลผลได้
“พี่บอล พี่บอล พี่บอลโอเครึเปล่า”ผมตกใจเมื่อได้ยินเสียงเรียกของหมออ้อ
“ฮะ ฮะ ผมโอเคหมออ้อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”ผมตกใจรู้สึกตัว สายตาก็สบเข้ากับสายตาที่จ้องผม
ไม่วางตาของหมออ้อ
“อ้อต้องการให้พี่บอลรู้ก่อน หากถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากัน พี่จะได้ตั้งรับทัน”หมออ้อกล่าว
“...อืม ขอบใจนะที่เป็นห่วงพี่ พี่คิดว่าพี่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอ้อม พวกเราไม่ต้องกังวลหรอก”
ผมตอบกลับไป เพราะผมคิดอย่างนั้นจริง ๆ ตอนนี้ผมมีไอ้พี่วุฒิแล้วนินา
“อะฮะ อ้อหวังพี่บอลจะพูดความจริง ทุกสิ่งต้องมีการเผชิญหน้ากับปัญหา ขอให้พี่รู้ว่าพี่ไม่ได้ยืนอยู่เพียงลำพัง
ยังคงมีคนอยู่เคียงข้าง แค่พี่บอลมองดูข้างๆ หรืออาจจะมองข้างหลัง พี่บอลจะพบพวกเค้าเหล่านั้น”
หมออ้อพูดช้า ๆ มันทำให้ทุกถ้อยคำมันซึมซับเข้ามาภายในใจ จนมันทำให้ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ขอบใจนะหมออ้อ”ผมเอ่ยขอบคุณมากจากใจให้กับน้องสาวของผม
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอลก็ เดี๋ยวอ้อขอตัวกลับก่อนนะ ว่าจะเข้าไปดูที่คลินิกซะหน่อย ไม่ต้องไปส่งหรอกพี่บอลอ้อกลับได้”
พอพูดจบหมออ้อก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
ผมทำงานไปโดยปัดสิ่งรบกวนจิตใจออกไปจนถึงเวลาเลิกงานของตัวเองซึ่งเลิกงานก่อนคนอื่นหนึ่งชั่วโมง
โดยที่คนมารับก็เป็นคนๆเดียวกับคนมาส่ง
“บอลครับพี่มาถึงแล้วนะครับ”ไอ้พี่วุฒิโทรศัพท์มาบอก ด้วยผมเคยขอให้เค้ารออยู่ที่รถไม่ต้องลงมารับ
เพราะมันเด่นเกินไป
“ครับ เดี๋ยวบอลไป”ผมตอบกลับผมกับอมยิ้ม
ผมเดินไปยังลานจอดรถแล้วขึ้นนั่งด้านข้างคนขับ โดยได้คนขับรถรับอุปกรณ์ข้าวของ ๆ ผมเอาไปเก็บไว้
ไอ้พี่วุฒิพาขับรถยนต์คันหรูฝ่าการจราจรที่ติดขัดและอากาศที่ร้อนจัดมายังคอนโดหรู เมื่อเข้ามาที่ห้องก็
เจอเข้ากับไอ้บาสที่กำลังนั่งกินมาม่าต้มดูท่าแล้วจะสองห่อและที่สำคัญมันอืด จริง ๆ จะเรียกว่ากิน
ก็คงไม่ได้น่าจะเรียกว่ากระซวกบวกกับยัดน่าจะถูกกว่า หน้าตาเครียดแค้น
“ไอ้บาส เป็นอะไร”ผมอดที่จะถามไม่ได้ โชคดีมากที่น้ำฟ้ายังกลับมาไม่ถึง ถ้าได้มาเห็นอาบาสของตัวเอง
กำลังยัดมาม่าเข้าปากมีน้ำมาม่าสาดกระเซ็นรอบปากและรอบชามมาม่าแกคงจะขวัญเสียไม่ใช่น้อย
“เครียด”คำเดียวจบเลยครับ
“เครียดเรื่องอะไร ทำไมต้องทำหน้าตาเหมือนอยากจะฆ่าคนจริง”ผมเลยถามออกไป
“ไม่ได้จะฆ่าคน แต่จะฆ่าแมลงสาปมัน หึยยยย”พูดไปยิ่งทำหน้าตาหน้ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ
“แมลงสาป อย่าบอกนะว่าอยากฆ่าพี่นพนะ”ผมรู้ทันที
“ก็ไอ้แมลงสาปโรคจิตนั้นแหละ ทำไมพี่ไม่บอกว่ามันเป็นเจ้าของศูนย์การค้าโคตรหรูนั้น แม่งเอ้ยยยยย
ขอโทษนะครับพี่วุฒิ แบบว่า....หึยยยย”ไอ้บาสเริ่มโวยวาย ก่อนจะสบถคำ แล้วจึงกันมาขอโทษไอ้พี่วุฒิ
คงจะนึกได้ว่าเป็นกิริยาที่ไม่เหมาะและเหตุผลที่สำคัญคือไอ้พี่วุฒิกับพี่นพเค้าเป็นเพื่อนรักกัน
และเหมือนจะมีอะไรพูดอีกแต่ก็คงพูดไม่ออกจึงออกอาการโวยวายอย่างนี้ขึ้น
“อ้าวพี่ก็นึกว่าบาสจะรู้แล้วซะอีกว่าพี่นพ เค้าเป็นเจ้าของศูนย์การค้าใหญ่อันดับต้น ๆ ของประเทศไทย
มีอะไรรึเปล่าบาส”ผมเลยพูดออกไป
“ก็มันโรคจิตบ้าอำนาจ มันจัดการติดต่อบริษัทที่บาสไปฝึกงานให้ส่งตัวบาสกลับไปทำงานที่ศูนย์การค้าของมัน
ตอนแรกบริษัทบาสแค่ให้ไปฝึกงานที่นั้นแค่อาทิตย์เดียว แล้วแบบว่าบาสไปมีเรื่องกับไอ้แมลงสาปมันนิดหน่อย
เลยต้องกลับไปที่บริษัทก่อนกำหนด แต่นี้มันทำให้บริษัทของบาสส่งตัวบาสมาฝึกงานจนกว่าจะหมดเวลาฝึกงาน
ของบาสอ่ะพี่บอล ถ้าบาสไม่ด่ามันว่าบ้าอำนาจแล้วก็โรคจิตแล้วจะเรียกว่าอะไร”พอผมถามบาสก็เล่ามาซะยาว
ผมว่าแล้วสองคนนี้ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ ๆ แล้วก็จริงด้วย
“แล้วไปมีเรื่องอะไรกับพี่เค้าละ เค้าถึงทำอย่างนั้น”ผมอดที่จะถามไม่ได้
“มะ ไม่มีอะไรหรอกน่าพี่บอล”มีพิรุจมาก แต่ก็เท่านั้นละครับ ดูท่าว่าจะไม่ยอมเล่าแน่ ๆ ช่างมันเถอะครับ
ผมยังมีเรื่องที่ต้องให้คิดและเตรียมตัวเพื่อตั้งรับอยู่อีกมาก
สวัสดีคะทุกคน ยังรอกันอยู่ไหมเอ่ย ขอบอกว่าช่วงนี้เหนื่อยอย่างรุนแรงมาก ๆ
ดูแลคนป่วยแล้วยังเป็นผู้สูงอายุด้วย
พรุ่งนี้ถ้าลงตอนพิเศษทันก็จะลงให้นะคะ แต่ถ้าลงให้ไม่ทันก็คงจะเป็นอีกวัน
บวกเป็ดทุกคนเลยคะ และขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ยังคงไม่ทอดทิ้งกันไปไหน
คนอ่าน ทุกบวกทุกเม้นมันเป็นกำลังที่ดีของตุ๊กตาเลยนะคะ
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ ขอให้เดินทางปลอดภัยทุกคนคะ
สวัสดีปีใหม่ไทยคะ
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 533740 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก