หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 43
“แม่ฟิกน่ารักจัง” ผมพูดขึ้นหลังจากไปส่งแม่ฟิกที่ห้องพักอาจารย์แล้วซึ่งผมก็รอที่รถเพื่อให้ฟิกไปส่งที่คณะ
“ทำไมไม่เรียกพี่เหมือนอยู่กับแม่พี่อ่ะ” อวดรวญนิดๆที่ผมไม่เรียก ‘พี่’
“เอ้า ไม่เคยบอกให้เรียกนี่” ผมตอบหน้าตาย
“งั้นต่อไปนี้เรียกพี่นะ” หันมาอ้อนผม
“คร้าบบบ พี่ฟิก” แกล้งเรียกเสียงหวานๆ
“ชอบจัง” หันมายิ้มให้ผมแล้วจูงมือผมไปส่งที่คณะที่โต๊ะที่พวกนั้นรออยู่
“หน้าบานมาเชียวมึง เป็นไงพ่อแม่ผัวดุมะ” อีปีถามมีพี่ตามนั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ ใจดีมากกกกกกกก ดีกว่าลูกชายเยอะ” พูดบอกแล้วเดินไปซุกหลังอีแพนที่เดินเข้ามา
“แล้วทำไมต้องซุกหลังกอดกูด้วยละ”
“ก็กูเขินนนนนน” ผมตอบเสียงอู้อี้คนที่เหลือก็ขำกับท่าทีของผม
“เขินก็ซุกหลังผัวซิ อีนี่” นางว่าอีกแล้วผลักผมไปหาฟิก
“พี่จะกลับคณะแล้ว ตั้งใจเรียนละตอนเย็นจะมารับ ไม่รู้ว่าแม่จะหาเรื่องพาไปเที่ยวไหนอีก” ฟิกดันผมให้มองหน้าพูดบอก ผมก็พยักหน้าหงึกๆ
“รักเกล จุ๊บ” จะทุบก็ทุบไม่ทันเดินออกไปซะเร็วเห็นอีปีเดินมาปากแดงๆ
“เจอหนักกว่ากู” นางไม่ตอบเดินมาหยิบของขึ้นเรียนเห็นอยู่หรอกว่าหน้าแดง ส่วนชะนีนางก็ล้อเลียนผมจนถึงห้อง เลยต้องเก๊กหน้านิ่งเข้าไว้
“จริงเหรอคะ งั้นตาลต้องไปเที่ยวไร่คุณแม่ให้ได้แล้ว” ผมเงยหน้าจากหนังสือมองตามเสียงก็เห็นพี่ตาลเดินคุยกับแม่ฟิกยิ้มแย้มโดยมีฟิกทำหน้านิ่งๆเดินขนาบอีกข้างพอเห็นผมก็ยิ้มออกมา
“แล้วคุณแม่จะไปไหนต่อค่ะ” นางถามอีกเห็นอยู่ว่าปรายตามองมาที่ผม
“ว่าจะไปพักสักนิดจ๊ะ” แม่ฟิกตอบยิ้มนิดๆ
“แล้วพักที่ไหนคะ เดี๋ยวตาลไปส่งค่ะ” พูดพร้อมเชิดหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่รบกวนดีกว่าจ๊ะ ลูกสะใภ้มารอรับแล้ว น้องเกล” แม่ฟิกหันไปตอบนางแล้วหันมาเรียกผมต่อ ผมยิ้มนิดๆเก็บหนังสือที่อ่านแล้วเดินเข้าไปหาฟิกก็ยิ้มร่าเดินเข้า
“รอนานหรือยังลูก” แม่ฟิกจับมือผมแล้วลูบแก้มเบาๆ พี่ตาลนี่หน้าเหวอ
“ไม่ครับ เพิ่งมา”
“จ๊ะ อ๊ะ รู้จักกันหรือยัง นี่พี่รหัสฟิก แล้วนี่ก็น้องเกลลูกสะใภ้” แม่ฟิกถามอย่างนึกได้กและแนะนำให้รู้จัก
“รู้จักครับ รู้จักดี” ผมตอบรับยิ้มๆ
“เหรอจ๊ะ อืม แล้วหนูตาลมีธุระอะไรอีกไม๊” แม่ฟิกพยักหน้ารับแล้วหันไปถามพี่ตาล
“คะ ทำไมเหรอคะ” พี่ตาลที่ยังเหวอก็ถามกลับงงๆ
“ถ้าไม่มีจะขอตัวไปพักผ่อนหน่อยรู้สึกล้าขึ้นมา” แม่ตอบแล้วยิ้มนิดๆให้
“อ่อค่ะ ไม่มีค่ะ” ส่ายหน้าตอบเสียงค่อย แม่ฟิกพยักหน้าแล้วเดินออกมาแต่มีเสียงเรียกดังขึ้น
“พี่เกลลลลลล พี่นิ่งงงงงงงงงงงง” เป็นน้องแก้มที่ยกมือโบกยิ้มแฉ่งกับน้องมุกทียืนนิ่งๆ แล้วน้องแก้มก็วิ่งถลาเข้ามา
“อ๊ะ คุณแม่สวัสดีคะ/สวัสดีครับ”เบรกกึกเมื่อเห็นแม่ฟิกพร้อมกับยกมือไหวตามด้วยน้องมุก
“ไหว้พระเถอะลูก แก้มหรือเปล่า” แม่ฟิกยิ้มเอ็นดูลูบหัวน้องแก้มพร้อมถาม
“ใช่ค่า นี่ก็มุกแฟนแก้มหลานรหัสอีกคนของพี่ฟิก” น้องแก้มยิ้มแฉ่งตอบพร้อมกับแนะนำน้องมุกไปด้วย
“เห็นแต่รูปในไลน์ ตัวจริงน่ารักกว่าอีกนะนี่” น้องยิ้มแฮะๆเมื่อถูกชม
“จะไปไหนกันเหรอคะ” น้องแก้มถามอีก
“แม่ว่าจะไปพักนะจ๊ะ” แม่ฟิกตอบ
“อ่า แล้วแม่พักที่ไหนเหรอคะ” ถามอีกพร้อมกับยิ้มมีเล่ห์
“ว่าจะพักที่โรงแรม แต่ลูกสะใภ้แม่บอกให้พักด้วยกัน สงสัยจะกันไม่ให้โดนฟิกรักแก คิคิ” แม่ตอบพร้อมกับหัวเราะคิกคักมีแอบแซวด้วย ผมนี่เหวอนิดๆแก้มร้อนขึ้นมาทันที
“ลูกสะใภ้? อ่อ แหม๋ลูกสะใภ้แม่ออกจะน่ารักขนาดนี้เป็นเรื่องธรรมดาค่า อิอิ” น้องแก้มทำหน้างงก่อนจะเข้าใจอะไรก็แซวต่อหัวเราะเป็นที่ถูกใจ
“งั้นแม่ไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูไปส่งที่รถ แล้วแม่จะมาดูพี่ฟิกซ้อมละครป่าวคะ” เหมือนจะนึกได้น้องแก้มก็เชิญให้แม่ไปพักผ่อน แต่ก็มิวายถามอีก น้องมุกก็ได้แต่ส่ายหน้าไปกับความช่างถามมองหน้าผมกับฟิกยิ้มนิดขอโทษ
“มาจ๊ะ เดี๋ยวจะทำของอร่อยๆมาให้ทานด้วย ไปก่อนนะหนูตาล” แม่ฟิกตอบลูบหัวแก้มแล้วบีบแก้มแกมหยอก ก่อนจะหันไปหาพี่ตาลที่หลุดออกจากวงโคจรไปนาน
“ค่ะ กลับดีๆนะคะคุณแม่” พี่ตาลตอบหรับยกมือไหว้ยิ้มซะสวยงาม
“จ๊ะ อ่อ ต่อไปให้เรียกป้านะ ป้าถือหนะ ต้องคนสนิทเท่านั้นป้าถึงให้เรียกแม่” มีจุกครับหน้าสั่น หน้าหราเลยจากที่ยิ้มหวานก็กลายเป็นยิ้มขมก้มหัวตอบรับเบาๆ น้องกระดี้กระด้ากำมือยิ้มสะใจหันมาแท็กมือกับผมเลยเจอฟิกเขกหัวเข้าให้หน้างอสะบัดหน้าใส่งอนๆ ผมเลยตีไหล่ฟิกให้ถึงได้หันมาทำหน้าทำตาแลบลิ้นใส่
“ไปกันเถอะครับแม่” ฟิกมองหน้าผมอย่างขาดโทษก่อนจะชวนแม่ตัวเองกลับ
“จ๊ะ” แม่ฟิกตอบรับแล้วจับมือผมเดินไปที่รถมีแก้มขนาบอีกข้างตามหลังด้วยฟิกกับน้องมุก
