Moment เรื่องแมวๆ วันเสาร์
ตินณ์: อะไรอยู่ในเสื้อมึง (นางอุ้มอะไรไว้ในเสื้อแล้วรูดซิบหมด)
พรต:ป่าวไม่มี
ตินณ์: ไม่มีอะไรเสื้อตุงขนาดนั้น
พรต: กูอ้วนขึ้น
ตินณ์: ไอ้พรตอย่าลีลา หรือจะให้กูจับถอด
พรต: บอกแล้วๆ เนี๊ยะ!
ตินณ์: มึงไปเอามาจากไหน ใส่เข้าไปทำไมเดี๋ยวมันตาย
พรต:ก็มึงไม่ให้กูเลี้ยง
ตินณ์: แมวมันเลี้ยงยาก ซน ขี้มันเหม็นด้วย แถมมึงก็เลี้ยงใครไม่ได้หรอก
พรต: แต่กูอยากเลี้ยงอ่ะ ให้เลี้ยงนะ
ตินณ์: มึงเอามาจากไหนเอาไปคืนที่เดิมเดี๋ยวนี้
พรต: ไม่กูจะเลี้ยง
ตินณ์: ไอ้พรตมึงอย่าดื้อ มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่แค่เลี้ยงหรือเล่นด้วยเดี๋ยวเดียวก็พอ
มึงมันขี้เห้อ ไม่นานก้เบื่อ แล้วใครจะเลี้ยงให้มึง
พรต: มึงไง ช่วยกันเลี้ยงนะ
ตินณ์: ไม่แค่มึงกูก็ปวดหัวจะแย่
พรต: ไม่ได้จริงเหรอ
ตินณ์: มึงเอามาจากไหน เอาไปคืนเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เอาไปกูจะเอาไปเอง
พรต: กูเจอใต้คอนโดเลยอุ้มมา
ตินณ์: ไอ้พรตมึงไปขโมยแมวใครมารึป่าวเนี๊ยะ ป่านนี้เจ้าของไปแจ้งความจับมึงแล้ว!!
---------------------------------------------------------------
พรต: ตินณ์ๆ มึงดูดิ (นางเอาของใช้วางทับแมว )
ตินณ์: พรตมันใช่ที่วางของมึงไหม ไปแกล้งมันทำไม
พรต: มันนอนนิ่งมากเลยว่ะ สงสัยชอบ
ตินณ์: กูสงสารมันเลยที่ดันมาถูดชะตามึงเข้า
พรต: หึหึ มันรู้กูรักสัตว์
ตินณ์: รักขนาดไหนกูก็ให้เลี้ยงแค่เจ้าของเขากลับมานะมึง
พรต: เออ รู้แล้วน่ามึงบอกมาเป็นสิบรอบแล้ว
ตินณ์: กูบอกเยอะขนาดไหนก็ไม่เคยจะฟัง
พรต: ฟังเหอะ แค่กูเลือกจะทำ
ตินณ์: เลือกที่จะทำกวนตีนกูน่ะสิ แล้วก็เลิกแกล้งมันได้แล้วจะได้ไปนอนกูง่วง
พรต:เอาไปนอนด้วยได้ไหม
ตินณ์: ไม่ได้ห้ามเอาเข้าห้องนอน ถ้ามึงเอาเข้ามาพรุ่งนี้กูจะเอามันไปคืนลุงยาม
พรต: แต่
ตินณ์: กูยอมมึงเยอะแล้วนะ ที่นอนมันก็ซื้อมาให้แล้ว ถ้ามึงจะพูดไม่รู้เรื่องอีกกูจะให้นอนข้างนอกทั้งคนทั้งแมว
พรต: เออ ไม่เอาเข้าก็ได้วะ
-----------------------------------------------------------------
พรต: เต้าหู้นอนข้างนอกก่อนนะ ถ้าตินณ์ใจดีเมื่อไหร่ค่อยเข้าไปนอนด้วยกันเนอะ
เต้าหู้: เหมี้ยววว...(นางตั้งชื่อให้แมวขี้เกียจว่า: เต้าหู้)
พรต: มาจุ๊บลา ก่อนเดี๋ยวให้นอน
เต้าหู้: ... (เอาขาหน้าฟาดหน้าด้วยความรำคาญ) หึหึ
พรต: โอ๊ย!! นอนข้างนอกไปเลย ตินนนนนไอ้เต้าหู้มันเอาตีนยันหน้ากูอ่ะ เจ็บเป็นรอยไหม (ทิ้งแมวแล้วรีบมาฟ้องผัว)
ตินณ์: สม ไหนว่ารักกันนักหนา
พรต: มันโกรธที่กูไม่เอามานอนด้วย เพราะมึงแหละมันเลยเข้าใจผิดว่ากูไม่อยากให้นอน
ตินณ์: คุยกันรู้เรื่องว่างั้น
พรต: อืม
ตินณ์: ไร้สาระ มันรำคาญที่มึงไปกวนการนอนของมันมากกว่า
-----------------------------------------------------------
(ไปกินเหล้าห้องเฮียโฟมเจ้าค่ะ)
คิม: กินขนาดนั้นมึงอาบเลยไหม
นาว: มีให้ผมอาบไหมล่ะ
คิม: ย้อนนะมึง ย้อนนะ เมามากูไม่พากับห้องแน่ๆ
นาว: หึหึ หมดนี่ยังไม่รู้สึก
คิม: เออ เรื่องของมึง
ผ่านไปไม่นาน
นาว: พี่คิมผมเมาแล้ว กลับบ้านกันเถอะ
คิม: มึงยังไม่เมาหรอก
นาว:เหรอ ผมยังไม่เมาเหรอ
คิม: เออ
นาว: แต่ผมว่าผมเมานะ ผมต้องเมาแน่ๆเลย
คิม: .....
1 ชม.ผ่านไป
นาว: อิอิ
คิม: ไอ้นาวเมาก็กลับห้องกัน
นาว: ม่ายยยยยนาวม่าาาายเมา
คิม: มึงเมาแล้ว
นาว: ยังนาววยังม่าายยเมาพี่โฟมเอาอีก อิอิ
โฟม: กูว่ามึงเมาแล้วล่ะ กลับบ้านไปเถอะ
นาว: ไม่เมานาวไม่เมา เอิ๊ก....
โฟม: กูว่าต้องลากไปแล้วล่ะ
คิม: กูน่าจะบอกว่ามันเมาตั้งแต่มันว่าตัวเองเมาว่ะ ไม่น่าเลยกู
โฟม: อย่ามา แผนมอมเหล้ามันป่าววะ
คิม: อย่ากูชั้นนี้เหล้าไม่ต้องฝีมือล้วนๆ
นาว: ฝีมือห่วยๆ อิอิ
คิม: ...
โฟม: ใจเย็นเว้ยมันเมา
คิม: เมาแล้วแม่งกวนตีนกว่าเดิมอีก มันจะรู้ตัวไหมวะ
โฟม : กูก็ไม่รู้ซินะ
นาว: ก็ไม่รู้ซินะ อิอิ --------------------------------------------------
เช้าวันอาทิตย์
ตินณ์:พรตเที่ยงแล้วมากินข้าว
พรต:เดี๋ยวก่อนเต้าหู้กำลังนอนสบาย (นางมานอนบนขา)
ตินณ์: เต้าหู้มากินข้าว
พรต: เห้ยมึงเรียกมันทำไม ดูดิตื่นเลย
ตินณ์: มึงจะกินไหมข้าวน่ะ ถ้าไม่กินกูจะเททิ้ง
พรต: กินดิ เป็นไรวะแค่นี้อารมณ์เสีย
ตินณ์: กินเข้าไปให้หมด
พรต: เออ
ตินณ์: บ่ายกูเข้าโชว์รูมนะ
พรต: เออกูอยู่ห้องนะ
ตินณ์: เรื่องของมึง
พรต: เป็นอะไรวะ หงุดหงิดอะไร
ตินณ์: ...
---------------------------------------------------
คิม:ไม่เข้าร้านไงวะ ไหนตอนแรกบอกกูว่าจะเข้า
ตินณ์: ไม่เข้าแล้วขี้เกียจ
คิม: อย่างมึงขี้เกียจเป็นด้วย
ตินณ์: กูก็คนนะ แล้วไอ้นาวไปไหนไมวันนี้นอนคอนโดตัวเองวะ
คิม: ในห้องนอน ยังไม่ตื่น
ตินณ์: อะไรวะบ่ายแล้ว นอนหรือตายกันวะ
คิม:เมื่อคืนเมาหนักไปหน่อย
ตินณ์: เมาหรือเอาหนัก หน้าอย่างมึงไม่ต้องตอบกูก็รู้
คิม: หึหึ เด็กมันยั่วหว่ะ
ตินณ์: ระวังจะเจอตีนเด็กตอนมันตื่น
คิม: เหมือนมึงว่างั้น แล้วไอ้พรตไปไหนวะ ไม่เอามาด้วย
ตินณ์: อยู่กับลูก แม่งหลงจนลืมกู กูเลยปล่อยให้มันอยู่ด้วยกันให้สมใจ
คิม: มันทำสาวท้องไงวะ ถึงมีลูก
ตินณ์: เชี้ย ไม่ใช่เว้ย ลูกแมว
คิม: อ่อ...
--------------------------------------------------
นาว: พี่คิม
คิม: ...
นาว : พี่คิม!! (เพิ่มความดัง)
คิม:...
นาว: ไอ้พี่คิมมมมมอยู่ไหน
คิม: อะไรแหกปากทำไม
นาว: ก็เรียกไม่ขาน หิวอ่ะ พี่ตินณ์กลับไปยัง
คิม: กลับแล้วใครจะอยู่รอมึงตื่นล่ะ
นาว: ปวดหัว ปวดตูด ง่วงหิวด้วย
คิม: เยอะเนอะเอาซักอย่างเถอะจะเป็นอะไร
นาว: เป็นเมีย พาไปอาบน้ำหน่อย (ชูแขนให้อุ้ม)
คิม: หึหึ เดี๋ยวนี้รู้จักอ้อนนะมึง นึกว่ากวนตีนเป็นอย่างเดียว
-----------------------------------------------
พรต: เต้าหู้อย่าเข้าไป ห้องนั้นเข้าไม่ด้ายยย
เต้าหู้ : เมี้ยววว (หันมามองนิดนึงก่อนหันกลับ)
พรต: แหนะมานี่ ห้องนี้ตินณ์หวงนะ เข้าไปโดนตินณ์จับต้มแน่ (เดินไปอุ้มมานอนบนตักตัวเองหน้าโซฟา)
เต้าหู้: ...(นอนนิ่ง แต่ใจจริงอยากเข้าไปหาคนในห้อง)
พรต: ตินณ์ ตินณ์หิวข้าว
ตินณ์: ...
พรต: ตินณ์กูหิวข้าว
ตินณ์: หิวทำไมไม่หากินเองนี่มัน 3 ทุ่มแล้ว( เดินออกมาจากห้องนอน)
พรต: ก็กูรอมึงไง
ตินณ์: รอกูทำไม
พรต: อย่าประชด
ตินณ์: หึ (เดินไปหาข้าวให้เมีย)
พรต: มึงยังไม่หายงอนกูอีกเหรอ
ตินณ์: ...
พรต: โกรธจริงอ่ะ
ตินณ์: กินข้าว
พรต: ...
----------------------------------------------
ตินณ์: เลิกเล่นแล้วมานอน
พรต: แต่กูยังไม่ง่วง
ตินณ์: พรุ่งนี้มึงมีเรียนเช้า
พรต: ก็ได้วะ หู้พ่อไปนอนก่อนนะ อย่าดื้อห้ามข่วน ห้ามเปิดประตู
ห้ามเสียงดังเดี๋ยวตินณ์มันเอาไปปล่อยรู้ป่าว (สถาปนาตัวเองเป็นพ่อ)
เต้าหู้: เหมี้ยวววว ...
พรต: ดีมากฉลาดเนอะ มาจุ๊บลาๆ
ตินณ์: ไอ้พรตปล่อยถ้ามึงจูบมันกูจะไม่จูบมึงอีก
พรต: --"
ตินณ์: เต้าหู้ห้ามจูบกับพ่อมึงเด็ดขาด ถ้ารู้จะเอามาทำต้มยำ
เต้าหู้: เหมี้ยววว (ดิ้นออกจากมืออีกคนมาพันขาคลอเคลีย นางชอบเพราะคนนี้ให้ข้าว)
ตินณ์: ไปอาบน้ำใหม่ด้วยขนมันติดชุด
พรต: --" หู้ไปนอนเร็ว (นางไม่สนใจ)
ตินณ์: ไปนอนได้แล้วเต้าหู้นี่เป็นเวลาของกูกับมัน (นางหันตูดเดินไปนอนในที่นอนแมว)
พรต: ที่กูสั่งไม่สนใจนะ
ตินณ์: ไม่ต้องบ่นเข้าห้อง
ครึ่งชม.ผ่านไป
พรต: มึงลืมอะไรรึเปล่า (นางอาบน้ำใหม่แล้ว)
ตินณ์: ลืมอะไรวะ
พรต: ...
ตินณ์: ฝันดีนะ
พรต: ทำไมมึงไม่กอดกูเหมือนทุกคืน
ตินณ์: ยังต้องการกอดของกูเหรอ นึกว่าไม่ต้องการแล้ว
ปึก!! (นางทุบหลังผัว)
พรต: มึงมันบ้าตั้งแต่เช้าแล้วนะ เป็นอะไรแค่แมวตัวเดียวมึงต้องอิจฉาด้วยเหรอ
ตินณ์: มึงให้ความสนใจใครมากกว่ากู ก็อิจฉาหมดแหละ
พรต: ประสาท นั่นแมวนะโว้ย
ตินณ์: แมวแล้วไง มึงสนใจแต่มันตื่นมาก็ถามหามันอยู่กับมันทั้งวันจนลืมกู กูควรงอนมึงไหม (ดึงมากอด)
พรต: ก็กูจะได้อยู่กับมันแค่อาทิตย์เดียว แต่มึงกูอยู่ด้วยทั้งชีวิต
ตินณ์: มึงเลยไม่สนใจกู เห็นกูเป็นของตายว่างั้น (หน้านี่ยิ้มแก้มแตกแต่แกล้งทำเสียงดุอีกคนในความมืด)
พรต: จิ๊ ควายอยากคิดแบบนั้นก็เชิญ
ตินณ์: กูเสียใจนะ
พรต: เรื่องของมึง
ตินณ์: ง้อกูหน่อย
พรต: ไม่ มึงมันบ้างอนเองได้ ก็หายเองดิ
ตินณ์: งั้นเวลามึงงอนกูจะไม่ง้อ รอให้หายเอง
พรต : มึงอยากตายไง คิดจะไม่ง้อกู
ตินณ์: นั่นไงมึงยังต้องให้ง้อ กูก็อยากให้มึงง้อมั่ง
พรต: เออ ง้อ
ตินณ์: แค่นี้
พรต: มึงจะเอาแค่ไหน
ตินณ์: หึหึ จูบ
พรต: จิ๊ ก้มหน้ามา อื้ออ...... (แล้วก็ไม่ได้หยุดแค่จูบ)
แกรก แกรก ๆๆ
พรต: ตะ..อ่ะ....ตินณ์เสียงอะไร
ตินณ์: ...
แกรก แกรก
พรต: อ๊ะๆ....อื้มมม...ติน...ตินณ์สะ ...เสียง
ตินณ์: สนใจแต่กู
พรต: แต่....อ๊ะ
แกรก แกรกๆ
ตินณ์: เต้าหู้ไปนอน นี่ไม่ใช่เวลาของแมว
พรต: โอ๊ะ...โอ๊ย...ตินณ์
(แล้วเสียงรบกวนก็หายไป : สามีแค่นวดหลังให้ภรรเมียนะคะอย่าคิดเยอะ คึคึ)
แล้วเจอกันในตอนพิเศษค่ะ