ตอนที่ 18 อาการแบบนี้เรียกว่านอกใจรึเปล่า?
ความรักของผมกับไอ้ภีมยังคงราบรื่นมาตลอดแต่ก็มีทะเลาะกันเล็กน้อยๆงอนกันไปงอนกันมาแต่เดี๋ยวก็ดีกันเป็นเรื่องปกติ
จนช่วงนี้เข้าช่วงสอบปลายภาคทั้งผมและไอ้ภีมก็เลยต้องคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือที่เตรียมสอบปลายภาคเพื่อทำเกรดสะสมปีหนึ่งให้ดีที่สุดคับเพราะว่าผมกับไอ้ภีมพนันกันคับว่าถ้าเกรดเฉลี่ยสะสมของปีหนึ่งใครได้มากกว่ากันคนที่ได้น้อยกว่าต้องยอมทำตามคำสั่งคนที่ได้มากกว่าคับ
แล้วทุกคนรู้มั้ยไอ้ภีมมันบอกว่ามันต้องชนะให้ได้เพราะมันจะขอ….มีอะไรลึกซึ้งกับผมสักที…อิอิ…
ตลอดเวลาที่คบกันมันมาผมก็มีอะไรกันแค่ภายนอกเท่านั้นคับผมยังไม่พร้อมอ่ะคับที่จะมีอะไรกับมันขนาดนั้น
เทอมที่แล้วผมได้มากกว่ามันนิดนึงคับ ผมได้เทอมแรก 3.86 ส่วนไอ้ภีมได้ 3.75 คับ ผมกับมันก็เลยพยายามกันเต็มที่คับ เอ๊ะรึว่าเราไม่ต้องพยายามหว่าจะได้ ….กะมัน 5555555
จนเวลาสอบปลายภาคสิ้นสุดลงผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเลยไอ้ที่อ่านแม่นๆไม่ออกเลยไปออกไอ้ที่มันจำได้คลับคล้ายคลับคลาส่วนไอ้ภีมหรอคับมันบอกเทอมนี้ 4.00 ชัวร์
และช่วงนี้เองก็เป็นช่วงเวลาของการลาจากด้วยเพราะมหาลัยผมมีวิทยาเขตกระจายอยู่มากมายหลายที่ใน กทม และต่างจังหวัด
คณะผมเองก็เป็นหนึ่งในคณะที่ต้องย้ายไปเรียนที่คณะต้นสังกัดของตัวเองคับส่วนคณะไอ้ภีมเรียนที่เดิมคับตลอดสี่ปีไม่ย้ายไปไหน
ซึ่งตอนนี้เองผมก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ไอ้ภีมมันไม่ทุกข์ร้อนเลยเหมือนเฉยๆที่ผมจะไม่ได้อยู่กับมันแล้ว
" ภีม…เราต้องย้ายไปอยู่ที่ xxx แล้วนะ " ผมบอกมันเพราะอยากรู้ว่ามันจะทำไง
" อืม…ย้ายวันไหนอ่ะ…จะได้เอารถมาขนของ…." มันตอบมา
ผมใจแป้วเลย…นี่มึงไม่คิดถึงกูเลยใช่มั้ยเนี่ย มีน่ายังจะเอารถมาช่วยขนของให้กูไปเร็วๆอีก
ผมไม่พุดอะไรต่อคับ…ตอนนี้งอนมันอย่างแรงเลย
ผมเลยไปหากล่องมาใส่หนังสือไว้ให้รุ่นน้องคับ…พอได้กล่องมาผมก็จัดการเก็บหนังสือทั้งหมดใส่กล่องแพคเรียบร้อยเลย…
แล้วผมก็หันไปมองไอ้ภีมคับ มันยังคงไม่สนใจผมอ่านการ์ตูนอยู่นั่นแหละ
ผมเลยยกกล่องหนังสือลงมาเก็บที่ห้องเก็บของหอคนเดียว..
ตอนนี้ผมคิดว่าไอ้ภีมมันต้องเบื่อผมแล้วแน่เลยอ่ะมันถึงไม่ค่อยสนใจผมเลย
มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนสอบปลายภาคแล้วแต่ตอนนั้นผมคิดว่าคงจะเครียดๆเรื่องอ่านหนังสือเลยไม่คิดมาก
แต่ตอนนี้มันก็สอบเสร็จแล้วอ่ะทำไมมันยังเป็นเหมือนเดิมอีก ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วพอถึงห้องเปิดแระตูเข้าไปผมก็มองมันแล้วถามมันเลย
" ภีม…ภีมยังรักเราอยู่รึเปล่า…." แล้วผมก็มองหน้ามันนิ่งๆคับ
มันเหลือบตามามองผมแล้วก็ก้มลงไปมองหนังสือต่อ แล้วมันก็ตอบกลับมา
" รักสิ…รักมากด้วย…" แล้วมันก็อ่านหนังสือต่อไม่มองหน้าผมเลย
" ภีมแน่ใจหรอว่ายังรักต้นอยู่…ผมยังไม่หยุดคับ " ไม่ได้โว้ยต้องเคลียให้รู้เรื่อง
มันก็เงยหน้ามามองผมอีกครั้งแล้วตอบกลับมาว่า
" แน่ใจสิ….ต้นคิดมากไปเปล่า ….ไว้ใจเราได้เรามีต้นคนเดียว.." แล้วมันก็ยิ้มให้ผมแล้วก็ก้มหน้าไปอ่านการ์ตูนต่อ
ผมเลยไม่ถามมันกลับแล้วคับ…เบื่อแล้วถามไปก็ตอบว่าเหมือนเดิมแต่พฤติกรรมมันไม่ใช่อ่ะ
ผมเลยหงุดหงิดกระแทกโน่นนั่นนี่เสียงดังไปหมด แต่ไอ้ภีมมันก็แค่มองแล้วก็ไม่สนใจอีก
ตอนนี้ผมจะร้องไห้แล้วแต่ไม่เอาโว๊ยย อย่ามาอ่อนแอให้มันเห็น ผมก็เลยกลั้นน้ำตาไว้
แล้วไปหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้ามาเก็บของหมดเลยคับ เหมือนกับว่าจะย้ายออกจากหอวันนี้เลย
ไอ้ภีมมันสงสัยมั้งคับเลยถามผม
" ไมรีบเก็บของเร็วจัง….จะย้ายออกวันนี้รึไง…"
ผมเลยตอบประชดมันไปคับ หมั่นไส้
" อืม…เดี๋ยวเอาของทั้งหมดไปฝากห้องเก็บของแล้วจะกลับบ้านวันนี้เลยไม่อยากอยู่หอแล้ว "
มันก็เลยวางหนังสือลงแล้วเดินมาหาผมคับ ไอ้ผมก็คิดว่าจะมาง้อ แต่เปล่าคับมันมาที่จะมาช่วยขนของลงไปที่ห้องเก็บของ
" มาเดี๋ยวภีมช่วยยกไปห้องเก็บของ…." ผมอึ้งเลยอ่ะ..ทำไมว่ะมึงอยากให้กรูออกจากหอนี้ไปเร็วๆใช่มั้ย
ผมก็มองหน้ามันนิ่งๆ….แต่มันก็ไม่สนใจอะไรผมยกของผมลงไปห้องเก็บของจนเกือบหมด
เหลือเฉพาะกระเป๋าเดินทางที่ใส่เสื้อผ้าผมสองใบ
พอมันกลับมาที่ห้องผมเลย…เดินสวนกับมันออกไปเลยคับไม่มองหน้ามันด้วย
มันคงงงมั้ง เลยถามผม
" ต้น..ไปไหนอ่ะ…." ยังมีหน้ามาถามกุอีก ไม่อยากเห็นหน้ามึงโว๊ยย
" ไปข่างล่าง…" ผมตอบมันไปโดยไม่ได้หันหลังไปมองมันเลย
ผมเดินไปเดินซื้อขนมกินแก้เซ็งประมาณ ยี่สิบนาทีก็เดินกลับหอ
แต่พอมาถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินเสียงไอ้ภีมคุยโทรศัพท์คับ
" ตัวเอง….ไม่รักเค้าหรอ…." เฮ้ย ตัวเองไหนแล้วทำไมต้องรักมันด้วย
" ถ้ารักเค้าตัวเองก็ให้เค้าสิ..." มันขออะไรว่ะ..ขอมีไอ้นั่นรึเปล่า!!!!!!