“แม่พูดแบบนั้นทำเอาเหวอเลยนะครับ” เข้านั่งรถได้ผมก็พูดขำๆ ผมนั่งหน้าคู่กับฟิกส่วมแม่ฟิกนั่งด้านหลัง
“ก็แม่ถือจริงๆนี่จ๊ะ อีกอย่างแม่ไม่ปลื้มพวกที่เข้าหาหวังจะเป็นสะใภ้ทางลัด และที่สำคัญแม่มีหนูเป็นลูกสะใภ้แล้วตำแหน่งเต็ม” แม่เงยหน้าจากจอไอโฟนขึ้นมาตอบแล้วก้มกลับไปมองจอต่อมือก็กดเป็นระวิง
“แต่มันก็แรงไปนะครับ แล้วพี่เค้าจะกล้าเข้าหน้าแม่อีกไม๊” ผมถามกลับไปอีกแม่จะสะใจแต่ก็แอบสงสาร ถ้าโดนคนระดับเดียวกันฉะก็ว่าไปนี่โดนผู้ใหญ่ว่า มันก็รู้สึกสะเทือนไปหมด
“แล้วตัวเองไม่แรงเลย เจอหน้าเป็นฉะ” เหมือนจะพูดลอยๆนะ ผมเลยซัดแขนเข้าให้มองค้อนๆ
“หงอเลยเหรอไอ้ลลูเสือ ไม่แรงหรอกลูก แล้วจะกล้าเข้าหรือไม่เข้าแม่ก็ไม่สน พวกแบบนี้ต้องตัดไฟแต่ต้นลมจะได้ไม่หวังลมๆแล้งๆ” แม่ฟิกเยาะเย้ยเล็กน้อยแล้วตอบ ผมก็นั่งเงียบไม่ถามต่อจนฟิกขับรถถึงหอที่พัก
“แม่นอนห้องใหญ่แล้วกันครับ เดี๋ยวผมกับเกลนอนห้องเล็ก” ฟิกบอกเมื่อเข้าห้องมาได้แล้ว แม่ฟิกหันกลับมารี่ตามองแล้วดึงผมให้มายืนข้างๆยิ้มแปลกๆ
“แล้วทำไมน้องต้องนอนกับลูกละ เสียใจคืนนี้แม่จะนอนกับลูกสะใภ้ แล้วตัวเองก็นอนหง่าวคนเดียวไปเถอะยะ” แม่บอกฟิกเชิดๆแต่ฟิกนี่ตาโต
“มั่วแล้วแม่ จะแยกสามีภรรยาเค้าได้ไง ยังไงเกลก็ต้องนอนกับผม” ฟิกเถียงไม่ยอมฉุดผมเข้ามากอด แล้วยักคิ้วให้แม่
“ไอ้เด็กห่วงของ” แม่ฟิกเดินเข้ามาบีบจมูกส่ายหน้ายิ้มๆ
“เหมือนพ่อแหละ” ฟิกตอบยิ้มๆแล้วหอมแก้มแม่ซ้ายขวา
“เอาเถอะ แม่จะไปพักแล้ว แล้วเราจะไปซ้อมเลยหรือเปล่า” แม่โบกมือยอมแพ้แล้วถามต่อ
“จะทำกับข้าวให้แม่ก่อนครับค่อยไป” ฟิกตอบผละจากผมแล้วกอดแม่อ้อนๆ
“อืม ทำพอกินก็พอนะ แล้วก็เตรียมของให้แม่ด้วยเดี๋ยวแม่ตื่นมาทำเอาไปเลี้ยงคนที่ห้องซ้อมเอง น้องเกลสัก 2 ทุ่มเข้ามาปลุกแม่ด้วยนะ ที่เหลือฝากด้วยนะพ่อลูกชาย” แม่หอมแก้มผมกับฟิกคนละทีแล้วก็เดินเข้าห้องนอนไป
“เหลือแค่เราแล้ว น้องเกลอยากินไรครับบอกพี่ฟิกมาเลย หรืออยากกินพี่ก่อนก็ไม่ขัดนะเออ” พูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มส่งสายตามือนี่ลูบสะโพกผมแล้วบีบเบาๆ
“หื่นขึ้นสมองอีกแล้ว ไปเลยรีบไปทำกับข้าว ขอทะเลผัดผงกะหรี่ ต้มยำกุ้งแซ่บๆของแม่พี่ก็ผัดผักรวมมิตรกับกุ้งอบวุ่นเส้นละกันเนอะ” ผมตีเพี๊ยะที่ไหล่แล้วร่ายยาวของที่อยากกินทันทีสั่งเผื่อแม่ผัวเรียบร้อย
“คร้าบบ ตามบัญชา แต่ขอมัดจำหน่อย” แล้วก็ดึงผมเข้ามาแลกเปลี่ยนลมหายผมก็ตอบสนองไล้ลิ้นเล็กไปตามริมฝีปากฟิกดูดนิดๆพอเป็นกระษัย
“อื๊อ พะ พอแล้ว!!” ผมรีบผลักออกทันทีเผลอหน่อยไม่ได้กระดุมหลุดแทบหมดไหนจะมือที่ลูบที่นมผมอีก
“มือไวเป็นบ้า” ผมรีบติดกระดุมบ่นพึมพำมองฟิกหน้างอ ส่วนเจ้าตัวก็เลียริมฝีปากทำหน้ายั่วๆแล้วเดินไปทำอาหาร
“พี่ไปก่อนนะ ถ้าหิวก็กินได้เลยแต่ถ้ารอกินพร้อมแม่พี่ก็อย่าลืมอุ่นกับข้าว” ผมพยักหน้าแล้วรีบดันหลังฟิกออกจากห้องไม่งั้นคงสั่งอีกยาว
“รู้แล้วๆ ไปได้แล้วนับวันยิ่งบ่นเยอะนะเรา” ผมว่ายิ้มๆ ฟิกบีบจมูกผมแรงๆ
“เจ็บนะ แล้วไปยังไงไม่ให้เกลไปส่ง” ผมปัดมือฟิกออกแล้วถามอีก
“เดี๋ยวไอ้เจเจมารับ” ฟิกตอบแล้วลูบจมูกผมที่คาดว่าคงแดง
“อืม ไปได้แล้วรออะไรละ” ผมพยักหน้าแล้วถามอีกรอบเมื่อเห็นฟิกรีรอไม่ไปซักที
“เกลลืมอะไรไปหรือเปล่า” ถามกลับหน้าเจ้าเล่ห์
“ลืม? ลืมอะไร” ผมคิ้วขมวดนึกว่าลืมอะไร
“เวลาผัวไปทำงานก่อนจะไปเมียต้องทำไงก่อน” ฟิกลอยหน้าลอยตาพูดผมที่เริ่มจะเข้าใจเลือดก็วิ่งพล่านมาฉูบฉีดที่หน้า
“บ้า” ว่าเขินๆชกที่อกฟิกแรงๆ
“ไม่บ้าหรอก มามะ มาให้กัดปากหน่อย” ฟิกดึงผมมาจูบจนลมปราณออกจากตัวแทบหมดกัดดูดจนพอใจแล้วถึงปล่อยออกมาผมนี่เซจนจะทรุด
“ถึงกับทรุด รักนะครับแล้วเกลละ” ยังจะมาแซวอีก หน้าผมนี่คาดว่าแดงยิ่งกว่าลูกเชอรี่แล้วผมก็พยักหน้าตอบแทน
“อะไรพยักหน้า ไม่เข้าใจ” ยังจะแกล้งผมอีกรู้ทั้งรู้ว่าผมเขินก็ยิ่งแกล้ง
“รัก” ผมก้มหน้าพูดเบาๆ
“ห๊ะ!!” แกล้งไม่ได้ยินก้มหน้าตามผมลงมาพยายามสบตาผมแต่ผมก็ยิ่งก้มลงไปอีก
“รัก!!” ผมดันหน้าฟิกออกแล้วพูดดังขึ้นอีกนิด
“อะไรใครนะ ไม่ได้ยิน” เห็นไม่ว่ายิ่งได้ใจใหญ่ ผมพองแก้มเงยหน้ามองฟิกที่ยิ้มกริ่มเลิกคิ้วให้ผม
“รักฟิกโว้ยยยยยยย!!” ดึงหูมาตะโกนใส่แม่งเลย เอาให้แก้วหูแตกคนได้ยินไปทั่วสะเทือนไปทั้งหอเลย
“ฮ่าๆๆ ชัดเต็มหูเลย ไปแล้วครับ” ดึงผมจุ๊บเหม่งอีกทีแล้วเดินออกไป ผมได้แต่หน้าแดงยิ้มเขินๆกับตัวเองปิดประตูเข้าห้องแล้วเดินเข้ามาอ่านหนังสือต่อรอกินข้าวพร้อมกับแม่ทีเดียวเลย อ่านหนังสือไปก็ยิ้มไปสมาธิไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเล้ยยย
“อ๊ากกก พอๆ ตั้งสติๆ อีเกลตั้งสติ!!” ผมตีแก้มตัวเองแรงๆเรียกสติกลับมาแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ แต่แม่ง ปากแม่งยิ้มไม่หุบ
“กี่โมงแล้ววะ เวรแล้ว ต้องปลุกแม่” ผมถอดแว่นที่ใส่เวลาอ่านหนังสือหยิบไอโฟนดูนาฬิกาก่อนจะรับวิ่งไปปลุกแม่ฟิก
ก๊อกๆๆ
“แม่ครับ ได้เวลาแล้วครับ” ผมเคาะประตูเรียก แต่ก็เงียบ
“แม่อยู่ที่ครัวจ๊ะ” เสียงแม่ดังออกมาจากที่ครัว
“แม่ตื่นเมื่อไหร่ครับ ทำไมเกลไม่รู้เรื่องเลย” ผมเกาหัวถามแก้เก้อไม่รู้ตัวเลยว่าแม่ฟิกเข้าครัวตั้งแต่เมื่อไหร่
“สักพักจ๊ะ แม่เห็นเกลอ่านหนังสือจริงจังเลยไม่ได้เรียก” แม่ฟิกตอบมือก็คลุกเคล้าของในกะละมังใบใหญ่
“แล้วแม่ทำอะไรอยู่ครับเนี่ย กลิ่นหอมจัง” ผมเดินเข้ามาชะโงกหน้าดูของในกะทะที่ส่งหลิ่นหอมยั่วน้ำลาย
“อ่อ แม่ทำยำหมูยอวุ่นเส้นแล้วก็ใส่ของทะเลเพิ่มนิดหน่อย มีผัดมักโรนีด้วยด้วย” แม่ตอบละจากยำในกะละมังแล้วมาผัดของในกะทะต่อ
“ทำเยอะเลยนะครับนี้ แล้วแม่ทานข้าวยังครับ” ผมยิ้มให้แม่แล้วถามอีก
“ยังเลยจ๊ะ ว่าจะทำให้พวกนี้ให้เสร็จแล้วจะเรียกน้องเกลมาทานด้วยกัน” แม่ปิดแก๊สหันมายิ้มให้ผมแล้วคลุกของในกะละมังต่อ หยิบขึ้นมาชิมแล้วพยักหน้าก่อนจะส่งให้ผมชิมต่อ
“อ่าครับ ขอโทษที่ต้องทำให้แม่รอนะครับ แล้วเหลืออีกเยอะไม๊ครับเดี๋ยวเกลช่วย” ผมยกนิ้วโป้งให้แล้วขอโทษที่ทำให้แม่รอแล้วอาสาช่วย
“ไม่จ๊ะ นิดเดียว เกลช่วยอุ่นกับข้าวที่ฟิกทำก็แล้วกันเสร็จนี่จะได้ทานพร้อมกันเลย” แม่ส่ายหัวแล้วให้ผมไปอุ่นกับข้าวบนโต๊ะแทน
“ครับ” ผมรับคำแล้วเดินไปอุ่นกับข้าว เขินนิดๆที่อยู่ในครัวกับแม่ฟิกเหมือนกำลังทำหน้าที่ลูกสะใภ้เข้าครัวกับแม่ผัว
“อื๊อ อร่อยจังครับ” หลังจากกินไปหลายคำผมก็ชมแม่ไม่ขาดปาก ของที่แม่ฟิกทำนี่อร่อยสุดๆไปเลย
“อร่อยรอยกว่าฟิกทำหรือเปล่าละ” แม่ยิ้มนิดๆแล้วถาม
“เอ่อ...” ไปไม่ถูกเลยแฮะ จะให้ตอบว่าไงดีละ
“ฮ่าๆๆ ช่างมันๆ ทานต่อดีกว่า ทานเยอะๆนะ รู้ตัวไหมนี่ว่าตัวเล็กแล้วผอมเกินไปเวลาขัดขืนฟิกจะไปสู้อะไรไหว แรงช้างปานนั้น” แม่ฟิกโบกมือไปมาแต่ก็มิวายแซวผมอีก ส่วนผมก็ได้แต่หน้าแดงก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวไม่กล้าสบสายตาเดี๋ยวแม่รู้ว่าคิดอะไร
“หน้าแดงเชียว คิดไปถึงไหน แม่หมายถึงเวลาฟิกดื้อไม่ตามใจเกลต้องออกแรงบังคับจะสู้แรงพี่เค้ายังไงไหว” แม่ถามขำๆก่อนจะบอกความหมายที่สื่ออกมาซึ้งไปคนละทางกับผมเลย ไอ้เราก็ไปไกลยันนอกโลก
“น่ารักแบบนี้เองฟิกถึงหลงหัวปักหัวปำ” แม่ฟิกก็ยังคงแซวไม่หยุดมองผมยิ้มๆ ผมก็เงียบไม่รู้จะพูดอะไรทำหน้าแดงอยู่อย่างเดียว
“พักยังงงงง ส่งคนมาช่วยขนหน่อยยยยย ยกเองไม่ไหวววว” ผมพูดเสียงยานคาง ตอนนี้มาถึงที่คณะแล้วแต่ยกของไปไม่ไหวแม่ฟอกยกมาเป็นหม้อเลย จะให้แม่ฟิกยกก็กระไรอยู่ เลยต้องหาคนมาช่วยแบกไป
“ฟิกเข้าฉากอยู่เดี๋ยวจะให้คนไปช่วยละกัน” มีเสียงตอบกลับมาแต่ไม่ใส่เสียงฟิก แต่มันเป็นเสียงพี่รหัสส่ายพ่วงงงงง
“เหรอครับ งั้นฝากบอกฟิกด้วยละกันว่า ‘เมีย’ สุดที่รักกับแม่กำลังจะไปหา” ผมบอกปลายสายไปก่อนจะตัดสายทิ้งไม่อยากเสวนานาน เดี๋ยวของขึ้นเรื่องจะยาวแล้วมันจะจบยาก
“มีไรหรือเปล่าจ๊ะ” แม่ถามขึ้น
“เปล่าครับ เดี๋ยวจะมีคนมาช่วยยกของไป” ผมส่ายหัวยิ้มๆตอบแม่
“อย่าคิดมากลูก แค่ริ้นไรใช่มือปัดไปให้พ้นก็พอแต่ถ้ามันไม่จำยังหน้ามึนก็ตบด้วยรองเท้าให้มันเละไปเลย” แม่เข้ามาจับมือผมลูบเบาๆยิ้มอ่อนโยนให้แล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มชั่วร้ายพริบตา กำมือขึ้นตรงหน้าแววตาจริงจัง
“คะ ครับแม่” ผมก็กำมือขึ้นมาเหมือนแม่ฟิกยิ้มแหยงๆให้ ปรับอารมณ์ไม่ทันแม่ฟิกก็มีมุมนี้เหมือนกันแฮะเหมือนเห็นแม่ตัวเองซ้อนอยู่ยังไงยังไง
***************************************
อย่างแรกกกกกกกกก
กราบขออภัยที่หายหัวไปนานมากกกกกกกก หายหัวข้ามปี หายแบบ ปุ๋งๆๆ จมน้ำไหลออกแปซิฟิกไปเลยยยย
เข้าใจเค้าหน่อนจะตะเองงงงง สิ้นปีต้อนปี งานเพียบบบบบ ปิดปีใหม่ ได้งานแปลญี่ปุ่นมาปึกหนึ่ง แค่ไทยขังจะไม่รอดดดดด เปิดมาก็มีรายงานญี่ปุ่นอีกเล่มที่สั่งตั้งแต่ต้นเทอมมมมม อีกเล่มมมม
ดังนั้น งานเค้าเดือนนี้ทั้งเดือน กำหนดส่งปลายเดือนนนนนนนน
อย่างที่ 2
อจาจะช้าาาา
สวัสดีปีใหม่จ้ราาาาาาาา (ย้อนหลังซะไกล) ขอให้คนอ่านที่รักยิง จงมีแต่ความสุข สมหวังทุกสิ่งอย่างงงง
ปล.ตอนพิเศษยังไม่มีนะเจ้าาาาา แค่ตอนนี้มาได้ ก้จะตายแล้วววว หายใจเข้าออกเป็นญี่ป่น ขนาดเร้อยังออก ไฮ เลย
ปล.1 FC พีคิลเยอะไปไหน ใจเย็นๆน้าาาาาาาาาา
เม้นนิด จิตแจ่มใส
สวัสดี คืนนี้โต้รุ่ง
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 797818 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก