ชอบ บดินทร์ มากขอบอก นายเอกอย่างนี้แหล่ะ ที่ตามหามานาน
ไม่ได้เป็นคนดี อิจฉาก็ยอมรับว่าอิจฉา มีความเห็นแก่ตัว ขี้ขลาด ไม่ได้แสนดีเป็นนางเอ๊กนางเอกตามสูตรนิยายดราม่า
ตอนที่บรรยายก่อน บดินทร์ กรีดข้อมือ คือดีมากอ่ะ ได้อารมณ์หดหู่แต่ก็อบอุ่นสุดๆ
การที่ได้เห็นดนัยเจ็บปวดจากการหมางเมิน รังเกียจ หวาดกลัวของบดินทร์ ที่เกิดจากการกระทำอันเลวทรามของตัวเองนั้น แอบรู้สึกดีอ่ะ ปกติอ่านนิยายเจอแต่นายเอกโดนทำให้เจ็บ เป็นฝ่ายโดนกระทำตลอด เห็นฝ่ายพระเอกเจ็บบ้าง โดนเมิน ทำเหมือนไม่มีความสำคัญมันช่างฟินเหลือเกิน
แฮ่ๆ สไตล์เรื่องนี้ ถูกจริตเรามากมายค่ะ ขอบคุณคนเขียนมากๆที่แต่งขึ้นมา
ทรมานอิตาดนัยไปหลายๆตอนหน่อยนะคะ
หัวข้อ: ผมคือ...นางเอก : บทส่งท้ายสุดท้าย (แถม) 9 ก.ย. 59 (P.153) (อ่าน 1270295 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก