หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว)

[qq_oo]

  เลือดพุ่ง

[BlackArrow]

ขะ ขะ ขอ เลือด ด่วน 

[question09]

หมอ(โดน)ฟันนนนนนนนนนนน


 

[wi_OoO_wi]

และแล้ว ก็โดนฟัน..

[AMINOKOONG]

วันนี้ขออีกซักตอนนะ นะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส!

[quiicheh.]

ประตูพังปะจ๊ะเกล คิคิ

[=นีรนาคา=]

และแล้วก็ ได้ลิ้มรสกระบอกไฟฉาย อิอิ

[rainiefonnie]

 

[Maxshu]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขอเลือดอีกค่ะ เอาเลือดอีก *,,* ไม่ไหวแล้ววววว
เกลจะยั่วพี่ฟิกไปไหนอ่ะ กีตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
เกลจ๊ะ ในที่สุดไฟฉายก็ส่องประตูแล้วนะ ฮุๆๆ

[moodyfairy]

ได้ กัน แล้ว ,,, 

[lovejinjunno]

เอ่อออ
อ่านตอนนี้แล้วชักจะยังไง
ตกลงพี่ตามกับน้องปี
และพี่โจกับน้องแพน?? ใช่ไหม
ขอไม่โฟกัสคู่พี่โจกับน้องแพนนะ 555
ไปที่คู่พี่ตามกับน้องปี
อ่านแล้วงง สรุปคู่กันใช่ไหมเนี่ย
เหอเหอ
พี่ตามกับน้องปีมีเรื่องผิดใจกันหรือเปล่าอ่ะ
สังเกตจากพี่ตามซดเหล้า
อย่างกับน้ำเปล่า เหอเหอ
แล้วก็รู้สึกว่า ตอนนี้น้องปีจะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไงไม่รูอ่ะ
ก็ตอนที่น้องปีถามเรื่องพี่ฟิกกับน้องเกลอ่ะ
ทำหน้าทำเสียงซะจริงจังเลย

โอ้วววว....
ในที่สุด ก็ชื่อเรื่องแล้วววว
"หมอ(โดน)ฟัน" ไปเป็นที่เรียบร้อย
โรงเรียนพี่ฟิกแล้ว
555555ซัดกันยันเช้า
อีพี่ฟิกไม่สงสารน้องเลยหรือไงเนี่ย
ขนาดครั้งแรกนะ
ทำไปทั้งหมดกี่ประตูล่ะน่ะ
ฉลองสอบเสร็จด้วยสินะ 5555
พรุ่งนี้น้องเกลคงลุกไม่ขึ้นแหงมๆ
เหอเหอ
พี่ฟิกดูแลน้องด้วยนะ

เฮ้อ อ่านแล้วเลือดหมดตัวตายไปเลย
ที่นั่งพิมพ์อยู่นี่เป็นวิญญาณ(หลอกหลอน555)
เปล่าที่จริงเราเป็นอมตะเพราะกินเด็ก
ไม่ตายง่ายๆร๊อก กร๊ากกกกกก

[Dezzerr]

โอยยยยย คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เตรียมเลือกสำรองไว้ ฮ่าๆๆๆๆ 

ปล. คนเขียนซีดเพราะเสียเลือด กับเสียน้ำ (ลาย) หรือเปล่าคะ ฮาาาาาาา 

[t152_rakjai]

 

ขอเลือดด่วน

[MaRiTt_TCL]

 อ๊ายยย ใครก็ไดบริจาคเลือดให้ฉันทีไม่ไหวแล้วว 

[SaJung13]

วี๊ดวิ้วววววว ชูวับ ชูวับ   โว้ววววววว 
ในที่สุดดดดดดดด 

[choipango]

ตามสัญญาาาาาาาาาา 
วันละ 2 ตอน 


หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 12

อูยยย ผมเจ็บระบบไปทั้งตัวเลยครับไอ้บ้าฟิกไม่ปราณีผมเลย พังประตูผมอยู่ค่อนคืนสภาพผมตอนนี้อัมพาตกินไปทั้งตัวท่อนล่างขยับไม่ได้ ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างคาที่ประตู ผมนอนคว่ำหน้ามีผ้าห่มคลุมสะโพกอย่างหมิ่นแหม่ จำได้ครั้งสุดท้ายที่อ่างอาบน้ำเสร็จปุ๊บผมสลบคาอกทันที

   “เกล ตื่นกินยาก่อนแล้วค่อยนอนต่อ” เสียงไอ้บ้าพลังปลุกผม แต่ผมยังคงนอนนิ่ง มึงทำกูเดี้ยง มารับผิดชอบกูซะดีๆ

   “เกล ตื่น” มันนั่งลงข้างตัวผมมือก็ลูบสะโพกเบาๆ

   “อื๊อ” ผมส่งเสียงรำคาญตอนนี้ต้องการนอนนิ่งๆไม่ต้องการขยับตัว ก่อนจะโดนจับหน้าให้เชิดแล้วประกบปากน้ำกับยาในปากมันไหลเข้าสู่ปากผมแล้วมีการดูปากผมแรงๆทิ้งท้าย ไอ้หื่น

   “อื๊อ พอแล้ว แฮ่กๆ” ผมบอกมันเสียงแหบดันตัวมันออก

   “อะไรกันแค่นี้หมดแรง นอนสบายเฉยๆแท้ๆ ฟิกเป็นคนทำยังไม่เหนื่อยเลย” มันว่าเสียงระรื่น หน๊อย รอกูหายก่อนจะทุบกระบอกไฟฉายมึง ผมยกมือตีท้องมันแต่เหมือนอะไรบ้างอย่างแข็งตัวอยู่ ผมเงยหน้ามองดูก่อนจะมุดหน้ากับหมอน

   “ไอ้หื่น ทำไม่ไม่นุ่งผ้า” ผมว่ามันเสียงอู้อี้กับหมอน มือมันก็ลูบเข้าที่ประตูผม สะดุ้งๆนิดรู้สึกเจ็บ

   “ก็อยากอีก เล่นนอนยั่วกันแบบนี้” มันพูดหื่นๆแล้วดันตัวผมนอนหงายคร่อมทับตัวผมท่อนล่างก็เสียดสีไปมา

   “จะ จะ ทำอะไร เกลไม่ไหวเลยนะ” ผมถามมันหน้าตื่น ก็พี่ท่านเล่นหยิบเจลแล้วถ่างขาผมป้ายที่ประตูและกระบอกไฟฉาย

   “รอบเดียว สัญญา” พูดจบก็ดันทะลวงประตูผมเข้ามา ปากก็ปิดผมไว้ได้แต่ร้องอื้อๆในลำคอ มือก็ลูบไปทั่วตัวจนมันดันเข้ามิดประตูและถอนจูบออกมายิ้มหล่อๆแล้วทำการขยับพังประตูผม ไม่รอดเลยตามเลย นอนครางอย่างเดียว

*************************************

ปรือตาขึ้นมาเห็นแสงลอดผ่านม้านจางๆ เย็นแล้วเหรอวะ ก้มดูสภาพตัวเองอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ นึกคิดทบทวน มันบอกรอบเดียวก็รอบเดียวของมันจริงๆ แต่ผมนี่บอกออกมาสามรอบ โดนมันพังประตูเปลี่ยนท่านานเป็นชั่วโมง สัส หื่น ก่อนจะได้ยินเสียงกุกกักและกลิ่นหอมโชยลอยมา ท้องก็ร้องทันที

   “ตื่นแล้วเหรอ ลุกกินข้าวฟิกทำแกงจืดหมึกยัดไส้หมู ไข่เจียวปู แล้วก็หมูทอดกระเทียม” มันออกมาในชุดกันเปื้อนสีดำ ยิ้มร่ามาหาผมแล้วนั่งลงบนเตียง

   “อืม ตัวไม่ร้อน” มันเอามือมาอังหน้าผากผมแต่โดนผมปัดมือ มองโกรธๆ

   “เป็นไรอ่ะ” ยังจะมีหน้ามาถาม

   “มึงทำกูเจ็บ” ผมกอดอดเชิดหน้าปากก็งอนเกือบถึงจะจมูก

   “ฟิกก็เจ็บเหมือนกัน รัดแรงซะน้ำพุ่ง” มันพูดกลับ หน้าผมนี่ร้อนเห่อขึ้นมามือมันก็ยกลูบแก้ม

   “แต่กูบอกให้มึงเบาๆ มึงไม่ฟังกู” ผมแว้ดตาคว่ำ

   “เอ้าเหรอ ได้ยินแต่ แรงๆอ่ะ” พูดนิ่งเฉย

   “ไอ้ อื๊ออ” ผมจะด่ามันแต่โดนปิดปากแล้วอุ้มตัวลอยไปที่โต๊ะกินข้าว มันหอมแก้มผมอีกครั้งแล้วเราก็ลงมือกินข้าวมื้อแรกของวัน เห็นมันกินไข่ลวก 3 ฟอง

   “เมื่อเที่ยง คนที่ชื่อปีนังโทรมา ใครวะ” มันถามผมที่ตอนนี้นั่งผิงอกมันดูทีวีปากก็อ้ารับส้มที่มันป้อน มันทำผมเดี้ยงต้องบริการผม

   “ก็อีเยียร์ไง มันว่าไง”

   “ไม่ได้รับ แล้วก็มีน้องแพน กับทอมโทรมา กูรับแล้วบอกว่ามึงนอนเดี้ยงอยู่ เจ็บ” มันตอบก่อนจะโดนผมกัดที่อกมันและทุบอีกที

   “ก็เรื่องจริง ทำเขิน” มันว่าเบาๆลูบตรงที่โดนกัด นั่งดูหนังก็ตีกันไปกัดกันไป ไม่ได้จะรู้เรื่องสักนิด

   “อะ ลืม แปบนะเดี๋ยวมา” อยู่ๆมันก็เด้งตัวขึ้นผมที่กำลังเคลิ้มหลับสะดุ้งตามไปด้วย มันเดินไปห้องนอนสักพักก็ออกมาแล้วเดินไปหยิบเค้กช็อกโกแลตที่มีผมไม้วางด้านบนเต็มไปหมดมันยิ้มแล้วเอามาวางตรงโต๊ะกระจกด้านหน้าเอาเทียนเลข 1 ปัก

   “อะไร” ผมถามมันงงๆ มันยกเค้กขึ้นตรงหน้ายิ้มให้ผม พยักพเยิดให้ผมจับเค้ก มันจ้องหน้าผมนิ่งๆจนรู้สึกเขิน

   “สุขสันต์ครบรอบ 1 เดือน ที่จริงเกินมาสามวันแล้ว” มันพูดขึ้น ผมนี้อ้าปากเหวอ ไม่คิดว่ามันจะคิดเรื่องแบบนี้ด้วย ผมก้มหน้ายิ้มเขินๆ

   “เออ ได้กูแล้วห้ามทิ้งกูเด็ดขาด” ผมเงยหน้าตอบแล้วเป่าเทียนทันที ก่อนจะวางเค้กที่โต๊ะและเริ่มลงมือกิน

   “อะ” มันโยนกล่องเล็กผูกโบว์น่ารักๆให้ผม เป็นสร้อยเลสสีเงินกว้างประมาณ 1 เซน ผมหยิบเอามาทาบที่ข้อมือตัวเอง สวยอะ >////<

   “ข้อเท้า ควาย” มันว่าให้ก่อนจะดึงจากมือผมยกขาผมขึ้น ผมรีบตะครุบชายเสื้อ ก็ยังอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตใส่กางกางในตัวเดียวเองงะ มันใส่ที่ข้อเท้าให้แล้วกดลงจูบเบาๆ

   “ทำไมต้องสร้อยข้อเท้า” ผมถามมัน แล้วยกขาขึ้นดู

   “จะได้รู้ตัว ว่ากูล่ามมึงไว้แล้ว” มับตอบผมเรียบๆ เล่นเอาอารมณ์โรแมนติกหายควับไปทันตา สัส เปรตต ช่างเหอะอย่างมันกับผมคงหวานได้เท่านี้ละ

**********************************

วันจันทร์มาเยือนวันนี้ผมต้องเตรียมตอบคำถามจากเพื่อนๆให้ดี ไม่งั้นเจอบดเละ พวกนั้นโทรมาก็ไม่รับกะคุยซึ่งๆหน้าทีเดียวเลย ตลอดเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาผมกกอยู่กับมันตลอดและโดนมันพังประตูตลอดไม่ต่ำกว่าสามรอบของมันถึงกับขั้นเกลียดกระบอกไฟฉายกันเลยทีเดียว และผมก็เพิ่งเห็นห้องมันเต็มๆเป็นห้องชุดหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น หนึ่งห้องครัว หรูสุดๆ ต่างจากห้องผมที่เป็นห้องชุดธรรมดาเดี่ยวๆ แต่แยกออกเป็นๆส่วนๆ อยู่กับมันก็กินกับข้าวฝีมือที่มันทำเพิ่งรู้ว่าเก่งงานบ้านงานเรือนต่างจากผมทอดไข่ยังไหม้

   “ตอนเย็นรอที่คณะนี่ละ เดี๋ยวมารับ อย่าอ่อย” มันบอกและขู่ไปในตัว

   “เออ” ผมกระแทกเสียงตอบแล้วก้าวลงจากรถ รู้สึกยังเจ็บที่ประตูนิดๆเดินยังขัดๆ หันไปมองค้อนมันที่ยิ้มกวนตีนให้ ผมพยายามเกร็งเดินไม่ให้เป๋เข้าตึกไป

   “โอ๊ย สัส” อยู่ๆก็มีคนมาตีที่ก้น ผมหันไปมองเป็นอีปี ยืนข้างๆก็อีแพนอีทอม

   “ไงมึง ไม่รับสายเพื่อนฝูง พังประตูกันกี่รอบ” อีปีว่ายิ้มๆ

   “เออ วันนั้นกูโทรไปพี่ฟิกรับบอกมึงเดี้ยง ขนาดนั้นเลยเหรอวะ” อีทอม

   “ใช่ วันนี้กูกะว่าถ้าไม่มาจะส่ง Ambulance ไปรับมึง” ปิดท้ายด้วยอีแพน

   “โดนไม่ใช่น้อยละซิมึง ตบทีสะดุ้งโหย่งก็อย่างว่าพี่เค้ารอมานาน ส่องประตูมึงทีเอาให้คุ้ม ไงมึงประตูพังไหม” อีปีเอาอีกรอบก่อนจะกรูมาทั้งสามคนเปิดคอเสื้อผมหาร่องรอย ผมที่ช่วงล่างยังไม่คืนสภาพก็ถึงกับเซ

   “กรี๊ดดดด อีกดอกกกแซ่บมากกก ท่าจะรุนแรงเตียงสะเทือนหน้าดู” อีปีกับอีแพนกรี๊ดเริงรา

   “จากที่ดูกูว่ามึงเจอพังก่อนมาเรียนอีกดอก” อีทอมพูดขึ้นแต่ทำเอาผมสะดุ้งโหยง ชะนีสองนางก็กรี๊ดกร๊าดถูกใจ นี่ส่วนน้อยที่มันเห็นเพราะเริ่มจางๆแต่ตามอก เอว หลัง หน้าท้อง ขาอ่อนไอ้อึดมันทำไว้เต็มที ตัวลายอย่างกับตุ๊กแก ตอนอาบน้ำและเห็นรอยแทบจะถลกหนังหัวมันออกมา

   “เอาเถอะ ยังไงก็ดีใจด้วยที่มีผัวเป็นตัวเป็นตนเจอทีเท่ากระบอกไฟฉาย ไปขึ้นเรียน” อีแพนพูดปิดท้ายก่อนจะควงแขนผมเข้าเรียน ระหว่างเรียนก็เจอสายตายิ้มล้อๆจากกรีนและก็น้ำคาดว่าคงรู้โดยทั่วกัน ไม่ได้อายหรอกนะ แค่เขินกับสายตาที่โดนมองล้อๆ เฮ้ออ เจ็บตูดจัง

   “ช้า” ผมเดินไปหามันเมื่อมันจอดรถแล้วลงมายืนหล่อ

   “บ่น” มันว่านิ่งๆ ก่อนจะจูงมือผมไปซื้อของกินที่เป็นรถมาขายอยู่แถวนั้น มันซื้อหมึกย่าง ลูกชิ้น ซาลาเปาขนมจีบ มึงไม่เหมาทุกร้านเลยวะ ซื้อเสร็จก็ยืนกินกันข้างรถมันป้อนผมผมป้อนมัน กินกันจดหมดก็ดื่มน้ำเช็ดปากขึ้นรถ

   “ฟิก เดี๋ยวก่อน” ยังไม่ทันได้เปิดประตูก็มีเสียงเรียก

   “จะกลับแล้วเหรอ รีบไหม” พี่มีนวิ่งมายืนถามหอบๆ ยิ้มหวานๆ

   “ทำไมเหรอ” มันถาม

   “รถมีนที่ซ่อมอยู่ ช่างบอกว่าต้องรอนานเลยจะมารบกวนฟิกหน่อยอะ แฮะๆ” พี่มีนพูดเสียงเกรงใจ หันมองผมยิ้มให้

   “กี่วัน”

   “ก็เกือบอาทิตย์อ่ะ รบกวนฟิกหน่อยนะ” พี่มีนตอบเสียงขอร้อง มันมองหน้าผมเหมือนถามความคิดเห็น

   “เพื่อนมีนละ” มันถามเบ่งรับเบ่งสู้

   “ไม่สะดวกอะจ๊ะ มีนไม่อยากรบกวนเกรงใจ” แล้วที่ทำนี่คือ??

   “อ่าว ทำไมยังไม่กลับอีกละ” เสียงอีปีดังขึ้นหันไปมองเดินมาพร้อมอิทอม มันเดินมาข้างผมยิ้มให้พี่มีนแล้วหันมากระซิบถามผมว่า เกิดไรขึ้น

   “อ่อ รถยังไม่เสร็จ เลยมาหาราชรถ พอดีเลยพี่ไอ้ทอมเพื่อนผมว่าง เดี๋ยวให้มันไปรับไปส่งก็ได้ อยู่ใกล้ๆกันพอ เคไม๊อีทอม” มันพยักหน้าแล้วสรุปเองเสร็จสรรพพี่มีหน้าเจื่อนไปนิด

   “ก็น่าจะไม่มีปัญหา เพื่อฟังแพนมันบ่นด้วย” อีทอมตอบรับ พี่มีนมองหน้าเลิ่กลักจะพูดแต่ไม่ทันอีปี

   “เป็นอันจบพี่ก็กลับกับไอ้ทอมเลย มึงดูแลพี่เค้าดีๆละ ไปได้แล้วค่ะ” อีปีหันไปพูดกับพี่มีนและอีทอม

   “งั้นพี่รบกวนทอมหน่อยนะ เกรงใจจังเลย” หันไปพยักหน้ารับอีปีแล้วหันกลับมาพูดกับอีทอมยิ้มสวยให้ อีทอมก็เดินนำไปที่รถเปิดประตูให้พี่มีนหันมามองพวกผมแล้วก้าวขึ้นรถไป อีทอมยกมือ OK อีปีก็ยกมือตอบ

   “กูเห็นตั้งแต่อาทิตย์สอบแล้วนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ แล้วรถเหี้ยไรซ่อมเป็นชาติเป็นกูซื้อใหม่แล้ว วนเวียนเป็นชะนีหาทางกลับป่าไม่เจอ” อีปีพูดเซ็งๆ

   “มึงก็ รถพี่เค้าเสียจริงๆ เค้าเดือนร้อน” ผมปรามมันเบา

   “เดือนร้อนกับผี แล้วชะนีเพื่อนนางละไม่มารับ พี่ฟิกก็เหมือนกันใจอ่อนไม่เข้าเรื่องระวังเถอะ ไม่เด็ดขาดเจออีเก้งแหกอกทุบกระบอกไฟฉายแตก” มันพูดอย่างมีอารมณ์หันมาเอาเรื่องกับไอ้เปรต อินจัดไปไหน

   “อ่อ ถึงว่าขับฟี่โน่มารับกูหลายครั้ง” ผมพูดตาปรายมอง มันก็ยืนหน้านิ่งไม่ทุกร้อน เรียกว่าไม่ใส่ใจสะมากกว่า

   “กูว่าระวังไว้นิดก็ดี ได้ยินข่าววงในว่านางเอาจริง” อีปีกระซิบ ผมก็พยักหน้าตอบแล้วมันก็หันไปลาไอ้เปรตแล้วเดินไปที่รถ ส่วนผมก็เปิดประตูขึ้นรถปิดเสียงดัง มันเดินไปอีกฝั่งเปิดเข้านั่งสตาร์ทรถแต่ยังไม่ขับออก หันมามองหน้าผมที่งอนิดๆ

   “เอาน่า คราวหน้ามีไรจะบอก” มันถอนหายใจพูดบอก

   “เออ อย่าให้กูเห็นว่าไปไหนด้วยกันสองคนแล้วกูรู้ทีหลังนะมึง” ผมกอดอกพูดเสียงเหี้ยมปากแหลมเชิด

   “ครับ” มันตอบแล้วก้มลงกัดปากแหลมๆของผมดูดแรงๆ ผมซัดไหล่มัน มันหัวเราะกับหน้าแดงๆของผมแล้วขับออกไป ผมมองกระจกข้างก็เห็นอีตาพี่จินยืนมองอยู่ แล้วหันกลับมามองหน้ามัน

   “ว่าแต่กูร้าย มึงนี่ใช่ย่อย” ผมว่าให้ มันก็ยิ้มตอบแล้วขับไปหาของกิน ที่กินไปเมื่อกี้ยังไม่ถึงเสี้ยวท้อง

   “เอาอีกไม๊” มันถามผมเมื่อเห็นว่าผมซัดคาโบนาร่าหมดแล้ว ก่อนหน้านั้นก็สเต็กหมูกับเนื้อวัวอย่างละชิ้น ตอนแรกก็ทะเลาะกันแทบจะกินหัว มันจะพาผมไปกินส้มตำ ไม่ได้คำนึงถึงประตูกูเลยว่าเป็นไงถ้าข้าศึกเกิดบุก สรุปลงเอยที่ซิสเลอร์

    “พอแล้ว กูจะกินสลัด” ผมตอบ มันพยักหน้าแล้วกินสปาเก็ตตี้ซอสทูน่าต่อ มันกินสเต็กไปสามชิ้น ซูฮกมันเลย กินเสร็จก็ต่อด้วยเค้กไม่มีอิ่มอ่ะ แล้วเดินย่อยกันไปเรื่อยๆ ก่อนจะเดินผ่านตู้ของเล่นที่หยอดเหรียญผมยืนคิดมองซ้ายมองขวาหามันว่าอยู่ไหน ก่อนจะหยอดเหรียญแล้วกดปุ่มของกลมๆก็กลิ้งลงมา ผมเปิดดูก่อนจะหัวเราะ

   “เป็นบ้า” อยู่ๆมันก็โผล่จากด้านหลังเก็บหลบแทบไม่ทัน

   “กูตกใจ” หันไปแว้ดมันเก็บของลงกระเป๋ากางเกง แล้วเดินควงมันไปฝั่งโรบินสัน กะจะถอยน้ำหอมใหม่อันเก่ายังไม่หมดรอให้พี่ๆส่งมาก็ไม่ทันใจ พูดถึงพี่ๆแล้วแอบเสียวสันหลัง ผมแอบมีผัวยังไม่ได้บอกที่บ้านเลย แอ้กกกก

เดินดูของก็พยายามไม่สนใจสายตาเชิญชวนที่ส่งมาให้ไอ้เปรต ขนาดเดินควงกันให้เห็นตำตายังมิวายอ้อยอิ่ง อารมณ์ช้อปปิ้งหมดลงไปกว่าครึ่งคราวหลังกูจะไม่เอามึงมาด้วย

   “อันนี้เป็นรุ่นใหม่ค่ะ เป็นลิมิเต็ดผลิตออกมา 10000 เรือน” พนังงานสาวสายยิ้มหวานให้แล้วก็บรรยายไปเรื่อยๆ

   “ขอดูอันนี้หน่อย”

   “อันนี้ด้วย”

   “อันโน่น”

   “ไม่เอา อันนั้น”

   “สีทอง อันนั้นๆ” ผมก็ชี้สั่งอยากดูอันนั้นอันนี้ไปทั่วอยากเสนอตัวมาบริการก็ต้องใช้เค้าหน่อยเดี๋ยวเค้าจะเสียน้ำใจ ผมเลือกนาฬิกาที่ตอนี้เต็มหน้าเค้าเตอร์ไปหมดแต่ก็ไม่มีอันไหน ผมทำหน้าเซ็งๆมองหาอันอื่น

   “ไม่ทราบว่ามีตรงไหนไม่ถูกใจคะ ทางเราจะได้จัดหาให้ตรงตามความต้องการ” เอ่ยเสียงหวานถามผมเมื่อเห็นสีหน้าเซ็งๆ

   “พนักงาน เอาเรือนนี้สีทอง” ผมพูดยิ้มๆแล้วแล้วยื่นนาฬิกาให้ ใกล้วันเกิดปู่แล้วครับต้องรีบหากันลืม พนักงานสาวหน้าเจื่อนไปนิดก่อนจะเดินหลบฉากออกไป

   “ไปว่าเค้า” มันว่าผม

   “หรือมึงไม่เห็นที่อ่อย” ผมว่ากลับ

   “กูไม่สนซะอย่าง มึงเร้าใจกว่าเยอะ” ผมชกไปที่ท้องมัน เล่นส่งสายตา

   “ได้แล้วค่ะ” เสียงผู้หญิงดังขึ้นคราวนี้น่าจะเป็นผู้จัดการดูมีอายุภูมิฐาน ยื่นนาฬิกาใส่ถุงอย่างดีบ่งบอกยี่ห้อ ผมยื่นบัตรเครดิตให้พร้อมกับบัตรแมมเบอร์ร้านนี้ พี่เค้ารับแล้วมองหน้าผมตาค้าง ก่อนจะก้มหัวแล้วไปคิดเงิน อะไรก็แค่บัตรสมาชิก VIP สูงสุดเท่านั้นเอง อ่อมีลายเซ็นจากเจ้าของแบรนด์เซ็นกำกับไว้ลอกเลียนแบบไม่ได้มี 50 ใบเท่านั้น ได้มาง่ายๆเซ็นจากมือพี่คินพี่ชายคนโตแฝดพี่กิล

   “ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ” รู้สึกเสียงจะสั่นๆนะ ไม่สบายเหรอ ผมรับมาเซ็นชื่อยิ้มให้นิดๆแล้วเดินออกมา เห็นแว่บๆพี่เค้าถึงกับเซจนคนแถวนั้นต้องมาประคอง

   “พี่นิ่งงงงงงงงง” เสียงสดใสตะโกนเรียกหันกลับไปมองก็เจอรุ่นน้องใส่ชุดนักศึกษากลุ่มใหญ่ยืนโบกไม้โบกมือให้ กรูเข้ามา

   “เอ้า ว่าไงไอ้ตัวแสบเรียกซะเสียงดัง” มันถามคนที่เรียกมันยื่นมือไปขี้ผมอย่างมันเขี้ยว

   “อร๊ายย เสียทรง ปล่อยน่ะ กรี๊ดดด พี่เกลจริงๆด้วยได้เจอใกล้ๆซักที” น้องแว้ดไอ้เปรตจับมือมันออกจากหัว แล้วหันมากรี๊ดเบาๆกับเพื่อนที่ทำท่าตื่นเต้นไม่แพ้กัน ผมยืนมองงงๆ

   “หนูชื่อ แก้มค่ะ นี้ก็มุก เป็นหลานรหัสพี่นิ่งคะ น้องรหัส เอ่อ..ช่างมันเถอะ แล้วนี่ก็เพื่อนๆในสาขาคะ” น้องแก้มแนะนำตัวเสียงสดใส เพื่อนๆก็ยกมือไหว้ผม

   “พี่นิ่งหลีกไปเลยเกะกะ พี่เกลน่ารักจังเลย ทำไงจะน่ารักแล้วก็แรงได้แบบพี่นะ จะได้ตอกคนให้หน้าหงาย ชอบอ่อย” น้องแก้มดันไอ้เปรตออกแล้วมองหน้าผมใกล้ๆเพื่อนๆน้องก็รุมล้อมผม

   “ใช่ๆ หนูละอยากจะถ่ายคลิปไว้แต่ไม่ทัน มาเห็นตอนเสียงกรี๊ดแล้ว ครั้งก่อนสงสัยไม่เข็ด”น้องอีกคนพูดจำชื่อมิได้

   “ใช่หนูหมั่นไส้มานานแล้ว ทำตัวอย่างกับตัวเองสวยตาย ชอบว่าแดกดันพวกหนู” อีกคนเสริม

   “ใช่ตอนนี้ก็โล่งแล้ว มีพี่เกลนำทัพ ไม่ต้องห่วงนะพี่อยู่ที่คณะเดี๋ยวแก้มกันชะนีให้ พี่เป็นไอดอลแก้มเลย ถ่ายรูปกับแก้มหน่อย อะพี่นิ่ง” น้องแก้มเสริมต่อแล้วยื่นมือถือให้ไอ้เปรตถ่ายรูปให้ แต่ละคนก็แอ๊คท่ากันเต็มที่ถ่ายคู่ถ่ายกลุ่มจัดเต็มอ่ะ อัพลงโซเซียลกระจายมีการขอไลน์ ขอแฟสผมเอาไว้ติดต่อเผื่อมีเรื่องฉุกเฉิน ก่อนจะหันไปอ้อนลุง(รหัส)ให้เลี้ยงข้าว แล้วก็ยกลุ่มไปถล่มชาบูชิแต่ละคนกิน คุยอย่างสนุกสนานมีหันมาแซวผมบ้าง แอบเห็นว่าแอบถ่ายผมกับไอ้เปรตทีเผลอ ว่าแต่กินเยอะขนาดนี้ข้าศึกบุกทะลวงประตูแหง๋มๆๆ โอ๊ยยยยยยยย

***********************************


หวานๆละกันโน๊ะ พักบ้างประตูน็อตจะหลุดเอา 

เหนื่อยอ่ะ ทุกคนส่งกระแสจิต ตาม ปีตามจี้หลังจี้ดๆ 

คือฟิกเกลยังไม่พอ นี้หวังคู่อื่นแล้วเร๊อะ 

ตอนแรกว่าจะเอา โจ ทอม ลืมไปว่าทอมนางเป็นชายในร่างผู้หญิง 

ส่วนโจ แพนนี้ไม่รู้นะ ข้ามๆไป เราเน้นผู้ชาย "เอา" กันเท่านั้น โฮ๊ะๆ (ชั่วร้ายมากก) 

ขอบคุณที่เสียเลือดเป็นเพื่อนกัน ต้องการกรุ๊ป YYY ด่วนๆ 

ปล. คนที่เขียนซีดเพราะเสีย...ก้ละไว้ฐานที่เข้าใจ เป็นเหมือนคนอ่านละ
ปล.2 กี่ประตูฟิกมันไม่บอกคนเขียนอ่ะ  ไอ้งกกกกกกกกกกก

   

[daboo]

เย้ๆๆ   ดีนะเนี่ย  ที่ผมเดินลงมาหน้าคอม

[daboo]

อยากรู้ว่าทำไมพนักงานถึงเข่าออน


มาเฉลยหน่อยนะครับ

[Yarkrak]

โฮ๊ะๆ จัดไปเลย หื่นพอๆกัน

 

[Alone Alone]

เกลน่ารักน้อ อิอิ

[maemix]

พี่ฟิกมันหื่น อึด ทน สงสารประตูเกลจัง
 
เกล มีสาววายเป็นแฟนคลับ
ช่วยกันชะนีออกจากพี่ฟิกด้วย

ปล.  คนแต่งที่ขยันมาอัพ ตามสัญญา

[Maxshu]

บอกเลยว่า ไม่ไว้ใจยัยพี่มีนนานแล้ว นางคิดว่าสวยและแบ้วมากเหรอ ถ้ามาแย่งพี่ฟิกจากเกลนะ แม่ยกจะตบให้ (โหด+อินจัด)

อยากให้มีตอนพี่ฟิกเจอเหล่าพี่ๆของเกลจัง ให้เดานะว่าเกลนี่โหดและเหล่าพี่ๆจะขนาดไหน อ๊าย

[minchy]

ถึงคนแต่ง

ขอบคุณที่มาคลายความสงสัยนะคะ  แต่... จะยังมีแต่อีก คือเกลอยู่หมอฟันปี4  แล้วพี่มีนนี่ เค้าเป็นรุ่นพี่ ยังเรียนไม่จบอีกหรือคะ  แอบงง

[wikawee]

เราเน้นผู้ชายเอากัน!!!  เรื่องของตามกับปีอยากอ่านนะ  แต่ตอนนี้กำลังฟินกับเกลเปรตอยู่อ่ะ  คึคึ  เกลของช้านนนนนนนนนนนนนนน?

[question09]

ระวังประตูพัง

55555555555

[choipango]

ถึงคนแต่ง

ขอบคุณที่มาคลายความสงสัยนะคะ  แต่... จะยังมีแต่อีก คือเกลอยู่หมอฟันปี4  แล้วพี่มีนนี่ เค้าเป็นรุ่นพี่ ยังเรียนไม่จบอีกหรือคะ  แอบงง

หมอฟันเรียน 6 ปีเจ้า

[seaz]

ในที่สุด หุหุ

[cavalli]

แรงดีไม่มีตก


 

[КίmY]

อ๊ายยย  โดนพังประตูแล้วนินะน้องเกลลล   
รอนะฮะ  :')

[Dezzerr]

อ๊ากกกกก หวานหยด แต่เกือบเลือดหยดเหมือนกันนะ 
ชอบตอนฟิกแทนตัวว่าฟิก น่ารักอ่ะ อิๆ

คนอ่านเสียน้ำลายค่ะ อ่านไปน้ำลายไหลยืดเลย หาผ้าซับน้ำลายด่วนๆ  ฮ่าๆๆๆ