-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
___________________________________________________________________
แจ้งข่าว
เมจิกร่วมกับสำนักพิมพ์เฮอร์มิตบุ๊คขอเปิดจองนิยาย
ตัวอย่างปกเล่ม 1
(http://images.forstudent.com/0/mxx.jpg)
ตัวอย่างปกเล่ม 2
(http://images.forstudent.com/0/n1j.jpg)
นิยายเรื่อง Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม...
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 1100 + 2 เล่มจบ
ของแถม : ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงในเว็บ จำนวน 33 ตอน
ของเเถมรอบจอง : เรื่องสั้น 1 เล่ม
ราคา : 1150
สามารถโอนเงินได้ตั้งแต่วันนี้ – 15 มิถุนายน 2558
หนังสือจัดส่งภายใน 27 มิถุนายน 2558
สั่งจอง : http://www.hermitbookshop.com/product/133/pre-order-donapost-be-naughty-by-magicz-โอนเงินได้ตั้งเเต่วันนี้-15-มิถุนายน-2558-2
ตามทวงนิยายได้ที่นี่นะคะ :hao3:
@ เพซ Magicz (https://www.facebook.com/magicz.magicz.71) สำหรับลงโมเม้นท์และพูดคุยกันค่า
- ถ้าให้รักก็อย่าร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40286.0)
- พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39694.0)
_____________________________ :กอด1: :กอด1:
สารบัณ มึงน่ะเมียกู
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.0) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2499183#msg2499183) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2499389#msg2499389) ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2500308#msg2500308) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2501448#msg2501448) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2502115#msg2502115) ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2503323#msg2503323) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2504817#msg2504817)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2505960#msg2505960) ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2507889#msg2507889) ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2509569#msg2509569) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2510405#msg2510405) ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2510993#msg2510993) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2512237#msg2512237) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2513650#msg2513650)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2514882#msg2514882) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2518929#msg2518929) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2520126#msg2520126) ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2521513#msg2521513) ตอนที่ 19.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2523220#msg2523220) ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2523337#msg2523337) ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2525173#msg2525173)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2527478#msg2527478) ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2530385#msg2530385) ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2531444#msg2531444) ตอนที่ 24.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2532287#msg2532287) ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2532633#msg2532633) ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2533916#msg2533916) ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2535422#msg2535422)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2539042#msg2539042) ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2540292#msg2540292) ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2542141#msg2542141) ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2544485#msg2544485) ตอนที่ ตอนพิเศษ ลอยกระทง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2545682#msg2545682) ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2547950#msg2547950)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 1
- Part Tin -
“ไชโย !!! ในที่สุดกูก็สอบเสร็จซะที คืนนี้ต้องฉลองกันหน่อย” เสียงแสดงความดีใจดังมาจากผู้ชายเสื้อสีขาวกางเกงแสลคสีดำแต่งตัวเรียบร้อยกว่าปกติ ใช่แล้วครับเรียบร้อยกว่าปกติเพราะพวกผมมีสอบวันนี้เป็นวันสุดท้าย และไอ้คนที่แหกปากตะโกนอยู่นั่นคือ ไอ้อาร์มสมาชิกในกลุ่มของผมเองมันเป็นคนที่พูดมากที่สุดในกลุ่ม
“ไปร้านไหนดีวะ” เสียงถามจากไอ้โฟมดังขึ้น
“ร้านพี่มินแล้วกัน” ไอ้นัทตอบกลับพร้อมเดินนำไปนั่งที่โต๊ะประจำของพวกผมหน้าคณะวิศวะ
“แล้วมึงไปป่าววะ” ไอ้อาร์มถามผมหลังจากนั่งลงที่โต๊ะเดียวกัน
“เอ่อ! ไปเดี๋ยวกูกลับคอนโดไปเปลี่ยนชุดก่อนเจอกัน 2 ทุ่ม ร้านพี่มินเลย” ร้านพี่มินเป็นผับที่ทันสมัยอยู่ใจกลางเมืองครับพวกผมไปร้านนี้บ่อยจนเป็นร้านประจำไปแล้ว พี่มินเป็นรุ่นพี่ของพวกผมเรียนจบแล้ว 2 ปี ตอนนี้พวกผมอยู่ปีกันแล้วครับ 3 ตอนผมอยู่ปี1 พี่มินอยู่ปี 4 พี่มินถือว่าเป็นคนหน้าตาดี นิสัยดีบ้านรวย เรียนวิศวะแต่ไม่อยากทำงานที่เรียนมาจบแล้วเลยดูแลกิจการของครอบครัว
“ตินณ์สอบเสร็จเมื่อไหร่ค่ะไม่โทรบอกวิวบ้างเลย” เสียงเรียกผมพร้อมถามดังมาแต่ไกล วิวคือสาวคนปัจจุบันของผม คุยๆกันได้แค่ 2 อาทิตย์แต่ทำตัวเหมือนคบกันมาหลายปีครับ วิวเดินมานั่งลงใกล้ผม
“วิวไม่มีสอบมาทำไรที่มอเหรอ”
“วิวว่าจะมาชวนตินณ์ไปดูหนังซักหน่อย” วิวหันไปตอบที่อาร์มถาม
“คงไปไม่ได้หรอก ตินณ์มีนัดแล้วเย็นนี้” ผมบอกวิวเมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ของการมาคือชวนผมไปดูหนัง
“ตินณ์จะไปไหนกับใครค่ะ” มาแล้วคำถามที่ผมได้ยินบ่อยๆช่วงนี้ แต่ยังทนได้ถ้าทนไม่ได้เมื่อไหร่เลิกเลยครับ ทุกคนในโต๊ะหันมามองอย่างรอฟังคำตอบของผมว่าจะชวนวิวไปด้วยไหม
“ไปกินเหล้ากับไอ้พวกนี้แหละ”
“วิวไปด้วยให้วิวไปด้วยนะตินณ์”
“ไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ วิวอยากไปเที่ยวกับตินณ์” วิวถามต่อ
“มีแต่ผู้ชายไปวิวจะไปยังไงเอาไว้เดี๋ยวตินณ์พาวิวไปเที่ยวกัน 2 คนนะ วันนี้ตินณ์ไปเที่ยวกับเพื่อนๆก่อน”วิวเงียบไปซักพักพร้อมทำหน้างอนผมหน่อยๆครับ
“ก็ได้ค่ะแต่ตินณ์ต้องสัญญาว่าจะพาวิวไปดูหนังนะค่ะ” วิวยอมแพ้ก่อนต่อรองขอสัญญาจากผมครับ
“ครับแล้วตินณ์จะโทรหาวิวนะ”ต้องพูดดีด้วยครับเดี๋ยวสาวจะตื้อขอไปด้วยอีก
“งั้นตินณ์ไปส่งวิวที่บ้านก่อนนะคะ แล้วค่อยไปเที่ยวคืนนี้”
“ได้ครับเดี๋ยวตินณ์ไปส่ง แล้วรถวิวล่ะ” ผมตัดปัญหาพร้อมถามด้วยความสงสัย เพราะทุกทีเห็นวิวขับรถมาเอง
“วิวให้พี่นายมาส่งค่ะ” นายเป็นพี่ชายของวิวอายุเท่าผม
“อ่อ! ครับ”
“งั้นแยกย้ายกันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเจอกันที่ร้านพี่มิน 2 ทุ่มนะ” ไอ้อาร์มพูดขึ้น
“เออ! ตามนั้น” พวกผมพูดขึ้นพร้อมกันแล้วแยกย้าย
.................................................
“เฮ้ยไอ้โฟม มึงว่าสาวโต๊ะนั้นเล็งใครอยู่วะ” ไอ้โฟมหันไปมองยังเป้าหมายที่ไอ้อาร์มว่าพร้อมผมและไอ้นัท ตอนนี้ไอ้คิมยังไม่มาเลยเวลาไปนัด 30 นาทีแล้วครับ
กลุ่มผมมีเพื่อนที่สนิทกันทั้งหมด 6 คน คนแรกคือไอ้อาร์มที่พูดมากที่สุด แล้วตามด้วยไอ้โฟม ไอ้นัท ไอ้คิม ผมและคนสุดท้ายคือเอ็มมี่ครับ เอ็มมี่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่ตอนนี้ไม่อยู่ มี่ดร็อปเรียนเทอมนี้ไปต่างประเทศครับจะกลับมาช่วงปิดเทอมพวกผมเลยเหลือกัน 5 หนุ่มโฉด เอ้ย!หนุ่มโสดครับ
“กูว่าไม่พ้นไอ้ตินณ์หว่ะ แม่ง!!! น่าตาดีโดดเด่นไม่เกรงใจกู คาบสาวไปแดกตลอด” ไอ้โฟมตอบไอ้อาร์มแล้วหันมาทำหน้ากวนตีนใส่ผมซะงั้น ผมว่าผมหน้าตาดีนะแต่ไม่ถึงขนาดที่ไอ้โฟมมันว่า
“กูก็ว่างั้นสงสัยคืนนี้กูอดพาสาวกลับบ้านเพราะไปตินณ์นั่งหน้าหล่ออยู่นี่แน่เลย” ไอ้อาร์มรับมุกตอบเพื่อนมัน
เพล้ง!!!
อยู่ๆก็มีเสียงดังมาจากข้างหลัง ผมหันกลับไปมองเห็นกลุ่มคนกำลังมุงที่ผู้ชาย 4 คน หนึ่งในนั้นผมรู้จักเลยเดินไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้นาว” ผมถามคนที่รู้จักเพียงคนเดียวในกลุ่มนั้น
“เอ่อ! หวัดดีครับพี่ตินณ์” มึงยังมีอารมณ์มาทักทายกูอีกนะ เพื่อนมึงกำลังจะโดนเขากระทึบอยู่แล้ว
“คือเพื่อนผมนั่งอยู่ดีๆก็มีคนเข้ามาหาเรื่อง บอกว่าไปแย่งแฟนมันแล้วก็เป็นอย่างที่เห็นนั่นแหละพี่” ตอนนี้ผมมองเห็นเพื่อนมันกำลังโดนคนที่ตัวใหญ่กว่ากระชากคอเสื้อขึ้นแล้วถามมันว่าจะเอายังไง เพื่อนไอ้นาวก็ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวยิ้มกวนตีนกลับไปอีก เพื่อนมันผมเคยเห็นบ่อยแต่ไม่รู้จักชื่อครับ
“แฟนมึงใครวะ กูจำไม่ได้ว่าคนไหน” คำพูดเพื่อนไอ้นาวกวนตีนกว่าหน้าตาอีก
“สัส!” คนตัวใหญ่ที่เข้ามาหาเรื่องพูดแค่นั้น แล้วมันก็ชกเข้ามาที่หน้าอีกคนทันที แต่เพื่อนไอ้นาวหลบทันอย่างสบายแถมเตะกลับพร้อมปล่อยหมัดไปอีกครั้งอย่างหนัก ผมยังคิดว่ามันเคลื่อนไหวเร็วมากไอ้คนตัวใหญ่ล้มลงไปกองกับพื้นแล้วครับ
“ถ้ามึงไม่แน่จริงอย่ามายุ่งกับกู แล้วแฟนมึงกูก็ไม่รู้จัก กลับไปซะเสียอารมณ์กูแดกเหล้า” เพื่อนไอ้นาวพูดขึ้นหน้าบึ้งอย่างคนอารมณ์เสียเต็มที่
“แฟนกูก็น้องดาว คณะบริหารไงคนที่มึงทิ้งเค้าอย่างไม่ใยดี กูรึอุตสาห์ทำใจได้แล้ว แต่มึงดันทิ้งน้องเค้า มึงทำไมไม่ดูแลน้องเค้าดีๆสัส” ไอ้คนตัวใหญ่มันเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“อ๋อ! น้องดาวก็น้องบอกกูเองว่าโสด ขอคบกับกูเล่นๆพอเบื่อก็ต่างคนต่างไป มึงน่าจะดีใจนะที่น้องเค้าไปจากกู”
“น้องเค้ามาร้องไห้กับกูว่ามึงมาจีบ แล้วพอน้องดาวยอมคบกับมึงและรักมึง มึงกลับทิ้งน้องเขาไปหาคนใหม่ตอนนี้น้องเขาเสียใจขนาดไหนมึงรู้บ้างไหม” คนตัวใหญ่กว่าลุกขึ้นพร้อมอธิบายอย่างหัวเสียเช่นกันครับ
“สัส! วุ่นวายกันจริงกูบอกไว้เลย กูไม่เคยจีบใครน้องเขามาเองและไปเองอย่ามายุ่งวุ่นวายกับกูอีก” เพื่อนไอ้นาวว่าแล้วเดินไปนั่งกินเหล้าต่ออย่างหมดความสนใจไอ้คนร่างใหญ่ตรงหน้า พอดีพี่มินเดินเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนมันเลยรีบบอกว่ามีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยตอนนี้เรียบร้อยแล้ว ไอ้คนตัวใหญ่ก็โดนเพื่อนมันลากออกไป พี่มินเลยบอกว่าเรียบร้อยแล้วก็ดี อย่าให้ต้องมีเรื่องในร้านแล้วก็เดินพาบอดี้การ์ดประมาณ 5 คนกลับเข้าไปข้างในก่อนที่ทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ
“พี่ตินณ์นี่เพื่อนผมไอ้พรต ไอ้ฟิกซ์ แล้วนี่ไอ้มายด์”
ไอ้นาวแนะนำเพื่อนมันให้ผมรู้จักทีละคน จากไอ้คนที่มีเรื่องตัวเล็กกว่าผมนิดหน่อยแต่ไม่เล็กมากเท่าไหร่ หน้ามันเรียวขาว จมูกโด่งรับกับใบหน้าและริมฝีปากบางๆสีแดงสด คิ้วมันก็เข้มส่งให้ใบหน้าดูเด่นขึ้นมา ผมยอมรับเลยว่ามันเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าทั้งหล่อทั้งสวยในเวลาเดียวกันครับแล้วแต่คนจะมอง และมันก็แนะนำเพื่อนมันที่นั่งถัดไปอีก 2 คน คนที่ชื่อฟิกซ์ตัวสูงกว่าเพื่อนหน้าตาดีเหมือนกันครับหล่อแบบหนุ่มเกาหลีสมัยนี้ตามด้วยคนสุดท้ายชื่อมายด์คนนี้ก็หน้าตาดีแต่ตัวเล็กเท่าไอ้พรตหน้าหวานๆครับ ส่วนไอ้นาวมันเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนตอนม.ปลายของผมครับ เคยทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆ มันเป็นรุ่นน้องที่กวนตีนและขี้เสือกที่สุดเท่าที่ผมรู้จักมาเลยครับ แต่มันก็หน้าตาดีเป็นที่หมายปองของสาวๆตั้งแต่ม.ปลายไม่รู้ไอ้กลุ่มนี้มันคัดคนเข้ากลุ่มที่หน้าตาเหมือนกลุ่มผมรึไงถึงได้มีแต่คนหน้าตาดีทั้งกลุ่ม
หลังจากไอ้นาวแนะนำเสร็จพวกผมก็ต่อโต๊ะกันตอนนี้ไอ้คิมมันมาถึงแล้ว มาตอนที่เขากำลังมีเรื่องกันนั่นแหละครับ จากนั้นก็กินเหล้าเหล่สาวไปตามระเบียบ หนุ่มหล่อนั่งด้วยกัน 9 คนเลยเป็นที่สนใจจากสาวๆเป็นพิเศษแต่ผมไม่สนใจเพราะเริ่มเบื่อ ตอนนี้แค่วิวคนเดียวก็วุ่นวายจนไม่มีเวลาไปสนใจคนอื่นแล้ว
หลังจากดื่มกันจนเวลาประมาณตีหนึ่งก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับ ไอ้นัทมากับไปโฟมเลยต้องกลับด้วยกันและหนีบเอาไอ้ฟิกซ์เพื่อนไอ้นาวที่เมาไม่รู้เรื่องกลับไปด้วยเพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน ไอ้นาววันนี้เอารถมอไซด์มาเลยกลับกับไอ้มายด์เพราะหอมันติดกัน ที่นี้ก็เหลือผมไอ้คิมและไอ้พรตรายสุดท้ายเมาไม่เหลือสภาพ ผมเองก็เมาหนักนะแต่ยังพอรู้เรื่อง ไอ้คิมนี่ไม่เมามากเท่าผมแต่มีสาวเกาะเอวไม่ห่างมาทีหลังแต่ได้สาวครับ
“อ้าว! แล้วไอ้เด็กนี่เอาไงวะ” ไอ้คิมหันมาถามผม เออกูเอาไงดีวะ ตอนนี้รู้สึกอยากนอนแล้วครับ
“งั้นเดี๋ยวกูไปส่งเอง” ไอ้คิมพูดขึ้นหลังจากมองหน้ากันซักพัก ผมมองหน้ามันแล้วเลยไปถึงมือสาวที่เกาะเอวมันอยู่เหมือนมือปลาหมึกเหนียวแน่นไม่ยอมปล่อยเลยครับ
“กูไปส่งเอง มึงไปกับเด็กมึงเถอะ” ผมพูดเสร็จยักคิ้วไปที่สาวมันหนึ่งทีมันก็ยิ้มรับเป็นอันรู้กันครับ
“เออ! งั้นขับรถดีๆนะมึง เจอกันวันจันทร์ว่ะ”
“เออ! เจอกันวันจันทร์” ผมตอบไอ้คิมแล้วเดินมาพยุงไอ้พรตไปขึ้นรถ
……………………………………………………………..
“ร้อน”
“เฮ้ย!” ผมหันไปมองก็ต้องร้องด้วยความตกใจ ก็ไอ้พรตแหม่งจะถอดเสื้อซะงั้น ตอนนี้เสื้อยืดสีดำที่มันสวมเมื่อตอนกินเหล้าอยู่ที่คอแล้ว ผมจับมือมันก่อนดึงเสื้อใส่เข้ามาที่เดิมให้เรียบร้อย
“บ้านอยู่ไหนวะ” ผมถาม
“...”เงียบครับ ไม่มีเสียงตอบใดๆ
“เฮ้ย! ไอ้พรตบ้านมึงอยู่ไหนวะ” ผมลองถามอีกครั้งเผื่อมันจะไม่ได้ยิน
“...”แล้วก็เงียบเหมือนเดิมครับ กูทำไงดีวะ ลองกดโทรหาไอ้นาวเผื่อจะรู้ว่าบ้านเพื่อนมันอยู่ที่ไหน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ไอ้นาวแล้วโทรออก รอสัญญาณซักพักจนตัดไป มันไม่รับสงสัยขี่เวสป้าอยู่ ผมไม่รู้จะทำไงกับเพื่อนมันหันมาก็เจอมันจะถอดเสื้ออีกแล้วครับ
เอาวะกลับคอนโดก่อนแล้วกัน ดีกว่าขับรถเปลืองน้ำมันให้มันนอนที่คอนโดก่อนพรุ่งนี้ค่อยไล่กลับ
ขับรถมาถึงคอนโด ต้องพยุงมันเข้าลิฟท์มันก็ยังไม่รู้เรื่องเลย ยืนเอาหัวพิงประตูจะหลับตลอด ออกจากลิฟท์ได้ผมรีบลากมันเข้าห้อง ให้มันนอนที่โซฟามันทำท่าปัดมือไปมาสงสัยจะรำคาญ
ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนูพันท่อนล่างของตัวเองแล้วถอดกางเกง ตามด้วยเสื้อก่อนเดินเข้าห้องน้ำครับ ร้อนมากต้องดูแลคนเมาทั้งที่ตัวเองก็เมาขออาบน้ำก่อนค่อยออกไปดูไอ้พรต ผมเข้าไปอาบน้ำประมาณ 20 นาทีออกมาจากห้องน้ำมองไปที่โซฟา
อ้าว!ไอ้พรตหายครับ ผมตกใจรีบคว้ากางเกงบ๊อกเซอร์มาใส่ แล้วรีบเดินเข้าไปดูใกล้ๆโซฟาเจอไอ้พรตลงไปนอนกลิ้งบนพรมหน้าโซฟาหมดสภาพเลยครับ ผมเข้าไปพยุงมันขึ้นมานอนบนโซฟาอีกครั้ง จับมันถอดเสื้อ แม่งบ่นร้อนจะถอดตลอด ผมเลยจับถอดซะจะได้หลับๆ เอาหมอนมารองหัวให้มัน ผ้าห่มไม่ต้องครับเพราะวันนี้อากาศไม่หนาวเปิดแอร์ให้เบาๆ ในที่สุดก็เสร็จซะทีแล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเอง หัวถึงหมอนหลับทันทีครับ
เชี่ย!!! ผีอำอยู่ๆเหมือนอะไรซักอย่างทับผมหนักมากครับ ขยับไม่ได้เลย ผมพยายามจะขยับตัวแต่ด้วยผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่จนมิดหัว เพราะผมร้อนเลยเปิดแอร์ 18 องศาทำให้ขยับได้ยากลำบากเต็มที ลองขยับอีกครั้งอย่างแรงทีนี้หลุดครับ จังหวะที่ผมสามารถออกจากผ้าห่มได้เสียงเหมือนคนร้องก็ดังขึ้นมาพร้อมๆกัน
“โอ๊ย!!!”
ผมเปิดผ้าห่มออกดู ไอ้พรตครับมันลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ข้างเตียง ผมเหลือบดูเวลาตีสามกว่าๆ มันเข้ามาได้ไงวะ สังเกตไอ้พรตถอดกางเกงเหลือแต่บ๊อกเซอร์เหมือนกัน ผมลงจากเตียงไปจับมันขึ้นมานอนบนเตียงดีๆครับ ไหนๆก็เข้ามาแล้วนอนมันซะในห้องเลยขี้เกียจพาออกไปนอนโซฟาง่วงมากแล้วผม ไอ้พรตมันลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผม งงเลยครับเพราะตั้งแต่เคยเห็นมันมา และกินเหล้าด้วยกันตั้งนานมันไม่เคยยิ้มเลย มองแล้วมันน่ารักดีนะครับผิวขาวๆ ปากแดงๆ
“นิว นิวกลับมาหาพรตเหรอ นิวกลับมาแล้วใช่มั้ย” อึ้งครับ มันละเมอ
“พรตคิดถึงนิวนะ อย่าทิ้งพรตไปเลย” พอพูดเสร็จมันตวัดแขนมารัดตัวผมเลยครับ ด้วยความที่ไม่ได้ระวังเลยล้มลงไปบนเตียงทั้งสองคน
“เฮ้ย!ไอ้พรต กูไม่ใช่นิวของมึง” ผมบอกมันพร้อมเขย่าแต่คงไม่รู้เรื่องครับ ยังเมาไม่สร่าง มันพยายามจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ ตัวมันก็บดเบียดกับตัวผม
“ไอ้พรต” ลองเรียกอีกทีครับ
-------- To be con. ----------
-
รอตอนไปนะคราฟฟฟฟฟ สู้ๆๆๆ
-
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่
ว้าว..พรต...
หึหึ...มุดเป็นผีผ้าห่มเลย 555555555555555
ใช่พระเอกป่ะเนี่ย...
ปล.ตอนตินณ์บรรยายใส่"กู"ไปเลยก็ได้ค่ะ ไม่ต้อง "กรู"หรอก มันอ่านแล้วขัดๆ 5555
ยังมีคำผิดนะคำ "ทำไร" รึเปล่า ไม่ใช่ "ทำรัย"
ขอโทษนะคะหากติเยอะ แต่เราว่าตอนต่อๆไปต้องสนุกแน่ๆ
ติดตามค่ะๆ + เป็ดก๊าบๆ
:yeb: :yeb: :yeb: :yeb:
-
มึงน่ะเมียกู... ตอนที่ 2
- Part Tin -
คราวนี้มันจูบผมแล้วครับ สิ่งแรกในความคิดคือผมจูบกับผู้ชาย แถมเป็นผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก ผมพยายามผลักมันออกแต่มันไม่ออกมือมันเหนียวมาก มือหรือหนวดปลาหมึกก็ไม่รู้ครับ เมื่อพยายามหยุดแล้วไม่สำเร็จจะมาโทษกันทีหลังไม่ได้นะ ยั่วกูนัก เดี๋ยวกูจะสอนให้รู้จักจูบที่แท้จริง ผมนึกจากนั้นเลยกลายเป็นผมบดจูบกับมันอย่างดูดดื่มแทน ผมสอดลิ้นเข้าไปในปากอุ่นๆ ควานหาลิ้นของมัน การจูบกับผู้ชายก็ไม่ได้แย่เหมือนที่ผมเคยนึกไว้แถมมันยังทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมไปกับมันอีกครับ
“อะ อื้ม!” มันส่งเสียงครางออกมาเบาๆอย่างพอใจ
สงสัยมันจะเคลิ้มครับ มือของมันเอื้อมมาโน้มคอผมเข้าหาตัวมันมากขึ้น ผมเงยหน้ามองหน้ามัน มันหลับตาพริ้ม แต่ปากมันหอบนิดๆน่ารักครับ ผมมองมันน่ารักมากี่รอบแล้ววะนี่ ผมมองเพลินก่อนก้มลงไปหอมแก้มมัน นิ่มมากแถมยังเนียนนุ่มด้วยถ้าเป็นผู้หญิงจะขนาดไหน ผิวมันขาวมาก สงสัยไม่คอยออกแดดเลย ผมคิดพร้อมกับหอมแก้มมันจากซ้ายย้ายมาขวา
“อื้ม!.. นิว” สะดุดเลยครับ สงสัยมันคิดว่าผมเป็นคนชื่อนิว ผมหยุดแล้วแกะมือมันออกจากคอตัวเองแต่มันกลับลืมตามาพร้อมจับผมพลิกลงไปนอนหงายกับเตียง ตัวมันขึ้นคร่อมผมไว้ จากนั้นมันก็เริ่มไซ้ซอกคอผม ทั้งจูบ ทั้งดูด ลงไปที่บ่า และเลื้อยลงไปถึงหน้าอกแล้วครับ
“ทำไมหน้าอก นิวเล็กลงละครับ” มันยังมีการถามผม ก็กูไม่ใช่นิวของมึงไง ผมคิดในใจแต่ไม่ได้ตอบไปครับกำลังเพลิน ที่นี้มันเอาปากครอบลงมาที่ตุ่มแข็งๆ ข้างซ้ายของผมแล้วดูดแรงมาก อีกมือก็บีบอีกข้าง
“อ่า....” อ้าวเสียงเหมือนผมเลย
ไม่ไหวแล้วครับ ผมจับมันพลิกนอนหงาย กลายเป็นผมคร่อมร่างมันแทน
จากนั้นผมก็ระดมจูบปากมันอย่างแรงก่อนสอดลิ้นเข้าไปหาลิ้นมัน มันเปิดปากรับและจูบตอบเช่นกัน เราจูบกันนานมากนานจนมันทำท่าจะหายใจไม่ทัน ผมเลยผละออกมาหอมแก้ม 2 ทีแล้วไซ้คอมันต่อ ก่อนเลื่อนลงมาที่หน้าอก ดูดตามรายทางจนขึ้นรอยครับ แล้วก็มาถึงตุ่มไตแข็งๆของมันลองดูดดูก็เพลินครับ ถึงจะไม่นิ่มเหมือนผู้หญิงแต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ มือขวาผมเอื้อมลงไปถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ที่มันสวมอยู่
“อื้ออ...อ่า.....” เสียงมันครางได้อารมณ์มาก
เมื่อถอดกางเกงได้ ผมจับน้องชายของมันที่ขยายตัวทักทายมือผมเลยครับ
“อ่า...”
ผมลองขยับมือขึ้นลง หน้ามันแดงขึ้นเรื่อยๆ ตัวมันยิ่งแดงกว่าหน้าแถมดิ้นใหญ่เลยครับ
“อะ..อ๊ะ” ไอ้พรตส่งเสียงครางดังขึ้นเมื่อผมลงลิ้นกับน้องชายของมันที่มีน้ำเยิ้มออกมา พอมันครางทีนี้ผมเลยทั้งดูดและเลียสลับกัน ไม่นานมันก็พ่นน้ำสีขาวขุ่นใส่เต็มปากผม
“จะออกไม่บอกกูเลยนะ” ผมว่า มันทำตาเยิ้มๆมองมา คงยังไม่รู้เรื่อง
เมื่อมันสบายตัวแต่ผมยังคงทรมานเพราะความต้องการที่จะปลดปล่อย ผมเลยลุกขึ้นถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ของตัวเองทันที น้องชายของผมเด้งออกมาทักทายโลกภายนอก ขนาดไม่เล็กนะครับเรื่องนี้ภูมิใจมากพ่อให้มาเยอะ
หลังจากถอดกางเกงเสร็จผมก็เอื้อมมือไปที่ตัวเตียงหยิบถุงยางออกมาแกะซอง แล้วจับเจ้าลูกชายก่อนขยับมือขึ้นลง 2-3ที เมื่อลูกชายผมของผมพร้อมแล้วผมก็สวมถุงยางอนามัย ที่มีติดตัวอยู่เสมอเผื่อฉุกเฉินถึงผมจะมีสาวมากมายมาให้ใช้บริการแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะพาใครเข้ามาที่ห้อง ทุกครั้งผมจะพาเข้าโรงแรมและผมก็ห่วงความปลอดภัยของตัวเอง กลัวจะมีปัญหาวุ่นวายตามหลังจึงต้องใช้ถุงยางทุกครั้ง
หันกลับมาที่เตียงไอ้พรตนอนหลับมาพริ้มสบายตัวไปแล้วครับ ผมก็ก้มลงไปหามันอีกครั้ง เริ่มจูบกลีบปากนุ่มๆของมัน มือก็เอื้อมลงไปจับที่น้องชายมันช่วยปลุกอารมณ์ของมันอีกครั้ง จากที่มันนอนนิ่งก็เริ่มจูบตอบ ผมขยับมือจนมันมีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบในเวลาไม่นาน
ตอนนี้ลูกชายของผมปวดร้าวไปหมดเพราะต้องการปลดปล่อยเต็มที ไม่รอช้าเมื่อมันมีอารมณ์ผมจับไอ้พรตพลิกคว่ำแล้วนำลูกชายจ่อไปที่ช่องทางด้านหลังของมันทันที ไอ้พรตมันจะกระเทิบหนี แต่ผมจับสะโพกมันล็อคไว้จากนั้นก็เอื้อมมือไปโน้มหน้ามันเข้ามาประกบจูบ
“อ๊ะ...อ่า...” มันกำลังเคลิ้มผมก็จัดการกดน้องชายเข้าไปทีละนิด รุนแรงไม่ได้มันยังใหม่ และผมก็ยังไม่เคยกับผู้ชาย เคยรู้มาบ้างว่าต้องทำอย่างไรแต่ครั้งนี้เพิ่งลงมือปฏิบัติครั้งแรก
“ โอ๊ยยยย!....” มันร้องเสียงดัง สติเริ่มกลับมา คงรู้แล้วว่าผมไม่ใช่นิวของมัน แต่ผมคงหยุดไม่ได้แล้วครับมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว มันพยายามผลักผมออกแต่แรงมันสู้ผมไม่ได้ และความได้เปรียบทางกายภาพ ทำให้มันหนีผมไม่พ้นครับ
“ปล่อ....” มันพยายามจะพูดแต่ผมรีบจูบปิดปากมันไว้ก่อนจบประโยค พร้อมกดลูกชายที่เหลือความยาวอีกครึ่งเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดจนหมด มันตาเบิกกว้างพร้อมกับมีน้ำตาปริ่มๆที่หัวตา ผมเลยหยุดแช่ไว้ซักพัก เพื่อให้ช่องทางของมันปรับรับกับขนาดของผม มือผมก็เลื่อนจากหน้าอกมันลงไปจับที่น้องชายของไอ้พรตพร้อมทั้งขยับขึ้นลง และเอาหัวแม่มือบี้ส่วนหัวไปพร้อมกัน
“อืมมม...” เสียวมากครับไอ้พรตมันเริ่มขยับตัวหลังจากผมขยับมือไปได้ซักพัก
“พร้อมแล้วนะ” ผมถามไอ้พรตแต่มันไม่ตอบ ผมเลยขยับตัวเข้าออก จากช้าๆเป็นเร็วและแรงขึ้น
“ อ๊ะ...อ๊ะ.......เบา”เสียงมันครับ หน้ามันเจ็บมากผมเลยจับมันพลิกตัวหันหน้ามาทั้งที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่ เอาขามันทั้งสองข้างเกี่ยวเอวไว้ แล้วเริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง ที่นี้ได้อารมณ์กว่าเดิมมากเพราะผมมองเห็นหน้ามันได้ถนัด หน้ามันตอนนี้แดงสุดๆ คงทั้งมีอารมณ์และยังไม่สร่างเมาปากมันก็ร้องครางเป็นระยะ
“อึก....อื้อ....” น่ารักมาก
“อ๊ะ...อ๊ะ” ผมไม่ไหวแล้วครับขยับเอาออกอย่างเร็ว และแรงไอ้พรตเอามือจิกไหล่ผมแรงมากแสบเลยครับ
“ อ๊ะ...แรง ...อ๊ะ อ่า” ตามคำขอครับสิ้นเสียงไอ้พรตผมเพิ่มแรงเข้าไปอีก ทั้งแรงทั้งเร็วจนไอ้พรตเกร็งตัวพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกรอบ มันพุ่งแรงออกมาจนเกือบถึงคางไอ้พรตเลย เลอะเต็มหน้าอก ผมขยับตัวอีก 3 -4 ครั้งก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมากเต็มๆ เยอะกว่าทุกครั้งไม่รู้ว่าผมเก็บกดมานานหรือว่าเพิ่งเคยกับผู้ชายครั้งแรกเลยมีอารมณ์มากกว่าปกติ
ผมจัดการถอดถุงยางออกจากนั้นหันไปดูดปากไอ้พรตอีกครั้ง ตอนแรกว่าจะจูบเล่นๆแล้วนอนเพราะเหนื่อยแต่จูบไปจูบมาน้องชายผมมันดันตื่นขึ้นมาอีกแล้ว จากนั้นก็เลยต้องออกกำลังกันอีกยก ก่อนจะเพลียหลับไป
………………………………….
ผมงัวเงียตื่นมาอีกทีแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาจนแสบตา เมื่อคืนผมลืมปิดผ้าม่านนี่เอง ถึงว่าร้อนชิบ ผมควานมือไปบนเตียงหวังว่าจะเจอไปพรต แต่เจอเพียงความว่างเปล่ากับที่นอนเย็นๆ แสดงว่ามันคงไปนานแล้ว ผมตกใจเด้งตัวขึ้นจะไปอาบน้ำตามหามันไม่รู้ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ขณะที่กำลังจะก้าวลงจากเตียง ตาเหลือบไปเห็นไอ้พรตครับมันลงไปนอนที่พื้นอีกแล้ว ไม่รู้ชอบอะไรนักหนากับพื้นพรม นี่สองครั้งแล้วที่มันลงไปนอนกับพรม สงสัยกลิ้งตกลงไปเพราะไม่มีหมอนซักใบ
ผมเลยอุ้มมันขึ้นมานอนบนเตียงดีๆ ตัวมันเบามากไม่หนักเท่าที่คิดไว้ สภาพมันดูแย่ ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้นลงไปนอนคว่ำอยู่กับพื้น ตัวนี่มีแต่รอยเต็มไปหมด หลังจากผมห่มผ้าให้มันเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ
ออกมามันก็ยังไม่ตื่นครับ มันไม่ตื่นหรือมันตายกันแน่นอนนิ่งมาก แต่งตัวเสร็จแล้วเดินเข้าไปใกล้เอามือไปลองอังใกล้จมูกมัน ยังมีลมหายใจยังไม่ตายสินะ ผมนี่บ้าป่าววะคิดไปได้ว่ามันจะตาย ปล่อยมันนอนไปก่อนคงเพลียและยังแฮงค์อยู่เมื่อคืนดื่มไปเยอะไม่รู้เป็นอะไรไม่ค่อยพูดเอาแต่ดื่มอย่างเดียว
ผมเข้ามาในครัวทำกับข้าวไว้ให้มันนิดหน่อย เผื่อมันหิวเดี๋ยวมันโวยวายเพราะโมโหหิว คิดได้ไงวะกูมันคงมีเรื่องอื่นที่ต้องโวยวายมากกว่า เดินมาดูอีกทีหลังทำอาหารเสร็จเห็นมันนั่งทำหน้างงๆอยู่ที่เตียงตอนนี้ใส่บ๊อกเซอร์แล้วเรียบร้อยไม่ต้องกลัวมันโป๊
“อาบน้ำซะ เดี๋ยวออกมากินข้าวมีเรื่องต้องคุยกัน” ผมพูดเสร็จมันหันหน้ามามองอย่างตกใจ จากนั้นทำท่าจะเดินออกไปจากห้องสวนทางกับผม ผมเลยจับข้อมือมันไว้
“ปล่อยกู” มันหันมาตะคอกเลยครับ
“จะไปไหน” ผมถาม
“กูจะกลับบ้าน”
“อาบน้ำกินข้าวก่อน” มันทำท่าไม่พอใจแต่ผมจูงมือมันมาที่หน้าห้องน้ำแล้วโยนผ้าเช็ดตัวใส่มัน แล้วผลักเข้าห้องน้ำทันที
“กูให้เวลา 15 นาทีถ้าไม่เสร็จกูจะเข้าไปอาบให้” ขู่มันไว้ก่อน แล้วเดินเข้าครัวมาชงกาแฟให้ตัวเองและเผื่อมันด้วย แก้แฮงค์จะได้คุยกันรู้เรื่อง
“มานั่งนี่ กินข้าว” มันหน้าบึ้งมาก หลังจากผ่านไป 20 นาทีมันก็ออกมา เชื่อกูมากนะมึง ติดไว้ก่อนครับค่อยคิดบัญชีทีหลัง
“...” เงียบ
“มา” ผมเรียกอีกครั้ง
“กูจะกลับบ้าน”
“เดี๋ยวค่อยกลับกินข้าวก่อน อ่ะ! กาแฟช่วยแก้อาการเมาค้าง” มันเดินมารับกาแฟ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามผม
“กินข้าว” หลังจากดื่มกาแฟหมดแล้วผมบอกให้มันกินข้าวอีกครั้งผมทำข้าวผัดอเมริกันให้มันแต่ มันมองเฉยๆไม่ยอมกิน ผมเลยส่งสายตาดุๆ แกมบังคับให้มันกิน
“กูไม่กิน” มันตอบมา
“ทำไม” ผมถาม มันเงียบอีกแล้วครับ
“ทำไมไม่กิน กูไม่ใส่ยาพิษฆ่ามึงหรอกน่า” หน้ามันบึ้งมาก บอกเลย
“... กูไม่กินผักชี” มันตอบมาแบบว่ากูจะขำหรืออะไรดีวะ ผมดันใส่ผักชีลงไปด้วยเลยต้องเอาช้อนตักออกมาใส่จานตัวเอง แล้วเลื่อนจานไปตรงหน้ามันพร้อมส่งสายตาบอกให้มันกินอีกครั้ง ทำไมกูต้องบังคับมันด้วยวะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แบบมันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ มันมองผมนิดนึงก่อนลงมือกิน เห็นดังนั้นผมเลยลงมือกินไปพร้อมมันเลย
“เรื่องเมื่อคืน”
“หยุดเลย” เพียงผมเริ่มพูดมันเบรกผมซะหัวเกือบทิ่ม
“กูจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูแค่เมา และมึงก็เมา” มันว่างั้น
“มึงใจดีเนอะ มึงจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันมีและมันเป็นครั้งแรกของมึงนี่นะ”
ผมควรจะดีใจที่มันพูดอย่างนั้น แต่ไม่เลยผมกลับรู้สึกวูบๆ แปลกๆ เลยรีบว่ามัน
“มึงก็รู้ว่ามึงเป็นเมียกูแล้ว” ผมว่าอีก
“สัส! กูบอกว่าอย่าพูด อย่าให้กูได้ยินคำนี้อีกนะ กูไม่ใช่เมียมึงกูเป็นผู้ชาย กูชอบผู้หญิงเมื่อคืนกูแค่เมา ดังนั้นมึงแค่ลืม และกูก็ลืมเท่านั้นแหละดีทั้งสองฝ่าย” มันพูดยาวมากเท่าที่เคยได้ยินมันพูดมา
“ไม่ กูไม่มีทางลืม” ผมเถียงมันไป
“มึงจะบอกว่ามึงรักกู อยากได้กูเป็นเมียรึไง”
“...” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ก็ผมยังไม่ได้รักมัน แต่มันน่ะเมียผมแน่นอน เลยเลือกเงียบไว้ก่อน
มันลุกขึ้นเดินจะออกไปจากห้องครัว ผมเดินตามมันออกมา
“เรายังคุยกันไม่จบ” ผมรีบบอก
“จบแล้วตั้งแต่นี้ไป ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูแค่เมามานอนค้างห้องมึงเท่านั้น และคงไม่ได้เจอกันอีก” มันหันมาบอกพร้อมกับเปิดประตูเดินออกไปแล้วปิดเสียงดังตามหลัง
ผมเดินไปทิ้งตัวลงที่โซฟา คิดอะไรไม่ออกครับตอนนี้ ถ้ามันจะให้ลืมผมก็จะลืม แล้วก็ไปใช้ชีวิตแบบเดิม ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน ผมได้แต่คิดแล้วเผลอหลับไป
…………………………………………………..
Tru Tru Tru
เสียงโทรศัพท์ดังปลุกผมตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์ที่ว่างทิ้งไว้บนโต๊ะหน้าโซฟาเมื่อคืนนี้ ดูเบอร์ปรากฏว่าเป็นเบอร์วิวรู้สึกไม่อยากรับเลยกดปิดเสียงแล้วว่างไว้ที่เดิม มองนาฬิกาบ่ายสามแล้วผมนอนนานมากกำลังจะลุกไปล้างหน้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ผมหยิบมาดูเป็นวิวเหมือนเดิม คงไม่มีทางหนีได้ เพราะถ้าไม่รับวิวก็จะโทรอยู่อย่างนี้จนผมรับ ผมเลยตัดสินใจกดรับสายวิวทั้งๆที่ไม่เต็มใจ
“ครับวิว”
“ตินณ์ทำอะไรอยู่ค่ะ รับสายวิวช้าจังเลย”
“พอดีเผลอหลับไปครับ เพิ่งตื่นตอนวิวโทรมา”
“อ๋อค่ะ ตินณ์ค่ะ เราไปดูหนังกันนะคะเย็นนี้” ผมไม่อยากไปครับ แต่รับปากวิวไว้แล้วเมื่อวาน
“ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ยังไงดูหนังเสร็จแล้วทานข้าว หลังจากนั้นกลับเลยนะครับ คงไปต่อไม่ไหว” พูดออกตัวไว้ก่อนครับ ขี้เกียจไปบ้านวิวหรือเที่ยวต่อ
“ ได้ค่ะ วิวตามใจตินณ์เสมอ”
“งั้นประมาณอีก 1 ชั่วโมงผมไปรับวิวที่บ้านนะครับ”
“ ค่ะ รีบมานะคะ วิวคิดถึงตินณ์”
“ครับ”
ผมกดวางสาย แล้วเดินไปอาบน้ำอีกครั้ง ออกมาหยิบกางเกงยีนส์ เสื้อยืดคอกลมมาสวม นาฬิกา และแว่นตา ครบแล้วคว้ากุญแจรถ BMW กระเป๋าตังค์ กุญแจห้อง จากนั้นสวมผ้าใบเน่าๆของตัวเองก่อนออกจากห้อง แล้วขับรถไปรับวิวที่บ้านเพื่อดูหนัง ต่อด้วยกินข้าวตามโปรแกรม
....To be Con. ........
____________________________________________________________
ทักทายท้ายเรื่อง
มาอัพตอนนี่ 2 พร้อมแก้ไขคำผิดของตอนที่1 ให้แล้วนะค่ะ
เรื่องนี้เป็นงานเขียนชิ้นแรก อาจจะมีคำผิดเยอะ หรือเนื้อหายังไม่ดีพอ
อยากให้ช่วยวิจารณ์ และช่วยแนะนำกันด้วยคร่าาาา
ตอนต่อๆจะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นนะคะ
และขอขอบคุณกำลังใจและคำแนะนำของคุณ mildsoshi กับคุณ tong_pub มากๆเลยค่ะ :-[
-
ตอนเเรกๆเส็รจสะละ อิอิ :mc4: :oo1: :pighaun:
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 3
- Part Tin -
“ไอ้ตินณ์ทำการบ้านที่อาจารย์สั่งรึยังวะ”ไอ้อาร์มทักทันทีที่ผมเดินเข้ามาที่โต๊ะประจำหน้าคณะ
“ยังว่ะ...การบ้านอะไรวะกูลืม”
“เชี่ย! แล้วกูจะลอกใครล่ะ มึงเป็นความหวังสุดท้ายของกูเลยนะ” กูว่าล่ะ เชี่ยอาร์มแม่งรอลอกกูตลอด
“มึงจะบอกกูได้รึยังว่าการบ้านอะไร กูลืมไปแล้วว่ะ” ผมถามมันอีกครั้ง
“วิชา กลศาสตร์” กว่าจะตอบกูได้นะมึง
“ถ้าวิชานี้กูเสร็จนานแล้ว นานจนลืม หึหึ” หัวเราะกวนตีนมันไป อยากไม่ชอบทำการบ้าน
“กูพยายามทำแล้วน้า แต่กูทำไม่ได้ โครตอยากอ่ะ สัส!” มันบ่นต่อ พร้อมหยิบสมุดเลคเชอร์ผมไปเปิด เตรียมลอก
“ไอ้โฟมกับไอ้นัทไปไหนวะ” ถามถึงสองคนนี้เพราะเห็นไอ้คิมเดินมาแต่ไกล เดินหล่อมาเลยครับ ไอ้คิมนี่ไม่ค่อยพูด เป็นคนเงียบครับเพราะพ่อมันเป็นนายพล แม่เป็นคุณหญิงที่บ้านมีระเบียบมาก แต่ลูกชายไม่ได้ระเบียบตามพ่อกับแม่มันนะ มันเอาทุกอย่าง ทั้งเหล้าทั้งสาว ทะเลาะต่อยตีพร้อมกันมาตั้งแต่เด็ก มันเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ เรียนด้วยกันตอนประถมจนถึงมหาวิทยาลัย ยังดันมาเรียนที่เดียวกันอีกเรียกว่ารู้กันดีทุกอย่างแค่มองก็รู้แล้วว่าอีกคนคิดอะไร แบบว่าเลวมาด้วยกันครับ ความกวนตีนมีพอกันครับแต่เป็นความกวนตีนแบบไม่ค่อยแสดงออก ส่วนใหญ่จะกวนตีนแบบเงียบๆครับ
“มันเดินไปส่งเด็กว่ะ”
“ทั้งสองคนเลยเหรอ”
“เออ มันไปส่งเด็กไอ้นัท ไอ้นัทแม่งลากไอ้โฟมไปเป็นเพื่อน”
สองคนนี้สนิทกันครับ สนิทเหมือนผัวเมีย แต่จริงๆแล้วไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มันเรียนด้วยกันมา แต่ถ้ามันจะคิดอะไรกันมากกว่าเพื่อนผมก็ไม่คิดคัดขวาง หรือรังเกียจยังไงก็เพื่อนกันครับ ไอ้นัทเป็นคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม หน้าตาดี ออกไปทางบอบบาง บ้านมันมีกิจการรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ไอ้นัทกับไอ้โฟมเรียนม.ปลายมาจากโรงเรียนเดียวกันเลยสนิทกันมาก ส่วนไอ้โฟม ตัวสูง ร่างโปร่ง หน้าตาดีเหมือนกันครับแต่น้อยกว่าผม กูคิดเองไม่ถามใครเลย มั่นใจมาก
ครอบครัวไอ้โฟมอยู่ภาคใต้มีกิจการฟาร์มหอยมุก และสวนยาง ไม่รู้พ่อมันเป็นนายหัวด้วยรึเปล่า ไม่ได้ถามครับ แต่บ้านมันส่งเข้ามาเรียนในเมืองหลวงตั้งแต่เด็ก มันบอกพ่อกลัวมันตัวดำ และโง่อยู่ภาคใต้เลยส่งมาเรียนโรงเรียนคุณหนูตั้งแต่เด็ก มันมีนิสัยชอบกวนตีนระดับแบบแสดงออกชัดเจน
“อ่ะ คืนกูลอกเสร็จแล้ว” ไอ้อาร์มส่งสมุดเล็คเชอร์คืนผม
ลืมแนะนำไอ้อาร์มอีกคน ไอ้นี่พูดเยอะที่สุดในกลุ่มแล้ว แต่ยังอยู่ในระดับที่รับได้พ่อมันเป็นนักการเมือง มันเป็นลูกส.ส.คนดัง เคยถามมันว่าทำไม่ไปเรียนอย่างรัฐศาสตร์หรือเศรษฐศาสตร์แทนเรียนวิศวะจะได้เป็นนักการเมืองเหมือนพ่อ มันตอบผมว่า
“นักการเมืองมีเยอะแล้วกูไม่อยากเป็น กูอยากเป็นคนประดิษฐ์หุ่นยนต์ช่วยเหลือคนบนโลกมนุษย์ กูอยากเป็นฮีโร่” คำตอบมันป่วงมากครับ ถ้าผมเป็นคนสัมภาษณ์มันคงไม่ได้เข้ามาเรียนแน่นอน
นั่งรอซักพักไอ้โฟมกับไอ้นัทก็เดินกลับมา มองนาฬิกาได้เวลาเข้าเรียนพอดี พวกผมเลยลุกขึ้นก่อนจะเดินไปเข้าห้อง สายตาดันเหลือบไปเห็นกลุ่มไอ้พรต มากันครบเลย กลุ่มมันมี 4 คน แต่ไอ้พรตเดินมากับสาวครับ คนนี้ผมไม่เคยเห็นหน้าสงสัยเด็กใหม่มัน
ไอ้พรตมันเรียนคณะศิลปกรรม ปี2 เด็กกว่าผม 1ปี วันนี้มันสะพายกล้องมาด้วย ดูเท่แบบน่ารักๆนะเมียกู ยอมรับเต็มปากเต็มคำเลยครับ
พวกมันกำลังจะเดินผ่านไปแต่ไอ้นาวมันหันมาเห็นพวกผมเลยตะโกนทัก
“อ้าวหวัดดีครับ พี่ตินณ์มีเรียนเหรอ” มันทักพร้อมสวัสดี เพื่อนมันเลยต้องไหว้ผมด้วยยกเว้นไอ้พรตมันยืนเฉย และหันไปสนใจสาวที่เดินมาด้วย
“เออ! กำลังจะไปเรียน มึงละมีเรียนรึไงวันนี้” ผมตอบมันตามปกติ
“ครับกำลังจะไปกินข้าว อีกชั่วโมงเข้าเรียนไปแล้วนะพี่”
“เออ” มันเดินไปทางศูนย์อาหาร
“พวกมึนเข้าไปเรียนก่อนนะเดี๋ยวกูตามไป กูโทรหาพ่อแป๊บนึง”ผมบอกเพื่อนแล้วเดินออกมาเลย
“กูเจ็บ!” ไอ้พรตหันมาตะคอกผมทันทีที่กระชากแขนมัน ผมเดินตามมันมาเรื่อยๆก่อนเห็นมันแยกตัวออกมาซื้อข้าวเลยดึงมันออกมาคุยข้างนอก
“โทษที มึงเอาโทรศัพท์มาดิ๊” ผมเอ่ยขอโทษมันแล้ว ขอโทรศัพท์มันต่อเลย
“เอาไปทำไม”
“กูบอกให้เอามาก็เอามาเถอะ”
“เชี่ย! ทำไมกูต้องเชื่อมึง” มันไม่ทำตามแล้วยังเถียงกลับ
“ถ้ามึงอยากให้เพื่อนมึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นคืนนั้น มึงไม่ต้องเชื่อกูก็ได้” ผมขู่มัน
“ สัส!” มันว่า พร้อมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมายื่นให้ผม ผมรับเอามากดบันทึกเบอร์ตัวเองแล้วโทรเข้าเบอร์ผมด้วย
“กูโทรไปรับด้วยนะ ถ้าไม่อยากให้ใครรู้ แล้วผู้หญิงที่มาด้วยห่างๆกันหน่อย”
“กูต้องเชื่อมึงไหม” มันถามผมแต่ผมเงียบไม่ตอบแต่จ้องหน้ามันดุๆแทน
“กูเข้าเรียนแล้ว” ผมว่าแค่นั้นแล้วเดินออกมาเลย
สามชม.ผ่านไป เลิกเรียนออกมานั่งพักที่โต๊ะประจำรอเด็กไอ้นัทเลิกเรียนพร้อมกัน เด็กมันชื่อเมย์น่ารักดีครับ หน้าตาเป็นดาราได้เลย หุ่นก็นางแบบ ได้ข่าวว่าเป็นเดือนคณะพยาบาล ไม่รู้มันไปจีบเขามาตอนไหนรู้ตัวอีกทีมันควงน้องเมย์มาอวดได้เป็นเดือนแล้ว คบนานเหมือนกันคนนี้ปกติกลุ่มผมคบสาวไม่ได้นานครับถ้าไม่ใช่คบกันไปก็เบื่อ เลิกลากันไปส่วนมากจะเล่นๆมากกว่าไม่ค่อยจริงจัง
ตอนแรกว่าจะกลับบ้านแต่คิดอีกทีขี้เกียจกลับตอนช่วงรถติด เลยชวนพวกมันมาเล่นบาสด้วยกันก่อน ไอ้โฟมนี่เล่นเก่งมากตัวชู๊ต 3 คะแนนเพราะมันตัวสูงและเคยเป็นนักกีฬาของโรงเรียนตอนม.ปลาย แต่เข้ามหาวิทยาลัยมันเลิกเล่น บอกขี้เกียจเอาเวลามาแซวสาวดีกว่า
“ส่งมาๆ” เสียงไอ้อาร์มตะโกนบอก
ไอ้นัทส่งลูกไปให้ไอ้อาร์ม มันพาลูก ไปใต้แป้น แล้วหันกลับมาทำท่าจะชู้ตแต่ผมรู้กัน มันกระโดดท่าชู๊ตแล้วหักมือปัดลูกมาที่ผม ผมเลยรับลูกแล้วชู๊ต 3 คะแนนเน้นๆ กำลังว่างพอดีไม่มีใครประกบ
“ฮ่าๆๆ ......กูชนะ ข้าวฟรีมื้อเย็นนะเว้ยอย่าลืม” ไอ้อาร์มมันหัวเราะเยาะก่อนหันไปบอกไอ้แมนเพื่อนในคณะอีกคน แบ่งกลุ่มเล่นกันธรรมดามันไม่สนุก เลยไปท้าไอ้แมนนักกีฬามหาลัย ว่าถ้าใครแพ้เย็นนี้เลี้ยงข้าว สรุปกลุ่มผมชนะได้แดกข้าวฟรี สบายไปครับ หลังแข่งเสร็จ ไปเอาเสื้อยืดที่ทิ้งไว้ในรถ แล้วอาบน้ำเตรียมกินข้าวฟรีออกมายังไม่มีใครอาบน้ำเสร็จ ผมไม่มีอะไรทำโทรไปกวนไอ้พรตหน่อยดีกว่า
รอสาย 3 สายแล้วครับมันยังไม่รับ ลองอีกครั้งถ้าไม่รับกูเลิกโทรแล้ว ขี้เกียจไม่อยากรับไม่ต้องรับรอสายซักพักมันกดรับสายแต่เงียบครับไม่ตอบรับใดๆ
“ไอ้พรต” ลองเรียกมันก่อน
“.....” เงียบครับ
“ พรต”
“...” เงียบเหมือนเดิม
“เชี่ยพรต มึงได้ยินกูไหม” ลูกเล่นกับกูอีกแล้ว
"ได้ยิน"
“ กลับยังอยู่ที่ม.รึป่าว กูจะชวนมากินข้าวเย็น” ถามมันไป
“ ไม่กิน” มันว่าเสร็จกดตัดสายทันที
ผมมองโทรศัพท์ สายตัดไปแล้ว ไอ้พวกนั้นออกมาพอดีเลยไปกินข้าวกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับ รถไม่ติดแล้วครับ ขับรถไม่นานก็มาถึงคอนโด คืนนี้ผมมีนัดแข่งรถตอน5 ทุ่ม แข่งในสนามแข่งถูกต้องครับไม่ต้องกลัวว่าผมจะไปแข่งบนทางหลวง แต่สนามแข่งจะเป็นสนามเถื่อน เวลาแข่งไม่ค่อยมีกฎเกณฑ์ แค่ใครเข้าเส้นชัยก่อนก็ชนะ ผมชอบแข่งรถแข่งทั้งสนามปกติและสนามเถื่อน สำหรับคืนนี้มีคนมาท้าผมแข่งครับ เดิมพันหนึ่งแสนถ้าชนะ ตอนแรกผมจะไม่เอา แต่ช่วงนี้หงุดหงิด ไม่รู้เป็นอะไร ถ้าได้ขับรถเร็วๆก็คงช่วยได้เลยรับปากมันไป แถมขับในสนามคนรู้จักเลยไม่ต้องกังวล ผมว่าจะพักซักหน่อยแล้วค่อยออกไปตอน 4 ทุ่ม
…………………………………………………
ตอนนี้ผมพร้อมแล้วครับทั้งรถทั้งคน พวกไอ้โฟม ไอ้นัท ไอ้คิม และไอ้อาร์มก็มากันครบ ที่มานี่ไม่ใช่อะไรมันมาดูว่าถ้าชนะต้องมีฉลอง รอแดกฟรีกันอีกแล้วกลุ่มผมก็เป็นอย่างนี้ไม่ใช่ไม่มีเงินกันนะครับบ้านมีฐานะกันทุกคน แต่ถ้าได้กินของฟรีนี่จะมีความรู้สึกว่าอาหารมื้อนั้นอร่อยเป็นพิเศษ แล้วก็ได้รับสัญญาณว่าคู่แข่งมาพร้อมแล้วให้ไปเตรียมตัว
“เอาให้ชนะนะเว้ยกูรอกินเหล้าฟรีอยู่” ไอ้อาร์มรีบบอกคนแรก
“เออ กูก็จะรอของฟรีเว้ย” ไอ้นัทรีบเสริมเลย
“ ไอ้สัส พวกมึงไม่ห่วงกูเลยเนอะ ห่วงแต่จะแดกของฟรี” ผมว่ามันไปขำๆ พวกมันหัวเราะพร้อมกัน
“ เออ ระวังตัวด้วย ได้ข่าวว่าพวกมันเล่นแรง เห็นเดินสายล่าเงินรางวัลหลายสนามแล้ว” ไอ้คิมพูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่ง
“ เออ กูจะระวังแล้วกัน ขอบใจที่ห่วง”
“กูกลัวแต่มึงจะไปเหยียบมันน่ะสิ ช่วงนี้อารมณ์ดูไม่ค่อยปกติอยู่” ไอ้โฟมว่าบ้าง
“จะพยายามให้มันเจ็บน้อยหน่อยว่ะ” ผมรับมุกมันก่อนเดินมาขึ้นรถ รถผมเพิ่งถอยมาใหม่ไม่นาน พอดีที่บ้านเป็นโชว์รูมขายรถ แต่งรถ ด้วยความชอบส่วนตัวผมเลยแต่งแบบจัดเต็ม เบื่อก็เปลี่ยน แต่หวงมากครับรถทุกคันใครไม่สนิทอย่าได้มายืม นอกจากบ้านจะทำโชว์รูมรถแล้วยังเป็นเจ้าของกิจการโรงแรมและรีสอร์ตขนาดใหญ่ด้วยครับ พ่อกับแม่ผมดูแลกิจการเองทั้งหมด มีให้ญาติบริหารบ้างแต่ส่วนมากจะเป็นพ่อผมดูแล ผมไปช่วยบ้างนิดหน่อยแต่ไม่ค่อยชอบเรื่องโรงแรม ผมดูแลเรื่องโชว์รูมรถมากกว่าเพราะชอบและมีความรู้มาตั้งแต่เด็ก
“เตรียมตัว”
“ระวัง” หลังจากได้ยินเสียงสัญญาณ พร้อมเสียงปืน ก็มีสาวสวยยืนทิ้งผ้าเช็ดหน้า 2 ผืน ผมก็ออกตัว คู่แข่งดูมีอายุกว่า1-2 ปีไม่น่าจะเกินแต่หน้าตามันกวนตีนมากเลยครับ ก่อนแข่งยังมีการมายักคิ้วให้ แต่ผมให้มันออกตัวนำไปก่อน ดูท่าทีการแข่งของมันก่อนครับว่ามันขับแบบไหน
กติกาง่ายๆขับวน 3 รอบใครถึงเส้นชัยก่อนชนะแล้วไปรับเงินเดินพัน พอเห็นมันทิ้งช่วงพอประมาณผมก็เร่งความเร็วไปต่อท้ายรถมัน รอบแรกมันนำครับ รอบสองผมพยายามเบียดขึ้นแซงแต่มันขับปัดไปมาบังทางไม่ให้ผมแซงได้ แล้วช่วงทางตรงผมเพิ่มความเร็วเพื่อจะแซงมัน แต่มันขับมาบังหน้าแล้วลดความเร็ว ส่งผลให้รถผมชนท้ายรถมัน
รถผมเสียการทรงตัว ผมเลยผ่อนความเร็วลงนิดนึง นิดเดียวเท่านั้นครับเพื่อประคองรถ มันคงคิดว่าผมจะแพ้แน่ๆ รอบที่สามช่วงเข้าโค้งสุดท้ายก่อนทางตรงผมเพิ่มความเร็วอีกครั้งแล้วเบียดเข้าโค้งวงในแซงมันขึ้นมาได้สำเร็จ มันพยายามจะแซงคืนในทางตรง แต่ไม่ทันแล้วครับ ผมเข้าเส้นชัยมาก่อนมัน
ผมลงรถมาได้ ดูหน้ารถก่อนเลย ห่วงรถครับ เป็นรอยนิดหน่อย เรื่องธรรมดาของนักแข่งแต่คิดค่าซ่อมแล้วจะคุ้มกับเงินที่พนันไหมวะ คู่แข่งผมลงรถมาด้วยใบหน้าแสดงความไม่พอใจชัดเจน แต่กูไม่สนใจเดินไปหาพวกไอ้อาร์ม ที่ข้างสนาม
“เรียบร้อย ร้านพี่มินเหมือนเดิมนะ” ผมบอกพวกมัน
“วันนี้เลยเหรอวะ” ไอ้อาร์มถามกลับ
“ วันอื่นดีกว่า วันนี้ไม่ไหวว่ะ พรุ่งนี้เรียนเช้า” ผมตอบ
“ เอ่อ งั้น...” ผมกำลังจะพูดแต่ตาดันเห็นไอ้พรต แม่งมันยืนจูบกับสาวอยู่ข้างสนาม มันมาได้ไงวะ วันนี้บังเอิญเจอมัน สองครั้งแล้ว
“ว่าไงวะ” ไอ้อาร์มถาม พร้อมทำท่างง ว่าผมจะพูดอะไรแล้วทำไมไม่พูด
“วันนี้แยกย้ายก่อน เจอกันพรุ่งนี้เช้า” พูดเสร็จผมเดินกลับไปที่รถทันที หยิบโทรศัพท์โทรหาไอ้พรต ตาก็จ้องมันจากในรถ แต่เห็นไม่ชัดเท่าไหร่
มันไม่รับครับจนสัญญาณตัด มันไม่มีทีท่าว่าจะรับสายหรือแม้แต่หยิบโทรศัพท์มาดูว่าใครโทรมา มันยังคงยืนจูบกับสาวอยู่ที่เดิม และที่สำคัญไม่ใช่คนเดียวกับที่เจอเมื่อกลางวันนะครับ ผมขับรถออกมาจอดข้างสนามแต่ยังมองเห็นมัน ลองโทรอีกทีมันหยิบมาดูแล้วเอาเก็บที่เดิม ทั้งๆที่ผมยังคงรอสายมัน
ผมกดวางสายแล้วเปิดประตูรถเดินตรงไปที่มันยืนอยู่ มันยังไม่เห็นผม แต่ผู้หญิงเห็นแล้วครับ เธอทำท่าตกใจที่มีคนมาเห็น ช้าไปนะกูว่าป่านนี้เขาเห็นกันทั้งโลกแล้ว ผมกระชากไอ้พรตออกมา มันสะบัดตัวดูหัวเสียมาก
“มากับกู” ผมพูด
“ไอ้เชี่ยตินณ์ ปล่อยกู” ผมไม่ปล่อยแถมยังลากมันมาที่รถ แล้วยัดมันเข้าไปนั่งในรถ มันจะลงแต่ผมไวกว่า เข้ามานั่งที่คนขับได้ออกรถเลย ปล่อยผู้หญิงยืนงงอยู่คนเดียว
.... To be con. .....
-
สนุกกกกกก รอตอนต่อไปปปป :z2:
-
สุดยอดดดดด เหมือนว่าติณจะเริ่มหวงเมียซะแล้ววว 555 เป็นกำลังใจต่อไปครับ ^^
-
ชอบเรื่องนี้รีบมาต่อนะๆๆๆๆๆ :-[
:call:
-
ติณณ์ขี้หวง ถึงกับลากพรตขึ้นรถ
พรตควงสาวหลายประชดเรื่องเสียทีให้ติณณ์หรือป่าว
รอตอนต่อไป
-
มันส์ดี รอตอนต่อไปนะ
-
เห็นชื่อเรื่องก็ชอบแล้ว พระเอกตรงไปตรงมาดี นายเอกก็สงสัยจะหาตัวตนเลยลอฝกับผู้หญิงเพื่อพิสูจน์อะไรบาวอย่างก็ได้ สุดท้ายก็แพ้ใจแพ้ความรู้สึกตัวเอง ติณต้องหล่อมากๆและพรตต้องน่ารักจริงๆ โอ้ย....มีความสุขกับโลกจินตนาการ
-
สนุก สนุกมาก o13
มาขอติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยคนจ้า :L2:
-
:hao6: เหมือนจะติดเรื่องนี้ซะแล้วว
-
ชอบเรื่องนี้.......................
ชอบนิสัยของพระเอก ชอบชื่อพระเอก
ไม่ทันไร หวงเมียออกนอกหน้าซะแล้ว
ของของใครใครก็หวงเนอะ 5555
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:
-
เหนื่อยหน่อยนะ เมียกิ๊กเยอะ
ฮ่าาาา
-
สงสารตินณ์นะ เมียของเธอมีเมียเยอะกว่าเธอที่เป็นสามีซะอีก
-
:hao6: เมียมีกิ๊ก
-
ตินณ์เท่จัง :-[
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
สนุกค่ะะ
พรตจะโดนอะไรมั้ยเนี่ย :z1:
-
รอตอนต่อไปสนุกมากกกกก อยากเป็นแบบพรตจัง อิอิอิอิอิ
-
ติดใจพรตแบบไม่รู้ตัวแล้ววนะติณ
-
แวะมาทักทายคร่า
เห็นคอมเม้น แล้วรู้สึกดีใจมากค่ะที่มีคนรักทั้งสองคนนี้
ตอนนี้ไม่รู้ว่ามีใครรอ ตินณ์กับพรตอยู่รึเปล่าเอ่ย ?
ถ้ามีคนรอจะรีบปั่นเลยจร้า :katai4:
แอบมาเปิดเรื่อง แต่คนเขียนมีสอบ เห่อะๆ
บางวันอาจจะไม่ได้อัพนะคะ :hao5:
เคียงใจ/Magicz
-
รอออออออออออออออจ้า เห็นชื่อนึกว่ามาอัพ :hao5:
-
เค้ารออยู่น๊า~ :mew2:
มาไวๆๆนะคะ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 4
- Part Tin -
“เป็นเชี่ยไรเนี๊ยะ จะพากูไปไหน กูไม่ไป” มันเริ่มโวยวาย
“มึงมากับใคร มายังไง” ผมไม่ตอบแต่ผมถามมันกลับ
“....” มันก็ไม่ตอบเหมือนกันครับ หันหน้าออกไปทางหน้าต่างรถฝั่งที่มันนั่ง
“กูถามว่ามึงมากับใคร” ผมตะคอกถามอีกครั้ง
“ไอ้นาว” มันตอบเสียงดังไม่แพ้กัน
“โทรไปบอกมัน ว่ามึงจะกลับก่อน” ผมสั่งมัน พร้อมกับจ้องหน้า
“...” เงียบเหมือนเดิมแถมมันไม่ขยับตัวทำอะไร ผมเลยล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองกดหาเบอร์ไอ้นาว ไอ้นาวเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า ช่วงม.ปลายเคยทำกิจกรรมโรงเรียนด้วยกันบ่อยๆ เลยสนิท มีเบอร์เก็บไว้แม้ช่วงหลังมาจะไม่ค่อยได้เจอแต่ก็ยังไม่ลบเบอร์
“มึงไม่โทรกูโทรเอง มึงคงอยากให้ไอ้นาวรู้ว่ามึงอยู่กับกูใช่ไหม” ปากผมว่ามือก็กดไล่หาเบอร์ไอ้นาวต่อ
“ กูโทรเอง ไม่ต้องเสือกมาสั่งกู” มันหันมามองผมแล้วพูดแค่นั่นก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมา กดโทรหาไอ้นาวทันที
“เออ กูออกมาแล้วเจอคนรู้จัก ไม่ต้องห่วงกลับก่อนเลย ...พาไปส่งให้ด้วย... เออ ”
ผมได้ยินมันคุยแค่นั้น แล้วตัดสายไม่รู้คุยอะไร แต่ที่ให้ไปส่งคงเป็นสาวที่มันยืนจูบ มันคุยเสร็จก็วางสายหันหน้าไปนอกรถเหมือนเดิม
ผมพามันกลับมาที่คอนโดจอดรถเสร็จมันเปิดประตูลงแล้วเดินออกไปทางหน้าคอนโดทันที ลำบากกูวิ่งตามอีก
“ มึงจะไปไหน มานี่เลย” พูดเสร็จจับแขนมันลากขึ้นคอนโด มันดิ้นพยายามจะหนี แต่สู้แรงผมไม่ได้
“กูไม่ไปกับมึง กูจะกลับห้องกู ไอ้เชี้ย ปล่อยกูเลยนะ” มันร้องโวยวายเสียงดังครับ
“มึงไม่ต้องกลับไปไหน คืนนี้มึงต้องอยู่ที่นี่”
“สัส ปล่อยกู”
ผมลากมันเข้ามาในลิฟท์ได้แล้ว มันยังคงโวยวายจะกลับห้องมัน ผมรู้ว่ามันพักอยู่คนเดียวที่คอนโดไม่ห่างจากคอนโดของผมเท่าไหร่ แต่มันไม่ค่อยได้อยู่คนโดของตัวเอง ส่วนมากจะกลับไปนอนบ้านหรือ นอนห้องเพื่อนมากกว่า บ้านมันมีกิจการห้างสรรพสินค้ารายใหญ่อยู่กลางใจเมือง
เมื่อผมอยากรู้เรื่องอะไรหรืออยากรู้เกี่ยวกับใครก็ต้องรู้ให้ได้ หลอกถามจากบรรดาสาวๆที่รู้จักครับ เพราะไอ้พรตมันเป็นคนดัง มีเสน่ห์มีแต่คนรู้จัก แต่มันค่อนข้างนิ่งจากที่สาวๆเล่ามานี่มันเจ้าชู้มากเจ้าชู้เงียบ เปลี่ยนสาวตลอด ผมเคยเห็นบ้างก็พอจะรู้เพราะไม่เคยเห็นซ้ำหน้า แต่ไม่เป็นไรมันเป็นเรื่องก่อนที่ผมกับมันจะรู้จักกัน แต่หลังจากนี้ไม่ได้ ผมตัดสินใจแล้วมันเป็นของผม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกกับมันอย่างไรจะบอกว่ารักตอนนี้คงยังไม่ใช่ ถ้าชอบก็ไม่แน่เพราะช่วงนี้เห็นมันทีไรผมว่ามันน่ารัก น่ามองทุกที
ผมหลุดจากความคิดเมื่อประตูลิฟท์เปิดออกชั้นที่ต้องการ ผมลากมันเข้าห้อง มันยังมีขัดขืนบ้างแต่ไม่มาก คงรู้แล้วว่าพยายามไปก็ไม่สำเร็จ
เข้าห้องมาได้มันเดินไปนั่งที่โซฟา หน้ามันนิ่งมากครับ ไม่พูดซักคำผมคิดว่าถ้าผมไม่พูดก่อนมันก็คงไม่พูดเช่นกันเลยตัดสินใจคุยกับมันก่อน
“ ต่อไปนี้มึงห้ามทำแบบนี้อีก”
“กูทำอะไร”
“มึงอย่าทำเป็นไม่รู้ เมื่อก่อนมึงจะเป็นอย่างไร ทำตัวอย่างไรกูก็ไม่ว่า แต่ต่อไปนี้มึงเป็นคนของกู เป็นเมียกู ห้ามไปอ่อยหรือไปมั่วกับใคร ที่มีอยู่ก็เลิกให้หมดอย่าให้กูรู้”
“มึงไม่มีสิทธ์มาสั่งกู กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู”
“ทำไมกูจะไม่มีสิทธ์ สิทธ์ของความเป็นผัวมึงไง หรือว่ามึงลืมกูจะได้ทบทวนให้” ผมเริ่มเสียงดังหลังจากได้ยินมันพูดว่าผมไม่มีสิทธ์ในตัวมัน โมโหครับ
“ กูบอกแล้วไงว่ากูจะลืม กูแค่เมา” มันว่าด้วยน้ำเสียงนิ่งตามแบบฉบับของมัน ผมเดาอารมณ์มันไม่ถูก
“กูไม่ลืม ไม่มีวัน” ผมตอบมันไปด้วยเสียงที่เบาลง
“แต่กูลืมไปหมดแล้ว ฉะนั้นมึงต้องลืมเหมือนกัน” มันยังคงไม่ยอม ผมเลยเอื้อมมือไปจับที่ท้ายทอยของมันแล้วบีบอย่างแรง รู้ครับว่ามันเจ็บหน้ามันแสดงออกว่าเจ็บมากแต่มันไม่พูด ไม่โวยวาย
“กูบอกหลายครั้งแล้วนะว่ากูไม่ลืม มึงน่ะเมียกูจำไว้ให้ดี แต่ถ้ามึงลืม กูจะทำให้มึงจำได้เอง”
“มึงเป็นเกย์รึไง ถึงมาวุ่นวายกับกูไม่เลิก” มันถามผมเสียงดังครับคราวนี้
“กูไม่ได้เป็น แต่ถ้าที่กูได้มึงเป็นเมีย เขาเรียกว่าเกย์กูก็จะเป็น”
ผมกัดฟันพูด แล้วก้มลงประกบปากมันทันที มันพยายามขัดขืนเอามือผลักผมออก ผมเลยเอามืออีกข้างที่ว่างจับมือทั้งสองข้างของมันรวบไว้ แรงมันเยอะมาก แต่ก็ยังสู้ผมไม่ได้อยู่ดี มันเม้มปากไม่ยอมให้ผมเอาลิ้นเข้าไปได้ ผมเลยบีบท้ายทอยมันแรงขึ้น
“กูเจ็......” มันอ้าปากจะพูดแต่ยังไม่จบผมสอดลิ้นเข้าไปในปากก่อน
“อึก....อื้ม...” ผมเอาลิ้นตวัดและควานหาลิ้นของมัน จูบแรงมากครับ ผมดันไปนึกถึงภาพที่มันจูบกับผู้หญิงที่สนามแข่งรถ เลยเพิ่มแรงลงไปอีก มันเริ่มตอบสนองและส่งเสียงครางออกมาเบาๆ
ผมจูบมันนานมาก มือที่บีบท้ายทอยก็คลายออก มือที่จับมันไว้ก็ปล่อยเป็นอิสระ ตอนนี้มือมันวางไว้บนเสื้อตรงหน้าอกผมเฉยๆ ผมถอนริมฝีปากออกมาเมื่อเห็นมันทำท่าว่าจะหายใจไม่ทัน มันหอบเลยทีเดียว
“มึงก็มีอารมณ์กับกูนี่น่า แล้วจะมาปฏิเสธทำไม” ผมยกยิ้มมุมปากแล้วถามมัน
“…” มันไม่ตอบ
“ คืนนี้มึงต้องนอนที่นี่ แล้วต่อจากนี้ไปมึงต้องมาอยู่ที่นี่กับกู ถ้าไม่อยากให้เพื่อนมึงหรือใครรู้อย่าทำให้กูหงุดหงิด” ผมบอกมันก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำของตัวเองและของมันด้วย เป็นเสื้อกล้ามกับกางเกงขายาวครับ
“เชี้ย....กูไปทำอะไรใครไว้วะ” ผมได้ยินมันสบถตามหลังมาแว่วๆ
เปิดประตูออกมามันยังนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา ไม่ขยับไปไหน
“ไปอาบน้ำกูเตรียมชุดไว้ให้แล้ว” ผมบอกมันพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ มันเริ่มกระเทิบหนีคงกลัวผมทำอะไรมัน หึหึ ยังครับ ยังไม่ใช่เวลานี้
“กูบอกให้ไปอาบน้ำ หรือมึงอยากทำอย่างอื่นก่อน” พอผมพูดเสร็จ มันรีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องผมทันที ผมเดินตามเข้าไปดู ผ้าเช็ดตัวกับชุดที่วางไว้หายไป ประตูห้องน้ำปิดไปแล้ว ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำเบาๆ
ผมเลยเดินออกมาแล้วตรงไปที่ห้องครัวลองหาดูในตู้เย็นว่าพอมีอะไรทำเป็นอาหารกินได้บ้าง ผมเริ่มหิวอีกแล้วครับ สงสัยแข่งรถใช้พลังงานมากไปหน่อย แต่ในตู้เย็นไม่ค่อยมีของสดเท่าไหร่ เลยเอามาม่าออกมา เอาหมูสับกับไข่แล้วก็ผักอีกนิดหน่อยใส่ลงไป แค่นี้ก็น่าจะอิ่มแล้วครับ ว่าแต่ไอ้พรตมันจะกินด้วยรึเปล่า คิดได้ดังนั้นเลยไปถามมันหน่อย ผมเดินมาหยุดหน้าห้องน้ำแล้วตะโกนถามมัน ขี้เกียจรอมันอาบเสร็จ
“ไอ้พรต กูจะกินมาม่า มึงจะกินด้วยไหม”
“ ...” เงียบครับ แม่งชอบเงียบใส่
“ไอ้พรตได้ยินที่กูถามมึงไหม”
“ไม่กิน” แค่นี้ก็จบต้องให้กูถามซ้ำตลอด
ผมออกมาต้มมาม่าของผม กินจนเสร็จล้างถ้วยเรียบร้อยแล้วเดินเข้าไปในห้องกะจะอาบน้ำแล้วนอนครับ เปิดประตูเข้ามาเจอไอ้พรตยืนอยู่หน้าประตู ในมือมันมีหมอนกับผ้าห่มพร้อม
“จะไปไหน”
“กูจะไปนอนอีกห้อง” คอนโดผมค่อนข้างใหญ่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ 2 ห้อง ห้องครัวและห้องรับแขก ห้องรับแขกนี่กว้างมากนะครับอยู่ได้เกือบ 20 คน ผมชอบห้องกว้างๆ เพื่อนๆในกลุ่มก็ชอบมานอนเล่นที่นี่ เวลามีบอลหรือมาปาร์ตี้ก็จะค้างที่นี่เลย
“ห้องไม่ว่างกูใช้เก็บของ” จริงแล้วว่างครับแต่ไม่อยากให้มันนอน
“....กูนอนโซฟาเหมือนเดิมก็ได้”มันบอก
“ กูให้มึงมานอนที่นี่ถ้าจะให้ไปนอนโซฟาหรือห้องรับแขกกูจะให้มึงมานอนทำไมวะ เอาของไปเก็บที่เดิม แล้วนอนในห้องนี้บนเตียงกูนี่ไม่ต้องไม่นอนที่อื่น แล้วก็ไม่ต้องลงไปนอนกับพื้นอีกนะ เห็นชอบเหลือเกินพรมห้องกูน่ะ” ผมว่าเสร็จก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาฟาดไหล่เตรียมเดินเข้าห้องน้ำ แต่เห็นไอ้พรตยังยืนอยู่ที่เดิม
“ถ้ามึงยังเรื่องมากไม่รีบมานอน กูออกมามึงคงได้ทำอย่างอื่นและไม่ได้นอนยันเช้า” ผมว่ามันด้วยใบหน้ายิ้มหื่น ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาอาบน้ำ สายน้ำเย็นๆช่วยให้รู้สึกโล่งสบาย ที่เหนื่อยมาทั้งวันก็รู้สึกดีขึ้นครับ
ออกมามีผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างมาผืนเดียว ผมเดินไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์มาใส่ ผมชอบใส่แต่บ็อกเซอร์นอนมันเย็นสบายดี แต่หยิบกางเกงขายาวให้ไอ้พรต ผมเอาผ้าไปตากไว้ที่ราวแขวนผ้าตรงระเบียงห้องนอน มองมาเห็นไอ้พรตนอนห่มผ้าอยู่บนเตียงแล้วครับ ผมรู้ว่ามันแกล้งหลับแต่ไม่อยากหาเรื่องมันเท่าไหร่ปล่อยมันพักผ่อนไปก่อน ผมเดินอ้อมมาอีกด้านแล้วก้าวขึ้นเตียงก่อนห่มผ้าผืนเดียวกับมัน
มันนอนหันหลังให้ผม ผมเลยเอื้อมมือไปดึงมันเข้ามากอด ตอนแรกมันขัดขืนครับ ทำตัวแข็งมาก แต่ผมใช้แรงที่มากกว่าจับมันพลิก หันหน้ามาทางผม เท่านั้นครับ ทั้งมือทั้งตีน ทุบบ้างถีบบ้างเจ็บครับ แต่ก็สู้มันจับล็อคไว้จนมันหมดแรงแล้วก็หอมแก้มมันไปข้างละทีแรงๆ จากนั้นก็ปล่อยมันนอน
แปลกนะครับผมว่าจะไม่สนใจมันแล้ว ปล่อยให้มันไปใช้ชีวิตเหมือนที่มันเคยเป็นมา แต่ผมก็เอาแต่คิดถึงมัน มีแต่เรื่องของมันอยู่ในหัว เวลาไปมอก็คอยมองหาแต่มัน จนไอ้คิมมองผมอย่างสงสัยว่าผมมองหาอะไร เวลาเห็นผู้ชายเดินสะพายกล้องผ่านหน้า หรือมีเด็กคณะศิลปกรรมผ่านมาผมต้องมองทุกทีว่าเป็นมันหรือเพื่อนมันรึเปล่า มันอยู่ไหน ทำอะไร จนเวลาผ่านมาสามสัปดาห์นี่แหละผมเลยคิดว่าผมสนใจมันแล้ว
วันนี้ผมเจอมันเมื่อเช้ากะว่าจะคุยกับมันดีๆ ลองจีบมันดู ผมก็ไม่เคยจีบผู้ชายหรือมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน แต่คิดว่าคงเหมือนกับเวลามีแฟนผู้หญิงแหละครับ ชอบกัน รักกัน แล้วก็คบกัน
แต่นี่ปัญหามันอยู่ที่ว่าผมเริ่มสนใจมันและคิดว่าคงจะชอบมันบ้างแล้วเพียงแต่ยังไม่แน่ใจ แต่มันไม่ได้ชอบ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย พอผมเห็นมันจูบกับผู้หญิงที่สนามแข่งรถ อารมณ์ผมไปแล้วก่อนสมองจะสั่งการซะอีก ผมโมโหมาก คิดว่ายังไงผมต้องเอามันมาเป็นของผมให้ได้ จากที่คิดไว้ตอนแรกว่าจะคุยดีๆไม่ต้องแล้วครับ ดูแล้วไอ้พรตมันเป็นคนไม่ยอมใคร ดังนั้นต้องบังคับมันอย่างเดียว ไม่งั้นเอามันไม่อยู่ไม่รู้ความคิดของผมจะถูกรึเปล่า ที่แน่ๆตอนนี้ผมก็ได้มันมานอนกอดแล้ว...
เหมือนผมจะมองข้าม หรือลืมอะไรไปซักอย่าง แต่ชั่งมันเถอะไม่ว่าจะเกิดอะไรผมก็พร้อมจะรับมือ ถ้ามีมันอยู่ด้วยแต่วันนี้ขอนอนก่อน ผมพลิกตัวนอนตะแคงเอาขาขวาพาดไปบนขาไอ้พรต และกระชับอ้อมกอดมากขึ้น กันมันดิ้นแล้วหล่นลงไปข้างเตียง จากนั้นผมก็หลับตามมันไป
-------------------To be Con.-----------------------------
เมื่อมีคนรอเราก็มาต่อให้จร้า
อ่านให้สนุกนะจ๊ะ ^^
-
:hao4: :hao4: มาต่อด่วน
-
ชอบพระเอกจัง
-
พรตนี้ก็เจ้าชู้ใช่ย่อย
แต่เอ๊ะ!!!! ทำไปเพื่อลบรอยใครอ่ะป่าวหว่า
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
บอกได้เลยว่า....หลงรักพระเอกเรื่องนี้
แอร๊ย......ฉันฟิน ฉันเพ้อ น้องพรตก็น่ารักนะ แต่ดื้ออยู่ติณต้องปราบให้อยู่นะ55555
-
ติณณ์เริ่มรักพรตแล้ว แถมขี้หึง หวงมากด้วย
กว่าจะรักกันสงสัยน่วม เหมือนกระท้อนเลยะ
-
ชอบติณจัง :mew1: :mew1:
-
ชอบพรต แบบไม่มีเหตุผล
-
มาเอาใจช่วยพระเอก หนูพรตน่าจะร้ายน่าดู 555555 :laugh:
-
:ling1:
ขอตอนต่อไปปปป :hao5:
-
ทำไมบังคับน้องเค้าแบบนั้นล่ะครับ ฮ่าๆๆ
:heaven
-
พี่ติณ พี่ลืมวิวรึเปล่า
ห้ามพรตมีคนอื่น แล้วให้มาเป็นเมียเนี่ย
พี่ว่างแล้วหรอ :hao4:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบอ่ะ ติณ หลง พรต ซะแล้ว และเมื่ไหร่พรตจะใจอ่อนให้ติณละก๊าฟฟฟฟฟ...ของที่ได้มายากย่อมมีค่าเสมอ
-
สนุกมากค่ะ :bye2:
-
สนุกกกกกกกกกกกกๆๆๆ
นายเอกเราเสร็จพระเอกตั้งแต่ต้นเลยยยยยยย
-
:katai4: :katai4: :katai4: เอาอีกๆๆๆ
-
กำลังปั่นสุดฤทธิ์เลย :katai4:
ตินณ์ ฝากบอกว่าวันนี้คนเม้นเยอะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้จัด NC ให้เบาๆ
และใครชอบตินณ์ไม่เป็นไร
แต่ที่ชอบพรตอ่ะ :angry2: ไม่ได้นะคนนี้หวง ของผม
เคียงใจ/Magicz
-
:katai5:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ถ้าชอบทั้งสองคนคงไม่มีปัญหาใช่มะคะ :mew3:
แต่เด็กดื้ออย่างน้องพรตต้องเจอคนปราบอย่างพี่ติณณ์นี่แหละ เนอะๆ :hao7:
-
แหม ๆ ทำมาอ้างนะติณ กอดพรตกันหล่น
-
โอ๊ยยย แอบเชียร์ตินณ์
จีบเลยๆ เอาให้พรตใจอ่อนซะที
:mew3:
-
เชียร์ให้พรตใจอ่อนไวไว :-[ :-[
-
แง้ๆๆอยากได้แฟนแบบนี้อ่ะแบบติณ 5555+
-
รอต่อนะสนุกมากเลย :ling1:
-
มึงน่ะเมียกู...ตอนที่ 5
- Part Tin -
ลืมตามาตอนเช้า ผมเห็นใบหน้าของไอ้พรตเป็นอย่างแรก ใกล้มากหัวมันมาหนุนอยู่บนแขนผมเมื่อไหร่ไม่รู้ทั้งๆที่เมื่อคืนก็นอนแยกกัน ตอนนี้มันยังไม่ตื่นผมเลยจ้องหน้ามันเพลิน ขนตามันยาว หน้าเรียว ผิวขาว และปากบางๆของมันแดงมากเลยครับ ผู้ชายจริงป่าววะ ผมเผลอเอามือไปลูบใบหน้าของมัน แต่มันยังไม่รู้สึกตัว
เห็นแล้วอดใจไม่ไหวผมก้มลงไปหอมแก้มมันทันที หอมไปสองสามทีสงสัยแรงไปหน่อย หรือมันรำคาญเลยค่อยๆเปิดเปลือกตาที่ปิดสนิทขึ้นมา มันดูยังงงๆอยู่คงยังไม่ตื่นดี
ผมเลยโน้มหน้าไปใกล้มันอีกแล้วค่อยๆประกบปากเข้ากับปากมัน ริมฝีปากมันนิ่มละมุนและหวานมาก ผมชิมกลีบปากสีแดงสดจนพอใจแล้ว เอาลิ้นเข้าไปในปากมัน มันก็ตอบสนองผมโดยการตวัดลิ้นตอบโต้อย่างมีชั้นเชิง มันจูบเก่งเหมือนกันครับเชี่ยวมาก จูบจนพอใจผมก็ถอนใบหน้าออกมา
“ ทำกันนะ” ผมพูดชวนมัน มันดูตกใจสงสัยจะตื่นเต็มที่แล้ว เมื่อสักครู่คงเผลอตัวไปโดยอัตโนมัติ หรือมันยังไม่รู้ว่าเป็นผม
“ไม่! เชี้ยเห่อะให้เอากะมึง” มันตอบออกมาเสียงดังเลยครับ
“ ทำกันเถอะ กูอยาก” ผมพูดพร้อมทำหน้าหื่นใส่มัน แล้วเอื้อมมือลงไปใต้ผ้าห่มผืนหนาที่เราห่มด้วยกันมาทั้งคืน
ลูบขาอ่อนด้านในมันขึ้นมาที่ละนิด ผิวมันลื่นมือ เนียนนุ่มมาก ถ้าไม่บอกกูไม่รู้นะนี่ว่าผิวผู้ชาย จากเดิมที่มันดิ้น มันก็หยุดดิ้นผมเอาขาตัวเองก่ายมันไว้กันมันถีบ ขยับมือขึ้นลงเบาๆ ผมรับรู้ได้ถึงอาการสั่นของไอ้พรต มือผมเลื่อนขึ้นมาจนถึงน้องชายมันที่อยู่ภายในกางเกงขายาวที่ไม่มีกางเกงใน มือมันก็พยายามเอามาดันมือผมให้ออกจากน้องชายมันแต่ไม่สำเร็จ ดีนะตอนเด็กกินนมเยอะเลยแข็งแรง โตมาก็ยังกินนะแต่เปลี่ยนเป็นนมอย่างอื่น
“อ๊ะ” ไอ้พรตส่งเสียงออกมา เมื่อผมล้วงมือเข้าไปภายในกางเกงที่มันใส่อยู่
“อืมม” ผมเริ่มขยับมือขึ้นลง ช้าๆไปตามความยาวของแก่นกลางกาย มันเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้หลุดเสียงครางออกมา แต่ผมชอบที่จะฟังเสียงมันคราง
ผมแกล้งวนหัวแม่มือที่ส่วนปลาย ตอนนี้น้องชายมันเริ่มขยายสู้มือผม และมีน้ำเยิ้มออกมาดูหน้ามันแล้วมีอารมณ์มาก แต่มันไม่ยอมหลุดเสียงครางออกมาทำให้ผมยิ่งอยากแกล้งมันมากขึ้น
ผมขยับมือขึ้นลงบนแท่งร้อนนั้นให้เร็วขึ้นอีก รู้สึกดีที่ทำให้มันมีอารมณ์ขึ้นมาได้ แต่ยังก่อนผมจะไม่ให้มันไปเร็วนักหรอก ผมยิ้มมุมปากแล้วปล่อยมือที่กำลังทำอยู่
มันลืมตาขึ้นมามองหน้าผม ว่าผมหยุดมือทำไม
หึหึ ปากก็ว่าไม่ แต่แค่นี้มึงก็เคลิ้มแล้วนะ อ่อนมากเมียกู
“ จะให้กูหยุดหรือจะให้กูทำต่อ” ผมยิ้มมุมปากแล้วถามมันออกไป
หน้ามันตอนนี้ตลกมาก ทั้งมีอารมณ์และคงโมโหผมไปด้วย มันเอื้อมมือมาจะจับน้องชายของตัวเอง แต่ผมปัดมือมันออก มันกัดปากแน่นแล้วจ้องตากับผมไม่กระพริบ ผมต้องยอมก้มหน้าลงไปไซ้คอมันก่อน จ้องมากไม่ได้ครับเดี๋ยวใจอ่อน เพราะมันคงไม่ยอมพูดก่อนแน่ถ้ามีสติสมบูรณ์แบบนี้ ผมซุกไซ้ไปทั่วซอกคอขาวอย่างรุนแรง แล้วก็ดูดให้ขึ้นรอย ทำรอยไว้มันจะได้ไม่ไปทำอย่างนี้กับใคร เวลาใครเห็นจะได้รู้ว่ามันมีเจ้าของแล้ว ได้ประโยชน์สองต่อครับทั้งได้อารมณ์ และกันคนมายุ่งกับเมียผมด้วย
“ เจ็บบ.... เบา” มันว่าออกมาเสียงเบาหวิวเลยครับ ผมเผลอกัดไปหน่อยอารมณ์พาไปล้วนๆ
เมื่อมันว่าผมเลยผ่อนแรงลงแล้วเลื่อนปากลงมาเรื่อยๆจนมาถึงเสื้อกล้ามที่มันสวมอยู่ มือผมล้วงเข้าไปในกางเกงมันอีกแล้วครับ ไวมากไปตอนไหนไม่รู้แต่ตอนนี้ลูบน้องชายมันเล่นเพลินเลย
“ตกลงจะให้หยุด หรือให้ทำต่อ” ผมลองถามมันอีกครั้ง
“ไอ้เหี้ย มึงจะทำอะไรก็รีบๆทำไม่ต้องถามมาก” มันตอบมาเสียงแข็งเลยครับ
พอผมได้ยินดังนั้นก็ลุกขึ้นถอดกางเกง และเสื้อกล้ามของมันออกตามด้วยของตัวเอง น้องชายมันนี่ชี้หน้าแสดงความโมโหผม พอๆกับไอ้พรตที่นอนอยู่บนเตียงหน้ามันทั้งแดงทั้งบึ้ง ผมล้มตัวลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนของมันอีกรอบพร้อมกับขยับร่างกายช่วงล่างบดเบียดมากยิ่งขึ้น ให้น้องชายของผมได้ทักทายกับน้องชายของมัน ผมซุกไซ้ลำคอเรื่อยลงมาจนเจอกับตุ่มไตยอดอกของมัน ไม่รอช้าเอาปากครอบทันทีแล้วใช้ลิ้นเขี่ยไปมา ปลุกอารมณ์ไอ้พรตยิ่งขึ้น
“ อึ่ก ...อ๊ะ” เสียงมันลอดออกมาจากริมฝีปากแดงน่าจูบ มืออีกข้างก็เขี่ยตุ่มไตที่เหลือ ตรงนี้เป็นจุดอ่อนของมันอีกหนึ่งที่ผมเพิ่งพบ ผมตวัดลิ้นชิมตุ่มไตของมันจนพอใจ แล้วเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปอีก ผมไล่จูบจากฝีข้าง ลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ผิวเนียนมากพอถึงท้องน้อยที่นี้มันเริ่มดิ้น
“ อื้ม....”มันครางอีก พร้อมกับขยับส่วนล่างขึ้นมา ผมไล่จูบต่อไป แต่เว้นช่วงสำคัญเอาไว้ ตอนนี้จูบลงมาถึงขา แล้วเริ่มจูบย้อนกลับไปที่ต้นขาด้านในอีกครั้งครับ
“อ่า ...อ๊ะ!” ผมเผลอตัวกัดมันลงไปอีกรอบ ทำให้มันหลุดเสียงคราง
ผมเอื้อมมือไปจับแก่นกลางกายของมันที่ตอนนี้ตั้งตรง แล้วมีน้ำใสๆไหลออกมาเล็กน้อย เริ่มจูบจากข้างใต้ขึ้นมา เล่นกับลูกบอลกลมๆสองลูกของมันอย่างเพลินลิ้น
“อื้อออออออ....อืมมมม” หน้าของมันตอนนี้มีเหงื่อซึมออกมาแล้ว ผมละจากลูกบอลมาลองเลียน้องชายมันจากโคนจนถึงปลายแล้วเอาลิ้นแหย่ตรงปลายเรียกเสียงครางที่ผมชอบจากมันได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ....อ๊าาาาาาา” มันส่งเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่
“ร้องออกมา กูชอบได้ยินเสียงมึงร้องครางใต้ตัวกู” พูดเสร็จก็จัดการครอบปากลงไปบนแท่งร้อนของมัน แต่เข้าไปได้ไม่หมดขนาดของมันก็พอตัวอยู่ครับ จากนั้นขยับหัวขึ้นลงจากเนิบๆก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าไอ้พรตมันใกล้จะถึงจุดหมายผมก็หยุด มันส่งสายตามองผมอย่างขัดใจ
ผมลุกขึ้นไปหยิบถุงยางกับเจลที่หัวเตียง หลังจากครั้งแรกผ่านไปผมก็ศึกษาบ้างครับว่าต้องใช้อะไร เพื่อไม่ให้มันเจ็บจนเกินไป เพราะครั้งแรกมันดูเจ็บปวดมาก เพียงแต่มันไม่ยอมบอกผม และผมก็ยังเห็นรอยคราบเลือดที่ผ้าปูที่นอนหลังจากมันกลับออกไปแล้ว บวกกับท่าเดินของมันที่ดูขัดๆตอนตื่นมาช่วงเช้าอีก ผมเลยต้องเตรียมการไว้เผื่อมีโอกาสได้ใช้แล้วก็ได้ใช้จริงๆ
ผมเดินกลับมาที่เตียงตอนแรกว่าจะใส่ถุงยาง แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วครับไม่ใส่ดีกว่า ในเมื่อมันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนและผมก็แน่ใจแล้วว่ามันต้องเป็นของผมคนเดียวหลังจากนี้ไปดังนั้นผมอยากให้มันได้รับรู้ถึงความสุขร่วมกับผม หลังเปลี่ยนใจผมเปิดฝาเจลแล้วเทลงใส่มือตัวเองจากนั้นเอาไปป้ายที่ช่องทางด้านหลังของมัน มันสะดุ้งนิดหน่อยสงสัยจะเย็น จากนั้นผมก็เทใส่มืออีกครั้งแล้วเอามาทาที่ลูกชายของตัวเองที่ตอนนี้มันขยายใหญ่และกำลังปวดระบมต้องการการปลดปล่อยเต็มที
จากที่ผมนั่งคลุกเข่าตรงกลางหว่างขาของไอ้พรต จึงเอื้อมมือไปจับขามันแยกออกจากกันให้กว้างขึ้นอีก แล้วจับแท่งร้อนของตัวเองไปจ่อที่ปากทางเข้า ไอ้พรตขยับตัวหนีแต่ผมรั้งเอวของมันเข้ามาและจับล๊อคไว้ไม่ให้มันขยับหนีได้อีก จากนั้นค่อยๆกดปลายแก่นกายของตัวเองลงไป
“ อื้อออ.....เบาๆ” มันร้องออกมาหน้าตาเจ็บปวด
“อย่าเกร็ง หายใจเข้าลึกๆ ผ่อนคลายแล้วจะไม่เจ็บนะ” ผมพูดปลอบมันออกไป มันก็ลดอาการเกร็งลงเล็กน้อย แต่หน้ามันยังคงเป็นกังวล
“มันเข้าไม่ได้หรอก พอเถอะ” มันบอกผมออกมาด้วยเสียงสั่นๆ
“ เข้าได้สิ มันเคยเข้าได้มาแล้ว นี่ไงเข้าไปแล้ว” ผมตอบมันพร้อมกับค่อยๆ ดันส่วนปลายของแท่งร้อนเข้าไปเรื่อยๆ ตอนนี้ส่วนหัวเข้าไปได้แล้วครับ ผมไม่อยากรีบร้อนเหมือนครั้งแรกจะทำให้มันเจ็บมาก และครั้งนี้มันไม่ได้เมาเหมือนครั้งแรก จึงทำให้มันเกร็งตัวและเข้ายาก ช่องทางรักของมันตอดรัดผมแน่นอีกทั้งถี่รัว ทำให้ผมแทบจะอดใจไม่ไหวกดเข้าไปครั้งเดียวให้สิ้นสุดความยาวที่มี
“หายใจลึกๆ ผ่อนคลายนะ ถ้าเจ็บมากก็กัดบ่ากูก็ได้” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง เพราะคิ้วมันยังขมวดเข้าหากันอยู่ไม่ยอมคลาย
“อ๊ะ” มันร้องขึ้นอีกครั้ง เพราะจากที่ผมหยุดผมค่อยๆสอดแท่งร้อนเข้าไปทีละนิดหลังจากรับรู้ว่ามันผ่อนคลายลงบ้างแล้ว
“อืมมม” น้ำเสียงแหบพล่าของผมที่หลุดครางออกไปเบาๆ
ผมลองก้มลงมองดูลูกชายตนเองเหลืออีกเกือบครึ่ง แต่ตอนนี้ผมจะทนไม่ไหวแล้วครับ
“ทนหน่อยนะ เจ็บนิดเดียว กัดกูไว้” ผมตัดสินใจบอกมันก่อนที่จะกดแท่งร้อนที่เหลือทั้งหมดเข้าไปที่เดียวมิด ผมได้ยินเสียงดังกึก! อยู่ในหัว
“ อ๊ากก....” เสียงไอ้พรตมันร้องออกมาดังมากก่อนที่จะกัดลงบนบ่าของผมเต็มแรง เจ็บมากครับแต่ทนได้
ตอนนี้ไอ้พรตมันกัดบ่าผมไม่ปล่อย น้ำตามันไหลออกมาผมรู้สึกได้จากน้ำที่เปียกไหล่ ผมหยุดแช่เอาไว้ซักพัก รอให้ช่องทางของมันปรับขนาดรองรับของผมได้ก่อน
“ไอ้เหี้ย!...โอ๊ยยยย....เอาออกไป....อื้อออ” มันร้องหลังจากผมลองขยับดู เลยรู้ว่ามันยังไม่พร้อมรออีกซักพัก มือก็ขยับมาจับน้องชายของมันแล้วรูดขึ้นลงช่วยให้มันมีอารมณ์มากขึ้น
“ ไหวไหม พร้อมแล้วนะ” ผมถามมันอีกครั้ง
มันไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้า เป็นอันรู้กันว่ามันพร้อม ผมเริ่มขยับสะโพก เข้าออกจากช้าๆแต่เน้น แล้วแรงขึ้นเรื่อยๆจนมันผวากอดคอผมแน่น
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ่าา” มันครางด้วยความเสียว
"อ่าาาาา.....ซี๊ดดดด...แน่นมาก” ผมครางบอกออกมาเสียงพร่าแล้วกระแทกใส่อย่างต่อเนื่อง
“อ๊ะ.. กูจุก” มันร้องออกมาเมื่อผมเริ่มผ่อนความเร็วลงแต่เน้นแรงส่งแทน ไม่อยากให้มันไปเร็วนัก ผมอยากยืดเวลามีความสุขกับมันออกไปอีกหน่อย
เมื่อได้ยินมันว่าอย่างนั้นเลยจับขามันขึ้นมาพาดบ่า แล้วเพิ่มแรงส่งเข้าไปอีก พร้อมเพิ่มความเร็วขึ้น
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื๊อออ” มันร้องไม่หยุดเลยครับ แรงกระแทกทางด้านหลังเกิดขึ้นระรัวและเน้นๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้น
เสียงครางของผมกับมันดังสลับกันไปเรื่อยๆ
"ซี๊ดดด...อ่าาาาาาาาาาาาาาา" ผมเร่งสะโพกระรัวอีกครั้ง
“เรียกชื่อกูหน่อยพรต” ผมบอกมัน ผมอยากได้ยินชื่อผมจากปากมัน ตอนนี้มันปล่อยมือจากคอผมไปจิกผ้าปูที่นอนแน่น
“...” มันไม่เรียกแล้วยังกัดปากตัวเองแน่น ผมผ่อนแรงลงแต่ยังคงจังหวะช้าๆเน้นๆเหมือนเดิม มือผมที่ช่วยน้องชายมันอยู่ ตอนนี้ผมเอานิ้วหัวแม่มือไปกดส่วนปลายไว้
“ถ้ามึงไม่เรียก กูก็จะไม่ให้มึงได้ไป” ผมขู่มัน
มันมองหน้าผมอย่างโกรธๆ ผมก็เร่งสะโพกเพิ่มแรงระรัว ตอนนี้ผมรู้ว่ามันอยากปลดปล่อยมากแล้ว เพราะตัวมันเริ่มเกร็ง แต่ผมยังไม่ให้มันไปจนกว่ามันจะเรียกชื่อผม
“อ๊ะ...อะ....ไอ้...ไอ้เหี้ยตินณ์....อื้ม...อ่าาา” หลังจากได้ยินเสียงมันเรียกชื่อผมออกมา แม้จะมียศนำหน้ามาให้ด้วยแต่ไม่เป็นไรแค่ได้ยินชื่อผมก็พอใจแล้ว มันจะได้รู้ว่ากำลังมีอะไรกับใครอยู่
ผมเร่งกระหน่ำสะโพกไม่ยั้ง มือก็ปล่อยออกให้น้องชายของมันเป็นอิสระ ก่อนมันจะตัวเกร็งและปลดปล่อยน้ำรักสีขาวข้นออกมา ผมเห็นดังนั้นก็รีบขยับตัวเพื่อที่จะตามมันไปติดๆ
“ปล่อยข้างนอกนะ”ตัวผมเริ่มเกร็งใกล้ปลดปล่อยเต็มที ได้ยินเสียงไอ้พรตมันแว่วๆ แต่ไม่ทันแล้วครับผมอัดเข้าไป 3 ทีเน้นๆแล้วปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในร่างกายของมัน
“สัส!”ผมได้ยินไอ้พรตมันว่าแค่นั้นผมนอนทับลงบนตัวไอ้พรตและอยู่นิ่งๆเพื่อให้ร่างกายปรับตัว
“ เอาออกไปได้แล้ว”
ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียงเพิ่งจะ 6 โมงเช้ายังมีเวลาเพราะวันนี้ผมเรียน 10 โมง ผมไม่ตอบมันและไม่ทำตามเริ่มขยับช่วงล่างเข้าออกช้าๆอีกครั้ง เพราะลูกชายผมยังคงตื่นตัวอยู่
“อีกครั้ง” ผมพูดแค่นั้นแล้วประกบปากจูบมันอย่างดูดดื่มไม่ปล่อยให้มันปฏิเสธได้ จากนั้นมันก็เสร็จผมไปตามระเบียบ
หลังจากสิ้นสุดภารกิจออกกำลังกายตอนเช้าร่วมกัน ผมกับมันก็หมดแรงหลับไปพร้อมกันอีกครั้ง
…………………………………………………….
ผมลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียง เหมือนคนเปิด ปิดประตู มองไปเห็นไอ้พรตเดินออกมาจากห้องน้ำตอนนี้มันใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงแล้วครับ มันเดินแปลกๆท่าเดินมันตลกดี มันเดินมาที่เตียงแล้วก้าวขึ้นเตียงทำท่าจะนอนต่อ
“วันนี้มีเรียนไหม” ผมถามมันครับ
“มี” มันตอบมาสั้นได้ใจความมาก
“กี่โมง”
“ 9 โมง” ผมมองไปที่นาฬิกา ตายห่าตอนนี้ 9 โมง 10 นาทีแล้วครับ
“เฮ้ย! สายแล้วไม่ไปเรียนเหรอ” ผมถามมันเสียงดังอีกครั้ง
“ ไม่ไป” เออ!....จะตอบให้กูเข้าใจมากกว่านี้มึงจะเสียพลังงานมากรึไง
“ ทำไมไม่ไป เดี๋ยวกูไปส่งขับรถไม่นานก็ถึง เข้าสายหน่อยคงไม่เป็นไร”
“ กูบอกว่ากูไม่ไป”
“แล้วทำไมมึงไม่ไป” กลายเป็นว่าเถียงกันแล้วครับ จากที่มันจะหลับก็ลืมตามาจ้องตาผมโกรธๆกูผิดอะไรอีกนี่ที่จะไปส่งมึงไปเรียน กลัวมึงเสียการเรียนหรอกนะ
“ สัส! ไปไม่ไหว เจ็บ” รู้เรื่องเลยครับ ไม่ต้องบอกว่าเจ็บอะไร ผมมองมันยิ้มๆแล้วก้มลงไปหอมแก้มมันหนึ่งที
“หิวไหมเดี๋ยวกูทำกับข้าวให้กิน”เหลือเวลา 50 นาที ก่อนถึงเวลาเข้าเรียนไปสายหน่อยน่าจะทัน อ.วิชานี้ไม่เช็คชื่อครับ แต่วิชามันยากเลยต้องเข้าไปนั่งฟังบรรยาย
“อื้ม” มันตอบแค่นั้นแล้วหลับต่อ
ผมเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาดูว่าจะทำอะไรให้มันกินดี แต่ลืมไปครับในตู้เย็นไม่มีของสดเท่าไหร่ เลยเดินลงไปใต้คอนโด ซื้อโจ๊กกับน้ำเต้าหูปาท่องโก๋มาฝากมัน ร้านนี้อร่อยครับผมซื้อบ่อย แถมคนขายนิสัยดี พอซื้อเสร็จก็เอาขึ้นมาให้มันบนห้องมันยังหลับอยู่เลยครับ
“ พรตลุกไปล้างหน้า แล้วมากินข้าวก่อนค่อยนอนต่อ”ผมปลุกมันแต่มันไม่ตอบ
“พรตมากินข้าวก่อน”
“อื้ม ไว้ก่อน” มันตอบมาแต่ตายังไม่ลืม
“ งั้นกูวางไว้ในครัวนะตื่นเมื่อไหร่ก็ลุกมาอุ่นกินเอง กูไปเรียนก่อนเดี๋ยวเที่ยงกูจะโทรมา รับโทรศัพท์กูด้วยล่ะ” พูดเสร็จหอมมันหนึ่งทีแล้วเดินออกมาจากห้องไปเรียน มีเวลา 10 นาทีขับรถให้ถึงม.
------------ To be Con" -------------
-
ขออีกสักตอนได้มั๊ยครับนี่
-
เอ่อออ หัวใจจะวาย 5 5555
พรต เอ๋ย ไม่รอดแล้วละเอ็ง
ทำหน้าที่เมียให้ดีๆ นะ >w<
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
จัดหนักกกกกด ไปเรียนไม่ได้เลย..หุหุ
-
อร๊ายยยยยยยยย :ling1: ติณณ์
น่ารักมากกกก ดูแลพรตอย่างดี
ไม่นานพรตคงใจอ่อนแค่นี้ก็อ่อนลงมาเยอะแล้ว
พรตเองจะใจแข็งกับติณณ์ไปนานแค่ไหน
:mew2: :mew2:
อยากรู้ความรู้สึกของพรตบ้างอ่ะ คิดยังไงกับติณณ์
-
อีกหน่อยก็ไปไหนไม่รอดแล้วแหละน้องพรต หุหุ :haun4:
พี่ตินณ์เอาอกเอาใจขนาดนี้ เลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดี อย่าใจแข็งอีกเลย
ไม่ค่อยจะเชียร์เลยอะ :laugh:
-
พรตน่ารัก
-
:oo1:
-
แต่เช้าเลยนะ :-[
ติณนี่อีกเด๋วคงจะหลงพรตน่าดู
รีบๆไปเคลียร์ตัวเองด้วยน้าาา :hao3:
-
ไม่ไหวแล้วนะ
:ling1:
-
พี่ตินณ์รักสัตว์เนาะ ล้างหน้าไก่แต่เช้าเลย
-
แม่เจ้าโว้ย
หลงรักนักเขียนเรื่องนี้ มาไวได้ใจอิฉันจริงๆ
พระเอกรุกซะมันส์สะใจ รวดเร็วมาก ชอบตินณ์ เท่ แต่ก็ดูอบอุ่นในเวลาเดียวกัน
ส่วนพรตควรพูดกับพี่เขาดีๆนะลูก พี่เขาเป็นทั้งรุ่นพี่ทั้งผ.. ต้องมัดใจเขาสิลูก(หึหึหึหึหึ....)
-
:impress2: อีกนิดสินะติณ ใกล้หลงพรตแย้ว
พรตจ๋า ปากเนี่ย ไปผ่าสัตว์เลี้ยงออกม่างกะได้น๊า :m26:
-
:m26: :m26: ตัวเองๆมันกะลังมุ้งมิ้ง เอาอีกๆๆขออีกตอนนะๆๆ
-
ติณครับบางทีพรตก็ต้องการสามีที่เอาใจบ้างไรบ้างซื้อของมาให้กินแล้วก็จากไปเรียน พรตมีเรียนยังโดดเลย งานนี้อาจมีงอนแล้วววววว...555
-
รออยู่นะ :impress2:
น้องพรตน่ารักอ่ะ :mew1:
:call:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ได้เสียกันแล้ว
-
พรตนี่ไม่หือไม่อือ เลยนะ
ตินณ์ติดหอมพรตป่ะ เอะอะหอม เอะอะหอม อิอิ
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 6
- Part Tin -
“ทำไมวันนี้เข้าเรียนสายวะ” ไอ้คิมถามผมหลังจากหมดคาบเรียนช่วงเช้า ตอนนี้พวกผมกำลังเดินลงมาจากอาคารเรียน มีเรียนอีกทีบ่ายสองครับ
“ตื่นสายว่ะ” ผมตอบมันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ตามปกติ
“อย่ามาโกหก ไอ้เหี้ยตินณ์ ตื่นสายหรือไปกกสาวที่ไหนกันแน่ อย่างมึงไม่เคยมาเรียนสาย” ไอ้อาร์มสอดขึ้นมาทันที แต่ผมไม่ตอบหันไปยักคิ้วให้มันหนึ่งทีครับ
“หึหึ” หัวเราะอีกสองหึ กวนตีนมันไปครับ
“ เดี๋ยวไปกินข้าวที่ไหนดีวะ” ไอ้นัทถามขึ้นมาบ้าง
“ ร้านเดิมแล้วกันเร็วดีขี้เกียจขับรถ” ไอ้โฟมตอบคู่หูมันหลังจากหุบปากมานาน
“ เดี๋ยวกูไปทำธุระก่อน คงไม่กินข้าวด้วย เจอกันในห้อง” ผมบอกพวกมันตอนที่เดินลงมาถึงหน้าตึกแล้ว
“อ้าว” ไอ้นัทกับไอ้อาร์มอุทานออกมาพร้อมกัน ไอ้คิมหันมามองนิ่งๆ ส่วนไอ้โฟมมันเดินไปยืนมองผมใกล้ๆกับไอ้นัทแต่ไม่พูดอะไรเช่นกัน
“มึงนี่มีพิรุธนะ” ไอ้คิมว่าด้วยน้ำเสียงนิ่งตามสไตล์มัน แต่มันไม่ค่อยถามครับรอผมบอกเอง
“หึหึ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน แล้วเดินออกมาเลยครับ ขับรถออกมาได้แค่นิดเดียวรถก็ติด ปกติ 15 นาทีจากม.ต้องถึงคอนโดผม แต่นี่จะครึ่งชม.แล้วครับเพิ่งถึง แวะซื้อข้าวจากร้านข้าวใต้หอได้แล้วเดินขึ้นมาหามันที่ห้องบอกว่าจะโทรหามันแต่ลืมครับ มาหามันเลยดีกว่าอยากมาดูมันด้วยว่าเป็นอย่างไรบ้าง
เปิดประตูเข้ามาห้องเงียบมาก เหมือนไม่มีคนอยู่ ดูในห้องนอนเห็นมันนอนอยู่ที่เดิมเลยครับ แต่มันคงอาบน้ำกินข้าวแล้วเพราะก่อนเข้ามาผมมองไปที่ห้องครัวไม่เห็นโจ๊กที่ซื้อมาให้มันเมื่อเช้า
ผมเดินเข้าไปใกล้มันแล้วนั่งลงบนเตียง ก้มหน้าลงไปหอมแก้มหนึ่งฟอดเน้นๆ แก้มมันหอมดีได้กลิ่นเหมือนแป้งเด็กเลยครับ ใกล้มันทีไรหมั่นเขี้ยวอยากหอม
“อื้ม” มันร้องคราง เหมือนรำคาญที่ผมไปกวนการนอนหลับของมัน
“ ตื่นก่อนเร็วมากินข้าวกลางวัน จะได้กินยา เดี๋ยวกูต้องไปเรียนตอนบ่ายต่อ”
“อิ่มแล้ว”
“แค่โจ๊กมันจะอิ่มได้ไงวะ ลุกเลย” ผมพูดเสร็จดึงมันลุกขึ้นเลยครับ
“อื้อ... ชอบบังคับกูนะมึง” มันว่าแค่นั้น แล้วยอมลุกขึ้นเดินตามแรงดึงของผมเข้ามานั่งในครัว
ผมซื้อข้าวมันไก่มาให้มันกินของผมเป็นกระเพราะไก่ แล้วขนมหวานนิดหน่อย ผมแกะกล่องแล้วเอาใส่จานให้มันที่นั่งเป็นคุณชายรออยู่ที่โต๊ะเลยครับ ผมลงมือกินได้สองคำก็จ้องหน้ามัน ว่าทำไมมันไม่กินซะที
“ทำไมไม่กินล่ะ”
“ ...” เงียบ
“ ถ้าไม่กินเดี๋ยวกูจับป้อนนะมึง” ผมขู่มันเช่นเคย
“ กูบอกว่ากูไม่กินผักชี” กูลืมบ้างไงครับ มันเคยบอกผมแล้วแต่ผมลืม เลยเอาช้อนตักผักชีออกจากจานข้าวมันมาใส่จานตัวเอง มันไม่ยอมตักออกเองด้วยนะครับ
“ทีนี้ก็กินซะ” มันเริ่มลงมือกินเงียบๆ
หลังจากกินเสร็จเรียบร้อยผมก็เก็บจานทั้งสองใบไปล้าง แล้วเอายากับน้ำเปล่ามาให้ไอ้พรต ตอนแรกมันจะไม่กินต้องขู่มันครับ มันกินยายากเหมือนกัน ต้องกินน้ำก่อนแล้วอมไว้จากนั้นค่อยกินยาตามไปไม่ให้ยาโดนลิ้น แปลกดีครับ
“บ่ายมึงมีเรียนไหม ถ้ามีก็โทรไปบอกไอ้นาวลาให้ซะ” ผมบอกมันไปเพื่อให้มันได้พักผ่อน ดูสภาพแล้วคงยังไปเรียนไม่ไหวครับ
“ ไม่มี” มันบอกผมด้วยเสียงเบาและแหบๆเหมือนคนจะไม่สบาย
“งั้นมึงนอนต่อนะ จะนอนในห้องหรือข้างนอก
“ข้างนอก” มันบอกผมพร้อมกับขยับลุกจะเดินออกไปจากห้องครัวแต่ก็เซล้มลงบนเก้าอี้อีกครั้ง พอมันทิ้งน้ำหนักลงมาบนเก้าอี้มันก็สะดุ้งครับ
“เหี้ย!” มันอุทานออกมา คงเจ็บน่าดูครับหน้ามันนี่บ่งบอกว่าเจ็บมาก ผมเลยเดินเข้าไปพยุงมันออกมานั่งที่โซฟา
“เจ็บมากเลยเหรอ” ผมลองถามมันดูครับ ผมก็ไม่เคยไม่รู้เจ็บแค่ไหน
“ สัส! เพราะใครหล่ะ มาลองให้กูเอาดูมั่งไหม” มันหันมามองตาเขียวเลยครับแล้วก็ด่าผมออกมา ยังมีการจะให้ผมลองอีกนะ แต่ไม่เอาครับอย่างนี้ดีแล้วเดี๋ยวสับสนใครผัวใครเมีย ผมได้แต่ยิ้มๆตอบมันไป อย่าเถียงครับ คนเถียงเมียเดี๋ยวไม่เจริญ หึหึ
“เดี๋ยวกูไปเอาผ้านวม หมอนกับผ้าห่มมาให้มึงปูนอนหน้าทีวีนะ” พูดเสร็จผมก็เข้ามาหยิบจากในห้องผ้านวมผืนใหญ่อยู่ในตู้ครับเอาไว้ใช้หน้าหนาว ผมหยิบมาปูหน้าทีวี มันก็ลงมานอนแล้วหยิบรีโมททีวีกดเปิด ไล่ดูไปทีละช่อง
“กูกลับไปเรียนก่อนนะ เดี๋ยวโทรมาหา”
“ไม่ต้องโทร”
“ ...” ผมได้ยินไม่ชัดเลยเงียบรอฟังมันพูดใหม่
“กูบอกว่าไม่ต้องโทร ขี้เกียจรับ” ที่นี้ชัดเจนครับ
“ แต่กูเป็นห่วงมึง เดี๋ยวโทรหา รับด้วยนะครับ” พูดดีกับมันหน่อย
“...” มันไม่ตอบ ผมเลยก้มไปหอมมันก่อนเดินออกมาคว้ากุญแจรถ แล้วไปเรียนต่อช่วงบ่ายครับ
..................................................................................
มาถึงมอเจอพวกมันนั่งรอเข้าเรียนอยู่ที่โต๊ะประจำครับ ผมเลยเดินเข้าไปนั่งด้วย
“มาไว เว้ย” ไอ้อาร์มเริ่มก่อนเลย
“มึงไม่มาช้ากว่านี้หน่อยวะ กูพนันกับไอ้นัทว่ามึงจะมาสายแต่มันบอกว่ามึงจะมาไว กูเลยเสียตังค์เลยเนี๊ยะ” ไอ้โฟมพูดขึ้นมาบ้าง
“ ไอ้พวกเหี้ยนี่เอากูไปพนันนะมึง” มันชอบพนันอะไรกันเล่นๆ เสมอ แต่เวลาจ่ายนี่ไม่เล่นนะครับ จ่ายจริงหมดตัวจริงกันมาแล้ว กำลังคุยกันเพลินๆ ผมมองเห็นวิวเดินเข้ามาถึงโต๊ะแล้วครับ
“ ตินณ์ค่ะ ช่วงนี้ไม่โทรมาหาวิวเลยนะ” วิวโวยวายผมทันที
“ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างครับวิว” ผมตอบวิวด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ไอ้คิมมันมองหน้าผมแล้วยักคิ้วกวนตีนส่งมาให้
“แต่วิวคิดถึงตินณ์นะคะ โทรไปก็ไม่ค่อยรับ” วิวตัดพ้อผมต่อ
“เอ่อ...วิวครับ ผมขอคุยด้วยสักครู่ รีบไปไหนหรือป่าวครับ” ผมถามวิวก่อนเผื่อวิวมีธุระที่ไหน
“ ไม่มีค่ะ สำหรับตินณ์วิวว่างเสมอ”
ผมลุกขึ้นจากโต๊ะ แล้วเดินนำวิวออกมาจากกลุ่ม ห่างพอประมาณที่พวกมันจะไม่ได้ยินที่ผมคุยกันมองไปมีแต่สายตาอยากรู้จากพวกมันครับแต่วิวหันหลังให้เลยไม่รู้
“ มีอะไรเหรอคะตินณ์ดูลึกลับจังต้องแยกออกมาคุยกันแค่สองคนด้วย” วิวถามผมด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ เอ่อ... คือผมจะบอกวิวว่า ผมอยากให้เรื่องของผมกับวิวยุติลงแค่นี้”
“ตินณ์ หมายความว่าอย่างไรคะ” น้ำเสียงของวิวเริ่มสั่น
จริงๆแล้วผมไม่จำเป็นต้องมาบอกวิวอย่างนี้ก็ได้เพราะเราตกลงกันแล้วว่าเราไม่ได้คบกัน แค่ควงกันเฉยๆใครเบื่อก็ไปไม่ผูกพันใดๆต่อกัน แต่ที่ผมต้องบอกวิวเพราะผมคิดว่าผมตัดสินใจแล้วว่าจะจีบไอ้พรตผมก็ควรชัดเจน ตัดปัญหาทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นให้หมด
“ ผมอยากให้เราเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิม” ผมบอกอีกครั้งคราวนี้น้ำตาของวิวไหลแล้วครับ ตัววิวเริ่มสั่นมากกว่าเดิม
“ ทำไมค่ะตินณ์ วิวไม่ดีตรงไหน”
“มันไม่ใช่ว่าดี หรือไม่ดี แต่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเราจะไม่ผูกมัดกัน”
“ตินณ์มีคนใหม่ใช่ไหมคะ ถึงทิ้งวิวอย่างนี้”
ผมสงสารวิวนะครับเพราะปกติผมไม่บอกเลิกใครก่อน ส่วนมากจะทำตัวเงียบๆไม่ติดต่อกันแล้วก็ห่างกันไปเลย คือผู้หญิงเบื่อทนไม่ได้ก็ไปเองประมาณนี้ครับ แต่กลับวิวรอเวลาไม่ได้เดี๋ยวไอ้พรตเข้าใจผิดครับต้องรีบเคลียร์ตัวเอง
“ ไม่เกี่ยวว่าผมจะมีคนใหม่หรือไม่ แต่ถ้ามันไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่ ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่แรกแล้ว” ผมไม่อยากว่าผู้หญิง แต่วิวก็ไม่ได้คบผมคนเดียวไม่ใช่ไม่รู้แค่ไม่พูด
“วิวไม่เลิก ยังไงวิวก็ไม่ยอมให้เรื่องจบแบบนี้แน่”
“ไม่ว่าอย่างไร เรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้ ตินณ์ว่าอย่ายื้อเวลาเลยดีกว่า” ผมตอบกลับไป
เพี๊ยะ!!! เสียงมือกระทบแก้มผมเต็มๆครับ หน้าชาเลยทีเดียว
“แล้วตินณ์จะต้องเสียใจที่ทำอย่างนี้” วิวว่าแล้วก็ก้าวจากไปทางคณะของวิว ผมเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วหยิบสมุดเตรียมตัวเข้าเรียน
“ คุยอะไรกันวะท่าทางเคร่งเครียด” ไอ้อาร์มถามผมก่อนเพื่อนเช่นเคย ถึงมันจะพูดมาก เฮฮา บ้าบอตามเรื่อง แต่มันก็รักเพื่อน ถ้าใครในกลุ่มมีเรื่องมันจะลุยก่อนเลย
“ กูบอกเลิกสาวครั้งแรกว่ะ” ผมบอกมันด้วยหน้าตาเคร่งเครียดไม่คลาย
“ห๊ะ! มึงน่ะนะ บอกเลิก”
“เออ ทำไมกูจะบอกไม่ได้”
“ มึงแปลกๆว่ะไอ้เหี้ยตินณ์ช่วงนี้ ทำอะไรที่กูคิดไม่ถึง” ไอ้อาร์มมันว่า ด้วยท่าทางงงๆ
“แล้วเป็นไงจบกันด้วยดีไหม” ไอ้คิมถามขึ้นมาบ้าง
“ดี มือหนักดี” ว่าแค่นั้นรู้กันครับ
“มึงเป็นเหี้ยอะไร อยู่ๆถึงไปบอกเลิกวิว ปกติไม่เคยเดือดร้อนใครจะไปจะมา”
“...” ผมไม่ตอบ จะให้ตอบได้ไงครับว่ากูกำลังจะเป็นเกย์ พวกมันคงช็อคน่าดู ปล่อยให้มันสังเกตแล้วรู้กันเองดีกว่าครับ
“เออ เรื่องของมึงแล้วกัน กูไม่อยากยุ่งด้วย แต่ถ้าต้องการให้พวกกูช่วยอะไรก็บอกนะเว้ย” ไอ้โฟมบอกผมพร้อมกับเดินเข้ามาตบบ่าผมเบาๆ มองไปทุกคนจ้องผม และส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ ผมยิ้มให้พวกมันอย่างจริงใจ แม้ว่าจะไม่พูดแต่เข้าใจกันครับแล้วพวกเราก็เดินขึ้นไปเรียนด้วยกัน…
..........................................................................
“เป็นไงบ้างวะ ดีขึ้นยัง” ผมถามไอ้พรต หลังจากที่เรียนเสร็จก็รีบบึ่งรถกลับมาหามันทันที สงสัยจะติดมันมากอยากเห็นหน้ามันตลอดเวลา
“อื้ม” มันตอบแค่นั้น ผมเปิดประตูเข้ามายังเห็นมันนอนดูทีวีอยู่เหมือนเดิมครับ
“ เย็นนี้ออกไปกินข้าวข้างนอกนะ” เมื่อผมเห็นมันอาการดีขึ้นเยอะแล้วหลังจากได้กินยาและพักผ่อนทั้งวัน ผมคิดว่าจะไปซื้อของสดเข้าห้องด้วย นอนดูทีวีกับมันจน 6 โมงเย็นแล้วค่อยแต่งตัวออกไปกินข้าวข้างนอก
“กูไม่อยากอยู่ที่นี่กูจะกลับห้อง” พอขึ้นรถได้เท่านั้นมันเริ่มหาเรื่องอีกแล้วครับ
“มึงต้องอยู่กับกู อย่าให้กูต้องทำอะไรที่กูไม่อยากทำ” ผมหยิบเอาโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเปิดรูปให้มันดู
“ไอ้เหี้ย!!! มึงมันโรคจิต” มันว่า พร้อมกับกดลบรูปในโทรศัพท์ ผมก็ไม่ห้าม เป็นรูปที่ผมถ่ายมันไว้หลังจากที่มีอะไรกันเมื่อเช้า พอดีลุกมาเข้าห้องน้ำแล้วเห็นมันนอนหลับน่ารักดีเลยถ่ายไว้ มีทั้งรูปเดี่ยวมัน และรูปคู่ผม ใครดูก็รู้ว่าเพิ่งผ่านอะไรมา รอยตามตัวเยอะมาก ตอนแรกว่าจะเก็บไว้ดูเล่น แต่ตอนนี้ขอเอามาขู่มันหน่อยครับ
“ถึงมึงลบไป กูก็มีสำรองไว้ที่อื่นอีก”
“สัส!” มันด่ากลับมารู้สึกว่ามันจะด่าผมบ่อยไปแล้วนะ มันเลิกสนใจโทรศัพท์ของผมแล้วโยนมาไว้ที่วางของข้างเกียร์รถ ผมก็ขับรถมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแล้วเปิดประตูเดินนำมันออกมานอกรถ
“มึงจะแดกไหมข้าวน่ะ”
ผมถามแต่มันไม่ตอบเปิดประตูแล้วปิดกระแทกอย่างแรง ไม่กลัว MBW ของกูพังเลยนะเป็นคนอื่นกูด่าไปแล้ว จากนั้นก็เดินเข้ามาผ่านแผนกเสื้อผ้ามีแต่คนมองมันแล้วยกมือไหว้ ตอนแรกผมก็สงสัย แต่มานึกขึ้นได้ ตอนมีคนเข้ามาทักแล้วเรียกมันว่านายน้อยเท่านั้นแหละ จำได้เลยว่านี่เป็นห้างในเครือบริษัทของครอบครัวมัน ถึงว่าลีลาไม่ยอมลงมากินข้าว คงกลัวใครจะรู้ว่ามากับผม แต่ความจริงไม่เห็นต้องกลัวเพราะไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใครและเกี่ยวข้องกับมันอย่างไร แต่คนมันเหมือนกังวลทำอะไรก็กลัวไปหมด มีพิรุธให้จับได้ครับ
มันคุยกับเขานิดหน่อยแล้วขอตัวไปกินข้าว เรามากินที่ร้านอาหารญี่ปุ่นครับกินยาโยอิ ทางร้านเขามีเป็นชุดให้จะได้ไม่ต้องคิดนาน กินไปก็ไม่ได้คุยกันมากพอกินเสร็จผมก็เดินไปจ่ายเงินแล้วพามันมาซื้อของเข้าห้องรู้สึกเหมือนคนที่แต่งงานใหม่ครับ จากที่เคยซื้อของชิ้นเดียวก็ต้องซื้อสองชิ้น คอยถามมันด้วยว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร มันก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างตามอารมณ์มัน แต่ยังดีที่มันยอมเดินด้วยผมต้องบังคับเล็กน้อยถึงมา เสร็จแล้วผมก็เอาของมาเก็บที่รถ แล้วขับออกจากห้างมุ่งหน้ากลับคอนโด…..
--------------To be Con.----------------------
อัพให้อ่านเล่นๆในวันหยุดนะจ๊ะ
อ่านแล้วช่วยคอมเม้นกันด้วยน้า
จะได้รู้ว่า ต้องพัฒนาตรงไหนบ้าง
ถ้ามีคนคอมเม้นอาจจะมาต่อให้ไวๆเน้อ... :katai4:
:bye2::bye2:
-
:impress2: ไม่ค่อยจะหลงเท่าไหร่เลยนะ555
ชอบแนวนายเอกดื้อเงียบ รอตอนไป :call:
-
เลิกสาวเพื่อพรตเลยเหรอ
ติณณ์ท่าจะหลงพรตมาก
อนาคตท่าทางจะเกรงใจเมียนะติณณ์
-
เอาใจผู้ชมไปเลยก๊าฟฟฟฟฟฟ
-
พรต อย่าดื้อกับพี่เขามากนะลูก
-
รักพระเอกนายเอก :กอด1:
แต่ที่รักที่สุดคือคนแต่งมาเร็วได้ใจมาก :L2:
รอตอนต่อไปนะ
:call:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านแค่แป๊บเดียวเพราะต้องปั่นฟิค
อ่าน 5 ตอนรวด
เอิ๊บๆ..
ตินณ์..แก...หลงเมียล่ะ 55555555555
ชอบๆๆๆ + เป็ดก๊าบๆ
-
ชอบบบ จังเลย
น้องพรตถึงจะดื้อยังไงแต่ก็ยอมทำตามติณอยู่ดี น่ารักจริงๆ
คิดว่าเรื่องวิวคงไม่จบแค่นี้แน่ ระวังๆ ไว้หน่อยก็ดีนะติณ
-
มาเรื่อยๆเรียงๆ
-
ตามทันแล้ว ชอบชื่อพระเอก :mew1:
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ อยากให้เค้าหวานๆกันบ้าง แต่ช่วงนี้เข้าใจพรตอยู่ :laugh: โดนบังคับ แถวมีรูปขู่อีก
อีกไม่นานพรตเป็นใหญ่ชัวร์ ผัวหลงซะ แต่คงเจ็บตัวบ่อยแน่เลย :hao6: คนอ่านชอบ
-
:mew1: :mew1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้อยากบอกว่า หลงเลยยยย
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ
จะ รอ ค่าาาา
-
เข้ามาอิจฉาเบาๆ
มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ
-
งื้อ คู่ข้าวใหม่ปลามัน น่ารักที่สุด!!!!
รอดูต่อไปว่าจะรักกันยังไง
น่ารักอ่ะ ถึงจะยังไม่ได้คบกัน
แต่บรรยากาศมันใช่?
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า สู้ๆ
-
ว้าวๆ เข้าขั้นหลงเมียเต็มที่
เคลียร์หมดแล้ว ไม่มีพันธะ ฮ่าาาา
ตอนนี้เหลือแค่พรตนะจ๊ะ
-
ติดตามๆ :-[ :-[
ชอบจัง พรตซึนอ่ะแต่ไม่ถึงกับมากไป พอดีๆ ชอบเลยยยย เด็กน้อยไม่กินผักชี :กอด1:
มาอัพบ่อยๆนะค้า :L2: :L2:
-
ชอบทุกอย่างในเรื่องนี้ ยกเว้นชื่อนายเอก เดินเรื่องกระชับดี มาลงสม่ำเสมอ
-
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ติณณ์นี่หลงหัวปักหัวปำแล้วสินะ อิอิอิ
-
ท่าทางวิวอยากจับติณณ์มาก
-
ไม่กล้าเถียงเมีย กลัวไม่เจริญ
พี่ติณณ์นี่สุดยอดมา o13
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :ling1: :katai5: :katai5:
-
มันต้องแบบนี้สิพี่ติณ
เคลียร์ตัวเองแบบนี้ o13
-
:hao6: มีได้เสียแน่งานนี้
-
เรื่องน่าติดตาม รออ่านนะ
-
คู่รักข้าวใหม่ปลามันก็งี้แหละ ต้องตัวติดกันตลอดเวลา อยากเห็นหน้ากันตลอด ว่าแต่น้องพรตเค้ารับรักพี่ตินณ์แล้วเหรอ :laugh:
ระวังวิวเอาไว้ด้วยนะคะ ทำไมผู้หญิงเป็นงี้ตลอดเลยอะ :เฮ้อ:
-
ติณหลงพรตแล้วอ่ะ :impress2:
-
หลงพรตหัวปรักหัวปรำเลยนะติณ
-
รักคู่นี้ >< ดื้อกับมึนนน 55555 :mew1:
-
น่ารักเนอะคู่นี้ ไม่หวานไม่โหดจนเกินไป
-
หลงรักเลย
คู่นี้
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มึงน่ะเมียกู...ตอนที่ 7
- Part Tin -
แวะมาส่งไอ้พรตที่หน้าคณะก่อนขับรถวนมาที่คณะของตัวเอง วันนี้ผมกับไอ้พรตมีเรียนบ่ายทั้งสองคนครับ ตอนแรกมันจะไม่ยอมมาเรียนข้ออ้างเยอะมากซึ่งล้วนเป็นความผิดมาจากผม ทั้งชุดนักศึกษาไม่มี ตำราเรียนไม่มี ห้องผมนอนไม่สบายมันนอนไม่พอทำให้เรียนไม่ไหว และสุดท้ายมันบอกว่าแมลงสาปห้องผมกัดตีนมัน ต้องไปฉีดยา
เชี้ยเห่อะ! ห้องกูสะอาดนะครับ
ผมเครียดกับสารพัดข้ออ้างที่มันยกมา เลยบังคับให้มันใส่เสื้อนักศึกษาของผม แต่กางเกงยีนส์ของมันตัวที่ใส่มา เมื่อวานผมซักตากให้เรียบร้อย มันด่าผมด้วยครับ ว่ายุ่งกับของของมันกางเกงยีนส์ต้องใส่เดือนนึงค่อยซัก ราจะกินขาเมียกูไหมวะ
หลังเลิกเรียนผมรีบชิ่งออกมาก่อนที่ไอ้พวกเพื่อน 4 ตัวจะทันถามอะไร ตอนนี้รอไอ้พรตที่คณะแต่นั่งรอในรถครับยังไม่อยากลงไปให้เป็นที่สังเกต พอเห็นมันเดินลงมากับเพื่อนก็หยิบโทรศัพท์โทรหามัน แต่มันไม่รับตามเคย ผมเลยส่งข้อความไปแทน
“ถ้ามึงไม่มาที่รถเดี๋ยวนี้ กูจะลงไปตาม” ผมส่งไปแค่นี้ครับ เห็นมันเปิดขึ้นอ่านแล้วสีหน้าเปลี่ยนเลย หน้ามันบึ้ง ดูหงุดหงิดตลกดี มันหันมามองที่ลานจอดรถแล้วหันกลับไปคุยกับเพื่อนก่อนเดินตรงมาที่รถผม เปิดประตูเข้ามานั่งได้ เท่านั้นมันเอื้อมมือไปดึงประตูปิดอย่างแรง สงสารลูกBMW ของผมจริงๆต้องมาทนมือมันหลายครั้งแล้ว
“เหี้ย!! ไม่ให้เวลากูได้หายใจเลยนะมึง” มันว่าครับ
“เดี๋ยวกูพาไปเก็บของที่ห้อง หรือจะให้กูพาไปเอาที่บ้าน” ผมไม่ตอบแต่ถามไปอีกเรื่อง ต้องถามมันก่อนครับว่าต้องไปเอาที่ไหน เพราะมันคงต้องใช้ชุดนักศึกษาหรือตำราเรียน
“คอนโด” ตอบแค่นั้นแล้วหันมองออกไปนอนรถ ช่วงนี้รถติดนิดหน่อยไม่มากเท่าไหร่ครับ ผมรู้สึกว่าบรรยากาศในรถมันเงียบเกินไปเลยชวนมันคุยครับ
“ทำไมมึงถึงชื่อเล่นว่าพรตวะ ไม่เข้ากับหน้าตาสวยๆของมึงเลย”
“เชี้ย เสือกกะชื่อกูนะมึงแต่กูหล่อเถอะไม่ใช่สวย กูเป็นผู้ชายชื่อกูก็ต้องแมน พ่อกูตั้งให้เลยนะเว้ยพี่ชายกูแม่เป็นคนตั้งชื่อพีชกับพรีม แม่ง! ชื่อเหมือนผู้หญิงทั้งสองคน ถ้ามึงไม่พอใจมึงจะเรียกว่า พะระตะ หรือ พะรต ก็ได้เท่ดีเหมือนกัน” มันว่าครับ เล่าเพลินเลยนะมึงสงสัยลืมเรื่องที่โมโหผมแล้ว
แต่ถ้ามันให้ผมเรียกสองชื่อหลังที่มันว่า ขอเรียกชื่อมันเหมือนเดิมดีกว่าครับไม่ไหวชื่อแรกเหมือนพระเอกอินเดีย ชื่อหลังก็เหมือนพระเอกละครจักรๆวงศ์ๆช่องหลายสีช่วงเช้าวันหยุดครับ
“เออๆ กูไม่เถียง มึงเป็นผู้ชายมึงแมนแต่...” ผมเว้นจังหวะไว้นิดนึงครับ
“มึงเป็นผู้ชายที่เป็นเมียกู หึหึ” พูดเสร็จผมก็หัวเราะตบท้าย กวนมันไป
“สัส” มันว่าแค่นั้นแล้วไม่พูดต่อครับหันไปมองวิวข้างหน้าต่างเหมือนเดิน
ไม่นานเราก็มาอยู่ที่คอนโดของไอ้พรตครับ
“มึงรอกูตรงนี้เดี๋ยวกูลงมา” มันรีบบอก
“กูจะขึ้นไปด้วย ถ้ามึงตุกติก กูไม่รอทั้งคืนรึไง”
“เออ ตามใจ” มันว่าแค่นั้นแล้วเดินนำเข้าลิฟท์ กดไปชั้นบนสุด คอนโดมันเป็นคอนโดหรูแล้วยังอยู่ชั้นบนสุดคงเป็นห้องที่ราคาแพงมากครับ แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ เพราะเพียงเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง มีบาร์เหล้าในครัวมันด้วยครับ มันทำอาหารไม่เป็นจะมีครัวไว้ทำไมวะสงสัยครับ
ที่แปลกใจกว่าคือห้องมันมีรูปถ่ายเยอะมากรูปธรรมชาติส่วนมากจะเป็นท้องฟ้ากับทะเล แต่เป็นภาพที่ถ่ายออกมาแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น ให้แสงและเงามองแล้วเหมือนเราได้ไปสถานที่จริง มันถ่ายรูปสวยมากครับ ผมที่มองภาพไม่ค่อยเป็นยังว่าสวยเลย มีทะเลตัดกับท้องฟ้า บางที่ผมก็จำได้ว่าเคยไปมาแล้วแต่ตอนไปไม่เคยรู้สึกว่ามันสวยเท่าตอนดูภาพที่มันถ่าย มันคงชอบทางนี้แต่ไม่ค่อยเข้ากับมันที่เป็นคนอารมณ์ร้อนซักเท่าไหร่
ครืด ครืด..... ครืด ครืด.....
เสียงโทรศัพท์ของมันดังขึ้นมันหยิบมากดรับสาย
“เออ ว่าไง” รับได้กวนมาก
“...”เงียบรอปลายสายพูด
“กูอยู่ห้อง ไม่สบายนิดหน่อย... เออ ... หายแล้ว ไม่ต้องมากูจะนอนแล้ว” มันจะนอนอะไรตอนนี้ เพิ่งเย็นเองครับ
“ เออๆ พูดมากกูจะวางแล้วไอ้เชี้ยนาวเดี๋ยวมึงเจอดี” มันว่าแค่นั้นแล้วกดตัดสาย อย่างน้อยที่จับประเด็นได้คือมันคุยกับไอ้นาวครับ แล้วจะเข้ามาหาไอ้พรต ไอ้พรตเลยบอกว่าจะนอน
ผมเดินดูห้องรับแขกมันเรื่อยๆ รอมันเก็บของ จนมาสะดุดตากับรูปถ่ายใบหนึ่งวางไว้บนโต๊ะวางโทรศัพท์มุมห้อง รูปไอ้พรตกับผู้หญิงคนหนึ่งถ่ายคู่กันเป็นรูปที่ดูยังไงก็รู้ว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกัน และคาดว่าถ่ายไว้ไม่เกิน 1 ปี เพราะไอ้พรตเหมือนปัจจุบันมาก ผู้หญิงในรูปดูเป็นคนสวยตัวเล็กๆ ผิวขาว ผมยาว น่าถะนุถนอมมากครับ ผมหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ ใจของผมรู้สึกเจ็บขึ้นมาซะอย่างนั้น
ตอนแรกผมคิดว่าผมแค่สนใจมัน แต่ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วครับว่าไม่ใช่ ผมรู้สึกกับมันมากกว่านั้นแต่ยังไม่รู้ว่าถึงขั้นรักรึเปล่า ที่แน่ๆผมไม่อยากเสียมันไปถ้าผมรู้มาก่อนว่ามันมีแฟนอยู่แล้วผมจะไม่ตื้อ ไม่บังคับ หรือแม้กระทั่งจะไม่ยอมให้อารมณ์ของเราทั้งสองคนพามาจนอยู่ที่ตรงนี้ ผมไม่อยากเป็นคนที่ไปแทรกกลางความรักของใคร หรือต้องเป็นตัวเลือกของใคร ผมคิดว่าคนอย่างผมมีดีพอที่จะไม่ยอมเป็นตัวเลือกของใครแน่นอน ยิ่งคิดผมก็ยิ่งปวดใจ
“มึงทำอะไรน่ะ” มันตะโกนถามผมออกมาจากห้องนอน
ผมตกใจ เกือบทำรูปหลุดมือ แต่ดียังคว้าไว้ทัน ผมเลยค่อยๆว่างรูปลงที่เดิมอย่างเบามือ มันคงรักมากไม่อยากให้ใครแตะต้อง
“ ...” ผมเงียบครับ ไม่รู้จะตอบว่าอะไร
มันเดินมาหยิบรูปที่อยู่ตรงหน้าผม แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ตอนนี้ผมเหมือนมึนๆ ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอย่างไรต่อไปจะเดินหน้าต่อหรือปล่อยมันไป บอกเลยว่าสับสนครับผมทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆอย่างเหม่อลอย มาห้องมันครั้งแรกก็เจอดีเลยครับ
“เสร็จแล้ว” มันเรียกผมหันมองไปทางประตู มันออกมาอีกครั้งพร้อมกระเป๋าเป้ใส่เสื้อผ้าใบไม่ใหญ่เท่าไหร่ และกระเป๋าใส่กล้องอีกหนึ่งใบ
“รูปใคร น่ารักดีนะ” ผมตัดสินใจลองถามมันดูครับ เผื่อว่าผมจะคิดไปเอง ยังคงมีความหวังอยู่ครับแม้ว่าจะน้อยมาก
“นิว” มันตอบผมแค่นั้นแล้วเดินไปใส่รองเท้าที่หน้าประตู
ผมเดินตามออกมาแล้วขับรถพามันกลับมาที่คอนโด ในใจยังคงคิดวนเวียนแต่เรื่องของผู้หญิงที่ชื่อนิวครับ ตั้งแต่ออกจากคอนโดมันมาผมยังไม่ได้พูดกับมันซักคำ ไม่รู้จะพูดอะไรครับความรู้สึกมันตื้อไปหมด
มันน่าจะรู้ว่าผมคิดมากเรื่องนี้ แต่มันก็ไม่ยอมพูดหรืออธิบายอะไรออกมา
พอถึงห้องมันก็อาบน้ำแล้วเข้าห้องนอนทันที ผมนั่งอยู่หน้าทีวีในห้องรับแขก กดเปลี่ยนช่องไปมาไม่รู้จะดูอะไรครับ ใจมันไม่สงบ เลยกดปิดและล้มตัวลงนอนบนโซฟา ผมคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตี2 แล้วครับ เดินไปปิดไฟห้องรับแขกแล้วเข้าห้องนอน ไอ้พรตนอนหลับไปแล้วครับ ผมหยิบผ้าขนหนูพาดบ่าแล้วตรงไปอาบน้ำ ออกมาปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนอีกฝั่งนอนตะแคงหันหลังให้มันครับ หันไปมองมันไม่ได้เดี๋ยวจะทำให้ตัดใจยากกว่านี้ จากนั้นก็เผลอหลับไปอีกรอบ
“เรียนกี่โมงเดี๋ยวกูไปส่ง” ประโยคแรกที่ผมคุยกับไอ้พรต หลังจากเมื่อวานที่กลับมาจากคอนโดของมัน มันก็ไม่ยอมคุยกับผมก่อนเหมือนทุกๆครั้งที่ผมต้องหาเรื่องชวนมันคุย
“ 9 โมงเช้า” อืม เรียนเวลาเดียวกันครับ ผมแต่งตัวเสร็จแล้วเดินมารอมันที่หน้าประตู เห็นมันเดินไปหยิบกระเป๋ากล้องแล้วตามออกมา ผมพามันมาส่งที่คณะของมันคนเริ่มเยอะแล้วครับ
“เลิกกี่โมง” ผมถามมันอีกครั้ง
“เที่ยง”
“เดี๋ยวมารับ ตอนเที่ยงกูโทรหา”
“...” มันไม่ตอบแต่เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินออกไปเลยครับ ผมก็ได้แต่มองตามหลังมันไปจนลับสายตาถึงได้ออกรถขับไปที่คณะของผมต่อ
“เป็นเหี้ยอะไรวะ หน้าตาเหมือนขี้ไม่ออก” ไอ้นัทมันทักผมครับ
ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะไม่ได้ตอบอะไร ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าผมกับไอ้พรตเป็นอะไรกันจะปรึกษาใครก็ไม่ได้ ไม่ได้อายหรือกลัวพวกมันรับไม่ได้ครับแต่ว่าผมกลัวว่าถ้าพวกมันรู้จะทำให้เพื่อนไอ้พรตมันรู้ด้วย เพราะหลังจากที่กินเหล้ากันวันนั้น กลุ่มมันก็เริ่มสนิทกับกลุ่มผมมากขึ้น เจอที่ไหนก็ทักทาย แล้วคุยกันบ้างผมไม่รู้ว่าไอ้พรตจะรับได้ไหมถ้าเพื่อนมันจะรู้เรื่อง หรืออาจจะทำให้นิวของมันรู้เรื่องไปด้วย
“มีเรื่องต้องคิดนิดหน่อยว่ะ ไม่ต้องห่วงสบายมาก” ปากว่าไปแต่ใจไม่ใช่เลยครับ
“เอ่อ ให้ช่วยอะไรก็บอกพวกกู เห็นมึงแปลกๆ พวกกูก็ไม่สบายใจ” ไอ้อาร์มมันว่าครับ
“ขอบใจพวกมึงมาก แต่กูขอแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนว่ะ”
“เย็นนี้แดกเหล้ากัน” ไอ้โฟมเสนอมาครับ
“กู...” กำลังจะพูดครับแต่ไอ้นัทรีบบอกมาก่อน
“มึงห้ามปฏิเสธ เพราะมึงเป็นเจ้ามือ”
“กูบอกจะเป็นเจ้ามือเมื่อไหร่วะ” ผมถามออกไปด้วยความงง
“อ้าว! ไอ้เหี้ยทำเป็นแกล้งลืมนะมึง มึงตกลงวันที่แข่งรถ จำไม่ได้รึไง” ไอ้อาร์มเป็นผู้ชี้ทางสว่างแก่ผม คือผมลืมจริงๆครับ
“เออ! กูลืมจริงๆ แล้วไปที่ไหน”
“ ร้านพี่มิน” ไอ้คิม เป็นคนตอบครับ
“ไอ้เหี้ยคิมมึงจะไม่คิดเปลี่ยนที่มั่งรึไงวะ กูไปบ่อยจนจะได้เด็กเสริฟเป็นเมียแล้วเนี๊ยะไอ้อาร์มบอกกับไอ้คิมครับ มันแค่พูดไปอย่างนั้น จริงๆมันก็ชอบไปร้านนี้
“ไม่วะ ร้านนี้สาวสวยดี” ไอ้เหี้ยคิมไม่ค่อยเลยนะมึง มีเรื่องเดียวจริงๆ คุยกันซักพักก็เข้าเรียน
ผมรอไอ้พรตรับสาย โทรหามันตั้งแต่เที่ยง 10 นาที โทรมา 4 สายแล้วครับมันยังไม่รับและผมโทรเวลาห่างวันทุก5 นาที มันเล่นตัวหรือว่าอะไรวะ ตอนนี้ผมคิดไปหลายทางเลยครับ ไม่รู้ว่ามันยังไม่เลิกเรียน หรือไม่อยากรับสายผม หรือว่าอยู่กับใครที่ไม่สามารถรับสายผมได้ ยิ่งคิดยิ่งไปในทางลบครับ แล้วก็ลองโทรอีกครั้งรอสายจนสายใกล้จะตัดแล้วก็มีคนกดรับสายแต่ไม่พูด
“ไอ้พรต” ลองเรียกมันก่อนครับ
“...” เงียบครับ
“ไอ้พรต” ลองเรียกอีกที
“...” เงียบเหมือนเดิม
“พรต ถ้ามึงไม่ว่างกูจะวางนะ”
“ ถ้ากูไม่ว่างแล้วจะรับสายมึงทำไม โง่” อ้าวด่ากูอีกที่รัก
“ กูจะถามว่าจะให้กูไปรับที่ไหน หน้าคณะไหม” ผมถามมันก่อนครับ”
“ ไม่ต้องมากูจะไปถ่ายรูปกับเพื่อนตอนเย็น กลับดึก” มันบอกผมอย่างนี้ แล้วมันจะกลับยังไงวะ
“ งั้นเสร็จเมื่อไหร่ โทรบอกกูนะกูจะได้ไปรับ”
“...” มันไม่ตอบเหมือนเคย แล้วกดตัดสายไป ทำไมชอบตัดสายกูวะ
ผมเดินเข้าไปในร้านอาหารที่มากินกับเพื่อน นั่งกินไปซักพักก็ไม่รู้จะไปที่ไหน เลยตกลงกันว่าจะไปที่หอไอ้คิม ตอนแรกจะมาห้องผม ผมคิดว่าพวกมันจะมาจับผิดผมนั่นแหละ ผมเลยบอกว่าขี้เกียจขับรถไปมาเพราะจากหอไอ้คิมไปร้านพี่มินใกล้ที่สุด มันเลยยอมตอนนี้เลยกลายเป็นว่าในห้องไอ้คิม บรรจุไว้ด้วยผู้ชายทั้งหมด 5 คน ห้องดูแคบลงไปแต่ก็ยังไม่แคบมากครับ ตอนนี้ไอ้นัทกับไอ้โฟม นั่งเล่นเกมส์แข่งกัน ไอ้อาร์มกำลังคุยโทรศัพท์กับคนที่บ้าน เหลือผมกับไอ้คิมนั่งดูทีวีด้วยกันสองคน
ผมเดินออกมาสูบบุหรี่ที่ริมระเบียงห้อง ผมจะสูบเวลาเครียด หรือเวลาทำงานหนัก ปกติไม่ค่อยได้สูบเท่าไหร่ คิดอะไรเพลินๆรู้สึกตัวอีกทีบุหรี่หมดไปแล้ว5 ตัว ผมดับบุหรี่ตัวสุดท้ายแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องเห็นไอ้คิมหลับไปแล้ว ไอ้อาร์มไปแย่งไอ้โฟมเล่นเกมส์ ส่วนไอ้โฟมลงไปนอนอยู่ข้างๆไอ้นัท ผมว่าช่วงนี้มันสนิทกันเกินไปแล้วครับเห็นไอ้นัทที่ไหนต้องมีไอ้โฟมที่นั่น ตอนแรกที่ว่ามันไม่มีอะไรกันผมขอถอนคำพูดก่อนครับ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้เหมือนเรื่องของผมกับไอ้พรตไง เอาเป็นว่ารอดูกันต่อเอง พวกผมอยู่ห้องไอ้คิมจนทุ่มนึงแล้วก็ออกไปกินข้าว จากนั้นก็ไปร้านพี่มินต่อเลยครับ ตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพวกผมจะมีชุดสำรองติดรถกันไว้เสมอครับ รู้กันว่าชวนเที่ยวเมื่อไหร่ต้องพร้อม
“เอ้ย! ไอ้เหี้ยตินณ์เหล้านะเว้ยไม่ใช่น้ำเปล่า” เสียงไอ้อาร์มบอกผม แต่ผมไม่สนใจครับตอนนี้อยากเมาเผื่อจะได้ลืม
“ไอ้คิม ไอ้ตินณ์มันบอกไหมวะว่ามันมีปัญหาอะไร” ไอ้อาร์มหันไปถามไอ้คิน เมื่อไม่ได้คำตอบจากผม ตอนนี้เรามานั่งกันได้เกือบ 2 ชม.แล้วครับ ผมเริ่มจะมึนๆ แต่ยังพอรู้เรื่องอยู่บ้าง
“ ไม่รู้เหมือนกันมันไม่ได้บอก” ไอ้คินตอบเสียงนิ่งๆ
“กูไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลยว่ะ” ไอ้นัทพูดบ้าง
“ กูรู้จักมันมาก็เห็นเป็นแบบนี้แค่ครั้งเดียวตอนจบม.ปลาย แล้วไม่เคยเห็นอีกเลย” ไอ้คิมมันพูดออกมาลอยๆ มีสาวเข้ามาขอชนแก้วครับ ผมก็หันไปชนด้วย ดูเซ็กซี่มาก แต่ผมไม่มีอารมณ์สานต่อแค่ชนแก้วเพราะอยากเมาเฉยๆ
“อ้าวหวัดดีครับพี่ๆ” เสียงใครวะ
“กูไม่มีน้องเว้ย” ผมพูดพร้อมกับหมุนตัวไปมองว่าใครมาทัก
“อ้าวพี่ เมาแล้วเหรอยังไม่ดึกเลยนะ” ไอ้นาวครับ
“อ่อ! มึงนี่เองกูนึกว่าใคร” หันไปเป็นไอ้นาว ไอ้มายด์ และไอ้ฟิกซ์ครับมาเกือบครบขาดแต่ไอ้พรต
“มาๆ นั่งด้วยกันเลย” ไอ้อาร์มพูดเชิญชวนแล้วเรียกพนักงานมาต่อโต๊ะ
“ไม่เกรงใจแล้วนะพี่” ไอ้มายด์ออกตัวก่อนเพื่อนเลยครับ
“ เออ ไม่ต้องเกรงใจเต็มที่ เพราะมื้อนี้ไอ้เสี่ยตินณ์จ่าย” อ้าวไอ้เหี้ยไม่ถามกูเลย
“โห งั้นผมสั่งเลยนะโชคดีชะมัดเลยเว้ย ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ มีคนเลี้ยง” มันบอกผมก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนมันด้วยน้ำเสียงดีใจยังกะไม่เคยมีใครเลี้ยงมัน
“แล้วเพื่อนมึงไปไหน” ผมลองถามดูครับ
“ก็นี่ไงพี่” ไอ้นาวมันตอบผมพร้อมชี้ไปที่เพื่อนมัน 2 คนที่มาด้วย
“ กูถามถึงคนที่ไม่มา อย่ากวนตีน” ผมว่ามันไป
“ แห่ะๆ ก็พี่ไม่บอกคนไหน ผมก็นึกว่าไอ้สองคนนี้ ไอ้พรตมันไม่ได้มาด้วยพี่ วันนี้พวกผมไปถ่ายรูปที่สวนรถไฟกันมา แต่พอถ่ายเสร็จตอนทุ่มนึง ไอ้พรตก็แยกตัวกลับไปก่อนไม่รู้มันไปไหน” ไอ้นาวเล่ายาวเลยครับ มือก็หยิบเหล้ามากระดกนิดหน่อย
“ อ้าวมึงไม่ถามมันวะเพื่อนกัน” ผมยังคงถามมันต่อ ผมอยากรู้มันไปไหนไม่ยอมให้ผมไปรับด้วย บอกว่าถ่ายรูปเสร็จแล้วให้โทรมา นี่ผมนั่งรอโทรศัพท์จากมันก็ไม่มีโทรเข้ามาซักสาย
“ ถามแล้วแต่มันไม่บอกว่ะพี่ แต่ปกติเวลาชวนกินเหล้ามันไม่เคยปฏิเสธเลยนะถ้ามันค้างที่คอนโด ยกเว้นวันไหนมันไปนอนบ้านมันถึงจะไม่ออกมา” ผมเพิ่งรู้นี่แหละหรือว่ามันจะไปหาใคร
“ เออ กูถามหน่อยมึงรู้จักคนชื่อ นิวไหมวะ” ผมลองถามเรื่องคนชื่อ นิว ดูครับเผื่อไอ้นาวจะรู้จักเพราะเห็นมันสนิทกับไอ้พรตมากกว่าเพื่อน
“ อ้าวพี่รู้จักนิวด้วยเหรอ” มันดูตกใจครับ
“ ทำไมกูถึงรู้จักไม่ได้วะ” ผมถามมันอีกครั้งพร้อมเสียงที่เข้มขึ้นตามอารมณ์
“ ป่าวๆ พี่ ผมแค่สงสัย เพราะมีไม่กี่คนที่รู้จัก” มันรีบอธิบายจนลิ้นพันกัน
“วันที่ไอ้พรตมันเมาไปค้างที่ห้องกู มันละเมอเรียกชื่อนี้ออกมา” ตอนแรกผมจะไม่บอก แต่ถ้าไม่บอกดูท่ามันจะไม่ยอมเล่าเลยบอกมันออกไป
“อ่อ!ครับว่าแล้วเพราะปกติถ้าไอ้พรตไม่เมา มันจะไม่พูดเรื่องของนิวผมเลยแปลกใจ จริงๆแล้วนิวมีชื่อว่า นินิว คนที่สนิทจะเรียกว่านิวเฉยๆ นิวเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพวกผมเรียนปี1 มาด้วยกันและเป็นแฟนกับไอ้พรต...” ได้ยินแค่นี้สมองผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้วครับ ได้ยินชัดเจนแล้วว่า เขาสองคนเป็นแฟนกัน ตอนนี้ผมเจ็บจนคิดอะไรไม่ออกครับ
-------------- To be Con.-----------------------
เอาตอนที่ 7 มาลงให้อ่านค่ะ
และอยากฝากเรื่องสั้นอีก 1 เรื่อง ตอนนี้จบแล้ว
เรื่อง ติวรัก... ค่ะ ฝากติชมด้วยนะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39494.0
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อ่านแล้วทรมานแทน :hao5: :hao5: :hao5:
-
ฟังให้จบก่อนติณณ์ อย่าเพิ่งเมา
อาการหนักน่ะติณณ์ พรตมารับตัวด่วน
-
ชักอยากอ่านต่อแล้วซิ่
อยากรู้ความหลัง
-
หนุกดี รอๆๆๆตอนต่อไปปปป
:katai2-1: :hao5:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววว :ling1:
-
พระเอกเราเมาจนจะไม่มีสติแล้ว ฟังให้จบก่อนหลับนะติณ แล้วพรตหายไปค้นหาความรู้สึกตัวเอง
-
อยากอ่านตอนต่อไปปแล้วว รอๆๆๆ
รีบมาต่อน้าา
:mew2: :mew2:
-
ติณ ฟังก่อนนนนสิ
อย่าพึ่งๆม่รับรู้ เค้าอาจจะเลิกกันแล้ว
หรืออาจจะตายจากกันไปแล้วก็ได้นะ
หรือมีเหตุผบอื่นที่ไม่ได้คบกันแล้วก็ได้ :เฮ้อ:
-
เฮ้ย พี่ตินณ์อย่าเพิ่งแซดๆ :กอด1: :กอด1:
เดี๋ยวเค้าก็เลิกกันน่า :hao6:
-
มาลุ้นต่อดีกว่าว่าติณจะตัดหรือจะต่อ
-
ตอนนี้สงสารตินณ์จังเลย :mew6:
ลงทุกวันนะ เค้ารออ่าน :impress2:
-
:hao5: :hao5:
-
สงสารตินณ์ เจ็บนะกับการที่รู้ว่าเรามาทีหลังแล้วยังไม่ได้เป็นที่รักอีก
แต่พรตก็ยอมตินณ์มาบ้างแล้ว อย่าเพิ่งถอดใจนะ
-
รอลุ้นต่อไปคะ :katai1:
-
แอบมาด้อมๆมองๆ เผื่อจะได้อ่านตอน 8
-
:mew2:ค้างๆ
-
แอบสงสารตินณ์อ่ะ
อีกคนก็ทำเหมือนไม่สนใจกันบ้างเลย
:mew2:
-
รอๆๆๆ เข้ามารอตอน 8 :katai5:
-
สงสารติณ
-
:serius2: :angry2:มาต่อเลยนะ ขาดตอนอารมณ์ค้าง
-
หนุกมากมาย
-
อ๊ายยยยยยย ค้างมาต่อเร็วๆน้า :mew2:
-
^^
-
อยากอ่านนนอีกอันๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ติณณ์อย่างเพิ่งด่วนเสียใจไปฟังให้จบก่อน
อาจจะมีข่าวดีก็ได้นะ :hao3:
-
ต่างฝ่ายต่างรอก็ได้ พรตก็รอให้โทาถามด้วสทุกครั้งจะโทรหาตลอดแต่วันนี้ไม่มีสายเรียกเข้าก็แปลกใจแร่ะแล้วถ้ามาเจอว่าเมาแบบนี้นะเตรียมตัวเลยเหอะ งานนี้มีงอน 555
-
ต่อด่วนๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling1: รอพรตมาเล่าดีกว่าา..ถ้าไม่มีใจให้พรตคงไม่ยอมให้เกิดครั้งที่2หรอก
-
เอ้าาาาาา ฟังให้มันจบประโยคก่อนสิตินณ์ สงสารตินณ์จับใจ ทำไงดีเนี่ย
พรตก็ใจร้ายเหลือเกิน ไม่อยากจะเชียร์ต่อไปแล้ว เปลี่ยนนายเอกเลยค่ะ กร๊ากกก (อะย้อเย่นน เมื่อไหร่พรตจะรักตินณ์ซะที จะได้รู้ความรู้สึกตินณ์ ไม่ใช่มาทำร้ายกันแบบนี้T^T)
-
สงสารตินณ์ :o12:
-
มันค้างไนที่รัก....
ต่อเถอะ...
:katai1: :katai1:
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 8
- Part Tin -
“ นิวเป็นผู้หญิงน่ารัก นิสัยดีพูดจาเรียบร้อย เอาใจเก่ง และขี้อ้อนมาก ตั้งแต่พวกผมรู้จักนิวก็มีแต่คนอยากจีบแต่นิวก็ไม่สนใจใครสักคน จนในที่สุดคนที่ได้เป็นแฟนนิวกลับเป็นไอ้พรต พวกผมเลยหลีกทางให้เพราะเห็นว่าเหมาะสมกันดี ไอ้พรตกับนิวคบกันมาเรื่อยจนเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆแต่พอเริ่มขึ้นปีสองได้เพียง 2 สัปดาห์นิวก็บอกเลิกกับไอ้พรต ตอนแรกไอ้พรตก็ช็อคเพราะมันไม่รู้สึกมาก่อนเลยว่ากำลังจะโดนบอกเลิก และทั้งชีวิตมันไม่เคยมีใครบอกเลิกมัน มันเคยบอกผมว่าถ้าจะเลิกต้องเป็นมันที่เป็นคนบอกเลิก”
ไอ้นาวเล่ายาวโดยที่จิบเหล้าในมือเป็นระยะ แล้วก็มองเหม่อเหมือนมันกำลังย้อนกลับไปช่วงเวลาในเหตุการณ์ที่มันกำลังเล่า แต่ผมได้ยินเพียงแค่นั้นสร่างเมาเลยครับ จะผิดไหมที่ผมดีใจตอนที่ได้ยินว่านิวมาบอกเลิกไอ้พรต รู้สึกว่าตอนนี้ปากผมกำลังอมยิ้มอยู่นะ ไอ้พวกในโต๊ะก็เงียบไม่มีใครพูดอะไร นั่งฟังไอ้นาวเล่าอย่างตั้งใจ
“ มันถามนิวว่าทำไมถึงขอเลิกกับมันทั้งๆที่ก็คบกันมาจะเป็นปีแล้ว และไม่เคยมีปัญหาหรือทะเลาะกันเลย นิวบอกว่ามันดีเกินไป ตอนนั้นผมก็อยู่ในเหตุการณ์ พี่เชื่อไหมผมยังงงเลยว่ามันดี แล้วจะเลิกทำไมวะหรือเป็นตามที่เค้าชอบพูดกันว่า ผู้หญิงมักชอบคนเลว” มันหันมาถามผมแล้วหยุดเล่าไปเฉยๆครับ
“กูไม่รู้ว่ะ” ผมตอบมันไปเพราะไม่รู้จะออกความคิดเห็นว่าอย่างไร ผมไม่รู้จักคนชื่อนิว ไม่รู้นิสัยจะให้ไปวิจารณ์ได้อย่างไร
“ ไอ้พรตมันก็ไม่เชื่อ เลยถามว่าเหตุผลจริงๆคืออะไร นิวร้องไห้ออกมาแล้วบอกว่าที่นิวต้องเลิกกับไอ้พรต เพราะนิวท้องกับผู้ชายคนอื่นต้องเดินทางไปคลอดที่ต่างประเทศ พ่อแม่ทำใจไม่ได้ที่ลูกท้องก่อนแต่งเลยจะส่งไปคลอดที่เมืองนอกพร้อมกับผู้ชายคนที่ทำนิวท้องก็จะไปเรียนด้วยกัน
สาเหตุที่นิวมีคนอื่นก็เพราะ ไอ้พรตมันเป็นคนเจ้าชู้ เวลาสาวๆมาคุยด้วยมันก็คุย แต่ผมรู้ว่าตอนมันคบกับนิวมันมีนิวแค่คนเดียวนะพี่ แต่นิวไม่คิดเหมือนผมนิวคิดว่าไอ้พรตไม่ได้จริงจังกับนิว พอมีคนเข้ามาทำดีด้วยมากกว่าไอ้พรตเลยทำให้นิวเผลอใจให้เขาจนเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ตอนนั้นไอ้พรตมันก็กินเหล้าเมาอยู่เป็นอาทิตย์ แล้วอยู่ๆมันก็กลับมาเป็นคนเดิมอย่างไม่มีใครรู้สาเหตุ ปกติจะไม่มีใครพูดเรื่องนิวกับมันนะ มันก็ไม่พูด แต่ถ้ามันเมาก็จะมีหลุดมาบ้าง”ไอ้นาวเล่าจบ ก็กระดกเหล้าเข้าปากหมดแก้วเลยครับ
ผมก็ยกเหล้าขึ้นจิบเบาๆ เพลาลงบ้างแล้วครับ ตั้งแต่รู้ว่ามันกับนิวเลิกกันแล้ว รู้สึกเหมือนสติเริ่มจะกลับมา ผมเข้าใจว่าบางทีมันอาจเป็นเรื่องที่ฝังใจ มันรักนิวมากจนบางครั้งจะเผลอคิดถึงเขาหรือเวลาเมาจะละเมอถึงนิวผมไม่แปลกใจ แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ เมื่อวานตอนมันเห็นผมหยิบรูปนิวกับมันขึ้นมาดูทำไมมันถึงต้องทำสีหน้าเหมือนโกรธผมแล้วรีบมาหยิบรูปไปจากผม
ยังไงผมก็คิดไม่ออก เลยเลิกคิดครับ เพราะตอนนี้คิดได้แล้วว่าบางทีเราก็ไม่ควรเก็บเรื่องเล็กน้อยมาใส่ใจ ถ้าสงสัยถามมันไปตรงๆเลยดีกว่าไม่งั้นผมก็จะมัวมานั่งคิดเองและเสียใจเองอยู่อย่างนี้ จนทำให้ผมเกือบจะปล่อยมันให้หลุดมือไปแล้ว
เมื่อคิดได้ผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหามัน สองสายแล้วครับแต่มันไม่รับผมเลยตัดสินใจขอตัวกลับ บอกพวกมันว่าเริ่มเมาแล้วกลัวอยู่นานกว่านี้จะขับรถกลับไม่ไหว แต่ให้มันกินกันได้เต็มที่ แล้วไอ้คิมผู้โชคดีจ่ายไปก่อนค่อยมาตามเก็บทีหลัง ถ้ามันไม่มาทวงผมว่าจะแกล้งลืม เลวไหมครับแต่แค่นี้เสี่ยคิมขนหน้าแข้งมันไม่ร่วงหรอกครับ
ผมขับรถมาจอดที่หน้าคอนโดของไอ้พรต ลองขึ้นไปหามันที่ห้องกดออดอยู่นานก็ไม่มีคนมาเปิด ถ้ามันอยู่มันต้องรำคาญและมาเปิดแน่นอนถ้าออดมันไม่เสียนะครับ เพราะผมกดยาวติดกันนานมากแบบไม่กลัวพังเลย เมื่อมันไม่อยู่ผมเลยลงมาข้างล่างเจอยามอยู่ที่หน้าประตู เพิ่งนึกได้ทำไมไม่ถามตั้งแต่แรก ตอนมาผมรีบไปหน่อยครับปกติเค้าจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี แต่เมื่อวานผมมาพร้อมไอ้พรต เขาเลยจำผมได้ให้ขึ้นไปอย่างง่ายดาย
“พี่ยามครับ วันนี้เห็นไอ้พรต เอ่อ! พีระพลชั้นบนสุดเข้ามารึยังครับ” ผมเอ่ยถามพี่ยามทันที
“อ๋อ คุณพรต วันนี้ยังไม่เข้ามาเลยครับ” พี่ยามตอบผมมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ พร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ผมขอบคุณแล้วเดินออกมาขึ้นรถก่อนขับออกมา มันไปไหนของมันหรือว่าจะกลับบ้าน แต่มันบอกไอ้นาวว่าจะกลับคอนโด
ผมขับรถมาจอดที่คอนโดตัวเอง แล้วขึ้นมายังชั้น 9 ชั้นที่ผมอยู่ครับพอลิฟท์เปิดผมก้าวออกมาก็ต้องตกใจ เพราะไอ้พรตมันนั่งอยู่หน้าห้องครับ นั่งขดตัวเอาหัวซุกหัวเข่าของตัวเอง
“ เฮ้ย! ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้วะ ไม่โทรบอกกูให้ไปรับ” ผมถามมันออกไปด้วยน้ำเสียงตกใจไม่คิดว่ามันจะมาที่ห้องผม นึกว่าจะไปที่อื่นเพราะโทรไปก็ไม่รับไม่โทรมาให้ผมไปรับด้วย ผมยังไม่ได้เอากุญแจสำรองให้มันพอดีเมื่อเช้ามีเรื่องให้คิดเลยลืม มันก็เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วลุกขึ้นทำท่าจะก้าวไปที่ลิฟท์
“ขอโทษๆ อย่าไปเขาห้องกัน มานานยังวะยุงกัดรึเปล่า” ผมรั้งมันไว้ก่อนถามเป็นชุดเลยครับ
“...” มันไม่ตอบที่ผมถามยังคงเงียบ
ผมเปิดประตูห้องเข้ามาได้ก็ดึงมันเข้ามากอด แล้วหอมแก้มมันข้างละทีตบท้ายด้วยจูบ มันเอามือผลักผมออกเมื่อรู้สึกว่าหายใจไม่ทัน
“เชี้ย!!! เหม็น” มันว่าแค่นั้นแล้วเดินเข้าห้องนอน ผมก้มมองตัวเองแล้วนึกได้มันคงเหม็นกลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่จากตัวผม ผมรู้สึกว่าหน้าผมแดงขึ้นมากะทันหัน เมื่อคิดว่าเมื่อกี้ผมจูบมันเหมือนวัยรุ่นที่เพิ่งเคยมีความรัก ผมเดินอมยิ้มตามมันเข้าไปในห้องนอน
“ มึงกินข้าวมารึยัง หิวไหม กูทำอะไรให้กิน” ผมถามมันที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ
“ยัง” มันตอบแค่นี้รู้เลยครับว่าต้องทำกับข้าวให้มัน
“อยากกินอะไร” ถามมันหน่อยครับ เอาใจที่มันมานั่งคอย
“ยำรวมมิตรใส่วุ้นเส้นด้วย”
“ครับ”ผมตอบมันแล้วเดิน ออกจากห้องนอนเข้ามาในครัว
ตามบัญชาครับผมเริ่มเตรียมของทำยำให้มัน หุงข้าวและทำต้มจืดกับผัดกุ้งใส่หน่อไม้ฝรั่ง แค่นี้พอครับกว่าจะเสร็จมันก็อาบน้ำเสร็จพอดี แต่จะอร่อยเหมือนปกติไหมอีกเรื่องนึงเพราะผมเมาอยู่ หึหึ
มันออกมาก็แต่งชุดเหมือนเดิมคือเสื้อกล้ามกับกางเกงนอนขายาวชุดผมเองครับมันไม่เอาชุดนอนของมันมาเลยผมเห็นเมื่อเช้ามีชุดนักศึกษา 2 ชุด กับชุดเที่ยว 3 ชุดแค่นี้เอง ไม่ใช่ว่าเอามาแค่นี้เพราะคิดจะอยู่ไม่นานแล้วไปนะ ผมหวังอยากให้มันอยู่กับผมนานๆ
“กับข้าวเสร็จแล้วมานั่งเลย” ผมรีบเอ่ยเรียกมันมากินข้าว มันก็เดินมานั่งกินเงียบๆ ถึงมันจะไม่พูดเหมือนทุกวัน แต่ผมก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันต่างกับเมื่อเช้าที่เราไม่ได้คุยกัน เรากินข้าวกันจนอิ่มผมก็เก็บกวาดล้างจานเรียบร้อย เห็นมันเดินไปนั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก
ผมไม่ว่าที่มันไม่เคยช่วยผมหยิบจับหรือล้างจานที่กินด้วยกัน เพราะมันถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนูทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง เมื่อเช้ามันจะชงโอวัลตินมันยังหยิบผิดหยิบถูก กว่าจะได้กินน้ำร้อนก็ลวกมือ แถมพอจะเอาไปล้างแก้วตกแตกอีก ผมกลัวว่าถ้าให้มันช่วยทำแล้วจะต้องเสียเงินซื้อจานชามเข้าครัวใหม่ยกชุด ปล่อยไปก่อนครับ ค่อยสอนไปทีละนิดผมวางแผนไว้แล้ว
ผมอาบน้ำเรียบร้อยก็ออกมาหน้าทีวี นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับไอ้พรต มันหันมามองแต่ไม่ได้ว่าอะไร
“กูขอถามอะไรหน่อยได้ไหม” ผมลองถามมันดูครับ
“ถามได้ แต่กูอยากตอบไหมก็เป็นเรื่องของกู” มันตอบกวนตีนออกมาหน้านิ่งมาก
“กูอยากรู้ว่าคนชื่อนิวกับมึงเป็นอะไรกัน” ผมเริ่มถาม มันหันมามองหน้าผมทันที
“...” ไม่ตอบครับ คำถามแรกก็ไม่ผ่านแล้วเหรอวะ
“ทำไมมึ........” ผมกำลังจะถามคำถามใหม่แต่ไอ้พรตตอบแทรกขึ้นมาก่อน
“ แฟน...เก่า” มึงเว้นจังหวะได้ กูหัวใจจะวายมาก ถ้ากูไม่รู้เรื่องมาก่อนนะ
“แล้วทำไมมึงต้องโกรธที่กูหยิบรูปเขากับมึงขึ้นมาดูด้วยวะ” ผมถามเรื่องที่คาใจที่สุด
“กูเก็บรูปและของที่เกี่ยวกับนิวทั้งหมดไปแล้ว ไม่คิดว่าจะยังมีเหลืออยู่ กูแค่ไม่อยากให้ใครพูดถึงนิวหรือไม่อยากเห็นอะไรที่เกี่ยวกับนิวเท่านั้น กูอยากลืม”พอมันพูดผมก็เชื่อคำพูดของมันทันที ใครจะว่าผมเชื่อคนง่ายก็ไม่เป็นไร แต่ผมเชื่อมันแล้วทำให้ผมสบายใจ คนที่ไม่ค่อยจะยอมพูดกับผมเท่าไหร่อย่างมัน ยอมมานั่งอธิบายอะไรอย่างนี้ก็เหนือความคาดหมายของผมแล้วครับ
“อืม กูขอโทษแล้วกันนะที่ไปหยิบของๆมึงมาดูโดยไม่ได้รับอนุญาต” ผมพูดขอโทษมันก่อนครับมันเงียบเหมือนเดิมอีกแล้ว
“ไปเข้านอนกันเถอะกูง่วงแล้ว” ผมพูดชวนมันไปนอนครับ
“กูยังไม่ง่วง”
“แต่กูง่วงแล้ว และมึงต้องไปนอนเป็นเพื่อนกู ไม่งั้นถ้ามึงไม่ง่วงกูจะหาอะไรมาให้มึงทำนะ” ผมพูดแค่นั้นแล้วแกล้งทำหน้าหื่นใส่มันครับ มันรีบกดปิดทีวี จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนอย่างไว ผมได้แต่หัวเราะตามหลังมัน
พอเข้าห้องมาเห็นมันนอนห่มผ้าคลุมมิดหัว ผมเลยนั่งลงบนเตียงอีกฝั่งแล้วเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนพร้อมกับคว้าตัวไอ้พรตมานอนหนุนแขน ตอนแรกมันก็ดิ้นพยายามขัดขืนผม แต่มันก็ไม่เคยสู้แรงผมได้ซักครั้ง จนหอมแก้มนุ่มๆของมันข้างละที และหอมหัวเหม่งมันได้สำเร็จ จากนั้นก็เอื้อมมืออีกข้างไปกอดมันไว้ แล้วค่อยๆหลับไป...
----------------- To be Con. -----------------
ขอแจ้งข่าวนิดนึงนะคะ
หลังจากนี้อาจจะไม่ได้อัพทุกวัน
เพราะคนแต่งติดสอบหลายวิชา และพรีเซนต์งาน
ถ้าอัพทุกวันสมาธิจะอยู่กับสองคนนี้ตลอด :mew2:
แต่นานสุดจะไม่เกิน 3 วันค่ะ
จริงๆคิดว่าวันนี้จะไม่อัพ
แต่กลัวคนอ่านอารมณ์ค้าง
แล้วคิดว่าคนเขียนแกล้งไม่อัพ อิอิ
อัพให้แล้ว อย่าว่าเค้าน้า
:bye2: :bye2: :bye2:
-
3 วันครั้งยังดี ขอให้ผ่านการสอบไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ :L2:
พรต คงจะเริ่มชินชากับตินณ์หรือยัง :laugh: บังคับตลอด แต่ว่ารักกันไวๆนะ อยากอ่านมุมหวานๆ
-
โหยๆๆๆๆๆๆ แอบหวานเบาๆ
สาธุ~ ขอให้คนเขียนสอบผ่าน เพี้ยง!
-
มีความรู้สึกว่าพรต อ่อนลงมาเยอะแล้ว
เห็นด้วยกับความคิดติณณ์
ว่ามีอะไรค้างคาใจก็ถามกับพรตเองเลยดีกว่า
อย่าคิดเองเออเอง
ติณณ์ให้พรตนอนหนุนแขน หวานเล็กๆ
ปล. ขอให้คนแต่งสอบผ่าน ว่างค่อยก็มาอัพ รอได้จ้า สู้ๆ
-
พรตก็เงียบจริงๆ
ช่วยติณก็ชอบบังคับ
จะรักกันได้ยังไงน่ออ
รอตอนต่อไปจ้าา :katai2-1:
-
เฮ้อใจหายนึกว่าจะโดนเสิร์ฟมาม่าซะแล้ว ดีกันแล้วก็ดีเราจะได้ฟินต่อ ส่วนคนแต่งรับทราบแล้วจ้า ขอให้สอบผ่านนะ
-
ใจหายใจคว่ำหมด นึกว่าจะได้กินมาม่าซะละ :เฮ้อ:
-
:hao3:มาต่ออีกนะ พรตเริ่มรักพระเอกแล้วมั้งเนี้ย
-
โห...
น่ารักอ่ะ!! ><
ชอบคนเขียน...เริ้ปๆเลย 55555555555
สู้ๆนะคะ สอบผ่านทุกวิชา พรีเซนฯผ่านฉลุย ~
ปล.พรตมันก็เริ่มชอบติณณ์แล้วล่ะว้าาาาา(?)
-
3วันก็(ทน)ได้ค่ะ ยอมเลย ชอบตินณ์อะ ดูจริงใจดี ^^
-
ไม่ค้างค่ะ
แต่ก้ออยากอ่านต่อ อิอิ :impress2:
เหมือนว่าพรตจะเริ่มมีใจโอนเอนมาแล้วนะ ไม่งั้นคงไม่ยอมมีอะไรด้วย(ตอนไม่เมา) แถมยังมารอหน้าห้องโดยติณณ์ไม่ต้องบังคับแบบนี้
ติณณ์จีบต่อไปน้าา ไฟท์!!! :a1:
-
แล้วจะรออออออออจ้าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6:
-
อืมมม ติณเข้าใจอะไรง่าย ๆ ดีนะ
ส่วนเรื่องอัพเรื่อง คนอ่านรอได้เสมอจ้า
-
ถึงจะทำเหมือนไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ
แต่การที่พรตมารอถึงหน้าห้อง นี่ถือว่าแคร์ติณน์ได้ม่ะ
แอบดีใจนะเนี่ย
:mew3:
-
แค่เห็นน้องพรตมานั่งรอหน้า แค่นี้กำลังใจก็มาเต็มเลยมั้งพี่ตินณ์น่ะ :z1:
สู้ๆ เอาใจช่วย อยากให้หวานๆกันเร็วๆ :impress2:
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่ะ ขอให้การสอบผ่านพ้นไปด้วยดี :a1: :a1: :a1:
-
อยากลงนิยายอ่า :ling1:
เมื่อวานบอกจะไม่ลง
ถ้าวันนี้ลงจะมีใครโกรธไหม :angry2:
แบบว่าคิดถึงตินณ์กับพรต :mew2:
-
สู้ๆๆค่ะ
-
รอนะจ้ะ o13
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 9
- Part Tin -
“เฮ้ย! ไอ้ตินณ์เสาร์นี้ไปไหนรึป่าววะ” เสียงไอ้อาร์มตะโกนถามผม
“มีอะไรวะ” ผมยังไม่ตอบแต่ถามมันกลับไปครับ
“กูว่าจะชวนมึงไปเที่ยว พอดีที่บ้านกูเค้าจะไปฮ่องกงกันว่ะ”
“ กูไม่ว่าง ต้องเรารถไปโชว์ ทั้งเสาร์และอาทิตย์เลย พ่อกูไม่อยู่ไปดูโรงแรมที่กระบี่ กูเลยต้องไปงาน Motor show แทน” ผมบอกมันพร้อมกับคิดถึงเมื่อเช้า
พ่อผมโทรเข้ามาบอกว่าจะไปดูงานที่กระบี่หนึ่งอาทิตย์ และดันมีงาน Motor show พอดีต้องเอารถไปโชว์ เรื่องเลยมาตกที่ผม จริงๆงานเริ่มมาหลายวันแล้ว แต่พ่อผมดูอยู่ จนโรงแรมที่กระบี่มีปัญหาพ่อเลยต้องให้ผมไปดู แต่ผมก็พอใจมากกว่าที่จะต้องไปดูงานเกี่ยวกับโรงแรมครับอันนั้นไม่รู้เรื่องเลย
“มึงไม่ลองชวนไอ้พวกนั้น”ผมหมายถึง ไอ้นัท ไอ้โฟม หรือไอ้คิม ปกติวันหยุดวันก็ไม่ค่อยมีอะไรทำกันอยู่แล้วครับ
“กูถามแล้วแต่ไม่มีใครว่างไปกับกูเลยว่ะ กูไม่อยากไปกับที่บ้าน แม่จะหาสาวมาให้กูดูตัวอย่างเดียว นี่กูได้ข่าวว่านัดกับคุณหญิงอะไรไว้ก็ไม่รู้กูล่ะเบื่อจริงๆ” มันบ่นยาวเลยครับเรื่องนี้เป็นอันรู้กัน
บ้านไอ้อาร์มเป็นครอบครัวนักการเมือง เลยต้องการให้ลูกชายได้แต่งงานกับคนที่คู่ควร แม่มันขยันหาผู้หญิงมาให้มันเลือกได้ไม่ซ้ำหน้า แต่มันก็เอาตัวรอดเก่งครับ ผมยังคิดเล่นๆว่าแม่มันจะรีบหาผู้หญิงทำไม หรือกลัวว่ามันจะหาเองไม่ได้ ทั้งๆที่ยังเรียนกันไม่จบเลย
“กูไม่ว่าง ไม่ต้องมาตื้อกู ไปอ้อนสาวๆของมึงให้ไปด้วยก็หมดเรื่อง” พูดเสร็จผมก็หัวเราะขำๆ
“เออ มึงว่าเล่นเดี๋ยวกูทำจริงๆนะมึง” มันว่าพร้อมทั้งยังทำหน้าเบื่อไม่เลิกครับ
“แล้วนี่เมื่อไหร่มันจะมากันวะ” ผมถามหาไอ้พวกที่เหลือครับ ตอนนี้ทำงานกลุ่มกันอยู่ที่ใต้คณะทำกันมาตั้งแต่บ่ายแล้วยังไม่เสร็จ เหลืออีกเยอะแต่มันเป็นงานกลุ่ม กลุ่มละ 8 คน สมาชิกกลุ่มเยอะไหมครับ ยิ่งคนเยอะยิ่งวุ่นวายกว่าจะทะเลาะเลือกหัวข้อ เลือกเนื้อหา ผมปล่อยให้พวกมันทะเลาะกันไปก่อนตกลงได้เมื่อไหร่ผมค่อยเริ่มทำ ไม่เสียพลังงาน ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วไอ้3 คนนั้นมันไปซื้อเสบียงครับเพราะคาดว่าจะอยู่ดึกแน่ๆ ใกล้ถึงกำหนดเวลาส่งแล้ว
“ไม่รู้ ก็กูอยู่กับมึงจะรู้ได้ไงวะ ถามแปลก” ไอ้อาร์มหันหน้าที่กำลังจ้องโน๊ตบุ๊คอยู่มาว่าแล้วหันไปเหมือนเดิม ผมเลยหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาไอ้คิมครับ
“เมื่อไหร่มึงจะกลับมาวะ อู้นะพวกมึง” มันรับผมใส่ทันทีครับ
“กูเพิ่งออกมาไม่ถึง 20 นาทีเนี๊ยะนะ สัส!” ไอ้คิมมันว่าพร้อมด่าตบท้ายครับ ผมกวนมันไปอย่างนั้นเองจริงๆแล้วจะโทรไปสั่งขนมเพิ่มครับ
“เออ! กูพูดไปงั้นแหละ เอาน้ำแดงกับแป๊ปซี่แล้วก็ขนมมาเพิ่มให้กูด้วย” สั่งมันเยอะๆครับไอ้คิมบ้านแม่งรวย
“ห่า! สั่งยังกะมึงจะค้างที่ม.เลยเนอะ เดี๋ยวกูซื้อไปให้ ไอ้โฟมเดี๋ยวไปซื้อของเพิ่มด้วย”มันบอกผมเสร็จเหมือนจะไปคุยกับไอ้โฟมต่อแล้วสายก็ถูกตัดไปครับ
นั่งทำงานนานๆเริ่มเบื่อเลยออกมาสูบบุหรี่ ตอนนี้ไอ้พวกนั้นกลับมาแล้วครับ ผมเลยถึงเวลาเปลี่ยนมือมาพักบ้าง มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ 6โมงเย็นแล้วครับ ได้เวลาไอ้พรตเลิกเรียนพอดี
ตอนนี้มันก็มาอยู่กับผมได้เป็นเดือนแล้วครับ ช่วงแรกก็ต้องบังคับกัน เวลามันเลิกเรียนก็ต้องไปคอยมันที่คณะ หรือโทรตามมันกว่าจะรับสายก็ต้องโทรหลายรอบบางทีรับก็ไม่พูด กวนตีนผมมากครับ แต่ไม่เป็นไรเพราะคิดจีบมันแล้วต้องอดทนครับ ช่วงหลังๆมานี่ดีหน่อยไม่ต้องบอกมันจะนั่งคอยผมอยู่ที่หน้าคณะให้ผมไปรับ เช้าก็ต้องมาส่งนานๆมันจะกลับไปนอนบ้านมันซักครั้ง
ผมเพิ่งรู้ว่ามันมีพี่ชาย 2 คนอยู่ต่างประเทศทั้งคู่ตอนแรกรู้ว่ามีพี่ชายแต่นึกว่าอยู่เมื่อไทยครับ พี่ชายมันคนโตชื่อ พรีม คนรองชื่อพีช และน้องสาวอีก1 คนน้องสาวนี่ชื่อ ลูกแพรครับ มันเป็นคนเดียวที่พ่อตั้งชื่อให้ มันถึงภูมิใจมากที่ชื่อมันไม่เหมือนชื่อผู้หญิงเหมือนที่แม่มันเป็นคนตั้ง แต่หน้ามันดันเหมือนผู้หญิงแทน หึหึ
น้องสาวมันเรียนอยู่คณะเดียวกับผมครับถามไปถามมากลายเป็นหลานรหัสไอ้คิมซะอย่างนั้น ซวยไปเป็นน้องไอ้คิมถึงมันมีคติว่าไม่จีบรุ่นน้องในคณะตัวเองจะเป็นเรื่องดีแต่ที่ซวยคือมันไม่สนใจเลย มีช่วงที่ต้องเอาของพวกขนมหรือของเล็กๆน้อยไปรับขวัญหลานรหัส ไอ้คิมมันรู้ว่าน้องเป็นผู้หญิงแต่มันเอา M-150 ไปให้น้องเขา พอพวกผมรู้เท่านั้นโครตฮา ก่อนหน้านั้นอีกที่ต้องขอลายเซ็นสายรหัสแม่งก็เล่นตัวมาก กว่าจะหาตัวมันเจอ พอเจอแล้วมันยังให้น้องเขาไปตะโกนบอกรักมันหน้าคณะ โหดสัสมากแต่หลังจากนั้นมันบอกไม่เคยคุยกันอีกเลยครับ
ช่วงรับน้องพวกผมเป็นพี่ว๊ากนะครับ คือผมจะเป็นตะโกน แต่ไอ้คิมกับไอ้โฟมมันแค่ไปยืนทำหน้านิ่งก็พอแล้วครับน้องกลัวพวกมันจนตัวสั่น ส่วนไอ้นัทกับไอ้อาร์มเป็นพี่ระเบียบคอยตรวจระเบียบน้อง พวกผมไม่ได้อยากเป็นนะ แต่โดนบังคับ
ช่วงนี้ผมว่าไอ้คิมก็เริ่มรู้แล้วว่าผมกำลังจีบไอ้พรตอยู่ แต่จีบในแบบของผมคงไม่เหมือนใครนะครับเพราะผมมักจะบังคับมันเสมอ พวกไอ้อาร์ม ไอ้นัท และไอ้โฟมก็คงเริ่มสังเกตแต่ยังไม่มีใครถามครับแต่ไอ้คิมนี่มันมักจะมองผมอย่างรู้ทัน ผมว่ามันต้องไปรู้อะไรมาแน่นอนเพราะมันดูมั่นใจมาก
“เลิกเรียนยังวะ” ผมโทรหาไอ้พรต พอมันรับสายก็ถามทันทีไม่รีรอครับ
“อืม” มันตอบรับตามแบบของมัน
“เดี๋ยวกูไปรับ รอที่เดิมนะ” ผมพูดเสร็จกดตัดสายแล้วเดินเข้ามาที่โต๊ะหยิบน้ำแดงที่สั่งไอ้คิมซื้อกับซาลาเปาไส้หมูสับมาถือเตรียมจะเดินออกมา ไอ้คิมเห็นก็มองเหมือนรู้ทันว่าผมจะไปไหน แล้วยักคิ้วกวนๆส่งมาให้ แล้วก็ได้ยินเสียงไอ้อาร์มทักขึ้นมาก่อนจะได้ไป
“ ไอ้ตินนนนนนนนน มึงจะไปไหน”
“สัส! อย่าเรียกชื่อกูยาวได้ไหม” ผมว่ามันไปเพราะถ้าเรียกยาวทีไรชื่อผมจะกลายเป็นตีนทันที มันรู้แต่ชอบกวนตีนเรียกผมบ่อยๆสงสัยอยากได้
“ฮ่าๆๆ โทษทีแล้วมึงจะไปไหนล่ะ”
“ธุระกูแป๊บดิ เดี๋ยวมา” ผมตอบมัน
“ไอ้ตินณ์มึงนี่ตลอดนะ ซุกเมียไว้ป่าววะ” ไอ้นัทพูดยิ้มๆครับ
“ กูว่าต้องมีแน่ๆ เมื่อไหร่มึงจะพามาแนะนำวะ” ไอ้โฟมเสริมเมียมันทันที
“ถ้ามันพามาจริงพวกมึงจะอึ้ง” ไอ้คิมมาแล้วครับ ประโยคแบบนี้แสดงว่ามันรู้แล้ว
“ห๊ะ ไอ้คิมมึงเคยเห็นแล้วเหรอ อย่างแจ่มเลยสิมึงถึงว่างี้” ไอ้อาร์มถามไอ้คิมด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นมากครับ กูจะให้ตำแหน่งแฟนพันธ์แท้เรื่องชาวบ้านกับมึงแล้วนะ
“หึหึ” ไอ้คิมหัวเราะอย่างมีเลศนัย
“เออๆ ถ้ามีเดี๋ยวพวกมึงก็ได้เห็นเองแหละ กูไปล่ะสายแล้วเดี๋ยวอีกซักพักกูกลับมา” ผมบอกลามันแล้วรีบเดินมาขึ้นรถทันที
……………………………………………………
“เรียนเสร็จนานยังวะ” ผมถามไอ้พรตหลังจากมาถึงหน้าคณะมัน
“ซักพัก มึงมาช้ากูหิว” มันบ่นออกมา ผมเลยยื่นน้ำแดงกับซาลาเปาให้มัน เหมือนว่าผมเลี้ยงกุมารไว้เลยครับกินแต่น้ำแดง
ผมกับไอ้พรตลุกจากโต๊ะเมื่อมันกินหมดแล้ว ต้องพามันไปส่งห้องก่อนครับ ยังไม่ได้บอกมันว่าผมทำงานอยู่ที่คณะ
“อ้าว เพ่ตินณ์หวัดดีคร๊าบบบ” เจอไอ้นาวตรงทางเดินไปรถ มันทักได้เสียงและหน้าตากวนมาก มันส่งยิ้มเหมือนล้อๆมาให้ คล้ายใครวะ
“ทำไมมาด้วยกันได้ล่ะครับเนี๊ยะ” มันถามผมครับ
“เดิน” ผมตอบกวนมันไปบ้าง ไอ้พรตก็ไม่มองหน้าเพื่อนมันเลย
“ถามจริง พี่จีบเพื่อนผมรึเปล่าวะ” มันถามออกมาอีกครั้ง อย่างเสือกๆ
“จากที่มึงเห็นคิดว่าไง” ทีนี้ผมไม่ตอบแต่ถามกลับ
“ผมว่าจีบ แต่อยากได้ความแน่ใจ ครับเพ่”
“ถามเพื่อนมึงเองแล้วกัน” ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกใครนะครับ แต่ตรงนี้ผมอยากให้มันเป็นคนตัดสินใจว่าต้องการให้คนอื่นรู้หรือไม่ มันจะอายหรือป่าวที่ผมตามจีบมันอยู่
“ว่าไงวะ ไอ้พรตช่วยตอบให้กูหายข้องใจหน่อยดิ๊” มันไปเร่งเอาคำตอบจากไอ้พรต ผมว่ามันนิสัยเหมือนไอ้อาร์ม เรื่องของชาวบ้านอยากรู้ไปซะหมด
“....เออ!” ไอ้พรตเงียบไปซักพักแล้วมันก็ตอบแค่นี้ครับ แค่นี้จริงๆเพราะตอนนี้มันรีบเดินไปยืนพิงรถแล้ว ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าหน้ามันแดงครับ สงสัยน้ำแดงที่มันกินเข้าไปมันจะเอาไปเก็บไว้ที่หน้า
“ห๊ะ! เรื่องจริง กูอุตสาห์เผื่อใจไว้ว่าจะไม่ใช่ตั้ง 1 % แม่งยังใช่อีก” ไอ้นาวทำท่าตกใจได้หน้าถีบยอดหน้ามากครับมันเอามือทาบอกเหมือนสาวๆแล้วว่า
“เออ ชัดเจนนะแล้วไม่ต้องเสือกไปบอกใครล่ะ ถ้าอยากรู้ให้ไปถามมันเอง”ผมย้ำให้มันแน่ใจพร้อมกำชับมันไม่ให้บอกใครถ้ามีคนอยากรู้ให้เจ้าตัวมันเป็นคนบอกเองดีกว่าครับ
“ครับพี่ แล้วมันตกลงเป็นแฟนพี่รึยัง” ยังไม่จบครับมันยังอยากรู้อีก
“อันนี้ กูไม่รู้ว่ะไม่ได้ถาม ไปล่ะต้องไปส่งมันแล้วรีบกลับมาทำงานอีก” ผมบอกมันพร้อมกับก้าวเดินมาเปิดรถให้ไอ้พรตขึ้นไปนั่ง
“โชคดีพี่ แล้วเจอกันวันหน้าจะถามให้หมดเปลือกเลย” ไอ้นาวมันว่าพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์มาก
“หึหึ เพื่อนมึงนี่พูดมากเน๊าะ” ผมหันไปพูดกับไอ้พรตเมื่อออกรถมาได้ซักระยะ
“เออ! บางทีกูยังอยากเย็บปากมันเลย” มันจ้องไปที่ถนนแล้วพูดนิ่งๆ
“มึงรู้ว่ากูจีบมึงด้วยเหรอวะ” หลังจากเงียบมาซักพักผมเริ่มชวนมันคุย
“กูไม่ได้โง่” มันตอบทั้งที่ไม่หันมามองหน้าผมเลยครับ
“งั้นตอนนี้มึงเป็นแฟนกับกูนะ”
“ เหี้ย!!! จีบกูติดแล้วเหรอ จะมาเป็นแฟนกู” มันหันมาแล้วครับทีนี้ แต่หน้ามันยังนิ่งอยู่
“กูไปรับไปส่งมึงทุกวัน นอนด้วยกันทุกคืน แบบนี้ยังไม่ติดอีกเหรอวะ” ผมพูดพร้อมอมยิ้มนิดๆครับ
“งั้นมึงไม่ต้องทำ กูจะกลับไปนอนคอนโดกู” มันว่าพร้อมกับหน้ามันที่เริ่มจะโมโหแล้วครับ
“ไม่ได้ดิกูอยากทำให้มึง อยากอยู่กับมึงทุกวัน” ผมว่ากลับ
“...”มันเงียบครับ
“นะมึงเป็นแฟนกับกูนะ”ผมขอมันเป็นแฟนเลยครับ ไม่ต้องโรแมนติกอะไรขอมันในรถนี่แหละครับ โชคดีอาจได้เป็น โชคไม่ดีก็จีบต่อครับผมหน้าด้านอยู่แล้ว
“...”มันยังเงียบอยู่ครับ
“ถ้ามึงเงียบกูจะถือว่ามึงตกลงนะ” ผมคิดเข้าข้างตัวเองแล้วครับ
“เออ!” มันตอบกระแทกเสียงออกมาแล้วหันหน้าไปมองนอกรถ แต่ผมนี่สิครับฉีกยิ้มกว้างปากจะถึงใบหูแล้วมันตกลงเป็นแฟนผมแล้วนะครับ
“มึงตกลงแล้วนะ มึงเป็นแฟนกับกูแล้ว ห้ามเปลี่ยนใจนะ” ผมรีบบอกมันกลัวมันเปลี่ยนใจ
“เออ...อย่าถามมาก น่ารำคาญแต่เป็นแฟนกู ต้องตามใจกู และอย่ามั่ว” มันหันมามองหน้าผมแล้วพูด
“กูไม่เคยเถอะ ตั้งแต่กูได้มึงกูก็มีมึงคนเดียว” ผมบอกมันไป เพราะมันคงได้ยินข้อมูลเกี่ยวกับผมมาบ้าง เมื่อก่อนสาวผมเยอะรายชื่อสาวเพียบ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วครับ ประวัติขาวสะอาดสามารถตรวจสอบได้
“ทำให้ได้อย่างที่ว่าด้วย กูรู้เมื่อไหร่กูจะเลิก”
“ครับๆ มึงก็เหมือนกัน ไอ้ที่กูเห็นอยู่ทุกวันนี้อย่าให้กูรู้ว่าไม่ใช่แค่คุยนะ” ผมเห็นมันคุยกับคนโน้น คนนี้ที่เข้ามาคุยกับมัน แต่คิดว่าคงไม่มีมากกว่าคุย
“กูไปส่งมึงที่ห้อง แล้วกูจะกลับมาทำงานที่คณะต่อนะ” ผมบอกมันเมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอก
“แวะซื้อข้าวให้กูก่อน” มันให้ผมแวะร้านข้าวก่อนถึงคอนโดครับติดกับเซเว่น มันสั่งกับข้าวเสร็จก็เดินไปซื้อของในเซเว่นต่อ ตอนแรกผมรอที่รถเห็นนานไม่ออกมาซะทีเลยเดินเข้าไปดู เห็นมันถือตะกร้ามีทั้งขนมและน้ำเยอะมากครับ ส่วนตัวมันกำลังยืนสั่งเบอร์เกอร์อีก พอได้ของมันก็เอาไปวางที่เค้าเตอร์คิดเงินแล้วหันมาสั่งผมจ่าย ตอนแรกผมจะแกล้งไม่จ่าย แต่มันทำหน้าบึ้งอย่างหงุดหงิด ผมเลยต้องจ่ายให้มันครับ เดี๋ยวมันโมโหหิวใส่ผมแล้วจะงานเข้าคืนนี้ไม่ได้ฉลองตำแหน่งแฟน
...........................................................................
ส่งไอ้พรตที่ห้องเสร็จก็กลับมาที่มอครับ มาถึงเห็นไอ้นัทนั่งพิมพ์งานโดยไอ้โฟมเป็นคนอ่านให้พิมพ์ตาม ปากไอ้นัทคาบอมยิ้มอยู่กินเป็นเด็กเลยมึง
“หายไปเป็นชาติ กูนึกว่าต้องไปร่วมงานมึงซะแล้ว” ไอ้คิมครับ
“ไอ้เหี้ยคิม ไม่ต้องอวยพรกูยังอยู่ด่ามึงอีกนาน” ผมบอกมันพร้อมยักคิ้วไปหนึ่งที ผมหายไปประมาณ1 ชม.น่าจะได้ สามสาวที่ทำงานกลุ่มเดียวกับพวกผมหายไปไหนแล้วไม่รู้ครับ
“อ้าวแล้ว พิม นิออน มินิ ไปไหนกันหมดล่ะ” ผมเอ่ยถามลอยๆ
“กูให้ไปกินข้าวก่อนวะ เห็นมันดึกแล้ว” ไอ้อาร์มเป็นคนตอบครับ ผมดูเวลาก็ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมเลยนั่งทำงานที่ทำค้างไว้ต่อ จนผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทางหางตาเงยหน้าขึ้นมองปรากฏว่าเป็นน้องเมย์ แฟนไอ้นัทครับที่เรียนคณะพยาบาล
“เอ่อ..ตินณ์เห็นนัทบ้างไหมค่ะ” เมย์เอ่ยถามผมพร้อมมีรอยยิ้มส่งมาให้ รูปก็สวย พูดจาก็ไพเราะครับ ผมมองหาไอ้นัท แต่มันไม่อยู่แล้ว ไปไหนวะผมก็มัวแต่ทำงานไม่ได้มองมัน
“เฮ้ย! ไอ้อาร์มไอ้นัทหายไปไหนวะ” ผมเลยลองถามไอ้อาร์มที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“มันลุกไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้เอง เมย์นั่งรอมันแป๊บนึงนะ” มันตอบผมเสร็จก็หันพูดกับเมย์ต่อ
“เมย์นั่งก่อนสิ” ผมกระเถิบตูดให้เมย์นั่งลงใกล้ๆ เมย์ก็นั่งลงข้างๆผม ประมาณซัก 10 นาทีไอ้นัทกับไอ้โฟมก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกันก่อนไอ้นัทจะเดินแยกมาหาเมย์ที่นั่งอยู่ใกล้ผม
“เลิกเรียนนานรึยังเมย์” ไอ้นัทถามแฟนมัน
“สักพักแล้วนัท เมย์ว่าจะมาชวนนัทไปกินข้าวด้วยกัน แต่เห็นเพื่อนนัททำงานกันเครียดน่าดู ยังไงเมย์ไปซื้อข้าวมาให้ไหม ของเพื่อนนัทด้วยเดี๋ยวเมย์ซื้อมาเผื่อ” เมย์บอกไอ้นัทพร้อมอาสาซื้อข้าวให้พวกผมอย่างมีน้ำใจ
“ไม่ต้องลำบากหรอกเมย์ พวกผมกินขนมกันอิ่มแล้ว” ผมบอกเมย์เนื่องจากนั่งใกล้เลยได้ยินที่เมย์คุยกับไอ้นัท
“กูพักครึ่งชม.ได้ไหมวะ เดี๋ยวออกไปซื้อข้าวให้แล้วมานั่งกินพร้อมกันที่นี่แหละ” ไอ้นัทถามขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบอยู่ซักพัก
“ไปเถอะกูเอากะเพราไก่ไข่ดาวด้วย” ไอ้อาร์มบอกอนุญาตพร้อมสั่งรายการอาหารมันทันที
“แล้วพวกมึงเอาอะไรกัน” ไอ้นัทหันมาถามคนอื่นๆ
“เหมือนไอ้อาร์ม” เสียงของผมกับไอ้คิมครับ โรคขี้เกียจคิดเมนูอาหาร
“แล้วมึงล่ะไอ้โฟมเอาไร” ไอ้นัทหันไปถามไอ้โฟมบ้าง เมื่อเห็นไอ้โฟมไม่ยอมตอบ
“กูไม่กิน ไม่หิว” ไอ้โฟมตอบไอ้นัทเสียงนิ่งมากครับ ผมรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลกๆระหว่างมันสองคน
“เออ งั้นกูไปก่อนนะ เดี๋ยวมา” ไอ้นัทพูดเสร็จก็เดินจูงมือเมย์ออกไปเลยครับ
“อ้าวๆ เมียโดนคาบไปแล้วถึงกับซึมเลยนะมึง” ไอ้อาร์มครับ ตัวเสือกหมายเลยหนึ่ง
“ สัส! ทำงานของมึงไป” ไอ้โฟมว่ากลับมาพร้อมทั้งนั่งลงพิมพ์งานแทนที่ไอ้นัท
“เอ่อ... มินิไม่เข้าใจตรงนี้ตินณ์ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม มินิไม่รู้ว่าจะสรุปข้อมูลอย่างไรน่ะ” มินิเดินเอาหนังสือมาถามผม ผมรับมาแล้วดูข้อมูลก่อนเริ่มอธิบาย มินิเป็นเพื่อนในคณะ เป็นคนตัวเล็กผิวขาว หน้าตาน่ารักเหมือนคนญี่ปุ่น ทุกคนรู้กันว่ามินิชอบผม ผมก็รู้เพราะมินิมักเข้ามาคุยกับผม เอาเอกสารมาให้ บางที่ก็ซื้อน้ำซื้อขนมมาฝาก แต่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วย ถ้าไม่คิดจริงจังผมจะไม่เอาเพื่อนเป็นแฟนเด็ดขาด เพราะเวลาเลิกกันไปมองหน้ากันไม่ติดครับ แต่ยังไงตอนนี้มินิก็ไม่ได้วุ่นวายจนเกินไป หรือถ้ามินิมาพูดตรงๆ ผมก็คงปฏิเสธไปเช่นกัน
หลังจากผมอธิบายให้มินิฟังเสร็จ มินิก็เดินกับไปนั่งทำงานที่เดิมเงียบๆ จนเวลาผ่านไปซักพักไอ้นัทก็กลับมาพร้อมกับข้าวกล่อง 6 กล่อง และผลไม้เต็มสองมือ พวกผมพอเห็นอาหารเท่านั้นแหละครับวางงานแทบไม่ทัน ไปกินข้าวก่อนครับ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
ไอ้นัทซื้อข้าวมาให้ไอ้โฟมด้วยตอนแรกมันจะไม่กิน แต่ไอ้นัทเดินเอาข้าวกล่องไปแกะให้มันถึงที่มันมองหน้านิ่งๆแล้วยอมลุกขึ้นหยิบข้าวกล้องจากมือไอ้นัทแล้วเดินมากินข้าวกับพวกผม เมย์ก็มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆไม่พูดอะไร
หลังจากกินข้าวอิ่มก็เริ่มทำงานกันต่อ เมย์ก็นั่งทำการบ้านของตัวเองใกล้ๆไอ้นัท ส่วนไอ้โฟมก็มาทำงานใกล้ผม ผมก็รีบปั่นงานเพื่อจะได้เสร็จไวๆคิดถึงคนที่ห้องครับ
--------------To be Con. -------------
ทนคิดถึงไม่ไหวเลย
เลยจัดไปอีกหนึ่งตอน :hao6:
ขอบคุณทุกกำลังใจ
และคำอวยพรจากทุกคนนะคะ :mew1:
-
รอติดตามด้วยครับผม
-
สู้ๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ สอบฝ่านทุกวิชาเน้อ ฮิฮิ
-
บร๊ะ! พรตยอมอ่อนสักที ลุ้นจนก้นเกร็ง
-
เอาอีกกกก ~ :hao7: :hao7: :hao7:
-
เริ่มสงสารโฟมล่ะ...
แก...นัทเค้ามีแฟนแล้ว แต่แย่งได้เว้ยแกๆๆ (ชั่วมาก)
5555555555555555555555
แต่พรตแบบ..อ๊ากกกกกกกกก แรงอ่ะ!!
ชอบตอนที่พรตตอบนาวอ่ะ เออ... สั้นๆ ได้ใจความ อ๊ากกก
แล้วยิ่งตอนขอเป็นแฟน
ตินณ์บอกไม่หวานแต่คนอ่านนั่งยิ้มคนเดียว เอิบบบบบ
ชอบง้ากกกกกก
คนแต่งมาแบบนี้แหละจะทำให้คนอ่านอดคิดถึงไม่ได้!!
ไปอ่านหนังสือสอบก่อนเลยยยยยยยยย
ทำทุกอย่างให้เสร็จแล้วมาอัพต่อรัวๆ อร๊างงงง
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
ไม่เหลือแน่ๆคืนนี้
:oo1:
-
:ruready
-
เรื่องของนัทสงสัยจะเป็นรักสามเศร้า
-
เป็นแฟนกันแล้ว :katai2-1:
สงสารโฟมอ่ะ ถ้านัทเค้าไม่รับรู้ ไม่รู้สึกอะไรกับเรา ก็ถอยห่างออกมาเสียเถอะ
ยิ่งใกล้กันก็มีแต่ยิ่งเจ็บปวด โฟมอาจจะสำคัญกับนัท แต่มันก็ไม่เท่าแฟนเขาหรอก
เมื่อแฟนเขามาเราก็เป็นได้แค่เพื่อนคนนึงเท่านั้นแหละ ออกมาเถอะ เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น
-
:impress2:รักพรต รักตินณ์ และที่สำคัญรักคนแต่ง มีความสุข 555
-
รีบทำรายงาน รีบกลับไปฉลองสถานะแฟนเร็วๆๆเรย
:z1: :z1: :z1:
-
o13 o13
-
นัทโฟม หน่วงอ่ะ
-
ยังม่ะได้อ่านเลยอ่ะ เด๋วค่อยอ่านเน้อ มาเม้นท์ก่อน อิอิ
-
:katai4: :katai4: :katai4: ค้างอ่ะ นัท-โฟม
-
ดีใจกับติณณ์ที่พรตยอมเป็นแฟนแล้ว ท่าทางจะหึงเงียบแอบโหด
คู่นัทโฟมเมย์ มันอึมครึมจัง
-
เป็นแฟนกันแล้ว รอเวลาฉลอง :hao6:
-
เย้ๆๆ เป็นแฟนกันแล้ว
โฟมกับนัท นี่น่าสงสัยนะ :hao3:
-
ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขาเป็นแฟนกันแล้ว
เริ่มเกิดอาการอึมครึมมาซะงั้น
-
โฟมน่าสงสารอ่ะ แอบรักเพื่อนใช่ป่ะ มันเครียดนะเนี่ย
-
:ruready เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อซะแล้วว
-
:mc3: เป็นแฟนกันแล้ว
-
ฉลอง แล้ว.......................... :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
พรตยอมเป็นแฟนกับติณแล้ว ดีใจๆ
ว่าแต่อย่าเพิ่งเอาชะนีมาเป็นเสนียดนะ
นัท-โฟม มีเรื่องอะไรต้องเคลียร์รึเปล่านะ
-
เย้ๆ เป็นแฟนกันแล้วจุดพลุฉลอง
:katai2-1:
มินิจ๋า อยู่ในที่ที่ควรอยู่นะคะ อย่ามาทำให้ครอบครัวร้าวฉาน บอกไว้ก่อน อิอิ
โฟมนัท เอ๊ะยังไง เมย์คงพอจะรู้เนอะ
-
งานนี้มีเลือดสาดดดดดดดด
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 10
- Part Tin -
“เฮ้ย ห้าทุ่มแล้วเหรอวะ” เสียงไอ้อาร์มอยู่ๆมันก็ตะโกนขึ้นมาครับ พากูตกใจด้วยเลยนะมึง
“ดึกแล้วนี่หว่า 3 สาวกลับยังไงกัน” ผมถามขึ้นมาบ้าง
“ว่าจะกลับแท็กซี่ ดึกขนาดนี้ไม่อยากให้คนที่บ้านมารับคงนอนกันหมดแล้ว” มินิเป็นคนตอบผมครับ
“งั้นพอแค่นี้ก่อนไหม ส่วนที่พอจะทำเองได้ก็ไปทำต่อที่บ้าน แล้วที่เหลือค่อยมาช่วยกันทำพรุ่งนี้”ผมเสนอขึ้นมาเพราะตอนนี้ดึกมากแล้วครับ
“เอางั้นก็ได้กูง่วงแล้วว่ะ” ไอ้คิมมันหันมาบอกพร้อมมองไปทางไอ้นัท แล้วหันไปที่ไอ้โฟม กูรู้แล้วว่ามึงต้องการบอกอะไร เพราะปกติไอ้คิมไม่ใช่คนนอนไวหรอกครับ มันคงต้องการให้สองคนนี้มีเวลาคุยกัน เพราะตั้งแต่กินข้าวเสร็จมันยังไม่คุยกันเลย แล้วไอ้นัทต้องไปส่งเมย์ก่อนค่อยไปส่งไอ้โฟมต่อ มันมารถคันเดียวกันครับ
“เอ่อ เดี๋ยวกูไปส่ง มินิกับนิออนเอง” ผมเอ่ยออกมาเพราะบ้านไปทางเดียวกันเพียงแต่บ้านมินิเลยคอนโดผมไปหน่อย
“งั้นกูไปส่งพิมให้” ไอ้อาร์มมันออกปากขอไปส่งพิมเพราะทางดียวกัน
“มึงจะไปสวีตกันเหรอวะ” ไอ้นัทมันถามไอ้อาร์มครับ เพราะไอ้อาร์มเอาเวสป้ามา ถ้าไปด้วยกันตอนกลางคืนก็โรแมนติกดี
“ กูลืมว่ะ ว่ากูเอาพี่ชายมา” มันหมายถึงเวสป้าของมัน มันเรียกว่าพี่ชายครับ
“เดี๋ยวกูไปส่งเอง ไม่ไกลเท่าไหร่” ไอ้คิมบอกว่าจะไปส่งครับถึงหอมันจะคนละทางแต่เรื่องบริการผู้หญิงนี่มันไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
“ถ้าตกลงกันได้แล้วก็เก็บของ กูอยากกลับห้องแล้ว” ผมบอกพวกมันให้รีบเก็บของครับแต่ไอ้คิมหันมามองทันที
“ จะรีบกลับไปทำไมวะ ห้องมึงน่ะไอ้เหี้ยตินณ์ ซุกใครไว้ไม่ให้พวกกูไปห้องมึงนานแล้วนะ” ไอ้อาร์มมันถามผมด้วยหน้าตา
กวนตีน
“กูอยากอาบน้ำนอนบ้างเถอะ ไอ้คิมยังง่วงนอนได้เลย” ผมโยนให้ไอ้คิมทันที
“หึหึ” ไอ้คิมหัวเราะ 2 หึครับ
พอเก็บของเสร็จผมก็ขับรถมาส่งนีออนกับมินิที่บ้าน จากนั้นก็กลับคอนโดระหว่างทางโทรหาไอ้พรตถามว่ามันจะกินอะไรอีกไหมจะซื้อเข้าไปให้มันบอกไม่เอา ผมขับรถยาวเลย
เปิดประตูมาเห็นมันนอนดูทีวี มือก็ถือโทรศัพท์กำลังคุยกับไอ้มายด์ ผมเข้าห้องนอนเปลี่ยนผ้าอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาหามันที่โซฟาตอนนี้มันคุยเสร็จแล้ว
“มาช้านะมึง กูหิว” มันบอกผมหลังจากที่ผมนั่งลงข้างๆมัน เมื่อกี้ตอนกูโทรมาบอกไม่หิว แกล้งกูรึเปล่าวะ
“ไหนว่าไม่หิวไง” ผมถามมัน
“มึงโทรมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้กูหิวและกูต้องได้กิน” คุณชายสั่งการแล้วครับ โมโหหิวป่าววะ ผมอาบน้ำแล้วไงเลยไม่อยากทำอาหารขี้เกียจอาบน้ำอีก
“กินเกี๊ยวกุ้งได้ไหมวะ กูขี้เกียจทำ” ผมลองถามมันดู
“เออ” สบายเลยครับผมซื้อมาจากเซเว่นตุนไว้ในตู้เย็นเดี๋ยวเวฟให้มันกิน
“มากินในครัว กูไม่ยกมาให้นะ” ผมบอกมันพร้อมเดินนำเข้ามาในครัว แล้วลงมือเวฟให้มันกิน พอมันกินเสร็จก็เอาชามไปล้าง เดี๋ยวนี้มันพัฒนาขึ้น ล้างชามเองบ้างแล้วครับ พอล้างเสร็จก็ไปแปรงฟันแล้วเข้านอน
ผมอ่านหนังสือรอมันอยู่บนเตียงพอเห็นมันขึ้นมานอน ห่มผ้าเรียบร้อยผมลงมือปิดหนังสือแล้วเอื้อมมืดปิดโคมไฟหัวเตียง ดึงมันเข้ามากอดและหอมแก้มเหมือนทุกคืน กำลังจะหลับครับแต่รู้สึกถึงมือของไอ้พรตมันเอื้อมมากอดตอบผม เฮ้ย!!! ตั้งแต่นอนด้วยกันมามันไม่เคยกอดตอบผมเลยนะครับ
ผมก้มลงมองหน้ามันแต่มันหลับตาอยู่ผมเลยค่อยๆจูบปากสีแดงของมันเบาๆ และบดคลึงมากขึ้น มันลืมตาขึ้นมามองหน้าผมแต่ผมไม่หยุด แต่ส่งลิ้นเข้าไปในปากมันแทนมันก็ตอบสนองผมเช่นกัน จูบอยู่นานจนมันเอามือทุบหลังผมเพราะหายใจไม่ทันนั่นแหละครับ ผมเลยถอนริมฝีปากออกมา และไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนของมัน ผิวมันเนียนลื่นมือผมไปหมด กลิ่นตัวมันก็หอม ผมค่อยๆซุกไซ้ซอกคอดูดสลับกัดเบาๆ แล้วก็กลับขึ้นไปหอมที่แก้ม และเลยไปขบใบหูมัน หูมันเป็นอีกจุดอ่อนหนึ่งที่ผมค้นพบ เวลาผมสัมผัสไม่ว่าจะเป็นขบ กัด หรือหอมมันจะได้อารมณ์ และเสียวเป็นพิเศษ
“อ๊ะ...”มันครางออกมาเมื่อผมขบใบหูมัน
“อย่า..” มันร้องห้ามมาอีก
ตอนนี้มือของผมไปอยู่ที่น้องชายมันแล้วครับ ผมจับน้องชายมันผ่านผ้าเนื้อบาง ค่อยๆลูบขึ้นลงปลุกอารมณ์ให้มัน น้องชายของมันค่อยๆตื่นตัว ตอนนี้เต็มมือผมแล้ว
“ขอนะ” ต้องขอมันก่อนครับ เพราะเคยจะมีอะไรกับมันแต่มันไม่ยอมถีบผมร่วงจากเตียงหมดอารมณ์กันไปเลยเพราะเจ็บ ตีนมันไม่ใช่เบาๆ
มันไม่ตอบแต่โน้มคอผมลงไปจูบแทน เท่านี้ก็รู้แล้วครับว่าคำตอบคืออะไร...
“พรตตื่นได้แล้วครับ” ผมค่อยๆเรียกมันและจูบมันไปหนึ่งที เมื่อคืนหลังจากที่เราทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันไปสามรอบไอ้พรตก็หลับไปทันทีครับ ผมต้องเอาผ้าชุบน้ำมาทำความสะอาดและเช็ดตัวให้มันก่อนใส่เสื้อผ้า ผมก็ต้องอาบน้ำอีกรอบจนได้แล้วค่อยมานอนกอดมันครับ เช้านี้ตื่นก็ 8 โมงเช้าแล้วแต่มันยังไม่ยอมตื่น ผมเลยมาเรียกมันไปกินข้าวเช้า วันนี้มันมีเรียนบ่ายพร้อมกับผม ผมให้มันปริ้นซ์ตารางเรียนมาให้ผมแล้วชุดหนึ่งครับ เมื่อคืนผมเลยฉลองการเป็นแฟนกันซะหน่อย คิดไปก็ยิ้มไปครับ คนกำลังมีความสุขก็แบบนี้
“พรตครับ” ลองเรียกมันอีกทีครั้ง หลังจากเรียกครั้งแรกไม่มีการตอบสนอง ต้องค่อยๆเรียกเสียงดังไม่ได้ครับเดี๋ยวเด็กตกใจ ผมเคยเรียกมันเสียงดัง มันโมโหไม่คุยกับผมเป็นวัน
“อื้อ...กูจะนอน” มันตอบแต่ไม่ยอมลืมตา
“ตื่นไปกินข้าวก่อนนะครับ กูทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้แล้ว” มันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วขยับตัวจะลุกแต่ก็ต้องนิ่วหน้า คงยังเจ็บอยู่เมื่อคืนผมรุนแรงไปหน่อยครับ มันขยับลุกสำเร็จแต่พอจะลงจากเตียงเกิดเข่าอ่อนทรุดตัวลงไปกองอยู่ข้างเตียง ผมตกใจจะคว้ามันแต่ไม่ทัน
“เหี้ย!!!” มันหันมาด่าผมเลยครับ กูผิดอีกแล้วครับทั้งๆที่เมื่อคืนก็ร่วมมือกันดี
“มากูช่วย”ผมว่าแล้วอุ้มมันเดินเข้าห้องน้ำวางมันไว้ที่หน้ากระจก หยิบแปรงสีฟันมาบีบยาสีฟันใส่เสร็จแล้วส่งให้มันแปรง พอแปรงฟันเรียบร้อยผมก็อุ้มมันมานั่งที่โต๊ะอาหาร เดินไปหยิบหมอนมาให้มันรองนั่ง ผมเคยหยิบมาให้มันรองแล้วแต่มันขว้างทิ้งครับแถมทำหน้าบึ้งใส่ผมด้วยมันคิดว่าผมล้อมัน แต่สุดท้ายก็ให้ผมไปหยิบมาให้รองนั่งอยู่ดี
“กินเยอะๆนะมีแต่กุ้งตัวโตๆที่มึงชอบ” ผมพูดเอาใจมันครับ มันเงยหน้ามามองหน้าผมอย่างสงสัยแต่ไม่ถามแล้วก้มลงไปกินต่อ
“กินเสร็จกูจะพาไปอาบน้ำ”
“ยังไม่อาบ กูจะนอนต่อ”
“ได้ไง เดี๋ยวเป็นกรดไหลย้อน” ถ้ากินอิ่มแล้วไปนอนเลยน้ำย่อยมันจะไหลย้อนขึ้นมาแสบหน้าอกครับ ผมเลยไม่อยากให้มันนอนทันทีหลังกินเสร็จ
“...” มันเงียบครับ มันเงียบเมื่อไหร่นี่แปลว่าเริ่มจะต่อต้านผมแล้ว
“กูพาไปดูทีวีที่โซฟาก่อนนะซักชม.เดียวกูพาไปนอน” ผมเสนอทางเลือกให้มันครับ
“เออ...ขัดใจกูตลอดนะมึง” มันตกลงแต่ก็มีว่าตามมานิดหน่อยครับ ถ้าอย่างกูขัดใจมึง คงหาคนที่ตามใจมึงในโลกนี้ไม่ได้แล้วล่ะ
“เสาร์ อาทิตย์นี้กลับบ้านรึเปล่า” ผมถามมันตอนที่กินข้าวอิ่มแล้ว
“กลับ” มันตอบ
“อืม กูไปส่งวันศุกร์ตอนเย็นแล้วกันนะวันเสาร์ กูไม่ว่าง” ผมบอกมันไป มันไม่ถามผมซักหน่อยเลยว่าจะไปไหน แอบน้อยใจมันเหมือนกันครับ ผมยังอยากรู้เลยว่าวันๆหนึ่งมันจะไปไหนบ้าง
พอล้างจานเสร็จผมก็อุ้มมันออกมานั่งที่โซฟาแล้วเปิดช่องการ์ตูนให้มันดู มันชอบดูเพราะมันเคยบอกว่าไม่เครียดดี โคนันเนี๊ยะนะไม่เครียดผมไม่อยากเชื่อมันเลย
“ไปไหน” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา
“ไปไหนอะไรวะ กูก็นั่งอยู่กับมึงนี่ไง” ผมไม่เข้าใจจริงๆครับไม่ได้แกล้ง ก็มันดูการ์ตูนอยู่ดีๆหันมาถามผมว่าไปไหน เป็นใครก็งง
“ฮึ...วันเสาร์มึงจะไปไหน” เฮ้ย! ผมดีใจนะที่มันสนใจผมบ้างแล้ว
“กูมีงานต้องเอารถไปโชว์ที่งาน Motor show วันเสาร์กับวันอาทิตย์”ผมตอบมันกลับยิ้มๆ
“ไปด้วย”
“ห๊ะ... มึงว่าอะไรนะ” มันไม่เคยขอไปไหนกับผมเลยครับ วันนี้ทำให้ผมแปลกใจในตัวมันหลายอย่างแล้ว หรือเพราะว่าตอนนี้
สถานะเปลี่ยนไปมันเลยเริ่มสนใจผมขึ้นมาแล้ว
“กูบอกว่ากูไปด้วย หูหนวกไงวะ” มันว่าครับ
“กูจะไปถ่ายรูป” กูว่าล่ะ สนใจงานไม่ได้สนใจกู
“มึงจะไปถ่ายรูปพริตตี้ว่างั้น”
“เออดิ มีแต่สวยๆทั้งนั้น ไปหยิบโทรศัพท์กูให้หน่อย กูจะโทรชวนไอ้นาว” มันตอบผมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และใช้งานผมต่อทันที ผมเมื่อเมียสั่งก็ต้องทำตามครับลุกเดินไปหยิบโทรศัพท์มาให้มัน
“เออ เชี้ยนาวตื่นได้แล้วมึง” มันว่าเพื่อนมันทางโทรศัพท์
“กูจะโทรมาชวนไปงาน Motor show”
“...” มันเงียบฟังไอ้นาวพูดครับ
“วันเสาร์กับวันอาทิตย์ ไปวันไหนก็ได้ หรือทั้งสองวันก็ตามใจมึง”
“...” ไอ้นาวคงพูดอะไรซักอย่างครับเมื่อมันเงียบไปอีกรอบ
“เออ สาวสวยทั้งนั้นเลยนะมึง ถ้าพลาดแล้วมึงจะเสียใจ กูไม่ถ่ายรูปเผื่อนะเว้ย มึงก็ยกเลิกดิวะ เออกูไม่กลับ”
“...”
“งั้นเจอกันที่งานเลยนะเว้ย ไปถึงแล้วโทรหากูล่ะ” มันพูดจบก็ตัดสายเลยครับ
“มึงไม่ชวนมันตอนบ่ายวะ ยังไงไปเรียนก็ต้องเจอกันอยู่ดี โทรไปปลุกมันทำไม” ผมถามมันครับ สงสัยตั้งแต่ให้ไปหยิบโทรศัพท์แล้ว
“กูลืม” มันตอบหน้านิ่ง เคลียร์เลยครับ
“แล้วมึงไม่กลับบ้าน ที่บ้านมึงเค้าไม่ว่าเหรอ” ปกติมันจะกลับบ้านเกือบทุกอาทิตย์
“ไม่มีใครอยู่ ไปเที่ยวต่างประเทศ” อ้าวแล้วตอนแรกมึงจะกลับนี่มึงจะกลับไปหาใครวะ
“ตอนแรกมึงว่าจะกลับ มึงไปหาใคร” ลองถามมันดูครับ
“กูจะไปเล่นกับหมา” มันตอบหน้าตายไม่รักษาน้ำใจกูเลย
เชี่ย!!! ไอ้ตินณ์แพ้หมา มันจะทิ้งผมไปเล่นกับหมา...
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับมันอีกไม่ได้งอนมันนะครับแค่รู้สึกเสียหน้านิดๆ พอครบ 1 ชม. ตามที่บอกมันไว้ผมก็อุ้มมันกลับมานอนบนเตียงเหมือนเดิม ผมก็นอนกอดมันเล่นจนเผลอหลับไปกับมัน มารู้สึกตัวอีกทีก็ 11 โมงครึ่งแล้วครับเลยรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปปลุกไอ้พรตให้มาอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน พอกินข้าวกลางวันที่ห้องเสร็จผมก็ขับรถมาส่งมันที่หน้าคณะเหมือนเดิม จากนั้นผมก็เข้าเรียนตามปกติ เย็นนี้อยู่ทำงานดึกอีกแล้วครับ ถ้าไม่เสร็จแย่แน่ๆเพราะกำหนดส่งวันพรุ่งนี้ตอนเช้าก่อน 10 โมงครับ
-------------- To be Con. ---------------------
เมื่อวานไม่ได้ลง ไม่มีใครคิดถึงเค้าเลย :hao5:
แต่ไม่เป็นไร เพราะเราจะหน้าด้านลงต่อไป :laugh:
-
เค้าคิดถึงคนแต่งนะ :กอด1:
น้องพรตน่ารักขึ้นทุกวันแล้ว :-[
:call:
-
มาต่อแล้ว นั่งรอทั้งวันเลย เมื่อวานไม่เห็นอัพนิยายเลยอ่ะ
แต่ไม่เป็นไรคนอ่านรอได้ คึคึ
สงสารโฟมจุง แอบหมั่นไส้นัท(เยอะๆ)
-
พรตโอนอ่อนให้เยอะเลยนะเนี่ย
ฮาพี่ตินณ์แพ้หมา :pigha2:
-
เค้าคิดถึงคนเขียนนะ แต่คิดว่าคนเขียนกำลังอ่านหนังสือสอบ :laugh: เลยไม่กวน
ความสัมพันธ์ขยับขึ้นไปอีกนิดแล้ว :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
รู้ได้ไงว่าไม่คิดถึง อะโด่เมื่อวานไปปีนภูเหรอเลยไม่ได้มาดูอะโด่
คนเขียนฟังดีๆนะ คิดฮอด คิดฮอด คิดฮอด คิดฮอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
คิดถึงนะ เห็นว่าสอบอยู่ ไม่อยากกวน
-
ก็เค้าเห็นว่าสอบอยู่ ก็เลยไม่กล้าทวง :katai5:
พรตน่ารักขึ้นทุกวัน
สงสารโฟม ยุให้โฟมหาแฟนเลยดีกว่า ไม่ชอบนัทลย จะเอายังไงกันแน่
-
พี่ติณแพ้หมา :m20:
แต่พรตก็ยอมเยอะแล้วน้า :impress2:
-
:3123:คิดถึงงงงงงงที่สุดแต่เกรงใจอะ ตอนนี้น่ารัก
-
ยังคิดถึงคนแต่งอยู
พรตน่ารักขึ้น อ่อนให้ติณณ์เยอะแบ้ว
สังเกตได้จากการกระทำหลายๆอย่าง
-
คิดถึงค่ะ อย่าน้อยใจไปน้าา >< รักตินณ์ รักนักเขียนด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4 :mew1:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
พรตมีพัฒนา :hao3:
-
อืมม์ พรตนี่ซึนได้ใจจริงๆ เลยอ่ะ ^^
-
พระเอกเอใใจเมียสุดๆ><
-
ช่วงนี้หวีดหวานนะคะ :z1:
-
พรตน่ารักอ่ะ ดูเหมือนจะอ้อนด้วย
ว่าแต่ไปด้วยเนี่ยจะแอบตามไปดูว่าติณมีกิ๊กรึเปล่าหรอ
ปล.คิดถึงคนเขียนตลอดแหละ เพราะเราอยากอ่านนิยาย อิอิ
เพื่อเป็นการปลอบใจ บวกเป็ดบวก1 เรียบร้อย
ปล.เป็นกำลังใจให้นะ :mew1:
-
ใครว่าไม่คิดถึง
นั่งกด F5 รีหน้าเว็บทั้งวันเพื่อดูว่าคนแต่งมาอัพเนี่ย
ฮือ...รับผิดชอบเลย ทำเค้าติดเรื่องนี้
แล้วนี่มานิดเดียวเองงงงงงง
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
พึ่งจะได้อ่าน พรตแอบซึนนะ 5555
-
เราก้อคิดถึง แต่เน็ตไม่ค่อยดี :serius2:
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พรต อ่ะ 55555555555555 ชอบบบบบบบบบบ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
เห็นหลายคน comment แนวเดียวกัน
เลยต้องออกมาแก้ตัวซะหน่อย อิอิ
ไม่ได้น้อยใจคร่า เค้าแค่ล้อเล่น
แต่ก็คิดถึงทุกคนน้า :กอด1:
และเนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์(สุข)แห่งชาติ
คิดว่าทุกคน คงติดภาระกิจ
ไม่มีใครรออ่านนิยายเนอะ ^^
ถ้าไม่ลงคงไม่มีใครว่า (รึเปล่า)
รู้ได้ไงว่าไม่คิดถึง อะโด่เมื่อวานไปปีนภูเหรอเลยไม่ได้มาดูอะโด่
คนเขียนฟังดีๆนะ คิดฮอด คิดฮอด คิดฮอด คิดฮอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอบๆ คุณหมูกระต่ายค่ะ
ไม่ได้ปีนภูคร่า แค่ไปพิชิตยอดกองข้อสอบโดยการเขียนกระดาษ 8 แผ่น
กลับมาเมื่อยมือมาก พิมพ์ไม่ไหว
เลยไปปีนระเบียงคอนโดตินณ์ แอบดูเค้าฉลองเป็นแฟนกันเอามาเล่าให้ฟังไงจ๊ะ
คนเขียนไม่ค่อยหื่นเลยเนอะ ^o^
-
เพิ่งได้อ่านนนน เรื่องนี้น่ารักดี สู้ๆนะคนแต่ง
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 11
- Part Poj -
“มึงถึงไหนแล้ววะ” ผมโทรถามไอ้นาวหลังจากมารอมันที่เมืองทองนานแล้วครับแต่มันยังมาไม่ถึงซะที
“กูใกล้ถึงแล้วเนี๊ยะ รถโครตติดไม่บอกกูก่อนวะจะได้ออกมาเช้าๆหน่อย” มันตอบผมพร้อมกับเริ่มบ่นถึงปัญหาการจราจรที่ติดขัดของหน้าเมืองทอง
“กูก็เพิ่งมาถึง ติดชิบหายแค่นี้แหละถึงแล้วโทรมานะมึง” พูดเสร็จผมกดตัดสายทันที
ตอนนี้ผมมาอยู่ในงาน Motor show แล้วครับคนก็เยอะรถก็ติดกว่าจะเข้ามาถึงงานได้ ขนาดว่าผมมาเช้าแล้วนะ ออกมา 9 โมงกว่าจะถึงก็เที่ยงพอดีไอ้ตินณ์มันปลุกผมตั้งแต่ 7 โมงเช้าแต่กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเส็จก็สายแล้วครับ ออกจากคอนโดมันก็เข้าบริษัทอีกสั่งงานอะไรไม่รู้เป็นนานสองนาน ผมรอจนเกือบจะหลับอีกรอบ
เวลามันทำงานมันเป็นคนที่จริงจังไม่มีการพูดเล่นสั่งอะไรต้องได้ตามนั้นเป็นอีกมุมที่ผมได้เห็น มันเคยพาผมเข้ามาบริษัทบ้างแต่ไม่ได้อยู่นานเข้ามาเซ็นเอกสาร และสั่งงานนิดหน่อย หรือเอารถมันเข้ามาเปลี่ยนอะไหล่ ผมเลยมีโอกาสได้เห็น แต่วันนี้ผมจะได้เห็นมันทำงานทั้งวัน แต่คิดเหรอว่าผมจะนั่งเฝ้ามันทั้งวันผมไม่ได้มาเพื่อจุดประสงค์นั้นแต่ผมมาเพื่อถ่ายรูป
ผมรักการถ่ายรูปไม่ว่าอะไรถ้าผมเห็นแล้วชอบผมก็จะถ่าย แต่ชอบมากเป็นพิเศษคือท้องฟ้ากับทะเล ท้องฟ้าผมชอบเพราะมันมีหลายความรู้สึกแม้ว่าจะเป็นท้องฟ้าเดียวกันแต่ถ้าถ่ายต่างเวลากันความรู้สึกก็ไม่เหมือนกันนะครับ ส่วนทะเลก็เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ผมหลงใหล ผมชอบฟังเสียงของคลื่นที่กระทบฝั่ง ชอบกลิ่นไอทะเล เวลาว่างๆผมมักจะไปถ่ายรูปเสมอ
แต่ช่วงหลังมานี่ผมไม่ค่อยได้ไป เพราะชีวิตของผมโดนคุกคามโดยมนุษย์ตัวใหญ่ที่ชอบขู่บังคับ มันชื่อว่าไอ้ตินณ์หรือไอ้เชี้ยตินณ์นั่นแหละครับ ไม่รู้ว่าผมทำกรรมอะไรไว้กับใครถึงได้มาเจอมันหรือเขาส่งมันมาล้างแค้นผมวะ ผมถึงต้องมีมันวนเวียนอยู่รอบตัวผมสองเดือนกว่าแล้ว ตั้งแต่วันที่ผมไปค้างห้องมันเรื่องมันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าผมไม่เกิดเมาเหมือนมาจนมันต้องลากผมกลับไปด้วย
วันนั้นผมเมามากไม่รู้ว่าไปกับใคร มารู้สึกตัวอีกทีผมนอนอยู่บนโซฟาแล้วผมนึกว่าเป็นห้องไอ้นาวเพราะเวลาเมาผมจะไปค้างห้องมันเสมอ ผมเลยลุกขึ้นถอดกางเกงเหลือแต่บ็อกเซอร์ด้วยความเคยชินและกำลังจะนอนต่อแต่มองไปเห็นโซฟามันนอนไม่สบาย ปวดหลังไปหมด ผมเลยเดินเข้าไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงกับไอ้นาวมันนอนห่มผ้ามิดหัวสบายเลย
แต่พอล้มตัวลงไปผมก็โดนพลิกตัวตกลงข้างเตียง จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยครับ จนมารู้สึกตัวอีกทีจากที่คิดว่าเป็นไอ้นาวเพื่อนผมดันกลายเป็นไอ้เหี้ยตินณ์มันอยู่เหนือตัวผมและมันกำลังพยายามเข้ามาในตัวผม ผมตกใจและขัดขืนแต่คนมันเมาจะไปสู้แรงคนที่ตัวใหญ่เป็นควายได้ไงสุดท้ายผมกับมันดันมีอะไรกัน ถ้าวันนั้นผมรู้สักนิดว่าเป็นห้องนอนมันผมจะไม่เดินเข้าไปเฉียดห้องมันเด็ดขาด ผมจะทนนอนบนโซฟาแข็งๆหรือพื้นพรมก็ยังได้
แต่เมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วผมก็พยายามจะยุติเรื่องทุกอย่างให้เป็นเพียงความผิดพลาดของคนเมาสองคน แต่มันก็ไม่ให้ความร่วมมือด้วยเลย ผมได้กลับมาใช้ชีวิตเหมือนปกติโดยไม่มีมันมาวุ่นวายเกือบเดือน เป็นเวลาที่ผมรู้สึกสบายใจและต้องการลืมเรื่องราวเลวร้ายทั้งหมด
ช่วงนั้นมีสาวเข้าหาผมเหมือนปกติแต่ที่ไม่ปกติคือผมเองเพราะใครเข้ามาผมก็ตอบสนองให้ทุกคนต่างจากเมื่อก่อนที่ผมเพียงแค่พูดคุยธรรมดา แต่ช่วงนั้นผมไม่คิดอะไรแล้วครับเรามีความสุขร่วมกันโดยไม่คิดผูกพัน ผมต้องการลืมภาพคืนนั้นมันเป็นคืนที่เลวร้ายและผมไม่อยากนึกถึงมันอีก ผมเป็นผู้ชายแต่มันกลับมาทำอย่างนั้นกับผมได้อย่างไร คิดแล้วผมก็ยังแค้นมันอยู่ ผมไม่ได้รังเกียจที่จะมีอะไรกับผู้ชายนะแต่ผมต้องเป็นคนทำสิไม่ใช่เป็นคนที่โดนทำ ชื่อผมออกจะแมนขนาดนี้แม้ใครจะว่าหน้าผมเหมือนผู้หญิงก็เถอะแต่ผมก็ไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของใคร
ผมมีความสุขกับการคิดว่าเรื่องทุกอย่างจะเป็นแค่ความทรงจำที่ไม่น่าจดจำได้ไม่นาน ไอ้เชี้ยตินณ์มันก็กลับเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผม มันน่ะสันดานเสียชอบบังคับชอบใช้กำลัง แถมมันยังชอบขู่ผมจนผมต้องยอมมาอยู่กับมันอย่างทุกวันนี้ ผมยอมรับก็ได้ว่ามันเก่ง มันทำให้ผมยอมคล้อยตามมันได้ทั้งๆที่เคยคิดหลายครั้งว่าจะไปจากมัน ทำไมจะต้องมาทนในสิ่งที่ไม่ชอบแต่มันก็ทำให้ผมสับสน คนตั้งมากมายทำไมมันไม่ไปชอบเขาไม่ไปตามเขาไม่ไปวุ่นวายกับเขาทำไมต้องเป็นผมด้วย แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าถึงมันจะชอบบังคับชอบขู่ผมแต่มันก็ดูแลผมดีตามใจผมบ้าง จนเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมยังไม่ไปจากมันจนถึงทุกวันนี้
ผมไม่ชอบต้องมานั่งใส่ใจใครมาดูแล คอยเอาใจสารพัดทำให้ผมคบกับใครได้ไม่นาน แม้แต่นิวที่ผมคิดว่าเป็นคนที่ผมรักมากที่สุดในบรรดาคนที่ผมเคยคบมา แต่ผมก็ยังดูแลนิวไม่ดีพอจนนิวต้องไปหาจากคนอื่นตอนที่นิวบอกเลิกความคิดแรกคือผมตกใจนะที่อยู่ๆคนที่กำลังคบกัน รู้สึกว่าไปด้วยกันได้ดีไม่เคยมีปัญหาทะเลาะอะไรกันซักครั้งวันหนึ่งมาบอกขอเลิก
แต่ต่อมาผมก็ทำใจได้และรู้ว่าที่นิวไปสาเหตุเพราะผมดูแลนิวไม่ดีพอนิวเลยต้องไปหาจากคนอื่น แต่ผมก็ไม่เคยถูกใครบอกเลิกมาก่อน ตอนนั้นเสียความเชื่อมั่นในตัวเองไปเลยครับ มันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากนึกถึงมาจนทุกวันนี้และมันก็ทำให้ผมยังไม่อยากคบกับใครจริงจัง
ผมคงยังไม่พร้อมจะดูแลใครแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องการให้ใครมาดูแลผมนะ โดยเฉพาะมันไอ้เชี้ยตินณ์ ใครๆคงคิดว่ามันเป็นคนดีแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย นอกจากมันจะชอบบังคับ ชอบใช้ความรุนแรง ชอบขู่แล้วมันยังชอบคิดไปเองอีก
มีอยู่วันหนึ่งมันบังคับพาผมไปเก็บเสื้อผมที่คอนโดเพื่อมาอยู่กับมันที่ห้อง แล้วมันดันไปเจอรูปผมกับนิวผมคิดว่าผมเก็บไปหมดแล้วนะ แต่มันยังมีอยู่เลยทำให้ผมตกใจเสียงดังใส่มันโดยไม่ตั้งใจ ผมรู้ว่ามันคิดมากเรื่องผมกับนิว แต่ในเมื่อมันไม่ถามผมก็ไม่อยากพูดถึงถ้าไม่ถามผมจะพูดทำไม มันไม่ถามแต่เสือกเก็บไปคิดมาก เงียบ นอยด์เชี้ยไรของมันไม่รู้ มันดูผิดไปจากปกติไม่วุ่นวายกับผมเหมือนเดิม ผมก็ไม่ได้ห่วงมันนะแค่เห็นแล้วหมั่นไส้มัน เสือกไม่อยากคุยกับกู
หลังจากวันนั้นผมก็ไปถ่ายรูปที่สวนรถไฟกับพวกไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์แล้วกลับห้องทั้งๆที่พวกมันชวนผมไปกินเหล้าต่อ แต่ผมไม่อยากกินไม่มีอารมณ์ ผมกลับมาถึงห้องห้องไม่มีคนอยู่ผมกดกริ่งแล้วไม่มีคนเปิด ผมก็รอมันหน้าห้อง
รอนานมันไม่ยอมกลับมาซะที แม่ง! บอกให้ผมมาอยู่ที่ห้องแล้วไม่ให้กุญแจกับคีย์การ์ด แถมตัวมันยังกลับช้าให้ผมนั่งคอย ผมคอยไปก็ด่ามันไปด้วยในใจ นั่งรอมันจนเผลอหลับ เพราะเดินถ่ายรูปนานจนเหนื่อย
ถ้าผมรู้ซักนิดว่ามันจะไปกินเหล้าแล้วมันจะเมากลับมา หรือว่าให้ผมคอยนานขนาดนั้นผมไม่มีวันรอเด็ดขาด พอเห็นหน้ามันแล้วอยากด่ามากครับแต่คิดคำด่าไม่ทัน พอมันเปิดประตูเข้ามาได้แม่งจูบผมยังกะตายอดตายอยากมาจากไหนผมก็ไม่ได้ว่าปล่อยให้มันทำไป ไม่รู้จะขัดขืนไปทำไมเพราะสุดท้ายมันก็บังคับเอาจนได้อยู่ดี
ผมรู้สึกว่าพอมันกลับมาจากกินเหล้ามันดูต่างกับตอนเช้าก่อนไปเรียนลิบลับราวคนละคนไม่รู้มันไปรู้อะไรมา แล้วมันก็ถามเรื่องนิวกับผมจนได้ผมก็ตอบตามที่อยากตอบแต่เหมือนคำตอบของผมจะไปโดนต่อมอะไรมันเข้าซักอย่างเพราะหลังจากนั้นมันกลับมาเป็นคนเดิมที่ชอบวุ่นวายกับผมอีกแล้ว เงียบได้ไม่นาน และครั้งนี้หนักว่าเดิมอีกครับมันวุ่นวายกับชีวิตผมทุกอย่าง คอยบังคับผมตลอดแต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเท่าไหร่เพราะเริ่มจะชินนิสัยมันขึ้นมาบ้างแล้ว
ผมอยู่กับมันมาเรื่อยๆจนมันขอผมเป็นแฟนตอนนั้นผมไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิงถึงตอบตกลงมันไป ผมไม่ได้ชอบมันนะ อย่าเข้าใจผิดแต่ถ้าไม่ตกลงมันก็จะเซ้าซี้น่ารำคาญ จนสุดท้ายก็ต้องบังคับผมให้เป็นแฟนมันอยู่ดี เลยตัดปัญหาตกลงมันไปซะจะได้หมดเรื่อง ไหนๆช่วงนี้ผมก็กำลังว่างพอดีเลยลองคบกับมันดูถ้าไม่ดีก็เลิกเท่านั้น คนอย่างมันจะมาทนผมได้นานแค่ไหนเชียว
“ไอ้พรตหิวข้าวยังวะ” เสียงมันถามผมครับ
“หิว แต่กูรอกินพร้อมไอ้นาว” ผมตอบมัน ตาก็คอยมองพริตตี้สาวๆสวยๆครับ งานนี้มีแต่แจ่มๆ
“เออ งั้นรอมันก่อน แต่ตามึงอ่ะให้มันน้อยๆหน่อย อย่าให้กูรู้ว่ามึงแจกเบอร์ใคร หรือไปอ่อยใครนะ” แม่งเป็นพ่อกูรึไง สั่งกูจัง
“เออ! บอกตัวเองเถอะมึงน่ะ”
“กูทำงานอยู่จะไปมองใคร กูอยู่บูธนี้แหละมึงจะไปถ่ายรูปก่อนไหม แต่อย่าไปไกลนะเดี๋ยวหลง”
“เชี้ย! กูไม่ใช่เด็ก 3 ขวบ แค่อิมแพคกูหลงก็ไม่ต้องมาเรียกกูว่าพรตเลย” งานจัดที่อิมแพคเมืองทองธานีครับ พื้นที่ก็ไม่ได้ใหญ่มากเท่าไหร่เพียงแต่คนเยอะ
“ งั้นมึงรีบหลงนะ กูอยากเรียกมึงว่าที่รัก หึหึ” มันพูดเสร็จหัวเราะกวนตีนผมด้วยนะ
“ไอ้สัส!!!” แม่ง!! ดูนิสัยมัน ชอบพูดเลี่ยนๆใส่ให้กูจะอ๊วก แล้วทำหน้ากวนตีน
“ไอ้พรต” ผมกำลังนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ ได้ยินเสียงเรียกหันไปมอง เจอไอ้นาวมันมากับไอ้มายด์ครับ
“อ้าว มึงมาด้วยกันได้ไงวะ” ผมถามมันอย่างแปลกใจครับ
“กูโทรหาไอ้นาว มันบอกจะมาที่นี่กูเลยขอมาด้วยจะมาส่องสาวไม่ชวนกูเลยนะ” ไอ้มายด์มันตอบผมพร้อมกับว่า
“กูลืม” พอดีวันนั้นว่าจะชวนแต่ดันลืมครับ
“เออๆ ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้กูก็อยู่ที่นี่แล้วเป็นไงวะ เจอแจ่มๆบ้างยัง” มันถามครับ
“ยังวะ กูมาถึงแค่ครึ่งชม. เสือกหิวข้าวแล้ว”
“กูก็ยังไม่ได้กิน ป่ะหาที่กินกันก่อนเดี๋ยวค่อยมาส่องสาว” ไอ้นาวมันชวนครับ ผมหันหลังกลับไปมองไอ้ตินณ์ที่ตอนนี้มันต้อนรับลูกค้าอยู่ บริเวณบูธที่มันเอารถยนต์มาจัดแสดง
“จะไปตามก็ไป อย่ามาทำท่าทางแบบนี้ใส่กู” ไอ้นาวมันว่าผมครับแต่กูทำท่าไงวะ
“กูไปทำท่าอะไรใส่มึง” ผมถามมันครับ
“ก็ไอ้ท่าทาง อยากไปแต่ก็ห่วงอีกคน ลังเลๆอยู่นั่นแหละลีลานะมึง ทำอะไรให้ตรงกับใจหน่อย” มันว่าผมมาอีกครับ ปากดีมากเพื่อนผมคนนี้
“ไอ้พรตมึงคอยใครป่าววะ” ไอ้มายด์ถามผมขึ้นมาบ้าง
“อ้าวมากันแล้วเหรอ” ไอ้ตินณ์มันเดินมาตรงที่ผมคุยกันอยู่พอดี ผมเลยไม่ต้องตอบไอ้มายด์
“อ้าวพี่ตินณ์ หวัดดีครับ” ไอ้มายด์รีบไหว้ทักทายมัน
“ หวัดดีครับ พี่ตินณ์ ไปกินข้าวด้วยกันไหม” ตามด้วยไปนาวทักทายพร้อมชวนกินข้าว
“เออ! กำลังหิวพอดีมาแป๊บเดียวลูกค้ารุมจะกินกูอยู่แล้ว ถามเยอะแยะ” มันตอบตกลงพร้อมบ่นลูกค้าที่เข้ามาถามเรื่องรถยนต์ที่จัดแสดงอยู่ แต่คนก็รุมมันเยอะจริงๆนั่นแหละครับทั้งๆที่มีเจ้าหน้าที่คนอื่นแต่ผมก็เห็นเดินมาถามมันคนเดียว ปล่อยให้ลูกน้องยืนเป็นแบคกราวด์อยู่ด้านหลัง
“กินอะไรดีวะพี่” ไอ้นาวถามมันอีกครั้ง
“เออเอาอะไรดีวะ....แถวนี้มีสเต๊กนุติ ข้ามถนนไปหน่อยนึงเอาไหม กูขี้เกียจขับรถออกไปว่ะ รถติดยังกับนรกแตก” มันเสนอร้าน พร้อมกับบ่นเรื่องรถติดอีกแล้วกูฟังตั้งแต่ในรถจนตอนนี้มันบ่นเป็นสิบรอบแล้วครับ ไอ้แก่ขี้บ่นเอ๊ย!
“เอาดิพี่ แต่พี่เลี้ยงพวกผมนะ” ไอ้นาวตกลงพร้อมหาเจ้ามือ ฉลาดมากมึง
“เออ!!! เดี๋ยวกูเลี้ยงเองไปได้แล้วต้องรีบกลับมาดูบูธอีก” มันพูดเสร็จแล้วเดินนำ พวกผมก็เดินตามมันไปครับ
“กูเอาสเต็กไก่พริกไทยดำ” พอถึงร้านไอ้มายด์สั่งคนแรกครับ
“กูเอาสเต็กปลาแซลมอน 2 ที่ สลัดทูน่า ผักโขมอบชีท ซุปข้าวโพด เฟรนฟราย ขนมปังกระเทียม”ผมกำลังสั่งรายการที่ผมต้องการ แต่ทุกคนหันมามองผม และพนักงานรับออเดอร์ทำท่าว่าฟังไม่ทันซะงั้น
“ถ้ามึงกินไม่หมดกูจะจับยัดปาก” แม่งมันขู่ผมอีกแล้วครับ
“เรื่องของกู เอาน้ำแดงด้วยครับ” พูดกับมันเสร็จ ผมก็หันไปสั่งน้ำต่อ
“ขอโทษครับน้ำแดงไม่มีเอาอย่างอื่นได้ไหมครับ” พนักงานแจ้งผมด้วยเสียงสุภาพ
“ เอาแป๊ปซี่ 2 ที่แทน” มันพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะได้ตอบ ผมเลยมองหน้ามันไปแล้วก็ก้มลงมองเมนูอีกครั้ง ว่าจะเอาอะไรดี
“น้องเอาทีโบนที่นึง” ไอ้นาวเลือกได้แล้วครับ
“เอาสเต็กปลาเพิ่มอีกที่แล้วกันครับ” มันหันไปสั่งพนักงาน
“เอาอะไรเพิ่มสั่งเลย ไม่ต้องเกรงใจกูดูเพื่อนมึงเป็นตัวอย่างสิ” มันบอกไอ้นาว กับไอ้มายด์ แต่แอบกัดผม
“แค่เห็นมันสั่งผมไม่กล้าสั่งเพิ่มเลยพี่” ไอ้มายด์มันว่าครับ แต่ไอ้นาวกลับสั่งเพิ่มยิ่งกว่าผมอีก
“เอาเพิ่มด้วยไหม” มันหันมาถามผมครับ ฟังดูก็รู้ว่ามันประชดกู
“ไม่ กูจะแย่งไอ้นาวกิน” ผมว่าแล้วเริ่มลงมือกิน หลังจากพนักงานทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ
“กูอิ่ม” ผมบอกมันตอนที่มันพยายามเอาของที่ผมสั่งมาวางตรงหน้าผม แต่ตอนนี้ผมอิ่มแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งมันนะ เรื่องอาหารเป็นเรื่องสำคัญล้อเล่นไม่ได้ แต่ตอนสั่งผมหิวจัดเลยสั่งเยอะ สุดท้ายก็กินไม่หมดจริงๆ
“แต่มึงสั่ง ต้องกินให้หมด อย่ามาลีลา” บังคับกูอีกแล้วนะ
“ เออ” ผมเริ่มกินอีกครั้ง แต่กินได้ไม่เยอะ กินต่อไม่ได้แล้วถ้ากินอีกหน่อย ผมได้อ้วกใส่หน้ามันแน่
“ ไม่ไหวก็หยุด ที่หลังจะได้รู้ว่าเวลาหิวไม่ต้องสั่งเยอะ ค่อยๆสั่งถ้าไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่ม สั่งมาทีเดียวกินไม่หมดเสียดายของแถมทำให้โลกร้อนขึ้นด้วย เพราะเศษอาหารที่กินไม่หมดก็ต้องทิ้งรอย่อยสลาย”
“ ไอ้เชี้ย บ่นเป็นคนแก่ แค่กูกินเหลือแม่ง!!!” แค่กูกินเหลือบ่นอยู่นั่นแหละ
“ไอ้นาวมึงกินหมดได้ไงวะ สั่งเยอะกว่ากูอีก” ผมหันไปถามไอ้นาว
“กูหิวไง และกูก็รู้ตัวเองว่ากินได้แค่ไหน” เออ รุมกูนะมึง
“อิ่มแล้ว ใครเป็นเจ้ามือก็ไปจ่ายเงิน กูจะไปถ่ายรูปแล้ว” ผมพูดขึ้นลอยๆ แต่มันก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน หลังจากจ่ายเงินเสร็จแล้วพวกผมก็เดินกลับเข้ามาในงานกันต่อครับ
------------ To be Con. ------------[/color]
วันนี้เอาเด็กน้อยมาเสริฟ เบาๆ
รีบมาลงก่อน เพราะเดี๋ยวเช้ามีภาระกิจจร้า
ใครยังไม่นอนก็อ่าน เพลินๆก่อนนอนนะคะ :mew1:
ขอบคุณสำหรับ reply และเป็ดก๊าบๆที่ทุกคนบวกให้คร่า
ถือว่าเป็นกำลังใจอย่างมากมาย :pig4:
(เป็ดต้มกินได้ป่าวค่ะ เมจิคกินเจแต่แอบหิว อิอิ)
-
+เป็ดก๊าบๆคนแรก...
เม้นคนแรกด้วย(ยังไม่ได้อ่าน)
อยากกินเป็ดย่างนะคนเขียน ><
สู้ๆนะคะ แล้วนี่สอบเสร็จแล้วอ่ะดิถึงแว๊บมาลงได้ ฮ่าๆๆๆ
เป็นบุญของข้าพเจ้า แอร๊ว...
-
เมื่อไรจะรักกันหว่า???
พรตเป็นเด็กน้อยที่น่ารักจิงๆ เค้าอยากฟัด!!!!!!
-
สนุกๆอ่า รอตอนต่อไปนะ
พรตทำตัวน่ารักและน่าหมั่นเขี้ยวขึ้นเรื่อยๆ ฮ่าๆๆๆ :mew1:
-
พรต นี่น่าให้ตินณ์จับกดซะจริงๆ :laugh:
-
พี่ติณตามใจพรตจัง ถึงจะมีแอบว่าเล็กๆ
แต่ก็ดีและ สามีต้องตามใจภรรยา
ครอบครัวจะได้มีความสุข :laugh:
-
:a5: อ่านแล้ววิ่งฉิวไปหาหนังสือสอบบบบอย่างเร่งด่วน
-
น้องพรตนี่ทั้งดื้อทั้งเกรียน แต่พี่ตินณ์ก็เหมือนพ่อจริงๆนั่นแหละ ขี้บ่น :laugh:
แต่บ่นในเรื่องดีๆ อันนี้ก็สนับสนุนนะคะ อย่างเรื่องภาวะโลกร้อนไรเงี้ย :z1:
-
พรตดื้ออ่ะ :katai1:
-
ขี้บ่นนะติณณ์ แต่บ่นเรื่องดีๆสอนพรตไปในตัว
นาวคงรู้ไรดีๆถึงพูดกับพรตแบบนั้น
-
น้องพรตสั่งไม่กลังผัวจนเลยนะ
แต่น่ารักอ่ะ :-[
:call:
-
5555พรตช่างเป็นเด็กน้อยที่ต้องมีคนดูแลอะถูกแล้ว อย่าไปดูแลใครเขาเลยไม่รอด อิอิ
-
เข้ามาอ่าน เข้ามารอทุกวันจ้า
-
เมื่อไรจะหวานกันสักทีคู่นี้
-
เด็กน้อยน่ารักอ่ะ ง้องแง้งดีแบบนี้แหละเหมาะกับติณ
แล้วมาต่ออีกนะ :mew1:
-
น้องพรต น่ารักมุมิ :z2: :z2:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
พรตมึนว่ะ กินเหลือรู้ป่าวทำให้โลกร้อน55555555
พี่ตินณ์คือดีงาม เป็นผู้ชายหล่อแถมยังรักโลกอีก o13
-
ดีใจได้อ่านในมุมของพรต
-
ตามอ่านทันแล้วค่าาา
กุมารทองพรตชอบกินน้ำแดง
อิพี่ติณณ์คอยบ่นเมีย แต่ก็ตามใจ อิอิ
ขอบคุณนะคะ +1^^
-
พรตเหมือนเริ่มมีความรู้สึกดีๆ แต่ยังไม่ยอมรับ รีบไยอมรับนะคะ อยากเหนคู่นี้สวีท คริคริ
-
เข้ามาอ่านรวดเดียว 11 ตอน สนุกดีครับ
-
:katai2-1: สนุกมากๆเลยค่ะ
-
วันนี้จะมาอีกมั้ย พี่รออยู่นะ :hao7:
-
วันนี้จะมาอีกมั้ย พี่รออยู่นะ :hao7:
อัยยะ!!! มีคนมาถามหาน้องพรตกับเฮียตินณ์(แอบดีใจ) :hao6:
ว่าจะไม่ลงแล้วน้าา.....
แต่ถ้าให้ลงวันนี้ เมจิคขอลงดึกๆหน่อยได้ไหมคะ
เดี๋ยวรีบปั่นเลย :katai4: :katai4: :katai4:
รอได้ไหมเอ่ย ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลงให้พรุ่งนี้นะค่ะ :mew1:
-
เราไม่ได้รอหรอกนะ แค่รีโหลดหน้านี้ทุกครั้งที่นึกได้เท่านั้นเอง :katai3: 5555555 ดึกๆก็รอได้~
-
อัยยะ!!! มีคนมาถามหาน้องพรตกับเฮียตินณ์(แอบดีใจ) :hao6:
ว่าจะไม่ลงแล้วน้าา.....
แต่ถ้าให้ลงวันนี้ เมจิคขอลงดึกๆหน่อยได้ไหมคะ
เดี๋ยวรีบปั่นเลย :katai4: :katai4: :katai4:
รอได้ไหมเอ่ย ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลงให้พรุ่งนี้นะค่ะ :mew1:
ดึกแค่ไหนก็รอได้จ้า :impress2: ว่าแต่ไม่กวนเวลาอ่านหนังสือสอบนะ อย่าให้เสียการเรียนนะ
-
o13 o13 o13
-
น้องคะ มีคนบอกน้องไหมคะ ว่านิสัยไม่ดี สั่งมาแล้วทานไม่หมดอ่ะ 5555
-
พรตพยศตลอดเลยจะหัยติณลงโทษซะหัยเข็ดเลย
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 12
- Part Poj -
“อ้าว!!! มาได้ไงวะ” เสียงไอ้นาวร้องทักไอ้ฟิกซ์ครับ หลังจากกินสเต็กเสร็จพวกผมก็กลับเข้ามาในงาน ไอ้ตินณ์ก็แยกไปทำงานของมันที่บูธ พวกผมเลยเดินแยกออกมาถ่ายรูปในงานเรื่อยๆ พอดีเจอไอ้ฟิกซ์มันมากับแม่ครับโครตบังเอิญ
“อ้าว เฮ้ยพวกมึงมาไม่บอกกูเลยนะ” เอาอีกแล้วไอ้ฟิกซ์ว่าผมอีกคนแล้วครับ
“กูลืม วันนั้นชวนไอ้นาวแล้วว่าจะชวนมึงต่อแต่กูลืมว่ะ โทษที” ผมอธิบายเหมือนที่อธิบายไอ้มายด์อีกครั้ง
“เออๆ แล้วมานานยังวะ”ไอ้ฟิกซ์ถามต่อครับ
“เพิ่งมาไม่นานว่ะ เดินดูได้ 2 บูธเอง” ไอ้นาวเป็นคนตอบที่ไอ้ฟิกซ์ถาม
“ เอองั้นกูไปเดินด้วย กูมาดูรถกับแม่ว่าจะจองให้น้องซักคัน” ไอ้ฟิกซ์พูดก่อนเดินไปหาแม่มันพอแม่มันหันมามอง พวกผมก็สวัสดีท่านพร้อมกันแล้วยืนรอไอ้ฟิกซ์ต่อ มันคุยกับแม่ไม่นานก็เดินมารวมกลุ่มกับพวกผมครับ
“แม่มึงไม่ว่าเหรอวะที่มึงไม่ไปเดินกับท่าน”ไอ้มายด์ถามครับ
“ไม่ว่าหรอกแม่กูมากับเพื่อนด้วยแต่เมื่อกี้เพื่อนแม่ไปเข้าห้องน้ำ ดูไปก่อนแล้วเอามาเทียบราคาพรุ่งนี้ค่อยจอง เสียดายกูไม่ได้เอากล้องมาด้วยว่ะ แจ่มๆทั้งนั้น” ไอ้ฟิกซ์บ่นต่อครับ
“รถหรือคนวะ” ผมถามมันดูครับ แต่คิดว่ารู้คำตอบ
“อ้าวมึงนี่ถามแปลกก็ต้องคนอยู่แล้วสิวะ”กูว่าล่ะทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้วะ ลืมไปกูไม่เคยซื้อ
“มึงๆวันนี้กูจะเจอออฟฟี่ แม็กซิมไหมวะ”ไอ้นาวเป็นเจ้าของคำถามนี้ครับ
“ใครวะ” ไอ้มายด์ไม่รู้จักครับ เชยมากมึงไม่รู้จัก
“เชี้ยนี่ไม่รู้จักได้ไง เขาเป็นพริตตี้ที่สวยและดังมากนะมึง” ไอ้นาวบอกทางสว่างให้ไอ้มายด์ครับ
“กูว่าอยู่บูธไอ้ตินณ์ว่ะ แต่คิวเขาออกโชว์ไปแล้วเมื่อเช้า และออกอีกทีบ่ายสาม”ผมบอกไอ้นาวครับ
“ไอ้เชี้ยพรต มึงนี่ไว้ใจไม่ได้นะ เห็นเงียบๆข้อมูลเพียบเลยนะมึง” ไอ้นาวมันว่าผมครับ ไอ้สองคนนั้นก็ฟังเพลินเลยนะเก็บข้อมูลอยู่แน่ๆ
“สัส!!!” เวลาไม่รู้จะพูดอะไร ผมจะพูดคำนี้เสมอครับเหมือนเป็นคำติดปากไปแล้ว
“เราไปถ่ายรูปบูธอื่นกันก่อนไหม แล้วค่อยไปบูธพี่ตินณ์” ไอ้มายด์เสนอขึ้นมาครับ
“เออๆไปสิ” ผมว่า แล้วเราก็เดินถ่ายรูปพร้อมดูรถกันจนเหนื่อย ผมถ่ายทั้งคนทั้งรถครับมีแต่รูปสวยๆ พอเหนื่อยพวกผมเลยมานั่งร้านโดนัท ที่เค้ามีอยู่ในอิมแพคคนไม่เยอะเหมือนโต๊ะที่เค้าจัดไว้ให้ด้านนอก
“เฮ่อ!!! ได้นั่งซะทีกูเดินจนขาจะหลุด” ไอ้นาวบ่นคนแรก
“กูก็หิวน้ำ มีแต่รถเจ๋งๆว่ะดูเพลินเลยกู แต่ราคาก็สูงอยู่” ไอ้ฟิกซ์มันบ่นบ้างครับ พอเรานั่งพักจนหายเหนื่อยดูเวลาก็บ่ายสามกว่าแล้วเลยจะไปที่บูธไอ้ตินณ์ครับ
“ไอ้พรตมึงไม่ซื้อน้ำ หรือขนมไปฝากพี่ตินณ์หน่อยวะ” ไอ้เชี้ยนาวครับ มันหันมาถามผม
“... ไม่” ผมคิดซักพักแล้วตอบ เพราะที่บูธมันต้องมีของกินอยู่แล้วผมจะต้องซื้อไปให้มันทำไม
“ทำไมต้องเป็นไอ้พรตซื้อให้ด้วยวะแล้วทำไมมึงไม่ซื้อเอง มึงเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าแถมสนิทกว่าไอ้พรตอีก” ไอ้ฟิกซ์ถามไอ้นาวเป็นชุดเลยครับ
“มึงรู้ได้ไงว่ากูสนิทมากกว่าไอ้พรต อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ” ไอ้นาวมันว่าพร้อมยักคิ้วกวนตีนให้ผม
“เออ กูก็สงสัยตั้งแต่ร้านสเต็กแล้ว ว่าจะถามแต่พี่เค้าอยู่ด้วยกูเลยยังไม่ได้ถาม ดูพี่ตินณ์เขาห่วงมึงจังเลยนะแถมสั่งนั่นนี่มึงอยู่คนเดียว มึงเองก็ยอมพี่เขาปกติเคยยอมใครที่ไหน” ไอ้มายด์ได้ทีพูดยาวเลยนะมึง
ผมหันไปมองหน้าไอ้นาวคนเปิดประเด็นครับ อยากเข้าไปตบหัวมันสักทีแรงๆเอาให้หัวทิ่มแม่งเลย โทษฐานที่ทำให้ผมตกอยู่ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่แบบนี้ มันถึงเวลาที่ผมต้องยอมรับความจริงแล้วเหรอวะ
“ก็พี่น้องที่รู้จักกันเหมือนพวกมึงแหละ” ผมบอกออกไปครับ
“หราาา.........” ไอ้เชี้ยนาว มึงพูดแล้วทำหน้าอ้อนตีนกูมาก เดี๋ยวกูรอดไปได้มึงตายคนแรก ผมคาดโทษไอ้นาวไว้ก่อนครับ
“คิดว่าพวกกูเชื่อไหม” ไอ้ฟิกซ์ถามเสียงนิ่งเลยครับ
“กูสังเกตมาซักพักแล้วมึงไม่ค่อยไปไหนกับพวกกู แถมห้องก็ไม่ค่อยอยู่อีก” ไอ้มายด์มันว่าครับ ปกติพวกมันจะไปหาผมที่ห้องบ่อยๆ แต่ช่วงนี้ผมไม่อยู่พวกมันเลยไม่ได้ไปเลยเอามาเป็นประเด็นจับผิดผมซะงั้น
“ เออกูก็สังเกต ไม่ขับรถมาเรียนเองด้วยนะกูเคยเห็นนั่งรถไปกับพี่ตินณ์ด้วย” ไอ้ฟิกซ์มันเริ่มกดดันผมครับ คือตอนนี้กูเป็นผู้ร้ายโดนสอบปากคำเหรอวะ บรรยากาศโดยรอบดูอึดอัดจนผมอย่างชิ่งหนีซะดื้อๆเลยครับ
“เออๆ อะไรกันนักหนาวะพวกมึงนี่ กูไม่ได้ฆ่าใครตายไม่ต้องมาสอบปากคำกู” ผมว่าพวกมันเสียงไม่จริงจังนัก
“มึงไม่ได้ฆ่าแต่มึงต้องคายความลับที่พวกกูอยากรู้”ไอ้ฟิกซ์ยังคงกดดันผมไม่เลิกครับ
“เออวันนี้กูต้องรู้ให้ได้ ไอ้เชี้ยนาวรู้แม่งก็ไม่ยอมบอกให้พวกกูมาถามมึงเองน่าเจ็บใจนัก”ร่วมกดดันโดยไอ้มายด์คู่หูมันครับ
“แล้วพวกมึงคิดว่าเป็นอะไรกันล่ะ” กูถ่วงเวลาไว้ก่อนเผื่อรอด
“ไม่รู้ถ้ารู้จะถามมึงเหรอแต่ต้องไม่ใช่แค่พี่น้องแน่ๆ บอกมาซะดีๆกูไม่อยากเดา” ไอ้ฟิกซ์มันตอบคนแรกครับ
“กูว่าพี่ตินณ์จีบมึงแน่ๆ แต่กูไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันรึยัง” ไอ้มายด์เดาครับ แต่มึงจะเดาเก่งไปไหม
“เออ” ผมตอบมันครับไม่บอกตอนนี้แม่งก็กดดันจนต้องบอกอยู่ดี
“เอออะไร” ไอ้ฟิกซ์ยังไล่บี้ไม่เลิก
“ก็เอออย่างที่ไอ้มายด์คิดนั่นแหละ” ผมตอบมันอีกครั้ง
“ห๊ะ!!! จริงดิ กูแค่เดาเล่นๆ” ไอ้เชี้ยมายด์ เดาเล่นของมึงนะจะตรงไปไหมวะ
“โถ่!!!เพื่อนกู โตเป็นสาวจนมีผัวได้แล้วเหรอวะนี่”
“ไอ้เชี้ยฟิกซ์ กูไม่ได้เป็นเมีย” ไอ้เชี้ยฟิกซ์มันว่าแล้วทำหน้ากวนตีนสุดๆ ผมต้องพยายามห้ามใจไม่ให้เอาตีนไปใกล้ปากมัน ไม่งั้นผมคงได้มีเรื่องกับหมาในปากมันแน่ๆครับ
“มึงอย่าบอกนะว่ามึงเป็นผัวพี่ตินณ์” ไอ้นาวถามผมพร้อมทำหน้าตกใจ
“เออ!!” ผมกระแทกเสียงตอบมันไปครับตัดรำคาญพวกชอบเสือก
“พระเจ้า กูไม่อยากจะเชื่อพี่ตินณ์น่ะนะเมียมึง” ไอ้มายด์ถามอีกครั้งครับพร้อมทำหน้าไม่เชื่อที่ผมพูด
“เออ ทำไมหน้าอย่างกูเป็นผัวไม่ได้ไงวะอย่าถามมาก ไปๆไปดูพริตตี้ของพวกมึงได้แล้ว” ผมตอบพวกมันแล้วรีบหันเหความสนใจทันทีไม่งั้นมันก็เซ้าซี้ไม่เลิกครับ
“กูไม่อยากจะเชื่อ” ไอ้นาวยังคงรำพึงรำพันไปเรื่อย
“พวกกูก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามึงจะเป็นไปได้ เห็นเปลี่ยนสาวเป็นว่าเล่น บอกตรงๆตัวจริงมึงทำพวกกูช็อคเลยว่ะ” ไอ้มายด์มันหันกลับมาบอกผมครับ
“กูเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่ามันจะเป็นแฟนกู แล้วมึงรับได้ไหมถ้าไม่ได้ก็เรื่องของมึง กูพอใจซะอย่าง” ผมพูดไปแต่ใจก็กลัวมันรับไม่ได้ครับ แต่ผมคิดว่าถ้าจะเป็นเพื่อนกันมันคงต้องรับผมได้แหละ
“ถึงกูจะเพิ่งมาเป็นเพื่อนมึงหลังจากไอ้นาว แต่กูก็เพื่อนแท้นะเว้ยเรื่องแค่นี้ไม่ทำให้กูรังเกียจเพื่อนหรอก” ไอ้มายด์มันว่าคำพูดที่แสดงถึงความจริงใจทำให้ผมยิ้มกลับไปให้มัน
“กูก็ไม่เคยคิดทิ้งเพื่อนเพราะเรื่องแค่นี้ว่ะ” ไอ้ฟิกซ์มันหันมาพูดกับผมบ้างครับ
ส่วนไอ้นาวไม่ต้องพูดเพราะมันเป็นเพื่อนสนิทผมมาตั้งแต่อนุบาลบ้านใกล้กัน แต่ช่วงม.ปลายผมไปเรียนต่างประเทศเลยแยกกัน มาเจออีกทีตอนเข้ามหาลัย ผมกับมันรู้ใจกันดี และถือได้ว่าเป็นเพื่อนตายกันเลยทีเดียวถึงมันจะรับไม่ได้ยังไงมันก็ต้องรับให้ได้ เพราะมันต้องเป็นเพื่อนผมไปจนตายผมไม่มีทางให้มันเลิกเป็นเพื่อนกับผมเพราะเรื่องแบบนี้หรอกครับ
“ เออ ขอบใจพวกมึงมาก” ผมว่าแล้วตบบ่ามันคนละทีก่อนเดินนำไปที่บูธไอ้ตินณ์
“เพ่ตินณ์” ไอ้นาวเรียกไอ้ตินณ์ทันทีที่เดินมาถึง มันกำลังนั่งคุยกับพริตตี้ของบูธอยู่ครับ อย่างสวยอ่ะ เล่นเอากูอิจฉาเลยได้ทำงานกับคนสวยๆ
“มีไรวะ” ไอ้ตินณ์หันมาถามไอ้นาว พริตตี้คนนั้นก็ลุกไปทำงานของตัวเอง
“ผมมีไรถามพี่หน่อย แต่พี่ต้องตอบผมตามความจริงนะครับ” ไอ้นาวมันว่าครับ
“เออ มีไรว่ามา” ไอ้ตินณ์ตอบไอ้นาวเสียงติดรำคาญ
“พี่เป็นเมียไอ้พรตเหรอ” พอไอ้นาวถามเสร็จไอ้ตินณ์ที่กำลังหยิบน้ำขึ้นมาดื่มถึงกับสำลักน้ำเลยครับ พวกผมก็ตกใจไม่คิดว่าไอ้นาวมันจะกล้าถามไอ้ตินณ์ตรงๆแบบนั้น ซวยแล้วกู
“มันบอกมึงอย่างนั้นเหรอ” ไอ้ตินณ์ถามไอ้นาวกลับแต่ตาหันมามองผม ผมก็จ้องมันกลับครับ
“ก็งั้นดิพี่ไม่งั้นผมจะมาถามเหรอ” ไอ้นาวตอบพร้อมทำหน้ากวนตีนมาทางผม ผมว่ามันรู้แต่แกล้งกวนตีนจะให้ผมอาย
“ถ้ามันว่างั้นก็ตามนั้น” ไอ้ตินณ์ตอบไอ้นาวแต่คำตอบมันผมคาดไม่ถึงจริงๆครับ ผมนึกว่ามันจะปฏิเสธ
“จริงดิพี่ ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่จะยอมให้ไอ้พรตกด” ไอ้นาวมันพูดเหมือนไม่เชื่อ
“แล้วใครบอกว่ากูยอมให้มันกด” ไอ้ตินณ์ถามขึ้นมาเสียงนิ่งเลยครับ
“อ้าว ก็พี่บอกว่าเป็นเมียมันเมื่อกี้ไง” ไอ้นาวถามกลับงงๆ
“ก็มันยากเป็นผัวกูก็ยอมแล้วไง แต่เป็นผัวที่ต้องยอมให้เมียอย่างกูกดนะ หึหึ” พูดเสร็จแม่งหัวเราะกวนตีนด้วยนะมัน
“สัส!!!” ผมด่ามันเสร็จก็เดินหนีออกมาเลย หมั่นไส้มันครับมาดูพริตตี้ดีกว่า
“สรุปอย่างนี้ พี่ก็เป็นผัวมันนั่นแหละ แม่ง! เล่นซะพวกผมงงเลย เกือบเชื่อแล้วนะ” ยังได้ยินเสียงไอ้นาวบ่นมาแว่วๆครับ
“ไอ้เชี้ยพรตหลอกพวกกูนะเดี๋ยวมึงจะโดน” ไอ้ฟิกซ์มันเดินตามมาว่าครับ
“ช่วยไม่ได้ ฟายกันเอง” หึหึ ผมว่าเสร็จเดินหนีไปถ่ายรูปต่อเลยครับ
ถ่ายรูปไปก็มองไอ้ตินณ์มันทำงานไปด้วยครับ มีแต่สาวๆเดินเข้ามาถามข้อมูลแล้วก็จองรถกับมัน หน้าตามันดีเลยเป็นที่ดึงดูด แต่น้อยกว่าผมหน่อยนึง พอผมถ่ายรูปที่บูธมันเสร็จก็ตกลงกันว่าจะไปเดินดูบูธอื่นต่อครับ งานยังอีกยาว
……………………………………………………
“กูจะไป” ผมบอกไอ้ตินณ์อีกครั้งครับ
“เออๆ กูสั่งงานเสร็จแล้ว กูไปด้วย” มันหันมาตอบผมอย่าตัดปัญหา
ตอนนี้ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมกับเพื่อนกลับมาที่บูธมันนานแล้วและตอนนี้พวกผมก็อยากไปดูหน้าอิมแพคที่ตรงลานจอดรถ จะมีเอารถมาโชว์เครื่องเสียง แล้วสาวๆขึ้นไปเต้นบนหลังคารถน่ะครับ ไม่เห็นจะมีอะไรแต่ไอ้ตินณ์ไม่ให้ผมไป ผมเลยบ่นจนมันรำคาญ สุดท้ายให้ผมไปแต่ตัวมันจะไปด้วย เซ็งเลยผม แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ไปครับ
“ เฮ้ยๆ แจ่มกว่าข้างในอีกว่ะ” เสียงไอ้นาวครับ
“ เครื่องเสียงอย่างแน่น” ไอ้ฟิกซ์ผู้สมทบมันพูดพร้อมทำหน้าหื่น ผมว่าไม่ใช่เครื่องเสียงแน่นอนที่มันว่าแน่น
“กูว่างานนี้เม็มกล้องกูเต็มว่ะ” ไอ้มายด์เอาด้วยครับ
“กูอยากถ่ายใกล้กว่านี้” อันนี้ผมเอง ตรงนี้ถ่ายรูปแล้วมุมมันไม่สวยครับต้องเข้าไปใกล้กว่านี้ถึงจะเจ๋ง
“ไม่ต้องเข้าไปคนเยอะ ซูมเอาดิ” เสียงผู้ปกครองผมเองครับตรงนี้คนเยอะมาก ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เริ่มเดินเบียดกันแล้วครับ
“กูว่ากลับเถอะไม่หิวข้าวกันรึไง” มันถามขึ้นมาหลังจากเดินกันได้ซักพัก
“หิวแต่มึงเลิก 3 ทุ่มไม่ใช่รึไง” ผมตอบแล้วถามมันต่อครับ
“เดี๋ยวให้พี่เชษฐ์ดูแทน อีกไม่นานเอง” พี่เชษฐ์เป็นเลขาพ่อมันครับ พ่อมันมีเลขาหลายคนดูแลงานคนละส่วน แต่พี่เชษฐ์จะเป็นคนดูแลเรื่องโชว์รูมรถยนต์
“เออ งั้นกลับ” ผมตอบมันพร้อมกับเรียกเพื่อนให้กลับ มันบ่นกันนิดหน่อยว่ายังถ่ายไม่จุใจ แต่มันก็หิวเหมือนกัน กินตั้งแต่บ่ายจนจะสามทุ่มแล้วยังไม่ได้กินข้าวเย็นอีก
“เฮ้ย!เดินดีๆดิวะ” ผมตกใจเลยเสียงดังครับ มีคนเดินมาชนกล้องผมเกือบตก แต่ไม่ขอโทษซักคำ แถมยังเดินหัวเราะกับเพื่อนอีก
“อ้าว!น้องพูดดีๆสิครับ หน้าตาก็ดีเดินชนพี่แล้วยังมาว่าพี่อีก” มันยังมีหน้ามาว่าผมชนอีกครับ
“พี่เดินมาชนเพื่อนผมชัดๆ” ไอ้มายด์มันเริ่มทนไม่ได้แล้วครับ
“มีหลักฐานไหมล่ะน้อง” ไอ้คนที่ชนผมมันถามกลับมาน้ำเสียงและหน้าตาหาเรื่องมาก
“หลักฐานไม่มี แต่แค่ขอโทษผมก็จบ” ผมพูดไปบ้างครับ
“ถ้าอยากให้พี่ขอโทษน้องก็ต้องไปเดินเที่ยวเป็นเพื่อนพี่ก่อน” พอมันพูดเสร็จเอื้อมมือมาจะคว้าแขนผมครับ
“เอาตีนผมไปแทนได้ไหมครับ” ไอ้ตินณ์ครับ มันดึงผมไปยืนหลบข้างหลัง แล้วจับมือผู้ชายคนที่เดินชนกล้องผมแล้วบิดเอาไปไพล่หลังทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเลยครับ แต่ถึงมันไม่ช่วยผมก็เอาตัวรอดได้
“ปล่อยกู มึงยุ่งอะไรด้วยวะ” มันยังไม่หมดฤทธิ์ครับ
“กูจะไม่ยุ่งกับมึงเลยถ้ามึงจะไม่มายุ่งกับคนของกู ขอโทษซะก่อนที่แขนมึงจะหัก” ไอ้ตินณ์พูดเสียงดังมากครับ ไอ้นั่นก็หันหน้าไปมองเพื่อนมันอย่างขอความช่วยเหลือแต่เพื่อนมันไม่ช่วยเพราะเห็นว่ากลุ่มผมมีคนเยอะกว่า ตอนหาเรื่องคงยังไม่เห็นว่ากลุ่มผมมี 5 คน มันมีแค่ 3 คน
“ว่าไง” ไอ้ตินณ์มันเร่งพร้อมบิดแขนแรงขึ้น
“โอ๊ย!!! เออ ขอโทษกูเดินชนเอง” มันร้องเสียงหลงก่อนว่าครับ
“ก็แค่นี้ ทีหลังทำผิดก็รู้จักขอโทษบ้าง ไม่ใช่เห็นว่าตัวใหญ่กว่าแล้วโยนความผิดให้คนอื่น” ไอ้ตินณ์มันปล่อยมือพร้อมกับว่ามันไป เสร็จแล้วก็แยกย้าย
ช่วงที่ผมหันตัวกลับไปมองมันอีกครั้งเพื่อจำหน้ามันไว้ แต่ดันเห็นมันกำลังจะเอาไม้จากที่ไหนไม่รู้มาตีหัวไอ้ตินณ์จากทางด้านหลัง ไวกว่าความคิดผมผลักไอ้ตินณ์ออกแล้วยกขาเตะมัน พร้อมชกไปอีกทีเต็มแรงมันลงไปกองกับพื้น กำลังจะกระทืบซ้ำ แต่ไอ้ตินณ์จับผมไว้แล้วมันก็กระชากไอ้นั่นขึ้นมาจากพื้น
“สอนไม่จำนะมึง คนลอบกัดมักไม่ตายดี” มันว่าเสร็จก็เอาเข่ากระทุ้งท้องอย่างแรง ไอ้นั่นตาเหลือกเลยครับ แล้วมันก็ปล่อยมือ ไอ้นั่นลงไปกองกับพื้นเลยครับ
“เตือนเพื่อนมึงบ้างนะ อย่าให้กูกับเพื่อนเห็นหน้าอีก ไม่งั้นกูไม่รับรองว่ากูจะใจดีทุกครั้งที่เจอ” ไอ้ตินณ์พูดจบก็เดินมาดึงมือผมออกจากตรงนั้น เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของงานเดินมาพอดีครับ เรื่องจบเมื่อไหร่มาถึงทุกที เหมือนในละครเลย
“กูบอกแล้วไม่ให้มา งานฝั่งนี้คนหมาๆมันเยอะ” ไอ้แก่เริ่มบ่นอีกแล้วครับ
“เออ!!! เลิกบ่น กูหิวข้าว” ได้ยินแล้วหงุดหงิดครับ
“ครับๆ กำลังจะพาไปทานครับ” มันตอบหน้ากวนมาก
“กินข้าวที่ไหนดีวะ” หันไปถามไอ้พวกที่เหลือครับ
“เอาใกล้ๆเลยได้ป่ะ กูไม่อยากไปกินแถวห้องว่ะไกล กูลงแดงตายพอดี” ไอ้นาวมันว่าครับ
“งั้นไปกินร้านข้างทางแถวนี้แล้วกันไวดี” ไอ้ฟิกซ์เสนอครับ
“อืม งั้นไปกันเลย มึงขับตามมานะ ไอ้ฟิกซ์ไปกับกูไหม” ผมหันไปบอกไอ้นาวครับพร้อมถามไอ้ฟิกซ์ต่อ
“กูไปกับไอ้นาวดีกว่าว่ะ รถมึงคงมดเยอะ ข้าวมันยังใหม่อยู่”
“เชี้ย กวนตีนกูนะมึง” ทั้งคำพูดและหน้าตาน่าโดนตีนผมมากครับ
หลังจากกินข้าวเสร็จก็แยกย้าย ไอ้นาวไปส่งทั้งไอ้ฟิกซ์และไอ้มายด์
สรุปวันนี้ผมได้รูปมาเพียบ ว่าจะล้างแล้วเอามาแปะให้เต็มห้องนอนมันเลย จะได้มีสิ่งสวยๆงามๆบันเทิงใจผมบ้าง แถมได้กวนไอ้ตินณ์ด้วย หึหึ
--------- To Be Con. ----------[/color]
เอาเด็กเฮียตินณ์มาส่งให้ตามนัดหมายคร่า
ดึกไปนิด แต่รู้ว่ามีคนรอ อิอิ
อ่านจบแล้วนอนหลับฝันดีนะคะ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ :pig4:
-
พรตมันก็น่ารักจริงๆ แหละ น่ารักแบบกวนๆ :hao3:
-
น้องพรตกวนตีนผัวบ่อยเกินไปแล้วนะ
ระวังผัวเอาคืนแล้วจะรู้สึก :laugh: :-[
:call:
-
ลองล้างรูปมาติดดิ ตินณ์ได้จับกดจนสว่างแน่เรย พรตเอ้ย :laugh:
-
พรตยอมเยอะเลยอ่ะ
แบบ...จากนิ่งๆมึนๆซึนๆเริ่มแสดงออกล่ะ
แล้วชอบตรงที่เป็นคนตรงๆ(ไม่ใช่ตรงแบบแตงโมนะ)
เพื่อนถามก็ตอบ 55555555555
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พี่ตินณ์เป็นผู้ชายที่แบบ ฮอลลลลลล :hao5:นี่มันเมะตัวอย่าง คือใช่ เป็นผู้ชายที่ความคิดการกระทำแต่ละอย่างคือดี ตั้งแต่โลกร้อนละ :-[
พรตจ๋า ไปเกรียนใส่พี่เค้ามากๆระวังโดนนะ :mew5:
-
หนูพรตคิดดีแล้วหรอจ๊ะที่จะล้างรูปแล้วเอามาแปะไว้ทั่วห้องนะ :hao3: :hao3: :hao3:
-
:hao3: กวนนะเรา
-
อุบ๊ะ!!!!!! ! เฮียเรามีเมียขี้แกล้งด้วยเว้ย
-
คนมีความรักนี่มันน่ารักจริงๆ :o8:
สมน้ำหน้า ไอ้คนที่คิดจะมายุ่งกะพรต
รุ้ไว้ซะบ้างว่าเด็กใคร :m20:
-
น่ารักจังเลยนะพี่ตินนนนน :hao7:
-
55555พรตเป็นนายเอกที่กวนทีฺ... จริงๆ :กอด1:
-
ฮาวะ ขำเฮียเป็นเมียที่กดผัว
-
สรุป เฮียติณณ์เป็นเมียที่กดผัวอย่างน้องพรตสินะคะ อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พรตดื้ออะ - -
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 13
- Part Foam -
“ไปไหนมา” ผมถามไอ้นัททันทีที่มันเข้ามาในห้อง
“เชี่ย!!! ตกใจหมดเลย มึงจะมาทำไมไม่บอกกูก่อน” ไอ้นัทมันตกใจพร้อมว่าผมครับ
ตอนนี้ผมมาอยู่ในห้องไอ้นัท มันเคยให้กุญแจผมไว้เพราะผมมาบ่อย บางครั้งผมก็มีหน้าที่มาปลุกมันไปเรียน เพราะมันเป็นคนตื่นยากวันไหนมีเรียนเช้าผมต้องตื่นก่อนไปเรียน 2 ชม. เพื่ออาบน้ำออกจากบ้านแล้วมาปลุกมันที่ห้อง
“มึงจะตกใจทำไม กูก็มาเหมือนปกติหรือว่ามึงมีอะไรปิดบังกู” ผมถามมันอย่างสงสัยเพราะปกติมันไม่เคยตกใจเวลากลับมาห้องแล้วเห็นผมอยู่ที่ห้องมันเลยซักครั้ง
“กูกำลังคิดอะไรเพลินๆ ไม่ได้สังเกต”
“แล้วมึงไปไหนมาวะ กูมารอนานแล้ว”
“กูไปบ้านเมย์มา” ไปบ้านแฟนนี่เอง ผมเงียบเลยครับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ
“มึงมามีไรเปล่าวะ”
“...” ผมเงียบครับไม่รู้จะบอกมันว่าอะไร เดี๋ยวนี้ถ้าไม่มีธุระผมจะมาห้องมันไม่ได้เลยเหรอ
“พอดี วันนี้แม่เมย์เค้าชวนกูไปกินข้าวที่บ้านกูเกรงใจเขาเลยไปกินตามคำชวน กินเสร็จแล้วก็รีบกลับมาเลย” มันรีบอธิบายต่อทันทีครับ มันจะรู้ไหมว่าแค่คำพูดธรรมดาของมันทำให้ความรู้สึกหน่วงๆหรือความน้อยใจที่มีหายไปเลยครับ
“เมื่อไหร่มึงจะเลิกกันวะ” ผมถามมันออกไปตามที่คิด เพราะปกติมันคบใครไม่นานเดี๋ยวก็เลิกผมเลยไม่เคยโวยวายแต่กับเมย์มันคบนานมาก ถ้าเมย์ไม่เป็นคนดีน่ารักเรียบร้อยอย่างที่เป็นอยู่ผมยุให้มันเลิกกันไปนานแล้วครับ แต่พอเมย์เป็นคนดีผมก็ไม่อยากจะยุ่งเท่าไหร่แต่ยิ่งเวลานานไปผมก็หวงของผม
ผมรู้จักไอ้นัทตั้งแต่เรียนอยู่ม.ปลาย ผมกับมันเรียนห้องเดียวกันตอนแรกไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ครับ แต่นานไปจากที่ไม่ค่อยชอบกัน กลายมาเป็นเริ่มคุยกันมากขึ้นจนสนิทกันในที่สุดเรียกได้ว่าผมรู้ทุกเรื่องของมันเลยทีเดียว
มันเป็นคนนิสัยดีใครให้ทำอะไรก็ทำ มีเพื่อนมาหลอกให้มันทำการบ้านให้ประจำ จนผมเห็นแล้วทนไม่ไหวเลยเข้าบอกให้มันทำกันเองจากนั้นไม่มีใครกล้าใช้ไอ้นัทอีกเลย ไอ้นัทมันเป็นคนตัวเตี้ยและผอม เรียกว่าตัวเล็กนั่นแหละครับ แล้วยิ่งหน้ามันออกหวานๆเลยทำให้มันโดนแกล้งเสมอเท่าที่มันเคยเล่าให้ผมฟังก็ตั้งแต่เด็ก แต่พอมันมาเป็นเพื่อนสนิทกับผมตอนม.ปลาย เพื่อนก็เลิกแกล้งและเลิกล้อมันเพราะว่าเวลามีคนล้อมันผมก็จะทำหน้าโหดใส่ หรือไม่ก็ทำเสียงดังให้พวกมันตกใจพวกมันก็เลิกแกล้งกันไปเอง
มันมีคนมาจีบเยอะครับทั้งผู้หญิงและผู้ชายเพราะมันเป็นแนวผู้ชายน่ารัก นิสัยดีใครมาคุยกับมันมันก็คุยด้วยกำลังเป็นที่นิยม มันก็คบกับสาวๆบ้างแต่ไม่เคยจริงจังกับใคร ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมก็สงสัยตั้งแต่ม.ปลาย จนเข้ามหาลัยมันก็ยังไม่คบใครจริงจังซักคน สุดท้ายผมก็เห็นมีเมย์ที่เรียนคณะพยาบาลนี่แหละครับนานสุดและดูจะจริงจังซะด้วย
ส่วนผมเองไม่เคยมีแฟนครับ ผมก็มีคนมาคุยด้วยก็คุยเล่นๆสนุกๆ แต่ไม่เคยอยากคบใครซักคน เพราะถ้าผมคบแล้วเวลาที่ผมมีไว้เพื่อไอ้นัทจะถูกแย่งไป ผมรู้ว่าผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อนมาตั้งแต่ม.ปลายแต่ผมก็ยังไม่เคยคิดที่จะสารภาพออกไป เพราะผมกลัวว่าถ้าผมพูดไปแล้วสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันจะไม่เหลือ ความไว้ใจที่มันมีให้ผมกว่าที่ผมจะเป็นคนสำคัญของมันได้ก็ใช้ระยะเวลานานพอสมควรนานถึง6 ปีเลยทีเดียว ผมไม่อยากให้เพียงแค่คำพูดไม่กี่ประโยคของผมทำลายสิ่งที่ผมสร้างมันขึ้นมาทั้งหมด
ผมคิดและวางแผนไว้แล้วว่าผมจะพยายามเข้ามาเป็นส่วนสำคัญในชีวิตมันจนมันขาดผมไม่ได้ในซักวัน มันไม่ต้องรักผมแบบคนรักก็ได้ แต่ตอนนี้ผมอยากให้มันเห็นผมสำคัญกว่าคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตมันผมอยากอยู่กับมันไปอย่างนี้เรื่อยๆ แต่ความคิดของผมกำลังจะถูกทำลายโดยผู้หญิงนิสัยดีคนหนึ่งที่เขามาในชีวิตมัน
ผมรู้ว่ามันก็พยายามให้ความสำคัญกับผมเหมือนเดิม พยายามทำเหมือนเดิม ชวนผมไปไหนมาไหนด้วย แม้ว่ามันจะไปกับแฟนมันก็ยังเอาผมไป ซึ่งบางครั้งผมไม่ได้อยากรู้เรื่องของมันกับเมย์มากนัก เพราะเวลาที่ผมยิ่งรับรู้ผมยิ่งเจ็บเสมอ
เวลาที่เพื่อนๆในกลุ่มล้อผมกับมัน ผมก็ไม่เคยว่าแต่ยังไม่ยอมรับเพราะผมยังกลัวเสียมันไปอยู่ครับ แต่ที่สังเกตคือมันก็ไม่เคยปฏิเสธซักครั้งทำให้ผมเคยมีความหวังจนวันหนึ่งมันมาบอกผมว่ามันเป็นแฟนกับเมย์ ผมไม่เคยเห็นมันไปจีบเมย์หรือเมย์มาคุยกับมันมาก่อนเลย แต่อยู่ๆเมย์ก็เข้ามาในชีวิตมัน ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรมากเพราะว่าไม่นานเมย์ก็จะไปเหมือนทุกๆคน แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือนเมย์ก็ยังอยู่ที่เดิมและผมคิดว่ายังจะอยู่ไปอีกนาน ด้วยนิสัยของเมย์ถ้าไม่มาเป็นแฟนไอ้นัทผมก็จะยอมรับเป็นเพื่อนกับเมย์ได้สนิทใจกว่านี้ครับ
“ทำไมถึงอยากให้กูเลิกกับเมย์” เสียงมันถามผม ทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเองครับ
“ก็...กูเห็นมึงไม่เคยคบใครได้นานซักที แต่ทำไมกับเมย์มึงถึงคบมาได้ตั้งหลายเดือน” ผมตอบมันไปตามที่คิดครับ
“กูอาจจะจริงจังกับคนนี้ก็ได้” เจ็บครับกับคำตอบของมัน
“ถ้ามึงเจอคนที่ดี กูก็ดีใจด้วยว่ะ” ผมพูดออกไปแต่น้ำตาตกในแล้วครับ
“บางเรื่องอาจจะไม่เป็นอย่างที่มึงคิดก็ได้” มันตอบผมเสียงเบามากครับ หน้ามันก็เศร้าแต่แค่เสี้ยววินาทีก็กลับเป็นเหมือนเดิมหรือผมรู้สึกไปเอง
“กูจะไปเที่ยวสะพานพุทธไปด้วยกันไหม” ผมเปลี่ยนเรื่องคุยโดยการชวนมันไปเที่ยวครับที่มารอมันก็เพราะจะมาชวนมันไปเที่ยวสะพานพุทธ
“ไปๆ กูอยากได้กางเกงยีนส์ตัวใหม่” มันตอบ
“งั้นแต่งตัวเลย กูจะไปแล้ว”
“เฮ้ย!รอก่อนกูอาบน้ำแป๊บ กูเพิ่งเข้ามาข้างนอกอากาศร้อนว่ะ ขนาดเย็นแล้วนะ” มันเริ่มบ่นครับ
“เออ!ไปอาบน้ำไป กูหาเสื้อผ้าให้” ผมดันมันไปอาบน้ำพร้อมหาเสื้อผ้าให้มันเปลี่ยน
“มึงทำให้กู จนกูคิดว่าถ้าวันนึงไม่มีมึงกูจะอยู่ยังไง” มันว่าออกมาครับผมได้ยินก็ยิ้มๆ
“กูจะไม่ไปจากมึง จนกว่ามึงจะไม่ต้องการกู” ผมบอกมันออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่จริงจังครับ
“กูจะไม่ให้มึงได้ไปไหนแน่” มันว่าเสร็จก็ได้ยินเสียงเปิดฝักบัวอาบน้ำครับ
ถ้ามันไม่ให้ผมไปไหน ผมก็จะอยู่กับมันไปอย่างนี้แม้ว่าต้องทนดูมันมีความสุขกับเมย์ต่อไปผมก็จะอยู่ครับ เพราะความรักของผม ผมไม่ได้ต้องการมันมาเป็นของตัวเองตั้งแต่แรก
พอมันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้อง แล้วขับรถมาที่สะพานพุทธเลยครับคนเริ่มเยอะแล้ว ผมเดินดูของไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษ แค่อยากออกมาเดินเล่นเผื่อได้ของ handmade กลับไปบ้างเดินไปซักพักผมเจอร้านสร้อยข้อเท้าครับ ลายแปลกตาดีทำจากเชือกถักถูกใจผมเลยซื้อมาเส้นนึง จากนั้นเดินไปเรื่อยๆก็ได้กางเกงยีนส์ตามที่ไอ้นัทต้องการพร้อมทั้งขนมกินเล่นนิดหน่อยครับ
Tru Tru Tru Tru ………
เสียงโทรศัพท์ไอ้นัทดังขึ้นครับผมเห็นมันหยิบขึ้นมาดูหน้าจอก่อนกดรับ
“ครับเมย์”
“นัทอยู่สะพานพุทธมีอะไรรึเปล่า”
“...”
“ตอนนี้เลยเหรอ”
“...”
“ได้ๆ เดี๋ยวนัทรีบไปหานะ”
พอมันคุยเสร็จมันก็กดวางสายแล้วหันมาทางผม มันกำลังจะพูดแต่ผมรู้แล้วครับว่ามันจะต้องกลับไปหาแฟนมัน
“ไปหาที่ไหนเดี๋ยวกูไปส่ง” ผมบอกมันออกไปครับ
“ที่บ้านกูขอโทษนะที่ต้องให้มึงไปส่ง แต่เมย์มีเรื่องนิดหน่อย” มันขอโทษพร้อมอธิบาย
“ไม่เป็นไรกูเต็มใจทำ” ผมพูดออกไปพร้อมเดินนำมายังรถที่จอดไว้
ผมมาส่งมันที่บ้านของเมย์ ตอนแรกมันจะให้ผมเข้าไปด้วยแต่ผมขอรอข้างนอกไม่อยากเข้าไปรบกวนและกลัวเมย์จะเข้าใจผิด มันบอกให้ผมกลับไปก่อนไม่อยากให้อยู่รอแต่ผมก็ยืนยันว่าจะรอมันกลับไปพร้อมกันครับคุยกันอยู่นานจนมันยอมแล้วเข้าบ้านไปหาเมย์ ผมก็นั่งรอมันอยู่ในรถครับ
รอมันประมาณชั่วโมงนึงมันก็เดินออกมา หน้าตามันดูมีกังวลแต่ผมก็ไม่ได้ถามครับ เดี๋ยวจะคิดว่าผมไปยุ่งเรื่องของมันกับเมย์จนเกินไป ผมขับรถพามันมาส่งที่ห้องแล้วกำลังจะกลับนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ให้ของมัน
“ยืนเฉยๆแป๊บนึงนะ” ผมบอกมันแล้วก้มตัวลงไปผูกเชือกสร้อยข้อเท้าที่ซื้อมาให้มันครับ
“ให้กูเหรอ” มันถามท่าทางงงๆ
“กูฝากไว้ก่อนอยากได้คืนเมื่อไหร่จะมาเอา อย่าทำหายนะ” ผมบอกมันครับ
“อืม กูจะรักษาอย่างดี” มันตอบผม
“คืนนี้ไม่ค้างที่นี่เหรอ ดึกแล้วนะ” มันถามจังหวะที่ผมกำลังจะหมุนตัวเดินไปขึ้นรถ ปกติผมจะนอนห้องมันบ้างเวลาขี้เกียจขับรถกลับห้องตัวเอง
“ไม่ล่ะไปนอนห้องกูดีกว่า ถึงแล้วกูจะโทรบอก”
“อืม ขับรถดีๆนะ กูไม่นั่งด้วยอย่าขับเร็วล่ะ” มันบอกผมพร้อมสั่ง
“เออ รับทราบ” ผมตอบมันไปพร้อมขึ้นรถแล้วขับกลับห้องตัวเอง
ผมมารับไอ้นัทแต่เช้าเหมือนทุกวันแล้วพามันมาเรียนวันนี้เรียนทั้งวันครับ ระหว่างที่ผมขับรถมาถึงมอผมกับไอ้นัทก็ได้เห็นอะไรบางอย่างที่สงสัยมานานแต่คิดว่าผมรู้คำตอบแล้วครับ
ผมเห็นไอ้ตินณ์มันขับรถไปที่คณะศิลป์ฯ ผมเลยตกลงกับไอ้นัทว่าจะขับรถตามมันไปแล้วก็ได้เห็นมันมาส่งไอ้พรตครับ พวกมันแอบมีซัมติงกันไม่บอกพวกกูเดี๋ยวมันจะโดนจัดหนักครับผมคาดโทษมันไว้ก่อน พอไอ้ตินณ์มันส่งไอ้พรตเสร็จมันก็ขับรถไปที่คณะ ผมก็ขับตามมันไปแต่มันคงไม่ได้สังเกตพอลงรถผมก็ทำเป็นบังเอิญเจอมันที่ลานจอดรถ แล้วเดินเข้าไปเรียนด้วยกันครับ เรื่องนี้มีดัดหลังคนปากหนักแน่ๆ
พอช่วงพักกลางวันไอ้ตินณ์ก็หายหัวเหมือนเดิมครับ ผมเลยถามไอ้คิมว่ามันรู้เรื่องรึเปล่าปรากฏว่ามันรู้ครับ แต่มันเห็นเองเหมือนกันไอ้ตินณ์ไม่ได้บอก มีแต่ไอ้อาร์มที่ตอนนี้ยังไม่รู้เรื่อง ผมเลยบอกมันให้ได้ฉลาดขึ้นมาหน่อย มันก็โวยวายว่าไม่มีใครบอกมัน แล้วเราก็ตกลงว่าจะแกล้งเอาคืนไอ้ตินณ์ที่มีอะไรไม่ค่อยบอกชอบให้รู้กันเอง
เลิกเรียนผมจะมาส่งไอ้นัทที่ห้องแต่มันบอกว่ามันต้องไปส่งเมย์ก่อน เพราะเมย์รถเสียเพิ่งโทรมาบอกมันเลยจะนั่งแท็กซี่ไปส่ง ผมเลยอาสาจะไปส่งเมย์ให้มันเองครับ
ผมขับรถไปรับเมย์ก่อนที่หน้าคณะพยาบาลเห็นเมย์ยืนอยู่กับเพื่อนไอ้นัทเห็นจึงเปิดกระจกตะโกนเรียกเมย์หันมาเห็นก็หันไปบอกลาเพื่อนแล้วหยิบกระเป๋าเดินมาขึ้นรถ
เมย์นั่งเบาะหลังคนเดียวแต่ก็ชวนคุยทั้งผมและไอ้นัท เมย์เป็นคนคุยสนุกครับรู้สึกว่าจะเข้าได้ดีกับทุกคน ไม่รู้หาเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังนักหนาขบรถมาจนถึงบ้านเมย์แล้วยังคุยไม่หยุดเลยครับ
เมย์หันมาขอบคุณผมและร่ำลาก่อนเปิดประตูลงจากรถ ไอ้นัทก็เปิดประตูรถลงไปส่งและยืนคุยกันอีกนิดหน่อย ผมไม่ได้ฟังว่าคุยอะไรกัน แต่หน้าไอ้นัทดูกังวลแล้วมันก็ทำท่าจะเดินมาขึ้นรถ
จังหวะที่เมย์กำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านของตัวเอง อยู่ๆก็มีคนสวมหมวกไหมพรมสีดำวิ่งออกมาจากหลังเสาไฟฟ้าใกล้ๆที่ไอ้นัทยืนอยู่ แล้วทันใดนั้นมันก็เอามีดแทงไอ้นัททันที มีดที่มันถือเล่มยาวมาก เสียงเมย์กรี๊ดดังขึ้นด้วยความตกใจ
ผมที่เห็นเหตุการณ์กำลังเปิดประตูรถลงไปช่วยแต่ไม่ทันครับ เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มันแทงเสร็จชักมีดออกมาหวังจะแทงซ้ำ แต่ผมไวกว่าเตะมีดมันทิ้งแล้วต่อยจากนั้นก็ทั้งเตะทั้งต่อยและกระทืบด้วยความโมโหที่มันมาทำไอ้นัทตอนนี้สติผมหลุดไปแล้วครับ
“โฟมๆพอเถอะ มาดูนัทก่อน” เสียงเมย์ตะโกนบอกผม ทำให้ผมได้สติขึ้นมาเห็นไอ้คนใส่หมวกไหมพรมสลบไปแล้ว
“นัทเป็นไงบ้าง” ผมเลิกสนใจมันแล้วหันไปถามไอ้นัททันที มันเอามือกุมท้องของตัวเองไว้ตอนนี้มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดเลยครับ
“กูไม่เป็นไร” มันตอบผมครับแต่หน้ามันตอนนี้ซีดมาก
“นัท เอามือกดแผลไว้นะ อย่าให้เลือดออกเยอะ” เมย์บอกไอ้นัทครับ
“อดทนก่อนนะกูจะพามึงไปหาหมอ” ผมบอกมัน แล้วรีบอุ้มมันขึ้นรถ เมย์ขอตามไปด้วย แต่ผมบอกให้เมย์อยู่บ้านแล้วโทรเรียกตำรวจมาจัดการคนร้าย เดี๋ยวผมดูแลไอ้นัทเอง
“เป็นไงบ้างบอกกูอย่าหลับ” ผมชวนมันคุยครับมันต้องไม่หลับห้ามหลับ
“กูไม่เป็นไร” มันบอกว่าไม่เป็นไรแต่หน้ามันซีดขึ้นเรื่อยๆครับ ผมรู้ว่ามันจะไม่ไหวแล้ว ผมใจไม่ดีเลย ผมขับรถเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแต่มันก็ยังเร็วได้ไม่เท่าใจผม
“กูมีอะไรจะบอกมึง” เสียงไอ้นัทเอ่ยขึ้นมาเบามากครับ
“เออ ว่าไงบอกมาเลย” ผมถามมันเพื่อชวนคุยครับเดี๋ยวมันหลับ
“มึงจะไม่โกรธกูนะ” มันถามมาอีกครับ
“กูไม่โกรธ”
“...” อยู่ๆเสียงมันเงียบไปครับ ผมหันไปดูเห็นมันตาปรือเหมือนคนจะหลับเต็มที ผมเอื้อมมือไปจับมือมันอีกข้างที่ไม่ได้กุมแผลไว้
“มึงอย่าหลับ ห้ามหลับ ตื่นเดี๋ยวนี้มึงต้องไม่ทิ้งกูไป ถึงมึงจะรักเมย์ ถึงมึงจะไม่รักกูก็ไม่เป็นไรแต่มึงห้ามทิ้งกูไปแบบนี้เด็ดขาด” ผมเรียกมันเสียงดัง พร้อมสติของผมที่เริ่มจะไม่นิ่งอีกแล้วเมื่อเห็นมันทำท่าจะหมดสติ
“กู...”มันพยายามจะพูดแต่คงเหนื่อยมากครับ เสียงมันขาดๆหายๆ
“กูไม่ได้เป็นแฟนกับเมย์” เสียงมันเบามากครับ พอมันพูดจบมันก็ค่อยๆหลับตา
“ไอ้นัท ไอ้นัท ตื่นขอร้องมึงอย่าเพิ่งหลับ” ผมตกใจเอามือข้างที่ว่างจากการจับพวงมาลัยเขย่ามัน พร้อมกับเรียกแต่มันไม่ตอบสนองเลยครับ น้ำตาของผมไหลทันทีที่ได้ยินมันพูด และเห็นมันสลบไปต่อหน้าต่อตา
ผมขับแซงรถทุกคันที่อยู่ข้างหน้าแล้วมาจอดที่โรงพยาบาลในเวลาไม่นาน มันถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน หมอวิ่งกันวุ่นวายก่อนหายเข้าไปนานและไม่ออกมาซะที ผมโทรไปบอกเมย์ว่าไอ้นัทถึงโรงพยาบาลแล้วตอนนี้อยู่ในมือหมอเรียบร้อยไม่ต้องห่วง และโทรบอกไอ้คิม ไอ้ตินณ์ ไอ้อาร์มแล้วตอนนี้พวกมันมาที่โรงพยาบาลกันครบเลย แต่ผมยังไม่กล้าโทรบอกที่บ้านมัน รอให้หมอออกมาก่อนครับ
-------------To be Con. --------------[/color]
โฟมกับนัทขอพื้นที่ประมาณ 2-3 ตอนนะคะ
พยายามจะไม่ให้ยืดและเศร้าน้อยที่สุดค่ะ ^^
-
น่าสงสารนัทจัง
:mew4:
-
เฮ้ยยยยยย กำลังสงสารโฟมเลย..รู้ความจริงก็แอบดีใจแต่ก็ตกใจ นัทอย่าเป็นอะไรน๊า
-
สงสารโฟมอะ :o12:
-
"โฟมกับนัทขอพื้นที่ประมาณ 2-3 ตอนนะคะ
พยายามจะไม่ให้ยืดและเศร้าน้อยที่สุดค่ะ ^^"
แปลว่า? มันจบเศร้าใช่ม้ายย ม่ายยย :sad4:
นัท ไม่ได้เป็นแฟนกับ เมย์ งั้นแสดงว่าสองคนนี้ต้องคบกันเพื่อตบตาใครสักคน
อาจจะเป็นคนที่พุ่งมาแทงนัทก็ได้
-
อะไรเศร้าน้อย???
เศร้าติ๊ดเดียวใช่มั้ย???
เดี๋ยวก็เข้าใจกันใช่ม๊ายยยย :katai1:
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงง เกิดอะไรขึ้นนน
-
ไม่ๆๆๆ มันต้องไม่เศร้าจิ :sad4:
-
อะไรคือเส้าน้อยที่สุดดดดด นัทอย่าเปนไรน๊า :sad4:
-
หลายๆตอนก็ได้คนเขียน คนอ่านชอบ
-
กรี๊ดดดดดด นัทไำม่ได้เป็นแฟนกับเมย์ งั้นแล้วทำไมเล่นเป็นแฟนกันอะ แอร๊ยยยส์ ค้าง :ling1:
-
นัทอย่าตายนะ
-
นัทจะไม่เป็นไรใช่หม้ายยยยยยยยย :hao5:
-
เอ้ย.....นัทอย่าเป็นอะไรไปนะ
-
เงิบบ
-
พี่ตินณ์อย่างเท่
-
นัทอย่าทิ้งคนรักไปแบบนี้นะสงสารโฟนกะนัทอ่ะ รักแต่ไม่ยอมปริปากทั้งคู่แหล่ะ
-
แง้ ลงเอยด้วยดีนะ :hao5:
-
ว้ากกกกกก สนุกอ่าาาา :hao6: :hao6:
ชอบตินนนนนนนนนน :hao7:
-
สนุกมากมายเลยค่าาา
นัทอย่าเป็นไรนะ
-
นัทคงมีเหตุผล ขอให้นัทปลอดภัยก่อนนะ
-
:sad11: :sad11: :sad11:
-
โฟมนัทห้ามเศร้านะ :ling1:
-
นัทอย่าเป็นอะไรนะ แงๆๆๆๆ T^T
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมาก >w<
ตอนสุดท้ายแอบใจหวิว ๆ พิกล
-
จะเศร้ายังไงก็รับได้
ขอแค่นัทไม่ตายก็พอ :sad4:
-
โฟมห้ามเป็นไรนะ มาเคลียร์กันก่อนดิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากครับ พี่ติณน่ารักสุดๆ ^^" นัทอย่าเป็นอะไรไปนะ
-
:a5: ม่ายเอามาม่าน๊าาาาา...
-
มึงน่ะเมียกู ตอนนี่ 14
- Part Nat-
“ทำไมหมอยังไม่ออกมาอีกวะ กูใจจะขาดแล้ว”
“ใจเย็นๆไอ้โฟมเดี๋ยวหมอก็ออกมา ไอ้นัทต้องไม่เป็นไร”
“แต่หมอเข้าไปนานมากกูเห็นไอ้นัทเลือดไหลเยอะเลย กู...กู...”
“มึงทำดีที่สุดแล้ว... มันเป็นคนดียังไงมันก็ไม่เป็นไร”
“กูจะไปฆ่าคนที่มันทำไอ้นัท ไอ้ตินณ์มึงไปกับกูไหม”
“มันโดนจับแล้วและสภาพมันก็เละไม่เหลือสภาพเดิม ใจเย็นๆ มึงต้องมีสติเดี๋ยวไอ้นัทก็ฟื้น มันไม่เป็นไรมาก”
“มันหมดสติต่อหน้ากู กูกลัว ไอ้ตินณ์กูกลัว ..........กลัวไอ้นัทจะทิ้งกูไป”
“มันจะไม่มีวันทิ้งมึง จำไว้”
.
.
.
“โอ๊ย!!!.....” ผมร้องครางเบาๆตอนที่ขยับตัวแล้วรู้สึกเจ็บที่ข้างเอวมาก เมื่อผมรู้สึกตัวก็มองเห็นเพดานสีขาว และกลิ่นที่ไม่ชอบเลยครับจำได้ดีว่าเป็นกลิ่นของโรงพยาบาล เพราะตอนเด็กๆผมไม่ค่อยแข็งแรงเลยต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อย ผมลำดับเหตุการณ์ดูก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองโดนแทงแล้วไอ้โฟมบอกว่าจะพามาหาหมอ ครั้งสุดท้ายที่จำได้คือผมอยู่ในรถจากนั้นจำไม่ได้อีกเลย
“ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง” ผมได้ยินเสียงจากข้างๆหันไปมองเป็นไอ้ตินณ์ครับ ผมพยายามจะตอบมันแต่ไม่มีเสียง
“หิวน้ำไหม” มันถามผมอีกครั้ง ผมเลยพยักหน้าตอบ มันก็เดินมาหยิบน้ำที่หัวเตียงแล้วเทใส่แก้วเอาหลอดใส่แล้วก็จ่อมาที่ปากผม ผมดูดน้ำจากหลอดไปนิดนึงแล้วรู้สึกดีขึ้นคอไม่แห้งแล้ว
“ไอ้โฟมล่ะมันไปไหน”ผมถามไอ้ตินณ์เป็นประโยคแรกด้วยเสียงที่เบาครับ
“ลืมตาได้ก็ถามหากันเลยนะ ไม่ต้องห่วงมันเฝ้ามึงตลอดแหละ แต่เมื่อกี้หมอเขามาเรียกมันไปคุย เดี๋ยวก็คงมา” มันตอบผมยาวเลยครับที่นี้
“เจ็บแผลมากไหม ให้กูตามหมอรึป่าว” มันถามผมอีกครั้งครับ
“ไม่ต้องตาม ไม่เจ็บมากว่ะแค่หนามข่วน” ผมพอมีแรงเล่นมุขได้แล้วครับ
“เชี้ยเถอะ หนามมึงทำเพื่อนกูเกือบเป็นบ้า” มันด่าผม เสียงไม่ดังมากครับ
“เมื่อไหร่หมอจะให้กูกลับบ้านได้วะ อยู่ไม่อยากนอนที่นี่ กูไม่ชอบ” ผมถามมันอีกครับ เสียงเริ่มเบาลง เพราะผมรู้สึกว่าผมจะเจ็บท้องถ้าพูดเยอะ
“มึงเพิ่งฟื้นจะรีบไปไหน ไม่มีใครเขาอยากอยู่หรอกโรงพยาบาลน่ะ ถ้าไม่มีเมียเป็นหมอ” มันตอบผมหน้ากวนๆครับ
“มึงสลบไปหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวัน” ผมมองนาฬิกาตอนนี้ สองทุ่มแล้วครับ
“ไอ้โฟมมันเป็นห่วงมึงมากไม่ยอมกินข้าวกินปลานั่งเฝ้ามึงตลอด มันเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นความผิดมันที่ลงไปช่วยมึงไม่ทันทั้งที่เห็นเหตุการณ์” ผมได้ยินมันเล่าก็ยิ่งรู้สึกผิดครับ ผมทำผิดกับมันเยอะมากไม่รู้มันจะให้อภัยผมได้รึเปล่า
“ไม่ใช่ความผิดมันหรอก ความผิดกูเองแหละ” ผมบอกไอ้ตินณ์
“อืม กูรู้เรื่องทั้งหมดจากเมย์แล้ว แต่กูอยากให้มึงบอกมันเอง เมย์ยังไม่ได้เล่าให้มันฟัง” ไอ้ตินณ์บอกผมอีกครั้งตอนนี้มันเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆเตียงหลังจากเมื่อกี้มันยืนอยู่ครับ
“ เดี๋ยวกูเป็นคนเล่าให้มันฟังเอง”
“ยังไม่มีใครบอกที่บ้านมึงนะ กูกลัวเค้าตกใจแล้วรีบบินกลับมา” ครอบครัวผมไม่อยู่ครับ พ่อกับแม่ไปฮันนีมูนต่างประเทศรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้จำไม่ได้
“อืม!ไม่ต้องบอกหรอก กูหายแล้วขอบใจมาก”
“พวกไอ้อาร์มกับไอ้คิมไปซื้อข้าวเดี๋ยวมามันมาเฝ้ามึงตั้งแต่เมื่อวานยังไม่มีใครกลับห้องซักคน”
“เฮ้ย แล้วนอนกันยังไงวะ ห้องเล็กแค่นี้”
“ยังไม่มีใครนอนเลยวะ สงสัยคืนนี้หลับยาว”
“กูไม่เป็นไรแล้ว กลับไปนอนกันเถอะ”
“เออ มึงฟื้นแล้ว คืนนี้คงกลับ เดี๋ยวแบ่งกันเฝ้าอีกที”
แอ๊ด!!!......... ผมหันไปมองตามเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้น
“ไอ้นัท มึงฟื้นแล้วเหรอเป็นไงบ้าง เจ็บไหมหิวไหว” ไอ้โฟมเปิดประตูเข้ามาเห็นผมฟื้นเท่านั้นแหละถามเป็นชุดเลยครับ
“กูสบายดีหายแล้วไม่ต้องห่วง” ผมบอกมันครับไม่อยากให้มันเป็นกังวล ตอนนี้มันดูโทรมมาก สภาพเหมือนคนไม่ได้อาบน้ำ หนวดเคราเริ่มขึ้น ขอบตามันก็ดำ
“กูดีใจมากเลยที่มึงฟื้น กูกลัวว่ามึงจะไม่ฟื้นซะแล้ว” มันว่าพร้อมกับเสียงมันที่เริ่มสั่นๆ
“กูไม่ทิ้งมึงไว้หรอก กูยังไม่ได้บอกความจริงกับมึงเลย” ผมบอกมันเสียงเบาๆครับเริ่มเจ็บอีกแล้ว
“อืม กูจะรอฟังนะ แต่ตอนนี้ยังไม่ต้องพูด มึงพักผ่อนก่อน พูดมากๆเดี๋ยวสะเทือนแผล มึงรู้ไหมแผลมึงลึกมากหมอบอกว่าเฉียดจุดสำคัญไปนิดเดียวไม่งั้นมึงไม่ได้มาเห็นหน้าหล่อๆอย่างกูแล้ว” มันเล่ายาวเลยครับ
“กูไม่ทิ้งมึงหรอก” ผมย้ำให้มันฟังอีกครั้งครับ ผมบอกแล้วว่าจะไม่ทิ้งมันก็ต้องไม่ทิ้งแม้ว่าตอนที่ผมหลับไปผมจะฝันว่ามันโกรธผมที่โกหกมันเรื่องเป็นแฟนกับเมย์แล้วมันก็จะไปจากผม แต่ผมไม่ยอมพยายามอ้อนวอนมันทุกอย่างแม้กระทั้งลงไปกอดเข่ามันเพื่อหยุดมันไว้ แต่มันก็ไม่ยอมสนใจผมเลยพยายามจะไปให้ได้ ผมยื้อมันไว้จนมันยอมหันมามองผมที่กอดขามัน
แล้วมันก็บอกผมว่ามันเจ็บขนาดไหน ในตอนนั้นผมรับรู้ได้ถึงความเจ็บและความทรมานของมัน ผมรับปากมันว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องอย่างนี้อีก ผมให้สัญญากับมันไว้ในฝันเช่นกันว่าจะอยู่กับมันจะไม่ทิ้งมันไปพอผมให้สัญญาเสร็จ ผมก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผมตั้งใจไว้ว่าจะไม่มีทางทำให้มันเสียใจและทรมานเหมือนในฝันเด็ดขาด ผมนึกถึงความฝันก่อนจะหันไปมองประตูเพราะเห็นคนเปิดเข้ามา
“อ้าวฟื้นแล้วเหรอ” ไอ้อาร์ม ไอ้คิม แล้วก็เมย์เข้ามาพร้อมกันเลยครับ
“อืม หายแล้ว” ผมตอบมันครับ
“โม้นะมึง” ไอ้อาร์มมันว่าครับ
“นึกว่าตัวเอง เป็นไอรอนแมนรึไง ถึงเอาตัวไปให้มันจิ้มอ่ะ” ไอ้อาร์มยังว่าไม่เลิกครับ ผมหันไปมองเมย์ เมย์ยืนอยู่ข้างๆเตียงแต่หน้าซีดมาก
“นัทไม่เป็นไรหรอกเมย์ ไม่ต้องคิดมากนะ” ผมบอกเมย์เพื่อไม่ให้เมย์คลายความกังวล
“เมย์ขอโทษ ถ้าไม่ใช่เพราะเมย์เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ นัทคงไม่เจ็บตัว” เมย์โทษตัวเองอีกแล้วครับ
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ลืมมันซะทุกอย่างจบแล้วนะเมย์เดี๋ยวนัทก็หาย” ผมพูดพร้อมยิ้มให้เมย์อย่างจริงใจอีกครั้ง เมย์มองสบตาผมแล้วยิ้ม
“เมย์ขอบคุณสำหรับเรื่องทุกอย่างนะนัท เมย์จะไม่มีวันลืมเลย” เมย์พูดพร้อมกับจับมือผม ผมก็เอาบีบมือของเมย์เบาๆแล้วผมก็มองไปที่ไอ้โฟมตอนนี้มันหันหน้าไปที่หน้าต่างไม่ยอมมองหน้าผมเลยครับ
ผมคงต้องมีเรื่องคุยกับมันอีกยาว
“มากินข้าวกันดีกว่า จะได้แยกย้ายกันเนอะไอ้นัทจะได้พักผ่อน” เสียงไอ้อาร์มมันชวนทุกคนกินข้าวครับ
“เดี๋ยวกูป้อนนะ” ไอ้โฟมครับมันเอาชามข้าวต้มมาวางตรงหน้าผมแล้วทำท่าจะป้อน
“กูกินเองได้” ผมตอบมันไปแต่ก็หน้าแดงครับ เพราะเพื่อนทุกคนรวมทั้งเมย์หันมามองเป็นตาเดียวกันเลย เขินครับ
“เชี้ย มองกันทำไมกินกันไปสิกูจะป้อนคนป่วย” มันหันไปว่าเพื่อนแล้วตักข้าวขึ้นมาจ่อปากผมแล้วครับ ผมเลยต้องอ้าปากรับข้าวมัน
“มึงก็กินด้วยสิ” ผมชวนมันกินข้าวครับ มันเลยตักข้าวในถ้วยที่ผมกินขึ้นกินบ้างอย่างไม่รังเกียจ แล้วสลับป้อนมาให้ผมกินต่อช้อนคันเดียวกันเลย แต่ผมไม่ถือ
“กูว่าไม่นานคงหาย” ไอ้คิมครับตั้งแต่เห็นมันนี่เป็นประโยคแรกเลย
“กูก็ว่างั้นถ้าไม่เป็นโรคง่อยต่อนะ” ไอ้เชี้ยตินณ์ลูกคู่
“กูว่าโรคสำออยมากกว่าว่ะ” ไอ้อาร์มต่อเลยครับไม่มีใครเข้าข้างผมเลย
“ไม่เป็นไรกูเต็มใจทำให้” นอกจากมึงไอ้โฟม
หลังจากกินข้าวกันอิ่มแล้วคุยกันอีกซักพักจากนั้นก็ตกลงกันว่าใครจะอยู่ต่อใครจะกลับบ้าน ตอนแรกจะอยู่ต่อกันทุกคน แต่ผมไล่ให้มันกลับเพราะผมไม่เป็นไรมากแล้วมีไอ้โฟมคนเดียวก็พอแล้วครับ ผมรู้ว่าถึงผมไล่มันยังไงมันก็ไม่ไปตอนนี้เลยเหลือผมกับมันแค่สองคนอยู่ในห้อง
“นัทเช็ดตัวนะเดี๋ยวกูเช็ดให้” มันบอกผมครับ
“ไม่ต้องหรอกไปเรียกพยาบาลมาเช็ดเถอะ”
“ทำไมมึงรังเกียจไม่อยากให้กูแตะตัวเหรอ” มันว่ามาเสียงดังเลยครับ ผมไม่ได้รังเกียจมันแต่ผมเขินมันครับ ปกติเคยเช็ดให้แต่ตอนผมเมานี่จะมาเช็ดตอนที่ผมมีสติครบสมบูรณ์ผมก็เกิดความอายขึ้นมาสิครับ
“ป่าว ไม่รังเกียจ กูอาย”
“มึงจะอายอะไร กูไปเอาผ้าชุบน้ำก่อนเดี๋ยวมา” มันเดินหายไปในห้องน้ำซักพักก็ออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วก็กะละมังใส่น้ำ
“มากูถอดเสื้อให้” มันบอกผมพร้อมกับเริ่มถอดเสื้อครับ ตอนนี้ผมหน้าแดงมากแล้วครับ
“กางเกงด้วย” มันบอกมาอีกครับ
“กางเกงไม่ต้องถอด” ผมบอกมันครับถ้าให้ถอดด้วยผมแกล้งตายดีกว่า อายมาก
“เออ ตามใจมึง” มันว่าแค่นั้นแล้วเริ่มลงมือเช็ดตัวให้ผม จากหน้าลงไปที่ตัวแล้วเว้นช่วงแผลไว้ครับ จากนั้นก็ปลดเชือกผูกกางเกงผมจะจับมือมันให้หยุดแต่ไม่มีแรง มันก็ล้วงมือเอาผ้าเข้าไปเช็ดในกางเกง จากนั้นก็ให้ผมนอนตะแคงแล้วเช็ดหลังกับขา กว่าจะเสร็จหน้าผมแดงแล้วแดงอีกครับ อายสุดๆ
“เสร็จแล้วทาแป้งแล้วนอนหลับนะ” มันบอกผมพร้อมยกกะละมังเข้าห้องน้ำ หายไปซักพักมันก็ออกมาแล้วกดปิดไฟ
จากนั้นมันเดินไปหยิบชุดของมันจากกระเป๋า แล้วเข้าไปอาบน้ำมันเอาชุดมาเมื่อไหร่ไม่รู้ครับ ไม่นานมันก็อาบน้ำเสร็จออกมาผมยังไม่ง่วงเลยครับคงนอนนานไปหน่อยเลยไม่ง่วง
“มึงหลับยัง”ผมลองเรียกมันดู หลังจากมันนอนที่โซฟาได้ซักพักแล้วครับ
“ยังมีไร” มันตอบผมมาเสียงไม่งัวเงียครับ แปลว่ายังไม่หลับ
"กูเล่าอะไรให้ฟังเอาไหม"
“อืมเล่ามาสิ” มันอนุญาตผมเลยเริ่มเล่าครับ
“เมื่อนานมาแล้ว มีเด็กคนหนึ่งเป็นคนขี้โรคไม่สบายบ่อยเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น จนเด็กคนนั้นไม่ค่อยมีเพื่อนและตัวก็เล็กกว่าคนอายุเท่ากัน แต่เด็กคนนั้นก็อยากแข็งแรงอยากมีเพื่อนเขาเลยพยายามกินนมจะได้แข็งแรงและออกกำลังกายบ่อยๆจนสามารถเข้าเรียนม.ต้นได้ เด็กคนนั้นได้เรียนในโรงเรียนเหมือนคนอื่นๆซะทีแต่ก็ยังไม่มีเพื่อน
จนวันนึงมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักมาทักและจากนั้นเด็กคนนั้นก็กลายเป็นเพื่อนกับเด็กผู้หญิงคนนั้น เขามีเพื่อนเพียงคนเดียวจนจบม.ต้นและเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาก็ต้องย้ายโรงเรียนตอนเข้าม.ปลายไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วน
เด็กคนนั้นก็เสียใจที่ต่อไปนี้จะไม่มีเพื่อนอีกแล้ว เขาจึงตัดสินใจขอพ่อกับแม่ย้ายโรงเรียนบ้างเพื่อไปเริ่มเรียนม.ปลายที่โรงเรียนแห่งใหม่พอเข้ามาเรียน เขาก็เริ่มมีเพื่อนแต่เพื่อนก็ชอบใช้เขาทำงานและแกล้งสารพัดแต่เขาก็ไม่เคยว่าเพราะอยากมีเพื่อน ทั้งๆที่รู้ว่าโดนหลอกใช้อยู่
แล้วก็มีเพื่อนในห้องคนหนึ่งได้หยิบยื่นน้ำใจให้เขา เขาก็รีบรับมันไว้ทันที จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เป็นเหมือนเพื่อนคนสำคัญเพียงคนเดียวของเค้า ไม่ว่าจะทำอะไรเค้าก็คิดถึงเพื่อนคนนี้เสมอ เขาเริ่มเรียนวิชาการต่อสู้ ป้องกันตัวพร้อมกับเพื่อน จากคนที่เคยอ่อนแอ ปัจจุบันแข็งแรงและเข้มแข็งขึ้นมาได้เพราะมีเพื่อนแท้คนนี้”
ผมเล่าไปเรื่อยๆไม่รู้ว่ามันหลับไปรึยัง ตอนผมเล่าผมหลับตาแล้วเล่าไปด้วย เมื่อลองลืมตาดูปรากฏว่ามันมานั่งข้างเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทำผมตกใจหมดเลย
“แล้วไงต่อเหรอ”มันถามผมเสียงนุ่มมาก
“แต่ความรู้สึกของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะผู้ชายคนนั้นเข้ามาดูแลเขาดีมาก จากที่คิดว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทกลับไม่ใช่เขาหวงเพื่อนคนนี้ ไม่อยากให้ไปทำดีอย่างนี้กับใครอยากให้ดูแลเขาแค่คนเดียว แต่เขาก็ไม่รู้ความรู้สึกของผู้ชายคนนั้นเลย และด้วยการที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาเลยไม่กล้าบอกออกไป ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้กับตัวเองมาเกือบ 6 ปีแม้จะมีเวลาอยู่ด้วยกัน ได้ใกล้ชิดกันมากแค่ไหนแต่ก็เหมือนไกลเพราะการที่เขาไม่รู้ใจของผู้ชายคนนั้นเลย” ไอ้โฟมมันเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วบีบเบาๆครับ
“กูก็อยากรู้ความรู้สึกของมึง” มันพูดออกมาครับ ผมมองตามันในความมืด แม้จะปิดไฟไปแล้วแต่มีแสงจากหน้าต่างเข้ามาทำให้เห็นหน้ามันชัดเจนครับ
“รู้ได้ไงว่ากูเล่าถึงใครอยู่” ผมลองถามมันดู
“ถ้าเป็นเรื่องของมึง กูสนใจและใส่ใจเสมอ แล้วมึงรู้สึกยังไงกับกูยังไม่บอกกูเลยนะ”
“กู...กูรักมึงมานานแล้ว”ผมพูดออกไปครับ ตอนนี้หน้าเริ่มแดงมากแล้วไม่กล้าสบตามันเลย
“กูรักมึงมากกว่า” มันบอกผมพร้อมกับโน้มตัวเข้ามากอด
“มึงคิดว่าที่กูทำทั้งหมดนี่เพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะรักกูไม่ทำเด็ดขาด” มันพูดอีกครั้งครับ
“กูไม่รู้กูไม่เคยรักใคร กูรอมึงพูดมาตลอดแต่มึงไม่เคยพูดเลย กูรอจนหมดหวัง” ผมบอกมันออกไปถึงความรู้สึกของตัวเองครับ
“กูก็รอมึงกูกลัวจะเสียมึงไป” มันเงยหน้าขึ้นมาบอกผมอีกครั้งครับ
“นัท...ขอจูบหน่อยได้ไหม”อยู่ๆมันก็ขอหน้าด้านๆเลยครับ
“...ไม่ต้องถามได้ไหม” ผมอายไม่รู้จะต้องทำอย่างไรพอพูดจบ มันก้มหน้าลงมาเอาปากมันประกบปากผมทันที
“อึ๊ก..พอหายใจไม่ออก” ผมบอกมันครับ มันจูบนานและเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ติดไว้ก่อนนะ แผลหายเมื่อไหร่ขอจัดหนัก” มันบอกเบาๆพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ แต่ใครบอกว่าจะให้มันคิดเอาเอง
“กูยังมีอีกเรื่องจะสารภาพ” ผมตัดสินใจจะเล่าให้มันฟังครับ
“อืม เล่ามาสิกูรอฟังอยู่” มันตอบผม มือมันก็ยังกุมมือผมไว้
----------- To be Con. -----------[/color]
ขออภัยในข้อผิดพลาด
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด ถ้ามีคำผิดช่วยบอกด้วยนะคะ
จะกลับมาแก้ให้ภายหลังค่ะ
พอดีคนเขียนมีสอบเช้าพรุ่งนี้เลย ตรวจไม่ทันจร้า
-
โอ๊ะ....สารภาพรักกันแล้ว คริๆๆ ดีใจที่นัทไม่ได้เป็นอะไร
-
น้องนัท จะสารภาพเรื่องอะไรต่อจ๊ะ >.<
-
นัทต้องช่วยเมย์ แน่ๆ แต่ยังไม่รู้เรื่องอะไร ที่ยอมเป็นแฟนหลอกๆกับเมย์ อิอิ แต่ตอนนี้ก็เริ่มคลี่คลายแล้ว รอตอนต่อไปจ้า :impress2:
-
โอ๊ย! คนเขียนอ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
ถ้าจะตัดแบบนี้ก็กระโดดถีบหนูเถอะค่ะ :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ตัดฉับ สงสัยกรรไกรคม
เขาสารภาพรักกันแล้ว
กำลังจะสารภาพเรื่องเมย์ ตัดตอน ค้าง
-
:o8: :o8:
-
สารภาพเรื่องเมย์รึเปล่า ??
คนแต่งปล่อยให้ค้างง่ะ 55
-
นัทช่วยเมย์เพราะอะไรหนอ รอนัทมาเล่าต่อ
-
ค้างมาก :hao5: :hao5:
-
ค้างอ่าาาา
:ling1: :ling1: :ling1:
-
:a5:
คนเขียนคะ บอกได้คำเดียวเลยค่ะว่า ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:
-
ขอกริ๊ดดังๆสักที คู่นี้........มันลึกซึ้ง!!!!!!!!!
:katai1: :m3:
-
ค้าง TT_TT
รออยู่นะค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ :mew1:
-
แสดงว่าเมย์เคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กของนัทใช่เปล่า :mew3:
-
ดีใจที่นัทปลิดภัย
รอสิ่งที่นัทสารภาพน้า :mew6:
-
รอตอนต่อไป... สนุกค่ะ
:L2: :L2:
-
ห๊ะ ใครว่าตอนนี้สั้นไป
อ่าวไม่มี :hao7:
คนแต่มโนเอง นอนดีกว่า
-
:ruready ค้างเติ่ง!!
-
ในที่สุดก็ได้รู้ความจริงทั้งสองคน
-
:katai2-1:ว้าวเรื่องของนัทกับโฟม
-
ว้าว............ไม่ได้มาอ่าน 1-2 วัน น้องเอาเรื่่อง นัท-โฟม มาลง
น่ารักมาก เข้าใขความรู้สึกนะที่หากการเอื้อนเอ่ยคำว่ารัก แต่กลับเป็นการ
บั่นทอนความสัมพันธ์ลงแทน คงทนไม่ได้
แต่ก็ดีแล้วที่ตอนนี้ได้บอกมันออกไป แถมยังใจตรงกันอีกต่างหาก
นัทหายเร็วๆนะ
ปล.คิดถึง ติณ-พรต คนเขียนด้วย อิอิ :mew1:
-
“กูยังมีอีกเรื่องจะสารภาพ”
"กูเป็นรุกวะ.." :z1: :laugh: :a5: o22
-
นัทจะสารภาพเรื่องอะไร โฟมฟังแล้วจะเกิดอะไรขึ้น รออยู่จ้า
-
“กูยังมีอีกเรื่องจะสารภาพ”
"กูเป็นรุกวะ.." :z1: :laugh: :a5: o22
555+ ชอบอ่ะคะ
เห็นแล้วนั่งขำนานมาก
แต่งต่อไม่ถูกเลย ขอยืมมาใช้ได้ไหมค่ะ :hao6:
-
สนุกมากครับ
รอติดตามอยู่น่ะครับ
น่ารักทุกคู่เลย สนุกมากๆ ครับ
-
วันนี้จะมาอัพใช่มั้ย
*ปูเสื่อรอ*
:katai3: :katai3: :katai3:
-
โฟมหน้าบานแล้วเนี่ยย
สารภาพอีกรเรื่องคงเป็นเรื่องแฟนๆหลอกๆกับเมย์อะป่าวอะ
ยังงี้โฟมก็ยิ่งหน้าบานไปใหญ่เลยนะเนี่ยย
-
มึงน่ะเมียกู...ตอนที่ 15
“อืม เล่ามาสิกูรอฟังอยู่” มันตอบผม มือมันก็ยังกุมมือผมไว้
“กูกับเมย์ไม่ได้เป็นแฟนกัน”
“มึงบอกกูแล้ว” มันบอกผมเสียงนุ่มๆเบาๆครับ
ไม่ค่อยเคยได้ยินมันพูดเสียงแบบนี้เท่าไหร่
“ กูกับเมย์เป็นเพื่อนกัน เมย์เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวขอกูตอนม.ต้น
แต่ย้ายไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนทำให้กูกับเมย์ไม่ค่อยได้เจอกัน
มีโทรคุยกันบ้างแต่ไม่เคยเจอกันเลยตั้งแต่จบม.ต้นไปจนกูมาเจอเมย์ที่นี่อีกครั้ง
แต่คณะพยาบาลกับวิศวะอยู่ไกลกันทำให้ไม่เคยได้เจอเท่าไหร่
มึงเลยไม่เคยเห็นกูกับเมย์คุยกันมาก่อน กูไม่ได้คิดอะไรกับเมย์เกินกว่าความเป็นเพื่อน
แม้ว่าเมย์จะมีความรู้สึกดีๆให้กับกู แต่กูบอกเมย์แล้วว่ากูมีคนที่กูรักอยู่แล้ว
และเมย์ก็รู้ด้วยว่าเป็นใคร
มีวันหนึ่งเมย์โทรมาปรึกษากูว่ามีคนโรคจิตคอยสะกดรอยตามตลอด
ตั้งแต่ได้ตำแหน่งดาวคณะและไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เมย์ไม่ไว้ใจใครเลยมาปรึกษากู
กูกับเมย์ก็พยายามสังเกตแต่ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร เลยตกลงว่าจะแกล้งคบกันเป็นแฟน
เพราะถ้าไอ้โรคจิตที่ตามเมย์รู้ว่าเมย์มีแฟนแล้วจะได้เลิกตามซะที
และกูก็อยากรู้ใจใครบางคนว่าจะหวงกูแบบที่กูหวงเขาบ้างรึเปล่า
เรียกว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย”
ผมหยุดเล่าแล้วมองหน้ามัน มันหันมาทำตาดุใส่ผมครับ
“มึงขยันหาเรื่องใส่ตัวเนอะ” มันว่าผมครับ
“กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้” ผมแก้ตัวไป
“เออๆ เล่าต่อดิ๊” มันเร่งผมครับ
“พอกูคบกับเมย์ได้ซักพัก กูก็เริ่มรู้ใจใครบางคนว่ารู้สึกยังไงกับกู
จากที่ปกติไม่เคยแสดงอาการหวงกูกับผู้หญิงคนไหนเลย
แต่กับเมย์แม้ช่วงแรกๆจะยังเหมือนเดิม แต่ต่อมาก็ไม่ยอมคุยกับกูเวลาที่กูอยู่กับเมย์ซะงั้น
แถมหงุดหงิดใส่กูอีกนะ ปกติเคยอารมณ์เสียใส่กูซะที่ไหน
จนนานเข้ากูเลยรู้ว่ามึงต้องคิดไม่ต่างจากกู แต่ตอนนั้นกูก็เลิกไม่ได้
และไม่อยากบอกมึงให้มึงต้องเป็นห่วง กูรู้ว่าถ้าบอกมึงไป มึงต้องให้กูเลิกแน่ๆ
แต่กูก็ยังห่วงเมย์ ยังไงเมย์ก็เป็นเพื่อนที่ดีของกู
แล้วระยะหลังมาเมย์ได้รับโทรศัพท์แปลกๆ โทรเข้ามาแล้วก็ไม่พูด
บางทีก็ได้เมลล์เป็นรูปของเดี่ยวเมย์ หรือรูปเมย์กับกูอยู่ด้วยกัน
จนวันก่อนเกิดเรื่อง ที่เราไปสะพานพุทธ
เมย์ได้รับโทรศัพท์โทรมาขู่ว่าให้เลิกกับกูซะไม่งั้นมันจะทำอะไรที่เมย์คิดไม่ถึง
แล้วมันก็ส่งจดหมาย เป็นรูปกูกับเมย์ที่ถูกมีดกรีด
แล้วก็มีลอยเลือดหยดเต็มรูปมาให้ เมย์ตกใจเลยโทรตามกูมาที่บ้านเพื่อปรึกษา
กูกำลังคิดจะไปแจ้งความ แต่เมย์ดันรถเสียแล้วก็เกิดเรื่องตามที่มึงเห็น”
ผมเล่าไปก็มองหน้ามันไปด้วย หน้ามันแสดงได้หลายอารมณ์ครับ
จากยิ้ม เป็นเรียบเฉย แล้วก็มาเหมือนโกรธ แล้วก็กลับเป็นปกติ ตลกดี
“ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีก มันอันตราย กูเป็นห่วง” มันบอกผมเสียงนิ่งมากครับ
“อืมกูคงไม่ทำแล้ว แต่เมย์เป็นเพื่อนกู ยังไงก็ต้องช่วย”
“มึงก็มาปรึกษากูสิ มึงมีกูไว้ทำไม มึงไม่รู้รึไงว่าตอนที่มึงโดนมันเอามีดเสียบ
หัวใจกูแทบจะหยุดเต้น กูมีมึงแค่คนเดียวถ้ามึงทิ้งกูไปแล้วกูจะอยู่ยังไง
มึงมีชีวิตเดียวนะ ใครก็มาแทนมึงไม่ได้”
มันพูดพร้อมกับโน้มตัวลงมากอดตัวผมไว้ครับ
“กูขอโทษ ต่อไปนี้กูจะบอกมึงทุกเรื่อง จะปรึกษามึงก่อน”
“มึงมันชอบทำให้กูห่วง” มันยังว่าผมไม่เลิกครับ
“ อืม กูไม่ทำแล้วนะ ยกโทษให้กูได้ไหม” ผมขอโทษมันครับ
“กูไม่เคยโกรธมึงซักครั้ง”
“ขอบคุณนะ”
“งั้นถ้ามึงไม่ใช่แฟนเมย์ ต่อไปนี้กูถือว่ามึงเป็นแฟนกูนะ”
ไอ้โฟมมันเริ่มโมเมแล้วครับ
“ กูบอกตอนไหนว่าจะเป็นแฟนมึง”
“ไม่รู้สิ แต่กูจะให้เป็น”
“มึงติดนิสัยไอ้ตินณ์มาป่าววะ ชอบบังคับคนอื่นเนี๊ยะ” ผมว่ามันไปครับ
“เออ แล้วตกลงเป็นไหม” มันถามผมอีกครั้งครับ
“...” ผมกำลังคิด
“เป็นนะกูรอมึงมาตั้ง 6 ปีแล้ว”
“งั้นรอต่ออีกหน่อยเนอะ เรียนจบค่อยเป็น” ผมต่อรองมันไปครับ
“ อย่ากวนตรีนครับนัท เป็นแฟนกูซะดีๆ กูจะได้หึงมึงได้ซะที”
“อ่าวมึงต้องการเป็นแฟนกูเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ” ผมถามมันอีกครั้ง
“ หึหึ ยังมีเรื่องที่อยู่ในหัวกูอีกเยอะ เดี๋ยวจะค่อยๆบอก
โทษฐานที่ทำให้กูวุ่นวายใจมานานหลายปี”
มันว่าพร้อมกับส่งสายตาที่ไม่หน้าไว้วางใจมาให้ผมครับ
“มึงจะขอกูเป็นแฟนทั้งที กูอยากได้แบบโรแมนติกอ่ะ ไม่ใช่ในโรงพยาบาล”
ผมบอกความจริงมันไปครับ
“ขอที่ไหนไม่สำคัญ มันอยู่ที่ใจกูที่มีแต่มึง ถ้าขอมึงแบบโรแมนติก
แต่อีกไม่กี่วันกูก็ทำอย่างเดียวกันกับคนอื่นมึงเอาไหม” มันถามผมหน้าตายมาก
“ไม่เอา มึงเป็นแฟนกูแล้วจะไปขอคนอื่นเป็นแฟนอีกได้ไง” ผมว่ามันไปครับ
“แสดงว่ามึงยอมเป็นแฟนกูแล้วดิ”
“อืม” ผมตอบมันไปเบาๆ ก็มันเขินนิครับ
“ดีใจที่สุดเลยว่ะ ในที่สุดแผนการกูก็สำเร็จซะที”
มันพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มกว้างมากๆเลยครับ
แต่ เอ๊ะมันว่าแผนการ แล้วแผนการอะไรของมัน
“แผนการอะไรของมึงวะ” ผมถามมันครับ
“ห๊ะ...ป่าวไม่มีหูฝาดแล้วมึง”
“อย่าให้กูจับได้แล้วกัน”
“ครับๆ นอนนะ เดี๋ยวแผลหายช้ากูลงแดงตายพอดี”
“แม่ง” ผมว่ามันไปครับ
“กระเทิบหน่อยดิ กูนอนด้วย โซฟาแข็งนอนไม่หลับ”
มันให้ผมกระเทิบแล้วจะขึ้นมานอนเตียงคนป่วยนี่นะ
“เตียงคนป่วยนะมึง”
“เออ เร็วๆ กูจะรีบนอนรีบตื่น เดี๋ยวเช้า พยาบาลมาดุ”
“เออ” ผมกระเทิบให้มันขึ้นมานอนข้างๆครับ
มันปีนเตียงขึ้นมานอนข้างๆผม แล้วผมก็นอนมองหน้ามันเรื่อยๆ
จนรู้สึกง่วงแล้วก็หลับครับ
“เฮ้ยๆ มึงขึ้นไปนอนทำไมบนนั้นวะ มดกัดกูแล้ว”
ผมค่อยๆลืมตาตื่นได้ยินเสียงไอ้อาร์มมันมาเอะอะครับ
“มึงมาทำไมแต่เช้าวะ” ไอ้โฟม มันถามไอ้อาร์มเสียงงัวเงียยังไม่ตื่นดีครับ
“กูก็เป็นห่วงเพื่อนกูบ้างสิว่า จะโดนมึงทำอะไรรึเปล่า” ไอ้อาร์มมันว่าอีกครับ
ผมมองไปเห็นไอ้คิม ไอ้พรต ไอ้ตินณ์ ไอ้นาว ไอ้มายด์แล้วก็ไอ้ฟิกซ์
มากันครบเลยครับ มองนาฬิกาเพิ่งจะ 7 โมงเช้าแห่มากันแล้ว
“มากันทำไมแต่เช้าวะ” ผมถามไปลอยๆครับ
“กูก็ห่วงมึงบ้างเถอะ” ไอ้ตินณ์เป็นคนตอบครับ
“แล้วเป็นไงบ้างวะ ยังเจ็บแผลมากไหม” ไอ้คิมเดินมาถามผมครับ
“เจ็บกว่าเมื่อวานวะ สงสัยแผลระบม” ผมตอบมันไปครับ
“หวัดดีครับพี่นัท นี่ของเยี่ยมจากพวกผม หายไวๆนะ”
ไอ้นาวเป็นคนเดินเอากระเช้ามาวางไว้ที่โต๊ะครับ
ไอ้อาร์มเดินไปดูว่ามีอะไรแล้วหยิบขึ้นมาปอกใส่จาน เป็นผลไม้ครับ
“ไอ้โฟม หมอบอกทะลุกระเพาะป่าววะ ถ้าทะลุคงกินไม่ได้เดี๋ยวกูกินเอง”
ไอ้อาร์มถามไอ้โฟมเสียงดังเลยครับ
“สัส แช่งกูนะมึง ใครเอามันมาด้วยวะ พามันกลับไปเลย” ผมบ่นมันไปเบาๆครับ
จากนั้นไอ้โฟมก็บอกให้ผมแปรงฟันแล้วปิดผ้าม่านเช็ดตัวครับ
ได้เวลาอายอีกแล้วครับ
หลังจากเช็ดตัวเสร็จก็กินข้าวกินยา
แล้วคุยกันนิดหน่อยก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์แล้วผมก็หลับไปอีกรอบ
ตื่นมาอีกครั้งเจอแต่ไอ้โฟม กับเมย์ครับไม่รู้ว่ามาถึงเมื่อไหร่
“นัทตื่นแล้วเหรอ” เมย์หันมาเห็นผมพอดีเลยเอ่ยทัก
“อืม นอนนานแล้วเบื่อเลยตื่น” ผมตอบเมย์ยิ้มๆครับ
“เมย์มานานรึยังครับ”
“ซักพักแล้วล่ะ ว่าจะกลับแต่นัทตื่นพอดีเลยอยู่คุยก่อนดีกว่า”
เมย์บอกผมก่อนจะลุกจากโซฟาเดินมานั่งเก้าอี้ข้างเตียงครับ
“งั้นกูลงไปซื้อของข้างล่างก่อนนะ คุยกันไปก่อน” ไอ้โฟมบอกผมพร้อมเตรียมตัวจะลุก
“ไม่อยู่ก่อนเหรอ เดี๋ยวค่อยลงไปซื้อ” ผมบอกมันไป
“อืมได้” มันตอบผมก่อนเดินมานั่งที่เดิมครับ
“ตอนนี้เข้าใจกันแล้วเหรอ” เมย์ถามผมออกมาครับ
“อืม”
“งั้นแฟนอย่างเมย์ก็หมดหน้าที่แล้วสิ” เมย์พูดยิ้มๆ
ผมรู้ว่าเมย์คิดกับผมมากกว่าเพื่อนแต่ผมเลือกที่จะรักเมย์แบบเพื่อนเท่านั้นครับ
มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เพราะผมให้ใจกับคนอื่นไปแล้ว และเมย์ก็เข้าใจดี
“โฟมเมย์ขอโทษนะที่ยืมตัวนัทมาโดยไม่ได้ขอก่อน ไม่โกรธเมย์นะ”
เมย์หันไปพูดกับไปโฟม
“อืมไม่เป็นไร แต่ครั้งหน้าไม่ให้แล้วนะ” มันตอบออกมาเสียงนิ่งๆครับ
“จร้าไม่กล้าแล้ว แค่นี้นัทก็เกือบตาย เพราะเสียงเลือดมาก
ตอนนั้นวิชาพยาบาลของเมย์ก็ไม่ได้ช่วยอะไรนัทได้เลย
เมย์มัวแต่ตกใจจนลืมไปหมด เมย์ขอโทษนะนัท” เมย์ขอโทษผมอีกแล้วครับ
“บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร เราเพื่อนกันนะเมย์” ผมตอบพร้อมจ้องตาเมย์
“ขอบคุณมากๆเลย”เมย์บอกเสียงสั่นๆพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลครับ
“ไม่เอาน่าเมย์ ไม่ร้องนะครับ นัทปลอดภัยแล้วไง”
“ตอนนั้นเมย์กลัวจริงๆนะ กลัวนัทจะจากเมย์ไป
นัทเป็นเพื่อนที่ดีกับเมย์มากที่สุดเลย” เมย์พูดไปก็ร้องไห้ไปครับ ไอ้โฟมก็นั่งมองห่างๆ
“อย่าร้องเลย เรื่องมันผ่านมาแล้ว แล้วไอ้โรคจิตนั่นเป็นไงบ้างล่ะ”
ผมปลอบเมย์พร้อมถามถึงไอ้โรคจิตครับ
“มันเป็นคนในม.นั่นแหละ บอกว่าเห็นเมย์ตอนประกวดดาวคณะแล้วชอบมาก
ตามเมย์ทุกวันตำรวจก็ไปค้นที่ห้องพักเจอรูปเมย์แปะเต็มห้องมันเลยอ่ะ
แต่ตอนนี้มันก็อยู่โรงพยาบาลเหมือนกันโดนโฟมซ้อมไปหนักมาก
แต่ตำรวจคุมตัวอยู่ คิดว่าคงติดคุกนานอยู่แหละ เพราะโดนหลายคดี
น่ากลัวมากๆเลยเนอะคนโรคจิตพวกนี้
เมย์บอกแม่แล้ว แม่เลยบอกว่าจะจ้างคนมาคอยดูแลเมย์แต่ไม่รู้จะดีรึเปล่า
แม่ฝากขอบคุณนัทมาด้วยนะ ท่านมาเยี่ยมแล้วแต่นัทยังไม่ฟื้น
ท่านเลยกลับไปก่อนแล้วมีงานด่วนไปเชียงใหม่พอดีเลยยังไม่ได้มาเยี่ยมอีก”
เมย์เล่ายาวไม่หยุดเลยครับ
“ฝากขอบคุณท่านด้วย บอกนัทหายแล้วไม่ต้องมาเยี่ยมหรอก”
“กูไปข้างล่างได้ยังจะได้ให้เมย์อยู่เป็นเพื่อนก่อน เดี๋ยวกูรีบขึ้นมา” ไอ้โฟมถามขึ้นมาครับ
“อืมไปเถอะ เอาไอติมมาฝากกูด้วยนะ” ผมตอบมันไปครับ
“มึงป่วยอยู่อย่าลืม” มันพูดก่อนเปิดประตูออกไปครับ
“ขอบคุณนะโฟม” เมย์พูดขอบคุณก่อนที่มันจะปิดประตูครับ
“ตอนนี้เมย์ก็ไม่ต้องเป็นห่วงนัทแล้วสิ ว่าจะไม่มีเพื่อน
เพราะตอนนี้นัทมีทั้งเพื่อนที่ดีและคนที่ดูแลนัทได้” เมย์เอ่ยออกมาเบาๆครับ
“ไม่ต้องห่วงนัทหรอก ห่วงตัวเองเถอะหาใครดูแลซักที เอาให้ดีกว่านัทนะ” ผมว่าเมย์ล้อๆครับ
“ย่ะ เมย์จะไปหาได้ที่ไหนน้า”
“ไอ้อาร์มไหม หรือไอ้คิมเดี๋ยวนัทแนะนำให้
แต่ไอ้ตินณ์ไม่ได้แล้วนะมันไม่โสด” ผมถามเมย์เล่นๆครับ
“จริงเหรอ เมย์ว่าจะลองจีบตินณ์ดูซะหน่อย
แห้วตั้งแต่ยังไม่เริ่มอีกแล้วสิ” ผมรู้ว่าเมย์พูดเล่นครับ
“อย่าๆ คนนี้ไม่ได้ เด็กมันแรง แถมมันหลงเด็กมันมาก”
“ขนาดนั้นเลย”
“ถ้าเห็นเองจะรู้ครับ” ผมพูดแค่นั้น
แล้วคุยกันอีกซักพักไอ้โฟมก็กลับมา เมย์เลยขอตัวกลับบ้าน
“ไอ้พวกนั้นกลับไปนานยัง” ผมถามไอ้โฟม ถึงเพื่อนที่เหลือกับพวกไอ้พรต
“ตอน 11 โมง”
“มึงไม่ไปเรียนรึไง” ผมถามมันครับ
“ไม่ไป ไปแล้วใครเฝ้ามึง”
“ไม่ต้องเฝ้าก็ได้พยาบาลก็มี อีกไม่กี่วันกูกลับบ้านได้แล้วนี่”
“กูอยากเฝ้า แล้วกลับไปมึงไปอยู่ห้องกูนะ
หรือให้กูไปอยู่กับมึงก็ได้จะได้มีคนดูแล” มันพูดหน้าตายมากครับ
“เออ ตามใจมึงแล้วกัน” ขี้เกียจเถียงมันครับ
“ มากินข้าวกลางวันได้แล้ว จะได้กินยา
ถ้าไม่หายซะทีกูจะจับฉีดยาเองเลย” มันว่าครับ
“สัส” ด่ามันไป ชอบพูด2แง่ 2ง่าม ให้กูหน้าขึ้นสีตลอด
ผมนอนอยู่โรงพยาบาล 1 อาทิตย์ครับ
ไอ้โฟมก็ลายาวเลยอยู่เฝ้าผมตอนนี้ผมอาการดีขึ้นแล้วใกล้จะหายแล้ว
มีเจ็บแผลบ้างเวลาขยับตัวแต่ไอ้โฟมก็คอยพยุงตลอดครับ
ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ตอนนี้มีมันมาเป็นคนดูแล
และหวังว่ามันจะดีกับผมอย่างนี้คนเดียวตลอดนะ
ผมว่าถ้าเรารักใครซักคนเราจะรู้สึกกังวลและคิดแทนอีกคนเสมอว่าเขาจะรู้สึกอย่างนั้น
รู้สึกอย่างนี้จนเราลืมที่จะถามว่าเขารู้สึกอย่างไร
เหมือนผมกับไอ้โฟมที่ต้องเสียเวลาอยู่นานกว่าจะรู้ใจกัน
ผมก็คอยแต่คิดว่ามันไม่ได้รักผม ที่ทำให้ทุกอย่างเพราะเป็นเพื่อนสนิท
และมันเห็นว่าผมไม่มีเพื่อนคนอื่นจนกลายเป็นความเคยชิน
จนผมคิดล้อเล่นกับความรู้สึกมันโดยการแกล้งเป็นแฟนกันเมย์แม้ว่าจะช่วยเมย์
ผมก็ยังหวังจะทดสอบความรู้สึกมันด้วย แต่โชคดีที่มันให้อภัยผม
ตัวมันเองก็คิดว่าผมไม่รัก กลัวจะสูญเสียความเป็นเพื่อนถ้าบอกความรู้สึกของมันออกมา
ทำให้ทั้งผมและมันไม่เข้าใจกันซะที ดังนั้นถ้ามีความรักที่มั่นคงกับใครซักคน
ผมว่ามันคุ้มที่จะเสี่ยงบอกความรู้สึกออกมา
ถ้าโชคดีใจตรงกันก็จะได้มีความสุข
แต่ถ้าใจไม่ตรงกันเราก็จะได้ตัดใจเพื่อเริ่มต้นใหม่กับคนที่ใช่
แต่อย่าเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นเหมือนผมนะครับ
เพราะนอกจากจะทำให้อีกคนเสียใจโดยไม่รู้ตัวแล้ว
อาจจะไม่โชคดีได้รับการให้อภัยเหมือนผมก็ได้
จบ.........
หรือป่าว???
-------------- To be Con.--------------
ตอนหน้า อยากให้ใครเป็นคนเล่าเอ่ย...
ขอโทษค่ะที่อัพช้า เพราะเมจิกเผลอหลับ :t3:
เบลอกับการสอบสุดๆ
ปล.เอาสารบัญลงให้แล้วนะคะ
เหมือนว่าจะมีหลายตอนแต่จริงๆมีแค่ 15 อิอิ
-
คู่โฟมนัท โอเคแล้ว
อยากได้คู่ติณณ์พรต
แล้วให้พรตเล่าอีก
ชอบคู่หลักมากๆ
-
ตินณ์กะพรต รออยู่ค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลย รอๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
ขอติณณ์พรต
-
น่ารักเน๊อะ :L2:
-
ตอนหน้าอยากให้พรตเล่าบ้างค่ะ >.<
ขอบคุณนะคะ
:mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
เค้ารอติณณ์พรตอยู่น้าาาา
-
คู่ไหนก็ได้ อ่านหมดล่ะ 555
ไม่ค่อยเลย ^^''
-
ตอนหน้าขอพรตเล่านะค้าาา :กอด1:
อยากเห็นมุมมองของเคะซึน :hao6:
-
ของใครก็ได้ตามอ่านหมดนั้นแหละ ชอบอ่ะ
-
ว้าว ลงเอยไปอีกคู่ รอบหน้าขอพรต นะ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รอน้องพรตอยู่นะคะ
-
ไปไป จัดหนักเลยโฟม :z6:
-
ตินณ์ : คิดว่าตอนต่อไปพี่เมจิกจะให้ใครเล่าวะ
พรต : กูจะรู้ไหม ไม่มึงก็คงกู แต่กูขี้เกียจเล่าวะ
มึงไปเล่าก่อนดิ อู้มานานแล้วมึงน่ะ
ตินณ์ : กูก็ขี้เกียจ กูเล่ายาวกว่ามึงอีก
พรต : ตลอดเลยมึง วันหลังก็ขี้เกียจเอากูบ้างนะ!!!!
เพจ Magicz (https://www.facebook.com/pages/Magicz-Writer/209262329249156)
-
โฟมนัท ในที่สุดก็ลงเอยซะที
โฟมน่ารัก ว่าแต่แผนอะไรอ่ะโฟม :hao4:
-
:ling1: น้องพรตที่ค่ะ
-
น่าเสียดายที่นัทไม่ได้สารภาพว่าเปนรุก
อยากเห็นโฟมในโมเม้นช็อก :hao7:
-
ลงเอยด้วยดีก็ดีแล้ว ดีใจด้วย :L2:
รอตอนหน้าต้องน้องพรตแน่เลยที่จะมาเล่า :mew1:
-
เข้าใจกันเสียทีนะ ^^
-
คิดถึงติณแล้วนะ :ling1:
-
:katai5: เห็นเรื่องนี้นานแล้ว แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านซักที
ต้องขอโทษด้วยเน้อออ :hao5:
จะตามอ่านต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ :bye2: :pig4:
-
:katai2-1:
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 16
- Part Poj-
“กัสจัง...........”
เชี้ยยยย.... ผมเกลียดเสียงนี้ครับ เกลียดชื่อนี้ด้วย
“น้องกัสจะรีบเดินหนีพี่ไปไหนล่ะ นานๆจะได้เจอกันที” คนที่กำลังเรียกผมด้วยชื่อนี้คือพี่รหัสผมครับ ตอนเข้ามาเรียนปี 1 เขาให้จับพี่รหัสหรือพี่เทคที่คอยดูแล วันจับสายเทคผมเห็นมันแล้วสะดุดตาอย่างแรงเพราะมันไม่เหมือนคนปกติเท่าไหร่ไว้ผมทรงเดทร็อค เสื้อแขนยาวตัวใหญ่แล้วก็มีแว่นตาอันโต ย้ำว่าโตมากเหน็บอยู่บนหัว ผมคิดไว้เลยว่าขอใครก็ได้ที่ไม่ใช่มัน
แต่โชคร้ายมักอยู่ใกล้เราเสมอปรากฏว่าผมได้มันเป็นพี่รหัสแถมมันตั้งชื่อคณะให้ผมว่ากัสจัง ชื่อไม่แมนเลยครับ ผมไม่ชอบที่มาคือมันบอกว่ามันชอบดูการ์ตูนเรื่องอาลาเร่นี่ถือว่ายังปราณีผมนะไม่งั้นผมคงได้ชื่ออาราเล่ไปแล้ว
ไอ้นาวก็โดนครับอย่าคิดว่าจะรอดมันได้ชื่อคณะว่าหมายเลข 17 จากดราก้อนบอล ปีที่ผมเข้าดันได้ตรีมชื่อคณะเป็นการ์ตูนที่ชอบ ซวยกันไปครับ แต่ผมซวยสุดเพราะพี่รหัสไม่ค่อยเต็ม แม่งให้ผมเรียกมันว่าศิษย์พี่แต่จริงๆมันชื่อพี่แมนครับ ตอนแรกผมเรียกมันว่าพี่อย่างดี ไม่รู้เลิกเรียกตอนไหนสงสัยเพราะนิสัยบ้าๆบวกกับความรั่วทำให้ผมเลิกเรียกครับ
“ผมรีบไปเข้าเรียนครับ พี่มีไร” ผมลองถามพี่แมนแต่คิดว่าคงไม่มีเพราะพี่แมนไม่เคยมีธุระหรอกครับ
“พี่ว่าจะพาไปเลี้ยง สายรหัสเย็นนี้กัสว่างไหมครับ” กูว่าแล้ว
“ไม่ว่างพี่” ผมรีบตอบโดยไม่ต้องคิด
“โห ทำไมใจร้ายอย่างนี้ล่ะ ไปเถอะเลี้ยงพร้อมสายไอ้นาวด้วย” ผมเริ่มลังเลเพราะปกติผมไม่ค่อยได้ไปเลี้ยงสายเท่าไหร่ เบื่อมันเรียกชื่อกัสนี่แหละ
“กี่โมงครับพี่”
“2 ทุ่ม”
“งั้นถ้าไป เดี๋ยวผมโทรถามร้านอีกทีแล้วกัน”
“ได้ครับ พี่จะรอน้องกัสจังนะ”
“ ครับ ผมไปเรียนก่อนนะครับ” ผมบอกลาแล้วรีบเดินออกมาจากระยะสายตาพี่แมนทันที
“ไอ้นาว เย็นนี้มึงไปกินเลี้ยงกับสายรหัสรึเปล่าวะ” ผมมาถึงโต๊ะประจำหน้าคณะเจอไอ้นาวถามก่อนเลยครับ
“ เลี้ยงอะไรวะกูไม่เห็นรู้เรื่อง” ไอ้นาวทำหน้างงครับ
“พี่แมนแม่งอำกูป่าววะ เมื่อกี้เจอที่ทางเดินบอกจะพาไปเลี้ยงสายพร้อมสายมึงด้วย” ผมเล่าให้ไอ้นาวฟังครับ
“กูยังไม่เห็นพี่หนิงโทรมาเลย” พี่หนิงคือพี่รหัสมันครับเป็นผู้หญิงอย่างสวย
“เออ!งั้นกูไม่ไปแล้ว ตอนแรกว่าจะไปพร้อมมึงซะหน่อย”
“เออ ถ้าพี่หนิงโทรมากูจะบอกมึงล่ะกัน”
“ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ ยังไม่มาเหรอวะ” ผมมองหาไม่เจอเลยถามมันครับ
“ตั้งแต่กูมายังไม่เจอใครเลย”
วันนี้ผมมีเรียนบ่ายครับ คิดว่าเรียนเสร็จจะไปงานจัดแสดงภาพถ่ายที่หาศิลป์ผมอยากไปดูเลยนัดกันไว้ว่าจะไปพร้อมกันครับ แต่อยากไปตอนนี้เลยวิชานี้คนสอนไม่ใช่สเป็คครับ ไม่ดึงดูดให้ผมมีความอยากเรียนเท่าไหร่
“มันเดินมาโน่น” ไอ้นาวมันว่าครับ พร้อมพยักเพยิดหน้าไปทางที่ไอ้สองคนกำลังเดินมา
“ช้าวะจะเข้าเรียนแล้วเนี๊ยะ” ผมว่ามันครับ
“ก็ไอ้มายด์มัวแต่ยืนมองตามสาว อย่างสวยไม่รู้คณะอะไร” ไอ้ฟิกซ์โยนให้ไอ้มายด์ แต่ผมว่ามันมองด้วยกันทั้งคู่แหละครับผมรู้นิสัยมันดี
“ไปเข้าห้องเรียนกัน” ไอ้นาวเรียกครับ
“ไอ้พรตกูว่ามึงติดกระดุมบนไหม มันชัดไปว่ะ”
“ เชี้ย!!” ผมหลุดด่าออกมา แต่มือก็ติดกระดุมตามที่มันบอก
คิดแล้วยังแค้นคนต้นเหตุไม่หาย วันที่ไอ้ตินณ์มันไม่กลับคอนโด มานอนเฝ้าพี่นัทที่โรงพยาบาล ผมก็ไปล้างรูปถ่ายงาน Motor show มาติดที่ห้องมันครับ แต่ผมยังติดไม่หมดนะติดไปได้แค่ 5 รูปเอง เหลืออีกเกือบ 20 รูปพอมันกลับมาอีกวัน แม่งเป็นเรื่องครับมันโวยวายบอกว่าผมทำห้องมันเป็นรอยบ้างล่ะ เอาผู้หญิงอื่นเข้าห้องบ้างล่ะ แค่รูปมันยังเป็นบ้า
สุดท้ายมันก็บอกว่าผมติดกี่รูปมันจะทำโทษผมเท่าจำนวนรูป ผมรีบแกะออกแทบไม่ทัน แต่ยังไงผมก็ไม่พ้นมือมัน คนมันหื่นครับชอบสร้างภาพว่าเป็นคนดี แต่ผมเผลอเมื่อไหร่อีกวันไม่ต้องไปไหนแค่ลุกจากเตียงยังลำบาก แค้นครับแค้น
“มึงนี่นะปากว่าไม่รัก แต่พี่เค้าพูดอะไรก็ไม่เคยขัด” ไอ้นาวมันว่าผมครับ
“...” ไม่รู้จะเถียงอะไรเงียบเลยผม
“มึงจะไปขออนุญาตผู้ปกครองรึยังวะ” ไอ้มายด์หันมาถามผมครับ ตอนนี้พวกผมกำลังไปงานแสดงภาพถ่ายกันครับ หลังจากเลิกเรียนก็ออกมากันเลย มารถได้นาวคันเดียวจะได้ไม่เปลืองน้ำมันครับ
“พ่อกับแม่กูไม่เคยสนใจหรอกว่ากูจะไปไหน”
“กวนนะมึง กูหมายถึงผัวเว้ยไม่ใช่พ่อ” มันเริ่มเสียงดังใส่ผมแล้ว
“หึหึ ไม่จำเป็น” ผมยังพูดไม่ทันขาดคำโทรศัพท์ดังขึ้นมาเลย
Tru… Tru … Tru…
“โห พูดถึงก็โทรมาเลย” ไอ้นาวรีบสอดปากขึ้นมาก่อนเพื่อนครับ
“มีไร” ผมรับสายไอ้ตินณ์
“มึงอยู่ไหนยังไม่เลิกเรียนอีกเหรอ กูมารอตั้งนานแล้ว” อ้าวผมนึกว่ามันยังไม่เลิกเรียน
“มึงเลิกเรียนแล้วเหรอ ไหนว่าเลิก 4 โมงเย็น” ผมถามมันดูครับ
“อาจารย์มีธุระเลยเลิกเร็ว”
“กูออกมาแล้วจะไปงานแสดงภาพ” ผมบอกมันครับ
“ไม่บอกกูเลยนะไปกับใคร”มันว่าก่อนถามผมกลับเสียงนิ่งๆ
“กูบอกอยู่นี่ไง จะมากับใครก็เรื่องของกู แค่นี้แหล่ะ” พูดเสร็จตัดสายเลยครับ ชอบว่ากูนัก
“พวกมึงเป็นแฟนกันได้ไงวะ” ไอ้ฟิกซ์ถามผมหลังจากวางสายครับ
“มึงอย่ารู้เลยเดี๋ยวจะรับไม่ได้” ผมตอบมันแบบปัดๆจริงแล้วขี้เกียจเล่าครับ ปล่อยแม่งสงสัยกันไป
“กูสงสารพี่ตินณ์ว่ะที่มีแฟนอย่างมึง เอาใจยากเกิน” ไอ้มายด์มันว่าผมครับ
“กูไม่ได้ขอร้อง”
“เออ! ปากดีไปพี่เขาทิ้งเมื่อไหร่กูจะรอสมน้ำหน้า”
“สัส!!!” แช่งกูนะไอ้นาว
ขับรถไม่นานก็มาถึงงานจัดแสดงภาพถ่ายครับ มีแต่ภาพที่สวยๆ ผมเห็นแล้วอยากถ่ายได้แบบนี้บาง แต่ยังไม่มีฝีมือพอ พวกผมเดินดูกันจนเหนื่อยกำลังจะกลับ พี่หนิงก็โทรมาหาไอ้นาวพอดี พี่เขาชวนไปเลี้ยงสายรหัสมันสุดท้ายผมว่าจะไม่ไปก็ต้องไปจนได้เพราะไอ้นาวดันขัดพี่มันไม่ได้แล้วลากผมไปด้วย ผมเลยพ่วงเอาไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ไปด้วยครับ
“ไปร้านไหนวะ” ผมถามไอ้นาวครับ
“ร้านพี่มิน”
“พี่มึงทำไมเลี้ยงร้านเหล้าวะ กูนึกว่าจะได้กินข้าว” ไอ้มายด์มันเริ่มบ่น
“กูก็ไม่รู้ มึงคิดว่าพี่หนิง กับพี่แมนคาดเดาได้รึไง” ไอ้นาวมันตอบแบบเซ็งๆครับ
“ก็ดีเหมือนกันกูอยากเมาอยู่พอดี” ผมบอกมันไปครับ
แล้วเราก็ขับรถไปร้านพี่มินทันที ยังไม่ดึกเท่าไหร่ เพิ่งจะ 2 ทุ่มคนเริ่มเยอะแล้ว เดินเข้ามาก็เห็นพี่แมนกับพี่หนิงแล้วก็รุ่นน้องปี1อีก 4 คน ในสองคนนั้นมีน้องรหัสผมชื่อ บีม กับน้องรหัสไอ้นาวชื่อ พริก รวมอยู่ด้วยครับ พวกผมเดินเข้าไปถึงโต๊ะก็หวัดดีที่หนิงกับพี่แมน
“มาๆ นั่งเลยครับน้องกัส” กูไม่อยากได้ยินชื่อนี้เลยให้ตาย ผมเลือกที่จะนั่งข้างน้องบีมแทนเก้าอี้ที่พี่แมนเลื่อนให้
“ บีมมานานรึยังครับ” ผมถามบีมหลังจากนั่งเสร็จแล้ว
“ไม่นานค่ะ บีมนึกว่าจะไม่ได้เจอพี่พรตแล้วซะอีกไม่เคยเห็นมาเลย” น้องตอบพร้อมแซวผมครับ
“ว่าจะไม่มา แต่ไอ้นาวมันลากพี่มาด้วย”
“ บีมคงต้องขอบคุณพี่นาวนะคะ ที่สามารถพาพี่พรตมาได้” น้องหันไปขอบคุณไอ้นาวครับ
“ ถ้าพี่รู้ว่าชวนไอ้พรตแล้วได้เจอน้องบีม พี่คงชวนมันมาทุกครั้งครับ” ไอ้นาวเริ่มหยอดน้องรหัสผมครับ น้องผมเป็นคนสวย ในคณะยกให้เป็นดาว สายผมมีแต่คนหน้าตาดีทั้งสายครับ แม้ว่าจะมีคนสติไม่ค่อยดีอย่างพี่แมนแต่พี่แกก็เป็นคนหน้าตาดีนะครับ
“ เมื่อไหร่น้องกัสจะเลิกรังเกียจพี่ซะทีละครับ” พี่แมนเริ่มรั่วอีกแล้วกินไปแก้วเดียวนะครับ พี่แมนเป็นคนที่คออ่อนแต่ก็ชอบชวนกินเหล้าไม่รู้ทำไม
“ผมไม่ได้รังเกียจ แต่ผมไม่ชอบชื่อกัส พี่เปลี่ยนสิเรียกพรตก็ได้”
“ไม่เอาครับพี่ชอบเรียกว่า กัส น่ารักดีแล้วพี่ก็ไม่อยากเรียกเหมือนคนอื่น” กูว่าล่ะ
“...” ผมเลิกสนใจพี่แทนครับขอเรื่องชื่อเมื่อไหร่ไม่เคยจะได้ หันมาคุยกับน้องบีมแล้วก็ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์แทนไอ้นาวตอนนี้กำลังคุยกับน้องพริกอยู่ น้องไอ้นาวถึงชื่อจะร้อนแรงแต่ตัวจริงเรียบร้อยนะครับ ยิ่งกว่าผ้าพับไว้ถ้าห่มสไบมาเรียนคงทำ
“เชี่ย!!!” นั่งกันอยู่จนดึกสายตาผมก็ดันไปเห็นโต๊ะทางซ้ายมือครับ เป็นกลุ่มไอ้ตินณ์กับเพื่อนมันมาร้านนี้เหมือนกัน
เมื่อตอนเย็นมันส่งไลน์มาบอกผมแล้วว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแต่ไม่ได้บอกว่าจะมาร้านนี้ ตอนนี้ผมเห็นมันนั่งกินเหล้าอยู่มีสาวนั่งอยู่ข้างๆแบนแนบชิดชนิดเกือบเกยตักมันมือก็กอดแขนพร้อมกับเอานมบี้แขนมันไปด้วย มันนั่งหันหน้ามาทางผมแต่คงยังไม่เห็นผมครับ
“มองอะไรว่ะ จ้องยังกะเจอคู่อริ” ไอ้ฟิกซ์ถามขึ้นมาครับ
“อ้าว ซวยแล้วมึง” มันว่าเมื่อมองตามผม
“ เฮ้ยกูเพิ่งพูดเมื่อกลางวันเองนะ มึงจะโดนทิ้งไวไปไหม” ไอ้มายด์มันว่าบ้างครับ
“มีอะไรกันรึเปล่า” พี่หนิงหันมาถามพวกผมครับ
“ไม่มีอะไรพี่ กินต่อเถอะ” ไอ้นาวมันว่า พร้อมทั้งชวนพี่หนิงกินต่อ
ผมก็กินต่อไปเรื่อยๆ เพียงแต่หยิบเหล้าเข้าปากไวขึ้นเยอะขึ้น ตาผมก็มองอยู่ที่เดิมครับ ตอนนี้ไม่ได้สนใจใครแล้วครับ
“เฮ้ย ไอ้พรตเบาหน่อยเดี๋ยวเมา” ได้ยินเสียงไอ้มายด์พูดเบา
ผมเห็นผู้หญิงคนนั้นทำท่าจะหอมแก้มไอ้ตินณ์แต่มันหลบ ผมวางแก้วที่ถืออยู่แต่สงสัยแรงไปหน่อยเลยเสียงดัง
“กูกลับแล้ว” ผมกำลังจะกลับครับ แต่เหมือนไอ้ตินณ์มันเห็นผมแล้ว โต๊ะมันหันมามองทั้งโต๊ะเลยครับผมไม่สนใจเดินออกมาอีกทาง ออกมาได้ก็เรียกแท็กซี่กำลังจะขึ้นมีแรงมากระชากแขนผมอย่างแรงถ้าแขนหลุดได้คงหลุดติดมือมันไปแล้วครับ
“ไม่ไปแล้วครับ” มันบอกแท็กซี่แทนผมแล้วปิดประตู
“กูจะกลับบ้าน” ผมบอกมันเสียงนิ่งครับ
“มึงจะกลับทำไม ไม่ต้องกลับ”
“...”
“มานานรึยัง”
“...”
“โกรธอะไรกู หือ”
“...” เงียบ
“พรตครับ ถ้าไม่บอกพี่จะรู้ไหม” สัส!!! ทำมาพูดดี
“มึงมันมั่ว”
“ไม่มั่วครับ เขามาเองกูไม่รู้เรื่องนะ” ยังมีหน้ามาแก้ตัวอีกนะมึง
“มึงมันสันดานเสียทำมาว่ากู ตัวเองก็มั่วนั่งให้เขาเอานมบี้อยู่ได้ ถ้าจะทำอย่าให้กูเห็น กูไม่ชอบ” ผมว่ามันเสียงดังเลยครับที่นี้ไม่ได้กลัวอายใครแล้ว
“ครับๆขอโทษนะ ต่อไปนี้จะไม่มีแล้วครับ”
“ถ้ากูไม่เห็นมึงคงไปกับเค้าแล้ว กูจะเลิก” ผมบอกมันครับ
“ไม่ได้ไม่ให้เลิก เขามาเองจริงๆนะกูพยายามแกะมือออกแล้วแต่เขาก็ยังกอดอีก กูปล่อยให้กอด แต่กูไม่ได้คิดอะไรกับเขา กูมีมึงแล้วไง ไม่งอนนะ” มันยังอธิบายต่อ
“ อย่าให้กูเห็นอีก ไม่งั้นกูจะเลิก กูจะกระทืบมึงก่อนเลิกแล้วเอาผู้หญิงมาเป็นเมียกูด้วย” ผมบอกมันไปเสียงดังครับ ยังไม่หายโมโห ภาพยังคาตาครับ
“ครับๆ ไม่มีแล้วครับ มีมึงคนเดียว” มันยังหน้ามึนว่าต่อ
“ กูจะกลับแล้วปล่อย” ผมบอกมันอีกครั้งให้มันปล่อย คุยตั้งนานยังไม่ปล่อยแขนผมเลยครับ
“กลับก็กลับครับ เดี๋ยวกลับพร้อมกันนะ เข้าไปบอกให้พวกนั้นก่อน”
“ไม่กูจะกลับเดี๋ยวนี้” ผมบอกมันครับ ถ้าเข้าไปไอ้พวกนั้นต้องล้อผมแน่
“แต่” มันยังไม่ยอม
“โทรไปบอก” ผมสั่ง มันหยิบโทรศัพท์ออกมา กดโทรหาเพื่อน
“ไอ้คิมกูกลับก่อนนะ เออ... เคลียร์แล้ว... จัดการให้ด้วย...แล้วจะพาไป แค่นี้นะ” มันคุยแค่นั้นแล้วกดวางสายก่อนจะพาผมมาขึ้นรถ
Tru… Tru…Tru..
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นตอนนี้กำลังอยู่บนทางด่วนครับ
“มีไร” ผมถามไอ้นาวครับ
“มึงอยู่ไหน” มันถามผมมาเสียงเหมือนเริ่มเมาครับ
“บนรถ กำลังกลับห้อง” ผมตอบมัน
“ มึงไปกับใครวะ ไม่รอกูไปส่ง”ผมว่ามันเมาแล้ว
“มากับไอ้ตินณ์ มึงเมาก็กลับบ้านเลยไม่ต้องกินแล้ว” ผมว่ามันไปครับ
“เออ กำลังจะกลับ แต่กูหามึงไม่เจอเลยโทรตาม นึกว่าใครหิ้วไปที่แท้ก็ผ...”
“ตอนกูบอกไม่ฟังนะมึงแค่นี้กูวางแล้ว” มันยังพูดไม่จบผมพูดแทรกเพราะรู้ว่ามันจะพูดอะไร พูดเสร็จกดวางสายเลย
“ทำไมมึงชอบตัดสาย” ไอ้ตินณ์มันถามผมขึ้นมาครับ
“กูพอใจ”
“มึงชอบตัดสายกู กูถามอะไรก็ไม่ค่อยยอมบอกดีๆ” มันบ่นครับ
“มึงอยากชอบทำให้กูหงุดหงิดเองช่วยไม่ได้” ผมตอบพร้อมทำหน้ากวนตีนมันไปครับ
“คร๊าบบบบบบบกูผิดตลอด” มันลากเสียงยาวแล้วหันมายิ้มใส่ผม
“เออ รู้ตัวก็ดี ตั้งใจขับรถ อย่าถามมากกูง่วง” พูดเสร็จผมก็หลับตาทันที นอนมันในรถนี่แหละถึงแล้วมันก็เรียกผมเอง
----------To be Con.---------
-
แน่ะ...หึงเขาล่ะสิน้องพรต
-
พรตหึงพี่ติณณ์ล่ะซิ มีขู่ว่าจะเลิกอีก
แค่นี้พี่ติณณ์ก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว
ไม่ต้องขู่หรอก หุหุ
-
พรตอ่ะ พูดจาดีๆกะติณบ้างสิ
:mew4:แอบกลัวพี่ติณน้อยใจบ้างนะเนี่ย
-
น้องพรตเหวี่ยงเค้าไปทั่วอ่ะ ^^
-
อะๆ มีหึงกันแล้ว แต่พี่ติณน์หงอเมียเกินไปมั้ย :laugh:
-
:katai5:หึหึ. พรตขี้หึงไม่ใช่เบา
-
หึงโหดดดดด แต่มีพิมพ์ผิดอยู่ตอนนาวโทรหาพรตเปล่า ต้องเป็น นาว แทนที่จะเป็น ติณณ์ ?
-
หึงโหดมาก เฮียเราก็นะ
-
หึงโหดดดดด แต่มีพิมพ์ผิดอยู่ตอนนาวโทรหาพรตเปล่า ต้องเป็น นาว แทนที่จะเป็น ติณณ์ ?
ประโยคนี้หรือเปล่าค่ะ
“ไอ้ตินณ์ มึงเมาก็กลับบ้านเลยไม่ต้องกินแล้ว” ผมว่ามันไปครับ
คือ ตั้งใจจะสื่อว่า พรตตอบว่ามากับตินณ์ แล้วก็บอกให้นาวกลับบ้าน
แต่เขียนอธิบายไม่ละเอียด อาจทำให้เข้าใจผิด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เดี๋ยวแก้ให้เลยจร้า แต่ถ้าไม่ใช่ตรงนี้บอกด้วยนะคะ หาไม่เจอจริงๆ^^
ขอบคุณที่แจ้งข้อบกพร่องคร่าาา :pig4:
-
พรตชอบเหวี่ยงอ่า พูดดีๆกับพี่เขาหน่อยสิลูก
แต่ชอบให้พรตหึงนะ ให้ร้ว่าพรตยังสนใจ และตินณ์ดูมีค่าขึ้นมา แฮ่ o18
-
o13 o13
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
พรต!! แบบนี้ต้องตีตราบอกว่าข้าคือเข้าของ
นี่ขี้หึงเหมือนกันนะเรา
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ทำไมหายงอนไวจัง
เค้าต้องการดราม่า #โดนรุมถีบ ฮ่าๆๆๆ
(เค้ามีเหตุผลที่ต้องการดราม่านะ เพราะหลังจากดราม่าแล้วมักจะมี NC ตามมาด้วยเสมอ #โดนถีบอีกรอบ อิอิ)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องพรตเวี่ยงเชียวอะ หึงพี่ติณมากนะเนี่ย
-
จบได้น่ารักจังเลยครับ
แต่ไม่เชื่อว่าจบ
-
กลับถึงห้องแล้วง้อพรตอีกซักสองสามรอบนะเฮียติณณ์
:hao3:
-
คนปากแข็งเขามีหึง
-
:jul3: พรตหึงอ่ะ
-
ตินณ์: เมาก็มานอน
พรต : ไม่เมา พี่ว่าใครเมา
ตินณ์: มึงนั่นแหละเมา ถ้าไม่เมาไม่มีทางเรียกกูพี่
พรต : หึหึ ชอบเหรอ
ตินณ์: ขอร้องอย่ายั่วครับ
พรต : ม่ายยยๆๆ น้องม่ายด้ายยั่ว
ตินณ์: เช้า อย่ามาโทษกูแล้วกัน (ดึงแขนเข้าห้องเลย)
...
:hao6: :hao6: :hao6:
## ชื่อเรื่องเค้าโดนเปลี่ยน งอนได้ไหมอ่ะ
-
ตินณ์ออกแนวเกรงใจเมียนะเนี่ย
-
คู่นี้ดูมีรสชาติดีชอบๆๆๆไไ
-
อย่ารุนแรงนะ อิอิ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
Moment
พรต : กูหิวน้ำ
ตินณ์: มึงก็เดินไปหยิบในตู้เย็นสิ
พรต : ไม่มี
ตินณ์: ไม่มีไรวะ กูเห็นเยอะแยะ
พรต : กูจะกินน้ำแดง ดูแล้วไม่มีไปซื้อให้หน่อย
ตินณ์: เมื่อไหร่มึงจะเลิกกินน้ำแดงวะ
พรต : ทำไมกูชอบ
ตินณ์: ก็...น้ำแดงมันปลุกความเป็นเมียในตัวมึงไง
ผู้ชายที่ไหนเค้ากินกัน กินแล้วปากแดงด้วย น่า...มาก หึหึ
พรต: ไอ้ WTF!!! #%@$#
หาเรื่องแหย่เมียให้โดนด่าตลอด
@ เพจ Magicz (https://www.facebook.com/pages/Magicz-Writer/209262329249156)
-
Moment
พรต : กูหิวน้ำ
ตินณ์: มึงก็เดินไปหยิบในตู้เย็นสิ
พรต : ไม่มี
ตินณ์: ไม่มีไรวะ กูเห็นเยอะแยะ
พรต : กูจะกินน้ำแดง ดูแล้วไม่มีไปซื้อให้หน่อย
ตินณ์: เมื่อไหร่มึงจะเลิกกินน้ำแดงวะ
พรต : ทำไมกูชอบ
ตินณ์: ก็...น้ำแดงมันปลุกความเป็นเมียในตัวมึงไง
ผู้ชายที่ไหนเค้ากินกัน กินแล้วปากแดงด้วย น่า...มาก หึหึ
พรต: ไอ้ WTF!!! #%@$#
หาเรื่องแหย่เมียให้โดนด่าตลอด
@ เพจ Magicz (https://www.facebook.com/pages/Magicz-Writer/209262329249156)
ติณณ์โดนพรตด่าแล้วมีความสุข แล้วจะหาเรื่องทำการบ้านกับเมียล่ะสิ
วันนี้เข้ามาต่อไหม รออยู่นะจ๊ะ
-
## ชื่อเรื่องเค้าโดนเปลี่ยน งอนได้ไหมอ่ะ
อย่างอนเลย :กอด1: ที่โดนเปลี่ยนอาจจะเพราะคำมันตรงเกินไป ดูไม่สุภาพ อีกอย่าง ที่เ้ค้าเปลี่ยนแปลว่าเค้าใส่ใจเรานะ คิดบวกๆจ้า
ว่าแต่วันนี้จะได้อ่านมั้ย :laugh: เ้ค้ารอ โหลดลากเข้าห้อง ไปเรียกพี่เรียกน้องกันอยู่นะ :hao6:
-
:z13: :z13: :z13:
-
ติณณ์โดนพรตด่าแล้วมีความสุข แล้วจะหาเรื่องทำการบ้านกับเมียล่ะสิ
วันนี้เข้ามาต่อไหม รออยู่นะจ๊ะ
วันนี้ไม่ได้ลงจร้า ปั่นงานไม่ทัน :katai4:
ราตรีนี้อีกยาวไกลนัก T^T ขอโทษนะค่ะ
อย่างอนเลย :กอด1: ที่โดนเปลี่ยนอาจจะเพราะคำมันตรงเกินไป ดูไม่สุภาพ อีกอย่าง
ที่เค้าเปลี่ยนแปลว่าเค้าใส่ใจเรานะ คิดบวกๆจ้า
ว่าแต่วันนี้จะได้อ่านมั้ย :laugh: เค้ารอ โหลดลากเข้าห้อง ไปเรียกพี่เรียกน้องกันอยู่นะ :hao6:
เรื่องเปลี่ยนชื่อไม่งอนคร่าา แค่ล้อเล่น
ตอนแรกตกใจนึกว่าใครแกล้ง หาชื่อนิยายตัวเองไม่เจอ :hao5:
พอเห็นรูปดิสพี่ Poes ทีไรนึกถึงแม่นางเซียวเหล่งนึ่งทุกทีเลย
ชอบคนเดียวกันเลย ถ้าไม่ลงนิยายจะปล่อยผึ้งมาหาเมจิกไหมอ่ะ อิอิ
วันนี้ไม่ได้ลงพรต กับ ตินณ์นะคะ ทำงานไม่ทันจริงๆ ขอโทษนะคะ(รู้สึกผิด)
ลงเป็นmoment เล็กๆแก้ขัดไปก่อนจร้า จะลงที่เพจหรืออัพที่นี่นะคะ
:กอด1:
@ เพจ Magicz (https://www.facebook.com/pages/Magicz-Writer/209262329249156)
-
วันนี้ไม่ได้ลงจร้า ปั่นงานไม่ทัน :katai4:
ราตรีนี้อีกยาวไกลนัก T^T ขอโทษนะค่ะ
เรื่องเปลี่ยนชื่อไม่งอนคร่าา แค่ล้อเล่น
ตอนแรกตกใจนึกว่าใครแกล้ง หาชื่อนิยายตัวเองไม่เจอ :hao5:
พอเห็นรูปดิสพี่ Poes ทีไรนึกถึงแม่นางเซียวเหล่งนึ่งทุกทีเลย
ชอบคนเดียวกันเลย ถ้าไม่ลงนิยายจะปล่อยผึ้งมาหาเมจิกไหมอ่ะ อิอิ
วันนี้ไม่ได้ลงพรต กับ ตินณ์นะคะ ทำงานไม่ทันจริงๆ ขอโทษนะคะ(รู้สึกผิด)
ลงเป็นmoment เล็กๆแก้ขัดไปก่อนจร้า จะลงที่เพจหรืออัพที่นี่นะคะ
:กอด1:
งานเยอะก็ไม่เป็นไรจ้า เค้ารอได้ :mew6: ทวงไปงั้นแหละเผื่อได้ :laugh: แต่ไม่ซีเรียส เข้าใจอย่าให้เสียการเรียนเป็นพอ
ส่วนรูปอวาตาร์ เซียวเล่งนึ่ง อะแหละ งามเนอะ :-[ ชอบมาก เราสวยเหมือนกันเลย :fcuk: เตือนตัวเอง 555+
-
:hao7: :hao7: สปอยส์อารายแบบนี้
-
สงสัยจะโดนจัดหนักแน่ๆ
-
หึงแรงมากกกอ่า o18 ตินมีค่าขึ้นมาทันที 555555 :laugh:
-
หึงมาก แสดงว่ารักมาก
-
## ชื่อเรื่องเค้าโดนเปลี่ยน งอนได้ไหมอ่ะ
ไม่งอน...แต่แปลกๆกับคำว่าเมิงและกรูส์ 555555555555
เอาเป็น คุณน่ะเมียผม ยังนี้ป่ะ มันถูกภาษาด้วย ฮ่าๆๆๆ
แต่คนเขียนชอบแบบนี้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ตินณ์หื่นกับพรตไปนานๆก็พอ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
มารอมารอ คิดถึงพี่ติณณ์น้องพรตแล้ว
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 17
“พรุ่งนี้ไม่ต้องกลับบ้านไม่ได้เหรอ” ผมถามไอ้พรตครับ
พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ มันจะกลับบ้านวันหยุดเสมอ
แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อยมันไม่ค่อยค้างที่บ้านไปช่วงเช้าเย็นก็กลับมานอนคอนโด
ตอนนี้คอนโดมันให้น้องแพรเข้ามาอยู่แทนครับ น้องแพรเป็นน้องสาวมันจำได้ไหมครับ
ที่บ้านมันมีน้องแพรรู้เรื่องของผมกับไอ้พรตอีกคน
เพราะเวลาผมไปส่งมันที่บ้านจะเจอน้องแพรเสมอ
คนอื่นไม่ค่อยเจอครับไม่ค่อยมีคนอยู่บ้าน
“ทำไม” มันถามผมกลับแต่ตาก็ยังไม่ละจากหน้าจอทีวี
“ไปดูหนังกันกูอยากดูหนัง เดี๋ยวพาไปซื้อเสื้อด้วย” ผมบอกมันครับ
อยากไปเที่ยวกับมันบ้าง คบกันมาตั้งนาน ยังไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเลย อยู่แต่ในห้องกับม.
“แต่กูคิดถึงหมาที่บ้าน” อีกแล้วครับ มันชอบกลับไปเล่นกับลูกหมาที่บ้าน
ผมเคยเห็นแล้วน่ารักมาก ชื่อฝุ่นกับฝิ่นกำลังซน เป็นของน้องแพรซื้อมาไว้แก้เหงาครับ
“ตลอดอ่ะมึง ไม่เคยคิดถึงกูเลย” ผมพูดตัดพ้อมันไปไม่จริงจังเท่าไหร่
บางทีก็น้อยใจมันนะครับ ผมว่าผมทำทุกอย่างเพื่อมันเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว
แต่มันก็ทำเหมือนไม่เห็นค่า มันไม่เคยบอกว่ารัก หรือแม้แต่ชอบผมเลย
หลายครั้งที่ผมเคยคิดว่ามันไม่ได้รักผม ที่ยอมคบหรือยอมทนกับผมก็เพราะผมบังคับมัน
จนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว มันไปเที่ยวงานแสดงภาพถ่ายกับเพื่อนแต่ไม่ได้บอกผม
ผมเลิกเรียนเร็วก็ไปนั่งรอมันที่คณะเกือบชม. มันก็ยังไม่เลิกซะทีผมเลยลองโทรหามัน
แต่มันกลับบอกผมว่าไปเที่ยว ผมถามว่าไปกับใครก็ไม่บอก แล้วตัดสายผม
เรื่องตัดสายนี่บ่อยมากครับ บางครั้งยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย พอมันไม่พอใจก็วางทันที
โทรไปอีกครั้งมันก็ไม่รับ ผมอยากจะตามไปตบหัวมันซักทีแล้วบอกให้มันรับโทรศัพท์
ได้แต่คิดครับแต่ไม่เคยกล้าทำ
หลังจากมันตัดสายผมวันนั้นผมก็เริ่มน้อยใจมันครับ
คือเหมือนว่าโดนหลายๆครั้งจนถึงจุดๆหนึ่ง
ผมก็เริ่มคิดว่ามันแคร์ผมบ้างรึเปล่า
มันชอบทำเป็นไม่สนใจผมแต่เวลาบอกให้มันทำอะไร
มันก็ทำนะครับแม้ว่าจะด่ากลับมาก่อนทำก็เถอะ
เห็นไหมครับว่าบางทีมันก็น่ารัก
ช่วงที่ผมกลับมาคิดทบทวนเรื่องของผมกับมันอยู่ที่ห้อง
ไอ้คิมก็โทรมาชวนไปกินเหล้าร้านพี่มิน
บอกฉลองที่ไอ้นัทหายเจ็บแต่มันยังไม่หายดีนะครับประเด็นจริงๆคือไอ้คิมอยากกิน
ไอ้นัทมาแต่ไม่ได้แตะเหล้าเลยน้ำเปล่าบวกกับแกล้มล้วนๆ
ผมกินเยอะหน่อยเพราะกำลังมีเรื่องให้คิด
กินไปได้ซักพักยังไม่ทันเมาก็มีสาวที่ไหนไม่รู้ครับเข้ามาขอนั่งด้วย
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรอยากนั่งก็นั่งไป
เป็นเรื่องปกติของที่เที่ยวแบบนี้อยู่แล้ว
นั่งไม่นานเธอก็ขอเบอร์ ผมไม่ได้ให้นะครับ
ไม่รู้จะให้ไปทำไมถ้าเป็นเมื่อก่อนผมให้ไปแล้วครับ
แต่ตอนนี้ให้ไม่ได้เดี๋ยวบ้านแตก
พอผมไม่ให้เธอก็มากอดแขนขอเบอร์ผมอยู่นั่นแหละ
ตอนแรกผมก็พยายามเอาแขนตัวเองออกจากแขนผู้หญิงคนนั้นนะครับ
แต่เธอก็มากอดอีก ผมเลยขี้เกียจเอาออกแล้วปล่อยแม่งเกาะไป
ผมกินเหล้าต่อดีกว่า
จนซักพักมีโทรศัพท์โทรเข้ามาหาผู้หญิงคนนั้น
แล้วเธอก็เหมือนจะขอตัวกลับไปนั่งโต๊ะตัวเองแต่ก่อนไปจะโน้มหน้ามาชนแก้มผม
ผมตกใจผงะไปข้างหลังเพื่อหลบ และจังหวะนั้นเองไอ้อาร์มก็พูดขึ้นมาว่าเห็นเหมือนกลุ่มไอ้พรต
มันส่งไลน์มาบอกผมว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนเหมือนกันครับ
ผมก็ไม่ได้ถามว่าที่ไหน แต่ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาเจอกันที่นี่และในสถานการณ์อย่างนี้
เพราะเมื่อผมมองไปทางที่ไอ้อาร์มบอก ก็เห็นสายตาของมันที่จ้องตรงมาที่ผมเช่นกัน
สายตามันเป็นสายตาที่แสดงความโกรธชัดเจนมากครับ
ตั้งแต่ผมรู้จักมันมามันยังไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้เลย
มันจ้องผมแป๊บเดียวแล้วลุกขึ้นเดินออกไปเรียกแท็กซี่
ผมรีบวิ่งตามมันออกมาทันพอดีครับ
พอคว้าตัวมันไว้ได้ก็รีบอธิบายให้มันฟังทันทีว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ
มันบอกว่าจะกลับบ้านทั้งๆที่ไม่เคยกลับในวันปกติที่ไม่ใช่วันหยุดซักครั้ง
แล้วยังบอกจะเลิกกับผมด้วย เศร้าใจครับ คำว่าคบก็ไม่เคยได้ยินแต่นี่บอกว่าจะเลิก
แต่พอมาคิดอีกที มันคงหึงผมแหละไม่งั้นจะแสดงอาการขนาดนี้เหรอ
ผมก็คิดเข้าข้างตัวเองไว้ครับ ว่าความพยายามของผมใกล้จะเป็นจริงแล้ว
บางทีมันอาจจะชอบผมขึ้นมาบ้างแล้วก็ได้ แต่มันเป็นคนปากแข็งไม่ค่อยยอมรับ
แต่ไม่เป็นไรซักวันผมจะทำให้มันรักผมให้ได้
“เอาเลนส์ด้วย” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมหลุดจากความคิดของตัวเองที่กำลังคิดอยู่
“อะไรนะ” ผมไม่ได้ตั้งใจฟังมันครับ เลยได้ยินไม่ชัด
“กูบอกว่าพรุ่งนี้ซื้อเลนส์กล้องอันใหม่ให้กูด้วย” มันบอกผมน้ำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อยครับ
“งั้นแปลว่ามึงไม่กลับบ้านแล้วดิ” ผมถามมันไปอีกครั้งครับ ดีใจนะนี่
“ เออ ถามมาก” มันตอบผมน้ำเสียงรำคาญชัดเจนเลยครับคราวนี้
“ ครับๆ เดี๋ยวเพิ่มขาตั้งกล้องให้ด้วย” ผมบอกมันอย่างอารมณ์ดี
ในที่สุดผมก็จะได้ไปเที่ยวกับมันซะที แต่คิดแล้วคงหมดเยอะครับงานนี้
“หิวไหม เย็นนี้กินอะไรดี” ผมถามมันอีก
“ เอาต้มจืดมะระ กระเพราะวุ้นเส้นหมูสับ ยำรวมมิตร” มันสั่งรายการผมยาวเลยครับ
เหมือนผมเปิดร้านอาหารเอง ไม่ถามซักคำว่ามีวัตถุดิบหรือป่าว
มันกินไม่ยากครับ แต่ก็กินไม่ง่าย ต้องถามก่อน
บางทีผมทำไปไม่รู้ว่ามันไม่กินโดนด่าครับ
นอกจากผักชีมันยังไม่กินมะเขือสุกแต่มะเขือดิบมันกินนะครับแปลกไหม
แล้วก็มีหอมหัวใหญ่ผมเคยใส่ในยำให้มัน
มันด่าเลยครับบอกว่าเหม็นแล้วให้ผมไปทำให้มันกินใหม่ด้วยนะ
ฤทธิ์มันเยอะครับกับเรื่องของกิน แต่ถ้ามันกินได้มันจะกินเยอะมาก
ไม่อิ่มง่ายๆ ผมเห็นมันทะเลาะแย่งของกินกับไอ้นาวบ่อยๆ
แต่แปลกที่มันไม่อ้วน สงสัยมีกิจกรรมเผาผลาญพลังงานดี หึหึ
“เออ เดี๋ยวกูทำให้” ผมพูดเสร็จเดินเข้าไปในครัวเตรียมทำอาหารให้มันครับ
อ๊อด...อ๊อด.....
เสียงกริ่งหน้าประตูผมดังขึ้นครับ สงสัยเป็นไอ้นาว
เดี๋ยวนี้มันรู้ว่าต้องมาหาไอ้พรตที่ห้องผม มันจะมานั่งเล่นหรือหากับข้าวกินฟรีเวลานี้บ่อยๆ
“ไปเปิดประตูดิ เพื่อนมึงป่าว” ผมบอกไอ้พรตครับ เห็นมันยังนั่งดูทีวีไม่ขยับ
“มึงไปดิ กูดูทีวีอยู่ไม่เห็นเหรอ” ตอบผมแต่ตาก็ยังจ้องทีวี
มันกำลังดูหนังที่ฉายทางช่องเคเบิ้ลครับคงถึงตอนสำคัญพอดี
“กูมือไม่ว่าง ทำอาหารอยู่ ไปเปิดดิ เร็วๆ” ผมบอกมันอีกครั้งพร้อมเร่ง หลังจากได้ยินเสียงกดออดซ้ำ
“เออ ใช้กูนะมึง” ไอ้พรตมันบ่นแต่ก็ยอมลุกไปเปิด
“ใครมาวะ” มันหายไปซักพักแล้ว ไม่ยอมกลับมาดูทีวีต่อผมเลยตะโกนถามมันไปครับ
“กูเอง” ผมหันไปมองหลังจากได้ยินเสียงไอ้อาร์มครับ
มากันครบแก้งค์ทั้ง 4 คน มีไอ้พรตเดินตามหลังเข้ามา
“มากันได้ไงวะ” ผมถามพร้อมกับเดินไปล้างมือ
เห็นมันถือของกันมาเต็ม 2 มือ เป็นเหล้ากับของกินครับ มันเอามาวางในครัว
“นั่งรถมา จากนั้นก็เดินมาขึ้นลิฟท์ แล้วก็เดินต่อเข้ามาห้องมึง” ไอ้อาร์มตอบได้กวนมากครับ
“แล้วซื้อของมาทำไมเยอะแยะ” ผมถามอีกครั้ง
“กูว่าจะมากินเหล้าห้องมึง รอดูบอลคืนนี้” ไอ้โฟมเป็นคนตอบครับ
ผมลืมไปว่าคืนนี้มีบอลคู่สำคัญ
“แต่กูคงไม่ได้กินแล้ว กลับล่ะ” ไอ้นัทเป็นคนพูดครับ
“เฮ้ย ไปไหนอยู่กันก่อนดิ เดี๋ยวกินข้าวเย็นด้วยกัน แล้วรอดูบอลเลย” ผมบอกพวกมันครับ
“คงไม่ ไปเถอะ” ไอ้คิมปฏิเสธ ก่อนชวนไอ้นัท ไอ้โฟมและไอ้อาร์มกลับ
ผมแปลกใจกับท่าทางของแต่ละคนเพราะมันพูดและแสดงท่าทางแปลกๆ
“ทำไม พวกมึงจะไปไหน มีอะไรก็พูดมา” ผมถามมันไปครับ
ตอนนี้ผมเห็นไอ้พรตเดินแยกออกไปดูทีวีของมันต่อไม่ได้สนใจพวกผม
“กูอยากรู้ว่านี่มันหมายความว่าไง” ไอ้อาร์มเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนครับ แต่ผมไม่เข้าใจ
“เรื่องอะไร พูดให้รู้เรื่องดิวะ” ผมบอกออกไปอีกครั้ง
“เด็กนั่นมาอยู่ห้องมึงได้ไง” ไอ้คิมเป็นเจ้าของประโยคนี้ครับ
“เอ่อ....” ผมกำลังคิดว่าจะตอบว่าไงดี
“เอาตามความจริงนะ” ไอ้นัทเป็นคนกดดันผมครับ
“คิดให้ดีๆก่อนตอบ” ไอ้โฟมพูดย้ำอีกครั้ง
“ กูกับมันกำลังคบกันอยู่” ผมตัดสินใจบอกมันออกไปครับ
“ มึงอย่ามาล้อพวกกูเล่น มันเป็นผู้ชายนะ” ไอ้อาร์มมันพูดขึ้นมาเสียงดังเลยครับ
“ที่มึงหายตัวไปบ่อยๆ บอกว่ามีธุระ คือเรื่องนี้ใช่ไหม” ไอ้นัทถามผมบ้างครับ
“เออ” ผมตอบมันไป
“ มึงเลิกหลอกน้องมันซะเถอะ แค่มึงอยากลองของแปลกเท่านั้นแหละ
มึงไม่เคยพอเจอเข้าเลยยังสนุกอยู่ แต่แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ
เดี๋ยวมึงก็จะเบื่อแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดก็จะเป็นน้องมัน” ไอ้นัทบอกผมอีกครั้ง
“กูไม่ได้หลอก กูรักมัน” ผมบอกพวกมันครับ
ผมแน่ใจแล้วว่าผมรักมัน จากที่ไม่แน่ใจแต่เวลาที่อยู่ด้วยกันมานานกว่า 5 เดือนแล้ว
ทำให้ผมรู้ว่าผมรักมัน และไม่ใช่แค่ความหลงเท่านั้นครับ
“ มึงอย่าหลอกตัวเองเลย มึงไม่ใช่เกย์” ไอ้คิม มันบอกผม
“กูมั่นใจ” ผมยืนยันอีกครั้งครับ
“มึงยืนยันว่ามึงจะไม่เลิกกับไอ้พรตใช่ไหม” ไอ้อาร์มถามผมอีกครั้งครับ
“ เออ ยังไงกูก็ไม่เลิก” คำตอบผมเหมือนเดิม
“งั้นพวกกูคงเป็นเพื่อนกับมึงไม่ได้แล้ว” ไอ้คิมพูดเล่นเอาผมอึ้งเลยครับ
ผมนึกว่ามันรู้เรื่องผมกับไอ้พรตแล้ว และไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมกับมันรู้จักกันมานาน
ถ้ามันไม่ชอบหรือไม่พอใจมันบอกผมแล้ว
มันไม่เคยพูดแต่มาบอกว่าจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้ว ผมก็งงสิครับ
“... ทำไม” ผมหลุดถามมันออกไปเสียงเบาๆครับ
“กูไม่เคยมีเพื่อนที่คบผู้ชายด้วยกัน แล้วถ้าวันนึงมึงเลิกกับน้องมันแล้วหันมาสนใจพวกกูล่ะ
กูไม่อยากจะนึกภาพ” ไอ้เชี้ยอาร์มมันเป็นคนตอบครับ
“สัส... กูไม่ได้เป็นเกย์ กูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูชอบผู้หญิง และกูชอบแค่มัน” ผมบอกมันครับ แต่ยิ่งพูดยิ่งงง
“ ยังไงพวกกูก็คงเป็นเพื่อนกับมึงเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว กูรับไม่ได้จริงๆว่ะ”
ไอ้อาร์มบอกผมอีกครั้ง ผมหันไปมองไอ้นัท กับไอ้โฟม
มันก็เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอแล้วทำไมพวกมันไม่เข้าใจผม
“กูขอโทษแต่เรื่องนี้กูก็รับไม่ได้ กูเคยเห็นมึงควงแต่ผู้หญิง
พอรู้ว่าแฟนมึงเป็นผู้ชายก็เลยช็อคว่ะ” ไอ้โฟมบอกผมเสียงนิ่งมากครับ
“ไอ้นัท มึงคิดเหมือนพวกนี้ด้วยรึเปล่า” ผมถามไอ้นัทอีกครั้งครับ
“อืม” มันตอบผมเสียงเบา
ผมมองหน้าพวกมันทีละคน จากนั้นก็หันไปมองไอ้พรตที่นั่งอยู่ที่โซฟาไม่ไกลนัก
มันทำเป็นดูทีวีไม่สนใจแต่ผมรู้ว่ามันได้ยินทุกคำพูดของพวกผม
ผมไม่รู้ว่าจะต้องตัดสินใจอย่างไรจะให้เลือกเพื่อนผมก็ไม่อยากเลิกกับมัน
และไม่มีทางเลิกเด็ดขาดถ้ามันไม่มาบอกว่าไม่รักผมและขอเลิกเอง
แต่กับเพื่อนก็คบกันมานานผมคิดว่าเพื่อนทุกคนน่าจะรับได้แต่ผมคงคิดผิด
ผมไม่อยากเสียทั้งเพื่อนและเสียทั้งมัน ผมเงียบไปนาน
“ตกลงว่ามึงไม่เลิกกับมันแน่นะ” ไอ้คิมถามผมอีกครั้งครับ
“อืม กูเลิกไม่ได้” ผมตอบมันเสียงเบาๆ
“แสดงว่ามึงเลือกมันมากกว่าเพื่อนที่คบกันมานานอย่างพวกกู” ไอ้อาร์มพูดบ้างครับ
“ กูไม่ได้เลือก กูไม่เลือกที่จะเสียใครไปทั้งนั้น พวกมึงกับกูคบกันมาตั้งหลายปี
ผ่านเรื่องอะไรกันมาก็เยอะ กูคิดว่าพวกมึงคือเพื่อนแท้ แต่มันกูก็รักและไม่คิดจะเลิก”
ผมปฏิเสธพร้อมอธิบายให้พวกมันฟัง
“ กูคิดว่าพวกมึงคือเพื่อนแท้ที่ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะอยู่ข้างกันเสมอ
แต่เมื่อพวกมึงรับไม่ได้ที่กูจะรักมันก็ไม่เป็นไร
กูจะถือว่ามึงทุกคนยังเป็นเพื่อนรักของกู
แม้ว่าพวกมึงจะไม่รับกูเป็นเพื่อนแล้วก็ตาม
ถ้ามีปัญหาอะไรให้กูช่วยก็บอกได้เสมอนะ
กูยินดีและพร้อมจะช่วย แต่กูคงไม่รั้งพวกมึงไว้”
ผมบอกมันไปพร้อมกับรู้สึกว่าขอบตาเริ่มร้อน
ไม่อยากให้ใครได้เห็นความอ่อนแอ
แต่เมื่อต้องเสียเพื่อนที่รักและไว้ใจโดยไม่ได้เตรียมใจ
บางครั้งมันก็ทำให้ผมรู้สึกตั้งรับไม่ทัน
“ถ้ามึงคิดว่าพวกกูเป็นเพื่อนแท้ แล้วทำไมมึงไม่บอกพวกกู
ปล่อยให้พวกกูสงสัยและเป็นห่วงมึงอยู่ฝ่ายเดียว” ไอ้อาร์มเป็นคนถามผมขึ้นมาครับ
ผมมองหน้ามันนิ่งๆว่ามันกำลังจะบอกอะไรผม
“ เพื่อนกันเค้าต้องไม่มีเรื่องปิดบังกันไม่ใช่เหรอ” ไอ้โฟมพูดบ้าง
“ทำไมชอบให้กูรู้เองทุกเรื่องวะ บอกกูบ้างก็ได้” ไอ้คิมบอกผมเสียงนิ่งๆ
“กู... ไม่ได้ตั้งใจปิดบัง แค่กูยังไม่พร้อม” ผมตอบออกไป
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม” ไอ้อาร์มถามอีกคับ
“ก็เมื่อกูพร้อมไง” กวนตรีนมันไปครับ ผมว่าผมเริ่มรู้แล้ว ว่าเรื่องนี้มันไม่ปกติ
“ หึหึ กวนตรีนนะมึง” ไอ้อาร์มมันหัวเราะ ก่อนจะว่าผมครับ
“สนุกมากไหม” ผมถามมันไปเสียงนิ่งครับ เดี๋ยวเจอกูเอาคืนบ้าง
“ก็ดี” ไอ้คิมคนตอบครับ
“สัส มึงจะไปไหนก็ไปกันเลย ของที่วางไว้ก็เอากลับไปให้หมด” ผมพูดไล่มันครับ
“อ่าวเชี้ย ไล่แขกได้ไงวะ “ไอ้โฟมมันว่าผมครับ
“แขกอย่างพวกมึง กูไม่ต้อนรับแล้ว
เมื่อไม่ใช่เพื่อนกู ก็ไม่จำเป็นต้องตอนรับ” ผมว่าเสียงดังเลยครับ
“ห่า ทำมาเป็นไล่พวกกู เมื่อกี้ล่ะพูดซะกูซึ้ง” ไอ้นัทบ่นครับ
“เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้นัท เอากับเขาด้วยนะ”
ผมหันไปว่าไอ้นัทบ้างครับ สมคบคิดกันดีนัก
“มึงก็บอกอยู่ว่าพวกกูเป็นเพื่อนแท้
แล้วเพื่อนแท้อย่างพวกกูจะทิ้งมึงด้วยเรื่องแค่นี้ได้ไง จริงไหม”
ไอ้นัทมันพูดยาวเลยครับก่อนหันไปถามไอ้พวกที่เหลือ
“เออ สิ” ไอ้อาร์มครับ
“มึงเพื่อนกู” ไอ้โฟมครับ
“มึงคบกูมากี่ปี จะมาเลิกคบด้วยเรื่องเห็บหมาแค่นี้ ไร้สาระวะ” อ่าวไอ้คิมมันเปรียบซะ
“แต่ที่พวกกูทำอย่างนี้ แค่อยากให้มึงรู้ว่าบางครั้งเพื่อนก็สำคัญ
มีอะไรก็บอกกันบ้าง ไม่ใช่ให้รู้กันเองกูอยากได้ยินมึงบอกไม่ใช่รู้จากคนอื่นหรือเห็นเอง”
ไอ้อาร์มได้ทีพูดยาวเลยครับ
“เออ ขอบใจพวกมึงมาก ที่ยังเป็นเพื่อนกับกู
ต่อไปกูมีอะไรจะบอกพวกมึงก่อนนะ ถ้าไม่ลืม ” ผมขอบคุณพวกมัน
ก่อนรับปากว่าต่อไปผมมีอะไรจะบอกพวกมันครับ
“เป็นไงละคร ฉากนี้สนุกไหมวะ” ไอ้คิมหันไปตะโกนถามไอ้พรตครับ
“ไร้สาระ” ไอ้พรตมันตะโกนกลับมาครับ
“เมียมึงนี่ก็นิ่งดีเนอะ บอกให้ทำเฉยๆไว้เดี๋ยวจัดละครให้ดู
แม่งก็นั่งฟังอย่างเดียวจริงๆไม่คิดจะเข้ามาช่วยมึงให้หายโง่ซะหน่อย หึหึ”
ไอ้อาร์มมันว่าก่อนหัวเราะกวนๆ ครับ สรุปแล้วมันรู้เรื่องด้วย มีผมคนเดียวที่ไม่รู้ใช่ไหม
“มาๆกูซื้อของมาเตรียมฉลอง” ไอ้คิมพูดก่อนเดินไปรื้อถุงที่มันซื้อมาครับ
“ฉลองอะไรของมึงวะ” ผมถามไอ้คิมอย่างงงๆ
“ก็ฉลองที่ประเทศของเรามีควายเพิ่มอีกตัวไงครับคุณมึง”
มันตอบพร้อมหยักคิ้วกวนตรีน
“ไอ้เชี้ยคิม เดี๋ยวมึงจะโดน” ผมขู่มันก่อนช่วยกันเอาอาหารไปใส่จาน
ส่วนเหล้ากับน้ำอัดลมเอาไปไว้หน้าทีวีเตรียมดูบอลคืนนี้ครับ
--------- To be Con.--------
ขอโทษค่ะที่ไม่ได้อัพหลายวัน
พอดีเมจิกมีธุระไปต่างจังหวัด
แล้วเนตไม่ดี พยายามอัพให้แล้วแต่ไม่ได้เลย :hao5:
-
ไม่งอน...แต่แปลกๆกับคำว่าเมิงและกรูส์ 555555555555
เอาเป็น คุณน่ะเมียผม ยังนี้ป่ะ มันถูกภาษาด้วย ฮ่าๆๆๆ
แต่คนเขียนชอบแบบนี้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ตินณ์หื่นกับพรตไปนานๆก็พอ
:hao6: :hao6: :hao6:
ขอบคุณค่ะคุณtong_pub
ที่เสนอความคิดเห็นนี้นะคะ
เพราะคิดเหมือนกันเลยว่ามองแล้วแปลกตา
คือไม่ชินตัวสระกด
ถ้าอย่างนั้นอยากถามทุกคนก่อนว่าจะให้ใช้ชื่อเดิม
คือ"เมิงน่ะเมียกรูส์" หรือว่า เปลี่ยนเป็น "คุณน่ะเมียผม"
อยากให้ช่วยกันโหวตนิดนึงนะคะ
เพราะเกรงว่าถ้าเปลี่ยนแล้วบางคนติดชื่อเดิมจะหาไม่เจอ...
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ติณณ์โดนเพื่อนอำ 555
แต่ที่ขำมากกว่าคือ พรตรู้เห็นเป็นใจด้วยนี่
เสียหน้าสุดๆ
อยากเห็นติณณ์หวานพรตบ้าง
ชื่อเรื่องไหนดี ถ้าแบบสุภาพหน่อยก็ คุณน่ะเมียผม ก็ได้
แต่ต้องแจ้งล่วงหน้ากันนิดนึง
-
รู้มั้ย...เค้าคิดว่าคนเขียนงอนไม่ยอมอัพซะแล้ว
:hao5: :hao5: :hao5:
-
พี่ติณณ์น่ารักอะ ดูท่าจะเป็นคนเกลียมัว 55555555
อยากให้พรตหวานบ้างอะไรบ้าง ติณณ์อุตส่าห์ทำเพื่อพรตขนาดนี้
อย่างน้อยช่วยแสดงความรู้สึกว่าชอบกันหน่อยก็ยังดี สงสารตินติน T T
-
ไม่
เข้าใจพี่พรตเลย มีใจให้เฮียบ้างป่ะเนี่ย
ถ้ารักช่วยแสดงออกหน่อยหนูอึดอัดอ่ะ ปากอ่ะ อ้ามาบอกรักเฮียหน่อยก็ไม่ได้
จะตายรึไงบอกรักอ่ะ
-
:mew6:สั้นนนนนจังอยากอ่านต่ออีก เอาอีกๆ
-
น้องพรตของพรี่น่ารักดีแท้ :z2:
:call:
-
พรตนิ่งตัลหลอด...........หวานมั้งก็ได้นะลูก :a5:
-
พรตแสดงออกว่าแคร์ตินณ์บ้างก็ดีนะ ทั้งเราและตินณ์เสียใจจะแย่อยู่แล้วฮื้อ
-
หายไปนาน คิดถึงๆๆ :impress2:
-
พรตเฉยได้ใจมาก แอบผลาญเงินสามีเหมือนกันนะ
-
:เฮ้อ:นึกว่าตัดเพื่อนกันจริงๆซะอีก
-
เพื่อนอำกันแบบนี้เลยนะ ติณน์ อำกลับมั้งเลย เร็วๆ :laugh:
พรต ก็นิ่งซะ รุ้ว่ามีใจให้ติณน์แล้ว แต่แสดงออกมาหน่อยเหอะ :katai5:
-
ทำเอาจิตตกไปนิด แต่เห็นว่าแปลกๆคงจะโดนแกล้งแน่ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
-
พี่ติณน่าสงสารน้า
พรตอ่ะ เมื่อไหร่จะยอมรัลว่ารักน้า
แแต่กะแล้วว่าเพื่อนแคืแกล้ง เพราะตอนรู้เรื่องพรตกะติณก็ไม่เหนมีใครว่าอะไร
แต่แบบ พรตอ่า ไม่คิดช่วยติณหน่อยหรอ :mew6:
-
:pig4: :pig4:
-
เพื่อนก็เล่นแรงนะคะ ทำเอาใจหายใจคว่ำหมด :hao5:
แต่น้องพรตก็คงมั่นใจอีกระดับหนึ่งแหละว่าพี่เขารักจริง รอให้น้องเป็นฝ่ายบอกรักบ้าง
ไม่รู้ชาตินี้จะได้ยินหรือเปล่า ปากแข็งซะ :laugh:
-
โดนเพื่อนแกล้งนะติณณ์ >.<
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอ อีกค่า่าาา
-
พรตแสดงออกมั่งเด้ :hao3: เดี๋ยวพี่ตินณ์ก็น้อยใจไปกันใหญ่หรอก 555555
ชื่อเรื่องคุณน่ะเมียผม o13 เมิงกรูงี้มันขัดๆแปลกๆ
-
อุ๊ย....พี่ติณน่าสงสารอ่ะ
แกล้งกันแรงนะ แล้วถ้าพี่ติณไม่คิดแบบนี้เรื่องมันจะจบไหมล่ะ
ดูพรตง้องแง้งกับติณมากขึ้นนะ
เรื่องชื่อแบบไหนก็ได้นะแต่ช่วยแจ้งก่อนก็ดี เดี๋ยวหาเรื่องไม่เจอ :katai2-1:
-
ไม่ได้เข้ามาเรื่องนี้สักพัก อัพเร็วดีจังเลย
เผลอแป็บเดียวเป็นแฟนกันแล้ว แถมมีถึง 2 คู่ซะด้วย
-
พรตนิ่งเอาแต่ใจ แต่น่ารักที่ซูดดดด
-
มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 18
“ยำรวมมิตรกูล่ะ” เสียงไอ้พรตมันถามหายำรวมมิตรครับ
“กูเห็นของกินเยอะแล้วเลยไม่ได้ทำ” ผมบอกมัน
เห็นของที่พวกไอ้อาร์มซื้อกันมาแล้วมีหลายอย่าง
ผมเลยทำเพิ่มแค่ต้มจืดมะระยัดไส้ กับผัดกระเพราวุ้นเส้นหมูสับที่มันสั่งแค่ 2 อย่าง
“กูจะกิน” มันเริ่มเสียงดังหน้าเสียแล้วครับ งานเข้ากูแล้วไง
“มึงก็กินที่มีไปก่อนสิ พรุ่งนี้กูทำให้กินนะครับ”
ผมพูดเอาใจมันหน่อยเผื่อฟลุค แต่รู้ตัวแล้วล่ะว่าต้องไปทำไม่งั้นมันไม่ยอมกินข้าวแน่
“ไม่กูอยากกินวันนี้” มันหน้าบึ้งเลยครับนั่งอยู่ที่โต๊ะแต่ไม่ยอมหยิบช้อนตักข้าว
ไอ้พวกเพื่อนเชี่ยๆที่หลอกผมก็นั่งมองเพลินเลย
“มึงจะตีกันไหมวะ” ไอ้คิมถามขึ้นมาครับ
“...” มันไม่พูดนั่งเงียบแต่หน้าไม่รับแขกแล้วครับ เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่ตลอด
“... เออๆ กูทำให้แป๊บเดียว กินอย่างอื่นไปก่อน”
ผมบอกมันก่อนจะลุกจากโต๊ะ มาหยิบของที่เตรียมไว้ขึ้นมาทำครับ
ผมเตรียมไว้เสร็จแล้วที่ไม่ทำเพราะเห็นของกินอย่างอื่นเยอะกลัวจะเหลือ
“กูจะรอ” แค่อย่างเดียวมันก็ยังจะรอครับ
“เออ...” ผมตอบรับมัน
“พวกกูต้องรอด้วยไหมวะ” ไอ้อาร์มถามขึ้นล้อๆครับ
“กินเข้าไปเลยมึงน่ะ จะได้ไม่ต้องพูดมาก”
ผมตอบไอ้อาร์มเรียบร้อยก็หันมาทำยำต่อไม่นานก็เสร็จครับ
“เอ้า...กินเข้าไปกินให้หมดนะ ไม่หมดมึงเจอดีแน่”
ผมเอาจานใส่ยำมาวางไว้ตรงที่ว่างหน้ามันพร้อมขู่
“เออ” มันว่าก่อนลงมือกินครับ
ไม่นานก็กินกันอิ่ม เหลือไอ้พรตเป็นคนสุดท้าย
แต่มันก็กินของมันหมดนะครับ ไม่รู้มันหิวหรือว่ามันกลัวที่ผมขู่
แต่อย่างหลังคงไม่ใช่เพราะมันไม่เคยกลัวผมเลย
พอกินข้าวเสร็จก็ออกมาดูทีวี
รอบอลครับมีกินเหล้ากันนิดหน่อยพอให้เชียร์บอลสนุกขึ้น
กว่าบอลจะมาก็ตี 1 พวกผมเลยหาเกมส์มาเล่นฆ่าเวลา
ตอนแรกจะเล่นไพ่ แต่นึกไปนึกมาไม่เอาดีกว่า
ผมเลยเล่นเกมส์โดมิโน่ครับ
ใครชนะสามารถสั่งให้คนแพ้กินเหล้าเพียวๆกี่แก้วก็ได้แต่ต้องไม่เกิน 3 แก้ว
พอเล่นไปซักพักโดนกินกันครบแล้วเลยมีการเปลี่ยนกติกานิดหน่อยเพื่อความตื่นเต้นเร้าใจ
ถ้าใครชนะให้สิทธิ์ถามหรือสั่งอะไรคนแพ้ก็ได้
เล่นกันไม่นานครับเริ่มเมาไม่รู้เรื่องกันแล้ว
โดนกันไปทุกคน แล้วแต่ว่าใครโดนมากโดนน้อย
พอเริ่มกติกาใหม่ไอ้อาร์มชนะคนแรก คนแพ้คือไอ้โฟมครับ
“ หึหึ ไอ้โฟมมึงเสร็จกูแน่ สั่งไรดีวะ” ไอ้อาร์มเริ่มพูดขู่ไอ้โฟมก่อนเลยครับ
“เอาดีๆนะมึง ถ้าไม่ดีเจอแก้แค้นแน่” ไอ้โฟมก็รีบขู่กลับทันทีเช่นกัน
“งั้น มึงยกหนี้ที่กูติดไว้ทั้งหมด” มันตัดสินใจได้แล้วครับ
“หนี้อะไรเท่าไหร่วะ กูจำไม่ได้” ไอ้โฟมถาม แล้วทำหน้างง
“อ่าวกูไม่น่าพูดเลย ก็หนี้ที่พนันกันไง
ว่าเมื่อเย็นไอ้ตินณ์มันจะยอมทำยำให้เมียมันรึเปล่า
สรุปมันทำกูก็ต้องจ่ายมึงสองหมื่น ถือว่าหายกันนะ”ไอ้อาร์มไขข้อสงสัยของทุกคนครับ
“เชี้ย!!! มึงยังไม่เลิกเอากูไปพนันกันอีกเหรอวะ”
ผมด่าพวกมันครับ ชอบมาพนันอะไรกันไร้สาระ
“สัส!!!ผมไม่ใช่เมียมัน” ไอ้พรตด่าบ้างครับ
แต่ยังไม่ยอมรับความจริง มันไม่ชอบให้เรียกว่าเมีย
แต่ผมก็ชอบเรียกให้มันหงุดหงิดประจำ
เวลามันหงุดหงิดแล้วทำอะไรไม่ได้ตลกดีครับ
แต่ว่าผมกับมันเป็นคู่ SM ป่าววะ เริ่มจะสงสัยแล้วสิ
ส่วนพวกมันพอได้ยินไอ้พรตว่าอย่างนั้นก็หัวเราะกวนๆ แล้วเริ่มเล่นต่อทันที
“เออ” ไอ้โฟมตอบตกลงที่ไอ้อาร์มขอครับ
รอบที่ 2 เริ่มขึ้นก่อนที่ไอ้นัทจะเป็นคนชนะ ไอ้พรตเป็นคนแพ้ครับ
ไอ้นัทเลยสั่งให้ไอ้พรตกินเหล้า 3 แก้วรวด มันก็กินนะแต่ผมว่าคงเริ่มเมาแล้ว
หน้ามันแดงมาก ตาก็เริ่มเยิ้มๆ น่ารักน่ามองมากครับ
มันนั่งอยู่ข้างๆผมตอนนี้เริ่มมีเอนมาพิง ปกติมันจะไม่มีอย่างนี้นะครับ
แต่ถ้าเมาเมื่อไหร่ มันจะน่ารัก และกวนกว่าปกติเป็น 10 เท่า
รอให้เมามากกว่านี้ก่อนครับจะรู้ หึหึ
ผมมีความคิดอยากมอมเหล้ามันซะแล้วสิ
หลังจากมันกินหมด 3 แก้วเกมส์ก็ดำเนินต่อไป
เราได้ตกลงกันไว้แล้วครับว่าจะเล่นแค่ 5 เกมส์เพราะดูเวลาแล้วพอครบบอลก็ใกล้จะเตะพอดี
เกมส์ที่ 3 นี้เล่นนานหน่อยครับเป็นไอ้โฟมชนะไอ้คิมบ้าง
“กูกะว่าจะชนะไอ้ตินณ์ซะหน่อย พอเป็นไอ้คิมกูไม่รู้จะสั่งอะไรเลย”
ไอ้โฟมมันหันหน้ามาพูดกับไอ้คิม แล้วไอ้นัทก็เข้าไปกระซิบอะไรบางอย่างก่อนที่ไอ้โฟมจะพูดต่อ
“เอางี้แล้วกัน ถ้าปิดเทอม เราไปเที่ยวทะเลกันแล้วมึงต้องเป็นเจ้ามือให้ทุกคน 1 วันเต็ม”
พอมันพูดจบก็หันไปยิ้มให้ไอ้นัทครับ ผมว่าความคิดไอ้นัทแน่นอน
“เออ แม่งกูจะหมดตัวไหมวะ”ไอ้คิมพูดเสียงดังเลยครับ
หลังจากนั้นก็เริ่มเล่นต่อ ผมหยิบโดมิโน่ขึ้นมา 7 ตัวไอ้พรตมันหันมาแอบดูครับ
แสบจริงๆมันนั่งหน้าผมยังมีการหันมาโกงด้วยนะครับ แต่เกมนี้ผมยังไม่แพ้เลย
คนมันเก่งครับ หึหึ
“เกมส์” เล่นไปได้ไม่นานไอ้พรตก็ชนะครับดูมันดีใจมาก
ผมกลัวใจมันจริงๆครับ เสียวหลังแปลกๆ
ตอนนับแต้มว่าใครเหลือแต้มมากที่สุดผมเกร็งเลย
ถ้าเป็นคนอื่นชนะไม่เท่าไหร่แต่ดันเป็นมันแล้วผมมีแต้มเหลือเยอะไง
แต่โชคยังช่วยผมอยู่เพราะไอ้คิมเหลือแต้มมากกว่าผมแต้มเดียวเองครับ
ซวยแทนผมไปแล้วกัน
“ไอ้คิม วันนี้มึงไม่มีดวงเลยวะ หึหึ” ไอ้อาร์มหันมาว่าไอ้คิมครับ
“เออ มึงไม่โดนบ้างแล้วไป” ไอ้คิมก็หันไปตอบไอ้อาร์มเสียงหงุดหงิดครับ
“ว่าไงให้กูทำอะไร คิดช้ากูถือว่าโมฆะนะ”
ไอ้คิมหันมาบอกไอ้พรตเสียงดังเลยครับ เรื่องหาทางรอดนี่ไวเลยนะครับ
“ตามดูแลไปรับไปส่งไอ้นาว 1 เดือน” ไอ้พรตบอกเสียงนิ่งๆหน้าแดงๆครับ
“ห๊ะ!!!” พวกผมตกใจพร้อมกันเลยครับ
“ไปดูแลไอ้นาว 1 เดือน” มันพูดซ้ำอีกครั้ง
ผมหันไปมองไอ้คิมหน้ามันนิ่งไม่แสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้าเลยครับ
“ขอเหตุผล”ไอ้คิมถามหาเหตุผลจากไอ้พรตครับ
“ไม่มี ผมพอใจมันเป็นเกมส์” มันก็ตอบไอ้คิมได้กวนมากครับ
“มึงคิดจะทำอะไรกันแน่” ผมถามมันบ้างครับ เดาความคิดมันไม่ออก
“หึหึ” มันหัวเราะแล้วเอนหัวมาพิงผมครับ
แปลว่ามันเมาระดับ Max แล้วไม่งั้นไม่มีทางแสดงท่าทางอย่างนี้ต่อหน้าคนอื่นครับ
มันขี้อายจะตาย
“เออ ตามนั้น 1 เดือนนับจากวันจันทร์หน้านะ” ไอ้คิมก็บ้าจี้ เล่นตามไอ้พรตครับ
“ทำไมมึงถึงยอมทำตามที่ไอ้พรตบอกวะ” ไอ้โฟมถามขึ้นมาบ้างครับ
“อ่าวก็อย่างที่มันบอก มันเป็นเกมส์แล้วกูแพ้ กูต้องรักษาคำพูด”
มึงแมนมากไอ้คิมรักษาคำพูดยิ่งชีพ
“งั้นมาเริ่มเกมส์สุดท้ายกัน” ไอ้นัทพูดขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบไปนานครับ
เราเริ่มเล่นเกมส์กันอีกครั้งแต่เป็นเกมส์สุดท้ายแล้วครับ
เพราะอีกไม่นานบอลจะมาแล้ว แต่จะมีแรงดูกันรึป่าวต่างคนต่างก็เมา
เล่นกันยาวมากครับเกมส์นี้ไม่มีใครชนะง่ายๆ
แต่สุดท้ายเกมส์ก็ต้องมีคนแพ้คนชนะ ซึ่งคนชนะคือผมครับ
รอมานานในที่สุดก็ชนะ หึหึ
แล้วคนแพ้คือไอ้พรตครับพอมันรู้ว่าผมชนะมันหันมาขึงตาใส่ผมทันที
แต่ผมไม่กลัวครับนานๆจะได้รับสิทธิ์เหนือมันซะที
“เอาแล้วมึง เกิดศึกครอบครัวแล้ว”ไอ้อาร์มพูดขึ้นมาเสียงดังครับ
“มึงจะเอาอะไร” ไอ้พรตมันถามผมเสียงแข็งโป๊กเลย
“กู...”ผมกำลังคิดครับ มีหลายเรื่องที่อยากขอมันยังเลือกไม่ได้
“นาน ไม่ต้องแล้วไปดูบอลกัน” ไอ้พรตพูดขึ้นเสียงดัง
“ไม่ได้คำพูดต้องเป็นคำพูด กูรู้แล้วจะให้มึงทำอะไร” ผมบอกมันพร้อมยิ้มให้มันครับ
“เออ ว่ามา”
“ต่อจากนี้มึงต้องเรียกกูว่าพี่ตินณ์” ผมรีบบอกมันครับ
“ไม่” มันตอบเร็วตอบไว ไม่ต้องคิดเลยครับ
“มึงจะโกงเหรอ” ผมถามมันครับ
“กูไม่ได้โกง แต่กูไม่ทำ เอาอย่างอื่น” แม่งมีการให้เปลี่ยนคำสั่งด้วยครับ
ถ้าเป็นคนอื่นมันคงไม่กล้า แต่เป็นผมไงมันเลยไม่ค่อยยอม จะเอาชนะตลอดครับ
“กูอยากได้อันนี้ ไม่เปลี่ยน” ผมยืนยันคำเดิมครับ
“กูเลิกเรียกไอ้ก็ได้ แต่ไม่เรียกพี่” มันยังต่อรองครับ
“ทำไมถึงไม่ได้ มันยากตรงไหน” ผมถามมันครับ
เคยสงสัยเหมือนกันเพราะกับคนอื่นมันเรียกพี่ได้
แต่กับผมนี่ไม่เคยจะเรียก ถ้ามันไม่เมามากเหมือนหมา
“... กูไม่ได้อยากเป็นน้องมึง” มันเงียบไปซักพักแล้วตอบเสียงเบาๆ
หลบตาหน้านี้แดงเลยครับ คำตอบมันทำให้ผมหัวใจเต้นแรงเลย
มันไม่อยากเป็นน้องแปลว่ามันอยากเป็น....เมียสินะ หึหึ
ผมคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้วครับ
“เออก็ได้ เห็นว่าคำตอบมึงถูกใจกูนะ เลยยอม”
ผมบอกพร้อมยิ้มให้มันครับ น่ารักจริงเมียใครวะ
“ฝากไว้ก่อนนะมึง” มันว่าเบาๆก่อนจะลุกเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำแดงมากินครับ
มันเมาแล้วยังจะกินน้ำแดง ก็ยิ่งเมาไปใหญ่แต่ไม่อยากห้ามมันครับ
ถ้าห้ามเดี๋ยวเป็นเรื่องขึ้นมาอีก ขี้เกียจเถียงมัน
“ตกลงกันเสร็จแล้วก็มาดูบอล เริ่มแข่งแล้ว”
ไอ้อาร์มเรียกดูบอลเสียงดังก่อนมันจะเอาหมอนมาหนุนหัวแล้วนอนดูอย่างสบายใจครับ
มันดูหนังหรือดูบอลวะท่าทางสบายมาก เชียร์บอลกันไปครับกว่าจะจบก็ดึกมาแล้ว
บอกให้พวกมันค้างที่นี่ก็ไม่มีใครค้าง มันกลับบ้านกันหมดครับ
ตอนนี้เหลือผมกับไอ้พรตแค่ 2 คนเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนคือมันเมา
ตอนนี้มันไปอ๊วกอยู่ในห้องน้ำครับ
“เป็นไงบ้างวะ ไหวไหม”ผมถามมันครับ
“ไหววววว กูไม่ด้ายยยยยมาววว” มันตอบเสียงยาวมากครับ
แถมหันมายิ้มให้ผมด้วยนะครับ น่ารักว่ะ
“มาๆอาบน้ำเนอะอาบน้ำ” ผมเดินเข้าไปหามันแล้วจะจับมันถอดเสื้อครับ
“อาบน้ำๆ ตินณ์อาบด้วย” หึหึ กูว่าแล้วเมางี้เสร็จกูแน่
ไม่เสียแรงที่ไอ้นัทช่วยมอมเหล้ามันให้ครับ
“อืม อาบสิยกแขนขึ้นหน่อยครับ” เสื้อมันพอดีตัวเลยถอดยาก
แต่พอผมบอกมันก็ยกมือขึ้นมาเหนือหัว อำนวยความสะดวกให้ผมครับ
ปกติไม่มีนะถ้าทำอย่างนี้ผมเจ็บตัวไปแล้ว พอเสื้อมันพ้นหัวไปได้
ผมก็เอื้อมมือลงไปที่ตะขอกางเกงขาสามส่วนของมันแล้วลงมือปลด
จากนั้นรูดลงทั้งกางเกงนอกกางเกงในพร้อมกันเลยครับ
น้องชายมันก็นอนสงบนิ่งเลยครับ
“ยกขาหน่อยครับ” ผมพูดจบมันก็ยกขาให้ผมเอากางเกงออกได้สะดวกครับ
“เวลาเมา มึงน่ารักเนอะ ว่าง่ายด้วย” ผมพูดชมมันไปตามที่คิดครับ
หน้ามันแดงกว่าเก่าอีกครับคราวนี้ไม่จ้องตาผมแล้ว
“ตินณ์ถอดด้วยสิ” อืมทำไมมันน่ารักจังวะ
“ถอดให้หน่อยได้ไหม” ผมลองถามมันดูครับ เผื่อได้ มันไม่ตอบแต่ลงมือ
ดึงเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ขึ้นเหนือหัว จากนั้นก็ถอดออกครับ
ตอนนี้มันไม่เหลือเสื้อผ้าซักชิ้น แต่ผมเหลือกางเกงยีนส์ตัวเดียวครับ
มันกำลังจะปลดตะขอกางเกงครับ แต่ปลดไม่ได้ซักที
“มันไม่ออก” มันพูดขึ้นเบาๆ แต่ไม่ยอมเงยหน้ามามองผมครับ
ผมเลยลงมือปลดตะขอแล้วรูดกางเกงทั้งข้างนอกข้างในออกพร้อมกันเลย
พอถอดเสร็จผมก็ดันมันเข้าไปใต้ฝักบัว พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดน้ำอุ่น
สภาพตอนนี้ไม่ต่างกันเลยครับ แต่เห็นผิวมันแล้ว ผมแทบอดใจไม่ไหวที่จะสัมผัส
ผมบีบสบู่เหลวใส่มือแล้วเอามาลูบตามตัวมันครับ ผิวมันเนียนนุ่มลื่นมือมาก
เอื้อมมือไปหยิบที่ถูตัวกดครีมอาบน้ำใส่แล้วเริ่มถูตัวมันอีกครั้งครับ
มันก็ยืนให้ผมถูตัวให้เฉยๆ ผมเริ่มถูจากหน้าอกแล้วไล้เรื่อยๆไปข้างหลัง
แล้ววกลับมาข้างหน้าครับ
“อืมมม....” เสียงมันหลุดครางออกมาครับ
ตอนนี้น้องชายของมันเริ่มตื่นตัวมาทักทายผมแล้ว
ผมก็ถูไปเรื่อยๆผ่านน้องชายที่น่ารักของมันไปก่อนครับ
ถูลงมาที่ขาแล้วค่อยๆกลับขึ้นไปอีกครั้งตอนนี้ผมเอาที่ถูกตัววางไว้ที่เดิมแล้วครับ
เหลือแต่มือล้วนๆ แล้วผมก็เอื้อมมือไปกดครีมอาบน้ำจากขวดปั๊มใส่มือก่อนไปวางที่น้องชายของมัน
จากนั้นก็ไล้มือวนเบาๆ
“อ่า....”เสียงมันไปแล้วครับ เอามือมาจับบ่าของผมแล้วบีบเบาๆด้วยนะครับ
อย่างนี้ผมจะทนได้เหรอครับ น้องชายของผมก็ตื่นแล้วสิครับ
มันต้องการปดปล่อยแล้วครับ
“ดีไหมครับ” ผมถามมัน
“อื้ม.....” มันครางรับครับ กำลังเคลิ้มได้ที่ ถ้ามันเมาอย่างนี้อยากรู้อะไร
หลอกถามมันได้เลยครับตอนมันเมามันตอบหมด ทีนี้แหละนาทีทองของผม
“พรต มึงชอบกูไหม” ผมลองถามมันไปแล้วครับ คำถามที่ไม่กล้าถามตอนมันปกติ
“...” อ่าวมันเงียบครับ ใจแป่วเลยกู
“มึงชอบกูบ้างไหมวะ” ลองถามอีกทีครับ
“ชอบสิ ชอบตินณ์ พรตชอบตินณ์ แต่ไม่บอกมันหรอก เดี๋ยวมันได้ใจ”
มันตอบพร้อมจ้องตาผมครับ คำตอบมันทำผมช็อคไปเลย
ดีใจครับ ดีใจมาก ตอนนี้รู้สึกว่าผมยิ้มจนปากจะฉีกแล้วครับ
ไชโย!!! ในที่สุดมันก็ชอบผมแล้วครับ ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดไว้แน่นๆ
พร้อมหอมแก้มแล้วจูบมันแรงๆไปหนึ่งที
เดี๋ยวตอนไม่เมาค่อยลองถามใหม่ครับว่าคำตอบเหมือนกันรึเปล่า
“อย่าไปบอกมันนะ เดี๋ยวมันไม่ตามใจกู”
มันยังพูดต่อแต่มันพูดไปยิ้มไปน่ารักมากๆเลยครับ
สงสัยผมจะหลงมันมากแล้วเห็นมันน่ารักบ่อยๆ
แต่ถึงบอกผมก็ยังตามใจมันครับ หรือจะยิ่งตามใจกว่าเดิมก็ไม่รู้
ตอนนี้ชักไม่อยากอาบน้ำแล้ว อยากทำอย่างอื่นมากกว่า
มันอาบเสร็จแล้วแต่ผมยังไม่ได้อาบเลยครับ
“ถูตัวให้พี่บ้างสิครับ” ผมลองร้องขอดูบ้าง
พูดจบเอาที่ถูตัวที่มีครีมอาบน้ำแล้วยัดใส่มือมันทันที
มันก็ถือไว้แต่ยังไม่ยอมถูตัวให้ผม
ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือมันพามาวางที่หน้าอกตัวเองจากนั้นก็บังคับให้มันไล้วนไปเรื่อยๆ
พอมันเริ่มทำตามผมก็ปล่อยมือออกครับ ทีนี้มันถูเองเลยครับ
จากหน้าอกลงไปที่ท้องถูวันซักพักมันก็เอื้อมตัวข้างหลัง
แล้วถูต่อพอเสร็จมันก็กลับมาจะถูข้างหน้า
แต่พอมันก้มลงเห็นน้องชายของผมที่ขยายตัวทักทายมันอยู่มันก็ทำท่าจะเลิก
ยืนจ้องนิ่งๆไม่ขยับเลยครับ
“ถูต่อสิครับยังไม่สะอาดเลย” ผมบอกมันเสียงนุ่มๆ
“แต่...” มันทำท่าลังเลแต่หน้ากับหูนี่แดงสุดๆเลยครับ
“นะครับ” ผมพูดเสร็จดึงมือมันให้มาจัดการทำความสะอาดน้องชายผมครับ
มันก็ยอมทำให้ ผมต้องกัดฟันอดทนไม่จับมันทำอะไรซะตอนนี้เลย
เพราะอยากเห็นมันในมุมน่ารักๆอย่างนี้นานๆครับ
แต่พอมันทำความสะอาดน้องชายผมเสร็จก็นั่งทับส้นเท้าตัวเอง
ลงไปถูขาให้ผม ผมตกใจนะครับไม่นึกว่ามันจะยอมทำให้ขนาดนี้
พอมันถูเสร็จผมก็ดึงตัวมันขึ้นมาแล้วประกบดูดปากมันทันที
อดใจไม่ไหวแล้วครับ อยากทำตัวน่ารักเอง
ผมจูบมันแบบเต็มสตรีมและนานจนมันเริ่มหายใจไม่ทัน
จึงค่อยๆถอนริมฝีปากออกมา มันยืนเกาะผมแน่เลยครับคงไม่มีแรงยืน
ผมก็เริ่มไซ้ที่ซอกคอมันก่อนแล้วเลยไปที่ใบหู ขบเบาๆ
“อื้มมม.....”เสียงมันครางยาวเลยครับ ยิ่งผมรู้ว่าใบหูเป็นจุดอ่อนของมันผมยิ่งขบ
และค่อยๆเลียให้มันรู้สึกมากขึ้นไปอีก
ตอนนี้น้ำที่เปิดไว้ก็ยังไหลอยู่จนชะล้างครีมอาบน้ำของทั้งผมและมันออกไปหมดแล้ว
ผมละจากไปหูของมันแล้วเอื้อมมือไปปิดฝักบัว
มันเอาหน้ามาซบไหล่ผมเบาๆ และเอาตัวผมเป็นหลัก
ผมเลยดันร่างโปร่งของมันเบาๆให้เดินถอยหลังไปจนชนกับชั้นตรงอ่างล้างหน้า
เป็นชั้นที่ทำจากหินอ่อน จากนั้นผมก็ดันมันขึ้นไปนั่งบนนั้น
ก่อนจะไล่ต้อนจูบมันอีกครั้งจนมันตามแทบไม่ทัน
แต่ก็ต้องยอมปล่อยให้ผมจูบคนผมพอใจ
ตอนนี้ใบหน้าของมันจากแดงก็เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ
และก็แดงมากปากมันก็เริ่มเจ่อแล้วครับ สงสัยผมรุนแรงไปหน่อย
แต่วันนี้มันทำตัวน่ารักที่ครับผมเลยอดใจไม่ไหว
ผมละจากปากขึ้นมาที่หน้าผากแล้วไล่จูบลงไปตั้งแต่
หน้าผาก เปลือกตาทั้งสองข้าง
แก้มนวลที่ผมชอบหอมทุกวัน จมูกรั้นๆเวลามันงอน
และมาหยุดที่ปากอิ่มสีแดงที่เวลามันโกรธ
หรืองอนจะยื่นเป็นพิเศษอีกครั้ง
“อื้ม.....หยุดก่อน” มันครางแล้วบอกให้ผมหยุดเพราะเริ่มหายใจไม่ทันอีกครั้ง
คราวนี้พอผมถอนริมฝีปากออกมามันก็รีบหายใจโกยเอาอากาศให้ได้มากที่สุด
“หึหึ” ผมหัวเราะที่มันดูไม่มีแรงที่จะต่อต้าน ดูไม่ดื้อเลยครับ
พอผมเห็นว่ามันเริ่มปรับตัวได้เป็นปกติก็จูบลงบนคอขาวๆของมันอีกครั้ง
ไล่เรื่อยลงมาที่ไหล่จากข้างซ้ายก็ย้ายไปข้างขวาต่อครับ
ไล่เรื่อยลงมาอีกจนเจอตุ่มไตที่แข็งๆ ผมเลยครอบริมฝีปากลงไปเพื่อชิมความหวานของมัน
มืออีกข้างของผมก็เอาไปลูบไล้วนเบาๆที่ตุ่มไตอีกข้างเพื่อให้มันรับรู้ถึงความเสียวทั้งสองข้าง
พอผมสำรวจตุ่มไตของมันจนสมใจแล้วก็ละริมฝีปากลงมาที่หน้าท้อง
“ซี๊ด......อื้ม....” เสียงมันครางครับ
ได้อารมณ์มากผมจะทนไม่ไหวแล้วแต่ไม่ได้ครับผมต้องสำรวจมันทั้งตัวก่อน
ผมลงลิ้นเล่นกับสะดือมันที่นี้มันดิ้นใหญ่เลยครับแต่ผมก็จับไว้
มันเอามือทั้งสองข้างมาจิกที่หัวอย่างแรงเพื่อคลายความเสียวแต่มันยิ่งเสียวผมยิ่งชอบครับ
ตอนนี้ผมเอื้อมมือลงไปด้านล่างของมัน
“หึหึ” ผมหัวเราะ เพราะมองเห็นน้องชายมันตั้งตรงทักทายผม
เลยเอื้อมมือไปช่วยให้มันตกอยู่ในอาณัติของผม
ลองเงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันครับตอนนี้มันกัดปากตัวเองแน่นแล้วหน้าก็แดงเถือกเลย
ผมลองเอาริมฝีปากไปจูบเบาๆที่ส่วนหัวของน้องชายมันที่อยู่ในมือ
“อื้อ...” มันครางเสียงน่ารักอีกแล้วครับ
ผมทนไม่ไหวเลยครอบริมฝีปากลงไปบนน้องชายมันจากบนลงล่าง แต่ไม่หมดครับ
ผมเริ่มขยับปากขึ้นลงจากช้าๆแล้วค่อยๆเร่งความเร็ว
“อ๊า อ๊า….โอยยยยย ตินณ์...”
มันร้องเสียงดังขึ้นหน้าตาเหยเกดูเซ็กซ์กว่าปกติสิบเท่า
พอผมรับรู้ว่ามันกำลังจะถึงจุดหมายปลายทางผมก็ถอนริมฝีปากออกมาจากน้องชายของมัน
มันมองหน้าผมงงๆว่าผมหยุดทำไม ผมดึงมันเข้าหาตัวเองมากขึ้น
จากนั้นหันไปบีบครีมที่วางอยู่บนชั้นแล้วเอามาชโลมที่ลูกชายของผมที่ตอนนี้ปวดหนึบไปหมด
มันต้องการเข้าไปสำรวจความหวานภายในตัวไอ้พรตเต็มที่แล้ว
หลังจากผมทาครีมให้ลูกชายของตัวเองเสร็จ
ก็บีบครีมใส่มือแล้วเอาไปทาที่ช่องทางด้านหลังของไอ้พรต
มันสะดุ้งเล็กน้อยจากความเย็นของครีม
จากนั้นก็ค่อยๆจับขาของมันแยกออกให้กว้างที่สุด
แล้วเอาลูกชายตัวโตของผมไปสัมผัสกับช่องทางของมัน
“อื้ม...” มันหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ แล้วเอามือจิกหัวไหล่ผมครับ
แม้ว่าผมกับมันจะมีอะไรกันบ่อยๆแต่มันก็ยังไม่ชินกับขนาดของลูกชายผมซะที
ไม่ว่าเมื่อไหร่มันก็จะเจ็บเสมอ
“หายใจเข้าลึกๆ นะครับเจ็บแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วจะมีแต่เสียว หึหึ”
ผมบอกมันไปข้างหูมันครับ ตอนนี้มันโน้มตัวเอาแขนมาคล้องคอผมไว้
ท่านี้ยิ่งทำให้ลูกชายผมเข้ายาก
“อื้อ...เจ็บ...ตินณ์ ..เจ็บ...เบา” มันร้องครับ
แล้วพยายามผลักผมออกเมื่อลูกชายผมเข้าไปได้เกินครึ่งแล้ว
ผมเลยหลุดแช่เอาไว้ก่อนไม่อยากให้มันเจ็บมากกว่านี้
แม้ว่าตัวเองจะทรมานมาก
ทั้งมันและผมเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาจากขมับ
ระหว่างที่รอให้มันปรับตัวกับขนาดของผม ผมก็ไล่ต้อนจูบปากมันอีกครั้ง
ริมฝีปากผมเลื่อนไปฉกชิมความหอมหวานจากปากอิ่มของมัน
ลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กๆอย่างร้อนแรงจนได้ยินเสียงมันครางดังขึ้นเบาๆ
มือก็เอื้อมไปจับน้องชายของมันขยับขึ้นลงตามความยาว
เพื่อหันเหความสนใจของมันมาจากช่องทางด้านหลังที่มันรู้สึกเจ็บ
“ยกสะโพกหน่อยครับ” ผมบอกมันเสียงพร่าด้วยแรงอารมณ์ซึ่งมันก็ทำตามอย่างว่าง่าย
เมื่อสะโพกมันยกขึ้นผมก็ไม่รอช้ารีบจัดการดันลูกชายที่เหลือทั้งหมดเข้าไปในตัวมันทันที
“โอ๊ย...เจ็บ...” มันร้องเสียงดัง ดวงตามีน้ำตาปริ่มๆ ผมจูบซับน้ำตาของมัน
เพราะนึกขึ้นมาได้ว่าลืมเตรียมช่องทางด้านหลังของมันก่อนที่จะให้ลูกชายผมเข้าไป
มันเลยเจ็บเยอะกว่าทุกครั้ง
ตอนนั้นอารมณ์อยากปลดปล่อยของผมมันแซงหน้าเหตุผลต่างๆทำให้ผมลืมที่จะเตรียมความพร้อมให้มัน
ผมแช่ตัวไว้อีกครู่จนมันเริ่มปรับตัวได้ มันเริ่มขยับตัวเพราะอึดอัด
“พร้อมแล้วเหรอครับ” ผมลองถามมันดูด้วยน้ำเสียงแหบพล่ากว่าปกติ
“อืม” มันตอบรับ ก่อนจะขยับตัวเข้าหาผมแรงขึ้น
ผมก็เริ่มโยกตัวเข้าออก จากเบาๆก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อื้อ... อ๊ะ...อ๊ะ...” เสียงมันคราง ดังต่อเนื่องเป็นระยะ ทำให้ผมยิ่งโถมแรงมากขึ้น
“ซี้ดด อ้าขากว้างๆ หน่อย”
ผมจับขามันแยกออกจากกันให้กว้างขึ้นแล้วเสือกแท่งร้อนของตัวเองลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เหงื่อโทรมกายจากกิจกรรมที่ต่อเนื่องและยาวนาน
“เปลี่ยนท่านะครับ” ผมพูดเสร็จจับมันลงมาจากชั้นตรงอ่างล้างหน้าที่มันขึ้นไปอยู่
แล้วค่อยๆ ถอดลูกชายออกมาจากช่องทางของมัน มันครางเพราะความเสียว
จากนั้นให้มันหันหลังให้ผม แล้วท้าวมือทั้งสองข้างไว้ที่ขอบของชั้นที่มันขึ้นไปนั่งเมื่อซักครู่
ผมเอาลูกชายไปจ่อที่ช่องทางของมันอีกครั้งแล้วค่อยๆดันเข้าไป
แต่ครั้งนี้มันไม่เจ็บเท่าที่เข้าไปครั้งแรกครับ พอเข้าไปได้หมด
ผมก็ขยับตัวเข้าออกอย่างเร็ว อัดใส่มันเต็มที่ เต็มอารมณ์
“ไม่ไหวแล้ว โอ๊ยยย ไอ้บ้า เบาๆ หน่อย อื้อออ”
มันหันมาว่าผมเสียงดังครับ
แต่ผมไม่สนใจ จับขามันข้างหนึ่งยกขึ้นมาพาดไว้ที่แขน
จากนั้นก็อัดเข้าไปเต็มที่ เน้นๆ ท่านี้เข้าได้ลึก
และช่องทางมันรัดลูกชายผมแน่นมากครับ
“อืม... อ่าาา....แน่นมาก...” ผมครางเสียงแหบต่ำ
พรั๊บ...พรั๊บ...พรั๊บ... เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะอยู่ในห้องน้ำครับ
“อะ...ฮ้า..” มันส่ายหัวไปมาเมื่อผมเร่งจังหวะขึ้นลงเร็วกว่าเดิม
“ใกล้แล้ว เร็ว….อูยยย” มันร้องบอกพร้อมเกร็งตัวใกล้ปลดปล่อย
“พร้อมกันนะครับ…อึ่ก อืมมมม” พอผมเห็นมันจะทนไม่ไหวแล้วก็บอกให้มันเสร็จพร้อมกัน
ผมจับหน้ามันหันมาจูบ พร้อมทั้งขยับตัวเร็วขึ้น
และเน้นๆในที่สุดร่างบางของมันก็ไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้
ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาใส่มือผมอีกมือที่คอยขยับช่วยมันไปพร้อมกัน
และผมเองเมื่อเห็นมันปลดปล่อย ช่องทางของมันก็ยิ่งตอดรัดแรงขึ้น
เมื่อทนไม่ไหวผมก็ขยับเอวเน้นๆไปอีก 2-3 ทีก่อนปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ตัวมันเต็มๆ
แต่คงเยอะไปหน่อยเพราะมันไหลออกมาตามขาไอ้พรตที่ยืมหมดแรง
ผมโน้มตัวลงไปหอมแก้มมันเบาๆ แล้วค่อยๆ ถอดลูกชายออกมามาจากตัวมัน
มันยืนไม่อยู่แล้วครับทำท่าจะล้มลงไปกองกับพื้นผมเลยช้อนตัวมันไว้
แล้วอุ้มไปวางลงในอ่างอาบน้ำ จากนั้นลงมืออาบน้ำให้ทั้งผมและมันอีกครั้ง
พอเสร็จก็อุ้มมันไปที่เตียงแล้วกิจกรรมของผมกับมันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง…
----------To be Con.----------
อัพตอนใหม่ ตอนที่ 18+ให้แล้วจร้า
แฟนคลับเฮียตินณ์
ใจร่มๆนะคะ อย่าเพิ่งเกลียดพรตเลย
เพราะนิยายเรื่องนี้เป็นวิวัฒนาการของคนปากแข็ง :laugh:
ตอนนี้เค้าอัพยาวแล้วน้า :mew2:
สำหรับชื่อเรื่อง ต้องขอขอบคุณทุกความคิดเห็นคะ
สรุปเมจิกขอ เปลี่ยนเป็น "คุณน่ะเมียผมครับ"ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไปค่ะ
หวังว่าชื่อเรื่องเปลี่ยน แต่ทุกคนจะยังรักเฮียตินณ์กับน้องพรตเหมือนเดินนะจ๊ะ :mew1:
-
ว้ายยยยยยย :haun4: สมใจพี่ติณณ์แล้ว งานนี้ สงสัยต้องมอมเหล้าพรตบ่อยๆ :laugh:
-
ไปต่อที่เตียงงานนี้น้องพรตของพรี่ฟ้าเหลืองแน่ๆ :z1:
น่าสงสาร :m25:
:call:
-
จะใจร่มๆอย่างที่นักเขียนบอกน้าาา แปลกที่นิยายส่วนใหญ่เราจะเข้าข้างนายเอก แต่เรื่องนี้เราขอเข้าข้างพระเอกเถอะ ตินณ์น่ารักกก>_<
ปล.พรตก็..เฮ้อ ชอบทำร้ายจิตใจเรากับตินณ์นี่หน่า ชิชิ ถ้าทำตัวดีกว่านี้เราจะคิดดูอีกรอบเนอะ ^^
o13
-
เมาแล้วน่ารักขนาดเนี่ย จับมอมเล่าทุกวันเลย55555555
น่ารักจริงๆๆ :-[
-
พรตเมาแล้วน่ารัก :mew1:
-
:jul1: :jul1:
-
พี่ติณ หื่นมากกกกกกกกกก
แต่พี่ติณคงดีใจแบะนะ พรตบอกชอบและ
ถึงเมาก็เถอะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เค้าชอบพรต ตอนเมาจิงๆเลย ฮ่าๆๆๆๆ คนปากแข็ง
-
"ชอบสิ ชอบตินณ์ พรตชอบตินณ์ แต่ไม่บอกมันหรอก เดี๋ยวมันได้ใจ"
ตินณ์ได้ฟังแล้วคงทั้งรักทั้งหลงเมียมากกว่าเดิม
เวลาพรตเมาน่ารักมาก อ้อนด้วย น่าจับมอมเหล้าบ่อยๆพ่อคนปากแข็ง
-
พรตเมาแล้วน่าฟัดน่ากัดมาก
-
อิตินณ์ ลั้ลลา :z2: :z2:
-
เมาแล้วน่ารักจริงๆ :katai2-1:
-
ร๊ากกกกกกกกกกกจ้า
-
ร๊ากกกกกกกกกกกจ้า
-
55 น่ารักจริงๆพรตเนี่ย
-
สงสัยต้องมอมเหล้าทุกวันแล้วแหล่ะพี่ติณ ^^" :hao6:
-
น้องพรตเมาแล้วน่ารักนะคะเนี้ย เฮียตฤนปลื้มตายเลยอย่างนี้ คริคริ :o8:
-
เฮียๆ พาเมียเฮียไปเมาบ่อยๆเหอะ เมาแล้วโคตรน่ารักอ่ะ :hao6:
-
พรตเมาหนักแล้วน่ารักอย่างนี้นี่เอง
ทำให้พี่ติณต้องการมอมเหล้าน้องพรต
-
เอิบ...ไม่คิดว่าจะมีไง
เข้ามาอ่านแบบมึนๆงงๆเพราะเพิ่งต่อเน็ตได้
T_T
เรื่องติณพรตอ่ะไม่เท่าไหร่
แต่คิมนาวนี่คืออะไร!!
ห๊ะ! ขอคู่นี้มาชี้ความกระจ่างด่วนๆ
:oo1: :oo1:
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
คนเขียนขยันมากมาต่อแบบไม่ค้างเลยอ่ะ ดีใจอ่ะแต่ก็แอบสงสารพรตนะ
-
น้องพรต เด็กปากแข็ง >.<
-
เอิบ...ไม่คิดว่าจะมีไง
เข้ามาอ่านแบบมึนๆงงๆเพราะเพิ่งต่อเน็ตได้
T_T
เรื่องติณพรตอ่ะไม่เท่าไหร่
แต่คิมนาวนี่คืออะไร!!
ห๊ะ! ขอคู่นี้มาชี้ความกระจ่างด่วนๆ
:oo1: :oo1:
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
555 คิมนาวคืออะไร
นึกว่าจะไม่มีคนสงสัย
ถ้าอยากรู้ต้องรอถามน้องพรตนะจ๊ะ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
เลือดจะหมดตัวเลย :o8:
ชอบพรตเวลานี้อ่าาาา :katai2-1:
-
รอตอนต่อไป
สงสัยว่าจะมีคู่คิมนาวซะแล้ว 5555
-
:heaven :heaven :heaven
-
:hao6: มอมทุกวันดีมั้ยนี่
-
มัวแต่หลงพรตของพี่ตินณ์อยู่ เมาแล้วน่ารัก
เลยลืมถามเรื่องคิมนาว แต่มีคนถามให้แล้ว
มันคงมีประเด็นอยู่ พรตอยากเป็นพ่อสื่อให้เพื่อนหรือไร
แหม ออกตัวให้นาวเลย คริคริ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 19
“ทำไมมึงเดินตลกจังวะ”
ผมถามไอ้พรตหลังจากเห็นมันเดินเหมือนนกเพนกวินมาตั้งแต่เช้า
“เชี่ย!!! เพราะใครล่ะ ดีนะกูไม่มีแรงกระทืบมึง”
มันหันมาตอบพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตมาให้ผมครับ
เมื่อเช้าผมตื่นมาด้วยการปลุกของสุดที่รักครับ ตีนเต็มๆหลังผมเลย
มันโกรธผมที่เมื่อคืนผมจัดหนักให้มันไปหน่อย
เอ๊ะ!!!หรือว่ามันโกรธที่ผมทำตอนมันเมาเลยไม่ได้ร่วมรับรู้เหตุการณ์เต็ม 100 % หึหึ
สงสัยผมจะรุนแรงกับมันไปหน่อยครับเช้ามามันไม่มีแรงเลย
ผมต้องอุ้มมันไปอาบน้ำตามระเบียบแต่ดันมีแรงถีบผมได้นะอารมณ์แค้นมันแรงจริงอะไรจริง
“อ่าวๆๆ ไหนว่าจะพูดเพราะๆกับกูไง” ผมทวงมันครับ
“กูจะพยายามแล้วกัน” มันตอบผมพร้อมยิ้มกวนๆครับ
“ตกลงมึงไปดูหนังไม่ไหวจริงเหรอ” ผมถามมันอีกครั้งครับ
หลังจากตื่นมาเมื่อเช้ากินเข้าเสร็จมันก็หลับต่อ แล้วยังบอกว่าไปดูหนังไม่ไหว
เพราะมันเดินไม่ถนัดเซ็งเลย ผมว่าผมเบาแรงแล้วนะแต่ไม่เป็นไร
ถือว่าเมื่อคืนได้ฟังของดีผมก็เลยอารมณ์ดีหน้าบานไม่หุบตั้งแต่เช้า
แต่ยังไม่ได้ถามมันใหม่ครับ ถามตอนนี้ไม่ได้อารมณ์มันยังไม่คงที่เพราะร่างกายยังไม่ปกติ
เมื่อไหร่มันจะชินวะ ผมรุนแรงหน่อยเช้ามาเป็นงี้ทุกที
ไปไหนไม่ได้เลยบางทีถึงกับไข้ขึ้น แล้วมันยังมีหน้ามาว่าผมหื่น
ผมไม่ได้หื่นนะครับ ผมก็แค่วัยรุ่นทั่วไปที่กำลังมีโฮโมนพุ่งสูงเอง
“ไม่ไหว” มันตอบผมก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนโซฟา
ตอนนี้เวลา 18.00 น.แล้วครับ
“งั้นไปพรุ่งนี้เนอะ” ผมบอกมันอีกครั้ง
“อืม” มันตอบเบาๆ ก่อนเคลิ้มหลับไปอีกรอบครับ
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...
“ตินณ์ ๆ โทรศัพท์ดัง” เสียงมันเรียกผมให้มารับโทรศัพท์อยู่ข้างโซฟาที่มันนอน
เป็นโทรศัพท์ที่ห้องครับแค่มันเอื้อมมือมาก็ถึง แต่มันยังจะเรียกผมอีก
“ตินณ์พูดครับ” ผมกรอกเสียงลงไปหลังจากวิ่งมารับโทรศัพท์จากในครัว
“ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน” เสียงโหดมาเลยครับ พ่อผมเองดีนะที่ไอ้พรตมันไม่ได้รับ
“ขี้เกียจกลับอ่ะ พ่อมีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามพ่อครับ
“ ไม่มีอะไรแค่คุณนายแม่แกเค้าคิดถึงลูกชาย บ่นทุกวันว่าลูกชายเค้าหาย”
พ่อผมเรียกแม่ว่าคุณนายแม่ประจำครับ
“ ถ้าไม่มีงาน ผมจะกลับไปพรุ่งนี้แล้วกันนะครับ แม่อยู่ไหมครับขอผมคุยบ้าง”
ผมบอกพ่อก่อนขอสายแม่ครับ
“ ว่าไงย่ะ พอลูกชายตัวดี หายหน้าหายตาไปเลย จนชั้นนึกว่าไม่มีลูกแล้ว”
แม่ผมบ่นยาวเลยครับ แค่ผมไม่ได้กลับบ้าน 2 เดือนเอง หึหึ
“ โหยยย คุณแม่ครับผมก็อยู่คอนโดนี่แหละไม่ได้ไปไหน ยังคิดถึงแม่เหมือนทุกๆวันเลยครับ”
หยอดไปก่อนครับจะได้อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
“จ๊ะ พ่อปากหวาน ว่าไงกลับบ้านได้เมื่อไหร่
ถ้าไม่กลับแม่จะยกเลิกบัตรเครดิตแกแน่ๆ” แม่ชมก่อนจะถามต่อพร้อมขู่ด้วยครับ
“ กลับพรุ่งนี้เย็น หรืออาจจะมืดๆครับ” ผมตอบแม่ไปเหมือนที่ตอบพ่อ
“ มาตอนเย็นก็ดีนะ จะได้มากินข้าวกับพ่อเค้าบ้างไม่ได้เจอกันนานแล้ว”
“ครับ” ผมตอบรับแม่
“พาเพื่อนที่อยู่กับแกมาด้วยนะ”
ตายห่า ที่บ้านผมรู้แล้วครับ ถ้าแม่บอกอย่างนี้แปลว่าคงรู้อะไรมาบ้างแล้ว
“ครับ ผมก็ตั้งใจว่าจะพาไปอยู่แล้วครับ” ผมบอกแม่ตามที่คิด
เพราะคิดไว้ว่าพรุ่งนี้ดูหนังเสร็จจะพามันกลับบ้านด้วยเลยไปค้างที่บ้านซักคืนแล้วค่อยกลับคอนโด
บ้านผมไม่ได้ไกลจากที่คอนโดเท่าไหร่ครับแต่ที่ไม่ค่อยได้กลับ
เพราะพ่อกับแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านไม่รู้จะกลับไปหาใคร
อยู่ที่นี่ดีกว่ามีคนให้นอนกอด ทั้งนิ่ม ทั้งอุ่น แถมตัวหอมหลับสบายเลย
“งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่ให้เด็กๆทำกับข้าวไว้คอย”
แม่บอกผมเสียงใสๆแสดงออกถึงความใจดีเหมือนเคย
“ครับแม่ สวัสดีครับ” ผมตอบรับแม่ก่อนวางสาย
“ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกัน”
หลังจากวางสายหันมาเห็นไอ้พรตนอนนิ่งอยู่บนโซฟาครับ
มันหลับทั้งวันเลยแทบไม่ขยับทำอะไรนอกจากกินกับนอนสองอย่าง
ผมดูนาฬิกาจะทุ่มนึงแล้วครับ
“ อืม ตินณ์กินก่อน เดี๋ยวตื่นแล้วจะตามไปกิน” มันยังนอนหลับตาพูดครับ
“ไม่ได้ ต้องตื่นไปกินพร้อมกันนะครับ” ผมพูดเสร็จช้อนตัวมันขึ้นอุ้มทันที
แล้วออกเดินมาที่โต๊ะอาหารวางมันไว้บนเก้าอี้
“อื้อ ทำไมชอบขัดใจวะ” มันว่าผมเบาๆ
“ ไม่อารมณ์เสียน้า กินข้าวก่อนมีแต่ของชอบมึง” ผมพูดเอาใจมันครับ
ยังไม่ตื่นดีเดี๋ยวอาละวาด นั่งซักพักมันก็ลงมือตักอาหารกิน
หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไปอาบน้ำแล้วมานั่งดูทีวีด้วยกัน ก่อนจะเข้านอนครับ
คืนนี้ก็หอมแก้มกับจุ๊บหัวเหม่งมันไปเหมือนทุกคืนครับ ผมทำของผมจนชิน
ถ้าไม่ได้ทำจะนอนไม่หลับครับเหมือนขาดอะไรไปซักอย่าง
“เอาเรื่องอะไรดี”ปากผมถามมันแต่ตาก็จ้องโปรแกรมหนังที่เข้าฉาย
ตอนนี้กำลังเลือกเรื่องหนังที่จะดูครับ มันอยากดูหนังผี
แต่ผมอยากดูหนังแอ็กชั่นเรื่องเลยไม่ตรงกัน
“จะดูหนังผี” มันบอกผมครับ
“แต่กูอยากดูหนังแอ็กชั่น” ผมก็บอกมันไปบ้าง
“ไม่ดู จะดูหนังผี” มันก็ยืนยันเหมือนเดิมครับ
“เออๆ ตามใจอยากดูเรื่องอะไรก็ไปซื้อมา”
ผมบอกมันก่อนจะหยิบเงินออกมาสามร้อยแล้วส่งกระเป๋าสตางค์ให้มันครับ
มันก็รับไปแล้วเดินไปต่อแถวซื้อบัตร
ผมเดินมาต่อแถวซื้อน้ำแดงกับขนมให้มันครับตรงนี้แถวยาวมาก
คงต้องรอนานผมเลยให้ไอ้พรตไปซื้อตั๋วที่แถวสั้นกว่าซื้อน้ำครับ
ถ้าให้มันรอนานเดี๋ยวมันจะหงุดหงิด
ไม่นานผมมองไปก็เห็นมันซื้อตั๋วเสร็จแล้วมานั่งคอยผมอยู่ที่ม้านั่ง
อีกซักพักผมก็ได้น้ำกับขนมที่ต้องการ หยิบเสร็จผมก็เดินตรงไปหาสุดที่รักทันที
“ซื้อมาแค่นี้ ไม่อิ่มทำไง” มันมองขนมแล้วว่าผม
แค่นี้คือน้ำแก้วใหญ่กับป๊อปคอนถังใหญ่เลยนะครับของมันคนเดียว
เพราะปกติผมดูหนังจะไม่กินอะไรครับ
“แค่นี้ก็ กินให้หมดก่อนเถอะ” ผมตอบมัน
“เอาตั๋วมาดูดิ ซื้อเรื่องไรวะ” ผมขอตั๋วมันมาดู
ปรากฏว่ามันเลือกหนังแอ็กชั่นครับ
ผมแปลกใจเลยนึกว่าจะได้ดูหนังผี ลูกตาไหลออกมาจากเบ้าตาซะแล้ว
“อ่าวไหนว่าจะเอาหนังผีไง” ผมถามมันครับ
“เปลี่ยนใจไง ไม่ได้เหรอ” มันตอบผมแบบกวนๆ
“ได้ครับ” ผมก็ตอบมันไปด้วยร้อยยิ้ม
เพราะผมรู้ว่ามันแกล้งจงใจอยากดูหนังที่ไม่ตรงกับที่ผมชอบเพื่อจะเอาชนะ
พอผมตามใจมัน มันก็เลือกที่จะซื้อตั๋วหนังเรื่องที่ผมอยากดู มันน่ารักว่ะ
ผมดูเวลาอีก 20 นาที หนังถึงจะเริ่มฉายเลยนั่งรออยู่หน้าโรงหนังครับ
เผลอแป๊บเดียวมันกินข้าวโพดคั่ว เอ๊ย!!! ไม่ใช่ ป๊อบคอนจะหมดแล้วครับ
“ตินณ์ ไปซื้อมาอีกดิ จะหมดแล้ว” มันบอกผมพร้อมส่งถังมาให้ผมดู
“พอแล้วเดี๋ยวปวดท้องนะครับ” ผมบอกมันอย่างเป็นห่วง
“แต่อยากกินอ่ะ ไปซื้อมาเดี๋ยวนี้” พูดไม่เชื่อยังมาบังคับอีกนะ
“เออ!!! แม่งปวดท้องกูจะไม่ชายตาแลมึงซักนิด”
ผมว่ามันก่อนจะเดินไปต่อแถวซื้อขนมมาให้มันแทนป๊อปคอนครับ
กินมาเดี๋ยวท้องอืด กินขนมอย่างอื่นแทนดีกว่า ผมซื้อป๊อกกี้มาให้มัน 3 กล่องแทน
มันเห็นก็ไม่ว่าอะไรหยิบไปถือไว้เลยกลัวผมแย่งกิน
“ วันที่เล่นเกมส์ ทำไมมึงถึงให้ไอ้คิมไปดูแลไอ้นาววะ”
ผมชวนมันคุยหลังจากเงียบกันมาซักพัก พอดีอยู่ๆนึกเรื่องที่คาใจได้ครับ
“บอกตอนไหน ไม่ได้บอกอย่ามั่ว” มันปฏิเสธออกมาครับ
“มึงแหละมั่วบอกเองทำเป็นจำไม่ได้” ผมว่ามันครับ
“ก็เมาไงเลยจำไม่ได้”
“คิดว่ากูเชื่อไหม มึงมันเจ้าเล่ห์” ผมว่ามันไปครับ
ถึงมันเมาแต่ตอนนั้นมันเมาไม่มากเท่าไหร่น่าจะยังพอรู้เรื่อง
ผมยังจำตอนที่มันหัวเราะอย่างคนมีแผนการก่อนซบไหล่ผมได้อยู่เลย
“ไม่รู้กูจำไม่ได้ นี่นา” มันยังปากแข็งครับ
“ต้องให้กูเค้นเอาคำตอบเองใช่ไหม” ผมขู่มันครับ
ไม่ได้ใช้วิธีนี้มานานแล้วสงสัยมันจะลืม
“แม่ง อะไรวะแค่กูจะหาผัวให้เพื่อนมึงจะทำไม” ในที่สุดมันก็ยอมรับออกมาแล้วครับ
“คิดว่ามันจะชอบรึไง ไอ้นาวกับไอ้คิมมันไม่ได้เป็นเกย์นะ” ผมถามมันไปครับ
“หึหึ ไม่รู้กูแค่สร้างโอกาสเผื่อมันจะได้ผัวบ้าง
เสือกชอบล้อกูดีนัก ได้ซะเองจะได้เงียบปากไม่ต้องอยากรู้มากเหมือนทุกวันนี้”
แผนการมันเพื่อล้างแค้นที่ไอ้นาวมันชอบล้อนี่เอง
บอกแล้วอย่าไปมีเรื่องกับมันครับ มันแค้นจริงเอาคืนจริง
“แล้วทำไมต้องเป็นไอ้คิมวะ คนอื่นไม่มีรึไง ไอ้คิมเจ้าชู้จะตาย” ผมถามมันอีกครั้ง
“ หึหึ เพื่อนมึงซวยไง ดันแพ้กูวันนั้นแล้วกูนึกออกพอดี
คนพูดมากอย่างไอ้นาว ต้องเจอคนนิ่งๆอย่างไอ้คิม ถึงจะเอาอยู่ ถ้าเพื่อนมึงเล่นด้วยนะ”
มันอธิบายอีกครั้ง
“กูว่าไม่ว่ะ เพราะมันเจ้าชู้หญิงตรึม” ผมบอกตามที่เห็นอยู่ทุกวัน
“หึหึ มึงไม่คิดว่าเมื่อก่อนหญิงมึงก็ไม่แพ้มัน”
มันว่าออกมาเสียงนิ่งเลยครับ จะนิ่งไปไหนเรื่องมันผ่านมาแล้วนะครับ
“ เออๆ กูลืมไป พอมีมึงกูจำคนอื่นไม่ได้เลยว่ะ”
หยอดหน่อยครับเดี๋ยวโดนด่า โดยมิควรโดน
“นิสัยมึงก็อย่างนี้ตลอด” มันบ่นเบาๆครับ
“ กูจะรอดูผลงานมึงแล้วกัน หึหึ” ผมพูดแค่นั้น
ก่อนดูเวลาได้เวลาหนังฉายพอดีเลยชวนมันเข้าโรงหนังครับ
ไอ้พรตมันดูหนังไปก็กินขนมไป ผมก็ดูหนังบ้าง นั่งมองหน้ามันบ้าง
เวลามันสนใจอะไรซักอย่างมันจะมีสมาธิกับสิ่งนั้นจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
เหมือนตอนนี้ที่มันดูหนังอย่างตั้งใจและไม่สนใจเลยว่าผมจะจ้องมันแค่ไหน
หน้ามันสะท้อนกับแสงไฟจากจอหนัง และแก้มมันก็น่าฟัดมาก
เวลามันลุ้นมีกัดปากแดงๆของมันด้วยดูยั่วมาก
ผมคิดเล่นๆแต่รู้สึกตัวอีกทีปากผมประกบอยู่ที่ปากมันไปแล้ว
มือมันก็ทุบลงมาบนหลังผมเต็มแรง
“เชี่ย!!! ทำไรไม่อายคนรึไง ในโรงหนังนะมึง”
มันด่าผมเสียงเบาๆครับ ไม่กล้าเสียงดัง
“กูลืมตัว ขอโทษคร๊าบบ” ผมเอ่ยขอโทษมันออกไปเบาๆ
“ทำนิสัยตลอดอ่ะ” มันว่าเบาๆอีกครั้ง ก่อนหันไปสนใจหนังต่อ
ผมก็ดูหนังบ้าง หน้ามันบ้างจนหนังจบครับ
พอหนังจบก็เดินออกมาพร้อมกัน แต่ไอ้พรตมันเดินไปเข้าห้องน้ำ
ผมเลยยืนรออยู่หน้าโรงหนัง
“ตินณ์”
ผมได้ยินคนเรียกชื่อเลยหันไป ปรากฏว่าเป็นวิวครับ
“ตินณ์มาดูหนังเหรอคะ” วิวถามผมน้ำเสียงวิวดีใจมากที่ได้เจอผม
เพราะตั้งแต่วันที่ผมโดนวิวตบก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
“ครับมาดูหนัง วิวล่ะดูหนังเหมือนกันเหรอ” ผมถามวิวออกไปบ้างตามมารยาท
“ค่ะ วิวกำลังจะเข้า ตินณ์ดูเรื่องอะไร เรื่องเดียวกันรึเปล่า”
“ตินณ์ดูเสร็จแล้วกำลังจะกลับ”
“น่าเสียดายจัง ตินณ์มากับใครค่ะ ไม่เห็นมีใครมาด้วยเลย” วิวถามพร้อมมองไปรอบๆ
“มากับแฟน แต่ตอนนี้ไปเข้าห้องน้ำ” ผมตอบวิว
“ตินณ์มีแฟนแล้วเหรอ ใครกันนะที่โชคดีได้เป็นแฟนตินณ์”
วิวถามผมอีกครั้ง น้ำเสียงและสีหน้าเศร้าลงไปนิดนึง
“ซักวันวิวก็จะได้รู้เอง แล้ววิวมากับใครล่ะ” ผมตอบคำถามวิวก่อนที่จะถามออกไปบ้าง
“วิวมากับเพื่อนคะ แต่เพื่อนเข้าไปแล้ว วิวเห็นตินณ์เลยเดินเข้ามาทักก่อน
งั้นวิวไม่กวนแล้ว วิวไปก่อนนะคะตินณ์ ถ้าโชคดีหวังว่าเราจะยังเป็นเพื่อนกันได้”
วิวบอกผมก่อนตั้งท่าจะเดินจากไป
“เราเป็นเพื่อนกันได้เสมอ ถ้าไม่ล้ำเส้นคำว่าเพื่อน”
ผมพูดออกไปก่อนที่วิวจะออกเดิน
“ขอบคุณค่ะ แค่ความเป็นเพื่อนก็ยังดี” วิวพูดจบก็เดินไปทางโรงหนัง
ไม่นานไอ้พรตก็เดินมาหยุดที่ผมยืนอยู่ แต่ไม่พูดอะไร
“ไปไหนต่อ อยากซื้อเสื้อ หรือเลนส์กล้องก่อน” ผมถามมันครับ
“เลนส์กล้อง” มันตอบพร้อมเดินนำทันที
ไม่นานก็มาถึงร้านกล้องขนาดใหญ่ดูมันมีความสุขมากที่ได้ดูและหยิบจับกล้องตัวนั้น วางตัวนี้
ผมก็เดินตามดูมันเพลินเลยครับ ไม่ได้ดูกล้องเลยเพราะไม่ค่อยรู้เรื่องนี้เท่าไหร่
ปล่อยมันเลือกไปผมมีหน้าที่แค่จ่ายตังค์เท่านั้นครับ
ดูอยู่นานเหมือนกันกว่ามันจะได้ที่ต้องการ
เพราะมันอยากได้หลายชิ้นแต่ผมบอกว่าเอาที่ต้องการจริง
ซัก 2-3 ตัวก่อนเดี๋ยวซื้อไปเยอะใช้แค่ไม่นานก็เบื่อ
มันก็ทำท่าทางเหมือนขัดใจแต่ก็ไปเลือกมา 2 ตัวที่มันอยากได้พร้อมขาตั้งกล้อง
ตอนแรกนึกว่ามันลืมเรื่องขาตั้งกล้องไปแล้วนะครับ
เห็นไม่เดินไปดูแต่พอจะจ่ายตังค์มันเดินไปหยิบมาเฉยเลย
หลังจากได้กล้องเราก็เดินดูเสื้อผ้ากันต่อครับ
มันเลือกซื้อเสื้อยืดธรรมดาแต่มียี่ห้อราคาแพงเวอร์มากผมก็ซื้อเหมือนกัน
แต่บางทีก็สงสัยว่าถ้าไม่ติดที่แบรนด์ของสินค้ามันจะราคาแพงไหม
พอได้เสื้อแล้วมันก็เดินเข้าร้านรองเท้า ต่อด้วยกางเกงยีนส์ และก็แว่นตา
พามันออกมาวันเดียวผมจะหมดตัวไหมวะ
เดี๋ยวคราวหน้าจะพามันไปไหนต้องวางแผนดีๆทำงานเก็บเงินก่อนซะแล้ว
ตอนนี้ถุงเต็มสองมือผมแล้วครับทั้งของมันและของผม
มันซื้อของมันแล้วก็ยังเผื่อแผ่มาให้ผมด้วยนะครับ
ตอนที่กำลังจะเดินกลับไปที่รถแต่เดินผ่านร้านนาฬิกาเจ้าประจำซะก่อน
ผมเลยถือโอกาสแวะซะหน่อย
“สวัสดีค่ะ น้องตินณ์วันนี้ดูรุ่นไหนดีคะ” พี่ฟ้าเป็นเจ้าของร้าน ออกมาทักทายผมครับ
“มีรุ่นไหนมาใหม่สวยๆบ้างพี่” ผมลองถามดูเผื่อมีเข้ามาใหม่แล้วถูกใจครับ
“มีหลายตัวเลยค่ะ เพิ่งมาเองลองดูก่อนได้เลย”
พี่ฟ้าบอกพร้อมหาเดินไปที่ตู้โชว์สินค้าใหม่ของร้าน
ผมเห็นเรือนหนึ่งสวยสะดุดตามาก ไม่ใหญ่เกินไป
“พี่ฟ้าครับเรือนนี้มีกี่สี” ผมถามพี่ฟ้า
“มี 2 สีค่ะเป็นตัวเรือนสีขาว กับสีดำ นำเข้ามาแค่ไม่กี่เรือน”
“พรต มานี่ดิ” ผมเรียกไอ้พรตที่ยืนดูนาฬิกาอยู่ที่ตู้กระจกหน้าร้านไม่ได้เข้ามาด้วย
“สวยไหมวะเรือนนี้” ผมถามมันถึงนากาที่ผมเล็งไว้
“อืมสวยดีว่ะ” มันตอบผมพร้อมจ้องนาฬิกาไม่ละสายตา
“งั้นเอาเรือนนี้ครับพี่ฟ้า ทั้ง 2 สีเลย”
ผมบอกพี่ฟ้าให้จัดการเอาใส่กล่องแล้วคิดเงินหมดไม่เยอะ 2 เรือนแค่เกือบแสนกระเป๋าเบาไปเลย
แต่เรื่องนาฬิกาผมยอมลงทุนครับ ของสะสมผม
“อ่ะกูให้” ผมยื่นกล่องนาฬิกาสีขาวให้มันครับ หลังจากเข้ามานั่งในรถแล้ว
“แล้วของมึงล่ะ” มันถามก่อนรับกล่องนาฬิกาไปถือ
“ของกูสีดำ รุ่นเดียวกัน ลายเดียวกัน” ผมตอบมันไปครับ
“โหงี้ก็เป็นคู่ดิ ไม่เอาอ่ะกูไม่อยากใส่เหมือนมึง
อายคนอื่นเถอะ กูจะเอาสองเรือนเลย” ว่าแล้วแม่งอายตลอด
“ไม่มีใครรู้หลอกน่า”
“มีดิ พวกมันไม่ได้โง่นะ งั้นมึงต้องไม่ใส่วันเดียวกับกู และให้กูใส่ก่อน”
มันพูดหน้าตาจริงจังมากครับ
“ครับๆ ตามใจครับ” ผมก็ตามใจมันตัดรำคาญ
“ตินณ์ ไปไหนไม่กลับคอนโด”
มันถามขึ้นหลังจากผมขับรถออกนอกเส้นทางกลับคอนโด
“เดี๋ยวก็รู้เอง” ผมบอกมันไปครับ
“ไม่ จะรู้ตอนนี้บอกมา” มันไม่ยอมครับ
“ไปบ้าน” ผมบอกให้มันหายข้องใจจะได้นั่งเฉยๆซะที
“บ้าน บ้านใคร” มันยังไม่หายสงสัยครับ
“บ้านกูไง ไปกินข้าวเย็นกับพ่อแม่กู”
ผมบอกมันถึงความตั้งใจที่จะพามันไปพบพ่อกับแม่ครับ
“พ่อกับแม่มึง” มันพูดเบาๆเหมือนคนใจลอยครับ
“ไม่กูไม่ไปบ้านมึง จะกลับคอนโด”
“แค่ไปกินข้าวไม่มีอะไร ไม่ต้องกลัว พ่อกับแม่กูท่านใจดีทั้งสองคน”
ผมบอกมันให้คลายความกังวลและตื่นเต้นครับ
“แม่ง จะพากูมาไม่บอกให้กูเตรียมใจเลยนะมึง” มันยังว่าผม
“ก็บอกแล้วไง”
“นานไหมล่ะ เวลาที่กูได้” มันพูดเคืองๆครับ
“หึหึ อีก 5 นาทีถึงแล้วครับ” ผมบอกมันยิ้มๆครับ เห็นมันตื่นเต้นแล้วตลกดี
“เชี่ย!!! ถ้าอย่างนั้นกูไม่ต้องการ” มันด่าก่อนนั่งเงียบเลยครับ
หลังจากมันเงียบไปไม่นานรถผมก็เลี้ยวเข้ามาที่บ้านหลังใหญ่ทันที
ผมมองเข้าไปเห็นแม่กำลังเดินออกมารับ
------------- To be Con.------------
มีแต่คนอยากให้เฮียตินณ์มอมเหล้านู๋พรต
สงสัยจะเป็นตับแข็งก็งานนี้แหละ :laugh:
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยจร้า พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39694.0)
ขออนุญาติเปลี่ยนชื่อเรื่องเพื่อลดความรุนแรง
เป็น "คุณน่ะเมียผมครับ"ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไปนะคะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39694.0
-
ตอนนี้พรตแอบน่ารักอีกแล้ว
หวังว่าตอนหน้าจะไม่มีปัญหาอะไร :hao4:
-
ตื่นมารับลูกถีบแต่เช้าพี่ตินณ์
เขาหวานกันแบบโหดๆ
พรตอ่อนลงให้พี่ตินณ์เยอะ
สังเกตได้จากการกระทำ น่ารักขึ้นเยอะ
พี่ตินณ์กำลังจะพาพรตไปพบพ่อกับแม่แล้ว
ลุ้นจัง
-
เข้าบ้านแล้ว คงไม่มีปัญหาแม่ผัวลูกสะไภ้นะ :laugh: รู้ว่าพรต ทำได้ แน่ แม่ผัวรักแม่ผัวหลง เพี้ยง :hao7:
-
o13 o13
-
ชอบคู่นี้อะ น่ารักเสมอ :L1:
-
เอ้า! คุณพ่อคุณแม่เฮีย
รับขวัญลูกสะใภ้เร็วววววววววว :hao6:
-
พาลูกสะใภ้ไปเปิดตัว
คู่นี้น่ารักมาก
-
จะเกิดไรขึ้นมั้ยหน้ออ :hao4:
-
ว้าววว พรตจะเจอครอบครัวติณแล้วนะ สู้ๆจ้า :z1: :z1: :z1:
ปล. อยากให้สองคนนี้ช่วยกันเก็บเงินบ้าง ยังเรียนกันอยู่ ใช้เงินขนาดนี้ ต่อให้รวยแค่ไหนก็ไม่ไหวนะจ๊ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
55555555 ถึงกับหมดตัวกันเลยทีเดียว :laugh:
พรตมีหาผัวให้เพื่อนด้วย :laugh:
-
เปิดตัวลูกสะใภ้แล้ว!!! :hao7:
-
พรตจะได้เจอพ่อแม่สามีแล้ว อิอิ >.<
-
ที่ไม่อยากใส่คู่กันเพราะเขินใช่ไหมล่ะ :katai2-1:
-
พรตจ๊ะ....เวลาหนูช๊อปทีกระเป๋าพี่ตินณ์สะเทือนเลื่อนลั่นปฐพีเลยนะ =[]=!!!
แต่!! มีประเด็น!! อีกแล้ว...
“แม่ง อะไรวะแค่กูจะหาผัวให้เพื่อนมึงจะทำไม” ในที่สุดมันก็ยอมรับออกมาแล้วครับ
นาวจะเป็นผัวจีจีหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เชื่อได้จีจีหราาาาาาาาาาาา
: 222222: : 222222:
-
พรตจ๊ะ....เวลาหนูช๊อปทีกระเป๋าพี่ตินณ์สะเทือนเลื่อนลั่นปฐพีเลยนะ =[]=!!!
แต่!! มีประเด็น!! อีกแล้ว...
นาวจะเป็นผัวจีจีหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เชื่อได้จีจีหราาาาาาาาาาาา
: 222222: : 222222:
ประเด็นนี้เดี๋ยวให้นาวกับคิม
ตกลงกันเองแล้วกันเนอะ
เขียนให้กำกวมแล้วนะนี่
รู้ทันตลอดๆ
:laugh: :laugh:
-
เฮ้ย์ !! เอาอีกดิ่
-
น่านนนน จะพาน้องพรตไปสวัสดีพ่อแม่แล้วค่า รักจริงหวังแต่งสุดอะไรสุด :impress2:
คิมนาว หรือ นาวคิม เรื่องนี้ต้องขยาย :hao6:
-
พรต เจอครอบครัวติณจะเป็นไงน้า
ลุ้นๆๆๆๆ
แต่พ่อแมีติณก็ดูน่ารักดีนะ
:กอด1:
-
ตอนหน้าอย่ามีปัญหากับแม่ผัวนะ 55555 :z2:
-
พรต ปากแข็ง แต่น่ารักจริงๆด้วย
-
มาพรตเดี๋ยวลิ้นสาลิกาให้
แม่ผัวรักพ่อสามีหลง
:oni3:
-
นาฬิกาคู่ซะด้วย หวานซะ
ถ้าวิวรู้ว่าแฟนใหม่ตินณ์เป็นใคร คงช็อค :laugh:
-
ตินณ์น่ารัก พาพรตไปเปิดตัวกะครอบครัวด้วย
-
หมดไปหลายบาทนะเฮียติณ ^^" เจ้าบุญทุ่มจริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: เฮียใจป้ำอ่ะ แต่หวังผลป่าวว
-
เอาใจช่วยน้องพรตมาเจอพ่อแม่สามี :o8:
:call:
-
จะเจอพ่อแม่คุณสามีแล้ว :katai2-1:
-
หวังว่าพ่อกับแม่จะใจดี
-
พรตอ้อนน่ารักอ่ะ นับวันน้องยิ่งน่ารักน่าชังไปใหญ่
พี่ติณก็ตามใจตลอดๆๆๆๆๆๆๆ ชอบจัง
อยากรู้คู่คิม-นาว จะมีเปอร์เซ็นสำเร็จเท่าไหร่
ตอนหน้าสะใภ้จะเข้าบ้านแล้ว รออย่างใจจดใจจ่อ
-
ควงพรตออกนอกห้องที กระเป๋าติณฉีกกันเลยทีเดียว
แต่ไอ้ที่พาเข้าบ้าน แล้วบอกให้เตรียมตัวเตรียมใจแค่ 5 นาที
แล้วทีนี้น้องพรตจะทำตัวไงล่ะนี่ แต่พ่อ-แม่คงยังจับไม่ได้ตอนนี้หรอกมั้ง
-
โห... คนมาส่งนู๋พรตเข้าบ้านแม่สามีเพียบเลย
ขอบคุณคร่าาา....
:hao5: :hao5:
-
:กอด1: :กอด1:
-
อีก 2 ชั่วโมงจะเลยวันที่ 24 แล้วนะ
:hao5: :hao5: :hao5:
-
ไปเปิดตัวกับคุณพ่อแม่สามี
-
อีก 2 ชั่วโมงจะเลยวันที่ 24 แล้วนะ
:hao5: :hao5: :hao5:
กำลังปั่นนะตัวเอง เค้าเพิ่งลงอีกเรื่องไป
เพลียเลยอ่ะ 2 เรื่องนี่ไม่ไหวๆ ^^
รออีกนิดนะจ๊ะ
:mew1: :mew1:
-
คนแต่งสู้ๆ ขยันจริงๆ
อยากบอกว่าติดทั้งสองเรื่องเลยนะ
ถ้าไม่ไหวก็พักผ่อนนะจ๊ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 19.5
หลังจากรถจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบ้านได้ซักพัก
จนผมเปิดประตูลงมายืนคอยคนที่ร่วมทางมาด้วย
แต่มันไม่มีทีท่าจะลงจากรถเลยครับ
ผมต้องเดินอ้อมไปเปิดประตูรถฝั่งที่มันนั่งแล้วลากมันลงมา
ตอนแรกมันก็อิดออดทำท่าไม่อยากจะลง
แต่พอลงมาได้มันเชิดหน้าทำท่าเหมือนเจ้าของบ้าน
เดินนำผมไปแล้วครับ ผมงงกับมันจริงๆ ผมรีบเดินเร็วๆตามมันไปครับ
“สวัสดีครับแม่” ผมทักทายแม่ก่อนเข้าไปกอด แล้วหอมซ้ำอีกหนึ่งที
“สวัสดีครับคุณน้า” ไอ้พรตมันไหว้แม่ผมเช่นกันครับ
“ไหว้พระเถอะจร้า มากันเหนื่อยๆ เข้ามากินน้ำก่อนเร็ว”
แม่รับไหว้ไอ้พรตพร้อมชวนมันเข้าบ้าน
“เป็นไงบ้างเรา ผอมลงนะไอ้ตัวดี” แม่ว่าผมก่อนจับหมุนตัวครับ
“ผอมที่ไหนแม่ ผมว่าผมอ้วนขึ้นนะ”
ผมว่าผมน้ำหนักขึ้นนะเพราะไอ้พรตมันหิวบ่อยผมเลยต้องทำอาหารให้มันกิน
สุดท้ายผมเลยต้องกินเป็นเพื่อนมันด้วย
“แต่แม่ว่าตินณ์ผอมลงนะลูก ไม่อยู่บ้านกินข้าวครบทุกมื้อรึเปล่า”
หลังจากแม่หมุนจนพอใจก็เดินนำพวกมานั่งที่โซฟา และแม่ยังคงยืนยันว่าผมผอมลงครับ
“ครบครับแม่ ผมว่าจะเกินวันละ 3 มื้อซะด้วยซ้ำ” ผมยืนยันกับแม่ว่ากินครบแน่นอนครับ
“จ๊ะแม่เชื่อก็ได้ ว่าแต่เพื่อนเราชื่ออะไรล่ะ” แม่ตัดบท พร้อมถามชื่อเสียงเรียงนามไอ้พรตครับ
“ชื่อ พรต ครับ” ผมตอบแม่
“อืม รู้จักตินณ์นานแล้วเหรอลูก แม่ไม่เคยเห็นเรามาก่อนเลย” แม่หันไปถามไอ้พรตบ้างครับ
ตอนนี้เด็กยกน้ำมาให้เรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ ไม่นานเท่าไหร่ครับ” ไอ้พรตตอบ
“นานแล้วแม่”และผมก็ตอบแม่ไปพร้อมกัน
“ยังไงแน่เรา ไหนพรตบอกแม่สิลูก”
หลังจากแม่ได้ยินผมกับไอ้พรตตอบไม่เหมือนกันเลยเริ่มสงสัย
“ผมรู้จักมัน...เอ่อ ตินณ์ซักพักใหญ่แล้วครับ” ไอ้พรตมันบอกแม่ผมอีกครั้ง
“อ๋อ จ๊ะแม่ก็แปลกใจที่เจ้าตินณ์ให้เพื่อนมาอยู่ที่คอนโดด้วย
เพราะปกติรายนี้หวงความเป็นส่วนตัวจะตายไป”
แม่บอกไอ้พรตแต่เหน็บผมนิดหน่อยครับ
“โถ่ แม่ครับคนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงกันบ้าง” ผมบอกแม่เสียงอ้อนครับ
“จร้า พ่อตัวดี หิวข้าวกันรึยัง แม่ให้แม่บ้านทำอาหารไว้หลายอย่างเลย
แล้วแม่ยังลงมือทำของชอบตินณ์เองเลยนะวันนี้”
แม่ถามก่อนโฆษณาอาหารฝีมือตัวเองครับ
“จริงเหรอครับ ผมคงโชคดีสุดๆเลยวันนี้”ผมล้อแม่ยิ้มๆครับ
เพราะปกติแม่ไม่ค่อยว่างทำอาหารให้ผมทาน แต่ฝีมือแม่ผมอร่อยนะครับ
“ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า คุณพ่อรออยู่ที่ห้องทำงาน
เดี๋ยวแม่ขึ้นไปตามก่อน ตินณ์พาเพื่อนไปรอที่ห้องอาหารเลยนะ”
แม่บอกจะไปตามพ่อผมก่อน สั่งการให้พาไอ้พรตไปรอที่ห้องอาหารครับ
พูดเสร็จแม่ก็ลุกเดินขึ้นไปบนชั้น 2 ทันที
“ ตื่นเต้นเหรอ” ผมถามไอ้พรตหลงจากเห็นมันนั่งเงียบเลยครับไม่ค่อยพูด
แม้ว่าปกติมันจะไม่ค่อยพูดเวลาเจอคนแปลกหน้า แต่นี่มันพูดน้อยเกินไปครับ
“ป่าว” มันปฏิเสธแต่ผมว่าผมเดาไม่ผิดครับ คนมันไม่ยอมรับ
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ก็เห็นอยู่ว่าแม่กูใจดีแค่ไหน” ผมบอกมันอีกครั้ง
“อื้อ...”มันรับครับสั้นๆครับ
“ไปกูพาไปห้องอาหาร”
ผมบอกมันก่อนเดินนำเข้ามาที่ห้องอาหารของบ้านครับ
บ้านผมมีโต๊ะทานอาหารเป็นโต๊ะที่นั่งได้หลายคน
แต่ก็ไม่ได้ยาวเหยียดเหมือนในทีวี
ที่บ้านรวยมีโต๊ะยาวแล้วนั่งจ้องเชิงเทียนกันคนละฝั่งครับ
อันนั้นมันดูห่างเหินกันเกินไปสำหรับบ้านผม
พอเข้ามาถึงโต๊ะก็เห็นอาหารหลายอย่างถูกว่างเรียงกันไว้ครับ
ผมพาไอ้พรตมานั่งข้างผม ซึ่งผมนั่งตรงข้ามกับที่นั่งประจำของแม่
และพ่อนั่งหัวโต๊ะครับคนจ่ายเงิน รอไม่นานพ่อกับแม่ก็เดินเข้ามาครับ
“สวัสดีครับพ่อ” ผมไหว้พ่อทันที
“อืม เป็นไงสบายดีไหม” พ่อถามผมก่อนมองไปที่ไอ้พรตครับ
“สบายดีครับพ่อ” ผมตอบพ่อ
“สวัสดีครับคุณลุง” ไอ้พรตมันไหว้พ่อผมบ้างครับ
“อืมสวัสดี เพื่อนเจ้าตินณ์ที่พาไปโชว์รูมบ่อยๆสินะ”
พ่อผมรับไหว้มันแล้วหันมาถามผมต่อเลยครับ
แต่ถามแบบนี้ผมเริ่มรู้สึกเสียวๆหลังแล้วครับ
“ครับพ่อ” ผมตอบพ่อไปตามความจริงครับ
“แล้วเรียนที่เดียวกันเหรอ เห็นว่าพักอยู่ที่เดียวกันด้วย”
พ่อยังไม่เลิกถามครับ แต่หันไปถามไอ้พรตแทน
“ครับ” ไอ้พรตตอบพ่อผมแบบประหยัดคำพูดตามสไตล์มัน
“ลงมือกินข้าวกันได้แล้ว คุณก็ซักเด็กๆอยู่นั่นแหละ
ให้แกกินข้าวกันก่อนค่อยถามก็ได้ค่ะ”
แม่ผมพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่พ่อจะได้ถามอะไรให้ผมใจไม่ดีอีกครับ
“กินเยอะๆนะตินณ์ พรตด้วยนะลูก”
แม่หันมาบอกผมก่อนหันไปบอกไอ้พรตครับ
“ครับ” ผมกับไอ้พรตรับคำแม่พร้อมกัน
แล้วก็หันมาซบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจครับ
อยู่ๆมันก็หน้าแดงทำไมวะ น่ารักไปแล้ว
หลังจากนั้นก็เริ่มลงมือกินข้าวครับ
ระหว่างกินข้าวก็มีพูดคุยกันนิดหน่อย
ส่วนมากจะเป็นแม่ที่ชวนไอ้พรตคุยแรกๆมันก็ตอบน้อยๆ
แต่หลังๆมานี่เริ่มหายตื่นเต้นมั้งครับตอบยาวเชียว
ยิ่งตอนที่แม่ถามเรื่องธุรกิจที่บ้านมัน มันตอบไปยิ้มไปครับ
ผมเห็นก็ดีใจที่มันเข้ากับครอบครัวผมได้แล้ว
ตอนแรกก็กังวลเหมือนกันกลัวว่ามันจะเข้ากับพ่อและแม่ผมไม่ได้
กังวลที่พ่อมากหน่อยครับแต่แม่ไม่เลย
เพราะแม่ผมเป็นคนใจดีและตามใจผมมาตั้งแต่เด็กอยู่แล้วครับ
หลังจากทานอาหารเรียบร้อยแม่บ้านก็ยกขนมหวานเป็นบัวลอยน้ำขิงมาเสิร์ฟครับ
ไอ้พรตอย่างชอบเลยขนมหวานมันกินไป 2 ถ้วย
แม่ผมก็นั่งมองมันกินไปยิ้มไป
แล้วมารู้ที่หลังว่าแม่ทำเองตอนแม่บอกหลังจากมันกินหมดไปแล้วครับ
สงสัยได้ใจแม่ผมไปแล้ว พอกินอิ่มก็ย้ายจากห้องอาหารมาห้องนั่งเล่นเหมือนเดิมครับ
ตอนนี้พ่อกับแม่ผมเดินออกไปแล้ว
แต่ว่าผมกับไอ้พรตยังไม่ได้ตามออกไป ผมดึงตัวมันไว้เองครับ
“หายตื่นเต้นรึยัง” ผมถามมันครับ
“ใครว่ากูตื่นเต้น ไม่มี” มันตอบผมครับ
“กูบอกแล้วพ่อกับแม่กูใจดีจะตาย
ถ้ากูบอกว่าจะพามึงมาหาพวกท่านก่อน รับรองมึงคงไม่มีวันพร้อม”
ผมว่ามันไปครับรู้ว่ามันไม่กล้ามาเจอพ่อกับแม่ผมแน่นอน
“เออ ตอนนี้ก็เจอแล้วไง จิ๊” มันว่าพร้อมกัดปากตัวเองครับ
ผมเลยยื่นมือไปบีบปากมัน หมั่นเขี้ยวครับเวลามันดื้อนี่บางทีก็น่าฟัด หึหึ
“ไปออกไปข้างนอกกัน” ผมว่าพร้อมจูงมือมันเดินออกจากห้องครัวด้วยความลืมตัวครับ
“ทำไมต้องจูงมือกันด้วย” เสียงพ่อผมถามนิ่งมากเลยครับ
เดาอารมณ์ไม่ถูก ผมตกใจรีบปล่อยมือทันที
“เอ่อ” ผมกำลังจะตอบ แต่ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรครับ
“แกสองคนเป็นอะไรกันแน่” คำถามแรกยังไม่ได้ตอบ
คำถามที่สองก็ฟาดเปรี้ยงลงมากลางกบาลครับ
อึ้งเลยผมไม่คิดว่าจะเจอคำถามนี้ไวขนาดนี้
รู้ว่าต้องเจอซักวัน หรือผมจะบอกเองแต่นี่
ไอ้พรตเพิ่งเจอครอบครัวผมครั้งแรกเจอคำถามนี้เลยครับ
ผมว่าจะรอให้มันทำคะแนนกับที่บ้านก่อนค่อยบอก
ผมหันไปมองหน้ามัน หน้ามันซีดมากเลยครับ
สงสัยไม่ได้เตรียมใจมาตอบคำถามนี้เหมือนกัน
“ตกลงว่าไง” พ่อเร่งเอาคำตอบอีกครั้งน้ำเสียงยังเรียบเฉย
แต่ส่งความกดดันมาเช่นเคยครับ แม่ผมก็นั่งมองนิ่งๆไม่ได้แสดงอาการอะไรครับ
“เอ่อ ผมกับมัน... เราคบกันอยู่ครับ”
ผมตัดสินใจบอกความจริงออกไปไม่อยากโกหกพวกท่านครับ
เป็นไงเป็นกันเพราะยังไงผมก็ไม่เลิกกับมันอยู่แล้ว
“คบแบบไหน” พ่อยังคงถามต่อครับ
“แบบคนรักกันครับ” ผมก็ตอบพ่ออย่างมั่นใจเช่นกัน
แต่ปกติพ่อผมไม่เคยทำเสียงนิ่งขนาดนี้เวลาคุยกับผมนะ
ผมรู้สึกลุ้นมากเลยครับ ผมเอื้อมมือออกไปจับมือไอ้พรตอีกครั้งเพื่อขอกำลังใจ
มันก็ยอมให้จับพร้อมทั้งบีบมือผมกลับเบาๆ
เหงื่อไหลซึมที่มือมันเลยครับ ตอนนี้กดดันทั้งผมและมัน
“หึ ไม่ผิดจากที่คิดไว้เลยนะ
คนที่หวงความเป็นส่วนตัวอย่างแกจะให้เพื่อนไปพักที่ห้องเป็นเดือนๆ
มันเป็นเรื่องเป็นไปได้ยากมาก แถมยังมาเข้าบริษัทอีก
ถึงฉันจะไม่ค่อยอยู่บ้านแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
ฉันไม่สนใจไม่รับรู้ความเคลื่อนไหวของแกนะ” พ่อผมพูดยาวเลยครับ
“ทำไมผู้หญิงดีๆ มันไม่มีเหลือแล้วรึไงถึงต้องมาคบผู้ชายด้วยกัน
ฉันเลี้ยงแกให้เป็นผู้ชายเต็มตัว หรือฉันเลี้ยงแกผิดวิธีถึงเป็นอย่างนี้”
หลังจากพ่อเว้นจังหวะไปก็เริ่มพูดใหม่ แต่ทุกคำพูดของพ่อมันกระแทกใจผมอย่างแรงครับ
“พ่อไม่ผิดหรอกครับ ผมผิดเองผมห้ามใจตัวเองไม่ให้รักมันไม่ได้”
ผมพูดกับพ่อด้วยเสียงสั่นๆครับ
“ถ้าฉันเลี้ยงแกไม่ผิดแล้วทำไมแกถึงเป็นอย่างนี้
ฉันมีเวลาให้แกน้อยไปเหรอ หรือว่าอะไร” ผมยังคงถามผมด้วยน้ำเสียงดุจเดิมครับ
“ไม่ครับ พ่อเป็นพ่อที่ดีของผมเสมอ เป็นฮีโร่ของผมตั้งแต่เด็กจนโต
ไม่ว่าเมื่อไหร่พ่อก็ยังเป็นเหมือนเดิม แต่ที่ผมเป็นอย่างนี้เพราะผมผิดเองครับไม่เกี่ยวกับใคร
ไม่เกี่ยวกับพ่อหรือไอ้พรต ผมเป็นคนรักมันเองและบังคับให้มันมารักผม
ถ้าจะมีใครซักคนที่ผิดขอให้เป็นผมเถอะครับ”
ผมพูดอธิบายด้วยเสียงอันสั่นเครือแต่ไม่ร้องนะครับ
ผมจะไม่ร้องไห้ให้พ่อเห็นเด็ดขาดเพราะพ่อผมไม่ชอบคนอ่อนแอ
--------To Be Con.-------
เอาครึ่งแรกไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวครึ่งหลังตามมาคร่า
กำลังปั่นเลย ^^ (แต่เมื่อไหร่ไม่รู้น้า)
:katai4: :katai4: :katai4:
-
คนแต่งสู้ๆ ขยันจริงๆ
อยากบอกว่าติดทั้งสองเรื่องเลยนะ
ถ้าไม่ไหวก็พักผ่อนนะจ๊ะ
ขอบคุณคร่าาา ^^
เห็นคนอ่านชอบ เมจิกก็มีความสุขแล้วค่ะ
:mew1: :mew1:
-
อร้ายยยยย
จิ้มก่อนแล้วค่อยอ่าน อิอิ :mew1:
------------------------------------------------------------------------------------------
ครึ่งหลังจะมาภายในคืนนี้มั้ยน้อออออ เราจิได้ตั้งหน้าตั้งตารอ อิอิ
-
แว๊กกกกกกกกกกกกค้างงงงงงงงงงงง :z3:
-
คุณพ่อแค่ล้อเล่นเฉยๆใช่มั้ยยยย อย่าขัดขวางเลยยย
-
ง่ะคุณพ่อทำเป็นเข้มนะ
คนแต่งน่ารักจัง ขยันสุดๆเลยอ่ะ
แต่ตอนนี้แบบ........................สอยเค้าลงทีค้างเติ่งอยู่ข้างบนเนี่ย อิอิ
-
อูย ....... พ่อดุจริงหรือแกล้งลองใจทั้งคู่
เหมือนพ่อต้องการความแน่ใจ
พี่ตินณ์พรตสู้ๆ
-
น้องตินนนนนนนนนนนของเจ้น่าสงสาร :hao5:
:call:
-
:mew2: คุณพ่อทดสอบชิมิ
-
ยังไม่ได้อ่าน มาแปะไว้ก่อน
ฮืออออ
ลงบ่อยแบบนี้รักตาย
ไม่ให้รักเมจิก รักตินณ์พรตแล้วจะไปรักใครที่ไหน(ปากหวาน 555)
คืนนี้ฝันดีนะคะ
:mew1: :mew1:
-
คุณพ่ออออออออ แค่ลองใจใช่ป่าวววววว
:sad4:
พี่ติณเท่มากกกกกก แมนมากกกกกกกก
o13
-
ตินนนนนนนนนนนนนณ์ นายหล่อมาก
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 20
“ขอโทษนะครับ ผมขอพูดอะไรนิดนึง
คือถึงแม้ว่าตินณ์จะชอบผู้ชายหรือผู้หญิงแต่มันก็ยังเป็นลูกชายของคุณลุง
เป็นคนที่ดีไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ถึงตอนนี้คุณลุงอาจจะยังไม่ยอมรับ
แต่ผมอยากจะขอโอกาสให้เราได้ลองคบกัน
ผมก็ไม่รู้ว่าจะคบกันไปได้นานซักเท่าไหร่
อาจจะอีก 1 เดือน 1 ปี 10 ปี หรือตลอดไปผมก็บอกล่วงหน้าไม่ได้
แต่ตอนนี้แค่เรารักกัน ผมเลยอยากให้คุณลุงได้ลองให้โอกาสเราได้พิสูจน์ว่าความรักของเราก็มั่นคง”
ไอ้พรตมันบอกพ่อผมได้น้ำเสียงมั่นคงครับ ทุกคำพูดของมันผมซึมซับเอาไว้ด้วยใจครับ
ผมได้ยินมันบอกรักผมแล้ว ผมดีใจนะแต่ก็ไม่อยากให้เป็นในสถานการณ์แบบนี้
แต่ผมรู้สึกดีมากๆเลยที่เวลาผมมีปัญหามีมือของมันคอยจับไว้และมันยังร่วมผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน
“เรามั่นใจแค่ไหน ถึงบอกว่ารักมันทั้งที่รู้จักกันไม่นาน” พ่อผมยังคงถามมันต่อครับ
“ผมก็บอกไม่ได้ว่ารักแค่ไหน แต่รู้ว่ารักก็คือรัก
รักที่ไม่อยากแยกจากกัน และมั่นใจว่าผมก็รักมันไม่แพ้ที่มันรักผม
แม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้บอกมันก็ตาม”
ไอ้พรตยังคงตอบพ่อผมอย่างมั่นคง
สายตามันที่มองพ่อผมเด็ดเดี่ยวมาก ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
“เจ้าตินณ์ ถ้าพ่อจะให้แกเลิกตอนนี้
แล้วเดินในทางที่เหมือนคนอื่นแกจะทำได้ไหม” พ่อหันมาถามผมบ้างครับ
ผมจ้องหน้าพ่อนิ่งๆ ก่อนหันไปมองแม่ที่นั่ง เก้าอี้ใกล้ๆพ่อ
แม่มองผมเฉยแต่ไม่ได้ส่งสายผิดหวังที่ผมนึกกลัวออกมาเลย
ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะตอบพ่อออกไป
“ผมเลิกไม่ได้ครับพ่อ แม้ว่าผมจะคบมันมาไม่นาน
แต่ผมรู้ว่ามันเป็นคนที่ใช่สำหรับผม
มันเป็นเรื่องที่ยากในการตามหาคนที่ใช่สำหรับเรา
แต่เมื่อเราเจอแล้วก็ไม่ควรปล่อยไปไม่ใช่เหรอครับพ่อ”
ผมบอกพ่อพร้อมจ้องตาไปด้วย
“อืม ชัดเจนว่าเลิกไม่ได้แน่นอนนะ” พ่อถามย้ำอีกครั้ง
“ครับ” คำตอบผมหนักแน่น และมั่นคงครับ
“งั้นเตรียมเก็บเสื้อผ้า อาทิตย์หน้าฉันจะส่งแกไปเมืองนอก”
เปรี้ยง!!! ฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ กลางกะบาลผมสองรอบของวันนี้เลยครับ
พ่อบอกว่าจะส่งผมไปเมืองนอกเหรอ
พ่อจะเป็นพ่อที่ใจร้ายแยกผมกับคนที่ผมรักออกจากกันได้ลงคอเหรอ
พ่อผมคนที่เข้าใจลูกหายไปไหนแล้ว
“พ่อว่าไงนะครับ” ผมถามพ่ออีกครั้งเสียงสั่นเลยครับ
“ เก็บเสื้อผ้า อาทิตย์หน้าฉันจะส่งแกไปต่างประเทศ”
พ่อพูดอีกครั้ง แต่ทำไมเหมือนประโยคเดิมเลย แปลว่าผมไม่ได้หูฝาดใช่ไหม
“พ่อ!!!! พ่อจะทำกับผมอย่างนี้ได้ยังไง ผมไม่ไปนะ”
ผมโวยวายทันทีครับหลังจากรู้ว่าที่ตัวเองได้ยินไม่ผิดแน่ๆ
“แกต้องไป นี่เป็นคำสั่ง” พ่อผมเริ่มเสียงดังแล้วครับ เมื่อเห็นผมโวยวาย
“แต่พ่อจะมาบังคับผมเหรอ พ่อไม่เคยบังคับผมเลยนะ”
ผมถามพ่อด้วยน้ำเสียงที่เบาลงครับ
“...” พ่อผมเงียบครับไม่ยอมพูดอะไรเลย
“พ่อไม่อยากเห็นผมมีความสุขเหรอครับ” ผมถามพ่ออีกครั้ง
ไม้แข็งไม่ได้ก็เอาไม้อ่อนไปแล้วกัน
“พ่อที่ไหนไม่อยากเห็นลูกมีความสุข”
พ่อผมพูดขึ้นมาแล้วครับ น้ำเสียงเบาลงแต่ยังนิ่งอยู่
“แล้วพ่อจะให้ผมแยกกับมันทำไมครับ
ยังไงผมก็ไม่เลิกกัน ถึงจะจับผมแยกกันก็ตาม”
ผมถามพ่ออย่างข้องใจครับเพราะรู้ว่ายังไงพ่อก็ต้องรู้ว่าถึงให้ผมแยกกับไอ้พรต
ถ้าเรายังรักกันมันก็ไม่มีทางเลิกกันง่ายๆ หรือจะเหมือนที่เขาว่ากันว่า
ระยะทางพิสูจน์ม้าการเวลาพิสูจน์คน พ่อต้องการพิสูจน์อะไรรึป่าว
“ผมต้องพิสูจน์ตัวเองยังไงครับ คุณลุงถึงจะยอมรับ”
ไอ้พรตมันถามพ่อผมครับ มันคิดเหมือนผมเลย
“ไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้น” พ่อผมบอกมันครับ
“แต่...” มันกำลังจะพูดต่อ
“เตรียมเก็บของด้วยเจ้าตินณ์ คำไหนคำนั้น” พ่อผมพูดขึ้นมาก่อน
“พ่อ เรื่องจริงเหรอนี่” ผมเผลอหลุดพูดสิ่งที่คิดออกไปเบาๆครับ
“จริง” พ่อผมยังได้ยินอีกนะ พูดเสร็จทำท่าจะลุกเดินออกไปครับ
“เลิกแกล้งลูกได้แล้วคุณ” เสียงสวรรค์ดังจากแม่ของผมเองครับ
มาช่วยฉุดผมขึ้นจากหลุมลึกได้ทันเวลาพอดี
“ว่าไงนะแม่” ผมหันเป้าหมายไปถามแม่ทันที
“ว่าไงคุณ” แม่ยังไม่ยอมตอบ แต่หันไปหาพ่อให้พ่อพูดครับ
ผมเริ่มสับสนแล้วว่าที่แม่พูดจริงรึเปล่า
“แกล้งที่ไหน ก็มันต้องไปจริงๆ” พ่อผมตอบแม่ครับ
แต่น้ำเสียงไม่นิ่งแล้ว ฟังดูอบอุ่นเหมือนเดิน
“ตกลงว่าอันไหนเรื่องจริงกันแน่ครับ ผมสับสน”
ผมถามออกไปลอยๆไม่ได้เจาะจงว่าถามพ่อ หรือแม่ๆ
“ไม่รู้ แค่เตรียมเก็บเสื้อผ้าก็พอ”
พ่อผมยังคงยืนยันให้ผมเก็บเสื้อผ้าอยู่นั่นแหละครับ
“พ่อจะแกล้งลูกอีกนานไหม ลูกพรตนั่งหน้าซีดแล้ว มานี่ซิลูกพรต”
แม่ผมว่าพร้อมเรียกมันให้ไปนั่งข้างๆครับ
มันก็ยอมลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ตอนแรกไปนั่งที่พื้นใกล้ๆแม่
“นั่งข้างบนสิลูก” แม่ผมบอกมันครับ
“ไม่เป็นไรครับนั่งข้างล่างก็ได้” มันบอกแม่ผมครับ
“พรตรักพี่ตินณ์ไหมลูก” แม่ผมถามมันอีกครั้ง
แล้วเรียกผมว่าพี่ตินณ์เพราะตอนกินข้าวแม่รู้แล้วว่ามันเป็นรุ่นน้องที่ม.
“รักครับ” มันตอบแม่อย่างมั่นใจครับ
“งั้นดูแลกันดีๆนะครับ”
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมตอบแม่ผมก่อนจะหันกลับมามองผม
“พ่อเขาอำพวกเราน่ะ เขาจะให้ตินณ์ไปดูรถรุ่นใหม่ที่จะเอาเข้าโชว์รูมเดือนหน้า
พอดีเขามีงานเปิดตัวเลยจะให้ตินณ์ไปดูแทนเพราะพ่อเขาไม่ว่าง”
“พ่ออออ......ทำงี้กับผมได้ไงหัวใจจะวาย”
ผมเรียกพ่อยาวเลยครับ
“หึหึ” ยังจะมาหัวเราะแล้วยักคิ้วอีกนะครับ
“ทำไมมีแต่คนทำแบบนี้กับผมล่ะ เพื่อนก็หลอก พ่อก็อำ”ผมบ่นเบาๆครับ
“หรือแกจะให้เป็นเรื่องจริงก็ได้นะ”
“ไม่เอานะพ่อ ผมยอมให้พ่ออำก็ได้ครับ”
ผมรีบตอบพ่อทันที กลัวพ่อเปลี่ยนใจ
“พ่อเค้ารู้มาตั้งนานแล้วว่าเราสองคนน่าจะคบกัน
เพราะตั้งแต่แม่ไปหาตินณ์ที่คอนโด
แต่ไม่เจอกำลังจะกลับก็เห็นตินณ์ขับรถเข้ามาพร้อมพรต
แล้วตินณ์ก็หอมลูกพรตก่อนเดินขึ้นคอนโด
พ่อกับแม่ก็ช็อคไปเหมือนกัน
แต่เราก็ปรึกษากันแล้วว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริงพ่อกับแม่ก็ยอมรับได้”
แม่อธิบายให้ผมกับไอ้พรตฟังด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“แม่ไม่เสียใจเหรอครับที่ผมไม่ได้เป็นแบบที่แม่หวังไว้
และอาจจะไม่มีหลานให้แม่” ผมถามแม่ในสิ่งที่สงสัย
“ แม่ขอแค่ลูกแม่เป็นคนดี ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
และลูกแม่มีความสุขก็พอแล้ว” ผมได้ยินแม่ตอบแล้วน้ำตาซึมเลยครับ
“แต่พ่อกับแม่มีหน้ามีตาทางสังคม แม่ไม่อายเหรอครับ” ผมยังคงถามแม่ต่อไป
“ที่พ่อกับแม่ทำทุกอย่างทุกวันนี้ก็เพื่อตินณ์คนที่พ่อกับแม่รักเพียงคนเดียว
สังคมถึงเขาจะนินทาหรือว่าร้าย แต่ถ้าคนที่พ่อกับแม่รักมีความสุข
พ่อกับแม่ก็มีความสุขไปด้วยเข้าใจไหมครับ”
“ครับ ขอบคุณครับแม่” ผมตอบแม่
“มานี่สิ มาใกล้ๆพ่อกับแม่” แม่เรียกผมเข้าไปหา
ผมก็ลุกจากที่นั่งอยู่แล้วเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆที่ไอ้พรตนั่งอยู่
ตอนนี้ก็เหมือนผมกับไอ้พรตนั่งข้างล่างบนพรมหน้าโซฟาที่พ่อกับแม่นั่งคู่กันอยู่กับ
“รู้ใช่ไหมว่าการคบกันของเราสองคน สังคมยังไม่ยอมรับเท่าไหร่” แม่ผมถามขึ้นมาครับ
“ครับ” ผมกับไอ้พรตตอบพร้อมกัน
“หลังจากนี้ต้องผ่านอะไรอีกเยอะ ถ้ารักกันก็ต้องเชื่อใจกัน
และช่วยกันประคับประคองกันเพื่อให้ผ่านได้ให้ได้นะ”
แม่ผมพูดพร้อมยกมือขึ้นมาลูบหัวไอ้พรตครับ
“พรต ลูกยังเด็กยังต้องเจออะไรอีกเยอะ
ถ้าคิดว่ามันหนักเกินไป หรือเกิดท้อขอให้ลูกคิดถึงวันนี้ไว้
วันที่บอกกับพ่อและแม่ว่ารักกันและจะไม่เลิกกัน”
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้พรตรับคำแม่ผมพร้อมยกไหว้ลงที่ตัก
“ตินณ์ เราเป็นพี่ ต้องหนักแน่น เมื่อน้องทำผิดต้องคอยเตือนด้วยสติ
เป็นแบบอย่างที่ดีให้น้อง และการที่จะอยู่ด้วยกันได้นานคือต้องรู้จักคำว่าให้อภัยนะครับ”
แม่หันมาพูดกับผมพร้อมลูบหัวไปด้วย ตอนนี้น้ำตาของผมไหลออกมาแล้วครับ
ตั้งแต่แม่เอามือลูบหัวครั้งแรก เพราะนานมากแล้วที่ผมไม่ค่อยได้สัมผัสความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้
ไม่ใช่ว่าผมเป็นเด็กขาดความอบอุ่นนะครับ
เพียงแต่นานๆถึงจะได้เจอพ่อกับแม่ซะทีแล้วแม่ก็พูดแบบนี้อีก
เรียกน้ำตาจากผมได้เลยครับ ผมยกมือขึ้นไหว้แม่ช้าๆ
“ดูแลกันให้ดีๆ โอกาสที่ขอพ่อให้เราแล้วนะ”
พ่อผมพูดกับไอ้พรตครับ พ่อผมแทนตัวเองว่าพ่อด้วยอ่ะ
“ขอบคุณครับคุณลุง” ไอ้พรตมันไหว้ขอบคุณพ่อผม
“อะไร ขนาดนี้แล้วยังเรียกลุงอยู่อีก จะไม่เอาใช่ไหมโอกาสน่ะ” พ่อผมถามมันล้อๆครับ
“เอาครับ คุณพ่อ” มันตอบพ่อผมอีกครั้งแต่ตอนนี้หน้ามันแดงมากๆเลยครับ
“แล้วเลิกเรียกว่าคุณน้าด้วยนะจ๊ะ” แม่ผมพูดบ้างครับ
“ครับคุณแม่” มันหันไปตอบแม่ผมครับ
“เราก็เหมือนกันเจ้าตินณ์ดูแลน้องมันดีๆ เอาลูกเค้ามาแล้วก็ดูแลให้ดีๆ” พ่อบอกกับผมบ้างครับ
“ครับพ่อ ทุกวันนี้ก็ไม่กล้าขัดใจแล้วครับ ขอบคุณนะครับพ่อ”
ผมบอกพ่อก่อนจะไหว้ขอบคุณพ่อบ้าง
“อืม เห็นแกมีความสุขพ่อก็ดีใจ”
พ่อผมบอกก่อนเอามือว่าโยกหัวผมครับ
“แต่ที่พ่อเคยสอนน่ะ จำไว้ให้ดีนะ แล้วเอาไปใช้อย่าลืม”
“เรื่องอะไรครับ” ผมถามพ่อ เพราะนึกไม่ออกจริงๆ
“ให้รักและเคารพเมีย อย่าเถียงจะได้เจริญไง หึหึ”
พ่อผมบอกแล้วหัวเราะกวนๆครับ
เรียกรอยยิ้มและสีแดงจางๆบนใบหน้าแม่ผมได้เลยครับ
“พ่อก็สอนอะไรลูกก็ไม่รู้” แม่ผมว่าเขินๆครับ
“ครับพ่อ ผมจะจำไว้แล้วเอาไปใช้ครับ” ผมรับปากพ่อทันที
หลังจากเรื่องคลี่คลายไปในทางที่ดี
ผมก็คุยเรื่องงานที่จะต้องไปดูรถที่ต่างประเทศกับพ่อต่อ
ไอ้พรตก็คุยกับแม่ผมเพลินเลยครับ
อยู่กันจนดึกแม่เลยให้ค้างที่บ้านหนึ่งคืนก่อนกลับคอนโดพรุ่งนี้ครับ
---- To be Con.----
จบไปอีกตอนแล้วจร้า ยังไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ
อาจจะมีเยอะหน่อย เพราะตาลายมากเลย
มาต่อให้แล้ว ใครยังไม่นอนก็อ่านก่อนนอน
แล้วนอนหลับฝันดีนะจ๊ะ เจอกันตอนหน้าจร้า
ขอบคุณทุกกำลังใจจ๊ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เอร้ยยยยยยย
และแล้วก็มาต่อติดๆ กำลังจะไปนอนเลยนะเนี่ย ดีนะที่เค้าไหวตัวทัน เข้ามาดูอีกรอบนึงอ่า :katai3:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พ่อแม่ตินณ์น่ารักมากเลยอ่า พรตแมนมาก อิอิ o13
-
:เฮ้อ: เอาซะใจหายหมดเลยคุณพ่อ
-
พรต บอกรักติณแล้วววว
ต้องขอบคุณการอำของคุณพ่อเหมือนกันนะเนี่น
ไม่งั้นคนปากแข็งคงไม่ยอมพูดแน่ๆ :laugh:
-
ผ่านด่านบ้านพี่ติณณ์แล้ว ต่อไป ด่านบ้านพรต หวังว่า คงจะราบรื่น นะจ๊ะ :impress2:
-
:hao7: :hao7: ดีจังงงงที่แค่อำ คุณพ่ออ่ะเล่นเอาอิ่มเลย มาม่าาาา
-
แหม่....คุณพ่อขี้เล่นจริง
เอาซะใจหายใจคว่ำ :katai1:
-
:sad11:ดีใจน้องพตรบอกรักกกกกแล้วอะ คุณพ่อตกใจหมดเลย 5555
-
เกิดเป็นพี่ตินณ์ใครๆก็แกล้ง
ดีใจด้วยที่ทางบ้านพี่ตินณ์โอเคแล้ว
เหลือที่บ้านพรตอีกด่าน
พี่ตินณ์ได้คาถามาจากพ่อด้วย
เข้าทางพรตเลยนะ รักเมียต้องเคารพเมีย
-
มาให้กำลังใจคนแต่งค่ะ :pig4:
-
o13 o13 o13 คุณพ่ออำได้น่ากลัวมาก
-
โล่งใจกับการผ่านด่านของพ่อแม่ตินณ์
ทีนี้ก็ต้องมาลุ้นทางฝั่งของน้องพรตกันบ้าง
แต่ฝั่งของพรตมีลูกชายตั้ง 3 คนเลยนะ
เหลืออีกตั้ง 2 คน พ่อแม่น่าจะเข้าใจนะ
-
คิดว่าจะมีมาม่าซะแล้ว
-
ค่อยยังชั่วหน่อย แฮปปี้ ที่บ้านยอมรับ
:mew1:
-
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่เอาใจช่วยเฮียตินณ์ กับนู๋พรต
ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนถึงทุกวันนี้นะคะ
เมจิกอยากเข้ามาตอบทุกคนเลย แต่ไม่มีเวลาภารกิจเยอะจริงอะไรจริงค่ะ
ทุกคอมเม้นเมจิกอ่านหมดค่ะ อ่านไปยิ้มไป ทำให้มีกำลังใจแต่งต่อ^^
เมจิกจะพยายามกด +1 คืนให้ทุกคน
ยังไงก็อยากให้ติมตามกันไปเรื่อยๆนะคะ
ลงช้าบ้างเร็วบ้างตามแต่ภารกิจของวันนั้นเนอะ
รักคนอ่าน ทุกคนเลยจร้า
:mew1: :mew1: :mew1:
--------------------------------------------------------
Moment คิม-นาว
นาว:เมื่อไหร่จะเลิกตาม
คิม:เรื่องของกู
นาว:เรื่องของพี่ แล้วผมเดือดร้อนไหมล่ะ
คิม:ไม่เห็นมี
นาว:พี่ไม่เสือกแหกตาดูวะ ตามกูยังกับหมาหวงเจ้าของ ปล่อยกูไปไหนคนเดียวบ้างเฮอะ
คิม:ไม่ได้ กูรับปากเพื่อนมึงแล้ว
นาว:สัญญาเชื่ยๆ แบบนั้นมึงลืมไปซะ
คิม:ไม่ได้ กูลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น
นาว:กูเบื่อมึงมากเลย ขอกูอยู่คนเดียวซักพักนะ
คิม: ไม่ได้
นาว: กูต้องทนอีกนานไหมวะเนี๊ยะ
คิม:แค่ครบสัญญา
นาว: ไอ้เชี่ยพรต!!! มึงส่งตัวอะไรมาให้กูวะ ยังกะหุ่นยนต์โดนป้อนโปรแกรม มาเอาคืนปายยยยย
:ling1: :ling1:
-
ใจหายใจคว่ำนึกว่าจะแย่ที่แท้โดนอำ
คุณพ่อนี่ร้ายจริงเลย
-
นาว: กูต้องทนอีกนานไหมวะเนี๊ยะ
คิม:แค่ครบสัญญา
นาว: ไอ้เชี่ยพรต!!! มึงส่งตัวอะไรมาให้กูวะ ยังกะหุ่นยนต์โดนป้อนโปรแกรม มาเอาคืนปายยยยย
กว่าจะครบ...น้องเชื่อพี่ว่ามีเสียว 555555555555555555555555555
ชอบคู่นี้อีกล่ะ >[]<
-
ตามอ่านตั้งแต่เช้า จนมาถึงตอนล่าสุด
อยากจะบอกว่าสนุกมากๆๆ
^ ^
-
คุณพ่อคุณแม่น่ารักมากเลย
คู่คิมกับนาวนี่จะมีลุ้นไม๊นะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณครับที่เข้ามาต่อบ่อยๆ อ่านแล้วสนุกมากๆครับ
-
โห เล่นตกอกตกใจหมด คุณพ่อคุณแม่น่ารักแถมขึ้แกล้งอีกต่างหาก เรื่องนี้น่ารักมาก ตอนหน้ามาเยอะๆน๊าาาชอบยาววววๆ
-
น่ารักเขินอ่ะ :impress2:
พ่อกับแม่โคตรน่ารักอ่ะ :mew1:
:call:
-
อ่านทันเระสนุกมากครับ
-
:-[ บอกรักแล้วอ่า
คุณพ่อก้อเล่นซะ แรงเลย55555555
-
:-[. แค่เปิดเรื่องมา คิม นาวก็ก็น่่าติดต่มมากๆๆ 5555
-
Moment คิม-นาว
นาว:เมื่อไหร่จะเลิกตาม
คิม:เรื่องของกู
นาว:เรื่องของพี่ แล้วผมเดือดร้อนไหมล่ะ
คิม:ไม่เห็นมี
นาว:พี่ไม่เสือกแหกตาดูวะ ตามกูยังกับหมาหวงเจ้าของ ปล่อยกูไปไหนคนเดียวบ้างเฮอะ
คิม:ไม่ได้ กูรับปากเพื่อนมึงแล้ว
นาว:สัญญาเชื่ยๆ แบบนั้นมึงลืมไปซะ
คิม:ไม่ได้ กูลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น
นาว:กูเบื่อมึงมากเลย ขอกูอยู่คนเดียวซักพักนะ
คิม: ไม่ได้
นาว: กูต้องทนอีกนานไหมวะเนี๊ยะ
คิม:แค่ครบสัญญา
นาว: ไอ้เชี่ยพรต!!! มึงส่งตัวอะไรมาให้กูวะ ยังกะหุ่นยนต์โดนป้อนโปรแกรม มาเอาคืนปายยยยย
......................................................................
อ่านโมเม้นแล้ว อยากบอกนาวว่า สงสัยต้องทนตลอดชีวิต 55
-
ตอนแรกตกใจคุณแม่ ไหงอำกันได้ บ้านนี้เค้าน่ารักจริงๆ ^^
-
ประทับใจมาก ผู้ร้ายปากแข็งยอมสารภาพแล้ว
-
ทุกทีมาอารมนี้อำทุกที
พ่อเขาสอนดีนะ เยี่ยมจริง
-
เฮ้อออออออออออออ หวังว่าคงไม่มีอำอีกนะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไป :katai4: :katai4: :katai5:
-
ซ้อมดราม่าไป 2 ตอน ต่อไปเป็นของจริงพร้อมยังค่ะ
-
ซ้อมดราม่าไป 2 ตอน ต่อไปเป็นของจริงพร้อมยังค่ะ
อย่า ทำ แบบ นี้
ถ้าดราม่ามาแบบพรตหึงตินณ์ไรงี้ก็โอเคนะ 555555
ปล.เหมือนในเล้ามีอีกเรื่องที่ชื่อคล้ายกัน ช่างสับสนดีแท้ต้องดูชื่อคนแต่งด้วย 555555555555
-
คุณพ่อคุณแม่ใจดีมาก ถึงคุณพ่อจะขี้แกล้งไปนิดหนึ่งก็เถอะ :mew6:
-
คุณพ่อคุณแม่ติณน่ารักมากอ่ะ
ที่ว่าซ้อมดราม่านี่ล้อเล่นใช่ไหมมมมมมมมมมมม
-
ไม่เอาได้ไหมดราม่า
สงสัยจะเป็นฝั่งบ้านพรต
หรือคู่อื่น
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 21
ก๊อก...ก๊อก... ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้นติดต่อกัน
“โอ๊ย!!! ใครวะมาเคาะประตูแต่เช้าคนจะหลับจะนอนไม่เกรงใจกูเลย”
ผมเพิ่งนอนไปตอนใกล้สว่างนี่เองแม่งมีคนมาเคาะประตูตอน 8 โมงเช้าจะไม่ให้หงุดหงิดได้ไง
“เฮ้ย!!! มาได้ไงวะ”พอผมเปิดประตูออกมาเป็นไปพรตครับมันยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าประตู
แล้วเดินแทรกผมเข้าไปในห้องทันที
“กูจะนอน อย่าถาม”มันว่าแค่นั้นแล้วตรงเข้าห้องนอนผมทันทีครับ
ผมก็ได้แต่ยืนเกาหัวเป็นหมางงอยู่หน้าประตูห้องตัวเองครับ มันเป็นอะไรของมันวะ
ผมเดินตามมันเข้ามาในห้องก็เห็นมันนอนคว่ำหน้าอยู่เลยไม่คิดจะถามอะไร
ล้มตัวนอนข้างๆมันครับ
ก๊อก...ก๊อก... ก๊อก...ก๊อก...
กำลังจะเคลิ้มหลับใครมาเคาะประตูอีกแล้ววะ
ผมเดินสลึมสลือออกไปเปิดประตูอีกครั้งเห็นเป็นพี่คิมมาเคาะ
เลยอดแปลกใจไม่ได้เพราะปกติพี่คิมไม่เคยมาหาผมเลยครับ
“พี่คิมมีธุระอะไรรึเปล่าครับ”
“ไปอาบน้ำแต่งตัว จะมารับไปม.”พี่คิมตอบผมเสียงเรียบๆตามสไตล์พี่แก
แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้ผมแปลกใจมากกว่า
“ห๊ะ ว่าไงนะพี่” ผมกลัวได้ยินผิดเลยถามไปอีกครั้ง
“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปส่งที่ม.”พี่คิมพูดเสร็จเดินเข้าห้องผมเลยครับ
วันนี้มันวันอะไรวะมีที่คนเข้าห้องโดยไม่ถามความสมัครใจเจ้าของห้องอย่างกูเลย
“เร็วๆดิ กูมีเรียน” เสียงพี่คิมดังขึ้นมาจากด้านใน
“นี่มันเรื่องอะไรกันพี่”ผมถามพี่คิมทันทีที่เดินเข้ามาถึงโซฟาที่พี่คิมนั่งอยู่
“กูจะดูแลมึง 1 เดือน” พี่คิมตอบนิ่งมาก แต่เชี้ยเห่อะคำตอบไม่กระจ่างเลยครับ
“พี่จะมาดูแลผมทำไม มันเกิดอะไรกันขึ้นแน่ ผมงงไปหมดแล้ว”
ผมถามพร้อมบ่นเสียงดังเลยครับ คนยิ่งนอนน้อยอยู่เจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้แต่เช้า
“กูเล่นเกมส์แพ้ไอ้พรต มันให้กูมาดูแลมึง 1 เดือน”
ห๊ะ ไอ้เชี้ยพรตนี่เองตัวต้นเรื่องของความวุ่นวายวันนี้ พอผมรู้ก็เดินตรงไปที่ห้องนอนทันที
“ไอ้พรต ตื่นเลยมึง”ผมเรียกไอ้พรตเสียงดังเลยครับ แต่มันไม่ขยับซักนิด
“ไอ้เชี้ยพรตตื่น” ผมเรียกอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิม
“เชี้ยนาว อย่าเสียงดังกูจะนอน”มันไม่ยอมลืมตาแต่ว่าผมครับ
“มึงต้องตื่นมาเคลียร์กับกูก่อน ตื่นเดี๋ยวนี้” ผมว่าอีกครั้งยังเสียงดังไม่เลิกครับ
มันค่อยๆลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าผม
“มึงออกมาข้างนอกเลย มานี่”ผมว่าพร้อมลากมันออกมา ดูคนที่บุกรุกห้องผมอีกคนครับ
“อ่าว พี่คิมหวัดดีครับ”ไอ้พรตมันเอ่ยทักทายพี่คิม
“อ่าว อยู่นี่เหรอ ไมมาอยู่นี่ได้วะ”พี่คิมถามไอ้พรตครับสงสัยเหมือนผมเลยแต่ยังไม่ได้ถาม
ถ้ามันหงุดหงิดอย่าเพิ่งเอาตัวเองไปขวางอารมณ์มันครับ เจ็บตัวเปล่าๆ
“ก็เพื่อนพี่มันเหี้ยไง”น่านโดนไปหนึ่ง กูรู้แล้วพี่ตินณ์เป็นต้นเหตุแน่นอน
“เรื่องอะไรกันวะ”พี่คิมถามมันครับ
“...”มันไม่ตอบครับ
“เออ เรื่องของพวกมึงแต่อย่าตีกันตายล่ะ”พี่คิมว่านิ่งๆครับ
“แล้วมึงปลุกกูมาทำไม”ไอ้พรตถามผม เกือบลืมเลยครับว่าเรียกมันมาทำไม
“ก็มึงไปตกลงอะไรไว้กับพี่คิม”ผมถามมัน
“อ๋อ...กูเกือบลืมไปแล้ว” มันทำหน้างงก่อนนึกขึ้นได้ครับ
“กูเล่นเกมส์กันแล้วพี่คิมแพ้ต้องมาดูแลมึง 1 เดือนไง”
ทำไมคำตอบมันเหมือนที่พี่คิมว่าเลยวะ
“แล้วมึงถามคนกลางอย่างกูไหม ว่าตกลงหรือเปล่า” ผมถามมันครับ
“ไม่จำเป็นกูจัดให้ ในฐานะมึงเป็นเพื่อนที่ดีมากของกู และกวนที่สุดของกู
เป็นไงชอบของขวัญกูไหม มึงได้พี่คิมดูแลจะได้สบาย”
มันว่ายาวเลยครับแต่ผมรู้ว่าไม่มีความจริงใจใดๆทั้งสินในคำพูดมัน
“กูไม่เอา ถือว่ายกเลิก” ผมบอกเสียงดังครับ
“กูยังไงก็ได้นะ” ไอ้พรตมันว่าครับ แต่ผมว่ามันยอมง่ายเกินไป
“กูไม่ยกเลิก คำไหนคำนั้น” นี่ไงกูว่าแล้วปัญหาไม่ใช่ไอ้พรตแล้วตอนนี้
ที่มันยอมง่ายๆเพราะมันรู้ว่าพี่คิมต้องไม่ยอมนี่เองร้ายนะมึง แต่กูรู้ทัน
“งั้นพี่เล่นเกมส์อะไรกัน ผมเล่นด้วยถ้าผมชนะ ต้องยกเลิกเกมส์บ้าๆนี่”
ผมทนไม่ไหวตัดสินใจท้าออกไปครับ
“เกมส์มันจบแล้ว กูแพ้เพราะงั้นมึงไปอาบน้ำเร็วๆกูมีเรียน”
พี่คิมแม่งสรุปได้ไม่สนใจความรู้สึกกูเลยนะ
“ไอ้พรตมึงบอกพี่คิมดิว่ายกเลิก”
“คงไม่ได้ว่ะพี่คิมเค้าต้องรักษาคำพูดของเขา”
จะมารักษาเชี้ยไรตอนนี้วะ กูไม่ต้องการคนดูแล
“กูไม่สน มึงจะตกลงอะไรกับใครไว้แค่กูไม่เอาใครจะทำไม”
ผมไม่สนแล้วครับอยากทำอะไรก็ทำผมจะไปนอนต่อวันนี้มีเรียน 10 โมง
แต่ผมกะว่าจะโดดอยู่แล้วไอ้พรตก็คงโดดเหมือน
ผมเดินหันหลังกลับเข้าห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
และเอาผ้ามาห่มอีกครั้ง ง่วงจะตายอยู่แล้วครับ
พรึ่บ!!!
“ไอ้พรตเล่นไรวะ”ผมตกใจกำลังนอนพอจะเคลิ้มแม่งดึงผ้าห่มผมครับ
“มึงไม่ฟังกูใช่ไหม”อ่าวเฮ้ยไม่ใช่ไอ้พรต
แต่เป็นพี่คิมเข้ามาได้ไงวะ แถมมาดึงผ้าห่มกูอีก
“อะไรเนี๊ยะพี่คิม ผมจะนอน”
“กูบอกให้มึงไปอาบน้ำ ไม่เข้าใจรึไง” เสียงจะนิ่งไปไหนวะ
“ผมไม่อาบ ไม่ไปเรียน” ผมบอกพี่คิมเสียงดังเลยครับ
“คงพูดดีๆไม่รู้เรื่องสินะ” พี่คิมพูดเสร็จจับข้อมือผมกระชากเดินเข้าห้องน้ำเลยครับ
“อาบเร็วๆกูจะยืนเฝ้า อย่าให้กูอารมณ์เสีย”
“ ผมไม่อาบ”ผมก็ยังยืนยันเหมือนเดิมครับ
“แน่ใจ” พี่คิมถามเสียงนิ่งหน้านิ่งเลยครับ
“ครับ”ผมตอบด้วยความไว ยังไม่ทันคิดแต่ปากตอบไปก่อนแล้ว
ซ่าาาาาา......
เสียงน้ำจากฝักบัวเปิดแล้วสาดเข้าตัวผมเต็มๆครับ
พี่คิมแม่งเปิดน้ำแล้วเอาฝักบัวมาฉีดใส่ผมเปียกไปหมดเลยครับ
ผมก็มีแต่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวก็หนาวไปดิครับ
“กูถามมึงแล้วนะ จัดการตัวเองเร็วๆ กูรีบ” ยังมีหน้ามารีบอีกนะ
“พี่รีบก็ไปก่อนดิ ไม่ต้องมาคอย”
“มึงคงต้องการให้กูอาบให้จนเสร็จ แล้วแต่งตัวให้ด้วยใช่ไหม”
โหดไปไหนวะ เสียงก็นิ่ง กูคุณหนูผู้บอบบางนะเว้ย
“ไม่ต้อง ผมอาบเอง พี่ออกไปดิ” พอผมพูดเสร็จพี่คิมก็เดินออกไปทันที
ผมอาบน้ำไม่นานก็ออกมาแต่งตัวเตรียมไปเรียน เจอน้ำเข้าไปจากที่จะหลับตาสว่างเลยครับ
“ไอ้พรต มึงไม่ไปเรียนเหรอ” มันแต่งตัวชุดนักศึกษามาแต่ดูอาการแล้วมันโดดชัวร์
“ไม่ไป กูไม่อยากเจอมัน” ไอ้พรตมันว่า
“มึงมีอะไรกับพี่เขาทำไมไม่ไปพูดกันดีๆ
เมื่อวานยังโทรมาบอกกูอยู่เลยว่าพี่ตินณ์พอเข้าบ้าน วันนี้มาทะเลาะกันซะแล้ว”
ผมว่ามันออกไปครับ งอนกันทีไรผมเดือดร้อนตลอด
“อย่าพูดถึงมัน กูยังโมโหอยู่” มันหันมาทำหน้าหงุดหงิดครับ
“ เออ เรื่องของมึงแต่มึงต้องไปเรียนกับกู”
“กูไม่ไป”มันยังยืนยันที่จะไม่ไปครับ
“ถ้ามึงไม่ไปกูจะโทรตามพี่ตินณ์มาลากมึงไปเรียน
มึงคงรู้นะว่าพ่อมึงคนนี้เข้มงวดเรื่องเรียนแค่ไหน”ผมขู่มันครับ
รู้ว่าพี่ตินณ์ให้ความสำคัญกับเรื่องเรียนมากๆ ถ้าผมโทรไปยังไงก็มาทันที
“มันไม่ห่วงกูหรอกตอนนี้”มันยังเถียงครับ
“งั้นกูโทรเลยนะ”พูดเสร็จผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาทำท่าจะโทรครับ
“เออๆ ไม่ต้องโทรกูไปก็ได้” มันบอกผมก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ตกลงกันได้รึยังกูจะได้ไปซะที กูเข้าเรียนสายเพราะมึงเลยนะไอ้นาว”
พี่คิมว่าผมครับ แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากเรียกว่าพี่แล้วสิ
แม่งทำตัวไม่น่าเคารพเลยบังคับผมเกินไปป่าววะ
“เสร็จแล้วพี่ก็ไปดิผมจะปิดห้อง”
ผมพูดเสร็จก็หยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถไอ้พรตกับพี่คิมก็เดินออกไปจากห้อง
“เมื่อเช้ามึงมาไงวะ” ผมถามไอ้พรตขณะที่อยู่ในลิฟท์
“แท็กซี่” มันตอบผมเสียงหงุดหงิดครับ
ผมว่าถ้ามันยังไม่ได้คุยกับพี่ตินณ์ผมคงโดนหางเลขความบ้าของมันอีกเยอะครับวันนี้
“มึงไม่มีรถเป็นของตัวเองแล้วว่างั้น” ผมแกล้งแย่มันครับ
“ก็ไอ้เชี้ยนั่นดิ ไม่ให้กูเอามาใช้ พูดแล้วหงุดหงิดวะ”
มันว่าแล้วเดินออกจากลิฟท์ทันที เพราะถึงชั้นล่างแล้ว
“ไปไหนวะ”ผมเรียกไอ้พรตหลังจากมันเดินเลยรถผมไปครับ
“รถพี่คิมดิ”มันหันมาตอบผมครับ
“งั้นเจอกันที่ม.นะ”ผมบอกมันก่อนจะเดินไปทางรถตัวเองแต่ยังไปไม่พ้น 2 ก้าวเลยครับ
แขนโดยจับไว้อย่างแรง แม่ง!แรงควายไงวะบีบมาได้ แขนกูจะหักไหม
“ไปขึ้นรถกู อย่าลีลา” ยังมาทำเสียงโหดใส่ผมอีกครับ
“ผมมีรถของตัวเอง พี่ก็ไปรถพี่ดิ ผมก็ไปรถผม” ผมบอกพี่คิมไปครับ
“มึงแม่งดื้อด้านนะ คงเข้าใจอะไรยาก”
พี่คิมพูดเสร็จกระชากแขนผมแล้วเดินนำไปที่รถตัวเองเลยครับ
“โอ๊ย!!! เบาๆดิวะ” ผมหลุดวะใส่พี่คิมทันทีที่รู้สึกเจ็บแขน
“ถ้ามึงพูดง่ายๆ ก็ไม่เจ็บตัวแล้ว” หันกลับมาว่าผมอีกแหน่ะ
พอมาถึงรถไอ้พรตมันยืนรออยู่ ไอ้คิมปลดล็อครถไอ้พรตแม่งรีบชิงนั่งหลังเลยครับ
ผมจะเดินไปนั่งหลังกับมันจะก็เจอเสียงนิ่งๆกระชากวิญญาณอีกจนได้
“มานั่งหน้า กูไม่ใช่คนขับรถของมึง” นิ่งไปไหมวะ ปกติไม่เคยเห็นเป็นงี้นะ
“อ่าวก็มารับไม่ใช่เหรอ ก็ขับไปดิผมนั่งหลังอ่ะถูกแล้ว” ผมหงุดหงิดบ้างแล้วครับ
บังคับกูนักนะเดี๋ยวเจอฤทธิ์ไอ้นาวลูกสส.
“มึงคงไม่อยากตายแบบคนปดติ” พี่คิมว่าเสร็จจ้องผมเหมือนผมไปเผาบ้านแก
เชี้ย เจอลูกนายพลมางี้ผมก็ต้องหุบปากดิครับ
เพราะเคยได้ยินมาบ้างว่าพี่คิมไม่ค่อยพูดแต่ทำอะไรทำจริง
เป็นลูกทหารต้องรักษาคำพูดยิ่งชีพ คนที่ผิดคือไอ้พรตคนเดียวครับตอนนี้ที่ผมลงบัญชีแค้นไว้ก่อน
เดี๋ยวหลุดจากพี่คิมได้เมื่อไหร่มันโดนแน่น
เห็นว่าตอนนี้อารมณ์มันก็ยังแรงมาจากผัวมันอยู่นะ(ผมแอบกลัว) เลยยังไม่ชำระความตอนนี้
“ขึ้นรถซะที ก่อนที่กูจะห้ามตัวเองไม่ให้รุนแรงกับมึงไม่ได้”
หราาาาก่อนหน้านี้คุณพี่เชิญผมลงมาอย่างดีปูพรมแดงเลยเหรอครับ
ได้แต่นึกในใจครับ ยังไม่กล้าพูดออกไปผมก็ยังรักชีวิตนะ
พอขึ้นรถได้พี่คิมแม่ง!ขับรถอย่างกับยมบาลกวักมือเรียกให้รีบไป
ผมนั่งเกร็งเลยครับ แอบมองไอ้พรตจากกระจก เห็นมันนั่งสบายๆไม่กลัวตายเลยเหรอวะ
“พี่ช้าหน่อยดีไหม” เมื่อผมทนไม่ไหว เลยลองถามเสียงไม่ดังนักครับ
“มึงกลัวเหรอ เดี๋ยวก็ชินมึงต้องนั่งแบบนี้ไปอีก 1 เดือน
แต่วันนี้กูรีบไปเรียนเลยขับเร็วกว่าปกตินิดนึง” นิดนึงนี่กูหัวใจจะหยุดเต้นแล้ว
ถ้าปกติกูก็คงรู้สึกไม่ต่างกันหรอกมั้ง แต่เมื่อกี้ผมเหมือนได้ยินพี่คิมว่า 1 เดือนอะไรนะได้ยินไม่ชัด
“1 เดือนอะไรนะพี่” ผมลองถามอีกครั้งครับ
“ก็มึงต้องนั่งรถกับกูไปอีก1 เดือนไง รีบๆชินซะนะ หึหึ”
พูดเสร็จแม่งหัวเราะได้ขนหัวนิ้วตีนลุกมากครับ
สรุปแล้วที่ขอไปไม่มีประโยชน์เพราะพี่แกไม่ลดความเร็วลงซักนิด
เข็มหน้าปักความเร็วเสมอต้นเสมอปลายมากแถมพี่แกยังแซงซ้าย
แซงขวาเพื่อเพิ่มรสชาติของชีวิตอีกนะ ผมรู้สึกขอบคุณไอ้พรตมากที่ส่งความตื่นเต้นมาให้แต่เช้า
ทำเอาไม่ง่วงเลยครับ ไม่นานรถก็มาจอดหน้าคณะผม
ตอนแรกพี่คิมจะไม่ลงไปแต่มองไปที่หน้าคณะเห็นพี่ตินณ์นั่งรออยู่เลยเปิดประตูรถเดินตามพวกผมมาครับ
“เชี่ย!!! กูไปเซเว่นเดี๋ยวมา” ไอ้พรตพอเห็นพี่ตินณ์เท่านั้นรีบจะฉิ่งเลยครับ
“มึงไม่ต้องไป คุยกันให้รู้เรื่อง” ผมบอกมันครับ
“กูไม่อยากคุย กูยังโมโหอยู่” มันยังพยายามจะแยกไปเซเว่นครับ
“มึงจะหนีเหรอ” ผมถามมันครับ รู้ว่ามันไม่ชอบให้ใครว่ามันหนีปัญหา
“กูไม่หนี แต่กูไม่อยากเห็นหน้า” มันพูดแล้วมองไปทางพี่ตินณ์ครับ
ตกลงมันอยากเห็นหรือไม่อยากเห็นวะผมงงกับมันจริงๆ
“มึงทำไรมัน”พอเดินมาถึงที่พี่ตินณ์นั่งอยู่ พี่คิมก็ถามทันทีครับ
“ มันบ้าไปเอง” พี่ตินณ์ว่ามาแต่สีหน้าไม่ล้อเล่นเลยครับ
“มึงนั่นแหละ อย่ามาว่ากู” ไอ้พรตมันเถียงพี่ตินณ์ครับ
“เอาแล้วปัญหาครอบครัว ผัวเมียตีกัน กูควรอยู่ไหม” ผมพูดขึ้นลอยๆครับ
“มึงไม่ต้องเสือกเลย ขึ้นไปเรียน” พี่คิมแม่งว่าผมเสือกได้ไงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม
“ไม่ไป ผมจะรอเพื่อน”ผมบอกพี่คิมทันทีครับ
“มึงไม่ต้องไปอยู่นี่แหละ” ไอ้พรตมันหันมาบอกผมครับ
“ตกลงจะให้เป็นเรื่องให้ได้ใช่ไหม”
เสียงพี่ตินณ์ที่ถามไอ้พรตนิ่งและโหดมากครับน้อยครั้งที่ผมจะได้เห็นพี่ตินณ์ในลุคนี้
ไอ้พรตมันยืนกัดปากตัวเองมือสั่นแล้วครับ
------- To be Con.--------
ลงคู่คิมนาวให้แล้วนะจ๊ะ
ช้าหน่อยเพราะเมจิกมาลั่นล้าที่ทะเลยังไม่ได้กลับเลย อิอิ
สำหรับคู่นี้ที่ใครขอมา เดี๋ยวจัดให้จร้า
เดือนเดียวก็เสียวได้ หึหึ
-
มันสั้นไปนะ หรือคิดไปเอง 555
พี่คิมกับนาวไม่เท่าไร
ไอ้คู่พี่ตินณ์กับพรตมันคืออะไร
พี่ตินณ์ทำไรให้โกรธ เรื่องผู้หญิงรึป่าว
ที่ทำให้พรตของขึ้น ยิ่งหึงเงียบอยู่หรือว่าไม่
ค้าง ค้าง อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านอีกอ่ะ
-
ต่อด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เขาตีกันทำม้ายยยยยยยยยย :ling1:
-
พรตเป็นอะไรร :katai1:
-
นั่นไง!!
คำตอบเฉลยว่าใครคือรุก กร๊ากกกกกกกกกกก
หงอขนาดนี้(ที่จริงขัดไม่ได้)พี่คิมรักตาย >[]<
แล้วนั่น...พรตไปง๊องแง๊งใส่พี่ติณน์เรื่องไรอีกล่ะเนี่ย
ติดตามๆๆ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
ถึงจะเป็นตอนของคิมนาว แต่อยากรู้ว่าพรตงอลอะไรพี่ตินนนนนนนนอะ :katai1:
-
หงะค้าง
-
โห โคดค้างอ่ะ
ทะเลาะเรื่อวไรว้าาาา
ปล พี่คิมแม่มเท่อะ
-
เป็นอะไรไปน่ะ
:m28:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง
-
เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยย ?...
พรตงอนอะไรง่ะ :really2:
-
มันสั้นไปนะ หรือคิดไปเอง 555
พี่คิมกับนาวไม่เท่าไร
ไอ้คู่พี่ตินณ์กับพรตมันคืออะไร
พี่ตินณ์ทำไรให้โกรธ เรื่องผู้หญิงรึป่าว
ที่ทำให้พรตของขึ้น ยิ่งหึงเงียบอยู่หรือว่าไม่
ค้าง ค้าง อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านอีกอ่ะ
เมจิกว่ายาวเท่าปกติที่เคยลงน้า
หรือว่าเพราะลงสองเรื่องมันเลยน้่อยลงโดยไม่รู้ตัว
รึคนอ่านค้างเลยคิดว่าน้อย 555
ขอโทษค่า ตอนหน้าเอายาวกว่านี้นิ๊สนึงเนอะ
-
ตีกันทำม๊ายยยยยยย ดีกันเต๊อะ
-
อ้าวววตีกันซะงั้น :z3: :z3:
-
พอ ติกับพรตตีกันอยากเปลี่ยนไปดู ติณ พรต เลยค่ะ555555
แต่เทลาะกันมันไม่ดีนะค่ะ
-
เค้าก็รู้สึกว่ามันสั้นไปอ่ะนะ
ตอนนี้เนี่ยเค้าเปิดประเด็น คิม vs นาว กันนะ
แล้วทำไม ตินณ์ vs พรต แย่งซีนไปซะงั้นอ่ะลูก
:z2:
-
เดือนเดียวก็เสียวได้
#ชอบตรงนี้ #คริคริ >////<
-
รอตอนต่อไปนะครับ ค้างมากมาย ^^" :hao7:
-
พรตเป็นอะไร
-
เมื่อไหร่คิมจะจับนาวกด :hao6:
-
^^
-
:pig4: :pig4:
-
คือตอนนี้เหมือนตอนของคิม-นาว เปิดตัว แต่ดูคนจะสนใจเรื่องในครอบครัวของตินณ์-พรตมากกว่า :m20:
คิมต้องรีบกดนาวเพื่อทวงเรตติ้งคืนนะ :haun4:
-
เดือนเดี่ยวก็เสียวได้
อิอิอิ
-
คู่ใหม่ :katai2-1:
-
เมื่อไหร่คิมจะจับนาวกด :hao6:
น้องว่าน้องรีบแล้ว เจอคุณพี่มางี้น้องขอย้อมแพ้จร้า
-
เดือนเดียวก็เสียวได้....ไม่เชื่อ
พิสูจน์ให้ดูเบยยย :hao6:
-
กรี๊ดดดดดดด พาร์ทคิม-นาว มันมาก ว่าแต่พรตโกรธเรื่องที่ติณจะไปนอกหรอ
-
เดือนเดียวก็เสียวได้ งั้นรอเสียวเลย
-
ทะเลาะกันเรื่องอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย :mew2:
-
รอคอยเดือนเสียวก็เสียวได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ หนูพรตเป็นอะไรไปอีกอ่ะ ไม่อยากไปต่างประเทศกับตริน หรือตรินไม่ให้ไปค่ะ????
-
1วันก้้เสียวได้ ถ้าพี่คิมขับรถ
ไม่ต้องรอให้ครบเดือนหรอก
-
ช่วงนี้ลำยองกำลังดังเลยเนอะ
งั้นรับยาดองซักเป็กไหมคะ :laugh:
เมจิกต้องการสื่ออะไร ???
-
:mew5: :mew5: :mew5:
-
:katai1: :katai1: คืออัลไลลลล
-
โกรธอะไรกัน!!!
-
อยู่ๆมาโกรธกัน
งงกันเป็นแถวเลย
-
ไม่ชอบกิน ยาดอง
เขาไม่นิยม เพราะฉะนั้นไม่ต้องดองค่ะ
-
ไม่ชอบกิน ยาดอง
เขาไม่นิยม เพราะฉะนั้นไม่ต้องดองค่ะ
ไม่ชอบกิน
ไม่ดองก็ได้ค่ะ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 22
เช้านี้ตื่นมาก็มีเรื่องให้ผมปวดหัวแต่เช้าเลยครับ
ตั้งแต่เมื่อวานที่ผมพาไอ้พรตเข้าบ้านก็โดนพ่ออำซะเครียดไปรอบนึงแล้ว
เช้ามาพอปลุกไอ้พรต มันก็ลุกขึ้นมาหน้าบึ้งหน้างอไม่ยอมพูดอะไร
ผมบอกให้ไปอาบน้ำแต่งตัวมันก็ทำตามนะครับ แต่หน้ามันก็ยังเหมือนเดิม
ผมไม่รู้เลยว่าไปทำอะไรมันไว้ตอนไหน เพราะก่อนนอนก็ยังคุยกันดีอยู่
แล้วเหมือนถึงวันซวยของผมพอดี หลังจากกลับมาถึงห้องที่คอนโด
ตอนที่กำลังทำอาหารเช้าให้มัน line ผมก็ดังขึ้น
พอดีเช้านี้ผมรีบกลับคอนโดกลัวรถติดเพราะเป็นวันจันทร์เลยไม่ได้กินข้าวที่บ้าน
โทรศัพท์ผมที่เสียงดังอยู่ในมือไอ้พรต
มันกำลังกดหาอะไรซักอย่างหรือเล่นเกมส์ก็ไม่รู้ครับ
ประเด็นมันอยู่ที่ line ที่ได้รับดันเป็นของวิว
ส่งมาว่า “วิวคิดถึงจังเลยค่ะ วันนี้ตอนเย็นไปดูหนังกันไหม”
พอไอ้พรตเห็นมันโยนโทรศัพท์ใส่ผมทันที เจ็บครับแต่ไม่มากเท่าไหร่
ตอนแรกผมก็ยังงงอยู่ แต่พอเอามาอ่านก็เข้าใจครับ
แต่ว่าผมเลิกไปแล้วนะไม่น่าจะมีปัญหาตามมา
ผมรีบอธิบายให้มันฟังว่าผมกับวิวไม่ได้มีอะไรกันแล้วครับ
แต่มันก็ยืนฟังนิ่งๆไม่ตอบอะไร
ผมก็กำลังจะอธิบายต่อมันก็เดินเข้าห้องนอนล็อคประตูจากด้านใน
ผมเลยนั่นรอมันอยู่ข้างนอกครับผมคิดว่าเดี๋ยวมันก็เปิด
แล้วไม่นานมันก็เปิดจริงๆครับ แต่มันใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว
ผมเข้าไปถามมันว่าจะไปไหนมันก็ไม่ตอบ
หันมาพูดกับผมประโยคเดียวก่อนเดินออกไปจากห้องว่า “มึงมันคนเจ้าชู้”
ผมปล่อยมันไปครับ เพราะรู้ว่ายังไงมันก็ต้องไปเรียน
หลังจากมันเปิดประตูห้องออกไปแล้วผมก็มานั่งคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อวานยังดีๆกันอยู่เลย ถ้าเพียงเพราะข้อความทางไลน์อย่างเดียวมันไม่นานจะเป็นขนาดนี้
คงมีอะไรอีกแน่ๆ แต่ตอนนี้ปล่อยมันไปก่อนคอยให้อารมณ์เย็นลงซักนิด
เพราะตอนที่อารมณ์กำลังร้อน ถ้าไปคุยตอนนี้มีแต่ผลเสียครับ
ตอนนี้ผมมานั่งรอมันที่คณะได้ซักประมาณครึ่งชม.แล้วครับ
มาก่อนมันเข้าเรียนชม.นึงจะได้มีเวลาคุยกัน ตอนที่กำลังเบื่อได้ที่
สายตาผมก็เห็นรถไอ้คิมขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถหน้าคณะศิลป์
ไอ้นาวเปิดประตูลงมาก่อน ตามด้วยไอ้พรตครับ
ซักพักไอ้คิมก็เปิดประตูตามลงมา ไอ้พรตมันยังไม่เห็นผมครับ
เดินมาได้ไม่ไกลนัก มันก็เห็นผม แล้วทำท่าจะเดินแยกออกไปแต่ไอ้นาวคงรั้งตัวไว้
ผมก็นั่งรอนิ่งๆจนพวกมันเดินมาถึงโต๊ะที่ผมนั่งอยู่
“มึงทำไรมัน” ไอ้คิมถามผมก่อนเลย
“มันบ้าไปเอง” ผมก็ตอบตามที่คิดครับ
ผมอธิบายแล้วยังไม่เชื่อก็ไม่รู้จะทำไง แถมไม่คุยกับผมอีก
“มึงนั่นแหละ อย่ามาว่ากู” ไอ้พรตมันเถียงกลับทันที
“เอาแล้วปัญหาครอบครัว ผัวเมียตีกัน กูควรอยู่ไหม” ไอ้นาวพูดขึ้นมาบ้าง
คงเห็นสถานการณ์มาคุระหว่างผมกับไอ้พรต
“มึงไม่ต้องเสือกเลย ขึ้นไปเรียน” ไอ้คิม บอกไอ้นาวเสียงดังเลย
แต่ผมว่าหยุดความเสือกของไอ้นาวไม่ได้หรอกครับ คนมันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว
“ไม่ไป ผมจะรอเพื่อน” นั่นไง
มันตอบไอ้คิมทันทีเช่นกัน เห็นไหมว่าเรื่องชาวบ้านมันไม่พลาด
“มึงไม่ต้องไปอยู่นี่แหละ”
ไอ้พรตหันไปบอกไอ้นาวหลังจากฟังมัน 2 คนยืนเถียงกัน
“ตกลงจะให้เป็นเรื่องให้ได้ใช่ไหม ผมถามมันไปครับ
หลังจากดูแล้วว่ามันจะไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ
“เออ!!! ก็มึงเป็นคนผิด” มันว่าผมเสียงดัง
หน้าตาบึ้งตึงได้อีก ว่าเสร็จยืนกัดปากตาแดงเลยครับ
“กูขอคุยกับมันแป๊บนึง” ผมบอกออกไป
ก่อนที่กำลังจะเดินไปจูงมือมันเพื่อไปคุยที่รถ
ไม่อยากทะเลาะกันให้อายชาวบ้านครับ
“ไม่กูจะคุยตรงนี้ เพื่อนมึงจะได้รู้สันดานมึง” ไอ้พรตมันว่า
จะคุยตรงนี้ก็ได้ครับ เขาจะได้รู้กันให้ทั่วกูก็ไม่แคร์อยู่แล้ว
ที่จะไปตอนแรกก็แคร์มึงหรอกนะกลัวจะอาย
แต่ผมดูแล้วตรงนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ครับ
“ตรงนี้ก็ตรงนี้ กูผิดอะไรว่ามา” ผมถามมันบ้าง
“มึงมันนิสัยเสีย” มันว่าตาแดงๆ
แต่อันนี้มันด่าบ่อยจนผมชินแล้ว คงกำลังจะเข้าเรื่อง
“มึงบอกว่ารักกูแล้วไง มึงก็มีคนอื่น” มันว่าต่อเลยครับ
“คนอื่นที่ไหนวะ กูบอกแล้วว่ากูกับวิวจบกันไปนานแล้ว ตั้งแต่กูรู้จักมึงใหม่ๆ”
ผมก็อธิบายบ้างครับ
“มึงโกหก มึงยังติดต่อกันอยู่ นึกเหรอว่ากูจะไม่รู้
กูเห็นตั้งแต่วันที่ไปดูหนังแล้ว มึงจะมาบอกว่าจบไปแล้ว
แต่ทำไมเมียเก่ามึงยังส่งไลน์มานัดดูหนังกับมึงอยู่เลย”
มันว่าพร้อมเดินเข้ามาทุบผมด้วยครับ ทุบมา 2 ที เต็มแรงมันเลย
คือผมก็ดีใจนะที่มันหึงผมน่ะแต่หึงบ่อยไปไหมวะ หึงทีแรงด้วยนะ กูเจ็บตัวตลอด
“ขอโทษครับ วันนั้นกูเจอโดยบังเอิญ แล้วกูกับเขาก็คุยกันแบบเพื่อน”
“เพื่อนเชี่ยไร มึงเอาเมียเก่ามาเป็นเพื่อนเหรอ
งั้นวันนึงมึงนอนกับกูเสร็จก็ลุกขึ้นมาบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันเถอะเหรอ
เลิกไปแล้วก็ไม่ต้องคุย กูไม่ให้คุย” หึหึ แรงได้อีกเมียใครวะ
“ครับๆ ไม่คุยก็ไม่คุย” ผมตอบมันอย่างเอาใจ
ให้อารมณ์มันเย็นลงครับ ถ้าขัดเดี๋ยวเรื่องจะลุกลามใหญ่โต
“มึงก็ดีแต่พูด” มันยังว่าต่อครับ ทุบมาอีกทีด้วย ผมก็ยืนให้ทุบ
แม้ว่าเรื่องนี้ผมจะอยู่เฉยๆแต่ก็โดยมันโกรธได้ซวยจริงครับ
ไม่นึกว่าการเจอวิวครั้งนั้นจะทำให้ไอ้พรตมันเป็นได้ขนาดนี้
“หายโกรธกูนะ เดี๋ยวซื้อแว่นตาให้ใหม่” เอาของมาล่อครับ
“กูไม่ได้เห็นแก่ของๆมึง” อ่าว! ปกติกูเคยใช้ได้ผลนี่นา
“แล้วจะให้กูทำไง มึงถึงหายโกรธ” ผมถามมันเลยครับ ง้อก็ไม่หาย ของมาล่อก็ไม่หาย
“ไม่รู้ มึงทำกูโกรธเองก็ต้องหาวิธีเอง” อ่าวงี้เรียกพาลนี่หว่า
“แล้วกูถามหน่อยก่อนมึงจะเห็นไลน์มึงโกรธกูเรื่องอะไร” ผมถามมันถึงสิ่งที่คาใจครับ
“...” มันเงียบครับ
ผมมองไอ้ 2 คนนั้นก็ยืนฟังกันเงียบเลยครับ
ไม่คิดช่วยกูเลยนะตัวจะเป็นกระท้อนแล้ว ทุบเอาๆ
“ ไม่บอกแล้วกูจะง้อถูกได้ไงครับ” ผมถามมันอีกครั้ง
“กู...คืนนี้”มันพูดเสียงเบามากเลยครับ
ผมได้ยินแต่ต้นกับท้ายประโยคตรงกลางไม่ได้ยินเลย
“ว่าไงนะ” ถามซ้ำอีกครั้ง
“กูฝันเมื่อคืนนี้” มันพูดอีกครั้งเสียงดังเลยครับ
“มึงอย่าบอกกูนะว่าเอาความฝันมึงมาโกรธกู” ผมถามมันก่อนเลยครับ
“เออ!!!” มันยอมรับเสียงดังเลย
“เชี้ย!!! มึงเป็นเด็กไงวะ ไม่รู้จักแยกแยะเรื่องจริง กับความฝัน”
ผมเครียดเลยครับ แม่งเอาความฝันมาโกรธเป็นเรื่องเป็นราว
“อย่ามาว่ากูนะ กูฝันว่ามึงไปกับเมียเก่าแล้วทิ้งกูไว้ไม่สนใจ
แถมควงมาเย้ยกูอีก สัส!!! ในความฝันก็ไม่ได้ ห้ามนอกใจกูแม้ในความฝัน”
มันว่าพร้อมทำตาดุใส่ผมครับ
“กูควรโกรธมึงไหม” ผมถามมันครับ
“มึงไม่มีสิทธิ์โกรธกู เพราะกูฝันแม่นเสมอ เป็นไงล่ะ
เช้ามาเมียเก่ามึงตามออกมาจากความฝันกูเลยนะ”
มันว่าพร้อมทำท่าจะเข้ามาทุบผมอีกรอบครับแต่คราวนี้ผมหลบ
เจ็บแล้วครับโดนไปหลายที
“เค้าไม่ใช่เมียเก่ากู เมียกูมีแค่มึง” ผมบอกมันไปครับ
“ไม่ต้องมาพูดดี กูอยากจะเอาเลือดเจ้าชู้มึงออกมานัก”
“ไม่เอาน่าเลิกงอน กูไม่คุยกับเขาแล้ว เดี๋ยวกูตอบปฏิเสธเค้าไปก็ได้” ผมพูดเอาใจมันครับ
“ไม่ต้อง มึงบล็อกไปเลยนะ อย่าให้กูเห็นอีก” มันสั่งเลยครับ
“ครับๆ ตามใจจะเอาไงก็บอก”
“พี่ตินณ์แม่งหงอ มันไมวะ” เสียงไอ้นาวดังแทรกขึ้นมาครับ
“กูเกรงใจว่ะ ถ้ากูสู้กูก็อดดิ” ผมตอบไอ้นาวครับ
“เชี่ยตินณ์ มึงคิดแต่เรื่องนี้เหรอ” ไอ้พรตมันโวยวายครับ
“ไม่เอาน่า อย่าเสียงดังคนมองแล้วไม่อายรึไง” ผมถามมันครับ
มันหันไปมองรอบๆ ก่อนจะเงียบ
“มึงก็อย่าทำให้กูโมโห แล้วไม่ต้องติดต่อกันอีกนะ”
ยังไม่เลิกกังวลเรื่องผมกับวิวครับ
“เออ กูไม่นอกใจมึงหรอกน่า ทำเป็นเมียหลวงหวงผัวไปได้” ผมว่ามันครับ
“เชี้ย!!! มึงกลับไปคณะเลยนะ ก่อนที่กูจะทนไม่ไหว”มันไล่ผมครับ
“เออ!!! กูไปแล้ว ไม่ได้กลัวนะแต่กูมีเรียน เจอกันตอนเย็นรอกูด้วย”
ผมบอกมันก่อนเดินออกมาครับ
“มึงก็ไม่ต้องไปไหนรอกูมารับ ถ้าไม่เจอมีเรื่อง”
เสียงไอ้คิมสั่งไอ้นาวก่อนเดินตามผมมาครับ
“ไอ้พรตนี่ตลกว่ะ เอาความฝันมางอนมึงก็ได้”
ไอ้คิมพูดขึ้นตอนที่กำลังเดินมาคณะ
ผมจอดรถไว้คณะไอ้พรตนั่นแหละ สายแล้วคณะผมไม่มีที่จอด
“เออ มันบ้าไง คนปกติที่ไหนจะทำ”
ผมตอบมันยิ้มๆครับ ไม่ได้โกรธไอ้พรตนะ ขำมากกว่า
“หึหึ มึงก็มีเมียบ้าดิ” มันหัวเราะกวนๆก่อนว่าครับ
“เออ กูนี่แหละผัวคนบ้า” ผมตอบรับก่อนเดินมาถึงโต๊ะประจำครับ
“พวกมึงรู้ยัง ไอ้อาร์มมันคบกับไอ้มี่แล้วว่ะ”
ไอ้โฟมถามผมสองคน ตั้งแต่ยังไม่ได้นั่ง
“จริงเหรอวะ” ผมหันไปถามไอ้อาร์มที่นั่งอยู่ใกล้ไอ้นัทครับ
“เออ กูเพิ่งตัดสินใจคบเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว” ไอ้อาร์มตอบผมครับ
“แล้วนึกไงเพิ่งมาคบวะ รู้จักกันมาทั้งนาน”ไอ้คิมถามบ้างครับ
“กูก็ยังงงๆอยู่เลยว่ะ โทรคุยกันทุกวันแต่ก็ไม่คิดจะคบ จนมันขอกูคบด้วยกูก็เลยตกลง”
“งี้แม่มึงจะว่าไงวะ ได้สะใภ้แล้วดิ” ไอ้คิมถามอีก
“ยังไม่รู้เลยเดี๋ยวไว้พาไปหาคงรู้”
ไอ้อาร์มตอบพร้อมใบหน้ายิ้มอย่างมีความสุขเต็มที่
ไอ้มี่ หรือเอ็มมี่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผมครับ
เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ปี1 มันนิสัยลุยๆ ไม่เหมือนผู้หญิง
พูดวะ พูดโว้ยกับพวกผมประจำ มีมันเป็นเพื่อนเหมือนมีเพื่อนผู้ชายอีกคนครับ
มันสนิทกับไอ้อาร์มแต่ก็ไม่นึกว่ามันจะเป็นแฟนกัน
เทอมนี้มันไม่อยู่ดร๊อปเรียนที่ม.
ไปเรียนภาษาและดูแลญาติที่ป่วยที่ต่างประเทศ
แต่เห็นว่าอีกไม่กี่วันก็จะกลับมาแล้ว
จะรีบมาเก็บหน่วยกิตเทอมหน้าครับ
“กูต้องฉลองให้มึงไหม” ผมถามันครับ
“ต้องดิกูรออยู่เลย นานทีกูจะมีแฟน” มันตอบยิ้มๆ
“เอาให้จริงนะมึง คนนี้อย่าทำเป็นเล่น เพราะมึงจะตายไม่รู้ตัว”
ผมบอกมันครับเพราะไอ้มี่เวลาเอาจริงมันโหดมาก
เป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมจะไม่เลือกเป็นแฟน
แต่ดันไปได้ไอ้พรตซึ่งโหดว่า กรรมของผมเอง
“เออ คนนี้กูจริงจัง” มันยืนยันครับ
“งั้นอีก 2 อาทิตย์ไปทะเลกัน สอบเสร็จพอดี มี่กลับมาทันไหมวะ”
ไอ้นัทพูดขึ้นก่อนหันไปถามไอ้อาร์มครับ
“ทันมันจะกลับอาทิตย์นี้แหละ” ไอ้อาร์มหันไปบอกไอ้นัทครับ
คิดไปคิดมากลุ่มผมก็จะมีแฟนกันครบแล้วนะครับ
เหลือแต่ไอ้คิมคนเดียว ถ้าแผนไอ้พรตสำเร็จก็ดีไปมันจะได้ไม่เหงา หึหึ
“ไปขึ้นเรียนกัน” ไอ้โฟมเรียกขึ้นเรียนครับ
วันนี้เรียนวันสุดท้าย พรุ่งนี้เริ่มสอบแล้วครับ
พวกผมลุกจากโต๊ะแล้วเดินขึ้นอาคารเรียน
“ขึ้นรถครับ เดี๋ยวพาไปกิน MK”
ผมบอกไอ้พรตหลังจากเลิกเรียนก็มารับมันทันที
วันนี้ผมว่าจะไปกิน MK แต่ชวนแล้วไม่มีใครว่างเลยครับนอกจากไอ้คิม
แต่มันบอกว่าต้องรอดูไอ้นาวมีธุระที่ไหนรึเปล่าเพราะถ้ามีมันต้องพาไป
“ตินณ์ซื้อขนมมาให้กูรึเปล่า ไอติมก็ได้” ขึ้นรถมาได้ถามหาของกินทันทีครับ
“ไม่มีกูรีบมาเลยไม่ได้ซื้อ” ผมพูดจบ
มันหน้าหงิกเลยครับ ปกติผมซื้อมาให้ประจำวันนี้รีบเลยลืม
“จิ๊” มันจิ๊ปากก่อนนั่งเล่นโทรศัพท์
“โทรชวนไอ้นาวไปกินด้วยดิ๊” ผมบอกมัน หลังจากนึกขึ้นได้ว่าจะชวนแต่ลืม
“เออ!!!” มันตอบเสร็จก็หยิบโทรศัพท์โทรหาไอ้นาวครับ
“มึงอยู่ไหน มากินMKกัน”
“....”
“มาเถอะ อย่าเพิ่งตีกันตายก่อน เออๆ เจอที่ร้าน เดี๋ยวนะ”
“มันถามว่าสาขาไหน” มันหันมาถามผมครับ
“ห้างข้างหน้า” ผมตอบมันครับ ข้างหน้าเป็น The mall
“The mall ว่ะบอกพี่คิมขับเร็วๆกูหิว”
“...”
“หึหึ จับดีดีล่ะ นึกซะว่ามากับนักแข่งระดับโลก เร็วท้านรกแล้วกัน” มันพูดเสร็จก็วางสายทันที
“เดี๋ยวพี่คิมกำลังพามา มันจะตีกันตายไหมวะ
แต่ถ้าไม่ใช่พี่คิมคงเอามันไม่อยู่” ไอ้พรตมีการหันมาบอกผมครับ
“หึหึ กูว่าถ้าไม่มีใครตายก่อน ไอ้คิมคงเอาอยู่” ผมตอบมันไปบ้างครับ
ไม่นานรถผมก็เข้ามาจอดบนห้างเรียบร้อย
ตอนนี้นั่งรอไอ้ 2 คนนั้นอยู่ในร้านแล้วครับ
“มึงเดินเร็วได้ไหม” เสียงไอ้คิมดังมาแล้วครับ
“มึงจะไปตามควายที่ไหน” ตามมาด้วยเสียงไอ้นาวครับ
“โทดทีที่ช้า มัวแต่จับมันยัดรถ เพื่อนมึงดื้อว่ะ”
ไอ้คิมบอกผมก่อนหันไปบอกไอ้พรตต่อครับ
“ชีวิตพี่คิมจะได้มีรสชาติไง เจอแต่หญิงแบบเดิมๆน่าเบื่อ”
ไอ้พรตมันบอกไอ้คิมครับ
“กูแค่ทำตามเกมส์ไม่ได้จีบมันเว้ย” ไอ้คิมรีบปฏิเสธทันที
“เอาน่าพี่เดี๋ยวก็ชิน” ไอ้พรตยังว่าไม่เลิกครับ
“ห่า!!! ถามกูบ้างนะว่าสมัครใจไหม อย่าให้ถึงคราวกูเอาคืนแล้วกัน” ไอ้นาวว่าบ้างครับ
“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน กินก่อนกูสั่งมาแล้ว เอาไรเพิ่มสั่งเลย” ผมบอกมันครับ
ไอ้นาวขอเมนูมาสั่งเพิ่มทันที ทำไมมันกินเก่งกันจังวะ
ทั้งไอ้พรตและไอ้นาวแต่ก็ไม่อ้วนนะ ไม่นานของที่ไอ้นาวสั่งก็มา
แล้วพวกเราก็เริ่มลงมือกิน กว่าจะจบมื้อนี้ได้ป่วนสุดๆครับ
ไอ้พรตก็จะเอานู่นนี่อยู่ตลอดเวลาพอไอ้นาวแย่งก็หันมาฟ้องให้ผมสั่งใหม่
เรื่องของกินนี่มันทะเลาะกันตลอด ไอ้นาวเมื่อแย่งไอ้พรตได้แล้วก็ไปแย่งของที่ไอ้คิมจะกินต่อ
ไอ้คิมก็ไม่ยอมมัน ผมนึกว่าหม้อสุกี้เขาจะแตกเพราะพวกมันช่วงชิงของกินในนั้นกัน
หลังจบมื้อนี้ก็แยกย้ายกันกลับห้องครับ
ก่อนแยกกันผมยังเห็นไอ้นาวเสียงดังใส่ไอ้คิมไม่เลิก
หลังจากวันนี้ไปชีวิตมันสองคนคงมีสีสันน่าดู
“มึงไมไม่เช็ดหัวให้แห้งวะ” ผมถามไอ้พรต
หลังจากมันอาบน้ำเสร็จแล้วจะนอนเลยไม่ยอมเช็ดผม
“กูขี้เกียจ หาไดร์ไม่เจอ” ผมหันมาตอบครับ
“อยู่ในลิ้นชักหน้ากระจก หยิบมากูเป่าให้” ผมบอกมันครับ
ตอนมันอาบน้ำผมเก็บห้องเลยเอาไปใส่ลิ้นชัก มันก็อะไรย้ายที่หน่อยก็หาไม่เจอ
“อ่ะ” มันเดินไปหยิบไดร์เป่าผมมาส่งให้ผมครับ
“นั่งลง” ผมบอกมันตอนนี้ผมนั่งอยู่บนเตียงขี้เกียจลุก
พอผมพูดเสร็จมันก็นั่งลงมา ก้มหัวให้ผมลงมือเป่า
ข้างหน้าแห้งแล้วแต่ข้างหลังยังไม่แห้งมันก็เอาหัวมาซบตรงอกผม
ทำท่าจะหลับสงสัยเมื่อวานนอนดึกแล้วตื่นไว วันนี้เลยง่วงครับ
มันน่ารักดีนะเวลานิ่งๆ แล้วไม่ดื้อ
ผมก็เป่าผมให้มันจนเสร็จแล้วบอกให้มันไปนอน
จากนั้นผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำบ้างใช้เวลาไม่นานก็ออกมานอนกอดมันเหมือนเดิม
ก่อนนอนก็หอมกับจุ๊บหัวเหม่งมันซะหน่อย
วันนี้ไม่มีแรงทำอะไรมันเพราะง่วงมากเหมือนกันครับ
------- To be Con.-----
ต่อให้แล้วจร้า ยาวกว่าตอนที่แล้วเนอะ
กินยาแล้วมาแต่ง แต่งไปตาก็จะหลับไป
กลับมาจากทะเลเป็นไข้เลย อิอิ
เจอกันตอนหน้าจร้า
Have a sweetdream.
(อย่าเป็นเหมือนพรตนะจ๊ะ)
:bye2: :bye2: :bye2:
-
มุ้งมิ้งจริงๆเลยพรต5555
ชอบคินนาว :hao7:
-
อ่านเพลินน่ารักอ่ะ :mew1:
:call:
-
แล้วเค้าก็ดีกัน :-[ ส่วนคู่คิมนาว คงยังอีกไม่ไกลแล้วนะ :laugh:
-
สรุปเรื่องพี่ตินณ์กับพรต คือพรตฝันนนนน
ตื่นมาก็เลยเคืองบวกกับมาเจอไลน์ตอนเช้า
ขี้หึงใช่เล่นเหมือนกัน ในฝันก็ไม่ได้ 55
สงสารแต่พี่ตินณ์โดนทุบน่วมเป็นกระท้อนเลย
หึงโหดจริงๆพรต
ปล. เมจิกหายป่วยเร็วๆ จะได้มีแรงแต่งนิยาย สวีทดรีมจ้า
-
ฮ่าๆๆฝันก็เอามาเป็นเรื่อง
-
ตลกพรตอ่ะ เราก็เคยเป็นเหมือนกันกับพรตเลย เก็บเอาความฝันมางอนในโลกความจริง
ตื่นขึ้นมานี่แบบว่าไม่อยากจะมองหน้า ไม่อยากจะพูดด้วยเลย โมโห (แต่เราจำไม่ได้แล้วนะว่าฝันว่าอะไร นานมาละ อิอิ)
แฟนเราเค้าก็ งง ว่าเราเป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็งอลไม่พูดด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ คิดแล้วก็ขำตัวเองอ่ะ ติงต๊องเน๊อะ
ปล. เชียร์ คิม vs นาว ต่อปายยยยยยย
ปล2. หายไวๆ นะคะ
-
ฝัน :m20: :m20:
-
อ่านตอนที่พรตงอนตินณ์เรื่องไลน์แล้วก็เรื่องความฝันแล้วฮานะ
พรต...ใจเย็นๆลูก พี่ตินณ์เค้าไม่ทิ้งหนูไปไหนหรอกนะคะ 555555555
แต่คู่คิมกับนาวนี่แบบ..คิม...ไม่ได้จีบตอนนี้แต่ต่อไปอ่ะไม่แน่นะ
อย่ากลืนน้ำลายตัวเองแล้วก๊านนน
5555555555555
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:z2:
พักผ่อนเยอะๆๆน่ะ เมจิ
รัก พรต +ติน :impress3:
รอ ทุกวันเลย คู่นี้น่ารักกกก
รอลุ้นคู่ คิม นาว ด้วย นะ
รอ. รอ รอ.
-
งอนไม่เข้าเรื่องน้า
:m11:
-
พรตฮาอ่ะ โมโหตินณ์เพราะฝัน55555 :m20: :m20:
-
"ไม่ได้กลัวนะ แต่กูมีเรียน" <~~~ 55555555+
คนเขียนหายป่วยไว ๆ น๊าา ~^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พรตตัลหลกกกกกก 555555555
-
:katai1: หึงเพราะฝัน พรตแม่มบ้า55+
-
ขนาดฝันยังเอามาหึงได้ พรตชนะเลิศ... :katai2-1: :katai2-1:
-
พรตเป็นเด็กน้อย อ้อนสามีก่อนนอน อิๆๆ น่ารักสุดๆ พี่คิมนี่ สงสัย.........เวลามันทำให้คนเปลี่ยนได้นะค่ะ อิๆๆ
-
ลุ้มคู่ คิม-นาว ดูท่าจะมันส์
-
ฮาพรต หึงคุณสามีล่ะสิเลยหาเรื่อง
-
แม้แต่ในฝันก็ไม่เว้นนะพรต อามางอนซะได้ :m20:
-
โถ.....เราก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็ชะนีตามเข้าไปในฝันนี่เอง
มุ้งมิ้งแต่น่ารักนะ
คิม-นาว ก็แรงดีไม่มีตก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:jul3: :m20: น้องพรตเธอช่างงงงงงงงกล้าโกรธเพราะความฝัน ถ้าฝันแม่นขนาดนั้น วงดหน้าพี่ขอ 3 ตัวบนเลยนะ 555
-
ตอนนี้พรตเอาใจไปเลย หึงได้น่ารักน่าชังมาก
เมื่อถามก็ตอบตรง ๆ ไม่ชอบอะไรก็บอกไปเลย
ห้ามนอกใจแม้แต่ในฝัน เอามาคิดเป็นตุเป็นตะ
-
ขนาดแค่ฝันยังตีกันเกือบตาย พระเจ้า :ling1: :ling1: :ling1:
-
โถ่ววววววววววววว
เอาความฝันมาโกรธซะได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ส่วนคู่คิมนาวจะตีกันตายก่อนมั้ยยย
-
จะมีโมเม้นท์มาฝากอีกไหมวันนี้
อ่านแล้วฟิน จิ้นกระจาย
-
ยินดีต้อนรับสมาชิกที่เข้ามาอ่านใหม่
และยังรักสมาชิกเก่าที่ติดตามกันอย่างเหนียวแน่นจร้า
----------------------------------------------------
Moment พรต - นาว
นาว: เจ็บไหมวะ
พรต: เจ็บอะไร
นาว: ก็เวลามึงทำอย่างนั้นน่ะ
พรต: อะไรของมึงกูไม่รู้เรื่อง
นาว: เวลามึงมีอะไรกับพี่ตินณ์อ่ะ เจ็บไหม
พรต: อ๋อ!!! นึกว่าเรื่องอะไร แต่มึงอยากรู้ไปทำไม
นาว: อยากรู้เฉยๆไม่ได้ไง มันต่างกับมีอะไรกับผู้หญิงไหมวะ
พรต: ก็ไม่ต่างนะ ไม่เจ็บเลย สบายๆชิวมาก
นาว: จริงเหรอวะ
พรต: จริงดิ ถ้าไม่เชื่อมึงลองเลย
นาว: กูนึกว่าจะเจ็บซะอีก
พรต: ไม่เจ็บจริง เชื่อกู ;)
(นึกในใจ มึงตายแน่ไอ้นาว ขนาดกูยังลุกไม่ขึ้น หึหึ)
## คุณ maemix ลงให้แล้วนะจ๊ะ ไม่รู้ว่าเคยอ่านจากเพจรึยัง
-
Moment พรต - นาว
นาว: เจ็บไหมวะ
พรต: เจ็บอะไร
นาว: ก็เวลามึงทำอย่างนั้นน่ะ
พรต: อะไรของมึงกูไม่รู้เรื่อง
นาว: เวลามึงมีอะไรกับพี่ตินณ์อ่ะ เจ็บไหม
พรต: อ๋อ!!! นึกว่าเรื่องอะไร แต่มึงอยากรู้ไปทำไม
นาว: อยากรู้เฉยๆไม่ได้ไง มันต่างกับมีอะไรกับผู้หญิงไหมวะ
พรต: ก็ไม่ต่างนะ ไม่เจ็บเลย สบายๆชิวมาก
นาว: จริงเหรอวะ
พรต: จริงดิ ถ้าไม่เชื่อมึงลองเลย
นาว: กูนึกว่าจะเจ็บซะอีก
พรต: ไม่เจ็บจริง เชื่อกู
(นึกในใจ มึงตายแน่ไอ้นาว ขนาดกูยังลุกไม่ขึ้น หึหึ)
[/quote]
อร้ากกกกกกกกกกกกก พรตทำไมบอกนาวแบบนั้น
หลอกเพื่อนแบบนั้นไม่ให้นาวเตรียมใจบ้างหรือไง
นาวอาจลุกไม่ขึ้นหลายวัน เดาจากนิสัยอิพี่คิม
คงได้อ่านเร็วๆนี้ หึหึ
ปล. ขอให้เมจิกสุขภาพแข็งแรงนะ หายป่วยเร็ววัน ฝันดีจ้า
-
Moment ตินณ์-พรต
ตินณ์: ทำไมอาบน้ำไม่ชอบเช็ดผมวะ
พรต: กูขี้เกียจ ง่วงด้วย
ตินณ์: เดี๋ยวก็ได้ไม่สบายเหมือนพี่เมจิกหรอก
พรต: อ่าวพี่เค้าไม่สบายเหรอ
ตินณ์: เออดิ ไม่รู้เรื่องรึงัย มัวแต่ไปยุ่งเรื่องไอ้คิม กับไอ้นาวอยู่นั่นแหละ
พรต: ก็กูอยากให้มันโดนเหมือนกู หมั่นไส้มานานแล้ว ปากดีนัก
ตินณ์: มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะคืนนี้
พรต: แม่ง มึงก็คิดอยู่เรื่องเดียว
ตินณ์: หึหึ ไปเอาไดร์มากูเป่าให้
พรต: เสียเมื่อเช้ากูเปิดไม่ติด
ตินณ์: งั้นเอาผ้ามากูเช็ดให้
พรต: ... (หน้างอ แต่เดินไปหยิบ)
ตินณ์: วันหลังก็รู้จักเช็ดก่อนนอน จะได้ไม่เป็นหวัด ราไม่ขึ้นหัวมึงด้วย
เลิกได้แล้วนิสัยขี้เกียจอ่ะ( เช็ดไปบ่นไป)
พรต: ขี้บ่นจังวะ
ตินณ์: กูไม่รัก กูไม่บ่นหรอก
พรต:... (นางนั่งเงียบให้เช็ด พร้อมหน้าที่แดง)
อีกคู่ก่อนนอน อยากลงรูปอ่าแต่แอบยาก ดูในเพจเอาแล้วกันเนอะ^^
แก้คิดถึงแทนตอนยาว
-
ขออีกรอบ
โมเม้นท์พี่ตินณ์-พรต
พี่ตินณ์บ่นตาแก่ แต่ตบท้ายหวานๆบอกรักพรต
อ่านไปยิ้มไป แก้มแตกแบ้ว คืนนี้นอนหลับฝันดี ฟินฝุดฝุด
-
พรตโกหกเพื่อนหรอ 5555555
-
เดี๋ยวนาวไปลองแล้วลุกไม่ได้ขึ้นมา จะมีสงครามเกิดขึ้นได้นะพรต 555
-
^^
-
คิม นาว
คิม:ห้ามสูบ
นาว:อะไรวะ แค่กูจะสูบบุหรี่
คิม:กูเหม็น
นาว:เรื่องของมึง กูยังเห็นมึงสูบ
คิม: กูสูบได้ แต่มึงห้าม
นาว: อะไรนักหนากับกูวะ
คิม: ไม่อะไร แต่ห้ามสูบ
นาว: กูจะสูบ (พูดแล้วจุดทันที)
คิม:กูบอกไม่เชื่อ ดึงออกจากมือ
นาว: ไอ้เชี่ยเอาคืนมา
คิม: ถ้ากูเห็นมึงสูบเมื่อไหร่กูจะจูบทันที
นาว: o_O ไอ้!!!!
-
คิม นาว
คิม:ห้ามสูบ
นาว:อะไรวะ แค่กูจะสูบบุหรี่
คิม:กูเหม็น
นาว:เรื่องของมึง กูยังเห็นมึงสูบ
คิม: กูสูบได้ แต่มึงห้าม
นาว: อะไรนักหนากับกูวะ
คิม: ไม่อะไร แต่ห้ามสูบ
นาว: กูจะสูบ (พูดแล้วจุดทันที)
คิม:กูบอกไม่เชื่อ ดึงออกจากมือ
นาว: ไอ้เชี่ยเอาคืนมา
คิม: ถ้ากูเห็นมึงสูบเมื่อไหร่กูจะจูบทันที
นาว: o_O ไอ้!!!!
แน่จริงจูบเด้ะ!!! จูบเลย!!! จูบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:hao6: :hao6: :hao6:
ปล.รอตอนเต็มๆอยู่นะคะ TwT
มาต่อเร็วๆนะ ฮรึก...
-
โมเม้นท์ คิม-นาว
พี่คิมจูบเลย จูบเลย เราชอบ
วันนี้จะเข้ามาต่อไหมจ๊ะ หรือยังป่วยอยู่
:katai4: :katai4:
-
โมเม้นท์ คิม-นาว
พี่คิมจูบเลย จูบเลย เราชอบ
วันนี้จะเข้ามาต่อไหมจ๊ะ หรือยังป่วยอยู่
:katai4: :katai4:
ยังป่วยอยู่เบย
แต่จะต่อให้จร้า.... :-[
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 23 (คิม-นาว)
“กูไม่ไป”ผมบอกไอ้เชี่ยพี่คิมเสียงดังหลังจากมันมารอรับผมที่หน้าคณะ
วันนี้ผมอยากไปถ่ายรูปกับเพื่อนแต่มันบอกว่ามันมีธุระผมต้องไปกับมัน
ถ้าผมไปถ่ายรูปมันก็ไม่ได้ไปธุระของมัน
งงไหมครับ ไม่ต้องงงนะเพราะถ้างงผมก็ไม่แคร์ หึหึ
ผมบอกก่อนเลยนะว่าผมไม่ใช่คนหยาบคาย เมื่อก่อนก็เรียกมันว่าพี่
แต่เดี๋ยวนี้ผมไม่นับครับ มันเชี่ยเกินจะเป็นพี่ผมแล้ว
“มึงต้องไปกับกู” เสียงนิ่งใส่กูอีกแล้วนะ
ตั้งแต่วันที่ผมเปิดประตูรับพี่คิมวันนั้นชีวิตของผมก็ไม่มีคำว่าสงบสุขอีกเลยครับ
ผมต้องคอยทำตามคำสั่งตลอด อยากขัดนะแต่พอผมขัดมันทีไร
สุดท้ายมันก็มีวิธีเอาคืนจนผมเจ็บตัวบ่อยๆ ผมพยายามคิด คิดแล้วคิดอีก
จนเอาตีนก่ายหน้าผากยังไงก็หาวิธีเอาชนะมันไม่ได้ซะทีหลังๆเลยปล่อยไป
คิดว่าทนให้ครบตามสัญญาบ้าๆของมันซะเดี๋ยวผมก็จะได้มีชีวิตที่สงบสุขได้ลั่นล้าเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้ต้องทนไปไหนมาไหนกับมัน ต้องยอมให้ผู้ชายตัวสูงหน้านิ่งเดินตาม
เซ็งครับบอกเลย ดูอย่างวันนี้ผมสอบเสร็จว่าจะไปถ่ายรูปงานวันฮาโลวีนซะหน่อย
แม่งก็ไม่ยอม มันไม่ไปด้วยไม่ว่า แต่จะมาบังคับให้ผมไปกับมันอีก
“พี่คิม ผมต้องไปถ่ายรูปกับเพื่อน นัดไว้แล้ว”
“นัดได้ ก็ยกเลิกได้ กูไม่ว่างไง” มันตอบพร้อมทำหน้ากวนใส่ผมอีก
“พี่ไม่ว่าง แต่ผมว่างและผมจะไป”
“มึงแน่ใจว่าจะไป”
“เออดิ” ผมบอกไปอย่างหงุดหงิดแล้วครับ
“งั้นมึงไปเถอะ” ง่ายไปป่าววะ พูดมาตั้งนานอยู่ๆก็บอกให้ไป
“แต่กล้องมึง มันไม่ว่าง มันจะไปกับกู และกูก็ไม่รู้ว่าจะเผลอทำมันตกน้ำรึเปล่า”
ไอ้เชี้ยยย แม่งเอากล้องกูไปตอนไหนวะ
ตอนนี้กล้องคู่ใจที่ผมรักมากไปอยู่ในมือพี่คิมแล้วครับ
แล้วมันพูดอย่างนั้นแสดงว่าถ้าผมยังจะไปถ่ายรูปแกต้องเอากล้องผมโยนน้ำแน่เลย
เพราะเมื่อไม่นานมานี้ก็มีเหตุการณ์คล้ายกัน
มันบังคับให้ผมไปกินข้าวด้วย แต่ผมไม่อยากไปเลยนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
ปากก็บอกมันว่าไม่ว่างเท่านั้นแหละโทรศัพท์ผมเคลื่อนตัวเองไปอยู่ในมือมัน
แล้วหล่นลงพื้นอย่างแรง ผมนึกว่าโทรศัพท์ผมจะพังซะแล้ว ใจหายวาบ
แต่ดีนะที่มีเคทดีเลยยังใช้ได้
ไอ้คนทำยังมีหน้ามาบอกว่าตอนนี้มึงก็ว่างแล้วนิไปได้ยัง
โกรธครับโกรธ แต่สุดท้ายผมก็ต้องยกก้นออกจากเก้าอี้เพื่อไปกินข้าวกับมัน
ถ้ามันไม่รุนแรงกับผมก็ของๆผมนี่แหละอีกตัวเลือก ที่มันจะเอามาต่อลองเสมอ
“เอากล้องกูคืนมานะ” ผมทวงกล้องคืนครับ
“หึหึ อยากได้คืนก็มาเอาเอง” มันว่าเสร็จเดินนำไปเลย
ผมก็ต้องวิ่งตามมัน แม่งเสือกเกิดมาตัวสูงแขนขายาวเดินไว
ผมตามมาถึงรถ มันขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับเรียบร้อยแล้ว
สรุปวันนี้ผมก็ต้องไปด้วยอีกจนได้
“ไปไหน” ผมถามพี่คิมหลังจากนั่งรถมานาน
และรู้สึกว่าทางไม่คุ้นเท่าไหร่ครับ
มันจะพาผมไปขายชานแดนป่าววะ ยิ่งไม่ปกติเหมือนคนอื่นอยู่ด้วย
“นั่งเฉยๆ อย่าเสือกถึงแล้วก็รู้เอง” ไอ้เชี่ยไม่ตอบแล้วยังด่าผมอีกอ่ะ
ผมนั่งกัดปากแล้ว โมโหๆ นั่งนานไม่มีอะไรทำ รื้นรถมันแม่งเลย หึหึ
ผมเอื้อมตัวไปหน้ารถเปิดลิ้นชักทีละอันดูว่ามีอะไรบ้าง
ตามนิสัยครับผมมันคนอยากรู้อยากเห็น
ช่องแรกที่รื้อก็ไม่มีอะไรมาก แค่แว่นตา 3 อัน สตางค์นิดหน่อย
และนาฬิกาข้อมือ ผมเลิกสนใจช่องนี้ หันไปรื้อช่องที่สอง
เปิดมาเจอลิปสติกผู้หญิงกับถุงยางเยอะมากเลยครับ
ไอ้หื่นนี่พกทีหลายกล่อง แถมหลายกลิ่นด้วย เจองี้ผมเลิกรื้อเลย
“ไม่รื้อต่อล่ะ มึงนี่อยู่เฉยไม่เป็นเนอะ” พี่คิมหันมาว่าผม
แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยินแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมส์
ไม่นานไอ้พรตก็ไลน์มาครับ
เรียกข้าว่าพรต : อยู่ไหนวะ
บัดนาว : บนถนน
เรียกข้าว่าพรต : มึงว่างรึไงถึงไปนอนอ่านหนังสือพิมพ์บนนั้น
บัดนาว : ไอ้เชี้ยกูยังไม่ตาย
เรียกข้าว่าพรต : อ่าวกูก็นึกว่าใช่ เสือกตอบกวนตีนกูก่อนทำไมล่ะ กูถามดีๆ
บัดนาว : เออกูอารมณ์ไม่ดีเองแหละ ไอ้ตัวที่มึงส่งมา ป่วนชีวิตกูไม่หยุด
เรียกข้าว่าพรต : เหมาะดี มึงจะได้ไม่ว่างเสือกเรื่องชาวบ้าน
บัดนาว : ไอ้เชี้ยพรต มึงด่ากูอีกแล้วนะ !!!
เรียกข้าว่าพรต : หึหึ แล้วมึงอยู่ไหนแน่กูรอไปถ่ายรูป
บัดนาว : กูลืมบอกมึงว่ะ กูคงไปไม่ได้แล้ว
ไอ้เชี้ยพี่คิมมันจะพากูไปไหนไม่รู้บังคับกูขึ้นรถมา ถามก็ไม่บอก
เรียกข้าว่าพรต : เออ ไม่โทรบอกกูวะให้คอย เสียอารมณ์ศิลป์กูหมด
บัดนาว : ไปกับพี่ตินณ์ก่อนดิ
เรียกข้าว่าพรต : ไม่เอากูหมดอารมณ์แล้ว
บัดนาว : หมดอารมณ์มึงก็ให้ผัวบิ้วให้สิเดี๋ยวก็มีเอง
เรียกข้าว่าพรต : สัส!!!!
บัดนาว : 555
เรียกข้าว่าพรต : กูไม่คุยกับมึงแล้วกวนตีนกูดีนัก
บัดนาว : เฮ้ยมาคุยก่อน กูไม่มีอะไรทำ
เรียกข้าว่าพรต : มึงก็นั่งจ้องว่าที่ผัวมึงไว้นั่นแหละ จะได้ไม่ว่าง
บัดนาว: ไอ้เหี้ย กูไม่มีวันมีผัวเด็ดขาด มึงจะไปไหนก็ไปเลย :(
เรียกข้าว่าพรต : หึหึ
หลังจากผมเลิกเล่นไลน์กับไอ้พรตไม่นาน พี่คิมก็เลี้ยวรถเข้าสนามบินสุวรรณภูมิครับ
ผมหันไปมองหน้าพี่คิมทันที แต่แกก็ยังหน้านิ่งเหมือนเดิมแล้วไม่พูดอะไร
ผมก็ไม่อยากถามเพราะเดี๋ยวก็คงรู้เอง
“ลงมา” จอดรถเสร็จพี่แกก็สั่งทันทีครับ
“มาทำไมวะ” ผมถามบ้างครับหลังจากทนความยากรู้ไม่ไหว
“รับคน” ตอบแค่นี้แล้วเดินนำไปเลย ขับรถว่าไวแล้ว ยังจะเดินไวอีกนะ
“พี่คิม” ผมได้ยินเสียงเรียกชื่อพี่คิม
หลังจากมานั่งรอคนที่มันบอกจะมารับได้ซักพัก
พอหันไปมองก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าคล้ายๆพี่คิมแต่เด็กกว่า
“ถึงนานยัง” พี่คิมถามเด็กคนนั้นครับ
“เพิ่งถึงเอง ไปกันเถอะอยากกลับบ้านแล้ว”
น้องคนนั้นว่าแล้วเริ่มเข็นรถที่ใส่กระเป๋าออกเดิน
พี่คิมก็หันมาพยักหน้าเรียกผมแล้วเดินตามไปเลยครับ
ผมก็ต้องลุกแล้วเดินตามเช่นกันไม่งั้นเดี๋ยวโดนทิ้ง
“อ่าวเพื่อนพี่เหรอ” ผมเดินตามมาจนถึงรถแล้วครับ น้องหันมาเห็นผมก็ถามขึ้น
“อืม ชื่อนาว” มันตอบแค่นั้น ไม่คิดแนะนำน้องเค้าให้ผมรู้จักเลย
“สวัสดีครับ ผมภคินครับ หรือ เรียกคินเฉยๆก็ได้เป็นน้องพี่คิม” น้องคินหันมาแนะนำตัวเองกับผม
“ดีครับ พี่เป็นรุ่นน้องพี่คิมน่ะ” ผมทักทายพร้อมแนะนำตัวเองบ้าง
“ถึงว่าเพราะถ้าเป็นเพื่อนพี่คิม ผมต้องรู้จัก
เมื่อกี้ผมไม่รู้ว่าพี่มากับพี่คิมเลยไม่ได้ทักขอโทษนะครับ”
น้องคินหันมาบอกอย่างนิสัยดีผิดพี่ชาย
“ขึ้นรถจะกลับไหมบ้านน่ะ” เสียงคนที่คุณก็รู้ว่าใครดังขึ้นมาขัดจังหวะครับ
“กลับครับ” น้องคินตอบเร็ว ก่อนเปิดประตูหลังขึ้นไปนั่ง
“น้องคินไม่มานั่งหน้าเหรอครับ” ผมถามน้องเพราะคิดว่าอาจจะอยากคุยกับพี่ชายรึเปล่า
“มึงอย่าเรื่องมากขึ้นมา” ไอ้พี่คิมมันว่าผมก่อนที่น้องคินจะตอบ
น้องเลยได้แต่ส่งสายตาเบื่อๆพี่ชายตัวเองมาให้ผมครับ
ผมก็ยิ้มตอบก่อนขึ้นไปนั่งหน้า
หลังจากนั้นไอ้พี่คิมก็ขับรถมาที่บ้านด้วยความเร็วเฉียดนรกนิดหน่อย
ผมเริ่มชินแล้วเลยไม่โวยวายแค่ไปทำประกันเพิ่มไว้เผื่อเป็นอะไรลูกหลานจะได้สบาย
คิดไกลไว้ก่อนแต่ตอนนี้ยังไม่มีเมียครับ
ใครจะไปรู้เผื่อภายในสองอาทิตย์ที่เหลือผมเกิดมีเมีย
และเชื้อดีมีลูกเลยก็ได้ ผมก็เพ้อเจ้อไปเรื่อย หึหึ
“สวัสดีครับแม่” น้องคินไหว้ผู้หญิงท่าทางใจดีที่เดินออกมารับหน้าบ้าน
“จ้า เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม” แม่ของน้องคินถามพร้อมลูบหัวลูกชายที่เข้าไปกอด
“ไม่เหนื่อยเลยครับ” น้องคินตอบ
“สวัสดีครับแม่” ไอ้คิมยกมือไหว้บ้างแล้วหันมามองผม
ผมก็เลยทักทายแม่พี่คิมซะหน่อยเดี๋ยวจะว่าไร้มารยาท
“สวัสดีครับ คุณน้า”
“ไหว้พระเถอะจ๊ะ ใครเนี๊ยะตาคิมแม่ไม่เห็นเคยเจอ”
แม่พี่คิมรับไหว้ผมแล้วหันไปถามพี่คิมต่อทันทีครับ
“น้องที่ม.น่ะแม่ พามาเที่ยว” พี่คิมตอบแม่ แต่เที่ยวเหรอถามกูก่อนไหม
“อ๋อ จ๊ะเข้ามาข้างในก่อนเลย” แม่พี่คิมหันมายิ้มแล้วชวนเข้าบ้านครับ
“แม่ผมมีของมาฝากด้วย เป็นน้ำหอม” น้องคินบอกแม่ พร้อมทำท่าจะรื้อกระเป๋า
“จร้า ของคินแม่ชอบหมดแหละแต่ยังไม่ต้องรื้อ
เอากระเป๋าไปเก็บแล้วอาบน้ำลงมากินข้าวก่อนครับ
อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะจ๊ะ ” แม่บอกน้องคินก่อนหันมาบอกผม
ผมก็หันไปมองพี่คิมเพราไม่รู้ว่าจะลากผมไปไหนต่อรึเปล่า
เห็นแกนิ่งไม่ว่าอะไรผมเลยรับปากแม่พี่คิมทันที
ผมนั่งคุยกับแม่พี่คิมไม่นานเท่าไหร่ น้องคินก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดลงมากินข้าว
แม่พี่คิมบอกว่าวันนี้พ่อพี่คิมไม่อยู่ไปราชการที่ต่างจังหวัด
โชคดีที่น้องคินกลับมาจากเก็บตัวเพื่อสอบแข่งขันทางวิชาการที่ต่างประเทศพอดี
แล้วยังเล่าต่อว่าน้องคินเป็นคนเก่ง วิชาคณิต เคมี ฟิสิกส์
ชีวะมากจนได้เป็นตัวแทนไปแข่งโอลิมปิก
ผมก็ว่าน้องคงเก่งเพราะดูจากที่คุยฉลาดกว่าพี่ชายนิสัยแย่ๆเยอะครับ
พอกินข้าวเสร็จพี่คิมก็บอกให้ผมไปขึ้นรถ
ผมก็ไปลาแม่พี่คิมแล้วมาขึ้นรถก่อนที่รถจะทยานออกมาจากบ้านหลังโต
“พี่คิมไปไหนอ่ะ” ผมถามพี่คิมด้วยประโยคเดิมของวันนี้ ที่ไม่คิดจะได้คำตอบ
เพราะตอนแรกผมนึกว่าจะไปส่งผมที่ห้องแต่นี่มันไม่ใช่ทางไปห้องผมเลยซักนิด
“สนาม” คิดว่านี่คือคำตอบที่กูเข้าใจมากเลยสินะ
ผมเงียบรอไปถึงคงเข้าใจมากกว่านี้ครับ
หลังจากผมไม่คิดว่าจะได้คำตอบอะไรเพิ่มเติมจากคนข้างๆ
เลยเอื้อมมือไปเปิดเพลงในรถเบาๆแล้ว มองไปข้างนอกหน้าต่างครับ
หลับไม่ได้ถ้านั่งรถที่มีคนขับชื่อคิมเหมือนก้าวขาข้างหนึ่งเข้านรกไว้แล้ว
ผมกลัวว่าถ้าหลับตื่นอีกทีจะไม่ได้อยู่บนรถ
ผมยังไม่มีเมียเพราะงั้นจะตายไม่ได้เด็ดขาด
ก่อนตายขอทำหน้าที่เพื่อชาติซักครั้ง
โดยการดำรงเผ่าพันธุ์เพื่อให้ชาติของเราเกียงไกร ฮ๊ะ ฮ๊ะ
“วันนี้มีคนมาท้ากูแข่งรถ สงสัยมันอยากเสียตังค์” อยู่ๆไอ้พี่คิมก็พูดขึ้นมา
แปลกคนเวลาถามไม่เสือกตอบ แต่เวลาไม่ถามดันบอก
“เดิมพันเท่าไหร่” ผมถามไปบ้าง
“สองหมื่น”
“โห เยอะนี่หว่า แล้วพี่มั่นใจเหรอว่าจะชนะ”
ผมถามหลังจากได้ยินเดิมพันเพราะเดินพันสูงแปลว่าคู่แข่งต้องเก่งเหมือนกันครับ
“มึงแน่ใจที่ถาม หรือจะให้กูขับให้ชมก่อนไหม”
พี่คิมว่าเสร็จความเร็วรถก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น
“ไม่ต้องเพ่ ผมจะรอเลี้ยงฉลองแล้วกัน”
ต้องรีบพูดเอาใจครับ ไม่งั้นเดี๋ยวได้เป็นผีเฝ้าถนน
“หึหึ” พี่แกแค่หัวเราะแล้วลดความเร็วลง
“ช้าว่ะ คู่แข่งมารอนานแล้ว” เสียงพี่ตินณ์บอกพี่คิมครับ
ผมมาถึงสนามก็เห็นเพื่อนพี่คิมทั้งกลุ่มแล้วก็มีพี่มี่กับไอ้พรตด้วยครับ
“เออ กูไปรับไอ้คินที่สนามบินมาเลยช้า” พี่คิมตอบพี่ตินณ์ครับ
“ไอ้นาวมึงนี่ติดพี่คิมมากเนอะ ตัวไม่ห่างกันเลย หึหึ” ไอ้เชี้ยพรตครับ
“ไม่ใช่เพราะมึงเหรอกูถึงเป็นอย่างนี้” ผมว่ามันไปครับ
“เดี๋ยวกูมา ไปหาเงินก่อนเดี๋ยวต่อร้านพี่มินเลย”
ไอ้พี่คิมมันบอกเสียงดังแล้วเดินไปขึ้นรถแข่งที่พี่ตินณ์เตรียมไว้ให้
“มึงมาได้ไงวะ” ผมถามไอ้พรตครับ
“กูก็มากับไอ้ตินณ์ดิ มันบอกจะเลี้ยงเหล้าฉลองสอบเสร็จกูเลยมา
ตอนแรกนึกว่ามันแข่งเอง แต่ดันเป็นพี่คิม”
ไอ้พรตมันบอกผมก่อนที่สัญญาณเริ่มการแข่งขันจะเริ่มขึ้น
ผมเลยไม่ได้คุยต่อหันมาสนใจการแข่ง
ช่วงแรกคู่แข่งก็นำอยู่แต่ไม่ไกลนักจนจบรอบแรก
พอเริ่มรอบที่สองพี่คิมพยายามจะขึ้นแซงแต่คู่แข่งก็ขับปัดซ้ายขวาบังสุดฤทธิ์
จนพี่คิมคงทนไม่ไหวพุ่งจนด้านหลังจนมันเสียหลักเซไปนิดนึง
พี่คิมอาศัยจังหวะนั้นเปลี่ยนขึ้นมานำ ในรอบที่สอง
และรอบสุดท้ายพี่คิมเร่งความเร็วขึ้นมาจนเอาชนะไปได้อย่างขาดรอย
สมเป็นพี่คิมผู้ใจร้อน ดูแล้วสไตล์การขับรถคล้ายๆพี่ตินณ์ที่ผมเคยเห็นมาบ้าง
แต่ต่างกันตรงที่พี่คิมจะใจร้อนกว่า แต่ช่างมันเถอะเพราะผมได้กินเหล้าฟรีแล้ว หึหึ
“ไป เรียบร้อยแล้ว” พี่คิมเดินมาบอกพักพวกพร้อมเงินในมือ
“เจ๋งนี่น่า ไม่เจอกันตั้งนานฝีมือไม่ตกเลยนะ” เสียงหวานแต่คำพูดห้าวๆจากพี่มี่ครับ
“แน่นอนครับ ผมมันเจ๋งเสมอ” ไอ้พี่คิมได้ทีรีบยกหางตัวเอง
“นึกว่าฝีมือจะตกตามดวง ได้ข่าวว่าเล่นเกมส์แพ้จนต้องไปเป็นเบ้น้องปี 2” พี่มี่ยังว่าต่อครับ
“อันนั้นมันเป็นเรื่องอดีตครับ อย่าเอามาวัดปัจจุบัน”
“เออ ให้มันดีตลอดเถอะ” พี่มี่ว่าก่อนหันไปสนใจพี่อาร์มที่เอาโทรศัพท์มาให้
“แต่กูว่าความเร็วมึงลดลงนิดนึงนะ” พี่โฟมพูดเบาๆ
แต่ผมคิดว่านี่ก็เร็วแล้วนะยังเร็วกว่านี้ได้อีกเหรอวะ
“เออกูก็ว่างั้น” พี่ตินณ์ก็สนับสนุนความคิดพี่โฟม
“กูไม่ได้ขับนานมันยังไม่เข้าที่วะ” พี่คิมก็บอกหน้านิ่งเหมือนเดิม
“ไปยังกูหิวแล้ว” พี่นัทพูดขึ้นมาบ้างครับ
พวกเราเลยแยกย้ายกันขึ้นรถก่อนจะไปเจอกันอีกทีที่ประจำ
“สรุปวันนี้มึงได้ไปถ่ายรูปไหมวะ” ผมถามไอ้พรต
หลังจากมานั่งร้านพี่มินได้ซักพักแล้วครับ
“ได้ไปกะผีดิ แม่งมีคนเบี้ยวกู” มันว่าพร้อมทำหน้าเหวี้ยงผมเลยครับ
“กูจะไปแล้วนะ แต่ไอ้พี่คิมแม่งบังคับกูให้ไปรับน้องชายมัน”
“เออ แต่กูไม่น่าลืมกล้องไว้ห้องเลยว่ะ วันนี้มีแต่ผีแปลกๆ”
ไอ้พรตมันบอกพร้อมมองไปรอบๆครับ
วันนี้เป็นวันปล่อยผีครับที่ผับพี่มินเลยมีคนแต่งชุดผีๆมากันเยอะแต่ไม่แต่งก็มีเหมือนกัน
ดีนะผมได้เสื้อคลุมของพี่คิมในรถไม่งั้นต้องมาทั้งชุดนักศึกษาผมไม่มาเด็ดขาด
ผมเคารพชุดที่ใส่ครับไม่ยากให้ใครมาว่าใส่ชุดนักศึกษายังมาเที่ยวที่แบบนี้
“สรุปไปวันเสาร์นี้นะ” เสียงพี่อาร์มพูดขึ้นมาผมเลยหันไปมองครับ
“เออ ไปรถตู้ดีกว่าไม่ต้องเอารถไปแยกกันหรอก” พี่นัทออกความเห็นบ้างครับ
“เออ เดี๋ยวกูเอารถบ้านกูไปก็ได้” พี่ตินณ์รับอาสาครับ
“กูจะไปซื้อชุดว่ายน้ำ” ไอ้พรตมีส่วนร่วมกับเขาด้วยเหรอวะ
“มึงหาเรื่องใช้เงินกูอีกแล้วนะ” พี่ตินณ์หันมาว่ามันครับ
“เงินกูก็มี” ไอ้พรตมันก็เถียงครับ
“แล้วมึงใช้ไหมเงินมึงน่ะ” พี่ตินณ์ถามมันไม่จริงจังเท่าไหร่
“ใช้ทำไม มีทางอื่นให้ใช้ก็ใช้ไปก่อนดิ” ไอ้พรตมันก็ลอยหน้า ลอยตาพูดน่าโดนมากครับ
“เออ กูมีหน้าที่หาให้ใช้มึงก็ใช้ไป แล้วหน้าที่ของมึงก็รบกวนทำด้วยนะ”
พี่ตินณ์ว่าอย่างมีนัยบางอย่าง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร
จนเห็นสายตาหื่นๆของแกที่มองเพื่อนผมเท่านั้นแหละรู้เลยว่าเป็นเรื่องอะไร
กลุ่มนี้แม่งหื่นเหมือนกันหมดป่าววะ ผมเริ่มสงสัย
“จะไปไหนกันวะ” ผมทนความอยากรู้ไม่ไหวถามไอ้พรตจนได้ครับ
“เที่ยวทะเล หัวหิน” เห้ยเที่ยวไม่ชวน
“กูไปด้วย ไม่ชวนกูเลยนะมึง” ผมบอกไอ้พรตครับ
“หึหึ รีบเลยนะมึง มึงต้องไปอยู่แล้วเพราะพี่คิมไป
ยังไงเค้าก็ลากมึงไปจนได้แหละ” ไอ้พรตมันว่าแต่มันทะแม่งๆ
“แล้วไอ้สองคนนั้นล่ะ มึงชวนป่าว” ผมถามถึงไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ครับ
“เดี๋ยวชวนกูรอสถานที่อยู่ เพิ่งตกลงกันได้เมื่อกี้” มันบอกผมครับ
“เออ ดีกูจะได้ไปเล่นบะนาน่าโบ๊ท” ผมอยากโดดครับ เด้งดึ๋งๆสนุกดี
“มึงเล่นคนเดียวนะ” มันว่าผม แต่คอยดูเดี๋ยวมันต้องมาแย่งผมเล่นแน่นอน
“ขอนั่งด้วยได้ไหมคะ” เสียงหวานมาเลยครับ
หันไปดูเป็นผีตานีสไบเขียวแต่สไบห่อหน้าอกหน้าใจคุณเทอได้นิดเดียว
ถ้าก้มคงหลุดออกมายกยวง เธอมาถามพี่ตินณ์ครับเสน่ห์แรงจริงคนนี้
ไปไหนสาวทักตลอดตั้งแต่มาผมเห็นคนมองหลายคนแล้วแต่ยังไม่มีใครกล้าเข้ามาทัก
ไอ้พรตอีกคนมันก็มีสาวทักเยอะแถมมันคุยด้วยนะมีแต่ช่วงหลังๆที่เบาไปเยอะสงสัยผู้ปกครองเข้มงวด
ตอนนี้ผมเห็นมันจ้องพี่ตินณ์ตาไม่กระพริบเลยครับ พี่ตินณ์นั่งติดกับมันนั่นแหละมันหันไปจ้องเลยครับ
“เอ่อ...” พี่ตินณ์กำลังจะตอบ
“ตรงนี้ไม่มีส่วนบุญค่ะ ไปโต๊ะหน้านะคะ ที่รักก็ไม่บอกเค้าไปเลยเกรงใจอยู่ได้”
แรงจริงอะไรจริงครับ เห็นหน้าหวานๆน่ารักอย่างนี้แต่พี่มี่ แรงได้ใจ
พี่มี่นั่งถัดจากพี่ตินณ์ต่อด้วยพี่อาร์ม
พอพี่มี่เห็นมีผู้หญิงเดินเข้ามาก็ทำท่ากอดแขนพี่ตินณ์เลยครับ
พี่ตินณ์ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่ยิ้มเฉยๆ
ก่อนที่ผีสาวแสนอึ๋มจะเดินจากไป ไอ้พรตเริ่มกะดกแก้วแล้วครับกูว่าไม่นานเมาอีกชัวร์
“มึงไม่หาสาวเหรอวันนี้” พี่อาร์มถามพี่คิมครับ
“ไม่ว่ะ ต้องไปส่งคน เดี๋ยวเป็นเรื่อง” พี่คิมตอบนิ่งก่อนจิบเหล้าในมือ
“หึหึ เดี๋ยวนี้ตัวติดกันตลอดนะ” พี่ตินณ์แซวครับ
“ก็เพราะเมียมึงไง แต่ไม่เจริญรอยตามมึงแน่” พี่คิมตอบพี่ตินณ์ก่อนยักคิ้วครับ
“ให้แน่นะมึงอย่าดีแต่ปาก” พี่ตินณ์พูดก่อนยักคิ้วตอบครับ
หลังจากนั้นก็กินกันจนดึก กำลังจะแยกย้ายกันกลับแล้ว
พรุ่งนี้มีนอนยาวเพราะเป็นปิดเทอม แถมเมาด้วยครับ
ผมก็เมานะแต่ไม่มากเท่าคนอื่น ไอ้พรตนี้ตัวเมากินเมื่อไหร่ไม่เมาไม่ใช่มัน
“ตินณ์ ตินณ์ กลับห้อง” เอาแล้วไงเมาแล้วอ้อนผัวกลับห้องครับ ปากพูดหัวซบไหล่ไปแล้วครับ
“ครับไป มึงเรียกเก็บตังค์ดิ” พี่ตินณ์บอกไอ้พรต ก่อนหันมาสั่งพี่โฟม
“ตินณ์ ง่วง”
“ตินณ์ กูจะนอน” เวลาเมามันพูดมากไปไหมวะ
เมื่อก่อนผมโครตรำคาญเวลามันเมา
แต่ตอนนี้ผมคิดว่าพี่ตินณ์คงรู้สึกต่างจากผมเพราะผมเห็นแกนั่งยิ้มใหญ่เลยครับ
บ้าป่าววะ เมียเมาแต่ดันนั่งยิ้ม
“ไปลุก กลับห้องเรากันครับ” พี่ตินณ์บอกไอ้พรตเบาๆ
มันก็ลุกแล้วเดินโซเซโดยมีพี่ตินณ์ประคองไปขึ้นรถ
“มาขึ้นรถ” เสียงนิ่งมาเลย เหมือนดูหนังคนละม้วน
พี่ตินณ์ก็คนดีพระเอกเลย ไอ้เชี้ยพี่คิมนี่ผู้ร้ายชัดๆ
“ช้ากูทิ้งไว้นี่นะ” ยังมีการขู่ผมอีกครับ
“เออ ช้านิดช้าหน่อยขู่นะ” ผมว่าไปงั้นก่อนขึ้นรถ
“ลงมาทำไม” ผมถามพี่คิมหลังจากลงรถแล้วกำลังจะเดินไปที่ประตู
ก็เห็นพี่คิมลงมาจากรถซะก่อน
“กูจะนอนนี่ ขี้เกียจขับรถ”
“ได้ไงใครอนุญาตวะ” ผมถามอีก
“ตัวกูอนุญาตเอง” พูดเสร็จเดินนำผมเข้าไปแล้วครับ จนผมต้องเดินตาม
“เปิดเร็วๆ กูปวดเยี่ยว” เชี่ยเห่อะสุภาพกับกูหน่อยได้ไหมม สมควรกูเลิกนับถือ
“ปวดก็ปล่อยตรงนี้แหละ หรือลงไปที่ล้อรถตัวเองดิ”
ผมว่ามั่งครับ แกหันมามองหน้าเลย
“อย่าปากดี เดี๋ยวตีนพี่จะไปอยู่บนหน้าน้องนะครับ เร็วๆ”
แกว่าก่อนเร่งต่อเสียงดังเลยครับ
ผมก็เปิดประตูต่อช้าๆกวนพี่คิมไปครับ
พอพี่แกเข้ามาได้ก็เดินตรงไปเข้าห้องน้ำทันที
“ผ้าเช็ดตัว กางเกงให้กูด้วย” ออกมาได้สั่งผมเลยครับ
“เออ” ผมตอบก่อนเดินไปหยิบ
ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่กับกางเกงขาสั้นตัวใหญ่ที่แม่ซื้อมาให้
แต่มันใหญ่เกินไปเลยไม่ได้ใส่ออกมาให้
พี่คิมก็รับก่อนหายเข้าไปให้ห้องน้ำอีกครั้ง
“มึงมาอาบน้ำ ได้แล้วกูจะนอน” สั่งกูทำไมวะ
หลังจากออกมาจากห้องน้ำได้แกก็สั่งผมที่นั่งดูทีวีอยู่ทันที
“จะนอนก็นอนดิ นี่โซฟายกให้”
ผมพูดก่อนหยิบกางเกงกับเสื้อและผ้าเช็ดตัวมาถือก่อนเดินเข้าห้องน้ำบ้าง
ผมอาบน้ำเสร็จส่างเมาเลยครับ น้ำเย็นดีสดชื่น
แต่ผมออกมาเจอพี่คิมนอนอยู่บนเตียงแถมทำท่าว่าหลับแล้วด้วย
ความสดชื่นเมื่อกี้หายไปเลย
“พี่คิม ตื่นไปนอนที่โซฟา” ผมปลุกพี่คิมทันที
“กูจะนอนที่นี่ โซฟาแข็งกูไม่ชอบ”
“งั้นไปนอนเตียงห้องตัวเอง”
“ขี้เกียจขับรถ”
“แต่นี้ห้องผม ผมจะนอนที่ไหน”
“แล้วแต่มึงดิ ถามกูทำไม” ว่าเสร็จทำท่าจะหลับต่อ
“พี่แม่ง กูไม่นอนโซฟานะ ห้องกู กูจะนอนเตียง”
“เรื่องของมึง” พี่คิมลืมตาขึ้นมาตอบ
“งั้นพี่ก็ไปนอนโซฟาดิ” ผมบอกอีกครั้ง
“ไม่ มึงจะนอนไหนก็เรื่องของมึง แต่กูจะนอนนี่ และอย่ากวนกูอีก ไม่งั้นมึงเจอดี”
พี่คิมพูดก่อนหันหลังไม่สนใจผมอีก
ผมก็ยื่นลังเลอยู่ข้างเตียงก่อนตัดสินใจ ก้าวขาขึ้นไปนอนบนเตียงข้างพี่แก
แต่เอาหมอนมากั้นไว้ครับ ผมนอนหันหลังให้พี่คิมก่อนเคลิ้มหลับ
---- To be Con.----
หลังจากตอนนี้ไปจะใช้ชื่อ คุณน่ะเมียผมครับ
อันเดียวที่หัวกระทู้นะจ๊ะ ^^
-
จิ้มก่อนแล้วค่อยอ่าน อิอิ
---------------------------------------------------------
ค้างคืนด้วยกันอย่างนี้ ไม่หวั่นไหวกันเลยหรอลูก
แต่ไม่เป็นไร ยังมีค่ำคืนแสนโรแมนติก @หัวหิน รออยู่ อิอิ :hao6:
-
คู่นี้ช้าจังเลย เมื่อไหร่นะ :hao7:
-
จะเกิดอะไรขึ้นไหมน้อ~ :impress2:
-
หวายยย~~~ นอนเตียงเดียวกัน
จะมีิอะไรเกิดขึ้นมั๊ยคะ
*ทำหน้าหื่น* อิอิ
:hao6:
-
เมจิกจ๋าาาาาาา
วันนี้เจอคำผิดที่แบบ...อ่านแล้วสะดุ้ง
คำตอบรับของแม่คิมอ่ะค่ะ
"จ้า" รึเปล่า ไม่ใช่ "จร้า" นั่นดูวัยรุ่นไป 55555
และอีกจุดที่พอจับได้...เสื้อคลุม ไม่ใช่ เสื้อคุม
ปล.ที่จริงคิมไม่น่าง่วงเลยเนอะ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
น่าอ่านๆๆ
-
เมจิกจ๋าาาาาาา
วันนี้เจอคำผิดที่แบบ...อ่านแล้วสะดุ้ง
คำตอบรับของแม่คิมอ่ะค่ะ
"จ้า" รึเปล่า ไม่ใช่ "จร้า" นั่นดูวัยรุ่นไป 55555
และอีกจุดที่พอจับได้...เสื้อคลุม ไม่ใช่ เสื้อคุม
ปล.ที่จริงคิมไม่น่าง่วงเลยเนอะ
:hao6: :hao6: :hao6:
ขอบคุณค่ะ แก้ให้แล้วนะคะ ^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่คิมโหดจริงๆ ปากร้ายด้วย
มานอนห้องนาวแบบนี้ คิดไรกับน้องมันหรือป่าว
คู่พี่ตินณ์พรต พรตเมาทีไรอ้อนพี่ตินณ์ทุกที
คืนนี้โดนจัดหนักฉลองฮาโลวีนแน่ๆ
-
จะคอยดูนะคิม ถ้ารักนาวเมื่อไหรจะหัวเราะให้เลย o22
-
พี่คิมโหดไปไหนเนี่ย
-
พรตเมาน่าร๊ากกกกกกก
-
พี่คิมอ่อนมาก ปล้ำดิ
แบบนี้ต้องปล้ำ
-
o13 o13
-
คู่นี้กว่าจะได้กันสงสัยต้องวางยา -.,-
-
เช้าตื่นมา กอดกันกลมดิ๊ก แหงเรย 5555
-
พี่คิมยังคงโหดกับน้องนาวคงเส้นคงวาจริงๆ
แต่พี่คิมนอนหลับก่อนน้องแล้วจริงดิ ว้า..เซ็งเลย
รึว่าคู่นี้เขาจะไป อะจึ๋ยๆๆ กันที่ทะเลนะ หุหุ
รอตอนไปเที่ยวจ้า :hao7:
-
พี่คิม รวบหัวรวบหางเลยจ้า
-
รอ พรต กะ ติณ หิ้วๆ
-
:mew2:..คู่น้องนาวกับพี่คิมช้าจังรออ่านตอนต่อไปอยู่น้าาาาา :impress2:
-
จะไม่ให้พี่ตินณ์ยิ้่มได้ไงล่ะ
ก็ปกติพรตอ้อนแบบนี้ที่ไหนล่ะ
ว่าแต่ตั้วเองไปนอนร่วมเตียงกับพี่คิม
ระวังจะเผลอตัวคิดว่ากอดหมอนข้างล่ะ
-
นาวน่ารักดีเนอะ :mew1:
-
ปวดหัวกะคู่นี้
-
เดียวก็รู้!!!
-
แน่ใจนะพี่คิมที่จะไม่เจริญรอยตามพี่ตินณ์อ่ะ จะคอยดู o18
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 24
“ตินณ์เสร็จยังกูจะนอน”
เสียงไอ้พรตถามดังมาจากห้องนั่งเล่นครับ
“กูจัดเสร็จตั้งนานแล้วมีแต่มึงมารื้อเข้ารื้อออกอยู่นั่นแหละ”
ไม่ใช่อะไรครับ ผมจัดกระเป๋าไปเที่ยวรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้
พอผมจัดเสร็จไอ้พรตก็มารื้อ แล้วก็บอกว่าลืมนั่นลืมนี่
แล้วไปหยิบมากองๆไว้ให้ผมจัดให้ใหม่
สาเหตุที่มันไม่จัดเองเพราะมันโกรธผมครับ
เรื่องที่เมื่อคืนจัดหนักให้มันฉลองวันปล่อยผี
ก็มันดันยั่วผมเอง ก็รู้ๆกันอยู่ว่าเวลามันเมามันน่ารักแค่ไหน
ผมรึจะอดใจไหว เช้ามากก็โดนด่าเหมือนเคย ชินแล้วครับ
“มึงมานอนได้แล้วกูจัดลงกระเป๋าหมดแล้ว”
ผมเรียกมันอีกครั้งหลังจากที่เอาของที่กองบนเตียงลงกระเป๋าเสร็จ
“เออ มาพากูไปดิ ขี้เกียจเดิน” มันร้องเรียกครับ
ผมเลยยกกระเป๋าแล้วเดินออกมาวางไว้ข้างนอก
จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปอุ้มเด็กที่นอนกระดิกเท้าเรียกผมที่โซฟา
“มึงจะสบายเกินไปไหม” ผมแกล้งจ้องหน้าแล้วถามมันครับ
“แล้วใครทำกูห๊ะ” มันตอบเสียงดังหน้าบึ้งเลยครับ
“กูเผลอไปหน่อย ขอโทษน้า”
ผมขอโทษมันพร้อมวางลงแล้วหอมแก้มไป หนึ่งที
“ไปเที่ยวมึงห้ามเด็ดขาด”
มันบอกพร้อมทำสายตาจริงจังใส่ผม
“ไม่เอานะ กูลงแดงตายพอดี”
“กูไม่สน มึงมันหื่น”
“มึงไม่สงสารกูเหรอ ริมทะเล บรรยากาศดีๆ แต่กูอด”
ผมยังเซ้าซี้มันต่อครับเผื่อมันใจอ่อน
“ไม่ กูจะเที่ยวอย่างสนุก ถ้ามึงทำกูก็ต้องนอนอย่างเดียวไม่เอา”
มันว่าครับผมก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งแล้วเดินไปปิดไฟแล้วมาล้มตัวนอนข้างมัน
“มึงมันนิสัยเสีย”
ผมกำลังจะหลับอยู่ๆก็ได้ยินเสียงมันดังขึ้น นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก
“กูนิสัยเสียเรื่องอะไรอีก” ผมถามมันครับ
ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ได้แกล้ง
“แค่กูไม่ให้ ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น แล้วทำไมไม่กอดกู”
อ่าวเชี่ย!!! ลืมกอด ปกติผมนอนกอดมันทุกคืนครับวันนี้ลืมกอด
มีทวงด้วยนะน่ารักว่ะ
“กูทำหน้ายังไง”ผมถามมัน
“จิ๊”มันส่งเสียงขัดใจก่อนพลิกตัวนอนหันหลังให้ผมครับ
“ไม่เอาน่า ไม่งอน กูขอโทษกูลืม”
ผมบอกมันพร้อมกับเอื้อมมือไปพลิกตัวมันกลับมานอนหงาย
แล้วผมนอนตะแคงกอดมันครับ
“ทีหลังมึงก็ลืมกูสินะ” อ่าวไม่จบ
“กูจะลืมมึงได้ไงมึงน่ะเมียกูนะ”
ผมบอกมันพร้อมหอมแก้มแรงๆ
“เชี่ยตินณ์ เจ็บ”
“หึหึ นอนนะครับ พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปรับพวกมันอีก”
ผมบอกก่อนจะกอดมันแน่นขึ้นอีกนิด
“ไอ้นาวล่ะ” เสียงไอ้พรตถามเพื่อนมัน
หลังจากผมมารับที่คอนโดไอ้มายด์ตอนเช้า มันนัดมารวมกันที่นี่ครับ
“มันไปรอที่หอพี่นัทพร้อมพี่คิมวะ”
ไอ้มายด์มันบอกพร้อมหยิบกระเป๋าขึ้นรถครับ
“มานั่งหน้า” ผมเรียกไอ้พรตทันทีที่มันจะเดินไปนั่งหลังกับเพื่อนครับ
“เออ” มันตอบรับก่อนหยิบถุงขนมจากไอ้ฟิกซ์มาถือ
แล้วเปิดประตูหน้าขึ้นมานั่ง หลังจากมันลงไปช่วยเพื่อนขนของขึ้นรถ
ผมขับรถไม่นานก็มาถึงหอไอ้นัท
ให้มันมารวมตัวกันที่นี่เพราะขี้เกียจแวะรับหลายที่
“มึงไปนั่งกับพี่คิมดิ”
เสียงไอ้ฟิกซ์บอกไอ้นาวหลังจากมันจะมานั่งกับไอ้ฟิกซ์ครับ
“กูอยากนั่งนี่” มันบอกไอ้ฟิกซ์
“มึงมานี่เลย” ทีนี้ไอ้คิมเรียกเองเลยครับ
มันหันไปมองหน้านิดหน่อยก่อนเดินมานั่งกับไอ้คิม
ตอนนี้ที่นั่งเลยเป็นผมกับไอ้พรตนั่งหน้าสุด
ต่อด้วยไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ ถัดไปเป็นไอ้นาวด์กับไอ้คิม
และตามด้วยไอ้อาร์มกับไอ้มี่สุดท้ายเป็นไอ้โฟมกับไอ้นัทครับ
นั่งเป็นคู่จะได้มีเพื่อนคุยมั้ง ผมคิดเองนะ
เวลา 7 โมงเช้าเริ่มออกเดินทางกันเลยครับ
ที่แรกผมคิดว่าจะพาไปไหว้พระที่วัดห้วยมงคลก่อนเป็นที่แรก
เพื่อความเป็นสิริมงคลของการเดินทาง และเป็นสิริมงคลแก่ตัวเองด้วย
“ไอ้พรตเปลี่ยนเพลงดิ” เสียงไอ้มายด์สั่งไอ้พรตเปลี่ยนเพลงครับ
ตอนนี้เป็นเพลงคลาสสิก
ไอ้พรตก็เอื้อมมือมาเปลี่ยนเพลงให้เพื่อนเป็นเพลงช้าเบา สบายๆ
หลังจากนั้นมันก็นั่งมองทางไปเรื่อยไม่มีชวนผมคุยให้หายง่วงเลยครับ
เมื่อเช้าผมต้องตื่นมาทำกับข้าวให้มันกินตั้งแต่เช้า
“วันนี้เราจะแวะที่ไหนกันมั่งวะ” มันถามผมครับ
“กูว่าจะพาไปไหว้พระที่วัดห้วยมงคลก่อน
แล้วค่อยไปเที่ยวต่อมึงอยากแวะไหนก่อนไหม”
ผมถามมันมั่งครับเผื่อมันอยากแวะที่ไหนก่อน
“เพลินวาน” มันหันมาบอกพร้อมยิ้มครับ
“เอาไหว้ค่อยแวะก่อนกลับได้ไหม เราไปไหว้พระก่อนนะ” ผมถามมัน
“เออก็ได้ กินไหม”มันกำลังกินป๊อกกี้แล้วชวนผมกินด้วย
แปลกนะปกติมันหวงของกินจะตายครับ
“กิน” ผมบอกแค่นั้นแล้วตั้งใจขับรถต่อ มันก็ยื่นให้แต่ผมไม่หยิบ
“หยิบดิกูเมื่อย”มัยบ่นเบาๆครับ
“กูขับรถมือไม่วางเห็นไหม” ผมบอกมันบ้างครับ
“เออ แม่ง” มันว่าพร้อมหยิบป๊อกกี้มาป้อนผม
ผมก็กิน พอหมดมันก็ป้อนใหม่ ซักพักก็หยิบน้ำพร้อมเอาหลอดใส่มาจ่อให้ผมดูด
ผมหันไปมองหน้ามัน มันก็ทำหน้าปกตินะ แต่ทำไมวันนี้มันทำตัวดีน่ารักงี้วะ
“ข้างหน้าอย่าหวานมาก เกรงใจกูบ้าง เชี้ยมดกัด”
เสียงไอ้อาร์มดังมาจากหลังรถครับ นั่งไกลยังมาแซวผมได้อีกนะ
ผมนึกว่ามันหลับไปกันหมดแล้วซะอีก
“หึหึ อย่าอิจฉาคนมันมีเมียดีเว้ย”
ผมว่ากลับไปแต่ไอ้คนข้างๆซัดกำปั้นมาบนต้นแขนผมเลยครับ
ผมมองหน้ามัน หน้ามันแดงเลยครับ
“ไหวไหมเปลี่ยนกูขับได้นะ” ไอ้คิมถามผมบ้างครับ
“ไหวอีกไม่ไกลแล้ว” ผมขับรถยาวเลยครับ
ไม่ได้แวะที่ไหนแล้วก็มาถึงวัด พวกเราก็ลงไปไหว้พระขอพร
ผมถามไอ้พรตว่าขอพรอะไรมันก็ไม่ยอมบอกครับ
หลังจากไหว้พระเสร็จผมก็ขับรถต่อมาเข้าที่พักเลย
บ้านพักของครอบครัวผมเองครับ
เป็นบ้าน2ชั้น ติดทะเล มีสระว่ายน้ำ บางครั้งไม่มีคนมาพัก
ถ้าโรงแรมเต็มผมก็ให้แขกวีไอพีเข้ามาพักที่นี่ แต่ไม่บ่อยนักครับ
เป็นเรื่องบังเอิญมากที่ห้องนอนมี 5 ห้องข้างบน 3 ข้างล่าง 2
ทีนี้เกิดปัญหาเรื่องแยกห้องครับ
“กูไม่นอนห้องเดียวกับพี่คิม” ไอ้นาวเป็นคนเดียวที่โวยวายครับ
คนอื่นเค้าได้ห้องกันหมดแล้ว
“กูนอนกับมึงน่ะแหละ” ไอ้นาวอ้อนไปฟิกซ์ครับ
“ไม่ได้เตียงมันเล็กนอน 3 คนไม่ได้” ไอ้มายด์เป็นคนตอบครับ
“ไอ้พรตงั้นกูนอนกับมึง” เอาแล้วไงงานเข้าห้องกูแล้วไหมล่ะ
“มึงนอนห้องเดียวกับตินณ์ก็ได้เดี๋ยวกูนอนกับพี่คิมเอง”
อ่าวเมียกูปันใจหาชายอื่นป่าววะ หรือเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกับกู
ผมหันไปมองตาไอ้คิมอย่างรู้กันครับให้มันจัดการตัวปัญหาซะที
“มึงนอนกับกูนี่แหละ จะเรื่องมากทำไม ยกของตามมา”
ไอ้คิมพูดเสร็จเดินไปทางห้องที่มันเลือกเลยครับ
“เชี่ย กูหนีแม่งไม่เคยพ้น” ไอ้นาวมันว่า
ก่อนเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองและของไอ้คิมเดินตามหลังไป
แค่นี้ก็เรียบร้อยครับ
สรุปเหลือไอ้อาร์มกับมี่และไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์นอนข้างล่างครับ
ที่เหลือนอนข้างบน ห้องผมอยู่กลางเพราะเป็นห้องใหญ่สุดไม่มีใครเอา
“มากินข้าวก่อนค่อยเล่นน้ำ”
ผมบอกไอ้พรตทันทีที่มันทำท่าจะไปเล่นน้ำ
“ไว้ก่อนกูอยากเล่นแล้ว”
มันหันมาตอบพร้อมมองไปที่ไอ้นาวลูกคู่ที่ยืนคอยอยู่
“มึงด้วยไอ้นาวยังไม่ต้องไป มากินข้าวก่อนแดดมันร้อนเห็นไหม”
ผมบอกเพื่อนมันอีกคน ตอนนี้ผมกำลังทำข้าวผัดอเมริกัน
แล้วก็อาหารอย่างอื่นไว้ให้พวกมันกินกัน
โดยมีไอ้นัทและไอ้มี่เป็นลูกมือ
หลังจากผมบ่นมันสองตัวก็ทำท่าขัดใจก่อนเดินมานั่งกินข้าวที่ทำเสร็จแล้ว
“อ่าวทำไมหน้าเป็นอย่างนั้นวะ” ไอ้อาร์มที่เพิ่งเดินเข้ามาในครัวถามขึ้น
“พี่ตินณ์ไม่ให้ไปเล่นน้ำอะดิ” ไอ้มี่ตอบแทนพวกมัน 2 คนครับ
“หึหึ มึงไม่ต้องรีบไปขนาดนั้น เราอยู่กันอีกตั้งหลายวันนะ”
ไอ้อาร์มพูดเสร็จก็ลงมากินข้าวที่ไอ้มี่ตักมาให้ครับ
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ผมก็เดินไปหยิบครีมกันแดดมาให้ไอ้พรตทา
แล้วปล่อยให้มันไปเล่นน้ำครับ ที่นี้หน้าเริ่มบานขึ้นมาหน่อย
มันเล่นกับไอ้นาวซักพักเพื่อนมันอีก 2 คนก็ตามลงไป
วันนี้ผมยังไม่ลงครับขี้เกียจเอาไว้วันหลังก่อน
วันนี้ขับรถมาเหนื่อยขอนอนดูมันเล่นก่อนครับ
ผมนอนดูมันเล่นจากเตียงผ้าใบริมชายหาดซักพักก็เผลอหลับครับ
ตื่นมาอีกทีไอ้พรตมีคนมาเล่นน้ำด้วย
เป็นหนุ่มหน้าตาดีหน้าจะรุ่นเดียวกับผมหรือน้อยกว่า
ผมลมหึงออกหูเลยครับ คือมันเล่นแบบแนบชิดกันเกินไปไง
มีให้เค้าจับไม้จับมือด้วย ผมมองมานานแล้วหลังจากตื่น
สุดท้ายตัดสินใจเดินไปเรียกมันเลยครับ
“เลิกเล่นได้ยัง เย็นแล้ว เดี๋ยวพาไปเดินตลาดต่อ”
ผมเดินไปตะโกนถามมัน พวกมันก็หันมามองผมหมดเลยครับ
แล้วก็เริ่มทยอยเดินขึ้นกันมาทีละคน ไอ้พรตหันไปบอกลาไอ้หน้าจืด
จริงๆก็ไม่จืดเท่าไหร่หรอกแต่ผมไม่ชอบไง
“กว่าจะลากันได้นะ นึกว่าต้องให้กูจับแยก”ผมว่ามันทันทีที่มันเดินขึ้นมาถึงชายฝั่ง
“เขามาเล่นเป็นเพื่อนกูหรอก ดีกว่าคนที่มานอนหลับอย่างเดียว” อ่าวว่ากูอีกนะ
“มึงเห็นมันดีไม่ไปเล่นกับมันต่อล่ะ” ผมรวนเลยครับ
“ไอ้เชี้ย !!! อย่ามาหาเรื่องกูนะ เขาแค่เข้ามาขอเล่นด้วย
เป็นผู้ชายเหมือนกัน กูก็ไม่ได้คิดอะไร” มันว่าผมก่อนอธิบายครับ
“เออ ขอโทษกูหวงมึงมากไปหน่อย" ผมว่ามันก่อนดึงมือมันเข้าบ้าน
ไม่อยากทะเลาะกับมันครับ เพราะเรามาเที่ยวกันก็อยากสนุก
ถ้ามัวแต่ทะเลาะกันเดี๋ยวพาให้ทริปนี้หมดสนุกพอดี
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เริ่มเย็นพอดี ผมเลยพาพวกมันมาเดินตลาดโต้รุ่งหัวหินครับ
เริ่มมีร้านตั้งกันแล้ว มันก็เดินดูของกันไป
หาของกินเล่นกันบ้างเพราะเราวางแผนว่าจะกลับไปทำอาหารกินเอง
ผมให้คนดูแลบ้านที่เป็นชาวบ้านแถวนี้ซื้ออาหารทะเลเตรียมไว้ให้แล้วครับ
เดินกันจนประมาณสองทุ่มก็กลับบ้าน
ผมก็เริ่มทำอาหารอีกครั้งตอนนี้มีน้ำอัดลมและเหล้าพร้อม
ลูกมือช่วยย่างก็มีไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์ ไอ้โฟม ไอ้คิม ยืนกันอยู่หน้าเตาครับ
ไอ้นัท ไอ้มี่ ช่วยผมทำน้ำจิ้มและเอาบาบีคิวเสียบไม้
ไอ้อาร์มตอนนี้นั่งเล่นกีตาร์ร้องเพลงสบายใจ
ส่วนไอ้พรตกับไอ้นาวนั่งให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆผมครับ
ทำไม่เป็นซักอย่างแค่พวกมันสองตัวไม่ทำเรื่องเดือดร้อนก็พอครับ
คอยเดินไปหยิบของเวลามีคนสั่ง
พออาหารเสร็จก็เริ่มลงมือกินครับ
ผมก็แกะกินเองบ้างให้ไอ้พรตบ้าง
ส่วนมากมันจะกินกุ้งแต่ไม่ยอมแกะเอามาให้ผมแกะ
แต่มันก็เอาหมึกมาป้อนผมนะค่าแกะกุ้งมันว่างั้น
ไอ้นาวอยากกินปูแต่แกะไม่เป็นเอามาให้ไอ้พรตแกะ
สุดท้ายกลายเป็นผมต้องแกะให้มันกินอีกครับ
กินกันไปร้องเพลงไป เริ่มดึกเริ่มเสียงดังกันแล้ว
วันนี้น้ำขึ้น น้ำทะเลซัดเข้าฝั่ง ลมก็เย็นมากครับ
คือที่เรานั่งกินกันเป็นระเบียงที่ยื่นออกมาติดทะเล
ตอนนี้ก็ประมาณตี1 เมาตามระเบียบครับ
ไอ้นัทนี่ลงไปนอนหนุนตักไอ้โฟมแล้ว
ไอ้ฟิกซ์ก็นอนกอดขวดเหล้าปากก็ร้องเพลงไม่หยุด ไอ้อาร์มก็พอกัน
ไอ้มายด์นี่เมาหลับไปก่อนเพื่อนเลยครับ
ไอ้มี่มีสติอยู่ครับเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มคอยเก็บศพคนเมา
ตอนนี้เหลือผมกับไอ้คิมที่พอมีสติอยู่บ้าง
ไอ้พรตไม่ต้องถามหาเลยครับเมาแล้วพูดไม่หยุด
เดี๋ยวก็ตินณ์เอานั่น ตินณ์เอานี่ตลอดเวลา
ผมเลยจับมันนั่งซบไหล่ผมอยู่นี่แหละ
เพราะถ้าปล่อยไปไม่รู้มันจะเมาเดินลงทะเลรึเปล่า
ส่วนอีกคนไอ้นาวเมาพอกันครับเมาแล้วนั่งหัวเราะตลอดไม่มีใครพูดอะไรก็หัวเราะ
บอกให้ไปนอนก็ไม่ไปยังนั่งกินต่อได้ครับ
จนตีสองกว่าๆผมเลยบอกให้พวกมันขึ้นไปนอน
ไอ้มี่กับผมช่วยกันหิ้วปีกขึ้นทีละคน ไอ้คนที่มีสติก็ให้มันไปเอง
ไอ้คิมก็มาช่วยครับจนเอาเข้าห้องได้ครบ
ของเอาไว้อย่างนี้ก่อนตอนเช้าจะมีแม่บ้านมาเก็บเอง
ถ้าเก็บตอนนี้ไม่ไหวครับผมก็เมาพอกัน
“ตินณ์ เอากุ้งอีก” ไอ้พรตมันร้องจะกินกุ้งครับ คือมันเมาไม่ต้องสนใจ
ตอนนี้ผมพามันเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
ผมเดินเข้าห้องน้ำกะจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มันก่อนนอน
“ตินณ์ ทำรายยไปนอนน” มันเดินตามผมมาตอนไหนวะ
“ไปนอนก่อนครับ เดี๋ยวเอาผ้าไปเช็ดตัวให้นะ” ผมบอกมันก่อนหันไปหยิบกะละมัง
“ไม่เอาไปด้วยกานน” มันว่าพร้อมเอาหัวมาพิงผมไว้
ผมก็จะล้ม ดีนะจับกรอบประตูไว้ได้ทัน
“แล้วจะเช็ดตัวไหมครับ หรือนอนเลย” ผมถามมันครับ แต่ไม่รู้จะตอบรู้เรื่องไหมนะ
“ไม่เช็ด ร้อนนน.......อาบ”
มันว่าเสร็จก็ดึงเสื้อยืดตัวเองออกจากหัว
ผมก็เลยตัดสินใจอาบน้ำดีกว่าไม่เช็ดแล้วตัว
เมื่อตัดสินใจได้ผมก็ช่วยมันถอดกางเกง
และถอดชุดของตัวเองด้วย หลังจากนั้นผมก็จับมันอาบน้ำครับ
มันก็อาบไปหัวเราะไปสนุกเลย
พออาบน้ำเสร็จผมหยิบกางเกงมาให้มัน
กำลังจะใส่ให้แต่มันเดินเร็วไปที่เตียงแล้วครับ
ผมเลยต้องเดินตามโดยมีผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียว
“ตินณ์นอนมานอน” มันลงไปนอนบนเตียงทั้งที่ไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้น
แล้วร้องเรียกให้ผมลงไปนอนพร้อมตบเตียงปุๆ
ผมก็สติตะเลิดซิครับเพราะต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำอะไรมันในห้องน้ำอยู่นานมาก
มาเจอมันยั่วขนาดนี้ใครจะอดใจไหว ผมเดินตรงไปหามันแล้วก้าวขึ้นเตียง
“ยั่วพี่เหรอครับ” ผมถามมันเวลามันเมาถ้าผมแทนตัวเองว่าพี่เมื่อไหร่
มันจะเรียกตัวเองว่าน้องน่ารักไหม ผมชอบเรียกมันบ่อยๆ
“น้องไม่ได้ยั่ว” มันตอบพร้อมทำตาหวานเยิ้มแบบเมาๆใส่ผมอีกนะ
“ขอนะครับ”ผมพูดขอมัน
ก่อนเริ่มจูบแต่คงไม่ทันใจมันดึงผมลงไปประกบจูบมันอย่างแรง
แถมปัดมือผมที่จับคางตัวเองออก แล้วตะบี้ตะบันจูบผมต่อ...ท่าทางจะไม่รู้เรื่องซะแล้ว
พอมันเหนื่อยมันก็ถอนริมฝีปากออกหายใจเอาอากาศเข้าอย่างเหนื่อยๆ
“อยากเหรอ” ผมถามมันครับ
“หรือตินณ์ไม่อยาก”
มันถามผมกลับมาพร้อมกัดปากตัวเองนิดๆหน้าแดงๆ โครตยั่วครับ
ผมกระชากผ้าขนหนูของตัวเองออกทันที
หลังจากที่ได้ยินคำถามพร้อมกับสายตายั่วของมัน
“เช้าโทษกูไม่ได้นะยั่วขนาดนี้”
ผมพูดเสร็จก็เริ่มเอาปากตัวเองประกบปากอุ่นๆของมันอีกครั้ง
แล้วสอดลิ้นเข้าไปทักทายกันลิ้นของมัน
ก่อนจะพลัดกันไล่ต้อนชิมความหวานอยู่ในโพรงปากของมัน
“อื้ม....อืม” มันเริ่มส่งเสียงครางแล้วครับ
และผมรู้สึกได้ถึงลูกชายของมันที่เริ่มขยายตัวดันหน้าท้องผมอยู่
หลังจากชิมความหวานจนพอใจผมก็ถอนริมฝีปากออกมา
เริ่มไล้ไปตามแก้มนวลทั้งสองข้างที่ตอนนี้เป็นสีแดงระเรื่อ
เลยไปขบเม้มที่ใบหู และเลียเบาๆตอนนี้มันขนลุกเพราะความเสียวครับ
“พรต...” ผมกระซิบข้างใบหูแดงของมัน
แล้วงับทีนึงสาเหตุเพราะความหมั่นเขี้ยว...ทำไมน่ารักอย่างงี้วะ
ทั้งร่างกายที่ดิ้นพราดๆ บวกกับเสียงครางทุ้มเบาๆ ...เร้าใจชะมัด
“อื้ออออ..........”มันครางยาวเลยครับที่นี้
ผมก็ไซ้ลงมาตามซอกคอ และไหล่มนจนมาหยุดที่หน้าอกที่มีตุ่มไตแข็งชูชัน
ผมก็ลงลิ้นเล่นกับยอดอกมันเหมือนเคย
มืออีกข้างก็บี้ตุ่มไตอีกข้างเพื่อไม่ให้น้อยหน้ากัน
มันก็เกร็งหน้าท้องแล้วผงกหัวขึ้นมาดูว่าผมทำอะไรกับมันอยู่
“อืม..” เสียงมันครางเดี๋ยวเบาเดี๋ยวดังสลับกันไปตามอารมณ์ความเสียว
ทำอารมณ์ของผมยิ่งสูงขึ้นไปอีก
ผมหยัดตัวขึ้น มองร่างขาวที่นอนหอบหายใจแรงอยู่ได้ร่าง ช่างเซ็กซี่เร้าใจผมจริงๆ
จากนั้นผมจึงเลื่อนตัวลงไปทักทายกับลูกชายของมัน
ตอนนี้ผงกหัวมีน้ำใสๆออกมาเล็กน้อย ผมเอามือไล้วนเบาที่ส่วนหัว
“ซี้ดดด อืออ.....อือ...” เสียงไอ้พรตมันครางอย่างต่อเนื่อง
ผมก้มหัวลงไปให้ปากครอบรอบน้อยชายของมันไว้แล้วขยับปากขึ้นลงเบาๆ
จากนั้นก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้มันเอามือมาจิกหัวผมแล้วครับ
ผมเจ็บจี๊ดเลยเวลามันลืมตัวทึ้งหัวผมเต็มแรงแต่ยิ่งมันจิก
ผมเหลือบมองหน้ามันก็มีอารมณ์มากจริงๆ
ผมเอื้อมมือไปช่องทางด้วนหลังของมันพร้อมกันแล้วก็ค่อยๆลูบ
จากนั้นก็เอานิ้วแหย่เข้าไปจากหนึ่งนิ้วก็ค่อยๆเพิ่มเข้าไปทีละนิ้วจนได้สามนิ้ว
“อึก...อู๊ยย..” มันกั้นเสียงแต่ก็ร้องออกมาให้ได้ยิน
เมื่อผมดันนิ้วเข้าไปพร้อมกันสามนิ้ว
ในขณะที่ปากผมก็ยังทำหน้าที่อยู่อย่างต่อเนื่อง
เมื่อผมเห็นมันใกล้จะถึงจุดหมายผมก็หยุด
มันก็ผงกหัวขึ้นมามองผมว่าผมหยุดทำไม
“วันนี้ถ้าอยากออกก็ต้องทำเองนะครับ”ผมบอกมันยิ้มๆ
ทั้งที่ลูกชายผมก็ปวดหนึบอยากปลดปล่อยเต็มที
แต่ผมก็อยากได้ออนท็อปบ้าง
เพราะทุกครั้งผมทำให้มันตลอด
มาเปลี่ยนบรรยากาศทั้งทีก็อยากเปลี่ยนตำแหน่งบ้าง
ผมพลิกตัวลงไปนอนหงายพร้อมจับมันขึ้นมานั่งทับตัวผมแทน
“กูทำไม่เป็น”มันบอกออกมาเบาๆ
พร้อมหน้าแดง ผมรู้ว่ามันเริ่มสร่างเมาแล้ว
“ก็ทำเหมือนทุกครั้ง เอาของกูเข้าไปในตัวมึงแล้วขยับ”
ผมบอกมันอย่างใจเย็น
“กูไม่เคย” มันบอกเสียงอ้อมแอ้มครับ
ผมก็เอื้อมมือไปจับลูกชายมันแล้วขยับมือขึ้นลงตามความยาวอีกครั้ง
มันก็แหงนหน้าไปข้างหลัง แล้วครางเสียงพร่าเบาๆ
“ค่อยๆจับลูกชายกูตั้งให้ตรงกับของมึงแล้วก็ลดตัวลงมาช้า”
ผมบอกมันเมื่อเห็นว่ามันเริ่มทนไม่ไหวต้องการของผมเข้าไปในตัวมันแล้ว
“ซี๊ด......อื้ม......เจ็บตินณ์”
มันร้องขึ้นมาหลังจากลูกชายผมค่อยๆขยับตัวเขาไปได้แค่หัว
มันเอามือข้างหนึ่งมากดหน้าท้องผมไว้พร้อมมืออีกข้างที่ประคองลูกชายผม
มือผมหลังจากหยุดไปเพราะความเสียวก็เริ่มขยับช่วยลูกชายไอ้พรตอีกครั้ง
พอมันมีอารมณ์แล้วเริ่มปรับสภาพรับขนาดของผมได้มันก็ค่อยๆขยับตัวลงมาอีกครั้ง
“อื้อออออ โอ๊ย!!!” เสียงไอ้พรตร้อง
“อ่าาาา” และผมครางอย่างเสียงแหบพร่า
ผมทนไม่ไหวช่วงที่ไอ้พรตขยับตัวลงมาผมขยับเอวสวนขึ้นไป
ทำให้น้องชายผมเข้าไปอยู่ในตัวไอ้พรตได้ทั้งหมด
ตอนนี้มันอยู่นิ่งๆเพื่อให้ช่องทางด้านหลังของมันปรับสภาพรับขนาดของผมเพื่อรับความเสียว
แต่แค่อยู่เฉยๆผมก็แทบจะทนไม่ไหวเพราะด้านในของมันทั้งร้อนทั้งตอดบีบรัดแน่นไปหมด
“ขยับเลยครับ” ผมเร่งมันหลังจากมันเริ่มทำหน้าอึดอัดแต่ไม่ยอมขยับตัว
หลังจากมันได้ยินผมบอกก็เริ่มขยับตัวขึ้นลงช้าๆ
“อย่าเกร็งครับ”
ผมรู้สึกว่ามันเกร็งตัวจนผมเจ็บลูกชาย แล้วมันก็ขยับตัวลำบาก
“กูไม่เคย ทำไม่ได้หรอก”
มันว่าพร้อมน้ำตาปริมขอบตาเลยครับ
ผมเลยพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งแล้วจูบซับน้ำตามันทันที
“ไม่เอา ไม่ร้องครับ พรตซะอย่างทำได้อยู่แล้วเดี๋ยวค่อยๆขยับพร้อมกันนะ”
ผมบอกมันแล้วค่อยๆจับเอวมันขยับขึ้นลงช้าๆ
“อื้ม.....”เสียงมันเริ่มครางอีกครั้ง
ผมเริ่ม ขยับเบาๆ เนิบๆ...แต่นาน เข้าออกแบบนั้น
พร้อมกับเริ่มเร่งมือช่วยลูกชายไอ้พรตที่ตอนนี้อ่อนปวกเปียกเพราะความเจ็บ
ให้กลับมาผงาดอีกครั้ง และผมก็ทำสำเร็จเมื่อสัมผัสกับความแข็งขืนหลังจากเล่นกับมันสักพัก
“ซี้ดดด... ” มันครางดังขึ้นหลังจากผมเริ่มเร่งความเร็ว ซักพักมันก็เริ่มขยับเองได้
“อ่าาาา อ๊ะ อ๊ะอย่างนั้นแหละเก่ง อืม” เสียงผมครางแหบ
ผมชมมันตอนนี้ผมรู้สึกเสียวท้องน้อยมาก
มันรัดแน่นกว่าทุกครั้งที่มีอะไรกัน
และด้วยท่าทางที่ไม่เคยของไอ้พรตยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากกว่าปกติ
ผมทนไม่ไหมสวนเอวใส่มัน
“อื้ม....ตินณ์ อ๊ะ...อ๊ะ...”
เสียงไอ้พรตครางเสียงดังเป็นระยะหน้าตาเหยเก
มันไม่พยายามเก็บเสียงแล้ว
ผมก็ไม่ห้ามเพราะชอบที่จะได้ยินเสียงมันอยู่แล้ว
มันเอามือข้างหนึ่งมากดหน้าท้องผมไว้ไม่ให้ผมเด้งสวนไปแรงมาก
แต่เสียงร้องของมันกระตุ้นอารมณ์เสียว
ทำให้ผมทนไม่ไหวจับเอวมันกระแทกลงมาเพื่อควบคุมจังหวะเองโดยเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
สวบ สวบ สวบ !!! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังมาเป็นระยะ
“เร็ว.....ตินณ์เร็ว...”
เสียงไอ้พรตมันบอกให้ผมเร่งความเร็วที่นี้ผมก็หน้ามืดเลยครับ
จับมันพลิกตัวลงมานอนหงายเท้าทั้งสองข้างของมันเกี่ยวเอวผมไว้
แล้วที่นี้ผมก็ใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไป หนักๆเน้นๆ แรงและเร็วตามที่มันขอ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ......อ่าาาา”
หลังจากนั้นไม่นานไอ้พรตก็เริ่มเกร็งตัว
ผมเลยอัดไปไม่หยุดจนมันทนไม่ไหว
จิกมือลงมาบนบ่าผมพร้อมปลดปล่อย
“ซี๊ด.....อ๊ะ อ่า ตอดแรงจังวะ”
เวลามันปลดปล่อยมันจะตอดแรงกว่าเดิม
ทำให้ผมก็เร่งตัวตามมันมาติดๆก่อนปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปเต็มๆ
ผมซบหัวลงไปที่อกของไอ้พรตอย่างหมดแรง
แล้วนอนแช่ตัวเองอยู่อย่างนั้นซักพัก ก่อนที่ขยับตัว
“อื้ม...อูยย”
เสียงไอ้พรตมันร้องตอนผมขยับตัวทำให้ลูกชายของผมตื่นขึ้นมาอีกแล้วครับ
จากที่ขยับตัวจะออกจากมันผมก็กดย้ำลงไปแรงๆ
แล้วเริ่มต้นดำเนินเกมส์รักอีกรอบกว่าจะได้นอนคงสว่างครับ
--- To be Con.---
-------------------------------------------------
ช่วงนี้อาจมีพิมพ์ผิดบ่อยเพราะเบลอยาแก้ไข้
ถ้าใครเจอคำผิดบอกด้วยนะคะ เดี๋ยวกลับมาแก้ให้ค่ะ^^
เจอกันตอนหน้าจร้า ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณนะคะมาดึกมาก สู้ๆ
-
ขอบคุณนะคะมาดึกมาก สู้ๆ
ขอบคุณคร่าา มาดึกแต่มีคนอ่านก็ดีใจสุดๆเลย ^^
:hao5: :hao5: :hao5:
-
คาดว่าเช้าคงมีมวย 55 ยั่วเอง
-
พรตน่ารักมากกกกก ไม่แปลกเลยที่ติณจะหลง
แต่ตื่นมามีงอนแหงๆ พี่ติณอ่ะ ไม่รุ้จักยับยั้งชั่งใจบ้างงง
-
พรุ่งนี้ตื่นมาพรต ไม่ได้ไปไหนแน่ :hao6:
-
มาได้ดึกมากสะใจสุดๆ
ไม่แปลกใจที่พี่ตินณ์หลงพี่พรตมากขนาดนี้ ขนาดคนอ่านยังหลงจนหัวทิ่มเลย
-
ตื่นมามีงอนแน่ๆเลย แต่หนูยั่วเองนะคะลูก
บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้คิมนาวจะคืบหน้าบ้างไหมน้าาา
ขอบคุณมากนะคะ หายไข้เร็วๆนะ สู้ๆค่า
-
ตื่นเช้ามาพรตโวยแน่พี่ตินณ์
โดนจัดเต็มอีกแล้วพรต
:oo1: :pighaun:
-
:m25: เด็ดค่ะ มาทะเลครั้งนี้ทะเลเลือดจริงๆ คริคริ
-
:katai1: พรตน่ารักขึ้นมากกกกกกกกกเลยอะ ชอบๆ
-
อย่างนี้น้องพรตจะได้เที่ยวมั้ยเนี่ยยยย :hao6:
:call:
-
:pighaun: พรตน่ารักอีกแล้ว เมาทีไรน่าขย้ำทุกที
ว่าแต่พี่ตินณ์เช้ามาจงเตรียมวิธีง้อพรตไว้ด้วยนะคะ
ส่วนหนุ่มหน้าจืด จะเข้ามามีบทบาทอีกหรือเปล้านะ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
พรุ่งนี้เช้าตื่นมาพรตลุกไม่ไหวแน่นอน o22
พี่ตินน่าจะอัดเสียง หรือถ่ายคลิปไว้นะเป็นหลักฐานว่าใครเริ่มก่อนอะ
-
เข้ามาขอร่วมเป็นสาวกของตินณ์-พรต ด้วยคนค่ะ :L2: อ่านจนงานการไม่ได้ทำเลยค่ะ (หยุดไม่อยู่กันเลยทีเดียว)
เขียนเก่งมากค่ะ ชอบบบบบบบบบบบ :m3:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
พรตเมาแล้วยั่วทุกทีน่ารักมาก
-
o13 :L2: :pig4:
-
เดี๋ยวเช้ามาเจอพรตงอนใส่อีก 555
อิเฮียติณณ์เอ๊ยย~~
-
พรุ่งนี้ตินณ์ตายแน่ๆ 5555+
อยากเข้าไปส่องในห้อง คิม + นาว บ้างอ่ะค่ะ คิคิ
:hao6:
-
ดีใจอ่ะในที่สุดก็ได้อ่าน แต่อยากได้ให้พรตเล่าบ้าง
-
น้องไม่ได้ยั่ว กรี๊ดดดด แบบนี้แหละจ้ะพรตที่เค้าเรียกว่ายั่ว :-[
-
^^
-
พรต หนูยั่วมากเลยอ่า
พี่ตินณ์ก็ได้กำไรเลยสินะ ฮ่าๆๆๆ
-
เสร็จ!!! ว่าแต่ห้องข้างๆอะเอาห้องนี้เป็นตัวอย่างหน่อยสิ แข่งกันเลย :katai2-1:
-
ถ้าพี่ติณท์อยากให้พระกินเหล้สทุกวันซิจ้า
กิกิ :katai2-1:
-
เรื่่องนี้น่าสนุก เดี๋ยวจะรีบอ่านให้ทันนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้าา :กอด1: :L2:
-
ขณะที่กำลังอ่านอยู่
บอกเลยว่าปวดท้องปจด.มาก
แบบ..หงุดหงิดทั้งวัน
พอมาอ่านปุ๊บ...หายปั๊บ!!
ว้าว!! ยาดีนะเนี่ย
ถ้า NC คิมนาวอีกสักตอนจะดีมว๊าก
:mc2: :mc2:
-
ตอนนี้น้องพรตก็ยั่วอีกแล้ว แถมน่ารักอีกต่างหาก
นาวก็ง้องแง้งพี่คิมตลอด
ไม่รู้ว่าตื่นมาจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหมทั้ง 2 คู่เลย
รอดูดีกว่าตอนหน้า ฮุๆ
-
พรตตื่นมาจะทำไงเนี่ยยยยย -.-
-
ตามอ่านทันแล้ววววววววววว :haun4:
ตอนเช้าพี่ตินณ์จะโดนตรีนนู๋พรตรึป่าวเนี่ย :z6: ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
พรตเมาอีกแล้ว ลาภตาคนออ่าน
-
ขณะที่กำลังอ่านอยู่
บอกเลยว่าปวดท้องปจด.มาก
แบบ..หงุดหงิดทั้งวัน
พอมาอ่านปุ๊บ...หายปั๊บ!!
ว้าว!! ยาดีนะเนี่ย
ถ้า NC คิมนาวอีกสักตอนจะดีมว๊าก
:mc2: :mc2:
เพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้เป็นยาได้ด้วยนะนี่
สุดยอดเลย อิอิ
:laugh: :laugh:
-
^
^
^
^
คืนนี้จะมาลงให้อ่านไหมน๊อออออ :o8: :-[ :impress2:
-
ออนท๊อป แอร๊กกกกกกกกกก :oo1:
-
พรต น่ารักน่าหยิกอ่ะ
ตินณ์ ก็ น่ารัก รักพรตมากกก (ผู้ชายดีๆๆ หล่อ perfect!!!)
ชอบเรื่องนี้มาก ตาม ดูทุกวันเลย
ชอบๆๆ เป็นกำลังใจให้ นะค่ะ เมจิก
:mew1: :mew1: :mew3: :mew3:
-
พรุ่งนี้ตื่นมาโดนงอนแน่ติณ 555555
อยากทราบความเป็นไปของคู่ คิม-นาว อ่ะ ป่านนี้นาวยั่วไปถึงไหนแระ 5555
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พรตหล่อตอนเมาก็น่ารัก แต่ตินณ์หล่อบาดใจสุดๆไม่ว่าตอนไหน :hao6: :mew1:
-
ตื่นมามีงอนแน่ๆเลย แต่หนูยั่วเองนะคะลูก
บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้คิมนาวจะคืบหน้าบ้างไหมน้าาา
ขอบคุณมากนะคะ หายไข้เร็วๆนะ สู้ๆค่า
เข้ามาขอร่วมเป็นสาวกของตินณ์-พรต ด้วยคนค่ะ :L2: อ่านจนงานการไม่ได้ทำเลยค่ะ (หยุดไม่อยู่กันเลยทีเดียว)
เขียนเก่งมากค่ะ ชอบบบบบบบบบบบ :m3:
พรต น่ารักน่าหยิกอ่ะ
ตินณ์ ก็ น่ารัก รักพรตมากกก (ผู้ชายดีๆๆ หล่อ perfect!!!)
ชอบเรื่องนี้มาก ตาม ดูทุกวันเลย
ชอบๆๆ เป็นกำลังใจให้ นะค่ะ เมจิก
:mew1: :mew1: :mew3: :mew3:
ขอบคุณคร่าาา สำหรับทุกกำลังใจจากทุกคน
มีคนอ่านน่ารัก คนเขียนก็มีกำลังใจเขียนจ๊ะ
อยู่ด้วยกันไปนานๆนะค่ะ ^^
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao6:ตื่นเช้ามาโดนตรีนพรตอีกแหงมๆ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 24.5 (นัท-โฟม)
“นัทตื่นเร็ว”ผมปลุกไอ้นัทหลังจากตื่นขึ้นมาก็ 6 โมงเช้าแล้วครับ
วันนี้นัดกันว่าจะไปทะเล ไอ้นัทตื่นเต้นมากเมื่อคืนนอนไม่หลับ
เช้ามาผมปลุกก็เลยไม่อยากตื่นอีก
“นัทสายแล้วนะ เดี๋ยวไอ้ตินณ์มารับแล้ว” ผมลองเรียกอีกครั้ง
“กี่โมงแล้ว” เสียงมันถามผมอู้อี้เลยครับแต่ยังไม่ยอมลืมตา
“ 6 โมงกว่าแล้ว”ผมบอกมันก่อนที่จะดึงผ้าห่มออกจากตัวไอ้นัทเบาๆ
ตอนนี้ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
“ขออีก 5 นาที” ยังมาต่อรองอีกนะ
“ก็ได้แต่ถ้า 5 นาทีไม่ลุกกูอุ้มไปทิ้งลงอ่างอาบน้ำเลยนะ”
ผมอนุญาตก่อนขู่มันเล่นครับ
“อื้ม...”มันครางรับก่อนจะหลับต่อ
ผมออกมาชงกาแฟให้ตัวเองและปิ้งขนมปังให้มันนิดหน่อย
ปกติมันจะเป็นคนทำอาหารให้ผมกินแต่วันนี้มันตื่นสาย
เลยเป็นผมที่ต้องทำให้มันแทน มันทำอาหารเก่งพอๆกับไอ้ตินณ์ครับ
ไปไหนก็จะได้มันสองคนช่วยกันทำตลอด
อีกคนก็ไอ้มี่ครับสาวสวยประจำแก้งค์
หลังจากมันไปอยู่ต่างประเทศมาซะนาน
กลับมาทีเกือบทำให้ครอบครัวไปตินณ์แตกแยก
ไอ้ตินณ์มันเคยเล่าให้ฟังหรือยังครับ ถ้ายังไม่เล่าผมจะเล่าให้ฟัง แต่ถ้าเล่าแล้วผมจะเล่าใหม่
ก็วันที่ไอ้มี่เดินทางกลับมาพวกผมก็ต้องยกโขยงกันไปรับที่สนามบิน
ใครไม่ไปไม่ได้ครับคุณเธอโทรมาด่าหูชา
วันนั้นไอ้ตินณ์มันมาช้ากว่าเพื่อนจนไอ้มี่เกือบจะโกรธแต่พอฟังเหตุผลก็อารมณ์ดี
เพราะไอ้ตินณ์มันเล่าให้ฟังว่าสาเหตุที่มันมาช้า
คือไอ้มี่โทรไปบอกให้มันมารับแต่โทรศัพท์อยู่กับไอ้พรต
มันกำลังเล่นเกมส์ Candy อยู่ แล้วพอดีไอ้ตินณ์บอกให้กดรับให้หน่อย
กำลังทำอาหารเช้ามือไม่ว่าง มันก็กดรับ
แต่ด้วยความที่ไอ้มี่มันชอบเรียกไอ้ตินณ์ว่าที่รัก เรียกไอ้คิมว่าดาร์ลิ้ง
และเรียกผมว่าฮันนี่ประจำจนชิน พอไอ้พรตรับโทรศัพท์
กำลังจะพูดไอ้มี่ดันเรียกที่รักขึ้นมาก่อน
หลังจากนั้นไอ้ตินณ์บอกว่าโทรศัพท์ลอยเฉียดหัวมันไปนิดเดียว
แล้วไปตกที่พื้น ดีนะมันหลบทัน
หลังจากมันเก็บขึ้นมาดูเห็นเป็นเบอร์จากต่างประเทศ
ประกอบกับไอ้พรตบอกว่าพี่รักมันโทรมาเลยรู้ว่าเป็นไอ้มี่
มันก็อธิบายตั้งนานจนสุดท้ายไอ้ตินณ์โทรกลับหาไอ้อาร์มว่าเครื่องลงกี่โมง
แล้วต้องพาไอ้พรตมาด้วยเพื่อให้รู้ว่าที่พูดเป็นเรื่องจริง
กว่ามันจะยอมมาก็รบกันอยู่นาน ผมว่าคู่นี้ยิ่งทะเลาะก็ยิ่งรักกันแบบเจ็บๆ
ชีวิตมีรสชาติดี ไอ้ตินณ์มันเหมือนคนโดนเล่นของเลยผมว่า
มันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากคนที่เที่ยวทุกคืน ควงสาวไม่ซ้ำ
กลายเป็นคนที่รักเดียวใจเดียว ตามใจเอาใจไอ้พรตตลอด
แถมไม่ค่อยออกมาเที่ยวเหมือนเดิม
ทำให้กลุ่มผมก็ลดๆแอลกอฮอลล์ลงไปเยอะเหมือนกัน
เล่าเรื่องไอ้ตินณ์ซะยาว เล่าเรื่องตัวเองบ้างดีกว่า
ตอนนี้ผมก็ไปๆมาๆระหว่างห้องผมกับห้องไอ้นัท
สลับกันไปค้างเพราะไม่อยากปล่อยห้องทิ้งไว้ให้รก
จะปล่อยเช่าก็เสียดายเลยตกลงกันว่าสลับนอนห้องละสัปดาห์
ตั้งแต่ไอ้นัทหายเจ็บออกมาจากโรงพยาบาลคราวนั้นมันก็อยู่กับผมตลอด
แม้ว่าผมกับมันจะไม่ได้หวานเหมือนคู่อื่นๆแต่ผมก็มีความสุขที่ได้อยู่กับมัน
ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่มีอะไรกับมันก็เถอะ รักด้วยใจครับไม่ใช่ร่างกาย
รอมาตั้ง 6 ปีรอต่ออีกหน่อยจะเป็นไร
พูดให้ดูดีไปงั้นแหละครับจริงๆแล้วผมน่ะอยากมีอะไรกับมันจะแย่
ก็คนมันเก็บกดนี่ครับต้องอดทนมานานพอรู้ว่าคนที่เรารักใจตรงกับเรา
ผมก็อยากแสดงความรักกับมันเป็นธรรมดา
แต่พอผมขอมันเมื่อไหร่มันก็บอกแต่ว่ามันยังไม่พร้อม มันไม่กล้า ขอเวลาทำใจ
ผมก็ยอมมันมาเรื่อยๆ ทุกวันนี้ก็นอนด้วยกันทุกคืน
แค่กอดกับจูบเท่านั้นแหละครับ เรื่องลูบเรื่องคล้ำนี่ไม่ค่อยได้
มีครั้งนึงผมมีอารมณ์และพยายามขอมันจนมันยอม
ยอมใช้มือให้ผมนะครับอย่าคิดว่าผมจะได้อย่างอื่น
จริงๆผมก็รอได้แหละครับถ้าเพื่อคนที่เรารักแต่ถ้าได้มันก็ดีใช่ไหม หึหึ
ขนาดไอ้ตินณ์มันยังมีความสุขลั้นล้าแซงหน้าผมที่แอบรักมาหลายปี
คิดแล้วก็อิจฉา การไปเที่ยวครั้งนี้ผมก็แอบหวังลึกๆนะครับ
ว่าบรรยากาศดีๆอยากจะช่วยทำให้คนใจแข็งอย่างไอ้นัทยอมใจอ่อนให้ผมซะที
“กี่โมงแล้ว” เสียงไอ้นัทถามขึ้นจนผมหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“6 โมงครึ่ง รีบอาบน้ำเลย” ผมบอกมัน ก่อนยกกาแฟขึ้นจิบ
รอไม่นานไอ้นัทก็อาบน้ำพร้อมแต่งตัวเสร็จ
ออกมานั่งกินขนมปังปิ้งไหม้นิดๆของผม
และไอ้คิมกับไอ้นาวก็มาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่
พูดถึงไอ้สองคนนี้ก็ยังไงๆอยู่นะครับนี่ก็เกือบ 3 อาทิตย์แล้ว
ที่ไอ้คิมตามติดชีวิตไอ้นาวปกติเคยทำอย่างนี้ซะที่ไหน
มันก็มีความอดทนดีนะครับ คนนี้ก็กวนนิ่งๆ แถมโหดด้วยที่ผมรู้มา
อีกคนก็กวนปากหมา แต่ก็อยู่ด้วยกันได้
หลังจากไอ้สองคนนี้มาซักพักก็ตามมาด้วยไอ้อาร์มกับไอ้มี่ครับ
“มี่กินขนมปังปิ้งไหม” ผมมันสุภาพบุรุษครับ
ถามสาวไว้ก่อนถึงมันจะสาวแต่หน้านิสัยนี่แมนกว่าผู้ชายบางคนอีกครับ
“อันนี้เหรอเรียกขนมปัง ทำไมมันดำอย่างนี้ล่ะ”
มันถามพร้อมหยิบขนมปังที่ผมว่าไหม้นิดหน่อยขึ้นมาชูไปมา
“นัทแกกินเข้าไปได้ไงวะ” ยังมีการหันไปถามไอ้นัทอีกครับ
“มันกินด้วยรักมั้ง” ไอ้อาร์มแฟนสุดรักมันพูดขึ้นบ้าง
“หึหึ โฟมอุตสาห์ทำให้ทั้งทีไม่กินได้ไง” ไอ้นัทตอบไปบ้างครับ
คำตอบมันผมก็ซึ้งนะแต่พอมองลงบนขนมปังดีๆ
คิดอย่างเป็นกลางก็คือมันไหม้มาก
ดำจนจำรูปร่างเดิมแทบไม่ได้เอามาเคาะก็แข็ง มันทนกินได้ไงวะ
“ไอ้ตินณ์โทรมาตามแล้วลงไปข้างล่างกัน”
เสียงไอ้คิมบอกขึ้นมาก่อนที่ผมจะได้แก้ตัวเรื่องขนมปัง
หลังจากนั้นผมก็เอาที่เหลือไปทิ้งแล้วล้างจานกับแก้ว
ก่อนปิดห้องลงไปรอรถข้างล่างครับ
วันนี้ไอ้ตินณ์มันเอารถตู้ที่บ้านไปนั่งสบายเลย แถมผมไม่ต้องขับรถด้วย คุ้มสุดๆ
ขึ้นรถมาได้ซักพักไอ้นัทก็หลับครับ หัวมันเอนไปมา
ผมเลยจับมันเอนมาซบไหล่ผมซะเลยแต่ท่าทางมันจะยังหลับไม่สบายเท่าไหร่
เพราะนั่งเบาะหลังสุดรถมันจะเด้งนิดหน่อย
ผมเลยบอกให้มันนอนยาวแล้วหนุนตักผมครับ
ตอนแรกมันไม่ยอมบอกอายเพื่อน จนผมต้องบอกว่าเรานั่งหลังไม่มีใครมองหรอก
และเพื่อนก็รู้หมดแล้วคนกันเองทั้งนั้นมันถึงยอมนอน
ผมก็นั่งมองทางไปเรื่อยเพลินดีเหมือนกันครับ
แล้วสายตาผมก็มองไปหน้ารถคน เห็นคู่รักSM นั่งป้อนขนมป้อนน้ำกันไม่อายเพื่อน
ผมก็เกิดอิจฉาขึ้นมาอีกแล้วครับอยากได้แบบนั้นบ้าง ฮ่ะ ฮ่ะ
แค่คิดครับถ้าแบบนั้นเดี๋ยวไอ้นัทเอาผมตายเลย
ไม่นานรถก็มาถึงวัด ผมลงไปไหว้พระขอพร
พร้อมอธิฐานขอสิ่งที่อยากได้ ไอ้นัทมันก็ถามผมครับว่าขออะไร
ส่วนมันบอกผมแล้วว่าขอให้ผมรักมันนานๆ
ถึงไม่ขอผมก็รักมันอยู่แล้วครับ แต่ผมไม่ได้บอกมัน
เพราะแถวบ้านผมเขามีความเชื่อกันว่าถ้าบอกคำอธิฐานของเราแล้วจะไม่ได้ในสิ่งที่ขอ
ผมเลยยังไม่บอก จนมันเริ่มทำท่างอนๆ แต่ผมก็ยังไม่บอก
หลังจากนั้นไม่นานเราก็มาถึงบ้านพักครับ
เป็นบ้าน2ชั้นสวยมากเลยครับในความรู้สึกผม
สงบ ร่มเย็น แถมติดทะเลอีก มีสระว่ายน้ำด้วย
หลังจากเอาของลงจากหลังรถเราก็มาเลือกห้องนอนครับ
ตอนนี้ไอ้นาวเพื่อนไอ้พรตมีปัญหาอีกแล้วครับ
หลังจากที่มีเรื่องที่นั่งบนรถตู้ไปแล้วครั้งนึง
ผมก็เข้าใจนะมาเที่ยวทั้งทีแต่ยังต้องอยู่กับคนที่เราไม่ชอบ
แถมยังมาบังคับเราอีก ไอ้พรตก็ชั่งแกล้งเพื่อนได้
สุดท้ายมันก็ต้องยอมอยู่ห้องเดียวกับไอ้คิมจนได้
แต่ที่ผมขำคือตอนมันขอไอ้พรตนอนห้องด้วย
ไอ้พรตก็ให้มันไปนอนกับไอ้ตินณ์ซะอีก
ผมคิดเล่นๆว่าถ้ามันยอมไปนอนจริงเกิดไอ้ตินณ์เข้าใจผิด
คิดว่ามันเป็นไอ้พรตแล้วไล่ปล้ำคงสนุกน่าดูครับ
หลังจากได้ห้องกันแล้วผมก็เดินถือกระเป๋าขึ้นมาบนห้องครับ
เป็นห้องริม มีระเบียงมองเห็นทะเลสวยมาก น้ำก็ใส
เดี๋ยวเอาไว้เย็นผมจะพาไอ้นัทไปเดินเล่น
“มึงไม่บอกกูจริงเหรอว่าอธิฐานขออะไร”
ไอ้นัทถามผมเรื่องนี้อีกแล้วครับ ผมนึกว่ามันจะลืมไปแล้ว
“ไม่อ่ะ กูรอคำอธิฐานเป็นจริง” ผมบอกมันครับ
“บอกกูหน่อยนะ นะนะ” มันเริ่มอ้อนครับ
“ไม่บอก”
“งั้นมึงไม่ต้องมาคุยกับกู กูงอน” อ่าวเชี้ย งอนกูซะงั้น
“อย่างอนดิ”
“งอนโว๊ย” มันตอบผมเสียงดัง ทำผมเริ่มลังเลครับ
“กูงั้นบอกก็ได้” พอผมพูดเสร็จมันทำหน้าอยากรู้ทันที
“อะไรๆ” มันถามอีกครั้ง ผมเลยก้มลงไปกระซิบบอกมันเบาๆครับ
เสียงดังเดี๋ยวไม่ขลัง พอมันรู้มันก็เริ่มหน้าแดงครับ
“เรื่องแบบนี้ขอกูก็ได้” พอผมได้ยินมันพูดเท่านั้นครับหูอื้อตาลาย
ดีใจสุดๆ ไม่รู้มันพูดเล่นหรือพูดจริงแต่ผมดีใจไปแล้ว
“มึงพูดจริงนะ จริงๆนะ” ผมถามมันย้ำๆแล้วโน้มมันเข้ามาหอมแก้มแดงๆไปหนึ่งที
“กูถือว่ามึงรับปากกูแล้วนะ” ผมบอกมันอีกครั้งครับ
หลังจากนั้นก็คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนที่ไอ้นัทจะเอาของออกจากกนะเป๋าแล้วจัดเข้าตู้
พอจัดเสร็จก็ลงไปกินข้าวเที่ยง ไอ้ตินณ์กับไอ้มี่ทำกับข้าวเตรียมไว้เยอะเลยครับ
แต่ผมไม่เห็นไอ้ตินณ์แล้วไม่รู้ไปไหนเจอแต่ไอ้อาร์มกับไอ้มี่นั่งกินข้าวอยู่
“ไอ้ตินณ์ไปไหนล่ะ” ผมถามไอ้อาร์มทันทีครับ
“โน่น เฝ้าเมียเล่นน้ำ” ไอ้อาร์มตอบพร้อมหันหน้าไปนอกบ้าน
ผมมองตามเห็นไอ้ตินณ์นั่งอยู่บนเตียงผ้าใบใต้ร่มไม้ที่ชายหาด
ส่วนไอ้พรตก็เล่นน้ำกับเพื่อนสนุกเชียว
“มึงไม่เล่นน้ำเหรอ” ผมถามไอ้อาร์มครับ
“ไม่ว่ะเอาไว้พรุ่งนี้ก่อน วันนี้นั่งรถนานเหมื่อย
กูขอนานเอาแรงก่อน” มันตอบผมพร้อมมองไปทางไอ้มี่ครับ
“เออ!!! ตามใจแต่เย็นๆเห็นไอ้ตินณ์ว่าจะพาไปเดินตลาดมึงไปรึเปล่า” ผมถามมันครับ
“ไปดิ” มันตอบแค่นั้นผมก็เลิกสนใจมันหาข้าวกินดีกว่า
ผมกินได้ไม่นานไอ้คิมก็เดินลงมาแล้วก็กินข้าวพร้อมพวกผม
หลังจากกินข้าวอิ่มผมก็เล่นไพ่กันนิดหน่อยเป็นกิจกรรมของการมาเที่ยวทะเลครับ ชิวๆ
พอเริ่มเย็นเพื่อนไอ้พรตก็เดินกันขึ้นมาอาบน้ำ
ท่าทางเหนื่อยบวกหิวกันมาเป็นแถว ตามด้วยไอ้ตินณ์กับไอ้พรต
เหมือนทะเลาะอะไรกันมาอีกรึเปล่าไม่รู้ไอ้พรตหน้าบึงมาเลยครับ
ไอ้ตินณ์ก็หน้าตึงๆแต่ไม่นานก็หาย
แล้วเราก็ออกเดินทางไปตลาดโต้รุ่งหัวหินครับ ผมได้เสื้อคู่ของหัวหินมาด้วย
แต่ไอ้นัทไม่ยอมใส่ ผมชอบเพราะงั้นมันต้องใส่
เหลือเวลาอีกหลายวันไม่เป็นไรผมจะบังคับมันไปเรื่อยๆจนมันยอมครับ
แล้วก็มีของกินนิดหน่อย ไม่ได้ซื้ออะไรมากเพราะยังไม่เจอที่ถูกใจ
พรุ่งนี้ไอ้ตินณ์บอกจะพาไปตลาดนัดจั๊กจั่นรู้สึกจะเป็นตลาด
แบบที่ผมชอบเลยเก็บเงินไว้ซื้อของพรุ่งนี้ดีกว่าครับ
หลังจากเดินกันจนเหนื่อยก็กลับมาที่บ้านแล้วเริ่มทำอาหารทะเลกินกัน
สนุกดีครับได้ทำอาหารเองแถมไอ้อาร์มนั่งเล่นกีตาร์ให้ฟังมันเป็นคนร้องเพลงเพราะ
จริงแล้วในกลุ่มผมมีไอ้ตินณ์กับไอ้คิมร้องเพลงและเล่นกีตาร์ได้เพราะมากๆอีกสองคนครับ
แต่มันไม่ยอมเล่น ไม่งั้นสนุกกว่านี้แน่
หลังจากเราย่างอาหารทะเลได้เยอะพอสมควรก็ลงมือกินกันครับ
ผมก็แกะให้ตัวเองบ้างให้ไอ้นัทบ้าง มองไปไอ้ตินณ์ก็ต้องแกะให้ทั้งไอ้พรตและไอ้นาว ตลกดีครับ
เหมือนไอ้พรตเป็นเมียหลวง ไอ้นาวเป็นเมียน้อย
เพราะเวลาไอ้ตินณ์แกะให้ไอ้พรตเสร็จไอ้นาวก็ทำหน้าตาอยากกินส่งไปให้
จนไอ้ตินณ์ใจอ่อนยอมแกะให้ไอ้นาวอีกคน แต่ไอ้พรตก็ยอมแบ่งให้บ้างไม่ให้บ้าง น่ารักดี
พอไอ้ตินณ์แกะไม่ทันไอ้นาวเลยหันมาสั่งไอ้คิมให้แกะให้
ไอ้คิมมันก็ไม่ยอมทำตามสุดท้ายเลยตกไปที่ไอ้ฟิกซ์เพื่อนมันเป็นคนแกะ
กินไปก็เล่าเรื่องตลกของแต่ละคนไป จนหัวเราะน้ำตาไหลเลย
โดยเฉพาะเรื่องที่ไอ้นาว และไอ้อาร์มเป็นคนเล่า
หลังจากกินกันจนอิ่มและเมาไปตามๆกัน ก็ได้เวลากลับห้องครับ
ตอนนี้ไอ้นัทนอนหลับอยู่บนตักผม
“นัทตื่น กลับห้องกัน” ผมเรียกไอ้นัทเบาๆ ก่อนที่มันจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาครับ
“เลิกกันแล้วเหรอ” มันถามผมเสียงเมาๆ
“อืมเลิกแล้ว กลับขึ้นห้องกัน” ผมบอกมันอีกครั้ง
หลังจากไอ้ตินณ์เริ่มพยุงไอ้ฟิกซ์ ขึ้นไปนอน
แล้วไอ้มี่พยุงไอ้มายด์เดินตามไป
ไอ้คิมก็ลากไอ้นาวที่หัวเราะ อิอิ อะไรไม่รู้อยู่คนเดียวตามไอ้ตินณ์ไป
เหลือไอ้พรตกับไอ้อาร์มที่เมาเหมือนกันไว้ให้ผมดูก่อนมันจะเดินกลับมา
แล้วพาสองคนนี้เข้าบ้านพร้อมผมกับไอ้นัท
หลังจากเข้ามาในห้องได้ไอ้นัทก็บอกจะอาบน้ำก่อน
ผมก็ปล่อยให้อาบ มันไม่ค่อยเมามากเท่าไหร่ครับ
ส่วนผมเมาแต่ก็รู้เรื่อง ไม่เท่าไอ้พรตหรือไอ้อาร์มรายนั้นเมาจริง รั่วจริงครับ
หลังจากไอ้นัทอาบน้ำเสร็จผมก็อาบบ้างไม่นานก็ออกมานอนบนเตียง
อยู่ๆก็รู้สึกตื่นเต้นครับเพราะจะได้มีอะไรกับไอ้นัทซะที
ไม่รู้มันลืมที่บอกผมไว้หรือยัง
แต่มองไปที่ไอ้นัทที่นอนข้างๆมันทำท่าว่าหลับซะแล้วผมเซ็งเลยครับ
“นัทหลับยัง” ผมลองเรียกมันดู
“ยังมีไร” มันตอบผมครับ ที่นี้ผมก็พลิกตัวตะแคงไปมองหน้ามัน
มีแสงรอดเข้ามาทางหน้าต่างทำให้เห็นหน้ามันชัดเจนเลยครับ
ตอนนี้มันนอนลืมตามจ้องผมอยู่เหมือนกัน
“ลืมที่ตกลงกันไว้รึยัง” ผมถามมันอีกครั้ง
“ติดไว้ก่อนได้ไหมกูง่วงแล้ว” มันถามผมกลับ
แต่ผมรู้ว่ามันพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ และหาทางรอด
ในเมื่อมันรับปากแล้วผมก็ไม่ปล่อยโอกาสหลุดมือหรอกครับ
----To be Con.----
ขอลงคู่โฟม นัทก่อนนะจ๊ะ
เพราะทนการรบเร้าของโฟมไม่ไหว
ให้เขาได้มีความสุขซะทีเห็นอิจฉาตินณ์มานานแล้ว
ลงได้ไม่หมด ตัวอักษรเยอะเกิน
ลงดึกอีกแล้วคืนนี้ อิอิ ฝันดีราตรีสวัสดิ์จร้า
:mew1: :mew1:
-
:a5: อ่ะ กลับมาต่อเดี๋ยวนี้นะ เขาอยากเห็น :hao3:อีกคู่อะ
-
รอคู่คิมนาวตอน ปะ ฉะ ดะ ด้วยนะ :hao6:
-
มาดึกนะตอนนี้ ^^
-
เย่ๆๆ รอตอนต่อไป
(อยากอ่าน คิม-นาว ด้วยอ่าาา :z1: )
-
:z1: มาอีกรอบบ
-
:katai4: :katai4: อย่าตัดตอนแบบนี้มาต่อเร็ว
-
โฟมอย่าให้นัดรอดน้าาาา
:laugh:
-
5555. โฟมลงทุนไปขอจากพระเลยอะ :ling1:
-
ขอให้โฟมสมหวัง นอนข้างห้องพี่ติณณ์หรือป่าว
จะได้ฟังเสียงบิ้วอารมณ์ คู่นั้นเขาร้อนแรง
-
สนุกครับรักคนแต่งที่สุดเลย
-
นัทไม้รอดแน่คราวนี้ :z1:
-
:a5: :katai1:
เมจิกจ๋ากลับมาก๊อนนนนนนนนนน
มาต่อให้จบเร๊วววววววววววว
:hao7:
ปล. เค้าก็ยังรอเข้าไปส่อง คิมvsนาว ต่อไปด้วยนะคะ :katai3:
-
คนเขียนน่ารักมากกก ขยันอัพ :L2: :pig4:
-
อรั๊ยยย มาตัดฉับกันซะได้ :katai4:
-
คู่นี้ก็น่าลุ้นมาก ขอคู่พี่คิมกะพี่นาวดสยนะคะ อยากเห็นมาก :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:z1: :z1:
:oo1: :oo1:
-
รอตอนต่อไป หุหุหุหุ :hao5: :hao6:
-
โบกธงเชียร์โฟมมมมม อิอิ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 25 (โฟม-นัท)
“ไม่ได้” ผมพูดแค่นั้นก่อนโน้มหน้าลงไปหา
แล้วค่อยจูบปิดปากมัน ผมชิมริมฝีปากบางๆแต่เป็นสีแดง
เพราะไม่เคยสูบบุหรี่เลยอย่างอ้อยอิ่ง
ปากมันหวานมากทั้งที่ไม่ได้ กินน้ำหวานซักหยด
ผมค่อยๆจูบมันอย่างดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ
เอาลิ้นร้อนของตัวเองสอดเข้าไปในโพรงปากของมัน
และจากนั้นก็ไล่ต้อนกันไปมา
มันดูจูบไม่ค่อยเก่งแม้ว่าผมจะสอนมันมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
แต่ยิ่งมันไม่เป็นผมก็ยิ่งหลงไหลในตัวมันมากขึ้น
แถมยิ่งรู้ว่ามันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน
ทั้งผู้หญิงและผู้ชายทำให้ผมยิ่งหลงไหล
และหวงมันมากขึ้นกว่าเดิม
“อื้อ...โฟม เบาๆ นัทหายใจไม่ทัน”
มันพูดขึ้นหลังจากผมปล่อยริมฝีบอกมันให้เป็นอิสระ
ตอนนี้ผมย้ายตัวเองขึ้นไปอยู่ด้านบนของตัวมันเรียบร้อยแล้วครับ
ผมเท้าแขนทั้งสองข้างบนที่นอนแล้วจ้องตามันนิ่งๆ
มันยังหอบอยู่แต่ก็จ้องตาตอบผมอย่างมีความหมาย
“นัท โฟมขอได้ไหม ให้ทุกอย่างกับโฟมได้ไหม”
ผมขอมันอีกครั้งก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป
ถ้าตอนนี้มันบอกว่าไม่พร้อมผมก็จะหยุดตัวเองได้ทัน
แต่ถ้าหลังจากนี้ ถ้าผมเริ่มไปแล้วมันมาบอกให้หยุดกลางคัน
ผมก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าจะสามารถหยุดได้รึเปล่า
“เอ่อ แต่นัทมีไอ้นี่นะ”
นัทบอกผมพร้อมกับเอื้อมมือของตัวเอง
มาจับมือผมแล้วนำไปวางไว้ตรงลูกชายของมันที่ตอนนี้เริ่มขยายตัวขึ้นมาแล้ว
“กูก็มีเหมือนกัน” ผมบอกมันออกไปพร้อมเอามือออก
แล้วกดส่วนกลางร่างกายที่ขยายตัวจนแข็งลงไปบดเบียดกับของมัน
แล้วผมก็โน้มตัวลงไปไซ้ซอกคอของมันเบาๆมันก็ดิ้นหนี
“อื้ม... โฟม กูเป็นผู้ชาย มึงจะรังเกียจไหม
กูไม่ใช้สาวๆที่มึงเคยมีอะไรด้วยนะ” มันถามผมอีกครั้งด้วยสายตาลังเล
“ไม่เอาอย่าคิดมาก นัทเป็นคนที่โฟมรัก
และรอคอยมาตลอดเพราะงั้นมั่นใจได้เลยว่า
โฟมจะมีความสุขที่สุด และจะทำให้นัทมีความสุขไปกับโฟมด้วยนะครับ”
ผมบอกมันเพื่อให้มันสบายใจ
“งั้น...นัทพร้อมแล้ว”
มันพูดแค่นั้นก่อนดึงแก้มของผมทั้งสองข้าง
เพื่อให้ไปประกบปากจูบกับมันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง
เราจูบกันยาวนาน จะด้วยความเมา
บรรยากาศหรืออะไรก็ตามที่ทำให้ไอ้นัทตัดสินใจอย่างนี้
ผมก็รู้สึกขอบคุณและขอบคุณที่มันไว้ใจที่จะมอบทุกอย่างให้กับผม
เมื่อผมรู้สึกว่ามันหายใจไม่ทันก็ถอนริมฝีปากออกแล้ว
และจูบเลื่อนไปที่ข้างแก้ม และใบหูขบเม้มเบาๆ
พอให้มันมีอารมณ์เพิ่มขึ้นแล้วเริ่มดิ้น
จากนั้นผมก็เอื้อมมือไปปลดเสื้อนอนลายทางของมัน
โดยค่อยๆแกะกระดุมทีละเม็ดจนหมด ผมไซ้ซอกคอมันไปด้วยพร้อมกัน
“อา...ซี๊ดดด..”
เสียงครางหวานจากไอ้นัทดังขึ้นเบา
เรียกอารมณ์หื่นของผมได้ยิ่งกว่าเสียงสาวๆที่เคยสัมผัสมาเสียอีก
ยังไม่นับปากบวมเจ่อจากการจูบของผม
ใบหน้าหล่อใสของมันหลับตาพริ้มตัวแดงเถือกไปทั้งตัวด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง
จากน้ำมือผมเองหลังจากผมถอดเสื้อ
แล้วก้มลงชิมเจ้าตุ่มไตที่ยอดอกของมันเล่นทีละข้าง
หลังจากมันกำลังเคลิ้มผมก็ถอดกางเกงของมันออกทั้งกางเกงนอน
และกางเกงในผมดึงพร้อมกันเลย มือผมเอื้อมลงไปจับที่น้องชายของมันที่ขยายตัวจนแข็ง
มือผมกำแล้วรูดรั้งเจ้าหนูของมัน ขนาดสมตัวไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป
หัวชมพูแดง ส่วนปลายมีน้ำใส ผมค่อยจัดการรูดรั้งหนักบ้างเร็วบ้าง
ในขณะที่ปากก็ทำหน้าที่พรมจูบฝากร่องรอยไปทั่วทั้งซอกคอ
อกตึงแน่น ตุ่มไตทั้งสองข้างมืออีกข้างที่ว่างก็ขยับจับบีบ
จากนั้นก็พรมจูบเรื่อยลงมาที่หน้าท้องเกร็ง เอวสอบรับกับสะโพก
ผมจูบเลยลงไปที่ขายาวๆ เนียนลื่นมือ
ผมเลื่อนจูบจากบนลงไปล่างแล้วย้อนขึ้นมาอีกครั้ง
จูบปากที่บวมแดงของมันแรงๆก่อนที่จะหยุดมือ
แล้วขยับมาถอดทั้งเสื้อและกางเกงของตัวเองออกอย่างเร็วที่สุด
พร้อมลุกไปหยิบเจลที่ผมเอามาด้วยเพราะคิดไว้แล้วว่าอาจจะมีโอกาสแบบนี้กับไอ้นัท
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
ผมกลับมาที่เตียงอีกครั้งก็เห็นมันนอนมองผม
พร้อมหายใจหอบๆ หน้าแดงตัวแดงไปหมด
ผมเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน บอกตรงๆ ลูกชายปวดหนึบไปหมดแล้ว
ส่วนหัวปริ่มน้ำ ร้อนไปทั้งตัวลูกชาย
ขนาดของผมก็ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจของผมเช่นกัน
ไอ้นัทมันมองของผมแล้วเบิกตาแบบตกใจนิดๆ แต่มันก็เคยเห็นมาแล้วนะ
สงสัยครั้งนี้จะขยายตัวใหญ่กว่าปกติเพราะผมตื่นเต้นที่จะได้มีอะไรกับมันซะที
ผมค่อยๆก้มลงไปหอมแก้มมันอีกครั้งอย่างใจเย็น
ใจร้อนไม่ได้เด็ดขาด นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะเปิดซิงมัน
เพราะฉะนั้นผมจะไม่ทำให้ครั้งแรกระหว่างผมกับมันต้องฝากความทรงจำที่เลวร้ายเป็นอันขาด
ผมจะใช้ประสบการณ์อันน้อยนิดที่มีมา
และการศึกษาด้วยตัวเองมาใช้ รับรองไอ้นัทต้องติดใจและจดจำไปตลอดไม่มีทางลืม
ผมคลุกวงในอีกครั้งใช้ริมฝีปากและปลายลิ้นมอบความสุขหรรษาให้กับลูกชายของมันทันที
ไอ้นัทสะดุ้งเฮือกเมื่อผมแตะปลายลิ้นวนรอบลูกชายมัน
ก่อนจะครอบริมฝีปากดูดกลืนลงไปกว่าครึ่ง
แล้วถอนกลับมาเลียตลอดความยาวเลยไปถึงลูกกลมๆทั้งสองใบ
“อื้ม อ๊าาา ซี๊ด ... โฟม”
ร่างของไอ้นัทใต้ตัวผมจิกทึ้งผ้าปูที่นอนมือหนึ่ง
แล้วอีกมือมาจิกที่หัวผมครับ แถมด้วยเสียงครางหวานทุ้มที่แปร่งพร่า
ทำให้ผมได้ใจจัดหนักดูดรัวลิ้นกระหน่ำ
“อือ...ซี๊ดดด...อ่า..อา...อึมมม”
ไอ้นัทส่งเสียงดังขึ้นยิ่งทำให้ผมได้ใจใช้ความชำนาญที่มีอยู่ปรนเปรอมันต่ออย่างไม่นึกรังเกียจ
ก่อนจะหยิบเจลที่เอามาวางไว้บนเตียงบีบใส่นิ้วมือ
และป่ายไปตรงบริเวณช่องทางด้านหลังของมัน
มันสะดุ้งนิดหนึ่งแต่ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผม
เพราะผมรีบคลึงนวดนิ้วหัวแม่มือบริเวณปากทางทันที
ก่อนที่ผมจะตัดสิ้นใจสอดนิ้วชี้ดุนดันเข้าไป
ไอ้นัทสะดุ้งพร้อมกับใบหน้าเหยเกคิ้วขมวดมุ่นทันที
คงจะรู้สึกเจ็บ ร่างกายเริ่มต่อต้านการรุกล้ำโดยอัตโนมัติ
เพราะภายในช่องทางของมันกำลังตอดรัดนิ้วผมแน่นขยับเขยื้อนไม่ได้เลย
ผมเลยจัดการปรนเปรอริมฝีปากดูดกลืนแท่งร้อนเรียกอารมณ์มันอีกครั้ง
เพื่อให้คลายการเกร็งตัวต่อต้าน ได้ผลทันที
ตอนนี้ไอ้นัทเริ่มคลายความเกร็งลดการต้านผมจนรู้ว่าควรขยับนิ้วได้แล้ว
ไม่รอช้าเดินหน้าชักนิ้วเข้าออกสลับกัน
“อื้อ....อืม...” เสียงมันครางอย่างน่ารักดังขึ้นเป็นระยะ
ผมขยับนิ้วไปเรื่อยๆทางด้านหลังแล้วเพิ่มจำนวนเข้าไป
จากหนึ่งเป็นสอง เป็นสาม ไม่นานไอ้นัทก็ถึงปลายทาง
ร่างเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าเต็มปากผม
รสชาติหวานออกคาวนิดๆ
ตอนนี้มันตัวอ่อนระทวยนอนหลับตาหายใจหอบ
ผมขยับตัวขึ้นไปจูบมันอีกครั้งแล้ว คลึงนิ้วไปที่ช่องทางด้านหลัง
“ซี๊ด..อ่า” เสียงมันเริ่มครางอีกครั้ง
ผมก็ถอนปากจากจูบ หันมาซุกไซร้ใบหน้าซอกคอ
มันก็เอามือมาจิกบนไหล่จนรู้สึกเจ็บนิดๆ
ผมกระซิบเสียงพร่าบอกมัน
หลังจากที่เห็นแล้วว่ามันมีอารมณ์อีกครั้ง
ลูกชายของมันผงกหัวขึ้นมาชี้หน้าผมแล้ว
“โฟมจะเข้าไปแล้วนะนัท...”
ไม่มีเสียงตอบจากมันมีเพียงเสียงครางเบาๆให้ได้ยิน
ผมถือว่าเป็นการอนุญาตก่อนจะค่อยถอนนิ้วผมออกมา
และเอาตัวเองไปอยู่ตรงกลางหว่างขาของมัน
และจัดท่าทางโดยแยกขามันออกให้กว้างที่สุด
เมื่อทุกอย่างพร้อม ผมก็เอาลูกชายเริ่มถูไถกับช่องทางของมันเบาๆ
เรียกเสียงครางด้วยความพึงใจทั้งของผมกับของของมัน
ก่อนผมจะตัดสินใจจับส่วนหัวกดเข้าไป
แม้ผมจะพยายามทำด้วยความนุ่มนวล
แต่ผมรู้ว่ายังไงมันก็ต้องเจ็บเพราะมันไม่เคยมาก่อน
“อึก...ฮือ...เจ็บ...เจ็บ.. เอาออกไป โฟม เอาออก”
นัทตาเบิกกว้างจ้องผมทันทีพร้อมกับร้องให้ผมเอาลูกชายออก
มันพยายามบอกผมเสียงตะกุกตะกัก
พร้อมกับเอามือดันหน้าอกผมให้ถอยออก
น้ำตาเริ่มไหลอาบหน้าหล่อใสในทันที
ผมเห็นแล้วใจอ่อนยวบ แต่ทำไงได้ ตอนนี้ผมหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว
“..โอ้ย...เจ็บ..อึก.ฮือออ”
มันยังคงร้องอยู่ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ขยับตัว
ผมรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วทั้งลูกชายของตัวเอง ผมต้องกัดกราม
ก่อนจะก้มลงประกบจูบแนบร่างมันเพื่อไม่ให้มันพยายามดิ้นหนี
พร้อมกับสอดมือลงไปรูดรั้งนัทน้อยที่ตอนนี้ตัวอ่อน
จากผลของการเจ็บปวดจากการสอดแทรกของผม
ผมรอจนลูกชายของมันกลับมาตื่นตัวอีกครั้งแล้วค่อยๆเริ่มขยับตัวเข้าไปทีละนิด
“ทนนิดนะครับ โฟมจะเบาที่สุดนะ เจ็บแป๊บเดียว”
ผมพูดบอกมันก่อนที่จะขยับตัวเข้าไปจนหมด
เพราะผมตัดสินใจแล้วว่าถ้าค่อยๆขยับมันจะเจ็บนาน
ไหนๆก็ต้องเจ็บเลยให้เจ็บครั้งเดียวไปเลยดีกว่า
“โอ๊ยยยย...โฟม ...นัทเจ็บ ไม่เอาแล้ว เอาออกเถอะนะ”
มันร้องเสียงดังพร้อมกับขอให้ผมเอาออกครับ
“ นิ่งนะครับ...หมดแล้ว..หมดแล้ว..ไม่มีแล้ว”
ผมบอกมันเบาๆพร้อมจูบซับน้ำตา ตอนนี้ไม่กล้าจะขยับเอวสักนิด
เพราะกลัวมันจะทนไม่ไหวแล้วให้ผมหยุดอีกครั้ง
ผมพูดไปมือก็เอื้อมไปขยับรูดน้องชายของมันเรื่อยๆ
ตอนนี้การบีบรัดของมันเริ่มผ่อนลง และลูกชายก็แข็งตัวเหมือนเดิม
เป็นสัญญาณที่ผมรู้ว่าขยับได้แล้ว ผมเริ่มสาวเอวออกช้าๆ
เล่นเอาเสียวหวาบจนผมสั่นไปทั้งตัว โครตตอดครับ
หลังจากนั้นก็ขยับสวนกลับเข้าไปอีกครั้งไอ้นัทมันกระตุกเกร็งแต่ไม่ร้องแล้ว
ผมไม่รอช้าเริ่มขยับเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อยๆและแรงขึ้นเรื่อยเช่นกัน
“ซี๊ด.....อ่า....อ๊ะ....อ๊ะ...อ๊ะ...” ทั้งผมทั้งมันครางแข่งกันเสียงพล่า
ผมจับขามันทั้งสองข้างเขามาเกี่ยวเอวไว้แล้วโถมแรงที่มีใส่เข้าไป
ก่อนจับมือมันทั้งสองข้างมาโอบรอบคอ และขยับอย่างต่อเนื่อง
สวบ สวบ สวบ !!! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเป็นระยะ
เสียงครางก็ดังขึ้นแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน
“อ๊ะ...โฟม...อะ” ผมลดความเร็วลงก่อนจะเริ่มเพิ่มความเร็วอีกครั้ง
ผมไม่อยากให้มันไปเร็วนักเพราะยังอยากมีความสุขกับมันนานๆ
แต่เพราะนี่เป็นครั้งแรกของมันจึงทำให้มันทนได้ไม่นานเท่าไหร่
ก็เริ่มมีอาการเกร็งใกล้ปลดปล่อย
ผมเห็นดังนั้นก็รีบเพิ่มความเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว
อัดเน้นๆ จนมันเกร็งมือที่โอบรอบคอผมไว้แน่น
มันปล่อยน้ำที่ขาวขุ่นรสหวานออกมาเต็มหน้าท้อง
เมื่อมันสิ้นสุด ช่องทางด้านหลังตอดรัดผมหนักกว่าเดิม
ทำให้ผมไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ผมขยับตัวเน้นๆแรงๆอีก 3 ครั้ง
ก่อนปลดปล่อยเข้าเต็มๆช่องทางรักของคนที่ผมรักสุดหัวใจ
พร้อมครางเสียงดังแหบพล่า
จากนั้นผมซบหน้าลงไปที่ซอกคอของไอ้นัททันที
“ขอบคุณนะครับ” ผมพูดเบาก่อนจะหอมแก้มที่ชื้นเหงื่อของมัน
“นัทรักโฟมนะ” มันบอกผมเสียงเบาๆแบบคนไม่มีแรง
แต่ผมได้ยินชัดเจนครับ และจำได้แม่น
“โฟมก็รักนัทนะครับ”
ผมบอกมันพร้อมจูบปากเจ่อๆของมันไปอีกครั้ง อย่างหมั่นเขี้ยว
“ขออีกครั้งนะครับ” ผมขอมันอีกหลังจากรู้สึกว่าลูกชายของผมเริ่มตื่นตัว
“แต่นัทเหนื่อยแล้ว” มันจะไม่ยอมครับ
“แต่มันตื่นแล้วนะ ทำไงดีล่ะ”
ผมบอกมันก่อนจะจับมือของมันพาไปจับลูกชายตัวใหญ่ของผมไว้เต็บมือ
มันหน้าขึ้นสีด้วยความอาย
“อีกแค่ครั้งเดียวพอนะ นัทเหนื่อยแล้ว”
มันบอกผมเสียงอ้อมแอ้ม แล้วหลบตาครับ
“ได้ครับ” ผมตอบตกลง พร้อมหอมแก้มใส
แล้วเริ่มจูบอีกครั้ง
บทเพลงรักของผมกับมันกำลังจะเริ่มต้นอีกครั้งอย่างช้าๆ
มันจะเป็นเพลงที่ไพเราะและเร่าร้อนไปพร้อมกัน....
“นัทเป็นไงบ้าง” ผมถามไอ้นัทหลังจากตื่นมาเกือบเที่ยงของอีกวัน
และเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว พอออกจากห้องน้ำมากก็เห็นไอ้นัทตื่นแล้ว
ตอนนี้มันกำลังนอนจ้องผมจากบนเตียงหน้าแดงๆ
ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือมันอาบกันแน่
“นัทเจ็บ ขยับไม่ไหว”
มันตอบผมด้วยเสียงเบาและแหบเหมือนคนเป็นไข้
ผมเลยเดินเข้าไปเอามืออังหน้าผากมัน
ตัวมันร้อนครับแต่ไม่มากเท่าไหร่ แต่เป็นไข้แน่นอน
“นัทเป็นไข้นะ เดี๋ยวโฟมเช็ดตัวให้แล้วค่อยกินข้าวกินยา”
ผมบอกมัน มันก็ยังทำหน้าแดงๆเหมือนอายผม
ทั้งๆที่ผมกับมันก็เห็นกันมาหมดแล้วไม่น่าจะอายแล้วนะ
“ นัทอายไม่เช็ดไม่ได้เหรอ” มันบอกผมเสียงเบาเลยครับ
“ไม่ได้ เดี๋ยวไม่สบายตัว แล้วนัทก็ไม่ต้องอายนะครับ
นัทน่ารักทั้งตัวเลย ยังไงเราก็ไม่ใช่คนอื่นนัทจะอายโฟมทำไม”
ผมบอกมันอีกครั้งก่อนเดินไปหยิบกะละมังใบเล็กมาใส่น้ำ
แล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาชุบน้ำเช็ดตัวให้มัน
มันก็ร้องเจ็บ นิดหน่อยเวลาขยับตัว
หลังจากเช็ดตัวเสร็จแล้ว ผมก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อหาข้าวให้ไอ้นัท
ลงมาถึงบ้านเงียบมากครับ เหมือนไม่มีคน หรือยังไม่มีใครตื่นก็ไม่รู้
ผมเดินไปดูในครัวมีกับข้าวไว้แล้วครับ ผมมองแล้วไอ้นัทน่าจะกินไม่ได้
ผมอยากได้ข้าวต้ม แล้วก็เป็นโชคดีเพราะไอ้มี่เดินเข้ามาในครัวพอดีครับ
“ตื่นนานยัง”ผมถามไอ้มี่ครับ
“นานแล้วตั้งแต่ 10 โมง ยังไม่มีใครตื่นเลยนอกจากตินณ์
เห็นลงมาทำกับข้าวแล้วก็ข้าวต้มกุ้ง ยกขึ้นไปบนห้อง”
ไอ้มี่พูดพร้อมกับชี้ไปที่หม้อใบใหญ่ที่เมื่อซักครูผมไม่เห็น
เพราะมันตั้งอยู่บนเตาแต่ผมมองแค่อาหารที่อยู่บนโต๊ะ
“แล้วนัทล่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ” มี่ถามผมบ้างครับ
“ตื่นแล้ว แต่ไม่สบายเลยจะมาหาข้าวต้มไปให้ จะได้กินยา
โชคดีชะมัด ไอ้ตินณ์ทำไว้แล้ว ไม่งั้นโฟมกำลังจะขอให้มี่ทำให้เลย”
ผมบอกมี่ก่อนเดินไปดูหม้อข้าวต้ม เป็นข้าวต้มกุ้งตัวโตครับ น่ากินมาก
“ถือว่าเป็นโชคดี ของฉันย่ะ แล้วนัทเป็นอะไรเยอะไหม” ไอ้มี่ว่าก่อนถามอีกครั้ง
“ไม่มากเท่าไหร่ แต่วันนี้คงไปเที่ยวไหนไม่ได้
ถ้ายังไงไปเที่ยวไหนกันก็ ซื้อขนมมาฝากด้วยนะ
โฟมขออยู่เฝ้านัทก่อนแล้วกัน” ผมบอกมี่ก่อนลงมือตักข้าวต้มใส่ถ้วยสองใบ
“ไม่รู้จะได้ไปรึเปล่าน่ะสิ
เมียเจ้าภาพก็ป่วยเหมือนกัน
ไอ้อาร์มก็นอนตายไม่ตื่นซะที
ห้องข้างๆก็ไม่รู้จะตื่นเมื่อไหร่เมาหนักขนาดนั้น
แถมห้องไอ้คิมยังไม่มีทีท่าจะเปิดเลย
ไม่รู้เมื่อคืนตีกันตายไปแล้วรึเปล่า”
ไอ้มี่พูดยาว พร้อมทำหน้าเบื่อๆครับ
“หึหึ งั้นเย็นเจอกันอีกทีนะ
เอาเป็นว่าวันนี้พักผ่อนอยู่ห้องก่อนแล้วกัน”
ผมว่าแล้วทำท่าจะเดินออกจากครัว
“อื้อ คงต้องแบบนี้แหละ” เสียงไอ้มี่ดังตามหลังมาครับ
“นัทกินข้าวครับ” ผมเรียกนัท เพราะเข้าห้องมาเห็นมันนอนหลับ
“อื้อ...มาแล้วเหรอ” มันถามเสียงงัวเงีย
“มาลุกกินข้าวเดี๋ยวกูป้อน” ผมบอกมันพร้อมยกถาดรองพร้อมชามข้าวต้มไปใกล้มัน
“กูกินเองได้” มันว่าแต่แค่แรงจะขยับตัวนั่งดีๆยังแทบไม่มี
“ไม่ต้องกูป้อนเอง” ผมบอกพร้อมเริ่มตักข้าวขึ้นป้อน
หลังจากมันกินข้าวอิ่ม ผมก็ให้กินยาลดไข้ที่พกมาด้วย
แล้วผมก็กินข้าวของตัวเอง ก่อนขึ้นไปนอนกอดมันบนเตียง
ตอนนี้แค่มีมันในอ้อมกอด ผมก็ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ
การที่มันยอมมอบทุกอย่างให้ผม ทำให้ผมรู้สึกว่า
มันรักและไว้ใจผมเช่นเดียวกับที่ผมรู้สึกกับมัน
ตอนนี้ผมยิ่งรักยิ่งหลงมันเข้าไปใหญ่เลยครับ
จากที่คิดว่าจะนอนเล่นเป็นเพื่อนมันเฉยๆ
ผมดันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
--- To be Con.----
-------------------------------------------------------------------
ลงต่อให้แล้วนะคะ แต่ว่าทำไมมีแต่ NC :laugh:
รู้สึกว่าคิว NC ลงช่วงนี้ติดกันเลย คนอ่านจะเบื่อรึเปล่าคะ
ยังเหลืออีกห้องด้วย เห่อะๆ รู้สึกกดดันเล็กน้อย
เจอกันตอนหน้าจ๊ะ
-
:haun4: จุใจ ขอบคุณน้าาา
อย่าลืม คิม-นาว :mew1:
-
อ่านคู่นี้แล้วซึ้งๆยังไงไม่รู้ กว่าจะรักกันได้ ดีใจกับโฟมด้วยนะ
คู่ต่อไปนี่ต้องแอบมีกริ๊ดกันบ้างแล้วละ จะเป็นยังไงกันหนอ อิอิ
-
หวานเชียวค่าโฟมสมหวังแล้ว อิอิ
คิม-นาว ขอคู่ต่อไปค่า
-
ของโฟมนัท เป็นncแบบนุ่มๆ หวานๆ
เขาเขินนนนนนนนนนนนนน
พี่ตินณ์ต้องลงมาทำข้าวต้ม คู่นี้ก็ลุกไม่ขึ้น
สมควรเพราะร้อนแรงมาก
แล้วคู่พี่คิมนาว ทันยังไงนะ ยังไม่ออกจากห้องอีก
เมาหนัก หรือว่าอะไร คริคริ
-
รอ คิม นาว
-
รอคอยคิมนาวด้วยใจจดจ่อ...
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
รอคู่คิม นาว อยู่น้าาารีบมาต่อน่ะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ :mew1:
-
ไม่เบื่อเลยค่า รออ่านอีกห้อง :katai2-1:
-
:L2: :L2:
:3123: :3123:
เมจิ น่ารักที่สุด.. ขอบคุนนะค่ะ
รออ่านทุกวันเลย
บอกตรงๆๆ ติดเรื่องนี้มาก
ดูแลสุขภาพนะค่ะ... จะได้เขียนเรื่อง สนุกๆๆให้ อ่าน อีกนะค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:laugh: จะรอnc คิมนาว สงสัยคู่นี้ได้เลือด 555
-
ไม่เลยคนอ่านชอบมาก!!!!!!!
-
อร๊ายยย โฟม นัท หวานซ๊าาาา :impress2:
Me เอาผ้าคาดหน้าผาก ร้องกู่ก้องเสียงดัง
คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว
อิอิ :katai5:
-
รออีกห้องอยู่ อีกห้องน่าลุ้นกว่า
-
อ๊ากกกกกก.........
โดนแฟนคลับคิมนาวกดดัน
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:oo1:
มาต่อเร็วๆนะครับ
ขอคู่ คิมกะนาวหน่อยครับ
-
โฟมนัทน่ารักจัง >/////<
ตะเอง~ เค้าขอคู่คิมนาวด้วยน๊าาา ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
คู่โฟมนัทหวานกันแบบละมุนละไม :o8:
ต่อไปก็ถึงตา คิมนาว คิมนาว คิมนาว !!!!!! :katai2-1:
-
คิมนาว ลงเอยแล้วสินะ
พี่คิม ไหนจะไม่เจริญรอยตามพี่ติณไง :laugh:
-
ต่อไปคู่คิมนาว :hao6:
-
อ่านเรื่องนี้ ทำไมอ่านไปอ่านมาชั้นกลับวอนท์คู่รองนะ
ตอนหน้าขอคู่ คิมบัดนาวนะคะ ชอบน้องนาวมากๆ
-
เพิ่งตามเข้ามาอ่านจร้าาาา
555 อ่านแล้วขอเป็นแฟนคลับเลย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
นัท-โฟม หวานมากกกกกกกกก :-[
และแล้วหนูพรตก็ต้องป่วยไปตามระเบียบเนื่องจากเมาแล้วยั่ว :hao6:
รอเปิดประตูห้องคิมนาวน้า....................มาเร็วๆเด้อ :mew1:
-
นัทน่ารักเนอะ โฟมก็น่ารัก
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ช้ากว่าคนอื่นเค้าอีกตามเคย>>ติดตามเจ้าค่ะ
ชอบทุกคู่เลยอ่ะเสร็จไปแล้ว2เหลือคู่นาวกะคิมรออยู่นะคู่นี้อ่ะ......อยากเห็นนาวเสียตัวอิอิ
-
เอิ่บ
คืนนี้น่าจะได้หลายคู่
แล้วคู่สุดโหดนี้ล่ะ
รอดไหม :hao6: :hao6: :hao6:
-
โฟมนัทละมุนอ่ะ :-[ :-[ :-[
-
ขออีกห้องคะ
-
โหยยย สนุกๆ อ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุดเลยค่ะ
ชอบทุกคู่อ่ะ โดยเฉพาะคู่หลัก หื่นนนมากกก :haun4: :really2: :o8:
-
รอคิมนาวไม่ไหวจะเคลีย
ได้โปรด
รักคิมนาววววววว
-
รอพี่คิม กะน้องนาววววววว
ชอบคู่นี้อ่า
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 26 (คู่ที่คุณก็รู้ว่าใคร ^^)
“ตกลงมึงจะไปไหม”ผมถามไอ้ฟิกซ์อีกครั้ง
ขณะนอนอยู่บนโซฟา ตาก็จ้องทีวี กระดิกเท้าอย่างสบายใจ
จะไม่ให้สบายใจได้ไงหล่ะครับ ก็วันนี้ตัวป่วนชีวิตผมไม่อยู่
พ่อไอ้พี่คิมโทรมาตามมันกลับบ้านตั้งแต่เที่ยง
ผมก็มีเวลาสบายๆ หายใจสะดวกบ้าง
แม้ว่าก่อนไปมันจะสั่งว่าห้ามออกจากห้องก็เถอะ
ที่ผมไม่ได้ออกไปไหน ไม่ได้กลัวนะ อย่าๆอย่าเข้าใจผิดกันไปเอง
ผมแค่อยากพักผ่อนอยู่ห้อง
หลังจากเมื่อคืนไปเฝ้าดูผีสาว อวบๆอึ๋ม จนเมากลับมา
ไอ้พี่บ้านั่นก็ไม่ยอมกลับบ้านมานอนค้างห้องผม
แถมเช้ายังส่งเสียงดังยังกับฟ้าผ่าให้ผมตกใจ
ก็ไม่ใช่อะไรสาเหตุก็เพราะผมนอนดิ้น
เมาตีนไปวางบนหน้าอกแก หัวผมไปทางตีนไปทาง
พอเช้ามาแกคงตกใจเล็กน้อยกับฝ่าตีนขาวๆของผมเลยองค์ลง
โวยวายแถมงัดขาผมเกือบตกเตียงดีนะ
ผมมือไวคว้าขาพี่แกเกาะไว้ก่อน หึหึ
ถึงท่าจะไม่น่าพิสมัยแต่เอาเป็นว่าผมไม่ตกเตียงลงไปตายก็โอเค
“ใครไปบ้างวะ” เสียงไอ้ฟิกซ์ดึงสติผมกลับคืนมา
ตอนนี้ผมกำลังโทรไปชวนไอ้ฟิกซ์ไปเที่ยวหัวหิน
ตามคำสั่งไอ้พรตที่โทรมาบัญชาการผมเมื่อไม่นานนี้
หลังจากมันบอกว่ามันไม่สบาย
ขี้เกียจคุยแล้วก็วางสายไม่ปล่อยให้ผมได้ปฏิเสธใดๆทั้งสิ้น
“ก็แกงค์เรากับแกงค์พี่ตินณ์” ผมตอบมันอย่างอารมณ์ดี
“แล้วไอ้มายด์มึงชวนยัง” ไอ้ฟิกซ์ถามหาไอ้มายด์คู่ขา เอ้ย!!คู่ซ่าของมัน
“ยัง กูชวนมึงเพื่อให้มึงตกลง แล้วไปชวนไอ้มายด์ต่อ”
“สรุปว่ามึงบังคับกู”
“เออ กูบังคับ มึงต้องไป และต้องไปชวนไอ้มายด์ให้ไปด้วยให้ได้”
ผมบอกมันพร้อมบังคับ
“ทำไมมันเร็วงี้วะ ไม่มีเวลาให้เตรียมตัว” มันยังบ่นครับ
“เร็วเชี้ยไร มึงรู้ตอนนี้ มีเวลาเตรียมตัวอีกตั้ง 18 ชม.
ไอ้มายด์รู้ทีหลังเวลาน้อยกว่าอีก”
ผมบอกมันพร้อมคำนวณเวลาที่เหลือก่อนล้อหมุนให้มันรู้อย่างใจดี
“เออ แม่งมีแวะเที่ยวที่ไหนมั่งวะ”
มันยังอยากรู้โปรแกรมอีกนะ
แล้วจะเอาอะไรไปบอกมันเพราะผมเองก็ไม่รู้
เมื่อวานเหมือนเค้าคุยกัน แต่ผมก็มัวแต่มองนมสาวไง
“กูก็ไม่รู้วะ รู้อย่างเดียว หัวหินมันถิ่นมีหอย”
ผมบอกมันแล้วหัวเราะกวนตีนไปอีกนิด
“ถิ่นมีหอย เชี้ยไรของมึงไอ้นาว ระวังเถอะ
แทนที่จะได้หอย มึงน่ะจะเสียหอย”
มันว่าผมกลับทันทีเสียงดังมาทางโทรศัพท์เลย
กูไม่ได้เสียเงินค่าโทรเพื่อให้มึงมาอวยพรกูนะ
“เชี้ย กูไม่มีหอยโว้ย” ผมตะโกนบอกมันทันที
“อ่าวเหรอนึกว่ามี เห็นพี่คิมตามมึงจัง”
ได้ยินชื่อแล้วหงุดหงิดครับ พาลจะนึกถึงหน้านิ่งๆ
แต่กวนตีนมากของมันที่ชอบส่งมาท้าทายผมบ่อยๆ
“กูไม่คุยกับมึงแล้ว คุยแล้วอารมณ์เสีย” ผมว่าแล้วกำลังจะตัดสาย
“อย่าเพิ่งวางดิ ยังไม่รู้เรื่องกันเลย” มันขัดผมไว้ก่อนที่ผมจะได้ตัดสาย
“อะไรอีก” ผมถามมันครับ
“ตกลงกูไป และไอ้มายด์ก็ไป เดี๋ยวบังคับมันเอง เจอที่ไหน”
มันบอกผมก่อนถามถึงที่นัดหมาย
“หอใครก็ได้ซักคน แล้วโทรบอกไอ้พรตให้ไปรับ ตกลงไหม” ผมเสนอความคิดเห็น
“เออ ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องไปหลายที่
เดี๋ยวถามไอ้มายด์ก่อน แล้วไปกี่วันจะได้จัดชุด”
“ 1 อาทิตย์”
“เออ นานดีกูจะได้เที่ยวให้ชุ่มไปเลย
แค่นี้แหละกูโทรชวนไอ้มายด์ก่อน”
“เออพรุ่งนี้เจอกัน” ผมบอกมันก่อนกดตัดสาย
หลังวางสายผมก็ดูทีวีเรื่อยๆจนเผลอหลับไปอีกรอบ
ก่อนจะตื่นเพราะไอ้พี่คิมมากดกริ่งหน้าประตู
นึกว่าจะไปได้นาน ยังไม่เย็นแม่งกลับมาแล้วเซ็งเลยผม
ว่าจะไปเยี่ยมไปพรตซะหน่อยไม่รู้อยู่ๆเป็นอะไรถึงไม่สบายได้คงไม่ได้ไปแล้ว
มันอยู่ห้องผมจนถึงเที่ยงคืนก่อนจะกลับไปนอนบ้านตัวเอง
และบอกจะมารับผมตอนเช้าไปรวมตัวที่ห้องพี่นัท
ผมก็ไม่อยากจะขัดมันอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ
ตอนนี้ผมเหมือนนักโทษใส่เสื้อลายทางขาวดำ
ที่นั่งขีดข้างกำแพงว่าผ่านไปกี่วันแล้ว
เหลืออีกกี่วันถึงจะได้ออกจากคุก
ที่ไอ้เพื่อนเหี้ยๆอย่างไอ้พรตหยิบยื่นมาให้
เช้านี้ไอ้พี่คิมมันมารับผมไปห้องพี่นัทแต่เช้าเลยครับ
รอไม่นานพี่ตินณ์ก็เอารถตู้มารับ
ไอ้พรตนี่หน้าตาเบิกบานไม่บอกว่าเมื่อวานไม่สบายผมคงไม่รู้
ตอนเลือกที่นั่งผมก็หวังจะได้นั่งคุยกับเพื่อนบ้าง
แต่ไอ้เพื่อนแล้งน้ำใจเอากระเป๋ามาวางบนเบาะแล้วบอกที่ไม่ว่าง
ให้ผมไปนั่งกับไอ้พี่คิม แม่งไม่มีใครเห็นใจผมเลย
พอจะไปนั่งเบาะเดี่ยวก็มีแต่ของวางเต็ม
จะนั่งหลังก็ไม่อยากขัดจังหวะสวีทของพี่โฟมกับพี่นัท
สุดท้ายผมเลยเหลือที่นั่งเดียว
ตลอดทางเงียบยังกะนั่งมาคนเดียวไม่คุยกับผมซักคำ
มันคงอมหินหรือไม่ก็ตีนใครไว้ อย่าบอกมันนะว่าผมว่ามัน หึหึ
หลังจากไหว้พระเสร็จก็ตรงเข้าบ้านเพื่อเก็บของ
แล้วก็ถึงเวลาเลือกห้องดูเหมือนทุกคนพยายามให้ผมได้นอนห้องเดียวกับไอ้พี่คิมจริงนะ
มีแต่คนกลั่นแกล้งผม แม้กระทั่งไอ้พรตที่ทำเป็นใจดี
จะยอมให้นอนห้องเดียวกับผัวมัน แต่ถ้าผมเกิดจะไปจริงมันก็คงไม่ยอม
ทั้งรักทั้งหวงขนาดนั้น ถึงมันไม่พูดผมก็รู้นิสัยมันดี
ถ้าได้ชื่อว่าเป็นของมันแล้วแม้แต่ตาก็อย่าได้ไปมองของมัน
สุดท้ายผมก็ต้องยอมนอนห้องเดียวกับพี่คิม
ทั้งที่ไม่ค่อยอยากแต่ไม่เป็นไรเหลือแค่อาทิตย์เดียว
กลับจากเที่ยวทะเลผมก็เป็นอิสระ ฮ๊ะ ฮ๊ะ
ผมเก็บของเสร็จก็เปลี่ยนชุดจะลงไปเล่นน้ำทะเลกับไอ้พรตทันที
“มึงจะไปไหน” เสียงนิ่งเย็นถามผมจากปลายเตียงขณะที่มือผมกำลูกบิดประตู
“เล่นน้ำดิถามแปลก” ผมตอบพี่คิม
“มึงไม่เห็นไงว่ามันร้อน เดี๋ยวก็ไม่สบาย” พี่คิมบอกผม
น้ำเสียงเหมือนเดิมแต่เอ๊ะเหมือนประโยคนี้แสดงความเป็นห่วงแต่คงไม่ใช่
“รู้ว่าร้อน แต่ไม่แคร์ผมจะเล่น” ผมบอกก่อนจะหมุนลูกบิดแล้วเปิดประตู
ตุ๊บ!!!
เสียงเสื้อคลุมหล่นลงบนหัวผม
“ใส่เสื้อคลุมลงไป จะเล่นค่อยถอดออก” พี่คิมบอกอีกครั้ง
ผมก็รับไว้อย่างงงๆแล้วเดินลงมาข้างล่าง
เจอไอ้พรตกำลังจะไปเล่นน้ำพอดี แต่พี่ตินณ์ดันไม่ให้ไป
บอกให้กินข้าวก่อน ผมกับมันก็เลยนั่งกินข้าวจนอิ่ม
และพี่ตินณ์ก็เอาครีมกันแดดมาให้ไปพรตทา
เห็นแล้วก็อิจฉามันเหมือนกันพี่ตินณ์ดูแลมันดีเวอร์
หลังจากนั้นผมก็ได้เวลา
ลุยทะเล!!!
ผมวิ่งอย่างเร็วสุดฝีตีนมากระโดดลงทะเล
ไม่สนความร้อนหรืออะไรทั้งนั้นพอๆกับไอ้พรต
เล่นอยู่ซักพักไอ้ฟิกซ์กับไอ้มาย์ดก็ตามลงมาเล่น
ผมว่ายน้ำแข่งกันหลายรอบจนเหนื่อยแทบหมดแรงแต่สนุกครับ
เล่นไปเล่นมามีคนมาขอเล่นน้ำด้วย
เป็นผู้ชายสองคนชื่อแอมป์กับชิดถ้าผมจำไม่ผิดนะ
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่มองไปทางเก้าริมหาดก็เห็นพี่ตินณ์หลับอยู่
คงไม่หึงไม่หวงไอ้พรตหลอกมั้ง
เพราะผมมองแล้วว่าสายตาคนชื่อแอมป์มองไอ้พรตแปลกๆ
แถมชอบเข้าไปเล่นใกล้ไอ้พรตอีก
ผมเห็นเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เลยคิดว่าชั่งมันเถอะไอ้พรตมันดูแลตัวเองได้
เล่นกันอีกประมาณเกือบชม.พี่ตินณ์ก็มาเรียกกลับไปอาบน้ำเตรียมไปเที่ยวตลาด
ผมเดินขึ้นมาก่อนหันกลับไปเห็นเหมือนพี่ตินณ์กับไอ้พรตมีปากเสียงกันนิดหน่อย
แต่ไม่นานสถานการณ์ก็คลี่คลาย ผมมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วไปเดินตลาดต่อ ดีหน่อยได้เดินกับเพื่อนบ้าง
ไอ้พี่คิมมันไปเดินกับพี่ตินณ์ผมเลยได้เดินกับไอ้พรต
แม้จะมีบางช่วงที่พี่ตินณ์มาฉกตัวไอ้พรตคืน
แต่ผมก็ยังใจดีแถมตัวเองไปเดินด้วยตลอด
ก็ผมมันคนอยากรู้เรื่องชาวบ้านนิ
ก็เลยต้องไปดูสิว่าเขาคุยอะไรกัน
เดินดูของเสร็จก็กลับบ้านมาทำอาหาร
เป็นอาหารทะเลฝีมือการปรุงของพี่ตินณ์รับรองอร่อยทุกอย่าง
พูดเรื่องทำอาหารเชื่อไหมว่าเมื่อก่อนผมเจอพี่ตินณ์
ตอนอยู่ม.ปลายพี่แกดังมากเป็นดาวประจำโรงเรียนก็ว่าได้ ไปไหนสาวก็กรี๊ด
ผมคิดว่าแกต้องเป็นคนหยิ่งๆ ลูกคุณหนูทำอะไรไม่เป็นแน่เลย
แต่พอผมได้ทำกิจกรรมร่วมกับพี่ตินณ์เท่านั้นแหละ
ทัศนคติของผมก็เปลี่ยนไปเพราะพี่ตินณ์ทำงานเก่งมาก
เอาจริงเอาจังสั่งคำไหนต้องได้แบบนั้น
มีครั้งหนึ่งตอนออกค่ายอาสาต้องทำอาหารกินกันเอง
ก็มีการแบ่งฝ่ายแม่ครัวไว้แล้วแต่พออาหารที่ทำออกมากลับกินไม่ได้เลย
บางอันก็เค็มไป บางอันก็หวานมาก มีแต่คนรุมว่าฝ่ายแม่ครัว
ผมก็เข้าใจนะว่าทำงานมาเหนื่อยๆคงหิว
และมาเจออาหารที่กินไม่ได้เลยโมโหหิวกัน
จากสถานการณ์ที่กำลังแย่ก็ได้สร้างวีระบุรุษตะหลิวทองคำครับ
พี่ตินณ์ที่เพิ่งเดินเข้ามาหลังจากไปมุงหลังคาห้องสมุดให้น้อง
ก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็ลงมือทำอาหารให้ใหม่
อาหารที่พี่ตินณ์ทำทั้งอร่อยและหน้าตาดูดีมากเหมือนมาจากโรงแรม
ทุกคนต่างพากันอึ้งครับไม่คิดว่าพี่ตินณ์จะทำได้
ผมที่ชื่นชมพี่ตินณ์อยู่ก็ยิ่งชื่นชมมากขึ้นอีก ไอดอลผมเลยคนนี้
แต่พอเข้ามหาลัยก็ห่างๆกันไปครับ
เพราะตอนพี่ตินณ์มาเรียนที่นี่ ผมก็ยังต้องเรียนที่เดิมอีกตั้งปี
ที่เล่ามาไม่ได้แอบชอบพี่ตินณ์นะครับ แค่ชื่นชมเฉยๆ
“นาวเอาจานให้หน่อย” เสียงพี่โฟมเรียกให้ผมหยิบจาน
ผมมีหน้าที่แค่นี้ครับ หยิบจับอะไรก็ได้ที่ไม่ทำให้ของเสียหาย
เพราะผมนี่แหละลูกคุณหนูของแท้พอๆกับไอ้พรตเมื่อก่อน
มันทำอะไรก็ไม่เป็นพอกัน แต่ว่าพอมันได้ดิบได้ดีมีผัวเป็นตัวตน
วิญญาณผีแม่บ้านเลยเข้าสิงพอจะหยิบจับทำอะไรเป็นขึ้นมาบ้าง
แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่เอาแค่ผัวหลงไหลก็พอ หึหึ
ผมเดินไปดูที่เตาบ้างดูพี่ตินณ์ พี่นัทและก็พี่มี่ทำกับข้าวบ้างสลับกันไป
หรือแม้กระทั้งไปกวนพี่อาร์มที่นั่งเล่นกีต้าร์
พออาหารเสร็จก็ลงมือกิน
ผมอยากกินปูแต่แกะไม่เป็นไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
หันไปดูไอ้พี่คิมก็นั่งกินอร่อยคนเดียวแถมคุยกะพี่ตินณ์เพลิน
มองไอ้พรตพี่ตินณ์ก็แกะทั้งกุ้งทั้งปู ทั้งหอยใส่จานให้ T^T
“เพ่ตินณ์แกะปูให้ผมกินมั่งดิ แกะไม่เป็น”
ผมลองขอร้องพี่ตินณ์ดูเพื่อปากท้องไม่มีอายครับ
“กูผัวมึงรึไง ให้ว่าที่ผัวมึงนู้นแกะ”
พี่ตินณ์ว่าแล้วหันไปมองไอ้เชี้ยพี่คิม มันก็นั่งกินสบายใจไม่ทุกร้อน
“พี่ตินณ์แกะให้ผมหน่อยนะๆ ถือว่าผมเป็นเพื่อนเมียสุดที่รักของพี่ไง”
ปึ๊ก!!! พอผมพูดจบ มือไอ้พรตทุบหลังผมเต็มๆ
“เอากูแกะให้ฐานะที่พูดถูกใจ” แต่ก็คุ้มครับ
เพราะพี่ตินณ์ยอมแกะให้ผมบ้าง
พี่ตินณ์แกะให้ผมสลับกับไอ้พรต
บางทีไอ้พรตมันก็แย่งที่พี่ตินณ์แกะให้ผมทั้งที่ของมันในจานก็มี
จะหวงผัวไปไหนวะกับเพื่อนยังไม่เว้น
ทำมาเป็นหวงของกินแต่ผมรู้สันดานมันดีว่าไม่ใช่
ผมเห็นพี่ตินณ์แกะไม่ทันแถมตัวเองไม่ค่อยได้กิน
เลยเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ไอ้เชี้ยพี่คิม
“พี่คิมแกะให้หน่อยกูอยากกิน”
ผมเอาปูที่อยากกินยื่นให้มันแกะพร้อมขอร้อง
ผมบอกแล้วเพื่อปากท้องความอายไม่มี
แถมศัตรูก็ลืมๆไปก่อนอิ่มแล้วค่อยว่ากัน
“อยากกินเองก็แกะเองดิ” ไอ้พี่บ้ามันว่างี้
แล้วไม่สนใจผมเลย ผมก็เลยทิ้งปูไว้ในจานมัน
หันไปอ้อนไอ้ฟิกซ์เพื่อนรักแทน
เพิ่งจะรู้สึกรักมันครับตอนที่มันกำลังจะหลงมาแกะปูนี่แหละ
สุดท้ายมันก็ทนแรงอ้อนของผมไม่ไหวแกะให้ผมกิน
ผมเห็นมันแกะมาให้ผมตัวนึง แต่ผมหันไปคุยกับไอ้พรตหันมาอีกที
ในจานมีปูที่แกะแล้วเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งตัว
แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นของไอ้ฟิกซ์หรือของใคร
เพราะมองไปที่จานไอ้เชี้ยพี่คิมก็ไม่มีปูที่ผมหย่อนไว้แล้ว
ถ้าเป็นพี่ตินณ์ก็ไม่น่าใช่เพราะผมคุยกับไอ้พรตก็เห็นแกตลอด
สุดท้ายผมก็เลิกสนใจหาที่มา จัดการกินมันจนหมดครับ
กินไปเล่าเรื่องสนุกๆไป รู้ตัวอีกทีผมเมาแล้วครับประมาณตีสองได้
“นาวถ้าเมาก็ไปนอน”
เสียงเหมือนพี่ตินณ์บอกผมนะแต่คงไม่ใช่
เพราะแกจะสนใจผมทำไมผมไม่ใช่เมียแก อิอิ
“มึงเมาแล้วไปนอน จะหัวเราะ อิอิ ทำไมนักหนาวะ”
อ่าวนี่ก็เสียงโหดมาเชี่ยว เสียงใครวะคุ้นๆนึกไม่ออก
“ตินณ์เอาอีก เหล้าๆ น้ำแดงด้วย”
อันนี้ผมรู้เสียงไอ้พรตอ้อนผัว อิอิ
--- To be Con.---
------------------------------------------------
มาอัพให้แล้วนะจ๊ะ ใครรอแง้มห้องสุดท้าย
ตอนหน้ามาปูเสื่อรอได้เลย จร้า
ปล.ชอบอ่านคอมเม้นจัง อ่านไปยิ้มไป ^^
เจอกันตอนหน้า ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
จิ้มรัวๆ แล้วจะมาเม้ามอย อิอิ
.......................
คู่นี้เหมือนความรู้สึกจะกระเตื้องขึ้นแล้วน้า แอบมีเป็นห่วงเป็นใยกันนิดๆด้วยแหละ แหมน่าเขินจริงจริ๊ง (ได้ข่าวว่าไม่ใช่เรื่องของแก เขินเพื่อ)
ปล.อ่านไปอ่านมา พรตก็น่ารักดีนะคะ เวลาอ้อนอะนะ แต่เอาแต่ใจไปนิดนึง สงสารตินณ์><
-
เสร็จพี่คิมแน่~~ น้องนาว
ฮาาา~~
:hao6:
-
อร๊ายยยยยย มาต่ออีกหน่อยได้ไหม ตัดฉับแบบนี้โหดร้าย
-
พี่คิม...ยังโหดคงเส้นคงวานะจ๊ะ 55555
-
ค้างอะ :ling2: แล้วคืนนี้จะนอนหลับมั้ย
-
:hao6: :hao7: น้องนาวสงสัยจะมีงานเข้า
-
จบแล้ว
ค้างงงงงงงงงงงง!!
เมื่อไหร่นาวจะเสร็จคิมซะที?
-
ถ้าจะขนาดนี้ก็มาแหก อกคนอ่านเลยเถอะคนเขียน
-
คิม-นาว :mew1:
-
:z1: :z1: :z1:ฮิฮิ รอตอนหน้าาาาาาาาาา หุหุ
-
ขอโทดน้าไม่เคยเม้นเลยย อ่านในโทสับอะ เม้นลำบาก ไม่ว่ากันน้าาา
แต่ตอนนี่อ่านทันแล้ว เลยจัดซะหน่อยยย
ตอนแรกไม่คิดว่าคู่นาว คิมเราจะชอบ แต่น่ารักอ้ะ ตอนล่าสุดนี้จัดว่าค้างกันเลยทีเดียว
อ้ออ มีเรื่องที่สงสัย แอบคิดนมนานน ตอนที่พรตมีอะไรกับพี่ตินรอบสองนี่พรตชอบพี่ตินยังอะ
ข้องใจสุดๆ คือเราคิดว่ายังไม่ชอบอะ น่าจะซัดสวนไปซักหมัดสองหมัด เพราะปกติถ้าชายแท้ๆ
ชอบฟันหญิง และที่สำคัญพรตไม่เมา ไม่น่าจะสมยอมขนาดนั้นอะ แต่จะว่าพรตมีใจให้ก็เร็วไป
นี่เราคิดมากคิดลึกไปเปล่าเนี้ย อ่าา ยังไงก็ชอบอยู่ดีแหละนะ
ตัวเองคนเขียนคงไม่ว่ากันเนอะะะ อัพบ่อยๆเราชอบบ
เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
-
ตอนต่อไปแล้วสินะ :z1:
-
บัดนาวจะออกเรือนตามเพื่อนไปติดๆละ
-
แหมมมมมมมมมมมมมม
อิตาพี่คิม !!! นิ่งซะ เอาซะไม่รู้เลบว่าคิดอะไรอยู้
ยังมองไม่ออกว่าพี่คิมจะหลงรักไอ่นู๋นาวยังไง กร้ากกกกกกกกกก
แต่ก็เริ่มเป็นห่วงน้องขึ้นมาแล้วอะดิ :katai3:
-
รอตอนต่อไปจ้า ลุ้นๆ คิม นาว ^^" :hao6:
-
ชอบทุกคู่เรยยยยย :3123: :pig4:
-
คิมนาวๆๆๆ :z1:
รอค่ะๆๆ
-
:hao6: อีกนิ๊ดดดดดดดดดดดดด
-
พี่คิมปากแข็งดีนะ ฟอร์มเยอะ
เป็นห่วงนาวก็พูดดีๆมั้งก็ได้
เอ๊ะอะก็ดุตลอด
นาวเมาแล้วนอนดีๆนะ
ถ้าไปกวนทีนพี่คิมอีก
ไม่งั้นคืนนี้นาวจะมีปั๋วนะ
รอลุ้นว่าในห้องนั้นมีอะไรน๊า
-
นาวเอ๋ย.....ยินดีด้วยล่วงหน้านะ555555
-
:katai3: :katai3:
-
ค้างๆๆๆๆๆ :ling1: :z3: รอๆๆๆ นะจ่ะ :hao7: :z2:
-
อย่าไปยอมนะนาว ฮ่าๆๆ :hao6:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
น้องนาวของเราเสร็จแน่
-
คิม-นาว ขออีกตอน อิอิ
-
ฤๅน้องนาวจะเสร็จพี่คิมตามแผนของพรตในอาทิตย์สุดท้าย คริคริ :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดด
พาร์ท คิม-นาว
แต่น้องนาวมาสั้นๆ เอง
รอตอนหน้าคิมมาเล่าดีกว่า :hao7:
-
อยากอ่านนาวคิมต่อออออ เหมือนจะมีอะไรในกอไผ่(รึเปล่า?) :hao4:
-
สงสัยไม่แคล้วคืนนี้ คงได้......แนๆ น้องนาว
:haun4: :haun4: :haun4:
-
แอร๊ยยยยยรีบขนที่นอนหมอนมุ้งไปรอใต้เตียงพี่คิม :o8:
-
อ่านทันซะที เรื่องนี้น่ารักอ้ะๆๆๆๆ
-
^^
-
รักห้องสุดท้ายที่สุดล่ะเนี่ยยย
อิพี่คิมโคตรซึนเลยค่าาา
-
มาต่อด่่วนๆๆๆๆๆ จะทนรอคู่คิมนาวไม่ไหวแล้ววววววว
-
นาวคิดเสียงดังไปมั้ย พี่คิมถึงได้ยิน อิอิ อะ
:hao3:
-
อย่าใจร้ายขนาดนี้สิตัดฉับอย่างนี้อ่าาาาา
นาวแกไม่รอดแน่พี่คิมจัดให้หนักนะให้สมกับที่ลุ้นมานาน
-
เอาหูแนบประตูห้งคิมนาว มีเสียงไรไหมน๊าาาาาาาาาา
-
ห้องคิมนาวมีเรื่องน่าสงสัย ยังไม่มีคนออกมาจากห้อง มีไรเกิดขึ้น :hao3:
-
เฮ้ย ค้างไปไหม
คิมนี้มาแบบ รักนะแต่ไม่แสดงออก
-
:mew1: :mew1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: เมื่อไรจะมา
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ขอโทดน้าไม่เคยเม้นเลยย อ่านในโทสับอะ เม้นลำบาก ไม่ว่ากันน้าาา
แต่ตอนนี่อ่านทันแล้ว เลยจัดซะหน่อยยย
ตอนแรกไม่คิดว่าคู่นาว คิมเราจะชอบ แต่น่ารักอ้ะ ตอนล่าสุดนี้จัดว่าค้างกันเลยทีเดียว
อ้ออ มีเรื่องที่สงสัย แอบคิดนมนานน ตอนที่พรตมีอะไรกับพี่ตินรอบสองนี่พรตชอบพี่ตินยังอะ
ข้องใจสุดๆ คือเราคิดว่ายังไม่ชอบอะ น่าจะซัดสวนไปซักหมัดสองหมัด เพราะปกติถ้าชายแท้ๆ
ชอบฟันหญิง และที่สำคัญพรตไม่เมา ไม่น่าจะสมยอมขนาดนั้นอะ แต่จะว่าพรตมีใจให้ก็เร็วไป
นี่เราคิดมากคิดลึกไปเปล่าเนี้ย อ่าา ยังไงก็ชอบอยู่ดีแหละนะ
ตัวเองคนเขียนคงไม่ว่ากันเนอะะะ อัพบ่อยๆเราชอบบ
เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
เรื่องเม้นไม่ต้องกังวลค่ะ เมจิกไม่คิดมาก
แต่ถ้าเม้นให้เมจิกก็ดีใจ เพราะชอบอ่าน^^ เอ๊ยยังไง
และขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
สำหรับความสงสัย ที่แอบคิดนมนานน
ปล่อยให้สงสัยต่อไปดีไหมน้า เพราะยิ่งยากก็ยิ่งน่าค้นหา :laugh:
จริงๆแล้วไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพราะพรตเป็นคนตรงๆชอบก็บอกว่าชอบเกลียดก็บอกเกลียด
ถึงปากจะหนักไปบ้างกับตินณ์ เพราะกลัวพูดไปแล้วคนบางคนจะได้ใจเลยไม่ค่อยพูด
แต่จะสื่อจากการกระทำแทน และตอนที่สงสัย บอกเลยว่าพรตยังไม่ได้รักตินณ์
เพียงแต่พอตินณ์เริ่มรุกก็มีอารมณ์ร่วม และอยากจะพิสูจน์ว่าถ้าตัวเองไม่ได้เมาจะสามารถ
มีอะไรกับตินณ์ได้หรือเปล่า ต่อมาก็ค่อยๆรู้ใจตัวเองเพราะแพ้ทางคนอย่างตินณ์ค่ะ
คำตอบจะทำให้หายสงสัยไหมน้า หรือสงสัยมากกว่าเดิม เหมือนเมจิกตอบงงๆ อิอิ
รู้สึกว่าจะเป็นคอมเม้นที่ยาวที่สุด และยังตอบยาวที่สุดด้วย :laugh:
--------------------------------------------------------------------------------------
ปล.ใครรอคิมนาว ตอนนี้แต่งให้เสร็จแล้วนะคะ
แต่เมื่อวานเนตที่ห้องมีปัญหาเลยยังไม่ได้ลงให้
ตอนนี้ก็ใช้มือถือตอบเลยลงไม่ได้ T^T
-
เพิ่มมาอ่าน
ชอบๆ
รอๆ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เมางี้เข้าทางงงง
มีสามีแน่ ๆ นาววววววว 5555
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 27
“ไอ้คิมกูว่าไอ้นาวมันเมามากแล้วว่ะ” ใครว่ากูเมา กูไม่เมา
“ไม่ นาวไม่เมา อิอิ อิอิ” ผมบอกออกไป
เออแล้วทำไมผมต้องหัวเหราะประหลาดๆนี่ด้วยวะ
มันเป็นไปเองไม่ได้ตั้งใจ
“มึงน่ะเมาไปนอนไป” ไอ้เสียงนิ่งๆนี่ยังว่าผมอีก
“ไม่จะกินต่อ ไม่เมา” ผมบอกอีกครั้ง ไม่ยอมลุกง่ายๆแน่
“ตินณ์ ตินณ์กุ้ง เอากุ้งตัวใหญ่” เสียงใครวะคุ้นมากนึกไม่ออก
ไม่นึกดีกว่าขี้เกลียด กูนอนตรงนี้แม่งนุ่มดี อิอิ
“เห้ย มานอนตักกูทำไม” ใครมาเสียงดังแถวนี้วะกูจะนอน น่ารำคาญ
“เมาเป็นหมายังว่าไม่เมาอีก” หมอนกูมีเสียงด้วยแหะ
“กูว่าขึ้นนอนเถอะ นอนตายกันจะหมดแล้วไอ้พรตก็เมาได้ที่เลย” เสียงใครแว่วๆกันนะ
“เออเดี๋ยวกูเอามันขึ้นนอนเอง มึงไปดูเพื่อนมันเถอะ”
“เออกูเอาไอ้ฟิกซ์ไปเอง มี่มาช่วยกูพยุงไอ้มายด์หน่อยมันยังรู้ตัว ไม่หนักเท่าไหร่หรอก”
“เออ กูผู้หญิงแท้ๆ ต้องมานั่งเก็บศพคนเมา ผัวยังไม่ได้เป็นตำรวจก็ต้องนับขวดซะแล้วกู”
“มึงนี่ขี้บ่น เดี๋ยวไอ้อาร์มก็ทิ้งหรอก”
“มึงรอดู ถ้ามันทิ้งกู มึงจะได้เห็นมันเป็นวันสุดท้าย เตรียมหาเมนูงานมันไว้ได้เลย”
“มึงนี่โหดจริงว่ะ”
“เออกูโหดแต่คงน้อยกว่าเมียมึง ที่ร้องกินกุ้งตัวใหญ่อยู่โน้นมั้ง”
“หึหึ มึงไม่เห็นความน่ารักของมันเอง”
เสียงใครคุยกันแว่วๆแถวนี้ ผมบอกว่าจะนอนไง เงียบๆหน่อยดิ
“นาวลุก ขึ้นห้อง” ใครปลุกกูวะ เสียงนิ่งไปนะ เอาหวานๆดิ นาวชอบเสียงหวานๆ
“ไม่ไปนาวจะนอน” ผมตอบก่อนซุกหมอนนิ่มๆ ต่อ
อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีใครดึงแขนวะ ผมลืมตาขึ้นมาดู
เป็นไอ้เชี้ยพี่คิมมันกำลังดึงแขนผมให้ลุกแล้วพาเดินไปทางห้องนอน
แต่บันไดนะ เดินช้าหน่อยได้ไหม กูเดินไม่ทัน
“ช้าหน่อย” ผมบอกออกไป
แล้วจากนั้นก็รู้สึกเหมือนสปีดการเดินมันช้าลงนิดหน่อย
“อาบน้ำ” แม่งสั่งกูอีกแล้ว
แต่กูง่วงไม่อาบหรอกนอนดีกว่า ก้าวขึ้นเตียงแม่งเลย
“มึงไม่เชื่อกูอีกแล้วนะ มาอาบน้ำ” จะเสียงดังทำไมวะ
“เห้ย!!!”
แรงดึงมหาศาลจากไหนมาฉุดแขนกูอีกแล้ว กูเจ็บ
“มึงลองดีกับกูบ่อยไปนะ ถ้ามึงไม่อาบก็นอนข้างล่างไม่ต้องนอนเตียง”
ไม่ให้นอนไม่นอนก็ได้วะ กูนอนมันตรงนี้แหละ
“ตกลงมึงไม่อาบน้ำจะนอนพื้นว่างั้น” ยังเซ้าซี้กูอีก กูก็ไม่นอนเตียงแล้วไง
“เออ เงียบๆกูจะนอน” หวังว่ากูจะได้นอนซะทีนะ
“ดีมึงนอนไปนะ แล้วอย่ามาว่ากูทีหลัง”
20 นาทีผ่านไป
“อื้อ...หนาว” ทำไมหนาวจังวะ
อ่าวกูมานอนพื้นได้ไง ผ้าห่มกูอยู่ไหน อ่อ! บนเตียง
“ไอ้นาว!!! มึงขึ้นไปนอนทำไมบนเตียงกู
กูอาบน้ำแป๊ปเดียว มึงขัดคำสั่งกูเลยนะ”
“โอ๊ย!!! เจ็บ” ใครดึงกูอีกแล้วไม่ปล่อยให้กูได้นอนสบายซะทีวะ
“เจ็บสิดี มึงจะได้มีสติขึ้นมาบ้าง”
“ไปไหน ไม่ไป” ลากกูไปไหนอีก แล้ว
“มาอาบน้ำเลยมึง”
โครม!!!.... ตู้ม!!!
“มึงไม่อาบกูอาบให้ วันนี้กูใจดีมีบริการพิเศษ”
“เฮ้ย!!! แค๊กๆ โยนกูลงมาทำไม” หายเมาไปครึ่งนึงเลยครับ
ไอ้เชี้ยพี่คิมลากผมเข้าห้องน้ำก่อนอุ้มผมโยนลงอ่างอาบน้ำที่มีน้ำเต็มเปี่ยม
สำลักน้ำเลยทีเดียว คิดว่าไอ้เสียงโครมนั่นคงเป็นเสียงลากผมกระแทกประตูแน่ๆ
เพราะรู้สึกเจ็บด้านข้างนิดหน่อย
“หายเมารึยัง” มีหน้ามาถามกูอีกนะ
“หายแล้ว...กูไม่ได้เมา” ตอนแรกเผลอบอกว่าหายเมา แต่ผมไม่ได้เมานี่หว่า
“หึหึ ไม่เมาแต่เหมือนหมาเลยนะมึง”
“เชี้ย...” ด่าได้แค่นี้ครับ แสบตา แสบจมูก
สำนักน้ำเยอะไปหน่อย คิดคำด่าไม่ทัน
“รีบอาบน้ำซะ แล้วมานอนก่อนที่กูจะมาอาบให้”
ขู่กูเสร็จเดินสะบัดตูดออกไปเลยนะมึง
ผมก็นอนแช่ในอ่างอาบน้ำซักพัก
ก่อนจะลุกขึ้นมาอาบน้ำอุ่นจากฝักบัวเสร็จ
แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวพันเอวเดินออกมาหากางเกงใส่
ไอ้พี่คิมแม่งนอนสบายอยู่บนเตียงแล้วครับ
น่าจะหาหมอนปิดจมูก ผมเดินไปล้มตัวลงนอน
อีกฝั่งก่อนแย่งผ้าห่มผืนหนามาห่มบ้าง แอร์ห้องนี้กี่องศาวะ หนาวมาก
นอนได้ซักพักกำลังจะหลับได้ยินเสียงแปลกๆจากห้องไอ้พรตครับ
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ่า”
ไอ้เชี้ย รู้เลยกู เสียงอะไร ผมทำเป็นไม่ได้ยินข่มตาให้หลับ
ผ่านไป 10 นาทีเสียงก็ยังดังอยู่
แถมดังขึ้นกว่าเดิมอีกเร้าอารมณ์กูเหลือเกิน
ไอ้ลูกชายตัวดีผมเริ่มมีปฎิกิริยา ต่อหนัง AV ที่มีแต่เสียงประกอบแล้วครับ
ผมเริ่มขยับตัวพลิกไปมานิดนึงเพื่อให้นอนสบายตัว
และไม่อยากให้คนข้างๆรู้ เดี๋ยวโดนมันล้อ
ซักพักเสียงก็เงียบไป ผมนึกดีใจที่ไม่ต้องทนฟังนานกว่านี้
ไอ้พี่คิมนี่ก็ดีเนอะหลับสบายไม่ต้องทนฟังข้างห้องต่อสู้กันเหมือนผม
ลูกชายผมกำลังจะสงบลงแล้วครับ
แต่โชคก็ไม่เข้าข้างเมื่อเสียงมาอีกแล้ว
ที่นี้ท่าทางจะร้อนแรงกว่าเดิมซะด้วย
ผมคิดไว้เลยพรุ่งนี้กูจะไปด่ามึงไอ้พรตมึงเจอกูแน่
ผมเริ่มขยับตัวจะหาหมอนมาอุดหูครับ
“หึหึ อยากกับเขาบ้างรึไง” ไอ้เชี้ยกูตกใจ
นึกว่าพี่คิมหลับไปแล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงนิ่งๆเย็นๆฝ่าความมืดมาให้ขนลุกเล่น
หมดอารมณ์หวิวเลยกูเจอเสียงนี้เข้าไป
“อย่าทำให้ตกใจได้ไหม” ผมว่าพี่คิมเบาๆครับ
“หึหึ กำลังคิดอะไรอยู่หล่ะ” พี่คิมถามผมต่อครับ
“ไม่มีอะไร ซะหน่อย” ผมบอกพี่คิมเสียงเบาเหมือนเดิม
“แล้วไป นึกว่าอยากเหมือนห้องนั้นกูคงช่วยไม่ได้”
พี่คิมบอกผมเสียงเย้ยๆครับ
“ถึงจะอยากแต่ก็ไม่คิดให้พี่ช่วยหรอก
เพราะผมคงไม่มีอารมณ์กับคนอย่างพี่” ผมว่าด้วยความปากไวครับ
“มึงไม่มีน่ะดีแล้ว” พี่คิมบอกผมอีกครั้ง
“ ไม่มีทางแน่นอน แล้วพี่ก็คงทำไม่เป็นด้วย หึหึ”
ผมว่าอีกครั้งพร้อมหัวเราะ
“อย่าดูถูกกู” พี่คิมพูดเสียงนิ่งกว่าปกติมาก
“ไม่ได้ดูถูกแต่พี่มีปัญญาทำเป็นป่าวเห่อะ อย่ามาขู่ผมเลย”
สงสัยจะเมาจริงแล้วล่ะถึงกล้าถามพี่คิมไปแบบนั้น
“มึงอยากลองดีว่างั้น”
พี่คิมพูดเสร็จพลิกขึ้นมานอนคว่ำคร่อมผมทันทีไวมาก
กูทำใจไม่ทัน เอ้ย ไม่ใช่ ตั้งรับไม่ทัน
“เมื่อมึงอยากรู้ว่ากูมีปัญญาทำไหม กูก็จะแสดงให้ดู”
พูดเสร็จแม่งเริ่มไซ้คอผมเลย
ผมก็พยายามขัดขืนทั้งทุบทั้งผลัก
แต่ตัวไอ้เชี้ยคิมนี่จะหนาไปไหนวะ ทุบก็ไม่รู้สึก
แถมเอามือข้างเดียวมารวบมือทั้งสองข้างของผมไว้เหนือหัวอีก
ขาผมมันก็เอาขาตัวเองทับไว้จะดิ้นยังไงวะกู
“กูไม่เล่นนะพี่คิม พี่ทำไม่ได้หรอกพี่ไม่เคย” ผมพูดออกไปเพื่อหาทางรอด
“หึหึ ทีนี้ทำมาหงอนะมึง ของอย่างนี้มันเรียนรู้กันได้
และตอนนี้กูก็หน้ามืดเกินจะหยุดทันแล้ว”
พี่คิมพูดพร้อมส่งสายตาหื่นเป็นประกายหน้ากลัว
ผ่านความมืดที่มีแสงพระจันทร์ลอดหน้าต่างเข้ามาให้เห็นได้ชัดเจน
“ไม่....”ผมกำลังจะร้องห้ามแต่เสียงก็ต้องขาดหายไป
เพราะปากผมถูกไอ้เชี้ยคิมประกบไว้แล้วสอดลิ้นเข้ามา
ยอมรับว่าลีลา และชั้นเชิงการเป็นผู้นำของแกดีมาก
ทำให้ผมรู้สึกเคลิ้มตาม และไม่ได้รังเกียจจูบแรกกับผู้ชายอย่างที่คิดไว้
“โอ๊ย!!!” เชี้ยกำลังเคลิ้มแม่งกัดปากกู
“ปากดีนักใช่ไหมมึง” มันถอมริมฝีปากที่กัดผมออกแล้วว่า
ก่อนฉกลงมาใหม่ ไม่ให้กูได้หายใจเลย
“ปล่อยกู...หยุด” เมื่อปากผมเป็นอิสระอีกครั้ง
ผมก็รีบร้องให้มันปล่อย แต่มันไม่ยอมปล่อย
“กูกำลังจะพิสูจน์ให้มึงเห็นไง ว่ากูมีปัญญาหรือเปล่า”
มันว่าเสร็จก็จูบผมอีกแต่เป็นจูบที่ไม่รุนแรงเท่าครั้งแรก
แต่เรียกร้องให้ตอบโต้และคล้อยตาม
ผมก็สมองเลือนๆ ไม่รู้ว่าตวัดลิ้นตอบโต้
และแสดงชั้นเชิงของตัวเองให้อีกฝ่ายรู้ตอนไหน
รู้ตัวอีกทีตอนนี้มันเริ่มไซ้ซอกคอผมแล้วครับ
มือมันที่ว่างอีกมือก็กำลังขย้ำลูกชายผมเบาๆ
ให้ตื่นตัวอีกครั้งผ่านกางเกงผ้าเนื้อบาง
แล้วไม่นานมันก็ทำสำเร็จเพราะผมมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
ตอนนี้ลูกชายของผมเริ่มตื่นตัว
และไม่ว่ามันจะลากริมฝีปากและปลายลิ้นร้อนๆของมันไปตรงไหน
มันก็ทำให้ผมรู้สึกร้อนวูบวาบ และเสียวไปพร้อมกัน
ไหนว่ามันไม่เคยทำไมมันดูช่ำชองจังวะ
“ไห...ไหนว่าไม่เคย”
ผมหาเสียงตัวเองเจอแล้วครับก่อนจะเอ่ยถามมันไป
“ก็ไม่เคย แค่กูทำเหมือนที่ทำกับผู้หญิง”
พี่คิมขยับตัวขึ้นมาจากการไซ้ลำคอและไหล่ผมมาตอบ
“เลิกเถอะพี่ ผมไม่เอาแล้ว” ผมบอกอีกครั้งอย่างหาทางรอด
“ไม่ทันแล้วตอนนี้ลูกชายกูตื่นแล้ว และมันต้องการปลดปล่อย
ถ้าจะผิดมึงก็ต้องโทษห้องข้างๆที่บิ้วอารมณ์กู
และตัวมึงเองที่เสือกปากดีท้าทายกู”
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าพี่คิมจะพูดยาวมาก
ก่อนแกจะกดหน้าขาลงมาให้ผมรู้สึกถึงลูกชายของแก
ที่ตอนนี้ตื่นตัวและกำลังสัมผัสกับลูกชายของผมโดนมีผ้าบางๆกั้น
จากนั้นก็เริ่มจูบปาก ใบหน้า
และลงไปที่ซอกคออีกครั้งมือก็เริ่มถอดเสื้อกล้าม
ที่ผมใส่อยู่ตอนนี้ถลกมาไว้ที่คอแล้ว
“ซี๊ด....”
ผมหลุดเสียงครางทันทีที่ลิ้นร้อนวนรอบยอดอกที่มีเม็ดเล็กๆแข็งเป็นไตอยู่
มือแกกำลังเอื้อมลงไปแล้วสอดเข้าไปกำลูกชายผมที่อยู่ในกางเกงพร้อมทั้งค่อยๆขยับขึ้นลงเบาๆ
“อ่า....อ่ะ” ผมเผลอหลุดเสียงที่น่าอายออกมาอีกครั้ง
เมื่อมือพี่คิมเริ่มขยับเร็วขึ้น พร้อมกับปากที่ยังทำงานอย่างไม่หยุดพัก
ตอนนี้อารมณ์ของผมพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ
ผมพยายามดิ้นเพื่อให้มือทั้งสองข้างหลุดจากการกุมเอาไว้
แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะมือข้างเดียวของพี่คิมแรงเยอะเหมือนคีมที่ไม่ขยับเขยื้อน
ไอ้พี่คิมถอดกางเกงของผมออกไปตอนไหนไม่รู้
ตอนนี้ผมเหลือแต่เสื้อกล้ามที่ค้างอยู่ที่คอตัวเดียว
ส่วนกางเกงผมรู้ว่ามันหลุดไปเมื่อรู้สึกถึงความเย็นของที่นอน
ก่อนที่พี่คิมจะเอามือไปค่อยๆปลดกางเกงขอตัวเองลงบ้าง
ผมตะลึงตาค้างทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่หลบซ่อนอยู่ในกางเกงตัวนั้น
ทำไมมันต่างกับผมขนาดนั้นแถมขนาดของมันยังน่ากลัว
ผมเริ่มมองหน้าพี่คิมอีกครั้งแต่คราวนี้รู้สึกเหมือนพี่คิมยกยิ้มมุมปาก
ก่อนจะโน้มหน้าลงมาประกบปากผมอีกครั้ง
แล้วมือก็กลับไปขยับลูกชายขนาดมาตรฐานของผมอีกครั้ง
จากช้าก็เร็วขึ้นและอยู่ๆแกหยุดมือ
แล้วเอาลูกชายของแกมาเสียงสีกับของผม
พร้อมขยับมือโดยพยายามกำไว้รวมกันทั้งสองอันก่อนค่อยๆขยับเอวไปด้วย
““อ่า..ซี๊ดดดๆๆๆ”
ผมไม่สามารถกลั้นเสียงไว้ได้อีกต่อไป
ไม่นานผมก็รู้สึกเกร็งตัวแล้วระเบิดสิ่งที่อัดแน่นออกมาเต็มมือพี่คิม
“หึหึ ไวดีนะ”
ผมได้ยินเสียงพี่คิมลางๆ
เพราะตอนนี้สติของผมไม่อยู่กับตัวอีกต่อไป
มันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมอะไรได้ในตอนนี้
ผมสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากรู้สึกว่าอะไรเย็นๆมาโดนช่องทางด้านหลัง
หลังจากมือทั้งสองข้างของผมถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
ผมพยายามยกหัวขึ้นไปมองว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่
และสิ่งที่ผมเห็นคือพี่คิมกำลังเอาน้ำสีขาวขุ่นที่ผมเพิ่งปลดปล่อยออกไป
ทาที่ช่องทางด้านหลังของผมพร้อมกับเอานิ้วของตัวเองดันเข้าไป
ผมตกใจกระเทิบหนีแต่ไอ้พี่คิมก็กระชากตัวผมกลับมาที่เดิมจนได้
“โอ้ย!..เจ็บบบๆๆ..”
ผมร้องทันทีที่รู้สึกว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
“อดทนหน่อยเดี๋ยวก็มัน”
ไอ้เชี้ยมึงยังมีหน้ามาให้กูอดทนอีกนะ ลองมาให้กูทำบ้างไหมล่ะ
“ให้กูทำมั่งไหม”
ผมถามออกไปเสียงดังเลยครับ
ที่นี้ไอ้พี่คิมมันก้มลงมาเอาปากประกบปิดปากผมไว้
แล้วเพิ่มนิ้วเข้ามาอีกผมเจ็บเหมือนบางอย่างฉีกขาด
แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะปากไอ้พี่คิมที่ประกบและดูดกลืนเสียงร้องของผมไว้
ผมรู้สึกว่ามืออีกข้างของพี่คิมกำลังขยับรูดรั้งลูกชายของผมให้มีอารมณ์อีกครั้ง
และปากก็พยายามควานเข้ามาไล่ต้อนลิ้นของผม
เพื่อให้ผมเลิกสนใจช่องทางด้านหลังที่กำลังขยับนิ้วอยู่
ไม่นานผมก็เริ่มมีอารมณ์อีกครั้งจนได้
“อื้ม.....”
หลังจากพี่คิมปล่อยให้ปากของผมมีอิสระ
ผมก็เผลอหลุดเสียงครางน่าอายออกมาอีกแล้ว
ผมรู้สึกเหมือนพี่คิมจะเอานิ้วมือออกและเอาหมอนมารองก้นผมไว้แล้ว
ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงบางอย่างที่มาเขี่ยอยู่ที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
ทั้งทั้งร้อนและเสียวในเวลาเดียวกัน
“โอ๊ย!!! เหี้ยเจ็บ กูเจ็บ เอาออก เอาออกไป”
ผมเจ็บที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยเจ็บมา
หลังจากรู้สึกว่าไอ้เชี้ยคิมมันดันลูกชายของมันเข้ามาในตัวผม
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวผมจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ผมรีบลนลานบอกให้มันเอาออก
แต่มันก็ไม่ยอมเอาออกแถมแช่ไว้อย่างนั้นไม่ยอมขยับออกซักนิด
“ร้องทำไมวะ เพิ่งเข้าไปแค่หัว” ไอ้เหี้ยพูดมาได้
“กูเจ็บไม่เห็นรึไง เอาออกไป!”
ผมบอกมันอีกครั้งพร้อมน้ำตาที่ไหล
โกรธทั้งตัวเอง ทั้งมัน ทั้งไอ้เชี้ยพรตไหนเคยบอกกูว่าไม่เจ็บวะ
ตอนกูเคยถามบอกไม่เจ็บไอ้เชี้ยหลอกกู
ไม่เจ็บของมึงกูกำลังจะตายแล้วเนี๊ยะ
“กูมาไกลเกินจะถอยแล้วว่ะ”
พี่คิมพูดก่อนก้มลงมาหาผมแล้วใช่ลิ้นดูดตุ่มไตแข็งที่หน้าอก
และมือก็พยายามปลุกลูกชายผมที่ตอนนี้สลบไปแล้วเพราะความเจ็บทางด้านหลัง
ไม่นานผมก็เริ่มเคลิ้มและรู้สึกไปตามอารมณ์ที่พี่คิมพยายามสร้างขึ้นอีกครั้ง
ลูกชายผมค่อยๆผงกหัวขึ้นมาทักทายมือพี่คิม
ผมก็เริ่มขยับตัวเพราะอึดอัดกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาอยู่ในตัว
“อืม...แน่น...อย่าขยับถ้ามึงไม่อยากเจ็บกว่านี้” เสียงพี่คิมครางต่ำ
ก่อนพูดออกมาแล้วทำให้ผมหยุดการขยับตัวทันที
“แต่กูไม่ไหวแล้วทนอีกนิดนะ”
หลังจากพี่คิมพูดประโยคนี้
ผมก็ทั้งเจ็บและจุกในเวลาเดียวกัน
“อ๊ากกกกกกก!!! เจ็บ...” ผมแหกปากร้องเลยครับ
เพราะรู้สึกว่าช่องทางด้านหลังถูกลูกชายของพี่คิมบุกเข้ามาอย่างแรงที่เดียว
น้ำตาผมไหวอีกครั้งหลังจากเพิ่งหยุดไหลไปเมื่อสักครู่
“หมดแล้ว”
พี่คิมบอกด้วยเสียงแหบพล่าเหมือนพยายามสะกดอารมณ์บางอย่าง
ผมผงกหัวขึ้นมองอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เห็บแทบทำให้ผมลืมหายใจ
“เลือด!!! เลือดออกไอ้เชี้ย เอาออก เอาออกนะ”
ผมตกใจเพราะผมเห็นลูกชายตัวโตของมันเข้ามาอยู่ในตัวผมทั้งหมด
แถมมีเลือดไหลออกมา แม้จะไม่มาก
แต่ผมเจ็บและถึงจะมีความรู้สึกอื่นรวมอยู่ด้วย
แต่ผมก็ขอเลือกที่จะหยุดเพราะผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
มันเจ็บเกินกว่าที่จะทนต่อไป
พี่คิมไม่พูดอะไรแต่ประกบปากผมแทน
ตอนนี้ปากผมคงบวมเจ่อไปหมด
ผมค่อยๆรู้สึกเสียวที่ท้องน้อยและรู้สึกโล่ง
ที่เหมือนพี่คิมจะเชื่อยอมถอนลูกชายออกจากตัวผม
แต่ผมรู้สึกได้ไม่นานไอ้พี่คิมก็กระแทกตัวลงอีกครั้ง
“อ๊ะ....”เสียงผมหลุดลอดจากริมฝีปาก เมื่อไอ้พี่คิมถอนจูบ
“มันเป็นครั้งแรกก็ต้องมีเลือดเป็นธรรมดาไม่ต้องตกใจ”
ไอ้พี่คิมพูดเสียงต่ำลอดไรฟันก่อนถอนตัวออกแล้วกดเข้ามาอีกครั้ง
ที่นี้เนิบๆช้าๆแต่ทำให้ผมรู้สึกเสียวแปลกๆ
แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเหมือนตอนเวลามีอะไรกับผู้หญิง
พี่คิมขยับสะโพกบดคลึงก่อนดึงถอนออกเกือบสุด
และอัดกระแทกกลับเข้ามาใหม่จมมิด แล้วค่อยเร่งจังหวะขยับเร็วขึ้นๆ
“อ๊ะ...อื้ม....อืม...ซี๊ด... เสียงผมดังเป็นระยะอย่างระงับไม่อยู่
ตอนแรกก็พยายามให้เสียงเบาที่สุด แต่ตอนนี้ผมไม่มีสติจะควบคุมอีกแล้ว
พั่บๆๆๆๆ!!!
ไอ้พี่คิมจับขาผมไปเกี่ยวเอวก่อนใส่แรงและความเร็วเข้ามาเรื่อยๆ
ก่อนเบาลงและส่ายวนสะโพกพร้อมทั้งเริ่มขยับตัวเข้าออกอีกครั้งจากช้าก็เร็วและถี่
“โอ๊ยยยย... อ๊ะ ....อ๊ะ” ผมส่งเสียงครางกระเส่า
เมื่อไอ้พี่คิมจับขาผมยกขึ้นสูงและอ้ากว้างก่อนจะกระหน่ำเข้ามาใส่ผมไม่ยั้ง
ทั้งเร็วแรงและเน้นจนผมหัวสั่นหัวคลอน
ตอนนี้เหงื่อชุ่มใบหน้าทั้งของผมและพี่คิม
ตอนนี้หน้าพี่คิมกำลังมีอารมณ์อย่างมากแบบที่ผมไม่เคยเห็น
เพราะปกติจะหน้านิ่งหรือยิ้มกวนๆทำให้ตอนนี้ดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ
แต่ไอ้เชี้ยพี่คิมจะอึดไปไหมวะ กูเหนื่อยแทบจะหมดแรงแล้ว
“อ๊ะ...อ่า...”
พี่คิมจับขาผมลงมาตั้งชันกับพื้นที่นอน
ก่อนจะกระแทกเข้ามาอย่างแรงกว่าเดิมแบบไม่มีหยุดพัก
ความเร็วและความถี่ทำให้ผมแทบหายใจไม่ทัน
ก่อนที่ความเสียวจะแล่นจี๊ดขึ้นไขกะดูกสันหลัง
ร้อนวูบไปตามหน้าท้อง พร้อมเกร็งตัวและจิกมือไปบนไหล่หนาของพี่คิมเต็มแรง
พร้อมการปลดปล่อยอีกครั้งอย่างแรง และเยอะกว่าทุกครั้งที่เคยปลดปล่อยมา
หลังจากผมปลดปล่อยเสร็จพี่คิมก็ขยับเข้าออกในตัวผมเร็วๆถี่อีกไม่นาน
ก็ครางเสียงต่ำลึกก่อนผมจะรู้สึกเสียวจี๊ดอีกครั้ง
พร้อมกับรู้สึกว่ามีของเหลวอุ่นร้อนพุ่งเข้าไปในตัวอย่างแรงและกระตุกสองสามครั้ง
ผมรู้สึกเหมือนมีของเหลวเริ่มไหลออกมาข้างนอก
พี่คิมฟุบหน้าลงมาที่ซอกคอ หลังจากปลดปล่อยไม่นาน
“เป็นไงกูมีปัญญาไหม”
ผมได้ยินเหมือนเสียงพูดเบาๆข้างหูแต่ผมไม่มีแรงที่จะตอบ
“เชี้ย!!!”
ผมได้แต่เปร่งเสียงพอลอดริมฝีปากได้อย่างแผ่วเบาเท่าเสียงกระซิบ
ทั้งที่ในใจอยากตะโกนด่ามันแทบตาย
“หึหึ แต่กูยังไม่แน่ใจเลยว่ามีปัญญาไหม เดี๋ยวขอพิสูจน์อีกรอบนะ”
พอมันพูดเสร็จก็เริ่มขยับลูกชายของตัวเองที่ยังปล่อยแช่ไว้ในตัวผม
และไม่ได้ลดขนาดเลยแม้ว่าจะได้รับการปลดปล่อยไปแล้วก็ตาม
ไม่ถามกูซักคำเลยว่ายอมให้มึงพิสูจน์รึเปล่า
เชี้ยเถอะแล้วคืนนี้กูจะมีชีวิตรอดไหม!!!
----To be Con.----
อัพต่อให้แล้วจร้า เมื่อวานเนตที่คอนโดมีปัญหาเลยลงไม่ได้
ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างนาน ตอนนี้คงสมใจใครหลายๆคนนะจ๊ะ^^
เจอกันตอนหน้าจ้า
:mew1: :mew1: :mew1:
-
นาวนายเสร็จ(พี่คิม) แล้วแหละ :o8: :o8:
-
:เฮ้อ:
-
เย่ๆๆๆๆๆๆๆ :haun4:
-
เรียบร้อยโรงเรียนพี่คิม
พี่คิมได้น้องนาวแล้วก็รับผิดชอบด้วยนะ
-
:o8: :-[
กำ พรต ช่วย บิ้ว เลยสมใจเลย
555
ชอบ ทุก คู่
ตินณ์ + พรต ปากแข็งแต่ น่ารักกกก ชอบๆๆๆ
โฟม + นัท รักมั่นคง
คิม + นาว รักแบบ เฮียคิมแก อึน ๆๆนะ
( ไหนบอกไม่เจ็บ 555 นาวน่ารักอ่ะ)
-
เสร็จพี่คิมจนได้น้องนาว
-
ในที่สุดคิมกะนาว ก้อ หุหุหุๆ :z1:
คิมรับผิดชอบน้องด่วนๆนะจ๊ะ
-
หุหุ หึหึ วะฮ่าๆๆๆ ในที่สุดนาวก็โดนสอยร่วง พี่คิมตอนนี้โดนใจมาก ว่าแต่ได้น้องแล้วก็รับผิดชอบด้วยนะ รอตอนหน้าจ้า
-
แล้วนาวก็เสร็จพี่คิมจนได้ :laugh:
-
แอร๊ยยยส์ สงสารนาวอะ :hao6: ต่อไปคิมคงจัดการบ่อยๆแน่เรย
-
หนูนาวมีปั๋วเพราะปาก(ดี) :z1:
-
สุดท้ายพี่คิมก็เจริญรอยตามพี่ติณ
แถมหื่นเหมือนกันอีก :laugh:
-
นาวโดนกินแล้วววว แอร๊ยยยยยยยย
-
ยินดีด้วยนะจ๊ะน้องนาว มีผัวเป็นตัวเป็นตน
เพื่อนพรตล้อแย่เลย อิอิ
:hao3:
-
:haun4: นาวพิสูจน์เอง ว่าไงพี่คิมแซบปะ. 555
-
และแล้ว นู๋นาวก็โดนพี่คิม จับกด อะตึอะคึอะคึ
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
จนได้นะนาว เสร็จพี่คิมจนได้
ปากหาเรื่องจริงๆ
แล้วพี่คิมนาวจะทำยังไงต่อไป
-
เป็นห่วงนาว กลัวลุกไม่ขึ้นเหมือนห้องข้างๆ :m20:
ถืาพรตจะลุกไม่ขึ้นคงมีนาวเป็นเพื่อนแล้วล่ะงานนี้ :z1:
-
ตอนเช้าจะมี Drama ป่ะเนี่ย
-
นาว ในทีสุดก็โดนจนได้นะลูก ^^" ดีใจด้วย
-
:jul1: :jul1:นาวคงลุกไม่ขึ้นแน่ๆ
-
พี่คิม รับผิดชอบน้องด้วยนะ
กลัวคู่นี้มาม่า
-
พรตเสียดังจนนาวได้สามีเลย^^
-
ในที่สุด ในที่สุด นาวก็โดน.. :oo1: จนได้ พี่คิมรับผิดชอบด้วยน้า
-
ปากก็บอกไม่สนนะพี่คิม
แต่เอาเขาแล้วเนี่ย ถ้าไม่รับผิดชอบมีเตะ
-
เสร็จไปอีก 1 คู่ 55555
-
งานนี้ต้องโทษห้องข้างๆ
-
ว่าแล้ว ไม่น่ารอด :hao6: :hao6:
-
น้องนาวเอ้ยยย โดนนนโดนแล้วแหละะะ เป็นไงลูก พี่คิมทำเป็นไม๊?? :z1:
-
:haun4: :haun4:
-
เรียบร้อยโรงเรียนคิมซะงั้น
-
อารมณ์ขึ้นตามเลย
-
ไม่ค่อยชอบคิมเท่าไหร่แหะ ขี้บังคับเกิ๊น แต่เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกกกกกจ้า
-
นั่นไง จนได้นะคิมนาว
ที่ไม่มีใครออกมาจากห้องก็เพราะเหตุนี้เอง
เดาไว้แต่แรกแล้วก็ถูกจริงๆ 5555+
-
:z1: ห๊าาาา!!น้องนาวมีปั๋วแว้วววว
-
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่คิม พอได้ยินเสียงห้องข้างๆ ก็มีอารมณ์เหมือนกันนั่นแหละ แล้วก็มาแกล้งพูดแหย่นาว :hao6:
น้องนาวก็ปากพามีสามีซะงั้นอ่ะนะจ้ะ คริคริ
เสร็จกันจนได้ เอร้ยยยยยยยยย :hao7:
อยากรู้จังเลยว่าหลังจากผ่านคืนนี้ไปแล้ว คิม&นาว จะหวานกันมั่งรึเปล่า หรือว่าจะยังอึนๆ กันอยู่เหมือนเดิม
อยากเห็นเวลาที่คิมหวงนาว หึงนาวบ้างอ้ะ อิอิ
:katai2-1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:pighaun:
-
ฟินนนนนนนไปแล้ว พี่คิ๊มมมมมมมมม :o8:
นาวเอ๋ยเสียสาวเสียแล้ว เป็นเพราะปากตัวเองนั่นแหละนะ :laugh:
-
ปูเสื่อรอตอนต่อไป อิอิ :hao7: :hao6: :hao5:
-
นาวน่ารักอ่ะ
-
กรี้ดดดดดดด วันนี้ที่รอคอยยยย~~ ในที่สุดคิมนาว ก็สำเร็จ พี่คิมรับผิเชอบนาวเลยนะ อย่ามาได้แล้วทิ้งนะ !!!!
-
น้องนาวมีสามีแล้วนะ 555
-
ชูป้ายไฟเชียร์พี่คิม
ฮูเร่ ฮูเร่ เอาอีก ๆ 5555
:oo1: :oo1:
-
555 เรียบร้อย
-
เสร็จพี่คิมจนได้
-
พิสูจน์ครั้งแรกยังไม่ได้ผลที่น่าพอใจเท่าไรหรอกนะพี่คิมต้องพิสูจน์อีกหลายๆๆๆๆๆครั้งถึงจะรู้อิอิ=.,=
-
ได้ยินว่าเรื่องนี้ใกล้จบละ
ก่อนจบ ขอ ดราม่า พิสูนจ์รักแท้ พรต์+ตินณ์
แบบ หน่วงๆๆ ทีสิ ค่ะ. ให้สองคนเข้าใจตัวเองมากขึ้น
โดยเฉพาะ พรต อ่ะ
ประมาณ แฟนเก่า พรต กลับมา อะไรงี้
พรต กะ ตินณ์ จะทำยังงัย
หรือ แฟน เก่า ตินณ์ ที่ชื่อ วิว งี้ อ่า
เพราะ รัก คู่หลัก มาก อ่ะ แล้ว สงสาร ตินณ์ ด้วยอ่ะบางที
นะ นะ เมจิก น่าาาาา
จุ๊บ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เรียบร้อย 5555555
-
หายข้อสงสัยแล้ววว
พี่คิมไหนบอกไม่เคยกับผู้ชายไง แหมมม เชี่ยวเชียวนะค่ะ
อย่างนี้นาวคงลุกไม่ขึ้นแน่ๆ ตอนเช้าอย่าลืมพยาบาลนาวนะ
สมใรทั้งพรตและคนอ่าน ฮาา
พี่คิมหื่นนนนจริงจัง :ruready
-
นาวคงเชื่อแล้วสินะว่าพี่คิมมีปัญญาจริงๆ 555555555 :impress2:
-
:heaven ไม่มาหรอ
-
รอตอนเช้าของนาว คิม อยู่อยากรู้จะเป็นยังไง อิอิ
-
มารอให้หนุ่มๆตื่น
คิมนาว ตินณ์พรต โฟมนัท
แต่ละคู่แซ่บๆทั้งนั้น
-
คิมนาว :pighaun: :hao7: ชอบคู่นี้มากกกกกกกกกกกก
-
สงสารน้องนาวจังเลย
:haun4: :haun4: :haun4:
-
Moment พักเบรค
พรต:มีแต่คนเขาว่ามึงหื่น
ตินณ์: ไม่จริงกูไม่หื่น
พรต: กูควรเชื่อที่มึงพูดไหม
ตินณ์: เชื่อดิ กูแฟนมึงนะ
นัท: โฟมก็หื่น
โฟม: โฟมไม่หื่นนะ โฟมแค่รักนัท
นัท: พูดอะไรคนเยอะแยะ ไม่อายรึไง :o8:
โฟม: ไม่อาย
คิม: พวกมึงมันหื่น
ตินณ์: มึงไม่เลยเนอะ
คิม: หึหึ กูไม่หื่น
นาว: เชี้ย ไม่ต้องมองกู กูไม่รู้
พรต: มึงร้อนตัวทำไม
นาว: กูป่าว ก็มึงมอง
พรต: มองไม่ได้ว่างั้น เก็บไว้ให้มองคนเดียว???
นาว: มึงมันร้าย
พรต: หึหึ สรุปพี่คิมหื่นไหมวะ
นาว: โครตหื่น เอ๊ย!!! ไม่ใช่กูไม่รู้
พรต: ไม่ทันแล้วมึง สุดท้ายแม่งก็หื่นยกแกงค์
ตินณ์: กูบอกว่าไม่หื่นไง
พรต: ถ้ามึงกับพี่โฟมพี่คิมไม่หื่นแล้วใครหื่นวะ
ตินณ์/โฟม/คิม: พี่เมจิก!!!
พรต/นาว/นัท: เออจริง :mew5:
เมจิก: ไม่จริ๊งงงงงง....... :z3:
-
เห็นด้วยกับ6หนุ่ม เมจิกนั่นแหละหื่นสุด
:impress2: :impress2:
-
:hao3: เห็นด้วยกะ 6 หนุ่ม 55555
-
พรึบ...
พรึบ...
พรึบ...!!
*สะบัดเสื่อปูนอน*
รอคิม - นาว..
:katai3: :katai3:
-
คุณเมจิกหื่นอย่างแรง
-
ตกลงเลยไม่รู้เลยว่า หื่นตัวพ่อคือใคร ??????
เพราะไม่มีใครยอมรับว่า หื่น
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
55555
-
ถ้าทำโพลให้โหวตนี่คุณคนเขียนชนะขาดลอยแหงเลย :laugh:
-
หื่นสุดๆอ่ะ เลือดหมดตัวเลยยยยย
-
หื่นทุกคนนนนนนแหละะะ :o12:
-
เมจิกหื่นแรงแซงโค้งจ้า 555
พวกคิมยังต้องยอมสยบ
-
นายไม่น่าไปท้าพี่คิมจอมหื่นเขาเลย
เป็นไงล่ะ ครั้งแรกก็โดนไปหลายรอบ
จากอีกอาทิตย์เดียวจะหลุดออกจากคุก
จะกลายเป็นติดคุก :hao6: ตลอดชีวิต
-
เห็นด้วยอย่างแรง
-
เออ จริง o13
-
เข้ามายืนยันความหื่นอีกคน :m20:
-
โทษห้องข้างเคียงและความปากไวของนู๋นะค่ะน้องนาว
555555 มาเที่ยวแล้วได้ของฝากชิ้นโตเลยทีเดียววว
-
ตกลงพี่คิมต้องทำกี่รอบถึงจะรู้ว่าตัวเองมีปัญญาเนี้ยะ
-
:o12: ไม่มีใครเข้าข้างเมจิกเลย
ต่อไปไม่แอบไปดูมาเขียนให้อ่านแล้ว ฮื้อๆ :hao5:
-
เมจิกหื่นสุด 555
มาปูเสื่อรอตอนต่อไปค่าา
:call: :call: :call:
-
ก็อยากจะเข้าข้างเมจิกอยู่หรอกนะคะ
แต่หลักฐานมันฟ้องอ่ะ เลยเข้าข้างไม่ได้จริงๆ อิอิ
แต่........ เอาอย่างนี้ละกัน เค้าให้โอกาสเมจิก
รีบเอา คิม&นาว มาติดสินบนเค้าละกันนะ
แล้วเด่วเค้าจะเปลี่ยนมาเข้าข้างเมจิกให้ก็ได้ อิอิ
-
น่าสงสารเมจิก ไม่มีใครเข้าข้าง
ต้องไปแอบดูมาแล้วมาเล่าอีก ถึงจะเข้าข้างเมจิก
v
v
v
แต่เราว่าคนที่หื่นที่สุดคือ นักอ่านทุกคน รู้ว่าหื่นยังอ่าน 555
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 28
“พรต หายโกรธกูเถอะนะ กูเอาข้าวต้มมาง้อมึงแล้วเนี๊ยะ”
ผมบอกไอ้พรตหลังจากมันยังนั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียง
ไม่สนใจผมที่ยกชามข้าวต้มกุ้งที่มันชอบมาง้อถึงเตียง
“มึงอย่าเงียบดิ งอนทีไรเป็นแบบนี้ทุกที”
ผมว่ามันหลังจากมันไม่พูดกับผมมาซักพักแล้ว
“เชี้ย!!!” มันเริ่มด่าผมอีกแล้วครับ
หลังจากมันด่ายกแรกก่อนผมลงไปทำข้าวต้ม
“ครับ กูเชี้ย” ผมรับไปก่อนครับเพื่อคลายอารมณ์มัน
“มึงมันนิสัยไม่ดี ไม่มีความอดทน” มันพูดเสียงดังแต่ตาแดงๆ
“กูขอโทษนะ ก็มึงยั่วอ่ะกูเลยทนไม่ไหว”
ผมขอโทษมันก่อนจะพูดโทษมันเบาๆ
“มึงรู้จักไหมคำว่าอดทนอ่ะ
กูเมามึงก็ยังเอากูได้นะ มึงมันมักมาก”
อ่าวสุดท้ายกูก็ผิดไปตามระเบียบสินะ
“กูบอกแล้วว่ามาทะเลกูไม่ให้เอา กูจะเที่ยว กูจะเล่นน้ำ
ไอ้เชี้ยตินณ์มึงดู สุดท้ายกูก็ต้องมานอนเป็นคนพิการอยู่บนเตียง”
มันพูดไปทำตาแดงไปครับ แต่ไม่ร้อง
ผมว่ามันไม่พิการหรอกถ้าปากด่าผมได้ขนาดนี้
ทั้งๆที่เมื่อคืนโครตจะให้ความร่วมมือ
“ก็กูทนไม่ไหว เวลามึงเมามึงน่ารัก”
ผมบอกมันพร้อมก้มลงไปหอมแก้ม
มันพยายามจะเอาหน้าหนีแต่ผมก็ตามหอมจนได้
“แล้วทำไมมึงไม่หยุดแค่ครั้งเดียว
กูรู้ว่าต้องมากกว่าครั้งเดียว ไม่งั้นกูคงไม่มีสภาพเป็นแบบนี้”
หึหึ เมียใครวะรู้ดีมากครับ ถ้าหยุดแค่นั้นก็ไม่ใช้ผมดิ
ตอนนี้สภาพมันนอนอยู่บนเตียง
ใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวที่ผมสวมให้เมื่อคืน
ตามตัวมีแต่รอยที่ผมทำไว้
“กูก็ขอโทษแล้วไง กูทำไปแล้ว มึงจะให้กูทำไง”
ผมถามมันเสียงนิ่งๆครับ ง้อแล้วแม่งไม่ดี
ถ้าไม่ง้อมันก็ด่า รักมันต้องอดทนครับ
“ต่อไปนี้มึงห้ามเอากู” มันบอกผมเสียงดังเลยทีนี้
“ห๊ะ!!! มึงพูดเล่น” ผมตกใจถามมันทันที
“กูพูดจริง ตลอดทริปนี้มึงห้ามเอากูอีก”
มันขยายความให้ผมเข้าใจมากขึ้น
“เออ ก็ยังดีวะ” ผมตอบมันไป
แต่ไม่ได้ต่อให้จบว่าถ้ามันไม่ยั่วผมนะ ผมจะอดทน
เมื่อเช้าผมตื่นแต่เช้าเพราะได้ยินเสียงคลื่นกระทบหาดทราย
เลยว่าจะลงไปดูพระอาทิตย์แล้วทำอาหารเช้าให้มันกิน
แต่พอขยับตัวมันก็ตื่นตาม ตอนแรกท่าทางจะยังไม่ตื่นดี ดูงงๆ
ซักพักพอรู้เรื่องเท่านั้น ส่งสายตาพิฆาตพร้อมคำด่ามาเลยครับ
ผมก็ฟังจนชินแล้ว เลยไม่รู้สึกอะไร
แค่คราวนี้มันด่านานและเยอะกว่าเดิมเพราะมันอยากเที่ยว
ถ้าอยู่ที่ห้องมันคงดีง่ายกว่านี้ครับ
ผมลงไปทำอาหารไว้ให้เพื่อนๆ
และมีคนดูแลบ้านมาเก็บกวาดบ้านพร้อมช่วยผมทำอาหาร
ไม่นานไอ้มี่ก็เดินเข้ามาในครัวช่วยผมทำอาหารอีกคน
ผมคุยกับมันไปด้วยทำอาหารไปด้วย ไม่นานก็เสร็จ
10 โมงกว่าแล้วยังไม่มีใครลงมานอกจากไอ้มี่
สงสัยเมาค้างเลยยังไม่ตื่นกัน
ผมก็ไม่รอทำข้าวต้มกุ้งของโปรดที่รักเสร็จเป็นอย่างสุดท้าย
ก็ตักใส่ชามยกไปให้มันที่ห้องครับวันนี้คงไม่ได้ลงมาง่ายแน่
พอผมยกชามเข้ามาในห้องก็เจอไอ้พรตนั่งพิงหัวเตียง
ส่งสายตาเย็นชาแข็งโป๊กมาให้ จนผมต้องลงมือง้อ
จากเมื่อก่อนที่ไม่เคยง้อใคร ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมง้อเก่งขึ้นเยอะเลย
เพราะสุดท้ายมันก็ต้องยอมหายโกรธผม
ถึงแม้จะตามมาด้วยข้อตกลงที่ผมไม่ค่อยอยากตกลงเท่าไหร่ก็ตาม
ผมกินข้าวต้มกุ้งกับมันเสร็จก็พามันไปอาบน้ำ
จากนั้นก็กลับมานอนเล่นบนเตียงจนเผลอหลับไป ด้วยกันอีกครั้ง
จนมาตื่นตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตู
ผมหยิบนาฬิกาที่โต๊ะข้างเตียงมาดูเวลา ตอนนี้ 4 โมงเย็นแล้ว
ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“พี่ตินณ์ไอ้พรตอยู่ไหมครับ”
ไอ้มายด์ถามผมหลังจากผมเปิดประตู แล้วเจอมันยืนอยู่พร้อมไอ้ฟิกซ์
“อยู่ มันหลับเดี๋ยวปลุกให้” ผมบอกมันก่อนเดินไปเรียกไอ้พรต
“พรต พรตครับ เพื่อนมาหา” ผมเรียกมันสองครั้งเบาๆ
เรียกดังไม่ได้เดี๋ยวมันตกใจแล้วหงุดหงิด
“อื้อ ใคร” มันตื่น ก่อนถามว่าใครมาหามัน
“ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์” ผมบอกก่อนเดินเลี่ยงไปห้องน้ำล้างหน้า
“มีไรวะ”เสียงไอ้พรตถามเพื่อนมันที่คงเดินตามผมเข้ามา
ดีนะไอ้พรตห่มผ้ามาถึงคอ เพราะแอร์เย็นไม่งั้นมันคงตกใจถ้าเห็นรอยตามตัวไอ้พรต
“พวกกูเห็นมึงไม่ออกจากห้องซะที
นึกว่าเมาหนักเลยดู ว่าจะชวนไปเล่นน้ำ”
เสียงไอ้ฟิกซ์คุยกับไอ้พรตแว่วๆเข้ามาครับ
“วันนี้กูไม่เล่น” เสียงไอ้พรตตอบเบาๆ
ก่อนผมจะเดินออกมาแล้วเห็นเพื่อนมันนั่งอยู่ขอบเตียง
“เออ งั้นพวกกูก็ไม่เล่น เดี๋ยวไปเดินถ่ายรูปดีกว่า
ไอ้เชี้ยนาวก็ไม่สบายไข้เพิ่งลด กูไปหามันก่อนเข้ามาหามึง”
“อ่าวมันไม่สบายได้ไงวะ” ไอ้พรตถามไอ้มายด์ก่อนหันมามองหน้าผม
“สงสัยเมื่อคืนมันเมา แล้วตากน้ำค้างนานแน่เลยว่ะ”
ไอ้มายด์ตอบก่อนเกาหัวแกร็กๆ
“เออ เดี๋ยวกูไปดูมันหน่อย ล้างหน้าแป๊บ”
“งั้นเจอกันตอนมืดๆนะ พวกกูไปเดินถ่ายรูปเล่นก่อน”
เพื่อนมันบอกก่อนจะลุกเดินเตรียมออกนอกห้อง
“เออ” ไอ้พรตตอบก่อนที่เพื่อนมันจะเปิดประตูออกไป
“กูว่าไม่น่าจะใช่ตากน้ำค้าง”
เสียงไอ้พรตบอกผม พร้อมทำหน้าสงสัย
ผมก็ว่าไม่น่าใช่เพราะเมื่อคืนผมได้ยินเสียงแปลกๆมาจากห้องมัน
แต่ผมไม่อยากบอกไอ้พรต ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ให้มันบอกกันเอง
“กูไม่รู้ มึงก็ไปเยี่ยมมันดิ”
ผมบอกแค่นั้นแล้วรอมันล้างหน้าก่อนออกจากห้องพร้อมกัน
มันเดินไปแวะห้องไอ้นาวก่อนเคาะประตู แล้วเปิดเข้าไป
“กูต้องจองวัดไหม” ดูมันถามเพื่อนประโยคแรก กวนตีนได้อีก
“ยังไม่ต้อง กูยังอยู่อีกนาน” ไอ้นาวตอบทั้งที่ยังนอนซมอยู่บนเตียง
“มึงเป็นไงบ้าง” มันถามไอ้นาวอีกครั้ง
“ก็ยังไม่ตาย สบายดี” มันตอบไอ้พรต
แต่ชั่วแว๊บหนึ่งผมเห็นสายตาของมันเหมือนคนที่กำลังน้อยใจ
และสับสนก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นสายตาขี้เล่นเหมือนเดิม
“งั้นก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่ต้องห่วง”
ไอ้พรตบอกเพื่อน พร้อมเดินเข้าไปคลี่ผ้าห่มขึ้นห่มตัวไอ้นาว
หลังจากตอนแรกมันห่มแค่เอว
บางครั้งไอ้พรตมันก็มีมุมห่วงเพื่อนเหมือนกันครับ
“ไอ้คิมไปไหน” ผมถามไอ้นาวหลังจากเงียบมานาน
และเห็นมันอยู่ในห้องคนเดียว
“...” มันเงียบไม่ยอมตอบ
“มันออกไปนานรึยัง” ผมถามใหม่อีกครั้ง
“นานแล้วตั้งแต่บ่าย เอาข้าวกับยามาให้นาวกิน แล้วก็ออกไปไหนไม่รู้”
ไอ้นาวตอบผมพร้อมทำตาเศร้าๆ วูบเดียวก่อนกลับเป็นเหมือนเดิม
ผมว่าสิ่งที่ผมคิดคงไม่ต้องถามแล้ว
“มึงมีอะไรจะบอกกูไหม” ไอ้พรตครับ
มันถามไอ้นาวเสียงนิ่งๆ
ผมว่าจะไม่ถามแต่ไม่ทันแล้วไอ้เมียตัวดีดันถามไปแล้ว
“...” ไอ้นาวเลือกที่จะเงียบแทน
“มึงไม่บอกกู ไม่เป็นไรแต่ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอก
กูไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นแบบนี้”
ไอ้พรตมันพูดนิ่งๆตามแบบมัน
“กูไม่รู้ กูสับสน มึงคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกูใช่ไหม” ไอ้นาวถามไอ้พรตเสียงสั่นๆ
“ตอนแรกกูไม่แน่ใจ แต่พอเห็นสายตามึง
กับรอยที่คอกูก็พอเดาได้ กูแค่อยากรู้ว่ามึงยอมเองหรือโดนบังคับ”
ไอ้พรตรุกต่อทันที ไอ้นาวก็หน้าซีดลงเรื่อยๆ
“กูไม่รู้” มันตอบเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
“ไม่รู้เหี้ยไรของมึง อย่าบอกว่ามึงเมา
กูแค่อยากให้มึงวุ่นวายที่มีพี่คิมคอยตาม
แต่จะมีอะไรมากกว่านั้นกูอยากให้มึงเต็มใจ ไม่ใช่โดนบังคับ”
ไอ้พรตพูดในขณะที่จ้องตาไอ้นาว
“กูไม่รู้ กูสับสน กูเมา หรือกูไม่เมากูยังไม่รู้ตัวเองเลย”
ผมเห็นสายตาไอ้นาวว่ามันสบสนจริงๆ ไม่ได้แกล้ง
“อย่าเพิ่งไปกดดันมัน ปล่อยให้มันมีเวลาคิดก่อน”
ผมบอกไอ้พรตก่อนที่มันจะกดดันเพื่อนมันจนสติแตกไปมากกว่านี้
“พี่ตินณ์” ไอ้นาวเรียกชื่อผม
ก่อนส่งสายตาบางอย่างที่ดึงดูดให้ผมเดินเข้าไปหามัน
แล้วมันก็ขยับตัวขึ้นลุกนั่ง ก่อนจะเอื้อมมือมากอดเอวผมไว้จนแน่น
“มันเกิดอะไรขึ้นพี่ พี่ตินณ์ ผมสับสน”
มันบอกผมเสียงสั่นกว่าเดิม ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ
“แล้วมันจะผ่านไป พี่รู้ว่านาวทำได้ ใจเย็นๆค่อยๆคิด”
ผมแทนตัวเองว่าพี่ ผมรู้ว่ามันกำลังสบสน
พอผมพูดเสร็จไอ้นาวก็เริ่มร้องให้ออกมาเงียบๆไม่มีเสียงมีแต่น้ำตาที่ไหลออกมา
ถึงไอ้พรตกับไอ้นาวจะมีบุคลิกที่คล้ายกัน
และมาเจอสถานการณ์ที่คล้ายกันอีก
แต่ผมรู้ว่าไอ้พรตเข้มแข็งกว่าไอ้นาวเยอะ
ไอ้นาวมันมีนิสัยที่เหมือนเด็ก บางครั้งเจอปัญหาก็ต้องการที่พึ่ง
ผมที่เป็นเหมือนพี่ชายของมันจึงเป็นที่พึ่งสุดท้าย
“จำไว้ว่ายังมีพี่อยู่ ถ้ามันไม่รับผิดชอบ
หรือตกลงกันไม่ได้บอกพี่เดี๋ยวพี่จัดการมันให้”
ผมบอกมันอีกครั้งไม่ใช่แค่เพียงต้องการปลอบแต่ผมพูดจริงๆ
เพราะไอ้นาวมันคือน้องคนหนึ่งของผม
“ทำอะไรกัน” เสียงดังมาจากหน้าประตู พร้อมกับไอ้คิมที่ปรากฏตัวขึ้น
“กูมาดูไอ้นาว เห็นว่ามันไม่สบาย” ผมตอบไอ้คิม
“ไม่สบายทำไมไม่นอน ตื่นมานั่งกอดมึงเนี๊ยะนะ”
ไอ้คิมพูดกับผมแต่ประชดไอ้นาว ผมว่าผมเห็นสายตาที่มันมองผมเหมือนไม่พอใจผมนะ
แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ามันไม่พอใจเรื่องอะไร
“แล้วทำไมหัวมึงเป็นแบบนั้น” ผมถามมัน
ทำให้ไอ้นาวที่ก้มหน้าอยู่กับเอวผม และไอ้พรตที่ยืนใกล้หันหน้าไปมองไอ้คิม
มันตัดผมสกีนเฮด เมื่อวานยังเป็นผมสไตล์เกาหลีที่มันชอบ
“กูร้อน” มันตอบผมแบบปัดๆ แต่ผมรู้ว่าเพราะอะไร
และที่มันหายหัวไปคงไปตัดผมทรงเกือบหัวโล้นนี่มาแน่ๆ
“เออ มึงจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้มันเสียใจ” ผมพูดบอกมันนิ่งๆ
ไม่ต้องพูดเยอะเพราะผมคบกับมันมานานแค่มองตาก็รู้
“เออ” มันรับคำ
“ดูแลน้องกูด้วย พักผ่อนก่อนแล้วค่อยตกลงกันให้รู้เรื่องนะ”
ผมบอกไอ้คิมก่อนหันกลับมาบอกไอ้นาวที่ตอนนี้คลายอ้อมกอดจากเอวผม
และนั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง มันเงยหน้ามามองผมก่อนพยักหน้า
“ไป” ผมเรียกไอ้พรต แล้วจับมือมันเดินออกจากห้อง
“มึงว่าพี่คิมจะรักมันไหม”
ไอ้พรตถามผมขณะที่ตอนนี้กำลังเดินเล่นตามชายหาดและหยุดมองออกไปที่ทะเล
สายตามันมองไปไกลอย่างไม่มีจุดหมาย บางครั้งผมก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
“ตอนนี้กูยังไม่แน่ใจ แต่กูบอกได้แค่ว่าคนที่จะเลือกเป็นเพื่อนมึงไม่ใช่มัน”
ผมบอกไอ้พรตขณะที่ยืนมองไปที่จุดเดียวกัน
“กู กู...” มันเมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ไม่มั่นใจ
“กูรู้ มึงไม่ผิด มันเป็นเรื่องของมันสองคน” ผมบอกมันเสียงเบา
“แต่ถ้ากูไม่เริ่มเกมส์นั้น มันก็ไม่เป็นแบบนี้ มึงเห็นสายตามันไหม”
ไอ้พรตเป็นคนที่รักเพื่อน พอเห็นเพื่อนเป็นแบบนั้นมันก็เริ่มรู้สึกผิด
และโทษว่าเป็นเพราะตัวเอง
“ไม่เอา กูรู้จักมึง มึงไม่ใช่คนที่ต้องให้กูมาปลอบนะ”
ผมว่ามันรู้ว่าถ้าปลอบไปมันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น
แทนที่จะทำแบบนั้นผมก็ชวนมันเปลี่ยนอารมณ์ดีกว่า
“เชี้ย กูก็อ่อนแอเป็นนะ” มันว่าเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
“กูรู้แต่ต้องไม่ใช่เรื่องนี้ ถึงมึงจะเป็นคนกำหนดเกมส์
แต่มึงก็กำหนดชีวิตใครไม่ได้ มันเป็นเรื่องของพวกมันที่ต้องตกลงกันเอง”
ผมพูดพร้อมเอื้อมมือไปกอดไหล่มัน
“ขอบใจนะ” ไอ้พรตหันมายิ้มให้ผมก่อนจะพูด
เป็นยิ้มที่สดใสมากในความรู้สึกผม
“สรุปวันนี้คงไม่ได้ไปเที่ยวใช่ไหม”
ผมถามไอ้พรต พร้อมเริ่มออกเดินอีกครั้ง
“เออ ไม่ต้องไป รอมันก่อน” ไอ้พรตเสียงดัง
พร้อมวิ่งมากระโดดขึ้นหลังผม ผมดีใจนะที่มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
มันแบบเมื่อกี้เหมือนไม่ใช่มัน
“ตัวมึงเบามากเลยเนอะกระโดดมาเนี๊ยะ” ผมว่ามัน
“ใครทำกูเดินไม่ได้ล่ะ แบกกูไปเลยนะ”
มันว่าพร้อมเอามือรัดคอผมแน่นขึ้น
ผมใช้คำว่ารัดนะครับไม่ได้กอดคอ
มันเหมือนแกล้งรัดคอผมให้หายใจไม่ออกแล้วเอาขาเกี่ยวเอว
ที่มันกล้าทำเพราะแถวที่เป็นชายหาดส่วนตัวเลยไม่ค่อยมีคน
ไม่งั้นมันไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน
ผมค่อยๆออกเดินโดยแบกมันไว้ที่หลัง
“มึงเคยเสียใจไหมที่กูเป็นแบบนี้”
เดินมาได้ซักพักไอ้พรตก็ถามผมขึ้นมา ผมหยุดเดินแต่ไม่ปล่อยมันลง
“แบบนี้คือแบบไหน” ผมถามมันกลับ
“แบบนี้ก็คือแบบนี้ดิวะ แม่ง”
มันเริ่มรวนเมื่อไม่ได้คำตอบแต่ได้เป็นคำถามกลับ
“กูไม่รู้ว่ามึงหมายถึงแบบไหน” ผมยังไม่ยอมตอบ
แต่รู้แล้วว่ามันหมายถึงแบบไหน อยากให้มันพูดมากกว่า
“จิ๊... ก็แบบ เอาแต่ใจ ไม่น่ารัก ดื้อ ชอบด่ามึง ตามที่มึงว่ากูอ่ะ”
เสียงมันจิ๊ปาก ก่อนอ้อมแอ้มตอบ
“หึหึ กูเคยทำท่ารำคาญมึงไหมหล่ะ
กูเห็นมึงเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก และกูเลือกที่จะรักมึงแบบนั้น
เพราะฉะนั้นกูจะไม่มีทางเบื่อสิ่งที่กูรู้ตั้งแต่แรกแน่นอน”
ผมบอกมันก่อนที่จะรู้สึกว่าแขนมันรัดแน่นขึ้น
และมันเอาหน้ามาซบหลังผม ไม่รู้มันเป็นอะไรวันนี้ถึงถามแปลกๆ
“อืม” มันตอบรับเบาๆ แล้วไม่พูดต่อ
ผมก็ออกเดินพร้อมร้อยยิ้มเต็มหน้าเลยครับ
แม้ว่ามันจะไม่บอกรักผม ผมก็ไม่แปลกใจหรือไม่คิดถาม
เพราะผมรับรู้ได้จากการกระทำของมันว่ามันก็รู้สึกไม่ต่างจากผม
หลังจากผมพามันเดินจนเหนื่อยก็เดินกลับเข้ามาที่บ้านพัก
เห็นแสงไฟเปิดอยู่และ ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์ ไอ้นัท ไอ้โฟท ไอ้อาร์ม และไอ้มี่อยู่กันครบเลยครับ
ผมเดินเข้ามาโดยยังแบกไอ้พรตอยู่บนหลัง มันก็โดนแซว
ตอนแรกเพื่อนมันนึกว่าอะไรบาดเท้าไอ้พรตรีบเข้ามาดู
พอรู้ว่ามันสำออยเท่านั้นแหละ โดนเพื่อนด่าแล้วล้อให้หน้าแดงกันไป
ผมถามหาไอ้คิม ไอ้มี่มันบอกว่าลงมาเอาข้าวที่ไอ้มี่ทำขึ้นไปให้ไอ้นาว
แล้วจะลงมากินข้าวเย็นด้วย ผมก็เริ่มช่วยมี่ทำอาหารเย็น
ก่อนที่จะกินข้าวหลังจากไอ้คิมลงมาและบอกว่าไอ้นาวกินข้าวกินยาหลับไปแล้ว
---To Be Con.---
จบอีก 1 ตอนแล้วจร้า ตอนนี้เรื่อยๆไม่มีอะไร
พอดีเมจิกกดดันเรื่องงานเลยคิดไม่ค่อยออก
เพราะเรื่องนี้ไม่มีพอร์ตเรื่อง ถ้าไม่สนุกก็โปรดอภัย ^^
-
อยากอ่านpart คิมเป็นคนเล่า
อยากรู้มุมมองคิม 555
พรตน่ารักมากเลยตอนนี้
-
ว่าแล้ว...นาวต้องคิดมากชัวร์ คิมจะอะไรยังไงก็เคลียร์ๆกันซะ :katai1:
-
รออ่านคู่ คิม-นาวอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ ^__^
-
พรตตื่นแล้วก็งอน ทั้งที่ให้ความร่วมมือเองแท้ๆ
-
ตินณ์พรตก็น่ารัก แ่อยากอ่านคู่คิมนาวอ่ะ o13
-
อย่างพรตนี่อยู่ด้วยแล้วคงสนุก แบบอารมณ์ขึ้นลงตลอดเวลา ตื่นเต้นดี :laugh:
สงสัยเค้าจะเป็นสาย M เหมือนพี่ตินณ์ ยอมทุกอย่างตามที่เธอบัญชา :jul3:
พี่คิมกับน้องนาวน่าจะตกลงกันได้นะ ยังต้องเจอกันอีกนาน เปลี่ยนสถานะเป็นแฟนกันแล้วรีบหวานเหมือนคู่ของเพื่อนซี้เร็ว :hao6:
-
นาวเหมือนเด็กขวัญเสีย
แล้วยิ่งพี่คิมหายหัวไปแบบนี้ยิ่งขวัญเสียใหญ่แต่ดีนะที่กลับมาเร็ว
อยากอ่านพาร์ทของนาวคิมอีก ๆๆๆ
-
เฮียไปสกินเฮดทำไม
-
นู่นาวกับพี่คิม จะลงเอยกันแบบไหนอ่ะ :hao3:
-
ขอคิม นาว แบบด่วนจ้า
-
คิม-นาว จะตกลงกันยังไงนิ
อยากรู้รีบมาต่อนะ
๊ :hao3:
-
คิมนาว จะเปนไงต่อน้าา
ติณพรตก็ยังหวานเหมือนเคย :กอด1:
-
ไอพี่คิม อย่าทำน้องนาวเสียใจนะ :beat:
-
ตอนนี้ให้ 2คำ " น่าร๊ากกกกกกกกก". :3123:
-
ขอเป็นกำลังใจให้เมจิกนะจ้ะ
และเป็นกำลังใจให้นาวด้วย :sad4:
-
อยากรู้ว่าทำไมพี่คิมตัดผม
-
อยากอ่านคิมนาวอ่ะ
ตอนต่อไปขอเป็นคู่นี้นะ
-
ต่อไปขอคิมนาว ให้เคลียร์ได้ไหมค่ะ
รู้สึกค้างมากจริงๆ
-
คิม พาร์ทมาด่วนเลย อยากรู้คิมจะเอางัย ไปตัดผมทำไม :hao7:
-
พี่ตินณ์-พรต สวีทมากมีขี่หลังกันด้วย
:-[ :-[
ส่วนนาวน่าสงสารกำลังสับสนเลย
หวังว่าถ้าคุยกับพี่คิมแล้ว คงมีอะไรดีขึ้น
ไม่อยากให้นาวเสียใจ
:m15: :m15:
-
พี่คิมมมมมมมมมมม
อย่าทิ้งน้องนะะะะ ฮรือออออออ
แล้วที่ไปตัดสกินเฮดมานี่ มีนัยยะอะไรรึเปล่าาาา
-
คิม นาว รีบเข้าใจกันนะ เเล้วมาหวานเเข่ง ติณ พรต รอนะ :จุ๊บๆ:
-
แหมะ...คู่เอกถึงกับพักรบกันไว้ชั่วคราวมาเอาใขช่วยคู่รองเลยนะ
กรี๊ดดดดด
นี่รอคิม - นาว อยู่นะ ><
ฮือออออออ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เฮียคิม ตัดผมเพื่อ?
-
เผลอ ๆ จะเป็นพี่คิมที่จะไม่ยอมห่างน้องนาวใช่มั๊ย >.<
-
คิม นาว คิม นาว
-
ไม่อยากจะเดาความคิดของคิมเลยยากพอๆกับแก้สมการเลยอ่ะ!!
-
คิม-นาว จ้า
:pig4: :pig4:
-
มาเรื่อยๆเรียงๆ
-
ยังไงกันน้า นายคิมเนี่ย :hao3:
-
คิม-นาว ลุ้น ๆๆๆๆๆ กันต่อไป
พรต-ตินณ์ ก็นะ หวานแบบกำลังดี
-
คู่หลักแสนสวีท
แต่เรารอคู่รองอยู่
คิมนาว จัดมายาวๆๆ
-
คิมนาวๆ แหมเอาไงต่อคู่นี้
ตินณ์พรตก็น่ารัก หวานตลอด
-
พี่คิมสกินเฮดแล้วคงหล่อเถื่อนน่าดู
อยากรู้คู่นี้เขาจะเคลียร์กันยังไง
-
พรตก็ยังน่ารักเหมือนเดิมส่วนพี่ติณก็ยังตามใจน้องเหมือน
แต่อย่างว่าละนะพรต เรากำหนดได้แค่เกมส์แต่กำหนดชีวิตใครไม่ได้
ตอนนี้พี่ติณดูอบอุ่นในสายตาเ้รามากเลย
น้องนาวเองก็หายสับสนเร็วๆนะ เราเชื่อว่าพี่คิมต้องรับผิดชอบแน่ๆ
ดูจากการที่ไปตัดผมมามันต้องเกี่ยวกับการหยุดที่ใครสักคนแน่เลย
ปล.มาต่อเร็วๆน้า :mew1:
-
ฮี่ฮี่ฮี่ ตามๆๆๆ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
รอตอนต่อไปนะ :hao6:
-
Moment ตินณ์-คิม
ตินณ์: มีแต่คนอยากรู้ว่ามึงคิดอะไร ทำไมไม่ไปเล่า
คิม: มึงก็รู้อยู่
ตินณ์: หึหึ
คิม: กูไม่ต้องเล่าหรอก ไอ้นาวเล่าตอนหน้าจบแล้ว
ตินณ์:จริงดิ ไหนพี่เมจิกบอกจะให้ไอ้พรตเล่า มันบ่นให้กูฟังหูชาแน่
คิม: อ่าวไหนเมื่อก่อนเห็นเกี่ยงกันเล่า
ตินณ์: ก็ตั้งแต่เพื่อนมันเล่า ก็ไม่มีใครสนใจมัน มันเลยจะไปเรียกร้องความสนใจ
คิม: เด็กเนอะ
ตินณ์: มาก แต่น้อยกว่าเมียมึง
คิม: เชี้ย!!
-
คุณสามีเขาคุยกัน เอ๊ะ! หรือนินทาเมียกันแน่
-
ขอเป็นกำลังใจให้เมจิกนะจ้ะ
และเป็นกำลังใจให้นาวด้วย :sad4:
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่ส่งให้ เมจิกได้รับแล้ว ^______^
น้ำตาจะไหล อิอิ (ล้อเล่น)
เดี๋ยวเอานาวมาเสิร์ฟแซงหน้าน้องพรตเลยจร้า
-
รีบเสิร์ฟน้องนาว พี่คิมเลยจ้า ><
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 29
Tru… Tru… Tru…
ใครโทรมาแต่เช้าวะ ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังอยู่หัวเตียง
พอใกล้จะถึงก็มีมือเอื้อมมาหยิบตัดหน้าผมไป
“ครับพ่อ” อ่าว ผมมองตามเป็นไอ้เชี้ยพี่คิมหยิบโทรศัพท์ไปคุย โทรศัพท์ของมัน
ตอนแรกผมนึกว่าของผมดันเสียงเรียกเข้าเหมือนกัน
“ครับ อยู่หัวหินครับ ไม่เข้า อีกหลายวันกว่าจะกลับครับ ครับ สวัสดีครับ”
ผมได้ยินมันพูดแค่นั้นแล้วกดวาง
ผมรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัว หัวก็หนักๆมึนๆ ร่างกายเหมือนไม่มีแรง
ขอบตาร้อนผ่าว แล้วผมก็นึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเมื่อคืนนี้
ภาพความทรงจำค่อยๆลอยเข้ามาในหัวผมที่ละเหตุการณ์จนมาหยุดที่เสียงโทรศัพท์เมื่อสักครู่
ผมว่าแล้วทำไมถึงเจ็บด้านหลังและสะโพกมากกว่าที่อื่น
เพราะไอ้พี่เชี้ยนี่คนเดียว อาการที่ผมเป็นอยู่นี่คือผมไม่สบาย
ผมรู้ทันทีไม่ต้องมีใครบอก
“มึงเป็นไข้” เสียงไอ้พี่คิมดังมากจากข้างตัวผม
“อื้ม” ผมตอบรับแค่นั้นยังโกรธมันอยู่ และไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อไป
“กูขอโทษ กูเมา แต่กูผิดกูยอมรับ” พี่คิมพูดเสียงนิ่งๆไม่แสดงอารมณ์อะไร
“ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้” ผมถามพี่คิมทั้งที่สมองยังงงๆ เบลอๆ
“กูยอมรับ กูเมาเลยรุนแรงกับมึง แต่กูยินดีรับผิดชอบการกระทำ”
“เรื่องมันเร็วจนผมรับไม่ทัน” ผมพูดเบาแทบไม่มีเสียง และรู้สึกว่าคอแห้งเป็นผง
“นอนซะกูจะลงไปเอาข้าวกับยาให้กิน”
พี่คิมพูดแค่นั้น แล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเดินออกไปจากห้อง
ผมก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมหลังจากพี่คิมลุกขึ้นอาบน้ำ
แต่การขยับตัวแต่ละทีมันทำให้ผมเจ็บไปทั้งตัวเลย
ผมหยิบนาฬิกามาดูตอนนี้เที่ยงกว่าแล้วครับ แต่ผมก็ไม่คิดจะลุกไปอาบน้ำ
ได้แต่นอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิมไม่นานก็หลับอีกรอบเพราะความเพลียและพิษไข้
“นาวตื่นก่อน กินยา” เสียงพี่คิมเรียกผมให้ตื่น
ผมก็ค่อยๆลืมตาเห็นพี่คิมเอาข้าวต้มกับยาใส่ถาดมาวางไว้ให้
“ไม่หิว” ผมบอกพี่คิมเบาๆ เพราะไม่มีแรง
“ไม่หิวก็ต้องกิน มึงจะได้หาย”
พี่คิมว่าก่อนจะเดินมาหยิบชามข้าวต้มที่วางบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาถือไว้
“จะกินเองหรือให้กูป้อน” พี่คิมถามเสียงนิ่ง ตาดุเลยครับ
“กินเอง” ผมรีบตอบแม้เสียงจะเบาแต่พี่คิมก็ได้ยินเลยส่งชามข้าวต้มมาให้ผมถือ
ผมก็เริ่มลงมือกินและรู้ได้ทันทีในคำแรกว่าเป็นฝีมือพี่ตินณ์
ผมกินไปได้ครึ่งชามก็กินต่อไม่ไหว พี่คิมเลยให้กินยาและบอกให้ผมนอนต่อ
ผมก็ล้มตัวลงนอน และมองตามพี่คิมที่ถือถาดข้าวต้มกับน้ำเดินออกไปจากห้อง
ผมกำลังจะหลับตา แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นกะละมังใบเล็กและผ้าผืนเล็กวางอยู่ใกล้ๆ
เหมือนเอาไว้สำหรับเช็ดตัวคนป่วย แต่พี่คิมจะมาดูแลเช็ดตัวให้ผมเหรอ
ไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด ผมสลัดความคิดที่ไม่น่าเป็นไปได้ออกจากหัวแล้วหลับตานอนต่อทันที
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะประตูทำให้ผมตื่นอีกครั้ง
หลังจากเมื่อซักชั่วโมงก่อนหน้านี้ไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์มาเคาะไปแล้วรอบหนึ่ง
พอเห็นผมไม่สบายก็โวยวายถามว่าเป็นอะไร ผมก็บอกว่าตากน้ำค้างแล้วเมาหนักเลยเป็นไข้
มันก็ยอมเชื่อเพราะมันไม่เห็นสภาพผมที่อยู่ใต้ผ้าห่ม
มันจะอยู่เฝ้าแต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรนอนอีกนิดเดี๋ยวก็หาย
เพื่อนผมจะเฝ้าแต่ไอ้คนต้นเหตุมันดันหายหัวตั้งแต่เอาชามข้าวต้มไปเก็บยังไม่กลับมาเลย
มันคงคิดว่าผมเป็นตัวปัญหาที่ตอนนี้ไม่อยากเห็นหน้า
ผมเลิกคิดถึงมันแล้วมองไปที่ประตูเห็นไอ้พรตกับพี่ตินณ์เดินเข้ามา
“กูต้องจองวัดไหม” ไอ้เชี้ยพรตมาถึงก็อวยพรผมเลยครับ
“ยังไม่ต้อง กูยังอยู่อีกนาน” ผมตอบไอ้พรตทั้งที่แทบไม่มีแรง
“มึงเป็นไงบ้าง” มันถามอีกแต่ครั้งนี้ผมเห็นสายตา และความจริงใจที่มันส่งมาให้
“ก็ยังไม่ตาย สบายดี” ผมตอบมันเพื่อให้มันสบายใจ
แม้คำตอบผมจะเหมือนเป็นเรื่องเล่นๆ แต่ผมก็รู้ว่ามันเข้าใจในคำพูดของผม
“งั้นก็ดีแล้ว กูจะได้ไม่ต้องห่วง” ไอ้พรตก็ยังเป็นไอ้พรตที่พอเพื่อนเดือนร้อน
หรือไม่สบายมันจะเป็นห่วงและออกตัวช่วยก่อนเสมอ
“ไอ้คิมไปไหน” เสียงพี่ตินณ์ถามผมนิ่งๆ แต่ก็ทำให้ผมไม่รู้จะตอบอย่างไร
เพราะผมก็ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหนแน่
“...” ผมเลือกที่จะเงียบแทนการตอบ
“มันออกไปนานรึยัง” พี่ตินณ์ถามอีกครั้ง
“นานแล้วตั้งแต่บ่าย เอาข้าวกับยามาให้นาวกินแล้วก็ออกไปไหนไม่รู้”
ผมเลือกจะตอบพี่ตินณ์เท่าที่รู้ ดีกว่าเงียบไว้แล้วพี่ตินณ์โมโห
“มึงมีอะไรจะบอกกูไหม” ไอ้พรตถามผมพร้อมส่งสายตาจริงจังมาให้
“...” ผมรู้ถึงคำถามแต่ ไม่รู้จะเริ่มบอกมันว่าอย่างไรดีเลยเลือกที่จะเงียบอีกครั้ง
“มึงไม่บอกกู ไม่เป็นไรแต่ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอก กูไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นแบบนี้”
ไอ้พรตมันพูดนิ่งๆ แต่ผมรู้ว่ามันอยากช่วยและเริ่มรู้สึกผิดที่เรื่องมันออกมาในรูปนี้
“กูไม่รู้ กูสับสน มึงคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกูใช่ไหม”
ผมที่สบสนอยู่แล้วก็เริ่มหมดความอดทนที่จะเก็บไว้คนเดียว
ผมบอกมันก่อนถามมันบ้างด้วยเสียงที่สั่นเทา
“ตอนแรกกูไม่แน่ใจ แต่พอเห็นสายตามึง กับรอยที่คอกูก็พอเดาได้
กูแค่อยากรู้ว่ามึงยอมเองหรือโดนบังคับ”
มันอธิบายให้ผมฟังก่อนถามคำถามที่ผมตอบไม่ได้
ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องที่ผมตอบไม่ได้เต็มไปหมด
อาจจะด้วยสภาพและสติของผมที่ยังไม่สมบูรณ์พอที่จะประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว
“กูไม่รู้” ผมค่อยๆตอบเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
“ไม่รู้เหี้ยไรของมึง อย่าบอกว่ามึงเมา
กูแค่อยากให้มึงวุ่นวายที่มีพี่คิมคอยตาม
แต่จะมีอะไรมากกว่านั้นกูอยากให้มึงเต็มใจ ไม่ใช่โดนบังคับ”
ไอ้พรตพูดเสียงดังแล้วจ้องตาผม
“กูไม่รู้ กูสับสน กูเมา หรือกูไม่เมากูยังไม่รู้ตัวเองเลย” ผมก็ตอบมันตามที่ผมรู้สึก
ตอนนี้ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแม้กระทั่งความรู้สึกของตัวเอง
“อย่าเพิ่งไปกดดันมัน ปล่อยให้มันมีเวลาคิดก่อน”
เสียงพี่ตินณ์ดังมาจากข้างหลังไอ้พรต
“พี่ตินณ์” ผมเรียกพี่ตินณ์เบาๆ ตอนนี้ผมเหมือนคนหลงทางต้องการแสงสว่าง
หรือใครซักคนเป็นที่พึ่ง พอพี่ตินณ์ได้ยินผมเรียกก็เดินเข้ามาใกล้ๆ
ผมขยับตัวขึ้นลุกนั่งก่อนจะเอื้อมมือมากอดเอวพี่ตินณ์ไว้จนแน่น
“มันเกิดอะไรขึ้นพี่ พี่ตินณ์ ผมสับสน” ผมถามเสียงสั่น
อยากร้องไห้แต่ก็พยายามกลั้นไว้
ก่อนที่พี่ตินณ์จะเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ
“แล้วมันจะผ่านไป พี่รู้ว่านาวทำได้ ใจเย็นๆค่อยๆคิด”
พอผมได้ยินประโยคนี้สิ่งที่กักเก็บไว้ก็เริ่มไหลออกมาเงียบๆ
ไม่มีเสียงมีแต่น้ำตากับน้ำมูกที่ไหลออกมา
“จำไว้ว่ายังมีพี่อยู่ ถ้ามันไม่รับผิดชอบหรือตกลงกันไม่ได้บอกพี่เดี๋ยวพี่จัดการมันให้”
ผมได้ยินพี่ตินณ์พูดประโยคนี้แล้วยิ่งร้องไห้มากกว่าเดิม
ผมเหมือนมีพี่ชายที่คอยช่วยเหลือเวลาที่ผมมีปัญหา
พี่ตินณ์เป็นพี่ชายที่อบอุ่นเสมอสำหรับผมที่เป็นลูกคนเดียวและพ่อกับแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้
พอเจอคนที่บอกว่าจะปกป้องและแก้ปัญหาให้
ผมยิ่งรู้สึกว่าผมเลือกไม่ผิกจริงๆที่ให้พี่ตินณ์เป็นไอดอลของผม
“ทำอะไรกัน” เสียงไอ้พี่คิมดังขึ้นที่หน้าประตู
แต่ผมไม่ได้หันไปมอง ตอนนี้ยังไม่อยากมองหน้ามัน
“กูมาดูไอ้นาว มันไม่สบาย” เสียงพี่ตินณ์ตอบ
“ไม่สบายทำไมไม่นอน ตื่นมานั่งกอดมึงเนี๊ยะนะ”
ไอ้พี่คิมบอกพี่ตินณ์แต่ผมรู้ว่าพูดกระแทกผมแน่นอนผมสังเกตได้จากน้ำเสียง
“แล้วทำไมหัวมึงเป็นแบบนั้น”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหัวไอ้พี่คิมทันทีที่พี่ตินณ์พูดจบ มันไปตัดผมสกินเฮดมา
จากหน้าตาที่ปกติกวนอยู่แล้ว ตอนนี้หน้ามันกวนตีนเพิ่มเป็น 10 เท่า แล้วดูร้ายๆบอกไม่ถูก
“กูร้อน” ผมได้ยินมันตอบแค่นั้น
“เออ มึงจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้มันเสียใจ” พี่ตินณ์บอกไอ้เชี้ยพี่คิม
“เออ” มันรับคำ
“ดูแลน้องกูด้วย พักผ่อนก่อนแล้วค่อยตกลงกันให้รู้เรื่องนะ”
พี่ตินณ์บอกไอ้เชี้ยพี่คิม ก่อนหันมาบอกผม
ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้ไม่ได้ตอบว่าอะไร
ก่อนที่พี่ตินณ์จะลากไอ้พรตออกไปจากห้องทิ้งผมให้อยู่กับไอ้โหดสองคน
“ไม่สบายทำไมไม่นอน” เอาแล้วครับมันเริ่มถามผมเสียงนิ่งเหมือนเดิม
“นอนทั้งวันเบื่อ” ผมก็ตอบตามปกติ
“นอนเข้าไปจะได้หาย ถ้าไม่นอนกูจะไม่ดูมึงอีกเลย”
หือ! ว่าไงนะ ถ้าไม่นอนจะไม่ดู
พูดเหมือนก่อนหน้านี้มึงดูแลกูมากเลยเนอะ ผมได้แต่คิดไม่ได้พูด
“นอนซะ พรุ่งนี้มีเรื่องต้องคุยกัน วันนี้กูให้มึงนอนคิดไปก่อน ว่าต้องการอะไร”
แม่งพูดงงๆ ทำยังกับว่ากูต้องการแล้วจะได้อย่างนั้นแหละ ปกติบังคับกูตลอด
“มึงไปตัดผม ทรงหัวโล้นมาทำไม” ผมอดไม่ได้ที่จะถาม สิ่งที่คาใจ
“ถ้ายังไม่อยากตายอย่าถามเรื่องนี้” ไอ้พี่คิมเสียงนิ่งมากเลยครับ
“เออ เชี้ยไม่ถามก็ได้” ผมว่าเสียงดังก่อนหันหลังนอนต่อ
ไม่อยากสนใจแม่งแล้ว ผมได้ยินเสียงมันทำอะไรไม่รู้ก๊อกแก๊ก
ซักพักก่อนเปิกประตูออกไป และไม่นานก็กลับมาอีกครั้งพร้อมข้าวเย็นและยา
มันบังคับผมกินจนเกือบหมดแล้วผมก็หลับอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยาแก้ไข้
“มึงจะทำอะไร” เสียงไอ้พี่คิมดังขึ้นหลังจากผมเดินมาหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมอาบน้ำ
“อาบน้ำดิ เหนียวตัวนอนทั้งวันไม่ได้อาบ” ผมบอกก่อนเดินต่อ
“มึงไม่ดูสังขารตัวเองเลยเนอะ จะตายห่ายังจะอาบอีก”
แม่งยังมีหน้ามาว่าผมทั้งที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ
“กูร้อน” ผมหันไปบอก
“มานอน เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้” ผมอึ้งเลยครับ ไอ้พี่คิมจะเช็ดตัวให้ผม
งั้นแสดงว่าที่ผมเห็นเมื่อตอนบ่ายก็เป็นของพี่คิม
“ไม่เอา ผมจะอาบ” ผมตัดสินใจบอกไป เพราะไม่อยากเป็นภาระใคร
“มึงจะมาดีๆ หรือให้กูใช้กำลังอีก” แม่งขู่กูตลอด กูคนป่วยนะ
ผมคิดก่อนค่อยๆเดินกลับไปที่เตียง
จากนั้นไอ้พี่คิมก็เอากะละมังที่ไปล้างแล้วคว่ำในห้องน้ำใส่น้ำและหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้ผม
มือพี่คิมก็เบาดีนะเช็ดไม่แรงเท่าไหร่ แต่ทำท่าอยากจะเช็ดในกางเกงผมด้วยนี่ดิ
“ข้างในไม่ต้อง ผมเช็ดเอง” ผมบอกออกไปด้วยความอาย
“อยู่เฉยๆ” พี่คิมผลักมือผมที่พยายามห้ามออก
ก่อนสอดมือเข้าไปในกางเกงแล้วเช็ดต่อ
ผมก็ต้องอดทนไปสิ ทั้งความอายและอย่างอื่น
“แม่งชอบบังคับ” ผมว่าเบาๆ
“ก็มึงมันดื้อ” พี่คิมตอบผมเบาๆเหมือนกัน เหมือนเผลอตอบผมมากกว่าจะตอบจริงจัง
“เสร็จแล้วนอนได้ เดี๋ยวดึกๆ กูปลุกมากินยาอีกรอบ”
พี่คิมว่าก่อนยกกะละมังเล็กหายไปในห้องน้ำ
ผมก็นอนหลับอีกรอบหลังจากเริ่มสบายตัวขึ้นมาบ้าง
“อ่าวตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้างวะ”
เสียงไอ้พรตถามผมหลังจากผมตื่นมาอาบน้ำ
และลงมาจากห้องเห็นมันนั่งกินข้าวอยู่ในครัวคนเดียว
“อืมหายแล้ว เป็นไรนานนักวะ กินยาจนอ้วนแล้วกู”
ผมบอกมันก่อนเดินเข้าไปดูว่ามีอะไรกินบ้าง
เมื่อวานกินแต่ข้าวต้มทั้งวัน เบื่อครับ เช้ามาหิวเลย
ผมตื่นมาตอนเช้าไม่เห็นใครอยู่ในห้อง ไม่รู้ไอ้เชี้ยพี่คิมหายหัวไปไหน
ผมรู้สึกตัวเองหายไข้แล้วสติกลับมาเต็มร้อย
เมื่อวานเป็นไข้หนักไปหน่อยเลยเบลอเผลออ้อนพี่ตินณ์
ไม่รู้ไอ้พรตมันจะคิดมากกลัวผมไปแย่งของมันรึเปล่ายิ่งขี้หวงอยู่ด้วย
“ไปไหนกันหมดว่ะ บ้านเงียบจัง” ผมดูเวลาเก้าโมงกว่าแล้ว แต่มองไปไม่เห็นใครนอกจากไอ้พรต
“ออกไปตลาด” มันตอบก่อนกินต่อเงียบๆ
“อ่าว ไม่มีใครปลุกกูไปด้วย แล้วมึงไมไม่ไป” ผมบ่นก่อนถามมัน
“กูมึงป่วยใครจะปลุก ส่วนกูขี้เกียจไป ไม่อยากเดิน”
มันตอบผมโดยไม่เงยหน้าจากจานข้าวเลยครับ อะไรจะอยากกินขนาดนั้น
“กูว่ามึงยังเดินแปลกอยู่นะ เสื้อก็มิดชิดเกินไป”
ไอ้เชี้ย! กูนึกว่าไม่สังเกต วันนี้ผมใส่เสื้อแขนยาวคอเต่าเลยครับเอามาเผื่อไว้กันแดง
เสือกต้องเอามากันอย่างอื่น แล้วก็ไอ้ท่าเดินไม่ต้องสงสัย เจ็บครับยังไม่หาย
“เชี้ย!!! มึงอย่าทักได้ไหม กูยังไม่มั่นใจอยู่” ผมว่ามันไปครับ
“ดูมึงโอเคกว่าเมื่อวานเยอะเลยนะ” ไอ้พรตหันมาว่ายิ้มๆ
“เออ กูตัดสินใจได้แล้ว” ผมบอกมันก่อนหยิบจากมาตักข้าวแล้วนั่งกินพร้อมมัน
“หึหึ เป็นไงล่ะ ที่ถามกูไปบอกแล้วว่าไม่เจ็บ เสือกไม่เชื่อดันไปทดลองเอง”
หน้ามันอ้อนตีนผมยิ่งกว่าคำพูดอีกครับว่าจะไม่โกรธมันเรื่องนี้แล้วนะ ดันพูดมาสะกิดใจกูอีก
“มึงมันเชี้ยมาก ร้ายมาก หลอกกูว่าไม่เจ็บ” ผมว่ามันแค่นั้นแล้วลงมือกินข้าวต่อ
“หึหึ แล้วสรุปเป็นไง อย่างที่กูบอกไหม” มันยังมีหน้ามาถามไม่เลิก
“เออไม่เจ็บ แต่ขี้ไม่ต้องเบ่ง พอใจยัง” ผมว่าประชดมันครับเสือกถามไม่เลิก
“สัส!!! กูกินข้าวอยู่” มันว่าแค่นั้นแล้วเลิกอยากรู้ต่อเลย
ผมกินข้าวเสร็จก็มานอนดูทีวีกับไอ้พรตตรงห้องรับแขกไม่นานเหล่าพ่อครัวก็กลับมา
ถามด้วยแม่ครัวคนสวยเพียงหนึ่งเดียวรั้งท้ายครับ
“ตื่นนานยัง” คิดว่าใครถาม อย่าคิดว่ามีคนถามผม
แต่เป็นพี่ตินณ์ถามไอ้พรตพร้อมเดินไปหอมแก้มมัน
มันก็ทำท่าปัดเอาหน้าหลบอย่างรำคาญ แต่พี่ตินณ์ก็หอมจนสำเร็จ
เดี๋ยวนี้พี่ตินณ์ค่อยข้างแสดงออกถ้าอยู่ในกลุ่ม
แต่ถ้าข้างนอกหรือมีคนอื่นก็จะทำเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องกันธรรมดา
ผมมองแล้วก็ดีใจที่มีคนหยุดมันได้ซะที
แถมดูท่ามันจะหลงพี่ตินณ์เหมือนกัน
เพราะผมไม่เห็นมันสนใจหรือใส่ใจใครเท่านี้แม้แต่นิวที่มันเคยบอกว่าชอบก็ตาม
“กินข้าว กินยารึยัง”
เสียงนิ่งๆถามผมทำให้หันหน้ามามองพี่คิมจากที่มองภาพสองคนนั้นแหย่กัน
ไม่ใช่ ผมพูดผิดต้องบอกว่า พี่ตินณ์แหย่ไอ้พรตให้โดนด่ามากกว่า
“กินแล้ว” ผมตอบไอ้พี่คิมก่อนหันมาสนใจทีวีต่อ”
“กูมีเรื่องคุยด้วย ตามมา” ไอ้พี่คิมพูดเสร็จไม่รอให้ผมตอบรับหรือปฏิเสธเลย
มันรีบเดินขึ้นห้องทันที ผมก็ต้องเดินตามสิครับ ไม่อยากขัด เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
“ถ้ามึงหายแล้วคงคุยรู้เรื่องนะ”
พอผมก้าวพ้นประตูเข้ามาพี่คิมก็เริ่มพูดทันทีไม่ปล่อยให้เสียเวลา
“อื้อ” ผมตอบรับก่อนเดินไปนั่งที่ปลายเตียงโดยพี่คิมยืนพิงประตูระเบียงมองมาที่ผม
“กูพร้อมจะรับผิดชอบ” พี่คิมพูดแค่นั้นแล้วหยุดไปเฉยๆ
“รับผิดชอบยังไง” ผมถามต่อ
“กูจะดูแลมึงเอง มึงมาเป็นแฟนกู” พี่คิมพูดต่อนิ่งๆ
“ไหนว่าไม่เดินตามพี่ตินณ์ จะไม่มีแฟนเป็นผู้ชาย” ผมถามเรื่องที่ข้องใจครับ
“อืม กูเคยพูด แต่กระทั้งเรื่องที่กูบอกจะไม่มีอะไรกับผู้ชายกูยังมีกับมึงได้
แล้วนับประสาอะไรกับการที่กูจะมีแฟนเป็นผู้ชาย เมื่อเรื่องมันเกินแล้วกูก็ต้องรับผิดชอบ”
“ไม่กลัวคนอื่นล้อ” ผมถามอีก
“กูเคยสนใจไหม” พี่คิมตอบแค่นี้แล้วเงียบ
“ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบ ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”
ผมเงียบไปซักพักก่อนพูดช้าๆชัดๆ เพราะผมตัดสินใจมาดีแล้ว
“ทำไม” พี่คิมถามแค่นั้นแล้วเงียบอีกเหมือนเดิม
“ผมไม่ต้องการคบใครแค่เพียงความรับผิดชอบ ผมต้องการคบคนที่ผมรัก
และผมเป็นผู้ชายไม่เสียหายพี่ก็เหมือนกันลืมมันซะเถอะ”
“มึงตัดสินใจดีแล้วว่างั้น”
“อืม ผมคิดดีแล้ว”ผมหยุดคิดนิดนึงก่อนตอบ พี่คิมเงียบเลยครับ
.
.
.
“มึงได้กูแล้วมึงจะไม่รับผิดชอบเหรอ”
ไอ้เชี้ย!!! กูกำลังเครียดเสือกถามมาได้
แต่มึงต่างหากที่ได้กูยังมาหน้าด้านว่ากูได้มึงอีกนะ
“ใครได้มึง มึงสิบังคับเอากู” ผมเถียงไอ้พี่คิมครับ
อารมณ์เสียไม่เรียกดีแล้ว เรียกมึงแม่งเลย
“จะใครได้ใครก็ช่างสรุปคือเราได้กัน
มึงต้องรับผิดชอบกู ถ้าไม่ให้กูรับผิดชอบมึง” พูดได้นิ่งมากนะมึง
“มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ กูไม่ได้ชอบมึง
ไม่ได้รักมึงแล้วจะคบมึงได้ไง” ผมถามมันอีกครั้ง
“ก็คบไปก่อน เดี๋ยวมึงก็รักกูเอง ไม่มีใครที่อยู่ใกล้กูแล้วไม่รัก”
มั่นมากนะไอ้พี่คิม แต่ที่มึงว่าน่ะผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายอย่างกู
“ไม่เอาไม่คบ แล้วมึงไอ้พี่คิมห้ามทำอะไรกูอีกเด็ดขาด” ผมพูดเสียงดังเลยครับ
“กูถือว่ามึงเป็นคนเลือกเองนะ”
พี่คิมพูดเสียงนิ่งๆเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน จะนิ่งไปไหนวะ
“เออ” ผมตอบเสียงดังเลย
“งั้นจากนี้กูจะทำตามที่มึงต้องการ”
พี่คิมพูดพร้อมจ้องตาผมไม่กระพริบครับ
ผมนึกในใจปกติไม่เคยจะยอมตามใจทีนี้ตามใจง่ายจังวะ
พอพี่คิมพูดเสร็จก็เปิดประตูเดินออกจากห้องไปเลยครับ
ซักพักผมก็เดินตามลงมาหาไอ้พรตบ้าง
ผมถือว่าเรื่องของผมกับพี่คิมคืนนั้นมันเป็นแค่ความเมาของทั้งสองคน
และจะไม่เก็บมาคิดให้รกสมองอีก
หลังจากนี้ผมจะเที่ยวให้สนุกๆสุดๆไปเลย
--- To Be Con.---
-------------------------------------------------------------------
ทักทายท้ายตอนค่ะ
จบไปอีก 1 ตอนแล้วนะคะ
ตอนนี้อาจจะทำให้ใครหลายคนไม่ชอบใจว่าทำไมนาวถึงตัดสินใจแบบนี้
แต่เพราะนาวต้องการคบกับคนที่นาวรักและรักนาวเมื่อมองยังไงพี่คิมก็ไม่ได้รักจึกเลือกที่จะลืม...
สำหรับเรื่องที่หลายคนคงพอทราบบ้างแล้วว่าเรื่องนี้ใกล้จบแล้ว
ตามเดิมเมจิกมีเรื่องที่จะเขียนอีกเยอะ เพราะอยากให้เห็นถึงพัฒนาการความรักของแต่ละคู่
แต่เนื่องจากเมจิกเริ่มทำโปรเจคจบ (เดิมคิดว่าไม่มีปัญหาเรื่องนี้)
และบังเอิญเมจิกเพิ่งได้รับงานเป็นผู้ช่วยวิจัย ทำให้ทำงานหนักขึ้น
ต้องเรียนและทำงานไปพร้อมกัน เมจิกเลยตัดสินใจที่จะจบเรื่องนี้ในอีกไม่กี่ตอนข้างหน้า
เพื่อเร่งเขียนอีกเรื่องให้จบโดยเร็วเช่นกัน
แต่มีหลายคนบอกเมจิกว่ายังไม่อยากให้เรื่องนี้จบ
เมจิกเลยอยากถามทุกคนว่า จะให้เมจิกจบเรื่องในอีกไม่กี่ตอนข้างหน้านี้
หรือให้ลงไปเรื่อยๆ แต่อาจจะไม่ได้ลงถี่เหมือนเดิม
ซึ่งคำว่าลงไม่ได้ถี่ หมายความว่าอาจจะอาทิตย์ละตอนคะ
เมจิกเคยเป็นคนอ่านมาก่อน ก็เข้าใจความรู้สึกของคนที่รอนาน
หรือนิยายที่เราชอบคนแต่งไม่ยอมมาต่อ
เมจิกอยากทำทุกอย่างให้ออกมาดี
แต่สุดท้ายแล้วมันคงไม่สามารถทำทุกอย่างให้ดีได้พร้อมกัน ^^
ยังไงเมจิกต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น
ระยะเวลาเดือนกว่าๆ ทำให้เมจิกได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง
และอยากบอกว่าเมจิกรักคนอ่านทุกคนค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
“มึงได้กูแล้วมึงจะไม่รับผิดชอบเหรอ” อร๊ายยยยยยยยยยยย :hao7:
...อยากให้ลงต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้รีบจบเลย อัพช้าไม่เป็นไร แต่อย่าลืมเราก็พอ.... :pig4:
-
อย่าเลยครับ เรารอได้!!! รอเพราะรัก!!!!!
-
ไม่แปลกที่นาวตัดสินใจอย่างนี้
ส่วนเรื่องจะจบ จะจบแล้วหรอ จริงอ้ะ
จบเร้วหน่อยก็ได้ แต่อย่ารวบรัดมากน๊า มันจะได้ไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไป
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ สนุกมากน่าเสียดายจังที่ใกล้จบแล้ว
นึกว่าจะได้ซดมาม่าให้นิวหวนกลับมาพรตซะอีก 555 พ่อแม่พระเอกรู้แล้วว่าคบกัน แล้วพ่อแม่นายเอกของเราล่ะ อันนี้ก็ยังไม่รู้ชิมิ
อีกไม่กี่ตอนเนี้ยคงเป็นตอนของ คิม-นาวซินะ แต่ดูถ้าจะยาวอ่ะ เพราะเหมือนจะเคลียร์กันไม่ได้ ช่วง 3-4 ตอนหลัง คู่หลักถูกกลบด้วยคู่รองหมองหม่นหมดเลย
คิว-นาว น่าจะแยกเป็นอีกเรื่อง ไม่ก็เป็นตอนพิเศษก็เหมาะนะ
ยังไงก็รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
ลงต่อไปเรื่อยๆเถอะน้าาา
ส่วนรื่องคิมนาว มันไม่น่าจะจบแค่นี้อ่าา ฮรือออออ
-
เข้าใจน้องนาวนะ ทำแบบนี้ถูกแล้วลูก
จะจบแล้วหรอเนี่ย คือถ้ามันจบแบบรวบรัดไม่เคลียร์ก็ยังไม่อยากให้รีบจบนะคะ
ลงช้าไม่ซีเรียสเลยค่ะ จะบอกว่าคนแต่งเรื่องนี้ ลงถี่มาก บางเรื่องอาทิตย์ละตอน เดือนละตอนก็เคยรอมาแล้ว ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็แล้วแต่คนแต่งอ่ะค่ะ ยังไงก็ได้ แต่ถ้าจะจบเร็วต้องเอาตอนพิเศษมาชดเชยนะคะ : ))
-
เราเห็นด้วยกับนาวนะ :mew2:
ถึงเวลาเกิดรักกันค่อยมาคบกันก็ไม่สาย
ปล.เราว่าปล่อยมาเรื่อยๆดีกว่า...ก็ยังไม่อยากให้จบอ๊าา
ยังไงก็แล้วแต่พี่เมจิกสะดวกนะ ><
-
อยากให้คิมกับนาวรักกัน :mew2:
-
ถึงนาวจะคิดว่าไม่มีอะไร
แต่พี่คิมอาจจะตามติดชีวิตนาวก็ได้นะ :katai3:
-
รับผิดชอบคิมซะนาวฟันแล้วทิ้งหรอนิสัยอ่ะ(?)
ใจจริงก็ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะรอได้นะถ้าจะอัพอาทิตย์ละครั้งแต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ
-
ยังไม่อยากให้เรื่องจบค่ะ
ลงอาทิตย์ละตอน สองอาทิตย์ตอน หรือเดือนละตอนก็ได้
คืออยากเห็นพัฒนาการของตัวละครแต่ละตัวที่ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป
ถ้าเร่งแล้วเรารู้สึกเหมือนกันว่ามันไม่สุดอ่ะค่ะ มันจะดูรวบรัดตัดตอนเกิน
ในความคิดเรา เราคิดว่าคดี คิม นาว ยังจะต้อง มึนๆ อึนๆ คลุมเครืออยู่แบบนี้ก่อน จนกว่าทั้งสองจะรู้ใจตัวเอง
คู่นี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ
ต้องมีเวลานาวแกล้งมึน ใช้ชีวิตปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ให้นาวได้เล่นตัวบ้างไรบ้าง เล่นตัวนานๆ เลยยิ่งดี
ให้คิมคอยเฝ้ามองนาวอยู่ห่างๆ หึงหวงอยู่ห่างๆ ให้ทรมานซะให้เข็ด (อันนี้เป็นความสะใจส่วนตัว) ฮ่าๆๆๆๆ
ส่วนตินณ์กับพรต ก็อยากให้มีอะไรมาพิสูจน์รักแท้ (เพราะเราชอบเสพดราม่าเล็กน้อย ถึง ปานกลาง คิคิ)
แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี่คือความเห็นส่วนตัวนะคะ
ยังไงๆ เราก็เคารพการตัดสินใจของเมจิกจ้า ว่าจะดำเนินเรื่องไปทางไหน จะตัดตอนเร่งจบ หรือจะทำเรื่องยาวแต่มาลงห่างๆ ก็แล้วแต่ความสะดวกของเมจิกเลยนะคะ ( เรื่องงานในชีวิตจริงต้องมาก่อน )
และยังไงๆ เมจิกก็สู้ๆ นะคะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆ มาให้ทุกคนได้อ่าน และได้ฟินกัน :mew1:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยยยยยยย
ฮือ...จะเอาคิม-นาวต่อ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ต่อไปอีกยาวๆนะคะ
-
นาวตัดสินใจได้ดีแล้วล่ะในตอนนี้ คิมเองก็ยังไม่ได้แสดง พิสูจน์ตัวเองเลยว่ารักนาว และยังไม่ได้ทำให้นาวรักคิมเลย
ส่วนเรื่องจบ ขอเป็นลงอาทิตย์ละครั้งก็ได้ครับ แต่สุดท้ายแล้วเคารพการตัดสินใจของคนเขียนครับ
-
คงจะไม่มีคู่คิม - นาวแล้วใช่ไหม =_=
อ่านแล้วนาวไม่คบเพราะไม่ได้รักคิม
คิมเลิกยุ่งกับนาวเพราะว่านาวต้องการแบบนี้
ที่สำคัญมันจะจบแล้ว อีกไม่กี่ตอน
ไม่มีคิม - นาว ???????
-
คู่คิมนาว เอางัยเนี่ย เดี่ยวก็เจ็บทั้งคู่หรอก :hao7:
-
นาวววววววว
ให้พี่คิมรับผิดชอบเถอะะะะ
พี่คิมต้องมีความรุ้สึกไรกะนาวบ้างแหละใช่มัืย
ไม่งั้นไม่พูดแบบนั้นหรอก
-
หวังว่าจะไปกันรอด
-
ให้นาวได้มีเวลาอยู่กับตัวเองก็ดีเนอะ
กาลเวลาน่าจะช่วยให้อะไรดีขึ้น
ลุ้นคู่นาวคิม :hao4:
เสียดายนะถ้านิยายจจบ แต่ก็เห็นใจคนเขียน:L1: :pig4:
-
ไม่เป็นไรพี่คิม ได้ไปแล้ว ค่อยจีบแล้วค่อยเป็นแฟน ฮ่าๆ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
น้องนาวไม่รับผิดชอบพี่คิม
-
ก็เข้าใจความรู้สึกของน้องนาวอยู่น๊าา >.<
-
อาทิตย์ละตอน 2 ตอนก็ยังดี...
จบเร็วรวบรัดมันทำให้อรรถรสเสีย
ค่อยเป็นค่อยไปมันจะดีกว่ามาก
คิมต้องโดนน้องนาวเอาคืนก่อนดิ...
มีดราม่าเล็ก ๆ ของ 2 คู่ ติณณ์พรต
กะคิมนาว อย่าเพิ่งจบเลย...รอได้...
-
คนอื่นเป็นไงไม่รู้แต่ที่รู้คือเรา น้ำตาซึมไปกับคิม
และเราเองก็เชื่่อว่าคิม-นาว ยังไม่จบเท่านี้
แต่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น
เราจะคอยตามดูนะ สู้ๆคิม
-
o13 o13
-
ดีแล้วล่ะนาว ไม่ต้องไปรับผิดชอบหรอกพี่คิมน่ะ 555
-
นาวตัดสินใจแบบนี้เราเข้าใจนะ
ไอ้พี่คิมบอกว่ารัก นาวดิ
นาวถึงจะคบด้วย 55555555
คนอื่นเป็นไงไม่รู้แต่ที่รู้คือเรา น้ำตาซึมไปกับคิม
และเราเองก็เชื่่อว่าคิม-นาว ยังไม่จบเท่านี้
แต่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น
เราจะคอยตามดูนะ สู้ๆคิม
เห็นด้วยกะโพสต์ ข้างบนอ่ะ
ยังไงก็รอรอ คู่คิมนาว ><
:hao5: :hao5:
-
ดีแล้วนาว ไม่ต้องไปง้อมัน :กอด1:
-
นาวคิดแบบนี้ ดีแล้วครับ
ถ้าไม่รัก หรือไม่มาบอกรักก่อน ไม่ต้องคบ
ผมก็รักเมจิกด้วยน่ะครับ
-
ในความคิดเรา เรายังไม่อยากให้จบนะ
คือยังไงดี คู่คิม-นาว เรารู้สึกว่ามันยังไม่สุดอ่ะ เพราะนี่แค่แบบเริ่มต้น
คู่หลักของเราอย่าง ตฤณ-พรต เราว่าคู่นี้น่าจะมีบททดสอบเล็ก ๆ น้อย 555
พิสูจน์ความรักสักหน่อย แต่ถ้าเมจิกอยากจบเรื่อง อันนี้แล้วแต่การตัดสินใจของตัวเองด้วย
เราเคารพการตัดสินใจของเมจิกนะ แต่ถ้าจบจริงเราอยากให้มีตอนพิเศษมุ้งมิ้งมาชื่นจายบ้างงง
รออ่านน้าาาา รักเทอ จุ๊บุ จุ๊บุ
-
ไม่อยากให้ตัดจบเลยนะ อยากให้เรื่องดำเนินไปตามที่่มันควรจะเป็นมากกว่านะ นานๆมาอ่านทีก็ได้ ถ้าเขียนสนุกอย่างนี้ต่อไปมีแต่คนจะอ่านมากขึ้นไม่ต้องกลัวหรอก เราก็จะเป็นหนึ่งในคนที่ติดตามตลอดนะ สู้ๆ :really2: :mew1:
-
ไม่แปลกหรอกที่นาวจะตัดสินใจแบบนั้นอะ เพราะพี่คิมยังไม่ได้ทำไปเพราะความพิสูจน์สิ ให้น้องคิมเห็น อย่าบังคับอย่างเดียวใจปะ คู่นี้ก็ชอบรอติดตามตอนต่อไป
-
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ
-
สำหรับผม..
ก็อยากให้คุณเมจิกเขียนต่อไปเรื่อยๆนะครับ
รู้สึกเหมือนกับว่า คู่คิมนาวยังไม่จบ
และติณณ์พรตเขาต้องมีอะไรอีกสิ
ก็ไม่เป็นไรหรอกครับถ้าอาทิตย์หนึ่งจะมาต่อ
นักอ่านรอได้อยู่แล้วครับ
ผมก็รอนะ :pig4: :L2:
-
อยากเห็นคู่รักแต่ละคู่พัฒนา
อยากให้เมจิกต่อนะ แต่จะมาต่อตอนไหนแล้วแต่เมจิกเลย
ถ้าว่างจากงานค่อยมาต่อก็ได้นะ...ยังไงงานก็สำคัญกว่า
ยังอยากอ่านทุกคู่เลย...แต่ไงก็แล้วแต่เมจิกสะดวกเลย คนอ่านได้หมดจ้า
-
ทรมานจิต อยากให้มีคิม นาวต่อ :เฮ้อ:
-
คิมนาวเอาไงเนี่ย จะให้จบแบบนี้หรอพี่คิมแต่เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยุ่กับนาวอีกนิ
ในเมื่อนาวตัดสินใจแล้ว ก็คงต้องยอมรับ
ตินณ์พรต ก็หวานกันตลอด
-
คู่คิมนาวมันมึนๆ แปลกๆ
นาวก็ไม่เคยแสดงว่าแคร์พี่คิม
แถมพี่คิมก็นิ่งเกินคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้
ถ้ามันจะจบแบบนี้ก็เข้าใจแต่ก็หวังให้มันคู่กันอยู่ดี :laugh:
-
Moment พักเบรคเรื่องยาว
พรต: กูอยากดำน้ำดูปะการัง
ตินณ์: หัวหินมีด้วยเหรอวะ
พรต: ไม่รู้กูอยากดู
ตินณ์ : ก็มันไม่มี
พรต: มีพากูไป กูจะไป
ตินณ์: มึงดื้อจังวะ เดี๋ยวกูหาก่อน
พรต: หึหึ เดี๋ยวได้ไปชัวร์ (หันไปกระซิบกับนาว จิงๆนาวเป็นคนอยากไป)
ตินณ์: เจอแล้ว เกาะทะลุไปเลยไหมกูพาไป ลุกเลย
พรต: อ่าวแล้วโปรแกรมซิเคด้า ตลาดน้ำสามพันนาม เพลินวาน ซานโตลินี ของกูหล่ะ
ตินณ์: --" เลือกเอาซักที่เห่อะ ถ้ามึงไม่เลือกกูจะทิ้งให้อยู่นี่แหละ เที่ยวครบเมื่อไหร่มึงค่อยกลับ
พรต: ไอ้เชี้ย!!! คิดจะทิ้งกูนะ ไอ้นาวมึงไปดำน้ำคนเดียวเลย หาเรื่องให้มันทิ้งกูนะ (ด่าผัวเสร็จ หันไปด่าเพื่อนต่อ)
นาว : พี่เขาจะทิ้งมึงก็เพราะรำคาญมึงด่านี่แหละ เดี๋ยวแย่งแม่งเลย (ตอนท้ายพูดเบาๆ)
พรต: มึงว่าไงนะ
นาว: ป๊าว!!! มึงหูฝาด(เสียงสูงมาก)
-
:L2: :L1: :pig4:
-
พรตขี้หวงเนอะ ชอบ ๆ ทิ้งไปไม่ได้เลยชิมิพรต 555
-
นาวคิดจะทำจริงอะ ระวังจะไม่ได้ตายดีนะ ห้าๆ ไม่ใช่แค่พรตนะ ดูท่าพี่คิมเองก็คงจะมีอะไรสักอย่างเหมือนกันในใจ
-
รอๆๆๆ ปูเสื่อรอ :hao3:
-
แงๆๆ ไม่เอา จะให้คู่กันนนนนน
-
สงสารพี่ตินณ์กะพี่คิมมาก แม่งมีเมียขี้โวยวาย เอาแต่ใจ แถมปากหนักมาก ในปากสงสัยอมหินไว้
-
มาต่อไวๆนะ อยากรู้ คิม นาวต่ออ่า :mew2:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 30
“ตินณ์ อันนี้สวยหว่ะ”
ผมหยิบโปสการ์ดส่งให้ดู เป็นโปสการ์ดรูปที่เที่ยวของหัวหิน
แต่ถ่ายได้สวยมากเลยครับ
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงเรียกมันว่าตินณ์
ก็ตั้งแต่ผมแพ้เกมส์ที่เล่นกันเมื่อนานมาแล้วผมก็เรียกมันว่าตินณ์มาตลอด
ไม่อยากยอมรับหรอกว่าที่ไม่เรียกพี่เพราะเขิน
มันไม่ได้เรียกมาตั้งแต่แรกจะมาให้เรียกกันตอนนี้ผมไม่เอาหรอก
ยิ่งอายุห่างกันไม่กี่เดือนด้วย
ผมกำลังมาเดินตลาดจั๊กจั่นเป็นตลาดนัด
เหมือนจะขายของมือสองหรือสินค้าที่ทำจากมือ มีหลายอย่างที่ผมชอบ
ตอนนี้ซื้อไปหลายชิ้นแล้ว มีทั้งของผมและของมัน
เวลาซื้อของตัวเองแม่งก็นึกถึงมันตลอดต้องซื้อให้ด้วยไม่รู้เป็นไร
“กูว่าอันนี้สวยกว่า” มันหยิบอีกอันมาให้ผมดู
ก็สวยดีนะครับแต่ผมยังชอบอันที่ถือมากกว่า
“แต่กูชอบอันนี้ เอาอันนี้ได้ไหม” ผมหันไปถามอีกครั้ง
“อืม ตามใจครับ” แม่งชอบตามใจกู แล้วก็มาว่ากูเสียนิสัย
แต่ผมก็ไม่คิดมากหยิบไปจ่ายเงินจากนั้รเดินต่อ
มองไปเห็นไอ้ฟิกซ์ ไอ้นาว ไอ้มายด์ เดินซื้อของกันอยู่ข้างหน้า
ถือของกันเต็มมือเลย ยิ่งพี่โฟมนี่เยอะกว่าใครสงสัยของพี่นัทด้วย
ดูเหมือนพี่นัทกับพี่โฟมจะชอบตลาดแบบนี้เห็นเดินไม่บ่นแถมแวะซื้อตลอด
พวกผมนี่เดินไปบ่นไป ร้านมีเยอะครับแต่คนก็เยอะเหมือนกัน
ผมมาเที่ยวหัวหินได้ 5 วันแล้วครับ
เพิ่งจะได้มาตลาดจั๊กจั่นทั้งที่ตอนแรกวางแผนว่าจะมาตั้งแต่วันที่ 2
ก็ดันเกิดเหตุการณ์คนหื่นทำให้ไม่ได้มากันซะที
พอวันต่อๆมาก็ไปที่อื่นก่อนเลยเลื่อนมาเรื่อยๆ
ผมไปเที่ยวตลาดน้ำหัวหิน ตลาดน้ำสามพันนาม เขาตะเกียบ
แล้วก็ เวเนเซียหัวหิน ผมชอบที่สุดท้าย
เพราะเป็นสถานที่ที่จำลองเอาเมืองเวนิซ ของประเทศอิตาลีมาเป็นศูนย์การค้า
ผมไม่ค่อยได้ซื้อของหรอกครับ ไปถ่ายรูปมากกว่ามีวิวสวยเยอะเลย
ถ้าที่อื่นผมซื้อของกินเยอะสุด ของฝากไม่มีนะ ไม่ต้องทวง หึหึ
ตอนนี้ผมอยากไปไร่องุ่นด้วย
แต่คนพามาบอกว่าจะพาไปดูที่โคราชแทนทริปหน้า
เพราะตอนนี้เหลือเวลาเที่ยวอีกไม่กี่วันแล้วครับ
แถมไร่องุ่นก็อยู่ไกลจากที่ผมพักด้วย
เดินกันจนเหนื่อยก็แวะพักที่ร้านขายน้ำครับ
“น้ำแดงครับ เอาไร” ผมสั่งก่อนเพื่อนแล้วหันไปถามเงาของผมครับ
ไม่ต้องสงสัยก็ไอ้คนที่เดินตามไม่ยอมห่างนั่นแหละ
“กาแฟเย็น” มันบอกก่อนเอาของวางบนโต๊ะ
“มืดแล้วกินกาแฟเดี๋ยวนอนไม่หลับ ไม่ต้องกิน แป๊ปซี่อีกกระป๋องครับ”
ผมหันไปมาบอกมันก่อนกลับไปสั่งแม่ค้าทันที
ไม่ถามแล้วครับบังคับเลย
เพราะถ้ามันนอนไม่หลับคนที่เดือดร้อนคือผมไงเลยต้องป้องกันไว้ก่อน
รอไม่นานแม่ค้าก็เอามาให้ คนที่เหลือก็สั่งของตัวเองไป
“พรุ่งนี้ไปไหนกันต่อ” พี่นัทถามพี่ตินณ์ครับ
“ไม่รู้ใครอยากไปไหนก็ไป” มันตอบก่อนก้มหน้าดูดน้ำไม่สนใจใคร
“ไอ้พรตมึงจะไปไหนวะ” ไอ้มายด์หันมาถามผมบ้าง
“ไม่รู้ว่ะ นอนเล่นที่บ้านดีกว่า เที่ยวหลายวันแล้วกูเหนื่อย
พรุ่งนี้กูเล่นน้ำดีกว่า อีกวันก็ต้องกลับแล้ว” ผมคิดนิดนึงก่อนตอบ
“งั้นกูเล่นด้วยยังไม่ได้เล่นบานาน่าโบ๊ทเลย” ไอ้นาวแสดงความคิดเห็นบ้างครับ
“เออ งั้นพวกกูก็ไม่เที่ยวอยู่เล่นน้ำดีกว่า”
ไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ลงความเห็นว่าจะเล่นน้ำเหมือนกันครับ
“แล้วมึงเอาไง” พี่โฟมถามพี่คิมบ้างครับ
“อยู่บ้านขี้เกียจเที่ยวหว่ะ”พี่คิมตอบพี่โฟมตาก็มองคนเดินผ่านไปผ่านมา
“งั้นสรุปพรุ่งนี้ไม่มีใครไปไหนนะ”
ไอ้ตินณ์พูดหลังจากเลิกดูดแป๊ปซี่แล้วเอากระป๋องเปล่ามายื่นให้ผมเอาไปทิ้ง
แม่งเดี๋ยวนี้มันเริ่มใช้ผมแล้วนะ
“อืม/เออ/ครับ” คำตอบของแต่ละคน เดาเอาเองนะครับอันไหนของใคร
หลังจากนั่งพักกันจนหายเหนื่อยผมก็ออกเดินอีกครั้ง
ผมถ่ายรูปไปด้วยดูของไปด้วย ไม่ได้ถืออะไรเลยของอยู่ที่คนเดินตามครับ
ผมจะถือมันไม่ให้ถืองั้นก็ถือไปเถอะผมไม่หวงอยู่แล้ว
ผมเจอร้านถูกใจเป็นร้านขายเสื้อเพ้นท์ลายเอง
แนวๆครับสวยดีเหมาะกับมัน ผมว่าจะซื้อให้กำลังเลือก
“เจอกันอีกแล้วนะครับ”
ผมได้ยินคนทักจากข้างหลังเลยหันกลับมาดูปรากฏว่าเป็นแอมป์
คนที่ขอมาเล่นน้ำด้วย
“ครับ” ผมตอบแค่นั้นแล้วกำลังจะหันไปเลือกเสื้อต่อ
“พรตมาคนเดียวเหรอครับ” แอมป์ถามผมอีก
ทำให้ผมเพิ่งสังเกตว่าไอ้เชี้ยตินณ์เดินไปดูรองเท้ากับพี่คิมอีกร้านไม่ไกลกันเท่าไหร่
เวลาอยากให้อยู่เสือกไม่อยู่นะ
“หลายคน”
“อ่าวแล้วไปไหนกันหมดครับ”
“ซื้อของร้านอื่น”
“ผมก็มากับชิด แต่มันแยกไปซื้อของตอนนี้เลยเดินคนเดียวเหมือนกันเลย”
“ครับ” ผมแสดงการรับรู้แค่นั้น ไม่อยากคุยด้วยเท่าไหร่เดี๋ยวมีปัญหาอีก
แค่ที่ทะเลไม่มีอะไรเชี้ยตินณ์ยังมาโวยวายได้
“พรตจะซื้ออะไรเหรอ” มีการถามผมด้วยนะ จะอยากรู้ไปทำไมวะ
“ร้านเสื้อคงกำลังซื้อหมวกมั้ง” ผมตอบก่อนไม่คิดสนใจแล้วหันไปเลือกเสื้อต่อ
“ให้ผมช่วยเลือกนะ ผมว่าเสื้อตัวนั้นใหญ่ไปสำหรับพรตนะ”
กูชักเริ่มรำคาญที่มันเข้ามาวุ่นวายแล้วสิ
“ไม่ได้ใส่เอง แล้วก็ไม่ต้องช่วยเลือกเองได้”
ผมมองหน้าแอมป์นิดนึงก่อนตอบ
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ ผมเต็มใจช่วย”
ไอ้เชี้ยหน้าด้านมาก กูไม่ได้เกรงใจ แต่กูรำคาญ
“ไม่ต้อง” ผมพูดเน้นเสียงเลยครับ
“ผมอยากช่วย ซื้อให้ใคร เพื่อนเหรอ”
นอกจากหน้าด้านแล้วยังขี้เสือกอีกด้วยนะ
“ผัว” ผมกำลังจะตอบดันมีเสียงดังมาจากข้างหลัง มองไปเป็นไอ้ตินณ์
“...” ไอ้แอมป์เงียบเลยครับ
“ได้ยัง” ไอ้ตินณ์ถามผมเสียงนิ่งเลยครับ บ่งบอกว่ามันอารมณ์ไม่ดีแล้ว
“ไม่เอาแล้ว” ผมพูดก่อนจะเดินออก เจ้าของร้านก็มองผมงงๆ
“อยากได้ก็ซื้อ กูช่วยเลือก” ไอ้ตินณ์ดึงแขนผมไม่ให้เดินออก
“กูไม่อยากได้แล้ว” ผมบอกมันอีกครั้ง
“มึงไม่อยากได้ หรือไม่ตั้งใจจะซื้อตั้งแต่แรก”
“หมายความว่าไง”
“มึงนัดมันมาใช่ไหม”
“ไอ้เชี้ย เอาหัวแม่ตีนคิดไงวะ” ผมพูดเสร็จเดินออกเลยครับ
โมโหแม่งคิดได้ไงว่าผมนัดกับไอ้แอมป์เบอร์ยังไม่มีเลย จะเอาอะไรไปนัด
“จะไปแล้วเหรอครับ” เสียงไอ้แอมป์ยังดังมาจากข้างหลัง
“อย่ายุ่งกับคนของกูอีกไอ้หน้าจืด” ผมได้ยินไอ้ตินณ์พูดก่อนเดินตามผมออกมา
“มึงจะรีบเดินไปไหน” มันดึงแขนผม
“ปล่อยแขนกู” ผมพูดเสร็จมันก็ปล่อยแขน
ผมเดินต่อจนมาถึงรถ มันก็เดินตามมาเงียบๆ
“กูขอโทษ” มันพูดขึ้นเสียงเบา
“...” ผมไม่ตอบยังโกรธมันอยู่
“หายโกรธกูนะ”
“กูควรหายง่ายไหม”
“ควรดิ กูง้อแล้ว” มันตอบหน้าตายมาก
“ไอ้เชี้ย มึงว่ากูนัดมันทำไม” ผมถามมันครับ
“กูขอโทษ ก็กูหันไปเห็นมันยืนคุยกับมึงตั้งนาน มึงก็คุยไม่เลิก
พอกูเข้าไปก็รีบเดินออก จะให้กูเข้าใจว่าไง
กูก็นึกว่ามึงมีเรื่องอะไรต้องปิดบังกู”
“ไอ้เชี้ย ทุกวันนี้แดกข้าวหรือหญ้า กูจะนัดมันเพื่ออะไร”
ผมว่ามันพร้อมกำปั้นซัดไหล่มันไปหนึ่งตุ๊บ
“กูไม่รู้ กูเห็นสายตามัน กูรู้อย่างเดียวว่ามันต้องชอบมึงแน่นอน”
“ไอ้เชี้ยยังจะพูดอีก กูเป็นผู้ชายมันจะมาชอบกูทำไม”
ผมตวัดสายตาขึ้นมองหน้ามันก่อนถาม
“กูเป็นผู้ชายกูยังชอบมึงเลย” มันก็หน้ามึนตอบนิ่งๆครับ
“คนละเรื่องกัน มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง”
ผมไปไม่เป็นเลย หน้าเริ่มขึ้นสีไม่ชินซะที
“เปลี่ยนตรงไหนวะ” มันถามผม
“ไม่รู้ กูโมโห มึงมันนิสัยไม่ดี” ผมก็มึนๆว่ามันต่อ
“ครับๆ กูขอโทษ กูหึงมากไปหน่อย
เมื่อก่อนถ้าเป็นผู้หญิงกูพอจะเข้าใจ แต่นี่ผู้ชายกูยอมไม่ได้”
มันขอโทษ ก่อนพูดต่อ
“งั้นกูก็มีผู้หญิงได้ดิ” ผมได้ทีเอาเลยครับ เมื่อมันพูดอย่างนั้นเสร็จผมดิ
“ไม่ได้ อยากตายรึไง” มันรีบตอบโดยไม่ต้องคิดเลยนะ
“ไอ้เชี้ย ไหนเมื่อกี้ว่าได้” ผมก็รีบเถียงกลับทันที
“ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ จะผู้หญิงหรือผู้ชาย กูหวง”
มันพูดก่อนจะทำให้หน้าผมขึ้นสีมากกว่าเก่า
“เออ น่ารำคาญ” ผมก็พูดไปงั้นแหละครับไม่รู้จะตอบมันว่าอะไร
“ไอ้หน้าจืดนั่นด้วย ไม่ต้องคุยอีก”
พอมันเห็นผมอ่อนให้ ก็เริ่มสั่งเลย
“กูอยากคุยที่ไหนล่ะ มันเดินมาคุยเอง”
ผมก็ตอบตามจริงครับขี้เกียจมีปัญหา
“เจอที่หลังก็ไม่ต้องคุย” มันก็ยังไม่ยอมจบ
“กูจะพยายามแล้วกัน”
“ดี อย่าให้กูรู้” ขู่กูนะมึง เลิกไปนานเริ่มกลับมาขู่กูอีกแล้วนะ
“เออ” ผมตอบแค่นั้นก่อนจะเห็นเพื่อนผมกับเพื่อนมันเริ่มเดินมาที่รถ
“เป็นอะไรกันวะ” ไอ้นาวถามผมหลังจากขึ้นรถมาได้ซักพัก
ผมมานั่งด้านหลัง ด้านหน้าไอ้ตินณ์นั่งกับพี่คิม วันนี้พี่คิมขับรถครับ
“ไอ้ตินณ์มันบ้า” ผมก็บอกไอ้นาวปัดๆ ไม่อยากพูดถึง
“บ้าไงวะ กูเห็นไอ้แอมป์มาคุยกะมึงด้วย” ไอ้นาวถามต่อ
เรื่องเสือกยกให้มันเป็นที่หนึ่งเลยครับ
“มึงนี่ต้องรู้ทุกเรื่องว่างั้น” ผมถามประชดมันไป
“เออดิ ถ้าไม่รู้กูจะนอนหลับไหม”
ผมว่ามันไม่เคยรู้สึกอะไรกับคำด่าของผมเลย หน้าหนามาก
“ก็ไอ้แอมป์มันเดินมาคุยกับกู
และจากเดิมที่ไอ้เชี้ยตินณ์ไม่ถูกชะตามันอยู่แล้ว
พอเจอกูคุยกันอีกเลยมาหาว่ากูนัดมัน คิดได้แต่เรื่องโง่ๆ”
ผมบอกไอ้นาวแล้วเผลอด่าไอ้ตินณ์อีก เล่าแล้วก็เริ่มหงุดหงิดมันอีก
“อ่าวแล้วมึงไปคุยกับมันทำไม กูเห็นทะเลาะกันเรื่องนี้ตั้งแต่วันที่เล่นน้ำ”
ไอ้นาวยังอยากรู้ต่อครับ
“ก็มันมาคุยกูจะไม่คุย แม่งก็ตื้อจนรำคาญ” ผมว่าต่อ
“กูว่ามันแปลกๆ มันชอบมึงป่ะ” มันว่าพร้อมถามผมต่อ
“กูไม่รู้และไม่ต้องการให้ใครมาชอบนอกจากผู้หญิง
กูไม่ใช่เกย์ไม่รู้สึกดีหรอกนะที่มีผู้ชายมาชอบ”
ผมไม่รู้จริงๆครับว่าไอ้แอมป์มันรู้สึกยังไงกับผม
และก็ไม่ต้องการให้มันรู้สึกอะไรด้วย
“แหมยังกะพี่ตินณ์เป็นผู้หญิง ตั้งแต่มึงเป็นเมียพี่ตินณ์ที่โฮโมนมุ้งมิ้งออกนะ”
“ไอ้เชี้ยกูไม่ใช่เมีย แล้วโฮมโมนมุ้งมิ้งคืออะไรวะ”
ผมไม่เข้าใจเลยถามมันถึงไอ้โฮมโมนมุ้งมิ้งไม่รู้จักจริงๆครับ
“หึหึ มึงไม่ต้องรู้หรอก” ไอ้เชี้ยนี่ก็กั๊กอีก ผมหมั่นไส้เอาตีนถีบขามันเบาๆ
“มัวแต่เสือกเรื่องกู เรื่องตัวเองเถอะเอาให้รอด” ผมว่ามันไป
“เรื่องกูมีไร ไม่มี๊” มันว่าเสียงสูงเลยครับ ถ้าถีบอีกซักที
“หึหึ อย่าให้กูพูด เป็นเมียเขาแล้วก็งี้ เขาไม่สนก็มองตามตลอด”
ผมว่ามันครับหมั่นไส้ หลายวันมานี้ถึงจะเห็นว่าสองคนนี้ห่างกัน
แต่เวลาคนหนึ่งเผลออีกคนก็จะแอบมองตลอด
“กูป่าว” มันยังไม่ยอมรับ
“เออ เรื่องของมึงไม่รีบคนอื่นแย่งกูไม่ช่วยนะ”
“เชี้ย กูไม่เอาหรอก ใครจะเอาก็เอา”
มันว่าพร้อมส่งสายตาไปมองคนที่กำลังตั้งใจขับรถ
“กูเห็นพูดงี้สุดท้ายไม่รอด ถวายตัวให้เขามานักต่อนักแล้ว”
ผมว่ามันต่อ สนุกดีครับ
“เออ รวมทั้งมึงด้วย” มันหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผมก่อนพูด
“เชี้ย ไม่คุยกะมึงแล้ว” ผมว่ามันก่อนเงียบชักไม่สนุกแล้วครับ เรื่องเข้าตัว
“หึหึ” มันหัวเราะกวนตีนก่อนเงียบไปเหมือนกัน
ผมก็เลยนั่งเล่นโทรศัพท์จนมาถึงบ้าน
--- To Be Con.---
จบอีก 1 ตอนแล้วค่ะ ตอนนี้สั้นหน่อยเนอะ
เมจิกจะมาตอบคอมเม้นอีกทีนะคะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเลยค่ะ
อยากตอบมากเลย แต่ต้องรีบไปปั่นงาน อิอิ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
เย้ๆๆๆ
มาต่อแล้ว
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดด
---------------------------------------------------------------------------------------------------
พรตแซวนาวน่ะไม่นึกถึงตัวเองตอนแรกๆ เลยเน๊าะ เป็นไงล่ะเข้าตัวเลย ฮ่าๆๆๆๆ :hao6:
( อิอิ ตอนนี้ว่างค่ะ เลยมาเกาะหน้าจอรอเมจิกได้อยู่ แต่เดี๋ยววันเสาร์ - อาทิตย์นี้เค้าก็ไม่ว่างละ มีโครงงานต้องทำเหมือนกัน T^T เมจิกก็สู้ๆ นะคะ พักผ่อนมั่งเน้ออออ )
v
v
v
v
v
v
v
v
-
เย้ๆๆๆ
มาต่อแล้ว
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
555 ไวมากเลยค่ะ
o13 o13 o13
ขอบคุณที่ติดตาม และเม้นให้ตลอดค่ะ
:mew1: :mew1:
-
นาวสู้ๆ :กอด1:
-
พรตกะนาวเถียงกันน่ารักเชียว 5555555555
-
แอมป์เซ้าซี้ น่ารำคาญเหมือนกันเนอะ :mew4:
-
คู่คิมนาว นี่ยังไม่เคลียร์เลย เล่นไรกันอยู่ :laugh:
-
พรตเดี๋ยวนี้ทำไรก็คิดถึงพี่ตินณ์เสมอ
พี่ตินณ์ขี้หึงสุดๆ แต่น่ารักดี
พรตมีปั๋วแล้ว รู้สึกว่าโฮโมนฟุ้งกระจายมีคนมาชอบเยอะ
พี่คิมกับนาว มันยังไม่เคลียร์เท่าไร
อยากให้มาต่อคิมนาว
-
พรตเสน่ห์แรงตริงๆ พี่ติณต้องดูไว้ให้ดี อย่าให้พวกเหลือยำรมายุ่งงงงงง
ส่วนคิมนาวจะเอาแบบนี้จริงเร้ออออ ฮรืออออ ยังอยากลุ้นคู่นี้อยุ่น้า. เรารุ้สึกว่าคู่นี่น่ารักอะ
-
แต่ละคู่ ปวดหัวแทนจริงๆ
-
สารภาพตรงๆว่าติดเรื่องนี้ มานั่งเกาะหน้าจอรอทุกวัน
-
พี่ติณก็ปากไวเกิน
แต่อยากให้นาวกะพี่คิมรักกันไวๆจัง
แต่พรตน้า จะไปแซวนาว เปน/ง โดนนาวพูดกบับ :laugh:
-
:katai2-1:
-
ใช่
ปวดหัวแทนจริงๆ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ขอให้กำลังใจ เมจิก น่ะครับ
สู้ สู้ ครับ
:L1: :L1:
-
:katai2-1: เน๊าะนาว เราก็ว่าพรตเริ่มเป็นสาวแล้วว
-
ตอบๆ เล่าแจ้งแถลงไขจร้า :mew3:
เมจิกขอไล่ตอบ reply ตั้งแต่ตอนที่ 29 นะคะ ใครเป็นใครหาเอาเอง อิอิ ^^
คุณ timeturbo > เมจิกจะพยายามอัพไปเรื่อยๆค่ะ ไม่ลืมคนอ่านแน่นอน กลัวแต่คนอ่านจะลืมเมจิกซะก่อนสิคะ แห่ะๆ
เมจิกขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับการติดตาม
คุณ korn1983 > ขอบคุณค่ะที่ชอบนิยายของเมจิกค่ะและจะรอ มีคนรอเมจิกก็จะพยายามต่อให้ค่ะ ยังไงอยากให้อยู่ด้วยกัน
ติดตามทั้ง 3 คู่ไปจนจบเรื่องเลนค่ะ ^^
คุณ lizzii > ตอนแรกเมจิกว่าจะพยายามจบโดยไม่รวบรัดค่ะ แต่พอมีคนบอกว่ารอได้เมจิกจะพยายามมา
ต่อให้เรื่อยๆเท่าที่มีเวลานะคะ ขอบคุณค่ะที่ติดตาม
คุณ De_cimo >ขอบคุณค่ะที่ชอบนิยายของเมจิกค่ะ เมจิกจะยายามลงต่อเรื่อยๆจนกว่าจะไม่ไหว หรือรู้สึกว่า
เรื่องสมควรจบแล้วค่ะ ส่วนเรื่องดราม่า คงมีแบบเล็กๆ เพราะเมจิกคิดว่าในชีวิตจริง
ก็ดราม่าเยอะแล้ว ในนิยายก็ไม่อยากให้มีดราม่าเท่าไหร่ สำหรับเรื่องตอนพิเศษ
เมจิกก็คิดไว้เหมือนกันค่ะ แต่ว่าเขียนลงมาในเรื่องเดียวกันแล้วก็เลยไม่อยากแยกออกไปตอนนี้
กลยุทธิ์ผิดตั้งแต่แรก555 มือใหม่ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ^^
## รูปดิสสวยดีค่ะ เมจิกชอบสีสดมากเลย><
คุณ GETIIZ > เมจิกจะต่อไปเรื่อยๆค่ะ รอติดตามเมจิกด้วยน้า >< ขอบคุณสำหรับการติดตามมาตลอกค่ะ
ส่วนเรื่องคิมนาว ยังมีต่อแต่ช่วงนี้จะพักไว้ก่อนเพราะต้องให้คู่หลักมีบทบ้างค่ะ และคู่นี้ต้องการเวลา^^
คุณ○TeaCafé○ > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตาม เมจิกจะต่อไปเรื่อยๆก่อนค่ะเพราะทุกคนตอบในทางเดียวกันหมดเลย^^
ถ้ามีคนรอเมจิกก็จะต่อค่ะ ตอนแรกว่าจะจบก่อนแบบค่อยๆให้เรื่องจบแบบอารมณ์ไม่ขาดตอน แล้วมีเวลา
เมจิกจะมาต่อเป็นตอนพิเศษให้ค่ะ แต่ตอนนี้ต่อเป็นเรื่องยาวแต่อาจจะลงช้าหน่อยนะคะ สำหรับเรื่องคิมนาว
จะต่อให้ค่ะ ปล.เคยนั่งจ้องดิสหนูกระโดดคุณ○TeaCafé○ จนตาลายเลย แล้วคิดว่าตัวที่นอนอยู่ไม่เจ็บเหรอ
หรือว่าตายไปแล้วด้วย 555 สงสัยเมจิกไม่ปกติแน่เลยค่ะ อย่าถือนะคะ ><
คุณ bulldog17 > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตาม เมจิกจะต่อไปเรื่อยๆนะคะ สำหรับคิมนาวปล่อยให้เวลาเป็นตัวพาไปเนอะ
เพราะตินณ์ พรตคบก่อนรัก คู่นี้เมจิกอยากให้รักก่อนคบ แม้จะได้ไปแล้วก็เถอะ แห่ะๆ ไม่ค่อยหื่นเลย
## หมีแว่นเท่ดีคะ ลูกเป็ดก็น่ารัก อิอิ
คุณ love AJ > คิมนาว เมื่อเป็นคิมนาวก็ต้องคู่กันค่ะ แต่ยังไม่ถึงเวลา ฝากติดตามด้วยนะคะ
และขอบคุณมากๆเลยค่ะที่ติดตามเมจิกมาถึงตอนนี้ ^^
คุณ bun > 555ต้องรอลุ้นค่ะว่าคิมจะตามติดนาว หรือนาวจะตามตื้อคิมกันแน่ ขอบคุณสำหรับการติมตามค่ะ><
คุณ แมวเหมียว > ขอบคุณค่ะที่ติดตามมาตลอด ถ้ารอได้เมจิกจะต่อไปเรื่อยๆนะคะ อาจจะช้าหน่อยค่ะ
คุณ jj_girl > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้มาตลอดทั้งในเล้าและที่เพจ เมจิกอ่านไปยิ้มไปเลย
สำหรับเรื่องนี้เมจิกจะลงให้เรื่อยๆนะคะ แต่ลงเดือนละตอนได้จริงเหรอ ถ้าลงเดือนละตอน
แล้วมีคนว่าเมจิกหล่ะ 555 ล้อเล่นค่ะ สำหรับบทพิสูจน์ใจก็มีคิดไว้บ้าง แต่อาจจะยังมาไม่ถึง
เมจิกไม่อยากให้มีดราม่าเยอะเท่าไหร่ค่ะ เพราะถ้ามีดราม่าแล้วเมจิกดรามาแรง แบบสุดท้าย
ไม่พระเอกก็นายเอกตาย 555 เลยพยายามยั้งใจไม่ให้เข้าใกล่เท่าไหร่ ส่วนที่แนะนำมาคู่คิมนาว
ก็ใกล้เคียงที่คิดอยู่ค่ะ เดี๋ยววันไหนเมจิกไม่ว่างจริงๆ ฝากแต่งแทนซักตอนสองตอนได้ไหมเอ่ย แซวๆค่ะ
คุณ tong_pub > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้เมจิกมาตลอดค่ะ แถมด้วยคำแนะนำและการจับประเด็นเล็กๆน้อยๆ
ที่เมจิกทิ้งไว้เสมอ เมจิกจำได้ว่าคุณ tong_pub เป็นคนที่ให้คำแนะนำคนแรก
จนเมจิกเขียนมาได้จนถึงทุกวันนี้ขอบคุณจริงๆค่ะ และถ้ายังไม่อยากให้จบ เมจิกยังไม่จบก็ได้ค่ะ
แต่ต้องติดตามเมจิกต่อไปเรื่อยๆจนจบเรื่องนะคะ เป็นการแลกเปลี่ยน อิอิ ส่วนคิมนาว จะต่อให้ค่ะ
แต่ตอนนี้ขอคู่หลักก่อนนะจ๊ะ><
คุณ หมูกระต่าย > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและจะต่อให้ค่ะ ตามเม้นให้ทุกตอนเลยน่ารักจริงๆ>< ขอโทษนะคะที่ไม่ค่อยได้ตอบ
เมจิกไม่ค่อยมีเวลาเลย แต่ไม่ต่องปวดหัวนะคะ เพราะ2 คู่นี้ยังทะเลาะกันอีกนาน เมจิกเป็นห่วงค่ะ ^^
คุณ หมอตัวเปียก > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตามมาตลอด เมจิกจะต่อไปเรื่อยๆค่ะ ส่วนคิมนาวจะมีต่อเหมือนกัน
แต่ว่าช่วงนี้ขอลงคู่หลักก่อนนะคะ^^ อิอิ ขอบคุณค่ะที่มานั่งเกาะหน้าจอรอทุกวันรู้สึกเหมือน
ได้รับพลังงานเลย
คุณ wikawee > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตาม คู่คิมนาวยังมีคะ รอติดตามต่อได้เลยคะแต่ช่วงขอลงคู่หลักก่อนนะคะ^^
คุณ Poes > ขอบคุณค่ะพี่ Poes คนสวย สำหรับการติดตามและเม้นให้ทุกตอนเลย ถ้าตอนไหนยังไม่มานี่เมจิกลงตอนใหม่
ไม่ได้เลย เหมือนยังไม่ได้รับลายเซนต์ว่าให้ผ่าน อิอิ ถึงเมจิกไม่ได้ตอบแต่อ่านตลอดเลยค่ะ
สำหรับคิดนาวรอนิดนึงนะคะขอเวลาให้คู่นี้มีพัฒนาการนิดนึง แล้วเมจิกขอลงคู่หลักก่อน
ตินณ์กับพรตน้อยใจแล้วเพราะไม่มีคนสนใจเลย 555
คุณ muiko > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตามและเม้นให้มาตลอด คิมนาวจะลงให้ต่อนะคะ ^^
คุณB52 > ขอบคุณค่ะสำหรับการติดตามและเม้นให้มาตลอด และขอบคุณสำหรับความเป็นหวงคู่คิมนาว
เดี๋ยวจะเอาพัฒนาการคู่นี้มาให้อ่านนะคะ แต่ขอลงคู่หลักก่อน่ะ ><
คุณ greenapple > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและชอบนิยายของเมจิกและเห็นใจเมจิก : กอดหนึ่งที อิอิ
เมจิกจะลงให้เรื่อยเท่าที่ทำได้นะคะ ส่วนคู่คิมนาวปล่อยให้เวลาพาไป
เมื่อเป็นคิมนาวแล้วก็คู่กันแน่นอนค่ะ ^^
คุณ raluf > ขอบคุณค่ะที่ติดตาม ส่วนคิมนาวต้องลุ้นค่ะว่านาวจีบคิม หรือคิมจีบนาว ใครรักใครก่อน
ฝากติดตามนิยายของเมจิกเรื่อยๆๆไปจนจบเลยนะค่ะ^^
คุณ honey honey drop > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้เมจิกเกือบทุกตอนเลย
ฝากติดตามทั้ง 3 คู่จนจบเลยนะคะ นาวไม่รับผิดชอบหรอกค่ะเพราะนาวได้ไปแล้วอิอิ
คุณ iammz > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้เมจิก ดีใจที่เข้าใจนาวค่ะ
เมจิกจะมาต่อคู่คิมนาวให้นะคะ
คุณ Yร้าย > ขอบคุณค่ะที่ติมตาม และจะรอ เมจิกจะต่อให้เรื่อยจนถึงจุดที่คิดว่าสมควรจบค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
สงสัยพี่คิมจะร้าย เลยอยากให้นาวเอาคืน คิคิ
คุณ aoihimeko > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและตอบนิยายของเมจิกมาตลอดค่ะ แปลกมากเลยที่มีคนเห็นใจคิม
เพราะส่วนมาเมจิกเห็นแต่มีคนหมั่นไส้คิม แต่ก็อย่างที่คุณ aoihimeko ว่าค่ะนี่เพิ่งเริ่มต้น
ยังไงเมจิกฝากคู่คิมนาวด้วยนะคะ^^
คุณ full69 > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและตอบนิยายของเมจิกมาตลอด (ตามโป้งเมจิกป่าวค่ะ 555 ล้อเล่นนะคะ
อย่าโกรธเมจิกเลยน้า) ฝากติดตามต่อไปเรื่อยๆนะจ๊ะ
คุณ snowboxs > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและตอบนิยายของเมจิกมาตลอด นาวไม่รับผิดชอบอยู่แล้วคะ อิอิ
คุณ ตัวเล็ก > ขอบคุณค่ะที่ติดตาม ถ้ารอได้เมจิกก็ต่อให้ค่ะ อาจช้าหน่อย คิมนาวต่อให้เหมือนกันค่ะ
แต่ใครบอกรักใคร ใครจีบใครรอลุ้นนะคะ
คุณ PetitDragon > ขอบคุณค่ะที่ติดตาม และกำลังใจให้นาวเป็นแฟนคลับนาวตัวจริงเลย อิอิ
คุณ thanza1970 > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายเรื่องแรกของเด็กใหม่ อิอิ มีคนมาบอกรักเขินเลย 55
เมจิกจะต่อให้เรื่อยๆจนกว่าจะไม่ไหวนะคะ ส่วนคิมนาวใครบอกรักใคร ใครจีบใครรอลุ้นนะคะ
ฝากติดตามไปเรื่อยๆจนจบเลยนะคะ^^ และขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจค่ะ
เหมือนได้รับพลังงานจะพยายามมาต่อให้เร็วๆนะคะ><
คุณ shoi_toei > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้เมจิก เมจิกจะต่อให้เรื่อยๆจนกว่าจะไม่ไหวนะคะถ้ารอได้
แต่ก็อยากให้รอ (ทำตาอ้อนวิ้งๆ) ส่วนคู่คิมนาว เมจิกจะต่อให้ค่ะ เพราะมันเป็นการเริ่มต้นจริงๆแหละค่ะ
คู่ตินณ พรตก็มีเรื่องที่ต้องจับมือกันผ่านไปอีกหลายอย่างค่ะ ฝากติดตามไปเรื่อยๆจนจบเลยนะคะ><
คุณ princessangle > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายของเมจิกและรอเมจิก รู้สึกดีใจมากๆเลยค่ะที่มีคนบอกว่าจะติดตาม
นิยายของเมจิกไปเรื่อยๆ เมจิกจะแต่งต่อค่ะแต่อาจจะลงช้าบ้างนะคะ ไม่อยากรับจบเหมือนกัน^^
ฝากติดตามความรักของที่ 3 คู่ไปเรื่อยๆจนจบเลยนะคะ><
คุณ mooping-7 > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายของเมจิกและรอติดตามตอนต่อไป อีกทั้งยังเข้าใจการตัดสินใจของนาว
เมจิกจะมาต่อคู่คิมนาวให้แน่ๆค่ะ แต่ขอลงคู่หลักก่อนนะคะ
คุณ ophena > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและชอบทุกคู่>< ฝากติดตามจนจบเลยนะคะ
คุณ ★KVH™★ > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและจะรอ เมจิกจะลงต่อให้เรื่อยๆจนกว่าจะเห็นว่าเรื่องสมควรจบ
แบบไม่ใช่การตัดนะค่ะหรือว่าไม่ไหวจริงๆ แต่อาจจะลงช้าหน่อยค่ะ คู่คิมนาวเมจิกจะมาต่อให้ค่ะ
แต่ขอลงคู่หลักก่อนนะคะ เพราะช่วงนี้ลงคู่รองเยอะมาก คู่หลักไม่ค่อยได้ลง อิอิ
ฝากติดตามความรักของที่ 3 คู่ไปเรื่อยๆจนจบเลยนะคะ><
คุณ Pe๊aNu๊T > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและจะรอเมจิกมาต่อ T^T เมจิกอยากให้เห็นพัฒนาการความรักของแต่ละคู่
ดีใจที่ชอบทุกคู่เลยคะ เมจิกจะต่อให้เรื่อยๆค่ะ แต่อาจจะลงช้าหน่อยนะคะ
ฝากติดตามความรักของที่ 3 คู่ไปเรื่อยๆจนจบเลยนะคะ><
คุณ atcharayee > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายของเมจิก ไม่ต้องทรมานนะคะ คู่คิมนาวมีต่อแน่นอนค่ะตามกระแส
คุณ Sohso > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและชอบทั้งสองคู่ คิมนาวมีต่อค่ะ แต่ขอลงคู่หลัก่อนนะคะ
ให้เวลาเป็นตัวพาความรักของทั้งสองคนให้ค่อยๆเริ่มค่ะ ฝากติดตามด้วยคร่าา><
คุณ gayraygirl > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้เมจิกมาตลอด คู่คิมนาวมีต่อค่ะ เมจิกไม่กล้าทำร้ายคนอ่าน
โดยการให้แยกกันค่ะ ^^ ฝากติดตามด้วยด้วนนะคะ
คุณ ronlbb > ขอบคุณค่ะที่ติดตามมาตลอดเลย คู่คิมนาวมีลุ้นต่อค่า ว่าใครจีบใคร แต่ช่วงนี้ขอลงคู่หลักก่อนนะคะ><
คุณ Monkey D > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายของเมจิก เมจิกจะพยายามลงให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้นะคะ
แต่ช่วงนี้ขอลงคู่หลักก่อนค่ะ ฝากติดตามคู่หลักก่อนนะคะ^^
คุณ maemix > ขอบคุณค่ะที่ติดตามนิยายของเมจิก และชอบทุกคู่(รึเปล่า) คิงถึงจังเลย ตอนที่แล้วไม่มาเม้น
นึกว่าทิ้งกันแล้วซะอีก ฮื้อๆๆ T^T แซวๆ เมจิกขอบคุณมากๆเลยค่ะที่ตามอ่านและเม้นให้เมจิกมา
ตั้งแต่ช่วงแรกทั้งตอนยาว และโมเม้นท์และไวมากๆเลยด้วย อิอิ ดีใจค่ะ ถึงเมจิกไม่มีเวลาตอบแต่
ก็อ่านตลอดเลย บางที่ก็นิ่งยิ้มไปด้วย (เหมือนคนบ้าเลย ยิ้มคนเดียว) ดีใจที่มีคนชอบนิยายของเมจิกค่ะ
แต่เมจิกไม่ค่อยได้ Take care คนอ่านเท่าไหร่ขอโทษนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามไปจนจบเลยนะจ๊ะ
ขอกอดหนึ่งทีค่ะ ><
คุณ uri uri > ขอบคุณค่ะที่ติดตาม แต่อย่าปวดหัวเลยนะคะ เมจิกเป็นห่วง เพราะ2คู่นี้ ตีกันอีกนานค่ะ
คุณ พลอยสวย > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้ตลอดเลย แต่มาดึกมากเสมอๆ อิอิ เมย์จิกเป็นห่วงดูแลสุขภาพนะคะ
และก็พรตเป็นสาวแล้วค่ะ กำลังจะชวนเพื่อนเป็นสาวด้วย อิอิ
ในที่สุดก็ตอบเสร็จแล้วเป็นการตอบที่ยาวนานมาก เล่นเอาหนื่อยเลย
เมจิกใช้เวลาตอบทั้งหมด 2 ชม. เห่อะๆนานได้อีก ช่วงหลังๆหมดแรงอาจตอบน้อยลงนะคะ
ที่หลังจะไม่เก็บงานไว้เยอะขนาดนี้แล้วค่ะ >< อย่าว่าเมจิกเลย :ling3:
ยังไงเมจิกของชี้แจงอีกครั้งนะคะว่าเมจิกจะต่อเรื่องนี้ให้เรื่อยตามที่ทุกคนเสนอมา
เป็นแนวทางเดียวกันมากเลย นัดกันมาป่าวเอ่ย อิอิ ล้อเล่นค่ะ เมจิกมาลงต่อแต่อาจจะช้าหน่อยนะคะ
ยังไงต้องขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้น และให้โอกาสมือใหม่อย่างเมจิกได้เขียนต่อ
เมจิกก็อยากให้ทุกคนติดตาม และอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆจนจบเรื่อง เมจิกรักคนอ่านทุกคนเลย ><
ถึงจะไม่ค่อยได้ตอบแต่ก็พยายามกดบวกเป็ดก๊าบๆคืนให้ทุกคนนะจ๊ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ คืนนี้ฝันดี ราตรีสวัสดิ์เช่นเคย
ปล. ลงช้าเร็วอยู่ที่การทวงของคนอ่านจ๊ะ ถ้าทวงเยอะก็จะชิ่งงานมาต่อให้ไว อิอิ
:bye2: :bye2: :mew1: :mew1: :mew1: :bye2: :bye2:
-
จะรอนะค่ะ เรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งสนุก แถมมีคู่นาวให้ลุ้นอีก ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
-
:katai2-1: อิอิ เอาอีกๆ.... :กอด1: ขอบคุณค่ะพอดีเราเป็นไนท์ออดิทนะเลิกงานดึกเลยได้แต่ตามตอนดึกๆ แอบมาทวงทุกวี่วันอ่ะแหละ ว่าแล้วก็ลงอีกๆ คึคึ
-
พรตกะนาว น่ารักดี รอตอนต่อไปนะ ^^"
-
คุณ Poes > ขอบคุณค่ะพี่ Poes คนสวย สำหรับการติดตามและเม้นให้ทุกตอนเลย ถ้าตอนไหนยังไม่มานี่เมจิกลงตอนใหม่
ไม่ได้เลย เหมือนยังไม่ได้รับลายเซนต์ว่าให้ผ่าน อิอิ ถึงเมจิกไม่ได้ตอบแต่อ่านตลอดเลยค่ะ
สำหรับคิดนาวรอนิดนึงนะคะขอเวลาให้คู่นี้มีพัฒนาการนิดนึง แล้วเมจิกขอลงคู่หลักก่อน
ตินณ์กับพรตน้อยใจแล้วเพราะไม่มีคนสนใจเลย 555
ขอบคุณจ้าที่รอเม้นท์พี่ก่อน แต่จะโดนถล่มมั้ยเกิดวันไหนติดงานแล้วเม้นท์ช้า :laugh: ทำให้รอกันนาน
ยังงัยก็จะรออ่านนะ ปกติจะเข้ามาเช็คทุกวัน เข้าไปอ่านในเพจด้วย แค่ลงแบบไม่ทิ้งช่วงนานมาก แค่นี้ก็ตามตลอดแล้วจ้า :กอด1:
-
นาวก็อย่าว่าแต่พรต ตัวเองก็มุ้งมิ้งเหมือนกันแหละ :laugh:
-
งั้นทวงเลยละกัน 5555 สนุกมากคะ นาวกะพรต 2 คนนี้กินกันไม่ลงเรื่องปะทะคารม แต่อย่างอื่นทั้งคู่โดนกินเหมือนกัน 5555
-
รออ่านคิม นาว อยู่นร๊าาาาาาา
-
ขอบคุณเมจิกที่ตอบเม้นท์ :pig4:
ว่างก็เข้ามาต่อนะจ๊ะ รออ่านและเป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
-
ขอบคุณหลายเด้อที่ตอบเม้น o13
จะรอติดตามจ้าาาา
คู่หลักก็เลิฟน้าาาาา :L2:
:L2: :pig4:
-
เงาของผม กรี๊ดดดดด ฟินฝุด ๆ
ตอนนี้น่ารักอ่ะ!! มุ้งมิ้งกันเบา ๆ
จะแยกเรื่องไม่แยกอย่างไรก็ได้ค่ะ พรตไม่ค่อยได้ออกมาแสดงความรู้สึกว่ารู้สึกกับติณณ์ยังไงเลยเนอะ ส่วนมากก็จะมีแต่ ติณณ์และเพื่อน ๆ บอกว่า พรตรักนะแต่ไม่แสดงออก พรตขี้หวง!! ฯลฯ แต่อยากอ่านมุมมองของพรตกับความรู้สึกที่มีต่อติณณ์อ่ะ แบบว่าเริ่มรักเริ่มชอบตั้งแต่เมื่อไร อยู่ ๆ ทำไมถึงยอมมาอยู่กับติณณ์ทั้งที่ตอนแรกแทบจะหนีด้วยซ้ำ อันนี้โดยส่วนตัวเค้าแค่อยากอ่านอ่ะ แต่ก็แล้วแต่คนเขียนนะคะ ยังไงก็ได้ เขียนมาแบบไหนก็อ่านได้หมด 555
ขอบคุณที่ชมรูปดิสค่ะ เห็นว่าพื้นสีบอร์ดออกจะสีหม่น ๆ หน่อย เลยอยากหาภาพที่พื้นสีตัดกันมาใส่ให้แลดูสดใสขึ้นมาค่ะ ^^
ยังไงก็จะตามอ่านต่อไปคร้า
-
พี่ตินณ์เป็นหมันรึเปล่าอ่ะ ปั้มลูกกี่ทีๆพี่พรตก็ไม่ท้องสักที
-
ตินณ์นี่นอกจากหื่น ยังขี้หึงขี้หวงอีกนะ แต่อย่างว่าก็คนมันรักนี่เนอะ
มองออกอยู่แล้วว่าใครคิดไรและเข้ามาเพื่ออะไรกับแฟนตัวเอง
ว่าแต่ถามพรตหน่อยซิ ที่บอกว่าเห็นคิม-นาวแอบมองกันยามเผลอน่ะ
มันเป็นเรื่องจริงใช่ป่ะ ถ้าเป็นจริงอย่างที่พรตได้พูดไว้ก็มีลุ้นคิม-นาวน่ะซิ
ก็นาวไม่ยอมคบกับคนที่ไม่ได้รัก ก็ตอนปฏิเสธมันยังไม่ได้รักนี่ แต่จากนี้อาจรักกันก็ได้เนอะ
-
ตอบๆ เล่าแจ้งแถลงไขจร้า :mew3:
เมจิกขอไล่ตอบ reply ตั้งแต่ตอนที่ 29 นะคะ ใครเป็นใครหาเอาเอง อิอิ ^^
คุณ jj_girl > ขอบคุณค่ะที่ติดตามและเม้นให้มาตลอดทั้งในเล้าและที่เพจ เมจิกอ่านไปยิ้มไปเลย
สำหรับเรื่องนี้เมจิกจะลงให้เรื่อยๆนะคะ แต่ลงเดือนละตอนได้จริงเหรอ ถ้าลงเดือนละตอน
แล้วมีคนว่าเมจิกหล่ะ 555 ล้อเล่นค่ะ สำหรับบทพิสูจน์ใจก็มีคิดไว้บ้าง แต่อาจจะยังมาไม่ถึง
เมจิกไม่อยากให้มีดราม่าเยอะเท่าไหร่ค่ะ เพราะถ้ามีดราม่าแล้วเมจิกดรามาแรง แบบสุดท้าย
ไม่พระเอกก็นายเอกตาย 555 เลยพยายามยั้งใจไม่ให้เข้าใกล่เท่าไหร่ ส่วนที่แนะนำมาคู่คิมนาว
ก็ใกล้เคียงที่คิดอยู่ค่ะ เดี๋ยววันไหนเมจิกไม่ว่างจริงๆ ฝากแต่งแทนซักตอนสองตอนได้ไหมเอ่ย แซวๆค่ะ
ที่เค้าบอกว่าลงเดือนละตอนก็ได้อ่ะ ไม่อยากจะบอกว่าเค้าก็พูดสร้างภาพไปงั้นแหละค่ะ เอิ๊กๆ อย่าทำจริงน๊าาาาา >..<
เมจิกโหดร้ายอ่า เอาดราม่าให้พออืดท้องก็พอค่ะ ถ้าพระเอกตาย นายเอกพิการนี่ก็ไม่ไหวน๊า :sad4:
5555+ เค้าแต่งไม่ได้หรอกค่ะ เค้าไม่มีความสามารถ สร้างสรรค์ บรรเจิดขนาดนั้น
ชอบเสพงานคนอื่น แต่ไม่ชอบสร้างงานของตัวเอง (นิสัยไม่ดีเน๊าะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ)
สุดท้าย ยังยืนยันจะเป็นกำลังใจให้เมจิกต่อปายยยยยยย :mew1:
-
จะดราม่าก็พอประมาณ น้ำตาไหลแค่ปริ่ม ๆ
ถ้าไหลเป็นโอ่งจะส่งมือปืนไปจัดการเมจิก
แต่ไงก็ขอให้นาวเอาคืนพี่คิมบ้างนะอีหนู..
-
อยากอ่าน คิม-นาว
-
หลายวันมานี้ถึงจะเห็นว่าสองคนนี้ห่างกัน
แต่เวลาคนหนึ่งเผลออีกคนก็จะแอบมองตลอด
ฮือ...อยากให้คิมมองนาวมากกว่านาวมองคิมนะ
นาว!! ใจแข็งเด้ะ!! ใจแข็งหน่อย(ตบอกปึกๆ)
:katai1: :katai1: :katai1:
ปล.ขอบคุณนะคะสำหรับการตอบคอมเม้น ฮ่าๆๆๆ
จะตามอ่านๆ
-
สุดท้าย พรตก็เถียงไม่ชนะนาว
ว่าเค้า แต่เข้าตัวตลอด 555
-
นาวน่าจะอยู่หน่วยราชการลับนะเนี่ย รู้ทุกอย่าง พี่คิมเงียบๆไปนะ มาจีบนาวเหอะ รอนะเนี่ย
-
พรตก็แอบมีฮอร์โมนมุ้งมิ้งอย่างที่นาวว่าจริงๆอ่ะแหละ อิอิ
พี่ตินณ์อ่า ก่อนจะโมโหช่วยถามหนูพรตก่อนซิ ดีนะคราวนี้แอบโกรธกันเบาๆ
ปล.ขอบคุณที่ตอบเม้นค่าาาา ดีจังจะได้อ่านยาวๆ ชอบเรื่องนี้มากกกกกก
ดิสเค้าน่ารักใช่ไหมหละ อิอิ จริงๆก็เคยแอบคิดเหมือนกัน ว่าตัวข้างล่างมันจะเจ็บมั่งรึเปล่าน้า ฮ่าๆๆๆ
-
รอๆๆ พรตนี้น่ารักเนอะ ทำอะไรนึกถึงสามีตลอด กร้ากกกกก
อยากให้ไอ้พี่คิมง้อนาวให้มากกว่านี้ ถ้านาวดื้อก็ยัดเยียดความเป็นสามีให้ซะเลย
กร้ากๆๆๆๆ
-
อยากอ่านคู่คิม-นาวค่ะ
ยังไม่เคลียร์เลย
ตอนหน้าขอคู่นี้นะคะ
-
ถึงจะมาสั้นแต่ตอนนี้ก็ทำให้เราได้รู้ความคืบหน้าขอบางเรื่องอ่ะนะ คิคิ
พรตก็มุ้งมิ้งตั้งนานแล้วน้องนาวเพิ่งรู้หรอ ระวังเถอะเดี๋ยวตังเองก็เป็น (ฮา)
พี่ติณก็หวงตลอดเลยนะเป็นเราเราก็หวงอ่ะ
ส่วนพี่คิมสู้ๆ เรารู้ว่าพี่คิมมีวิธีจัดการ เอ้า ฮูเร่ๆ
รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
หึหึ มีแอบมองกันตลอดด้วยเว้ย เก่งจริงมองต่อหน้าดิอย่ามองลับหลังดิ งี้แหละพวกปากแข็ง :laugh:
แต่ตอนนี้พรตเหวี่ยงได้น่ารักมาก ชอบจริงตอนที่เขินแล้วชกไหล่ตฤณน่ะ แค่มโนตามก็ฟินนนนนแล้ว
-
ไม่เป็นไรครับ รอได้ ขอบคุณที่มาต่อครับ
การได้อ่านเรื่องน้ีเป็นพลังงานอย่างดีเช่นกันครับ ^_^
-
ต้องมีพลังงานบางอย่างแน่เลย อิอิ
-
ต่ออีกๆๆๆๆๆๆ :katai4: :mew1: :mew1:
-
MOMENT เบรคเรื่องยาว
พรต:เดี๋ยวพวกมันลงมาเห็น
ตินณ์: ไม่เห็นหรอกน่า
พรต: อ๊ะ!!! อย่าถอดเสื้อกู
ตินณ์: ไม่ถอดก็ได้วะ (เอาหัวเข้าไปในเสื้อแทน เสื้อปิดหัวทั้ง 2คน)
พรต: อึก...อื้อ..
ตินณ์: เห็นไหมแค่นี้ก็ไม่มีใครเห็นแล้ว
พรต: อ๊ะ...อย่ากัดปากดิวะแม่ง
ตินณ์: ก็กูหมั่นเขี้ยวปากเนี๊ยะทั้งแดง ทั้งด่าเก่ง
พรต: พอแล้ว...พอ กูหายใจไม่ทัน
ตินณ์: อีกนิดนะครับ
พรต: นิดเดียวนะ
ตินณ์: ครับ... (ต่อทันที)
ผ่านไป 5 นาที
พรต: อื้อออ....พอแล้วจะจูบให้ปากกูแตกเลยไง
ตินณ์: อีกนะ
พรต: พอ มือมึงจะล้วงเข้าไปทำไม เดี๋ยวมีคนลงมา
ตินณ์: งั้นขึ้นห้องเรานะ
พรต:....อื้อ (เงียบไปนิดนึงก่อนตอบ )
ตินณ์เอาหัวออกแล้วรีบอุ้มขึ้นห้องอย่างไว
:hao6: :hao6: :hao6:
---------------------------------------
เมื่อเวลาผ่านไปนานและนานมากนางเดินเข้ามาจะดูทีวีเพื่อนเลิฟดูอยู่ก่อน
นาว: เป็นไรวะเดินแปลกๆ
พรต:ไม่ได้เป็นไร
นาว: อ่าวไม่เป็นได้ไง
พรต: เรื่องของกู อย่าขี้เสือก
นาว: หึหึ งี้กูว่าไม่รอด โดนมาใช่ไหม
พรต: โดนอะไรอย่ามารู้ดี เอารีโมทมากูจะเปลี่ยนช่อง
นาว:ก็โดนนน.....(ลากเสียงยาวแล้วหยุด)
พรต: ถ้ามึงพูด มึงได้อีกแน่คืนนี้ อิจฉากูก็ว่ามาเดี๋ยวจัดให้
เค้าไม่เอาก็งี้มานั่งอิจฉากู
นาว: ไอ้พรตมึงหยุดเลย!!! กูไม่เอามันไม่ใช่มันไม่เอากู
พรต: เหรอ เชื่อได้ป่าววะ
นาว: มึงไม่หยุดใช่ไหม
พรต: หึหึ ไม่ต้องอายรับมาเถอะ กูเพื่อนมึงนะ
นาว: ขอให้มึงโดนอีก สัส!!
พรต: หึหึ เขินๆใหญ่แล้วมึง จีบเลยไหมกูช่วย
นาว: เสือก ช่วยกูจีบผัวมึงสิ
พรต: ไอ้เชี้ย! ของกู
นาว: หึหึ ปากว่าไม่รัก แต่ขี้หวงนะมึง
:bye2: :bye2: :bye2:
-
แล้วพรตกับนาวนี่กัดกันตลอด
เฮ้ย!! เพื่อนกันจริงป่ะยะ
:m20: :m20: :m20:
-
นาวชักยังไงๆ จะจีบพี่ตินณ์ตลอด 555
ไม่ดีๆ อย่าแย่งของพรต พรตเค้าหวงมากกกกก
แถมตัวเองก็มีพี่คิมอยู่แล้วไม่ได้ต้องหาอีกหรอก หึหึ
-
นาวจะเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดหราาาาาา!!!
อะไรๆดราม่าอะไรกันม่ายน๊าาาาาT^T
สงสัยคนแต่งอยากจะสร้างบ้านใหม่หึหึ//บอมบ์ลงซะ บึ้ม!!..
-
คู่คิมนาวนี่ต้องให้ไปตกลงกันดีดี อิอิ >.<
-
คิมจัดการนาวด่วนเหอะ!!!
-
^^
-
น้าน ว่าแล้ว
เพื่อน กะ เพื่อน
กัดกัน แก้เขิน ซะงั้น
:m20: :m20: :m20:
-
เค้าอยากละเลียดคู่คิมนาวแว้ว :hao7:
-
พรต เกทับซะงั้น =_=
-
จากโมเม้นท์
พี่ตินณ์หื่น ชวนพรตทำการบ้านอีกแล้ว
ส่วนนาวชอบแหย่คนขี้หวง เจอพรตโต้กลับ เงิบเลย
คู่เขาแกล้งกันตลอด
เขารออ่านคิมนาวอยู่นะ
-
ว่านาว แต่เรื่องดูเข้าตัวเองนะน้องพรต เอิ๊กๆๆ :z1:
-
อ่านทันแล้ว ~ สนุกมากเลยค่ะ แต่แอบเสียดายนิดหนึ่งที่คนเขียนมาต่อบ่อยๆไม่ได้
ไม่เป็นไรค่ะ ในฐานะคนอ่านได้แต่เอาใจช่วยให้งานเสร็จเร็วๆและมาต่อได้บ่อยๆเหมือนเดิม
น้องพรตของพี่ตินณ์น่ารักมากเลยค่ะ ดูงอแงดี ส่วนน้องนาวก้อน่าเอ็นดู น้องมันยังไม่รู้ใจตัวเองนี่เนาะ
เดี๋ยวจะตามไปกดไลท์เพจนะคะ เพราะเราชอบอ่านโมเม้นต์เล็กๆของตัวละคร ^^
สุดท้ายแล้ว~เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ สู้ๆนะคะ
-
ไหน ตินณ์ บอกไม่หื่น เห็นหื่นใส่พรตตลอด
นาว ปากแข็งไปน้าาา
-
ติดตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนจ้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมาเธอจะมาเมื่อไร เธอจะมาเธอจะมาเมื่อไร นัดฉันไว้ทำไมไม่มา
ฉันเป็นห่วงฉันเป็นห่วงตัวเธอ อย่าให้คอยเก้อ ชะเง้อคอยหา ........... :กอด1: :impress2:
-
แนวเรื่องจากล่ารัก ของคุณจิมมี่ป่ะเนี่ย หลายประโยคในเรื่องคล้ายมาก :mew2:
-
แนวเรื่องจากล่ารัก ของคุณจิมมี่ป่ะเนี่ย หลายประโยคในเรื่องคล้ายมาก :mew2:
เมจิกเคยมีโอกาสอ่านงานเขียนของคุณจิมมี่เรื่องนี้นานมากแล้วค่ะ คุณจิมมี่เป็นคนที่เขียนสนุกมากเมจิกยอมรับ
แต่เมจิกบอกเลยว่าไม่ได้เอาแนวเรื่องมาจากเรื่องล่ารัก เมจิกคิดว่าคงมีอธิพลมาจากเรื่องที่เมจิกเคยอ่านโดยไม่รู้ตัว
ตั้งแต่เมจิกแต่งนิยายได้ 4-5 ตอนเมจิกก็เลิกอ่านนิยายของคนอื่นเพราะเกรงว่าจะมีอิธิพลต่อเรื่องที่เมจิกกำลังแต่งอยู่
และกลัวจะมีปัญหาแบบนี้ แต่ถ้าคุณ boboaje คิดว่าคล้ายเมจิกก็ต้องขออภัยทั้งคุณจิมมี่และแฟนคลับด้วยนะคะ
เมจิกก็ไม่รู้ว่ามีส่วนคล้ายมากแค่ไหน ทั้งเรื่องหรือบางฉาก แต่ถ้ามันมีมากจนทำให้ทุกคนรู้สึกไม่ดี ก็ช่วยแจ้งเมจิกด้วยนะคะ
เมจิกยินดีจะยุติการลงนิยายเรื่องนี้ และลบออกเพื่อความสบายใจของทุกคน และเพื่อไม่ให้เป็นการละเมิดลิขสิขธิ์ค่ะ
ต้องขอโทษทุกคนสำหรับโพสนี้ไม่ได้จะดราม่าหรืออะไร แต่ตั้งแต่เมจิกเขียนมา 2 เรื่องเมจิกก็โดนลักษณะนี้
แต่เป็นคนละเรื่องกับล่ารัก ดูเหมือนนิยายของเมจิกจะไปคล้ายของคนอื่นหลายเรื่องจัง ^^
:mew4: :mew4: :mew4:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่31
“ไอ้เชี้ยยยยยพรต อ๊าาาค”
ตุ๊บ!!!
อึ๊ก!!!
เต็มๆเลยครับตีนไอ้เชี้ยนาวเต็มหลังผมเลย
ไม่ต้องตกใจคิดว่าผมกับมันทะเลาะกันนะครับ
เพราะตอนนี้พวกเรากำลังเล่นน้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
เพื่อเก็บพลังงานก่อนพรุ่งนี้จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ
และแยกย้ายกันไปทำภารกิจของตัวเองก่อนกลับมาเจอกันอีกครั้งตอนเปิดเทอม
“มึงอย่าอยู่เลย” ผมหันไปจับหัวไอ้คนที่กระโดดถีบผมกดน้ำเลยครับ
มันก็ดิ้นๆเอามือดีแขนผมขาก็ถีบ หึหึ ไม่นานผมก็ปล่อยให้มันเป็นอิสระ
อยากมาแกล้งผมก่อน ตอนนี้พวกผมยังไม่ได้ลงไปลึกครับน้ำแค่ครึ่งเอว
“ไอ้เชี้ยนาวววว”ไอ้นาวพอมันเอาหัวเน่าๆของตัวเองขึ้นมาจากน้ำได้
ก็เอาน้ำที่อมไว้ในปากพ่นใส่หน้าผม คือเล่นอะไรได้สกปรกมากครับ
หน้ากูจะเป็นขี้กากไหม
“ไอ้ฟิกซ์จับมันไว้” ผมสั่งลูกสมุนมือขวาทันที ไอ้นาวรู้ตัวเริ่มวิ่งหนีแล้วครับ
“ไอ้มายด์ดักหน้า” ผมเห็นท่าว่าไอ้ฟิกซ์จะจับไม่ทัน
หันไปสั่งไอ้มายด์ลูกสมุนมือซ้ายที่อยู่ข้างหน้าทันที
“ไอ้พรตกูไม่เล่นแล้ว พอๆ ฮ๊ะ ฮ๊ะ” ไอ้นาวเริ่มแสดงสันดานเอาตัวรอด
เมื่อรู้ว่าหนีไม่พ้นแน่ๆเพราะตอนนี้มันโดนผมสามคนดักไว้หมด
“เอาไงดีวะ” ไอ้มายด์ถามผมหลังจากจับมันได้แล้วครับ
“ หึหึ มึงไม่รอดแน่” ผมเดินเข้าไปหามันเรื่อยๆก่อนถึงตัว
มันก็ร้องโวยวายตามเรื่องแต่ผมไม่สนใจครับ
ถือสุภาษิตจีน ความดีต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ
“อ๊าคคค ไอ้เชี้ย อย่าๆ ไอ้พรตกูยอมแล้ว ยอมแล้ว” มันพูดไปหอบไป
ผมเข้าใกล้มันได้ก็ดึงกางเกงมันเลยครับกะวันนี้มันเป็นชีเปลือยแน่
ผมลงเล่นน้ำโดยใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น แต่ไอ้พวกนี้กางเกงขาสั่นตัวเดียวครับ
“มึงว่าไงนะ พูดใหม่สิ” ผมถามมันมือก็ดึงกางเกงไอ้นาวเตรียมถอด
มันก็พยายามจะเดินหนีแต่ทำไม่ได้เพราะตอนนี้สมุนซ้ายขวาของผมจับตัวมันไว้แน่นครับ
“กูยอมๆ มึงให้กูทำไง” มันรีบพูดเลยครับคงกลัวผมเปลี่ยนใจ
“ไอ้ฟิกซ์อยากได้อะไรไหม” ผมหันไปถามไอ้ฟิกซ์
แต่มันส่ายหน้า ผมเลยหันไปถามไอ้มายด์ด้วยคำถามเดียวกัน
“ไม่วะ กูอยากเห็นชีเปลือย หาดแตกแน่มึง หึหึ”
ผมว่าผมเลวแล้วนะไอ้มายด์นี่ก็โรคจิตในคราบคนดีพอๆกันเลย
พูดเสร็จดันหัวเราะเหมือนคนโรคจิตอีก
“อย่าๆ อย่าทำกู พวกมึงแม่งรุมกูอ่ะ แฟร์ๆดิ”
วิญญานลูกนักการทูตเข้าสิงมันแล้วครับ
เรื่องเอาตัวรอดมีอะไรมันงัดเอามาใช้หมด
“หึหึ” ผมหัวเราะก่อนดึงลงมานิดนึง
“ไม่ๆอย่าดึง กูให้ถีบคืน 3 ที อมน้ำมาบ้วนใส่หน้ากูคืนก็ได้ แล้วก็ๆ”
มันรีบพูดแทบฟังไม่ทันเลยครับคงกลัวผมจะดึงลงเต็มที่
“กูคิดไม่ออกวะ เอาไงดีวะ” ผมยังคิดไม่ออกเลยถามเพื่อนอีกสองคน
“ถอดเลย” ไอ้ฟิกส์เสนอ กูนึกว่าจะคิดต่าง
แต่สุดท้ายแม่งก็โรคจิตพอกัน เขาถึงว่าคนประเภทเดียวกันถึงคบกันได้
“คิดไม่ออกก็ปล่อยกูดิ” มันยังพยายามครับ แต่ผมเกิดนึกขึ้นมาได้แล้ว
“กูคิดออกแล้ว...” ผมพูดก่อนบอกว่าให้มันทำอะไร
“พี่สาวๆ ผมมองพี่มานานแล้ว ผมอยากบอกพี่สาวว่าอกพี่อ่ะโตเท่าแตงโมลูกใหญ่เลย
ตูดก็เท่าไหดินระเบิด ชุดที่ใส่ก็ไม่เข้ากับใบหน้าแถมนั่นขนตารึกันสาดบ้าน
กล้าเดินออกมาจากบ้านได้ไง อ่ะๆ อย่าเพิ่งไปครับ พี่ไม่ต้องใจเย็นเป็นผู้ดี
ผมพูดขนาดนี้ซบซะทีเพื่อเป็นรางวัลไหมครับ”
เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!!
“ไอ้คนโรคจิต”
เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าด้านๆของมันอย่างแรงสองทีติด
ตามด้วยคำด่าหนึ่งชุด ก่อนพี่สาวคนสวยจะเดินขึ้นจากน้ำจากไป
ไม่ต้องสงสัยครับ ผมแค่บอกให้มันไปทำอย่างไรก็ได้ให้ได้รอยตบจากสาวแถวนี้มาหนึ่งที
แล้วห้ามคิดหนีเพราะถ้าหนีมันจะเจอยิ่งกว่าจับแก้ผ้า มันก็รู้ว่ามันคงหนีผมสามคนไม่รอด
หลังจากด่าผมนิดหน่อยก็มุ่งหน้าไปหาสาวที่สวยเช้งหุ่นดีที่เล่นน้ำอยู่ไม่ไกล
ผมก็ไม่คิดนะว่ามันจะไปพูดกับเขาแบบนั้น ตอนแรกนึกว่าจะไปขอให้เขาตบเฉยๆ
แต่จากที่ได้ยินมันพูดผมว่าที่ผู้หญิงคนนั้นเดินหนีคงไปตามผัวมายิงมันทิ้งมากกว่า
“ไงกูเก่งไหม ได้ตามที่มึงต้องการ แถมมาอีก 1 ที แต่เจ็บชิบ” ยังมีหน้ามาคุยอีกนะ
“เออมึงเก่ง แต่หลบดีๆแล้วกัน ระวังผัวเขาซุ่มยิงมึงหล่ะ
ผมว่ามันก่อนเริ่มว่ายน้ำเล่นต่อเลิกสนใจมัน
“จะเลิกยัง” เสียงตินณ์ตะโกนมาถามผมครับ
ตอนผมเล่นน้ำมันกับเพื่อนก็เตะบอลอยู่กับวัยรุ่นแถวชายหาด
“มึงเลิกแล้วเหรอ” ผมตะโกนถามกลับไป
“เออ เลิกแล้วแต่ว่าจะเล่นน้ำต่อ” มันก็ตะโกนตอบกลับมา
“อืมมาดิ กูยังไม่อยากขึ้น”ผมบอกมันก่อนเดินเข้าหาฝั่งเรื่อยๆ
มันก็เดินลงน้ำมาทางผมเช่นกัน พอมันถึงตัวผมได้ก็จูงลงน้ำต่อเลย
“มึงเล่นนานไปป่าว ปากเขียวแล้ว” มันถามผมหลังจากลงมาซักพัก
“ไอ้เชี้ย!!! ปากเขียวมันศพป่าววะ” ผมว่ามันแล้วก็ถามต่อ
มันดันเสือกหัวเราะก่อนเอามือมาบีบปากผม
“อื้อ...กูเจ็บบีบทำไม” ผมว่าหลังจากรู้สึกเจ็บ
“นั่น แดงแล้วๆ” มันก็ไม่ยอมคลายมือบีบอยู่นั่นแหละ
จนผมสะบัดหน้าหนีมันถึงยอมปล่อย
“สนุกเลยนะมึง”
“โอ๊ย!!!” ผมร้องทันที มันเล่นไม่ว่าผมเฉยๆ ดันเอามือมาบีบตูดผมด้วย
จะไม่ให้ร้องได้ไงครับ ก็เมื่อเช้ามันหื่นชวนผมทำกิจกรรมแต่เช้า
ดีนะบอกมันทันว่าไม่ให้ทำรอยเพราะจะมาเล่นน้ำ
คนมันหื่นผมก็ไม่อยากจะห้ามเพราะสุดท้ายก็ขัดมันไม่ได้
แถมพอลงจากห้องมาดูทีวีตอนบ่ายไอ้เชี้ยนาวแซวอีกครับ
“หึหึ” มันหัวเราะอีกก่อนเริ่มดึงผมไปที่น้ำลึกๆ
“ดำน้ำแข่งกัน” มันชวนผมแข่งดำน้ำครับ
แต่ผมก็เป็นคนที่ใครท้าไม่ค่อยได้ซะด้วย
“อืม คนชนะได้อะไร” ถามก่อนเลยครับ ผมมันหัวการค้าอยู่แล้ว
“แล้วแต่คนชนะเลือก เอาเลยนะ” มันพูดเสร็จเริ่มดำเลยครับ
ผมไม่รอช้าเอาหัวมุดลงน้ำตาม ผมดำอยู่นานจนรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว
อากาศกำลังจะหมดจะถีบตัวขึ้นจากน้ำ แต่มีมือของใครมาดึงผมไว้
ผมหันไปเป็นมันแล้วไม่ทันตั้งตัว แม่งก็เอาปากมาประกบแบ่งอากาศและเริ่มจูบผมซะงั้น
กูจะตายอยู่แล้วเสือกเล่นอะไรไม่รู้ ผมก็ทุบมันในน้ำไป 2 ที แต่มันคงไม่เจ็บ
ไม่นานมันก็ดึงตัวผมและตัวมันเองขึ้นมาหายใจพร้อมกัน
ผมสำลักน้ำ ไอหูตาแดงเลยครับ
“เสมอกันเนอะ” ไอ้เชี้ยหน้าด้านมาก
“มึงโกงกู” ผมว่ามันพร้อมมองตาขวางเลยครับ
“หึหึ มึงไม่ได้บอกว่าห้ามโกง” มันพูดพร้อมส่งยิ้มกวนตีนมาให้ครับ
“ไอ้!!!” ผมไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรเลย ด่าไปมันก็ไม่รู้สึก
“เล่นบานาน่าโบ๊ทกันเถอะ” เสียงไอ้นาวชวนเล่นบานาน่าโบ๊ท
และเดินเข้ามาหาแต่ไกลเลยครับ
“มึงไม่เล่นคนเดียว” ผมถามหลังจากมันเข้ามาใกล้แล้วครับ
“กูถามเจ้าของเรือเขาบอกต้องหลายคนถึงจะสนุก”
“ไอ้สองคนนั้นหล่ะ” ผมตามถึงเพื่อนอีก 2 คน
“กูชวนแล้ว แต่พวกพี่อาร์ม พี่คิมไม่เล่น พี่มี่เล่นคนเดียว”
มันบอกผมพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน
“มึงต้องเล่นกับกู” ผมหันไปบังคับตินณ์ทันที อยากแกล้งกูดีนัก
“เยอะไปป่าววะ 5 คนเลยนะ” มันถามผม
“ไม่หรอกพี่ หลายคนสนุกดีแล้วพี่มี่ก็ตัวนิดเดียว” ไอ้นาวรีบตอบ
“เออก็ได้” มันตกลงหน้าเซ็งๆ เหมือนผมบังคับให้กินน้ำยาล้างห้องน้ำงั้นแหละ
พอตกลงกันได้ผมก็เดินมาที่เรือกล้วยสีเหลืองที่มีคนใส่เสื้อชูชีพรออยู่
ไอ้ฟิกซ์ส่งเสื้อที่เหลือให้ผมใส่จากนั้นก็ทยอยขึ้นครับ
พี่มี่นั่งหน้าสุด ต่อด้วยไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์
ส่วนผมกับไอ้ตินณ์นั่งท้ายจับที่จับอันเดียวกันเพราะที่จับไม่พอ
จัดสรรการนั่งโดยไอ้เชี้ยนาว มีการบอกว่าท้ายสองคนหนักๆจะได้เด้งดี
ผมเลยให้พรมันไปนิดหน่อยก่อนเดินขึ้นไปนั่ง
ไอ้คนข้างหลังก็ไม่ประท้วงอะไรเลย แม่งนั่งยิ้มอยู่ข้างหลัง
พอเรือจะออกมันก็ต้องเอื้อมมือมาจับเชือกด้านหน้าเหมือนโอบผมไว้
ท่านี้พากูเสียชื่อเสียงนะนี่
พวกผมสามารถควบคุมไอ้เรือกล้วยนี่ได้อย่างดี
เพราะพอคนขับเลี้ยวซ้ายผมก็เอียงขวา ผอเลี้ยวขวาผมก็เอียงซ้าย
แต่เวลาทางตรงแม่งมันกลัวไม่ลุ้นขย่มกันใหญ่เลยครับ ผมก็สนุกไปดิ
แต่แล้วเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงเพราะยังไงคนขับก็จะพาเรามาไกลๆ
แล้วเบรคให้ไอ้เรือกล้วยนี่พลิกคว่ำจนได้
“อ๊าคคค อึ๊ก... ไอ้เชี้ยใครถีบหัวกู”
พอคนแรกหล่นคนต่อๆมาก็หล่นตามกันครับ ไม่เหลือซักคน
พอผมลงมาได้ตีนใครไม่รู้ครับ ถีบหัวผมเต็มๆ ทั้งสำลักน้ำ ทั้งมึน
พอหายมึนก็เริ่มปีนขึ้นไปใหม่ ตินณ์ขึ้นไปได้ก่อนเลยเอื้อมมือมาดึงผมขึ้น
แล้วเราก็เล่นกันอีกซักพักหล่นไป 3 รอบครับ ปีนขึ้นเรือกันจนเหนื่อยเลย
พอเลิกเล่น ไอ้ตินณ์ก็ไปถามเช่าเจ็ทสกี มันบอกอยากลองขับคงไม่อยากเท่าไหร่
เขาก็อธิบายอะไรให้มันฟังแป๊บเดียวมันก็ขับได้และจะให้ผมขึ้นไปด้วย
แถมจะให้นั่งหน้า ผมไม่เอาด้วยหรอกครับไอ้พวกเพื่อนๆล้อตาย
ผมเลือกนั่งซ้อนข้างหลังแทน มันก็ขับวนใกล้ๆก่อนไกลออกมาเรื่อยๆ
สนุกดีครับลมเย็นๆน้ำกระเด็นมาโดนหน้า ชักไม่อยากกลับกรุงเทพซะแล้ว
พอมันขับจนพอใจก็เอาเจ็ทสกีมาคืน
และได้เห็นว่าเพื่อนมันกับเพื่อนผมลงมาเล่นน้ำด้วยกันหมดเลยครับ
พี่คิมที่ตอนแรกจะไม่ลงก็ลง แถมเหมือนจะเล่นอะไรกันสักอย่าง
โดยมีคนหนึ่งขี่หลังอีกคนแล้วเอาตัวมากระแทกกัน
ผมเห็นไอ้มายด์อยู่บนหลังไอ้ฟิกซ์ ไอ้นาวอยู่หลังพี่คิม พี่นัทอยู่บนหลังที่โฟม
และพี่มี่อยู่บนหลังพี่อาร์ม ดูเพลินดี
กระแทกกันจนผมคิดว่าไอ้คนแบกคงทั้งเจ็บทั้งหนัก
“อยากไปเล่นกับเขาไหม” ตินณ์ถามผมหลังลงจากเจ๊ทสกี
“ไม่เอาเหนื่อยแล้วหว่ะ”
ผมตอบมันก่อนวิ่งขึ้นไปกินน้ำมะพร้าวที่โต๊ะบนชายหาดก่อนกลับลงมาเล่นน้ำต่อ
วันนี้ผมเล่นน้ำนานมาก เต็มที่ส่งท้ายเลยครับ
พอมืดเราก็เริ่มทยอยขึ้นจากน้ำแย่งกันไปอาบน้ำ
เสร็จแล้วก็ออกไปหาของกินข้างนอกครับ คนทำบอกขี้เกียจทำ
ผมก็ตามนั้นเพราะทำไม่เป็นแถมโครตหิว เสียพลังงานไปเยอะคงรอมันทำไม่ไหว
หลังจากกินกันเสร็จก็กลับบ้านพัก มาถึงนอนสลบยันเช้าเลยครับ
วันนี้ผมต้องเดินทางกลับแล้ว รู้สึกว่าการมาเที่ยวทะเลครั้งนี้สนุกจนไม่อยากกลับเลยครับ
อยากซึมซับเอาบรรยากาศและกลิ่นไอทะเลให้ได้มากกว่านี้ก่อน
แต่อยู่ต่อไม่ได้แล้วครับเพราะผมต้องกลับไปอยู่บ้าน
ตอนนี้พี่พีช พี่ชายผมกลับมาอยู่บ้านหลังจากไปอยู่อเมริกามานาน
สาเหตุเพราะบริษัทที่มาเปิดสาขาที่เมืองไทยมีปัญหา
ผมรู้สึกว่าจะเป็นเรื่อง มีคนเอาความลับบริษัทไปให้คู่แข่งหรือไงนี่
แหละผมก็จำรายละเอียดไม่ได้
แต่กลับมาก็บังคับผมว่าปิดเทอมต้องกลับไปอยู่บ้าน
หลังจากรู้ว่าผมให้น้องแพรย้ายไปอยู่ที่คอนโดผมและผมไปอยู่กับเพื่อนแทน
ตอนแรกผมคิดว่าจะพาตินณ์เข้าไปไหว้พ่อกับแม่
แต่ไม่รู้ท่านจะตกใจรึเปล่าที่รู้ว่าผมคบกับมัน
ถึงมันจะเคยเจอท่านบ้างแล้วแต่ผมก็ไม่เคยแนะนำอย่างเป็นทางการ
ผมบอกแค่ว่าเป็นเพื่อน
แต่ตอนนี้ผมว่าปัญหามันอยู่ที่พี่ชายคนโตของผมมากกว่าครับ ไม่ใช่พ่อกับแม่
แต่เอาไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยคิดตอนกลับไปบ้านแล้ว
“มึงมายืนตรงนี้ นั่นแหละๆ”
ผมให้ตินณ์มายืนเป็นแบบให้ผม หลังจากมันพามาแวะที่เพลินวานสมใจอยากผมครับ
ผมว่ามันไม่ค่อยมีอะไรที่ผมอยากซื้อแค่ถ่ายรูปก็พอ
ผมเดินไปถ่ายรูปไป จนหันมาเห็นมันยืนพิงกำแพงมองผมนิ่งๆ
เลยแอบถ่ายรูปมันไว้สองสามรูปก่อนจับมันมาเป็นนายแบบซะเลย
ยังไงมันก็หล่อพอเป็นนายแบบได้แต่เสียอย่างเดียวหล่อสู้ผมไม่ได้ ฮ๊ะฮ๊ะ
ผมเดินจนเหนื่อยก็เห็นไอศกรีมกระทิที่เขาตักใส่ลูกมะพร้าว
เกิดอยากกินขึ้นมาเลยใช้มันไปซื้อมันก็ซื้อมาลูกเดียวแต่มาแย่งผมกิน
ทั้งๆที่รู้ว่าผมหวงของกิน
“เอาอีกไหม” มันถามผมหลังจากกินหมดแล้ว
“เอา” ผมก็ตอบทันทีไม่ต้องคิดครับ
คนเยอะร้อนขนาดนี้อยากกินแต่ของเย็นๆ
ตอนนี้คนอื่นก็แยกกันไปเดินครับเดี๋ยวกลับมาเจอกันอีกทีที่รถ
“อ่ะ...แค่นี้แล้วพอนะ อากาศร้อนกินของเย็นเดี๋ยวไม่สบาย”
มันเอาไอศครีมอันใหม่มาให้ผมแล้วสั่งต่อทันที ผมก็รับมากินไม่พูดอะไร
กินเสร็จก็เดินดูของและถ่ายรูปต่อก่อนจะมาขึ้นรถ
และเป้าหมายต่อไปคือซานโตลีนี่เป็นที่สุดท้าย
ขับรถไม่นานก็มาถึงผมลงรถมาได้ก็คว้ากล้องขึ้นกดชัตเตอร์เลยครับ
ที่นี่จะมีเครื่องเล่นและร้านขายของเหมือนการจำลองเมืองที่มีสีฟ้าขาวก็สวยดีครับ
แต่คนก็เยอะเหมือนเดิม ผมชอบไอ้ปลาหมึกยักษ์ตัวสีแดงๆ
แม้ว่าตอนนี้สีมันจะซีดไปหน่อยก็ตาม
“มึงไปทำท่ากินมันดิ๊” ผมบอกตินณ์ให้มันไปทำท่าแล้วผมจะถ่ายรูป
“ไม่เอามึงไปทำดิ กูถ่ายให้”
มันหันมาปฏิเสธพร้อมเสนอตัวจะเป็นคนถ่ายให้ผม
“ไม่!! มึงแหละไป” ผมก็ยังยืนยันเหมือนเดิม
“กูไม่ไป รีบถ่ายกูร้อน” นอกจากมันไม่ไปทำตามที่ผมบอกแล้วยังมาเร่งให้ผมรูปถ่ายอีกนะ
“ไอ้นาวๆ มานี่ดิ” ผมเหลือบไปเห็นเหยื่อ
นายแบบจำเป็นที่หน้าตาบ้านๆเลยเรียกซะหน่อย
“มีไรวะ” มันถามผมทันทีที่เดินมาถึง
“มึงไปทำท่ากัดหนวดปลาหมึกให้กูหน่อย” ผมบอกมัน
“เออ” ต้องงี้สิ สั่งได้ง่ายไม่อิดออด ผมไม่ง้อไอ้ตินณ์แล้วครับ
พอไอ้นาวทำท่าที่ผมต้องการผมก็รีบถ่าย
และสั่งมันทำอย่างอื่นอีกหลายอย่างมันก็ทำบ้างบ่นบ้าง
“กูอยากขึ้นชิงช้าสวรรค์” ผมไม่รู้ว่าไอ้ที่คล้ายชิงช้าสวรรค์อันใหญ่มันใช่รึเปล่า
แต่น่าจะใช่นะเพราะมันก็มีกระเช้าและให้คนขึ้นไปนั่งได้เหมือนกัน
ผมอยากขึ้นไปถ่ายรูปมุมสูง
“มึงก็ไปดิ กูรอข้างล่าง” ไอ้ตินณ์รีบเสนอตัวรอเลยครับ
“ไม่ได้มึงต้องไปเป็นเพื่อนกู” ผมพูดเสร็จเดินไปซื้อบัตรมา 4 ใบครับ
“กูไม่อยากขึ้น” มันยังไม่ยอม
“กูซื้อบัตรแล้ว” ผมพูดพร้อมยื่นบัตรอีก 2ใบให้ไอ้นาว
“กูซื้อมาให้ของฟรี พี่คิมขึ้นเป็นเพื่อนมันหน่อยนะ”
ผมบอกไอ้นาวก่อนหันไปพูดกับพี่คิมต่อทันที
แล้วก็ถึงคิว ผมดึงไอ้ตินณ์ขึ้นทันทีมันก็เดินตามด้วยหน้าเซ็งๆ สงสัยปวดขี้
ไอ้นาวก็ขึ้นอันถัดมาพร้อมพี่คิมไม่รู้ว่ามันพูดยังไงพี่คิมถึงยอมขึ้นมาด้วย
“ไอ้เชี้ย!!! เดี๋ยวตกไปนั่งทางนั้น”
ผมว่าหลังจากไอ้ตินณ์มันลุกมานั้งฝั่งเดียวกับผมทำให้น้ำหนักเอนไปฝั่งเดียว
“อ่าว! กูนึกว่าชวนขึ้นมาเพราะต้องการฉากจูบแสนโรแมนติกบนนี้”
มันว่าหน้าตายพร้อมยักคิ้วกวนตีน
“เชี้ยเถอะกูมาถ่ายรูป”ผมว่ามันไปและเลิกสนใจมัน
แต่พอมาถึงจุดสูงสุดไอ้ตินณ์ก็โน้มตัวลงมาจุ๊บปากผมเร็วๆหนึ่งทีก่อนลุกไปนั่งฝั่งเดิม
“มึงไม่คิดแต่กูคิดและกูให้” มันว่าหลังจากกลับไปนั่งท่าเดิม
ผมก็ส่งสายตาคาดโทษไปให้มันครับ ไม่กล้าขยับตัวหรือเดินไปทางมันกลัวตก
พอหมุนไอ้ไม่กี่รอบผมก็ลง และไปถ่ายที่อื่นต่อ
เราอยู่กันที่นี่ประมาณ 3 ชม. ก่อนเริ่มต้นออกเดินทางกลับกรุงเทพครับ
ทริปนี้ทั้งสนุกทั้งเหนื่อย ผมมองไปหลังรถทุกคนหลับกันหมดเลยครับ
ผมก็อยากหลับนะแต่ไม่อยากปล่อยให้ไอ้ตินณ์ขับรถคนเดียว
เดี๋ยวแม่งเล่นเกมส์ซ่อนตาดำกับผมแล้วจะไม่มีใครได้กลับถึงที่กันซักคน
ผมก็เปิดเพลงแล้วชวนมันคุยไปเรื่อยๆ
หรือบางทีก็เอาขนมออกมากิน และส่งเข้าปากมันบ้าง
อีกไม่ไกลเท่าไหร่ก็ถึง คงถึงเย็นๆครับ
--- To be Con. ---
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม
ทั้งคนที่เข้ามาอ่านใหม่และคนที่ติดตามมาตลอดค่ะ
-
แล้วเมื่อไรนาวกะคิมจะได้ลงเอยกันซะทีล่ะเนี่ย..
-
พรตดูตื่นเต้นเป็นเป็นเด็กๆเลยนะ น่ารักดีค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ อย่าท้อน้า
-
มาแบบเบาๆ o13
รอคู่คิมนาวค่ะ
คุณเมจิกน่ารักมากก :L2: :pig4:
-
มุิ้งมื้งน่ารักกันจริงๆ
อยากอ่านซีนคิมนาวอ่าาา ><
-
ตินณ์เจอพี่ชายพรตก็สู้ ๆ นะ หวังว่าน้องแพรก็คงเข้าใจและมีใจเป็นสาววายเหมือนกัน อิอิ ชอบคู่นี้นะ หวานเบา ๆ
คิม-นาว เนี่ยอุ๊แหม!!อะไรยังไง ปากบอกไม่คิดอะไรแต่ทำอะไรก็ทำร่วมกันตลอดอ่ะ
-
ตอนนี้ก็สบายๆเบาๆ กุ๊กกิ๊กน่ารักกันไป
แต่อยากบอกว่าเค้ารอคู่คิมนาวน้าาาา
-
สงสารนาว :hao5:
-
คิมนาวมาด่วน......ได้โปรดลงต่อไปเถอะคะ เมจิก เราไม่ได้ลอกใคร เราบริสุทธิใจในการแต่ง...พรอตเรื่องมันอาจจะไปคล้ายของใค แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ละครหรือนิยายก็แนวคล้ายกันได้คะ ...ติดตามอ่านมาตลอด .....ลงต่อนะคะ อย่าให้คนเพียงคนเดียวมาทำให้คนอีกหลายคนที่รออ่านอยู่ไม่ได้อ่านนิยายดีๆของเมจิกเลยคะ ^^
-
^^
-
อยากอ่านคู่คิมนาวค่ะ
-
หวานกันเหมือนเดิมเลย
แต่ยังลุ้นคู่คิมนาวให้ รักกันเหมือนคู่ติณพรตไวๆจัง
-
มาอ่านถึงหน้า11แล้ว สนุกดี
-
พี่ตินณ์ทำไมเมียพี่ไม่หวานเลย
-
:mew2: คดีนู๋นาว เถอะน้ะ ใจจะขาด :ling1:
-
ปิดท้ายทริปทะเลกันเบาๆ
พี่ชายของพรตกลับมาแล้ว
จะเจอไรบ้างนะ
ส่วนคิมนาวยีงอึนๆ ไม่คืบหน้า รออ่านนะ
-
คู่หลักเค้าหวานกันตลอด :laugh: ตอนนี้อยากอ่านคู่คิมนาวแว้ว ตอนหน้าใช่มั้ย :hao7:
-
พอถึงตอนนายเอกเราจะบอกพ่อแม่ ก็อย่าได้มีปัญหาจากทางพี่ชายเลยนะ :mew2:
-
ทริปไปเที่ยวนี้ เก็บรายละเอียด ได้เยอะจังเลยเนาะ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
สนุกมากๆๆน่ะ เมจิ
ทำใจให้สบายนะ
ไม่ต้องไปสนใจใคร ในเมื่อเป็นงานแต่งมาจาก ความสามารถของเรา
แฟนคลับรู้
คนแต่งรู้
เป็นกำลังใจ และอยุ่เปนแฟนคลับ เมจิก ตลอดไปจ้า
-
นาวเกือบได้เป็นชีเปลือยแล้วซิ
ว่าแต่คิมนาว จะเป็นได้แค่นี้จริงเร้อออ
-
หวานเว่อร์ อ่าาา^^
-
คิมนาวๆๆๆๆๆ
ว่าแต่นาวมันยังไม่ลืมบานานาโบ๊ทอีกนะ นึกว่าจะเล่นน้ำเพลินจนลืมซะอีก
-
สนุกดีครับเป็นกำลังใจให้มาต่อใหม่นะครับ
-
เที่ยวกันสนุกเลย
:mew1:
-
หวานเชียวววว
แต่ขำนาว คิดได้นะ ตอนแรกนึกว่าพรตบอกสคริปให้ 5555
-
อยากอ่าน คิมนาว >.< :impress2:
-
รอคู่คิมนาว
-
เฮฮาสนุกสนาน :katai2-1:
-
ชอบทุกคู่เลยอ่ะ
แต่ว่าอยากติดตาม คิม นาว แล้วอ่ะ
อุอิ ๆ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ลอยกระทง
“ตินณ์เย็นนี้ไปลอยกระทงกับแม่ไหม” เสียงแม่ผมถามขึ้นหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จแล้วครับ ตอนนี้ปิดเทอมผมกลับมาอยู่บ้าน อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้ว อยากใช้เวลากับครอบครัว ช่วงนี้ก็อยู่บ้านบ้างเข้าไปทำงานที่โชว์รูมบ้าง
“คงไม่ได้ไปครับตินณ์ว่าจะไปรับพรตที่บ้านแล้วเข้าไปลอยในม.” ผมบอกแม่ตามที่ตั้งใจไว้ ตอนนี้ไอ้พรตก็กลับไปอยู่บ้านมันเหมือนกัน ไม่ค่อยได้เจอครับ มันจะส่งรูปสีฝุ่นกับหมาบ้านมันอีกตัวชื่ออะไรผมจำไม่ได้มาให้ดูประจำ แต่รูปมันไม่เคยส่งมาเลยนะครับ โทรไปก็ไม่ค่อยรับบอกว่านอนบ้าง กินบ้างสารพัดข้ออ้างแต่ผมชินแล้ว วันนี้ว่าจะบุกบ้านมันชิงตัวออกไปลอยกระทงซะหน่อย
“ แม่ไม่เจอน้องพรตมานานแล้วนะ เมื่อไหร่ตินณ์จะพาน้องพรตมาหาแม่อีกล่ะ” แม่ผมทำท่าว่าอยากเจอว่าที่ลูกสะใภ้บ่อยไปนะผมว่า เมื่อตอนที่กลับจากทะเลก็รีบไปหาผมที่คอนโด ผมก็นึกว่าไปเอาของฝากแต่ไม่ใช่ครับ ไปหาไอ้พรตเอาของฝากจากภาคใต้มาให้มันแทนผมงี้งงไปเลย ลูกไม่เคยมีของฝากแต่ไอ้พรตได้ครับ
“ เดี๋ยววันหลังผมพามาครับ ช่วงนี้มันต้องอยู่บ้าน” ผมบอกแม่
“อ่าว งั้นแม่ไปคุยกับพ่อแม่พรตเลยดีไหมลูก” แม่ผมทำท่าตกใจแล้วถามต่อ
“ ยังไม่ต้องหรอกครับ เพราะบ้านมันมีแค่น้องสาวมันคนเดียวที่รู้ว่าผมคบกับมันอยู่” ผมบอกแม่ตามตรงครับ กลัวว่าถ้าไม่บอกเดี๋ยวแม่ผมบุกไปเองแล้วจะยุ่ง แล้วยิ่งเป็นครอบครัวนักธุรกิจเหมือนกันโอกาสเจอตามงานมีเยอะ
“อ่าว แม่นึกว่าครอบครัวน้องพรตลูกแล้ว ตินณ์ต้องรีบบอกนะลูกอย่าปล่อยไว้นาน”
“ครับแม่”
“แม่ช่วยพูดให้ไหมล่ะ” แม่ผมถามอย่างใจดีเลยครับ
“ไม่เอาดีกว่า ถ้าแม่ไปพูดผมก็เหมือนยังไม่โตซะที ต้องให้แม่ออกหน้าให้” ผมบอกแม่ตามที่คิดครับ เรื่องแบบนี้ผมพูดเองดีกว่า ถ้ายังต้องให้พ่อแม่พูดให้ แล้วพ่อแม่ไอ้พรตจะไว้ใจให้ผมดูแลมันได้อย่างไรจริงไหมครับ
“แหม! ในสายตาแม่ตินณ์ก็ยังเป็นเด็กเสมอแหละ แม่มีลูกคนเดียวนี่ แม่ยังไม่อยากให้เราโตเลย ถ้าโตแล้วก็ต้องทิ้งแม่ไป” แม่ผมว่าพร้อมส่งสายตาค้อนๆมาให้ครับ
“ผมไม่ทิ้งแม่หรอกครับ” ผมเดินเข้าไปกอดและหอมแม่ซะหน่อยกันคุณนายน้อยใจครับ
“ สองแม่ลูกอ้อนอะไรกัน” เสียงพ่อผมดังเข้ามาในห้องนั่งเล่น หลังจากออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก
“คุณดูลูกซิจะไม่ไปลอยกระทงกับเรา” แม่ผมฟ้องพ่อเลยครับ
“ปล่อยลูกไปลอยกับแฟนกับเพื่อนมันเถอะ เราคนแก่ก็ลอยอยู่แถวนี้แหละ” พ่อพูดพร้อมกดเปลี่ยนช่องทีวี
“ก็ได้ค่ะ ขับรถดีๆนะครับแม่เป็นห่วง” แม่ผมหันมาบอกพร้อมยกมือขึ้นลูบหัวผมเหมือนทุกที
“ครับแม่” ผมตอบรับ
“งั้นรีบไปเถอะเดี๋ยวจะดึก ถ้าดึกมากก็ค้างที่คอนโดเลยนะไม่ต้องขับมาบ้านมันอันตราย” แม่ผมบอกให้รีบไป แต่ยังไม่วายสั่งต่อ
“ครับคุณแม่คนสวย” ผมหอมแก้มอีกที ก่อนเดินขึ้นมาบนห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
“เปิดประตูให้หน่อย” ผมสั่งไอ้พรตทันทีที่มันรับสาย
“ประตูไรวะ” มันถามกับงงๆ
“ประตูบ้านมึงน่ะ กูมารับไปลอยกระทง”
“ไอ้เชี้ย!! จะมาไม่บอกกู รอแป๊บ” มันด่าเสร็จตัดสายเลยครับ ผมถือว่าเป็นคำทักทายนะ
“มานานยัง” มันถามผมทันทีที่เดินมาถึงหน้าประตู
“เพิ่งถึง” ผมบอกมันพร้อมกับเดินตามมันเข้าไปในบ้าน
“มีใครอยู่บ้างวะ” ผมถามมันหละงจากเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก
“ไม่มีกูอยู่คนเดียว”
“อ่าว! ไปไหนกันหมดวะ” ผมถามมันอย่างสงสัยครับ ทำไมมันอยู่คนเดียว
“ลอยกระทงดิ” มันตอบพร้อมทำหน้าแบบผมนี่โง่มากถามคำถามที่เด็กอนุบาลยังตอบได้
“แล้วมึงอยู่ทำไม” ผมถามมันอีก
“จิ๊ กูขี้เกียจไป” มันจิ๊ปากก่อนตอบ แต่ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป ที่มันไม่ไปเพราะมันรู้ว่าผมต้องมารับมัน มันเลยไม่ออกไปกับครอบครับ
“อ่าว! แล้วมึงจะไปกับกูไหม”
“ห่า! มารับแล้วจะไม่ไปหรือไง กูไปหยิบของก่อน” มันว่าเสร็จเดินขึ้นห้องเลยครับ
ผมรอไม่นานมันก็ลงแล้ว มันเปลี่ยนเสื้อจากเสื้อกล้ามเป็นเสื้อยืด และกางเกงสามส่วน มีแว่นตาเหน็บคอเสื้อมา1 อัน เท่ไปไหนวะเมียกู มันเดินนำออกจากบ้านแล้วเราก็ขับรถต่อมาที่ม.เลยครับ มาถึงก็ 4 ทุ่มกว่าแล้วคนเยอะมาก ที่ม.จัดงานลอยกระทงทุกปี จัดประมาณ 5 วันครับ มีการละเล่น เวลาประกวดร้องเพลง และร้านขายของมากมาย ตรงสระน้ำของม.จะจัดให้มีจุดขายกระทงและลงไปลอยที่สระได้เลย
ผมจอดรถไว้หน้าม.ครับเอาเข้าไม่ได้คนเยอะมาก ขนาดเดินเข้ามาสองข้างทางเป็นร้านค้า และซุ้มเล่นเกมส์ยังแทบหยุดดูอะไรไม่ได้ ต้องเดินไหลไปตามคนอื่นครับ ไอ้พรตนี่ก็เริ่มบ่นแล้ว มันไม่ค่อยชอบที่คนเยอะเท่าไหร่ ผมเดินจับมือมันเลยครับ กลังจะหลงกันเพราะคนเยอะท่าหลงนี่คือรอที่ปลายทางได้เลย ไม่ต้องคิดเดินย้อมกลับไป ถ้าเปลี่ยนมากกว่านี้อีกหน่อยผมว่ามีได้เสียกันแน่ๆ
ในที่สุดผมก็พามันเดินมาจนถึงสระน้ำของม.ได้ครับ แถวนี้ก็คนเยอะอีกเหมือนเดิมแต่ไม่มากเท่าทางที่เดินมา
“มึงทำไมคนเยอะจังวะ”
“ก็แบบนี้ทุกปี มึงทำยังกับไม่เคยมา” ผมว่ามันครับ
“เออดิ กูไม่เคยมา” มันตอบหน้าบึ้งๆ
“จริงอ่ะ มึงไปอยู่ไหนมา” ผมถามมันครับ
“กูไม่ลอย เพราะกูขี้เกียจเจอคนเยอะ” กูว่าแล้วไง แม่งขี้เกียจเจอคน โรคนี้รักษาไม่หาย
“กู คือโชคดีมากว่างั้น ที่ได้รับเกียรติจากมึงมาลอยด้วยเนี๊ยะ”
“เออ จงภูมิใจซะ” มันว่ากลับมาหน้านิ่งๆ
“ครับ ป่ะซื้อกระทงกัน” ผมยอมแพ้ความหน้ามึนของมันแล้วชวนมันเดินไปซื้อกระทง
“อ่าว!!! มาได้ไงวะ” ผมตกใจ ดันมาเจอไอ้คิม ไอ้อาร์ม ไอ้มี่ ไอ้นัท ไอ้โฟมยกเซตเลยครับ แถมมองไปข้างหลังพวกมันยังเจอกลุ่มเพื่อนไอ้พรตอีก
“กูนัดไอ้คิมไว้ แต่ดันมาเจอไอ้นัทกับไอ้โฟม” ไอ้อาร์มเป็นคนตอบครับ
“แล้วไอ้พวกข้างหลังมึงล่ะ” ผมถามต่อทันที
“กูเจอก่อนมึงเมื่อกี้เลย” ไอ้อาร์มว่าพร้อมหันไปมอง
“มึงรู้เรื่องไหม” ผมหันไปถามไอ้พรตครับ
“รู้ดิ เพื่อนกู มันโทรมาชวนแล้วแต่กูขี้เกียจมา” มันว่าก่อนทำท่าจะเดินไปหาเพื่อนแต่ผมจับไว้
“ไหนมึงว่าไม่มาวะ หรือจะมาสวีทกัน 2 คน” เสียงไอ้นาวมันแซวไอ้พรตครับ
“ก็มันไปรับกูที่บ้าน” ไอ้พรตตอบเสียงเบาเลยครับ
“มึงนี่น้า” ไอ้นาวว่าแค่นั้นแล้วเงียบไปครับ
“พวกมึงลอยกันยัง” ผมถามมันครับ เพราะไม่เห็นมีใครถือกระทง
“ยังเลยว่าจะไปซื้อ” ไอ้โฟมเป็นคนตอบครับ
“งั้นไปซื้อด้วยกันเลย เอาที่คนน้อยกว่านี้หน่อยว่า แถวนี้เยอะเกินกูขี้เกียจเข้าไปแย่ง” ผมบอกมันก่อนเดินนำ พวกมันก็เดินตามกันมาครับ
“แถมนี้ไหม” ผมหันไปถาม เพราะเดินมาเกือบสุดทางที่เขาขายกระทงกันแล้วครับ
“เออเอาร้านนี้แหละจะได้ลอยข้างหลังเลยไม่มีคนดีหว่ะ” ไอ้คิมตอบ
“มึงไปเลือก” ผมหันไปบอกไอ้พรตให้มันไปเลือกกระทงครับ
“เออ” มันตอบก่อนเดินเข้าไปเลือก
ไม่นานมันก็เลือกได้มา 1 อัน สวยดีครับ
“มึงทำไมซื้อมาอันเดียว ของกูหล่ะ” ผมถามมันครับ
“จิ๊ ลอยกับกูไม่ได้หรือไง” อ่าวผมโดนเหวี่ยงเลยครับ ก็ผมลืมเพราะปกติผมลอยครับครอบครัวหรือเพื่อนก็จะแยกคนละกระทงตลอด มีปีนี้ได้ลอยกับมันเลยลืมว่าต้องลอยด้วยกัน มันก็น่ารักดีเนอะรู้ด้วยว่าต้องลอยอันเดียวกัน
“เดี๋ยวกูไปซื้ออีกร้านนะ” ผมได้ยินเสียงไอ้นาวเลยหันไปมอง ปรากฏว่าลอยทงที่ร้านหมดแล้วครับ แต่ไอ้นาวยังไม่ได้ซื้อ
“มึงก็ลอยกับพวกกูนี่แหละไม่ต้องไปหรอก” ไอ้ฟิกซ์บอกเพื่อนมัน
“...เออ” ไอ้นาวเงียบไปซักพักก่อนตอบ
“มึงมานี่ ลอยกับกู” เสียงไอ้คิมเรียกไอ้นาวให้ไปลอยด้วยกันครับ
“แต่...” ไอ้นาวทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ยังไม่พูด
“มาเถอะ กูไม่จับโยนน้ำหรอก ใครเขาลอยกระทงกัน 3 คน” ไอ้คิมพูดต่อนิ่งๆครับ
“เออ จริงด้วยงั้นกูลอยกับพี่คิมแล้วกัน” มันหันไปบอกเพื่อนครับ
“เออ ตามใจมึง” ไอ้ฟิกซ์ตอบแค่นั้นแล้วเริ่มต้นจุดเทียน
ผมกำลังจะจุดบ้างก็เห็นคนข้างๆมาจากไหนไม่รู้เอากระทงมาลอยใกล้ แต่กระทงตกแต่งด้วยผักสวนครับนะครับ สวยดี ดังอลังการมาก
“ถ้ากูเอาเตาแก๊สใส่ลงไปได้ด้วยกูใส่ไปแล้ว” เสียงที่ผมได้ยินทำให้ผมรู้ว่าคนที่มาลอยใกล้ผมนี้เป็นกระเทยสาวครับ สงสัยชอบทำครัวเลยเอามายกครัวขนาดนี้พอ พูดเสร็จก็หย่อนกระทงลงน้ำครับ
“ว๊าย!!!” เสียงเธอดูตกใจมาก เพราะกระทงที่วางลงน้ำพลิกคว่ำต่อหน้าต่อตา ผมก็ตกใจครับ ทำมาซะสวยลงน้ำยังไม่ได้ 3 วิเลย เธอดูเสียใจนิดๆ แต่ไม่มากเท่าไหร่ เพราะไม่นานก็หันมายิ้มเฉิดฉายและเดินไปหาเพื่อนเพื่อจะลอยโคมต่อ
ไอ้ลอยโคมนี่ผมก็เข้าใจนะครับ แต่ด้วยความเห็นส่วนตัวผมไม่ค่อยสนับสนุนเท่าไหร่ เพราะผมเห็นลอยในกรุงเทพฯ หรือเขตเมืองทีไรมันจะไปไหมสายไฟ หรือต้นไม้ บางทีก็มีชิ้นส่วนของตัวโคมไปติดตามตึกประจำ ขนาดเชียงใหม่ที่โล่งๆเขายังมีปัญหาว่าโคมไฟเข้าไปติดอยู่ในใบพัดเครื่องบินเลยครับ ผมเลยคิดว่ามันอันตราย ผมจะไม่ชอบปล่อยโคมเท่าไหร่ ใครจะปล่อยก็ปล่อยแต่ผมคนหนึ่งที่ไม่ปล่อยครับ เล่ามานานผมว่าผมลอยกระทงของผมบ้างดีกว่า
“ผมเริ่มจุดเทียนกับธูปของตัวเองบ้างและเอาไปให้ไอ้พรตอธิฐาน” มันอธิฐานเสร็จก็ส่งต่อมาให้ผม ผมก็เอามาอธิฐานขอขมาเจ้าแม่คงคา จริงๆต้องมีตัดเล็บตัดผมใส่ลงไปด้วยแต่ผมไม่มีกรรไกรเลยไม่ตัดดีกว่าปีนี้
พอผมอธิฐานและขอขมาเสร็จก็ค่อยก้มลงเอากระทงลอยน้ำพร้อมไอ้พรตครับ มันเอามือวักน้ำให้กระทงลายไปไกลๆ อยู่ดีๆ เกิดลื่นครับจะหล่นน้ำผมก็ตกใจรีบดึง ดีนะดึงทัน
“ขอบคุณ” ไอ้พรตมันพูดเบาๆ เหมือนยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อซักครู่
“เฮ้ย!!! ไอ้นาวไฟๆ” เสียงไอ้มายด์ดังเรียกความสนใจจากคนรอบข้างผมก็หันไปดู
ตู้ม!!!!
เสียงมีอะไรซักอย่างตกน้ำครับ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก หลังจากผมหันไปตามเสียงที่ไอ้มายด์ตะโกน ผมก็เห็นว่าไอ้นาวที่กำลังเอากระทงขึ้นอธิฐานทำให้ไฟจากเทียนเริ่มไหม้ผมมัน และในเวลาเดียวกันนั้นไอ้คิมแม่งก็ใช่ตีนถีบไอ้นาวลงน้ำครับ สร้างความตกใจ และตกตะลึงจากผู้อยู่ในเหตุการณ์
“เฮ้ย!!!” ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกันเลยครับ
“ไอ้เชี้ย!! ถีบกูทำไม” ไอ้นาวที่ตั้งสติได้ลายคออยู่ในน้ำ หน้าแดงหูแดงเลยครับ สงสัยสำลักน้ำ
“โทษทีกูตกใจ หาน้ำไม่ทัน เห็นในสระมีเลยเป็นแบบที่เห็น” ไอ้คิมก็ตอบเสียงนิ่งๆตามเดิม
“ไอ้พี่เชี้ย” ไอ้นาวยังว่าต่อ เหมือนไม่รู้สาเหตุ
“เทียนในกระทงไหม้ผมมึง” ไอ้พรตบอกไอ้นาวเสียงดัง
“เฮ้ย!! จริงด้วย” ไอ้นาวเอามือขึ้นจับผมตัวเอง ก่อนที่จะร้องตกใจเหมือนเข้าใจสาเหตุที่ไอ้คิมถีบตกน้ำครับ
“ส่งมือมา” ไอ้คิมเดินเข้าไปใกล้ๆที่ไอ้นาวลอยคอแล้วยื่นมือไปให้ไอ้นาวจับ มันก็ลังเลซักพักก่อนยื่นมาจับแล้วไอ้คิมก็ดึงมันขึ้นมาจากน้ำ ขึ้นมาได้ปากสั่นเลยครับคงจะหนาวก็วันนี้อากาศเย็นๆ แถมมันลงไปว่ายน้ำเล่นอีก
“ตุบ” เสียงไอ้คิมถอดเสื้อคุมตัวไอ้นาวครับ เป็นเสื้อยีนต์หนาที่ที่มันใส่อยู่ ไอ้คิมมันมีเสื้อกล้ามข้างในคงไม่หนาวเท่าไหร่ ตอนแรกถ้ามันไม่ถอดให้ ผมก็ว่าจะถอดของผมให้เหมือนกัน แต่คงไม่ต้องแล้วให้พวกมันดูแลกันไป
“ ใส่ไว้ ถือว่ากูขอโทษที่ถีบมึง” ไอ้คิมมันว่านิ่งๆ
“ขอบคุณ” ไอ้นาวก็ตอบแค่นั้นครับ
“พวกมึงเที่ยวไปก่อนนะกูพามันไปอาบน้ำเปลี่ยนชุกก่อน ไม่รู้แดกสาหร่ายไปเท่าไหร่” ไอ้คิมบอกก่อนจะดึงไอ้นาวแยกออกไปครับ
พวกผมก็เดินกันอีกไม่นานก็แยกย้ายกันกลับครับเพราะดึกมากแล้ว แถมคนยังเยอะเหมือนเดิม
“ครั้งหน้ากูอยากลอยที่ทะเล” ไอ้พรตมันบอกผมเบา ตอนนี้ผมพามันกลับมาที่คอนโดครับ คืนนี้ว่าจะข้างคอนโดก่อนเพราะผมขับรถมาแล้วรถติดมาก ถ้ากลับบ้านคงอีกนานกว่าจะถึง
“ทำไมวะ” กูเคยได้ยินคนเล่าให้ฟังว่ามันสนุกดี
“กูก็ว่าคล้ายกันๆ เพียงแต่มันเป็นน้ำในสระ กับน้ำในทะเล” ผมบอกมันก่อนจะตักข้าวกินต่อ
“ไอ้เหมือน” มันว่าพร้อมทำหน้างอนๆครับ
“เออ ถ้ากูไม่ลืมปีหน้ากูจะพาไปลอยที่บางแสน” ผมคิดนิดนึงก่อนจะบอกมันเพราะบางแสนเป็นทะเลที่อยู่ใกล้กรุงเทพที่สุดครับ ขับรถประมาณชั่วโมงกว่าๆก็ถึง
“จริงนะ มึงไม่หลอกกูนะ”
“เออไม่หลอก กูเคยหลอกมึงรึไง” ผมก่อนถามมันกลับ
“ไม่เคย” มันตอบเสียงเบา
“เออ มาหอมที” ผมตอบก่อนขอมันหอมครับ หมั่นเขี้ยว
“เชี้ย!! กูกินข้าวอยู่”
“แป๊บเดียว” ผมพูดเสร็จเอื้อมมือมันโน้มคอเข้ามาหอมเลยครับ
หลังจากนั้นมันก็ตั้งใจกินข้าวได้ซะที ตอนแรกนั่งเขี่ยข้าวไม่ยอมกิน ผมก็นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้หาเรื่องเที่ยวยันปีหน้าเลยครับ
“พรต มานอน” ผมเรียกมันหลังจากกินข้าวอาบน้ำเสร็จ รอมันมานอนตั้งนานแล้วแต่มันก็ไม่ยอมเข้ามาซะที มัวแต่นั่งดูทีวีและคุยไลน์กับใครไม่รู้ครับ
“เออ อีกแป๊บนึง” ผมตอบเสียงดัง
“ไม่แป๊บแล้ว มาเร็วอย่าให้โมโห” ผมขู่มันไปครับ
“เออ แม่ง!” ผมได้ยินเสียงมันว่า ก่อนไปในห้องนั่งเล่นจะปิด แล้วตามด้วยตัวมันเดินเข้ามาในห้อง
“นอน” ผมบอกมันก่อนหันไปปิดโคมไฟ มันก็ล้มตัวลงนอนและทำท่าจะหลับ
“พรต” ผมเรียกมันครับ
“หือ...ว่าไง” มันตอบเสียงเหมือนคนจะหลับแล้วครับ
“กูไม่เจอมึงว่ากี่วันแล้ว” ผมถามมันครับ
“ไม่รู้” มันตอบปัดๆ เหมือนรำคาญ คนจะนอนมาถามอยู่ได้
“กูไม่เจอมึงมา 3 วันแล้วนะ มึงคิดว่ากูต้องอดทนแค่ไหน” ผมพูดขนาดนี้คงรู้แล้วนะครับว่าผมต้องการอะไรจากมัน
“อืม เรื่องของมึง” ไอ้เชี้ย!! ไม่ช่วยปลอบใจกูหน่อยวะ
“มึงอย่าเพิ่งหลับกูตามใจจะพามึงไปเที่ยวไงปีหน้า กูขอรางวัลก่อน”
“ให้กูได้เที่ยวก่อนเดี๋ยวให้”
“ไม่เอา ต้องมีมัดจำ” ผมก็บอกมันอย่างไม่ยอม
“มึงนี่ ทำไมหื่นตลอดวะ” มันว่าต่อครับ
“กูไม่ได้หื่น แต่วันนี้จันทร์เต็มดวงนะมึง หมาป่าอย่างกูต้องล่าเหยื่อ แล้วเหยื่อมานอนยั่วบนเตียงกูจะอดใจไหวไหม”
“มึงก็ว่าไปเรื่อย หาทางจะเอากูอย่างเดียว”
“มึงก็รู้ว่ากับมึงกูอดใจไม่เคยไหว”
“เออ จะทำอะไรก็ทำ เร็วๆกูง่วง” เสียงมันตอบแบบง่วงมากแล้ว แต่มีหรือที่ผมจะปล่อยโอกาสไป ตอนนี้ง่วงแต่อีกไม่เกิน 5
นาที รับรองมันตาสว่างแน่ครับ เสร็จโจรอย่างผม หึหึ
“ครับกูจะรีบนะ” ผมตอบมันก็เริ่มต้นลอกคราบคนตรงหน้าทันที คืนนี้อีกยาวไกลครับ
--- จบตอนพิเศษ ลอยกระทง ---
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ><
-
รอคู่คิมนาว
-
คือ ตอนแรกอ่านเราก็นึกว่าไม่เจอกันเป็นอาทิตย์หรือเป็นเดือน แต่...
3 วัน... แค่ 3 วันเนี่ยน่ะ!! เอ่อ!ตินณ์คุณมรึงหื่นไปไหม? =_= :mew5: :hao4:
-
สนุกเวอร์
-
ลุ้นแต่คิมนาว พีชจะกีดกันน้องเหรอ
-
เบื่อพี่คิม แม่งโหดร้ายกับนาวตลอด :z6:
-
กำลังคิดถึงอยู่พอดี ตอนพิเศษก็มาเลย
ขอบคุณมากกก รักคุณเมจิกจัง :กอด1: :pig4: :pig4:
-
ฮาาาาา ตรงที่คิมถีบนาวตกน้ำ คู่ SM ยิ่งกว่าคู่หลักอีกก 555555
อยากรู้วววความคืมหน้าของ คิมนาวววว จุงเรร ♥♥
-
น่ารักอ่ะ ทุกคุ่อ่า
ตอนพิเศษ น่ารัก
ตินณ์๋+พรต
คิม+นาว
ดีใจที่เมจิกลับมาแล้วนะ
สู้ๆๆน่ะ
แวะมาเป็นกำลังใจ เมจิ ก่อนไปลอยกระทงล่ะ
:bye2: :bye2:
-
เค้ารอคู่คิมนาวอยู่นะ :hao7:
-
คู่นี้ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย รอคู่คิมนาวอยู่นะ
-
อ้าวพรตเป็นน้องพี่พีชหรอเนี่ย ^^"
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย คิมนาววววว เริ่มขยับความสัมพันธ์เข้ามาใกล้กันแล้ว :katai2-1:
-
คู่นี้รักกันหวานซะ ว่าแต่คงไม่ขอรางวัลยันเช้าหรอกนะ :haun4:
-
ฮาคู่พี่คิม&น้องนาว
-
หื่นได้อีก :haun4: :haun4:
-
อิจฉาคนได้ลอยกระทงจังปีนี้
พี่ตินณ์หื่นฉลองลอยกระทง พรตไม่น่าหลวมตัวเลย
ยันเช้าแน่
คู่คิมนาวยังรออยู่นะ
-
ตอนพิเศษนี้ น่ารัก อ่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิมถีบนาวตกน้ำ #ถึงกับเงิบ
อิพี่มันจะช่วยน้องที่ไฟติดผม
55555555
-
พี่คิมคิดวิธีดับไฟได้รุนแรงมาก เล่นซะนาวเปียกปอน
-
พี่คิมโหดนะเนี่ย น้องนาวสำลักน้ำแล้ว ฮ่าๆๆ
-
555 เรื่องเที่ยวนี่เรื่องใหญ่เลยนะพรต
แต่น่าสงสารนาวจัง ไฟไหม้ผมไม่พอ
ยังจะมาโดนคิมถีบตกน้ำอีก น่าสงสาร
-
ขำตอนคิมถีบนาวอะ
นึกภาพตามแล้วโคตรฮา
:laugh:
-
เมื่อไหร่จะได้อ่านคู่คิมนาวคะ?
-
:m20: สงสารนาวเลยอะ พี่คิมแม่งตกใจน่ากลัว แทนที่จะได้สวีทกลับใครเขามั่ง
-
ตินณ์นี่หื่นตลอด 555
แอบฮา คิม-นาว นาวโดนถีบตกสระ กร๊ากก
-
สนุกมากกกก มาต่ออีกเร็วนะครับ อยากอ่านไวๆ
ติณ นี้หื่นได้แรงดีไม่มีตก พรตจะไปไหนเสีย ฮ่าๆๆ
รอให้คู่คิมนาวเปิดเผยใจตัวเองไวๆ แอบขำที่ไฟไหม้หัวนาวแล้วพี่คิมถีบตกสระ กร้ากกกก
-
ติณหื่นตลอดอ่ะ
คิมสุดๆอ่ะตกใจแล้วถีบตกน้ำเนี่ยนะเก็บกดอะไรมาหรือป่าว.....
-
คิมเอ้ยยยยยย วิธีดับไฟของเอ็งเนี่ยมันเริ่ดมว๊ากกกกกกกกกกกก :katai1:
ทั้งสงสาร ทั้งขำนาว :sad4: :m20:
-
สนุกมากงับแอบอ่านมาพักนึงแล้วล่ะ อิอิอิอิอิ แต่ไม่ได้เม้นเลย (ช่วงแรกๆเม้นอยู่น้า)
ไม่รู้ว่านักอ่านท่านอื่นมีความสงสัยเหมือนเราหรือเปล่าน้า
คืิิอเราอ่านนิยายของ คุณ เมจิก ทั้งสองเรื่องเลย เรากำลังสงสัยว่า
พีช พี่ชายของพรตในเรื่องนี้ เป็นคนๆเดียวกันกับ
พีชที่เป็นประธานบริษัท วิริยะไพศาล ในเรื่อง ...พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่ว.. ที่ได้ นู่เนม เป็นภรรยา หรือเปล่าน้า
ตอนแรกสงสัยมาซักพักล่ะว่า เป็นคนๆเดียวกัน แต่พอมาอ่านตอนที่ 11 ยิ่ง สงสัยใหญ่เลยอ้ะงับ
บอกมานะว่าเป็นคนๆเดียวกานเปล่า จะได้แอบเชียร์อีกคู่ อิอิอิอิอิอิอิ
เก่งนะเนี่ยะ คุณเมจิก หุๆๆๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะ
-
กรรม ไม่รู้จะสงสารหรือจะฮานาวดี เข้าใจพี่คิมนะอยากดับไฟ :m20:
-
คิมนาวแบบยังไม่อะไรๆๆเลย คลุมเคลืออ่ะ ขัดใจๆๆ :sad4:
-
คิมนาว คู่นี้จะลงเอ่ยยังไงเนี่ย มุมนึงก็แบบคนรัก มุมนึงก็แบบพี่น้อง
ตินณ์พรตก็น่ารัก พรตก็ตามใจตินณ์ตลอดแสดงออกแต่ไม่พูด รักกันเสียจริง
-
เล่าแจ้งแถลงไขจ้า
คุณ nk23992 > ขอบคุณค่ะที่ติดตาม ฝากลุ้นต่อเรื่อยจ้า ><
คุณ พลอยสวย > ทำงานกะดึกแอบง่วงป่าวค่ะ อิอิ เมจิกเคยทำงานกะดึกเหมือนกัน แอบหลับด้วยแหละค่ะ ><
นิยายทวงได้ค่ะ ทวงทุกวันก็ได้ แต่ลงได้ทุกวันป่าวก็อีกเรื่องนะจ๊ะ :-[
คุณ karatop > ขอบคุณค่ะที่รอตอนต่อไป พรตเป็นน้องพี่พีชจร้า แต่อ่านเรื่องแยกได้ค่ะ ไม่งงแน่นอน ^^
คุณ Poes > เป็นการกดดันให้พี่ Poes มาเม้นให้เมจิกไงค่ะ :hao7: แต่เข้าไปอ่านในเพจด้วยเหรอนี่ดีใจจัง
มิรู้เลย ขอบคุณค่ะ ส่วนคิมนาว เดี๋ยวลงให้ตอนหน้าค่ะ รู้สึกเหมือนเมจิกโดนกดดันคืน 555
จริงๆเมจิกยังไม่อยากแต่งคู่นี้เลยค่ะเพราะเหมือนเวลามันยังไม่ได้
คุณ BeeRY > ขอบคุณค่ะที่ว่านาวแทนพรต อิอิ
คุณmooping-7 > ขอบคุณค่ะที่ชอบ ทวงได้ค่ะ ลงให้แล้วนะคะ ^^
คุณ mahotsukai > ตอนหน้าคิมนาวค่ะ
คุณ maemix > ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ พี่ตินณ์ฝากบอกว่า ผมไม่ได้หื่นครับ นี่แค่ธรรมดาเอง
ส่วนพรตฝากบอกว่า ไอ้นาวมันไม่เคยยอมผมเลย ส่วนคิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ greenapple > ขอบคุณค่ะที่รอ รักคนอ่านเหมือนกันจร้า... ดีใจที่มีคนคิดถึงด้วย ^^ส่วนคิมนาวลงตอนหน้าจร้า
คุณ De_cimo > สำหรับความรู้สึกของพรตที่ว่าเริ่มชอบ หรือทำไมตกลงเป็นแฟน เมจิกคิดว่าคงจะได้รู้ตอน
anniversary 1 year ค่ะ แต่ไม่รู้อีกนานแค่ไหนจะได้ลงนะคะ ^^ น้องแพรเป็นสาววายไหม ไม่รู้
แต่ตอนนี้ก็ไม่กีดกัดพี่ชายกะพี่เขยจร้า ส่วนคิมนาว มีลุ้นๆ ตินณ์ฝากบอกว่าผมไม่หื่นนะครับ
นี่แค่ธรรมดาเอง 3 วันจากนารีเป็นอื่นครับ เลยต้องรีบฟื้นความจำ
คุณ หมูกระต่าย > เมจิก็สงสัยเหมือนกันค่ะว่าใครเป็นหมันกันแน่ระหว่างพรตหรือตินณ์ แต่เรื่องความหวานตินณ์
ฝากเมจิกมาบอกว่า เมียผมหวานที่สุดแล้วครับ อยากรู้ไหมว่าเรื่องอะไร ^^
คุณ snowboxs> ตินณ์ฝากมาบอกว่า ผมไม่หื่นนะครับ แค่โฮโมนพลุ้งพล่าน นาวเกิดมาเพื่อโดนคิมรังแกจร้า
แค่หัวไหม้แถมโดนถีบนาวไม่โกรธ แค่จำค่ะ ส่วนคิมนาวพรตบอกมีลุ้นตอนหน้าจร้า
คุณ jj_girl > ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ แต่ดราม่าขอคิดอีกทีนะคะไม่แน่ใจว่ามีดีรึเปล่า เดี๋ยวมีคนเสียใจ อิอิ
คิมฝากบอกว่าวิธิดับไฟให้เร็วแบบนี้ สามารถเอาไปให้ได้เลยคิมไม่หวง
คุณ Yร้าย > อย่าส่งมือปืนมาหาเมจิกนะคะ แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆขอหล่อๆหน่อยนะคะ แอร๊ยยย!!! เมจิกคิดอะไรออกไป
ส่วนนาวบอกเลยนางเกิดมาเป็นเบี้ยล่างพี่คิมค่ะ อีเย็นเวอร์ชั่นหนูน่ะเมียพี่คิมค่ะ ^^ (ล้อเล่นๆจ้า)
คุณhoney honey drop> คิมนาว ตอนหน้าค่ะ
คุณ tong_pub > บอกช้าไปแล้วค่ะ นาวนางชอบแอบมองหนุ่มบ่อยๆ เมจิกบอกก็ไม่ค่อยฟัง อิอิ พรตกับนาวเพื่อน
กันจริงค่ะ แต่เป็นเพื่อนที่กัดกันตลอด (เอ๊ะ กัดนี่ใช้กับคนหรือป่าวค่ะ)
คุณ Pe๊aNu๊T> พรตกับนาวเป็นเพื่อนรักเพื่อนร้ายที่ชอบเถียงกันค่ะ
คุณ raluf > พี่คิมเงียบเพราะพรตเป็นคนเล่าจ้า เลยรู้แต่ฝั่งนาวที่เป็นเพื่อนพรต ถ้าอยากรู้ข้อมูลพี่คิม
ลองให้ตินณ์มาเล่าสิค่ะ เผื่อจะรู้อะไรดี อิอิ
คุณ○TeaCafé○>ขอบคุณค่ะที่ชอบเรื่องนี้^^ ส่วนตินณ์ความรักความหลงเมียบดบังความฉลาดและสติปัญญาค่ะ
หึงหน้ามืดตลอดเลย อิอิ
คุณ Monkey D > พรตเริ่มเป็นแม่ศรีเรือนจับจ่ายซื้อเสื้อผ้าให้สามีค่ะ ส่วนคิมจะง้อนาว (เหรอ 555) ยากหน่อยนะคะ
ตินณ์บอก ผมไม่ได้หื่นนะครับ แค่ต้องทำหน้าที่สามีเดี๋ยวเมียจำไม่ได้ว่าเป็นเมีย ส่วนคิมนาวกำลัง
จะก้าวหน้าค่ะ
คุณfollowme > คิมนาวตอนหน้าค่ะ
คุณ aoihimeko > ขอบคุณค่ะที่เอาใจช่วยคิมนาวและรอตอนต่อไปค่ะ
คุณ gayraygirl > 555 ตอนแรกนึกว่าท้านาวต่อย นาวกำลังจะไปตามพรตมาช่วยอยู่แล้วเชียว อิอิ
ขอบคุณค่ะที่ชอบพรตเหวี่ยงเบาๆ
คุณ หมอตัวเปียก> มาต่อให้แล้วจ้า คิมฝากบอกว่าอยากจัดเหมือนกัน แต่นาวไม่ยอมให้จัด คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
พี่พีชต้องรอลุ้นค่ะ เพราะพี่แค่เข้มอาจจะไม่โหดก็ได้ค่ะ
คุณ JAROEN > ห๊ะ มันมีจริงเหรอค่ะ พลังงานอ่ะไรอ่ะ มีรูปร่างป่าวค่ะ หรือคือพลังพลุ้งพลิ้งของนู๋นาว ^^
คุณ ยัยหมูตัวกลม > ต่อแล้วจ้า
คุณ Sohso > นั่นสิค่ะ เมจิกก็สงสัย เอะอะนาวก็จะแย่งของเพื่อนตลอดเลย สงสัยเมจิกต้องเตือนนาวบ้างแล้วว่า
ตัวเองน่ะมีปั๋วเป็นของตัวเองแล้วอย่าแย่งของเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนกินหัว อิอิ คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
จะได้ลุ้นแล้วว่าอะไรใครยังไง ไม่ครุมเครือค่ะ ^^
คุณ แมวเหมียว > นาวจ้องแย่งของเพื่อนตลอดเลยเนอะๆ แต่เมจิกไม่เอาบ้านใหม่นะคะ เพราะตอนนี้ก็เยอะไปหมดแล้ว
ถ้ามีอีกใครจะช่วยผ่อน อิอิ คิมนาวต่อตอนหน้าค่ะ
คุณ iammz > คิมนาวให้ตกลงว่าใครจีบใคร หรือว่าอะไรค่ะ แอร๊ยยย เมจิกคิดไปไกลค่ะช่วยหยุดที
คุณ SoN> ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^^
คุณ thanza1970 > เพื่อนชวนเพื่อนมีความสุขเหมือนกันค่ะ ส่วนทริปทะเล พรตขอแวะหลายที่เพื่อจะเที่ยวให้คุ้มเลยค่ะ
คุณ tulakom5644 > เถียงไม่เคยกินกันเลยค่ะคู่นี้ ต้องพัฒนาฝีปากบ่อยๆค่ะ
คุณ Also > ขอบคุณคร่าาที่เข้ามาอ่าน และชอบเรื่องนี้ แถมยังกดไลท์เพจเมจิกอีก น่ารักจริงๆเลย
สำหรับกำลังใจที่มีให้เมจิกขอบคุณมากๆเลยค่ะ เมจิกจะพยายามเขียนนิยายออกมาให้อ่าน
เรื่อยๆเท่าที่มีเวลานะคะ ดีใจที่มีคนชอบพรต ตินณ์ค่ะ เพราะเมจิกรักคู่นี้มากเลย^^
ส่วนเรื่องท้อก็มีบ้างค่ะ แต่ตอนนี้กลับมาแล้วมีสติกลับมาได้ไว จากกำลังใจของทุกคนค่ะ อิอิ
คุณ Nattizz> ตินณ์บอก ผมไม่หื่นจริงๆนะครับ นี่แค่ธรรมดาเบๆเอง นาวยังไม่รู้ใจตัวเองก็งี้แหละค่ะ><
ส่วนเรื่องหวานคู่นี้เขามาวินค่ะ
คุณ hanataro > ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน และติดตามเรื่องนี้ แถมยังชอบทุกคู่ด้วย ส่วนตอนพิเศษขอกุ๊กกิ๊กนิดนึงค่ะ ><
คิมนาวลงตอนหน้านะคะ
คุณ Nike_> นึกถึงตอนเข้าค่ายลูกเสือเลยค่ะ ^^ มาแล้วจร้า
คุณ bulldog17> คิมนาวตอนหน้าได้อ่านค่ะ
คุณ PetitDragon> นาวเกิดมาเพื่อโดนคิมรังแกค่ะ ^^
คุณ mengsama > คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ สำหรับกำลังใจขอบคุณมากๆเลยค่ะ เมจิกรู้สึกดี และอบอุ่นมากเลย
ที่ได้อ่านคอมเม้นนี้และมีกำลังใจที่จะเขียนเรื่องต่อ เมจิกจะพยายามลงต่อให้ดีที่สุกเท่าที่จะทำได้ค่ะ ^^
คุณ muiko > คู่ตินณ์พรตหวานกันตลอดจร้า ส่วนคิมนาวลุ้นเรื่อยๆ ลงตอนหน้าค่ะ
คุณ nongrak > ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ ฝากติดตามเรื่อยๆจร้า
คุณ the_pooh9> เปิดแฟ้มคดี ตอนหน้าค่ะ
คุณ route rover > ถ้าพี่คิมเข้าบ้านพรตแล้วจะมีอะไรรอลุ้นๆ ค่ะ พี่ชายเข้มสะด้วยสิ อิอิ
คุณ นุ่งหนิง > ขอบคุณค่ะมีกำลังใจขึ้นมากเลย ตอนแรกยอมรับว่าเครียด แต่พอมาได้อ่านคอมเม้นท์และกำลังใจ
จากทุกคนเมจิกก็รู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ ยังไงเมจิกขอบคุณมากๆเลยค่ะที่เข้าใจและจะเป็นแฟนคลับ อิอิ
ดีใจค่ะที่ชอบทุกคู่เลย ^^ เมจิกก็ไปลอยกระทงมาแล้วค่ะคนเยอะมากมายเหมือนในตอนพิเศษเลย
แต่ไม่มีใครถีบเมจิกนะคะ เมจิกจะเล่าเรื่องตลกให้อ่าน เมจิกไปกัน 4 คน อยากรอยกระทงอันเดียวกัน
แม่ค้าบอกอันละ 30 บาท แต่มันหารไม่ลงตัวไง เลยต่อว่า 40 บาทได้ไหมค่ะ แม่ค้าเงิบเลย
ก่อนไปหยิบกระทงอีกอันมาให้ที่ไม่ต่างจากอันเดิมเท่าไหร่ แล้วบอกอันนี้ 40 บาท 555 จบแล้วค่ะ
แค่อยากเล่าว่าเมจิกต่อของเก่งเหมือนกันนะ ไม่รู้คุณนุ่งหนิง อยากรู้ป่าวแต่เมจิกไม่สนเพราะอยากเล่า หึหึ
คุณ HISY > คิมนาวตอนหน้าค่ะ และนาวไม่ลืมแน่ๆเพราะตั้งใจมาเล่นเลยจร้า
คุณ บูมเบส > ขอบคุณที่ชอบค่ะ จะพยายามมาต่อเรื่อยๆนะคะ
คุณ lizzii > คู่ตินณ์พรต หวานมาวินค่ะ ส่วนนาวนางคิดเองเลยจร้า ไม่มีใครเสี้ยม
คุณ OHsh__h2o> คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ shikyu3211 > คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ B52 > ทริปนี้สนุกสนานเบาๆค่ะ
คุณ Palmpalm> คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ Backroom> เมจิกก็ว่าคู่คิมนาว SM กว่าคู่พรตตินณ์เนอะๆ ส่วนคิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณshikyu3211 > คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ GETIIZ> ขยับเข้ามาใกล้ๆเธอ.... คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
คุณ bun > เรื่องรางวัลก็ตามที่รู้ค่ะ พี่ตินณ์อย่างต่ำขอสองแต่คอนเซปผมไม่หื่นนะครับ
คุณNus@nT@R@ > ขอบคุณที่ชอบคิมนาวค่ะค่ะ^^
คุณ gookgik> พี่คิมมีปฎิกิริยาตอบสนองไวค่ะ ทั้งมือและเท้า ^^
คุณ SiCK_SENt™> ขอบคุณคร่าาที่ชอบคิมนาว ><
คุณ a-o-pai > ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านนิยายของเมจิก เมจิกจำได้ค่ะว่าเม้นให้เมจิกทั้งสองเรื่อง ความจำดีมากบอกเลย 555
ส่วนเรื่อง พีชเป็นพี่ชายของพรตหรือป่าว ตอบว่าใช่ค่ะ ถ้ารู้อย่างนี้คงรู้แล้วว่าพี่ชายพรตเข้มขนาดไหน
แล้วพี่ตินณ์จะผ่านไปได้ไหม หึหึ (แต่อ่านแยกกันได้ค่ะไม่งงแน่นอนเมจิกรับรองเลย) แต่ว่าแอบเชียร์อีกคู่
คือคู่ไหนค่ะ ^^ แต่ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่ติดตาม
คุณgayraygirl > ฮาได้เลยค่ะ เพราะนาวไม่เหมาะกับความสงสาร ใครก็อยากแกล้งนางไม่เว้นแม้แต่เมจิก อิอิ
คุณmyprincess > คิมนาวลงตอนหน้าค่ะ
ตอบคอมเม้นทั้งหมดจากที่เมจิกตอบไว้ครั้งก่อนถึงคอมเม้นปัจจุบันนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายของเมจิกค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จะได้อ่านคิมนาวแล้ว ดิใจ รอตอนหน้า อิอิ
-
3 วันจะหื่นไปไหน :hao7:
-
มาแบบ หวานๆๆ
แต่รอ คิมนาว ไปดูแลกันถึงไหนละนี้
-
คิมโหดตลอดเลย ตกใจถีบตกน้ำเลย
-
คู่นี้น่ารักกันตลอดเลยอ่ะ
แถมตอนท้ายติณก็หื่นตลอด ฮ่าๆ
เห็นแวว คิม-นาว ของเรามาแว๊บๆละ
ตอนหน้าใช่ไหม ยัังไงก็เอาใจช่วยพี่คิมนะ
ปีนี้ไม่ได้ลอยกระทงเลย ได้แต่นั่งมองจันทร์สวยๆอยู่ที่บ้าน เฮ้อ :เฮ้อ:
-
^^
-
Moment
พรต: ตินณ์เมื่อคืนกูฝันอีกแล้ว
ตินณ์: มึงฝันว่าไง คงไม่ใช่เรื่องเดิมนะ
พรต: เรื่องเดิมคือเรื่องไหนวะ
ตินณ์: ลืมง่ายจังวะ ก็เรื่องวิว
พรต: มึงอย่าพูดเรื่องเมียเก่านะ
ตินณ์: อ่าว! เมื่อกี้ให้กูพูด เอาไงแน่วะ
พรต: ไม่รู้ห้ามพูด คือห้ามพูด
ตินณ์: พี่รักเอาใจยากไปไหมครับ
พรต: มึงเบื่อ???
ตินณ์: Noooo! ใครจะกล้าเบื่อที่รักละครับ
พรต: เออ...แล้วไปอย่าให้รู้แม้แต่จะคิด
ตินณ์ : ครับๆ แล้วตกลงฝันว่าอะไร
พรต: กูฝันว่าพี่เมจิกจะตัดกูออกจากตัวเอก แล้วให้ไอ้นาวเป็นแทน ในฝันนน่ะนะ ไม่มีใครรักไม่มีใครสนใจกูเลย
ตินณ์: เอ่อ!... กูว่ามึงไม่ได้ฝันแล้วว่ะ เพราะตอนนี้ก็ไม่มีใครสนใจมึงแล้ว
พรต: ไอ้เชี้ยอย่าพูด กูไม่ยอมเด็ดขาด
ตินณ์: มึงไม่ยอมแล้วจะทำไง
พรต: กูไม่รู้...แต่กูจะแพ้ไอ้นาวไม่ได้
ตินณ์: ช่างมันเถอะ
พรต: ได้ไงวะ
ตินณ์: ใครไม่สนใจมึงก็ช่างเขา แค่กูสนใจมึงคนเดียวไม่พอเหรอ
พรต: ฉ่า...เออพอก็ได้วะ(เสียงหน้านางแดงก่อนอ่อมแอ้มตอบ)
-----------------------------------------------------------------------------
นาว: ทำไมผมต้องซวยทุกงานเลยพี่
เมจิก: นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ
นาว: รู้อะไรพี่ บอกมาเลยดีกว่า
เมจิก: หึหึ ที่แกโดนอยู่ทุกวันนี้เพราะพี่หมั่นไส้ไง ชอบมาแกล้งน้องพรตของพี่
นาว: ไรวะ พี่เมจิกไม่มีความยุติธรรมเลย
เมจิก: อ่าว ไม่ยุติธรรมตรงไหน
นาว: ก็พี่รักไอ้พรตมากกว่าผม เอางี้ถ้าผมเลิกแกล้งมันพี่จะให้ผมอยู่อย่างสงบไม่เจ็บตัวได้ไหม
เมจิก: เท่ากันนะ แต่ถ้าแกทำตัวดีพี่อาจจะพิจารณาให้
นาว: เท่าตรงไหนพี่ ผมไม่เห็นความเท่าเทียมจากพี่เลย
เมจิก: โว๊ะ!! ไอ้นี่บอกเท่าก็เท่าดิ ไม่เชื่ออีก
นาว: ตรงไหน พี่บอกมาเลย เอาให้ชัดๆ
เมจิก: อยากรู้แน่นะ
นาว: แน่ดิพี่
เมจิก:....ก็ที่ให้มีผัว 1 คนเท่ากันไง หรือแกอยากได้เยอะกว่าพรตเดี๋ยวพี่จัดให้ 555 (หัวเราะอย่างสะใจ)
นาว: พี่แม่ง!!!
-
จากโมเม้นท์
พรตยังไม่หัวเน่าหรอก ยังคิดถึงอยู่
ปล่อยให้สวีทกับพี่ตินณ์ไปก่อน
ก็เลยหันมาช่วยลุ้นคู่นาวกับพี่คิมก่อน
แล้วจะได้มาแข่งกันสวีทหวานไง
ไม่ต้องน้อยใจนะพรต ไปอ้อนพี่ตินณ์รอก่อนนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบโมเม้นท์อ่ะ ตลกดี :laugh:
-
สงสัยคงจะจริงเพราะเราเริ่มชอบนาวมากกว่าแล้วล่ะ555>>>ล้อเล่นเน้อพรตอย่าเอาบอมบ์มาถล่มบ้านเค้าน๊า//พร้อมทำตาปิ๊งๆ^ <
-
55555555
เป็น moment ที่น่ารักมาค่ะ
นาว ท่าทางจะถูกใจทุกคนนะเนี่ย มีแต่คนรุมแกล้ง
พรต ก็อย่าน้อยใจไป เพราะหวานกันมากจนอิจฉาอ่ะ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
โมเมนต์ตินณ์พรตหวีทกันน่ารักมาก ฮ่าๆๆๆ สรุปขี้หึง ขี้หวงพอกันอ่ะคู่นี้
ส่วนโมเมนต์นาวฮานะ อ่านแล้วก็แอบสงสารนาวอยู่น้า แต่ถ้าไม่แกล้งนาวจะไปแกล้งใครอ่ะเนอะ
ปล. รอคู่คิมนาว ต่อไป ฮูเล่...
-
ห้าๆ ฮานาวอะ แต่นาวคงมีสามีมากกว่า 1 ไม่ได้หรอก เดียวสามีคนแรกมาหักคอเมจิก
-
นาวเอ้ย อยู่นิ่งๆน๊า สามีคนเดียวก็ยังลูกผีลูกคนอยู่เลย อิอิ
-
เค้ายังชอบพรตนะตัวเอง (ตินณ์ : :z6: )
แหม ๆ พูดถึงไม่ได้เลยนิ หวงขนาดหนัก คริคริ
นาวจ๊ะ ถ้าคิมมันไม่บอกว่ารักว่าชอบก็อย่ายอม!! หยิ่งเข้าไว้ลูก
จะรออ่านนะคะ เมื่อวันที่พรตแสดงความรู้สึกออกมา สามวันจากนารีเป็นอื่นนี่ใครกันแน่คะตินณ์? กลัวจะเป็นนายมากกว่าล่ะม๊างงง พรตระวังไว้ ๆ :m26: :a14: o16
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เอ๋โอ๋หนูพรตไม่ใช่ไม่รักนะจ๊ะ พี่ยังรักหนูเช่นเดิมนะเพียงแต่ว่าเรื่องหนูมันแฮปปี้แล้วไงแต่เรื่องนาวมันยังอึนๆอยู่อ่ะเลยขอสนใจนาวแปปนะจ๊ะ
-
ยังไงก็รักพรตเหมือนเดิม ไม่ทิ้งไปไหนหรอกจ๊ะ
แค่เพิ่มนาวมาให้ ซ่าซ่า ในหัวใจพอกรุบกริบ
-
พรต: มึงเบื่อ???
ชอบอ่ะ 55555555555555555555555555555 :angry2: :m16:
-
พรต ต้องเข้าใจ เค้าชอบคู่มวยรอง :laugh:
-
ตินณ์ "ใครไม่สนใจมึงก็ช่างเขา แค่กูสนใจมึงคนเดียวไม่พอเหรอ"
:o8: :o8: แอร๊ยเขินแทนพรต (พรตบอกของใครเดี๋ยวเถอะ คนนี้หวง)
นาวเท่าเทียมกันแหละน้า 555
-
พรตต้องเข้าใจพวกพี่นะ
พี่อยากให้น้องนาวมีสามีเร็วๆสักที
จะได้ตามพรตทันไง อิอิ
-
โอ๋ๆๆๆ อย่าน้อยใจนะพรต ทุกคนรักพรตเหมือนเดิมแหละนะ มาๆ จุ๊บปลอบขวัญที<<<<อ่อก โดนอิพี่ตินณ์เหยียบหน้า TOT
-
ฮานาวมากโดนถีบตกน้ำ
-
ตินณ์พรตก็หวานกันจริง เอะอะเป็นหยอด โดนมดกัดทั้งรังแล้วเนี่ย
นาวก็อย่าแกล้งพรตสิ ไม่ดีๆ ไม่น่ารัก
เดี๋ยวสั่งพี่คิมไปเก็บเลย o18
-
ก๊ากกกกกกกกกพี่เมจิกล่ะก็
ขืนหาเพิ่มให้นาวระวังพี่คิมตามมางับหัวนะ
กรักๆ
-
ฮาพรต :laugh:
แหม น้องพรตให้เพื่อนนาวได้แจ้งเกิดบ้างเห๊อะะะ
อยากหาสามีให้เพื่อนไม่ใ่หรอ :katai3:
น้องพรตน่ารักน่าหยิกไม่มีใครเขาลืมจ้าา
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
สนุกอ่า ชอบๆๆๆๆ
ชอบทุกคู่ชอบทุกคนเลยยยยย
-
:z1: เข้ามารอคิมนาวจ้า แต่อย่าหาว่าหื่นเลยนะ ถ้ามี nc. จะดีมาก 555
-
นาวไปขอให้พี่ิคิมช่วยสิ อิอิ
นาวน่ารัก จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
พี่ติณห์จะหวานไปไหน เลี่ยนได้ตลอด
นาวลองแกล้งว่ามีคนมาจีบดิ ดูดิว่าพี่คิมจะยังเงียบปากหนักเหมือนเดิมหรือเปล่า
-
คู่ตัวเองลงตัวแล้วไง
เลยลุ้นอีกคู่ให้ลงเอยกันสักที
อย่าน้อยใจสิจ๊ะ :mew1:
-
พรตเส็ดตินน์ตลอดเลย 555
คิม กับ นาว นี่ยังไง อีกซักยกมั้ย 555 จะได้เลิกปากแข็งกันซักที ^^
-
ตามอ่านทันละ พระเอกเรื่องนี้ มีแต่โหดๆทั้งน้าน :serius2:
บู๊กันเสือดสาด
แต่คนอ่านชอบบบบ :hao6:
-
รอ อ่าน :katai4:
-
คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว คิมนาว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
คิมนาวๆๆ คิดถึง!!!
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮาอ่ะ น้องพรตอย่าน้อยใจไปแค่ฉากเอ็นซีน้องก็ทำพี่ไปไหนไม่รอดล่ะ กร้ากกกก
นาวคงรู้แล้วนะว่าพี่เมจิกอ่ะ เท่าเทียมกันสุดๆ กร้ากกก
-
มาแล้ว มาแล้ว หายไปนานเลย งานสุมหัว
คิดถึง ๆ คำตอบในเม้น ไม้ต้องอ้อนขอก้อติดตามจ้า
สูั ๆ นะ เรารออ่านอยู่ :mew1: :mew1:
-
อยากอ่านแล้ว
:hao7:
:hao7:
:hao7:
:hao7:
:hao7:
:hao7:
:hao7:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 32
“กูมีอะไรจะบอก” ผมกลั้นใจบอกไอ้พรตหลังจากนั่งเงียบมาได้ซักพัก
ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายหลังจากเลิกเรียนตอนเที่ยง พวกผมออกมาหาอะไรกินกันในห้างแห่งหนึ่งไม่ไกลจากม. เปิดเทอมมาได้เดือนกว่าๆแล้วครับ ปิดเทอมแค่ 3 สัปดาห์ก็เปิดเทอมแล้ว ผมไปเที่ยวซะ 1 สัปดาห์จากนั้นก็ กลับไปอยู่บ้านไม่นานก็เปิดเทอมแทบไม่ได้รู้สึกว่าปิดเทอมเลย เวลาผ่านไปไวมาก แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าชีวิตผมช่วงหลังๆมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะ ทั้งที่ผมไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ แต่ก็ต้องยอมรับ เมื่อผมตัดสินใจยอมรับมันแล้วผมก็ออกหาผู้ช่วยทันที
“อืมมีอะไร” ไอ้พรตถามผมทั้งที่ตายังมองเมนูของหวาน
“กูคิดว่ากูกำลังมีความรัก” ผมบอกไอ้พรตเบาๆ
“ห๊ะ!!!” เสียงไอ้พรต ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ ดังขึ้นพร้อมกันครับ
“มึงว่าไงนะ” ไอ้พรตเลิกสนใจเมนูหันมาถามผมทันที
“กูบอกว่ากูกำลังมีความรัก” ผมบอกมันอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิมนิดนึง
“ใครวะ ที่เป็นคนโชคร้าย” มันถามผมใหม่
“...” ผมเงียบไม่กล้าบอก ก็เตรียมใจมาแล้วนะ แต่พอถึงเวลาต้องบอกผมกลับไม่กล้าขึ้นมาเฉยๆ
“ตกลงว่าใครวะ” ไอ้มายด์ถามผมบ้างครับ
“เอ่อ...ก็” ผมยังอั้มอึ้งไม่กล้าบอกมัน
“มึงจะบอกไหม ถ้าไม่บอกกูจะได้กลับ” ไอ้เชี้ยฟิกซ์ไม่รอให้ผมทำใจนานเร่งเร้าทันที
“เชี้ยไม่ให้เวลากูทำใจเลย” ผมว่ามันเสียงดังเลยทีนี้
“กูรู้ว่ามึงคิดมาแล้วถึงตัดสินใจมาบอกกู จริงไหม” มันพูดนิ่งๆก่อนถามผมกลับ
“เออ”
“แล้วตกลงว่าใครวะ” ไอ้พรตถามบ้างครับ
“พี่คิม” ผมพูดเบามากแทบไม่มีเสียงออกจากริมฝีปากของผม แต่ผมคิดว่าพวกมันคงได้ยินเพราะทุกคนสตั้นตัวเองนิ่งไปเลยครับ แม่งทำเหมือนเจอผีหลอก แต่ก็ไม่แปลกเพราะผมยังกว่าจะยอมรับได้ก็นานมากเลยครับ
“คือกู...” ผมกำลังจะพูดต่อ
“มึงแน่ใจนะ” ไอ้พรตถามแทรกขึ้นมาก่อนครับ
“กูว่ากูแน่ใจ” ผมตอบมันนิ่งๆ
“มึงพูดเล่น” จากไอ้ฟิกซ์
“มึงล้อกูเล่นใช่ไหม มึงคงไม่เป็นเหมือนไอ้พรต” จากไอ้มายด์ครับ ดูหน้ามันเหมือนโดนผีหลอกกลางวันแสกๆ
“กูพูดจริง” ผมยืนยันอีกครั้ง
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงวะ” ไอ้พรตถามผมด้วยใบหน้ายังไม่หายอึ้งเท่าไหร่
“ก็ตั้งแต่มึงเริ่มให้ไอ้พี่คิมเข้ามาในชีวิตกู กูคิดว่ากูรำคาญไม่อยากเห็นหน้า อยากให้หมดหนึ่งเดือนไวไว มึงเชื่อไหมตอนนั้นไอ้พี่คิมทำตัวน่ารำคาญมากทั้ง วุ่นวาย ชอบสั่ง ชอบบังคับ หน้าก็นิ่ง ถามอะไรถ้าไม่ถูกใจก็ไม่ตอบ ตอบทีก็เหมือนพิกุลจะร่วงจากปาก ทำร้ายร่างกายกู ไม่เคยฟังที่กูพูด และยังแถมกวนตีนกูอีก” ผมหยุดพักหายใจนิดนึงครับความดีไอ้พี่คิมมันเยอะพูดซะเหนื่อยเลย
“อืม...ไม่มีข้อดีเลย” ไอ้มายด์พูดแทรกความเงียบขึ้นมา
“เออ กูไม่เคยคิดว่าจะรัก หรือสนใจไอ้พี่คิมเลยนะ แม้ว่ากูกับมันจะเคยมีอะไรกันแล้วอย่างที่พวกมึงรู้ก็ตาม” ผมพูดต่อ ตอนนี้พวกมันรู้กันหมดแล้วครับว่าผมเคยโดนพี่คิมแอบกินตับ
“แต่มึงเชื่อไหม กูไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอกูรู้ตัวสายตากูจะไปหยุดที่ไอ้พี่คิมเสมอ ตั้งแต่หลังครบหนึ่งเดือนพี่คิมก็หายออกไปจากชีวิตกู ที่กูเจอครั้งสุดท้ายก็วันที่แม่งถีบกูตกน้ำนั่นแหละ
มันทำราวกับว่าช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นเพียงการที่กูหลับ แล้วพอตื่นมาเรื่องทั้งหมดคือความฝัน กูอยู่ห้องมองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพของมันที่ซ้อนทับกับของในห้องกู แม่งมีภาพมันเคยดูทีวีที่โซฟา ไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง หรือแม้กระทั้งชงกาแฟอยู่ตรงไหน เมื่อเชื่อไหมกูหยุดความคิดตัวเองไม่ได้
กูพยายามจะลืมแล้วนะ แต่ยิ่งพยายามลืมก็เหมือนกับความทรงจำมันชัดขึ้นมา และส่วนมากก็จะเป็นช่วงเวลาดีๆที่มันเคยทำให้กูมันชัดกว่าเวลาที่มันร้ายหว่ะ อย่างตอนกูป่วยมันก็ดูแลกู ตอนที่ทะเลมันก็ดูแลตามใจกูทุกอย่างไม่เคยร้ายกับกูอีกเลยนะ ยกเว้นวันที่มันถีบกูตกน้ำแต่หลังจากนั้นมันก็พากูกลับห้องมาค่อยอยู่เป็นเพื่อนกูจนกูอาบน้ำกินยาเสร็จถึงกลับ” ผมเล่าสิ่งที่อยู่ในหัวผมก่อนหยุดเพื่อพยายามกลั้นความรู้สึกอีกครั้ง
“ถ้าแค่นั้นกูว่ามันอาจจะเป็นความใกล้ชิดหรือป่าว” ไอ้พรตถามผม หลังจากมันนั่งฟังอย่างตั้งใจมาซักพัก คงเห็นผมเริ่มจริงจังมันเลยไม่ทำเล่นๆ
“กูก็เคยคิดเหมือนมึง กูเลยยังไม่บอกใครกับความรู้สึกของกูที่เริ่มเปลี่ยนหลังกลับจากทะเล จนเปิดเทอม มึงเชื่อไหมกูมองหามันตลอด และกูก็ได้เห็นว่ามันมีความสุขดีไม่มีความทุกข์ร้อนกับเรื่องของกูเลย
กูเสียใจนะ แต่ก็ยังไม่ได้ครึ่งของวันที่กูเห็นเขาจูบกับผู้หญิงในรถ และอีกสองวันเจอควงผู้หญิงอีกคนที่ห้าง โรคเสือกเรื่องชาวบ้านของกูดันทำงานวันนั้น กูตามมันไปเชื่อไหมมันขับรถเข้าโรงแรม” ผมหยุดเล่าเมื่อภาพวันนั้นลอยเข้ามาในความคิดของผม และผมรู้สึกว่าผมจะถามว่าพวกมันเชื่อไหมเยอะเกินไปแล้วในวันนี้
“ มึงคิดว่ารักเขามากไหม” ไอ้พรตถามผมอีกครั้ง
“ไม่รู้ว่ะ กูเคยคิดว่ามันเป็นผู้ชายนะจะไปชอบมันได้ไง สาวสวยๆอึ๋มๆที่กูเคยชอบไปไหนหมด แต่เวลากูนึกถึงสาวๆหน้ามันก็ลอยทับเข้ามา กูก็แค่เครียด ไม่รู้จะปรึกษาใครและไม่อยากเก็บไว้คนเดียวแล้ว”
ผมบอกมันเรื่อยๆแบบไม่รู้จะปิดบังไปทำไม ผมใช้เวลาเกือบสองเดือนกับการถามใจตัวเอง เมื่อผมคิกว่ารักก็บอกว่ารัก แต่ถามว่ารักแค่ไหน ผมก็บอกไม่ได้เหมือนกัน
“กูดูแล้วว่ามึงคงรัก แต่ความรักของมึงมากจนสามารถมองข้ามคำว่าเพศไปได้ไหม เพราะถ้ามึงกับพี่คิมเป็นแฟนกัน มึนจะมีเรื่องให้ปวดหัวตามมาอีกเยอะ” ไอ้พรตมันพูดเสียงนิ่งๆครับ นี่แหละครับรุ่นพี่ผู้มีประสบการณ์ต้องวางตัวนิ่งอย่างผู้มีภูมิ
“กูว่ากูรับได้นะ พวกมึงยังผ่านไปได้เลย” ผมบอกมันยิ้มๆครับ
“กูกับตินณ์มันเป็นลูกนักธุรกิจทั้งสองคน แต่มึงกับพี่คิมไม่ใช่” มันพูดแค่นั้นแล้วหยุดแต่ผมก็เข้าใจที่มันพูดนะ
“มันเป็นเรื่องในอนาคตหว่ะ”
“แต่กูอยากให้มึงคิดดีๆก่อน ถ้ามึงแน่ใจกูจะไม่ห้ามเลย และจะช่วยมึงจีบพี่คิมด้วย” ไอ้พรตพูดน้ำเสียงและใบหน้านี่จริงจังเวอร์มากครับ มันเครียดกว่าผมคนมาปรึกษาอีก
“กูมั่นใจ มึงช่วยกูนะ” ผมคิดนิดนึงก่อนตอบ
“เออ แม่งกูบอกมึงแล้ว ว่าถ้าได้ลองซักครั้งจะติดใจจนไม่สามรถกลับมาเป็นแบบเดิมได้ แล้วไงวะปากบอกไม่ พอโดนไปเชี่ยเถอะหลงเขาเลยนะมึง” ไอ้พรตก็รับปากครับก่อนเหน็บผม แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยินไว้ก่อนครับ ถ้าด่ากลับเดี๋ยวมันไม่ช่วย
“แต่กูสงสัย” ไอ้มายด์พูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
“สงสัยเชี้ยไรอีก มันก็พูดขนาดนี้แล้ว” ไอ้ฟิกซ์หันไปว่า
“แล้วมึงจะจีบพี่คิมทำไม มึงก็ไปบอกให้เขารับผิดชอบมึงเลยดิ” ไอ้มายด์ถามพร้อมทำหน้าเป็นหมางง
“กูไม่ต้องการความรับผิดชอบ กูจะจีบให้มันมารักกู จบป่ะ” ผมบอกมันก่อนยักคิ้วกวนตีน ตอนนี้สบายใจแล้วได้ระบายสิ่งที่เก็บไว้เดือนกว่าๆซะที
“เออ กูไม่สงสัยแล้ว” ไอ้มายด์รีบตอบเลยครับ
“แล้วมึงจะช่วยมันยังไง” ไอ้ฟิกซ์หันไปถามไอ้พรตบ้างครับ
“ก็ไม่เห็นยาก ไปดักที่คณะเลย จีบเหมือนที่พวกมึงจีบผู้หญิงนั่นแหละ ตื้อเท่านั้น” ไอ้พรตมันว่าพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เอ่อ กูคงพูดอะไรไม่ได้ คนมันมีประสบการณ์โดนผู้ชายจีบนิ” ไอ้มายด์พูดเสียงนิ่งๆแต่สามารถเรียกตีนไอ้พรตได้ครับ
“มึงจะไปจีบมันเหมือนที่ไอ้ตินณ์จีบกูก็ได้นะ” มันว่าหน้าตาเรียบๆแต่ผมสนใจครับเพราะมันไม่เคยบอกเลยว่าพี่ตินณ์จีบมันได้อย่างไร
“พี่ตินณ์จีบไงวะ” ไอ้มายด์ทนไม่ไหวถามก่อนเพื่อนเลยครับ
“บังคับ” มันพูดแค่นั้นผมรู้เลย แม่งไอดอลผมนี่ก็เผด็จการเหมือนกันนะหรือจะไปบังคับพี่คิมดี งั้นก็ไม่ต่างกับให้มารับผิดชอบผมดิ ไม่เอาดีกว่า
“งั้นก็ไม่เอา” ผมบอกมันเลยครับ
“มึงจะเริ่มปฏิบัติการ แซ่บชายเมื่อไหร่” ไอ้มายด์ถามหน้านิ่งแต่คำถามเชี้ยไรวะ
“ปฎิบัติการอะไรวะแซ่บชาย” ผมถามมันงงๆครับ
“อ่าวก็ เรากำลังจะพามึงไปจีบผู้ชาย ถ้าจีบติดมึงก็ได้แซ่บแน่ๆ กูเลยตั้งชื่อให้ว่าปฏิบัติการแซ่บชาย โอเคไหมวะ” มันอธิบายก่อนหันไปถามไอ้ฟิกซ์ ไอ้นี่ก็ไม่มีขัดเพื่อนมันเลย เออ ออ ตลอด
“กูว่าต้องเป็นปฏิบัติการ ลวงผัวให้รัก” ไอ้พรตเสนอชื่อเข้าประกวดบ้างครับ แต่ชื่นมันสนตีนมากบอกเลย
“ไอ้พวกเชี้ยไม่ต้องตั้งชื่อ แค่นี้กูก็หมาพอแล้ว กูว่ามันต้องทำของใส่กูแน่เลยไม่งั้นคนอย่างกูจะไปรักคนร้ายๆอย่างไอ้พี่คิมได้ไงวะ” ผมว่ามันก็ถามสิ่งที่สงสัยครับ
“กูบอกให้ไหม” มาอีกแล้วครับ ไอ้พรตถามก่อนทำหน้าแบบผมรู้เลยว่าคำตอบมันไม่ใช่เรื่องดี
“ว่าไงวะ” ไอ้มายด์เห็นนิ่งๆก็ขี้เสือกเหมือนกันครับ
“ก็...ไอ้นาวมันหลงรักในรอยตีนพี่คิมอะดิ โดนถีบไปทีศรรักปักอกเลยมึง หึหึ” แม่งพูดเสร็จหัวเราะหน้าโดนตีนกูเหมือนกัน
“ อ่าวมึงชอบความรุนแรงเหรอวะ” ไอ้ฟิกซ์ถามผมบ้างครับ
“เชี้ยไม่ใช่เว้ย” ผมว่ามัน
“งั้นมื้อนี้มึงเลี้ยงหนมหวานกูเลย” ไอ้มายด์รีบหาโอกาสกินของฟรีครับ
“เออ เอาไรก็สั่งอย่าแพง” ผมบอกมันครับ
“โห แค่นี้ทำงก เดี๋ยวมึงก็ได้เป็นสะใภ้นายพลแล้วมึงไม่ต้องกลัวจน มาๆฉลอง” ไอ้ฟิกซ์ว่าบ้างครับ
“แม่งปากดี มันจะชอบกูไหมยังไม่รู้เลย” ผมว่ามันก่อนหยิบเมนูมาดูของหวานบ้างครับ
“ กูว่าโอกาสที่มึงจะได้ผัวเป็นตัวเป็นตนมีเยอะว่ะ เพราะถ้าพี่คิมมีอะไรกับมึงได้งั้นแปลว่าไม่ใช่เรื่องยากหรอกที่จะทำให้
เขารักมึง” ไอ้พรตพูดก่อนกางเมนูบางครับ
“แต่มันเมานะเว้ย” ผมยังเถียงมันครับ
“ลองจีบดูดี๋ยวก็รู้ กูเอาไอศกรีมชาเขียวถั่วแดง” ไอ้พรตว่า ก่อนเริ่มสั่งกางทีหลังแต่สั่งก่อนเพื่อนเลยครับ
“เฮ้ยมึงสั่งผิด” ไอ้มายด์อยู่ก็หันไปว่าไอ้พรตสั่งผิดคนสั่งก็งงดิครับ ของมันจะกินไปว่ามันสั่งผิด
“เชี้ยไรของมึงไอ้มายด์กูชอบของกู” ไอ้พรตเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ ดังไม่ว่าเรื่องของกินของมัน
“กูรู้ว่ามึงชอบทุกอย่างที่เป็นชาเขียว แต่มึงต้องสั่งถั่วดำดิ สั่งถั่วแดงได้ไง” พอไอ้มายด์พูดจบเท่านั้นครับ เรียกเสียงหัวเราะจากคนในโต๊ะทันทียกเว้นไอ้พรต
“สัส! เก็บไว้กินเองเถอะ” ไอ้พรตว่าก่อนเริ่มหาของหวานต่อ แม่งแดกเยอะกูจะมีเงินจ่ายไหมวะ สงสารพี่ตินณ์ทนเลี้ยงมันได้ไง
หลังจากนั้นผมก็ต้องเลี้ยงของหวานพวกมันทั้งที่ยังไม่ทำห่าไรให้ผมเลย เหมือนผมจะเสียรู้พวกมันยังไงไม่รู้ครับ กินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับไอ้พรตนี่พออิ่มพี่ตินณ์แม่งโทรเข้ามาพอดี เลยให้มารับที่ห้างสุดท้ายเห็นว่าจะไปดูหนังงกันต่อ
ตอนนี้ผมมานั่งอยู่ใต้คณะวิศวะครับ บรรยากาศแปลกๆผมไม่ค่อยได้เข้ามาที่คณะนี้เท่าไหร่ แต่วันนี้ผมต้องมานั่งอยู่ที่โต๊ะใต้คณะเพื่อรอไอ้พี่คิมครับ ไอ้พรตสั่งว่าวันนี้ไม่ต้องขับรถมา
เมื่อเช้ามันเลยให้พี่ตินณ์เข้าไปรับผมออกมาพร้อมกัน มันบอกมันไปรู้เรื่องเด็ดมา แต่ไม่ยอมเล่าให้ผมฟังครับ บอกถ้ามันอารมณ์ดีเมื่อไหร่จะเล่า ตอนแรกผมก็อยากรู้แต่พอมันท่ามากผมเลยรำคาญ ชั่งแม่งมันเบื่อเก็บไว้เมื่อไหร่ก็เล่าเอง
“เฮ้ยๆ เป้าหมายมาที่ 12 นาฬิกา” ไอ้มายด์แหกปากเสียงดังเลยครับ ผมมองตามเห็นไอ้พี่คิมกำลังเดินมา
“ไอ้เชี้ยมายด์เสียงดังขนาดนี้กูว่ามึงไปหาประชาสัมพันธ์ประกาศเลยเถอะ” ผมว่ามันพร้อมเอาตีนสะกิดเบาๆ
“พวกมึงมาทำไรที่นี่วะ” ไอ้พี่คิมเดินมาพร้อมเพื่อนก่อนถามทันทีที่ถึงโต๊ะ
“พาไอ้นาวมาจีบคนคณะนี้” ไอ้พรตตอบไวก่อนเพื่อนเลยครับ
“ใครวะ” พี่คิมก็ถามต่อทันที
“หึหึ ถ้าติดพี่ก็รู้เองตอนนี้ปล่อยมันจีบไปก่อน ว่าแต่พี่ไปไหนต่อป่าว” ไอ้พรตบอกก่อนถามต่อ
“ไม่กูจะรีบกลับไปนอน” พี่คิมก็ตอบนิ่งๆ ตามแบบของมัน
“งั้นดีเลย เมื่อเช้ามันมากับผมแต่ตอนนี้ผมไม่ว่างจะพาไอ้ตินณ์ไปตัดขน ฝากพี่ไปส่งมันหน่อยสิครับ” ไอ้เชี้ยกูว่าแล้วทำไมเมื่อเช้าไม่ให้กูเอารถมา แล้วตัดขนคือไรวะ
“ตัดขนคือไรของมึง” ไอ้ฟิกซ์สงสัยเหมือนผมเลยครับ
“หึหึ ตัดผมนั่นแหละมึงเห็นไหมยาวจนกูรำคาญตา กูจะพาไปไถข้างซะหน่อย” มันตอบพร้อมมองผมบนหัวพี่ตินณ์อย่างรำคาญตา
“มึงก็พูดดี ทีเวลานั่นก็ทั้งจิกทั้งดึงหัวกู ไม่เห็นเคยบ่น” พี่ตินณ์พูดนิ่งๆหลังจากยืนฟังเงียบๆมานานแต่ผมว่าแกหาเรื่องโดนด่ามากกว่า เพราะตอนนี้หน้าไอ้พรตแดงล่ามไปยันหูแล้วครับ ตลกดี
“มึงแม่ง ยืนเงียบๆไปเลย” ไอ้พรตไปไม่เป็นเลยครับ
“ตกลงมึงเอาไง ให้กูไปส่งไหม” ไอ้พี่คิมถามผมบ้างครับ
“ส่งดิ ก็ตามนั้นผมไม่มีรถ” ผมรีบบอกทันทีครับ
“แล้วคนที่มึงมาจีบเจอเขาแล้วรึไง ถึงจะกลับ” ยังมีการถามเรื่องนี้อีกครับ ผมนึกว่าลืมไปแล้ว
“เจอแล้วดิถึงกลับ ไม่งั้นก็มาเสียเที่ยว” ผมบอกก่อนลุกจากเก้าอี้
“ไปกลับบ้านกัน” ผมชวนไอ้พวกเพื่อนๆกลับบ้านครับ
พวกมันก็ลุกจากโต๊ะหน้าคณะวิศวะแล้วแยกย้ายกันกลับ
ผมก็เดินตามพี่คิมมาที่รถ เสียงไลน์ผมดังเลยหยิบมาดูเป็นไอ้พรตครับมันส่งมาว่า “ภารกิจแรกสำเร็จ” ผมก็เลยส่งกลับไปว่า “เออมึงเก่ง” ก่อนเก็บลงกระเป๋ากางเกง
“มึงได้เบอร์เขายัง” นั่งรถมาได้ไม่นานพี่คิมก็ถามขึ้นมาครับ
“เบอร์ใครพี่” ผมไม่รู้ว่าพี่แกหมายถึงเบอร์ใคร อยู่ๆก็ถามขึ้นมา
“เบอร์คนที่มึงไปจีบน่ะ” ก็มึงไง ผมตอบในใจครับ เสือกถามเสียงหงุดหงิด ผมไปทำอะไรให้มันวะแค่ให้มาส่งดันทำเสียง
หงุดหงิด
“มีแล้ว” ผมตอบก่อนนั่งมองข้างทางไปเรื่อยๆ
“มึงจริงจังเหรอ” ยังถามต่ออีกครับ ติดใจอะไรนักหนา ปกติเคยชวนคุยก่อนที่ไหน
“อืม” ผมตอบแค่นั้น รุ่นพี่พรตสั่งมาครับว่าถ้าถามอะไรเรื่องนี้ให้ตอบน้อยที่สุด หรือทำเป็นไม่อยากตอบ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ก็เชื่อมันไว้ก่อนมันคือผู้อาบน้ำร้อนน้ำเย็นมาก่อนครับ
มันก็เงียบไปบ้างแต่ความเร็วรถแม่งเพิ่มขึ้นอีกแล้วครับ ผมต้องไปบอกไอ้พรตแล้วว่าให้เปลี่ยนวิธี อย่าเอาชีวิตผมมาเสี่ยงเลย ถ้าเป็นรถมอไซต์ป่านนี้หัวผมคงหลุดไปแล้วครับ ตีผีไปไหมวะ
“รถมึงไปไหน” อยู่ๆก็ถามขึ้นมาซะงั้นผมกำลังเพ่งสมาธิอยู่กับเข็มความเร็วเลยตกใจสิครับ
“ว่าอะไรนะ” ผมถามอีกครั้ง
“กูถามว่ารถมึงไปไหน ถึงต้องให้ไอ้พรตมารับ ทำไมถามแค่นี้ต้องตกใจ ใจลอยไปหาใคร” มันถามอีกครั้งก่อนว่าประชดผมรึเปล่าวะ ฟังคล้ายๆอย่างนั้นแต่ผมก็ไม่แน่ใจ
“รถเสีย ยังไม่ได้เอาไปซ่อม” ผมบอกแค่นั้น
“เออ งั้นพรุ่งนี้กูมารับ มีเรียน 10 โมงใช่ไหม”อัยยะกูคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมแม่งรู้เวลาเรียนเทอมใหม่กูด้วย ถ้าเป็นเทอมที่แล้วกูไม่แปลกใจเพราะมันมารับทุกวัน แต่เทอมนี้มันรู้ได้ไงวะ
“พี่รู้ได้ไงว่าผมเรียน 10 โมง” ผมถามเลยครับ ไม่ชอบสงสัยนาน
“ไอ้ตินณ์บอกต้องมาส่งเมียมัน กูเลยคิดว่ามึงคงเรียนพร้อมกัน” แดกแห้วไปเลยครับ กูไม่น่าหวังแต่เดี๋ยวตอนแรกมันบอกจะมารับ แค่นี้ก่อนก็ได้วะ
“อืม เวลานั้นแหละมารับผมด้วยแล้วกัน” ผมพูดแค่นั้นเพื่อไม่เป็นการเสนอตัวจนเกินไปครับรุ่นพี่สั่งมาอีกเช่นเดิม หึหึ
ไม่นานมันก็ขับรถมาถึงหอผม พอผมลงเสร็จ มันก็ขับรถออกไปทันที
ผมมองจนรถมันลับตาจากนั้นก็เดินผิวปากขึ้นห้องอย่างสบายใจครับ
----To be Con.----
เมจิกถามนิดนึงนะคะ ว่าชอบจัดบรรทัดแบบนี้
หรือว่าแบบเดิมมากกว่าค่ะ
เพราะเดิมเมจิกตัดสั้นเพื่อการอ่านง่าย ในโทรศัพท์หรือไอแพด
แต่แบบนี้เหมือนจะได้อารมณ์มากกว่า (หรือคิดไปเอง 555 )
ลงต่อให้แล้วนะจ๊ะคิมนาวตามสัญญา ><
เจอกันตอนหน้าจร้า
ลืมเปลี่ยนหัวกระทู้ประจำ สม่ำเสมอมาก อิอิ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ชอบชื่ออ้ะ ปฏิบัตการแซ่บชาย
ขอให้ได้แซ่บเร็วๆ นะนาว 555555555
-
แหม่...แต่ละชื่อฮามาก :m20:
ปฏิบัติการแซ่บชาย&ปฏิบัติการลวงผัวให้รัก
อันหลังก็โอนะนาว55555
-
กรี๊ดดดดด นาวจะแซ่บพี่คิมแล้วววว o18
-
ชอบชื่อปฏิบัติการณ์แซ่บชายมาก :laugh:
ขอให้สำเร็จนะนาว จะได้เดินตามรอยรุ่นพี่พรตที่มีสามีเป็นตัวเป็นตน :m20:
-
อั๊ยยะ!! จีบก่อน แบบนี้แหละดี ยั่วคิมมันเยอะ ๆ นี้แค่เริ่มก็หึงหวงออกนอกหน้าซะแล้ว แบบนี้ต่อไปก็ตูม!! ระเบิดเป็นโกโก้คั่น :oo1: :-[ :-[
-
เป็นปฏิบัติการที่แซ่บมากค่ะ
แต่กว่าจะได้แซ่บเนี่ยนานรึเปล่าจ๊ะ
แบบว่าอยากให้ นาว ได้แซ่บไวไว
เพราะเราก็จะได้อานิสงส์ความแซ่บด้วยไงล่ะ
อ๊ายยยยยยยย
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:hao7: :mew1: พี่คิมหึงเลี้ยวววว :katai1:
-
นาวออกปฏิบัติการแซ่บชาย
มาจีบแบบไม่บอกชื่อ ทำให้มีคนคิดไปเอง
ไม่รู้ตัวเลยพี่คิมว่านาวมาจีบ ออกอาการหึงตัวเองหรอ 555
นาวสู้ๆ
ชอบแบบเดิมมากกว่า เพราะเราอ่านผ่านโทสับบบบบบบบ
-
:m31:
-
ฮิ้ววววววววววววววววววววว นุ้งนาวจีบเพ่คิมเองรุย พี่คิมจะรอดไปใยเล่า
เจอศิราณีพรตสักอย่าง ไม่ได้สะมีให้มันรู้ไป
รอคิมนาวตอนหน้าอีกน้าา
-
อั้ยยะ พี่คิมมีหึงนะ
-
นาวได้พี่เลี้ยงดีนิ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
พี่คิมหึงเว้ยเห้ย
-
เค้าชินกับบรรทัดแบบเก่าอ่าาาา :katai4:
-
อุ๊ยย พี่คิมจะโดนน้องนาวแซ่บแน่
-
อู้ววววว แค่แผนแรกก็ไปได้สวยแระ
พี่คิมมันก็ต้องหึงหวงบ้างละนะ อิอิ
-
นาวได้แซบแน่
-
:m31:
:call: :call: :กอด1: :L2: อย่าพ่นไฟใส่เมจิกเลยค่ะ เมจิกกลัวแล้ว :ling3: :m15:
-
อ่า สนุกเวอร์ คิมนาว
-
:laugh: ฮากับชื่อปฏิบัติการแซ่บชาย เพื่อนมายด์คิดได้เยี่ยมมาก งานนี้เพืื่อนๆ สนับสนุนเต็มที่ โชคดีที่นาวมีเพื่อนดี ยิ่งได้พรตผู้มีประสบการณ์ในการโดนจีบแล้ว นาวได้พี่คิมมาครองแน่
-
อั้ยยะ น้องนาวจีบพี่คิมเหรอ พี่คิมหงุดหงิดนะนั่น อิอิ
-
เหมือนพี่คิมจิหวง(รึเปล่า?)
แล้วเรามาคอยดูกันว่านาวจิได้แซ่บกับพี่คิมมั้ย หุหุ
นึกถึงตอนที่คิมนาว...ที่บ้านพักแล้วมัน :-[ :o8:
-
ตอนนี ไอ้พี่คิม เก๊กใหญ่เลย
:m20: :m20: :m20:
-
ลุ้นคู่คิมนาว จนจะนั่งไม่ติดพื้นแล้ววววว
อ๊ากกกกกกกกกก
ไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย ว่าพี่คิมก็หึงน้องนาว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai3:
-
แบบไหนก็ได้ครับ ยังไงก็ตามอ่านเหมือนเดิม อิอิ
สรุปนาวรักคิมก่อนซะงั้นอะ ห้าๆ
เป็นดังที่พรตว่าไว้จริงๆ ว่าสุดท้าย...ก็ยอมเขาทั้งตัวและหัวใจ
-
จัดบรรทัดแบบไหนก็ได้ค่ะ หนูฟินหมด :o8:
ชอบๆๆ รอคิมนาว ตอนต่อไป
o13 o13
-
เขิลอ่าาา น้องนาวสู้ๆ ^^"
-
จัดแบบนี้โอเคมากๆๆๆๆ :katai5: :katai5: อ่านในโทรดีสุดๆ
คิมนาวมาแว้ววววว คิดถึงคู่นี้
พี่คิมหึงนาวด้วย รึป่าว? คึคึ
ข่างเถอะ รอดูต่อไป :hao3:
-
อิพี่คิมไปเข้าโรงแรมกะสาวได้ง้ายยยยยยย นาวสู้ๆ !!!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นาวสู้ๆ :impress2:
อย่าเพิ่งบอกพี่คิมนะว่านาวจะจีบใคร
ปล่อยให้พี่คิมทำได้แค่แอบหึง แบบนี้ไปก่อน สะจายยยยย กร๊ากกกกกกก :laugh:
-
ไอ้พี่คิมนี่ก็อยากรู้เรื่องคนที่นาวมาจีบเกินหน้าเกินตานะ
แหม่ๆๆๆๆๆ ตัวเองก็สนใจน้องมันเหมือนกันอ่ะดิ๊
แต่แกล้งฟอร์มไปงั้นใช่ป่ะ~~
:hao3:
-
มาต่ออีกๆๆๆๆๆ ใจจะขาดอยากอ่านต่อออออ
:katai5:
ภารกิจต่อไปคือ...ปล้ำพี่คิม แมร่งงง ฮ่าๆๆ :hao6:
-
นาวสู้เค้าลูก! สู้เค้า!!
เดินตามพรตดีสุดลูก..รายนี้เค้าเจ๋งจริง
แต่ประเด็นคือ...อยากอ่าน NC คิมนาวตอนเที่ยวทะเล นี่คิดว่าจะมีแต่ไม่มีอ่อ แถมพี่คิมตัดสกินเฮดทำไมอ่ะ (หรือเฉลยแล้วแต่เราไม่รู้?)
เมจิกจ๋า...รีบมาอัพน้าาาา
จะขัดจอคอมรอ... 55555555
-
นาว o13. สุดยอดดดดดแซบเวอร์ พี่คิมมีหึง แต่มีควงหญิงนี่ต้องมีเคลียนะ
-
นาวสู้เค้าลูก! สู้เค้า!!
เดินตามพรตดีสุดลูก..รายนี้เค้าเจ๋งจริง
แต่ประเด็นคือ...อยากอ่าน NC คิมนาวตอนเที่ยวทะเล นี่คิดว่าจะมีแต่ไม่มีอ่อ แถมพี่คิมตัดสกินเฮดทำไมอ่ะ (หรือเฉลยแล้วแต่เราไม่รู้?)
เมจิกจ๋า...รีบมาอัพน้าาาา
จะขัดจอคอมรอ... 55555555
:m26: เมจิกว่า NC คิมนาวที่ทะเลลงไปแล้วนะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะตอนที่ 27
ส่วนเรื่องตัดผม มันมีด้วยเหรอ 555 รอใครสักคนมาเฉยนะคะ
ที่แน่ๆ ตินณ์ กับคิมอ่ะรู้แล้ว :hao7:
-
อุ้ย นาวรุก(จีบ)พี่คิม :katai2-1:
-
นาวเริ่มปฏิบัติการแล้ว :z1:
-
อ้ายยยยยย คิมตกหลุม แต่ถ้าคิมรู้ความจริงมาเมื่อไหร่ นาวเอ้ย หนาวแน่ :laugh: ได้นอนหยอดน้ำข้าวต้ม
-
ตามอ่านทันสักที
พรตกับพี่ติณน่ารักมาก แอบหวานกันแบบรุนแรงง 5555555
พี่คิมมีใจให้นาวก่อนแล้วแน่เลย นางต้องหึงนาวแน่ ๆ
ลุ้นนน ><
-
เสร็จเด็กละอิพี่คิม :hao7:
-
นาวแซ่บพี่คิมให้ได้นะ 55555
พี่คิมนี่ท่าทางมีอะไรเหมือนกันนะ
ไม่น่าจะจีบนานหรอกนาว
เดี๋ยวก็ติด สู้ๆ
-
คิมหึงชัวร์อ่ะ
-
เพื่อนๆเค้าก้อช่างวางแผนนะ นู๋นาวสู้ๆน้า พี่คิมเริ่มมีอาการแระ
-
ภารกิจจีบหนุ่มเริ่มแล้ว
-
แซ่บหลายเด้อ ^^
-
แซ่บชาย!!!
ชอบๆ 55555
ติด คิมนาว มากๆ
-
นาวสู้ๆ :katai5:
-
รอลุ้นปฏิบัติการ แซ่บชาย ชอบๆ :katai2-1:
เว้นบรรทัดแบบนี้อ่านง่ายดีคะ แต่ลงแบบไหนก้ออ่านหมดอะ อิอิ
-
นาวน่ารักเนอะ รักก็บอกว่ารัก
แต่ชื่อภารกิจของแต่ละคน ฮาทั้งนั้น
รู้สึกว่าพรตจะเชี่ยวขึ้นนะนั่น มีบอกเพื่อนให้เล่นตัวด้วย
แล้วนาวก็ซื่อ ๆ ดีนะ อารมณ์หงุดหงิดของพี่คิม บ่งบอกได้นะว่าแอบหึง
เรื่องจัดบรรทัดแบบใหม่นี้ก็โอนะ อ่านง่ายดีเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้ลองอ่านผ่านมือถือเลยอ่ะ
-
หรือนาวจะจับพี่คิมกดดี??? :hao6: :hao6: :hao6:
-
ตอนนี้สนุกมากอ่ะ(ไม่รุเพราะจัดแบบใหม่เปล่า555) ฮาคิมอ่ะ เปนแผนคิมแน่ๆ ติณรู้ เลยย้อนศร ให้นาวทำแบบเน้ กร๊ากกกกก
-
ชื่อปฏิบัติการเลิศเว่อร์ 55555
คิมวู้ ๆ นะลูก เพ่คิมมันเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองและ
-
:m26: เมจิกว่า NC คิมนาวที่ทะเลลงไปแล้วนะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะตอนที่ 27
ส่วนเรื่องตัดผม มันมีด้วยเหรอ 555 รอใครสักคนมาเฉยนะคะ
ที่แน่ๆ ตินณ์ กับคิมอ่ะรู้แล้ว :hao7:
นี่ไงคะ...สกินเฮดตอนที่ 29
“แล้วทำไมหัวมึงเป็นแบบนั้น”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหัวไอ้พี่คิมทันทีที่พี่ตินณ์พูดจบ มันไปตัดผมสกินเฮดมา
จากหน้าตาที่ปกติกวนอยู่แล้ว ตอนนี้หน้ามันกวนตีนเพิ่มเป็น 10 เท่า แล้วดูร้ายๆบอกไม่ถูก
ส่วน NC ตามไปอ่านล่ะ นี่เค้าไม่ได้อ่านได้ยังไงนะ!!
:z6: :z6: :z6: :z6:
ถีบตัวเอง 55555555555
ขอบคุณนะคะเมจิก...ปล.ต่อคิม-นาวเลยๆๆ
-
ยัยพรต แผนสูงนะยะ :hao3:
-
:hao7: 5555..มาแล้วๆๆๆ จัดแบบไหนก็ได้ตามใจเมจิกคนน่ารักเลย ฮ้าฟฟฟฟฟฟ
-
ชอบจัดบรรทัดแบบนี้จ้า
และก็ชอบคู่ คิม-นาว มาก
-
คิมหึงนาวอ่ะดิ กิ้วๆ^ ^
-
คิม นาว :heaven
-
^^
-
รออลุ้น คิมหึงอ่ะดิ๊ :hao7:
ตริน พรตนี่หวานตลอดๆ
-
ชอบชื่อภารกิจมากเลย ฮ่าๆๆ ถึงเวลาแล้วกับการเริ่มต้น คิม-นาว ของจริง หึๆ แต่ที่แปลกใจคือน้องนาวจะรุกคืบเองซะงั้น ฮา ส่วนเรื่องพี่คิมไปกับสาวคงแค่ปลดปล่อยจากอาการคิดถึงนาวแน่เลย ยังไงก็สู้นะแต่เราอยู่ฝั่งพี่คิมมากกว่าอ่ะ อิๆ ปล.เรื่องบรรทัดแล้วแต่สะดวกเลยจ้า ^-^
-
คิมหึงๆๆๆ
ป๊าดดดดดดดดด
ลุ้นๆๆๆ
-
Moment
ตินณ์ : โอ๊ย!!! มึงขว้างใส่กูทำไมวะ (เปิดประตูห้องนอนเข้ามาโดนหมอนปาใส่)
พรต: นี่อะไร
ตินณ์: ไหน (เดินเข้าไปใกล้)
พรต: เนี๊ยะๆ แล้วนี่ด้วย (นั่งรื้อรูปออกมาดู)
ตินณ์: เอ่อ...
พรต: ใคร!! กูถามว่าใคร ตั้งแต่เมื่อไหร่
ตินณ์: แฟนเก่ากูเอง ตอนนี้เลิกไปแล้วนะ มึงอย่าเพิ่งอารมณ์เสียดิ
พรต: ให้กูอารมณ์ดีรึไง มึงมันนิสัยเสีย แฟนเก่าเลิกแล้วทำไมมึงไม่ทิ้งไป
ตินณ์: ที่มึงยังไม่ทิ้งรูปนิว
พรต: ไอ้เชี้ย อย่าเปลี่ยนเรื่อง
ตินณ์: ไม่เอาพรต มีเหตุผลหน่อย กูเลิกกับเขาแล้ว
พรต: ชื่ออะไร ผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไร
ตินณ์: อิงฟ้า มึงถามทำไม
พรต: ถามไม่ได้รึไง แล้วมึงจัดการรูปพวกนี้ให้หมด อย่าให้มาอยู่ในห้องนอนกู
ตินณ์: แต่...
พรต:มึงจะจัดการเองหรือให้กูจัดการให้ แล้วใครถ่ายให้มึง
ตินณ์: ไอ้คิมคนถ่าย เดี๋ยวกูจัดการเอง
พรต: พี่คิมใช่ไหม เดี๋ยวเจอกูแน่
ตินณ์:มึงจะทำอะไรมัน เรื่องมันนานแล้วนะ
พรต: กูไม่สน มึงอยากเก็บรูปไว้ทำไม แล้วมึงดูถ่ายรูปแทบจะสิงกันอยู่แล้ว ไอ้เชี้ยมึงรีบจัดการรูปเลยนะ
ตินณ์: ครับๆ มึงอย่าอารมณ์เสียดิ
--------------------------------------------
นาว: โหพี่ไปไถข้างมาแจ่มว่ะ
คิม:ค่อยดูเป็นคนหน่อย
โฟม: ร้านไหนวะ เท่ดีกูไปตัดมั่ง
นัท: ไม่ต้องไป แค่นี้มึงก็หล่อแล้ว กูเบื่อหญิงตามมึง
ฟิกซ์: พี่แม่งเท่สาสสส
มายด์: เฮ้ย! ไมทำหน้าอย่างนั้นวะ
นาว:มึงอย่าเพิ่งไปทักมัน
พรต: ก็ไอ้ตินณ์ดิ ทำกูอารมณ์เสียแต่เช้า
ตินณ์: แม่งใครทักมันอีกวะ กว่ากูจะเอาอยู่ งานจะเข้ากูอีกแล้วเนี๊ยะ
ตินณ์ตัดผมใหม่ หล่อมากเมจิกหลงบอกเลย
สำหรับเม้นท์เมจิกกดบวกเป็ดให้แล้วนะจ๊ะ
แต่เยอะมากๆเลย เมจิกไม่มีเวลาตอบทุกข้อความ
ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ เอาเป็นว่าถ้ามีคอมเม้นไหนที่ถามจะตอบนะคะ
แล้วคอมมเม้นไหนที่ต้องการให้เมจิกตอบเป็นพิเศษ (ใส่หมู ใส่ไข่)
บอกได้เลยค่ะ เมจิกมีเวลาจะตอบทันทีเลย><
-
บทมันจะหึงรูปแฟนเก่ามันยังหึงแถมพาลไปยังคนถ่าย55555555555
-
ฮาพรต
หน้ามืดหึงแม้กระทั่งรูปถ่าย o13
-
นี่ขนาดแค่รูปนะเนี่ยยังหึงซะเหอะๆ
-
แหม พรต อะไรจะหึงขนาดนั้นจ้าาาาาาาาา
แทบจะกินหัว ตินณ์ อยู่แล้ว
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขี้หึงนะเราอ่ะ พรตตี้ ฮ๋าๆๆๆ
จัดการพี่คิมให้หนักเลยพรตตี้ กร้ากกกก
-
พรตนี้สุดยอดจริงๆ สุดยอดแห่งความบ้าและความหึง :hao7:
แต่ดูท่าที่พรตจะเล่นงานคิมนี้จะหนาวไปถึงนาวเลยนะ :hao6:
-
วันนี้จะมีคิมนาวลงอีกมั้ย :ling1: อยากอ่านๆ
-
:m20: :m20: :m20:
หึงได้แม้กระทั่งรูปของแฟนเก่า
ขี้หึงขี้หวงเนาะ แฟนใครก็ไม่รู้ :a14: o11 :m13: :m19:
คิมซวยไป ระวังโดนพรตจัดการนะเออ โทษฐานไปยุ่งกับของของเขา :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ตินณ์งานเข้า เจอคนขี้หวงออกอาการหึงรูปแฟนเก่า
ส่วนพี่คิมระวังตัวไว้ พรตเอาคืนแน่
-
เรื่องนี้มีแต่พวกขี้หวง..^^
พี่คิมก็ออกนอกหน้านะ
เอาเถอะ รอหน่อย เด็กมันกำลังจีบ
-
พรต นี่แก่หึงระดับ 100 เลยนะ :hao6:
-
o13 o13
-
พรตขี้หึงเกิ๊นนนน
-
พรตหึงแรงตลอดๆ
-
วันนี้จะมีคิมนาวลงอีกมั้ย :ling1: อยากอ่านๆ
วันนี้ไม่ได้ลงจร้า ลง moment แทนค่ะ :hao7:
------------------------------------------------------------------
ปล. จากโมเม้น ที่พรตนางแรงก็เพราะคนของนางเริ่ดค่ะ
จะมีใครทนนางได้เท่าพี่ตินณ์ไม่มี้ o16
-
อยากอ่านคิมนาวต่อแล้วจ้า
จะมาเมื่อไหร่น้อออ...
-
:hao7: :hao7: สู้เค้าลูกก
-
โถๆหนูพรตแค่รูปหนูก็ยังเอามาเป็นได้เลยนะ ฮ่าๆๆๆ
มีเมียหวงก็งี้แหละติณ คิกๆ
-
พรตขี้หึงมากกกกกกกก ขนาดรูปถ่ายยังเก็บมาหึงได้อีก
แต่ยังไงติณห์ก็ชอบ เพราะแสดงถึงว่าพรตรักติณห์มากกกกกกกกกกกกก นั่นเอง
-
Up>>Moment อย่างเดียวแสดงว่าน้องเมจิกเหนื่อยใช่มั้ย???
พักบ้างไรบ้าง ความคิดจะได้แล่น
เป็นห่วงครับ
-
นาวพึ่งมารู้ตัวซะงั้น
ดีนะที่พี่คิมรักรักอยู่ไม่งั้น อกหักแน่ๆ
ตินณ์พรตก็นะจะหึงกันอะไรเยอะ อิจฉาคนไม่มีคู่บ้าง 555
-
เอาพรตอยู่ ต้องตินณ์เท่านั้น 555
แรงจริงไรจริง
-
รักมาก หึงแรง 555 พรตนะ พรต
-
โมเม้นน่ารักมาก
พรตหึงจนพาลไปถึงคนถ่ายเลยนะ
-
รักมาก ก้อต้องหึงมากเป็นธรรมดา
-
:hao7: ปูเสื่อ นอนรอ ดีก่ะ
-
Moment
พรต: สีฝุ่นมานี่มา มาๆ
ตินณ์: อึ๊บขนนุ่มขึ้นป่าววะ
พรต:กูเป็นคนเรียกทำไมมันวิ่งไปหามึง
ตินณ์: ก็มันรู้ไงว่าอยู่กับใครดีกว่า
พรต:มึงพูดงี้ แปลว่าไงวะ
ตินณ์: เปล๊า
พรต: มึงว่าอยู่กับกูไม่ดี มึงก็ไม่ต้องมาอยู่
ตินณ์: มึงงอนอะไรเนี่ยะ แค่เรื่องหมา
พรต: ไม่รู้
ตินณ์: เอ้า เอาคืนไป
พรต: กูไม่เอาแล้ว มึงเอาไปเลยไอ้หมาไม่รักเจ้าของ
-----------------------------------------------------------------
กลับจากบ้านพรต แวะกินข้าวก่อนเข้าคอนโด
ตินณ์: ได้กินแล้วอารมณ์ดีเลยเนอะ
พรต: กูไม่ได้อารมณ์เสียซะหน่อย
ตินณ์: ครับ กูคงเชื่อ
พรต: กูเอาอีก สั่งให้อีกนะ
ตินณ์: มึงยังกินได้อีกเหรอ เอาไปเก็บที่ไหนวะ
พรต: ไหวๆ ได้อีกเยอะ
ตินณ์: เออ อย่าให้เหลือนะ หันหน้ามาหน่อย
พรต: กล้องกูเดี๋ยวพัง
ตินณ์: กูไม่ทำพังหรอกน่า ยืมหน่อย
พรต: ถ้าพังมึงซื้อให้ใหม่นะ เอารุ่นที่เพิ่งออก
ตินณ์: มึงจะหลอกให้กูซื้อให้อีกแล้วนะ เดือนที่แล้วกูหมดกับค่ากล้องมึงไปเท่าไหร่
พรต: บ่นนะ บ่นนะ
ตินณ์: ไม่บ่นก็ได้วะแม่ง ยิ้มซะทีดิ
พรต: ไม่เอากูไม่ยิ้ม แต่ถ่ายกูให้หล่อๆนะ
ตินณ์: อย่างมึง กูถ่ายออกมาแค่พอดูได้ก็เก่งแล้ว
พรต: ไหนเอามาดูดิ
ตินณ์: ไงฝีมือกู เทพไหม
พรต: นี่กูเหรอวะ มึงเก่งเนอะถ่ายคนหล่อๆอย่างกูให้ขี้เหล่ได้ด้วย
ตินณ์: ก็กูบอกจะถ่าย มึงยังไม่ยอมเลิกกินเอง
---------------------------------------------------------
ตินณ์: มึงเลิกเล่นได้แล้ว มานี่
พรต: แป๊บนึง กูไลน์กับไอ้นาวก่อน
ตินณ์: แล้วมึงจะยืนอยู่ทำไม มานี่
พรต: เออเรียกจริง (เดินมานั่งบนโซฟาเดียวกัน)
ตินณ์:คุยไรนักหนาวะ
พรต: ยุ่ง
ตินณ์: ก็กูสงสัย เดี๋ยวนี้กูรู้สึกมึงไลน์กันบ่อยไปนะ ไม่สนกูเลย
พรต: เออ กูกำลังมีภารกิจร่วมกัน
ตินณ์: ภารกิจอะไรวะ
พรต: เดี๋ยวสำเร็จกูบอก อื้อ...อย่า
ตินณ์: กูหอมหน่อยเดียวน่า แล้วถ้าเกิดไม่สำเร็จกูจะได้รู้ไหมล่ะ
พรต: หึหึ อย่างกูไม่มีคำว่าไม่สำเร็จ อื้อ... ตินณ์ไหนมึงว่าแค่หอม มือมึงล้วงเข้ามาในเสื้อกูทำไม
ตินณ์: คุยไลน์ไป ไม่ต้องสนกู
พรต: ไม่สนได้ไง มือมึงขึ้นมายันนมกูแล้วเนี๊ยะ
ตินณ์: พูดไม่เพราะ ต้องโดนลงโทษนะครับ
พรต: อื้อ...อ้าตินนอูหาอายมายออก (นางโดนจูบทำโทษ)
ตินณ์: เลิกเล่นไลน์เนอะ กูมีไรให้มึงเล่นแทน
พรต: ไม่เอา
ตินณ์: แต่กูอยากให้มึงเล่น ปล่อยมันไปเถอะไอ้นาวน่ะ
พรต: แต่...
ตินณ์: พรตวันนี้กูตามใจมึงเยอะแล้วนะ
พรต: เออ แมร่งทวง
ตินณ์: งั้นเราไปเล่นกันในห้องนอนเนอะ
พรต: ถ้าให้ไป อุ้มกูไปด้วย
ตินณ์: คร๊าบบบบทันทีตามที่รักบัญชา
ปล.ช่วงนี้เมจิกงานเยอะมากเลยค่ะ ยังไม่ได้ลงเรื่องยาวเลย คิดถึงจัง><
-
ฮานู๋พรต :m20:
เฮ้อ เชื่อเขาเลยงอนได้แม้กระทั่งเรื่องหมาๆ คึคึ
-
สุดท้าย นางก็ยอมสามีทุกที
-
พรตหาเรื่องงอนพี่ตินณ์ได้ตลอด
แต่ท้ายสุดพี่ตินณ์ก็หาเรื่องหื่นได้เสมอ
-
และแล้วนางก็โดนสามีลากไปกระทำชำเรา หุหุ
เรื่องอื่นขัดตินณ์ได้ แต่เรื่องบนเตียง ห้ามขัดดดด 555
-
คิดถึง!!!!
-
พรต มุ้งมิ้ง กรี๊ดดดดน่ารักแท้
คิดถึงเมจิกมากมายย
-
ตินณ์พรต น่ารัก
คิมนาวๆๆๆ
-
:mew5: หนูเป็นสาวขึ้นทุกวันแล้วลูก
-
^^
-
พรตน่ารักขึ้นทุกวันๆเลยนะเนี้ย กลัวหนูนาวแซงหน้าล่ะซิถึงได้ขยันทำตัวน่ารักนัก ฮ่าๆๆๆ
มาต่อไวๆนะ อยากอ่านเรื่องนี้มากๆอ่ะ
-
ทำไมช่วงนี้พรตมันขยันงอนจังน๊า อิอิ
อยากรู้จังติณจะพาพรตไปเล่นอะไรนะ :hao6:
-
นายติณ หื่นได้ตลอด 55555
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
น้ำลายโคตรหก :hao6:
-
มีภารกิจ ก็ทำไปก่อนเถอะครับ (แม้จะคิดถึง)
ลงมาแค่นี้ก็ดีถมไป (ถึงจะอยากได้มากกว่าก็ตาม)
:z1: :z1: :z1:
-
เรื่องการจัดบรรทัด ผลออกมาแล้วว่า
ชอบจัดแบบเก่า 2 คน
ชอบจัดแบบใหม่ 4 คน
จัดแบบไหนก็ได้ 5 คน
ดังนั้นเมจิกขอจัดแบบใหม่นะคะ ^^
ปล.ขอบคุณ คุณ thanza1970 มากๆเลยค่ะสำหรับความเป็นห่วง ><
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 33
ตั้งสติก่อนอ่านนิดนึงนะคะ เพราะคนแต่งไม่มีสติเท่าไหร่ อาจจะงงได้ :laugh:
“มึงจะไปไหน” ผมถามไอ้พรตทันทีที่เห็นมันจะเดินแยกไปไหนไม่รู้
“ ธุระกูมั่งได้ไหม” มันหันมาตอบก่อนเดินต่อครับ
“ก็กูอยากรู้ธุระมึงอ่ะ” ต่อมเสือกทำงานทันทีครับ แม่งผมก็นึกว่ามันจะไปคณะไอ้พี่คิมด้วยกัน วันนี้ผมเลิกเรียนเร็วเลยว่าจะไปกินข้าวที่คณะวิศวะแล้วรอกลับบ้านพร้อมไอ้คิมพี่ซะหน่อย
“เสือกจริง มึงนี่เนอะ” มันหันมาด่าผมต่อครับ
“เออกูเสือก กูยอมรับงั้นมึงบอกกูได้รึยัง” ผมยอมรับเลยครับ ก็คนมันอยากรู้นี่
“กูจะไปเอาของที่พี่พีช”
“อ่าว พี่พีชอยู่ไหน และของอะไรวะ” พี่พีชนี่เป็นพี่ชายไอ้พรต เมื่อก่อนอยู่เมืองนอกแต่ตอนนี้กลับมาอยู่เมืองไทยได้หลายเดือนแล้ว
“อยู่ซุ้ม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรแม่กูฝากให้เอามาให้ ของฝากจากทริปญี่ปุ่นว่ะ” ซุ้มที่มันว่าเป็นซุ้มอยู่ข้างคณะผมเองครับ จะมีร้านขายข้าวกับน้ำแต่ร้านไม่เยอะเท่าไหร่ครับ
“เออ งั้นก็ไปด้วย” ผมบอกเสร็จเดินตามมันเลยครับไม่ต้องรออนุญาตเพราะถึงมันไม่ให้ผมก็ไปด้วยอยู่ดี
“หวัดดีครับพี่พีช” ผมทักพี่ชายไอ้พรตทันที เจอกี่ครั้งก็หล่อครับ แม้วันนี้จะใส่เสื้อเชิ้ตธรรมดา แต่ออร่ามาเฟียกระจายอยู่รอบๆตัว สังเกตว่าข้างๆที่แกนั่งอยู่ไม่มีใครกล้านั่งเลยครับ นอกจากคนที่มากับแก เมื่อก่อนผมกลัวพี่พีชนะ แต่เดี๋ยวนี้กลัวจนเลิกกลัวแล้วครับ
“อืม หวัดดีครับ นาวใช่ไหมไม่เจอนานเลยนะ” พี่พีชทักผมบ้างตามมารยาทมั้งนะ ผมคิดว่างั้น
“ไหนอ่ะของฝากผม” ไอ้พรตเริ่มทวงของทันทีครับ
“ทวงก่อนเลยนะไอ้แสบ” พี่มันว่าพร้อมหยิบกล่องของฝากส่งให้ไอ้พรต
“อะไรเนี๊ยะ” มันถามทันทีหลังจากของมาอยู่ในมือ
“รู้แต่เป็นของกิน แม่บอกให้รีบเอามาให้ไม่ได้ถามเหมือนกันว่าอะไร แบ่งเพื่อนกินบ้างนะ”
“ครับๆ ว่าแต่ใครอ่ะที่มากับพี่ ปกติเห็นแต่คนเดินตาม2 คนนั้น อย่าบอกนะว่าเปลี่ยนมาเอาครหน้าหวานๆเดินตามแทน” มันถามพี่พีชก่อนมองคนที่นั่งโต๊ะเดียวกัน แต่ไม่มีคนแนะนำให้รู้จักครับ
“ หึหึ นี่พี่เนมทำงานกับพี่” พี่พีชพูดนิ่งๆ
“อ่อครับ สวัสดีครับ” ไอ้พรตทำท่ารับรู้ก่อนสวัสดี ผมก็สวัสดีตามครับ
“สวัสดีครับ” พี่เนมรับไหว้พวกผม 2 คน แม่งพี่แกหน้าหวานแล้วยังเสียงเพราะอีกครับ
“พี่กลับก่อนนะต้องไปธุระต่อ อ่อแล้วพาคนที่เราไปอยู่ด้วย มากินข้าวที่บ้านบ้าง”
“ครับ” พี่พีชพูดเสร็จไอ้พรตก็รับคำ ก่อนพี่พีชจะเดินนำพี่เนมไปที่รถแล้วขับออกไปเลยครับ
“มึงยังไม่ได้พาพี่ตินณ์ไปรู้จักพี่พีชเหรอวะ” ผมถามมันระหว่างทางกำลังเดินไปคณะวิศวะ
“เออ พอกูพาไปพี่พีชก็ไม่อยู่ เลยยังไม่ได้เจอกัน” ไอ้พรตบอกก่อนเงียบไปครับ
“มึงกับพี่คิมเป็นไงบ้างวะ” ไอ้พรตถามผมก่อนดูดน้ำแดงในมือต่อ ตอนนี้เรามานั่งกันใต้คณะแล้วครับอีกประมาณครึ่งชม.พี่คิมก็เลิกเรียน
“ก็เรื่อยๆ อย่างที่มึงเห็น แค่มารับมาส่งกูไอ้อาทิตย์กว่าๆแต่แผนมึงแหละ” ผมตอบมันครับ มันให้ผมเอารถไปเก็บที่บ้าน แล้วบอกพี่คิมว่ารถผมเสียต้องซ่อมหลายวัน ไอ้พี่คิมก็เชื่อมารับมาส่งผม แต่ก็เหมือนไม่มีอะไรคืบหน้ามันก็ถามเรื่องคนที่ผมมาจีบเรื่อยๆ แต่พอผมทำท่าไม่อยากตอบมันก็เลิกถามครับ
“อะไรวะ แม่งตั้งนานแล้วมึงทำอะไรอยู่” มันว่าผมพร้อมทำท่าขัดใจ
“ไอ้เชี้ย จะให้กูทำอะไรทำไมไม่บอกวะ ขนาดจีบผู้หญิงกูยังไม่ติด แล้วให้กูจีบผู้ชายจะติดไหม” ผมว่ามันเลยครับ เวลาถามเสือกไม่บอก เวลานี้มาด่าว่าผมช้า
“เออๆ ถ้าพี่คิมมารับมาส่งมึงทุกวัน หลังจากนี้มึงต้องเล่นตัวบ้าง”
“เล่นตัวยังไงวะ” ผมถามเพราะไอ้พี่คิมไม่ได้จีบผมแต่ให้ผมเล่นตัว งงว่ะ
“ก็เวลาที่พี่คิมจะไปส่งมึง มึงก็หัดปฏิเสธบ้าง แล้วมึงก็เลิกมองพี่เขาแบบอยากแดกด้วยนะ ไอ้เชี้ย ไก่ตื่นหมด”
“ห่า! กูไม่ได้มองแบบนั้น” ผมด่ามันก็ปฏิเสธครับ ถึงผมจะชอบมองแต่ก็ไม่ได้อยากแดกเหมือนที่มันว่า
“ถ้ามึงจีบติด มึงได้แซ่บแน่ อดใจหน่อย แล้วมึงก็เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยนะ” มันว่าต่อก่อนยื่นกระป๋องน้ำแดงให้ผมเอาไปทิ้ง แค่ผมให้มันเป็นรุ่นพี่ทางประสบการณ์แม่งทำยังกะผมเป็นเบ๊มัน
“เออ!!” ผมตอบตกลงก่อนลุกเดินเอากระป๋องน้ำของมันกับของผมมาทิ้งถังขยะไม่ไกลครับ
“อ่าว!! มึงมาทำไรที่นี่วะ” ผมหันไปมองตามเสียงทักข้างหลัง เห็นไอ้ชินครับ มันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ม.ปลายเข้ามาเรียนวิศวะที่นี่ เจอมันบ่อยๆข้างนอกแต่ไม่เคยมาเจอที่คณะครับ ก็ผมบอกแล้วว่าผมไม่ค่อยเข้ามาที่นี่ มันไม่เหมาะกับคนอาร์ตๆอย่างผมเท่าไหร่
“มาหาคน” ผมตอบมัน
“ใครวะ” มันถามต่อมันที
“รุ่นพี่น่ะ พี่ตินณ์กับพี่คิมรู้จักไหม” ผมตอบก่อนถามมันกลับครับ
“รู้จักดิพวกพี่เขาอยู่ภาคเครื่องกล ไอ้เชี้ยโครตป๊อป ตั้งแต่รับน้องตอนกูปี1 ว่าดังแล้ว เมื่อปีที่แล้วยิ่งดังเข้าไปใหญ่รุ่นน้องโครตปลื้ม ทั้งแกงค์เลยนะเว้ย” มันตอบก่อนโม้ป่าววะ ผมก็เห็นมันธรรมดานะ ไอ้ชินพูดซะแม่งยังกะดาราเกาหลี
“มึงเวอร์ป่าววะ” ผมถามมันครับ
“เวอร์เชี้ยไร มึงรองสังเกตเวลาพี่เขาเดินไปไหนมีแต่คนมอง แล้วยิ่งเวลาอยู่ครบทั้งกลุ่มนะมึงไม่ต้องพูดถึง” แม่งยังโม้ต่อครับ ผมขี้เกียจเถียงถ้าคนอื่นผมไม่ว่า แต่ไอ้เชี้ยพี่คิมหน้าอย่างนั้นมันว่าหล่อ ผมอยากออกเงินให้มันไปตัดแว่นเลยทีเดียว
“แล้วมึงมีเรียนเหรอวันนี้” ผมถามมันบ้างครับ เพราะมันไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษา
“กูมาเอาหนังสือที่เพื่อน มันมีเรียน ได้แล้วกำลังจะกลับ” มันบอกก่อนยกหนังสือในมือให้ดู
“เฮ้ย! งั้นกูกลับด้วยดิไม่ได้เอารถมา” ผมบอกมันทันทีที่นึกได้ว่าไอ้พรตให้กลับเอง ต้องเล่นตัวเพื่ออัพราคาครับ
“เออ ไปดิ แล้วมึงเจอรุ่นพี่แล้วเหรอวะ” ไอ้ชินยอมให้ผมอาศัยรถไปด้วย ก่อนถามต่อ
“ กำลังจะเจอวะ งั้นกูไปเอากระเป๋าก่อนมึงมาด้วยกันไหม” ผมมองกลับไปที่โต๊ะเห็นพวกพี่ตินณ์มายืนกันอยู่แล้วครับ แถม
มองมาทางผมด้วย ผมเลยชวนไอ้ชินไปที่โต๊ะ อยากให้มันรู้จักไอ้พรตครับ
“เออ เอาดิ” มันตอบก่อนเดินตามผมมาที่โต๊ะครับ
“ไอ้พรตนี่...” ผมกำลังจะแนะนำไอ้ชินให้ไอ้พรตรู้จัก แต่ไอ้พรตมันเสือกขยิบตาทำไมวะ ผมเลยหยุดไว้ก่อนมองไปรอบๆ แม่งเห็นหน้าไอ้พี่คิมยังกะใครเหยียบหางแล้วเดินหนี มันไปโกรธใครมาวะ หน้าบึ้งมากครับ รังสีความเยือกเย็นแผ่เข้ากระดูกผมแล้ว
“ไอ้นาวไหนๆมึงก็คุยกันแล้ว ก็กลับพร้อมกันเลยดิ มานั่งเฝ้าอย่างเดียวทุกวันมันจะได้อะไร มึงจะได้ไม่รบกวนพี่คิมด้วย” ไอ้พรตมันพูดอะไรวะ ผมไม่เข้าใจ ผมคงทำหน้าเป็นหมางงมันเลยขยับตาอีกครั้งแล้วมองไปที่ไอ้ชิน เท่านั้นแหละครับเก็ทเลยกู ไอ้ชินมึงต้องเล่นบทว่าที่เมียกูแล้วล่ะ แต่ไอ้พรตนี่หัวโครตไว
“เออ กูกำลังจะมาบอกพอดีว่ากูจะกลับพร้อมชิน”ผมบอกมันก่อนหันไปทางไอ้พี่คิม
“ใครบอกว่ารบกวน” ก่อนที่ผมจะบอกว่าจะกลับพร้อมไอ้ชิน มนุษย์ขั่วโลกที่แผ่รังสีความหนาวเย็นจนขนหัวลุกก็ถามผมด้วยเสียงที่นิ่งมากครับ ใครไปทำอะไรมันวะ
“ไม่มีหรอกพี่ แต่ผมเริ่มเกรงใจแล้ว ค่าน้ำมันมันหลายบาท” ผมบอกกลับยิ้มๆครับ แต่เป็นยิ้มที่แห้งเหี่ยวมาก เพราะคนที่ผมพยายามส่งให้นอกจากไม่รับแล้วยังทำเป็นมองไม่เห็นอีกนะมึง
“กูมีปัญญาจ่าย” มันว่าด้วยน้ำเสียงและใบหน้าเหมือนเดิม
“เออ ผมรู้ว่าพี่รวยงั้นวันหลังผมจะขออาศัยเหมือนเดิมนะ วันนี้ผมขอสละสิทธ์ก่อน” ผมว่าเสร็จหยิบกระเป๋าขึ้นมาถือเลยครับ
“ไปชินกลับกันเถอะ ไอ้พรตกูกลับก่อนนะ พี่ๆผมลานะ See you tomorrow.” ผมหันมาเรียกไอ้ชิน แล้วบอกลาไอ้พรตกับพวกพี่ๆ ก่อนตบท้ายด้วยภาษาประจำที่เรียนเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยเข้าหัวครับ
“เออ พรุ่งเจอกัน รีบไปเลยมึงเดี๋ยวรถติด” ไอ้พรตตอบผมก่อนไล่
ผมรู้ว่ามันไม่ได้กลัวรถติดหรอกครับ แต่ไอ้บรรยากาศมาคุที่โต๊ะนี่ดิ มันอะไรวะผมไม่เข้าใจ เดี๋ยวต้องโทรไปสืบจากมันซะหน่อยตอนนี้หลบไปตั้งหลักก่อนครับ เมื่อกี้เกือบใจอ่อนยอมกลับกับไอ้พี่คิมแล้ว ถ้าไอ้พรตไม่หันมาส่งสายตาดุ ผมว่าดี๋ยวนี้มันร้ายกว่าเดิมนะ แผนการมันเพียบ ที่พี่ตินณ์คบกับมันทุกวันนี้มันไปหลอกพี่เขามาป่าววะ ผมเริ่มสงสัย
“กูว่าบรรยากาศเมื่อกี้มันแปลกๆว่ะ พี่คิมทะเลาะกับใครมารึเปล่าวะ” ไอ้ชินถามผมตอนที่กำลังขับรถใกล้ถึงคอนโดผมแล้วครับ
“เออ กูก็ว่างั้น แต่กูก็เข้าไปพร้อมมึงกูจะรู้ไหม” ผมเออ ออตามมันก่อนถามกลับ
“สงสัยไปทะเลาะกับใครมาแน่ๆกูว่า” มันยังไม่เลิก
“คงตามนั้นว่ะ” ผมก็ว่าตามมัน เพราะตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“เมื่อคืนมึงปิดเครื่องทำไมวะ” ไอ้พรตถามผมทันทีที่ผมเดินเข้ามาใน Class แม่งโมโหอะไรกูวะ
“โทดทีว่ะ แบตหมดกูไม่รู้เพิ่งชาร์ตเมื่อเช้า” ผมตอบมันก่อนหย่อนตูดลงนั่งเก้าอี้ใกล้มัน
“มึงพลาดแล้ว ที่แบตหมด” ไอ้เชี้ยฟิกซ์ว่าอะไรของมันผมไม่รู้เรื่อง
“พลาดอะไรวะ” ผมถามทันที
“ก็พลาดไปดูใจผัวมึงไง” ไอ้มายด์พูดต่อ ยิ่งทำให้ผมงงหนักกว่าเก่า
“พูดเรื่องเชี้ยไรกัน ใครช่วยพูดภาษาคนให้กูเข้าใจดิ” ผมเริ่มรมณ์เสีย แม่งพูดกำกวมให้กูงงกันอยู่ได้
“เมื่อคืนพี่คิมมีเรื่อง” ผมได้ยินไอ้พรตพูดแค่นั้นสมองชาไปถึงปลายตีนเลยครับ
“แล้ว...แล้วเป็นไงบ้าง” เมื่อผมหาเสียงตัวเองเจอก็ถามมัน
“มึงไปดูเองเถอะ ที่โรงพยาบาล... กูไม่กล้าบอกกลัวมึงรับไม่ได้”ไอ้พรตให้ผมไปดูเองก่อนบอกชื่อโรงพยาบาล
“มึงจะไปกับกูไหม” ผมถามมันเพราะผมว่าผมคงไม่มีสติขับรถไปเองจนถึงโรงพยาบาลแน่ วันนี้เอารถมาเองครับ เมื่อวานไปเอามาจากบ้านแล้ว
“เออ กูก็มารอบอกมึงนี่แหละกะโดดอยู่แล้ว” ไอ้พรตพูดก่อนหยิบสมุดแล้วลุกจากที่นั่ง ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ก็ลุกตามครับ
ตอนนี้ใจผมไปอยู่ที่โรงพยบาลแล้วเรียบร้อย กลัวเจอมันเป็นเยอะ ปกติมันก็ไม่ค่อยมีเรื่องกับใครนี่หว่าไปทำอีท่าไหนของมันถึงต้องนอนโรงพยาบาล
“มันเกิดอะไรขึ้นวะ” ผมถามไอ้พรต ตอนนี้มันกำลังขับรถผมอยู่ ส่วนไอ้มายด์ไปรถไอ้ฟิกซ์ เจอกันที่โรงพยาบาลเลยครับ
“เมื่อวานหลังจากมึงกลับไปแล้ว พี่คิมก็บอกจะไปกินเหล้าร้านพี่มิน กูเลยไปกินด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ
แกก็ยกซดเหมือนน้ำเปล่าเลยว่ะ สงสัยอาการหนัก พอตี 1 กูก็แยกย้ายกันกลับ
หลังจากนั้นไม่นานพี่อาร์มก็โทรมาบอกไอ้ตินณ์ว่าพี่คิมมีเรื่อง เห็นว่าเป็นเด็กเที่ยวแล้วเมาเหมือนกัน พี่คิมก็เมาแล้วเด็กมันมาเดินชนแล้วไม่ขอโทษ พี่คิมก็ว่าไอ้เด็กนั่นก็กวนตีนกลับสุดท้ายต่อยกัน แล้วมันแพ้ไปตามเพื่อนมารุมพี่คิมว่ะ”
พอผมฟังแล้วใจหายเลยครับ แม่งกูว่าแล้ว ถ้าไม่เมามันคงสู้ได้ แถมโดนรุมอีก
“แล้วมันโดนอะไรมั้งวะ” ผมกลั้นใจถามมันครับ กลัวว่ามันจะมีอาวุธ
“กูได้ยินว่าโดนไม้ฟาด หรืออะไรนี่แหละ ได้ยินไม่ถนัด กูก็เมากึ่มๆ” ไอ้พรตว่าขณะที่ตาก็ยังจ้องถนนอย่างตั้งใจขับรถ
“มึงไม่รีบโทรบอกกู” ผมว่ามันครับ
“ไอ้เชี้ย กูโทรจนมือจะหงิกมึงก็ไม่เปิดเครื่อง” มันเถียงเสียงดังทันทีครับ ก็กูลืมอ่ะว่าแบตหมดเมื่อคืน
“มึงไปเห็นมันมาบ้างยังวะ” ผมถามมันอีกครั้ง
“เจอแล้ว”
“แล้วมันเจ็บเยอะไหม”
“มึงไปดูเองเถอะ ถึงแล้ว” มันพูดพร้อมเลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลทันทีครับ เป็นโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
ผมรีบเดินแทบเหมือนวิ่งตรงไปห้องที่มันอยู่เลยครับ ไม่นานผมก็มาหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่มีป้ายชื่อไอ้พี่คิมแขวนไว้
ใจผมเต้นแรงมาก ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหมุนลูกบิดประตูแล้วเปิดออก
ภาพที่ผมเห็นคือไอ้พี่คิมนอนอยู่บนเตียง
----To be Con ----
จบอีกหนึ่งตอนสั้นๆจร้า
ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ พอดีเมจิกไม่ค่อยมีสติและสตางค์
อย่าถือสานะคะ เจอกันใหม่ตอนหน้าจร้า
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อะไรนะ พี่คิมไปดื่มเหล้าย้อมใจหรอ?
โดนตีมาเลย :laugh3:
-
ค้างงงงงงงงงงง มากอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1:
คิมเป็นไรมากเปล่า :katai1:
-
:katai1: ค้างคับ เมจิกๆๆๆๆๆๆ :ling1:
-
อ้าววว ตัดฉึบๆๆ ค้างเลย
รอจ้าาาาาา :mew1:
-
เพิ่งรู้สึกว่า...รักสินะ พี่คิม
เอาใจช่วย คนปากแข็งนะ
-
T T มาต่ออีกเดี้ยวนี้นะคร้าบคุณเมจิก :mew2:
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาาาาา
มาเถอะๆๆ คิมเป็นอะไรรร หนักมากไหมเนี้ย :mew4:
ถ้าหนักจริงๆ ผมจะไปเสียบนาวแทน กร้ากกกกกกกกก :laugh:
แผนพรตนี้เยี่ยมมากๆ อิอิ :katai2-1:
-
ตัดฉัดเล่นเอาค้างอยู่บนยอดมะพร้าวกันเลยทีเดียว
-
อ้าวตัดจบแบบนี้ ไปตบกับพี่มั้ย :laugh:
:m31: พี่คิมจะความจำเสื่อมมั้ย แล้วจำนาวไม่ได้ นาวต้องมาดูแล แบบนิยายน้ำเน่าหนอนขึ้น :jul3:
-
นาว แกนี่เอ๋อมากจริงๆ :laugh:
แต่ให้ชินเป็นแฟนกำมะลอไปซักพักดีกว่า จะได้เร่งปฏิกิริยาพี่คิม
นี่แค่เบาๆ ยังหงุดหงินจนไปมีเรื่อง ถ้าจัดหนักพี่คิมจะอารมณ์เสียขนาดไหน
-
..เจอพี่คิมอยู่บนเตียง นั่งกินส้มอย่างมีความสุข..... ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่ละ
รอดูๆๆๆๆๆ
-
พรต จบไปไม่ตกงานรับรองได้งานเป็นผู้กำกับ ตำแหน่งใหญโต 555
-
หึงเขาล่ะสิ หึๆ
-
กรี๊ดด พี่คิมรอนาวมาดูใจก่อนอย่าเพิ่งเป็นไรน๊า
-
หื้อออออ
เมจิกใจร้ายยยยยย
ค้างงงงงงงงงงงงงงอ่าาาาาา :z3:
ทำไมถึงทำกับชั้นนนนนด๊ายยยยยยยย :sad4:
คิมเป็นอะไรมากมั้ย :hao5:
-
เอาอีกๆๆๆๆ
-
หยุดงี้เอามีดมาจิ้มพุงเลยดีว่า :ling1:
-
ค้างงงงงงงงงงง
ค้างมากๆเลยค่ะคนเขียน
พี่คิมจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย
แต่ก็นะ หึงเค้าก็แทนที่จะทำอะไรให้เข้าที่เข้าทาง
ไม่ยอมทำก็หึงต่อไปเหอะพี่คิมม
-
อ้าวววววว ตัดฉับบบบบบบ
อิพี่คิมโดนซะบ้างก็ดี เฮอะะะะ
-
แหม่,,,,พี่คิมเครียด เมียจะมีแฟนใหม่ เลยซดเหล้าย้อมใจซะงั้น ๕๕๕๕
-
คาดว่าพี่คิมคงไม่เป็นไรมากอ่ะ ดูท่าทางแล้วพี่แกจะหัวแข็งพอสมควร
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก อิพี่คิมหึงๆๆๆ
ปากหนักเข้าไปค่ะ น้องนาวเล่นตัวเข้าไว้ ได้แน่ ฮ่าๆๆๆ
-
พี่คิมไม่เป็รไรแต่หน้าจะเป็นแผนการของพรตนะ
ยังไงก็จะรอตอนต่อไปนะ
ป.ล.สนุกมาก
-
ต้องสงสารคิมไหมเนี่ย
ดื่มเหล้าย้อมใจแถมโดนกระทืบอีก
-
สงสัยคิมหึงชินอ่ะ ถึงกินเหล้าแทนน้ำขนาดนั้น
-
ค้างอ่ะ พี่คิมเป็นไงบ้าง
พรตสุดยอดจอมวางแผน พี่คิมออกอาการเลย
มีพี่พีชเนมจากเรื่องโน้น มาเอี่ยวด้วย
-
เฮ้ย~ พี่คิม เป็นไรมากเปล่าเนี่ยะ
:ling1:
-
:a5: :a5: ค้างงงงงงงงงงงงง ได้ยินเสียงฉึบ!!!
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
พี่คิมนอนทำไรอยู่บนตียงอะ!!!!
สแครชหนอนปะ? #โดนคนเขียนต่อย
-
^^
-
พรตนี่แผนเยอะเนอะ
เล่นเอาพี่คิมหึงจนลืมตัวเลย
แล้วที่ว่าเจอพี่คิมนอนอยู่บนเตียง
อย่าบอกนะว่านอนเล่นเกมส์อยู่น่ะ
-
อ่านรวดเดียวเลย แถมค้างอีกต่างหาก
สนุกมากค่ะ. อ่านไปยิ้มไป. ชอบทุกคู่
ตินณ์พรตก็น่ารัก หื่นเสมอต้นเสมอปลาย
โฟมนัทนี่ละมุนมาก. อ่านแล้วน้ำตาลจะขึ้น
สุดท้ายคือคู่ที่ชอบชอบที่สุด "คิมนาว"
คิมซึนมากกกกกก หวงก็พูดสิ. น้องมันก็รอจะแซ่บอยู่ 5555
รอนะคะ. มาเร็วๆ น้า
-
ตอนนี้มันก็ไม่เป็นไรหรอกแต่ที่เป็นนี่คงเป็น คิม
หึงจนหน้ามืดไปกินเหล้าย้อมใจซะงั้น สุดท้ายก็เลยเกิดเรื่อง
แต่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็ดี ทั้งสองคนจะได้เลิกวางฟอร์มกันสักที
ที่สำคัญเราสงสารคิมอ่ะ
ภาพที่นาวเข้าไปเห็นนี่คงเป็นคิมกำลังคุยกับเพื่อนอยู่รึเปล่านะ
หรือว่ามีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยาง ถ้าเป็นอันหลังเราคงซึมแน่เลย
แบบสงสารคิมมมมมมมมมมมม :o12:
ปล.แล้วรีบๆมาต่อนะจ๊ะ :mew1:
-
นาวเห็นพี่คิมเป็นไงอ่า อย่าเป็นภาพทำร้ายจิตใจนาวก็พอ เพราะเดี๋ยวพี่คิมจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราเพราะคนอ่านนี่แหละ :laugh:
-
โห ที่ผ่านๆมาคุณเมจิกน่ารักมากกกก :o8:
ตอนนี้ทำไมใจร้ายยยยย
ตัดฉับ :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
สงสารนาวไปเจออะไรไม่รู้
พี่คิมเป็นอะไรมากเปล่า :hao7:
-
อิพี่คิมมมม อิขี้หึงงงงงงงงงงงงงง หวายๆๆๆ
-
และแล้ววว.....::........ มันก็ค้าง :katai1:
-
แหม๋ พี่คิม
เมาแล้วต้องอึดดิวะ อ่อนได้ไงเนี่ย
สรุป เดี่ยวนาวเปิดประตูเข้าไป เจอพี่คิมนั่งสบายใจอยู่หล่ะฮา
พรตอาจจะหลอกแกก้อได้นะนาว หึหึ
-
โอ้โห มันค้างมากอ่ะ
มาต่อตอนใหม่เร็วๆ เลยน้า
อยากอ่านต่อใจจะขาดแล้วววววววววววววววววว
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
:a5:
:ling1:
:ruready
-
น่าสงสารพี่คิมจัง
:sad4: :sad4:
-
พี่คิมยังไงก็ต้องมีชอบนาวด้วยล่ะ ไม่งั้นคงไม่อารมณ์เสีย
คงไม่เป็นอะไรมากนะ
-
โธ่ อิพี่คิม ผ้ชายแสนซึน
-
พี่คิมอย่าเป็นอะไรน๊าาาาา
นี่คงไม่ใช่แผนของใครอีกนะ
-
แบบว่า ค้างมากมาย
:a5: :a5: :a5:
-
:a5: :a5:
ตัด........ฉับ..........เลยย ฮึกกกกก :hao5: :hao5:
ค้างงงงงงงง
-
อยากอ่านต่อแล้ว
-
ค้างงงงงงงง
เมจิกแกล้ง :ling1:
-
หนุกดี
-
หึๆๆๆ พี่คิมเริ่มรู้สึก"รัก" บ้างหรือยังค่ะ???
-
เอาละสิ พี่คิม น้องนาวจะหาสามี ใหม่แล้วนะ 555
แหมๆๆๆๆ ทีงี้มา หึง มา หวง น้องนาวนะ พี่คิม
ว่าแต่ พี่คิมเป็นไรมาเปล่าหว่าาา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หึงอ่าดิอิพี่คิม หุหุ เอ๊ะ หรือว่าแค่หวงนิดๆ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย พี่คิมอ่าาาาาา
ชอบน้องก็บอกน้องไปดิๆๆๆๆๆ
อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะพี่คิมมมมมมมมมม :katai1:
-
สนุกมากง่าาาา อ่านรวดเดียวเลยยย จะติดตามต่อไปป เป็นกำลังใจให้น้องนาวว สู้ๆๆๆ :mew1:
-
พี่คิมหึงอ่ะดิ เลยต้องไปกินเหล้าย้อมใจ ว่าแต่เป็นอะไรมากหรือเปล่า กลัวแต่นาวไปถึงปุ๊บ เจอพี่คิมนั่งดูการ์ตูนอยู่นะ หงายเงิบแน่ 555
พี่คิมแกจะเล่นตัวไปถึงไหน ปากหนัก หึงนาวแ่ต่ก็ไม่ยอมเอ่ยปากว่ารัก ขนาดนาวออกตัวแรง
-
มาให้กำลังใจคุณเมจิก :L2:
สู้ๆนะคะ :กอด1:
:L1: :pig4:
-
ค้างงงงงงงงงมาก
แอร๊ยยยยย อยากรู้แล้วอ่ะ มาต่อได้แล้ว
-
:mew1: มารอด้วยความคิดถึง
-
อยากอ่านต่อแล้ว :hao7:
-
คิดถึงนะ :L2:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 34 (คิมนาว)
ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เตียงที่พี่คิมนอนอยู่ ตอนนี้สภาพที่ผมเห็นคือที่หัวมีผ้าหันแผลปิดไว้ แขนขวาใส่เฝือก และตามใบหน้าและลำตัวมีรอยช้ำอยู่หลายที่
“เอ่อ พี่คิมเป็นไงบ้างครับ” ผมถามที่นัทที่นั่งอยู่ในห้องเพียงคนเดียว ตอนนี้ไอ้พี่คิมหลับครับ
“ก็กระดูกแขนขวาหัก หัวแตกและโดนกระทืบหนักไปหน่อย” ผมได้ยินและตกใจเลยครับ แม่งมันทำไมเล่นกันแรงจังวะ
“พี่นัทอยู่ในเหตุการณ์หรือป่าวครับ เล่าให้ผมฟังบ้างดิ” ผมถามพี่นัทอีกครั้ง
“ไม่ได้อยู่หรอก แต่ไอ้อาร์มเป็นคนไปเห็น พอดีมันออกมาพร้อมไอ้คิม แต่มันไปจ่ายเงินไอ้คิมเลยเดินนำออกมา พอไอ้อาร์มจ่ายเงินเสร็จตามออกมาก็เห็นตะลุมบอลกันแล้ว” พี่นัทตอบก่อนหันไปมองหน้าไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงครับ
“แล้วแขนหักได้ไงครับ”
“ก็หลังจากที่ไอ้คิมกระทืบได้เด็กที่มาชนมัน ไม่นานเด็กนั่นแม่งก็ยกพวกกลับมาประมาณ 6 คนแล้วมีไม้มาด้วย ไอ้คิมก็สู้ ไอ้อาร์มเข้าไปช่วยแต่คนน้อยยังไงก็ต้องแพ้คนเยอะแถมอาวุธครบมือ ไอ้คิมโดนไอ้พวกเด็กนั่นเอาไม้ฟาดหน้าโดนหัวที่แตกอ่ะแล้วจะซ้ำ ไอ้คิมเลยเอามือขึ้นกันหัว สรุปไม้ฟาดโดนแขนอย่างแรง เลยพิการอย่างที่เห็นว่ะ” พี่นัทเล่าซะเห็นภาพเลยครับ
“พี่อาร์มเป็นไงบ้างครับ” ผมถามถึงพี่อาร์มหลังจากนึกได้
“ไอ้ไม่เป็นไรมากหรอก มันแค่ช้ำๆเพราะไอ้พวกนั้นรุมแต่ไอ้คิม” พี่นัทตอบผมอีกครั้งก่อนก้มหน้าอ่านหนังสือท่องเที่ยวในมือต่อ
“พี่คิมหลับไปนอนรึยังครับ” ไอ้พรตที่เดินตามผมเข้ามาถามขึ้นบ้าง
“ซักพักแล้วหล่ะ ไม่นานก็คงตื่นเพราะหมดจะไปเช็คสมอง” พี่นัทเงยหน้าขึ้นมาบอกไอ้พรตอีกครั้ง ก่อนอ่านหนังสือต่อ พวกผมก็นั่งรอซักพักไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ก็ตามเข้ามาครับ แล้วก็ต้องนั่งรอไอ้คนบนเตียงตื่น แต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมพี่นัทอยู่เฝ้ามันคนเดียว คนอื่นไปไหนหมด
เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ ไอ้พี่คิมก็รู้สึกตัวครับ
“มึงมาช้า” คำแรกที่มันทักทายผมครับ ผมควรดีใจไหม
“ผมเพิ่งรู้ พอมาถึงพี่ก็เอาแต่หลับ” ผมว่าบ้างครับ อยากว่าผมก่อน
“มัวแต่สนใจไอ้เด็กนั่นอยู่ดิ กูจะตายห่ายังไม่มาเยี่ยม” มันยังไม่เลิกบ่นครับ
“ผมว่าหมอน่าจะเย็บปากพี่ด้วยนะ ตื่นมาแม่งก็ปากดีเชียว ปากอย่างนี้ดิ ถึงได้พิการอยู่อย่างนี้” ผมอดว่าไอ้เชี่ยพี่คิมไม่ได้ครับ จากที่เป็นห่วงพอเห็นมันปากดีได้ขนาดนี้ผมว่าไม่ต้องไปห่วงมันแล้วครับ
“ถึงแขนกูจะหัก แต่ตีนกูก็เตะมึงได้นะ” ยังครับแม่งยังทำเป็นเก่งอีก
“เออ พี่แม่งเก่ง” ผมยอมมันครับขี้เกียจเถียงกับมันแล้ว
“ไอ้พวกนั้นไปไหนวะ” มันถามพี่นัทครับ
“จัดการเรื่องให้มึงแหละ ไอ้เด็กที่มึงไปกระทืบน่ะลูกตำรวจมันเลยกร่างไง ตอนนี้แม่งสลบยังไม่ฟื้นเลย” พี่นัทบอกไอ้พี่คิมครับ
“เออดี มันเสือกกวนตีนกูดีนัก ให้นอนนานนะดีแล้ว” ไอ้พี่คิมยังไม่เลิกปากดีทั้งที่ตัวเองก็มีเฝือกที่แขนครับ
“พี่คิมแม่งเท่หว่ะ มีเฝือกเป็นของตัวเองด้วย” ไอ้พรตครับ มันบ้าไปแล้ว
“เออ มึงเอาบ้างไหมล่ะ เดี๋ยวกูจัดการให้” ไอ้พี่คิมก็ถามมันกลัว แต่เสียงที่ถามนี่รู้เลยครับถ้าไอ้พรตตอบรับ ผมว่ามันต้องได้มากกว่า 1 เฝือกแน่นอน
“ตอนนี้ยังไม่เอาดีกว่าพี่ เดี๋ยวไอ้ตินณ์มันด่า” ไอ้พรตตอบเบาๆครับ
“มึงนี่กลัวพี่ตินณ์ด้วยเหรอวะ” ผมถามมันครับ เห็นมันไม่เคยกลัวซักครั้ง แต่สร้างเรื่องปวดหัวไม่หยุด
“กูไม่ได้กลัว แต่กูรำคาญเวลามันบ่น คบกับมันได้ทั้งแฟนได้ทั้งพ่อ” มันตอบก่อนทำหน้าเบื่อๆ แต่ผมว่ามันทำไปงั้นแหละเอาเข้าจริงโครตหวง
“ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ ไปหาอะไรกินกันกูหิว” มันหันไปชวนไอ้พวกนั้นไปหาอะไรกินแต่ไม่ชวนผมนะ
“เออไปดิ กูกำลังหิวเลยจะเที่ยงแล้ว พี่คิมรอกินข้าวโรงพยาบาลเนอะ” ไอ้มายด์ตอบก่อนหันไปถามพี่คิม
“กูไม่อยากกินว่ะ เมื่อเช้าเอาข้าวต้มมาให้กู จืดเหมือนข้าวเปล่า ซื้อมาให้กูด้วยอะไรที่มันแดกได้น่ะ” พี่คิมบ่นก่อนสั่งไอ้มายด์ต่อ
“ได้พี่เดี๋ยวซื้อมาให้ แล้วมึงเอาอะไรวะ” มันก็ตอบรับก่อนหันมาถามผม
“กูไปด้วยดิ จะทิ้งกูไง” ผมรีบพูดเลยครับ
“มึงอยู่นี่แหละ เฝ้าพี่คิมไป พี่นัทไปด้วยกันไหมครับ” ไอ้พรตเป็นคนตอบก่อนหันไปถามพี่นัท
“เออดีเหมือนกันกูเบื่อเฝ้ามันแล้ว” พี่นัทพูดก่อนพับหนังสือปิดแล้วเอาวางบนโต๊ะ
“งั้นพวกกูไปแล้ว ดูแลกันดีๆล่ะ มึงอย่าไปกวนตีนพี่คิมมาก กูกลัวกลับมามึงจะไปนอนเตียงข้างๆอีกคน” ไอ้ฟิกซ์อวยพรก่อนเดินนำออกไปจากประตู แล้วคนอื่นๆก็เดินตาม
“ทำไมมึงไม่มาตั้งแต่เมื่อคืน” พอพวกนั้นออกจากห้องไปได้ไม่นาน ไอ้พี่คิมก็เริ่มหาเรื่องผมอีกแล้วครับ
“กูบอกว่าเพิ่งรู้ไง เมื่อคืนแบตหมด” ผมตอบเสียงห้วนเลยครับ
“ไม่ใช่มึงอยากให้กูตายเหรอ” มันยังไม่เลิกงอน ตัวโตเท่าควาย เจ็บนิดหน่อยทำเป็นงอน
“ถ้าพี่ตาย แล้วใครจะมาทะเลาะกับผมล่ะ ตายไม่ได้หรอก” ผมก็ว่าไปอีกทางทั้งที่ใจอยากตอบอีกแบบ
“หึหึ กูก็ไม่ยอมตายง่ายๆให้มึงไปมีความสุขกับคนอื่นหรอก” ไอ้พี่คิมพูดก่อนเสียงจะเบาลงในตอนท้ายผมแทบฟังไม่รู้เรื่อง แต่คำพูดมันเหมือนมันหวงผมเหมือนกันนะ ไม่รู้เข้าใจไปเองรึเปล่า
หลังจากนั้นยังไม่ทันไม่คุยอะไรกัน พี่พยาบาลคนสวยก็นำอาหารกลางวันและยามาให้ก่อนเดินออกไป ผมก็ให้มันกินแต่มันบอกจะรอข้าวที่ฝากไอ้มายด์ซื้อเลยต้องนั่งรอครับ
“ช้า มึงไปถึงไหนกันมาวะ” ผมว่าพวกมันทันทีหลังจากมันเปิดประตูห้องคนป่วยเข้ามา
“แถวนี้แหละ แต่มึงจะรีบเวอร์ไปไหนกูไปแค่ชั่วโมงเดียวเอง” ไอ้ฟิกซ์เป็นคนตอบครับ
“ห่วงผัวไม่ได้กินข้าวว่างั้น” ไอ้เชี้ยพรตแม่งกวนตีนครับ
“อ่ะ ข้าวของมึงกับพี่คิมกระเพราะไก่ไข่ดาว กินได้ไหมพี่” ไอ้มายด์ส่งกล่องข้าว 2 กล่องมาให้ผมแล้วหันไปถามพี่คิมต่อ
“ได้ ดีกว่าที่วางอยู่นั้นว่ะ” ไอ้พี่คิมมันว่าก่อนชี้ไปที่โต๊ะวางถาดข้าวผัดที่โรงพยาบาลจัดมาให้ ผมชิมแล้วจืดแทบไม่มีรสชาติเลยครับ
“ป้อนดิ กูแขนหักมึงเห็นไหม” ไอ้พี่เชี้ยเอาอีกแล้วครับ พอผมเอาข้าวไปให้มันก็ไม่ยอมกินจนผมถามว่าทำไมมันถึงไม่กินซะที ดันจะให้ผมป้อน
“มืออีกข้างก็ว่าง” ผมถามถึงมือซ้ายที่ใช้ได้
“กูถนัดขวา ซ้ายไม่ถนัดและกูก็เจ็บ” มันก็ยังไม่ยอม
“แล้วเมื่อเช้ามึงกินยังไง” ผมถามต่อครับ ก็กูไม่อยากป้อนอ่ะ อายพวกแม่งเต็มห้อง มันก็ไม่ได้เจ็บมากมาย
“เรื่องของเมื่อเช้า ก็เป็นเรื่องเมื่อเช้าแต่ตอนนี้กูเจ็บกินเองไม่ได้ มึงป้อนเร็วๆกูหิว” ไอ้พี่คิมยังไม่ลดความพยายามในการที่จะให้ผมป้อน
“เออ อ้าปากแล้วกินๆเข้าไป” ผมตัดรำคาญตักข้าวคำใหญ่ไปจ่อที่ปากมัน มันก็อ้าปากรับข้าวก่อนเคี้ยว
“อ่าวมึงกินข้าวเหรอวะ กูนึกว่ากินหญ้า” เสียงพี่ตินณ์ทักมันครับ หลังจากเปิดประตูเข้ามาเห็นไอ้พี่คิมกำลังกินข้าวที่ผมป้อน
“นาวมึงอย่าไปเอาใจมันมาก แม่งได้ใจ” พี่โฟมบ่นก่อนเดินไปนั่งใกล้ๆพี่นัท
“หายหัวไปไหนกันมาวะ” พี่คิมถามเสียงดัง
“กูไปจัดการเรื่องยุ่งๆ ที่ควายตัวไหนไม่รู้มันไปสร้างไว้ไง” พี่ตินณ์เริ่มบ่นครับ
“ไอ้เชี้ย มันกวนตีนกูก่อนนะ”
“มึงโตกว่ามัน ก็ต้องรู้จักระงับอารมณ์ดิ มึงเองก็เล่นมันไว้เยอะจนมันไปตามพวกมากระทืบมึง และสุดท้ายถ้ามันมีปืนป่านนี้ไม่มึงก็พวกมันคงตายไปแล้ว คนที่เสียใจก็ต้องเป็นครอบครัว” ไอ้ตินณ์ว่าต่อหน้าเครียดเลยครับ
“เออ กูผิดกูถึงต้องมานอนเดี้ยงอยู่นี่ไง มึงบ่นกูตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ” ไอ้พี่คิมตอบแบบเบื่อๆพี่ตินณ์ช่วงองค์ลงครับ ผมเคยเห็นมาหลายครั้งแล้วเวลาแบบนี้พี่ตินณ์จะห่วงเพื่อนและห่วงครอบครัว ก็พี่แกมาจากครอบครัวที่น่ารักนิครับ ผมว่าพ่อกับแม่พี่ตินณ์เลี้ยงลูกโครตดี เสียดายมีคนเดียวไม่มีน้องสาวไม่งั้นผมจีบไปตั้งแต่อยู่ม.ปลายแล้ว
“เออ สำนึกบ้างก็ดี กูยังไม่ได้บอกพ่อมึงนะ ถ้าพ่อมึงรู้มึงคงโดนกระทืบซ้ำ มึงรอแผลเก่าหายค่อยบอกแล้วกัน” พี่ตินณ์พูดต่อก่อนเดินไปหาไอ้พรต
“เออดี กูไม่กล้าบอกหรอก” พี่คิมพูดก่อน ส่งสายตาให้ผมตักข้าวให้กินต่อ เมื่อไหร่มันจะอิ่มวะ เป็นคนป่วยที่แดกเก่งไปป่าว
“แล้วมึงอยู่ห้องคนเดียวได้เหรอวะ แขนหักแบบนี้” พี่อาร์มถามบ้างหลังจากเดินเข้ามาแล้วยังไม่ได้พูดอะไร
“ใครบอกว่ากูจะกลับห้อง” ไอ้พี่คิมถามกลับหน้าตากวนตีนมาก ทั้งที่หน้าช้ำๆนั่นแหละ
“มึงไม่กลับแล้วจะไปไหน” พี่โฟมถามบ้างครับ
“ห้องไอ้นาว” ไอ้เชี้ย แม่งตอบเสียงนิ่งมากครับ แต่ไม่ถงไม่ถามความสมัครใจเจ้าของห้องอย่างกูเลยนะ
“ใครจะให้พี่ไปวะ” ผมถามทันทีครับ เรื่องนี้ไม่ถามไม่ได้
“กูไม่ถามและกูจะไป” มันตอบนิ่งๆ
“แล้วจะอยู่ยังไง” ผมถามต่อ
“เมื่อก่อนกูยังดูแล ไปรับไปส่งมึงได้ ตอนนี้ก็ถึงคราวมึงบ้างนะ” มันพูดก่อนยังคิ้ว แต่มึงจะมาทวงบุญคุณที่กูไม่เคยขอให้ทำเนี๊ยะนะ ผมหันไปซบตาไอ้พรตว่าเอาไงดี
“ก็ดีพี่ จะได้มีคนดูแล ไอ้นาวมันก็ดูแลคนเป็น แต่ระวังจากที่จะหายแต่กลายเป็นศพแทนนะ” ไอ้พรตมันว่ายิ้มๆ
“ไอ้เชี้ย กูไม่ใช่ฆาตกร” ไอ้พรตว่าซะผมเสียภาพลักษณ์
“หึหึ กูนึกว่ามึงเป็น” มันยังไม่เลิกครับ
“สรุปมึงไปอยู่ห้องไอ้นาวเหรอ” พี่โฟมถามบ้างครับ
“เออ อยู่นั่นแหละมีไรก็ไปตามกูที่นั่นแล้วกัน” ไอ้พี่คิมตอบครับ มันแม่งสรุปเองเออเองไม่สนใจถามผมจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็มาตามมันไปตรวจสมองว่าความบ้า และสติปัญญาอันน้อยนิดของมันลงลงหรือเปล่า ผลออกมาว่ามันยังบ้าและบ้าเหมือนเดิมหมอเลยให้กลับบ้านได้ครับเพราะแผลที่อื่นไกลหัวใจ
“ถอดเสื้อให้หน่อย” มาแล้วครับเจ้านายคนใหม่ของผมเอง หลังจากหมอให้มันกลับมาจากโรงพยาบาลผ่านมา 2 วันแล้วครับ ผมก็ต้องจำใจยอมรับมันมาอยู่ด้วย มันมาถึงก็สั่งผมทุกอย่างเดี๋ยวอยากได้โน่นอยากได้นี่
ถ้าไม่รักผมไม่ทำให้หรอก ปล่อยมันเน่าไปแล้วครับเพราะมันไม่ยอมอาบน้ำเองต้องให้ผมอาบน้ำให้ตลอดนี่เป็นเรื่องเดียวที่ผมไม่อยากทำ
“เดี๋ยวดิ กูช่งมาม่าอยู่” ผมหันไปบอกมันก็ผมทำกับข้าวไม่เป็นและไม่มีอาหารติดห้องเป็นเรื่องปกติครับ แต่มันดันอยากแดกมาม่า ผมก็กำลังต้มให้ตามที่มันสั่ง แล้วจะให้ไปถอดเสื้ออาบน้ำอีกแล้วปวดหัวกับมันเลยครับ อ่อมันจะกินมาม่าแต่มีมือเดียวผมยังคิดท่ากินมันไม่ออกเลย
“เสร็จยังวะ กูร้อน” ผมหันไปมองมันกำลังนั่งกระดิกนิ้วในเฝือก พร้อมตะโกนเรียกผมครับ
“เสร็จแล้วๆ เร่งจังวะ” ผมยกชามมาม่ามาให้มัน
“ก็กูร้อนอยากอาบน้ำ”
“ไอ้พี่คิมมึงจะอาบวันละกี่รอบ ให้กูพักบ้างเถอะใช้กูไม่หยุดเลยนะ” ผมเริ่มบ่นมันครับ
“ดีจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงคนอื่น” มันว่าแต่ฟังทะแม่งๆ ทุกวันนี้ผมก็คิดแต่เรื่องของมันคนเดียวจนรกสมองไปหมดแล้วยังมีหน้ามาว่าผมคิดถึงคนอื่นอีก
“คิดถึงใครวะ” ผมถามมันเลยครับ
“หึ ก็คนที่มึงตามเฝ้าทุกวัน” อ่อ! ผมคิดออกทันทีว่ามันหมายถึงคนที่ผมไปเฝ้าที่คณะมันทุกวัน แต่มันยังไม่รู้เหรอวะว่าเป็นตัวเอง เพราะผมห่วงมันขนาดนี้เสือกยังคิดว่าเป็นคนอื่นอีก
“ถ้ามันโง่กูก็ไม่อยากคิดถึงมันเท่าไหร่แล้ว” ผมตอบนิ่งๆครับ
“เออดีแล้ว ลืมมันได้เลยยิ่งดี” มันอยากให้ผมลืมขนาดนั้นเลยเหรอวะ แต่คนอย่างผมไม่มีถอยครับแค่ต้องไปวางแผนกับรุ่นพี่ก่อนแค่นั้น ปล่อยมันไปก่อน
“เออ เรื่องนั้นช่างมันมึงกินมาม่านี่ก่อน จะได้อาบน้ำ” ผมบอกมันพร้อมเลื่อนชามมาม่า
“กูจะกินไง ป้อนดิ” อีกแล้วเมื่อไหร่มันจะหายวะ ผมว่าถ้าแขนอีกข้างมันจะทำอะไรไม่ได้ขนาดนี้ก็ตัดไปเลยเถอะ
“เป็นง่อยไงวะ แม่ง! เอ้า!อ้าปาก” ผมก็ได้แต่ว่ามันในใจ ตามที่ไอ้พรตชอบว่าผมดีแต่ปากนั่นแหละครับ เพราะสุดท้ายก็ยอมทำตามทุกที กว่ามันจะเอาเฝือกออกผมว่าผมคงได้เย็บปากไอ้พี่คิมก่อน หรือไม่ก็กลั้นใจตายก่อนครับ
--- To be Con. ---
ลงต่อให้แล้วจร้า หลังจากหายไปหลายวัน
ขอบคุณที่ทุกคนติดตามและเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จิ้มๆๆๆ---
555 เจ้าชายคิมกำลังอ้อนนาว(เหรอ?555)
กะจะตามติดนาวเลยใช่มั้ย หวงล่ะสิ :hao3:
-
:L2: :L1: :pig4:
ดีนะที่คิมไม่เป็นอะไรมากไปกว่านี้
ไม่งั้นนาวได้ร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ อิอิ
-
สมน้ำหน้าหรือสงสารพี่คิมดี
เจ็บตัวแล้วยังปากดี หึงแม้กระทั่งตัวเอง 55
ปล่อยให้คิดอย่างงั้นดีแล้ว จะได้แสดงออกเยอะๆ
ตอนนี้ให้นาวดูแลพี่คิมไปก่อน เหนื่อยหน่อยนะนาว สู้ๆ
-
น่ารักกกกกกกกกกก o18
-
สงสารนาว เบ้ชัดๆงานนี้ แต่พี่คิมนี่ หวงออกหน้ามาก รักนาวแล้วสิ :laugh:
-
กวนอ้ะพี่คิม
-
พี่คิมก็มัวแต่เล่นตัว หึง หวง ห่วง แต่ไม่บอกนาว แต่ใช้วิธีเนียนๆ ให้นาวดูแลตัวเอง นาวคงอยากให้พี่คิมบอกรักตัวเอง แต่พี่คิมคงคิดว่าใช้การกระทำให้เห็นแล้วนาวน่าจะรู้
ก็คงต้องลุ้นต่อไปว่าใครจะบอกรักออกมาก่อน
-
อิพี่คิม เนียนนนนนนนนนนตัลหลอดดดดด
เนียบแบบกวน_ีนด้วย 5555 อ่านแล้วฟินค่ะ ชอบคู่นี้จุงเบยย ♥♥ kimnow fc ♥
-
คนที่นาวรักมันโง่จริงๆเนาะ ห้าๆ
คนบ้าอะไรหึงตัวเอง :hao7: :hao7: :hao7:
-
ไม่น่าเชื่อพี่คิมแกหึงน้องนาวจริง ๆ ด้วย
แล้วก่อนหน้านี้แกหายไปไหนมา
-
สงสารน้องนาว ฮ่าๆๆๆ
พี่คิดขี้หวงอ่ะ ชอบเค้าก็บอกไปดิ ปากหนักจังน้าาา
-
o22 พรต
-
เอิ่บๆๆๆๆ ไม่นารอดหรอก
-
อิพี่คิมปากแข็งที่หนึ่ง !!!!!!
-
พี่คิมรักหรือแค้นนาวเนี่ย 55555
-
ขอใหัลงเอยกันเร็วๆนะ คิมนาววว :hao7:
-
ซื่อบื่อทั้งคู่อ่ะ....
-
ต้องเจ็บตัวก่อนถึงจะรู้ตัวเหรอพี่คิม ชอบอ้อนน้องนาวล่ะเซ่ะ! :hao7:
-
ชอบนาวจัง ปรนนิบัตพัดวีสามีอย่างดีเลยทีเดียว :katai2-1:
-
ถ้าเค้าลืม ไม่อยากคิดถึงจริงๆแล้วจะเสียใจนะพี่คิมมม 5555
-
โอ้ยยยยยยยยยยยย
พี่คิมมมมมมมม หึงน้องไม่ไหวแล้ววววว
กร๊ากกกกกกกกกกก ดีๆๆหึงเยอะๆๆๆ อยากให้พี่คิมแสดงออกว่าชอบน้องนาวเยอะๆ :katai2-1:
-
ได้กลับมาดูแลกันอีกครั้ง ก็เปิดใจคุยกันได้เลยนะ อิอิ
ลุ้นๆๆๆๆ >.<
-
พี่คิมโดนเด็กต้มจนเปื่อยแล้ว. รู้ตัวสักทีเถอะพี่
นาวน่ารักนะ. บ่นแต่ก็ทำ. พี่คิมนี่ก็เนียนเลย แถมโครตขี้หึง
อ่านคู่นี้แล้วยิ้มตลอดเลยจริงๆ. ซึนพอกัน
-
ตอนที่แล้วไม่ได้เม้นเพราะอ่านในมือถือ
ตอนนี้มาแบบ...อร๊างงงงง เขินง่ะ
อิพี่คิม...แก...แผนสูงนะ!!
ทำให้น้องมันวุ่นวายกับแกเยอะๆ แหมๆๆ ชอบเค้าก็บอกไปเลยตรงๆเถอะ
-
พี่คิมปากหนักจัง
-
ปากแข็งทั้งคู่ หุๆๆๆ
-
คิมอ้อนเป็นด้วย
-
นาวสู้ๆ :hao7:
-
อิพี่คิมแอบอ้อน นาวก็ยอมตลอด
-
กุละฮาคิมผู้ไม่รู้อะไรเลย5555
-
คิม นาว น่ารักอ่า
แต่แบบรู้สึกว่าสั้นจุง
ยังรอๆๆๆ รอตอนต่อไปนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai3:
-
อีพี่คิม เนียนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1:
-
5555 พี่คิมแม่งงอแงวะ
-
:laugh: เจเนอร์เนชั่นเบ้ชัดๆ
-
พี่คิม พี่แม่งซึนชิป 555
ชอบ หวง หึง บอกน้องมันไปดิ๊ !!!
-
พี่คิมโหมด อ้อน หึง งอน อ่ะ น่ารัก
อยากได้มั่ง อิจฉานาวจัง
ไม่รู้ว่าใครจะหลุดปากบอกความในใจก่อนกันนะเนี่ย
รอตอนหน้าจ้า :mew1:
-
พี่คิม ปากแข็งจริง
-
เล่นแง่กันอยู่นั่นแหละ หึงเขาหวงเขาก็ไม่พูด อีกคนก็ชอบเขาไม่บอก แล้วเมื่อไหร่จะร้ากกานนนนน
-
เอ้ย กว่าจะหายจะตีกันตายก่อนมะเนี่ย
แล้วก็ปากแข็งได้โล่กันเลย
-
^^
-
ไงก็ต้องมีหวง กันบ้าง เพิ่งจะจิ้มครั้งเดียวเอง ใช่มั้ย ไอ้พี่คิม
:-[ :-[ :o8: :o8: :o8:
-
ปากแข็งทั้งคู่
ดูคู่ ตินณ์ พรต สิ ... ได้ทั้งแฟน ทั้งพ่อ 55555
-
ลุ้นจนฉี่เหนียวละ ซะทีสิ :mew4:
-
คิมสู้ๆ แต่สงสารนาวจังเหนื่อยตาย อิอิ
-
ชอบกันก็บอกไปเลย ให้เข้าใจผิดกันอยู่ได้
เวลาไม่เคยคอยใครนะคิมนาว
-
ชายคิมค่ะ สงสัยหึงจนสองหาย เหอะๆๆ ไม่ส่องกระจกดูหน้าต้วเองเล๊ย!!!!! หึๆๆๆ
-
พี่คิมหึงได้น่าเอ็นดูจริงๆ
แล้วถ้ารู้ว่าคนที่นาวตามเฝ้า
เป็นตัวเอง จะทำหน้าอย่างไรนะ
-
Moment
ตินณ์ - พรต
พรต: มึงจะไปไหน
ตินณ์:ร้านพี่มิน
พรต: แล้วมึงจะเอากีต้าร์ไปทำไม
ตินณ์: ร้านขาดนักร้อง พี่เค้าโทรมาขอร้องให้กูไปช่วย
พรต: ไม่บอกกูเลยนะ แล้วตั้งแต่มึงคบกับกูมึงไม่เคยร้องให้กูฟังซักเพลง
ตินณ์: เหรอ
พรต: เออ กูไปด้วย
ตินณ์: ไม่ต้องไป อยู่ห้อง
พรต: กูจะไป ไปด้วย
ตินณ์: อยู่ห้องนี่แหละจะไปทำไมวะ เดี๋ยวเมาแล้วไม่มีคนดู
พรต: มึงนั่นแหละจะไปเหล่สาวแล้วทิ้งกูไว้ห้อง
ตินณ์: กูไปทำงาน
พรต: ไม่รู้แหละถ้ามึงไป กูจะไปด้วย
ตินณ์: มึงจะไปให้ได้ใช่ไหม
พรต: เออ อย่านึกว่าจะได้ไปคนเดียว
ตินณ์: เอ้าเอาไปเก็บ (ส่งกีต้าร์ให้นาง)
พรต: อ่าว มึงไม่ไปแล้วเหรอ
ตินณ์: เออ /พี่มินผมไปไม่ได้แล้วนะครับ เด็กแมร่งงอแงหว่ะ เดี๋ยวผมส่งเพื่อนไปแทนก่อนนะครับ
(ตอบนางเสร็จ โทรไปบอกพี่มิน)
__________________________________________________________________
kim - now
นาว:เฮ้ย! ไอ้หื่น
คิม: อ่าวก็กูแขนเจ็บมากี่วันแล้ว มันก็ต้องมีเก็บกดบ้าง
นาว: แล้วพี่แม่งมาหื่นอะไรตอนนี้
คิม: ก็มึงมาลูบๆคลำๆ กูก็ขึ้นดิวะ
นาว:ไอ้พี่เชี้ย กูอาบน้ำให้นี่คิดไม่ดีกะกูไง
คิม: เออ
นาว:ไอ้ง่อย มึงอาบเองเลยกูไม่อาบให้แล้ว
คิม: กูจะอาบไง แขนมีข้างเดียวเนี๊ยะ
นาว: ไม่รู้
คิม: มึงเห็นไหม ช่วยหน่อยดิ
นาว: ไม่
คิม: นะ ไหนๆ มึงก็รู้จักมันดี
นาว: มึงมันหื่นขึ้นสมอง
คิม: เออ จะว่าอะไรก็ได้ แต่ช่วยกูหน่อย
นาว: ทำเองไปดิ
คิม: ถ้ากูทำได้ไม่ง้อมึงเลย
นาว: มึงนี่เรื่องเยอะ ชิบหาย ให้ทำไง
คิม: ช่วยกู ทำให้มันสงบ
นาว: แค่มือ
คิม: ก็ยังดีวะ
สรุป ไอ้สองคนนี้มันทำไรกัน เมจิกรับม่ายยด้าย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :3123:
-
นาวพี่อย่าอย่าใช้มือช่วยเลย ใช้ปากดีกว่านะ พี่จะได้ฟินยาวๆ :jul3:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยย ♥♥ ทั้งตินณ์ ทั้งพรตขี้หึงพอกันรุยยยย
-
น่ารักอ่าาาา รอตอนต่อไปนะชอบคิม นาว ^^"
-
:haun4:
-
แหม่ ติดเรทนะเนี่ย คิมนาว
-
แหมพรต จะตามไปเฝ้าเลยเหรอ ขี้หวงนะเรา
พี่คิมของขึ้นง่ายเนอะ ไม่ค่อยหื่นเลยนะ นาวช่วยหน่อย
-
:o8:
:L2: :pig4:
-
พรต นี่ขี้หึงใช่เล่นเลยนะเนี่ย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แล้าคู่ พี่คิมกับนาว กำลังทำอะไรกันเนี่ย
ได้ข่าวว่าอาบน้ำ แล้วงัยถึงกลายเป็นรีดน้ำแทนได้ล่ะ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
พรตก็บอกไปติณห์ไปเลยว่า เพราะรัก ถึงได้หึง และหวง อยากฟังติณห์ร้องเพลงให้ฟังคนเดียว ไม่อยากให้ใครได้ฟัง
คิม - นาว มาแบบติดเรท :z1:
-
เมื่อไรพวกคุณจะหวานกันสักทีค่ะ
ลุ้นจนปวดอกแล้วเนี่ย :ling1:
-
555 พรตงอแงจนติณไม่ได้ไปทำงานเลยอ่ะ
ส่วนคิมนาวกะเอาให้ :haun4: หมดตัวกันเลย
-
พรตขี้หวง ตินณ์ขี้หึง
คม-นาว แอบเรทนะตัวเทอ
-
พี่รับไม่ได้แต่หนูรับได้ค่ะ อร๊าย>///<เค้าทำไรกันอ่ะอยากส่องกล้องดูจัง=.,=
-
โมเม้นท์นี้พรตง้องแง้งอ่ะ แต่น่ารัก
ที่ช๊อคนี่คงเป็น คิม-นาว ชวนกันเล่น (เสียว) ซะงั้น :hao6:
รอตอนต่อไปนะ
-
:hao3: มารอเมจิก วันนี้พรต ติณ ชิมิ
-
เดี๊ยนก็รับไม่ได้เหมือนกันค่ะ
รับไม่ได้ที่นาวทำให้คิมแค่มือ ทำไมไม่ใช้ปากล่ะลูก
-
:hao6: :hao7: :hao6: :hao7:
ทำอัลไลก๊านนนน จ๊ะ น้องคิมน้องนาวววว
-
หื่นมากๆ คิมน่ะ ว่าแต่มืออีกข้างไม่ได้หักไม่ใช่เหรอ :hao6:
-
พรตน่ารักมากๆ
-
พี่คิมโคตรหื่น
-
แหมๆพี่คิม ไม่ค่อยเลยนะ
ตินณ์ห่วงพรตหรือเศร้าที่ไม่ได้ไปส่องสาวกันแน่ 5555
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 35
“บอกแล้วให้รีบๆออก เป็นไงล่ะรถติดจนได้” ผมเริ่มบ่น หลังจากตกลงกันว่าวันนี้จะไปกินข้าวกลางวันที่บ้านผม แต่ไอ้ตินณ์มันมัวแต่ลีลากว่าจะออกจากคอนโดได้สายโด่งเลยครับ สุดท้ายรถก็ติด
“เออ เดี๋ยวก็ถึง” มันตอบกลับก่อนเริ่มหมุนเปลี่ยนคลื่นวิทยุภายในรถ
“มึงตื่นเต้นไหมจะเจอพี่กู” ผมลองถามคำถามเดียวกันกับที่มันเคยถามผมตอนมันพาไปบ้าน แต่มันต่างกันนะครับ ก็ผมบอกมันก่อนตั้งนานแต่ตอนมันพาผมไปให้เวลาทำใจแค่หมาเยี่ยว
“ตื่นเต้นทำไมวะ” ดูคำตอบมัน เก็กได้อีก
“เออ ให้มันจริงเถอะ” ผมว่าก่อนเลิกสนใจมันครับ
มันยังไม่รู้ว่าพี่ผมกลับมากันครบแล้ววันนี้ก็เหมือนวันรวมญาติ เพราะปกติจะไม่เคยอยู่ครบทั้งครอบครัว
ผมถึงเลือกเอาวันนี้เป็นวันที่จะแนะนำมันให้ทุกคนได้รู้จักไม่อยากพูดหลายๆครั้ง
Tru… Tru… Tru…
เสียงโทรศัพท์มือถือของมันดังขึ้น ผมเอื้อมไปหยิบกำลังจะส่งให้มัน
“รับให้ที” มันสั่งก่อนจะเลี้ยวโค้ง ผมเห็นว่ามันคงรับไม่ได้เลยดูเบอร์นิดนึงว่าใครโทรมาก่อนกดรับให้
ปรากฏขึ้นว่า คุณนาย ครับคงหมายถึงแม่มัน
“สวัสดีครับ” ผมกรอกเสียงลงไป
“เอ่อ...นั่นใช่ตินณ์หรือป่าวลูก” ผมจำได้ว่าเสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงแม่ของมัน
“ไม่ใช่ครับ ผมพรตครับ ตินณ์ขับรถอยู่ครับแม่” ผมตอบแม่มัน
“อ่าวน้องพรตเหรอจ๊ะ แม่ถึงว่าเสียงไม่เหมือนตินณ์ แต่แม่บอกแล้วว่าให้น้องพรตเรียกว่าพี่ตินณ์ไงจ๊ะ” เอาแล้วไงครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แม่มันพูดบ่อยมาก ผมก็จะเรียกเวลาอยู่ต่อหน้าแม่มัน แต่ปกติไม่ค่อยได้เรียกครับ
“เอ่อ ครับแม่ พี่ตินณ์ขับรถอยู่ครับ แม่มีอะไรฝากผมบอกไหมครับ” ผมเรียกมันใหม่อีกครั้งก่อนถามแม่
“แม่แค่จะโทรมาถามว่าวันนี้ตินณ์จะพาน้องพรตเข้ามาหาแม่หรือเปล่าเท่านั้นแหละจ๊ะ” แม่มันตอบกลับมาเสียงหวานเลยครับ
“คงไม่ได้กลับครับ เพราะตอนนี้เรากำลังจะไปบ้านผมกันครับ” ผมตัดสินใจบอกแม่มัน
“อ่าวเหรอจ๊ะ จะไปเปิดตัวลูกชายแม่รึเปล่าเนี๊ยะ” แม่มันทำเสียงตกใจแล้วถามต่อเลยครับ
“ครับ ผมก็คิดว่าจะพาไปให้ครอบครัวผมได้รู้จักทุกคน”
“จ๊ะ ยังไงฝากดูแลพี่ตินณ์ด้วยนะจ๊ะ อย่าให้พี่ๆเราลงมือรุนแรงนัก แม่มีลูกชายคนเดียว” แม่มันพูดขำๆก่อนหัวเราะอารมณ์ดี
ผมไม่แปลกใจที่แม่ของมันรู้จักครอบครัวของผม ครอบครัวนักธุรกิจก็แบบนี้แหละครับ รู้จักกันตามงานต่างๆเป็นส่วนใหญ่
“ครับ ผมจะพยายามให้เบาที่สุดครับ” ผมรับมุขที่แม่ส่งมาให้
“ดีๆจ๊ะ งั้นแม่ไม่กวนแล้ว ฝากบอกลูกชายตัวดีด้วยว่า โชคดีนะจ๊ะ”
“ครับ เดี๋ยวผมบอกให้ครับ” หลังจากผมรับคำแม่ของมันเสร็จท่านก็ตัดสายไป
“แม่โทรมาทำไมวะ” มันหันมาถามครับ เอ่อ คือมึงถามแต่เสียงก็ได้หน้าไม่ต้องหันมาเพราะความเร็วที่เหยียบก็ไม่ได้น้อยกว่าพี่คิมเท่าไหร่เลย
เวลามันไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่นานหลังจากนั้นจะได้รับจดหมายพร้อมรูปถ่ายทะเบียนรถของมันให้ไปจ่ายค่าปรับประจำครับ ขับรถเกินกฎหมายกำหนดตลอด แต่ถ้าผมไปด้วยขับไม่ค่อยเร็วนะครับ ไม่รู้ห่วงผมหรือรำคาญเวลาผมด่าตอนมันขับเร็ว แต่วันนี้สงสัยผมไปว่ามันเรื่องออกสายแล้วรถติด พอหลุดช่วงรถติดมาได้ เหยียบมิดตีนมันเลยครับ
“แม่มึงถามว่าจะไปบ้านรึเปล่า แต่กูบอกแล้วว่าไม่ไปจะไปบ้านกู ท่านเลยอวยพรให้มึงฝ่าดงตีนพี่กูให้สำเร็จ” ผมบอกมันตามที่คุยกับแม่มันครับแถมเสริมไปนิดหน่อย หึหึ
“แม่กูพูดงี้เลยเหรอวะ” มันถามกลับพร้อมทำหน้างงๆ
“สัส! กูนี่แหละพูด แม่มึงผู้ดียังกับคุณหญิงจากในวัง จะมาพูดแบบนี้เหรอ” ผมว่ามันครับ เป็นลูกเสือกมาสงสัยแม่ตัวเอง
“กูก็ว่าอยู่ว่าท่านไม่เคยพูดแบบนี้ กูนึกว่าติดเชื้อจากลูกสะใภ้” พูดเสร็จหันมาทำหน้ากวนตีนด้วยนะครับ แมร่ง!!
“เข้ามาเลยพี่ คุณพ่อ คุณแม่รออยู่” หลังจากผมวางโทรศัพท์ไม่นานก็มาถึงบ้านผมครับ
พอจอดรถเสร็จลูกแพรก็รีบวิ่งออกไปรับพร้อมไอ้สีฝุ่น
ตอนนี้บ้านผมเหลือสีฝุ่นตัวเดียวแล้วครับ อีกตัวเพื่อนลูกแพรขอไปเลี้ยง มันก็ยกให้เขาไปเฉยเลย
“ท่านอยู่ไหนกัน” ผมถามมันหลังจากส่งขนมและของฝากให้มันถือ
“อยู่ในห้องรับแขกทุกคนเลย สวัสดีค่ะพี่ตินณ์” ลูกแพรตอบผมเสร็จก็หันไปสวัสดีไอ้ตินณ์ที่เพิ่งลงจากรถ
"สวัสดีครับ" ไอ้ตินณ์รับไหว้ลูกแพรยิ้มๆ
“ไปเข้าบ้านกัน ทุกคนรอมึงอยู่” หึหึ ถึงถิ่นปุ๊บผมกดดันผู้มาเยือนทันทีครับ มันก็เดินนิ่งๆไม่พูดไม่จาตามผมเข้ามา
“อ่าวมาถึงกันแล้วเหรอจ๊ะ” แม่ผมหันมาเห็นผมกับตินณ์เดินเข้าไปในห้องรับแขกรีบทักขึ้นทันที
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีดีครับแม่” ผมกับมันไว้พ่อกับแม่ที่นั่งอยู่พร้อมกัน
“อืม/สวัสดีจ๊ะ” พ่อผมยิ้มก่อนตอบรับและตามด้วยแม่
“มึงนี่พี่กู คนแรกพี่พีช ส่วนนี่พี่พรีม เอ่อ!นี่ตินณ์คนที่ผมไปอยู่ด้วย” หลังจากมันทักทายพ่อกับแม่เสร็จผมก็แนะนำให้มันรู้จักพี่ทั้งสองคนต่อครับ
“สวัสดีครับ” มันเดินเข้ามาไหว้พี่ทั้งสองคน
วันนี้ครอบครัวของผมแต่งตัวสบายๆ ครับ ดูบรรยากาศอบอุ่นยกเว้นพี่พีชคนเดียวครับที่ถึงแม้จะใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดา แต่รอบๆตัวก็ให้บรรยากาศมาคุแปลกๆ
“อืมหวัดดี ว่าไงไอ้ตัวแสบบ้านช่องไม่กลับเลยนะ ไม่ไปหาพี่ด้วย” พี่พรีมตอบรับมันก่อนจะหันมาว่าผม พี่พรีมเพิ่งเดินทางมาถึงเมื่อสองวันก่อนครับ
“พี่พรีมแหละไม่ยอมกลับบ้าน หาสาวนอนกกอยู่ที่โน่นมากกว่า” ผมตอบก่อนยักคิ้วกวนๆครับ
“ก็ดีกว่าบางคน ไม่เจอกันแป๊บเดียวเปลี่ยนรสนิยมซะแล้ว หึหึ” พี่พรีมว่ากลับ ก่อนทำหน้าเจ้าเหล่ครับ ถ้าพูดแบบนี้แสดงว่าลูกแพรบอกหมดแล้วครับ
“เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนได้ไม่แปลกครับ” ผมพูดก่อน หันไปจ้องลูกแพร มันก็ทำท่าเอามือปิดปาก แต่ไม่เหลือครับ มันนั่นแหละแค่เอาเงินหรือขนมล่อหน่อยอยากรู้อะไรถามได้หมดครับ
“เออ แปลกจนตกใจ” พี่พรีมว่าต่อครับ
“พี่น้องคุยอะไรกัน หื้อ...” แม่ผมถามขึ้นหลังจากนั่งฟังอยู่นาน
“เอ่อ ผมแซวน้องเล่นน่ะครับไม่มีอะไร เราไปกินข้าวกันเถอะ” พี่พรีมหันไปตอบแม่ก่อนชวนกินข้าว ผมก็หันไปมองไอ้ตินณ์ลืมมันไปเลยครับคุยกับพี่พรีมซะเพลิน
ผมมองไปเห็นมันกำลังคุยเรื่องงาน Motor Show ที่กำลังจะจัดอยู่ครับ งานคราวนี้มันไม่ได้ไปดูแลเพราะพ่อมันอยู่ดูแลเอง เห็นว่าเป็นงานสุดท้ายก่อนสิ้นปี
มันบ่นกับพ่อผมว่าเทรนการจัดงานของประเทศไทยเวลาจัดจะเน้นขายรถให้ได้มากที่สุด แต่ต่างประเทศเวลาจัดเขาจะจัดให้รู้เทรนของรถในอนาคตว่ารถรุ่นไหนจะมาแรง มันเลยอยากจัดแบบนั้น พ่อผมที่ชอบเรื่องแบบนี้อยู่แล้วเลยคุยกันถูกคอเลยครับ กลายเป็นว่ามันกับพ่อผมเดินเข้ามาห้องอาหารหลังสุด
“ตินณ์นี่ขยันดีนะ ทำงานทั้งที่เรียนไปด้วย ไอ้พรตสู้ไม่ได้เลย” หลังจากกินกันไปได้ซักพักพ่อก็เริ่มว่าผมแล้วครับ
“ไม่หรอกครับ ผมคลุกคลีมาตั้งแต่เด็ก และชอบด้วยเลยขอคุณพ่อเข้าไปช่วยงานครับ” มันก็บอกพ่อผมแบบถ่อมตัว
แต่มันยิ่งพูดพ่อก็ยิ่งว่าผมครับเพราะผมทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง แต่ถามว่าที่พ่อว่าผมแคร์ไหม บอกเลยว่าไม่แคร์ครับ พ่อว่าจนผมชินแล้ว คงไม่รู้กันใช่ไหมครับว่าผมมันติสท์ จนพ่อเลิกวุ่นวายไปแล้ว หึหึ
“พ่อก็อยากมีลูกขยันๆแบบนี้มาช่วยงานบ้าง มีลูกชายสามคน สองคนนั้นเรียนจบก็ทำงานของตัวเอง อีกคนก็ยังเรียนไม่จบแถมดูท่าแล้วคงหวังพึ่งให้ช่วยงานไม่ได้” พ่อผมว่าต่อเลยครับ
“แหม่ พ่อก็ให้แพรช่วยสิคะ” ลูกแพรเสนอตัวทันทีครับ
“แกมันผู้หญิง ไปทำอะไรที่ผู้หญิงเขาทำกันเถอะ แค่นี้ก็เหมือนผู้ชายเข้าไปทุกวัน” พ่อหันมาตอบน้องสาวผมทันทีครับ ก็ลูกแพรถึงจะสวยหุ่นดีคนจีบตรึม แต่มันก็ชอบทำตัวเหมือนผู้ชาย แล้วดันเรียนวิศวะเหมือนผู้ชายอีกครับ
“แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อนะจ๊ะ” แม่รีบเสริมพ่อทันทีครับ ลูกแพรนี่ทำหน้างอนไปแล้ว สะใจครับ
“งั้นถ้าพ่ออยากได้ลูกชายเหมือนพี่ตินณ์ พ่อก็รับพี่ตินณ์เป็นลูกเขยสิคะ” มันทำหน้างอนได้ไม่นานก็ยิ้มๆ แล้วหันไปพูดกับพ่อในสิ่งที่ข้าวแทบติดคอผมเลยครับ
“แกว่าอะไร ไอ้ตัวแสบเป็นสาวเป็นแส่พูดงี้ได้ไง” แม่รีบว่าทันทีครับ
“อ่าวแพรแค่เสนอทางเลือกให้พ่อเองนะแม่” ลูกแพรยังไม่เลิกครับ
“เดี๋ยวเถอะเราน่ะ” แม่คาดโทษไว้ก่อนครับ
“อืม ความคิดดีนะ ว่าไงตินณ์สนใจมาเป็นลูกเขยพ่อไหม” อยู่ๆพ่อผมก็พูดขึ้นมาทำเอาผมอึ้งเลยครับ
“พ่อจะไปคิดอะไรกับคำพูดของเด็กครับ” พี่พีชพูดขึ้นมานิ่งๆครับ เรื่องหวงน้องนี่ที่หนึ่ง
“ใช่ครับพ่อ น้องก็แค่พูดเล่น” พี่พรีมรีบช่วยพูดทันที กลัวพ่อยกน้องให้มัน มันก็นั่งเงียบเลยครับ
“อ่าว พ่อคิดดีแล้ว ความคิดน้องเราเข้าท่ามาก พ่อได้ลูกเขยขยัน แถมน้องเราได้คนดูแลที่พ่อเห็นหน่วยก้านใช้ได้เลย ว่าไง
ตินณ์” พ่อผมยังไม่ล้มเลิกความคิดครับ แถมยังเร่งเอาคำตอบจากมันอีก
“เอ่อ ถ้าคุณพ่อไม่รังเกียจผมก็ยินดีครับ” ไอ้เชี้ยยยยยยยยยย ต่อหน้ากูมึงยังกล้าเป็นพญาเทครัวจะเอาน้องกูด้วยเหรอวะ
“ไอ้...” ผมกำลังจะด่ามันแล้วครับ
“แต่ผมขอเปลี่ยนจากน้องลูกแพร เป็นไอ้พรตนะครับ”
อึ้ง!!! ครับบอกได้คำเดียวนะตอนนี้ มันจะกล้าและหน้าด้านไปไหนวะ มันพูดได้นิ่งและหน้าตายมาก ผมไม่คิดว่ามันจะพูดแบบนี้ ผมกะว่าหลังกินข้าวเสร็จจะค่อยๆบอกกับทุกคนเรื่องมัน แต่มันดันประกาศตัวกลางโต๊ะเล่นเอาทุกคนอึ้งกิมกี่เลยครับ
“ฮ๊ะ ฮ๊ะ ฮ๊ะ พูดเล่นใช่ไหมจ๊ะ” แม่ผมที่สติกลับมาก่อนใครเพื่อนถามคนแรกเลยครับ
“ผมพูดจริงครับ” มันก็ตอบแม่ผมนิ่งๆ ไม่หลบตาเลยครับ
“เยี่ยมเลยพี่ตินณ์” ลูกแพรพูดพร้อมยกนิ้วโป้งส่งให้มัน
“เราสองคนเป็นอะไรกัน” ทีนี้พ่อผมถามบ้างครับ หลังจากเงียบไปซักพักหลังจากลูกแพรพูดจบ
“คนรักครับ” มันหันมาซบตาผมนิดนึงก่อนตอบ
“นานรึยัง” พ่อถามต่อทันที
“นานครับ เกือบปี” มันก็ตอบนิ่งๆเหมือนเดิม
“พรต จริงอย่างที่ตินณ์บอกไหม” พ่อหันมาถามผมบ้างครับ
“เอ่อ จริงครับพ่อ” ผมตอบพ่อบ้าง ตอนนี้ใจผมเต้นเร็วมากเลยครับ ผมได้ยินเสียง ตึก ตึกๆ จากข้างในดังมาก ลุ้นกว่าหวยอีก สงสัยป่านนี่ฉี่เหนียวไปแล้ว
“ล้อเล่นเรื่องนี้ไม่ตลกนะ” พี่พีชพูดขึ้นบ้างครับ ผมนึกว่าแกรู้จากพี่พรีมแล้วซะอีก นี่ยังไม่รู้เหรอวะ ผมหันไปมองหน้าพี่พรีม พี่แกก็ส่ายหน้ายิ้มๆครับ
“คุณลูกเราๆ เป็นอย่างนั้นเหรอคะ” แม่ผมหันไปถามพ่อแล้วครับ ตอนนี้ไม่มีใครกินข้าวแล้ว ไอ้ตินณ์ทำให้การกินข้าวด้วยกันมื้อแรกเป็นสิ่งที่ทุกคนจะจดจำไปอีกนานเลย
“ ถ้าผมไม่แก่จนฟังผิด ก็คงเป็นอย่างนั้น” พ่อผมตอบนิ่งๆบ้าง
“พรตแกไม่ใช่อย่างนั้นไม่ใช่เหรอ ถ้ากำลังสนุกตามวัยรุ่นที่อยากลอง พี่ขอให้แกเลิกซะ” อยู่ๆพี่พีชก็พูดเสียงเครียดเลยครับ
“พ่อก็เห็นด้วยกับที่พี่แกพูดนะ” พ่อพูดขึ้นหลังจากพี่พีชพูดจบ
“แต่...” ผมกำลังจะพูดบ้าง
“พี่ว่าแกไม่ต้องพูดแล้ว พี่ขอให้แกเลิกเลยแล้วกัน” พี่พีชพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะได้พูดซะอีกครับ
“ผมว่าเรื่องนี้เราควรฟังน้องพูดก่อนนะครับ” พี่พรีมพยายามช่วยผม
“ได้ เรามีอะไรจะพูดก็ว่ามา” พี่พีชพูดนิ่งๆ เหมือนมีไอเย็นแผ่ออกมาจากตัว สร้างความกดดันให้ผม
“ผมจะบอกว่าผมคบกับตินณ์มาได้เกือบปีแล้ว ผ่านเรื่องต่างๆด้วยกันมา ถ้าจะเป็นแค่ความอยากลองผมคงไม่คบกันนานขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่าในสายตาของพ่อ ของแม่ หรือของพี่ๆจะมองผมกับมันเป็นแบบไหน ผมยอมรับว่าผมทำให้ทุกคนผิดหวัง พ่อแม่และพี่ๆมีหน้าตาในสังคมอาจจะรู้สึกอายที่มีลูกชายหรือมีน้องที่เป็นแบบนี้ แต่ถ้าผมเลือกได้ผมก็ไม่อยากทำให้ใครผิดหวัง แต่ในเมื่อตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันเป็นคนสำคัญและผมไม่คิดจะเลิกกับมัน ผมก็อยากขอให้ทุกคนยอมรับให้เราสองคนคบกัน มันก็เป็นแค่เรื่องคนสองคนที่รักกัน เพียงแต่มันดันเป็นผมกับมันเท่านั้นเอง” ผมพูดจบทุกคนเงียบเลยครับไม่มีใครพูดอะไร
“แกรู้ไหมว่าแกเป็นผู้ชาย” พี่พีชถามได้กวนตีนมากครับ บอกเลยถ้าไม่ใช่พี่ผมโดดชกไปแล้ว
“รู้ดิ ผมยืนเยี่ยวอยู่ทุกวัน” ผมตอบเสียงห้วนนิดๆ แต่ไม่ได้เสียงดังนะครับ
“งั้นทำไมแกไปรักกับผู้ชายด้วยกัน” พี่พีชถามต่อเสียงเครียดไม่เลิก
“แม่ก็อยากรู้เหมือนกัน” เสียงแม่ผมถามออกมาเบาๆครับ
“ผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่ารักมันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว ขาดมันไม่ได้ไปแล้ว” ผมพูดเสร็จก็หันไปซบตากับมันที่นั่งข้างๆ
“ตินณ์ทำไมเราถึงชอบพรต” พ่อผมหันไปถามมันบ้างครับ
“ผมกับมันแม้ว่าตอนแรกจะเริ่มต้นกันไม่ค่อยดีเท่าไร และผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อน แต่พอผมมาเจอมันผมก็รู้สึกว่าละสายตาจากมันไม่ได้ ทั้งๆที่คิดจะไม่สนใจมันหลายครั้งแต่สุดท้ายก็อดห่วงมันไม่ได้ครับ
ผมอยากเป็นคนที่ดูแล อยากปกป้องมันด้วยมือของผมเอง ตอนนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่สายตาของผมก็หยุดอยู่ที่มัน” มันตอบพ่อผมเสร็จก็หันมาสบตาผมนิดนึงครับ
“แล้วถ้าพ่อขอร้องให้ตินณ์เลิกกับพรตเพื่อนาคตของพรตเราจะทำได้ไหม”
--- To Be Con.---
อัพต่อแล้วค่ะ พร้อมดองคิมนาว อิอิ
เจอกันตอนหน้าจ้า
-
อื้มมมม จะผ่านด่านพ่อกับพี่พีชได้รึป่าวนะ
-
โหยยยยย จะรอดมั้ยเนี่ยยยย
-
จะดราม่าจริงเหรอ...เค้าไม่ยอมน้าาา
-
ฮ่วยยย! ค้างเลยยยยย :ling1:
อยากรู้ว่าตินจะตอบว่าไง
ที่บ้านพรตจะยอมรับมั้ย
พี่พีชสั่งให้เลิกคบแต่ตัวเองก็คบผู้ชายนะเออ
-
พ่อ พรต คงแกล้งแบบพ่อตินณ์นะ แบบอำลูก แต่อีพี่พิชเนี่ย มึงก็มีเมียผู้ชายนะ อย่ามาทำขางหวงน้อง เดี่ยวถึงคราวตัวเองจะซวย :laugh:
-
ชิชิชิ ค้างอย่างแรง และแอบหมั่นใส้พีชด้วย เพราะตัวเองก้อได้เนมเปนเมียด้วย น่าฆ่าหมกป่าเจงๆเลย
-
พี่ตินณ์พรตแมนมาก บอกกันตรงๆ จริงใจมาก
แต่ที่บ้านพรตอึ้งไปนิด ลุ้นให้ผ่านไปได้ด้วยดี
-
จะรอดมั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3: :z3:
-
เอาใจช่วยพี่ตินณ์
หมั่นไส้อิพี่พีชมากอ่ะ
-
ค้างอยากมากครับ
คุณพ่อทำไมทำอย่างนี้... :hao5:
-
:ling2:
-
ตินณ์ นายสุดยอดจริงๆ o13
พี่พีช ว่าน้องไม่ได้ดูตัวเองเลย น่าจับหัวกดลงจานข้าวซะจริง :angry2:
พรต รอวันที่พี่พีชพาเมียเข้าบ้าน แล้วตอกกลับเลย แค้นนี้สิบปีค่อยชำระก็ไม่สาย o3
ปล. ให้อภัยคนเขียนสำหรับตอนนี้ที่ไม่มีคิมนาว เพราะตอนนี้ลุ้นได้มันส์มาก :give2:
ปล. 2 ไม่ให้อภัยเพราะทำให้ค้างอย่างแรง :serius2:
-
อย่าดราม่านะ เค้ากลัว
-
คุณพ่อกับพี่พีชอย่าใจร้ายเลยนะ
ให้เค้ารักกันดีดีเห้ออออออ
-
:a5:คุณพ่อตาขออะไรแบบนั้นอ่า :ling2:
-
มาม่าาาาาาาาาาาา
โอ้ยยยยยยยยยยย ผงชูรสมันเยอะนะ บริโภคมากจะไม่ดีต่อร่างกาย 555555555555555
-
ค้างอ่ะ- -"
-
อิพี่พีช น่าหมั่นไส้มาก
ส่วนคุณพ่อ. ทำไมถามแบบน้านนน
ไม่สงสารพรตรึ
-
เอาใจช่วย ขอให้ผ่านด่านคุณพ่อไปให้ได้
-
เชื่อว่าติณจะไม่ยอม
เพราะถ้าทำเพื่อพรตจริง ต้องฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันเนาะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่าว อย่าทำให้มาม่านะคุณพ่อไม่อยากกิน
-
เอิ่ม เอาไงล่ะทีนี้ -0-
-
:katai5:
-
ไม่ได้ครับพ่อ เพราะเพราะผมเนี่ยแหละเป็นทั้งปัจจุบันและอนาคตของพรตครับ 555 พี่ตินสู้ๆนะผ่านด่านพ่อตาและพี่พีชให้ได้นะ :mc4:
-
^^
-
นิยายสนุก น่าอ่าน น่าติดตาม
-
พ่อตาแม่ยายพูดซะได้กลิ่นมาม่าเลย
-
ตินณ์พรตสู้ๆนะ :L2:
พีชนี่พูดไม่ดูตัวเองเล๊ยยยย :z3:
ถ้าพี่พีชไม่หยุดจะบอกเนมให้หนีพี่พีช เอาป่ะ :katai3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่าน ยาววววมากกกกกกก
พี่ตินณ์ โชคดี ครอบครับเข้าใจง่าย
ของพรตคงยังทำใจไม่ได้ง่ายๆอ่ะเนอะ
สู้ๆ รักหวานๆรออยู่ 555
ส่วนนาวกับพี่คิม
พ่อเป็นนายพลป่ะ ไม่รุ้จะโหดหรือจะฮา
ปล.อยากอ่านพาทพี่คิมบ้างอ่ะ คนแต่งง ฮือออออ
-
อนาคตของน้องพรตที่ไม่มีพี่ตินณ์มันจะมืดมนนะคะคุณพ่อ :mew6:
อย่าให้เลิกกันเลย มีลูกชายตั้งสามคน ให้เป็นหนุ่มวายซักคนไม่เป็นไรหรอกค่ะ (อันนี้แนวคิดตัวเอง :laugh:)
ความสุขของลูกก็คือความสุขของพ่อแม่นินา อย่าทำร้ายทั้งคู่เลยนะ ไ่ม่ชอบดราม่าครอบครัว :o12:
-
คบกับตินณ์ใช่ว่าอนาคตจะเสีย เลิกทำไม
-
เลิกไม่ได้ค่ะพ่อ ไม่งั้นคนอ่านขาดใจตาย
-
อิพี่พีช เดี๋ยวนะ ถ้าถึงทีตัวเองนะ จะยุให้เนมเล่นตัว ไม่ให้เอาอิพี่พีชมัน ให้มันอกหัก ชิส์ๆ
ทำมาเป็นหวงน้อง ตัวเองก็มีเมียเป็นผู้ชายเหมือนกันนั่นแหละ หมั่นค่ะ หมั่น
ปล. แอบผงะกับคำนี้ของเมจิก "พร้อมดองคิมนาว" เอร้ยยยยย อย่าดองนานนะ เดี๋ยวเค็ม
-
ถ้าตอบว่าทำได้แล้วยอมเลิกก็ไม่ใช่พี่ติณน่ะสิ
เพราะถึงจะเป็นอนาคตพรตก็จะต้องมีติณ
สู้ๆ พี่ติณ เราเชื่อว่าต้องผ่านไปได้ด้วยดี
รอตอนหน้าและคู่พี่คิม :mew1:
-
กีสสสสสส ตามทันแล้ว
เขยจะผ่านด่านพ่อตากับพี่เมียได้มั้ยน้อออออ
:katai5:
-
สนุกมาก อยากอ่านต่อทั้งของพรต ทั้งของนาวเลยอ่า
สู้ๆนะคนเขียน รออ่านจ้า :กอด1: :กอด1:
-
:ling1: พลิกล็อค ทำไมครอบครัวพรตถึงไม่ยอมรับติณห์ละ ขนาดครอบครัวติณห์มีทายาทคนเดียว พ่อแม่ยังยอมรับเลย
แต่ของพรต ยังมีพี่พรีมสืบทายาทได้ ถ้าพี่พรีมไม่เบี่ยงเบนไปอีกคนนะ ส่วนไอ้พี่พีชคิดดีแล้วเหรอที่ขัดขวางน้องนะ ระหว่างกรรมนั้นจะคืนสนอง ครอบครัวเนมไม่รับเป็นลูกเขยล่ะ
พี่ติณห์สู้ๆ เอาความจริงใจ รักจริง ห่วง และหึงจริงเข้าช่วย เผื่อว่าครอบครัวพรตจะเล่นละครเพื่อหวังลองใจลูกเขย
-
ดราม่าซะแล้ว
-
พ่อถามอย่างนี้ จะใหติณตอบอย่างไรล่ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 36
“ผมคิดว่าผมเป็นอนาคตของพรตได้ครับ เพราะฉะนั้นเรื่องที่คุณพ่อขอผมคงทำให้ไม่ได้”
มันตอบพ่อผมพร้อมกับจ้องตาท่านนิ่งๆ
“แต่น้องยังเด็ก และบางทีอาจกำลังหลงทาง” พ่อผมถามต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
ดูท่าทางท่านก็ไม่ได้อยากจะกีดกันเท่าไหร่ครับ
“เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้ว่ามันหลงทางรึเปล่า แต่ยังไงตอนนี้ผมก็อยากคบกับมันไปเรื่อยๆ
ถ้าวันหนึ่งมันจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้รักผมอย่างที่ผมรัก ผมก็พร้อมที่จะถอยออกมา”
“นายมั่นใจเหรอว่าจะดูแลน้องของฉันได้” พี่พีชถามบ้างครับหลังจากเงียบมาซักพัก
“มั่นใจครับ ผมมั่นใจว่าผมดูแลมันได้ดีไม่แพ้ใคร” มันก็ตอบพี่พีช
“แต่พรตอาจจะสร้างความลำบากให้ตินณ์ หรือตินณ์อาจจะคิดได้ว่าพรตไม่ใช่คนที่ตินณ์ต้องการตอนนั้นคนที่จะเสียใจคือพรต เพราะแม่รู้นิสัยของพรตดีว่าลูกคนนี้ยึดติดแค่ไหน ถ้าวันหนึ่งต้องเลิกกันขึ้นมา แม่กลัวพรตรับไม่ได้ ถ้าจะมีวันนั้นแม่ก็อยากให้มันหยุดซะตั้งแต่ตรงนี้ตอนที่ยังไม่ได้ผูกพันอะไรกันมากมาย” แม่พูดขึ้นบ้างหลังจากเงียบไปนานครับ
ผมรู้ว่าที่แม่พูดเพราะแม่เป็นห่วงผม ผมไม่โกรธท่านเลยที่ต้องการให้ผมเลิกตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อไม่ให้เจ็บในวันหน้า
“เรื่องนี้ผมขอเลือกเองได้ไหมครับ ถ้าซักวันผมจะเจ็บเพราะการตัดสินใจในครั้งนี้ ผมก็จะยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ” ผมขอแม่ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“ผมก็เห็นด้วยว่าถ้าสิ่งนี้เป็นความสุขของน้อง ควรให้น้องตัดสินใจเองนะครับ น้องจะต้องโตขึ้นได้ด้วยตัวเองแน่ๆผมมั่นใจ” พี่พรีมพูดขึ้นมาทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็มีพี่พรีมกับลูกแพรเป็นกองหนุนถึงจะไม่ค่อยมีพลังเท่าไหร่ก็ตาม
“พ่อก็ไม่ได้อยากขัดขวางอะไรเราสองคนหรอกนะ แต่แค่อยากให้คิดดีๆก่อนที่จะถลำลึกจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้” พ่อผมพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่อ่อนโยนมากครับ
“ผมอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกอย่างครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พรตผิดหวังหรือเสียใจในตัวผม” มันบอกพ่อกับแม่ผมพร้อมสัญญา ทำกูซึ้งอีกแล้ว
“อืม ยังไงพ่อก็ฝากน้องด้วยนะ” แล้วพ่อผมก็ถอนหายใจก่อนยกผมใส่พานให้มัน
“ถ้าพ่อเห็นด้วยแม่ก็คงไม่ขัดข้องอะไร ยังไงแม่ก็เหลือลูกชายไว้สืบสกุลอีกตั้งสองคน” แม่ผมพูดต่อยิ้มๆครับ
“คุณแน่ใจได้ไงว่าเหลือสอง ผมรู้สึกว่าพักนี้ไอ้ตัวดีก็เริ่มทำตัวแปลกๆนะ อย่าให้เหมือนน้องก็แล้วกัน” อยู่ๆพ่อก็พูดอะไรแปลกๆแล้วมองพี่พีชครับ ที่นี้ทุกสายตาเลยไปรวมที่จุดเดียวกัน
“พ่อก็คิดมากไปรึเปล่าครับ แต่เรื่องแกพี่ยังไม่ยอมรับนะ” พี่พีชรีบปฏิเสธก่อนหันมาพูดกับผมต่อ แต่จะหัวแข็งไปไหนวะ คนอื่นเขาก็เห็นด้วยกันหมดแล้ว
“ได้ไง ทั้งครอบครัวยอมรับกันหมดแล้วเหลือพี่คนเดียวเนี๊ยะ” ผมถามเลยครับ
“แกเป็นผู้ชายนะ จะไปเป็นเมียมันได้ไง แกต้องเอาน้องสะใภ้มาให้พี่สิ ไม่ใช่น้องเขย” ไอ้พี่พีช เห็นนิ่งๆกวนผมแล้วไง
“พี่พีชไม่ดูหุ่น กับหน้าน้องตัวเองเลยเนอะ แต่ใครจะเป็นเขยเป็นสะใภ้ให้น้องตกลงเองดีไหม” พี่พรีมพูดขึ้นมาบ้างครับ
“แพรว่าแล้วว่าพี่พรตต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย เพราะหน้าสวยกว่าน้อง” ลูกแพรว่าพร้อมทำหน้าทะเล้นครับ
“พ่อก็แย่งแม่ตั้งชื่อให้ซะแมนเผื่อจะช่วยได้ เห็นหน้าหวานตั้งแต่คลอด สุดท้ายก็ไปเป็นสะใภ้บ้านอื่นจนได้นะเรา ถ้ารู้แบบนี้พ่อยอมให้แม่เค้าใช้ชื่อพายซะตั้งแต่แรกไปแล้ว” พ่อผมพูดติดตลกเรื่องชื่อผมที่พ่อไปแย่งแม่ตั้ง เพราะตอนแรกแม่ตั้งชื่อให้ผมว่าพาย แต่แม่เคยเล่าว่าใช้เรียกได้ไม่ถึงอาทิตย์พ่อก็ขอเปลี่ยนให้ชื่อพรตทันทีเพราะกลัวผมเป็นตุ๊ดตั้งแต่เด็ก แต่ผมก็ชอบชื่อพรตมากกว่าพายนะครับ
“พรตเอ๊ย โตจนพาลูกเขยเข้าบ้านได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พามาก่อนพี่เราสองคนอีกนะ” แม่ผมพูดบ้างแต่คำพูดของแม่ทำให้ผมน้า
แดงเลยครับ
“ก็พวกพี่เค้าไม่มีใครเอานี่ครับ พรตน่ารักไง หล่อด้วยเลยขายออก” ขอซักทีครับ อยากว่าผมดีนัก ผมก็เลยได้ทีพูดข่มซะหน่อย
“เออ มันทิ้งเมื่อไหร่ อย่าร้องไห้มาหาแล้วกัน” พี่พรีมพูดยิ้มๆครับ
“ไม่ทิ้งแน่นอนครับ” ไอ้นี่ก็บ้าตอบเขาอีก เขาพูดเล่นบ้างเถอะ
“งั้นลูกแพรก็กรี๊ดได้แล้วใช่ไหมค่ะ” อยู่ๆลูกแพรก็ถามขึ้นมาทำเอาทุกคนงงเลยครับ
“เราจะกรี๊ดทำไม” พี่พรีมถามลูกแพรที่นั่งอยู่ติดกันทันทีครับ
“ก็แพรอึดอัดนี่นา ต้องเก็บความลับที่พี่เขาเป็นแฟนกันอยู่ตั้งนาน พอทุกคนรู้แพรก็จะกรี๊ดแบบโล่งใจน่ะค่ะ” แพรหันไปตอบพี่พรีมพร้อมกอดแขน
“เรานะเก็บความลับ แล้วใครที่รีบมาไถเงินพี่เมื่อวาน” พี่พรีมพูดพร้อมเอามือเขลกหัวไปหนึ่งที เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนบนโต๊ะอาหาร
“ถ้าหมดเรื่องแล้วก็ทานกันต่อเถอะ จะได้ไปคุยกันที่ห้องรับแขก” แม่ผมชวนทุกคนกินข้าว ตอนแรกผมนึกว่าจะไม่มีคนกินที่ไหนได้ทุกคนลงมือกินต่อหน้าตาเฉยไม่เว้นแม้แต่ไอ้ตัวการทำงานกร่อยข้างๆผม
“พรต ตินณ์มานั่งใกล้ๆแม่สิ” หลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็เดินออกมาที่ห้องรับแขก ตอนที่กำลังจะไปนั่งโซฟาที่ว่างอยู่แม่ก็เรียกผมกับมันให้ไปนั่งใกล้ๆ
“ครับ” มันรับคำก่อนเดินเข้าไปหาแม่ผม
“ตินณ์ครอบครัวรู้รึยังว่าตินณ์คบกับพรตแบบไหน” แม่เริ่มถามทันทีครับ ตอนนี้เข้าสู่กระบวนการไต่สวนของศาลรึเปล่าไม่รู้ เพราะทุกคนนั่งจ้องมาที่พวกผมสองคนแต่บรรยากาศไม่มาคุเหมือนบนโต๊ะอาหาร
“รู้แล้วครับ คุณพ่อกับคุณแม่ของผมยังอยากมาเจอคุณพ่อกับคุณแม่ของพรตด้วยตัวเอง แต่ผมขอมาคุยคนเดียวก่อน กลัวถ้าให้ท่านมาเลยทางนี้จะตกใจครับ”
“ดีแล้วจ๊ะ ไม่งั้นแม่คงช็อคแน่ๆ เพราะตอนนี้ก็ยังช็อคไม่หาย” แม่ตอบมันยิ้มๆครับ
“ขอโทษครับ ที่ผมเป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้”
“แม่ก็ไม่ได้โทษใครหรอก แค่ทั้งสองคนมีความสุขก็ดีแล้ว ความสุขของพ่อแม่ก็อยู่ที่การเห็นลูกๆมีความสุข” แม่ผมว่ายิ้มๆครับ จริงๆแล้วแม่ผมเป็นคนที่ใจดีนะ แต่น้องกว่าแม่มันนิดถึง เพราะแม่ผมเลี้ยงลูกแบบให้ดูแลตัวเองตัดสินใจเองเลยไม่ค่อยว่าอะไรเท่าไหร่
“ยังไงแม่ก็ฝากพรตด้วยนะจ๊ะ” แม่เอาผมใส่พานให้มันอีกคนแล้วครับ
“ครับ ผมจะดูแลอย่างดี” ผมถือว่ามันรับปากแม่ผมแล้วนะครับ ถ้าผมเสียใจเมื่อไหร่ผมจะกลับมาฟ้องทันที
“พรต ในเมื่อเราเลือกแล้วก็เชื่อฟังพี่เขาอย่าดื้อเหมือนตอนอยู่กับแม่ เพราะไม่มีใครทนเราได้เท่าพ่อกับแม่หรอก ถ้าพี่เขาเบื่อเมื่อไหร่แม่ไม่เอาแล้วนะ” ผมหันมาพูดกับผมบ้างครับ
“มันไม่กล้าเบื่อผมหรอกแม่” ผมรีบว่าทันทีครับ
“ไอ้ตัวแสบ” แม่ว่าแค่นั้นครับ
“ตินณ์ ถ้ามีปัญหากันพ่ออยากให้ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน พ่อไม่ห่วงเราหรอก ห่วงแต่เจ้าพรตใจร้อนไม่ค่อยฟังใคร ถ้าคนหนึ่งเป็นไฟอีกคนก็ต้องเป็นน้ำ พ่อฝากด้วยนะ” พ่อผมพูดกับมันก่อนจะยกมือตบบ่ามันเบาๆสองที
“พี่ดีใจด้วยนะที่มีคนเอาแกซักที” พี่พรีมพูดบ้างหลังจากเงียบมานาน
“ผมเอามันเถอะพี่ อย่าเข้าใจผิด” ผมพูดกำกวมให้ทุกคนส่งสัยเล่นๆครับ แต่จะมีคนสงสัยไหมไม่รู้
“พี่ตินณ์ก็มาเป็นพี่เขยแพรแล้วสิ อย่างนี้ต้องฉลอง ไปเที่ยวกันๆ” ลูกแพรได้ทีเอาเลยครับ ไม่ค่อยเห็นแก่ได้เท่าไหร่เลยน้องผม
“เอาไว้ก่อนเว้ย รวยเมื่อไหร่พาไปเลี้ยง” ผมพูดพร้อมเอื้อมมือไปโยกหัวมันเล่น มันก็ปัดออกพร้อมอุ้มไอ้สีฝุ่นขึ้นมานั่งตัก
“ฉันยังไม่ไว้ใจนายหรอกนะ ว่าจะไม่ทำให้น้องฉันเสียใจ ที่ฉันยอมวันนี้ก็เพื่อความสุขของน้อง แต่เมื่อไหร่ที่ฉันรู้ว่านายทำน้องฉันเสียใจ ฉันจะเป็นคนทำให้นายเสียใจยิ่งกว่า” พี่พีชพูดนิ่งๆ ถึงจะดูว่าดุแต่ผมก็รับรู้ได้ถึงความรักที่พี่พีชส่งมาให้ผมครับ
“ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผม” มันตอบพี่พีชกลับนิ่งๆ
“ขอบคุณนะครับพี่พีช” ผมเอ่ยขอบคุณพี่พีชเบาที่เข้าใจผม
“แกมันน้องพี่นะเว้ย ถึงพี่จะใจร้ายแต่ก็รักน้องเสมอ” พี่พีชว่าก่อนเดินอ้อมโซฟามาจับหัวผม
หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็ชวนผมกับมันคุยกันซักพักก่อนแยกย้ายกันไป ดูท่าว่ามันจะเข้ากับพ่อของผมได้ดีเป็นพิเศษเพราะพ่อผูกขาดการสนทนากับมันแบบใครแทรกไม่ได้เลยทั้งเรื่องรถ เรื่องธุรกิจห้างของพ่อ หรือแม้กระทั้งเรื่องพระเครื่องที่พ่อสะสม
ตอนแรกผมนึกว่ามันนั่งเออออไปกับพ่ออย่างนั้นเองแต่ดูไปซักพักไม่ใช่ครับเพราะมันมีความรู้คุยกับพ่อไปเป็นเรื่องเป็นราว ผมซะอีกที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไร ผมกับมันอยู่ที่บ้านจนเย็นถึงกลับคอนโดครับ ตอนแรกแม่จะให้ค้างที่นี่แต่ผมรู้ว่าไอ้ตินณ์มันไม่อยากค้างเท่าไหร่คงเกรงใจที่บ้านผม
“ดีเนอะที่พ่อแม่เรายอมรับได้ไม่อยาก” ผมชวนมันคุยระหว่างขับรถกลับบ้านครับ
“อืม ถ้ารับไม่ได้กูก็เตรียมการมาแล้ว”
“มึงเตรียมอะไรมา” ผมถามมันอย่างแปลกใจครับ
“หึหึ กูก็เตรียมตื้อพ่อกับแม่มึงไง เรื่องอะไรกูจะยอมเสียมึงไป” มันว่าหน้าตายมากครับ
“มึงนี่เนอะ กูก็นึกว่ามีของดี”
“ไอ้ของดีน่ะกูมีอยู่แล้วถ้ากูไม่มีของดี มึงคงไม่หลงกูขนาดนี้หรอก แต่มันต้องเอาไว้ดูกันสองคน” ไอ้เชี้ยยยตินณ์เริ่มลามกอีกแล้วครับ คุยดีๆได้ไม่นานเท่าไหร่พาเข้าเรื่องใต้สะดือตลอด
“มึงนี่ขึ้นสมองไปแล้วเนอะ” ผมว่ามันครับ
“ตั้งแต่เกิดอ่ะกู born to be มาเลย” มันยังมีหน้ามาพูดอย่างภาคภูมิใจนะครับ คือมันเป็นเรื่องน่าภูมิใจตรงไหนวะ
“กูว่าถ้าเป็นไอ้นาวกับพี่คิมมันจะโดนเยอะกว่านี้” ผมบอกสิ่งที่กังวลครับ พอตัวเองโดนแล้วอดนึกถึงมันไม่ได้
“ถ้ามันรักกันจริง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปได้ แต่ตอนนี้มันรู้ตัวกันรึยังเถอะว่าต่างกันต่างก็รักกันน่ะ มึงก็ช่างไปแกล้งมันเนอะ” เสือกรู้อีกว่าผมแกล้งไอ้นาว คิดว่าไม่มีคนรู้แล้วนะ หึหึ
“ก็มันอยากมาปรึกษาเอง กูเลยขอปั่นหัวพี่คิมซักหน่อยเถอะทำกูกับเพื่อนอารมณ์เสียมาหลายรอบแล้ว” ผมว่าก่อนหยิบ
โทรศัพท์ออกมาอ่านไลน์ที่ไอ้นาวส่งมาถามว่าเป็นไงบ้าง พาลูกเขยเข้าบ้าน มันทั้งอยากเสือกและอยากกวนตีนผมไปด้วยนะ
“มึงก็อย่าไปแกล้งมันมากเลย ช่วงนั้นมันกำลังสับสนมึงก็รู้ที่มันไปสกินเฮดมา เพราะมันสำนึกผิดแล้วไง”
มันเคยเล่าให้ผมฟังแล้วครับว่าพ่อพี่คิมเป็นทหารตอนพี่คิมเป็นเด็กเลยตัดผมทรงทหารเกณฑ์ให้ตลอดและพี่คิมเกลียดทรงนี้มาก พอขึ้นม.ปลายเลยพูดไว้ว่าจะไม่ยอมตัดผมทรงนั้นอีกเด็ดขาด แต่พอเกิดเรื่องตอนนั้นพี่คิมไปตัดสกินเฮด เพราะรู้สึกผิดต่อคำพูดของตัวเองและทำผิดต่อมัน จริงๆผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ไอ้ตินณ์บอกว่ามันเหมือนเป็นการทำสิ่งที่ตัวเองเกลียดเพื่อให้เราไม่ลืมความผิด
“แล้วเมื่อไหร่พี่คิมจะพูดว่ารักเพื่อนกูซะทีวะ” ผมถามมันเสียงดังเลยครับขัดใจมาก จริงๆผมรู้ว่าพี่คิมก็แอบมีใจให้เพื่อนผมตั้งแต่วันที่ไปนาวมาปรึกษาแล้ว เพราะผมมาบอกไอ้ตินณ์มันเลยเล่าว่าจริงๆพี่คิมก็ปรึกษามันเหมือนกันทีนี้ผมเลยกะแกล้งให้พี่คิมหึงเพื่อนผม แต่ก็ไม่คิดว่าจะหึงแรงจนเจ็บตัวแบบนั้น แต่ขนาดเจ็บตัวยังเนียนให้เพื่อนผมดูแลได้อีกนะ
“กูจะรู้ไหมล่ะ มึงก็ไปบอกมันดิให้มันบอกได้แล้ว กูก็รำคาญเหมือนกัน” มันตอบเสียงหงุดหงิดเลยครับ
“ไม่เอาอ่ะ กูอยากให้มันพูดเอง เสือกปากหนักทั้งสองคน ถ้าไม่พูดกูจะปั่นให้หนักกว่านี้อีกมึงคอยดู” ผมบอกมันถึงสิ่งที่ตั้งใจไว้ครับ
“กูว่ามึงอย่าไปยุ่งกับพวกมันเลย”
“ทำไม” ผมถามกลับทันทีที่มันพูดจบ
“ถ้ามันรู้มึงจะโดนไอ้คิม เล่นงานกลับแล้วมึงจะรู้ว่านรกมีจริง” ไอ้เชี้ยขู่ซะกูขนลุกเลย
“เออ กูจะพยายามไม่ยุ่งแล้วกัน” ผมรับปากมันไปก่อน แต่ถึงหน้างานค่อยว่ากันอีกทีครับ
Tru… Tru… Tru…
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ดูหน้าจอเป็นไอ้นาวโทรมาครับ
“มีไร” ผมถามมันหลังจากกดรับสาย
“มึงเลิกกับพี่ตินณ์จริงเหรอวะ” มันถามผมเสียงร้อนใจมากเลยครับ หึหึ ที่มันถามผมอย่างนี้เพราะผมตอบไลน์มันไปว่า “ไม่ผ่าน เลิกกันไปแล้ว” ด้วยความเสือกของมันผมว่าแล้วมันต้องโทรกลับมาไม่เกิน 5 นาที
“มึงคิดว่าจริงไหมล่ะ” ผมถามกวนตีนมันไปครับ
“สัส! กูก็นึกว่าจริง รีบโทรมาจะขอจองพี่ตินณ์ต่อ” ไอ้เชี้ยนาวพูดจาอ้อนตีนกูแล้วไง
“มึงอยากได้มากเลยเหรอ ผู้ชายของเพื่อนเนี๊ยะ” ผมถามมันเสียงนิ่งเลยครับ
“อ่าว ก็มึงว่าเลิกกันแล้วกูก็มีสิทธิ์” ยังมันยังไม่เลิกกวนผมอีกนะ จากที่ว่าจะไม่ด่าสงสัยต้องจัดสักชุด
“กูว่ามึงไปเอาใจผัวที่ห้องมึงเถอะ อย่ามายุ่งกับของๆกู”
“สัส! หวงเพื่อนนะมึง ไม่เคยได้ยินไงผัวเพื่อนก็เหมือนผัวกู” ไอ้เชี้ยนาวเริ่มไว้ใจไม่ได้แล้วครับ ต่อไปนี้ผมจะต้องจับตาดูมันกับไอ้ตินณ์ไว้เป็นพิเศษซะแล้ว เมื่อก่อนไม่เคยคิดนะ แต่พอมันได้เป็นเมียพี่คิมนี่เริ่มพูดจาอยากแดกไอ้ตินณ์ตลอด ไว้ใจไม่ได้แล้วครับ
“สัส! มันไม่ใช่ของสาธารณะ มึงรีบไปอ่อยผัวมึงเร็วๆเลย ก่อนที่พี่คิมจะไม่แลมึง” ผมด่าก่อนว่ามัน
“เออ แค่นี้แหละกูไปดูไอ้ง่อยก่อน เหมือนกูมีลูกเลยหว่ะ”
“ดีแล้วๆหัดดูแลไว้ เผื่อครั้งนั้นมันพลาด ถ้ามึงไม่ได้ป้องกัน กูว่าป่านนี้มึงอาจจะกำลังมีเด็กก็ได้นะ ประจำเดือนมึงครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่” ผมถามกวนตีนมันไปบ้างครับ
“กูไม่มีรังไข่จะท้องได้ไง” มันถามเสียงงงๆ โง่จริงหรือแกล้งวะ
“อ่าว กูลืมว่ามึงมีแต่ไข่ ไม่มีรัง หึหึ” ว่าเสร็จหัวเราะใส่มันเสียงดังเลยผม
“ไอ้เชี้ยพรต กูว่ามึงเริ่มลามกติดผัวมาแล้วล่ะ” มันว่าผมเสียงดังเลยครับ
“กูว่ามันได้คนเดียวเว้ย แค่นี้แหละ วางแล้ว” ผมว่าเสร็จกดวางสายเลยครับ เสือกมาว่าไอ้ตินณ์ผมว่ามันได้คนเดียวคนอื่นห้ามครับ
“เออ เจอกันที่ม.” มันตอบก่อนวางสายเช่นกัน
“นินทากูรึเปล่า” เซ้นส์แรงมากครับคุณมึง วางสายเสร็จมันถามทันที
“ป๊าวววไม่มี กูคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ” ผมตอบหน้าตาย ใครจะกล้าบอกว่าผมไปเล่นบทคนหวงผัวมา
“กูเชื่อก็แปลก แต่ชั่งมันเถอะ” มันพูดก่อนเลี้ยวรถเข้าคอนโดครับ
“มึงกินข้าวอีกไหม” มันหันมาถามหลังจากลงรถครับ
“ไม่เอาอิ่มข้าว แต่กูอยากกินไอติม ไปเซเว่นกัน” ผมชวนมันทันทีครับ เดินออกจากคอนโดไปนิดหน่อยก็เจอเซเว่น
“อืม แต่อย่าเยอะนะ เดี๋ยวไม่สบาย” มันหันมาบอกก่อนเดินนำ
“ครับ คุณพ่อ” ผมตอบก่อนเดินตามมันไปติดๆครับ
---- To Be Con.----
เจอกันตอนหน้านะจ๊ะ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
จิ้มก่อน เรียนเสร็จแล้วค่อยอ่าน
-----------------------------------------------
แหม่ คุณน้องคะ หวงสามีนะคะ กับเพื่อนกับฝูงก็แบ่งๆ กันไปเถอะค่ะ 55555+
พรตปั่นคู่คิม - นาวให้หนักเลยค่ะ พี่เชียร์ อิอิ
-
เข้าได้ปุบก็ประเดิมเรื่องนี้เลย :hao7: :mew1:
-
ออกนอกหน้าขนาดนั้น คงไม่มีใครรู้หรอกพรต
-
พ่อตาแม่ยายโอเคแล้ว พี่ตินณ์ตั้งขันหมากเลย
-
ผ่านด่าน
ผ่านด่านฉลุยเลยนะ
รอลุ้นคู่คิมนาว :hao4:
พี่พีชน่ะพ่ออุตส่าห์ชงเรื่อง
ทำไมไม่ยอมรับไปเลยล่ะ
:L2: :pig4:
-
ผ่านแล้วๆๆ รอคู่นาวกะคิมต่อไป :mew1:
-
อ๊ายดีใจจริงๆ คู่นี้ลงตัวเเล้ว :o8: :o8:
อีกคู่ล่ะเมื่อไหร่จะลงตัว :mew3: :mew3:
-
พรต-ติณน์ ทางโล่งแล้วนะนั่น
ทีนี้ก้เหลือคิม-นาว ลูกทหารซะด้วย
-
น่ารักจัง ดีใจด้วยน้า พ่อแม่รู้แล้ว ก็สบายใจละเนอะ
เหลือ คิม นาว คู่นี้ลุ้นต่อไป
-
โล่งอก สุดท้ายก็ผ่านด่าน
-
555 นึกว่าพี่พีชจะไม่ยอมซะแล้ว
-
ผ่านไปล่ะพรตกะติณ
รอคิมนาว
พี่พีชก็บอกไปซิที่หายไปอ่ะไปเฝ้าเนมอยู่อิอิ
-
ผ่านด่านที่บ้านพรตได้แล้ว
ดีใจกับคู่นี้
ส่วนคิมนาว พี่คิมเมื่อไรจะเลิกปากแข็ง
นาวเมื่อไรจะเลิกแกล้ง บอกกันตรงๆสักที
รอตอนสวีทอยู่
-
หวานอ่ะ น่ารักมากกกกกก
-
โล่งงง เหลือแต่คิมนาวคู่ซึน
-
เย้ๆๆ ผ่านแล้ว พี่พีชอย่าว่าแต่น้องมาก สักวันก็จะรู้เอง อิอิ ^^"
-
:katai2-1: :katai2-1:
ไม่มีดราม่า
-
นึกว่าจะไม่ผ่านซะแล้ว
แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดียะ
พี่พีชกล้าพูดนะ ตัวเองก็มีแฟนเป็นผู้ชาย
ระวังไว้ให้ดี
คิมนาว บอกรักกันซะทีลุ้นตัวเกร็งจนชาหมดแล้ว
-
เม้นท์ใน FB แล้ว มาเม้นท์ในเล้าอีกที อิอิ
-
เล่นบทหวงผัวซะงั้น ชอบพรตกับนาวคุยกันมากมันฮา
-
ผ่านไปแล้วหนึ่งบททดสอบ
ลุ้นตัวจะแตก !!!
-
o13
-
คู่พรตเรื่องครอบครัวผ่านฉลุยทั้งคู่เลย ตอนนี้เหลือแต่ คู่ปากหนักและ
-
ย้อนอ่าน 2 ตอน
รอคู่คิมนาวนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ^^
-
ลูกผู้ชายต้องหนักแน่นนนนแบบพี่นี่เเหละ พี่ติณ o13
รอคิมนาวๆๆๆๆ
-
ดีใจกับพี่ติณด้วย พรตน่ารักอ่ะมีแอบหวง รอคิม-นาว
-
อ้ายยยเด็กขี้หวงงงงงงงงเอ้ย5555
-
:mc4: พี่ติณห์ผ่านด่านพ่อตาแม่ยายแล้ว ส่วนพี่พีชปล่อยๆ แกไปเถอะ เพราะเดี๋ยวพี่แกก็ต้องไปผ่านด่านพี่เคนคนหวงน้องเหมือนกัน 555
ตอนนี้มาลุ้นคู่ คิม-นาว ว่าเมื่อไรจะบอกรักกันสักที ปากหนักด้วยกันทั้งคู่
-
ค่อยยังชั่ว ไม่มีปัญหาครอบครัว ผ่านฉลุย :impress2:
พักหลังๆมานี่พรตทำตัวน่ารักขึ้นมากเลยอ่า น่าจับฟัดที่สุด :man1:
พี่ตินณ์ถึงหลงหัวปักหัวปำไม่แชตาแลใครแล้วล่ะค่ะ่ :z1:
ลุ้นคิมนาวต่อ จะได้หวานๆเหมือนคู่ของเพื่อน :o8:
-
พรตนี้ก็ขี้หวงใช่เล่นนะ
-
ติดตามตอนต่อไป
-
เค้ามารอลุ้นคู่คิมนาว :katai5:
-
เย้ๆๆๆ โล่งอกไป
ดีนะที่ฝ่ายสามีเข้าใจตอบคำถาม หุหุ
แถมยังเข้ากับพ่อตาได้ดีอีกด้วย
-
Moment
พรต: มึงอย่า อึก... อื้อ
ตินณ์: เฉยๆน่ากูจูบหน่อยเดียว
พรต: อื้อ...รถๆ เชี้ยตินณ์มึงขับรถอยู่
ตินณ์: ก็มึงยั่วอ่ะ
พรต: ตรงไหน กูยั่วตรงไหน
ตินณ์: ก็มึงมาเต้นสีกูทำไมในผับ
พรต: อย่าจับตรงนั้น...อื้อ อ๊ะ
ตินณ์: อย่าร้องดังเดี๋ยวไม่ถึงห้องครับ
พรต: อื้ม..มึงรีบขับรถละ..เลย อ๊ะ เชี้ยมองๆถนน
ตินณ์: กูรอถึงห้องไม่ไหวว่ะ
พรต: จะถึงแล้ว ตินณ์อย่าล้วง อื้มมมม....
ตินณ์: กูจอดข้างทางนะ
พรต: ไม่เอา
ตินณ์: นะ มึงยั่วกูมากไปแล้ว ไม่เชื่อดูดิ
พรต: กู..กุ...อื้อ...อ่าร์
ตินณ์: จอดนะ
พรต: อืม
รู้กันได้ยังไงอ่า ว่าพี่พีชมีเมียเป็นปู้จาย
ยังไม่ได้บอกเลยน้า :laugh:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก ตามทันแล้ว
ตอนนี้รอลุ้น คิมกับนาว
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ๊ะ โมเมนต์ล่าสุดอยากได้แบบจัดเต็ม :o8:
-
น้องพาย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 37
- Part Poj -
“วันนี้กูต้องทำรายงานที่คณะคงกลับดึก” ไอ้ตินณ์ที่ตอนนี้กำลังใส่นาฬิกาข้อมืออยู่หน้ากระจกบอกผมนิ่งๆ
“ดึกขนาดไหน” ผมถามมันเสียงหงุดหงิดนิดหน่อยครับ ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังจะไปเรียน รอมันคนเดียว
“ไม่รู้แต่คิดว่าไม่น่าเกินสองทุ่ม” มันตอบพร้อมเดินไปหยิบสมุด
“เออ งั้นกูกลับบ้านเลยนะพรุ่งนี้มึงจะได้ไม่ต้องไปส่งกูตอนเข้า” ผมบอกมันพร้อมลุกจากปลายเตียงที่นั่งรอมันอยู่ตอนแรก
“เห้ย ไม่เอาดิ เดี๋ยวกูไม่ส่งพรุ่งนี้” มันหันมาบอกสีหน้ายุ่งเลย
“เดี๋ยวให้ไอ้นาวไปส่ง มึงก็อยู่ทำงานไปดิ” ผมบอกมันต่อเรียบๆ
“พรต กูไม่ให้มึงกลับนะ” มันเริ่มเสียงดังแล้วครับ
“กูจะกลับวันนี้ มึงทำงานจะให้กูอยู่ห้องคนเดียวทำไม” ผมก็เริ่มหงุดหงิดบ้างแล้วครับที่มันพูดไม่รู้เรื่อง
“มึงอย่าหาเรื่องแต่เช้าได้ไหม” มันว่าผมพร้อมชักสีหน้า ไอ้เชี้ยกล้าทำหน้ารำคาญกูนะ
“มึงว่ากูหาเรื่องเหรอ มึงกล้าว่ากูเหรอ” ผมถามมันเสียงนิ่งเลยทีนี้
“พรตไม่เอา กูขอโทษ เรื่องแค่นี้อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่ มึงก็กลับพรุ่งนี้ดินะ” มันพูดเสียงเบาพร้อมทำหน้าดีขึ้นกว่าเก่านิดเดียว
“กูไม่สน กูจะกลับวันนี้ ไม่ต้องพูดแล้วกูจะไปเรียน” ผมพูดเสร็จเดินออกจากห้องเลยครับ มันก็เดินตามมาเงียบๆก่อนขึ้นรถแล้วขับตรงไปม.
มันมาส่งผมที่คณะแล้วขับรถออกไปอย่างเร็ว หลังจากตอนนี้คุยกันที่คอนโดก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลยครับ
“ไอ้พรตเป็นไรวะ หน้าตึงเป็นตูด” ไอ้นาวทักผมทันทีที่เดินเข้ามาในห้องเรียน
“ตูดบ้านมึงดิ ดูดีขนาดนี้” ผมตอบมันก่อนเดินไปนั่งเก้าอี้ว่างข้างๆ
“เออมึงเป็นอะไรวะ หรือขี้ไม่ออก” ไอ้เชี้ยฟิกซ์ถามผมบ้างครับ
“หงุดหงิดไอ้ตินณ์นิดหน่อยไม่มีไร”
“กูว่าแล้วทะเลาะกับปั๊วมานี้เอง” ไอ้มายด์สอดขึ้นมาบ้างครับ
“แม่ง! มันทำหน้ารำคาญกูด้วยนะ” ได้ทีฟ้องแม่งเลย หงุดหงิดครับ
“ใจเย็นเว้ย พี่ตินณ์เขาไม่รำคาญมึงหรอกน่า รักแทบจะแหกตูดดมอยู่แล้ว” ไอ้เชี้ยนาว แม่งเปรียบซะกูแทบอยากตอบแทนด้วยฝ่าตีน
“สัส! บ่ายพวกมึงว่างกันไหม” ผมด่าเสร็จถามมันต่อครับ
“กูว่าง” ไอ้ฟิกซ์เหยื่อคนแรกติดเบ็ดแล้ว
“กูก็ว่างนะ ไม่รู้จะไปไหน” หึหึ ไอ้มายด์รายต่อมา
“ไอ้เชี้ยนาวมึงว่าง เพราะกูสั่งให้ว่าง” ผมจัดการให้มันเลยครับ เสือกคิดนานไม่ทันใจ
“ไอ้เชี้ยพรต กูยังไม่ได้ตอบเลย”
“มึงไม่ต้องกู ตัดสินใจให้แล้ว” ผมบอกมัน
“แต่ กูต้องไปดูไอ้ง่อย” มันหมายถึงพี่คิมผัวรักมันครับ
ตอนนี้เป็นชายง่อยมาได้เกือบเดือนแล้วใกล้จะหายง่อยซะที ผมเห็นอยู่กับไอ้นาวทั้งเป็นง่อยทั้งชายน้อย ไอ้นั่นก็ทำไม่ได้ ไอ้นี่ก็ทำไม่ได้ขนาดข้าวแม่งยังให้ป้อน แต่พอไอ้นาวไม่อยู่ เชี้ยหายง่อยเลยครับ กินข้าวเองได้ ทำอะไรเองได้หมดด้วยมือซ้ายข้างเดียวของแก ผมล่ะหมั่นไส้ อยากจะให้ไอ้นาวไปเห็น แต่ไม่เอาดีกว่าครับ เวลาเห็นไอ้นาวมันตั้งใจดูแลพี่คิมก็น่ารักดี
“มึงนี่ ห่วงพี่เขาเกินไปป่าววะ” ไอ้มายด์ถามทันทีหลังจากไอ้นาวพูดจบ
“อ่อ กูก็ว่างั้นพี่เข้าไม่ได้พิการ แขนขาขาดนะเว้ย ยังไม่ตายห่าหรอก” ไอ้ฟิกซ์รีบเสริมคู่จิ้นมันทันทีครับ
“เอ่อ มึงไม่ต้องไปสนใจมากหรอก พี่เขาดูแลตัวเองได้ ถึงไม่มีมึงเดี๋ยวก็มีสาวดู” ผมรีบซ้ำเลยครับ ในขณะที่มันกำลังคิดตามที่ไอ้ฟิกซ์พูด
“เออๆ ไม่ไปก็ได้วะ” เสร็จกูไอ้นาว ในที่สุดมึงก็ต้องไปกับกู
“แล้วมึงจะไปไหน” ไอ้ฟิกซ์หันมาถามครับ
“ห้างเกสรหรือพารากอนก็ได้กูอยากละลายทรัพย์” ผมตอบก่อนยิ้มมุมปากให้ดูชั่วนิดนึง
“ไอ้เชี้ยลากกูไปละลายทรัพย์ผัว แก้แค้นว่างั้น” ไอ้นาวรีบถามเลยนะมึง
“แล้วแต่มึงจะคิด แต่บอกได้แค่ว่าวันนี้ยาว” ผมตอบมันนิ่งๆ
“ไอ้เชี้ยกูได้กลิ่นไอชั่ว ออกจากตัวมึงหึ่งเลยว่ะ” ไอ้ฟิกซ์ว่าผมพร้อมเอามือปิดจมูก
“สัส! หึ่งมันใช้กับขี้ป่าววะ” ผมถามมัน แต่มันยังไม่ทันตอบอ.ก็เดินเข้ามาซะก่อน
พวกผมก็เลยสลายแก้งค์ เริ่มตั้งใจเรียนโดยไอ้นาวแอบกดโทรศัพท์ใต้โต๊ะ ไอ้มายด์อ่านการ์ตูนไอ้หนุ่มหมวกฟางที่แอบสอดไส้ไว้ในหนังสือเรียน ส่วนไอ้ฟิกซ์พออาจารย์เริ่มพูดมั่นก็นั่งพยักหน้าเข้าใจเลยครับ จริงๆแล้วมันหลับ
ส่วนผมน่ะเหรอครับ ก็ต้องตั้งใจเรียนเผื่อเพื่อนๆไง สายตาผมก็มองแต่อาจารย์คนสวยอกตู้มหน้าห้อง แต่ที่อาจารย์พูดไม่ได้เข้ารอยหยักอันน้อยนิดเลย
- Part Tin -
“ตินณ์ เป็นอะไรรึเปล่าดูเหม่อๆ” ผมตกใจเสียงที่ทัก ก็ผมกำลังนั่งคิดถึงไอ้พรตเพลินๆ หันไปมองปรากฎว่าเป็นมินิเพื่อนผมเองครับ
“ป่าว แค่กำลังคิดอะไรนิดหน่อย” ผมตอบแบบเบื่อๆ
“เหรอ มินินึกว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ เล่าให้มินิฟังได้นะ” มินิยังเสนอความหวังดีให้ผมครับ แต่ผมจะบอกได้ไงว่ากำลังทะเลาะกับแฟนที่เป็นผู้ชาย
“อืม ขอบคุณมากแต่ไม่มีอะไร มินิไปทำงานเถอะ” ผมตอบก่อนเชิญให้มินิกลับไปทำงานอย่างสุภาพก็ผมรู้สึกอึดอัดเวลาต้องคุยกับคนที่มาชอบโดยผมก็ผมไม่ได้ชอบด้วย
“ไอ้ตินณ์ ตรงนี้เอาผลมาจากไหนวะ” ไอ้อาร์มถือสมุดลงผลการส่องกล้องทำการทดลองมาให้ผมดู
“ก็ที่กูส่องครั้งที่แล้วไง ไม่ใช่ครั้งนี้” ผมตอบไอ้อาร์ม
“เออ กูลืมกูก็ว่าทำไมค่าแม่งห่างกันเยอะ” ไอ้อาร์มบ่นๆ
“เอ่อ งั้นมินิไม่กวนแล้วนะ มินิไปทำงานต่อก่อน” มินิของตัวไปทำงาน ก่อนเดินออกไปจากโต๊ะที่พวกผมนั่งกันอยู่
“กูว่ามินิ เริ่มรุกมึงหนักแล้วหว่ะ” ไอ้นัทเป็นคนเปิดประเด็นครับ
“เออ กูก็ว่างั้นช่วงนี้มาคุยกับมึงบ่อยไปป่าววะ” ไอ้โฟมเสริมเมียทันทีครับ
“กูไม่ได้สนใจ” ผมก็ตอบเรื่อยๆ แบบไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่
“เออ ระวังมีปัญญากับเมียรักมึงนะ” ไอ้มี่ว่าขึ้นมาบ้างครับ
“ จะถึงวันนี้รึเปล่ายังไม่รู้เลย” ผมบ่นเบาๆ ตอบไอ้มี่
“มึงมีไรกันวะ กูเห็นมึงทำหน้าเซ็งตั้งแต่เช้าแล้ว” ไอ้คิมถามผมบ้างครับ มันมาเรียนได้ปกติ แต่เขียนไม่ได้ ได้แต่นั่งฟังอาจารย์ และนั่งบ่นพวกผมที่จดลายมือไก่เขี่ยกรวดให้มันอ่าน เป็นคนง่อยที่ปากดีมากครับมัน
“เมื่อเช้ามันหาเรื่องงอนกู” ผมบอกมันครับ ขี้เกียจปิดบังเดี๋ยวแม่งก็ถามจนน่ารำคาญ
“เรื่องอะไรกันอีกวะ” ไอ้นัทถามขึ้นอย่างสนใจครับ
“มันจะกลับบ้านคืนนี้แต่กูไม่อยากให้กลับ”
“ไอ้เชี้ยตินณ์ มึงจะตัวติดกันไปไหน ปล่อยน้องมันมีเวลากับครอบครัวบ้างเถอะ” ไอ้มี่ว่าผมทันทีครับ
“กูก็ไม่ได้ว่าถ้ามันจะกลับ แต่วันนี้กูอยากให้มันอยู่ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็ไปส่ง มันจะให้ไอ้นาวไปส่งให้ได้ แม่งดื้อชิบหาย” ผมตอบไอ้มี่เสียงเริ่มหงุดหงิดอีกแล้วครับ
“มึงก็เบาๆลงบ้างความหวงน่ะ น้องมันไปกับเพื่อน” ไอ้โฟมบอกผมบ้างครับ
“เออ กูจะพยายามแล้วกัน กูหิวข้าวแล้วไปกินข้าวกัน” ผมว่านิ่งๆ ก่อนชวนพวกมันไปกินข้าวครับ
“เออ กูก็หิว” ไอ้อาร์มรีบเสนอตัวเลยครับ
“ไอ้คิม เมียทาสมึงไม่มาปรนนิบัติพัดวี ป้อนข้าวป้อนน้ำหรือวะ” ไอ้โฟมถามไอ้คิมพร้อมยิ้มกวนตีนครับ
“ไม่รู้ดิ กูโทรตามก่อน” ไอ้คิมว่าเสร็จยกโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาไอ้นาวทันทีเหมือนกัน ไอ้นี่ก็กระตุ้นปุ๊บโทรปั๊บเลยนะมึง
“เมื่อไหร่มึงจะมา... ใครบอก....เออ แล้วกูจะกินไง เดี๋ยวมึงจะโดน”
มันคุยแค่นั้นแล้ววางครับ สายตาเป็น 10 ที่มองมันคุยไม่มีใครรู้เรื่องกับมันซักคน
“ตกลงว่าไงวะ” ไอ้อาร์มถามทันที ไอ้นี่โรคขี้เสือกแก้ไม่หาย
“มันไม่มา เมียไอ้ตินณ์ลากไปช๊อปที่เกษร” กำแล้วไงกู ทำให้มันหงุดหงิดเมื่อเช้า เสือกหนีไปช็อปแล้วดันเลือกเกษรพราซ่า ผมว่างานนี้สิ้นเดือนบิลบัตรเครดิตคงยาวเลยครับ
“แล้วมึงว่าอะไรมัน” ไอ้อาร์มถามต่อแบบไม่หยุดเสือกครับ
“ก็กูถามมันว่ามันไม่มาแล้วจะให้กูกินข้าวยังไง มันเสือกบอกว่า กินไม่ได้ก็ตายซะ แม่งเดี๋ยวนี้ปากเก่ง” ไอ้คิมพูดอย่างยังไม่หายโมโหครับ
“ก็มึงไปแกล้งน้องมันทำไมนักหนา กินเองก็ได้ เสือกให้ป้อนอยู่นั่นแหละ” ไอ้มี่ว่าเสียงดังเลยครับ
“หึหึ กูพอใจ” ไอ้เชี้ยคิมก็ตอบพร้อมทำหน้ากวนตีน
“มึงจะไปยากอะไร ถ้าน้องมันปากดีมึงก็กระชากมาเอาปากปิดซะเดี๋ยวก็เงียบ” ความคิดไอ้โฟมแม่งชั่วดีเหมือนกันครับ
“เออ เดี๋ยวกูจะเอาไปลองใช้ดู” ไอ้คิมตอบพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก
“งั้นกูไปซื้อข้าวมากินที่นี่ดีกว่า มึงจะได้ไม่ต้องเดินไกล” ไอ้นัทเสนอความคิด
“ เออดีเหมือนกัน กูขี้เกียจเดินพอดี” ไอ้คิมตอบก่อนสั่งรายการอาหาร จากนั้นพวกที่เหลือก็สั่งมั้งครับ ไอ้นัทกับไอ้โฟมเลยรับหน้าที่ไปซื้อมาให้
Tru… Tru… Tru…
เสียงโทรศัพท์ของไอ้คิมดังขึ้นฝ่าความเงียบ หลังจากนั่งทำงานกันมาตั้งแต่กินข้าวเสร็จช่วงบ่าย ตอนนี้ก็ประมาณ 6 โมงเย็นแล้วครับ กะว่าจะทำกันให้เสร็จพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่อยากเข้ามาในม.อีก
“เออว่าไง” เสียงมันรับโทรศัพท์
“เออ กูนึกว่ามึงไปส่งแล้ว ไม่ อืมได้ เออ แค่นี้ใช่ไหม อืม” เสียงมันคุยดังมาเป็นระยะครับ หลังจากมันคุยไม่นานก็วางสายแล้วลงมือทำงานต่อ ผมก็เริ่มหิวข้าว แต่ก็อยากเร่งทำงานให้เสร็จ จะได้รีบกลับห้อง ยังไม่ได้โทรหาไอ้พรตเลยครับว่ามันกลับบ้านรึยัง ว่าแล้วก็คิดถึง
“ไอ้ตินณ์ เสร็จงานไปเที่ยวต่อป่าววะ
“ไม่หว่ะ กูว่าจะกลับห้องเลย” ผมตอบมันตามที่คิดครับ
“ไหนๆ เมียมึงก็ไม่อยู่แล้วไปกินเหล้ากันเถอะ” ไอ้คิมชวนผมไปกินเหล้าต่อครับ
“แขนมึงเจ็บอยู่นะเว้ย” ไอ้นัทรีบพูดทันที
“มือกูเหลือ ถือแก้วไหวว่ะ แล้วพวกมึงทุกคนก็ต้องไป” ไอ้คิมตอบ ก่อนสั่งนิ่งๆ
“แต่” ไอ้มี่กำลังจะพูดครับ
“ไม่มีแต่ต้องไป ไอ้นาวจองโต๊ะแล้วร้านเดิม” ไอ้คิมสุดท้ายแม่งก็เฉลยที่อยากไปเพราะเมียชวน แต่แปลกเพราะไอ้คิมยังไม่หายทำไมมันชวนไปกินเหล้าวะ
“ทำไมไอ้นาวชวนกินเหล้าวะ” ผมถามไอ้คิมครับ
“ไม่รู้ว่ะ สงสัยอยาก”
“แล้วไอ้พรตไปด้วยไหม” ผมถามอย่างมีความหวังครับ
“ไม่ได้ไป มันกลับบ้านไปแล้ว” แม่งจะรีบไปทำไมนักหนาว่าบ้านน่ะ ก็บอกว่าพรุ่งนี้จะพาไป ได้ยินแล้วหงุดหงิดครับ
“เออ กูไปด้วย” ผมพูดเสร็จก้มหน้าทำงานต่อเลยครับ ไม่อยากคุยแล้ว
หลังจากเสร็จงานก็เกือบ สามทุ่มครับแต่ละคนก็เหนื่อยกันไป แต่พอเสร็จก็เหมือนปลาที่ได้น้ำ เริ่มดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง
“กูพาไอ้มี่ไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ไอ้อาร์มพูดขึ้นก่อนลุกจากโต๊ะประจำที่คณะ
“เออ เอาแจ่มๆเลยนะ” ไอ้คิมรีบเลยครับ เรื่องสาวไม่ได้เลย
“งั้นเดี๋ยวเจอกันที่ร้านพี่มินเลยนะ” ไอ้มี่พูดก่อนสะพายกระเป๋าแล้วออกเดิน ไอ้อาร์มก็รีบตามเลยครับ
“เจอกันที่ร้าน” ผมก็รับคำก่อนเริ่มเก็บโน๊ตบุ๊คใส่กระเป๋าตัวเอง
“อ่าว มาแล้วเหรอพี่ มาเลยๆนั่งๆ” ไอ้ฟิกซ์เห็นพวกผมก่อนเพื่อนรีบเรียกเลยครับ ตอนนี้ผมมาถึงร้านแล้ว ดูนาฬิกาก็สี่ทุ่มกว่าๆ วันนี้วันศุกร์รถเลยติดเป็นพิเศษ
ผมมาถึงพร้อมไอ้คิม ไอ้โฟม ไอ้นัท เหลือไอ้อาร์มกับไอ้มี่ที่ยังไม่มา ผมมีเสื้ออยู่ในรถเลยไม่ได้กลับไปเปลี่ยนที่ห้องแต่เปลี่ยนมันในรถเลย
“หวัดดีครับพี่ๆ” ไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ ทักทายพวกผมขึ้นพร้อมกัน
“เออ เพื่อนมึงไปไหนวะ ไม่ชวนมาด้วย” ผมถามไอ้นาวทันทีครับ
“มันไม่อยากมามั้งพี่” ไอ้นาวมันตอบพร้อมยิ้มที่ผมเห็นว่ากวนตีนมากๆเลยครับ
“กูจะโกรธเพื่อนมึงดีไหมวะ กูบอกแล้วว่าพรุ่งนี้จะไปส่งแม่งยังจะดื้อกลับ” ผมเริ่มบ่นให้ไอ้นาวฟัง
“อ่าวโกรธมันเลยพี่ เดี๋ยวพี่จะอึ้ง” ไอ้นาวพูดอะไรของมันวะ พูดเสร็จมันก็ยื่นแก้วที่รินเหล้าแล้วให้ผม
“อืม ขอบใจ”
“พี่ตินณ์กินข้าวไหม กินข้าวมายัง” ไอ้มายด์ถามผมเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงครับ
“ไม่เอาหว่ะ ไม่หิวเอากับแกล้มมาเพิ่มก็พอ” ผมตอบไอ้มายด์ก่อนจิบเหล้าเบาๆ ถึงจะยังไม่ได้กินข้าวเย็นแต่ผมก็ยังไม่หิวครับ
“พี่คิมเป็นไงบ้างหายยัง” ไอ้ฟิกซ์ถามไอ้คิมเสียงดังเลย
“ใกล้แล้ว คันในเฝือกชิบหาย” ไอ้คิมว่าพร้อมขยับเฝือกเน่าๆของตัวเองยุกยิก
“แม่งหนอนขึ้นแล้วมั้งกูว่า” ไอ้นาวปากดีทันทีครับ
เห็นมันหยอกล้อกันแล้วก็คิดถึงไอ้พรตครับ วันนี้ผมน่าจะมีความสุขเหมือนพวกมันแต่ก็ไม่ใช่ ดันมาทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องซะงั้น
“พี่ตินณ์ โทรหามันบ้างยัง” ไอ้มายด์ถามผมถึงไอ้พรตครับ
“ยังขี้เกียจหว่ะ ถ้ามันจะโกรธด้วยเรื่องแค่นั้นก็ชั่งมันเถอะ” ผมพูดก่อนกระดกเหล้าเข้าปากอีกอึก
นั่งไปได้ซักพัก พอกำลังกึ่มๆ ไอ้อาร์มกับไอ้มี่ก็เดินเข้ามาครับ
“เมาไม่รอกูเลยนะมึง” ไอ้มี่ทักขึ้นก่อนถึงโต๊ะ แต่งตัวสวยมาเลยเว้ย
“ไอ้อาร์มมึงต้องห้ามเมาเลยนะเว้ย ไม่งั้นไอ้มี่โดนคาบไปแดกแน่” ไอ้โฟมรีบบอกไอ้อาร์มทันทีครับ
“เออ ที่กูมาช้าก็เพราะทะเลาะเรื่องชุดนี่แหละกูจะไม่ให้ใส่ แต่มันบอกไอ้คิมให้ใส่สวยๆ เชี้ยคิมแม่งน่าโดยต่อยซะที” ไอ้อาร์มหวงเมียแล้วเริ่มพาลเพื่อนครับ
“ใจเย็นๆ มาๆกินเหล้ากัน”ไอ้นัทรีบห้ามทับก่อนมันจะตีกันครับ
ผมก็เลิกสนใจ เริ่มกินต่อเรื่อยๆ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงเพลงเงียบไป แล้วพี่มินก็เดินขึ้นไปบนเวทีครับผมก็มองเรื่อยๆเป็นปกติเพราะเวลาจะมีวงดนตรีมาเล่นสด พี่มินก็จะไปแนะนำประจำ
“สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ทางร้านขอใช้เวลาซักครู่เพื่อมอบเพลงพิเศษให้แก่แขกพิเศษ ขับร้องโดยคุณพีระพลครับ” เมื่อพี่มินพูดจบแก้วเหล้าแทบล่วงจากมือผมเลยครับ ก็ชื่อที่พี่มินประกาศมันเป็นชื่อเดียวกับไอ้พรต แถมผมเห็นเหมือนกันเลยที่ยืนถือไมค์อยู่ ใช่ไหมวะ
“ใช่มันไหมวะ” ผมถามไอ้นาวเบาๆ เหมือนคนละเมอ แปลกใจที่มันมาอยู่ตรงนี้ ไหนว่ากลับบ้านไปแล้ว
“ยังไม่ดึกเมาแล้วเหรอพี่” ไอ้นาวถามผมกลับขำๆ
ผมก็ได้แต่จ้องไปที่เวทีครับ ก่อนดนตรีจะเริ่มดังขึ้น
ไอ้พรตก็เริ่มร้องเพลงไอ้เชี้ยผีต้องเข้ามันแน่ๆ ต้องไม่ใช่มัน ผมตาฝาดใช่ไหม
http://www.youtube.com/v/VC9LLAfyxLk
(กรุณากดเล่นเพลงเพื่ออรรถรสสูงสุดในการลิ้มรสความบันเทิงทางใจ)
อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีดีที่ให้มา
อยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ ไม่มีวันห่างเหิน
แค่ขึ้นต้นเพลงมา กูก็ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วนะ มันร้องไปจ้องตาผมไปแบบกูเขินเลยอ่ะ
กับคนหนึ่งคน ที่ไร้วันเวลา หมดกำลังจะก้าวเดิน
จากคนที่เคย เจ็บเหลือเกินที่ใจ กลับกลายเป็นเบิกบาน
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
ไอ้เชี้ยอย่ายิ้มแบบนั้น กูหวง
แค่คนหนึ่งคนกับหัวใจ ให้เธอ หมดไปเลยที่ฉันมี
จะเป็นจะตายจะร้ายดี ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหว
จะมีแต่เธอที่แสนดี ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจ
หนึ่งวันจะนาน สักเท่าไร ถ้าไกล ห่างเธอไปสักวัน
ป่านนี้แก้มกูแตกไปยังวะ กูหาวิธีหุบยิ้มไม่เจอ
ใครสอนให้มันทำตัวน่ารักอย่างนี้วะ แมร่งมีส่งตาหวานเยิ่มมาด้วย ถ้าขึ้นไปฉุดมันลงมาเลยได้ไหม
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
มันยิ้มน่ารักมากๆเลยครับ ใครเอาเหล้าหรืออะไรให้มันกินผิดสำแดงแน่ๆเลย
ให้เธอได้ยิน เสียงจากใจฉัน
ที่จะคอยบอกทุกคืนวัน ว่ารักเธอ
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอ
ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ใคร ไม่อาจฟังเสียง ใจฉันเอง
ร้องเพลงให้เธอ ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ฟัง เข้าใจเพียงเรา
เพียงเธอ: ออกัส
ตลอดเพลงมันร้องเพลงไปยิ้มไป หน้าแดงๆ น่ารัก น่าฉุดมากเมียใครวะ
ผมนี้ตะลึงตาค้างไปเลยครับ พอมันร้องจบมันก็ยื่นไมค์ให้นักร้องตัวจริง
ก่อนที่เขาจะเริ่มร้องเพลง Happy Birthday แล้วไอ้พรตก็เดินถือเค้กก้อนโตเดินมาที่โต๊ะครับ
“เป่าดิวะกูเหมื่อยมือ” มันบอกหลังจากเดินมาถึงโต๊ะ พร้อมหน้าที่แดงมากเลยครับ แดงลามถึงหู และทั้งตัวมันเลย
เวลามันอายมันน่ารัก น่าฟัดมากเลยครับ ผมนี่ยิ้มแก้มหุบไม่ลงแล้ว ไม่นึกว่ามันจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม
ที่มันหาเรื่องมาแต่เช้านี่เรื่องจริง หรือมันแกล้งว่ะ ผมเริ่มสงสัย
“ขอบคุณครับ น่ารักมากเลย” ผมเป่าเสร็จอาศัยความมืดจุ๊บแก้มมันไปหนึ่งทีไวๆ
"เดี๋ยวคืนนี้พี่ให้รางวัล" แอบกระซิบไปนิดนึง แก้มมันยิ่งแดงใหญ่เลยครับ
--- To be Con.---
จบไปอีกตอนแล้วจร้า ช่วงนี้อัพถี่เพราะอาจจะมีหาย
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ และทุกกำลังใจ
รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดินค่ะ
เมจิกฝากนิยายเรื่องใหม่แกะกล่องอีกหนึ่งเรื่องนะคะ
ถ้าให้รักก็อย่าร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40286.msg2554994#msg2554994)
เจอกันตอนหน้าจ้า
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อยากเห็นรางวัล ขอคืนนี้เลยได้ไหม!!!
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
ตายไปเลยเถอะดอกนี้ โคตรเขินอ่ะ อ่านไปเขินไปอายไป :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
แผนสูงๆ
นึกว่าทะเลาะกันซะอีก :D
-
อ่ะแน่ะ แกล้งงอดเพราะวันเกิดชายติณนี่เอง
-
พรตน่ารักจัง
-
ขอบคุณจ้า
-
:ling1: :katai1: ว่าแล้วต้องโดน...ตัดฉับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
:o8:
พรตน่ารักกกก พี่ตินณ์จะหนีไปไหนพ้น อิอิ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น่ารักกกก
พรตน่ารัก ยิ้มแก้มแตกเลย
น่ารักมาก พี่ตินณ์ไม่หลงยังไงไหว? :o8:
-
พรตมีแผนฉลองวันเกิดให้พี่ตินณ์
มีเซอร์ไพรส์ด้วยเพลงกับเค้ก อร๊ายยยยย หวานอ่ะ
:-[ :-[
-
แหมๆๆๆ มีแอบเตรียมเซอร์ไพรส์
น่ารักมุ้งมิ้งนะเราอ่ะ :impress2:
ให้รางวัลหนักๆ น้องน่ารักขนาดนี้ :hao3:
-
น่ารักแบบนี้ สามีถึงรักถึงหลง 555
-
กรี๊ดดดดดด น้องพรต น่ารัก มีเซอร์ไพรต์
ยิ้มแก้มแตกไปเลยจ้าาานาย ตินณ์
-
พรตน่ารักอ่ะ :L1: :L1:
ที่แท้ก็เซอร์ไพร์สวันเกิดนะเอง
หุหุ สงสัยต้องแอบส่องดูรางวัลซะล่ะ :z1: :z1:
-
น่ารักง่ะ เซอร์ไพรแบบนี้ชอบจัง
-
พรตแผนสูง แกล้งทะเลาะกับติณห์ เพื่อจัดงาน surprise birthday ให้ติณห์ ว่าแต่ของขวัญเป็นพรตผูกโบว์หรือเปล่า :z1:
-
ที่แท้ก้อเป็นแผน ตกใจหมดเลย
น่าให้รางวัลพรตชุดใหญ่ๆนะ :hao6:
-
พรต !!!!! น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แหมๆ พรตเล่นทำให้พค่ติณเครีนดอยู่ตั้งนาน
ที่ไหนได้ กะแอบทำเซอร์ไพรซ์ที่รักนี่เอง
-
อ๊ายยยยยย น่ารักที่สุดดดด
-
โอ๊ยยย พรตแนวนี้น่ารักมากอ่าา
ร้องเพลงนี้นอกจากจะคิดถึง ติณพรต นี่คิดถึงรักแห่งสยามเลยแหละ 55555555555
อยากรู้รางวัลของพรตอะ อยากรู้จะได้อะไร ><
พีีพีชมีเมียเป็นผู้ชายชัวร์ค่ะ คนที่หน้าหวาน เสียงหวานคนนั้น ><
อยากอ่านคู่พี่ด้วยย #โลภไปป่ะเนี้ยย
-
หว๊าน หวานนนน
หวานไม่เกรงใจ คิม นาว เลยอ่ะ ชิส์ ชิส์
-
:o8: :-[
อร้ายยยย ฟิน อ่า
น่ารัก อ่ะ นู๋พรต
เฮียตินณ์ ยิ้ม ไม่หุบเลย
สุขสันต์วันเกิด พี่ตินณ์ ด้วยคนนะ
:L2:
-
:-[. น่ารักกกกกกมากน้องพรตเดี๋ยวนี้่ำตัวน่่รัก้กินไปแล้วนะไม่ไหวจะหลง อิอิ
-
พรตน่ารักเวอร์
-
พรตหนูน่ารักจังเลยยยยยยย :-[
รางวัล :hao6:
:call:
-
พรตแกล้งงอนนี่เอง
-
ตอน 36 : ฮิ้ว พ่อตาแม่ยายไฟเขียวแล้วนะพี่พรต ยกขันหมากมาโลด :m4:
ปล. พอตอบเม้นปุ๊บ ตอนที่ 37 โผลามาเฉย :hao5:
ตอน 37 : แหมๆ แผนสูงนะเนี่ยพี่พรต (หรือเมจิกนะที่สูงยิ่งกว่า :laugh3: )
-
ขอเข้าไปดูตอนให้รางวัลด้วยได้ป่ะอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
น้องพรตน่ารัก พี่ตินณ์จะหนีไปรอดอ่ะแบบนี้
-
:-[ :-[ :-[
-
รางวัลขอชุดใหญ่เลยนะ อิอิ
-
*ทรุดลงกับพื้นเอามือกุมหัวใจ*
เขินตัวจะแตกตายแล้วค่ะ...
:z3: :z3:
-
พรตตตตตต ทำไมน่ารักอย่างเน้!!!! แงแงแง .กัดหมอน. น่ารักอาาาา
-
ไอ่เราก็นึกว่าจะมาม่าซะแล้วกลัวแทบตายน่ารักจริงๆ
-
เร็วๆนะเขาอยากเห็นรางวัล :mew3:
-
โอ้ยยยย
พรต ทำแบบนี้พี่ติณไม่หลงยังไงไหว
สงสัยจะหลงสุดๆๆๆๆไปดล้วมั้ง
อยากเหนรางวัลจริงๆๆๆ :z1:
-
คู่นี้หวานกันจริงๆ :-[
-
จะให้อะไรเป็นรางวัลเหรอ
:hao6:
-
พรต น่ารักจังงงงงง
อย่างนี้ พี่ตินณ์ต้องให้รางวัลน้องพรต นะคะ ฮี่ฮี่
เรากะลังรออออ
-
แอร๊ยยย พรตน่ารักเกินไปแล้วว :m1:
รอนะฮะ :')
-
เขินแทนนนน ><
-
แหม่ หวานน้ำตาลขึ้นแล้ว ~
อิจฉานี่ผิดมั้ย นับวันพรตยิ่งโครตน่ารัก
อิพี่ตินณ์หลงตาย :laugh:
-
:-[ :-[ :-[ :L2: :L2:
-
พรตเจอจัดหนักแน่โทษฐานทำตัวน่ารักเกินเหตุ^^
-
^^
-
พรตทำตัวน่ารักแบบนี้ คงไม่รอดแน่ๆ เพราะธรรมดาพี่แกก็หื่นอยู่แล้ว นี่คงหื่นขึ้นหลายเท่า
ก็ว่าสิพี่ตินณ์จะงอนอะไรพรตกับเรื่องแค่กลับบ้านที่แท้ก็วันเกิด
พี่คิมก็จัดการนาวเลย จะได้ไม่ปากเก่งใส่พี่อีก (ยุเยอะๆจะได้สมหวังซะทีคู่นี้)
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 38
- Part Poj -
วิ๊วๆ วิ๊วๆ
“เสียงเปรตที่ไหน มาโห่ร้องขอส่วนบุญว่ะ” ผมถามเสียงดังเลยครับ แก้เขิน
ไอ้พวกเพื่อนเชี้ยก็เป่าปากแซวกันอยู่ได้ เพื่อนไอ้ตินณ์ก็เอากับเขาด้วย
“ มีหอมกันด้วยเว้ย อะไรจะขนาดนั้น” ไอ้นาวสอดปากขึ้นคนแรกเลยครับ
“เชี้ยหุบปากไปเลยพวกมึงนิ” ผมรีบด่าเลย ก็คนมันเขินนิ
เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เกือบ 20 ปีไม่เคยร้องเพลงให้ใครซักที
แต่ต้องมาร้องให้มัน กลางผู้คนเป็นกองทัพ บอกได้คำเดียวว่าโครตเขินครับ
อยากเอาหน้ามุดรอยแยกแทรกลงใต้ตื่นนี่เลย
ตอนแรกผมกะว่าจะไปซื้อของให้มัน แล้วก็เอาเค้กให้เฉยๆครับ
อุตส่าห์หาเรื่องทะเลาะกับมันเพื่อมีเวลาไปเดินซื้อของ
ไม่งั้นมันก็ต้องโทรตามหลังเลิกเรียนเดี๋ยวรู้ว่าผมกำลังซื้อของให้
แต่เมื่อทุกอย่างพร้อมพอมาถึงร้านไอ้เพื่อนตัวดีทั้งหลายคะยั้นคะยอให้ผมร้องเพลงด้วย
ผมก็ดันทะลึ่งไปตกลง ไม่รู้ใครสิงร่างให้รับปาก
แล้วก็นึกต้องนานว่าจะเอาเพลงอะไรดี จนนึกไปถึงเพลงที่ร้องจบไป
เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์สมัยผมยังเด็กๆ ครับ
ซ้อมร้องอยู่ข้างหลังตั้งนานกว่าจะกล้าขึ้นไปร้อง
บอกเลยนะครับปีหน้าไม่เอาแบบนี้เด็ดขาด อายเหี้ยๆเลยครับ
“ขอบคุณนะครับ พี่ชอบมากเลย” ไอ้เชี้ยจะมาทงมาแทนตัวเองว่าพี่ทำไม กูยิ่งเขินมือสั่นแล้วนี่
เมื่อไหร่มันจะเอาเค้กออกจากมือกูวะ เดี๋ยวคว่ำอดแดกพอดี
ผมลงทุนเลือกและเขียนหน้าเค้กเองเลยนะครับ ผมเลือกเค้กชาเขียวที่ตัวเองชอบแหละ
ผมเขียนว่าอะไรรู้ไหม ผมเขียนว่า “ HBD. ไอ้แก่” ไงครับ
พอมันเป่าเทียนเสร็จผมก็เอาเค้กวางบนโต๊ะมันยังไม่หุบยิ้มเลยครับ
ท่าทางจะอาการหนักละมัน พาผมเขินไม่เลิกเลยทีนี้
“พรตวันนี้วันเกิดกู ขออะไรหน่อยดิ”
มันเริ่มกลับมาเป็นตัวเองแล้วครับ สงสัยสติเพิ่งเข้าร่าง
“อะไร ว่ามาก่อน จะคิดดูอีกที”
ผมต่อรองครับ ถ้ารับปากเลย เกิดให้ผมทำอะไรแปลกๆก็ซวยดิ
“นะ กูไม่ให้มึงทำยากหรอก” มันเริ่มอ้อนครับ ส่งสายตาอ้อนวอนด้วยนะ
“เออๆ ว่ามา” ผมไม่เคยทนการรบเร้าของมันได้เลยซักครั้ง ตั้งแต่คบกันมา
“วันนี้เรียกกูว่าพี่วันนึง แล้วกูจะแทนตัวเองว่าพี่ด้วย”
อ๊ากกกกก ไอ้เชี้ยขออะไรเนี้ยะกูจะเขินตัวแตกไหมละเวลาเรียก แค่นึกก็ขนหัวลุกแล้วกู
“มึงก็ยอมๆ พี่เขาไปเถอะเรื่องแค่นี้” ไอ้มายด์รีบบอกเลยครับ
มันนั่งใกล้เลยได้ยินว่าพวกผมคุยอะไรกัน
ผมรีบหันไปส่งสายตาห้ามมันสนับสนุน แต่คงไม่ทันแล้ว
“เออไม่ใช่เรื่องยากนี่หว่า” ไอ้นาวเอาบ้างครับ
ที่นี้ผมหันกลับมามองหน้าไอ้ตินณ์แม่งทำหน้ามีความหวัง มากกว่า 90%
แล้วคือไงกูก็ต้องยอมว่างั้น
“ยอมๆมันไปเถอะ” พี่มี่สนับสนุนอีกคนครับ
เหมือนทุกคนจะลุ้นกว่ามาม่าแจกทองหรืออิชิตันแจกโทรศัพท์อีกครับ
“เออก็ได้วะ” ผมพูดเร็วมากครับ ถ้าช้ากูเปลี่ยนใจแน่
“ขอบคุณครับ” ไอ้ตินณ์มันพูดพร้อมยิ้มหวานแบบที่ไม่ค่อยเคยเห็นครับ หัวใจผมกระตุกเลยเชี้ย
“ของกูกับของมี่” พี่อาร์มส่งถุงกระดาษที่ถือเข้ามาให้มันครับ
“ของกูอยู่ในรถ เดี๋ยวก่อนกลับค่อยเอานะ” พี่คิมพูดขึ้นมาบ้างครับ
“เออ ของกูกับไอ้นัทก็อยู่ที่รถ แต่มึงอยากได้ป่าวกูไม่รู้ว่ะ”
พี่โฟมพูดยิ้มๆครับ ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องดีอะไรเท่าไหร่
“เออขอบใจมาก” มันพูดยิ้มๆ ตอนนี้ดูมันอารมณ์ดีผิดกับตอนแรกเลยครับ
“นี่ของผมครับ” ไอ้นาวให้ก่อนกูเลยนะมึง
เอาหน้ามากของมันเป็นแว่นกันแดดที่ไปเดินซื้อมาด้วยกันครับ
“อันนี้ของผมกับไอ้มายด์ครับ” ไอ้ฟิกซ์ยื่นถุงห้างดังให้มันอีกคน
ของไอ้ฟิกซ์เป็นกระเป๋าตังค์ส่วนไอ้มายด์เป็นที่ห้อยพวงกุญแจรถยนต์
จริงๆผมก็บอกพวกมันแล้วว่าไม่ต้องซื้ออะไรหรอก
เพราะไอ้ตินณ์มันมีหมดทุกอย่างแล้วแค่คำอวยพรก็พอ
แต่พวกมันอยากซื้อให้ผมก็เลยตามเลยครับ ไม่ใช่เจ้าของวันเกิดไม่อยากขัดมาก
ตอนวันเกิดผมไอ้ตินณ์มันก็จัดงานให้ที่ห้องวุ่นวายกันน่าดู
สุดท้ายมันเหนื่อยเก็บของคนเดียว
พอวันเกิดมันผมเลยคิดว่าข้างนอกดีกว่า ไม่อยากให้มันเหนื่อยครับ
“ขอบใจทุกคนมากเลยนะ แต่จริงๆไม่ต้องให้ของก็ได้
เอางี้วันนี้กูเลี้ยงแล้วกัน ในฐานะที่กูกำลังมีความสุข”
มันพูดไปยิ้มไปและไอ้เชี้ยใต้โต๊ะอ่ะ มึงจะจับมือกูทำไมกูไม่หนีมึงไปไหนหรอก
“พรตเอาอะไร กินเค้กไหมพี่ตัดให้” มันหันมาถามผมเสียงนุ่มเลยครับ
กูจะละลายได้ไหมวะ ไม่ชินกับมันภาคนี้เลยดูเป็นคนดีผิดตัวมันเลย
“กูว่ามึงจับมือกันตัดไปเลยว่ะ มองตาขนาดนั้น” พี่คิมเสียงดังมาเลยครับ
“ง่อยมึงอยู่เฉยเถอะ ให้เค้าจีบกัน” ไอ้นาวว่าพี่คิมเสียงดังบ้างครับ ทำดีแล้วเพื่อนเลิฟ
“แต่มึงต้องเอามือไว้ข้างบนนะเว้ยไม่งั้น จะคุมผัวไม่อยู่”
ไอ้เชี้ยขอถอนคำพูดที่ว่ามันเป็นเพื่อนเลิฟครับ
เพราะหลังจากมันว่าพี่คิมมันหันมาเล่นมุขต่อผัวมันทันที
“เอาไหม” ไอ้ตินณ์ถามผมอีกครั้ง
“เอาตักให้น้องหน่อย” อ๊ากกกพูดเองกูยังอยากกัดลิ้นตัวเองเลย
เลี่ยนมากหมดวันเกิดมันเมื่อไหร่ จบครับไม่เรียกอีกแล้วนะ
“กูอยากกินแล้ววะ ตัดเลยๆ ซื้อร้านไหนวะแม่งลายมือไม่ได้เรื่องเลย
กูว่าอีกไม่นานคงตกงาน แต่กูชอบตรงไอ้แก่นี่แหละเหมาะกับมึงมาก”
พี่นัทชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เค้ก
พอเห็นว่าเขียนว่าอะไรแกขำทันที ก่อนวิจารณ์ลายมือคนเขียน
“พี่นัท พูดงี้ไม่รู้อะไรซะแล้ว เนี๊ยะลายมือเมียรักพี่ตินณ์ล่ะ”
ไอ้มายด์รีบบอกเลยครับ แต่ผมรู้แล้วว่าไอ้ตินณ์มันรู้
ก็ตอนมันเป่าเค้กมันมองแล้วหันมาสบตาผมประมาณว่า รู้นะมึงเขียนเองอะไรแบบนี้
“เฮ้ยจริงดิ ไอ้พรตลงทุนว่ะ” พี่คิมอุทานเสียงดังเลยครับ
“โหน้องพรต พี่นับถือเลย” พี่มี่ว่ายิ้มๆครับ
“เห้ยนี่ลายมือเหรอ เมียมึงเขียนงี้เรียนหมอได้แล้วดิ” พี่นัทยังไม่เลิกวุ่นวายกับลายมือผมครับ
“แค่เขียนคำว่ารักได้ก็พอแล้ว” กูขออ๊วกแป๊บ ได้ไหมวะคือมันน้ำเน่ามาก
“ไอ้ตินณ์กูว่ามึงโดนของไอ้พรต จนสมองเสื่อมแล้วล่ะ มึงเป็นใคร เพื่อนกูไปไหนบอกมา”
พี่โฟมเริ่มรับมันไม่ได้แล้วครับ ถึงกับว่ามันโดนของจากผม
ป๊าบ !!! เสียงไอ้ตินณ์เอามือตบหัวเพื่อนมันครับ กูว่าเจ็บ
“ไอ้ตินณ์กูล้อเล่นเองนะ มึงอย่ารุนแรงดิ
กูขอคัดค้านการกระทำรุนแรงต่อเพื่อนร่วมโลก” พี่โฟมโวยวายเสียงดังเลยครับ
“กูไม่ขอมีเพื่อนเชี้ยๆ อย่างมึงได้ไหม” ไอ้ตินณ์ว่ากลับยิ้มๆครับ
“สัส!!! กับเพื่อนรุนแรงนะ กับเมียนี่แทบอุ้มเดิน” พี่โฟมยังบ่นต่อเรื่อยๆ
“หรือมึงจะไปเป็นเมียมัน” พี่นัทถามหน้าบึ้งเลยครับ แต่ดูรู้ว่าแกล้ง
“โอ๊ยย ไม่เอาแค่คิดก็ขนลุกแล้วครับ” พี่โฟมรีบกลับไปประจบพี่นัทเหมือนเดิมครับ
ตอนนี้ไอ้ตินณ์มันตัดเค้กแบ่งให้ทุกคนเสร็จแล้ว
“ไม่กินข้าวแต่กินของหวานกับเหล้าได้เมาปริ้นแน่มึง”
พี่คิมพูดนิ่งๆก่อนตักเค้กเข้าปากคำนึงแล้วส่งต่อให้ไอ้นาวกินต่อทั้งสองชิ้น
คือของมันกับของพี่คิม
“เออ กูก็ว่างั้น” พี่โฟมพูดบ้างครับ แกกินอันเดียวกับพี่นัท
ดูท่าทั้งสองคนจะไม่ชอบของหวาน
แต่ผมชอบนะ กินได้หมดและที่เป็นของกินน่ะ
พี่อาร์มไม่เอาครับ ส่งให้พี่มี่กินคนเดียว
พี่มี่ก็รับไปไม่บ่น เหมือนผู้หญิงสวยคนอื่นที่กลัวอ้วนเลย
“มึงยัง....” ผมกำลังจะถามแต่มันเอานิ้วมาปิดปากผมซะก่อน
“ไม่มึงครับ พี่ไงตกลงกันแล้วนะ” มันพูดเสียงนุ่มๆเหมือนเดิม
ผมเลยพยักหน้านิดๆก่อนมันจะเอานิ้วออกจากริมฝีปากผม ก็คนมันลืมนี่นา
“พี่ตินณ์ยังไม่กินข้าวมาเหรอ” ผมพูดแล้วก็รู้สึกจักกะจี้ปากแปลกๆ
“ยังครับ ตอนแรกพี่ก็หิวนะ แต่พอเข้าร้านมาหายหิวไปเมื่อไหร่ไม่รู้”
มันตอบยิ้มๆครับ ผมก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักไปเรื่อย
หลังจากนั้นก็ฟังเพลงกินเหล้ากันไปตามเรื่อง ชิวๆครับ
“ไอ้พรตชน” ไอ้นาวยกแก้วมาชนอีกแล้วครับ
มันกินของหวานกับเหล้าทีไรเมาก่อนเพื่อนตลอด
ผมก็เริ่มมึนแล้วเหมือนกัน
“ไอ้เชี้ยฟิกซ์ๆ โต๊ะอยู่นี่เว้ย”
เสียงไอ้มายด์ตะโกนเรียกไอ้ฟิกซ์ที่เดินไปเข้าห้องน้ำแล้วเซไปยืนโต๊ะใครไม่รู้
คือมันก็เมามากเหมือนกันวันนี้
“นัทไหวไหม” เสียงพี่โฟมถามพี่นัทครับ
ผมละสายตาจากไอ้ฟิกซ์กลับมาที่โต๊ะเห็นพี่นัทฟุบกับโต๊ะไปแล้ว
“มี่เมาก็นั่งดีๆอย่ายั่ว” พี่อาร์มว่าพี่มี่เสียงนิ่งๆครับ
ก็พี่มีลุกขึ้นจะเต้นตลอดเลย
“อื้อ จะเต้นกำลังสนุกเลย มาๆเต้นด้วยกัน” พี่มีว่าเสียงเมาๆครับ
“พี่ตินณ์กลับเลยไหม ดึกแล้ว”
ผมหันไปถามคนที่นั่งข้างๆแต่เอามือมาโอบเอวผมไว้ครับ
มันก็เริ่มเมาแล้วเพราะมือมันเริ่มนัวเนีย
“อืมกลับเลย” มันก้มมองนาฬิกาก่อนเรียกเช็คบิล
“เฮ้ยไหวไหม”มันหันไปถามพี่คิมที่ใช้แขนข้างเดียวของแกพยุงไอ้นาวที่ตอนนี้เมาเรียบร้อยครับ
มันเริ่มหัวเราะ อิอิ ของมันอีกแล้วเมามากที่ไรเป็นแบบนี้ทุกที
“ไหวๆ” พี่คิมตอบก่อนค่อยจูงไอ้นาวไปที่รถ
พี่คิมกับไอ้นาวไปรถไอ้ตินณ์ครับ เดี๋ยวมันไปส่ง
ส่วนรถไอ้นาวทิ้งไว้ที่ร้านก่อน
“ไอ้ตินณ์นี่ของกู ไอ้นัทแล้วก็ไอ้คิม”
พี่โฟมยื่นถุงใส่ของขวัญ 3 กล่องมาให้มันครับ
“แต้งกิ้วเว้ย เจอกันวันจันทร์”
มันตบบ่าพี่โฟม 2 ทีก่อนพี่โฟมจะเดินแยกกลับไปที่รถตัวเอง
“งั้นกูไปแล้วนะ ไอ้มี่แม่งเมาหลับไปแล้ว” พี่อาร์มบอกลาบ้างครับ
“อื้ม โชคดีเว้ย” ไอ้ตินณ์มันโบกมือให้ก่อนแยกกันไป
“เฮ้ย มึงสองคนจะกลับเองได้เหรอ กูว่าไม่ได้ว่ะ”
ผมถามไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ ก่อนสรุปเองเลยครับ
“หวายย กูขับด้ายยยยยย” เสียงไอ้ฟิกซ์ตอบแทบฟังไม่รู้เรื่องเลยครับ
ไอ้เชี้ยมายด์ตอนนี้ก็อ๊วกอยู่ข้างรถใครไม่รู้ ผมต้องตามมาลูบหลัง
พอมันอ๊วกเสร็จจะเดินไปไหนไม่รู้ ต้องรีบจับตัวไว้อีกวุ่นวายดีจริง
“มึงไม่ต้องขับแล้ว ไปพร้อมกูนี่แหละเดี๋ยวให้พี่ตินณ์ไปส่ง”
ผมบอกไอ้ฟิกซ์พร้อมดึงไอ้มายด์ยัดรถครับ โครตอัด นั่งหลังอัด 4
ขับออกมาได้ไม่ไกลไอ้มายด์จะอ๊วกอีกแล้วต้องจอดให้มันอ๊วก
กว่าจะส่งทุกคนหมดก็ปาไปตี 2 กว่าๆแล้วครับ
“พรตอาบน้ำเร็ว” เสียงมันเรียกผมมาจากในห้องนอน
ตอนนี้ผมกำลังกินข้าวอยู่ในครัว มันมาถึงก็ทำข้าวผัดกินสงสัยคงหิว
ผมเลยมากินด้วยแต่มันอิ่มไปก่อน
“เดี๋ยวก่อน” ผมตอบก่อนเก็บจานไปล้าง
เสร็จแล้วก็เดินเข้าไปในห้องนอนก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวพาดบ่าแล้วเข้าห้องน้ำต่อทันที
“อ่ะให้ Happy Birthday อีกครั้งนะ”
ผมยื่นกล่องที่ผมตั้งใจเลือกตอนบ่ายให้มัน
ผมใช้เงินของตัวเองซื้อให้มันเป็นชิ้นแรกเลยนะ ปกติใช้เงินมันตลอด หึหึ
“ขอบคุณครับ อะไรอ่ะ” มันรับไปก่อนค่อยๆเปิดฝากล่อง
เป็นนาฬิกาข้อมือรุ่นใหม่ล่าสุดที่มันอยากได้ครับ
ผมเคยเห็นมันพูดว่าอยากได้แต่มันยังไม่ได้ซื้อผมเลยซื้อให้
“เฮ้ย รู้ได้ไงว่าอย่างได้รุ่นนี้สีนี้” มันถามผมยิ้มๆครับ
“กูเก่งไง” ผมเลิกเรียกมันว่าพี่แล้วครับ
กลับมาแทนตัวเองเหมือนเดิมด้วย ก็มันหมดวันเกิดมันแล้วนี่นา
“คร๊าบบๆ ขอบคุณมาก มึงทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันเลยเนอะ”
มันพูดพร้อมดึงผมลงไปนั่งข้างๆมันบนเตียง
“นี่กล่องอะไรวะ” มันหยิบกล่องเล็กๆที่ใส่ไว้ข้างในกล่องนาฬิกาขึ้นมาดู
“ห่างหูเพชร แล้วทำไมมีข้างเดียววะ” มันหยิบขึ้นมาดูก่อนถาม
ผมซื้อของให้มันสองอย่างเป็นนาฬิกากับต่างหูเพชรสีขาวเม็ดเล็กๆ
ราคาไม่แพงเท่าไหร่แต่ผมชอบเลยซื้อมา
“ก็มึงใส่ต่างหูแค่ข้างเดียวจะเอาไปทำไมต้องสองข้าง”
“อ่าวเวลาร้านขาย ที่ไหนก็ขายเป็นคู่
แล้วมึงไปซื้อเขามาข้างเดียวเขาจะขายที่เหลือยังไง”
“จิ๊ แม่งถามมากจริง อีกข้างอ่ะของกูอันนี้ของมึง”
ผมทำเสียงหงุดหงิดใส่มันครับ
ก็มันอยากถามซอกแซก ผมยิ่งไม่อยากให้มันรู้อยู่
“งั้นก็แปลว่า มึงจะใส่คู่กับกูคนละข้างดิ”
ผมถามผมเสียงดังหน้าตื่นเลยครับ
“เออดิ” ผมก็ตอบมันแต่ตอนนี้หน้าแดง ล่ามไปยันหูแล้วครับ
ก็ปกติผมไม่อยากใส่ของเป็นคู่กับมัน
แต่พอผมยอมใส่เองมันเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษมั้งนะ
“มึงจะทำให้กูหลงไปถึงไหนวะ แม่งมาขอหอมที” มันยิ้มแก้มแตกเลยครับ
ฟอด ฟอด!!! พูดจบมันดึงผมไปหอมแต่มันมากกว่า 1 ทีนะ
“อ่ะใส่ให้หน่อย” มันยื่นต่างหูให้ผมใส่ให้ครับ ผมก็ใส่ให้มัน
"ของมึงล่ะ" มันถามหาต่างหูอีกข้าง
ผมเลยเดินไปหยิบมาให้มันดู มันก็หยิบไป
แล้วเอื้อมมือมาแกะต่างหูที่ผมใส่อยู่เดิมออกแล้วใส่อันใหม่คู่กับมันให้
ใส่เสร็จมันดึงผมไปหอมอีแล้วครับ
“อื้อพอแล้ว กูอยากเห็นของพวกเพื่อนมึงอ่ะ แกะเลยดิ”
ผมบอกมันให้แกะเลยครับ สงสัยติดความขี้เสือกมาจากไอ้นาว
“แต่มันดึกแล้วค่อยแกะพรุ่งนี้เนอะ” มันลีลาทำท่าไม่อยากแกะครับ
“ไม่เอา แกะเลยกูอยากเห็น” ผมก็รบเร้าครับ ก็มันอยากรู้เดี๋ยวนอนไม่หลับ
“เออ ไปเอามาให้หน่อย” มันยอมจนได้
ผมเลยรีบวิ่งออกมาที่ห้องรับแขกหยิบของขวัญของเพื่อนมัน
แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนอีกครั้ง
ของเพื่อนผมผมรู้แล้วเอาไว้ให้มันแกะตอนเช้าทิ้งไว้ที่เดิมก่อน
“อ่ะ” ผมยื่นให้มันแกะ มันก็เริ่มแกะจากของพี่อาร์มก่อนครับ
เป็นเข็มขัดยี่ห้อดังกับเนคไทต์ ของพี่มี่เป็นเสื้อแจ็คเก็ตครับ
มีการ์ดเขียนมาอวยพรด้วยน่ารักเชียว
ชิ้นต่อมาเป็นของพี่นัทครับเป็นเสื้อเหมือนกัน
แต่เป็นวินเทจลายแปลกตาเหมือนที่แกชอบใส่
ดูแนวๆ ชิ้นต่อมาเป็นของพี่โฟม
“ไอ้เชี้ยโฟมรู้ขนาดได้ไงวะ”
เชี้ยเถอะพี่โฟมเล่นกูแล้วไหมล่ะ เปิดออกมาเป็นถุงยางครับ
มีหลายสีหลายกลิ่น ทั้งผิวเรียบผิวขรุขระเลยนะครับ
พี่แกกะให้ใช้ทั้งปีแน่ๆเลยๆ
“เพื่อนมึงรู้ใจกันดีเหลือเกินเนอะ” ผมว่าพร้อมส่งกล่องที่มันยื่นให้ดูคืน
“หึหึ มันไม่รู้อะไรซะแล้ว อย่างกูน่ะ โนถุง”
ไอ้เชี้ยเวลามันพูดแววตามันคือโรคจิตดีๆนี่เอง
แล้วมันก็แกะของพี่คิมต่อครับ
“เห้ย!! เพื่อนมึงโรคจิตป่าววะ”
พอผมเห็นของพี่คิมเท่านั้นครับ ผมถึงกับผวาเลย
ก็ของที่ไอ้พี่คิมมันให้มาเป็นของเล่นของผู้ใหญ่ครับ
มีสองแบบแต่ผมดูแล้วมันน่ากลัวอ่ะ
“ไอ้เชี้ยคิมแม่งก็หื่น ไม่เลิก” มันว่ายิ้มๆครับ
“มึงเอาไปทิ้งเลยนะ” ผมบอกมันทันทีที่เห็นมันกำลังจะเอาเก็บ
“ได้ไง เสียดายของเพื่อนกูให้มาเลยนะเว้ย
ถ้าจะทิ้งงั้นคืนนี้ขอลองใช้ก่อนซักครั้งนะ กูจะได้บอกมันได้ว่าดีรึเปล่า”
ความหื่นกำลังแล่นจากหว่างขามัน ขึ้นสมองแล้วส่งออกมาทางตาครับ ผมเห็นเลย
แถมรอบตัวมันก็แผ่รังสีความหื่นออกมาจนขนลุกด้วยนะครับ
“ไม่ ถ้ามึงไม่ทิ้งคืนนี้มึงไม่ต้องเอากู” ผมบอกเสียงดังพร้อมลุกหนีเลยครับ
“ไม่เอาน่าพรต กูขอลองครั้งเดียวนะ ถ้าทิ้งเลยมันเสียของ”
มันยังไม่ล้มเลิกความคิดแถมเดินตามผมด้วย
“มึงหยุดเลย หยุดตรงนั้นแล้วเลือกว่าจะเอามัน หรือเอากู”
ผมตะโกนเสียงดังเลยครับ ถ้ามันถึงตัวผมได้สุดท้ายผมก็ต้องยอมมัน
แล้วก็คงได้ใช้ของขวัญไอ้พี่คิมแน่ๆ ผมไม่ยอมให้มันถึงตัวง่ายๆครับ
ให้มันเลือกเลยว่าจะเอาอะไร
“พรตครั้งเดียวนะ ถ้าไม่ดีกูไม่เอาอีกเลย”
“ไม่ มึงเลือกมาว่าจะเอาอะไร” ผมยื่นคำขาดครับ
“เออๆ มึงก็รู้ว่ากูก็ต้องเลือกมึงอยู่แล้ว”
“งั้นก็ทิ้งไปดิ เอาไปทิ้งเลยเดี๋ยวนี้” ผมสั่งมันเสียงดังเลยครับ
มันก็ยอมเดินหิ้วไอ้กล่องเจ้าปัญหาออกไปข้างนอกไม่รู้ทิ้งจริงรึเปล่า
ฟอดดดด!!
มันกลับมาถึงเตียงก็ก้มลงหอมผมอย่างแรงเลยครับ
ผมก็หดคอหนี มันก็ตามมาไล่จูบปิดปากไม่เลิก
“อื้อ....”
ตุ๊บ!! ผมทุบหลังมันไปหนึ่งที
เพราะเริ่มหายใจไม่ออกแต่มันก็ไม่อยากเลิกจูบ
“ไปปิดไฟก่อน”
ผมพูดยังไม่ทันจะจบดีมันดีดตัวลงจากเตียงวิ่งไปปิดไฟห้องนอน
พร้อมไฟหัวเตียงเรียบร้อยเลย
“อย่าทำรอย อย่าทำแรง เข้าใจไหม”
ผมบอกมันก่อนครับ เพราะรู้ว่ายังไงคืนนี้ก็ไม่รอดแน่ๆ
“ครับไม่ทำ ถ้าไม่ขอครับ ที่นี้ให้พี่ให้รางวัลคนทำตัวน่ารักได้รึยัง”
ไอ้เชี้ยใครขอ ไม่เอาได้ไหมมรางวัลอ่ะ กูอยากนอนแล้ว
“อื้อ....”มันกลับขึ้นมาบนเตียงได้ก็คร่อมผมทันทีก่อนเริ่มจูบอีกแล้วครับ
มันจูบจนพอใจก็เริ่มย้ายไปจูบซับที่แก้มก่อนเลยขึ้นไปที่หน้าฝาก
จากนั้นก็ย้ายไปขบเม้นที่ติ่งหูผมขนลุกไปทั้งตัวเลยครับ
ก็ติ่งหูเป็นจุดอ่อนของผม มันรู้มันก็ยิ่งแกล้งทั้งเม้ม ทั้งกัด
“อือ....อื้มม ตินณ์ไม่เอาตรงนั้น” ผมหลุดเสียงครางที่น่าอายจนได้
เป็นแบบนี้ทุกที ผมพยายามจะห้ามตัวเองแล้วนะครับแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้
“พรต ขอบคุณนะสำหรับวันนี้ กูมีความสุขมาก”
อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมาทำผมเขินเลยครับ
ผมก็มุดหน้าเข้าไปที่อกมัน มือมันก็ค่อยๆดึงเสื้อกล้ามผมขึ้น
แล้วมันก็หลุดออกจากหัวผมไปอย่างง่ายดาย
จากนั้นมันก็เริ่มถอดเสื้อตัวเอง
ก่อนถอดกางเกงและดึกางเกงผมแล้วเหวี่ยงไปตกตุ๊บอยู่ข้างเตียง
มันจ้องตาผมนิ่งๆ ก่อนก้มลงมาจูบอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่นุ่มนวลมากเลยครับ
จูบมันหวานละมุนแบบที่ผมไม่ค่อยเคยได้นัก
เพราะปกติจะเป็นจูบแบบดุเดือด
ผมเผยอปากออกให้มันรุกล้ำเข้ามาดูดต้อนลิ้นภายในโพลงปากอย่างได้ใจ
“อื้มมมมม....” ผมหลุดเสียงครางยาวหลังจากมันไล่ต้อนไม่เลิก
แถมมือก็กำลังขยับหยอกล้อกับลูกชายของผม
จากนั้นบทรักอ่อนโยนสลับเร่าร้อนของผมกับมัน
ก็บรรเลงพริ้วตามอารมณ์ที่โลดลิ่วสูงขึ้นเรื่อยๆ
“อื้อ...ยะ...อย่ากัด”
ตอนนี้มันไล่จูบผมจากคอลงไปตามไหล่และไปหยุดอยู่ที่ยอดอกทั้งสองข้าง
ก่อนจะเอาปาดครอบลงมาแล้วดูดุน และกัด
มันทำผมเป็นรอยอีกแล้วทั้งๆที่รับปากแล้วนะว่าจะไม่ให้เป็นรอย
“ขอโทษครับจะเบาๆนะ กูลืมตัว”
อย่างนี้ตลอดครับถ้ามันอารมณ์ขึ้นสูงเมื่อไหร่ ลืมตัวรุนแรงกับผมตลอด
“อ่ะ...อา...ตินนนน อื้ม พอ....”
มันเลื่อนปากลงไปหยอกล้อกับลูกชาย โครตเสียว
มันขยับหัวขึ้นลงจากช้าแล้วก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ
ผมลืมตัวจิกหัวมันเต็มแรงมันก็ยิ่งขยับเร็วขึ้นไปอีก
“อื้อ....พอ....กุ ...กูจะออก” ผมพูดเสียวขาดๆหายๆ
ตอนนี้อารมณ์ระงับไว้ไม่ไหวแล้วครับ มันใช้ปากเก่งมากเลย
“ปล่อยออกมาเลย”
เสียงมันพูดฟังอู้อี้แต่ผมก็ไม่รับรู้อะไรแล้วครับ
ผมเกร็งตัวก่อนปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นอยู่แล้วก็ต้องตกใจ
“เห้ย...กูขอโทษ ตินณ์คายๆๆ คายออกมาเร็วกูรองไว้แล้ว”
ผมตกใจครับเมื่อกี้ผมปล่อยออกมาโดยที่พยายามจะเอาตัวออกแล้ว
แต่ไอ้ตินณ์มันล็อคไว้แน่นผมเลยปล่อยทั้งๆที่ปากมันยังอยู่ที่ลูกชายผม
ผมรีบลุกขึ้นแล้วเอามือมารองให้มันคายสิ่งที่อยู่ในปากใส่มือผม
“กูกลืนไปแล้ว รสชาติแปลกดีแต่ไม่เป็นไรของมึงกูกินได้”
ไอ้เชี้ยมันใช่ของกินไหมล่ะ ทำกูเขินอีกแล้วนะ
“แต่” ผมกำลังจะพูดต่อ
“ทำให้กูบ้างนะ” มันพูดเสร็จนอนลงแทนที่ผมเลยครับ
“แต่กูไม่เคย” ผมยังลังเล
“ทำเหมือนที่กูทำนั่นแหละ หรือเวลามึงกินไอติมก็เหมือนกัน”
มันพูดพร้อมมองตาผมนิ่งๆ ผมก็จ้องตากับมัน
ก่อนจะเลื่อนลงไปที่ลูกชายตัวโตที่มันภูมิใจนักหนา
มองกี่ทีผมก็ยังกลัวๆมันอยู่เลย พ่อมันคงรักมากเลยให้มาเยอะขนาดนี้
ผมค่อยๆเอื้อมมือลงไปจับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไว้ในมือ
มือผมกำไม่มิดเลยครับ มันอุ่นๆร้อนๆ แถมยังเต้นตุบๆด้วย
เหมือนใจผมตอนนี้ที่เต้นตุบๆ แทบจะดังออกมาจากอกเลยครับ
ผมค่อยๆขยับมือขึ้นลง จากนั้นก็ค่อยก้มลง
เอาลิ้นแตะที่ส่วนปลายก่อนจะรู้สึกแปลกๆ
มันอธิบายไม่ถูกครับ
“อื้ม...อย่างนั้นครับเด็กดี” เสียงมันครางทุ้มต่ำในลำคอ
ก่อนจะเอื้อมมือมาจบหัวผมกดลงไปอีกนิด ผมก็ตัดสินใจเอาปากครอบลงไป
มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวครับ ผมไม่สามารถรับเข้าไปทั้งหมดได้
จากนั้นผมก็ค่อยๆวนลิ้น และขยับหัวขึ้นลงเหมือนที่มันทำให้ผม
ผมเหลือบตาขึ้นไปมองหน้ามัน
มันก็จ้องผมอยู่เหมือนกันแต่ตอนนี้หน้ามันเสียวมากครับ
“อื้ม...อ่า พรตเก่งครับ” เสียงมันครางแหบพร่าเป็นระยะ
เสียงมันยิ่งกระตุ้นให้ผมขยับปากเร็วยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
“อ่า...กูไม่ไหวแล้วพรต” มันพูดเสร็จก็จับตัวผมออก
ก่อนพลิกให้นอนหงายแล้วมันขึ้นคร่อมทันทีครับ
ผมยังงงอยู่เลยว่ามันให้หยุดทำไม
“กูขอเข้าไปในตัวมึงนะ” มันพูดเสร็จก็หยิบขวดเจลที่หัวเตียงมาบีบ
แล้วเอาไปป้ายที่ของมันและด้านหลังของผม
เย็นวาบเลยครับ ผมสะดุ้งเลย
ก่อนมันจะหยิบหมอนมารองใต้เอวผมตั้งท่าเตรียมพร้อม
“ทนเจ็บหน่อยนะ กูไม่มีเวลาเตรียมให้มึงแล้ว”
มันพูดจบก็จัดการส่งสิ่งที่มันมีอยู่เข้ามาในตัวผมอย่างเร็ว
“โอ๊ยยย เจ็บ ตินณ์ๆ เจ็บพอก่อน หยุด” ทีเดียวจุกเลยครับ
ผมจิกนิ้วบนต้นแขนมันแน่นแล้วร้องเพื่อคลายความเจ็บ
“หมดแล้วๆ” มันพูดก่อนก้มลงมาจูบผมแล้วจับเจ้าลูกชายผมขับอีกครั้งๆ
“อื้ม...” ผมเผลอครางอีกครั้งหลังจากมันขยับมือไปได้ซักพัก
“กูขยับแล้วนะ” มันพูดก่อนเริ่มขยับถอยออกเกือบสุด
แล้วโถมตัวลงมาใหม่อย่างแรงเลยครับ
“อื้อ...ตินณ์เบาก่อน” ผมพูดเสียงเบาแบบคนไม่มีแรงแล้วครับ
ตอนนี้ไม่มีแม้แต่สติที่จะควบคุมตัวเอง
แต่มันเหมือนหน้ามืดผมพูดไม่ฟังแล้วครับ โถมแรงใส่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“อึก...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ เบาๆ ไม่ต้องรีบ”
ผมครางเป็นระยะก่อนบอกมัน ไม่รู้มันจะรีบไปไหนผมใจจะขาดอยู่แล้วครับ
“อื้มม ทนอีกนิดนะ” มันพูดเสร็จจับผมขึ้นนั่งทับมันที่นั่งอยู่
แล้วจับเอวผมขยับขึ้นลงท่านี้เข้าลึก ชิบหาย แน่นไปหมด
“อ่าร์..ขยับเร็วอีกนิด” มันบอกผมเสียงพร่า
ตอนนี้ใบหน้ามันและผมมีแต่เหงื่อค่อยๆไหลดูเซ็กซี่ไปอีก
“เปลี่ยนท่านะ” มันพูดพร้อมทำท่าจะขยับ
“ตินณ์กูไม่ไหวแล้ว” ผมบอกมันเสียงเหนื่อยมากครับ
ก็มันเล่นให้ผมขยับตั้งนาน
“อีกนิดนะครับ”
“อื้ม...”มันจะเอาอะไรก็เอาเถอะผมฝืนไม่ไหวแล้ว
พอผมหลุดครางไปมันก็จับผมไปที่ปลายเตียง
แล้วมันลงไปยืนข้างล่างเอาขาผมเกี่ยวเอวมันไว้แน่น
ตอนเปลี่ยนท่ามันไม่ยอมให้ของมันหลุดออกจากตัวผมเลยซักนิด
แล้วมันก็เริ่มขยับอีกครั้ง ครั้งนี้ทั้งแรงและลึก
มันเน้นมากผมเอามือจับผ้าปูที่นอนแน่น
“อ๊ะๆๆๆตินณ์ ช้าๆ จุก”ผมสะกดกลั้นเสียงครางไม่ให้ครางเสียงดัง
“อืม ซี๊ดดดดแน่นมาก ร้องดังๆเลยกูชอบเสียงมึง”
มันพูดพร้อมขยับตัวอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดพัก
พั่บๆๆ ปั๊ปปๆๆ!!..ซี๊ดด! อ่า..อืมมม!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงครางดังผสมบนเบกันเป็นระยะ
ก่อนที่มันจะดันผมให้กลับลงนอนแล้วมันก็ตามลงมาคร่อมผมเหมือนเดิม
และทีนี้มันไม่มียั้งกว่าเดิมครับใส่เต็มสตีมของมันแทบนับตามไม่ทัน
ผมหายใจไม่ทันเลยครับตอนนี้หัวสมองว่างเปล่ามึนงงไปหมด
“ซี๊ด...อ๊ะ...อะ...อื้ม..” ผมครางสลับก่ายกอด
พร้อมขยับสอดรับการควบเร่งของมัน
“อ่าๆๆ โอววว!! ซี๊ดดดๆๆ!!” และแล้วผมก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
ผมกระตุกเกร็งกล้ามเนื้อด้านหลังก่อนปลดปล่อยธารรักขุ่นขาว เต็มหน้าท้อง
และไอ้ตินณ์ก็เร่งส่งจังหวะกดกระแทกเน้นย้ำ
“อืมๆๆๆ...ซี๊ดดด!!อ่า แน่นจังวะ” มันครางเสียงแหบต่ำเหมือนไม่ใช่มัน
ก่อนจะเกร็งตัวแล้วแหงนหน้าไปด้านหลัง
แล้วปลดปล่อยของเหลวอุ่นวาบเข้ามาในตัวผมเต็มๆ
“อื้อ...เอาออก” ผมบอกมันหลังจากมันฟุบหน้าลงมาบนไหล่ผมซักพัก
แต่ไม่ยอมถอดถอนเจ้าลูกชายตัวดีของมัน
“ขออีกครั้งนะ” มันขออีกทีครับ
ผมว่าแล้วตัณหากลับอย่างมันครั้งเดียวไม่เคยพอ
“กูเหนื่อยแล้วนะ”
“ก็เหนื่อยด้วยกัน มีความสุขด้วยกันไง”
มันว่าก่อนเริ่มเล็มติ่งหูผมอีกแล้วครับ
ลูกชายมันก็กำลังกลับมาผงาดอีกครั้งผมรู้สึกได้
“อีกแค่ครั้งเดียวนะ กูไม่ไหวจริงๆ” ผมต่อรองมันครับ
“ครับ กูจะพยายาม” มันพูดเสร็จไม่รอช้า
เริ่มต้นขยับเอวเบาๆทันที ไอ้เชี้ยหื่นของผมมันจะอึดไปไหนวะ
--- To be con.---
จบอีกหนึ่งตอนแล้วนะคะ ไม่รู้จะชอบตอนนี้กันรึเปล่า
แบบว่า Nc หัวมันไม่แล่นเลยค่ะ ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษนะคะ
และขอขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทางกันมาถึงตอนนี้
ยังไงเมจิกก็ดีใจที่มีคนเข้ามาอ่าน และเสียใจกับคนที่จากไป :mew4:
แต่ยังไงก็จะพยายามเขียนให้ออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่ความสามารถจะมีค่ะ
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าจร้า ราตรีสวัสดิ์ค่ะ เลิฟเหมือนเดินนะจ๊ะ
(เหมือนตอนนี้จะยาววววไปเนอะ)
:mew1: :mew1: :mew1:
ปอรู: ถ้าไม่รู้ว่าของขวัญพี่คิมเป็นแบบไหนให้เลื่อนขึ้นไปบนสุดของกระทู้
ไอ้ที่แว๊บๆสีสะท้อนตานั่นแหละใช้เลย กร๊ากกกกกก
-
น้องพรตโดนกิน ชอบบบบบ อิอิ
ขำของขวัญพี่คิม เก็บไว้ใช้กะนาวดีกว่าไหมคะ
รอตอนคิม นาว นะคะ
-
:m25: พรตน่ารักหลาย ขอบคุณฮ้าฟ ชอบๆ :hao6: ว่า แต่ติณ ไม่น่าทิ้งของขวัญคิมเลย เสียดาย เอาไปคืนคิมจิ 55555 :hao3: เมจิกเข้าใจชิมิ อิอิ
-
พรตโดนกินไปแล้ว รอบหน้า นาวโดนกินบ้าง :laugh: จะได้หายกัน
-
นาวเมาแบบนี้เสร็จแน่
-
เร่าร้อนสุดๆอ่ะ
พรตน่ารักมากกกก ทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันเลย
แบบนี้ตินณ์ถึงหวงนัก หุหุ
-
:ling1: :ling1: เอาอีกๆมันไม่ยาววเลยยยย สั๊นสั้น
-
โอ๊ยย อ่านไปเขินไปพี่ตินณ์น้องพรต !!
ชอบของขวัญพี่คิมที่สุด แต่พี่คิมน่าจะเอาไปใช้กับนาวก่อนนะ ดีแล้วค่อยแบ่งปัน 5555555
ตินณ์คงชอบของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เป็นพรตมากที่สุดแน่นอน
กินเต็มอิ่มขนาดนั้น กินหนักกว่าเค้กอีก ><
-
พรตน่ารักเว่อร์อ่ะ
พี่ติณหลงจนไม่รุ้จะหลงยังไงแล้วมั้งงงง. :laugh:
-
เขิน :-[
-
อ๊ากกก เขินแทนนน ถ้าจะเรียกกันมุ๊งมิ๊งขนาดนี้ :-[
รอนะฮะ :')
-
:hao6:
-
เสียดายของขวัญโฟมกับคิมแหะเลยไม่ได้ใช้เลย 555555555
-
:haun4: น้องพรตน่ารักน่ากดจริงๆ 5555
-
เสียดายของขวัญลองสักครั้งเผื่อจะชอบบบ ฮาาาาา
-
^^
-
ลุ้นว่าเมื่อไหร่ติณฑ์จะได้ใช้ของขวัญ 5555
-
น่าจะลองนะพรต ห้าๆ
-
แอบเห็นมีคนบอกให้เอาของขวัญไปคืนคิม ยกป้ายเชียร์อีกหนึ่งเสียงเลย :hao6: :haun4: :z1:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
หื่นกระจุยกระจายเลยนะติณ :pighaun:
-
ทั้งพี่โฟม และพี่คิมสมกับเป็นพี่ติณห์ หื่นพอกัน แค่เห็นของขวัญแล้ว พรตคงได้นอนเป็นไข้ หรือเดินเป็นเป็ดไปอีกนาน :z1:
ว่าแต่ของขวัญที่พี่โฟม - พี่คิมให้ แนะนำว่าเจ้าตัวอย่าลืมซื้อไปใช้กับนัท-นาวด้วยนะ :z1:
-
วันเกิดทั้งทีกินให้อิ่มนอนให้หลับนะจะตินณ์
แหมะ...
:hao6: :hao6: :hao6:
-
พี่คิมแม่งแสบมาก 55555
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
พรตน่ารักอ่ะ ของขวัญวันเกิดถูกใจพี่ตินณ์สุดๆ
แต่ฮาของขวัญวันเกิดพี่โฟมกับพี่คิม บอกความหื่นกันเลย
-
o13
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แหมะ เสียดายของขวัญของ พี่คิม ยังไม่ได้ใช้เลยอ่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นายตินณ์หน้ามืด :hao6:
-
ของขวัญชิ้้นพิเศษจากพี่พรตถึงพี่ตินณ์เลยนะเนี่ย
รอคู่พี่คิมกับพี่นาว :katai4: :katai4: :katai4:
-
โอย~~ พี่ติณณ์
:hao6:
-
กรี๊ดดดดดดดด
พรตน่ารักอ่ะ อ๊ายยยย ชอบๆๆๆ
พี่ติณนี่พอรู้ว่าโดนเซอร์ไพรส์นี่ยิ้มแก้มแตกเลยนะ
แล้วยิ่งพรตตามใจด้วยคงถูกใจมากอ่ะดิ
ตบท้ายด้วยการเรียกเลือดสุดร้อนแรง โอย......เลือดหมดตัวละ
สงสัยคู่นี้คงเหนื่อยละ ตอนหน้าเป็นคิม-นาว แล้วกันเนาะ
ปล.ของขวัญที่พี่คิมให้ไม่รู้ว่ามีสำรองรึเปล่านะ หุหุ
-
รอลุ้น คิม นาว
-
ของขวัญคิมกับโฟมอย่างฮา
ต้องใช้นะเดี๋ยวเพื่อนเสียใจ ฮ่าๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ชอบจังเลยยย ตอนเรียกแทนตัวเองว่าพี่กับน้อง มันน่ารักกกกก
โฮ้ยยยย อิตาพี่คิมมมหื่นมากกก เก็บไว้ใช้กับนาวนู้นไป 555555555555555
-
กรี้ดดดดดดดด
เขินตัวแตก :-[
น่าจะใช้ของขวันที่เพื่อนให้ด้วย
เดี๋ยวเพื่อนเสียใจ555 :z1:
รอลุ้นคิมนาว
-
NC เรียกเลือกมากนะพี่ตินณ์พรต
คิมนาวจะตามมาไหมนะ ฮิฮิ เห็นนาวเมานิ 555
-
พรตน่ารักอ่าาาาาา^^
-
NC เลือกสาดเลย 555
-
ทิ้งทำมายยยยยยยยยยยยยย
เสียดายของ :z1: :z1:
-
ติดตามทุกคู่เลย หึหึ
-
ตินณ์พาพรตขึ้นสวรรค์ไปแล้ว
เค้าก็รอ คิมนาว ฟิกซ์มายด์ ขึ้นสวรรค์ตมไปติดๆ อ่ะนะ ฮิฮิ
-
Moment
Kim - Now
คิม: มึงไปไหนมากลับช้า
นาว: เฮ้ย!! พี่แม่งไม่เปิดไฟวะ ตกใจหมด
คิม: กูถามว่ามึงไปไหนมา
นาว: กินข้าวกับเพื่อนมั่งดิ
คิม: กูโทรหาไอ้พรตแล้ว มันบอกว่ามึงไม่ได้อยู่ด้วย
นาว: กูไม่ได้มีเพื่อนคนเดียวนะ
คิม: ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์กูก็โทรแล้ว
นาว: เชี้ย!! พี่แม่งสโตกเกอร์ป่ะเนี๊ยะ จะโทรตามทำไม
คิม: ก็มึงปิดเครื่อง กูจะกินข้าว หิว
นาว: พี่แม่งง่อยจริงป่าววะ กดโทรหาใครต่อใครได้ เสือกหาข้าวกินเองไม่ได้
คิม: เรื่องของกู แต่มึงไปกับใครมายังไม่บอกกูเลย
นาว: ไปกับไอ้ชิน พอใจยัง
คิม: มึงยังไม่เลิกติดต่อกันอีกเหรอ
นาว: อ่าว เลิกทำไม
คิม: ก็.......กูแขนเจ็บไง
นาว: พี่แม่งเนอะ ไร้สาระ มันฟังขึ้นไหม เอาเรื่องจริงดิ
คิม: เออ ไม่มีไร ชั่งมันเถอะ หาข้าวกูหิวแล้ว
นาว: เออ ปากแข็งให้ตลอดนะ (พูดเบาๆก่อนเดินไปหาข้าวให้ผัวง่อย)
Foam - Nat
นัท: ยังไม่บอกกูเลยว่าเมื่อคืน ไอ้คิมให้ของขวัญอะไรให้ตินณ์
โฟม: อย่ารู้เลย
นัท: ทำไมกูจะรู้ไม่ได้ มีความลับเหรอ
โฟม: ป่าวแต่นัทอย่ารู้เลย
นัท:ก็กูอยากรู้
โฟม: คล้ายของกูแหละ
นัท: ถุงยางอ่ะนะ แม่งมันโรคจิตเหมือนมึงเลย กูนึกว่ามีมึงคนเดียว
โฟม: หึหึ ไม่ใช่ มันโรคจิตกว่ากูเยอะ
นัท: งั้นอะไรหล่ะ ถ้าไม่บอกกูจะโกรธแล้วนะ
โฟม: ถ้ากูบอก นัทต้องให้โฟมซื้อให้ใช้บ้างนะ
นัท: สัส กูไม่อยากรู้แล้ว มึงเก็บไว้กับตัวยันตายเถอะ
โฟม: นัทอ่ะ อย่าโกรธกูดิ
นัท: ไม่ต้องมาพูด ไม่อยากฟังแล้ว
โฟม: (นึกในใจ งานเข้ากูอีกแล้วไหมล่ะ)
Fige - Mine
มายด์: อ๊ากกกกกกกก ไอ้เชี้ยฟิกซ์มึงมานอนกอดกูทำไม
ฟิกซ์: โอ๊ย!!! ถีบกูทำไม
มายด์: ก็มึงมานอนกอดกู
ฟิกซ์: เฮ้ยยย ไม่จริง
มายด์: ไม่จริงเชี้ยไรล่ะ น้ำลายมึงยังอยู่ที่แขนกูเนี๊ยะ
ฟิกซ์: แล้วกูมานอนห้องมึงได้ไง
มายด์: ไม่รู้
ฟิกซ์ : เด๊๋ยวขอเวลากูนึกก่อน
มายด์: เร็วเลยๆ
ฟิกซ์: อ๋อ กูนึกออกแล้ว เมื่อคืนไอ้พรตให้พี่ตินณ์มาส่งมึง แล้วกูขี้เกียจกลับห้องเลยนอนห้องมึงไง
มายด์: อืมกูคงเมา แต่มึงมากอดกูเนี๊ยะคิดไรกับกูป่าว
ฟิกซ์: เชี้ย! อย่าพูดขนลุก
มายด์: หึหึ คิดว่ากูอยากไงสัส กูต้องไปอาบน้ำมนต์ซะแล้ว
ฟิกซ์: มึงก็เวอร์ซะ กูไม่ใช่ตัวซวย
Tin - Poj
พรต: ตินนนนนนนหิวข้าว
ตินณ์:หิวก็เลิกเล่นโทรศัพท์ มาช่วยทำกับข้าว
พรต: ไม่เอากูทำไม่เป็น มึงทำแหละ
ตินณ์: งั้นก็ไม่ทำ ไปซื้อกินข้างล่างกัน
พรต: ไม่เอา มึงทำ
ตินณ์: กูก็ขี้เกียจทำบ้างเถอะ
พรต: ข้างล่างไม่อร่อย
ตินณ์: งั้นกูทำอร่อยว่างั้น
พรต: .... อืม
ตินณ์: ฮ๊ะ ฮ๊ะ แม่งน่ารักว่ะ
พรต: ทำได้ยังกูหิวแล้ว
ตินณ์: เอารางวัลมาก่อน
พรต: รางวัลอะไรอีก
ตินณ์: กูทำกับข้าวให้กินไง เร็ว
พรต: เอาอะไร
ตินณ์: จูบ มาเร็วๆ กูจะได้รีบไปทำ
พรต: มึงก็มาเอาเองดิ
ตินณ์: ไม่ มึงนั่นแหละมา
พรต: จิ๊ แมร่ง!!! กูเห็นแก่ของกินหรอกนะ
เลือกรับตามความชอบได้เลยค่ะ ลงให้ทุกคู่นะจ๊ะ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
หวานเวอร์เขิลโครตๆ
-
โอ้ย โมเม้นต์นี้น่าร๊ากจริ๊งงงงงง
-
คิม- นาว พี่คิมปากแข็งอ่ะ เมื่อไรจะบอกนาวสักที นาวรอนานแล้วนะ
ฟิกซ์-มาย คู่จิ้นคู่ใหม่ เชียร์สุดใจเลย
นัท-โฟม เล่นจนงานเข้าแล้วพี่โฟม
ตินณ์-พรต พี่ตินณ์หื่นว่ะ ทำกับข้าวให้เมียกินต้องมีจูบ
อยากบอกว่าน่ารักทุกคู่เบย :-[ :-[
-
เบื่ออิพี่คิมละ เลิกปากแข็งทีเถอะพ่อคู๊ณณณ
ฮาคู่โฟมนะ อยู่ดีๆก็ซวย โดนงอนซะงั้น ฮ่าๆๆ
สรุปน่ารักทุกคู่
-
น่ารักอะ ทุกคู่เลย
-
มีงี่ด้วยเหรอ จูบ ก่อน ถึงจะได้กินข้าว
-
อ้าวโมเม้นท์นี้มี ฟิกซ์ มายด้วยยังไงกัน แต่น่ารักทุกคู่อ่ะ
-
:hao7: :hao7:
น่ารักทุกคู่เลยยยย
-
จิงๆก็แอบจิ้นฟิกซ์มายด์อยู่นะแต่มายด์เป็นแฟนมี่อ่ะแต่ก็นะมีได้ก็เลิกได้เลิกกันไวไวนะ
ชอบทุกคู่เลยอ่ะน่ารัก>////<
-
เย่ๆ
ทันแล้ว
คิมนาวๆ
จิงๆก็แอบจิ้นฟิกซ์มายด์อยู่นะแต่มายด์เป็นแฟนมี่อ่ะแต่ก็นะมีได้ก็เลิกได้เลิกกันไวไวนะ
ชอบทุกคู่เลยอ่ะน่ารัก>////<
มายด์ไม่ใช่แฟนมี่ ครับ (มายด์เพื่อนพรต)
แฟนมี่คืออาร์มนะ (เพื่อนติน)
-
หุๆ ชอบๆ ทุกคู่เลย
-
อยากอ่านต่อแล้ว
-
คู่อื่นนี่ออกแนวน่ารักดี
แต่ทำไม พี่คิม ซึนจังอ่ะ ปากหนักนะเนี่ย
ระวัง นาว จะโดนฉกไปนะจ๊ะ
5555
-
แอร๊ยยยยย ของขวัญอีพี่คิมนี่มันช่าง :m25:
ว่าแต่พี่ตินณ์เอาไปทิ้งจริงดิ
-
คิมนาว รักกันก็ไม่บอกรักกันซักที ลุ้นจนจะเลิกลุ้นแล้วนะ - -
ฟิกซ์มาย เออ คู่นี้ไม่ไหวมั้ง 5555
นัทโฟม พี่โฟมหางานให้ตัวเอง แต่ของขวัญที่ให้อ่ะ ตัวเองใช้ป่ะ :hao6:
ตินณ์พรต ของขวัญที่ได้จากพี่คิมกับพี่โฟมใช้ด้วยอ่ะ โดยเฉพาะของพี่โฟมใช้ให้หมดเลย :m25:
-
น่ารักทุกคู่เลย :o8:
-
อิพี่คิม ง่อยแดกตอนอยู่ต่อหน้านาวจ้า 555
แถมปากแข็งอีก สงสัยต้องเอาปากนาวมาง้าง หุหุ
-
คิม - นาว หมั่นไส้อิพี่คิม เมื่อไหร่จะเลิกปากหนัก
โฟม - นัท โฟมน่าบอกนัทไปเลยนะ เผื่อนัทอยากลองของแปลก
ฟิกซ์ - มายด์ กระตุ้นความอยาก แต่ดูแล้วท่าจะลุ้นไม่ขึ้น
ติณห์ - พรต เค้าเรียกว่า จูบมัดจำ
-
Moment
ตินณ์:วันนี้วันพ่อมึงโทรหาพ่อรึยัง
พรต:โทรแล้ว เมื่อเช้าพ่อกูบอกว่าจะซื้อของมาฝากจากอักกฤษด้วย
ตินณ์: อ่าว พ่อมึงไปทำไมที่อังกฤษ
พรต: พี่พรีมพาไปใช้เงิน กลัวเน่า
ตินณ์: โทรไปหาพ่อมึงดิ๊ กูเอารองเท้าคู่นึง
พรต: เชี้ย!! ใช้พ่อกู
ตินณ์: กูมันลูกรักคนใหม่เว้ย มึงยังไม่รู้ตัวเหรอ หัวเหม็นขนาดนี้
พรต: สัส! มึงไม่ต้องมาหอมกูเลยนะ แม่ง
ตินณ์: กูล้อเล่นน่า มาหอมทีดิ๊ (ดึงไปหอม)
พรต: อื้อ...พอ แล้วพ่อมึงถึงเมื่อไหร่ (พ่อไปดูโรงแรมที่กระบี่)
ตินณ์:หกโมงเย็น
พรต: กูไปรับด้วย
ตินณ์: มึงก็ต้องไปอยู่แล้วล่ะ กูจะทิ้งได้ไง
พรต: เออ เสร็จแล้วไปจุดเทียนถวายพระพรกัน
ตินณ์: ที่ไหนดีวะ
พรต:เดี๋ยวถามพ่อกับแม่มึงเอา ชวนท่านไปด้วย
ตินณ์: อืมดีเหมือนกัน กูจะได้พาท่านไปกินข้าวข้างนอกบ้านบ้าง
สองทุ่มกว่าๆ
ตินณ์: หนาวไหม
พรต: ไม่หนาว
ตินณ์: จะหนาวได้ไงดูมึงใส่ชุดมาดิ ยังกะชุดหมี
พรต:ก็กูกลัวหนาว พลุสวยหว่ะ
ตินณ์: อืม ชอบเหรอ
พรต:ก็สวยดี
ตินณ์: งั้นงานแต่งเราเดี๋ยวกูจัดใหญ่ให้เลย
พรต: ฟาย ใครจะให้กูแต่งกับมึง
ตินณ์: พ่อมึงไง
พรต: อย่ามามั่ว มึงนี่ไปเช็คสมองมั่งไป กูผู้ชายจะแต่งได้ไง
ตินณ์: ได้ดิ กูเห็นคนอื่นเขาแต่งเยอะแยะ
พรต: เรื่องของเขา ที่บ้านกูไม่ยอมแน่
ตินณ์: งั้นกูคงต้องปั๊มหลานก่อนเขาจะได้ยอม ไปกลับบ้านกัน
พรต: ไอ้เชี้ยตินณ์ที่พูดมาทั้งหมดคือมึงหื่นอีกแล้วนะ พาพ่อกับแม่ไปกินข้าวก่อนอย่าลืม
ตินณ์: เห่อะๆ กูลืมไปเลย แล้วพ่อกับแม่กูเดินไปไหนแล้ววะ??
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากๆๆ
เลือดจะหมดตัว :pighaun:
-
พี่ตอนณ์ ขอให้มีลูกแฝดนะพี่ :hao6: :hao6: :hao6:
-
ทำซะยังกับไปเที่ยวสองคนนะคู่นี้ ทั้งที่พาพ่อแม่ไปด้วย
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 39
Part Now
“เฮ้ย!!! ไอ้พี่ง่อยอย่าทำแบบนั้นนนน”
ผมตะโกนใส่ไอ้พี่คิมทันทีที่มันมาเห็นมันกำลังเอาตะเกียบเขี่ยเข้าไปเกาในเฝือกเน่าๆของมัน
มันบ่นว่าคันมาหลายวันแล้วครับ
“ก็กูคัน กูว่าจะผ่าแม่งออกเองแล้ว คันฉิบหาย”
มันเงยหน้าจากแขนง่อยๆของมันขึ้นมาพูด
ตอนนี้มันกำลังนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีครับ
“ข้างในคงกำลังเน่าได้ทีมั้งเลยคัน” ผมพูดยิ้มๆครับ
“ปากมึงดิเน่า แช่งกูแต่ละอย่างนะ” พี่คิมว่ากลับไม่จริงจัง
“หึหึ” ผมหัวเราะแบบที่ไอ้พี่คิมชอบทำ
“เย็นนี้ไปบ้านกูไหม” มันชวนผมไปบ้านมันครับ หลังจากที่ผมเคยไปบ้านมันครั้งแรก
ตอนมันไปรับน้องที่สนามบินก่อนพาไปส่งบ้านผมก็ได้ไปบ้านพี่คิมอีก 2 ครั้ง
เจอแต่น้องกับแม่มันครับยังไม่เคยเจอพ่อซักครั้ง
เมื่อวานน้องคินน้องชายมันมาหามันที่ห้องผมครับ
มาถึงก็โวยวายเรื่องที่มันไม่ยอมกลับบ้าน
แถมแขนหักก็ไม่ยอมบอกที่บ้านให้รู้ จนแม่มันต้องส่งน้องคินมาดู
แล้วมันก็ไม่ได้บอกน้องด้วยว่าอยู่ห้องผม
จนน้องมันไปถามจากพี่ตินณ์ถึงรู้
และตอนนี้ผมมีเรื่องโกรธมันอยู่คือเรื่องที่มันว่าผมเป็นพี่สะใภ้ของน้องคิน
เรื่องนี้ทำน้องคินช็อคไปเลยครับ อยากรู้ไหมครับว่าทำไมมันถึงพูดอย่างนั้น
ถึงไม่อยากรู้ผมก็จะเล่าผมเพราะนอกจากผมจะเป็นแฟนพันธุ์แท้เรื่องชาวบ้านแล้ว
ผมยังเป็นคนขี้ฟ้องด้วยครับ หึหึ
เรื่องก็มีอยู่ว่าพอน้องคินมาถึงก็บ่นๆพี่ชายที่หายจากครอบครัวตามเรื่อง
และมาลงที่ว่ามันมารบกวนผมที่เป็นคนอื่นทำไม ไม่รู้จักเกรงใจบ้างเหรอ
มันก็หันมายิ้มกวนตีนผมแล้วบอกน้องคินว่าผมไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นพี่สะใภ้
เท่านั้นครับน้องคินอึ้งแดกเงียบไปเลย ผมต้องรีบแก้สถานการณ์ว่าพี่มันพูดเล่น
จนน้องคิมเริ่มมีสติกลับมาอีกครั้ง
ตอนนั้นแม้ว่าผมจะรู้ว่ามันกวนตีนแต่ผมก็อดใจเต้นแรงไม่ได้ครับ
ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าน้องมันไม่เชื่อผมแล้วเชื่อไอ้พี่คิม พ่อมันจะมากุดหัวผมรึเปล่าวะ
แต่ก็แอบอยากให้มันเป็นเรื่องจริงนะ ฮ๊ะ ฮ๊ะ อย่าสนใจครับผมมันคนเพ้อเจ้อ
ก่อนที่น้องคินจะกลับได้สั่งไอ้พี่คิมว่าแม่มันมีบัญชาการให้กลับบ้านวันนี้
และนี่เป็นที่มาของการชวนผมไปบ้านมัน
“ไม่ไปกูจะกลับบ้านกูบ้างดิ” ผมก็ว่าจะกลับบ้านตัวเองพอดีครับ
ตั้งแต่ไอ้พี่คิมมาอยู่ด้วย ผมยังไม่ได้กลับบ้านเลย
ไม่รู้จะโดนตัดออกจากกองมรดกหรือยังมัวแต่ดูแลไอ้ง่อยอยู่นี่แหละครับ
“เออ แล้วกูจะกลับบ้านไงอ่ะ ว่าจะให้มึงขับรถไปให้ซะหน่อย”
ในที่สุดมันก็เผยสันดานที่ชวนผมออกมาแล้วครับ ผมว่าแล้วแม่งไม่เคยจะมีเรื่องดี
“ใช้กูตลอดเนอะ แท็กซี่อ่ะโบกเป็นไหม หรือมือมันง่อยทั้งสองข้าง” ผมถามเลยครับ
“ เออ กูจะได้รู้ว่าคนบางคนมันไม่มีน้ำใจ” ดูมันพูดครับ
กูดูแลมาจะเดือนแล้วเสือกบอกไม่มีน้ำใจ คนทำบุญกับควายก็งี้
โง่อย่างเดียวไม่เคยรู้อะไรเลย ผมก็ว่าผมเอาข้าวให้ไอ้พี่คิมกินนะไม่ใช่หญ้า
แต่แม่งไม่หายโง่ซะทีวะ แล้วพอมันพูดเสร็จก็เอาตะเกียบแหย่เข้าไปในเฝือกอีก
“บอกไม่ให้เขี่ยไง” ผมเอามือไปแย่งตะเกียบมาถือไว้เองครับ
“เดี๋ยวก็เอาออกแล้วทนหน่อย อีก 2 วันเอง” ผมบอกพี่คิมเสียงเบา
อีก 2 วันก็ถึงวันนัดให้ไปผ่าเฝือกออกแล้วครับ
“เออๆ มึงนี่บ่นเหมือนแม่กูเลย” มันยังมีหน้ามาว่าผมอีกครับ
หลังจากแย่งตะเกียบมาเป็นของตัวเองได้ผมก็เอามาทิ้ง ก่อนแต่งตัวเตรียมกลับบ้าน
และสุดท้ายผมก็ต้องมาส่งไอ้พี่คิมที่บ้านจนได้ครับ เพราะอะไรนะเหรอ
ก็เพราะไอ้พี่คิมแม่งมายืนรอที่รถ พอผมกดรีโมตปลดล็อคพี่แกก็ขึ้นมานั่งคู่ทันที
ถ้าไม่ไปส่งก่อนมันบอกจะไปบ้านผม โครตตื้อจนผมยอมไปส่งมัน
แล้วก็ต้องกินข้าวกลางวันที่บ้านมันเพราะแม่มันก็ตื้อผมให้กินข้าวก่อนกลับบ้านตัวเอง
วันนี้ผมพาพี่คิมมาผ่าเฝือกครับ เมื่อวานมันไปเรียนครึ่งวัน
พี่ตินณ์พากลับมาส่งที่ห้องตอนบ่ายสองผมตกใจเลยครับ
เคยเห็นเด็กมัธยมที่มีเฝือกเป็นของตัวเองไหมครับ
ไอ้พี่คิมก็มีสภาพไม่ต่าง มันโดนเพื่อนเขียนเฝือกมาครับโครตอุบาท
ผมอ่านยังขำเลย แต่ละอย่างมีทั้งอวยพรและด่ามัน
แต่ที่ผมสงสัยคือพี่ตินณ์เขียนว่า
“ขอบใจสำหรับของขวัญที่บ่งบอกความเป็นตัวมึง แต่เก็บไว้ใช้กับเด็กมึงเถอะ”
แล้วก็มีต่ออีกนิดหน่อยครับแต่ที่ผมสงสัยมีแค่อันนี้
คือผมสงสัยว่ามันให้อะไรพี่ตินณ์ ผมถามมันก็ไม่ยอมบอก
ไปถามไอ้พรตมันก็ไม่บอกเหมือนกัน ลูกเล่นมากครับถ้าถามไอ้พรต
เวลาไม่มีข้อเสนอที่มันสนใจไปเสนออย่าหวังว่าจะได้รู้สิ่งที่ตัวเองอยากรู้
จนตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่ามันให้อะไร
“เฮ้ยแขนพี่เป็นโปลีโอป่าววะ” ผมเห็นแขนที่เอาเฝือกออกแล้วอดถามไม่ได้ครับ
มันทั้งขาวทั้งซีด แล้วเล็กๆ เหมือนคนเป็นโรค
“เออ หมอบอกเดี๋ยวก็เหมือนเดิม” พี่คิมพูดก่อนเดินไปจ่ายตังค์
“แล้วเฝือกล่ะ ไปไหน” ผมถามหลังจากไม่เห็นพี่คิมเอาเฝือกมาด้วย
ก็ปกติเค้าจะเก็บไว้เป็นที่ระทึกกันไม่ใช่เหรอ
“กูให้หมอทิ้งไปแล้ว เอามาอีก เดี๋ยวกูได้ใส่อีกไม่เอาแล้ว” มันหันมาพูดก่อนเดินต่อ
“แม่งไม่เสียดายเหรอ ยากนะที่จะได้มีเป็นของตัวเอง” ผมถามกวนตีนพี่คิมไปงั้นครับ
“มึงจะเอาไหมล่ะ ตอนนี้เลย” มันหันมาทำหน้าโหดก่อนเดินตรงเข้ามาหาผมครับ
แม่งพอหายง่อยแล้วเริ่มมีฤทธิ์ ผมก็เดินถอยหลังหนีดิครับ
“ไม่เอาๆ พูดเล่นเฉยๆคร๊าบบบบบ” ผมพูดพร้อมยกมือห้ามพี่คิมที่กำลังจะเดินเข้ามา
“มึงนี่เนอะ ชอบทำให้กูหงุดหงิดตลอด” พี่คิมพูดไม่จริงจังนักก่อนหมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม
“แล้วหมอว่าไงบ้างพี่ แขนใช้ได้เหมือนปกติเลยไหม” ผมถามจริงจัง มีสาระบ้างครับ
“อืม ก็ว่าใช้ได้นะ แต่ยังต่อยคนไม่ได้” พี่แกตอบเสียงนิ่งๆเหมือนเดิม
“งี้พี่ก็กลับไปนอนห้องตัวเองได้แล้วดิ” เข้าประเด็นเลยครับ
ที่ถามเพราะผมจะหาทางไล่มันกลับห้องตัวเองแหละ หึหึ
“ยัง” นิ่งมาก คำเดียวไม่พูดต่อเลยครับ
“ทำไม หายแล้วก็กลับไปดิ” ผมถามต่ออย่างสงสัยทันทีครับ
“กูไม่กลับ กูพอใจจะกลับเมื่อไหร่เดี๋ยวกลับเองไม่ต้องไล่”
พี่แกพูดนิ่งๆเดาอารมณ์ไม่ออกเลยครับ คือมันกวนตีน
หรือมันโกรธผมที่ไล่มันวะ แต่ปกติผมก็ไล่มันประจำไม่เห็นมันจะรู้สึกอะไรนะ
วันนี้เกิดเป็นอะไรขึ้นมา แม้จะพูดเหมือนไม่มีอะไรแต่ผมรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างแปลกไป
“ขึ้นรถดิ ยืนเฉยทำไม” พี่คิมถามผมหลังจากผมไม่ยอมปลดล็อครถ
ผมกำลังคิดเรื่องของมันจนเดินมาถึงรถตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
“อืม” ผมตอบรับก่อนปลดล็อคแล้วเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ
“แวะกินข้าวก่อนไหม” ผมถามพี่คิมหลังจากขับรถมาได้ซักพัก
“ไม่กิน” พี่คิมก็ตอบนิ่งและเย็นมากครับ แถมแผ่รังสีความเย็นออกมาอีก
เชี้ยกูจะแข็งอยู่แล้ว อึดอัดครับโกรธอะไรไม่บอก
“ไม่หิวเหรอ” ผมยังตื้อต่อครับ
“ไม่” ประหยัดคำมากครับ กลัวพูดมากแล้วพลังงานมึงหมดตัวไงวะ
“งั้นกลับห้องเลยนะ” ผมยังพยายามชวนคุยต่อ
“อืม” พี่มันก็ตอบแค่นี้ สุดท้ายผมก็เลิกความคิดที่จะชวนมันคุยครับ
“ไอ้พรต กูว่าพี่คิมโกรธกูหว่ะ” ฟ้องครับฟ้อง พอผมเจอหน้าไอ้พรตสิ่งแรกที่ทำคือฟ้องแม่งเลย
โมโหไม่รู้จะบอกใคร เมื่อวานจะโทรไปเม้าท์ไอ้พี่คิมก็มานั่งเป็นน้ำแข็งอยู่ใกล้ๆตลอด
ไม่กล้าจะเม้าท์เลยครับ แล้วมันก็ไม่ยอมคุยกับผมก่อนะ ผมต้องถามก่อน แล้วพี่แกก็ตอบเป็นคำๆ
ผมอยากกระโดดถีบขาคู่ให้แม่งไปใส่เฝือกใหม่ทั้งตัวเลย
“โกรธเรื่องอะไรวะ” ไอ้พรตถามผมหลังจากวางสมุดลงบนโต๊ะ และหย่อนตูดลงเก้าอี้สำเร็จ
“ก็เมื่อวานกูไล่มันกลับห้อง” ผมคิดว่าผมเดาไม่ผิดนะ
“แต่กูก็เห็นมึงไล่พี่คิมประจำ ไม่เห็นแกเคยว่าอะไร” นั่นไงไอ้พรตยังคิดเหมือนผมเลยครับ
“กูก็ว่างั้นแต่เมื่อวานแม่งไม่ยอมคุยกะกูก่อนเลย ทำตัวเป็นมนุษย์น้ำแข็งใส่กูด้วย”
“ชั่งแม่ง อย่าไปสนใจ ไม่นานก็เลิกเองแหละ” ไอ้เชี้ยพรตพูดแบบไม่สนใจกูเลยนะ
ใจกูนี่อยู่ไม่นิ่งแล้วคร๊าบบช่วยกูหน่อยเถอะ
“ไง มีเรื่องผัวมาปรึกษา เพื่อนพรตกูอีกแล้วเหรอ หน้าเครียดเชียว” ไอ้ฟิกซ์เสียงดังมาแต่ไกลเลยครับ
“เออ มีไรกันวะ” ไอ้มายด์ที่เดินมาพร้อมกันถามบ้างครับ
“มึงรู้ได้ไงว่าเรื่องอะไร” ผมถามไอ้ฟิกซ์ทันที ก็มันสงสัย
“ก็อย่างมึงมีไม่กี่อย่างหรอกที่จะเครียด ไม่เรื่องผัวก็ขี้ไม่ออก” มันพูดยิ้มๆครับ
“สัส!!” ผมด่ามันไปหนึ่งทีครับ
“มึงไม่ต้องเครียดหรอก เชื่อกูทำนิ่งๆบ้าง เดี๋ยวพี่คิมก็มาสนใจเอง” ไอ้พรตว่าพร้อมกดโทรศัพท์ในมือ
“มึงรู้ได้ไงว่าพี่เขาจะสนใจกูวะ” ผมถามไอ้พรตอย่างสงสัย
“ถ้าไม่สนใจเขาไม่ไปอยู่กับมึงหรอกนะ แล้วก็เลิกโง่ซะที พี่มันแม่งก็ต้องมีใจให้มึงบ้างแหละ”
ไอ้พรตว่างโทรศัพท์ก่อนพูดสีหน้าเครียดเลยครับ
“เออ กูก็ว่างั้นแหละ” ไอ้มายด์เสริมขึ้นมาบ้างครับ ไอ้ฟิกซ์แค่ยักคิ้วกวนตีนเฉยๆ
“แต่...” ผมกำลังจะพูดต่อครับ
“เอางี้ถ้ามึงอยากรู้ กูมีแผน” ไอ้พรตพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเหล่มาเลยครับ
“แผนอะไรอีกวะ” ผม ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ถามขึ้นพร้อมกันเลยครับ
“แผนให้มึงควงหนุ่มซักคนให้ไอ้พี่คิมหวงไง” ไอ้พรตจอมวางแผนเอาแล้วครับ
แล้วผมจะไปหาใครล่ะ เดี๋ยวได้วุ่นวายกันใหญ่ที่นี้
“แล้วใครวะจะมาเล่นบทเมียกู” ผมถามอย่างสงสัย
“ไอ้นาวมึงยังจะหาเมียอีกเหรอวะ กูว่ามึงหาผัวไม่ดีกว่าเหรอ” ไอ้ฟิกซ์ถามได้กวนตีนกูมาเพื่อน
“ไอ้ชินไง” ไอ้มายด์เสนอครับ
“ไม่ได้ พี่คิมรู้แล้วว่าเป็นเพื่อนมึง เพราะไอ้ตินณ์แม่งบอกว่าเป็นเพื่อนมึงตั้งแต่ม.ปลาย ”
พี่ตินณ์แม่งทำลายแผนเมียตัวเองครับ
“แล้วเป็นผู้หญิงไม่ได้เหรอวะ ทำไมต้องเป็นผู้ชายด้วย” ผมถามด้วยความคาใจมาตั้งนานแล้วครับ
“ถ้าเป็นผู้หญิงกูว่ามันเหมือนเดิมที่มึงชอบหม้อไปเรื่อย และพี่คิมจะไม่แข่งกับผู้หญิงแน่นอนกูดูนิสัยแกออก”
ไอ้พรตนักวิเคราะห์มาเองเลยครับ
“สรุปว่ากูต้องหาผู้ชายเหรอวะ” ผมถามย้ำคล้ายไม่แน่ใจ
“เออดิ กูนึกก่อน” ไอ้พรตพูดก่อนทำท่านึก แล้วมันก็ไล่รายชื่อในโทรศัพท์ดูครับ
“กูนึกออกแล้วว่าใคร มึงและพี่คิมต้องไม่รู้จักแน่แผนไม่เสียชัวร์” มันพูดก่อนกดโทรออกหาใครซักคนครับ
“วี ตอนนี้อยู่คณะไหม พี่มีเรื่องให้ช่วยหน่อย”
“...”
“พี่อยู่คณะตรงซุ้มน้ำมาเลยนะ อืมครับ” มันคุยกับใครวะ ท่าทางเหมือนจะสนิทกันทำไมผมไม่รู้จัก
แล้วพวกผมก็รอไม่นานครับ ก่อนจะเห็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาว น่าตาน่ารักดูกวนๆเดินดูดอมยิ้มเข้ามาที่โต๊ะ
“หวัดดีครับพี่ มีไรให้ผมช่วยว่ามาเลย” ไอ้เด็กที่เพิ่งมาถึงทักไอ้พรตครับ
“ วี นี่เพื่อนพี่ไอ้นาว ไอ้มายด์ ส่วนนั่นไอ้ฟิกซ์เมียไอ้มายด์”
“สัส!!” เสียงไอ้มายด์และไอ้ฟิกซ์แสดงความขอบคุณที่ไอ้พรตแนะนำพวกมันให้รุ่นน้องรู้จัก
“แล้วนี่วี รุ่นน้องคณะไอ้ตินณ์” ไอ้พรตแนะนำเด็กคนนั้นให้พวกผมรู้จักบ้างครับ
“ วี ช่วยเล่นเป็นแฟนเพื่อนพี่หน่อยดิ” ไอ้พรตเข้าประเด็นไม่มีเกริ่นเลยครับ ไอ้น้องวีอ้าปากค้างไปแล้ว
“เฮ้ย ล้อเล่นป่าวพี่” น้องวีถามเสียงดังเลยครับ
“ไม่เล่นเอาจริง แล้วเป้าหมายคือพี่คิมคณะวี” ไอ้พรตพูดต่อเลยครับ
“แล้วจะให้วีคบใครอ่ะ” น้องวีถามหลังจากหายอึ้งในความคิดพิสดารของไอ้พรต
“ไอ้นาว” ไอ้พรตชี้มาที่ผมทันทีครับ
“แล้วผมได้อะไรพี่ เรื่องนี้เสี่ยงนะ ถ้าเกิดผมเสียงโฉมขึ้นมาแม่ผมคงช้ำใจตาย” ไอ้น้องวีเริ่มเรียกค่าตัวแล้วครับ
“อยากได้อะไรขอมันเอา” ไอ้พรตโบ้ยมาที่ผมเลยครับ
“งั้นผมก็เรียกได้เต็มที่เลยใช่ไหม” ไอ้น้องวี ยิ้มแบบมีไออะไรบางอย่างที่ผมขนลุกครับ เหมือนไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
“งั้นทำตามที่วีขอ 3 อย่าง แต่ตอนนี้ยังคิดไม่ออก” น้องทำท่านึกก่อนพูด
“อืมตกลง” ไอ้เชี้ยนี่ไม่ใช่เสียงผมครับ แต่เป็นเสียงไอ้พรต มันมารับปากแทนผมได้ไงวะ
“ไอ้พรตกูยังไม่ได้คิดเลย”
“มึงไม่ต้องคิดแล้ว มาถึงขนาดนี้แล้ว จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งเว้ย”
“แต่กูยังไม่รู้เลยว่าน้องจะให้กูทำอะไร”
“ มึงรู้จักคำว่า Trade off ไหม กล้าได้กล้าเสียหน่อยเพื่อน” มันเอามือมาตบบ่าผมเบาๆก่อนพูด
“เออ ตกลง” ผมกัดฟันพูดเลยครับ 3 ข้อแรกกับไอ้พี่เชี้ยจะคุ้มไหมวะ
“ดีมาก วีเลิกเรียนกี่โมง” ไอ้พรตชมผม ก่อนหันไปถามน้องวีที่ตอนนี้ดูดอมยิ้มจะหมดแล้วครับ
“บ่าย 3 พี่”
“ดีงั้นอยู่คณะรอไอ้นาวไปรับ
“รับทราบครับผม งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับที่รัก” ไอ้นี่ก็เล่นดีเกิน ยังไม่ได้ค่าจ้างก็ทำงานแล้วครับ
ก่อนไปมีเอามือมาทำท่าส่งจูบผมด้วยนะ ถ้ามันไม่รั่วๆผมว่ามันก็น่ารักดี
“มึงไปรู้จักมาได้ไงวะ” ไอ้ฟิกซ์ถามแทนผมไปแล้วครับ กำลังจะถามเลย
“เพื่อนลูกแพรน่ะ รู้จักนานแล้ว ไปเข้าเรียนกันก่อนจะโดนอาจารย์ด่า”
มันพูดเสร็จลุกขึ้นเดินเลยครับพวกผมก็ลุกเดินตาม
“ไอ้เด็กนี่มาได้ไง” เสียงนิ่งเย็นมาเลยครับ เสียวหลังเลยผม
ตอนนี้ผมมารับน้องวีที่คณะ และนั่งรอพี่ตินณ์เลิกเรียน
พร้อมทั้งรอเหยื่อมากินเบ็ดแล้วตอนนี้กินไปแล้วครับ แต่จะคายหรือป่าวไม่รู้ ต้องดูกัน
“เด็กไอ้นาวน่ะพี่คิม ที่มันมานั่งเฝ้าบ่อยๆ”
ดีนะไอ้พรตมันเป็นคนตอบแทนผมไม่งั้นให้ผมพูดมีหลุดแน่นอน
“ไม่ใช่ไอ้ชินเหรอ” พี่คิมถามสีหน้างงๆครับ
“ไอ้ชินมันเพื่อนผม” ผมรีบตอบทันที
“แล้วไอ้เด็กนี่ ที่มาตามเฝ้าไอ้ตินณ์ไม่ใช่เหรอ” อ่าวเอาแล้วไงครับ
ที่นี้เป็นพวกผมอึ้งกันบ้างครับกับข่าวใหม่ ไอ้พรตก็หันมามองน้องวีทันที
น้องก็ส่ายหน้าช้าๆก่อนก้มหน้านิ่งๆครับ
“ว่าไง มึงเอาใครแน่” พี่คิมตะคอกเด็กเว้ยเห้ยเพิ่งเคยเห็น ไอ้น้องวีนิ่งไปเลยครับ
“เมื่อก่อนเป็นไงผมไม่รู้ แต่ตอนนี้น้องมันคบกับไอ้นาวแล้วนะพี่”
ไอ้พรตอยู่ๆมันก็กล้าผ่าความตายพูดขึ้นมาครับ
“จริงเหรอ” พี่คิมส่งคำถามให้ผมโดยตรงเลยครับ
“ครับ” ผมตอบก่อนหลบตา ก็ผมไม่กล้าจ้องตาพี่คิมนี่หว่ามันมีพลังดึงดูดบางอย่าง
“เมื่อก่อนมันเป็นอดีต แต่ตอนนี้ผมคบกับพี่นาวแล้วครับ ผมกำลังจะเริ่มต้นใหม่
พี่คิมช่วยลืมเรื่องที่ผมเลยทำไว้ได้ไหมครับ” น้องวีอยู่ๆก็หันไปพูดกับพี่คิม
“ลืมน่ะได้ ถ้าน้องจะไม่มายุ่งกับเมียพี่” อ๊ากกกก ไอ้พี่คิมมึงพูดอะไรกับเด็กรักษาหน้ากูหน่อยครับ
“หมายความว่าไงพี่นาว” น้องวีหันมาถามผมทันที อ่าวแล้วกูต้องตอบว่าไงครับทีนี้
“ก็หมายความว่ามันเป็นเมียพี่” พี่คิมพูดต่อนิ่งๆเลยครับ
“แต่พี่นาวเป็นแฟนผมนะ” น้องวีสู้ครับ
“ใช่ผมเป็นแฟนน้องวีไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซะหน่อย” ผมก็ช่วยน้องวีบ้างครับจะให้เด็กมาปกป้องได้ไง
แค่นี้ค่าจ้างก็เยอะแล้ว
“มึงพูดได้ไงว่าไม่ได้เป็นอะไรกับกู” พี่คิมก็ยังถามนิ่งๆ แต่ผมรู้ว่าอารมณ์เริ่มเดือดแล้วครับ
“ไม่เป็นไรครับถ้าก่อนหน้านี้พี่นาวจะเป็นเมียพี่ แต่ต่อจากนี้พี่นาวจะเป็นผัวผมแทน”
จ๊ากกก ไอ้เชี้ยพรตไปหาเด็กที่ไหนมาวะ แรงเวอร์มาก ไอ้พี่คิมกำมือแน่นเลยครับ
“แน่ใจเหรอว่ามันทำเป็น” แล้วพี่คิมก็กัดฟันถามออกมาครับ
“ของอย่างนี้มันเรียนกันได้ครับ ผมไม่ได้อยากปีนเกลียวหรืออะไร
แต่ในเมื่อพี่นาวเลือกผมพี่คิมก็ตัดใจเถอะ”
หือไอ้วีกล้าบอกให้ไอ้พี่คิมตัดใจ ทั้งที่มันมีใจรึยังผมยังไม่รู้เลย
“มีเรื่องอะไรกัน” เสียงพี่ตินณ์ถามขึ้นหลังจากเพิ่งเดินมาถึงครับ
“ไม่มีอะไรครับพี่” ผมหันไปตอบพี่ตินณ์
“อ่าว วีมีอะไรรึเปล่า” พี่ตินณ์ถามน้องวีที่นั่งอยู่ข้างๆผม หลังจากหันมาเจอ
ผมมองเลยไปเห็นไอ้พรตเริ่มหน้าบึ้งแล้วครับ เอาแล้วคราวนี้งานจะเข้าใครกันแน่
พาน้องวีมาช่วยผมแต่ดูสถานการณ์เริ่มวุ่นวายครับ
ดีนะไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ไม่มาด้วยไม่งั้นคงชุลมุนพิลึก
--- To be Con. ---
:katai4: :katai4: :katai4:
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ทันไหม
--------
อา..เรื่องราวกำฃังเข้มข้น นี่ขออกตัวเลยค่ะว่าเป็นแฟนคลับ คู่ คิม-นาว อย่างจริงจัง
เราล่ะก็ห่วงว่าหลังจากนี้เดี๋ยวเกิดพี่คิมเค้าตัดใจขึ้นมาจริงๆจะเป็นดราม่าระดับชาติหรือเปล่า
แต่ที่แน่ คู่นี้เค้าปากแข็งจริงไรจริง
ลุ้นตัวโก่งงงงง
-
งานนี้ พี่ตินณ์ต้องเคลียร์กับน้องพรตด้วยนะ!!!!
-
แอบสงสารพี่ตินณ์ผู้ไม่รู้อะไร กำลังจะซวยไม่รู้ตัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ส่วนอิพี่คิม รักเค้าก็บอกดิ ขอเป็นแฟนเลย น้องนาวเค้ารออยู่ ท่ามาก ปากหนักจริงๆ ผู้ชายคนนี้เนี่ย
-
to be con ---> tomoorow? :katai1:
-
มันจะลงตัว หรือมันจะยุ่ง จอมวางแผนกันทั้งนั้น :hao6:
-
อ่าวว น้องวีนี่ยังไง มีซัมติงไรกะพี่ตฤนคะะ
-
พี่คิมออกอาการแล้ว
สงสัยงานจะเข้าพี่ตินณ์แทน แก้ตัวกับเมียดีๆนะ
-
ฮ่าๆๆ ไม่ใช่โดนซะเองนะพรต :laugh:
-
สุดยอดเลยหลังาจากที่ไม่ได้เม้นมานานเอิ้กๆๆๆๆๆๆ เก่งอ่ะคุณเมจิก พ่วง สามเรื่องเป็นหนึ่งเดียวกาน
-
เอ้า งานจะเข้าใครละเนี่ย หรือเข้าทุกคนเลย :katai2-1:
-
รู้สึกว่ามันจะยุ่งกว่าเดิมนะ
-
55555 เหมือนติณห์จะงานเข้า
-
วีไม้รู้สินะว่าตินกะพรตเป็นแฟนกัน
รู้กันแค่ในกลุ่มเพื่อนใช่มะ
พรตชักศึกเข้าบ้านโดยไม่รู้ตัว โถ่ๆๆ
และตินก็งานเข้าโดยไม่รู้ตัว 555 ตินโดนตลอด
คู่รักปากแข็งจะเป็นยังงัยต่อปายยยย
พี่คิมก็ยอมรับซักทีสิ นาวด้วย มัวแต่ฟอร์มอยู่นั้นแหละ
ติดตามๆมาต่อไวๆนะ
-
:laugh:
มีงานเข้า มีงานเข้า มีงานเข้า~~~~~
แต่ไม่รู้งานนี้จะเข้าใครมากกว่ากัน อิอิ
พี่คิมคะ ถ้าจะรักต้องไม่ปากแข็งนะคะ น้องนาวเค้ารออยู่นานแล้ว ขอบอก!!
อยากอ่านต่อแล้วว
กำลังเข้มข้นเลย
-
สนุกจุงเบย
-
จลาจล จลาจล วี้หว่ออออ
-
วี หล่อนแรงนะยะ ทำเอาพี่คิมเงิบไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
แล้วแอบดอดไปตีท้ายครัวพรตมันตั้งแต่มะไหร่ยะ หนอย หนอย หนอย หนอย หนอย เด่วให้ชิน กับแบต รุมทึ้งเลย
-
น้องวีนี่ไว้ใจได้มะเนี่ย :laugh:
-
งานเข้าหมู่เลย
-
มันยังไงกันล่ะเนี่ย
น้องวีก็ท่าทางน่ารักน่าหยิกซะด้วย
แต่เหมือนจะเคยเล็งอิพี่ติณนี่สิ
:katai5:
-
5555 ขำพรตวะไม่ใช่ว่ายุ่งเรื่องนาวจนงานเข้าตัวเองนะ :hao3:
-
ตัดกันอย่างนี้เลยหรอออ :katai1:
-
ตัวต้นคิดโดนแน่ๆ
-
พี่คิมออกตัวแรงส์
-
พรตเอ้ยยย หาเรื่องใส่ตัวปะงานนี้ ฮ่าๆๆ
-
555555555555555งานเข้า
-
งานเข้าน้องพรตแล้ว ^^"
-
งื้อ...ค้าง
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
นาว...เอาให้คิมมันหึงสุดๆไปเลย!!
แต่ประเด็นคือ...พรตกะตินณ์ งานนี้...มีเคลียร์ยาว
-
o22
-
ฝ่ายไหนจะตายก่อนกัน
-
คุณนายพรตชักศึกเข้าบ้าน55555555555
-
มาช่วยคู่คิมนาวแต่คู่ตัวเองเจอแจ็คพ็อตหรอพรต 555
-
เปิดตัวเมียลับๆของตินณ์สินะ 55555
-
ไม่นาว ก้อตินณ์ ที่จะตายก่อน
-
:hao7:
:L2: :pig4:
-
งานงอก !!! :laugh: :laugh:
รอจ้าาาาา :hao7:
-
เอาแล่วววววว พรต แม่งหาเรื่อง 5555
-
ชอบเวลานาวแกล้วอิพี่คิมอะ
หมันไส้มานานละกรักๆ
-
งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m20: :m20:
-
เอาแล้วๆ งานนี้ไม่รู้ใครงานเข้ากันแน่
ใครจะยุ่งกว่ากันล่ะทีนี้
แต่ที่แน่ๆนาวโดนจัดหนักแน่นอน
:hao6: :hao6:
-
ดูเหมือนว่า วี มาคนเดียว แต่วุ่นวายได้หลายคนเลย รอนะครับ
-
:katai4: :katai4: รอๆๆๆ :hao6:
-
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว พรตกะนาว มีสามีแล้ว
เหลอ น้องมายกะน้องฟิก ช่วยจัดสามีให้2 คนนี้ที่นะครับ
อยากได้แบบนี้
ให้มายเป็นพี่สะใภ้พรตคู่กะพี่ชายคนกลาง
ให้ฟิกคู่กะน้องชายพี่คิมโดยเป็นน้องสะใภ้พี่คิม
อิอิงานนี้จะได้ครบคู่
-
ให้ทุกข์แก่คิม ทุกข์นั้นถึงพรตนะเออ
555 กลายเป็นว่าตัวเองมาหน้าบึ้งด้วยซะงั้น
งานนี้ตินณ์โดนกระซวกยาวแน่ๆ......แถมนาวคงโดนพี่คิมจุ๊บุๆ อีกรอบแน่ อุอุ
-
ความรู้สึกเหมือนแจ๊กพ็อตจะไปออกที่ตินณ์ยังไงก็ไม่รู้สิ :m20:
คิมก็ชัดเจนดีนะ แต่ปากแข็งอ่ะ บอกชอบน้องนาวซักทีสิ ลุ้นตัวโก่งแล้วนะ :ruready
-
น้องวีแรงงงงงงงงงง ค่าตัว 100 แต่ทำให้เป็นล้าน ว่าแต่เพิ่งรู้ว่าน้องวีก็ชอบพี่ติณห์ด้วย พรตเหมือนจะชักศึกเข้าบ้าน
อ๊าก! พี่คิมออกตัวแล้วว่านาวเป็นเมีย แต่ยังขาดคำว่า "รัก" ที่น่าจะบอกนาวเร็วๆ
-
คือเมียพี่เรียกมาเอง ละกำลังจะซวยเอง
ซูฮกให้พี่เลยพี่ตินณ์5555
ส่วนนาวคือ อะไรจ๊ะ หนูเอ๋อได้ตลอดเวลา 55
พี่คิมหึงแรงมว็ากกกกกก
-
คิมนาวกำลังจะเข้าใจกันแล้วใช่ไหม แต่ดูเหมือนติณจะงานเข้านะ
-
งานจะเข้า งานจะงอก
คู่ใคร มากน้อย ยังไง
มาต่อด่วนนนนน ค้างงงง ^^
-
555 งานเข้า ๆ เข้าแบบ 2 คู่ชู้ชื่นซะด้วย
-
รู้สึกว่างานจะเข้ากันถ้วนหน้าเลยแฮะ
555555
-
เอาแล้วๆ งานเข้ากันถ้วนหน้า :laugh:
รอนะฮะ :')
-
^^
-
มาปูเสื่อรอตอน"โดน"อีกแล้ว วะฮะฮ่า :laugh:
-
มารอ คำเดียวเลย อีพี่คิมแซบนาวแทนฮ่าๆๆๆๆๆ :hao6: :hao6: :hao6:
-
เอ่อ พรตเอาไอ้นีองวีมาเนี้ยจะเข้าเนื้อตัวเองมากกส่าน่ะ เจอตอเลยเมิง :ling2:
-
ิอ้าวงานจะเข้าซะเองมั้งพรต หรือจะเข้าพี่ตินณ์หว่า :laugh:
-
ตินณ์- พรต
ตินณ์: โกรธอะไรก็พูดดิมึงอย่าเงียบ
พรต: ...
ตินณ์: ถ้ามึงยังไม่พูดกับกู กูจะโกรธบ้างแล้วนะ
พรต: ...
ตินณ์: มึงอย่าเป็นเหมือนตอนเพิ่งคบกันดิ
พรต: มึงมันนิสัยเสีย
ตินณ์: ครับ
พรต: มึงปิดบังกู
ตินณ์: ครับ
พรต: ไอ้เชี้ย
ตินณ์: ครับกูเชี้ย เลิกโกรธนะ
พรต: กูจะทำยังไงกับมึงดีเนี๊ยะ มึงถึงจะสำนึก
ตินณ์: แค่รักกูก็พอ
พรต: สัส!! กูโกรธอยู่
-----------------------------------------------
ถ้าเงียบๆไม่ต้องแปลกใจนะคะ
:m32: เมจิกติดสอบและป่วยนิดหน่อยจร้า
-
พี่ตินณ์เสี่ยวบ่อยนะพักนี้
โคตะระรักเมียหลงเมียเลย
พรตมันไปไหนไม่รอดก็งี้แหละ
-
:mew2:
-
พี่ตินณ์เลี่ยนมาก เผลอเป็นหยอด
-
งานเข้า :เฮ้อ:
-
พรต - ตินณ์
พรต: อ่า....สบาย
ตินณ์: พอแล้วขึ้นกันเถอะ
พรต: ไม่เอากูกำลังสบาย
ตินณ์: แต่เราอาบกันนานแล้วนะ
พรต: มึงก็ขึ้นไปก่อนดิ
ตินณ์: ไม่เอาอ่ะ กูจะรอมึง
พรต: รอทำไม มึงให้กูมาอาบด้วย กูก็มา กูยังไม่อยากขึ้นมึงจะบังคับกูเหรอ
ตินณ์: กูไม่ได้บังคับ แต่คือ...มันนานแล้วนะ
พรต: ไม่นานกูมาแช่ยังไม่ถึงครึ่งชม.เลย
ตินณ์: กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น
พรต: แล้วเรื่องอะไร
ตินณ์: ก็เรื่องที่มึงไม่ยอมตามใจกูอ่ะ กูจะลงแดงแล้วนะ
พรต: ดี เรื่องของมึง
ตินณ์: มึงยังไม่หายโกรธกูอีกเหรอ
พรต: หายแล้วแต่ มันคนละเรื่อง
ตินณ์: มึงก็พูดอย่าง ทำอีกอย่าง ถ้าหายโกรธแล้วทำไมไม่ตามใจกู นะขึ้นเถอะไปที่เตียงกัน
พรต: ไม่
ตินณ์: มึงอ่ะ แล้วกูจะทำยังไง เป็นแบบนี้แล้วนะเว้ย
พรต: มือมีไว้ทำไม... นั่นน่ะเมียมึงคืนนี้
-
สงสารพี่ตินณ์ พรตมห้ใช้เมียน้อยทั้ง5
-
พี่ตินณ์ก็เพลาๆความหื่นลงบ้างก็ได้
แต่พรตไม่ตามใจหาคนอื่นช่วยดีป่ะ (ยุแยงครอบครัวคนอื่น ขอพี่ตินณ์ 5555)
:z6: <<< พรตโดดเตะ - -"
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 40
บรรยากาศรอบตัวผมตอนนี้ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้นกว่าเดิมที่รู้สึกมาก่อนหน้านี้
ทั้งที่ตอนแรกไอ้พี่คิมถามน้องวีเสียงดัง
ยังไม่น่ากลัวเท่าตอนที่พี่ตินณ์ถามมันด้วยน้ำเสียงปกติเลยครับ
เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ผมว่าไอ้ผู้กุมชะตากรรมของพี่ตินณ์
มันเริ่มออกอาการแล้วล่ะผมว่า ก็พี่ตินณ์ดันไปทักน้องวีก่อนทักมัน
“เอ่อ ไม่มีอะไรครับพี่ตินณ์” น้องวีตอบพี่ตินณ์เสียงเบาๆ
พร้อมกระเทิบเข้ามานั่งชิดผมมากขึ้น
“แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ เพื่อนไปไหน”
พี่ตินณ์ยังสนใจน้องวีไม่เลิกครับ คงยังไม่รู้สึกถึงคลื่นยักษ์ที่กำลังก่อตัว
“เอ่อ วีมา...มาหาพี่นาวครับ” น้องวีทำท่าอึกอักก่อนตอบ
“มาหามันทำไมไอ้นาว รู้จักกันด้วยเหรอ”
“จะไม่รู้จักได้ไง น้องวีน่ะแฟนผมครับ” ผมรีบชิงตอบแทนน้องวีเลยครับ
“เฮ้ยจริงเหรอแล้วไอ้...” พี่ตินณ์ทำหน้าตกใจแล้วเหมือนจะถามอะไรน้องวีซักอย่าง
แต่น้องวีรีบพูดขึ้นมาซะก่อนผมเลยไม่รู้
“จริงครับ พี่นาวเป็นแฟนวี” น้องวีพูดพร้อมทำท่าขยิบตาให้พี่ตินณ์
แม้จะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วแต่ผมเห็นนะ
และผมคิดว่าไอ้พรตที่นั่งใกล้ๆผมก็เห็นเหมือนกัน
เรื่องอย่างนี้มันไวยิ่งกว่าผมอีก พี่ตินณ์มองหน้าน้องวีเหมือนจะแปลกใจ
“แล้วเป็นแฟนกันได้ไง”
“ก็ที่ผมมาเฝ้าอยู่ทุกวันไงพี่ กว่าน้องวีจะใจอ่อนผมเกือบถอดใจ”
ผมต้องได้รางวัลดารานำชายปีนี้แน่นอนครับ
อะไรจะพลิ้วขนาดนี้ คิดสด คิดเองเลยนะครับ
“กูไม่เชื่อ” อ่าว อยู่ๆไอ้พี่คิมก็พูดแทรกขึ้นมาครับ
“ไม่เชื่อก็เรื่องของพี่ ผมคบกับพี่นาวไม่ได้คบกับพี่ถึงต้องแคร์”
น้องวีเอาอีกแล้วครับ เล่นเกินเงินที่จ้างอีกแล้วครับ
พี่คิมชักสีหน้าดุทันทีแต่ไม่ยอมพูดอะไร
“กูกลับก่อนนะ” อยู่ๆไอ้พรตก็พูดขึ้นมาพร้อมคว้าสมุดบนโต๊ะไปถือ
เตรียมลุกออกจากโต๊ะ
“อ่าว มึงจะรีบไปไหน” พี่ตินณ์ถามไอ้พรตงงๆ
“...” เงียบครับ เวลามันโกรธ หรืองอนใครเป็นต้องเงียบทุกที
“เฮ้ยเป็นอะไรวะ มันเป็นอะไร” พี่ตินณ์ถามไอ้พรต
แต่มันไม่ตอบเหมือนเดิมพี่ตินณ์เลยหันมาถามผมแทนครับ
“ไม่รู้เหมือนกันพี่ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย” ผมตอบพี่ตินณ์
ผมว่าผมรู้นะแต่ไม่บอกดีกว่าให้มันเคลียร์กันเอง
“เดี๋ยวค่อยกลับดิ จะรีบไปไหน” พี่ตินณ์หันไปพูดกับไอ้พรตอีกครั้ง
แต่ไอ้พรตลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินไปเลยครับ
พี่ตินณ์ดูท่าจะตกใจกับอาการไอ้พรตไม่น้อย
“เฮ้ย!! รอกูก่อน” พี่ตินณ์ตะโกนเรียกไอ้พรต ที่เดินลิ่วๆออกไปทางหน้าม.แล้วครับ
ไม่ได้ไปทางที่จอดรถเหมือนทุกครั้งด้วยนะ ผมว่าเรื่องชักจะวุ่นวายใหญ่แล้ว
“พี่นาวเรากลับบ้านกันบ้างเถอะครับ”
น้องวีเรียกความสนใจของผมกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง
“ไปสิครับ” ผมพูดพร้อมจูงมือน้องวีให้ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่
“มึงจะไปไหน” เสียงพี่คิมถามผมครับ
“ไปส่งแฟนผมสิครับ” ผมตอบพี่คิมก่อนดึงมือน้องวีให้ออกเดินมาจากโต๊ะ
แล้วไม่ได้สนใจพี่คิมอีกเลยครับ
“พี่นาวส่งวีแค่นี้ก็ได้ครับ”
น้องวีบอกผมหลังจากผมขับรถมาถึงหน้าม.
“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่หอเลยก็ได้ วีพักอยู่ที่ไหน”
“วีพักคอนโดแถวนี้แหละครับ เดินไปไม่นานก็ถึง”
“ได้ไง เราช่วยพี่ขนาดนี้ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ครับ งั้นไปส่งผมที่คอนโด...ใกล้ๆเซเว่น”
เฮ้ย!! ที่น้องวีบอกมาเป็นคอนโดเดียวกับคอนโดที่พี่ตินณ์อยู่เลยครับ
แล้วบอกผมว่าเดินไปไม่ไกล ถ้ารถน่ะไม่ไกลแต่เดิน วันนึงจะถึงไหมวะ
“วีพักที่นั่นเหรอ ที่เดียวกับไอ้พรตเลย” ผมลองถามน้องวี
“ครับ ผมพักคอนโดนั้น” น้องวีตอบเบาๆ เหมือนไม่อยากตอบ มันยังไงกันวะ
“พี่ถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“ครับ ถ้าผมรู้ก็จะตอบนะ”
น้องวีกลับมาตอบกวนๆตามสไตล์ที่ผมเห็นน้องเมื่อเช้าแล้วครับ
“เราเป็นอะไรกับพี่ตินณ์” ผมถามตรงเลยครับ ขี้เกียจอ้อมค้อม
เรด้าเรื่องชาวบ้านของผมเริ่มทำงานแล้วครับ
“เป็นพี่น้องกันไงครับ” น้องวีตอบเสียงเบาลงอีกแล้ว
แถมมองออกไปนอกรถด้วย ผมคงไม่ได้รู้สึกไปเองใช่ไหม
ว่าเหมือนมีอะไรซักอย่างระหว่างสองคนนี้
“แล้วที่พี่คิมว่าวีไปตามพี่ตินณ์หมายความว่าไง” ผมถามต่อทันที
“พี่คิมเข้าใจผิด”
“แล้วจริงๆเป็นยังไงล่ะ”
“ก็จริงๆแล้วผม”
Tru… Tru… Tru…
น้องกำลังจะตอบแต่โทรศัพท์ของน้องวีดังขึ้นมาก่อนครับ
น้องเลยหยุดพูดแล้วก้มลงล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับ
“ครับ กำลังจะกลับครับ ครับ จะถึงแล้วครับ ครับ... ครับ”
น้องวีพูดแค่นั้นแล้วก็ว่าสายไป
พอดีรถผมเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าคอนโดที่พี่ตินณ์กับไอ้พรตอยู่พอดี
“ขอบคุณครับพี่พรุ่งนี้เจอกัน” น้องวีพูดก่อนเปิดประตูลงจากรถ
แถมยืนส่งจูบแล้วโบกมือให้ผมด้วยนะครับ
“มึงกลับช้า” ผมเปิดประตูเข้ามาตอน 2 ทุ่ม
เสียงไอ้พี่คิมดังมาเลยครับ แม่งชอบอยู่มืดๆไม่ยอมเปิดไฟ
“...” ผมเปิดไฟแล้ว
เดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องนอนโดยไม่สนใจคนที่นั่งหัวโด่อยู่บนโซฟา
“มึงไปไหนมา” พี่คิมเดินตามเข้ามาถามผมในห้องครับ
“ก็บอกไปแล้วไงว่าไปส่งน้องวี”
“ส่งกันถึงไหนล่ะ ต้องแต่ 4 โมงเย็นยันสองทุ่ม
ไอ้วีมันอยู่หอแค่หน้ามอ ไม่ใช่เชียงใหม่”
เสียงพี่คิมหาเรื่องสุดๆเลยครับ เป็นอะไรกับน้องวีกูมากป่าววะ
“คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา” ผมบอกพี่คิม
“แต่กูรอกินข้าว” อ่าว แล้วไม่โทรบอกกูวะ
จริงๆผมส่งน้องวีเสร็จ ผมก็ไปกินข้าวกับไอ้ฟิกซ์แล้วก็ไอ้มายด์ที่หอครับ
ยังไม่ค่อยอยากกลับห้อง รู้ว่ามาถึงแล้วต้องมาเจอพี่คิมบรรยากาศเหมือนเมื่อวาน
ผมเลยไม่ค่อยอยากกลับเท่าไหร่
“ผมไม่รู้ พี่ไม่เห็นบอก” ผมพูดเบาๆ
“หึ มึงคงมีเวลาฟังกูหรอก”
พี่คิมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องนอนไปเลยครับ
อย่าห่วงมันไม่ได้ไปไหนหรอก เข้าครัวไปหาข้าวกิน
ผมเข้าไปอาบน้ำก่อนเดินออกมาดูวีทีเห็นมีข้าวอยู่สองกล่อง
มันกินหมดคนเดียวเลยครับ
หึหึ ตลกดีคนอะไรวะโมโหแล้วแดกเยอะชิบหาย
“มึงเป็นแฟนกับไอ้วีจริงๆเหรอ”
ผมกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ๆพี่คิมก็ถามขึ้นมาครับ
หลังจากผมดูทีวีจนดึกผมก็เริ่มง่วงเลยเข้ามานอน
ไม่นานพี่คิมก็เลิกอ่านหนังสือรถแข่งแล้วเดินตามเข้ามานอนเหมือรชนกัน
แปลกไหมครับผมกับพี่คิมไม่ได้เป็นแฟนกันแต่มานอนห้องเดียวกัน
เตียงเดียวกันเหมือนผัวเมีย ตอนแรกผมให้มานอนเพราะแกแขนหัก
แต่พอแขนแกหายดีดันไม่ยอมกลับห้องตัวเองซะงั้น แถมไล่ไม่ได้ด้วยนะ
“จริง” ผมตอบแค่นั้น
“ไหนมึงว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย” พี่คิมถามต่อ
“มันก็เปลี่ยนกันได้ สงสัยผมอยู่ใกล้ไอ้พรตมากไปมั้งเลยติดเชื้อมา”
ผมไม่รู้จะตอบว่ายังไงเลยโทษไอ้พรตไปเรื่อยครับ ถ้ามันรู้ผมคงโดนมันด่าแน่ๆ
“แล้วกูล่ะ” อ่าวถามแค่นี้แล้วเงียบจะให้กูตอบว่าไงวะ
“อะไรของพี่” ผมถามกลับไปท่ามกลางความมืด
“ถ้ามึงเป็นแฟนมัน แล้วกูเป็นอะไร”
พี่คิมถามใหม่เสียงเหมือนไม่พอใจที่ผมเหมือนถามอะไรโง่ๆออกไป
“พี่ก็พี่คิมไง เพื่อนพี่ตินณ์แฟนไอ้พรต”
“มึงกำลังยั่วโมโหกูใช่ไหม”
พี่คิมพูดเหมือนกำลังสะกดอารมณ์บางอย่าง
สงสัยจะเป็นอารมณ์อยากกินหัวผมครับ
ก็ผมไม่รู้จะบอกว่าเป็นอะไรนี่น่า
ตอนนี้คำจำกัดความของผมกับพี่คิมคืออะไรผมยังไม่รู้เลย
พี่ชายก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่ คนรู้จักก็คงมากกว่านั้น
“ผมไม่ได้ยั่ว” ผมตอบเบาๆ
“ทำไมมึงถึงไม่รู้ตัวซักทีวะ จะทำให้กูหงุดหงิดไปถึงไหน”
พี่คิมพูดก่อนพลิกตัวมานอนตะแคงมองผมครับ
“รู้ว่าอะไรพี่” ผมถามบ้าง
“... ชั่งมันเถอะ บอกไปตอนนี้มันคงไม่มีความหมายแล้ว”
พี่คิมเงียบไปซักพักก่อนพูดแล้วล้มตัวนอนหงายพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก
“ ผมว่าพี่กลับไปอยู่ห้องตัวเองดีไหม
ผมไม่อยากให้น้องวีเข้าใจผิด
ถ้ามารู้ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องของแฟนตัวเอง”
ผมคิดซักพักก่อนตัดสินใจพูดครับ
ถ้าเดินหน้าแล้วก็ต้องให้มันสุดๆ
บอกว่ามีแฟนแล้วยังมานอนเตียงเดียวกับพี่คิมอยู่
ที่ผมทำไปทั้งหมดคงไม่มีความหมาย
“ใครเป็นคนอื่น” เสียงพี่คิมเย็นมากเลยครับ
เย็นจนผมใจหาย วูบนึงผมสัมผัสได้ถึงความเสียใจ
ความผิดหวังในน้ำเสียงนั้น
“แล้วพี่เป็นอะไรกับผม”
ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ถึงได้ถามออกไปแบบนั้น
“หึ ถ้าไม่รู้กูจะบอกมึงให้” ไอ้พี่คิมพูดเสร็จพลิกตัวมาคร่อมร่างผมไว้
เร็วมากจนผมตกใจ ตั้งตัวไม่ทันเลยครับ
“พี่คิมจะทำอะไร” ผมถามเสียงตระหนก
“กูก็กำลังจะทำให้มึงรู้ถึงฐานะของกูไง
ว่ากูน่ะผัวมึงจำไว้ ไม่ว่ามึงจะไปเป็นแฟนกับใครซักกี่คน
ยังไงมึงก็เป็นเมียกู” พี่คิมพูดจบก็ก้มลงมาไล่ปล้นจูบผมเลยครับ
ผมก็ตกใจพยายามเอียงหน้าหนี
พี่คิมก็ไล้ต้อนจนในที่สุดก็สามารถครอบครองริมฝีปากของผมได้
แถมดันลิ้นตัวเองเข้ามาด้วยนะ กัดได้ไหมวะแม่ง
บังคับกูตลอด แต่ไอ้พี่คิมมาอยู่กับผมเป็นเดือนมันไม่เคยบังคับผมแบบนี้เลยนะครับ
มีบ้างที่มันให้ผมช่วยมันแต่ก็แค่มือ ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่
มันก็ไม่บังคับแต่ครั้งนี้มันไม่มีวี่แววมาก่อนเลยว่ามันจะออกมาในรูปแบบนี้
ทำเอาผมตกใจไม่น้อย
“อึ๊ก...อื้อ...”ผมเอาเท้าทุบๆขามัน ตัวก็พยายามดิ้น
มือผมโดนมันล็อคทั้งสองข้างขยับไม่ได้
แล้วมันดันจูบผมจนหายใจไม่ออก มันจะฆ่าผมรึไงวะ
“ไอ้พี่คิมปล่อย” ผมบอกพี่คิมเสียงดังหลังจากปากเป็นอิสระ
“กูจะทำให้มึงจำได้ไงว่ามึงน่ะเมียกู
จะได้ไม่แรดไปเป็นแฟนใครเขาอีก” ไอ้พี่คิมมันกล้าว่าผมแรด
ไอ้เชี้ยกูไม่รักแม่งแล้วดีไหม ทั้งรุนแรงทั้งว่ากูนะ
“ใครแรด อย่ามาว่าผมนะ” ผมเสียงดังไม่เลิกครับ
“กูอยู่กับมึงจะไปว่าใครถ้าไม่ใช่มึง”
พี่คิมว่าสีหน้านิ่งเลยครับ ไม่มีแววล้อเล่น
“พอเถอะพี่ อย่าทำแบบนี้ถ้าน้องวีรู้มันจะไม่ดี”
“ห่วงเหลือเกินนะความรู้สึกของไอ้เด็กนั้น
แล้วความรู้สึกของกู มึงเคยรู้บ้างไหม...
ดี ถ้ากูไม่มีความสุข ใครก็อย่าหวังจะได้มี”
พี่คิมมันพูดยาวคนเดียวเสร็จก็ก้มลงมาปิดปากผมด้วยปากมันอีกครั้ง
ไม่ปล่อยให้ผมได้พูดซักคำ
มันสอดลิ้นอุ่นๆเข้ามาไล่ต้อนกับลิ้นผม
ตอนแรกผมก็พยายามดันออกแต่
พอรู้ตัวอีกทีทำไมมันกลายเป็นผมกำลังให้ความร่วมมืออย่างดี
เวลาพี่คิมรุกผมก็รับ พอพี่คิมผ่อนผมก็ไล่ต้อนอย่างไม่ยอมแพ้
“อื้อ....” เสียงครางเหมือนกูเลยวะ
ไอ้เชี้ย พี่คิมจูบได้พลิ้วมาก
แถมมือมันก็ลงไปวนเวียนแถมลูกชายผมแล้ว
ไม่นานก็ล้วงเข้าไปทักทายกันแล้วครับ
มือมันไวไปไหมวะ ผมดิ้นจนหมดแรงแล้วครับ
“อ๊ะ...อ่า....”
เฮ้ยต้องไม่ใช่แบบนี้ เสียงครางนั้นไม่ใช่ของผมนะ
ไอ้พี่คิมขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ
ลูกชายที่ไม่รักดีของผมก็ดันไปให้ความร่วมมือกับมันอีกนะ
ทำอย่างกับรู้จักกันมาก่อน
“ หึหึ ความรู้สึกไวดีนะ”
ไอ้พี่คิมหัวเราะเสียงกวนตีนเหมือนเดิมก่อนพูดให้ผมอายขึ้นไปอีก
จากที่อายอยู่แล้ว
“ อื้ม..อือ...โอ๊ย!! อย่ากัด” มันไล่จูบจากซอกคอลงไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าอก
อารมณ์ผมก็กำลังเคริ้มตามไอ้พี่คิมดันกัดนมผมอย่างแรงเลยครับ มันซาดิสป่าววะ
พอผมพูดจบมันก็หันไปดูดอีกข้างให้ผมมีอารมณ์ร่วมอีกครั้ง
ตอนนี้ในหัวผมเริ่มพล่าเลือนอีกครั้ง
รู้สึกเหมือนมันละมือจากลูกชายผมแล้วค่อยๆปลดกางเกง
และตามด้วยเสื้อชุดนอนของผมออกจากตัว
แล้วผมดันไม่ขัดขืนด้วยนี่สิ
สุดท้ายผมก็ไม่สามรถรอดพ้น
จากเนื้อมือของหมาป่าล่าเนื้ออย่างไอ้พี่คิมได้ครับ
จะพ้นได้ยังไงก็ในเมื่อทั้งตัวและหัวใจของผมร่วมมือกับมันซะดีขนาดนี้
--- To be Con. ---
พาน้องวีมาให้รู้จักอีกรอบค่ะ :impress2:
ถ้าให้รักก็อย่าร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40286.msg2554994#msg2554994)
จบอีกหนึ่งตอนแล้วจร้า มาอัพเห็นตอนแล้วตกใจ
นี่เราอยู่กันมา 40 ตอนแล้วเหรอ คงไม่เกิน 50 ตอนนะ555
ช่วงนี้เมจิกไม่ค่อยได้อัพ ขอโทษนะคะ พอดีเมจิกติดสอบ
แล้วมาป่วยอีกเลยไม่มีแรงแต่ง สอบเมื่อไหร่เมจิกชิงป่วยตลอด เห่อะๆ
ตอนนี้ลงดึกอีกแล้วจร้า เจอกันตอนหน้านะจ๊ะ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจ บวกเป็ด และทุกคอมเม้นท์จ้า
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ เลิฟๆคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมนะจ๊ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
ปอรู: ทัน 1 อาทิตย์พอดี อ่าร์.......โล่ง
-
คาใจเรื่องน้องวี
-
และแล้วก็เสร็จอิพี่คิม
:katai5:
-
ยอมพูดจนได้นะพี่คิม ก็นาวเล่นสมบทบาท
แหมชอบที่พี่คิมลงโทษใช่ไหมล่ะ
ขอให้พี่ตินณ์ง้อพรตสำเร็จโดยไว
ส่วนวีน่าจะอยู่กับใครสักคนถ้าไม่ชินก็แบตมั้ง
รอเมจิกเฉลยดีกว่า
-
ตินณ์ งานเข้า :laugh: แต่คู่คิวนาวนี่ ใกล้จะลงเอยแล้วสินะ :impress2:
-
อ้าวตกลงน้องวีนี่ยังไง
แต่พี่คิม ชัดเจนอีกนิดนะ
เกือบดีเเละพี่ แต่บอกรักซักนิดเน้ออ
รับรองได้เป็นเจ้าของนาวคนเดียวแน่ๆ
พี่ติณงานเข้าาาา :katai3:
-
น้องนาวรู้สถานะตัวเองแล้วนะ เพราะพี่คิมนอนยันเองเลย 555
-
น้องวี ยังงัยหรอ
-
อยากรู้เรื่องน้องวีจ้าาาาา ตอนนี้สงสัยเต็มเปี่ยมมมม
-
:oo1:
-
พี่คิมเมิงช่วยบอกน้องนาวไปเลยว่ารักมันอ่ะ อิอิ ไม่งั้นจากเมียอาจจะไปเป็นสามีคนอื่นได้นะ
-
ความวัวยังไม่หาย ความควายเข้ามาแทรก
แล้วสรุปว่า เรื่องพี่ตินณ์กับน้องวีคือไร :เฮ้อ:
-
น้องวีดูมีลับลมคมในอ้ะ
ยังไงกันละเนี่ย อยากรู้ๆ
-
คู่นี้ลุ้นจริง ๆ จ้า
-
วีนี้ยังไง แอบสงสัยจริงๆ
นาวกับคิมก็บอกกันซะทีสิ ปากหนักกันอยู่ได้
-
กว่าพี่คิมจะพูดลุ้นตั้งนานปากแข็งจิงๆ :mew1: :mew1:
-
พี่คิมในที่สุดก็ดปิดตัวซะที 5555+
-
เอร้ยยย โดนกินอีกแ้ล้วสินะ
อิพี่คิมคะ กินตับน้องเสร็จแล้ว กรุณาสารภาพรักกับน้องด้วยนะคะ :katai4:
ป.ปลา ล.ลิง . ตอนนี้กำลังจะเองเอียงไปลุ้นนุ้งวีแทนละ เพราะ She ช่างมีปริศนาให้คาดเดาเยอะเหลือเกิน เหอๆ
-
หึหึ นาวโดนล่าเนื้ออีกแล้ว :hao6:
น้องวีไปตามเฝ้าใครกันแน่นะ
-
น้องวีนี่ยังไงเนี่ย
ดูท่าคู่ตินณ์ พรต จะมีเรื่องอีกแล้วสินะ
-
ปากแข็งทั้งคู่นะครัชชช
-
ตั้งใจสอบ + หายป่วยเร็วๆ นะเมจิก
เสร็จแล้วจะได้ขอชุดใหญ่ 555555
-
แสดงว่าพี่ติณห์ต้องรู้ว่า วีเป็นแฟนใคร แต่คำพูดพี่ติณห์ดันทำให้พรตเข้าใจผิด พี่ติณห์รีบเคลียร์ให้ไวก่อนที่งานจะเข้าเยอะเกิน
พี่คิมเริ่มต้นดีแล้ว แต่ตอนจบดันมาพลาดตรงที่ยังปากแข็งเหมือนเดิม
-
ก็มัวแต่กั๊กไปกั๊กมาไม่พูดตรงๆเล่า!!
-
น้องวีนี่เมียเก่าพี่ตินรึเปล่า :mew5:
-
น้องวีนี่ยังไง ๆ
-
ตอนแอบทำร้ายความรู้สึกคนอ่านเบาๆ ฮ่าๆๆ
ค้างเลยยยยย
รอตอนต่อไปปป
-
มันคาใจเรื่อง วี อ่ะ ตกลงมีความเป็นมาอย่างไรกันแน่เนี่ย
อยากรู้จัง
ว่าแต่ ตินณ์ งานเข้าแบบไม่รู้ตัวเลย
55555555555555
-
คิมก็บอกรักนาวไปตรงๆเลย ปากแข็งอยู่นั่นล่ะ
-
^^
-
พี่คิมคตื่นเช้ามาคงเลิกปากดีสักทีนะพี่ :hao6:
พี่ตอนณ์เคลียร์ด่วน :mew2:
-
โอ๊ย น่ารักอ่ะ... แต่ละคู่ มุ้งมิ้งมาก... ติดตามจ้า
-
อ่านมาสามวันแล้วววววว งานการไม่ทำ
งานเข้ากันทั้งสองคู่เลยนะจ๊ะ อิอิ
-
อยากรู้เรื่องน้องวี
-
นี่เป็นครั้งแรกที่เมจิกตัดค้างตอน NC - -"
เมจิก...เราไม่เคยโกรธเคืองหรือบาดหมางกันไม่ว่าเรื่องอะไร
เราอ่านและเม้นให้ตลอด
ตามอ่าน ตามกดเป็ดให้ตลอด
ไม่เข้าใจว่าทำแบบนี้ทำไม...
กลับ มา อัพ NC คิม นาว เดี๋ยว นี้!!!
ปล.ขอให้ได้เกรดสี่นะเพี้ยงๆ
-
ต้องขอโทษคูณเมจิกอย่างแรงที่ช่วงนี้ไม่ได้มาทักทายเลยเพราะตอนนี้ยุ่งมากถึงมากที่สุดเลยทั้งเรียนทั้งงานแถมใกล้สิ้นปีแล้วหนักเอาการเลยทีนี้แต่ยังไงก้อคิดถึงคุณเมจิกเสมอนะ คิดถึงตัวละครทุกคนเลย อิอิอิอิอิอิอิ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
:katai3: มานอนรอ :hao3:
-
เมจิกตัดNC อ่ะ
:m31:
:เฮ้อ:
:m16:
:ling2:
ทำกันได้ลง
:m15:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 41
ผมค่อยๆลืมตาหลังจากรู้สึกว่าเหมือนโดนงูรัดจนไม่สามารถกระดิกกระเดี้ยตัวได้
แล้วสายตาผมก็ปะทะเข้ากับหน้าอกแกร่งแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของใครซักคน
ผมไล่สายตาขึ้นช้าๆไปตามสัดส่วนต่างๆของใบหน้าคม
ผมไม่เคยได้มีโอกาสสังเกตพี่คิมใกล้ๆแบบนี้มาก่อนเลยครับ
คิ้วหนาเรียงตัวเป็นระเบียบทอดยาวเหนือหน้าผากกว้างเข้ากับรูปตายาว
และคมกริบเวลามองจ้องผมในยามปกติ แน่นอนว่ามันต้องเข้ากับจมูกเรียวจนขึ้นสัน
และรับกับปากรูปกระจับ องค์ประกอบโดยรวมแล้วมันดูดีจนผมต้องเบะปากอย่างหมั่นไส้
ถ้าคิดอย่างไม่เอนเอียงจนเกินไป ไอ้พี่คิมมันก็หน้าตาดีนะ
ดีจนเป็นที่หมายปองของสาวๆหลายคน
ซึ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดเสมอเวลาที่ต้องรับรู้ว่าใครต่อใครต่างพากันสนใจมัน
ผมยังรู้สึกขนาดนี้ แล้วคนที่หน้าตาดีกว่ามันอย่างพี่ตินณ์
จะทำให้ไอ้พรตมันหงุดหงิดขนาดไหนผมไม่อยากจะนึกภาพ
แต่หน้าอย่างไอ้พี่คิมนี่แหละที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด วุ่นวายใจ
และกวนอารมณ์เป็นที่สุด ขนาดทำกับผมแบบนี้ ผมยังไม่คิดจะโกรธพี่คิมได้ซะที
ผมรู้สึกอบอุ่นที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า
และตอนนี้ยังไม่อยากให้พี่คิมลืมตาขึ้นมาแล้วทำเหมือนทุกๆครั้ง
คือทำเหมือนว่าจะแคร์ผม จะรักผม แต่มันก็ไม่ใช่
ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้ใจของผู้ชายคนนี้ซักที บางทีก็รู้สึกเหนื่อย
ผมกำลังมองหน้าพี่คิมเพลินๆ ดันเห็นเหมือนแกกำลังจะลืมตา
เพราะอ้อมกอดที่รัดผมอยู่เริ่มคลายตัว ผมรีบหลับตาทำเป็นว่ายังไม่ตื่นทันที
ก็ใครจะกล้าสบตามันหลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อคืน
ทั้งๆที่ผมไม่ได้เมาเหมือนครั้งแรกที่เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ อายครับอาย
เหมือนพี่คิมจะขยับตัว แล้วผมก็รู้สึกว่ามีริมฝีปากประทับลงมาบนหน้าฝากของผมเบาๆ
แล้วอ้อมกอดก็กระชับมากขึ้น ความอบอุ่นและอิ่มเอมใจวาบเข้ามาในหัวใจผมทันที
ถ้ามันไม่รักผมแล้วทำไมถึงอ่อนโยนกับผมแบบนี้
เวลาที่ผมไม่หลับพี่คิมจะทำแบบนี้กับผมไหม
หรือจะเป็นผู้ชายจอมกวนและปากร้ายใส่ผมเหมือนเดิม หรือผมกำลังฝันไปวะ
ผมคิดสับสนวุ่นวายไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่สุดท้ายก็เผลอหลับไปอีกรอบ
“ตื่นแล้วเหรอ” ผมมองตามเสียงพี่คิมที่ส่งมาจากหน้าประตู
ไม่รู้พี่คิมตื่นเมื่อไหร่ ผมรู้สึกตัวอีกครั้งก็ไม่เห็นพี่คิมอยู่บนเตียงแล้ว
กำลังมองหาพี่แกก็ส่งเสียงมาเลย
“อืม” ผมไม่รู้จะตอบว่าอะไร
“ลุกขึ้นอาบน้ำเร็ว สายแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน กูซื้อข้าวมาให้กินแล้ว”
สงสัยพี่คิมจะตื่นนานแล้วครับถึงมีเวลาไปซื้อข้าวมาให้ผม
“โอ๊ะ!!” ผมขยับตัวจะลุกไปอาบน้ำ แต่รู้สึกเจ็บไอ้ตรงนั้นแหละ
ไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าตรงไหน พี่คิมมันก็ตกใจรีบพุ่งเข้ามาประคองผมทันที
“เจ็บเหรอ” เออดิเพราะมึงไง
“เจ็บ” ผมตอบแค่นั้นครับ ยังอายอยู่ที่ดันไปร่วมมือกับไอ้พี่คิมอย่างดี
“งั้นกูอุ้มไปอาบน้ำนะ” พี่คิมพูดเสร็จอุ้มผมเลยครับ
ไม่รอฟังซักนิดว่าผมจะอนุญาตหรือป่าว
แต่ก็ดีเพราะผมจะได้ไม่ต้องเดินให้เหนื่อย
ตอนนี้ผมก็ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น
พอพี่คิมอุ้ม ผมรีบเอาหน้าซุกแผงอกมันทันที
แล้วผมก็นึกเรื่องเมื่อเช้าได้ว่าจริงๆแล้วผมฝันหรือเป็นเรื่องจริงกันแน่
แต่ดูเหมือนตอนนี้พี่คิมก็ทำดีกับผมเหมือนกันนะ
“อาบเสร็จแล้วเรียกนะ จะมาพาไปกินข้าว”
พี่คิมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องน้ำเงียบๆ
แม่งไม่คิดจะช่วยอาบน้ำให้กูมั่งหรือไงวะ
ว่าไปงั้นเองครับให้ทำจริงคงไม่กล้าผมอายตายเลย
ผมเริ่มอาบน้ำช้าๆ แต่ยิ่งขยับตัว ยิ่งเจ็บ สงสัยวันนี้จะไปเรียนไม่ไหวครับ
“เสร็จหรือยัง” พี่คิมเปิดประตูเข้ามาถามผม หลังจากหายไปซักพัก
“เสร็จแล้ว” ผมอาบเสร็จพอดี กำลังจะเดินออกไป
แต่พี่คิมเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“ม่ะกูอุ้ม” พี่คิมพูดพร้อมกับทำท่าจะเข้ามาอุ้มผม
“เฮ้ยยย ไม่ต้องผมไม่ใช่ผู้หญิง ไม่อ่อนแอขนาดนั้น”
ผมว่าเสร็จก็ค่อยๆเดินสวนกับพี่คิมออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบแต่งตัว
พี่คิมก็เดินตามออกมายืนมองเงียบๆ
บ้าป่าววะมายืนมองหนุ่มรูปงามแต่งตัวอยู่ได้
“เสร็จแล้วก็ไปกินข้าว” พี่คิมเรียกผมหลังเห็นผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ผมเดินออกมาจากห้องนอนมองไปที่ห้องครัว
ผมเคยบอกรึยังครับว่าคอนโดผมเป็นห้องชุด
มีห้องนอน ห้องครัว และห้องรับแขก
แต่ห้องเล็กว่าห้องพี่ตินณ์คือมีห้องนอนห้องเดียว
บนโต๊ะมีอาหารหลายอย่างทั้งที่ผมชอบและมันชอบ
แสดงว่าพี่คิมยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกันเพราะมีจานข้าววางอยู่สองจาน
ผมกำลังจะนั่งที่เก้าอี้ประจำ แต่ไอ้หมอนที่เคยวางอยู่หน้าทีวี
มาวางอยู่บนเก้ากี้คืออะไรวะ ผมมองนิ่ง ก่อนหันไปเลิกคิ้วถามพี่คิม
เหมือนพี่คิมจะรู้ถึงสิ่งที่ผมถาม
“กูเห็นไอ้ตินณ์เอาให้ไอ้พรตนั่ง เลยนึกว่ามึงต้องนั่งด้วย”
มันพูดพร้อมเกาหัวตัวเองทำท่าเขินๆ บ้าป่าววะ
หัวใจกูกระตุกเลยไม่เคยเห็นพี่คิมแบบนี้อ่ะ
มันไปกินยาอะไรมาวะ หรือแอบกินน้ำยาล้างห้องน้ำเข้าไป
“ไม่เอา เอาออกไป” ผมบอกพี่คิมอายๆ กูรู้นะว่ามันใช้ทำอะไร
“มึงแน่ใจนะ” พี่คิมถามผมนิ่งๆ พอผมพยักหน้าพี่คิมก็หยิบหมอนออก
แล้วเดินเอาไปไว้ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม
ผมค่อยๆหย่อนตูดลงนั่งเก้าอี้แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว
โครตเจ็บครับทำไมมันยังเจ็บอยู่ว่ะทั้งที่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว
ดีนะตอนที่ผมสะดุ้งไอ้พี่คิมมันไม่เห็นมัวแต่เอาหมอนไปเก็บ
ถ้าเห็นมีหวังผมโดนล้อแน่ๆ
หลังจากผมทำใจได้ก็นั่งลงไปอีกครั้งก็ยังเจ็บเหมือนเดิมครับ
แต่ผมก็อดทนนั่งๆไป แล้วลงมือกิน พี่คิมเดินกลับมาถึงก็นั่งลงใกล้ๆ
แล้วกินข้าวในจานตัวเองเงียบๆ
หลังจากกินเสร็จพี่คิมก็เก็บจานไปล้างให้ทั้งของตัวเองและของผม
แปลกไหมล่ะ ปกติกินเสร็จนี่สั่งผมล้างเลยนะ
“ไม่ไปเรียนเหรอ”
พี่คิมถามผมหลังจากเห็นผมมานั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีแล้วกดเลือกช่องดู
“ไม่ไป”
“ทำไมไม่ไป” จะอยากรู้ทำไมเนี๊ยะ
“ผมไม่อยากไปก็ไม่ไป เพราะใครล่ะ เดินขาถ่างขนาดนี้ ขืนไปโดนล้อตาย”
ผมตอบพี่คิมตามจริงเลยครับ ขี้เกียจปิดบังเดี๋ยวก็ถามเยอะแยะไม่เลิก
“เออ งั้นกูก็ไม่ไป”
“เฮ้ย! ได้ไงพี่ก็ไปเรียนของพี่ดิ” ผมรีบพูดทันทีครับ
“ไม่เอากูขี้เกียจพอดี กูก็ป่วยนะ มึงจะให้คนป่วยไปเรียนเหรอ”
สตอป่าววะ กูไม่เห็นมันจะเจ็บป่วยอะไรตรงไหน
“พี่ป่วยตรงไหน ไม่เห็นจะมีอาการอะๆไรเลย”
“กูเจ็บแขนเนี๊ยะ เมื่อวานเอาแขนยันฟูกตั้งนาน
แถมหลังกูก็เจ็บไม่รู้ใครจิกกูจนหลังเหว่อะไปยังไม่รู้”
เอิ่มคือ เหตุผลคุณมึงเหี้ยมากครับบอกเลย ทำกูหน้าขึ้นสีเลยไหมละ
“อย่ามาใช้เหตุผลไร้สาระ ไปเรียนเลยพี่”
ผมบอกพี่คิมหลังจากได้ยินเหตุผลไร้สาระ
“จะให้กูไปเรียนแล้วทิ้งมึงไว้คนเดียวเหรอ ไม่มีทาง”
โห! มางี้กูไปไม่เป็นเลยครับคุณพี่คิม
“...ผมขออะไรอย่างได้ไหมพี่” ผมตัดสินใจขอพี่คิม
“อะไร ถ้าเรื่องไล่กูกลับไม่มีทาง”
พี่คิมถามเสียงนิ่ง ต่างจากตอนแรกเลยครับ
“พี่อย่ามาทำดีกับผมอีกเลย”
“ทำไม มึงชอบให้กูร้ายใส่ใช่ไหม”
พี่คิมถามกลับน้ำเสียงก็ยังเย็นเหมือนเดิมครับ
“ใครจะชอบให้มาร้ายใส่ตัวเองกันล่ะ ถามแปลกๆ
แต่ที่ผมพูดเพราะถ้าพี่ยังมาทำดีกับคนที่พี่ไม่รักมันจะมีแต่ทำให้ผมคิดไปเองคนเดียว”
ผมตัดสินใจพูดออกไปซะที หลังจากเรื่องเมื่อคืนทำให้ผมรู้ว่า
ถ้าเกิดแผนที่ไอ้พรตคิดไม่สำเร็จขึ้นมา คนที่จะเจ็บและเสียใจคงมีแต่ผมคนเดียว
ผมเลือกจะตัดใจซะตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่า ถ้าพี่คิมไม่คิดเหมือนผม
“ใครบอกมึงว่ากูไม่รัก”
“ก็พี่...ห๊ะ! เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ” ผมถามทันที
เมื่อกี้หูฝาดป่าววะ พี่คิมมันพูดว่ารัก รัก รักผมใช่ไหม
“กูบอกว่ามึงรู้ได้ยังไงว่ากูไม่รักมึง กูคงไม่ทำขนาดนี้กับคนที่กูไม่รัก
กูคงไม่มาวุ่นวายกับคนที่ไม่ต้องการกู ถ้ากูไม่รักคนคนนั้นหรอกนะ”
ผมอ้าปากเหวอเลยครับ เหมือนความฝัน
ผมฝันอยู่หรือป่าววะ ไอ้พี่คิมมันบอกรักนะ
“หยิกผมหน่อย”
“อะไรของมึง”
“พี่ช่วยหยิกผมหน่อย ผมฝันไปรึป่าววะ พี่รักผมเหรอ”
ผมไม่รู้ว่ากำลังฝันอยู่รึเปล่าเลยให้พี่คิมช่วยหยิกผม
ถ้าฝันมันคงไม่เจ็บมั้ง
“โอ๊ยยยยย!! ผมเจ็บหยิกมาได้ไงวะแรงขนาดนี้”
ผมร้องทันที่พี่คิมแม่งหยิกลงมาที่แขน
หนังหลุดติดมือมันไปป่าววะ โครตเจ็บ
“ก็ให้หยิกเองนี่น่า” ยังมีการมาพูดหน้าตายอีกแหน่ะ
“พี่รักผมจริงๆเหรอ” ผมยังถามย้ำเหมือนคนต้องการความมั่นใจ
ก็มันเหลือเชื่อเกินไป
“กูรักมึง มีแต่มึงนั่นแหละที่ไม่รักกู และไม่เคยมองเห็นความรักของกู”
พี่คิมพูดเรื่องอะไรวะ ผมเนี๊ยะนะไม่รักมัน กูรักจนถวายตัวไปแล้วยังไม่เสือกรู้อีก
“ผมเหรอไม่รัก เอาที่ไหนมาคิด”
“มึงนั่นแหละ ถ้ามึงรักกูมึงจะเที่ยวไปมีแฟนเป็นไอ้เด็กนั่นเหรอวะ”
อ่อ! เรื่องน้องวีนี่เอง
“เรื่องนั้น...” ผมกำลังจะอธิบาย
แต่นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าบอกไปตอนนี้พี่คิมมันต้องโวยวายแน่เลย
ต้องปรึกษาไอ้พรตก่อนดีไหมวะ เอาไงดี
เงียบไว้ก่อนแล้วกัน
“ทีพี่บอกว่ารักผมแล้วยังไปเข้าโรงแรมกับคนอื่น”
ผมนึกขึ้นมาได้รีบเปลี่ยนเรื่องเลยครับ มันคาใจ
“ตอนไหนวะ มึงรู้ได้ไง” พี่คิมทำท่านึกก่อนถามกลับ
“ก็นานมาแล้วเดือนกว่าๆ ส่วนรู้ได้ไงช่างมันเถอะ”
ผมบอกก่อนรีบปัดเรื่องรู้ได้อย่างไร
ถ้าพี่คิมรู้ว่าผมแอบตามสงสัยผมจะโดนกุดหัวแน่ๆ ถึงจะบอกว่ารักก็เถอะ
“อ๋อ กูนึกออกแล้ว” นั่นไง
กูว่าแล้วหน้าอย่างมันหื่นเสมอต้นเสมอปลาย
คำไม่เจอหางมันก็เอาหมดแหละ
“เห็นไหม มึงยอมรับแล้ว” ผมรีบพูดเลยครับ
“กูไปจริง แต่ไม่ได้ทำอะไร กูแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง”
“พิสูจน์อะไร” ผมถามอย่างอยากรู้ทันที
“มึงนี่เรื่องเสือกคงแก้ไม่หายเนอะ”
มันใช่คนที่บอกว่ารักผมหรือป่าววะ แม่งว่ากูซะ
“เออ บอกมาดิอยากรู้”
“กูแค่ต้องการพิสูจน์ว่ากูจะทำได้รึเปล่า กูเลยต้องลอง
แล้วกูก็ทำไม่ได้กูเห็นแต่หน้ามึง และเหตุการณ์ครั้งแรกของเรา”
พอพี่คิมพูดเสร็จผมเขินเลยครับ
แปลว่าพี่คิมก็รักผมมานานแล้วสิ มัวเสียเวลากันอยู่ทำไมวะ
“เชื่อได้รึเปล่า” ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไร ก็คนมันเขินปากเลยว่างี้
“มึงขี้สงสัยจังวะวันนี้”
“อ่าวก็ผมอยากรู้นี่นา”
Tru… Tru… Tru…
โทรศัพท์ของผมที่วางอยู่ในห้องนอนดังขึ้นแทรกการสนทนาของผมกับพี่คิม
ผมเลยใช้ให้พี่ตินณ์ไปหยิบมาให้
“ว่าไงวะ” ผมถามทันทีหลังรับสาย เป็นเบอร์ไอ้ฟิกซ์ครับ
“มึงทำไมไม่มาเรียน” ไอ้ฟิกซ์ส่งเสียงถามมาตามสัญญานโทรศัพท์
ผมมองนาฬิกาเลยเวลาเข้าเรียนมานานแล้วครับ
“กูไม่สบาย แต่มึงโทรมาได้ไง ไม่เรียนเหรอ”
ไม่สบายตูดน่ะ มึงเข้าใจไหม หึหึ
“กูแอบออกมาโทรมามึงเนี๊ยะ ไม่สบายอะไรวะ
แม่งหยุดกันไม่บอกพวกกู” ไอ้ฟิกซ์เริ่มบ่นครับ แต่ใครหยุดอีกวะ
“ใครหยุดอีกวะ”
“ก็ไอ้พรต มันก็ไม่มาเรียนโทรไปก็ไม่รับ กูโทรจนแบตจะหมด”
อ่าว ทำไมมันไม่ไปเรียนวะ ผมเริ่มสงสัยด้วยเลยไหมล่ะ
“แล้วมึงโทรหาพี่ตินณ์รึยัง เบอร์ห้องด้วย” ผมถามมันรัวเลยครับ
“โทรหมดแล้วพี่ตินณ์ปิดเครื่อง เบอร์บ้านไม่รับ”
กูว่าแปลกๆ หรือแม่งตีกันตายเพราะเรื่องเมื่อวานวะ
“เออ ไม่มีอะไรหรอก มันคงไม่สบาย
หรือว่าตื่นสายมั้ง ไม่ต้องห่วง” ผมบอกมันให้สบายใจครับ
“กูไม่ได้ห่วง กูจะโทรไปด่า แม่งหยุดไม่นัดพวกกูด้วย
มาเรียนแม่งโดนด่าเลย รู้ว่าอาจารย์จะด่าเรื่องงานใช่ไหมเลยชิงหยุด เลวมากพวกมึง”
ที่แท้มันก็จะโทรมาด่า นึกว่าห่วงที่โทรหาผมก็คงเหมือนกันเพราะมันเริ่มด่าผมแล้วครับ
“กูไม่รู้กูป่วย แค่นี้แหละไปเรียนเลยมึง”
“เออ เดี๋ยวกูจะไปด่าถึงห้องซะเลยนี่ ถ้าไม่ติดผัวมึงอยู่ด้วย”
“สัส!” ผมด่ามันก่อนวางสาย
หลังวางสายผมก็โทรหาไอ้พรต
แต่มันไม่รับสาย ผมเลยไม่รู้จะทำยังไง
ขอนอนเอาแรงก่อนแล้วกัน
ส่วนพี่คิมเดินไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงสงสัยโทรไปบอกเพื่อนว่าหยุด
ได้ยินคล้ายคุยกับพี่อาร์ม ก่อนผมจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา
“ไปหาข้าวกินกัน” พี่คิมชวนผมออกไปข้างนอก
หลังจากผมตื่นมาช่วงบ่ายสามก็ดูทีวีต่อจนเย็น
ถึงเวลากินอีกแล้วเหรอวะ รู้สึกเพิ่งกินไปไม่นานนี่เอง
“ไปดิเปลี่ยนชุดก่อน” ผมบอกก่อนเดินเข้ามาเปลี่ยนชุดออกไปข้างนอก
ตอนนี้ผมไม่ค่อยเจ็บแล้วครับ รู้สึกดีขึ้นเยอะกว่าเดิมแล้ว
“ไปร้านไหนดี” ผมถามพี่คิม
“เอาใกล้ๆแล้วกัน” พี่คิมบอกก่อนเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ผมรีบตามทันที
หลังจากขับออกมาได้ไม่ไกลก็เจอร้านอาหารชื่อระเบียงน้ำ
บรรยากาศดีครับ อาการก็อร่อยดีเหมือนกัน
เราสั่งอาหารและกินกันเงียบๆมีถามบ้างคุยบ้างแต่ไม่เยอะ
Tru… Tru… Tru…
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นหลังจากผมกินอิ่มพอดี
ผมหยิบขึ้นมาดูหน้าจอเป็นเบอร์แปลกครับ
“ฮัลโหล” ผมกดรับสาย
“สวัสดีครับพี่นาวหรือป่าวครับ”
ปลายสายตอบกลับ รู้จักชื่อผมด้วย เสียงคุ้นๆแต่นึกไม่ออก
“ใช่ นั่นใครน่ะ” ผมถามกลับ
“วีเองนะพี่นาว” อ่าวน้องวีนั่นเอง ผมว่าแล้วเสียงคุ้นมาก
“ว่าไงวี มีอะไรรึเปล่า” ผมถามหลังจากรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นวี
พอผมถามพี่คิมชักสีหน้าทันทีครับ
“ถ้าไม่มีผมไม่โทรมาให้เปลื้องเงินหรอกคร๊าบบบ”
น้องวีพูดด้วยเสียงสดใส ตามสไตล์เด็กน่ารักน่าหยิก
“แล้วตกลงว่ามีอะไรละครับ หือ” ผมถามพร้อมลงเสียงนุ่มโดยไม่รู้ตัว
“วีจะโทรมาถามพี่นาวว่าวันนี้ทำไมไม่มาเรียน วีรอที่คณะตั้งนาน”
“พี่ไม่ค่อยสบายน่ะ แต่วีรอพี่ทำไม” ผมถามอย่างสงสัย
“อ่าวก็เมื่อวานเรานัดกันไว้ไงครับ
ตอนที่พี่นาวมาส่งผม” เอ่อ ผมลืมเลยครับว่านัดกันไว้
“ขอโทษครับ พี่ลืมไปเลย” ผมบอกน้องวี
“ไม่เป็นไรครับ วีจะโทรมาถามด้วยว่าพี่นาวเจอพี่พรตบ้างไหม
ผมโทรหาพี่พรตไม่รับเลย”
“ไม่เจอเหมือนกัน ไม่รู้มันไปไหนไม่มาเรียน แล้วเราเอาเบอร์พี่มาจากไหน”
“ก็เมื่อวานพี่พรตให้ผมไว้ไงครับ” อ่อ ให้ตอนไหนวะหรือผมไม่ทันมอง
“แล้วเราโทรหาไอ้พรตทำไม”
ผมถามเรื่องที่สงสัยว่ามันมีอะไรต้องคุยกัน
“เอ่อ... ผมมีเรื่องอยากบอกพี่พรตน่ะครับ”
พอผมถามน้องวีทำเสียงอึกอักก่อนตอบเบาๆไม่เหมือนเดิม
“มึงจะคุยกันอีกนานไหม” อยู่ๆเสียงเย็นๆก็ดังขัดขึ้นมาครับ
ผมมองไปเห็นพี่คิมทำหน้าเป็นยักษ์ขี้ไม่ออกเลยครับ
“เอ่อครับ วีแค่นี้ก่อนนะ พี่มีธุระน่ะ” ผมรีบขอตัววางสาย
“ครับ”วีตอบรับก่อนวางสายไป
“ไป น้องคิดเงิน” พอผมวางสายพี่คิมก็เรียกพนักงานมาคิดเงิน
แล้วลุกเดินมาที่รถทันที
ผมก็ต้องรีบวิ่งตาม ก็ขามันยาวเป็นเปรต
ผมต้องรีบวิ่งตามไม่งั้นก็เดินไม่ทันครับ
“พี่จะไปไหน”
ผมถามทันทีหลังจากรู้สึกว่าเส้นทางที่รถวิ่งไม่ใช่ทางกลับคอนโด
แต่เป็นทางไปม.แทน มันขับรถเร็วเหมือนเหาะเลยครับ
นัดพี่ยมไว้ป่าววะ ถ้าใช่กูไม่ไปน่ะกูยังไม่พร้อม
“ถึงมึงก็รู้เอง” คำตอบนิ่งๆ เหมือนเดินอีกแล้วครับ
ดีได้ไม่นานเลยนะมึง
ผมนั่งเงียบเลยครับรู้ว่าตอนนี้ขืนถามไปมันก็คงไม่ยอมตอบอยู่ดี
รถมันมาถึงหน้ามอก็เลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆซอยหนึ่งแล้วมาจอดหน้าหอเก่าๆ
มันมาหาใครวะ ตั้งแต่รู้จักมันมาไม่เคยเห็นมันมาที่หอนี้ซะที
พี่คิมเปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปที่หอนั้นทันที
ผมก็ได้แต่รีบตามเหมือนเดิมครับ
ผมเห็นพี่คิมเดินขึ้นไปชั้น 2 แล้วหยุดหน้าห้องห้องหนึ่ง
หอนี้ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยอะไรเลย เดินขึ้นมาได้ง่ายๆ
“ก๊อกๆๆ” พี่คิมยกมือขึ้นเคาะเบาๆ ก่อนดังขึ้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครอยู่ข้างใน
“ผมว่าคงไม่มีใครอยู่นะ” ผมบอกพี่คิมเบาๆ
พี่คิมหันมามองหน้าผมนิดนึงก่อนออกเดิน
“พี่คิมมาหาใครที่นี่” ผมตัดสินใจถาม
“มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูมาหาใคร มึงไม่รู้จักหอแฟนมึงรึไง”
มันพูดอะไรวะกูจะไปรู้จักได้ไง แล้วแฟนกูใครวะ
“ใครวะ” ผมถามอย่างงงๆ
“ก็ไอ้วีแฟนมึงไง กูจะมาบอกให้มันเลิกยุ่งกับมึงซะที กูพามึงมาบอกเลิกมัน”
ไอ้เชี้ยพี่คิม แม่งตัดสินใจอะไรเองไม่ปรึกษากูเลยนะ
“มันใช่ที่นี่ซะที่ไหนเล่า น้องวีอยู่คอนโดเดียวกับพี่ตินณ์ต่างหาก”
ผมบอกพี่คิมหลังจากนึกได้ว่าเมื่อวานไปส่งวีที่คอนโดไหน
“เฮ้ยมันอยู่หอนี้ ใช่คอนโดไอ้ตินณ์ซะที่ไหน”
พี่คิมพูดเสียงดังพร้อมยกมือขึ้นเคาะประตูห้องอีกห้องหนึ่ง
ไม่ไกลจากห้องที่เคาะตอนแรกนัก
“ครับๆ” เสียงคนข้างในขานรับก่อนมาเปิดประตู
“อ่าวพี่คิม หวัดดีครับ มาไงพี่”
ผมเห็นเด็กผู้ชายคาดว่าน่าจะอยู่ประมาณปีหนึ่งเปิดประตูห้องออกมา
“กูมาหาไอ้วี แต่เคาะแล้วมันไม่เปิดมันไปไหนรู้ไหม”
พี่คิมถามคนที่มาเปิดประตู
“เอ่อ ไอ้วีมันไม่ค่อยกลับมาห้องหรอกครับพี่”
“แล้วมันไปอยู่ไหน” พี่คิมรุกถามต่อทันที
“แบตรู้สึกว่ามันจะไปอยู่กับใครซักคน หรือแฟนมันนี่แหละครับ”
“ที่ไหนรู้ไหม”
“ไม่รู้ครับพี่มันไม่ได้บอกไว้ ผมเจอแต่ที่ม.
นานๆมันจะกลับมาที่ห้องซะที แต่พี่มีอะไรกลับมันเหรอครับ”
“ไม่มีอะไร แค่จะพาแฟนมันมาหา”
“เอ่อ คนนี้เหรอครับ” คนที่เรียกตัวเองว่าแบต ถามพร้อมชี้มาที่ผม
“อืมใช่” พี่คิมหันมามองผมแล้วพยักหน้า
“ผมว่าไม่ใช่นะพี่ แฟนไอ้วีไม่ใช่คนนี้แน่นอน”
ไอ้น้องแบตมึงยื่นมีดให้กูแล้วไง
“เหรอ พี่คงเข้าใจผิด คงเป็นคนละวี งั้นพี่ไปแล้วนะ”
“ครับพี่ หวัดดีครับ” ไอ้น้องแบตไว้ลา
ก่อนพี่คิมจะเดินนำผมออกมาจากหน้าห้องน้องแบต
“พี่คิม...” ผมเรียกพี่คิมเบาๆอย่างรู้ตัวเองว่ามีความผิด
“ขึ้นรถเรามีเรื่องต้องคุยกันแต่ไม่ใช่ที่นี่” พี่คิมพูดนิ่งๆก่อนเดินขึ้นรถ
“พี่คิมจะไปไหนครับ” ผมถามพี่คิมอีกครั้ง
“คอนโดไอ้ตินณ์” พี่คิมตอบแต่สายตามองตรงไปข้างหน้าไม่หันมามองผมเลยครับ
“พี่จะไปทำไม ที่คอนโดพี่ตินณ์” ผมถามต่อทันที
“ก็มึงบอกว่าไอ้วีอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ กูก็จะพามึงไปหามันไง”
“แล้วพี่รู้เหรอว่าวีอยู่ห้องไหน”
“มึงก็โทรไปถามสิ” พี่คิมพูดนิ่งๆ
แล้วไม่นานรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดใต้คอนโดพี่ตินณ์ครับ
ผมคงต้องโทรหาน้องวีจริงๆใช่ไหม
ถ้าไม่โทรไอ้พี่คิมต้องแดกหัวผมแน่เลย
ก็มันเล่นจอดรถแล้วจ้องผมนิ่งเลยครับน่ากลัวชิบหาย
ไอเย็นนี่แผ่ออกมาทั้งทางสายตา และรอบๆตัว
--- To Be Con. ---
จบอีกหนึ่งตอนจร้า ตอนหน้าเป็นตินณ์พรตนะจ๊ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกคนเหมือนเดิมจ้า
ส่วนเรื่องน้องวีจะรู้ตอนหน้านะคะ
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
:bye2: :bye2: :bye2: เลิฟทุกคนจร้า
พาน้องวีมาให้รู้จักอีกรอบค่ะ :impress2:
ถ้าให้รักก็อย่าร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40286.msg2554994#msg2554994)
-
จิ้มเมจิกกกกกกก :z13: :z13: :z13:
รออ่านตินณ์พรต อิอิ
ว่าแต่ฉากสำคัญของคิมนาว หายไปไหนนนนนน!!!!!
-
เย้ะ!!
แต่เหมือนงานจะงอกนะนาว... - -"
แต่วีนี่แบบ...เหมือนมีอะไรที่มันต้องมีอะไรอะไรแน่ๆ(อะไรของมัน)
นี่ต้องตามไปเรื่องวีใช่มั้ยเนี่ย... โอเค..ตาม 55555555555555555
o13 o13
-
ตอบ
คุณ lizzii
ขอบคุณค่ะ เรื่องป่วยใกล้หายแล้ว
ถ้าสอบเสร็จจะรีบลงต่อแบบจัดเต็มทุกเรื่องจร้า
:mew1: :mew1:
คุณ tong_pub
คุณ atcharayee
เรื่อง NC เมจิกเห็นว่าแต่งมาแบบจัดเต็มทุกตอน
เลยเบาๆลงบ้างเดี๋ยวมันจะติดเรท 20+ คึคึ (ทันป่าวไม่รู้)
ไม่ได้โกรธแค้นอะไรนะจ๊ะ
(แอบเห็นข่าวหมั่นของผลไม้แล้วไม่มีอารมณ์แต่ง NC ด้วยแหละ 555)
เรื่องเกรดขอบคุณมากๆเลยค่ะ
:mew2: :mew2: :mew2:
คุณ a-o-pai
ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ แค่คิดถึงเมจิกบางก็ดีใจแล้ว อิอิ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เรื่องเรียนกับทำงานขอให้ผ่านไปด้วยดีนะคะ
ลอปล. เมจิกเริ่มรู้สึกว่า ไอ้ตัวนี้ :katai1: น่ารักดีหลังจากได้บ่อยๆ คึคึ
-
อิอิอิ :mew1: สนุก
-
พี่ติณกะพรต หายไปไหน
ทะเลาะกันตายแล้วรึเปล่า :laugh:
สงสัยจะจัดหนักพรตลุกไม่ขึ้น
เรื่องวียังคาใจสุดๆเลย :mew6:
พี่คิมสุดยอด บอกรักแล้ว
-
แอร๊ยยยส์ และแล้ว ก็เปิดปากบอกรักจนได้ ถ้าไม่เปิดสงสัยได้เสียเมียแน่ๆคิมเอ้ย :laugh:
-
:hao7:
งานเข้า
-
สงสัยงานงอกที่ติณพรตมากกว่า :mew2:
-
พี่ตินณ์ดับพรตหายไปไหนทั้งคู่เลยเนี่ย น่าเป็นห่วง
แถมยังมีวีด้วยจะเกิดไรขึ้นไหมเนี่ย
-
พี่คิมบอกรักนาวแล้ว ดีใจด้วย
พี่คิมจะพานาวไปพิสูจน์ความจริงเรื่องวีพี่ตินณ์
นาวถ้าความแตกเรื่องวีนาว พี่คิมจะโกรธหรือโล่งใจ
รอ
รอพี่ตินณ์พรต
-
เหอะๆๆ พี่คิมเอาจริงวุ๊ย!!!!!!!!!!!
-
ต้องอย่างนี้จิพี่คิม :mew1:
รอพี่ตินณ์พรตดีฝ่าาาาา
พี่ตินณ์จะอาการหนักป่าว
:L2: :L1: :pig4:
-
พี่คิมโหมดอ่อนโยนนี่น่ารักอ้ะ
แต่พอกลับไปโหมดโหดก็น่ากลัวเหมือนเดิม 555555
ว่าแต่น้องวีมีประวัติยังไงล่ะเนี่ย
รออ่านอยู่นะค้า
-
โดนแน่ๆ โดนอภินิหารเจ้าพ่อคิมเล้งกันถ้วนหน้าแน่ๆ อิอิ :hao7:
อิอิ แบตมะใช่แฟนวี คริคริ ดีใจจุง
-
อยากถีบไอ้วี
-
ตัดจบได้แบบค้างสุดๆ :ling1:
-
งานนี้มีเฮ :oo1:
-
บอกรักกันแล้ว คิมนาว
แต่พี่คิมบทจะซื่อก็ซื่อเนอะ
-
แอบรู้สึกว่า วี จะเป็นตัวละครที่มีคนไม่ชอบเยอะเลยนะ ห้าๆ
แต่สงสัยเหมือนกันว่า วี ไปอยู่กับใครที่คอนโดตินณ์ หรือตินณ์แอบซุกเมียน้อยจริงๆ :katai1: :katai1:
-
อยากรู้เรื่องวีเร็วๆ มาต่อไวไวน้า
-
:mc4: พี่คิมบอกรักนาวแล้ว แต่ดูเหมือนงานจะเข้านาวนะ ถ้าความลับถูกเปิดเผยนะ มีหวังได้โดนงอนยาว
-
โอ้ย อยากรู้อ่า น้องวีแฟนไผเนี่ย
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ :katai1: :katai1:
-
รอๆๆๆ ตอนต่อไป เป็นห่วงอนาคตนาวจังถ้าไอ้พี่คิมรู้ความจริงจะเกิดไรขึ้น ฮ่าๆๆๆๆ
:hao3:
-
ในที่สุด คู่นี้ก็สมหวังกันสักที ดีใจด้วยนะนาวววว
แต่ตอนนี้เรื่องน้องวี น่าสงสัยสุด อะไรยังไงกันแน่ แล้วตินณ์พรต มาม่ากันอีกรึเปล่าเนี่ย
-
เหอ เหอ ตอนหน้าขอให้เคลียร์กันได้นะจ๊ะ :n1:
-
คิมชอบน้องแล้วแน่ๆ...ทำมาเป็นเก็กนะคะะะะ
-
หมี่เหลืองแล้วววว
เรื่องราวของวีกตินณ์นี่ชักจะยังไงๆแล้วนะเนี่ย
แอร๊ยยยย คลุมเคลือ
:katai1:
-
เอ๊ะดูสลับซับซ้อน.. วีแอบชอบใครกันแน่? ไม่ใช่ติณห์หรอก... ใครน้าๆๆๆ ปล. คิมยังคงไม่รู้ตัว ยังคงหึงหน้ามืดตามัว นี่แหละน้าาาาา
-
งานงอกกกกกกก
-
เป็นห่วงพี่ตินณ์
ยังมีลมหายใจอยู่มั้ยเนี่ย :hao7:
คุณเมจิกรีบมาต่อน้าาาาา
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมาก :ling1:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ติณห์งานเข้าแล้ว
-
พรตเป็นอะไร พี่ตินณ์ทำอะไรน้องหรือเปล่า :mew3:
แต่นาวโดนกินเรียบไม่มีเหลือ เลิกโกหกพี่คิมเหอะ เดี๋ยวโดนหนักกว่าเก่า :haun4:
-
เอาแล้ว ความจริงจะเปิดแย้วววว
น้องวีคือใคร ???
-
อย่าบอกว่าตินณ์เลี้ยงต้อยนะ
ฉันสับไม่ยั้งจริงๆด้วย บอกไว้ก่อน!!!!!!! :katai4:
-
ติดต่อพรตไม่ได้ยังไม่น่าสงสัยเท่าน้องวีไปอยู่กับใคร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ทายสิ งานนี้ใครเละ
:laugh:
-
อย่าทะเลาะกันรุนแรงก็พอนะทั้ง2คู่เลย
-
น้อง วี นางเป็นยังไงแน่อยากรู้ที่สุดเลยค่ะ :hao7:
แต่มีความรู้สึกไม่ค่อยชอบวีเลยตอนนี้55555555555 พี่เมจิกมาต่อเร็วๆน้าค้า :mew1:
-
อยากรู้เรื่องพี่ติณณ์แล้วอ่ะ วีมาเกี่ยวข้องอะไรยังไง
อย่าดราม่ากับพรตมากนะ :mew6: :mew1:
:pig4:
-
ดีจํา :mew1:
-
^^
-
:pig4:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตั้งหลายวัน เข้ามาทีได้อ่านตั้ง 3 ตอนแหนะ
สมใจอยากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่คิมใจเย็นๆัฟังน้องก่อนนะ อย่าเพิ่งทำอะไรวู่วาม
น้องวีเขาก็แค่โดนจ้างมา
ส่วนพรต-ตินณ์ ไม่รู้ว่า งอน-ง้อกันไปถึงไหนแล้ว เงียบไปเลย
ยังไงก็รอตอนหน้านะจ๊ะ :mew1:
-
รีบมาต่อนะคับ :hao5: :serius2: :z3:
-
ThankS
-
งานเข้าทั้งสองคู่เลยยย
-
สอบเสร็จยังเอย คิดถึงนะต่ะเอง
-
รอเมจิกสอบเสร็จ
จะน็อคหลังสอบไหมเนี๊ยะ
รอตอนต่อไปอย่างตั้งใจ
-
รอลุ้นตอนหน้าว่าใครกันที่เป็นแฟนน้องวี
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
โอ๊ยๆๆ ตกลงวีเปนใครเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :hao5: :m15:
ตินณ์ กะ พรต คู่นี้เอาไงๆๆๆๆ????? :mew2: :mew2: :mew2:
-
น่าติดตาม
-
มันค้างนะรู้ไหมมมมมม :ling1:
-
คิดถึงคุณเมจิก :o8:
คิดถึงพี่ตินณ์พรตและเพื่อนๆทุกคนค่ะ
:L1: :pig4:
-
วี นี่ยังไง
แล้วงานนี้ ใคร เละ
มารออ่านต่อด้วยคน
-
รอครับบบ :sad4: :sad4: :sad4:
-
เมจิก คิดถึงพี่ตินณ์พรต มากๆ
สอบเสร็จยังจ๊ะ
รอฉันรอเธออยู่
-
กลิ่นมาม่าหอมฟุ้ง
-
เมจิก คิดถึงพี่ตินณ์พรต มากๆ
สอบเสร็จยังจ๊ะ
รอฉันรอเธออยู่
เมจิกสอบเสร็จแล้วจร้า เพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆเลย
กำลังพิมพ์ได้ครึ่งตอน ก็มีภาระกิจด่วนรู้ตัวอีกทีอยู่บางแสนเฉยเลย
ยังไงเมจิกจะรีบแต่งต่อแล้ว ลงให้พรุ่งนี้นะจ๊ะ
ต้องขอโทษจริงๆค่ะ
-
มาปูเสื่อรอที่ท่าน้ำ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 42
“เฮ้ย! มึงจะรีบไปไหน รถอยู่ทางนี้”
เสียงไอ้ตินณ์เรียกผมพร้อมคว้าข้อมือไว้
หลังจากผมลุกออกจากโต๊ะมาได้ก็รีบเดินจะไปเรียกแท็กซี่ครับ
มันยังไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับผมกลับคนเดียวก็ได้
“กูจะกลับ มึงไม่อยากกลับก็อยู่ต่อดิ ไม่ต้องสนกู”
ผมบอกมันก่อนพยายามแกะข้อมือตัวเองออกจากมือมัน
“เป็นอะไรวะ เมื้อกี้ยังดีๆอยู่เลย” มันถามพร้อมทำสีหน้างงๆ
“...” เงียบครับ ไม่อยากพูดกับมัน
แม่งไม่เคยรู้ตัวเอง มีแต่กูรึไงวะที่สนใจมัน
หรือเดี๋ยวนี้กูคงถูกลดความสำคัญลงแล้ว
ก็มันนานแล้วนี่เนอะ คงหมดโปรโมชั่นแล้ว
ผมที่รักมันมากขึ้นทุกวันกับมันที่กำลังจะค่อยๆหมดรักผมลง
“พรต เป็นอะไรก็พูดให้รู้เรื่องอย่าเงียบ อยู่ดีๆเป็นแบบนี้กูไปไม่ถูก”
มันเริ่มโวยวายและลากผมให้เดินมาที่รถของมัน
“ปล่อย กูเจ็บ” ผมพูดหลังจากรู้สึกว่าเจ็บที่ข้อมือ ก็มันดึงผมแรงเลย
“ก็มึงมันดื้อ เป็นอะไรก็บอกดิวะ”
มันยอมปล่อยข้อมือผมหลังจากเดินมาถึงรถครับ
“...” ผมไม่ตอบแต่เปิดประตูเข้าไปนั่ง หลังจากที่มันปลดล็อครถ
มันตามขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัย แล้วออกรถเลยครับ
ที่นี้มันเงียบบ้างไม่เซ้าซี้ผมเหมือนเดิม แถมเงียบแบบบรรยากาศมาคุมาก
มันไม่เคยเงียบแบบนี้ใส่ผมนะ
ถึงผมจะเรื่องมาก เอาแต่ใจหรือมีปัญหาขนาดไหนมันก็จะง้อและพยายามชวนคุย
แต่คราวนี้มันแทบยังไม่ได้ง้อ แล้วเสือกมาทำเป็นโมโหผมบ้าง
ผมก็ไม่คิดจะชวนมันคุยเหมือนเดิม
หลังจากรถจอดที่ใต้คอนโดผมก็รีบเดินขึ้นลิฟท์เลยครับ
ไม่รอแม่งแล้วโมโห ยังไม่รู้อีกว่าตัวเองทำผิดอะไร
“พรตมาคุยกันให้รู้เรื่องถ้าไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องดูทีวี”
ผมเข้ามาได้ก็จัดการเปิดทีวีเลยครับ
ว่าจะไม่สนใจมันบ้างแล้วนะเสือกมาไม่สนใจผมก่อน
แต่แค่ผมเปิดมันก็เดินมากดปิดทันที
“กูไม่มีอะไรจะคุย” ผมบอกมันพร้อมกดเปิดทีวีอีกครั้ง
“แต่กูมี” มันพูดเสร็จกดปิดทีวีอีกแล้วครับ มึงจะเอาใช่ไหม
จะให้มีเรื่องให้ได้ใช่ไหม กูพยายามจะเย็นแล้วนะ
“แต่กูไม่มี และกูจะดูทีวี” ผมพูดเสร็จกดเปิดอีกครั้งครับ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“มึงไม่ต้องดู อย่าทำให้กูหมดความอดทน”
ทีนี่มันพูดจบดึงสายไฟทีวีออกแล้วโชว์ให้ผมเห็นเลยครับ
กวนตีนผมได้อีกนะ แล้วหมดความอดทนคืออะไรวะ
เหี้ยมากมันกล้าพูดกับผมได้ไง
“ถ้ามึงอยู่กับกูแล้วต้องใช้ความอดทนก็ไม่ต้องอยู่”
ผมพูดเสียงดังก่อนทำท่าจะเดินเข้าห้องนอนไม่อยากดูแม่งแล้ว
ดูท่าเรื่องจะลุกลามใหญ่โต
“พรต กูขอโทษ กูแค่หงุดหงิดที่มึงเป็นแบบนี้
มึงโกรธอะไร กูยังไม่รู้เรื่องเลย แถมถามก็ไม่ยอมบอก กูไม่ได้อดทนที่อยู่กับมึงนะ”
มันพยายามยื้อแขนผมไว้ไม่ให้เดินเข้าห้อง
เพราะมันรู้ดีว่าถ้าผมเข้าได้
ผมจะต้องล็อคห้องแล้วมันจะไม่มีสิทธิ์ได้ง้อผมอีก
“มึงมันโง่ไง ไม่เคยรู้อะไรซักอย่าง” ผมด่ามันเสียงดังเลยครับ
มันรู้ดีว่าผมจะเงียบแค่ไม่นานถ้าทนไม่ไหวสุดท้ายก็ต้องระเบิดใส่มันเป็นแบบนี้ประจำ
“แล้วเรื่องอะไร” มันยังมีหน้ามาถามต่ออีกนะ
“ทำไมมึงถึงสนใจคนอื่นมากกว่ากู”
ผมถามมันเสียงนิ่งหน้าตาจริงจังเลยครับ มันก็มองผมเหมือนงงๆ
“สนใจใครที่ไหนวะ กูก็สนใจแต่มึงคนเดียว” ยังมีหน้ามาพูดอีกนะมึง
“หึหึ มึงก็ดีแต่ปาก” ผมว่ามันเลยครับ ภาพยังติดตาตอนมันเล่นหูเล่นตากัน
“พรต เอาให้รู้เรื่องครับ” “มึงสนใจน้องวีมากกว่ากู”
แม่งพูดไปแล้ว ผมเผลอพูดไปแล้ว ว่าจะไม่บอกมันแล้วนะ
พูดไปมันเหมือนกับผมหวงมันมากจนน่าอาย
แค่มันคุยกับคนอื่นโดยไม่สนใจจะทักผมที่นั่งอยู่ด้วยผมก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“เฮ้ย! ตอนไหววะ กูก็สนใจแต่มึง”
“เหรอ กูไม่เห็นมึงจะสนใจ มาถึงก็ทักมันเหมือนกับรู้จักกันดี
ไม่สนใจกูที่นั่งหัวโด่อยู่ที่โต๊ะ” ผมว่ามันเลยครับ
“ไม่ใช่กูรู้จักน้องเขามาก่อน พอเจอก็ทักแล้วยิ่งรู้ว่าเป็นแฟนไอ้นาวกูเลยแปลกใจแค่นั้น”
หึ มันรีบพูดเลยครับ เรื่องจริงหรือแก้ตัววะ ผมเชื่อใจมันนะ
แต่ไม่รู้เหมือนกันบางทีก็รู้สึกว่าการกระทำของมันทำให้ผมสงสัย
แถมความรู้สึกของผมว่ามันต้องมีอะไรซักอย่าง
“แล้วทำไมมึงต้องเล่นหูเล่นตากับมัน” ผมถามต่อเลยครับ
“เล่นหูเล่นตาอะไร กูไม่ได้ทำซะหน่อย มึงอย่ามากล่าวหากูมั่วๆ” มันรีบตอบเลยครับ
“ไม่เล่นเหี้ยอะไรล่ะ กูเห็นกับตา” ผมขึ้นเสียงเลยครับ ตอนนี้อารมณ์ฉุดไม่อยู่แล้ว
Tru… Tru… Tru… เสียงโทรศัพท์มือถือของมันดังขึ้น
หลังจากมันทำท่ากำลังจะตอบผมครับ
มันหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู
แล้วทำสีหน้างงๆแว๊บเดียวก่อนจางหาย แล้วมันก็กดรับครับ
“ ครับวี มีอะไร”
แค่ได้ยินชื่อปลายสาย แล้วเสียงนุ่มๆที่มันใช้เรียก
ผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้แล้วครับ
ตอนนี้ปักใจเชื่อไปแล้วว่ามันกับน้องวีต้องมีอะไรพิเศษให้กัน
เพราะปกติมันไม่เคยทำน้ำเสียงอย่างนี้กับใครนอกจากผม
แล้วโดยที่ผมไม่รู้ผมเอื้อมมือไปกระชากโทรศัพท์ที่มันคุยอยู่
แล้วปาไปกระแทกกำแพงไส้แตกกระจายเลยครับ
มารู้ตัวอีกทีก็ทำไปแล้ว รู้ตัวครับว่าผิดแต่ให้ทำไง
มันก็มองผมด้วยสีหน้าที่ตกใจ
“มึงทำแบบนี้ทำไม” มันถามผมเสียงนิ่งเลยครับ
“ทำไมกูพอใจ” ผมก็ปากหนัก รู้ว่าตัวเองผิดแทนที่จะขอโทษ
แต่พอเห็นหน้ามันแล้วนึกว่ามันกำลังคุยกับใครก็ไม่อยากจะขอโทษขึ้นมาซะอย่างนั้น
“กูว่ามึงเริ่มไม่มีเหตุผลแล้วนะพรต” มันทำหน้านิ่ง แล้วพูด
“กูเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ถ้ามึงจะมารู้ตัวตอนนี้มันก็สายไปแล้ว” ผมบอกมันเสียงดัง
เหมือนสงครามประสาทครับ
ยิ่งมันเสียงเบาและเย็นเหมือนน้ำแข็งเท่าไหร่
ผมก็ยิ่งร้อนเป็นไฟขึ้นมากเท่านั้น
“กูรู้และรู้มานานแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะมากขนาดนี้”
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง” ผมถามทันทีหลังจากมันพูดจบประโยค
“กูว่าตอนนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ยิ่งคุยยิ่งไปกันใหญ่
เอาเป็นว่ากูขอปรับอารมณ์ซักพักแล้วค่อยคุยกัน”
มันพูดเสร็จก็หมุนตัวแล้วหยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถเดินออกจากห้องไปเลยครับ
ผมก็ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นสิครับ แม่งเอาแต่ใจมาก
อยากคุยก็เรียกกูคุย ทั้งที่กูยังไม่พร้อม
พอตัวเองไม่อยากคุยก็ทิ้งกูไปเฉยๆเนี๊ยะนะ
ผมยืนอึ้งอยู่ไม่นานก็เดินไปหยิบกระเป๋าตังค์แล้วเดินออกจากห้องบ้างครับ
มันไปได้ผมก็ต้องไปได้ อยากคุยเมื่อไหร่ก็หาตัวผมเอาเองแล้วกัน
ผมออกมาจากคอนโดได้ก็เรียกแท็กซี่
แล้วตรงไปคอนโดลูกแพรทันทีครับ
ถ้ากลับบ้านหรือไปหาไอ้นาวมันก็ต้องตามหาผมเจอ
แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมควรได้เวลาเป็นของตัวเองซักพัก
เพื่อคิดทบทวนว่าเรื่องมันเริ่มจากอะไรและใครกันแน่ที่ผิด
“อ่าวพี่พรตมาไงค่ะ” เสียงลูกแพรทักผม
“แท็กซี่ คืนนี้พี่ขอนอนด้วยคนนะ”
ผมบอกลูกแพรก่อนเดินสวนทางเข้ามาในห้อง
“ได้ค่ะแต่พี่ตินณ์จะไม่ว่าแพรเหรอ”
“ตอนนี้มันไม่สนใจพี่หรอก” ผมบอกแบบไม่ได้ใส่ใจนัก
“พูดแบบนี้ทะเลาะกันมาเหรอค่ะ”
“นิดหน่อยไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องทำหน้ายุ่งขนาดนั้น”
ผมพูดพร้อมกับเอามือขยี้หัวลูกแพรหลังจากน้องมานั่งลงข้างๆผมบนโซฟา
“แพรไม่รู้ว่าพวกพี่ทะเลาะอะไรกัน แต่แพรไม่อยากให้หนีปัญหารีบๆดีกันนะคะ”
“ครับๆ”ผมรับคำก่อนลุกเดินเข้ามาในห้องของตัวเอง
ตอนผมไปอยู่คอนโดมัน ผมเอาของไปไว้ห้องมันไม่เยอะครับ
ส่วนมากมันจะซื้อให้ใหม่เรื่อยๆที่นี่เลยยังมีของผมอยู่
ส่วนแพรย้ายเข้ามาก็นอนอีกห้อง
ห้องนี้เลยยังเป็นห้องผมอยู่เหมือนเดิม
ผมอาบน้ำแล้วมานอนคิดเรื่องระหว่างผมกับมัน
จริงๆแล้วผมก็ใจร้อนเกินไป แต่มันก็ทำให้ผมขาดสติ
เสือกไม่ยอมทักผม เอาแต่คุยกับน้องวีจนลืมผมไปเลย มีส่งสายตาให้กัน
แถมผมบอกจะกลับคอนโดมันทำท่าจะไม่อยากกลับอีกน่าโมโหมาก
ผมกำลังพยายามจะสงบสติทำเป็นไม่คิดอะไรได้อยู่แล้วนะ
ถ้ามันไม่มาทำให้ผมหงุดหงิดอีก
ทั้งๆที่รู้ว่าผมคิดมากเรื่องวีแต่พอเขาโทรมามันก็รีบกดรับ
แม่งจะไม่ให้คิดมากได้ไงวะ แล้วไม่รู้มันหายหัวไปไหน
ได้แต่คิดวนไปวนมา รอมันมาง้อแม่งก็ไม่ยอมมาซะที
ผมรอจนเผลอหลับไปช่วงประมาณตี3
“อื้อ...”
ผมรู้สึกรำคาญเหมือนมีอะไรมาป้วนเปี้ยนที่หน้ารบกวนการนอน
รอลืมตามาเห็นไอ้ตินณ์มันเข้ามานอนอยู่บนเตียงข้างๆผม
แถมเอาแต่หอมแก้มหอมหน้าผมอยู่นั่นแหละ
“มึงทำให้กูหาซะหัวปั่นเลยนะ”
มันพูดก่อนเอาปากแนบริมฝีปากผมเบาๆ
“มึงเข้ามาได้ไง” ผมถามมันงงๆครับ
“น้องแพรเปิดประตูให้กูเข้ามาตามเมีย”
มันพูดพร้อมกระชับแขนที่กอดผมแน่นเข้าไปอีก
“ปล่อย”
“ไม่ อย่าเพิ่งทะเลาะกันนะ กูขอนอนก่อนแล้วเช้ากูจะง้อมึง”มันพูดพร้อมกับหลับตา
“ปล่อย”
“ไม่เอาน่าพรตกูขอนอนกอดมึงหน่อย กูคิดถึงมึงมากเลยนะ”
“กูหายใจไม่ออก กอดอะไรแน่นนักวะ” ผมบอกมันเบาๆ
ก็มันรัดผมจนเหมือนงูเหลือมกินแหนม
หายใจไม่ออกเลยครับ ผมไม่ได้คิดให้มันเลิกกอดอยู่แล้ว
“เช้าแล้วง้อกูด้วยนะ” ผมบอกมัน
“ครับ กูรักมึงนะ”
มันตอบเบาๆก่อนหายใจสม่ำเสมอ
ผมดูเวลา ตี5แล้วครับ
สงสัยมันจะตามหาผมจนเหนื่อยจริงๆ
เพราะตอนนี้มันยังใส่เสื้อผ้าชุดเดิมเมื่อวาน
แถมไม่ยอมอาบน้ำด้วยนะ
หรือผมจะเปลี่ยนใจเรื่องให้มันกอดดีวะ
---To be Con.---
ขอโทษค่ะที่หายไปนาน ภารกิจรัดตัวมากไปหน่อยจร้า ^^
น้องวีขอเลื่อนเป็นตอนหน้านะคะ เมจิกขอเปลี่ยนคนเล่าค่ะ
เจอกันอีกเร็วๆนี้ค่ะ
-
ยังอัพ เป็นตอนที่ 41 อยู่เลยค่ะ เห็นตอนแรกนึกว่า ไม่ใช่ตอนที่ 42 ซะอีก
และ ขอบคุณสำหรับตอนที่ 42 นะค้าาาาาาาาาาาา :katai3:
-
ยังอัพ เป็นตอนที่ 41 อยู่เลยค่ะ เห็นตอนแรกนึกว่า ไม่ใช่ตอนที่ 42 ซะอีก
และ ขอบคุณสำหรับตอนที่ 42 นะค้าาาาาาาาาาาา :katai3:
ขอบคุณค่ะที่แจ้ง เมจิกลืมเปลี่ยนตลอดเลยแห่ะๆ
จัดการแก้ไขให้เรียบร้อยแล้วจร้า
:mew1: :mew1:
-
^^
-
:hao3: แอบอ่านตอนนั่งเรียน น้ำตาคลอ กระซิกๆ ขอบคุณค้าบ
-
แหมมีการฝากไว้ง้อตอนเช้าได้ด้วยน่ะ
-
เดี๋ยวนะนี่คือทะเลาะกัน ดราม่าแล้วใช่ไหมคะ มีตกลงเวลาง้อกันด้วย เออ โคตรงง
-
จะดราม่าไหมก็นิดนึง
จะหวานไหมมันก็ไม่ใช่
คู่นี้เวลาทะเลาะกัน มันหลายอารมณ์ตลอด
มีเวลาง้อกันอีกต่างหาก ตื่นเช้ามาค่อยว่ากัน
รอตอนต่อไป
-
พรตน่ารักมากอ่ะ มีทวงด้วยนะว่าเช้ามาให้ง้อ
มุ้งมิ้งมากมาย อ่านแล้วอบอุ่นจิงๆ :mew1:
-
เคลียร์ด่วน ๆ ค่าาาา
-
ตินณ์เคลียร์ด่วนเลยนะ อยากรู้มากกกกก ฮ่าๆๆ
-
พรตขี้หึงและใจร้อนมากกกกก อิพี่ตินณ์ต้องใจเย็นนะ -_-
-
พรตขี้งอนมากเลยลูก ใจเย็นหน่อยนะ หวานแบบหน่วง ๆ 5555
-
มีการค่อยง้อด้วย :laugh: :o8: รีบมาต่อนะครับอบากรู้เรื่องน้องวี
-
ยังค้างอยู่ เรื่องน้องวียังไม่เคลียร์ พรตถามให้รู้ไปเลยนะ เราอยากรู้มากกกก
-
จะง้ออย่างไง... :hao7:
-
ท้ายที่สุดติณน์ก็ไปง้อ!! 5555555555555555555555
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 43
ผมลืมตาตื่นขึ้นเห็นหัวทุยๆหนุนอยู่บนแขนซ้าย
แขนชาไปหมดเลยครับ ดูเวลา 10 โมงกว่าแล้ว
ผมค่อยๆก้มลงหอมหัวมันหนึ่งทีก่อนดึงแขนออกจากหัว
“อื้อ...” มันเหมือนจะรู้สึกตัวแต่คงยังไม่เต็มที่
เพราะพอผมจะขยับตัวเอาแขนออก
มันก็ขยับเข้ามาอีกแล้วกระชับอ้อมแขนที่มันกอดผมอยู่
ถ้าผมจำไม่ผิดก่อนนอนผมกอดมันไว้
แต่ทำไมตอนนี้มันถึงมากอดผมวะแถมมาหนุนแขนผมด้วยนะ
เมื่อวานมันแสดงอิทธิฤทธิ์ใส่ผมซะเละเลย
ผมอยากจะโกรธมันนานๆ แต่พอไม่เจอมันก็คิดถึงครับ
ไม่รู้ว่ามันโมโหผมจากเรื่องอะไรตอนเช้ายังคุยกันดีๆ
จนอยู่ๆองค์ลงก่อนกลับบ้านขึ้นมาเฉยๆซะงั้น
แถมดื้อจะกลับเองทั้งๆที่เรื่องขึ้นแท็กซี่นี่น้อยครั้งมากครับที่มันจะทำ
เพราะมันเมากลิ่นแอร์รถแท็กซี่
ผมรู้ข้อนี้ดีถ้าไม่จำเป็นหรือโมโหจนลืมตายมันไม่มีทางขึ้นแน่นอน
ผมพยายามชวนคุยมันก็ไม่คุย
ถามก็ไม่ตอบมันเป็นเหมือนช่วงที่ผมกับมันยังไม่คบกันเลยครับ
ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่ามันเป็นเรื่องอะไร
ถ้ารู้ก็ง้อมันได้แต่พอไม่รู้นี่ผมเหมือนคนโง่เลยครับ
ทำอะไรก็ผิดไปหมดจะง้อก็ยังไม่รู้เลยว่าต้องง้อเรื่องอะไร
จนมารู้ที่หลังว่าคงเป็นเรื่องที่ผมคุยกับน้องวีแล้วไม่ได้คุยกับมันที่โต๊ะหน้าคณะเมื่อวาน
ผมดีใจนะที่มันหึงผม แต่ก็อยากให้มันมีเหตุผมมากกว่านี้
ถามผมซักหน่อย หรือไม่ก็บอกว่างอนเรื่องอะไร
ไม่ใช่งอนแล้วไม่พูดแบบนี้ผมก็ตายดิครับ
ถ้าไม่รู้เองแล้วง้อไม่ถูกนี่มีหวังผมต้องเจ็บตัว
เมื่อวานมันปาโทรศัพท์ผมทิ้ง
ตอนแรกก็งงนะแต่พอมีเวลาคิดทบทวนผมก็ผิดที่ไม่สนใจมัน
แถมรู้แล้วว่ามันกำลังโมโหเรื่องน้องวียังไปรับโทรศัพท์ต่อหน้ามันอีก
น้องวีแค่โทรมาถามว่าผมตามไอ้พรตทันรึเปล่า
ผมยังไม่ทันตอบ โทรศัพท์ก็ไส้แตกไปแล้วครับ
ผมว่าผมโชคดีแล้วที่มันไม่เอาอะไรมาเขวี้ยงหัวผมแทน หึหึ
แต่ยอมรับเลยว่าเมื่อวานถ้าคุยกันต่อต้องทะเลาะกันไม่จบแน่ๆครับ
ผมเลยลงมาข้างล่างไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน
เดินไปซื้อบุหรี่ที่เซเว่นแล้วกลับขึ้นห้อง
เห็นห้องเงียบก็นึกว่ามันจะเข้าไปอยู่ในห้องนอน
ผมก็ไม่ได้เข้าไปดูนั่งอยู่แต่ที่โซฟาจนตีหนึ่ง
ไม่เห็นมันออกมากินข้าวเลยเข้าไปดูมันปรากฏว่าไม่มีครับ
มันคงหายไปตั้งแต่ผมออกจากห้อง แม่งเวลาโมโหชอบหนี
ผมก็โทรตามดิครับทั้งที่รู้ว่ามันไม่รับ
แล้วก็เป็นดังคาดครับมันไม่รับสายจริงๆโทรเท่าไหร่ก็ไม่รับ
จนมาเห็นว่าโทรศัพท์มันวางอยู่ในห้องไม่ได้เอาไป
แถมปิดเสียงไว้ผมเลยไม่ได้ยินตอนตัวเองโทรเข้า
ตอนแรกว่าจะไปตามมันที่คอนโดไอ้นาวแต่คิดแล้วว่าไอ้คิมอยู่ด้วยมันคงไม่ไป
ส่วนไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์มันคงไม่ไปเหมือนกันครับ
เพราะถ้าไปมันต้องเล่าว่าทำไมถึงไม่นอนห้องผม
ผมก็ขับรถไปตามมันที่บ้านคิดว่าต้องอยู่บ้านแน่ๆ
แต่คราวนี้ผมคิดผิดครับ
มันไม่ได้อยู่ที่บ้านแถมไม่รู้ว่าพ่อแม่มันจะว่ายังไงที่ผมบุกไปหาลูกชายตอนดึกดื่น
เพราะผมไม่ได้เจอท่าน คนที่ออกมารับผมเป็นพี่พีชครับ
ผมเลยโดนบ่นมา1ชุดใหญ่ที่ทำน้องชายแกหายไป
ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปตามที่ไหนเลยกลับมาที่ห้องก่อน
เผื่อว่ามันจะแค่ออกไปกินเหล้าแล้วกลับมาที่ห้องแล้ว
แต่พอผมถึงห้องก็ไม่มีวี่แววไอ้พรตครับ
ผมก็คอยต่อไปจนมานึกได้ถึงคอนโดมันที่ให้น้องแพรอยู่
เลยค้นเบอร์น้องแพรจากโทรศัพท์มันแล้วโทรหา
ปรากฏว่าน้องแพรบอกไอ้พรตอยู่ที่คอนโดผมก็รีบบึ่งไปหาทันที
มาถึงผมก็คุยกับแพรเรื่องเมื่อวานก่อนจะเข้ามาหามันในห้อง
มันนอนขดตัวเหมือนเด็กเล็กๆ ดูไม่มีพิษมีภัยนะครับแต่เวลาตื่นนี้ดื้อชิบหาย
“กี่โมงแล้ว”เสียงมันถามผมเบาๆยังไม่ยอมลืมตา
“10 โมงกว่าแล้วครับ”
“หิว”
“หิวก็ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวหาอะไรให้กิน”
“อื้อไม่เอา กูหนาว”
“มึงมีเรียนไม่ใช่เหรอวันนี้”ผมถามมันหลังจากนึกขึ้นมาได้ครับ
“ไม่ไป สายขนาดนี้ใครจะรอสอนกู”
มันว่าก็จริงครับเพราะมันมีเรียนตอน 9 โมงถ้าไปตอนนี้กว่าจะถึงคงเที่ยงพอดี
“มึงลืมอะไรรึเปล่า” อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมาเล่นเอาผมงงเลยครับ
“ลืมอะไรวะ” ผมถามกลับงงๆ
“จิ๊...กูรออยู่ เร็วๆเลยง้อกูซะ เรื่องจะได้จบๆ”
อ๋อมันรอให้ผมง้อมันนี่เองครับนึกว่าเรื่องอะไร
ผมไม่ได้ลืมนะแต่ไม่คิดว่ามันจะรีบขนาดนี้
“ครับๆกูขอโทษ เลิกโกรธกูนะ กูกับวีเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นเอง”
“มึงรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วมีอะไรมากกว่าพี่น้องรึเปล่า”
มันพลิกตัวขึ้นมาชะโงกหน้ามองจ้องตาผมเลยครับ
สงสัยอยากรู้ว่าผมจะโกหกรึเปล่า
“กูกับวีรู้จักกันมาตั้งแต่เทอมที่แล้วตอนรับน้อง
วีเป็นน้องคณะกูแล้วกูเป็นพี่ว๊ากรู้ใช่ไหม”ผมเริ่มเล่าแล้วถามมันบ้างครับ
“อืม”มันตอบก่อนเงียบ
“น้องเขาเข้าทำกิจกรรมแล้วโดนทำโทษทุกวัน
กูว่าน้องเขาก็แปลกดีถ้าเป็นกูโดนทุกวันอย่างนั้นกูคงไม่มาแล้ว
แต่น้องก็มีความอดทนมาทุกวัน
แล้ววันหนึ่งกูก็ขับรถอยู่ดีๆน้องมันก็วิ่งตัดหน้ารถกู
แล้วเราก็เริ่มคุยกันมากขึ้น”
“อย่าเรา”
“อะไรนะ” อยู่ๆมันก็พูดอะไร ผมฟังไม่ทัน
“กูบอกว่าอย่าเรา มึงกับวีอย่าใช้คำว่าเรา”
โห! เมียกูขี้หึงขึ้นสมองมากครับ
“ครับๆ
กูกับวีเริ่มคุยกันมากขึ้นเวลาเจอก็ทัก
แล้วน้องเขาดันมาเป็นหลานรหัสไอ้นัท
กูเลยนัดไปเลี้ยงสายเทคพร้อมกันทั้งกลุ่ม
น้องมันกินเหล้าไม่เป็นแค่แก้วเดียวก็เมาไม่รู้เรื่อง
ก่อนแยกย้ายกันกลับน้องมันดันมาบอกว่าชอบกู”
“นั่นไงกูว่าแล้ว”มันรีบเลยครับกลัวผมข้ามประเด็นนี้ไงวะ
“เออจะฟังต่อไหม”
“ก็เล่าไปดิ”
“ปกติกูก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาบอกรักเป็นปกติของคนหน้าตาดีอยู่แล้ว
กูบอกน้องไปว่ากูไม่ได้คิดอะไรด้วยแค่เป็นพี่น้องกัน
แต่น้องดันเมาจะเข้ามาจูบกู
แล้ววิวมาเห็นพอดีเลยเป็นเรื่องกระชากน้องไปตบ
จนกูกับไอ้คิมต้องเข้าไปช่วยกันแยกให้วุ่นวาย
หลังจากวันนั้นน้องก็เข้ามาขอโทษกู
กูก็บอกว่าไม่โกรธแต่ก็พยายามเลี่ยงไม่อยากมีปัญหา
จากนั้นไม่นานกูก็ได้มึงเป็นเมีย
แล้วช่วงที่กำลังสบสนว่ากูจะเป็นเกย์หรือจะไม่เป็นดี
กูคิดแต่เรื่องของมึงในหัว
จนไม่รู้ว่าเดินข้ามถนนหน้าคณะโดยไม่ได้มองแล้วรถก็แล่นมาไว
กูรู้ตัวตอนที่คิดว่าหลบไม่ทันแล้วแต่อยู่ๆ
ตัวกูก็โดนผลักอย่างแรงกระเด็นไปข้างทางตามด้วยร่างของน้องวีไม่ไกลนัก
กูไม่เจ็บเท่าไหร่แต่น้องโดดเข้าไปหัวกระแทกฟุตบาตแตก
กูรีบพาน้องไปโรงพยาบาลหลังจากทำแผล
น้องก็บอกว่าเห็นกูเดินผ่านก็มองตามเหมือนปกติ
แต่พอเห็นรถพุ่งมาใส่กูขาก็พาตัวเองวิ่งมาช่วยกูโดยไม่ทันคิด
หลังเหตุการณ์วันนั้นกูก็กลับมาคุยกับน้องเหมือนเดิม
น้องก็เหมือนคนที่เคยช่วยชีวิตกูจะให้กูทำเมินเวลาเจอกันกูก็ทำไม่ได้
แต่น้องก็บอกกูแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับกูแล้วหลังจากรู้ว่ามึงเป็นแฟนกับกู
เพราะน้องแพรเป็นคนบอก
แถมจริงๆแล้วมันไม่ใช่ความรักแต่เป็นแค่การหลงใหลใครซักคน
เหมือนการชอบดาราและคิดไปว่าเป็นความรัก
ตอนนี้น้องวีก็มีแฟนแล้วด้วย แต่กูแปลกใจว่าทำไมเป็นไอ้นาวไม่ใช่อีกคน”
ผมเล่ายาวเลยครับเสียพลังงานมากที่จะเก็บไว้ทำอย่างอื่น
ไอ้พรตนี่ฟังเงียบเลยครับมันลงมานอนเอาหน้าแนบอกแล้วฟังผมเล่า
ผมก็เอามือลูบหัวมันเล่นไปด้วย
“ที่นี้มึงเข้าใจรึยัง ไม่ต้องหึงกูอีกนะ”
“ใครหึงมึง หลงตัวเอง” มันว่าพร้อมลุกขึ้นนั่ง
“เหรอครับ โทรศัพท์กูที่ไส้แตกนั้นเพราะอะไรไม่ใช่เพราะหึงเหรอ”
ผมถามมันล้อๆก่อนดึงมือไม่ให้มันลุกเดิน
“มึงลืมอะไรรึเปล่า”ผมถามมันบ้างครับ
“เออๆทำเป็นทวง กูขอโทษเหมือนกัน
กูใจร้อนไปหน่อยไม่ยอมฟังมึงอธิบายก่อน
ก็มึงนั่นแหละชอบทำให้กูคิดมากเสือกเล่นหูเล่นตาใส่กันทำไม”
“กูไม่ได้เล่นเถอะ ก็พอกูถามเรื่องแฟนแม่งก็มาขยิบตา
ไม่ให้กูพูดเรื่องแฟนมัน รึว่ามันไม่ได้เป็นแฟนกันใช่ไหม”
ผมถามมันบ้างสงสัยตั้งแต่ที่โต๊ะแล้วแต่ยังไม่ได้ถาม
“ไม่รู้เว้ย ไปถามกันเอง” มีพิรุธสุดๆครับ
แต่ถ้าหลักฐานไม่พร้อมอย่าได้คาดคั้น
ไม่เจอความจริงหรอกครับ ไหลไปได้เลื่อยๆ
“เออ เดี๋ยวกูถามมันเอง แต่ที่กูทวงไม่ใช่เรื่องนี้”
ผมบอกมันถึงเรื่องที่ทวงตอนแรก
“มึงจะเอาอะไรก็ว่ามาเลยอย่าลีลา”
พอไม่รู้แล้วทำเป็นเสียงดังข่มกูตลอดนะที่รัก
“มึงลืมปลอบใจกูที่ทำให้กูเสียขวัญ แล้วก็ต้องตามหาตัวมึงให้วุ่นวาย”
“ปลอบใจเชี้ยไรของมึง เสียขวัญอะไรอย่ามาทำเป็นเด็ก”
มันว่าหน้าดุเชียวครับ แต่ผมรู้ว่ามันทำไปแบบนั้นเองเพื่อจะหลีกเลี่ยงการปลอบขวัญผม
“อย่ามาทำดุ กูไม่เด็กก็ได้งั้นมาทำเรื่องที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน”ผมรีบพูดเลยครับ
“มึงอย่ามาหื่นตอนนี้กูหิว แถมน้องแพรอยู่ห้องข้างๆ”มันหาข้ออ้างไปเรื่อยครับ
“กูได้ยินน้องแพรออกไปเรียนตั้งแต่เช้าแล้ว
และกูก็หิวเหมือนกัน แต่หิวมึงนะ
ถ้าไม่ได้กินกูก็ไม่มีแรงทำกับข้าวให้มึงกิน”
“เชี้ย หาเรื่องจะเอาแต่กู”มันว่าเสียงดัง
แต่ผมไม่สนครับ ดึงมันล้มตัวลงนอนแล้วจัดการทันที
---To be Con.---
จบอีกหนึ่งตอนจร้า เจอกันตอนหน้านะคะ
:katai4: :katai4: :katai4:
-
เพิ่งอ่านทัน อิอิ วันนี้มาสองตอนรวดเลย จุ๊บเหม่งคนเขียนสักที ฮาๆ
พรตนี่น่ารักเนาะ >.< แถมบทจะปากแข็งก็ได้โล่เชียว ไม่ได้หึงสักหน่อย :p
แต่ตินณ์คงชอบอยู่แล้ว ชอบง้อน่ะนะ ง้อแบบให้ตัวเองได้กำไรมากที่สุดอะ555555
คิมนาวก็ชอบ คึคึคึคึคึ รอติดตามนะ คนเขียนขยันมาก น่ารักจริงๆ อิอิ :กอด1:
-
หึหึ ต้องเป็นของพี่ชินแน่ๆเลย 5555555555 :z1:
-
รักคนเขียนที่สุดเลย
-
อร้ายยยยยย :serius2: :serius2:
น้องวี มี จูบ กับ เฮียตินณ์ ด้วย
แสดงว่าถ้าไม่ได้ พรต ก่อนนิ คง เป็นน้องวีสินะ
ยังงังก็ ตินณ์ พรต เอฟซี คับบ
คง คอนเซ็ป หล่อ โหด หื่น
-
หึงโหดนะพรต อิอิ
-
อร้ายยยยยย :serius2: :serius2:
น้องวี มี จูบ กับ เฮียตินณ์ ด้วย
แสดงว่าถ้าไม่ได้ พรต ก่อนนิ คง เป็นน้องวีสินะ
ยังงังก็ ตินณ์ พรต เอฟซี คับบ
คง คอนเซ็ป หล่อ โหด หื่น
แค่จะจูบจร้าแต่ยังนะื
เพราะพี่ตินณ์เคยบอกไว้แล้วว่า
พรตเป็นผู้ชายคนแรกที่จูบด้วย คึคึ^^
:hao6: :hao6:
-
กลับมากินกันให้เสร็จก่อน :hao6:
-
อยากรู้ว่าใครแฟนวี :katai1: :katai1:
-
กรี๊ด อัพ2ตอน เลิฟเมจิกมั่กๆ สรุปว่าอิหนูวีเป็นแฟนใครค่อยว่ากัน ไม่ใช่กิ๊กตินณ์ก็วางใจละ
พรตปลอบตินณ์หนักๆหน่อยนะ
-
ดีนะที่เคลียร์
ไม่งั้นแบนคุณเมจิก เอร๊ยยย นุ้งวี
พรตนี่น่ารักขึ้นทู้กกกวัน :o8:
:L2: :pig4:
-
พรตนี้น่าตีจริงๆเวลาโมโห :m16:
แต่ติณท่าทางจะได้กำไรนะงานนี้ ฮ่าๆๆ :z10:
-
คู่นี้หึงแรงทั้งคู่ แต่ดูแล้วพรตจะหึงแรงกว่า เล่นเอามือถือกระจาย และก็ทำให้รู้เรื่องของวีเพิ่มขึ้น
วิธีเอาคืนของติณห์จบตรงที่นอนตลอด แล้วพรตจะได้กินข้าวตอนไหนล่ะนี่ :z1:
ตอนนี้อยากรู้แล้วว่าแฟนตัวจริงของวีคือใครกันแน่ แต่เดาว่าเป็นพี่ชิน
-
พี่ติณ จบได้หื่นมากกกกกกก
:o8:
-
o13
-
รอตอนของ คิมลากนาวไปหาวี
-
ไม่รู้จะสงสารใครดีเลย ถ้าอ่านในมุมของตินณ์ก็คงรู้สึกว่าพรตทำไม่ถูกและดูไม่มีเหตุผล
แต่พออ่านในมุมของพรตก็สงสารพรตนะ ความรู้สึกเหมือนคนที่เคยรักเราไม่ให้ความสำคัญกับเราเหมือนเดิม :z3:
-
พรตตตตตตตขี้หึงโคตรรอะ 555 เล่นเอาติณมึนตึ๊บ
-
คนเขียนน่ารักอ่ะ
มาตั้ง2ตอนแน่ะ
ขอบคุณนะค้าาา ^^
ว่าแต่พรตหึงโหดอ่า
ตินณ์ยังไม่ทันอธิบายก็โทรศัพท์แตกแล้ว 55555
โหดจริงๆ
-
อิพี่ตินณ์อธิบายน้ำลายแห้งเลยทีเดียวเชียว
-
ดีที่เคลียร์กันรู้เรื่อง
แต่ว่าแฟนน้องวีนี่ใคร ๆๆๆๆๆๆ
-
ร้อนแรงกันมาก
หมายถึงอารมณ์น่ะนะ
แต่ร้อนแรงแบบนี้ ชูป้ายไฟรอฮ่ะ :z2:
-
เสร็จ เรียบร้อย :haun4:
-
เคลียร์กันแล้ว ขำพรตตื่นมาเรียกให้พี่ตินณ์ง้อเลย
พรตปลอยใจพี่ตินณ์เหนื่อยแน่
-
จัดไปยาว ๆ 5555
ปลื้มปริ่ม ทีสวดด
-
:mew1: :mew1:
-
ตอนหน้านี่อิ๊อ๊ะกันอ่ะป่าวอ่ะ อิอิ
-
เลิฟๆ คนแต่ง มาอัพ 2 ตอน น่ารักที่สุด :mew1: :mew1:
แหมจะง้อกันเลืดสาดมัยน๊า :hao6: :hao6: อยากรู้ๆ
-
ถึงโทรศัพท์ไส้จะแตก แต่ก็คุมใช่มะเพ่ติณ
เพราะว่าได้รู้ด้วย ว่าพรตคนปากแข็งขี้หึงแค่ไหน
รอคู่้คิม-นาว อยู่ด้วยนะคะ
-
เคลียกันได้ซะทีนะ
-
ได้ไงคะ ตัดตอนเฉยเลย
:hao7: :hao7: :hao7:
-
เค้าเคลียร์กันได้ซะที เย่ๆๆ
-
เฮียตินณ์ เมียเฮีขี้หึงโคตร o13
-
พรตหึงแรงตลอดเลย แต่ติณก็ผิดด้วยแหละเรื่องนี้
เพราะไม่มีใครอยากให้แฟนตัวเองสนใจคนอื่นมากกว่าหรอกนะ
รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
พรตหึงน่ากลัวจัง อย่างนี้พรตแรง ติณณ์ต้องเย็นนะ
-
พรตขึ้หึงมาก ตินณ์รับมือไม่ไหวเลย
-
รักคู่นี้จัง ที่สุดเลย
-
แบบว่านาวสู้ๆน้า คุคุ
พรตซึนแบบน่ารัก คึคึ
-
ชอบเรื่องนี้จังไม่ซีเรียส ^_^
-
หึงกันที ปฎพีจะพังเอา โอ๊ย ใจหายใจคว่ำหมดเลย :katai2-1:
-
ชัดเจนแล้ว สงสัยจะโดนจัดหนัก หึหึ
-
อยากอ่านคิมนาวอ่าาาาา
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z3:อารมณ์ตอนนี้... :katai1:
-
:katai1: เลิฟซีนนู๋วววววว 2 ตอนละนร้า คิมนาว ติณพรต ตัดฉับๆๆๆๆ มาปลอบใจให้จบจิคะ พรตน่ารักอ้ะ :pig4:
-
สุดท้ายนางก็โดนสามีรับประทาน 555
-
อย่างนี้ ต้องจัดหนักน่ะติณ
:hao6: :hao6:
-
^^
-
หึงกันทีบ้านแทบแตกเลยค่ะพรตขา
-
คิดถึงติณ-พรต
-
อุ๊ย มาสองตอนเลย คริคริ
เคลียร์กันได้ก็ดีแล้วค๊า
ติดตามต่อไป อยากอ่านคิมนาวเบาๆ
-
ติณพรตๆ มาสองตอนติดเลย
ขี้หึงจริงๆเลยพรต
-
ชอบพรตอ่ะ
บอกตินณ์ให้ปล่อย
ไอเราก็นึกว่าไม่อยากให้กอด
ที่ไหนได้กอดแน่นไป หายใจไม่ออก
จริงๆก็คืออยากให้กอด 555
มีบอกว่าเช้าแล้วง้อกูด้วยนะ น่าร้ากอ่ะ
ตินณ์พรต ง้อกันน่ารักมาก
สุดท้ายก็จบที่เตียงสินะ หุหุ
ตินณ์นี่คงคอนเซ็ป หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆๆ
:z1: :z1: :laugh: :laugh:
-
พรตเอ้ยยยย ทีหลังถ้าจะเขวี้ยงโทรศัพท์ อย่าเขวี้ยงใส่ผนัง หรือพื้นนะจ้ะ
เขวี้ยงมาทางคุณพี่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณพี่รับเอง คุณพี่กำลังอยากได้เครื่องใหม่อยู่พอดี ฮ่าๆๆๆๆ
-
:katai5:มารอ :katai3: ละนะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 44
“เฮ้ย! เบาๆดิวะ กูเจ็บ” ไอ้พรตเสียงดังเลย
แค่ผมดึงตัวลงมาบนที่นอนแรงหน่อยเดียว
“ขอโทษๆ” ผมพูดไปมือก็เริ่มจัดการลอกคราบไอ้ดื้อไปพร้อมกัน
ไม่นานเสื้อก็หลุดออกจากหัวมันแล้วครับ
ผมไม่อยากจะคุย มือชั้นนี้แล้วไม่มีพลาด
พอไม่มีเสื้อผมก็พุ่งเป้าหมายไปที่กางเกงนอายาวลายสก๊อต
ช่วงนี้หน้าหนาวมันชอบใส่ชุดนอนแขนยาวขายาวครับ
หลังจากกางเกงหลุดจากข้อเท้าผมก็แนบปากประกบจูบทันที
“อื้อ....เดี๋ยวๆ” อะไรอีกวะ คนกำลังเพลิน
พอผมถอนริมฝีปากลงมาไซ้ที่ซอกคอ
ไอ้พรตมันเริ่มโวยวายเสียงดังขึ้นมาอีกแล้วครับ
“อะไรขนาดนี้ไม่เดี๋ยวแล้ว”
“ไม่ต้องเลย มึงยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวาน”
จริงด้วยเมื่อคืนผมมัวแต่ตามหามัน จนเหนื่อยพอเจอก็หลับเลย
เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไรถ้าไม่มีมันในอ้อมกอดตอนกลางคืน
หรือแค่เห็นแผ่นหลังมันข้างๆเวลานอนผมจะนอนไม่ค่อยหลับ
แต่ถ้าแค่ได้กอดหรือเห็นว่ามันนอนอยู่ใกล้ๆเท่านั้นครับ หลับสนิทเป็นตาย
จากที่ผมวางแผนจะพยายามทำให้มันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม
ผมว่าตอนนี้กลายเป็นผมเองแล้วครับที่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมัน
เมื่อก่อนอยู่ได้แต่ทำไมเดี๋ยวนี้แค่มันหายไป
ผมก็กระวนกระวายแทบเป็นบ้า
“หึหึ กูลืมไปเลย”
“เออดิ ความหื่นมันบดบังสมองมึงหมดแล้ว”
ได้ทีว่ากูใหญ่เลยนะครับที่รัก
ว่านักเดี๋ยวพี่จัดชุดใหญ่โชว์ซะเลยนี่
“ใครว่ากูหื่น ก็แค่กับมึงหรอกน่ะ”
ผมพูดเสร็จลุกขึ้นจากเตียงแล้วเอาแขนช้อนมันขึ้นมาแนบอกเลยครับ
มันก็ดิ้นดิ ยอมง่ายที่ไหน ทั้งที่ตอนนี้ทั้งตัวเหลือกางเกงในตัวเดียวเองนะ
“เฮ้ย ปล่อยจะเอากูไปไหน ไม่เอากูไม่ไป”
มันเริ่มโวยวายอีกแล้วครับ โวยวายเก่งจริงๆเมียผม
“ก็มึงบอกว่ากูยังไม่ได้อาบน้ำ งั้นไปอาบน้ำให้กูหน่อย”
“ไม่เอา กูไม่ไป หนาวจะตายห่า”
“คอนโดมึงไม่มีที่ทำน้ำอุ่นรึไงวะ คอนโดออกจะหรูอะไรวะแม่ง”
“มีเถอะไอ้ฟาย อย่ามาว่าคอนโดกูนะ”
มันรีบเถียงเลยครับ แต่เถียงงี้ก็เข้าทางผมดิ
“ นั่นไงมีเครื่องทำน้ำอุ่นแล้วมึงจะกลัวอะไร ไปอาบให้กูนะ”
ผมพูดเสร็จอุ้มมันออกเดินเลยครับ
อยู่นานผมก็เริ่มเหมื่อย มันไม่ใช่เบานะ
แถมยังดิ้นอีก แต่ว่าไม่ได้ครับเรื่องอ้วน
เคยพูดไปทีตอนเห็นมันกินเยอะๆว่าแก้มเริ่มยุ้ยแล้ว
ผมว่าน่ารักดีนะ แต่สงสัยคงไม่เข้าหู
จากวันนั้นมันไม่ยอมกินข้าวเอาแต่กินสลัดอยู่เป็นอาทิตย์
แต่สลัดของมันนี่ใส่ทุกอยากที่สามรถใส่ได้
แถมจานสลัดมันใหญ่จะเท่าถาด
ผมเห็นแล้วก็ได้แต่นึกขำในใจ
ออกนอกหน้าไม่ได้เดี๋ยวโดนกินหัวครับ
“แม่ง ถ้ากูอาบเสร็จออกไปเจออากาศข้างนอกมันก็หนาวอยู่ดี”
มันยังไม่เลิกพยายามหาทางรอด
ผมรู้ว่ามันไม่อยากอาบให้ผม
แล้วยังกลัวหนาวบวกขี้เกียจอาบน้ำ หลายสิ่งครับไอ้พรต
“เออๆ ถ้ามึงหนาวเดี๋ยวกูรับผิดชอบเอง กูจะทำให้มึงร้อนเป็นไฟเลย”
“สัส!! ตลอดอ่ะมึง จะอาบก็ถอด” มันว่าเสร็จสั่งผมถอดชุดเลยครับ
ไม่โรแมนติกเลยครับ ที่รักบางที่พี่ก็อยากได้แบบนุ่มนวลบ้างนะ
“มึงทำไมชอบดุกูจังวะ บางทีกูก็อยากได้แบบหวานๆบ้างนะ”
ผมถามมันเลยครับ
“กูมันหวานได้แค่นี้ ถ้าอยากได้มากกว่านี้ไปหาเอาที่อื่น”
มันว่าหน้าบึ้งเลยครับ ยังมีการให้ไปหาเอาที่อื่น
แค่กูคุยโทรศัพท์ยังเขวี้ยงซะแตก แล้วถ้ากูไปจริง
ไอ้ที่แตกคงเป็นหัวหรือไม่ก็ไส้กูเองซะมากกว่า
“ไม่เอาๆ กูมีมึงคนเดียวก็พอ”
ผมพูดพร้อมเริ่มลงมือแกะกระดุมเสื้อนักศึกษา
ตามด้วยปลดเข็มขัดและกางเกงเหลือแต่กางเกงในครับ
ตอนนี้ไอ้พรตไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างเตรียมไว้แล้ว
ตอนแรกผมว่าจะอาบฝักบัวเพราะไอ้พรตมันหนาว
แต่พอมันเตรียมน้ำใส่อ่างก็ลงไปแช่กับมันหน่อยครับ
“ไหนว่าหนาว” ผมถามมันยิ้มๆครับ
“ก็หนาวไง กูเลยจะแช่น้ำอุ่นนานๆ”
มันพูดเสร็จหยิบครีมอาบน้ำลงไปผสมในอ่างแล้วตีให้ขึ้นฟองเต็มเลยครับ
บางทีมันก็ทำอะไรแปลกๆ เวลาผมอาบไม่เคยตีให้เป็นฟองเลยนะครับ
แค่แช่ตัวแล้วก็ขึ้น แต่ไอ้พรตนี่ตีฟองด้วยผมเพิ่งรู้ หึหึ
“มาเร็วน้ำกำลังอุ่น” มันเรียกหลังตีฟองจนล้นขอบอ่างอาบน้ำ
ผมกำลังยืนล้างตัวอยู่เลยเดินลงไปหย่อนตัวลงในอ่างครับ
ตอนนี้คือรู้สึกอุ่นสบายๆกำลังดีเลย
“หันหลังมากูถูให้”
เฮ้ย! น้องแพรให้ไอ้พรตกินอะไรเข้าไปวะ
มีจะถูหลังให้ผมด้วย
เมียเริ่มเป็นเมียแล้วครับรู้จักเอาอกเอาใจ อย่างนี้ผมหลงตายเลย
ผมรีบหันหลังให้มันทันที
ไม่นานก็รู้สึกเหมือนมีฟองน้ำถูตัวถูกวางลงบนหลัง
แล้วค่อยๆไล่วนไปตามแผ่นหลัง
ถ้ามันจะว่าผมหื่นก็คงจริง เพราะแค่มันไล้ฟองน้ำเบาๆ
ก็สามารถทำให้ลูกชายผมตื่นได้แล้วครับ
แต่ยังก่อนจะทำให้มันรู้ตัวไม่ได้เดี๋ยวอด
“มึงลงมาอาบด้วยกันเลยดิ” ผมเรียกมันครับ
“ไม่เอามึงอาบก่อน จะได้รีบอาบแล้วรีบไปทำกับข้าวให้กูกิน”
อ่าวมันยังไม่ลืมอีกครับ ผมนึกว่ามันลืมเรื่องข้าวไปแล้ว
“อาบด้วยกันนี่แหละจะได้เร็วๆ เผื่อมึงจะได้ช่วยหั่นผัก”
ว่าไปโน่นครับ จริงแล้วถ้ามันมาอาบพร้อมกัน
จะได้รีบไปกินมันเร็วๆต่างหาก หึหึ
แม่งชั่วจริงผมหลอกกระทั่งเมีย
“เออๆ” มันว่าพร้อมก้าวลงมาในอ่างเดียวกัน
ผมว่าแล้วเรื่องกินสามารถล่อมันได้เสมอ
“มากูช่วยถูหลังคืนให้”
ผมบอกมันก่อนหยิบฟองน้ำถูตัวที่มันวางไว้มาถูหลังให้มัน
ผมไล้วนไปเลื่อยๆ ตามหลังเนียนขาวอย่างหมดจด
ไม่มี ไฝ ฝ้า ขี้แมลงวันให้เป็นราคีแก่หลังสวยๆของมันซักนิด
ผมถูเพลินจนอดใจไม่ไหว ก้มลงไปดูดที่ไหล่มนจนขึ้นลอย
“อื้ม....” มันดันครางครับ
แล้วผมจะอดใจไหวได้ไง ผมเริ่มจูบไปตามแผ่นหลัง
มือก็ปล่อยฟองน้ำให้จมลงไปในอ่าง
แล้วนำไปไล่บี้หัวนมทั้งสองข้างของมันแทน
“อืม...ซี๊ดดด...” มันเริ่มครางดังขึ้นครับ
จากที่ไล่จูบแผ่นหลังผมละมือจากหัวนมสีชมพูน่าดูดของมัน
มาจับใบหน้าให้หันมาแล้วประกบดูดปากแดงๆทันที
ไอ้พรตก็ไม่ยอมอ่อนข้อครับมันพยายามเอาลิ้นไล่ต้อนลิ้นผม
มันจูบเก่งมากผมยอมรับเลย เราจูบแลกลิ้นดูดดื่มกันอยู่ซักพัก
จนมันหายใจไม่ทันผมจึงถอนริมฝีปากออกมา
แล้วจับมันพลิกตัวหันหน้าเข้าหาผม
แล้วมือผมก็ลดลงไปใต้น้ำเพื่อปลดกางเกงในสีขาวตัวน้อย
ที่เป็นเหมือนปราการกักเก็บลูกชายของมันไว้
จากนั้นผมก็กำลังจะถอดของตัวเองบ้างแต่เหมือนไม่ทันใจไอ้พรต
มันเอื้อมมือมาถอดเองเลยครับ หลังจากผมและมันเหลือแต่ตัว
มันก็โน้มคอผมลงไปจูบอย่างรุนแรงอีกครั้ง
วันนี้มันร้อนแรงเป็นพิเศษ สงสัยเมื่อคืนคงจะคิดถึงผมเหมือนกันแน่ๆ
ผมก็ไม่น้อยหน้าเอามือไปคว้าลูกชายมัน
ที่ขยายตัวเต็มที่แล้วขยับรูดขึ้นลงเบาๆ และเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อะ...อื้ม...” เสียงมันเริ่มครางอีกแล้วครับ
หน้ามันดูเซ็กซี่มากเรียกอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้นอีก
แล้วในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว จับตัวมันมานั่งซ้อนทับตัวผมเลยครับ
“อื้อ...แคบ” มันครางประท้วงเบาๆเรื่องสถานที่
“ลองที่แคบๆบ้างจะได้ตื่นเต้นเร้าใจนะครับ”
ผมพูดเสร็จก็จับลูกชายที่ตอนนี้ขยายตัวเต็มที่ แถมยังปวดตุบๆ
ค่อยๆใส่เข้าไปช่องทางด้านหลังของมันครับ
วันนี้ไม่ได้เตรียมอะไรให้มัน เพราะมีน้ำเป็นตัวช่วยอยู่แล้ว
มันเบ้หน้าทำท่าเจ็บนิดหน่อยก่อนคลายลง
“มึงขยับก่อนนะรอบนี้ รอบหน้ากูจะบริการให้”
ผมพูดเสร็จก็เริ่มจับเอวมันขยับขึ้นลง
เพราะตอนนี้ผมปวดหนึบไปหมดจากช่องทางที่ทั้งแน่นทั้งอุ่น
“บะ...เบาๆก่อนนะ” เสียงมันเบาและขาดๆ แต่ผมก็ยังพอฟังรู้เรื่อง
ผมเข้าไปในตัวมันได้ลึกมาก แถมยังรู้สึกว่ามีน้ำเข้าไปด้วย
มันทั้งมันส์ทั้งเสียวจนอยากขยับแรงๆเลยครับ
“ซี๊ด....อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อออ...”
มันครางเสียงดังหลังผมเพิ่มแรงในการขยับเอวมันขึ้นลง
และสวนเอวของตัวเองขึ้นสอดรับกับมัน
เสียงน้ำกระฉอกเป็นระลอก และกระเซ็นลงตามพื้น
“อื้ม...แน่นมากเลยครับกี่ครั้งก็เหมือนเดิม”
ผมเผลอครางแหบต่ำก่อนชมมัน
ไม่ว่าจะกี่ครั้งหรือนานแค่ไหน
มันก็ยังทำให้ผมรู้สึกดีได้เหมือนครั้งแรกที่มีอะไรกัน
“อื้อ...อะ...อ่าาา ตินณ์กูไม่ไหวแล้วเหนื่อย”
มันบอกเสียงเหนื่อยๆ หลังจากมันเป็นคนขยับอยู่ด้านบนมาซักพักใหญ่
“งั้นเปลี่ยนท่านะครับ”
ผมบอกมันก่อนจับมันลุกแล้วให้เอามือจับขอบอ่างผมยืนซ้อนหลัง
การเปลี่ยนท่าไม่ได้ทำให้ลูกชายของผมแยกจากมันเลยซักนิด
เมื่อได้ท่าที่ต้องการผมก็เริ่มต้นขยับอีกครั้ง
จากเนิบๆ ก็เพิ่มเร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ
“โอ๊ะๆๆ โอ๊ย เบาตินณ์ เบา”
เสียงมันร้องแต่ผมก็หน้ามืด ใส่แรงลงไปเรื่อยๆ
“โอ๊ย...ซี๊ดดดๆๆ” มันร้องและทำท่าเกร็งตัวเหมือนกับกำลังปลดปล่อย
แต่ผมไม่อยากให้มันไปเร็วนัก
ผมเลยหยุดการเคลื่อนไหว
ไอ้พรตหันหน้ากลับมามองแบบเหวี่ยงเลยครับ
“เปลี่ยนท่าอีกครั้งนะครับ กูไม่อยากให้มึงไปเร็วนัก”
ผมบอกเสร็จพามันเดินออกจากอ่าง
แล้วมายืนเอามือวางบนกำแพงห้องน้ำ
ผมก็ยังยืนซ้อนหลังในท่าเดิม
แต่เอื้อมมือลงไปช้อนขามันข้างนึงยกขึ้นมาไว้ที่แขน
แล้วเริ่มต้นขยับอีกครั้ง และอีกครั้ง
“อื้อ...อะ..โอ๊ะๆๆ ... โอ๊ยๆๆ”
มันยังครางเสียงดังแบบไม่กลัวเจ็บคอ
หรือห้องข้างๆจะได้ยิน ท่านี้ลึกและเสียวมากครับ
“อะ ...อื้อ..อืม” เสียงผมครางสลับกับมันเป็นระยะๆ
พลับๆๆๆๆ....
เสียงกิจกรรมที่ดำเนินต่อเนื่อง และยาวนาน
จนสุดท้ายไอ้พรตเหมือนจะทนไม่ไหว
เอี้ยวตัวหันหน้ามาทางผมแล้วจูบปากแลกลิ้นกับผมอย่างรุนแรง
“ซี๊ดดดด....ตินณ์กุ....กูจะไปแล้ว” เสียงมันขาดเป็นช่วงๆ
"ปล่อยออกมาเลยครับ" ผมพูดพร้อมขยับเอวแรงขึ้น
“อ๊ะ...อ๊ะ....ซี๊ดดอ่าร์” แล้วนาทีที่รอคอยก็มาถึง
ไอ้พรตเกร็งตัวก่อนปลดปล่อยออกมาเลอะผนังห้องน้ำอย่างแรง
ก่อนจะฟุบตัวแนบผนัง
“อะ อะ อื้มมมมม”
แต่ผมยังไม่เสร็จสิ้นเลยจับมันพลิกตัวหันหน้าเข้าหา
แล้วจับขามันทั้งสองข้างเกี่ยวเอวเอาหลังชิดกำแพง
มือมันทั้งสองข้างกอดคอผมไว้แน่น
แล้วผมก็ขยับอย่างเร็วอีกไม่นานเท่าไหร่
ก็ส่งเสียงแหบพล่าและปลดปล่อยตามมันไป
หลังจากยกแรกจบไปผมก็จับมันอาบน้ำล้างตัว
แล้วก็มีรอบสองในห้องน้ำอีกจนได้
สุดท้ายก็มาจบที่เตียงอีกหนึ่งยก
“ไหนข้าวกู” ตื่นมาก็ถามหาของกินเลยครับ
หลังจากผมชวนไอ้พรตออกกำลังกายแก้หนาว
พอเสร็จมันก็หลับไปเลย เพิ่งจะมาตื่นตอน 4 โมงเย็นกว่าๆนี่เอง
“กูทำเสร็จตั้งนานแล้ว” ผมบอกมัน
“เสร็จแล้วไม่ปลุกกูนะ เอามาให้กินหน่อยลุกไม่ไหว หิว”
มันเริ่มโวยวายอีกครั้ง คงทั้งเจ็บทั้งหิว
ปกติผมไม่ค่อยให้มันกินข้าวบนเตียงนะครับ
แต่วันนี้ยกให้หนึ่งวันเพราะเห็นว่ามันตามใจผมหรอกนะ
“อ๊ะ ข้าวผัดกุ้งของโปรด”
ผมเดินไปยกข้าวผัดกุ้งของโปรดมันมาเสิร์ฟถึงเตียง
มันชอบทุกเมนูที่เป็นกุ้งครับ
ไม่ต้องแปลกใจถ้าเมนูโปรดมันจะเยอะซักหน่อย
“กูไม่กิน เอาออกไป” อ่าวอยู่ๆทำไมเหวี่ยงวะ
“ทำไมไม่กิน ของโปรดมึงเลยนะ” ผมถามกลับงงๆครับ
“ไอ้เชี้ย!! กูบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่กินผักชีมึงจะใส่มาทำไม”
เอาแล้วไงครับงานเข้า
ผมทำเพลินจนลืมว่ามันไม่กินผักชี ดีไม่เอาจานเขวี้ยงหัวผม
“กูขอโทษเอาออกนะ กูเอาออกให้”
“เร็วๆเลย ยิ่งหิวๆอยู่เสือกทำให้หงุดหงิด”
ผมเอาช้อนตักผักชีออกจากจาน
“เอาข้าวบนๆออกด้วยดิ แล้วเปลี่ยนช้อนด้วยมันติดกลิ่น”
เอิ่มเมียกูเรื่องมากได้โล่เลยครับ แต่ผมก็ผิดเองที่ดันลืม
ไม่เป็นไรก้มหน้าทำต่อไป
ผมเดินไปเปลี่ยนช้อนพร้อมยกจานข้าวตัวเองมานั่งกินใกล้ๆมันไม่นานก็อิ่ม
“กลับห้องกันเถอะ”
ผมชวนมันกลับห้องหลังจากกินเสร็จไม่นาน
“...” เงียบครับ สงสัยไม่ได้ยิน
“พรตกลับห้องเรากันเถอะ” เงียบเหมือนเดิมครับ
คราวนี้ไม่ปกติแล้ว มันงอนอะไรขึ้นมาอีกชัวร์
“พรตมึงโกรธกูเรื่องอะไรอีก ไม่อยากกลับห้องเหรอ” ผมลองถามดูครับ
“กูไม่กลับ มึงมันหื่นขึ้นสมอง
ไอ้เชี้ย!! กูให้ครั้งเดียวเสือกทำหลายครั้งกูเดินไม่ได้เพราะใคร
แถมกูยังโกรธเรื่องมึงสนใจคนอื่นมากกว่ากูอยู่”
ว่าแล้วไงมันโกรธเรื่องนี้จริงๆด้วยครับ
แถมยังไม่ดีเรื่องเมื่อคืนเหรอวะ ผมนึกว่าดีแล้ว
เวลามันโกรธดันเอาเรื่องเดิมมาโกรธรวมด้วยซะงั้นตลกดี
“พรต กูขอโทษนะ อย่าโกรธกูเลยกูทำกับข้าวแก้ตัวแล้วไง”
“...” เงียบแปลว่ายังไม่ยอมดีครับ ต้องง้อต่อไป
“กูไม่ทำอีก 2 วันก็ได้”
“...” ยังไม่มีปฏิกิริยาแปลว่าข้อเสนอไม่ถูกใจ
“อาทิตย์นึงเลยก็ได้ ดีกันนะ กูรักมึงคนเดียวมึงก็รู้
กูไม่มีเวลาไปสนใจใครนอกจากมึงหรอก
กูสนแค่มึง รักมากก็เลยอยากทำมาก
เดี๋ยวกูซื้อกล้องตัวใหม่ แถมเลนส์
เสื้อหนาวกับรองเท้าให้ด้วย ดีกับกูนะ”
เกี่ยวกันไหมครับ ถ้าไม่เกี่ยวผมก็จะให้มันเกี่ยวจนได้
“พูดมากน่ารำคาญ”
มันว่าเสียงแข็งแต่ผมรู้ว่ามันเริ่มใจอ่อนแล้วครับ
“แล้วเอาไหมครับ” ผมถามซ้ำอีกครั้ง
“เอา” น้ำเสียงห้วนมากที่รัก
“เอางั้นแปลว่าดีกันแล้วเนอะ” ผมรีบถามต่อทันที
“เอาแต่ไม่ดี” อ่าวมีงี้ด้วย
ใครที่ไหนจะเหมือนไอ้พรตของผม มีเรื่องให้ลุ้นตลอด
“แล้วจะให้ทำไงครับ” ผมถามเลย ไม่รู้จะเอาอะไรมาล่อแล้ว
“มึงไม่ต้องเอากูอีกเดือนนึง แล้วพรุ่งนี้พากูไปซื้อทั้งหมดที่ว่ามา”
มันพูดเร็วเลยครับ เรื่องของไม่มีปัญหาแต่เรื่องเวลานี่เรื่องใหญ่
“มึงใจร้ายไปป่าว เดือนนึงกูก็ตายพอดี สองอาทิตย์นะ” ผมเริ่มต่อรอง
“สาม ห้ามต่อไม่งั้นกูไม่กลับ” มันพูดเสียงห้วนเลยครับ
“ครับๆ สามก็ยังดี” ผมรีบตกลง
ก่อนหาเสื้อผมมาให้มันเปลี่ยนแล้วเตรียมตัวกลับห้องผม
“กินอะไรอีกไหม” ผมถามมันหลังจากจอดรถใต้คอนโด
ตอนนี้ก็ ทุ่มกว่าๆแล้วครับกลัวมันจะหิวอีก
“ไม่เอาขึ้นห้องเลย” มันตอบก่อนเดินนำด้วยท่าแปลกๆ
ผมก็รีบล็อครถแล้วเดินตามสิครับ
หลังจากเดินออกจากลิทฟ์ และมองไปที่หน้าห้องของตัวเอง
สายตาของผมและไอ้พรตก็ปะทะเข้ากับร่างเล็กของวีที่มานั่งกอดเข่าอยู่หน้าห้อง
ผมมองอย่างแปลกใจทำไมวีถึงมาอยู่ที่หน้าห้องของผมได้ล่ะ
“พี่พรต พี่ตินณ์” หลังจากผมเดินเข้าไปใกล้
อยู่ๆน้องวีก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วเรียกผมกับไอ้พรตด้วยน้ำเสียงดีใจ
“วีมาได้ยังไง” ไอ้พรตถามเสียงนิ่งเลยครับ
“น้องแพรบอกมาครับ ผมอยากมาอธิบายเรื่องเมื่อวาน
แล้วพอดีวันนี้ผมโทรหาพี่พรตกับพี่ตินณ์ไม่ติดเลยมารอที่ห้อง”
น้องพูดยาวเลยครับ
“มานานรึยัง” ผมถามบ้าง
“ก็ประมาณ สองชั่วโมงแล้วครับ”
“มานั่งอยู่ทำไมหนาวๆ ถ้าพี่กับไอ้ตินณ์ไม่กลับมาเราไม่รอถึงเช้าเหรอ”
ไอ้พรตว่าไม่จริงจังนัก
“แห่ะๆ ขอโทษครับผมไม่ทันคิด” น้องวีตอบยิ้มๆตามสไตล์
“มาๆเข้าห้องก่อนค่อยคุยกัน” ผมเปิดประตูพร้อมเรียกน้องเข้าห้อง
“ครับ” น้องขานรับก่อนเดินตามไอ้พรตเข้ามา
Tru… Tru… Tru…
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของวีก็ดังขึ้น
หลังจากวีเดินเข้ามาถึงหน้าโซฟา
“ครับพี่นาว ห้องพี่ตินณ์ครับ ครับ ครับ สวัสดีครับ”
ผมได้ยินเสียงน้องเหมือนจะคุยกับไอ้นาวไม่นานก็วางสาย
ผมมองหน้าไอ้พรตนิดนึงก่อนมองวี
ตอนนี้ผมรู้ว่าไอ้พรตไม่ได้คิดมากเรื่องวีแล้ว
แต่ผมก็กลัวว่ามันจะคิดมากอีก
เลยให้วีเข้ามาอธิบายซะด้วยตัวเองเลยดีกว่า
จะได้ไม่ต้องมัวมานั่งระแวงกัน
“คือเรื่องเมื่อวานวี...”
น้องกำลังจะเริ่มต้นพูดเสียงกริ่งประตูผมก็ดังขึ้นมาก่อน
พอผมเดินไปเปิดกลายเป็นไอ้นาวกับไอ้คิมที่หน้าบึ้งเป็นยักษ์วันแจ้งยืนอยู่ครับ
ผมเริ่มสงสัยว่าพายุเยือกแข็งจะลงห้องผมซะแล้วครับ
--- To be Con.---
จบอีกหนึ่งตอนค่ะ สวัสดี เมอร์รี่คริสต์มาสจ้า
เอาตินณ์พรต มาเรียกเลือดวันสีแดงนิดนึงเนอะ
เมจิกลงให้แล้วน้าคะ สำหรับใครที่ทวงจากหลายๆตอน คิคิ
เจอกันตอนหน้าจ้า อาจนานหน่อย
เพราะตอนนี้เมจิกป่วยอีกแล้ว อย่างเซ็งตัวเองเลย
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและบวกเป็ดที่เป็นกำลังใจเช่นเคยค่ะ
ถึงไม่มีเวลาตอบ แต่อยากให้รู้ว่าเมจิกอ่านทุกคอมเม้นท์
และทุกคอมเม้นท์ของทุกคนมีค่าเสมอ แม้แต่ อีโมเพียงตัวเดียว
ถ้าการตอบของเมจิกทำให้ใครหลายๆคนไม่สบายใจ
และคิดมากต้องขออภัยจริงๆค่ะ
บางที่คนเขียนก็ไม่รู้ตัวว่าทำให้ใครเครียดแค่ไหน ยังไงติได้ ชมได้
แต่อย่างติแรงนะคะ เดี๋ยวช็อคค่ะ 555
เจอกันใหม่ตอนหน้า ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
ปอรู: เมจิกกินยาแก้ไข้แล้วเบลอๆถ้าพิมพ์ผิดช่วยแจ้งด้วยนะจ๊ะ ><
-
แอร๊ยยยส์ ไปกินข้าวดีกว่า อารมณ์ดี :laugh:
ตอนหน้าขอคู่คิมนาวน๊าาาา
-
พี่ติณหื่น สมน้ำหน้าอดสามอาทิตเลย
สงสัยพายุจะเข้าห้องจริงๆ พี่คิมเลนบุกมาหาวีแบบนี้ :katai3:
-
:L2: :t3:
-
คิมนาวยังทะมึนต่อปายยยยยย
-
พรตงอนน่ารัก :mew1:
-
:L2: :L2: :L2:
อากาศเย็นรักษาสุขภาพนะคะ
หายป่วยไวๆค่ะคุณเมจิก
รอตอนหน้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L1: :pig4:
-
คงเคลียร์ได้ทั้ง 2 ฝั่งเลยนะ
แต่สงสารติณอดกินพรตไป3อาทิตย์
-
อยากอาบน้ำมั้ง 555
มาครบองค์ประชุม งานจะเข้าใครนะ
รอตอนต่อไป
-
ตอนหน้านาวโดนหนักแน่ :laugh:
Merry Christmas ครับ
-
โดนไปหลายรอบเลย หึหึ แต่สงสารตินณ์เนอะ ต้องอดถึง1เดือนเต็มอ่ะ เฉากันพอดี อิอิ
รอตอนหน้านะครับ
-
นู๋ พรต หวานมั้ง อะไร บ่างก็ได้ สงสาร เฮียติณน์
ไม่อยากได้ เค้าขอนะ (พรตตบแน่) :o8:
น้องวี จาโดน เฮีย คิม หักคอป่าวนั้น ทำหน้ายักษ์มาเลย :z1:
-
อ๊ากก ค้าง วีเอาใจช่วยให้รอดตายนะน้อง
-
พรตงอนซะน่ารักเลย ต้องเอาของมาล่อ ถึงจะยอมหาย
-
หวังว่าห้องตินณ์ไม่ระเบิดเพราะพายุเยือกแข็ง
-
คนที่ลำบากที่สุดตอนนี้น่าจะเป็นวีแล้วล่ะสู้ๆนะ^^
-
เหอะๆ ลุ้นๆ
-
หึหึ คิม นาว มาร่วมวงด้วย สนุกกันล่ะคราวนี้ :katai2-1:
-
คิมนาว ทำไมหน้าบึ้งง่ะ >.<
-
พรตมันน่ารักจริงๆ น๊า
ว่าแต่ นาวกะพี่คิมมาขัดจังหวะอ้ะ !!!
อยากรู้เรื่องน้องวีมาก ฮ่าๆๆ
-
ชอบมากค่ะ พรตเคะราชินีมากๆ :mew1:
-
คู่นี้ก็สนุก แต่เป็นคลับ คิม - นาว จ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พรตน่ารัก :)
-
ระเบิดตับ 555
ห้องน้องแพรนะครับ ดุเดือดเลือดสาดมาก กร๊ากก
รอคู่คิมนาวนะ :ling1:
-
พรตห้ามติณห์ 3 อาทิตย์แบบนี้ ติณห์จะทนไหวเหรอ
รอฟังความว่าวีจะว่าตรงกับที่ติณห์เล่าให้ฟังหรือเปล่า ถ้าไม่ตรง ติณห์มีหนาวแน่ 555
คิม - นาว มาด้วยกันแบบนี้ หรือว่าคิมจะรู้แล้วว่านาวหลอกให้วีมาเป็นแฟน งานนี้ดูเหมือนงานจะเข้าทุกคนนะ
-
พึ่งมาอ่าน
ชอบทุกคู่ โดยเฉพาะคู่หลัก :-[
-
3อาทิตย์เองงง
ทนได้อยู่แล้วเนอะพี่ตินณ์
ว่าแต่ตอนหน้าท่าทางจะพายุเข้ระวังกันดีๆล่ะ 55555
-
อัยยะ เรียกเลืิอดเบาๆ
ดีใจที่ดีกันแล้ว แลกกับอด 3 อาทิตย์ ฮ่าๆๆๆ
ตอนหน้าจะเป็น คิม-นาว รึเปล่าน๊า
รอตอนต่อไปจ้า
Merry X'mas
-
ง้องีทีไรมีเสียน้ำตลอด อุ๊ยยย แต่ก็ได้ผลดีเลิศ หุหุ
-
เอาแล้วๆ สรุปว่าน้องวีนี่น่าจะโดนหนักกว่าคนอื่นนะเนี่ย กร๊ากก
-
โอ้วววววว พายุลูกใหญ่ซะด้วย
งานเข้าซะแล้วเน้อ วี
-
อุ๊ยท่าจะพายุถล่มที่ห้องแน่ๆเลย
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
^^
-
:z2: เย้ อ่านทันแล้ว ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนนะครับบ ^^ :z2:
-
อุ๊ย.. รอต่อค่ะ :hao7:
-
รอคิมนาววววววววววววววววววววววววว :hao7:
-
ขอให้หายป่วยไว ไว น่ะครับ
-
มากันครบองค์ประชุมพอดี
อาจมีระเบิดลงกลางห้องพี่ตินณ์
-
เอานาวคิมมมมมมมม
-
ติณณ์ต้องง้อพรตด้วยของกินกับของชอบทุกครั้งเลยนะ
-
พี่คิมไม่ทำหน้าบึ้งก็เหมือนยักอยู่แล้ว :mew2:
-
เคลียร์ทีเดียวเลยน้องวี 5555
-
ตอตอนต่อไปคงสนุกน่าดู
-
ขอบคุณ :)
-
นาวคงโดนทำโทษไม่ใช่น้อยนะ :hao6: :hao6:
-
Moment
พรต: ปีใหม่เที่ยวไหนกันดีวะ
ตินณ์: ไม่ไปคนเยอะ อยู่กรุงเทพนี่แหละรถไม่ติด
พรต: งั้นมึงอยู่คนเดียวกูจะไปเที่ยว
ตินณ์: มึงจะไปกับใคร
พรต: กิ๊ก
ตินณ์: กิ๊กไหน มึงมีกิ๊กเหรอ
พรต: ก็ไม่รู้สินะ (ว่าเสร็จเดินหนีทันที)
ตินณ์: มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน มึงอย่ามาเดินหนี
พรต: กูไม่คุย
ตินณ์: ไอ้พรต มึงจะบอกกูไหม
พรต: อยากรู้ก็สืบเอาเองดิ
ตินณ์: เออ กูจะตามดูมึงตลอด อย่าให้กูเห็นแล้วกัน
พรต: เออกูไม่ให้เห็นหรอก
(พูดเสร็จส่งไลน์หาเพื่อนสาว : กูชวนมันแล้วมันตกลงว่าจะไปเรียบร้อย ที่ไหนก็ได้
มันว่าจะไปทุกที่ กูบอกแล้วไงว่ามันชวนง่าย หึหึ )
---------------------------------------------------
พรต: อ๊ากกกกไอ้เชี้ยนาวกู....หนาว
นาว:กุกุกูก็จะแข็งแล้ว
คิม: หึหึ หนาวฟันออกปากเลยนะมึง
นาว: ควันเว้ย ถ้าฟันนั่นคนฟันเหยินแล้ว
คิม: เหรอ หนาวมากไหม
นาว: กล้าถามกูจะแข็งตายแล้ว ใครจะเหมือนมึงหนังหนาจนไม่รู้สึกอะไร หรือว่าอยู่กับความเลือดเย็นจนชินวะเลยไม่หนาว
คิม: ปากดี คงอยากโดนใช่ไหม
ตินณ์: พวกมึงจะมานั่งหนาวทำไมกันวะ เข้าเต้นท์ดิ
พรต: ผิงไฟๆ กูหนาว (ปากสั่น ตัวสั่น)
ตินณ์: ดีสมน้ำหน้ามึง กูบอกให้อยู่ห้องอุ่นๆไม่เชื่อ ลากกูฝ่ารถติดมากางเต้นท์บนเขา หนาวต่อไปเถอะ โอ๊ย!! (พูดเสร็จหันหลังจะเข้าเต้นท์)
พรต: ไอ้เชี้ยขี้บ่น กล้าเดินหนีกูเหรอ (โยนกระเป๋าน้ำร้อนอันเล็กที่กอดไว้ใส่หลัง)
ตินณ์: ถ้าอยากหนาวตายก็เชิญอยู่นี่ตามสบาย (ไม่สนมุดเข้าเต้นท์เลย)
พรต: ไอ้ๆๆ
คิม: มึงจะนอนยัง
นาว: ไปดิ บรรยากาศเริ่มไม่ดีแล้ว นอนเถอะ
พรต: มึงจะไปไหน ไม่ต้องนอน นั่งเป็นเพื่อนกู
นาว: ไม่เอาเว้ย กูไปนอนห่มผ้าอุ่นๆดีกว่า
ฟิกซ์: มันเป็นไรวะ (เพิ่งเดินออกจากเต้นท์)
นาว: ผัวไม่สนใจ
มายด์: หึหึ น่าสงสารมีผัวแต่ผัวไม่สนใจ
พรต: พวกมึงจะไปไหนก็ไป น่ารำคาญ (นั่งงอน กอดเข่าหนาว รอคนมาง้อ)
-
นั่งรอคนมาง้อมันหนาวนะ ลองมุดเข้าเต็นต์ไปให้คนง้อดูสิ อิอิ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 45
คิม- นาว
“โทรหาแฟนมึงดิ รอไรอยู่” ไอ้พี่คิมสั่งผมเสียงเย็นเลยครับ
หลังจากขับรถมาจอดใต้คอนโดพี่ตินณ์ได้ซักพักแล้ว
แต่ผมยังไม่ได้โทรหาน้องวี
จนพี่คิมทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากสั่ง
แต่อย่าดุกูสิ แค่นี้กูก็กลัวจะแย่
“มึงจะคุยอะไรกับน้องวีเหรอ”
ผมถามไอ้พี่คิมเสียงอ่อยเลยครับ ตามประสาคนมีความผิดติดตัว
“หึหึ เสียงเบาทำไม มึงทำอะไรผิดไว้ล่ะ”
พี่คิมหัวเราะสองหึ กวนๆพร้อมถาม
ก่อนยิ้มมุมปาก แบบร้ายๆส่งมาให้ผมทั้งปากทั้งตาเลยครับ
“พี่ก็รู้ความจริงแล้ว ยังจะมาถามอีก”
ผมว่ากลับแต่หลบสายตาพิฆาตที่มองมา
ผมรู้ว่าพี่คิมรู้ความจริงตั้งแต่ไอ้น้องแบตบอกว่าแฟนน้องวีไม่ใช่ผมแล้วครับ
แต่มันคงไม่อยากตอบคำถามเลยบอกน้องที่ชื่อแบตไปว่าเป็นวีคนละวี
“แต่กูอยากรู้ว่าพวกมึงรวมหัวกันหลอกกูทำไม
แล้วกูว่าไม่ได้มีแค่มึงกับไอ้วีแค่สองคน
อย่างมึงนึกเรื่องโง่ๆแบบนี้ไม่ออกหรอก”
เจ็บครับ ด่าได้เจ็บมาก ถ้าไม่ติดว่ารักกูไม่ทนแล้วนะ
“...” เงียบไว้ก่อน ถ้าไม่รู้จะพูดอะไรต้องเงียบครับ
ผมเห็นไอ้พรตทำบ่อยยืมมาใช้หน่อยคงไม่เป็นไร
“โทรหามันเร็วๆ กูไม่ได้มีเวลามานั่งคอยทั้งคืน เรื่องจะได้จบๆ”
เสียงไอ้พี่คิมแข็งโป๊กเลยครับ
ผมหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาน้องวีตามเบอร์ที่โทรเข้ามามือไม้สั่นเลย
รอสายไม่นานก็มีคนรับ
“ครับพี่นาว” เสียงน้องวีรับสาย
“วี พี่มาหาที่คอนโด วีอยู่ห้องไหนเหรอ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหา”
ผมถามน้องวีทันทีครับ ไม่ต้องเกริ่นใดๆ
“ห้องพี่ตินณ์ครับ”น้องตอบกลับเสียงงงๆ
คงสงสัยว่าผมจะมาหาทำไม
แต่น้องไปอยู่ทำไมห้องพี่ตินณ์วะ
ดีเหมือนกันจะได้ให้ไอ้พรตช่วยหารความผิดผมซะเลยเจ้าแผนการดีนัก
สุดท้ายจะให้ผมรับความผิดคนเดียวได้ไง จริงไหมครับ
“งั้นเดี๋ยวพี่ขึ้นไปหานะ” ผมบอกน้องอีกครั้ง
“ครับ” ทำไมน้องตอบรับเสียงเกร็งๆวะ
“พี่วางสายนะ”
“ครับ” หลังจากน้องตอบผมกดวางสายทันที ครับ
“น้องอยู่ห้องพี่ตินณ์” ผมหันไปบอกมนุษย์หน้ายักษ์ข้างๆครับ
“มันไปทำอะไรที่นั่นวะ” เหมือนพี่คิมพูดกับตัวเองซะมากกว่าจะถามผม
เพราะหลังพูดจบแกเปิดประตูรถลงไปยืนคอยผมแล้วครับ
ผมก็ต้องลงตามก่อนผมกับพี่คิมจะมุ่งหน้าไปห้องพี่ตินณ์
อ๊อด...อ๊อด... อ๊อด...อ๊อด...
มาถึงหน้าห้องพี่ตินณ์ได้ ไอ้พี่คิมลงมือกดกริ่งเรียกเจ้าของห้องเลยครับ
ไม่นานพี่ตินณ์ก็เปิดประตูมารับไอ้หน้ายักษ์กับผม
“มาทำไมกันวะ” พี่ตินณ์ถามสีหน้าสงสัยชัดเจนครับ
แต่ได้ข่าวว่าพี่แกไม่ได้ไปเรียนทำไมถึงใส่ชุดนักศึกษาหว่า
ผมอดสงสัยตามความขี้เสือกไม่ได้แต่ยังไม่ถามครับ บรรยากาศยังไม่ให้
“กูมาหาไอ้เด็กนั่น มันบอกว่าอยู่ห้องมึง”
พี่คิมบอกเจ้าของห้องเสียงยังไม่คลายแข็งเท่าไหร่
“เด็กไหนวะ เด็กมึงเหรอกูไม่เห็นนะ”
พี่ตินณ์ยังกล้ากวนตีนมันอีกครับ ไม่เห็นไอเย็นจากตัวมันรึไง
“กูเพื่อนเล่นมึงไง ไอ้วีอยู่ไหม”
พี่คิมก็กวนตีนกลับหน้านิ่งๆแล้วถามหาน้องวี
“อ่าว มึงไม่บอกแต่แรกว่าไอ้วี อยู่ข้างใน”
พี่ตินณ์พูดพร้อมเดินนำเข้าห้องครับ ตามด้วยพี่คิม
ส่วนผมปิดประตูให้แกก่อนเดินตามเข้าไปเช่นกัน
“อ่าว มึงมาทำไมวะ” ไอ้พรตทักทันทีที่หันมาเห็นผม
“กูก็ไม่ได้อยากมาหรอก แต่มีคนบังคับกูมา”
ผมบอกไอ้พรตพร้อมทำปากยื่นไปทางพี่คิมให้มันรู้ว่าใครเป็นคนบังคับผม
แต่ถึงไม่ทำมันก็คงจะรู้ได้ไม่ยาก เพราะคนที่บังคับผมได้ก็มีไม่กี่คน
“ไอ้วี มึงมีเรื่องต้องคุยกับกู”
เอาแล้วครับ มันเริ่มใช้เสียงขู่เด็กอีกแล้ว
แม่ง!คนแก่กับเด็กทำเก่งใส่ตลอดนะมึง
“เรื่องอะไรครับ” น้องวีมองไอ้พี่คิมงงๆ
“เรื่องที่มึงหลอกว่าเป็นแฟนกับเมียกูไง”
หลังจากพี่คิมพูดจบประโยคน้องหันมามองหน้าผมทันทีครับ
ผมก็ได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้พร้อมความนัยที่ว่า
ช่วยตัวเองก่อนนะน้องพี่ยังเอาตัวไม่รอดเลย
“พี่คิมรู้ได้ไงครับ” น้องวีถามพี่คิมเหมือนกำลังหาทางออก
“กูก็ไปหามึงที่หอ ไอ้แบตบอกกูว่าแฟนมึงไม่ใช่ไอ้นาว
แค่นี้กูก็รู้แล้วว่าใครที่โกหกกู” พี่คิมพูดเสียงเครียดเลยครับ
แกคงโกรธที่โดนหลอกแต่โทษผมไม่ได้นะ ไอ้พรตคนเดียวเลยตัวดี
“ใจเย็นๆเว้ย ฟังน้องมันก่อน”
พี่ตินณ์ยกมือขึ้นมาตบบ่าพี่คิมเบาๆสองทีก่อนบอกให้ใจเย็นๆ
“ผมเป็นคนขอร้องน้องมันเองแหละ” ไอ้พรตพูดแทรกขึ้นมาบ้าง
ไอ้ผู้ร้ายจอมวางแผนยอมรับสารภาพแล้วครับ
“เห้ย มึงเกี่ยวกับเขาด้วยเหรอ”
พี่ตินณ์ถามไอ้พรตด้วยสีหน้าแสดงความแปลกใจเลยครับ
“น้อยไปดิพี่ เมียพี่นั่นแหละจอมวางแผนเลย”
ผมใส่เลยครับ เรื่องอะไรกูจะยอมโดนคนเดียว
“สัส! ไอ้นาวเดี๋ยวมึงจะโดน”
ไอ้พรตหันมาส่งอาวุธลับ เป็นนิ้วกลางให้ผมครับ
แต่มึงเก็บไว้เองเถอะกูก็มี ผมได้แต่หยักไหล่สองข้าง
พร้อมทำปากเบะนิดๆพอกวนตีนมันได้
“ตกลงเรื่องเป็นยังไง ใครจะเล่า”
พี่คิมยังไม่เลิกตีหน้ายักษ์แล้วถามหาคนเล่าครับ
“คือ...” น้องวีทำท่าจะเล่าครับ
แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้เริ่มจากผม ผมคงต้องเป็นคนเล่าเองจะดีกว่า
“พี่เล่าเองวี” ผมบอกน้อง ก่อนเริ่มต้นเล่า
“ก็พี่แม่งไม่สนใจผมเลย ได้ผมแล้วก็ไปสนใจเอาแต่ควงสาว
ผมก็เลยไปปรึกษาไอ้พรตให้มันช่วย
แล้วไอ้พรตก็ให้น้องวีแกล้งมาเป็นแฟนผม
แต่เรื่องทั้งหมดน้องวีไม่ผิดหรอก
ผมเองที่ผิดดันไปรักคนที่ไม่สนใจตัวเอง”
ผมเล่ายาวเลยครับ ก่อนหยุดพัก
“ใครไม่สนใจมึง รักกูเสือกไม่พูด
แล้วยังมารวมหัวกันหลอกกูอีกนะ”
พี่คิมมองจ้องผมแล้วพูดเรียบๆครับ
“แล้วถ้าพี่รักมัน พี่ทำไมไม่บอกมันล่ะ”
ไอ้พรตถามขึ้นบ้างครับ ไอ้นี่ก็ไม่เคยกลัวตายเลย
“ถ้ากูบอกไป แล้วมันไม่รักกูจะมองหน้ากันติดไหม
ขนาดกูขอรับผิดชอบเรื่องที่หัวหันมันยังไม่ยอม”
เพราะเรื่องนี้เองเหรอวะที่ทำให้ผมและพี่คิมเสียเวลากันมาตั้งนาน
มัวแต่คิดในมุมของตัวเอง
ถ้าผมไม่ทำแบบนี้พี่คิมมันคงไม่ยอมพูดไปอีกนานแน่ๆ
“ก็ตอนนั้นพี่ไม่รักผม ผมก็ไม่อยากให้มารับผิดชอบ
ถ้าพี่บอกว่ารักก็จบเรื่องไปแล้ว” ผมเถียงกลับบ้างครับ
อยากจิกหัวในความโง่ของไอ้พี่คิมซักที
แม่ง! หลอกใช้งานกูตั้งนานนึกเหรอว่ากูไม่รู้เหรอ
ถึงรู้แต่กูรักเลยยอมหรอก แต่เสือกมาบอกว่าไม่รู้ว่ากูรัก
“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน ใจเย็นๆค่อยๆคุย”
พี่ตินณ์ร้องห้ามขึ้นก่อนที่ผมกับพี่คิมจะหาอาวุธแทงกันตายครับ
“พี่ก็ดูเพื่อนพี่ดิ” ผมรีบฟ้องพี่ตินณ์เลยครับ
“มึงไม่ต้องมาฟ้องมัน นี่ของกู”
ไอ้พรตรีบร้องห้ามตั้งแต่ผมยังพูดไม่จบประโยคดด้วยซ้ำ
ไอ้นี่ก็หวงจังวะ แค่ผัวยืมฟ้องนิดฟ้องหน่อยไม่ได้ แร้งน้ำใจมากครับ
“เออ ไอ้ขี้หวง” ผมว่ามัน
“พรตมึงขอโทษไอ้คิมซะ เรื่องนี้มึงผิดยังไงมึงก็เด็กกว่า”
พี่ตินณ์สั่งไอ้พรตเสียงดังเลยครับ
ทำยังกับว่าสั่งมันเสียงดังแล้วมันจะทำตาม
“ขอโทษครับ” เฮ้ย! ผิดคาดครับ
อยู่ๆไอ้พรตเดินไปขอโทษพี่คิมเฉยเลย
ไม่น่าเชื่อไอ้พี่คิมก็เก็กพยักหน้ากวนๆ
เป็นผมไม่ขอโทษแม่งหลอก ท่าทางกวนตีนขนาดนี้
“ไอ้นาว มึงจะเอาไงก็เรื่องของมึง
กูคงบังคับมึงไม่ได้แต่ถ้ารู้ตัวว่าผิดก็ขอโทษมันซะ”
หลังจากไอ้พรตขอโทษพี่คิมเสร็จ
พี่ตินณ์แม่งมุ่งประเด็นมาที่ผมต่อ นึกว่าจะรอดแล้วเชียวนะ
แล้วดันมาพูดแบบนี้ไม่บังคับก็เหมือนบังคับดีๆนี่เอง
พี่ตินณ์ถือว่าฉลาดในการพูดโน้มน้าวคนมากครับ
สุดท้ายผมก็ต้องขอโทษไอ้พี่คิมจนได้
“ขอโทษ” ผมพูดเสียงเบาๆ ครับ
“เออ รู้ตัวว่าผิดก็ดีที่หลังอย่าเอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น
ถ้าไม่รักกูกระทืบมึงไปแล้ว แต่ว่าถ้ามึงไม่ทำแบบนี้กูกับมึงคงไม่เข้าใจกันซักที
เอาเป็นว่ากูยกโทษ แต่คืนนี้มึงต้องโดนทำโทษก่อนนะ”
ไอ้พี่คิมตอนแรกก็พูดดูดีนะครับ
แต่ช่วงท้ายแม่งเวลามันพูดหน้าดูหื่นขึ้นมาทันที
ผมนี่ขนหัวลุกเสียวหลังเลย
แค่เมื่อคืนผมยังเจ็บไม่หายแล้วมันยังมีหน้ามาทำหื่นอีก
“ยกโทษให้แล้วก็แล้วกันดิ”
ผมพูดก่อนเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆไอ้น้องวีเลยครับ
“พี่คิม วีก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
น้องวีพูดขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบไปนาน
“เออ กูไม่โกรธมึงแล้ว ถ้ามึงไม่คิดจะแย่งเมียกู
กูก็ไม่มีเรื่องจะต้องโกรธ” พี่คิมพูดนิ่งๆ
ผมเห็นน้องวีถอนหายใจเหมือนโล่งอกครับ
“ขอบคุณมากเลยครับ” น้องวีพูดยิ้มๆ ก่อนหันไปหาไอ้พรตบ้าง
“พี่พรต วีมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะสารภาพกับพี่”
“เรื่องอะไรครับ” ไอ้พรตหันมาถามน้องวีนิ่งๆ
“ผมเห็นพี่เหมือนจะไม่พอใจที่ผมคุยกับพี่ตินณ์เมื่อวาน
แล้วลุกออกจากโต๊ะไป ผมเลยไม่สบายใจอยากมาอธิบายครับ
คือจริงๆแล้วผมกับพี่ตินณ์รู้จักกันมาตั้งแต่ต้นเทอมที่แล้ว
พี่ตินณ์เป็นหัวหน้าพี่ว๊ากปีสาม
เวลาผมเข้าทำกิจกรรมผมก็คอยมองตามพี่ตินณ์เสมอ
จนคิดไปว่าตัวเองชอบพี่ตินณ์”
พอน้องวีพูดมาถึงตรงนี้ผมเห็นไอ้พรตหน้ายุ่งเลยครับ
แต่แปลกที่มันไม่โวยวายปกติมันต้องโวยวายไปแล้ว
นี่มันแค่ทำหน้ายุ่งเหมือนรู้เรื่องนี้อยู่แล้วครับ
อ๊อด...อ๊อด... อ๊อด...อ๊อด...
น้องกำลังจะเล่าต่อ อยู่ๆห้องพี่ตินณ์ก็มีคนมากดกริ่งครับ ขัดจังหวะมาก
“ใครมาอีกวะ วันนี้ห้องกูแขกเยอะฉิบหาย”
พี่ตินณ์บ่นเบาๆก่อนทำท่าจะออกเดิน ผมเลยอาสาไปเปิดประตูให้เอง
“เดี๋ยวผมไปเปิดเองครับ” ผมพูดเสร็จรีบวิ่งไปที่ประตูเลยครับ
เดี๋ยวพลาดตอนสำคัญ กำลังลุ้นว่าไอ้พรตจะกินหัวน้องวีหรือป่าว หึหึ
“เฮ้ย! มึงมาทำไมวะ” พอผมเปิดประตูมาเจอไอ้ชิน ยืนอยู่ผมก็งงดิครับ
“นี่ห้องพี่ตินณ์ป่าววะ กูมาตามเมียกูดิ
บอกมาไม่นาน แต่หายเงียบมาเป็นชาติแล้ว”
มันพูดถึงใครวะ ในห้องพี่ตินณ์ผมไม่เห็นมีผู้หญิงซักคน
“มึงมาผิดห้องป่าววะ ที่นี่ไม่มีเมียมึงหรอก”
ผมบอกมันหลังจากคิดดีแล้วว่าในห้องคงไม่มีใครที่จะเป็นเมียมันได้ซักคน
“แต่มันบอกกูว่ามันจะมาที่นี่นะ
งั้นพี่ตินณ์อยู่ไหม ขอกูคุยกับพี่ตินณ์หน่อย”
ไอ้ชินมันยังไม่ยอมเชื่อครับ จะคุยกับพี่ตินณ์
“เอออยู่ เข้ามาก่อน”
ผมพูดพร้อมหลีกทางให้ไอ้ชินเดินเข้ามาในห้อง
“อ่าว มันก็อยู่นี่หว่า ไหนมึงว่าไม่อยู่”
ไอ้ชินยังเดินไม่ถึงหน้าโซฟาเลยครับอยู่ๆมันก็หันมาถามผม
แล้วมันว่าเมียมันอยู่แล้วตกลงเมียมันคนไหนวะ
อย่าบอกนะว่าไอ้พรตพี่ตินณ์ยำตีนเพื่อนกูตายแน่
“เมียมึงใครวะ” ผมถามไอ้ชินอย่างแปลกใจครับ
“พี่ชิน” อยู่ๆไอ้น้องวีก็ลุกจากโซฟาแล้วเรียกไอ้ชินครับ
ที่นี้ไม่ต้องบอกเลยว่าใคร ผมรู้เองเลย แม่งเพื่อนกูเป็นเกย์ไปอีกคนแล้วเหรอวะ
“หวัดดีครับพี่ตินณ์ ผมมารับไอ้วีกลับ”
ไอ้ชินหันไปพูดกับพี่ตินณ์ที่นั่งอยู่บนอาร์มแชร์ใกล้ไอ้พรต
“อืม กูยังว่าอยู่ว่ามึงปล่อยมันมานั่งอยู่หน้าห้องกูได้ยังไงตั้งนาน”
พี่ตินณ์พูดกับไอ้ชินยิ้มๆครับ
“มันบอกจะมาแป๊บเดียว แต่หายมานานผมเลยขึ้นมาตาม”
“วีมาไม่นานเองเถอะ” น้องวีว่าพร้อมทำท่าค้อนไอ้ชินน้อยๆพอน่ารัก
“ไม่นานอะไร ตัวเย็นหมดแล้ว”
ไอ้ชินก็ว่ากลับพร้อมเอามือแตะตามหน้าน้องวีครับ เห็นแล้วหมั่นไส้เว้ย
“ไอ้ชิน อย่าบอกนะว่ามึงกับน้องวีเป็นแฟนกัน” ผมลองถามไอ้ชิน
“เออ กูเป็นแฟนกับน้องวี แล้วมึงจะทำไม”
ไอ้ชินถามผมกลับพร้อมทำหน้ากวนๆครับ
ถึงผมจะคิดว่าใช่แต่ก็ยังอึ้งกับคำตอบของมัน
ทำไมมันยอมรับง่ายจังวะ
“งั้นที่น้องวีมาอยู่คอนโดนี้ น้องวีพักกับมึงเหรอ"
ผมถามเรื่องที่สงสัยอีกครับ ก็ถ้าหอที่พี่คิมพาผมไปเป็นหอน้องวี
งั้นก็ต้องแปลว่าน้องวีมาอยู่กับไอ้ชิน
“เออ กูมาซื้อคอนโดอยู่ที่นี่ซักพักแล้ว น้องวีก็อยู่กับกูมึงจะทำไม”
ไอ้ชินตอบพร้อมจ้องหน้าผมอย่างหาเรื่องเลยครับ
“ไม่ทำไมหรอกกูแค่สงสัยว่าน้องวีมาพักอยู่กับใคร เพราะกูเคยมาส่งที่นี่” ผมตอบไอ้ชิน
“เออ งั้นก็แล้วไป กลับได้รึยัง” ไอ้ชินตอบผมก่อนหันไปถามน้องวี
“เดี๋ยวครับ ผมยังคุยกับพี่พรตค้างอยู่อีกแป๊บนึงนะครับ”
น้องวีพูดกับไอ้ชินก่อนหันไปทางไอ้พรตครับ
“พี่พรตครับ ผมขอโทษนะครับตอนนั้นผมไม่รู้มาก่อนว่าพี่พรตคบกับพี่ตินณ์อยู่
ถ้ารู้ผมคงไม่คิดแม้แต่จะชอบเด็ดขาด เรื่องวันที่พี่ตินณ์นัดเลี้ยงสายรหัส
ที่ผมเมาแล้วผมกำลังสับสนเรื่องของพี่ตินณ์กับพี่ชินว่าความรู้สึกไหนกันแน่ที่เป็นความรัก
ทำให้ผมเผลอเกือบจะจูบพี่ตินณ์ แต่ว่าผมยังไม่ได้จูบนะครับ”
พอน้องพูดว่าเคยจะจูบพี่ตินณ์ ไอ้พรตหันควับไปจ้องพี่ตินณ์ตาแทบถลนเลยครับ
พี่ตินณ์ต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นทำท่าว่ากูไม่เกี่ยว
น้องวีก็ต้องรีบพูดว่ายังไม่ได้จูบ ไม่งั้นไอ้พรตกินหัวผัวแน่ครับ
“แต่เรื่องครั้งนั้นทำให้ผมรู้ใจตัวเองว่า ผมไม่ได้รักพี่ตินณ์อย่างคนรัก
เพราะหลังจากเกิดเรื่องพี่ตินณ์ก็ไม่ยอมพูดคุยกับผมเหมือนเดิม
ผมรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ไม่ถึงกับอยู่ไม่ได้เหมือนกับตอนที่พี่ชินเฉยชากับผม
ผมแค่ชื่นชมพี่ตินณ์เหมือนพี่ชาย เหมือนดารา
ไอดอลที่เราอยากใกล้ชิดเท่านั้นเองครับ
แล้วยิ่งผมมารู้ว่าพี่พรตเป็นแฟนกับพี่ตินณ์ผมยิ่งไม่กล้ายุ่งเลยครับ
ที่พี่ตินณ์ยังยอมคุยกับผมอยู่ทุกวันนี้ก็คงเพราะผมเป็นรุ่นน้อง
และเคยช่วยพี่ตินณ์เอาไว้เท่านั้น
พี่พรตอย่ากังวลใจเรื่องของผมกับพี่ตินณ์เลยนะครับ”
น้องวีพูดยาวพร้อมสบตาไอ้พรตไปด้วยครับ
ผมเห็นถึงความจริงใจจากดวงตาใสๆของน้องว่าไม่ได้โกหกแน่นอน
“ผมขอช่วยยืนยันว่า ตอนนี้วีเป็นแฟนผม
เพราะงั้นไม่ต้องกลัวว่าเขาจะมาสร้างความเดือดร้อนให้พี่อีก”
ไอ้ชินพูดกับพี่ตินณ์บ้างครับ
“พี่ไม่ได้ข้องใจ หรือติดใจเรื่องของวีกับไอ้ตินณ์แล้วหล่ะ
มันบอกพี่แล้ว วีสบายใจได้” ไอ้พรตพูดกับน้องวียิ้มๆครับ
“ขอบคุณครับพี่พรต”
“ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก ในเมื่อวีไม่ได้คิดอะไรกับมันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลใจ
แล้วเรื่องแบบนี้พี่ก็เชื่อใจมัน ยังไงวีก็ยังเป็นน้องชายของพี่เหมือนเดิมนะ”
ไอ้พรตพูดพร้อมเอื้อมมือไปตบบ่าน้องวีเบาๆสองที น้องวีก็ยิ้มรับ
“ จบเรื่องแล้ว งั้นเรากลับกันเถอะพี่หิวข้าวแล้ว” ไอ้ชินเรียกน้องวีกลับห้องครับ
“ครับ งั้นผมกลับก่อนนะครับ ว่างๆผมจะมาเล่นด้วย ผมพักชั้นล่างนี่เอง”
น้องวีบอกลาไอ้พรตและไอ้ตินณ์พร้อมกัน ก่อนบอกจะมาใหม่
“ครับ เจอกันที่ม.” ไอ้พรตบอกน้องพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า
“ไปก่อนนะครับที่รัก งานสำเร็จอย่าลืม 3 ข้อของผมล่ะ ”
ก่อนไปยังไม่วายทิ้งระเบิดให้ผมอีกครับ
คำพูดที่น้องพูดกับผม เรียกสายตาเย็นๆของพี่คิมได้เป็นอย่างดี
“รีบไปเลย ก่อนตีนกูจะทนไม่ไหว”
พี่คิมพูดทิ้งท้ายก่อนน้องวีจะเดินออกจากห้อง
“แล้วพวกมึงเมื่อไหร่จะกลับห้องวะ” เสียงพี่ตินณ์ไล่ผมกับพี่คิมครับ
“มึงจะรีบไล่กูไปไหน บอกกูมาก่อนว่ามึงปิดเครื่องทำไม
เขาโทรหาตามงานกันสายจะไหม้” ไอ้พี่คิมถามพี่ตินณ์ครับ
“เอ่อ... โทรศัพท์กูพัง” พี่ตินณ์ทำท่าอึกอักก่อนตอบครับ
“เฮ้ยทำไมพังไวจังวะ มึงเพิ่งซื้อไม่ใช่เหรอ” พี่คิมถามไม่เลิกครับ
“ผมปาโทรศัพท์มันแตกเองแหละ” ไอ้พรตพูดแทรกขึ้นมาบ้างครับ
“เฮ้ย! เมียมึงทำไมดุจังวะ” พี่คิมหันไปถามพี่ตินณ์เสียงดังอย่างตกใจ
“หึหึ กำลังน่ารัก” พี่ตินณ์หัวเราะสองหึ กวนๆก่อนตอบ
“แล้วมึงเป็นอะไรทำไมไม่รับโทรศัพท์”
ผมถามไอ้พรตบ้างครับ เสือกทำให้เป็นห่วง
“กูลืมไว้ห้อง เมื่อวานกูไปนอนห้องแพรมา”
“กูถึงว่า นี่คงเป็นสาเหตุให้พี่ตินณ์ยังอยู่ในชุดเดิมใช่ไหม”
ผมถามไอ้พรต แล้วมองไปทางพี่ตินณ์อีกครั้ง
“เออ” มันตอบเสียงดังเลยครับ
“แล้วงานเป็นไงบ้างวะ” พี่ตินณ์ถามถึงเรื่องงานกับพี่คิมครับ
แล้วสองคนก็คุยกันเรื่องงาน
ผมกับไอ้พรตเลยเปิดทีวีดู
ไม่นานไอ้ฟิกซ์ก็โทรเข้าเครื่องผมถามว่าติดต่อไปพรตได้ไหม ผมเลยให้มันคุยกัน
ผมอยู่ห้องไอ้พรตจนเกือบห้าทุ่ม พี่คิมก็ชวนกลับห้องผมครับ
---To Be Con. ---
จบอีกหนึ่งตอนแล้วนะคะ ตอนนี้เขียนนานมาก
ปัญหาเพราะเมจิกตันๆเอง ต้องขอโทษนะคะถ้าไม่สนุกอย่างที่หวัง
ยังไงตอนนี้คงทำให้หลายๆคน มองวีเป็นคนดีขึ้นมาบ้างเนอะ
แล้วก็ถือเป็นการเปิดตัว แฟนน้องวีด้วยเลย ^^
ยังไงเจอกันตอนหน้าหลังปีใหม่ค่ะ
ขอบคุณทุกรีพายและบวกเป็ดเหมือนเดิมจ้า
-
เหมือนเรื่องกำลังจะลงเอยด้วยดี แล้วนะเนี่ย :impress2:
-
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
คุณเมจิกจะได้รู้ว่ามี วัยป้าตาดำ ๆ นั่งรอเรื่องนี้อยู่ทุกวี่วัน ฮ่า ๆ
:katai3:
-
เคลียร์กันลงตัวซะทีลุ้นแทบตายดีใจอ่ะบอกเลย!!
Happy New Yearมีความสุขมากๆๆๆๆนะค่ะ
-
ให้อภัยนุ้งวี
จะกลับไปอ่านเรื่องโน้นต่อ555
:L2: :pig4:
-
ในที่สุดก็จบได้ด้วยดี
แถมน้องวีก็เปิดตัวแฟนอย่างเป็นทางการ อิอิ
-
เคลียกันไปแบบแมนๆ :katai2-1:
-
ไม่นึกเลยว่าแฟน วี จะเป็นคนใกล้ตัวเนี่ย
555
-
คืนดีกันแล้วววว :mew1:
กร๊ากกกกส์ ทายถูกอ่ะ ทายถูก อิอิ
เฉลยอีกเรื่องนึงไปเลยนะเนี้ย 555
-
เคลียปมกันซะที
-
ในที่สุด ชิน ก็ได้เปิดตัวซักที ฮิ๊วววววววววววววววววววววววว :katai2-1:
แต่ไหงมาเปิดเรื่องนี้ก่อนเรื่องของตัวเองล่ะจ้ะ ทีเรื่องนี้นะเปิดตัวได้ง่ายดาย ไม่เหมือนเรื่องโน้น กว่าจะรู้แน่ชัดว่าใครเป็นพระเอก เค้าลุ้นซะจนตีนกาขึ้น ฮ่าๆๆๆๆ (อ่ะแซวเมจิกขำๆ น๊าาาา) :hao7:
รออ่านตอนคิมจัดหนักนาวเพื่อลงโทษ ก่อนที่จะยกโทษให้ :haun4:
-
เฉลยแฟนน้องวีอย่างเป็นทางการ
ทีนี้ก็อ่านอีกเรื่องได้อย่างสบายอกสบายใจ :)
-
เก๊าไม่เคยมองน้องวีไม่ดีเลยนะ >.<
-
ขอบคุณ :)
-
ในที่สุดก็ลงตัว
เคลียร์ปัญหาเรื่องน้องวี จบซะที
:L1:
-
รอ นะรอรอบทลงโทษของคิม :hao6: :hao6: :hao6:
-
ขอบคุณจ้า
-
หมดปัญหา คิมนาว :z2:
จะไปลุ้นชินวีที่เรื่องโน้น
-
เข้าใจกันซะที ^^
-
o13
-
น่าจะงอนพี่คิมให้นานๆเลย :hao7:
-
คิมนาว
หายงอนกันแบ้ว
-
^^
-
ลงเอยกันด้วยดี
-
ถือว่าเคลียร์กันจบแล้วเนอะ
เย้ๆๆๆ เข้าใจกันซะที หึหึ
-
ดุกำลังน่ารัก จะหลงเกินไปมั้ยตินณ์
-
"กำลังน่ารัก" แสดงว่าพี่ติณห์ชอบซาดิสต์แหงเลย ที่เห็นพรต เหวี่ยง วีนแบบนี้
ตอนนี้เป็นงานเปิดตัว พี่ชิน แฟนวีไปในตัว แล้วเรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี ว่าแต่ 3 ข้อที่วีบอกมันคืออะไร อยากรู้ :ling1:
-
ขอคิมนาวต่ออออออออออออออ
-
วีเป็นแฟนชินจริงๆเหรอเนี่ย คลี่คลายกันไปเสียที ทำเราเครียดมาหลายตอน
-
ปัญหาเคลียร์แล้ว ที่เหลือก็คิม-นาว ล่ะนะ
รอคิม-นาว ตอนหน้าจ้า
-
อร๊ายย~
น้องวีเค้าย้ายมาอยู่กับพี่ชินแล้วจ้า
:katai5:
-
เหอะๆๆๆ รักสิ้นฤทธิ์ "กำลังน่ารัก" คิดมาได้ กร๊ากๆๆๆ
-
ลงตัวทุกคู่....โล่งอกไป
-
น้องวี เคลียร์ชัดเจน
นาว หวังว่าจะรอดมือจากคิมนะ
ต้มซะเปื่อย หึงตัวจะแตก 555
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปเที่ยวปีใหม่กันเถอะ part I
“ตินณ์ปีใหม่ไปเที่ยวไหนกันดีวะ” เสียงไอ้พรตถามผมถึงเรื่องไปเที่ยวปีใหม่อีกแล้วครับ
ก่อนหน้านี้มันก็ชวนผมไปรอบนึง พร้อมเอาหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวมากางให้ผมดู
ผมก็ดูเฉยๆไม่ได้เลือกว่าจะไปที่ไหน
ก็ผมไม่อยากไปไหนช่วงปีใหม่นี่ครับรถติดจะตาย ถ้าอยู่กรุงเทพขับรถสบายตีน
เป็นช่วงเดียวที่พูดได้เลยว่ากรุงเทพรถไม่ติด
“ไม่ไป กูจะอยู่ห้องเดินทางปีใหม่รถติดตายห่า” ผมว่าก่อนกางหนังสือรถดูต่อ
ผมจะใจแข็งไม่ยอมมันแล้วคราวนี้ เพราะเมื่อช่วงเทศกาลคริสมาสต์ก็ไอ้วันสีแดงนั่นแหละครับ
มันให้ผมขับรถพามันไปถ่ายรูปต้นไม้ฝรั่งที่ประดับประดาไฟระยิบระยับ
ที่เซ็นทรัลเวิลด์แล้วต่อด้วยพารากอน ผมไปถึงคนยังกับหนอนครับ ยั้วเยี้ยไปหมด
จะถ่ายตรงไหนก็ติดคน ถ้าแค่มันให้พาไปก็ไม่เท่าไหร่ มันบังคับให้ผมไปเป็นแบบให้มันถ่ายรูปอีก
ผมก็ยืนโพสจนขาแข็ง กว่าจะได้รูปที่มันต้องการ
แต่ดีหน่อยหลังถ่ายเสร็จผมก็มานั่งลานเบียร์ จิบเบียร์เย็นๆแล้วฟังเพลงเบาๆ
ก่อนโทรตามเพื่อนผมกับเพื่อนมันออกมาตากน้ำค้างด้วยกันครับ
นึกแล้วยังเข็ดไม่หายเรื่องคนเยอะ
“งั้นมึงอยู่ห้องคนเดียว กูจะไปเที่ยว” อ่าว มันจะให้ผมอยู่ห้องคนเดียวได้ไงวะ
“มึงจะไปกับใคร” ผมปิดหนังสือก่อนถามมันครับ
ถ้ามันอยากไปจริงแล้วไปกับพวกไอ้นาวผมก็คงให้มันไป ถึงมันจะไม่ห่วงผมเลยก็ตาม
“กิ๊ก” เชี้ยเถอะ!! คำตอบไม่ผ่านครับ กิ๊กไหนของมันวะ
เพิ่งจะผ่านเรื่องน้องวีที่ทำโทรศัพท์ผมพังไปเครื่องนึง แล้วมันจะไปมีกิ๊กที่ไหนซ่อนไว้วะ
“กิ๊กที่ไหน มึงมีกิ๊กเหรอ” ผมถามมันเสียงดังเลยครับ
ไม่อ่งไม่อ่านมันแล้วหนังสือรถ ผมโยนหนังสือไปว่างที่โต๊ะเล็กๆหน้าโซฟา
“ก็ไม่รู้สินะ” มันหันมายิ้มกวนตีนก่อนตอบผม แล้วลุกเดินหนีเลยครับ ทำตัวมีพิรุธนะเมียกู
“พรต มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน มึงอย่ามาเดินหนี” ผมเรียกมันเสียงดังเลยครับ
“กูไม่คุย” แหน่ะ! มีหน้าจะไม่คุยกับผมอีกครับ
“ไอ้พรต มึงจะบอกกูดีๆไหม” ผมถามมันพร้อมขู่นิดหน่อย
“มึงอยากรู้ก็สืบเอาเองดิ” มันตอบก่อนเดินเข้าห้องครับ ผมก็เดินตาม
“เออกูจะตามดูมึงตลอด อย่าให้กูรู้แล้วกัน” ผมว่ากลับเครียดๆ
แม่ง! ทำเป็นมีลับลมคมใน ถ้ากูจับได้จะถลกหนังหัวไอ้คนที่คิดจะมาเป็นกิ๊กกับเมียกูออกให้ดู
“กูไม่ให้เห็นหรอก” มันมีการหันมาตอบก่อนแลบลิ้นกวนๆแล้วปิดประตูล็อคลูกบิดเลย
ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนมันปั่นหัวยังไงไม่รู้ครับ
“ไอ้พรตออกมาคุยกันก่อน” ผมทุบประตูพร้อมเรียกมันเสียงดัง
มันก็เงียบครับไม่ยอมตอบ ผมทุบอีกสองสามทีพร้อมเสียงที่ดังขึ้น
“ไม่ออก กูคุยกับไอ้นาวก่อน” เสียงมันตอบออกมาครับ
ผมเลยเลิกสนใจมัน เดินกลับมาคว้าหนังสือรถดูต่อ
ขี้เกียจสนใจถ้ามัวแต่ทุบมันก็ไม่ยอมเปิดหรอกครับ
ถ้าทำเป็นไม่สนใจเดี๋ยวมันก็ออกมาเอง ผมเริ่มรู้นิสัยมันแล้ว
จากช่วงแรกๆผมตามง้อตลอดแม่งก็ดียาก พอดียากผมเลยเลิกง้อ
กลายเป็นมันมาให้ผมง้อถึงที่ โครตตลกมันเลย
.
.
.
“หิวข้าว หาข้าวให้หน่อย” ผมอ่านหนังสือเพลินจนเผลอนอนหลับที่โซฟา
อยู่ๆก็มีคนมาปลุกให้ไปทำกับข้าวครับ
เด็กเริ่มหน้ายุ่งไม่รู้เพราะหิวหรือไม่มีคนง้อเรื่องไม่ไปเที่ยวด้วยกันแน่
“มึงหิว” ผมเลิกคิ้วถามมัน
“เออดิ เร็วๆเลย” มันพูดพร้อมทิ้งตัวลงนั่งข้างผมที่ขยับตัวเปลี่ยนจากท่านอนยาวบนโซฟามานั่งแทน
“กูยังไม่เคลียร์เรื่องกิ๊กมึง ไม่มีอารมณ์ทำว่ะ”
ผมบอกมันเรื่อยๆ พร้อมทำท่าหยิบหนังสือรถเล่มเดิมมาเปิดต่อ
ทั้งที่ดูจบเล่มไปแล้วครับ แต่หมั่นไส้คน แกล้งไม่สนใจแม่ง
“จิ๊ ไอ้ตินณ์กูหิว” ขึ้นไอ้แล้วครับ ฮ่าๆ ตลกคนหน้างอ
“ก็บอกกูมาดิ ไม่งั้นก็ทนหิวต่อไป” พอผมพูดจบมันหน้างอกว่าเดิมอีกครับ
“ไอ้เชี้ย!! กูจะไปมีกิ๊กที่ไหน สงสารแฟนปัญญาอ่อนอย่างมึงจับไม่ได้”
มันว่าพร้อมเอามือทุบหลังผมตุบนึงครับ ทีเดียวแต่เจ็บนะครับบอกเลย
“แล้วมึงหลอกกูทำไมครับหื้อ...” ผมถามพร้อมจับมันดึงมานั่งตัก
มันก็ดิ้นแต่สุดท้ายก็ยอมมานั่งอยู่ดี
“ก็...มึงไม่ยอมไปเที่ยวกับกู กูอยากไปเที่ยว อยากถ่ายรูป”
มันว่าเสียงดังพร้อมเอามือจิกขาผมด้วย ผมก็ต้องเอาขาหนี
แต่จะหนีไปไหนได้มันนั่งทับขนาดนี้เลยต้องรวบมือมันไว้แทนครับ
“มึงก็ไปกับเพื่อนไง ถ้าไปกับพวกไอ้นาว ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์
กูก็ไม่ว่าอยู่แล้ว ทำไมต้องบอกว่าไปกับกิ๊ก”
ผมถามมันเสียงเรียบๆเหมือนปกติ ไม่อยากดุเดี๋ยวมันโกรธขึ้นมาอีก
“...อยากไปกับมึง” ทีแบบนี้เสียงเบามากเลยครับ แต่ให้ตายผมโครตดีใจ
ผมจับมันพลิกหันหน้าเข้าหาตัวแล้วจ้องหน้ามันนิ่งๆ
“อยากให้กูไปด้วยมากเหรอ” ผมถามมันยิ้มๆ
“เออ” มันหลบตาก่อนเอาหน้าซุกบ่าแล้วตอบครับ โครตน่ารัก
เมียใครวะอย่างนี้ผมก็คงต้องตามใจมันอีกแล้วสิครับ
ถือว่านานๆมันจะอ้อนซะทีตามใจมันหน่อยคงไม่เป็นไร
“กูไปด้วยก็ได้ แต่ไปไหนกันล่ะ” ผมบอกมันก่อนถามกลับ
“จริงนะ” มันทำเสียงดีใจ พร้อมผละหน้าออกจากบ่ามาจ้องผม
ผมอดใจไม่ไหวจุ๊บปากมันไปหนึ่งที
“ครับ แล้วตกลงไปไหนกัน” ผมตอบก่อนถามซ้ำ
“เขาค้อ” ไอ้พรตตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่ผมได้ยินแล้วไม่อยากยิ้มตอบ
อยากถอนคำพูดเลยครับ หน้าหนาวเสือกจะไปเขาค้อใครคิดวะ
“ใครคิดจะไปที่นี่วะ” ปากผมก็ไว คิดไงถามเลย
“ไอ้นาว” กูว่าแล้ว ไอ้เด็กเวรนั่นตลอดเรื่องแบบนี้
ถ้ามันหนาวตายกูจะไม่ดูเลย แล้วเสือกจะเอาเมียกูไปหนาวด้วย
สุดท้ายกูเลยต้องไปหนาวอีกคน น่าฆ่าทิ้งชิบหาย
.
.
.
“เอาของขึ้นรถครบแล้วนะ ลืมอะไรรึเปล่า”
ผมตะโกนถามไอ้พรตหลังจากยกของขึ้นท้ายรถเรียบร้อยแล้วครับ
จัดของเสร็จจะได้ไปรับไอ้คิม ไอ้นาว แล้วก็ไอ้มายด์
ผมนัดพวกมันออกมากันตั้งแต่ตี 4 จะได้เดินทางรถไม่ติด
ทริปนี้เอารถไป 2 คันของผมกับของไอ้โฟมครับ
รถผมนั่ง 5 คนข้างหน้าผมกับไอ้พรต ข้างหลังก็ไอ้คิม ไอ้นาวแล้วก็ไอ้มายด์ครับ
อีกคันมีไอ้โฟม ไอ้นัท ไอ้ฟิกซ์ ไอ้อาร์มแล้วก็ไอ้เอ็มมี่
ไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์โดนจับแยกกันตอนแรกมันโวยวาย
แต่เจอไอ้พรตด่าไปเงียบเลย เมียผมนี่ดุจริงอะไรจริง
ส่วนไอ้อาร์มกับไอ้มี่วางแผนจะไปเที่ยวเกาหลีกัน
แต่โดนไอ้โฟมกับไอ้คิมบังคับให้ไปทริปเขาค้อก่อนเลยต้องเลื่อนตั๋วกันวุ่นวาย
กว่าจะรวมตัวกันได้ชุดใหญ่ขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กครับ
เรื่องทั้งหมดก็เพราะไอ้ตัวดี เมียผมกับเพื่อนคู่หู อยากเที่ยวแต่ไม่วางแผนครับ
“กล้องกูล่ะเอาไปยัง” มันถามถึงกล้อง Nikon D7000 ตัวโปรดที่พกติดตัวประจำครับ
ถึงจะซื้อตัวใหม่หลายตัวแต่มันชอบและรักตัวนี้เป็นพิเศษ
“เอาไปไว้หน้ารถแล้วครับ กูเอาตัวสำรองใส่ท้ายรถให้อีกตัวแล้วด้วย”
ผมบอกมันก่อนเดินอ้อมมาหน้ารถ วันนี้เอารถโฟร์วิลไปครับ
เราวางแผนว่าจะค้าง 3 คืน โดย 2 คืนแรกจองที่พักในเขาค้อไว้
อีกคืนจะกางเต้นท์นอนที่ภูทับเบิก เส้นทางค่อนข้างลำบากผมเลยไม่เอารถตู้ไป
ตอนแรกมันบอกว่าจะไปเขาค้อผมก็นึกว่ามีการวางแผนไว้แล้ว
ที่ไหนได้พอใกล้วันผมถามบอกไม่รู้อะไรเลย แค่คิดว่าจะไปแล้วก็ชวนคนไปทั่ว
เดือดร้อนผมต้องมาหาที่พักกับเต้นท์จนได้
“ขึ้นรถมายืนสั่นทำไม” ผมเรียกไอ้พรตขึ้นรถครับ มันมายืนหนาวปากคอสั่นอยู่ข้างๆรถ
ปีนี้หนาวกว่าปีอื่นๆ ผมหยิบเสื้อหนาวกับผ้าห่มใส่ท้ายรถมาเพียบเลยครับ
ใครจะว่าผมบ้าหอบฟางผมก็ไม่แคร์ แค่เมียสบายก็พอ
“กูรอมึงไง” ไอ้พรตว่าเสร็จเปิดประตูเข้าไปนั่งเลยครับ
ผมก็เข้าไปนั่งหลังพวงมาลัยก่อนออกรถ เป้าหมายคอนโดไอ้นาวครับ
.
.
.
“ของเยอะเหมือนกันนี่หว่า” ผมทักหลังลงจากรถมาช่วยไอ้คิมยกของขึ้นท้ายรถ
ไอ้มายด์ก็มารอที่นี่เรียบร้อยจะได้ไม่ต้องแวะรับหลายที่ครับ
“เออ ของมันคนเดียวเกือบหมด ทำเหมือนไปเป็นเดือน” ไอ้คิมพูดพร้อมมองไปที่ไอ้นาว
“พี่คิมแม่งบ่นตั้งแต่เมื่อวาน ยังไม่เลิกอีกเหรอวะ” ไอ้นาวว่ากลับก่อนเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งคอย
“พี่คิมนั่งหน้าไหมครับ ผมนั่งหลังกับพวกมันเอง” ไอ้พรตเปิดประตูรถด้านหน้าลงมาถามไอ้คิมครับ
“มึงนั่งไปเถอะ กูนั่งหลังก็ได้” ไอ้คิมตอบกลับพร้อมยกกระเป๋าใบสุดท้าย
“มึงนั่งกับกูนี่แหละ ให้ไอ้พรตนั่งหลังกับเพื่อนก็ได้ จะได้ไม่อึดอัด พวกมันมีแต่ตัวเล็กๆ”
ผมบอกไอ้คิมหลังจากมองตัวมันแล้วมองไอ้พรต ตอนแรกวางแผนให้ไอ้คิมนั่งหลังกับเมีย
แต่พอเห็นของกับตัวคนแล้วนั่งหน้าเถอะเพื่อน
“เออ กูนั่งหน้าก็ได้” มันว่าเสร็จเปิดประตูรถขึ้นนั่งเลยครับ
ผมกับไอ้พรตก็รีบขึ้นตาม ข้างนอกหนาวกว่าในรถที่เปิดแอร์อีกครับ
“พวกไอ้โฟมใกล้ถึงยัง” ผมถามไอ้คิมหลังจากขึ้นนั่งได้ซักพัก
แต่ยังไม่เห็นรถไอ้โฟม เรานัดกันที่คอนโดไอ้นาวครับ
“เดี๋ยวกูโทรตามให้” ไอ้คิมพูดเสร็จกดโทรศัพท์หาทันที
“ถึงไหนแล้ววะ เออ เออ” มันคุยแค่นี้แล้ววางสาย ผมเลยไม่รู้เรื่องกับมัน
“ว่าไงถึงไหนวะ" ผมถามอีกครั้ง
“ ใกล้ถึงแล้ว พอดีมันแวะซื้อของที่เซเว่น”
“อืม” หลังจากรับรู้ว่ามันใกล้ถึงผมก็นั่งหลับตานิ่งๆ รอพวกมันครับ
ไม่นานเสียงแตรรถก็ดังใกล้ๆผมลืมตาดูเห็นรถไอ้โฟมแล่นมาจอดเทียบข้างๆรถผม
วันนี้มันก็เอารถโฟร์วิลไปเหมือนกันครับ
“เรียบร้อยนะ” ผมเปิดกระจกรถตะโกนถาม
“เออ เรียบร้อยเดินทางเลย” เสียงไอ้โฟมเปิดกระจกรถตะโกนตอบเช่นกันครับ
แล้วผมก็ขับรถนำออกมาก่อนตามด้วยรถไอ้โฟม
ผมให้เส้นทางจากกรุงเทพ ผ่านอยุธยา สระบุรี ลพบุรีแล้วก็เพชรบูรณ์ครับ
ขับไปเรื่อยๆไม่รีบ แต่หนีรถติด
ลืมบอกเราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าวันที่ 28 ครับ
เพราะวันที่ 31 จะต้องกลับมาฉลองกับที่บ้าน ทั้งบ้านผมและบ้านไอ้พรต
ส่วนคนอื่นๆก็คล้ายกัน ยกเว้นไอ้อาร์มกับไอ้มี่ที่ต้องไปเกาหลี
เราเลยมีเวลาเที่ยวกันแค่วันที่ 28-30 ครับ
ผมขับรถนำมาเรื่อยๆ มองกระจกหลังเห็นไอ้สามตัวหลับคอพับใส่กันแล้วครับ
ผมคงนัดเช้าเกินไป มันเลยยังง่วงกันอยู่ แต่ไอ้คิมไม่หลับนะครับ
มันนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งแล้วเลือกคลื่นวิทยุในรถไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ถนนยังมีรถน้อยอยู่ครับ ผมคิดว่าซัก6 โมงเช้าคงจะหนาตากว่านี้
“กูหิวแล้ว” ผมขับรถมาได้2 ชั่วโมงกว่าๆ เสียงไอ้พรตที่นั่งข้างหลังผมดังขึ้น
ผมมองทางกระจกส่องหลังเห็นมันยื่นหน้าเข้ามาที่บ่าผมแล้วครับ หน้าตายังง่วงๆ ไม่ตื่นดี
“มึงหิวแล้วเหรอ” ผมถามกลับก่อนดูนาฬิกา เพิ่งจะเจ็ดโมงครับ
รถเริ่มเยอะแล้วคนกำลังออกจากกรุงเทพเพื่อกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
“อืม กูหิวตั้งแต่ตื่นแล้ว” มันว่าซ้ำ สงสัยหิวจริง
“ผมก็หิวแล้วพี่ตินณ์ แวะหาอะไรกินก่อนเถอะ” เสียงไอ้นาวดังแทรกขึ้นมาบ้างครับ
“เออ” ผมตอบก่อนตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง ไอ้โฟมก็ตบตามครับ
“รถเป็นอะไรวะ” ไอ้โฟมเดินลงรถมาถามครับ
“มันหิวข้าวกูว่าจะแวะกินข้าวข้างหน้าก่อน มึงโอเคไหม”
ผมถามไอ้โฟมแล้วยกมือชี้ไปทางข้างหลังให้รู้ว่า ไอ้สามตัวหลังผมมันหิว
“เออ กูก็เริ่มหิวแล้ว แวะกินก่อนค่อยยิงยาวเลยแล้วกัน”
ไอ้โฟมตอบก่อนทำท่าเอามือลูบท้องครับ
“เออ งั้นเดี๋ยวกูเห็นร้านไหนหน้ากินกูจะแวะแล้วกัน”
ผมตอบไอ้โฟมก่อนมันจะพยักหน้าแล้วเดินกลับรถตัวเอง แล้วผมก็ออกรถนำเหมือนเดิมครับ
“กินโจ๊กไหม” ผมถามไอ้พรต หลังจากมองเห็นร้านข้าวต้มและโจ๊กอยู่ข้างหน้าก่อนค่อยๆเบารถ
วันนี้ให้ไอ้คิมขับไม่ได้ครับ ตีนฝีอย่างมันมาขับรถติดๆแบบนี้อารมณ์เสียตาย
แทนที่จะสนุกกลับต้องมาฟังมันนั่งด่าคนขับรถคันอื่น ผมยอมทนเหนื่อยขับเองดีกว่าครับ
คิดไว้ว่าขากลับค่อยให้มันขับ รถขาเข้ากรุงเทพคงยังไม่เยอะเท่าไหร่
“กินๆ เอาร้านนี้แหละ” พูดเรื่องกินนี่เมียผมตื่นเต้นทันที รีบตอบแล้วปลุกไปนาวกับไอ้มายด์ที่หลับไปอีกรอบ
“เฮ้ย! ตื่นๆเจอของกินแล้ว”
“อะไรวะ” ไอ้มายด์ถามเสียงงัวเงียยังไม่ตื่นดีครับ
“โจ๊กเอาไหม” ไอ้พรตบอกก่อนถาม
“เอาดิ” ไอ้มายด์เอามือขยี้ตาตัวเองก่อนตอบครับ
ผมละสายตาจากกระจกแล้วตบไฟเลี้ยวเป็นสัญญาณให้ไอ้โฟมจอดข้างทาง
“เอาโจ๊กพิเศษตับไม่เอาผักชี 2 ครับ” ผมสั่งโจ๊กให้ตัวเองกับไอ้พรตหลังจากลงมานั่งที่ร้าน
ผมขี้เกียจสั่งแยกเลยไม่เอาผักชีมันทั้งสองชามเลย
ลมเย็นๆพัดมาปะทะตัวขนาดใส่เสื้อหนาวยังขนลุกครับ สายแล้วอากาศยังหนาวอยู่เลย
“ไอ้ฟิกซ์กินไร” เสียงไอ้มายด์ถามไอ้ฟิกซ์ สงสัยโดนจับแยกแล้วจะคิดถึงกันไม่มีคนให้ลับฝีปาก
ลงรถได้ไอ้มายด์ตรงไปหาไอ้ฟิกซ์ทันทีครับ
“กูเอาข้าวต้มปลาสั่งให้กูด้วย” ไอ้คิมสั่งไอ้นาวที่กำลังยืนมองเมนูหน้าร้านก่อนเดินมานั่งโต๊ะ
“มี่เอาอะไรอาร์มสั่งให้” ไอ้อาร์มก็ถามแฟนมันเหมือนกันครับ
“ข้าวต้มกุ้งแล้วกัน” ไอ้มี่ตอบก่อนไอ้อาร์มจะสั่งข้าวต้มกุ้งกับโจ๊กหมู
“นัทเอาข้าวต้มหมู โฟมอยากกินอะไร” ไอ้นัทถามไอ้โฟมแล้วได้รับคำตอบว่าเหมือนกัน
ก่อนเดินถูมือแก้หนาวไปสั่ง ไม่นานเมนูที่สั่งก็ทยอยมาเสิร์ฟ
ต่างคนก็ต่างกินกันเงียบๆ กินเสร็จจ่ายเงินแล้วออกเดินทางต่อครับ
.
.
.
“พี่ตินณ์แวะทุ่งทานตะวันกันเถอะ นาวอยากถ่ายรูป” ไอ้เชี้ยนาวกินอิ่มตาสว่างเริ่มอ้อนเลยครับ
แต่มันอ้อนผิดคนป่าววะ ผัวนั่งหัวโด่เสือกมาอ้อนผม
“เออ กูก็อยากถ่าย แวะให้หน่อยดิ” อันนี้เมียผมเองครับ สำนวนแข็งๆไม่อ้อนสักนิด
“ผมก็อยากพี่ตินณ์แวะเถอะ” ไอ้มายด์ช่วยสนับสนุนอีกแรงครับ งานนี้ผมหรือจะขัดได้
กินข้าวเสร็จออกรถมาได้ไม่ไกล แวะทุ่งทานตะวันข้างทางอีกแล้วครับ ดูท่าว่าเขาค้อคงอีกยาวไกล
“ มึงมายืนตรงนี้ดิ แสงกำลังได้” ไอ้พรตสั่งผมให้มาเป็นแบบอีกแล้วครับ
ผมว่าจะนั่งจิบกาแฟตรงร้านปากทางคอย มันก็ไม่ยอมดึงผมเข้ามาจนได้
“ระวังอย่าโดนต้น มันจะคัน” ผมบอกไอ้พรตเพราะมันถอยหลังจะถ่ายรูป
แต่ถอยเข้าไปในดงต้นทานตะวัน เดี๋ยวเกิดคันขึ้นมาเรื่องใหญ่ เดือดร้อนผมอีกครับ
“เออ กูรู้หรอกน่า” ยังมีหน้ามาเถียงครับ
“ไอ้พรต กูว่าข้างในสวยกว่าตรงนี้หว่ะ” ไอ้นาวเดินออกมาจากในไร่
มันคงเข้าไปสำรวจมาแล้ว มองจากตรงที่ผมยืนเห็นเป็นทุ่งสีเหลืองสุดลูกตา
ดูจากรูปที่ไอ้พรตถ่ายก็สวยดีครับ
“ไอ้ตินณ์ กูขอเปลี่ยนคนหน่อยได้ไหมวะ” อยู่ๆไอ้อาร์มก็เดินเข้ามาขอเปลี่ยนคน
ผมงงเลยครับ ไม่มีเกริ่นนำเลยนะมึง
“คนที่ไหนวะ” ผมถามกลับ
“ก็ไอ้ฟิกซ์ กูสงสารมันไม่มีเพื่อนคุย เอาไอ้คิมมานั่งรถกู แล้วให้ไอ้ฟิกซ์ไปรถมึงได้ไหมวะ”
ไอ้อาร์มอธิบายเพิ่ม ผมค่อยเข้าใจขึ้นมาหน่อย
“เออกูไม่มีปัญหา ไปถามไอ้คิมกับเมียมันเอาเถอะว่าจะยอมแยกกันป่าว"
ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ เรื่องนี้ต้องถามเจ้าตัว
พอผมบอกเสร็จไอ้อาร์มก็เดินไปหาไอ้คิมที่กำลังถ่ายรูปให้พวกไอ้นาวกับเพื่อน
“มึงรู้ไหมว่าต้นอ่อนทานตะวันกินได้” อยู่ๆไอ้นัทถามคำถามวิชาการขึ้นมาอีกแล้วครับ
“รู้” ผมก็ตอบเพราะไม่มีใครตอบมัน
“แม่ง! รู้ทุกอย่าง เซ็ง” มันว่าเสร็จเดินหนีไปเลยครับ ที่ผมรู้นี่ผิดเหรอครับ
ก็ผมเคยเอามาทำอาหาร ต้นอ่อนของทานตะวันก็คล้ายๆถั่วงอกแหละครับ
เอามาผัดหรือทำอาหารอย่างอื่นก็อร่อยดี แถมมีคุณค่าทางสารอาหารด้วย
แต่น้อยคนที่จะรู้ว่ามันกินได้
“มึงๆซื้อเมล็ดทานตะวันไปด้วย”
ก่อนกลับออกจาไร้ไอ้พรตสะกิดให้ผมซื้อเมล็ดทานตะวันที่ขายอยู่ข้างหน้าทางเข้า
เขาก็ตื่นมาขายเช้าดีนะครับ ยังไม่แปดโมงเลยมาขายแล้ว
“เอาไปทำไมวะ” ผมหันไปถามงงๆ
“เอาไปกินแกล้มเหล้า” จบเลยครับไม่ต้องถามต่อ ขี้เมาสั่งเอง ฮ่าๆๆ
ผมเดินไปซื้อให้มัน 3 ถุง เอาให้เยอะ แทะเหมื่อยปากไปเลย
แต่ที่เขาแกะเปลือกไว้แล้วก็มีนะครับ
เห็นเขาบอกว่ามีอบสมุนไพร อบเกลือ อบน้ำผึ้ง หลายอย่างครับ
ผมซื้อเสร็จก็กลับขึ้นรถ ตอนนี้ไอ้คิมเปลี่ยนรถกับไอ้ฟิกซ์แล้วครับ
ไอ้พรตเลยย้ายมานั่งหน้า แล้วไอ้ฟิกซ์นั่งหลังแทน
“มึงยอมให้พี่คิมไปนั่งคันนู้นได้ไงวะ” เสียงไอ้มายด์ถามไอ้นาวครับ
“มันอยู่นี่ก็เหมือนไม่อยู่ นั่งบื้อเป็นสากกะเบือ ไปคันนั้นแหละดีแล้ว”
ไอ้นาวว่าผัวตัวเองซะผมสะอึกเลยครับ
ถ้าไอ้คิมได้ยินผมว่าไอ้นาวมันจะโดนสากกะเบือยัดปากแทน
หึหึ ปากดีตลอด
ผมขับรถต่อยาวมาจนเข้าเพชรบูรณ์แล้วที่แรกที่ผมจะแวะก่อนเข้าที่พักคือวัดครับ
เรื่องปกติถ้าให้ผมเป็นคนนำทางหรือคิดสถานที่เที่ยวในนั้นจะต้องมีวัดเป็นสถานที่แรกๆ
เพราะผมจะไหว้พระเอาความเป็นสิริมงคลก่อนครับ
แล้ววัดที่ผมแวะคือวัดพระธาตุผาแก้ว ตั้งอยู่บนผาซ่อนแก้ว เป็นวัดที่สวยงามมากๆ ครับ
ขับรถผ่านจะเห็นเด่นตา ใครๆ ก็ต้องแวะ
ตัวเจดีย์พระธาตุยามสะท้อนกับแสงแดดจะมีสีสันสวยงาม
สีสันที่สดใสของเจดีย์ เกิดจากการนำกระเบื้องสี ถ้วยชามเบญจรงค์
มุก ลูกปัด แก้ว แหวน เงินทองสิ่งมีค่าต่างๆ ตลอดจนเซรามิคหลากสีสัน
มาประดับประดาตกแต่ง เป็นลวดลายที่สวยงามครับ
ภายในเจดีย์พระธาตุผาแก้ว มีพระบรมสารีริกธาตุพร้อมภาพวาดสวยงามเชิงศาสนา
ถ้าใครไม่ได้ไปไหนช่วงปีใหม่อยู่ใกล้ๆผมแนะนำให้มาไว้สักการะที่วัดนี้ครับ
“เฮ้ย!มึงเข้าวัดไม่ร้อนเหรอวะ” ไอ้มายด์ถามไอ้ฟิกซ์เสียงดังเลยครับ
ตั้งแต่ไอ้ฟิกซ์ย้ายมานั่งรถผม มันสองตัวเถียงกันมาตลอดทาง
ไม่รู้มีเรื่องอะไรเถียงกันหนักหนา รถไม่ได้เงียบเลย
“สัส! กูคนไม่ใช่ผี” ไอ้ฟิกซ์ตอบก่อนออกเดินเข้าวัดครับ
พวกผมไหว้พระขอพรสิ้นปีกันไม่นานจากนั้น ก็ถ่ายรูปเป็นที่ระทึก อีกซักพักก่อนเดินทางต่อ
ผมดูเวลาบ่ายแล้วครับ เลยแวะกินขนมจีนหล่มเก่าของกินที่ขึ้นชื่อของเพชรบูรณ์
หลังกินอิ่มก็เดินทางเข้าบ้านพักชื่อ รุ่งอรุณริมธาร ครับ
เป็นบ้านพักที่ราคาไม่แพงอยู่ติดลำธารธรรมชาติมาก ไอ้พรตเห็นแล้วชอบเลย
ตอนผมหาห้องพักมีคนรู้จักแนะนำมาแล้วก็โชคดีที่มีคนยกเลิกการจองช่วงนี้พอดี
ผมเลยได้ห้องมา 5 ห้อง
หลังจากเช็คอิน ผมก็แยกย้ายกันเข้าห้องพัก พักเอาแรงก่อนครับแล้วค่อยว่ากันต่อ
--- To be Con. Special Part II coming soon. ---
ตอนพิเศษทริปปีใหม่จร้า ตอนแรกเมจิกว่าจะเขียนให้จบตอนเดียวแต่รู้สึกว่าเขียนแล้วยาวมาก
เลยขอแบ่งออกเป็น สอง หรือ สามตอนแล้วแต่เวลาที่จะเขียนได้นะคะ
เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ^^
-
จิ้มๆๆ เม้นก่อนเลย เด่วค่อยอ่าน อิอิ ขอบคุนที่ลงค๊าบบบบบบบบบ รอตลอดเว อิอิ ไรท์น่าฮักขนาดดดด >///<
-
ดูเหมือนเรื่องใกล้จบแล้วใช่ไหมครับ
-
มาเที่ยวงี้ท่าทางน่าสนุก
ขอให้สนุกกันตลอดทริปเลยนะ
-
พี่ตินณ์เมียสั่งได้จริง ๆ นาวปากดีตลอดเด๋วให้พี่คิมจัดการซะนี่
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ฟิกกับมายนี้น่ารักดีน่ะทำให้นึงถึงเพื่อนเราคู่นึงเลย
-
อ่านตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้แบบยาวยาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
จนถึงตอนล่าสุด เราอยากบอกว่าเราสนุกมากๆเลยคะ
แต่แบบว่าอยากให้ตินณ์พรต งุงิ มากกว่านี้นิดนึง ก็แบบว่ามันน่ารักงะ(โดยเฉพาะตอนเมา แล้วจะไม่ให้ตินณ์รักตินณ์หลงได้เยี่ยงไร)
ส่วนคิมนาวก็แบบว่ารอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอว่าเมื่อไรใครสักคนจะใจอ่อนก็เล่นเอาเราเหงื่อตกไปตามๆกัน ตอนแรกก็นึกว่าจะมีดราม่ารึ หึหึ ไม่มีสักแหมะ
ไม่รู้ว่าคนเขียนไม่ถนัดแต่งดราม่าหรือว่าไม่ต้องการดราม่าหรืออย่างไร คือมีตอนนึงเราอ่านแล้วแบบ เหมือนมันจะมีดราม่า แต่มันก็ไม่สุด คือมันแบบ... โอ้ยยยย อธิบายไม่ถูกเลยละ รู้แค่ว่ามันอึดอัด มันเศร้า คือมันเป็นอารมณ์ที่ยิ่งกว่าดราม่าเสียอีก ถือว่าล้ำ
เอาเป็นว่าเราขอซูฮกคนเขียนนนะคะที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นได้ ...บอกเลยว่าโคตรอึดอัด!!
ยังไงก็จะรอตอนใหม่ของเรื่องนี้นะคะ ม๊วฟๆๆ :mew1: :mew1:
-
คู่กัดฟิกซ์มายด์ มันน่าคิดจริงโว้ยยยยย 55555555
พรตอ้อนพี่ติณฑ์ได้น่ารักมากกก แอร้ยยย
-
เจอผิดคำนึงค่ะ
โจ๊ก สะกดแบบนี้จ้า ^^
-
แพ้เมียตลอดอ่ะติณ
-
เจอผิดคำนึงค่ะ
โจ๊ก สะกดแบบนี้จ้า ^^
ขอบคุณค่ะ แก้ไขเรียบร้อยจ้า
เมจิกนึกถึงแต่โจ๊ค so cool มากไปหน่อยเลยนึกว่าเขียนเหมือนกัน อิอิ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
:pig4: :pig4:
-
นาวปากดีตัลหลอดอ๊ะ
-
อ่านตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้แบบยาวยาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
จนถึงตอนล่าสุด เราอยากบอกว่าเราสนุกมากๆเลยคะ
แต่แบบว่าอยากให้ตินณ์พรต งุงิ มากกว่านี้นิดนึง ก็แบบว่ามันน่ารักงะ(โดยเฉพาะตอนเมา แล้วจะไม่ให้ตินณ์รักตินณ์หลงได้เยี่ยงไร)
ส่วนคิมนาวก็แบบว่ารอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอว่าเมื่อไรใครสักคนจะใจอ่อนก็เล่นเอาเราเหงื่อตกไปตามๆกัน ตอนแรกก็นึกว่าจะมีดราม่ารึ หึหึ ไม่มีสักแหมะ
ไม่รู้ว่าคนเขียนไม่ถนัดแต่งดราม่าหรือว่าไม่ต้องการดราม่าหรืออย่างไร คือมีตอนนึงเราอ่านแล้วแบบ เหมือนมันจะมีดราม่า แต่มันก็ไม่สุด คือมันแบบ... โอ้ยยยย อธิบายไม่ถูกเลยละ รู้แค่ว่ามันอึดอัด มันเศร้า คือมันเป็นอารมณ์ที่ยิ่งกว่าดราม่าเสียอีก ถือว่าล้ำ
เอาเป็นว่าเราขอซูฮกคนเขียนนนะคะที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นได้ ...บอกเลยว่าโคตรอึดอัด!!
ยังไงก็จะรอตอนใหม่ของเรื่องนี้นะคะ ม๊วฟๆๆ :mew1: :mew1:
ขอบคุณค่ะ ที่ชอบเรื่องนี้
เมจิกของถามนิดนึงได้ไหมคะว่า ตอนที่รู้สึกอึดอัดเป็นตอนไหน
หรือว่าเป็นฉากไหนของเรื่องค่ะ ที่เมจิกอยากทราบเพราะจะได้ปรับปรุงในเรื่องต่อไปจ้า
:pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับรีพายค่ะ อยากบอกว่าไม่เคยเจอรีพายที่ยาวขนาดนี้
ดีใจค่ะ อิอิ >.,<
-
ขอบคุณค่ะ แก้ไขเรียบร้อยจ้า
เมจิกนึกถึงแต่โจ๊ค so cool มากไปหน่อยเลยนึกว่าเขียนเหมือนกัน อิอิ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
:pig4: :pig4:
บร๊ะเจ้าโจ๊ก ก็สะกดด้วย กอไก่ นะจ้ะ ฮ่าๆๆ
-
บร๊ะเจ้าโจ๊ก ก็สะกดด้วย กอไก่ นะจ้ะ ฮ่าๆๆ
กำ :katai1:
เข้าใจผิดมาตลอดชีวิต ฮ่าๆๆ
น่าอับอายแก่วงศ์ตระกูลมาก
จุ๊ๆ อย่าบอกใครนะคะเมจิกขอร้อง รู้กันแค่สองคนเนอะ
-
"แค่เมียสบายก็พอ"----ตินณ์รักและเทิดทูนเมียมากก. ชอบพระเอกแบบนี้ๆๆๆ. แบบนี้พรตเลยชอบหวง 55
"กูหิวแล้ว"---ประโยคเด็ดของนาง คนที่ได้ฟังต้องรีบพาไปกินข้าว ไม่ก็วิ่งไปทำกับข้าวให้ 55 อิจฉาาาา
-
พรตน่ารักขึ้นทุกวีนๆ
มีอ้อนนน น่ารัก อย่างงี้พี่ติณจะไม่ยอมได้ไง
:o8:
นาว ปากดีตลอด แต่กะน่ารัก
รอๆๆตอนต่อไป :pig4:
-
จ้า พ่อคนรักเมีย o13
-
ตามไปเที่ยวเขาค้อด้วยคนจ้า~^^
-
ฟิกส์มายด์ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อรึเปล่าน้อออ
-
ว้าว พรตไปทริปเดียวกับเราเลย
ได้กระทบไหล่กันหรือเปล่าน้า อิอิ
-
^^
-
o13
เวลาเห็นอาหารน่าทานน่ากิน
แต่เห็นหน้าตาคน
-
ตินณ์ แกหน่ะบ่นๆๆๆ แต่ก็ตามใจเมียตลอดแหละ เกลียมัวขนาดนี้แล้วก็ไม่รู้จะบ่นทำไม เอิ๊กๆ
-
อยากไปหนาวด้วยยยยยย
-
พี่ติณรักพรตมากเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนได้ไปเที่ยวพร้อมกับกลุ่มติณห์-พรต สำหรับติณห์แล้วถ้าพรตต้องการอะไร ติณห์พร้อมทำให้ด้วยความเต็มใจเสมอ เพื่อความสบายของเมีย 555
จะว่าไปก็น่าที่ฟิกซ์จะเหงาปาก เพราะมีแต่กลุ่มเพื่อนติณห์ทั้งนั้น แล้วฟิกซ์ - มายด์ เป็นยิ่งกว่าเพื่อนอีกคู่หรือเปล่าเนี่ย น่าคิด
รออ่าน Part II ต่อไปค่ะ
-
อยากไปด้วยคนจัง
-
ตามใจเมียมากมายอะพี่ติณห์ 5555
มิน่า พรตถึงไปไหนไม่รอด
-
ขอบคุณ :)
-
Happy New Year นะครับ แล้วรีบมาต่อนะครับ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่จ้าเมจิก
มีความสุขมาก ๆ นะ สุขภาพแข็งแรง
ที่สำคัญ หัวแล่นปี๊ดดด แต่งนิยายมาให้เราอ่านนน
-
ดูเหมือนเรื่องใกล้จบแล้วใช่ไหมครับ
ใช่ค่ะ ใกล้จบแล้วค่ะ ^______^
-
สนุกๆมากคับ
-
ตอนพิเศษปีใหม่ชิวๆดีจัง รออ่านตอนสองนะ
ถือว่าไปเที่ยวพร้อมพวกน้องๆละักัน
แล้วก็สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ เที่ยวปีใหม่ part II
หลังเก็บของเข้าห้องพักเสร็จผมนึกว่าจะได้นอนพักเอาแรง
ที่ไหนได้ไอ้พรตลากผมออกมาดูบ้านพัก
ดูลำธารอะไรของมันเรื่อยเปื่อยตามประสาคนนอนในรถซะเต็มอิ่ม
แล้วผมเหรอจะขัดใจมันได้ ต้องตามใจพามันออกมาดูสิ่งที่มันอยากดูมันก็ถ่ายรูปเพลินเลย
ตอนเดินออกมาผมเห็นหลังไอ้นัทกบไอ้โฟมเดินดูลำธารเหมือนกัน
ส่วนคนอื่นๆเข้าห้องเงียบสงสัยเพลียรถติด ครับ
ผมได้ห้องพักมา5ห้อง ชมธาร1-5คบคู่พอดี ผมกับไอ้พรต ไอ้คิมกับไอ้นาว
ไอ้โฟมกับไอ้นัท ไอ้อาร์มกับเอ็มมี่ ห้องสุดท้ายไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ครับ
พูดถึงสองคนนี้ไม่รู้มันจะตีกันตายหรือป่าวจัดให้อยู่ห้องเดียวกันก็ทำท่าไม่อยากอยู่
พอบอกให้แยกกันนอนก็ไม่เอา ผมล่ะงงกับมันสองคน เพื่อนไอ้พรตมีแต่แปลกๆครับ
“ตินณ์กูลงเล่นน้ำได้ไหม” ไอ้พรตหันกลับมาถามผมหลังจากถ่ายรูปได้ซักพัก
“น้ำเย็น พรุ่งนี้ค่อยเล่น” ผมบอกมันหลังจากมองน้ำในลำธาร และลองเอามือแตะๆดู
วันนี้มันนั่งรถเหนื่อยๆกำลังเพลีย ถ้าเล่นแล้วเดี๋ยวเพลียจัดกลางคืนเป็นไข้อีกซวยผมเลย
เห็นมันเหมือนแข็งแรงอย่างนี้แต่ที่จริง ป่วยง่ายมากครับ
“เออก็ได้วะ” มันยอมง่ายๆเพราะคงเห็นผมเพลียๆไม่ค่อยกวนโมโหมันเท่าไหร่
“กูกลับห้องก่อนนะ ไม่ไหววะ ง่วง” ผมบอกมันหลังจากเริ่มรู้สึกทนความง่วงไม่ไหว
“กูกลับด้วย” มันว่าเสร็จเดินนำผมกลับมาที่ห้องเลยครับ บ้านพักของเราเป็นบ้านสองชั้น
สองหลังอยู่ติดกัน ตัวบ้านทำจากไม้และข้างๆบ้านมีลำธารใสๆไหลผ่าน ทำให้ภายในห้องพักเย็นมากครับ
ผมว่าถ้าไม่ใช่หน้าหนาวก็คงไม่ต้องเปิดแอร์นอน แถวนี้ต้นไม้ก็เยอะร่มรื่นมาก
“กูขอนอนก่อนนะเย็นๆค่อยไปซื้อของ” ผมบอกไอ้พรตที่กำลังนั่งดูรูปก่อนทิ้งตัวลงบนที่นอน
เราวางโปรแกรมกันไว้ว่าคืนนี้จะมีปาร์ตี้น้ำจันทร์ เอาใจคอขี้เมาครับ
ผมเลยต้องไปซื้อพวกเหล้า น้ำขวด และกับแกล้มส่วนอาหารเย็นเดี๋ยวซื้อเข้ามาเลย
แต่จริงๆที่บ้านพักก็มีบริการอาหารให้นะครับ แต่ผมกลัวพวกมันไม่อิ่มเลยจะซื้อเข้ามาเพิ่ม
ก็แต่ละคนแดกกันยังกับแหกนรกขึ้นมากิน มีอะไรให้แม่งแดกเรียบ
ผมลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นคือเด็กมานอนหนุนแขนครับ มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ผมไม่รู้สึกตัวเลย
หลับลึกจริงๆ สงสัยวันนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตี3มาเตรียมของขึ้นรถแล้วยังต้องขับรถมาตลอด
เรื่องขับไม่เท่าไหร่ แต่มาเจอรถติดช่วงออกจากทุ่งทานตะวัน
ต้องใช้ความอดทนและพลังงานในการขับเยอะครับ
ผมนอนมองไอ้พรตนิ่งๆ เวลามันตื่นผมว่ามันน่ารักแล้วนะ เวลามันหลับมันยิ่งน่ารักไปใหญ่เลยครับ
หน้ามันเรียวได้รูป คิ้วหนาๆโก่งนิดนึงรับกับดวงตาที่ชอบมองผมแบบหาเรื่อง หรือบางทีก็ชอบส่งค้อนให้เวลางอน
แก้มนี่สิเป็นสีขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดีและที่สำคัญทั้งหอมทั้งนิ่มครับ แม่งผมหลงมันจริงๆแหละครับ
เพิ่งมารู้ตัวว่าตัวเองชอบความรุนแรงก็ตอนมาเป็นแฟนกับมัน ผมไม่เคยนึกเลยว่าจะทนมือทนตีนมันได้มากขนาดนี้
ว่าแล้วก็อยากหอม อดไม่ไหวดึงมันเข้ามาหอมที่หน้าฝากก่อนต่อด้วยแก้มทั้งสองข้าง
มันเริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ มันเอามือมาปัดหน้าผมเหมือนรำคาญ
“อื้อ....” เสียงมันคราง แต่ยังไม่ยอมลืมตาครับ
ผมมองเวลา ห้าโมงเย็นแล้ว แปลกเหมือนกันยังไม่มีใครมาเรียกเลยครับ
“ตื่นได้แล้วครับ ไปหาซื้อของกัน” ผมปลุกมันเบาๆ เสียงดังไม่ได้เด็ดขาดครับ ไม่งั้นมันจะหงุดหงิดยาว
“ตื่นแล้วเหรอ กี่โมงแล้ว” มันถามพร้อมเอามือกอดเอว และเอาหน้ามาซุกที่ซอกคอของผมครับ
แม่ง! โครตอ้อนหรือยั่ววะ เดี๋ยวกูก็ไม่ไปซื้อซะเลยของเขิง
“ห้าโมงเย็นแล้วครับ ลุกเถอะ” ผมบอกมันก่อนเรียกอีกครั้ง
“อืม... ตื่นแล้ว” มันตอบก่อนค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่ง ผมก็ลุกตาม
กำลังจะก้าวลงจากเตียงไอ้พรตทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกแล้วครับ
ตลกชะมัด เหมือนตุ๊กตาล้มลุก มันลุกผมนอน พอผมลุกมันลงไปนอนอีกแล้ว
“ พรตมาล้างหน้าเร็ว” ผมเรียกพร้อมดึงมือมันให้ขึ้นมาลุกนั่งอีกครั้ง
“ปวดหัวว่ะ” มันเริ่มอ้อนอีกแล้วครับ มุขนี้เจอบ่อยเวลามันไม่อยากตื่น
“ก็มึงนอนตอนเย็น เขาเรียกนอนทับตะวันมันจะปวดหัว เดี๋ยวก็หาย”
ผมบอกมันเสร็จดึงให้ลุกจากเตียงมาล้างหน้าเลยครับ
เสร็จแล้วผมกับไอ้พรตก็เดินลงมาข้างล่างเจอไอ้มี่ ไอ้โฟม ไอ้นัท ไอ้นาว แล้วก็ไอ้คิม
อยู่กันพร้อมหน้าขาดแต่ไอ้อาร์ม ไอ้ฟิกซ์แล้วก็ไอ้มายด์ครับ
“ไอ้อาร์มไปไหนวะ” ผมถามทันทีที่มองหาแล้วไม่เห็น
“มันยังไม่ตื่นเลย” ไอ้มี่แฟนไอ้อาร์มเป็นคนตอบครับ
“ไม่เห็นมีใครขึ้นไปตามกู” ผมพูดขึ้นลอยๆ
“ใครว่าไม่ขึ้น กูขึ้นไปตามแล้วแต่เห็นมึงนอนกอดเมียสบายกูเลยไม่อยากขัด” ไอ้โฟมว่าบ้างครับ
“หึหึ อิจฉากูอ่ะดิ”
“เออ ทีหลังล็อคห้องด้วยไม่อยากเห็น อิจฉา” ไอ้โฟมยังมีหน้ามาว่าผม
แล้วลงเสียงหนักตรงคำว่าอิจฉา สงสัยจะอิจฉาจริงครับ
“ไอ้นาว ไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ไปไหนวะ” เสียงไอ้พรตถามหาเพื่อนมันบ้างครับ
“โน่น เห็นพากันเดินไปตามลำธารบอกจะไปหาต้นน้ำเชี้ยไรไม่รู้ ป่านนี้หลงป่าไปแล้วมั้ง”
ไอ้นาวมันว่าเพื่อนพร้อมชี้มือไปทางที่น้ำในลำธารไหลลงมาครับ
“กูจะไปซื้อของ ใครเอาอะไรมั้ง”
“กูไปด้วย” ไอ้นัทเสนอตัวขอไปด้วยครับ ดีเลยมันจะได้ช่วยผมเลือกของกิน
หลังจากนั้นเมนูของที่สั่งบานเลยครับ สั่งแต่ปากมือไม่จ่ายนะครับ
แหม่ผมก็ต้องเก็บเงินให้เมียใช้ซะด้วยดิ เอาเป็นว่าเดี๋ยวซื้อมาแล้วค่อยมาเก็บแล้วกันนะ ไม่งั้นเมียบ่น
“ไอ้คิมไปไหมวะ” ผมถามไอ้คิมที่กำลังนั่งเกากีต้าร์
“ขี้เกียจนั่งรถว่ะ มึงไปเถอะ” ไอ้คิมเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“งั้นผมได้ด้วยพี่” ไอ้นาวเสนอตัวขึ้นมาแทนผัวมันครับ
“มึงจะไปทำไม มึงไปไอ้คิมก็มาว่ากูอีก”
“ไม่ว่าหรอกพี่ นะๆให้ผมไปนะ”
“เออๆ แล้วอย่ามาร้องจะกลับนะมึง”ผมว่ามันก่อนจูงไอ้พรตมาขึ้นรถครับ
ไอ้นัทกับไอ้นาวรีบเดินตามมาเช่นกัน
ก่อนออกผมถามเจ้าของบ้านพักแล้วว่าตลาดอยู่ตรงไหน
จากนั้นผมก็ขับรถหาตลาดไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ครับ
แต่ใช้เวลานานอยู่เพราะรถค่อนข้างติดมาก ผมไปซื้อกับแกล้มพร้อมไอ้นัท
ให้ไอ้พรตกับไอ้นาวไปซื้อเครื่องดื่ม
พอกลับมาที่รถเจอไอ้พรตเหมาร้านเหล้ามาไว้ท้ายรถครับ ไม่รู้ซื้อไปกินหรือไปอาบ
เมื่อได้ของครบผมก็ขับรถกลับที่พัก
“ไอ้พรตได้ของดีมาป่าววะ"เสียงไอ้ฟิกซ์ดังมาตั้งแต่รถยังไม่จอดครับ
“ได้ดิวะ บอกเลยคืนนี้ใครไม่เมากูไม่ให้นอน พี่มี่ผมก็ไม่เว้นนะครับ”
ไอ้พรตเปิดประตูลงไปตอบก่อนหันไปบอกไอ้มี่ที่เดินเข้ามาช่วยยกของ
“มึงเอามาเยอะขนาดนี้กะมอมเหล้าแล้วรูดทรัพย์ป่าววะ”
ไอ้คิมเห็นบรรดาขวดเหล้าที่ยกเข้ามาเยอะจนอดทักไม่ได้ครับ
“โถ่!พี่ถามมาได้ แค่ของผัวมันปัญญาใช้ให้หมดจะมีรึเปล่า”
ไอ้มายด์รีบชิงตอบก่อน ไอ้พรตก็ได้แต่ยิ้ม
มันมีความสุขอะไรนักหนาวะแค่ได้มาเที่ยวผมละอดสงสัยไม่ได้
“ไปไม่ปลุกกูวะ”เสียงไอ้อาร์มดังลงมาจากชั้นสองครับ
“กูจะรู้เหรอว่ามึงอยากไปด้วย” ผมตอบมันก่อนเดินเอาของเข้าบ้าน อีกคน
หลังจากจัดของเสร็จเราก็เริ่มปาร์ตี้น้ำจันทร์กันเลยครับจะรอช้าอยู่ใย
สงสัยหิวจัดกับแกล้มและข้าวถูกฟาดเรียบตั้งแต่ผ่านไปยังไม่ถึงชั่วโมง
ผมเลยให้เจ้าของบ้านโทรสั่งหมูกระทะจากร้านแถวๆที่พักมาเพิ่มให้ครับ
จากนั้นก็ดื่มกันมาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็กึ่มๆกันแล้วถือว่ากำลังพูดมากได้ที่เลย
“ไอ้อาร์มมึงไปเกาหลีทำไมวะ” ไอ้โฟมถามพร้อมยกเหล้าขึ้นจิบ
“พาเมียไปดึงหน้าดิวะ” ไอ้อาร์มตอบเสร็จได้รับเสียงหัวเราะจากเพื่อนและค้อนวงใหญ่จากไอ้มี่ทันทีครับ
“บ้าเหรอ ไปทำนมต่างหากเว้ย” ไอ้คิมตอบอย่างรู้ดี
“มึงรู้ได้ไงว่าเมียกูต้องไปทำนม” ไอ้อาร์มถามพร้อมเหล่ตามอง
“หึหึ” เสียงหัวเราะกวนตีนของไอ้คิมดังขึ้นเรียกสายตาหมั่นไส้ของคนในวง
ตอนนี้เรานั่งล้อมวงกันอยู่ด้านล่างครับกำลังหนาวได้ที่ แต่ดีหน่อยที่มีไอร้อนจากเตาหมูกระทะ
ผมว่าที่ผมนั่งกันอยู่เป็นวงเหล้าที่ใหญ่พอควร ผมนั่งซ้อนด้านหลังไอ้พรต ไอ้คิมก็นั่งติดๆไอ้นาวทางด้านขาวมือผม
ไอ้นัทไอ้โฟมนั่งด้านซ้ายครับตรงข้ามผมเป็นไอ้อาร์มกับไอ้มี่ ติดไอ้มี่และไอ้นาวเป็นไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์
“ว่าจะถามนานแล้ว ถ้าไม่มีขาจะใส่ถุงเท้าไหม” อยู่ๆไอ้อาร์มหันไปถามแฟนมัน
“ไม่มีแล้วกูจะใส่ทำไม” ไอ้มี่คงเริ่มเมาแล้วครับ ขึ้นมึงกูกับไอ้อาร์มแล้ว เห็นมันห้าวๆแต่มันก็คออ่อน
“งั้นไม่มีนมแล้วทำไมต้องใส่เสื้อในวะ” ไอ้อาร์มถามพร้อมยิ้มกวนตีน
“อั๊ยยะ! พี่อาร์มแรง” เสียงไอ้มายด์อุทาน
“ไอ้เชี้ย! อาร์มปากดีนะมึง พากูไปทำนมเลย” ไอ้มี่ว่าไอ้อาร์มก่อนให้พาไปทำนม
เรื่องนี้ผมไม่ยุ่งนะครับ เรื่องครอบครัวผัวเมีย
แต่น่าสงสารไอ้อาร์มเหมือนกันมีเมียเป็นผู้หญิงแต่ก็ไม่มีนมเหมือนเมียผมเลย
หรือจริงๆแล้วไอ้มี่เป็นกระเทยวะ ผมแค่คิดไม่ได้พูดนะครับ
“มึงคีบหมูให้กูหน่อย” ผมบอกไอ้พรตที่นั่งติดเตาไฟ
มันก็เอื้อมมือไปตักมาใส่จานตัวเองแล้วยื่นให้ผม ผมไม่มีจานครับ
กินจานเดียวกับมันแต่ผมนึกว่ามันจะป้อนเถอะ แปลว่าตอนนี้มันยังเมาไม่ได้ที่ ถ้าได้ที่แล้วขออะไรก็ยอมครับ
“ไอ้นาวมึงอย่าแย่งกูดิ” ไอ้พรตว่าไอ้นาวที่กำลังคีบของกินจากเตา สงสัยไปแย่งอะไรที่มันเล็งไว้
“พี่คิมไม่เบื่อมันบ้างเหรอ แดกเยอะฉิบหาย” ไอ้มายด์หันไปถามไอ้คิม
“หึหึ ใกล้หมดตัวแล้วกู แดกเหมือนพรุ่งนี้จะตายห่า กลัวไม่ได้แดก” ไอ้คิมหัวเราะก่อนตอบ
“ดี หมดตัวเมื่อไหร่กูหาใหม่แน่” ไอ้นาวเริ่มปากดีอีกแล้วครับ
“มึงอยากตายก็ลองหาดู” ไอ้คิมเสียงนิ่งเลยครับ
“ไอ้พรต หลังปีใหม่กลับไปมึงไปไหนป่าววะ” ไอ้ฟิกซ์วางแก้วเหล้าแล้วถามไอ้พรต
“ยังไม่รู้เลยว่ะ สงสัยแม่กูให้ตระเวนเอาของปีใหม่ไปแจกญาติๆกับคนรู้จักเหมือนเคย”
ผมพรตตอบก่อนคีบหมูใส่ปาก บ้านไอ้พรตก็คล้ายๆบ้านผมพอถึงเทศกาลก็ต้องเอาของไปให้คนรู้จัก
“นัทเอาหมูอีกไหม” ไอ้โฟมหันไปถามไอ้นัทที่เริ่มวางตะเกียบ
“ไม่เอาแล้ว อิ่มกินเหล้าดีกว่า” ไอ้นัทตอบ
ไม่นานวงหมูกระทะก็เหลือแต่ไอ้พรตกับไอ้นาวที่นั่งกินกันแค่ 2 คนครับ
คนอื่นอิ่มหมดแต่นั่งกินเหล้ากันต่อยังไม่มีใครลุก
“พอแล้วมั้งกูขี้เกียจเช็ดอ๊วกมึงเวลาเมา” ผมบอกไอ้พรตหลังจากเห็นมันกินไม่เลิก
“จิ๊แม่ง เลิกก็ได้วะ” ไอ้พรตหันมาว่า ก่อนวางตะเกียบ
“ไอ้ฟิกซ์ ไปเอาของดีมา” พอมันว่างตะเกียบเสร็จหันไปสั่งเพื่อนเลยครับ
ถ้าผมคิดไม่ผิดต้องเป็นของที่มันซื้อมาเมื่อเย็นแน่ๆ
ไอ้ฟิกซ์พอเพื่อนสั่งก็รีบลุกจากวงหายไปทางโซนวางของที่ซื้อมาจากตลาด
“อะไรของมึงวะ” ไอ้นาวอดเสือกไม่ไหว ถามก่อนเพื่อน
“เดี๋ยวมึงก็รู้” ไอ้พรตตอบนิ่งๆ
“เฮ้ย!! มึงเอางี้เลยเหรอวะ” เสียงไอ้โฟมถามหลังจากเห็นของที่ไอ้ฟิกซ์ถือมา
“แน่นอนครับพี่ กินแต่แบบเดิมๆมันน่าเบื่อ วันนี้เราจะมาเล่นเกมส์พร้อมดวนเหล้าป๊อกกัน”
ไอ้พรตพูดเสียงดังเลยครับ
เหล้าป๊อกคือเหล้าที่ผสมกับมิ๊กส์ลงในแก้วใบเล็กๆหรือแก้วเป็กครับ
จากนั้นก็ใช้มือปิดปากแก้วแล้วยกแก้วขึ้นเคาะกับโต๊ะ ให้เกิดเสียงดังป๊อก! (เป็นที่มาของชื่อ)
จนเกิดฟองฟอดดดไปทั่วปากแก้ว แล้วรีบซดทันทีที่ฟองมันฟู่นะครับ
ต้องเคาะให้เกิดฟองในครั้งแรกนะครับ ถ้ามีมากกว่าหนึ่งครั้งแปลว่าต้องกินขี้มือคนผสมเยอะ หึหึ
และถ้าให้ดีต้องมีกับแกล้มตามหลังโดยต้องกินมันทันที กับแกล้มคือมะนาวฝาดเป็นวงบางๆ จิ้มเกลือครับ
คนกินจะเมาโดยไม่รู้ตัวและมันมักถูกใช้ในการทำโทษเกมส์ต่างๆประจำวงเหล้า
“เกมส์อะไรของมึงอีก กูได้ยินมึงพูดคำว่าเกมส์ที่ไรขนหัวแม่ตีนกูลุกทุกที
ไม่ใช่เพราะเกมส์มึงเหรอกูถึงได้ผัวประหลาดๆมาเนี๊ยะ” ไอ้นาวเริ่มปากดีอีกแล้วครับ
“ปากดีเข้าไปนะมึง ระวังจะพูดไม่ออก” ไอ้คิมส่งเสียงเย็นให้ได้ยินกันทั่วครับ ได้ผลไอ้นาวเงียบปากทันที
“เกมส์อะไรวะ” ไอ้มายด์ถามขึ้นบ้างครับ ผมก็อยากรู้นะแต่ไม่อยากถาม
ถ้าถามแล้วมันลีลากว่าจะบอก เงียบไว้ดีกว่าเดี๋ยวมันก็บอกเอง
“เกมส์ต่อเพลง ง่ายๆเลยกูจะวนไปทางขวามือ กูร้องก่อนจบตรงไหน คนต่อไปร้องขึ้นต้นคำที่กูร้องจบ”
มันเริ่มอธิบายเกมส์ที่มันจะเล่นครับ
“ยังไงวะกูไม่เข้าใจ” ไอ้โฟมถาม
“ก็อย่างถ้าผมร้องว่า โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาวเกินไป
พี่ก็ต้องต่อด้วยเพลงที่มีคำว่าไป เป็นคำแรกในท่อนที่พี่จะร้อง
เดี๋ยวให้ตินณ์สาธิตนะพี่ มึงร้องต่อกูดิ” มันพูดเสร็จโยนมาให้ผมเลยครับ
“ไปๆ ไปลงนรกซะเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ” โยนมาเร็วเกินผมคิดไม่ทันร้องเพลงนี้เฉยเลยครับ
“สัส!มึงไล่กูเหรอ” เอาแล้วไงครับ จากเกมส์จะเป็นสงครามแล้ว
ไอ้พรตถามเสียงรอดไรฟันพร้อมมือที่หยิกขาผม ไอ้เพื่อนๆก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่
“พี่โฟมเข้าใจไหมครับ” ไอ้พรตหันไปถามไอ้โฟมอีกครั้ง หลังจากหยิกผมจนเป็นพี่พอใจ
“เข้าใจแล้วครับง่ายๆ”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับเหล้าวะ” ไอ้นาวถามขึ้นอีกครั้ง
“หึหึ ก็ไม่ยากแค่ใครนึกไม่ออกต่อไม่ได้ ต้องกินเหล้า 3 เป๊กรวด”
ไอ้พรตพูดพรางสะแหยะยิ้มชั่วอวดฟันขาว แม่งมันกะมอมเหล้าทุกคนจริงๆครับ
หลังจากมันบอกเกมส์และกติกาเสร็จ เกมส์ก็ได้เริ่มขึ้นบางคนแค่ท่อนสั้นๆ
บางคนร้องเกือบจบเพลงครับ แต่ที่เหมือนกันคือมันอยากจะหยุดตรงไหนก็หยุด
เอาที่คิดว่าคนต่อไปหาคำมาร้องต่อไม่ได้แน่ เกมส์แรกประเดิมไปด้วยไอ้นัทครับ
มันไม่ค่อยร้องเพลงเลยไม่ค่อยรู้เนื้อ จากนั้นก็กระจัดกระจายกันโดน
แต่ที่เยอะสุดจะเป็นไอ้นัท ไอ้มายด์ แล้วก็ไอ้มี่ครับ ผมเป็นคนเดียวที่โชคดียังไม่โดน
คงเพราะผมเคยร้องเพลงให้ร้านที่มินต์มาก่อนเลยรู้เนื้อเพลง แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่โดนจะไม่เมานะครับ
ผมไม่โดนแต่ก็มีแก้วเหล้าของตัวเองที่จิบให้เลือดไหลเวียนแก้หนาวอยู่เรื่อยๆ
หลังจากเล่นเกมส์กันจนดึก ผมดูเวลาตีหนึ่งกว่าๆแล้วครับตอนนี้ไอ้มายด์เมาหนักไปอ๊วกอยู่ในห้องน้ำ
ไอ้นัทก็นั่งหลับซบไหล่ไอ้โฟม ไอ้นาวก็เมาหัวเราะอิอิของมันเป็นเรื่องปกติ
ส่วนไอ้พรตนั่งเอาตัวพิงอกผมแล้วครับแต่มือยังพยายามผสมเหล้าในคนอื่นกินนะ
“เข้านอนกันเถอะกูง่วงแล้ว หนาวด้วย” ผมชวนไอ้คิมที่กำลังจับไอ้นาวนอนหนุนตักขึ้นห้องครับ
“เออ ดีเหมือนกันดึกกว่านี้เดี๋ยวมันไม่สบาย” ไอ้คิมว่าพร้อมก้มลงมองไอ้นาวยิ้มๆ
เวลาไอ้นาวเมา หรือว่ามันไม่รู้ตัวไอ้คิมจะชอบมองมันด้วยสายตาปิดไม่มิดอย่างนี้แหละครับ
รักมันชอบมันแต่ไม่ค่อยอยากบอก เวลาคุยกันก็กัดกันประจำ
“นัทตื่นครับเข้าห้องกัน” ไอ้โฟมก็เรียกไอ้นัทเข้าห้องเหมือนกันครับ
ส่วนไอ้อาร์มพาไอ้มี่ไปนอนนานแล้ว ไอ้มี่ก็เมาหนักพอตัว ส่วนไอ้ฟิกซ์ผมเห็นไปลูบหลังไปมายด์อยู่ในห้องน้ำ
“พรตลุกครับ เข้านอนกัน” ผมบอกให้ไอ้พรตลุก มันก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนแต่เซ ผมต้องรีบลุกตามแล้วพยุงมันไว้
“ยังม่ายเมาเลย” เสียงอ้อแอ้มากครับ แต่เสือกบอกยังไม่เมา
“ไม่เมาก็ต้องนอนครับ กูง่วงแล้ว” ผมบอกมันก่อนพยุงให้เดินขึ้นห้อง
ของเอาไว้แบบนี้ก่อนพรุ่งนี้ค่อยลงมาเก็บครับ เหลือแต่แก้วไม่เยอะ
ตอนเล่นเกมส์ผมทยอยเก็บพวกจานและเตาออกไปไว้โซนที่บ้านพักจัดเป็นที่ล้างจานแล้ว
ไอ้คิมก็พาไปนาวขึ้นนอนเหมือนกัน
“ มานอน”ผมเรียกไอ้พรต หลังจากเข้าห้อง มันไปนั่งจ้องทีวีไม่ยอมมานอนครับ
“ไม่ง่วงดูทีวีก่อน” มันบอกทั้งที่ตายังจ้องทีวีแต่ไม่ได้เปิดนะครับ
เมามากแล้วเมียผมจะมอมเหล้าคนอื่นดันมอมตัวเองด้วย
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยดูเนอะ มานอนเถอะ” ผมเดินไปจูงมันมาที่เตียง
“ตินณ์รักกูไหม” อ่าวอยู่ๆเปลี่ยนเรื่องเฉยเลยครับ
“รักดิวะ ถามทำไม” ผมตอบก่อนถามกลับ
“ถ้ารักมึงต้องสนใจแต่กูนะ กูต้องสำคัญที่สุดอย่าสนใจคนอื่นมากกว่ากู”
มันพูดไปผมก็จับมันล้มตัวลงนอนและห่มผ้าให้แต่มันไม่ยอมหลับตา
เอาจ้องมองผมตาไม่กระพริบเลย ถ้าไม่ตอบผมคงไม่ได้นอนแน่ๆ
“กูเคยเห็นคนอื่นสำคัญกว่ามึงที่ไหนล่ะ” ผมเอามือลูบหัวมันเบาๆ
“เคยกูจำได้ มันอยู่ในนี้”มันเอามือมาจิ้มหัวตัวเองครับ แล้วทำท่าจะร้องไห้
ผมว่ามันเมาจนไม่มีสติแล้วครับ เขาว่าเวลาเมาจะหลุดพูดสิ่งที่คิดออกมา
ถ้าเป็นจริงแปลว่ามันยังไม่ลืมเรื่องที่ผมคุยกับน้องวีแน่ๆ
“ไม่เอาครับ ลืมซะนะกูรักมึงคนเดียวจำไว้”
“อึก...ฮือๆ... มึงไม่สนใจกู ชอบทำเป็นสนใจแต่จริงๆมึงไม่สนใจกู”มันร้องแล้วครับ
แถมลุกขึ้นนั่งมากอดคอผมเอามือทุบหลังไปด้วย
“สนใจครับ สนมึงคนเดียวนะ นิ่งซะนอนๆ” ผมบอกมันพร้อมจับมันลงนอนอีกครั้ง
ครั้งนี้ผมล้มตัวลงนอนกอดมันไว้ด้วยครับ
“จริงนะ รักกูคนเดียวนะ อึก”
“ครับรักมึงคนเดียวเลย” พอผมพูดเสร็จมันยิ้มเต็มหน้าเลยครับ
“หลับซะพรุ่งนี้ กูพาไปเล่นน้ำ” ผมบอกมันพร้อมจูบเบาๆที่แก้มแล้วกระชับกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด
อยากกอดให้กระดูกแตกแต่เดี๋ยวมันลุกมาด่า หึหึ
วันนี้มันเมาแล้วน่ารักเหมือนเดิมครับ ถ้าปกติผมต้องหาเรื่องชวนมันออกกำลังกายแก้หนาวแล้วครับ
ยิ่งเมาแบบนี้หวานผมเลย แต่ผมดันเหนื่อยจากการขับรถแล้วพรุ่งนี้มันต้องเลยน้ำอีก
ผมเลยไม่อยากหาเรื่องโดนด่าเดี๋ยวเกิดมันป่วยขึ้นมาแล้วเที่ยวไม่สนุก
จะซวยขึ้นมาอีกครับคืนนี้แค่นอนกอดมันก็พอ
.
.
.
“เมื่อคืนมึงร้องไห้ทำไม” ผมแกล้งถามมันหลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ
วันนี้กว่าจะตื่นกันก็ปาเข้าไป 11 โมงแล้วครับ อากาศหนาวๆแบบนี้ไม่อยากจะตื่นเลย
“ใครร้องมึงอย่ามั่ว” มันหันมาว่าหน้าตาจริงจัง
มันตื่นมาก็จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้แถมยังเมาไมสร่าง
ผมต้องจับอาบน้ำ แล้วให้กินข้าว ถึงอาการดีขึ้น
ผมเลยลองถามใหม่ สรุปก็ยังจำไม่ได้เหมือนเดิมครับ
“เออจำไม่ได้ก็แล้วไป” ผมว่าก่อนเดินมานั่งเล่นกีต้าร์
“แม่ง! อย่ามาหลอกกูนะมึง” มันว่าก่อนเดินไปทางที่เพื่อนมันนั่งอยู่
“คนอื่นไปไหนหมดวะ” ผมถามไอ้คิมถึงคนอื่นๆที่ยังไม่เห็นตั้งแต่ลงมา
“มันกินข้าวเสร็จก็กลับเข้าห้องไปหมดแล้ว”
“วันนี้ไปไหนกันดีวะ”
“พระตำหนักเขาค้อดีไหมวะ” ไอ้คิมเสนอ
“เอองั้นแวะพิพิธภัณฑ์อาวุธ ฐานอิทธิ แล้วก็พระบรมธาตุเจดีย์กาญจนาภิเษกด้วยเลย”
ผมบอกมันก่อนเรียกเพื่อนๆแล้วก็พวกไอ้พรตเตรียมตัวออกเที่ยวครับ
หลังจากแวะถ่ายรูปที่พระตำหนักเขาค้อ พิพิธภัณฑ์อาวุธ ฐานอิทธิ
แล้วแวะกราบพระบรมธาตุเจดีย์กาญจนาภิเษกเรียบร้อยแล้ว
ไอ้พรตกับเพื่อนอยากแวะน้ำตกศรีดิษฐ์ครับ
ผมเลยต้องพาแวะตามที่ผู้บัญชาการสั่งซะหน่อย
หลังจากจอดรถก็ต้องเดินเท้าลงไปตามทางเพื่อมุ่งหน้าสู่น้ำตกศรีดิษฐ์
รถเข้าไปถึงและทางเข้าค่อนข้างลำบากนิดหน่อย
ไอ้พรตก็บ่นๆ แต่พอเดินมาถึงแล้วก็ลืมเหนื่อยครับ
น้ำตกสวยดี น้ำใสมาก ไอ้พรตเริ่มถ่ายรูปเรื่อยๆ
“กูลงเล่นน้ำได้ไหม” ไอ้พรตถามหลังจากถ่ายรูปได้ซักพัก
“ตามใจมึงดิ กูบอกแล้วว่าจะพามาเล่นน้ำ แต่ถ้าน้ำเย็นมากมึงจะไม่เล่นก็ได้นะ”
ผมบอกมันหลังจากเห็นคนเล่นน้อย น้ำคงจะเย็นครับ
“เล่นๆ เห้ยเล่นน้ำกัน” มันบอกผมก่อนหันไปชวนเพื่อน
“อย่าถอดเสื้อ” ผมตะโกนบอกมันหลังจากเห็นมันกำลังจะถอดเสื้อ
“ถ้ากูไม่ถอดเสื้อกูก็เปียกดิ” มันตะโกนกลับมาเถียงครับ
“กูเอาเสื้อมาให้เปลี่ยนอยู่ในรถ” ผมรีบบอกมัน ไม่อยากให้ถอดเสื้อครับผมหวงของผม
พอผมบอกว่ามันมีเสื้ออยู่ในรถ มันก็เลิกถอดแล้วค่อยๆหย่อนตัวลงน้ำ
มันเอาเท้าแตะน้ำก่อนแล้วชักกลับมาทำใจ ก่อนค่อยๆหย่อนลงไปใหม่ แล้วตัวก็ตามไปครับ
ไอ้นาวไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์ก็ค่อยๆลงน้ำตาม
ไอ้โฟมกับไอ้นัทก็ลงครับ มีผมไอ้อาร์ม ไอ้คิม และไอ้มี่ที่ไม่ลง
ไอ้พวกที่เล่นน้ำก็เล่นกันสนุกสนานไม่หนาวไม่เหน็บ
พวกผมที่อยู่ด้านบนก็เอาเสื่อมาปูนั่ง
กินขนมกับเหล้านิดหน่อยครับ แต่ผมไม่ได้กินต้องขับรถ
ผมหยิบกล้องไอ้พรตถ่ายรูปบรรยากาศบริเวณรอบๆ
ก่อนถ่ายมันกับเพื่อนที่กำลังเล่นกันสนุกสนานครับ
เราอยู่กันจน 4 โมงเย็นถึงกลับที่พักครับ
“ตินณ์น้ำเย็นมากเลย ไม่เชื่อมึงมาดูดิ”
เสียงไอ้พรตเรียกผมให้ไปดูน้ำในลำธารใกล้บ้านพักครับ
แต่ผมไม่ดูก็รู้ว่ามันเย็นขนาดไหน
“กูเชื่อ”
“มึงอย่าเชื่ออะไรง่ายๆ มาลองๆ” มันยังไม่เลิกพยายามเรียกผมครับ
“ไม่กูหนาว”
ตู้ม.....
“ อ๊ากกกกกก ไอ้เชี้ยนาว มึงถีบกูนะ” เสียงมันตกน้ำจากการถีบของไอ้นาวครับ
“ฮ่าๆๆ มึงจะได้พิสูจน์ไงว่า น้ำเย็นไหม เป็นไงเย็นถึงใจมึงไหมล่ะ”
“เออ เย็นจนไข่กูหดเลยเชี้ย”
ตู้ม...
“ใครถีบกูวะ” เสียงไอ้นาวตะโกนถาม หลังตกน้ำตามไปติดๆครับ
“กูเองมีอะไรไหม มึงจะได้รู้ไงว่าน้ำเย็นแค่ไหน” ไอ้ฟิกซ์ถีบเพื่อนมันลงน้ำแล้วยังมีหน้ายิ้มกวนตีนอีกครับ
ผมล่ะอยากขอบคุณที่มันช่วยถีบไอ้คนที่ถีบเมียผมลงไปสั่นจริงๆ
“สัส! หนาวชิบหาย” ไอ้นาวมันว่าปากสั่น
“กูไม่ไหวแล้ว ดึงกูขึ้นไปที” ไอ้พรตพูดพร้อมยื่นมือขึ้นมาให้ไอ้ฟิกซ์ช่วยดึงครับ
“มายื่นมือมากูช่วย”
ตู้ม...
“สัส! ไอ้เชี้ยพรตหลอกกูนะมึง” คนจะช่วยไอ้พรตกลายเป็นไอ้มายด์แทนครับ ซวยไป
ผมรู้ตั้งแต่มันยื่นมือมาแล้วว่าเป้าหมายมันต้องการดึงไอ้ฟิกซ์
แต่ไอ้มายด์ดันเป็นคนดีไม่ถูกเวลา ลงไปหนาวตามๆกัน
“ หนุกหนานกันเลยเนอะพวกมึง น่าอิจฉา หึหึ” เสียงไอ้ฟิกซ์ว่า
ก่อนหัวเราะกวนๆ ผมเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้ครับ
“งั้นมึงก็ไปสนุกสนานด้วยกันเลยดิ”
ผมอดใจไม่ไหวเดินไปใกล้แล้วเอาตีนยันตูดไอ้ฟิกซ์ให้ไปหนุกหนานกับเพื่อนตามที่มันต้องการ
หลังจากมันตกลงไปมันหันมามองผมงอนๆด้วยครับ ตลกดี เพื่อนมันพากันหัวเราะเยาะกันเป็นแถว
“ไอ้นาว อย่าเล่นนานเดี๋ยวไม่สบาย” เสียงไอ้คิม บอกไอ้นาวดังขึ้นข้างหลังผมครับ
“กูอยากเล่นซะที่ไหน”
“ไอ้พรตขึ้นมาเลยมึง ปากเขียวแล้วเดี๋ยวไม่สบาย”
ผมเรียกไอ้พรตบ้าง เห็นตัวมันสั่นๆ เดี๋ยวจะไม่สบาย
มันเพิ่งเล่นน้ำที่น้ำตกมา กลับบ้านพักโดนถีบลงน้ำอีกแล้ว
“ใครเอาน้ำแข็งมาแช่วะ เย็นชิบหาย” มันว่าปากคอสั่น
พูดเสร็จมันกำลังจะเดินเข้าฝั่งมาหาผม แต่ไอ้นาวกับไอ้มายด์จับมันลงไปเล่นต่อครับ
ผมเลยปล่อยให้มันเล่นกันไปถ้าไม่สบายค่อยดูเอาแล้วกัน
“อ๊าากกกก เฮ้ยๆ ดูไอ้เชี้ยฟิกซ์” เสียงไอ้มายด์ร้องก่อนตะโกนให้ดูคู่หูมันเสียงดังครับ
พวกที่อยู่บริเวณนั้น มองที่ไอ้ฟิกซ์เป็นจุดเดียวแล้วก็เห็นมันเดินไปทางต้นน้ำไม่ไกล
แล้วหันหลังให้พร้อมยืนเยี่ยวลงน้ำแล้วหันหน้ามายิ้มกวนๆครับ
เท่านั้นไอ้พวกข้างหลังวงแตกปีนขึ้นจากน้ำกันวุ่นวาย
“สัส! ไอ้ฟิกซ์สารเลวมากมึง” ไอ้นาวขึ้นมาได้ตะโกนด่าเลยครับ
“กูขอให้ของมึงใช้การไม่ได้ซักเดือน” ไอ้พรตก็ว่าเช่นกัน
“กูก็ขอให้เล็กลง” ไอ้มายด์ว่าอย่างหัวเสียแล้วเดินไปอาบน้ำครับ
“มึงรีบไปอาบน้ำไป จะได้มากินข้าวกินยากันไว้ก่อน”ผมบอกไอ้พรตก่อนมันยอมเดินขึ้นบ้านไปอาบน้ำ
หลังจากนั้นไม่นานพวกที่ไปอาบน้ำก็ออกมา
แล้วเริ่มกินข้าวเย็นกับตั้งวงน้ำจันทร์ถอนของเมื่อคืนอีกรอบ
คืนนี้เมาหนักไม่ได้เพราะ พรุ่งนี้เราจะเช็คเอ้าซ์เตรียมตัวไปกางเต้นท์ที่ภูทับเบิกครับ
--- To be Con. Part III ---
สวัสดีปีใหม่ค่ะ เมจิกขอขอบคุณทุกคำอวยพร
ขอให้คำอวยพรนั้นบังเกิดกับคนให้เช่นกัน
ขอให้มีความสุขล้น รวยเวอร์ สุขภาพแข็งแรงๆ
คิดอยากได้อะไร ก็ขอให้ได้ขอให้โดนจร้า
ที่สำคัญอยู่อ่านนิยายที่เมจิกเขียนไปนานๆ หุหุ
เจอกันใหม่ในตอนพิเศษ ตอนสุดท้ายค่ะ ^^
-
:laugh:
-
:o8: :o8: เที่ยวกันน่าสนุก
-
แต่ละคนนี้เนอะ
-
ไปเที่ยว
น่าอิจฉา
5555
หวานกันไป
-
:m20: ฮากับเกมส์ต่อเพลง ติณห์เกือบโดนพรตงอนซะแล้ว และก็ตอนที่พรตโดนนาวถีบตกน้ำ และก็โดนกันเป็นทอดๆ ฮาได้อีก
แต่ละคนพอเหล้าเข้าปาก รั่วกันทั่วหน้า
รออ่าน Part III ต่อไปค่ะ
-
ฟิกส์ สัตว์น้ำแถวนั้นคงตายเพราะฉี่แน่ๆ
-
อิจฉาเดอะแก็งค์มาก ไปเที่ยวพร้อมกันยกแก็งค์
ระวังจะไม่สบายนะหนุ่มๆ แล้วก็สวัสดีปีใหม่นะหนุ่มๆ
-
ฮามากกกกกกกก แต่ละคน ฮ่าๆๆ
น้องฟิกซ์คิดได้ไงเนี่ย ไม่สงสารคน ก็สงสารสัตว์น้ำบ้าง ฮ่าๆๆๆ
-
สวัสดีปีใหม่ 2557 ค่ะ มีความสุขตลอดปี^^
ตามอ่านทันแล้ว สนุกมากๆ ฮาด้วย
:pig4: นักเขียนที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านคะ
-
คำผิดนะจ้ะ
หัวแม่ตีน
เรื่อยๆ
เมาไม่สร่าง
และสวัสดีปีใหม่คุณเมจิกด้วยค่า~
-
ฟิกซ์ได้ใจมาก
ฉี่ลงน้ำเลย
แถมเป็นต้นน้ำอีกด้วย 555555
-
สุดยอดมากๆแต่ละคน
รอตอนหน้านะครับ
-
ฟิกซ์นี่สุดยอดอ่ะ 555
-
ชอบพรตตอนเมา อ้อนมาก หวานสุดตีนด้วย
-
o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พรตมีอะไรติดค้างในใจรึเปล่า
ติณห์ถามให้รู้เรื่องสิ
อย่าทำพรตเสียใจนะ
-
รอตอนต่อไป ยังไม่ถึงตอนง้อกันเลย
-
เวลาเมานี่น่ารักตลอดนะ
-
เด็กๆนี่พลังเหลือเฟือจริงๆ
มีอีกพาณ์ทหรอเนี่ย ยาวดีจัง
รอนะจ๊ะ
ปล.อยากอ่าน คิม-นาว ต่อแล้วอ่า :hao7:
-
หนาวกันถ้วนหน้าเลย
-
สนุกเหมือนเดิมครับ แต่
ไม่บรรยากาศพิเศษ รับปีใหม่บางเหรอครับ
(NC น่ะ)รู้จักมั้ย
-
คำผิดนะจ้ะ
หัวแม่ตีน
เรื่อยๆ
เมาไม่สร่าง
และสวัสดีปีใหม่คุณเมจิกด้วยค่า~
ขอบคุณค่ะ แก้ไขเรียบร้อยยกเว้นคำว่า เรื่อยๆ
เมจิกหาไม่เจอว่าอยู่ตรงไหน ขอโทษค่ะ
-
ขอบคุณ :)
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ เที่ยวปีใหม่Last part
“ไอ้นาวทำไมเดินขาถ่างๆวะ ฮ่าๆ” ไอ้พรตล้อเพื่อนมันเสียงดังเลยครับ
มันรอดตัวไปสองคืนแล้วเช้ามาเห็นเพื่อนเดินแปลกๆมันคงอดที่จะซ้ำเติมไม่ได้ครับ
“สัส! อย่าเสียงดัง”ไอ้นาวว่าหน้ายุ่งเลยครับ
“ไม่ต้องอาศัยเสียงกู แค่ท่าเดินมึงเขาก็รู้กันทั้งโลกแล้วโว้ย”ไอ้พรตยังไม่เลิกแซว
ไอ้นาวก็ทำเป็นไม่สนใจรีบตักข้าวกินทันที
ไม่นานไอ้คิมตัวต้นเหตุก็เดินลงมาหาข้าวกินเหมือนกันครับ
“เราต้องออกกันกี่โมงวะ” ไอ้โฟมที่นั่งกินข้าวอยู่ก่อนถามขึ้นบ้างครับ
“กูว่าสัก 11 โมงดีไหม ถ้าช้าเดี๋ยวที่กางเต้นท์จะเต็ม” ไอ้อาร์มเป็นคนตอบ
“เออ เอาตามนั้นแหละ”ผมว่าก่อนลงมือกินข้าวเป็นเพื่อนไอ้พรตครับ
หลังจากกินข้าวเสร็จก็ลงมือเก็บของขึ้นรถ เช็คเอ้าท์ออกจากที่พักครับ
แล้วก็ถึงเวลาออกเดินทาง มุ่งหน้าสู่ภูทับเบิกเพื่อสัมผัสบรรยากาศที่หนาวเย็น
วิถีชีวิตชาวเขาและแหล่งธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ภายใต้คำกล่าวที่ว่า
"นอนทับเบิก สัมผัสความหนาว ดูดาวบนดิน"ตามที่ภรรเมียผมต้องการครับ
ผมขับรถมาทางทุ่งแสลงหลวง เพื่อตรงไปภูทับเบิกแต่ถ้าจะไปภูทับเบิกอย่างเดียว
ก็สามารถไปได้จากตัวเมืองเพชรบูรณ์ หล่มสัก แล้วตรงไปภูทับเบิกได้เลย
แต่พวกผมแวะเที่ยวเขาค้อก่อนเลยใช้เส้นทางอ้อมครับ
“มึงจอดตรงนี้ก่อนได้ไหม กูถ่ายรูปก่อน” ไอ้พรตถามขึ้น
หลังจากมองเห็นวิวตรงทางแยกที่จะขึ้นภูทับเบิกกับอุทยานภูหินร่องกล้าครับ
“เอาไว้ถ่ายข้างในได้ไหมวะ ตรงนี้อันตรายจอดยาก”
“เออก็ได้” ว่างั้นแต่ตาก็ยังไม่ละจากวิวที่อยากถ่าย จุดนี้มันจอดยากครับ
รถผ่านเยอะผมเลยไม่อยากให้มันเสี่ยง รู้ว่ามันเสียดาย
แต่ขึ้นไปข้างบนก็คงมีวิวให้มันถ่ายอีกเยอะ
ผมขับรถต่อมาอีกไม่ไกลก็ถึงภูทับเบิก ตลอดข้างทางจะเห็นดอกนางพญาเสือโครง
หรือดอกซากุระเมืองไทย สีชมพูบานสะพรั่งไปทั้งภูเขาเลยครับสวยดี
พอถึงที่พักเราก็หาจุดที่เราจะกางเต็นท์กันครับ จุดที่เขาเตรียมให้กางเต็นท์คนเริ่มเยอะแล้ว
อากาศก็เย็นกว่าในเขาค้อที่ผมเพิ่มจากมา
จากที่ผมศึกษาข้อมูลก่อนพาพวกมันมาเที่ยวเลยรู้ว่า
ภูทับเบิกเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในจังหวัดเพชรบูรณ์ครับ
แถมมีสภาพภูมิประเทศที่สวยงามด้วยธรรมชาติแบบทะเลภูเขา มีอากาศบริสุทธิ์
สภาพภูมิอากาศเย็นสบายตลอดปี เนื่องจากร่องลมเย็นจากเทือกเขาหิมาลัย
และอยู่บนที่สูงจึงสามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้กว้างไกล
โดยช่วงเช้าจะมองเห็นกลุ่มเมฆและทะเลหมอกตัดกับยอดเทือกเขาเพชรบูรณ์
ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมมันถึงอยากมานัก ที่แท้ไอ้นาวมันไปคุยไว้ว่าญาติมันเคยมา
แล้วทะเลหมอกที่นี่สวยมาก ไอ้พรตเลยเกิดอาการอยากมามั่ง
“เอาของลงกางเต้นท์เลยเนอะ” ไอ้อาร์มเดินมาถามผม
“เออ กางเลย”ผมตอบมันก่อนขนของลงบ้าง แถวนี้มีบ้านพักให้นะครับ
เป็นของชาวบ้านที่ทำไร่กะหล่ำปลีแบบขั้นบันได ถ้าไปพักก็จะเป็นแบบวิถีชาวบ้าน
ผมถามแล้วไม่มีใครอยากพัก พวกมันอยากกางเต็นท์ ผมก็เอากับมัน
เขามีจัดสถานที่ไว้ให้กางแต่เก็บค่ากางเต็นท์ประมาณ 200 บาทต่อคืน
เรากางเต็นท์ใกล้กันแต่ห่างคนอื่นหน่อยครับ ก็เหมือนเดิมคือกาง 5 หลัง
ผมให้ไอ้พรตช่วยกางแทนที่จะเสร็จเร็ว ดันทำให้ยุ่งกว่าเดิม บอกอะไรก็ไม่รู้จักซักอย่าง
สุดท้ายผมเลยให้ไอ้คิมมาช่วยกาง แล้วผมก็ไปช่วยกางของมันด้วย
เต็นท์ผมค่อนข้างใหญ่ นอนได้ซัก 5 คน ผมชวนแล้วไม่มีใครมานอนด้วย
เลยเสร็จไอ้พรต นอนกลิ้งสบายเลย
“พี่ตินณ์ไปเที่ยวภูหินร่องกล้ากันเถอะ”
กางเต็นท์เสร็จไม่นานเสียงไอ้นาวดังขึ้นมาจะไปเที่ยวอีกแล้วครับ
แม่ง!ไฮเปอร์มากใครได้เป็นเมียกลุ้มใจตาย
“กูขี้เกียจขับรถ ให้ไอ้คิมพาไปดิ”
“ไม่เอาพี่ตินณ์ไปด้วย ถ้าไอ้พรตไม่ไป ไอ้พี่คิมไม่พานาวไปคนเดียวแน่”
“ไอ้พรตมึงอยากไปไหม”ผมถามไอ้พรตที่กำลังนอนเล่นมือถืออยู่ในเต็นท์
“ไปดิ มาถึงนี่แล้วไม่รู้เมื่อไหร่จะได้มาอีก” มันว่าเสร็จดีดตัวลุกเตรียมจะไปทันทีครับ
“กูชวนเพื่อนมึงให้แล้วไปกันเองนะ ผมบอกไอ้นาวเสร็จ ล้มตัวลงนอนเลยครับ
“มึงจะนอนทำไม ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้” ไอ้พรตว่าพร้อมดึงมือผมให้ลุก
“กูไม่ไปนะขี้เกียจ” ไม่ใช่อะไรครับ ผมรู้ว่าทางไปมันไม่ค่อยดี เป็นหลุมเป็นบ่อ
ขับรถยากขี้เกียจขับ แถมระยะทางจากนี่ก็ประมาณ 30 กิโลไกลอยู่เหมือนกัน
“มึงจะไปดีๆหรือต้องให้กูใช้กำลัง”
“พรตกูไม่อยากไปอ่ะ”
“มึงไม่ต้องมาโยกโย้ เร็วๆก่อนกูจะอารมณ์เสีย”มันว่าหน้างอเลยครับ
ถ้าผมไม่ไปนี่สงสัยทริปนี้มีงานกร่อย ผมเลยต้องตามใจมันอีกเหมือนเคย
“ไอ้พี่คิม ขับดีๆดิวะ แม่งเจ็บตูด”ไอ้นาวบ่นเสียงดังลั่นรถเลยครับ
ก็ทางมันไม่ดี มีหลุมมีบ่อเวลาขับก็กระแทกบ้างอะไรบ้าง
ดีนะผมให้ไอ้คิมขับถ้าเป็นผมขับป่านนี้ไอ้พรตโวยรถแตกไปแล้ว
แต่นี่ไอ้คิมมันเลยเกรงใจบ่นนิดหน่อยไม่เยอะ แต่ไอ้นาวใส่เต็มที่เลยครับ
“มึงมาขับเองไหม” ไอ้คิมถามกลับก่อนตั้งใจขับรถลงบ่อ
เชี้ยเถอะ ประชดเมียมันแต่เมียกูสีหน้าไม่ดีแล้วครับ
จะอ๊วกรดหัวไอ้คิมไหมวะ ผมละลุ้น
“พี่นั่นแหละขับ แต่ให้มันดีกว่านี้ดิ”
ทริปภูหินร่องกล้า มีแค่ผมไอ้พรต ไอ้นาว ไอ้คิม มารถคันแรก
อีกคันเป็นไอ้อาร์มกับไอ้โฟม ไอ้ฟิกซ์ไอ้มายด์ครับ
ส่วนไอ้มี่กับไอ้นัทไม่มา บอกจะเฝ้าเต็นท์ให้ ผมถือว่ามันคิดถูกที่สุดที่ไม่มา
แล้วพวกผมก็มาถึงตอนเกือบ 4 โมงเย็น
เดินถ่ายรูปหินแตกหินแยกได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็กลับที่พักกันอีกแล้วครับ
มาถึงเต้นท์ห้าโมงกว่าๆ ผมก็แยกย้ายกันอาบน้ำก่อนออกไปหาข้าวกินตามร้านอาหารแถวๆที่พักครับ
“แวะร้านค้าซื้อขนมก่อน”ไอ้พรตพอเห็นร้านค้าก็สั่งแวะเลยครับของกินที่เตรียมไว้ คงเหลือน้อย
“มึงจะเอาอีกเหรอ ที่รถก็มี”
“เอา มันไม่มีของที่กูอยากกิน”มันตอบเสร็จก้าวเข้าร้านค้าทันทีครับ ผมกับคนอื่นๆก็เดินตาม
“เอาหมากฝรั่งไปด้วย เดี๋ยวหูอื้อ” ผมบอก มันก็เดินไปหยิบก่อนเอามาส่งให้ผมจ่ายเงิน
ผมกำลังจะจ่ายเงิน คนที่จ่ายข้างๆเป็นไอ้คิมครับ
มันหยิบกล่องถุงยางส่งให้คนขายคิดเงินแล้วหันมายิ้มกวนตีนให้ผม หยามกันมากครับ
ผมเอามั่งใช้ ไม่ใช้ซื้อไว้ก่อน ผมหยิบ 2 กล่องเลยครับ
เกทับมันเสร็จแล้วหันไปยักคิ้วกวนตีนกลับนิดนึงก่อนเดินออกจากร้าน
กลับมาถึงเต็นท์ไม่มีอะไรทำก็เริ่มตั้งวงเหล้าอีกแล้วครับ ขนมกับแกล้มเต็มเหมือนเดิม
แต่ที่ต่างคือวันนี้นั่งตากน้ำค้างชมดาวกันครับ ดาวเต็มท้องฟ้า หมอกเริ่มโรยตัว อุณหภูมิก็ลดลงเรื่อยๆ
ผมเอาผ้าห่มมาให้ไอ้พรตคลุมตัว ไอ้คิมเอากีต้าร์มาดีดเบาๆพร้อมร้องเพลงคลอ
คนอื่นๆนั่งฟังไอ้นาวเล่าเรื่องตลกอะไรไปเรื่อยเปื่อยครับ
“มึงรู้ไหมการดื่มแอลกอฮอล์ ทำให้ตายอย่างช้าๆ” ไอ้นาวยกแก้วเหล้าโชว์แล้วยื่นมาทางไอ้พรต
“หึหึ ไม่เป็นไรตายช้าก็ดีดิ กูยังไม่รีบตาย” ไอ้พรตตอบ
ก่อนยื่นแก้วตัวเองไปชนแก้วไอ้นาวแล้วกระดกทีเดียวหมดเลยครับ
“สัส! กูไปต่อไม่ถูกเลย” ไอ้นาวว่าก่อนดื่มตามไปครับ
“กูมีคำถาม พวกมึงตอบใครตอบผิดแดกเหล้า” เอาแล้วครับสารพัดคำถามของไอ้นัทมาอีกแล้ว
“สมมุติมีมอไซด์อยู่คันนึงนาย ก นั่งหน้านาย ข นั่งกลางนาย ค นั่งหลังใครเป็นเจ้าของรถวะ"
ไอ้นัทเริ่มคำถามของตัวเองก่อนเลยครับ ไม่รอว่าใครจะเล่นกับมันหรือป่าว
“นาย ข ดิแม่งนั่งกลางมันเป็นคนขับชัวร์ ส่วนมากเจ้าของรถต้องเป็นคนขับ”ไอ้อาร์มตอบก่อนเพื่อนเลย
“ผมว่านาย ก พี่แม่งนั่งหน้าต้องเป็นเมียคนขับส่วนมากถ้ามีเมียของทุกอย่างมักเป็นของเมีย”
ไอ้มายด์เดาบ้างครับ ความคิดมันมีเหตุผลมากเพราะจากประสบการณ์ของผมมีเมียเมียยึดหมดจริงๆครับ
“ผมว่านาย ค ก็นาย ค รอเสียบถ้าสองคนหน้ามันเป็นผัวเมียกันพอเข้าข้างทาง
นาย ค มันขี้เกียจยืนรอเลยขโมยมอไซด์หนี” ไอ้นาวเสนอความคิดชั่วๆของตัวเองบ้างครับ
“กูถามพวกมึงหน่อยเถอะไอ้นัทมันบอกว่านายทั้งหมด แล้วพวกมึงทำไมคิดว่ามันเป็นผัวเมียกันวะ”
ผมอดไม่ได้ถามมันไปครับ
“ไม่เห็นแปลกพี่ก็สมัยนี้ผู้ชายเป็นเกย์กันหมด พวกผมก็เดาว่ามันต้องเป็นเกย์แน่นอน
หรือว่าความจริงมันเป็น 3P ผัวเมียวะ” ไอ้มายด์ตอบผมเสร็จหันไปถามไอ้นาวครับ
แม่ง! ความคิดพวกมันแต่ละคน
“มีใครจะตอบอีกไหม กูจะเฉลยแล้วนะ” ไอ้นัทถามเสียงดังครับ แต่ได้รับการส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“สรุปผิดทุกคน กินเลยคนละแก้ว” พอไอ้นัทพูดจบเท่านั้นครับ เสียงเฮเพราะไม่เชื่อว่าตัวเองตอบผิดก็ดังขึ้น
“แล้วใครวะ เจ้าของรถ”ไอ้อาร์มรีบถามทันทีมือถือแก้วค้างไว้ยังไม่ยอมดื่ม
“อ่าวกูก็บอกแล้วไงสมมุติมีมอไซด์อยู่คันนึง เจ้าของก็ต้องไอ้สมมุติดิวะ”
ไอ้นัทตอบเสร็จนั่งหัวเราะเยอะเพื่อนสนุกเลยครับ
“สัส! คำถามปัญญาอ่อนมาก”ไอ้อาร์มทนไม่ไหวดื่มเหล้าในมือก่อนลุกมาตบหัวไอ้นัทเบาๆหนึ่งที
“ผมถามบ้าง อะไรเอ่ยข้างบนมันข้างล่างเหนื่อย” ไอ้พรตถามขึ้นบ้างครับ
“หึหึ มึงออนท็อปผัวแต่ไม่เก่งไงพี่ตินณ์เลยเล่นเอง”
“สัส!” ไอ้นาวพูดจบผมและไอ้พรตด่าพร้อมกันเลยครับ
แต่ผมแถมตบหัวมันไปทีโทษฐานมาว่าเมียผมไม่เก่ง
“คนชักว่าว ว่าวมันเล่นลมสนุกแต่คนชักข้างล่างเหนื่อย พวกมึงอย่าคิดเยอะ”
ไอ้โฟมตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเหล่ครับ
“คนแบกมันดิ ข้างบนมันข้างล่างเหนื่อย”ไอ้นัทตอบ
“พี่นัทแม่งเทพเกิน” ไอ้พรตว่าก่อนดื่มเหล้าหมดแก้วครับ
ถ้ามีคนตอบถูกคนตั้งคำถามต้องดื่ม คนอื่นที่เดาผิดก็ต้องดื่มเหมือนกันครับ
“กูมั่งเรื่องมีอยู่ว่ามีกษัตริย์องค์หนึ่งหน้าตาดีมากเป็นผู้ครองนครเกย์ล่ำ
อยู่ๆมาเจอกับหนุ่มหล่อโดนใจจึงถามชายหนุ่มว่าอายุเท่าไหร่แล้ว
ชายหนุ่มตอบว่า 18 ครับแล้วท่านล่ะ กษัตริย์ตอบว่า 40
แต่กษัตริย์เห็นว่ายังอายุน้อยไปใช้การไม่ได้เลยปล่อยไปก่อน
เวลาผ่านไป 10 ปี ทั้งคู่ก็มาเจอกันอีก กษัตริย์ถามชายหนุ่มว่าตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว
28 ครับชายหนุ่มคนนั้นตอบแล้วถามกลับว่าแล้วท่านล่ะ กษัตริย์องค์นั้นตอบว่า 40
คำถามคือทำไมเวลาผ่านไป 10 ปีแล้วแต่กษัตริย์องค์นี้จึงอายุเท่าเดิมวะ” ไอ้อาร์มถามขึ้นมาบ้างครับ
“กูว่ากษัตริย์ครองนครเกย์ต้องแดกหนุ่มเยอะเลยเป็นอมตะว่ะ” ไอ้คิมตอบไวเลยครับ
“เหมือนมึงกับไอ้ตินณ์ใช่ไหมวะ แดกเด็กจนเป็นอมตะ หน้าใสเชียว” ไอ้โฟมได้ทีเล่นผมกับไอ้คิมเลยครับ
“สัส! ใช่ที่ไหน”ไอ้คิมตอบครับแต่ผมเฉยๆก็ผมแดกเด็กจริง หึหึ
“เออ กูก็ว่าแดกเด็กแล้วเป็นอมตะนี่เอง มึงถึงเปลี่ยนไป” ไอ้อาร์มว่าขึ้นมาบ้างครับ
“กูเปลี่ยนที่ไหนมึงอย่ามามั่ว”
“หราาา” เสียงไอ้นัท ไอ้โฟม ไอ้อาร์ม ไอ้มี่ดังขึ้นพร้อมกันเลยครับ
“มึงไม่เปลี่ยนอะไร เมื่อก่อนถือคติห้องว่าง ถุงยางมี แอร์ฟรี สุภาพสตรียินดีต้อนรับตลอด
เดี๋ยวนี้ไม่มีเลยนะมึง ห้องไม่เคยว่าง แต่ถุงยางยังมีเหมือนเดิม หึหึ” ไอ้อาร์มว่าเพื่อนมันครับ
“สัส! เขาเรียกเกรงใจและให้เกียรติดโว้ย” ไอ้คิมรีบตอบเลยครับ
คงกลัวคนอื่นว่ามันเข้าสมาคมคนเกลียมัวที่ผมเป็นประธานชมรมอยู่แน่ๆ
ตอนนี้สมาชิกก็ไม่เยอะครับ มีแค่ไอ้โฟมกับไอ้อาร์มถ้าจะเพิ่มมาอีกซักคนก็ยังพอไหว
“หราาา กูเชื่อมึงตายแหละ” ไอ้โฟมว่าเสียงดังเลยครับ ส่วนไอ้นาวก็ยิ้มกวนๆส่งให้ไอ้พรต
“แล้วกษัตริย์กู ใครจะตอบอีกไหม” ไอ้อาร์มทวงเรื่องกษัตริย์ครองบาร์เกย์ เอ้ย! นครเกย์ของมันต่อครับ
“กูว่าแม่งเป็นเอดส์ตายไปตอน 40 แหละ คนที่ถามต้องเป็นผีกษัตริย์แน่ๆ” ไอ้โฟมตอบบ้างครับ
“ผมว่ากษัตริย์ แอ๊บเด็กจะหลอกแดกเด็ก”ไอ้ฟิกซ์ตอบบ้างครับ
“ผมว่าเป็นกษัตริย์เมืองผีดิบมากกว่าเมืองเกย์ล่ำของพี่แล้วแหละ
แม่งเป็น 10 ปี ยังอายุเท่าเดิม” ไอ้พรตตอบบ้างครับ
“ผมว่ากษัตริย์ได้กินน้ำศักดิ์สิทธิ์จากหนุ่มๆแน่เลย เลยไม่แก่ไม่ตาย หึหึ”
ไอ้นาวตอบก่อนหัวเราะเจ้าเหล่
“ไอ้ตินณ์มึงไม่คิดจะตอบมั่งเหรอวะ” ไอ้อาร์มถามผมบ้างครับ
“มึงไม่ถามเมียมึงมั่งละ”
“เมียกูฉลาดรู้อยู่แล้วโว้ย ให้นั่งกินอย่างเดียวพอ”
มันว่าก่อนหันไปส่งยิ้มให้ไอ้มี่ที่นั่งป้อนขนมไอ้พรตเพลินเลยครับ
ขุนเมียกูใหญ่เดี๋ยวเดือดร้อนกูหาสลัดถาดใหญ่ให้มันแดกอีก
“เออๆ เพราะกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำมั้ง” ผมตอบมั่วๆตามที่เคยได้ยินครับ
“สัส! กูละเบื่อคนหล่อแล้วยังเสือกฉลาด”ไอ้อาร์มว่าพร้อมยกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
เป็นอันรู้กันครับว่าคำตอบของผมถูกคนอื่นๆก็ยกดื่มตาม ไอ้พรตที่เริ่มตาเยิ้มๆแล้วครับ
หลังจากดื่มกันเสร็จคำถามต่อมาก็ถูกตั้งขึ้นโดยไอ้มี่ แล้วก็เริ่มยาวครับ
“เฮ้ยๆ!คนนั้นเด็ดว่ะสวยชิบ”เสียงไอ้มายด์ที่กำลังเมาได้ที่ดังขึ้น ทุกสายตามมองตามสายตามันครับ
“ไหนวะ คนไหน” ไอ้ฟิกซ์ถามคู่หูมันครับ
“คนใส่เสื้อสีขาวที่กำลังเดินตรงมาใช่ป่าววะ” ไอ้นาวถามบ้างครับ
“เออ คนนั้นแหละ”
“เด็ดจริงว่ะ อึ๋มด้วย” ไอ้พรตเอามั่งครับ เรื่องแบบนี้ผมไม่ว่ามันหรอก
แค่แซวกันเล่นๆ แต่ถ้าเอาจริงเมื่อไหร่ต้องมีเคลียร์กันยาว
“มึงหมดสิทธ์แล้วโว้ย” ไอ้มายด์ว่าไอ้พรตครับ
“งั้นกูก็มีสิทธิ์ดิ อย่างนี้มันต้องแซะซักหน่อย”ไอ้ฟิกซ์พูดเสียงดังเลยครับ มันก็เริ่มเมาได้ที่เหมือนกัน
“อย่าดีแต่ปากล่ะ” ไอ้มายด์ว่า
“เออ มึงคอยดูแล้วกัน น้องครับกินข้าวกับอะไรทำไมถึงสวยจัง”
พอสาวคนที่ไอ้มายด์ว่าเดินเข้ามาใกล้และกำลังจะเดินผ่านตรงที่พวกผมนั่งอยู่
ไอ้ฟิกซ์ก็ตะโกนถามขึ้นอย่างไม่อายครับ
“อ๋อ น้องกินกับผัวค่ะ”ผู้หญิงหันหน้ามามองนิดนึงก่อนยิ้มเหยียดแล้วตอบไอ้ฟิกซ์
คำตอบสาวเจ้าเล่นเอาเงิบเลยครับ แรงจริงอะไรจริง
“ฮ่าๆๆ ไอ้ฟายเอ้ยเงิบเลยดิมึง” ไอ้มายด์ว่าเพื่อนมัน คนอื่นๆช่วยกันหัวเราะใหญ่เลยครับ
“สวยไม่จริงอย่าหยิ่งนะน้อง เพราะสวยกว่าน้องพี่ลองมาแล้ว”
ไอ้เชี้ยฟิกซ์ตะโกนไล่หลังสาวครับ คงกลัวเสียหน้าเพื่อน หึหึ
แต่ผมว่าผัวเขาจะมาจัดการมันมากกว่า
“เดี๋ยวมึงดูกู ฟายเอ้ยจีบสาวแค่นี้ก็ไม่เป็น”
ไอ้คิมเอาบ้างครับจะโชว์ลีลาจีบสาวที่มันหาประสบการณ์มานาน
“คนไหนดีพี่” ไอ้นาวผมนึกว่าจะหวงที่ไหนได้ มันไปนั่งเลือกสาวให้ผัวแซวครับ
“คนนี้แหละที่กำลังเดินมา” ไอ้คิมพูดพร้อมส่งสายตาไปที่สาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามาครับ
หน้าตาธรรมดาไม่สวยเท่าคนแรกที่ไอ้ฟิกซ์แซว
“เอ้ยพี่ไม่เอาคนสวยๆวะ” ไอ้พรตถามไอ้คิมทันทีที่เห็นว่ามันเล็งคนไหนครับ
แต่ผมรู้ว่าสันดานอย่างมันเลือกคนนี้เพราะอะไร
“คนนี้แหละเด็ดจริงไม่สวย ไม่เพอร์เฟค แต่หน้าอกไม่เล็กส่วนเรื่องเซ็กซ์กูว่าสุดยอด”
นั่นไงครับในที่สุดมันก็เผยสันดานตัวเองออกมาจนได้
“พี่แม่งเทพว่ะ ผมขอฝากตัวเป็นศิษย์นะครับท่านอาจารย์”
ไอ้ฟิกซ์รีบเสนอตัวขอเป็นลูกศิษย์พร้อมทำท่าคำนับสามที
“เรื่องลามกนี่เป็นที่หนึ่ง” ไอ้นาวมันว่าผัวมันเบาๆครับ
“เดี๋ยวมึงดู กูจะแสดงวิชาโชว์ลูกศิษย์ซะหน่อย” ไอ้คิมได้ทีเริ่มขี้โม้เลยครับ
“น้องครับพี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหม ถึงพี่หน้าตาไม่ดีไม่มีรถขับ โทรศัพท์ไม่มีตังค์
แต่พละกำลังตอนอยู่บนเตียงไม่แพ้ใครนะครับ”
ไอ้เชี้ยคิมแซวสาวอายม้วนรีบเดินหนีไปเลยครับ
ผมว่าไม่ใช่ที่คารมมันหรอกแต่เป็นหน้าตามันมากกว่า ก็มันหล่อเถื่อนสเป็คสาว
“โหจารย์ แม่งเจ๋งว่ะ สอนผมมั่งดิ” ไอ้ฟิกซ์รีบประจบอาจารย์เชี้ยๆของมันเลยครับ
“เรื่องแบบนี้มันต้องอาศัยประสบการณ์ว่ะ” ไอ้คิมตอบก่อนยิ้มกวนตีน
หลังจากนั้นวงเหล้ากลายเป็นที่แซวสาวไปเฉยครับ ผมล่ะกลัวผัวเขามารุมยำตีนทั้งแก้งค์จริงๆ
แต่ละคนปากดีใช่ย่อย ไม่เว้นแม้แต่ผมเองนะครับ
ต่อด้านล่างค่ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ เที่ยวปีใหม่ Last part ต่อด้านบนค่ะ
ผมนั่งต่อซักพักดูเวลาดึกแล้วเลยชวนไอ้พรตเข้านอน แต่มันยังไม่ยอมเข้า
ผมเลยปล่อยมันนั่งเล่นไปก่อน ผมเดินมาทางห้องน้ำ เข้าห้องน้ำนิดหน่อยก่อนแปรงฟัน
เดินกลับมาที่เต็นต์ไอ้พรตกับพวกที่วงเหล้าหายไปแล้วครับ
ดูในเต็นท์ก็ไม่มี มองเลยไปไม่ไกล เห็นมันไปนั่งผิงไฟที่เขาจัดไว้ให้ครับ
“อ๊ากกกกไอ้เชี้ยนาวกู....หนาว” ผมได้ยินเสียงมันร้องบอกเพื่อน
ก่อนนั่งกอดเข่า สงสัยกอดกระเป๋าน้ำร้อนที่ผมเตรียมมาให้ครับ
“กุกุกูก็จะแข็งแล้ว” เพื่อนมันตอบ
“หึหึ หนาวฟันออกปากเลยนะมึง” ไอ้คิมว่าเมียมันครับ
“ควันเว้ย ถ้าฟันนั่นคนฟันเหยินแล้ว” ไอ้นาวรีบเถียงไอ้คิมทันทีเหมือนกัน
“เหรอ หนาวมากไหม” ไอ้คิมถามกลับนิ่งๆครับ ผมก็เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆแต่มันยังไม่เห็น
“กล้าถามกูจะแข็งตายแล้ว ใครจะเหมือนมึงหนังหนาจนไม่รู้สึกอะไร
หรือว่าอยู่กับความเลือดเย็นจนชินวะเลยไม่หนาว” ไอ้นาวปากดีตลอดครับ
“ปากดี คงอยากโดนใช่ไหม” ไอ้คิมถามกลับเสียงนิ่งเลยครับทีนี้
“พวกมึงจะมานั่งหนาวทำไมกันวะ เข้าเต้นท์ดิ” ผมเดินไปถึงเรียกเข้าเต็นท์เลย
นานกว่านี้สองผัวเมียตีกันตายหน้ากองไฟแน่ครับ ไล่มันไปจัดการกันด้วยวิธีอื่นดีกว่า
ไอ้คิมคงมีวิธีที่ทำให้ไอ้นาวเงียบปากได้ไม่ยาก
“ผิงไฟๆ กูหนาว” ไอ้พรตเงยหน้าขึ้นมาตอบผมปากสั่นมือสั่นเลยครับผ้าห่มที่คลุมให้ก็ไม่เสือกเอามา
“ดีสมน้ำหน้ามึง กูบอกให้อยู่ห้องอุ่นๆไม่เชื่อ
ลากกูฝ่ารถติดมากางเต้นท์บนเขา หนาวต่อไปเถอะ”
ผมว่ามันครับก็ตอนแรกบอกไม่มาดันอยากมาเอง
แถมให้นอนก็ไม่ยอมนอน มานั่งตากน้ำค้าง แม่งดื้อเกินคน
“โอ๊ย!!” ผมหันหลังจะเดินกลับเต็นท์ อยู่ๆเหมือนโดนอะไรโยนใส่หลัง
หันกลับไปดูเป็นกระเป๋าน้ำร้อนใบเล็กที่มันนั่งกอดไว้ครับ
มองเลยไปเห็นคนโยน นั่งกัดปากหน้าบึ้งเลยครับ
“ไอ้เชี้ยขี้บ่น กล้าเดินหนีกูเหรอ”มันว่าเสียงดัง
“ถ้าอยากหนาวตายก็เชิญอยู่นี่ตามสบาย”ผมว่าเสร็จเดินกลับเข้าเต็นท์เลยครับ
บอกหลายรอบไม่ฟังขี้เกียจบอกแล้ว
“ไอ้ๆๆ” เสียงมันเหมือนจะด่าอะไรผมดังมาแว่วๆแต่ผมไม่สนครับ
ผมเข้ามาในเต็นท์มันก็ยังไม่ยอมตามเข้ามา สงสัยจะงอนรอให้ผมไปง้อ
แต่คราวนี้ไม่ง้อครับบอกเลย ผมแกล้งนอนรอมันอยู่ในเต้นท์นี่แหละ
ปึ๊ก!!! เจ็บหลังเลยครับ ไอ้พรตมันเข้ามาในเต็นท์หลังจากผมนอนรอนานจนเกือบหลับ
แล้วมันเอามือฟาดหลังมาเต็มๆ ผมได้ยินเสียงมันเข้ามาแล้วแต่แกล้งหลับ ไม่คิดว่ามันจะทุบ
“มึงไม่ยอมไปง้อกูนะ”
“กูเจ็บนะนี่ ทุบมาได้”ผมว่ามันพร้อมพลิกตัวแล้วลุกนั่งไปรวบมือมันไว้
“ก็ทุบให้เจ็บ ไม่เจ็บจะทุบทำไม”มันว่าพร้อมทำหน้างอเลยครับ
จมูกกับปากจะติดกันอยู่แล้ว น่ารักดี
“แล้วมึงจะทุบกูทำใครล่ะ” ผมถามมันเสียงนิ่งๆ
“ก็มึงไม่ยอมไปง้อกูอ่ะ กูเข้ามาให้ง้อแล้วง้อกูซะที กูเมื่อยหน้า”
ฮ่าๆๆ อยากจะขำให้ฟันหัก ไอ้พรตแม่งน่ารักอีกแล้วครับ ผมไม่ง้อก็เข้ามาให้ง้อถึงที่
“ถ้าเมื่อยแล้วจะทำหน้าหงิกทำไมวะ” ผมถามมันต่อ
“สัส! ง้อกูเร็วๆ” มันไม่ยอมตอบ แต่เร่งจะให้ง้อท่าเดียวครับ แบบนี้ถือว่าใครง้อใครวะ
“เออ กูขอโทษที่ไม่รอมึง” ผมว่าแค่นั้น มันก็คลายหน้าที่กำลังหงิกลงเลยครับสงสัยหงิกมานาน
“มึงมันสันดานเสีย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยง้อกูนะ”
“ง้อสิครับไม่ง้อที่ไหน กูห่วงมึงหรอกเรียกให้มานอนก็ไม่มาไปนั่งตากน้ำค้างอยู่ได้”ผมว่ามันเบาๆ
“เออ รู้แล้วน่าเข้ามาแล้วไง”
“ถ้ารู้ก็อย่าดื้อกับกูให้มากนักสิ”ผมบอกมันก่อนจูบปากแดงๆซะหนึ่งที
แต่มันดันเอามือโอบรอบคอผมแล้วบดจูบก่อนส่งลิ้นร้อนๆเข้ามาในปากผม
ผมว่าจะไม่แล้วนะแต่ถ้ายั่วขนาดนี้ถึงห้ามก็คงหยุดไม่อยู่แล้ว
“มึงอยากเหรอ”ผมถามหลังจากถอนจูบ
“หึ ไม่อยาก”มันว่าก่อนปล่อยคอผม แล้วทำท่าจะล้มตัวนอน
“มึงอย่ามายั่วกูให้อยากแล้วจากไปดิ”ผมว่ามันก่อนดึงตัวเข้ามาประกบจูบดูดดื่มอีกครั้ง
ทันเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมันด้วยนะครับ สงสัยผมหลงกลอะไรมันอีกแล้วล่ะ
แต่ชั่งเถอะถือว่าผมก็ได้กำไรเหมือนกัน
“อ๊ะ...ซี๊ดด...” เสียงไอ้พรตครางดังขึ้น
“อะ...เบาๆครับเดี๋ยวเต็นท์ข้างๆได้ยิน” ผมก็อยากได้ยินเสียงมันครางเหมือนทุกครั้ง
แต่คราวนี้เราไม่ได้อยู่ที่ห้อง จะเต็มที่ไม่ได้ แต่ไอ้พรตดูเหมือนจะทรมาน
พอผมพูดเสร็จมันคว้าผ้าห่มมากัดไว้แล้วทำหน้าเหยเก มันคงเจ็บเพราะผมไม่ได้ใช้เจล
ไม่ได้เอามาครับไม่คิดว่าจะมีอะไรกัน แต่ใส่ถุงยางที่ซื้อพร้อมไอ้คิม
ผมใส่ให้ทั้งของผมและของไอ้พรตกันเลอะเต็นท์
“ตินณ์เจ....เจ็บ บะ....เบาหน่อย” เสียงไอ้พรตขาดๆหายๆตามการเคลื่อนไหวของผมครับ
ผมก็ต้องอดทนไม่ลงแรงเยอะเกินไป จากท่าปกติผมจับมันพลิกคว่ำก่อนใส่แรงเพิ่ม
ไม่นานก็พลิกกลับมาท่าเดิมครับ มันเอามือรัดคอผมแน่นขาก็เกี่ยวเอวไม่ปล่อย
ผมก็ซอยเต็มที่เหมือนกันครับ หลังจากเปลี่ยนท่าไปหลายรอบทั้งผมและมันก็ปลดปล่อยตามๆกันไป
ก่อนที่ครั้งใหม่จะเริ่มขึ้น และไปจบที่ห้องน้ำตอนเดินไปล้างตัวอีกหนึ่งยก
จากที่หนาวๆเจอไอ้พรตยั่วเข้าไปหายหนาว นอนหลับเบาสบายตัวเลยครับ
“พรตตื่นได้แล้วครับ เช้าแล้วไปดูหมอกมัน” ผมเรียกไอ้พรตตอน 6 โมงเช้า
“อื้อ...กูยังง่วงอยู่” เสียงมันตอบอู้อี้งัวเงียยังไม่ตื่นดีครับ
“ตื่นไปดูก่อนค่อยมานอนต่อนะครับ”ผมบอกมันพร้อมดึงแขนให้มันลุก
“กล้องๆ เอากล้องไปด้วย” ยังไม่ตื่นดีแต่ห่วงกล้องอีกนะ
“กูหยิบมาแล้ว ไปลุกขึ้น ล้างหน้าก่อน”
“ไอ้พรต เช้าแล้วตื่นยังวะ"เสียงไอ้นาวดังขึ้นหน้าเต็นท์ครับ
“เออ ตื่นแล้ว”ไอ้พรตตอบก่อนเปิดเต็นท์ออกไปล้างหน้า ผมก็เดินตามไปเงียบๆ
“ไอ้เชี้ยพรต ทำไมเดินเป็นเป็ดแบบนั้นวะ หึหึ” ไอ้นาวทักเพื่อนทันทีที่ไอ้พรตเดินเข้าไปใกล้
“สัส! อย่าเสือก”ไอ้พรตว่าก่อนยื่นมือมาขอกล้องที่ผมถืออยู่ไปถ่ายรูป
วันนี้หมอกหนามากเลยครับ มองไม่เห็นภูเขาลูกอื่นที่เมื่อวานยังมองเห็นเลย
เห็นเป็นทะเลหมอกกับยอดเขาเล็กเท่านั้น ไอ้พรตตอนนี้ตื่นเต็มที่แล้วครับแต่ยังเดินแปลกๆอยู่บ้าง
ดีหน่อยที่มันไม่ดื้อกับผม มันถ่ายรูปไปเรื่อยๆ เพื่อนคนอื่นๆก็ทยอยเดินออกมาถ่ายรูปเช่นกัน
หลังจากถ่ายอยู่นานตะวันขึ้นหมอกเริ่มจางลงบ้าง ไอ้พรตชวนไปถ่ายรูปในไร่กะหล่ำปลีครับ
เจ้าของไร่เปิดให้เข้าไปถ่ายได้แต่คิดว่าถ่าย 10 บาท
พอถ่ายรูปกันจนเป็นที่น่าพอใจแล้ว พวกผมก็กลับเต็นท์เตรียมเก็บของกลับกรุงเทพครับ
ผมถามไอ้พรตแล้วว่าจะนอนต่อไหม มันไม่นอนผมเลยเก็บเต็นท์เข้ารถ คนอื่นก็ทยอยเก็บตาม
ไอ้พรตคงมีความสุขกับทริปนี้น่าดูครับเพราะมันนั่งดูรูปไปยิ้มไป ขากลับผมขับรถเหมือนเดิมครับ
จากที่จะให้ไอ้คิมขับแต่ไอ้คิมไปนั่งรถไอ้โฟม ผมเลยรับหน้าที่ขับคันนี้เหมือนขามา
พอขับรถออกมาได้ซักพักเจอร้านอาหารผมเลยจอดกินอาหารเช้าตอนเกือบ 9 โมงครับ
“ไอ้ตินณ์แม่งเห็นถนนโล่งเหยียบใหญ่เลยนะมึง” ไอ้อาร์มพูดขึ้นตอนที่ผมกำลังตักหมูใส่จานไอ้พรตครับ
“เหรอ กูไม่เห็นรู้ ก็ปกตินะ” ผมบอกมันก็ผมไม่รู้ตัวจริงๆครับ ผมก็ขับเรื่อยๆของผม
“ไม่เร็วเชี้ยไรล่ะ หน้าปัดกูขึ้นร้อยสามสิบ ร้อยสี่สิบตลอด
กูนึกว่ามึงจะไปเข้าเฝ้าพี่ยม” ไอ้โฟมว่าบ้างครับ
“เออๆ กูชินตีนในสนามโทษที” ผมว่าก่อนตักข้าวในจานกินต่อ
“เอาอีกไหม” ผมถามไอ้พรตพร้อมชี้ที่กระเพรากุ้งของโปรดมัน
“ไม่เอาแล้ว เอาปลาทอด” มันว่าพร้อมมองไปที่ปลากะพงทอดน้ำปลาครับ
หลังจากกินข้าวอิ่มไอ้ฟิกซ์เสนอตัวขับรถให้ครับ ผมก็เลยสนองโดยการให้มันขับ
และย้ายไอ้มายด์ไปนั่งคู่มันผมมานั่งหลับข้างๆไอ้พรตที่นั่งกลางและไอ้นาวนั่งริมอีกฝั่งครับ
“แวะเลยๆ มันไม่ว่าหรอก”ผมได้ยินเสียงเบาๆ ก่อนลืมตาตื่น
พอสายตาปรับแสงได้ก็เห็นรถกำลังเลี้ยวเข้าฟาร์มจระเข้ที่ลพบุรีครับ
มันเป็นทางผ่านผมเห็นไอ้พรตมองตั้งแต่ขามาแล้ว
แต่รถติดมันเลยไม่ร้องแวะ ขากลับคงทนความอยากไม่ไหว
“มึงจะเข้าไปทำอะไร” ผมถามมันเสียงเรียบๆมันสะดุ้งน้อยๆคงไม่คิดว่าผมจะตื่นแล้ว
“ดูจระเข้ดิ กูอยากเห็น ป้ายเขาบอกมีนกกระจอกเทศด้วยนะมึง”
มันว่าพร้อมชี้ป้ายโฆษณาที่หน้าทางเข้า ฟาร์มจระเข้เพิ่งเปิดใหม่ครับ
อยู่ตรงทางไปเขื่อนป่าสัก ผมว่าไอ้พรตดูจระเข้เสร็จมันต้องไปเขื่อนอีกแน่ๆ
“ไอ้ตินณ์ มึงแวะทำไมวะ” ไอ้อาร์มถามผมทันทีหลังจากผมเปิดประตูลงไป
“กูที่ไหนล่ะ โน่นไอ้พรตกับเพื่อนอยากยลโฉมไอ้เข้เพื่อนมัน”
“กูว่าล่ะ” ไอ้คิมว่าก่อนเดินนำเข้าไปซื้อตั๋วเข้าชมครับ
“มึงว่ามันกินคนจริงไหมวะ” ไอ้มายด์ถามไอ้ฟิกซ์ครับ
“มึงอยากรู้ ก็ลองโดดลงไปดิ” ไอ้ฟิกซ์ว่าเพื่อนมัน
“มันอ้าปากทำไมวะ” ไอ้พรตหันมาถามผมบ้างครับ
“มันจะรอแดกหัวมึงดิ” ไอ้นาวยืนอยู่ใกล้ผมเลยเป็นคนตอบแทนครับ ดีเลยผมจะได้ไม่ต้องตอบ
“ตินณ์ กูอยากขี้นกกระจอกเทศ” เอาแล้วไงครับ ความคิดเมียผมหาเรื่องตายแล้วไหมล่ะ
“มันดีดขึ้นมามึงจะโดนมันเหยียบตาย”
“แต่กูอยากอ่ะ”
“ใครเขาขี่กันวะนกกระจอกเทศ”
“งั้นกูให้อาหารมันก่อนก็ได้”
มันว่าเสร็จเดินไปเอาถั่วฝักยาวที่เขาวางไว้ข้างๆรั้ว ยื่นให้นกกระจอกเทศครับ
“มึงระวัง ยื่นดีๆ”ผมบอกยังไม่ทันขาดคำเลยครับ
“อ๊ากกก...ไอ้เชี้ย...ตินณ์ๆๆ ตินนน มันจะกินมือกูอ่ะ”
มันร้องก่อนตะโกนเรียกชื่อผมยาวแล้ววิ่งมากอดคอผมแน่นเลยครับ
“เป็นไงหล่ะ อยากขี่มันอีกไหม”ผมถามมันนิ่งๆ
“สัส!ไม่ขี่แม่งแล้ว นกไรวะดุชิบหาย” มันว่าหน้าบึ้งเลยครับ
“หึหึ” ผมหัวเราะก่อนเดินตามมันออกห่างจากแถวที่เลี้ยงนกกระจอกเทศครับ
ตัวมันใหญ่ตีนกับปากก็ใหญ่น่ากลัวจะตายเสือกอยากขี่
“ไอ้นาว ไอฟิกซ์กลับเถอะกูไม่อยากอยู่แล้ว” มันว่าก่อนเดินไปรอที่รถครับ
ผมเดินมาคุยกับไอ้โฟมว่าจะแวะเขื่อนป่าสักก่อนแล้วค่อยตรงกลับกรุงเทพฯ
มันก็ตกลงครับ หลังจากนั้นผมก็ขับนำมาจนถึงเขื่อน
คนเยอะเหมือนกันครับน้ำไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ผมพาไอ้พรตนั่งรถลากชมเขื่อน
คนอื่นๆก็ขึ้นเหมือนทุกคนครับ ไอ้พรตถ่ายรูปไปเรื่อยๆ พอเสร็จมันก็ซื้อของฝากที่บ้าน
แล้วก็ตกลงกันว่าไม่แวะที่ไหนแล้ว ผมขับรถยิงยาวถึงคอนโดเลยครับ
แวะส่งเพื่อนไอ้พรตก่อน มาถึงก็ 4 โมงเย็นแล้ว
ผมอาบน้ำแต่งตัวใหม่เสร็จแล้วชวนไอ้พรตเอาของฝากไปให้ที่บ้านผมก่อนแล้วตามด้วยบ้านมันครับ
ทานข้าวเย็นที่บ้านมันเสร็จ แม่ผมโทรมาชวนไปสวดมนต์ข้ามปีสะเดาะเคราะห์เสริมดวง
ตอนแรกผมว่าจะไม่ไปแต่ไอ้พรตมันบออกว่าไม่เคยไปอยากไป
ผมเลยตกลงว่าคืนนี้จะงดเที่ยวกับเพื่อนๆเหมือนทุกปี แต่ไปสวดมนต์กับแม่ซักปี
ไอ้พรตตื่นเต้นน่าดูครับ พอมาถึงมันก็ตั้งใจสวดดีหรอกครับ
ดึกเข้ามันเริ่มคอพับคออ่อน สงสัยเหนื่อยมาจากเที่ยว
แล้วเราก็นับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่ด้วยกันที่วัดครับ หวังว่าปีนี้จะมีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะครับ
“ตินณ์ ขอบคุณนะที่รักกู” อยู่ๆไอ้พรตก็หันมาบอกผม
หลังจากเรากลับมาถึงห้องที่คอนโดเรียบร้อยแล้ว
แม่ผมชวนนอนที่บ้าน แต่ผมขอกับมาเคลียร์ของที่ห้องก่อนรกมากครับ
“กูก็ต้องขอบคุณมึง ที่เลือกกู”ผมบอกมันกับก่อนดึงมันเข้ามากอดครับ
“ปีนี้ ปีหน้า ปีไหนมึงก็ต้องรักกูแบบนี้อีกนะ”
ไอ้พรตว่าเสียงเบาๆหน้าเริ่มแดงครับ โครตน่ารัก
“คงไม่ได้ว่ะ” ผมพูดยังไม่ทันจบ ไอ้พรตหน้าบึ้งเลยครับ
“ฟังกูก่อนกูจะบอกว่าที่ไม่ได้คือ รักมึงแบบนี้ไปทุกปีคงไม่ได้
แต่กูคงจะรักมึงเพิ่มขึ้นทุกๆปีมากกว่า
ก็มึงขยันทำให้กูรัก กูหลงเพิ่มขึ้นทุกวัน”
ผมพูดเสร็จมันยิ้มเต็มหน้าก่อนค่อยๆโน้มหน้าลงมาจูบผมครับ
“ให้มันจริงนะมึง”
“ครับ กูหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วเถอะ มึงถีบกูตกหลุมรักที่มึงขุดไว้ป่าววะ”
“หึหึ คงใช่” มันว่าก่อนกระโดดเข้าเอวผมเลยครับ
“ยั่วกูอีกแล้วนะครับ” ผมว่ามันยิ้มๆก่อนเอาจมูกไปเคลียกับจมูกมันเบาๆ
“แล้วยั่วขึ้นไหมล่ะ”
“ถามงี้พี่พิสูจน์ให้ดูดีกว่า พูดแต่ปากเดี๋ยวไม่เชื่อ”
ผมพูดเสร็จก้าวขาพาไอ้พรตไปล้มลงบนเตียงเลยครับ
มันก็หัวเราะคิกคักชอบใจ สรุปแล้วคืนปีใหม่ผมก็ได้ใช้เวลาอยู่กับมันเหมือนทุกๆคืนครับ
และผมก็อยากให้เป็นแบบนี้ไปตลอดไม่ใช่เฉพาะแค่คืนของวันปีใหม่ครับ
--- The End. Past special ---
ขอสวัสดีปีใหม่อีกครั้งค่ะ ขอให้คนอ่านทุกคนมีแต่ความสุขนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามตอนพิเศษมาถึงตอนสุดท้ายค่ะ สนุกหรือไม่สนุกบอกกันบ้างนะจ๊ะ
เจอกันใหม่ตอนหน้า ในตอนปกติค่ะ ^^
-
ความคิดดีนะพรต o13 ขี่นกกระจอกเทศ :laugh: :laugh:
-
แหมมมตินซื้อ.....มาไม่เสียเที่ยวนะ ได้ใช้เลยย อิอิ :hao6:
-
สนุกจังเลยนิยายของเมจิกการันตีคุณภาพทุกเรื่องจริงๆ
-
ว้าว~ ในเต๊นท์ >.<
ขอบคุณค่ะ ตามไปเที่ยวปีใหม่ด้วย สนุกมากค่ะ^^
-
ไอ้ที่ซื้อเกทับ พี่คิม นี่ไม่เสียเที่ยวเลยนะ
อ่านจบแล้วอยากไปเที่ยวบ้างจัง
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จิ้มก่อนอ่าน :)
-
หวานเว่ออออ
พรตงอนน่ารักนะ มีการมาอ้อนให้ง้ออีก 555
:กอด1:
-
พรตขี้ยั่วอ้ะ
แถมยั่วขึ้นซะด้วย 5555555
น่ารักจริงๆคู่นี้
-
ขอบคุณค่ะ แก้ไขเรียบร้อยยกเว้นคำว่า เรื่อยๆ
เมจิกหาไม่เจอว่าอยู่ตรงไหน ขอโทษค่ะ
อยู่ตรงประโยคนี่ค่ะ
"แต่ที่เยอะสุดจะเป็นไอ้นัท ไอ้มายด์ แล้วก็ไอ้มี่ครับ ผมเป็นคนเดียวที่โชคดียังไม่โดน
คงเพราะผมเคยร้องเพลงให้ร้านที่มินต์มาก่อนเลยรู้เนื้อเพลง แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่โดนจะไม่เมานะครับ
ผมไม่โดนแต่ก็มีแก้วเหล้าของตัวเองที่จิบให้เลือดไหลเวียนแก้หนาวอยู่เลื่อยๆ"
-
พรตนี่น่ารักขึ้นทุกวันเลยน๊า
-
คำผิดจ้า~
เช็คเอ้าท์
เจ้าเล่ห์
เมื่อยหน้า
พรตนี่น่ารักน่าฟัดน่าหยิกจริงๆ ตัวแสบเอ้ยยยยย
-
อยากอ่านคิม นาว จริงๆ อิอิ
-
ไม่ได้ขี่นกกระจอกเทศไม่เป็นไรนะ ขี่นกเขา...แทนละกันเนาะ ห้าๆ :hao6:
-
อยู่ตรงประโยคนี่ค่ะ
"แต่ที่เยอะสุดจะเป็นไอ้นัท ไอ้มายด์ แล้วก็ไอ้มี่ครับ ผมเป็นคนเดียวที่โชคดียังไม่โดน
คงเพราะผมเคยร้องเพลงให้ร้านที่มินต์มาก่อนเลยรู้เนื้อเพลง แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่โดนจะไม่เมานะครับ
ผมไม่โดนแต่ก็มีแก้วเหล้าของตัวเองที่จิบให้เลือดไหลเวียนแก้หนาวอยู่เลื่อยๆ"
คำผิดจ้า~
เช็คเอ้าท์
เจ้าเล่ห์
เมื่อยหน้า
พรตนี่น่ารักน่าฟัดน่าหยิกจริงๆ ตัวแสบเอ้ยยยยย
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่คอยตรวจคำผิดให้ ตอนนี้แก้ไขเรียบร้อยค่ะ ^______^
เมจิกพิมพ์ผิดทุกตอนเลย รู้สึกอับอาย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
แหมพี่ตินณ์ซื้อมาก็ต้องได้ใช่สินะ ไม่งั้นซื้อมาทำไม จริงป่ะ 555
ปีใหม่ก็ขอมีความสุข มีนิยายสุนุกให้ได้อ่านกันไปเรื่อยๆนะเมจิก :mc4:
-
สนุกจังเลยนิยายของเมจิกการันตีคุณภาพทุกเรื่องจริงๆ
รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่คุณบูมเบสชอบนิยายของเมจิกทุกเรื่อง
จริงๆแล้วนิยายของเมจิกก็ไม่ได้คุณภาพดีเท่าไหร่ แถมพิมพ์แบบใหม่สดเสมอ
พิมพ์เสร็จแล้วลงเลย ไม่ค่อยได้ตรวจคำผิดน่ะคะ เลยมีคำผิดซะเยอะ
ยังไงจะพยายามปรับปรุง ให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆเพื่อไม่ให้คนอ่านผิดหวังนะคะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่ติดตาม :pig4: :pig4:
-
พรตจี้น่ารักที่สุดค่ะ อิๆ
-
พี่ติณน่ารักมากอ่า อยากมีแฟนแบบพี่จัง อร้ายยย
-
น่ารักมากๆค่ะ^^
-
พี่พตรพัฒนาสุดๆ
-
พรตเวลาอ้อนพี่ตินณ์น่ารักมาก เหมือนลูกแมว
แต่อย่าได้ขัดใจนาง หน้างอก่อนเลย
-
พรตเวลาอ้อนน่ารักมากกกก
อยากมีแฟนเหมือนพี่ตินณ์อะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อุย เสียตัวให้สามีกันทั้ง2คนเลย หุหุ
ล้อเพื่อนดีนัก นางเลยโดนสามีเอาซะเดินเป็นเป็ดเลย 555
-
ฮากับเกมส์ที่แต่ละคนเอามาเล่น ตอนแซวหญิง นึกว่านาวจะงอนคิว พลิกล็อกกลายเป็นช่วยเลือกสาวให้ด้วย
ขนาดในเต็นท์ติณห์-พรตก็สามารถ พรตล้อนาวไว้มาเจอกันตัวเองบ้าง 555 ชอบตอนพรตงอน อุตส่าห์เข้ามาให้ติณห์ง้อ ติณห์เลยจัดหนักให้ซะเลย
เป็นตอนพิเศษที่จบได้อย่างน่ารักมาก :pig4: คนเขียนมากค่ะ
-
พรตกะนาวนี่อยู่ด้วยกันไม่ได้เลยนะ ความคิดแต่ละอย่าง ฮาไป :mew1: :katai2-1:
-
บทสุดท้ายมันหวานดีนะ
ขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่ทุกคนๆเลย
รอ คิม-นาว มาง้อกันต่อไป
-
เป็นคู่ปีใหม่อีกคู่ที่น่ารักครับ
ขอให้คู่รักทุกคู่มีความสุขเหมือนผมน่ะครับ
-
จะบอกว่าชอบพรตตอนเมาแล้วขี้อ้อนนี่แหล่ะ น่ารัก
-
ฮู้วววพรตขี้อ้อนจัง น่ารักอะ
คึคึ ติณห์รักและหลงพรตแบบนี้ไปนานๆนะ
-
น่ารักๆๆๆๆ ก๊วนนี้รักกันแบบเกรียนๆ ดี
-
:haun5:
-
วู้ๆๆๆๆๆตินนนดูแลดีมากกกก
-
เอาอีกๆๆๆ :ling1:
-
ขอบคุณนะ สนุกมากๆเลย!!!
-
หนาวๆอยู่ ร้อนเลย
-
ติณณ์พรตน่ารัก
:กอด1:
-
น่ารักกันตลอดดดด :m3:
-
คุณน่ะเมียผมครับตอนที่ 46
“มึงนอนนี่แหละเดี๋ยวกูไปนอนโซฟา”
เสียงตินณ์มันบอกผมตอนกำลังจะเข้านอน
มันหยิบหมอนผ้าห่มเตรียมพร้อมมากคืนนี้เป็นคืนที่3แล้วครับที่เถียงกันเรื่องที่นอน
“มึงนั่นแหละนอนนี่ กูไปนอนเอง”
ผมบอกมันก่อนหยิบหมอนกับผ้าห่มในตู้ออกมาเตรียมไปนอนที่โซฟา
“แต่มึงไม่ชอบนอนโซฟา”มันยังไม่ยอมอีกครับ
“เออ งั้นกูนอนพื้นเหมือนเมื่อวานนี่แหละ ไม่ต้องพูดแล้วนอนเลย”
ผมบอกมันก่อนทิ้งหมอนและผ้าห่มลงข้างเตียง
ไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมไอ้ตินณ์ถึงอยากไปนอนโซฟา
ก็มันไม่สบายมาสองสามวันแล้ว
ช่วงนี้อากาศหนาวมันเลยไม่สบาย มัวแต่ดูแลผมกลัวผมจะป่วยจนลืมดูแลตัวเอง
อยู่ด้วยกันมานานผมก็เพิ่งเคยเห็นมันป่วยนี่แหละครับ
นึกว่ามันเป็นพวกเหนือมนุษย์ไม่เจ็บไม่ตายซะอีก
“มึงจะนอนสบายเหรอ”เสียงมันถามผมดังมาจากบนเตียง
“อืม กูนอนได้มึงรีบนอนเถอะ” ผมบอกมันก่อนปิดโคมไฟ
“เปิดแอร์ก็ได้นะถ้ามึงร้อน” มันยังเป็นห่วงผมอีกครับ
ทั้งที่ตัวเองนอนห่มผ้า2ผืนตอนกลางคืนก็บ่นเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน
“อืม กูดูแลตัวเองได้มึงนั่นแหละหลับซะ” ผมบอกมันก่อนหลับตา
"ฮัดเช้ย!"
“มึงไหวไหม ไปโรงพยาบาลเปล่า"
ผมถามมันหลังจากได้ยินเสียงไอและเสียงจามตลอดครึ่งคืนตอนนี้ก็เกือบตีหนึ่งแล้วครับ
“ไม่ไป เดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็หายแล้ว”ผมได้ยินมันพูดแบบนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วครับ
แล้วมันก็ไม่หายซะทีแต่คืนนี้ตัวไม่ร้อนเท่าเมื่อคืน
“เออ ถ้าพรุ่งนี้ไม่หายกูจะจับมึงส่งหมอแน่”
“ครับๆ มึงนอนเถอะ ขอโทษที่เสียงดัง”
มันบอกก่อนพลิกตัวหันหลังให้ผมแล้วเอาผ้านวมขึ้นห่ม
ผมลุกขึ้นจากพื้นข้างเตียงเอามืออังหน้าผากมัน
ตัวเริ่มร้อนอีกแล้วครับ ผมลุกไปเอาผ้าชุบน้ำหมาดๆแล้วเช็ดตัวให้มัน
ตอนแรกก็ทำไม่เป็นหรอกผมน่ะ ไม่เคยดูแลใครซักที
แต่เห็นมันไม่ยอมหายเลยถามน้องแพรดู
แพรบอกต้องเช็ดตัวให้คลายความร้อนครับ
ผมก็เช็ดๆจนมันจะเปื่อยแม่งก็ไม่หายซะที
“พรุ่งนี้หายได้แล้วนะมึง"
ผมกระซิบบอกมันหลังจากเช็ดตัวเสร็จแล้วห่มผ้าให้เหมือนเดิม
“อืมมม” เสียงมันตอบเบาๆไม่รู้ว่ามันรู้ตัวรึเปล่า
“แค่กๆ ๆ แค่กๆ”
“มึงเมื่อไหร่จะหาย ไหนว่าวันนี้จะหายไงวะ”
ผมถามมันเสียงเครียดเลยครับเริ่มรู้สึกผิดปกติแล้ว
นี่ก็เข้าวันที่ 4 แล้วแต่มันอาการไม่ดีขึ้นเลย แถมไอตลอด ไอหนักขึ้นด้วย
“ใกล้จะหายแล้วครับ” มันบอกพร้อมรอยยิ้มเซียวๆ
สีหน้ามันซีดแทบไม่มีสีเลือดอยู่แล้ว
ถ้าไม่รู้ว่ามันเป็นหวัดผมจะคิดว่ามันเป็นวัณโรคแล้วครับไม่หายซะที แถมไอไม่หยุด
"ทำไมไม่กินยา"ผมถามมันเสียงดัง
หลังจากเห็นว่ามันไม่ยอมกินยาหลังอาหารที่ผมจัดไว้ให้
ข้าวต้มที่ซื้อมามันก็กินแค่น้ำข้าวสองสามช้อนก่อนวางไว้ที่เดิม
"กูไม่เป็นไร" มันลืมตาขึ้นมาบอกผมเสียงแหบๆครับ
"ไอ้ตินณ์ถ้ามึงไม่กินยาแล้วมึงจะหายไหม"
ผมถามมันเสียงเครียดกว่าเดิมมากแล้วครับ
"ถ้ามึงดูแลเดี๋ยวก็หาย"มันยังมีอารมณ์มาเถียงผม
แม่งคนอย่างผมจะดูแลใครเป็นครับ แค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย
ขนาดยายังต้องให้น้องแพรซื้อมาให้ไม่รู้ว่าต้องกินยาอะไรบ้าง
"ไปหาหมอเถอะ"ผมบอกมันพร้อมลดระดับเสียงลง
พร้อมเอามือไปอังที่หน้าผาก ตอนนี้ตัวมันร้อนกว่าเมื่อคืนนิดหนน่อยครับ
"ไม่เอาเดี๋ยวกูก็หายแล้ว"มันยังปฏิเสธเหมือนเดิม แถมเอาผ้าห่มขึ้นคลุมหัวเลยครับ
เป็นการปิดการสนทนาแต่เพียงเท่านี้
ถ้าเป็นเวลาปกติทำแบบนี้ใส่ผมได้มีเรื่องกันไปแล้วครับ
แต่พอมันไม่สบายผมก็พยายามไม่คิดมาก
ไอ้ตินณ์มันหยุดเรียนมาเป็นวันที่ 2 แล้วอาการยังไม่ดีขึ้นมีแต่ทรงกับทรุด
ผมเห็นมันเริ่มเจ็บคอและเสียงเปลี่ยนตั้งแต่กลับมาจากไปเที่ยวเขาค้อ
แต่ก็ไม่นึกว่าจะเป็นหนักขนาดนี้ คิดว่ากินยาแก้ไข้ธรรมดาก็หาย
เพราะวันแรกๆมันยังไปเรียนปกติ มีแต่เมื่อวานกับวันนี้ที่มันหยุดเรียน
"ไอ้นาวมึงรู้ไหมว่า คนป่วยที่กินยายากต้องทำไงวะ"
ผมโทรถามไอ้นาวหลังจากเช็ดตัวแล้วปล่อยให้นอนหลับได้ซักพัก
"พี่ตินณ์เหรอวะ" เสียงไอ้นาวถามกลับ
"เออ แม่งป่วยมาหลายวันแล้วกูบอกให้กินยาก็ไม่กิน
เอาแต่บอกว่าเดี๋ยวก็หาย กูจะเป็นบ้าแล้วเนี๊ยะเอาไงก็ไม่เอา"
ผมบ่นเป็นชุดเลยครับไม่รู้จะปรึกษาใคร
พ่อกับแม่ผมก็ไปต่างประเทศอีกแล้ว พ่อแม่มันก็ไปด้วยกันครับ
หลังจากผมพามันไปรู้จักครอบครัวของผมอย่างเป็นทางการ
ไม่นานพ่อแม่ของมันก็เข้าไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ผมแล้วเหมือนจะเข้ากันได้ดีด้วย
จูงมือกันไปเที่ยวประจำ รอบนี้เห็นว่าไปเที่ยวปีใหม่และแวะดูรถที่จะนำเข้าช่วงกลางปี
บ้านผมเลยเหลือแต่พี่พีชกับน้องแพรครับ พี่พีชผมก็ไม่กล้าปรึกษาเท่าไหร่
กลัวคำตอบของแกจะบอกให้ผมปล่อยให้มันตายซะป่าวๆ
ไม่รู้ทำไมพี่พีชถึงดูไม่ค่อยลงรอยกับมันซักเท่าไหร่ทั้งที่ก็ไม่ได้กีดกันผมกับมันนะ
ตินณ์มันเคยบอกว่าพี่พีชแค่เป็นพี่ชายที่หวงน้องเกินเหตุเท่านั้นเอง
แต่ผมก็ยังไม่เห็นว่าพี่พีชจะหวงผมตรงไหน
ส่วนน้องแพรผมก็ถามแล้วได้คำแนะนำแค่ให้เช็ดตัวกับกินยา
หรือไม่ก็พาไปหาหมอซึ่งผมก็ได้แต่เช็ดตัวให้มันครับอย่างอื่นคุณพี่เขาไม่เอาซักอย่าง
"พี่ตินณ์เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วว่ะ ไม่ยอมกินยา
กูเคยได้ยินมาตอนม.ปลายว่าที่พี่ตินณ์ไม่ยอมกินยา
เพราะตอนเด็กๆเคยกินยาที่เป็นแค๊ปซูนแล้วติดคอ แกเลยฝังใจตั้งแต่นั้นหว่ะ"
สิ่งที่ได้ยินจากไอ้นาวทำให้ผมอดแปลกใจไม่ได้ครับ
ว่าคนอย่างมันก็มีเรื่องที่เกลียดเหมือนกัน ปกติเห็นอะไรก็ทำได้ไปซะหมด
"แล้วกูจะทำยังไงดีวะ"
"มึงลองป้อนดูดิ" ไอ้นาวแนะนำครับแต่ผมว่ามันจะไม่ยอมกิน
ผมว่าผมกินยายากแล้ว มาเจอมันของผมดูเด็กๆไปเลยครับ
คือผมกินได้แต่ต้องกินน้ำก่อนเพื่อไม่ให้ยาโดนลิ้นเพราะมันจะขมติดลิ้น
แต่สำหรับไอ้ตินณ์ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้นะครับว่ามันไม่ยอมกินยา
ครั้งแรกที่ผมบอกให้มันกิน มันก็บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก
เดี๋ยวก็หายเองไม่ต้องกินยาหรอก ผมก็ไม่ได้คิดอะไร
ครั้งที่สองที่ผมบอกให้มันกินมันรับไปผมก็ยังไม่เอะใจนึกว่ามันกินไปแล้ว
มาเห็นตอนยาอยู่ในถังขยะแต่ยังไม่ได้ถามครับ
คิดว่ายาคงตกแล้วมันไปหยิบชุดใหม่มากิน
พออีกวันผมเห็นยาอยู่ในถังขยะอีกก็เริ่มสงสัยแล้วครับ
ครั้งสุดท้ายผมเลยเอาให้มันแล้วนั่งเฝ้าสั่งมันให้กินตอนนั้นเลย
มันก็อิดออดไม่ยอมกินลีลาจนผมอยากจับกรอกปากซะเลย
ผมทนไม่ไหวถามเรื่องยาในถังขยะ มันเลยยอมรับสารภาพว่าเป็นคนทิ้งยาเอง
ตั้งแต่ป่วยจนถึงตอนนี้มันยังไม่กินยาซักเม็ดเลยครับ
ถึงได้ใกล้ตายไม่หายซักทีอยู่แบบนี้
"ป้อนยังไง กูเคยจะเอากรอกปาก แม่งมันปัดยากูทิ้งด้วย
ถ้าสบายดีกูจะทุบให้กะอักเลือดเลย"
ผมบ่นอีกครับทั้งห่วงทั้งหมั่นไส้มันในเวลาเดียวกัน
"ป้อนด้วยปากดิ รับรองพี่ตินณ์กินยาชัวร์"
"มันคงยอมหรอก แค่กูเข้าใกล้ยังไม่ค่อยได้เลย
มันกลัวกูจะติดไข้ แถมไล่กูกลับไปนอนบ้านด้วย"
ช่วงที่มันเป็นช่วงแรกๆมันยังมีแรง ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้มันเลยครับบอกว่ากลัวผมติดไข้
แล้วจะให้ผมกลับไปนอนบ้าน ถ้าหายแล้วจะไปรับผมกลับมาเอง
แต่ใครจะไปทิ้งมันได้ลงล่ะครับ อยู่กันมาขนาดนี้แค่มันไม่สบายจะให้ผมทิ้งมันได้ยังไง
บางทีมันก็คิดอะไรแปลกๆห่วงแต่ผมแต่ไม่ยอมห่วงตัวเอง
"กูว่าถ้าไข้ยังไม่ลด มึงพาพี่ตินณ์ไปหาหมอเถอะ"
ไอ้นาวพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง เลิกล้อเล่นแล้วครับ
"อืม กูก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ว่าถ้าพรุ่งนี้ไม่หาย กูจะพาไปหาหมอละ"
ผมบอกมันตามที่ผมคิดไว้ครับ
"เออให้ช่วยอะไรก็บอก หรือให้กูพาพี่ตินณ์ไปหาหมอให้ไหมวะ"
"ไม่เป็นไรกูพาไปเอง"ผมบอกมันหลังจากนั้นก็วางสายเพื่อไปเช็ดตัวให้คนป่วยอีกรอบ
“แค่กๆๆๆ”เสียงไอ้ตินณ์เริ่มไอหนักขึ้นอีกแล้วครับ ไข้ก็ไม่ลด
“กี่โมงแล้ว”เสียงมันแหบและเบามาก ผมจะทำยังไงกับมันดีวะ
ถ้ารู้ว่าป่วยแล้วจะขนาดนี้กูเอาไปทิ้งโรงพยาบาลนานแล้ว
“จะเที่ยงแล้วกินข้าวเลยนะ”
“กูไม่หิว บ่ายมึงมีเรียนไม่ใช่เหรอ ไปเรียนเถอะไม่ต้องห่วง"
มันก็ยังเป็นมันครับขนาดตัวเองป่วยยังมีเวลามาห่วงเรื่องเรียนของผมอีกนะ
“กูคงเรียนรู้เรื่องหรอก”ผมตอบมันก่อนเตรียมข้าวต้มหมูให้ถ้วยให้มัน
“ไปเถอะ มึงกลับมากูหายเลย”
มันพูดไปยิ้มไปแต่เป็นยิ้มที่ผมเห็นแล้วรู้สึกยิ้มตอบไม่ออกเลยครับ
เหมือนมันพยายามจะทำให้ผมไม่ต้องห่วงมัน แต่ยิ่งมันทำแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกห่วงมันมากขึ้น
ปกติมันจะเข้าใจความรู้สึกของผมได้โดยไม่ต้องพูดด้วยซ้ำ
แต่ทำไมคราวนี้เหมือนมันดูไม่ออกแล้วยังพยายามทำในสิ่งที่ผมไม่ต้องการวะ
“อิ่มแล้วเหรอ” ผมถามหลังมันวางช้อนในมือ
มันกินข้าวไปคำเดียวกับน้ำในถ้วยข้าวต้มอีก2ช้อน
มันไม่กินแล้วจะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับโรควะ แม่งขัดใจ
“อืม อิ่มแล้ว กูเหม็นกินไม่ลง” มันว่าเสียงเพลียเต็มที่
“กูเอาอย่างอื่นให้กินไหมมึงอยากกินอะไร”
ผมถามเผื่อมันไม่อยากกินข้าวแต่อยากกินอย่างอื่น
“ไม่เอากูนอนดีกว่า”
“ตามใจ จะเอาอะไรก็บอก”ผมบอกมันก่อนห่มผ้าให้ถึงหน้าอก
“แค่กๆๆๆ”
" มึงไปหาหมอเถอะนะ มึงไอหนักขึ้นอีกแล้ว"
ผมบอกมันอีกครั้ง ที่เห็นมันไอหนัก เป็นครั้งที่เท่าไหร่ผมก็จำไม่ได้
"มึงคิดไปเอง กูไม่เป็นไรเดี๋ยวกูก็หาย"
มันก็ยังไม่ยอมเหมือนเดิมครับมันเคยบอกว่าเกลียดกลิ่นโรงพยาบาล
"เดี๋ยวเหี้ยอะไรล่ะ หลายเดี๋ยวแล้วนะยาก็ไม่กินแล้วเมื่อไหร่จะหายกูเห็นเป็นมานานแล้วนะ "
ผมหมดความอดทนถามมันเสียงดังเลยครับ
เริ่มไม่ไหวแล้วผมทนเห็นมันเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วอาการไม่ดีขึ้นซะที
"กูไม่อยากไปหาหมอ"
“งั้นมึงต้องกินยา”ผมต่อลองเลยครับ
“...” เงียบครับ มันไม่ยอมตอบแถมจะเอาผ้าคลุมหัวหนีผมด้วย
“ไอ้ตินณ์มึงไม่ใช่เด็กนะ”
ผมพูดเสร็จจับมือมันไม่ให้เอาผ้าห่มคลุมหัว
แล้วเอายาใส่ปากตัวเองก่อนบีบปากมันแล้วป้อนยาครับ
กว่ามันจะยอมกิน ยาโดนลิ้นผมด้วยโครตขม
“อึก...อื้อ…”เสียงมันจะสำลักยาครับ
“มึงกลืนลงไปค่อยๆกลืน”ผมบอกมันเบาๆ พร้อมลูบหลัง
“.อุก....อุ...แหวะ...."
ไอ้เชี้ย มันอ๊วกเลยครับแถมเลอะเสื้อผมกับที่นอนด้วย
นี่ขนาดยาพาราลดไข้ธรรมดานะทำไมมันกินยายากขนาดนี้วะ
“น้ำๆบ้วนปากก่อน” ผมหยิบน้ำมาให้มันบ้วนปากครับ
“กูขอโทษ”มันพูดพร้อมทำหน้าสำนักผิดเต็มที่
“มึงจะขอโทษทำไมกูเป็นคนบังคับมึงกินยาเอง”
“ถ้ากูไม่ป่วยมึงก็ไม่เหนื่อยขนาดนี้”
“กูเหนื่อยก็เรื่องของกู แค่มึงรีบหายเร็วๆก็พอ”ผมบอกมัน
“อืมกูกำลังจะหายแล้ว” มันพูดเสียงเบาหน้าซีดเซียวเลยครับ แล้วผมจะเชื่อมันได้ยังไง
“มึงลุกไหวไหม ไปนอนบนโซฟาก่อนกูจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้”
“ไหว” มันพูดจบผมก็พยุงมันลุกขึ้นแล้วค่อยๆพาเดินมาที่โซฟาก่อนมันจะล้มตัวลงนอน
ผมไปหยิบหมอนกับผ้าห่มของผมมาให้มันครับ
ช่วงที่มันไม่สบายผมยอมรับว่าเหนื่อยแต่เป็นเหนื่อยใจครับไม่ใช่เหนื่อยกาย
ก็ไอ้เชี้ยตินณ์โครตดื้อด้านอะไรก็ไม่เอา ข้าวก็ไม่กิน ยาก็ไม่กินหมอก็ไม่หา
ผมไม่รู้จะเอายังไงกับมันแล้ว
ครืด..ครืด... ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นเลยรีบมารับ วันนี้ไม่ได้เปิดเสียงครับ
“ครับพี่พีช”
“ว่าไงเราเหนื่อยไหม ได้ข่าวว่าแฟนไม่สบาย”
“ครับพี่พีช รู้ได้ไง” ผมตอบรับก่อนถามกลับ แปลกใจที่พี่พีชโทรมาถามเรื่องของมัน
“น้องแพรบอกพี่เมื่อกี้ แล้วมันหายรึยังล่ะ”
พี่ผมก็ห่วงมันเหมือนกันครับนึกว่าจะแช่งมันซะอีก หึหึ
“ยังเลย ตัวร้อนตลอด ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วพี่ กลางคืนมันทั้งไอ
ตัวก็สั่นแถมตัวร้อนมากกว่ากลางวันเยอะด้วย”
พอผมได้พูดผมก็เริ่มเก็บไม่อยู่แล้วครับ เหมือนมีคนให้ปรึกษา
“พี่ว่าท่าทางจะเป็นหนักต้องพาไปหาหมอแล้วหล่ะ”
“แต่มันไม่ยอมไป แล้วผมก็เอามันไปไม่ไหวหรอกตัวมันใหญ่กว่าผมอีก”
“งั้นเลิกงานพี่จะเข้าไปหานะ”
“ครับขอบคุณครับพี่”
หลังจากคุยกับพี่พีชเสร็จผมก็วางสายแล้วเข้ามาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนและเช็ดอ๊วก
ไม่มีอะไรหรอกครับนอกจากน้ำกับยา ก็มันแทบไม่ได้กินอะไรเลย
“แค่กๆๆๆ” พอทำเสร็จผมก็เดินออกมาดูมันที่นอนอยู่ที่โซฟา ได้ยินมันไอเสียงดังเลยครับ
"เห้ย มึงเป็นอะไร"ผมตะโกนถามมันเสียงดังพร้อมวิ่งเข้ามาหามันที่โซฟาอย่างเร็ว
มันไอเสียงดังแล้วเอามือปิดปากตอนไอ
พอมันเอามือที่ปิดปากออกผมเห็นเลือดเลอะบนฝ่ามือมันครับ
อย่างนี้ผมไม่ทนแล้วนะครับ มันเจ็บผมก็เจ็บ
มันจะรู้บ้างไหมว่าที่มันไม่ยอมกินข้าวกินยาผมรู้สึกห่วงมันขนาดไหน
“ไม่เป็นไร แค่กูไอแรง”มันว่าเสร็จหยิบกระดาษเช็ดชู่มาเช็ดเลือดที่เลอะมือ
“กูว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆที่มึงจะหายเองได้แล้วนะ”ผมว่าเสียงนิ่งแล้วครับ
ยังไงก็ต้องพามันไปหาหมอให้ได้ถึงมันจะไม่ยอมผมก็ไม่ยอมมันแล้วเหมือนกัน
“อืม กูไม่เป็นไรจริงๆ กูขอนอนแป๊บนึงนะ”มันว่าก่อนหันหน้าเข้าโซฟา
ผมก็ได้แต่มองแผ่นหลังกว้างๆของมันอย่างเป็นห่วง
แม่งมันไม่คิดถึงใจผมเลยรึไงวะ ผมเริ่มน้อยใจมันขึ้นมาบ้างแล้วครับ
ถ้ามันจะห่วงผมจริงมันต้องห่วงตัวเองมากกว่านี้สิ แต่นี่ทำเหมือนไม่ห่วงตัวเองเลย
ผมก็ได้หงุดหงิดไม่รู้จะทำยังไงกับมันเลยนั่งอยู่บนพื้นหน้าโซฟาที่มันนอน
รอเวลาพี่พีชเลิกงานครับถ้าพี่พีชมาเมื่อไหร่ผมจะจับมันยัดรถไปหาหมอทันที
“อื้อ...หนาว”ผมได้ยินเสียงเหมือนมันพูดอะไรซักอย่าง
เลยเอาหน้าไปใกล้ๆปรากฏว่ามันเพ้อครับ ตัวมันเริ่มสั่นอีกแล้วครับแต่เป็นหนักว่าเมื่อคืน
"มึงได้ยินกูไหม"ผมลองจับตัวมันแล้วเรียกเบาๆแต่มันไม่ตอบ
“ไอ้ตินณ์ มึงได้ยินกูไหม”ผมเรียกมันอีกครั้งดังกว่าเดิม
“หนาว...”มันไม่ตอบแต่บอกว่าหนาวแทนตาก็ไม่ยอมลืม ตัวก็สั่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆครับ
ผมจะทำยังไงดีตอนนี้ความคิดเริ่มสับสนแล้วครับแต่ยังไงก็ปล่อยมันไว้แบบนี้ไม่ได้แน่
แล้วผมก็นึกถึงพี่พีชเป็นคนแรก
ผมรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรเข้าเบอร์มือถือพี่พีชเลยครับ
“สวัสดีครับน้องพรต”เสียงปลายสายไม่ใช่พี่พีชครับ
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าจะเป็นใครผมต้องการพูดกับพี่พีชเท่านั้น
“พี่พีชไปไหน ขอสายหน่อยบอกผมมีเรื่องด่วน”ผมรีบบอกรัวเลยครับ
“คุณพีชประชุมครับ มีอะไรรึเปล่าครับ”ปลายสายบอกก่อนถามผมกลับ
“นั่นใครครับ” ผมถามก่อนว่าเป็นใครจะได้รู้ว่าจะช่วยผมได้ไหมแต่นี่เป็นเบอร์มือถือ
คงเป็นคนสำคัญไม่งั้นคงไม่ได้จับโทรศัพท์พี่พีชหรอกครับ
“พี่เนมเอง”อ๋อพี่เนมคนที่ผมเคยเจอพร้อมพี่พีชบ่อยๆนั่นเอง ผมว่าแล้วเสียงคุ้นๆ
“พี่เนม พอดีเพื่อนผมไม่สบายมากตอนนี้ไม่มีสติแล้ว ผมจะให้พี่พีชช่วยพาไปหาหมอ
ประชุมสำคัญไหมครับ บอกพี่พีชรีบมาได้ไหม”ผมถามรั่วเร็วเลยครับ กลัวช้ากว่านี้จะไม่ทัน
“คงเร่งไม่ได้เพราะเป็นประชุมสำคัญ
เอาแบบนี้เดี๋ยวพี่โทรเรียกรถพยาบาลไปรับให้นะครับจะได้ไม่ต้องรอคุณพีช”
พี่เนมเสนอความคิดเห็นทำไมผมคิดไม่ได้ก็ไม่รู้
“ดีครับ บอกเขาเร็วๆเลยนะครับ”
“ครับใจเย็นๆนะครับ” พี่เนมบอกผมก่อนถามที่อยู่เพื่อแจ้งรถพยาบาล
หลังวางสายผมก็ไปหยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจห้อง
แล้วมานั่งอยู่ใกล้มันเพื่อรอรถพยาบาลมารับ
แล้วสายตาผมดันมองไปเห็นกระดาษทิชชู่ในถังขยะใกล้ๆโซฟา
มีแต่รอยเลือดครับไอ้เชี้ยเป็นหนักแล้วปิดบังกูนะ
ผมจะเป็นลมมันเป็นเยอะขนาดนี้แม่งไม่ยอมบอกผมหลอกให้คิดแต่ว่ามันไม่เป็นไร
เดี๋ยวคงหายเหมือนตอนที่ผมเป็นหวัด แต่ที่ไหนได้มันเป็นเยอะขนาดนี้โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย
ผมคงเป็นแฟนที่แย่มากถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมาผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย
มันทำไมไม่คิดถึงใจผมบ้างวะว่าผมจะห่วงมันขนาดไหน
คิดง่ายๆว่าเดี๋ยวก็หายแล้วเป็นไงตัวจะตายยังไม่ยอมบอก
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมหยิบมากดรับเป็นสายจากรถพยาบาลบอกว่ามาถึงแล้ว
ผมเปิดประตูให้เจ้าหน้าที่เข้ามาพาตัวมันไปโรงพยาบาล ผมขอติดรถไปด้วยครับ
ตลอดทางมันตัวสั่นไม่หยุดมีไอบ้าง ผมเห็นมันไอทีไรก็อดโทษตัวเองไม่ได้
ถ้าไม่ใช่เพราะผมเชื่อมันว่าไม่เป็นไรมันก็คงไม่เป็นมากถึงขนาดนี้
ไอ้เชี้ยทำกูน้ำตาไหล ถ้าหายดีเมื่อไหร่กูจะทุบให้ตาย
“มึงอย่าเป็นไรนะ”ผมบอกมันเบาๆพร้อมจับมือมันไปตลอดทาง
แม้ว่ามันจะไม่ได้ยินหรือไม่รู้เรื่องผมก็อยากให้มันรับรู้ว่าผมยังอยู่ข้างๆมันเหมือนทุกวัน
ต่อด้านล่างค่ะ :m7:
-
พอมาถึงโรงพยาบาลเจ้าหน้าที่เข็นเตียงมันเข้าไปในห้องฉุกเฉินนานมาก
ผมนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง ก่อนจะเห็นพี่เนมเดินเข้ามานั่งเป็นเพื่อน
“ญาติคุณกฤษตินณ์ท่านไหนครับ”
“ผมครับ”ผมรีบลุกขึ้นตอบทันทีที่หมอเดินออกมาจากห้อง
“เดี๋ยวพยาบาลจะนำตัวผู้ป่วยไปพักฟื้นที่ห้องพักพิเศษนะครับ
ผู้ป่วยตอนนี้อาการดีขึ้นแล้วไม่ต้องเป็นห่วง”
“เขาเป็นอะไรครับ”ผมรีบถามทันทีทั้งที่หมอยังพูดไม่ทันจบ
“ผู้ป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ ไข้ขึ้นสูง ร่างกายอ่อนเพลียมากจากการขาดสารอาหาร
และเกิดภาวะช็อคเพราะน้ำตาลในเลือดต่ำ”ทำไมมันเป็นเยอะจังวะ
“ผู้ป่วยมีอาการมาหลายวันรึยังครับ”คุณหมอถาม
“ประมาณ4วันแล้วครับ”
“อาการค่อนข้างหนัก ยังไงหมอขอเฝ้าดูอาการก่อนนะครับว่าไข้จะสูงขึ้นอีกหรือเปล่า
ตอนนี้คนไข้ยังมีไข้อยู่อาจจะเพ้อบ้างและยังไม่รู้สึกตัว
พยายามเช็ดตัวเพื่อลดอุณหภูมิของร่างกายเรื่อยๆนะครับ
หมอฉีดยาลดไข้ ยาฆ่าเชื้อ ให้น้ำเหลือกับกลูโคสแล้ว”
“คุณหมดครับคนไข้ทานยาเม็ดไม่ได้ ถ้ายังไงขอเป็นยาฉีดหรือยาน้ำทั้งหมดนะครับ”
“ได้ครับ”ผมรีบบอกหมอก่อนที่หมอจะเดินจากไป หมอยิ้มน้อยๆด้วยครับ
ตอนที่ผมบอกว่าขอยาน้ำหมอคงขำที่มันตัวโตเป็นควายแต่เสือกกินยาเม็ดไม่ได้
“ขอบคุณมากครับ”ผมบอกหมอก่อนเดินมาดูมันที่พยาบาลกำลังเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน
แล้วพาไปห้องพิเศษตามที่ผมแจ้งไว้ตอนที่มาถึง
“ขอบคุณครับที่โทรเรียกรถพยาบาลให้ผม”
ผมบอกพี่เนมหลังผมและพี่เนมเข้ามาอยู่ในห้องพักพิเศษเรียบร้อยแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ”พี่เนมพูดพร้อมมอบรอยยิ้มให้ผม
“แล้วพี่พีชจะมาไหมครับ”ผมถามต่อ
“มาครับเดี๋ยวเลิกงานคงมาพี่บอกไว้แล้ว”
“ครับ”
“มึงทำให้กูห่วงขนาดไหนมึงรู้ไหม”ผมถามมันเสียงดังเลยครับ
หลังจากมันตื่นขึ้นมากินข้าวเสร็จแล้วหน้ามันดูสดใสไม่ซีดเซียวเหมือนตอนอยู่ที่ห้อง
ข้าวก็เริ่มกินได้บ้างถึงจะยังไม่เยอะเท่าไหร่
เมื่อวานมันนอนไม่รู้สึกตัวทั้งคืนเลยครับเพิ่งจะมารู้สึกตัวเองตอนใกล้ๆเที่ยงแต่ก็ยังมีไข้อ่อนๆ
“กูขอโทษนะ”มันพูดเสียงเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้ผม
“มึงไม่ต้องมายิ้ม กูไม่หายโกรธ
ถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมากูจะทำยังไงคิดถึงใจกูมาไหมห๊ะบอกแต่ว่าไม่เป็นไรๆ
หมอบอกว่าถ้ามึงมาช้ามึงอาจตายได้เลยนะ ร่างกายมึงขาดน้ำตาล เกล็ดเลือดก็ต่ำไอ้เชี้ย”
ผมพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลอีกแล้วครับ
ผมว่าจะไม่ร้องแล้วนะหลังจากผมร้องไห้ตอนนั่งรถพยาบาลมากับมันแต่มันอดไม่ได้
“ชู่...ไม่เอาไม่ร้องครับกูไม่เป็นไรแล้วไง”
มันพูดพร้อมลูบมือผมเบาๆ ตอนนี้ที่หลังมือมันมีสายน้ำเกลือที่หมอยังให้อยู่
“มึงไม่ต้องมาพูดดี”
“โอ๊ย! กูยังไม่หายป่วยนะ”มันร้องเบาๆเพราะผมทนไม่ไหวทุบมันไปหนึ่งทีที่อกไม่แรงเท่าไหร่
แต่แอ๊คติ้งแม่งเยอะน่าทุบให้ตายจริงๆ
“ดีกูจะทุบให้ตายไปเลย”ผมว่าแต่ไม่ได้ทุบหรอกครับเดี๋ยวมันตายจริง
“กูตายมึงก็ร้องไห้ขี้มูกเขอะเท่านั้นแหละ”ขนาดเพิ่งฟื้นมามันยังมาล้อผมได้นะครับ
“ไม่ต้องมาปากดีเลย ทีหลังมึงห้ามป่วยเด็ดขาด
กูไม่เอาแล้วแบบนี้กูรับไม่ไหว ถ้ากูเห็นมึงไอแค่ครั้งเดียว
กูจะเอามึงมาโรงพยาบาลให้หมอฉีดยาเลย
แล้วไอ้ที่มึงไอเป็นเลือดก็ไม่ยอมบอกกูนะ น่าฆ่าทิ้งจริงๆ
ถ้าหมอไม่บอกกูว่าเป็นเพราะมึงไอมากจนหลอดลมเป็นแผล
กูจะให้แม่งตรวจทั้งตัวหาโรคมะเร็งโรคหัวใจ โรคเอดส์มีโรคอะไรกูจะให้ตรวจให้หมดเลย”
ผมว่ายาวเป็นชุดเลยครับ
“หึหึ แต่ละโรคของมึงเหมือนกูจะไม่ได้ตายดีเลยเนอะ”มันยังมีการมาหัวเราะก่อนว่ายิ้มๆครับ
“มึงไม่ต้องเลย มึงไม่ได้ตายเพราะโรคพวกนี้หรอก อย่างมึงต้องตายเพราะมือกู”
“โอ๊ย! เจ็บครับเจ็บ”มันจะไม่เจ็บได้ไงก็ผมพูดเสร็จ หยิกที่แขนมันไปทีนึงแรงๆครับ
“ตินณ์กูพูดจริงๆนะ มึงอย่าเป็นแบบนี้อีก อย่ามัวแต่ดูแลกูจนลืมดูแลตัวเอง
มึงห่วงกูแค่ไหน กูก็เป็นห่วงมึงไม่แพ้กัน ถ้ามึงดูแลกูดีแต่มึงมาป่วยเองแบบนี้
แล้วถ้าเกิดกูพามึงมาหาหมอไม่ทันกูจะทำยังไงกูจะอยู่ยังไง
มึงเคยคิดไหมทุกวันนี้กูอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ
มึงทำให้กูเป็นคนเคยตัวจนกูทำอะไรเองไม่เป็นแล้ว แค่กูดูแลมึงให้ดียังทำไม่ได้เลย”
ผมพูดไปพร้อมกำมือมันไว้ในมือตัวเองครับแต่ไม่แรงมากเพราะกลัวมันเจ็บ
“อย่าโทษตัวเองนะครับ กูผิดเองที่ไม่ดูแลตัวเองให้ดี”มันบีบมือผมพร้อมพูดเบาๆ
“บางทีกูก็คิดว่ากูเป็นแฟนที่ไม่ดีพอ”ผมคิดแบบนี้จริงๆนะครับตอนที่นั่งรถพยาบาลมาพร้อมมัน
แค่มันป่วยผมยังดูแลมันให้ดีไม่ได้แล้วถ้าเป็นเรื่องอื่นผมจะช่วยมันได้ยังไง
“แค่นี้มึงก็ดีเกินพอแล้วสำหรับกู”
“แต่กู”ผมกำลังจะพูดต่อ
“พรตมึงฟังกูนะ ที่กูเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะมึงแต่เป็นเพราะตัวกูเอง
มึงดูแลกูดีกว่าที่กูเคยคิดไว้ซะอีก ทั้งที่มึงเช็ดตัวไม่เป็นมึงก็ตื่นมาเช็ดตัวให้กูทุกคืน
คนที่นอนหลับสนิทไม่เคยตื่นตลอดคืน ต้องมาตื่นเช็ดตัวให้กูแทบจะทุกชั่วโมง
ไปซื้อข้าวให้กูกิน หายาให้กู แถมเปลี่ยนผ้าปูที่นอน กูอ๊วกใส่มึงก็ไม่ว่าซักคำ
มึงอดทนทำให้กูขนาดนี้มึงยังว่าตัวเองดีไม่พอสำหรับกูอีกเหรอ
กูไม่ได้ต้องการคนที่ดีพร้อม แต่กูต้องการคนที่ใช่สำหรับกู
คนที่รักที่ห่วงกูอยู่กับกูเสมอและคนคนนั้นคือมึงเข้าใจไหม”
มันพูดพร้อมบีบมือผมและจ้องตากับผมนิ่งๆผมเห็นคามจริงใจที่ส่งมาให้
จากดวงตาคู่นั้นมันทำให้ผมรู้สึกผิดที่แว๊บนึงเคยคิดที่จะไปจากมัน
“กูขอโทษนะที่กูพูดแบบนั้น”ผมขอโทษมันที่พูดเหมือนต้องการไปจากมัน
“กูเข้าใจคนเราบางครั้งก็ต้องมีสับสนกันบ้าง แค่มึงอย่าโทษตัวเองและอยู่ข้างๆกูให้กูรักเหมือนเดิมก็พอ”
“อืมกูจะอยู่จนมึงไล่ก็ไม่ไปเลยคอยดูเถอะ”
ผมว่ากลับยิ้มๆครับ เป็นยิ้มที่ผมรู้สึกว่าไม่ได้ผืนตลอดช่วงที่มันไม่สบาย
“ครับๆ ให้มันจริงนะ กูขอโทษที่ทำให้มึงต้องเป็นห่วงขนาดนี้ต่อไปนี้ไม่มีแล้วแน่นอนกูสัญญา”
“มึงไม่ต้องสัญญา เพราะกูก็จะไม่ยอมให้เป็นแบบนี้อีกแล้วเหมือนกัน”ผมว่าเสียงนิ่งๆ
ผมบอกแล้วว่าจะไม่ยอมให้มันเป็นหนักขนาดนี้อีกแล้วครับ
ถ้าเห็นมันไอแค่นิดเดียวผมจะรีบพามาให้หมอฉีดตูดแม่งเลย
“หึหึ”มันเริ่มหัวเราะได้แล้วครับ อีกไม่นานคงหาย
“ไงมึงกูได้ข่าวป่วยใกล้ตาย”เสียงพี่อาร์มดังมาพร้อมประตูห้องที่เปิดออก
ผมมองไปเห็นเพื่อนมันมายกแกงค์เลยครับเพื่อนผมก็เดินตามหลังมาติดๆเช่นกัน
สงสัยไอ้นาวเป็นคนบอกว่ามันมาอยู่โรงพยาบาลเพราะมันโทรมาถามผมเมื่อเช้า
เมื่อวานผมมัวแต่ห่วงมันจนลืมโทรบอกคนอื่นว่าผมพามันมาโรงพยาบาล
ตอนเที่ยงหลังจากมันกินข้าวและเช็ดตัวเสร็จคุยกับผมไม่นานมันก็หลับไปอีกรอบครับ
พี่พีชกับพี่เนมก็แวะมาเยี่ยมแต่มันหลับอยู่เลยกลับไปก่อน
พอเย็นมาก็มีพวกเพื่อนมันกับเพื่อนผมแวะมาเยี่ยมนี่แหละครับ
“หึหึ ย้ายที่พักผ่อนนิดหน่อย”มันหัวเราะก่อนตอบพี่อาร์ม
“กวนตีนได้ แปลว่าใกล้ตาย เอ๊ย! ใกล้หายแล้วดิ”พี่โฟมถามบ้างครับ
“ไกลหัวใจเว้ย”มันตอบเพื่อนแต่เสียงยังเบาๆอยู่สงสัยยังไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่
“หนักเลยดิมึง รู้ว่าแดกยายากเสือกปล่อยให้ป่วย”พี่คิมว่าเสียงนิ่งๆครับ
“นิดหน่อย เดี๋ยวกูก็เตะมึงได้แล้ว”
“ ก่อนเตะก็ปลอบใจเมียก่อนนะพี่ สงสัยจะขวัญเสีย”ไอ้นาวมาถึงก็ปากดีเลยนะมึง
“หึหึ หายเมื่อไหร่กูปลอบแน่ไม่ต้องรอให้มึงบอกหรอก”ไอ้นี่ก็ยังตอบมันอีกครับ
“ยังไงที่นี่ก็โรงพยาบาลอดทนหน่อยนะมึงอย่าเพิ่งหาประสบการณ์ใหม่”
พี่คิมบอกมันพร้อมยิ้มกวนๆครับ
“น่าสน”มันว่าก่อนยิ้มกวนๆ
“พี่ตินณ์ผมซื้อผมไม้มาฝาก”ไอ้มายด์บอกก่อนยกกระเช้าผลไม้ไปวางที่โต๊ะครับ
“ผมเอาใจมาฝากอย่างเดียวนะพี่”ไอ้ฟิกซ์ว่าบ้างครับ
“อืม”
“หมอบอกอีกนานไหมกว่าจะกลับบ้านได้”พี่นัทถามขึ้นบ้างครับ
“ยังต้องรอดูอาการก่อนครับถึงจะบอกได้”ผมตอบพี่นัทแทนมัน
“งั้นน้องพรตก็มานอนเฝ้านานเลยสิ”พี่มี่หันมาถามผม
“คงไม่นานเท่าไหร่ครับ เห็นว่ามันจะขอหมอกลับไม่นอนที่ห้อง
แต่ผมแอบไม่บอกหมอว่าอย่าเพิ่งให้มันกลับจนกว่ามันจะหายดี ผมกลัวมันไม่ยอมกินยาอีกครับ”
ผมตอบพี่มี่เบาๆให้ได้ยินกันสองคน
“ดีแล้วๆมันจะได้หาย”พี่มี่ตอบผมก่อนหันไปคุยกับมันบ้าง
หลังจากนั้นในห้องก็เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของคนป่วยและคนมาป่วนคนป่วย
กว่าจะกลับกันไปก็สองทุ่มกว่าๆครับ มันนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหลายวัน
กว่าหมอจะอนุญาตให้กลับบ้านได้ มันก็บ่นทุกวันครับว่าหมอที่นี่ไม่ยอมให้มันครับ
มีจะหนีกลับด้วยนะแต่ผมไม่ยอมมันเลยขัดไม่ได้ต้องอยู่จนครบ
มันป่วยครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่ผมยอมเชื่อมันว่าไม่เป็นไรมากตามที่มันบอก
และมันจะไม่มีโอกาสได้พูดประโยคนี้อีกเลยครับ
ครั้งหน้าหาหมออย่างเดียวเท่านั้นไม่ว่าจะเป็นมากหรือน้อย
--- To be Con.---
จบอีกหนึ่งตอนค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์บวกเป็ด
และการติดตามที่ดีเสมอมาค่าาขอโทษที่หายไปนาน
พอดีมีปัญหากับคอม ตบตีกันนิดหน่อยอิอิ
สำหรับตอนนี้อาจจะมีคนแปลกใจว่าทำไมตินณ์ถึงไม่ยอมกินยา
บางครั้งคนเราก็จะมีเรื่องที่ฝังใจและผ่านมันไปไม่ได้บ้าง
ตินณ์ก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่เคยเกือบตายเพราะยาติดคอตอนเด็ก
แล้วตอนเป็นเด็กจะเป็นอะไรที่ฝังใจสุดๆเลยว่าม่ะ แต่อีกหน่อยตินณ์ก็จะกินได้นะ
เพราะใครก็คงรู้ๆกันอยู่ คนนั้นแหละค่ะที่คิดไว้ไม่ผิดหลอก
เรื่องกินยาถือเป็นความลับและจุดอ่อนเดียวของตินณ์ที่น้อยคนจะรู้ค่ะ
เจอกันใหม่ตอนหน้าเลิฟเหมือนเดิมนะจ๊ะ :mew1: :mew1:
-
อ๊าย มาแบ้วๆ
ดีใจม๊าก
-
พี่ตินณ์ป่วย กลายร่างเป็นเด็กน้อยเลย
ดื้อด้วย ต้องให้พรตตีก้น
-
อาการหนักเลยติณเอ้ยยย
ดีนะมาโรงบาลได้
ไม่งั้นพรตจะเป็นหม้ายเอา ฮ่าๆ
-
เด็กโข่งมากกินยายาก :laugh:
-
กินยายากนี่ถ้าเป็นพรตยังจะน่าเชื่อกว่านะเนี่ย
-
พี่ตินณ์เป็นหนักขนาดนี้ยังบอกไม่เป็นไรอีกเรอะ
ท่าทางจะไม่ชอบพวกยาและโรงพยาบาลจริงจัง
แต่ไม่เข้ากะพี่อย่างแรงเลย 55555555
-
ยาวถูกใจมากกกก พี่ตินณ์ ดื้ออ่ะ พรตเหนื่อยใจเลย 5555
-
เป็นตอนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายๆ
ตกใจแทบบ้าตอนพี่ตินณ์ไอเป็นเลือดดดด ฮรืออออออออออ :katai1:
แต่ก็ดีแล้วหละที่ไม่เป็นอะไรไปมากกว่านี้ ไม่งั้นคนที่จะรู้สึกแย่ที่สุดคงไม่พ้นพรต
พรตก็ไม่ต้องคิดมากน้าาา แค่นี้พรตก็ดีพอสำหรับพี่ตินณ์แล้ว เราต่างคนต่างพอดีกัน มันก็พอแล้วหละ
-
เย้ๆๆอ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบันแล้ว
ตามๆเมจิกทุกเรื่อง :impress2:
-
o22
-
พี่ติณกินยายากหรอเนี่ย
แต่พี่ติณป่วยแบบนี้ก็สงสารพรตนะ
ตกใจน่าดู ดีนะไม่เปนไรมาก :เฮ้อ:
-
เกือบไปแล้ว
-
ติณเป็นไข้ดีนะเนี่ยที่พามาส่งโรงบาลทัน
:เฮ้อ:
-
ตินณ์ โคตรเด็กน้อยเลยอ่ะ ยาเม็ดก็ไม่กิน กลัวโรงพยาบาลอีก
อ่านแล้วนึกถึงหลานชายคนเล็กที่บ้าน รายนั้นก็เป็นอย่างงี้เปี๊ยบเลยอ่ะ :laugh:
-
พรตทำได้ดีมาก
-
เราอ่านแล้วน่ำตาพรากเลยง่ะ โอยยย เข้าใจความรู้สึกคนกลัว รู้สึกเหมือนตัวเองดูแลคนรักไม่ดี :mew6:
-
ตอนนี้ยาวสะใจมาก
ตินณ์ป่วยครั้งนี้ เล่นเอา พรตเหนื่อยแย่เลย
ปล.รอตอนต่อไปนะครับ
-
สับสนตัวนักแสดง นึกว่าพรตป่วยเพราะเห็นกินยายาก :mew1:
-
อู๊ยยยยยยย ดีน่ะไม่เป็นไรหนัก เฮ้อ คิดว่าพรตดื้อคนเดียวซะอีก เจอคุณติณท์เข้าไปพรตเงิบเลย
-
ตินณ์ป่วยได้น่ากลัวมาก
-
โอ้โห ตินณ์ นึกว่าจะเป็นอะไรมากซะแล้วนะเนี่ย
ใจหายหมด กลัวได้กินมาม่า 55555
-
:L1: :L1: :L1:
-
พี่ติณห์ไม่สบาย ไอน่ากลัวมาก แถมกินยายาก ไม่ชอบหาหมอ แต่ก็ยังเป็นห่วงพรต พรตก็ดูแลติณห์เป็นอย่างดีถึงจะไม่ค่อยเป็น
พรตคงอยากบอกติณห์ว่าดูแลคนที่รักแล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย เพราะพรตคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีติณห์
ตอนนี้เห็นมีพี่พีช-เนมมาแจมด้วย ทำให้นึกถึงเรื่องของคู่นี้ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ :L2:
-
ตริณพรตเป็นคนรักที่น่าอิจฉามากๆ
ห่วงกันมาก ผูกพันกันจนเกินคำว่ารักไปแล้ว
-
ใจหายแวปเลย นึกว่าดราม่าแล้ว
มีพยาบาลส่วนตัวดี คงหายไว :กอด1:
-
เหอ เหอ พี่แกก้อมีมุมดื้อแห๊ะ
-
ชอบมากเลย555มีความสุขที่ได้อ่านรอรุ้นอีกคู่นาวกับคิมว่าไปต่อยังไงขอบคุณคับ :L2: :3123: :L1:
-
ติณป่วยหนักมากอ่ะ รอตอนหน้านะจ๊ะ
-
นึกภาพออก เลย ตอนไม่ยอมกินนา พรตใจเสียหมด
-
อย่าลืม พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่วมาอัพด้วยนะะะะ
-
คราวหน้าพี่ตินณ์ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ
-
o13 น้องพรตเป็นแฟนที่แล้วละอย่างที่ตินบอก ยิ้มไว้อย่าร้องนะ 555
-
สงสารพรต ทำอะไรไม่ถูกเลย โอ๋ๆ :กอด1:
-
ติณน์ปลอบใจหน่อย พรตขวัญเสีย
-
พรตดูเป็นคนดีมากตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ
ดูแลแฟนดีสุดๆอ่ะ
ติณรักตายเลยย
-
ตินณ์นายดื้อมาก สงสารพรตเลย
เพราะถ้าตินณ์เป็นหนักกว่านี้
พรตต้องรู้สึกไม่ดีมากแน่ๆ
-
ไม่น่าเชื่อว่าพี่ติณจะมีโมเม้นท์นี้กับเขาด้วย
น่ารักดีนะ แต่น่าห่วงสำหรับพรต ฮ่าๆๆๆๆ
ยังไงเราก็ยังรอคิม-นาวอยู่นะ
-
อุ๊ย พี่ติณก็มีมุมมุ้งมิ้งกะเค้าด้วย
-
ชี้แจง ตอนที่ 46 ค่ะ
จากที่หลายๆคนสงสัยว่าทำไมตอนที่ 46 ถึงมีมุมแบบนี้
สาเหตุเพราะตินณ์ก็เป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้ดีไปทุกอย่าง
บางครั้งก็มีเรื่องที่ฝังใจบ้างค่ะ
เหมือนผู้ชายแมนๆที่กลัวเข็มอะไรแบบนี้
-ทำไมพรตถึงดูเป็นผู้ใหญ่ ต่างจากปกติ
เพราะการที่เห็นคนที่เรารักกำลังเจ็บป่วย เราจะต้องเข็มแข็งและเป็นที่พึ่งของอีกคน
แม้ว่าพรตจะทำอะไรไม่เป็นแต่ก็พยายามทำให้ตินณ์ทุกอย่างเท่าที่ทำได้
เพื่อให้ึคนที่เรารักหายจากการเจ็บป่วย
พรตเป็นคนที่รู้ว่าเมื่อไหร่ควรเอาแต่ใจ และเมื่อไหร่ควรเข้มแข็งค่ะ
:hao5: :hao5: :hao5:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 47
คิม-นาว
"พี่ตินณ์เป็นไงบ้างวะ"ผมถามไอ้พรตหลังจากมันเดินเข้าห้องเรียน
ช่วงนี้พี่ตินณ์ไม่สบายแต่ไม่ต้องห่วงแกใกล้จะหายแล้วครับ
เป็นไข้หวัดใหญ่อาการหนักพอดูเมื่ออาทิตย์ก่อนไอ้พรตหยุดเรียนไปทั้งอาทิตย์
"ดี บ่นกูได้เหมือนเดิมคงไม่ตายแล้วล่ะ"ไอ้พรตมันวางสมุดลงบันโต๊ะก่อนตอบ
"มึงทะเลาะอะไรกันมาอีกล่ะ"
"ทะเลาะเชี้ยไรล่ะ ตั้งแต่มันเป็นไข้กูเอาใจมันทุกอย่าง
เดี๋ยวรอมันหายก่อนกูจะเอาคืนเป็น 3 เท่าเลยมึงคอยดู"
มันตอบก่อนทำหน้าบึ้งตึงอย่างหมายมั่นจริงจังเวอร์
ผมว่ามันต้องมีเรื่องอะไรกับพี่ตินณ์ก่อนออกจากห้องแน่นอนครับ
"มึงไม่ได้มีเรื่องอะไรกันแน่เหรอวะ" ผมถามอีกครับตามประสาคนขี้สงสัย หึหึ
"ไม่ได้ทะเลาะแต่มันทำให้กูหงุดหงิด เสือกอยากแดกข้าวต้มแต่ไม่ยอมให้กูไปซื้อ
จะให้กูทำให้กิน มันบอกเวลาแฟนป่วยใครๆก็ทำให้แฟนกินทั้งนั้น"
"ที่มึงหงุดหงิดเพราะไม่มีปัญญาทำให้ผัวกินว่างั้น"
"หึหึ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือกูทำแล้วมันแดกไม่ได้
มันบอกให้กูใส่เกลือลงไปนิดนึงแต่กูหยิบผิดเป็นน้ำตาล
พอกูรู้เลยใส่เกลือลงไปให้มากกว่าน้ำตาลมันจะได้ตัดกันไง
ทีนี้แม่งเค็มจนแดกไม่ได้ ถ้าให้ซื้อแต่แรกก็แดกอิ่มไปล่ะ
พอแดกไม่ได้มันก็บ่นจนน่ารำคาญ ปล่อยให้นอนบ่นอยู่ห้องคนเดียวแม่งเลย"
"กูล่ะสงสัยพี่ตินณ์เวลาป่วยทำไมดื้อจังวะ"ผมถามมันตามที่สงสัยครับ
จากที่ไปเยี่ยมแกที่โรงพยาบาลอะไรก็ไม่เอาเช็ดตัวก็ต้องให้ไอ้พรตเช็ด
ข้าวก็ต้องให้มันป้อน คนอื่นไม่เอา จ้างพยาบาลพิเศษมาทำไมผมยังงง
แต่ที่ผมแปลกใจยิ่งกว่าคือไอ้พรตดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยครับ ยอมทำให้พี่ตินณ์ทุกอย่างไม่บ่นซักคำ
"ตอนแรกมันเป็นหนักจริงเพราะไม่ยอมแดกยาปล่อยให้ตัวเองเป็นหนัก
แต่ตอนหลังมันสำออย ได้โอกาสใช้กูใหญ่เลย
กูจะทนไม่ไหวอยู่แล้วเนี๊ยะถ้าไม่ติดแม่มันขอ กูจะเอาไปทิ้งบ้านมันให้ดูแลกันเองแล้ว"
"ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนดิ"ผมบอกมันครับ รู้ว่ายังไงมันก็ทน คนมันรักปากก็ว่ามือก็ทำเหมือนผมนี่แหละ
"หึหึ เออกูจะมาด่ามึงด้วยที่บอกกูว่ามันไม่แดกยาเพราะยาติดคอตอนเด็ก
แล้วไม่เสือกบอกกูด้วยวะว่ามันแพ้ยา"ไอ้พรตว่าหน้าตาจริงจังเลยครับ
แต่ผมจะไปรู้ได้ไงวะ ผัวก็ผัวตัวเองผัวกูรึก็เปล่า ไม่รู้ไม่บอกก็ผิดตลอด
"เชี้ยเถอะไอ้พรต กูจะรู้เรื่องของพี่ตินณ์ทุกเรื่องไหมล่ะ
ขนาดมึงยังไม่รู้เลย แล้วนี่มึงรู้ได้ไงว่าพี่เขาแพ้ยา"
"ก็แม่มันกลับมาแล้วไปเยี่ยมลูกชายที่โรงพยาบาล
เลยเล่าให้กูฟังว่าที่เป็นขนาดนี้เพราะเมื่อก่อนแพ้ยาที่เป็นแค๊ปซูนกินแล้วหลอดลมจะบวม
เพราะแพ้สารอะไรซักอย่างที่ผลิตเม็ดยากูจำไม่ได้
ทำให้เมื่อก่อนกินยาแล้วมีอาการพอกินยาอื่นเข้าไปเลยติดคอ
มันถึงเกลียดการกินยามาตั้งแต่เด็ก เวลาไม่สบายมันฉีดได้สบาย
แต่ถ้ากินมันไม่เอา ดีนะแม่มันมาเล่าให้กูฟังก่อน
ไม่งั้นกูกำลังคิดว่าจะจับมันกรอกยาอีกซักรอบ หึหึ" ไอ้พรตเล่ายาวเลยครับ
“กูไม่รู้นี่หว่า เห็นเขาว่ากันแค่ยาติดคอไม่รู้ว่าแกแพ้ด้วย” ผมว่าไม่เต็มเสียงครับ
"อ่าว ไอ้พรตมาเรียนแล้วเหรอมึง" ไอ้พรตยังไม่ทันได้ว่าอะไร เสียงไอ้ฟิกซ์ก็ดังมาก่อนตัวครับ
"นั่งอยู่นี่คงยังไม่มามั้ง"ไอ้พรตหันไปตอบพร้อมยักคิ้วกวนตีนเพื่อน
"ไอ้สัส กวนตีนเหรอมึง"ไอ้ฟิกซ์ถามกลับยิ้มๆครับ มันรู้ว่าไอ้พรตแค่แกล้งกวนตีนเท่านั้นเลยอยากสนอง
"อ่าว ไอ้พรตมาเรียนด้วยเหรอวะ กูนึกว่าจะหยุด"เสียงไอ้มายด์คู่หูไอ้ฟิกซ์ถามเหมือนกันเลยครับ
"มาดิกูหยุดจนจะหมดสิทธิ์สอบแล้วเนี๊ยะ มีงานอะไรให้ตามบ้างวะ"
ไอ้พรตว่าก่อนเปิดสมุดของไอ้มายด์ที่ยื่นให้
"มีไม่เยอะเท่าไหร่ว่ะ แค่ทำแล้วกล้ามขึ้น" ไอ้มายด์ว่ากลับ
"งานไรวะกล้ามขึ้น" ไอ้พรตเงยหน้าจากสมุดขึ้นมาถามงงๆ
"ก็งานที่มึงต้องทำส่งไง ไม่เยอะธรรมดาแต่โครตเยอะ เขียนมือหงิกกล้ามขึ้นเลย"
ไอ้มายด์ตอบก่อนเปิดกระเป๋าเอาสมุดวิชาอื่นส่งให้ไอ้พรตอีกครับ
ไอ้มายด์ถือเป็นที่พึ่งเดียวของเพื่อนเวลาใครหยุดจะต้องมาขอลอกเล็คเชอร์จากมัน
เพราะมันจดเรียบร้อย ละเอียด และอ่านออกที่สุดในบรรดาสมาชิกทั้งแกงค์ครับ
"เออ งั้นกูยืมสมุดก่อน อาทิตย์หน้าเอามาคืน"
"ได้แต่อย่าลืม ค่าหมึกปากกากูล่ะ" ไอ้มายด์แม่งทวงค่าลอกเล็คเชอร์ครับโครตเหนียว
"แค่นี้ก็เอากับกูนะมึง เดี๋ยวเลี้ยงข้าวกลางวัน"ไอ้พรตว่าก่อนเริ่มต้นจดตาม
ลายมือมันก็มาตรฐานชายไทยทั่วไปครับ
"หึหึ แค่นั้นแหละที่กูต้องการ"ไอ้มายด์ว่าบ้างก่อนเดินไปนั่งที่ของตัวเอง
ไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้าห้องและเริ่มบรรยาย ผมก็ฟังบ้างหลับบ้างเป็นเรื่องปกติจนหมดคาบครับ
“ไอ้พรตมึงกลับห้องเลยป่าว”ไอ้ฟิกซ์ถามไอ้พรตตอนที่กำลังเดินลงจากตึกเรียนครับ
ขี้เกียจรอลิฟท์ช่วงนี้คนใช่เยอะ
“กลับเลยดิอยู่ไม”
“อ่าวข้าวกูละ”ไอ้มายด์ทวงข้าวที่ไอ้พรตบอกว่าจะเลี้ยงครับ
“กูลืมแล้วว่ะ ติดไว้ก่อนแล้วกัน ขอกูกลับไปดูไอ้ตินณ์ก่อนไม่รู้มันกินข้าวเช้ารึยัง”
“เออก็ได้แต่ถ้ามึงลืมอีกต้องเลี้ยงเหล้าด้วยนะเว้ย”
“เออๆ เอากับเพื่อนตลอดนะมึง”
“เชี้ย กูไม่เอาเพื่อน”ไอ้มายด์รีบว่าเสียงดังเลยครับ
“สัส! กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น มึงนั่นแหละร้อนตัวแปลว่าคิดเรื่องนี้ตลอดดิ
ไอ้ฟิกซ์มึงระวังตูดไว้นะเว้ยไอ้มายด์แม่งจ้องแล้ว หึหึ”
ไอ้พรตว่าไอ้มายด์ก่อนหันไปบอกไอ้ฟิกซ์พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่เกี่ยวกับกูเว้ย”ไอ้ฟิกซ์ก็รีบพูดเลยครับ
“มึงสองคนเมื่อไหร่จะได้กันวะ”ผมถามบ้างครับหมั่นไส้มันมานานล่ะ
ชอบทำตัวเหมือนผัวเมียแต่ไม่ได้กันซะที
“สัส! ฟ้าได้ผ่าตายให้กูเอามันกูเอาหมาดีกว่า”ไอ้ฟิกซ์ว่าก่อนหันไปเบะปากใส่ไอ้มายด์ครับ
“งั้นมึงไปเอาหมาให้กูดูเลยดิ”ไอ้มายด์ว่าพร้อมโบกหัวไอ้ฟิกซ์
“มึงสองคนนี่เถียงกันประจำแต่ก็ชอบอยู่ด้วยกันเนอะ”
“กูเกิดมาเพื่อเป็นคู่กัดกันว่ะ”ไอ้ฟิกซ์ตอบผมก่อนเอามือกอดคอไอ้มายด์แล้วเดินต่อ
ไอ้มายด์ก็ไม่ว่าครับปล่อยให้ไอ้ฟิกซ์กอดคอไปแบบนั้น
“งั้นกูไปก่อนนะ”ไอ้พรตหันมาบอกตอนเดินลงมาถึงหน้าคณะครับ
“เออ บอกพี่ตินณ์ด้วยหายได้แล้วกูอยากแดกเหล้า”
ผมบอกไอ้พรตก่อนมันจะพยักหน้าแล้วเดินไปที่รถตัวเองครับ
ส่วนพวกผมก็มานั่งที่โต๊ะหน้าพร้อมซื้อน้ำกับขนมมานั่งกินเล่นรอไอ้พี่คิมมารับครับ
วันนี้มันไม่มีเรียนแต่มาส่งผม ผมบอกว่าจะขับรถมาเองมันก็ไม่ยอม
“ไอ้นาว มึงคบกับพี่คิมแล้วมีความสุขจริงเหรอวะ”
อยู่ๆไอ้มายด์ก็ถามผมขึ้นมาแบบผมไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียวครับ
“มึงถามทำไม”
“กูแค่สงสัยว่ามึงมีความสุขเหรอวะ ถ้าเป็นเหมือนไอ้พรตกูจะไม่สงสัยเลย
เพราะพี่ตินณ์ดูแลมันดีแถมตามใจมันตลอด เวลาพี่ตินณ์ไม่สบายไอ้พรตก็เลิกเอาแต่ใจ
สามารถดูแลพี่ตินณ์ได้ กูว่าไอ้พรตกับพี่ตินณ์คงไม่หนีไม่พ้นกันแล้วว่ะ
แต่กับมึงกูไม่ค่อยเห็นพี่คิมเอาใจอะไรมีแต่มึงที่คอยตามต้อยๆเป็นหมาหวงเจ้าของ
กูดูแล้วไม่เห็นจะน่ามีความสุขตรงไหน”ไอ้มายด์แม่งเปรียบผมเป็นหมาหน้าถีบยอดหน้ามากเลยครับ
“ไม่รู้ดิ บางทีกูก็สงสัยตัวเองเหมือนกันว่ายอมไอ้พี่คิมได้ไง
ถึงบางที่มันจะกวนตีนแต่มันก็มีมุมน่ารักนะมึง”
“หรา”ผมพูดยังไม่ทันจบดีเลยครับไอ้ฟิกซ์รีบแทรกเลยสงสัยอิจฉา หึหึ
“อิจฉากูดิที่มีคนมารัก” ผมแกล้งว่าใส่มันเคยครับ
“อย่างมึงกูไม่เคยอิจฉาเลยให้ตาย
ถ้ามีแฟนเหมือนพี่คิมกูขอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความโสดแบบนี้ดีแล้วหว่ะ”
“ทำไมวะมีแฟนเหมือนกูแล้วยังไง”เสียงไอ้พี่คิมดังขึ้นข้างหลังไอ้ฟิกซ์ครับ มันถึงกับสะดุ้งตอนได้ยินหึหึ
“ป่าวคร๊าบบบบพี่” ไอ้ฟิกซ์รีบพูดพร้อมยกมือไหว้ตลกดีครับ
มันไม่ค่อยกลัวใครแต่หลังๆมาตั้งแต่เป็นศิษย์อาจารย์กันนี่เห็นมันเริ่มกลัวๆพี่คิมซะงั้นครับ
“มึงอย่ามาไอ้ฟิกซ์กูได้ยินอยู่ หรือต้องกินตีนก่อนถึงจะพูดได้”
ไอ้พี่คิมก็หน้านิ่งเสียงเย็นไม่ยอมจบครับ
ผมว่ามันกวนตีนไปงั้นแหละจากที่อยู่ด้วยกันมาซักพักเลยรู้ว่าไอ้พี่คิมแม่งชอบข่มขู่
“ก็ผมหมายถึงว่าพี่คิมอ่ะเจ้าชู้ ถ้าได้เป็นแฟนผมคงต้องตามหวงตายเลย ไม่เอาหลอก”
ไอ้ฟิกซ์พร้อมขยับไปนั่งใกล้ไอ้มายด์มาขึ้นครับไอ้มายด์ก็ผลักออก
“กูไม่ได้เจ้าชู้แต่หน้าตาที่เป็นอยู่มันบังคับ หน้ามึงถ้าได้ครึ่งกูจะรู้เอง”
ไอ้พี่คิมว่าก่อนยิ้มมุมปากกวนตีนเพื่อนผมครับ
“แหมพี่ใครจะหล่อเลวได้เท่าพี่ ผมมันแค่หล่อธรรมดา”
ไอ้ฟิกซ์ยังไม่เลิกว่าอาจารย์มันครับ
“สัส! เพื่อนมึงกูกระทืบได้ไหม”พี่คิมหันมาถามผมเลยครับ
“ตามสบาย”ผมว่าเสร็จเดินออกจากโต๊ะเลยครับ กลับห้องดีกว่าขี้เกียจฟังมันเถียงกัน
“ไอ้นาวจะไปไหนช่วยกูก่อน” เสียงไอ้ฟิกซ์ตะโกนไล่หลังไม่ดังเท่าไหร่ครับ
“ช่วยตัวเองไปก่อนนะมึง พอดีกูมีแฟนแล้ว หึหึ”
ผมหันไปตอบก่อนเดินต่อมาที่หยุดรอไอ้พี่คิมที่รถมันครับ
ไม่นานมันก็เดินมาถึงรถแล้วปลดล็อคให้ผมเข้าไปนั่ง
“เพื่อนมึงนี่กวนตีนเนอะ” ขับออกมาจากม.ได้ไม่นานไอ้พี่คิมก็พูดขึ้นนิ่งๆครับ
แต่พูดไม่ดูตัวเองเลยว่ากวนตีนพอกันนั่นแหละ
“เพื่อนผมหรือพี่กันแน่”ผมถามพร้อมมองข้างทางหาร้านอาหารไปด้วย
“กูว่าตอนนี้เป็นมึงแล้วที่กำลังกวนตีนกู”อ่าวไงมาลงที่ผมวะ
“พี่คิมเอาร้านข้างหน้าแวะก่อนหิว”ผมพูดจบที่คิมตบไฟเลี้ยวแล้วเข้าจอดหน้าร้านทันทีครับ
“ร้านส้มตำเนี๊ยะนะ” นี่มันเลี้ยวเข้ามาไม่ดูรึไงวะว่าร้านอะไร พอลงมาได้ถึงถาม
“ก็ใช่น่ะสิไม่ได้กินนานแล้ว” ผมตอบก่อนเดินนำเข้าร้านเลยครับ
“พี่คิมเอาอะไร”ผมหันไปถามพร้อมยื่นเมนูให้
“มึงสั่งมาเถอะ” พี่คิมว่าก่อนเดินออกไปดูดบุหรี่
ผมก็เลยจัดการสั่งรายการอาหารอีสานเต็มโต๊ะ
แถมจัดเผ็ดด้วยครับให้สมกับที่ไม่ได้กินมานาน
แต่ถ้าได้กินกับเพื่อนหลายๆคนแบบว่าแย่งกันกินนี่จะอร่อยขึ้นหลายเท่าครับ
“มึงสั่งอะไรมาเต็มโต๊ะวะ” พี่คิมดูดบุหรี่เสร็จเดินกลับมาถึงโต๊ะก็ถามทันทีครับ
“กินๆไปเถอะ เดี๋ยวก็อิ่ม” ผมขี้เกียจตอบเลยบอกให้ลงมือกิน
ไอ้พี่คิมก็เอาช้อนมาตักส้มตำโคราชที่ผมสั่งเข้าปากก่อนเบ้หน้าเลยครับ
จากนั้นก็ตามด้วยเมนูอื่นก่อนจะทำหน้าแปลกๆจนผมอดสงสัยไม่ได้
“พี่คิมไม่เคยกินเหรอ”
“เออดิอย่าถามมาก” พี่แกพูดเสร็จก็นั่งกินแต่ไก่ย่าง
ผมเลยสั่งส้มตำทอดกับต้มยำมาให้เพิ่มไม่งั้นคงกินอยู่อย่างเดียวครับ
“กินไม่ได้ทำไมไม่บอกวะ”ผมถามหลังออกจากร้านอาหารถึงว่ามันให้ผมสั่งคนเดียว
“เรื่องของกู” ไอ้เชี้ยโครตเก็ก รู้งี้ปล่อยให้นั่งเก็กดูผมกินซะก็ดี
จากนั้นภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลยครับจนกลับมาถึงคอนโดของผม
“เย็นนี้กูไปกินเหล้าหาข้าวกินเองนะ” กลับมาถึงห้องผมก็นอนดูหนัง
ส่วนไอ้พี่คิมเห็นนั่งประกอบอะไรไม่รู้ครับงานมันนั่นแหละทำงานหลายวันแล้วเห็นว่าใกล้ส่ง
“ไปที่ไหนกับใคร”ผมถามรัวเลยครับ แม่งรู้สึกเหมือนเมียที่คอยจับผิดผัวเลย
“ร้านพี่มินกับเพื่อนกูมั่งดิ”
“ไปด้วย” ผมขอตามไปด้วยเลยครับถ้าเป็นกลุ่มเพื่อนมันผมสนิทอยู่แล้วไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครสงสัย
“ไปทำไมเพื่อนมึงไม่มีบ้างรึไง” ไอ้พี่คิมถามกลับเหมือนไม่อยากให้ผมไปด้วยเลยครับ
แต่ใครจะสนคนจะไปซะอย่าง ไม่ให้ไปด้วยเดี๋ยวกูตามแม่งเลย
“กินเหล้าบ้างดิ” ผมว่าไปงั้นครับ จริงแล้วตามไปดูไอ้พี่คิมแหละ เวลากินเหล้าแล้วชอบนัวสาว
“เออ ถ้ามึงเมากูไม่เอากลับนะ”
“เออน่าผมไม่เมาหรอก”ตอนนี้ก็ว่าไปก่อนครับเรื่องเมาไม่เมาค่อยดูอีกที
“ไอ้มายด์คืนนี้แดกเหล้ากัน”ผมโทรไปชวนไอ้มายด์ครับ
“ที่ไหนวะ”
“ที่เดิม ชวนไอ้ฟิกซ์มาด้วยนะมึง”
“ดีเหมือนกันกำลังเปรี้ยวปาก ไอ้ฟิกซ์ไอ้นาวชวนแดกเหล้าคืนนี้ไปป่าว”
มันตอบผมก่อนได้ยินเหมือนตะโกนถามไอ้ฟิกซ์ครับ
แต่มันอยู่ด้วยกันอีกแล้วเหรอวะไอ้สองคนนี้ยังไงซะแล้ว
“ไอ้ฟิกซ์อยู่กับมึงเหรอ”
“เออมันมานอนเล่นเกมส์ตั้งแต่มึงแยกกัน”
“แล้วสรุปมันไปป่าววะ”ผมถามต่อเลยครับ
“ไปดิ เจอกันที่ไหน ร้านเลยป่าว”
“เออที่ร้านพี่มินต์เลย เดี๋ยวกูลองโทรชวนไอ้พรตก่อน”
“มันจะไปเหรอวะ พี่ตินณ์ไม่สบายอยู่”
“ไม่รู้เหมือนกันชวนไปอย่างนั้นเผื่อมันเบื่อผัวแล้วอยากดิ้น”
“อืมลองโทรไปดิ” หลังจากคุยกันเสร็จผมก็วางสายจากไอ้มายด์แล้วโทรหาไอ้พรตต่อทันที่ครับ
“ว่าไงมึง”เสียงไอ้พรตรับโทรศัพท์ได้กันเองมากครับ
“ไปแดกเหล้ากันไหม คืนนี้”
“ไปไงวะ ตินณ์ยังไม่หายเลยนั่งไออยู่เนี๊ยะ”
“ก็ให้นมก่อนกล่อมให้หลับเสร็จแล้วมึงค่อยออกมาก็ได้”
“สัส! ไอ้ตินณ์ไม่ใช่พี่คิมที่จะได้ทำเหมือนมึง หึหึ”
“เออไม่ไปก็ไม่ไป งั้นเจอกันที่ม. กูส่องสาวเผื่อ”
“ส่องไปส่องมาระวังจะโดนผัวสอยนะมึง เจอที่ม.เว้ยบาย”
ไอ้พรตว่าเสร็จกดวางสายเลยครับ ผมไม่เคยได้วางก่อนมันซะที
“ทางนี้ๆ” ผมเดินตามหลังพี่คิมเข้ามาในร้านก่อนได้ยินเสียงที่โฟมตะโกนเรียกให้มานั่งที่โต๊ะครับ
ตอนนี้มากันครบแล้วเหลือผมกับพี่คิมเป็นรายสุดท้าย ผมเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่าง
“กินกันเนื่องในโอกาสอะไรครับพี่”ผมถามพี่อาร์มที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
“หึหึ เนื่องในโอกาสที่ไอ้โฟมมันแพ้พนัน มื้อนี้เต็มที่ไอ้โฟมเลี้ยง”
“โหงี้ก็ถือว่าผมว่าถูกงานเลยดิ ของฟรีลาบปากเลย”ไอ้ฟิกซ์พูดขึ้นเสียงดังเลยครับ
“สัส! เกรงใจกูบ้างก็ได้นะ” พี่โฟมหันไปว่าไอ้ฟิกซ์ที่ยิ้มไม่หุบเลยครับเรื่องของฟรีนี่ไม่เคยพลาด
“พี่อย่ามาหาจากพวกผมเลยครับความเกรงใจไม่เคยมีหึหึ”
ไอ้ฟิกซ์ตอบก่อนเอาแก้วไปชนกับไอ้มายด์แล้วหัวเราะกันสองคน
“หน้าด้านที่หนึ่งเลยพวกมึง” พี่โฟมว่าก่อนทำหน้าเอือมๆครับแต่พวกผมหาได้แคร์ไม่
“มี่ยังไม่ดึกอย่าเพิ่งกินเยอะดิ”พี่อาร์มหันไปว่าพี่มี่ที่นั่งกินเอาๆครับ
“รีบกินจะได้รีบไปเต้นไง” พี่มี่หันมาบอกพี่อาร์มพร้อมส่งตาหวานเลยครับ
เป็นแฟนผมหน่อยไม่ได้ขออะไรนี่ยอมหมดเลยครับถวายหัวบอกเลยถ้าจะน่ารักขนาดนี้
ดูแฟนคนอื่นหันกลับมาดูแฟนตัวเองแม่งหน้าจะนิ่งไปไหนวะ
“น้องนาวกินนี่เร็วอร่อย” เสียงพี่มี่เรียกผมพร้อมส่งอะไรซักอย่างมาตรงหน้าครับ
ผมก็มองไม่ชัดเพราะในนี้มันมืดแต่อ้าปากรับไปแล้วก็คนสวยป้อนนี่ครับ
ปกติถ้าไอ้พรตมาด้วยพี่มี่จะตัวติดไอ้พรตก่อนเลยครับสองคนนี้ไม่รู้ถูกใจอะไรกันนั่งป้อนนั่งแกล้งกันตลอด
จนบ้างครั้งผมยังแอบเห็นพี่ตินณ์กับพี่อาร์มทำท่าเหมือนไม่พอใจด้วย
“อร่อยไหมจ๊ะ” พี่มี่ถามผมพร้อมยิ้มหวานเลยครับ ท่าทางจะเริ่มเมา
“อร่อยครับ” ผมตอบเอาใจพี่มี่
ถ้าอร่อยงั้นกินเยอะๆ เอ้าอ้าปากพี่ป้อน” ซวยแล้วไงครับปากพาซวยอีกแล้ว
ดูท่าต้องกินอีกเยอะเลยก็พี่แกเล่นถือจานไว้ในมือเตรียมป้อนผมต่อ
“ไอ้มี่พอแล้วเดี๋ยวมันจุก” เสียงพี่คิมที่นั่งใกล้ผมบอกพี่มี่บ้างครับ
“ขี้หวงว่ะ” พี่มี่พูดก่อนสะบัดหน้าไปอีกทางพร้อมหันไปป้อนไอ้ฟิกซ์แทนหึหึ ซวยแทนกูไปดิ
“ไอ้คิมสาวโต๊ะโน้นฝากเบอร์มาให้ว่ะ”พี่โฟมที่ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ
กลับมาพร้อมกระดาษที่ผมมองเห็นเป็นเบอร์โทรศัพท์กับรอยลิปสติกสีแดง
วางลงตรงหน้าพี่คิมแล้วหันมายิ้มให้ผมครับ
“คนไหนว่ะ” ไอ้พี่คิมถามก่อนมองไปที่โต๊ะที่พี่โฟมบอกผมก็มองตามครับ
“คนเสื้อเกาะอกสีดำว่ะ” ผมเห็นโต๊ะที่พี่โฟมบอกมีสาวยืนส่งยิ้มมาที่โต๊ะ 4 คนครับ
แต่คนที่ใส่เสื้อเกาะอกสีดำสวยเด็ดอยู่เหมือนกัน
“แจ่มว่ะ” ไอ้ฟิกซ์พูดขึ้นเบาๆครับ ผมอยากตบหัวมันซะที
“ยั่วสาดดดมากมึง” พี่อาร์มพูดหลังจากเห็นผู้หญิงคนนี้ยกแก้วขึ้นทำท่าชวนไอ้คิมดื่ม
เสร็จแล้วกัดปากตัวเองนิดนึงแล้วขยิบตาก่อนจิบเหล้าในแก้วเบาๆ เห็นแล้วเซ็กซี่โครตครับ
ถ้ามันไม่เล็งไอ้พี่คิมผมคงยุให้เผด็จศึกไปแล้วเชิญชวนซะขนาดนี้
“เอาไงวะมึง” นัทถามบ้างครับ
“ไม่เอาไง”ไอ้พี่คิมตอบแบบไม่สนใจแต่มือดันยกแก้วทำท่าชนกลางอากาศก่อนดื่มรวดเดียวหมดครับ
เห็นแล้วอยากกระทืบเกิ๊นน
“ไอ้มายด์ไปเต้นกัน”ผมขี้เกียจดูมันอ่อยสาวครับเพราะรู้ว่ายังไงมันก็ได้แค่อ่อย
ทำมากกว่านี้ไม่ได้ผมเลยชวนไอ้มายด์ออกมาเต้นใกล้ๆเวที
“ไม่นาวมึงไม่หวงพี่คิมเหรอวะ” เสียงไอ้มายด์ตะโกนถามผมแข่งกับเสียงดนตรีที่ดังจบกลบเสียงมัน
“มึงว่าอะไรนะ” ผมตะโกนถามมันอีกครั้งครับ
“กูถามว่าไม่หวงผัวมึงรึไง”มันพูดอีกครั้งเสียงดังกว่าเดิม
แต่เสือกเป็นช่วงเปลี่ยนเพลงที่เสียงดนตรีเงียบเสียงมันเลยดังมากครับ
คนรอบข้างหันมามองผมเป็นตาเดียว มองเลยไปที่โต๊ะเห็นไอ้พี่คิมมันยิ้มมุมปากขำขำ
ไอ้เชี้ยโครตเลยผม
“สัส! ผัวที่ไหนมึงเมาแล้วเลอะนะมึง” ผมรีบพูดแก้ตัวเป็นการใหญ่ครับ แม่งอาย
“หึหึ เออกูเมาก็เมาวะ”มันว่าก่อนเริ่มเต้นต่อครับ
ยิ่งดึกเพลงยิ่งมันไอ้ฟิกซ์กับพี่มี่ก็ลุกเดินมาเต้นด้วยกันครับ
ผมเดินไปกินเหล้าที่โต๊ะตอนเปลี่ยนเพลงแล้วกลับมาเต้นต่อครับ เริ่มเมาขึ้นเรื่อย
“น้องนาวมาเต้นกับพี่หน่อยย” เสียงพี่มี่เรียกผมเข้าไปหา
ก่อนแกจะเอามือสองข้างเกาะคอผมแล้วเต้นรูดเลยครับ คนนี้เมานำผมไปแล้ว
“พี่มี่มาเต้นกับผมดีกว่า” ไอ้มายด์เรียกพี่มี่ให้ไปเต้นด้วยกันครับ
แล้วมันก็ออกสเต็ปแข่งกับพี่มี่แบบไม่มีใครยอมใคร
ผมก็เต้นเรื่อยๆก่อนสายตาจะมองไปที่โต๊ะแล้วเห็นสาวเสื้อดำเกาะอกคนที่ชนแก้วกลางอากาศกับไอ้คิม
มานั่งแทนที่ผมแล้วกำลังหัวเราะไม่หยุดเลยครับไม่รู้ถูกใจอะไรหนักหนากับผู้ชายของกูเนี๊ยะ
“ไอ้ฟิกซ์กูกลับโต๊ะก่อนนะ”ผมบอกไอ้ฟิกซ์แล้วเดินกลับโต๊ะเลยครับ
“เฮ้ยกูไปด้วย”ไอ้ฟิกซ์คงเห็นที่โต๊ะเหมือนผมเลยขอตามมาด้วยครับ
“ขอโทษครับ คุณกำลังนั่งที่ผม”ผมมาถึงทวงที่ของตัวเองคืนทันที
ปกติผมจะใจดีกับผู้หญิงนะแต่ถ้าใครมาเล็งของผม ผมก็ไม่คิดจะใจดีด้วยหรอก
“พี่ขอยืมก่อนนะจ๊ะ น้องนั่งตัวถัดไปก่อนนะ” สาวปากแดงนมตู้มปากผมหลังจากหันมามองเพียงหางตาครับ
“ผมไม่ชอบนั่งที่คนอื่น และก็ไม่ชอบให้ใครมานั่งที่ผมครับ” ผมพูดต่อนิ่งๆ
“พี่ขอยืมไม่นานหรอกค่ะทำหวงไปได้”
นอกจากจะไม่คืนแล้วยังเอาแขนตัวเอวเกี่ยวแขนไอ้พี่คิมที่วางอยู่บนโต๊ะ
ให้นมที่ดันฟองน้ำไว้บี้กับแขนล้ำๆของไอ้พี่เชี้ยที่นั่งนิ่งพร้อมส่งยิ้มกวนๆมาให้ผมครับ
“ไม่ได้หวงครับ แต่มันไม่ใช่ของสาธารณะที่จะแบ่งใครได้”
“น้องหมายถึงอะไรกันแน่คะ” สาวเริ่มทำหน้างงแล้วครับ
“ก็ของทุกอย่างที่คุณเอาไปโดยไม่ใช่เจ้าของนั่นแหละ”
“คิมค่ะน้องคนนี้มาทวงที่คืนแล้ว ยังไงคิมไปต่อที่โต๊ะเรดไหมคะ”
อ่อชื่อเรดที่เองครับ ถ้าไม่บอกผมนึกว่าชื่อแรดซะอีก หึหึ
“ไม่ดีกว่าครับ พอดีแฟนผมกลับมาแล้ว”
ไอ้พี่คิมตอบเสียงนุ่มๆเหมือนที่มันชอบใช้กับผู้หญิงครับ ผมไม่แปลกใจเลย
เพราะเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้คบกันมันก็เป็นแบบนี้
“แฟนที่ไหนค่ะ เรดไม่เห็นมีผู้หญิงซักคน”สาวสีแดงทำหน้างงๆก่อนมองไปรอบโต๊ะครับ
ทุกคนก็ได้แต่ยิ้มไม่มีใครพูดอะไร
“ผมก็ไม่ได้บอกนี่ครับว่าแฟนผมเป็นผู้หญิง” ไอ้พี่คิมฮุกต่อทันทีผู้หญิงที่กำลังเกาะแขนอยู่รีบปล่อย
ก่อนมองหน้าไอ้คิมอึ้งๆครับ
“คิมอย่าบอกนะว่า คิมเป็น”
“เป็นอะไรครับ”ผมถามบ้าง
“กรี๊ด...ฉันไม่อยากจะเชื่อทุเรศที่สุด” ผู้หญิงคนนั้นหันมามองหน้าผมก่อนหันไปมองไอ้คิมสลับกัน
แล้วกรี๊ดเสียงดังเลยครับกรี๊ดเสร็จเดินกลับโต๊ะตัวเองเลย หึหึ ตลกดี
“ผมไม่อยู่นี่เอาสาวมานัวเลยเนอะ” ผมว่าไอ้พี่คิมก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเองครับ
“หึหึ มึงก็เห็นกูยังไม่ได้ขยับไปไหนเลย โทษกูไม่ได้นะ” มันว่าก่อนนิดๆ
“เออมึงไม่เคยทำอะไรซักอย่าง เชี้ย” ผมว่ามันเสร็จหยิบเหล้ากระดกก่อนลุกออกไปดิ้นต่อครับ
--- To be Con.---
เจอกันใหม่ตอนหน้ากับคิมนาวค่ะ
ขอบคุณมากๆเลนค่ะ สำหรับคอมเม้นท์และบวกเป็ด
:mew1: :mew1:
-
อีพี่คิม ทำตัวเหมือนอึนตลอดเวลา :mew1:
แต่ขำพรตมากอ่ะ :hao7:
-
พี่คิมทำไมทำแบบนี้ไม่สนองแต่ก็ไม่ปฏิเสธนะ :m16:
เดี๋ยวยุให้นาวหาผัวใหม่ซะเรยยยย :hao7:
-
เป็นใครก็หงุดหงิดเนอะนาว
พี่คิม ต้องปกป้องตัวเองบ้าง
-
อย่างนี้ต้แงให้มีหนุ่มมาสนใจนาวบ้าง อีพี่คิมจะได้รู้สึกตัว :hao7:
-
:m16: :m16: ไอ้พี่คิมก็นะ เฮ้อ ถ้าเราเป็นนาวเราคงบ้าอ่ะ เป็นพวกขี้หวง แถมแฟนตัวเองยังเจ้าชู้อีก ดัดนิสัยพี่คิมบ้างดิ
ตามตลอดแบบนี้มันจะน่าเบื่อนะ ปล่อยๆมันไปเลย เคืองอ่ะ คนแบบพี่คิม เราไม่ค่อยชอบอ่ะ แต่ชอบนาว 555+++
-
หืมมมม คิมนะะคิม หมั่นไส้ว่ะ :m31:
มีหนุ่มมาจีบนาวสักคนดิ๊ :hao7:
-
พี่คิมพ่อหล่อเลือกได้
:hao7: :hao7:
-
o13ชัดเจนดีมากนาว
-
อยากให้นาวยั่วผู้ชายให้อีพี่คิมหึงบ้างอ่ะ
-
ชอบอ่ะหล่อเลวเหมาะมาก555
-
ชอบอ่ะหล่อเลวเหมาะมาก555
-
555555555555
นึกว่า นาว จะไม่ออกอาการหึง พี่คิม ซะแล้ว
-
นาวต้องดัดนิสัยคิมให้หึงบ้างจิ อย่าเป็นของตาย
-
พี่คิมเพลาเสน่ห์หน่อยเถอะ เดี๋ยวนาวจะตัดใจเสียก่อน
-
พี่คิมแม่งนิ่งไม่แสดงอาการอะไรเลย ขัดใจ
นาวหาคนใหม่มายั่วเลย
5555
-
พี่คิมขี้อ่อยวะ 5555 สงสารนาวเบาๆ
-
พรตนี่น่าเอ็นดูนะ ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักๆ
ส่วนพี่คิมนี่ นาวเอาให้เข็ด ซึนดีนัก
จัดเอาให้หึงตายมั่งเลย คิคิ
หมันไส้พี่คิมค่ะ ณ จุดนี้ :hao3:
-
เออเนอะ ยังไม่เคยเห็นคู่นี้มันหวานกันเลยอ่ะ
มีแต่ เกรียน หื่น โหด โมเม้นหวานๆสงสัยไว้ตอนอยู่กันแค่สองคน อิอิ
-
คิมแม่งน่าโดนโบกสักทียั่วนัก
-
อยากเห็นพี่คิมคลั่งงงงงงง :katai2-1:
-
พี่คิมนี่ทำตัวอ่อยไปเรื่อย
-
พี่คิมทุเรศมากกกกก
ไม่ได้ทำไร แต่ไมไม่ปฏิเสธอ่ะ
ขอให้นาวมีคนมาจีบบบบบบบบ
เอาให้พี่คิมคลั่งเลย
แล้วพูดคืนบ้างนะนาววววว
-
พี่คิมนิสัยอ่ะ :katai1:
ขอให้มีหนุ่มหล่อๆมาจีบน้องนาวบ้าง เอาให้พี่คิมหึงควันออกหูไปเลย
:katai5: :katai5:
-
พี่คิมคือแสดงออกอะไรเพิ่มอีกนิดก็ได้นะพี่
อย่าอึนมากเลย
-
คือบางครั้งมันก็ไม่ควรปะวะ อิพี่คิมแมร่งงงงงงงงง
พูดอยู่ได้เค้ามาเอง ตัวเองไม่ได้ทำอะไร
กับแค่ปฏิเสธไปตั้งแต่ที่โดนเชิญชวนทำไม่เป็นรึไงวะ บางครั้งพี่คิมแมร่งก็น่าหงุดหงิดจริง
จนแอบนึกถึงคำพูดมายด์ว่าจริงๆแล้วนาวมีความสุขจริงๆใช่มั้ย
พี่คิมเป็นแฟนกันแล้วมันก็ควรเอาใจใส่ความรู้สึกน้องมันมากกว่าเดิมดิพี่ นี่แฟนเราทั้งคนนะเว้ย :katai1:
-
หมั่นไส้พี่คิมแทนน้องนาวมากกกกกกกกกก
-
พี่คิมแมร่งกวนอ่ะ
นี่ ถ้าเป็นนาวนะ จะขอชกสักมัดเถอะ
-
พรตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว คู่นี้ก็น่ารักตลอด หวานด้วย
พี่คิมก็นะกำลังยั่วให้หึงหรือไง สงสารนาวจริงมีแฟนแบบเนี่ย
ถ้าใช่ก็แกล้งเกินไป เพราะบางทีเรื่องแบบนี้มันก็ทำให้เลิกกันได้
-
Moment
พรต:ตอนเด็กๆตินณ์ดื้อไหมครับแม่
แม่ตินณ์:เรียกพี่ตินณ์สิครับน้องพรต ลืมตลอดเลย
พรต: ขอโทษคร๊าบบคุณแม่
แม่ตินณ์:จ้า ตอนเด็กพี่ตินณ์ดื้อมาก ดื้อจนน้องพรตนึกภาพไม่ออกเลยล่ะจ๊ะ
พรต: จริงเหรอครับ ผมไม่อยากเชื่อเลย
แม่ตินณ์:แม่มีรูปด้วยนะอยู่ที่บ้าน เดี๋ยววันหลังแม่จะเอาให้ดู
พรต: แม่เล่าให้พรตฟังบ้างสิครับ
แม่ตินณ์:เล่าวันนี้คงไม่ได้นอนกันพอดี
พรต:นะครับ แม่เล่านะ พรตอยากฟัง
แม่ตินณ์: อ้อนขนาดนี้แม่จะกล้าขัดใจไหมล่ะจ๊ะ ก็ตอนเด็กๆพี่เราเขาเป็นหัวโจก ชอบพาเพื่อนโดดเรียน แม่ได้รับโทรศัพท์จากคุณครูที่โรงเรียนประจำเลย
พรต:แล้วพี่ตินณ์หนีไปไหนเหรอครับ
แม่ตินณ์: ไปดูเขาแข่งต่อยมวยจ๊ะ ตอนเด็กๆพี่ตินณ์ชอบมากแม่เลยส่งไปเรียนตอนเย็นถึงได้เลิกโดดเรียน พอเริ่มไม่มีคนในค่ายสู้ได้ก็เลิก แล้วไปปั่นจักรยานเสือภูเขาแทนมีช่วงนึงติดมากจนไม่ยอมมาเรียนหายไปเป็นอาทิตย์ แม่แทบขาดใจนึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว สุดท้ายกลับมาบอกว่า ปั่นจากกรุงเทพไปเชียงใหม่กับขบวนนักปั่นพี่คิมก็ไปนะหน้าตีทั้งสองคนเลย จากครั้งนั้นคุณพ่อเลยยื่นคำขาดว่าถ้าไม่เรียนให้จบก่อนแล้วอยากทำอะไรก็ทำ ก็ไม่ต้องเรียนจะให้ไปดูโรงแรมที่กระบี่ พี่ตินณ์ถึงยอมเลิกถีบจักรยานแล้วมาตั้งใจเรียนอย่างเดียว จนจบม.ปลายและสัญญากับคุณพ่อว่าจะเอาเกียรตินิยมมาให้คุณพ่อประดับข้างฝาบ้านให้ได้
พรต:ผมนึกว่าพี่ตินณ์จะเป็นเด็กเรียนมาตั้งแต่เด็กซะอีกครับ
แม่ตินณ์: ไม่ใช่หรอกจ๊ะ เพิ่งมาเห็นความสำคัญของเรื่องเรียนตอนม.5นี่เองแม่ยังนึกว่าจะไม่จบม.ปลายซะแล้ว
พรต:แล้วแม่เหนื่อยไหมครับที่พี่ตินณ์เป็นแบบนั้น
แม่ตินณ์: ไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะ ถึงคนเป็นลูกจะดื้อหรือเกเรแค่ไหนแม่ทุกคนก็รัก และอยากให้ลูกเป็นคนดี แค่พี่ตินณ์ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแม่ก็ดีใจแล้วจ๊ะ
พรต: พรตไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ตินณ์ถึงเป็นคนที่ใครๆก็รัก และนับถือ และยังอยากได้เป็นแฟน ก็มีแม่ที่น่ารักอย่างคุณแม่ไงครับ
แม่ตินณ์: ช่างพูดนะจ๊ะ แล้วรวมลูกพรตด้วยรึเปล่าที่อยากเป็นแฟนพี่ตินณ์
พรต: ไม่เลยครับ
แม่ตินณ์:อ่าวทำไมล่ะจ๊ะ
พรต:ก็พรตเป็นอยู่ไงครับจะอยากทำไม
แม่ตินณ์: แกล้งแม่นะเรา แต่ถ้าไม่ใช่ลูกพรตแม่ก็ไม่เอาหรอกตอนนี้ ถ้าพี่ตินณ์ทิ้งเราเมื่อไหร่ได้เห็นดีกันแน่
พรต: ผมก็ไม่ยอมให้ทั้งหรอกครับ
ตินณ์: อื้ม...พรตกี่โมงแล้ว(เพิ่งตื่น หลับเพราะฤทธิ์ยา)
-----------------------------------------------------------
ลูกสะใภ้อ้อนแม่ผัว ควันหลงวันเด็กจ๊ะ
-
ติณ แอบแสบนะเนี้ย ฮ่าๆๆๆๆ
-
ให้ตายเหอะนาว หึๆๆ คิมก็นะ กวนได้อีก แต่สงสารที่สุดคือพรต ติดคุกเพราะสามีป่วย ฮ่าๆๆ
-
o13
-
5555+
ตอนเด็กพี่ตินณ์แสบมากอะ
โหยพรตอ้อนแม่ผัว
อย่างนี้ไปไหนไม่รอดแล้วนะพรต
o13 o13 o13
-
พี่ติณมันเด็กแสบนี่นา 55555
-
หมั่นไส้พี่คิมมม
ขอคนหล่อๆมาจีบนาวบ้างงงงงง
-
ไปเต้นมากจัด เดี๋ยวเจอพี่คิมหึงโหดอีกอ่ะ :sad4:
-
:katai2-1:ถึงจะเลวถึงจะดุ แต่ก็รักจริง ไม่เจ้าชู้ ถ้าได้พี่คิมมาเป็นแฟนคงดีฟุดๆ
ปล. รีบมาต่อนะครับ :katai4:
-
หมั่นไส้พี่คิม นาวไม่น่ารีบกลับมาแสดงความเป็นเจ้าของเลย น่าจะหาหนุ่มหรือสาวสักคนมาควงเย้ยพี่คิม ดูดิใครจะควันออกหูมากกว่ากัน
แอบคิดแบบนี้เดียวกับพรต-นาว เลย เืรื่อง เพื่อนฟิกซ์-มายด์ เป็นยิ่งกว่าเพื่อน ทำตัวเหมือนเป็นแฟน แต่ไม่ใช่แฟน
พี่ติณห์ตอนเด็กก็แสบใช่ย่อย เวลาที่พรตอ้อนคุณแม่พี่ติณห์แล้วน่ารักเหมือนกันนะ
-
ของใคร ใครก็หวงเนอะนาว..
-
พรตน่ารัก :impress2:
-
จากโมเม้นท์
เป็นแม่ผัวลูกสะใภ้ที่รักกันจริง
แม่ผัวทั้งรักและเอ็นดู
ส่วนพี่ตินณ์มันชอบดูเอ็นพรต
พรตถือคตินี้รึป่าว "ทิ้งกูมึงตาย"
-
คิมแกล้งให้นาวหึงใช่ป่ะล่ะ
โมเม้นแม่ผัวลูกสะไภ้น่ารักเชียว
-
อร๊ายยยย
ไล่อ่านตะบี้ตะบัน ตั้งแต่ตอนแรก
ใช้เวลาสองวัน ตามทันแล้ววว ดีใจ><
เรื่องนี้สนุกอ่ะ ชอบบบบ
ชอบคู่คิมนาว แต่คิมนิ่งไปนะ 555555555
-
พี่นาวแม่งขี้หึงแต่ปากแข้ง
-
ไม่แน่ว่านาวอาจจะโดนสอยก็เป็นได้
-
เขาเรียกว่ารู้จักอ้อนน่ะเนี้ย
-
คิม พวกปากหนัก แต่รักจริงซินะ. แต่ว่านาวจะรู้มั้ยอะ ถ้าไม่แสดง =_= ชอบนะแบบว่าทำเหมือนไม่ใส่ใจแต่ที่จริงแล้วใส่ใจมาก แต่คิมน่าจะแสดงออกให้นาวสบายใจบ้าง
-
พี่คิมกะให้นาวหึงเยอะๆใช่ปะ
-
Moment
เอ็มมี่:กรี๊ดดดดดดดดดดดด
โฟม:ไอ้มี่จะกรี๊ดทำไม
เอ็มมี่: มึงมาดูๆ รูปที่ไปเที่ยวเขาค้อ น้องพรตถ่ายกูโครตสวย
อาร์ม: ไหนๆ มาดูดิ
เอ็มมี่: นี่ไงๆ สวยไหม
อาร์ม: น้องแม่งฝีมือดีมากเลยหว่ะ
นาว: ของผมก็สวยนะ นี่ๆ
คิม: ไอ้ขี้อวดเอ้ย
นาว: เขาเรียกนำเหนอผลงานคร๊าบบคุณคิม
คิม: หึหึ
พรต:ชอบรูปไหนเอาไปได้เลยนะครับ เดี๋ยวพรตล้างใหม่เอง
เอ็มมี่: น่ารักที่สุดเลย ตินณ์กูขอได้ไหม (ฟัดแฟนเพื่อนซะงั้น)
ตินณ์: เรื่องดิ ของกูเอามือออกไปได้แล้ว
อาร์ม: น้อยๆหน่อยครับ อาร์มยังขึ้นชื่อว่าแฟนอยู่นะ
เอ็มมี่: ก็แฟนไง แต่น้องน่ารัก
อาร์ม: ครับๆ ให้เป็นได้แค่กิ๊กนะ
ตินณ์: กูไม่ให้อย่ามายุ่งกับแฟนกู (ว่าเสร็จดึงตัวมากอดให้ออกห่าง ชะนีที่จ้องแฟนตัวเอง)
เอ็มมี่: แม่งงกกะเพื่อนกะฝูงวะ
นัท: รูปสวยจริงๆเนอะ ถ่ายเวลาใกล้กันแต่ท้องฟ้าคนละสีคนละความรู้สึกเลย
โฟม: ระดับมืออาชีพได้เลยนะทั้งสองคน
ฟิกซ์: ไอ้นาวทำไมรูปมึงท้องฟ้าถึงมีแต่สีแดงวะ
นาว: ก็กูถ่ายตอนพระอาทิตย์ขึ้น ไม่เหมือนของไอ้พรต มึงมาดูมีแต่ฟ้าเหลือง หึหึ
พรต: สัส! ปากดี
ตินณ์: เออ จริงด้วยเนอะกูเพิ่งสังเกต
พรต: ไอ้ตินณ์!!!
-
จากโมเม้นท์
ตอนแรกก็ชมพรตกันอยู่ดีๆ
เหตุไฉนกลับมาแซวพรตสะงั้น 555
-
:m20: :m20:
-
อย่าลืม พี่ขอร้อง น้องอย่ายั่วมาอัพด้วยนะะะะ
ไม่ลืมจร้าแต่ขออัพเรื่องนี้จบก่อนนะคะ แล้วจะอัพพี่ขอร้อง น้องอย่ายั่วค่ะ
-
ช่ายๆ อย่าลืมอัพเรื่องนั้นนะ ^^" คิดถึงพี่พีช
-
ไม่น่าเชื่อ พี่ติณแสบมากกกกกกกกก
-
คิมนาวมาแล้วววววววววววว :กอด1:
-
^^
-
นาวต้องทำให้พี่คิมหันมามองนาวแค่คนเดียวให้ได้นะ
รอตอนหน้านะครัช
-
เริ่ดค่ะคิม กวนน้องมันได้อีก
ถ้าสองคนนี้หวานกัน เพื่อนคง งง 5555
-
แหมๆ ฟ้าเหลืองนี่คืออะไร เราไม่เข้าใจ :laugh:
-
Moment ภาพถ่ายณ.เขาค้อ(ต่อ)
นาว: มาดูงานหมอกกูซะก่อนเจ๋งป่ะล่ะ กูกะส่งอาจารย์ด้วยเลย
ฟิกซ์: ไอ้หัวข้อแรงบันดาลใจที่อ.สั่งอ่ะนะ
นาว: เออนั่นแหละ
พรต: รูปหมอกหงอยของมึง เป็นแรงบันดาลใจตรงไหนวะ
นาว: แม่งว่าซะหมอกกูเสียเลยมึง
ฟิกซ์:ไหนดูดิหมอกสกปรอยรึเปล่า
มายด์: หมอกสามศอยมากกว่า
นาว: พ่องงง!! แต่ละคน
ฟิกซ์:ยาวไปป่าวว่ะ เล็มบ้างนะ
นาว: เมื่อเช้าวัดยังไม่ถึงโวย เห้ย!!!ไม่ใช่
พรต: มึงเอารูปนี้จริงดิ
นาว: เออ นี่แหละขาว เนียนแลดูนุ่มละมุนมือ
พรต:แรงบันดาลใจไปทำนมของมึงเหรอ
นาว:สัส!!! ช่วยคิดออกจากตัวกูได้ไหม ในหัวพวกมึงมีแต่เรื่องนี้ไงวะ
พรต: ก็เหมือนๆกับมึงนั่นแหละ
--------------------------------------------------------
เมื่อคืนก่อนนอน
มายด์: ไอ้ฟิกซ์เมื่อไหร่จะกลับไปนอนห้องตัวเองวะ
ฟิกซ์: ขี้เกียจขับรถ
มายด์: กูขับไปส่งเอง อยู่นี่ก็มานอนน้ำลายยืดใส่กูอีก
ฟิกซ์: มึงอย่ามาโม้ กูไม่เคยเห็นสาวที่ไหนบอกกูนอนน้ำลายยืดซะที
มายด์: สัส!! มันคงมีให้มึงหรอกนะ เอาเสร็จทีไรไม่ให้กูไปรับก็มานอนห้องกูเนี๊ยะ
ฟิกซ์: มึงรู้ได้ไง ว่าเอาเสร็จแล้วถึงมา
มายด์: สันดานมึง เอาไม่เสร็จคงมาหรอกเนอะ
ฟิกซ์: หึหึ รู้ดีคิดไรกะกูป่ะถามจริง
มายด์: อย่ามาเรื้อนถ้าไม่กลับก็หลับไปเลยมึง
ฟิกซ์: ไม่ มึงนั่นแหละหลับก่อน
มายด์: เป็นเชี้ยไรของมึงขึ้นมาอีกล่ะ
ฟิกซ์: กูรู้หรอกใครหลับก่อนอยู่ล่าง มึงกำลังคิดไม่ดีกับตูดกู
มายด์: ไอ้ฟาย ใครเขาจะเอาตูดมึง
ฟิกซ์: มึงไง
มายด์: พ่องงงงง!!!
-
อ่านทันแล้วว อยากอ่าน ซีนหวานๆของ คม-นาว เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ กว่านี้อ่ะจ๊า
-
:L2:
อร๊ากกก อย่างฮาเลยแต่ละคน 555
:L1: :pig4:
-
ติณไม่ชอบกินยา
พรตต้องป้อนด้วยปากอะ ถึงจะยอมกิน 55555
-
พรตขี้อ้อนก็น่ารักนะเนี่ย :mew1:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 48
คิม - นาว
presented by นายคิมหันต์
“มึงปล่อยไปแบบนี้จะดีเหรอวะ”
ไอ้อาร์มถามผมหลังไอ้นาวเดินออกไปเต้นกับเพื่อนของมันเหมือนเดิม
“อืม ปล่อยไปก่อนนานๆมันจะเป็นแบบนี้ทีก็สนุกดี”
ผมตอบไอ้อาร์มก่อนยกเหล้าในมือขึ้นจิบเบาๆ
แต่สายตาไม่ได้ละไปจากร่างโปร่งของคนที่ทำให้ผมหงุดหงิดได้เสมอ
“มึงมันโรคจิตชัดๆ” ไอ้อาร์มว่าผมก่อนยกเหล้าขึ้นจิบตาม
ตาก็มองไอ้มี่แฟนมันที่กำลังเต้นกับไอ้มายด์อย่างสุดฤทธิ์
ไม่มีใครยอมแพ้ใครเต้นกันจนเอวจะหัก มีแต่ท่าแปลกกวนตีนคนที่ยืนเต้นข้างได้อีก
“กูก็ไม่เคยบอกว่ากูเป็นคนดี” ผมบอกไอ้อาร์มก่อนยกยิ้มมุมปากให้มันเล่นๆ
เป็นบุคคลิกของผมไปแล้วครับไอ้นิสัยกวนตีนคนไปทั่ว
ขนาดกับไอ้ตินณ์กว่าจะสนิทกันได้ขนาดนี้ ต้องผ่านทั้งมือทั้งตีนกันมาไม่รู้เท่าไหร่ครับ
ก็คนกวนตีนสองคนมาเจอกันมันเลยอดไม่ไหว แต่สุดท้ายดันกลายมาเป็นเพื่อนตายกันซะงั้นครับ
“ทำไมมึงชอบไปแกล้งมันนักวะ” ไอ้โฟมถามผมบ้างครับ
ไอ้พวกนี้อยากรู้เรื่องของผมกับไอ้นาวซะจริง
ตั้งแต่ยังไม่คบกันจนตอนนี้คบกันแล้ว
พวกมันก็ยังตามติดเหมือนเรียวลิตี้ตามติดชีวิตดาวเลยครับ
“มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก ถ้ากูพูดดีด้วยเมื่อไหร่มันเล่นหัวกูตลอด
ต้องให้ดุให้ข่มมันถึงจะเชื่อ แล้วมันก็ขยันสร้างเรื่องให้กูหงุดหงิดได้เสมอ”
“อย่างมึงแค่นั่งเฉยๆ ก็ว่าเขาทำให้หงุดหงิดแล้ว สัส!” ไอ้อาร์มว่าผมอย่างรู้ทันครับ
“หึหึ ก็จริง”
“กูยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะคบกับน้องมัน”
ไอ้นัทละสายตาจากพวกที่กำลังเต้นอยู่หันมาถามผมบ้างครับ
ผมนึกว่ามันจะไม่สนใจเหมือนไอ้2 คนนี้ซะอีก
“กูก็ยังไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันวะ แต่ชีวิตจะเอาอะไรมาก
ไม่นานเดี๋ยวก็ตายทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ”
ชีวิตผมก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ ชีวิตของตัวเองต้องกำหนดเอง
ผมไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมารักมาชอบผู้ชายด้วยกันเองแบบนี้
ตอนที่รู้ว่าไอ้ตินณ์กับไอ้พรตเป็นแฟนกันผมก็ไม่ได้รังเกียจหรือตกใจอะไร
แค่แปลกใจว่าคนที่ดีพร้อม มีสาวๆหมายปองอย่างไอ้ตินณ์
ทำไมถึงยอมคบกับไอ้พรตที่ดูยังไงก็ไม่มีความอ่อนหวาน หรือช่างเอาอกเอาใจซักอย่าง
ยิ่งมาเจอไอ้นัทกับไอ้โฟมเป็นแฟนกันอีก
ผมเลยคิดว่ายังไงก็ไม่มีทางมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนพวกมันเด็ดขาด
ไม่ใช่อะไรครับผมสงสารบรรดาสาวๆที่ต้องคอยมองผู้ชายรักกัน
ถ้าผมเป็นแบบนั้นอีกคนสาวๆก็คงจะเสียใจกันแย่ซิครับ
ผมยอมรับว่าผมเป็นคนเจ้าชู้ ควงสาวไปทั่วไม่จริงจังกับใคร
ผมถือว่าตราบใดที่ไม่ได้ผูกมัดหรือตกลงคบกับใครมันก็เป็นเรื่องที่ไม่ผิด
เมื่อไหร่ที่ผมพบคนที่คิดว่าจะจริงจังด้วย หรือคนที่ผมรัก
ผมก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างเพื่อคนคนนั้น
และไม่คิดว่าคนคนนั้นจะดันมาเป็นไอ้นาวเหมือนทุกวันนี้
ไอ้เด็กแสบที่ผมเจอครั้งแรกก็คิดว่ามันเป็นคนที่ผมไม่ควรเข้าใกล้ที่สุด
ทั้งพูดมาก ปากดี กวนตีน และที่สำคัญมันเป็นผู้ชาย
สเป็คผมน่ะต้องขาว สวย ตัวเล็ก ตาโต อวบอึ๋ม แต่บอบบางน่าถนุถนอมครับ
เห็นไหมครับว่ามันไม่ใช่สเป็คผมแถมต้องเรียกว่าห่างไกลอยู่หลายขุม
เรื่องมันเกิดเพราะผมดันไปเล่นเกมส์แพ้ไอ้พรตต้องใกล้ชิดกับไอ้เด็กแสบ
จนเผลอได้มันเป็นเมียเพราะปากมันนั่นแหละครับ ชอบปากดียั่วโมโหผมตลอด
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายตัวเองที่บอกว่าจะไม่ยอมมีเมียเป็นผู้ชายเด็ดขาดครับ
ก็ผมดันไปได้เมียมาโดยบังเอิญ บังเอิญเป็นผู้ชายซะด้วยครับ หึหึ
ถึงไม่ได้คิดอะไรแต่ผมก็เป็นลูกผู้ชาย ได้มันแล้วผมก็ตัดสินใจจะรับผิดชอบทันที
ทั้งชีวิตผมไม่เคยบังคับใคร ถ้ามีอะไรกันจะต้องเกิดจากความสมัครใจทั้งสองฝ่าย
แต่กับไอ้นาวถึงแม้ว่าช่วงหลังมันจะร่วมมือแต่ตอนแรกก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าผมเป็นคนบังคับ
ยังไงผมก็อยากรับผิดชอบมันแต่มันกลับเป็นคนที่ไม่ต้องการซะเอง
เรื่องนี้ทำให้ผมเสียความมั่นใจในตัวเองแต่เมื่อมันคิดแบบนั้นผมก็ตามใจมันครับ
ผมทำตัวเหมือนเดิมในทุกๆวันแต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนคือความรู้สึกของผมที่มีต่อมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วครับ
ไอ้ที่เคยว่ามันพูดมาก ฟังๆไปก็เพลินดี เหมือนนกแก้วนกขุนทอง
ไอ้ที่ว่ากวนตีนแถมปากดีนานๆทีเจอแบบนี้ชีวิตก็มีรสชาติครับ
เรื่องผู้ชายมองๆข้ามไปก็ไม่เป็นไรครับ
สเป็คกับเรื่องจริงบางครั้งมันก็ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน มันเปลี่ยนกันได้ไม่ยากครับ
เหมือนที่มันทำให้ผมเปลี่ยนความคิดและความรู้สึกมารักได้ง่ายๆในความเรียบง่าย
และไม่เรื่องมากของมัน แถมผมแกล้งให้มันดูแลตอนแขนหักมันก็ดูแลผมอย่างดี
ถึงปากบ่นแต่มือก็ทำตลอดครับ บางครั้งผมก็เห็นมุมน่ารักของมันที่ไม่ค่อยอยากจะยอมรับซักเท่าไหร่
“ไอ้คิม ไอ้คิม” ผมหลุดจากความคิดหลังไอ้อาร์มเรียกผมเสียงดัง
“มึงจะเรียกกูทำไมเสียงดังวะ”
“ก็มึงนั่งเหม่อทำเชี้ยไรล่ะ โน่นดูเมียมึงโยกใหญ่ ไม่สนใจใครเลย”
ผมมองตามที่ได้อาร์มบอกเห็นไอ้นาวกำลังโยกแข่งกับไอ้ฟิกซ์รอบๆข้างมีแต่คนมองมันสองคนครับ
มันไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองเป็นที่สนใจของคนรอบข้างแค่ไหน
ตั้งแต่มันออกไปผมเห็นมีทั้งผู้หญิงผู้ชายจ้องมันไม่วางตา
ผมว่าคงเห็นมันไปกับเพื่อนเลยยังไม่กล้าเข้าไปทักเท่านั้นครับ
“โยกๆๆ โยกเข้าไปให้มันหลุดโลก”
เสียงไอ้มายด์ร้องเพลงพร้อมเดินเข้ามาที่โต๊ะแล้วหยิบแก้วเหล้าของมันขึ้นกระดกครับ
“ใช่ที่ไหนล่ะ ต้องโยกๆๆ ถ้าจะขี้ต้องไปชักโครก”
ไอ้ฟิกซ์เดินแยกจากไอ้นาวตามไอ้มายด์มาที่โต๊ะเหมือนกันครับ
“ต้องโยกๆๆ เอากันให้มันหลุดโลก” ไอ้โฟมร่วมผสมโรงกับไอ้สองคู่หูด้วยครับ
“เจ๋ง ถูกต้องนะคร๊าบบพี่โฟม”
ไอ้ฟิกซ์ทำท่าเลียนแบบพิธีกรรายการทีวีชื่อดังก่อนว่าแล้วหัวเราะ
พาให้คนในโต๊ะหัวเราะไปกับพวกมันด้วย
แต่ผมเริ่มหัวเราะไม่ออกเมื่อตาที่ยังไม่ละไปจากไอ้นาว
ตอนนี้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปเต้นกระแซะมันแถมเริ่มเอาตัวถูไถเมียผมไม่ห่างแล้วครับ
ผู้หญิงโครตเอ็กซ์นมเป็นนม ตูดเป็นตูด
เมียผมก็ไม่ปฏิเสธซะด้วยนะพอผู้หญิงเอามือสองข้างขึ้นโอบรอบคอ ตัวเบียดนมบี้อก
ไอ้นาวเอามือวางที่เอวสาวดินระเบิดแล้วเต้นต่อเลยครับ เหี้ยแม่งไม่ไว้หน้ากูเลยนะมึง
“เปรี้ยวเหี้ย เมียใครวะ” เสียงไอ้โฟมพูดขึ้นพร้อมเป่าปากกวนตีนผม
“แม่งแน่กว่ามึงอีก คนนี้เด็ดกว่าน้องเรสของมึงหลายเท่าหว่ะ” ไอ้อาร์มเอามั่งครับ
“สมน้ำหน้า เสือกไปแกล้งน้องมันก่อนโดนมั่งเป็นไง” ไอ้นัทก็ช่วยกันซ้ำเติมครับ
แต่ผมปล่อยไปก่อนดูสิมันจะแน่ซักแค่ไหน
ผมรู้ว่ามันต้องการประชดผมที่ผมแกล้งปล่อยให้น้องเรดมานั่งเกาะแขนเมื่อไม่นานมานี้
แถมพูดกวนตีนมันด้วย จริงๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเรดหรอกครับ
แต่อยู่ดีๆก็อยากแกล้งไอ้นาวมันซะเฉยๆ เพราะดันไปคิดเรื่องที่มันหลอกผมให้หึงไอ้วีซะจนหัวปั่น
ที่ผมไม่พูดไม่ได้แปลว่าไม่คิดนะครับ
ผมน่ะโครตคิดอยากกระทืบแม่งทั้งสองคนให้จมตีน แต่ติดที่ยังไม่ได้เป็นแฟนมัน
ถึงมันจะเป็นเมียผมแต่ผมก็ยังไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงมันขนาดนั้น
ยังดีที่มันไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ไม่งั้นผมได้แย่งแฟนรุ่นน้องให้ขายขี้หน้าคนในคณะแน่ๆ
“พี่คิมยอมเฉยได้ไงวะ เป็นผมขึ้นแล้วเนี๊ยะ” ไอ้ฟิกซ์พูดขึ้นใกล้ไม่กลัวตีนผมกระตุกเลยครับ
ใครว่ากูไม่ขึ้นกูนะขึ้นตั้งแต่มันกระแซะกันแล้วแค่รอเวลาระเบิด
“ไอ้คิมมันใจกว้าง ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจแบ่งๆกันได้ใช่ไหมวะ” ไอ้อาร์มเริ่มกวนตีนผมแล้วครับ
“สัส!! เมียกูมองได้ ชมได้ แต่ห้ามชิม” ผมว่ากลับเสียงดังเพราะเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วครับ
ไม่รู้เพราะอะไรถ้าเป็นเรื่องของไอ้เด็กแสบนี่เมื่อไหร่ผมหลุดทุกที
“เห้ยๆ นัวแล้วเว้ย” ไอ้มายด์ร้องขึ้นเสียงดังตาก็จ้องไปจุดที่เพื่อนมันอยู่
ผมเลยเลิกสนใจไอ้อาร์มหันมาสนใจเมียตัวเองต่อครับ
“เชี้ย!!” ผมสบถเสียงดังก่อนออกเดินมาจุดที่มันกำลังคลุกวงในกับสาวไฟแรงสูงเลยครับ
ก็จะไม่ให้ผมออกอาการได้ไงในเมื่อมันไม่แค่เต้นเฉยๆแต่ผู้หญิงโน้มหน้าไอ้นาวลงมาประกบปาก
มือก็บี้หัวนมเมียกูนอกเสื้อ ไอ้เชี้ยถึงเมียกูจะเมาแต่ก็ไม่ใช่ใครจะเอาก็ได้นะ
“กลับโต๊ะ” ผมมาถึงกระชากแขนไอ้นาวออกจากผู้หญิงเลยครับ
ดูทั้งสองคนจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผม สงสัยหน้าผมคงดูดีเกินไปมั้ง
“ยังไม่กลับผมจะเต้นต่อ” ไอ้นาวยังดื้อไม่ยอมกลับโต๊ะครับ
“ไอ้นาวมึงอย่ามายั่วโมโหกูตอนนี้ กูไม่รับรองความปลอดภัย”
ผมบอกมันโดยพยายามความคุมเสียงตัวเองให้นิ่งที่สุด
“แต่ผมยังสนุกอยู่” มันว่าพร้อมส่งสายตาเยิ้มๆมาเลยครับ มันเมาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ
“น้องเขายังไม่ไป พี่สุดหล่อก็ปล่อยให้เต้นกับหนูก่อนก็ได้ค่ะ กำลังสนุกเลย”
“มาๆ เต้นต่อ” หลังจากสาวพูดจบไอ้นาวก็พยายามบิดข้อมือตัวเองออกจากมือผมแล้วจะไปเต้นต่อ
“พี่ว่าน้องไปเต้นกับคนอื่นเถอะแล้วอย่ามายุ่งกับมันอีก” ผมบอกผู้หญิงนิ่งๆ
“แต่น้องเขากำลังสนุก”
“มันกำลังจะกลับ และผมขอบอกไว้เลยว่าอย่ามาแตะต้องมันอีก
แค่นี้ผมก็ไม่รู้ต้องไว้แอลกอฮอล์กี่ขวดเพื่อเช็ดตัวให้มันสะอาดเหมือนเดิม”
ผมบอกผู้หญิงคนที่ไอ้นาวนัวด้วยเมื่อเห็นว่ากำลังจะเอื้อมมือมาดึงแขนได้นาวให้เต้นต่อ
พอผมพูดจบเธอทำหน้าตกใจ และเหมือนจะว่าอะไรซักอย่าง
แต่ผมไม่สนใจดึงไอ้นาวออกเดินกลับมาที่โต๊ะเลยครับ
“เบาๆนะมึง มันกำลังเมา” ไอ้นัทบอกเมื่อเห็นผมดึงไอ้นาวมากระแทกตัวนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
“ผมม่ายด้ายเมา อิอิ” มันยังมีหน้ามาพูดครับ
“ไอ้มี่ไปไหนวะ” ผมถามหาไอ้มี่หลังจากมองหาแล้วไม่เห็น
เห็นครั้งสุดท้ายมันเต้นกับไอ้นาวก่อนจะมีสาวมาเสียบแทน
“ไปเข้าห้องน้ำ นานแล้วเดี๋ยวกูไปตามก่อนแล้วกัน”
ไอ้อาร์มตอบเสร็จก็ลุกเดินไปทางห้องน้ำทันทีครับ
“อยู่นิ่งๆสิวะ” ผมบอกไอ้นาวหลังจากมันเริ่มจะลุกออกไปเต้นอีกแล้วครับ
“ไอ้มายด์ไปเต้นกานนน”
“เชี้ย!!” มันเรียกไอ้มายด์ก่อนลุกเดินไปหาแต่เหมือนสะดุดอะไรซักอย่างร่วงลงไปกองกับพื้น
“ไอ้คิมกูว่ามันไม่ไหวแล้วว่ะ พากลับไปกินนมนอนเถอะ” ไอ้โฟมบอกผมพร้อมช่วยพยุงมันลุก
“ม่ายยเอานาวจะเต้น”
“ไปเต้นที่ห้องผัวมึงโน่น” ไอ้ฟิกซ์ว่าเพื่อนเสียงดัง
“กลับเถอะวะ ไอ้มี่แม่งไปหลับอยู่ที่โต๊ะทางไปห้องน้ำ”
ไอ้อาร์มพยุงไอ้มี่ที่เมาคอพับจะหลับไม่หลับมาที่โต๊ะ
หลังจากนั้นพวกผมเลยลงความเห็นว่าควรเช็คบิลกลับบ้านกันครับ
มื้อนี้ไอ้โฟมเลี้ยงสบายกระเป๋าผมไปสาเหตุเพราะมันเสียพนัน
แต่อย่าถามว่าเรื่องอะไรเพราะผมจำไม่ได้
มันพนันกันทุกวันด้วยเรื่องไร้สาระทั่วไปถ้าเก็บมาใส่ใจคงรกสมองน่าดูครับ
“ปล่อยกู กูจะไปเต้น ปล่อย!!!"
เสียงไอ้นาวโวยวายเมื่อผมดึงให้มาขึ้นรถหลังจากเช็คบิลเสร็จ ตอนนี้แยกกับคนอื่นๆแล้วครับ
“อยู่นิ่งๆดิวะ เดี๋ยวทิ้งแม่งเลย” ผมว่ามันพร้อมจับยัดเข้ารถเลยครับ
“ไอ้พี่บ้า” เสียงมันดังแว่วๆออกมานอกรถตอนผมปิดประตู
แล้วเดินอ้อมมาขึ้นอีกฝั่งเพื่อขับรถออกจากร้านพี่มินต์
วันนี้พวกผมไม่ค่อยเมาเท่าไหร่ มีแต่ไอ้มี่ ไอ้นาว ไอ้มายด์แล้วก็ไอ้ฟิกซ์ที่ค่อนข้างเมาหนัก
แต่มันก็ยืนยันว่าขับรถกลับเองไหว ผมเลยปล่อยให้มันขับกลับโดยไอ้มายด์เป็นคนขับ
แล้วผมขับถามหลังเพื่อดูรถให้ ทางไปหอมันเป็นทางเดียวกับหอไอ้นาว
ผมเลยเบาใจไม่ต้องห่วง ติดแต่ว่ามันขับช้าไม่ทันใจนี่แหละครับ
“จะเต้นต่อ อยากเต้น” ไอ้นาวโวยวายมาตลอดทางเลยครับ
ผมก็พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ทำรุนแรงกับมันตอนนี้ ยังไงมันก็เมา
“นั่งเงียบๆได้ไหม กูไม่มีสมาธิ”
“นาวอยากเต้นอีก ยังสนุกอยู่เลย”
“มึงอยากเต้น หรืออยากอย่างอื่นกันแน่”
“นาวอยากเต้น ยังไม่ได้โชว์สเต็ปเทพเลย อิอิ”
ผมไม่อยากต่อความกับมันเลยนั่งฟังมันพูดไปเรื่อยๆจนมาถึงคอนโด
หลังจอดรถเสร็จผมก็ดึงแขนมันขึ้นห้องครับ
“ไปอาบน้ำแล้วมานอน”
“ไม่อาบนอนเลย หนาว” มันว่าเสร็จเดินไปล้มตัวลงนอนบนที่นอนเลยครับ
“ไม่ได้ตัวมึงสกปรก ลุกเลย” ผมว่าพร้อมดึงมันขึ้นจากที่นอน
“ไม่เอา นอนเลยง่วงแล้ว” มันพูดทั้งที่ตาไม่ยอมลืมครับ
ท่าไม่เอาไปอาบน้ำมันต้องนอนแบบนี้แน่ๆแต่ผมยอมไม่ได้เด็ดขาด
ตัวมันมีแต่กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงผมไม่ชอบ
“ถ้ามึงไม่อาบเอง กูอาบให้แล้วกัน” ผมว่าเสียงนิ่งๆเหมือนที่ชอบใช้เวลาจะขู่มันครับ
“อาบเองๆ” มันรีบลืมตามาตอบก่อน วิ่งหายเข้าห้องน้ำไปเลย
“หึหึ” มันตลกแบบนี้ไงผมถึงได้ชอบแกล้งมัน บางทีก็ปากดีไม่กลัวใคร
บางทีพอแกล้งขู่นิดเดียวก็กลัวจนลนลานทำอะไรไม่เป็นซะงั้น อยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อครับ
รักนะใช่แต่ถ้าให้ตามใจเหมือนไอ้ตินณ์คงไม่ ผมไม่ได้ใจเย็นและมีเหตุผลเหมือนมัน
“ไอ้นาวเสร็จรึยัง” ผมตะโกนถามหลังจากมันหายเข้าไปในห้องน้ำนานผิดปกติ
“เสร็จแล้วๆ”เสียงมันตอบก่อนเปิดประตูออกมา
ทั้งตัวมีผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียว หยดน้ำเกาะพราวทั้งตัวเห็นแล้วยั่วได้อีกครับ
มันกำลังจะเดินผ่านผมไปหาเสื้อผ้าใส่
แต่ผมจับแขนมันกระชากให้ตัวมันมาประทะกับหน้าอกของผมแล้วจูบทันทีครับ
ผมไม่รอช้าสอดแทรกปลายลิ้นอุ่นๆเข้าไปในปากมัน
ปากดีๆที่ชอบหาเรื่องแถมด่าเก่งนี่หวานนะครับผมรับประกัน
มันดิ้นแล้วเอามือทุบหลังผมไปด้วย
เพราะดันไปจู่โจมมันโดยไม่ทันตั้งตัวแต่ผมก็ไม่สะทกสะท้าน
จัดการจูบมันอย่างดุเดือด
“อึก...ไอ่เอี้ยอ่อย อายไอไอ่ออก ” (ไอ้เหี้ยปล่อย หายใจไม่ออก)เสียงมันอู้อยู่ในริมฝีปากผม
มือก็รั่วทุบกำปั้นลงมามากขึ้นครับ
ผมเห็นมันทำท่าหายใจไม่ทันจริงๆเลยถอนริมฝีปากออกปล่อยมันให้อิสระ
ปึก!!! มันทุบหลังผมแรงมากครับก่อนเด้งตัวไปยืนหายใจกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด
แค่จูบหน่อยเดียวทำยังกับว่าผมจะฆ่ามัน
“เป็นเชี้ยอะไรของพี่วะ อยู่ๆมาจูบจนกูจะตาย” มันว่าหน้าดำหน้าแดงเลยครับ
สงสัยจะหายเมาแล้ว ไอ้นาวมันเป็นคนที่เมาง่าย
แต่ถ้าได้อาบน้ำหรือโดนน้ำเย็นๆลูบหน้าไม่นานมันก็สร่างเมาครับ
“ฆ่าเชื้อ ที่มึงไปแลกลิ้นกับผู้หญิงต่อหน้ากู”
“แลกที่ไหน ยังซะหน่อยแค่ชนเฉยๆ” มันยังมีการมาเถียงหน้าซื่อเลยครับ
“มึงอย่ามาเถียงกูเห็นคาตา แล้วมึงอยากยั่วกูนักใช่ไหมห่ะ” ผมถามมันเสียงดังเลยครับ
“ยั่วตรงไหนวะ”
“ถ้าไม่ยั่ว แล้วที่มึงคลุกวงในกันมันคืออะไร”
“ผมอยู่เฉยๆ เขามาเอง”
“สัส!!! ยอกย้อน คิดจะแก้แค้นกูเหรอที่กูเคยพูดแบบนี้”
“แล้วพี่ทำได้ ทำไมผมทำมั่งไม่ได้ผมก็คนนะเว้ย
ผมมีหัวใจพี่ทำแบบนั้นแล้วผมจะต้องยืนดูเฉยๆรอให้คนอื่นๆรวมทั้งพี่มาหัวเราะเยาะผมเหรอ”
ปากมันว่ามือก็เริ่มยกขึ้นมาทุบอกผม ขอบตาก็เริ่มแดง
ก่อนที่หัวตาจะมีน้ำใสๆไหลลงมาครับที่นี้เหมือนใครเปิดก๊อกไหลไม่หยุดเลยครับ
ไอ้เชี้ยกูแพ้น้ำตามัน
“อย่าร้องดิวะ กูปลอบคนไม่เป็น” ผมบอกมันแบบไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงครับ
“ไอ้พี่เชี้ยรักกูบ้างไหม เลวขนาดไหนถ้ารักก็อย่าทำร้ายใจกู”
มันร้องไปพูดไปมือก็ไม่หยุดทุบครับ
ผมเริ่มแสบหน้าอกเลยรวบมือมันไว้แล้วดึงเข้ามากอดแนบอกครับ
“เออ กูขอโทษอย่าร้อง เงียบๆ” ผมบอกมันเบาๆก่อนลูบหลัง
ต้องลูบหรือป่าววะ คงลูบแหละเห็นไอ้ตินณ์ทำตอนไอ้พรตงอนบ่อยๆ
“อึก...รักไหม”อยู่ๆมันก็ถามขึ้นมาครับ
“รักอะไรของมึง” ผมถามมันกลับ
“รักกูไหมล่ะ” ทีนี้มันตอบเสียงสะบัดเลยครับ ไม่ร้องแล้วไงวะ เงียบง่ายดีเนอะ
“รักดิ ไม่รักกูไม่คบหรอก จะทนคบทำไมให้เหนื่อย”ผมบอกมันเรื่อยๆ
มือก็เปลี่ยนจากลูบหลังเป็นกอดไว้เฉยๆแล้วครับ
“ถ้ารักก็แสดงออกบ้าง บอกผมบ้าง อย่าให้ผมต้องคิดเอาเอง เดาเอาเอง
บ้างทีผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองรึเปล่า” มันพูดเสียงเบาก่อนเอื้อมมือมากอดตอบผมครับ
“กูก็เป็นคนแบบนี้ แม้ว่าจะไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยแสดงออกแต่กูก็รักมึง เลือกมึง
กูหยุดทุกอย่างที่เคยทำกับผู้หญิงทุกคนและพร้อมจะเริ่มต้นทุกอย่างกับมึง
ต่อไปนี้มึงจำไว้แค่ว่ากูจะรักมึงจนกว่ามึงจะหมดรักกูจำไว้”
“อึก...ผมขอโทษ”
มันเริ่มร้องไห้อีกแล้วครับ ทำไมมันถึงร้องอีกแล้ววะ
หรือมันไม่พอใจที่ผมพูดแบบนี้ก็จะให้ทำไงวะ
คนไม่เคยบอกรักใครแถมกับผู้ชายอีก เคยแต่ จีบสาวแซวสาวเล่นๆ
“มึงจะร้องทำไมอีกถ้าไม่พอกูจะพยายามบอกรักมึงให้มากขึ้นก็ได้”ผมบอกมันอย่างใจป๋าเลยครับ
แม่งชอบเอาน้ำตามาขู่
“ขอบคุณครับ ผมก็รักพี่คิมนะ ถึงผมจะชอบปากดี กวนตีน และว่าพี่ประจำ
แต่ผมก็รักพี่ไม่อยากให้พี่เบื่อผม ผมรู้ว่าผมไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่พี่ต้องการแค่พี่รักผม
มันก็เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของผมแล้วครับ
เพราะผมไม่ใช่สเป็คพี่แถมยังเป็นผู้ชายเลยทำให้บางครั้งผมอดกังวลไม่ได้
ว่าพี่จะเบื่อผมและหมดรักผมในซักวัน หรืออาจจะเป็นแค่การที่พี่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย
แล้วพอได้ลองเลยติดใจในความแปลกและเป็นเรื่องใหม่ที่ยังไม่เบื่อ
ถ้าพี่เริ่มเบื่อหรือรักผมลดลงพี่ต้องรีบบอกผมนะ
ผมจะปรับปรุงตัวเองให้พี่รักผมมากกว่าเดิมให้ได้
เรื่องจะรอให้หมดรักนั้นไม่มีทางพี่เลิกคิดไปเลย
เพราะผมจะไม่ยอมให้พี่หมดรักผมเด็ดขาด”
มันพูดพร้อมกอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิมครับ
“กูไม่รักมึงน้อยลงหรอกถ้ามึงไม่กวนตีนกูมากๆ” ผมล้อมันยิ้มๆครับ
“พี่คิมแม่งคนกำลังจะซึ้งเลย” มันเงยหน้าจากอกมาจ้องตาผมอายๆก่อนว่า
“หึหึ” มันน่ารักนะ บางที
“พี่คิม ยิ้มแบบนี้เยอะๆดิ ยิ้มแล้วก็พอดูได้ ดีกว่าที่ชอบทำหน้านิ่งๆเยอะเลย”
มันว่าก่อนจับปากผมฉีกให้ยิ้มกว้างขึ้นครับ
“กูก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว มึงรักกูที่กูเป็นแบบนี้ หรือเป็นเหมือนคนอื่นล่ะ”
ผมถามมันก่อนจับมือมันที่กำลังจับแก้มผมให้ฉีกออกจากกันให้อยู่นิ่งๆ
“อืมแบบนี้ แต่ก็อยากให้ยิ้มบ้าง” มันพูดก่อนเอาหน้าซุกอกผม
“อืม กูจะยิ้มให้มึงแล้วกัน”
“ยิ้มตลอดไปนะ” ได้คืบจะเอาศอกครับ
“เท่าที่มึงจะไม่กวนตีนกูพอไหม”
ผมถามมันก่อนเอามือขยี้หัวทุยๆของมันที่กำลังซุกอกผมอยู่ อยู่แบบนี้ก็อบอุ่นดีครับ
“งั้นก็ไม่ได้ยิ้มอีกแล้วนะซิ”
มันเงยหน้าขึ้นมาทำตาวิ้งๆกวนตีนผมทันทีเลยครับ หลายอารมณ์ดีเนอะเมียผม
“มึงไม่คิดจะหยุดกวนตีนกูเลยใช่ไหม” ผมถามมัน
“ถ้าหยุดก็ไม่ใช่ผมสิ พี่รักที่ผมเป็นผม หรือรักที่ผมเหมือนคนอื่น”
ไอ้เชี้ยยอกย้อนอีกแล้วเมียใครว่ะ
“ย้อนเหรอๆ” ผมว่าพร้อมจับมันขึ้นพาดบ่า หัวอยู่หลังผมมือมันก็ฟาดลงหลังเลยครับ
“ไอ้พี่คิมมมมมม จะแบกกูไปไหน” มันเรียกผมเสียงยาว ก่อนถามเสียงดังไม่เลิก
“แบกเอาไปทำโทษที่เมียกูมันช่างย้อน แล้วต้องตรวจดูด้วยว่าอาบน้ำสะอาดหรือป่าว
เดี๋ยวเชื้อจากผู้หญิงจะติดตัวมึง” ผมว่าไปขาก็ก้าวตรงไปที่เตียงเรื่อยๆครับ
ต่อด้านล่างค่ะ :katai3:
-
“พี่คิมไม่เอา ผมจะใส่เสื้อผ้า”
“ไม่ต้องใส่เดี๋ยวก็ต้องถอดแล้ว” ผมบอกพร้อมทิ้งร่างไอ้นาวลงบนเตียงอย่างแรง
“โอ๊ย!! เบาๆดิรุนแรงกับผมตลอด” มันร้องเพราะความเจ็บก่อนว่าผม
“หึหึ กูรู้มึงชอบ” ผมว่ามันยิ้มๆ
“ชอบที่ไหนล่ะ วันนี้ไม่เอานะผมง่วงแล้ว” มันว่าก่อนทำท่าจะกลิ้งไปชิดผนังห้อง
แต่ผมรู้ทันจับข้อเท้ามันไว้ก่อนแล้วลากเข้าหาตัว
“ไม่ได้ง่วงยังไงก็ต้องให้กูฆ่าเชื้อก่อน” ผมพูดเสร็จจับปมผ้าขนหนูมันให้คลายออกเลยครับ
“พี่คิม ไม่เอาๆ” ไอ้นาวรีบเอามือมาคว้าผ้าเช็ดตัวให้วุ่นวาย
“ไม่เอากูก็กำลังจะเอาออกให้ไง ใจเย็นๆดิ”
ผมว่ามันก่อนยิ้มกวนๆแล้วดึงผ้าขนหนูโยนทิ้งไปตกซักที่ภายในห้องแต่ไม่ได้สนใจว่าตรงไหน
ก็สิ่งที่อยู่ตรงหน้าน่าสนใจกว่าเยอะนี่ครับ
ไอ้นาวตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้น นอนตัวขึ้นสีแดงจางๆ ทั้งหน้าทั้งตัวแดงไปหมด
ผิวมันก็เนียนนุ่มลื่นมือไม่แพ้ผู้หญิงที่ผมเคยสัมผัส
แถมไอ้นาวมันขาวเนียนธรรมชาติไม่ได้ใช้ครีมอะไรเลยครับ
ตัวมันจะมีกลิ่นอ่อนๆของแป้งเด็กที่ท่าเป็นประจำ เป็นกลิ่นที่ตอนนี้ผมชอบไปแล้วครับ
เมื่อก่อนผมก็ชอบกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง
แต่ตอนนี้แค่ผมได้กลิ่นน้ำหอมนิดเดียว
ผมก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันทีต้องกลิ่นแป้งเด็กที่ไอ้นาวใช้เท่านั้นครับ
ว่าแล้วผมก็ซุกหน้าลงไปไซ้คอไอ้นาวเพื่อสูดดมความหอมของกลิ่นแป้งเด็กที่ผมชอบ
ก่อนจะจับมือมันที่พยายามควานหาผ้าห่มมาคลุมตัวให้อยู่นิ่งๆ
“อื้ม....พี่คิมปิดไฟก่อน” มันบอกผมที่ไม่ยอมให้มันเอาผ้าห่มคลุมตัวแถมไม่ปิดไฟด้วยครับ
“เปิดไว้แบบนี้แหละ พี่จะได้เห็นนาวชัดๆ” หึหึ พูดดีหน่อยครับมันจะได้ยอมตามใจ
“ปิดเถอะ ผม....อาย” ไอ้เชี้ยหน้าแดงแป๊ดเลยครับมันกินอะไรเข้าไปวะ
เป็นแบบนี้แล้วจะยอมปิดได้ไงถ้าปิดก็ไม่ได้เห็นมันที่กำลังน่ารักนะสิ
“เปิดไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวกูจะทำให้มึงลืมสิ่งรอบข้างและสนใจแต่กูคนเดียว”
ผมว่าเสร็จก้มลงประกบปากจูบแลกลิ้นกับมันอย่างดูดดื่มเลยครับ
ไอ้นาวก็เริ่มให้ความร่วมมือหลังจากผมเอื้อมมือข้างนึงลงไปเล่นกับลูกชายของมันที่กำลังตื่นตัวอย่างช้าๆ
“อึก...พี่คิมห...หาย...หายใจไม่ทัน” มันบอกผมพร้อมกับพยายามผลักอกผมออก
ผลเลยถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากสีชมพูอมแดงที่ตอนนี้บวมเปล่งเพราะถูกผมชิมรสหวานอยู่นาน
เมื่อปากไม่ได้ผมก็ย้ายที่ไปตามแก้มและขบติ่งหูมันไปเรื่อยๆช่วยเล้าโลมให้มันมีอารมณ์มากขึ้น
ถึงปากผมทำงานแต่มือก็ไม่ได้หยุดนะครับ ยังคงทำงานร่วมกันอย่างต่อเนื่อง
“อื้มมม...พี่คิมมม” ไอ้นาวเริ่มครางชื่อผมเสียงเบาๆแต่เร้าอารมณ์น่าดู
แค่ได้ยินมันครางชื่อผมก็ทำให้ลูกชายของผมเริ่มมีอาการตื่นตัวขึ้นมาบ้างแล้วครับ
ผมเริ่มไซ้ลงมาที่คอมันแล้วขมเม้มเบาๆก่อนไล่ลงไปเรื่อยๆ
“ซี๊ดดด...อ่ะ...โอ๊ย!!พี่คิมอย่ากัด” มันร้องเมื่อผมกัดที่บริเวณหน้าอกเหนือหัวนมของมันครับ
ก็ผมหมั่นเขี้ยวอยากกัดเลยกัดซะเลย หึหึ ตอนนี้ลูกชายมันตื่นเต็มที่ขยายตัวเต็มฝ่ามือผมเลยครับ
ผมก็ขยับมือขึ้นลงไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มดิ้นเมื่อผมดูดที่หัวนมมันทั้งสองข้างสลับกัน
ก่อนเลื่อนลงมาที่หน้าท้องแบนราบไร้ไขมันของคนที่ขึ้นชื่อว่าเมียผม
ก่อนจะลงลิ้นที่สะดื้อให้มันบิดตัวพอเรียกเหงื่อ
แล้วเลื่อนลงมาอีกเพื่อให้ปากเปลี่ยนหน้าที่กับมือ
ผมหยุดมือที่กำลังขยับลูกชายของมันแล้วก้มลงเอาลิ้นแตะส่วนหัวที่มีน้ำใสๆไหลซึมออกมา
ก่อนจะตวัดลิ้นรัวกับส่วนนี้ไอ้นาวดิ้นใหญ่เลยครับ
“พี่...คิม... โอ๊ะ... โอ๊ยยยย ซีดดดด....ผมเสียว”
ปากมันร้องไปมือก็พยายามผลักหัวผมออกจากลูกชายที่กำลังสนุกอยู่กับผม
เปิดไฟแบบนี้ผมเห็นมันชัดทั้งตัว หน้าเวลามันมีอารมณ์ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกของผม
ที่อยากจะครอบครองมันให้สูงยิ่งขึ้นไปอีก
มันยิ่งเอามือดันหัวผมก็ยิ่งรัวลิ้นมากขึ้นก่อนจะครอบครองลูกชายมันเข้ามาไว้ในปากทั้งหมด
ความยาวของมันก็ไม่ใช้น้อยตอนนี้ผมรู้สึกคับทั้งปากแถมยังลึกอีกด้วย
แต่เพื่อความสุขของมันผมก็จะทำให้ดีที่สุด
ผมเริ่มขยับหัวขึ้นลงตามความยาวลูกชายสุดรักของเมียผม
และพยายามไม่ให้ฟันไปครูดกับลำตัวของลูกชาย
“อื้มมมม ซี๊ดดดดดด พี่คิมเบา” ไอ้นาวครางดังขึ้นเรื่อยๆ
มือที่ตอนแรกผลักหัวผมตอนนี้เปลี่ยนมากดหัวผมไว้แน่นแถมยังมีจิกผมบนหัวด้วยนะครับ
หรือผมจะกลับไปสกินเฮดดีว่ะจะได้ไม่ต้องเจ็บเหมือนตอนนี้
ยิ่งไอ้นาวบอกให้เบาผมก็ลงแรงในการขยับขึ้นลงให้เร็วและรัวขึ้น
“อ่ะ...ไม่ไหว... นาวจะออก” เมื่อผมได้ยินมันร้องผมก็ยิ่งเร็วความเร็วในการขยับหัวขึ้นอีก
“ปล่อยเลยครับ”
“อ๊ะ...อ๊ะ....ซี๊ดดดด...อ่า...”ผมบอกมันหลังจากรู้สึกว่ามันเกร็งตัว
แล้วถอนริมฝีปากออกใช้มือขยับให้มันแทนจนมันเกร็งตัวเอามือมาจับบ่าผม
แล้วจิกก่อนปลดปล่อยน้ำอุ่นๆออกมาเปื้อนเต็มมือผมและหน้าท้องของมันเลยครับ
หลังจากปลดปล่อยมันก็ทิ้งมือตัวเองทั้งสองข้างลงบนเตียงอย่างหมดแรง
แล้วนอนปรือตาทำท่ายั่วยวนชวนให้เอาได้อีกครับ
ผมก็ลุกขึ้นนั่งคลุกเข่าแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างไม่รีบร้อน
ยังไงคืนนี้ไอ้นาวได้ทำหน้าที่เมียผมหลายรอบแน่ครับ
หลังเสื้อเชิ้ตและเสื้อกล้ามลงไปกองที่พื้นข้างเตียงผมก็ลุกขึ้นไปยืนข้างเตียง
ก่อนปล็ดเข็มขัดและดึงทั้งกางเกงนอกและกางเกงในลงจากเอว
และสลัดให้พ้นปลายเท้าอย่างไม่ใยดี ก็จะแคร์ทำไมยังไงก็ต้องซัก
ตอนนี้ลูกชายตัวเขื่องของผมปวดหนึบ บวมเปล่งจนแทบจะแตกแล้วครับ
ขอให้มันได้ไปทักทายกับเมียผมก่อนนะ
ขณะที่ผมถอดชุดอยู่คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเมียผมนอนมองผมตาปรือ
มีความสุขก่อนหน้าไปแล้วไม่คิดจะมาช่วยอำนวยความสะดวก
ในการปลดพันธนาการบนตัวที่เกะกะออกเลย
ดังนั้นคงต้องให้ทำหน้าที่ซะหน่อย ผมก้าวขึ้นเตียงไปใกล้ๆไอ้นาว
“ช่วยพี่หน่อย” ผมบอกมันนิ่งๆ มันก็ทำหน้างงครับ
ผมไม่เคยให้มันช่วยผมเลยซักครั้งมีแต่ผมที่ช่วยและเตรียมตัวให้มันเสมอ
“ช่วยยังไง” มันถามเบาๆ หน้าเป็นสีแดงขึ้นเรื่อยๆเลยครับ เพิ่งจะมาอายอะไรตอนนี้วะ
“ก็ทำเหมือนที่พี่ทำเมื่อกี้ ไม่อยากหรอก” พอผมพูดจบมันทำหน้าตกใจปนอึ้ง
“ไม่เอา นาวไม่เคย กลัวพี่คิมเจ็บ”
ผมไม่ฟังเสียงผลักมันที่จะพยุงตัวขึ้นให้ล้มลงนอนแล้วผมขึ้นคร่อมตามมันทันที
ผมเอาลูกชายที่ตอนนี้โตเต็มที่ไปจ่อที่ปากมันแล้วเกลี่ยเบาๆ
“อืมมมม...” ผมเผลอครางออกมา แค่ลูกชายผมได้สัมผัสกับริมฝีปากร้อนๆของมัน
และยังไม่ได้เข้าไปก็มีความรู้สึกขนาดนี้ถ้าได้เข้าไปมันจะขนาดไหนวะ
“พี่คิมมมทำเหมือนทุกทีไม่ได้เหรอ ให้มือนะนาวทำให้แบบนี้นาวไม่กล้า มัน...น่ากลัว”
ไอ้นาวขอใช้มือแทนเหมือนหลายครั้งที่มันเคยช่วยผมตอนที่ผมแขนหักแล้วมีอารมณ์มันเลยช่วยจัดการให้
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันผมไม่อยากได้แค่มือ แล้วมันมองลูกชายผมก่อนบอกว่าน่ากลัวคืออะไรวะ
แม่งลูกชายผมที่ผมภูมิใจออกจะน่ารักน่าเอ็นดู ใครได้ชิมก็ติดใจ
“อะไรน่ากลัว ไม่น่ากลัวหรอกแล้วจะติดใจ”
ผมบอกพร้อมทั้งเอาลูกชายจ่อเข้าไปที่ปากมันอีก
ไอ้นาวทำท่าลังเลซักพักก่อนยอมอ้าปากให้ลูกชายผมเข้าไปรับรู้ถึงความอุ่นร้อน
แล้วลิ้นที่กำลังทักทายกับมันอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อย่างนั้นแหละครับ อย่าให้ฟันโดนนะ ทำเหมือนดูดไอติม”
ผมบอกมันก่อนค่อยๆขยับเอวเข้าออกเบาๆ ปากมันนุ่มมากเลยครับ
ผมดูดรัดเบาๆก่อนแรงขึ้นความเงอะงะไม่เป็นของมันยิ่งทำให้ผมหลงใหลมันมากขึ้น
“อ่ะ...อี้อิมเอา” เสียงไอ้นาวมันพยายามจะให้ผมเบาเมื่อผมเผลอขยับเอวแรงและลึกขึ้นตามอารมณ์
แต่สงสัยขนาดตัวของลูกชายผมจะใหญ่เกินไปไอ้นาวถึงทำหน้าเหยเก
“อะ..อืมมมม.....” ผมขยับตัวอีกสามสี่ทีก็เอาลูกชายออกจากปากนุ่มๆ
แค่นี้ก็คงเพียงพอแล้วสำหรับนักเรียนมือใหม่ที่กำลังเริ่มต้นเรียนรู้ มันทำได้ดีกว่าที่ผมคิดไว้
แต่ผมไม่มีเวลาสอนนานเพราะถ้านานกว่านี้ลูกชายผมคงต้องพ่นพิษใส่มันแน่ๆ
“ ผมทำไม่ดีเหรอ” ไอ้นาวถามผมตาใสเลยครับ หลังจากผมเลื่อนตัวเองลงมาอยู่ในหว่างขาทั้งสองข้างของมัน
“ไม่ใช่ไม่ดี แต่ดีเกินไปตอนนี้พี่อยากเข้าไปสำรวจภายในตัวเราแล้ว”
ผมว่าเสร็จก็จับขาทั้งสองข้างของมันยกตั้งขึ้น
แล้วหยิบหมอนมาลองใต้เอวไอ้นาวเพื่อให้ช่องทางที่ผมคุ้นเคยลอยเด่นขึ้นมา
และแบบนี้จะทำให้เข้าได้ลึกสุดๆครับ
ผมเอาสิ่งที่ไอ้นาวปลดปล่อยออกมาและยังหลงเหลืออยู่บนตัวมัน
มาทาที่ช่องทางด้านหลังของมันและลำตัวลูกชายของผม
แม้มันจะเหลือไม่มากแต่ก็ทำให้มันลดความเจ็บลงไปได้บ้าง
“พี่คิมเบาๆนะ” ไอ้นาวบอกผมตอนนี้มันเองก็มีอารมณ์ขึ้นมาใหม่หลังจากปลดปล่อยไปแล้ว
ผมรู้ได้จากลูกชายของมันที่ตอนนี้ชี้หน้าผมอย่างไม่กลัวเกรง
หึหึ อยากกัดหว่ะ แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวเมียร้อง แค่ร้องครางก็พอแล้ว
“จะพยายามนะ” ผมบอกมันก่อนนำส่วนกลางลำตัวไปจ่อที่ช่องทางสีชมพูอ่อนเบาๆและค่อยๆกดลงไปทีละนิด
ผมขยับตัวไปก็มองหน้าไปนาวที่ตอนนี้เริ่มบ่งบอกความเจ็บทางสีหน้าขึ้นเรื่อยๆแต่ก็กัดฟันทน
เห็นแล้วไม่อยากรอช้าเลยครับ อยากจะเข้าไปทีเดียวให้มันจบๆ
“ทนหน่อยนะ กัดบ่าไว้ก็ได้” ผมไม่รอแล้วครับ
กดตัวลงไปจับไอ้นาวเอาหน้าซุกไหล่ให้มันกัดเพื่อระบายความเจ็บแล้วผมก็เดินหน้าเข้าไปที่เดียวหมด
“โอ๊ะ......” เสียงไอ้นาวร้องก่อนกัดไหล่ผมจนรู้สึกได้ว่าเลือดซิบ
ผมหยุดแช่ตัวเองไว้เพื่อให้มันปรับตัวกับขนาดของผม
ไม่ว่าจะกี่ครั้งมันก็ยังไม่ชินกับขนาดลูกชายของผมที่ใหญ่โตกว่าคนอื่นซะที
สงสัยผมต้องทำการบ้านมากกว่านี้แล้วครับมันจะได้ชิน
“ซี๊ดดดด.....เบาก่อน” ไอ้นาวร้องครางยาวเมื่อผมเริ่มขยับตัวแค่เบาๆมันยังบอกให้เบาแล้วยังงี้ผมจะขยับยังไงวะ
“เบาสุดแล้วครับ” ผมบอกก่อนขยับต่อ
“เบาอีก เจ็บ” มันบอกเสียงขาดๆ ผมเลยหยุดขยับแล้วไปไซ้คอมันแทน
ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ตุ่มไตแข็งๆทั้งสองข้างและมือก็ขยับลูกชายของมันไปพร้อมกัน
“อ่ะ...อ๊ะ...”เสียงมันเริ่มครางอีกครั้งผมเลยลองขยับเอวมันไม่ว่า
ผมเลยเพิ่มความเร็วขึ้นไปเรื่อยๆครับเสียงมันก็ครางดังขึ้นเรื่อยๆไม่มีผ่อนตามแรงที่ผมลงไปกับตัวมัน
“โอ๊ะ....โอ๊ยยยยยย......ซี๊ดดด..พะพี่คิม”
ไอ้นาวครางดังไม่กลัวห้องข้างๆได้ยินเลยครับเมื่อผมจับขามันข้างนึงขึ้นพาดบ่า
แล้วกระแทกตัวเองเข้าไปในตัวมันลึกขึ้น มันทั้งบีบรัดและตอดลูกชายผมแน่นไปหมดเลยครับ โครตเสียว
“อ่ะ...อึม....อืมมมมม” ผมครางเสียงต่ำลึกสลับกับมันเป็นระยะ
พรั๊บๆ...พรั๊บๆๆ !!!!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องแข่งกับเสียงครางของไอ้นาว
เมื่อผมรู้สึกเหมื่อยจากท่านี้ก็โน้มตัวไปช้อนมันขึ้น
“อื้ออ....อ่ะเจ็บ” มันร้องเมื่อผมเปลี่ยนท่าเป็นลุกขึ้นยืนแล้วเอาขามันทั้งสองข้างเกี่ยวเอวผมไว้
มันก็รัดแน่นเพราะกลัวตก ลูกชายผมก็ยังเชื่อมต่อกับมันไม่ได้จากไปไหนระหว่างที่เปลี่ยนท่า
ผมยืนขับลูกชายในท่านี้ไม่นานก็เดินลงจากเตียงแล้วขยับจับเอวไอ้นาวขยับไปด้วยระหว่างเดิน
“โอ๊ยยย......ซี๊ดดดดด ลึกไป....พี่คิมเสีย...เสียว"
เสียงไอ้นาวพูดกระท่อนกระแท่นกว่าจะจบประโยคผมก็ขยับเอวมันรัวขึ้นอีก
แล้วเดินวนไปรอบห้อง
“อืมมมมม รัดแน่นมาก” ผมหลุดเสียงครางก่อนชมมัน
ช่องทางของมันไม่ว่ากี่ครั้งก็ยังรัดแน่นเหมือนเดิม ดีกว่าผู้หญิงที่ผมเคยมีอะไรด้วยอีกครับ
“พี่คิม กะกลับเตียง” ไอ้นาวบอกผมเสียงเบาๆผมเลยเดินไปวางมันลงบนขอบเตียง
แล้วที่นี้ก็รัวเอวส่งมอบลูกชายให้มันไม่ยั้งครับ
ทั้งเร็วและแรงผมขยับเอวไปเรื่อยๆไอ้นาวก็ร้องครางไม่หยุด ยิ่งมันครางผมก็ยิ่งใส่เต็มที่ครับ
“อ๊ะ...อะ...โอ๊ยยยย....ซี๊ดดด....อ่า”
ผมเห็นมันเริ่มเกร็งตัวเลยเพิ่งแรงเน้นให้มันได้ปลดปล่อยอีกครั้ง
มันก็ครางยาวก่อนจิกมือทั้งสองข้างลงบนหัวผมแล้วเกร็งกระตุกก่อนปลดปล่อยอย่างแรง
โดยที่ผมไม่ได้แตะต้องลูกชายมันเลย
“อะ..อ่ะ อ๊ะ....อืมมมม”หลังจากมันปลดปล่อยผมก็เร่งตามมันไปติดๆ
โดยการขยับตัวอีกไม่กี่ครั้งก็ส่งเสียงครางและปล่อยให้น้ำสีขาวขุ่นพุ่งตัวออกจากลูกชายของผม
เข้าไปในตัวมันเป็นระยะตามมันไปติดๆ
จะไม่ให้ปลดปล่อยได้ไงครับก็ตอนมันมีความสุขช่องทางด้านหลังของมัน
บีบรัดและตอดลูกชายของผมแรงกว่าเดิมหลายเท่าจนผมทนไม่ไหว
ผมทิ้งตัวซุกหน้าลงไปที่ไหล่มันก่อนจะกอดมันไว้หลวมๆ
ทั้งที่ช่องทางด้านหลังของไอ้นาวยังไม่ยอมปล่อยไอ้ตัวเขื่องลูกชายของผมออกมาเป็นอิสระเลยครับ
“พี่คิมมม เอาออกก่อน” ไอ้นาวพูดเบาๆข้างหูผมที่ซบหน้าอยู่ตรงไหล่มนของมัน
“ก็นาวยังไม่ปล่อยพี่จะเอามันออกมาได้ไงล่ะ” ผมตอบเบาๆก่อนแกล้งขยับเอว
“อ๊ะ...อืม ” ซวยแล้วไงแทนที่จะได้พักต่อ
แต่มันดังครางขึ้นมาทำให้ลูกชายผมที่ยังไม่อ่อนดีตัวเริ่มขยายตัวพร้อมออกรบอีกแล้วครับ
จะมาโทษผมไม่ได้นะในเมื่อมันดันครางเอง
“ต่อเลยนะไม่ต้องพักแล้ว” ผมบอกมันก่อนพยุงตัวขึ้นเตรียมพร้อม
“ไม่นะพี่คิม พอแล้ว” ไอ้นาวร้องห้ามเสียงหลงเลยครับ
“ไม่ทันแล้วเหมือนกัน ถ้าร่วมมือก็ไม่นานแต่ถ้าไม่ร่วมมือคงจะอีกนานนะพี่ว่า”
ผมขู่ไอ้นาวยิ้มๆ มันมองค้อนผมก่อนปล่อยให้ผมเริ่มต้นออกรบอีกครั้ง
“พวกไม่เคยพอ” ผมได้ยินมันว่าเบาๆ
แต่ปากดีแบบนี้ผมชอบจะเอาให้ร้องครางไม่หยุดเลย
แล้วมันก็เป็นไปตามที่ผมต้องการครับนี้
มันจะต้องช่วยผมบริหารกล้ามท้องไปอีกนานกว่าจะได้นอน
“ไอ้นาว!!! มึงทำอะไรลูกชายกู” ผมตะโกนเรียกมันเสียงดังเลยครับ
ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำตอนเช้ากะว่าจะไปหาซื้อกับข้าวมาให้มันกินแต่ลูกสึกแปลกๆ
เหมือนมีอะไรติดอยู่ที่ลูกชายแต่มองไม่ชัด
พออาบน้ำไอ้ลูกชายโดนความเย็นก็เริ่มตื่นตัวนิดหน่อยทำให้มองเห็นว่ามันไม่ใช่อะไรติดแต่
มีคนเอาปากกามาเขียนลูกชายผมครับ
ไอ้เชี้ยปากกาลูกลื่นด้วยนะ แล้วรู้เลยว่าไอ้เด็กแสบมันเล่นผมแล้ว
รู้ได้ยังไงก็มันเขียนไว้ว่า “ของนาว”
ถ้าลูกชายผมไม่ขยายเพราะความหนาวก็มองไม่ออกหรอกครับ
ไอ้เด็กเชี้ยนี้แม่งกวนตีนแต่เช้าเลยครับ ไม่รู้มันเอาเวลาตอนไหนมาเขียน
ถ้าลูกชายกูเป็นมะเร็งเพราะปากกามึงแล้วมึงจะเสียใจที่ไม่มีคนทำให้มึงถึงใจได้เท่ากู
“ไอ้นาวตื่น!!!” ผมอาบน้ำเสร็จออกมา
มันยังไม่ยอมตื่นเลยครับผมต้องเรียกมาชำระความซะหน่อย
“อื้มมมม....เช้าแล้วเหรอ” มันถามผมเสียงงัวเงีย
“เออ เช้าแล้วตื่น”
“แต่ผมยังง่วงอยู่เลย” มันว่าก่อนทำท่าจะกอดผ้านวมหลับต่อ
“มึงไม่ต้องนอนแล้ว บอกมาว่าทำอะไรกับลูกชายกู” ผมถามเสียงดังเลยครับ
“ก็ของผมนี่นา แค่แสดงความเป็นเจ้าของ” ไอ้เด็กแสบมันลืมตามายิ้มให้ผมแล้วตอบหน้าตาย
ก่อนซุกตัวกอดผ้านวมแน่นแล้วค่อยๆหลับตา
ไอ้เชี้ยแล้วใครจะกล้าว่ามันล่ะครับทำตัวน่ารักขนาดนี้
“ฝากไว้ก่อนนะตื่นมาเจอดีแน่” ผมก้มลงกระซิบบอกมันเบาๆ
หลังจากนี้ผมกับมันยังต้องผ่านอะไรไปด้วยกันอีกมากมาย
เพราะเรื่องของเรามันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่จะจับมือกันฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปด้วยกัน
แต่แค่ขอให้มีมันเคียงข้างค่อยจับมือเดินไปพร้อมๆกัน
ผมก็พร้อมที่จะเผชิญกับทุกอย่าง และพร้อมจะทำให้มันมีความสุขไปกับผม
--- To be Con.---
จบอีกหนึ่งตอนแล้วค่ะ สำหรับพาร์ตคิมนาวจบเพียงเท่านี้นะคะ
ขอบคุณที่มอบความรักและให้การต้อนรับคิมนาวด้วยดีเสมอมา
ใครชูป้ายคิมนาวก็ต้องขอขอบคุณมากๆจากใจค่ะ
หวังว่าจะชอบบทสรุปของทั้งสองคนนะคะ
ตอนนี้ยาวมาก NC ตามที่เรียกร้อง ถือว่าชดเชยกับที่เคยตัดไปนะจ๊ะ จุบุๆ
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าจร้า
ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณที่สนับสนุน คอมเม้นท์ บวกเป็ด ในครั้งนี้ทุกท่าน
เมจิกจะทำการกดบวกคืนให้เหมือนทุกครั้งนะจ๊ะ
รัก และเลิฟคนอ่านเสมอจ๊ะ
:hao5: :hao5: :hao5:
ลป.ตอนที่แล้วเมจิกพิมพ์ผิดเยอะมากและตอนนี้ก็เช่นกัน
ช่วงนี้ยุ่งนิดนึงเลยรีบพิมพ์ แล้วไม่ได้ตรวจ
ต้องขออภัยอย่างสูง มื่อมีเวลาจะกลับมาแก้ไขให้นะคะ
-
:heaven
ชอบคู่นี้ คิมซึนดี ฮ่าๆๆๆๆ
น่ารักมาก นาวเอ๋ย คิมไม่รักได้ไงทีนี้
ชอบวิธีแสดงความเป็นเจ้าของของนาวมาก ฮ่าๆๆ ใช้ได้กะนาวคนเดียวว่างั้น ของคิมอ่ะ อิอิ
นานๆ ก็เอาคิมนาว มาให้อ่าน
ให้ชุ่มชื่นใจอีกนะคะ
น่ารักไม่แพ้ติณพรตเลย o13
-
ขอบคุณ ที่ส่งคิม นาว ออกมาให้เป็นที่ได้รักของหลาย ๆ คนค่ะ
ก็น่ารักกันซะขนาดนี้ ใครจะอดใจไหวเนอะ
แอบใจหายเล็กน้อย ที่เรื่องใกล้จบแล้ว
เป็นกำลังใจให้คุณเมจิกค่ะ
-
มันฮาตรงที่เอาปากกามาเขียน ... ของนาว ... นี่แหละ :hao6:
-
มีการแสดงความเป็นเจ้าของด้วย อิอิ :o8:
-
คู่นี้ไม่เหมาะจะหวานกันหรอก 555555555
แต่ชอบมากอ้ะ ของนาว คิดได้ไงนาาวเอ้ยยยย
-
กรี๊ด...พี่คิมแกนิก็นะ รักก็ต้องพูดบ้างอะไรบ้าง
ปล. แต่ยังไงขอตอนพิเศษแบบว่าฝ่าดงพ่อตาแม่ยายด้วยได้ไหมอะ :mew1:
-
เป็นรักในแบบฉบับของพี่คิมซินะ 55555555555
รักก็บอกน้องมันไปบ้าง บางครั้งพอนานๆไปน้องมันก็อยากได้ความมั่นใจอีกครั้ง
รักกันดูแลกันดีๆนะ :katai3:
-
น้องนาวขี้หวงนะเนี้ย
ถึงกับต้องแสดงความเป็นเจ้าของไว้เลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
นาวน่ารักเนอะ "ของนาว" :m20:
-
:o8:
-
นาวแสบดีเนอะ ชอบอ่ะ
รอตอนหน้านะครับ
-
คู่นี้เค้าก็แซ่บไม่แพ้คู่นั้นเลยนะ :haun4:
-
พี่คิมชอบแกล้ง เวลาที่นาวเอาคืนก็โหดใส่
เวลาที่สองคนอยู่ด้วยกันมันน่ารักดีนะ
แบบว่ากวนกันกวนกันมา แต่ก็รักกัน
-
คิมนาวจี๊ดจ๊าดจิงๆ
ฟินนน
-
ถึงใจจริงๆ :m25:
-
พี่คิมน่ารักมากเลยเท่อะๆๆๆๆมากๆๆๆเขียนได้ดีมากครับขอบคุณคับ :katai2-1:
-
เหอะๆ แสดงความเป็นเจ้าของในแบบ "ของนาว" :)
-
หลังที่ไม่ได้เม้นมานานแสนนานมาก อยากจะบอกว่า แง้ๆๆๆๆ คิมนาวไปซะแล้ว ฮือๆๆๆๆๆ ขอบคุณน้าสำหรับสิ่งดีๆที่นักเขียนมีให้ผู้อ่านเสมอจ้า
-
นาวแสบมากกกกกกกก :pigha2:
-
ของนาว สุดยอดมากนาว แสดงความเป็นเจ้าของได้ชัดเจน เป็น NC ที่ยาวมากสำหรับคู่นี้ ฟินมากตอนที่ทั้งคู่เปิดใจให้กัน และนาวก็หาทางแก้แค้นพี่คิมจนเกิดอาการหึงออกนอกหน้าจนได้
-
อร๊ายยยยยยยยยยย ของนาววววววววว น่ารักมุ้งมิ้งอ่าาาาา
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่รู้จะพูดอะไร...เจอคำว่า "ของนาว" เข้าไปถึงกับสตั๊น...
แต่ที่เงิบกว่าคือ..จบพาสท์ของนาว...มัน...
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ขอบคุณเมจิกมากจ้า ^^
-
คู่นี้บทจะน่ารักก็เอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ยยยย
ผลัดกันยั่วผลัดกันหึง
แล้วมาง้อกันบนเตียง 555555
-
กะไว้ว่าตื่นเช้ามาจะหวานซะหน่อย
พี่นาวแม่งทำลายบรรยากาศซะย่อยยับเลย :m20:
-
วิธีการแสดงความเป็นเจ้าของของนาวแจ่มมาก
ใครจะสามารถไปแสดงได้ลึกขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เจ้าของตัวจริง
-
โอ้ยยยยนาวตลกก
อยากอ่านคิมนาวอีกกกกกก
-
มันก็ช่างกล้าเขียนเว้ย 555+
ปากกาลูกลื่นด้วยนะ
แต่นี่โชคดีนะคิม เพราะถ้าเกิดปากกาเขียนไม่ค่อยติดขึ้นมา มีหวังถลอกแน่ๆคิมเอ๋ย
-
:jul1: ฟินสุดๆ แต่คิมนาวจบแล้วหรอ :hao5:
-
ชอบพี่คิม กับน้องนาวที่สุดล่ะ
-
กรี๊ด...พี่คิมแกนิก็นะ รักก็ต้องพูดบ้างอะไรบ้าง
ปล. แต่ยังไงขอตอนพิเศษแบบว่าฝ่าดงพ่อตาแม่ยายด้วยได้ไหมอะ :mew1:
ตอนพิเศษแบบว่าฝ่าดงพ่อตาแม่ยายนี้มีหรือป่าวไม่แน่ใจนะจ๊ะ
เพราะตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่านาวลูกใคร แล้วจะเอาที่ไหนไปฝ่า
เปลี่ยนเป็นผ่าดงปืน พ่อผัวได้ไหมค่ะ (ล้อเล่นนะคะ กรั๊กๆ )
:hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ของนาว <~~ 5555
-
อิพี่คิมก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
คู่นี้เค้าเหมาะกันจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
-
:m20: ของนาว ...ของคาว----> ของเน่า 55555 ล้างดีๆนะพี่คิม
-
:jul1: นาวน่ารักอ่า
-
อยากอ่าน คิม นาวอีกค่ะ o13 อยากอ่านดราม่าครอบครัว ไอย่ะ :a5:
ก็พ่อพี่คิมเป็นตำรวจนี่คะ อยากอ่านมุมมองครอบครัวค่ะ :mew3:
-
โห นาว แสดงความเป็นเจ้าของ พี่คิม ได้สุดยอดมากอ่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊า~~~~~~~~เป็นปลื้มมากเลยได้อ่านของพี่คิมสองตอนรวด
สุขสุดๆ คู่นี้มันน่ารักดีนะ สมกันดี
แต่ชอบตอนสุดท้ายที่น้องนาวเขียนไว้มากเลย อิอิ
ถึงจะจบพาร์ทของคู่นี้แล้วแต่เราก็ยังรักเหมือนเดิมนะ
ปล.บวกเป็ดบวกหนึ่งเรียบร้อย และรอน้องพรตต่อจ้า :mew1:
-
นาว แกแสบเด็ดมาก แต่คราวหน้าเอาปากกาหัวใหญ่หน่อยนะ
ลูกลื่นมันมองลำบาก เอาแบบเห็นชัดๆอ่ะ หึหึ
-
:m20:
อย่างฮาเลย ของนาว คิดได้ไงเนี่ยยย
:L2: :L1: :pig4:
-
คู่นี้มันคู่รักคู่ซึนดีนะ
:hao6:
-
รอรอมาเขียนต่อไสไวนะคับ :ling3:
-
สะใจ พี่คิมหึงนาว ซะบ้าง
5555
ได้ฟังความในใจของพี่คิม หุหุ
จบแล้วคิมนาว รักกันไปนานๆเนอะ
ปล.คนแต่งก็อย่าลืมอัพ ตอนพิเศษบ้างนะคะ
o13 o13 :bye2: :bye2: :mew3: :mew3:
-
คึคึ จะสงสารพี่คิมดีไหม
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
-
เป็นวิธีบ่งบอกความเป็นเจ้าของที่เลิศในสามโลก
นาวสุดยอดอ่ะ 555 ท่าทางจะติดใจนะนั่น หุหุ
-
^^
-
ของนาว ใครก็ไม่มีสิทธิ
-
ไอนาวแมร่งแสบมากกก 555555555555555
ก็รู้แหละว่าอยากแสดงความเป็นเจ้าของ
แต่เขียนเอาเลยหรอนาว แจ๋วอะ! :hao7:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 49
“ตินณ์มานอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปเรียน”
เสียงไอ้พรตเรียกผมดังมาจากในห้องนอนครับ
“อีกนิดนึง ใกล้เสร็จแล้ว” ผมก็ตอบกลับไปพร้อมมือที่กำลังเร่งพิมพ์รายงานที่ต้องส่งอาจารย์
ก็ผมดันมาไม่สบายหลังปีใหม่ซะหลายวัน หยุดเรียนไปนานเลยครับ
พอหายดีก็ตามเก็บงานเรื่อยๆ ตอนช่วงที่ไม่สบายแย่ครับ
ผมเกลียดที่สุดคือช่วงที่ตัวเองป่วย ถึงจะเป็นอย่างมากแค่ปีละครั้ง
แต่ก็ไม่ค่อยอยากเป็นเท่าไหร่ ยิ่งครั้งล่าสุดที่เป็นผมสงสารไอ้พรต
ที่มันต้องมาคอยดูแลผมไม่ยอมห่าง ให้กลับบ้านก็ไม่กลับ ให้ไปนอนอีกห้องก็ไม่ไป
เฝ้าแต่เช็ดตัวตลอดแถมมานอนใกล้ผมอีก
ก่อนนอนก็แยกกัน ผมนอนบนเตียงไอ้พรตเอาเบาะปิคนิคมาปูข้างเตียงแล้วนอน
แต่ดึกๆผมรู้สึกตัวทีไรมันมานอนข้างๆผมบนเตียงทุกที
แต่ผมตื่นตอนเช้ามันก็ไปนอนข้างล่างเหมือนเดิม มันคงกลัวผมจะว่า
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากนอนกับมันเหมือนเดิมนะครับ แต่ผมกลัวมันจะติดไข้จากผมไปมากกว่า
แล้วผมก็ไม่นึกด้วยว่าตัวเองจะเป็นหนักขนาดนั้น
ไม่อยากให้มันเป็นห่วงแต่ผมก็คิดผิด
ยิ่งไม่อยากให้ห่วงมันก็ยิ่งทำท่าเป็นห่วงผมมากขึ้นไปอีก
ต่อไปก็คงต้องบอกตัวเองว่าห้ามป่วยอีกแหละครับ
เพราะตอนนี้ตัวผมมันไม่ใช่ของผมคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
มันมีอีกคนที่เข้ามาแชร์ความรู้สึกต่างๆร่วมกัน
ผมจะต้องดูแลความรู้สึกของมันให้ดีกว่าที่ผ่านมา
การป่วยครั้งนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะมีแต่เรื่องไม่ดีนะครับ เรื่องดีๆก็มี
อย่างผมได้เห็นพัฒนาการของไอ้พรตที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น
มันเริ่มทำอะไรเป็นมากขึ้นด้วยตัวเอง รู้จักดูแลผม คอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนน้ำ
ทั้งที่ตอนแรกผมไม่คิดว่ามันจะทำด้วยซ้ำ ผมเลยได้โอกาสอ้อนมันบ้างซะเลย
นี่ก็รู้สึกว่ามันเริ่มจะเอาคืนผมบ้างแล้วครับ
หลังจากหายป่วยมามันเริ่มดื้อเหมือนเดิมออกหลังจากหายไปนาน
“เหลือเยอะไหม ให้ช่วยป่ะ” เสียงมันดังขึ้นใกล้ๆทำผมตกใจเลยครับ กำลังคิดอะไรเพลินๆ
“ไม่ต้องหรอกอีกไม่เกิน 20 นาทีกูจะไปนอนกอดมึงบนเตียงเลย”
“กูไม่ได้รอแบบนั้นเฟ้ย มึงยังไม่หายดีเท่าไร
อยู่ดึกเดี๋ยวเป็นไข้ขึ้นมาอีกกูขี้เกียจดูแล้ว” มันบ่นก่อนเดินไปกดเปิดทีวี
“มึงทำไมยังไม่นอน”
“รอมึงก่อน รีบทำไป” มันหันมาว่าก่อนกลับไปจ้องทีวี
ผมก็เริ่มพิมพ์งานต่อเรื่อยๆไม่นานก็เสร็จ
มองไปที่โซฟาหน้าทีวี เห็นคนที่บอกว่าจะรอผมหลับไปแล้วครับ
ในมือยังถือรีโมตอยู่เลย เดี๋ยวนี้มันน่ารักไปนะ
มานั่งรอผมทำงานด้วย ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ค่อยจะมี
ผมรีบสั่งปริ้นซ์งานและเซฟเก็บไว้ในเครื่องด้วย
จากนั้นก็ปิดแมคบุ๊คแล้วเดินไปหาเด็กที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนโซฟา
“พรต พรตครับ” ผมเรียกมันเบาๆ
“อื้อ... เสร็จแล้วเหรอ กูเผลอหลับ” มันว่าพร้อมเอามือขยี้ตาตัวเองแล้วหาวไปด้วย
“เสร็จแล้วไปนอนกันเถอะ”
“อืม กูเดินเอง” ผมพูดเสร็จกำลังจะช้อนตัวมันขึ้นอุ้มแต่มันเอามือกันไว้แล้วลุกเดินครับ
“แต่กูอยากอุ้มมึง” ผมบอกมันตามที่คิด
“ไว้วันหลัง วันนี้มึงยังไม่หายดี เดี๋ยวทำกูหล่น” หึหึ ที่แท้ก็กลัวเจ็บเด็กน้อยเอ๊ย
“หึหึ ก็ได้วะ”
“ปิดไฟ แล้วรีบตามมาไวๆ” มันบอกพร้อมกับเดินนำเข้าห้องนอนไปก่อนครับ
ผมก็เดินไปปิดไฟห้องรับแขกก่อนเดินตามมันเข้าห้องสิครับจะอยู่ทำไม
.......................................
“เห้ย! จะไปไหนวะบ่ายทำงานกลุ่มนะเว้ย”
เสียงไอ้อาร์มตะโกนเรียกผมที่กำลังจะไปรับไอ้พรตที่คณะครับ
“งานอะไรวะ” ผมหันกลับมาถามมันงงๆ ก็ว่าไม่มีงานอะไรแล้วนี่หว่า
“งานวิชาออกแบบเครื่องกล พอดีกูลืมบอกมึงว่ามีงานว่ะ”
“สัส! ไม่รีบบอกกูจะกลับอยู่แล้วเนี๊ยะ แล้วงานกลุ่ม งานเดี่ยว ทำอะไร” ผมด่ามันก่อนถามรัวเลยครับ
“งานกลุ่มดิ ก็ไอ้กลุ่มที่เคยทำด้วยกันนั่นแหละ
แกให้เอาร่างที่เคยนำเสนอมาทำเป็นโมเดลส่ง”
“เออ งั้นเดี๋ยวกูกลับมาทำไปรับไอ้พรตก่อน”
ผมบอกมันก่อนก้มดูนาฬิกาข้อมือ สายแล้วครับเดี๋ยวไอ้พรตด่า
“พวกกูรออยู่ใต้คณะ เอาไอ้นาวเมียเพื่อนกูมาด้วยก็ดี”
ไอ้อาร์มว่าพร้อมรอยยิ้มกวนๆ ผมก็ได้แต่พยักหน้าเออออ
แล้วเปลี่ยนใจจากที่จะขับรถไปรับมันกลับคอนโด
เป็นเดินไปรับมันแทนเพราะถ้าเข้าทางหลังคณะมันเดินไปไม่ไกลครับ
.....................................................
“ทำไมมาช้าจังวะ” ผมยังเดินไปไม่ถึงโต๊ะที่มันนั่งรอดีด้วยซ้ำ เสียงถามก็ถูกส่งมาให้เลยครับ
“กูคุยงานอยู่ บ่ายจะต้องทำงานที่คณะว่ะ” ผมตอบมันเมื่อเดินถึงโต๊ะ
“หวัดดีครับพี่ตินณ์” เสียงไอ้พวกลิงเพื่อนมันทักผมครับ
“เออดี ไอ้นาวไปคณะกูไหม ไอ้คิมมันต้องทำงานคงไม่ได้มารับ”
หลังทักทายพวกมันที่นั่งจ้องผมเป็นตาเดียว ผมก็เจาะจงถามไอ้นาว
“ไปดิพี่ มันโทรมาบอกแล้วว่าจะส่งพี่ตินณ์มารับ”
ไอ้เชี้ยคิมรู้ดีมากครับว่าผมต้องมารับไอ้พรต ตัวมันขี้เกียจเลยใช้ไม้นี้ไม่บอกผมซักคำ
“กูไม่ได้เอารถมา เดินไปนะมึง”
“ครับ ได้เสมอ” ไอ้นาวตอบพร้อมยิ้มจนจะไม่เห็นตา
“มึงไปนั่งเล่นคณะกูไหมหรือจะกลับเลย เดี๋ยวกูไปส่งก่อน”
ผมถามไอ้พรตที่ตอนนี้นั่งดูดน้ำแดงเพลินไปสนผมแล้วครับ
“นั่งเล่นอะไรวะ มีอะไรให้กูเล่น” มันเงยหันมาถามผมแล้วก้มดูดน้ำต่อครับ
ปากมันนี่เป็นสีแดงตามสีน้ำแดงที่มันกำลังดูดไปแล้ว ไม่รู้จะชอบกินอะไรนักหนา
“มึงก็ไปนั่งเฝ้าพี่ตินณ์เป็นเพื่อนไอ้นาวไง” ไอ้ฟิกซ์เพื่อนมันพูดขึ้นบ้าง
“เออ ไปดิกูจะได้ไปนั่งชมความงามของสาววิศวะด้วย” ไอ้มายด์เอาบ้างครับ
แต่มันคิดผิดป่าววะ สาววิศวะมีความงามตรงไหนผมยังมองไม่เจอซะที เรียนมาก็3 ปีแล้ว
“เออ กูไปแซวสาวด้วยกลับห้องก็ไม่มีอะไรทำ”
ไอ้ฟิกซ์จะไปด้วยอีกคนครับ ทีนี้ก็เหลือแต่ไอ้พรตว่ามันจะไปหรือป่าว
“ตกลงมึงจะไปไหม” ผมถามมันอีกครั้ง
“เออ ไปก็ไปแต่ถ้าเบื่อกูกลับเลยนะ” มันยอมตกลงแต่ยังมีการต่อรองตามนิสัยนิดหน่อยครับ
“ครับ งั้นไปกินข้าวที่คณะกู” ผมบอกก่อนหยิบกระเป๋ากล้องไอ้พรตขึ้นสะพาย
พวกที่เหลือก็ลุกจากโต๊ะแล้วเริ่มออกเดินมุ่งหน้าสู่คณะวิศวะครับ
......................................................
“อร๊ายยยยน้องพรต คิดถึงจังเลย” เสียงไอ้มี่แหลมดังมาแต่ไกล
ก่อนมันจะพาตัวเองวิ่งมาสวมกอดไอ้พรตต่อหน้าผมเลยครับ
ไม่รู้มันจะรักอะไรกันนักหนา เมื่อก่อนก็ไม่ขนาดนี้ตั้งแต่ไปเที่ยวเขาค้อมาด้วยกัน
มันแทบจะเอาเมียผมไปเป็นผัวมันแทนไอ้อาร์ม เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอม
โทรหากันบ่อยด้วยครับแรกๆผมก็จับแยกแต่ผมหลังๆนี่ไม่ไหวครับ
ปล่อยมันไปแล้วกันยังไงก็เอาไปไม่ได้ หนักมากเมื่อไหร่ไอ้อาร์มคงจัดการเอง
“พี่มี่ไม่คิดถึงนาวบ้างเหรอครับ” ไอ้นาวเสนอหน้าตลอดครับ
เวลาสองคนนั้นเค้าแสดงความรักแบบรั่วๆใส่กัน
“ไม่หรอกย่ะ พี่กลัวไอ้คิมมันเตะ”
ไอ้มี่หันมามองก่อนพูดดังๆให้ไอ้คิมที่นั่งอยู่ไม่ไกลได้ยินด้วยครับ
“ตามสบาย กูให้เอาไปเลย” ไอ้คิมว่ากลับมาเสียงดังเหมือนกันครับ
“แลกกับพี่อาร์มเหรอพี่คิม” ไอ้ฟิกซ์ที่เดินข้างๆไอ้นาวถามไอ้คิมเสียงไม่เบา
ได้ยินกันทั่วเลยครับ ที่นี้เสียงหัวเราะเลยดังทำคนแถวนี้หันมามองโต๊ะที่พวกผมนั่งเป็นตาเดียว
“สัส!! กูเพื่อนเล่นมึงไง” ไอ้คิมทำเสียงโหดกลับมาเลยครับ
“ล้อเล่นน่าจารย์ ทำโหดไปได้” ไอ้ฟิกซ์มันว่ากลับ แล้วเรียกไอ้คิมว่าอาจารย์
มันเรียกบ้างไม่เรียกบ้างตามอารมณ์ตั้งแต่ฝากตัวเป็นศิษย์ในความเชี้ยของไอ้คิมตั้งแต่ภูทับเบิกครับ
“กินข้าวกันมายังวะ” ไอ้โฟมถามบ้างครับ
“ยังเลยพี่ว่าจะมากินที่นี่” ไอ้มายด์เป็นคนตอบ
“เออ งั้นไปกินพร้อมกัน พวกกูก็ยังไม่ได้กิน”
ไอ้โฟมบอกก่อนเก็บของมารวมกันไว้ที่โต๊ะเดียว
แล้วเดินไปฝากให้เพื่อนโต๊ะข้างๆช่วยดูให้ครับ
เป็นเพื่อนในภาคเดียวกัน สงสัยมาทำงานวิชาเดียวกันนี่แหละครับ
หลังฝากของเรียบร้อยพวกผม สิบชีวิตก็ออกเดินไปที่ซุ้มขายอาหารข้างๆคณะ
จะไปกินที่ศูนย์อาหารของก็ไกลเกินไปเอาใกล้ๆนี่แหละครับ
พอกินได้เหมือนกัน อย่าถามหาเลยความอร่อย
“พี่พรตหวัดดีครับ มาทำไรที่นี่อ่ะ”
ผมได้ยินเสียงใครทักไอ้พรตเลยหันไปมอง
ปรากฏว่าเป็นน้องวีครับ เดินมาพร้อมไอ้แบตเพื่อนมันแล้วก็น้องลูกแพร
“มาเฝ้าหมา” ไอ้พรตตอบก่อนปรายตามามองผมนิดนึง
“ดีเลยแพรกำลังมองหาคนเลี้ยงข้าวอยู่พอดี”
ลูกแพรว่าก่อนเข้าไปกอดแขนไอ้พรตครับ
“โน่นไปอ้อนคนนู้นเลย เผื่อเพื่อนด้วยนะ” ไอ้พรตมันบอกน้องสาวตัวเองเบาๆ
แต่ผมดันได้ยินแล้วน้องแพรก็เป็นเด็กดีเชื่อฟังพี่ชายครับ รีบพุ่งเป้าเข้ากอดแขนผมแทน
“พี่เขยเลี้ยงข้าวน้องกับเพื่อนหน่อยสิคะ” มาไม้นี่ผมจะกล้าปฏิเสธไหมล่ะครับ
“เรียกถูกใจ อยากกินอะไรสั่งเลยครับคุณน้องเมีย”
พอผมพูดจบผมกับน้องแพรก็ขยิบให้กัน
ก่อนผมจะหันไปมองไอ้พรตที่หน้าบึ้งไปแล้วครับ หึหึ ตลกดี
“วี แบต เอาอะไรสั่งเลยนะ” ผมหันไปบอกอีก2 คนที่ยืนอยู่
“ไอ้แบตมึงไปสั่งเลย” น้องวีหันไปบอกเพื่อน
“มึงเอาอะไร มาสั่งดิ” ผมเรียกไอ้พรตที่ตอนนี้ยืนคุยกับไอ้มายด์ไม่ยอมเข้ามาสั่งซะที
จะได้จ่ายเงินพร้อมๆกัน
“เอาเหมือนมึง สั่งมาเลย” มันบอกก่อนหันไปคุยต่อ
“อ่าววีไม่สั่งเหรอ” ผมถามวีเมื่อเห็นน้องวีไม่ยอมสั่งอาหาร
“ผมก็อยากกินของพี่ตินณ์นะครับ แต่พี่นาวบอกว่าจะเลี้ยงผมก่อนอะครับ”
น้องวีบอกผมพร้อมชี้ไปที่ไอ้นาวที่ตอนนี้มันถือจานข้าว 2 จานเดินเข้ามาใกล้แล้วส่งให้วีจานนึง
“จานเดียวข้อตกลง 3 ข้อ หายกันนะ”
ผมได้ยินไอ้นาวพูดกับวีแบบนี้แต่ไม่รู้หรอกครับว่าพวกมันตกลงอะไรกันไว้
“โหยย..พี่นาวแม่งเขี้ยววะ เรื่องไรติดไว้ก่อน นึกได้เมื่อไหร่จะไปทวง”
“นึกให้ได้ชาตินี้นะมึง ไม่ต้องตามไปทวงชาติหน้า”
ไอ้นาวว่ากลับยิ้มๆก่อนเดินไปนั่งโต๊ะที่ไอ้คิมนั่งรออยู่
“แล้วไอ้ชินไม่มาด้วยเหรอ” ผมถามหาไอ้ชินครับ
“พี่ชินเข้าช็อปครับ เลิกบ่ายๆ”
“งั้นไปนั่งกินด้วยกันดิ” ผมเรียกน้องวีกับเพื่อนไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
“ครับ”
“พี่ตินณ์ภาคเครื่องกลเรียนยากไหมอ่ะ”
ไอ้แบตถามผมตอนกำลังนั่งกินข้าวครับ กินไปคุยไป นานๆจะได้เจอรุ่นน้องซะที
“ก็เรื่อยๆหว่ะ อยากเข้าภาคนี้เหรอ”
“ครับ ผมกำลังเลือกระหว่างเครื่องกลกับไฟฟ้า”
“เอาตามที่ใจอยากเรียนดีกว่า เดียวจะมีสอบเลือกภาคแล้วนี่จบปี1”
“ครับ”
“แล้ววีกับลูกแพรเข้าภาคไหนกันล่ะ” ผมหันไปถามอีกสองคนที่เหลือ
“วีเข้าไฟฟ้าตามพี่ชินค่ะ แพรจะเข้าเคมีไม่รู้จะได้หรือป่าว”
“ใช่ที่ไหนหล่ะ วีอยากเรียนไฟฟ้าตั้งแต่แรกแล้วเถอะไม่ได้ตามใคร” น้องวีรีบปฏิเสธเลยครับ
“เรียนไปทำไมเคมี” เสียงไอ้พรตมันถามน้องมันครับ
“ไม่รู้สิ ทำแลปน่าจะดีกว่าเจอแดดมั้ง” น้องแพรตอบไอ้พรตยิ้มๆครับ
“หึหึ สุดท้ายระวังได้อยู่ภาคเดียวกันหมดนะ” ไอ้นาวว่าขึ้นมาบ้างครับ
“ผมก็ว่างั้นแหละ” ไอ้วีหันไปตอบแฟนเก่าปลอมๆขอมมัน
“พี่ตินณ์ฝึกงานปิดเทอมนี้หรือป่าวค่ะ” น้องแพรถามผมหลังจากตั้งใจกินกันมาซักพัก
“ครับ พี่ฝึกปิดเทอมนี้เลย”
“ได้ที่ฝึกงานแล้วเหรอพี่” ไอ้มายด์หันมาถามผมบ้าง
“เออ ได้แล้ว”
“ที่ไหนวะ” ผมตอบไอ้มายด์ แต่เป็นไอ้พรตถามผมแทน
“โรงกลั่นน้ำมันภาคใต้หว่ะ ฮ่ะๆๆๆ” ไอ้เชี้ยอาร์มชิงตอบแทนผมครับ
ผมว่าจะค่อยๆบอกไอ้พรตซะหน่อย แบบนี้มันจะด่าผมไหมล่ะที่ยังไม่ได้บอกมัน
ผมเพิ่งรู้เมื่อ 2 วันก่อนครับ ก็ไม่ได้อยากไปหรอกแต่อาจารย์เสนอชื่อเข้าไปที่บริษัทน้ำมันแห่งหนึ่ง
เข้าพิจารณาเกรดและคุณสมบัติต่างๆแล้วผมดันได้ ซวยไปครับนึกว่าฝึกในกรุงเทพๆ
“สัส!! เงียบไปเลยมึง” ผมด่าไอ้อาร์มก่อนมองไอ้พรตมันเงียบเลยครับ
นั่งก้มหน้ากินข้าวต่อไม่คุยกะใคร ผมก็กินไปเรื่อยๆใครถามก็ตอบ
แต่ยังไม่ได้คุยกับไอ้พรตครับเดี๋ยวค่อยคุยกันดีกว่าคุยตรงนี้ครับ
ไม่นานเราก็กินข้าวอิ่ม แล้วพวกน้องวีก็แยกย้ายกันไปเรียนคอบบ่ายพวกผมก็กลับมาทำงานที่ใต้คณะ
“พรตไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูแป๊บดิ” ผมเรียกมันที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์เล่นไม่สนใจใคร
“ไปเองดิ ไปเองไม่เป็นไง” มันเริ่มรวนแล้วครับ กูว่าแล้ว
“ไปเป็นแต่อยากให้มึงไปด้วย”
“ไม่ไป กูไม่ว่างเนี๊ยะเห็นไหม” มันว่าแต่ไม่ยอมเงยหน้าจากโทรศัพท์เลยครับ
“มาด้วยกันก่อน” ผมพูดเสร็จดึงแขนมันให้ลุกจากโต๊ะเลยครับ
“เชี้ย!!” มันว่าไม่ดังเท่าไหร่ ก่อนยอมลุกตามแรงดึงของผม
ทั้งเพื่อนมันและเพื่อนผมมองตามเป็นตาเดียวแต่ผมไม่สนใจ
ผมลากมันมาหยุดข้างๆคณะตรงที่ไม่ค่อยมีคน
“พรตมึงโกรธกูเหรอ” ผมถามมันก่อนครับ
“กูมีสิทธ์โกรธมึงเหรอ กูจะโกรธมึงเรื่องอะไรไม่ทราบ”
มาเต็มเลยครับ แบบนี้เรียกไม่โกรธก็บ้าแล้ว
“ก็ที่กูไม่ได้บอกมึง เรื่องไปฝึกงานภาคใต้”
ผมพูดกับมันดีๆโดยไม่ใช้อารมณ์ ถ้าเป็นผมรู้ที่หลังคนอื่นก็โกรธเหมือนกันครับ
“กูจะเอาสิทธิ์อะไรไปโกรธมึง กูไม่ใช่เพื่อนมึงนิที่จะสามารถรู้ได้” มันว่าเสียงแข็งๆครับ
“กูขอโทษ มึงมีสิทธิ์ทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตกู
แต่ที่กูยังไม่ได้บอกมึงก็เพราะว่ากูยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะตอบตกลงไปฝึกงานที่นั่นรึเปล่า
กูกะว่าจะค่อยๆบอกมึงเองแต่ยังหาโอกาสไม่ได้” ผมรีบบอกมันเลยครับ
“มึงก็ชอบเป็นแบบนี้ทำเป็นห่วงความรู้สึกกู
แต่มีอะไรไม่เคยจะบอกชอบให้กูรู้จากคนอื่น”
มันว่าเสียงเครือๆ พร้อมก้มหน้าไม่ยอมสบตาผมเลยครับ
อันนี้คือมันน้อยใจไม่ได้โกรธแน่นอนผมรู้สึกได้
เพราะถ้าโกรธมันคงไม่ยอมคุยกับผมไปแล้ว
หรือไม่ก็ต้องหาอะไรซักอย่างฟาดหัวเละไปแล้ว
“ขอโทษนะครับ กูมองแค่มุมของกูที่กลัวว่ามึงจะเสียใจที่ต้องห่างกับกูนานเกือบสามเดือน
เลยว่าจะแก้ปัญหาเองก่อนถ้าไม่ได้ค่อยบอกมึง
ถ้ากูบอกมึงไปแล้วกูหาที่ใหม่ได้แล้วไม่ต้องไป มึงก็เสียใจฟรีจริงไหม”
ผมว่ามันพร้อมดึงหัวมันเข้ามาซุกอก มันก็ดิ้นนิดนึงก่อนยอมให้ผมเอาคางเกยหัวนิ่งๆ
“มึงมันเชี้ย ไม่ต้องมาคิดแทนกู ที่หลังมีอะไรก็บอก กูคิดเองได้ว่าจะดีใจหรือเสียใจ”
มันว่าเสียงยังไม่หายเครือครับ แต่มันไม่ได้ร้องนะ
“ครับ พี่ขอโทษนะ ต่อไปนี้มีอะไรจะบอกทุกอย่างเลย”
“กูไม่ได้อยากให้มึงมาดูแลกูคนเดียว มีอะไรก็ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ดิ ถึงจะเรียกว่าแฟนกัน”
“ครับ ไม่งอนนะ” ผมบอกก่อนดันมันออกห่างตัวเพื่อสบตา ตามันแดงๆ น่ารักว่ะ
“กูไม่ได้งอน” มันยังเถียงอีกครับ ไม่งอนแล้วเรียกว่าอะไรวะ
“ไม่งอนแล้วเป็นอะไรครับ”
“ไม่รู้ จะไปเยี่ยวก็ไป ไม่ต้องยุ่งกับกู” มันว่าเสียงเริ่มดังขึ้นแล้วครับ
“หึหึ ต้องแบบนี้สิค่อยเป็นมึงหน่อย”
ผมว่าก่อนดึงมันมาเอาปากตัวเองชนปากมันแรงๆแล้วปล่อย
ไอ้ตินณ์ นี่มันในม.” มันว่าเสียงดังเลยครับ
“แล้วไง ที่ไหนมึงก็เมียกู” ผมถามก่อนยักคิ้วให้มัน
“สัส!! ใครเห็นขึ้นมาเป็นเรื่องอีก ทำอะไรไม่ระวัง”
มันว่าพร้อมหน้าขึ้นสีแดงนิดๆ น่ารักชะมัด
ไม่ทำแล้วได้ไหมวะงาน กลับบ้านไปนอนกอดมันดีกว่า
------ To Be Con. --------
เขยิบเข้าไปอีกนิด เขยิบความสัมพันธ์...
เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า....
รักเสมอ คนที่เผลอเข้ามาอ่าน อิอิ
ช่วงนี้เมจิกเพ้อค่ะ อย่าถือสา
:กอด1: :กอด1:
ขอบคุณมิตรรักแฟนนิยาย
บวกเป็นและคอมเม้นท์มากมายเหมือนเดิมค่ะ
:m32: ไปปั่นตอนหน้าต่อดีกว่ากิกิ
-
ถึงพริกถึงขิงสุดๆเลยอ่ะแบบสุดยอดเลย
-
:m20:
อย่างฮาเลย ของนาว คิดได้ไงเนี่ยยย
:L2: :L1: :pig4:
ปล.จบแล้วจะมีรวมเล่มไหมคะ
ถ้ามีขอจอง 1 ชุดค่ะ
ขอบคุณค่ะที่สนใจอยากเก็บสะสมแบบหนังสือ
ถ้ารวมเล่มจะแจ้งอีกครั้งนะจ๊ะ....
:กอด1: :กอด1:
-
โหววววววววว
ไปฝึกงานที่ภาคใต้ตั้งสามเดือนนน
นานไป น้องพรตคิดถึงแน่ๆ
-
มีงงมีงอนนะพรต แต่นะ มารู้ทีหลังเลยน้อยใจเป็นธรรมดา
นางเริ่มอ่อนไหวและ 555
ส่วนพี่คิมนี่นะ พอบอกจะเอานาวแลกกับอาร์ม ถึงกับขึ้น 55
-
พรตมันน่ารักขึ้นทุกวันจริงๆ
-
“กูไม่ได้อยากให้มึงมาดูแลกูคนเดียว มีอะไรก็ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ดิ ถึงจะเรียกว่าแฟนกัน”
ชอบประโยคนี้ เอาใจไปเลย
-
ไปไกเลยนะ แต่ไม่อยากให้ห่างกัน :katai5:
-
น่ารักมากๆอะ อ่านแล้วเขิน :ling1:
-
น่ารักๆตลอด รอตอนหน้านะครับ
-
:-[ เค้าหวานกันด้วย แต่คู่คิวนาว ไมไม่หวานกันมั้ง
-
อ่านตอนนี้นึกถึงหนัง yes or no เลยอ่ะ
แต่คงคนละเวอร์ชั่น กร้ากกกกก :m1:
-
พี่ติณนี่น่าตีจริงๆเลย
ทำไรไม่เคยบอกพรตเลย
พรตเลยน้อยใจเลยเนาะ
แต่พี่ติณก็เปนแฟนที่น่ารักสุดๆๆๆเลยอ่ะ :กอด1:
-
:กอด1: :-[
-
:mew1:
-
พรตน่ารักน้อ น้อยใจสามี แต่ไม่งอแงเท่าไหร่ สามีเค้าไม่ยอมไปไกลจากหนูหรอก อิอิ :impress2:
-
หวงตลอด :laugh:
-
"มันน่าน้อยใจ มั้ยล่ะ " พรตกล่าว เขียนเอง ฮา
หวังว่าติณจะหาที่ฝึกงานในกรุงเทพได้นะ
สงสารน้องพรต ไม่อยากให้ห่างกัน
-
ห่างกันตั้ง3เดือนแน่ะ
อย่าไปเลยพี่ตินณ์
อยู่กรุงเทพดีกว่า
-
“กูไม่ได้อยากให้มึงมาดูแลกูคนเดียว มีอะไรก็ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ดิ ถึงจะเรียกว่าแฟนกัน”
ชอบประโยคนี้ เอาใจไปเลย
ชอบประโยคนี้เหมือนกัน อ่านแล้วฟินมาก เพราะคนรักกันก็ต้องอยากดูแลกันและกัน มีปัญหาอะไรจะได้ช่วยกันแก้ไข เพราะติณห์เองก็บอกว่า "ตัวผมมันไม่ใช่ของผมคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว มันมีอีกคนที่เข้ามาแชร์ความรู้สึกต่างๆร่วมกัน ผมจะต้องดูแลความรู้สึกของมันให้ดีกว่าที่ผ่านมา"
-
พรตน้อยใจพี่ตินณ์ ก็รู้ทีหลังมันต้องมีบ้าง
-
พรตน่ารักจังเลยอ่ะ
-
เหมือนได้กลิ่นมาม่า จะไกลกันแล้ว จะเป็นไรป่าวนะ
-
หวานขึ้นเยอะเลยแฮะคู่นี้ :hao6:
-
งอนแล้วน่ารักเว้ย!!
-
พรตโตแล้วนะ
-
ห่างกันต้องสามเดือนเลยยยยย ติณท์ทนคิดถึงพรตไม่ไหวแน่ :katai2-1:
-
แหมๆหนูพรตน่ารักมากอ่ะ ว่าแต่ติณจะลงใต็หรือนี่
คงคิดถึงกันแย่เลยอ่ะ
รอตอนต่อไปนะ
-
อ๋อยยยย
ในมงในม.ก็ไม่เว้นนะ 55555
-
ต่างคนต่างรู้จักกันมากขึ้นอีกขั้น
-
คู่นี้ งอนง้อ กันบ่อยนะเนี่ย
น่ารักดี เป็นสีสันให้ชีวิต หึหึ
-
555ชอบมากๆๆๆๆมาต่อไวไวะ
-
จะ มากไปมั้ยคะ ถ้าขอตอนพิเศษ คิมนาว อีก. ไม่รู้งัยชอบ หนูนาวมาก น่ารัก
-
น่ารักทุกคู่เรยยย
:L2: :pig4:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 49.5
( .5 มานมาอีกแล้วววว)
“แหมๆ ก่อนออกไปหน้าบึ้งหน้าตึง กลับมาทำไมหน้าแดงวะ"
เสียงไอ้นาวแซวเพื่อนมัน ตอนที่ผมกับไอ้พรตเดินกลับโต๊ะครับ
ไม่ได้เข้าหรอกห้องน้ำคุยกันเสร็จก็เดินกลับมาเลย
“เสือก” ไอ้พรตว่าเพื่อนขี้เสือกของมันก่อนเดินไปนั่งข้างๆ
เพื่อนผมก็มองยิ้มๆไม่มีใครว่าอะไร
ผมเลยเข้าไปช่วยพวกมันทำงานที่เริ่มไปบางส่วนแล้วครับ
“ทำไมพี่ตินณ์ไม่ไปทำในช็อปล่ะครับ”
ไอ้มายด์ถามผมหลังจากผมทำงานได้ซักพัก
ตอนนี้ไอ้พรตก็นั่งเล่นเกมส์ในไอแพดแข่งกับไอ้ฟิกซ์ครับ
“ในช็อปแม่งคนเยอะขี้เกียจเข้าไป ใต้คณะนี่แหละดีสุด”
ผมตอบไอ้มายด์ก่อนก้มลงหาชิ้นส่วนที่ต้องการเอาเข้าประกอบครับ
จริงๆแล้วภาคเครื่องกลก็มีห้องช็อปไว้ทำงานครับ
แต่ช่วงนี้ใกล้ปิดเทอมทุกคนก็ต้องส่งงานเหมือนกันเกือบทุกชั้นปี
ห้องช็อปเลยคนเยอะเป็นพิเศษ พวกผมเลยหลีกเลี่ยงการใช้ห้อง
มาใช้ใต้คณะแทนมีที่ว่างให้สามารถทำงานได้เหมือนกัน
พวกอุปกรณ์ต่างๆก็มีพร้อมแล้วไม่ต้องใช้ของในห้องช็อปครับ
“กูว่าขนาดมันยังไม่ได้ว่ะ น็อตตัวนี้เล็กไปมีใหญ่กว่านี้เบอร์นึงไหมวะ”
ไอ้โฟมยื่นน็อตตัวที่มันว่าขึ้นให้ผมดู
“มีรอเดี๋ยว ไอ้นัทน็อตเบอร์ 11 ตัวนึง”ผมบอกให้ไอ้โฟมรอ
ก่อนขอน็อตจากกล่องอุปกรณ์ข้างๆไอ้นัท
พอไอ้นัทยื่นให้ผมก็ส่งต่อให้ไอ้โฟมทันทีครับ
“กว่าจะเสร็จกูว่ามืดแน่เลยหว่ะ” เสียงไอ้นาวบอกไอ้พรตครับ
“ถ้ามึงอยากให้เสร็จไวก็ไปช่วยพวกพี่เขาทำดิวะ
มานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ได้ ไม่มีประโยชน์เอาซะเลยนะมึง” ไอ้พรตว่าไอ้นาวยาวเลยครับ
“ไอ้เชี้ย กูพูดหน่อยเดียวว่ากูไม่มีประโยชน์เลยนะ
มึงทำตัวมีประโยชน์มากเลยเนอะ” ไอ้นาวว่าเพื่อนกลับบ้างครับ
“มีดิ กำลังใจไงรู้จักป่ะ”
“แหมๆๆ!! เดี๋ยวนี้ยอมรับหน้าชื่นตาบานเลยนะครับ”
ไอ้ฟิกซ์หยุดเล่นเกมส์เงยหน้ามาว่าไอ้พรตอีกคนครับ
“กูมาเป็นกำลังใจให้พี่มี่ เมียรักกูเว้ย”
ไอ้พรตตอบก่อนหันไปยิ้มหวานให้ไอ้มี่ที่ตอนนี้เงยหน้าจากหนังสือแบบขึ้นยิ้มรับ
“โด่ๆๆ จับได้หน่อยแถไปเรื่อยนะมึง” ไอ้นาวเอามือยันหัวเพื่อนเบาก่อนว่า
“สัส!! หัวกูไม่ใช่ลูกบอลผลักอยู่ได้”
“หึหึ ถ้าลูกบอลกูไม่ผลักให้เหนื่อยหรอก แต่เป็นหัวมึงไงกูเลยชอบผลัก”
“มึงสองตัวนี่ชอบเถียงเรื่องไร้สาระกันตลอดเลยเนอะ” เสียงไอ้คิมว่าขึ้นมาเรียบๆ
พาไอ้พรตและเพื่อนเงียบสนิทเลยครับ จริงๆไอ้คิมมันก็พูดไปแบบนั้นเองแหละครับ
เพียงแต่บรรยากาศรอบตัวมันทำให้รู้สึกว่ามันกำลังว่า
เลยพากันเงียบครับดูแล้วก็ตลกดี
ผมว่าไอ้พรตไม่เคยจะเงียบแค่ไอ้คิมพูดเฉยๆยังไม่ได้ว่าอะไรมันพากันเงียบกริบ
“ตินณ์เอาไรไหมกูไปซื้อขนมที่เซเว่นกับไอ้มายด์”
ผมกำลังทำงานเพลินๆ ไอ้พรตเดินมาสะกิดไหล่ถามครับ
“เอาโค๊กกระป๋องนึง มึงเบื่อไหมกลับก่อนก็ได้”
ผมบอกมันก่อนถามต่อ มันมานั่งรอผมทำงาน 2 ชั่วโมงกว่าแล้วครับ
ไม่รู้มันจะเบื่อหรือป่าว เห็นมันเล่นเกมส์บ้างส่องสาวบ้างตามเรื่อง
แต่บางทีถ้าผมทำงานเพลินๆเหมือนก่อนที่มันจะเรียกผมก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง
“ยังรอได้ เบื่อเมื่อไหร่กูกลับเอง” มันตอบก่อนเดินไปหาไอ้มายด์ที่ยืนรออยู่ครับ
ไอ้นาวกับไอ้ฟิกซ์ตอนนี้ลงมาช่วยไอ้คิมทำงานแล้ว
ตอนแรกมันก็ไม่ทำหรอกแต่ไอ้คิมเรียกใช้ให้หยิบโน่นหยิบนี่อยู่ตลอด
เลยกลายเป็นว่าไอ้คิมได้ผู้ช่วย 2 คนเลยครับ
ไม่ต้องสงสัยครับว่าทำไมผมถึงไม่ให้ไอ้พรตช่วยทำงานเหมือนไอ้คิม
ก็ผมกลัวว่าแทนที่งานจะเสร็จเร็วกลายเป็นพรุ่งนี้ก็ไม่เสร็จแทน
ผมกลัวที่สุดคือกลัวว่ามันจะขอช่วยนี่แหละครับ
“ของตินณ์ ใกล้เสร็จหรือยังเหรอ” ผมได้ยินเสียงมีคนมาถามใกล้ๆ
เลยเงยหน้าจากไอ้หุ่นยนต์ทำความสะอาดขึ้นมอง ปรากฎว่าเป็นมินิเพื่อนในภาคครับ
“ยังเลยของมินิเสร็จแล้วเหรอ” ผมตอบก่อนถามกลับตามมารยาทครับ
“ยังไม่เสร็จเหมือนกัน ทำไปได้ไม่ถึงครึ่งเลย”
“อ่าวแล้วทำไมไม่รีบทำต่อล่ะจะได้เสร็จไวๆ” ผมถามต่อเลยครับ
ไม่เข้าใจว่าถ้ายังไม่เสร็จแล้วทำไมไม่รีบทำ
“มินิ ซื้อน้ำมาเผื่อตินณ์ เลยแวะเอามาให้ก่อนน่ะ”
มินิพูดพร้อมยื่นโค๊กให้ผมกระป๋องหนึ่งครับ
ผมเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นทุกทีเวลาที่ต้องอยู่ใกล้มินิ
เพราะช่วงนี้มินิชอบเข้ามาเทคแคร์ ซื้อโน่นซื้อนี่มาฝากผม
ช่วงที่ผมป่วยพอมาเรียนวันแรกก็เอาสมุดโน๊ตที่โน๊ตอย่างดีมาให้
ของเยี่ยมไข้อีกหลายอย่าง ผมก็รับบ้างไม่รับบ้าง แต่ส่วนมากจะไม่รับ
จะปฏิเสธเด็ดขาดก็ไม่อยากทำร้ายน้ำใจเพื่อนร่วมภาค
กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดยังไงก็เพื่อนกัน
ถึงผมจะรู้ว่าคิดกับผมมากกว่าเพื่อนก็ตาม
แต่ถ้ามันมากเกินไปก็คงต้องพูดกันบ้างแหละครับ
“ตินณ์ไม่หิว มินิเก็บไว้กินเถอะ” ผมปฏิเสธโดยเลือกใช้คำที่ดูสุภาพที่สุดแล้ว
“ไม่หิวก็รับไว้ก่อนหิวเมื่อไหร่ค่อยกินก็ได้” มินิยังตื้อผมต่อครับ
“อาร์มหิวน้ำไม่เห็นซื้อมาฝากอาร์มบ้างเลย” เสียงไอ้อาร์มดังแทรกขึ้นครับ
ผมมองไปเห็นไอ้มี่มองหน้าไอ้อาร์มตาดุเลยครับ
“มินิไม่กล้าซื้อหรอก กลัวมีมี่หวานใจอาร์มจะว่าเอา”
มินิมองไปทางไอ้มี่ก่อนหันกลับมาตอบไอ้อาร์มครับ
“รู้ก็ดี ถ้าคนเขามีเจ้าของต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์” ไอ้มี่พูดขึ้นลอยๆครับ
“เราก็ไม่ได้ไปแย่งของใครนี่” มินิว่ากลับเสียงนิ่งๆ
“รู้ได้ยังไงว่าของที่กำลังหมายปองยังไม่มีเจ้าของ”
ไอ้มี่ถามกลับเสียงไม่ต่างกันครับ ผมล่ะอยากออกไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด
กลัวสองคนนี้จะตบกันครับ ถ้าตบขึ้นมาดูยังไงไอ้มี่ก็ชนะ
“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” มินิถามไอ้มี่ก่อนหันมามองผมที่ยืนอยู่ข้างๆครับ
“เราเห็นมานานแล้วเรื่องที่คอยตามไอ้ตินณ์ แต่มันมีแฟนแล้วเลิกซะเถอะ”
“อย่ามาหลอกเราหน่อยเลยมี่ เรายังไม่เห็นตินณ์จะมีใครตั้งแต่เลิกกับวิวไปเมื่อปีก่อน”
“ไม่เห็นมันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีนะ” ไอ้มี่เถียงกลับ
“แต่เรารักตินณ์” ผมได้ยินมินิพูดเบา และไอ้มี่ทำท่าว่าจะพูดต่อ
แต่ผมไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่โต
“พอเถอะมี่เดี๋ยวกูเคลียร์เอง”
ผมบอกไอ้มี่หลังจากเห็นคนเริ่มมองมาที่ผมยืนอยู่เป็นจำนวนมาก
“เออ ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องอย่าให้น้องกูต้องเสียใจ”
“ตินณ์ขอคุยด้วยไม่นานสะดวกไหม”
ผมหันไปถามมินิที่ตอนนี้เริ่มตาแดงๆแล้วครับ
“ได้สิ” มินิตอบผมก่อนออกเดินไปข้างคณะ
ผมกำลังจะเดินตามช่วงที่หมุนตัวไปข้างหลัง
ดันเห็นไอ้พรตยืนถือถุงเซเว่นในมือ มืออีกข้างมีขวดโค๊กกับหลอด
“ไปด้วยกันแป๊บดิ” ผมบอกมัน แต่มันทำท่าจะไม่ไปครับ
“เรื่องของมึงก็จัดการเอง อย่าให้กูต้องจัดการ” ไอ้พรตว่าเสียงนิ่งๆ
“กูแค่อยากให้มึงรับรู้ด้วย จะได้ไม่ต้องคิดมาก ป่ะไม่นานหรอก”
ผมบอกมันอีกครั้งก่อนดึงถึงขนมและขวดน้ำอัดลมในมือมันส่งให้ไอ้มายด์ที่ยืนข้างๆรับไปถือไว้ครับ
“ฝากไว้ก่อนนะ” ผมพูดเสร็จจูงมือไอ้พรตเดินไปทางเดียวกับที่มินิเดินไปครับ
แล้วก็เจอมินิยืนรออยู่ที่ข้างๆต้นไม้
“ตินณ์มีอะไรจะพูดกับมินิเหรอ”
มินิถามผมด้วยเสียงเบาๆและตอนนี้หน้าก็ซีดมากครับไม่รู้จะเป็นลมหรือป่าว
ไอ้พรตมันหยุดยืนห่างผมไม่มากนัก
“ตินณ์ไม่รู้ว่ามินิคิดแบบไหนกับตินณ์เพราะมินิไม่เคยบอก
ถ้าเป็นแค่เพื่อนตินณ์ก็ดีใจและอยากให้เป็นแบบนั้นต่อไป
แต่หลายๆอย่างที่มินิแสดงออกและทำให้ตินณ์
มันทำให้ตินณ์คิดเข้าข้างตัวเองว่ามินิอาจจะคิดมากกว่าความเป็นเพื่อน
ถ้าเป็นแบบนั้นตินณ์อยากให้มินิเลิกคิดซะเถอะเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”
ผมพูดยาวเลยครับจริงๆเรื่องนี้ผมก็ไม่อยากจะพูด
มันเหมือนเป็นการทำร้ายผู้หญิง แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้
พูดให้มันจบซะตอนนี้ดีกว่าปล่อยให้มินิเข้าใจผิดไปเรื่อยๆครับ
“ทำไมล่ะตินณ์ มินิรักตินณ์นะ รักมานานมากรักตั้งแต่ปี1
ระยะเวลา3 ปีมินิเฝ้ามองตินณ์อยู่ห่างๆจนเวลาที่ตินณ์ไม่มีใครทำไมตินณ์ถึงไม่มองมินิบ้าง”
มินิพูดไปตาก็เริ่มแดงเสียงก็เริ่มสั่นครับ
“ตินณ์ขอโทษ ถ้าเคยทำอะไรให้เข้าใจผิด
มันเป็นเรื่องของความรู้สึก เมื่อไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”ผมบอกมินิด้วยน้ำเสียงปกติ
“ตินณ์มินิขอร้อง ลองมองมินิก่อนได้ไหม
มินิเชื่อว่าสักวันตินณ์จะต้องเปลี่ยนใจมารักมินิได้แน่ๆ”
“คงไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้ตินณ์มีคนที่ตินณ์รักแล้วและไม่คิดจะเปลี่ยนใจ”
“มินิไม่เชื่อ ตินณ์อย่ามาหรอกมินิหน่อยเลย”
“นี่ไงคนที่ตินณ์รัก” ผมเอื้อมมือไปดึงไอ้พรตเข้ามาใกล้ๆก่อนบอก
“ตินณ์ มินิไม่ตลกนะ นี่มันผู้ชาย” มินิมองไอ้พรตแล้วหันมามองผมด้วยหน้าตางงๆ
“ตินณ์เคยพูดเล่นกับมินิเหรอ มันชื่อพรตเป็นแฟนตินณ์มานานแล้ว”
ผมบอกพร้อมเอาแขนเอื้อมไปกอดเอวไอ้พรตไว้ มันก็ทำท่าบิดตัวไม่ยอมให้ผมกอดง่ายครับ
“ทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เมื่อก่อนตินณ์ไม่ได้ชอบผู้ชายซะหน่อย”
มินิพูดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆหยดลงมาตามแก้มสีชมพูอมแดง
“เมื่อก่อนไม่ได้ชอบ ตอนนี้ก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย
แต่ตินณ์รักมันแค่มันคนเดียวไม่ว่ามันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“แต่มันผิดนะ ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงสิ” มินิพูดเบาๆเหมือนกำลังเพ้อ
สงสัยจะช็อคที่ผมมีแฟนเป็นไอ้พรตครับ
“ใครเป็นคนตั้งกฎขึ้นมาเหรอว่าผู้ชายจะต้องคู่กับผู้หญิง
ผู้ชายถึงรักกับผู้ชายไม่ได้ ความรักบางครั้งมันก็ไม่จำกัดรูปแบบหรอก
ตินณ์รู้ว่ามินิอาจจะไม่สามารถยอมรับตินณ์ที่เป็นแบบนี้ได้
ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงตินณ์ก็ยังจะคบกับมันต่อไป”
ผมพูดช้าๆชัดๆเลยครับ มินิฟังไปก็ร้องไปผมก็อยากปลอบนะครับถ้าเป็นในฐานะเพื่อน
“ตินณ์จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ มินิเฝ้ามองตินณ์มาตลอด
ในเวลาที่มินิเริ่มมีความกล้าที่จะสารภาพทุกอย่าง
ทำไมมันถึงเป็นเวลาที่สายไปแล้วล่ะ ให้โอกาสมินิหน่อยได้ไหมตินณ์”
มินิพูดไปร้องไปมือที่กำลังสั่นเทาเอื้อมมาจับมือของผมอีกข้างที่ว่างอยู่
“นะตินณ์มินิขอร้อง” มินิส่งสายตาเศร้าสร้อยเหมือนคนสิ้นหวังมาให้ผม
ทำให้ผมอดที่จะรู้สึกสะเทือนใจไม่ได้ ถ้าเรื่องนี้ถูกพูดคุยให้เข้าใจ
ก่อนเรื่องราวมันจะผ่านมานานขนาดนี้ มินิคงทำใจยอมรับได้ง่ายกว่านี้
“ไม่ได้หรอก ตินณ์มีมันแล้วตินณ์ก็ต้องให้ความสำคัญกับมัน
ถ้าตินณ์ให้โอกาสมินิก็หมายความว่าตินณ์กำลังคิดจะนอกใจมันนะ”
“แล้วมินิล่ะตินณ์ 3 ปีของมินิ” มินิจับมือผมแน่นเลยครับ
“ตัดใจซะเถอะ ยังมีคนดีๆที่เหมาะกับมินิอีกเยอะนะ”
ผมบอกก่อนค่อยๆชักมือตัวเองออกจากมือทั้งสองข้างของมินิ
“มินิขอเวลาหน่อยได้ไหม ตอนนี้มินิอาจจะยังยอมรับกับความรักของตินณ์ไม่ได้
แต่มินิสัญญาว่าสักวันมินิจะต้องมากล่าวแสดงความยินดีกับความรักของตินณ์ให้ได้”
มินิพูดเสียงเศร้าพร้อมกับดวงตาเศร้าสร้อยที่กำลังมองผม
ตอนนี้น้ำตาหยุดไหลแล้วครับ เหลือเพียงร่องรอยของคราบน้ำตาและความเศร้าที่ยังคงมีให้เห็น
“ได้เสมอ ยังไงตินณ์ก็ยังเป็นเพื่อนของมินิอยู่เหมือนเดิมนะ”
“อืมขอบคุณนะ” มินิพูดก่อนค่อยๆเดินออกมาจากจุดที่พวกผมยืนคุยกันอยู่ครับ
“มึงว่ากูใจร้ายไปไหมวะ” ผมถามไอ้พรตเบาๆ
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองได้ทำร้ายจิตใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่เฝ้ารักคนคนหนึ่งมาถึง 3 ปี
ถ้าเป็นคนอื่นผมคิดว่ามันคงบ้าที่หักอกคนที่รักตัวเองมานานขนาดนั้น
แต่เมื่อคนคนนั้นเป็นผมที่มีไอ้พรตยืนเคียงข้าง ถึงจะมีคนบอกว่าแอบรักผมมาเป็น 10 ปี
คำตอบก็ยังเป็นเหมือนตอนนี้ครับ ผมร้ายกับคนอื่นได้เป็นร้อยเท่าเพียงเพื่อมันคนเดียว
“อืม กูสงสารผู้หญิงว่ะ ถ้าเป็นกูโดดถีบยอดหน้าแม่งแล้ว
มายืนบอกอยู่ได้ว่ารักคนอื่น แถวลากเขามาเย้ยต่อหน้าอีก” ไอ้พรตมันว่าเสียงเรียบๆ
“งั้นต้องให้กูไปรับรักเขาเหรอ” ผมถามมันบ้างครับ ไม่หวงกูเลยไงวะ
“สัส!! กล้าถามนะมึง อยากตายคาตีนกูใช่ไหม” มันตอบพร้อมหันมาจ้องหน้าดุเลยครับ
“อ่าวกูเห็นมึงไม่หวงกูเลยสักนิดเมื่อกี้” ผมถามมันอย่างสงสัย
ทุกทีไม่ได้ แค่เห็นรูปผมถ่ายกับแฟนเก่ามันยังเอาอะไรไม่รู้ปาใส่ผมซะน่วมเลยครับ
โทษฐานเลิกแล้วไม่ยอมเอารูปไปทิ้ง แต่ทีมันดันเก็บรูปแฟนเก่าที่เขาทิ้งมันไปไว้ได้
“ใครว่า กูกะกระทืบให้เละถ้าคุยไม่รู้เรื่องตั้งแต่ที่เถียงกับพี่มี่แล้ว”
อ่าวมันกลับมาเห็นตอนไหนวะ ผมนึกว่ามันมาไม่ทันซะอีก
“มึงกลับมาทันได้ยินตอนไหนวะ” ผมถามมันแบบงงๆ
“ตั้งแต่แรก”
“หือ!! แต่แรก แต่ไม่ขึ้น ทำกูแปลกใจอีกแล้วนะมึง”
“กูรู้ไง มึงไม่กล้าทิ้งกูหรอก กลัวกูกระทืบจมตีน”
มันว่าเสียงดุๆแต่ผมรู้ว่ามันทำไปแบบนั้นเองครับ
“เอาเรื่องจริงครับ กูอยากรู้” ผมถามมันอีกครั้ง
“หึหึ ก็กูรู้ว่ามึงไม่ได้คิดอะไรกับเขา ถ้าคิดคงไม่พากูมาฟังด้วย
และถ้ามึงรักเขามึงคงรักไปตั้งนานแล้ว เรียนด้วยกันมาตั้งกี่ปี
มึงไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่าใครรักหรือใครเกลียด”
ผมรู้สึกว่ามันโตเป็นผู้ใหญ่เริ่มใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์อีกแล้วครับ หรือว่ารู้สึกไปเองวะ
แต่พอมันพูดแบบนี้ผมยิ่งรักมันมากขึ้นไปอีก
“ขอบคุณนะ มึงทำให้กูรักเพิ่มขึ้นอีกแล้ว” ผมบอกมันก่อนจับมือมันบีบเบาๆ
“มึงลองรักกูลดลงดิ” มันพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ใครจะกล้าล่ะครับ” ผมว่าก่อนปล่อยมือมันแล้วเอาแขนขึ้นพาดคอมันแทน
ผมดันมันให้ออกเดินกลับมาที่โต๊ะ วันนี้ทำไมผมมีเรื่องให้ต้องเคลียร์เยอะจังวะ
ไอ้พวกเพื่อนผมมันจะคิดว่าผมอู้ไหมล่ะ หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรให้ผมต้องเคลียร์อีกแล้วนะ
“ไงมึงหน้าบานกลับมาเลยนะ
กูนึกว่าจะได้ไปเยี่ยมมึงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม” ไอ้คิมทักผมก่อนใครเลยครับ
“หึหึ ระดับนี้เคลียร์เมียได้ก็จบ” ผมบอกมันก่อนเดินไปนั่งที่เดิม
“อ่ะ โค๊กมึงไม่เย็นแล้ว” ไอ้พรตยื่นกระป๋องน้ำอัดลมที่ผมสั่งให้ซื้อมาให้ครับ
“แล้วมึงกินไร” ผมถามกลับเมื่อมองไม่เห็นน้ำแดงที่มันชอบกินประจำ
“ไม่กิน น้ำแดงหมด” มันว่าก่อนหยิบอมยิ้มขึ้นมาแกะแล้วยัดเข้าปาก
ผมเลยเลิกสนใจมันแล้วหันมาทำงานต่อครับเดี๋ยวไม่เสร็จ
“กูพักแป๊บนะ” พอผมหยิบไขควงได้ไอ้คิมวางของมันเลยครับ
“ไอ้นาว นวดดิเมื่อยแขน” มันเรียกไอ้นาวที่กำลังเล่นเกมส์ในไอ้แพดกับไอ้มายด์ให้มานวดครับ
“เห็นป่าว ไม่ว่างเนี๊ยะ” ปากมันว่ามือก็กดยิกๆเลยครับ
“แน่ใจนะว่าไม่ว่าง กูกำลังอยากออกกำลังกายพอดีเลย”
ไอ้คิมว่าเสียงนิ่งเลยครับไอ้นาวละสายตาจากเกมส์ขึ้นมองนิดนึง
“ไอ้เชี้ยแม่ง ทำไมพี่ชอบขู่ผมวะ” มันว่าก่อนลุกเดินมาใกล้ไอ้คิมและเอามือขึ้นนวดแขนให้ไอ้คิมแรงๆ
“มึงยังมีความผิดติดตัวอยู่อย่าลืม”
“ความผิดอะไรอะพี่คิม เกี่ยวกับที่มันเดินขาถ่างมาเรียนป่ะ”
เมียกูทำไมขี้เสือกแบบนี้วะ ว่าแต่ไอ้นาวตัวมันก็เป็นครับ
“เออ นั่นด้วยมันอยากแสดงความเป็นเจ้าของ กูเลยให้มันใช้ซะให้คุ้ม”
ไอ้คิมพูดให้งงๆ แบบมันรู้เรื่องกับเมียแค่สองคนครับ
“แล้วสรุปมันเรื่องอะไรวะพี่” ไอ้พรตทนไม่ไหวถามต่ออีกครับ
“เสือกนะมึง ไอ้พี่คิมหุบปาก” ไอ้นาวว่าไอ้พรตก่อนดุผัวมันครับ
“ถามมันเองแล้วกัน นวดดีๆดิ ” ไอ้คิมว่าก่อนสั่งนวดต่อ
ดูท่าทางสบายดีเนอะ มองไปไอ้นัทก็นั่งพัดให้ไอ้โฟมที่กำลังประกอบส่วนขาหุ่นยนต์
ไอ้อาร์มกับไอ้มี่ก็ช่วยกันทำ แล้วผมล่ะก็นั่งทำคนเดียวต่อไป
“ตินณ์ไปทำงานได้แล้ว กูขี้เกียจรอ”
ไอ้พรตบอกให้ผมไปทำงานหลังจากผมนั่งทำอยู่นาน
จนเริ่มเมื่อยเลยลุกจากกองไอ้หุ่นยนต์กระป๋องมานั่งพักใกล้ๆไอ้พรตครับ
“เดี๋ยวดิขอพักแป๊บนึง” ผมบอกไอ้พรต
“ พักนานไปแล้วนะมึงน่ะ” เสียงไอ้คิมว่าผมมั่ง
ทีมันมานั่งอ้อนให้ไอ้นาวนวดเป็นนานสองนานไม่บ่นตัวเองวะ ทีผมมาไม่นานทำเป็นบ่น
“เมียไล่ก็มาทำงาน นั่งคุมอยู่ได้”เสียงไอ้โฟมตะโกนมาว่าผมบ้างครับทำเป็นรู้ดี
ตอนนี้ก็ทุ่มกว่าๆแล้วครับ ผมนั่งทำกันมายาวนานมาก เริ่มล้าไปตามๆกัน
“หลงเกินไปแล้วมึงน่ะ” ไอ้นัทว่าผมบอกครับ
“มึงไม่เห็นไง เด็กภาคเคมจ้องเมียกูตาเป็นมัน”
นี่เป็นสาเหตุหลักที่ผมมานั่งใกล้ไอ้พรตแล้วไม่ยอมไปไหนครับ
แม่งเด็กภาคเคมี หรือที่เรียกสั้นๆว่าภาคเคม
มันเลิกเรียนลงมาจากตึกแล้วนั่งอยู่โต๊ะไม่ไกลครับ
ผมเห็นมันจ้องไอ้พรตตั้งแต่เดินลงมาจากตึกแล้ว
สงสัยไม่ค่อยเห็นคนคณะอื่นมานั่งคณะนี้ครับ
จริงๆก็ไม่ค่อยมีนั่นแหละเพราะความชั่วของคณะผมมันดังคับม.ไงครับ
คนเลยไม่ค่อยกล้าเข้ามานั่งที่นี่ถ้าไม่ใช่แฟนของใครซักคนในคณะ
“จ้องได้มันก็เอาของมึงไปไม่ได้หรอก มาทำงานได้แล้ว” ไอ้อาร์มมันว่าบ้างครับ
“เออ แม่งอยากควักลูกตาคนมาเตะเล่น” ผมบ่นดังๆก่อนลุกออกมาจากโต๊ะที่ไอ้พรตนั่ง
แล้วลงไปประกอบหุ่นยนต์ที่ตอนนี้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ
มันนอนเท้งเต้งอยู่บนพื้น ตอนแรกก็ทำบนโต๊ะเพราะส่วนต่างๆยังแยกกัน
ตอนนี้ถึงเวลาประกอบที่ไม่พอมันเลยต้องไปนอนอยู่ข้างล่างครับ
“โรคจิต!!” ผมได้ยินเสียงไอ้พรตว่าเบาๆตอนลุกออกมา
“หิวยังไปหาอะไรกินก่อนก็ได้นะ” ผมบอกมัน
“ยังกินขนมจนท้องจะแตกอยู่แล้ว มึงน่ะรีบทำๆให้เสร็จก่อนที่กูจะทนไม่ไหวลงไปช่วยทำ”
เอาละซิ! ไอ้พรตเอ่ยปากอยากลงมาช่วยแล้วครับ
ถึงเวลาเร่งมือของจริงก่อนที่ไอ้พรตจะมา
เพราะถ้ามันมาหุ่นยนต์ผมได้เป็นเศษเหล็กของจริงละทีนี้
“ครับๆ ตบยุ่งรอไปก่อนนะ”ผมบอกมันก่อนเอาสมาธิมาจดจ่ออยู่กับงานอีกครั้ง
สรุปแล้วงานผมเสร็จเกือบสามทุ่มครับ
ทุกคนยังอยู่กันครบไม่มีใครล้มหายตายจากไปซะก่อน
แม้กระทั้งไอ้มายด์และไอ้ฟิกซ์ที่มันไม่ได้มีแฟนอยู่คณะผมก็ต้องมานั่งทนรอพวกผมทำงาน
แต่ทำไปคุยไป บางทีก็ได้ยินมันแซวสาว
หรือไม่ก็ทะเลาะกันเองด้วยเรื่องไร้สาระก็สนุกดีครับ เพลินดี
พอพวกผมเก็บของเสร็จก็ไปกินข้าวกันต่อที่ร้านใกล้ๆม.แล้วแยกย้ายกันกลับห้องครับ
วันนี้โครตเหนื่อยทั้งงานราษฎร์งานหลวงวิ่งเข้าชนผมกันยกใหญ่
ดีนะที่มีกำลังใจดี เลยผ่านไปได้อีกหนึ่งวันครับ
--- To be Con. ---
เจอกันตอนหน้า กับตอนจบของเรื่องนะคะ
ขอบคุณคอมเม้นท์ และบวกเป็ดก๊าบๆเหมือนเดิมค่ะ
เลิฟเสมอน้าจ๊ะ :กอด1: :กอด1: :pig4:
-
มินิไม่มีพิษภัยใช่มั้ย ดีละๆ
ปล.คำว่า ของนาว มันลอยขึ้นมาในหัวเฉยเลย 555555
-
จะจบแล้วหรออออออ รู้สึกว่าเร็วจังเลยยย สนุกมากๆค้าา ขอบคุณที่เขียนให้เราอ่านกัน ~
-
โล่งไปเรื่องมินิ ดีที่จบได้ดี
พรตโล่งเลยอ่าสิ
-
พรตโตขึ้นจริงๆ ดีแล้วล่ะ :katai2-1:
-
พรตใช้เหตุผลมาขึ้น :-[ :katai2-1:
-
ขอพิเศษใส่ไข่ของแต่ละครอบครัวด้วยนะ อิๆๆๆๆๆๆ โดยเฉพาะ พ่อพี่คิม หึๆๆ อยากรู้ๆๆ
-
ชอบพี่ติณจัง พี่ทำให้อิจฉาพรตเลยแบบนี้
ดูแลดี ไม่นอกใจ จริงใจ รักจริง o13
น่ารักกกกกก
แอบสงสารมินินะ แต่พี่ติณพูดตรงๆก็ดีสุดๆเเละ
จะได้ตัดใจได้
-
ถ้าเชื่อใจกัน เข้าใจกัน ไม่มีวันที่จะแยกจากกันง่ายๆหรอกนะ
ตินณ์มั่นคงมาก พรตก็เชื่อใจ :katai2-1: :katai2-1:
-
จะจบแล้วเหรอครับ
รอตอนหน้านะ ยังติดตามและเป็นกำลังใจให้เสมอนะครัช
-
จะจบแล้วหรอออ
โอ้ยยยยย ใจหายยยยอ่ะ :o12:
-
มินิเธอถอยปายยยย ผู้ชายเค้าจะรักกัน
-
:mew2:
-
พี่ตินณ์เคลียร์ได้ ถ้าเคลียร์ไม่ได้เจอพรตเคลียร์ให้เอง
แล้วจะหนาวนะพี่ตินณ์ ช่วงนี้ดูพรตใจเย็นขึ้นนะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคู่ ใกล้จบแล้ว
-
เอร้ยยย เป็นตอนที่เรื่อย ๆ แต่น่ารักฝุด ๆ >.<
ชอบตอนเฮียแกง้อพรต 555
-
นี่น้องนาวโดนลงโทษ แค่อยากมีของเป็นของตัวเองแค่นี้นะ แหม๋ๆ :laugh: ก็มันของนาวอะ
-
ตอนหน้าจบแล้วหรอ
งงเลยฮาาา พี่ตืนขี้หวงอะ
อยากให้พรตออกมาพูดบ้าง
-
ดีที่ติณห์เคลียร์เรื่องมินิได้เรียบร้อย โดยให้พรตมาฟังด้วย ไม่งั้นได้มีปัญหาครอบครัวแน่ พรตดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น รับฟังเหตุผล ไม่ใช่แต่อารมณ์เหมือนกับสมัยก่อน
พี่คิมพอได้เป็นของนาว เลยใช้นาวซะคุ้มเลย 555
-
งานเกือบเข้านะพี่ตินณ์
ดีนะเคลียร์จบได้ด้วยดี
ว่าแต่ตอนหน้าจบแล้วหรออออ
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า
-
สงสารมินินะนี่
แต่ทำไงได้ ไม่ยอมบอกเค้าก่อนหน้านั้นเอง เธอช้าไป
ถ้าผมเปนติน ผมก้ปฏิเสธ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พรตนับวันอีกน่ารัก
ตินณ์แค่นี้ทำเป็นหึงนะ
เมียข้าใครห้ามมองว่างัน
:z10: :z10: :z10:
-
ขอบคุณ :)
-
เนื้อหอมจริงพี่ตินณ์
หักอกสาวไปอีกหนึ่ง อิอิ
-
พรตสบายใจไปเลยชิมิเรื่องมินิ 555555
-
ถ้ามีคนมาแอบรัก แล้วต้องรับผิดชอบทุกคน นี่แปลกแหล่ะ
มินินี่เพ้อเอามาก น่ารำคาญ
ติณเด็ดขาดดี ชอบ ตอนหน้าจะจบแล้วววว แอบใจหาย ชอบติณพรตมากมาย
-
อ๊ายยยย จะจบแล้วเหรอ ไม่อ๊าววววววว
-
ตอนหน้าก็จบแล้วหรอเนี่ย ไวจังอ่ะ
ตั้งรับไม่ทัน 55555
-
ฮ่ะ!!! ตกใจ บอกว่าจะจบแล้ว
น้องพรตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะคะ ใจเย็นลงมากเลยอ่า
(เข้าทฤษฎีเมียหลวงที่ดีต้องนิ่งๆ เข้าไว้ แอ๊ฟ โดนแม่ยกน้องพรตกระโดดถีบขาคู่ ไม่ใช่ละ)
-
พรตมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ
ไม่เอะอะก็ใช้อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่
พี่คิมนี่ตลอดชอบดุชอบโหด
-
สนุกมากค่ะ น่ารักทุกคู่
-
อ๊าาา จะจบแล้วเหรอคะ ใจหายวาบๆ อย่างนี้ต้องคิดถึงผัวเมียคู่นี้แน่ๆเลย :mew2:
-
ตอนนี้มางุ้งงิ้งกันเบาๆ
แอบมีเรื่องมินิมาให้เคลียร์ อิอิ
ตอนหน้าตอนจบแล้วอ่าาา ฮือออออออออ
-
สามเดือนเลยนะติณน์ไม่คิดถึงพรตเหรอ
-
ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลายคู่พี่ตินณ์กับพรต
คิมนาวก็จิกกัดกันเหมือนเดิม ไม่ว่าก่อนหรือหลังเป็นแฟนก็ไม่ค่อยต่างกัน
-
จะจบแล้วหรอรู้สึกหวั่นๆๆๆนิยายดีมากน่าจะต่ออีกหน่อยมีตอนพิเศษเพิ่มนะคู่ของคิมกับนาวหรือฟิกอะไรแบบนี้ ขอบคุณครับนิยายดีดี ผิพิ
-
แอร๊ยยย พรตเราโตขึ้นเยอะเลยนิ :katai2-1:
รอนะฮะ :')
-
พรตน่ารักขึ้นทุกวันเลยน่ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 50
- presented by นายพีระพล -
“พวกมึงวันนี้ไปถ่ายรูปที่สนามหลวงเป็นเพื่อนกูหน่อย”
เสียงไอ้นาวชวนผม ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ไปเป็นเพื่อนมันถ่ายรูปที่สนามหลวงครับ
ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งอยู่หน้าคณะหลังเลิกเรียนช่วงบ่าย
ตินณ์บอกว่ามีธุระต้องเข้าโชว์รูมเลยมารับผมไม่ได้ให้ผมกลับพร้อมไอ้นาว
วันนี้มันเอารถมาเอง เลยได้โอกาสชวนพวกผมไปถ่ายรูปที่สนามหลวง
ช่วงนี้มีงานที่ต้องส่งอาจารย์หลายชิ้นครับ ส่วนมากจะเป็นพวกงานภาพถ่าย
อย่างภาพถ่ายที่แสดงถึงแรงบันดาลใจ ภาพแสงและเงา
หรืออย่างชิ้นล่าสุดจะเป็นนวัตกรรมกับธรรมชาติ
อาจารย์ต้องการให้ถ่ายโดยดึงความทันสมัยของนวัตกรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงไป
กับธรรมชาติว่ามันสามารถอยู่คู่กันได้อย่างไรครับ
ไอ้นาวมันเลือกไปถ่ายที่สนามหลวงแต่ของผมเป็นสวนรถไฟที่เก่าครับ
ถ่ายเสร็จแล้วตอนนี้กำลังเลือกภาพที่ถูกใจ
“กูขี้เกียจไปหว่ะ วันหลังไม่ได้เหรอ” ไอ้มายด์ตอบคนแรกเลยครับ
“วันหลังเชี้ยไรหล่ะ กำหนดส่งอีก 2 วัน ขอเวลากูเลือกรูปบ้างเถอะ จะให้ถ่ายเสร็จส่งเลยรึไง”
ไอ้นาวว่าก่อนดึงป๊อกกี้จากมือไอ้มายด์ที่กำลังจะเข้าปากไปกินหน้าตาเฉยครับ
“สัส!! จะเข้าปากกูอยู่แล้วมึงยังแย่งเนอะ” ไอ้มายด์เริ่มโวยวายครับ
“ของแค่นี้แบ่งไม่ได้ไงวะ อย่ามาขี้หวง”
ไอ้นาวว่าก่อนเอื้อมมือจะไปหยิบกล่องขนมที่ว่างข้างหน้าไอ้มายด์
แต่เจ้าของคว้าไว้ก่อนและทำท่าพ่นน้ำลายลงกล่องครับ โครตสกปรก
“เอาดิ ทีนี้กูให้” ไอ้มายด์ว่าก่อนส่งกล่องขนมให้ไอ้นาวครับ
“อี๋ มึงทำแบบนี้ใครจะแดกของมึง” ไอ้นาวว่าพร้อมแสดงสีหน้ารังเกียจอย่างชัดเจนครับ
“นี่แหละที่กูต้องการ อย่ามาขอกูแดกแล้วกัน”
ไอ้มายด์ยิ้มกวนตีนก่อนหยิบป๊อกกี้ขึ้นมากินครับ
“ไอ้ฟิกซ์แล้วมึงไปไหม” ผมหันไปถามไอ้ฟิกซ์ที่ตอนแรกมันคุยโทรศัพท์กับทางบ้านอยู่
พอผมเห็นว่าคุยเสร็จแล้วเลยถาม
“ไปไหนกันวะ”
“ไปสนามหลวง ไอ้นาวจะไปขายของ” ผมตอบไอ้ฟิกซ์ ก่อนหันไปยักคิ้วให้ไอ้นาวหนึ่งที
“เฮ้ยอย่างมันแจกฟรียังไม่มีใครเอา แล้วขายเขาคงซื้อไปกระทืบมั้ง” ประโยคนี้ของไอ้มายด์ครับ
“แหม อย่างกูถ้าขายต้องได้เป็นล้านเว้ย” ไอ้นาวอวดอ้างตัวเองเสียงดังเลยครับ
“มึงน่ะ ฟรีแถมตังค์กูยังคิดอีก”ผมว่ามันก่อนเอาเท้าถีบขามันเบาๆ
มันก็ถีบกลับครับไม่เคยจะยอมผมเลยให้ตาย
“แล้วตกลงพวกมึงจะไปกันไหมวะ” ไอ้นาวถามต่อ
“เออไปก็ไป กูไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว” ไอ้มายด์หลงเป็นเหยื่อไอ้นาวรายแรกครับ
“ไอ้ฟิกซ์ก็ต้องไปดิ ถ้ามึงไป” ผมหันไปถามไอ้มายด์
“เออดิ คนขับรถส่วนตัวกูเลยนะ ไม่ไปกูหักเงินแม่ง”
“มึงให้เงินกูจังแหละ น้ำมันก็ไม่ช่วยกูเติม"
ไอ้ฟิกซ์ว่าก่อนเอื้อมมือหยิบป็อกกี้จากมือไอ้มายด์เข้าปากตัวเอง
พวกผมก็สบตากันแล้วกลั้นหัวเราะครับ ไอ้ฟิกซ์ก็มองงงๆ
“พวกมึงหัวเราะอะไรกันวะ” ไอ้ฟิกซ์ทนสงสัยไม่ไหว
“หึหึ กูเพิ่งรู้ว่าพวกมึงรักกันมาก ถึงได้ไม่รังเกียจกระทั่งน้ำลายไอ้มายด์”
ผมบอกพร้อมหัวเราะเสียงดังไม่ไหวจะกลั้นขำครับเจ็บท้องไปหมดแล้ว
“น้ำลายอะไรวะ” ไอ้ฟิกซ์ยังไม่เข้าใจ
“ก็ไอ้เชี้ยมายด์แม่งหวงกู มันพ่นน้ำลายลงขนมทั้งกล่องแล้ว รวมที่มึงกำลังกินด้วย”
ไอ้นาวเป็นคนให้ความกระจ่างแก่ไอ้ฟิกซ์ผู้โง่เขลาครับ
“ไอ้เชี้ย แล้วไม่มีใครบอกกูวะ”
ไอ้ฟิกซ์รีบวางขนมในมือที่ยังกินไม่หมดแล้วโวยวายทันทีครับ
ไอ้มายด์ก็ได้แต่หัวเราะและยักคิ้วกวนตีนไอ้ฟิกซ์ครับ
“มึงไม่ต้องเลยไอ้มายด์ เสือกไม่บอกกู ทำอะไรเป็นเด็กๆ” มันว่าไอ้มายด์เสียงดัง
“เรื่องของกู” ไอ้มายด์พูดก่อนยักไหล่ให้แล้วไม่สนใจมันอีก
ไอ้ฟิกซ์ก็ได้แต่ทำหน้าเครียดแค้นแบบทำอะไรมันไม่ได้ครับ
หลังจากตกลงกันได้แล้วพวกผมก็ออกเดินทางไปสนามหลวงกันครับ
ไอ้ผมจะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะไม่ได้เอารถมาแล้วก็ไม่รู้จะรีบกลับไปทำไมด้วยครับก็ตินณ์มันไม่อยู่ห้อง
แวะไปถ่ายรูปที่สนามหลวงบ้างก็ดีครับ
พอมาถึงคนไม่เยอะเท่าไหร่ พวกผมแยกย้ายกันถ่ายรูป
หามุมหานายแบบนางแบบเป็นคนที่เดินผ่านไปมาแถวนี้แหละครับ
ส่วนมากผมจะได้เป็นรูปท้องฟ้า รูปวิว และนกพิราบครับ
“ไอ้พรตเสร็จยังวะกลับเถอะ มืดแล้ว”
เสียงไอ้นาวตะโกนเรียกผมมองไปเห็นยืนรอกันครบแล้วครับ
“เออ เสร็จแล้ว” ผมตอบก่อนเดินไปหาพวกมันที่ยืนรออยู่
ผมไม่ได้ตั้งใจถ่ายอะไรเป็นพิเศษเห็นสวยก็ถ่ายตามประสาคนชอบเล่นกล้องครับ
“กลับกันเลยไหม”ไอ้นาวถาม ผมดูเวลาเกือบจะทุ่มนึงแล้วครับ
“กลับเลย” ผมตอบก่อนออกเดินนำมาที่รถครับ คนอื่นก็ทยอยเดินตามกันมา
พวกผมมารถคันเดียวกันครับประหยัดน้ำมัน
รถไอ้ฟิกซ์จอดทิ้งไว้ในม. เดี๋ยวต้องกลับไปส่งมันที่ม.ก่อน
“ไอ้พรตสรุปพี่ตินณ์ฝึกงานที่ไหนวะ”
ผมกำลังนั่งฟังเพลงเพลินๆ เสียงไอ้มายด์ถามขึ้นมาจากเบาะด้านหลังครับ
“กูว่าไม่พ้นแถวนี้หรอก ใครจะยอมห่างกัน” ไอ้ฟิกซ์ว่าบ้างครับ
“ฝึกที่ดาวอังคาร” ผมตอบกวนตีนมัน
“อย่ามาตลกไอ้พรต บอกมาที่ไหน” ไอ้นาวขี้เสือกขึ้นมาบ้างครับ
“พี่คิมไม่ได้บอกมึงไง มันฝึกที่เดียวกับพี่คิมนั่นแหละ” ผมว่าไอ้นาวก่อนเฉลยครับ
หลังจากเรื่องนี้เป็นประเด็นถกเถียงกันระหว่างผมกับตินณ์อยู่หลายวัน
ในที่สุดผมก็บังคับให้มันสละสิทธิ์ฝึกงานที่ภาคใต้ได้สำเร็จครับ
แต่มันยังต้องฝึกงานที่โรงกลั่นเหมือนเดิมแต่เป็นโรงกลั่นที่กรุงเทพฯครับ แถวบางนา
ถึงผมจะคิดว่ายังไกลอยู่แต่ก็ใกล้กว่าภาคใต้
ตอนมันไปเดินเรื่องของสละสิทธิ์อาจารย์ก็ว่ามันยกใหญ่ครับ
กลัวว่าจะเป็นการเสียโอกาสต่างๆพยายามโน้มน้าวมันให้ไป
แต่มันก็ยืนยันของฝึกที่กรุงเทพฯ ให้มันรู้บ้างว่าใครใหญ่ หึหึ
“ถ้าที่เดียวกับพี่คิม มึงก็สบายเลยดิ”
ไอ้ฟิกซ์ยื่นหน้ามาตรงกลางระหว่างผมกับไอ้นาวที่นั่งด้านหน้าแล้วพูดขึ้น
แต่ผมไม่เข้าใจว่าผมจะสบายยังไงวะ
“กูจะสบายยังไง” ผมถามมันครับ
“อ่าวก็ถ้าพี่ตินณ์ไปที่เดียวกับพี่คิม มึงก็ให้พี่คิมเป็นสายให้มึงได้ไงว่าพี่ตินณ์มีสาวมาจีบหรือป่าว”
“เออว่ะ กูไม่ได้คิดตรงนี้เลย สงสัยต้องไปติดต่อพี่คิมไว้ก่อน” ผมรับมุขมันครับ
เหมือนพูดเล่นนะ แต่ผมคิดจริง ถึงจะเชื่อใจมันแค่ไหน แต่สมัยนี้ผู้หญิงร้ายจะตายครับ
เห็นได้ตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือสื่อสาธารณะทั่วไปที่ผู้ชายออกมาร้องไห้
เพราะผู้หญิงถ่ายรูป ถ่ายคลิปมาแฉ ถ้าเกิดมันพลาดขึ้นมาไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรผมก็ซวยไปดิครับ
เรื่องไหนป้องกันได้เราควรป้องกัน ดีกว่าคอยไปตามแก้จริงไหมครับ
“กูว่าที่มันไม่คิดเพราะมันจะไปตามดูผัวเองหว่ะ”
ไอ้นาวว่าก่อนพวกมันจะพากันหัวเราะลั่นรถครับ
ผมก็มองเฉยๆไม่อยากจะต่อปากต่อคำไม่งั้นไม่จบง่ายครับ
“ไปไหนมา”ผมเปิดประตูห้องเสียงตินณ์ถามดังมาจากโซฟาเลยครับ
“ไปถ่ายรูปที่สนามหลวงมา” ผมบอกก่อนเดินเข้าไปใกล้ๆ
วันนี้มันใส่กางเกงยีนต์ขายาวกับเสื้อยืดที่ผมซื้อให้ครับ
ดูเซอร์ๆเพราะผมมันเริ่มยาวอีกแล้วมันเป็นโรคไม่ค่อยไปตัดผมเองต้องให้ผมบังคับ
ชอบปล่อยให้ยาวลงมาปิดตา ผมมองแล้วน่ารำคาญแต่มันก็ยังชอบไว้ครับ
“กินข้าวมารึยัง” มันเอื้อมมือมาจับผมไปนั่งตัก ผมขี้เกียจขืนเพราะยังไงมันก็ดึงได้อยู่ดี
“ยังไม่ได้กิน” ผมตอบพร้อมกับปัดมือมันที่เอาแต่มาป้วนเปี้ยนที่ริมฝีปากผมครับ
“อืม กูก็ยังไม่ได้กิน รออยู่โทรหาไม่ติด” มันบอกผมก่อนเอาปากตัวเองมาชนปากผมเบาๆ
เดี๋ยวนี้มันชอบเป็นแบบนี้ครับ แต่พอมันบอกว่าโทรไม่ติดผมเลยเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู
ปรากฏว่าแบตหมดครับ ถึงว่ามันไม่โทรหาผมเลยทั้งวัน ไม่รู้แบตหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“งั้นไปอาบน้ำกูพาไปกินข้าวข้างนอก”
“กินในห้องไม่ได้เหรอวะ” ผมไม่อยากออกไปข้างนอกแล้วครับ เพิ่งเข้ามา
“ไม่มีของในตู้ กูขี้เกียจทำด้วย ไปกินข้างนอกนะ”
“เออ ก็ได้วะ งั้นกูอาบน้ำเปลี่ยนชุดแบบนึง
ร้อนมากอยู่ชุดนี้มาทั้งวัน เหม็นเหงื่อ” ผมบอกมันก่อนจะลุกออกจากตักครับ
“เหม็นที่ไหน หอมจะตาย” มันว่าก่อนก้มลมมาดมที่ซอกคอผมครับ
ผมก็ได้แต่ย่นคอหนีเพราะจั๊กจี้ มันก็ตามใหญ่เลยครับ
“หอมจนตายไปเลยดิ ฮ๊ะๆ ตินณ์ไม่เอากูจั๊กจี้” ผมบอกก่อนรีบลุกเลยครับ
“หึหึ” มันหัวเราะก่อนหยิบรีโมทมากดเปิดทีวีดูระหว่างที่รอผมอาบน้ำ
ไม่นานผมก็อาบเสร็จและพร้อมออกจากห้องครับ
ผมเลือกใส่กางเกงยีนส์และเสื้อกล้ามก่อนทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวมีฮู๊ดข้างหลังสีดำ
ตอนนี้อากาศข้างนอกยังหนาวอยู่ครับ
พอมันเห็นผมเสร็จเรียบร้อยก็กดปิดทีวี และเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถก่อนออกจากห้อง
“ไปไหนวะ” ผมถามมันเมื่อรู้สึกว่ามันขับรถมาไกลและเริ่มออกนอกเมือง
“ถึงแล้วก็รู้เองครับ หลับไปก่อนก็ได้ ถึงแล้วเดี๋ยวเรียก”
มันตอบก่อนตั้งใจขับรถต่อไปไม่สนใจผม
ผมก็เลิกสนใจมันหันไปมองวิวข้างทางครับ
ไม่นานผมก็เริ่มแน่ใจว่ามันจะพาผมไปที่ไหน
แต่ไม่ถามอีกครับเดี๋ยวถึงแล้วก็รู้ว่าผมเดาถูกหรือป่าว
“พากูมาที่นี่ทำไม” มันจอดรถหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เป็นร้านอาหารริมหาดบางแสนครับ
บรรยากาศถือว่าดีมากลมเย็นๆจนไข่สั่น มือผมนี่เย็นไปหมดจนจะแข็งเลยครับ
น้ำค้างก็กำลังลง ดันขับรถมาตั้งไกลเป็นชั่วโมงเพื่อมากินข้าวเนี๊ยะนะ
มาถึงก็จะปาเข้าไป 4 ทุ่มแล้วครับ
“พามากินข้าว ไปเถอะเข้าร้านกัน”มันบอกก่อนเดินนำเข้าร้านครับ ผมก็เดินตาม
“กี่ที่ครับ” พนักงานร้านถามมัน
“ 2 ที่ครับ ” มันบอกพนักงาน ก่อนที่เขาจะพาผมและมันมานั่งมุมด้านใน
ที่คนไม่พลุกพล่านมีความเป็นส่วนตัว มีเสียงเพลงเบาๆ รับกับลมทะเลที่พัดเข้ามา
“เอาอะไรสั่งเลย” มันบอกก่อนยื่นเมนูให้ผม
ผมก็รับมาแล้วสั่งรายการที่อยากกินเยอะเลยครับ
มาทะเลทั้งที ผมจัดเมนูกุ้งของโปรดไม่ยั้ง
“เอาแค่นี้เหรอเอาอีกไหม” มันหันมาถามอีก เมื่อผมบอกพนักงานว่าเอาแค่นี้
“ไม่เอาแล้วแค่นี้พอ แล้วมึงไม่สั่งเหรอ”
ผมตอบก่อนถามมันกลับเมื่อไม่เห็นว่ามันจะสั่งอะไรซักอย่างครับ
“ไม่เอาแค่ที่มึงสั่งก็เลี้ยงคนได้เป็นสิบ กูกินกับมึงแล้วกัน” มันว่าก่อนนั่งคอยอาหาร
ไม่นานอาหารที่สั่งก็ทยอยมาเสิร์ฟครับ ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอาหาร 2 รูปแล้วอัพไอจี
ว่ามากินอาหารที่บางแสน ไอ้นาวรีบมาเม้นท์ไวเวอร์มากครับ
มันเม้นท์ด่าที่ผมไม่ชวนมันมาด้วย แต่ผมจะชวนยังไงในเมื่อตัวเองก็มาแบบงงๆ
หลังจากอาหารมาครบผมกับมันก็เริ่มลงมือกินครับ ผมกินจนแน่นก็ของชอบนี่ครับ
“อิ่มแล้วเหรอวะ” มันถามเมื่อเห็นผมวางช้อนและซ่อม
“อืมอิ่มมาก”
“ถ้าไม่อิ่มมึงคงแดกจานเข้าไปด้วยแน่” มันว่าผมก่อนยิ้มๆกวนๆครับ
“กลัวเขาปรับมึงหมดตัวดิ ไม่งั้นกูแดกแล้ว” ผมบอกมันก่อนยักคิ้วตอบ
มันก็ได้แต่ยิ้มแล้วเรียกเช็คบิลครับผมยังไม่เข้าใจว่ามันเป็นอะไรขึ้นมา ถึงพาผมมาถึงบางแสน
แต่ก็ยังไม่ได้ถาม ตอนนี้ก็เดินตามมันกลับมาที่รถครับ
มันขึ้นไปนั่งรอบนรถผมก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งตาม
ก่อนมันจะขับรถออกจากร้านไปตามริมทะเลเรื่อยๆครับ
ผมมองวิวในเวลากลางคืนที่มีคนมานั่งสังสรรค์ กินเหล้าเป็นกลุ่มๆ
“มึงง่วงหรือยัง”
“ยังถามทำไม” ผมตอบก่อนหันไปมองหน้ามันครับ
“ไปเดินเล่นให้ย่อยกันหน่อยไหม” มันบอกผมพร้อมรอยยิ้ม ที่นี้ผมยิ้มเต็มหน้าเลยครับ
“ได้เหรอ กูไปเดินริมทะเลได้เหรอ” ผมถามมันเสียงตื่นเต้นครับ
“อื่มได้สิ” มันบอกพร้อมชะลอรถเข้าจอดริมถนนที่ติดกับแนวต้นมะพร้าว
เดินผ่านแนวต้นมะพร้าวไปหน่อยก็จะเป็นทะเลครับ
“กูน่าจะเอากล้องมาด้วยเนอะ” ผมเดินเลียบชายหาดพร้อมกับมันไปเรื่อยๆ
ทะเลที่มืดสนิทดูน่ากลัวเหมือนกันครับ แต่ผมกลับชอบที่จะมาทะเล
ไม่ว่าจะเป็นทะเลช่วงกลางวันหรือทะเลช่วงกลางคืน
“ตินณ์” ผมไม่ได้ยินเสียงมันตอบที่ผมถามเลยหันมองข้างๆตอนนี้ไม่มีมันแล้วครับ
มองกลับไปตามทางที่ผมเดินมาก็ไม่มีแม้แต่เงาของมัน
ส่วนที่เป็นชายหาดจะมีไฟให้ความสว่างอยู่บ้างเป็นระยะแต่ผมก็มองไม่เห็นมันครับ
“ตินณ์อยู่ไหน” ผมลองเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
เรื่องที่มันจะเดินลงน้ำไปไม่มีทางครับ
ผมแค่แปลกใจว่าอยู่ๆมันหายไปไหนไม่บอกผมวะ
“ตินณ์อยู่ไหนวะ กูไม่เล่นนะเว้ย”
ผมตะโกนเรียกมันอีกครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบเหมือนเดิม
ผมเลยเดินย้อนกลับมาทางเดิมพร้อมเรียกมันไปเรื่อยๆครับ
แล้วในที่สุดผมก็เห็นมันครับมันนั่งอยู่บนพื้นทรายในมือมีกีต้าร์มันหันมามองผมแล้วยิ้ม
ผมกะว่าจะเดินเข้าไปด่ามันที่กล้าทิ้งผมให้เดินคุยคนเดียวเหมือนคนบ้า
แต่แค่ผมก้าวขาจากจุดที่หยุดยืนเพียงก้าวเดียวมันก็เริ่มดีดกีตาร์และร้องเพลง
สายตาของมันก็มองสบตาผมตลอดเวลาครับ
http://www.youtube.com/v/6hQ91pqxcYY
( จิ้มจึ๊กๆเพื่อเข้าถึงอรรถรสสูงสุดจร้า )
รู้ไหมว่าเราเจอกันครั้งแรกตอนไหน
ความทรงจำเกิดขึ้นเมื่อไหร่
เมื่อไหร่ที่ทำให้เราสองคนเริ่มหวั่นไหว
หรือจะเป็นในตอนที่คุณต้องนอนเสียใจ
หรือว่าตอนที่เราต้องไกล
มันทำผมได้รู้ว่าคิดถึงแต่คุณ
และในตอนนี้ ในเวลานี้
ล่วงเลยมานานเป็นปี
ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก
ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว
คืนวันที่เราเคยมีแต่ความเหงาใจ
เมื่อมีคุณเข้ามาชิดใกล้
ก็อบอุ่นใจดังไฟที่ร้อนตอนเหน็บหนาว
และในตอนนี้ในเวลานี้
ล่วงเลยมานานเป็นปี
ให้ดวงดาวนั้นเป็นเหมือนพยานรัก
ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว
ลืมเรื่องราวที่ได้เคยบอบช้ำ
ทิ้งมันแล้วโยนมันไปไกล
แล้วในวันพรุ่งนี้ก็จะมีแค่เพียงเรา
ไม่มีใครต้องเหงา และไม่มีใครต้องเศร้า
สองเราเดินเคียงกันไป
ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว
ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว
Cr. – Musketeers
มันร้องไปยิ้มไปครับ ผมนี่เริ่มใจสั่นแล้ว แต่ก็ยังเดินเข้าไปใกล้มันมากขึ้นเรื่อยๆ
ปกติมันไม่เคยร้องเพลงให้ผมฟังเลยนะครับ
แม้ว่ามันจะเคยไปช่วยร้องเพลงที่ร้านพี่มินบ้าง แต่มันก็ไม่เคยให้ผมไปด้วย
แถมตอนอยู่ห้องผมบอกให้ร้องให้ฟังมันก็ไม่ยอมร้องครับ
ผมค่อยๆเดินเข้าไปจนถึงตัวมันแล้วนั่งลงใกล้ๆ มันก็ยังร้องต่อไป
ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองเริ่มร้อนและมือก็เย็นมากเลยครับ
ไม่รู้เป็นเพราะอากาศหรือว่าอะไร ยิ่งตอนที่มันร้องว่า
“ขอสัญญาว่าจะรักเพียงคุณ ว่าจะรักแค่คุณว่าจะรักแค่คุณเท่านั้น
นานแสนนานก็จะรักเพียงคุณ ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียว”
ผมไม่รู้ตัวว่าน้ำตาของตัวเองไหลออกมาตอนไหน
รู้อีกทีตอนที่มันหยดลงบนหลังมือของตัวเองแล้วครับ
อาจจะด้วยบรรยากาศและอะไรหลายๆอย่างทำให้ผมรู้สึกอ่อนไหว และใจเต้นแรงขนาดนี้
แค่เพลงๆเดียวแต่ผมรู้ว่ามันตั้งใจร้องให้ผมและมันจะทำตามนั้นจริงๆ
ถึงมันจะไม่ได้พูดออกมาแต่ดวงตาของมันกำลังบอกผมทุกอย่าง
เหมือนกับว่าตอนนี้ผมตกอยู่ในมนต์สะกดของเสียงเพลงเลยครับ
:katai5: ต่อด้านล่างค่ะ
-
“Happy Anniversary สุขสันต์ครบรอบ 1 ปีของเราครับ”
มันพูดหลังจากร้องเพลงจบครับ
“ขอบคุณนะที่ร้องเพลงนี้ให้กู” ผมบอกมันเบาๆหน้ายังไม่หายร้อนเลยครับ
“ชอบเพลงนี้ไหม” มันถามผมพร้อมร้อยยิ้มยังไม่จาง
“อืม...ชอบ” ผมตอบเบาลงไปอีกครับ โครตเขิน
“กูมีอะไรจะให้มึงด้วย แบมือมาสิ”
หลังจากมันพูดจบผมก็ยื่นมือขวาออกไปตรงหน้ามัน
พร้อมกับแบรอรับของฟรีเลยครับ แห่ะๆ ผมไม่ได้ขี้งกนะ
มันก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนยื่นออกมาข้างหน้า
ในระดับเหนือมือผมแต่ยังกำไว้ครับ มันไม่ยอมปล่อย
ตอนนี้เรานั่งอยู่ข้างๆกันบนพื้นทรายโดยไม่กลัวกางเกงเลอะเลยครับ
“เร็วดิลีลาหว่ะ” ผมว่ามันยิ้มๆ แกล้งมันครับ
“หึหึ” มันหัวเราะสองทีก่อนคลายมือที่กำไว้แล้วสิ่งที่อยู่ในมือมันก็ค่อยๆห้อยลงมาครับ
เป็นสร้อยคอสีเงินเส้นเล็กๆไม่ใหญ่มาก ลายแบบที่วัยรุ่นกำลังนิยมครับ
“รักษาดีๆนะครับ” มันพูดพร้อมกับปล่อยนิ้วโป้งที่กดปลายสร้อยไว้ให้หล่นใส่มือผม
แล้วสิ่งที่สัมผัสกับมือผมก็ไม่ได้มีแค่จี้จากสร้อยเพียงอย่างเดียว
แต่มันมีแหวนอีกสองวงหล่นลงมาด้วยครับ
ผมมองสิ่งที่อยู่ในมืองงๆก่อนเงยหน้าขึ้นไปมองมันใหม่
“สร้อยคือของขวัญครบรอบ 1 ปีของเรา แต่แหวนกูจองมึงไว้ก่อนนะ"
มันพูดพร้อมร้อยยิ้มเล็กๆแต่ผมกางแขนโผเข้าโอบรอบคอมันแล้วครับ
มันก็กอดตอบผมแน่นเหมือนกัน
“กูใส่ให้นะ”มันพูดขึ้นเบาๆด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ
ผมเลยผละตัวออกแล้วยื่นแหวนสองวงที่ร้อยอยู่ในสร้อยให้มันครับ
มันก็รับเอาไปแกะแหวนออกแล้วเอาสร้อยมาใส่ให้ผม
ที่จี้เป็นแผ่นเงินมนๆ แผ่นบางๆเขียนไว้ว่า Anniversary 1 year T&P ครับ
“ขอมือหน่อยครับ”
“กูไม่ใช่หมาจะมาขอมือ” ผมบอกมันก่อนยักคิ้ว
“หึหึ” มันแค่หัวเราะก่อนเอื้อมมือมันมาจับมือผมไปสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายครับ
แปลกนะครับแหวนขนาดพอดีกับนิ้วผมเลย
“กูจองไว้ก่อนนะ จบเมื่อไหร่ค่อยแต่ง” ไอ้เชี้ยพูดซะกูเขิน แต่มันจะแต่งเข้าไปได้ไงวะ
“แต่งได้ซะที่ไหนล่ะ” ผมว่ามัน
“ผู้ชายกับผู้ชาย เขาแต่งกันเยอะแยะไป” มันว่าผมก็ได้แต่เงียบครับ
“ขอบคุณนะ” ผมบอกมันบ้าง มันก็ได้แต่ยิ้มรับแล้วยื่นแหวนอีกวงที่ใหญ่กว่าของผมมาให้ครับ
เป็นแหวนลายเดียวกับผมเห็นข้างในแหวนสลักไว้ว่า T&P
ผมนี่หน้าเริ่มร้อนขึ้นมาอีกแล้วครับ มันก็ยื่นมาซ้ายมาข้างหน้า
ผมก็จับก่อนค่อยๆสวมแหวนให้มันนิ้วเดียวกับผม
"I don't regret the things I have done or the things
I have chosen not to do because what ever I've done,
I must have done something right
because I ended up with you. I love you"
(กูไม่เคยเสียใจในสิ่งที่ได้เลือกหรือทำไปแล้ว
นั่นเพียงเพราะทุกๆ สิ่งที่กูได้ทำคงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว
ในเมื่อวันนี้กูมีมึงอยู่เคียงข้าง กูรักมึงนะ)
ผมพูดจบก็เอี้ยวตัวและเอื้อมแขนไปกอดมันอีกครั้ง มันก็กอดตอบผมครับ
อ้อมกอดของมันอบอุ่นเสมอสำหรับผม
ผมรู้สึกดีทุกๆครั้งที่ได้อยู่ในวงแขนของมันไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือยามตื่น
เพราะที่ตรงนี้เป็นของผมและมันก็จะเป็นของผมตลอดไป
มันรู้ว่าผมเป็นคนขี้อายเวลาแบบนี้ถึงเลือกที่จะใช่ภาษาอังกฤษในการบอกมัน
“กูก็รักมึงเหมือนกันครับ ในที่สุดมึงก็บอกรักกูสักทีนะ นึกว่าต้องรอจนแก่ซะแล้ว”
มันพูดข้างหูผมเบาๆก่อนค่อยๆผลักผมออกเพื่อสบตา ตอนนี้มันยิ้มเต็มหน้าเลยครับ
ยิ้มแก้มแตกเลยทีเดียวแค่กูบอกรักนี่ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นวะ
ถึงผมจะไม่เคยบอกรักมันเลยก็ตาม ตั้งแต่คบกันมา 1 ปี
ผมไม่เคยบอกรักมันตรงๆซักครั้งเลยครับ ถ้าผมจำไม่ผิดผมเคยบอกว่าชอบมันตอนผมเมา
แล้วก็บอกว่ารักมันต่อหน้าพ่อแม่ผม และอีกครั้งคือต่อหน้าพ่อแม่มัน
นอกนั้นผมใช้การกระทำล้วนๆครับไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอกรักมันหรอกนะครับแต่ผมอาย
ผมไม่รู้ว่าจะบอกมันตอนไหนยังไง และถ้าบอกไปเกิดมันได้ใจ
เห็นว่าผมรักแล้วไม่ยอมตามใจเอาใจผมแบบทุกวันนี้ทำไงล่ะครับ หึหึ
“ใครบอกมึง หูฝาดหรือป่าว” ผมถามมัน
“กูได้ยินเต็มสองหูเลยครับ”
“หึหึ มึงหูฝาดแล้วเสียงลมทะเลมั้ง” ผมบอกมัน
“พรต... มึงบอกกูอีกครั้งนะกูอยากฟัง” มันเรียกผมแล้วหยุดไปนิดนึงก่อนพูดขึ้นมาใหม่ครับ
แต่มันจะขอให้ผมบอกรักมันอีกเนี๊ยะนะ แค่นี้หน้ากูก็จะระเบิดอยู่แล้ว
“หึ ไหนว่าได้ยินเต็มสองหูไง” ผมปฏิเสธมันทั้งคำพูดทั้งสายหน้าไปพร้อมกันเลยครับ
“นะครับ อีกแค่ครั้งเดียว พูดให้กูฟังหน่อยสิ” มันอ้อนทั้งน้ำเสียง และสีหน้าเลยครับ
“อืม กูรักมึง พรตรักตินณ์นะได้ยินชัดไหมครับ”
ในที่สุดผมก็ทนการอ้อนของมันไม่ไหว บอกมันไปอีกครั้งครับ
“กูรักมึงที่สุดเลยพรต ขอบคุณนะ
ขอบคุณมากๆเลยที่มึงตัดสินใจยอมคบกับกูในวันนั้น
กูรู้ว่ามึงไม่เต็มใจและกูก็อยากให้รู้ไว้ว่าถึงตอนนั้นมึงจะไม่เต็มใจเป็นแฟนกู
แต่กูจะทำให้มึงเต็มใจอยู่กับกูทั้งชีวิต”
พอมันได้ยินผมบอกว่ารักมันอีกครั้งมันก็กอดผมแน่นขึ้นจนแทบหายใจไม่ออกเลยครับ
แล้วที่มันพูดแบบนั้นมันไม่รู้รึไงว่าตอนนี้ทั้งใจผมมีแต่มันแล้วครับ
ผมยอมรับเลยครับว่าตอนแรกที่ผมกับมันได้เจอกันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจดจำเท่าไหร่
ผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย แถมมันยังมาบังคับ ข่มขู่แถมคอยตามตื้อจนน่ารำคาญ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันกลับค่อยๆเข้ามาแทรกในชีวิตประจำวันของผมทีละน้อย
จนผมเริ่มรักมันตอนไหนก็ไม่รู้ครับ รู้ตัวอีกทีก็รักมันไปแล้ว ขาดมันไม่ได้ไปแล้วครับ
เรื่องวันนี้ผมก็ไม่คิดว่ามันจะจำได้ด้วยซ้ำว่าเป็นวันที่ผมตอบตกลงเป็นแฟนกับมันในรถ
เพราะเหตุการณ์นั้นไม่ได้มีอะไรที่โรแมนติกน่าจดจำซักอย่างครับ
แต่มันก็จำได้และยังพาผมมาที่ทะเลอีก
“กูจะอยู่กับมึงจนมึงเบื่อ ถึงมึงเบื่อจนไล่กูกูก็ไม่ไป
กูบอกแล้วไงมึงไม่มีสิทธิ์ทิ้งกู กูเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทิ้งมึงและกูก็ยังไม่มีความคิดที่จะทิ้งด้วย
เพราะฉะนั้นมึงมีแค่หน้าที่รักกูให้มากๆก็พอ”
“ครับกูจะรักมึงเพิ่งขึ้นทุกวัน”
“กูถามหน่อยได้ไหมว่าทำไมต้องมาที่ทะเลบางแสน” ผมถามมันถึงเรื่องที่ตัวเองสงสัยครับ
“ก็มึงชอบทะเล วันนี้หลังจากกูไปรับแหวนกับสร้อยที่สั่งทำ
กูก็กะว่าจะพามึงไปค้างที่ระยองซักคืน เพราะมึงบอกว่ายังไม่เคยไป
แต่พอถึงห้องทั้งห้องเงียบสนิท มึงยังไม่กลับ แถมโทหาก็ปิดเครื่อง
โทรหาไอ้นาวก็ปิดเครื่องเหมือนกัน กูก็เลยนั่งรออยู่ที่ห้อง
จนมึงกลับมาถึงก็มืดแล้ว เลยได้แค่ทะเลบางแสนอย่างที่เห็นนี่แหละ
มันอธิบายยาวเลยครับ แต่พอผมรู้เหตุผมและยิ่งมารู้ว่ามันนั่งรอผมอีกยิ่งรู้สึกผิดครับ
“มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมถามมันครับ
“บ่าย”
“งั้นแปลว่าไม่ได้เข้าโชว์รูม”
“เข้าไปเช็ครถเฉยๆเพราะกูกะจะขับไประยอง”
ไอ้เชี้ย ว่างแผนเก่งกว่าผมอีกครับ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยซักอย่าง
มันเริ่มน่ากลัวซะแล้วครับ หลังจากนี้ต้องคอยระวังมันบ้างแล้ว
“มึงมันจอมวางแผนเนอะ”
“คงไม่เท่ามึงหรอก” มันว่ากลับพร้อมรอยยิ้มครับ แต่วันนี้มันจะยิ้มเยอะไปไหมวะ
“กูขอโทษนะที่ไม่รู้ว่ามึงคอย แถมไม่มีอะไรให้มึงซักอย่าง” ผมขอโทษมันอีกครั้ง
“ไม่ต้องขอโทษกูหรอก กูได้แล้วล่ะ” มันพูดพร้อมเลยยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ
“อะไรวะ” ผมถามมันครับ
“ไม่บอก รู้แค่ว่ากูได้รับแล้วก็พอ” ผมอยากเอาเล็บข่วนหน้ายิ้มๆของมันจริงๆครับ
แม่งถามไม่ตอบทำเป็นมีลับลมคมใน
“ป่ะกลับกันเถอะตี 2 แล้ว” มันดูนาฬิกาข้อมือก่อนชวนผมกลับครับ
“อืม ไปดิ” ผมบอกมันก่อนลุกขึ้นปัดเศษทรายที่เกาะตามกางเกง
มันก็หยิบกีต้าร์มาถือและปัดเศษทรายนิดหน่อยก่อนจูงมือผมออกเดินครับ
ถ้าวันต่อๆไปนับจากนี้มันจะยังคงจับมือผมแล้วเดินเคียงข้างกันไปแบบนี้ตลอดก็คงจะดีนะครับ
ผมเดินตามพร้อมรอยยิ้มและกระชับมือที่ประสานกันให้แน่นขึ้นอีกนิด
วันข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่สำคัญขอแค่ในวันนั้นยังมีมันอยู่ตรงนี้ก็พอ
--- จบ ---
แล้วตินณ์ล่ะ
งั้นไปดูฝั่งพี่ตินณ์อีกนิดเนอะ
- presented by นายกฤษตินณ์ -
“ง่วงไหม ง่วงก็หลับได้เลยนะเดี๋ยวถึงแล้วกูปลุก”
ผมบอกมันหลังจากขับรถออกมาจากบางแสนได้ซักระยะแล้วครับ
ตอนนี้ผมขับรถไปด้วยอีกมือหนึ่งก็กุมมือมันไว้บนตักตัวเองครับ
มันเอาหัวซบกับหัวไหล่ผมเหมือนจะหลับ ผมหันไปมองตามันก็เคลิ้มๆแต่ไม่ยอมหลับ
“ไม่เอากูอยู่เป็นเพื่อนมึง” มันพูดก่อนเอามืออีกข้างที่ว่างจับจี้จากสร้อยที่คอขึ้นลูบเบาๆ
“ชอบไหม”
“อืม มึงรู้ขนาดนิ้วกูได้ไง” มันถามมันเสียงเบาๆเหมือนคนกำลังจะหลับ
แต่ผมรู้ว่ามันไม่หลับและคอยคำตอบของผมอยู"
“กูเก่งไง มือมึงกูจับอยู่ทุกวันจะไม่รู้ได้ไง” ผมตอบมันก่อนตั้งใจขับรถกลับคอนโด
ตอนนี้ถนนโล่งมากผมเลยเหยียบมากกว่าปกติไม่นานก็มาถึงคอนโดครับ
“อาบน้ำอีกไหม” ผมถามไอ้พรตหลังจากเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
ก่อนไปมันอาบไปรอบนึงแล้วครับ
“อาบเหนียวตัว ลมทะเลแม่งแรง” มันว่าเดินเข้าไปในห้องนอน สงสัยไปอาบน้ำครับ
ผมเลยเดินไปรินไวน์ปี 90 ที่พ่อเพิ่งให้มาใส่แก้ว ก่อนเดินกลับมานั่งจิบที่โซฟาครับ
อากาศข้างนอกยังหนาวอยู่ตอนแรกก็เริ่มอุ่นขึ้นมาแล้วนะครับ
แต่สองสามวันมานี้อากาศเย็นลงอีกแล้ว ต้องจิบไวน์เรียกความอบอุ่นในกระแสเลือดกันซะหน่อย
“มึงมาอาบน้ำดิ จะได้นอน” เสียงไอ้พรตเรียกผมดังมาจากประตูหน้าห้องนอนครับ
ผมหันหลังกลับไปมองเห็นมันกำลังยืนเอาผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวเช็ดผมที่เพิ่งสระ
ตัวมันก็มีชุดหลุมยาวทสีขาวเพียงตัวเดียว สงสัยมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่ได้แต่งตัว
แบบนี้รู้เลยครับว่าข้างในชุดคลุมต้องไม่มีอะไรนอกจากตัวขอมมันแน่นอนครับ
แค่คิดความหื่นของผมก็พวยพุ่งขึ้นมาเต็มสมองแล้วครับ หึหึ
“อีกแป๊บนึง กูจิบไวน์หมดก่อน” ผมบอกมันแล้วชูแก้วไวน์ในมือให้ดู
“มึงกินตอนนี้เนี๊ยะนะ”
“อืม สักหน่อยไหม” ผมถามมัน
“ไม่เอากูแปรงฟันจะนอนแล้ว” มันว่าแต่ก็เดินเอาผ้าเช็ดหัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“มานี่กูเช็ดให้” ผมเรียกมันให้นั่งหันหลังบนพรมตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของผมครับ
มันก็นั่งแล้วเอื้อมมือไปหยิบรีโมทกดเปิดทีวี มือมันก็กดเลือกช่องไปเรื่อยๆ
ผมก็เอาผ้าขนหนูบนหัวมันขยี้กับเส้นผมนุ่มๆของมันเบาๆ
“อื้อ...ตินณ์กูจั๊กจี้” เสียงไอ้พรตมันว่าพร้อมย่นคอหนีผม
ก็ผมอดใจไม่ไหวเช็ดไปเรื่อยๆแล้วเห็นต้นคอขาวๆ
เลยก้มลงเอาหน้าไซ้สูดดมกลิ่นความหอม
ของแชมพูและสบู่เด็กที่มันใช้เป็นประจำครับ
“หอมจังเมียใครน้า”ปากผมว่ามือก็ดึงมันให้ลุกขึ้นมานั่งตักแล้วครับ มันก็ขัดขืนนิดหน่อย
“ตินณ์ มึงจะทำอะไรกูง่วงนอนนี่มันจะตี 4 แล้วนะเว้ย”
มันรีบพูดรัวลิ้นพันกันให้วุ่ยเลยครับ หลังจากเห็นเคล้าลางว่าคืนนี้จะไม่ได้นอน
เพราะทันทีที่ดึงมันขึ้นมานั่งตักได้ผมก็ซุกไซ้ซอกคอหอมๆของมัน
มือก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ล้วงเข้าไปในเสื้อคลุมของมันแล้วครับ
“ไม่ต้องนอนหรอก พรุ่งนี้เช้าค่อยนอนนะ”
ผมเงยหน้าขึ้นพูดปากชิดริมฝีปากมันก่อนจะเอาประกบเลยครับไม่ปล่อยเวลาให้มันได้ปฏิเสธ
“อื้มมมม...ตินณ์” เสียงมันครางยาวเลยครับ
หลังจากผมไล่ต้อนปลายลิ้นร้อนๆพลิกพลิ้วหยอกล้อกับลิ้นของมัน
มันจูบเก่งยังไงก็ยังจูบเก่งเหมือนเดิมไม่มีผิดครับ
“มึงอยากเหรอ” มันผละหน้ามามองจ้องตากับผมนิ่งๆนิดนึง
ก่อนถามตาปรือๆเซ็กซี่มากเลยครับ
หน้ามันแดงๆไม่รู้เพราะความอาย
หรือว่าเพราะการจูบดุเดือดที่เพิ่งจบไปกันแน่ครับ
“ที่สุดเลยครับ” ผมตอบก่อนเอาปากไปชนปากมันเบาๆหนึ่งที
ไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้ผมชอบเอาปากของตัวเองไปชนปากมันครับ
“งั้นมึงอยู่เฉยๆ วันนี้กูจะกินมึง”
มันพูดก่อนเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ของผมกระดกไปนิดนึง
สงสัยย้อมใจครับ จากนั้นมันก็ดื่มอีกแล้วหันมาเอาปากประกบปากผม
ความร้อนของไวน์ค่อยๆไหลจากปากมันเข้าสู่ปากผมแล้วไหลลงคอ
มันเป็นจูบที่อ้อยอิ่ง หวานละมุนและยังมีความมึนเมาผสมคละเคล้าไปด้วยครับ
มือมันก็จัดการดึงทึ้งเสื้อยืดของผมขึ้นจากเอวหลุดออกจากคอได้อย่างรวดเร็ว
จากนั้นมันก็ไปวุ่นวายปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงยีนต์
ผมก็ให้ความร่วมมืออำนวยความสะดวกให้เมื่อมันพยายามจะถอดกางเกงยีนต์
หลังจากมันลุกขึ้น ผมยกสะโพกเพื่อให้กางเกงถูกถอดออกโดยง่าย
ตอนนี้เสื้อผ้าของผมปลิวหลุดจากร่างทีละชิ้นๆ
จนหมดเหลือแต่กางเกงในสีขาวที่ปกปิดลูกชายเพียงชิ้นเดียว
ผมเอื้อมมือไปจะปลดสายคาดเอวที่ชุดคลุมอาบน้ำของมัน
แต่มันดันปัดมือผมออกไม่ให้ยุ่งวุ่นวายตัวมันซะงั้น
“กูบอกอยู่เฉยๆไง วันนี้กูจะกินมึง” เสียงมันดุผมครับ
พอดุเสร็จก็เอาปากตัวเองมาประกบกับปากผมอีกครั้ง
ก่อนจะไล่ระดมพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า ซอกคอใบหู
และเลื้อยลงต่ำไปตามบ่าไหล่ มันขบเม้มทำรอยตามร่างกายผมอย่างเมามันส์
ไม่รู้อยู่ๆคึกอะไรร้อนแรงขึ้นมาซะเฉยๆครับ
มือมันก็ลูบไล้ไปทั่วร่างผมก่อนจะค่อยๆจับลูกชายของผม
ที่ตอนนี้นอนนิ่งสงบอยู่ในกางเกงในสีขาวตัวน้อย มันคลึงเล่นทั้งๆที่อยู่นอกกางเกง
ลูกชายผมที่ทำท่าว่ารู้จักกับคนที่มาทักทายเป็นอย่างดี มันค่อยๆขยายตัวขึ้นต้อนรับ
และลำตัวที่มีขนาดใหญ่ของไอ้เจ้าลูกชายก็ดันกางเกงในให้โป่งพองขึ้นทันตา
แถมส่วนหัวตัวยังชูชันออกมาจากขอบกางเกงอีกครับ
ไอ้พรตมันขึ้นมานั่งทับบนตักผมอีกครั้งโดยหันหน้าเข้าหาผมและเอาขาเกี่ยวเอวผมไว้
ก้นงอนๆของมันที่ทับลงมาบนลูกชายที่กำลังตื่นตัวจนปวดหนึบ
ยิ่งทำให้ปวดมากขึ้นไปอีกเพราะความเสียดสีและยั่วยวนของมัน
มันเริ่มกลับมาไซ้ตามลำตัวผมอีกแล้วครับมือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่ว
ก่อนมันจะดันให้ผมเอาหลังพิงผนักโซฟาและมันจัดการล้มลงเอาลิ้นค่อยๆไล้วนราวนม
และค่อยๆครอบริมฝีปากลงบนตุ่มที่แข็งเป็นไตของผมครับ
:katai5: ต่อด้านล่าง อีกนิดนึงค่ะ
-
“อืมมมม......” ผมได้แต่ครางเสียงพร่า เสียวโคตรกับการเล้าโลมของมันครับ
ก็มันเล่นทั้งดูด ทั้งดุนแถมขบเม้มลงมาบนนมให้ผมได้เสียว
และเกร็งหน้าท้องเป็นระยะครับ เมื่อมันเล่นจนพอใจมันก็ค่อยๆลุกออกจากตักผม
ลงไปยืนข้างล่างแล้วก้มตัวลงไล้มือใกล้ลูกชายของผม
แล้วเริ่มพรมจูบจากต้นขาด้านในต่ำลงไปเลื่อยๆโครตเสียวเลยครับ
เวลามันเหลือบตาขึ้นสบตากับผมนี่ไม่รู้จะบอกว่ายังไง ก็มันยั่วมากครับ
พอมันพรมจูบตามขาจนพอใจ มันก็วกกลับขึ้นมา
ไล้ปลายลิ้นตามแนวไร้ขนอ่อนที่หายเข้าไปในกางเกงตัวจิ๋ว
ก่อนมันจะไล้ลิ้นตามไปอย่างหยอกล้อและมันก็เอามือมาจับเจ้าลูกชาย
ที่ตอนนี้มันพร้อมรบเต็มที่แล้วบีบนวดเบาๆจากนอกกางเกง
ไอ้พรตลากลิ้นลงมาจนถึงส่วนปลายลูกชายผมที่โผล่พ้นของกางเกงในออกไปทักทายอากาศด้านนอก
มันค่อยเอาลิ้นแตะส่วนหัวครับ
“ซี๊ดดดด.........พรต” ผมครางเสียวเพราะมันเล่นระรัวลิ้นกับส่วนปลายอย่างไม่ปราณีผมเลยครับ
เมื่อมันเห็นว่าผมคราง มันก็เหลือบตาขึ้นมองผมก่อนจะรั้งกางเกงในตัวจิ๊วลง
ให้ลูกชายตัวใหญ่ของผมออกมาได้ทั้งตัว จากนั้นก็เอาริมฝีปากอุ่นๆเข้าครอบครอง
ผมก็แอ่นสะโพกขึ้นรับกับริมฝีปากที่ขยับขึ้นลงเป็นระยะ จากช้าๆก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ
บางครั้งมันก็หยุดแล้วปล่อยลูกชายผมให้เป็นอิสระ
แล้วหันไปสนใจเล่นกับลูกบอลกลมๆสองลูกแทน
มันทั้งดูดทิ้งเม้มจนผมแอ่นสะโพกสูงเพราะความเสียวครับ
“อืมมมม......พรต กูไม่ไหวแล้วกูต้องการมึง”ผมร้องขอมันเสียงพร่าเลยครับ
ก็มันเล่นทรมานผมจนแทบระเบิด เมื่อมันได้ยินเสียงผมร้องขอ
มันก็ค่อยๆถอดกางเกงตัวน้อยของผมออกจากก้น เผยให้เห็นเจ้าลูกชายได้เต็มๆตา
เพราะฟังภายในห้องรับแขกยังสว่างโร่เลยครับ
เมื่อกางเกงตัวน้อยของผมหลุดพ้นปลายเท้าไอ้พรตก็ผละตัวจากระหว่างขาทั้งสองข้างของผม
ลุกขึ้นยืนผมก็มองตามงงๆก่อนที่จะเห็นมันค่อยๆปลดสายผ้าที่รัดเอวมันอยู่
ทำให้ชุดคลุมของมันค่อยๆแยกออกจากกัน
แล้วมันก็ปล่อยให้เสื้อคลุมสีขาวเลื่อนหลุดออกจากตัวช้าๆ
ทุกการเคลื่อนไหวของมันอยู่ในสายตาของผมครับ
ผมได้บันทึกภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้นผ่านม่านตาไว้ในสมองเรียบร้อยแล้วครับ
ตอนนี้ร่างกายของมันไม่มีเสื้อผ้าติดกายซักชิ้น
ผมยิ่งมองยิ่งยั่วยวนชวนให้อยากเอาเจ้าลูกชายที่ปวดหนึบเข้าไปฝังร่างอยู่ในตัวมันครับ
มันก้าวขึ้นมาบนโซฟาอีกครั้งและนั่งลงบนขาของผม
โดยหันหน้าเข้าหากันมันจับลูกชายตัวใหญ่ของผมไว้ในมือนุ่มๆของมัน
แล้วนำลูกชายของตัวเองมารวบให้ชิดลูกชายผม
แล้วใช้มือทั้งสองข้างกอบกุมพร้อมค่อยๆขยับขึ้นลงครับ
“อ่ะ...อื้มมม.......”เสียงมันครางเบาๆ ผมก็กัดปากตัวเองสกัดกั้นเสียงครางเหมือนกันครับ
ตอนนี้ตูดผมแทบจะไม่ติดเบาะโซฟาเพราะความเสียวที่ได้รับจากส่วนกลางของร่างกาย
ความเสียววิ่งแล่นจากปลายเท้าขึ้นถึงหัวเลยครับ
ผมปล่อยให้มันทำตามใจตัวเองไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าจะทนไม่ไหว
อยากปลดปล่อยก็เอื้อมมือไปจับมือมันไว้ให้หยุด
“พอก่อนครับ ต่อไปพี่จะแสดงตัวอย่างให้ดูบ้าง”
ผมพูดจบจับมันพลิกลงนอนยาวบนโซฟาเลยครับ มันก็มองหน้าผมงงๆ
“หมดเวลาของมือใหม่แล้วครับ ต่อไปเป็นของจริงนะ”
ผมบอกมันก่อนยิ้มใส่ตาไอ้พรตแล้วเอื้อมมือไปคว้าขวดไวน์มาเทลงบนตัวไอ้พรตไม่เยอะเท่าไหร่ครับ
จากนั้นผมก็ยกขึ้นดื่มจากขวดแล้วเอาไปกรอกปากมันบ้างครับ
เป็นจูบที่ร้อนแรงดุเดือดเมื่อผมส่งไวน์เข้าปากมันแล้วสำรวจจนแน่ใจว่ามันกลืนลงไปจนหมดแล้ว
ผมก็เลื่อนตัวลงมาชิมไวน์ที่อยู่ตามลำตัวไอ้พรต จากซอกคอก็เลื่อนไปที่เหนือหน้าอก
ผมทั้งชิม ทั้งดูด ทั้งเม้มทำรอยไว้ตามลำตัวให้เป็นหลักฐานว่าไอ้พรตมันเป็นของผมครับ
แล้วก็มาถึงยอดอกที่มีตุ่มแข็งเป็นไตสีชมพูอ่อนๆ
ที่ผมเห็นเมื่อไหร่ก็อดที่จะอยากชิมความหวานของมันซะทุกครั้งไม่ได้
ว่าแล้วผมก็ก้มลงชิมซะหน่อย ลิ้นร้อนๆของผมค่อยๆวนรอบฐานก่อนครอบลงไปแล้วดูดดึงอย่างหมั่นเขี้ยว
“ซี๊ดดด อะ... อื้มมมตินณ์...” เสียงไอ้พรตครางแล้วกดหัวผมให้ลงลิ้นเล่นกับหัวนมมันมากยิ่งขึ้นครับ
มือผมที่ว่างก็นำไปลูบไล้ลูกชายมันเล่นเบาๆเป็นการหยอกเอิน
ตัวมันสั่นน้อยๆเมื่อผมลากลิ้นลงไปตามลำตัวและแยงลงในสะดือบุ๋มๆของมัน
“อืมมม” เสียงมันยังครางต่อเมื่อผมไล่จูบลงมาตามหน้าขาแบบที่มันทำกับผม
แต่ผมจูบไปจนถึงปลายเท้าของมันที่นอนทอดตัวอยู่บนโซฟา และไล่ขึ้นมาตามขาด้านใน
ก่อนไปเจอลูกบอลกลมๆสองลูกสีอ่อนผมเล่นเอาปากเข้าครอบบ้าง
ที่นี้ไอ้พรตแอ่นตัวขึ้นตูดไม่ติดเบาะเลยครับ
“โอ๊ะๆๆซี๊ดด โอ๊ยยยยตินณ์ เสียว...”
มันร้องพร้อมกับพยายามเอามือดันหัวผมออกจากลูกบอลกลมๆที่ผมกำลังเล่นอย่างหลงใหล
เมื่อมันไม่ยอมให้เล่นต่อผมก็เลื่อนขึ้นไปเล่นกับน้องชายของมันที่ต้องนี้คงจะน้อยใจผมเต็มที่
เพราะมันกำลังร้องไห้มีน้ำใสๆ ซึมออกมา ผมค่อยๆแตะลิ้นร้อนลงไปชิมรสชาติของน้ำใสๆ
ที่ปริ่มส่วนหัวแดงก่ำอย่างแผ่วๆ ทำเอามันร้องครางดังกว่าเดิมพร้อมแขม่วท้องจนขึ้นเป็นลอน
“อ่า..ซี๊ดดด......” เสียงมันตอนนี้เซ็กส์ซี่โคตรเลยครับ
ค่อยวนลิ้นสัมผัสไปรอบหัวหยัก ก่อนจะรัวลิ้นโจมตีส่วนปลาย และเมื่อเห็นหน้ามันเหยเก
ผมจึงเบี่ยงริมฝีปากหลบไปไล่เลียตามลำตัวของลูกชายสุดที่รักมันแทน
ตอนนี้ตามใบหน้ามีเม็ดเหงื่อปรากฏขึ้นทำให้มันยิ่งดูเซ็กส์ซี่เพิ่มขึ้นไปอีกครับ
แล้วก็ถึงเวลาที่ผมครอบครองสิ่งที่เต้นตุบๆอยู่ตรงหน้าให้เข้าไปอยู่ในอุ้งปากอุ่นๆแทน
เมื่อผมครอบครองมันทั้งหมดก็เริ่มขยับปากขึ้นลงตามความยาวเหมือนทุกครั้ง
มันก็ช่วยขยับแอ่นสะโพกตามจังหวะผมทันที ลูกชายของมันเข้าลึกมากครับ
“โอววว..อืมมม..ตินณ์!!”
เสียงครางอย่างเสียวซ่านพร้อมชื่อของผมหลุดออกมาจากริมฝีปากมันอย่างต่อเนื่อง
ผมยิ่งเร่งสปีดการขยับเพราะเสียงเรียกชื่อผมทำให้อารมณ์ของผมพุ่งสูงขึ้น
ผมขยับต่อไปเรื่อยๆพร้อมความเร็วที่เพิ่มขึ้น
ก่อนไอ้พรตจะเอามือจิกหัวผมแล้วแหงนหน้าหลับตาพริ้ม
“อ๊ะ...กุ...กูเสร็จแล้ว อืมมม”แล้วไอ้พรตก็ปลดปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าคอผมเป็นระลอกครับ
ผมก็ดูดรีดจนหมดแล้วกลืนลงคอ
“ตินณ์มึงกินอีกแล้วเหรอ ทำไมไม่คายออกมาวะ”
มันปรือตาขึ้นมาถามผมเมื่อไม่เห็นผมคายลูกๆที่มันปลดปล่อยออกมา
“หึหึ หวานอร่อยดีหว่ะ” ผมยิ้มก่อนตอบมัน
ครั้งแรกที่ผมลองกินผมรู้สึกว่ามันฝาดๆแปลกๆแต่พอหลายครั้งเข้ามันก็อร่อยดีครับ
รสชาติหวานจนผมติดใจอยากกินซะทุกครั้งแล้วครับ
ตอนนี้มันเสร็จนำผมไปก่อนแล้ว ไอ้ลูกชายตัวดีของผมก็อยากปลดปล่อยบ้าง
ตอนนี้มันกะตุกหงึกหงักอยากเข้าไปในตัวคนที่นอนหมดแรงเต็มที่แล้วครับ
ผมก้มลงจูบปากมันเบาๆและหอมแก้มมันไปหนึ่งที
ก่อนจะเอื้อมมือลงไปปลุกลูกชายของมันให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“พรตทำให้กูบ้างนะ” ผมกระซิบขอมันข้างหูเมื่อเห็นว่า
ลูกชายมันเริ่มมีอารมณ์ตามการปลุกเร้าของผมแล้วครับ
มันหันมามองหน้าผมงงๆ ผมเลยนั้งบนโซฟาแล้วจับมันนั่งตักหันหน้าเข้าหาตัวเองอีกครั้ง
ก่อนค่อยเอานิ้วมือนวดคลึงช่องทางด้านหลังของมัน
“อื้มมมม........”มันเริ่มครางอีกครั้งเบาๆ ผมก็นวดคลึงแรงขึ้นก่อนค่อยๆกดนิ้วลงไป
“ตินณ์ เจล...เจลด้วยเจ็บ” มันร้องเลยครับเมื่อผมจะเพิ่มนิ้วเข้าไป ผมหยุดก่อนตอบ
“เจลหมดครับ ทนหน่อยนะ” ผมบอกมันก่อนค่อยๆเริ่มกดนิ้วอีกครั้ง
จริงๆแล้วเจลไม่ได้หมดหรอกครับแต่ผมขี้เกียจลุกไปหยิบให้เสียเวลา
ก็ตอนนี้ไอ้ลูกชายผมมันบวมเป่งแทบจะระเบิดได้อยู่แล้วครับ
“โอะ... โอ๊ยยย” เมื่อผมถอนนิ้วออกมาแล้วขยับตัวมันขึ้น
นำเจ้าลูกชายเข้าไปจ่อที่ช่องทางส่วนสงวนของไอ้พรต
ก่อนจะค่อยกดส่วนหัวเข้าไปไอ้พรตร้องเสียงหลงเลยครับ น้ำตาก็ปริ่มๆขอบตา
“ทนนิดนึงนะครับ” ผมบอกก่อนจะค่อยๆจับตัวมันที่นั่งอยู่บนตักให้ค่อยๆทิ้งตัวลงมา
แล้วรับเอาลูกชายตัวเขื่องของผมเข้าไปจนหมด
“อึก..อะ...อื้อ” เมื่อไอ้พรตทิ้งตัวนั่งลงมาจนลูกชายผมเข้าไปนอนสงบนิ่งอยู่ในตัวมัน
แล้วมันก็หยุดการเคลื่อนไหวแล้วเอาแขนกอดรอบคอผมไว้นิ่งๆครับ
ผมก็กอดเอวมันไว้เฉยเพื่อให้มันได้ปรับตัว
“ตินณ์...ไปที่เตียงได้ไหมกูอึดอัด” มันถามผมเบาๆที่ซอกหู
“รอบต่อไปนะครับ รอบนี้พี่จะสอนประสบการณ์บนโซฟาไง”
พอผมตอบเสร็จก็เริ่มจับเอวมันขยับขึ้นลงเบาๆ
มันก็กัดปากทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ ผมเห็นแล้วก็สงสารนะครับ
เพราะตอนนี้ลูกชายผมสัมผัสกับความฝืด
และความเสียวที่แล่นจากเจ้าลูกชายไปที่กระดูกสันหลังเลยครับ
ความหื่นมันมีมากกว่ายังไงก็ทนหน่อยนะจ๊ะเมียพี่
“อืม..อืออ่า” ไอ้พรตเริ่มครางและมันก็กลายเป็นเสียงครางอย่างพึงพอใจของเราทั้งคู่
ที่ประสานกันอย่างสอดคล้อง มือมันก็จิกบ่าผมทุกครั้งที่ผมขยับเอวสวนรับกับการลดสะโพกลงมาของมัน
“อะ..อ่ะ..ซี๊ดดดดด.....” เสียงมันร้องดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อผมขยับเอวมันแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ติ...ตินณ์กูมะ...ไม่ไหวแล้ว ...กูไม่มีแรง”เสียงมันบอกผมตะกุกตะกัก
ตามการขยับตัวเมื่อผมเห็นมันท่าทางจะไม่ไหวจริงๆ
จากที่มันปลดปล่อยไปรอบนึงแล้วแถมยังต้องมาเป็นฝ่ายขยับเอง
คงจะเหนื่อยผมเลยจับมันลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มมันไว้ในอ้อมแขน
ส่วนกลางลำตัวยังเชื่อมกันอยู่และขยับอย่างต่อเนื่องเพื่อไม่ให้อารมณ์ขาดตอน
แล้วผมก็ค่อยๆว่างมันลงบนโซฟาในท่านั่งแล้วเอาขาทั้งสองข้างของมันพาดบ่าผม
เมื่อได้ท่าที่ต้องการผมก็เริ่มซอยอีกครั้งครับ
“ซี๊ดดดดดดด เบาตินณ์ เบาๆ” เสียงมันบอกพร้อมมือที่กำลังเกี่ยวคอลดลงมายันหน้าอกของผมข้างนึง
เพื่อให้ลงความเร็วของการขยับตัว”
“พลั่บๆๆ..พลั่บบบๆๆ ” จังหวะกระแทกไม่ได้ลดลงแต่อย่างไร
ยิ่งมันร้องผมยิ่งรั่วกระชันขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์
ซึ่งมันก็แอ่นตัวหยัดขึ้นรับทุกจังหวะของผม จนขาผมแทบหมดแรง
ผมจับมันเปลี่ยนท่าอีกครั้งโดนการเอาขามันลงจากไหล่
แล้วค่อยดันตัวมันให้ล้มลงนอนราบไปกับโซฟา
แล้วผมตามขึ้นไปอยู่ตรงกลางหว่างขาทั้งสองข้าง
จับขาข้างนึงมาพาดบ่าอีกครั้งก่อนผมจะเริ่มขยับตัวใหม่ใส่แรงเข้าไปเน้นๆเลยครับที่นี้
“อะ..อึก...ซี๊ดดดดดดด” มันก็ร้องไปผมก็ประกบร่างบดคลึง
ส่ายเสยอย่างเมามันส์ก่อนโน้มตัวลงไปจับหน้ามันรับจูบในขณะที่บั้นเอวก็ยังอัดรัวถี่ยิบ
อย่างรุนแรงไม่มียั้งครับ
“พลั่บๆๆ พลั่บบๆๆ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นลั่นห้องรับแขกอีกครั้ง
“โอ๊ยยย...ซะ..ซี๊ดด..อ่าาา”
เสียงครางของมันดังขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์อย่างไม่กลัวเส้นเสียงอักเสบ
ผมเสยใส่กระชั้นเร็วขึ้นเมื่อเห็นมันเริ่มเกร็งตัว
มือจิกไหล่ผมแน่นจนผมคิดว่าเลือดคงไหลแน่นอน
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจที่จะบอกให้มันเลิกจิกไหล่ครับ
ตอนนี้ผมต้องการแค่ส่งมันให้ได้ขึ้นสวรรค์ไปก่อน
ผมขยับเร็วและเน้นๆ จนมันทนไม่ไหวกระตุกพ่นสิ่งที่กักเก็บไว้ออกมา
เลอะหน้าท้องของมันและของผมด้วยครับ
การปลดปล่อยของมันทำให้ช่องทางด้านหลังที่ลูกชายผมหลบซ่อนอยู่บีบรัดและตอดผมอย่างแรง
จนต้องกัดฟันกรอดเพราะความเสียว
“โอววว อะ อืมมมมมมมมม” ผมเสยสะโพกเข้าใส่เน้นๆส่งท้ายอีกสองสามที
ก่อนจะกดแช่นิ่งปล่อยให้ส่วนปลายกระตุกปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นอุ่นๆให้ไหลเข้าไปในตัวมันจนหมด
ผมทิ้งตัวซบหน้าไปที่ซอกคอมันอย่างหมดแรงเลยครับ
“ตินณ์ลุกไปอาบน้ำนอนกันเถอะ”
เสียงไอ้พรตบอกผมเบาๆหลังจากผมนอนนิ่งๆไม่ยอมขยับไปไหนได้ซักพัก
“ลุกแล้วครับ” ผมตอบไอ้พรตก่อนที่หน้าของมันจะแดงขึ้นเรื่อยๆ
เพราะมันรู้ว่าที่ลุกน่ะไม่ใช่ตัวผมแต่เป็นไอ้เจ้าลูกชายที่ไม่เคยพอ
ที่ตอนนี้มันเริ่มขยายตัวอีกครั้งในของตัวของไอ้พรตที่ผมยังไม่ได้ถอดถอนออก
“ตัดทิ้งซะดีไหมวะ” ไอ้พรตทำเสียงดุขู่ผมฟ่อๆเลยครับ
“ตัดแล้วใครจะทำให้มึงครางละครับ มันทำให้มึงมีความสุขนะ”
ผมบอกก่อนจะจุ๊บปากมันไปหนึ่งทีแล้วแกล้งขยับเอวเบาๆ
“ไอ้หื่น”มันว่าหน้ายังไม่หายแดงเลยครับ
“หึหึ ไปที่เตียงเนอะ” ผมหัวเราะก่อนชวนมันไปต่อที่เตียง
มันก็พยักหน้าแล้วหลบตาผมเลยครับ น่ารักชิบหายเมียใครวะ
ผมค่อยๆช้อนตัวไอ้พรตขึ้นอุ้มทั้งที่ลูกชายยังไม่ถอดออกจากตัวไอ้พรต
แล้วขยับเดินตรงไปที่ประตูห้องนอน เป้าหมายคือเตียงนอน
ไอ้พรตกัดปากตัวเองและทำหน้าเหยเกทุกครั้งที่ผมก้าวขาเดินครับ
สงสัยคืนนี้คงไม่ได้นอนจริงแล้วครับ
แต่ไม่เป็นไรนอนเช้าก็ได้เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียน หึหึ
“ตี๊ดๆๆ ตี๊ดๆๆ”
ผมเอื้อมมือไปกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกก่อนที่ไอ้พรตจะตื่นครับ
ผมตั้งเวลาไว้ตอน 11 โมง เพราะผมต้องลุกขึ้นมาทำอาหารให้ไอ้พรตกินก่อนเที่ยง
เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็หกโมงเช้าแล้วครับ เรียกว่าสว่างคาตากันเลยที่เดียว
หลังจากสายตาผมปรับตัวกับแสงแดดสว่างจ้า
ที่ส่องเข้ามาทางประตูกระจกตรงระเบียงห้องได้
ผมก็เอามือไอ้พรตที่พาดหน้าอกผมอยู่ออกแล้วลุกขึ้น
เดินไปดึงผ้าม่านบังแสงให้ไอ้พรตครับเดี๋ยวมันจะร้อน
ตอนนี้ผมใส่เพียงกางเกงขายาวตัวเดียว แต่ก็ยังไม่โป๊ไม่ต้องกลัวครับ
ผมเดินกลับมาที่เตียงแล้วก้มลงหอมแก้มคนที่ยังนอนซุกตัวขี้เกียจตื่นอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่
หน้ามันตอนนอนน่ารักดี ดูไม่มีพิษมีภัย เหมือนเป็นเด็กๆเลยครับ
แต่ตอนตื่นก็ยังน่ารักนะ แต่น่ารักบวกหน้าถีบนิดๆครับ
พอผมได้หอมไอ้พรตเหมือนทุกวันเป็นที่เรียบร้อยผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
จัดการล้างหน้าแปรงฟันให้เรียบร้อยก่อน
เอาแปรงไอ้พรตมาบีบยาสีฟันไว้ให้แล้วออกไปทำกับข้าวครับ
ต้องทำกับข้าวก่อนค่อยกลับมาอาบน้ำไม่งั้นกลิ่นจะติดตัวผมไม่ค่อยชอบ
ผมเริ่มหาของในตู้เย็นว่ามีอะไรพอจะทำให้มันกินได้บ้าง
แล้วก็ไปเจอของที่พอจะทำได้ มื้อนี้ทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับ
ผัดผักรวมมิตรกุ้งและหมูกระเทียมให้มันคงพอครับว่าแล้วผมก็เริ่มลงมือทำ
ทุกๆวันผมก็ทำแบบนี้เป็นประจำ ไอ้คิมเคยถามผมว่าเหนื่อยไหม
เบื่อไหมที่ต้องดูแลไอ้พรต คอยเอาใจและทำให้มันเกือบทุกอย่างเหมือนตอนนี้
ผมบอกมันไปว่าผมไม่เคยทำสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ หรือถ้าเบื่อก็เลิกทำ
แต่ที่ทำอยู่นี้มันคือความสุขที่ได้เห็นไอ้พรตมันยิ้ม มันกินอาหารที่ผมทำอย่างเอร็ดอร่อย
ถ้ามื้อไหนที่มันคิดไม่หมดนี่สิผมถึงจะคิดมากว่าไม่อร่อยเหรอ ไม่ถูกปากเหรอหรือมันไม่สบายเป็นอะไร
ถ้าไอ้พรตเบื่ออาหารนี่คือเรื่องใหญ่ครับ เพราะปกติกินเหมือนยัดนุ่นเท่าไหร่ไม่เคยเต็ม
ไอ้พรตไม่เคยขอให้ผมทำทุกอย่างให้มันแบบนี้แต่ผมเต็มใจทำครับทำมาตั้งแต่แรกจนชินแล้ว
ผมทำอาหารเป็นเพราะตอนเด็กๆผมอยู่กับคุณยายที่ต่างประเทศ ท่านก็ไม่รู้จะสอนใครเลยสอนผม
ไอ้ผมไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะเป็นคนไทยไปอยู่ใหม่พูดกับใครไม่เป็น
เลยอยู่แต่กับยายจนได้สูตรมาเยอะและติดชอบทำอาหารไปเลยครับ
เรื่องคุณยายผมทำไมไปอยู่ต่างประเทศก็เพราะป้าผม
หรือพี่สาวแม่ได้สามีเป็นคนต่างชาติแล้วย้ายไปอยู่กับสามี
เสร็จแล้วก็มาชวนคุณยายผมไปอยู่ด้วยครับ
พอคุณยายผมไปนานเข้าก็คิดถึงผมเลยขอให้ผมไปเรียนที่นู้นเลย
แม่ผมก็ให้ไปอยู่หลายปีเหมือนกันครับจนทนคิดถึงไม่ไหวไปรับผมกลับเองเลย
เกิดสึกยายชิงหลานแม่ชิงลูกกันด้วยครับ
“อืม ตื่นนานแล้วเหรอ” ไอ้พรตเดินสะลึมสะลือเข้ามาในครัว
หัวยุ่งเลยครับ มันอ้าปากหาวแล้วถามผมไปด้วยหึหึ น่าฟัดชะมัด
ตอนนี้มันใส่กางเกงขายาวกับเสื้อกล้ามที่ผมจับมันใส่เมื่อตอนเช้าครับ
“ซักพักเอง ยังไม่เสร็จเลย มึงไปอาบน้ำก่อนไป”
ผมบอกมันพร้อมกับมือก็เร่งหั่นผักไปเรื่อยๆกลัวมันจะหัว
“ง่วงว่ะ” ผมตัวแข็งมือหยุดหั่นเลยครับ
ก็ไอ้พรตมันเดินเข้ามาซ้อนข้างหลังแล้วเอามือกอดเอวและเอาหัวซบที่ไหล่
ก่อนบ่นว่าง่วง มันยังไม่ตื่นดีหรือไงวะทำตัวแปลกๆ
“ง่วงก็ไปนอนต่อก่อนเดี๋ยวเสร็จแล้วจะไปเรียก”
ผมบอกพร้อมกับเอามือตัวเองไปวางทับมือมันที่กอดเอวผมอยู่แล้วลูบแหวนที่ผมให้มันมือคืนเบาๆ
“ไม่เอาปวดหัว” ทำไมมันอ้อนจังวะ โครตน่ารัก
“แล้วจะทำอะไรครับ” ผมดึงมันจากข้างหลังให้มาอยู่ข้างหน้าแล้วเปลี่ยนเป็นสวมกอดมันแทนครับ
“มึงไปนอนเป็นเพื่อนกูดิ” ไอ้เชี้ยพูดแล้วช้อนตาขึ้นมองผมหน้าแดง คือกูหลงเลย
“งั้นกินข้าวก่อนเนอะค่อยไปนอนต่อ” ผมบอกมันก่อนจุ๊บปากคนช่างอ้อนไปหนึ่งที
“อืม” มันตอบก่อนหลับตาแล้วเอาหน้าเอียงมาซบอกผม
“ไปล้างหน้าก่อนแล้วดูโทรศัพท์รอก็ได้เสร็จแล้วเดี๋ยวเรียกนะ” ผมบอกมัน
“อืม” มันตอบรับเบาๆก่อนเดินลอยๆเข้าไปในห้องนอน ผมก็ลงมือทำอาหารต่อครับ
พูดถึงความน่ารักของมันไม่ได้มีแค่นี้นะครับ
เมื่อวานผมเผลอได้ไปเห็นอะไรบางอย่าง
ที่ผมถือว่าเป็นของขวัญครบรอบ1ปีที่ผมกับมันคบกันมา
ที่มันถามผมแต่ผมยังไม่ได้บอกมันว่าผมได้รับอะไร
ก็เมื่อวานหลังจากที่ผมกลับมาจากไปเอาแหวนที่สั่งทำไว้
ผมก็มารอมันที่ห้องแต่รอนานมันก็ไม่ยอมกลับมาซักที
ผมเลยโทรหาแต่ก็ดันโทรไม่ติด ผมเลยนั่งรอมันต่อไปจนเริ่มเบื่อ
เลยจะไปเอารูปที่มันถ่ายตอนไปเที่ยวเขาค้อมาดูเล่นๆ
ผมเข้าไปหาในห้องอีกห้องที่เมื่อก่อนผมบอกไอ้พรตว่าใช้เก็บของ
แต่จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับเป็นห้องนอนที่ผมเอาไว้ให้เพื่อนๆมานอนเวลาแวะมาค้างที่นี่
แต่พอไอ้พรตมันรู้มันจัดการดัดแปลงห้องรับแขกผมเป็นห้องล้างรูปของมันเลยครับ
ไม่รู้อะไรนักหนาเต็มห้องไปหมด ผมไม่ค่อยได้เข้ามาหรอกครับ
เพราะเดี๋ยวจะไปโดนอะไรมันพังเข้า ของมันมีแต่อุปกรณ์เกี่ยวกับการถ่ายรูปล้างรูปราคาแพงๆทั้งนั้น
พอผมเข้าไปได้ก็หาอัลบั้มรูปที่ต้องการ เมื่อเจอผมก็กำลังจะออกจากห้อง
แต่สายตาดันไปเห็นอัลบั้มรูปอันใหญ่ที่มันวางไว้บนโต๊ะดูเหมือนจะสำคัญเพราะมันมีกุญแจล็อคอย่างดี
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผมบวกกับไอ้พรตคงลืมล็อคกุญแจผมเลิกแอบเปิดดู
แค่หน้าแรกเท่านั้นครับทำผมตัวชาเลย และยิ่งเปิดหน้าต่อๆมามันทำให้ผมยิ้มแก้มแตก
จนหาทางหุบยิ้มไม่เจอเลยครับ
ก็ทั้งอัลบั้มเต็มไปด้วยรูปของผมเพียงคนเดียวแถมมันเป็นรูปที่มีคำบรรยายใต้รูป
ตั้งแต่สมัยที่ผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับมันจนเป็นแฟนกันครับ
รู้สึกจะเรียงตามลำดับเวลาที่ผมรู้จักมัน
รูปแรกเป็นรูปที่มันถ่ายไอ้นาวแต่ติดผมไปนิดนึง
คิดว่าผมจะอยู่ปี 2 ครับ ยังไม่รู้จักมัน มันเขียนใต้รูปว่า
“เข้ามาในเฟรมกูตั้งแต่ปีหนึ่งเลยนะมึง”
จากนั้นก็เป็นรูปที่ผมรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง รูปที่ผมนั่งดูทีวี ทำอาหาร ทำงาน
หรือแม้กระทั้งนอนหลับมันก็ถ่ายไว้หมดเลยครับ
บางรูปผมรู้ว่ามาจากกล้อง บางรูปมาจากโทรศัพท์ไม่รู้มันแอบถ่ายตอนไหน
แต่ก็พอรู้ว่ามันอยู่จุดไหนเวลาถ่าย ผมดูไปยิ้มไปแอบขำคำบรรยายใต้รูปมันครับ
มีทั้งชมว่าผมหล่อบ้าง หน้าเหี้ยบาง ว่าผมทำหน้าดุมันบ้างโครตตลก
จนมาถึงรูปสุดท้ายเป็นรูปผมกับมันเพียงรูปเดียวในบรรดารูปทั้งหมดที่มี
ในรูปผมกำลังนั่งมองมันที่กำลังก้มหน้าทำการบ้านกับเพื่อนอย่างตั้งใจ
เหมือนผมแอบมองมันด้วยสายตารักใคร่อย่างปิดไม่มิด
น่าจะไอ้นาวเป็นคนถ่ายครับเพราะในรูปไม่มีไอ้นาวคนเดียว
นอกนั้นเพื่อนมันอยู่ครบ แล้วมันเขียนใต้ไว้ว่า
“ครบหนึ่งปีแล้วนะที่มึงขอคบกับกู ไม่รู้มึงจำได้ไหมแต่กูจำได้
ไม่ว่านานเท่าไหร่กูก็ยังจำวันนั้นได้เสมอ
ถึงกูจะชอบด่าชอบว่า ขี้เหวี่ยงขี้วีน เอาแต่ใจตัวเองแค่ไหนมึงก็ไม่ว่ากู
และอดทนกับกูมาตลอดจนครบปีนึงแล้วขอบคุณนะ
กูก็รักมึงไม่ต่างกับที่มึงรักกูหรอกถึงไม่บอกแต่กูรู้ว่ามึงดูออกใช่ไหม
ถ้ามีปีที่หนึ่งก็ต้องมีปีต่อๆไปอยู่กับกูไปเรื่อยๆล่ะ รักมึงนะไอ้แก่ขี้บ่นของกู”
รูปนี้มันเขียนยาวกว่ารูปอื่นเลยครับเหมือนมันจะเพิ่งเอามาใส่ด้วย
เพราะมันจะเขียนวันที่ทุกรูปและรูปนี้ลงวันที่เมื่อวานที่คบรอบ 1ปีพอดีครับ
ยิ่งผมเห็นแบบนั้นผมยิ่งรักมันเพิ่งขึ้นเรื่อยๆแบบที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า
จากที่คิดว่ารักมันมากแล้วยังจะรักมันมากกว่าเดิมได้อีก
แต่เหมือนมันค่อยๆเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกรักของผมทุกๆวัน
จากการกระทำแสนธรรมดาของมัน มันไม่ต้องทำอะไรพิเศษเลย
ก็สามารถทำให้ผมหลงรักมันได้ขนาดหนักเลยครับ
ผมไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่ามันจะจำวันที่ผมขอมันเป็นแฟนได้
เพราะมันไม่มีอะไรน่าจดจำ แถมยังเป็นในรถที่ผมเหมือนจะพูดเล่นๆไม่จริงจัง
แต่มันกลับจำได้และให้ความสำคัญ ผมยอมรับครับว่าผมโครตดีใจเลย
เมื่อวานเป็นวันครบรอบหนึ่งปีที่ผมคบกับมัน
ก็เหมือนเป็นการเริ่มต้นที่เราจะก้าวไปด้วยกันจนมีปีที่ สอง สาม สี่ เรื่อยๆครับ
ตอนนี้ผมกับมันถือว่ายังเป็นวัยรุ่นที่ความคิดอาจจะยังไม่รอบคอบเท่าไหร่
แต่เวลาและประสบการณ์จะช่วยให้ผมกับมัน
สามารถใช้ชีวิตคู่ที่เพิ่งเริ่มต้นนับหนึ่งได้อย่างมั่นคงครับ
“พรตกับข้าวเสร็จแล้ว”
ผมเรียกมันแต่ไม่ได้ยินเสียงมันตอบรับเลยเดินเข้ามาดูมันในห้องนอน
ปรากฏว่ามันหลับไปอีกแล้วครับ
“พรต พรตครับตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว” ผมเรียกมันอีกครั้ง
ไม่อยากให้กินข้าวผิดเวลามากครับเดี๋ยวจะปวดท้อง
“อื้อ...เสร็จแล้วเหรอ กูเผลอหลับ” มันลืมตาขึ้นมาถามผม
“เสร็จแล้วไปแปรงฟันเร็ว”
“ตินณ์อุ้มไปหน่อยสิ” มันบอกพร้อมวาดแขนโอบรอบคอผมเลยครับ
“พี่คิดค่าบริการหลังการอุ้มนะครับ”
ผมพูดจบก้มหัวลงจุ๊บปากมันอีกหนึ่งที่
ให้หายหมั่นไส้คนขี้อ้อนแล้วอุ้มมันขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำครับ
--- The End.---
คุณน่ะเมียผมครับ ในที่สุดก็เดินทางมาถึงตอนจบแล้วจ้า
ไม่รู้ว่าตอนจบจะเป็นที่ถูกใจหลายๆคนหรือป่าว > ______<
เมจิกต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่เปิดเข้ามาอ่าน และร่วมเดินทางกันมาถึงตอนสุดท้าย
และคนที่ตกหล่นหายไประหว่างทางมากๆเลยนะคะ
ถึงแม้จะมาไม่ถึงตอนจบแต่ก็ขอบคุณที่ครั้งนึง
เคยเข้ามาติดตามอ่านและเม้นท์เป็นกำลังใจจนเมจิกดำเนินเรื่องมาถึงตอนจบได้
เรื่องนี้จบแล้วยังไงก็ฝากติดตามเรื่องอื่นๆด้วยนะจ๊ะ
ปล. 1.ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทั้งแต่คอมเม้นท์แรกจนถึงคอมเม้นท์สุดท้ายค่ะ
2. ขอบคุณบวกเป็ดก๊าบๆทุกตัว
3. เมจิกจะเขียนมาถึงตอนนี้ไม่ได้แน่ๆถ้าขาดทุกคน ขอบคุณจริงๆจากใจค่ะ ที่ติดตามและเป็นกำลังใจเสมอค่ะ
4. ถ้าเคยตอบอะไร หรือทำอะไรให้ใครไม่สบายใจ ต้องขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ค่ะ
5.เรื่องคำผิด มีเยอะมีแยะทั้งเรื่องซึ่งตอนสุดท้ายก็ยังคงมี ขอโทษจ้า
บางคำเมจิกก็คิดว่ามันถูกเพราะไม่เคยรู้ ก็ได้มารู้ที่นี่ขอบคุณผู้ที่ให้แสงสว่างทุกท่านค่ะ
6.ช่วงนี้สถานการณ์บ้านเมืองไม่ค่อยปลอดภัย ดูแลตัวเองนะคะ
7. คิดถึงเมจิกบ้างนะคะ แวะมาทักมาทายกันได้เสมอ
8. ไปดีกว่าก่อนที่มันจะเยอะไปกว่านี้ รักทุกคนเสมอค่ะ
:กอด1: :กอด1: :L2:
แจ้งข่าวเรื่องการทำหนังสือ คุณน่ะเมียผมครับ
จากตอนแรกที่เมจิกไม่คิดว่าจะร่วมเล่ม แต่มีหลายๆท่านสอบถามเข้ามาเพราะอยากสะสมเป็นหนังสือเก็บไว้
เมจิกก็ดีใจที่มีคนชื่นชอบขนาดอยากได้เป็นรูปเล่ม เลยมีความคิดอยากทำให้เก็บสะสม
เมจิกจึงขอสอบถามว่ามีท่านใดที่มีความต้องการอยากได้เป็นหนังสือเพื่อเก็บสะสมหรือไม่ค่ะ
สอบถามไว้ก่อนแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะทำหรือป่าว ขอตัดสินใจอีกครั้งนะคะ
ถ้ารวมเล่มก็คงยังไม่ใช่เร็วๆนี้เพราะถ้ารวมเล่ม
เมจิกก็มีความคิดว่าอยากจะแต่งตอนพิเศษ
โดยตอนพิเศษที่คิดไว้ถ้ามีการรวมจะเป็นตอนไปแคมป์
และเป็นตอนพิเศษของตินณ์พรต 10 ตอนโดยประมาณ
และคู่คิมนาว เข้าฝากตัวกับพ่อผัวแม่ผัวอีกประมาณ 5 ตอนค่ะ
ยังไม่แน่นอนนะคะ อาจเปลี่ยนแปลงได้
และคิดว่าถ้าทำเป็นรูปเล่มคงจะแบ่งเป็น 2 เล่ม
อย่างไรรบกวนทำโพสำรวจให้เมจิกนิดนึงนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:
-
หวานนนน
จบแล้วคงคิดถึงก๊วนนี้แน่ๆ เลยย
-
หวานมากกกกกกกกก
ฟินมากกกกกกก
จบได้สวยมากค่าาาาา
คงคิดถึงคู่นี้มากๆแน่เลย
รอเรื่องอื่นๆอยู่นะ รีบมาอัพเร็วๆ 55555
-
อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบแบบว่าประทับใจทั้งเนื้อเรื่องและคนแต่งคือคนแต่งมีวินัยมากคือ
มาต่อได้แบบต่อเนื่องไม่ทำให้รอ ยังไงก็ขอบคุณคนแต่งนะครับที่ทำผลงานดีๆมาให้รับชม
-
ขอบคุณมากค่ะสำหรับผลงานดีๆ
มันมีทั้งความสุขเศร้าเคล้าน้ำตาปะปนกันไป เพราะแบบนั้นมันถึงเป็นความรัก
หลังจากนี้คงคิดถึงทุกๆคนในเรื่องนี้แย่เลย
ยังไงก็ขอบคุณมากจริงๆค่ะ :hao5:
-
ปิดท้ายเรื่องด้วยความหวานพี่ตินณ์พรต
ซึ้งกับความรักของทั้งสองคน สักพักความหื่นมาเยือน
:pighaun: :pighaun: อ่านไปซับน้ำลายไป มันแซ่บ
ขอบคุณเมจิกที่แต่งนิยายให้ได้อ่านกัน น่ารัดจริงๆ
ติดตามกันในเรื่องต่อไปจ้า
-
ถึงพรตจะปากแข็งแต่รักติณมากนะ
แต่ตอนจบได้ใจมากเลย พรตอ้อนน่ารัก
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว(นิยาย)ดีๆด้วยนะคะ
-
อยากได้มากมีความสุขการอ่านเรื่องนี้รวมเล่มเลยนะครับผมจะซื้อเก็บอยากให้เพิ่มตอรคิมกับนาวเยอะๆๆๆๆจะไดสนุกผมจะติดตามทุกตอนนะคาฟ
-
จบแล้วหรอ เห้อซึ้งอ่ะ ชีวิตจริงจะมีอย่างงี้ไหมเนี้ย :mew4:
รักกันให้นานๆนะทุกคู่เลย :mew1:
แฮปปี้ครับ :katai2-1:
-
:o8: :heaven
ฟินนนนนนนนน
ขอแฟนแบบพี่ติณสักคนนี่คือที่สุดล่ะ5555
อะไรจะรักได้รักดีขนาดนี้คะ น่ารักเกิน น้องจะไม่ทน
รักกันไปนานๆเน้ออ :katai2-1:
พรตก็น่ารักขึ้นตลอด ๆ ขยันอ้อนนะ555
มีพัฒนาการเยอะสุดในเรื่องเลยเราว่า โตขึ้นเยอะ
อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ
ถ้ามีโอกาศพิเศษๆเอาตอนพิเศษๆมาให้อ่าน จะดีใจมาก คิคิ(แอบเรียกร้องเบาๆ)
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายๆน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน
ถึงจะเม้นบ้างไม่ได้เม้นบ้าง
แต่เราก็ติดตามตลอดๆเท่าที่เวลามีเลยนะ^^
สนุกมากๆค่ะ แล้วจะติดตามเรื่องอื่นๆต่อไป o13 :pig4:
-
พรตอ้อนมาก น่ารักที่สุด ... คงคิดถึงคู่นี้ไปอีกนาน :mew1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณผู้แต่งมากค่ะ :L2: :กอด1:
-
หวานส่งท้ายกันเลยนะตินณ์พรต
โรแมนติกมากเลย ชอบบบบ
รู้สึกยังไม่อยากให้จบเลย
แต่ก็นะ ถึงเรื่องนี้จบแต่จะรอติดตามเรื่องต่อไปเรื่อยๆน้า ^
-
อิจฉา ๆ ตาลุกเป็นไฟเลยตอนนี้
สำหรับเรื่องดี ๆ อีกเรื่องนึง สนุกมาก
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ
อาจแสดงตัวบ้าง ไม่ได้แสดงตัวบ้าง
แต่ก็ขอขอบคุณคนเขียน ทีเขียนเรื่องดีๆ และสนุกมาให้อ่าน
ขอบคุณค่ะ. :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: จบจิงอ่าาา แง๊
-
จบลงแล้ว ขนตอนพิเศษมาให้อ่านกันเยอะๆนะคะ
ตอนจบก็สมกับเป็นคู่นี้ดี ชอบมากเลยหละคะ
เรื่องนี้ครบทุกรสชาติจริงๆ ขอบคุณนะคะ
-
:pig4:
สนุกค่ะ o13
-
แหม แหม จบซะหวานแบบเลือดโชกเลยนะ :ruready
-
อ่านตอนจบแล้วน้ำตาคลอเบ้าซึ้งมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ รอตอนพิเศษค่ะ :-[
-
ฉลองครบรอบคบกัน 1 ปีได้น่ารักมาก ๆ ค่ะ
จบได้อย่างประทับใจ
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ^^
-
น่ารักมากกก อ่านแล้วแอบซึ้งเล็กๆ กับความน่ารักของทัังคู่เลย :katai2-1:
-
ฟินสุดๆเขินๆ :ling1: :-[ :-[
-
:m3: น่ารักจุง
อยากได้ตอนพิเศษซักตอนหรือสองกะได้นะ :m4:
-
เป็นตอนจบที่น่ารัก ครบทุกความรู้สึก
รอผลงานต่อไปนะครัช
-
รักคู่ติณพรตมากที่สุด(รองมาเป็นเพื่อนรักรักเพื่อน คู่นัดค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษหวานๆด้วยอิอิ) อยากจะมีหนังสือเก็บไว้เลยค่ะ ถ้าเปิดจอง รบกวนเปิดโอนนานๆหน่อยน้าา ตอนนี้ช็อตจริงๆ55555
-
:m1: หวานอ่าาาา ~ ชอบบบบบ :-[
-
o13
-
หวานมากกกก ฟินสุดๆ รักเลยคู่เนี้ยย :man1:
รักกันตลอดไปนะจ๊ะ ง :L1:
-
:m15: เป็นตอนจบที่ซึ้งกินใจมากกกอะ
-
จบซึ้งมากอ่ะ ชอบ :L1:
รอหนังสือจ้ะ
-
จบแล้ว น่ารักมากๆตอนนี้พรตอ้อนได้น่ารักจริงๆรักกันได้อีกอ่ะ มีตอนพิเศษออกมาให้อ่านบ้างนะคะ :mew6:
รวมเล่มน่าสนใจนะคะ o
-
ฟินมากเลยค่ะ
พี่ตินณ์ น้องพรต น่ารักที่สุด อยากมีแฟนแบบพี่ตินณ์มากๆ อร๊ายยยยย ฟินนนนนนน
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก
:mew1:
-
เป็นตอนจบที่น่ารักมาก อ่านแล้วซึ้งดี
-
เป็นตอนจบที่ทำให้คนอ่าน :m25: น่ารักทั้งติณห์และพรต มอบของขวัญวันครบรอบให้กันแบบหวานเวอร์
:pig4: คนเขียน รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
รอรวมเล่ม เรื่องสนุกแบบนี้อยากมีเก็บไว้อ่านอีกหลายๆรอบค่ะ
ชอบอ่านแบบหนังสือเป็นเล่ม ถ้าพรตตินณ์เป็นเล่มจะดีใจมากค่ะ
รอนะคะ (^_^)
-
จบแล้วอ่าาาา
รู้สึกว่าพรตน่ารัก ขี้อ้อนกว่าเมื่อก่อนมากกกกกกกกก
555555555555
ขอบคุณคนเขียนนะคะที่แต่งนิยายดีดีมาให้ได้อ่านกัน :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักจริงๆ คู่นี้ จิกกัดกันบ้าง งอนกันบ้าง มันก็เป็นสีสันของชีวิตเหมือนกันนะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ นะครับ
-
:L2:
ใจหายเน้อไม่อยากให้จบ
ทุกตอนตั้งแต่ตอนแรกจนจบน่ารักมาก
รักนิยายเรื่องนี้อ่ะ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนน่ารักๆ
อ่านเมื่อไรก็มีความสุขเสมอ
จะรอฉบับรวมเล่มค่ะ
คิดถึงพี่ตินณ์พรตพี่คิมนาวและเพื่อนๆทุกคน :monkeysad:
:L1: :pig4: :pig4:
-
ขอให้พี่ตินกะน้องพรตคบกันไปนานๆๆ
อร๊ายย ฟิน
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
น่ารักที่สุด หวานกันเสมอต้นเสมอปลาย
อิจฉาๆ 555
-
จบแล้วอ่าาา จะคิดถึงพรต ติณ คิม นาว ตลอดไปนะ ^^"
-
ตอนจบน่ารักมากๆเลย
พาเราฟินเลย 555555
happy ending ฝุดๆ
รอตอนพิเศษน้าาา :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย น่ารักๆๆๆๆ รอตอนพิเศษค่า
-
คู่นี้โคตรน่ารักอ่ะ
อยากให้ความรักของผมเปนแบบนี้บ้างจัง
แต่ผมคงหมดหวัง เพราะความรักของผมมันจบไปแล้วหล่ะ T T
-
:o8: จบได้หวานน่ารักสุดๆไปเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1:
-
...จบไปแบบหวานๆ รออ่านตอนพิเศษนะจ๊ะ :pig4:
-
ตอนจบน่ารักอ่ะ
เขิลเลย :o8: :o8:
-
เรายังไม่เคยอ่าน แต่สนับสนุนให้รวมเล่มนะคะ อิอิ
เพราะอยากอุดหนุนนักเขียนน่ะค่ะ
ถ้าจะเปิดก็ขอระยะเวลานานๆหน่อยน้าาาา พอดีว่าเราจองนิยายไว้เยอะมว๊ากกกกกกกกก
-
ในโลกนี้มีผู้ชายแบบ "ตินณ์" จริงๆ บ้างก็ดีสิน่ะ
ไอ้แก่ขี้บ่น ที่แสนน่ารักคนนี้หายากน่ะ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารัก
มุมมองความรักหลากหลาย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เย้ๆๆๆๆ ฟินติณน์พรตมากกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆนะคะ
ตามอ่านตั้งแต่ลงตอนแรก ไม่ผิดหวังจิงๆค่ะ
รอเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
ชอบมากก .ตอบจบซึ้งกินใจ พรตน่ารักมากกกอ่ะ
อยากให้มีหนังสือ :hao5: รอรวมเล่มนะค่ะ ถ้ารวมจะดีใจมาก 55+
รอผลงานต่อไปนะค่ะ :mew1:
-
จะคิดถึงตลอดไป :mew1: :mew1:
-
อ่าาา จบซะแล้ววว :hao5:
พรตอย่างอ้อนอ่ะ น่ารักกก :m3:
:L2: :L2: :bye2: :L2: :L2:
-
ซึ้ง...คงคิดถึงแน่ๆอะ ขอตอนพิเศษด้วยนะครับ
-
^^
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)
-
ตอนจบน่ารักเชียวนะ
หุหุ
-
จบแล้วววว แอบใจหายแห๊ะ ขอบคุณคนแต่งจ้าา
ยังรอติดตามผลงานนะค่ะ ^__^
-
:hao5: น่ารักมากกเลยยยย แอบใจหายที่เรื่องนี้จะจบแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงจะติดตามตลอดไปน่ะ :katai2-1:
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบทุกคู่เลย
-
รวมเล่มเลยคร้าบ ซื้อแน่นอน
เรื่องนี้ขอบอกว่า น่ารักกกกกกกกกกกที่สุด :hao6:
รอๆๆๆ เวลาได้เป็นเจ้าของ อย่าลืมเผื่อเวลาให้เก็บเงินด้วยนะ :hao5:
-
อิจฉาพรต อยากได้แฟนดีๆอย่างพี่ติณน์บ้าง :ling1: :ling1:
-
จบแล้วอ่อ เสียดายจัง เรื่องนี้น่ารักที่สุดเลยยยยย ติณณ์แบบใช่มากๆ คนแก่แสนดี 55555 น้องพรตน่ารักน่ากดมาก เรื่องนี้ดีมากเลย ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านกันนะคะ ^_^
:L2:
-
หวานกันจนเราอิจฉา
ขอบคุณ เมจิก มากเลยจ้าที่เขียนนิยายสนุกๆ ให้ได้อ่าน
แล้วจะรอเรื่องใหม่น้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่้สุดอ่ะ ><' :-[
-
อ่านจบแบบมีความสุขที่สุดเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะครับเมจิก
จบได้น่าอิจฉามาก อ่านไปยิ้มไป
ต้องคิดถึง ตินณ์ พรต คิม นาว และทุกๆคนในเรื่องมากแน่ๆ แอบใจหายนิดนึง
แต่มความสุขมากจริงๆ คิดไม่ผิดที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
- Moment -
นาว:กิ๊วๆๆ เพื่อนกูหมั้นแล้วเว้ย
มายด์:ไหนๆๆ ขอกูดูมั่ง
ฟิกซ์: ไอ้เชี้ยขี้อวดมาก แค่นี้ทำขึ้นไอจี
พรต:ไม่ได้หมั้นเว้ย มันแค่ให้เฉยๆ
นาว: เหรอๆ อิจฉาโว้ย
มายด์: เพื่อนกูขายตูดออกแล้ว คร๊าบบบ
ฟิกซ์: มึงอยากขายบ้างเหรอ
มายด์:เงียบไปเลยมึง พูดทีไรไม่พ้นตูดมึงกับตูดกูเชี้ย
พรต: พวกมึงเอากันเมื่อไหร่กูปิดห้างฉลองเลยมึง
มายด์:ฝันไปเถอะมึง
ฟิกซ์: หึหึ
นาว:กูจะประกาศลงหนังสือพิมพ์แถวบ้านนอกให้เลย หึหึ
พรต:เพื่อไรวะ
นาว:ก็ไม่รู้สินะ หึหึ
พรต: กวนตีน
มายด์:แต่อิจฉาไอ้พรตจริงหว่ะ ยิ้มหน้าบานตลอดเลย
มายด์:ตอนพี่ตินณ์ให้มีคลุกเข่าป่าววะ
นาว:มีจุ๊บๆสาบานด้วยป่าว
ฟิกซ์: เออๆ มีป่าววะ
(นางยิ้มอย่างเดียว ช่วงนี้โลกสีชมพูม๊ากกกกก )
_________________________________________
ฟิกซ์: มึงถ่ายรูปเสร็จแล้ว พากูไปส่งที่สยามหน่อย
มายด์: ไปทำไมวะ
ฟิกซ์: นัดสาวกินข้าว
มายด์:เด็กใหม่อีกเหรอวะ
ฟิกซ์: เอออย่างแจ่มเลยนะมึง พอไอ้พรต กับไอ้นาวมีผัวไปกูเลยหมดคู่แข่งซะที
มายด์: เออๆ แต่มึงไปเองนะ กูไม่ไป
ฟิกซ์: ทำไมวะไปส่งกูแค่นี้ไม่ได้ไง
มายด์: อย่ามาเนียน รถก็รถมึงแล้วจะให้กูไปส่ง กูก็ต้องไปรับดิ แล้วกูให้มึงไปเองกูขึ้นแท็กซี่กลับไม่ดีกว่าเหรอวะ
ฟิกซ์: ไม่ดีเปลืองเงิน มึงไปส่งกูแล้วก็มารับกูด้วย
มายด์: เพื่ออะไรวะ ค่าแท็กซี่ถูกกว่าค่าน้ำมันรถมึงอีก
ฟิกซ์: เออน่ะ มึงมารับกูนั่นแหละ เดี๋ยวกูโทรเรียก
มายด์: ไม่เอาเสียเวลา แล้วกูก็ไม่ใช้แท็กซี่นะ
ฟิกซ์: อย่าเรื่องมาก คืนนี้กูไปนอนห้องมึงมารับด้วย
มายด์: นอนทำไม ไอ้นี่ห้องมึงไม่มีไง
ฟิกซ์: มีแต่ไม่ว่าง เลยต้องมานอนห้องมึง
มายด์: ใครมาค้างวะ
ฟิกซ์: แมลงสาปว่ะ
มายด์: พ่องงง!! กลับไปนอนห้องมึงนั่นแหละ
ฟิกซ์: ไม่กูนอนห้องมึง ไปส่งกูเลยเร็วๆ
มายด์: ม๊ายยยยยยปล่อยกู (โดนลากไปที่รถ)
--------------------------------------------------------
ผ่านวันครบรอบมา 3 วัน มีนัดกันไปฉลองโฟมโดนหวยกิน
นาว:เมืองไทยร้อนจะตายห่า ซื้อรถมีหลังคาไม่ได้ไงวะ (สามีเอาเบนซ์เสริมอี-คลาสเปิดประทุนมาขับ)
คิม: กูพอใจ กูมีเงินซะอย่าง
นาว: พี่พอใจแต่ผมร้อนเห็นไหมเนี๊ยะ หน้าจะดำหมดแล้ว
คิม: เดี๋ยวก็ถึงแล้วน่า
นาว:กลับไปเปลี่ยนรถคันเดิมมาเลยนะ (อิพี่คิมเอารถที่ใช้ประจำไปไว้บ้าน)
คิม:กูขี้เกียจไป
นาว: งั้นผมไปเอารถผมมาใช้นะ
คิม: นั่งคันนี้แหละมึงจะอะไรนักหนาวะ
นาว: ก็มันร้อน หน้าก็ดำ ผมก็เสียทรง มลพิษก็เยอะ
คิม: ถ้ามึงไม่หยุดบ่น กูจับมึงโยนลงข้างทางแน่
นาว:กล้า??
คิม: หรือมึงจะลองตอนนี้ !!
หลังจากนางเงียบก็ถ่ายรูปส่งไลน์ไปฟ้องเพื่อนสาวของนาง
ว่าผัวพาขับรถตากแห้ง หน้าดำ ตัวไหม้ บลาๆ ฯ
-----------------------------------------------------------------
เมื่อนางได้ไลน์จากเพื่อนนาวก็โทรกลับหาทันที
พรต: ไม่ต้องมาบ่น ไอ้ตินณ์แม่งก็เอามาขับเหมือนกัน
นาว:มึงเข้าใจกูใช่ไหม
พรต: เออ ยิ่งกว่าเข้าใจ
นาว:มันทำไมชอบเอามาขับกันวะ
พรต: แม่งเอามาขับอวดสาวเบ่งกันมั้ง
นาว:กูว่าต้องใช่แน่ๆ แต่ทำไมกูต้องมาลำบากหน้าดำ ตัวดำด้วยล่ะ
พรต: ปกติมึงก็ดำอยู่แล้วนะ
นาว:ดำเชี้ยไร กูน่ะขาวหล่อ พ่อให้มา
พรต: พ่อมึงคงให้น้อยเนอะ เลยได้มาแค่นั้น ความสูงก็ไม่เอามา
นาว:เข้าเรียกมาตรฐานชายไทยไซต์มินิโว้ย
พรต: เหรอไอ้เตี้ย
นาว: ไอ้พรตเดี๋ยวมึงจะโดน
พรต: หึหึ ถึงไหนแล้ววะ
นาว:ใกล้ถึงร้านแล้ว มึงถึงไหน
พรต:กูถึงแล้วงั้นเจอในร้านแล้วกัน ข้างนอกคนเยอะขี้เกียจยืน แม่งมีแต่คนจ้องไอ้ตินณ์
นาว: คร๊าาาบไอ้คนหวงผัว วันหลังก็พับเก็บใส่กระเป๋าไว้นะ ใครจะได้ไม่มองของมึง
พรต: เออ ขอบคุณที่แนะนำ
---------------------------------------------------------------------
หลังจากเมาเสร็จ สามีก็พากลับบ้าน นางเมาโดดขึ้นเตียงรองเท้าไม่ยอมถอด
พรต:ตินณ์มึงว่าคืนนี้กูเต้นดีไหม
ตินณ์: ดีครับ
พรต:ดีแบบไหนวะ
ตินณ์: ดีแบบที่มึงเต้นนั่นแหละ แต่จะดีกว่านี้ถ้ามึงไม่ไปเต้นสีไอ้เชี้ยนั่น
พรต: มันมาขอเต้นกับกูแหละ หึหึ
ตินณ์: มึงก็เนียนเลยเนอะ
พรต: หึหึ ตินณ์มึงว่ากูเต้นดีไหม
ตินณ์: มึงเมาก็ไปอาบน้ำ ถามกูเหมือนเดิมมาจะห้ารอบแล้วเนี๊ยะ
พรต: อุ้มหน่อยๆ กูเดินไม่ไหว รองเท้ากัดตีน
ตินณ์: ตรงไหนวะ ถอดดิ
พรต: ตรงนี้ๆ แล้วก็ตรงนี้ (ชี้มั่วตั้งแต่หัวยันตีน รองเท้าไม่ถอด)
ตินณ์: กูว่าร้องเท้าไม่ได้กัดตีนแล้ว แต่เหล้ามันกัดสมองมึงไปหมดแล้วหว่ะ
พรต: หึหึ เหรอๆ
ตินณ์: ถอดรองเท้าเร็ว ไปอาบน้ำจะได้นอนพรุ่งนี้มีเรียน
พรต: อึ๊บ!! อื้อตินณ์กูถอดไม่ออก (นางดึงแต่ไม่ยอมแกะเชือก)
ตินณ์: มึงนี่เนอะ ถ้าจะเมาขนาดนี้วันหลังกูไม่พาไปแล้ว (พูดไปก็ถอดรองเท้าให้เมียไป)
พรต: เดินดีๆ มันหมุน
ตินณ์:กูน่ะเดินดี แต่มึงอ่ะเมา (อุ้มนางเข้าห้องน้ำ)
พรต: กูแปรงฟันก่อน
ตินณ์:ไอ้พรตนั่นมันโฟมล้างหน้าไม่ใช่ยาสีฟัน คืนนี้กูจะได้นอนไหมวะ (นางบีบใส่แปรงเรียบร้อย)
พรต:นี่แหละยาสีฟัน เมื่อเช้ากูก็ใช้
--------------------------------------------------------
เอาโมเม้นท์มาลงให้อ่านแก้คิดถึงก่อนจ้า ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ และบวกเป็ดเหมือนเดิมค่ะ
เมจิกดีใจที่มีคนชอบตอนจบของเรื่อง ก่อนจะลงก็กังวลหลายๆอย่างกลัวจะออกมาไม่ดีค่ะ
แต่จากความคิดเห็นหลายๆท่าน ทำให้เมจิกรู้สึกดีมากเลยค่ะ
ถ้ามีโอกาสคิดว่าคงได้เจอกันใหม่ ในตอนพิเศษจ้า
:hao5: :hao5:
-
:jul3: ขำรถเปิดประทุน กับตอนพรตเมาอ่ะ อย่างฮา
รอตอนพิเศษค่ะ
-
แง่มๆ สนุกอา
พรตนี่ เวลานางเมานี่ น่ารักขึ้นมาก คงถูกใจป๋าตินณ์ แต่เอ สงสัยคงปวดหัวมากกว่านะ นางเมาแล้วรั่ว 555
ต้องจับกดสถานเดียว
-
แฮปปี้กันไปแล้ว ฮิ้ววววว รอดูข่าวหนังสือด้วยคนนะ :z2:
-
แบบอ่านโมเม้นท์ ฟิกซ์ มายด์แล้วเราฟิน :o8: :o8:
แต่ละคู่โมเม้นท์น่ารักมากกกกกกกก :-[ :-[
-
พรตมึ๊นมึน 5555555 สนุกมากค่ะ o13
-
ตอนพิเศษ คิมนาว (เมียรั่วผัวซึนสนองนี๊ดแฟนเพจ)
- presented by นายธันวา –
“พี่คิมตื่น” ผมเรียกพี่คิมหลังจากตัวเองตื่นมานานแล้ว
แต่ไอ้พี่คิมยังนานนิ่งสงบเหมือนคนตายอยู่บนเตียงครับ
พี่คิมมันนอนท่าไหนเช้าก็ตื่นท่านั้น นอนได้นิ่งมาก
บางครั้งผมตื่นมายังลองเอามือไปอังจมูกดูว่าพี่คิมยังหายใจอยู่หรือป่าว
“ไอ้พี่คิมตื่น” ผมเรียกอีกครั้งพร้อมกระตุกผ้าห่มที่พี่คิมห่มอยู่อย่างสบายใจ
“อื้อ...อย่ายุ่งกูจะนอน” เสียงพี่คิมพูดอย่างรำคาญที่ผมไปกวนใจเวลานอนของแกครับ
แต่นี่มันจะ 9 โมงแล้วผมหิว ผมอยากกินข้าวให้มานั่งแขวนท้องเฝ้าคนนอนหลับสบายไม่มีทางครับ
“ไอ้พี่คิมตื่น ผมหิว!!” ผมเดินเข้าไปใกล้เตียงที่พี่คิมนอนเหมือนตายอีกนิด
พร้อมก้มลงตะโกนข้างหูแม่งเลยครับอยากไม่ตื่นดีนัก
แล้วในเสี้ยววินาทีผมก็โดนกระชากตัวให้ล้มลงไปบนเตียงโดยมีไอ้พี่คิมคร่อมทับตัวผมอยู่ครับ
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนผมไม่รู้ว่าตัวผมมานอนใต้ร่างยักษ์ของไอ้พี่คิมได้ยังไงถึงไวขนาดนี้
“มึงอยากโดนใช่ไหม ปลุกกูแต่เช้าขนาดนี้” เสียงพี่คิมพูดพร้อมก้มหน้าลงมาใกล้หน้าผมเรื่อยๆครับ
“ไม่ ไม่....ผมหิว” ผมรีบลนลานพูดเลยครับ ขืนช้ามีหวังไม่ได้พูดกันพอดี
“หิวอะไร หนาวขนาดนี้มึงยังอยากกินไอติมอีกเหรอวะ” พี่คิมถามผมพร้อมยกยิ้มมุมปากกวนๆครับ
แต่ไอติมอะไรวะกูหิวข้าวจะแย่ เสือกมาบอกว่าหิวของไอติม
“ไอติมอะไร ผมหิวข้าว พี่ไปอาบน้ำเลยจะได้รีบๆพาผมไปหาข้าวกินหน่อย”
“เดี๋ยวค่อยกินข้าวน่ะ กินไอติมรอไปก่อน อากาศหนาวแบบนี้กำลังแข็งได้ที่เลย”
ทำไมน้ำเสียงและสีหน้าพี่คิมดูหื่นๆว่ะหรือผมคิดไปเอง
“ไอ้ติมอะไรของพี่ ในตู้เย็นก็ไม่เห็นมี” ผมถามอีกครั้งด้วยความสงสัย
“มึงโง่จริงหรือแกล้งโง่วะ กูพูดขนาดนี้ก็ต้องไอติมกูดิ”
ไอ้พี่คิมพูดเสร็จจับมือผมแล้วพาไปจับเข้าที่เป้ากางเกงนูนๆของพี่แกเลยครับ โครตหื่น
“อ๊ากกก ปล่อย!! เสียมือผมเอาไปโดนหนอนทำไม” ผมร้องให้ปล่อยเสียงดังเลยครับ
“ถึงหนอนก็หนอนยักษ์โว๊ย” พี่คิมว่าก่อนยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วอยู่ๆหลังผมก็ลอยขึ้นจากพื้นเตียงโดยไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย!พี่จะพาผมไปไหน” ผมถามเสียงดังมือก็รีบโอบรอบลำคอแกร่งของพี่แกกันตก
จากความสูงที่โดนอุ้มถ้าตกลงไปถึงไม่สูงเท่าไหร่แต่ดากกบเคลื่อนได้เหมือนกันนะครับ
“จะให้กูอาบน้ำไม่ใช่รึไง งั้นก็ไปอาบด้วยกัน หรือมึงอยากกินไอติมก่อน”
“ไม่เอาผมอาบแล้ว รอข้างนอก” ผมรีบปฏิเสธเลยครับก็ผมลุกมาอาบตั้งแต่ 8 โมงหนาวจะตาย
ถึงอาบน้ำอุ่นแต่พอออกมาเจออากาศข้างนอกก็โครตหนาวเลยครับ เรื่องอะไรผมจะยอมไปอาบอีกครั้ง
“อาบให้กูหน่อย อย่าลีลา” พี่คิมมันว่าเสียงนิ่งเลยครับ
“เฮ้ย! ไม่เอาพี่ปล่อยผมลงเถอะ” ผมรีบบอกและเริ่มดิ้นเมื่อรู้สึกว่าขอบประตูห้องน้ำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
“ฝันไปเถอะมึงว่าจะรอด อยากมาปลุกกูเอง” แล้วนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
ก่อนที่จะถูกพาตัวเข้าไปในห้องน้ำแล้วใช้เท้าปิดประตูเสียงดังตามหลัง....
“แน่ใจเหรอพี่ว่ามันจะกินได้” ผมถามพี่คิมหลังมาด่อมๆมองๆอยู่ในครัวได้ซักพักแล้วครับ
หลังจากไอ้พี่คิมแบกผมเข้าห้องน้ำ พี่แกก็ให้ผมช่วยอาบน้ำ อาบไปอาบมาไม่รู้ยังไง
สุดท้ายผมก็โดนแกพาออกกำลังกายแก้หนาวไปหนึ่งยกครับ
ผมจะด่าก็ไม่เต็มปากเท่าไหร่เพราะดันไปร่วมมือด้วยนะสิ เลยถือว่าครั้งนี้ปล่อยๆไปก่อนแล้วกัน
พออาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จทั้งสองคนไหนๆวันนี้ก็ไม่มีเรียนทั้งคู่ ผมเลยอยากทำอาหารกินเองบ้างครับ
ไอ้พี่คิมก็ห้ามแต่คนมันอยากทำ ผมก็เลยรบเร้าจะทำจนสำเร็จ
พี่คิมพาผมไปซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆแล้วซื้อหนังสือทำอาหารมา 1 เล่ม
จากนั้นก็เลือกเมนูครับว่ามื้อเช้าบวกเที่ยงเราจะกินอะไรกัน จากนั้นก็ไปเดินซื้อวัตถุดิบกันต่อ
เมนูที่เลือกก็จะมีปลาทับทิมทอด หมึกผัดผงกะหรี่ ต้มยำรวมมิตร และไก่ทอดสมุนไพรครับ
ไม่อยากจะคุยว่าเมนูทั้งหมดนี่เป็นเมนูที่ผมเลือกเองทั้งนั้นครับ เพราะเปิดดูในหนังสือแล้วรูปน่ากินมาก
แต่ถามว่าผมกับพี่คิมใครทำอาหารเป็นตอบได้เลยครับ ว่าเป็นแต่กินทั้งคู่ ไม่มีใครทำได้ซักคน
นี่เป็นสาเหตุที่เกิดคำพูดว่า “มีผัวผิดคิดจนตัวตาย ถ้ามีผัวอย่างไอ้พรตได้ก็สบายชิบหายครับ”
ว่าแล้วก็อิจฉามันขึ้นมาเลย พี่ตินณ์แม่งดีทุกอย่าง เก่งทั้งงานนอกบ้านงานในบ้าน
และที่สำคัญตามใจไอ้พรตยิ่งกว่าอะไรครับ ทุกวันนี้ไอ้พรตเหมือนคนเป็นง่อยที่คอยสั่งผัวให้ทำนั่นทำนี่
แค่บอกว่าอยากได้อะไรพี่ตินณ์ก็หามาประเคนให้เลยครับ
แต่กับผมดิแค่จะตามใจซักอย่างผมแทบลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ
ดีไม่ดีพี่คิมไม่ให้ยังจะกระทืบซ้ำด้วยครับ
ชีวิตก็มีรสชาติดีครับเหมือนซื้อหวยคอยลุ้นว่าวันนี้จะถูกรางวัลไอ้พี่คิมใจดีกับผมหรือเปล่า
แต่ส่วนมากคนเล่นหวยจะโดนแดกใช่ไหมครับ นั่นแหละชีวิตผมเลย
“แดกได้ก็แดก แดกไม่ได้ก็ไม่ต้องแดก”
เสียงไอ้พี่คิมทำลายความคิดของผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆเลยครับ
ตอนนี้พวกผมกลับมาที่ห้องกันเรียบร้อยแล้วครับ
พอมาถึงไอ้พี่คิมไม่รู้มันไปเอาผ้ากันเปื้อนจากไหนมาใส่สีชมพูหวานไม่เข้ากับหน้าโหดๆของพี่แกเลย
ตอนนี้พี่คิมกำลังล้างผักอยู่ครับ ผมก็เดินมานั่งกินขนมที่ซื้อมาคอยไปเรื่อยๆ
ถ้ารอกินข้าวเลยสงสัยเป็นลมตายไม่รู้ว่าเย็นนี้จะเสร็จหรือเปล่า
“ไอ้นาวหุงข้าวดิ” เสียงพี่คิมสั่งผมที่กำลังนั่งเคี้ยวขนม
“เอาหม้อข้าวที่ไหนล่ะ” ผมถามกลับทันที
“ห้องมึงเคยรู้อะไรมั่งไหมวะ ในตู้ข้างล่างซ้ายมือ” ไอ้พี่คิมหันมาว่าก่อนบอกพิกัดหม้อหุงข้าวครับ
แต่อยู่มาตั้งนานผมเพิ่งรู้ว่าห้องตัวเองมีหม้อหุงเข้า
สงสัยตอนที่ผมย้ายมาอยู่พ่อกับแม่ช่วยผมซื้อของเข้าห้องแล้วซื้อมาให้ครับแต่ผมไม่เคยใช่เลยนี่สิ
ผมเปิดตู้แล้วมองหาตามที่พี่คิมบอกก็มาเจอกับหม้อหุงข้าวที่ยังอยู่ในกล่องกระดาษอยู่เลยครับ
ผมจัดการแกะออกจากกล่องแล้วเอาไปล้าง
“พี่คิมข้าวสาร” ผมถามหาข้าวสารต่อ
“ในถุงบนโต๊ะ หาก่อนได้ไหมวะค่อยถาม” สงสัยพี่คิมเริ่มโมโหหิวแล้วครับ
ผมเดินไปคุ้ยๆกองถุงบนโต๊ะที่ซื้อมาแล้วก็เจอถุงข้าวสารครับ
เมื่อได้ข้าวสารผมก็เดินมาหยิบหนังสือสอนทำอาหารที่วางใกล้พี่คิม
เปิดพลิกไปพลิกมาแต่ก็หาสิ่งที่ต้องการไม่เจอครับ
“มึงหาอะไรวะ"
“วิธีหุงข้าว แม่งสอนแต่วีธีทำอาหาร ไม่สอนหุงข้าวกูจะแดกกับเปล่าๆไงวะ”
ผมตอบพี่คิมก่อนบ่นไปเรื่อยๆครับ หันมาเห็นพี่คิมเอามือตบหน้าผากตัวเองเบาๆ
แต่เหมือนมันจะเบาไปนะอยากเข้าไปช่วยตบด้วยเลยซักทีสองที
“เอามานี่กูหุงเอง” พี่คิมว่าเสร็จก็คว้าถุงข้าวสารในมือผมไปเลยครับ ดีผมจะได้ไม่ต้องทำ
ว่าแล้วก็มาทำปลาทับทิมทอดกันดีกว่าครับ ผมอ่านวิธีทอดปลาจากหนังสือเรียบร้อยก็ไปหยิบกระทะมาตั้งไฟ
แล้วเทน้ำมันลงไปทั้งขวดเลยครับ เดี๋ยวไม่สุกต้องให้ท่วมตัวปลามันจะได้สุกทั้งสองด้าน
หนังสือบอกให้รอน้ำมันร้อนค่อยใส่ปลาลงไป แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าเมื่อไหร่มันถึงเรียกว่าร้อน
ผมเลยรอจนผ่านไปเกือบสิบนาทีเพราะกลัวมันไม่ร้อนจนตอนนี้เห็นควันขึ้นจากเตาเยอะเลยครับ
คงร้อนแล้วผมก็หยิบปลาที่พี่คิมล้างมาถือหางมัน แล้วจับมันโยนลงกระทะที่มีควันพวยพุ่งนั่นแหละครับ
“อ๊ากกกก.....พี่คิมน้ำมันกระเด็นใส่แขนผม”
ผมร้องเลยครับเมื่อโยนปลาลงไปแล้วน้ำมันกระเด็นไปรอบทิศทาง
ผมกระโดดถอยหลังออกมาแต่ก็ยังโดนน้ำมันที่กระเด็นออกมานิดหน่อย
“ไอ้นาวใครให้มึงโยนปลาลงไปแบบนั้น”
พี่คิมที่กำลังหุงข้าวคงหันมาเห็นตอนที่ผมโยนปลาทับทิมลงกระทะพอดี
เห็นผมเสียงดังแทนที่จะปลอบกันหน่อยก็ไม่ได้
“มานี่เอายาสีฟันป้ายไปก่อน” พี่แกเดินไปหยิบยาสีฟันจากในห้องน้ำจะมาป้ายตรงที่ผมโดนน้ำมันครับ
“มันเป็นความเชื่อป่ะพี่ มันต้องล้างน้ำดิ” ผมถามอย่างสงสัย
“เออนั่นแหละ มึงก็ไปล้างน้ำก่อนค่อยเอายาสีฟันป้าย เย็นๆเหมือนกันคงช่วยได้มั้ง”
หมอคิมมาเองเลยครับอะไรใกล้มือแม่งเอามาใช้กะกูหมด
ผมก็ไม่อยากจะขัดล้างแขนเสร็จก็ยื่นแขนไปตรงหน้าพี่คิมทันที
“ตรงไหนมั้งวะ”
“ตรงนี้ ตรงนี้ และก็ตรงนี้” ผมชี้แม่งไปทั่วครับจำไม่ได้
“ทาทั้งแขนเลยแล้วกัน ถ้ามันเยอะขนาดนั้น”
“พอป่ะ ถ้ายาสีฟันพอก็ทาเลย” ผมตอบตามที่คิดครับก็คนมันจำไม่ได้ว่าตรงไหนมั้ง ถ้ามันทั้งแขนไปเลย
“กูประชด มึงนี่โง่จนบางครั้งกูก็ตามไม่ทัน” พี่คิมแม่งว่าผมเลยครับ ผมไม่ได้โง่ซะหน่อยเขาเรียกคนซื่อต่างหาก
“พี่คิมควันอะไร” ผมรู้สึกเหมือนควันอะไรลอยมา แล้วจมูกก็ยังได้กินเหมือนอะไรไหม้อีก
“ปลา!!!” ผมกับพี่คิมร้องขึ้นมาพร้อมกันเลยครับก่อนลุกจากโต๊ะอาหารแล้วเดินไปดูปลาที่ทอดอยู่ในกระทะ
“มึงใส่น้ำมันเยอะขนาดนี้จะต้มเลยรึไงวะ” พี่คิมว่าก่อนเอื้อมมือไปหยิบตะหลิวมาพลิกตัวปลาอย่างงกๆเงิ้นๆครับ
พี่แกพลิกอยู่นานพอพลิกได้ เนื้อปลาติดกระทะครับ
เห็นแต่ก้างกับเนื้อเละๆที่ไหม้เกรียมจะอธิบายยังไงดีครับเอาเป็นว่าไม่มีความน่ากินเหมือนในหนังสือซักนิด
แถมไอ้ฝั่งที่พลิกไปก็ไหม้สุดท้ายจึงตกลงกันว่าตักขึ้นมาเถอะ อันแรกชั่งมันอันที่สองเอาให้เริ่ดครับ
เมนูที่สองพี่คิมจะทำต้มยำรวมมิตรก่อนครับผมก็อ่านตำราอาหารให้ฟังดังๆว่าต้องเตรียมอะไรยังไงแล้วพี่คิมก็เริ่มทำตาม
“พี่คิมหมูหั่นแบบนี้ป่าว” ผมถามพร้อมยกชิ้นหมูที่หั่นให้พี่แกยลโยม
“มึงจะแดกเข้าไปได้ไง ใหญ่ขนาดนั้น หั่นลงให้เล็กกว่านี้ มึงเคยกินเท่าไหนเอาเท่านั้น”
พี่คิมสั่งเสร็จก็แกะกุ้งต่อครับ ทำท่าเหมือนแกะเป็นนะแต่ไปดูเหอะ
แทบไม่มีเนื้อกุ้งอยู่ในจานแล้วยังมีหน้ามาว่าหมูผมอีก
เมื่ออยากได้ชิ้นเล็กๆผมก็หั่นให้ชิ้นเล็กลงไปอีกครับ
“เฮ้ย!! หมูแม่งยังไม่ตาย” ผมร้องขึ้นเมื่ออยู่ๆหมูเนื้อแดงๆโดดหนีมีดผมลงไปนอนแอ่งแม้งอยู่บนพื้นห้องครับ
“ไร้สาระ เอาไปทิ้งมึงไม่ต้องเอามารวม”
ไอ้พี่คิมว่าผมเสียงดังเมื่อเห็นว่าผมกำลังจะเอาหมูมาใส่รวมลงในจานที่ผมหั่นไว้แล้ว
ทำมาดุต้มๆไปเชื้อโรคแม่งก็ตายห่าหมดเองแหละเรื่องมากจริง
“เสร็จแล้วให้ทำอะไรต่อ” ผมถามพี่คิมเมื่อหั่นหมูเสร็จไปแล้วครับ แต่พี่คิมยังแกะกุ้งไม่เสร็จ
“เอาไก่ไปล้าง แล้วเอามาหมัก”
“ได้ๆ” ผมรีบเดินไปหยิบไก่ที่ไอ้พี่คิมว่าแล้วลงมือล้างก่อนเอาใส่กะละมังใบเล็กแล้วเอามาหมัก
อ่านก่อนครับเดี๋ยวพลาด ตะไคร้ ข่า กระเทียม พริกไทย ให้เอาไปตำรวมกัน
ซวยแล้วไงห้องผมไม่มีครกผมเริ่มมองหาตัวช่วยครับสุดท้ายก็มาเห็นเครื่องปั่นเอาลงเครื่องปั่นมันเลย
แต่มันแห้งไม่ยอมปั่นผมเลยใส่ซีอิ๋วขาวลงไป น้ำปลาอีกนิดหน่อย หึหึ อร่อยเหาะแน่ทีนี้พี่คิม
เสน่ห์ปลายจวักไอ้นาวก็มีนะครับ ผมปั่นจนแน่ใจว่าใช้ได้ก็เทลงไปในกะละมังไก่แล้วเอาคลุกๆ
แต่เหมือนมันน้อยไปผมเลยหยิบพริกไทยบ่นโรยลงไปเกือบครึ่งขวดครับ
ตามด้วยน้ำตาลทรายในตำราบอกใส่ตามความชอบ ผมชอบหวานก็ต้องใส่เยอะจริงไหมครับ
เสร็จแล้วก็รอเวลา ทอดตะไคร้ใบมะกรูดอะไรรอตกแต่งจานอันนี้ไม่ต้องครับเอาให้แดกได้พอสวยไม่สวยไม่จำเป็น
“ ไอ้นาว หั่นผักชีกับมะเขือเทศให้หน่อย”
พอผมล้างมือเสร็จพี่คิมที่กำลังเอาของลงหม้อต้มยำก็ใช้ผมต่อทันทีครับ
ผมก็เดินไปเอาของที่พี่แกสั่งไปล้างน้ำแล้วเริ่มลงมือหั่น
“โอ๊ย!!” ผมร้องเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่นิ้วก่อนเลือดแดงๆจะไหลออกมา
แม่งไหลเยอะชิบหายกูจะตายไหมวะ
“เป็นอะไร” พี่คิมรีบเดินมาดูผมเลยครับ
“มีดบาด” ผมตอบพี่คิมก่อนเอานิ้วที่โดนมีดบาดไปล้างน้ำแล้วเอามาเช็ดผ้ากัดเปื้อนพี่คิมครับ
“มึงนี่ซุ่มซ่ามเนอะ” พี่คิมว่าพร้อมคว้านิ้วผมที่โดนมีดบาดขึ้นดูดเลยครับ ไอ้เชี้ยทำอะไรวะกูเขิน
แล้วนั่นนิ้วกูจะติดเชื้อไหม ถ้ามันลามต้องตัดนิ้วทิ้งทำไง
“เฮ้ย!! พี่คิมทำอะไร” ผมถามพร้อมกับพยายามดึงนิ้วตัวเองออกจากปากอุ่นๆของพี่คิม
“ก็กูเคยได้ยินมา ถ้าดูดจะเป็นการฆ่าเชื้อโรคมึงจะได้หายเร็วๆ”
แม่งไอ้พี่คิมมันไปเอาความเชื่อโบราณมาจากไหนเยอะแยะว่ะ
ถึงว่าโบราณเหมือนตัวมันเลย
“ใช่ที่ไหนเล่า”ผมว่ากลับหน้าแดงๆ อย่างน้อยก็ยังดีใจได้ที่พี่คิมเป็นห่วงผมแหละ
“เดี๋ยวกูไปเอาพลาสเตอร์ปิดแผลมาให้นั่งเฉยๆไม่ต้องทำอะไรแล้ว กว่าจะเสร็จได้ปะไปทั้งตัวแน่มึง”
พี่คิมว่าก่อนเดินหายไปทางห้องรับแขกที่มีกล่องยาอยู่ครับ ไม่นานแกก็กลับมาพร้อมพลาสเตอร์ปิดแผล
ก่อนค่อยๆแปะลงที่นิ้วชี้ของผมที่โดนมีดบาด
“ขอบคุณครับ” ผมบอกเบาๆเมื่อพี่คิมทำท่าจะเดินไปทำอาหารต่อ
“อืม ไม่ต้องช่วยแล้วนั่งเฉยๆรอกิน”
“แต่ผมอยากช่วย” ผมยังคงอยากช่วยพี่คิมทำอาหาร ก็มันดูสนุกดีนี่นา
“ไม่ต้องเดี๋ยวมึงเจ็บตัวขึ้นมาอีก กูขี้เกียจดู” พี่คิมว่านิ่งๆก่อนเริ่มทำอาหารต่อด้วยท่าทางมือใหม่ของแก
“เสร็จแล้วกินได้” พี่คิมบอกผมยิ้มๆ นานทีจะเห็นแกยิ้มนะครับ
ผมถือว่านี่เป็นสิ่งหายากในเมื่องไทยเลยทีเดียว
เวลาพี่คิมยิ้มแล้วดูดีแต่แกไม่ค่อยจะยิ้มนี่สิ แต่ปล่อยแกไปเถอะ
ผมพูดผมบอกแกก็ไม่เคยจะทำตามอยากทำอะไรก็ทำครับ
“ไม่รู้จะเริ่มกินอะไรก่อนเลย น่ากินทุกอย่าง” ที่ผมพูดนี่ผมประชดนะครับ
ปลาทอดก็ไหม้แถมยังติดกระทะเหลือแต่ก้างกับเนื้อนิดหน่อย สภาพจำไม่ได้เลยว่ามันเคยเป็นปลา
นึกว่าซากปะการังที่มาเกยตามชายหาดดำจนจำสภาพเดิมไม่ได้
ไก่ทอดสมุนไพรของผมเหรอ ก็ไหม้เหมือนกันครับแต่ยังดูดีกว่าปลาขึ้นมาหน่อย
หมึกผัดผงกะหรี่หน้าตาก็เละๆแปลกๆ
ต้มยำอันนี้หน้าตาให้มากแต่รสชาติค่อยว่ากันอีกที
ขนาดข้าวยังแข็งเลยครับแล้วผมจะไว้ใจอาหารฝีมือพี่คิมได้ไง
“อร่อยทุกอย่างที่กูทำ ยกเว้นไก่กับปลาของมึง”
พี่คิมว่าพร้อมโฆษณาของตัวเองแล้วมองของผมอย่างรังเกียจ
ผมก็ไม่ถือครับเพราะทำไม่เป็นจริงๆ ว่าแล้วก็เริ่มลงมือตักต้มยำเข้าปากก่อนเป็นลำดับแรก
แค่คำแรกทำนั้นครับน้ำต้มยำแทบพุ่งออกจากปากแทบไม่ทัน ไอ้เชี้ยทำไมมันเปรี้ยวขนาดนี้ เค็มด้วย
แต่ผมก็พยายามกลืนสิ่งที่อยู่ในปากลงคอเพราะพ่อครัวนั่งจ้องผมตาไม่กระพริบเลยครับ
“เป็นไงวะอร่อยไหม” นั่นไงคำถามพิฆาตก็ถูกส่งมาครับ ผมว่าแล้วต้องมีคำถามนี้
แล้วสมองของผมก็ประมวลผลอย่างไวว่าจะต้องตอบอย่างไร
ถ้าบอกตามความจริงว่าแดกไม่ได้น้ำล้างจานคงดีกว่านี้ พี่คิมแม่งต้องเสียใจแน่เลย
แต่ถ้าผมบอกว่าอร่อยก็ต้องทนกินต้มย้ำนี่จนหมดมีหวังถูกหามส่งโรงพยาบาลพอดี
เอาไงวะๆ ตอบว่าไงดี ผมเริ่มร้อนลนเมื่อหาทางออกไม่ได้ครับ
“พี่ลองกินดูดิ” เมื่อหาทางออกไม่ได้ ผมโยนให้ไอ้พี่คิมชิมเองเลยครับ
“มึงก็บอกมาดิว่าเป็นไง” พี่คิมยังไม่ยอมชิมครับ จะให้ผมบอกแต่ผมก็ไม่ยอมบอกเช่นกัน
“ลองเอง บอกไปก็ไม่รู้ เหมือนชิมเองหรอกไงก็ต้องกิน”
ผมบอกพี่คิมอีกครั้งก่อนที่พี่คิมจะตักเข้าปากแล้วทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออกครับ
“อร่อยดีนะ กินเยอะๆดิกูมีเต็มหม้อ ” แม่งยังกล้าโกหกกูอีกเนอะ
“อร่อยก็เก็บไว้กินเองเถอะ” ผมบอกพี่คิม
“ของดีกูก็อยากให้เมียได้กินเยอะๆ” แหมะ มาอยากให้ของดีเมียอะไรตอนนี้ครับไอ้พี่คิม
“ผมว่ากินอย่างอื่นเถอะ” ผมรีบเปลี่ยนประเด็นพร้อมตักหมึกไข่ผัดผงกะหรี่เข้าปากครับ
แล้วผมก็ต้องสำลักคว้าแก้วน้ำแทบไม่ทัน
“เป็นอะไรวะ” พี่คิมรีบถามผมเลยครับ
“หวาน รถน้ำตาลคว่ำใส่จานไงพี่” ผมถามทันทีไม่ต้องรักษาแม่งแล้วน้ำจงน้ำใจ
“ไหนว่ะ กูลองก่อน” พี่คิมว่าก่อนตักเข้าปากบ้าง แล้วก็ทำหน้าไม่ต่างกับเมนูแรกครับ
จากนั้นผมก็ลองชิมไก่ก็ไม่ผ่าน ปลาก็อย่าไปกินเลยครับเดี๋ยวเป็นมะเร็ง
ในที่สุดผมก็ได้ข้อสรุปตรงกับพี่คิมว่ามื้อนี้โทรสั่งร้านข้างล่างขึ้นมากินเถอะแล้วไม่ต้องทำอาหารอีกต่อไป
เปลืองทั้งเงิน เปลืองทั้งเวลา และร่างกายของผมที่ต้องเสียเลือดให้กับมีดหั่นผักชี
สุดท้ายแดกไม่ได้ซักอย่างครับ แต่ไม่เป็นไรครั้งต่อไปผมจะลองทำขนมดูมั้ง หึหึ
ซักวันฝันต้องเป็นจริงครับ ถึงอาหารจะกินไม่ได้แต่อย่างน้อยวันนี้ผมก็ได้ทำอาหารกับพี่คิมสนุกดีเหมือนกันครับ
“พี่คิมไปดูหนังกัน” หลังจากกินข้าวเช้าและกลางวันตอนบ่ายกว่าๆเสร็จผมก็ชวนพี่คิมไปดูหนังครับ
ผมเห็นโปรแกรมหนังเข้าใหม่มีแต่ที่หน้าดูทั้งนั้น
“ไม่เอาคนเยอะ” พี่คิมว่าก่อนเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาผมก็เดินตามดิครับ กับไอ้พี่คิมตื้อเท่านั้นถึงจะชนะ
“พาไปหน่อยนะ ผมอยากดู” เซ้าซี้เข้าไปครับ รำคาญเมื่อไหร่พี่แกก็ต้องพาไป
“คนเยอะจะตาย รอแผ่นออกค่อยดู”
“ไม่เอา เมื่อวานไอ้พรตมันไปดูมาบอกว่าโครตสนุก นะพี่พานาวไปหน่อย”
อ้อนสุดๆแล้วครับ อ้อนตีนไอ้พี่คิมนะ
“เรื่องอะไรวะ” นั่นแน่เริ่มสนใจแล้วครับ
“เรื่อง...” ผมบอกชื่อหนังผีที่กำลังเข้าฉายอยู่ครับ ถ้าเป็นหนังรักไม่มีทางได้ไปดูแน่นอน
“เออก็ได้ ไปแต่งตัว” ในที่สุดที่คิมก็ยอมพาผมไปดูหนังครับ
“ขอบคุณครับ” ผมก้มลงหอมแก้มพี่คิมหนึ่งทีก่อนจะถูกดึงเข้าไปจูบแบบหนักหน่วงแทบลืมหายใจ
จนต้องทุบหลังให้ไอ้พี่หื่นมันปล่อย
“ค่าพาไป” พี่คิมว่านิ่งๆก่อนยกยิ้มมุมปาก ผมก็มองค้อนก่อนวิ่งเข้ามาเปลี่ยนชุดออกไปเที่ยว
ดูหนังเสร็จผมกะว่าจะให้พี่คิมพาไปซื้อเสื้อผ้าด้วยเลย
อย่าไปบอกแกนะครับว่ามันเป็นแผนล่อพี่แกออกจากสุสานคนเป็น
ก็วันหยุดเมื่อไหร่พี่แกคลุกอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหน แถมชอบทำหน้านิ่งเหมือนผีเดินไปเดินมา
สุสานคนเป็น นี่เหมาะกับเป็นที่อยู่แกแล้วครับ
“มึงมาทำไม” เสียงไอ้พรตถามผมหลังจากเห็นผมกำลังเดินเข้ามาในห้องผัวมันครับ
หลังจากดูหนังเสร็จกำลังซื้อเสื้อ พี่ตินณ์ก็โทรไปชวนพี่คิมมาดูบอลที่ห้องครับ ไม่รู้บอลอะไร
จริงๆผมว่าพวกแกหาเรื่องกินเหล้ากันมากกว่าครับ ผมเห็นนัดเล็กนัดใหญ่แกก็เรียกรวมตลอด
“พี่ตินณ์ชวนมาดูบอล” ผมตอบไอ้พรต
“กูได้ยินมันชวนพี่คิมคนเดียวนะ มึงเป็นเหาฉลามไงวะถึงได้ตามมาด้วย” ไอ้พรตว่าผมเลยครับแม่งปากดี
“ไม่ใช่เหาฉลาม แต่มันเป็นเห็บหมา”
ไอ้ฟิกซ์เดินออกมาจากในครัวพร้อมจานข้าว
ข้าวยังกินไม่อิ่มรีบมาเสือกก่อนเมื่อเห็นผมกำลังลับฝีปากกับไอ้พรต
“มึงมาได้ไงวะ” ผมถามไอ้ฟิกซ์ครับ
“กูมาตั้งแต่เช้า บ้านนี้ข้าวอร่อยกูเลยมา” ไอ้ฟิกซ์ตอบซะผมนึกถึงอาหารที่ทำเองจนแดกไม่ได้เลยครับ
อย่าได้เล่าให้ใครฟัง มันน่าอาย
“มันเป็นหมาไงจมูกดีตามกลิ่นกับข้าวตินณ์มาตั้งแต่เช้า แล้วก็นั่งเล่นเกมส์ต่อไม่ยอมไปไหน”
ไอ้พรตบอกก่อนเดินเข้าไปในครัวครับ
“มันมาทั้งผัวทั้งเมียเลยรึไงวะ” ผมถามไอ้พรตต่อครับ
“เออ ยกมาทั้งครอบครัวเหมือนมึงนั่นแหละ” แหม่ะแอบด่ากูซะด้วยนะครับเพื่อน
“ไอ้มายด์มึงกินรอบที่เท่าไหร่แล้ว” ไอ้พรตหันไปถามไอ้มายด์ที่กำลังนั่งโจ้กับข้าวบนโต๊ะ
“จำไม่ได้ว่ะ ถ้าพื้นที่ในท้องกูเหลือก็ใส่ได้เรื่อยๆ” ไอ้มายด์เงยหน้าจากจานข้าวขึ้นมาตอบยิ้มๆครับ
“แล้วนี่ใครจะมามั่งวะ”
“ทุกคนนั่นแหละ วันนี้ลงชุดใหญ่ ตินณ์แม่งสั่งเครื่องดื่มบำรุงกำลังมาเต็ม”
“กูว่าพวกพี่เขากินกันบ่อยไปป่าววะ” ไอ้ฟิกซ์ถามขึ้นบ้างครับ
“กูว่ามันแล้วแต่มันบอก แก้หนาวช่างมันเถอะ ตายเมื่อไหร่ก็รู้เอง”
ไอ้พรตว่าอย่างไม่ใส่ใจก่อนหยิบน้ำแล้วเดินออกไปนั่งใกล้ผัวมันที่กำลังเล่นเกมส์รถแข่งกับพี่คิม
แทนไอ้ฟิกซ์ไอ้มายด์ที่ลุกมากินข้าวครับ ผมก็เดินมานั่งข้างๆพี่คิม
“แม่งอ่อนว่ะ” เสียงพี่คิมว่าพี่ตินณ์ครับ
“มึงนั่นแหละด๋อยเดี๋ยวเจอของจริง” พี่ตินณ์ไม่ยอมเร่งเครื่องขึ้นแซงพี่คิมครับ
ผมก็ลุ้นไปกับทั้งสองคนฝีมือสูสีกันมาก ไม่นานพี่ตินณ์ก็ชนะไปครับ
พี่คิมแม่งก็โวยวายว่าโดนโกงจะเล่นใหม่
แล้วเกมส์ใหม่ก็เริ่มขึ้นครับผมก็นั่งดูไปเรื่อยๆหันมาอีกที
ไอ้พรตเลื้อยตัวลงไปนอนหลับเอาหัวหนุนขาพี่ตินณ์เรียบร้อยแล้วครับ
ไม่นานพวกพี่โฟมพี่นัท พี่อาร์มพี่มี่ก็มาถึง
ก่อนที่พี่ตินณ์จะอุ้มไอ้พรตไปนอนในห้อง
แล้วออกมาทำอาหารกับพี่มี่พี่นัทอีกรอบไว้เป็นเสบียงรอบดึก
แล้ววงเหล้าเคล้าเสียงบอลก็เริ่มขึ้น
ไอ้พรตมันตื่นเดินสะลึมสะลือเข้ามานั่งเอาหัวพิงหลังพี่ตินณ์
ก่อนแกจะบอกให้มันไปกินข้าวแล้วมานั่งดูบอลด้วยกันครับ
กว่าผมกับพี่คิมจะได้กลับบ้านก็เลยเที่ยงคืนไปแล้วครับ
--- จบ ตอนพิเศษคิมนาว ---
จบแล้วค่ะสำหรับตอนพิเศษคิมนาว
ขอบคุณที่ติดตาม และยังคิดถึงเสมอค่ะ ^^
เลิฟๆ คนอ่านเหมือนเดิมจร้า
-
น่ารักๆ รออ่านตอนพิเศษเสมอน้า อิอิ
-
คิมนาวนี่ฮาได้ตลอด
อยากได้ฟิกมายอ้ะะะะะะะะะะะ
-
น้องปลาน้องไก่ พวกหนูๆน่าสงสารมากเลยลูก :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ตอนพิเศษนี่น่ารักมากเลยยยย :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :กอด1:
-
โอ็ยนาวโครตรั่ว o13น่ารักทั้งคู่อร๊ายฟินๆ :กอด1: :impress2:
-
คารวะพี่ตินณ์เลยค่าาา
อยู่กับคนเอาแต่ใจอย่างพรตได้เนี่ยยยยย
ยกนิ้วให้เล๊ยยย
ปล.ชอบนาวเป็นการส่วนตัวอ่ะ ฮามาก กวนได้อีก
:กอด1:
-
ติณพรตน่าร้ากกจริงๆ
อยากอ่านคู่นัทบ้างอะค่ะTT
-
คู่นี้ทั้งน่ารักทั้งฮา
:L2: :pig4:
-
นาว กับคิม น่ารักแบบแปลกๆ ห้าๆ
-
รอหนังสือจ้ะ ชอบติณพรต เป็นพิเศษ :L2:
-
กับข้าวมื้อนี้ถ้ากินหมดสงสัยทั้งคิม-นาวได้นอนในห้องน้ำแทน 555 เป็นโชคดีของพรตที่ได้สามีดีเก่งทั้งงานนอกบ้านและในบ้าน
-
สุดท้ายอิพี่คิมก็ทนลูกอ้อนนาวไม่ไหว 555
-
พี่ติณน่ารักมาก แสนดีสุดๆ อยากได้กลับบ้านเลย อิจฉาพรตมาก :hao5: :hao5: :hao5:
น้องนาวกับพี่คิมทำอาหารฮาแตกมาก 5555555 :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :ka ปลื้มนะจ้ะเรื่องนี้ tai2-1: :katai2-1: :katai2-1: +1
-
เอิ่ม! อย่าเดินไปใกล้ครัวเลยนะ คิมนาว.. :)
-
คู่พี่คิมนี่ยังไงก็น่ารักเนอะ
-
:m20: ช้านนนละเพลียกะแกสองคนจริงเลย คิมนาว ตอนทำอาหารเนี่ยถ้าเป็นคู่อื่นคงหวานจนไม่ต้องเติมน้ำตาล แต่คู่นี้อะเหมาะกันแล้ว55 น่าจะคิดได้ว่าซื้อมากินอะดีกว่าเป็นไหน
สุดท้ายแล้วพรตติณแย่งซีนนนนหวาน เนี่ยแหละหวานของจริง ทำอย่างนี้ได้ปะคิมนาววว ขอท้าจากผู้ชม
-
บรรดาเมียๆ นี่น่ารักน่าหยิกจริงเชียว
อีกคนก็รั่วๆซื่อๆ อีกคนก็น่ารักขี้อ้อน
-
:3123:
-
ผัวเมียคู่นี้เลิกคิดที่จะทำอาหารเถอะแล้วก็อย่าได้เฉียดเข้าไปใกล้ห้องครัวเลย- -"
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ^^
-
สองคู่น่ารักตลอด ง้องแง้งน่าดูนาวกับพรต
-
นาวแมร่งอย่างรั่ว
-
:m20: :m20: :m20:
-
มายด์ฟิกซ์ ฟิกซ์มายด์นี่ยังไงกันนะ :hao7:
เอาตอนพิเศษมาบ่อยๆนะคนเขียน
หรือจะแค่โมเม้นท์เล็กๆก็ได้
:mew1:
-
5555555555555ขำตอนทำอาหาร
ปล.ชอบโมเม้นมาก^^
-
สนุกมากครับอยากให้มีตอนคิมกับนาวเพิ่มอีกสนุกอะชอบความเถื่อนๆๆๆของพี่คิมมาก55555
-
คิมนาว ทำอาหารได้น่ากินมาก
55555
ปล แต่ทำไมรู้สึกสั้นๆ งุงิ
:pig4: :pig4:
-
คิดถึงคิมนาววววว :mew1: :katai5:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแค้มป์ 1
น้องพรตผู้บรรยาย
“มึงเอากล้องตัวไหนไปวะ”
“ตัวที่วางในห้องนอน กูใส่กระเป๋าไว้แล้ว”
ผมตะโกนตอบตินณ์หลังจากมันถามหากล้องที่ผมจะเอาไปด้วย
พรุ่งนี้ผมจะไปทำกิจกรรมที่จังหวัดตากครับ
เทอมนี้ผมลงเรียนวิชาเลือกเสรี วิชาการอยู่ค่ายพักแรม
เป็นวิชาที่เล่าลือกันว่าได้เกรดง่ายมากครับ
พวกผมเลยยกขบวนกันไปลงทะเบียนเรียนทั้งกลุ่ม
พอเรียนคาบแรกก็ต้องแปลกใจเพราะดันมาเจอพวกตินณ์ลงเรียนวิชานี้เหมือนกันครับ
หลังจากเรียนภาคทฤษฎีกันมาจนซาบซึ้งซึมลึกถึงก้านสมอง
อาจารย์เลยให้พวกผมไปใช้สิ่งที่เรียนมาในการอยู่ค่ายที่จังหวัดตาก
“จัดของเสร็จแล้วเหรอ”
ผมถามหลังจากเห็นตินณ์เดินเข้ามานั่งใกล้ๆบนโซฟาหน้าทีวี
ตอนนี้ผมกำลังดูการ์ตูนเรื่องโคนันอยู่ครับ
สนุกดีนะครับผมชอบดูแต่ตินณ์ชอบว่าผมดูเหมือนเด็กๆ
ก็เวลาผมดูผมจะรู้สึกว่าตัวเอกดูเป็นเด็กขี้เสือกดีครับ
ไม่ว่าจะไปบ้านไหนแม่งตายห่าหมดทุกที
แล้วสุดท้ายคดีก็จะคลีคลายได้ด้วยไอ้เด็กขี้เสือกไม่ใช่ตำรวจ
“เสร็จแล้ว มึงปิดทีวีแล้วไปนอนกันเถอะกูง่วง”
“แต่กูยังไม่รู้เลยว่าใครฆ่ามัน” ผมกำลังพูดถึงการ์ตูนที่กำลังดูอยู่ครับ
“งั้นมึงดูไปคนเดียวกูนอนแล้วนะ”
“เฮ้ยรอกูก่อนดิ” ผมเรียกมันไว้ครับ
“อีกนานไหมวะ”
“ไม่นานอีก 2 ตอนก็จบแล้ว”
“เออ งั้นจบเมื่อไหร่ปลุกกูด้วย”
มันพูดพร้อมทิ้งหัวตัวเองลงบนตักผมเลยครับ
ตัวมันก็ขึ้นมานอนยาวบนโซฟาเรียบร้อย
ผมขี้เกียจจะว่าเห็นมันยอมเก็บของเตรียมไปอยู่ค่ายให้ผมหรอกนะถึงยอม
ผมนั่งดูจนจบก่อนปลุกมันไปนอนด้วยกันครับ
แต่ตอนลุกนี่ขาชาเลยไม่รู้หัวมันใส่อะไรไว้นักหนาถึงได้หนักขนาดนี้
“มาช้านะมึง” ไอ้นาวทักผมเสียงดังไม่อายใครเลยครับ
ทั้งที่ตอนนี้คนมากันเยอะแยะ อย่างที่บอกครับวิชานี้ได้เกรดแบบชิวๆ
มันเลยเป็นวิชาที่ดึงดูดคนให้มาเรียนเยอะ นับแล้วก็น่าจะเกิน 50 คนครับ
พวกผมต้องไปรถบัสที่ทางอาจารย์ติดต่อไว้
โดยจะมีอาจารย์เจ้าของวิชา และอาจารย์ผู้ช่วยร่วมเดินทางไปด้วยกันครับ
“ช้าที่ไหนวะยังไม่ถึงเวลานัดเลย”
ผมดูแล้วตัวเองมาก่อนเวลาตั้ง 10 นาทีครับ ตอนนี้ยังไม่เรียกเช็คชื่อเลยด้วยซ้ำ
“มึงน่ะมาช้า ช้ากว่ากูก็ถือว่าช้าแล้ว”
ผมหันไปมองตามเสียงที่ดังอยู่ข้างหลังเป็นไอ้ฟิกซ์ครับ
มันได้ฉายาว่าคุณชายสายเสมอ พอมาก่อนผมได้นี่ทับถมเลยครับ
“มึงน่ะมาเร็วเกิน ไม่ใช่กูมาสาย” ผมว่ามันกลับ
อาจารย์นัดเวลาตี 5 ครับบอกเลยโครตหนาว
กว่าจะทำใจตื่นขึ้นมาอาบน้ำได้ตินณ์ปลุกผมอยู่หลายรอบ
“มึงเตรียมของมายังวะ”
ไอ้ฟิกซ์ถามถึงของที่อาจารย์สั่งให้เตรียมมาทำกิจกรรมครับ
เป็นกิจกรรมที่ต้องไปจัดงานวัดที่ค่ายแล้วให้พวกผมคิดกันว่าจะทำอะไร
แล้วที่พวกมันคิดนะครับท้าลมหนาวสุดๆ
“เออ เอามาแล้วแต่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นยังทันนะเว้ย”
ผมลองถามอีกครั้งหวังให้มันเปลี่ยนใจ
“ไม่ อันนี้แหละคนเล่นเยอะชัวร์” มันรีบปฏิเสธเลยครับ
“แต่กูอาย มึงไม่อายรึไงวะ” ผมถามมันอีกครั้ง
“มันก็อายกันทั้งหมดแหละ แต่มันเป็นมติกลุ่มเว้ย” ไอ้นาวเสือกขึ้นมาบ้างครับ
“กูล่ะเกลียดกลุ่มเหี้ยๆนี่จริง เกลียดตั้งแต่เอาตัวเหี้ยมาเป็นหัวหน้ากลุ่มแล้ว”
มาหันไปว่าไอ้นาวเลยครับมันเป็นหัวหน้ากลุ่ม
ไม่ต้องแปลกใจครับว่าคนอย่างมันเป็นหัวหน้าได้ยังไง
ก็มันสถาปนาตัวเองขึ้นมาแล้วล๊อบบี้เพื่อนให้เห็นด้วยกับมันครับ
ในกลุ่มมี 10 ครับ พวกผม 4 คน แล้วเพื่อนในเอกผมอีก 6 คนที่มาเรียนด้วยกัน
เป็นผู้หญิง 4 คนชื่อ เพียว ไหม หวาย แล้วก็ทิพย์ ผู้ชาย 2 คนครับชื่อเดียวกับสน
ไอ้เดียวนี่คือคนที่ไปโพนทะนาให้พวกผมมาลงเรียนวิชานี้เองครับ
“มึงโครตโชคดีที่มีหัวหน้าอัฉริยะอย่างกู ไว้ใจกูได้เลย”
แค่มันพูดผมก็เห็นแต่หนทางล่มจมแล้วครับ
เลือกได้ย้ายกลุ่มแม่ง แต่มันทำไม่ได้นะสิ
“ไอ้มายด์ยังไม่มาเหรอวะ” ผมถามหาไอ้มายด์
ไม่อยากคุยกับไอ้นาวแล้วครับ เบื่อขี้หน้ามัน
“โน่นเดินมาแล้ว มันไปเข้าห้องน้ำ”
ไอ้ฟิกซ์ตอบผมก่อนขี้ไปทางไอ้มายด์ที่เดินเอามือถูกางเกงมาเลยครับ
“พวกพี่ตินณ์มาครับยังวะ” ไอ้มายด์มาถึงก็ถามผมเลยครับ แต่ผมจะรู้ได้ไงวะผมก็เพิ่งมาถึง
“ไม่รู้” ผมตอบไอ้มายด์ มันมองหน้าผมงงๆ
แล้วหันไปทางกลุ่มตินณ์ที่ยืนร่วมตัวอยู่ไม่ไกลครับ
มันก็เรียนกับเพื่อนในเอกมันเหมือนกัน
ถ้าจำไม่ผิดผมเห็นผู้หญิงที่มาสารภาพรักมันยืนอยู่ในกลุ่มด้วยครับ
“ครบแล้วนี่หว่า” ไอ้มายด์มันพูดคนเดียวครับ
“นักศึกษาเข้าแถวเช็คชื่อครับ”
เสียงอาจารย์เรียกรวมพวกผมเลยเอากระเป๋าไปกองรวมกันไว้แล้ววิ่งไปเข้าแถวเพื่อเช็คชื่อ
“มึงว่าเราจะได้ไปรถคันไหนว่ะ”
ไอ้นาวถามผมก่อนมองไปที่รถบัส 3 คนที่จอดเรียงกันอยู่ครับ
“คันไหนก็เหมือนกันป่าววะ” ผมถามมันกลับไม่เข้าใจว่ามันจะตื่นเต้นทำไม
“ไม่เหมือนเว้ย มึงไม่เข้าใจรึไงว่าคันแรกเราจะได้เป็นผู้นำ ถ้าคันกลางมันก็ไม่เท่ห์
แล้วคันสุดท้ายก็รั้งท้าย”มันว่าตาเป็นประกายเลยครับ ผมว่ามันใกล้ต้องไปอยู่ศรีธัญญาแล้วหล่ะ
“ไร้สาระ งั้นถ้ามึงไม่ได้ขึ้นคันแรกมึงก็ไม่ไปว่างั้น”
“ไปดิวะ ใครบอกจะไม่ไป”
“ถ้าไปก็หุบปาก แล้วรอเช็คชื่อเงียบๆ” คนยิ่งง่วงแม่งยังมากวนตีนใกล้ๆอีกครับ
พอผมว่าไอ้นาวก็นั่งเงียบไปไม่นาน
ก่อนที่มันจะหันไปชวนไอ้มายด์ที่นั่งข้างหลังมันคุยต่อ
อาจารย์ก็แบ่งกลุ่มให้ขึ้นรถว่าใครขึ้นคันไหน ต้องเอาอะไรไปบ้าง
ไอ้คนตีกลองก็ตีใหญ่ไม่รู้จะคึกไปไหนทำอย่างกับจะพาพวกผมไปออกศึก
“ไอ้นาวๆ อาจารย์เรียก” ผมหันไปบอกมันที่กำลังเม้าส์กับไอ้มายด์อย่างเมามัน
“ครับอาจารย์” มันยกมือตะโกนตอบเสียงดังเลยครับ
“มีปัญหาอะไร นายธันวา” อาจารย์ถามมันกลับเสียงนิ่งๆ
“ก็อาจารย์เรียกผมไม่ใช่เหรอครับ”
“ผมไม่ได้เรียกคุณ ผมถามว่าใครมีปัญหาให้ยกมือขึ้น
นี่แสดงว่าคุณไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลยใช่ไหม”
อาจารย์ถามมันเสียงนิ่งแบบโหดกว่าเดิมอีกครับ
แต่ผมกับไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์นี่นั่งกลั้นขำกันปวดท้องไปหมดแล้วครับ
แม่งโครตบื้อ แทนที่จะถามก่อนว่าอาจารย์เรียกทำไม ดันลนลานรีบยกมือ หึหึ
“ฟังครับ แต่ได้ยินไม่ชัด” มันไหลไปเรื่อยครับ
“งั้นผมจะบอกอีกครั้ง ตั้งใจฟังหล่ะ
การอยู่ค่ายครั้งนี้ห้ามดื่มเหล้า แฮลกอฮอลล์ทั้งหลายห้ามทั้งหมด
เรื่องชู้สาวห้ามเช่นกัน ใครมีปัญหายกมือขึ้น”
อาจารย์พูดซ้ำประโยคเดิมก่อนที่ไอ้นาวมันจะยกมือครับ
มันก็ได้แต่นั่งหัวเราะแห่ะๆใส่อาจารย์
ป๊าบบ!!!
“ไอ้สัสพรตมึงเล่นกูนะ” มันตบหัวผมอย่างแรงเลยครับ ก่อนว่าซ้ำ
“หึหึ ก็มึงอยากไม่ฟังอาจารย์ทำไมหล่ะ”
“แหม มึงฟังในรอบ ห้าร้อยล้านปีนี่ได้ทีเล่นกูเลยนะ”
มันว่าผมเสียงไม่ดังมากเพราะกลัวอาจารย์ได้ยิน
“ฝากไว้ก่อนนะมึง ทีกูเมื่อไหร่มึงโดนหนักแน่” มันพูดแบบกัดฟันใส่ผมเลยครับ
แรงอาฆาตเวอร์มากผมเห็นไอความชั่วลอยออกมาจากตัวมันเลยครับ
“เออทีใครทีมัน มึงทำได้กูก็ทำได้ วันตัวเหี้ยพะเหยอไม่ได้มีบ่อยหรอก”
ผมว่ามันบ้างก่อนหันกลับมาฟังอาจารย์ต่อครับ
เลิกสนใจมันได้ยินมันบ่นอะไรซักอย่างแต่ผมไม่ได้สนใจ ไม่นานอาจารย์ก็เรียกขึ้นรถ
“พรตมึงมีของแค่นี้เหรอวะ ช่วยถือไหม”
ไอ้เดียวมันกำลังยกกระเป๋าตัวเองขึ้นสะพายแล้วมองของผมที่กำลังถือ
เป็นกระเป๋าเป้ใบไม่ใหญ่เท่าไหร่ครับ มันจะใหญ่ได้ยังไง
ในเมื่อที่อยู่ในมือผมเป็นกระเป๋าตินณ์แล้วมันก็เอาเสื้อผ้าไปไม่กี่ชุด
ของผมอย่างแน่นครับ มันเอาไปสะพายให้ในนั้นมีเสื้อผ้ามันที่ผมยัดลงไปอีก
เมื่อเข้าผมดูแล้วมันเอาชุดมานิดเดียวผมกลัวมันจะหนาวตายถึงมันจะหนังหนาก็เถอะครับ
“ไม่เป็นไร มีแค่นี้เอง” ผมตอบไอ้เดียวก่อนสะพายกระเป๋าขึ้นหลังแล้วเดินขึ้นรถครับ
ผมว่าไอ้นาวคงเล่นของหรือไม่ก็ไปล๊อบบี้อาจารย์มามันถึงได้นั่งรถคันแรกตามที่ต้องการครับ
ขึ้นมาก็เดินหาที่นั่งก่อนได้เป็นแถวใกล้ๆประตูทางลงด้านหลังครับด้านหน้าเอาไว้ให้สาวๆนั่ง
ผมจะได้ดูของสายงามเป็นไงครับ ความคิดเจ๋งไหม
“กูนั่งด้วย” ผมหันไปเป็นไอ้นาวครับ
“เรื่องของมึงตูดมึง” ผมพูดเสร็จมันรีบนั่งแล้วเอาหูฟังไอโฟนยัดหูเลยครับ
พอมันนั่งผมถึงเห็นไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์นั่งด้วยกันที่เบาะทางขวามือ
มองลงไปข้างล่างเห็นคนกำลังทยอยขึ้นรถกันเรื่อยๆครับ
อาจารย์จัดตามกลุ่มที่แบ่งไว้โดยแถวที่1 นั่งคันแรก แล้วนับสอง สามต่อไปเรื่อยๆ
“ไอ้นาวแลกที่กัน”
“อ่าวพี่ตินณ์ขึ้นคันนี้เหรอ” ไอ้นาวถามอย่างแปลกใจ
ผมก็แปลกใจครับที่กลุ่มมันมานั่งคันนี้ก่อนขึ้นรถผมก็มองแล้วว่ากลุ่มมันต้องไปนั่งรถคันที่ 3
“เออ ถ้าไม่ใช่จะมายืนอยู่นี่ไงวะ มึงไปนั่งเบาะหน้าดิ”
มันบังคับไอ้นาวให้ไปนั่งเบาะข้างหน้าผมครับผมมองไปเจอพี่คิมนั่งอยู่แล้ว
“ผมนั่งนี่ไม่ได้เหรอ พี่ก็นั่งกับพี่คิมไปดิ” ไอ้นาวลีลาไม่ยอมไป
“มึงจะไปดีๆหรือจะให้ผัวมาตาม” ไอ้ตินณ์ขู่มันครับ
“ไปก็ได้ แค่นี้ทำมาขู่นะพี่” มันว่าก่อนสะบัดตูดเดินไปนั่งเบาะหน้าผมครับไม่ได้ไกลอะไรเลย
“มึงมาขึ้นคันนี้ได้ไงวะ” ผมถามตินณ์หลังจากมันนั่งลงเรียบร้อย
“กูให้ไอ้คิมไปขอแลกกับกลุ่มที่ได้คันนี้ แต่มันดันไปบังคับเขามา หึหึ” มันว่ายิ้มๆ
“น้องพรต พี่กำลังตามหาอยู่พอดีเลย กินขนมไหม” พี่มี่เดินถือถุงขนมมาเสนอตั้งแต่ยังไม่สว่างเลยครับ
“เอาครับ” เมื่อเสนอ ผมก็ต้องสนองซะหน่อยเดี๋ยวพี่สาวเสียกำลังใจครับ
“อ่ะอ้าปากจร้า” พี่มี่บอกก่อนหยิบเลย์ยื่นผ่านหน้าตินณ์เข้ามาป้อนถึงปากผมเลยครับ ผมก็กินสบายไปดิ
“ขอบคุณครับอร่อยที่สุดเลย”
ผมขอบคุณก่อนพี่มี่จะยิ้มให้แล้วเดินไปนั่งกับพี่อาร์มที่เบาะหน้าพวกไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์
ส่วนพี่นัทกับพี่โฟมนั่งหน้าพี่คิมครับ
“ทำไมนั่งข้างหลังวะ เสียงดังจะตาย” ตินณ์ถามผมเมื่อรู้สึกว่าข้างหลังรถมีคนยกกลองขึ้นมาตีแล้วครับ
“กูไม่รู้นี่นาว่ามันจะเอากลองขึ้นคันนี้” ผมตอบโดยเลี่ยงประเด็นของตัวเองที่คิดไว้ครับ
แม่งมันมาคันนี้ผมเลยอดส่องสาวเลยดิ อ๊ะไม่ได้เจ้าชู้แค่มีให้ดูก็ดูครับ
เมื่อคนทยอยขึ้นรถจนหมดอาจารย์ก็มาเช็คชื่อบนรถอีกครั้ง
ก่อนรถจะเคลื่อนขบวนออกจากมอ ไอ้ข้างหลังผมนี่ก็ตีกลองใหญ่เลยครับ
มันเป็นมือกลองของวงสันทนาการคณะวิทยาศาสตร์การกีฬาตีดีนะ
แต่มันจะมันคนเดียวเกินไปหน่อยในขณะที่คนอื่นเริ่มหลับ
ผมก็เปิดเพลงในโทรศัพท์แล้วเอาหูฟังไปเสียบหูตินณ์ข้างหนึ่ง
แล้วตัวเองอีกข้างก่อนค่อยๆหลับบ้างครับ
ระยะทางอีกไกลปลายทางคือ อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราชครับ
“เข้าห้องน้ำไหม” ผมรู้สึกตัวตื่นหลังจากตินณ์มันสะกิดถามว่าจะเข้าห้องน้ำหรือป่าว
ผมตื่นมาถึงรู้ว่าหัวตัวเองไปซบอยู่ที่ไหล่มันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ
น้ำลายไหลใส่ป่าววะ ว่าแล้วผมก็ลองเอามือเช็ดที่ปากดูปรากฏว่าไม่มี
“เข้า” เมื่อสำรวจตัวเองเรียบร้อยผมก็บอกมันว่าจะเข้าห้องน้ำครับ
ไม่รู้อีกไกลรึเปล่าเข้าไว้ก่อนก็ดี ดูนาฬิกาเพิ่งจะ 8 โมงแต่อากาศก็ยังหนาวอยู่เลย
“ป่ะ คนอื่นลงไปหมดแล้ว” มันว่าก่อนลุกแล้วเดินนำลงจากรถผมก็เดินตาม
พอลงมาได้ก็มองรอบๆเป็นปั๊มน้ำมันที่ออกมาไกลจากกรุงเทพพอสมควรครับ
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำออกมาเห็นมันไปนั่งหลบมุมดูดบุหรี่กับพี่คิม
เลยมองหาเพื่อนผมแต่ไม่เห็นมีใครเลยครับ
“อ่าวน้องพรตหาใครเหรอ” พี่มี่ที่เดินออกมาจากห้องน้ำหญิงถามผม
คงออกมาช้าเพราะผู้หญิงเยอะต่อแถวกันยาวเลยครับ
“พวกไอ้นาวอ่ะครับ ไม่รู้มันไปไหน”
“อ๋อ พี่เห็นเดินไปทางร้านค้าโน่นแหละ” พี่มี่บอกพร้อมชี้มือไปทางซุปเปอร์ที่อยู่ในปั๊มครับ
“อ่อ ครับพี่มี่ไปไหม ผมจะไปซื้อน้ำกับขนมนิดหน่อย”
“ไปจ๊ะ”
“ไอ้พรตไปไหน” เสียงตินณ์ตะโกนถามผมมาจากจุดที่มันนั่งสูบบุหรี่
“ไปซื้อขนมเอาอะไรไหม” ผมตะโกนตอบก่อนถามกลับครับขี้เกียจเดินไปหา
“เอาหมากฝรั่ง 2 กล่อง” มันสั่งเสร็จผมก็เดินออกมาพร้อมพี่มี่ครับ
“อ่าว กูนึกว่ามึงจะไม่ลงมา” ไอ้มายด์ทักผมกลางร้านเลยครับ
“มาไม่ปลุกนะมึง” ผมว่ามันก่อนเดินไปหยิบน้ำเปล่ากับน้ำแดง ขนมแล้วก็หมากฝรั่งก่อนเอามาคิดเงินครับ
“พี่มี่ได้ครบแล้วเหรอครับ” ผมถามเมื่อเห็นพี่แกมายืนต่อหลัง
“จ๊ะพี่ซื้อแค่น้ำ ขนมพี่ตุนมาเยอะแล้ว”
“งั้นเอามารวมเลยครับเดี๋ยวผมจ่ายให้”
“โห! พี่ต้องโชคดีแน่เลยวันนี้สะใภ้โชว์รูมกับรีสอร์ตจะเลี้ยงน้ำพี่”
พอแกพูดเสร็จก็หัวเราะผมก็หัวเราะกับแกก่อนเอาน้ำมาจ่ายเงินรวมกับของผม แล้วเดินกลับมาที่รถครับ
“อ่าวไปซื้อกาแฟมาตอนไหนวะ”
ผมถามเมื่อเดินมาถึงรถเห็นตินณ์กำลังนั่งดูดกาแฟเย็นทั้งที่หนาวจะตายห่า
“ตอนมึงไปซื้อขนมแหละ เอาไหม” มันบอกก่อนยื่นให้แต่ผมส่ายหัวเลยครับหนาว
“ป่ะขึ้นรถ” ผมเรียกมันขึ้นรถก่อนเดินนำ
“พี่คิมไอ้นาวไปไหนพี่” ผมชะโงกหน้าไปถามพี่คิมที่นั่งอยู่ข้างหน้าคนเดียว
“โน่น” แกบอกพร้อมชี้มือลงไปข้างล่างเห็นไอ้นาวกำลังยืนรอลูกชิ้นปิ้งครับ
“ไอ้นาวๆ” ผมเรียกมันเสียงดัง
“อะไรวะ” มันตะโกนตอบครับไม่เดินมาด้วยนะ
“ซื้อปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหูร้านข้างๆมาให้กูด้วย 200”
“เอาทำไมเยอะวะ” มันตะโกนถามกลับ
“เรื่องของกูซื้อมาด้วย แล้วมาเอาตังค์” ผมขี้เกียจลงไปครับไปใช่อะไร
ถ้าลงคนที่นั่งข้างๆก็ต้องขยับให้ผมออกผมเลยใช้มันดีกว่าไหนๆก็ยื่นอยู่ใกล้ร้าน
“ซื้อมาทำไมเยอะแยะวะ” คนข้างๆถามผมอีกคนแล้วครับ
“กูหิว” ผมตอบนิ่งๆ ก็เมื่อเช้ายังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ก็ 8 โมงกว่าแล้ว
“แล้วก็ไม่บอก กูซื้อข้าวเหนียวหมูกับไก่ไว้ให้แล้ว เอาอะไร”
มันบอกก่อนหยิบถุงที่ใส่ข้าวเหนียวออกมาจากกระเป๋า
“มึงซื้อเมื่อไหร่วะ” ผมถามอย่างงงๆก็ไม่เห็นมันไปซื้อตอนไหน
“กูจอดรถซื้อเมื่อเช้าตอนมึงหลับ”
คงเป็นตอนที่ผ่านหน้ามอครับเพราะจะมีร้านมาขายตั้งแต่ตีสีครึ่ง
มันคงแวะแล้วผมไม่รู้ก็ผมหลับมาตลอดทางตั้งแต่คอนโดยันมอ
“ไอ้คิมเอาข้าวเหนียวไหมวะ” มันถามพี่คิม
“มีเยอะเหรอ” พี่คิมหันมาถามมันกลับครับ
“กูซื้อมาเผื่อทุกคนแหละ” มันว่าก่อนยื่นข้าวเหนียวในห่อกระดาษให้
ถ้าอยู่ในห่อจะเป็นข้าวเหนียวไก่กอด หรือหมูทอดแล้วแต่จะสั่งห่อนึงได้เยอะมากเลยครับ
พอมันยื่นให้พี่คิม 2 ห่อ เผื่อไอ้นาวด้วยแล้วมันก็ส่งไปให้พี่โฟม
แล้วก็ไอ้มายด์แล้วเบาะสุดท้ายเป็นพี่อาร์ม
ผมก็เริ่มลงมือกินของตัวเองของผมเยอะกว่าคนอื่น
เพราะนอกจากจะมีไก่ทอดในห่อแล้วมันยังมีหมูปิ้งให้อีกเป็น 10 ไม้
“อ่ะของมึง 200 จ่ายมา” ไอ้นาวมันยื่นน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ให้ผมแทบชนดั้งเลยครับ
แถมในปากผมนี่ข้าวเหนียวเต็ม ไอ้คนนั่งข้างแม่งก็หลบให้ทางอีกนะ
“เออ แค่นี้ทวง มึงเอาไปแบ่งพวกเพียวกับไอ้เดียวก่อน แล้วที่เหลือเอามากินกัน”
ผมยื่นแบงค์ร้อยให้มันสองใบก่อนบอกให้มันเดินเลยขึ้นไปหน่อยเอาไปให้เพื่อนในเอกครับ
ยังไงก็กินกันไม่หมดเพราะข้าวเหนียวอย่างเดียวก็โครตอิ่ม
ไอ้นาวมันเดินกลับมานั่งกินข้าวเหนียวก่อนยื่นลูกชิ้นที่มันซื้อมาให้ผม
ผมก็หยิบไว้ไม้นึงแบ่งกับตินณ์ ไม่นานรถก็เริ่มออกตัวอีกครั้ง
ครั้งนี้อาจารย์บออกยิงยาวถึงตากเลยครับไม่แวะที่ไหนแล้ว
พออาหารถึงท้องเหล่าผู้หิวโหยก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งครับ
เริ่มมีเสียงพูดคุยและไอ้มือกลองที่มันหลับไปตอนไหมไม่รู้
แล้วให้คนขับเปิดเพลงในรถแทนตอนนี้มันตีกลองเข้าจังหวะกับเพลงที่เปิด
แล้วก็มีคนเริ่มลุกมาเต้นข้างหลังแล้วครับ
อาจารย์ก็ใช้เครื่องขยายเสียงชวนเล่นโน่นนี่ไปเรื่อย
ผมก็มองข้างทางที่ยังมีหมอกลงอยู่บ้างจนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็มาถึง อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราช จนได้ครับ
ใช้เวลาเดินทางประมาณ 6 ชม.ตอนนี้ก็ 11
โมงลงจากรถได้อาจารย์ก็เรียกรวมก่อน
แจกมาม่าคัพเป็นอาหารเช้าบวกกลางวันบริการเติมน้ำร้อนฟรี
แล้วให้รีบกินก่อนแจกเต้นท์ให้ไปหาที่จับจองเป็นของตัวเอง
1 เต้นท์นอนได้ 2-3 คนครับ แต่ห้ามผู้หญิงนอนกับผู้ชายที่เหลือตามสบายจัดสรรกันเอง
โดยมีเวลาให้กางเต้นท์ ชั่วโมงกว่าๆแล้วนัดรวมตอนบ่ายโมง
เพื่อออกเดินป่าไปหาเพื่อนไอ้นาว แรดน่ะครับรู้จักกันไหม หึหึ
“นาวมึงนอนเต้นท์เดียวกับกูจะไปยุ่งกับพวกมันทำไม”
ผมเรียกไอ้นาวที่มันกำลังจะไปแยกสองผัวเมียเพื่อนผมออกจากกัน
“กูหมั่นไส้แม่งตัวติดกันไปไหนวะ” มันพูดอย่างหงุดหงิดก่อนเดินมาช่วยผมหยิบเต้นท์
“งั้นมึงไม่ไปนอนเต้นท์เดียวกับพี่คิมวะ” ไอ้มายด์ถามมันบ้าง
“อาจารย์ให้นอนกับคนในกลุ่มโว้ยจัสง่าว” มันว่าก่อนด่าปิดท้าย
“หึหึ ถ้าไม่สั่งกูว่าคืนนี้มีเต้นท์สั่น” ไอ้ฟิกซ์ว่าพร้อมทำตาเจ้าเล่ห์มองเพื่อน
“เต้นท์มึงน่ะสิจะสั่น กูจะจับตาดูสั่นเมื่อไหร่กูจะบุกแม่ง”
มันว่าก่อนเดินถือถุงใส่เต้นท์นำไปจุดที่อาจารย์บอกให้ไปกางครับ
ผมก็เดินตามมันไป
--- To be Con.---
เอาตอนพิเศษมาสนองนิ๊ดคนแต่งค่ะ
ตอนหน้าไปเดินป่ากันนะจ๊ะ ไปด้วยกันไหมมมมมม (เสียงแอ็คโค่สะท้อนกลับจากขุนเขา)
ตอนหน้ามาช้ามาไว ก็อยู่ที่การทวง และกระแสตอบรับนะคร๊าบบ โฮ๊ะๆๆๆ
ปายดีกว่า บ๊ายบายค่ะคนอ่านที่รักเสมอ
:bye2: :กอด1:
-
แปลกๆกับคนชื่อเดียว หรือเราคิดไปเอง
สรุกมากค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษเรือยๆ เพราะตอนขึ้นว่าจบเรานี่ใจโหวงเลย สู้ๆค่า
-
แอบดูเต้นท์ฟิกซ์ มายด์ :hao6:
-
รอดูเต็นท์สั่นด้วยคน :hao6: :hao6:
-
ดีนะอาจารย์จับแยกกลุ่ม
ไม่งั้นมีเต็นท์สั่นกันหลายเต็นท์แน่เลย ><
-
เค้ามาฮันนิมูนกันใช่มะ :hao7: คาดว่ามีมุดเต๊นท์แน่นอน :katai3:
-
เดียวแอบคิดไรกับสะใภ้โชว์รูมป่าวว๊าาาา
แต่แน่ๆ น้องพรตจะรู้ตัวป่าวว่า ประโยคนี้
"โดยมีเวลาให้กางเต้นท์ ชั่วโมงกว่าๆแล้วนัดรวมตอนบ่ายโมง
เพื่อออกเดินป่าไปหาเพื่อนไอ้นาว แรดน่ะครับรู้จักกันไหม หึหึ"
เหมือนน้องพรตจะว่าตัวเองกลายๆนะ เพราะน้องพรตก็เป็นเพื่อนน้องนาวนิ ฮี่ฮี่ (แซวๆ)
-
พวกนี้มันน่ารักกกกก
รอดูเต้นมายด์สั่น 555
-
รอดูว่าพี่ติณห์ - พี่คิม จะมีการมุดเต๊นท์หรือเปล่า เพราะขนาดที่นั่งบนรถ พี่คิมยังไปบังคับขอเปลี่ยนเลย
เพื่อนเดียวจะคิดอะไรกับพรตหรือเปล่า คงไม่มีมาม่าในค่ายนะ เพราะมินิก็มาค่ายด้วยเหมือนกัน
-
คืนนี้ต้องมีคนมุดมุ้งผิดมั้งแหละ เพราะ
พี่ตินณ์รึจะยอมห่างพรต ไหนจะพี่คิม
พวกติดเมียทั้งนั้น ขนาดขึ้นรถยังสามารถ
รอตอนต่อไป
-
ไปเดินป่าด้วยยยยยจ้า พรตแสบจริงๆ 555 แกล้งนาวอะ
-
งานนี้จะมีสลับเต๊นกันหรือเปล่านะ
-
:ling2:
-
พรตแสบสุดยอด 5555555
-
เดียวแอบคิดอะไรกับพรตป่าวเนี่ยอยากอ่านตอนคิมกับนาวอีกอะ. สรุปแล้วฟิก กับมายด์จะได้กันไหมคับ55555 :hao6:
-
เต้นท์สั่น อะคึ นอนดิ้นหรออ
-
เฮฮากันตลอดอ่ะแก๊งนี่ อิจฉาพรตจริงๆตินณ์ดูแลดีเวอร์อ่ะ
-
อ๊ากๆๆๆๆ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
-
เมจิกว่างยังอ่ะ อยากอ่านแล้ว
คิดถึงพรตกะพี่ตินณ์ที่สุด
-
น่ารักทุกคู่เลย
-
เข้าค่ายๆ :z2:
-
รออออออออออออออ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
รอดูเต้นท์สั่น 5555
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแค้มป์ 2
“อันนี้ใช้ทำอะไรวะ”ผมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงได้นาว
เห็นมันกำลังหยิบอะไรซักอย่างที่มากับถุงใส่เต้นท์ครับ
“มึงถามกูเหรอ” ผมถามมันกลับ
“เออดิอยู่กันแค่ 2 คนไม่ถามมึงแล้วจะถามใคร”
“เอาเรื่องจริงเลยนะ กูไม่รู้เต้นท์นี่กูก็กางไม่เป็น”
ผมบอกมันก่อนจะปล่อยเต้นท์ที่กำลังจับอยู่ครับ
ผมนั่งจับๆปล่อยๆมาหลายรอบแล้ว ไม่รู้มันต้องเริ่มตรงไหนกางยังไง
ไอ้เชี้ยนาวก็ไร้ประโยชน์ครับอย่าคิดว่ามันจะทำเป็นลูกคุณหนูขนาดนั้น
“กูว่ารอไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์มาช่วยกางเถอะ”
ผมเพิ่งจะเห็นว่าไอ้นาวเสนอความคิดที่เป็นประโยชน์ก็วันนี้แหละ
“ดีกูว่าถ้าเรากางเองคืนนี้คงไม่ได้นอน” ผมสนับสนุนความคิดมัน
ก่อนนั่งมองสองคนนั้นกางเต้นท์ตัวเอง ทำไมดูง่ายๆครับแต่ผมทำไม่ได้
“อ่าวไม่กางเต้นท์เหรอ” เสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้กับที่ผมนั่งอยู่
พอหันไปมองปรากฏว่าเป็นไอ้เดียวนั่นเองครับ
“กางไม่เป็นหว่ะ มึงกางเสร็จแล้วเหรอ” ผมตอบก่อนถามมันกลับครับ
“เสร็จนานแล้ว ให้ช่วยไหม”
เอาล่ะสิครับมีคนอาสาช่วยมีเหรอคนอย่างผมจะปฏิเสธ
“เออดีเลย ว่าจะรอไอ้สองคนนั้นเสร็จแล้วให้มันมาช่วยกาง”
ผมบอกไอ้เดียวก่อนชี้ไปที่ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์
“มางั้นเราช่วยเองไม่ต้องถึงมือสองคนนั้นหรอก”
มันว่าก่อนหยิบไอ้สิ่งที่น่าจะเป็นเสาเต้นท์ไปถือแล้วจัดการต่ออย่างรวดเร็วเลยครับ
“บ้านเคยขายเต้นท์ป่าววะ เก่งจัง"
ผมถามเมื่อเห็นท่าทางชำนาญเหมือนมืออาชีพของมัน
“ป่าวหรอก พอดีเราไปกางเต้นท์ถ่ายรูปตามป่าบ่อยน่ะเลยทำเป็น”
“ถึงว่าดิ ดูชำนาญมาก ช่วยจับป่ะ”
ผมเห็นมันกำลังเอาผ้าขึ้นเลยอาสาช่วยครับ จริงแล้วก็ก็ผมเอง
“อืมจับฝั่งนั้นหน่อย นาวๆดึงตรงนี้ดิ๊”
มันบอกให้ผมช่วยจับแล้วให้ไอ้นาวดึงไปอีกฝั่งครับ
“เสร็จแล้วเหรอวะ” ไอ้นาวถามอย่างแปลกใจเพราะมันกางไวมากครับ
“ยังเหลือตอกสมอแล้วก็เอาผ้าคลุมหลังคาเต้นท์ด้วย”
มันเงยหน้าจากที่กำลังตอกอะไรซักอย่างเพื่อยึดเต้นท์กับพื้นมาตอบไอ้นาวครับ
“ทำไงวะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกูทำให้ มึงไปเบิกหมอนกับผ้าห่มมาเถอะเดี๋ยวหมด
กูเห็นสาวๆไปเอามากันคนละหลายชุดเลย” มันบอกไอ้นาว
“งั้นกูไปเอาก่อนแล้วกัน มึงเอาไหม”
ไอ้นาวกำลังจะเดินไปทางกองอำนวยการของเจ้าหน้าที่อุทยานที่ให้ไปเบิกของครับ
“ไม่เอาว่ะไอ้สนเอามาให้กูแล้ว”
“งั้นไอ้พรตมึงช่วยมันกางเต้นท์ไปก่อน กูไปเอาผ้าห่มกับหมอนให้”
ไอ้นาวพูดเสร็จเดินไปเลยครับไม่รอให้ผมพูดอะไรซักคำ
“ให้กูทำอะไร” ผมถามไอ้เดียวเมื่อรู้สึกว่าได้แต่ยืนเฉยๆไม่ได้ช่วยมันทำอะไรเลย
“ไม่ต้องหรอกเสร็จพอดีเลย”
“ขอบใจมากนะเว้ย ”
ผมขอบใจมันที่ช่วยกางเต้นท์จนเสร็จ ผมแทบไม่ได้ทำอะไรซักอย่าง
“ไม่เป็นไร เพื่อนกัน อ่อ! ถามหน่อยดิ พรตเป็นแฟนกับพี่ที่อยู่วิศวะเหรอ”
มันถามพร้อมจ้องตาผมนิ่งเลยครับ ผมก็แปลกใจดิว่ามันรู้ได้ไง
ในเอกผมไม่ได้บอกใครนอกจากเพื่อนสนิทผมแค่ 3 คน
“พี่ไหนวะ” ผมลองถามมันก่อน
“พี่ปี 3 ที่มาด้วยกันไง” เอาแล้วไงครับสงสัยแม่งรู้จริง
“อืม แล้วมีอะไรเหรอ” ผมยอมรับก่อนถามมันกลับครับ
“ป่าวหรอก เราแค่ไม่เคยรู้ว่าพรตมีแฟนแล้ว
นึกว่าตั้งแต่เลิกกับวิวไปก็ไม่ได้คบกับใคร แต่ก็เหมาะสมกันดีนะ”
ไอ้เดียวมันบอกพร้อมทำหน้าเศร้าๆเป็นไรมากป่ะวะเมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลยครับ
แล้วมันไม่แปลกใจเลยเหรอที่ผมคบกับผู้ชายโลกนี้แปลกขึ้นทุกวัน
“มึงว่าเหมาะกันจริงเหรอ” ผมถามมันกลับอีกครั้ง
“จริงดิ พี่เขาน่ารักดีถึงจะอายุมากกว่าแต่หน้าโครตเด็ก
เวลาเขาอยู่กับมึงก็เป็นธรรมชาติมากกูเห็นตอนพี่เขาป้อนขนมมึง
แถมยังไปซื้อของด้วยกันอีกดูรักกันดีเนอะ”
พอมันพูดจบผมเข้าใจเลยครับว่าทั้งหมดที่ผมคิดผิดหมด
ไอ้เดียวแม่งไม่รู้อะไรซักอย่าง แถมมโนว่าผมเป็นแฟนพี่มี่
ถ้าพี่อาร์มรู้จะแดกหัวผมไหมล่ะครับ
“ไอ้เดียวกูจะบอกให้ว่ามึงกำลังเข้าใจ...”
“ไอ้พรตผ้าห่มผืนเดียวพอไหมวะ”ไอ้นาวเดินถือผ้าห่มกับหมอนเข้ามาถามผมครับ
“พอ ร้อนขนาดนี้กูว่าไม่ต้องห่มด้วยซ้ำ” ผมหันไปตอบไอ้นาว
“งั้นเรากลับเต้นท์ก่อนนะ” ไอ้เดียวพูดเสร็จก็เดินแยกไปเลยครับ
สรุปผมเลยไม่ได้บอกว่ามันกำลังเข้าใจผิด
แต่ชั่งมันเถอะผมไม่ได้เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วครับ
“กางเต้นท์เสร็จแล้วเหรอ”
ตินณ์มันเพิ่งเดินมาถึงพร้อมถุงเต้นท์ของมันที่ยังไม่ได้กางครับ
“เสร็จแล้ว”
“ใครกางให้วะ กูรู้ไงมึงก็กางไม่เป็น”
ยังมีหน้ามาถามอีกครับ รู้แล้วไม่เสือกรีบมาช่วย
“เพื่อนกู แล้วรู้ทำไมไม่รีบมาช่วยกางล่ะ” ผมตอบก่อนถามกลับครับ
“พอดีเพื่อนกูให้ช่วยกางให้เลยมาช้า โทษที”
“เออ ชั่งมันเถอะกูก็ว่าไปงั้นตอนนี้กางเสร็จแล้ว มึงจะกางตรงไหนวะ”
ผมถามถึงที่กางเต้นท์ของมันครับก็ตอนนี้มันยังไม่ได้กาง
“เอาแถวนี้แหละ นั้นไงตรงนั้นว่าง”
ผมมองตามสายตามันก็ไปเจอที่ว่างใกล้เต้นท์ไอ้มายด์ครับ ก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่ครับ
“งั้นมึงไปกางเต้นท์เถอะ”
ผมบอกมันก่อนเดินแยกออกมาทางร้านค้าที่อยู่ในอุทยานครับ
บริเวณที่พวกผมกางเต้นท์กันจะเดินแยกออกมาจากกองอำนวยการของอุทยานพอสมควรครับ
ตรงนี้เป็นลานกว้างๆ ที่เอาไว้ให้กางเต้นท์เจ้าหน้าที่บอกว่าจะมีคนมาเข้าค่ายบ่อยๆ
ระหว่างลานที่ผมพักกับกองอำนวยการจะมีธารน้ำเล็กๆไหลผ่าน น้ำใสแล้วก็เย็นมากเลยครับ
อาจารย์แบ่งเขตกั้นระหว่างที่กางเต้นท์ของผู้หญิงกับที่กางเต้นท์ของผู้ชายเรียบร้อย
ตอนที่ผมลงจากรถสิ่งแรกที่ผมมองหารู้ไหมครับว่ามันคืออะไร
ไม่ใช่ที่นอน ไม่ใช่ห้องน้ำ แต่มันคือร้านขายของกินครับผมกลัวอดตาย
แล้วผมก็ได้เห็นว่าไม่ไกลจากกองอำนวยการนักจะมีร้านค้าเล็กๆตั้งอยู่ซึ่งตอนนี้ผมเดินมาถึงพอดีครับ
ผมซื้อน้ำแดงของตัวเองแล้วก็น้ำกับขนมไปเผื่อไอ้พวกที่เต้นท์ครับ
ราคาของจะแพงกว่าปกตินิดหน่อยเพราะเป็นค่าขนของขึ้นมาถึงยอดเขา
ผมลืมบอกว่าตอนที่นั่งรถมา กว่าจะถึงรถตีโค้งเป็นร้อยรอบ
เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา จนมาอยู่บนยอดเขานี่แหละครับ
“น้ำ” ผมยื่นน้ำให้ตินณ์หลังจากเดินกลับมาถึงเต้นท์
ตอนนี้มันกางของมันเสร็จรีบร้อยครับ
“ขอบคุณครับ” มันพูดพร้อมเอาจมูกตัวเองฉกลงมาที่แก้มผมไวๆทีนึงครับ
“ไอ้ตินณ์ เดียวคนเห็น” ผมว่ามันเสียงไม่ดังเท่าไหร่
มันชอบทำแบบนี้ไม่รู้จักระวัง
“หึหึ เห็นก็ชั่งกูไม่แคร์” ยังมีหน้ามายิ้มอีกครับ หมั่นไส้มันจริงๆ
“กินน้ำมั่งดิ” ไอ้มายด์เดินมาถึงก็ขอกินน้ำก่อนเลยครับ
“เอาไปกูซื้อมาฝากพวกมึงนั่นแหละ” ผมบอกก่อนยื่นทั้งถุงให้มันเลยครับ
“ขอบใจมาก ร้อนเนอะ”
“เออ แม่งเมื่อเช้ากูยังว่าหนาวอยู่เลย ทำไมตอนนี้มันร้อนจนแทบไหม้ขนาดนี้”
ผมเห็นด้วยกับไอ้มายด์ก่อนเริ่มบ่นครับ ตอนนี้แดงเปรี้ยงมาก
“มันเป็นยอดเขาก็แบบนี้แหละ กลางวันร้อน กลางคืนจะหนาว”
ตินณ์มันบอกก่อนมุดเข้าไปในเต้นท์ก่อนกลับออกมาพร้อมกระเป๋าของผมครับ
“เอาของมึงไป แล้วทาครีมกันแดดก่อนไปเดินป่าด้วยละ
ถ้าให้ดีใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวด้วย” มันสั่งผมก่อนยื่นกระเป๋าให้ครับ
ผมก็รับมาก่อนเดินกลับเต้นท์ของตัวเอง
แล้วลงมือเปลี่ยนชุดแล้วก็ทาครีมกันแดดตามที่มันสั่งครับ
ไม่ได้เชื่อฟังอะไรนักหรอกแค่เห็นว่าแดดมันร้อนเดี๋ยวดำแล้วไม่หลับครับ
ทาเสร็จก็ออกมาตามหาไอ้นาวครับไม่รู้มันหายไปไหน
“ไอ้มายด์เห็นไอ้นาวไหมวะ” ผมเดินมาตามที่เต้นท์ไอ้มายด์ครับ
“โน่นกูเห็นเดินไปร้านค้ากับพี่คิม”
“อ่าว กูไม่เห็นวะ” ผมถามอย่างแปลกใจก็ตอนผมเดินไปร้านค้าไม่เห็นสวนกับมัน
“ตอนมึงไป มันวิ่งไปขอผ้าห่มกับหมอนให้ผัวอยู่ดิ”
ไอ้ฟิกซ์ไขความสงสัยของผมเลยครับ แม่งบริการผัวดีจริงเว้ย
ปี๊ด ปี๊ด ปรี๊ดดดดด.........
เสียงนักหวีดดังขึ้นเพื่อเรียกรวมครับ
ผมเดินไปเอาเสื้อผ้าตินณ์ออกจากกระเป๋ามัน
แล้วเอาของกินกับน้ำใส่เข้าไปแทนแล้วสะพายหลัง
ก่อนจะวิ่งไปเข้าแถวรวมกับเพื่อนๆในกลุ่ม
“เอาหล่ะทุกกลุ่มตรวจสอบสมาชิกในกลุ่มว่ามากันพร้อมหรือยัง”
เสียงอาจารย์ดังขึ้นแข่งกับเสียงพูดคุยของนักศึกษาที่ดังเซ็งแซ่เหมือนผึ่งแตกรัง
“นักศึกษาเงียบหน่อยครับ กลุ่มในครบแล้วนั่งลง”
หลังจากสิ้นเสียงอาจารย์แต่ละกลุ่มก็ทยอยนั่งลงเรื่อยๆครับ
“ไอ้พรตมึงว่าจะไปไกลไหมวะ”
ไอ้นาวนั่งหน้าผมหันมาชวนคุยแล้วครับ
มันไม่เคยฟังอาจารย์พูดเลยจริงๆให้ตาย
“ไม่รู้ รู้กูก็เป็นอาจารย์แล้วดิ” ผมตอบมันครับ
“เออจริง” เมื่อมันได้คำตอบมันก็หันไปข้างหน้า
ไม่นานมันก็หันกลับมาชวนคุยอีกแล้วครับ
มันชวนผมคุยถามโน่นถามนี่จนอาจารย์เริ่มปล่อยแถว
ให้เดินตามเจ้าหน้าที่ไปเรื่อยๆ 2 กลุ่มเดินด้วยกันต่อเจ้าหน้าที่ 3 คนครับ
แล้วก็มาถึงกลุ่มผมปรากฏว่าได้เดินพร้อมกลุ่มไอ้ตินณ์ครับ
อันนี้บังเอิญของจริงไม่ได้บังคับ เพราะอาจารย์ให้แถวหน้ากับแถวท้ายไปพร้อมกัน
แล้วมาลงที่แถวผมกับไอ้ตินณ์อยู่ตรงกันพอดีครับ
“สวยดีเนอะ” ไอ้เดียวหันมาถามผมที่เดินอยู่ข้างหลังมัน
“เหรอตรงไหนวะ” ผมถามกลับแบบไม่ได้รักษาน้ำใจมันเท่าไหร่
เพื่อนกันไม่ต้องแคร์ครับก็มันไม่สวยจริงๆนี่นา
มันดันบอกว่าเนินเขาที่เดินผ่านมาสวยครับ
ผมว่ามันไม่เห็นจะสวยตรงไหน
แค่ภูเขาที่มีหญ้าขึ้นจนเขียวต้นไม้ใหญ่ก็ไม่มี เป็นภูเขาหัวโล้นน่ะครับ
“แต่เราชอบธรรมชาติ เลยว่ามันสวย”
มันหันมาว่ายิ้มๆก่อนหันกลับไปคุยกับไอ้สนต่อครับ
ผมก็ไม่ได้สนใจเดินต่อไปเรื่อยๆตามที่เจ้าหน้าที่นำทางพร้อมชี้โน่นชี้นี่ให้ดู
“สนุกใหญ่นะมึง”
ตินณ์มันว่าผมหลังจากมาเดินท้ายแถวกับมันได้ซักพักแล้วครับ
“มึงว่าอีกนานไหมวะกว่าจะถึง"
ผมถามมันเพราะตัวเองไม่ได้ฟังว่าเรากำลังจะเดินไปไหนกัน
ก็ไอ้เชี้ยนาวแหละครับแม่งชวนคุยจนไม่รู้เรื่องอะไรซักอย่าง
“นาน”
“มึงรู้ได้ไง” ผมถามมันทันทีหลังตอบเสร็จ
“กูเดา” แม่งตอบน่าตายมากครับ
“โถ่เอ๊ย...กูก็นึกว่ารู้จริง”
ผมว่ามันก่อนวิ่งแซงเพื่อนคนอื่นขึ้นมาหาไอ้นาวที่เดินข้างหน้าครับ
“อย่าวิ่ง!! เดี๋ยวล้ม” ผมได้ยินเสียงมันตะโกนไล่หลังมาแต่ไม่ได้สนใจครับ
“ไอ้นาวๆมึงรู้ไหมว่าเราจะไปไหนกัน” ผมมาถามไอ้นาวแทนครับ
“ไม่รู้ ให้กูเดินกูก็เดินและตอนนี้กูก็เหนื่อยแล้วด้วย”
ลืมไปครับ มันนั่งคุยกับผมแล้วมันจะรู้อะไร
“อะไรวะแค่นี้เหนื่อย” ไอ้มายด์ที่เดินข้างหลังผมกับไปนาวว่ามัน
“มึงก็ว่ามันตัวเองกินน้ำจะหมดขวดแล้ว”
ไอ้ฟิกซ์ผู้ไม่เคยปล่อยไอ้มายด์ฉายเดี่ยวแทรกขึ้นบ้างครับ
“ก็แม่งให้เดินข้ามเขามาเป็นลูกแล้วจะไปไหนกูยังไม่รู้เลย”
ไอ้มายด์เริ่มบ่นอีกคน สรุปกลุ่มผมนี่ไม่มีใครรู้เลยครับว่าเรากำลังจะไปที่ไหนกัน
เขาพาไปฆ่าหมกป่าก็คงหลงเดินตามเขาไปแบบนั้นแหละ
“ กูว่าเขาจะเอามึงไปปล่อยป่ามั้ง” ผมหันไปบอกไอ้มายด์ครับ
“ถ้าเกิดเราหลงจะทำไงวะ”
ไอ้มายด์ยังไม่ทันว่าอะไรไอ้เชี้ยนาวทะลุกลางปล้องมาเลย
ป๊าบ!!! ผมสมนาคุณตบหัวมันไปทีเป็นรางวัล
“เข้าป่าเขาไม่ให้พูดว่าหลง ถ้ากูหลงก็เพราะมึง”
หลังตบเสร็จผมว่ามันอีกนิดครับมันจะได้ไม่สงสัยว่าได้รางวัลนี้มาจากสาเหตุอะไร
“จะหลงได้ไงวะ คนเป็นกองทัพ แถมทางยังเตียนเป็นทางหมาผ่านขนาดนี้”
ไอ้ฟิกซ์ว่าขึ้นมาบ้าง ก่อนมองไปรอบๆที่เห็นคนเดินกันเป็นกลุ่มๆ
“ทางหมาผ่าน เขาเลยให้มึงมาเดินอะดิ”ผมหันไปว่ามันก่อนยิ้มกวนตีน
“มึงด้วย” ไอ้มายด์ต่อเลยครับ
“ทั้งหมดแหละจะเถียงกันทำไมวะ เสียพลังงาน”
ไอ้นาวที่เงียบไปนานว่าขึ้นมาบ้างครับ
เซฟพลังงานนี่เองผมถึงว่าทำไมมันเงียบขนาดนี้
หลังจากเดินมาประมาณชั่วโมงกว่าๆผมเริ่มเหนื่อยแล้วครับ
อากาศก็ร้อนแดดก็แรงแถมไม่มีต้นไม้เลยซักนิด
“กูเหนื่อยแล้วอ่ะ เมื่อไหร่จะถึงวะ”
“ก็วิ่งเข้าไปดิ บ่นอีกไม่เหนื่อยก็แปลก”
เสียงไอ้ตินณ์พี่เดินข้างๆผมตอบไม่ให้กำลังใจแล้วยังจะว่าผมอีกครับ
ตอนนี้ผมมาเดินกับมันแล้ว ผมเดินเร็วบ้างช้าบ้างตามอารมณ์
ถ้าเดินเร็วจะขึ้นไปเดินกับเพื่อนๆข้างหน้า
แต่ถ้าเหนื่อยก็เดินช้าๆอยู่ท้ายกับพวงรุ่นพี่แกๆที่ไม่มีแรงเดินครับ
“ปวดเท้า หิวน้ำด้วย” ผมเริ่มรู้สึกปวดเท้าขึ้นมาแล้วครับ
ก็ไม่ค่อยได้เดินเยอะขนาดนี้มานานมากแล้วตั้งแต่เลิกเรียนลูกเสือมั้ง
“ทนอีกหน่อยใกล้ถึงแล้ว น้ำก็อยู่ในกระเป๋าที่มึงสะพายไม่ใช่เหรอ”
“เออลืม แล้วรู้ได้ไงว่าใกล้ถึง”ผมลืมไปเลยครับว่าตัวเองเอาขนมกับน้ำมาด้วย
ผมล่วงมือหาน้ำก่อนยื่นให้มันขวดนึงแล้วตัวเองดื่มอีกขวดนึง
“กูไปถามเจ้าหน้าที่นำทางมาแล้ว”
“เหรอๆ ดีเลยกูทั้งเหนื่อยทั้งร้อนต้นไม้แม่งก็ไม่มี แล้วที่ว่าใกล้คือแค่ไหนวะ”
มันพูดแบบนี้ค่อยมีกำลังใจเดินขึ้นมาหน่อยครับ อีกไม่ไกลแล้วสินะ
“ข้ามเขาอีก 2 ลูก แล้วเดินลงไปในป่าต้นน้ำอีกกี่กิโลจำไม่ได้แล้วหว่ะ”
“ฮ๊ะ!! มึงหลอก” แค่ได้ยินผมถึงกลับจะเป็นลมเลยครับ จะไปไหนกันวะไกลขนาดนั้น
“จริง” แม่งมันยังย้ำอีกครับ
“รู้ไหมว่านี่เป็นครั้งแรกที่กูอยากให้มึงหลอก”
“หึหึกูไม่เคยหรอกมึงก็รู้
“ แล้วถ้ากูแกล้งตายจะมีใครเอารถมารับกูไหมวะ”
ผมหันไปถามมันอย่างมีความหวังครับ
ไม่รู้พวกผู้หญิงเดินกันไปได้ไง โครตถึกผมเป็นผู้ชายยังล้าขนาดนี้
“เขาคงฝังหรือไม่ก็ปล่อยทิ้งไว้ให้แร้งกิน” คำตอบมันดูอนาถมากครับ
“ห่า!! ใครพากูมาเรียนวิชานี้เนี๊ยะ!!”
ผมร้องโวยวายก่อนคาดโทษไอ้ฟิกซ์กับไอ้เดียว
ที่มันต้องทำให้ผมมาเดินขาลากอยู่ตอนนี้ครับ
“ทนหน่อยนะ อีกไม่นานก็จะเป็นป่าทึบ ไม่ร้อนเท่านี้หรอก”
ตินณ์มันว่าก่อนส่งขวดน้ำคืนให้ผม
พอผมเอาใส่กระเป๋าเสร็จมันก็เอื้อมมือมาขอกระเป๋าไปสะพายให้ครับ
ผมก็ทนเดินไปเรื่อยๆแล้วจากนั้นก็เป็นไปตามที่มันบอก
คือจากยอดเขาก็มาเป็นถนนที่มีรถแล่นไปมา ก่อนจะมาเจอจุดชมวิวครับ
หลายๆคนก็นั่งพักตรงนี้รวมทั้งผมด้วย แต่พักไม่นานก่อนจะเดินต่อไปเรื่อยๆครับ
ยิ่งเดินไกลป่าก็จะเริ่มหนาขึ้น มีต้นไม้เต็มไปหมดเลยครับ
ตอนนี้ที่ผมกำลังเดินเป็นป่าดงดิบแล้วครับอากาศเย็นสบาย
ไม่ค่อยมีแสงแดดตกลงมาถึงพื้นดินเท่าไหร่
ทางเดินก็จะเป็นเนินเป็นร่องเวลาเดินก็ต้องระวังลื่นคอยจับต้นไม้ไว้ครับ
“เห้ย!! ระวัง” แล้วผมก็ลื่นจนได้ครับ
แต่ดีตินณ์มันคว้าไว้ทันก่อนที่ผมจะหล่นลงไปในร่องน้ำที่ตอนนี้ไม่มีน้ำแล้วครับ
เจ้าหน้าที่บอกว่าถ้าเป็นช่วงหน้าฝนจะมีน้ำอยู่เต็มแต่ตอนนี้ไม่มี
มีแต่ดินแฉะๆลื่นกับอากาศที่เริ่มหนาวแล้วครับ
ไม่รู้ทำไมยิ่งเดินลึกเข้าไปผมยิ่งรู้สึกกลัว
สงสัยเป็นที่ความลี้ลับของป่าที่ผมเคยได้ยินมา
ว่าเคยมีคนเดินหลงแล้วหาทางออกไม่ได้ครับ
“เราจะไปไหนกันวะ” ผมถามตินณ์อีกครั้งครับ
“เห็นเจ้าหน้าที่ว่าจะไปหาต้นน้ำที่ไหลไปตรงที่เราพัก”
อ๋อ ไอ้ธารน้ำน้อยๆนั่นเองครับที่เป็นสาเหตุให้ผมเดินมาถึงตรงนี้
“เดินระวังนะ เดี๋ยวต้องลงไปข้างล่าง”
มันบอกผมก่อนผมจะพยักหน้าแล้วเดินต่อครับ
“ไอ้พรตเป็นไงบ้าง” ไอ้นาว ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์หยุดรอผมแล้วให้เพื่อนๆเดินไปก่อนครับ
“ไม่ได้เป็นไร” ผมตอบมันงงๆครับ
“เออดีแล้วกูก็นึกว่าเป็นไร เห็นลื่นเมื่อกี้” ไอ้มายด์ว่าก่อนที่ผมจะนึกได้
“อ๋อไม่เป็นไร ตินณ์มันดึงไว้ทัน”
“มึงว่าป่าน่ากลัวไหม” ไอ้นาวกระซิบถามผมเบาๆครับ
“อืม” ผมก็ตอบมันเบาๆเช่นกันตอนนี้ผมเดินกับไอ้นาวปล่อยตินณ์เดินกับพี่คิมไปก่อนครับ
“กูกลัวหมีหว่ะ มันจะมีไหมวะ” ห่า กูก็นึกว่ากลัวเรื่องเดียวกันที่ไหนได้คนละเรื่องครับ
“กูว่าหมีไม่มีว่ะ มีแต่เสือ”
“จริงเหรอมึงรู้ได้ไง” มันถามผมพร้อมหันมาจ้องหน้าแบบรอคอยคำตอบเลยครับ
“ก็หมีมันโดนจับไปทำโคอาล่าหมดแล้ว แต่เสือกูว่ามีชัวร์” ผมตอบมันให้ได้กระจ่าง
“ห่า กูก็นึกว่ารู้จริง” มันว่าก่อนไม่สนใจผมแล้วตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อครับ เดินไปก็บ่นไป
ในที่สุดเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเรามาถึงที่หมายกันแล้ว
หลังจากเดินมาเกือบ 4 ชั่วโมง ผม ไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์
ต่างพากันมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงครับ
มันไม่ใช่ต้นน้ำอย่างที่ไอ้ตินณ์บอกและผมวาดฝันไว้
ว่าจะเจอลำธารใสๆน้ำเย็นๆให้ได้ลูบหน้าลูบตาให้ชื่นใจหายเหนื่อย
แต่มันคือ ต้นกระบากใหญ่ ลำต้นมันใหญ่ราว 14 คนโอบ
และสูงประมาณ 50 ม. มีป้ายเขียนว่าเป็นต้นกระบากที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย
คือผมเดินผ่านยอดเขามาเป็น 10 กิโลแล้วเดินลงเขาที่สูงชันอีกประมาณเป็นกิโลเพื่อมาดูสิ่งนี้
โอ้แม่เจ้า ผมขอกอดซักทีเถอะ น้ำตาจะไหลครับ
“เรามาดูสิ่งนี้เหรอ” ไอ้นาวถามผมด้วยสีหน้างงๆครับ
“เออ มึงเพิ่งรู้เหรอ” พี่คิมถามมันครับ
“พี่รู้อยู่แล้วเหรอ” มันถามพี่คิมกลับ
“เออดิ กูไม่ได้โง่เหมือนมึงซะหน่อย”
“แม่ง รู้แล้วไม่บอก ให้ผมวาดฝันว่าเราต้องมาเจอ
สิ่งมหัศจรรย์ที่สวยงาน ถ้ำน้ำตกไงงี้” มันพูดเพ้อฝันไปเรื่อยครับ
“มึงไม่ถามกูว่ะ จะได้ไม่ต้องคิดเพ้อเจ้อ”
พี่คิมว่ามันก่อนนั่งลงข้างๆตินณ์ที่กำลังนั่งกินน้ำอยู่ครับ
“มี่มึงไหวไหมวะ” เสียงพี่โฟมถามพี่มี่ที่นั่งหอบอย่างเดียวครับ
“ไม่หว่ะ พักก่อนกูจะตายแล้ว” พี่มี่ยกมือขึ้นขอพักก่อนตอบพี่โฟมครับ
“ไอ้นัทมึงไหวไหมวะ” พี่โฟมหันไปถามพี่นัทที่นั่งข้างพี่อาร์มบ้าง
“ยังพอไหวอยู่” พี่นัทตอบแบบหน้าซีดๆเลยครับ ทริปนี้อาจารย์ทำโหดมาก
“ไหนมึงว่าจะเป็นต้นน้ำไง” ผมเดินมาถามตินณ์เลยครับ แม่งให้ข่าวมั่ว
“ยังไม่ถึง จากตรงนี้ไปอีกหน่อยจะเป็นน้ำตกแม่ย่าป้า และเป็นต้นน้ำที่พี่เขาจะพาไป
แต่เราสามารถเดินขึ้นจากตรงนี้ได้เลยโดยไม่ต้องไปก็ได้ มึงไปไหวไหม
“ไม่” ผมตอบเร็วไม่ต้องคิดเลยครับ เรื่องอะไรจะไปแค่นี้ก็เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว
“ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นเดินขึ้นบันไดข้างหลังกลับได้เลย”
ผมมองตามที่มันพูดก็เห็นกลุ่มที่เดินมาถึงก่อนหน้าผมเริ่มทยอยเดินขึ้นกันแล้วครับ
แต่ผมยังไม่ไปดีกว่านั่งพักอีกซักหน่อยก่อน
“ไอ้พรต ไปกันจะได้รีบกลับ” เสียงไอ้นาวเรียกผมหลังจากนั่งพักได้เกือบ 10 นาทีแล้วครับ
ไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ก็ยืนรอพร้อมแล้วผมเลยหันไปเรียกตินณ์กับพวกพี่ๆ ให้เดินขึ้นพร้อมกัน
แรกๆก็ไม่เท่าไหร่นะครับ แต่พอซัก20 นาทีผ่านไปนี่ผมบอกได้เลยว่า
ที่เดินขามาทั้งหมดเหนื่อยได้ไม่เท่าขึ้นบันไดตรงนี้เลยครับ
คือมันทั้งชันและหลายขั้นมาก ขาที่ล้าอยู่แล้วเริ่มจะไม่อยากก้าวเท่าไหร่ผมนี่หอบเลยครับ
“ เหนื่อยๆๆ ร้อน หิวด้วย” เสียงไอ้นาวบ่นอยู่ข้างหลังผมครับ
“มึงจะบ่นทำไม เดินๆไปเดี๋ยวถึง” เสียงพี่คิมว่ามันหลังจากมันบ่นเสร็จ
“เมื่อไหร่ล่ะ ผมเดินจนขาเหมือนจะขาดแล้วเนี๊ยะ”
“มึงใช้ขาเดินเหรอ กูนึกว่าปากตั้งแต่เริ่มเดินเห็นพูดไม่หยุด”
“ก็นึกว่ามันใกล้ๆ ถ้ารู้ว่าไกลผมจะไม่พูดให้เสียพลังงานหรอก”
“งั้นมึงก็หุบปากแล้วเดินต่อ”
“ตอนนี้ไม่หุบแล้วจะบ่นๆๆ จนถึงนั่นแหละ”
“งั้นก็บ่นไป แล้วเดินห่างๆกูหนวกหู”
“บ่นแล้วไม่มีคนฟังจะบ่นไมวะ”
“เออ อยากทำอะไรก็ทำ”
“สะพายกระเป๋าให้หน่อยหนัก”
“เอาไรมานักหนาวะ”
“เยอะผมกลัวหลงป่า ถ้าหลงจะได้ไม่อดตาย”
“ประสาท”
“ปวดขา ขี่คอหน่อย”
“มึงเป็นเด็กไง ตัวอย่างควาย คอกูหักพอดี”
“หลังก็ได้”
“คิดว่าอย่างกูจะให้ไหม”
“ให้ดิก็พี่รักผม”
“กูบอกตอนไหนว่ะ กูจำไม่เห็นได้ใครบอกมึง หึหึ”
เสียงมันกับพี่คิมเถียงกันมาตลอดทางก่อนจะเงียบไปครับ
คือมันเป็นบันไดที่ทางแคบเดินได้แค่ 2 คนคู่
ดังนั้นตอนนี้ก็จะมีแต่กลุ่มผมกับกลุ่มพี่คิมเดินกันอยู่
สองคนนี้เลยเถียงกันได้ไม่กลัวใครว่า แต่ก็เสียงไม่ได้ดังเท่าไหร่ครับ
“งั้นพี่ไม่ต้องมาเอาผม ไม่รักก็ไม่ต้องเอา”
เสียงไอ้นาวดังขึ้นอีกครั้งหลังจากเงียบไปผมนึกว่ามันจะเลิกต่อล้อต่อเถียงพี่เขาและซะอีก
“ได้ไง มึงก็รู้ว่ากูล้อเล่น” พี่คิมถามมันเสียงอ่อนเลยครับ
“เล่นไม่เล่นไม่รู้ แต่ที่รู้คือไม่ให้เอา เสียตูดแล้วยังต้องมาเสียใจ
ผมเลือกเสียใจตอนนี้ดีกว่าเสียตูดให้คนไม่มีใจ”
เพื่อนกู วิญญาณนางเอกเข้าสิงครับ ถ้าบีบน้ำตาด้วยนี่ใช่เลยครับ
พี่คิมแม่งก็อ่อนรีบเดินตามขึ้นมาง้อมันเลยครับ
ผมก็ไม่ได้ขี้เสือกเท่าไหร่แค่หยุดดูแม่งเลย
คนอื่นที่เดินตามหลังก็มองกันเป็นแถวครับ
“เห้ย!! ไม่ได้ดิ กูขอโทษ”
พี่คิมว่าก่อนลากไอ้นาวเดินต่อแซงผมขึ้นไปจนถึงเชิงไม้ที่เขาทำไว้ให้พักครับ
ผมก็เดินตามว่าจะหยุดดูละครน้ำเน่าให้หายเหนื่อยแล้วค่อยเดินต่อ
แต่ไอ้ตินณ์แม่งดึงผมให้เดินต่อเซ็งเลยครับ ละครขาดตอน
แล้วผมก็เดินขึ้นมาจนถึงด้านบนที่เป็นลานกว้างๆที่มีรถของทางอุทยานจอดรออยู่
ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ที่ขึ้นมาถึงก่อนนั่งแดกไอติมสบายเลยครับ
ตรงลานนี้มีรถขายไอติมมาจอดขายอยู่ครับ คนรุมเหมือนแจกฟรี
ปะหนึ่งว่าเดินทางข้ามทะเลทรายแล้วมาเจอบ่อน้ำตรงหน้าเลยครับ
ผมก็เดินไปซื้อบ้างก่อนจะเอามาให้ตินณ์แท่งนึงแล้วผมก็ไปนั่งกินข้างๆไอ้ฟิกซ์
รอคนที่เหลือทยอยขึ้นมา และคนที่มาถึงแล้วก็ขึ้นรถกลับไปค่ายครับ
นั่งรอไม่นานก็เห็นไอ้นาวยิ้มร่ามาบนหลังพี่คิมครับ
ผมว่าแล้วแม่งเล่นบทสตอขนาดนั้นไม่ได้ขี่เอาตีนมายันหน้าผมเลย
“อะไรวะกินไม่รอ” มันมาถึงก็บ่นเลยครับ
“ขาหายง่อยแล้วไงมึง” ผมถามประชดมันครับ
“หายแล้วพอถึงแม่งหายเจ็บเลย แปลกว่ะ” แค่มันพูดยังไม่เท่าไหร่
แต่สีหน้ามันนี่กวนตีนล้วนๆ ถ้าผมเป็นพี่คิมผมเอาตีนลูบหน้ามันเป็นรางวัลไปแล้วครับ
ถ้าผมเป็นพี่คิม ผมจะไม่ยอมแบกมันขึ้นมาเด็ดขาด
คิดดูสิครับการเดินขึ้นบันไดแค่ตัวเองก็เหนื่อยแล้ว
นี่เดินทางมาตั้งไกลแล้วมาขึ้นบันได้สองร้อยสามร้อยขั้น
ยังต้องเอาไอ้ตัวถ่วงนี้เกาะหลังมายังกะเห็บอีก
ทั้งๆที่รู้ว่าขามันก็ไม่ได้เจ็บอะไรแค่มันสะตอ
ถ้าไม่รักจริงผมว่าไม่มีใครยอมหรอกครับ
“ครบยังครบแล้วก็ขึ้นรถ” ตินณ์ถามผมหลังจากนั่งกันมาได้ซักพัก
นับสมาชิกกลุ่มผมกับกลุ่มมันครบแล้วก็ขึ้นรถเลยครับ
ได้เวลากลับค่าย หลังจากนี้มีภารกิจทำอาหารเย็นกินเองครับ
----- To be Con.-----
จบอีกหนึ่งตอนพิเศษค่ะ ขอบคุณค่ะที่ยังคิดถึงพวกเขาเหล่านี้
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าคร่าาา
-
เมจิกว่างยังอ่ะ อยากอ่านแล้ว
คิดถึงพรตกะพี่ตินณ์ที่สุด
จัดให้เรียบร้อยจ๊ะ รีบปั่นสุดพลัง ฮ่าๆ
:katai4: :katai4:
-
นึกว่านาวจะดราม่า ที่แท้แกล้งนี่เอง
-
แหมมมนาวนางสตอมาก5555
เดียวแอบชอบพรตอะดิ แต่เธอเข้าใจผิดนะ 555
รอตอนต่อไปจร้า ตินจะได้แสดงีมือทำอาหารมั้ย อิอิ
-
นาวหนูแอบแสบเบาๆ :hao7: :hao7:
อยากไปเที่ยวบ้างจังต้นตะบากใหญ่อยู่จังหวัดตัวเองแท้ๆยังไม่เคยไป :katai1: :katai1:
-
:laugh:
-
นาวมันกวนทรีนจริง :hao7:
-
มาเดินป่ากรือมาเดินบ่นกันแน่
นาวกับพรตนี่สุดๆเบยนะ
-
มาจิ้มก่อนอ่าน
-
แอร๊ยยยย น้องนาวเล่นใหญ่มากกกก นานๆพี่คิมจะยอมนางซะที 555555 :impress2: :impress2: :impress2:
-
ว้ายยยยย พี่คิมเปลี๋ยนไป :-[ แต่น่ารักอ่ะ
นาวขี้อ้อนกว่าพรตเยอะเลยนะนั่น
-
พี่คิมโคดอ่อนเลย 5555
น่ารักอ้ะ
-
ติณพรตยังน่ารักเหมือนเดิม
เดียวชอบพรตแน่เลย นาวระวังโดนคิมเอาคืนค่าแบกนะ :laugh:
-
นี้แหละน่า ผัวซึน ก็ต้องแบบนี้แหละเนอะนาวเนอะ
-
รักเรื่องนี้อ่า อ่านจบภายในหนึ่งคืน นอนพร้อมพระอาทิตย์ขึ้นเลยทีเดียว
ชอบคู่ตินณ์พรตมากๆค่ะ ชอบmomentต่างๆด้วย ขอบคุณค่ะ :L2:
-
พรต แอบบ่นถ้าพรตเป็นคิม พรตจะไม่ทำนั่นทำนู้นให้ นาว
แต่ถ้าพรตเป็นคิมจริง พรตก็ต้องทำ อย่าบ่นเลยนู๋พรต :hao3:
-
:pig4: :pig4:
-
เพื่อนเดียวชอบพรตจริงๆ ด้วย แต่ดันมาเข้าใจผิดว่าพี่มี่เป็นแฟนพรต
พี่คิมยอมให้นาวขี่คอ เพราะกลัวนาวไม่ให้เอา งั้นคืนนี้พี่คิมก็มีสิทธิ์มุดมุ้งดิ 555
ว่าพรตบ่นเก่งแล้ว เจอเพื่อนนาวเข้าไป พรตต้องยอมยกธงเลย
-
เย่ ตอนพิเศษ ขอบคุณคับ
-
นาวเอ๊ย ถ้าพี่คิมเอาคืน พี่จะยุส่งเลยนะลูก หนูนาหมั่นไส้มากค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบที่นาวพูดชะมัด 555555
“งั้นพี่ไม่ต้องมาเอาผม ไม่รักก็ไม่ต้องเอา”
“เล่นไม่เล่นไม่รู้ แต่ที่รู้คือไม่ให้เอา เสียตูดแล้วยังต้องมาเสียใจ
ผมเลือกเสียใจตอนนี้ดีกว่าเสียตูดให้คนไม่มีใจ”
อ้อนพี่คิมเต็มที่อ่ะ เล่นทุกบทเลยทีเดียวเชียว
และในที่สุดพี่คิมก็ใจอ่อน หุหุ
-
ต่อไวไวนะคับ :katai4: :mew2:
-
คิดถึงทุกคู่เลยยยยยยย :mew1:
-
ชอบบบบบบ จัดเต็มมากในฉาก xxx (อีนี่มันอ่านแค่ตอนนี้ 555555)
:man1:
-
นางมาเต็มทุกบทบาทจริงๆ
อิพี่คิมถึงกับใจอ่อน 5555
คิดค่าแบกด้วยนะพี่คิม หึๆ
-
เราว่านะ คืนนี้เต้นท์ของ พี่คิม ต้องสั่นสะเทือนแน่เลยอ่ะ
ไปซุ่มดูดีกว่า
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่คิมสุดยอดแมนมากเอาไอ้นาวขึ้นหลัง
สงสัยว่าเดียวรักพรตอ่ะดิ
-
Moment เรื่องแมวๆ
วันเสาร์
ตินณ์: อะไรอยู่ในเสื้อมึง (นางอุ้มอะไรไว้ในเสื้อแล้วรูดซิบหมด)
พรต:ป่าวไม่มี
ตินณ์: ไม่มีอะไรเสื้อตุงขนาดนั้น
พรต: กูอ้วนขึ้น
ตินณ์: ไอ้พรตอย่าลีลา หรือจะให้กูจับถอด
พรต: บอกแล้วๆ เนี๊ยะ!
ตินณ์: มึงไปเอามาจากไหน ใส่เข้าไปทำไมเดี๋ยวมันตาย
พรต:ก็มึงไม่ให้กูเลี้ยง
ตินณ์: แมวมันเลี้ยงยาก ซน ขี้มันเหม็นด้วย แถมมึงก็เลี้ยงใครไม่ได้หรอก
พรต: แต่กูอยากเลี้ยงอ่ะ ให้เลี้ยงนะ
ตินณ์: มึงเอามาจากไหนเอาไปคืนที่เดิมเดี๋ยวนี้
พรต: ไม่กูจะเลี้ยง
ตินณ์: ไอ้พรตมึงอย่าดื้อ มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่แค่เลี้ยงหรือเล่นด้วยเดี๋ยวเดียวก็พอ
มึงมันขี้เห้อ ไม่นานก้เบื่อ แล้วใครจะเลี้ยงให้มึง
พรต: มึงไง ช่วยกันเลี้ยงนะ
ตินณ์: ไม่แค่มึงกูก็ปวดหัวจะแย่
พรต: ไม่ได้จริงเหรอ
ตินณ์: มึงเอามาจากไหน เอาไปคืนเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เอาไปกูจะเอาไปเอง
พรต: กูเจอใต้คอนโดเลยอุ้มมา
ตินณ์: ไอ้พรตมึงไปขโมยแมวใครมารึป่าวเนี๊ยะ ป่านนี้เจ้าของไปแจ้งความจับมึงแล้ว!!
---------------------------------------------------------------
พรต: ตินณ์ๆ มึงดูดิ (นางเอาของใช้วางทับแมว )
ตินณ์: พรตมันใช่ที่วางของมึงไหม ไปแกล้งมันทำไม
พรต: มันนอนนิ่งมากเลยว่ะ สงสัยชอบ
ตินณ์: กูสงสารมันเลยที่ดันมาถูดชะตามึงเข้า
พรต: หึหึ มันรู้กูรักสัตว์
ตินณ์: รักขนาดไหนกูก็ให้เลี้ยงแค่เจ้าของเขากลับมานะมึง
พรต: เออ รู้แล้วน่ามึงบอกมาเป็นสิบรอบแล้ว
ตินณ์: กูบอกเยอะขนาดไหนก็ไม่เคยจะฟัง
พรต: ฟังเหอะ แค่กูเลือกจะทำ
ตินณ์: เลือกที่จะทำกวนตีนกูน่ะสิ แล้วก็เลิกแกล้งมันได้แล้วจะได้ไปนอนกูง่วง
พรต:เอาไปนอนด้วยได้ไหม
ตินณ์: ไม่ได้ห้ามเอาเข้าห้องนอน ถ้ามึงเอาเข้ามาพรุ่งนี้กูจะเอามันไปคืนลุงยาม
พรต: แต่
ตินณ์: กูยอมมึงเยอะแล้วนะ ที่นอนมันก็ซื้อมาให้แล้ว ถ้ามึงจะพูดไม่รู้เรื่องอีกกูจะให้นอนข้างนอกทั้งคนทั้งแมว
พรต: เออ ไม่เอาเข้าก็ได้วะ
-----------------------------------------------------------------
พรต: เต้าหู้นอนข้างนอกก่อนนะ ถ้าตินณ์ใจดีเมื่อไหร่ค่อยเข้าไปนอนด้วยกันเนอะ
เต้าหู้: เหมี้ยววว...(นางตั้งชื่อให้แมวขี้เกียจว่า: เต้าหู้)
พรต: มาจุ๊บลา ก่อนเดี๋ยวให้นอน
เต้าหู้: ... (เอาขาหน้าฟาดหน้าด้วยความรำคาญ) หึหึ
พรต: โอ๊ย!! นอนข้างนอกไปเลย ตินนนนนไอ้เต้าหู้มันเอาตีนยันหน้ากูอ่ะ เจ็บเป็นรอยไหม (ทิ้งแมวแล้วรีบมาฟ้องผัว)
ตินณ์: สม ไหนว่ารักกันนักหนา
พรต: มันโกรธที่กูไม่เอามานอนด้วย เพราะมึงแหละมันเลยเข้าใจผิดว่ากูไม่อยากให้นอน
ตินณ์: คุยกันรู้เรื่องว่างั้น
พรต: อืม
ตินณ์: ไร้สาระ มันรำคาญที่มึงไปกวนการนอนของมันมากกว่า
-----------------------------------------------------------
(ไปกินเหล้าห้องเฮียโฟมเจ้าค่ะ)
คิม: กินขนาดนั้นมึงอาบเลยไหม
นาว: มีให้ผมอาบไหมล่ะ
คิม: ย้อนนะมึง ย้อนนะ เมามากูไม่พากับห้องแน่ๆ
นาว: หึหึ หมดนี่ยังไม่รู้สึก
คิม: เออ เรื่องของมึง
ผ่านไปไม่นาน
นาว: พี่คิมผมเมาแล้ว กลับบ้านกันเถอะ
คิม: มึงยังไม่เมาหรอก
นาว:เหรอ ผมยังไม่เมาเหรอ
คิม: เออ
นาว: แต่ผมว่าผมเมานะ ผมต้องเมาแน่ๆเลย
คิม: .....
1 ชม.ผ่านไป
นาว: อิอิ
คิม: ไอ้นาวเมาก็กลับห้องกัน
นาว: ม่ายยยยยนาวม่าาาายเมา
คิม: มึงเมาแล้ว
นาว: ยังนาววยังม่าายยเมาพี่โฟมเอาอีก อิอิ
โฟม: กูว่ามึงเมาแล้วล่ะ กลับบ้านไปเถอะ
นาว: ไม่เมานาวไม่เมา เอิ๊ก....
โฟม: กูว่าต้องลากไปแล้วล่ะ
คิม: กูน่าจะบอกว่ามันเมาตั้งแต่มันว่าตัวเองเมาว่ะ ไม่น่าเลยกู
โฟม: อย่ามา แผนมอมเหล้ามันป่าววะ
คิม: อย่ากูชั้นนี้เหล้าไม่ต้องฝีมือล้วนๆ
นาว: ฝีมือห่วยๆ อิอิ
คิม: ...
โฟม: ใจเย็นเว้ยมันเมา
คิม: เมาแล้วแม่งกวนตีนกว่าเดิมอีก มันจะรู้ตัวไหมวะ
โฟม : กูก็ไม่รู้ซินะ
นาว: ก็ไม่รู้ซินะ อิอิ
--------------------------------------------------
เช้าวันอาทิตย์
ตินณ์:พรตเที่ยงแล้วมากินข้าว
พรต:เดี๋ยวก่อนเต้าหู้กำลังนอนสบาย (นางมานอนบนขา)
ตินณ์: เต้าหู้มากินข้าว
พรต: เห้ยมึงเรียกมันทำไม ดูดิตื่นเลย
ตินณ์: มึงจะกินไหมข้าวน่ะ ถ้าไม่กินกูจะเททิ้ง
พรต: กินดิ เป็นไรวะแค่นี้อารมณ์เสีย
ตินณ์: กินเข้าไปให้หมด
พรต: เออ
ตินณ์: บ่ายกูเข้าโชว์รูมนะ
พรต: เออกูอยู่ห้องนะ
ตินณ์: เรื่องของมึง
พรต: เป็นอะไรวะ หงุดหงิดอะไร
ตินณ์: ...
---------------------------------------------------
คิม:ไม่เข้าร้านไงวะ ไหนตอนแรกบอกกูว่าจะเข้า
ตินณ์: ไม่เข้าแล้วขี้เกียจ
คิม: อย่างมึงขี้เกียจเป็นด้วย
ตินณ์: กูก็คนนะ แล้วไอ้นาวไปไหนไมวันนี้นอนคอนโดตัวเองวะ
คิม: ในห้องนอน ยังไม่ตื่น
ตินณ์: อะไรวะบ่ายแล้ว นอนหรือตายกันวะ
คิม:เมื่อคืนเมาหนักไปหน่อย
ตินณ์: เมาหรือเอาหนัก หน้าอย่างมึงไม่ต้องตอบกูก็รู้
คิม: หึหึ เด็กมันยั่วหว่ะ
ตินณ์: ระวังจะเจอตีนเด็กตอนมันตื่น
คิม: เหมือนมึงว่างั้น แล้วไอ้พรตไปไหนวะ ไม่เอามาด้วย
ตินณ์: อยู่กับลูก แม่งหลงจนลืมกู กูเลยปล่อยให้มันอยู่ด้วยกันให้สมใจ
คิม: มันทำสาวท้องไงวะ ถึงมีลูก
ตินณ์: เชี้ย ไม่ใช่เว้ย ลูกแมว
คิม: อ่อ...
--------------------------------------------------
นาว: พี่คิม
คิม: ...
นาว : พี่คิม!! (เพิ่มความดัง)
คิม:...
นาว: ไอ้พี่คิมมมมมอยู่ไหน
คิม: อะไรแหกปากทำไม
นาว: ก็เรียกไม่ขาน หิวอ่ะ พี่ตินณ์กลับไปยัง
คิม: กลับแล้วใครจะอยู่รอมึงตื่นล่ะ
นาว: ปวดหัว ปวดตูด ง่วงหิวด้วย
คิม: เยอะเนอะเอาซักอย่างเถอะจะเป็นอะไร
นาว: เป็นเมีย พาไปอาบน้ำหน่อย (ชูแขนให้อุ้ม)
คิม: หึหึ เดี๋ยวนี้รู้จักอ้อนนะมึง นึกว่ากวนตีนเป็นอย่างเดียว
-----------------------------------------------
พรต: เต้าหู้อย่าเข้าไป ห้องนั้นเข้าไม่ด้ายยย
เต้าหู้ : เมี้ยววว (หันมามองนิดนึงก่อนหันกลับ)
พรต: แหนะมานี่ ห้องนี้ตินณ์หวงนะ เข้าไปโดนตินณ์จับต้มแน่ (เดินไปอุ้มมานอนบนตักตัวเองหน้าโซฟา)
เต้าหู้: ...(นอนนิ่ง แต่ใจจริงอยากเข้าไปหาคนในห้อง)
พรต: ตินณ์ ตินณ์หิวข้าว
ตินณ์: ...
พรต: ตินณ์กูหิวข้าว
ตินณ์: หิวทำไมไม่หากินเองนี่มัน 3 ทุ่มแล้ว( เดินออกมาจากห้องนอน)
พรต: ก็กูรอมึงไง
ตินณ์: รอกูทำไม
พรต: อย่าประชด
ตินณ์: หึ (เดินไปหาข้าวให้เมีย)
พรต: มึงยังไม่หายงอนกูอีกเหรอ
ตินณ์: ...
พรต: โกรธจริงอ่ะ
ตินณ์: กินข้าว
พรต: ...
----------------------------------------------
ตินณ์: เลิกเล่นแล้วมานอน
พรต: แต่กูยังไม่ง่วง
ตินณ์: พรุ่งนี้มึงมีเรียนเช้า
พรต: ก็ได้วะ หู้พ่อไปนอนก่อนนะ อย่าดื้อห้ามข่วน ห้ามเปิดประตู
ห้ามเสียงดังเดี๋ยวตินณ์มันเอาไปปล่อยรู้ป่าว (สถาปนาตัวเองเป็นพ่อ)
เต้าหู้: เหมี้ยวววว ...
พรต: ดีมากฉลาดเนอะ มาจุ๊บลาๆ
ตินณ์: ไอ้พรตปล่อยถ้ามึงจูบมันกูจะไม่จูบมึงอีก
พรต: --"
ตินณ์: เต้าหู้ห้ามจูบกับพ่อมึงเด็ดขาด ถ้ารู้จะเอามาทำต้มยำ
เต้าหู้: เหมี้ยววว (ดิ้นออกจากมืออีกคนมาพันขาคลอเคลีย นางชอบเพราะคนนี้ให้ข้าว)
ตินณ์: ไปอาบน้ำใหม่ด้วยขนมันติดชุด
พรต: --" หู้ไปนอนเร็ว (นางไม่สนใจ)
ตินณ์: ไปนอนได้แล้วเต้าหู้นี่เป็นเวลาของกูกับมัน (นางหันตูดเดินไปนอนในที่นอนแมว)
พรต: ที่กูสั่งไม่สนใจนะ
ตินณ์: ไม่ต้องบ่นเข้าห้อง
ครึ่งชม.ผ่านไป
พรต: มึงลืมอะไรรึเปล่า (นางอาบน้ำใหม่แล้ว)
ตินณ์: ลืมอะไรวะ
พรต: ...
ตินณ์: ฝันดีนะ
พรต: ทำไมมึงไม่กอดกูเหมือนทุกคืน
ตินณ์: ยังต้องการกอดของกูเหรอ นึกว่าไม่ต้องการแล้ว
ปึก!! (นางทุบหลังผัว)
พรต: มึงมันบ้าตั้งแต่เช้าแล้วนะ เป็นอะไรแค่แมวตัวเดียวมึงต้องอิจฉาด้วยเหรอ
ตินณ์: มึงให้ความสนใจใครมากกว่ากู ก็อิจฉาหมดแหละ
พรต: ประสาท นั่นแมวนะโว้ย
ตินณ์: แมวแล้วไง มึงสนใจแต่มันตื่นมาก็ถามหามันอยู่กับมันทั้งวันจนลืมกู กูควรงอนมึงไหม (ดึงมากอด)
พรต: ก็กูจะได้อยู่กับมันแค่อาทิตย์เดียว แต่มึงกูอยู่ด้วยทั้งชีวิต
ตินณ์: มึงเลยไม่สนใจกู เห็นกูเป็นของตายว่างั้น (หน้านี่ยิ้มแก้มแตกแต่แกล้งทำเสียงดุอีกคนในความมืด)
พรต: จิ๊ ควายอยากคิดแบบนั้นก็เชิญ
ตินณ์: กูเสียใจนะ
พรต: เรื่องของมึง
ตินณ์: ง้อกูหน่อย
พรต: ไม่ มึงมันบ้างอนเองได้ ก็หายเองดิ
ตินณ์: งั้นเวลามึงงอนกูจะไม่ง้อ รอให้หายเอง
พรต : มึงอยากตายไง คิดจะไม่ง้อกู
ตินณ์: นั่นไงมึงยังต้องให้ง้อ กูก็อยากให้มึงง้อมั่ง
พรต: เออ ง้อ
ตินณ์: แค่นี้
พรต: มึงจะเอาแค่ไหน
ตินณ์: หึหึ จูบ
พรต: จิ๊ ก้มหน้ามา อื้ออ...... (แล้วก็ไม่ได้หยุดแค่จูบ)
แกรก แกรก ๆๆ
พรต: ตะ..อ่ะ....ตินณ์เสียงอะไร
ตินณ์: ...
แกรก แกรก
พรต: อ๊ะๆ....อื้มมม...ติน...ตินณ์สะ ...เสียง
ตินณ์: สนใจแต่กู
พรต: แต่....อ๊ะ
แกรก แกรกๆ
ตินณ์: เต้าหู้ไปนอน นี่ไม่ใช่เวลาของแมว
พรต: โอ๊ะ...โอ๊ย...ตินณ์
(แล้วเสียงรบกวนก็หายไป : สามีแค่นวดหลังให้ภรรเมียนะคะอย่าคิดเยอะ คึคึ)
แล้วเจอกันในตอนพิเศษค่ะ :กอด1:
-
น่ารักมากกก แอร๋ยยยย รอตอนต่อไปค่าา :o8:
-
:pig4: :pig4:
-
อ่านมาทุกสนุกมากตลกด้วยคิมกับนาวเนี่ยสุดๆๆๆพรตกับติณก็น่ารักติณง้อพรตมากไปป่าวเนี่ยมาต่อไวไวนะคับ :mew1: :mew1: :L1: :pig4:
-
เต้าหู้ไอ้ตัวขัดความสุข :hao4:เดี๋ยวโดนผัวพ่อแกจับต้มยำหรอกออกมาๆ
-
ถ้าเจ้าของเค้ามาเอาคืน พรตร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่ 555
-
น่ารัก :)
-
ถ้าเต้าหู้ไม่ยอมหันหลังเดินกลับ จากประตู
เต้าหู้อาจเละได้เพราะติณ แค่นี้คุณพี่ก็เคืองมากแล้ว ที่แย่งเวลาของพรตไป :laugh:
-
นาวนี่แอบร้ายนะเรา :laugh:
-
ตอนรวมเล่ม ใส่ moment เข้าไปเยอะๆ ได้มั้ยคะ :oo1:
ช๊อบ ชอบ โดยเฉพาะตอนนี้ เต้าหู้กะพรตน่าร๊าก
-
:mew1:ชอบคู่พี่คิมกับนาวอ่า พี่คิมน่ารักดี รออ่านต่อค่ะ
-
:pig4:
-
ตินงอนด้วยน่ารักอ่ะ
-
น่ารักมากกกกก :-[
-
เต้าหู้ กวน ตินณ์ มากระวังถูกต้มนะ
เวลา นาว กินเหล้าเมาทีไร พี่คิม นี่จัดหนักตลอด
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
อยากเป็นเต้าหู้ จะได้ไปแอบดูเค้านวดหลังกัน คึคึ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
ดูเหมือนเต้าหู้จะเชื่องกะตินณ์มากกว่านะ 555
แหมๆ งอนเมียเรื่องแมว งานนี้พรตต้องเอาตัวเข้าแลกเลย หุๆ
-
:monkeysad: น่ารักกอ่าาาา :katai1:
เค้าอยากได้รวมเล่ม :ling1:
ทำเถอะ พลีส :hao5:
-
เกรียนยันแมว :m20:
เต้าหู้ทำเค้าคิดถึงท๊อฟฟี่ที่บ้านเลย :man1:
-
ไม่ได้มาเม้นนาน สนุกมากกกกกกก อยากมีชีวิตแบบนี้จางอ่ะ ก้ากกกกก ฟินๆๆๆๆ (คิดถึงเมจิกฝุดๆเลย)
-
:hao6:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 3
“ไอ้พรตอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอวะ”
ไอ้มายด์ทักขณะที่ผมกำลังจะมุดเข้าเต้นท์ของตัวเอง
พร้อมเสื้อผ้าชุดเก่าที่ใส่ไปเดินป่าอยู่ในอ้อมกอด
“เออ เสร็จแล้วมึงยังไม่ได้อาบเหรอ”
ผมถามมันกลับเมื่อยังเห็นมันใส่เสื้อผ้าชุดเดิมครับ
“ยังเลยว่ะคนเยอะ เดี๋ยวรอคนน้อยกว่านี้อีกหน่อยค่อยไป”
ตอนนี้คนแย่งห้องน้ำกันอาบเยอะเหมือนกันครับ
ตอนผมไปถึงก็ต่อแถวรอกว่าจะได้อาบยืนเมื่อยที่เดียว
แต่ด้วยความคันของดอกไม้ใบหญ้าที่ผมเดินผ่าน
ทำให้ผมทนรอคนน้อยไม่ไหวเลยตัดสินใจไปต่อแถว
ตอนนี้ไอ้นาวก็กำลังอาบอยู่แต่ผมเสร็จก่อนเลยเดินกลับมาเต้นท์ก่อน
ห้องน้ำที่พวกผมไปอาบต้องข้ามลำธารไปอยู่ใกล้ๆกองอำนวยการค่ายครับ
“แล้วไอ้ฟิกซ์ไปไหนวะ” ผมถามหาคู่หูตุดาหงันของมัน
“โน่นในเต้นท์น้ำไม่อาบแต่เสือกเข้าไปนอนหลับแล้ว
มันบอกกูไปเมื่อไหร่ให้ปลุกมันด้วย”
“หึหึ” ผมได้แต่หัวเราะกวนตีนมันไปครับไม่รู้จะว่ายังไงดีกับไอ้ 2 คนนี้
ที่พวกมันไม่ยอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะทีก็เพราะมันทำตัวติดกันอยู่แบบนี้แหละครับ
พอไอ้มายด์จะมีแฟนไอ้ฟิกซ์ก็ว่าไม่ผ่านไม่ชอบสุดท้ายไอ้มายด์เลยไม่เอา
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสรุปแล้วใครกันแน่ที่จะเป็นมีแฟน
ไอ้ฟิกซ์นี่ก็ไม่ยอมมีครับบอกว่ารอให้ไอ้มายด์มีไปก่อน
มันถึงจะมีกลัวว่ามีแฟนแล้วไอ้มายด์จะอยู่เป็นโสดคนเดียวเปล่าเปลี่ยวกายา
ผมล่ะอยากให้แม่งได้กันเองไปซะให้สิ้นๆเรื่อง
แต่พวกมันก็ยังไม่ยอมกันซะที เป็นขั้วบวกที่ยังผลักกันอยู่ครับ
“อ่าว” ผมร้องอุทานเมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดเต้นท์เข้ามาตอนที่ผมกำลังทาครีม
ปกติผมไม่ได้ทาหรอกครับแต่ตินณ์มันซื้อมาให้ผมทาเพราะกลัวว่าหน้าหนาวตัวจะแตก
ผมก็เลยทาๆตามที่มันบอกรำคาญมันบ่นว่าซื้อมาให้แล้วไม่ยอมใช้
ตอนแรกผมนึกว่าเป็นไอ้นาวที่มันอาบน้ำเสร็จแล้วเลยไม่ได้สนใจ
ผมนั่งหันหลังให้ทางเข้าเต้นท์เลยไม่ได้หันไปมอง
แต่รู้สึกว่าเงียบผิดปกติหันมาเจอตินณ์มันมานั่งจ้องผมทำไมไม่รู้ครับ
“อาบน้ำเสร็จนานแล้วเหรอ”
“เพิ่งเสร็จทำไมวะ”
“ไม่รอกูก่อน”
“รอทำไม” ผมถามเพราะไม่เข้าใจจริงๆว่าจะให้รอมันทำไม
“อ่าวก็รออาบพร้อมกันไง” มันตอบพร้อมทำตาหื่นใส่ผมด้วยครับ
มาไกลขนาดนี้แม่งยังไม่ยอมทิ้งความหื่นไว้ที่ห้องอีกครับ
แม่งแบกใส่สมองมาด้วยให้หนัก
“กูว่ามึงจะหื่นเกินไปแล้วนะตินณ์พักๆบ้างเถอะ แก่แล้วนะมึงอ่ะ” ผมว่ามันไปครับ
“พี่ยิ่งแก่ยิ่งเร้าใจนะน้อง” อ๊ากกก ไอ้เชี้ยสายตามันเจ้าชู้มากครับ
“ไอ้ตินณ์มึงรีบหยิบเสื้อผ้าตัวเองแล้วรีบไปอาบน้ำเลย” ผมบอกมันเสียงดัง
หน้าน่อที่เริ่มร้อนไปหมดแล้วครับ
ไม่ว่านานเท่าไหร่ผมก็ไม่ชินกับมุกเสี่ยวๆที่มันชอบเอามาล้อผมซะที
“หึหึ” มันหัวเราะพร้อมยักคิ้วกวนตีนผมด้วยครับ
“จีบกันเสร็จรึยังครับ ผมจะได้เข้าซะที
หรือว่าจะมีต่อผมจะได้ไปเต้นท์ไอ้มายด์ก่อน” เสียงไอ้นาวดังอยู่นอกเต้นท์ครับ
“ยืนอยู่นั่นแหละไม่ต้องไปไหน”ตินณ์ตะโกนตอบมันครับ
“พี่ตินณ์ผมล้อเล่นให้เข้าไปเถอะยืนจนขาจะเป็นตะคริวแล้วเนี๊ยะ” ไอ้นาวมันก็กวนตีนกลับครับ
“เรื่องของมึง” ตินณ์ไม่สนใจครับมันรื้อเสื้อผ้าที่ผมเอาออกมากองไว้ตอนที่จิ๊กกระเป๋ามันใส่ขนมไปเดินป่า
“มึงไปแกล้งมันทำไม” ผมถามมันเสียงเบาๆ
“เพื่อนมึงอยากกวนตีนกูก่อนทำไมหล่ะ”
มันพูดเสร็จคว้าคอผมเข้าไปจูบไม่ให้ได้ตั้งตัวเลยครับ
“อื้อ....ปึก!!” ผมร้องเพราะหายใจไม่ออกเลยทุบหลังมันไปทีหนึ่งครับ
ผมนึกว่ามันจะจูบเล่นๆดันจูบจริงแบบไม่ปล่อยให้ผมได้หายใจ
“เฮ้ยเอาจริงเหรอพี่ ยังไม่มืดเลย” เสียงไอ้นาวมันดังขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเสียงผมลอดออกไป
“มึงนี่สอดรู้ทุกเรื่องเนอะ” ตินณ์มันว่าไอ้นาวก่อนยิ้มกวนใส่ผมแล้วรูดซิปเต็นท์ให้เปิดออกครับ
“ผมนึกว่าจะเปิดพรุ่งนี้เช้าซะแล้ว” ไอ้นาวมันว่า
“ถ้ามึงไม่มากวนเป็นหมาเห่าข้างเต้นท์กูก็คงออกมาตอนเช้านั่นแหละ”
ตินณ์ว่าก่อนออกจากเต้นท์ไปอาบน้ำครับ
“มึงนี่ก็เนอะ จู๋จี๋กันไม่สนกูเลย” ไอ้นาวเข้ามาในเต้นท์ได้ว่าผมอีกครับ
“มันมาเอาชุดไปอาบน้ำ มึงก็คิดไปถึงไหน”
“ไม่ถึงไหนหรอกอยู่แถวๆเต้นท์นี่แหละหว่ะ”
“เออ เก็บไว้ให้พี่คิมทำกับมึงเถอะ” ผมว่าก่อนหันมาทาครีมที่ยังทาไม่เสร็จต่อครับ
“แม้แต่ขาอ่อนกูก็ไม่ได้เห็นเถอะ” ยังครับไอ้นาวยังไม่ยอมจบ
“ขาอ่อนไม่เห็นเพราะมึงถวายตูดไงพี่เขาเลยไม่สนขาอ่อนล่ำๆของมึง”
“ฟาย!!” มันว่าผมก่อนเงียบไปเลยครับ
“เขานัดทำกับข้าวกี่โมงวะ” ผมถามไอ้นาวหลังจากเงียบได้ซักพัก
“6โมงเย็น” ผมดูนาฬิกาตอนนี้จะถึงเวลาแล้วครับ
“ออกไปเลยไหมวะ”
“เออไปตามไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ด้วย”
พอไอ้นาวพูดจบพวกผมก็ออกจากเต้นท์ตัวเอง
แล้วไปเข้ามุดเต้นท์ไอ้สองคนแต่ปรากฎว่าไม่เจอครับใคร
สงสัยยังอาบน้ำไม่เสร็จครับ พวกผมเลยนั่งรอมันอยู่ในเต้นท์นี่แหละ
“เฮ้ย!! ไอ้เชี้ยตกใจหมดมานานยังวะ”
เสียงไอ้ฟิกซ์ร้องตกใจเมื่อเห็นพวกผมสองคนมานอนเล่นกันอยู่ในเต้นท์มัน
“นานแล้ว มึงไปอาบน้ำหรือไปเอากันวะนานขนาดนี้” ไอ้นาวปากดีใส่เพื่อนเลยครับ
“เอากันอยู่มั้งถามโง่ๆ” ไอ้ฟิกซ์ตอบก่อนเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วกองไว้มุมเต้นท์
“พวกมึงมาทำไรกันวะ” ไอ้มายด์ถามขึ้นมาบ้างครับ
“มาตามพวกมึงไปทำกับข้าวเย็นไง” ผมบอกมันสองคนให้ได้หายข้องใจ
“เออนั่นสิกูลืม งั้นไปกันเลย” ไอ้มายด์ว่าก่อนออกจากเต้นท์คนแรก
ตามด้วยไอ้ฟิกซ์ ไอ้นาว และผมปิดท้ายครับ
“มาพอดีเลย” พวกผมเดินมาถึงด้านหลังของเต้นท์กลุ่มผู้หญิงเพียวก็ทักขึ้นทันทีครับ
“ว่าไง มีอะไรเหรอ” ผมถามเพียวกลับ ตอนนี้ในกลุ่มอยู่กันครบเลยครับ
“เรากำลังตกลงเรื่องทำอาหารกันอยู่ว่าใครจะเป็นคนทำ
ตอนนี้ก็มีเพียว กับทิพย์ที่พอทำได้ แต่ไม่มีใครหุงข้าวโดยใช้หม้อที่ทางค่ายมีให้เป็นเลยซักคน”
“เราต้องหุงข้าวเองด้วยเหรอ” ผมถามกลับด้วยความสงสัยครับ
นึกว่าทำแค่อาหารแล้วที่ค่ายมีข้าวให้ ปรากฏว่าผมเข้าใจผิดครับ
“ใช้เราต้องทำอาหารและหุงข้าวเอง เดี๋ยวอาจารย์จะส่งคนมาตรวจ” เพียวบอกต่อครับ
“นึกว่าไม่มีใครมาตรวจ กำลังจะบอกให้ต้มน้ำร้อนกินมาม่ากันเถอะ”ไอ้นาวเสนอความคิดขึ้นบ้างครับ
“ฮ่าๆ เราเสนอไปรอบนึงแล้วเว้ย” ไอ้เดียวมันหันมาหัวเราะเยาะไอ้นาวครับ
“งั้นก็เอาน้ำใส่แล้วตั้งไฟก็พอมั้งเดี๋ยวมันก็เดือด”
ผมพูดตามที่คิดก็คงเหมือนเวลาหุงข้าวโดยใช้หม้อไฟฟ้าแหละ
“เอางั้นเหรอ” หวายหันมาถามผมครับ
“ไม่เอางั้นแล้วเอาไงหล่ะ เราก็ทำไม่เป็นนะไอ้พวกนี้ก็ไม่เป็น”
ผมตอบหวายก่อนชี้ไปที่แบ็คกราวสามตัวที่ยืนนิ่งอยู่ข้างหลังผมครับ
“งั้นเอาตามนี้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเพียวจะแบ่งงานให้
เดียวกับสนไปหาหินก่อนใหญ่ๆขนาดเท่าๆกันมาคนละ 3 ก้อน”
“เอามาทำไมเหรอ” พอเพียวพูดจบไอ้สนถามทันทีครับ
“เอามาทำเตาเราต้องใช้เตาหินในการก่อไฟ” งงไหมครับ งงล่ะสิเพราะผมก็งง
“เตาหินเป็นแบบไหนเหรอ” ไอ้นาวขี้เสือกขึ้นมาคนแรกเลยครับ
ไอ้เชี้ยนี่เป็นหัวหน้ากลุ่มแต่บื้อจริงๆนะครับ แม่งทำงานอะไรไม่เป็น
ตอนนี้ก็ต้องให้เพียวยึดอำนาจไปก่อน
“เตาหินคือ เราจะเอาหินสามก้อนมาวางใกล้ๆกัน
ในลักษณะสามเหลี่ยมให้มีช่องว่าระหว่างกันสามารถว่างฟืนได้
จากนั้นเราก็ก่อไฟแล้วเอาหม้อตั้งได้ไง” เพียวอธิบายซะผมเห็นภาพเลยครับ
“ได้งั้นเดียวไปหาก้อนหินให้เลยนะจะได้เร็วๆ”
เมื่อไอ้เดียวรู้ว่าจะเอาก้อนหินมาทำอะไรมันก็อาสารีบไปหาเลยครับ
“ได้จ๊ะ ส่วนผู้ชายที่เหลือแยกไปเก็บฟืน เอาท่อนไม่ต้องใหญ่มาก
แล้วก็ไปเบิกหม้อกับข้าวสารที่อาจารย์แล้วก็ล้างน้ำมาด้วย
อ่อ! อาจารย์บอกให้ไปเอาน้ำกับถุงขยะที่กองอำนวยการด้วยนะ”
เพียวดูเป็นงานที่สุดครับงานนี้สั่งได้ไม่มีหยุดพักพวกผมก็ตกลงกันว่าใครจะไปไหน
สรุปแล้วผมกับไอ้นาวไปหาฟืน ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ไปเบิกหม้อ ข้าวสาร น้ำ แล้วก็ถุงขยะครับ
“แล้วเอาข้าวไปล้างที่ไหนเหรอ” ไอ้มายด์ถามสาวๆครับ
“เอ่อซาวข้าวที่ลำธารได้เลย น้ำสะอาด” หวายเป็นคนตอบมันครับ
“งั้นผู้หญิงให้ทิพย์กับไหมอยู่ที่นี่รอก่อไฟ แล้วเดี๋ยวเรากับหวายจะไปซื้อของที่ร้านค้ามาเพิ่ม
ที่เอามาจากบ้านมีแค่มาม่า กับปลากระป๋องเอง” เพียวบอกต่อครับ
“งั้นตกลงตามนี้เรารีบไปหาฟืนก่อนนะจะได้รีบมาก่อไฟ”
“จ๊ะ” เพียวตอบรับก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเองครับ
“ไอ้พรตมึงว่าอันนี้ได้ไหมวะ”
“ใหญ่ไปโว้ย” ผมตอบมันเสียงดังหลังจากเดินเข้ามาในป่าด้านหลังค่าย
ทางที่พวกผมเดินเข้ามาสำรวจเมื่อตอนบ่ายแล้วครั้งหนึ่งครับ
ไอ้นาวแม่งหยิบฟืนดุ้นเท่าขาคนมาให้ครับ
มันจะเอาไปประชุมเพลิงตัวเองหรือไงก็ไม่รู้ถึงหาใหญ่ขนาดนั้น
“อันนี้ล่ะพอป่ะ” ผมหันไปดูตามเสียงที่มันเรียกอีกครั้งปรากฏว่าคราวนี้มันหยิบกิ่งไม้เล็กมากๆเลยครับ
“ไอ้นาวเขาให้มาหาฟืน ไม่ใช่ไม้จิ้มฟัน ไม่ต้องหาอันเท่าน้องชายมึงก็ได้ยังไงเขาก็รู้กันอยู่แล้วว่ามันเล็ก”
“ไอ้เชี้ยพรตแม่งปากดี หาเองเลยสัส!” มันว่าก่อนเดินสะบัดตูดงอนนำหน้าไปครับ
“ไอ้นาวมึงไม่ต้องมาตีเนียน รีบๆหาก่อนกูจะโดดถีบ” ผมว่ามัน
“เออ แล้วสรุปเอาใหญ่เท่าไหนวะ” มันยังถามถึงขนาดต่อครับ
“เท่านี้พอ เอาแห้งๆนะ” ผมบอกมันก่อนหยิบฟืนของตัวเองให้ดูครับ
“อ่าวพี่โฟมมาทำอะไรครับ” ผมทักพี่โฟมเมื่อเห็นแกเดินเข้ามาบริเวณที่พวกผมกำลังหาฟืน
“มาหาไม้ไปทำฟืนนะ แล้วเรามาหาฟืนเหมือนกันเหรอ” พี่โฟมตอบก่อนถามกลับ
“ครับพี่”
“อ่าวไอ้นาวมาด้วยเหรอวะ เห็นไอ้คิมเดินหาอยู่”
พี่โฟมทักเมื่อหันไปเจอไอ้นาวเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้พร้อมหอบฟืนมาด้วย
“หาทำไมเหรอพี่” ไอ้นาวถามกลับสีหน้างงๆ
“ไม่รู้ว่ะ สงสัยคิดถึงมั้ง” พี่โฟมตอบพร้อมทำหน้า ยิ้มๆล้อไอ้นาวครับ
“หึหึ ถ้าเป็นเรื่องจริงสงสัยคืนนี้หิมะตกครับ ไอ้พรตพอไหมวะ” ไอ้นาวมันก็ตอบยิ้มๆก่อนหันมาถามผม
“เออพอ งั้นกลับเถอะ พี่โฟมผมไปก่อนนะ” ผมตอบไอ้นาวก่อนหันไปลาพี่โฟม
“อื้อ...เดี๋ยวตามไป” พี่โฟมว่าพร้อมกับหากิ่งไม้ทำฟืนต่อไป
ผมก็เดินกลับมาที่ด้านหลังเต้นท์ของสาวๆ โดยเราจะใช้ที่บริเวณนี้เป็นห้องครัวกันครับ
“ฟืนมาแล้วเพียว” ผมเดินมาถึงก็วางฟืนที่หามาได้พร้อมกับเสียงไอ้นาวที่บอกเพียว
“ดีเลย ใครจุดไฟเป็นบ้าง” เพียวถามหาคนจุดไฟต่อเลยครับ
“เราจุดเป็นเดี๋ยวทำให้เอง” ไอ้สนเป็นคนอาสาครับ
อย่าคิดว่าจะพึ่งพวกผมเพราะแค่หาฟืนได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว
“ให้พรตช่วยทำอะไรบ้าง” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆผู้หญิงที่กำลังทำงานกันอยู่ครับ
“ตรงนี้ไม่มีอะไรแล้ว เราทำแค่ต้มยำปลากระป๋อง ผัดมาม่า แล้วก็ไข่เจียว” ไหมเป็นคนตอบผมครับ
“พรตช่วยคนหม้อข้าวให้เพียวหน่อยสิ”
เพียวเงยหน้าขึ้นจากการหั่นหัวหอมมาขอให้ผมช่วยไปคนข้าวในหม้อครับ
ผมเลยรับหน้าที่นั่งคนข้าวสารในหม้อที่เพิ่งตั้งไฟได้ไม่นาน
โดยมีไอ้นาว ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ ไอ้เดียว ไอ้สนนั่งให้กำลังใจกันหน้าสะหลอนเลยครับ
“อ่าวพี่มี่มีอะไรหรือป่าวครับ” ผมเห็นพี่มี่กำลังเดินเข้ามาใกล้ครัวกลางป่าของผมเลยเอ่ยทัก
“แค่มาดูว่ามีอะไรให้พี่ช่วยหรือป่าว ไอ้ตินณ์มันใช้มา”
พี่มี่บอกผมพร้อมหันไปทางเต้นท์ไม่ไกลจากที่ผมอยู่
ปรากฏว่าเห็นกลุ่มตินณ์กับเพื่อนๆทำอาหารอยู่เหมือนกันครับ
สงสัยเป็นเต้นท์ที่พี่มี่อยู่ ที่ผมสังเกตส่วนมากจะใช้ด้านหลังเต้นท์ผู้หญิงเป็นจุดทำอาหารกันครับ
“แล้วพี่มี่ไม่ทำอาหารเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ไม่ต้องหรอกจ๊ะแค่มีตินณ์กับนัทก็เยอะเกินพอแล้วนี่ยังมีเพื่อนผู้หญิงในภาคที่ทำเป็นอีกหลายคน”
“งั้นพี่มี่ช่วยสอนผมหุงข้าวหน่อยได้ไหมครับ” ผมขอความช่วยเหลือทันที
“ได้สิจ๊ะ เรื่องเล็กน้อย” พี่มี่ว่าก่อนหยิบทับพีในมือผมไปถือแล้วคนข้าวแทนครับ
“เวลาคนอย่าคนแรงเดี๋ยวเมล็ดข้าวจะหัก” พี่มี่ทำไปสอนผมไปครับ
“พี่มี่เก่งจังเลยนะครับ ไปเรียนเมืองนอกมาก็ยังทำเป็นอีก” ไอ้มายด์ชมพี่มี่
“พี่เคยทำตอนเรียนมัธยมต้นจ๊ะเลยพอทำได้”
“น่าอิจฉาพี่อาร์ม” ไอ้ฟิกซ์ว่ายิ้มๆครับ
“ไม่ต้องอิจฉาหรอก เดี๋ยวเราก็มีสาวเก่งๆมาจีบ ถ้าไม่ทันใจก็ไปจีบเองเลย”
“ไม่เอาหรอกครับ ผมยังไม่พร้อมมีภาระตอนนี้” ไอ้ฟิกซ์รีบปฏิเสธเลยครับ
“ใช่ครับมันต้องรอไอ้มายด์พร้อมเปิดตัวก่อน ฮ่าๆ” ไอ้นาวได้ทีว่าเพื่อนเลยครับ
“เหมือนมึงเหรอครับ” ไอ้ฟิกซ์ว่ากลับพร้อมยักคิ้ว เล่นเอาไอ้นาวเงียบไปเลย
“อ่ะได้ที่แล้วเราก็ต้องดงข้าว แบบนี้นะ” พี่มี่บอกพร้อมสาธิตให้ดู
ผมอยากบอกแกว่าถึงพี่สอนมาคนสมองช้าอย่างผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับ รอกินอย่างเดียว หึหึ
“สุกแล้วพี่กลับก่อนนะ หรือจะมาที่เต้นท์พี่ก็ได้”
“ครับ ขอบคุณครับ” พวกผมขอบคุณแกพร้อมกัน ก่อนจะย้ายมานั่งดูพวกผู้หญิงไปทำกับข้าวครับ
“พี่มี่เก่งเนอะ น่ารักดีด้วย” เสียงไอ้สนเอ่ยชมพี่มี่ครับ
“ไม่ได้นะเว้ยพี่เขามีแฟนแล้ว” ไอ้นาวรีบห้ามความคิดเพื่อนเลยครับ
“เออ กูก็ไม่คิดว่าจะเหลือมาถึงตัวเองหรอก” ไอ้สนว่ากลับเสียงดัง
“ไอ้เดียวเป็นไรวะนั่งเงียบ” ผมหันไปมองไอ้เดียวเมื่อได้ยินไอ้ฟิกซ์ทัก
“ป่าว แค่กำลังคิดอะไรเพลินๆ” มันตอบก่อนเริ่มเข้าสู่วงสนทนากับเพื่อน ผมก็ไม่ได้สนใจมันอีก
“ไอ้พรตไปหาพวกพี่ตินณ์กัน” ไอ้นาวชวนผมพร้อมมองไปทางที่หมายครับ
“ไปทำไมวะ”
“กูอยากรู้ว่าเต้นท์นั้นมีอะไรกิน ไปหาของกินกันเถอะ”
ไอ้นาวพูดพร้อมเสียงมีความสุขเลยครับ เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่
“เออป่ะ ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ไปป่าว” ผมตกลงก่อนหันไปถามไอ้สองคนที่เหลือ
“ไปดิ จะอยู่ทำไม” ไอ้ฟิกซ์ว่าก่อนเด้งตูดขึ้นจากเสื่อที่กำลังนั่งอยู่คนแรกเลยครับ พวกผมก็ลุกตาม
“ทำอะไรกินกันอ่ะ” ผมเดินเข้ามาถามตินณ์ที่กำลังนั่งหั่นผักครับ
“แกงส้มผักรวม ยำหมูยอ ไข่เจียว ยำปลากระป๋อง ผัดผักกาดดองใส่ใข่”
เมนูคล้ายๆกันครับมีไข่กับปลากระป๋องก็มันเป็นเมนูชาวค่ายนี่เนอะ
“ทำเยอะไหม กินด้วยได้รึเปล่าวะ” ผมถามมันอย่างเกรงใจเกรงใจเพื่อนในกลุ่มมันนะครับไม่ได้เกรงใจมัน
“ได้เดี๋ยวกูทำเพิ่มให้ มึงจะกินที่นี่หรือเอากลับไปกินในกลุ่ม” มันถามผมกลับ
“จะดีเหรอวะ” ผมเริ่มไม่แน่ใจเมื่อรู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องอยู่
หันไปมองปรากฎว่าเป็นเพื่อนตินณ์ที่เคยมาสารภาพรักนั่นแหละครับ
เธอกับเพื่อนอีกสองคนกำลังมองผมอย่างกับว่าผมจะมาขโมยของในกลุ่มนี้ไปผมเลยไม่เอาดีกว่า
“อะไรไม่ดีวะ”
“กูกลับไปกินที่เต้นท์ตัวเองดีกว่า ไปล่ะไอ้นาว ไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์” กูกลับไปที่กลุ่มก่อนนะ
ผมพูดเสร็จลุกออกมาเลยครับ ไม่ได้กลัวอะไรแต่อึดอัด
ผมไม่ชอบให้ใครมามองด้วยสายตาคอยจับผิดแบบนั้น
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงไม่ถอยออกมาแบบนี้
แต่นี่เป็นเพื่อนไอ้ตินณ์ถ้าแรงใส่เดียวมันจะเข้ากับเพื่อนไม่ได้
ยังไงก็แค่เพื่อนกันผมเลยถอยออกมาก่อนดีกว่า
ถ้ามีวันหน้าเห็นจะๆว่าเพื่อนจะกินเพื่อนเมื่อไหร่ผมใส่ไม่ยั้งแน่ครับ
“ไอ้พรตเป็นไรวะรีบกลับมาทำไม” ไอ้นาวที่ลุกเดินตามมาถามผมเมื่อถึงกลุ่มตัวเองแล้วครับ
“เปล่าแค่ไม่อยากอยู่”
“กูไม่เชื่อบอกมา” ไอ้นาวเริ่มเซ้าซี้ครับ
“กูแค่ไม่ชอบที่เพื่อนมันมองกูเหมือนจับผิดแบบนั้น”
“เพื่อนคนไหนวะ”
“ก็คนที่ชื่อมินิกับเพื่อน กูไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง
แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมามองกูเหมือนตัวประหลาดถึงกูมีแฟนเป็นผู้ชายแต่มันก็เป็นเรื่องของกู”
“เออ ชั่งแม่งเถอะมึงไม่ได้ไปขอใครกิน เขาอิจฉามึงที่ได้พี่ตินณ์มากอดก่ายมากกว่า”
ไอ้นาวมันเอามือตบบ่าผมสองทีผมแค่หันไปมองหน้ามันนิ่งๆแล้วไม่ได้ตอบอะไรครับ
“ไอ้พรตมึงรีบมาทำไม เขางงกันยกใหญ่แล้ว” ไอ้มายด์พอมาถึงก็ถามผมทันทีครับ
มันกับไอ้ฟิกซ์เดินมาพร้อมถ้วยกับจานใส่ของกินมาเต็ม
“เอาอะไรมาวะ” ไอ้นาวถามกลับ
“ของกินดิ พี่ตินณ์บอกให้กูรอเอามาด้วยเลยมาไม่ทันเผือกเรื่องของไอ้พรตเลย” ไอ้ฟิกซ์เป็นคนตอบครับ
“ไม่มีอะไร แค่เพื่อนมึงไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง” ไอ้นาวเป็นคนตอบ
แล้วไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ก็ซักต่อทันทีครับ ผมก็ขี้เกียจเล่าซ้ำเลยเป็นหน้าที่ไอ้นาวเล่าแทน
“ใช่คนที่มีเรื่องวันนั้นที่คณะรึเปล่าวะ” ไอ้ฟิกซ์ถามขึ้นหลังจากทำท่านึกอยู่ไม่นาน
“เออ คนนั้นแหละ” ผมตอบ
“กูว่าล่ะ หน้าคุ้นๆแต่อย่าสนใจพี่ตินณ์ไม่เล่นด้วยซะอย่าง”
“กูก็ไม่อยากสนใจไงถึงรีบกลับมา”
“มึงออกมาได้เรียกร้องความสนใจพี่ตินณ์มาก
มึงรู้ไหมว่าตอนมึงเดินออกมาพี่ตินณ์งงเป็นหมีเห็นจานบินเลย” ไอ้มายด์ว่า
“หึหึ ไม่รู้กูไม่สน” ผมหัวเราะนิดนึง สมน้ำหน้ามันอยากเสน่ห์แรงนัก หน้าตาก็ไม่ใช่ดีอะไรนักหนา
“กินข้าวกันเถอะ ข้าวเสร็จแล้ว”
เสียงหวายเรียกทุกคนกินข้าวผมเลยเดินเข้าไปนั่งขัดสมาทในเสื่อรอกินข้าวครับ
“อาจารย์มาตรวจแล้วเหรอ” ผมถามเพราะยังไม่เห็นอาจารย์เดินมา แล้วจะกินได้ยังไง
“มาไปแล้วตอนพรตเดือนไปไหนไม่รู้” เพียวเป็นคนตอบพร้อมรอยยิ้มที่สงให้ผมครับ
“อ๋อ ไปเต้นท์รุ่นพี่น่ะ” ผมบอกก่อนรับจานข้าวที่ไหมส่งมาให้
“แล้วนี่มายด์กับฟิกซ์ไปเอากับข้าวกลุ่มใครมาเยอะแยะเลย”
เพียวทักขึ้นเมื่อเห็นกับข้าวที่ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ถือเข้ามาครับ
“อ๋อ กลุ่มแฟนไอ้พรตน่ะ เขาทำมาเผื่อกลัวแฟนกินไม่อิ่ม”
ไอ้มายด์ตอบเพียวยิ้มๆก่อนหันมายักคิ้วให้ผมทีหนึ่งครับ ผมก็ทำหน้าโหดส่งคืนมัน
“ไอ้พรตมีแฟนแล้วเหรอวะ” ไอ้สนถามขึ้นบ้างครับ
“มีแล้วมึงไม่รู้รึไง” ไอ้เดียวเป็นคนตอบแทนผมครับ ดีเลยไม่ต้องเหนื่อยตอบเอง
“คนไหนวะ” ไอ้สนยังไม่เลิกอยากรู้ครับ
“คนที่มาช่วยเราหุงข้าวไง” อ่าวไอ้เดียวแม่งมั่วเองแล้วยังให้ข้อมูลผิดอีกครับ
“เหรอ เจ๋งว่ะพี่คนนั้นโครตสวย” ไอ้สนทำตาวาวเลยครับ
“ใช่ที่ไหนล่ะ” ผมตอบ
“ไม่ต้องอายหรอกน่าพรต” หวายว่าผมอายซะงั้นครับ
“ไม่ได้อายแต่มันไม่ใช่จริง” ผมยืนยันอีกครั้ง
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่จ๊ะ กินข้าวกันเถอะ” เพียวตัดบทชวนทุกคนกินข้าวแทน
ไอ้เพื่อนผมก็นั่งกลั่นขำกันใหญ่ที่คนอื่นเข้าใจผิด
คนอื่นก็มองผมยิ้มๆคิดว่าผมเขินที่มีแฟนเป็นรุ่นพี่สาวสวย
ไม่มีใครคิดฟังผมเลย งั้นก็ชั่งแม่งครับ ขี้เกียจมานั่งอธิบายกินข้าวดีกว่า
--- To Be Con.---
ขอบคุณคอมเม้นท์ บวกเป็ดและการติดตามที่ดีเสมอมาค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ :กอด1: :L2:
เมจิกมีปัญหาตอนทำโพลล์ลืมใส่วันที่ว่าให้โพลล์สำรวจมีผลกี่วัน
ตอนนี้คือเอาออกไม่ได้ ทำไม่เป็น :hao5:
ถ้าใครพอรู้ช่วยสอนเมจิกเอาออกหน่อยนะคะ พลีส :mew4:
ปล. ขอบคุณคุณ a-o-pai ที่คิดถึงเมจิกค่ะ หายไปนานคิดถึงเหมือนกันจ้า กอดกระดูกแหลกเลย หุหุ :กอด1:
-
มาต่อแล้ว ขอบคุณค่า :mew1:
-
เดี๋ยวข่าวเก๊กระจายไปถึงพี่ตริณนี่ น้องพรตอาจมีเจ็บตัวนะ คึคึคึคึ :z13:
-
:pig4: :pig4:
-
ปล่อยให้เพื่อนๆ เข้าใจผิดไปแบบนั้นก็ดีนะ จะได้ไม่งานเข้า ส่วนยัยมินิก็ปล่อยๆ เธอไปเถอะ เพราะยังไงติณห์คงไม่แลนางแน่ๆ
-
มันน่าให้พรตหรือติณณ์ฉะกะผู้หญิงคนนั้นอีกสักรอบนะ :beat:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่ได้อาย แต่มันไม่ใช่จริงๆ ฮ่าๆๆๆ ชอบอ้ะ
-
ฝั่งด้านติณณ์ก็มีเพื่อนคิดไม่ซื่อ
ไม่ใช่ฝั่งพรตก็จะมีด้วยหรอกหรอออออ
ทะแม่งๆ
คิดถึงคิมนาว 55555 :hao7:
-
รอตอนต่อไป กิกิ
-
อ๊ายยยยย
รอตอนต่อไปจ้า
-
ได้บรรยากาศเหมือนเข้าค่ายลูกเสือ 555
-
ค่ายเปิดตัวรึป่าวเนี้ย ห้าๆ แต่แอบไม่ชอบมินินะ
-
:pig4:
-
:katai2-1:
-
น่าเบื่อพวกไม่ยอมจบ จัดหนักซะทีดีมั้ยยัยมินิ :z6:
ฮาเพื่อนพรต ปฏิเสธยังงัยก็ไม่เชื่อ เด๋วมีเงิบ เอิ้กๆๆ
-
นึกภาพหมีเห็นเครื่องบิน 5555
-
o13
-
เดียวชอบพรตจริงๆสิน่ะ
-
คิดถึงคิมนาวชอบคู่นี้มากน่าจะมีตอนพิเศษคู่นี้เพิ่มมาอีนะคับ :mew1:
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 4
“มึงเป็นอะไรพรต โกรธอะไรกู” หลังจากกินข้าวเสร็จ
ผมเดินแยกจะมาเข้าห้องน้ำอยู่ๆก็โดนดึงแขนจากด้านหลัง
กำลังจะหันไปด่าปรากฏว่าเป็นไอ้ตินณ์ แม่งทำตกใจหมด
มันดึงผมเดินมาหลังต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนัก
“ไม่ได้โกรธอะไร” ผมบอกมันตามจริง
“ไม่โกรธแล้วทำไมมึงอยู่ๆก็ลุกไปแบบนั้น รู้ไหมกูตกใจ” มันถามผมต่อ
“กูไม่ได้โกรธมึงแต่ไม่ชอบสายตาเพื่อนมึงที่มองกูเหมือนตัวประหลาดแล้วก็คอยจับผิดกูขนาดนั้น”
ผมบอกมันแต่มันทำท่างงครับ
“ใครครับเพื่อนกูทุกคนก็ยอมรับมึงทั้งนั้นใครจะทำแบบนั้น” มันถามกลับ
“ก็เพื่อนที่เขาหลงใหลมึงมาหลายปีไง” ผมบอกให้มันได้หายโง่
“อ๋อ มินิเหรอกูขอโทษนะ พอดีกูอยู่กลุ่มเดียวกันตั้งแต่ก่อนจะรู้ว่าเขาคิดอะไรกับกู
เลยยังต้องอยู่ด้วยกัน แล้วทำให้มึงไม่สบายใจ แต่กูก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขาแล้วนะ” มันรีบอธิบายเลยครับ
“เออ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ไม่ชอบเลยไม่อยากอยู่”
“งั้นมึงไม่ได้โกรธกู”
“ใครบอกว่าโกรธ” ผมถามกลับ
“หึหึ” มันหัวเราะก่อนโน้มใบหน้าตัวเองเข้ามาใกล้หน้าผม
แล้วหอมที่หน้าผากเบาๆ ก่อนลามลงมาที่ริมฝีปากครับ
“อื้อ...ตินณ์เดี๋ยวคนเห็น” ผมบอกมันเมื่อปากเป็นอิสระ
“ไม่มีใครเห็นหรอก” มันว่าก่อนโน้มหน้าลงมาใหม่
“ไม่เอา” ผมหันหน้าหลบพร้อมปฏิเสธครับ
“ไม่เอาก็ไม่เอา มึงรู้ตัวไหมว่าทำให้กูไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดไหน
จะทำอะไรก็คิดถึงใจกูบ้าง ลุกออกมาแบบนั้นกูก็นึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกใจมึงอีก”
มันว่าพร้อมกอดผมเข้าไปแนบชิดกับตัวมันครับ
“ขอโทษ” ผมตอบมันเบาๆ
“ครับ กลับกรุงเทพฯเมื่อไหร่โดนทำโทษแน่”
มันว่าก่อนขโมยหอมแก้มผมไปอีกหนึ่งทีแล้วเดินจูงมือผมออกจากพุ่มไม้มาเข้าห้องน้ำครับ
“หายไปไหนกันมาวะ” เสียงพี่คิมถามผมกับตินณ์
“ห้องน้ำทำไม” ตินณ์ตอบเพื่อนมัน
“ป๊าว ถามไปงั้น” พี่คิมว่าก่อนไม่สนใจ ตอนนี้สองทุ่มกว่าๆอากาศเริ่มหนาวแล้วครับ
ผมใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขายาวตินณ์มันไม่ยอมให้ผมไปใส่เสื้อหนาว
ผมจะไม่ใส่มันก็บ่นไม่เลิกสุดท้ายผมเลยไปใส่เสื้อยืดแทนครับ
คืนนี้อาจารย์ให้ทำกิจกรรมกันเองอยากทำอะไรก็ทำใครไม่ทำก็นอน
แต่พวกผมยังไม่มีใครนอนซักคนครับ มาจุดไฟนั่งล้อมวงคุยกันแก้หนาวครับ
“พรุ่งนี้ไปไหนวะ” พี่โฟมถามขึ้นกลางวง
“เห็นว่าน้ำตกทีลอซู” ตินณ์เป็นคนตอบครับ
“จริงเหรอวะ กูไม่อยากจะเชื่อ” พี่อาร์มถามขึ้นมาบ้าง
ผมก็ไม่อยากเชื่อครับ คนตั้งเยอะจะเอาไปยังไง อย่าบอกนะว่าเดิน
“กูก็ไม่รู้แต่เห็นอาจารย์พูดกันเอาเป็นว่าพรุ่งนี้ก็รู้เอง”
ตินณ์แม่งโยนให้อาจารย์พรุ่งนี้เลยครับ
ทางออกมันไม่มีใครกล้าเถียงซักคนรวมทั้งผมที่นั่งอยู่ข้างๆ
ไอ้นาวนั่งติดกับผมทางขวามือ แล้วต่อด้วยพี่คิม ไอ้ฟิกซ์ไอ้มายด์
ตรงข้ามผมเป็นพี่นัทพี่โฟมและก็พี่มี่กับพี่อาร์มที่นั่งติดกับตินณ์
“ทำไรดีวะกูยังไม่ง่วงเลย” พี่อาร์มเปิดประเด็นใหม่ครับ
“ร้องเพลง” พี่นัทเป็นคนเสนอครับ
“ใครร้อง กูร้องนะ” พี่คิมรับชิ้งคนแรกเลยครับ
“กูก็ไม่” ตินณ์ออกตัวเป็นรายต่อมาครับ
“งั้นประเด็นนี้ตกไป” พี่มี่เป็นคนสรุปครับ
“เล่นเกมส์กัน” ไอ้นาวเสนอขึ้นมาบ้างครับ
“ไม่กูไม่เป็น” ไอ้มายด์รีบปฏิเสธทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเป็นเกมส์อะไรเลยครับ
“ทำไมมึงไม่อยากเล่น” ผมถามมันบ้าง
“กูกลัวเกมส์ไอ้เชี้ยนาว ถ้าเกิดกูแพ้แล้วให้กูได้กับไอ้ฟิกซ์ทำไง”
ไอ้มายด์บอกถึงสาเหตุที่มันกลัวเกมส์ของไอ้นาวจนขี้ขึ้นสมองครับ
“งั้นมึงจะทำอะไร” ตินณ์ถามบ้างครับ
“เล่าเรื่องผีกันดีกว่าพี่” ห่าความคิดไอ้เชี้ยฟิกซ์ทำผมอยากเอาตีนยันมันเบาๆเสนอขึ้นมาได้
ผมไม่ได้กลัวนะแค่เคารพสถานที่เฉยๆ
“เออ เล่าเรื่องผีก็ดี” พี่คิมกับพี่โฟมเห็นด้วยแล้วครับ คนอื่นก็ไม่มีใครปฏิเสธ
“ไม่เอากูไม่อยากรู้” ผมรีบบอกก่อนมันจะเริ่มเล่าครับ
“มึงกลัว” ไอ้นาวรีบหันควับมาถามผมเลยครับ ความเสือกนี่เร็วตลอด
“ใครว่ากูแค่เคารพเจ้าป่าเจ้าเขาโว้ย”
“มึงกลัวก็ยอมรับมา กูจะได้หาอย่างอื่นทำ” ไอ้ฟิกซ์ถาม
“กูไม่กลัว” ผมยืนยันคำเดิมครับ ไอ้คนข้างๆแม่งก็ไม่ช่วยอะไรผมเลยเอาแต่นั่งอมยิ้มนิ่งๆ
“สรุปงั้นผมเล่าคนแรก” ไอ้ฟิกซ์รีบด่วนสรุปแล้วชิ่งเล่าเลยครับ
“เออ ตามสบาย” พี่อาร์มรีบอนุญาตไอ้เชี้ยฟิกซ์อย่างกับกลัวมันเปลี่ยนใจ แล้วสุดท้ายไอ้เรื่องผีๆก็เริ่มขึ้น
“ตอนนั้นผมอยู่ม.ต้นก็มีกลุ่มเพื่อนผู้ชายหลายคน
ด้วยความที่เป็นเด็กร่าเริงเพื่อนชวนไปไหนก็ไป วัยคึกคะนอง”
ไอ้ฟิกซ์เริ่มเล่าบรรยากาศรอบข้างเงียบหมดเลยครับ ตั้งใจฟังกันเกินไปรึเปล่าวะ
“เหรอมึงเป็นเด็กร่าเริง หรือกวนตีนแน่” ไอ้นาวถามเพื่อนมัน
“หึหึ รวมๆกันเว้ยชีวิตจะได้มีรสชาติ
ต่อนะคือวันนั้นเป็นงานกีฬาสีที่โรงเรียน
ผมกับเพื่อนแข่งบาสเสร็จก็ไปกินเหล้ากันต่อที่บ้านไอ้ป๋องอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่
วันนั้นไปกัน 7 คนรวมผมด้วย พอถึงบ้านก็เปิดเหล้ากินกันเลยครับ
ไปตั้งแต่ 5 โมงเย็นจน 3 ทุ่มกว่าๆแต่ละคนเมาเหมือนหมา
ไอ้ป๋องพอเมามันก็เริ่มเล่าว่าตรงทางโค้งก่อนมาถึงบ้านมันจะมีต้นไม้ใหญ่ๆ
อยู่คนแถวนี้เชื่อกันว่ามีผีที่คอยดักคนไปอยู่เป็นเพื่อนตัวเอง
หรือเป็นตัวตายตัวแทน ตอนดึกๆจะได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ
หรือไม่ก็เสียงรถชนกัน ผมไม่เชื่อครับบอกมันว่าเรื่องไร้สาระงมงาย
แล้วก็ไม่มีใครเชื่อที่มันพูดพากันเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน
แล้วเหล้าที่กำลังกินกันอยู่ก็หมดครับ ด้วยความอยากกินต่อ
ก็เลยตกลงกันว่าจะออกไปซื้อที่ร้านค้าแถวบ้าน
ไอ้ป๋องที่เป็นเจ้าของบ้านไม่ยอมไปครับ
เพื่อนผมอีกคนเลยหันมาชวนผมไปเป็นเพื่อน ผมก็ไปกับมัน
มันเอากุญแจมอไซด์ไอ้ป๋องมาแล้วสตาร์ทแต่ทำยังไงมันก็ไม่ยอมติดครับ
ที่บ้านก็มีรถไอ้ป๋องคันเดียวเพราะตอนมามารถประจำทาง
ตอนที่กำลังจะหมดหวังผมก็เห็นรถมอไซด์รับจ้างขับผ่านมาเลยเรียก
แล้วขึ้นซ้อนท้ายเพื่อนผมก็ขึ้นมาซ้อนอีกคน คืนซ้อนกันไปสามคนครับ”
ตอนนี้ไม่มีเสียงพูดคุยจากใครเลยครับ
มีแต่เสียงไอ้ฟิกซ์คนเดียวผมก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ตินณ์มากขึ้น
มือนี่เริ่มเย็นแล้วครับ ฟังไปก็คิดตามที่มันเล่า
“ผมบอกคนขับให้ไปร้านค้าที่ใกล้ที่สุด พี่แกก็ออกรถอย่างเร็ว
มาถึงร้านผมก็บอกให้แกรอก่อน ผมรีบเข้าซื้อของที่ต้องการก่อนออกมาขึ้นรถกลับ
นั่งมาได้ซักพักไอ้เพื่อนข้างหลังมันสะกิดผมครับ ผมเลยถมมันกลับ
“อะไรวะ”
“มึงจำได้ไหมว่าโค้งไหนที่ไอ้ป๋องมันเล่า”
มันกระซิบถามผม ผมก็นึกเพราะจำได้ลางๆ
“มันบอกโค้งที่มีต้นไม้ใหญ่ผูกผ้าสามสีว่ะ” ผมก็ตอบมันครับ
“ใช่โค้งตรงนั้นรึเปล่าวะ” มันถามพร้อมเอามือชี้ไปข้างหน้า
ที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่ตรงโค้งตามที่ไอ้ป๋องบอกเลยครับ
อยู่ๆผมก็เริ่มรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาแล้วมอไซด์ก็ขับเร็วขึ้นมาเฉย
จากที่ไม่ได้คิดอะไรผมก็เริ่มคิดตามแล้วครับ
ความกลัวเกิดขึ้นมาในหัวผมทันที
แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าตั้งแต่ผมเรียกมอไซด์รับจ้างมาซื้อของ
พี่แกใส่หมวกกันน็อคไว้ยังไม่ยอมถอดให้เห็นหน้าซักครั้งครับ”
ไอ้ฟิกซ์มันทำเสียงเล่าได้น่ากลัวมากครับ
ผมเอามือตัวเองไปจับมือตินณ์แล้วตอนนี้ตัวก็เบียดเข้าไปจนติด
ความจริงถ้าแทรกตัวเข้าไปสิงร่างมันได้ผมคงทำไปแล้วครับ
แม่งเสือกมาเล่าเรื่องผีตอนมืดๆ
บรรยากาศวังเวงแถมเป็นในป่าในเขาแปลกถิ่นแบบนี้ด้วย
“แล้วไงต่อวะ” พี่โฟมถามมันอย่างลุ้นเต็มที่ครับ
“กลัวเหรอ” ตินณ์ก้มหน้าลงมาถามผม
“ป่าวแค่กูหนาว ดูดิน้ำค้างลงเยอะขนาดนี้” ผมบอกมันพร้อมขยับเข้าไปอีก
“หึหึ มือเปียกขนาดนี้เนี๊ยะนะ”
มันหัวเราะใส่ผมก่อนตั้งใจฟังไอ้ฟิกซ์ต่อ ผมก็ได้แต่เงียบไม่รู้จะตอบมันว่ายังไง
“พอผมรู้สึกว่ามันผิดปกติก็เรียกคนขับเลยครับ
“พี่ครับๆ” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากคนขับรถ ความเร็วก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เพื่อนผมที่นั่งข้างหลังเกาะเอวผมแน่นพร้อมตัวเริ่มสั่นแล้วครับ
“เฮ้ยเอาไงดีวะ” มันถามผมเสียงสั่นเลยครับ
“กูลองเรียกใหม่แล้วกัน พี่ครับขับช้าหน่อยได้ไหม”
ผมบอกเพื่อนก่อนหันกลับมาบอกคนขับรถอีกครั้ง
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบเหมือนเดิม แถมขาผมที่ใส่กางเกงขาสั้นก็เย็นวาบขึ้นมาอีกจนขนลุก
“มึงพี่เขาทำไมไม่ตอบเราวะ” เพื่อนผมที่นั่งหลังตอนนี้สติไม่อยู่กับตัวแล้วครับ
ผมก็รู้สึกใจเต้นด้วยความกลัวเหมือนกันไม่รู้มอไซด์คันนี้จะพาไปไหน
แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า 4 ทุ่มกว่าแล้วทำไมยังมีมอไซด์รับจ้างมาวิ่งอยู่อีก
หมวกก็ไม่ยอมถอดให้เห็นหน้า ผมกับเพื่อนก็นั่งเกร็งกันไป
จนรถผ่านต้นไม้ใหญ่ที่ว่ามาแล้วรถก็ยังไม่ยอมลดความเร็วลง อยู่ๆเพื่อนก็สะกิดอีกครับ
“ว่าไงวะ” ผมหันกลับไปถามเบาๆ
“กูว่ามันน่ากลัวหว่ะ เราโดดกันไหม”
มันชวนผมกระโดดลงจากรถที่กำลังวิ่งอยู่ครับ
ผมก็เริ่มประเมินสถานการณ์ถ้าไปต่อก็คงตาย
แต่ถ้าโดดลงไปก็มีสิทธิ์ตายกับรอดครึ่งๆ
“เออ โดดก็โดดวะ” ผมบอกมันก่อนนัดแนะกันกระโดดครับ
พอถึงจังหวะเหมาะผมกับเพื่อนก็เทคตัวออกจากรถมอไซด์ที่กำลังวิ่งอยู่เลยครับ
ตอนที่ผมกระโดดรถเริ่มส่าย ผมกับเพื่อนก็ร่วงไปอยู่ข้างถนน
กลิ้งเป็นลูกขนุนหลายตลบผมพยายามไม่ให้หน้ากับหัวไปโดนอะไร
นอกนั้นจะเป็นอะไรก็ชั่งมันครับ แล้วรถก็ล้มไม่ไกลจากจุดที่ผมนอนเจ็บอยู่
“เป็นอะไรหรือป่าววะ” ผมถามเพื่อนเสียงดังเมื่อตั้งสติได้
“ไม่เป็นไร มึงล่ะ” มันตอบก่อนถามกลับ
“กูก็ไม่เป็นไร” ผมตอบมันก่อนหันไปมองมอไซด์กับคนขับ
ตอนนี้คนขับลุกขึ้นยืนแล้วครับ มันจับรถที่ล้มตั้งขึ้น
แล้วจอดไว้ก่อนเดินเข้ามาใกล้พวกผมเรื่อยๆ ผมก็หาทางออกจากสถานการณ์นี้ครับ
“โดดลงมากันทำไม” เสียงถามดังมาจากหลังหมวกกันน็อค
“ก็พี่จะพาพวกผมไปไหนละ พูดด้วยก็ไม่ยอมตอบ”
ผมถามกลับ ตอนนี้ความเมาหายไปหมดแล้วครับ
“ก็ให้ไปส่งบ้านไม่ใช่รึไง” ผมกับเพื่อนนั่งตัวติดกันเลยครับ
พี่แกก็มายืนจนชิดพอบอกพากลับบ้านผมนึกถึงบ้านเก่าทันที ผีหลอกคนเมาด้วยหรอวะ
“ไม่พี่ผมยังไม่อยากกลับ” ผมพูดรั่วเลยครับ
“ไม่กลับแล้วจะไปไหน” พี่แกถามเสียงดังก่อนค่อยๆถอดหมวกกันน็อค
ผมได้เห็นหน้าแกชัดๆ ก็เป็นเหมือนคนปกติแค่มีหนวดเคราเยอะหน่อยเท่านั้นเอง
“พี่เป็นคนใช่ไหม” ผมถามเลยครับ
“ไอ้นี่ถามวอนตาย กูก็คนดีวะ แล้วค่ารถที่ล้มใครจะจ่าย” พี่แกถามเสียงเครียดเลยครับ
“พี่จะขับเร็วทำไม ผมเรียกก็ไม่ยอมตอบ”หลังจากรู้ว่าไม่ใช่ผีผมก็เริ่มถามเลยครับ
“ก็ไม่ได้ยินเวลาพูดเสียงมันไปข้างหลัง แถมใส่หมวกปิดหูอยู่จะได้ยินได้ไงวะ”
“แล้วขับเร็วทำไม” ผมถามต่ออย่างสงสัย
“ก็น้องเอาน้ำแข็งมาโดนหลังพี่เต็มๆขนาดนั้น
มันเย็นพี่ก็จะรีบขับให้ไปถึงบ้านน้องไวๆ”
พอพี่แกบอกเท่านั้นครับแม่งอยากเอาขวดเหล้าฟาดหัวตัวเองกับเพื่อนซักที
ที่โง่ยอมโดดลงมาจากรถมอไซด์พี่แกเกือบตาย
สุดท้ายต้องจ่ายค่ารถมอไซด์ที่พังให้พี่แกด้วย
ถามไปถามมา พี่แกกำลังจะกลับบ้านเพิ่งเลิกงาน
ผ่านหน้าบ้านไอ้ป่องพอดีผมโบกแกเลยจะวิ่งเป็นรอบสุดท้ายซวยไปครับ”
พอไอ้ฟิกซ์เสร็จเท่านั้นครับโดนไอ้มายด์ตบหัวไปหนึ่งทีโทษฐานทำให้ลุ้นกันทั่วหน้า
“ไอ้เชี้ยฟิกซ์แม่งกูลุ้นซะเยี่ยวเหนียวไม่มีผีซักตัว” พี่โฟมว่ามันเลยครับ
“ ผีที่ไหนจะกล้าหลอกมัน มีแต่มันหลอกตัวเองเท่านั้นแหละครับ” ไอ้นาวว่า
“สัส! ทำเมียกูกลัวจนขี้ขึ้นสมอง” ไอ้ตินณ์แม่งปากดีครับ
“เมียพี่แม่งก็กลัวทุกอย่างยกเว้นผัว” ไอ้นาวหันมาว่าผมครับ
“เงียบปากไปเลยมึง” ผมว่าไอ้นาวก่อนเงียบอีกครั้ง
เพราะพี่โฟมเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองบ้างครับ
แล้วเรื่องก็วนไปเรื่อยๆน่ากลัวบ้างตลกบ้างจนอากาศหนาวมากครับ
ผมเลยตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันไปนอนก่อนนอนผมก็ไปแปรงฟันแล้วเข้าเต็นท์เลยครับ
“ไอ้พรตกูปวดเยี่ยวไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
นอนได้ไม่นานเสียงไอ้นาวก็ดังขึ้นมาในความมืดครับ
“ไม่เอามึงไปคนเดียวเลย” ผมบอกมันครับ
มืดขนาดนี้ผมไม่ยากไปไหน ยิ่งฟังเรื่องเล่าของแต่ละคน
ผมยิ่งอยากรีบนอนแล้วให้ถึงเช้าไวๆ
“แต่กูไม่กล้าไปคนเดียว” ไอ้นาวยังไม่ยอมไปครับ
“มึงออกไปเยี่ยวข้างๆเต็นท์ก็ได้ไม่ต้องไปไกลหรอก”
“เอางั้นเหรอ” มันถามเสียงไม่แน่ใจ
“เออเอาแบบนี้แหละ” ผมบอกมัน
ก่อนที่จะได้ยินเสียงมันลุกจากที่นอนแล้วเปิดเต็นท์ออกไป
ผมก็รีบคลุมโปงนอนเลยครับอยู่คนเดียวก็เสียวๆเหมือนกัน
ไม่นานเสียงไอ้นาวก็เข้ามาในเต็นท์ครับ
“เฮ้ยมากอดกูทำไม” ผมตกใจอยู่ๆไอ้นาวแม่งกอดผมจากด้านหลังแน่นเลยครับ
“...” เงียบครับไม่มีเสียงตอบ
“ไอ้ตินณ์ อย่าเล่นแบบนี้กูตกใจ” ผมหันกลับไปเป็นตินณ์ครับ
มันมากอดผมจากด้านหลังเงียบๆทำผมตกใจหมดเลย
ตอนแรกนึกว่าไอ้นาวแต่พอมันเงียบ
ผมก็เริ่มกลัวดันไปนึกถึงเรื่องผีลักลับที่ไอ้เชี้ยมายด์มันเป็นคนเล่าซะได้
“หึหึ กลัวเหรอ” ตินณ์มันถามผมเห็นรอยยิ้มในความมืดลางๆครับ
“มาได้ไงวะ”
“เดินมา แล้วก็รูดซิปเต้นท์เข้ามาด้วย” กวนตีนแล้วไหมครับไอ้ตินณ์
“อย่ากวน กูถามดีๆเดี๋ยวไอ้นาวก็กลับมาแล้วมึงรีบกลับเต็นท์ตัวเองเลย” ผมบอกมันในความมืด
“เบื่อกูเหรอถึงไล่เนี๊ยะ” มันถามเสียงน้อยใจเลยครับ
แต่แอ็คติ้งนะไม่ใช่เรื่องจริงปกติมันด้านจะตายไม่มีทางน้อยใจง่ายๆด้วยเรื่องแค่นี้หรอกครับ
“เบื่อจะนอนนิ่งเป็นท่อนไม้ให้กอดไงวะ” ผมถามมันเสียงนิ่งเลยครับ
“หึหึ ค่อยชื่นใจหน่อย” มันว่าเสร็จก้มลงมาหอมแก้มผมเลยครับ
ที่ไหนก็ไม่เคยแคร์อยากได้ก็ต้องได้ตลอดมัน นิสัยเสียมาก
“ไอ้นาวไปนานจังวะ” ผมเริ่มสงสัยไอ้นาวมันไปไหน นึกว่าแค่ไปใกล้ๆเต็นท์ซะอีก
“ไม่ต้องห่วงมันหรอก ตอนนี้นอนสบายในเต็นท์กูแล้ว”
ตินณ์มันบอกพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เด่นอยู่ทามกลางความมืดที่เห็นเพียงลางๆ
“หมายความว่าไง เล่ามาให้หมด นัดกันไว้เหรอ”ผมถามเสียงโหดเลยครับ
“ป่าวกูไม่ได้นัด ตอนแรกกูว่าจะเดินมาขอแลกเต็นท์ดีๆ
ดันมาเห็นไอ้นาวจะลุกไปฉี่เลยให้ไอ้คิมพาไปเข้าห้องน้ำ
แล้วลากกลับเต็นท์นู้นไปเลย”
มันเล่าได้อย่างภาคภูมิใจในสั่งที่ทำมากครับ
เรื่องดีๆมีเยอะแต่เรื่องเลวๆนี่ก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกันครับ
“คืนนี้มึงจะนอนนี่เหรอ” ผมถามมันให้แน่ใจ
“ครับ ใครจะยอมห่างเมีย” มันว่าพร้อมดึงผมเข้าไปกอด
ผมก็ยอมเข้าไปนอนหนุนแขนอยู่ในอ้อมกอดมันอย่างง่ายดาย
ไม่ได้ใจง่ายนะครับ แค่ผมหนาว ตอนนี้อากาศหนาวมาก
เหมือนอากาศจะติดลบด้วยเพราะเท้าผมเย็นมากๆเลยครับ
ว่าแล้วผมก็เอาเท้าตัวเองไปแนบกับขามันซะเลย
“เห้ย!! ทำไมเท้าเย็นแบบนี้กูเย็นเอามาแนบขากูทำไม”
มันโวยวายเลยครับ แกล้งแค่นี้ยอมกูหน่อยกูไม่ได้
“หนาวว่ะ ทำไมหนาวแบบนี้ กลางวันโครตร้อนเหมือนทะเลทราย
กลางคืนโครตหนาวเลยกูจะแข็งตายไหมวะ” ผมเริ่มบ่นเบาๆ
“แข็งไม่ตายครับ กูเคยแล้ว”
“สัส!! ลามกตลอดนะมึง” ผมว่ามันแล้วกระเทิบตัวเข้าไปใกล้มันมากขึ้นครับ
“หนาวมากเหรอ” มันถามพร้อมจับมือผมขึ้นมาลูบเบาๆ
ตอนนี้ปลายมือผมเย็นไปหมดเลยครับ
“อืมหนาวมาก” ผมตอบมันปากเริ่มสั่นเลยครับ
“งั้นมึงเอาถุงเท้ามาใส่เดี๋ยวกูออกไปดูว่าผ้าห่มเหลือหรือป่าวจะเอามาเพิ่มให้”
มันสั่งเสร็จก็มุดออกจากเต็นท์ไปเลยครับ ผมก็หยิบไฟฉายมาส่องหาถุงเท้าใส่ครับ
ถ้ามีถุงมือด้วยจะดีมากแต่มันไม่มี ผมใส่ถุงเท้าเสร็จก็เอาเสื้อหนาวมาสวมด้วยเลยครับ
“ได้มาสองผืนแต่กูให้ไอ้นาวไปผืนนึง” มันกลับมาถึงก็ยื่นผ้าห่มให้ผมเลยครับ
“ขอบคุณนะ” ผมบอกมันตอนที่มันล้มลงนอน
ผมก็ส่องไฟฉายหาถุงเท้ามันแล้วถึงเท้ามันเข้าหาตัว
“มึงจะทำอะไร” มันผงกหัวขึ้นมามองผมงงๆ
“ก็ใส่ถุงเท้าให้มึงไง”
“เห้ย! ไม่ต้องมึงจะมาใส่ให้กูได้ไง”
มันบอกผมเสียงตื่นเลยครับ แต่ทำไมผมจะใส่ให้ไม่ได้วะไม่เข้าใจ
“กูใส่ให้มึงนอนไปเฉยๆเถอะ” ผมบอกก่อนเริ่มสวมถุงเท้าให้มันทั้งสองข้าง
พอใส่เสร็จผมก็ขยับไปตรงที่นอนแล้วเอาผ้าห่ม 3 ผืนมากางทับกัน
แล้วคลุมลงบนตัวผมกับมันจนถึงเอว
แล้วล้มตัวลงนอนหนุนแขนมันอีกครั้งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มถึงคอเลยครับ
มันก็หันมาตะแคงตัวกอดผมแน่น
“อื้อ...ตินณ์หายใจไม่ออก” ผมบอกมันเบาๆ
“ขอบคุณนะครับ” มันคลายอ้อมกอดลงเล็กน้อยก่อนโน้มหน้ามาหอมแก้มผมแล้วพูด
แม่งจะหอมอะไรหนักหนาก็ไม่รู้เนื้อแก้มผมจะติดไปกับจมูกมันหมดแล้วเนี๊ยะ
“เรื่องอะไร” ผมถามมันกลับงงๆ
“ก็ที่มึงใส่ถุงเท้าให้กู”
“เรื่องแค่นี้นะ” ผมถามอีกครั้งอย่างสงสัย
“เรื่องแค่นี้สำหรับมึง แต่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับกู
กูไม่เคยคิดเลยว่ามึงจะทำให้กูขนาดนี้”
มันพูดซะเวอร์ไปเลยครับยังกับผมตัดนิ้วตัวเองเพื่อขอแลกกับชีวิตมัน
“ตินณ์มึงกับกูเป็นแฟนกันนะ ไม่ใช่คนอื่นอะไรที่มึงทำให้กูได้กูก็ทำให้มึงได้”
ผมพูดยังไม่ทันจบมันเอาริมฝีปากอุ่นๆของตัวเองมาประกบปากผมอีกแล้วครับ
“ตินณ์ไม่เอานะ” ผมบอกมันเบาๆกลัวเต็นท์ใกล้ๆจะได้ยินครับ
“ไม่เอาอะไรครับ” มันถามผมน้ำเสียงเริ่มทุ้มต่ำแล้วครับ
ผมเห็นแววตามันในความมืดแล้วคืนนี้จะรอดไหมวะเนี๊ยะกู
“ตินณ์อย่าเลย นี่มันในค่ายกูกลัวคนอื่นได้ยิน”
ผมบอกมันอีกครั้งพร้อมกับพยายามลูบหลังให้มันสงบสติอารมณ์ตัวเอง
แต่ผมคงคิดผิดครับเพราะแทนที่มันจะสงบ
ผมกลับได้ยินเสียงมันหายใจแรงขึ้นเหมือนกับพยายามระงับจิตใจใต้ซอกขาตัวเองอยู่
แต่คงไม่สำเร็จเพราะมันหายใจออกแรงๆอีกครั้งก่อนคว้ามือผมไปจับส่วนกลางลำตัวของมัน
“กูพยายามแล้วนะ แต่ลูกชายกูมันไม่ยอม”
มันพูดพร้อมกดมือตัวเองทับมือผมให้คลึงลูกชายมันซะอย่างนั้นเลยครับ
“ตินณ์”
“อืม อย่าเรียกอย่างนั้นกูหยุดไม่ได้” มันพูดพร้อมมือที่กดเน้นแรงขึ้น
“กูขอโทษนะ” มันพูดเสร็จก็พลิกตัวผมลงด้านล่างแล้วเอาตัวเองขึ้นคร่อมร่างผมทันทีครับ
“อื้อ...”ปากมันโน้มลงมาประกบปากผมแล้วลุกล้ำปลายลิ้นร้อนๆเข้ามาอย่างอุกอาจ
ผมก็เริ่มทนไม่ไหวตอบสนองมันไปให้เท่าเทียม
มันจูบผมอยู่นานจนผมเริ่มหายใจไม่ทันมันถึงยอมถอนริมฝีปากแล้วเลื่อนลงไปซุกไซ้ตามลำคอแทน
พร้อมกับมือของมันที่สอดเข้ามาในเสื้อสองชั้นของผมแล้วไล่บี้หัวนมเล่นอย่างมันส์มือ
“ขอโทษนะแล้วกูจะชดเชยให้ที่ห้อง”
มันพูดเสร็จก็เลื่อนตัวลงไปที่กระเป๋าเป้ของผมแล้วหยิบบางอย่างออกมา
ไม่นานผมก็รับรู้ได้ว่ามันเป็นถุงยางอนามัยมันเอาปากฉีกซอง
ผมเห็นในเงามืดโครตเซ็กซี่เลยครับ
มันจะรู้ตัวไหมว่าตัวเองก็ทำให้ผมสติไม่อยู่กับตัวได้ง่ายๆเหมือนกัน
ผมนอนมองมันเลื่อนขอบกางเกงทั้งข้างนอกและข้างในลง
พอให้ลูกชายของมันได้ออกมาเผชิญกับอากาศอันหนาวเหน็บด้านนอก
ก่อนมันจะสวมหมวกให้เพราะกลัวลูกชายตัวเองเป็นหวัด
พอใส่เสร็จมันเสือกใจดีเอื้อมมือมายุ่งกับลูกชายผมด้วยครับ
มันขยับมือสองสามทีลูกชายผมที่เริ่มขยายตัวก็ขยายตัวเต็มที่
แล้วมันก็สวมหมวกให้เหมือนลูกชายมันก่อนจับผมพลิกให้นอนคว่ำ
แล้วอยู่ๆความเย็นก็เกิดขึ้นทางด้านหลังเพราะครีมทาผิวของตัวเองครับ
“พร้อมนะ”มันถามเสียงเบา
ผมไม่ได้ตอบแล้วอยู่ๆก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งพยายามลุกล้ำเข้ามาในตัวครับ
“อ๊ะ!!” ผมร้องแค่นั้นแล้วรีบคว้าเสื้อตัวเองที่วางอยู่หัวนอนมากัดทันที
กันเสียงเล็ดลอดออกไปนอกเต็นท์ให้ได้อายคนอื่น
พอมันเข้าไปได้ก็เริ่มขยับช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ไม่สนใจผมที่ตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งเสียวแถมตั้งกัดผ้ากลั้นเสียงไม่ให้ใครได้ยิน
“พรต จูบหน่อย” เสียงต่ำของมันดังอยู่ข้างหูเรียกสติที่พล่าเลือนของผมให้กลับมาอยู่ที่มันอีกครั้ง
“โอ๊ะ!!”พอผมปล่อยผ้าที่กัดอยู่แล้วกำลังหันไปเพื่อจะจูบมัน
ปรากฏว่ามันกระแทกตัวเข้ามาแรงทำให้ผมเผลอส่งเสียงครางอีกจนได้ครับ
แต่ดังเพียงนิดเดียวริมฝีปากผมก็ถูกมันครอบครองพร้อมดูดกลืนเสียงครางของผมลงไปในลำคอมันแทน
มันขยับต่อไปเรื่อยๆก่อนถอนริมฝีปากเพราะผมรู้สึกเมื่อยคอที่ต้องกันไปจูบมัน
มันก็หยุดตัวเองแล้วถอดถอนก่อนพลิกผมให้กลับมานอนหงายอีกครั้ง
ก่อนถอดกางเกงผมออกแล้วแทรกตัวเข้ามาในร่างกายผมเป็นครั้งที่สอง
“กัดบ่ากูไว้นะ” มันบอกผมก่อนเริ่มต้นขยับอีกครั้งๆนี้มันขยับแรงและเร็วกว่าเดิม
ขาทั้งสองข้างของผมก็อ้ากว้างและตั้งชันเพื่อให้มันแทรกตัวเข้ามาได้ถนัด
ผมตัดสินใจกัดบ่าตามที่มันบอกเพราะเริ่มจะทนไม่ไหว
กับความแรงของการขยับตัวแต่ละครั้งของมัน
ตอนนี้น้ำตาของผมเริ่มไหลเอ่ออยู่บริเวณขอบตา
มือก็จิกไหล่มันแน่นเลยครับ ผมรู้ว่าต้องเป็นรอยแน่นอนเพราะมันใส่เสื้อกล้ามสีดำเพียงตัวเดียว
แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ถ้าผมไม่จิกผมก็ต้องร้องครางเสียงดังอย่างห้ามไม่อยู่แน่นอน
มันขยับตัวช้าสลับเร็วอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานจนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยลูกๆออกไปนอนเล่นอยู่ในถุง
มันก็เร่งความเร็วขึ้นตามผมก่อนเน้นสามสี่ทีแล้วหยุดลงพร้อมตัวมันที่ทิ้งน้ำหนักทับตัวผมเลยครับ
“นอนได้แล้วนะที่นี้” ผมถามมันเสียงเหนื่อยๆ
“ครับ ขอบคุณนะ รักมึงจัง” มันว่าพร้อมเงยหน้าขึ้นจากไหล่ผมแล้วหอมแก้มผมแรงๆหนึ่งที
จากนั้นมันก็ลุกขึ้นถอดหมวกที่สวมให้ลูกชายผมกับมันแล้วมัดปาก
ก่อนหยิบกระดาษทิชชู่มาหุ้มแล้วใส่ถุงพลาสติกมัดอย่างดีเตรียมเอาไปทิ้ง
พอมันจัดการเรียบร้อยก็เอากระดาษทิชชู่มาทำความสะอาด
ให้ผมและตัวมันเองก่อนสวมกางเกงคืนให้ผม
จากนั้นมันก็ล้มตัวลงนอนกอดผมเหมือนเดิม
เหงื่อมีบ้างแต่ไม่เยอะเพราะอากาศหนาวมากถ้าให้ผมไปอาบน้ำตอนนี้แข็งตายพอดีครับ
เอาไว้อาบเช้าทีเดียวเลยแล้วกัน ตอนนี้ขอนอนก่อน
“เจ็บไหม” ผมถามตินณ์เมื่อนึกขึ้นได้แล้วเอื้อมมือไปลูบตรงรอยฟันของตัวเอง
“จี๊ดๆเหมือนมดกัน”
“เหรอกูน่าจะกัดให้หนังขาดเลยเนอะ” ผมว่า
“แค่นี้ก็เลือดซิบ กูแสบไปหลายวันแล้วครับ”
“แล้วมาทำปากดี” ผมว่ามันก่อนดึงคอมันลงมาใกล้แล้วจูบปากแรงๆไปที
ก่อนเลื่อนลงมาดูดที่คอจนขึ้นรอยแน่นอนเพราะผมตั้งใจทำ
ใครที่จ้องของผมอยู่มันจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ
“หึหึ” มันหัวเราะสองหึกวนๆก่อนเอาแขนที่ผมหนุนอยู่โอบตัวผมเข้ามาชิดมันมากขึ้น
ผมก็เอื้อมมือไปกอดเอวมันไว้แล้วก็หลับไปเลยครับ
-----------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ค่ะ # เมจิก :กอด1: :กอด1:
-
ตื่นเต้น...กับเรื่องเล่าหักมุม
ตื่นเต้นกับบทรัก outdoor
รอบหน้าขอแบบทุกเต๊นท์เลยนะครับ
-
:hao6: :hao6:
:pig4: :pig4:
-
สนุกมากๆๆเลยค่า
ก็นึกว่าฟิกซ์จะเล่าเรื่องผีจริงๆ
ที่ไหนได้แอบฮานะเนี่ย
พี่ตินณ์ก็คงคอนเซ็ปความหื่นไว้เหมือนเดิม
ปล. ตอนหน้าขอคิมนาวได้ไหมคะ อิอิ ><
ชูป้ายไฟๆๆๆๆๆ
:mc4: :mc4:
-
อุ่นจนร้อนไปเลยนะพรต :haun4: เจ้อิจฉาาา :hao6:
-
ง้อยยย ติณณ์กะพรตง่าาา เค้าเจาะเต๊นท์ดูตัวเอง เขินเลออ :mew3:
-
จนได้นะพี่ตินณ์ ผัวเมียคู่นี้ร่วมด้วยช่วยกันหื่น
:-[ :-[ :-[
-
สวีทตลอดๆๆๆๆๆ :hao6:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: ติณณ์เอาจนได้นะ แหม่ 5555555 อยากไปส่องเต๊นท์น้องนาวกับพี่คิมมั่งจัง ครุคริ
-
เต้นท์ข้างๆจะได้ยินมั้ยนะ?? ขอบคุณ :)
-
เหตุเกิดเพราะถุงเท้า :z1: ก็พรตอยากน่ารักทำไมหล่ะ
ขำถุงน้ำแข็ง เอิ้กๆๆ
-
มุขมอไซด์นี่ขำตลอดจริงๆ ตอนแรกอย่างหลอน พอเฉยฮาจริง 555
แอบเขิล พี่ตฤณ มีใส่ถุงเท้าให้กันงี้ โอ๊ยยย เขิล
แต่พี่ตฤณเตรียมพร้อมนะ เสื้อคลุมฝนพร้อม หึหึ
-
คู่ตินณ์-พรตน่ารัก หวานไม่แคร์สภานที่เลย ชอบมากๆค่า ขอบคุณนะ :mew1:
-
ไอ้คู่นี้ ในค้ายก็หื่นไม่เลิกนะ
คิมนาวอย่ายอมนะคะ อย่ายอมมมมม :hao6: :impress2:
-
ตินณ์ ในป่าเขาก็ยังหวานกันได้อีกนะ เต้นท์ลั่น อิอิ
อยากส่องเต้นท์พี่คิมบ้าง
-
ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าพี่ตินณ์โคตรโชคดีเลยที่มีพี่พรต
-
:o8:มา
-
:L2: :pig4:
-
ว่าแล้วหื่นอย่างตินณ์ต้องไม่พลาด >///<
แต่พรตทำอึ้งอ่ะใส่ถุงเท้าให้ตินณ์ด้วย น่ารักอ่ะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: อิจฉาอ่านไปฟินไป อยากจะบอกว่าคุณเมจิกเก่งมากกกกกก (อยากรู้จักว่าอีกเต้นจะเป็นยังไงน้อ) รอตอนต่อไปน้า :z1: :z1: :z1:
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
หายหนาวเลยยย
-
ฮากับการเล่าเรื่องผีของฟิกซ์ เต๊้นท์สั่นไป 1 หลังแล้ว รอเต๊นท์ คิม-นาว โฟม-นัท หรือจะมี surprise กับเต๊้นท์ ฟิกซ์-มายด์
-
แม้ไม่ได้เลยนะติณอยู่ด้วยกันสองคนหื่นกับพรตทุกที...แต่ก็น่ารักนะ..ตอนหน้าต้องเปงคิมกับนาวแน่เลยอยู่ด้วยกันสองคน555ขอบคุณผู้เขียนที่มีนิยายดีดีให้อ่าน
-
เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้ (ช้าไปมั้ย?)
ใช้เวลา2วัน กว่าจะอ่านถึงตอนล่าสุด
ทุกคู่น่ารักมากเลย รอติดตามตอนต่อๆไปนะคะ :hao7: :hao7: :hao7:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
หื่นทุกสถานที่จริงๆเลยนะตินณ์
-
น่ารักจริงๆ :o8:
-
พรต-ตินณ์ นาว-คิม โฟม-นัท ฟิกซ์-มายด์ เอ็มมี่-อาร์ม น่ารักทุกคู่เลยจ้าาาาาา :mew1: :mew1:
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆเลยจ้าาา พรตนี้อ้อนได้น่ารักจริงๆและก็เอาแต่ใจมากๆๆด้วย แต่พี่ตินณ์ก็ยอมง้อตลอดๆๆๆรักกันได้อีก :o8: :-[
ขอบคุณคนเขียนนะคะที่แต่งนิยายดีๆๆและสนุกๆๆมาให้ได้อ่านกันจ้าาาา :pig4: :pig4: :L1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: เต้นรอออออ
-
โอ้วว เลือดสาดเลย
นางโดนสามีจัดหนักตอนหนาว อิอิๆ
คงอุ่นไปถึงเช้าแน่ๆ ฟินน
-
ตื่นเต้นเลย ในเต๊นท์ ฮ่าๆ
-
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 5
ปี๊ด ปี๊ด ปรี๊ดดดดดด!!!
เสียงนกหวีดดังยาวปลุกผมตื่นแต่เช้าเลยครับ
ผมควานมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้ใกล้ๆหมอนขึ้นมาดูเวลา
ปรากฏว่าเพิ่งตี 5 เองครับอาจารย์จะรีบไปไหนวะ
“กี่โมงแล้ว”เตินณ์ถามผมงัวเงียเลยครับ
“เพิ่งตี 5 เอง” ผมบอกมันก่อนทำท่าจะหลับต่อ
“เฮ้ยอาจารย์ให้ไปวิ่งตอนตี 5ครึ่งไม่ใช่เหรอ” มันถามผมทั้งที่ไม่ยอมลืมตา
“อืม” ถ้าผมจำไม่ผิดเหมือนจะได้ยินอาจารย์พูดว่าอย่างนั้นครับ
“งั้นก็รีบไปอาบน้ำดิ”
“ไม่เอาขอนอนอีก 25นาทีแล้วค่อยแปรงฟัน วิ่งเสร็จแล้วถึงอาบน้ำ”
ผมบอกมันถึงแผนการของตัวเองก่อนซุกตัวกับหน้าอกมันมากขึ้นเพื่อหาไออุ่น
“อืมความคิดดี” มันพูดแค่นี้ก่อนหลับกันไปอีกครั้ง
“พรตครับตื่นเร็วสายแล้ว” ผมรู้สึกเหมือนมีคนเรียกเลยค่อยๆลืมตาแล้วหน้าตินณ์ก็อยู่ใกล้หน้าผมแค่คืบเองครับ
“กี่โมงแล้ว” ผมถามมันบ้างครับ
“ตี 5 จะครึ่งแล้วครับ”
“เหรอ ห๊ะ! จะตี 5 ครึ่งแล้ว” ผมกำลังประมวลผลก่อนตั้งสติได้ก็ตกใจเลยครับ ลืมตั้งนาฬิกาปลุก ดีนะยังตื่น
“ไปแปรงฟันก่อนเร็ว”ตินณ์ลุกขึ้นไปหยิบยาสีฟันมาบีบใส่แปรงแล้วยื่นให้ผม
ก่อนบีบใส่แปรงของตัวเอง มันทำให้ผมแบบนี้ตั้งแต่คบกันได้ ประมาณ 3 เดือนครับ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้มันก็ยังทำเหมือนเดิมทั้งที่ผมคิดว่ามันจะทนทำไปได้นานซักแค่ไหน
แต่มันก็พิสูจน์แล้วว่าเรื่องเล็กน้อยมันก็ยังคงทำให้ผมเสมอต้นเสมอปลาย
นี่เป็นสิ่งเล็กๆที่ทำให้ผมหลงรักมันอีกหนึ่งข้อ
“อ่าว” ผมกำลังจะมุดออกจากเต็นท์เจอไอ้นาวที่กำลังจะเข้ามาพอดี
“กูมาเอาแปรงสีฟัน” มันบอกเหมือนยังไม่ตื่นดี
ผมกับตินณ์ก็ยืนรอมันอยู่หน้าเต็นท์จนมาออกมาพร้อมแปรงสีฟัน
เราก็ออกเดินไปแปรงฟันที่ลำธารครับคนเยอะเหมือนกัน มาถึงก็เจอพี่คิมยืนรอไอ้นาวครับ
หลังจากแปรงฟันกันเสร็จก็สดชื่นขึ้นเยอะเลยครับ
ผมเอาแปรงไปเก็บก่อนวิ่งมาที่เขาเริ่มเข้าแถวออกกำลังกาย
โดยการวิ่งเยาะๆไปตามถนนหน้าค่ายสองข้างทางเต็มไปด้วยหมอก
หมอกเฉยๆนะครับไม่ใช่หมอกหงอยเหมือนที่ไอ้ฟิกซ์ชอบว่า
พูดถึงผมก็เห็นมันวิ่งตรงมาพร้อมไอ้มายด์ครับ ตายยากตายเย็นพูดถึงหน่อยมาเลย
“เมื่อคืนหลับสบายไหม” ไอ้มายด์ถามผมครับ
“ก็ดี”
“หึหึ” มันมองหน้าผมยิ้มๆก่อนหัวเราะอย่างมีความหมาย
“หัวเราะอะไรของมึง” ผมถามพร้อมเอาเท้าสะกิดขามันไปทีครับ
“กูก็ห่วงว่าจะกลัวผีหัวตั้งไปแล้ว แต่คงมีคนปลอบดีหน้าตาสดใส
แถมเมื่อกี้กูเดินผ่านพี่ตินณ์คอนี่แดงเลย”ไอ้ฟิกซ์เป็นคนตอบแทนไอ้มายด์ครับ
แต่คำตอบของมันทำเอาผมหน้าร้อนวูบๆ ทั้งที่อากาศหนาวได้เลยครับ
ผมไม่ได้ต้องการให้พวกมันมาล้อหน่อยแค่อยากทำให้ใครบางคนรู้ว่ามันเป็นของผมก็แค่นั้น
“มึงเห็นด้วยเหรอ กูนึกว่าเห็นคนเดียว” เสียงไอ้นาวดังขึ้นข้างๆผม
“แดงเด่นขนาดนั้นเขาเห็นกันทั้งค่ายแล้ว ใครไม่เห็นแม่งก็ตาบอดแล้วหล่ะ”
ไอ้ฟิกซ์ว่ากลับเสียงดัง แต่มันจะเสียงดังทำไมวะ แค่นี้กูก็อายจะแย่แล้ว
“เพื่อนกูร้อนแรงจริงโว๊ยในค่งในค่ายก็ไม่เว้น” ไอ้มายด์แซวขึ้นมาบางครับ
“อย่ามาล้อกู เต็นท์มึงก็สั่น” ผมว่ามันมั่วๆเลยครับ ต้องหาทางเปลี่ยนประเด็นให้ไกลตัวเองไว้ก่อน
“กูบอกแล้วไอ้ฟิกซ์มึงนั่นแหละมากอดกู” ไอ้มายด์โยนไอ้ฟิกซ์เลยครับ
“ก็กูหนาวกอดนิดกอดหน่อยทำหวงตัวนะมึง แล้วที่สั่นเพราะกูหนาวเว้ย”
“หรา” ผมกับไอ้นาวพูดพร้อมกันเลยครับ
เพื่อนมายด์กูอีกไม่นานจะเสร็จไอ้เชี้ยฟิกซ์ไหมวะเนี๊ยะเล่ห์เหลี่ยมพราวมากมึง
“ว่าแต่กูไอ้เชี้ยนาวเดินขาถ่างไม่ถามมันมั่งวะ” ไอ้ฟิกซ์โยนไอ้นาวบ้างครับ
แต่ผมก็พอมองออกแค่ไม่อยากแซวแต่เมื่อไอ้ฟิกซ์ว้อนซ์ผมก็ขอสนองซะหน่อย
“ว่าไงมึงจะออกกำลังกายไหวไหมวะ” ผมถามมันยิ้มๆขณะที่กำลังวิ่งเยาะๆไปเรื่อยๆ
“กูวิ่งรอบเขาไปกลับ 10 รอบยังไหว” แม่งเรื่องโม้นี่แก้ไม่หายพอกับเรื่องขี้เสือกของมันครับ
“หึหึ บอกกูไปเยี่ยวหายไปเป็นคืนเลยนะมึง”
“ถ้ามึงไปกะกูซะก็หมดเรื่องแล้ว”
“มึงคิดว่าจะรอดรึไง” ไอ้ฟิกซ์ถามมันครับ
“รอดดิต้องรอดอยู่แล้ว” มันหันไปตอบ
“รอดเข้าถ้ำไง หึหึ” ไอ้เชี้ยมายด์ว่าก่อนหัวเราะทับ ไอ้นาวเงียบไปเลยครับ
วิ่งออกกำลังกายไม่นานก็วนกลับมาที่ค่ายแล้วให้เต้นกายบริหารต่อด้วยท่ารำไท้เก็กครับ
ผมอยากขอร้องอาจารย์เลยว่าช่วยเอาท่าธรรมดาหน่อยได้ไหม
แต่ละท่านี่ทำผมร้าวระบมเจ็บตูดเลยครับ
หลังออกกำลังกายเสร็จอาจารย์ก็แจ้งว่าตอนแรกมีโปรแกรมจะพาไปน้ำตกทีลอซู
แต่มีปัญหาเรื่องการเดินทางจึงไม่สามารถไปได้เลยให้พักผ่อนตามสบาย
ก่อนจะไปช่วยกันจัดเวทีและสถานที่จัดงานวัดคืนนี้
โดยมีตัวแทนกลุ่มหนึ่งนั่งรถของจำหน้าที่ค่ายไปป่าวประกาศให้ชาวบ้านรู้
ว่าจะมีงานวัดในค่ายให้มารับชมและร่วมสนุกด้วยกัน
“พอผมได้ยินแบบนั้นความคิดอยากถ่ายรูปก็เกิดขึ้นทันทีครับ
เมื่อวานไปเดินป่าก็ไม่ได้เอากล้องไปเพราะหนักวันนี้ขอจัดซะหน่อย
เพิ่ง6 โมงเช้าอากาศหนาวมาก หมอกหนาอยู่เลยครับแถมผมเห็นชาวบ้านแถวนี้ใส่ชุดพื้นบ้าน
คล้ายๆชุดกะเหรี่ยงเอาผักกับสตอเบอร์รี่มาขายด้วยครับ
“ไปถ่ายรูปกันไหมวะ” ผมถามพวกเพื่อนๆ
“ไปดิ เดี๋ยวค่อยกลับมานอน” ไอ้นาวสนับสนุนคนแรกครับ
ต่อด้วยไอ้มายด์และไอ้ฟิกซ์เมื่อลงความเห็นกันได้แล้วผมก็เดินกลับเต็นท์มาหยิบกล้อง
“ไปไหน” หันไปตามเสียงเป็นตินณ์นั่นเอง แม่งชอบมาเงียบๆ
“ไปถ่ายรูปไปด้วยกันไหม” ผมชวนมันครับ
“มึงไปถ่ายเถอะ เดี๋ยวกูต้องทำอาหารเช้า มากินด้วยนะกูทำเผื่อไม่ต้องสนใจใครอีก”
“อืม” ผมตอบตกลงก่อนเดินแยกไปหาไอ้นาวที่ยืนรออยู่
แล้วไปตามไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ที่เต็นท์ก่อนเดินไปถ่ายรูปวิวตามที่ต่างๆ
แถมเจอชาวบ้านแถวนี้พาผมไปดูไร่สตอเบอร์รี่ด้วยครับ
เดินมาไกลจากค่ายพอสมควรพอถ่ายเสร็จผมก็เดินกลับมาที่ค่ายประมาณ 8 โมงกว่าๆครับ
“พรตมากินข้าวก่อนค่อยไปอาบน้ำ” ผมเดินถือกล้องข้ามลำธารมาได้ยังไปไม่ถึงเต็นท์
เสียงตินณ์ตะโกนเรียกผมมาจากแถวเต็นท์ฝั่งผู้หญิง
ผมมองไปเห็นมันนั่งกินกาแฟอยู่กับเพื่อนๆของมัน
“ไอ้นาวมากินข้าวก่อน” เสียงพี่คิมเรียกไอ้นาวที่เดินตามหลังผมเหมือนกัน
“ไอ้มายด์ไอ้ฟิกซ์ด้วยกูทำเผื่อ” ตินณ์บอกต่อเมื่อเห็นผมหันไปมองหน้าเพื่อนอีก 2 คน
ว่ามันจะเอายังไงไปด้วยกันหรือจะกลับไปกินที่กลุ่มตัวเอง
“ครับ” ไอ้ฟิกซ์ขานรับก่อนเพื่อนแล้วเดินนำผมก็เดินตามมันไป
“โหกับข้าวน่ากินจังครับ” ไอ้มายด์ว่าพร้อมตาที่มองเมนูอาหาร น้ำลายแทบจะหยดลงจาน
“กินเลย ตินณ์เยอะๆนะมึง”ตินณ์ตอบไอ้มายด์ก่อนหันมาบอกผม
ผมก็มองมันก่อนมองเลยไปที่เพื่อนของมันที่ชื่อมินิ
เธอก็มองผมนะครับแต่ไม่ได้พูดอะไรผมก็ไม่สนใจแล้วกินข้าวของผมเงียบๆ
“น้องพรตพี่กินข้าวด้วยคน” พี่มี่เดินมาถึงก็ขอร่วมวงเลยครับสงสัยเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“มาเลยครับพี่ ผมเลี้ยง ฮ่าๆ” ผมบอกพี่มี่ก่อนหาจานหาช้อนส่งให้
“จ๊ะถ้าไม่ได้พ่อครัวจากครัวน้องพรตพี่คงไม่ได้กินของอร่อยแน่ๆ” พี่มี่ว่ายิ้มๆก่อนลงมือกินข้าวครับ
“มึงไม่กินพร้อมกูเหรอ” ผมหันไปถามตินณ์ที่เดินมานั่งลงข้างๆผมบนเสื่อ
“ยังไม่หิว กูเพิ่งกินกาแฟไปเอง”
“ไม่หิวก็ต้องกิน บังคับกูกินข้าวเช้าตัวเองไม่ยอมกินนะ”
ผมว่ามันพร้อมตักข้าวกำลังจะกินมันเอื้อมมือมาจับมือผมที่ถือช้อน
แล้วทันใดนั้นข้าวที่อยู่ในช้อนผมหายเข้าปากมันไปเลยครับ
ผมมองมันอึ้งๆ มันดันยิ้มให้ผมแบบไม่ได้รู้สึกถึงสายตาหลายๆคู่ที่มองมาด้วยความรู้สึกแตกต่างกัน
“กูว่ากับข้าวมันหวานๆ เลี่ยนๆป่ะวะ”พี่โฟมที่กำลังนั่งกินข้าวข้างพี่นัทพูดขึ้นทามกลางความเงียบ”
“กูก็ว่างั้นแหละ” พี่อาร์มว่าต่อทันทีครับ
“เบาหน่อยครับพี่ผมอิจฉา” ไอ้ฟิกซ์สอดปากขึ้นมาบ้างครับ
“พี่ตินณ์แม่งสุดยอด อายบ้างก็ได้นะครับ” ไอ้นาวเสริมอีกคน
“หึหึ อยากให้ไอ้คิมทำบ้างละซิ แต่คงยาก”
ตินณ์ว่าไอ้นาวก่อนเคี้ยวข้าวหมดแล้วบอกผมว่าอยากกินอะไร
“ไปเอาจานมากินดีๆดิวะ”ผมว่ามันพร้อมหน้าที่ขึ้นสีแดงเลยครับ แม่งจะขยันทำให้ผมอายไปถึงไหนวะ
“ไม่เอาเปลืองจาน ขี้เกียจล้างกินด้วยกันนี่แหละ”
มันว่าก่อนบอกจะกินผัดคะน้าปลากระป๋อง ผมก็ต้องตักไปป้อนมันดิครับ
เกิดมาเป็นผู้ชายอกสามศอกต้องมานั่งป้อนข้าวผู้ชายเหมือนกัน
ท่ามกลางสายตาคนเป็นสิบคิดว่าผมอายไหม บอกได้เลยว่าโครตอาย
แต่มองไปเจอสายตาไม่เป็นมิตรของเพื่อนในเอกมันแล้วก็แอบสะใจเล็กๆครับ
“กินเสร็จแล้วไปไหนต่อวะ” พี่คิมถามขึ้นมาบ้างครับ
“กูจะนอนต่อเมื่อวานเดินป่าโครตเมื่อยเลย” พี่อาร์มตอบก่อนเพื่อนเลยครับ
“ไอ้นัทเอาไงวะ” พี่โฟมถามพี่นัทครับ
“ไม่รู้จะทำอะไรก็พักผ่อนแล้วกันเจอกันตอนเที่ยงอีกครั้งก่อนไปทำเวที”
พี่นัทตอบพร้อมเก็บรวบรวมจานไปล้างตรงลำธารกับพี่มี่
พวกผมอาสาช่วยแกก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวแกทำเองครับ
“งั้นเราก็ไปเต็นท์กันเถอะ” ตินณ์หันมาชวนผมกลับเต็นท์
“แล้วไอ้นาวหล่ะ” ผมยังห่วงเพื่อน
“ถ้ามันอยากไปเป็นหน่วยสอดแนมก็ตามไป”มันพูดดังๆให้ได้ยินกันทั่วเลยครับ
“พี่พูดขนาดนี้ถ้าผมไม่ไปคงเสียเชิงแย่” มันว่าก่อนทำท่าจะลุก
“มึงไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเลย กลับเต็นท์กับกู”พี่คิมว่าก่อนลุกขึ้นยืนรอมัน
ไอ้นาวก็หันมองคนโน้นคนนี้ก่อนทำท่าขัดใจแล้วยอมลุกขึ้นเดินตามพี่คิมที่เดินนำไปก่อนครับ
“เจอกันตอนเที่ยงเว้ย” ผมบอกไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ ก่อนเดินกลับไปที่เต็นท์ของตัวเองพร้อมตินณ์
“ง่วงเหรอ นอนไหม” ตินณ์มันถามผมหลังจากเข้ามานอนเล่นอยู่ในเต็นท์
“ไม่ง่วงแล้วเดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนมึงอาบยัง”
“ยังรอมึง”มันว่าผมก็ลุกขึ้นหาเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของมันเตรียมตัวไปอาบน้ำครับ
“พรต นาวกินข้าว” เสียงไอ้เดียวมาเรียกผมกับไอ้นาวที่หน้าเต็นท์ครับ
“กูกินแล้วมึงกินเลยโทษทีไม่ได้บอก” ผมตะโกนตอบมันจากในเต็นท์
“อ่าวกินที่ไหนวะกูไม่เห็นเดินไปที่กลุ่ม” มันยังถามต่อครับ
“กินที่กลุ่มอื่นมาน่ะ”
“กลุ่มแฟนอ่ะดิ” มันยังล้อต่อไม่ยอมไปง่ายครับ
“เออ” ผมตอบมันแค่นั้น
“อิจฉาเว้ย ไอ้นาวล่ะกินยัง” มันว่าก่อนถามหาไอ้นาวต่อ
“กินแล้วไอ้ฟิกซ์กับไอ้มายด์ก็กินแล้วเหมือนกัน”
“งั้นไม่กวนแล้ว ไปล่ะ”
“เออ ขอบใจที่มาตาม” ผมบอกมันก่อนเสียงมันจะเงียบหายไป
หันมามองคนข้างๆเห็นมันกำลังนอนอมยิ้มอยู่ครับ
“ยิ้มทำไมวะ” ผมถามมัน
“ป่าว ไปอาบน้ำกัน” มันปฏิเสธก่อนฉุดแขนผมแล้วดึงออกจากเต็นท์
ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เสร็จออกมาเจอตินณ์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วยืนรออยู่
ระหว่างทางกลับเต็นท์ก็สวนกับไอ้นาวที่เดินนำพี่คิมมาอาบน้ำเหมือนกันครับ
ผมเข้ามาในเต็นท์ได้ไม่นานก็เริ่มรู้สึกว่าร้อนเลยต้องออกมาหาร่มข้างนอกอยู่
“ไปไหนกันวะ”เสียงไอ้ฟิกซ์ทักผมตอนที่ผมกำลังเดินตามตินณ์
“ว่าจะไปหาร่มแล้วริมลำธารอยู่ว่ะ ในเต็นท์แม่งร้อน” ผมตอบมัน
“เฮ้ยไปด้วยดิวะ ร้อนเหมือนกัน”
“มาดิ” ผมชวนมันก่อนหยุดรอ ไม่นานมันกับไอ้มายด์ก็เดินมาใต้ต้นไม้ใหญ่ริมลำธาร
อยู่เหนือที่กางเต็นท์ขึ้นมาไม่ไกลครับ ตินณ์มันเอาเสื่อที่ค่ายแจกมาด้วย
ส่วนไอ้ฟิกซ์ก็เอาพลาสติกที่ปูนั่งแบบที่เห็นเขาขายตามงานวัดมาปูนั่ง
ผมไม่มีอะไรทำก็เอากล้องที่หยิบติดมือมาเปิดดูรูปไปเรื่อยๆ
ไม่งั้นก็ถ่ายรูปตินณ์ตอนที่มันกำลังนอนและเล่นโทรศัพท์ไปด้วย
ไม่นานไอ้นาวก็พาแกงค์เพื่อนตินณ์พร้อมของกินมาครบกลุ่มเลยครับ
จากที่ไม่มีอะไรทำกลายเป็นเล่าเรื่องเฮฮาสนุกสนานพร้อมกินขนมกันไปเหมือนมาปิคนิก
จนเที่ยงนั่นแหละครับพวกผมถึงได้ไปกินมาม่าที่ทางอาจารย์แจกแล้วเริ่มทำงานทำการกันซักที
เวทีที่อาจารย์บอกจะสร้างผมก็นึกว่ามันจะใหญ่โตมากมาย ที่ไหนได้
อย่าเรียกมันว่าเวทีดีกว่าครับแค่เอาไม้มาต่อๆกันแล้วเอาไม้กระดานวางทับ
ไม่กว้างเท่าไหร่น่าจะประมาณเมตรเดียว
จากนั้นก็เริ่มเอาเชือกมาล้อมพื้นที่ด้านหน้าเพื่อเต้นรำวงครับ
เมื่อทำพื้นที่ส่วนรวมเสร็จผมก็แยกย้ายกันมาทำงานกลุ่มตัวเองบ้าง
“ไอ้นาวเห็นไอ้เดียวไหมวะ” เสียงไอ้สนถามหาเพื่อนมันครับ
“เห็นมันเดินไปทางห้องน้ำสงสัยไปเข้าห้องน้ำหว่ะ” ไอ้นาวตอบ
“อ่าวไอ้เดียวไปไหนมาวะหน้าเครียดเชียว”
“ห้องน้ำ”มันตอบก่อนช่วยพวกผมทำงานต่อครับ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
“พรตมึงรักแฟนมึงมากไหมวะ” อยู่ๆไอ้เดียวมันก็ถามขึ้นมา เล่นเอาผมงงไปเลยครับ
“ถามทำไมวะ” ผมถามกลับงงๆ
“กูอยากรู้บอกกูหน่อย” มันถามหน้าตาคาดคั้น ผมก็ไม่รู้จะปิดทำไม
“มาก” ผมแต่แค่นั้นครับ
“แล้วมึงเคยคิดว่าเค้าอาจจะนอกใจมึงไหม
คือกูไม่ได้จะใส่ร้ายหรืออะไรกูแค่กลัวว่ามึงจะโดนทำเหมือนตอนที่เป็นแฟนกับนิว”
มันเห็นผมมองแบบไม่ค่อยพอใจที่มาบอกว่าตินณ์จะนอกใจผม
ก็ผมไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยครับ
แต่พอมันอธิบายผมก็พอจะเข้าใจว่าเพราะอะไรมันถึงได้ห่วงผม
ก็เมื่อก่อนตอนที่ผมโดนนิวบอกเลิกผมอาการหนักพอดู
เป็นที่เลื่องลือของเพื่อนๆอยู่เหมือนกันครับ
“ไม่ต้องกลัว กูเชื่อใจว่ามันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกแน่นอน”
ผมบอกพร้อมตบบ่ามันไปหนึ่งทีแล้วเดินแยกออกมาจากตรงนั้น
เพื่อหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่ดังขึ้นจากกระเป๋าที่วางกองรวมกันไว้
ปรากฏว่าเป็นแม่ผมโทรเข้ามาถามว่าอยู่ค่ายสนุกไหม
ผมก็คุยไปเรื่อยๆก่อนวางสายแล้วกลับมาทำงานต่อจนเย็นครับ
“ไอ้พรตๆ ไปดูไอ้เดียวหน่อย” ผมกำลังจะเดินกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เพราะชุดนี้มีแต่เหงื่อ
อยู่ๆไอ้สนก็วิ่งมาเรียกผมเสียงดัง
“มีอะไรวะ” ไอ้นาวที่เดินตามผมมาถามขึ้นครับ
“ไอ้เดียวมันไปมีเรื่องกับแฟนไอ้พรต” แค่มันพูดจบทำเอาผมตกใจเลยครับ
มันไปมีเรื่องอะไรกันวะก็ไม่เห็นมันจะเคยคุยกัน
“มันอยู่ไหน” ผมถามไอ้สนทันที
“ตรงข้างซุ้มที่เราทำนั่นแหละ”พอมันพูดจบผมรีบเดินไปยังที่มันบอกทันที
พอมาถึงผมก็เห็นไอ้เดียวกับตินณ์ยืนอยู่พร้อมด้วยพี่คิม พี่มี่พี่อาร์มครับ
“เกิดอะไรขึ้นวะ” ผมเดินไปใกล้ตินณ์แล้วถามมัน
“กูก็กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆเพื่อนมึงก็เดินมาหาเรื่องไอ้มี่”
“ห๊ะ หาเรื่องพี่มี่เนี๊ยะนะ” ผมงงยิ่งกว่าเก่าครับ ไอ้เชี้ยเดียวมันหาเรื่องผู้หญิงเหรอวะ
“ไอ้เดียวมันเรื่องอะไรวะ” ผมถามไอ้เดียวที่กำลังยืนมองหน้าพี่มี่นิ่งเลยครับ
“กูไม่ได้อยากให้มึงเสียใจ กูแค่มาขอร้องพี่มี่ของมึงว่าอย่านอกใจมึงแค่นั้นเอง”
ไอ้เดียวมันหันมาบอกผมด้วยดวงตาเศร้าๆแต่มันจะเศร้าทำไมวะ แล้วพี่มี่มาเกี่ยวอะไรด้วย
“พี่มี่เกี่ยวอะไรวะ” ผมถามอีกครั้ง
“นั่นสิพี่ก็งง อยู่ดีๆเพื่อนน้องพรตก็เดินมาขอร้องให้พี่รักน้องพรตคนเดียวซะงั้น”
พี่มี่หันมาถามผมเหมือนไม่รู้เรื่องอีกคน
แล้วอยู่ๆผมก็นึกได้ว่าไอ้เดียวมันเข้าใจผิดว่าผมเป็นแฟนกับพี่มี่อยู่ครับ
“ไอ้เดียวมึงกำลังเข้าใจผิด” ผมกำลังจะอธิบายให้มันฟัง
ตอนนี้ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์เดินเข้ามาร่วมมุง
ตามด้วยพี่โฟมกับพี่นัทที่เดินเข้ามาเหมือนกันครับ
คนอื่นก็มีหยุดดูบ้างก่อนเดินผ่านไป
“เช้าใจผิดตรงไหน เราเห็นอยู่ชัดๆแถมหลายครั้งแล้วด้วย
ที่พี่มี่มีท่าทีสนิทกับเพื่อนคนนี้มากกว่าเพื่อน” ไอ้เดียวมันพูดพร้อมชี้ไปที่พี่อาร์มครับ
จะไม่ให้เขาสนิทเกินเพื่อนได้ไงวะในเมื่อเขาเป็นแฟนกัน
“มึงกำลังจะบอกว่าที่มึงมาบอกพี่มี่เพราะเข้าใจว่าพี่มี่กำลังนอกใจกูมาสนใจพี่อาร์มเหรอ”
ผมถามมันตามที่ตัวเองเข้าใจ
“ก็เออสิวะ มึงไม่รู้หรอกว่ากูชอบมึงและมองมึงมานานขนาดไหน
เมื่อมึงบอกว่าเป็นแฟนกับพี่มี่กูก็จะตัดใจ แต่กูมาเห็นพี่มี่ทำแบบนี้
กูบอกตรงๆกูทนเฉยไม่ได้ที่จะเห็นมึงเสียใจอีกครั้ง”เอาละซิครับงานเข้าผมแล้วไหมล่ะ
ผมมองเห็นสายตาตินณ์มองผมแบบคาดโทษเลยครับ
กูไม่ผิดนะมันมาชอบกูเองกูไม่รู้เรื่องกูแค่หล่ออยู่เฉยๆ
แล้วไอ้เดียวมันเป็นบ้าอะไรถึงมาชอบผู้ชายด้วยกัน
แถมผู้ชายมีตั้งเยอะดันเจาะจงต้องมาเป็นผมด้วยก็ไม่รู้
“เดียวกูจะบอกมึงว่าที่มึงเข้าใจผิดคือกูไม่ได้เป็นแฟนกับพี่มี่
พี่มี่เป็นแฟนพี่อาร์มคนที่มึงกำลังว่านั่นแหละ”
ผมบอกไอ้เดียวยังไม่ทันจบมันหันมาจ้องหน้าผมทันทีเลยครับ
“ไม่ได้เป็นแฟนพี่มี่จริงเหรอวะ แล้วทำไมตอนนั้น”
มันกำลังจะพูดแต่ยังไม่ทันจบผมก็พูดขึ้นก่อนครับ
“มึงเข้าใจผิดกูพยายามจะบอกมึงแล้วแต่มึงไม่ฟังกูเอง กูแค่สนิทกับพี่มี่เหมือนพี่น้อง”
ผมบอกให้มันเข้าใจให้ถูกต้องครับ
“งั้นแล้วที่บอกว่ามีแฟนแล้วและ รักแฟนมากนี่โกหกเหรอ”
แม่งใครให้เอามาพูดต่อหน้ามันว่ะ พอไอ้เดียวพูดจบ
ผมหันไปมองตินณ์มันยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเลยครับ
ถ้าบอกว่าโกหกมันจะโกรธผมไหมวะ หมั่นไส้มันจริงจังครับ
“กูไม่ได้โกหก”
“งั้นคนไหนแฟนพรต” มันถามผมต่อทันทีอย่างไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปง่ายๆ
“แฟนกูก็...คนที่ยืนข้างกูเนี๊ยะ” มันรีบมองเลยครับก็ผมยืนตรงกลางระหว่างมันกับตินณ์
แล้วพี่มี่ยืนตรงข้ามมันมีพี่อาร์มยืนข้างๆและเป็นพี่นัทพี่โฟมที่เพิ่งเดินเข้ามาไม่นาน
“อย่าบอกนะว่าพี่คนนี้” มันชี้มือให้ตินณ์อึ้งๆครับ
“อืม ใช่มีปัญหาอะไรไหม” ผมตอบก่อนถามกลับ
“มีแฟนเป็นผู้ชายเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมเราไม่รู้” มันพูดเหมือนคนละเมอเลยครับ
“กูเป็นแฟนกับมันนานแล้ว และไม่จะเป็นต้องป่าวประกาศให้ใครรู้
แต่เมื่อรู้แล้วก็ตัดใจซะก่อนที่กูจะช่วยให้มึงตัดใจได้ง่ายขึ้น” ตินณ์บอกมันเสียงนิ่งเลยครับ
“แต่...” มันเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง
“ไอ้เดียวกูขอบใจนะที่มึงชอบกูถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็ตาม
ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูคงจะไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนกับมึง
แต่ตอนนี้กูบอกได้แค่ว่าไม่ได้ชอบมึงแบบนั้นและกูยังเป็นเพื่อนกับมึงได้เสมอถ้ามึงยังต้องการ”
“ระหว่างเราจะเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้เหรอ
ถ้ารู้ว่าพรตชอบผู้ชายเหมือนกันเดียวคงบอกเร็วกว่านี้
ไม่รอจนถึงตอนนี้ให้คนอื่นชิงตัดหน้าไปแน่นอน” ไอ้เดียวถามผมต่อครับ
ผมเข้าใจมันนะที่มันคงไม่กล้าบอกเพราะกลัวว่าเกิดผมไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนกัน
คงเข้าหน้ากันไม่ติดมันเลยไม่เคยบอกให้ผมได้รู้ความรู้สึกของตัวเอง
“ ถึงมึงบอกก่อนหน้านี้นานแค่ไหนกูก็คงเป็นได้แค่เพื่อนมึง
เพราะกูไม่ได้ชอบผู้ชาย กูยังชอบผู้หญิงเหมือนเดิมแต่กูรักมันซึ่งมันดันเป็นผู้ชาย
ไม่รู้มึงจะเข้าใจไหมแต่ยังไงเรื่องของกูกับมึงก็เป็นไปไม่ได้ตัดใจเถอะว่ะ” ผมบอกมันก่อนตบบ่ามันเบาๆ
“อืม เราจะพยายามเพราะตอนที่รู้ว่าพรตเป็นแฟนกับพี่มี่ก็ทำใจได้แล้วแต่ทำไมมันไม่เจ็บเหมือนตอนนี้ไม่รู้นะ”
มันพูดพร้อมรอยยิ้มเศร้าๆที่ส่งมาให้ผมครับ
ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบไม่รู้จะบอกว่าอะไรในเมื่อผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันคิดอะไรกับผม
“เวลาจะช่วยมึงได้ เหมือนที่กูเคยผ่านมาแล้วและมึงจะเจอคนที่ใช่สำหรับมึงเอง” ผมบอกมัน
“บางทีคนที่ใช่ของเรา เรากลับไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับเขา
ยังไงก็ขอบใจนะที่ยังเป็นเพื่อนกันได้
ถ้าต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่บอกเรานะ เราพร้อมจะช่วยเสมอ”
ไอ้เดียวบอกก่อนเดินเลี่ยงออกไปเงียบๆพร้อมกับไอ้สนที่เดินตามไปครับ
แล้วบรรดาเหล่าไทยมุงทั้งหลายก็แยกย้ายกันไป ผมเดินกลับมาเต็นท์พร้อมตินณ์
“กูไม่เคยรู้เลยว่ามันคิดอะไรกับกู” ผมบอกมันระหว่างทางเดินกลับเต็นท์
“แล้วทำไมมันถึงคิดว่ามึงเป็นแฟนกับไอ้มี่” ตินณ์ถามผมผมก็เล่าเรื่องที่มันเข้าใจผิดให้ฟัง
“กูไม่ได้ตั้งใจหลอกมันนะ ถ้ากูรู้ว่ามันคิดอะไรกับกูกูจะรีบบอกไม่ปล่อยให้มันเข้าใจผิดแบบนี้แน่”
“มึงจะรับรักมันไง” ตินณ์หันมาถามผมเสียงเหวี่ยงเลยครับ
“มึงจะบ้ารึไงกูก็บอกแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับมัน
แต่กูรู้ว่ามันเข้าใจผิดก็ไม่ได้พยายามแก้ให้เข้าใจถูกอย่างจริงจัง
มันจะว่ากูแกล้งมันไหมวะ” ผมเริ่มรู้สึกไม่ดี
“มันไม่คิดแบบนั้นหรอก มึงไม่ต้องคิดมาก
ถ้ามึงยังคิดมากอีกกูนี่แหละที่จะเป็นคนเสียใจที่มึงคิดเรื่องของคนอื่นมากกว่ากู”
ตินณ์ว่าผมยิ้มๆก่อนเอาแขนขึ้นกอดคอผม
“มึงก็อย่างนี้ตลอด” ผมว่ามันก่อนหันไปมองหน้าแล้วก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันครับ
ผมมีเรื่องเครียดเมื่อไหร่ก็จะยิ้มได้เพราะมีมันอยู่ใกล้ๆนี่แหละ
--- To be Con.---
กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนอ่านด้วยความรักค่ะ :กอด1: :กอด1:
ปล. คู่คิม-นาวไม่ได้ลงในเล้าแล้วนะจ๊ะ เมจิกเงินหมดไม่มีจ่ายค่าตัวนักแสดงจร้า
-
ขออีกๆๆๆๆ
-
เป็นเรื่องจนได้พรตเอ๊ยยยยยย แอบสงสารน้องเดียวจริง ๆ
-
พี่ติณณ์ฟินไปดิ เขินนนนน :mew3:
-
โอ้ยยยย ฮาเดียวมากๆ :m20:
ขำก็ขำ สงสารก็สงสารนะ วอนนักเขียน หาให้เดียวสักคน :hao7:
-
จิ้มก่อนอ่าน จุบบบบ
-
สงสารเดียว แต่ให้เดียวพยายามแค่ไหน ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ เพราะพรตเป็นของติณห์คนเดียวเท่านั้น แฟนข้าใครห้ามแตะ
-
o13
-
น่ารักตลอดเลยคู่นี้ ^^
-
ยิ่งมีมารผจญ ยิ่งรักและเข้าใจกันเนอะ :mew1:
-
เคลียร์เรื่องแฟนพรตให้เดียวเข้าใจเสียที
เกือบงานเจ้าพรตเลย ดีนะพี่ตินณ์เข้าใจ
-
ให้ยืมเงินไปจ่ายค่านักแสดงก่อน อิอิ
-
เดียวเป็นคนดีอ้ะ
แต่ไม่ยกพรตให้หรอกนะ ฮ่าๆๆๆ
-
:-[
-
ให้ยืมเงินไปจ่ายค่านักแสดงก่อน อิอิ
เดี๋ยวส่งบิลไปเรียกเก็บที่บ้านนะคะ o11 :laugh:
-
ขอบคุณ :)
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
ขะนีเพื่อนนี่ .. มินิ อ่ะ หมดงบค่าตัวนักแสดงคนนี้แล้วใช่มั้ยคะ ไม่ต้องต่อสัญญานะ :katai2-1:
-
น้องเดียวคะ น้องสนยังว่างนะ 55555
:hao7:
-
แหนะ หวานกันตลอดเลยเชี่ยว
-
หวานนนนนนนน
-
สองคนนี้ขี้หึงเหมือนกันเลย
ทำใจซะเถอะเดียว พรตน่ะเป็นของตินณ์ซะแล้ว
-
มีความสุขที่ได้อ่านติณกับพรตสนุกมาก :mew1:
-
น่ารักกันจริงๆเลยยย :o8:
-
ดีแล้วที่เรื่องจบลงด้วยดี
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 6
“ไอ้พรตมึงแม่งฮอตเว้ย”
“ฮอตเชี้ยไรล่ะ ถ้าเลือกได้กูขอให้เป็นสาวๆดีกว่า”
ผมตอบไอ้นาวหลังมันล้อเรื่องไอ้เดียวมาชอบผม
ผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมันหรอกครับ
แต่ก็แปลกใจว่าทำไมมันถึงมาชอบผู้ชายด้วยกันอย่างผม
ทั้งที่มันเองก็เป็นคนหน้าตาดีและไม่ได้มีท่าทีชอบผู้ชายมาก่อน เรื่องนี้ทำผมช็อคพอดู
“สาวคงไม่แลมึงแล้วหล่ะ ตั้งแต่มีผัวยังไม่รู้ตัวเหรอว่ามุ้งมิ้งขึ้น”
ไอ้นาวกวนตีนไม่เลิกครับแล้วมิ้งมิ้งคืออะไรวะ
“มุ้งมิ้งคืออะไรวะ”
“ก็โฮโมนความน่ารักที่เรียกตัวผู้เข้าหามึงไง”มันว่าก่อนเดินหนีตีนผมไป
คงรู้ตัวว่าถ้าอยู่นานอีกนิดมันจะได้รางวัลจากการกวนตีนผมแน่ๆ
หลังผมอาบน้ำเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสามส่วนกับเสื้อยืดคอกลม
ก็แยกกับตินณ์เพื่อมาเตรียมงานของกลุ่มตัวเองกับเพื่อนๆครับ
เหตุการณ์สารภาพรักกลางป่าของไอ้เดียวทำให้ผมโดนเพื่อนล้อพอสมควร
เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มก็ยังมองผมยิ้มๆเหมือนกันทั้งที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์
ผมไม่รู้ว่าทุกคนจะรู้แค่ไหนแต่ผมก็ไม่ได้แคร์อะไรกับการที่จะมีคนรู้ว่าผมกำลังคบกับผู้ชาย
ถึงรู้ไปยังไงผมกับมันก็ยังคบกันอยู่ดี ส่วนไอ้เดียวมันหายไปไม่นานก็กลับมาช่วยทำงานเหมือนเดิมครับ
ถึงมันจะยิ้มให้ผมเหมือนเดิมแต่ก็เป็นรอยยิ้มแต่ปาก
ดวงตาของมันยังมีความเศร้าส่งมาให้ผมได้เห็นอย่างชัดเจน
ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ครับถึงผมรู้ก่อนหน้าที่จะเจอตินณ์คำตอบของผมก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม
มันเป็นเรื่องของหัวใจที่ไม่ใช่ว่าใครมาก่อนมาหลัง
คนที่จะทนความเอาแต่ใจของผมได้คงมีแต่ตินณ์เท่านั้นแหละครับ
ไอ้เดียวมันคงไม่สามารถดูแลและทำให้ผมรักได้เหมือนตินณ์แน่นอน
“พรตขอโทษเรื่องเมื่อตอนเย็นด้วยนะ
ไม่ได้อยากพูดให้คิดมากและไม่เคยคิดจะสารภาพรักเลยด้วยซ้ำ”
ไอ้เดียวอยู่ๆมันก็เดินเข้ามาบอกผมตอนที่กำลังแต่งตัวอีกครั้งด้วยเสื้อผ้าที่เพียวเตรียมมาให้ครับ
“ไม่เป็นไรบอกแล้วไงยังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิม” ผมบอกมันยิ้มๆ
“งั้นขอกอดหน่อยได้ไหม แค่ครั้งเดียวแล้วเราจะตัดใจ” มันพูดเสร็จดึงผมเข้าไปกอดเลยครับ
ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ได้แต่ยืนอึ้งให้มันกอด
มันกอดแน่นมากเหมือนร่างของผมจะจมหายลงไปในร่างที่ใหญ่กว่าผมนิดหน่อยของมัน
ผมค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของมันเมื่อตั้งสติได้
กอดของมันไม่ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นหรือทำให้ผมใจเต้นแรงได้เหมือนกอดของตินณ์ซักนิด
มันเป็นกอดที่แสดงถึงความเป็นเพื่อนและการตัดใจมากกว่าเท่าที่ผมสัมผัสความรู้สึกของมันได้
“ขอโทษและขอบคุณมาก ยิ่งเห็นพรตในชุดนี้เรายิ่งไม่อยากตัดใจเลย น่ารักมาก”
มันพูดพร้อมยิ้มกว้างแต่ผมโครตอยากกลั้นใจตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอดที่ต้องใส่ชุดเชี้ยๆนี่
จะเป็นชุดอะไรไปไม่ได้นอกจากชุดผู้หญิงครับ
ไอ้เชี้ยนาวมันใช้ความเป็นหัวหน้ากลุ่มที่สถาปนาตัวเองขึ้นมาแบบไม่สนใจใคร
เสนอให้กลุ่มผมทำซุ้มสาวน้อยตกน้ำครับ แล้วในกลุ่มก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชาย
คนที่เป็นผู้หญิงก็ไม่เท่าไหร่ น่ารักใสๆใส่ชุดเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงไปดิ
ส่วนผู้ชายผมก็นึกว่าจะรอดยืนเรียกแขกเก็บตังค์
แต่คนรั่วอย่างไอ้นาวมันไม่ยอมแถมได้เสียงเชียร์จากเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มอีก
เลยสรุปว่าผู้ชายก็ต้องแต่งเป็นผู้หญิงออกไปนั่งท้าหนาวเป็นสาวน้อยตกน้ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ครับ
“ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันกูขอร้องอย่าพูดว่ากูใส่ชุดนี้แล้วน่ารัก” ผมขอร้องไอ้เดียวแกลมบังคับ
“หึหึ น่ารักจริงๆนะ” ยังไอ้เชี้ยเดียวยังไม่เลิก สงสัยมันคงไม่อยากเป็นแม้แต่เพื่อนกับผมแล้วครับ
“มึงคงไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับกูแล้วใช่ไหม” ผมถามมันเสียงนิ่ง
“เฮ้ยๆ ล้อเล่น อย่าเพิ่งโกรธดิ” มันรีบว่าเสียงดังเลยทีนี้
“ไอ้พรตเสร็จยังว่ะ” ไอ้มายด์เดินเข้ามาถามผมพร้อมกับตัวเองที่แต่งชุดเรียบร้อยแล้วครับ
เราจัดชุดออกไปเล่นครั้งละ 3 คน ชุดแรกมีเพียว ไหม หวาย สาวแท้ไปก่อนครับ
จากนั้นชุดสองเป็นผมไอ้นาว ไอ้สน และชุดที่สามเป็นไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์และไอ้เดียวครับ
เหลือทิพย์เป็นตัวฟรีไว้สำรองหนึ่งคนครับ ใครที่ไม่ได้ลงเล่นก็ต้องไปเรียกแขกเข้าซุ้ม
เพราะเงินที่ได้ทั้งหมดจะนำไปซื้ออุปกรณ์การเรียนให้เด็กๆที่โรงเรียนแถวนี้
ก่อนเดินทางมานอกจากอาจารย์จะให้เอาอุปกรณ์ต่างๆมาจัดงานวัด
แล้วยังให้เอาของมาให้เด็กๆคนละ 1 ชิ้นด้วยครับ
“เสร็จแล้ว” ผมตอบไอ้มายด์
“เพียวให้กูมาตามมึงไปแต่งหน้า”
“งั้นเดียวไม่กวนแล้ว ไปเรียกคนเข้าซุ้มก่อน” ไอ้เดียวชิ้งไปแล้วครับ
“ไอ้นาวแต่งเสร็จแล้วเหรอวะ”
“เสร็จแล้วเหลือมึงเซต 2 คนเดียวที่ยังไม่ได้แต่ง
เพียวบอกให้รีบไปก่อนที่เพียวจะออกไปรอบนี้ไม่งั้นต้องให้ทิพย์แต่งหน้าให้นะ”
มันพูดเสร็จผมต้องรีบมานั่งให้เพียวแต่งหน้าอย่างไวครับ
ก็ทิพย์ขึ้นชื่อเรื่องแต่งหน้ามากพอพูดถึงทุกคนจะคิดถึงการแต่งหน้าให้ศพทุกทีไป
แค่ผมต้องมาใส่ชุดผู้หญิงนุ่งกระโปรงยาวนี่ก็เต็มกลืนไม่รู้จะเรียกคนหรือไล่คนกันแน่
ถ้ายังให้ทิพย์แต่งหน้าอีกมีหวังคนนึกว่าผมแหกหลุมขึ้นมาพอดี
“มึงแต่ชุดนี้แล้วเหมือนผู้หญิงมากเลยหว่ะ ดูไม่ออกเลย” ไอ้มายด์มันมองผมอย่างพิจารณาก่อนว่า
“กูว่าเหมือนกระเทยมากกว่า”
“กูว่าเหมือนสาวห้าวๆหน่อย แบบทอมอ่ะ
ถ้ามึงไม่เดินแล้วยืนเฉยกูว่าเหมือนผู้หญิงผมสั้นธรรมดานี่แหละ”ไอ้มายด์ว่าไม่เลิกครับ
“กูสวยขนาดนั้นเลย”
“เออ ถ้ามึงคิดเปลี่ยนใจไปเฉาะกูออกเงินให้เอาป่ะ” มันว่าพร้อมทำตาวาว
“ไอ้เชี้ยแค่นี้กูก็อายจะแย่” หึหึ
ผมเดินคุยกับมันมาเรื่อยๆจนมาถึงจุดที่เพียวกำลังนั่งแต่หน้าให้ไอ้นาวกับไอ้ฟิกซ์อยู่ครับ
“อ่าว มาแล้วเหรอนั่งเลยพรต” เพียวหันมาเห็นรีบเรียกผมนั่ง
“ขอแบบเบาๆ อ่อนที่สุดหรือไม่แต่งเลยได้ไหม”
“ไม่ได้พรต ชุด 2 เขาแต่งกันเสร็จหมดแล้วเนี๊ยะ เดี๋ยวน้อยหน้ากัน”
“ไม่เป็นไรพรตยอมน้อยหน้า”
“ไม่ได้ เพียวไม่ยอมเดี๋ยวหมอง ออกไปต้องเด่นเด้งทุกคน”
จบคำพูดเพียวทำเอาผมเสียวแปลกๆ
เหมือนเรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตผมอย่างนั้นแหละ
เมื่อปฏิเสธไม่ได้ผมก็ต้องยอมนั่งให้เพียวแต่งหน้าให้ครับ
“เฮ้ย! วิกด้วยเหรอ” ผมตกใจเมื่อเพียวเอาวิกผู้หญิงผมยาวเป็นลอนมาใส่ให้
ตอนแรกไม่ได้ใส่ก็โดนล้อว่าเหมือนจับทอมมาใส่กระโปรงตอนนี้ใส่วิกผมจะโดนล้อว่าเป็นกระเทยไหมวะ
“ใส่สิต้องใส่ เราไปยืมมาจากร้านเพื่อนที่เป็นช่างทำผมเลยนะ พรตใส่แล้วต้องสวยแน่ๆ”
เพียวพูดอย่างภาคภูมิใจในผลงานของตัวเองเหลือเกินครับ ไอ้ผมจะปฏิเสธก็ไม่กล้า
งานนี้โทษไอ้เชี้ยนาวคนเดียวที่ทำให้ผมต้องมาใส่ชุด
สวมวิกอะไรแบบนี้แม่งเหมือนกระเทยเข้าไปทุกวันแล้วกู
“สวยมากเลย” พอเพียวใส่วิกให้ผมเสร็จก็เอาผ้ามาผูกเป็นโบที่ผมให้อีกครับ
อะไรมันจะฟูลออฟชั่นจัดเต็มขนาดนี้
“มายด์ๆ ดูสิสวยเนอะ” เพียวหันไปเรียกไอ้มายด์ที่กำลังจัดกระโปรงตัวเองอยู่
มันเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วตะลึงอึ้งแดกไปเลยครับ
“เห้ย!! ไอ้พรตจริงเหรอวะ ทำไมมันสวยแบบนี้”
มันร้องก่อนเดินตรงเข้ามาจับคางผมแล้วดันให้หันซ้ายหันขวาเพื่อพิจารณา
“กรี๊ดด...สวยกว่ากูอีกนะย่ะพรตตี้” ไอ้เชี้ยนาวเสียงแหลมมาเลยครับ
มันจะกรี๊ดทำไมวะได้ข่าวว่ามึงเป็นคนสั่งกูแปลงเป็นกระเทยเองนะวันนี้
“ไอ้เชี้ยนาวนี่ มึงจะกรี๊ดให้ผัวมึงได้ยินแล้วแห่กันมาดูหม้อมึงไงสัส!” ผมด่ามันเสียงดัง
วันนี้ผมไม่ได้บอกตินณ์กับเพื่อนๆมันว่าจะทำซุ้มอะไรครับ
ไอ้นาวก็ไม่ยอมบอกพี่คิมเหมือนกันผมถามมาแล้ว
ตอนแรกตินณ์มันถามเหมือนกันครับว่ากลุ่มผมทำอะไร
แต่ผมไม่ยอมบอกก็ผมอายที่ต้องมาแต่งเป็นกระเทยแบบนี้เลยบอกมันว่าไม่ต้องมาดู
ห้ามมาเด็ดขาด มันก็ได้แต่หัวเราะ
ผมก็ได้แต่หวังว่าถ้าเกิดมันไม่เชื่อแล้วแอบมาดูจริง
คงไม่ใช่ช่วงที่ผมต้องไปนั่งไอ้ไม้กระดานรอให้คนมาปาผมตกน้ำหรอกนะ
ส่วนของมันเองมันก็บอกแต่ว่าเป็นการแสดงโชว์แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร
มันบอกว่าผมไม่ยอมบอกมัน มันก็จะไม่บอกผมแล้วก็ไม่ต้องไปดูมันเหมือนกัน
ประมาณว่าแกล้งกวนตีนผมกลับซะงั้นครับ
“อิอิ พรตตี้ก็อย่าเสียงดังสิ วันนี้ต้องเรียบร้อยนะย๊ะ เราจะเป็นกระเทย หรูหราไฮโซ รวยเวอร์ค่ะ”
มันกวนตีนมากครับแค่ใส่ชุดผู้หญิง แต่งหน้าสวมวิกเหมือนวิญญาณกระเทยขาดผัวเข้าสิง
ก็มันเล่นเดินมาตั้งชื่อให้พวกผมและตัวเองใหม่
มันตั้งให้ผมพรตตี้ มายด์ดี้ ฟิกซ์กี้ และตัวมันเองชื่อนาวนี่ดูความบ้าของมันเถอะ
ผมว่ามันกินยาแล้วลืมเขย่าขวดแน่ๆถึงมีผลข้างเคียงขนาดนี้
“ไอ้นาวถ้ามึงเรียกกูพรตตี้อีกครั้งเดียวมึงได้โดนกูถีบแน่ๆ” ผมว่ามัน
วันนี้มันก็สวยดีไปอีกแบบนะแบบแรดๆน่ะ มันใส่ชุดกระโปรงยาวสีฟ้าผ้าลูกไม้แขนตุ๊กตา
แล้วแต่งหน้าใส่วิกผมยาวตรงดูไปมันก็เหมือนผู้หญิงสวยๆคนหนึ่งเลยครับ
ถ้ามันไม่พูด หรือดูท่ายืนที่เหมือนนักเลงเมายาของมันนะครับ
ไอ้มายด์ก็ใส่ชุดสีเขียวน่ารักๆแบบที่วัยรุ่นกำลังนิยม
วิกมันเป็นผมยาวลอนใส่แล้วรับกับใบหน้าใสๆหวานๆของมันเลยครับ
แต่ไอ้ฟิกซ์นี่ตัวใหญ่กว่าเพื่อนใส่แล้วเหมือนกระเทยของจริงครับก็มันเล่นอกกว้าง
แขนมีกล้ามเป็นมัดๆขนาดนั้นถึงหน้ามันจะหล่อแต่พอใส่วิกแล้ว
มันก็ไม่ช่วยบดบังความหล่อให้กลายเป็นสวยได้เลยครับ มันคือกระเทยควายของจริง
“แหม พรตตี้ก็อย่าใช้ความรุนแรงสิคะ
ไม่เคยได้ยินเหรอรักไร้รุนแรงไงคะที่เขากำลังรณรงค์กันให้เกลื่อนเมือง”
ไอ้เชี้ยนาวมันจีบปากจีบคอพูดได้น่าถีบจริงๆครับ
ผมยกตีนที่คีบอีแตะไม่เหมาะสมกับชุดที่ใส่ขึ้นมาเตรียมทาบหน้ามันแล้ว
แต่มันเสือกเด้งตัวไปหลบหลังไอ้มายด์ซะก่อน
“อย่าไปทำมันเลย คิดว่าสงสารแค่ผัวมันคนเดียวก็แทบหามส่งโรงพยาบาลเช้าเย็น”
ไอ้มายด์ช่วยปกป้องมันครับ หรือผมเข้าใจผิดหึหึ
“น่าสงสารหรือน่าสมเพชกันแน่”
“กูก็ว่าอย่างนั้นมันทนมือทนตีนพี่คิมจะตาย
แถมกูว่าชอบซะด้วยซ้ำเห็นอ้อนจัง ตีนผัวน่ะ” ไอ้ฟิกซ์ช่วยสมทบอีกคนครับ
“ฟิกซ์กี้ก็พูดเกินไป สามีนาวนี่ก็แค่เอ็นดูนาวนี่เฉยๆเองค่ะ”
“ใครอยากถีบมันเชิญเลยกูอนุญาตถ้าพี่คิมถามกูจะเป็นพยานให้ว่ามันสมควรโดนขนาดไหน”
ผมบอกไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ทันทีที่ได้ยินมันพูดจบ
ไม่ไหวจะทนมันแล้วครับรั่วได้อีกเพื่อนกู รั่วหรือแรดว่ะผมชักไม่แน่ใจ
“ชุดสองเตรียมตัวนะ” เพียวที่ดินออกไปดูชุดแรกเล่นแล้วเดินกลับเข้ามาบอกครับ
จริงๆแล้วเพียวต้องลงเล่นชุดแรกด้วยแต่ติดแต่งหน้าให้พวกผมเลยให้ทิพย์ลงแทนไปก่อน
“ไอ้สนพร้อมไหมวะ” ผมถามไอ้สนที่ตอนนี้มันกำลังติดเข็มกลัดกระโปรงตัวเอง
ชุดที่พวกผมใส่จะแตกต่างกันออกไปโดยชุดแรกจะเป็น
เสื้อคอกระเช้าน่ารักๆกับผ้าซินหรือผ้าถุงแบบโบราณนั่นแหละครับ
ชุดต่อมาของผมคือเป็นผู้หญิงยุคโบราณ
ที่นุ่งกระโปรงยาวถือร่มแบบคุณนายท่านเจ้าคุณเมื่อนานมาแล้ว
แต่ผมไม่มีร่มนะครับ ส่วนชุดสุดท้ายเป็นชุดสมัยใหม่ที่สาวๆชอบใส่กันคอนเซ็ปของงานคือ
สาวน้อยตกน้ำสามยุค ไม่รู้ใครแม่งคิด
“พร้อมแล้วไปเลยไหม” ผมพยักหน้าให้มัน
ก่อนเดินตามไอ้นาวออกมายืนรอชุดแรกที่กำลังจะเปลี่ยนตัวครับ
ชุดหนึ่งก็จะเล่นประมาณชั่วโมงครึ่งครับ
พวกผมไปยืมถังใส่น้ำกับรบกวนเจ้าหน้าที่ค่ายเตรียมอุปกรณ์บางอย่างให้
เจ้าหน้าที่ก็ใจดีขับรถไปยืมจากคนที่เขามีอุปกรณ์อยู่แล้วให้ครับ
ตอนแรกผมนึกว่าจะต้องเปลี่ยนไปเป็นสาวรำวงแทนซะแล้วถ้าอุปกรณ์ไม่มี
ไอ้เชี้ยนาวคิดเกมส์ได้ไม่แคร์อุปกรณ์การแสดงเลยครับ
กูชอบกูเอากูไม่แคร์ถ้าไม่ใช่มันคิดไม่ได้เด็ดขาด
ผมดูบรรยากาศภายนอกเหมือนงานวัดทุกอย่างครับ
มีเครื่องเสียงประกาศเชิญชวนชาวบ้านเล่นเกมส์ตามซุ้มต่างๆ
ตั้งแต่รำวงที่ผมช่วยกันทำ สอยดาวนี่ก็เป็นกลุ่มหนึ่งทำ
แค่เอาของมาแล้วเอาเบอร์ไปติดกิ่งมะขามที่ตัดมาแล้วให้ชาวบ้านจับผมว่าอันนี้โครตง่าย
ถ้าทำแบบนี้ซะแต่แรกก็ไม่ลำบากผมต้องเป็นกระเทยแล้วครับ
จากนั้นก็มีเกมส์ปาลูกโป่ง ปากระป๋องให้ล้มเป็นกระป่องนมเอามาตั้งเรียงซ้อนกัน 6 ใบ
แล้วเอาลูกเทนนิสปาให้ล้มทั้งหมดโดยให้ลูกเทนนิส 3 ลูก 20 บาทเป็นของกลุ่มไอ้มือกลอง
อันนี้ผมไปลองเล่นของมันมาแล้วตอนที่มันกำลังจัดซุ้ม
ผมเล่นเท่าไหร่ก็ปาไม่ได้ซะทีเลยไปแอบตีซี้ถามความลับหนุ่มมือกลองมาครับ
มันบอกว่าในกระป๋องจะใส่ทรายเอาไว้ทำให้ปาล้มยาก
ต้องใช้แรงเยอะบวกกับความแม่นยำถึงจะปาล้มได้หมด
มันบอกเสร็จแม่งปาโชว์เลยครับผมก็ได้แต่ชื่นชมในความสามารถและความขี้อวดของมันไป
แค่นี้ยังไม่หมดนะครับยังมีซุ้มอื่นๆที่ผมยังไม่ได้ไปเยี่ยมชมอีกหลายซุ้ม
คิดไว้ว่าถึงเวลาเปลี่ยนตัวอีกเมื่อไหร่ค่อยไปเดินเที่ยวครับ
“สองมือล้วงกระเป๋า สองเท้าก้าวเข้ามาครับ รอบนี้สาวงามสามยุคของเราเด็ดจริง
แค่ 20บาทเท่านั้น โกรธใครแค้นใครมาปาให้กระเจิงเลยครับ”
เสียงไอ้เดียวประกาศเรียกคนเข้าซุ้มหารายได้ดึงสายตาผมให้กลับมาอยู่ที่ซุ้มตัวเองอีกครั้ง
“ไอ้เดียวชุด 2 พร้อมแล้ว” ไอ้สนตะโกนบอกไอ้เดียวที่ยืนเรียกคน
พอมันได้ยินก็หันกลับมามองจุดที่พวกยืนอยู่ก่อนที่มันจะเหมือนตะลึงอะไรซักอย่าง
นิ่งไปเลยครับจนไอ้สนต้องเรียกอีกครั้ง
มันถึงบอกให้เพื่อนๆที่เล่นชุดแรกลงมาจากไม้กระดานบนถังน้ำที่ขึ้นนั่ง
“หนาวมากเลย” หวายเดินกลับเข้ามาด้านหลังแบบปากสั่นเลยครับ
ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นอีกครั้งหลังจากเมื่อกลางวันร้อนเป็นทะเลทราย
“สวยกันทุกคนเลยอ่ะ” ไหมชมพวกผมยิ้มๆแล้วรับผ้าเช็ดตัวที่ผมเตรียมมาให้
“สวยแบบนี้ไม่อยากให้ตกน้ำเลย ขอถ่ายรูปก่อนไปป่าว”
ทิพย์บอกพร้อมวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาถ่ายรูปพวกผมไว้ครับ
จากนั้นไอ้เดียวก็เรียกพวกผมให้ออกไปสู่ลานประหาร
“รอบนี้ขอเชิญพบกับน้องสนซี่ น้องนาวนี่และคนสุดท้ายน้องพรตตี้สาวงามทั้งสามประจำซุ้มของเราเลยครับ”
เรียกประกาศชื่อเหี้ยๆที่ได้นาวเป็นคนตั้งดังขึ้นจากโทรโขงของไอ้เดียว
ทำให้สายตาของหลายๆคนที่ยืนมุงอยู่หน้าซุ้มมองหาเจ้าของชื่อ
ในขณะที่ผมยังทำใจไม่ได้ไอ้สนก็เดินโบกมือออกไปเลยครับ
ตามไปติดๆด้วยไปนาวมันออกไปได้ก็ยกมือไหว้ถอนสายบัวอย่างงดงามหรือป่าววะ
แล้วผมก็ตัดสินใจเดินตามออกไปเฉยๆครับ ไม่ทักทายใดๆทั้งสิ้น หน้ายังไม่อยากเงยมองใครเลยด้วยซ้ำ
“เชิญสาวงามทั้ง 3 ท่านขึ้นประจำที่ได้เลยครับ”
พอไอ้เดียวพูดจบพวกผมทั้ง 3 คนก็ปีนขึ้นไปนั่งบนกระดานขอบถังน้ำครับ
“ไอ้พรตยิ้มเรียกคนดิ ก้มแบบนั้นใครจะอยากปามึง” ไอ้นาวมันกระซิบบอกผมจากถังน้ำใกล้ๆ
“ไอ้เชี้ย กูอาย”
“ขนาดนี้แล้ว คนแถวนี้ไม่มีใครรู้จักมึงหรอก”
“กูไม่หน้าด้านเหมือนมึงนะ”
“กูไม่ได้หน้าด้าน แต่มันเป็นอินเนอร์โว้ย”
ว่าเสร็จมันก็หันไปยิ้มหวานหน้าบานพร้อมเรียกคนมาปา อินเนอร์แม่งแรงมากเพื่อนกู
“3ลูก20 บาทครับ 3 ลูก20 บาท” เสียงไอ้เดียวยังคงประกาศต่อไป
พร้อมกับมีคนมาต่อแถวปาลูกเทนนิสใส่แป้นข้างๆผม
ให้ใจได้ลุ้นระทึกเรื่อยๆว่าตัวเองจะตกน้ำเมื่อไหร่ ตอนนี้มีคนปาไป 3 คนแล้ว
แต่ยังไม่มีใครปาโดนแป้นจังๆให้ผมได้ตกลงไปในถังน้ำเย็นนี้ซักคน
:katai5: ต่อด้านล่างค่ะ
-
ระหว่างที่ผมกำลังลุ้นระทึกกับลูกเทนนิสทุกลูกที่ถูกปาเข้ามา
สายตาผมก็ไปสบประสานเข้ากับสายตาคมของคนที่ผมไม่อยากให้มันได้เห็นผมในสภาพนี้เลยซักนิด
มันยืนอยู่กับพี่คิม พี่โฟมและพี่นัทอีกคน ตอนนี้สายตาของมันจ้องมองผมไม่วางตาเลยครับ
มันยืนนิ่งเหมือนตะลึงในความเป็นกระเทยของผม
สายตามันสื่อความหมายชดเจนว่าแปลกใจ ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นครับ
แต่มันจะจ้องจนผมท้องเลยไงวะ
สงสัยมันจะตกตะลึงอึ้งแดกในการกลายร่างเป็นกระเทยของผมมากไปหน่อย
ผมรู้สึกว่าหน้าของตัวเองเริ่มร้อนขึ้นมาด้วยความอายสงสัยตอนนี้มันคงจะแดงไปหมดแล้วครับ
ผมหันไปมองไอ้นาวตัวต้นเหตุของเรื่องนี้
แทนที่มันจะดี้ด๊าเมื่อได้ออกมาให้คนยลโฉมความเป็นกระเทยของมันเหมือนตอนแรก
ที่ไหนได้ตอนนี้มันก็กำลังหลบสายตาพี่คิมที่กำลังจ้องมันเหมือนจะกลืนกินไอ้เชี้ยนาวซะตรงนี้เลยครับ
ตอนนี้ไอ้นาวหน้าแดงหูแดง แดงไปทั้งตัวเลยครับมันจะระเบิดไหมวะแดงขนาดนี้
“ไอ้นาวไหนว่ามันจะไม่มาไงวะ”ผมกระซิบถามมันที่นั่งอยู่บนถังข้างๆ
“ใครจะไปรู้ ก็พี่เขาบอกกูแบบนั้น” มันตอบเสียงเบาเท่ากระซิบเลยครับ
เจอผัวหน่อยทำหงอเมื่อกี้ละแรดเชียวครับ
ผมละความสนใจจากมันแล้วหันมามองตินณ์อีกครั้งว่ามันจะว่าอะไรผมหรือป่าว
ที่ไหนได้หันกลับมาเจอมัน กำลังยื่นแบงค์ยี่สิบให้ไอ้เดียว 2 ใบครับ
ไอ้เดียวก็ส่งลูกเทนนิสให้มันเป็นการแลกเปลี่ยน 3 ลูกแรกมันส่งต่อให้พี่คิม
อีก 3 ลูกมันถือไว้เอง ก่อนมันจะเดินเข้ามาที่จุดปาแป้นพร้อมยักคิ้วและยิ้มมุมปากกวนๆให้ผม
“ตินณ์ไม่เอานะเว้ย ถ้ากูตกไปมึงโดนแน่”
ผมตะโกนบอกมันทันทีที่เห็นสายตาของมันที่แสดงออกชัดเจนว่าอยากแกล้งผม
“กูมาอุดหนุนซุ้มสาวน้อย สามยุคของมึงไง สาวยุคนี้สวยจนกูตะลึงไปเลย หึหึ ”
มันพูดก่อนที่จะตั้งท่าปาครับ แล้วยังไม่ทันที่ผมจะได้เถียงอะไรมัน
อยู่ๆที่นั่งของผมก็แยกออกจากกันและตัวผมก็ถูกทิ้งลงในน้ำอย่างแรง
ไอ้เชี้ยสำลักน้ำเลยครับ เพราะผมยังไม่ทันตั้งตัวมันปามาแล้ว
แถมอะไรจะแม่นขนาดนั้นแค่ครั้งแรกผมก็ต้องลงมาสำลักน้ำเพราะฝีมือมันเลยครับ
ผมค่อยๆโผล่หัวขึ้นจากขอบถังและมองมันอย่างโกรธๆ
ไอ้เชี้ยแม่งแกล้งกูฝากไว้ก่อนเถอะ
แล้วหูผมก็ได้ยินเสียงถังไอ้นาวตกน้ำเป็นรายต่อมาด้วยฝีมือผัวมันเองครับ
ไอ้สนนี่ก็หล่นไปหลายรอบแล้ว ผมต้องปีนขึ้นไปนั่งใหม่อีกครั้งด้วยความหนาว
เพราะยังไม่ครบ 1 ชั่วโมงครึ่งตามรอบ ไอ้เชี้ยตินณ์แม่งก็เตรียมปาลูกที่ 2 ต่อเลย
“น้ำหนาวไหมวะ” ยังมีหน้ามาตะโกนถามผมอีกนะ
ผมด่ามันแบบไม่ออกเสียงกลับไปมันก็หัวเราะก่อนปาลูกที่สอง
ผมตกน้ำอีกเช่นเคย ก่อนจะโดนมันปาอีกลูก
สรุป 3 ลูกผมตกน้ำหมดเลยครับ มันจะปาแม่นไปไหนวะ
เครื่องสำอางที่แต่งหน้ามาตอนนี้เลอะเป็นผีกันเลยที่เดียว
แล้วก็เหมือนไอ้ตินณ์มันมาเปิดแป้นให้ครับ
พอมันปาครบสามลูกมันก็เดินยิ้มมีความสุขกอดคอพี่คิมจากไป
คนต่อๆมาทั้งผู้หญิงผู้ชายเหมือนจงใจแกล้งผมกับไอ้นาวเดี๋ยวหล่นๆ
หนาวจนปากสั่นขาสั่นไปหมดเลยครับ 1 ชั่วโมงครึ่งนี่
ผมรู้สึกว่ามันเป็นเวลาที่นานมากกว่าจะหมดเวลาชุดผม
“ไอ้พี่คิมแม่งกล้าปากูตกน้ำแค้นนี้ต้องชำระ” ไอ้นาวอาฆาตแค้นผัวมันครับ
“เพราะใครล่ะ ตินณ์แม่งก็เห็นกูแต่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้วกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” ผมเริ่มบ่นบ้างครับ
“ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละมึงจะตัดมาถือเล่นไงวะ”
“สัส! ก็กูอายไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึง”
“มันเป็นการแสดงที่เข้าถึงบทบาท”
“บทบาทเมียของมึงรึไงถึงลากกูมาแต่งหญิงเต็มขนาดนี้”
“เอาน่าไหนๆก็ผ่านมาแล้ว เดี๋ยวเปลี่ยนชุดแล้วไปเดินเที่ยวกันดีกว่า”
มันตบบ่าผมเบาๆก่อนชวนไปเดินเที่ยวงานครับ
“เป็นไงบ้างวะ” ไอ้ฟิกซ์ที่แต่งเต็มถามขึ้นพร้อมยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม
“ หนาวขาสั่นไปหมดแล้วกู” ไอ้นาวชิงตอบก่อน
“แม่ง!! ตกเอาๆ กูนี่ไข่หดหมดแล้ว น้ำเย็นเหมือนใครเอาน้ำแข็งไปแช่ไว้เลยหว่ะ” ผมบอกมันบ้างครับ
“กูไม่ไปได้ไหมวะ กูเป็นโรคกลัวน้ำ” ไอ้มายด์หาทางเอาตัวรอดเลยครับ
“ไม่ต้องเลยมึง ขอให้แม่งตกทุกลูก” ไอ้นาวอวยพรเพื่อน
“สัส! ถ้าเป็นแบบนั้นกูจะมาบีบคอมึง”
“หึหึ ไอ้เดียวเรียกแล้วขึ้นไปเลยพวกมึง” ผมบอกมันเพราะเห็นไอ้เดียวตะโกนเรียก
ตอนแรกไอ้เดียวต้องเล่นชุดนี้ แต่ด้วยความที่มันเรียกคนได้เยอะเพียวเลยให้มันเรียกต่อ แล้วขอลงเล่นเองครับ
“ กูไปเดินเที่ยวในงานก่อน” ไอ้นาวมันว่ายิ้มๆ
“พวกกูไปมาแล้วเว้ย” ไอ้มายด์รีบอวดเลยครับ
“ไอ้เชี้ยไปก่อนกู ได้ไงวะ” ไอ้นาวหัวเสียเดินเข้าไปด้านหลัง
“มันบ้าอย่าไปสน โชคดีเว้ย”
ผมบอกไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ก่อนเดินตามไอ้นาวเข้ามาล้างหน้าและเปลี่ยนชุด
จากนั้นพวกผมก็ออกมาเดินดูงาน
เข้าซุ้มนั้นออกซุ้มนี้ไปเรื่อยๆแต่ยังหาซุ้มตินณ์ไม่เจอ
แต่ยังไงก็ต้องหาให้เจอแล้วไปบุกให้ได้ เพราะต้องไปแก้แค้นมันครับ
“ไอ้พรตๆ กินไข่นกกระทาทอดไหม” ไอ้นาวถามผมก่อนที่มันจะหันไปสั่ง
“เอาด้วย” ไอ้นาวสั่งเพิ่มให้ พอได้ผมก็ถือกินพร้อมเดินกันไปเรื่อยๆ
“เมียงูๆ จับได้ ดูได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู”
เมียงูๆ ลูบได้ คลำได้ แต่อย่าเอาไม้แหย่รู
สิบบาทๆ สองมือล้วงกระเป๋า สองเท้าก้าวเข้ามา
มาดูกันให้เต็มตา งูกับคนอยู่กันได้อย่างไร”
“ไอ้นาวๆ พี่โฟมเว้ย” ผมเรียกไอ้นาวเสียงดัง
เมื่อได้ยินเสียงพี่โฟมอยู่หน้าซุ้มที่เขียนว่าเมียงู และยืนตะโกนเรียกคนเข้าซุ้มไปดู
เมียงูครับ
“อย่าบอกนะว่า ซุ้มนี้เป็นของพวกพี่คิม” ไอ้นาวถามผมอึ้งๆ
“กูคิดว่าใช่หว่ะ”
“ในที่สุดกูก็เจอจนได้” ไอ้นาวว่าพร้อมรอยยิ้มชั่วบนใบหน้าก่อนเดินนำผมเข้าไปใกล้ซุ้ม
ซุ้มนี้จะถูกกั้นด้วยผ้าสีดำทั้งหมดครับถ้าใครจะดูต้อง จ่ายเงินที่พี่โฟมแล้วเดินตามทางที่กั้นไว้เข้าไป
“น้องๆ ข้างในนั้นมีอะไรเหรอ” ผมเรียกเด็กที่เดินออกมาจากซุ้มไว้ก่อนถาม
“อย่าให้บอกเลยครับพี่ พี่ไปดูเองเถอะ” น้องว่าก่อนเดินหนีไป ผมเลยไม่รู้เรื่องกัน
“เข้าเลยไปต้องถามแล้ว” ไอ้นาวเสนอ
“เออ ไป”
“อ่าว มารอบนี้ได้เจอของเด็ดพอดีเลย” พี่โฟมทักพวกผมยิ้มๆครับ
“เด็ดยังไงพี่” ไอ้นาวถามพี่โฟม
“ถ้าบอกก็ไม่เด็ดสิครับ เข้าไปดูเลยตามสบาย”
พี่โฟมว่าก่อนรับเงินจากมือผมแล้วหันไปเรียกลูกค้าของแกต่อ
ผมก็เดินตามไอ้นาวเข้ามา ก่อนได้ยินเสียงเปิดเพลงและเห็นคนมุงกันอยู่ตรงช่องที่ทำไว้ให้ดู
ไม่ใหญ่เท่าไหร่ครับ มีทั้งหมด 3 ช่อง ผมดูช่องแรกก่อนแค่เห็นก็อึ้งเลยครับ
ช่องแรกเป็นพี่อาร์มใส่ชุดเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุง ใส่วิกเป็นผู้หญิงเหมือนซุ้มผม
นั่งอยู่บนกองฟางแล้วมีตุ๊กตางูอยู่บนตัก แกเอามือลูบหัวงูอย่างรักใคร่ ผมเห็นแล้วขนลุกเลยครับทำไปได้
“นี่เหรอวะเมียงู” ไอ้นาวหันมาถามผม
“กูเพิ่งรู้ว่าคนกับงูเป็นแบบนี้ แม่งเสียตายตาหว่ะ” ผมบอกก่อนเดินไปช่องถัดไป
“เฮ้ย!!” ไอ้นาวถึงกับร้องตกใจเพราะช่องนี้ดันเป็นพี่คิมครับ
“เด็ดจริงหว่ะ แม่งลงทุนไปป่าววะ” ผมพูดขึ้นลอยๆเมื่อเห็นพี่คิม
ลงไปนอนกอดรัดกับตุ๊กตางู บนผ้าที่ปูไว้ เสื้อไม่ได้ใส่ ใส่แต่กางเกงขายาว
แต่ใส่วิกผมสีเหลืองแกนอนหันหลังให้คนดูแล้วทำท่ากอดก่ายผัวงูของแกอย่างไม่สนใจใคร
“กูรับไม่ได้หว่ะ อุบาทว์มาก” ไอ้เชี้ยนาวทำเป็นรับผัวไม่ได้ครับ
“กูเสนอให้มึงถ่ายรูปไว้ดูเล่น ตอนพี่คิมเล่นชู้กับผัวงูของแกหว่ะ ฮ่าๆๆ”
ผมบอกไอ้นาว มันก็ยิ้มกวนตีนกลับมาก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปบ้างครับ
“เสร็จกูแน่ กูจะประจานใน ig แม่งเลย หึหึ” ดูความคิดมันครับ ร้ายใช่เล่น
พวกผมดูกันอยู่ซักพักแกก็ไม่หันมาสนใจคนดูซะที
ผมก็เลยตัดสินใจไปดูช่องสุดท้าย ในใจแอบภาวนาว่าอย่าให้เป็นไอ้ตินณ์เลยเถอะ
แต่แล้วคำขอของผมก็ไม่เป็นผลครับ สงสัยจะทำบุญน้อยไป เพราะช่องสุดท้ายดันเป็นมัน
“อื้อหือ พี่ตินณ์ลงทุนกว่าไอ้พี่คิมอีกหว่ะ” ไอ้นาวหันมาว่าเลยครับ
ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออกได้แต่ตะลึงอึ้งแดกบ้าง
“รอยพวกนั้นฝีมือมึงใช่ไหม ร้อนแรงไม่เบา ร้ายมากเพื่อนกู” ไอ้นาวว่าต่อแบบกัดไม่ปล่อยครับ
สิ่งที่อยู่ในสายตาผมคือตินณ์ ที่ตอนนี้มันไม่ใช่ของผมอีกแล้วครับ มันกลายเป็นเมียงูไปแล้ว
มันนั่งอยู่บนพื้นที่มีผ้าสีดำปูไว้ พร้อมหมอนอีกหนึ่งใบ
มันใส่ผ้าถุงที่พับจนสั้น กับเสื้อยกทรงสีแดงเบอร์ใหญ่
ผมเห็นข้างหลังสายไม่ถึงมันก็เอาหนังยางมัดให้มันมาต่อกันได้ โครตลงทุน
แถมมีวิกผมยาวสีดำอยู่บนหัวด้วยครับ ตามหน้าอกและคอมันก็มีแต่รอยดูดที่ขึ้นเป็นสีแดงบ้าง คล้ำบ้าง
เวลามันหันหลังข้างหลังก็มีรอยเล็บข่วนเป็นทาง บ่าก็มีรอยฟันด้วย
ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ ทั้งหมดนั่นฝีมือผมเองล้วนๆ ผลพวงมาจากในเต้นท์เมื่อคืน
ก็ผมหาที่ระบายไม่ได้พอเจ็บก็หลังมันนั่นแหละครับ
เล่นทั้งทีเอาให้ใหญ่เลยนะมึง แทนที่จะใส่เสื้อดันเปิดให้คนเห็นกันซะหมด
แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ไหนวะ
ตอนนี้มันยังไม่เห็นผม มันก็กอดกัดฟัดเหวี่ยงกับผัวตุ๊กตางูของมันต่อไป
มันจับพันรัดไว้ทั้งตัวแล้วจังหวะที่ผมกำลังจะชวนไอ้นาวออกมันดันเงยหน้าขึ้นมา
และผมก็มองมันอยู่พอดีที่นี้เลยมีแต่ อึ้งกับอึ้งครับ ทั้งมันทั้งผม
มันตกใจที่ผมมาเจอ ผมก็ตกใจที่มันรู้ว่าผมมาดู
พอตั้งสติได้มันรีบหันหลังไปกอดผัวงูของมันไม่สนผมเลยครับ หึหึ
“ไปกันเถอะหว่ะ เสียสายตา” ผมบอกไอ้นาวดังๆให้เมียงูมันได้ยินด้วยครับ
“เออกูก็ว่างั้น” ไอ้นาวว่าก่อนเดินนำออกจากซุ้ม
“เป็นไงบ้างครับ เด็ดคุ้มค่า 20 บาทอย่างที่บอกใช่ไหม”
พี่โฟมรีบถามทันทีที่เห็นผมเดินออกมาจากซุ้ม
“ใครคิดวะพี่ แม่งกล้าทำไปได้” ผมถามพี่โฟม
“ไอ้อาร์ม มันคิดแต่แม่งเล่นน้อยไปหน่อย” พี่โฟมว่ายิ้มๆ
“แล้วพี่ไม่เล่นเหรอ” ไอ้นาวถามบ้าง
“พี่เล่นไปแล้วรอบแรก มีพี่ ไอ้นัท ไอ้มี่ ดีแล้วที่มากันไม่ทัน”
“ผมไม่คิดเลยว่าตินณ์จะกล้าทำแบบนี้”
“กว่ามันจะยอม โดนจับถอดเสื้อก็โวยวายที่ไหนได้ มันมีอะไรซ้อนไว้นี่เองถึงหวงนัก ฮ่าๆ”
พี่โฟมแม่งล้อผมครับ เล่นเอาผมหน้าแดงไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว
“พี่โฟมแม่ง ไม่คุยด้วยแล้ว” ผมว่าก่อนเดินหนี แต่ยังได้ยินเสียงพี่โฟมดังตามหลัง
ไอ้นาวก็รีบเดินตามมาติดๆ ผมกลับมาที่ซุ้มตัวเองก่อนไปอุดหนุนปาไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ซะหน่อย
สภาพมันตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ
“ไอ้เดียว เอามา 3 ลูกดิ๊” ผมบอกไอ้เดียว มันก็รับเงินก่อนยื่นลูกเทนนิสให้ผมยิ้มๆ
“มาแก้แค้นอะไรมันล่ะ”
“ป่าว แค่ความหมั่นไส้ล้วนๆ” ผมตอบไอ้เดียว
“ไอ้พรต ไม่เอานะโว้ยถ้ากูตกไปมึงเจอตีนกูแน่” เสียงไอ้ฟิกซ์โวยครับ
“น้องฟิกซ์ซี่นั่งลุ้นอย่างเดียวก็พอค่ะ ฮ่าๆๆ”
ผมกับไอ้นาวหัวเราะพร้อมกันก่อนปล่อยลูกแรกออกจากมือ
ผมกะองศาต่างๆอย่างดีไม่มีพลาดเป้า แล้วมันก็เข้าพอดีเป๊ะ ไอ้ฟิกซ์หล่นไปตามระเบียบ
“เชี้ยพรต มึงโดนแน่” มันรีบตะโดนด่าเลยครับ
“ไอ้มายด์มึงก็อย่าคิดจะรอด” ไอ้นาวเล็งไอ้มายด์บ้างครับ
“อย่าาาาา” ไอ้มายด์ร้องห้ามเสียงดังก่อนเสียงจะหายไปพร้อมกับตัวมันที่หล่นน้ำ
จากนั้นไอ้นาวก็เปลี่ยนมาปาไอ้ฟิกซ์บ้าง ผมก็ไปปาไอ้มายด์ อีก 2 ลูกเน้นๆ ผมไม่ได้ปาเพียวเพราะสงสาร
“พรตมานี่หน่อย” ผมหันไปมองเสียงที่เรียกชื่อก็เจอเมียงูเข้าจังๆครับ ตอนนี้มันใส่ชุดเดิมเมื่อตอนเย็นแล้ว
“มีอะไร”
“ไปเดินเที่ยวกัน” มันชวน
“กูเดินมาแล้ว” เล่นตัวหน่อยครับ
“เดินแล้วก็เดินกลับกูอีกครั้งก็ได้” มันยังตื้อ
“มึงไม่อยู่กับผัวงูของมึงวะ หึหึ” ผมถามมันก่อนหัวเราะทับ
“ไม่ต้องเลย บอกไม่ให้ไปแล้วไปทำไมวะ กูทำหน้าไม่ถูกเลย” มันว่าหน้าแดงๆครับ
สงสัยอายจริง นานๆทีจะเห็นตินณ์เป็นแบบนี้ก็น่ารักดี
“มึงไม่อายรึไงทำแบบนั้น ตัวก็มีแต่รอย”
ผมถามมันเรื่อยๆพร้อมออกเดินตามแรงดึงของมัน
ตอนนี้มันเดินเอามือกอดคอผมแล้วครับ
“อายดิ โครตอาย แต่ตอนกูเห็นมึงครั้งแรกที่ซุ้มมึงสวยจนกูตะลึงเลย มึงคงไม่คิดไปเฉาะใช่ไหม”
“กูไม่ได้เต็มใจไอ้เชี้ยนาวแม่งบังคับ แล้วกูก็ไม่เคยมีความคิดนั้น” แม่งคิดได้ไงวะ
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่ดีแล้วที่มึงไม่คิด เพราะกูชอบมึงแบบนี้มากกว่า” แม่งพูดอะไรให้กูอายอีกแล้วครับ
“มึงมันบ้า” ผมว่าแก้เขิน ไม่รู้จะด่าอะไรมัน
“เต้นรำวงกันไหม” มันชวนผมเต้นรำวงย้อนยุค
“ไม่เอา”
“ไม่เอาก็ไม่เอา” มันว่าก่อนพาไปเล่นซุ้มอื่น
สนุกดีครับผมเพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนที่ปาแม่นมาก มันไปปาลูกโป่ง
ปากระป๋องนมทุกอย่างเข้าเป้าหมด ผมได้ของรางวัลมาเต็มสองมือเลยครับ
เราเดินกันจนเหนื่อยมันก็ซื้อน้ำกับขนมมาให้
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับซุ้มเพราะต้องเตรียมเก็บของก่อนงานเลิก
“หายไปไหนมาว่ะ” ผมกลับมาถึงไอ้นาวถามก่อนเพื่อน
“ขี้เสือกนะมึง”
“ไปกะพี่ตินณ์มาดิ หน้างี้บานเชียว”
“เออ รู้ดีทุกเรื่อง”
“หึหึ อย่าดูถูกคนอย่างกู” ไอ้นาวว่าก่อนเดินเข้าไปช่วยกันเก็บของ
“ไอ้มายด์ไปไหนวะ” ผมถามไอ้ฟิกซ์เมื่อไม่เห็นไอ้มายด์
“ไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำ เดี๋ยวมา”
“นึกว่าหนาวจนมุดกองไฟไปแล้ว ฮ่าๆๆ” ผมว่าก่อนหัวเราะกับไอ้ฟิกซ์
แล้วไม่นานไอ้มายด์ก็เดินเข้ามาช่วยเก็บของกว่าจะเสร็จก็เที่ยงคืนครับ
ผมอาบน้ำอีกรอบเพราะน้ำในถังที่ตกลงไปมันไม่สะอาด
ตอนอาบนึกว่าแช่น้ำแข็งไว้โครตของโครตเย็นครับ
“ตินณ์มึงนอนนี่อีกแล้วเหรอ” ผมถามเมื่อเห็นมันมานอนในเต็นท์แทนไอ้นาว
“เออสิ จะให้กูไปนอนไหน”
“แล้วไอ้นาวมันไปนอนกับพี่คิมเหรอ”
“ก็ต้องเป็นแบบนั้น”
“มึงนี่ตอบกวนตีนกูจริงเนอะ” ผมว่าก่อนทุบมันเบาๆไปหนึ่งที
“มาให้กอดหน่อยหนาว” มันเรียกพร้อมดึงตัวผมลงนอนข้างมัน
“ไม่กอดผัวงูมึงไปหล่ะ หึหึ”
“ อย่าไปพูดถึงมันได้ไหมวะ แค่นึกกูก็อยากกลั้นใจตายแล้ว”
มันว่าเสียงนิ่งเลยครับ แต่ยิ่งไม่ชอบผมก็ยิ่งชอบเอามาล้อ หึหึ
ตอนนี้เงียบไว้ก่อน แต่พอมันลืมผมก็ค่อยเอามาล้อใหม่
ยังไม่สาย พลาดครั้งเดียว โดนล้อทั้งชาติครับงานนี้
“กูไม่มีทางเลิกล้อ เพราะมึงเสือกไปปากูตกน้ำก่อนเอง” ผมว่าอย่างอาฆาต
“ตามใจ แต่กูขอให้รางวัลที่วันนี้มึงแต่งตัวน่ารักก่อน”
มันว่าเสร็จพลิกตัวมาจูบดีฟคิสผม เล่นเอาหอบเลย
“หยุดไอ้ตินณ์นอนเลยนะมึง”
“ขอหน่อยดิ”
“ไม่ได้ นอนเดี๋ยวนี้” ผมบอกเสียงดัง
“อะไรวะ ทำไมขี้หวง ตัวมึงก็ของกูทั้งนั้น แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้” มันยังบ่นงุ้งงิ้งน่ารำคาญ
“มึงมันหื่นขึ้นสมองเกินไป ลดๆลงบ้าง”
“ก็ได้คืนนี้กูไม่ทำก็ได้ ติดไว้ก่อนกลับไปห้องเจอหนักแน่” มันว่าหน้าด้านๆเลยครับ
“ใครบอกจะให้มึง”
“กูบอกเองครับ ฝันดีนะ” มันตอบหน้าตายก่อนโน้มหน้ามาหอมแก้มผมแล้วกอดผมแน่นเลยครับ
“อืม ฝันดีเหมือนกัน” ผมตอบมันเบาๆก่อนกอดตอบแล้วหลับบ้างครับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน
ตื่นเช้ามาอาจารย์ก็ให้เก็บเต็นท์ก่อนส่งตัวแทนเอาของและเงินที่ได้เมื่อคืน
ไปมอบให้เป็นทุนการศึกษาของเด็กนักเรียนในโรงเรียนแถวค่าย
ก่อนจะขึ้นรถและเดินทางกลับกรุงเทพฯ ร
ะหว่างทางก็มีจอดแวะให้ทานข้าวและซื้อของฝากที่ตลาดริมเมยครับ
หลังจากนั้นก็ขับยาวมาถึงกรุงเทพฯ ผมกับเพื่อนๆนั่งหลับมาตลอดทางทั้งเหนื่อยทั้งเพลียครับ
แต่ไปค่ายครั้งนี้ก็สนุกดีเหมือนได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆครับ
และมีประสบการณ์แปลกๆ แถมได้รู้ว่าที่จริงแล้วไอ้ตินณ์กับเพื่อนแม่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเมียงูครับ ฮ่าๆๆๆ
--- จบ ตอนพิเศษ ---
ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบลงแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ชื่นชอบและร่วมเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้
เมจิกคงคิดถึงทุกคน และเรื่องนี้มากแน่ๆเลยค่ะ :hao5:
แล้วพบกันใหม่ในร่วมเล่มค่ะ ___________ :กอด1: :กอด1:
-
มาจิ้มก่อน
ค่อยอ่าน อิอิ
มาเป็นคนแรกเลย
ดีใจมากกกกก
อ่านมาแล้ว
ฮาพี่ตินณ์กับพี่คิมอ่ะทำไปได้ เมียงู 555555
ต้องพรตกับนาวสิสวยมากๆเลย
จบแล้วอ่าาาา
ต้องคิดถึงพี่เมจิก กับพี่ตินณ์พรต พี่คิมนาว มากแน่ๆเลย ><
ปล.ยังไงก็รอรวมเล่มนะค้า แล้วเจอกันค่าา ^^
:L1: :L1: :pig4: :pig4:
-
อยากเห็นเมียงู~~~
-
:pig4:
-
น่ารัก อิอิ o18
-
ว้าาาาาา จบซะละต้องคิดถึงเรื่องนี้แน่ๆๆๆเลย :mew2:
เดี๋ยวจะตามไปอ่านเฮียเคนกับน้องมาร์ช และ เฮียพีชกะเนม อิอิ :mew1:
:pig4: :L1: :pig4:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย พี่ตินณ์พี่คิมเป็นเมียงู
แหม มีเรื่องให้พรตกะคิมมีเรื่องล้อไปอีกนาน
ขอบคุณเมจิกสำหรับตอนพิเศษ
-
สงสารติณน์อ่ะ กลายเป็นเมียงู กริ๊ด น้องพรตตี้ นาวนี่ สวยเว่อร์อ่ะ
จบตอนพิเศษสนุก ๆ แล้ว
-
นึกภาพตามแล้วอย่างฮาอะ
-
จบซะแล้ว อยากเห็นเมียงูกับสองสาวสวย 555+ ขอบคุณค่า :pig4:
-
ชอบนาวอะ ตลกดี :m20:
-
ชอบนาวกะพรตอยู่ด้วยกัน กวนทรีนกันสนุกดี :katai2-1:
-
มาจิ้มมาจอง
-
:laugh: ฮากับเมียงู ติณห์ - คิม เล่นเอาเมียตัวจริงอย่างพรต และนาวยังรับไม่ได้เลย และก็ทำให้คนในกลุุ่มรู้ว่าพรตนั้นร้อนแรงมาก :z1:
-
นาวนี่เล่นเต็มตลอดอ่ะไม่มีอาย
ฮาตินณ์อ่ะเป็นเมียงูซะงั้น :m20:
-
รอรวมเล่มจ้า :pig4: นักเขียนสนุกมากๆ
พรตนาวอยู่ด้วยกันแล้วฮามาก สมาคมแม่บ้าน หึ หึ
-
ทำไปได้นะตินณ์ พรต คิมกับนาวอีก 555
-
โอ๊ยยย อยากเห็นเมียงู 555555555555 :hao6:
-
ฮาเมียงูจริงๆ 5555
-
โอัเมียงู
-
เมียงู 55555
หมดกันพี่ติณ
-
หมดกัน ติณ + คิม เมียงู 55555
( คงคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆเลย รักตัวละครทุกคน และรักคุณเมจิกด้วย อิอิอิอิ )
-
ขำเมียงูนี่แหล่ะ
-
เมียงูๆ 555555
:hao7: :hao7:
-
:bye2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: พี่คิมเมียงู พี่ติณณ์เมียงู โอ๊ะ ฮาาาา
-
ขอบคุณ :)
-
พรตกะนาวนี่ฮาตลอดอ่า 55
-
Moment
ตินณ์-พรต
ตินณ์: กินเข้าไปเยอะๆ
พรต: อร่อยทุกอย่างเลยหว่ะ อันนั้นก็น่ากิน
ตินณ์: อ่ะ ของกูด้วยไหม (ยื่นจานตัวเองให้)
พรต: เอาขอชิมบ้าง นึกไงพากูมากินที่ Chocolate Ville วะ
ตินณ์: ก็กูเห็นมึงบ่นตั้งนานแล้วว่าอยากมา
พรต: แต่วันนี้คนเยอะ มึงจองนานไหมอ่ะ
ตินณ์: เป็นเดือน
พรต: เห้ยจริงดิ จริงแล้วพากูมาวันไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นวันนี้หรอก
ตินณ์: จริงอ่ะ
พรต: เออ มาวันนี้แม่งเปลืองค่าจอง
ตินณ์: ไอ้งก วันไหนก็เหมือนกันแหละ เมื่อวานวันนี้พรุ่งนี้กูก็รักมึงเหมือนเดิม
พรต: แหว่ะเลี่ยน
ตินณ์: ท้องเหรอ
พรต: บ้าเหรอ จะท้องได้ไง
ตินณ์: หึหึ
พรต: เหมือนกัน
ตินณ์: อะไรเหมือนกัน
พรต: รัก
ตินณ์: หึหึ หน้าแดงทำไม ^__________^
พรต: ใช่ที่ไหน (เอามือปิดแก้มตัวเองสองข้าง)
ตินณ์: แล้วของกูล่ะ
พรต: ได้มาแล้วไม่ใช่เหรอที่หอบมา
ตินณ์: มึงก็รู้ของใครมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่าของมึงชิ้นเดียว
พรต: หึหึ อยู่ห้อง แล้วของกูล่ะ
ตินณ์: ตัวกูไงเอาไหม
พรต: ใครเขาจะอยากได้มึง >////<
ตินณ์: ไม่เอาว่างั้น กูให้คนอื่นนะ
พรต: เอา!!! ของกู
------------------------------------------------------------------
คิม-นาว
นาว: เอาอะไรมาเยอะแยะ(ถือทั้งกุหลาบ ทั้งถุงกระดาษ)
คิม: คนที่โรงกลั่นให้มา วุ่นวายชิบหายวันนี้ไม่เป็นอันทำงาน
นาว: หน้างี้มีคนให้ด้วย
คิม: กูไม่ใช่มึง (ปิดเทอมอยู่คอนโดไม่ได้อะไรซักอย่าง)
นาว: งั้นของผมคงไม่จำเป็นแล้วดิ
คิม: จำเป็นดิเอามา
นาว: เอาไปไม ได้มาเยอะแค่ของผมอันเดียวคงไม่ต้องเอามั้ง
คิม: อย่าลีลาเอามาเลย กูรออยู่
นาว: อ่ะ...(ยื่นกล่องให้) แล้วของผมล่ะ
คิม: อ่ะให้หมดเลย (เอาของที่คนอื่นให้มา ยกให้เมียหมด)
นาว: ไม่เอาของใครไม่รู้ อย่ามาเนียนของผมอ่ะ ของผมอยู่ไหน
คิม: ไม่มี กูทำงานเอาเวลาไหนไปซื้อมึงก็เห็น
นาว: ไม่มีจริงอ่ะ
คิม: เออดิ
นาว: =_= (ปากคว่ำหน้าหงิกไปแล้ว)
คิม: เป็นอะไร
นาว: พี่แม่ง เอาของกูคืนมาเลย(จะแย่งคืน)
คิม: เห้ยได้ไง ให้แล้วเอาคืนมะรืนนี้ตายมึงไม่เคยได้ยินไงวะ
นาว: ไอ้เหี้ยแล้งน้ำใจ ไม่กินแล้วข้าวกลับห้อง
คิม: หึหึ
นาว: ไม่ต้องมาหัวเราะ โกรธจริง
คิม: ถึงแล้วลงมา กินไหมข้าวน่ะ
นาว: ไม่!! กูจะกลับห้อง
คิม: งั้นเฝ้ารถไปกูไปกินก่อนนะ ...อย่าซนรื้อเก๊ะหน้ารถกูล่ะ (เปิดประตูลงรถ)
นาว: ไอ้พี่คิมแกล้งกูทำไม
(พออิพี่บอกไม่ให้รื้อนางรีบค้นทันที แล้วก็เจอลูกอม Made In Candy
มีชื่อตัวเอง ชื่ออิพี่ และคำว่า Luv หลายสีปนกันอยู่ในขวดแก้ว
บนฝาขวดมีโพสอิทลายมือหวัดๆ HaPpY Valentine's DaY ไอ้เด็กแสบ
นางนั่งยิ้มแก้มแตกก่อนรีบตามอิพี่คิมเข้าร้าน)
---------------------------------------------------------------
มายด์ - ฟิกซ์
มายด์: มึงจะมาอยู่กับกูทำไมวะ
ฟิกซ์: อยู่ไม่ได้ไง มึงจะไปไหน
มายด์:วันนี้วันอะไรกูก็มีคนให้ไปหาบ้าง
ฟิกซ์: ใครวะ อยู่ไหนกูไปด้วย
มายด์: ไอ้เชี้ยฟิกซ์มึงจะตามกูเป็นลูกกรอกไปถึงไหน เด็กมึงไม่มีให้หารึไง
ฟิกซ์: ไม่มี อย่าไปพูดถึง
มายด์: มึงโดนทิ้ง???
ฟิกซ์: กูทิ้งโว้ยไม่ใช่สเป็ก
มายด์: เรื่องเยอะ เฝ้าห้องไปกูจะออกข้างนอก
ฟิกซ์: ไปด้วย
มายด์: ไม่ต้องอยู่ห้อง
ฟิกซ์: งั้นมึงก็ไม่ต้องไป
มายด์: โอ๊ย!! ไอ้เชี้ยเจ็บ (โดนดึงล้ม)
ฟิกซ์: เฮ้ยเป็นไรป่าว
มายด์: ขากูหักแล้วมั้ง
ฟิกซ์ : อย่าเวอร์
มายด์: จริงมึงมาดู
ฟิกซ์: ไหนตรงไหนหัก เห้ย!!
มายด์: ขี่หลังแม่งเลยทำกูดีนัก พาไปห้องน้ำดิกูจะอาบน้ำ
ฟิกซ์: มึงยังจะไปอีกเหรอ
มายด์: เออ กูนัดแม่ไว้
ฟิกซ์:แล้วไม่บอกว่ะ แต่กูจะไปด้วย
มายด์: ตามใจมึงเห่อะอยากทำไรก็ทำ ตื้อชิบหาย ยิ่งกว่าคนขายประกันอีก
____________________ :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วยิ้มแก้มแตก
คู่พี่ตินณ์พรต ออกหวาน
แต่คู่พี่คิมนาว ออก................
:-[ :-[
Happy valentine day
-
:กอด1:มายังไงคู่ฟิกส์มายด์ :laugh:
-
พรต ติณณ์หวานตลอดกาลลล
-
ตินณ์: ตัวกูไงเอาไหม
พรต: เอา!!! ของกู
พรตไม่ค่อยจะหวง เลยนะ :m12:
-
น่ารักอ่ะ มุ้งมิ้งกันน่าดู
:-[
-
:pig4: :pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
:laugh:
-
:pig4:
-
นาวนี่จริงๆ เล้ยย 5555
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย ติดตามทุกตอนเลย แต่ไม่ได้มาเมนท์ให้ เพราะลืมไอดี :m15:
ชอบคู่คิมนาวผุดๆ :-[
-
คู่สุดท้ายนี่ยางงาย555
-
น่าอิจฉาทุกคู่เลยอ่ะ
อ่ะ ฟิกซ์ กับ มายด์ นี่จะเรียกว่าเป็นคู่กันได้มั้ยเนี่ย
555
-
น่ารักมาก เขิลมากด้วย :-[ ขอบคุณค่ะ :3123:
-
ง่า จบสนิทไปแว้ววว ฮาอะ ตะละคน ทำไปด้ายยยย
-
ติณน์พรตน่ารัก >_<
คิมนาวก็น่ารัก อิพี่คิมหวานเป็นด้วยหรอ 555
ส่วนคู่สุดท้ายนี่ยังงายยยย ไม่ลงเอยกันสักที 555
o13 o13
-
น่าจะมีตอนของคู่สุดท้ายต่อเนอะ :katai4: :katai4:
ฮิๆ
-
มุ๊งมิ๊งงงงงงงงง
-
คู่พี่ตินณ์พรต ออกหวาน
แต่คู่พี่คิมนาวน่ารัดสุดน่าจะมีเรื่องคิมกับนาวเพิ่มอีกสนุกมากพระเอกมันโหดดี5555
Happy valentine day
-
คู่สุดท้ายนี่มันยังงายยยยยย :hao6:
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านจนจบ ใช้เวลาติดตามกว่า 3 วันกันเลยทีเดียว (ใช้วันหยุดได้คุ้มค่ามาก 555 )
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสบายๆ อ่านเพลินๆ แต่ก็ละไปไม่ได้เลยค่ะ ต้องอ่านให้จบให้ได้ ชอบน้องพรต
กับน้องนาว ติดเอ็นดูน้องนาวมากหน่อยตรงที่นางติ๊งต๊อง น่าเอ็นดู ส่วนน้องพรตก็ง๊องแง๊งกับพี่ตินณ์
ได้น่ารักดี เง้ออยากเจอผู้ชายแสนดีแบบนี้บ้างจังมีเหลือๆ เผื่อมาทางนี้บ้างมั้ย
พี่คิมก็โหดแท้ กวนแท้เหล่า คาดว่าถ้าคุณนักเขียนจับคู่คิม นาวแยกออกมาเขียนพิเศษนี่เราติดอีกแน่ๆ
ชอบบรรยากาศนิยายแนวนี้ค่ะ
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆ มาให้ได้อ่านกัน ^^
-
ตินณ์พรค กับคิมนาวน่ารัก โรแมนติกกันจริง
แต่คู่ฟิกซ์มายด์ ยังไงๆ
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: ทุกคู่น่ารักหมดเลยแต่คู่สุดท้ายมันทะแม่งๆแหะ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
ไม่มีคู่ มายด์ - ฟิกซ์ หรอออออ :katai3:
-
คิมนาวน่ารักกกกกกกกกกก :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
สนุกมากค่ะเรื่องนี้เพิ่งได้มีโอกาสอ่านไม่กี่วัน...ติดงอมแงมชอบพี่ตินณ์โตครแมน
ดูแลพรตดีมากขนาดพรตแรกๆโตครดื้อโตครเกรียนเลยแต่หลังๆมานี่เปลี่ยนเป็นน่ารักกับพี่ตินณ์ขึ้นเยอะเลย
ชอบนาว...น่ารัก กวนตีนขี้เสือกได้ผัวเพราะเพื่อนแบบพรตแท้ๆ555
ฟิกซ์มายด์คู่นี้มุ้งมิ้งติดกันยิ่งกว่าคู่2ผัวเมียซะอีกน่ารักไปอีกแบบ
-
หวานเบาๆ
-
รอ....รวมเล่มนะจ๊ะ
(^_^)
-
5555555 หนุกหนานนนนน
-
ThankS
-
น่าร้ากกกกกก :o8:
-
น่ารักมุ้งมิ้งตล๊อดดดด :impress2: :impress2:
-
โอ๊ยยยยย อิจฉาตาลุกไหม้ น่ารักมุ้งมิ้งกันจริงๆ :o8:
-
Moment Tin-Poj
นาว:ไอ้เหี้ยขับรถยังไงวะ ใบขับขี่ซื้อหรือเอาปืนไปจี้เขามา
พรต: ขับกวนตีนมาก พ่อมันสร้างถนนไงวะ
นาว: เล่นแม่งเลยไหม
พรต: ปล่อยมันๆ เดี๋ยวตินณ์กับพี่คิมรู้กูหูชา
นาว: กูขอดูหน้าหน่อยเถอะ (ขับแซงทันที)
พรต:เด็กเพิ่งหย่านมช่างแม่ง
นาว: เออเห็นเด็กนะมึง ปาดกูอีกทีกูไม่เอาไว้
พรต: เบาเว้ยไฟแดง
โครม!!!
พรต:เต็มตูดมึงเลยว่ะ
นาว: สัส! ไอ้เด็กเปรตเล่นกูแล้วไง
พรต:ใจเย็นเว้ย
นาว: ใจเย็นเชี้ยไรอีก รถกูบี้ขนาดนี้ รถไม่เท่าไหร่แต่กูจะไปตอบไอ้พี่คิมว่าไง
พรต: มันคงมือใหม่ อย่ามีเรื่องเดี๋ยวพี่คิมด่า
นาว: แต่กูว่า...เฮ้ยมึงคิ้วแตก
พรต: สัส!...มึงไม่ต้องเดี๋ยวกูกระทืบเอง
(เอามือลูบคิ้วตัวเองแล้วมีเลือดไหล รีบเปิดประตูลงไปอย่างไว)
........................................................................
ตินณ์: ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ (เยิน ปากเลือดคิ้วแตก)
พรต: ...
ตินณ์: ไอ้นาวเล่ามา
นาว: คือ...
ตินณ์:จะเล่าเองหรือให้กูโมโห
นาว: พี่ตินณ์อ่ะ อย่าทำเสียงโหดดิ แล้วมาขู่อะไรผมทำไมไม่ไปขู่เมียพี่โน่น
ตินณ์: ตกลงมึงจะไม่เล่าใช่ไหม (เน้นเสียงนิ่งกว่าเดิม)
นาว: เล่าๆ ก็แค่มีเด็กเปรตเพิ่งเริ่มเกรียน มันขับรถกวนตีนชาวบ้านไปมา
สงสัยขาเพิ่งเหยียบคันเร่งถึง แล้วที่นี้มันมาปาดหน้าผมสองครั้ง สองครั้งเลยนะพี่
ตินณ์: แล้วไง
นาว: แล้วผมก็แซงขึ้นไปดูหนังหน้ามัน พอติดไฟแดงมันเสือกพุ่งชนตูดผม
ที่นี้ไอ้พรตหัวไปกระแทกคอนโซลหน้ารถคิ้วแตก
ตินณ์: ถ้าแค่นั้นแล้วปากมันเลือดกลบได้ไง ตามตัวมันอีกยังกับฟัดกับหมามา
พรต: กูซัดกับไอ้เด็กเหี้ยนั่นมาจบไหม
ตินณ์: ถ้ามึงรู้ว่ามันเหี้ยจะเอาตัวไปแลกกับมันทำไม รถมีประกันชั้นหนึ่งไว้ทำไม
พรต: ก็มันทำกูเลือดออก พ่อแม่กูยังไม่กล้า
ตินณ์: แล้วมันคุ้มไหมจากแค่คิ้วแตก ตอนนี้ปากแตกตัวช้ำ
ไอ้เชี้ยเอ้ยกูดูของกูอย่างดีไม่เคยทำให้ช้ำ (ยิ่งเห็นแผลยิ่งอารมณ์ขึ้น)
พรต: มึงว่าใคร
ตินณ์: ใครก็ได้ที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้ มึงอีกคนไอ้นาวไม่คิดช่วยเพื่อนมึงไงวะ
นาว: ช่วยไงพี่ เมียพี่บอกไม่ให้เสือก ไอ้เด็กเหี้ยนั่นก็ไวแต่ไงเมียพี่ก็ชนะ
ตินณ์: เชื่อฟังกันดีนักนะมึง มันบอกให้ไปตายมึงจะไปไหม
นาว: พี่ตินณ์อ่ะ (เสียงอ่อยหลบตา)
ตินณ์: มึงจะไม่พูดอะไรซะหน่อยเหรอ
คิม: ปล่อยมันตายเมื่อไหร่ก็รู้ตัวเอง
นาว: พี่คิ้มมมม
คิม: ไม่ต้องมาเรียกกู
ตินณ์: ไหนเจ็บไหม มาดูดิ กูทำแผลให้
พรต: ลองเป็นเองมั่งไหมล่ะ โอ๊ยเจ็บ!! มือหรือตีนวะ
ตินณ์: ปากดีงี้ไงมันถึงเป็นเรื่อง ต่อไปนี้มึงห้ามมีเรื่องกับใครอีก
จำไว้ตัวมึงเป็นของกูถ้ากูไม่อนุญาตห้ามทำให้มีแผล
กูดูแลของกูอย่างดีเสือกให้ใครที่ไหนไม่รู้มาทำให้เป็นขนาดนี้
พรต: เออขี้บ่น เลิกบ่นได้แล้ว
ตินณ์: กูห่วงนะรู้ไหม
พรต: อืมๆ -////-
นาว: ฮึ! อารมณ์เสียใส่ผมเสร็จก็ทำเป็นลืมผมเลยนะ
........................................................................
Moment Kim -Now
นาว: พี่คิมจะโกรธผมไปถึงเมื่อไหร่วะ
คิม: กูควรโกรธไหม กูเคยบอกอะไรไว้จำได้ไหม
นาว: ก็มันอดไม่ได้ ทีพี่ยังชอบขับเร็วเลย
คิม: กูขับเร็วแต่ก็ไม่เคยตามมีเรื่องใครบนถนน
รถถึงมันจะเป็นเหล็กแต่มันก็พังได้ ถึงมึงจะโชคดีแค่ไหนแต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้ง
นาว: ผมขอโทษ
คิม: เวลากูบอกก็จำบ้าง กูไม่พูดไม่ใช่แปลว่าไม่ห่วง โตแล้วพูดครั้งเดียวรู้เรื่องนะ
นาว: รู้ดิ ผมไม่ได้โง่ แค่บางทีอารมณ์มันพาไป
คิม: อย่าให้มีอีก มึงไม่ได้ไปคนเดียวอย่าเอาคนอื่นมาเดือดร้อนด้วย
เดี๋ยวมึงจะรับผิดชอบไม่ไหว ถึงไปคนเดียวก็ห้าม
นาว: ครับๆ ทำไมวันนี้พูดเยอะวะ
คิม: กูกำลังอบรมมึงอยู่รู้ไหม
นาว: รู้ครับ จะไม่ทำแล้วพี่ไม่โกรธผมแล้วนะ
คิม: เออ แล้วตอนโดนชนเจ็บตรงไหนรึเปล่า
นาว: ไม่เจ็บ ไม่มีแผลแต่เจ็บใจ
คิม: พอเลยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตรวจร่างกายกับไอ้พรตด้วย
นาว: ตรวจทำไมอ่ะ
คิม: มันไม่มีแผลแต่อาจช้ำในก็ได้ หัวกระแทกไม่ใช่เหรอ
นาว: ไม่อยากไปอ่ะ
คิม: ไปซะอย่าโยกโย้
นาว: พี่ก็ไปด้วยกันดิ จะได้ตรวจด้วยเลย
คิม: ตรวจอะไรของมึง
นาว: หึหึ ความดุไงเหมือนมันจะเยอะผิดปกติ
คิม: เดี๋ยวจะโดน มาอาบน้ำได้แล้วจะได้นอน ดึกแล้ว
นาว: คร๊าบบบๆๆ
............................................................................
Moment Tin-Poj
พรต: ปวดแผลอ่ะ
ตินณ์: ตรงไหนๆ
พรต: ที่คิ้ว ที่ปากที่ตัว หัวโนด้วย
ตินณ์: แล้วตอนฟัดกัดทำซ่านะ มานี่มานั่งนี่มา (ให้ลุกจากโซฟาลงมานั่งในหว่างขาตัวเองข้างล่าง)
พรต: มึงไม่ไปทำงานเขาไม่ว่าเหรอ
ตินณ์: วันเดียวใครจะว่า กูก็ต้องอยู่โอ๋เด็กบ้างดิอ้อนขนาดนี้
พรต: กูไม่ได้อ้อนกูเจ็บจริงนะ
ตินณ์: อืมๆ เดี๋ยวพาไปกินข้าวกินยาจะได้หาย
พรต: โจ๊กนะเจ็บปาก
ตินณ์: ข้าวต้มกุ้งได้ไหมกูทำแล้ว
พรต: เอากุ้งไปใส่ในโจ๊ก แล้วใส่ตับด้วย
ตินณ์: เยอะไปแล้วๆ
พรต: กูเจ็บปากนะดูดิๆ (หันหน้าเข้าหา ยื่นปากให้ดู)
ตินณ์: ทำให้ก็ได้ รีบหายนะ กูเห็นแล้วไม่ชอบใจเลยว่ะ จุ๊บ
(พูดเสร็จกดปากตัวเองจุ๊บคนขี้อ้อน)
พรต: โอ๊ย! เจ็บอ่ะโดนแผล
-
สมควรที่นางๆจะโดนสามีบ่นทั้งคู่ :m16:
-
สามีแต่ละคนบ่นกันใหญ่
-
ตินณ์น่ารักนะ กูดูแลของกูอย่างดี
ปลื้มเลย :o8:
-
2 เมีย แท็กทีมกันเกรียนเชียว :katai5:
-
น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆ2คู่นี้ชอบอ่านมากอะ
-
ตอนพิเศษก้อน่ารักน้าาาาาาา >///<
-
ในที่สุดก้อตามอ่านทัน สนุกมากเลย แล้วมาต่ออีกนะ
-
2 เมียหาเรื่องให้สามีบ่นซะยาวเลย
พี่ติณห์คงอยากไปจัดการไอ้คนที่ทำให้พรตเจ็บ เพราะสำหรับติณห์แล้ว พรตคือคนสำคัญที่สุดในชีวิต
พี่คิมก็ดูเป็นห่วงนาว แต่ก็ไม่ถึงครึ่งของที่ติณห์เป็นห่วงพรต
-
นางอ้อนซะขนาดนี้ ตินณ์ก็ต้องคอยดูอะเนอะ
-
พรตกับนาวคู่หูคู้ซี้.หาเรื่องให้โดนดุจนได้..เจ็บตัวนิดๆหน่อยๆโตครจะอ้อนเลยพรต
-
มีเมียเกรียน ติณน์ คิม ทำใจนะ แต่เมียขี้อ้อนก็น่ารักฝุด ๆ
-
เห้อออ พวกนี้นิ่น๊าาาา
มันทั้งแสบทั้งฮาเลยจริงๆ
พรตก็โคดอ้อน พี่ติณก็โคดตามใจ
น่ารักๆๆๆ
-
ซ่าเจงๆสองนางนี้
-
ขอบคุณ :)
-
สามีไม่เคยทำให้เจ็บ(กาย)เลย โอ๋กันน่ารักเชียว :o8:
-
อร๊ายยยยยยย คุณสามีทั้งสองน่ารักมากๆๆๆๆ เขินนนนน :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ภรรเมียอ้อนขนาดนี้ ฝาละมีก็ต้องยอมเป็นธรรมดา คิคิ น่ารักอ่ะ
-
น้องพรตดื้อ!!
-
โมเม้นนี้ มุ้งมิ้ง หวานๆๆ ทำเอาอิจฉาาาาา :กอด1:
-
หาเรื่องจริ๊งงงงงงงง
-
เมียพวกแกซ่ามากกกก
ซ่าเกินไปและ
จัดการหน่อยดิ 555555
:really2: :really2: :really2: :really2:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
ฮาาาา ขี้อ้อนนะพรต ติณห์ยังคงเส้นคงวาเรื่องความหวง
หึหึ
-
โดนพ่อบ่นเลย ทั้ง พรต ทั้ง นาว
-
ThankS
-
น้องพรตอ้อนจัง
-
:z3: :z3: :z3:
มาต่อได้แล้วน๊า อยากอ่านต่ออีกอ่ะ
อิอิอิอิอิอิ
-
พรตขี้อ้อนว่ะ แต่ก่อน่ารักสุดๆ :-[
-
One short
Kim - Now
“นาว นาว ไอ้นาว” ผมรู้สึกเหมือนมีคนเรียกและรับรู้ว่ามีอะไรบางอย่างมากระทบหน้าตัวเองเบาๆจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมอง
“เฮ้ย!” สิ่งที่ผมเห็นคือหน้าพี่คิมที่อยู่ใกล้หน้าผมมากครับมากจนตกใจแล้วผลักออกอย่างแรงจนพี่คิมผงะไปข้างหลัง
“เป็นอะไร ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น” เสียงนิ่งหน้านิ่งเลยครับ ผลักนิดผลักหน่อยไม่ได้
“ก็พี่เอาหน้ามาใกล้หน้าผมทำไมล่ะ ผมก็นึกว่าผีอำดิ”
“ผีเชี้ยไรหล่อขนาดนี้”
“แล้วพี่ปลุกผมทำไมเช้าขนาดนี้อ่ะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบสว่าง” ผมเริ่มโวยวาย เมื่อรับรู้ว่าโดนปลุกตั้งแต่เช้าทั้งที่เมื่อคืนกว่าพี่คิมจะปล่อยให้ผมได้นอนก็เกือบสว่างแล้วครับ
“กูอยากไปว่ายน้ำตอนเช้าอ่ะ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” ผมได้ยินแล้วอยากจะกลั้นใจตายแม่งปลุกกูไปว่ายน้ำตอนหกโมงเช้าเนี๊ยะนะ มันใช่เรื่องไหมวะ
“พี่คิมเป็นเด็กไงวะ โตเป็นควายขนาดนี้ไปว่ายคนเดียวก็ได้หรอก” ผมว่าหน้าหงิกเลยครับก็คนมันง่วง
“ก็กูอยากให้มึงไปด้วยไม่ได้รึไง ป่ะเร็ว” พี่แกพูดเสร็จดึงแขนผมลุกจากเตียงไม่สนผมที่มีแค่เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของแกติดตัวอยู่แค่ชิ้นเดียว
“เฮ้ยๆ พี่คิมเดี๋ยว ใส่กางเกงก่อน” ผมขืนมือไว้ก่อนพูดรัวเร็ว
“ก็ใส่ดิ ใครห้าม” แม่งหันมาพูดแบบนี้น่ากระโดดถีบขาคู่ให้สุดตีนจริงๆครับ ผม
มองเคืองๆแล้วเดินไปใส่กางเกงว่ายน้ำขาสั้น พอใส่เสร็จถึงรู้ว่ามันเหมือนไม่ได้ใส่เพราะเสื้อยืดพี่คิมทิ้งตัวลงไปปิดกางเกงไว้จนมิด เสื้อมันตัวใหญ่เกินไปหรือเจ้าของมันตัวใหญ่วะ ผมใส่แล้วโครตเหมือนคนแคระ มองตัวเองในกระจกอย่างขำๆก่อนเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำทั้งแบบนั้นขี้เกียจเปลี่ยนครับ ยังไงเดี๋ยวก็ต้องกลับมาเปลี่ยนอีกครั้ง
“เสร็จยังวะไปเร็ว” พี่คิมเดินมาเร่งผมหน้าห้องน้ำ ไม่รู้จะรีบอะไรหนักหนา ทะเลก็อยู่ตรงหน้า
“เสร็จแล้วๆ” ผมตอบก่อนออกจากห้องน้ำแล้วตามเดินพี่คิมที่ใส่เสื้อยืดสีดำคอกลมกับกางเกงขาสั้นออกจากห้อง ก็ใส่คล้ายกันทำไมพี่มันดูดีกว่าผมเยอะเลยวะ
“อ้าวไปไหนกันแต่เช้า” เสียงพี่ตินณ์ทักดังออกมาจากห้องครัวที่ผมกำลังเดินผ่านครับ
“พี่คิมจะไปว่ายน้ำครับ”
“อย่างมันน่ะนะว่ายน้ำตอนเช้า” พี่ตินณ์ถามเสียงเหมือนไม่เชื่อที่ผมพูดซักเท่าไหร่
“ทำไมอย่างกูว่ายน้ำตอนเช้าไม่ได้เหรอ” พี่คิมถามกลับเสียงหาเรื่องเลยครับ
“ก็กูไม่เคยเห็นมึงทำไง เลยสงสัย”
“งั้นก็เห็นซะวันนี้แหละ”
“ตินณ์ตื่นเช้าจัง มีอะไรกินมั่งวะ” พี่คิมพูดจบเสียงไอ้พรตก็ดังขึ้นก่อนผมจะเห็นมันเดินเหมือนคนละเมอเข้ามายืนกอดเอวซ้อนหลังพี่ตินณ์ที่ออกมายืนหน้าห้องครัว มันคงยังไม่เห็นผมกับพี่คิมที่เดินมาใส่รองเท้าหน้าบ้านพักแล้ว
“ของโปรดมึงทั้งนั้นแหละ แล้วทำไมมึงตื่นเร็วกูยังทำไม่เสร็จเลย” พี่ตินณ์ถามมันกลับก่อนแกะมือมันออกจากเอวแล้วหันหน้าเข้าหา บรรยากาศทำไมเหมือนมีดอกไม้ล้อมรอบวะ
“ปวดเหยี่ยว ตื่นมาไม่เจอเลยออกมาดู” ไอ้พรตก็ตอบก่อนทิ้งหัวใส่อกแน่นๆของพี่ตินณ์ครับ สงสัยมันจะยังไม่ตื่นจริงๆ ถึงได้ไม่สนใจใครแบบนี้ ผมมองมันอย่างหมั่นไส้ก่อนเลิกสนใจแล้วเดินตามพี่คิมลงหาด
“พี่คิมจะเดินไปไหนไกลขนาดนี้” ผมเรียกพี่คิมหลังจากรู้สึกว่าเดินมาไกลแล้วไม่เห็นพี่คิมจะลงน้ำซักที
“ตามมาเถอะน่า” แกว่าก่อนคว้ามือผมไปจับแล้วเดินนำต่อไปเรื่อยๆ ผมก็เดินตามแรงจูงพร้อมมองทะเลเช้าๆแบบนี้น้ำลง แต่ก็เห็นหาดทรายสีขาวเม็ดทรายละเอียดๆกับน้ำทะเลใสๆสวยมากเลยครับ เดินแบบนี้ก็เพลินดี หลังเดินผ่านชายหาดจนเป็นโขดหินน้อยใหญ่ไอ้พี่คิมก็หยุดเดินแล้วหันมามองผมซักทีครับ
“ถึงแล้ว”
“ฮ๊ะ ถึงแล้วเหรอ ถึงอะไรอ่ะไม่เห็นมีชายหาดหรืออะไรเลย” ผมถามพร้อมมองไปรอบๆ
“ตรงนี้แหละ กูพามาดำน้ำดูปะการัง รอเดี๋ยวนะ” แกพูดเสร็จก็เดินไปทางร้านค้าแล้วกลับมาพร้อมหน้ากากดำน้ำ (Mask) สองอัน
“ให้ดำน้ำตรงนี้เหรอพี่” ผมถามพร้อมรับหน้ากากมาถือ
“เออ ตรงนี้แหละ ใส่เป็นไหม” พี่คิมตอบก่อนถามผม
“ไม่เป็นอ่ะใส่ยังไง”
“แบบนี้ กัดตรงนี้ไว้ เออนั่นแหละ ลองหายใจทางปากดิ ได้ไหม” พี่คิมสอนก่อนใส่ให้ผมดู แล้วมาใส่ให้ผมบ้างเมื่อผมทำท่าใส่
ไม่เป็น ก็ผมไม่เคยใส่นี่ครับ
“อืม” ผมตอบเบาในลำคอพร้อมพยักหน้า พี่คิมก็ยิ้มให้ผมก่อน ใส่ของตังเองแล้วจูงมือผมไปตรงโขนหินแต่เป็นทางลงไปในทะเลครับ ผมเพิ่งเห็นว่าตรงนี้มีทางลง
เมื่อลงมาจนถึงด้านล่างผมถึงรู้ว่าทะเลตรงนี้ช่วงน้ำลงจะสามารถดำน้ำดูปะการังได้ เป็นปะการังน้ำตื้นครับ ผมหันไปมองพี่คิม พี่คิมก็หันมาพบตาผมก่อนพยักหน้าให้ผมเดินลงไปในน้ำที่ลึกขึ้นเรื่อยๆ และจะมีเชือกเส้นใหญ่ให้เราสาวมือตามไปเพื่อดูปะการัง ไม่ต้องตีขาใส่หน้าคนข้างหลัง แต่พี่คิมมันไม่ยอมจับเชือกแต่ดันมาว่ายคู่กับผม ก่อนจะคว้ามือซ้ายของผมไปจับแล้วว่ายไปพร้อมกัน ผมก็ไม่อยากขัดใจว่ายไปเรื่อยๆด้านล่างก็มีปะการังสีสันสวยงามและปลาตัวเล็กๆเต็มไปหมด ผมมองด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้จริงๆซักที เคยเห็นแต่ในทีวี หลังจากว่ายไปซักพักก็มาถึงสุดปลายเชือกผมก็ยืนในน้ำเพราะรู้สึกว่าน้ำจะตื้นระดับเอวเอง
“โอ๊ย!!” ทันทีที่เท้าผมสัมผัสอะไรซักอย่างก็ต้องร้องด้วยความเจ็บเพราะเหมือนผมโดนอะไรตำเท้า พอมองดีๆกลายเป็นไอ้ที่รูปร่างคล้ายเม่นมีหนามแหลมๆสีดำครับ ผมคงเหยียบไปโดนเข้า ผมรีบเอาหน้ากากออกจากปากแล้วเดินเขย่งเท้าไปที่โขดหินที่ใกล้ที่สุดแล้วทิ้งตัวลงนั่งทันที
“เป็นอะไร” พี่คิมรีบเดินตามมาหา เมื่อเห็นผมเดินแปลกๆ
“ผมว่าผมเหยียบไอ้สีดำที่มีหนามนั่นอ่ะพี่คิม ปวดอ่ะ” ผมเริ่มหน้าเสียแล้วครับเมื่อหงายเท้าขึ้นมาเห็นเหมือนมีอะไรสีดำอยู่ใต้เท้า 3 จุด
“ไหนดูดิ นี่มันโดนหอยเม่นนี่หว่า” พี่คิมจับเท้าผมหงายดูแล้วทำสีหน้าตกใจให้ผมจิตตกเข้าไปอีก กูต้องตัดตีนไหมวะเนี๊ยะ
“เอาออกไงอ่ะพี่” ผมถามพี่คิมเสียงเริ่มสั่นแล้วครับ ก็ไม่เคยโดนอ่ะ ไม่รู้จักด้วย
“ไม่ต้องเอาออก มันต้องหาหินทุบแล้วเดี๋ยวมันจะหายเอง”
“จริงเหรอพี่” ผมถามอย่างไม่ค่อยอยากเชื่อพี่คิมเท่าไหร่
“จริงดิ กูเคยเรียนมานะ” พี่คิมว่าก่อนเอาหินก้อนพอมือมาทุบลงบนฝ่าเท้าผมเบาๆแล้วขยี้ซ้ำ
“โอ๊ย!! พี่คิมเบา” ผมร้องเสียงดัง ก็มันเจ็บอ่ะ
“ทนหน่อยเดี๋ยวก็หาย” พี่คิมว่าก่อนกดซ้ำ ผมก็แหกปากดิครับ แล้วทันใดนั้นพี่คิมก็เอาปากตัวเองมาประกบปากผมเพื่อปิดกั้นเสียงผมไม่ให้ดังออกไป พี่แกจูบจนผมเริ่มเคลิ้มสติเริ่มไม่อยู่กับตัวแล้วพี่แกก็ถอนริมฝีปากออก
“เป็นไง ดีขึ้นไหม” ผมตั้งสติได้ ก็มองที่เท้าสีดำที่เห็นเมื่อกี้เริ่มจางลงแล้วครับ
“เสร็จแล้วเหรอพี่”
“พอแล้วเดี๋ยวเท้าช้ำ ทิ้งไว้ซักพักคงหาย ไปว่ายน้ำไหมจะได้ไม่ต้องเดิน” พี่คิมชวนผมว่ายน้ำซะงั้นครับ
“ไม่เอาอ่ะ ผมกลัวไปเหยียบมันอีก” ผมบอกปัดอย่างแขยงหอยเม่น
“หึหึ ไม่โดนหรอก มึงกอดคอกูไว้ เดี๋ยวกูว่ายเอง” พี่คิมเสนอ
“จริงนะ” ผมถามกลับพร้อมรอยยิ้ม ทำไมใจดีจังวะ เสนองี้ผมก็ต้องสนองดิครับ
“อืม” พี่คิมตอบพร้อมพยักหน้า ผมเลยหยิบหน้ากากว่ายน้ำที่วางข้างตัวขึ้นมาถือแล้วเดินเขย่งมาขึ้นหลังพี่คิม จากนั้นแกก็แบกผมเดินห่างจากจุดที่ดูปะการังแล้วลงน้ำ จากนั้นแกก็ว่ายน้ำผมก็กอดคอแกเป็นเหาฉลามเลยครับ ที่จริงก็ไม่เจ็บหรอกครับเพราะอยู่ในน้ำไม่ได้เหยียบพื้น แต่อยู่บนหลังพี่คิมก็สบายดีเลยไม่อยากว่ายเอง
“พี่คิมพระอาทิตย์ขึ้นสวยว่ะ” ผมหันไปเห็นพระอาทิตย์กำลังขึ้น และแสงแดดอ่อนๆกระทบผิวน้ำสวยมากเลยครับ น่าจะเอากล้องมาด้วย ผมนึกอย่างเสียดาย
“อืมสวยดี” พี่คิมพูดเสร็จทิ้งตัวลงดำน้ำเลยครับ ผมที่เกาะคออยู่ก็ตกใจเพราะตัวเองโดนดึงลงน้ำก่อนจะถูกดึงแขนให้มาอยู่ข้างหน้าพี่คิมแล้วแกก็จูบผมซะงั้นครับ หรือเรียกว่าแบ่งอากาศดีอ่ะ แม่งพี่คิมชอบทำอะไรบ้าดีเดือดไม่ปรึกษา ถ้าผมสำลักน้ำตายทำไงวะ ผมก็ทุบพี่คิมไปสองทีในน้ำเพราะหายใจไม่ออกแกเลยดันตัวผมและตัวแกเองขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำ
“ แค๊กๆๆไอ้พี่คิม ถ้าผมขาดใจตายทำไงวะ” ผมโวยวายทันที
“มึงไม่ตายหรอกน่ากูอยู่นี่ทั้งคน” พี่แกยังมีหน้ามาว่าพร้อมรอยยิ้มกวนๆอีกนะ
“พี่นั่นแหละจะทำให้ผมตาย” ผมว่าก่อนหันหลังหนีแม่งเลย
“กูไม่ปล่อยมึงตายหรอก มึงตายกูจะอยู่แกล้งใครล่ะ” ยังครับยังมาแหย่ผมอีก ทำไมชอบทำให้โมโหก็ไม่รู้
“ก็ไปหาสาวดิ”
“ถ้ากูไปจริง มึงจะเป็นผีมาหักคอกูซะเปล่าๆ”
“พี่คิม!!” ผมหันกลับมาเรียกเสียงดัง
“เออๆ กูล้อเล่นน่า กลับบ้านยังแดดร้อนแล้ว”
“กลับดิ แต่เจ็บเท้ากลับไงอ่ะ” ผมตอบก่อนนึกขึ้นได้ว่ายังเจ็บเท้า
“เออ กูให้ขี้หลังกลับก็ได้ ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมาแบบนั้น”
“ไอ้พี่คิมทำไมชอบเปรียบผมก็ตัวอะไรนักหนาวะ”
“หึหึ น่ารักดีมาเร็วหิวข้าว” พี่คิมเรียกก่อนหันหลังให้ ผมก็ไปเกาะคอแกเหมือนเดิมก่อนว่ายเข้าฝั่งแล้วพี่คิมก็แบกผมจากจุดที่ลงไปดำน้ำเดินมาจนเกือบถึงบ้าน ผมว่าระยะทางไกลมากแต่แกก็ไม่บ่นซักคำ
“เหนื่อยไหม” ผมถามพี่คิมข้างหูเบาๆ ก็ตอนนี้อยู่ผมยังอยู่บนหลังแก แต่มองเห็นหลังคาบ้านพักแล้วครับอีกนิดเดียวก็ถึง
“ไม่เหนื่อยแต่หนัก กลับไปกินให้น้อยหน่อยนะ”
“พี่คิม!! อย่าพูดเรื่องอ้วนดิ” ผมรู้ตัวครับว่าน้ำหนักขึ้น แต่พอพี่คิมพูดที่ไรมันจี๊ดใจทุกที
“หึหึ ก็มึงอ้วนจริง”
“พี่คิมไม่หยุดใช่ไหมๆ” ผมว่าก่อนกอดคอแกแน่ๆขึ้นไปอีก
“อื้อหายใจไม่ออก”
“ผมอ้วนไหม ตอบมาเร็วๆ” ผมถามแต่แขนก็ยังไม่คลาย
“ไม่ ไม่อ้วนเลย” พี่แกตอบกระท่อน กระแท่นหน้าแดงแล้วครับ สงสัยหายใจไม่ออกจริง
“ก็แค่เนี๊ยะ” ผมว่าก่อนยอมคลายอ้อมแขนที่รัดคอออกนิดนึง
“กูทิ้งให้เดินเองซะดีไหมวะ แม่ง”
“อย่าๆ ไม่แกล้งแล้ว ขอบคุณนะพี่คิมที่พาไปดูปะการัง”
ผมรีบว่าก่อนเอาหัวซบกับซอกคอพี่คิมแล้วขอบคุณที่พี่คิมพาผมไปดำน้ำ
“ชอบไหม” พี่คิมถามผมกลับเสียงนิ่งๆเดาอารมณ์ไม่ถูก
“ชอบ สวยมากเลย พี่คิมรู้ได้ไงว่าต้องไปที่นั่น” ผมถามอย่างแปลกใจเพราะผมมาก่อนตั้งหลายวันยังไม่รู้เลยว่ามีปะการังให้ดูด้วย
“กูเคยมากับเพื่อนแล้ว ถ้ามึงชอบก็ดีกูจะได้ไม่โดนด่าที่ปลุกมึงแต่เช้า”
“ไม่ด่าแล้วครับ ขอบคุณนะ”ผมว่าก่อนหอมแก้มพี่คิมไปหนึ่งที พี่คิมก็ไม่พูดอะไรแต่ผมเห็นแกแอบยิ้มน้อยๆด้วยครับ แล้วผมก็ถูกแบกมาจนถึงบ้าน พอมาถึงพวกเพื่อนๆก็มารุมถามว่าผมเป็นอะไร พอผมบอกเท่านั้นครับ มีทั้งเสียงด่าว่าไม่ชวน เสียงสมน้ำหน้า และสีหน้าสงสารจากไอ้เดียว แต่เจ็บนี้ก็ถือว่าคุ้มกับการได้ดูปะการังและขี่หลังพี่คิมจนมาถึงบ้านครับ นานๆพี่คิมมันจะยอมผมซักทีแบบนี้ถ้ายังไม่หายผมคงใช้มันอ้อนได้อีกเยอะครับ หึหึ
--- The End One short ---
ขอบคุณที่ติดตามและคิดถึงกันค่ะ
http://www.youtube.com/v/-977304xvlo
-
:z13:
เอคิมนาวมายั่วหรอออออ :katai2-1:
-
กรี๊ดดดดด คิมนาวน่ารักกกกกกกกกกกก
-
ชอบคู่นี้มากเลยอะไม่นึกว่าพี่คิมจะมีมุมโรแมนติกด้วยน่ารักจัง
-
คิดถึง ตินณ์พรต นางอ้อนสามี ไม่อายเพื่อนเลย :o8:
-
พี่คิมก็มุมน่ารักๆ เหมือนกันนะนี่ โรแมนติกไม่เบา ทำเอานาวเขินไปเลย :o8:
-
ชอบน้องนาว ถึงเจ็บก็ถือว่าคุ้มนะ
-
คิมนาว..ทำปู ปลา แถวนั้นอิจฉาปะเนี่ย
-
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่คนเขียนมอบให้ ขอบคุณคร้าาาาา :mew1:
-
ก่อนหวานก็นิดนึง แหย่เมียตลอดพี่คิม
แอบหวานส่งท้าย
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
ทำไมพี่คิมน่ารักงี้อ่า
อยากได้มั่งจัง
ปล.เพิ่งรู้ว่ามาต่อที่ห้องนี้ด้วย
-
น่ารักมากๆๆ
ชอบๆๆๆ :katai2-1: :mew1: :haun4:
-
โอ๊ย อิพี่คิมน่ารักขึ้นเยอะเลย สงสารนาวเหมือนกันนะ เจ็บเท้าน่าดูเลย
แต่ก้คุ้มนะ ได้ใช้แรงงานสามี โฮะๆๆ
-
ขอบคุณ :)
-
น่ารัก...
-
อยากอ่านก่ตอนสงกรานต์นะรออยู่
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบ
ขอบคุณนักเขียนมากค้าบบบบบ :กอด1:
ฟินกะคู่คิมนาว พี่คิมซึนมาก นาวกวนตีนมาก
อยากดูภาคต่อของฟิกซ์มายด์อ่าา >< :hao5:
-
น่ารักซะไม่มีอ่ะ พี่คิม
มุมนี้ของพี่แกช่างหาได้ยากนัก นานๆ จะมีมุมนี้โผล่มาสักที
5555
-
น่ารัก ฮ่าๆๆๆ ทุกคู่เลย
-
พี่คิมมามาดใหม่เอาใจสุดๆ 5555
สงสัยว่าใครลงทะเลตอนนั้น เบาหวานถามหาแน่ หรือไม่อาจโดนมดทั้งฝูงกัด
-
Moment
Tin-Poj
พรต: ตินณ์พรุ่งนี้ไปบ้านตินณ์ก่อนเนอะ ค่อยไปเล่นน้ำ
ตินณ์:ไปทำไมบ้านกู
พรต: ไปหาแม่กับพ่อไง วันต่อไปค่อยไปบ้านกู กินติมไหม (ขึ้นนั่งตัก)
ตินณ์: รู้สึกรักกันมากเนอะช่วงนี้
พรต: ที่สุดอ่ะ แม่มึงบอกจะทำร้านให้กูแล้วด้วย จบเมื่อไหร่ได้เลย
ตินณ์: ขนาดนั้น ทีกูบอกให้เก็บเงินเองลำเอียงไปป่าววะ
พรต: ไม่ลำเอียงซักนิด เพราะกูไปบ้านมึงบ่อยกว่ามึงซะอีก
ตินณ์: ได้ทีเอาเชียวนะ (เอามือบีบจมูกน้อง)
พรต: แน่นอนตอนนี้กูลูกรัก มึงลูกที่ถูกลืม
ตินณ์: ครับๆ แม่ลืมกูไม่เป็นไรแค่กูไม่ลืมแม่กับมึงก็พอ
พรต: หึหึ อ๊ะ...
ตินณ์: เฮ้ยมันหยด กินดีๆดิ รีบๆกินเข้าไปเลย
พรต: ช่วยกินหน่อยดิ เร็วๆ อึก.....อ้ายอิน
ตินณ์: อืม...หวาน (แย่งที่อยู่ในปาก จนมันละลายหมด แล้วถอนริมฝีปากออกมายิ้มร้ายๆ)
พรต: ใครให้มึงกินจากปากกู ดูดิเลอะหมดเลย(ในมือละลายเลอะ)
ตินณ์: งั้นเดี๋ยวกูทำความสะอาดให้
พรต: เฮ้ยถอดทำไม
ตินณ์: มันเลอะก็ต้องเอาไปซัก ส่วนตรงอื่นที่เดี๋ยวกูเลียให้
พรต: ไม่เอาตินณ์ หยุด ฮาๆๆ จั๊กจี้ อ๊ะ.....อ่าาาร์
-----------------------------------------------------------
"ไอ้เชี้ยพรตพวกมึงอยู่ตรงไหนวะ กูเดินจนเหนื่อยแล้วเนี๊ยะ"
ผมโทรหาไอ้พรตแต่มันไม่รับเลยโทรเข้าเบอร์พี่ตินณ์แม่งเลย นั
ดมันไว้ที่สีลมแต่ผมเดินตามหามันจนกางเกงในเปียกแล้วยังไม่เจอมันแม้แต่เงา
"กูอยู่หน้าเซเว่นมึงอยู่ไหนแล้ว" มันตอบเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง
"สัส!มึงไปทำห่าไรที่เซเว่น แล้วเซเว่นไหนวะบ้านมึงมีเซเว่นที่เดียวไง"
ผมว่ามันเป็นชุดเลยครับ นัดแล้วเสือกไม่อยู่จุดนัดคนก็เสือกเยอะจะหากันเจอไหมเนี๊ยะ
แค่เล่นวันแรกคนยังเยอะขนาดนี้
"กูมาซื้อน้ำเลยที่นัดมาหน่อย เซเว่นแรก มึงแม่งมาช้า"มันบอกก่อนบ่นเรื่องผมมาช้า
ก็ไม่ให้ช้าได้ไงครับ กว่าคุณชายคิมจะเสด็จและผ่าคลื่นมหาชนคนสาดน้ำมาได้
"เอองั้นอยู่นั่นแหละเดี๋ยวกูไปหา"ผมบอกก่อนตัดสาย
"ป่ะพี่คิมพวกมันอยู่เซเว่น"หันไปบอกบอดี้การ์ดหน่อยครับ
วันนี้พี่คิมพกปืนกระบอกโต มายืนทำหน้านิ่งข้างๆผม
โครตเหมือนบอดี้การ์ดหน้าตายกับปืนฉีดน้ำลายหมีพูล เข้ากันได้อีก
"เดินดีๆ"พี่คิมบอกคนที่เดินมาชนผมเสียงนิ่ง
ไอ้ผู้ชายที่ชนหน้าเสียรีบขอโทษแล้วเดินเลี่ยงไปเลยครับ
ผมไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วคนเยอะขนาดนี้มันก็ต้องมีบ้างที่ชนกัน
"พี่คิมคนนั้นสวยว่ะ ไปขอเล่นน้ำด้วยดิ" ร
ะหว่างที่เดินผมหันไปเห็นผู้หญิงหุ่นดีหน้าใสเมื่อไร้เครื่องสำอางค์ เลยชี้ให้พี่คิมดู
"สวยดีแต่ช่วงนี้กูไม่นิยม มึงรีบเดินเถอะเดี๋ยวเพื่อนมึงก็โวยวายอีกกูรำคาญ"
พี่คิมบอกก่อนชวนผมรีบเดินไปจุดหมาย
"พี่คิมตรงนั้นป่ะ"ผมชี้ให้พี่คิมดูเซเว่นตรงหน้า
"เออ นั่นไงพวกมันนั่งแดกไอติมกันอยู่"
"สุขสันต์วันสงกรานต์ครับน้อง" เย็นวาบตั้งแต่หัวจรดตีนเลยครับ
ช่วงที่ผมหันไปคุยกับพี่คิมพอหันกลับมามีผู้ชายหน้าราดน้ำใสผมพร้อมรอยยิ้มหวาน
เล่นเอาปืนฉีดน้ำในมือผมสั่นเลยครับ แม่งอยากล้างแค้นเสือกเอาน้ำเย็นมาราดผม
"สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันครับ" ผมบอกเสียงดังก่อนฉีดน้ำใส่หน้าแม่งเลย
ไอ้นั่นก็หัวเราะชอบใจไปดิครับ
"น้องมาเล่นกับพี่ตรงนี้ไหม เดินไปข้างหน้าคนแน่นนะ"
มันชวนผมเล่นด้วยพร้อมลักยิ้มบุ๋มๆบนใบหน้า
ทำให้จากที่ดูดีอยู่แล้วพอยิ้มมันดูหล่อเลยครับ ดู
แล้วน่าจะอายุมากกว่าผมปีหรือสองปี
"ผมนัดเพื่อนไว้ ไปแล้วพี่" ผมบอกก่อนทำท่าจะเดินออกจากนั้น
"เดี๋ยวดิน้อง มีไลน์ไหมพี่ขอหน่อย"แต่ผู้ชายคนนั้นดึงมือผมไว้
สายตาจ้องไอโฟนที่อยู่ในซองกันน้ำที่คอผมแล้วขอไลน์
"มีแต่ของกูมึงจะเอาไหม"ผมมองงงๆยังไม่ทันได้ตอบอะไร
เสียงพี่คิมที่อยู่ด้านหลังและยืนมองมานานเอ่ยขึ้นนิ่งๆเย็นๆเล่นเอาขนลุกได้เลยครับ
แต่ผมเจอโหมดนี้บ่อยเลยเริ่มชิน
"ผมขอน้องคนนี้ครับ" ไอ้นี่แม่งคงยังไม่เคยตายเลยอยากลอง
"ขอมันก็เหมือนขอกู จะเอาไหมตกลง"
"ของพี่ผมไม่เอา แต่ถ้าของน้องคนนี้ยินดีรับครับ"มันหน้าด้านจริงๆครับ
ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้กลัวพี่คิมขี้หดไปแล้ว แต่มันยังทำมึนอยู่ได้นี่ผมนับถือเลย
"รับตีนกูก่อนไหม ไลน์ค่อยเอาที่หลัง"
พี่คิมพูดเสร็จทำท่าจะเดินเข้าหามัน แต่ผมดึงไว้ก่อน เพื่อนมันก็มาช่วยกัน
"เอะอะอะไรกันวะ"เสียงพี่โฟมดังขึ้นพร้อมไอ้พรต ไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์
พี่ตินณ์ พี่อาร์ม พี่มี่ พี่นัทมากันยกเสร็จเลยครับ มองไปยืนเป็นแผง
"คนมันแกว่งปากหาตีนไม่มีอะไร"พี่คิมหันไปตอบ
"ขอโทษครับพี่พอดีเพื่อนผมเมา"เพื่อนมันที่ยืนจับแขนไอ้คนสาดน้ำใส่ผมรีบบอก
สงสัยเห็นพวกผมเยอะทั้งที่เมื่อกี้ไม่มีปากจะพูด
"ที่หลังเมาก็ไปนอน อย่ามายุ่งกับคนของกู"
พี่คิมพูดพร้อมเอาแขนพาดบ่าผม ผมก็ยืนนิ่งๆไม่ได้เอาออก
"ผมไม่ได้เมา แต่ผมอยากได้ไลน์น้องคนนี้ เฟซก็ได้เบอร์ก็ดี พอดีผมอยากรู้จัก"
"ไอ้เชี้ยมึงไม่เลิกใช่ไหม" พี่คิมทำท่าฉุน
"มันเมาพี่มันเมา อย่าไปสนใจ เฮ้ยมึงจะโดนรุมกระทืบอยู่แล้วไม่รู้ตัวรึไงวะ"
เพื่อนมันรีบบอกพี่คิมแล้วดึงเพื่อนหลบไป เพื่อนอีกคนก็รีบมาขอโทษ
"กูไม่ได้เมา กูชอบน้องเขาตั้งแต่สบตา" ผมได้ยินเสียงมันตะโกนบอกเพื่อน เหี้ยแล้วครับ
คนแบบนี้ก็มีด้วยแค่สบตามันจะมาชอบได้ไง พี่คิมจ้องหน้าผมเลย
ผมก็ยิ้มแห้งๆให้พร้อมยักไหล่หนึ่งทีก่อนเดินไปหาไอ้พรต
"เสน่ห์แรงนี่หว่า แค่สบตาก็รักเลย"
"เหี้ยเลิกล้อ" ผมว่าไอ้พรตก่อนฉีดน้ำใส่มัน มันก็ฉีดคืน
จากนั้นเลยกลายเป็นฉีดน้ำใส่กันทั้งกลุ่มให้มั่วไปหมด
ก่อนเคลื่อนขบวนเข้าไปในฝูงชนเพื่อเริ่มเล่นน้ำซะทีครับ
ขนาดยังไม่เริ่มผมนี่เปียกทั้งตัว กว่าจะได้กลับสงสัยมีปากสั่นครับ
..................................................................
ตินณ์: เป็นไงบ้าง
พรต: ดีขึ้นแล้ว แต่ยังรู้สึกหนาวๆอยู่เลย
ตินณ์: กูบอกมึงแล้วว่าให้เลิกๆก็ไม่เชื่อเป็นไงมานอนซม
พรต: ก็ตอนนั้นกำลังสนุกนี่นา (เสียงเบาหลบตา)
ตินณ์: รู้ว่าป่วยง่ายแล้วทำไมไม่ฟังกูบ้างน้า(ลูบหน้าลูบตาคนป่วย)
พรต:ตินณ์กูจะหายทันพรุ่งนี้ไหม
ตินณ์:นี่ยังคิดจะไปเล่นอีกเหรอ
พรต:นัดพวกมันไว้แล้วไม่อยากเสียคำพูด
ตินณ์: ไม่อยากเสียคำพูดหรือว่าอะไรกันแน่
พรต:...นานๆจะได้เล่นทีทำไมต้องมาป่วยตอนนี้ด้วยวะ
ตินณ์:ก็มึงเล่นไม่ดูร่างกายตัวเองไงถึงเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเดี๋ยวไข้ขึ้น
พรต:พรุ่งนี้เช้าก็หายแล้ว
ตินณ์:หายก็ไม่ต้องไป ถ้าไปโปรแกรมหลังจากนี้อดทั้งหมด
พรต: อย่าขู่ดิกูอยากไปจริงๆนะ
ตินณ์: ไม่เอาครับ พี่เป็นห่วงนอนอยู่ห้องเนอะ เดี๋ยว 16 ก็ไปไหลบางแสนไง
พรต:แล้วเพื่อนกูล่ะ
ตินณ์: กูโทรบอกให้ ถ้าใครจะด่ามึงกูจะได้ด่ามันด้วยที่พามึงเล่นจนเป็นแบบนี้
พรต: กูหายแล้ว
ตินณ์: ไหนหายแล้ว วัดไข้หน่อยดิ(เอาหน้าผากไปแตะหน้าผากน้อง)
พรต: ตินณ์แล้วจะล้วงมือเข้ามาทำไม
ตินณ์: วัดที่ตัวด้วยเผื่อตัวร้อน อ่ะแบบนี้วัดในตัวด้วยเลยแล้วกันเผื่อความชัวร์
พรต: อื้ออ........ (โดนบดจูบ)
............................................................................
คิม: กูบอกให้ไปอาบน้ำตั้งนานแล้วทำไมเพิ่งอาบเสร็จวะ
นาว: ก็แป้งมันเลอะ เลยต้องล้างนานไง
คิม: โดนน้ำทั้งวันเดี๋ยวก็ไม่สบาย ยืนเฉยดิจะหยุกหยิกทำไม
นาว: พี่คิมเช็ดแรงอ่ะผมเจ็บ
คิม: เจ็บก็บอกดิไม่บอกจะรู้ไหม มานี่(จูงไปนั่งเช็ดผมต่อที่โซฟา)
นาว:พี่คิมวันนี้สนุกเนอะ พรุ่งนี้ไปอีกนะ
คิม: ไม่ต้องไปพรุ่งนี้อยู่ห้อง
นาว: ไม่เอานานๆจะได้เล่นซะที ให้ผมไปเถอะ
คิม: มึงเล่นทุกวันจนจะเป็นปอดบวมแล้ว พรุ่งนี้หยุดไม่งั้นมึงไม่ต้องไปบางแสน
นาว: เฮ้ยได้ไงพี่ พรุ่งนี้ไปข้าวสารนะ ไม่ได้ไปสีลมแล้วไงพี่ไม่ชอบผมก็ไม่ได้ไปที่นั่นแล้ว
คิม: อย่าพูดถึงถ้าไม่อยากให้กูหงุดหงิด
นาว:ไม่พูดก็ได้แต่ให้ผมไปเล่นน้ำพรุ่งนี้อีกนะ ถ้าพี่เหนื่อยผมไปคนเดียวก็ได้
คิม: นัดใครไว่รึไง ถึงไม่อยากให้กูไป
นาว: เปล่าอย่ามั่วดิพี่ ผมนัดเพื่อนไว้แล้ว
คิม: เพื่อนมึงอีกคนหรือควายวะเล่นได้ทุกวันตั้งแต่เช้ายันเย็นไม่มีเหนื่อย
นาว: ควายพี่ ผมน่ะคนสรุปให้ผมไปนะ
คิม: มึงเป็นคนจะไปทนเท่าควายได้ไง ไม่ต้องไปหรอกอยู่ห้อง
นาว: พี่คิ้มมมแม่ง ผมอยากเล่นอ่ะ
คิม: มึงอย่าดื้อ ถ้ายังอยากไปบางแสน
นาว: บางแสนก็อยากไป ข้าวสารก็อยากไป ให้ผมไปเถอะนะ
คิม: มึงแม่งดื้อสุดตีนจริงๆ อยากไปก็ไป
นาว: จริงนะ ขอบคุณคร๊าบบพี่คิมแม่งใจดีหว่ะ
คิม: ถ้าพรุ่งนี้มึงลุกไหวก็ไปเถอะ...
นาว: พี่ว่าอะไรนะ
คิม: ...ถ้าเล่นไหวก็ไปเถอะ....หึหึ
....................................................................
พรต: ตินณ์ฟ้าร้อง ฝนจะตกแล้ว
ตินณ์: อื้อออ.......เฮ้ยเดี๋ยวกูไปเก็บผ้าก่อน (มานอนเล่นกกน้องที่เป็นไข้อ่อนจนเผลอหลับไปอีกรอบ)
พรต: แล้วจะได้ไปบ้านไหม
ตินณ์:มามืดขนาดนี้คงไม่ได้ไปแล้วว่ะ (เก็บเสร็จแล้ว)
พรต: น้ำก็ไม่ได้เล่น บ้านก็ไม่ได้กลับเซ็งเลย
ตินณ์: อยู่กับกูเบื่อเหรอ
พรต: ยังไม่ได้พูดเลย
ตินณ์: หึหึ กูล้อเล่นหายปวดหัวยังครับ
พรต: ยังปวดนิดหน่อย เพราะใครล่ะถ้าไม่ใช่เพราะมึงกูได้เล่นน้ำแล้วเนี๊ยะ มึงมันเหี้ยทำเป็นห่วงกูสุดท้ายกูป่วยก็ไม่เว้น
ตินณ์: คนป่วยต้องให้เหงื่อออกมันจะลดไข้ได้ กูรู้กูเรียนมา
พรต: โรงเรียนเหี้ยที่ไหนสอนมึงมาล่ะ เป็นที่สันดานอย่าโทษโรงเรียน
ตินณ์: ใจร้ายจังนะครับ ด่ากูซะจุกเลย
พรต: ก็มึงมันนิสัยเสีย
ตินณ์: ว่ากูจังแต่ก็ร่วมมือด้วยตลอดน้า ว่าแต่ฝนตกแบบนี้ไปไหนไม่ได้เรามาหาอะไรสนุกๆทำกันไหม
พรต: ไม่!!! เชิญมึงทำคนเดียวเถอะ
ตินณ์:ไม่สงสารกูเหรอ เมื่อวานกูก็ชักปืนฉีดน้ำจนเมื่อมือแล้วนะ นี่ยังจะต้อง.......อีกเหรอ
พรต: มึงแม่ง กูหมดคำจะด่า
ตินณ์: ไม่ต้องด่า นอนเฉยๆเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไม่ต้องเหนื่อย
พรต: มันเฉยได้ไงวะ ห่าฟ้าจะผ่าอยู่แล้วแม่งยังจะหื่นอีก
.............................................................................
มายด์: พอแล้วๆ เดี๋ยวมันตาย
ฟิกซ์: ไอ้เหี้ยอย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกนะ (ชกหน้าซ้ำอีกหมัดหลังกระทืบจนเดี้ยง)
มายด์:ไปเถอะคนมองกันเต็มแล้ว (ดึงออก)
ฟิกซ์: กูยังไม่หายหงุดหงิดเลยมึงรีบดึงกูออกมาทำไมวะ
มายด์: ถ้ากูไม่ดึงมึงได้ฆ่าคนตายไปแล้ว
ฟิกซ์: ไอ้เหี้ยนั่นสมควรตายไหมล่ะ มึงอีกคนยืนให้มันจับไข่อยู่ได้
มายด์: ยังไม่จับโว๊ยกูหลบทัน
ฟิกซ์: แต่มันจับตูดมึงแล้วกูเห็น
มายด์: อย่าพูดถึงกูจะอ้วก ขยักแขยงชิบหาย มึงนั่นแหละพากูมาทำไมในนี้ก็รู้อยู่ว่ามันมีแต่พวกนี้
ฟิกซ์: ก็กูอยากรู้นี่น่ามันจะเป็นเหมือนที่เขาเล่าไหม
มายด์: ฟายมึงก็รู้ว่เข้ามาแล้วจะเจออะไร แต่ก็บังคับกูเข้ามาแล้วไง กูคนโดนไม่ใช่มึง
ฟิกซ์: กูก็ช่วยมึงแล้วไง แต่กูไม่นึกว่าจะขนาดนี้ทีพวกไอ้พรตกับไอ้นาวมันยังไม่เป็นแบบนี้เลย พี่ตินณ์ด้วย
มายด์: มันเหมือนกันที่ไหนพวกมันก็บอกอยู่ว่าไม่ได้เป็นเกย์
แต่ที่นี่แม่งมีแต่เกย์หิวโหยสัสพากูออกไปเลยตั้งแต่เข้ามากูโดนลวนลามทางสายตาไปเท่าไหร่
ฟิกซ์: เออกลับ ทางสายตาไม่เท่าไหร่แต่มันจะเอามึงด้วยดิ
เหี้ยเฮ้ยกลับไปกระทืบอีกรอบได้ไหมวะ แม่งเป็นใครมาแตะตัวมึง
มายด์: พอเลยกลับ ถ้าไม่อยากให้กูโมโห
สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ชอบๆ ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้ มาอีกบ่อยๆนะ :กอด1:
-
เอ๊ะ!! ฟิกซ์กับมายด์นี่ยังไงนะ??
ขอบคุณ :)
-
ชอบน้องพรต ดูเหมือนวีนเก่ง แต่ก็มีมุมน่ารักเยอะ สุขสันต์ปีใหม่ให้คนเขียนครับ
-
คู่พี่ตินณ์กับพรตก็นะ หื่นได้อีกนะพี่ตินณ์
คู่พี่คิมนาว หึงโหดซะพี่คิม
คู่ฟิกซ์กับมายด์นี่ยังไงๆ อยู่นะ หึหึ
-
เอ๊ะ ๆ ๆ ฟิกซ์ กับ มายด์ นี่มันยังไงน๊าาาา
ขอบคุณนะคะที่มาอัพ
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
-
ขอบคุณคะ มาหาให้ฟินอีกละ:hau n4:
-
มาเขียนให้ฟิน..บอกขอตอนสงกรานต์ก็ได้อ่านจริงๆๆๆขอขอบคุณมากคับสนุกมากๆๆ
-
โถๆ น้องพรต น้องนาว โดนน้ำพี่ๆสาดตัวเปื่อยเลยไหมเนี่ย :haun4:
-
ไอ้คู้สุดท้ายนี่มันยังไงๆ :katai5:
-
นาวเสน่ห์แรงนะ
-
โมเม้นมุ้งมิ้งน่ารักมากอ้ะะะะะ
-
คู่สุดท้ายนี่ยังไง
-
:z1: :z1:
-
น่ารักเชอออออ
-
คู่สุดท้ายนี่มัน...หึๆๆ
-
:กอด1:
-
ฟิน ตอนพิเศษ ~~~~~~~!!!! >\\\\\\\\\\\<
-
:กอด1:
-
หนุ่มๆน่ารักตลอด ว่าแต่คู่สุดท้ายนี่ยังไง
-
Moment
ตินณ์: พรตๆ...ตื่นมากินยาก่อนครับ
พรต: ร้อนตินณ์ลดแอร์อีกไม่ได้เหรอ
ตินณ์: แค่นี้พอแล้ว เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้อีกนะ ลุกกินยาก่อนเร็ว
พรต: ไม่เอากูไม่กิน แสบคอ ปวดหัวด้วย
ตินณ์: ไม่ได้ต้องกิน ตัวร้อนเป็นไฟขนาดนี้ไม่กินได้ไงกินนะจะได้หายปวดหัว
พรต: ไม่เอาไม่กิน อื้อ...ตินณ์ไปห่างๆเดี๋ยวติดไข้
ตินณ์: บอกแล้วว่าให้ระวังจะเป็นอีกก็ไม่เชื่อ (ดึงน้องมาพิงอก)
พรต: ตินณ์จะทำไร อะ...อึก อื้อ....ขมยาโดนลิ้น(โดนป้อนยาด้วยปาก)
ตินณ์: เสร็จแล้วนอนซะนะ เดี๋ยวกูไปเปลี่ยนน้ำมาเช็ดตัวให้ (ลูบหน้าผากเด็กเหงื่อออก เป็นไข้ตาแดง ปากแดง)
พรต: ตินณ์กินยาเข้าไปได้ไง มึงแพ้ยาไม่ใช่เหรอ
ตินณ์: กูไม่ได้กิน มึงคนกินแล้วถ้ากูไม่ป้อนมึงก็ดื้ออยู่แบบนี้
พรต: คืนนี้นอนข้างล่างนะ เดี๋ยวติด อ่ะข้างล่างไม่ต้อง(พี่กำลังเช็ดตัว)
ตินณ์:ไม่เช็ดแล้วไข้จะลดได้ไงครับ เอามือออกเร็ว
พรต: อื้อเย็น...ตินณ์ผ้ามันเย็น
ตินณ์: ไม่เย็นครับ ใช้น้ำอุ่นๆ ไม่เอาไม่ดื้อหลับซะ (ห่มผ้าให้ถึงคอ)
พรต: ตินณ์นอนไหน ไอ้นี่ไม่เอา
ตินณ์: นอนกับมึงนั่นแหล่ะ อย่าเอาออกแปะหน้าผากไว้ลดไข้
พรต: นอนข้างล่างเดี๋ยวติด
ตินณ์: แต่...
พรต: นอนข้างล่างไม่งั้นกูนอนเอง
ตินณ์: ครับๆ ข้างล่างก็ข้างล่าง หลับได้แล้ว
ปิดไฟ 10 นาทีผ่านไป
พรต: ตินณ์.....
ตินณ์: ครับเอาอะไร ร้อนเหรอ
พรต: ยื่นมือมาหน่อย
ตินณ์: หือมือกู.....เหรอ
พรต: อืม...ขอจับหน่อยอย่าปล่อยนะ
ตินณ์: กูไม่มีวันปล่อยมือจากมึงหรอก
(ดึงมือน้องที่จับอยู่มาจูบหลังมือ ก่อนปล่อยให้น้องจับจนหลับ)
----------------------------------------------------------------------
ฝากนิยาย อ่านเล่นๆเรื่องนึงค่า L@ve of festival จุดเริ่มต้นแห่งรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41774.0)
:กอด1: :กอด1:
-
รักกัน ดูแลกันจนน่าอิจฉาเลยคู่นี้
-
ขอบคุณ :)
-
ฟิกซ์กับมายด์ นี่คกลงเค้ามีซัมธิงกันป่ะ???
พี่คิท ก็ยังหึงโหดเหมือนเคยเลย หวานสู้ ตินณ์กัยพรต ก้ไม่ได้
5555
-
ฟินสุดๆ :impress2:
น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ :3123:
-
มัน....น่ารักกกกก >.<
-
น่ารักที่สุด
-
อยากให้มีภาคต่อจังเลย ฟินสุดๆๆๆๆๆ :man1:
-
แฮปปี้เอนด์ทุกคู่เลย
แต่คู่มายด์กับฟิกซ์นี่เมื่อไหร่จะลงเอยซะที
เป็นคู่จิ้นกันตลอด
มีลุ้นกว่าคู่หลักคู่รองซะอีก
แต่ยังไม่ลงเอยกันอีกอ่ะ
อยากอ่านของคู่นี้จัง
ฝากคนเขียนพิจารณาของคู่นี้ด้วยนะคะ
-
พรตตินณ์น่ารัก คิมนาวก็น่ารัก โฟมนัทก็น่ารัก ลุ้นคู่มายด์ฟิกซ์ อิอิ เรื่องนี้มาม่าพอกรุ้มกริ่ม บวกความฮา ความหวาน อ่านแล้วเพลิน ต้องตามไปอ่านคู่วีชินต่อ ไม่รุเว่ามีคู่พี่พีชเนมรึเปล่า
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ จะตามไปอ่านทุกเรื่องของคนเขียนเลยค่ะ
-
อิจฉาคู่หวานสุดๆแห่งปี พรตตินณ์ :katai2-1:
-
อยากตามติดคู่ฟิกซ์กับมายด์จัง คู่นี้ยังไงกันนะ ลุ้นๆๆ :hao3:
-
โอ๊ยยยย น่ารักเป็นที่สุด
-
ThankS
-
อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วมีแต่ความสุขจริงๆค่ะ
ชอบทุกคู่เลย ที่สำคัญมาม่าน้อย เลิศมากๆ
ขอบคุณคนเขียนเจ้าค่ะ ^^
-
มีใครรู้สึกป่ะ พล็อตเรื่องมันคล้ายเรื่อง ล่ารัก ทอส-ฟาดิ้ล มากอ่ะ แต่ไม่รู้นะว่าเรื่องไหนมาก่อน อ่านไปตะขิดตะขวงใจไป พอดีเราอ่านเรื่อง ล่ารัก ก่อนเรื่องนี้อ่ะ
-
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนพิเศษ
“พี่โฟมเห็นไอ้นาวไหมครับ” ผมถามพี่โฟมที่กำลังนั่งจิบเหล้าอยู่ที่โต๊ะ
“เห็นมันเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก มีไรวะ” พี่โฟมตอบก่อนถามกลับ
“ไม่มีครับเห็นมันหายเลยนึกว่าแอบไปอ่อยสาวที่ไหนซะอีก” ผมตอบพี่โฟมแล้วหยิบแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นกระดกก่อนเดินกลับมาเต้นต่อ
“ไอ้เชี้ยนาวหายหัวไปไหนวะ” ไอ้ฟิกซ์ตะโกนถามแข่งกับเสียงเพลง ตอนนี้มันกำลังยืนกอดคอไอ้มายด์เต้นอยู่ครับ เหมือนไอ้มายด์จะเริ่มเมา
“คุยโทรศัพท์ เหนื่อยยังกลับโต๊ะไหม”ผมตอบไอ้ฟิกซ์เสร็จมันก็พยักหน้างึกงักก่อนเต้นต่อ ผมเลยหันไปถามลูกแพรที่กำลังเต้นอยู่ใกล้ๆ
วันนี้พวกผมนัดกันมากินเหล้า ฉลองบอลแพ้แล้วได้เจ้ามือกระเป๋าหนัก จะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ตินณ์ ครับงานนี้ผมว่ามันหมดตัวแน่ๆ เรื่องเกิดจากมันดันไปพนันบอลกับพี่คิมไว้ แล้วไม่เคยจะดูตัวเอง ผมเองยังรู้ผลตั้งแต่บอลยังไม่เริ่มแข่งเลยด้วยซ้ำ ที่รู้ไม่ได้เดาเก่งหรืออ่านทางบอลขาดนะครับแต่เพราะตินณ์มันเชียร์ไงแล้วมันก็เชียร์ทีมไหนทีมนั้นล่มจมหมดครับดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่มื้อนี้มันจะต้องเป็นเจ้ามือตามคาด
ตอนแรกมันคิดว่าเลี้ยงเฉพาะพี่คิมกับไอ้นาวที่ไหนได้พี่คิมแกเล่นโทรไปตามพี่โฟม พี่นัท พี่อาร์มแล้วก็พี่มี่เข้ากรุงเทพเพื่อมาถล่มมันโดยเฉพาะ ผมเห็นไหนๆก็เลี้ยงหลายคนเลยชวนเพื่อนมาถล่มมันด้วยเลยแล้วเหมือนช่วงคนมันจะหมดตัวครับ มาถึงร้านผมเจอลูกแพรกับเพื่อนมาเลี้ยงฉลองวันเกิดให้น้องวีงานนี้เสี่ยตินณ์ซะอย่างสั่งรวมบิลสองโต๊ะเลยครับ แม่งทำอะไรไม่ปรึกษาไอ้ที่เลี้ยงๆผมก็ชอบนะ แต่มันจะคิดบ้างไหมว่าเงินที่มันเลี้ยงๆคนอื่นน่ะ มันสมควรจะเป็นของผม ผมไม่ได้งกนะครับแค่คิดเผื่ออนาคต
“ยังไม่เหนื่อยเลยพี่พรต แพรกำลังสนุกเลย” แพรหันมากอดเอวผมก่อนเขย่งเท้าขึ้นพูดใกล้หูผม ตอนนี้เสียงเพลงดังมาก ถ้าไม่พูดใกล้ๆหรือตะโกนคงไม่ได้ยิน
“เราน่ะสนุกแต่ดูเหมือนเพื่อนเราจะไม่ไหวแล้วนะ”ผมว่าก่อนมองไปทางน้องวี ตอนนี้เต้นรั่วมากครับ น้องเต้นกินพื้นที่ชาวบ้านไปทั่ว ผมเห็นน้องแบตคอยยืนกันคนอื่นให้ไม่งั้นคงได้มีเรื่อง
“คนนั้นโดนแบตมอมเหล้าไม่รู้เรื่องไปแล้วพี่แก้วเดียวก็จอด” แพรมองเพื่อนยิ้มๆก่อนหันมาตอบ
“แล้วเรากินบ้างป่าว”
“ไม่มีเห่อะ แพรเมาดิบน้ำเปล่าล้วนๆ”ตอบพร้อมยิ้มทะเล้นๆเห็นแล้วก็น่ารักดีครับ ถึงจะโตแล้วแต่ลูกแพรก็ยังเหมือนเด็กในสายตาผมอยู่ดี
“ดีแล้วๆ เป็นผู้หญิงเมาแล้วมันอันตราย แต่ถ้าวันนี้จะกินพี่ก็ไม่ห้ามเดียวหามกลับเอง” ผมพูดเสร็จเอื้อมมือไปขยี้หัวน้องก่อนดึงมาจูบหน้าผากไปทีนึง หนุ่มๆแถวนี้ที่มองน้องผมอยู่รีบหันหน้าหนีสายตาผมเลยครับ
“พี่พรตอ่ะ ผมแพรเสียทรงหมด” แพรทำหน้างอนๆก่อนจัดผมตัวเองใหม่แล้วเดินไปหาเพื่อน
“อ้าวลูกแพรไปแล้วเหรอวะ กูจะมาคุยด้วยซะหน่อย” ไอ้นาวเดินเข้ามาถาม
“ไอ้เชี้ยนาวมึงมีผัวแล้วไม่ต้องยุ่งกับน้องกู”ผมว่าก่อนผลักหัวไปนาวออกจากไหล่ตัวเอง ก็มันแม่งเอามาเกยซะใกล้ผมหันหน้าเกือบชนกัน
“ก็น้องมึงน่ารักนี่หว่า ถ้ากูไม่หลงผิดป่านนี้จีบติดไปนานแล้ว”ยังเสือกคิดจะจีบน้องผมอีกครับ
“สัส! น้องกูไม่คิดจะแลมึงหรอกอย่าหลงตัวเอง”
“หึหึ ไม่หลงตัวเองจะให้หลงใครวะ”
“หลงผัวมึงไง ถนัดไม่ใช่เหรอ”
“ โน้วววววววววันนี้ผมโสดครับ ผัวไม่มี” ไอ้นาวพูดพร้อมเอานิ้วชี้ขึ้นมาส่ายไปมาตรงหน้าผมแล้วเต้นไปด้วย แม่งน่าถีบมากครับ
“ทำปากดีไปเถอะ โน่นพี่คิมเดินมาแล้ว” ผมบอกพร้อมสายตามองพี่คิมกับตินณ์ที่เดินเข้ามาพร้อมกัน
“วันนี้หมดไปกี่มวนแล้ว”ผมถามทันทีช่วงนี้ผมกำลังให้ตินณ์เลิกบุหรี่ครับ ปกติมันไม่ค่อยสูบ แต่ช่วงนี้งานมันคงเครียดเห็นสูบจัดเลยต้องให้ลดๆลงบ้างหรือถ้าเลิกได้เลยคงดี
“กูเพิ่งดูดไป 3 ตัว”
“รวมเมื่อเช้าด้วยรึป่าว”
“แค่เมื่อกี้” ตอบแล้วยิ้มกวนอีกนะ
“ปล่อยมันเถอะ วันนี้มันเครียดเพราะกำลังจะหมดตูด ฮ่าๆ” พี่คิมบอกผมพร้อมหัวเราะเสียงดัง แล้วหันกลับไปรวบเอวไอ้นาวที่กำลังเต้นสีกับพี่มี่เข้ามาตัว
“กูยอมวันนี้วันเดียวนะ วันอื่นเกิน3ตัวมึงโดน” ผมขู่พร้อมโยกตัวไปตามเสียงเพลง
“ครับๆ ตามนั้น กูจะมาถามมึงว่าต้องไปส่งน้องแพรรึเปล่าหรือน้องกลับพร้อมเพื่อน จะเที่ยงคืนแล้ว”ตินณ์ถามพร้อมปรายตาไปมองแพรที่เต้นอยู่ข้างน้องแบต ส่วนน้องวีตอนนี้ไอ้ชินเดินมาหิ้วปีกกลับโต๊ะไปแล้วครับ
“ไปส่งแต่ยังไม่กลับตอนนี้”
“เออ นึกว่าต้องรีบกลับงั้นกูไปนั่งที่โต๊ะนะ” ผมพยักหน้าให้ก่อนมันจะแยกไปนั่งโต๊ะ ตอนนี้ที่โต๊ะ มีพี่โฟม พี่นัท พี่อาร์ม พี่ชิน น้องวี และตินณ์ที่กำลังเดินไป ส่วนพี่คิมยืนคุมเมียไม่ห่างเลยครับ
“น้องพรตพี่ไม่ไหวแล้ว พี่มาวว” ผมเต้นได้ซักพักพี่มี่ที่กำลังเต้นอยู่ดีๆหันกลับมาเอาหัวซุกอกผมแล้วบอกเมาซะงั้น
“งั้นกลับโต๊ะนะครับ” ผมว่าพร้อมพยุงพี่มี่กลับโต๊ะ
“เฮ้ยกลับแล้วเหรอ” ไอ้ฟิกซ์หันมาถามผมบ้าง
“กลับโต๊ะก่อนว่ะ พี่มี่ถ้าจะเมาหนัก”
“งั้นกูไปด้วย ไอ้มายด์ ไอ้นาวกลับโต๊ะไหม”
“เออไปดิ” ไอ้นาวตอบก่อนชวนพี่คิมกลับโต๊ะ ส่วนไอ้มายด์ผมเห็นไอ้ฟิกซ์ดึงมือให้เดิมตาม มันก็เดินตามง่ายๆไม่มีขัดขืน
“พี่อาร์มผมเอาสาวมาส่ง” ผมเรียกพี่อาร์มเมื่อถึงโต๊ะ
“ฮ่าๆ สาวที่ไหนวะเมาไม่เป็นท่าเลย มี่มานี่มานั่งกับอาร์ม”พี่อาร์มหัวเราะก่อนพยายามดึงพี่มี่ที่เกาะเอวผมแน่นไม่ยอมปล่อย
“อื้ออย่าดึงจะนั่งกับน้อง” พี่มี่ไม่ยอมครับ จะนั่งกับผมซะงั้น
“ไอ้มี่แม่งเมาจริงหรือแกล้งวะ” ผมได้ยินพี่นัทหันไปถามพี่โฟม
“กูว่าจริงว่ะ ถ้าไม่จริงมันต้องกลัวไอ้ตินณ์บ้างแหละดูดิ แม่งมองตาขวางแล้ว” พี่โฟมมองตินณ์ก่อนตอบแฟนตัวเองพร้อมรอยยิ้มกวนๆเป็นนิสัย
“ เออ จริง” พี่นัททำท่าเห็นด้วยก่อน พี่อาร์มจะแกะมือพี่มี่ออกจากเอวผมได้สำเร็จ ผมเลยเดินแยกมานั่งเก้าอี้ของตัวเองข้างๆตินณ์ แล้วนั่งกินเหล้าฟังคนนั้นคนนี้คุยไปเรื่อยครับ วันนี้ถือว่าเป็นวันที่พวกผมมาเจอกันครบชุด นานๆที่จะมีเพราะตั้งแต่พวกพี่ๆแยกย้ายกันไปฝึกงานแทบไม่ได้เจอกันเลยนอกจากเมื่อช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา
“มึงฝึกงานเสร็จเมื่อไหร่ว่ะ”ตินณ์ถามพี่นัทที่นั่งข้างๆ
“อีกอาทิตย์เดียวก็เสร็จแล้ว”
“เออ ดีกว่ากูกูฝึกต่ออีกสองอาทิตย์กว่าจะครบกำหนด”
“ได้ข่าวว่าสาวติด”พี่อาร์มถามขึ้นบ้าง
“สาวรุ่นใหญ่ด้วยนะมึง”ไอ้คิมรีบบอกเลยครับ
“ไอ้เชี้ยใช่ที่ไหน แค่รุ่นพี่”
“ถ้าไม่ใช่แล้วพวกกูได้ข่าวว่าไอ้พรตไปเช็คบิลได้ไงวะ”พี่โฟมถามต่อแบบไม่ปล่อยให้เรื่องผ่านไปง่ายๆ
“จมูกไวชิบหาย อยู่ตั้งไกลเสือกรู้ดี” ตินณ์มันว่ายิ้มๆ ไม่ได้จริงจังอะไร เรื่องผ่านไปแล้วก็ล้อกันเล่นขำๆครับ แต่ถ้าผมรู้ว่ายังกินข้าวด้วยกันอยู่จะเอาให้ขำไม่ออกเลยครับ
“แล้วตกลงว่าไง เรื่องจริงหรือข่าวมั่ววะ”พี่อาร์มถามพร้อมมือคอยจับพี่มี่ไม่ให้ลุกไปเต้นต่อครับ
“ไม่จริงกูบอกแล้วแค่รุ่นพี่ อย่าซักมากเดี๋ยวงานเข้ากูสัส” ตินณ์สบตาผมก่อนว่าแล้วกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมด
“ไอ้มายด์กลับบ้านเมื่อไหร่วะ”อยู่ๆไอ้นาวถามไอ้มายด์ขึ้นกลางโต๊ะ
“อีก 2 วันทำไมวะ” ไอ้นี่ก็ตอบแบบเบลอ เอาหัวพิงไอ้ฟิกซ์ที่นั่งข้างๆ
“กูว่าจะไปเที่ยวบ้านมึงด้วย”
“เออไปดิๆ ไอ้ฟิกซ์ก็ไป”
“ไอ้เชี้ยฟิกซ์ไปไม่คิดชวนพวกกูเลยนะ”ผมว่าไอ้ฟิกซ์เสียงดัง หลังรู้ว่ามันจะไปบ้านเมียโดยไม่คิดชวนพวกผมเลยครับ
“ก็กูไม่รู้นิว่าพวกมึงอยากไป แล้วจะไปนี่ขอพี่คิมกับพี่ตินณ์รึยัง” มันว่าก่อนมองหน้าผม ผมเลยหันหน้าหาตินณ์ที่นั่งข้างๆทันที
“กูไปบ้านไอ้มายด์ที่เชียงใหม่นะ” ผมขอเลยครับ อาศัยเวลามันกึ่มๆนี่แหละ
“ไปทำไมวะ” ไม่ตอบแต่ถามกลับหน้านิ่ง
“ไปเที่ยวบ้างดิ เดี๋ยวก็เปิดเทอมไม่ได้เที่ยวพอดี”
“ตามใจ”ตินณ์ตอบก่อนคว้ามือผมไปกุมไว้ใต้โต๊ะ ผมก็ไม่ได้ชักมือหนีปล่อยให้มันจับไปครับ
“เรียบร้อย พยานเพียบ” ผมหันไปบอกไอ้มายด์ที่กำลังมองมาที่ผมกับตินณ์
“ไอ้นาวว่าไง” ไอ้ฟิกซ์หันไปถามไอ้นาวบ้าง
“พี่คิมผมขอ...”
“เออจะไปก็ไป”ไอ้นาวยังขอไม่ทันจบพี่คิมอนุญาตเลยครับ สร้างความงงงวยกันทั่วหน้า
“ทำไมพี่ให้ไปง่ายจังวะ” ไอ้นาวเกาหัวตัวเองก่อนถามงงๆ
“อยากไปไหม” พี่คิมถามมันกลับนิ่งๆ
“อยาก”
“งั้นกูก็ให้ไปไง ถ้าไม่ให้มึงก็รบเร้าน่ารำคาญอีก” พี่คิมแม่งตัดปัญหาได้ดีครับ สงสัยจะรู้ว่าถึงยังไงไอ้นาวก็ต้องอ้อนจนแกใจอ่อน
“บอกแม่มึงได้เลยไอ้มายด์ เดี๋ยวพวกกูจะไปถล่มไร่ส้มให้เต็มคราบ” พูดงี้ไอ้นาวกะเอาแน่ครับ
“ตามสบายเดี๋ยวกูส่งบิลไปเก็บที่บ้านมึงเอง” ไอ้มายด์ว่ายิ้มๆ
“ไหวไหมวะ”ผมถามไอ้ชินที่กำลังพยุงน้องวีกลับมาจากห้องน้ำ
“น้องมันไม่ค่อยกินเหล้าว่ะ คออ่อนมาก”ไอ้ชินหันมาตอบยิ้มๆ
“แม่งเรียนวิศวะได้ไงวะคออ่อนขนาดนี้”ไอ้นาวเปรยเบาๆไม่ได้ต้องการคำตอบ
“งั้นกลับเลยไหม ดูท่าไอ้มี่ก็จะไม่ไหวแล้ว” พี่อาร์มเสนอบ้างครับ
“เออ งั้นกลับเลยแล้วกัน”ตินณ์ตัดสินใจก่อนสั่งเช็คบิลครับ ผมเลยเดินไปเรียกน้องแพรกับแบตที่กำลังฟังนักคนตรีร้องเพลงอยู่หน้าเวทีแสดงสด
“จะกลับแล้วเหรอคะ” น้องแพรหันมาเห็นผมก็ชิงถามขึ้นก่อน
“อืมดึกแล้ว แบตกลับไงพี่ไปส่งไหม” ผมตอบน้องก่อนถามเพื่อนน้องสาว
“เดี๋ยวผมกลับพร้อมพี่ชินครับพี่”
“พี่เห็นไอ้ชินพยุงน้องวีไปที่รถแล้ว”
“งั้นผมกลับเลยนะครับ สวัสดีครับพี่ เราไปก่อนนะแพร” แบตรีบเอ่ยลาเมื่อรู้ว่าไอ้ชินไปที่รถแล้ว
“โชคดี” ผมรับไหว้ลาของเพื่อนน้องก่อนเดินกลับมาที่โต๊ะ
“อุ๋ย!พี่พรต แพรฝากของไว้ในรถพี่ชินลืมเลย เดี๋ยวแพรไปเอาก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแพรมาแป๊บเดียว แบตรอแพรด้วย” ลูกแพรตอบผมก่อนตะโกนเรียกเพื่อนเสียงดังแล้วรีบเดินไปหา
“กูไปรับโทรศัพท์ข้างนอกนะ” ผมบอกตินณ์เมื่อเห็นชื่อแม่โทรเข้าเครื่องหลังนั่งคอยมันเช็คบิลได้ซักพัก ไม่อยากรับข้างในครับเสียงเพลงดัง พอรับสายปรากฏว่าแม่โทรหาน้องแพรแล้วไม่มีคนรับเลยโทรมาถามผมแทนสงสัยน้องไม่ได้ยินเสียงหรือไม่ได้เปิดสั่นไว้ครับ ผมเลยบอกน้องอยู่กับผมกำลังจะไปส่ง ผมวางสายเสร็จก็นั่งรอตินณ์มันหน้าร้านเลยขี้เกียจเข้าไป
“ปล่อยนะ!”
“จะรีบไปไหนนักหนาคนสวย”
“บอกให้ปล่อยไง” ผมได้ยินเสียงดังไม่ไกลเท่าไหร่เลยหันไปมอง แล้วเท้าผมก็ทำหน้าที่เร็วกว่าความคิดเพราะมันพาผมมายื่นอยู่ตรงหน้าผู้ชาย 3 คนที่กำลังยื้อแขนน้องสาวผมอยู่
“ปล่อยผู้หญิงคนนี้ซะ” ผมบอกเสียงนิ่งๆ
“มึงเกี่ยวอะไรด้วยไอ้หน้าอ่อน” ผู้ชายที่กำลังจับแขนน้องผมหันมาตะคอกเสียงใส่ผมเลยครับ
“กูจะไม่ยุ่งถ้ามึงไม่เสือกเอามือสกปรกมาจับแขนน้องกู” ผมว่าก่อนคว้าตัวลูกแพรมายืนข้างหลัง สงสัยมันกำลังเผลอเลยไม่ทันคิดว่าผมจะดึงน้อง
“พี่พรตช่วยแพรด้วย” ลูกแพรเกาะชายเสื้อด้านหลังผมแน่นเลยครับ
“จะพี่จะน้องกูไม่สน กูถูกใจผู้หญิงคนนี้เพราะฉะนั้นมึงต้องส่งมาให้กู” ไอ้ผู้ชายร่างใหญ่มันตะคอกซ้ำ
“สัส! กูไม่ให้หลบด้วย” ผมบอกเมื่อพวกมันเริ่มปิดทางไม่ให้ผมกับน้องเดินกลับมาที่ร้าน แถมคนเริ่มมองแล้วครับ
“กูบอกให้ส่งผู้หญิงมาหรืออยากเจ็บตัว ได้กูจัดให้” มันพูดเสร็จไม่รอฟังเสียง ปล่อยหมัดขวาเข้าใส่ผมเลยครับ แต่ผมหลบทันเลยกระทุ้งเข่าเข้าท้องมันไปหนึ่งที ตามด้วยหมัดขวาที่หน้า
“ที่หลังอย่าดีแต่ปาก ไปแพร” ผมเห็นมันร้องด้วยความเจ็บก่อนเอามือกุมท้อง ผมเลยคว้ามือแพรมาจับแล้วทำท่าจะเดินออก ไม่อยากมีเรื่องครับ
“รอเหี้ยอะไรกันอยู่จัดการดิ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ”ไอ้คนกุมท้องตะโกนบอกพวกที่มาด้วยอีกสองคน สงสัยจะเป็นลูกน้องครับ เพราะใส่ชุดดำไม่พูดไม่จา
“ครับนาย” อ้าวพูดได้นี่หว่า
“แพรหลบหลังพี่ไว้” ผมพูดเสร็จไอ้คนแรกพุ่งเข้าต่อยผมเลยครับผมหลบทันแต่อีกคนเข้ามาทางไหนไม่รู้เต็มๆหน้าผมเลย ไอ้เชี้ยหมาหมู่มาก ผมเซถอยหลังก่อนรู้สึกว่าใสปากมีเลือดไหล
“พี่พรต!!!” เสียงลูกแพรเรียกชื่อ แต่ผมไม่ทันหันไปมองเพราะต้องหลบหมัดพวกมันที่กำลังไล่ต่อยผมอยู่
“สัส! ทำกูเลือดออกนะมึง” ผมโดนเข้าไปอีกทีรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก หน้ามืดแล้วครับทีนี้ที่ว่าจะไม่มีเรื่องคือไม่สนใจแล้ว พุ่งเข้าใส่ทันทีต่อยมันได้สองที ไอ้หัวหน้าแม่งเข้ามารุมผมอีกคน ผมเลยต่อยกลับก่อนเตะข้างลำตัว แต่คนเดียวจะสู้หลายคนได้เหรอครับ แม่งมันทุบเข้าด้านหลังผมก่อนเตะอัดชายโครง คราวนี้เลยไม่รู้ใครเป็นใคร ผมโดนบ้างมันโดนบ้าง
“สัส! ใครทำเมียกู” ผมได้ยินเสียงตินณ์แว่วๆ ก่อนที่ตัวมันจะเข้ามาร่วมวง ทั้งพี่คิม พี่โฟม พี่นัทมาหมดครับ ความนี้เลยเป็นการตะลุมบอลกัน คราวนี้ฝั่งผมคนเยอะกว่า ไอ้พวกนั้นเลยโดนกันไปไม่น้อย
“เป็นบ้าง โอเคไหม หลบหลังไว้” ตินณ์ถามก่อนต่อยลูกน้องมันที่ตรงเข้าหา
“ไม่เป็นไรเรื่องเล็ก” ผมตอบเสียงหอบๆ เหมือนคนจะหมดแรง
“หยุด!! ไม่งั้นไอ้นี่ตาย”จังหวะที่พวกมันกำลังโดนกระทืบไอ้ตัวหัวหน้าแม่งมาทางไหนไม่รู้ครับ เตะข้อพับเข่าด้านหลังจนผมล้มลงแล้วเอาปืนจ่อหัวผม
“อย่ายุ่งกับมัน” ผมได้ยินตินณ์พูดเสียงนิ่งหลังหันมามองแล้วเห็นปืนจ่อที่หัวผม
“พวกมึงมาเสือกอะไรด้วย ส่งผู้หญิงมา” มันยังไม่เลิกคิดจะยุ่งกับน้องผมอีกครับ ทั้งที่ตัวมันก็เจ็บพอสมควร ไอ้พวกลูกน้องรีบลุกขึ้นไปยืนข้างหลังนายมันทันที
“กูไม่ส่งและกูขอเตือนให้มึงเลิกเอาปืนจ่อหัวเมียกูซะ” ผมมองตินณ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่รู้มันคิดอะไรครับ นอกจากมันจะไม่อยู่นิ่งๆมันยังเดินเข้าหาปืนอีก
“ไอ้สัสกูบอกว่าอย่าขยับไม่งั้นมึงตาย” มันเปลี่ยนเป้าหมายจากหัวผมเป็นจ่อปลายกระบอกปืนไปที่ตินณ์แทนครับ ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงัดไม่มีเสียงใครพูดอะไรซักคน ไอ้ตินณ์ก็ไม่ขยับครับ มันหยุดอยู่ระยะตัวผมกั้นกลางระหว่างมันกับปลายปืน
“มึงพูดจบรึยัง” ท่ามกลางความเงียบ อยู่ๆไอ้ตินณ์ก็ถามขึ้นเสียงนิ่ง
“ไอ้สัส! กูมีปืนมึงเห็นไหม ถ้าไม่กลัวงั้นก็ตายซะเถอะ” มันพูดจบผมเทคตัวขึ้นยืนกอดตินณ์ทันที กะว่าถ้ายิงยังไงผมก็ไม่ยอมให้มันเป็นอะไรเด็ดขาด
จังหวะที่ผมลุกขึ้นแล้วกอดตินณ์ มันเหมือนรู้เพราะมันเอาแขนซ้ายรัดตัวผมแน่นก่อนวาดขาไปเตะปืนจากมือผู้ชายคนนั้นตกพื้นเลยครับ
“ไอ้สัสกูเตือนมึงแล้วนะว่าอย่าเอาปืนเด็กเล่นมาจ่อหัวเมียกู แถมทำให้มันตกใจมึงคงไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม” มันปล่อยผมก่อนซัดหน้าผู้ชายคนนั้น แล้วจัดการเตะซ้ำจนมันร่วงไปกอบกับพื้น แต่เหมือนตินณ์มันฟิวส์ขาดตามกระทืบซ้ำเลยครับ ส่วนลูกน้องมันพี่คิมกับพี่โฟมจับแยกไปเรียบร้อย
“โอ๊ย!! พอแล้ว ผมยะยอมแล้ว” เสียงไอ้ตัวหัวหน้าร้องขอให้ตินณ์หยุด แต่มันก็ไม่คิดยั่งมือ
“ตินณ์พอ พอแล้ว” ผมบอกให้ตินณ์หยุดเมื่อคิดว่าไอ้นั่นคงหายซ่าไปอีกนาน แต่มันก็ไม่ยอมหยุดยังคงเตะซ้ำเข้าทีข้างลำตัวเหมือนไม่รับรู้หรือได้ยินที่ผมบอก
“ตินณ์พอแล้วเดี๋ยวมันตาย” เสียงพี่คิมช่วยผมห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล
“ตินณ์พอเถอะ หยุดได้แล้วกูขอร้อง”ผมเข้าไปจับแขนมันให้หยุด เมื่อมองไปเห็นผู้ชายร่างใหญ่แต่ใจหมานอนหมดสติ ปากแตกคิ้วแตกหมดสภาพ ถ้าไม่หยุดมันตายแน่ครับ ตินณ์เหมือนได้สติหยุดนิ่งเลยครับ
“สัส! ที่หลังอย่าอวดเก่งถ้าไม่เก่งจริง ไม่งั้นจะตายฟรี”มันว่าก่อนเตะซ้ำ แล้วเดินจูงมือผมออกมาจากตรงนั้น ผมมองกับไปเห็นพี่คิม พี่โฟม พี่นัทกำลังคุยกับพี่มินที่เดินเข้ามา พร้อมเพื่อนผมที่ไปเข้าห้องน้ำแล้วเพิ่งมาถึงเหมือนกัน พี่คิมทำมือให้ผมรู้ว่าไม่ต้องห่วง แกคงจะเคลียร์เองถ้าเรื่องนี้ถึงมือพี่มินคงไม่มีอะไรมาก มันเองคงไม่กล้าแจ้งความอยู่แล้วครับ เพราะคนเริ่มเป็นพวกมัน ไม่ใช่ผม
“โอ๊ย!เจ็บเบาหน่อยดิ” ผมร้องเมื่อรู้สึกว่ามันจูงมือผมแรงมาก เจ็บข้อมือเลยครับ
“กูขอโทษเจ็บมากไหม” มันหยุดเดินตรงรถผมพอดีก่อนหันมาถาม
“ไม่เท่าไหร่ ทนได้” ผมตอบมันยิ้มๆ ถ้าบอกมันว่าเจ็บ เดี๋ยวมันกลับไปกระทืบไอ้เชี้ยนั่นตายซวยผมอีกครับ
“กูขอโทษนะ ถ้าไม่ปล่อยมึงให้คาดสายตามึงคงไม่เจ็บตัวแบบนี้” ตินณ์บอกพร้อมรวบตัวผมเข้าไปกอดแน่น ผมรู้สึกว่าตัวมันสั่นเหมือนพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง
“ไม่เป็นไรไม่ใช่ความผิดของมึงซะหน่อย กูอยู่ตรงนี้แล้ว” ผมบอกพร้อมเอาหัวพิงที่บ่ามันเบาๆ
“แต่มึงต้องเจ็บตัว โดยที่กูอยู่ใกล้แค่นี้กูไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย” เสียงมันสั่นเลยครับ
“แต่มึงก็มาช่วยกูแล้วไง ไม่ต้องคิดมาก” ผมบอกมันเสียงเบา
“เจ็บมากไหม” มันผลักผมออกนิดๆเพื่อมองหน้าก่อนเอามือเช็ดคราบเลือดที่มุมปากให้ผม
“โอ๊ย!!”ผมร้องเลยครับเมื่อรู้สึกเจ็บ
“กูขอโทษ”เดี๋ยวกลับไปทำแผลที่ห้องเนอะ
“อืม โทรตามแพรดิ๊ เมื่อกี้ลากกูมาไม่สนน้องกูเลยนะ” ผมบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้
“โทษทีกูมัวแต่โมโห กลัวอยู่ตรงนั้นแล้วอดใจไม่ไหวกระทืบมันเข้าอีก” มันว่าก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาแพร
“พี่รอที่รถนะครับ .... ครับ ....ไม่เป็นไรครับ” มันพูดสายไม่นานก่อนวาง แล้วก็เห็นลูกแพรเดินมาที่รถ
“แพรขอโทษนะคะที่เป็นต้นเหตุให้พี่พรตเจ็บตัว” ลูกแพรมาถึงรีบขอโทษแล้วเข้ามาดูแผลผมเลยครับ
“ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดเราซะหน่อย ถ้าจะผิดก็ผิดที่น้องพี่ดันเกิดมาสวย” ผมว่ายิ้มๆก่อนยกมือขึ้นโยกหัวน้องที่ตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้
“แต่พี่พรตเจ็บเยอะ”
“ไม่เจ็บแล้ว ไม่ต้องห่วง วันนี้พี่ไปส่งเราที่บ้านแล้วกันนะ ไม่ต้องนอนคอนโดหรอก หรือจะนอนกับพี่เอาไหม” ผมถามไม่อยากให้น้องอยู่คนเดียวเดี๋ยวจะคิดมาก
“แพรกลับบ้านดีกว่าค่ะ” แพรทำท่านึกก่อนตัดสินใจ
“โอเค มึงไปบ้านกูก่อน” ผมบอกคนขับก่อนขึ้นรถ ระหว่างทางน้องก็ถามผมเจ็บตรงนั้นไหม ตรงนี้ไหมผมก็ต้องนั่งตอบว่าไม่เจ็บ ทั้งที่ปากนี่แหละครับตัวเจ็บเลย แต่เพื่อความสบายใจของน้องก็ต้องยอมเจ็บนิดหน่อยครับ
“ขอบคุณที่มาส่งค่ะพี่ตินณ พี่พรต”ลูกแพรขอบคุณพร้อมเปิดประตูลงรถเมื่อรถมาจอดหน้าบ้าน
“รีบอาบน้ำแล้วนอนเลยนะ” ผมตะโกนบอกน้องที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน
“ค่ะคุณพี่” น้องหันมายิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบก่อนปิดกระจกแล้วนั่งเงียบกลับคอนโด
:katai5: [ ต่อด้านล่างค่ะ ]
-
[ ตอนพิเศษต่อ]
“โอ๊ย!! เบาหน่อย” ผมร้องเมื่อรู้สึกเจ็บที่ปาก ตินณ์มันเอาแอลกอฮอลล์มาเช็ดแผลให้ผมแต่มือมันหนักเหมือนกันครับ
“กูเห็นแล้วอยากกลับไปกระทืบมันให้จมตีนอีกซักทีแม่ง” มันบ่นไปทำแผลให้ผมไป
“ปล่อยมันไปเถอะป่านนี้แม่งฟื้นรึยังก็ไม่รู้”
“แต่กูโมโหไม่หายแม่ง ทำมึงเจ็บแล้วยังเสือกเอาปืนมาจ่อหัวมึงอีก”
“มึงรู้ได้ไงว่ามันใช้ปืนปลอม”
“กูก็เคยเล่นมาบ้าง ถึงจะเหมือนแต่ดูแว๊บเดียวก็รู้ว่าปลอม” ไอ้เชี้ยนั่นเป็นนายคนแต่พกปืนปลอมผมล่ะอยากขำให้ฟันร่วง รู้ถึงไหนอายถึงนั่นครับ
“ขอบคุณนะที่ช่วยกูแต่มึงทำให้กูกลัว มึงรู้ตัวไหม” ผมบอกก่อนเอาหัวไปพิงไหล่มันนิ่งๆ ตอนนี้ผมกับตินณ์กำลังนั่งทำแผลอยู่บนโซฟาครับ ตินณ์ไม่เป็นอะไรมาก แค่โดนต่อยไปทีเดียวเฉียดๆ แต่ผมนี่โดนเต็มๆหลายที่ด้วยครับ
“กูไม่มีทางปล่อยให้มึงอยู่คนเดียวหรอกไม่ต้องกลัว” มันบอกพร้อมเอามือลูบหัวผมเบาๆ
“แล้วถ้ามึงเข้าใจผิด แต่มันเป็นของจริงแล้วมึงตาย กูจะทำยังไง” ผมถามตามที่คิด
“ไม่มีทางผิด อะไรที่กูไม่แน่ใจและมีมึงเป็นเดิมพันกูไม่ทำแน่นอน แต่ทีหลังมึงอย่าทำแบบนี้อีก กูดีใจที่มึงรักจนอยากปกป้องถึงได้คิดเอาตัวเองมารับกระสุนแทนกู แต่กูไม่ต้องการให้มึงทำแบบนี้ แค่มึงดูแลตัวเองให้ไม่บาดเจ็บก็พอ ต่อให้กูเจ็บหนักขนาดไหน แต่ก็เทียบไม่ได้กับการที่เห็นมึงเป็นเจ็บแค่นิเดียว”
“เวอร์ไป แต่ถ้ามึงเห็นกูกำลังจะโดนยิงมึงก็ต้องช่วย แล้วกูที่เป็นแฟนมึงเห็นมึงจะโดยยิงแล้วไม่ให้ช่วยมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
“แต่กูห่วงไม่อยากให้มึงทำแบบนี้”
“มึงรักกูเท่าไหร่ กูก็รักมึงเท่านั้น อย่ามาห้ามเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ จะให้กูมองดูมึงตายไปเฉยๆโดยไม่ช่วย ถ้าอย่างนั้นอย่าเป็นแฟนกับกูเลยดีกว่า”ผมพูดก่อนดึงหัวออกจากไหล่มัน
“กูขอโทษเอาเป็นว่าเรื่องแบบนี้จะไม่มีแล้วเนอะ กูจะไม่บังคับมึงแต่ขอให้มึงดูแลตัวเองดีๆ มึงเจ็บตัวบ่อยไปแล้ว” ตินณ์พูดก่อนจบแขนผมพลิกดูรอยพกช้ำตามแขน
“อืม กูจะพยายามถ้าไม่มีใครมาหาเรื่องกูก่อน ไปอาบน้ำกันเถอะจะได้นอน” ผมตกลงก่อนชวนมันไปอาบน้ำ
“มึงก็อย่างนี้ทุกที แล้วจะไม่ให้กูห่วงได้ไง”
“กูดูแลตัวเองได้น่า”
“ถ้าการที่มึงบอกดูแลตัวเองได้แล้วเจ็บแบบนี้ วันหลังมึงไม่ต้องดูแล ปล่อยเป็นหน้าที่กูให้ดูแลมึงเองมันว่าก่อนดึงผมที่ลุกยืนจะไปอาบน้ำเข้าไปกอดแน่น
“งั้นช่วยกันดูแลเป็นไง” ผมถามเล่นๆ ไม่อยากให้มันเครียดอีก
“อืม ยังดีกว่าให้มึงดูแลคนเดียว”
“ถ้าตกลงได้แล้ว ปล่อยกูไปอาบน้ำได้ยัง” ผมแกล้งถามมันเมื่อรู้สึกว่ามันจะรัดผมแน่นเป็นแหน่นโดนรัดเลยครับ
“ได้แล้วครับ ไปอาบก่อนเลยเดี๋ยวกูเก็บของเสร็จจะตามเข้าไป” มันพูดเขินๆก่อนหยิบกล่องยาเดินไปเก็บ ผมเลยเข้าห้องมาหยิบผ้าขนพาดบ่าหนูเดินเข้าห้องน้ำ
“เฮ้ย! ทำไมเป็นเยอะขนาดนี้” กำลังอาบน้ำเพลินๆ ก็ต้องตกใจหันไปมองเสียงตามตินณ์ครับ
“อะไรวะ ตกใจหมด”
“แล้วทำไมที่ตัวมึงมันเขียวขนาดนี้ เมื่อกี้ทำไมไม่ให้ดู” มันพูดพร้อมปิดฝักบัวแล้วจับผมหมุนไปมา
“ไม่เจ็บหรอกน่า ทำตกใจไปได้”
“ไม่เจ็บอะไรล่ะ เขียวขนาดนี้”
“โอ๊ย!! จิ้มมาทำไมวะ” มันไม่พูดเปล่าแต่จิ้มมือลงมาที่รอยเขียวๆข้างลำตัวผมซะงั้นครับ
“ไหนบอกไม่เจ็บ”
“ไม่จิ้มก็ไม่เจ็บไง” ผมตอบ
“มึงนี่เนอะ พรุ่งนี้จะเป็นไข้ไหมวะ ยืนเฉยๆกูอาบให้” ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบสบู่ แต่ตินณ์มันดันส่งเสียงดุๆใส่ผมซะงั้นครับ ผมเลยได้แต่ยืนนิ่งๆให้มันอาบน้ำให้ซะเลย
“ตรงนั้นไม่ต้อง กูทำเอง” ผมบอกเมื่อมันเอาสบูมาฟอกตัวให้ผมแล้วเริ่มวนมือมาแถวน้องชาย
“เฉยเถอะกูไม่ทำอะไรหรอกน่า มึงเจ็บขนาดนี้” มันพูดก่อนเริ่มขยับมือเอาสบู่ทำความสะอาดเจ้าลูกชายให้ผม โดยไม่ฟังคำทักท้วง
จุ๊บๆๆ !!
“พรตอย่าครับ เดี๋ยวกูทนไม่ไหว” ตินณ์ห้ามผมที่กำลังจูบไปที่แผงอกมันด้วยเสียงที่แหบพร่าไปจากเดิม มันห้ามแต่มือมันก็ไม่ยอมที่จะหยุดวุ่นวายกับเจ้าลูกชายของผมแม้ซักวินาที ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอเจ้าลูกชายโดยมือตินณ์ที่ทำท่าจะรู้จักกันอย่างดีเพราะตอนนี้มันตื่นตัวด้วยฝีมือตินณ์ไปเรียบร้อยแล้วผมเลยเริ่มมีอารมณ์ตามการปลุกเร้าโดยไม่ตั้งใจของมัน
“อ๊ะ!!”ผมเผลอหลุดเสียงครางเมื่อตินณ์มันเริ่มขยับมือขึ้นลงตามความยาวของเจ้าลูกชาย ผมต้องตวัดสองแขนขึ้นโอบรอบคอมันแน่นเพื่อพยุงตัวเอง
“เดี๋ยวกูช่วยนะครับ” เสียงมันกระซิบข้างหู ทำให้ผมมีอารมณ์มากยิ่งขึ้น จากที่จะหยุดตอนนี้หยุดไม่ได้แล้วครับ
“อะ..อ๊ะ...ตินณ์”ผมครางเรียกชื่อมันก่อนจะเอื้อมมือลงไปปลดปมผ้าขนหนูที่พันเอวมันไว้แล้วผ้าก็ค่อยๆหล่นลงพื้นโดนที่เจ้าของไม่สนใจ สิ่งที่ถูกซ่อนไว้ก็ปรากฏอยู่ในสายตาผมตอนนี้มันเองก็มีอารมณ์เหมือนกันครับเพราะเจ้าลูกชายของมันกำลังขยายตัวเต็มฝ่ามือผมที่กำแบบไม่มิด
“ไม่ต้องครับให้พี่ช่วยพรต คนเดียวพอ” มันกระซิบบอกผม เมื่อผมเริ่มขยับเจ้าสิ่งที่อยู่ในมือขึ้นลง แต่ผมไม่หยุดตามที่มันบอกกลับขยับเร็วขึ้นไปอีก
“อ๊ะๆๆ...อื้อออ...ซี๊ดดดด ตินณ์ไม่เอา” บอกมันเมื่อรู้สึกว่าพอผมขยับมือตัวเองมันก็เร่งขยับมือมันให้เร็วขึ้นและพยายามจะให้ผมปลดปล่อยด้วยมือของมัน
“ไม่เอาแล้วจะเอาอะไรครับ อืมมม...” มันถามยิ้มๆก่อนส่งเสียงครางในลำคอเมื่อผมหยุดขยับมือแล้วเอานิ้ววนที่ส่วนปลายของมันเล่น
“ ...ของมึง” ผมตอบก่อนหลบสายตา
“มึงทำไมน่ารักจังวะ ขอจูบหน่อยได้ไหม” ผมไม่ตอบแต่เอาปากตัวเองประกบจูบมันเลยครับ ถึงจะยังเจ็บแผลอยู่นิดหน่อยแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ เอาลิ้นไล่ต้อนกับลิ้นมันอย่างไม่ยอมแพ้ พอจูบไปสักพักผมรู้สึกเหมือนกลิ่นคาวเลือดอยู่ในปาก ไอ้ตินณ์จะถอนริมฝีปากออกแต่ผมโน้มคอมันลงมาจูบต่ออย่างไม่อยากให้อารมณ์ขาดตอน
“อื้ออ..... อ๊ะ” มันดันหลังผมติดฝนังห้องน้ำก่อนถอนริมฝีปาก แล้วหันไปคว้าสบู่เหลวมากดใส่มือ
มันทาสบู่เหลวให้ลูกชายตัวเองที่ตั้งแข็งเป็นลำไผ่ ก่อนช้อนขาผมขึ้นข้างหนึ่งแล้วสบู่เหลวก็ถูกนำมาทาช่องทางด้านหลังของผมต่อทำเอารู้สึกเย็นวาบเลยครับ
“ของพี่ใช่อันนี้รึเปล่าที่อยากได้” มันพูดพร้อมเอาลูกชายของมันมาเกลี่ยแถวปากทางแต่ไม่ยอมเข้ามาซักที ทำเอาผมเสียวยิ่งขึ้นไปอีก
“เข้ามาซะทีเถอะ อ๊ะ....ซี๊ดดดดชะช้าหน่อย” ผมพูดยังไม่ทันจบมันดันพรวดเข้ามาจนผมตั้งตัวไม่ทัน
“ทนหน่อยนะครับ”
“โอ๊ะ...โอ๊ยจุกตินณ์เดี๋ยว”ว่าเสร็จมันดันเข้ามาทีเดียวมิด จุกครับ
“พี่ขยับนะ” มันนิ่งไปนิดก่อนขอ ผมก็พยักหน้ามันถึงเริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะๆๆ ...อื้ออ...ตินณ์....”ผมเผลอร้องครางตามจังหวะการกระแทกตัวเข้าออก ตอนนี้ในหัวผมรู้สึกว่างเปล่าและกำลังลอยสูงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่มันเป็นคนพาผมไป มันขยับเร็วต่อเนื่องก่อนช้าลงและหมุนวนบ้างก่อนเร่งความเร็วอีกครั้ง
“เกาะไหล่พี่ไว้แน่นๆนะครับ” มันกระซิบบอกก่อนยกเข่าผมทั้งสองข้างขึ้น มือผมเกาะไหล่มันแน่นตามที่มันบอกหลังก็ติดกำแพง ขาเกี่ยวเอวมันแน่นเหมือนกันครับ เมื่อได้ท่าที่มันต้องการมันก็เริ่มขยับอีกครั้งที่นี้เร็วและแรงกว่าเดิม บางครั้งก็มีสลับเน้นบ้าง
“โอ๊ะๆๆ โอ๊ยซี๊ดดดดดดด” ผมร้องแทบไม่เป็นภาษา
พลั๊บๆๆ พลั๊บๆๆ พลั๊บๆๆ เสียงจังหวะการขยับเอวดังขึ้นเป็นระยะ แข่งกับเสียงครางที่ผมไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ มันโถมแรงใส่ผมต่อเนื่องโดยไม่มีหยุดพัก ผมทั้งแน่นทั้งเสียวตามการขยับตัวของมันในแต่ละที
“ตินณ์ กะกูไม่ไหวแล้ว” ผมบอกมันเมื่อรู้สึกเสียวแป๊บเป็นลูกคลื่นที่ท้องน้อย รู้ว่าอีกไม่นานคงทนไม่ไหวแน่นอน
“ไม่ไหวก็ปล่อยพร้อมกันเลยครับ พี่จะเสร็จแล้วเหมือนกัน”มันพูดก่อนเอามือที่จับเอวผมอยู่มาช่วยขยับเจ้าลูกชายผม พร้อมการขยับเอวที่เร็วขึ้นอีก
“อ๊ะๆๆๆๆ อ่ะ..อ่าาาาร์” ผมร้องครางดังขึ้นก่อนระเบิดสิ่งที่อัดแน่นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“อ่ะ อืมมมมม” ตินณ์ขยับตัวอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อย ของเหลวอุ่นๆเข้ามาในตัวผมเป็นสาย เล่นเอาผมเสียวขึ้นมาอีกครั้งเป็นระลอกๆ ก่อนจะซบหัวกับซอกไหล่ผมนิ่งๆ
“อ๊ะ...” มันร้องอุทานเมื่อมันถอนลูกชายออกแล้วปล่อยผมลงยืนแต่ผมไม่มีแรงเซจะล้มลงกับพื้น แต่มันพยุงผมไว้ได้ก่อน
“หมดแรงแล้วเหรอครับ อีกรอบไหมครับ” มันยิ้มกวนๆก่อนถาม
“ไม่เอา อาบน้ำให้หน่อย” ผมบอกก่อนเกาะคอมันพยุงตัวเองอีกครั้ง
“ได้เสมอครับแต่พี่ขอโทษนะทั้งที่เจ็บอยู่พี่ยังทำพรตเจ็บอีก” มันบอกก่อนเอามือลูบหน้าเช็ดเหงื่อให้ผม
“ไม่ได้โกรธ อาบน้ำให้หน่อยง่วงแล้ว” ผมบอกก่อนเร่งพร้อมตาที่กำลังจะปิด ผมจะโกรธมันได้ไงครับในเมื่อผมเป็นคนต้องการความสุขจากมันเองและไม่อยากบอกมันปล่อยให้มันคิดไปเองแบบนี้แหละแต่ถึงไม่บอกมันก็น่าจะรู้ แล้วตอนนี้ผมก็ไม่มีแรงแม้จะลืมตาเลยครับมันจะคิดอะไรก็ปล่อยมันแล้วกัน ผมนึกก่อนความเย็นของสายน้ำจะกระทบกับผิวแล้วความรู้สึกของผมก็ค่อยๆดับลง
“พรต พรตครับตื่นกินข้าวกินยาก่อนเร็ว” ผมลืมตาขึ้นมอง ตอนนี้ตรงหน้าผมเป็นตินณ์ที่ชะโงกหน้าเข้ามาซะใกล้
“ชะเช้าแล้วเหรอ” ผมถามเสียงแหบเหมือนไม่ใช่เสียงตัวเอง
“เช้าแล้วครับ มึงไม่สบายจนได้ ลุกขึ้นกินข้าวต้มเนอะกูทำไว้ให้จะได้กินยา กินเสร็จจะได้เช็ดตัว”
“ไม่กินยาได้ไหม” ผมถามอย่างไม่อยากกิน ตอนนี้รู้สึกคอแห้งเป็นผงจะต้องกินยาเม็ดแค่คิดก็แทบกลืนไม่ลง
“ไม่กินเดี๋ยวมึงไม่หาย ไม่ได้ไปเที่ยวเชียงใหม่นะ” มันพูดขู่ผมซะงั้นครับ
“งั้นมีอะไรก็เอามา แต่พาไปเข้าห้องน้ำก่อนนะลุกไม่ไหว”ผมบอกเมื่อลองพยายามขยับตัวแล้วแต่ลุกไม่ขึ้น ตอนนี้ทั้งตัวปวดร้าวไปหมดเลยครับ รอยช้ำอะไรวะเต็มตัวผมไปหมด ทั้งรอยเก่ารอยใหม่
“ทำไมตัวกูเป็นรอยเยอะขนาดนี้วะ”ผมพูดลอยๆ
“เดี๋ยวพี่ทายาให้ครับ รอยไหนพี่เป็นคนทำจะบรรจงทาให้อย่างดี” ชัดเลยครับ
“ไอ้ตินณ์!! มึงทำอะไรกูตอนหลับ” ผมถามเสียงดัง
“เปล่าๆ แค่จูบเองครับไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย” มันรีบแก้ตัวเสียงหลง
“แค่จูบแล้วทำไมเป็นรอย” ผมซักต่อ
“ก็…จูบบ้างดูดบ้างแต่ไม่มีมากกว่านี้จริงๆนะ”
“กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงดี ให้กูหายก่อนมึงโดนแน่ จับทำเมียแม่งจะได้เลิกหื่น” ผมว่ามันอย่างเหลืออด
“ฮ่าๆ ไม่ดีมั้งครับเดี๋ยวสับสน ไปพี่พาไปเข้าห้องอาบน้ำ” มันว่าพร้อมก้มหอมแก้มผมสองข้างแล้วช้อนตัวผมขึ้นอุ้มพาเดินเข้าห้องน้ำ
ผมแปรงฟันเสร็จตินณ์เลยเช็ดตัวให้ในห้องน้ำก่อน ออกมากินข้าวกินยาแล้วนอนต่อ ตินณ์ก็มานอนเล่นแล้วหลับไปพร้อมผมจนเกือบบ่าย ไอ้พวกเพื่อนๆแม่งยกขบวนตามมาสมน้ำหน้าผมกันกันใหญ่ จนเย็นแม่กับน้องถึงได้แวะมาดูอาการผมครับ ผมก็อาการดีขึ้นเรื่อยๆเพราะมีคนดูแลตลอดเวลาคิดว่าน่าจะหายทันไปเที่ยวบ้านไอ้มายด์ที่เชียงใหม่นะครับ ถ้าหายไม่ทันมันก็ต้องเลื่อนเพราะยังไงผมก็จะไปให้ได้ครับ
------- The End ---------
ตอนพิเศษรางวัลคนร่วมกิจกรรมในเฟซจ้า ขอบคุณทุกคนที่ร่วมสนุกด้วยกัน
และขอบคุณที่ยังคิดถึงเรื่องนี้ค่ะ รักเสมอ -- เมจิก :กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ด...บู๊กันสนั่นจอ
-
อ๊ายยยย น่ารัก
แต่ติณนี่หื่นไม่เลิกนะ :hao6: :hao6: :hao6:
-
:laugh: หนูพรตเจ็บตัวจนได้แต่ได้คนดูแลดี หายไวแน่นอน
-
เจ็บตัวได้ทุกที่ ทุกเวลาจริงๆ 5555 :katai1:
-
เป็นการรวมตัวที่มาครบทุกคน น้องพรตแมนมาก แต่สำหรับพี่ติณห์แล้วเมียข้าใครอย่าแตะ เพราะมันผู้นั้นอาจตายได้
และพี่ติณห์ก็หื่นได้ทุกเวลา ขนาดพรตโดนมาซะน่วม :hao6:
-
คิดถึงที่สุดนึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว :hao5:
-
น่ารักอ่ะ
อ่านแล้วรู้สึกว่าทั้งสองคนรักกันมากเลย :-[
-
น้องพรตน้องช่างหาสามีได้ดีแท้ๆ
พี่ติณทั้งรักทั้งหื่น :hao6: ดูแลน้องพรตเป็นอย่างดีเลย
-
ดีนะที่ไม่ใช่ปืนจริงงงงง
ไม่งั้นแย่แน่
แต่ขนาดเจ็บจะยังพากันหื่นกันอีก 555555
-
ขอบคุณ :)
-
ตินณ์ไม่ยอมพลาดโอกาสเลยนะเล่นซะพรตเดี้ยง
-
แหม คู่นี้ร้อนแรงเสมอนะยะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ ^^
-
เกือบไปแล้วพรตเอ๊ย ดีนะพี่ติณน์ดูแลอย่างดี
-
เลือดสาดดดดด ฮ่าๆ
-
:hao6: สู้กันมันมากเลย
-
มีครบทุกรสเลยนะ
-
พรตยังห้าวเสมอ 5555
-
คู่นี้เป็นอะไรที่บู๊แหลก :hao7:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิมมม :mew1:
-
:mew1:
-
สนุกดีครับ
-
:katai5: อ่านข้ามวันข้ามคืนแบบรวดเดียวจบ
ชอบคู่พี่ติณน์ กับ หนูพรตม๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เครซี่แบบว่า ไม่อยากให้จบกันเลยทีเดียว
ขอบคุณสำหรับฟิคในดวงใจเรื่องนี้นะคะ
-
น่าอิจฉา พรต มีคนดูแลดีตลอดเลยอ่ะ
5555
-
แหม่พี่ติณณ์ รอยที่ตัวพรตยังเยอะไม่พอเหรอคร๊า :o8:
-
คิดถึงตินณ์พรตฝุดๆๆ น่าร๊ากกกอ่า >_<
“ไอ้มายด์กลับบ้านเมื่อไหร่วะ”อยู่ๆไอ้นาวถามไอ้มายด์ขึ้นกลางโต๊ะ
“อีก 2 วันทำไมวะ” ไอ้นี่ก็ตอบแบบเบลอ เอาหัวพิงไอ้ฟิกซ์ที่นั่งข้างๆ
“กูว่าจะไปเที่ยวบ้านมึงด้วย”
“เออไปดิๆ ไอ้ฟิกซ์ก็ไป”
“ไอ้เชี้ยฟิกซ์ไปไม่คิดชวนพวกกูเลยนะ”ผมว่าไอ้ฟิกซ์เสียงดัง หลังรู้ว่ามันจะไปบ้านเมียโดยไม่คิดชวนพวกผมเลยครับ
เอ๊ะ!!! มายเป็นเมียฟิกซ์แล้วหรอออ ?
หมายถึงมายใช่มั้ย ? หรือว่า เขาพาดอะไรไปหว่า ????
:impress2:
-
:katai2-1: หูย...ย ตินณ์ วาดขาเป็นวงสวิงสวยเชียว ฮ่าๆ
เกือบแล้วไหมล่ะ เล่นปืนกันเลยเนอะ
-
"Moment"
คิม - นาว
นาว:พี่คิมโทรศัพท์พัง
คิม: ...
นาว: พี่คิมโทรศัพท์ผมพังแล้วอ่ะ
คิม: พังก็ซื้อใหม่ดิ
นาว:แล้วเงินล่ะ
คิม: เงินมึงไง มึงมีตั้งเยอะตั้งแยะ
นาว: พี่ซื้อให้ผมหน่อยสิ นะครับ
คิม: ไม่! มึงใช้เปลืองโทรศัพท์หรือไม่จิ้มฟันวะ เดี๋ยวพังๆ
นาว: ก็มันไม่ดี
คิม: มึงเล่นเกมส์เยอะดิมันเลยพัง
นาว:พี่จะบ่นไรวะ ไงมันก็พังไปแล้วซื้อให้ผมหน่อยนะ
คิม: ไม่ซื้อ อย่ามาเซ้าซี้กูจะไปอาบน้ำ
นาว: ผมขัดหลังให้เอาป๊ะ
คิม: หื้อ....
นาว: ขัดหลังไง ขัดหลังให้ แต่พี่ซื้อโทรศัพท์ให้ผมนะ
คิม: ดูผลงานก่อน ถ้าขัดดีกูจะลองคิดดูอีกที
นาว: ดีๆ ผมเก่ง
คิม: ขัดแต่หลังหรือขัดอย่างอื่นด้วย
นาว: ขัดไรอีกอ่ะ
คิม: ไม่รู้ ถ้าขัดได้แต่หลังก็เอาแต่สายชาร์ตไปก่อนแล้วกัน
นาว: พี่คิม!! ผมจะเอามาชาร์ตอะไร
ตินณ์ - พรต
พรต: อ๊ะ....ตินณ์เบา
ตินณ์:ไม่แรงครับไม่แรง
พรต: อื้อ...อะ...อ๊ะๆๆๆ
ตินณ์: เกาะคอพี่ไว้นะครับ
พรต: โอ๊ะ...โอ๊ยๆๆ พอๆตินณ์เจ็บ
ตินณ์: อืมม....
พรต: อ๊ะ ไปไหน....เฮ้ยไม่เอากูไม่เอา
ตินณ์: ลองหน่อยนะ เพื่อนพี่ซื้อมาให้จากญี่ปุ่น
พรต: ไม่!!! เอาไปทิ้ง
ตินณ์: ลองก่อนนะ ครั้งเดียวถ้าไม่ชอบพี่ทิ้งเลย
พรต: ไม่!! ทิ้งไปนะ อ๊ะ...ซี๊ดด...ถ้าไม่ทิ้งก็ไม่ต้องมาจัยลูกชายกู
ตินณ์: แต่มึงยังไม่เสร็จ
พรต: อะ...อ๊ะ ปล่อยกุ...กูทำต่อเอง
ตินณ์:ให้พี่ช่วยนะ
พรต: ไม่ต้อง ซี๊ดดด...อะอ๊ะ...ตินณ์ไม่เอา เอามันออกไป
ตินณ์: ดีไหมครับ
พรต: อื้อออ...ไม่...ไม่ดี...เอาออกเดี๋ยวนี่
ตินณ์: ถ้าไม่ดีแล้วอะไรดีครับ
พรต: ไอ้เหี้ยตินณ์...เอาออกไป...อึก
ตินณ์:เอาออกแล้วๆ ไม่ร้องเนอะ
พรต: ของมึง
ตินณ์: หือ...
พรต: ของมึงเอาของมึงมา อ๊ะ...ซี๊ดด
ตินณ์: อันนี้ใช่ไหมครับ
พรต: อ๊ะๆๆ...แรง...ตินณ์แรงอีก
ตินณ์: แรงกว่านี้เหรอครับ ดีไหม
พรต: อื้อออ...ดะดี...อะอ๊ะๆๆๆ
ตินณ์: อืมม...มึงน่ารักจังวะ พูดแบบนี้คืนนี้ไม่ต้องนอน
คืนต่อมา ---
ตินณ์:แค่ยำอย่างเดียวพอแน่นะ
พรต:อืมอยากกินอย่างเดียว
ตินณ์: ทำไมมึงชอบหิวของเผ็ดๆตอนดึกวะ เดี๋ยวก็ปวดท้อง
พรต:ไม่ปวดเสร็จยัง
ตินณ: มึงท้องป่ะเนี๊ยะ เสร็จแล้วชิมดิเอารสนี้ป่าว(เอานิ้วหยิบชิ้นหมูยอให้น้อง)
พรต: อืมดี พอแล้วเอารสนี้เลย อื้อออ....(กินหมูยอก่อนเลียนิ้วอีกพี่)
ตินณ์: รสชาติดีจริงๆด้วยหว่ะ (คว้าคอมาจูบ ชิมรสชาติอาหารจากปากน้องด้วยความหมั่นเขี้ยวนิสัยชั่งยั่วโดนไม่รู้ตัวของน้อง)
พรต: พอแล้วกูจะกิน
ตินณ์: ถามจริงมึงท้องป่าว
พรต: ท้องบ้าอะไรล่ะ
ตินณ์:ท้องมารไง แม่งแดกเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม
พรต: ไอ้ตินณ์! มึงไม่ต้องมาแย่งกูกินเลย ล้างมือแล้วไปนอน
ตินณ์: กินด้วยคนดิ
พรต: ไม่!!
ตินณ์: ไม่ให้กูกินยำ กูกินอย่างอื่นนะ
พรต: อื้ออ..ตินณ์กูกินอยู่
ตินณ์: กูก็กำลังจะกินเหมือนกัน
วันต่อมา ---
พรต: ตั้งแต่รัฐประหารกูว่าน้ำหนักกูลดลงว่ะ
นาว:เกี่ยวไรกันวะ
พรต: 4 ทุ่มกูก็ออกไปซื้อของกินไม่ได้แล้ว โครตหิว
นาว: กล้าพูดนะมึง กูได้ข่าวพี่ตินณ์ไปฝึกงานสายเพราะมึงปลุกมาทำหมึกนึ่งมะนาวตอนตีสาม
พรต: ฮ่าๆๆ กูฝันแม่งในฝันโครตอร่อย ยังแดกไม่อิ่มตื่นก่อนเลยปลุกมัน
นาว: พี่ตินณ์แม่งก็บ้าจิ้ทำเนอะ
พรต: กูว่ามันรำคาญถึงได้ทำ กว่ากูจะได้กินเกือบตี 5 กินเสร็จหลับตื่นอีกทีสายเลย หึหึ
นาว: เป็นกูแม่งเลิกแล้ว แฟนเหรอแม่วะเอาแต่ใจชิบหาย สั่งเอาๆ
พรต: แฟนนี่แหละ ทำไมอิจฉาไง
นาว: เปล๊าพี่คิมก็รักกูเฮอะจะไปอิจฉามึงทำไม
พรต: ก็ไม่รู้สินะ ของแบบนี้มันแข่งกันยาก หึหึ
นาว: สัส ถ้าคุยเรื่องนี้กูไม่คุย
พรต: ป๊อดเหี้ย พวกรับความจริงไม่ได้ ว่าแต่มึงรู้ป่าวว่า รัฐประหารกับปฏิวัติมันต่างกัน คนแม่งชอบพูดให้กูงง
นาว: รู้ดิกูไม่ได้แดกหญ้า ที่เค้าทำอ่ะรัฐประหารคือการยึดอำนาจเหมือนที่มึงยึดอำนาจพี่ตินณ์นั่นแหละ ไม่มีสิทธิ์มีเสียงห่าไรเลยต้องตามใจมึงตลอด
พรต: งั้นปฎิวัติที่หมายถึงเปลี่ยนระบอบการปกครองไปจากเดิม ก็เหมือนที่พี่คิมกำลังจะเปลี่ยนแฟนใหม่ เพราะเบื่อแฟนคนเดิมอย่างมึงแล้วนะเหรอ
นาว: สัส! กูกลับห้องแล้วรมณ์เสีย
กลางคืน
ตินณ์:พรุ่งนี้ไปทะเลกัน
พรต: ว่าอะไรนะ
ตินณ์: พรุ่งนี้เช้าไปทะเลกัน
พรต: ละเมอป๊ะ ตอนนี้ตี 3 ครึ่งพรุ่งนี้เช้าจะไปทะเล แล้วไม่ฝึกงานเหรอ
ตินณ์: กูอยากไปทะเล
พรต: แล้วฝึกงาน
ตินณ์: โดดพรุ่งนี้งานไม่เยอะหรอก หรือมึงไม่อยากไป
พรต: อยากน่ะอยาก แต่ไม่เข้าใจมึงเป็นอะไร มีอะไรหรือป่าว
ตินณ์: ไม่มีนอนเถอะพรุ่งนี้กูพาไปเที่ยว
พรต: ไม่มีอะไรจริงๆนะ
ตินณ์: จริงครับ พรุ่งนี้ไปตอน6 โมงนะกูปลุกไปนอนต่อบนรถ
พรต: อื้อ... ชวนเพื่อนกูไปด้วยได้ไหม (กระชับกอด ซุกอก)
ตินณ์: ชวนได้ แต่กูอยากอยู่กับมึงสองคนมากกว่า
พรต: งั้นไม่ชวนเนอะ
ตินณ์: ไม่กลัวเพื่อนโกรธเหรอ
พรต: ไม่กลัว! เดี๋ยวกูจะโพสรูปโชว์ด้วย
ตินณ์: หึหึ ครับหลับได้แล้ว (หอมหัวน้องหนึ่งฟอด ก่อนกอดกันหลับ)
2 วันต่อมา
คิม: เชี้ยตินณ์หายหัว ทั้งผัวทั้งเมียเลยนะมึง
ตินณ์: มีรัย กูพามันมาเที่ยวทะเล
คิม: หนีเอาตัวรอดทิ้งปัญหาให้กูเคลียร์นะ
ตินณ์: ปัญหาอะไรของมึง หึหึ
คิม: สัส! อย่ามากวนตีน มึงรู้ใช่ไหมว่าหัวหน้าจะให้มึงไปดิวงานกับใครเลยชิ่งหายหัวไป2วันแล้ว
ตินณ์: เออ รู้มีข่าวแว่วมาแต่ยังมีคำสั่ง กูไม่อยากมีปัญหากับไอ้พรตเลยหยุดแม่ง พาเด็กเที่ยวดีกว่า เบื่อๆอยากได้กลิ่นทะลว่ะ
คิม: กูเลยโดนจิกทั้งวัน แม่งมาถามแต่ว่าติดต่อมึงได้ไหม
ตินณ์: เรื่องงานเหรอวะ
คิม: ป่าว งานหัวหน้าให้คนอื่นไปแล้ว แต่ที่ถามส่วนตัวล้วนๆว่ะ ดีแล้วล่ะที่มึงหยุด
ตินณ์: เออ กูยังสงสัยที่หัวหน้าจะให้กูไปตอนแรก มีใครไปบอกอะไรป่าววะ มันไม่ใช่สายงานกูเลย
คิม: หึหึ ไม่น่าแปลกใจ ถ้ามึงดิวงานน้องพรตกู โดนยัดเยียดตำแหน่งเมียหลวงชัวร์
ตินณ์: ไม่มีทาง
คิม: ก็ไม่รู้ แล้วน้องไปไหนวะ อยู่ไหมไอ้นาวจะคุย
ตินณ์: เล่นน้ำเดี๋ยวดึกๆกูให้โทรไป
คิม: เออ
พรต: อันนี้อร่อย (ปูผัดผงกะหรี่)
ตินณ์:กูแกะให้
พรต: ยังไม่อยากกลับเลยวะ
ตินณ์: เดี๋ยววันหน้าพามาใหม่ ใกล้แค่นี้เอง
พรต: มาสองคนรึเปล่า
ตินณ์: อยากมาสองคนเหรอ
พรต: อืม ปั่นจักรยานกันเหมือนเมื่อเช้าอีกนะ
ตินณ์: ไม่เอา ครั้งต่อไปมึงต้องช่วยกูปั่น ห้ามเอาเปรียบ
พรต: หึหึ นึกว่าชอบปั่น ชอบซอย
ตินณ์: ทะลึ่งเหรอๆ เดี๋ยวจัดรอบเช้าอีกรอบซะนี่ (เอามือยี่หัวน้อง) รีบๆกินเข้าเดี๋ยวพาไปซื้อของฝาก
พรต: ไม่ซื้อได้ไหมเปลือง
ตินณ์: มึงกลัวเปลืองกับปากเพื่อนมึงด่ากลัวไร
พรต: งั้นไปซื้อที่หนองมน
ตินณ์: หึหึ กลัวเหรอ
พรต: รำคาญเถอะไม่ใช่กลัว อย่ามั่ว
พรต:เช็คเอ้าเลยเหอะ
ตินณ์:อ้าวไหนว่ากลับตอนเย็น
พรต:ร้อน ไฟดับงี้อยู่ไงวะ ฝนก็จะตกกลับเห่อะเดี๋ยวตกขับรถอันตราย
ตินณ์:ห่วงกูว่างั้น
พรต:ไม่ให้ห่วงมึงแล้วจะให้ห่วงหมาไง
ตินณ์:ปากดีเดี๋ยวพี่ตีปาก ด้วยปากพี่นะครับ
พรต:ไร้สาระ เก็บของได้แล้ว
ตินณ์: ครับๆ กูเก็บมึงกินขนมว่างั้น
พรต:ถูก เอ้ากูป้อนแล้วเงียบปากเก็บของไป เลิกบ่น
ตินณ์: หึหึ
นาว:ไอ้เหี้ยหายหัว ไม่โทรหากูเลยนะ นึกว่ากลับลงนรกไปแล้ว
พรต:สัส!ปากดี ของฝากนี่ก็ไม่ต้องเอา แล้วอย่างกูก็ต้องสวรรค์เท่านั้นนรกอะไรไม่รู้จัก
นาว:สวรรค์ชั้นเจ็ดไหมละมึง คงได้ทีเด็ดไปเยอะเงียบชิบหายเพื่อนฝูงไม่ติดต่อ
พรต:ไม่เลิกนะมึงจะเอาไหมของฝาก อยู่หนองมนแดกไร
นาว:เอาๆ เอาดิไม่เอาได้ไง
พรต:จะแดกอะไรของมึงรีบๆบอกมา กูต้องโทรหาไอ้เชี้ยฟิกซ์อีก
นาว:หมึกสามรส หม้อแกงไส้เผือก เม็ดบัว ถั่ว ข้าวหลาม ขนมจาก ปลาทาโร่ ฯลฯ
พรต: ไอ้เชี้ยเยอะกินหรือยัดห่าวะ เยอะขนาดนี้พรุ่งนี้มึงจะตายว่างั้น
นาว:กูสั่งชดเชยที่กูไม่ได้ไปเว้ย ซื้อมาให้ครบอย่าได้ขาด
พรต:เออๆแต่ข้าวหลามมึงจะเอาอีกเหรอวะ ที่ห้องก็มี
นาว: มีที่ไหน ไม่มีมึงอย่ารู้ดี
พรต: อ้าว! กูเข้าใจมาตลอดว่าพี่คิมมีข้าวหลามให้มึงกิน นี่กูเอาใจผิดเหรอวะ ที่จริงคือหนอนชาเขียวใช่ไหม
นาว:สัส! ทะลึ่งแล้วมึงคงได้ไปเยอะดิ ถึงเก็บอาการไม่อยู่ขนาดนี้
พรต: อาการไร พูดไม่ดีของฝากไม่มีนะน้อง
นาว:อาการสมองย้ายตัวลงหว่างขาว่ะ ฮ่าๆๆ ของฝากกูซื้อมาด้วยตามที่บอกถ้ามามือเปล่ามึงคงรู้ว่ากูหลอนแค่ไหน
พรต: เออๆ เดี๋ยวซื้อให้แค่นี้แหละคุยกับมึงเสียเวลา เสียสมองชิบหาย กูโทรหาไอ้สองคนก่อน
นาว:พี่คิมอยากไป(รูปทะเลที่ตราด มีแมงกะพรุนหลากสี)
คิม:อยากไปไหนอีกล่ะ
นาว:ดูดิสวยไหมไอ้พรตส่งมาให้ดู มันแอบไปมา
คิม:อะไรขยะลอยน้ำ??
นาว:พี่คิม!! แมงกะพรุนรู้จักไหม ไปนะพาไปหน่อย
คิม:ไม่เอาอันตรายมันมีพิษ
นาว: ไม่อันตรายสัญญาจะไม่ลงเล่นน้ำ
คิม: เดี๋ยวมึงก็เอามือจับมาเล่น อย่างมึงกูไม่มีทางเชื่อว่าจะไม่ทำ
นาว:อยากไปอ่ะ เหมือนลูกโป่งเลย พาไปถ่ายรูปหน่อยนะ
คิม:ไม่เอาไปที่อื่น
นาว:แต่ที่อื่นไม่มีแมงกะพรุ่น มันไม่ได้หาดูกันง่ายๆนะพี่
คิิม:สวยตรงไหนวะ
นาว:คนอย่างพี่คงไม่เข้าใจความงามของธรรมชาติหรอก
คิม:ทำไมจะไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนไหนสวยธรรมชาติ สวยด้วยมีดกูยังรู้
นาว:มันคนละเรื่องกันเถอะ พี่คิมแม่งพาไปหน่อยดิ ไม่พาไปผมไปเองนะ
คิม: ไม่ต้องไปหรอก มึงเอาน้ำใส่ลูกโป่งแล้วลองลอยในอ่างอาบน้ำดูดิว่าเหมือนกันป่าว แต่กูว่าเหมือนกันนั่นแหละ
นาว:พี่คิมแม่ง! ตามใจหน่อยก็ไม่ได้
คิม: มึงจะไปไหน
นาว: ลงไปซื้อลูกโป่ง!!!!
หนุ่มๆเล่น Ask fm
>>>ระหว่างอิพี่ตินณ์ กะอิพี่คิมใครสาวเคะกว่ากัน
คิม:มึงดิ
ตินณ์: มึงนั่นแหละ ชอบพูดคะขากับสาวๆ
คิม:นั่นกูจีบเขา แต่มึงทำกับข้าวเป็น
ตินณ์: และกูก็จับปืนเป็น กระทืบคนได้
คิม: กูก็ทำได้และทำได้ดีด้วย แต่กูทำกับข้าวไม่เป็น
ตินณ์: มึงจะเอาให้ได้
คิม: เอาเลยไหมล่ะ
ตินณ์: สัส! มึงก็ยอมรับไปดิ
คิม: มึงนั่นแหละ
พรต: พอๆ เคะทั้งคู่นั่นแหละ ผมกับไอ้นาวนี่เมะ
นาว: ใช่ๆ ผมเป็นเมะ แต่เมะคือไรวะมึง
>>>พี่คิมเป็นพวกsmหรือป่าวเห็นชอบแกล้งพี่นาวจังงงงงงง
คิม: ไม่ได้เป็นครับ มันทำตัวน่าแกล้งเอง
>>>พี่คิมเป็นพวกsmใช่ไหมเห็นชอบแกล้งพี่นาวแบบเถื่อนนน
คิม: กูเป็นเหรอ
นาว: เป็น มากด้วย
คิม: กูเถื่อนตรงไหนวะ
นาว: ทุกตรง
คิม: เออ งั้นเลิกตอบเอาไอแพดมานี่
นาว: เอาไปทำไม
คิม: กูเพิ่งรู้ว่ากูเป็นพวกsm เดี๋ยวกูสั่ง โซ่ กับกุญแจมือทางเนตก่อน
นาว: ม๊ายยยยยย!!
>>>เมื่อไหร่มายด์จะโดนฟิกซ์กด รอลุ้นนานแล้วนะ
ฟิกซ์: เชี้ยมายด์มาดูๆ มีคำถามกูด้วย
มายด์: ไหนวะ เฮ้ย!!.ใครถามวะ
ฟิกซ์: แล้วเมื่อไหร่มึงจะยอมให้กูกด
มายด์: ใครจะให้ ฝันไปเถอะ
ฟิกซ์: แล้วใครจะเอามึงหลงตัวเอง
มายด์: ดี!! อย่าให้กูรู้ว่ามึงคิด
ฟิกซ์: กูไม่ให้รู้หรอกว่าคิด
มายด์: พ่องงง
>>คิมคิดไงถึงเลือกนาวเป็นแฟน
นาว:ก็รักผมไงครับ
คิม: เอามานี่ก็ตอบเอง
นาว: พี่คิมผมตอบให้
คิม: ไม่ต้อง สงสัยตอนนั้นไม่ได้คิดครับ
นาว: พี่คิม
คิม: ไปเล่นที่อื่นไป กูจะตอบคำถาม
นาว: ไม่ ผมจะดูด้วย
คิม: ขี้เสือกเนอะ คำถามของกูเห็นไหม
นาว: ไม่เอาไม่ตอบแบบนี้ เปลี่ยนเลยๆ
คิม: แล้วให้ตอบว่าไง
นาว: รักไง รักมากอยากได้ผมเป็นแฟน
คิม: =="
>>>เมื่อไหร่จะแต่งงานล่ะพี่ตินณ์ แต่งเมื่อไหร่ชวนหนูด้วยน้าาา
ตินณ์: เมื่อไหร่ดี
พรต: ใครจะแต่งกับมึง
ตินณ์: มึงไม่แต่งกูไปขอคนอื่นนะ
พรต: มึงอยากตายใช่ไหม
ตินณ์: ไม่ครับๆ ก็ตามนี้นะครับน้อง คนนี้ยอมเมื่อไหร่พี่ก็แต่งเมื่อนั้น เอาเป็นว่าพี่เชิญไว้ก่อนเลยแล้วกัน
>>>พรตมีวิธีจัดการคนที่มายุ่งกับพี่ตินณ์ยางงาย หรือจัดการคนของเราก่อน
พรต: ฮ๊ะ ใครจะมายุ่งกับมึง
ตินณ์: คำถามๆ
พรต: แล้วไปอย่าให้กูรู้แล้วกันว่าเรื่องจริง
ตินณ์: เอ้าไม่ตอบล่ะกูอยากรู้
พรต: อยากรู้เพื่อ
ตินณ์: เอาตัวรอด เอ้ยไม่ใช่ๆ ก็คนมันอยากรู้ด้วย
พรต: คำถามว่าไงนะ ลืมเลยกู
ตินณ์: มึงมีวิธีจัดการคนที่มายุ่งกับกูยังไง
พรต: หน้าอย่างนี้นอกจากกูแล้วมีคนอื่นคิดจะยุ่งอีกเหรอวะ
ตินณ์: อย่างกูนี่ไม่ใช่หล่อนะ แต่โครตหล่อ
พรต: หลงตัวเอง
ตินณ์: หึหึ เอ้าตอบๆ
พรต: แล้วแต่คู่กรณีครับ แรงมาแรงกลับถ้าผู้หญิงไม่ร้ายผู้ชายไม่เลว มันก็ไม่มีหรอกครับเรื่องแบบนี้ ผมเชื่อใจมันนะแต่บางทีผมก็ว่าหน้าตามันดีจนบางทีก็อยากทุบให้ดั้งหัก จะได้ไม่มีใครมาสนมัน
ตินณ์: โหดไปๆ ถามกูบางว่าเจ็บไหม
พรต: กูบอกว่าอยากยังไม่ได้ทำซะหน่อย
>>>ทำไมพี่ตินณ์ถึงได้หื่นจัง
พรต: หึหึ พอแล้วตอบคำถามดิ (ไซ้คอน้องที่นั่งตัก)
ตินณ์: เขาว่ากูหื่นว่ะ
พรต: แล้วไม่จริงเหรอ
ตินณ์: จริง รักพี่ไหมพี่หื่นมาก
พรต: รัก แต่หื่นมากไม่ไหว ตัดทิ้งได้ไหมพี่
ตินณ์: ตัดทิ้งแล้วน้องจะใช้อะไรครับ
พรต: หึหึ หาใหม่สิครับ
ตินณ์: มึงกล้า
พรต: เฮ้ยๆ ล้อๆใจเย็นตอบคำถามก่อนดิ
>>>พี่่ตินณ์คร๊าบบบ ทำไมถึงรักน้องพรตได้มากขนาดนี้? รู้มั๊ยใครๆเค้าก็อิจฉาน้องพรตกันทั้งนั้น
ตินณ์: น้องก็รักผมนะครับ อิจฉาผมไหมแต่ไม่ได้นะคนนี้ผมหวง
พรต: ตอบดีๆดิ อยากรู้ด้วย
ตินณ์: อยากรู้เหรอ
พรต: อื้อ
ตินณ์: งั้นจุ๊บก่อน เดี๋ยวบอกเป็นข้อๆ ข้อละที about 2 hours ago4 people like this
หนูแดงเป็นคนหรือป่าว เมจิก: เดี๋ยวรอดึกๆให้หนูแดงมาตอบนะคะ
>>>พี่คิมรักน้องนาวมากมั้ย
นาว: มากครับรักมากเลยด้วย
คิม: เขาถามกูมึงยุ่งอะไร ออกมาได้แล้วกูจะตอบ
นาว: ผมตอบแทนไง ผมรู้ใจพี่นะ
คิม: รู้ได้ไง อาจจะรู้ผิดๆก็ได้
นาว: พูดงี้หมายความว่าไงพี่
คิม: ก็ไหนว่ารู้ใจแล้วถามทำไม
นาว: พี่คิม!!
ขอเวลานอกตบตีกันซักครู่
>>>นาวรักพี่คิมมากมั้ยๆๆๆๆๆๆๆ
นาว: รักเหรอ ใครบอกว่าผมรักพี่คิม พี่คิมดิทั้งรักทั้งหลงผม นี่ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ
>>>ฟิกซ์ไม่มีแฟนแล้วเวลามีอารมณ์ทำไง
ฟิกซ์:ทำไมกูมีแต่คำถามแบบนี้วะ
มายด์:ก็เหมาะกับคนอย่างมึงดี
ฟิกซ์: แล้วก็จะตอบยังไงวะเนี๊ยะ
มายด์: ก็ตอบตามจริงดิ
ฟิกซ์: ความจริงอะไรของมึง
มายด์: ก็เอานมข้นหวานทาให้หมาเลีย
ฟิกซ์: สัส! กูตอบให้มึงบ๊วบให้ได้ไหมล่ะ
มายด์: ถ้าตอบแบบนี้มึงเจอตีน
ฟิกซ์: งั้นกูไม่ตอบแล้วแม่ง คำถามกูมีแต่ดีๆทั้งนั้น
>>พี่ตินณ์มีพื้นที่ส่วนไหนในห้องที่ยังไม่ได้กดพรตมั้งอ่ะ หรือชอบตรงไหนมากที่สูดดดดดด
ตินณ์: ตรงไหนวะที่ยังไม่ได้กด
พรต: กดอะไร มึงอย่าตอบนะ ผ่านไปเลยคำถามนี้
ตินณ์: ทำไมล่ะ
พรต: เออน่ะ ผ่านไปๆ
ตินณ์: ถ้าชอบก็ทุกที่นะ เพราะทำกับมึงแต่ตรงไหนที่ยังไม่ได้ทำวะ โซฟาแล้ว ห้องน้ำแล้ว ระเบียงแล้ว โต๊ะกินข้าวแล้ว หน้าประตู พรม เหลืออะไรอีกวะ
พรต: ==" มึงไม่ต้องนึกได้ไหม
ตินณ์: กูนึกออกแล้ว
พรต: อะไรวะ
ตินณ์: เพดานห้องกูยังไม่เคย
พรต: สัส! มึงเป็นจิ้งจกหรือไง
ตินณ์: จับโยงขื่อไง
พรต: ไอ้เหี้ย โรคจิตมึงไม่ต้องเอากูเลยนะ
>>>....ตินณ์กับพรตม่ะไหร่จะแต่งงานกันนน ><' ....<<<
ตินณ์:พี่ก็อยากแต่งแล้วครับ แต่พี่ก็ยังต้องรอคนมาแต่งด้วย พอดีเลือกไว้แล้วเปลี่ยนไม่ได้ (พิมพ์ไปเหล่มองคนข้างไป)
พรต: กูไม่แต่ง ถามกี่ครั้งกูก็ไม่แต่ง ถ้าอยากแต่งไปหาคนอื่น
ตินณ์: มึงก็พูดแบบนี้ทุกที ไม่คิดว่ากูจะเสียใจบ้างเหรอ
พรต:อย่ามึงเหรอเสียใจ สักนิดกูก็ไม่คิด ถ้ามึงไม่ได้แต่งแล้วมึงจะเลิกเอากูไหมล่ะ
ตินณ์: ไม่!! แต่งไม่แต่งกูก็เอา
พรต: งั้นแล้วมึงจะแต่งเพื่ออะไร
ตินณ์: ก็กูอยากผูกมัดมึง
พรต: ทั้งตัว ทั้งใจแล้วแค่นี้ยังไม่พอ
ตินณ์: ก็อยากแต่งด้วยอ่ะ (กอดเอวน้องที่นั่งตักแน่นแล้วโยกตัว)
พรต: ไม่แต่ง พ่อมึงแม่มึงมีหน้าตาในสังคม แล้วยังพ่อแม่กูอีก พ่อแม่กูไม่เท่าไหร่แต่พ่อแม่มึงจะเอาหน้าไว้ที่ไหน กูไม่ได้อายแต่กูห่วงพวกท่าน
ตินณ์: ที่ไม่ยอมมาตลอดนี่เพราะห่วงพ่อแม่กู
พรต: อืมม แถมมึงกับกูก็ยังเรียนไม่จบ เรียนให้มันจบก่อนเถอะแล้วค่อยมาถามกูห่าเซ้าซี้อยู่ได้
ตินณ์: ขอโทษ กูไม่รู้ว่ามึงจะคิดเยอะขนาดนี้ ถ้ากูเรียนจบแล้วกูจะถามมึงอีกครั้งนะ
พรต: เออ!!
>>>> พี่ตินณ์กดพรตท่าไหนแซ่บสุด (อยากรู้มากกกกกก) <<<<<
ตินณ์: ท่าไหนวะ (ถามคนบนตัก)
พรต: จะไปรู้ไง >////<
ตินณ์:อ้าวก็มึงชอบท่าไหนล่ะ ก็ท่านั้นแหละกูก็อยากรู้
พรต: ถามเรื่องไรกันวะ แม่ง
ตินณ์: บอกหน่อยนะพี่อยากรู้
พรต: ทุกท่า (อุบอิบ)
ตินณ์:ว่าไงนะพี่ไม่ได้ยิน
พรต: บอกว่าชอบทุกท่าไงวะ หูแตกไง
>>> ถ้ามีการรวมก๊วนหนุ่มหล่อออกทริป อยากไปเที่ยวไหนกันช่วงนี้ <<<
พรต: มึงอยากไปไหน
ตินณ์: ไม่รู้ว่ะ ทะเลก็เพิ่งไปมา แล้วมึงล่ะอยากไปไหน
พรต: กูก็เพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่ งั้นยังไม่เที่ยว แต่ถ้าอีกซักเดือนสองเดือน กูจะไปเที่ยวชัยภูมิ
ตินณ์: มึงจะไปทำไม แล้วไม่เห็นบอกกู
พรต: ก็บอกว่าอีกเดือนสองเดือน เดี๋ยวค่อยบอกก็ทัน กูจะไปดูทุ่งดอกกระเจียวบานกูจะไปถ่ายรูปสวยนะมึง
ตินณ์: ดอกกระเจียวหรือกระเจี๊ยวบาน
พรต: สัส! คนหื่นนี่แม่งก็หื่นจริงๆ ดอกกระเจียวเว้ย กูจะนั่งรถไฟไป แล้วนั่งกลับ มันเป็นหน้าฝนใช่ป๊ะ รถไฟมันจะแล่นผ่านเขื่อนป่าสัก สองข้างทางมองไปเหมือนนั่งรถไฟกลางทะเลเลยนะมึงโครตสวย
ตินณ์: วางแผนเสร็จเรียบร้อยขนาดนี้กูคงค้านไม่ได้ซินะ ว่าแต่มึงเคยไปไงพูดเหมือนเคย
พรต: เออเคย กูชอบมากเลยอยากไปอีก แล้วเพื่อนกูกับเพื่อนมึงก็ต้องไป
ตินณ์: อ้าวไมงั้น
พรต: ก็กูอยากไปไง แล้วทุกคนก็อยากไปจริงไหม มึงอยากไปใช่ไหม
ตินณ์: กูบอกเหรอว่าอยากไป
พรต: มึงอยากไป ใช่ไหม!!
ตินณ์: เออๆ กูอยากไป =="
>>> พี่ตินณ์ค่ะ หน้าพรตตอนหื่นเป็นยังไงค่ะ <<<<
ตินณ์: หึหึ
พรต:กูไม่เคยหื่นไม่ต้องมาหัวเราะ
ตินณ์: ไม่เคย แน่ใจ??
พรต: เออโครตแน่ใจ
ตินณ์: แล้วใครเคยเอาไวน์ราดตัวกูแล้วบอกจะกินกูทั้งตัว
พรต: มึงฝัน >//////<
ตินณ์: ฝันก็ได้วะเห็นว่ามึงอายหรอกนะ ตอนมันหื่นเหรอครับ ไม่ค่อยมีนะ แต่ถ้ามันหื่นโครตยั่วแถมเซ็กซี่มาก หน้าแดงปากแดงแถมเจ่อหน่อยๆ ตานี่เยิ้มเลยครับ แค่นี้พอที่เหลือเก็บไว้เป็นความลับของผมกับมันครับ
พรต: อย่าส่งคำตอบนะ ห้ามกดส่ง ลบก่อน
ตินณ์: ช้าไปแล้ว ส่งเรียบร้อย
>>>ชอบส่วนไหนที่สุดในร่างกายของแฟนตัวเอง
ตินณ์: ชอบทุกส่วนครับ มากสุดคงเป็นปากกับแก้มพอๆกัน ปากมันแดงดีหน้าดูด แก้มมันก็หอมน่าฟัดครับ
พรต: หน้า เพราะบางทีก็หล่อดีแต่น้อยกว่าผมนะ
นาว: ตาครับ พี่คิมตาดุ แต่ผมรู้จริงแล้วพี่คิมน่ะใจดีแต่กับผมนะ คนอื่นไม่ต้อง ห้าม
คิม:สมองครับ เพราะมันไม่ค่อยมี
นาว: พี่คิม!!
คิม: ขอเปลี่ยนคำตอบครับ ชอบปากกับแก้มพอๆกันเหมือนที่ไอ้ตินณ์ตอบครับเหตุผลก็เหมือนกัน
นาว: พี่คิมแม่งกวนตีนหว่ะ
คิม: หึหึ พึ่งรู้เหรอ
นัท: ไหล่ครับโฟมเป็นคนที่ไหล่สวย
โฟม: ลักยิ้มครับ ไอ้นัทเป็นคนที่มีลักยิ้ม เวลายิ้มมันจะดูน่ารักขึ้นเป็น 10 เท่าของเวลาปกติครับ
มายด์: ผมไม่มีแฟนครับ
ฟิกซ์: ชอบอะไรในตัวกูก็ได้
มายด์: เขาถามถึงแฟน ไอ้ฟายไม่ได้หมายถึงเพื่อนอย่างมึง
ฟิกซ์: ตอบๆไปเถอะ มึงชอบอะไรในตัวกูวะ
มายด์: อยากรู้เองใช่ไหมวะ
ฟิกซ์: เออ
มายด์: กูไม่ชอบซักอย่าง มึงแม่งไม่มีอะไรดีเลย
ฟิกซ์: สัส! แบบนี้ไม่ต้องตอบก็ได้นะมึง
มายด์: อ้าวก็มึงคาดครั้นกู
>>>รูปในโทสับของหนุ่มๆ แต่ละคนส่วนมากเป็นรูปอะไรคะ
ตินณ์: รูปไอ้พรตสิครับ
พรต: ธรรมชาติครับ ชอบอะไรผมก็ถ่ายเก็บไว้ นานๆก็เอาลงคอมที
ตินณ์: ไม่มีรูปกูเลยเหรอ
พรต: ไม่มี แล้วรูปกูที่หน้าจอมึงก็เปลี่ยนออกด้วย
ตินณ์: ไม่เปลี่ยน!!
นาว: แล้วรูปพี่ตินณ์ที่กูเห็นในเครื่องวันนั้นไปไหนล่ะ
พรต: ไอ้เชี้ยนาวหุบปาก ตอบของมึงไป
นาว: อะไร กูถามอะไรผิดเหรอ
ตินณ์: มึงเห็นมันมีรูปกูจริงเหรอ
นาว: โห ยิ่งกว่าจริงพี่ แม่งเก็บเป็นโฟเดอร์โครตลึกลับ แต่ผมเผลอไปเจอ มีแต่รูปแอบถ่ายพี่ทั้งนั้นอ่ะ
ตินณ์: จริงเหรอมึงแอบถ่ายกูเหรอ
พรต: ไม่จริง ไม่มีไอ้นาวมึงเจอกูแน่ (กัดฟันว่าเพื่อน)
ตินณ์: วันไหนจิ๊กส่งให้กูได้ กูให้ 5000
นาว: โอเชพี่เตรียมเงินรอได้เลย
พรต: สัส! ใช้ความขี้เสือกหาเงินนะมึง ตอบของตัวเองไปดิ
นาว: เออๆ อยากด่าอะไรก็เชิญกูไม่สน ของผมก็มีรูปธรรมชาติเหมือนไอ้พรตแหละครับ
คิม: เหมือนไอ้พรต เหมือนยังไง
นาว: ไอ้พรตมียังไงผมก็มีอย่างนั้น
คิม: มึงมีรูปไอ้ตินณ์
นาว: ไม่ใช่ รูปพี่ต่างหาก อุ๊ป!!
คิม: รูปกูเหรอ
นาว: ป่าว ผมพูดผิด รูปทะเลกับท้องฟ้าต่างหาก
คิม: ดีแล้วเพราะกูก็มีแต่รูปสาว
นาว: เห้ยได้ไงพี่ ทำไมไม่มีรูปผมล่ะ ผมแฟนพี่นะ แล้วรูปสาวที่ไหน
คิม: ทีมึงยังไม่มีรูปกูเลย
นาว: ใครบอกรูปพี่น่ะเต็มเครื่องผมเลยเถอะ
คิม: อ้าวไหนว่าไม่มี
นาว: มี!! เยอะด้วยพี่นั้นแหละไม่มีรูปผม
คิม: ถ้ามึงมีกูก็มี
นาว: จริงเหรอ ไหนๆผมขอดูหน่อยพี่ รูปผมหล่อป๊ะไม่หล่อเดี๋ยวผมส่งให้ใหม่
>>>ช่วงนี้ห้ามออกนอกเคหะสถาน หนุ่มๆทำกิจกรรมอะไรกันบ้างนะ
ตินณ์: ดูการ์ตูนกับไอ้พรตครับ มันชอบเปิดช่องการ์ตูนแล้วบังคับผมดู
พรต: ก็ตามที่มันตอบครับ บางคืนผมก็ให้มันทำอะไรให้กิน ปกติผมชอบหิวตอนกลางคืน
ตินณ์:แล้วเรื่องนั้นตอบได้ป่ะ
พรต:เรื่องอะไร
ตินณ์: ก็ที่เรา
พรต: ไม่ต้องๆ หื่นตลอดมึง กดส่งเลย
คิม: ดูมวยปล้ำ อ่านหนังสือ ทำงาน
นาว: นอนครับ ไปไหนไม่ได้ก็นอน ดูสารคดีบ้างแต่ส่วนมากผมจะนอน
นัท: เล่นเน็ต ดูซีรี่ย์ครับ
โฟม: นอนหลับข้างๆ รอไอ้นัทดูซีรี่ย์ครับ มันดูแทบทุกคืน
ฟิกซ์: เล่นเกมส์ครับ
มายด์: เล่นเกมส์ครับ dot A
>>>♡♡ทุกวันนี้มีทะเลาะกันบ้างป่าววว หรือว่าหวานกันจนมดขึ้น ¡¡♡♡
ตินณ์: ถามใครครับ ไม่ระบุถือว่าถามผมกับน้องแล้วกัน
พรต: ใช่แน่เหรอ มึงตอบไปถ้าเป็นของไอ้นาวล่ะ
ตินณ์: ตอบไปเถอะ มันรู้ก็บ่นเองแหละ
พรต: อืมๆ มึงตอบดิ
ตินณ์: ไม่เคยทะเลาะครับ มีเข้าใจกันผิดบ้าง แต่ก็ปรับความเข้าใจกันได้ ถามว่าไม่คุยกันมีไหม ก็มีครับแต่ไม่นานก็คุย ผมกับไอ้พรตมีความคิดเหมือนกันว่า จะไม่งอนกันนานเพราะเสียเวลาที่เราจะรักกันครับ ทะเลาะกันไปงอนกันไป สุดท้ายก็มีแต่คนไม่สบายใจ ผมเลยไม่ปล่อยให้มันงอนนาน และถ้าไม่สุดๆก็ไม่งอนมันครับ เรื่องงอนมันเรื่องของผู้หญิงจริงไหม
พรต: ไม่จริง!! เรื่องของกูนี่แหละ
ตินณ์: อ้าวยังไง
>>>แอบรักพรต พี่ตินณ์จะฆ่าน้องมั๊ยยย!!
ตินณ์: ดูตรงไหนว่ะว่าใครส่งมา
พรต: จะดูทำไม มันดูได้ที่ไหนล่ะ
ตินณ์: แต่เขารักมึงนะ จะให้กูยอมเหรอ
พรต: แล้วกูรักเขาป่าวล่ะ
ตินณ์: แล้วมึงรักใคร
พรต: รักควายมั่ง โง่ขนาดนี้
ตินณ์: ความที่ไหน มึงไม่รักกูแล้วเหรอ
พรต: กูเคยรักมึงด้วยเหรอ // หน้านิ่ง เสียเย็น
ตินณ์: ล้อเล่นครับ ใจเย็นๆน้า เดี๋ยวพี่ให้กินฮอลล์คูล รักกูคนเดียวเนอะ
พรต: ไม่รักแล้ว!! กวนตีน
>>>พี่คิมว่านาวน่ารักไหม แล้วนาวละคะพี่คิมในสายตานาวเป็นยังไง
คิม: มันก็เอ๋อๆ เซ่อๆดีนะ น่ารักไหมไม่แน่ใจครับ
นาว: พี่คิมเหรอ โหดกับโหดครับ แรงน้ำใจ ไม่ตามใจผมเลย เอาแต่ใจตัวเองชอบทำหน้านิ่ง เสียงนิ่ง แถมชอบดุผมด้วย แต่...พอผมเซ้าซี้มากๆพี่คิมก็ตามใจผมนะ เวลาผมป่วยก็ดูแลดี บางทีก็ซื้อของให้โดยที่ผมไม่ได้ขอ สรุปแล้วพี่คิมก็โหดนั่นแหละครับ
คิม: เยอะไปแล้วมึง เยอะไปแล้ว
นาว: อ้าวเหรอ งั้นของผมแค่นี้ก่อนก็ได้ครับ
------------------------------------------------------
เจอกันครั้งหน้าค่ะ เมจิก :กอด1: :impress2:
-
ชอบส่วนไหนของแฟนมากทีสุด
คิม:สมองครับ เพราะไม่ค่อยมี
555555555
ชอบอ่ะ :katai2-1:
-
หนูพรต ทำบุญด้วยอะไร ถึงมีแฟนแบบพี่ตินณ์ จะไปทำบ้าง :-[
-
ยาวสะใจกันให้หายคิดถึงเลย น่ารักทุกคู่
-
ขอบคุณ :)
-
จะเรียกว่าความลับรั่วไหลได้ไหม คู่พรตหวานตลอดพี่ตินณ์ตามใจ แต่น่าสงสารนาวเนอะ โดนพี่คิมแกล้งตลอดเลยอะ
-
กรุบกริบๆ พอให้หายคิดถึงเนอะ
ขอบคุณนะค๊าาา ^^
-
น่ารักน่าหยิกกันจริงๆ แต่ละคำตอบ!!
-
ก็ยังคงความฮาและหื่นนะค่ะ
55555
-
โคตรฟินเลยอะน่ารักทุกคู่เลย
-
55555555555555555
-
:hao3: :hao3:
-
:hao3: คำตอบแต่ละคู่ชวนฮา
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
5555 คำถามของฟิกซ์นี่น่าสงสารอ่ะ
เป็นคำถามคู่รักซะงั่น กร๊าด
-
อ่านแล้วเคลิ้ม น่ารักอ่ะ :katai5:
-
คิมนาวฮาได้อีก 555555
ขำฟิกซ์มายด์ด้วย ฮา...
:laugh:
-
รออ่านต่อนะคับ
-
Moment
ตินณ์: โอ๊ย! อะไรวะจิกหัวกูทำไม (เดินมาจิกหัวอิพี่ที่กำลังนั่งดูทีวี)
พรต: ไอ้เหี้ยรูปเนี๊ยะ กูเคยบอกมึงว่าไง
ตินณ์:รูปอะไรอีกวะ
พรต: รูปมึงกับพี่อิง กูบอกให้ทิ้งให้หมดทำไมยังมีอยู่ กูไม่อยากเห็น มึงยังรักอยู่ใช่ไหม ห๊ะรักใช่ไหม (จิกหัวอีกรอบ)
ตินณ์: พรตใจเย็นๆก่อน กูทิ้งไปหมดแล้ว อันนี้คงหลงอยู่
พรต: หลงเหี้ยอะไร แล้วทำไมต้องแนบชิดกันแบบนี้ มึงตั้งใจแอบกูไว้ใช่ไหม
ตินณ์: มึงไปเจอที่ไหน
พรต: ตู้หนังสือ
ตินณ์: นั่นไงมึงบอกให้กูเอาในห้องนอนไปทิ้งกูก็ทิ้งแล้ว ที่อื่นกูจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามี
พรต: มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหม ทิ้งแต่ในห้องนอนใช่ไหม ถ้าอยากเก็บไว้มึงก็อยู่เฝ้าไว้ดีๆแล้วกัน ไม่งั้นถ้ากูเจอที่ไหนกูเผาทันทีไม่ถามด้วย คืนนี้นอนข้างนอกไม่ต้องเข้ามา
ตินณ์: เฮ้ย! อะไรวะ
พรต: ไม่ต้องตามมา ลืมเขาไม่ได้แล้วมาขอกูเป็นแฟนทำไมสัส ปัง!!
ตินณ์: พรต เปิดประตูก่อนมึงกำลังเข้าใจผิด กูไม่ได้เก็บไว้
พรต: กูไม่ฟังเลิกเคาะ รำคาญ กูบอกแล้วใช่ไหมแค่รูปก็ไม่ได้กูไม่อยากเห็น
ตินณ์: กูเอาไปทิ้งเดี๋ยวนี้แหละเปิดประตูก่อน
พรต: ไม่!! นอนข้างนอกไปเลย
คิม: อยู่ไหนวะ
นาว: จีสตาร์บาร์เกย์
คิม: กวนตีนนะมึง อยู่ไหนแน่
นาว:ห้องพี่ตินณ์
คิม: ไปทำไมดึกดื่นไม่กลับห้องวะ
นาว: ไอ้พรตมันทะเลาะกับพี่ตินณ์แล้วเสือกโทรตามผมมาเนี๊ยะ
คิม: มึงนี่ก็ขี้เสือกเนอะ กลับมาได้แล้ว
นาว: เดี๋ยวดิพี่ยังไม่รู้เลย ว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร
คิม: ไม่ต้องไปอยากรู้ เดี๋ยวมันก็ดีกันมึงนั่นแหละจะเป็นหมาหัวเน่า
นาว: แต่มันโทรตามผม
คิม: กูก็โทรตามมึงอยู่นี่ไง รึมึงจะนอนนั่น
นาว: ไม่ๆ นอนห้องดิพี่ กลับเดี๋ยวนี้แหละอย่าเพิ่งนอนนะรอผมก่อน
คิม: ให้ไวก่อนที่กูจะอารมณ์เสีย
พรต: สัส! (ถีบเก้าอื้อิพี่)
ตินณ์: ... (มองหางตาไม่พูด)
พรต: มึงจะง้อไหม
ตินณ์: ....
พรต: ไม่ง้อกูใช่ไหมได้ ปึก! (โดนทุบหลัง)
ตินณ์: มึงจะเอายังไงกูถึงจะทำถูกใจ ตกลงให้ง้อหรือไม่ให้ง้อ พอกูง้อก็บอกไม่ต้องง้อ พอไม่ง้อก็โวยวายว่ากูไม่สนใจ (รวบน้องนั่งตัก)
พรต: ไม่รู้มึงผิด คิดเอง
ตินณ์: กูคิดไม่ถูกใจมึงทำไง
พรต: คิดใหม่ดิอย่าโง่ เป็นแฟนกูต้องฉลาด
ตินณ์: ถ้ากูไม่ฉลาดป่านนี้มึงทิ้งไปนานแล้ว
พรต: รู้ก็ดีอย่างกูต้องเป็นคนทิ้งเท่านั้น อย่าแม้แต่จะคิดทิ้งกูถ้าไม่อยากตาย
ตินณ์:เคยคิดที่ไหนล่ะ มีแต่รักจะตาย (แอบหอมแก้มป่อง คนงอนไปทีเนียนๆ)
พรต: ไม่ต้องมาปากดี ปากบอกรักกูแต่มือกำรูปแฟนเก่าคือเชี้ยไร
ตินณ์: กำที่ไหนกูทิ้งหมดแล้ว มีแต่มึงนั่นแหละชอบไปขุดเจอที่ไหนไม่รู้มาโกรธกู ทีนิวของมึงกูยังแตะต้องไม่ได้
พรต: เลิกไปแล้วมึงจะพูดถึงทำไม
ตินณ์: ทีมึงยังเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าได้
พรต: แต่มึงกูไม่ให้เป็นไง จบไหมถ้าไม่จบมึงเจ็บ
ตินณ์: ...จบแต่ไม่ได้กลัวเจ็บ กูมึงไม่รักมากกว่า (รวมมือน้องที่ยกขู่ แล้วจุ๊บปากแรงๆ)
พรต: มึงมันสันดานเสียชอบทำเป็นรักกู อย่าให้รู้นะมึงว่าตอแหล
ตินณ์: ครับๆ ไม่ให้รู้หรอก ดีกันเนอะ
พรต: มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ!
ตินณ์: ก็กูไม่ตอแหลไง มึงเลยไม่มีทางรู้ว่ากูตอแหล เมียใครวะปากเก่งจริง จูบปากแตกดีม่ะ จุ๊บๆๆๆๆ
พรต: ไอ้ตินณ์หยุด กูโกรธอยู่
ตินณ์: ดีกันนะๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ กูรักมึงดีกันนะครับ
พรต: เออ! หยุดกูเจ็บปาก (หน้าแดงหลบตา)
นาว: พี่ว่าอะไรนะ
คิม: กูกับมึงเลิกกันเถอะ
นาว: ทำไม...ทำไมอยู่ดีๆพี่มาบอกเลิกผมทำไม ผมทำอะไรผิด
คิม: ...
นาว: เมื่อวานเรายังรักกันดีไม่ใช่เหรอ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ถึงพี่จะไม่เคยบอกรักผมแต่ผมก็รู้ว่าพี่รัก ไม่เอานะพี่ไม่ล้อเล่นแบบนี้
คิม: กูไม่ได้ล้อเล่น
นาว: ผมทำอะไรผิดเหรอ ผมจะปรับปรุงตัว
คิม: มึงไม่ได้ผิดหรอก แต่กูเจอคนที่กูคิดว่ารักเค้ามากกว่ามึง
นาว: มันเป็นใครผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
คิม: เขาเป็นผู้ชายที่กูรักไม่ใช่ผู้หญิง แต่มึงไม่ต้องรู้จักหรอก
นาว: อะไรนะพี่ ผู้ชายเหรอ ผู้ชาย...ไหนพี่บอกจะไม่รักใครนอกจากผม แล้วนี่เป็นผู้ชาย ไหนพี่บอกว่าผมจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่พี่รัก ทำไม อึก(น้ำตาค่อยๆไหล)
คิม: มันเป็นเรื่องของความรู้สึก กูบอกไม่ได้หรอกว่าเพราะอะไร เหมือนที่กูไม่รู้่ารักมึงตรงไหน
นาว: พี่คิมผมขอโอกาสได้ไหม ผมจะปรับปรุงตัว ผมจะไม่เอาแต่ใจ จะไม่งี่เง่าจะไม่เป็นเด็กไม่รู้จักโตแบบที่พี่ชอบว่า ให้โอกาสผมเถอะนะ
คิม: กูให้โอกาสมึงมาตลอดตั้งแต่กูคบกับมึง ตอนนี้มันนานเกินไปแล้ว กูเจอคนที่เขาสามารถทำให้กูได้โดยไม่ต้องพยายาม ยังไงมึงกับกูก็สามารถเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันได้เหมือนเดิม
นาว: ไม่เอา ผมต้องการให้พี่เป็นแฟน เป็นแฟนเหมือนเดิมพี่เข้าใจไหม อึก
คิม: อย่าร้อง มันจบแล้วความรักที่ไม่มีอะไรที่น่าจะเข้ากันได้ อย่าเสียใจกับคนอย่างกู ลืมกูซะแล้วก้าวไปข้างหน้า
นาว: ผมจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีพี่ พี่มาทำให้ผมรักแล้วทิ้งผมทำไม
คิม: กูขอโทษ ลืมกูแล้วหาคนที่เหมาะกับมึง
นาว: ไม่! มีทางไหนที่ผมทำได้แล้วพี่จะไม่ไปจากผมไหม อย่าทิ้งผมเลยนะผมขอร้อง
คิม: มันเป็นไปไม่ได้ เลิกพยายามแล้วรับความจริงซะ กูต้องไปแล้ว
นาว: ไม่นะพี่คิม อย่าทิ้งผมไป
คิม: เขารอกูอยู่มึงไม่มีกูก็อยู่ได้ แต่เขาขาดกูไม่ได้ ขอบคุณนะที่ครั้งนึงเคยรักกัน
นาว: พี่คิมอย่าไป อึก พี่คิม พี่คิมอย่าทิ้งผม พี่คิมรอผมก่อนอย่าเพิ่งไป
คิม: นาว! ไอ้นาวเป็นอะไร
นาว: พี่คิม พี่คิมจริงๆใช่ไหม พี่ยังไม่ได้ไปไหน พี่ยังอยู่กับผม อึก (กอดแน่นน้ำตาไหล)
คิม: ก็กูน่ะสิจะใคร แล้วเป็นอะไรร้องไห้ทำไม (กอดปลอบพร้อมลูบหัว)
นาว: ผมฝันร้าย พี่บอกเลิกผม ทิ้งผม พี่มีคนอื่น (สะอื้นปากสั่น)
คิม: มีที่ไหน กูก็อยู่กับมึงตรงนี้ไง แค่ฝันนะเงียบซะไม่ร้อง
นาว: แต่มันเหมือนจริงมากเลยนะพี่ ผมยังจำความรู้สึกได้ ผมทั้งช็อคทั้งอึ้ง ผมไม่รู้มาก่อน มันไม่มีอะไรบอกเลยว่าพี่จะขอเลิก มันทั้งจุกทั้งเจ็บ ชาไปทั้งตัว พี่อย่าทำแบบในฝันกับผมนะ ผมไม่ดีอะไรพี่บอกผมเลยผมจะปรับปรุงตัว นะพี่บอกผมเลยบอกผม (เขย่าตัวพี่)
คิม: นาวๆ ไอ้นาวใจเย็นๆ แค่ฝันกูอยู่นี่อยู่กับมึงไม่ได้ไปไหน แล้วก็ไม่ต้องเก็บมาคิด กูรักมึงที่เป็นมึงไม่ต้องปรับปรุงอะไรทั้งนั้น
นาว: แน่นะพี่ พี่ยังรักผมใช่ไหม
คิม:รักสิทำไมจะไม่รัก เงียบซะ นอนเนอะไม่ร้อง
นาว: ครับพี่อย่าไปไหนนะ
คิม: อืมกูอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะกอดจนมึงหลับ (กอดน้องแนบอก)
นาว: ตื่นมาก็อยู่ตรงนี้นะ
คิม: อยู่สิ หลับนะไม่ต้องกังวล (ลูบหัวน้องที่อยู่แนบอกจนหลับ)
นาว: พี่คิมวันนี้ไปยิมป่ะ
คิม: ไปดิทำไม
นาว: ไม่ต้องไปหรอก อยู่ห้องนี่แหละ
คิม: ทำไมวะ
นาว: ป่าว แค่วันนี้วันหยุดคนเยอะไม่ชอบ
คิม: เออไม่ไปก็ได้วะ กูก็ไม่ชอบเทนเนอร์มึงเหมือนกัน พูดมากน่ารำคาญ
นาว: พี่คิมวิดพื้นดิ วิดพื้นเลย (วิ่งลู่วิ่งในห้องเสร็จแล้ว)
คิม: เฮ้ย! ตัวอย่างควายนั่งมาได้ไง
นาว: น่าพี่จะได้แข็งแรงๆ วิดพื้นไปๆ (นางขึ้นนั่งขัดสมาธิบนหลังแล้วให้อิพี่วิดพื้น) เอาซัก 50 ครั้งก็พอ
คิม: มึงเล่นอะไรเนี๊ยะ ลงไป
นาว: ผมเห็นในคลิปเขาทำกัน อยากทำบ้าง
คิม: ตลอดนะมึง เรื่องดีๆไม่มีจำ คนหรือกระสอบข้าวว่ะ โครตหนัก (บ่นแต่ก็ทำ)
นาว: อย่าเซๆ อีกนิดพี่อีกนิด จะครบแล้ว
คิม:ครบแล้วกูได้อะไร
นาว: ได้กล้ามเนื้อแข็งแรงคร๊าบบบ
คิม: กูนี่เหมือนตัวตลกมึงเลยเนอะ อยากเล่นอะไรก็เอามาลองกับกู
นาว: อ้าวไม่ใช่พี่แล้วจะให้ผมไปเล่นกับใคร พี่แฟนผมป่ะล่ะ เฮ้ย!!
คิม: ก็ใช่ไงกูถึงยอม เป็นคนอื่นกูไล่ตะเพลิดไปนานล่ะ (พลิกตัวนอนหงายไวๆ น้องร่วงลงมาใส่ อิพี่เลยถือโอกาสรวบตัวไว้)
นาว: อ๊ะ พี่คิมเหม็นเหงื่อ
คิม: ที่นี้ทำเหม็น เวลาอื่นไม่เห็นจะเคยว่า
นาว: ก็มันไม่เหมือนกัน
คิม: งั้นก็ทำให้มันเหมือนกันดิ
นาว: อ๊ะ...อื้ออ (โดนอิพี่จูบปากแรงๆ)
คิม: โอ๊ย!! มึงกัดกูเหรอ มึงมานี่เลยไม่ต้องวิ่งหนี เดี๋ยวมึงโดน(พอพี่ปล่อยน้องก็ตามมาแกล้งจูบก่อนกัดริมฝีปากแรงๆแล้ววิ่งหนี)
นาว: ฮ่าๆๆ จับผมให้ได้ก่อนค่อยมาขู่เถอะ บายครับไปคุยกับไอ้พรตดีกว่า( หันกลับมาว่าก่อนหนีเข้าห้องนอนล็อคประตู)
แล้วเจอกันโมเม้นท์หน้าค่า :กอด1: :L2:
-
ตกอกตกใจหมดนึกว่าคิมกับนาวเลิกกันแล้วใจหายหมดเลยนะคนเขียนคู่ติน กับพรตก็น่ารักเหมือนเคย
-
อร๊ายยยยยคนอ่านยังไม่จุใจเลยมาต่อได้ไหมค่ะคือมันค้างอ่ะ :hao5:
ตกใจกับความฝันของนาวแอบปวดใจแทนเลยน่ะ ดีที่เป็นแค่ฝัน พี่คิมอย่าทิ้งน้องน๊า :กอด1:
-
ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยน้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นางฝันได้ล้นมากกกก.
ขอบคุณ :)
-
หนูพรต หาเรื่องสร้างสีสันให้ชีวิตคู่สินะ กร๊ากกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดด มันน่ารักมากค่ะ
ชอบที่ซู๊ดดดดด มาบ่อยๆนะค๊าาาา ^^
-
คิดถึงทั้งสองคู่เลยยยย :mew1:
-
ชอบจ้าสนุกมากๆ เลย
-
แต่ละคนอารมณ์ประมาณว่าประจำเดือนมาอารมณ์แปรปรวนตลอดเวลาเลย
-
:hao3: :hao3:
-
เปิดจองหรือยังคร้าบบบบบบบบบบบบบบ
อยากได้มากๆ เลย น่ารักกกกกกกกกกกกก :hao5:
-
กรี๊ด..ชอบอ่ะ..ขอบคุณนะคะ.. :pig4:
-
ThankS
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายทั้งสองคู่นี้เลย
ใจหายหมดนึกว่าพี่คิมเลิกกับนาวจริงๆ
-
พี่พรตนี่เคยเข้าใจตัวเองบ้างไหมเนี่ย
พี่คิมน่ารักอ่ะ
-
อ่านโมเม้นท์แล้วรู้สึกดีนิ
ตัวเรื่องคล้ายๆหลายเรื่องที่เคยอ่านรวมๆกัน แต่สนุกดี
ชอบความสัมพันธ์ของพรตนาวมาก ติณคิมก้อน่ารัก
ขอบคุณสำหรับเรื่องฮาๆ มาม่าน้อยๆ รอรวมเล่มนะจ๊ะ
-
Moment
พรต:จะไปไหน
ตินณ์: ออกไปข้างนอกแป๊บนึง เดี๋ยวมากินไปก่อนเลย
พรต: จะออกไปไหนมืดขนาดนี้แล้วใครโทรมา
ตินณ์: ... บอกแล้วมึงอย่าโกรธนะ
พรต: บอกมาเร็วๆ ถ้าไม่อยากให้โกรธ
ตินณ์: อิง
พรต: โทรมาทำไมอีก แล้วพอเขาโทรมามึงก็จะไปหาเลยเนี๊ยะนะ
ตินณ์: เขากำลังเดือดร้อน
พรต: ถ้าไม่ให้ไปได้ไหม
ตินณ์: พรตกูรักมึงนะ แต่มันจำเป็น
พรต: เพื่อนคนอื่นไม่มีเหรอวะ
ตินณ์: กูก็ไม่รู้แต่ถ้าเป็นมึง นิวขอความช่วยเหลือมึงจะไปไหม
พรต: ไปเถอะ แล้วรีบกลับมานะ
ตินณ์: กูจะรีบกลับ ไม่ต้องรอนอนเลย
พรต: ...
ตีสาม
นาว: มีเชี้ยไรวะโทรมาตอนนี้ ถ้าไม่สำคัญกูด่าบ้านแตกนะมึง
พรต: โทษทีวะ พี่คิมนอนแล้วใช่ไหม
นาว: อะไรวะโทรหากูแต่ถามหาอีกคน
พรต: กูแค่จะถามว่ามีเบอร์พี่อิงบ้างไหม
นาว: อิงไหนวะ มึงจะเอาไปทำไม
พรต: แฟนเก่าตินณ์ไง พี่เขาโทรมาหาให้ตินณ์ออกไปหาป่านนี้ยังไม่กลับเลย
นาว:เห้ยนี่มันตี 3 แล้วนะ
พรต: เออ กูเป็นห่วงวะโทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับ ไม่รู้มันจะเป็นอะไรรึเปล่า
นาว: เออๆเดี๋ยวให้พี่คิมโทรให้ พี่คิมตื่นก่อน โทรหาพี่อิงให้หน่อย คนนั้นแหละเร๊วๆเลยเดี๋ยวเล่าให้ฟังอย่าเพิ่งถาม
พรต: เป็นไงวะรับไหม
นาว: เดี๋ยวนะ ปิดเครืองวะ มึงเอาเบอร์ไปก่อนไหม
พรต: เอามาๆ
นาว: ให้กูไปอยู่เป็นเพื่อนไหม อย่าคิดมากนะมึง
พรต: ไม่ต้องกูอยู่ได้ เดี๋ยวคงกลับ กูกลัวมันเกิดอุบัติเหตุเท่านั้นแหละ มันยิ่งไม่ค่อยได้นอน เรื่องอื่นกูไม่กังวลหรอก
นาว: คงไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง มีอะไรก็โทรมานะมึง
พรต: เออขอบใจมาก เดี๋ยวกูลองโทรหาตินณ์อีกครั้ง แค่นี้แหละ
พรต:อื้อออ ตินณ์กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่(ลืมตามาเจออิพี่กำลังอุ้มมาวางที่เตียง)
ตินณ์: เพิ่งมาถึงทำไมนอนตรงนี้หื้อ แล้วร้องไห้ทำไม (เห็นคราบน้ำตา)
พรต: ร้องที่ไหนไม่ได้ร้อง แล้วทำไมกลับช้า นี่มันเลือดนี่ ตินณ์มึงเจ็บตรงไหนบอกกู บอกมาเร็วๆไปหาหมอนะกูพาไป
ตินณ์: เดี๋ยวๆพรตใจเย็นๆกูไม่ได้เป็นอะไร นี่ไม่ใช่เลือดกู
พรต: ไม่ใช่ของมึงแล้วของใคร ทำไมอยู่ที่เสื้อมึง กูโทรไปก็ไม่รับกูห่วงมึงแค่ไหนรู้ไหม
ตินณ์: กูขอโทษ กูออกไปเจออิง อิงขับรถชนแมวอาการสาหัสแล้วไม่รู้จะทำยังไง กูเลยอุ้มมันไปหาหมอ กูไม่รู้จักคลีนิค 24 ชม.เลยไปขอให้เพื่อนที่เป็นสัตวแพทย์ช่วย กว่าจะอาการดีขึ้นก็เลยนาน แล้วกูดันเอามือถือไว้ในรถอีก
พรต: แล้วแมวเป็นไงบ้าง
ตินณ์: ดีขึ้นแล้วครับ พรุ่งนี้ต้องพาไปโรงพยาบาลอีกครั้ง ตอนนี้กูฝากเพื่อนไว้ก่อนแล้วรีบกลับมากลัวมีคนแถวนี้รอร้องไห้ขี้มูกโป่งหรือโกรธกูบ้านแตกไปแล้วที่หายไปกับอิง ไม่โกรธกูเหรอแปลกเนอะ (จับมือน้องมาคลึงเบาๆ)
พรต: ตอนแรกกูก็โกรธโกรธทั้งมึง ทั้งพี่อิง ทั้งตัวเอง กูโกรธที่มึงรีบไปหาทันทีที่พี่อิงเรียกโดยไม่ชวนกูซักคำ ถ้ากูไม่ถามก็ไม่บอก โกรธพี่อิงที่คนมีตั้งเยอะทำไมต้องเป็นมึง โกรธตัวเองที่ไม่ขอตามมึงไปด้วยมัวแต่กลัวมึงจะคิดว่ากูตามไปจับผิด แต่ความโกรธของกูมันก็ค่อยหายไปแล้วแทนที่ด้วยความกลัวตอนแรกกูกลัวมึงจะใจอ่อนกลับไปคืนดีกับพี่อิง แต่กูก็คิดได้ว่ากูเชื่อใจมึงมึงไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วมันเลยกลายเป็นกลัวว่ามึงจะเป็นอะไร ใครทำอะไรมึงรึเปล่า หรือรถประสบอุบัติเหตุกูรู้ว่ามึงไม่ค่อยได้นอน ใจคนรอมันก็มักคิดไปแง่ร้ายก่อนเสมอทั้งที่กูพยายามคิดในแง่ดีแล้วนะ แต่พอมึงไม่รับโทรศัพท์พี่อิงปิดเครื่องกูยิ่งคิดมาก มึงไม่เคยทิ้งกูนานแบบนี้โดยไม่บอก
ตินณ์: กูขอโทษที่ทำให้คิดมาก ไม่เอาไม่คิดมากเนอะ นี่ไงกูรีบกลับมาพามึงไปซื้อของตามที่สั่งเลย (ดึงหัวน้องเข้ามากอดแนบอก)
พรต: ไม่เอากูไม่เอาอะไรทั้งนั้น เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้ากูไม่ต้องการขอแค่มึงปลอดภัยกลับมาก็พอ แค่มีมึงอย่างอื่นกูไม่เอา อึก
ตินณ์: ไม่ร้องนะครับ กูกลับมาแล้วอยู่กับมึงนี่ไง
พรต: ต่อไปนี้มึงต้องพกโทรศัพท์ตลอดนะ กูเป็นห่วง
ตินณ์: ครับกูรีบเลยไม่ได้เอาลงไปด้วย ต่อไปจะพยายามไม่ลืมเนอะ
พรต: ลืมโทรศัพท์ได้ อีกหน่อยก็ลืมกู
ตินณ์: ไม่ลืมๆ เมียทั้งคนลืมได้ยังไง กูไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวกลับมานอนด้วย หลับก่อนเลยไม่ต้องรอนะครับ
พรต: รอ อย่าทิ้งกูแบบนี้อีกนะกูไม่ชอบ
ตินณ์: ครับ จุ๊บรักมึงนะ
พรต: รักเหมือนกัน
อาทิตย์ถัดมา
ตินณ์: กินข้าวยังวะ กูซื้อกับข้าวมาฝาก
พรต: ทำไมกลับดึกจังวะ
ตินณ์: รถติดอ่ะ ไม่รู้ติดอะไรนักหนา
พรต: กูรอจนแสบท้องไปหมดแล้วเนี๊ยะ
ตินณ์: ขอโทษครับ พอดีลูกค้าที่ร้านเยอะว่ะกว่าจะออกมาได้
พรต: แล้วพี่เชษฐ์ล่ะ
ตินณ์: ตามพ่อกูไปกระบี่ดิ วันนี้ดูคนเดียวอย่างโหด ขอกำลังใจหน่อยดิ ฟอดๆ
พรต: ไม่เบื่ออีกเหรอ
ตินณ์: เบื่ออะไร
พรต: แก้มกูไงยังไม่เบื่ออีกเหรอ
ตินณ์: กูไม่เคยเบื่อและคงไม่เบื่อด้วย หอมจะตาย (ฟอด หอมน้องไปอีกที) เสร็จแล้วกินก่อนเลยกูล้างมือแป๊บนึง
ตึ๊งๆ
พรต: ไลน์มึงดัง
ตินณ์: ดูให้หน่อยมันว่าไง สงสัยไอ้คิมเมื่อกี้คุยกันค้างไว้
พรต: ...
ตินณ์: ว่าไงวะ
พรต: เอาไปดูเอง
ตินณ์: มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะ
พรต: กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย กินข้าวดิ
ตินณ์: แต่ว่า
พรต: กินข้าวกูหิว
ตินณ์: ...
--------------------------
ไลน์
อิงฟ้า: ถึงห้องรึยังเอ่ย ขอบคุณนะจ๊ะตินณ์ที่มาส่งอิง
นาว: พี่คิมพี่ตินณ์ทำไรเพื่อนผมวะ
คิม: ทำอะไรอีก ก็เห็นรักกันดี
นาว: รักกันดีแล้วมันจะโทรแล้วเงียบใส่ผมทำไม
คิม: มึงคิดมากไปเอง ถามมันรึยังล่ะ
นาว: ไม่ได้คิดมาก ผมว่ามันต้องมีอะไรซักอย่าง แต่ถามมันก็ว่าไม่มีอะไร
คิม: นั่นไงก็เจ้าตัวบอกไม่มีก็ไม่มีดิ
นาว: ผมจะไปดูมันหน่อย
คิม: มึงจะไปทำไมดึกขนาดนี้ พรุ่งนี้ค่อยไป
นาว: แต่ผมอยากรู้
คิม: เรื่องเสือกมึงอ่ะ พักๆบ้างเถอะไม่รู้สักเรื่องคงได้นะ
นาว: พี่คิมผมเป็นห่วงเพื่อนทำไมต้องว่าผมด้วยวะ
คิม: ห่วงเพื่อนก็ดี แต่มึงก็ห่วงตัวเองบ้างดิ ดึกขนาดนี้จะไปทำไม โทรไปก็ได้
นาว: โทรไปกับไปเองมันเหมือนกันที่ไหน ผมไม่ใช่เด็กนะพี่ผมโตแล้วดูแลตัวเองได้ พี่ไม่ต้องมายุ่งกับผมเลย
คิม: ถ้ามึงโตแล้วมึงจะไม่พูดแบบนี้
นาว: ผมจะพูดทำไม แล้วผมก็จะไปด้วยหลบ
คิม: กูไม่ให้ไป
นาว: ผมจะไปพี่ไม่ต้องมาห้ามผมตัดสินใจเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาตัดสินใจแทน
คิม: มึงจะไปให้ได้ใช่ไหม
นาว: ใช่แล้วพี่ก็ไม่ต้องมาห้ามผมด้วย
คิม: ตามใจอยากไปไหนก็ไป
ตินณ์: พรตอาบน้ำเสร็จยัง
พรต: ...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ตินณ์: พรตจะชั่วโมงแล้วนะ มึงได้ยินกูไหม
พรต: ...
ตินณ์: พรตเป็นอะไรรึเปล่า ตอบหน่อยดิอย่าเงียบ ไม่งั้นกูพังประตูเข้าไปนะ
พรต: มีอะไรเรียกทำไม (เปิดประตูออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
ตินณ์: มึงเข้าไปทำไมตั้งนาน กูนึกว่าเป็นอะไร เงียบขนาดนี้
พรต: กูก็อาบน้ำ หลบหน่อยจะแต่งตัว
ตินณ์: พรตมึงอย่าทำแบบนี้ดิ มึงเย็นชาเหมือนกูเป็นคนอื่น
พรต: แล้วอยากเป็นคนอื่นหรือป่าวล่ะ
ตินณ์: เรื่องนี้กูอธิบายได้
พรต: กูไม่พร้อมฟัง หลบดิ
ตินณ์: พรตอย่าเย็นชากับกูดิ ว่าก็ได้โวยวายเหมือนทุกครั้งก็ได้
พรต: ....
ตินณ์: กูกับอิง...
ปัง!! (ประตูตู้เสื้อผ้าถูกปิดอย่างแรง)
พรต: ยังรักอยู่ใช่ไหม
ตินณ์: กูไม่ได้
อ๊อดๆ อ๊อดๆ
พรต: ไปเปิดประตูไป กูนอนแล้ว
ตินณ์: อย่าเพิ่งนอนเดี๋ยวกูมา ไอ้นาวมาทำไมวะดึกดื่น
นาว: พี่ทำอะไรไอ้พรต มันอยู่ไหนพี่
ตินณ์: กูจะไปทำอะไรมัน มึงเอาที่ไหนมาพูด
นาว:ถ้าไม่ทำแล้วมันจะแปลกแบบนี้เหรอ
ตินณ์: แล้วทำไมต้องกู
นาว: ไอ้พรตมีเรื่องพี่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละที่จะทำให้มันเป็นแบบนี้ได้
ตินณ์: กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้
นาว: แล้วมันเรื่องอะไรกันแน่พี่
ตินณ์: กูไปส่งอิงที่บ้านแล้วไม่ได้บอกมัน มันมารู้ที่หลังเลยโกรธ คิดว่าเป็นเรื่องนี้นะ
นาว: พี่แม่งก็รู้ว่ามันขึ้นง่ายกับเรื่องนี้ ทำไมไม่บอกมันวะ
พรต: ไอ้นาวมาทำไมวะเสียงดัง
นาว: ไอ้เชี้ยกูมาเพราะเป็นห่วงมึงหรอกนะ
พรต: หึหึ ห่วงอะไรคนอย่างกูไม่ต้องห่วงหรอก ไปหาเหล้ากินกันดีกว่า(แต่งตัวพร้อม)
นาว: เฮ้ย! เอาจริงดิ
ตินณ์: ดึกแล้วอย่าไปเลย
พรต: ไปร้านไหนกันดีวะ เดี๋ยวโทรไปชวนไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ด้วยดีไหม (เดินมากอดคอเพื่อน)
นาว: มันนอนแล้วมั้ง
พรต: นอนอะไรไวนักวะ หรือแม่งกินนมแล้วนอนเลย
นาว:สัส! ปากดีงี้ไม่กินแล้วเหล้า นอนอยู่ห้องนี่แหละ
พรต: ไปดิไม่ไปได้ไง กูอยากกิน
ตินณ์: กูไปด้วย
พรต: ไม่ต้อง! ไปไอ้นาวกูเลี้ยงเอง (รั้งคอเพื่อนเดินผ่านพี่ไป)
มายด์: ไอ้พรตตื่นได้แล้วจะเย็นแล้ว
พรต: ปวดหัวว่ะ จะเย็นแล้วเหรอ
มายด์: เออดิ แม่งนอนหรือตายวะ
พรต: ไอ้นาวล่ะ
มายด์: กินข้าวอยู่กับไอ้ฟิกซ์ข้างนอก
พรต: เออ งั้นกูอาบน้ำแป๊บนึงเดี๋ยวตามออกไป
มายด์: อย่าหลับอีกนะ
พรต: มีไรกินบ้างวะ (ชะงักก่อนเดินผ่านใครบางคน)
ตินณ์: กลับห้องกัน เดี๋ยวกูทำให้กิน
พรต: มาเมื่อไหร่
ตินณ์: เช้า(แอบเข้าไปนอนกอดแต่น้องไม่รู้ เมื่อคืนเมาหนัก)
พรต: ไอ้นาวไม่กลับห้องวะเดี๋ยวพี่คิมก็ว่าหรอก (หันไปว่าเพื่อนแทน)
นาว: ไม่ว่าหรอกบอกกูเองอยากไปไหนก็ไป
พรต: มึงทะเลาะกันเหรอวะ
นาว: ป่าวกูแค่อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง
พรต: กูถึงว่าห้องไม่กลับ
ฟิกซ์: กูว่าแล้วทำไมพี่คิมโทรหากู
นาว: หึหึ ทีกูไม่โทรหา ไอ้พรตตกลงมึงจะกินข้าวไหมกูจะได้ตัก
พรต: กินนี่แหละตักเลย
30 นาทีผ่านไป
ตินณ์: พรตกลับห้องเถอะกูมีเรื่องจะคุยด้วย
พรต: อืม ไอ้นาวกลับห้องไหมกูไปส่ง
นาว: ยังวะขี้เกียจกลับ ฝากรถไว้ใต้คอนโดมึงก่อนแล้วกัน
พรต: เอองั้นเดี๋ยวกูโทรหาพวกมึงนะ
นาว: เออโชคดี ค่อยๆคุยกันนะมึง
มายด์: อย่าทำรุนแรงกับพี่ตินณ์นะมึง
ฟิกซ์: เคลียร์ไม่ได้จับกดเลยพี่ทีเดียวรู้เรื่อง
นาว/มายด์/พรต: สัส!
ตินณ์: หาอะไร
พรต: เปล่า (รื้อของในรถต่อ)
ตินณ์: เปล่าอะไรรื้อขนาดนี้
พรต: ถุงยาง ถุงน่อง เกงเกงในเผื่อมีคนทำตกไว้
ตินณ์: มึงกำลังคิดอะไรอยู่
พรต: ถ้าเจอจะได้เลิก
ตินณ์: กูไม่เคยนอกใจมึงแม้แต่คิด
พรต: ...
ตินณ์: มึงอย่าเงียบดิ มึงทำให้กูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่
พรต: ...
ตินณ์: พรต
พรต: ผมปวดหัวขอนอนก่อนถึงแล้วปลุกด้วย
ตินณ์:...
ตินณ์:หายปวดหัวรึยัง
พรต: อืมดีขึ้นแล้ว
ตินณ์: เดี๋ยวถึงห้องแล้วกูเอายาให้กิน สงสัยเมาค้าง
ติ๊ง!ชั้น 9 ค่ะ (เสียงประกาศบอกชั้นในลิฟท์)
พรต: ...
อิง: ตินณ์ น้องพรตโชคดีจังเลยที่เจอ นี่อิงว่าจะกลับแล้วนะมาคอยตั้งนาน (พรตกับอิงเคยเจอกันมาแล้ว)
ตินณ์: มีธุระอะไรเหรอ
อิง: อิงแค่แวะเอาของมาให้น่ะ เป็นลูกชุบแม่อิงทำเองเลยนะ เอามาเผื่อน้องพรตด้วยเยอะเลย
พรต: ขอบคุณครับแต่ผมไม่กินของหวาน ผมปวดหัวขอตัวก่อนนะครับ
อิง: อ่อ จ๊ะๆ น้องพรตเป็นอะไรเหรออิงว่าจะมาขอโทษเรื่องที่โทรตามตินณ์ออกไปดึกๆซะหน่อย
ตินณ์: ไม่มีอะไรหรอก น้องแค่ไม่สบายขอบคุณนะแต่คราวหลังไม่ต้องรำบากเอามาให้ก็ได้
อิง: อิงแค่อยากขอโทษน้อง
ตินณ์: ไว้วันหลังแล้วกัน ตินณ์ขอไปดูน้องก่อนนะ
อิง: งั้นอิงกลับเลยนะ วันหลังจะมาใหม่
ตินณ์: ตินณ์ไม่ส่งนะ
ตินณ์:เฮ้ย!ทำอะไร เก็บเสื้อผ้าทำไม
พรต:...(เก็บต่อไปไม่สนใจ)
ตินณ์: มีอะไรก็คุยกันดิ มึงอย่าเอาแต่หนีปัญหา (เข้าไปแย่งเสื้อจากมือ)
พรต: ...
ตินณ์:อย่าเงียบดิ ด่ากูก็ได้
พรต: ไอ้เหี้ย!! มึงอยากให้กูด่านักใช่ไหมพอใจมึงรึยัง ปล่อยกูจะกลับไปอยู่บ้าน
ตินณ์: กลับทำไมกูไม่ให้กลับ
พรต: โง่ กูกลับเพราะกูไม่อยากอยู่ไงเป็นควายรึไงถึงไม่รู้ แต่คงไม่ใช่เพราะควายน่ะกูเอง
ตินณ์: กูไม่ให้กลับใจเย็นๆแล้วคุยกันก่อนดีไหม
พรต: แล้วมึงไม่ใช่รึไงที่บอกให้กูด่า บอกให้กูอาละวาด กูก็พยายามแล้วนะกูรู้ว่ากูเป็นคนแบบไหน กูพยายามใจเย็นพยายามอดทนไม่โวยวายเพื่อให้มันเป็นเรื่องเล็กๆ ทั้งที่ใจจริงกูอยากจะตะโกนด่ามึงให้บ้านแตก ตีมึงให้เลือดออกหัวซักทีจะได้รู้ว่ากูเจ็บแค่ไหนตอนที่มึงพูดถึงพี่อิง ตอนที่มึงออกไปหาเขามืดค้ำ และที่กูเจ็บที่สุดคือมึงเลือกโกหกกู อึก ปึก! (อิพี่โดนทุบตามระเบียบ)ไอ้เหี้ยมึงจะเอายังไงมึงจะให้กูทำยังไงมึงถึงจะพอใจ
ตินณ์: พรตกูขอโทษอย่าร้องนะ
พรต: สัส! กูไม่ได้ร้อง ไม่ต้องมาทำท่าสงสาร
ตินณ์: กูไม่ได้สงสารแต่กูรักมึง ไม่อยากให้มึงเสียใจ
พรต: แล้วใครทำให้กูเป็นแบบนี้ มาทำให้กูรักแล้วก็ทำให้กูเจ็บทำไม อึก
ตินณ์: กูขอโทษกูไม่ได้อย่างให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ กูไม่ได้โกหกมึงนะ เมื่อวานอิงเข้าไปที่โชว์รูมเอารถมาเปลี่ยนอะไหล่แต่เปลี่ยนไม่เสร็จ ต้องไปเอารถวันนี้กูเลยไปส่งอิงที่บ้าน กูไม่ได้นัดอะไรกับอิงเลยนะ
พรต: แล้วทำไมมึงไม่บอกกู มึงก็รู้ว่ากูรู้สึกยังไง
ตินณ์: กูไม่อยากให้มึงคิดมากเลยไม่ได้บอก
พรต: สัส! ไม่ต้องมาคิดแทนกู กี่ครั้งแล้วที่มึงชอบคิดแทนกู กูจะดีใจเสียใจมึงไม่ต้องคิดแทนกูเคยบอกแล้วไงมีอะไรให้บอก เพราะถ้ากูรู้เองมันจะไม่ใช่เล็กอีกต่อไป
ตินณ์: ขอโทษครับ ไม่ร้องนะเงียบเถอะ (พยายามจะดึงไปกอดแต่น้องไม่ยอม)
พรต: มึงรู้ไหมว่ากูหวงมึงแค่ไหน อึก มึงคงไม่รู้หรอกว่าทุกครั้งที่มึงมีคนเข้ามาคุย ทุกครั้งที่มึงใจดีกับคนอื่นกูรู้สึกยังไง กูแทบอยากขังมึงเอาไว้ในห้องแล้วมีแต่กูคนเดียวใจดีกับกูคนเดียว กูเคยบอกแล้วว่ากูเป็นคนขี้หวง หวงของทุกอย่างที่เป็นของกู เพราะงั้นยิ่งมึงทำดีกับคนอื่นเท่าไหร่กูยิ่งกลายเป็นคนที่ร้ายมากขึ้นเท่านั้น กูสามารถอาละวาดได้ทุกคนที่ยุ่งกับมึงเหมือนที่กูไปอาละวาดรุ่นพี่ที่สอนงานมึงไงแรงแค่ไหนกูไม่เคยกลัว แต่รู้ไหมมีคนเดียวเท่านั้นที่กูไม่กล้าสู้ อึก...พี่อิงไง คนที่มึงบอกว่าเป็นแฟนเก่า แฟนเก่าแปลว่ามึงเคยรักเขามาก่อน ก่อนกู รักมากแค่ไหนกูไม่รู้แต่ในเมื่อตอนนี้มึงเป็นแฟนกู กูก็ควรเชื่อใจมึงใช่ไหม อึก แต่กูบอกเลยว่ามึงกำลังทำให้ความเชื่อใจที่กูมีมันน้อยลง
ตินณ์: พี่ขอโทษนะ
พรต: เก็บคำขอโทษของมึงไว้เถอะ คำบางคำสมควรพูดในเวลาที่จำเป็น ถ้าพูดบ่อยๆมันก็เหมือนคำธรรมดาทั่วไป
ตินณ์: ...
พรต: มึงรู้ไหมกูยอมกลับห้องเพื่อจะมาคุยกับมึงตามที่มึงต้องการ กูจะยอมลืมทุกอย่างกูจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอกูมาเจอพี่อิงกูยอมรับเลยกูใจไม่กว้างพอว่ะ กูไม่อยากคิดมากเวลาที่เห็นมึงรีบร้อนออกไปหาใครกลางดึก กูไม่อยากต้องคอยมานั่งจับผิดว่ามึงจะไปไหนกับใครแล้วไม่บอกกูรึเปล่า กูรู้ว่ามึงคงไม่โกหกกูหรอกเพียงแต่มึงเลือกที่จะไม่บอกแล้วก็คิดแทนกู
ตินณ์: พูดแบบนี้หมายความว่าไง อย่าบอกนะว่ามึงจะเลิกกับกู
พรต: ...
ตินณ์: ไม่จริงใช่ไหม มึงต้องไม่ตัดสินใจแบบนี้สิ มึงคิดดีๆนะเวลาที่เราคบกันมามันนานเท่าไหร่ เราฝันร่วมกันไว้ว่ายังไง พรตไม่เอามองตาพี่สิ
พรต: กูเคยโดนหักหลังมาแล้วครั้งนึง และมันเจ็บมากมึงรู้ไหมการที่โดนคนที่รักมากหักหลังมันเจ็บยังไง มึงคงไม่หักหลังกูหรอกแต่มึงก็ยังแคร์แฟนเก่า ซึ่งมันเจ็บมากกว่าการโดนหักหลังครั้งเดียว ความรักที่กูได้มันเหมือนต้องแบ่งให้ใครอีกคน ซึ่งกูไม่อยากแบ่งกับใครแล้วกูรู้ว่ากูมาทีหลังแต่กูก็อยากเก็บใจมึงไว้คนเดียวแต่ถ้าเป็นไปไม่ได้กูขอปล่อยไปดีกว่า
ตินณ์: ไม่นะ กูไม่ยอมเลิกกูไม่ได้รักอิงกูรักมึง ตอนนี้กูมีแต่มึงคนเดียวคนเดียวเท่านั้น อิงถึงจะเป็นแฟนเก่าแต่มึงก็เป็นแฟนกู กูเคยรักแฟนเก่าเท่าไหร่กูจะรักแฟนใหม่ให้มากกว่า ขอโอกาสให้กูได้ดูแลมึงต่อได้ไหม
พรต: ถ้ามีรักแล้วมันเหนื่อยบางทีกูก็อยากพัก
ตินณ์: งั้นพี่จะไม่รบเร้าอีก แต่อย่าเพิ่งเลิกกับพี่เลยนะ พี่ไม่เคยคิดสักครั้งว่าจะต้องเลิกกัน พี่รู้ว่าครั้งนี้พี่ผิดพี่ไปหาอิงเพราะเค้าโทรมาร้องไห้ขอความช่วยเหลือพี่ก็ไปโดยไม่ได้คิดถึงจิตใจพรตก่อน พี่ไปส่งเขาเพราะเห็นว่ารู้จักกันโดยไม่บอกพรตทำให้พรตเสียใจ พี่สัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วพี่จะไม่ยุ่งกับอิงอีก
พรต: แล้วถ้าเขาโทรมาร้องให้อีก
ตินณ์: พี่ก็จะให้เขาโทรหาคนอื่น
พรต: แล้วถ้าเขาบอกมีมึงคนเดียว
ตินณ์: พี่ก็จะให้พรตไปด้วย
พรต: ถ้าเขามาหามึงล่ะ
ตินณ์: พี่ก็จะบอกว่าพี่มีแฟนใหม่แล้ว และพี่ไม่มีเวลามาสนใจใครนอกจากแฟน-ของพี่คนเดียว
พรต: ถ้าเขามาถึงห้องแล้วฉอเลาะกับมึงกูจะไม่ทน กูจะอาละวาด
ตินณ์: แล้วใครบอกให้ทนล่ะครับ พี่ไม่แคร์หรอกว่าใครจะรู้สึกยังไงถ้าไม่ใช่เมียพี่
พรต: แล้วมึงออกไปหาเขาทำไมไหนว่าไม่แคร์
ตินณ์: พี่แพ้น้ำตาผู้หญิง
พรต: กูเกียจนักไอ้นิสัยใจดีไปทั่วของมึง
ตินณ์: ถ้าพี่รู้ว่าพรตเสียใจพี่จะไม่มีวันทำเด็ดขาด รวมทั้งที่ออกไปวันนั้นด้วย ดีกันเถอะนะพี่ไม่อยากให้เราเป็นแบบนี้เลย
พรต: กูไม่ได้โกรธ ไม่ได้ทะเลาะแต่เสียความรู้สึกและความไว้ใจเที่เคยมีให้พราะงั้นกูขอเวลาทำใจก่อน กูจะกลับไปอยู่บ้านและมึงไม่ต้องตามไปถ้าความรู้สึกกูดีขึ้นหรือมึงสามารถทำให้กูไว้ใจได้เหมือนเดินค่อยมาคุยกัน
ตินณ์: ขอบคุณนะ ขอบคุณมากที่ไม่ตัดสินใจเลิกกับพี่ ตอนนี้ได้แค่นี้พี่ก็ดีใจมากแล้วพี่ใจไม่ดีนึกว่าต้องเลิกกันซะแล้ว
พรต: ความรู้สึกของกูถ้าให้ใครไปแล้วมันไม่ได้ตัดกันง่ายๆหรอกนะ เพราะถ้ากูตัดเมื่อไหร่คนคนนั้นจะถือว่าไม่มีตัวตนในชีวิตกูอีกต่อไป
ตินณ์: พี่รักพรตนะรู้ใช่ไหม ต่อจากนี้ไปพี่จะใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง เพื่อให้พรตกลับมารักพี่เหมือนเดิม คืนนี้นอนที่นี่ก่อนนะพรุ่งนี้พี่จะไปส่งที่บ้าน
พรต: อืม เอาขนมไปทิ้งด้วยกูไม่อยากเห็น
---------------------------------------- :กอด1: :กอด1:
-
:monkeysad: :mew1:ดีนะไม่เลิกกันเรื่องนี้มันต้องตินณ์พรต คิมนาวเท่านั้น
-
เฮ้ยยย อิพี่ติณณ์ทำงี้ได้ไง นิสัยยย!!! ตัดขาดให้ชัดเจนกับอิงได้แล้ว รีบๆง้อพรตเลยด้วย เข้าใจไหมมมม :angry2:
เข้าใจหนูพรตเลยอ่ะ ความเชื่อใจถ้าเสียไปแล้ว มันยากที่จะเอากลับมานะ :monkeysad:
-
ชอบพรตตอนนี้อ่เ เดี๋ยวต้องมีเรื่งขอวาสวอีก ในความรู้สึกส่วนตัวเหมือนพี่คิมไม่รักนาว้เลยอ่ะ มันให้ความรู้สึกเหมือนคนรู้จักกันมากกว่า ไม่ใยดี ไม่แยแส ไม่ดูแลกันแบะกัน เหมือนนาวเพ้อไปคนเดียวเลย
-
แอร๊ยยยยส์ มันค้าง ค้างงงงงงงง ทั้งของพรต ติณ และคิมนาวเลย อยากอ่านต่อแล้ววววววววว ชอบหน่วงๆ อิอิ
-
ขอบคุณ :)
-
อิพี่ตินณ์ทำไม ทำยังงี้ :m16:
จบแล้วก็คือจบสิ ทำไมต้องตามมายุ่งวุ่นวายอีก ถ้าคนมันไม่เคยคบกันมาก่อน พรตก็คงไม่คิดมากหรอก
เข้าข้างพรตนะ ง้อน้องด่วนๆเลย :ling1:
-
ใกล้ถึงตอนอวสานของทั้งสองคู่แล้วหรอ? ไม่น๊าาาาาาา!!
อิพี่คิมก็เหมือนไม่แคร์นาวเท่าไหร่ มันไม่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนรักกันเลย เหมือนคนแชร์ห้องมากกว่า
อิพี่ติณนี่ก็อีกคน รู้ทั้งรู้ว่าพรตเป็นแบบไหน ไม่ชอบอะไร ยังจะทำอีก ไม่เข้าใจกับการคิดแทนคนอื่นแทนที่จะบอกกัน... เฮ้อ เพลียยยย
นี่ยังไม่รู้เลยว่าอิพี่อิง นี่มาไม้ไหนกันแน่ ถ้ามาดีก็ดีไป ถ้ามาไม่ดี ล่ะก็ ... :beat: กล้องพร้อมค่ะ
เข้าใจความรู้สึกพรตนะว่าการทรยศหัหลังยังเจ็บไม่เท่ากับการใจดีที่เค้าทำท่าเอาใจใส่แฟนเก่า อิพี่ติณคงไม่เก็ตเท่าไหร่ว่าแฟนใหม่ทุกคนไม่เคยกลัวอะไรเลยนอกจากแฟนเก่า // โทรตามนิวแปปป
"ความไว้ใจไม่ได้ลอยมาจากบนฟ้า มนุษย์ทุกคนต้องใช้เวลาสร้างมันขึ้นมา" เด่นจันทร์ said :L2:
-
ใจเย็นๆๆๆนะพรต ติณนะผิดนะมีไรควรบอกกันนะ
-
โมเม้นท์นี้ยาวมาก และดูเหมือนจะมีต่อใช่ไหมคะ
จะรอน๊าาาาาาา ^^
-
อ่านกี่ทีก็สนุกเหมือนเดิมมมมม แย้กกกกกก
-
เศร้า ฮาไม่ออก น้ำตาจะไหลสงสารทั้งพรตทั้งนาว
-
เกือบไปกันใหญ่เลยพี่ตินณ์
-
เอ่อ..ถ้าจะดีขอคิมกะนาวด้วยนะคะ...แค่พรตกะติณแค่นี้ก็เอาน้ำตาไหลล่ะ.. :katai1: :katai1: :katai1:
-
พี่คิมมาสนใจ นาวหน่อยสิ
เป็นนาวนี้น่าน้อยใจนะ แฟนไม่ค่อยใส่ใจ
-
งานงอกเลยพี่ตินณ์ พรตก็ใจเย็นๆ
ว่าแต่คู่พี่คิมกับนาวไม่เป็นไรแน่นะ
-
ความรู้สึกของพรตเราเข้าใจนะ เพราะเราก็เป็นคนแบบนั้นแหละ :hao3:
ถึงจะรักและเชื่อใจมากแค่ไหนแต่ถ้ามีเหตุการณ์อย่างงี้ เราก็อยากมีเวลาทบทวนและตัดสินใจลำพังอ่ะนะ :hao5: :hao5:
-
moment นี้น่าจะเอามาเขียนต่อนะ
แบบว่ามันค้างๆ ยังงัยไม่รู้อ่ะ มาต่ออีกเถอะนะ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ้าว หน่วงมาเลย :z3:
-
:mew1: :mew1:
-
ปูเสื่อรอตอนต่อไปจร้า :hao5:
-
ระเบิดลูกใหญ่ หน่วงมากกกกก
พี่คนเขียนมาต่อเร็วเถอะนะ ได้โปรด
me/ก้มหน้าและหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
เล่นเลยพรต ทำให้พี่ติณณ์แกรู้หน่อยว่า
บางทีการคิดแทนมันก็ไม่มีอะไรดีนะคะ
ช่วยกันคิด ดีกว่ามาคิดแทนกันแบบนี้ เป็นเรื่องเลยเห็นมะ
แต่คิมนาวชักจะดูมีเรื่องมีราว :mew2:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมน่ะคู่เนี้ย
ขอบคุณครับ
-
น้องพรต ช่วงหลัง ๆ นี่ มุ้งมิ้ง อย่างที่นาวว่าจริง ๆ
คุณพี่คิมก็เย็นชาซะจริง นาวแอบน้อยใจหลายรอบ
อ่านมาจนจบ ลุ้น ฟิกซ์มายด์อ่ะ ไม่กิ๊กกันจริงเหร๊ออออ
ปล.moment ล่าสุด หน่วงมากกกก
-
ค้าง
-
ชี้แจงก่อนอ่านสำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟซของเมจิก ถ้าใครเป็นเพื่อนแล้วให้ข้ามไปอ่านตอนพิเศษได้เลยค่ะ
จากเดิมที่เมจิกลงโมเมนท์ไว้และเป็นช่วงที่พี่ตินณ์กับน้องพรตมีเรื่องไม่เข้าใจกัน
หลายคนต้องการให้ลงต่อจากตอนนั้นซึ่งเมจิกลงต่อในเฟซไว้แล้ว แต่เป็นรูปภาพที่คุยกันทางไลน์
โดยน้องกลับไปอยู่บ้านแล้วพี่ตินณ์ไปง้อกลับมา เมจิกนำรูปมาลงที่เล้าไม่เป็น
ดังนั้นถ้าใครอยากอ่านขอให้เข้าไปอ่านที่หน้าเฟซของเมจิกนะคะ เมจิกเปิดเป็นสาธารณะให้แล้วค่ะ
สำหรับตอนพิเศษเป็นเหตุการณ์หลังจากน้องพรตดีกับพี่ตินณ์แล้วค่ะ
Facebook Magicz Magicz (https://www.facebook.com/magicz.magicz.71)
คุณน่ะเมียผมครับ... ตอนพิเศษ
ตินณ์ – พรต
“กูว่าวันเกิดไอ้เชี้ยฟิกซ์จ้างโคโยตี้มาเต้นให้มันดูดีไหม” เสียงเมียผมถามไอ้มายด์เพื่อนมันดังแว่วๆออกมาจากห้องครัว
“เออดีๆ กูขออึ๋มๆสะบะฮึ้มเลยนะมึง แบบหน้าก็ไม่ใช่หลังก็เชิงกูไม่เอา” เสียงไอ้ฟิกซ์รีบรีเควสรสนิยมของตัวเองทันทีคงกลัว
เพื่อนจัดให้ไม่ถูกใจ
“กูว่าอย่างไอ้ฟิกซ์แม่งเอาหนุ่ม จีสตาร์บาร์เกย์มาดีกว่า เผื่อแม่งจะค้นพบตัวเอง” อันนี้เสียงไอ้นาวแน่นอนครับ
“กูว่าพามันไปเปิดซิงบาร์เกย์ไหม” ไอ้มายด์ก็เอากับเขาอีกคน
“ไม่ต้องกูรู้รสนิยมตัวเอง หาไม่ได้กูอยู่กับเมียหนังแผ่นต่อก็ได้วะ สัส!” ไอ้ฟิกซ์เริ่มโวยวายหลังเพื่อนพากันเบนเข็มจากจะเอาโคโยตี้มาเต็นโชว์เป็นพาไปบาร์เกย์ครับ
ผมก็นั่งขำเรื่องที่พวกมันคุยกันอยู่ตรงวงเหล้าหน้าทีวี ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องไอ้มายด์ วันนี้วันเกิดมันเลยมีจัดเลี้ยงฉลองนิดหน่อย ผมพาไอ้พรตมาตั้งแต่หัวค่ำ มาถึงดันมาเจอไอ้คิมกับไอ้นาวเสนอหน้าอยู่ก่อนแล้วครับ แต่ที่แปลกใจคือผมนั่งได้ไม่นานไอ้โฟม ไอ้นัท ไอ้อาร์ม กับไอ้มี่แม่งแห่กันมาด้วยนี่สิครับ ได้ข่าวว่าไอ้มายด์มันเป็นเพื่อนแฟนผม ผมกับไอ้คิมจะมาก็ไม่แปลกแต่ไอ้พวกนี้มันมาทำไมวะ พอผมถามก็เสือกบอกมีตีนก็มาได้ดูพวกมันดิครับ กวนตีนไม่เคยยอมใครจริงๆ
“กูว่าไอ้มี่แม่งไปแย่งเค้กน้องกินหมดแล้วมั้ง”ไอ้โฟมหันไปถามไอ้อาร์มที่กำลังนั่งแทะเปลือกถัวแระเล่น
“ไม่รู้ว่ะ แต่น้องมันจะยอมให้แย่งเหรอ แต่ละคนกูเห็นกินเค้กเก่งว่าข้าวอีก แต่ทำไมไม่อ้วนกันวะกูล่ะสงสัย” ไอ้อาร์มว่าก่อนถามกลับ
“คนอื่นไม่รู้แต่เมียกูกูจับบริหารร่างกายเองกับมือ” ไอ้เชี้ยคิมแม่งคุยอวดพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
“ร่างกายส่วนไหนไม่ทราบที่มึงจับบริหาร” ไอ้นัทแกล้งถาม
“ทุกส่วน ทุกคืนมีไรไหม”
“ระวังน้องทนความซาดิสซ์มึงไม่ไหวแล้วทิ้งไปจะรู้สึก” ไอ้โฟมว่ากลับ
“หึหึ” ไอ้คิมก็ได้แต่หัวเราะกวนตีนตามสไตล์มัน
“ตินณ์กินเค้กไหม”
“เชี้ย!!” ตกใจครับกำลังฟังพวกมันคุยกันเพลินๆ อยู่ๆไอ้พรตเดินมาจากข้างหลังแล้วโถมตัวใส่หลังผมมือถึงรัดคอ อีกมือถือจานเค้กยื่นมาเกือบกระแทกหน้า
“กูเอามาให้ดีๆทำไมต้องด่าด้วยวะ” เสียงเขียวใส่ผมอีกครับ
“กูไม่ได้ด่า กูตกใจนั่งลงดีๆดิกูหนัก”
“แล้วเอาไหมขนม” มันถามพร้อมนั่งลงข้างแล้วยื่นจากที่มีเค้กบลูเบอร์รี่ถูกตัดเป็นชิ้นสามเหลี่ยมวางอยู่บนจาน
“ไม่เอาเดี๋ยวเมา มึงกินเถอะ”
“ไม่กินแน่นะ ไม่กินกูกินหมดเลยนะ” มันถามหน้าตาจริงจังเหมือนไม่เคยกินเค้กมาก่อน ทั้งที่ปกติก็กินออกจะบ่อย
“เออ กินเถอะตามสบาย” ผมว่าก่อนยกแก้วเหล้าขึ้นจิบไปเรื่อยๆ
“กูกินแล้วนะ หมดแล้วไม่ต้องมาถามหาล่ะ” ผมมองมันว่าพร้อมรอยยิ้มน่ารักบนใบหน้า วันนี้มันใส่กางเกงขาสามส่วนกับเสื้อกล้ามสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคอปกสีน้ำเงินไม่ติดกระดุม แถมด้วยที่คาดผมบนหัวเปิดเหม่ง ช่วงนี้มันผมยาวอีกแล้วครับ ตั้งแต่ปิดเทอมมันยังไม่ได้ไปตัดผมเลยสงสัยว่างๆผมต้องพามันไปตัดผมซะแล้วครับ พอผมยาวแล้วใช้ที่คาดผมที่มาปิดตาแบบนี้แม่งเริ่มเหมือนผู้หญิงห้าวๆ
“ไอ้พวกนั้นทำไรอยู่วะ” ผมถามพรตที่กำลังนั่งกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ข้างๆ
“กำลังแบ่งเค้กเดี๋ยวคงเอาออกมาให้”
“มีใครเอาเค้กบ้างครับ” ไอ้พรตยังพูดไม่ทันจบ ไอ้มายด์เดินถือถาดใส่จานเล็กที่แบ่งเค้กเข้ามาที่วงเหล้าทันที
“งัยมึงปากมันมาเชียว” เสียงไอ้คิมทักเมีย
“ปากมันที่ตัวอะไรวะพี่” ไอ้นาวถามกลับพร้อมทำหน้างงๆ
“ก็ตัวอะไรที่ลากไก่ไปกินในน้ำก็ตัวนั้นแหละ” ไอ้คิมแม่งตอบได้ไม่กลัวไอ้นาวงอนเลยครับ แต่ผก็ไม่เคยเห็นมันจะถือสาไอ้คิมซักที เพราะถ้าถือนี่คือทั้งชีวิตคงหาความสุขไม่ได้อ่ะผมว่า
“พี่ตินณ์เอาไหมครับ”ไอ้มายด์ถามพร้อมทำท่าจะยกจานเค้กให้ผม
“ไม่เอากินเลย อร่อยไหมวะ” ผมตอบก่อนถามพรตที่ตอนนี้กินไปเกือบจะหมดจานแล้ว
“อร่อย ชิมไหม”
“เอา ป้อนหน่อยดิ” ผมบอกพร้อมมองที่ช้อน ใจจริงอยากชิมที่ปากมันเลยครับแต่เกรงใจคนอยู่กันเยอะ ถ้าเป็นที่ห้องผมไม่ปล่อยมันแน่ช่วงนี้ยิ่งเก็บกดอยู่
“เอ้าอ้าปาก” ผมบอกพร้อมตักเค้กมาจ่อที่ปากผม ผมก็อ้าปากรับเค้กที่มันยื่นให้
“จะหวานไปไหน ครับสงสารเจ้าของงานที่ยังโสดบ้างเถอะ” เสียงไอ้มายด์แซว
“ก็มีแล้วไม่เหรอเห็นอยู่กินกันแล้ว” ไอ้พรตว่าเพื่อนมัน
“อยู่ด้วยกันเฉยๆเว้ย ยังไม่ได้กินกันสัส! อย่าพูดกำกวม”ไอ้ฟิกซ์รีบออกตัวเลยครับ
“อ้าวกูก็เข้าใจผิดนึกว่ากินกันไปนานแล้ว หึหึ” ไอ้พรตว่าต่อก่อนตักเค้กป้อนผม จริงๆผมไม่ได้อยากกินแล้วเพราะมันหวาน แต่มันป้อนก็เลยอ้าปากรับเดี๋ยวจะเสียน้ำใจ
“น้องพรตพรุ่งนี้ไปขายของกับพี่ไหม” ไอ้มี่ครับแม่งชวนไอ้พรตไปขายของมันจะไปเหรอวะ
“ขายอะไรครับพี่” อ้าวแม่งสนใจขึ้นมาซะอย่างนั้น
“เสื้อคู่จ๊ะ พี่รับมารองขายดูก่อนเปิดเทอม แต่ถ้าพรตว่างจะไปช่วยพี่ขายก็ได้นะพอดีพรุ่งนี้พี่อาร์มมันต้องกลับวังไปหาคุณหญิงแม่เลยไม่ว่างไปกับพี่”
“อะไรคุณหญิงที่ไหน แม่สามีในอนาคตนะนั่น” ไอ้อาร์มรีบว่าเลยครับ
“อนาคตก็ไม่แน่ บอกแม่รีบๆรับกูเป็นสะใภ้ ดิจะเลิกเรียกคุณหญิง”ไอ้มี่เริ่มเสียงดังครับ คู่นี้เขามีปัญหาแม่สามีกับลูกสะใภ้ตั้งแต่ไอ้อาร์มพาไปเปิดตัว
“สนใจครับพี่ อย่าเพิ่งทะเลาะกันแล้วไปกี่โมงอ่ะ”
“พี่ขายที่ตลอดนัดรถไฟ ไปซัก 4 โมงเย็นก็ได้เดี๋ยวพี่ไปตั้งร้านก่อน”
“ได้ครับ มึงพากูไปด้วยนะ” มันตกลงเสร็จหันมาบอกผมให้ไปส่ง แม่งไม่มีขอกันซักคำ
“มึงจะทำไหวเหรอ ไม่เห็นเคยทำ”
“ไหวดิ น่าสนุกดีออก เอาไอ้พวกนี้ไปด้วยได้ไหมพี่” มันตอบผมก่อนกันไปถามไอ้มี่แล้วชี้ไปที่เพื่อนมัน
“ได้เลยไปกันเยอะๆจะได้ช่วยกันเรียกลูกค้า” โดนใจไอ้มี่เลยครับงานนี้มีไปช่วยมันขายแล้ว
“ลูกค้าพี่มี่มีสาวไหมครับ ถ้ามีผมไปด้วย” ไอ้ฟิกซ์หันไปถามไอ้มี่บ้าง
“มีเยอะเลย”
“ผู้หญิงอ่ะมีเยอะ แต่เขามาซื้อใส่คู่กับผัวว่ะ” ไอ้อาร์มพูดจบไอ้ฟิกซ์ทำหน้าขยาดเหมือนเจอขี้หมาเลยครับ
“พี่ก็ว่าเกินไป ถึงผมจะชอบแต่ก็ไม่ปีนต้นงิ้วนะครับ”
“เออ เรื่องของมึงเถอะ หึหึ” ไอ้อาร์มพูดจบหันไปคว้าไมล์จากไอ้โฟมไปร้องเพลงต่อ ตอนนี้จากวงเหล้าเริ่มกลายเป็นร้องคาราโอเกะกันแล้วครับ คืนนี้ไม่มีบอลผมเลยไม่มีอะไรดูนั่งชิวๆได้จนเช้าแหละครับ
“ไอ้อาร์มร้องเพลงเชี้ยไรวะ ไอ้คิมมึงร้องดิ” ไอ้โฟมแย่งไมค์จากไอ้อาร์มจะเอามาให้ไอ้คิมร้อง
“ไม่เอากูขี้เกียจร้อง ให้ไอ้มี่ร้องดิ” ไอ้คิมโบ้ยไอ้มี่เลยครับ
“เออๆมากูร้องเอง” ไอ้มี่รับไมล์มาถือก่อน กดหาเพลงที่ตัวเองอยากร้องไม่นานดนตรีก็ดังขึ้น มันเลือกเพลงขอใจแลกเบอร์โทรที่กำลังฮิตเลยครับ
“มาๆ หนุ่มๆมาเต้นกับเจ้หน่อย” กระดกไปนิดเดียวเริ่มรั่วแล้วครับ ดนตรีขึ้นได้กวักมือเรียกไอ้พรตกับเพื่อนออกไปเต้น ไอ้พรตมีเหรอจะยอมคว้าแก้วเหล้ากระดกทีเดียวหมดก่อนกระแทกแก้วกับพื้นห้องแล้วคว้ามือไอ้นาวเดินออกไปเต้น ไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ก็ไปครับ เต้นโชว์สเต็ปกันเต็มที่ไม่มีใครยอมใคร พอเพลงจบก็เปลี่ยนเป็นคนอื่นร้องบ้างแต่ไอ้พรตนี่ไม่ยอมห่างหน้าทีวีเลยครับ ใครร้องแม่งก็เต้นตลอด มีแวะกลับมากินเหล้าบ้างก่อนกลับไปเต้นต่อจนมันเริ่มเซไปเซมา คงเพราะทั้งเหล้า ทั้งเค้กแถมเต้นอีกเลยเมาง่าย แต่เพื่อนมันก็เริ่มเมากันแล้วเหมือนกัน
“ พี่คิมร้องเพลงหน่อยดิ ร้องๆๆๆ” ไอ้นาวยื่นไมล์หาไอ้คิมก่อนขอให้ร้องเพลง
“ไม่เอาขี้เกียจร้อง ไปให้ไปตินณ์โน่น” โยนขี้กูแล้วไง
“พี่ตินนนนร้องเพลงให้นาวฟังหน่อยครับ น้านาวอยากฟัง”ไอ้เชี้ยอ้อนผิดคนแล้วมึง
“ผิดคนแล้วมึงกลับไปอ้อนไอ้คิมโน่น” ผมว่าจบมันทำหน้ายู่ก่อนหันไปเอาไมล์จ่อไอ้คิมเหมือนเดิม
“พี่คิมร้องให้นาวฟังหน่อยดินะๆ”
“เออ เอามา” สงสัยมันทนลูกอ้อนไม่ไหวรับไมล์จากไอ้นาวก่อนไปกดเลือกเพลง
“มึงร้องเพลงให้ฟังบ้างดิ” ไอ้พรตเดินกลับมานั่งข้างก่อนเอาหัวซบไหล่ผมแล้วขอให้ร้องเพลงให้มันฟังครับ
แม่งเมาหนักแล้วมันปกติไม่ค่อยจะเคยขอเลย
“เอาไว้กูร้องให้ฟังที่ห้องนะ”
“ก็ได้” ว่าง่ายด้วยเว้ย มันตอบเสร็จผมก็เอื้อมมือไปกอดไหล่มันโยกตัวตามดนตรีเพลงที่ดังขึ้นก่อนไอ้คิมจะเริ่มร้อง
“ไม่รู้ว่าทุกอย่างระหว่างเราสองคน เปลี่ยนไปเมื่อไหร่
แต่รู้ว่ากลายเป็นความสุขที่เข้ามา อยู่แทนความเหงาในหัวใจ
เมื่อก่อนฉันยังเคยค้นหาคำตอบ
ว่าจะมีบางคนเกิดมาเพื่อฉันไหม
แล้วก็ได้เข้าใจ วันนี้เมื่อฉันมีเธอ
เสียงหัวใจมันดังบอกฉัน ว่าเธอคือคนนั้น ที่เคยตามหา
รักที่ฉันมีที่ทนเก็บไว้มานาน เลยรู้ว่าวันนี้ เจ้าของคือใคร
ฉันพร้อมแลกทุกอย่าง เพื่อไม่ทำให้เราห่างกันแสนไกล
ชีวิตทุกวันที่เหลืออยู่คงไร้ค่า ถ้าหากมีใครคนหนึ่งแยกไป
เสียงหัวใจมันดังบอกฉัน ว่าเธอคือคนนั้น ที่เคยตามหา
รักที่ฉันมีที่ทนเก็บไว้มานาน เลยรู้ว่าวันนี้ เจ้าของคือใคร
รักที่ฉันมีที่ทนเก็บไว้มานาน เลยรู้ว่าวันนี้ เจ้าของคือเธอ”
ไอ้คิมร้องเพลงไปมองหน้าไอ้นาวไป นานแม่งจะหวานใส่กันที เห็นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
แต่ปล่อยมันไปก่อนครับขี้เกียจจะแซว
“ไอ้เชี้ยกูต้องนั่งทับรังมดแน่ๆ มดที่ไหนกัดกูวะ” ไม่ทันแล้วครับไอ้โฟมลุกขึ้นโวยวายก่อยเพื่อน
“กูว่าไม่มาจากไอ้ตินณ์ ก็ต้องไอ้เชี้ยคิมแน่ๆ วันนี้องค์ลงเว้ยร้องเพลงให้เมียฟังได้”
“หึหึ กูรำคาญมันเซ้าซี้หรอกน่า” ไอ้คิมทำเป็นพูดเสียงติดรำคาญ แต่เพื่อนที่คบกันมานานอยากผมดูก็รู้ครับว่ามันกำลังเขินที่โดนเพื่อนแซว
“พี่คิม ร้องอีกดิเอาอีก” ไอ้นาวทำท่าจะให้ร้องอีกครับ
“ไม่เอาแล้ว ขี้เกียจร้องตื้ออีกทีกูพากลับห้องเลยนะ” ไอ้คิมทำเสียงแข็งขู่ไอ้นาวก่อนมันจะหันไมล์ไปที่ไอ้นัทแต่มันไม่ยอมร้องเลยวนมาที่ไอ้โฟมอีกครั้ง
มันร้องต่ออีกสองเพลงก่อนดูเวลาจะตี 1 แล้วครับ พวกผมเลยตกลงเอาของขวัญให้ไอ้มายด์แล้วเตรียมตัวจะแยกย้ายกันกลับ
“มี่เดินไหวแน่นะ” ไอ้อาร์มถามแฟนมันที่ไม่ยอมให้พยุงแต่จะเดินเอง
“หวายยยยมี่มายมาว” เสียงขนาดนี้ไม่มีล่ะที่จะไม่เมา
“ไม่ไหวนอนนี่ก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมกับไอ้ฟิกซ์นอนข้างนอกเอง”ไอ้มายด์เสนอ
“ไม่เป็นไรพี่ขับรถไหว พี่กลับแล้ววันหน้าเจอกัน”ไอ้อาร์มพูดก่อนตบบ่าไอ้มายด์สองทีแล้วเดินตามหลังไอ้มี่ออกไป
“ขอบคุณครับพี่นัท พี่โฟม พี่คิมกับพี่ตินณ์ด้วยนะครับสำหรับของขวัญ”ไอ้มายด์หันไปขอบคุณเรื่องของขวัญจากไอ้สองคนก่อนขอบคุณผมกับไอ้คิม
“ไม่เป็นไร มีความสุขมากๆนะวันนี้กูกลับก่อน” ผมบอกก่อนเดินกอดคอไอ้พรตออกจากห้องแล้วตรงไปที่ลิฟท์
“ตินณ์ไอ้นาวล่ะ” ไอ้พรตยังหวงเพื่อนมันอีกครับ
“โน่นเดินมานั่นไง” ผมบอกเมื่อเห็นไอ้นาวเดินตามแรงจูงของไอ้คิมมาติดๆ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูโทรหานะ” ไอ้พรตบอกไอ้นาวที่ดูเหมือนมันจะไม่รับรู้อะไรเห็นเอาแต่หัวเราะอิอิ ของมันตามระเบียบ
“โททามมายวะ” ไอ้นาวว่าก่อนกอดเอวไอ้คิมเพื่อพยุงตัวหลังทำท่าเซจะล้ม ไปคิมก็รีบคว้าไว้
“ที่จะไปขายของไง”
“เออๆ รอๆโทรมา”มันว่าก่อนทำท่าเหมือนจะหลับ
“เห้ยมาหลับอะไรตรงนี้ตื่นก่อน” ไอ้คิมเรียกพร้อมเขย่าตัวไอ้นาว
“พี่คิมโผมง่วงอ่า” มันว่าพร้อมตาที่ไม่ยอมลืมระหว่างรอลิฟท์เคลื่อนตัวลงข้างล่าง
“อย่าเพิ่งหลับค่อยไปหลับในรถ” ไอ้คิมบอกพร้อมพยุงไอ้นาวเดินไปที่รถ ผมก็จูงมือไอ้พรตมาที่รถตัวเองเหมือนกันครับ
“เฮ้ย!!” ผมร้องอุทานด้วยความตกใจเมื่อหันไปเห็นไอ้พรตลงไปกองกับพื้น ผมเพิ่งเดินแยกมาเปิดประตูรถฝั่งตัวเอง มันก็แยกไปอีกฝั่งยังไม่ทันเปิดล้มพับไปแล้วครับ
“พรตเป็นไงเจ็บไหม” ผมถามก่อนพยุงมันขึ้นยืน
“เจ็บอ่ะ ตินณ์เดินไม่ไหวแล้วอีกไกลไหม” งงเลยผมไกลอะไรของมันวะ
“ถึงแล้วนี่ไงรถ”
“ถึงแล้วเหรอ กูปวดมาตั้งนาน”
“เฮ้ยรถไม่ใช่ห้องน้ำ มึงปวดฉี่เหรอ” ผมตกใจรอบสองเมื่อมันทำท่าปลดตะขอกางเกงตัวเอง
“กูปวดเยี่ยว” มันตอบพร้อมมือก็พยายามแกะต่อไปเรื่อยๆ
“เออๆงั้นไปเยี่ยวก่อนไป” ผมว่าก่อนพามันเดินมาที่ข้างกำแพงที่มีต้นไม้ต้นใหญ่แล้วให้มันฉี่ มันทำท่าแกะตะขอกางเกงอยู่นานแต่ก็แกะไม่ออกผมเลยต้องแกะแล้วจับลูกชายให้มันยืนฉี่สบายใจไปครับ
“ตินณ์ง่วง”
“หลับเลยถึงแล้วเดี๋ยวกูปลุก” ขึ้นรถได้มันเริ่มบ่นง่วงอีกแล้วครับ พอบอกให้หลับมันก็เอียงหัวไปซบกระจกรถแล้วทำท่าหลับสนิท ผมเลยเอื้อมมือไปดึงมันให้นอนดีๆก่อนตั้งใจขับรถตรงกลับคอนโด
“พรตถึงแล้วครับตื่นก่อนเร็ว” ผมสะกิดเรียกพรตหลังพารถเข้ามาจอดใต้คอนโด
“อื้อ ถึงแล้วเหรอ” มันค่อยๆลืมตาก่อนถาม
“ถึงแล้ว เดินไหวไหม”
“ไหว” มันเปิดประตูลงจากรถ ผมเลยเปิดประตูฝั่งตัวเองลงตามมันไปติดๆก่อนไปช่วยพยุงร่างที่เดินโซเซไม่ตรงทาง
“พรตอย่าเพิ่งนอน มาอาบน้ำก่อน” ผมเรียกทันทีที่เห็นมันทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วทำท่าจะหลับ
“ง่วง ไม่อาบนอนเลย” ยังมีแรงจะเถียงผมอีกครับ
“ต้องอาบไม่อาบได้ไงตัวเหม็นเหล้าขนาดนี้” ผมว่าพร้อมเดินไปดึงสองมือมันให้ลุกจากที่นอน ตัวมันลุกแต่ตาไม่ยอมลืม
“อาบให้หน่อยนะ” มือทั้งสองข้างโอบเข้ามาที่ลำคอผมก่อนมันเจ้าเอาหน้ามาถูไถอกเสื้อเหมือนแมวที่กำลังอ้อนเอาอะไรซักอย่าง เวลาเมามันก็น่ารักไปอีกแบบนะครับ ชอบเข้ามาอ้อนมานัวเนีย
“ได้ครับ ไปกูอาบให้”ผมว่าพร้อมพามันเดินเข้าห้องน้ำก่อนจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองและของมันออกจนหมด
“อยู่นิ่งๆดิ เดี๋ยวก็ไม่ได้อาบน้ำหรอก” ผมบอกเมื่อพรตมันเอามือมาวนบนยอดอกผม ทั้งที่ผมกำลังถูสบู่ให้มัน
“อาบ” เสียงมันตอบเบาๆ
“เฮ้ย! ทำอะไร” ผมตกใจเพราะไอ้พรตมันพูดจบแทนที่จะอยู่นิ่งๆกลับโน้มตัวลงมาเอาปากอุ่นๆครอบหัวนมผมซะงั้นครับ
“อาบน้ำไง” มันมีการเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมดวงตาเยิ้มๆของคนเมาผมว่ามันต้องแกล้งผมแน่ๆ
“อาบก็อยู่เฉยๆครับ เดี๋ยวไม่ได้อาบ” พมข่มอารมณ์บางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นก่อน รีบจับมันอาบน้ำล้างตัวแล้วพาไปนอนที่เตียง ก่อนกลับมาอาบให้ตัวเอง
“ตินณ์ ตินณ์อยู่ไหน” เสียงมันเรียกผมดังเข้ามาในห้องน้ำแต่ปล่อยมันเรียกไปก่อนครับ ผมอาบน้ำต่อจนเสร็จ
เพล้ง!!
“พรตอย่าลงจากเตียง!! เกิดอะไรขึ้นครับ” ผมบอกเสียงดังเมื่อออกจากห้องน้ำมาแล้วเห็นไอ้พรตที่กำลังจะก้าวลงจากเตียงแต่ข้างเตียงมีโคมไฟที่ตกลงมาแตก ผมเดินไปจับตัวมันเข้ามากอดแล้วถาม
“ตินณ์มันทิ้งไปแล้ว จะไปตามหาตินณ์” มันพูดเหมือนละเมอ
“ไม่ได้ทิ้งครับ อยู่นี่ไงแค่ไปอาบน้ำเอง กูไม่ทิ้งไปไหนหรอก”
“ตินณ์หรอ ไม่ทิ้งเหรอ”
“ไม่ทิ้งครับ นอนซะนะเดี๋ยวกูเอาเสื้อผ้ามาให้ใส่” ลูบตัวมันไปด้วยระหว่างพูด มันจะได้เคลิ้มหลับไม่อาละวาด
“ไม่เอาไม่ใส่ ง่วงนอน” มันว่าก่อนทำท่าจะหลับจริงๆ ผมก็งงสิครับคนเมาที่เข้าใจยากจริงๆ
เมื่อเห็นว่ามันเริ่มหลับอีกครั้งผมเลย ลุกขึ้นจากเตียงมาทำความสะอาดเศษโคมไฟที่แตกกระจายบนพื้นทั้งที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันไว้ที่เอว ก่อนกลับมานอนข้างๆพรตขี้เกียจหาเสื้อผ้าเหมือนกันครับ เกือบจะตี 3 แล้ว แค่ผมขยับเข้าไปนอนใกล้ๆอยู่ พรตที่ทำท่าหลับสนิทก็วาดแขนมากอดผมก่อนขยับตัวเข้ามาจนชิด ที่สำคัญเอาขามาก่ายพาดบนลูกชายผมเต็มๆ จากที่ไม่คิดจะทำอะไรเมื่อมาเจอสถานการณ์แบบนี้ผมก็ทนไม่ไหวซิครับ สงสัยจะได้ลักหลับเมียแน่ๆ
ผมนอนนิ่งอยู่นานจนรู้สึกทนไม่ไหวจริงๆ ก็เริ่มขยับขามันออกจากตัวก่อนตามด้วยแขนที่พาดอกผมอยู่ แล้วค่อยๆพลิกมันให้นอนหงาย มันยังคงหลับสนิทไม่รู้สึกตัว
แสงจากดวงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างคอนโดเข้ามาเพียงเล็กน้อย ตกกระทบผิวกายของผู้ชายที่กำลังนอนเปลือยเปล่ายิ่งทำให้มันน่าหลงใหลเข้าไปอีก ผมมองมันด้วยสายตาหื่นๆที่ไอ้พรตไม่รู้ตัว แม้แสงจะน้อยแต่มันก็สามารถช่วยขับให้ผิวบางๆ ดูขาวเนียนและน่าทำให้เป็นรอยด้วยมือและปากของผม เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เริ่มลงมือโน้มตัวลงไปหอมแก้มเนียนๆของมันก่อนแล้วตามด้วยจุ๊บปากเบาๆหนึ่งที แต่มันยังไม่รู้สึกตัว ผมไซ้ตามซอกคอและไล่ลงมาที่หน้าอกแต่ไม่อยากทำรุนแรงเดี๋ยวมันตื่น ผมจูบแล้วดูดยอดอกมันพร้อมกับมือที่เอื้อมลงไปขยับลูกชายของพรตที่ตอนนี้เริ่มตื่นตัว มันขยับตัวเหมือนรำคาญผมเลยหยุดจนมันนิ่งไปผมถึงเริ่มขยับอีกครั้ง ขยับมือไม่นานก็เลื่อนตัวลงไปเอาปากครอบเจ้าลูกชายของคนที่ผมรัก พร้อมตาก็มองดูตลอดเวลาว่ามันจะรู้สึกตัวหรือป่าว
“อ๊ะ...ตินณ์ทำอะไร” เสียงมันเผลอร้องก่อนจะลืมตา แล้วพยุงตัวเองเอาข้อศอกชันเตียงมองจ้องผม
“ขอทำหน่อยนะกูอยาก” ผมละปากจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าขึ้นบอกมัน
“ไม่เอานอน ง่วง”มันบอกเสียงงัวเงีย แต่เหมือนจะสร่างเมาไปบ้างแล้ว
“ขอทำหน่อยนะ กูไม่ได้ทำมาตั้งนาน”
“เมื่อวานมึงก็เพิ่งทำไปนะ” มันว่าพร้อมทิ้งหัวลงนอนบนที่นอน
“แต่มึงให้กูอดตั้งสองอาทิตย์จะพอแค่เมื่อคืนๆเดียวได้ไง”
“ไม่ได้กูเป็นเมน ทำไม่ได้” เมน?ไอ้พรตเป็นเมนได้ไงวะ
“เมนอะไรของมึง มึงเป็นเมนได้ที่ไหนล่ะ มึงยังไม่สร่างใช่ไหม”
“กูไม่รู้กูง่วง”
“ง่วงก็นอนครับ เดี๋ยวกูทำเอง” ผมว่าก่อนขยับตัวในท่าเตรียมพร้อม จับขามันทั้งสองข้างตั้งชันก่อนนำเจ้าลูกชายตัวเขื่องไปจ่อที่ช่องทางด้านหลัง ก่อนค่อยๆขยับตัวพามันมุดเข้าไป
“อื้อออ......ตินณ์” เสียงมันครางก่อนเรียกชื่อผม
“ครับว่าไง”
“ครั้งเดียวพอนะ อ๊ะ...”
“ครั้งเดียวแต่ขอเน้นๆนะ” ผมบอกก่อนเริ่มขยับตัวเข้าออก จากช้าๆก็เร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะๆๆๆ...โอ๊ยยยตินณ์บะเบาหน่อย” มันร้องครางก่อนบอกให้ผมเบาแรงด้วยเสียงที่สั่นตามการขยับตัว แต่ยิ่งได้ยินเสียงมันครางผมก็ยิ่งอยากขยับตัวใส่มันให้แรงยิ่งขึ้น
“หันหลังหน่อยครับ” ผมบอกก่อนจับมันหมุนตัวแล้วให้มันเอาแขนกับเข่ายันเตียงไว้แล้วผมก็ขยับจากข้างหลัง ท่านี้ยิ่งเข้าลึกและเสียวกว่าเดิม
“อ๊ะๆๆ ....ซี๊ดดด....ตินณ์เสียว....อะโอ๊ะโอ๊ยๆๆๆ” ผมขยับเร็วต่อเนื่องตามเสียงครางของมันพร้อมมือที่เอื้อมไปช่วยขยับเจ้าลูกชายของพรตไปด้วย
“พรตจูบหน่อย”ผมบอกก่อนมันจะหันหน้าที่ชื่นเหงื่อมาทางด้านหลังและผมก็โน้มตัวลงไปจูบปากมันแรงๆก่อนถอนริมฝีปากออกแล้วขยับตัวช้าลงแต่เน้นๆ
“อ่ะ อ๊ะ....อื้อออ.....ตินณ์ ใกล้แล้วเร็วหน่อย” เมื่อมันขอผมก็เร่งความเร็วในการขยับสะโพกเข้าออกในตัวมันขึ้นอีกครั้ง เสียงเนื้อด้านหลังมันกระทบท้องน้อยผมดังเป็นระยะก่อนที่พายุลูกใหญ่จะก่อตัวขึ้นบริเวณท้องน้อย
“อ๊ะๆๆๆ โอ๊ะๆๆๆๆโอ๊ยยยยตินณ์ ซี๊ดดดอ่าห์” ไม่นานความเสียวก็แล่นจี๊ดขึ้นมาก่อนจากบริเวณจนถึงหัว ผมอัดเต็มที่มีแรงเท่าไหร่ผมใส่ลงไปทั้งหมดก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงไอ้พรตร้องครางดังพร้อมปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นอยู่ใส่มือผมแล้วทิ้งตัวลงนอนราบกับที่นอน
“อืมมมมมม” จังหวะที่มันปลดปล่อยความอุ่นนุ่มที่ผมซ่อนตัวอยู่ภายในมันตอดรัด บีบตัวเป็นจังหวะทำให้ผมยิ่งเสียวมากขึ้นจนทนไม่ไหวปลดปล่อยสายธารอุ่นๆ สีขาวขุ่นเข้าไปในตัวมันเป็นระลอกก่อนทิ้งตัวลงไปนอนทับมันจากด้านหลัง
“ตินณ์หนัก” เสียงไอ้พรตเหนื่อยหอบเหมือนคนหมดแรง
“ขอโทษครับ” ผมเอ่ยขอโทษเพราะลืมตัวทิ้งน้ำหนักใส่มันเต็มๆ ก่อนขยับลงมานอนข้างๆแล้วดึงมันเข้ามากอดก่อนหอมแก้มและหน้าผากที่ชื่นไปด้วยเม็ดเหงื่อ
“อยากอาบน้ำ” เสียงมันบอกเบาๆชิดอกผม ก่อนเงยหน้าขึ้นมาให้ผมได้จูบปากแดงที่เจ่อน้อยๆชวนหลงใหล
“เดี๋ยวอาบให้ใหม่นะ” ผมบอกก่อนช้อนตัวมันขึ้นอุ้มแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำก่อนวางร่างโปร่งของไอ้พรตลงในอ่างอาบน้ำ แล้วเริ่มลงมืออาบน้ำให้มันอีกรอบ
“อ๊ะ...ตินณ์อาบอย่างเดียว” มันรีบบอกเมื่อมือของผมวนเวียนอยู่ตรงช่องทางด้านหลังก่อนแหย่เข้าไปภายใน
“ทำความสะอาดเฉยๆไง เอาออกให้นะจะได้สบายตัว”ผมบอกก่อนจูบหน้าผากมันเบาๆเพื่อให้มันคลายความตกใจที่คิดว่าผมจะทำอะไรมันอีกครั้ง
“อ๊ะ...อ่า” เสียงครางของมันที่ลอดเข้ามากระทบหูผมเบาๆทุกครั้งที่ผมขยับนิ้วกวาดต้อนสิ่งที่ผมเหลือทิ้งไว้ในตัวไอ้พรตออกมา มันกำลังจะกระตุ้นให้ผมไม่แค่อาบน้ำเฉยๆแล้วครับ
“ถ้าส่งเสียงแปลกๆอีก กูไม่รับรองนะว่าจะแค่อาบน้ำ” สิ้นเสียงผมไอ้พรตรีบกัดริมฝีปากตัวเองจนแน่นพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เสร็จแล้วครับเสร็จแล้ว” ผมบอกพร้อมเอาน้ำจากฝักบัวราดตัวมันอีกครั้งก่อนราดตัวเองแล้วอุ้มมันออกจากห้องน้ำ หาผ้ามาเช็ดตัวเช็ดหัวให้มันแล้วสวมเสื้อชุดนอนแขนยาวของผมให้ ส่วนกางเกงไม่ต้องเพราะชายเสื้อมันยาวลงมาปิดครึ่งน่องแล้ว ผมสวมกางเกงเข้าชุดกับมันเพียงตัวเดียวก่อนก้าวขาขึ้นเตียงแล้วจับมันขยับหัวมานอนหนุนแขน แล้วหลับไปพร้อมกัน
“ตินณ์ พี่โมงแล้ว” เสียงถามใกล้ๆปลุกผมให้ควานมือหานาฬิกา
“บ่ายสอง” ผมตอบตามเข็มนาฬิกาที่อยู่ในมือ
“บ่ายแล้วเหรอ วันนี้ต้องไปขายของนะ โอ๊ยย...” เสียงมันตกใจก่อนเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง แล้วต้องร้องเพราะคงเจ็บที่ก้น
“เจ็บเหรอ” ผมถามพร้อมค่อยๆขยับขึ้นนั่งตาม
“เจ็บดิถามได้ ถ้าวันนี้กูไม่มีแรงช่วยพี่มี่ขายเสื้อกูจะด่าคอยดู”
“หึหึ ครับๆด่าก็ด่า ไปอาบน้ำกันจะได้กินข้าว”
“อาบน้ำเสร็จแล้วไปเลยได้ไหม ค่อยไปกินกับพี่มี่ เดี๋ยวไม่ทัน” ไอ้พรตพูดสีหน้ากังวล ดูเหมือนมันจะตื่นเต้นกับการขายของครั้งนี้น่าดูครับ
“เหลือเวลาอีกตั้งนาน ไปอาบน้ำแล้วกินข้าวก่อนยังไงก็ทัน”
“ทันแน่เหรอวะ” สีหน้ามันยังไม่หายกังวลครับ
“ทำอีกซักรอบก่อนไปยังทันเลยครับ” ผมบอกก่อนดึงมันเข้ามาจูบริมฝีปากเบาๆทั้งที่ยังไม่ได้ล้างหน้านี่แหละ
“อื้อ ไม่เอาห้ามทำ แล้วมาจูบทำไมยังไม่ได้ล้างหน้า” มันว่าก่อนเอามือยันหน้าผมออก
“งั้นไปล้างหน้า แล้วอาบน้ำกินข้าวกันเนอะ จะได้ไปหาไอ้มี่”
“ไปรับไอ้นาวด้วยนะ”
“ครับ” ผมรับปากก่อนฉุดมือให้มันลุกจากที่นอนตามผมมาเข้าห้องน้ำ
ผมรู้สึกว่าวันที่แสนวุ่นวายกำลังจะเริ่มอีกครั้งหลังจากพามันไปขายของกับไอ้มี่
แต่มันอยากทำก็ปล่อยมันไปครับ แค่เห็นมีสนุกมีความสุขก็พอ
------------------ จบ ตอนพิเศษ ---------------------
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ในทุกครั้งและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
รักคนอ่านเสมอจร้า :กอด1: :-[
-
พี่รู้ไหม ฉันมารอพี่ที่หน้าจอทุกวันเบยยยย :pig4:
-
พรตมุ้งมิ้งมาก 555
-
เสียดาย อยากอ่านตอนจัดพี่อิง555 อยากรู้จะแซ่บขนาดไหน^^
ขอบคุณค่า สนุกมากค่า นึกว่าจะดราม่ากว่านี้55555 อ่านในไลน์แล้วฮาแตก
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ดูพรตหวานๆนะตอนนี้
-
พรตอ้อนพี่ติณแบบไม่รู้ตัวนะ :z1:
-
รออ่านทุกวันพรตกับตินน่ารักมาก
-
ตอนนี้ พรต ดูขี้อ้อนจัง
หุหุ
-
ฮาอ่ะ พรตเป็นเมนด้วยเหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย5555555
อยากให้พรตอ้อนติณเยอะๆ เราชอบ :hao6: :hao6:
-
:3123: หลงเรื่องนี้สุดใจเลยยยย
-
ลุ้นๆๆๆๆ :mew1: :mew1:
-
ตามไปอ่านที่เค้าคุยกันในไลน์แล้ว แบบว่าปลาบปลื้ม ในที่สุดดดดเค้าก็ดีกัน
เฮ้อออออ ดีใจสุดๆ มีตอนพิเศษมาให้อีก ขอบคุณนะคะ ดีใจที่มาต่อมากๆ :กอด1:
-
เค้าดีกันแล้วดีใจชีวิตก็ต้องมีไม่เข้าใจกันบ้างแหล่ะนะ
-
:L1:
-
คิดถึงคิม-นาวจ้า
-
หนูพรต หนูเป็นเมนด้วยหรอเนี่ย เจ๊พึ่งรู้ อิอิ หลังจากนี้ก็ระวังๆหน่อยนะ หรือจะจัดเต็มก็ดี อิเจ๊อยากเห็นหลาน (ปล่อยมันเพ้อต่อไป : พรต)
-
อยากอ่านคิม นาว ไปตามกันกลับมาตอนไหน?
-
:-[ มุ้งมิ้งดีจัง
-
หวานอ่ะ พรตอ้อนน่ารักมาก สงสัยต้องให้ตินณ์เอาเหล้ามาไว้ในห้องเยอะๆแระ เอาไว้ให้เมียกิน เวลาเมาแล้วจะได้อ้อนสามีน่ารักๆแบบนี้อีก ^^
-
:-[ :-[ :-[ :bye2: :bye2:
-
:hao7: :hao6:
-
เราเข้าไปอ่านในเฟสแล้วแต่ยังรู้สึกว่ามันไม่เคลียร์อ่ะ
คือถ้าเราเป็นพรตเราก็คงโกรธเหมือนกัน ยัยอิงก็หน้าด้านเนอะ
มาสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น เป็นเราๆคงวีนตั้งแต่มันมานั่งสลอนในห้องแล้วล่ะ
อีกอย่างติณก็ทำไม่ถูกมากๆด้วย เราเลยอยากรู้ว่าสรุปติณมันจัดการปัญหานี้ยังไง
ยังอยากอ่านต่ออยู่นะ แม้จะดูดราม่าแต่เราว่ามันก็น่าสนใจ มันลุ้นด้วย
รบกวนคนแต่งจัดให้ทีนะคราฟฟฟฟ พลีสสสสสสสสสส! :hao5: :hao5:
-
เราเข้าไปอ่านในเฟสแล้วแต่ยังรู้สึกว่ามันไม่เคลียร์อ่ะ
คือถ้าเราเป็นพรตเราก็คงโกรธเหมือนกัน ยัยอิงก็หน้าด้านเนอะ
มาสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น เป็นเราๆคงวีนตั้งแต่มันมานั่งสลอนในห้องแล้วล่ะ
อีกอย่างติณก็ทำไม่ถูกมากๆด้วย เราเลยอยากรู้ว่าสรุปติณมันจัดการปัญหานี้ยังไง
ยังอยากอ่านต่ออยู่นะ แม้จะดูดราม่าแต่เราว่ามันก็น่าสนใจ มันลุ้นด้วย
รบกวนคนแต่งจัดให้ทีนะคราฟฟฟฟ พลีสสสสสสสสสส! :hao5: :hao5:
เห็นด้วย อยากรูว่าพี่ติณเป็นไงตอนพรตไม่อยู่ แล้วง้อยังไง แล้วจะจัดการยังไง
พี่เมจิกกรุณาด้วย พลีสสสส
-
พรต เป็นเมน อีกหน่อยคงท้องได้ อ๊ายๆๆๆๆ
-
ขอบคุณครับ
-
อ้าว!!!! เข้าใจผิดมานาน พรตเป็นผญ. หรอเนี่ย :jul3: :jul3: :jul3:
-
เอ่อ น้องพรตเป็นเมนได้ด้วย กร๊ากๆๆๆ เมาแล้วเพ้อนะลูก
แอบมีซีนหวานคิมนาวนะคะ แหม มาบ่อยๆก็ได้หรอกอิพี่คิม
ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ก็ชอบอีกเช่นเคย ^^
-
เมนพึ่งมาเดือนแรกป่าวอ่ะพรต ระวังปวดท้องนะ :laugh:
-
เราเข้าไปอ่านในเฟสแล้วแต่ยังรู้สึกว่ามันไม่เคลียร์อ่ะ
คือถ้าเราเป็นพรตเราก็คงโกรธเหมือนกัน ยัยอิงก็หน้าด้านเนอะ
มาสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น เป็นเราๆคงวีนตั้งแต่มันมานั่งสลอนในห้องแล้วล่ะ
อีกอย่างติณก็ทำไม่ถูกมากๆด้วย เราเลยอยากรู้ว่าสรุปติณมันจัดการปัญหานี้ยังไง
ยังอยากอ่านต่ออยู่นะ แม้จะดูดราม่าแต่เราว่ามันก็น่าสนใจ มันลุ้นด้วย
รบกวนคนแต่งจัดให้ทีนะคราฟฟฟฟ พลีสสสสสสสสสส! :hao5: :hao5:
ช่ายเห็นด้วยอย่างแรง รบกวนคนเขียนเคลียร์ให้หน่อยนะคะ แบบว่าไม่อยากร้องเพลงคาใจอ่ะ
-
ฮ่าๆๆๆๆ อะไรคือเป็นเมน โถๆๆๆๆๆๆๆ เมนมาก็ทำได้นะ :กอด1:
-
:hao3: :hao3: ขอบคุณนะครับ ไว้จะรอตอนใหม่อีกนะครับ
-
ขอบคุณ :)
-
น่ารัก ^^
-
หลงกันขนาดนี้ นึกไม่ออกเลยว่าทะเลาะกันเรื่องไรเนอะ
พิเศษงวดหน้าขอเป็นคิมนาว ฟิกมาย น้า คึคึ
-
... คุณน่ะเมียผมครับ ... ตอนพิเศษ
ตินณ์ - พรต
“ขับเร็วๆหน่อยไม่ได้เหรอ”
“นี่ก็เร็วแล้ว จะรีบไปไหนนักหนาวะ ช้านิดช้าหน่อยไอ้มี่มันไม่งับหัวมึงหรอก”
“แต่ต้องไปรับไอ้นาวอีกนะ”
“ครับๆ กูกำลังรีบอยู่ครับ” ผมบอกไอ้พรตหลังมันเร่งผมตั้งแต่ออกจากห้องไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรนักหนากับการที่ต้องไปช่วยไอ้มี่ขายของ
ผมฟังมันนั่งช่วยผมขับรถจนมาถึงคอนโดไอ้นาวนั่นแหละครับ มาถึงก็เห็นไอ้นาวกับไอ้คิมยืนรออยู่แล้วแต่เหมือนมันจะทะเลาะอะไรกันซักอย่างไอ้นาวเดินหน้าหงิกมาเลยครับ
“ทะเลาะอะไรกันวะ” ผมถามเมื่อมันขึ้นมานั่งในรถเรียบร้อย
“ป่าวครับ/อย่าเสือก” ตอบพร้อมเพียงดีจริง
“ตามสบายกูไม่อยากรู้ก็ได้” ผมว่าก่อนยักไหล่แล้วออกรถ
“กินไหม” ผมหันไปมองตามเสียงถาม เห็นไอ้พรตกำลังแกะลูกอมเข้าปากตัวเอง
“เอา” ตอบเสร็จมันยื่นลูกอมมาให้แต่ผมไม่รับ
“ไม่เอา??”
“มือไม่ว่างเห็นไหม” ผมถามกลับ
“มือไม่ว่างแล้วยังจะอยากกินเนอะคนเรา”
“ก็มึงถาม” ปากมันว่าแต่มือก็แกะลูกอมก่อนส่งเข้าปากผม
“กินๆเข้าไปแล้วก็ตั้งใจขับรถซะที ก่อนที่กูจะช่วยเอาตีนสะกิดให้ลูกอมแม่งติดคอตาย” เสียงไอ้คิมดังมาจากเบาะด้านหลัง มองผ่านกระจกเห็นมันยักคิ้วใส่ผมอีก ส่วนไอ้นาวก็นั่งมองวิวข้างทางไม่สนใจใครเลยครับ
“เพื่อนมึงเป็นไร ไม่สนใจมันหน่อยเหรอ” ผมหันหลับมาถามไอ้พรตเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน
“เดี๋ยวมันก็บอกเองแหละ เก็บไว้ไม่ได้นานหรอก อกแตกตายก่อน” มันว่าแบบนี้ผมก็เลิกสนใจแล้วหันมาตั้งใจขับรถต่อจนถึงตลาดสวนรถไฟครับ มาถึงคนเริ่มเยอะแล้วกว่าจะวนหาที่จอดรถได้ก็นานพอดู
“มากันแล้วๆๆ พี่กำลังเอาของขึ้นเลย” เสียงไอ้มี่ดังมาแต่ไกล ทั้งที่ยังไม่ทันเห็นตัวมันเลยครับ
“ให้ผมช่วยเอาอะไรขึ้นไหมครับ” ไอ้พรตรีบถาม
“อันนี้เลยจ๊ะ ลายนี้แขวนตรงนี้ ส่วนลายนั้นเอาไปแขวนราวโน่น ในกล่องเอาขึ้นโต๊ะ” ได้ช่องไอ้มี่สั่งงานเป็นชุดไม่หยุดหายใจเลย ผมกับไอ้พรตเลยช่วยเอาของขึ้นราว ไอ้นาวกับไอ้คิมก็ไปช่วยอีกฝั่ง
“กูช่วย” ผมบอกก่อนเดินไปรับเสื้อจากไอ้พรตเอาขึ้นราวแขวน
เสื้อที่ไอ้มี่ขายเป็นเสื้อยืดคู่รัก มีทั้งลายน่ารัก และลายแบบแนวๆ ดูน่าสนใจดีเหมือนกันครับคิดว่าคงขายไม่ยาก ส่วนร้านก็แบ่งเป็นล็อคๆให้เดิน แต่ไอ้มี่คงจองไว้หลายล็อคเลยได้ที่กว้างหน่อย เอาของขึ้นจนเกือบเสร็จก็มีลูกค้าเดินผ่านไปผ่านมา แวะบ้าง มองเฉยๆก่อนเดินผ่านไปบ้าง
“สนใจตัวไหนเลือกได้เลยครับ” เสียงไอ้พรตถามลูกค้าชายหญิงคู่นึงที่กำลังเลือกเสื้อตรงหน้ามัน
นานๆจะเห็นมันทำงานทำการผมเลยเดินมานั่งมองมันขายของบนเก้าอี้ตรงมุมร้าน
ไม่น่าเชื่อมันดูขายของเป็นเหมือนกันครับ รู้จักแนะนำว่าสีไหนเข้ากับลูกค้า สีไหนใส่แล้วขับผิว สีไหนใส่แล้วคล้ำ
“มาแอบมองอะไรพ่อค้าร้านนี้ คิดอะไรรึเปล่ายิ้มไปหุบเลยนะ” ไอ้มี่เดินมาแซวผมยิ้มๆ แต่ผมยิ้มเหรอวะทำไมไม่รู้ตัว พอไอ้มี่ทักผมถึงเพิ่งรู้ว่ามุมปากของตัวเองยกยิ้ม
“ก็พ่อค้าร้านนี้มันน่ามองนี่หว่า” ผมว่าแก้เขินที่โดนจับได้ว่านั่งมองเด็กตัวเองขายของ
“มองได้แต่ตา มืออย่าแตะนะคะ เจ้าของเค้าหวง”
“จะหวงซักแค่ไหนกันเชียว ยิ่งมีเจ้าของยิ่งน่าลิ้มลองนะว่าป่าว” ผมแกล้งว่าก่อนยักคิ้วให้ไอ้มี่หนึ่งที
“แค่คนนี้คนเดียวนะ อย่าได้ไปอยากลองของคนอื่นเขาล่ะ เดียวจะโดนตีนพ่อค้าร้านนี้เข้า”
“เออ กูก็สนใจแต่คนนี้คนเดียวแหละน่ามึงก็รู้”
“จ๊ะอย่าให้รู้ก็แล้วกัน รู้เมื่อไหร่มีฟ้องแน่ นั่งมองไปเถอะขายของแล้ว” มันว่าก่อนเดินไปดูลูกค้าที่ถามราคาเสื้อ
ผมก็นั่งมองไอ้พรตกับไอ้นาวช่วยกันขายไปเรื่อยๆครับ เพลินดีมีถามผมบ้างผมก็ช่วยขาย ไม่ถามผมก็นั่งมองต่อ
ไม่เคยคิดเลยครับว่าอย่างผมนี่จะมานั่งมอง หรือนั่งเฝ้าใครนานๆได้
“ไปไหนวะ” ผมทักไอ้คิมที่กำลังจะเดินออกจากร้าน
“หาเบียร์กินหว่ะ”
“งั้นกูไปด้วย” ผมบอกก่อนเดินตามมันมาติดๆ
“ไอ้พรตมันขายของเป็นด้วยเหรอวะ ไม่น่าเชื่อ”
“เป็นดิ มันลูกเจ้าของห้างเลยนะเว้ยไม่เป็นได้ไง” ผมรีบคุยข่มทั้งที่เพิ่งรู้ว่ามันขายเป็นก็วันนี้แหละครับ แต่เรื่องอวดเมียไงก็ขอบ้างนิดๆหน่อยๆ
“เออดีกว่าเมียกูหน่อย แม่งขายตัวแถมตัวได้เลย ไอ้มี่เผลอกูว่ามีเจ๊ง” มันว่าก่อนหัวเราะ
“ฮ่าๆๆ กูว่ามันคิดผิดที่ชวนไอ้พวกตัวป่วนมาช่วยขาย”
“กูก็ว่างั้น อ้าวพี่กลับมาเมื่อไหร่ครับ” ไอ้คิมตอบผมก่อนทักใครซักคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมคุ้นหน้านะแต่จำชื่อไม่ได้เหมือนจะเป็นรุ่นพี่
“กลับมาได้ซักครึ่งปีแล้ว แต่ไม่เจอเราเลยเป็นไงใกล้จบยัง” พี่คนที่ไอ้คิมทักหันมาทักตอบ
“ใกล้แล้วพี่ อีกปีเดียวแล้วเด็กพี่นายเป็นไง ที่เคยได้ข่าวว่าตามจีบอ่ะตกลงติดไหม” ผมว่าแล้วหน้าคุ้นๆ ที่แท้ก็พี่พระนายรุ่นพี่ภาคเคมีเองครับ
ตอนผมเข้ามาปีหนึ่งแกอยู่ปี 3 แล้ว ช่วงรับน้องโครตโหดแต่ตัวจริงแกใจดีมาก แกเป็นพี่คณะไอ้คิมด้วยเลยสนิทกันแต่ผมไม่เจอนานเลยลืมหน้าแกไป แต่เมื่อก่อนผมเคยได้ยินว่าแกตามจีบเด็กมออื่นอยู่
“พี่นายคะน้าว่าหมวกใบนี้เหมาะกับพี่นายนะ”
“คนนี้รึเปล่าที่ถามถึง” พี่นายไม่ตอบไอ้คิม แต่กอดคอผู้ชายหน้าใสตัวเล็กๆที่เพิ่งเดินถือหมวกเข้ามาหาแล้วถามไอ้คิมกลับแทน
“เจ๋งนี่หว่าพี่ ผมนึกว่าพี่จะชวดซะแล้ว” ไอ้คิมว่าล้อๆ
"ก็เกือบๆว่ะ แต่คนมันคู่กันแล้วยังไงมันก็หนีกันไม่พ้น กว่าจะยอมใจอ่อนเล่นเอากูทำใจไปหลายรอบ" พี่นายว่าพร้อมมองคนที่อยู่ใต้วงแขนด้วยสายตารักใคร่อย่างไม่ปิดบังเลยครับ
“มีอะไรกันเหรอครับพี่นาย” ผู้ชายตัวเล็กเงยหน้าขึ้นถาม
“ไม่มีอะไรพี่แค่เจอรุ่นน้องที่คณะเลยจะแนะนำให้คะน้ารู้จักเท่านั้นเอง คนนี้ชื่อคิม แล้วก็...ตินณ์ใช่ไหมถ้าพี่จำไม่ผิด” พี่นายตอบแฟนตัวเองก่อนเริ่มแนะนำ
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ผมตอบรับก่อนยิ้มให้พี่คะน้าแฟนพี่นาย
“ยินดีเหมือนกันครับ พี่นายชอบหมวกใบนี้ไหมถ้าชอบคะน้าจะได้ไปจ่ายเงินก่อน”
“ชอบครับ คะน้าว่าอะไรเหมาะกับพี่ก็อันนั้นแหละ พี่รู้ว่าคะน้าเลือกแต่สิ่งดีๆให้พี่” พี่นายพูดจบ พี่คะน้าหน้าแดงเลย
"พี่นายอ่ะ ชอบล้อคะน้าตลอดเลย" พี่คะน้าว่ายิ้มๆก่อนรีบเดินไปจ่ายเงินแล้วกลับมาคุยต่อ
เราคุยกันซักพักก่อนพี่นายจะขอตัวไปซื้อของ ก่อนแยกย้ายยังบอกจะแวะไปดูหน้าแฟนผมกับแฟนไอ้คิมที่ร้านด้วย
“ไปไหนมาวะ” เดินกลับมาถึงร้านไอ้พรตหันมาเห็นพอดีก็รีบถาม
“ซื้อเบียร์เอาไหม” ผมว่าก่อนยื่นถุงกระป๋องเบียร์ในมือให้มัน
“ไม่เอา ขายของกินได้ที่ไหนล่ะ” เสียงแข็งหน้าบึ้งเลยครับ ตลกดีเด็กใครวะหงุดหงิดง่ายจัง ไอ้ผมแม่งก็ชอบแหย่ให้มันหงุดหงิดไง
“แล้วน้ำแดงกินได้ไหม” ผมถามก่อนรับน้ำแดงที่ฝากรวมไว้ในถุงที่ไอ้คิมถือมายื่นให้มัน
“ได้!! ดีนะที่มีถ้าไม่มีล่ะน่าดู กูขายของต่อแล้วคนเยอะฉิบหาย” มันว่าก่อนเดินไปหาลูกค้า
มองไปเห็นไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์มาช่วยขายของด้วยครับ ผมว่าคนขายแม่งเยอะกว่าลูกค้าอีก คนยื่นกันให้เต็มร้าน ถ้าผมกับไอ้คิมเข้าไปอีกสงสัยร้านแตกแน่นๆอย่างไม่ต้องสงสัย ว่าแล้วผมมองหาที่นั่งก่อนเดินไปนั่งท้ายรถกระบะไอ้มี่ที่จอดไว้หลังร้านแทน ไอ้คิมที่เดินเอาน้ำไปให้ไอ้นาวเสร็จก็เดินกับมานั่งท้ายรถกับผม
“สุดหล่อตัวนี้เท่าไหร่คะ” กำลังนั่งดื่มเพลินๆผมก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงที่ดังมาจากหน้าร้าน มองไปเห็นผู้หญิงกลุ่มนึงมากันซัก3 คนกำลังเลือกเสื้อตรงหน้าไอ้พรต
“ขายเป็นคู่ครับ คู่ละ 500 ” เสียงไอ้พรตตอบ
“ตอนนี้ยังไม่มีคู่ งั้นพ่อค้าจะช่วยใส่คู่กับเราหน่อยได้ไหม” เอาแล้วไงครับ อ่อยเมียกูเห็นๆ
"ซื้อไว้ก่อน รอเจอเนื้อคู่แล้วค่อยเอาออกมาใส่ก็ได้ครับ" ไอ้พรตตอบยิ้มๆ แม่งยิ้มการค้ามาก
"อุ๊ยตาย! พ่อค้าพูดจาดีงั้นมาเป็นแฟนพี่เลยดีกว่า" นั่นไงว่าแล้วกะอ่อยจริงครับ
"สวยแบบพี่ผมไม่กล้า เอาเป็นว่าถ้าซื้อเสื้อผมแถมไลน์ได้ไหมครับ” เฮ้ยขายกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอว่ะ ผมอึ้งสกิลพ่อค้ามันมาก
“หูยยย เต็มใจรับเลยค่ะ ถ้าเป็นแฟนยังไม่ได้ ไลน์พ่อค้าสุดหล่อก็ยังดี”
“เอ่อ ไม่ใช่ไลน์ผมหรอกครับ พอดีผมใช้ 3310 เลยยังไม่มีไลน์ แต่ถ้าของแฟนผมมีแล้วนะครับเอาเป็นของแฟนผมแทนได้ไหมครับ” หงายเงิบหุบยิ้มไม่ทันเลยไหมล่ะ ผมก็ไม่นึกว่าไอ้พรตมันจะตอบแบบนี้นึกว่ามันจะให้ไลน์ตัวเองจริงๆซะอีก สุดยอดเลยเมียใครวะ
“งั้นไม่เอาหรอกค่ะ ไม่รู้จะเอาเบอร์แฟนน้องไปทำไม ชะนีเหมือนกันไม่กินกันเองค่ะ” น้องคนนั้นอยู่ๆก็ยิ้มแสยะก่อนทำท่าจะวางเสื้อ
“ดีครับ ผมก็หวงแฟนผมเหมือนกัน งั้นเอาไลน์ไอ้นี่แทนได้ไหมครับ รับรองโสดซิงจริงกาเบล ”ไอ้พรตว่าก่อนชี้ไปทางไอ้มายด์ที่กำลังเอาเสื้อที่ลูกค้าเลือกแล้วไม่เอาแขวนเข้าที
“จริงเหรอคะ ถ้าเป็นน้องหน้าใสคนนั้นก็ได้ค่ะ งั้นเอาชุดนี้ใส่ถุงเลย” น่ากลัวได้อีกครับ ผู้หญิงสมัยนี้
“ไอ้มายด์มาบอกไลน์ลูกค้าดิ” ไอ้พรตรีบรับเงินลูกค้าก่อนเอาเสื้อใส่ถุงแล้วหันไปเรียกไอ้มายด์
“ไลน์อะไรวะ”
“ไลน์มึงไง กูขายเสื้อแถมไลน์มึงอ่ะ บอกลูกค้าหน่อย” ไอ้พรตบอกไอ้มายด์ที่ทำหน้างง
“ห่า ไม่ถามกูซักคำเลยนะมึง เอ่อ ผมให้แล้วอย่าเอาไปแจกต่อนะครับพอดีผมคุยไม่เก่ง” ไอ้มายด์ว่าเพื่อนก่อนหันไป พูดยิ้มหวานหยดใส่ลูกค้า แม่งไอ้พวกนี้มันลื่นเป็นปลาไหลกันได้อีก เป็นทั้งแก๊งค์เลยไงวะ
“ได้ค่ะๆ นี่ค่ะโทรศัพท์ช่วยพิมพ์ให้พี่หน่อยนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นรีบยื่นโทรศัพท์ไอโฟนมาให้ไอ้มายด์ก่อนมันจะรับมาพิมพ์แล้วส่งคืน ผู้หญิงก็รับไปดูก่อนหันไปอวดเพื่อนแล้วเดินยิ้มออกจากร้าน
“แม่งเหี้ยมากไอ้พรต ขายของหรือขายเพื่อนวะ” ไอ้นาวเดินเข้ามาว่าไอ้พรตเสียดังเลยครับ
“ขายของแถมเพื่อนด้วย มึงเดือดร้อนอะไรไม่ใช่ไลน์มึงซะหน่อย”
“เดือดร้อนตรงไม่ใช่ไลน์กูนี่แหละ ทำไมไม่ให้ไลน์กูไปวะ”
“อ้าวกูจะรู้ไหมว่ามึงชอบแบบนี้ เห็นไอ้มายด์แม่งอยู่แบบโฉดๆ เฮ้ยโสดๆ กูเลยจะหาเมียให้ซะหน่อย” ไอ้พรตว่าพร้อมเก็บผ้าเข้าที่
“คนนี้กูไม่ชอบ แต่เพื่อนเขาที่ยืนข้างหลังอ่ะ โครตน่ารัก ถ้าได้ซักครั้งจะไม่ลืม” ไอ้นาวว่ายิ้มๆ ก่อนยักคิ้วให้เพื่อนตัวเองผมว่ามันเริ่มติดนิสัยกวนตีนจากไอ้คิมไปแล้ว
“ห่า เดี๋ยวพี่คิมได้หักคอกูดิ มีผัวแล้วเสือกแรดนะมึง” ไอ้พรตว่าก่อนผลักหัวเพื่อนมัน
“ใครจะกล้า มึงเล่นเอาบอดี้การ์ดมาคุมขนาดนี้”
“ยังกะมึงไม่มี หึหึ” ไอ้พรตว่ากลับก่อนเดินเข้ามาตรงที่ผมนั่งอยู่
"เหนื่อยไหม" ผมถามไอ้พรตที่เดินมายื่นตรงหน้า ก่อนยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่เกาะตามไรผมให้มัน
“เหนื่อยแต่สนุกดี” มันว่ายิ้มๆพร้อมหน้าแดงๆเพราะความเหนื่อย ดูมันสนุกผมก็ดีใจ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนอยู่แต่ห้องมันคงเบื่อ
“เปิดขายเองเลยไหม”ผมแกล้งถามมันครับ
“ไม่เอาเหนื่อยทำเล่นได้ แต่ทำจริงไม่เอา นอนอยู่ห้องใช้เงินมึงดีกว่า” นั่นไงกูว่าแล้ว
“หึหึ สุดท้ายก็ไม่พ้นเงินผัว” เสียงไอ้คิมแซวครับ
“ไม่ต้องมาแซวเลยพี่คิม ค่าจ้างผมอ่ะจ่ายยัง” ไอ้พรตมีทวงครับ
“ติดไว้ก่อนดิ บอกแล้วไง กูไม่มี ไม่หนี แต่ตอนนี้ยังไม่จ่าย”
“แม่งขี้เหนียวว่ะพี่คิม ถ้าไม่จ่ายผมฟ้องไอ้นาวแน่ พี่ได้ฟังมันบ่นจนหูระเบิดเชื่อผมดิ”
“เออ กูเชื่อฟังจนกูอยากลาบวชแล้วเนี๊ยะ คนอะไรบ่นยังกะใส่ถ่าน บ่นได้ไม่มีหยุด”
“นินทาอะไรผมหรือป่าว” กำลังบ่นถึงก็เดินมาเลยครับ ของแม่งแรงจริง
“ป่าว กูกำลังแซวเพื่อนมึงอย่าร้อนตัว” ไอ้คิมรีบบอกเลยครับ คงรำคาญจริงอะไรจริง
“งั้นก็แล้วไป คนโครตเยอะเลยว่ะพี่คิม เหนื่อยอ่ะ” มันว่าก่อนหยิบขนมที่วางอยู่ขึ้นกิน
"เหนื่อยก็เลิก กลับบ้าน" ไอ้คิมว่านิ่งๆ
"เห้ย อย่าเพิ่งดิรอเก็บร้านก่อน"
"แล้วมึงจะบ่นทำไม อยากทำเอง"
"จิ๊ ขอบ่นหน่อยก็ไม่ได้" ไอ้นาวทำท่าจิ๊ปากก่อนทำแก้มป่องใส่ไอ้คิม ผมเห็นแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้
“เยอะนะมึง พี่มี่บอกอีกนานไหมวะกว่าจะกลับ” ไอ้พรตว่าเพื่อนมันก่อนถามต่อ
“อีกครึ่งชั่วโมงมึงจะรีบไปไหน”
“ป่าว ถามเฉยๆ” มันยักไหล่ก่อนเดินออกไปขายต่อเลยครับ พอมันไปไอ้นาวก็เดินตาม สลับกับไอ้มายด์ ไอ้ฟิกซ์ที่เดินเข้ามานั่งพักบ้าง
ผมนั่งรอพวกมันขายของอยู่นานก่อนไอ้มี่บอกเก็บร้านเพราะคนเริ่มน้อย
ผมกับไอ้คิมก็ออกไปช่วยพวกมันเก็บ ก่อนกลับไอ้มี่จะให้ค่าแรงพวกไอ้พรตแต่ไม่มีใครเอา
ขอเป็นให้มันเลี้ยงข้าววันหลังแทนครับ
พอตกลงกันได้เลยแยกย้ายกันกลับ ผมไปส่งไอ้คิมกับไอ้นาวก่อนค่อยกลับคอนโดตัวเอง
“โอ๊ย! เหมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย เหมือนโดนสิบล้อทับเลยอ่ะ นวดให้หน่อยดินะๆ” อยู่ๆไอ้พรตก็เดินโวยวายออกมาจากห้องนอนก่อนทิ้งตัวหย่อนหัวลงบนตักผมที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาตอนนี้มันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนแล้ว กลิ่นสบู่กลิ่นแป้งเด็กหอมโชยมาจากตัวมันเลยครับ แม่งพอกหน้าขาวยังกะจะไปเล่นงิ้วที่ไหน
“ทำไมพอกหน้ามาขนาดนี้ รถแป้งคว่ำใส่ไงวะ” ผมอดทักไม่ได้
“มันร้อนอ่ะ ลดแอร์อีกหน่อยดิ นวดด้วยนะแขนเนี๊ยะเหมือนจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ” อนิจาเมียกูทำงานหน่อยจะยุ้ยซะแล้วครับ
“ขนาดนั้น”
“เออดิ ทั้งชีวิตกูไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้เลยนะ” ชีวิตมันวันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละครับ สมองมันเท่าปลาทองจำอะไรไม่ได้หรอกนอกจากเรื่องเงิน
“นวดหน่อยนะ กูเมื่อยจริงๆ” มันอ้อนทั้งที่หลับตา แขนก็ยื่นขึ้นมาให้ผมบีบ
“นวดแล้วกูได้อะไร”
“มึงมันใจร้าย ใจดำ กูเหมื่อยขนาดนี้ยังจะต่อรองกับกูอีก” มันลืมตาขึ้นมาต่อว่าผมเลยครับ
“คนเราอยากได้อะไร มันต้องมีการลงทุนนะครับ”
“เออๆ ก้มมา” มันว่าเสร็จก็เอาแขนโน้มคอผมที่กำลังก้มลงไปจูบปากมันเบาๆ ก่อนปล่อย
“แค่นี้” ผมเลิกคิ้วถาม
“แค่นี้แหละมึงจะเอาแค่ไหน ให้นวดไม่ได้ให้ไปไถ่นาจะเอาแค่ไหนวะ” ปากดีได้อีก
“ปากดีจริงๆ เมียใครวะ มากูนวดปากให้” ผมว่าก่อนทำท่าจะก้มลงไปจูบมันอีก แต่มันรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ผมเลยแกะมือมันออกแล้วแกล้งบีบปากมันแทน
“อื้อ อย่าแกล้งดิ นวดแขนให้หน่อยนะ”
“ไหนอ้อนก่อนแล้วจะนวดให้”
“จิ๊....” ผมได้ยินเสียงมันจิ๊ปากเบาๆ ก่อนนอนจ้องหน้าผมนิ่ง
“ไม่อ้อนเหรอ ไม่อ้อนงั้นกูไม่บีบนะ”
“แต่มึงจูบไปแล้ว”มันท้วง
“จูบก็ส่วนจูบดิ อ้อนก่อนเร็วกูจะได้บีบให้ อยากบีบจะแย่แล้ว” ผมแกล้งไม่สนใจเรื่องจูบ มันก็ชักสีหน้าขัดใจเลยครับ เห็นแล้วตลกดี
“พี่ตินณ์บีบให้กูหน่อยครับ กูเหมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้ว กระดิกกระเดี้ยตัวไม่ไหวแล้วเนี๊ยะ”
“นี่เรียกอ้อนแล้วเหรอครับ” ผมถามพร้อมกั้นขำ
“แม่งอะไรนักหนาวะจิ๊ส์....
พี่ตินณ์บีบให้น้องหน่อยนะครับน้องเหมื่อย” มันจิ๊ปากก่อนลุกขึ้นนั่งข้าง แล้วยื่นแขนสองข้างมาตรงหน้าผม ก่อนพูดอีกครั้ง
“ได้ครับน้อง เดี๋ยวพี่จะบริการนวดให้ทั้งตัวเลย” ผมว่าก่อนทำตาหื่น มือก็เริ่มต้นบีบนวดแขนให้มันเบาๆมันก็ทำท่าหมั้นไส้ผมก่อนร้อง โอ๊ยๆ เพราะผมลงแรงที่มือมากเกินไป ผมนวดแขนให้มันไปเรื่อยๆจากแขนก็เป็นไหล่และหลังนวดนานเข้าจากมือก็เปลี่ยนเป็นปากนวดแทนเพราะทนต่อต้นคอขาวๆและกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวมันไม่ไหวเสียงร้องจากความเจ็บของแรงมือก็เปลี่ยนเป็นเสียงร้องเพราะอย่างอื่นแทนเหมือนกัน........
__________________________________________________
-
...คุณน่ะเมียผมครับ... ตอนพิเศษ
คิม - นาว
“เมื่อไหร่จะเลิกบ่นวะ แม่งบ่นเป็นเครื่องพ่นข้าวเลย”
“ก็ผมจะบ่นอ่ะ บ่นจนกว่าพี่จะเลิก ถ้าไม่อยากให้ผมบ่นพี่ก็เลิกเล่นดิ บอกกี่ครั้งแล้วว่าการพนันมันไม่ดี คนเล่นบอลเขาหมดตัวกันมาเท่าไหร่แล้ว” เอาอีกแล้วครับ มันเงียบได้ไม่นานก็เริ่มใหม่ แล้วเมื่อไหร่แม่งจะจบวะ
“กูก็บอกแล้วไงว่าถ้าได้งวดนี้แล้วเลิกเลย”
“พี่ก็บอกแบบนี้ทุกครั้งก่อนบอลแข่ง”
“ก็มึงอวยพรกูทุกครั้งงี้ไง ถึงไม่ได้กับเขาซักที เขาได้กันไปถึงไหนๆแล้ว”
“อย่ามาโทษผมวะพี่คิม ถ้าพี่ไม่เลิกบอล ก็เลิกกับผมไหมล่ะ”
“มึงอย่าท้ากูนะ”
“ผมไม่ได้ท้า แต่ผมทำจริง ตกลงเอาไงจะเลิกกับผมไหม” ทำมาเป็นเสียงแข็งใส่ผมนะ แค่เมื่อคืนเล่นเสียไปแสนนึงไอ้นาวแม่งดันมาเจอโพยบอลที่ผมลืมทิ้งไว้บนโต๊ะทำงานเท่านั้นแหละ องค์ลงบ่นเป็นรถพ่นข้าวมาตั้งแต่เช้าไม่หยุดเลยครับ
“เลิก” ผมบอกมันเสียงดัง
“ดีในเมื่ออยากเลิกก็เลิก ไปเก็บของดิ” ได้ทีรีบไล่กูเลยนะ แม่งคงหาทางมานานแล้ว ไล่กูจังตั้งแต่ยังไม่เป็นแฟนยันเป็นแฟน
“จะไล่กูไปไหน กูไม่ไป” ผมบอกพร้อมยืนที่เดิมไม่กระดุกกระดิกแม้แต่นิ้วก้อยตีน
“เลิกกับผมแล้วจะมาอยู่ห้องผมได้ไง พี่ก็กลับไปอยู่ห้องพี่ดิ” มันพูดเสียงเครือ ตาเริ่มแดงๆ
เป็นอะไรของมันอีกวะ บอกเองให้เลิก พอกูเลิกดันมาร้องไห้ ผมยิ่งแพ้น้ำตามันอยู่ด้วย
“ใครบอกกูจะเลิกกับมึง กูจะเลิกเล่นบอลแล้วไงมึงจะร้องไห้ทำไมอีกวะ” ผมถามมันเสียงดัง
“ไอ้พี่คิมบ้า จะพูดให้มันชัดเจนตั้งแต่แรกไม่ได้ไงวะ ทำไมต้องพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดด้วย ใครจะไปคิดว่าผีพนันอย่างพี่จะเลิกได้ง่ายๆ” มันว่าพร้อมเดินเข้ามาทุบอกผม อั๊กๆเลยครับ แม่งแรงคนหรือหมีควายวะ ตัวนิดเดียวแต่มือโครตหนัก
“พอแล้วกูเจ็บ ห้ามร้อง ถ้าร้องมึงไม่ได้ไปขายนะเสื้อผ้าคู่รักห่าไรนั่นอ่ะ”ผมว่าพร้อมรวบมือมันไว้ด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างก็กอดมันนิ่งๆ
“ไอ้พี่คิมบ้า ไม่ต้องมากอดเลย”
“เล่นตัวนะมึง จะไปไหมตลาดอ่ะ” ผมว่าก่อนหอมหัวไปที แล้วถามเสียงห้วน
“ไป!!!” มันก็ตอบเสียงแข็งเลยครับ
“ไปงั้นก็เตรียมตัว มัวแต่บ่นกูจนจะถึงเวลานัดแล้วเนี๊ยะ” ผมว่าแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์แล้วเดินมาใส่รองเท้ารอมันตรงหน้าประตูห้อง มันเดินวนไปวนมา หยิบโทรศัพท์ กระเป๋าตังค์ นาฬิกาวุ่นวายกว่าจะมาได้ผมกับไอ้นาวลงมาใต้คอนโดได้ซักพัก รถไอ้ตินณ์ก็เลี้ยวเข้ามาจอด ผมกับไอ้นาวไม่ได้คุยกันตลอดทางจนมาถึงตลาดสวนรถไฟ มันถึงยอมเปิดปากคุยกับผม ไม่รู้ดอกพิกุลจะร่วงรึไงกว่าจะพูดได้ไม่รู้ใครถ่วงหินไว้
“ไว้ตรงนี้นะพี่”
“มันลายเดียวกับตัวนั้นไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่เอาไว้ด้วยกัน” ผมถามเมื่อมันยื่นเสื้อสีฟ้ามาให้ แต่เป็นลายเดียวกับสีชมพู มันจะให้วางแยกกันผมก็งง
“มันต้องวางใกล้กันเหรอ แล้วทำไมไม่ว่างสีเดียวกันทั้งหมด เวลาเราอยากได้สีอะไรเราก็ดูสีนั้นดิ” เอากับมันสิครับ
“แต่มึงเห็นไหม ไอ้มี่มันวางตามลายเสื้อไว้ ไม่ได้วางตามสี”
“ก็บอกแต่แรกดิ” อ้าวกูผิดซะงั้นครับ
“พี่มี่เสร็จแล้ว”
“จ้ะ ตรงนี้ก็เสร็จแล้วรอขายเลยแล้วกันจ้ะ” ไอ้มี่หันมาตอบก่อนเดินไปหาไอ้ตินณ์ แล้วลูกค้ารายแรกของไอ้นาวก็มาครับ
“ลายนี้มีสีอะไรบ้างครับ” ลูกค้าเป็นผู้ชายเดินมากับแฟนตัวเล็กๆ ผมเห็นแฟนกำลังเลือกผู้ชายเลยช่วยถามให้
“สีตามที่อยู่ในราวเลยครับ” เป็นไงล่ะเมียกูช่วยเขาได้มากมึง
“พี่คะ ไซด์นี้แฟนหนูจะใส่ได้ไหม”น้องผู้หญิงถามบ้างครับ
“ได้ครับ เสื้อฟรีไซด์ทุกตัว”
“งั้นแฟนหนูก็ใส่ของหนูได้สิ”
“ถ้าขนาดพอดีพี่ว่าคงใส่ได้นะ” มันตอบเสร็จผู้ชายเงยหน้าจากเสื้อขึ้นจ้องมันตาเขียวเลยครับ น้องคนถามคงไม่ได้คิดอะไร ไอ้คนตอบยิ่งไม่คิด แต่ผมกับผัวน้องเขานี่คิดแน่นอนครับ มองจากสายตาผมก็รู้ มันนาวแม่งอ้อนตีนไม่รู้ตัวจริงๆ
“ ผมว่าสีนี้เหมาะกับน้องมากกว่านะครับ ใส่แล้วจะทำให้ดูขาว แถมลายก็มาใหม่ด้วย กำลังนิยมเลย ไม่เชื่อถามแฟนน้องสิครับว่าใส่แล้วน่ารักไหม” ผมต้องขุดสกิลที่เคยจีบหญิงมาใช้ซะหน่อย
“จริงเหรอค่ะ ตัวเองว่าเค้าใส่ตัวนี้แล้วน่ารักไหม”
“น่ารักครับ เอาตัวนี้เลยไหม”
“งั้นเอาตัวนี้คะพี่ ขอบคุณนะคะ” จ่ายเงินเสร็จก็จูงกันออกจากร้าน ไอ้นาวนี้ยิ้มแก้มปริที่ขายของได้ รีบเอาไปอวดไอ้มี่เลยครับ แม่งยังไม่รู้ตัวว่าจะเจอตีนผัวเขา ผมช่วยมันขายอีกสองสามตัว พอเห็นมันเริ่มขายเองได้ก็เดินออกมาหาที่นั่งแต่เก้าอี้มีตัวเดียว เห็นไอ้ตินณ์นั่งอยู่ผมเลยว่าจะไปซื้อเบียร์มานั่งกินรอไอ้นาวขายของ เดินยังไม่พ้นร้านไอ้ตินณ์ทักเลยออกมาด้วยกัน พอได้ของขากลับเดินมาเจอพี่นายกับแฟนครับ พี่นายเป็นพี่คณะผมตอนรับน้องได้ข่าวว่าไปทำงานที่ภาคใต้ก่อนจะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
“น้ำไหมมึง” ผมยื่นน้ำสไปรท์ให้ไอ้นาวพร้อมถาม
“เอากำลังหิวพอดีเลย” มันรับไปเปิดดื่มก่อน เอาน้ำเปล่าไปให้เพื่อนมันอีก สองคน และเป๊ซซี่ไปให้ไอ้มี่ ผมไม่รู้ว่าไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์มาแล้วเลยซื้อแต่น้ำเปล่ามา เดี๋ยวมันหิวคงเดินไปหาแดกเองผมกลับมานั่งมองไอ้นาวขายของต่อ เห็นมันโดนไอ้มายด์กับไอ้ฟิกซ์ประกบแน่นครับ สงสัยขายผ้าแต่ตังค์ให้เขาไปแน่ถึงต้องประกบกันขนาดนี้
“ผมคิดถึงพี่นาวจังเลย ตั้งแต่เลิกกับผมก็ไม่ติดต่อมาบ้างเลยนะ” ผมได้ยินแว่วๆเลยหันไปดู ปรากฏว่ามีใครไม่รู้ครับมาเกาะแขนไอ้นาวอยู่ แถมบอกเลิกกันอีก สงสัยเป็นแฟนเก่ามันไหนว่าผมเป็นผู้ชายคนแรกของมันวะ
“เดี๋ยวกูมานะ” ผมบอกไอ้ตินณ์ก่อนมุ่งหน้ามายืนซ้อนหลังมันสองคน
“พี่นาวคิดถึงผมไหม” เลิกกันแล้ว ยังจะมีหน้ามาถามอีกนะมึง
“คิดถึงดิ” อ้าวไอ้นาวแม่งตอบพร้อมยกมือขึ้นขยี้หัวคนข้างๆ สวีทคนเก่าไม่แคร์ผัวปัจจุบันอย่างกูเลยนะมึง เดี๋ยวกูจะจับย่างสดแม่งทั้งสองคน
“ผมว่าแล้วพี่คิมไม่ถึงใจเท่าผมหรอก” รู้จักกูด้วยนะ มันจะหยามกันมากเกินไปแล้ว
“ถ้ามึงเก่งมันจะเลิกทำไม จะว่าอะไรช่วยดูตีนกูด้วยว่ามันอยู่ที่เดิมไหม” ผมว่านิ่งๆ
“เฮ้ย!!” มันหันมาร้องพร้อมกัน ผมถึงได้รู้ว่าไอ้คนที่เกาะแขนไอ้นาวเป็นไอ้วี แม่งมาจากไหนวะ
“ไงมึง ผัวไปไหนถึงได้ปล่อยมาเกาะแกะเด็กกู” พอรู้ว่าเป็นไอ้วี อารมณ์กรุ่นๆที่กำลังก่อตัวขึ้น หายไปเฉยเลยครับ
“แหมทำมาเป็นหวง ตกใจหมดเลยพี่คิม เล่นย่องมาเงียบๆ”
“ถ้าไม่เงียบกูจะรู้เหรอว่ามึงจะกลับมาตีท้ายครัวกู แถมดูถูกว่ากูลีลาไม่เด็ดอีก”
“แหมผมก็ล้อเล่นน่าพี่ พอดีเดินมาเจอพี่นาวกับพี่พรตขายของอยู่เลยเข้ามาแซวเล่น อย่าทำมาเป็นหึงน่ากับน้องกับนุ่ง” มันว่าแต่มือนี่ไม่มีปล่อยแขนเมียผมครับ
“แซวแต่ปาก มือน่ะช่วยปล่อยด้วย เดี๋ยวความแรดติดตัวเด็กกู แค่นี้ก็ดูไม่ไหวแล้ว” ผมว่าก่อนคว้าตัวไอ้นาวเข้ามาใกล้แล้วเอามือฟาดไหล่
“พี่คิมแม่ง ปากร้ายว่ะ” ไอ้นาวหันมาว่าผมเลยครับ
“หึหึ” ผมก็หัวเราะกวนๆ
“พี่คิมแม่งขี้งก ผมไม่ยุ่งก็ได้ พี่นาวผมไปแล้วนะครับพี่ชินมาแล้ว เอาไว้ผัวเผลอแล้วเจอกัน” ไอ้เด็กแรดมันว่าก่อนทำท่าส่งจูบแล้ววิ่งไปหาไอ้ชินที่เดินถือของมาหน้าร้าน มันทักทายผมกับไอ้นาวก่อนเดินแยกไป วันนี้วันอะไรวะทำไมเจอแต่คนรู้จักมาเดินกันให้เต็มไปหมด
“แรดนะมึง ไปยืนให้มันเกาะแขนอยู่ได้”
“อ้าวคนรู้จักกันเป็นอะไรวะพี่”
“ไม่รู้ ที่หลังไม่ต้องให้จับเข้าใจไหม”
“ทำไมอ่ะ ปกติไอ้วีมันก็เป็นแบบนี้ประจำ”
“ไม่ต้องรู้หรอก กูไม่ให้ก็คือไม่ให้ อย่าถามมาก”
“ห่วงก็บอกมันไปเถอะพี่คิม มันยิ่งฉลาดน้อยอยู่ไม่บอกมันจะรู้เหรอ” ไอ้ฟิกซ์ส่งเสียงแซว
“ก็กูไม่อยากให้รู้ไง มึงโง่รึไงถึงไม่รู้”
“อูยยแรงดีผมชอบ” ไอ้มายด์ว่ายิ้มๆก่อนหันไปยักคิ้วเยาะเย้ยเพื่อนมัน
“รู้อะไรวะพี่” ไอ้นี่ก็ยังไม่ทันเขาเหมือนเดิม
“ไม่มีอะไร กูไปรอหลังรถนะ” ผมว่าก่อนเดินออกมาหลังร้านแล้วนั่งรอมันจนเก็บร้านตอนเกือบเที่ยงคืน…
________________________________________________________________
-
...คุณน่ะเมียผมครับ... ตอนพิเศษ
ฟิกซ์ - มายด์
“มึงจะกินข้าวก่อนหรืออาบน้ำก่อน”
“อาบน้ำก่อน เหนียวตัวไปหมดแล้ว”
“เอองั้นไปอาบ กูแกะข้าวใส่จานรอ” ผมบอกไอ้มายด์ที่ทำท่าจะนั่งหลับอยู่บนโซฟา ก่อนมันจะเดินลอยๆเข้าไปอาบน้ำ สงสัยวันนี้มันจะเหนื่อยเพราะเห็นมันขายเสื้อยังกะเป็นเจ้าของร้านเอง ทั้งตะโกนทั้งเรียกลูกค้า เรียกว่าทุ่มสุดตัวครับ
“เสร็จแล้วเหรอ ทำไมไวจังวะ มึงอาบหรือวิ่งผ่านแน่”
“อาบดิ ไม่ใช่มึง ไปอาบได้แล้วกูรอกินข้าว”
“กินก่อนเลยก็ได้”
“รอ เร็วๆเลยกูหิวแล้ว” มันว่าก่อนไปนั่งเพ่งสมาธิใส่จานข้าวกดดันผม
“เออๆ แป๊บเดียว” ผมว่าก่อนรีบเข้ามาอาบน้ำ ก่อนที่มันจะหิวตายไม่มีคนให้ผมทะเลาะด้วย
“เสร็จยังวะ” ผมเข้ามาได้ไม่นานมันตะโกนเร่งแล้วครับ
“เสร็จแล้วเช็ดไข่ก่อน” ผมตอบก่อนเอาผ้าเช็ดตัวแขวนแล้วหยิบกางเกงขายาวมานุ่งตัวเดียวแล้วเดินออกมาหามันที่โต๊ะอาหารในห้องครัว
“เร่งไรวะ บอกแล้วให้กินเลย”
“พูดมาก นั่งลงตักข้าวเข้าปากไป” มันว่าก่อนตักข้าวของตัวเอง ผมก็ตักของผมบ้างก่อนต่างคนต่างกินกันเงียบๆเพราะความหิว
“มึงนี่ขาวดีเนอะ” ผมว่าพร้อมกับตาที่จ้องแขนมันไม่ละไปไหน
“มึงจะว่าอะไร พูดมาเลยดีกว่า”
“หึหึ ถ้าเอาไปย่างให้เกรียม กลิ่นคงจะหอมเนื้อคงจะนุ่มดี”
“สัส! กูว่าแล้วความคิดมึงไม่เคยมีดี” ผมว่าก่อนปาแตงกว่าใส่ผม ดีนะรับทัน
“ฮ่าๆๆ ขอบคุณที่ยังให้กูเลือกว่าอยากเป็นอะไร เอาเป็นโลมาน่ารักแล้วกันวันนี้” ผมว่ายิ้มๆผมชอบล้อเวลามันด่าผมว่าสัส!ยังดีกว่ามันด่าว่าเหี้ยครับ เพราะมันยังให้เลือกได้ แต่ถ้าเหี้ยเลยนี้เลือกไม่ได้แล้วครับ ต้องจำใจเป็นเหี้ยผมไม่ค่อยชอบ
“มึงมันประสาท กินเข้าไป จะได้นอนกูง่วงแล้ว”
“เออๆ เล่นหน่อยก็ไม่ได้” ผมว่าก่อนตักข้าวเข้าปากต่อ
ตึ๊งๆ ๆๆ
“ใครแม่งไลน์มาขนาดนี้วะ บ้านแม่งไฟไหม้รึไง” ผมว่าก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นอ่านไลน์ แต่ปรากฏว่าเป็นใครก็ไม่รู้ครับผมไม่รู้จัก แถมถามว่าผมเลิกขายเสื้อรึยัง แม่งรู้ได้ไงว่ะว่าผมไปขายเสื้อ
“มึงคนนี้ใครวะ มึงรู้จักไหม” ผมยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้มายด์ดู
“รู้” มันตอบก่อนล้างจานต่อ
“ใครวะ ทำไมกูไม่รู้จัก” ผมถามงงๆ
“ลูกค้าที่มาซื้อเสื้ออ่ะ”
“ลูกค้า แล้วมีไลน์กูได้ไง??” คำตอบมันยิ่งทำให้ผมงงเข้าไปใหญ่เลยครับ
“ก็กูให้เอง มีไรไหม” มันตอบก่อนคว่ำจานแล้วทำท่าเอาผ้าเช็ดมือ ก่อนมองผมกวนๆ แม่งกวนตีนได้อีก เพื่อนกูทำไมมีแต่คนกวนตีนวะ
“ให้ตอนไหน ให้ทำไม”
“อ้าว ก็กูขายเสื้อแถมไลน์มึงไง ไอ้พรตบอกจะให้ไลน์กู แต่อยู่ๆกูเกิดจำของตัวเองไม่ได้ จำได้แต่ของมึงเลยให้เขาไปก่อน เห็นว่ามึงคงชอบไม่ต้องเสียเวลาขอเอง สวยด้วยนะมึงคนนี้” มันพูดยาวไม่มีหยุดเลยครับ
“หวังดีว่างั้น”
“เออดิ ดูท่ารักสนุกไม่ผูกพันแบบที่มึงชอบเลย” ทำไมเสียงมันแข็งๆวะ โกรธอะไรกูอีกรึเปล่าเนี๊ยะ ผมดิต้องโกรธมัน ชอบเอาไลน์ผมไปแจกคนโน้นคนนี้
“กูเลิกแล้วมึงก็รู้”
“ไม่รู้”
“ทำไมมึงไม่รู้”
“ก็มึงไม่ได้บอก” ทำหน้ากวนตีนอีกครับ
“ก็เห็นอยู่ว่ากูอยู่กับมึงตลอด จะไปมีที่ไหน”
“เรื่องของมึง กูไปนอนดีกว่า” ผมเห็นเหมือนมันจะยิ้ม แต่ก็ไม่ยิ้มก่อนเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนไปเฉยเลยครับ
“มึงอย่าเพิ่งหนีดิ แล้วเอาไง คนนี้เนี๊ยะ” ผมตามไปถามไม่ยอมให้มันหนีครั
“อยากคุยก็คุยสิ ไม่ได้ห้าม”
“งั้นถ้าไม่อยากกูบล็อกนะ”
“ไลน์มึงสิทธิ์ของมึง” ไอ้เชี้ยนี่กวนตีนได้โล่ครับ
“ก็เห็นเป็นเด็กมึงไง เลยถามก่อนกลัวบล็อกแล้วแม่งมีปัญหา ถ้าไม่มีกูบล็อกล่ะขี้เกียจคุย เสียเวลานอนกู” ผมว่าก่อนกดบล็อก
“ปิดไฟด้วย” กำลังจะล้มตัวนอน เสียงไอ้มายด์สั่งการมาเลยครับ
“เออ เห็นว่าเป็นเจ้าของห้องนะมึงถึงยอมเชื่อ” ผมว่าก่อนลุกเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาล้มตัวนอนข้างมัน
“จะมากอดทำไมวะ อึดอัด”
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้"
"ไม่ต้องขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
“เออ นอนเถอะวันนี้โครตเหนื่อย” ผมบอกมันเหมือนทุกคืน ที่ได้นอนกอดตัวนิ่มๆของมัน ไม่รู้เป็นอะไร ผมรู้สึกว่าคืนไหนไม่ได้กอดตัวนิ่มๆ กับกลิ่นหอมประจำตัวมันแล้วผมจะนอนไม่ค่อยหลับ ผมเคยพยายามหาเหตุผลนะ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เลยปล่อยมันไปก่อนครับ วันหน้าค่อยหาต่อ วันนี้หลับก่อนดีกว่า ............
---------------------------------------------------------------------------
จบตอนพิเศษ ขอบคุณที่ติดตามค่า
:กอด1: :กอด1:
-
สนุกเหมือนเดิมมมมมมมมมม !!!
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:L1:อ่านกี่รอบก็สนุกมาก
-
พิเศษจริงๆๆๆ :L2: :L2: สนุกเหมือนเดิม
-
น่ารัก ทุกคู่เลย
:pig4: นักเขียน
-
ง้องแง้ง งอแง ได้น่ารักกกก ทั้ง พรตและนาว เลยนะ :hao3:
-
:-[ มาแล้วน่ารักทุกคู่ อ่านแล้วมีความสุข
-
อ่านอีกรอบสนุกสนานเหมือนเดิม
แต่เมจิกจ้า เหมือนตอนฟิกซ์-มายด์อะ ตอนสุดท้ายเค้าว่ามันแปลกๆอะ
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้ ไม่ต้องขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
มันน่าจะเป็น
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้"
"ไม่ต้อง ขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
ประมาณนี้ไหมอะ???
-
อ่านอีกรอบสนุกสนานเหมือนเดิม
แต่เมจิกจ้า เหมือนตอนฟิกซ์-มายด์อะ ตอนสุดท้ายเค้าว่ามันแปลกๆอะ
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้ ไม่ต้องขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
มันน่าจะเป็น
“หนาว แอร์มันแรง” ผมตอบพร้อมกระชับแขนที่กอดมันแน่นขึ้น
“กูเบาให้"
"ไม่ต้อง ขี้เกียจหารีโมท นอนได้แล้ว”
“แต่...”
ประมาณนี้ไหมอะ???
ใช่เลยค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ พอดีเมจิกเว้นช่องผิด ^^
-
ฟินทุกคู่ โดยเฉพาะคู่สุดท้าย 555 :hao6:
-
ขอบคุณ :)
-
ตามอ่านจนจบ แฮ่
ตินณ์พรตน่ารักที่สุด ชอบมากค่า
-
ชอบทุกคู่เลย โดยเฉพาะคู่สุดท้าย เริ่มกันแล้ว ฟินฝุดๆอ่ะ :hao5: :hao5:
-
อ๊าก...สนุกเหมือนเดิม..จะรอต่อไปนะคะ..(นั่งรอตอนพิเศษ)
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
-
จิกหมอน ปฏิบัติ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
คู่สุดท้ายนี่เริ่มแล้วๆ :o8:
-
Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... ตอนพิเศษ
ตินณ์: ตกลงอยากไปแน่ๆ
พรต: แน่ อยากไปพาไปหน่อยนะ
ตินณ์: แต่คนเยอะ มึงไม่ชอบ
พรต: แต่กูยังไม่เคยไปเลย ฟลูมูนอ่ะเดือนนึงมีครั้งเดียวนะ
ตินณ์: เออ ถ้าอยากไปก็จะพาไป เลิกโวยวาย หนังสือไม่เอาลงด้วยเหรอขนอะไรมาเยอะแยะวะ
พรต: หนังสือเทคนิคถ่ายภาพแหละ เอามาอ่านหน่อยจะเปิดเทอมแล้ว
ตินณ์: ขยันดีเนอะ มากูช่วยถือ อะไรตก
พรต: ไหน? (พี่เป็นคนเก็บแต่รูปหงายเลยเห็นว่าเป็นรูปน้องจูบกับนินิว)
พรต: ...
ตินณ์: ...
พรต: คือ...
ตินณ์: เอาของมึงคืนไป (ส่งรูปคืนแล้วเดินนำขึ้นห้อง)
พรต: ฟังกูก่อน รอด้วยดิ
ตินณ์: ช่างมันเถอะ กูเข้าใจ
พรต: เข้าใจว่าอะไรวะ ฟังกูก่อนดิอย่าคิดเอง ก็แค่รูปเก่า
ตินณ์: มึงเคยว่ากูเรื่องนี้ แล้วทำไมทำเอง
พรต: กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายังมีรูปนี้อยู่ในหนังสือ
ตินณ์: แต่มันร่วงจากเล่มที่มึงอ่านประจำ
พรต: ก็...
ตินณ์: ยังรักอยู่ใช่ไหม
พรต: ไม่ใช่
ตินณ์: ที่กูทำมันยังดีไม่พอเหรอวะ ทุกวันที่อยู่ด้วยกันมันทำให้มึงรักกูมากกว่าเขาไม่ได้ใช่ไหมมึงถึงยังไม่ลืม
พรต: กูบอกว่าไม่ใช่ไง ฟังกันบ้างสิ กูบอกไม่ได้รักนิวไง กูรักมึงได้ยินไหม
ตินณ์: รักกูแต่มึงก็ยังเก็บรูปแบบนี้ไว้ใกล้ตัว แต่กับกูซักรูปมึงเคยมีติดตัวไหม รูปคู่ซักใบที่มึงเต็มใจถ่ายกูไม่เคยได้แล้วจะให้กูคิดยังไง
พรต: ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น กูอยู่นี่ทั้งคนจะเอารูปคู่ไปทำไม
ตินณ์: งั้นแปลว่าต้องอยู่ห่างกันถึงมีรูปคู่ไว้ให้คิดถึงเหมือนที่มึงทำได้รึไง
พรต: มึงกำลังพาล
ตินณ์: กูไม่ได้พาล แต่ถ้ามึงมาเห็นแฟนตัวเองพกรูปแฟนเก่าไว้ในหนังสือมึงจะรู้สึกยังไง กูบอกเลยว่ากูไม่ได้โกรธมึง แต่กูอึ้งคิดอะไรไม่ออกเลยว่ะ กูยังทำดีไม่พอใช่ไหม กูต้องทำยังไงถึงจะแทนที่เขาได้วะ
พรต: มึงแทนที่ใครไม่ได้ทั้งนั้น กูบอกแล้วไงว่ากูรักมึง รักแต่มึงกูไม่ได้รักเขา ไม่เคยรักด้วย มึงเป็นคนเดียวที่กูรักแล้วมึงจะอยากไปแทนที่คนอื่นทำไม เรื่องมันจบไปแล้วไอ้รูปนี่กูก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ในหนังสือตั้งแต่เมื่อไหร่ กูไม่ได้นั่งเปิดทุกหน้าจะรู้ไหม แล้วร้อยวันพันปีก็ไม่เสือกหล่น เสือกมาหล่นเอาวันนี้นะ
ตินณ์: ถ้าไม่หล่นกูก็คงไม่รู้สินะ
พรต: มึงกำลังหาเรื่อง
ตินณ์: กูไม่เคยหาเรื่องใคร
พรต: ถ้าไม่หาแล้วมึงจะเอายังไง ในเมื่อกูไม่รู้ว่ามันอยู่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจเป็นปีสองปีโดยที่กูไม่รู้หนังสือก็เล่มตั้งใหญ่ ในเมื่อเขาไม่ได้สำคัญกับกู กูก็ไม่ได้ใส่ใจว่าอะไรอยู่ตรงไหน
ตินณ์: แต่มึงมีรูปคู่ ปากจูบกันเลย ปากเลยนะปาก
พรต: ไอ้เหี้ยไม่จบใช่ไหม
ตินณ์: ถ้ากูมีรูปจูบกับคนอื่นบ้างมึงจะจบง่ายไหม ทั้งที่มึงไม่เคยมี
พรต: ไม่!!
ตินณ์: เห็นไหมมึงก็ไม่จบ
พรต: แล้วจะให้กูทำยังไง
ตินณ์: ไม่ต้องทำอะไร กูผิดเองที่นอยด์แดก
พรต: ไม่ต้องเหี้ยไรล่ะ คนทั้งง้อทั้งอธิบายปากจะฉีกบอกไม่ต้องทำไร
ตินณ์: เดี๋ยวกูก็ดีเองแหละ
พรต: มันจะดีเองได้ไง กูง้ออยู่เนี๊ยะอย่าให้กูอารมณ์เสียขึ้นมาบ้างนะ
ตินณ์: ก็กูยังทำใจไม่ได้ที่เห็นรูปมึงไปจูบกับคนอื่น นั่นมันของกู ปากมึง มือมึง ตัวมึงทั้งหมดมันของกู กูหวงรู้ไหม แล้วทำไมต้องถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย ทีกับกูไม่เห็นจะมี ไม่ต้องรูปคู่ก็ได้แค่รูปเดี๋ยวมึงยังไม่มี
พรต: มึงจะอะไรนึกหนากับรูปคู่วะ แล้วที่บอกไม่มีอะมึงแน่ใจแล้วเหรอ ถ้าไม่มีแล้วนี่มันรูปหมาที่ไหนห๊ะเต็มโทรศัพท์กูเนี๊ยะหมาที่ไหน มึงแหกตาดูซะก่อนจะมาด่ากูอ่ะ
ตินณ์: ก็มึงไม่ให้กูดู กูจะรู้ไหมล่ะ (เสียงอ่อย)
พรต: ไม่รู้ไม่ใช่แปลว่าไม่มี ไม่ถ่ายไม่ได้แปลว่ากูไม่รักมึง กับไอ้แค่รูปคู่มันก็แค่รูปแค่กระดาษ แต่ตัวกูที่อยู่กับมึงทุกวันมันไม่มีความหมายไงวะ หรือมึงจะเอารูปคู่แล้วไม่ต้องมีกู
ตินณ์: ไม่ใช่!! ก็มึงยังถ่ายกับเขา แต่มึงไม่เคยยอมถ่ายกับกูจะให้กูคิดยังไง
พรต: ก็กูอายเข้าใจไหมกูอาย มึงก็บีบให้กูพูดจนได้เนอะ
ตินณ์: แล้วทำไมกับเขามึงไม่เห็นอาย
พรต: มึงนี่ไม่ยอมจริงๆเนอะ กับเขากูเป็นผู้ชายไงแต่กับมึงมันไม่ใช่ กูไม่อยากเห็นตัวเองว่าทำหน้าตาหน้าเกลียดขนาดไหนเวลาถ่ายกับมึง
ตินณ์: มึงไม่เคยหน้าเกลียด มึงน่ารัก เวลามึงยิ้มเวลามึงอายหน้ามึงแดงหน้ารักจะตาย
พรต: นั่นแหละน่าเกลียดกูไม่อยากเห็นตัวเองเป็นแบบนั้น เพราะงั้นกูไม่ถ่าย
ตินณ์: แต่กูอยากมีบ้าง ถ้าจะให้กูหายนอยด์มึงต้องถ่ายรูปคู่กับกู ด้วยความเต็มใจ!!
พรต: แค่มึงพูดมันก็เรียกว่าบังคับแล้ว
ตินณ์: มึงอยากให้กูหายนอยด์ไหม
พรต: ...
ตินณ์: มึงเต็มใจไหม
พรต: เต็มใจ!! เอามือถือมึงมา
ตินณ์: ของมึงนี่แหละมา ยิ้มด้วย เอาดีๆ เต็มใจหน่อย (นางยิ้มจนเห็นฟัน)
พรต: พอแล้วหลายรูปแล้ว
ตินณ์: ยังจูบด้วย
พรต: จูบอะไร ไม่เอากูไม่ถ่าย อื้ออ... (นางอาย)
ตินณ์: แค่นี้แหละขอบคุณครับ ส่งเข้าเครื่องกูแล้ว
พรต: เฮ้ยมึงตั้งหน้าวอล์ทำไม
ตินณ์: ห้ามเปลี่ยน มีรูปคู่กูมันน่าอายตรงไหน
พรต: ก็กูไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึงนิ
ตินณ์: ในที่สุดกูก็มีรูปคู่แล้วเว้ย...
พรต: ประสาท นี่มึงแกล้งนอยด์ใช่ไหม มึงหลอกให้กูถ่ายด้วยใช่ไหม
ตินณ์: กูนอยด์จริงๆ
พรต: แน่ใจ นั่นไงมึงแอบยิ้ม ยิ้มทำไมๆมึงหลอกกูใช่ไหม ไหนมือถือมึงเอามาเลยกูจะลบให้หมด
ตินณ์: อย่าดิ ฮ่าๆ อย่าแย่งเดี๋ยวตกไอ้พรต (เอาชู่เหนือหัว อิน้องยืนบนเท้าพี่แล้วเขย่งจะเอา)
พรต: ไม่ต้องเอามาเลย เอามา
ตินณ์: กำลังจะเอาครับ จุ๊บ! (น้องเงยหน้าจะเอาพี่ก้มลงมาสบตาก่อนจูบ แล้วตวัดตัวแบกขึ้นบ่า)
พรต: ปล่อย จะพากูไปไหนไม่ไป
ตินณ์: ต้องไป กูต้องทำโทษที่หลังจะได้ไม่พกรูปคนอื่นไว้ให้กูแสลงใจ ไม่ต้องดิ้นเลิกทุบหลังกูด้วยกูเจ็บ
พรต: ไม่ไป ปล่อย ปล่อยกู ปล่อยยย อะอื้อออออ.......
ปัง!! (เสียงประตูห้องนอนถูกปิด)
:กอด1:
-
จิ้มก่อน ค่อยตามไปอ่าน :katai3:
-
พรตโดนลงโทษ~~~~~!!!!!!!!
ชอบอ่าาาา -/////-
-
ก่อนฟูลมูนพรตเจอฟูลคอสร์จากพี่ติณน์จัดเต็มไปก่อนละกันนะ :hao6:
-
หาเรื่องกวนมากกว่า
-
ทำไมช่วงแรกฟ มันซ้ำกัน :ruready
-
อิพี่แกล้งนอยด์หาเรื่องถ่ายรูปกับน้องแน่เลย :hao7:
-
สมโดนอิพี่ลงโทษบ้าง555พรตชอบดื้อกับติน
-
เสร็จติณณ์ คึคึ
ขอบคุณ :)
-
:hao3: เหตุผลที่ตินณ์มันงี่เง่าแค่อยากทำโทษเมียว่างั้น
-
อิอิ....
-
ตกลงคู่สุดท้ายนี่แฟนกัน ? 555
-
55 ความเจ้าเล่ห์คุณพี่ชนะขาด 5555
-
พรตโดนลงโทษ
อ๊ายฟินๆ :katai2-1:
-
ยอมไม่ได้ค่ะพี่ติณณ์ อย่างนี้ต้องจัดหนัก!! :katai2-1:
-
ขี้หึงพอกันทั้งคู่
-
งานนี้ พรต โดนจัดหนักอีกตามเคย
5555
-
พี่ตินณ์ จัดหนักไปเลยคร่าาาาาาา >o<
-
555+ พรตเสียท่าซะแล้ว
-
เมจิกมันเกิดอะไรขึ้น....อยู่ดีดีเฟทของเมจิกก็หายไป
รู้มั้ยว่ารู้สึกเศร้าใจมาก..ไงเราก็คิดถึงเมจิกเสมอนะรออ่านต่อเสมอนะ
-
เมจิกค่ะ...เฟสของเมจิกหายไปไหนค่ะ???!!!!!! มันเข้าไม่ได้เลยอ่ะค่ะ เค้ารุสึกใจหายมากๆๆๆๆเลยอ่ะ!!!! ฮืออออออออ
:ling3: :z3: :o12: :monkeysad: :m15: :serius2: :serius2: :serius2:
-
ขอบคุณค่า เรื่องสนุกมาก :m1:
-
:hao7: หึหึ ปิดประตูซะดังเลย กลัวบานพับหลุด ฮา
-
พรตโดนลงโทษซะแล้ววว 555
-
แอบอยากใหัมีคู่ เซอไพรส์ มายด์ฟิก -.,-
จะฟินทั่วหล้า 5555
-
แบบน่ารักกรุบกริบจริงๆๆ
-
ตอนพิเศษ คิม – นาว
“นะพี่สะใภ้นะบอกพี่คิมให้ผมหน่อยดิ”
“ใครเป็นพี่สะใภ้มึง กวนตีนแล้วไง ไม่ช่วยโว้ยไปขอกันเอาเอง” ผมบอกไอ้เด็กที่กำลังนั่งเกาะแข้งเกาะขาเป็นตุ๊กแกมาเกือบชั่วโมง ไล่ก็ไม่ไปโคตรน่ารำคาญ
“ถ้าพี่ไม่ขอให้ ผมจะยุให้พี่คิมมีเมียใหม่ เอาซี้ให้มันรู้ไปว่าพี่คิมจะไม่เชื่อผม”
“กวนตีนนะมึง” ผมผลักหัวไอ้น้องคินอีกครั้ง
เมื่อก่อนรู้จักกันใหม่ๆ มันก็น่ารักดีนะว่านอนสอนง่าย ออกจะติดกวนนิดหน่อย แต่เดี๋ยวนี้เหมือนพลิกฝ่ามือเป็นหลังตีน แม่งกวนตีนชิบหาย ต้องบอกแบบนี้เลยครับ ถ้าผมรู้ว่ามันจะกวนตีนได้เหมือนทุกวันนี้ผมจะบอกพี่คิมเลยว่าให้เอาขี้เถ้ายัดปากไปซะตั้งแต่เด็ก จะได้ไม่ต้องรำคาญแถมไม่มีคนแย่งมรดกด้วย เออใช่ ผมลืมไปว่าเพิ่งรู้จักพี่คิมตอนไอ้น้องคินมันโตแล้ว งั้นก็ต้องถือว่าเป็นโชคดีของมันแต่ดันเป็นโชคร้ายของผมที่ได้รู้จักมัน
วันนี้มันมาวุ่นวายตั้งแต่เช้า เซ้าซี้จะให้ผมไปช่วยขอยืมรถพี่คิมให้มันเอาไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน ส่วนรถมันตอนนี้ยังหน้ายับอยู่ในอู่เพราะหมาวิ่งตัดหน้าแล้วหักลบไปชนต้นไม้อยู่เลยครับ ดีนะคนไม่เป็นอะไรต้องขอบคุณเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ทำมารองมือรองตีนได้ดีขึ้นไม่ต้องคอหักตายไปซะก่อน
“พี่นาวก็รู้ว่าถ้าพี่ไม่ช่วยผมก็ไม่มีใครช่วยผมได้อีกแล้ว นะพี่ช่วยผมหน่อย ผมวางโปรแกรมไว้หมดแล้วถ้ารถไปพังผมก็ไม่รบกวนพี่หรอก ถ้าพี่ช่วยครั้งนี้ผมจะไม่ลืมพระคุณแน่นอน” ผมว่ามันต้องไปขายประกันนะ ไอ้เชี้ยโคตรตื้อ เกือบชั่วโมงที่มันนั่งเกาะขาอยู่นี่มีทั้งอ้อน ทั้งขู่ แล้วแต่ที่มันจะนึกได้สาระพัด
“ก็ถ้าไม่เอารถไปชนมาพี่ก็กล้าขอให้หรอก แต่นี่เพิ่งมีประวัติแล้วก็รู้อยู่ว่าพี่คิมแม่งหวงรถขนาดไหน บางทีพี่ว่าหวงรถยิ่งกว่าเมียด้วยซ้ำเหอะ”
“ไม่ๆ พี่คิมต้องหวงเมียที่สุดดิพี่เชื่อผม ไม่เชื่อพี่ลองขอก่อนดิ”
“แล้วทำไมไม่เอารถที่บ้านไปวะ”
“ใครจะให้พี่พ่อสั่งผมห้ามจับรถอีก 3 เดือนส่วนแม่นี่ไม่ต้องพูดถึง พ่อว่าอะไรไม่เคยขัดใจซักครั้ง”
“แล้วไอ้กาวเพื่อนมึงล่ะ ไม่เอารถมันไปวะ” ผมถามถึงไอ้กาวเพื่อนสนิทมัน เห็นไปไหนด้วยกันตลอด ไอ้นี่ก็กวนตีนพอกันเลยครับ ไม่แปลกใจที่มันคบกันได้
“รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่เลยพี่ แฟนมันเพิ่งส่งคนมาทุบรถเพราะมันเอาไปรับสาวกินข้าว”
“ฮ่าๆๆๆ พี่แม่งแน่ว่ะ” ผมว่าก่อนนับถือใจแฟนไอ้น้องกาวเลย มันก็เนอะจีบใครไม่จีบดันไปจีบมาเฟียมาเป็นแฟน
“พี่อย่านอกเรื่องดิ ไปขอให้ผมหน่อยนะ ถ้าพี่ขอได้จะเอาอะไรเดี๋ยวผมหามาให้ สาวๆไหมเอาแบบเด็กเอ๊าะๆอ่อนๆ อกตูมนมตั้งเดี๋ยวผมหาให้ได้นะ” ขอเสนอเริ่มน่าสนใจขึ้นมานิดหน่อย
“น่าสนเว้ย ถ้าขอให้แล้วเด็กมึงจัดมาเมื่อไหร่วะ”
“รถถึงมือผมเมื่อไหร่ หลังจากนั้นไม่เกินชม. รับรองของถึงพี่แน่ๆ เอาป่าวๆ”
“คุยอะไรกันวะ กูเห็นมาตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่กลับอีกไง” ผมกำลังเจรจาการค้ากับไอ้น้องคินเพลินๆ พี่คิมแม่งเดินออกจากห้องนอนเข้ามาถามเสียงดัง หัวยังยุ่งๆอยู่เลยครับ
“พี่คิม น้องมันจะมายืมรถไปต่างจังหวัดหน่อย” ผมบอกพี่คิม
“รถกูใช้ มึงไปยืมรถพ่อดิ” พี่คิมปรายตามองน้องนิดนึงก่อนตอบแล้วเดินไปทางห้องครัว แสดงถึงการตัดสัมพันธ์ว่าไอ้น้องคินไม่ได้แน่นอนครับ แต่รถพี่คิมมีตั้งหลายคันมันจะหวงน้องไปไหนวะ
“พ่อไม่ให้อ่ะพี่ผมยืมของพี่หน่อยนะ พี่ก็มีตั้งหลายคันให้ผมยืมคันนึงก็ได้หรือไม่ก็ใช้กับของพี่ใภ้ไปดิ ไม่กี่วันผมก็เอามาคืนแล้ว” ไอ้คินเดินตามไปตื้อพี่ชายตัวเอง แต่มันเสือกเรียกพี่ใภ้เชี้ยไรของมันกวนตีนไม่เลิก
“ไม่ได้เดี๋ยวมึงเอาของกูไปชนอีก”
“ไม่ชนๆสัญญาเลย แม้แต่รอยสะกิดจึ๋งนึงผมก็จะไม่ให้มี พี่ใภ้ช่วยผมพูดหน่อยดิ”
“เกี่ยวไรกับพี่วะ บอกให้เอารถพี่ไปก็ไม่เอา” ผมว่าเสียงไม่เบา
“ก็ของพี่มันไม่ชินมือผมอ่ะแต่ถ้าเป็นของพี่คิมรับรองสบายมือผมเลย” มันพูดพร้อมถูมือไปมาตานี่เป็นมันเลยครับ
“พี่คิมให้น้องมันไปเถอะ เดี๋ยวพี่ใช้กับผมก็ได้” ผมช่วยพูดให้อีกแรง ไหนๆมันก็หน้าด้านมายืมแล้ว
“ใช่เลยๆ พี่ใภ้พูดถูก” ถอนคำพูดที่ช่วยมันทันไหมวะ
“มันซื้อตัวมึงไปแล้วดิ” พี่คิมถามพร้อมเลิกขึ้นข้างนึงมองมาทางผม
“เปล๊า...ผมแค่รำคาญมันแล้วอ่ะ ให้ๆมันไปมันจะได้กลับซักที” ผมว่าพร้อมหลบตา เรื่องอะไรจะปล่อยให้โดนจับได้ง่ายๆละครับ
“ถ้ากูให้ยืมแล้วจะได้อะไร ถึงเป็นน้องกูก็ไม่ได้จะให้กันง่ายๆนะ” เอิ่มไอ้พี่คิมแม่งหากินกับน้องด้วยเหรอวะ
“งั้นนี่เลยพี่ผมขอเสนอพี่ใภ้ของผมเป็นของกำนัล เฮ๊ย! ของบรรณาการ”
“ไอ้คินมึงนี่มัน จะดันทำไม ปล่อย!แล้วบรรณากงบรรณาการอะไรของมึง” พอพี่คิมถามถึงข้อเสนอ ไอ้น้องคินแม่งรีบวิ่งกลับมาดึงผมแล้วดันหลังให้พี่คิมทันที ไม่ถงไม่ถามความสมัครใจกูเลย
“อ้าวของบรรณาการก็แปลว่าของที่ผมส่งไปแล้วทำให้พี่คิมของผมมีความสุขความสำราญเต็มที่ไงครับ” ไอ้เชี้ยน้องคินเล่นผมแล้วไหมล่ะ แม่งมีเสนองานซ้ำซ้อนด้วยครับ
“ไอ้...”
“หึหึ เข้าใจพูดข้อเสนอดูดีนะมึงแต่...นี่มันเมียกูเว้ย กูจะสุขจะสำราญขนาดไหน คงไม่ต้องรอมึงเอามาถวายหรอกมั้งในเมื่อกูหาของกูมาเอง ฟอดดด” ผมยังพูดไม่ทันจบเสียงพี่คิมก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน ตามด้วยการหอมผมโชว์ต่อหน้าต่อตาน้องตัวเองเองเลยครับ
“เฮ้ย!........” ผมร้องเสียงดัง เพราะอึ้งที่อยู่ๆพี่คิมแม่งหอมลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยมีจะเข้อะไรเลย แล้วไม่ได้หอมเบาๆนะ จมูกนี่แทบฝังเข้ามาในเนื้อแก้มผม
“เฮ้ย!...ทำอะไรอ่ะพี่ อายผมมั่งดิ” เสียงคินโวยวาย ผมหันไปมองไม่รู้ผมหรือมันที่หน้าแดงกว่ากัน แล้วมันจะเขินทำไมวะ ผมนี่ดิต้องเขิน
“มึงจะเอาอะไรก็เอาไปกุญแจอยู่ที่เดิม ได้แล้วก็รีบกลับไปได้แล้วน่ารำคาญวันหยุดที่กูจะได้อยู่กับเมียสบายๆบ้าง แม่งมาวุ่นวายแต่เช้า” พี่คิมบ่นยาว มือก็ไม่ยอมปล่อยจากเอวผม
“ขอบคุณคร๊าบบบพี่ ถ้ารู้ว่าได้ง่ายแบบนี้ผมให้พี่ใภ้ปล้ำพี่ไปนานแล้ว”
“ไอ้คิน!” ผมเรียกเสียงดัง
“ไรครับพี่ใภ้ ขอบคุณนะครับที่ช่วยเหลือ เดี๋ยวของที่ตกลงไว้ว่างเมื่อไหร่ผมเอามาให้นะ” ไอ้น้องคินแม่งเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินผิวปากออกจากห้อง ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นหน้ามันกวนตีนสุดๆเลยครับ ถ้าจะมีใครกวนตีนพอๆกับไอ้พรตผมว่าไอ้น้องคินนี่ก็เข้าขั้นประชันฝีมือได้เหมือนกัน
“หมดตัวเกะกะซะที ไปเข้าห้อง”
“เข้าห้องทำไมพี่” ผมหันไปถามพี่คิมหน้าเหรอ อยู่ๆมาชวนเข้าห้อง
“วันหยุดกูก็อยากนอนต่อบ้างดิ ไม่รู้มึงจะเปิดประตูให้มันเข้ามาทำไม” พี่คิมว่าหน้ายุ่งๆ
“นั่นน้องพี่นะพี่คิม”
“เออน้องกูนี่แหละตัวดีวุ่นวายตลอด มึงอีกคนถามไรเยอะแยะว่ะเข้าห้องได้แล้ว”
“พี่จะนอนก็นอนไปดิ ผมไม่นอนแล้วจะดูสารคดี เห็นป่าวเนี๊ยะสารคดีเต่าน่าดูออก”
“ไว้ค่อยดูมึงต้องไปให้ความสำราญกูก่อน”
“เฮ้ย! ความสำราญอะไรพี่ ไม่เอา”
“มึงไม่ต้องเอากูเอาเอง มึงนอนเฉยๆเลย เมื่อคืนก็ไม่ยอมกูแล้วนะเช้านี้จะไม่ยอมอีกรึไง กูให้ไอ้คินยืมรถตามที่มึงบอกแล้วอย่ามาเบี้ยว” อ้าวที่ไอ้น้องมันได้ไปเพราะผมเหรอ ทำไมผมคิดว่าพี่คิมรำคาญแล้วให้ไปเองเลยวะ
“พี่คิมผมว่าพี่กำลังมั่วนะ ยืมรถก็ยืมรถดิ เกี่ยวอะไรกับผมยอมหรือไม่ยอมอ่ะ” ผมถามอย่างสงสัยไม่ว่าเรื่องอะไรพี่คิมก็ลากเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ตลอด
“ไม่รู้กูจะเอาซะอย่าง มาเลยทำไมมึงชอบให้กูใช้กำลังกับมึงนักวะ” พี่คิมว่าพร้อมลากผมเข้ามาในห้องจนสำเร็จ เห็นไม่ยอมๆแบบนี้แต่ทุกทีผมไม่เคยขัดใจพี่คิมสำเร็จเลยครับ
“ก็พี่จะเอาทุกวันแบบนี้ใครจะไปยอมตามใจไหว คืนนี้มีนัดกินเหล้านะพี่ ผมไม่อยากเดินขาเบ้ไปให้ไอ้พวกนั่นมันหัวเราะใส่” พอหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่ม ผมรีบบอกพี่คิมทันที
“ปล่อยมันดิ คนไม่มีผัวไม่เข้าใจหรอก พอมันมีบ้างมันก็เลิกล้อเองแหละเหมือนไอ้พรตไง” พี่คิมจ้องตาผมยิ้มๆก่อนว่าแล้วโน้มหน้าลงมาตามลำคอ ริมฝีปากละตรงไหนตรงนั้นต้องรู้สึกร้อนซู่ซ่าขึ้นมาทันทีเลยครับ
“อื้อ... พี่คิมครั้งเดียวนะ เบาๆด้วย” ผมหลับตาก่อนบอกเสียงเบา
“ถ้าเบาแล้วจะมันส์หรอ”
“พี่คิม! อ๊ะ…” ผมกำลังจะต่อว่า แต่ริมฝีปากดันถูกครอบลงมาด้วยริมฝีปากที่หนาและร้อนกว่า จากนั้นก็ไม่มีเวลาต่อว่าหรือคิดอะไรอีกแล้วครับ นอกจากทำตามเสียงกระซิบแหบพร่าของผู้ชายร่างหนาที่ขยับอยู่บนตัวผมแบบไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยง่ายๆ
“เชี้ยนาวมาป่านนี้มึงไม่มาซะพรุ่งนี้เลยล่ะ” เดินยังไม่ถึงโต๊ะเสียงไอ้พรตโวยวายมาก่อนใครเพื่อน เลยครับ
“ถ้ากูมาได้กูมาไปแล้ว โอ๊ะเชี้ย!” ผมว่ากลับก่อนสะดุ้งสุดตัว ดันเผลอนั่งเก้าอี้เต็มแรงลืมไปว่าไอ้พี่คิมแม่งเล่นหนัก ยังเจ็บไม่หายเลยครับ
“ไงหนักดิมึง เดินเป็นเป็ดขนาดนี้”
“เสือก” ผมว่าไอ้ฟิกซ์ก่อนหลบตา คว้าแก้วเหล้าที่ไอ้มายด์ส่งมาให้ขึ้นดื่ม คิดแล้วไม่มีผิดว่าพวกมันต้องล้อแล้วก็ไม่เหลือจริงๆครับ
“พี่คิมใช้งานเพื่อนผมหนักเหรอ ดูดิมาถึงไม่พูดไม่จาเอาแต่กระดกเหล้าอย่างเดียวเลย” เสียงไอ้มายด์ถามพี่คิมที่เดินตามมานั่งเก้าอี้ว่างข้างๆ
นัดกันตอน2ทุ่มแต่ผมกับพี่คิมมาถึงตอน 3 ทุ่มกว่าคนอื่นมากันครบแล้วครับ ทั้งที่ตินณ์ พี่โฟม พี่นัท พี่อาร์ม พี่มี่ แล้วก็ไอ้เพื่อนเชี้ยของผมทั้ง 3 ตัว สาเหตุที่สายก็เพราะพี่คิมมัวแต่วุ่นวายกับร่างกายผมจนเกือบเย็นเล่นเอาผมหลับเป็นตาย ตื่นมาก็2 ทุ่มครึ่งแล้วครับ พูดแล้วยังโมโหพี่คิมไม่หาย
“กูดิหนักมันแค่อยู่เฉยๆจะเหนื่อยอะไร”
“พี่คิม!” คำตอบของพี่คิมเล่นเอาผมต้องรีบวางแก้วแล้วเรียกเสียงดัง คนอะไรจะหน้าหนาหน้าทนได้ขนาดนี้ไม่ต้องประกาศเขาก็รู้กันหมดอยู่แล้วว่าทำอะไรผมไว้ ยิ่งตอบแบบนี้แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ไหนวะ
“เรียกทำไมกลัวแฟนมึงจำชื่อตัวเองไม่ได้รึไง” พี่ตินณ์ที่นั่งข้างๆไอ้พรตถามเหมือนล้อ
“กลัวมันจะจำชื่อแฟนตัวเองผิดนะซิ จากคิมจะกลายเป็นตินณ์เข้าซักวันมันเลยเรียกทวนความจำเรื่อยๆ”
“ไอ้โฟมกวนตีนแล้วไง หุบปากแล้วระวังเมียมึงดีๆเถอะ กูเห็นสาวจ้องอยู่โน่น” พี่คิมหันไปว่าพี่โฟมก่อนหยิบเหล้าในมือผมไปดื่มหน้าตาเฉยของตัวเองก็มีแต่มาแย่งของผมซะงั้น
“ไอ้นาวเต้นไหวไหมวะ กูอยากเต้นไปเต้นเป็นเพื่อนหน่อยดิ” ไอ้พรตกระซิบถามข้างหูแข่งกับเสียงเพลง
“ไม่ไหวว่ะเดินยังเป๋ ชวนพี่ตินณ์ไปดิหรือไม่ก็ไอ้สองตัวนี้ไง”
“กูชวนมันแล้วแต่มันไม่ไป ขี้เกียจชิบหายเอาแต่นั่งเคี้ยวเอื้องอยู่ได้ไม่ยอมขยับตัวเลย” ไอ้เชี้ยพรตแม่งปากจัดชิบ แต่ไม่รู้มันว่าไอ้ฟิกซ์ ไอ้มายด์หรือว่าผมแน่วะ ทำไมรู้สึกร้อนๆตัว
“แล้วพี่ตินณ์ล่ะ”
“ชวนตินณ์แล้วกูจะได้เต้นไหมล่ะ เดี๋ยวก็ไปคอยจับผิดคนนั้นคนนี้ที่เต้นใกล้กูอีก”
“พี่เขาหวงมึงก็รู้ อย่าเต้นให้มันยั่วนักดิ”
“ยั่วตรงไหนวะ เออๆกูชวนตินณ์ก็ได้ ตินณ์อยากเต้นพาไปเต้นหน่อยดิ” แล้วมันก็เลิกสนใจผมหันไปเกาะแขนอ้อนพี่ตินณ์แทน ตอนแรกผมก็เห็นแกทำท่าไม่อยากไปนะแต่สุดท้ายผมก็เห็นเดินตามไอ้พรตต่อยๆ
“อ้าวหวัดดีครับพี่ๆ หวัดดีรอบสองครับพี่ใภ้มาเที่ยวไหวด้วยเหรอ” ใครช่วยเอาไอ้เด็กนี่ไปไกลๆตีนผมที่ได้ไหมวะ แค่ได้ยินเสียงผมก็อยากแกล้งกัดลิ้นตัวเองตายแล้ว รู้สึกเสียงมันหลอนประสาทยังไงไม่รู้ครับ
“มึงมาทำอะไรที่นี่วะ” พี่คิมถามไอ้น้องคินที่นั่งข้างๆผมแทนที่ไอ้พรตที่เพิ่งลุกออกไป
“มาเที่ยวดิพี่ หรือจะให้ผมมาเรียนล่ะที่แบบนี้”
“ไอ้เชี้ย น้องมึงแม่งกวนตีนสัส!” พี่โฟมว่าเสียงดัง
“มันไม่ใช่น้องกู พ่อกูเก็บได้จากถังขยะ” พี่คิมหันมามองด้วยหางตาก่อนตอบนิ่งๆ ถ้าใครไม่รู้มาก่อนต้องนึกว่าเรื่องจริงแน่ๆครับ
“อ้าวพี่พูดงี้ออกไปตีกันหน้าร้านป๊ะ”
“ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย ไปกวนมันมากๆระวังพี่มึงยำตีนแล้วพวกกูไม่ช่วยนะ” พี่อาร์มลุกขึ้นมาผลักหัวไอ้คินก่อนเดินไปหาพี่มี่ที่ลุกไปเต้นกับไอ้พรตได้ซักพักแล้วครับ
“โอ๊ะ! พี่อาร์มอ่ะ ถ้าหัวผมหลุดมาทำไงเนี๊ยะผลักมาได้ เออพี่นาวสาวอ่ะเอาเลยไหมผมจัดให้ได้นะในนี้มีแจ่มๆด้วย” คินว่าไล่หลังพี่อาร์มก่อนหันกลับมากระซิบกระซาบกับผม 2 คน
“มึงคิดว่าสภาพกูตอนนี้จะเอาหญิงไหวไหมล่ะ ถามมาได้ไม่คิด” ผมแค่พูดเล่นมันนึกว่าจริงเหรอวะขืนทำจริงพี่มันได้เอาตายดิ
“ก็รู้ไงว่าไม่ได้เลยถาม หึหึ ถ้าไม่เอาผมไปแล้วนะแวะมาถามแค่นี้แหละ เพื่อนผมลงแล้ว” มันว่าก่อนเดินไปหาไอ้กาวเพื่อนมันที่กำลังเดินลงจากเวทีหลังร้องเพลงจบ เพื่อนมันเป็นนักร้องที่ร้านนี้ครับผมเห็นร้องมาหลายปีเพิ่งมารู้ว่าเป็นเพื่อนมันเมื่อไม่นาน
“พี่คิมผมปวดหัวอ่ะปวดตัวด้วย” ผมเอนหัวไปซบไหล่พี่คิมก่อนบอกเบาๆ นั่งจนเกือบเที่ยงคืน ว่าจะอยู่ต่อจนร้านปิด แต่ไม่ไหวแล้วครับเหมือนจะไม่สบายเลย
“จะกลับหรืออยู่ต่อ” พี่คิมก้มหน้าถาม
“กลับ” แล้วผมก็ถูกพากลับห้องทั้งที่คนอื่นยังสนุกกันอยู่เลย เพราะไอ้พี่คิมคนเดียวถ้าไม่มักมากป่านนี้ผมดิ้นกับไอ้พรตเพลินไปแล้วครับ คิดแล้วก็หงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงตอนนั้นผมก็มันส์จนหยุดไม่อยู่เหมือนกัน หึหึ
ต่อด้านล่าง
-
“พี่คิมมมมมมมมมมม!!” ผมตะโกนเรียกพี่คิมเสียงดัง หลังตื่นนอนแล้วมองหาไม่เห็น
“อะไรเรียกทำไมเสียงดังขนาดนี้วะ”
“พี่ผมเป็นอะไรอ่ะ ดูดิๆ ที่แขนอ่ะตามขาก็มี” ผมบอกก่อนยื่นแขนยื่นขาให้พี่คิมดู ตื่นมาก็รู้สึกคันๆตามแขนพอจะเกาดันเจอเป็นตุ่มน้ำใสๆ สังเกตดีๆมีทั้งขาทั้งแขนเลยครับ
“ไปโดนอะไรมา แพ้อะไรรึเปล่า” ผมถามพี่แล้วพี่มาถามผมแบบนี้ใครจะรู้ฟร่ะ
“ไม่รู้...แพ้เหล้าก็ไม่น่าจะใช่เพราะยี่ห้อนี้ผมเคยกินมาก่อน”
“อย่าเกาดิ เดี๋ยวลาม ตัวร้อนด้วยนี่หว่า” พี่คิมจับแขนผมขึ้นดูก่อนว่า
“รึว่าผมจะเป็นเอดส์อ่ะพี่ ผมจะตายไหมผมกลัว” ผมถามเสียงสั่น เคยได้ยินมาว่าถ้าเป็นเอดส์มันจะเป็นตุ่มใสๆก่อนแล้วก็ตาย ถ้าผมเป็นพี่คิมก็ต้องเป็นด้วยดิ
“กูไม่ได้เป็น มึงจะเป็นได้ไงประสาท ไปลุกอาบน้ำเดี๋ยวกูพาไปหาหมอ”
“ไม่เอาไม่ไป ผมกลัวถ้าตรวจมาแล้วใช่ล่ะ” รีบสั่นหน้าแล้วซุกตัวเข้าหาผ้านวมเลยครับ
ผมยังทำใจไม่ได้อ่ะ อายุผมยังน้อยถ้าเป็นขึ้นมาผมจะมองหน้าแม่กับพ่อได้ไง แล้วไหนจะเพื่อนอีกพี่คิมอีก ผมไปติดจากใครมาวะในเมื่อพี่คิมก็ไม่ได้เป็นหรือเมื่อคืนที่ผมไปเข้าห้องน้ำในผับต้องใช่แน่ๆ
ถ้าเป็นแล้วมันต้องทำอะไรบ้างล่ะ
ก่อนอื่นต้องเลิกกับพี่คิมก่อนพี่คิมจะได้ไม่ติดไปด้วย
แล้วก็ต้องทำอะไรอีกวะ
อ่อใช่ไล่พี่คิมออกจากห้อง ย้ายที่อยู่
ไปสมัครเรียนที่ใหม่
แล้วจะเรียนทำไมวะไหนๆก็ต้องตาย
งั้นไปลาออกจากมอ
โทรไปลาเพื่อนแล้วก็หาที่นอนตายอย่างสงบ
แค่นี้มั้งคงไม่มีอะไรอีกแล้ว
“ไอ้นาวมึงจะนอนคุดอยู่ในผ้าห่มอีกนานไหม ไปอาบน้ำดิจะได้หาหมอ”
“อ๊ากกก พี่คิมอย่าเปิดดิ อย่าดึงๆ ไปไกลๆเลยเดี๋ยวติด ผมเป็นโรคที่สังคมรังเกียจนะรู้ป่าว” ผมรีบกระชากผ้านวมคืนจากพี่คิมที่กำลังดึงให้พ้นตัวผม แต่ทำไมแรงพี่คิมถึงเยอะขนาดนี้วะไม่รู้รึไงว่าผมเป็นห่วงถึงไม่อยากให้มาใกล้
“มึงบ้าไปแล้วเหรอ โรคอะไรของมึงมาอาบน้ำ”
“พี่คิมปล่อย อย่าถูกตัวผม เฮ้ย! พี่ผมขอร้องอย่าจับตัวเลยผมอ๊ะ........”
“ที่นี้จะเลิกบ้าได้รึยัง ไม่สบายทำไมฤทธิ์เยอะจังวะ”
“จูบทำไม พี่จูบผมทำไม ฮื่อออออ....อยากตายรึไง ทำไมทำแบบนี้ผมบอกแล้วไงว่าผมเป็นโรค ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่โรคจิตไม่รู้รึไงมันติดทางน้ำลายได้นะ” ผมว่าพร้อมรัวกำปั้นทุบหลังพี่คิมเต็มแรง ทำไมมันโง่ ทำไมมันบ้าแบบนี้ปกติก็ฉลาดนี่หว่า
“กูบอกว่ามึงไม่ได้เป็นๆมึงก็ไม่เชื่อ ถ้ามึงอยากเป็นนักกูจะเป็นด้วยให้มันตายไปพร้อมๆกันนี้แหละที่นี้มึงจะได้ไม่ต้องโวยวายว่ากูไม่รักมึงซะที”
“ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้ ฮื่ออออ... พี่ต้องไม่เป็นดิ อึก... ไปๆ ไปหาหมอนะ พี่ยังไม่เป็นตุ่มๆเหมือนผม อาจจะยังไม่เป็นก็ได้หรือถ้าเป็นมันก็ต้องรักษาหาย” ผมปาดน้ำตาทิ้งก่อนลุกขึ้นดึงมือพี่คิมให้ลุกจากเตียงตาม
“เลิกร้อง แล้วไปอาบน้ำซะจะได้ไปตรวจด้วยกันนี่แหละ”
“ครับๆ พี่รอเดี๋ยวนะผมอาบน้ำแป๊บเดียว” ผมรีบว่าก่อนพี่คิมจะเปลี่ยนใจไม่ไปตรวจ
“อ่ะของเยี่ยมคนเป็นเอดส์”
“ไงมึงใกล้ตายยังวะ”
“วันนี้กินยาต้านยัง หน้าโทรมชิบหายมึง”
“เอดส์เหี้ยอะไรล่ะ กูเป็นอีสุกอีใส” ผมเถียงไอ้พวกเพื่อนเหี้ยที่ชักขบวนมาเยี่ยมเสียงดังลั่นห้อง
“ใช่เหรอ เมื่อวานกูยังจำเสียงมึงได้ติดหูอยู่เลย โคตรเหมือนคนเมายา แม่งโทรมาบอกกูว่ากำลังจะตายเสียงสั่นเป็นเจ้าเข้าเลย บอกอะไรก็ไม่ฟังพากูตกใจไปด้วยเลยมึง” ไอ้เชี้ยพรตเปิดเลยครับ
“เออเหมือนกันเลย มันก็โทรมาหากูบอกจะไปลาออกอะไรนี่แหละ” ไอ้มายด์เสริม
“กูด้วยๆ กูก็นึกว่ามันอำ แม่งมันไม่รู้จริงๆเหรอวะว่าเอดส์มันไม่ได้เป็นกันไงๆแค่ใช้ห้องน้ำร่วมกัน” ไอ้ฟิกซ์ถามต่อด้วยใบหน้าขำๆ กึ่งล้อกึ่งสมเพชในความโง่ของผม ก็ใครจะไปรู้วะว่าโตขนาดนี้แล้วยังเป็นอีสุกอีใสได้อีก
“กูจะรู้ไหมล่ะ” ผมว่าหน้าบึ้งทั้งที่ยังนอนอยู่บนโซฟา โดยมีบรรดาเพื่อนเชี้ยนั่งหน้าสลอนอยู่บนพื้นห้อง
“ไม่รู้แล้วไม่เสือกถามใคร กูพูดเท่าไหร่แม่งก็ไม่เชื่อ” พี่คิมที่ถือกะละมังใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเดินบ่นเข้ามาอีกคน
หลังจากไปหาหมอผมก็รู้ว่าตัวเองเป็นอีสุกอีใสหน้าแตกเป็นเสี่ยงๆแบบหมอไม่รับเย็บเลยครับ ที่สำคัญนอกจากจะอายหมออายพี่คิมที่ผมโวยวายไปซะเยอะแล้ว ผมก็ต้องมาอายไอ้พวกเชี้ยนี่ด้วยเพราะดันโทรไปล่ำลาระหว่างทางมาโรงพยาบาลซะครบทีมพี่คิมก็ไม่คิดจะห้ามอะไรผมเลยนะ
“อย่างนี้แหละพี่คนมันไม่ค่อยได้กินข้าว”
“กินรู้ได้ไงว่ากูไม่ได้กินถึงจะไม่ได้กินทุกมื้อก็เถอะ” ผมรีบเถียงไอ้พรตทันทีที่มันพูดจบ
“อ้าวเหรอนึกว่าปกติกินหญ้า ถามจริงมึงเป็นเพื่อนกูได้ไงวะโง่ขนาดนี้”
“ฟายอย่าให้กูหายก่อนนะ เห็นกูนอนแบบนี้แล้วรุมกูกันใหญ่ แล้วนั่นมันของเยี่ยมกูไม่ใช่เหรอ” ผมว่าก่อนถามไอ้ฟิกซ์ที่เริ่มรื้อในตะกร้าของเยี่ยม ส่วนไอ้มายด์กำลังถอดปิ่นโตที่พี่ตินณ์ทำกับข้าวมาฝากผมออกจากเถ้า
พี่ตินณ์โทรมาถามอาการผมแล้วเมื่อเช้าก่อนบอกแกต้องเข้าโชว์รูมก่อนเลยให้ไอ้พรตมาเยี่ยมคนเดียว เดี๋ยวมืดๆถึงตามมาเยี่ยมผม จริงแล้วผมอยากให้พี่ตินณ์มามากกว่าไอ้พวกนี้อีกนะ ไม่รู้มันจะมาทำไมแม่งกวนประสาททุกคนเลย
“ขอกินหน่อย มึงป่วยกินไม่ได้หรอกเสียของ” ยังมีหน้าหันมาตอบอีกครับ
“ไม่เกา!!” เชี้ยสะดุ้งเลย
“พี่คิมอยู่แค่นี้พี่จะเสียงดังทำไมอ่ะ”
“ก็กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้เกา เดี๋ยวมันเป็นแผลเป็น”
“ก็ผมคันอ่ะ พี่ไม่เคยเป็นไม่รู้หรอกว่ามันคันขนาดไหน” ผมว่าเสียงเขียวก่อนส่งค้อนให้ซะเลย หงุดหงิดๆ เบื่อพี่คิม แม่งชอบขัดใจอะไรก็ไม่ได้ เกาก็ไม่ได้ เช็ดตัวบ่อยก็บ่นไรนักหนาไม่รู้
“มึงรู้จักไหมวัคซีนอ่ะ ทำไมไม่ฉีดวะจะได้ไม่ต้องเป็น เหมือนคนเป็นเอดส์เหี้ยๆมึงแน่ใจนะว่าไม่ใช่” ไอ้พรตว่าพร้อมเอามือจับแขนผมพลิกไปมาเพื่อพิจารณาตุ่มน้ำใสๆ ก่อนทำหน้ารังเกียจ
“แน่ใจ!! แล้วมึงรู้ทำไมไม่บอกกูบ้างวะ กูจะได้ไม่ต้องเป็น”
“กูจะรู้ไหมล่ะว่ามึงยังไม่เคยเป็น”
“ก็กูไม่รู้จักอ่ะ ตอนคิดว่าเป็นเอดส์นี่กูหลอนมากเลยนะมึง หน้าพ่อกับแม่กูลอยมาเลยแถมไอ้พี่คิมแม่งก็เล่นบ้าๆกูนึกว่าจะติดกันไปแล้ว”
“เล่นอะไรกันหรา....บอกหน่อยดิ” ไอ้เชี้ยฟิกซ์รีบเสนอหน้าทำเสียงกวนตีนมาก่อนเพื่อนเลย
“เสือก!!”
“พี่คิมผมว่ามันไม่ได้ป่วยหรอก ไม่ต้องไปดูแลมันมากตั้งแต่มาผมยังไม่เห็นมันหยุดพูดเลย” ไอ้มายด์มันเอาตาข้างไหนดูวะว่าพี่คิมดูแลผม แค่เช็ดตัว ป้อนข้าวป้อนยานี่ไม่นับนะ เพราะถือว่าเป็นหน้าที่แฟนต้องทำอยู่แล้ว
“คิดเหมือนกูเลย” อ้าวพี่คิมทำไมไปเห็นด้วยกับมันอ่ะ ผมป่วยอยู่นะผมคนป่วยต้องเอาใจผมดิ
“ตุ่มๆนี่ถ้าน้ำแตกมันจะเป็นไงวะ” ไอ้พรตที่นั่งพิจารณาแขนผมถามขึ้นอีก ตอนนี้ตุ่มที่ผมเห็นเมื่อวานมันใหญ่ขึ้น แถมขึ้นที่หน้ากับหลังด้วยครับ โคตรเจ็บอ่ะเวลานอน อยากเกามันทั้งตัว
“ถามบ้าๆ ถ้าน้ำแตกก็แยกทางดิ”
“เชี้ยฟิกซ์ ส่อสันดานมากมึง กูว่าคนที่จะเป็นเอดส์น่ะมึงแน่ๆไม่ใช่ไอ้นาวหรอก” ไอ้มายด์ว่าก่อนเอาตีนยันตูดไอ้ฟิกซ์ไป 1 ทีเต็มแรง
“จะเป็นได้ไง เค้าก็มีแต่ตัวเองคนเดียวน้า” ไอ้หน้าด้านมันอ้าแขนทำท่าจะกอดไอ้มายด์ก่อนต้องผงะถอยหลังเพราะไอ้มาย์ดยกตีนขึ้นมากันไว้ ทำเอาพวกผมหัวเราะเสียงดัง
“เมื่อกี้กินข้าวแล้วกินยารึยัง” พี่คิมถามถึงยาลดไข้ที่เอาให้ผมตั้งแต่ก่อนกินข้าว
“...กินแล้ว...มั้ง” จำไม่ได้แล้วว่าเอาไว้ไหน สงสัยกินไปแล้ว
“ไอ้โกหก ยายังตั้งอยู่นี่” ไอ้พรตว่าก่อนหยิบแก้วใส่ยาใบเล็กขั้นโชว์
“แล้วมึงเอาไปทำไมล่ะกูก็นึกว่ากินแล้วดิ”
“หน้ามึนนะมึง ไม่ต้องโทษเพื่อนกินเร็วๆเลย”พี่คิมพยุงผมขึ้นนั่งก่อนหยิบแก้วยาจากไอ้พรตมาเทยาใส่มือแล้วป้อนผม
“พี่คิมเพื่อนผมล่ะ” ผมถามพี่คิมหลังลืมตามาแล้วไม่เห็นใครนอกจากพี่คิมที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ เมื่อตอนบ่อยพอกินยาผมก็นอนคุยกับไอ้พวกนั้นต่อก่อนเริ่มง่วงแล้วเคลิ้มหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
“กลับกันไปหมดแล้ว”
“อ้าวไม่มีใครบอกผมเลย”
“มึงหลับมันจะบอกมึงทำไม กูตีมือนะถ้าเห็นเกาอีกที”
“พี่คิมอ่า ผมคันให้เกาหน่อยนะ”
“ไม่ได้ โตแล้วทนเอาดิ ถ้าเป็นแผลเป็นตอนนี้มึงไม่หล่อเลยนะ อย่าให้กูต้องมัด”
“ทำไมผมต้องเป็นด้วยอ่ะ น่าเกลียดเนอะ พี่คิมขอกระจกหน่อย” ไม่เกาก็ได้วะ ถ้าไม่บอกว่าหมดหล่อผมไม่ว่าง่ายแบบนี้หรอกนะ
“กระจกก็ไม่ได้ ไม่ต้องดูหรอกหายแล้วค่อยดู”
“ผมน่าเกลียดมากเลยใช่ป๊ะถึงดูไม่ได้”
“ไม่หรอก เดี๋ยวก็หาย”
“ไม่จริงอ่ะ ต้องเยอะแน่ๆไม่งั้นพี่ก็ต้องให้ผมดูดิ”ผมว่าเสียงเบา ถ้ามันไม่หายแล้วพี่คิมไม่รักผมทำไงอ่ะ
“เออ น่าเกลียดก็น่าเกลียด”
“ง่ะ พี่คิมอ่ะโกหกบ้างก็ได้”
“มึงจะเอาไงวะ บอกไม่น่าเกลียดมึงก็จะให้น่าเกลียด พอกูบอกน่าเกลียดมึงก็ไม่พอใจ” เสียงนิ่งเลยอ่ะ
“พี่คิมอย่าหงุดหงิดดิ ผมเป็นคนป่วยนะ พี่ต้องเอาใจผมดิ ฮื่ออออออ.....”
“ถ้าแกล้งร้องอีกกูตีตายนะ”
“พี่คิมมมมมมมมใจร้าย เบื่อแล้วกลับบ้านดีกว่า” ผมว่าหน้ายุ่งก่อนทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง ไม่มีคนตามใจเลยกลับไปหาแม่ดีกว่า
“เออๆ ไม่ดุแล้วจะตามใจด้วย ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ นอนลงดีๆ” พี่คิมเดินเข้ามากอดผมก่อนจับให้นอนลงเหมือนเดิม
“แน่นะ” ผมนอนถามตาใส
“เออ”
“อิอิ งั้นผมอยากอาบน้ำ ขอไปอาบน้ำนะเหนียวตัว” ผมว่ายิ้มๆ จะได้อาบน้ำแล้ว
“ไม่ได้ไข้ยังไม่หายดี เช็ดตัวก่อนพรุ่งนี้ค่อยอาบ”
“แต่...”
“พรุ่งนี้กูอาบให้”
“ก็ได้...งั้นเช็ดตัวเลยนะ” ผมยอมรับข้อเสนอก่อนยืนแขนไปตรงหน้าพี่คิม
“อืมเดี๋ยวเช็ดเสร็จแล้วกินข้าวนะ”
“ป้อนด้วย”
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง เออป้อนก็ป้อน” พี่คิมเหมือนกำลังจะเริ่มบ่น แต่พอเห็นผมทำน้ำตาคลอๆก็รีบเปลี่ยนใจป้อนทันที อิอิ น่ารักอ่ะ
“ถ้าผมเป็นแผลเป็นน่าเกลียดพี่จะรักผมเหมือนเดิมไหม” ผมถามพี่คิมที่กำลังเช็ดตัวให้ผมเรื่อยๆก็คนมันเครียดเลยกังวลไปเรื่อย
“กูเคยบอกเหรอว่ารักมึง”
“บอกดิ เคยบอกผมจำได้” ผมรีบว่าเสียงดัง ทำไมพี่คิมชอบแกล้งผมวะ แล้วผมก็รู้นะว่าแกล้งแต่ก็อดขึ้นตามตลอดไม่ได้
“หึหึ เคยก็เคย” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นพร้อมใบหน้ายิ้มมุมปาก
“อ้าวแล้วตกลงรักเหมือนเดิมไหมอ่ะ” ผมทวงอีกครั้ง ชอบทำเป็นเนียนไม่ตอบอ่ะ
“ไม่แน่ใจว่ะ”
“ทำไมไม่แน่ใจ ใช่สิผมมันน่าเกลียดอัปลักษณ์แล้วนี่”
“มึงป่วยหรือมึงท้องวะ อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่า ไอ้พรตมีเมนส์อีก”
“พี่รู้ได้ไงว่ามันมีเมนส์ตอนไหน เคยไปมีอะไรกับมันเหรอ เมื่อไหร่บอกมาเลยบอกมา”
“ฮ่าๆๆ กูล้อเล่นน่า ปากนี่จะติดจมูกอยู่แล้วดั้งก็ไม่ค่อยอีก แม่งกอลั่มดีๆนี่เอง”
“พี่คิม!!”
“ไม่เอาไม่เสียงดัง เป็นกอลั่มกูก็รักน่า ถึงหน้าตาอัปลักษณ์ยังไงแต่ถ้าเป็นมึงกูก็รัก” พี่คิมว่าพร้อมเอามือบีบปากผมที่หน้าร้อนผ่าวเบาๆ
“พี่คิมอ่ะ บอกแต่แรกก็จบแล้วชอบทำให้โมโห”
“ก็เวลามึงโมโหมันน่ารักนี่หว่า ไอ้ตุ่มเนี๊ยะถ้ามึงไม่เกามันก็ไม่เป็นแผลไง พอไม่เป็นแผลมึงก็ไม่น่าเกลียดเข้าใจไหม”
“อื้อ...”ผมตอบเสียงเบาในลำคอก่อนหยักหน้า
“เป็นเด็กดีเชื่อกูอีกไม่กี่วันเดี๋ยวก็หายแล้ว” พี่คิมว่าอีกก่อนหอมแก้มผมที่มีตุ่มๆด้วยแหละ กล้าหอมได้ไงอ่ะ
“พี่คิมเดี๋ยวติด”
“ไม่ติดหรอกน่าทีนี้ก็สบายใจได้แล้วนะว่ากูไม่ได้รังเกียจมึง”
“ครับ”
“หึหึ เดี๋ยวกูไปเอาข้าวมาให้ไม่ต้องคิดมากนะ” แล้วพี่คิมก็เดินหายเข้าไปในครัวพร้อมสายตาผมที่มองตามหลังยิ้มๆ
หลังกินข้าวเช็ดตัวเสร็จพี่ตินณ์กับไอ้พรตก็มาเยี่ยมผมอีกรอบ กว่าจะได้นอนก็เกือบ 4 ทุ่มครับ ผมเป็นอีสุกอีใสอยู่เกือบ 2 อาทิตย์กว่าจะหาย แต่ก็ยังไม่หายสนิทมีทิ้งรอยไว้บ้างดีหน่อยที่ไม่เป็นแผลเป็น ช่วงที่ผมไม่สบายพี่คิมดูแลผมตลอดเลย ไม่ค่อยดุผมด้วยแถมตามใจตลอด เล่นเอาผมติดใจแล้วดิ รู้งี้บอกยังไม่หายก็ดีจะได้เอาแต่ใจตัวเองนานกว่านี้อีกหน่อย
----- จบตอนพิเศษ -----
ขอบคุณที่ติดตามและยังคิดถึงกันค่ะ ไม่ได้เขียนเรื่องนี้นานมากดีใจที่ยังมีคนจำได้ :laugh:
ถึงไม่ค่อยได้แต่งแต่ก็รักทุกคนเหมือนเดิมน้า จุ๊บๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
พี่คิม...รักเมียแต่ชอบแกล้ง...ตอนนี้น่ารักมากๆ
-
นาวแกโวยวายได้ฮามาก สงสารพี่คิมเลย 5555
-
ฟินมากกกค่าาาาา
สงสารใครดีน้า ได้ทั้งคู่สิน่าาา 55
รักๆๆ ชอบเรื่องนี้
ขอบคุณนะค้าาา
:mew1:
-
นะนะ น่าร๊ากกกกก :-[ :กอด1:
นาวนี่ยังรั่วเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
พี่คิมดูแลเมียดีขนาดนี้ เอาตำแหน่งสามีดีเด่นไปเลยเถอะ :katai2-1:
-
นาวเป็นแค่อีสุกอีใส โวยวายไปก่อน
ตื่นตูมจริงๆ แต่ก็ดีนะจะได้อ้อนพี่คิม
-
เป็นโรคมโนด้วยใช่มั้ยนาว??
ขอบคุณ :)
-
นาวน่ารักกกกกกกกกอะ พี่คิมดูแลดีจุง
-
น่าร้ากกกกก
-
นู๋นาว มีการคิดเป็นขั้นเป็นตอนเลยนะ5555 :laugh:
พี่คิมดูแลน้องนาวดีมากกกกอ่ะ!! น่ารัก!! :กอด1:
***ได้อ่านแร้วคิดถึงเจงๆๆๆๆ อยากอ่าน คิม-นาว อีกสักตอนจุง :impress2:
:-[ :mew1: o13 o13
-
ถือว่าเอาคืนตอนนาวดูแลคิมนะ อิอิ
-
นานๆๆ พี่คิมจะตามใจน้องนาวสักที
แหม่ รักน้องนาวเหมือนกันนะ
แต่นิสัยวกเข้าเรื่องบนเตียงนี่ตลอดๆๆๆๆ
-
จุใจที่สุดเลย เพราะเราเป็นแฟนของคู่นี้อยู่จ้า
-
ตอนนี้อยากได้พี่คิมอ่ะ :impress2: :impress2:
-
โฮ๊ะๆ ขออีกหลายๆตอน ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:เฮ้อ: เพลียใจไปกับนู๋นาวมันมโนไปไกลตลอด พี่คิมน่ารักมากก
-
พี่คิมน่ารักอ่ะ
ว่าแต่นาวแกจะเอาสาวจริงดิ ? 555
-
ใครว่าพี่คิมดุ ออกจะใจดี เนอะ
-
ตอนนี้เฮียคิม ที่แสนจะซึนของเรา ดู..
น่าร๊ากกกก อบอุ่นอ่ะ -///-
ส่วนนาวอย่างฮาาาา คิดได๊ว่าเป็นเอดส์!!
มันไม่ได้เปนง่ายแสดงผลไวจนาดน้านนนนคุณน้อง
5555555
-
นี่พี่คิมตัวจริงใช่ม๊ายยยยย 555
น่ารักเนอะ ^^
-
ขอบคุณมากครับ คิดถึง พรต-ตินณ์ คิม-นาว มากๆเลยครับ
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
พี่คิม น้องนาว น่ารักอ่ะ พี่คิมหื่นมากชอบแกล้งน้องมาก
และก็รักน้องนาวมากกกกกกกกกกกเหมือนกัน :L1:
-
นุ้งนาวถือโอกาสอ้อนพี่คิมเลยยยยยยย o13
-
นานๆทีจะมีโอกาส รีบอ้อนเยอะๆเลยนาว ยังไงพี่คิมก็ไปไหนไม่รอดอยู่ดี :m20:
-
:katai1: โรคมโน 555
-
o13 o13 ชอบอ่ะ..แล้วมาลงตอนพิเศษอีกนะ.. o13 o13
-
:impress2:
-
พี่คิมนี่เหมือนจะเลี้ยงนาวด้วยลำแข้ง แต่เอาเข้าจริงโคตรตามใจเลยอ่ะ
นาวก็ช่างมโนจริงๆ 5555
-
หวานเวอร์อะ พี่คิมของน้องกอลลั่มมมมม
ให้เป็นพระเอกแทนพี่ติณวันนึง
-
จะเอาฮาไปไหนน้องนาววว 555
พากันไปร้องไห้รับจ้างเลยค้าาา แนะนำ :m20:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
Happy Haloween Day
:L1:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เหมือนยกภูเขาออกจากอกกก
มันโล่งใจ ดีใจจจจ แทบเสียน้ำตากันอีกรอบบบบ
ฮรือออออออออออออออออออออออ
อย่าพาตัวเองไปอยู่ในที่ๆอันตรายสิไอ่เด็กบ้าพวกนี้ :katai1:ฮรือออออออออออออ
ดีใจที่พี่คิมยังอยู่ ยังอยูก่ับนาว ยังอยู่กับทุกคน :hao5:
สุดท้ายอยากบอกว่า เมจิกน่ารักมากกกกกกกกกกก น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :katai3:
-
จอนแรกนี้ร้องไห้ตามแล้วนะ
55555
นาวนะนาวพาพี่เข้าใจผิดซะได้ :mew3: :mew3: :mew3:
-
ดีนะที่พี่คิมยังไม่ตายอ่ะ!!! :z3:
เค้าร้องตามนาวเลย :sad4: ใจหายหมด!!!! :heaven :hao5: :mew5:
ดีใจมากเลยอ่ะตอนที่นาวได้ยินพี่คิมเรียก .....อยากบอกว่าโล่งมากกกกกกกก :monkeysad: :sad11: :m15:
ปอ.ลอ.สุดท้ายนี้ เมจิกน่ารักมากกกกค่ะ^^ คึคึ :L2: :กอด1: :L2:
-
เมจิกน่ารักที่สุดเลย
-
555555....เมจิกจะตายแทนอิพี่คิมมากกว่า....
-
ถอนกำลังกันด่วน. พี่คิมปลอดภัยละ
-
:sad11: :sad11: :sad11:
เจ็บปวดร้องไห้เสียใจไปกับนาว สงสารพี่คิมคงรักน้องมากถึงยอมเอาตัวบังน้อง แต่เดี่ยวก่อนน่ะนาว ทำไมไม่ดูใหม้มันดีก่อนนนนนนนนนนน :angry2: :angry2:
สรุปว่าที่ร้องไห้เสียใจน้ำตาไหลเป็นโอ่งๆนี่ มันคือการเข้าผิดของนาว!!!! ปอลิง พี่คิมเค้ารักพี่คิมน่ะหายไวๆน่ะพี่แล้วรีบมาจัดการเมียพี่ให้น้องด้วย :mew1:
-
กระโดดตบนาวซัก 5 ทีเด็กบ๊องทำคนอ่านตกใจหมด อิอิ
-
ฝากตีเหม่งนาวด้วย ดีแล้วที่คิมปลอดภัย
ตกใจหมดเลย
ปล.ขอบคุณเมจิกสำหรับตอนพิเศษ
-
:hao5: :hao5: :hao5:
โหย.....หรอกให้เสียน้ำตาตั้งนานแหนะ....นึกว่าพี่คิมไม่อยู่แล้ว
-
:sad4:
-
ไอ้เด็กบ๊อง
-
ใจหายไปเลยนะเมจิก
อย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ
:เฮ้อ:
-
ผีพี่คิมหลอกกกก แหม่ๆๆ น้องมะนาวกาวใจสไลเดอร์ น้ำตาท่วมจอเชียว
ยังดีไม่สะดุ้งตื่น!
-
ขอบคุณ :)
-
เกือบแล้ว....เกือบร้องละ อีกนิดนึง แม่งงง ไอ้เด็กต๊องแม่ง5555555
-
:hao7: สมเป็นนาวมันทำเราป่วนได้ทุกตอนสิน่า
-
แล้วไปนึกว่าพี่คิมตาย นี่หัวใจจะวาย
-
นาวยังคงติ๊งต๊องเหมือนเดิม ดันพาเพื่อนไปร้องไห้หน้าศพใครก็ไม่รู้ พี่คิมนะไม่ยอมตายง่ายๆ อยู่แล้ว เพรานาวเป็นเมียที่น่ารักที่สุด 555
-
ที่แรก :a5: อ่านต่อไป :sad4: จนสุดท้าย :z13: อยากจะจิ้มก้นนาวซะจริง
-
นาวววโอ้ยยย ฉันไม่รู้จะฮารึสงสารดี
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันนะจ้ะ><
-
นาวแกนี่มัน :m16: แต่ยังดีที่พี่คิมไม่ตายไม่งั้นนาวคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ o13
-
กระเทาะเปลือกไข่ออกมาเพราะตอนนี้ เพ่คิมไม่เป็นไรก็ดีแล้ว
ก่อนหน้านี้ทำเอาน้ำตาตกไปหลายถังเลย :sad4:
-
555 เมจิกหลอกน่ากลัวกว่าผีอีกอ่ะ
นาวเอ๊ยนาว ขวัญเอ๊ยขวัญมา
จริงๆกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่อีกรอบ เนื่องจากคิดถึงเด็กๆ
อ่านมาๆ อ้าว มีตอนพิเศษมาใหม่นี่หว่า กะว่าหวานซึ้งแน่ๆ ที่ไหนได้ 555
ถึงไม่หวานแต่ก็ซึ้งนะ อิอิ
รอตอนพิเศษตอนต่อไปจ้า ^^
-
ง่ะ ตกใจหมด
-
แหมพี่คิมน่ารักนะคะ เป็นสามีที่ดีดูแลเมียไม่สบาย
นี่แหละน้า น้องนาวผลของการที่คิดจะนอกใจสามี
ไปเจ้าะแจ้ะกะหญิงอื่น
ฟิกซ์มายด์ จิ้นๆๆ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค้าา
-
เสียใจแปป
ดีนะเนี่ยที่พี่คิมไม่ไปจริงๆ
ไม่งั้นร้องไห้เป็นเผาเต่าแน่ ฮือๆ
เป็นฮาโลวีนที่มีความสุขทั้งน้ำตาเลย
:hao5: :hao5:
-
นาวรักพี่คิมมากเลยนะเนี่ย
-
:m16:เอาน้ำตาช้านคืนมา ร้องไห้ตามนาวไปแล้วด้วยอ่ะ ฮือ ฮือ คนเขียนตบมุกแบบนี้ ฮึ่ย ดีนะพี่คิมยังไม่ตาย ยกโทษให้คนเขียน ก๊ะด้ะ
-
น้ำตาไหลเป็นสายเลยทีเดียวครับ
ดีใจที่พี่คิมยังไม่ตาย
สงสัยงานนี้มีแก้แค้น 5555
-
โอ๊ยดราม่าไปเลย แบบเสียใจอ่ะ
ดีนะดีที่คนเขียนไม่มาม่า :katai5:
-
ขอบอกไล่อ่านจนจบ อยากบอกว่าสนุกมากมายอะ
-
นาวววววว ซื้อบื้อได้อีกกกกก
พี่คิมไม่กล้าทิ้งไปไหนแน่ๆ 55555
นำพาทุกคนซึมไปกับศพไหนก็ไม่รู้
ขอบคุณที่นำมาลงนะคะ
-
นึกว่าพี่คิมไปแล้วจริง
เสียน้ำตาไปด้วย เพราะนาวเข้าใจผิดแท้ๆ
-
อ่านรวดเดียวจบ
สนุกมากเลยคุ อยากได้ผู้ชายแบบพี่ติณอ่ะ โคตรของโคตรดี :-[
-
อ่านจบแล้ว ชอบมากถึงมากที่สุด
พรตกับนาวจะนิสัยคล้ายๆกัน ชอบนะน่ารักดี
แต่นาวมันจะต๊องกว่า 5555555
พรตกับติณน์คือเป็นคู่ในอุดมคติ เลอค่ามาก
ส่วนคู่คิมนาว อิพี่คิมปากแข็ง ขี้เก๊ก ซึนได้อีก
แต่ไปๆมาๆ ยอมรับว่าชอบนาวไปแล้ว กร้ากกกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขมากจริงๆ
มีตอนพิเศษ มีโมเม้นให้ตามอ่านเยอะดี
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ เลิฟฟ
-
รออ่านตอนต่อไป และเรื่องอื่นๆที่จะแต่งต่อ :pig4: :pig4:
-
ชอบๆๆ :ling1: :ling1: น่ารักเวอร์ กริ๊ดดังๆๆๆ ชอบชะมัด ฟิน :ling2: :ling2:
-
อ่านจบแล้ว............บอกได้แค่ว่าเป็นเรื่องประทับใจอีกเรื่องหนึ่งเลยจริง ๆ ค่ะ o13 o13
:pig4: และ :กอด1: ค่ะ
-
ประทับจิต ประทับใจจริง เรื่องสนุกมาก :impress2: :impress2:
-
อ่านเรื่องนี้จบเป็นรอบที่ 3 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านนิยาย Y ชอบมากอ่านครั้งแรกตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นสมาชิก อ่านไปสองรอบ พอสมัครแล้วมาอ่านอีกรอบเป็นรอบที่สามเลยเพิ่งมาเม้นค่ะ ตามอ่านเรื่องอื่นที่คุณเคียงใจกับคุณ Magicz (น่าจะคนเดียวกัน)เขียนกับแอด Facebook ไปอ่าน Moment ที่ลงในเฟสบุ๊คด้วยค่ะสนุกและน่ารักมาก ถึงคนเขียนจะไม่ว่างหรือจะไม่เขียนเรื่องอื่นอีกแล้ว ยังไงขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หวังว่าคงจะได้อ่านนิยายคุณอีก ขอบคุณค่ะ
-
เคะซึนๆแบบพรตนี่มันโดนใจจริงๆ
มาเขียนตอนพิเศษให้หน่อยน้าา อ้อนๆ :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณเขียดคิดถึงเฮียปั้นอะมีตอนผิเศษอีกปะ
-
เอ่อคือพึ่งตามเข้าไปอ่าน โมเม้นอ่ะคับที่ ตินง้อพรตอ่ะ ในเฟส
ชี้แจงก่อนอ่านสำหรับผู้ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟซของเมจิก ถ้าใครเป็นเพื่อนแล้วให้ข้ามไปอ่านตอนพิเศษได้เลยค่ะ
จากเดิมที่เมจิกลงโมเมนท์ไว้และเป็นช่วงที่พี่ตินณ์กับน้องพรตมีเรื่องไม่เข้าใจกัน
หลายคนต้องการให้ลงต่อจากตอนนั้นซึ่งเมจิกลงต่อในเฟซไว้แล้ว แต่เป็นรูปภาพที่คุยกันทางไลน์
โดยน้องกลับไปอยู่บ้านแล้วพี่ตินณ์ไปง้อกลับมา เมจิกนำรูปมาลงที่เล้าไม่เป็น
ดังนั้นถ้าใครอยากอ่านขอให้เข้าไปอ่านที่หน้าเฟซของเมจิกนะคะ เมจิกเปิดเป็นสาธารณะให้แล้วค่ะ
สำหรับตอนพิเศษเป็นเหตุการณ์หลังจากน้องพรตดีกับพี่ตินณ์แล้วค่ะ
Facebook Magicz Magicz
ไม่รู้ว่าลบไปรึยังคับพอดีหาไม่เจออ่า ใครรู้ช่วยที มันคา :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ทำร้ายคนอ่านมากๆเลยอ่ะ ฮือๆ
-
สั้นๆเลย น่ารักทุกคน
-
สนุกมากเลย ขอบคุณนะค่ะ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ^^
-
แจ้งข่าว เปิดจองนิยายจ้า
(http://images.forstudent.com/0/mxx.jpg)
เปิดจองนิยายเรื่อง Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม...
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 1100 + 2 เล่มจบ
ของแถม : ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงในเว็บ จำนวน 33 ตอน
ของเเถมรอบจอง : เรื่องสั้น 1 เล่ม
ราคา : 1150
สามารถโอนเงินได้ตั้งแต่วันนี้ – 15 มิถุนายน 2558
หนังสือจัดส่งภายใน 27 มิถุนายน 2558
สั่งจอง : http://www.hermitbookshop.com/product/133/pre-order-donapost-be-naughty-by-magicz-โอนเงินได้ตั้งเเต่วันนี้-15-มิถุนายน-2558-2
-
:hao6: :hao6: เอ้ยยฟินสุดๆๆอ่ะ เมาๆๆ 55555+
-
พรต น่ารักก ฟินสุดๆๆ 5555
-
:katai2-1: :katai2-1: ยิ่งอ่านยิ่งฟินนนน
-
:a5: เปิดจองแล้ว ได้เวลาแคะกระปุกละสิ :z2:
แต่ตอนนี้อยากอ่านพีชเนมอ่า นะๆๆๆ ว้อนมาก :call:
-
:katai4: :katai4: :katai4: ฟินกระจายย โอ้ยๆๆ
-
:katai4: :katai4: :katai4: ฟินๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: เอ้ยยย ฟินพี่คิม 5555
-
:haun4: :haun4: ฟินพี่คิม อิๆๆ
-
ในที่สุด
อ่านเรื่องนี้จบนานแล้ว ให้กำลังใจทางเฟสตลอด
เลยอยากมาให้กำลังใจในเล้าบ้าง
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะเมจิก :pig4: :pig4: :pig4:
อยากอ่านพีชเนมแล้วอ่า
ปล เก็บตังแป๊บ รอก่อนนะพรตกะนาว
-
อ่านอีกกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
:กอด1:
-
:katai2-1: รักเลย
-
ฉันว่านัทโฟมนี่มีซัมติงแน่เหลยยยยย :o8: :man1:
-
แสบนักนะหนูพรตนะ แต่ยอมอ่อนลงแล้วนี่หว่า
>_< เขินนนนน ชอบบบเรื่องนี้
-
ตอนแรกเดาว่าเมย์จะมาแบบเงียบๆร้ายๆนะเนี่ย น่ารัก ;_;
โอเคกันแล้วใช่ไหม แต่คนแทงนี่ใครยังไง
ไม่มีปมอะไรใช่ไหมเนี่ย....
-
โอ่ย .......ดีอ่ะ นึกว่าจะมีมาม่าถ้วยใหญ่แล้ว
หนักแน่นดีนะทั้งสองคน ;_;
-
อยากได้หนังสือมากๆค่าาา
-
คิดถึง ตินณ์พรตรัวๆๆๆๆๆ :ling1:
-
อ่านรอบ2 :mew1:
-
อ่านแล้วสนุกคะ
-
:hao5: สนุกมากค่ะ ตามไปอุดหนุนหนังสือแน่นอนค่ะ
-
กลับมาอ่านรอบที่สามค่ะ
-
อ่านจบละ แม้ชื่อเคะของเรา น้องพรตจะแมนมากไปจริงๆก็เถอะ 555
และส่วนตัวชอบสายดาร์คแบบพี่คิมค่ะ กรี๊ดดดดด :hao7:
-
:katai2-1: ดีงามพระราม8
เป็นอีกเรื่องที่จะอยู่ในใจค่ะสนุกมาก
จะแวะมารอเรื่อยๆน้า รอที่ท่าน้ำ555
ขอบคุณที่สร้างเรื่องดีๆสนุกๆแบบนี้นะคะ รักทั้งตัวละครและคนแต่ง ฮิ้ววว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านกี่ทีก็สนุก พรต คือน่ารักสุด ตรงๆๆๆดีชอบ
-
พึ่งอ่าไป 3 ตอน หนุกดี เด่วมาอ่านต่อ :hao7: :hao7: :hao7:
-
เห็นเรื่องนี้ตั่งแต่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกในเล้า ไม่ได้อ่านซักที
จนตอนนี้สมัคสมาชิกเเล้ว เเละนิยายก็จบไปเเล้ว ก็ยังไม่ได้อ่าน ติดสอบ ติดนู่นติดนี่
เพราะฉะนั้นขอเเปะๆๆๆไว้ก่อนนะค้ะ เดี๋ยวจะมาอ่านแบบลวดเดียวไปเล้ย
:hao5: :hao7: :o8:
-
ผัวเรื่องนี้หื่นจังฟร่ะ เอาซะเมียลุกไม่ขึ้นตลอดเลย เฮ้ออออ เหนื่อยแทนเมีย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คิดถึงน้องพรต :m15: :m15: :m15:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ^^
-
คิดถึงติณ พรต อย่างแรง :กอด1:
-
นิยายสนุกมากคะ :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากค่ะ :pig4: :L1: :pig4:
-
ขอบคุณนะคะนิยายน่ารักมาก สนุกมากๆค่ะ :L1:
-
ติณน่ารักมากกกกกกก :L1:
-
:katai2-1: :katai2-1:สุดยอด ชอบบบบบบบ ชอบพรตมากกกกกกกก น่ารัก สมควรโดนกดเป็นอย่างยิ่ง อิจฉามีติณคอยเป์
-
ละมุนตุ้นมากๆ :-[
-
สนุกมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
-
เคยอ่านไปแล้วรอบนึง ลืมเรื่องนี้ไปนานละ มาอ่านใหม่ ก็ยังฟินอยู่ สุดยอดดดดดด สนุกมากมาย
อยากให้มาต่ออีกจุง FC คิดถึง ติณ-พรต กับ คิม - นาว น๊าาาา อยากให้มีภาคสองจุง เพื่อนๆเฮฮา อ่านละมีความสุขที่สุดเลย
-
มาอ่านอีกรอบ
เป็นนิยายที่อ่านบ่อยมากๆๆๆ
-
สารบัณ มึงน่ะเมียกู
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.0) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2499183#msg2499183) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2499389#msg2499389) ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2500308#msg2500308) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2501448#msg2501448) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2502115#msg2502115) ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2503323#msg2503323) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2504817#msg2504817)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2505960#msg2505960) ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2507889#msg2507889) ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2509569#msg2509569) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2510405#msg2510405) ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2510993#msg2510993) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2512237#msg2512237) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2513650#msg2513650)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2514882#msg2514882) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2518929#msg2518929) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2520126#msg2520126) ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2521513#msg2521513) ตอนที่ 19.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2523220#msg2523220) ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2523337#msg2523337) ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2525173#msg2525173)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2527478#msg2527478) ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2530385#msg2530385) ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2531444#msg2531444) ตอนที่ 24.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2532287#msg2532287) ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2532633#msg2532633) ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2533916#msg2533916) ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2535422#msg2535422)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2539042#msg2539042) ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2540292#msg2540292) ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2542141#msg2542141) ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2544485#msg2544485) ตอนที่ ตอนพิเศษ ลอยกระทง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2545682#msg2545682) ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2547950#msg2547950)
ขออนุญาติทำสารบัญต่อนะคะ :call:
ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2550574#msg2550574)
ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2554813#msg2554813)
ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2556640#msg2556640)
ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2557234#msg2557234)
ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2558887#msg2558887)
ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2560056#msg2560056)
ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2563477#msg2563477)
ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2568567#msg2568567)
ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2569456#msg2569456)
ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2574677#msg2574677)
ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2574869#msg2574869)
ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2577185#msg2577185)
ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2580152#msg2580152)
ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2589947#msg2589947)
ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2591466#msg2591466)
ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2593892#msg2593892)
ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2595758#msg2595758)
ตอนที่ 49.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2596778#msg2596778)
ตอนที่ 50 (The End) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2598278#msg2598278)
ตอนพิเศษ :mew3:
ตอนพิเศษ ไปเที่ยวปีใหม่กันเถอะ partI (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2580804#msg2580804)
ตอนพิเศษ เที่ยวปีใหม่ partII (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2583047#msg2583047)
ตอนพิเศษ เที่ยวปีใหม่ Last part (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2583893#msg2583893)
ตอนพิเศษ คิมนาว (เมียรั่วผัวซึน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2603797#msg2603797)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแค้มป์ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2606935#msg2606935)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแค้มป์ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2609864#msg2609864)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2614060#msg2614060)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2615082#msg2615082)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2618515#msg2618515)
ตอนพิเศษ ไปค่ายตั้งแคมป์ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2621351#msg2621351)
One short (Kim - Now) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2657916#msg2657916)
ตอนพิเศษ I (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2711025#msg2711025)
ตอนพิเศษ II (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2747632#msg2747632)
ตอนพิเศษ III (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2758702#msg2758702)
ตอนพิเศษ IV (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2758703#msg2758703)
ตอนพิเศษ V (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2758704#msg2758704)
ตอนพิเศษ VI (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2766886#msg2766886)
ตอนพิเศษ คิม – นาว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2855124#msg2855124)
รวม Moment :m9:
Moment 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2548910#msg2548910)
Moment 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2549959#msg2549959)
Moment 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2556059#msg2556059)
Moment 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2560704#msg2560704)
Moment 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2561569#msg2561569)
Moment 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2566685#msg2566685)
Moment 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2567829#msg2567829)
Moment 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2579637#msg2579637)
Moment 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2592035#msg2592035)
Moment 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2592863#msg2592863)
Moment ภาพถ่ายณ.เขาค้อ(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2593421#msg2593421)
Moment 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2602413#msg2602413)
Moment เรื่องแมวๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2612667#msg2612667)
Moment 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2623458#msg2623458)
Moment 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2645905#msg2645905)
Moment 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2676267#msg2676267)
Moment 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2679365#msg2679365)
Moment 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2726541#msg2726541)
Moment 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2731819#msg2731819)
Moment 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39439.msg2738229#msg2738229)
-
มาอ่านอีกแล้ว
ถัาจะบ่อยขนาดนี้นะ .
-
o13
-
:mew1: อ้ายยยยยละมุนเป็นที่สุด
ติณณ์ตามใจพรตมว้ากกกก
-
ขอบคุณนะคะ เรื่องนี้สนุกมากมาย :pig4:
-
ชอบทุกคู่เลย ^^
-
อ้ายยยย จบแล้วววว เป็นเรื่องแรกอะที่อ่านยาวขนาดนี้ :hao7: :hao7:
ชอบทุกคู่เลยอ่ะ ลุ้นคู่ฟิกมายด้วยนะ อบากให้ได้เสียกันสักที 55555 :hao6:
อ่านทีเลือดจะหมดตัว พี่ก็หื่นทุกที่ทุกเวลาเลย น้องเจ็บตัวหมดค่าาาา :z1:
-
กรี๊ดดดพรตนะพรต
-
ถ้าสะกด คะ ค่ะ ให้ถูกต้อง จะอ่านสนุกกว่านี้เยอะเลยนะคะ
:L2:
-
:pig4:
-
เป็นอะไรที่ดีงามพระราม8 :katai2-1: ฟิลกู๊ด สนุกมาก o13 ชอบเลย :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
ปกติไม่ชอบนิยายที่ nc เยอะเกินไป อ่านไปเลื่อนไป
แต่เรื่องนี้เนื้อเรื่องดีมากกกกกก อ่านรวดเดียวจบ ตาแฉะเลย
ปกติอ่านเรื่องอื่นจะชอบแค่บางคู่ แต่เรื่องนี้ชอบทุกคู่เลย เลือกไม่ได้จริงๆ
พระเอกนายเอกน่ารักสุดๆ ชอบฉากพรตงอน ติณณ์ง้อ มันมุ้งมิ้งมากกก
ผู้ชายแบบติณณ์จะหาได้จากไหนน้อ อ่านไปอิจฉาไป อิอิ
ส่วนคู่รอง นาวต๊องๆน่ารักดี คิมก็เท่ แถมใจดีนะเอาจริง แค่เป็นคนซึนๆ
โฟนกับนัทมาน้อยๆ แต่ทำน้ำตาซึม ตอนฉากเข้าโรงบาล
อาร์มกับมี่ก็น่ารักดี ชอบมี่มาก แล้วก็ ฟิกซ์ มายด์นี่ ทำเรื่องแยกได้เลยนะเนี่ย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้า
o13