" นะ…เค้าขอตัวเองไว้แล้วนี่…..ตัวเองก็บอกจะให้เค้าแล้วนี่ " มันคุยกันหวานมากเลย
" ก็เดี๋ยวรอให้ออกก่อน...แต่เค้ารับรองเค้าไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังแน่..." นี่มองรอให้กูออกแล้วมึงก็จะไปมีอะไรกับมันใช่มั้ย
" ก็เห็นว่าจะไปวันนี้แล้วเห็นเก็บของหมดแล้ว…." มันคงหมายถึงผม เลวที่สุด
" เดี๋ยวก็อยู่สองคนอ่ะ…." อะไรว่ะอยู่สองคน
" อืม….งั้นแค่นี้นะตัวเอง…เค้ารักตัวเองม๊ากกมากก ..จุ๊บๆๆ…" มันล่ำลากันหวานกว่าที่ทำกับผมอีก
ผมได้แต่ยืนตัวชาอยู่หน้าห้อง ตอนนี้ผมคิดว่าสาเหตุที่ไอ้ภีมมันไม่สนใจผมเป็นเพราะแบบนี้นี่เอง
มันมีคนใหม่…มันเบื่อเราแล้ว..ที่มันอยากให้เราไปเร็วๆก็เพราะอยากที่จะอยู่กับไอ้นั่นสองคน
กุจะทำไงดีว่ะ…ร้องไห้ไม่ออกเลยว่ะแต่ความรู้สึกมันเจ็บแปลบที่หน้าอกจนต้องเอามือมากุมไว้เลย
แล้วจู่ๆประตูก็เปิดออก…ผมได้สติกลับมาทันทีก็เห็นไอ้ภีมยืนมองหน้าผมอยู่
" เป็นอะไรต้น…ยืนตังแข็งทื่อเลย " ผมถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงผม
" เอ่อ…ไม่เป็นไร …เราเหนื่อย…เดี๋ยวจะอาบน้ำแล้วจะได้กลับบ้านสะที.." ผมตอบมันไป
" อืม…งั้นก็รีบไปอาบน้ำสะจะได้รีบกลับบ้านจะได้ถึงบ้านไม่เย็นมาก "
มันตอบกลับมาแบบนี้ถ้าเป็นตอนที่ปกติก็จะดีใจนะแต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันเหมือนไล่ให้ผมไปไวๆไงก็ไม่รู้
ผมเลยเข้าห้องเดินไปเอาของที่จะอาบน้ำแล้วเดินไปอาบน้ำเลยคับแต่ก่อนที่ผมจะ ออกจากห้องไอ้ภีมมันก็บอกกับผมคับ
" ต้น….เดี๋ยวเราไปข้างนอกนะไปหาเพื่อนนะ ต้นกลับเองนะคับเค้าไม่ไปส่งน้า …"
หึหึ ปกติมึงไม่เคยเห็นเพื่อนสำคัญกว่ากูเลยนี่กูกลับบ้านนะไม่เจอมึงนานเลย มึงยังไม่สนใจแถมยังจะออกไปหาเพื่อนไม่ไปส่งกุอีก เพื่อนมึงคงจะสำคัญมากเลยสินะ
ผมได้แต่พยักหน้า…แล้วเดินออกมาจากห้องทันที
นี่กูยังไม่ทันไปมึงก็รีบไปหาคนใหม่ของมึงสะแล้ว…กูมองมึงผิดไปจริงๆไอ้ภีมก็ไม่น่ารักคนอย่างมึงเลย
พอถึงห้องน้ำผมก้น้ำตาไหลพราก ผมเปิดน้ำให้มันชำระล้างความเศร้าของผมไปเรื่อยๆ แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะจางลงไปเลย
พออาบน้ำเสร็จผมก็เดินกลับห้องด้วยหัวใจห่อเหี่ยว พอมาถึงที่ห้องก้ไม่เจอไอ้ภีมแล้ว แสดงว่ามันไปหาเด็กมันแล้วแหละ ผมกำลังจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตู้ก็มองเห็นโน้ตแปะไว้ที่กระจกตู้คับ ไอ้ภีมมันเขียนไว้
" ตัวเอง…ไม่ได้รักตัวเองน้อยลงนะ
มันมีแต่มากขึ้นทุกวัน…..ตัวเองอย่าคิดมาก
เชื่อใจเค้านะ….เค้ารักตัวเองจริงๆ..
และเราก็ไม่มีทางพรากจากกันด้วย…คอยดู!!!!..."
……………………..ภีม
วันนี้ไอ้ภีมมาแล้วแต่มันกวนตรีน มันขอผมมีแฟนเพิ่มอีกคน ผมก็เลยไม่พูดกับมันเลย มันก็ยังไม่มาง้อผมเลยอ่ะ...เซ็งโว๊ยยย เอาซิมึงมีกูก็มีได้ เดี๋ยวหาเด็กๆในเล้านี่แหละมาเป็นแฟนสะเลย ดีมะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
