ตอนที่ 16 (ชำระความ 30%)ครูบอลวันนี้ผมยังคงมาทำงานโดยมีคนขับรถกิตติมศักดิ์อย่างนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ขับผ่านใคร
ก็มองด้วยรถราคาแสนแพงของมันครับ ผมไม่อยากจะพูดแล้วยี่ห้ออะไร ไอ้ชั้นลานจอดรถราคาแพงชั้นนั้น
ที่ผมเคยเห็น สรุปเป็นของมันเกือบทั้งหมด จะมีของน้องชายมันอยู่บ้างประมาณสี่คันที่เหลือของมัน
ทั้งหมดครับ ไอ้หมอนข้างด้ายทองคำเอ๋ย คอยดูนะจะแอบไปถอดล้อรถมันไปขายหาเงินใช้บ้างคอยดู
ไม่รู้จะเยอะอะไรกับชีวิตกันนักหนา ตั้งแต่การไปรับไปส่งผมและน้ำฟ้า มันให้ต้นเป็นคนไปรับและส่งน้ำฟ้า
และมันจะเป็นคนไปรับและส่งผมเองแต่ถ้ามันมาไม่ได้มันจะให้ทศเป็นคนทำหน้าที่แทน
มันขับรถโคตรแพงมาจอดบริเวณที่จอดผู้บริหารซึ่งทั้งครูและนักเรียนต่างมอง แต่ก็ไม่ได้ทำสายตาสงสัย
อะไรมากนักเพราะมันนะมาทุกวันเลยครับโดยอ้างว่าอยากจะมาดูการเตรียมสถานที่ที่จะสร้างอาคารเรียน
ทำไมไม่มีใครสงสัยบ้างว่าทำไมมันต้องมาทุกวันทั้งเช้าและเย็น แต่ก็ดีครับผมยังไม่อยากให้ใครมองผม
ว่าเอาตัวเข้าแลก
กว่าผมจะจัดการมันให้มันไปทำงานได้ก็ลำบากเลยครับ มันทั้งหอมแก้มซ้ายขวา จูบบ้าง จับบ้าง ลูบบ้าง
ดีที่มันไม่ชวนผมทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันในรถซะก่อน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือฟิล์มที่ทำให้ด้านนอก
ไม่สามารถจะเห็นว่าด้านในนะไอ้หมอนข้างมันพยายามจะผสมพันธุ์กันผมให้ได้ กว่าจะลงจากรถได้เนี้ย
ผมแทบจะถอดแก้มกับปากเอาไว้ให้มันหอมมันจูบกันเลย
เมื่อลงมาถึงก็เจอกับไอ้เต้ที่มันมาคอยผมที่โต๊ะม้าหินที่ห่างจากรถของได้หมอนข้างประมาณห้าสิบเมตร
มันรีบเดินมารับของผมทั้งเอกสาร โน๊ตบุ๊ค และยังของฝากจากแลเพนียดอีกถุงใหญ่ซึ่งไอ้หมอนข้างเป็นคนจ่าย
แต่ผมเป็นคนเอาหน้า
“พี่คุณวุฒิมาส่งพี่อีกแล้วเหรอ เค้าว่างงานมากขนาดนั้นเลยรึไง”ไอ้เต้ถามผมพร้อมกับมองไปที่รถ
ไอ้หมอนข้างที่กำลังเคลื่อนที่ออกจากที่จอดรถ น้ำเสียงที่ดูจะไม่พอใจ คิ้วที่ขมวดตลอดเวลาอีก
“ทำไมอิจฉาเค้ารึไง ก็ทำไงได้เค้ารวยจริงๆจนไม่ทำงานก็คงอยู่อย่างสบายๆ ก็งี้แหละไอ้พวกคนรวย”
ผมถมเมื่อผมรู้สึกว่าคำถามของมันจะแฝงบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ พอมานึกๆดูแล้วอารมณ์หมั่นไส้ของผม
ก็เลยกำเริบเลยขอซะนิดนึง
“แล้วอะไรของพี่เนี่ยเยอะแยะไปหมดเลย มาเดี๋ยวเต้ช่วยถือ”มันถามเมื่อเห็นของที่ผมทั้งหอบทั้งหิ้วมา
“ขอบใจเว้ย ก็พวกเอกสารงาน โน๊ตบุ๊ค แล้วก็ของฝากไง พี่พาน้ำฟ้าไปเที่ยวแลเพนียดมา”
ผมบอกโดยพวกเอกสารและโน๊ตบุ๊คมันเอาไปถือเหลือถุงของฝากเอาไว้ให้ผมถือเอง
“แล้วมีของเต้รึเปล่าอ่ะ”มันถามและพยายามจะยื่นหน้ามาสอดส่องของถุง
“มี ซื้อมาให้แล้วขี้ช้างอัดเม็ด”ผมตอบกลับไป พร้อมบอกว่าของฝากที่ผมเอามาให้มันคืออะไรออกไป
“มีที่ไหนเหล่าขี้ช้างอัดเม็ดนะ”มันค้อนผม
“มีดิ สินค้าใหม่ของแลเพนียดเลยนะ มีวิตามินเอถึงแซดเลยนะเว้ย”ผมอยากจะขำเมื่อจากมองค้อน
เพิ่มเป็นการสะบัดผมแล้วเดินเข้าไปยังห้องพักครูที่มีพี่ๆและน้องๆมาแล้ว ทำไงได้ครับ ผมนะเด็กเส้นครับ
เข้าสายได้โดยผอ.เห็นชอบพร้อมใจ
“สวัสดีครับๆผมมีของฝากมาให้ด้วยครับ ขนมจากอยุธยาครับ แบ่งกันทานนะครับ”ผมทักทายพี่ๆ
และน้องๆพร้อมทั้งส่งขนมหลายอย่างๆให้ไว้เป็นกองกลาง และเดินไปหาพี่สุ พี่ปลา นุก และมิกกี้
สาวๆเป็นกระเป๋าสะพายใบเล็กๆน่ารัก ที่เอาผ้ามาทำเป็นใบหน้าช้าง โดยพี่สุเป็นสีชมพู นุกเป็นที่แดงแรงฤทธิ์
นุกสีฟ้าสดใส ของมิกกี้ซึ่งเป็นครูพลศึกษาเป็นสมุดโน้ตที่ทำจากมูลช้าง ส่วนของไอ้เต้เป็นกระเป๋า
ใส่โทรศัพท์และสมุดมูลช้าง ทุกคนดูจะชอบของฝากของผมทุกคน
“ขอบใจนะบอลพี่ชอบมากเลย เข้าใจเลือกนะเรา”พี่สุเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ ครับพี่บอล”น้องเอ่ยขอบคุณผม
“ไม่เป็นไรหรอก”ผมรับคำ อิอิ สำเร็จครับ แผนตังมันแต่ความชอบนะของผม
เสียงออดเริ่มการเรียนการสอนชั่วโมงแรกเริ่มขึ้นแล้ว ผมเดินไปนั่งประจำที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
และโทรศัพท์เพื่อติดต่อกับคุณพายุเจ้าของร้านคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์คอมพิวเตอร์
“สวัสดีครับครูบอล”เสียงปลายสายตอบกลับ
“สวัสดีครับคุณพายุ”ผมถึงกับทึ่งในการรับสายโทรศัพท์ของฝั่งตรงข้าม
“ครูบอลมีอะไรสงสัยรึเปล่าครับ รึว่า.......คิดถึงผมกัน”คุณพายุถามผม พร้อมกับเล่นมุกตลกใส่ผม
“ครับคิดถึงคุณพายุ คิดว่าของที่สั่งมาถึงรึยังครับ”ผมเลยโต้มุกกลับ
“ไม่ต้องห่วงครับครูบอล ของที่สั่งไว้มาครบหมดแล้วครับ เหลือแค่ส่งมอบเท่านั้นครับ แล้วครูบอล
จะให้ส่งมอบวันไหนดีครับ”
“เดี๋ยวผมต้องขอทำเรื่องยื่นผอ.ก่อนครับ แล้วจะรีบดำเนินการต่อ คุณพายุคงไม่ว่านะครับ”ผมบอกออกไป
เนื่องจากระบบการจัดซื้อจัดจ้างของทางราชการมีระเบียบมากมาย และถามคุณพายุด้วยกังวลว่าจะทำให้ลำบาก
“ไม่หรอกครับ เพื่อครูบอลผมรอได้ครับ แต่ครูบอลจะต้องรับปากทานมื้อค่ำกับผมก่อนนะครับ”
ผมละไม่อยากจะคิดเลยครับ มันเหมือนกับว่าคุณพายุพยายามจะจีบผมเลย รู้สึกว่าตั้งแต่ไอ้หมอนข้าง
มันสถาปนาตนเป็นสามีผมจะมีผู้ชายเข้ามาขายขนมจีบให้ผมเยอะขึ้น ทั้งผู้ปกครองนักเรียนที่ดูจะเอาของฝาก
มาให้ผมมากขึ้นและยังสายตาที่บางคนดูจะไม่ปิดบังว่าพึงพอใจในตัวของผม
“คุณพายุชวนผมทานมื้อค่ำแบบนี้อย่าบอกนะครับว่าจะจีบผมนะ”ผมลองพูดตรงๆปนขำๆออกไปดูว่า
คุณพายุจะตอบกลับผมมาแบบไหน
“ครับครูบอล ผมกำลังจีบครูบอลอยู่หวังว่าจะไม่ว่าหรือรังเกียจผมนะครับ”ตอบตรงไปแล้วพ่อคุณ
“คือว่า.................ผมมีคนรักแล้วครับ”ผมนึกไม่ออก จนอ้างว่ามีคนรักอยู่แล้วก่อนที่ใบหน้าไอ้หมอนข้าง
จะลอยมา
“เหรอครับผมช้าไปเหรอเนี่ยน่าเสียดายจัง ถ้าอย่างนั้นผมอยากจะขอโอกาสซักครั้งได้ไหมครับ
ทานมื้อค่ำกับผมสักมื้อได้ไหมครับ”เสียงตอบกลับมามันแผ่วเบาลงเหมือนอ่อนแรง แต่คำขอต่อมาของคุณพายุ
กลับทำให้ผมคิดหนัก มื้อค่ำเหรอแล้วจะไปได้ยังไงในเมื่อผมมีไอ้หมอนข้างทั้งมารับและมาส่ง
“คือว่า...”ผมพยายามจะหาเหตุผล
“นะครับ”เสียงที่ดูเหมือนจะทอดอ่อนออกมา
“ก็ได้ครับ แล้วผมจะกำหนดวันอีกทีนะครับ”ผมเลยตัดสินใจรับปาก เดี๋ยวค่อยหาทางอีกทีก็แล้วกัน
“ครับ แล้วผมจะคอยนะครับ”คุณพายุตอบรับด้วยเสียงดีใจก่อนจะวางสายไป
แล้วผมจะทำยังไงดีละทีนี้ คิดแล้วก็เครียดซะจริง ถ้าขอไปทานมื้อค่ำกับคุณพายุไอ้หมอนข้างต้องอาละวาด
แค่คิดก็สยองไว้รอแล้ว เพราะฉะนั้นจะต้องวางแผนให้รัดกุมที่สุด ในระหว่างที่ผมกำลังคิดแผนการต่าง ๆ
ก็มีสายโทรศัพท์เข้าที่ปรากฏชื่อว่า ‘สามีครูบอล’ มันต้องเล่นของแน่ ๆ เลยถึงได้โทรมาพอดีซะขนาดนี้
“ครับ พี่วุฒิมีอะไรรึเปล่า”ผมรับสายพร้อมถามกลับไป
“บอลเย็นนี้พี่คงจะไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้ทศไปรับนะครับ ขอโทษด้วยพี่ต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า
ชาวต่างชาตินะครับ”มาแล้วครับโอกาสของผมมันมาแล้ว
“แล้วพี่จะไปร้านไหนกลับกี่โมงบอลจะได้รอทานข้าว”ผมต้องล้วงข้อมูลมันก่อน
“....แปลกๆนะเราวันนี้ รึว่าหึงพี่กันนะ”มันเงียบก่อนจะพูดให้เสียวสันหลัง
“ขอโทษถ้าบอลก้าวก่ายมากไป”ผมทำเสียงสลดใส่มัน วะฮะฮะฮ่า วะฮะฮะฮ่า รางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยม
เป็นของผมแน่ๆเลยครับ
“เปล่าครับมันไม่ใช่อย่างนั้น พี่จะพาลูกค้าไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ชื่อ...........คงจะกลับดึกหน่อย
บอลไม่ต้องรอทานข้าวหรอก”มันรีบแก้ตัวก่อนจะบอกชื่อร้านออกมา แถมยังทำเสียงเป็นห่วงไม่ให้ผมรอทานข้าว
อิอิใช่ที่ไหนจะแอบหนีต่างหากเราต้องรู้จักร้านและเวลาที่ถูกต้องที่มันจะกลับด้วย
“เหรอครับ....”ผมทำน้ำเสียงที่แสดงว่าผมนะเสียดายจริง ๆ
“อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิครับ เดี๋ยวพี่เสร็จธุระแล้วจะรีบกลับครับ”ไม่ต้องรีบหรอกครับไอ้หมอนข้าง
“ไม่ต้องรีบหรอกครับเดี๋ยวงานจะออกมาไม่ดีลูกค้าไม่พอใจ”ผมรีบหาเหตุผล
“ครับบอล คิดถึงนะครับ”โอ้ยมดจะเติมโทรศัพท์แล้วจะทำเสียงหวานไปไหนเนี่ย
“บ้า...”ผมรู้สึกว่าหน้าร้อนๆเลยชมมันไปคำนึงก่อนที่จะรีบวางหู
ผมต้องเริ่มดำเนินแผนการก่อนเมื่อโอกาสมาถึงจงอย่าปล่อยให้หลุดมือไป ผมเริ่มจากโทรหาทศก่อนแล้วกัน
“ครับคุณบอล”ทศรับสายผมด้วยความว่องไว
“ทศคุณอยู่กับพี่วุฒิรึเปล่า”ผมถามทศก่อนครับ ไม่ได้ถ้าอยู่ใกล้กันแผนผมอาจจะไม่สำเร็จ
“เปล่าครับ นายอยู่ในห้องประชุมครับ”ทศตอบ
“เหรอ คือว่าวันนี้ผมมีประชุมด่วนนะครับคงจะเลิกประมาณสองทุ่ม ถ้ายังไงรบกวนทศมารับผม
สักสองทุ่มสิบห้าได้ไหมครับ แล้วไม่ต้องบอกพี่วุฒินะผมไม่อยากรบกวนเวลางานพี่เค้า”ผมพยายามใช้น้ำเสียง
ที่บอกถึงความเกรงใจออกไป
“แต่ว่านาย...”ทศกำลังจะเอ่ยปาก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้ารบกวนทศมากไปผมค้างที่หอพักก็ได้แต่ฝากดูแลน้องน้ำฟ้าด้วยแล้วกัน”
เจอมารยาของผมเข้าไปดอกแรก
“คุณบอลครับ”ทศพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัด
“นะครับทศ...........”มารยาดอกที่สอง เสียงออดอ้อน
“ก็ได้รับ เดี๋ยวผมจะไปรับตอนสองทุ่มสิบห้า”ทศรับปากผมแล้วครับทุกคน
“แต่ห้ามบอกพี่วุฒินะครับ เดี๋ยวจะทำให้ผมไม่ได้ประชุมแล้วพี่ๆน้องๆครูจะหาว่าผมนะเด็กเส้นจะไม่พอใจเอา”
“ครับคุณบอล”ทศรับคำผมแล้วครับ
“ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ผมไม่กวนแล้ว”พูดจบผมก็วางสายทันที ก่อนจะต่อสายเบอร์ใหม่
“สวัสดีครับครูบอล พึ่งคุยกับผมยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงคิดถึงผมใช่ไหมครับ”ดูครับคุณพายุหยอดผม
โดยการเข้าข้างตัวเองซะอย่างนั้น
“เปล่าครับ ผมจะถามว่าที่ผมรับปากเรื่องทานมื้อค่ำคุณพายุจะสะดวกเย็นนี้ไหมครับ”ผมปฏิเสธ
ก่อนจะบอกถึงจุดประสงค์จริง ๆ
“ว่างครับ สำหรับครูบอลผมว่างเสมอ”ผมละเพลียกับเค้าจริง ๆ
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมนั่งรถแท็กซี่ไปที่ร้านอาหารไทยชื่อ.......จะสะดวกไหมครับ”ผมบอกกำหนดออกไป
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมต้องผ่านโรงเรียนของครูบอลอยู่แล้ว ผมขอไปรับครูบอลเองดีกว่าครับจะได้ไม่ลำบาก”
“จะดีเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนคุณพายุด้วยแล้วกันนะครับ”เมื่อผมคิดไปคิดมาจึงตอบตกลงกลับไป
“แล้วครูบอลจะให้ผมรับกี่โมงดีครับ”คุณพายุถามเรื่องเวลา
“ซักห้าโมงเย็น และกลับตอนหนึ่งทุ่มก็แล้วกันนะครับ ”ผมบอกเวลาออกไปรวมทั้งเวลากลับด้วย
“ได้ครับ แล้วห้าโมงเย็นเจอกันครับ”คุณพายุตอบกลับก่อนจะวางสายไป
เมื่อจัดการปัญหาได้แล้วผมก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ผมต้องกังวลอีก
เรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหา จัดการได้อยู่แล้ว ครูบอลซะอย่าง ไปทำงานดีกว่า..................
สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้ขอบอกว่าไม่เวลาเลย
ขอขอบคุณสำหรับทุกบวก ทุกเม้น มันเป็นกำลังใจให้ตุ๊กตามีกำลังใจในการแต่งนิยายเรื่องนี้
หวังว่าจะยังรักครูบอลกับพี่วุฒินายหมอนข้างนะค่ะ
ทุกคนนะค่ะ และจะมาต่อจนจบในวันที่ 7 ธันวาคม ค่ะ
ปล.ขอขอบคุณสำหรับคำถามเรื่องรวมเล่ม
จริงๆตุ๊กตาก็อยากจะรวมนะค่ะแต่คงต้องดูก่อนว่าจะมีคนต้องการครูบอลกับพี่วุฒิเอาไว้บ้างหรือเปล่า
และแทนคำขอบคุณเอารูปพี่วุฒิมาฝากเพิ่มค่ะ
[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: ##เมื่อเมียมันชั่วเลยได้...ผัวมาแทน## ตอนจบจ้า 100% p.53 (16/2/59) (อ่าน 533763 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก