-
สวัดดีครับ ผมเป็นน้องใหม่นะครับเข้ามาเล้าเป็ดนี้นานแระ วันนี้อยากแต่งนิยายกะเค้าบ้าง ผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
...............คุณเป็นคนคนนึงรึเปล่า ที่ไม่ใช่คนที่เพอร์เฟกไปด้วยรูปร่างหน้าตามาตั้งแต่เกิด คุณเป็นคนคนนึงที่รูปร่างอ้วน เตี้ย หน้าตาก็งั้นๆ
ถ้าคุณเป็นหนึ่งในนั้นแล้วคุณเคยคิดชอบคนคนนึงที่เค้าเพอร์เฟกไปสะทุกอย่าง สูง ขาว ตาโต คิ้วเข้ม เป็นนักกีฬา มีทั้งผู้หญิงและเกย์มารุมชอบ
มากมาย คุณว่ามันจะเป็นไปได้มั้ยล่ะครับ ที่เค้าจะมาชอบคุณเหมือนกับที่คุณชอบเค้า ดูแล้วมันไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ
เพราะคนที่ดูดีเค้าก็ต้องคู่กับคนที่ดูดีเหมือนกับเค้า เฮ้ออออ คิดแล้วมันก็น่าอิจฉาคนที่ดูดีทั้งหลายนะ ทำไมนะเราไม่เกิดมาดูดีเพียบพร้อมเหมือน
กับพวกเค้าบ้างงง คอยดูนะเราจะต้องดูดีให้เหมือนเค้าพวกนั้นให้ได้ คอยดูนะ 555555555
บทที่ 1 แรกพบ..สบตา
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก..... กูเอนติดแล้วโว้ยยยยยยยยย....เสียงตะโกนดังลั่นบ้านของผม เด็กผู้ชายตัวอ้วนๆๆ อายุ17 ปี
หนัก 95 Kg สูง 170 cm หน้าตาธรรมดาใส่แว่นหนาเพราะสายตาสั้นมาก ( เป็นไงทุกท่าน นายเอกของเรา ไม่น่ารักเอาสะเลย)
ต้น...เป็นอะไรลูกร้องสะเสียงดังลั่นบ้านขนาดนั้น หญิงร่างท้วม ท่าทางใจดี บอกกับลูกชายดนเดียวของตน
แม่...แม่... ต้นติดหมอแม่...ต้นติดหมอ...ผมบอกแม่ของตนด้วยความดีใจสุดขีด
จริงหรอลูก....ผู้แม่เข้าสวมกอดลูกชายทันทีด้วยความดีใจ
จริงๆแม่ ต้นติดหมอที่ XXX (มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังระดับประเทศ)
ลูกแม่เก่งจังเลย....พ่อรู้พ่อต้องดีใจมากๆเลยนะลูก ผู้เป็นแม่กล่าวด้วยความภูมิใจในลูกชายของตนเอง
ครับแม่....ผมทำได้แล้วคับพ่อ..ผมกล่าวพร้อมกับเงยหน้ามองหน้ารูปพ่อของตนที่วางไว้บนหิ้งพระในห้องด้วยน้ำตาคลอ
เพราะพ่อของผมได้จากผมไปตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้วจากอุบัติเหตุทางรถยนต์...พ่อเค้าหวังให้ผมเป็นหมอตั้งแต่ต้นเรียนมัธยม
เพราะผมเป็นเด็กที่เรียนเก่ง...เป็นเด็กดี..ไม่เคยทำให้พ่อแม่เสียใจ.. และผมเองก็หวังจะเป็นหมอให้ได้ตามความฝันของผมเองด้วย
พรุ่งนี้ป็นวันรายงานตัวนักศึกษาใหม่แล้ว...ผมตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะเป็นครั้งแรกที่ผมต้องอยู่ไกลอกผู้เป็นแม่
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดทางภาคเหนือทำให้ผมแอบมีผิวดีติดตัวมาบ้าง ( เฮ้อ ผมก็มีดีกะเค้าเหมือนกันนะ )
"ต้นลูก.... เตรียมของเรียบร้อยรึยังลูก ...".
"เตรียมหมดแล้วคับแม่ ...ต้นก็เอาเฉพาะที่จำเป็นไปก่อนคับแม่ ต้นไม่อยากขนของเยอะ ต้นว่าจะไปซื้อเอาแถวมหาลัยบ้างคับ."
"ก็ดีแล้วลูก ... จะได้สะดวกเวลาเดินทาง "
"เก็บของของเรียบร้อยแล้วก็รีบนอนนะลูก...พรุ่งนี้เราต้องเดินทางแต่เช้า".
ครับแม่....เดี๋ยวต้นก็จะอาบน้ำแล้วก็จะนอนแล้วแหละคับแม่ ..."
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็รีบเข้านอน...แต่กว่าจะนอนได้ก็ใช้เวลานานทีเดียว เป็นเพราะความตื่นเต้นนั่นเอง
เช้าวันนี้มหาวิทยาลัยชื่อดังแถบชานเมืองหลวงคราคร่ำไปด้วยนักศึกษาใหม่ที่มาขึ้นทะเบียนนักศึกษารวมถึงผู้ปกครองที่มา
ส่งบุตรหลานเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งนี้
"โห....แม่ ทำไมคนเยอะอย่างนี้เนี่ยะ..เราก็มาเช้านะเนี่ยะดูดิคับแม่เพิ่งจะ 7.10 น. เองอ่ะ"
"ก็ใครกันหละพ่อลูกชายตื่นสายทำไมล่ะ ช่วยไม่ได้นะ "
"แม่อ่ะ... ก็มันตื่นเต้นนิต้นก็เลยนอนไม่ค่อยหลับอ่ะ" ...ผมกล่าวกับแม่ทำแก้มป่องงอนผู้เป็นแม่
" ดูทำหน้าเข้า...หน้าบวมเป็นแป๊ะยิ้มแล้ว"...ผู้เป็นแม่กล่าวเมื่อเห็นลูกชายงอนตนเองแล้วทำแก้มป่องๆทุกครั้งที่งอนตนเอง
"ง่ะ ...แม่อ่ะ ...งอนกว่าเดิมและนะว่าต้นเป็นแป๊ะยิ้มอ่ะ ..ต้นน่ารักกว่าแป๊ะยิ้มตั้งเยอะ".
"จ๊ะ..พ่อลูกชาย ...ตัวออกจะเป็นแป๊ะยิ้มขนาดนั้น..นี่เมื่อไรนะจะลดความอ้วนสะที..แล้วแบบนี้ลูกแม่จะขายออกมั้ยเนี่ยะ"
"โห..แม่อ่ะ ..ขายไม่ออกก็อยู่กะแม่ก็ได้นี่...ไม่อยากมีหรอกแฟนอ่ะ...ไม่สนหรอก"
"จ๊ะ...แล้วอย่าแอบมีแล้วไม่บอกแม่แล้วกัน...แม่เอาตายแน่ไอ้ลูกชาย"..ผู้เป็นแม่กล่าวพร้อมแกล้งทำหน้าโหดใส่ลูกชาของตน
"โห..แม่อ่ะ...หน้าอย่างต้นใครจะเอามาเอาล่ะ...ถึงจะมีต้นก็ไม่เอาหรอกอยู่กะแม่แบบนี้แหละ"
ผู้เป็นแม่ยิ้มให้ลุกชายด้วยความเอ็นดูว่าลูกชายของตนนี่ไม่โตเอาสะเลย
"น้องค่ะ..คณะอะไรค่ะ "...ผู้หญิงน่าตาน่ารักทักทายน้องใหม่ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
" เอ่อ..คณะแพทย์ศาสตร์ อ่ะคับ" ...ต้นกล่าวพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาวรุ่นพี่
"จิงหรอน้อง...คณะเดียวกันเลยอ่ะ"..อ่ะดีใจแระไม่จับมือเราเนี่ยะ เขิลนะเฟ้ยยย
"คับพี่."...ผมส่งยิ้มให้ด้วยความเขินอายที่รุ่นพี่ของเขาจับมือเค้าสะแน่น
"เอ่อ...งั้นเดี๋ยวน้องไปนั่งรอแถวที่ฝั่งโน้นนะค่ะ อีกสิบห้านาทีคณะเราจะขึ้นทะเบียนนักศึกษาแล้วค่ะ"
"ส่วนผู้ปกครองเชิญนั่งรอน้องด้านนี้นะคะ " แล้วพี่เค้าก็พาแม่ของผมไปนั่งรอผมที่นั่งสำหรับผู้ปกครอง
ส่วนผมนั่งรอที่ที่นั่งของนักศึกษาที่รอขึ้นทะเบียนใหม่
" ...นี่ ไอ้อ้วน!! มีครายนั่งไหมอ่ะที่นั่งข้างๆ มึงอ่ะ....."
ผมสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินแล้วมันรู้สึกจี๊ดขึ้นมาทันที ...ใครว่ะ ...มาบังอาจเรียกกูว่าไอ้อ้วน...คอยดูนะมึงกูจะด่าให้แสบเลยไอ้มารยาท
ทราม..ผมนึกในใจก่อนที่จะหันไปด่าต้นเสียงนั้น
"นะ..นะ..นายยยย ...." อึ้งงงงเลยคับ คนอะไรวะ หล่อชิบเลย ขาว สูง คิ้วเข้ส จมูกโด่งได้รูปรับกับใบหน้าเรียว...หน้าเหมือน
ซีมินวู ไอดอลเกาหลีขวัญใจตูเลยอ่ะ แต่...ไม่ได้เฟ้ย..มันด่าเราไอ้อ้วน ..เราจะไปปลื้มมันไม่ได้
" นี่..นาย..เรียกเราดีๆก็ได้นะ เราว่าเรากับนายยังไม่ได้รู้จักกันถึงขนาดมาเรียกมึงกูหรือเรียกเราแบบนั้นน่ะ ส่วนไอ่ที่นั่งอยากนั่งตรงไหนก็
เชิญตามสบายไม่ได้มีป้ายแปะว่าจองไว้ห้ามนั่ง ก็แสดงว่านายก็นั่งได้ ที่เราพูดหวังว่าจะเข้าใจนะโตขนาดนี้แล้ว"..
เหอะ สะใจโว้ยย ด่ามันสะมันทำหน้างงเลย
" นี่ไอ้อ้วน ถามนิดเดียวตอบมาสะยืดยาว แถมหลอกด่ากูอีกนะมึง เดี๋ยวมึงเจอดี" มันว่าผมแล้วมันก็เดินไปนั่งข้างๆผมคับ
ผมก็มองมันด้วยสายตาที่เกลียดมันสุดชีวิตเลย ไอ้หล่อมันนั่งได้ไม่ถึงสิบนาทีคับ มันก็คุยกับผม
" นี่ไอ้อ้วนมึงคณะไรว่ะ "...มันถามได้สุภาพมากๆ
"แพทย์" ผมตอบมันสั้นไม่อยากเสวนากับมันเลย หล่อแต่ไม่มีมารยาท
" กูถึงว่า...หน้ามึงถึงได้ออกแนวโรคจิต ดูตัวมึงดิอมความรู้จนตัวแบบแล้ว" มันตอบผมมาสะผมจุกเลย หน้ากูโรคจิตตรงไหนว่ะ
"นี่..นายหน้าเราตัวเรามันจะเป็นไงมันก็เรื่องของเรา เกี่ยวอะไรกับนายมิทราบ " หลอกด่าว่ามันเสือกคับ อิอิ เจอกูมั่งไอ้หล่อฃ
"ก็กูจะเสือกกะมึงมีไรมะ ไอ้อ้วน อยากมากวนตีนกูดีนัก ฮึฮึ" มันพูดลอยหน้าลอยตาใส่ผม กูเกลียดมึบงโว้ยยย ไอ้หล่อ
" แล้วนายเรียนคณะอะไร" ผมถามมันบ้าง
"หล่อๆ อย่างกูมันก็ต้องวิศวะดิ ไอ้อ้วน" โหหหห แม่งหลงตัวเองชะมัดเลย แต่มันหล่อจิงอ่ะ
"เหอะๆ ก็เหมาะกับนายดีนะ เห็นเค้าว่าวิศวะมันต้องเถื่อนๆ ดิบ ๆ ปากหมาๆ น่ะ เหมาะกับนายจิงๆ" เอาซี้ๆ กูด่ามึงมั่งไอ้หล่อ
"นี่...มึง ไอ้อ้วนมึงด่ากูปากหมาหรอ" มันมองหน้าผมอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อผมงั้นอ่ะ
"แล้วมันจิงมั้ยล่ะ" ผมมองมันกลับบ้าง เอาสิว่ะ กูไม่กลัวมึงหรอก ชิส์
"นักศึกษาคณะแพทย์ศาตร์ รหัส xxxxxxx-xxxxxxx ลงมารายตัวด้านหน้าได้แล้วค่ะ" เสียงประกาศดังขึ้นทำให้ผมต้องลุกไปรายงานตัว
ก่อนที่ผมจะลุกไปมันก้ด่าไล่หลังผมมาอีก
"ฝากเอาไว้ก่อนไอ้อ้วนมึงเจอดีแน่"
ผมแสยะยิ้มให้มันแล้วบอกมันกลับไปว่า
"เออ..เราจะรอนะ..รีบมาเอาคืนล่ะ ไอ้เถื่อน"
เมื่อรายงานตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่ผมต้องเข้าหอพักครับผมเลือกอยู่หอในแหละคับ สะดวกดี ประหยัดด้วย
พอผมได้กุณแจห้องแล้วผมกับแม่ก็ขนของขึ้นมาที่ห้อง ผมได้ห้อง 93xx คับ พอเปิดประตูห้องเข้าไปเท่านั้นแหละ ผมอึ้งเลย
"ทำไมห้องมันเล็กงี้อ่ะ " ผมกล่าวกับแม่แล้วทำหน้าเศร้า
" อืม ไม่เป็นไรหรอกลูก อยู่หอในนะมันสะดวกนะปลอดภัยด้วยแถมลูกยังได้เพื่อนอีก อยู่หอนอกลูกต้องอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงนะลูก"
แม่กล่าวกับผมพร้อมกับลูบหัวผม
" คับ ..แม่ " ผมก็เห็นด้วยกับแม่แหละ ไม่เป็นไรหรอกว่ะ ถึงเล็กหน่อยแต่ก็ดีดว่าอยู่หอนอก เรามันชอบตื่นสายด้วย จะได้นอนตื่นสาย
ได้หน่อย อยู่หอนอกมีหวังมาเรียนสายแน่ๆ
ผมกับแม่ช่วยกันจัดข้างของและไปซื้อของใช้มาไว้ที่ห้องเรียบร้อยก็กินเวลาไปสะสองชั่วโมงแนะ
"แม่ไปก่อนนะลูก...ถึงบ้านแล้วแม่จะโทรมาหานะ" แม่บอกกับผมพร้อมกับลูบหัวผม
"แม่ทำไมแม่รีบกลับจังเลยอ่ะ" ผมอ้อนแม่ ก็ไม่อยากให้กลับนี่
" แม่ไม่อยากขับรถตอนกลางคืนนะลูก "
"คับ ถึงบ้านแล้วแม่โทรมาหาผมด้วยนะ "
ผมบอกกับแม่พร้อมกับกอดแม่ ใจมันหวิวๆ ไงก็ไม่รู้
"งั้นเดี๋ยวแม่กลับเลยนะลูก ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"คับแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ ลูกชายแม่เก่งจะตาย"
ผมทำหน้ายิ้มแย้มให้แม่สบายใจ แต่ในใจนี่สิร้องไห้ไปตั้งนานแล้ว
"เฮ้ออ...คิดถึงแม่จัง" หลังจากที่แม่กลับผมก็เดินขึ้นมาบนห้องพร้อมกับเอนตัวลงนอนบนเตียงของตนเอง
ผมก็หลับไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้อีกทีผมก็เห็นว่าเตียงตรงข้ามผมมันมีกระเป๋ามาวางไว้แล้ว แสงว่ารูมเมทเราก็มาแล้วสิ อยากเห็นจัง
:oni2: :oni2:วันนี้เอาแค่นี้ก่อนนะ ติชม คอมเม้นให้กำลังใจผมมั่งนะครับบ แล้วจะมาต่อให้พรุ่งนี้คับ :oni2: :oni2: :oni2:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
ท่าทางน่าสนุกน๊า..เป็นกำลังใจให้ค่ะ :a2:
แต่คาดว่ารูมเมทน้องต้นต้องเป็นไอ้หล่อนั้นชัวส์เลย..ฟันธง :a1:
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่ :a2:
-
เรื่องใหม่ๆๆๆ
ต้องเจิม 5555
ถ้าจะน่ารักนะเนี่ย
เรื่องนี้อ่า ไงก้อ
มาต่อเร้วๆๆนะก๊าบ
-
มาเป็นกำลังใจให้นิยายเรื่องใหม่คับ กำลังสนุกคับหวังว่ารูมเมทคงไม่ใช่ไอ้หล่อนะเดี่ยวทะเลาะกันหอแตกแน่ๆ :oni2:
-
อย่าบอกนะว่าได้เป็นรูมเมทกัน
งานนี้มันส์แน่ๆๆ
อิอิ
-
ปากดีใช้ได้ทั้งคู่
น่าหนุกๆ
รอมาต่อค่ะ :a11:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
วิดวะไม่ได้ปากร้าย เถื่อนดิบซะหน่อยยยย (ทำไมพอบอกว่าวิดวะ มีแต่แนวอาชีวะงี้ฟร่ะ เด็กวิดวะ :serius2:เรียบร้อยออกจะเยอะ เหอะๆ หรือว่ามันจายกเว้นเฉพาะตรู -*- หล่อแถมน่ารัก สุภาพ นิสัยดี มีเวลาให้ -*-)
น่าสนใจจัง นายเอกไม่หล่อ แต่น่ารัก สเปคเลยเหอะๆ เรียนหมอด้วยเหอะๆ
จะติดตามต่อน้าคร้าบบบบ
-
ดีใจจัง ชอบแนวนี้นักศึกษาแพทย์กับวิศวะ เราเองยังเคยคิดจะเขียนนิยายให้พระเอกเป็นนักศึกษาแพทย์กับวิศวะเลย
อยากให้ใช้สถานที่เป็นมหิดล วิทยาเขตศาลายาจัง เพราะปี 1 ทุกคณะต้องอยู่หอที่ศาลายา และคำเรียกในเรื่องใช้นักศึกษาแพทย์ไม่ใช่นิสิตแพทย์ (เราเองเคยอยู่ศาลายา เพื่อนที่อยู่วิศวะเนี้ยเถื่อนได้ใจจริงๆ)
-
มาเจิมคั๊บ o13
-
ปากร้ายด้วยกันทั้งคู่เลยแฮะ
ถ้าอยู่ห้องเดียวกันนี่ท่าทางจะมันส์
รออ่านต่อค่า :m1:
-
อ้วนๆ อ่ะชอบน่ารักดี:o8:
:L2: :L1: :L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจเรื่องใหม่ครับ :L2: :L2: :L2:
-
น่าจะตลก ติดตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
เรื่องใหม่อีกแล้ว เย้ๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้เน๊อ :L2:
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่คะ :oni2: :oni1:
-
โอ๊ะ เรื่องใหม่ :oni2: :oni2:
เป็นกำลังใจให้นะก๊าบบบบบบบบ
ตัวคนหล่อ ปากร้ายตัวเองก็ใช่ย่อย น้า
อิอิ เข้าข้างพวกเดียวกานนนนนนนน
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่ใสกิ๊ง :L2:
สงกะสัยจะได้เป็นคู่โซลเมท เอ้ย คู่รูมเมท แหงมๆ :oni1:
-
:m4: เรื่องใหม่ น่ารักดี
สู้ๆ นะ
-
:m4:น่าจะหนุกอ่ะ
มาช่วยดันน้า....และรออ่านต่อจ้า
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่ด้วยคน :a2:
-
มารออ่านด้วยคนคร้าบ
:oni1:
นอนห้องเดียวกันแหงๆ
-
เรื่องใหม่อีกแล้ว ต้องติดตาม :oni1: :oni1: :oni1:
-
เปิดทิ้งไว้ตั้งนานกว่าจะไดอ่าน หนุกดี
-
ชอบแนวนี้ กัดกันก่อนแล้วค่อยหวาน :oni2: :oni2: มาให้กำลังใจจ้า รออ่านต่อนะ
-
ชอบๆๆ o13 มาเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่า :L2:
-
มีแต่เรื่องน่าอ่าน
o7 o7 o7
-
แอบเห็นด้วยกะ BeePed
อยากให้ใช้สถานที่เป็นศาลายาจัง (รำลึกความหลัง อิ อิ)
เเต่เอ..ขึ้นปีสองก็ไม่ได้อยู่หอด้วยกันเเล้วนิหว่า
ไม่ดีๆ - -' เเง่มๆ
-
อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอกันวันแรกกัดกันก่อนเลย แนวนี้ๆๆชอบๆๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 2 รูมเมท
หลังจากที่ผมตื่นนอนแล้วก็จะไปอาบน้ำแล้วแหละ ชักเริ่มหิวแล้วสิเรา
หอที่ผมพักห้องน้ำอยู่ด้านปีกซ้ายและขวาของหอพักคับ ไม่ได้มีห้องน้ำในตัว
ในห้องน้ำจะแบ่งเป็นสองส่วน ฝั่งขวามือเป็นห้องส้วม 4 ห้อง ฝั่งซ้ายมือเป็นห้องอาบน้ำสี่ห้อง
ตรงกลางเป็นอ่างล้างมือและกระจกบานใหญ่ๆเลยแหละคับ
เวลานี้ก็ประมาณ 6โมงกว่าๆ คนยังไม่อาบน้ำกัน ผมค่อยสบายหน่อย ก็เพราะผมมันขี้อายนี่คับ
หุ่นไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นเค้านี่ ถึงจะได้โชว์หุ่นเหมือนคนอื่นเค้านี่นา
ปกติผมจะใส่เสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำเลยคับ อาบเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาเลย..
ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้วผมก็เดินกลับห้องเอาของไปเก็บที่ห้องเตรียมจะลงไปหาอารายกินและ ...หิวอย่างแรงเลยตอนนี้
เดินจากหอไม่ไกลมาคับ ผมก็ถึงโรงอาหาร( คาเฟตเทอร์เรีย ที่มหาลัยผมเค้าเรียกกัน)
โห...กินร้านไหนดีว่ะเนี่ยกรู...
ผมเดินไปเรื่อยๆก็ตัดสินใจกินร้านอาหารตามสั่ง
เออ...ร้านนี้น่ากินดีว่ะ...เมนูเพียบเลย
"เอ่อ...ป้าคับเอากะเพราไก่ไข่ม้วนคับ...."
............................( เงียบ )
"ป้าคับ.....เอากะเพราไก่ไข่ม้วนคับ"
..................ไม่ตอบวุ้ย..แต่แต่เงยหน้าสบตามามองด้วยสายตาแปลกๆ
"ป้า...เอากะเพราไก่ไข่ม้วนคับ" ผมย้ำอีกครั้งเพราะคิดว่าเค้าต้องหูตึงแน่เลย
"ใส่จานรึใสห่อ...".
"เอ่อ...ใส่จานคับ"
"ทีหลังมากินร้านนี้บอกด้วยนะว่าใส่จานรึใส่ห่อ"
"นักศึกษาใหม่ใช่มั้ยเราน่ะ" เอ้าถามไมว่ะเนี่ย
"เอ่อ..คะ..คับบ "..ไมต้องทำหน้าโหดใส่กูด้วยว่ะเนี่ย กูกลัวนะโว้ยยยยยย
"คณะอะไร" นั่น...สัมภาษณ์กรูสะแล้ว
"เอ่อ..แพทย์XXXX คับ"
"อืม ....มาจากไหนล่ะเนี่ยะ" เฮ้ออ....กูโดนแม่ค้าขายข้าวสัมภาษณ์กรูจริงๆสะแล้วว กรูทำอะไรผิดเนี่ยะ
"เอ่อ....นครสวรรค์ คับ"
"อืม ...ถึงว่าทำไมหน้าขาวๆ..ตี๋ๆๆ มีเชื้อจีนใช่มั้ย"
"คะ...คับ.". ง่ะ ..ถามทำไมฟ่ะ
"ดูสิ...แก้มแดงเชียว เหมือนแป๊ะยิ้ม นะเนี่ยะ " โหหหหหหห .....กรูจะดีใจกะคำชมนี้ดีมั้ยเนี่ยะ...ว่ากรูเหมือนแป๊ะยิ้มเนี่ยะ
"เอ่อ...เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำก่อนนะป้า"...กรูไม่อยากอยู่แถวนี้แล้วโว๊ยยยยยยยยยยย
"อืม."...และป้าแกก็ก้มหน้ากมตาเขียนอารายของแกก็ไม่รู้ต่อ แล้วจะชวนกูคุยเพื่อ!!!!!!!!!
เฮ้อ...คนที่มหาลัยนี้แปลกๆว่ะ...ไปซื้อน้ำดีกว่า
"พี่คับ...เอาน้ำส้มแก้วนึงคับ" ก็เป็นนางเองนี่หว่า ก็ต้องกินน้ำส้มเด่ะ
ผมรับแก้วน้ำมาและก็หันหลังไปก็ชนกับใครสักคนเข้าอย่างจัง น้ำส้มผมไม่เหลือแล้วคับ
มันหกราดเสื้อคนข้างหน้าผมหมดแล้ว
ซวยตั้งแต่วันแรกแล้วกู...วันนี้มันอะไรกะกูนักหนาเนี่ย
"เอ่อ...ขอโทษคับ" ก้มหน้าก้มตาขอโทษไปก่อนเว้ยย
..........................................
"ขอโทษค้าบบบ ผมไม่ได้ตั้งใจ" ขอโทษแล้ว...เงียบทำไมฟ่ะ
............................................
อ้าวไอ้นี่ เงียบสะงั้น มันจะอะไรนักหนาว่ะ ดูหน้ามันหน่อยดิว่ะ แม่งจะเอาไงกะกรูเนี่ยกูไกลัวหรอกเฟ้ยยย
".........เฮ้ยย.....ไอ้....ไอ้....ไอ้ปากหมา...."
เต็มๆเลยคับ...ไอ้ปากหมาเมื่อเช้านี่หว่า ตอนนี้มันก้มมามองหน้าผมอย่างกินเลือดกินเนื้อเลยอ่ะ
"นี่...ไอ้อ้วน ...กูมีชื่อ..กูไม่ได้ชื่อไอ้ปากหมาอย่างที่มึงเรียก"
"กูชื่อภีม...จำใส่สมองตันๆของมึงสะ"
"หึหึ...ว่ากูปากหมามึงก็หมาไม่ต่างจากกรูหรอก..ไอ้อ้วน...อ้วนแล้วยังซุ่มซ่ามอีก...น่ารำคาญจิงๆ"
โห.....จี๊ดดดดดดดดเลย....มรึงด่ากรู.............ไอ้เลววววววววว
"นี่นาย...ก็ปากนายมันหมาแบบนี้ชื่อนี้แหละเหมาะกับนายที่สุดแล้ว"
และเรื่องที่รำชนนายเราก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ หัดมีน้ำใจสะบ้าง จ้องจะหาเรื่องคนอื่นตลอด...
"เหอะๆ..ก็งี้ เถื่อน ไร้มารยาท...ครบสูตรจิงๆ" เอาซี้ว่ากูปากหมากูก็จะหมาให้มึงดู
"ครบสูตรอะไร..ไอ้อ้วน" มันถามผมพร้อมทำหน้างงๆ
"ก็สูตรพวกเควี่ยไง" หึหึ งง งง เลย เหอะๆๆ เจอมุกกูเข้าไปเป็นไงไอ้หล่อ
"เควี่ย เชี่ย ไรของมรึงว่ะไอ้อ้วน"
"ก็ตัว เหี้..( ตัวเงินตัวทองอ่ะ ) + ควายไงล่ะ"
เท่านั้นแหละคับ...ไอ้หน้าหล่อหน้าแดงกัดฟันแน่น กำมือจนเส้นเลือดปูดขึ้นเลย สงสัยจะโกรธจัด
ผมเห็นท่าไม่ดี ผมชิ่งเดินหนีไปเลย ทิ้งมันโกรธอยู่แบบนั้นแหละ
ผมเดินมาเอาข้าวที่ร้านข้าวคับ แต่ผมบอกให้ป้าเค้าใส่ห่อให้หน่อย ไม่อยากนั่งกินที่โรงอาหารแล้วเดี๋ยวมีเรื่องก็ไอ้บ้านั่น
โดนป้าสวดเละเลย...เหอๆๆ ก็มันอยากกินที่นี่แล้วนี่คับป้า อย่าด่าผมจิ
หลังจากป้าแกด่าผมนิดหน่อยป้าแกก็เอาข้าวจากจานใส่ห่อให้ผมคับ
ผมก็เดินกลับหอไปเลยคับ
เฮ้อ...วันนี้ทำกรูเจอแต่เรื่องว่ะเนี่ย ซวยจริงๆเล้ยยยกู
กินข้าวดีกว่า และผมก็จัดการจะกะเพราไก่ไข่ม้วนของผม อยากบอกว่าอร่อยแสดดดดดเลย ถึงป้าแกจะโหดไปหน่อยแต่อาหารร้านป้าแกอร่อยจัดดเลย ยอมให้ด่าโว้ยยยย
หลังจากนั้นผมก็เอาหนังสือขึ้นมาอ่านเล่นๆอ่ะคับ อ่ะๆๆ ไม่ใช่หนังสือเรียนหรอก หนังสือการ์ตูนอ่ะคับ
อ่านไปสักพักผมก็เริ่มง่วงนิดๆแระ ก็พอหนังท้องตึงหนังตาก็เลยหย่อนอ่ะ อิอิ ไม่แปลกเลยนิทำไมกรูถึงอ้วนเนี่ยะ
กะลังจะเคลิ้มๆเลยก็ได้ยินเสียงคนไขประตูห้อง ...สงสัยจะเป็นรูมเมทผมแน่เลย
ผมก็งัวเงียเต็มที่เลยกะลังจะลุกนั่งทักทายเมทสะหน่อย
"หวัด..ดะ....ดะ.....เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " :o
"นาย...เข้ามาห้องเราได้ไงเนี่ยะ" พอได้สติผมก็ด่ามันเลย เดี๋ยวมันตั้งตัวทัน :angry2:
"เหอะๆๆ...นี่...ห้องนี้พ่อมึงซื้อไว้รึไงไอ้อ้วนสมองตัน..."
"นี่มันหอพักมหาลัยนะโว้ยยย..ไม่ใช่บ้านมึง"
"และนี่มันก็ห้องกูเหมือนกัน..กูจ่ายค่าหอกูก็มีสิทธิ์อยู่เหมือนกันน ไอ้อ้วนนนนนนนนน" รู้สึกมึงจะเน้นจังนะว่ากูอ้วน เชอะ!!!!!!!
"ยะ..อย่า...บอกนะ ว่านายก็อยู่ห้องนี้ด้วยอ่ะ"
"เออ...ใช่...กูอยู่ห้องนี้"
"งั้น..นะ..นาย..ก็เป็นเมทเราอ่ะดิ"...ตายแน่เลยกรู o7
"ใช่...กูนี่แหละเมทมึง..ไอ้อ้วนนนนนนนน"
หมด...ชีวิตกูไม่เหลือแล้ววววววว ฮืออออออ แม่จ๋า ช่วยน้องต้นด้วยยย น้องต้นไม่อยู่กะไอ้บ้านี่นะแม่ :serius2: :serius2:
"เมื่อกี้มึงด่ากูไว้แสบมากเลยนะไอ้อ้วน....อย่าคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงด่ากูฟรีๆนะ.." นั่นเอาแล้ว มันเริ่มแล้วอ่ะ
"ที่กูไม่อยากจะด่ามึงกลับที่โรงอาหารนั่นนะ..กูรอมาจัดการกะมึงบนห้องนี่แหละ...จะได้จัดการกับมึงได้เต็มที่หน่อยย"
มันทำหน้าโหดๆ หื่นๆแล้วอ่ะ มึงจะทำไรกูเนี่ย มึงอย่าทำหน้าแบบนั้นเด่ะ กูใจไม่ดี
"ระ...เรา..ไม่กลัวนายหรอก" อย่าเข้ามานะกูไม่เคยมีเรื่องกะใครเลยนะเว้ยกูต่อยไม่เป็น
"ปากเก่งดีนักนะมึง ไอ้อ้วน หึหึ" มันเดินเข้ามาใกล้ๆผมเรื่อยๆๆจนผมชิดกับตู้
"นะ..นายยย...จะทำไรอ่ะ..กะ..ก็..ระ..ระ..เรา...ไม่ได้ตั้งใจนี่ ..ละ..ละ..แล้วก็ขอโทษแล้วด้วยยย"
แล้วมันก็เอามือมาบีบคางผมและมันก็เอามืออีกข้างมารวบมือผมไว้ คนไรว่ะแม่งแรงเยอะชิบเลย
"ปากจัดๆแบบมึงนะ...ต้องเจอแบบนี้...."
"อือ...อื้อออ....." :m30: :m30: :m30: :m30:
มันประกบปากผมพร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาในปากผม
ผมทำไรไม่ถูกอ่ะ ตัวชาวาบเลย มันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ยะ
มันดูดปากผมรุนแรงมาก..จนผมแสบปากไปหมดแล้ว..ตอนนี้ผมไม่มีแรงแล้วอ่ะ ขาอ่อนหมดแรงเลย
ผมไหลไปนั่งกองที่พื้นแล้วคับตอนนี้
ผมรู้สึกว่ามันมึนไปหมด คิดอะไรไม่ออก มันจุกเหมือนตกจากที่สูงเลยยย
สักพักน้ำตาผมไหลลงมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยยย ผมกำลังช๊อคสุดขีด
แล้วไอ้ภีมมันก็ก้มลงมาเอามือจับคางผมให้มองหน้ามัน
"หึหึ...เป็นไงบ้าง..สะใจมั้ย..สะเออะปากดีกับกูดีนัก" ผมมองหน้ามันดูมันก็ตกใจเล็กน้อยที่มันเห็นผมร้องไห้
ผมงงทำไรไม่ถูกมองหน้ามัน หน้ามันก็เบลอไปหมด
"มึงคงดีใจจนน้ำตาไหลเลยสินะที่คนหล่อๆอย่างกูจูบมึง" ผมเริ่มได้สติแล้วว ผมจ้องหน้ามันกลับทันทีด้วยสายตาเกลียดมันสุดชีวิต
"กูจะบอกให้นะ...หน้าอย่างมึงนะกูจูบเล่นๆถือว่าให้ทานนะ เพราะคนอย่างมึงคงไม่มีคนหน้าตาดีๆแบบกูมาจูบมึงหรอกกมึงอย่าคิดว่ากูดูไม่ออกนะ"
"ดะ..ดู...อาราย" ผมถามมันด้วยความสงสัย
"หึหึ...ก็มึงเป็นเกย์ไง ไอ้เกย์อ้วน"
ผมยิ่งอึ้งยกกำลังสิบเลยย
"พูดบ้าๆๆ อย่ามาปากหมาๆนะ" ผมด่ามันกลับ
"หึหึ..งั้นนี่อะไร" มันชูรูปใบหนึ่งขึ้นมา
"หะ..." :o :o อึ้งเลยคับ
"ไงล่ะ ..ผู้ชายที่ไหนเค้าพกรูปผู้ชายไว้กะเป๋าว่ะ ...แถมมีบรรยายด้วยย " .." เมื่อไรนะที่ต้นจะได้เป็นคนรักของบอยสักที....."
ผมอึ้งพูดไม่ออกเลยคับ ก็รูปนั้นมันคือรูปของคนที่ผมปลื้มที่สุดตอนอยู่มัธยมชื่อบอยคับ ผมปลื้มเค้ามากเลยแต่ผมได้แต่แอบชอบเค้ามาตลอด
นะ...นาย เอามาได้ยังไง
"ก็ไอ้คนซุ่มซ่ามอย่างมึง ทำกระเป๋าตังร่วงไว้ข้างตู้ ตอนกูเข้ามาในห้องกุก็เห็นมึงหลับอยู่กูเลยเดินเข้ามาเงียบๆ แล้วกุก็เห็นเข้า
กูเลยจะเก็บวางไว้บนตู้ของมึง และรูปนี้มันก็เลยร่วงลงมา กูก็เลยรู้ไง หึหึ กูเตือนมึงแล้ว อย่ามาปากดีกับกู"
ผมอึ้ง..ทำไรไม่ถูกเลยย
แล้วมันก็หัวเราะๆๆ แล้วมันก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วมันก็เดินออกไปอาบน้ำเลย โดยทิ้งให้ผมนั่งชันเข่าน้ำตาไหลอยู่ที่เดิม ไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด
พอมันออกไปได้สักพักผมก็เดินโวเซ เหมือนคนไม่มีวิญญาณเลย แล้วล้มตัวลงนอนโดยผมหันหลังให้กับเตียงของไอ้ภัทร
ตอนนี้ในหัวผมมันสับสนวุ่นวายไปหมด กูจะทำไงดีต่อไปว่ะ ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับกูด้วย แล้วผมก็หลับตาลงทั้งที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รู้แต่ว่าขณะที่ผมหลับนั้น มีมือมาลูบที่แก้มของผม พร้อมกับเสียงที่ได้ยินเบาๆแทบจะกระซิบ
"กู..ไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงร้องไห้นะเว้ยย..กูขอโทษ"
วันนี้มาลงให้อีกหนึ่งตอนนะคร้าบบบบ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคับ แล้วจะมาอัพให้ใหม่ทุกๆวันนะคับ ถ้าวันไหนอัพไม่ได้ผมจะบอกไว้ก่อนนะคับจะไม่ปล่อยทิ้งแน่นอน เพราะผมก็อ่านนิยายบอร์ดนี้มาก่อน อ่านจนหมดบอร์ดแล้วแหละ มันโมโหอ่ะเวลาที่คนเขียนไม่มาเขียนต่ออ่ะ
และอีกอย่างเรื่องนี้เอามาจากเค้าโครงเรื่องจริงของชีวิตผมนะคับ แต่ผมเปลี่ยนแปลงสถานที่และอารายอีกเล็กๆน้อยๆเพื่อไม่ให้เป็นการเสียหายไม่ว่ากรณีใดก็ตาม ก็เดาๆกันเองนะคับ ว่าผมเรียนที่ไหนอารายยังไง อิอิ แล้วจะมาต่ออีกน้า
-
ห้องเดียวกันจริงๆด้วย :m13:
มาถึงก็จูบซะแล้ว...
:oni2:
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ชอบครับชอบบบบบ
เดี๋ยวต้องมีต้นเวอร์ชันผอมช่ายป่าว สรุปจะเอาชื่ภัทร หรือ ภีมอ่ะ
-
มาให้กำลังใจ :L2:
-
สนุกดีค่ะ..เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
พี่ว่าน้องภีมนี่ต้องเป็นประเภทชอบแกล้งคนที่ตัวเองชอบแหงๆเลย :m12: :m1:
-
วันแรกมีจูบด้วย อะ ติดตามๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้
-
มาต่อเร็วๆๆๆล่ะ
ห้าๆๆๆๆๆๆ
ชอบเรื่องนี้จัง
ตอนสองก้อจูบและ
-
:m1: ชอบๆๆๆๆ
นายเอกโดนไปแล้ว 1 จุ๊ฟ
มาต่อเร็วๆน้าค้าบบ
ลงวันละเยอะๆยิ่งดีเลยอ่ะ
สู้ๆค้าบบ :bye2:
-
นายภีม นี้แรงได้ใจจริงๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนโพสต์นะครับ :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:L2: ชอบมากทั้นนิยายทั้งคนเขียน ชอบคนมีความรับผิดชอบมากกกกกกกกก
-
โหยยยย ภีมเรื่องนี้ ปากหมา
เหมือนพีมที่เราชอบป่าววะเนี่ย :เฮ้อ:
แต่ว่าเรื่องนี้ สนุกค่ะ ติดตามแน่ๆ
เปนกำลังใจให้นะคะ o12
มาต่อไวๆค่า ^^ :m4:
-
เพิ่งได้อ่าน สนุกดีครับ :o8:
-
อ่านทันแล้วจ้า :oni2: :oni2: :oni2:
-
เดี๋ยวอีกประมาณ 20 นาทีจะเอาตอนใหม่มาลงคับบ เขียนใก้ลเสร็จแล้ววว
รอแปป
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคร้าบบบบบ
เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า
-
สรุปจะเอาชื่ภัทร หรือ ภีมอ่ะ
นั่นดิ สงสัยเหมือนกันอ่า... :confuse:
:L2: ชอบมากทั้นนิยายทั้งคนเขียน ชอบคนมีความรับผิดชอบมากกกกกกกกก
ชอบเหมือนกันเลยจ้า :m1:
-
^
ภีมเนี่ย วันแรกก็ชิงจูบ อยู่ด้วยกันต่อไปจะมีอะไรอีกไหมเนี่ย
ทำแล้วแอบมาขอโทษตอนหลับ ชิชะ o12
-
อ่ะ มาต่ออีกตอนละกันนะคร้าบบบ
ตอนที่ 3 วันที่ไม่สบาย
o2 o2 โอ๊ยยยยยยย……….ทำไมมันมึนหัวอย่างนี้ว่ะ
เฮ้ยแล้วไมแขนขาเราไม่มีแรงเลยเนี่ยะ
ตัวก็หนักๆว่ะ ตายแระกูโดนผีอำหรอเนี่ยะ :o :o
กูโดนผีหลอกตั้งแต่วันแรกเลยหรอว่ะ
ฮือ นะโม ตะสะ ใปสู่ที่ชอบๆเถอะ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย
เดี๋ยวลูกจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นะ
ฮือ...... แม่จ๋า พ่อจ๋า ช่วยต้นด้วยคร้าบบบบ ผีมันแกล้งต้นอ่าคับ
"เฮ้ย เฮ้ย ไอ้อ้วน เป็นอะไรว่ะ"
ผมหยุดสวดทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้น พร้อมกับค่อยลืมตาดูต้นเสียง
"เฮ้ยยยยย……." .ผมตกใจเลยคับก็ไอ้บ้าภีมมันเอาหน้ามาจ้องหน้าผมสะใกล้เลย
"เป็นบ้าอะไรของมึงอีกไอ้อ้วน กูรำคาญแล้วนะ เพ้อเจ้อทั้งคืนเลยนะมึง"
"ไหนดูดิ ดูอะไรว่ะ"
แล้วมันก็เดินเอามือมาแต่ที่หน้าผากผม เห้ยยยมึงอย่ามาใกล้กูเด่ะ กูกลัวมึงนะ
"มึงไม่สบายนี่หว่าไอ้อ้วน"
แล้วมันก็เดินไปที่เตียงมันคับ
"อ่ะ..... กินสะ " มันโยนอะไรไม่รู้มาให้ผม
" กินสะยาลดไข้กินไปก่อนถ้าไม่หายจะได้ไปหาหมอ เรียนหมออย่ามาทำเป็นโง่ "
อ้าวไอ้เชี่ยนี่หลอกด่ากูป่ะเนี่ยะ รึว่าด่าตรงๆเลยว่ะ
"ขะ .... ขอบใจนะ " ผมตอบมันเบาๆ"
"เออ... กูยังไม่อยากเห็นมึงมาตายที่ห้องนี้ กูขี้เกียจย้ายของแล้วอีกอย่างก็ถือสะว่ากูขอโทษมึงล่ะกัน ที่ทำมึงร้องไห้จนไม่สบาย"
เออ...... มันรู้ตัววุ้ยว่ากูไม่สบายก็เพราะมึงแหละ
"มึงนี่นะ ..มาจากบ้านไม่กี่วันก็ร้องคิดถึงพ่อ สะแล้วว"
" เมื่อคืนมึงเพ้อเรียกพ่อมึงทั้งคืน "
" มึงนี่จิงๆเลยโตเป็นควายแล้วยังติดพ่ออยู่อีก "
ผมเงียบเลยคับ เพราะเมื่อคืนนี้ผมฝันเห็นพ่อคับ มันเป็นภาพความทรงจำดีๆที่สามพ่อแม่ลุกไปเที่ยวกัน เวลานั้นผมรู้สึกคิดถึงพ่อขึ้นมาจับใจ
" กูว่ามึงคงคิดถึงพ่อมึงมากเลยสินะ "
" อืม " ผมตอบมันไปเบาๆ
" เออ แล้วเมื่อวานไมกูเห็นแต่แม่มึงว่ะพ่อมึงไม่ได้มาส่งมึงหรอกหรอ "
" เปล่า ไม่ได้มา "
" อ้าว..แล้วพ่อมึงไปไหนว่ะ"
ผมเงียบ..... ใจมันสั่นหวิวๆไงไม่รู้อ่ะ
"พ่อเราไม่อยู่ " ผมตอบมันไป
" อ้าว..ละ…" ไม่ทันที่มันจะถามผมกลับคับ ผมตอบมันกลับไปก่อนคับ
" พ่อกุไม่อยู่แล้ว พ่อกูเสียไปสามปีแล้ว"
ผมตอบมันออกไปพร้อมกับน้ำตาไหลอาบสองแก้มผมอีกแล้ว
" เฮ้ย..... กูไม่ได้ตั้งใจกูขอโทษนะ ที่กูถามเรื่องพ่อมึง"
" ไม่เป็นไรหรอก "
แล้วมันก็เดินลุกไปที่ตู้มัน
" อ่ะ…" ผมเงยหน้ามองมันทั้งน้ำตา
" เช็ดน้ำตาสะ…โตเป็นควายแล้วยังมาร้องไห้เป็นเด็กๆอีกไอ้อ้วนเอ้ยย "
แล้วมันก็เอามาขยี้หัวผม พร้อมกับส่งยิ้มให้ผม ทำเอาผมรู้สึกดีขึ้นมาทันที ลืมเรื่องเมื่อคืนไปสะสนิทเลย
" อืม ..ขอบใจนะ " ผมตอบมันไป เพราะผมรู้สึกว่ารอยยิ้มมันเหมือนส่งกำลังใจมาให้ผมอย่างมากมายเลยทีเดียว
หลังจากนั้น มันก็เดินไปที่เตียงมันพร้อมกับถอดเสื้อออกและกางเกงออกจนเหลือบ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วสีขาวเนื้อบางเบาของมัน
ทำเอาผมแทบกำดาวไหล :o :o :o :m30: :m30: :m30: โหหหก็แม่ง หุ่นมันโครตดีอ่ะ ผิวมันไม่ขาวมากไม่ดำมากกะลังพอดีอ่ะ เป๊กเลยอ่า
ผิวก็เนียนด้วยอ่ะ หน้าท้องก็เป็นลอนชัดเจนเลน ไม่รู้ผมจ้องมันนานไปรึเปล่า :m22: :m22:
"เฮ้ย….ไอ้เกย์อ้วนมึงจ้องไรกูว่ะ …เดี๋ยวมึงเจอดี "
" หึๆๆๆ ชอบกูล่ะซี้ " แล้วมันก็เดนเข้ามาใกล้ผมอีก
" 5555555555555 " มันหัวเราะดังลั่นเลยคับ
อารายว่ะไอ้อ้วน กูยังไม่ทำอะไรเลย ดูตัวมึงเด่ะแดงไปทั้งหน้าทั้งตัวแล้วว :o8: :o8: :o8:
ผมอายมันมากเลย ทำไมว่ะร่างกายกูนี่ทรยศกูจิงงง เสียหน้าหมดกู :o12: :o12: :o12:
ยิ่งเกลียดๆมันอยู่ด้วย บอกกับตัวเองไว้ไอ้ต้น มันแกล้งมึง มึงจะไปชอบอารายมันไม่ได้
แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปห้องน้ำ
ผมถอนหายใจอย่างแรง นั่งคิดกะตัวเองว่า
กูเป็นอารายไปเนี่ย
อย่าบอกนะเว้ยยไอ้ต้นน ว่ามึงชอบมันสะแล้วว สันดารจิงงง เห็นคนหล่อๆไม่ได้เลย เพิ่งเจอมันวันเดียวเองนะ
แถมมันทำอารายกะเราไว้บ้าง ทั้งด่า ทั้งดูถูก
โอ๊ยยยยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งมึนหัวว พอๆๆๆๆๆ
กินยาดีกว่า แล้วผมก็กินยาของไอ้ภีม แล้วก็นอนหลับไปด้วยความมึน
ผมตื่นมาอีกทีไม่รุ้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้วว รู้สึกแต่ว่ามันเย็นแล้วแหละ
ตื่นมาก็เห็นไอ้ภีมมันนั่งกระดิกเท้าอ่านการ์ตูนข้างๆเตียงผม
" อ้าว…ตื่นแล้วหรอว่ะไอ้อ้วน "
แล้วมันก็ลุกขึ้นไปที่โต๊ะมัน
" อ่ะ…" มันยื่นกล่องข้าวมาให้ผมคับ ผมก็งงสิคับเงยหน้ามองมันแล้วทำหน้างงใส่มัน
" อ้าว..ไอ้อ้วนกูรู้ว่ามึงหิว…กินสะ "
" ขะ…ขอบใจนะ …ภีม" ผมพูดเบาๆแต่ก้พอที่มันจะได้ยิน
มันหันหน้ามามองผม พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากันเหมือนสงสัยอารายบางอย่าง
ผมก็มองหน้ามัน อ้าววกูพูดไรผิดไปอีกว่ะเนี่ยะ มันจะทำอะไรกูอีกเปล่าว่ะเนี่ยะ
" มึงเรียกกูว่าอะไรนะ " มันทำหน้าเข้มถามผม
"กะ .... ก็นายชื่อภีมไม่ใช่หรอ เราก็ผู้เรียกชื่อนายไง"
" 5555555 " เอ้าหัวเราะทำไมเนี่ยกูเรียกชื่อมึงผิดหรอ
" กูคิดว่ามึงจะเรียกกูว่าไอ้ปากหมาไปตลอดสะแล้ว สงบปากสงบคำเป็นเหมือนกันนี่มึง "
ผมไม่อยากตอบโต้อารายมันแล้วคับ เบื่ออ่ะเดี๋ยวไม่รู้จะโดนอารายอีกถ้ามันโมโห
" รีบๆกินสะ เนี่ยะกูรู้นะว่ามึงชอบ " ชอบอารายวะ
พอผมเปิดข้าวกล่องดูก็รู้เลยคับ
เพราะมันซื้อกระเพราไก่ไข่ม้วนมาให้ผม ผมงงนิดหน่อยเลยเงยหน้าที่จะถามมัน
" แล้วนายรู้ได้ไงว่าเราชอบกินไอ้นี่ "
" ก็เมื่อวานกูเห็นมึงไปสั่งที่ร้านป้าโหด กูคิดว่ามึงคงจะชอบกิน"
" กูเดาถูกใช่มะ"
" อืม " ผมตอบมันไปเบา
แล้วผมก็กินอาหารเมื้อนี้อย่างอร่อยมากๆๆๆ เพราะอะไรก็ไม่รุ้สิเน้อออ
พอผมกินข้าวเสร็จเรียบร้อย มันก็มองหน้าผม แล้วมันก็ถามชื่อผม
" เฮ้ย….ไอ้อ้วนมึงชื่ออารายว่ะ "
" ต้น " ผมตอบมันไป
" แม่ง ชื่อโหลชิบเลยมึง"
อ้าววว ด่ากูสะงั้น
" เออ…ไอ้ต้นมึงมาจากไหนว่ะ"
" นครสวรรค์ "
" อืม ถึงว่ามึงเป็นคนจีนหรอว่ะ "( ที่นครสวรรค์คนในตลาดเมืองส่วนใหญ่เป็นคนจีน ขาวๆ ตี๋ น่ารักที่สุดดดดด)
" ทำไมหรอ ผมถามมันด้วยความสงสัย "
" ก็เห็นมึงขาวๆ เหมือนคนจีน แม่งแต่กูว่ามึงเหมือนแป๊ะยิ้มว่ะ" แก้มแดงๆ อ้วนๆ 55555555555555555
อ้าวไอ้นี่ ด่ากูอีกแระ
" และนายอ่ะ มาจากที่ไหน" ผมถามมันกลับบ้าง
" กุเด็กเทพเว้ยย " ชิส์ ทำเป็นคุยโชว์ เด็กเทพแล้วไงว่ะ
" กูนะเว้ยย เก่งแบบเทพเลยนะมึงแต่กุอยากเรียนวิดวะ ว่ะ "
" คะแนนเอนทรานกุเข้าหมอได้สบายๆ แต่กุไม่เอาหรอกเรียนหมอแบบมึง เครียดตาย ชีวิตไม่ท้าทายเว้ยย "
ชิส์ ทำไปเป็นคุย แล้วกุจะคอยดู ไอ้ภีมให้มึงเก่งจิงๆเหอะ
" อืม แล้วไมมึงเรียนหมอว่ะต้น "
" เราอยากเรียนแล้วพ่อเราก็อยากให้เรียนด้วย"
" อืม ….เออแล้วนี่มึงดีขึ้นแล้วใช่มะ"
" อืม ..ดีขึ้นแล้วแหละ"
" นี่มึงเล่นกีฬาบ้างเปล่าว่ะ อ่อนแอไงก็ไม่รู้มึงอ่ะ"
" ก็เล่นนะ ก็เล่นพวก หมากรุก….เปตอง …อารายพวกนี้"
" โหหห…มึงเล่นแต่ละอย่างนี้ใช้พลังงานมากเลยนะเนี่ยะ"
" อ้าวก็เราชอบแบบนี้อ่ะ ใช้สมองดี "
" กูถึงว่า มึงถึงได้อ้วนนน แบบนี้ไง " อ้าววไอ้นี่ คำก้อ้วนสองคำก็อ้วน
" ก็เราไม่ชอบเล่นไอ้พวกแบบนั้นอ่ะ มันร้อนและก็เหนื่อยด้วย "
" เฮ้อ….มึงนี่ มันต้องอย่างกุเฟ้ยยย "
" ฟุตบอล บาส วอลเลย์ …บลาๆๆๆ " กีฬาหลายๆอย่างที่ใช้แรงงานไอ้นี่เล่นหมดแล้วมันก้บอกมันเล่นได้เก่งสะทุกอย่างด้วย
ชิส์ แล้วไมมึงไม่ไปเรียน วิทย์-กีฬา สะเลยว่ะ
" เออ…แล้วเรื่องเมื่อคืนอ่ะ " มันพูดแล้วก็เงียบคับ
" เอ่อ….เออ ทำไมหรอ"
" กูขอโทษ" …มันขอโทษกูแล้วเฟ้ยยย ทำให้กูรู้สึกดีกับมึงนิดนึงแระ
" เวลากูโมโหกูก็แบบนี้แหละ"
" ห๊า…เวลานายโมโหนายจะทำแบบนี้กะทุกคนเลยหรอ"
" เปล่าเฟ้ยยย ….ก็มึงเสือกปากดีกะกูทำไมล่ะมันต้องใช้วิธีนี้เฟ้ยยย "
" แล้วเรื่องที่มึงเป็นเกย์น่ะ กูไม่ได้รังเกียจอารายหรอกนะ กูไมถือเรพราะมึงไม่ได้ขี้รดหัวกูถ้ามึงขี้รถหัวกูเมื่อไรเมื่อนั้นกุเอามึงตายยยยยยยย "
" เออ…แล้วว " ผมกลัวมันจะไปปากโป้งบอกคนอื่นนะสิ สิ่งที่ผมกลัว
" มึงไม่ต้องห่วงเรื่องว่าคนอื่นจะรู้ กูไม่ได้เป็นคนปากโป้งโว้ยยย ถึงปากกูจะเสียบ้าง"
" อืม…ขอบใจนายมากนะ " รู้สึกโล่งอกเว้ยยย
" แล้วเราก็ขอโทษนายเหมือนกันที่ปากเสียใส่นายเหมือนกัน "
" เออ…ไม่เป็นไรเว้ยยย มันก็ปากพอกันทั้งคู่แหละ "
และผมกับมันก็หัวเราะทั้งคู่เลยคับ
ไม่น่าเชื่อนะคับว่าเมื่อวานกัดกันแทบตาย
พอมาวันนี้มันกลับมาดีกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ใช่ …ไม่น่าเชื่อ แล้วมันจะดีอย่างนี้ตลอดไปมั้ยเนี่ยะ
วันนี้เอาเท่านี้ไปก่อนนะ เพิ่งแต่งเสร็จสดๆร้อนๆ ผิดพลาดประการใด ก็ติชมผมด้วยนน้า
ส่วนพระเอกอ่ะ ชื่อ ภีม คับ โทษทีพิมผิดหลายครั้งเลย อิอิ
พรุ่งนี้จะมาอัพให้ใหม่นะคร้าบบบบบบบ :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :m1: :m1: :m1:
-
หุ หุ ดีกันเเย้ว :oni2:
เเล้วจะได้ปะทะคารมกันอีกม่ะเนี่ยะ
รอ รอ รอ :a11:
-
ต้น ไปบอดี้ีเชฟให้ไว กลับมาเป็นคุณหมอ รูปหล่อขาวตี่ ให้ภีมหลงหัวปักหัวปำซะนะ :oni1: :oni1: :oni1:
-
เย้ๆมาแล้ว มีความรับผิดชอบดีจริงๆ มาต่อให้ตามที่บอกไว้เลยเยี่ยมๆๆ o13
พิมผิดหลายครั้งเนี่ย ตั้งใจจะบอกอะไรรึเปล่า ชื่อพระเอกน่ะ อิอิ :haun5:
เอาเปนว่าพระเอกชื่อภีมนะ รับทราบจ้า o15
ยินดีด้วยนะ คุยกันดีๆแล้วนี่ ต่อไปจะมีไรเกิดขึ้นบ้างน้า ลุ้นๆๆ :-[
รีบๆมาต่อนะจ๊ะ เปนกำลังใจให้จ้า :L2:
-
หนุกดีคับ ปรบมือห้ายยยย :m4: :m4:
คนนึงก็(ปาก)หมา อีกคนก็แอบ(ปาก)หมา
งานนี้ มีกัดกัน สนั่นลั่นทุ่งแน่ๆ เลย โฮ่ โฮ่ ชอบ ชอบ :oni2: :oni2:
ปล.
แต่นิดนึงนะ คำว่า "สะ" ใช้ "ซะ" จะดีกว่ามั๊ย อ่านแล้วมันสะดุด หัวทิ่มไม่ลื่นไหล ซะทุกครั้งเลยอ่ะ
-
เพิ่งตามมาอ่านจ้า สนุกดี เป็นเพื่อนกันแล้ว o13
-
เฮ้ออออ อ่านแล้วคิดถึงอีพีมที่เราชอบจังเลย :m1:
มันก้อดุๆดันๆแบบนี้เหมือนกันค่ะ
แต่ก้อเปนคนดีเหมือนกัน
ชอบจังเรื่องนี้ อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง
มาต่อเร็วๆนะคะ :m4:
-
น่ารักๆๆๆๆ
ห้าๆๆๆๆชอบภีม
สงสัยในอนาคต
ต้นต้องลดน้ำหนักแน่ๆๆ
เลยอ่า ห้าๆๆๆๆๆ
มาต่อเร้วๆๆๆเน้อ
-
ขอสมัครมาเป็นผู้ติดตามเรื่องนี้ด้วยคนค่า
ต้นน่ารักเชียว :m4: :m4:
-
:m1: นึกถึงบรรยายที่หอ คิดถึงศาลายาจริงๆ เหอะๆ
ที่จริงหอมันต้องมีรูมเมท 4 คนนี่หว่า ทำไมเห็นแค่นายภีม หรือ ภัทร กับ นายต้นแค่นี้แหละ -*-
บรรยายวันแรกตอนเข้าคาเฟ่ท์เหมือนตรูชิหาย เจอป้าเสธ. (ป้าที่โรงอาหารหรือที่ศาลาเยียนเรียกคาเฟ่ท์) วันแรก ป้าแกก็ดุๆ แบบนี้แหละ -*-
นายต้นน่ารักนะ นายภีมก็ชอบแกล้งเกิน
นายต้นอย่าผอมน้าาาาา อ้วนๆ แบบนี้แหละน่ารัก เค้าชอบบบบ :m1:
-
น่ารักจัง
-
:L2:
-
ขอให้เป็นหอที่ศาลายาเถอะ ดูตอนป้าที่ขายอาหารถามต้นว่าเรียนคณะอะไร แล้วต้นตอบ "แพทย์ XXX"
แบบนี้มันต้องมหิดล ศาลายาแล้วแหละ เพราะที่นั่นมีทั้งแพทย์ศิริราชกับแพทย์รามา เวลาเจอเพื่อนใหม่แล้วถามอยู่คณะอะไร พวกเพื่อนแพทย์มันจะตอบแบบนี้แหละ ไม่แพทย์ศิริราชก็รามา ไม่มีการตอบว่าแพทย์เฉยๆ
กลายเป็นนักสืบไปซะแล้วเรา :really2: :really2: :really2:
-
ดีกันแล้วๆ :m4:
-
เย่ มาต่อแว้วว แว้ววว
-
สนุกค่ะ มาลงต่อเร็วๆ นะ
:L1:
-
มาเป็นกำลังใจให้อีกคน
มาต่อเร็วๆนะค้าบ
-
น่ารักดีครับ ปากห....ใส่กัน เดี๋ยวก็รักกัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ ค่อยๆ เขียน เดี๋ยวก็ดีเอง :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เดี๋ยวต้องพากันไปออกกำลังกาย
กัดกันวันละนิด จิตแจ่มใส
:m4:
รอตอนต่อไปนะคร้าบ
-
นึกว่าจะมีตบจูบๆต่อสะอีก :m15: แต่ดูแล้วน่าจะตามมาทีหลัง :m4:
มาต่อไวไวนะคะ :bye2: :L2:
-
เดี๋ยวไม่เกินเที่ยงจะมาต่อให้อีกตอนนะคับ ตอนนี้ยาวมากเลยที่เดียวไม่รู้ผมเพ้อเจ้ออารายนักหนา อิอิ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคับ
จะบอกอีกครั้งว่เรื่องนี้เค้าโครงคือเรื่องจริงของผมตัวลครมีตัวตน จะอาจจะถูกปรับเสริมเติมแต่งบ้างให้ดูน่าติดตาม สถานที่ต่างๆก็มีอยู่จริง ครายบางคนก็พอจะรู้บ้างแหละคับ เพราะบางที่มันก็มีเฉพาะที่นั่นที่เดียว
ตอนนี้ผมเป็นนักศึกษาแพทย์ปีหกแล้วกะลังจะจบส่วนไอ้ภีมมันจบแล้วคับมันทำงานมาปีกว่าแล้ว ส่วนตอนนี้ผมกับมันเป็นไงผมไม่บอกนะคับ ติดตามเอาเองว่าผมกับมันจะลงเอยกันอย่างไง
ตอนนี้ผมกับมันจะคบกันรึเปล่านั้น ติดตามกันเองนะคับ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ปูเสื่อนอนรอเลย :a11:
ถูกใจมากมายเรื่องนี้
อิ อิ อิ รู้สึกคุ้นเคยบรรยากาศ
-
ตอนที่ 4 เปิดเทอม
วันนี้คับเป็นวันเปิดเทอมวันแรกของปีการศึกษาคับ ผมก็อดตื่นเต้นเป็นพิเศษไม่ได้เลยรีบตื่นอาบน้ำสะตอนตีห้าครึ่งเลย
ส่วนไอ้ภีมหรอคับ มันตื่นตอนหกโมงครึ่ง มันตื่นมาผมก็แต่งตัวเสร็จแล้วคับ
"อ้าว..เชี่ยต้น มึงจะรีบไปไหนวะ"
"ห้องเรียนมันไม่หนีมึงหรอก ไอ้ขี้เห่อ" แนะด่ากูแต่เช้า มึงนี่จิงๆเล้ยยไอ้บ้า
" นี่.... ภีม...ตื่นนอนมาก็ด่าเราแต่เช้าเลยนะ"
" วันไหนไม่ได้ด่าเรานี่มันจะชักตายช่ายมั้ย " ขอประชดมันหน่อยล่ะคับ
" เปล่า.....วันไหนไม่ได้ด่ามึงเดี๋ยวมันขี้ไม่ออก"
" นี่.. เห็นหน้าเราเป็นโถส้วมรึไงห๊า"
" เปล่า..เห็นเป็นไอ้แป๊ะยิ้ม 5555555555 "
แล้วมันก็เดินยิ้มออกจากห้องไปอาบน้ำคับ
ยังไม่ทัน10 วินาที่ที่มันออกจากห้องมันก็กลับเข้ามาคับ
" ไอ้ต้น…มึงรอกูด้วย ลงไปกินข้าวพร้อมกัน "
" อ้าว…แล้วทำไมต้องรอนายด้วย " ชิส์ ไม่สนโว้ยยยย
" ถ้ามึงไม่รอกู มึงเจ็บตัวแน่ไอ้อ้วน " นั่นมันทำหน้สโหดใส่ผมอีกแล้วคับบ
" เออๆๆๆ…เร็วล่ะ เราหิวข้าวแล้วว "
"เออ..กูชักว่าวไม่นานหรอกแต่ถ้าเอาจริงๆอ่ะ นานเว้ยย กูมันอึด5555555 "
" อ่ะ..ไอ้…ไอ้ลามก "
ผมด่ามันแล้วมันก็เดินยิ้มออกไปอาบน้ำคับ เฮ้อไอ้นี่มันคงจะปากหมาอย่างเดียวไม่พอแระคับ หื่นด้วยอ่ะ
ผมรอมันประมาณ 10 นาทีคับ มันก็เข้ามาในห้องคับ
ผมหันไปมองมัน....... โหยยยยย ........ เลือดกำดาวจะไหลแล้วกรู :m30: :m30: :m30:
เซ็กซี่ง่ะ....... ผ้าเช็ดตัวผูกแบบหมิ่นที่หลุด กล้ามท้องเป็นลอนชัดเจน แถมตัวมันมีหยดน้ำเกาะพราวไปทั้งตัว
ผมมันก็เปียกลู่ลงมา โอ๊ยยยยยยยยยย...... ไม่ไหวแล้วเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยย
"เฮ้ย…ไอ้อ้วนมึงไม่สบายหายรึยังว่ะเนี่ย"
"อ่ะ .. เอ่อ.. หายแล้วดิ... ทำไมหรอ " เอออยู่ดีๆถามกูทำไมเนี่ย เป็นห่วงกูล่ะซิ
" ก็มึงตัวแดง หน้าแดง อีกแล้วอ่ะ ตัวร้อนเปล่าเนี่ย "
"จิงหรอ.." ผมตกใจเลยคับ
เชี่ยเอ้ย…เอาอีกแล้วกู เผลอไปมองมันอีกแล้ว
"เอ่อ ..เราไม่เป็นไรหรอก"
" เออ.... ก็ดีแล้ว... ถ้ามึงขาดเรียนวันแรกนี่โตครซวยเลยนะโว้ยย"
" ทำไมหรอ " ผมถามมันออกไปเพราะอยากรู้ว่าทำไมต้องซวยด้วย
" เอ้าก็วันแรกมึงก็ขาดสะแล้วว เค้าถือว่าต่อไปมึงจะเรียนไม่รอดอ่ะดิ "
"จริงหรออ " ผมก็เพิ่งรู้จากมันนะเนี่ยะ
"เออ…แม่กูบอกกูมา"
ผมก็นั่งรอมันแต่งตัวประมาณ 15 นาทีได้คับ มันก็แต่งตัวเสร็จแล้วว
อิอิ ผมก็เลยมาดูตัวเองเช็คความเรียบร้อยสะหน่อย
" เฮ้ย…ลืมผูกเนคไทด์นี่หว่า" เด็กปีหนึ่งทุกคนช่วงแรกต้องแต่งตัวเรียบร้อยคับ ไทด์นี่เป็นสิ่งสำคัญเลยไม่ใส่รุ่นพี่เห็นด่าตายเลยย
ผมก็รีบหยิบเนคไทด์ ออกมาจากตู้
แต่ว่า.... กูผูกไทด์ไม่เป็นอ่ะ.... ทำไงดีเนี่ยะ
"ภีม..นายผูกไทด์เป็นมั้ยอ่ะ" ผมถามมันคับเพราะผมเห็นมันใส่ไทด์แล้วอ่ะคับ
"เป็น.... ทำไมมึงอย่าบอกนะว่าผูกไม่เป็น"
" อืม... เราผูกไม่เป็นอ่ะ " ก็กูไม่เคยใส่ไทด์นี่โว้ยยยยยยย
"หึหึ... ไอ้บ้านนอกเอ้ย " ง่ะ ด่ากูอีกแต่ไม่อยากเถียงมันคับ เดี๋ยวมันไม่ผูกให้
" มานี่…มันเรียกผมไปหามัน"
" เอาไทด์มา ..ผมก็ยื่นไทด์ผมให้มันคับ"
มันก็ยืนขึ้น.... โหตัวมันสุงกว่าที่คิดไว้อีกอ่ะมายืนใกล้มันแบบนี้ผมสูงแค่ปลายคางมันเองอ่ะ
ผมหันหน้าเข้าหามันและก้มหน้า.... :o8: :o8: ก็ผมเขิลนี่คับยืนใกล้กันสะขนาดนี้
ผมได้กลิ่นตัวมันคับ ห้อมมมหอมมใส่น้ำนอมยี่ห้ออารายเนี่ยะ.... กูจะละลายแล้วไอ้ภีม
ผมเงยหน้าไปมองหน้ามันนิดหน่อยก็เห็นมันตั้งจผูกไทด์ที่คอผมอย่างมากเลย
" อ่ะเสร็จแระ …." ผมกะลังจะเงยหน้าไปพูดขอบใจกะมันสักหน่อยย
" อ๊ากกกกก …..แค๊กๆๆๆๆ ..นะ ..นายทำไรเนี่ย " :m16: :m16:
" 55555555 ก็ใส่ไทด์ให้ไง "
โหหห …มันรูดไทด์ให้ผมจนแน่นแทบหายใจไม่ออกอ่ะ
มึงนี่นะชอบแกล้งกูจิงเลย.... ถ้ามึงไม่หล่อกูไม่ยอมหรอกนะไอ้ภีม อิอิ
" เร็วๆ เฟ้ยย กูหิวข้าวแระ " มันบอกผมขณะที่ผมกะลังจัดไทด์ให้มันเข้าที่
" อืม... เสร็จแล้วว " ผมตอบมันไป และผมกับมันก็เดินออกจากห้องเพื่อไปกินข้าวเช้าที่คาเฟต
ตอนนี้ผมดูนาฬิกาเพิ่งจะ 7:15 น เองอ่ะคับ
แต่คนแน่นเต็มคาเฟตเลยอ่ะ
มีแต่นักศึกษาใหม่หน้าตาเฟรชชี่ทั้งนั้น
" โห..คนเยอะจังเลยอ่ะ " ผมบอกกับไอ้ภีม
" เออดิ…วันแรกก็งี้แหละ"
" ไปหาที่นั่งก่อน " มันพูดพร้อมจูงมือผมตามมันไปเลยคับ
ผมก็งงสิคับ มาจูงมือกูทำไมเนี่ยะ แต่ดีที่คนเยอะอ่ะก็ไม่ค่อยได้มีใครสนใจทเท่าไรไม่งั้นผมคงอายตายเลย
มันน่าตลกมั้ยล่ะไอ้หน้าหล่อเพอร์เฟกมาจูงมือไอ้ตี๋อ้วนขาว เหมือนแป๊ะยิ้มอย่างผม มันเข้ากันได้รึไงล่ะคับ
" อ่ะ... นั่งตรงนี้แหละ " มันบอกผมแล้วก็นั่งตรงที่ว่างสองที่พอดี
" มึงจะกินอะไร " มันถามผมคับ
" ....เอาโจ๊กดีกว่า .... ไม่อยากกินอารายหนักๆ "
" อืม ... มึงไปซื้อน้ำนะ เดี๋ยวกูไปซื้อโจ๊กให้กูก็จะกินโจ๊กเหมือนกัน"
เหอะๆๆ มันไปซื้อข้าวให้กูด้วยเฟ้ยยย
" เราเอาใส่ไข่นะ…" ผมบอกมันแล้วมันก้เดินไปซื้อโจ๊กคับ
ผมก็ซื้อน้ำส้มมาสองแก้วคับ
ผมลืมถามมันว่ามันกินน้ำอะไรผมก็เลยซื้อน้ำส้มมาให้มันเหมือนกับผม
มันก็เดินมาที่โต๊ะ พร้อมกับโจ๊กสองชาม
อีกชามนึงใส่ไข่ อีกชามนึงไม่ใส่ไข่คับ
ผมเห็นชามที่ใส่ไข่ก็กำลังจะหยิบไปกินคับ
" เฮ้ยย…ไอ้ต้น ของมึงชามนี้เว้ยย "
" อันนั้นของกู " ผมก็มองหน้ามัน
" อ้าว... ก็เราสั่งใส่ไข่นี่ "
"..กูรู้แต่กูไม่สั่งให้มึงหรอก"
" ไม่ต้องกินไข่เลยนะ แค่นี้มึงอ้วนไม่พอรึไง กินแบบนั้นแหละจะได้ไม่อ้วนมากไปกว่านี้ "
อ้าวไอ้นี่ มึงมาเป็นนักโภชนาการให้กูตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย
ผมจะทำไงได้ล่ะคับ ก็ต้องกินโจ๊กที่ไม่ใส่ไข่แหละคับ
หึหึ.... ไม่อยากให้กูอ้วน ... ทำไมจะลดหุ่นกูให้ผอมรึไง ไอ้บ้านี่
" มึงเรียนห้องไหน "
" L1-xxx " ผมก็ตอบมันไป
" เออกูก็เรียน L1 เหมือนกัน "
" แต่กูเรียน ห้อง xxx"
มันบอกผมมาคับ ก็ดีล่ะจะได้เดินไปด้วยกัน
และผมกับมันก็กินโจ๊กเสร็จผมกับมันก็เดินไปห้องเรียนคับ
ผมสังเกตระหว่างทางเดิน มีคนมองผมกับมันเต็มเลยอ่ะ
ก็จะไม่มองได้ไงล่ะ ไอ้บ้านั่นเลยเดินไป กอดคอผมบ้าง จูงมือผมวิ่งบ้าง เล่นเป็นเด็กๆปัญยาอ่อนตลอดทางเดินเลย อีกอย่างมันก็หล่อสะขนาดนั้นอ่ะ เป็นใครก็มองทั้งนั้นแหละคับ
" นี่…เร็วๆไอ้ต้น หัดวิ่งสะบ้างง จะได้ผอมๆๆ 55555555 "
สรุปว่าที่มันจูงผมลากบ้าง วิ่งบ้าง เดินบ้าง นี่มันแกล้งให้ผมเหนื่อยสะงั้น
" เออ…จะวิ่งไปไหนเล่า เหนื่อยแล้วนะโว้ยยย" ผมบอกมันเพราะตอนนี้ผมเริ่มเหนื่อยจนจะหอบแล้วเนี่ยะ
" ก็มึงอ่ะ ไม่ออกกำลังกายบ้างเลยอ่ะ เห็นมะวิ่งแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว "
เออ ก็จริงอย่างที่มันพูดแหละคับ ระยะทางจากคาเฟตมาถึงห้องเรียนก็ไม่ได้ไกลมาก
เดินบ้างวิ่งบ้างแค่นั้นผมก็เหนื่อยสะแระ
และผมกับมันก็มาถึงห้องเรียนคับ
" นี่ไอ้ต้น.... เช้านี้มึงเรียนวิชาเดียวช่ายมะ "
" อืม "
"เออ กูก็วิชาเดียว"
" เลิกเรียน 11:30 น ช่ายป่ะ"
" อืม "
" เลิกพร้อมกู... มึงเลิกแล้วก็รอกูหน้าห้องนะ กลางวันไปกินข้าวพร้อมกัน "
" อืม " ผมก้ตอบมันไปด้วยความดีใจเล็กน้อย มันชวนกูไปกินข้าวกลางวันกับมันเฟ้ยย
แล้วมันก็เดินขึ้นชั้นสองไปเรียนห้องเรียนมัน
ผมก็เดินเข้ามาในห้องเรียนคับ
ห้องเรียนเป็นห้องสโลป เปิดแอร์เย็นช่ำเลย โต๊ะแลกเชอร์สีเขียวตอนนี้มีคนนั่งอยู่มากแล้วทีเดียวคับ
ผมก็เดินๆหาที่นั่งไม่รู้จะนั่งตรงไหน ก็ผมไม่มีเพื่อนมาเรียนที่นี่เหมือนผมเลยอ่ะ
" นี่ๆๆ…นายนั่งกับเราก็ได้นะ " ผมหันไปตามเสียงเรียก
เห็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เชียวคับ เธอดูท่าทางเปรี้ยวไม่เบาเลยอ่ะคับ
นี่ขนาดวันแรกเธอก็แต่งหน้ามาเรียน ทำสีผมออกเป็นสีน้ำตาลแซมกับไฮไลท์สีขาวดูเก๋มากๆ
แล้วดัดเป็นลอน หน้าก็ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างสวยงาม
เสื้อนักศึกษาที่เอใส่ก็ค่อนข้างเข้ารูปแต่ไม่ได้รัดรูปจนน่าเกลียด กระโปรงก็ถือว่าสั้นนะคับแต่ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไร สรุปโดยรุปเธอคนนี้สวยมากเลยทีเดียวคับ
" นี่..เธอจะนั่งเปล่าเนี่ยะ "เธอมองหน้าผมแล้วพูดกับผมอีกครั้ง
ทำให้ผมได้สติ หลังจากที่ตะลึงในความสวยของเธอ
" อ่ะ..เออ นั่งคับ " ผมตอบเธอไป
" นี่เธอชื่ออะไรอ่ะ .... เราชื่อ พีท นะ"
" เราชื่อ ต้น คับ "
ผมกับพีทก็แนะนำตัวกันและพูดคุยกันไปเรื่อยระหว่างรออาจารย์มาสอน
พีท เป็นคนน่ารักมากคับ นิสัยดีแถมเธอก็จบมาจากโรงเรียนอันดับหนึ่งของประเทศเลยที่เดียว
และเธอก็เป็นถึงลูกอดีตนางงามของประเทศ ผมเลยได้รู้ว่าทำไมเธอถึงได้แต่งตัวเก่งแบบนี้
เพราะเท่าที่ผมรู้แม่เธอปัจจุบันก็ยังสาวและสวยเหมือนพี่กับน้องกันสะมากกว่าถ้ามาเดินด้วยกัน
" เอ้า…พีท เรานั่งด้วยคนสิ " ผู้หญิงอีกสามคนคับเดินเข้ามาหาพีทพร้อมกับนั่งลองข้างพีท
ผมก็มองผู้หญิงทั้งสามคน ทั้งสามคนมาแนวเดียวกับพีท หมดเลย สวย เปรี้ยว กันทั้งนั้น ครายบอกคับว่าพวกหมอไม่สวยแต่งตัวเฉิ่ม ไม่จิงคับ
" เอ่อ..นี่ ต้นนะ เพื่อนใหม่ชั้นเอง " พีท แนะนำผมให้รู้จักเพื่อนทั้งสามของเธอ
" หวัดดีต้น นี่เราชื่อ แก้ม แล้วนี่ก็ แพรว กับกิ๊บ จ๊ะ "
ผมยิ้มให้และทักทายเพื่อนใหม่ของผม
และเราก็พูดคุยกันไปเรื่อย ทั้งสามคนเป็นคนน่ารักเหมือนพีทเลย จบจากที่เดียวกันหมดเลยอ่ะ
โหห.... โรงเรียนนี้คนเรียนเก่งระดับเทพแล้วยังสวยระดับเทพอีก อิจฉาโรงเรียนนี้เจงงงง
เราคุยกันได้สักพัก อาจารย์ก็เข้ามาแล้วคับ
" สวัดดี .... นักศึกษา "อาจารย์ทักทายด้วยน้ำเสียงนิ่ง ดูน่ากลัวไงก็ไม่รู้
" นี่กลุ่มนี้นักศึกษาแพทย์ xxx ช่ายมั้ย "
" อืม ..." อาจารย์หวังว่านักศึกษาจะตั้งใจเรียนและทำคะแนนวิชานี้ของอาจารย์ได้ดีนะค่ะ
แล้วอาจารย์ก็เริ่มสอนทันทีเลยคับ
โห…อาจารย์ไฟแรงตั้งแต่วันแรกเลย ครายบอกว่ะวันแรกไม่ค่อยได้เรียน ไม่จิงอ่ะที่มหาลัยผมเรียนกันเต็มที่เลยอ่ะ
ผมกับกลุ่มของพีทก็ตั้งใจเรียนกันเต็มที่เลยคับ เพราะเนื้อหาวิชาค่อนข้างยากคับ
ไม่เหมือนมอปลายเลย อ่อ ลืมบอกวิชานี้ วิชา stat อ่ะคับ ยากอ่ะ ผมยิ่งไม่ถนัดวิชาพวกเลขด้วยน่ะสิ
แล้วอาจารย์ก็สอนแบบเต็มที่ไม่มีเบรกเลยคับ ทำเอาผมและเพื่อนๆ แทบอ้วกกันทีเดียว สามชั่วโมงรวดด
" โอ๊ยยยยย .... อาจารย์ทำไมไฟแรงอย่างนี้เนี่ยะ ชั้นเกือบจะอ้วกแล้วนะเนี่ยะ ไม่ยอมพักเบรกเลยอ่ะ "
กิ๊บ เพื่อนในกลุ่มพูดออกมา พร้อมสีหน้าเซ็งมากก
" เอาเถอะน่า …ก็แบบนี้แหละมหาลัยยิ่งเรียนแพทย์แบบนี้ด้วยอาจารย์ก็เต็มที่แบบนี้แหละ " แก้มพูดกับเพื่อนๆ
ก็จิงอย่างที่แก้มพูดคับอาจารย์มักจะสอนแบบเต็มที่เลยเพราะคิดว่าเด็กแพทย์หัวเร็วหัวไวไม่อธิบายอะไรมากมาย
แต่จริงๆมันก็ไม่ใช่อย่างนั้นนะ บางทีไม่รู้เรื่องก็มีแต่ถ้าไม่รู้เรื่องก็ต้องไปค้นคว้าหาเอาเองเพราะอาจารย์ตามตัวเจอยากมากเลยคับ ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนั้นรับรองโดนเหยียบเป็นฐานให้คนอื่นแน่ๆ
สังคมในมหาวิทยาลัยของผมการแข่งขันค่อนข้างสูงคับ มีการเรียนหลายคณะ มีการตัดเกรดร่วมกันกับบางคณะ
มันช่างแตกต่างจากมอปลายมากๆจิง ใครที่ปรับตัวไม่ได้ไม่ทันก็เตรียมตัวเกรดร่วงแบบไม่ทันตั้งตัวได้เลยคับเพราะฉะนั้นแล้วเด็กมหาลัยต้องกระตือรือร้นหาความรู้ใส่ตัวทบทวนหนังสือตลอดไม่งั้นเรียนไม่รอดคับ
ผมและพวกเพื่อนๆกลุ่มใหม่ของผมก็เดินออกจากห้องกันเพื่อจะไปหาอะไรกินเตรียมตัวเรียนช่วงบ่ายอีกวิชานึงอ่ะคับ
" ต้น... ไปกินข้าวกับพวกเรามั้ย "
" อืม... เรานัดเมทไว้อ่ะ พวกเธอไปเถอะเดี๋ยวตอนบ่ายเจอกันนะ นั่งที่เดิมช่ายเปล่า "
" จ๊ะ เอาอย่างนั้นก้ได้ แล้วเจอกันนะ"
ผมยืนรอสักพัก ก็เห็นไอ้ภีมเดินลงมากับกลุ่มของเพื่อนมันคับ
แต่ละคนนี่หล่อได้โลห์ทั้งนั่นอ่ะ
แต่ดูท่าทางจะสันดารเหมือนๆมันทั้งนั้นเลย
" เฮ้ย…รอกูนานมั้ยว่ะไอ้ต้น " มันทักผมอย่างสุภาพ
" อืม สักพักอ่ะ อาจารย์เพิ่งเลิก " ผมตอบมันไป
" เออ นี่เพื่อนกูโว๊ย มากจากโรงเรียนเดียวกับกูเป็นเพื่อนตั้งแต่มัธยมแระ"
" ไอ้ปอนด์.. ไอ้เอก.. ไอ้วิน ...ไอ้แชมป์ " มันแนะนำเพื่อนของมันให้ผมรู้จักคับ
ผมก็ยิ้มและทักทายพวกมันไปเช่นกัน
" หวัดดีคับ ผมชื่อต้น " ผมทักทายมันอย่างสุภาพเลยอ่ะ
" เฮ้ยย ..ไม่ต้องมาคับกับพวกกูหรอกฟังแล้วมันแสลงหูว่ะ " ไอ้วิน เพื่อนในกลุ่มมันพูดออกมา
อ้าวไอ้นี่ทักเพราะไม่ชอบ กูว่าแล้วเชียวมึงต้องสันดารเดียวกับไอ้ภีมแน่ๆเลย
" เออ… พวกมึงก็..เมทกูมันคุณหมอเฟ้ยยยย ... จะมาเถื่อนๆดิบอย่างพวกมึงได้ไง"
"โหหห….นี่เมทมึงเรียนหมอหรอว่ะ สาดดดดด งี้มึงก็มีคนติวให้แล้วเด่ะ"
" กูยังหาครายติวไม่ได้เลย วันนี้ก็แม่ง แคว ... ยากสาดดดด ... กูเบลอหลับไปเลย "
ไอ้แชมป์เพื่อนในกลุ่มมันบอกกับไอ้ภีมคับ
" เฮอะ…ระดับกูไม่ต้องมีใครติวเว้ยยย.. มึงคอยดูเดี๋ยวกูจะติวให้หมอเว้ยยย "
ไอ้ภีมพูดพร้อมกับยักคิ้วมาให้ผม
เออ แล้วกูจะคอยดุพ่อคนเก่ง อย่ามาง้อให้กูติวให้ล่ะ
."เออ…ไปๆๆ กูหิวแล้ว ไปกินที่คณะสังคมเหอะ ใกล้ๆ"
" อืม…. " แล้วผมกับพวกเพื่อนมันก็เดินกันไปกินข้าว
พอไปถึงไอ้ภีมมันก็สั่งให้ผมนั่งรอที่โต๊ะ
" มึงจะกินไรว่ะ ไอ้ต้น " มันถามผม
" เราจะกินข้าวมันหมูย่างอ่ะ "
ผมกะลังจะเดินไปซื้อ แล้วก็ต้องหยุด
" ไม่ต้อง…เดี๋ยวกูไปซื้อไปให้เอง มึงนั่งอยู่นี่แหละ"
อ่ะ ไอ้นี่เอาอีกแล้ว ซื้อข้าวให้กูอีกแระ
ผมจะทำไงได้ล่ะ ก็ต้องรอมันสิคับ ผมนั่งรอพวกเพื่อนๆมันก็มาถึงโต๊ะก่อนมันคับ
แล้วมันก็ตามมาที่โต๊ะคับ
" โหหหหห ….มึงนี่บริการเมทมึงดีจังเลยนะไอ้ภีม "
ไอ้เอก เพื่อนในกลุ่มมันพูดกับไอ้ภีม
" ไมว่ะ ..ไ" อ้ภีมพูดกับไอ้เอกแล้วทำหน้าสงสัย
" ก็ร้อยวันพันปีมึงเคยมีน้ำใจกับใครเค้าด้วยรึพวกกูเป็นเพื่อนมึงมาหกเจ็ดปีมึงเคยไปซื้อข้าวให้กูแดกมั้ย "
" รึว่า………" .แล้วไอ้เอกมันก็เงียบผมมองหน้าผมกับหน้าไอ้ภีม
" รึว่าอะไรไอ้เอก... พูดดีๆนะมึง " ไอ้ภีมมองหน้าเพื่อนมัน
" ไอ้ต้นมันเป็นเมียมึง " ผมแทบกระอักเลือดเลยคับ ไอ้บ้าพูดเชี่ยไรเนี่ย
" เฮ้ยย !!! นายจะบ้าหรอออ " ผมรีบพูดปฏิเสธยกใหญ่
อายด้วย กลัวไอ้ภีมมันอายด้วย
" ถ้าใช่แล้วจะทำไม …." ไอ้ภีมพูดออกมา
ผมนั่งนิ่งมองหน้ามัน พูดไรไม่ออกเลย
" ก็ไม่ทำไมหรอกก …กูก็พอรู้ เป๊กมึงนี่อวบๆขาวๆ "
" แต่กูว่าไอ้ต้นมันไม่อวบไปหน่อยรึว่ะ " ไอ้เอกพุดกับไอ้ภีมพร้อมกับมามองผม
ตอนนี้ผมแทบจะมุดดินหนีแล้วอายยยยมากกก :m29: :m29: :m29:
" ก็ไม่เท่าไร... อ้วนก็ลดได้เดี๋ยวกูจะจับมันลดความอ้วนเอง 555555555 "
" อ่ะนี่ ไอ้ต้นข้าวมึง ข้าวหมูย่างไม่ติดมัน "
" และไอ้ที่มึงจะกินข้าวมันไม่ต้องกินนะ กินแค่หมูย่างก้อ้วนจะตายแล้วว "
" แล้ววันนี้มึงต้องไปวิ่งกับกูด้วย"
ผมมองหน้ามันแล้วนิ่งเลยคับ ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ
ผมก็ก้มหน้าก้มตากินและคับ อาย ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้วว
พอกินเสร็จมันก็เรียกผม
" เฮ้ยย ไอ้ต้น เลิกเรียนแล้วรอกูหน้าL บ่ายกูมีเรียนที่ตึกคณะ "
" รอกูด้วย ไม่รอมึงตายแน่ " แล้วมันก็เดินแยกไปกับเพื่อนๆมัน
ผมเดินโซเซ ในสมองคิดแต่เรื่องที่เพิ่งผ่านมา
อะไรว่ะเนี่ยะ มันเกิดอารายขึ้นกับกู
มันชอบกูจริงๆหรอ มันบ้าเปล่าเนี่ยะ อย่างกูนี่นะ มันจะมาชอบ
แล้ผมก็เดินไปถึงห้องเรียนก็เจอพวก พีทมากันแล้ว
ผมยิ้มให้และก็นั่งรออาจารย์มา ไม่ถึงห้านาทีอาจารย์ก็มา
ผมก็จ้องสไลด์อาจารย์แต่ในหัวคิดแต่เรื่องไอ้ภีม ทำให้บ่ายนั้นผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย
พอเลิกเรียนผมก็เดินกลับหอเลย ไม่ได้รอมันคับ เพราะตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน
มึงจะมาไม้ไหนกับกูเนี่ยะไอ้ภีม กูงงนะเว้ยยยยยยยยยยย
เหอๆๆๆ เมื่อมือจัง เดี๋ยวเย็นๆๆเอามาลงให้อีกนะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
มาเป็นกำลังใจให้คนโพสต์ค้าบ
คนมีความรับผิดชอบอย่างงี้สิรักตายเลย
มาโพสต์บ่อยๆนะค้าบ
เนื้อเรื่องกำลังสนุกเลยอะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบ
:oni2: :oni2: :oni1: :oni1: :oni2: :oni2:
-
:m1: :m1:
โดนจับออกกำลังกายซะแล้ว
สู้ๆครับ
อยากได้เมทแบบภีม :laugh:
:o8:
-
สงสัยจะฮาตอนจับลดน้ำหนักเนี่ยแหละ
-
ชอบคู่นี้จิง :oni2:
-
:m4:
555+
ดีจังเรยคับ
แบบนี้ไม่ต้องไป มารีฟรานซ์ ก้อหุ่นดีได้เนอะ อิอิ
สู้ๆนะคับคุณหมอต้น
เปนกำลังใจให้นะคับ +++
-
แฮ่ๆๆๆ
หนุกๆๆครับบบบ
สู้ๆนะครับ คุณต้น เอาชนะใจคุณภีมให้ได้
สู้ๆๆ ลดความอ้วนนะครับบบบ
-
:m1: :m1: น่ารักมากๆค่า ชอบจังเลย o13
มาอัพบ่อยๆน๊า..พี่จะเข้ามาเชียร์ สู้ๆจ้าเป็นกำลังใจให้ :L2: :a2:
-
เขาเล็งกันไว้แล้วแต่แรกเลยสิเนี่ย... :o8:
ชอบๆๆ o13 เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
โหห.... โรงเรียนนี้คนเรียนเก่งระดับเทพแล้วยังสวยระดับเทพอีก อิจฉาโรงเรียนนี้เจงงงง
หมายถึง เตรียมอุดมศึกษา หรือป่าว ถ้าใช้ก็ถูกต้องที่สุด โรงเรียนเนี่ยหน้าตาดีกันทั้งโรงเรียน :laugh: :laugh: :laugh:
-
ภีมอย่าทำให้ต้นผิดหวังละกันนะ
-
อ้าวมี การจับ เข้าคอร์ส ลดน้ำหนักด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ภีมท่าจะเอาจิง
-
กำลังมันเลย รีบมาต่อนะ :laugh: :laugh:
-
ชอบคู่นี้มากๆ น่ารักดีจริง
หนุ่มหล่อ คู่กับ หนุ่มอวบอ้วน 55555
-
โอ้ว อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
อยากได้แบบนี้มั่งอ่า อยากถูกจับลดความอ้วน จะได้สวยๆกะเค้าม่างงงงงงงงงง :laugh:
ต้นโชคดีนะเนี่ย(เอ๊ะ รึโชคร้ายกันแน่ อิอิ) มีโค้ทส่วนตัวด้วย เริดจริงๆๆ o13
ยังงี้ไอ้ภีมมันเข้าข่ายหวังผลรึเปล่าเนี่ย หุหุ :m12:
-
เรื่องน้ารักดีจังครับ
รอลุ้นนะครับ
-
โหภีมขา เปิดตัวกะเพื่อนๆเร็วจังเลยนะ :m4:
ว่าแต่ต้นลดน้ำหนักหน่อยน้า เพื่อรักแท้ อิอิ :m1:
เฮ้ออออ ทำไมไอ้พีมที่เราชอบมันไม่แสดงออกแบบนี้มั่งน้า T_T :m15:
มาต่อไวๆนะคะ อยากอ่านมากมาย
-
:oni2:ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ :o8:
:L2: :L1: :L2:
-
ตกลงเป็นศาลายาจริงๆ แหละ มี L1-XXX ด้วย (L ไกลแอร์เย็นบาดใจจ๊าบๆ)
น่ารักจริงเชียวนะ เหอะๆ o7 ชอบนายภีมจริงๆ
-
ตอนที่ 5 บทลงโทษ..ของคนขัดคำสั่ง
ผมมาถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงผมเลย
ตอนนี้รู้สึกว่ามันมึนๆไงก็ไม่รู้
โอ๊ยยยยยยยย ปวดหัวโว๊ย
ไหนมึงว่าหน้าอย่างกูมึงไม่เอาไงว่ะ
แล้ววันนี้มึงพูดแบบนั้นกะเพื่อนมึงไมเนี่ยะ
เอ๊ะ…รึมันแกล้งเราว่ะ
คงไม่มั้ง….แล้วมันมาให้ความหวังเราทำไมเนี่ยะ
เอ๊ะ…มันทำแบบนี้เค้าเรียกว่าให้ความหวังเปล่าหว่า….ยิ่งคิดยิ่งปวด
ผมนั่งคิดนอนคิดแบบนั้นประมาณ 20 นาที
ก็ได้ยินเสียงคนเปิดปรพตูเข้ามา
" ตายห่าล่ะกู…มันมาแล้วอ่ะ "
กูทำไงดีเนี่ยะ…….ยิ่งวันนี้ไม่ได้รอกลับกับมันนี่หว่า
และมันก็ผลักประตูอย่างแรง
ปัง!!!!!! …..มันกำหมัดแน่น…ก้มหน้ายืนอยู่หน้าประตูไม่ขยับ
" ทำไมมึงไมรอกู !!! … " มันยังก้มหน้ากำหมัดอยู่
" ระ..เรา..รู้สึกไม่สบายน่ะ เราก็เลยกลับมาก่อน" กูจะตายมั้ยเนี่ยะ
แล้วันก็เดินมาที่เตียงผม …ช่วยลูกด้วยยยยยยยยยยยยยยยพ่อจ๋า แม่จ๋า
ผมหลับตาไม่กล้ามองหน้ามันเลย
" เออ…ตัวมึงร้อนนิดๆว่ะ….." ง่ะ ผมลืมตามันก็เห็นมันเอามือมาแตะหน้าผากผม เล่นเอาผมงงเลย
" อ่ะ…อืม เราไม่เป็นไรมากหรอก สงสัยนั่วห้องแอร์ทั้งวัน " ผมตอบมันพร้อกับขยับตัวหนีมัน
" มึงนี่มันอ่อนแอจิง…อ้วนมากก็แบบนี้แหละ "
" ถ้าไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว ... วันนี้มึงอย่าลืมว่ามึงต้องทำอะไร"
" ทำไรวะ " ผมมองหน้ามันด้วยความสงสัย
" อ้าวเชี่ยนี่.... วันนี้มึงต้องไปวิ่งกับกู"
" เออ…" มันเอาจิงหรอเนี่ยะ
" นี่…จะให้วิ่งจริงๆหรอ"
"ไม่วิ่งไม่ได้หรอ…" .ผมทำหน้าอ้อนวอนมันสุดริด
" ไม่ต้องเลย... นี่เป็นคำสั่ง..." อ้าวไอ้นี่เป็นครายฟ่ะมาออกคำสั่ง ไม่ชอบนะเว้ยย
" นี่…นายมาสั่งเราทำไม …หึหึ..เราไม่ไปเราจะอ่านหนังสือ " เรื่องอารายให้มันมาบังคับผมล่ะ แหมไอ้นี่เห็นยอมหน่อยล่ะ เอาใหญ่เลย
" นี่…มึงอย่ามาแข็งข้อกับกูนะ " มันจ้องหน้าผมเขม็งเลย
"อ้าว…แล้วนายเป็นใครล่ะต้องมาบังคับเราด้วยล่ะ " เอาซิ ผมไม่ยอมมันแล้ว เป็นไงเป็นกันว่ะ
ผมก็จ้องหน้ามันกลับบ้าง มันจ้องผมแบบน่ากลัวมากเลย
" เออ….กูไม่ได้เป็นอะไรกะมึง….." แล้วมันก็ก้มหน้ากำหมัดแน่นตัวสั่นเลยคับ
แล้วมันก็เดินมาที่พร้อมพร้อมจับที่ไหล่ผมแน่น จนผมเจ็บเลยคับ
" นี่…ภีม เราเจ็บนะ " เจ็บมากเลยอ่ะ ไอ้บ้านี้มึงจะทำไรกุอีกเนี่ยะ
มันไม่สนใจผมเลยคับมันยังคงก้มหน้านิ่งบีบไหล่ผมแน่นเข้าไปอีก
" นี่…เราบอกว่าเราเจ็บปล่อยนะโว๊ยยยย "
ผมเจ็บมากเลยคับ แรงเยอะชิบเลย ผมไม่ทนแล้วคับ
"บอกให้ปล่อยไงเล่า "
" อึ๊ก….." ผมชกไปที่ท้องมันคำมันตัวงอเลยคับ
ผมก็ตกใจเหมือนกันคับไม่อยากทำหรอกคับ แต่บอกมันแล้วมันไม่อยากฟังผมเองนี่
มันเอามือกุมท้องแน่นเลย ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วอ่ะ รู้สึกผิดแล้วอ่ะ
" อ่ะ…เอ่อ เป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ " ผมเอื้อมือไปแตะไหล่มัน
แต่มันกลับผลักผมลงไปที่เตียงผมอย่างแรง
จนหัวผมไปโขกกับหัวเตียง
" โอ๊ย…." ผมร้องเพราะรู้สึกว่าเจ็บหัวมากเลยแต่ไอ้ภีมมันไม่สนใจผมเลย มันกลับลงมาขึ้นคร่อมผมไว้พร้อมกับจับมือผมไว้กับหัวเตียงด้วยเนคไทด์ของมัน
" นี่…ภีม จะทำไรอ่ะ " ผมกลัวมากเลยอ่ะ มึงจะทำอะไรกูเนี่ยะ
" มึงอยากปากดีกับกูดีนัก... กูเตือนมึงแล้วว่าอย่าทำให้กูโมโห"
" กูไม่ได้เป็นอะกับมึงใช่มั้ย….หึหึ"
" มึงคงอยากเป็นอะไรกับกูมากใช่มั้ย"
" กูอุตสาห์หวังดีกับมึง... แต่มึงดูถูกความหวังดีของกู "
" มึงก็ต้องเจอแบบนี้ " แล้วมันก็เอามือมาบีบปากผมแรงมากก จนผมเจ็บปากมาก
แล้วมันก็เอาปากมาประกบปากผมพร้อมสอดลิ้นมันเข้ามา ผมละอยากจะกัดลิ้นมันให้ขาด
แต่มันเอามือบีบปากผมไว้แน่นมากๆ ผมรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ตอนนี้น้ำตาผมไหลอาบสองแก้ม
ผมเสียใจนะ ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับผมด้วย ผมไปทำอะไรให้มันนักหนา
ผมรวมกำลังทั้งหมดที่มี พอได้จังหวะผมก็ยกเท้าถีบมันอย่างแรง จนมันกระเด็นตกเตียง
หน้าผากมันไปกระแทกกับตู้ ที่ปลายเตียงผม
" โอ๊ย…" .มันร้องเสียงดังลั่น แล้วมันก็เอามือจับที่หน้าผากมัน
ผมเหลือบไปมองรู้สึกว่าจะไม่แตกคับ แค่แดงๆ อีกสักพักมันคงจะบวมอ่ะ
มันโมโหมากคับ ผมคิดผิดคิดถูกเนี่ยะที่ไปถีบมัน เพราะผมจะหนีก็ไม่ได้เพราะมันเอามือผมมัดไว้กับหัวเตียง
ตอนนี้ผมพยายามดิ้นๆๆให้มือมันหลุดแต่ยิ่งดิ้นมันยิ่งรัดจนผมเจ็บข้อมือไปหมด
พอมันลุกมาที่เตียงผมแล้วมันก็เอามือมาจับหน้าผมแลบ้วบีบอย่างแรง
" มึงถีบกูใช่มั้ย มึงตายแน่ไอ้ต้นนนนน"
" อึ๊ก…" มันชกที่ท้องผมอย่างแรงมากๆจนผมจุกเลยอ่ะ
" เพี๊ยะ…" มันตบหน้าผมอย่างแรงเลย ผมหน้าหันเลยคับ
แล้วผมก็หันกลับมาจ้องหน้ามันทั้งน้ำตา
" กูไปทำไรให้มึง..ห๊า...ทำไมมึงต้องทำกับกูแบบนี้"
" มึงปากดีกับกู.... มึงดูถูกน้ำใจกู "
" มึงจำไว้ไม่มีใครขัดใจกู"
" มึงอยากให้กูเป็นอะไรกับมึงใช่มั้ย "
" เดี๋ยวกูจัดให้ "
แล้วมันก็ไซร้ ที่คอผม และมันกระกระชากเสื้อผมออกจนกระดุมขาดไปสามเม็ด
เผยให้ให้หน้าอกผม แล้วมันก็กัดและดูด จนหน้าอกผมแดงเป็นรอย บางรอยมันก็กัดจนเลือดซึม
มันดูดที่เม็อแดงๆทั้งสองข้างของผม จนผมรู้สึกเสียวจนบอกไม่ถูก
ผมได้แต่หลับตาพยายามกลั้นเสียงครางของผมไม่ไห้มันได้ยิน ว่าผมกำลังเคลิ้มกับสิ่งที่มันทำ
แล้วมันก็หยุด พร้อมกับมันมานั่งคร่อมบนตัวผมทำให้เป้ากางเกงของมันที่รู้สึกว่ามีอะไรแข็งดันออกมาจนเป็นสันนูนชัดเจนเลยทีเดียว
" พะ..ภีม นายจะทำอะไร " ผมถามมันด้วยเสียงที่สั่นด้วยความกลัว
" หึหึ ….ก็ทำให้มึงกับกูเป็นอะไรกันยังไงล่ะ " มันตอบผมพร้อมกับแสยะยิ้มที่น่ากลัว
แล้วมันก็รูดซิปกางเกงมันลงพร้อมกับงัดแก่นกายของมันออกมา
ผมตกใจมากเลย เกิดมาไม่เคยเห็นของใครแบบนี้เลยนะเว้ยย
ของมันใหญ่เกือบเท่าของพวกฝรั่งในหนังโป๊ที่ผมเคยดู
" มึง…จะทำอะไร …ไม่นะ " ผมร้องออกมาด้วยความกลัว
มันบีบปากผมให้อ้าออก
" มึงอย่าคิดกัด k กูนะ ไม่งั้นมึงโดนหนักแน่ "
แล้วมันก็เอาเคมันกระแทกเข้ามาในปากผมพร้อมกับดันเข้ามาจนผมแทบสำลัก
มันเข้าไปลึกมากจนผมหายใจไม่ออกตอนนี้ผมทำได้แต่รับชะตากรรมแล้วคับ
มันกระแทกเคมันเข้ามาเรื่อยๆ พรางส่งเสียงครางกระเส่า ของมัน
พอมันใกล้จะเสร็จ มันก็เอาเคมันออกจากปาก
แล้วมันก้เอามือชักของมันสามสี่ครั้ง
น้ำขุ่นเหนียวสีขาวก้พ่นออกมา ราดที่หน้าผมเต็มเลยคับ
ผมหลับตาไม่อยากเห็นอารายตอนนี้เลย ตอนนี้รับรู้ได้ถึงเสียงหอบของมันกับกลิ่นน้ำของมันที่มันเลอะที่ที่หน้าผม
น้ำตาผมยังไหลไม่หยุดคับ ตอนนี้
มันลุกออกจากตัวผม ผมก็นอนหลับตานิ่งร้องไห้อยู่แบบนั้น
สักพักมันก้เอาทิชชู่มาเช็ดน้ำของมันที่เลอะหน้าผม พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ผม
ผมค่อยๆลืมตา เห็นหน้ามันมองหน้าผมด้วยสายตาที่สำนึกผิด
ตาผมไม่สนใจ ไม่สงสารมันอีกแล้ว ผมเกลียดมันมาก ผมไม่มีทางให้อภัยมันเลย
แล้วมันก็แก้มัดที่มือผม
ผมได้จังหวะผมก็ตบหน้ามันอย่างแรง แล้วเตรียมตัวจะอาละวาดมัน
เอาซิ ผมยอมตายเลย ไหนๆมันก็ทำผมถึงขนาดนี้แล้ว
" มึง…หยุดเดี๋ยวนี้นะ " มันตะคอกผม
ผมยังไม่หยุดบ้าคับ มือไม้ผมตอนนี้ทุบตีมันเท่าที่ผมจะทำได้
" กู..บอกให้หยุดเดี๋ยวนี้ .." มันตคอกผมอย่างแรงพร้อมรวบมือผมไว้
ผมก็ยังไม่ยอมหยุด
" มึงแหกตาดูนี่สะ …" มันหยิบมือถือของมันออกมาจากกางเกงของมัน
พร้อมกับเปิดคลิปวีดีโอ ตอนนี่มันกำลังเอาเคกระแทกปากผม เห็นหน้าผมชัดเจน
ผมตัวชาวาบ หยุดนิ่งทันที ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ตอนนี้น้ำตาไม่ไหลแล้ว
เพราะมันไหลไม่ออก
" ถ้ามึงไม่อยากให้คลิปนี้เผยแพร่ออกไป.... ก็อย่าขัดคำสั่งกู"
" มึงรู้ใช่มั้ย ถ้าคลิปนี้แพร่ออกไป มึงจะเป็นยังไง"
ผมไม่คิดว่ามันจะเลวกับผมได้ถึงขนาดนี้
ผมทรุดลงนั่งกับพื้น น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว
กูไปทำอะไรให้มัน
ถ้าคลิปนี้แพร่ออกไป ชีวิตผมไม่เหลือเลย
" ดะ…ได้…เราจะเชื่อฟังคำสั่งนาย"
ผมตอบมันออกไป พร้อมกับมองหน้ามันด้วยสายตาที่เกลียดชังมันยิ่งนัก
เฮ้อออ เอามาลงให้อีกตอนนะคับ ไม่แน่นะ ดึกๆ อาจจะเอามาลงอีกตอนนะคับ ช่วนี้งานยังไม่เยอะพอมีเวลาว่างบ้างเลยแต่งได้เยอะ เอามาลงบ่อยๆได้ แต่ถ้าวันไหนงานเยอะหรือไม่ว่าง ผมจะแวะมาบอกก่อนแน่นอนไม่ไปไหน :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:m25:
ภีมร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกก
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแฮะนายนี่
อ๊ากกกกกกกกก
:angry2:
-
พระเอกไรหว่า ถึงได้โหดเหี้ย..มขนาดเนี้ย เห็นนายเอกเราเป็นกระสอบทรายไปได้
ชกเอา ตบเอา แถมยังขู่แบล็กเมล์อีกตะหาก ไอ้บร้า.... :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยคุณน้องขากะลังดีเลยค่า.. :m1: ดึกๆต้องมาต่อนะคะพี่จะรอ
พี่ว่าแล้วดีกันไม่นานหรอก ต้องมีตบจูบ :laugh: :laugh:
-
โศรต้น :laugh:
-
พระเอกไรหว่า ถึงได้โหดเหี้ย..มขนาดเนี้ย เห็นนายเอกเราเป็นกระสอบทรายไปได้
ชกเอา ตบเอา แถมยังขู่แบล็กเมล์อีกตะหาก ไอ้บร้า.... :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
นั่นดิ บรึ๋ยยยยยยยยยยยย :o
กว่าจะได้รักกัน เราว่านายเอกผอมแน่เรย อิอิ :m30:
-
อ่าว ไอ่คุณภีม
นี่จะเป็นพระเอกรึตัวโกงเนี่ย
ใช้กำลังแล้วยังมีอัดคลิป :angry2: :angry2:
-
วิธีการที่ภีมทำเป็นการลดความอ้วนใช่ป่าว
แล้วต้นจะแย่ไหมเนี่ย
-
โหดจังเลย
ขัดใจนิดหน่อยถึงกับแบบนี้เลย
แย่มาก :angry2: :angry2:
-
:เฮ้อ: มะค่อยชอบเท่าไหร่ คนที่ถ่ายคลิปไว้แบล็กเมล์คนอื่นน่ะ
เพราะไม่ว่ายังไง จะด้วยเหตุผลไหน คนที่โดนก็ไม่มีความสุขไปชั่วชีวิตเลยล่ะครับ
ต้องระแวงไปตลอดชีวิต มันไม่สนุกเลย
ไม่ว่ายังไง ก็อย่าใช้วิธีนี้เลยครับ อ่านแล้ว......เศร้า....กะชีวิต :เฮ้อ:
-
:m25: อะเฮ้ย.....
ไมพระเอกเราโหดงี้อ่า...ต้นน่วมแย่เลยอ่า :serius2:
ต้นไม่ต้องผอมมากก็ได้ เอาให้แค่ท้วมแบบสุขภาพดีน่ะ
อวบๆนิ่มๆขาวๆ น่าร๊ากกกก :m1: เราชอบ หุหุ
รออ่านตอนต่อปายยยยย
-
อยากโดนบ้างจังเลย
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:m4:
ชอบเว้ย
เรื่องนี้ถูกใจมากมาย
มาอัพต่อเร็วๆนะคับ
จาเป้นกำลังใจให้คับ
มันเหมือนเรื่องจริงเรยอ่ะคับ.
โดนอย่างแรง :a1:
-
ทำไม มาโหมดขืนใจได้เนี่ย
-
ใจร้ายงะ ภีมอะ ออกแนซาดิสต์ อิอิ
-
ภีม รัก ด้วย วิธีนี้ไม่ถูกนะคะ :angry2:
ต้องเอาชนะใจสิ
แต่ อยากให้อีพีมมันทำแบบนี้กะเรามั่งจังเลย :m1: อุ๊ย ล้อเล่นน้า
-
:c5: waw waw โหดได้ใจป้าเลยนู๋
-
ทำไมภีมทำกะต้นแบบนี้ :serius2:
แอบโกด :angry2:
รอตอนต่อไปน้าค้า
-
รอแปปนะคับ ตอนนี้กะลังเขียนตอนที่หกอยู่ กะว่าจะลงไม่เกินเที่ยงคืนนะ
คอมเม้นเยอะๆๆนะ ชอบๆๆๆๆๆ เห็นแระมีกะลังใจเขียนอ่ะ อิอิ
วันนี้เห็นมั้ยใจดีสมองแล่น ลงให้สามตอนเลยยย :oni2: :oni2: :oni2:
-
จะมาบอกว่า ในตอนที่ 4 อ่ะ ตอนให้ภีมผูกเนคไทด์ให้ ทำให้นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองจัง เพราะเคยเป็นแบบนั้นจริงๆนะเนี่ย :o8:
-
เหอๆ อ่านแล้วรู้ทันทีว่าอยู่มหาลัยอาไร
ถ้าเดาไม่ผิด เพราะผมเองก็อยู่มหาลัยนั้นเหมือนกันคับ
555
น่าหนุกอะ แต่โหดร้ายเกินไปมั้ยอะสำหรับคนๆนึง
แต่มันเป็นนิยายเนอะ ...
ไว้จะตามอ่านคับ
-
โหด เถื่อน สะจายๆ :a2:
แต่ก็แอบสงสารต้นนิดส์นึง
-
เหอๆ เคยอยู่แถวมหาลัยนั้นมาก่อนครับ
แ่ต่ตอนนั้นผันตัวมาเป็นเด็กวิศวะแทน ไม่งั้นอาจกลายเป็นรุ่นน้องพี่ต้นก็ได้นะเนี่ย :laugh:
ตอนนี้เพื่อนๆ ก็เรียนหมอที่นั่นเยอะเลยครับแต่อยู่ปี 4 กัน 55++
ว่าแต่ทำไมต้อง blackmail กันด้วยอะ ไม่ค่อยชอบเลย :angry2:
-
โอ้ย..พี่เอกโคตรโหดเลย สงสารน้องต้น ขาวอวบจังสงสัยงานนี้ได้ผอมแน่ๆ o12
-
ตอนที่ 6 ขอโทษ
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้ผมเกลียดไอ้ภีมมาก
แทบจะไม่อยากอยู่ห้องเดียวกับมัน
แต่ผมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องยุ่งยาก ทำให้ผมทนอยู่กับมัน
โดยผมจะเห็นมันเป็นอากาศธาตุเท่านั้น
ถ้ามันถามผมก็ตอบแค่นั้น แบบว่าถามคำตอบคำ
มันสั่งให้ผมทำอะไรผมก็ทำทั้งที่ไม่ได้เต็มใจ
มันบอกกฏของมันที่ผมต้องทำเป็นประจำวัน คือผมต้องไปวิ่งกับมันทุกเย็นและผมต้องรอมันกินข้าวกลางวันทุกวัน
เวลากินข้าวก็โดนเพื่อนมันแซวจนผมเริ่มชิน
ผมมักจะพูดกับเพื่อนมันมากกว่ามันคับ
แต่ผมก็พยายามไม่ทำให้ดูผิดปกติคับไม่อยากให้เพื่อนมันถามว่าผมกับมันทะเลาะกันรึเปล่า
ส่วนเรื่องวิ่งตอนนี้มันยังไม่เริ่มคับ
เพราะไอ้ภีมมันต้องเข้าว๊ากของคณะมันทุกวัน
มันกลับมาก็ถามโน่นนั่นนี่ผม ผมก็ตอบให้มันจบๆไปไม่อยากมีปัญหา
แล้วมันก็จะไปอาบน้ำแล้วมันก็นอนเลย ผมดูแล้วว่ามันคงเหนื่อยเหมือนกัน
ก็แอบสงสารมันบางที แต่ผมไม่มีทางญาติดีกับมันหรอก
ทำให้มันไม่ได้มีเวลามาอะไรกับผมมากนัก
ผมจะตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแล้วรีบออกจากห้องก่อนมันตื่น
เพราะไม่อยากเห็นหน้ามันช่วงเย็นก็จะกลับห้องช้าๆ
หรือไม่ก็ไปอ่านหนังสือข้างล่างที่ห้อง study เพื่อรอให้มันหลับแล้วค่อยขึ้นห้อง
ช่วงนี้ที่มหาลัยผมเป็นช่วงที่แข่งกีฬาเฟรชชี่
แต่ละคณะก็ซ้อมแสตนด์เชียร์ ซ้อมกีฬา ทำให้นักศึกษาแต่ละคนไม่มีเวลาอยู่กับหอพักมากนัก
คณะผมเป็นคณะที่ไม่ได้ซีเรียสกับการแข่งขันแสตนด์เท่าไร ทำให้ไม่ได้มีการซ้อมเชียร์กันที่หนักเหมือนคณะอื่นๆ
แต่คณะผมก็เก่งนะ ใครบอกหมอเล่นกีฬาไม่เก่ง เพื่อนๆในคณะเล่นกีฬาเก่งๆทั้งนั้น
โดยเฉพาะบาสเกตบอลกับฟุตบอล ส่วนผมหรอ เหอๆๆ เค้าไม่มีแข่งหมากรุกเนาะ ก็เลยเป็นกองเชียร์ทั่วไป
ผมก็ไปเชียร์บ้างไม่ได้ไปบ้าง แล้วแต่กลุ่มเพื่อนผมจะไปเชียร์
วันนี้ก็เป็นวันที่เค้าจะมีประกวดดาวเดือนมหาลัยด้วย
ผมก็เลยต้องไปดูเพราะคณะผมส่ง พีท เพื่อนในกลุ่มผมลงประกวดดาว
ส่วนเดือนคณะผมก็น่ารักนะแต่เสียอย่างเดียว ตัวเล็กไปนิ๊ด แต่ก็ไม่ได้เล็กมากนะ แต่มันน่ารักมากกกเลย
ผมกับกลุ่มเพื่อนก็เข้าไปนั่งเชียร์พีทที่อาคารเอนกประสงค์ ที่เค้าใช้จัดการประกวด
พวกกลุ่มผมก็ไปนั่งรวมกับเพื่อนๆในคณะ
" นี่ๆๆ…ต้น…แกว่ายัยพีทจะได้เป็นดาวมั้ยอ่ะ " แก้มถามผม
" อืม…ก็ไม่แน่นะที่เราดูพีทก็ถือว่าเด่นเลยแหละอาจจะได้เป็นดาวมหาลัยก็ได้ "
" อืม…ก็ดีนะสิถ้ายัยพีทได้เป็นดาวชั้นก้จะได้เป็นเพื่อนดาวมหาลัยจะได้มีหนุ่มๆมาจีบชั้นสักที "
" นี่ยัยแก้ม…เธอนะ….ที่บอกไม่มีแฟน ชั้นว่าเธอไม่สนใจเองมากกว่านะ ชั้นเห็นคนมาจีบแกก็เยอะนะ และแต่ละคนก็ไม่ได้ขี้เหล่นะ " เมย์บอกกับแก้ม
" ก็แหมๆๆ..มันไม่เป๊กนี่แก…ชั้นนะอยากผู้ชายที่ดูแล้วน่าค้นหานะ …อย่างที่มาจีบๆชั้นนะ ชั้นไม่สนหรอก"
แล้วยัยแก้มก็ทำหน้าเซ็งกะเมย์
" จ้า…..เลือกมากระวังสุดท้ายมันจะไม่มาให้เลือกนะแก้ม" กิ๊บบอกกับแก้มแล้วยิ้มให้
" เออ…นี่ต้นแล้วต้นมีแฟนยังเนี่ยะ " อยู่ๆเมย์ก็ถามผมขึ้นมา
" เฮ้ยยย…เมย์หน้าอย่างเราครายจะมาเอา " ผมบอกเมย์พรางหัวเราะ
" แหมๆๆ ….ต้นบางทีคนอ้วนก็น่าสนใจน๊า "
" บางทีเรายังแอบชอบคนอ้วนๆเลย ดูอบอุ่นดี"
แล้วเมย์ก็มาเกาะแขนผมพรางเอาหัวมาซบทำท่าออดอ้อนเหมือนนางแมวสาวเลย
ผมก็เขิลเลยถึงเป็นผู้หญิงก็เหอะ ตอนนี้หน้าแดงอีกแล้ว :o8: :o8: :o8:
" โหห…ต้นโดนลวนลามแค่นี้หน้าแดงตัวแดงเลย 5555 " กิ๊บหัวเราะผม
" อืมๆๆ…ต้นถามจริงๆนะ นายชอบผู้ชายใช่มั้ย !!! " :m30: :m30: :m30: อยู่ดีๆแก้มก็ถามผม
ทำตกใจหน้าที่แดงอยู่ซีดทันทีคับ
แล้วเพื่อนผมทั้งสามก็ทำหน้านิ่งๆกัน
เอาแล้วสิกู เค้าต้องรังเกียจกูแน่เลยไอ้ต้น เอาว่ะปฎิเสธไปก่อนเว้ย
" บะ…บ้าดิ…เราไม่ได้ชอบผู้ชายนะ " ผมพูดจาตะกุกตะกักแล้ว
" หรออออ…" เมย์ทำหน้าแบบไม่เชื่อแล้วยื่นหน้ามามองผม
" จะ…จริงๆ " ผมตอบไปเบาๆเพื่อเอาตัวรอด
" แล้วทำไมเราเห็นเธอไปกินข้าวกับเด็กวิศวะที่หล่อๆทุกวันเลยล่ะ "
" เราเห็นเดินจูงมือกันทุกวันเลย อย่ามาโกหกเรา "
" เฮ้ยยย…ไม่จิงนะ มันเป็นเมทเรา มันแค่ให้เราไปกินข้าวเป็นเพื่อนมันแค่นั้นเอง"
"นี่ต้น…เราจะบอกอารายให้นะ พวกเราถึงจะรู้จักกันไม่นาน แต่พวกเราก็รูสึกว่าต้นเป็นเพื่อนที่ดี มีน้ำใจ เป็นเอนใหม่ที่น่ารักของพวกเรา
ถึงแม้ว่านายจะเป็นยังไงเราก็ไม่เคยได้คิดรังเกียจ เรื่องของจิตใจมันเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ ถึงนายชอบผู้ชายนายก็ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน
เรารู้นะช่วงนี้นายแปลกๆไป เราเห็นเหมือนนายมีอารายสักอย่างดูแล้วไม่สบายใจ มีอารายก็อย่าเก็บไว้คนเดียวนะต้น ระบายให้คนอื่นฟังบ้าง
เพื่อนนะ….เค้ามีไว้ทำอะไร " เมย์บอกกับผมทำให้ผมรู้สึกถึงคำว่าเพื่อนแท้ของเพื่อนใหม่กลุ่มนี้มากๆ
ผมน้ำตาคลอขึ้นมาทันที
" เฮ้ย….พูดแค่นี้ก็ซึ้งขนาดนั้นเลยหรอต้น " เมย์บอกผมพร้อมกับเอามือตบไหล่ผมเบาๆ
" เราขอบใจพวกเธอมากเลยนะ…." ผมตอบแล้วยิ้มให้เพื่อนๆผม
" ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา…ใช่มั้ย"
แล้วผมทั้งสี่คนก็นั่งยิ้มหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข
เฮ้อ การที่มีเพื่อนดีๆมันก็ทำให้เราลืมเรื่องเศร้าๆไปได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ยะ
" อืม….ต้น…เราว่านายใส่แว่นหนาไปมั้ย …" กิ๊บจ้องหน้าผม
" อ่าว..ก็เราสายตาสั้นนี่นา …" ผมตอบกิ๊บไปพร้อมขยับแว่นไปมา
" เอาออกซิ…." แล้วกิ๊บก้ดึงแว่นผมออกเลย
" เฮ้ยยย….กิ๊บเล่นไรเนี่ยเรามองไม่เห็นนะ"
" อืม……ไหนลืมตาเต็มๆสิ " กิ๊บสั่งให้ผมลืมตาขึ้น
ตอนนี้ภาพมันเบลอไปหมดเลย ก็ผมสายตาสั้นตั้ง 700 กว่าๆแนะ
" นี่ๆๆ…..เมย์..แก้ม..ดุไรนี่สิ " ผมมองไม่เห็นคับว่าพวกเธอทำอะไรกับผมบ้าง
ได้ยินแต่เสียงวิจารณ์หน้าผมไปต่างๆนาๆ
พวกเธอก็จับหน้าผม ดึงเส้นผมของผมปัดซ้ายปัดขวา
ตอนนี้ผมรุ้สึกเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ที่พวกเธอกะลังจับแต่งตัวอยู่
" นี่ๆๆๆ….พวกเธอทำไรเนี่ยะ เรามองไม่เห็นนะ …." ผมบอกพวกเพื่อนๆผมให้หยุดแกล้งผมสะที
" อ่ะๆๆ…..พอแระ " แล้วเมย์ก็เอาแว่นมาใส่ให้ผมเหมือนเดิม
เฮ้อ…โลกสดใสแล้วเฟ้ยย…ทันทีที่ใส่แว่นผก็เห็นโลกชัดเจนเหมือนเดิม
" นี่…เมื่อกี้พวกเธอทำอะไรนะ…" ผมถามเพื่อนๆผมพร้อมกับทำหน้าสงสัย
" ไม่มีอะไรหรอก…เราก็อยากเป้นพี่ม้าอรนภาน่ะ "
" อ้าว..แล้วทำไมอยากเป็นพี่ม้าอรนภาล่ะ" ผมถามพวกเอด้วยสีหน้างงๆ
พวกเธอไม่ตอบผมคับ …เอาแต่อมยิ้ม…ผมไม่ถามต่อแระเพราะตอนนี้เค้าจะเริ่มการประกวดแล้ว
ทำให้ผมมาสนใจกับการประกวดแทน
แต่ละคณะสวยๆหล่อๆทั้งนั้นเลยคับ
ผก็มองไปดูการประกวดไปเรื่อยคับ
พอถึงคณะผมก็ได้เสียงกรี๊ดมากมายคับเพราะดาวและเดือนคณะผมก็สวยหล่อไม่แพ้ใครคับ
โดยเฉพาะ ยัยพีท วันนี้เธอสวยมากก สวยแบบเซ็กซี่ แต่ก็เรียบร้อบ ท่าทางการเดินของเธอไม่แพ้นางแบบมืออาชีพเลย สงสัยเชื้อแม่จะแรงจริงๆ
และผมก็ต้องตกตะลึงเมื่อถึงคณะวิศวกรรมศาตร์ เพราะเมื่อดาวและเดือนออกมาเดินโชว์ตัว
ก็ไอ้เดือนคณะมันนะสิคับ มันคือไอ้ภีม นะสิคับ
เสียงกรี๊ดเสียงเชียร์กระหึ่มคับเพราะพวกวิศวะขนมาเต็มแสตนด์อีกฝั่งเลยคับ
วันนี้ไอ้ภีมหล่อมากกกกกกกกกกกกกกก
มันเซตผมแบบเกาหลี น่ารักมาก เพราะหน้ามันก็ออกแนวเกาหลีอยู่แล้ว
ใครนึกไม่ออกก้ดูรูป ซีมินวู นะคับ หน้าตาอารมณ์นั้นเลย
เพื่อนผมทั้งสามพอเห็นผมเงียบตอนไอ้ภีมออกมาก็ถามผมขึ้นมาเลย
" นี่ๆๆ….ต้น ใช่เมทนายเปล่าอ่ะ "
" อะ..อืม…" ผมตอบไปเบาๆแล้วพวกเธอก็ยิ้มแบบมีเลศนัย นิดๆ
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรคับ ก็ดูการประกวดไปเรื่อยๆ
จนมาถึงรอบแสดงความสามารถพิเศษ
พีท เพื่อนผมเลือกที่จะเต้นประกอบเพลงคับ
เธอเลือกเพลงจังหวะเร็วๆออกแนวเซ็กซี่มากๆ
พอถึงเวลาแสดงเธอออกมากับชุดที่เซ็กซี่มากๆเลย ชุดคล้ายกับชุดของปองเอเอฟที่ร้องเพลง Crazy in love เลยอ่ะคับ
ลีลาการเต้าของพีทเป็นมืออาชีพมากเลย ทำให้ทุกคนอึ้งเลยคับ ไม่คิดว่าเด็กแพทย์จะทำได้ขนาดนี้
หึหึ บอกแล้วเดี๋ยวนี้แพทย์เค้าไม่ได้เฉิ่มๆใส่แว่นหนาเตอะหรอกน๊า
และเมื่อการแสดงของพีทเสร็จ ก็ได้รับเสียงกรี๊กจากทั้งคณะผมและคณะต่างๆอย่างล้นหลาม
" โหยยย…พีทเต้นเก่งจังเลยอ่ะ " ผมบอกเพื่อนๆที่นั่งอยู่คับเพราะตื่นเต้นมากไม่เคยคิดว่าพีทจะเต้นเก่งขนาดนี้
" จะไม่ให้เก่งได้ไงล่ะ..ยัยพีทนะเค้าเรียนเต้นทุกชนิดตั้งแต่ 10 ขวบ เป็นเชียร์หลีดเดอร์ที่โรงเรียนตั้งแต่มอสอง"
ผมก็ถึงบางอ้อเลยทันที่ เพื่อนผมนี่ทำไมเพอร์เฟกแบบนี้เนี่ยะ
ผมก็ดูการแสดงของคณะต่างๆมาเรื่อยๆแต่ละคณะก็แสดงความสามารถกันอย่างเต็มที่
ทำให้ผมรู้เลยนะว่ามหาลัยผมคนหน้าตาดีระดับดาราก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ยะ
แล้วก็มาถึงคณะวิศวกรรมศาสตร์ไอ้ภีมมันถือกีตาร์โปร่งออกมาคับ
ผมก็มองมันจากแสตนด์เชียร์ลงไปเพราะผมไม่คิดว่ามันจะเห็นผมหรอก
" สวัดดีคับ…ผมนาย ภีรวัฒน์ XXXXX คณะวิศวกรรมศาสตร์ "
" วันนี้นะคับผมอยากจะมาร้องเพลงเพลงนึง ผมขอใช้โอกาสนี้บอกเค้าคนนั้นให้รู้ว่าผมขอโทษกับสิ่งที่ทำผิดพลาดไป และขอให้เค้ารู้ไว้ว่าทุกอย่างที่ทำไปดเพราะหวังดีและเป็นห่วงเค้ามากๆคับ "
พอมันพูดจบก็ได้รับเสียงกรี๊ดเสียงดห่แซวดังลั่นหอประชุมเลยคับ
ผมไม่ได้คิดอะไรคับตอนนี้ มันคงไม่บ้ามาร้องเพลงให้ผมหรอก
" นี่ๆๆ….ต้นแกดูอารายสิ " กิ๊บหันมาสะกิดเรียกผม
" อะไรหรอกิ๊บ…" ผมหันไปหากิ๊บพร้อมทำหน้าสงสัย
" ก็เมทแกอ่ะ…มองแกอ่ะ…"
ผมก็หันไปมองที่เวทีคับ มันมองมาที่ผมจริงๆด้วย
เฮ้ยย…มันเห็นได้ไงว่ะว่าผมนั่งตรงนี้อ่ะ คนตั้งเกือบพันยังจะมองหาเจออีก
สายตามันมองผมแบบสำนึกผิดเลยคับ…ผมก็มองตอบไปเหมือนอยากให้มันรู้ว่า มึงจะมองกูทำไมกูไม่ยกโทษให้เว้ย
มันเริ่มดีดกีตาร์ intro ขึ้นต้นเพลงคับ
ทุกคนในห้องประชุมต่างเงียบฟังเพลงกันอย่างตั้งใจคับ
ผมก็นั่งเงียบมองดูมันเล่นกีตาร์และก็ฟังเพลงของมันคับ
เพลง ขอโทษ
ทำไปโดยไม่คิด ถ้ารู้ว่าเป็นยังนี้ฉันคิดว่าคงไม่ทำ
เธอคงแคร์ฉันมาก เพราะอย่างนั้นใช่มั๊ย ถึงทำให้เธอเจ็บช้ำ
ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน
ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
ก็รู้ว่าฉันเช่นกัน แค่เห็นเธอเป็นยังงั้นโลกนี้ก็พลัน…มืดมน
ฉันจะเป็นเช่นไร ถ้า..บนโลกใบนี้ไม่มีเธออยู่…สักคน
ฉันไม่ทำอีกแล้วได้ไหม ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้น
เพียงสักครั้งให้เธอได้โปรดฟังคำนี้
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
ฉันอยากจะขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม
ฉันอยากจะขอโทษ แค่เธออภัยให้ฉัน
ฉันอยากจะขอโทษ ใช่เพียงพูดไปเท่านั้น
คำว่าขอโทษนั้นมาจากใจ
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=974 ( เอาลิ้งไปเปิดเพลงเอานะ ทำแบบเปิดเพลงไปด้วยมะเป็น )
พอไอ้ภีมมันร้องจบก็ได้รับเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์เยอะมากเลยคับ
มันเสียงดีมากเลย ออกเทปได้เลยอ่ะ หน้าตาก็ดีด้วย อิอิ
ตัวผมเองพอฟังเพลงก็นึกถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา ตลอดเวลาเดือนกว่าๆที่ผมกะมันได้รู้จักกันตั้งแต่วันแรก
ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีที่มันทำกับผม ผมสับสนเหลือเกินว่าระหว่างมันกับผมมันคิดยังไงกับผมกันแน่
คนอย่างมันจะมาชอบไอ้แป๊ะยิ้มอย่างผมหรอ
ผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไร
รู้ตัวก็เมื่อเมย์มันสะกิดผมพร้อมส่งทิชชู่ให้ผมเช็ดน้ำตา
แล้วเมย์กับเพื่อนๆผมก็ตบไหล่ผมเบาๆเหมือนให้กำลังใจผม
ผมเงยหน้าไปมองมันที่เวทีก็เห็นมันมองมาทีผม
สายตานั้นผมไม่อยากเห็นเลย เพราะมันจะทำให้ผมใจอ่อนให้อภัยมัน
แล้วมันก็เดินเข้าไปหลังเวทีคับ
ผลการประกวดเป็นไปตามคาดคับ ไอ้ภีมได้เป็นเดือนมหาลัยส่วนเมย์เธอก็ได้เป็นดาวมหาลัยคับ
หลังจากดูประกวดเรียบร้อยผมก็แยกกับเพื่อนๆกลับหอทันทีคับ
ตอนนี้ผมรู้สึกสับสน อยากพักผ่อนแล้วคับ ยิ่งคิดเรื่องไอ้ภีมยิ่งปวดหัว
ผมถึงห้องก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนเลยคับ
ผมหลับไปไม่รู้นานเท่าไร
แต่ผมรู้สึกว่าผมกำลังฝันว่าไอ้ภีมมาจับมือผม
แล้วมันก็ ขอโทษผม
แต่สิ่งที่ยิ่งไปกว่านั้นผมรู้สึกว่ามีหยดน้ำหล่นใส่มือผมจนมือเรื่มเปียก
ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของมัน
แล้วรู้สึกว่ามันก็จูบหน้าผากผมด้วย
ผมไม่กล้าลืมตาคับ อยากให้มันเป็นแค่ฝัน ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย
ทำไมมันต้องมาทำแบบนี้กับผมด้วย
สักพักเหมือนกับว่ามือที่มันจับผมอยู่ปล่อยออกไป และได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆและก็ปิดไปเบาๆเช่นกัน
ผมถึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามือผมเปียกจิงๆคับ
ผมน้ำตาไหลเลย สับสนจิง ๆ ทำไม ทำไมนะ ไอ้บ้า ทำไมมึงต้องมาทำแบบนี้กะกรูด้วย
กรูก็คนนะเว้ยย มีจิตใจเหมือนกัน มึงมาทำแบบนี้กูจะรู้สึกอย่างไงไอ้บ้าภีม
ผมค่อยๆหลับตาลงทั้งน้ำตาเอามือผมมาซุกที่หน้าอกผมพร้อมกับหลับลงไปเพราะความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
วันนี้คงลงแค่นี้นะคับ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยแต่งนิยายอ่ะ ไงก็ขอบคุณทุกกำลังใจนะคับ
เม้นเยอะๆนะคัยบจะได้มีกำลังใจเขียนต่อนะคร้าบบบบบ :bye2: :bye2: :bye2:
-
เพิ่งอ่านอ่ะคับ ชอบแนวโหด :laugh:
ภีมโหดได้ใจอ่ะ :o8:
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
:a11:ตามมาเม้นท์ตอนตีหนึ่งกว่า ๆ นี่หละ555 มาต่อเรื่อย ๆ นะชอบ ๆ o13
-
ภีม น่ารักอ๊าาาาาาาา :o8:
รอมาต่อนะ :a11:
-
ชอบคนเขียนมีวินัย :oni2: น่ารักจังเลย
ภีมขอโทษแล้ว แต่เรื่องที่นายทำมันเกินไปหน่อยนะ อยากรู้ตอนต่อไป ต้นจะยกโทษให้ไหมนี่
-
:เฮ้อ: ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว คงเรียกกลับคืนมาไม่ได้
เพราะการกระทำด้วยความรู้สึกไม่ยั้งคิด คนที่ต้องมาเสียใจภายหลังก็คือตัวเราเอง
หวังว่าต่อไปอะไรคงจะดีขึ้นๆ นะครับ
ละครหลังข่าวช่องนี้ออกแนวพิศาลนะเนี่ย ตบจูบ ตบจูบ แล้วลูบหลัง
รอตอนต่อไปครับ :a12:
-
แอบเห็นใจภีมนิดๆ (นิดเดียวนะ)
ก็อย่างที่คุณ Yเข้าสายเลือด บอกแหละค่ะ
"ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว คงเรียกกลับคืนมาไม่ได้
เพราะการกระทำด้วยความรู้สึกไม่ยั้งคิด คนที่ต้องมาเสียใจภายหลังก็คือตัวเราเอง"
เห็นด้วยเลย
เป็นกำลังใจให้น้าค้า
รอตอนต่อไปเน้อ :m13: :m13:
-
แล้วเรื่องจริงมีตบตีขนาดนี้อะเปล่าอะ? ถ้ามีขอดูคลิปละกัน ฮิๆๆ
-
นายเอกเป็นคนนครสวรรค์เหมือนกันด้วยแฮะ
วู๊วววววว เชียร์สุดใจขาดดิ้น
ป.ล. เรื่องต้องพลิกผันอีกมโหฬารแหง ๆ เตรียมทิชชู่ไว้ 2 กล่องละ ไม่กลัว อิอิอิ
-
ภีมน่ารักจริงๆๆ o13
:L2: :L1: :L2:
-
น่ารักจิงๆๆเลย
แล้วก้อลงเร็วมาก
อย่างนี้ชอบ o13 o13 o13
-
o13
-
มาต่อเร็วมาก ชอบสุดๆเลยค่ะ o13 o13
ภีมเอ้ย ทำไปแล้วก็มาเสียใจรู้สำนึกทีหลัง
ง้อเซ่ ง้อต้นมากๆเลยด้วย แง่งงงง
-
น่าสงสารต้นมากมาย ภีมทำอะไรไม่รู้จักคิด
ความรู้สึกมันเอาคืนมาไม่ได้หรอกนะ
ต้นจาทำไงละ ภีมจะง้อมากๆนะ
มาต่อไวๆนะครับ ผู้แต่ง
หนุกดี แต่เศร้าจัง
:o12:
-
อ๋า..
ทำผิดแล้วขอโทษ
ต้นจะให้อภัยมั้ยน๊า
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบ
:L2:
-
ได้เวลาแปลงร่างแร้วมั่ง
รีบๆมาต่อด้วยนะคับ
-
น่ารักมากมายอ่ะ :m1: :m1: ชอบจัง :m4: :m4:
เป็นกำลังใจให้คนโพสต์ครับ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
..เพิ่งได้เข้ามาอ่านคะ..น่ารักมากๆเลย :m13:
..แต่ว่าชอบคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเนี่ย..
.ต่อให้หล่อแค่ไหน..ก็ยากแสนยากเลยอ่ะ.
จะตามอ่านต่อไปนะคะ ว่านายภีมจะใช้วิธีไหนจีบนายต้นให้สำเร็จ.. :oni1:
-
ต้นให้อภัยภีมเถอะนะ
อุตส่าห์ร้องเพลงขอโทษแล้ว
-
มอบช่อดอกไม้ให้คนขยันเลย :L2:
เขียนได้ดีมากครับ
-
โพสเยอะมากเลย
ขยันแบบนี้ชอบบมากครับ
เป็นกำลังใจให้นะตัวเอง
สู้ๆครับ
-
ตอนที่ 7 รู้ใจตัวเอง
หลังจากวันนั้นผมก็ยังทำตัวเหมือนปกติกับไอ้ภีมเหมือนที่เคยทำ
แต่ช่วงนี้กีฬาเฟรชชี่หมดแล้วอ่ะดิ
ผมก็เลยต้องไปวิ่งกับมันทุกวันแล้วอ่ะ
" เฮ้ยย…มึงอย่าช้าได้มั้ยไอ้อ้วน... วิ่งยังไม่ถึงรอบจะตายแล้วหรออว่ะ " มันตะโกนด่าผมคับมันวิ่งนำหน้าผมไปไกลแล้วคับ
" ก็เราไม่ได้วิ่งบ่อยเหมือนนายนี่ " ผมพูดกับมั้นทั้งที่ตอนนั้นเหนื่อยมากเลยคับ
" เออ…ถ้ามึงไม่ไหวก็เดินๆบ้างวิ่งบ้าง เดี๋ยวกูวิ่งช้าๆรอ" แล้วมันก็หยุดรอผมจนผมเดินไปถึงมันคับ
" เป็นไง…หายเหนื่อยยัง…มันพูดกับผมพร้อมยิ้มให้ผม"
ผมไม่ตอบคับ แถมทำหน้าเย็นชาใส่มันคับ ชิส์อย่าคิดว่ามายิ้มให้กูแล้วกูจะหายโกรธมึงนะ
มันหุบยิ้มเลยคับแถมทำหน้าเป็นหมาหงอยเลยคับ
" เออ …หายเหนื่อยแล้วก็วิ่งต่อ วันนี้วิ่งให้ได้สามรอบนะมึง " แล้วผมกับมันก้เริ่มวิ่งกันคับ
ส่วนมากผมจะวิ่งๆหยุดๆคับ มันก็ต้องวิ่งรอผมคับ
มันบ้าพลังมากเลย ผมวิ่งครบสามรอบแล้วเหนื่อยใจแทบขาดแต่ไอ้บ้านี่มันยังไม่พอคับ
มันบอกให้ผมนั่งพักรอมันก่อน มันยังวิ่งต่ออีกสามรอบคับ ดูทีท่ามันไม่ไดเหนื่อยอารายมากเลย ไอ้นี่แม่งโคตรถึกคับ
ส่วนเรื่องอาหารการกินผมก็ต้องไปกินข้าวกับมันเป็นประจำทั้งๆที่ไม่เต็มใจแต่ทำไงได้ล่ะคับถ้าผมขัดคำสั่งมันผมจะโดนอะไรล่ะ
ผมไม่อยากเสี่ยงหรอกไอ้นี่ยิ่งผีเข้าผีออกด้วย
เวลากินข้าวกับมันก็อีกนั่นแหละมันเป็นคนซื้อข้าวให้ผมตลอด ผมก็ซื้อน้ำคับ
และข้าวที่ซื้อมามันก็ผิดคำสั่งผมทุกครั้งเลย จนหลังๆผมเริ่มชินกับมันแล้วคับ
มึงจะให้กูกินอะไรกุก็กินทั้งนั้นแหละ ไม่อยากมีปัญหากับมัน
แต่ไอ้ที่แปลกไปมันเหมือนจะเอาใจผมมากขึ้น ชอบคุณเรื่องโน่นนั่นนี่ให้ผมขำๆ แต่ผมนะหรอ หึหึไม่มีทาง
ตีหน้าไร้ความรู้สึกใส่มันคับ ทำให้มันหงอยไปสะทุกครั้งเหมือนกัน
ผมกับมันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆคับ จนตอนนี้ก็ผ่านมาร่วมสามเดือนกว่าแล้ว
ที่ผมต้องใช้ชีวิตประจำวันแบบนี้กับไอ้บ้าภีม
ผมไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองผอมลงมั้ยแต่แค่รู้สึกว่ามันไม่ค่อยอึดอัดตัวเอง
เสื้อผ้ากางเกงก็หลวมลงไปค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว
" นี่…ต้นผอมลงรึเปล่า " เมย์ถามผมขณะนั่งรออาจารย์มาสอนคับ
" ไม่รู้สิเราไม่ได้ชั่งน้ำหนักนานแระ …" ผมตอบเมย์ไปคับผมไม่ได้ชั่งน้ำหนักตัวเองมานานมากเลยคับ
" เราว่านายผอมลงนะ ..ดูสิหน้าเรียวขึ้นตั้งเยอะ แขนขาก็เล็กลงไปมากเลยนะ " เมย์ตอบพร้อมจับแขนจับขาผมคับ
" เราก็ว่างั้นอ่ะ…รู้สึกว่าช่วงนี้เสื้อผ้าเราก็หลวมลงไปเยอะเหมือนกัน" ผมตอบเมย์ไปคับพร้อมส่งยิ้มให้เธอ
" เอ่… แต่เราว่านายน่าจะเข้าฟิตเนตนะจะได้เฟริมส์เร็วๆ" กิ๊บเสนอขึ้นมา
"เราว่าเราไม่มีเวลาหรอก…ตอนเย็นเราต้องไปวิ่งอีก"
" เอ้า..ก็ไม่ต้องวิ่งแล้วไปวิ่งที่ฟิตเนสแทน " กิ๊บตอบพร้อมอมยิ้มให้เมย์และเพื่อนที่เหลือ
" ก็เราต้องไปวิ่งกะเมทเราทุกวันนี่.... เราต้องบอกมันก่อนเดี๋ยวมันโกรธเรา"
ผมตอบไปเพราะกลัวไอ้ภีมโกรธถ้าไม่ไปวิ่งกับมัน
"แหม….แคร์กันจังเลยนะ เมทคนนี้อ่ะ" เมย์ถามแล้วยิ้มให้ผม
"ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน..ไม่อยากผิดใจกันนี่ .." ผมตอบแก้ตัวไปก่อนคับ
" นี่เราถามจิงๆนะต้น..นายรู้สึกอะไรกับเมทนายคนนั้นรึเปล่า.." กิ๊บถามผมขึ้นมาคับ
" เฮ้ย..เราไม่ชอบมันหรอก..มันบ้าจะตาย ไม่เอาด้วยหรอก"
ผมตอบแก้ตัวไปก่อนทั้งๆที่ตอนนี้ความรู้สึกที่ผมมีให้มันมันเริ่มแปลกๆแล้ว เรื่องต่างๆที่มันทำกับผมถามว่าโกรธมั้ยก็ยังโกรธนะแต่มันรู้สึกแปลกๆที่วันไหนไม่ได้เจอมันหรือมันมาผิดเวลาอ่ะคับ เค้าเรียกว่าเริ่มผูกพันแล้วมั้ง
" ก็ดี…ถ้านายไม่ได้คิดอะไร…." แล้วเมย์ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยคับ
เย็นวันนั้นพวกเพื่อนสาวของผมมันลากผมไปสมัครฟิตเนสของคณะวิทย์กีฬาคับและมันบังคับให้ผมไปวันนั้นด้วย
ผมเลยต้องรีบกลับหอมารอไอ้ภีมคับต้องขออนุญาตมันก่อนคับ
พอมันมาถึงผมก็บอกมันเรื่องฟิตเนตคับ
" อ่ะ..เออ ภีม คือต่อไปนี้เราไม่วิ่งได้มั้ย " ผมถามมันด้วยเสียงสั่นๆก็กลัวมันโกรธผมนี่
" ทำไม!!! " นั่นไงเอาแล้วว กูตายแน่ มันตะคอกกลับมาสะผมกลัวเลย
" กะ..ก็เพื่อนเราชวนไปเล่นฟิตเนส ที่คณะวิทย์กีฬาอ่ะ"
……………………………
มันเงียบคับ
" เออ..เรื่องของมึง " เออมันให้ไปแล้ววุ้ย
" แต่……" อะไรอีกว่ะ
"กุไปด้วย…" ผมงงเลยคับ
"อ้าวนายสมัครไว้แล้วหรอ…" ผมถามมันด้วยความงง
"เออ…กูสมัครไว้เมื่อสองสามวันก่อน"
"เด็กกูชวนกูไปเล่นนะ.."มันตอบผมมาคับ
ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดๆๆไงก็ไม่รู้เมื่อได้ยินคำว่าเด็กของมันอ่ะคับ
ผมเงียบคับทำเป็นไม่สนใจ
และผมกับมันก็เดินฟิตเนสคับ
พอไปถึงเพื่อนสาวผมรออยู่หน้าฟิตเนสครบทีมเลย
." นี่…ต้นเราอยู่ทางนี้ " ผมหันไปทางต้นเสียงก็เห็นเพื่อนผมโบกไม้โบกมือเรียกผม
" หวัดดี..ภีม " จู่ๆเพื่อนๆผมก็ทักไอ้ภีมคับ
" หวัดดีคับ …พีท เมย์ กิ๊บ แพรว " แหมพูดกับผู้หญิงเพราะเชียวนะมึง แต่เอ๊ะ
" อ้าว…รู้จักเมทเรากันด้วยหรอ " ผมถามเพื่อนผมด้วยความสงสัย
" อ้าว..ต้นไม่รู้หรอว่าภีมนะเดี๋ยวเค้าสนิทกับยัยพีทจะตาย..... เค้าเพิ่งคบกันเป็นแฟนนะ "
ผมอึ้งเลยคับ :o :o แทบจะร่วงไปกองกะพื้นเลย มันชาไปทั้งตัวเลยคับเมื่อได้ยินคำนี้
" เรานึกว่าภีมจะเล่าให้ต้นฟังนะเห็นว่าเป็นเมทกัน" เพื่อนผมมันยิ้มอย่างสนุกสนานแต่ผมสิยิ้มไม่ออกบอกไม่ถูกคับ
" นี่ต้น…เป็นอะไรรึเปล่าหน้าซีดเลย" แพรวถามผม
" ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร " เราเข้าข้างในกันเถอะอยากเล่นแล้ว
ผมพูดตัดบทออกไป เพราะไม่อยากให้ใครจับผิดผมได้
พอไปถึงพวกผมก้เล่นอุปกรณ์ต่างๆไปเรื่อยคับ
ระหว่างเล่นผมก้ได้แอบมองพีทกะไอ้ภีมมันกระหนุงกระหนิงกัน เห็นแล้วมันจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้
เฮ้ย…นี่กูเป็นอะไรว่ะเนี่ยะ ไปสนใจมันทำไมว่ะ
เราเกลียดมันนะโว๊ยยย…ผมพูดกับตัวเองคับ
" นี่ต้น …เป็นอะไนอ่ะพูดอะไรอยู่คนเดียว" จู่ๆ ยัยเมย์โผล่มาจากไหนกผ้ไม่รู้คับมาเล่นลู่วิ่งข้างๆผม
"ปะ…เปล่า เราบ่นว่ามันเหนื่อยอ่ะ"
" อ่อ..อืม " แล้วเมย์ก็เล่นลู่วิ่งต่อ
" นี่ต้น…เธอว่ามะว่าพีทกับภีมเหมาะสมกันเนาะ"
" คนนึงเป็นดาวมหาลัยอีกคนก็เป็นเดือนมหาลัย …อิจฉายัยพีทจริงๆ"
ผมก็หันไปมองยัยพีทกะไอ้ภีมคับ….มันเหมาะสมกันจิงๆแหละทั้งสวยทั้งหล่อ
ผมพยายามไม่สนใจคับเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆผมรู้ว่าตอนนี้ผมคิดอะไรกะไอ้ภีม
แล้วผมก็คิดว่าผมไม่มีทางไปขัดขวางความรักของเพื่อนผมแน่นอน
ทุกๆวันๆผมจะต้องเห็นไอ้ภีมมันมาอยู่กับพีทมากขึ้น
ทุกครั้งผมก็จะทนทำเป็นไม่สนใจคับไม่อยากให้ใครจับผิดผมได้
แต่ทุกครั้งไปที่ผมหลบไปร้องไห้ตลอด :o12: :o12:
ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วแหละ ว่าผมคิดอะไรกับไอ้ภีม
ไม่รู้ว่าผมรู้ตัวช้าไปรึเปล่า
แต่ตอนนี้ผมว่าผมเป็นได้แค่แอบรักมันข้างเดียวคับ
ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงปลายภาคแล้วคับ
ผมก็ต้องอ่านหนังสือคับแต่โชคดีที่มิดเทอมผมทำคะแนนได้น่าพอใจคับไม่ถึงขนาดท๊อปแต่ก็อยู่ในสิบอันดับต้นๆของคณะคับ
ส่วนไอ้ภีมหรอคับ ผมไม่เห็นมันจะอ่านหนังสือคับ
แต่คะแนนมันออกมามันท๊อปแทบทุกวิชาของวิศวะคับ
มันพลาดภาษาอังกฤษวิชาเดียวที่มันได้น้อยคับ
มันบอกว่ามันเกลียดภาษาอังกฤษคับ
มันเลยไม่อยากเรียนไม่สนใจ
ส่วนเพื่อนๆในกลุ่มผมก็คะแนนดีเหมือนกันคับ
ถ้าเทียบในกลุ่มเก่งสุดเป็น แพรว คับ ตามมาด้วยพีท ผม และก็กิ๊บกับเมย์คับ
แต่ละคนคะแนนไม่ห่างกันมากคับ สองสามคะแนนเอง
จนถึงวันสอบวันสุดท้ายพวกผมก็โล่งแล้วคับ
" เฮ้อออ….สอบเสร็จแล้วดีใจจัง จะได้พักสักที" ยัยเมย์พูดออกมาหลังจากสอบเสร็จ
" นี่ๆๆ…ข้อสอบทำได้มั้ยอ่ะ " ยัยพีทถามคับ
ก็พอได้นะแต่ไม่ถึงขนาดชัวร์หรอก ผมตอบออกไปคับ
อืมเราก็พอทำได้แหละแต่ก็ไม่ชัวร์อ่ะ
" เอาน่า …ไม่เป็นไรหรอก พีท ทำได้อยู่แล้ว "
" นี่ๆๆ…สอบเสร็จแล้วแบบนี้ต้องฉลองหน่อยแล้วว"
" เออ…ดีๆๆ สิ ไปกินส้มตำร้าน ป้า xxx หน้ามอกันนะอยากกินปลาเผาน่ะ " ยัยแพรวบอกสถานที่เลี้ยงฉลองคับ
" อืม.. เอาดิ เราไม่ได้ออกไปกินอะไรด้วยกันนานแระ " ผมตอบไปพร้อมกับส่งยิ้มให้พวกเธอ
แล้วเย็นนั้นพวกผมก็ไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกัน
ระหว่างรออาหารนั้น …พีทก็เดินเข้ามากับไอ้ภีมคับ
ผมที่กำลังดื่มน้ำอยู่แทบสำลักเลย
" อ้าว…พีทเอาภีมมาด้วยหรอ แหมๆๆ ขาดกันไม่ได้เลยนะ" ยัยเมย์แซวพีท คับ
" บ้าแล้วเมย์…แค่เห็นภีมสอบเสร็จเหมือนกันก็เลยชวนมาฉลองกับเราสะเลย"
" ขอฉลองด้วยคนนะคร้าบบบบ….คงไม่รังเกียจเด็กวิศวะตัวน้อยๆคนนี้นะคับคุณหมอผู้น่ารักทั้งหลาย"
แหวะ…กูจะอ้วกไอ้ภีม …อยู่กับสาวๆทำตัวน่ารักน่าเอ็นดู
พออยู่กะกูนี่ทั้งปากหมา เถื่อน โหด เชี่ย ไร้ที่ติ
ผมไม่ได้สนใจอารายมันมากคับ พูดคำตอบคำ เฮฮากับเพื่อนๆไปเรื่อยคับ
" อ่าว…ใครสั่งเหล้าเนี่ยะ" ผมถามพวกเพื่อนๆคับ
" แหมๆๆ คุณหมอต้นขา….วันนี้ฉลองนะคะ จะมากินน้ำส้มน้ำแดงได้ไง จิงมั้ยค่ะเพื่อนๆ"
ทุกคนก็หัวเราะร่วนขึ้นมาเลยคับ
" ก็เรากินไม่เป็นอ่ะ " ผมตอบไปเพราะกินเหล้าไม่เป็นคับ
" เอาน่า…นิดหน่อยๆ พวกเราก็กินไม่เก่งหรอก" เพื่อนสาวผมบอกมาคับ
และการฉลองครั้งนี้สรุปแล้วผมเมาคับ หลับไปเมื่อไรไม่รู้
รู้ตัวอีกทีก็มาถึงห้องแล้วว
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าที่หน้าผมมันเย็นๆคับ
ผมค่อยลืมตาขึ้นก็เห็นไอ้ภีมมันกะลังเช็ดหน้าผมอยู่
ผมมองสภาพตัวเองตอนนี้เสื้อผมถูกถอดออกคับแต่กางเกงยังอยู่ แสดงว่ากูยังไม่เสียเวอร์จิ้นเว้ย
" เฮ้ยยย…" ผมรีบลุกขึ้นนั่งคับ ตกใจมากเลย
" นะ..นายจะทำไรอ่ะ " ผมถามไอ้ภีมด้วยกลัวว่ามันจะทำอะไรผมอีก ก็คนมันน่ารักนิ อิอิ
" ก็เช็ดตัวให้ไง…มึงเมาหลับไปตั้งแต่แก้วที่สี่แล้วกูก็เลยต้องลากมึงกลับมาห้องนี่แหละ"
"กูก็กะลังเช็ดตัวให้มึงเนี่ยะ จะได้นอนสบายๆ"
" ไม่ต้องเราจะไปอาบน้ำ" แล้วผมก็เตรียมลุกไปอาบน้ำแต่ก็โดนไอ้ภีมมันจับผมมือไว้
"มึงยังไม่หายโกรธกูหรอ ..." มันพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเศร้าๆคับ
หึหึ..นายคิดว่าเรื่องนั้นที่มันเกิดกับเรา เราจะลืมมันง่ายหรอ ไม่มีทางหรอก
ผมพูดได้น้ำเสียงสั่นเครือ ผมนึกถึงเรื่องนั้นทีไรก็พาลน้ำตาไหลทุกที
" กูขอโทษ…กูผิดเอง.... มึงหายโกรธกูนะ" ผมเขย่ามืออ้อนผมเหมือนเด็กๆเลย
" ไม่…เราไม่มีทางยกโทษให้นายแน่ " ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งเพราะความโกรธ
แล้วจู่ๆมันก็ลุกขึ้นมากอดผมจากข้างหลังเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ผม
ผมรู้สึกหวิวไงก็ไม่รู้ไม่รู้ว่าดีใจหรืออะไรกันแน่
" มึงบอกกูสิ..มึงจะให้กูทำไง..มึงถึงจะหายโกรธกู " มันทำน้ำเสียงอ้อนที่ข้างหูผมจนผมขนลุกวาบไปทั้งตัว
" นายก็ลบคลิปนั่นทิ้งสะ... นายถึงจะให้อภัยมึง" ผมยื่นข้อแลกเปลี่ยนกับมันคับ
"อ่ะ…" มันยื่นโทรศัพท์มันให้ผมคับ
ผมก็รีบค้นหาคลิปนั้นทันทีเดี๋ยวมันเปลี่ยนใจ
แต่ผมหาเท่าไรก็หาไม่เจอคับ
" นี่…คลิปอยู่ไหน เราหาไม่เจอ" ตอนนั้นผมใจไม่ดีเลยคับกลัวมันเอาไปปล่อยไว้ที่อื่นๆแล้ว
เรามันก็เดินมากอดผมอีกครั้งคับ
" กุลบมันไปตั้งแต่เกิดเรื่องได้ได้สองวันแล้ว …." แล้วมันก็หอมแก้มผมคับ
ผมตกใจผลักมันออกไปเลยคับ
" ไอ้บ้า…." :o8:ผมอายหน้าแดงตัวแดงเลยคับ รีบหยิบเสื้อผ้าเตรียมไปอาบน้ำคับ
แต่ไอ้บ้านี่ติดเป็นตุ๊กแกเลย มาเกาะแกะผมอยู่นั่นแหละ
" มึงหายโกรธกูแล้วน้า….ดีกันนะ " แล้วมันก็ชูนิ้วก้อยมันมาให้ผม
ผมก็ลังเลนิดนึงคับ เพราะตอนนี้ผมไม่โกรธมันแล้ว อายมันมากกว่า
" นะ…นะ.." มันเริ่มอ้อนเหมือนเด็กปัญญาอ่อนอีกแล้วคับ
" อืม…" ผมตอบมันไปพร้อมกับเกี่ยวนิ้วก้อยกับมันคับ
" เย้ๆๆ…ดีใจจังหมูน้อยไม่โกรธภีมแล้ววว " ไอ้บ้าภีมมันปัญญาอ่อนไปแล้วคับ
นี่ภีมนายเรียกเราว่าอะไรนะ
"ก็หมูน้อยไง …." แล้วมันก็ยิ้มให้ผม
ผมก็เขิลหน้าอีกคับท่านผู้อ่าน แล้วมันก็มากอดอีกแล้วพร้อมกับหอมแก้มผม :o8: :o8:
ผมตกใจ และก็นึกถึง เรื่องพีท ขึ้นมาทันที ผมหยุดเลยคับ
" อย่า... ภีม.. นายอย่ามาทำอย่างนี้กับเรานะ เรากะนายเป็นเพื่อนกันบ้าเปล่า มากอดมาหอมได้ไงเป็นผู้ชายเหมือนกันนะโว๊ยยยย"
"ไม่สนใจ…ก็อยากทำ....ทำไม ก็มันน่ากอดนี่นาเหมือนตุ๊กตาหมีเลย"
" เนี่ยะรู้ตัวเปล่าหมูน้อยผอมไปตั้งเยอะแล้วนะเนี่ยะ กอดตอนนี้หลวมไปตั้งเยอะ"
"นี่…ปล่อยเรานะ" ผมเริ่มขัดขืนมันคับ แต่มันก็ไม่ปล่อย
"ถ้าไม่ปล่อยเราจะโกรธอีก" ได้ผลคับมันปล่อยเลยคับ
"ภีม... ขอร้องอย่ามาทำแบบนี้กับเราอีก เราเป็นเพื่อนกัน อีกอย่างนายเป็นแฟนของเพื่อนเรา
เพื่อนเราคงไม่รู้สึกดีด้วยแน่ถ้ารู้ว่านายมาทำแบบนี้กับเรา"
แล้วผมก็เดินออกจากห้องไปเลยปล่อยให้มันทำหน้าเป็นหมาเหงาแบบนั้นแหละคับ
ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ก็คิดไปต่างๆนาๆคับ เรื่องภีมกับผมมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก
ยังไงผมไม่มีทางทำให้เพื่อนผมเสียใจหรอกคับ
ผมคิดไปเรื่อยน้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวคับ
" ตัดใจสะไอ้ต้น…มึงนะเป็นได้แค่เพื่อนเค้า ถึงมึงจะรักเค้าก็ตาม เค้ามีตัวจริงที่ดีกว่ามึงทุกอย่าง อย่ามาหวังอาไรลมๆแล้งๆเลย
แล้วมึงก็อย่าลืมนะว่าแฟนมันก็เป็นเพื่อนที่มึงรักด้วย มึงอย่าเห็นแก่ตัวไอ้ต้น…." :o12: :o12: :o12:
ผมพูดกับตัวเองคับโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนยืนยิ้มแอบฟังอยู่หน้าห้องน้ำ
อ่ะตื่นมาปุ๊ปก็แต่งต่อเลยครับเพิ่งเสร็จสดๆร้อนๆ เดี๋ยวขอเวลาไปกินข้าวก่อนนะตื่นมายังไม่ได้กินอารายเลยน้ำก็ไม่ได้อาบ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะมาแต่งต่อนะคับ
-
จะทันจิ้มๆไหมหนอ :oni3:
กว่าจะรุ้ใจตัวเอง โดนพีทซิวไปแล้วต้นเอ้ย o7
ภีมก็รีบๆเคลียร์ตัวเองเด้ มากอดมาหอมต้นให้ต้นคิดมากไมเนี่ย แง่บๆ o12
-
หึหึ คาดว่าตอนนี้คงหุ่น สแลนเดอร์แล้วล่ะ :oni2:
-
:oni2: :oni2: แวะมาดูว่าคนคอมเม้นให้เยอะยัง หง่ะ สองคนเอง ใจร้ากันจังเลยย คอมเม้นให้เยอะหน่อยจิเป็นกำลังใจให้หน่อยนะเห็นแล้วมันมีกำลังใจแต่งต่อนะ ไม่รู้แหละถ้าคอมเม้นไม่ถึง 30 คอมเม้นจะไม่ลงตอนต่อไปจะรอจนกว่าจะครบ อิอิ :oni2: :oni2:
ขอมีเงื่อนไขนิดนึง ไปแระ ฟิ้วววววววววววววววววววววววววววววว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: แล้วเมื่อไหร่จะได้รักกันเนี้ยะ
ทำไมเงื่อนไขคุณน้องโหดร้ายอย่างนี้..ไม่งามเลย :laugh: :laugh: แค่ 10 เม้นต์ฯ ก็พอ อิอิ :m1:
เป็นกำลังใจให้เสมอ และนี้สำหรับคนโพสต์ >>>>> :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:m13: :m13: มานั่งรออัพค่ะ :oni2: :oni2:
-
ถ้าไม่เป็นแฟนกับพีท ทุกอย่างคงจะดีกว่านี้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: แล้วเมื่อไหร่จะได้รักกันเนี้ยะ
อื่อๆๆๆๆๆ
-
มีไรแปลกๆอยู่น๋า
ภีมแอบยิ้มอยู่หน้าห้องน้ำอะ
สงสัยแผนนายภีมชัวร์
แต่ก็ชอบอะ
แถมคนโพสต์ขยันโพสต์อีกอะ
อย่างงี้รักตายเลยอะ
:L2: :L1:
-
เอ๊ นายภีมนี่ จะเอาทั้งพีท ทั้งต้นเลยเหรอ
เซ็ง เครียด กินเหล้าดีกว่า
-
ภีมจะทำอะไรต่อเนี่ย มาต่อไวไว น้า :oni1: :oni1: :oni1:
-
มีคนมาแอบฟังด้วย
วางแผนกันแหงๆ
:o
ต่อไวๆนะคร้าบ
-
หรือมันจะเป็นรวมหัวกันหลอกนายต้นครั้งใหญ่ ช่วยดันให้รู้ใจตัวเองเคอะ :o มาต่อเร็วๆน้า กำลังสนุกเลย
-
มาดันอีกแล้ววว
สนุกจิงๆ อิอิ
อยากอ่านตอนนายต้น ผอม เร็วๆจัง เอาแบบ หล่อ เช้งๆ เลยนะคับ 555
วิดวะ ๆๆๆๆ น่ารักๆๆ 55+
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=post;quote=178617;topic=3911.120;num_replies=145;sesc=33a9ee16d9efb0cde43b93e3035e2377
คิดในแง่ร้ายไปป่าวเนี่ย
แต่ช่วยกันโพสต์นะดีแล้ว
คนเขียนจะได้มาต่อไวๆ
แบบว่าอยากอ่านอะ
-
เริสจิง
รอบนี้
-
ปั่นน
ได้มาต่อเยอะ เยอะ
-
นายต้นโดนรุมหลอกป่าวน :laugh:ิ
-
พีทกะภีมจะเป็นเพื่อนกันมาเป่า
-
มาต่อไว ไวนะค๊าบ
-
แอบเจาะไข่คุณน้องรีฯ บน อิอิ :m12: :m12: :m12:
มาต่อได้แล้วววววววววว รออยู่หนา :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
แอบเจาะไข่คุณน้องรีฯ บน อิอิ :m12: :m12: :m12:
มาต่อได้แล้วววววววววว รออยู่หนา :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
โห พระเจ้า น้องเค้าเข้ามาโพสต์นิดเดียวโดนซะแล้ว ต้องออกเป็นคำเตือนซะแล้ว
คนเขียนมาต่อเร็วๆ เด่ยวลุงฟ้าเจาะไข่ในเล้าหมดพอดี
-
:m4:จะเป็นไงต่อน๊า
:L2: :L2: :L2:
-
ตอนที่ 8 ปิดเทอมเล็ก..ก็หัวใจว้าวุ่นเหมือนกันนะ
วันนี้ผมต้องเดินทางกลับบ้านแล้วคับผมก็กะว่าจะขึ้นรถตู้กลับนะคับ
ผมก็เก็บกระเป๋าของแต่เสื้อผ้าไม่กี่ตัวกลับไม่อยากขนของเยอะ
เดี๋ยวเวลากลับจะขนของเหนื่อย ผมเก็บเสื้อผ้าข้าวของใส่ตู้ไปเรื่อยๆคับ
โดยไม่มีใครมารบกวนผม ก็เพราะว่าไอ้ภีมมันกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนคับ
เพราะบ้านมันบอกให้รีบกลับคับ
รู้สึกอิจฉามันจังบ้านมันอยู่ใกล้ๆคับเห็นว่าอยู่แถวบางแคแหละคับ
ผมกำลังเก็บข้าวของเข้าตู้และล็อคตู้ไว้กันของหายคับ
ก็เวลาปิดเทอมมันก็ยังพอมีคนอยู่บ้างแหละคับ
ไว้ใจไม่ได้ ป้องกันไว้ก่อนคับ
ผมก็สะพายกระเป๋าเป้ใบไม่ใหญ่มากคับกะลังเดินออกจากหอไปหน้ามอเพื่อขึ้นรถเมย์ไปอนุสาวรีย์เพื่อไปขึ้นรถตู้คับ
ผมก็เดินข้ามสะพานลอยมาถึงศาลารอรถหน้ามอ ก็มีรถ เบ็นซ์รุ่นใหม่ สวยมากกก ชอบบบเว้ยยรถเบ็นซ์ใครฟะ
มาบีบแตรตรงหน้าศาลารอรถจนคนทั้งศาลามองคับ
มองก็พยายามมองเข้าไปมองไอ้บ้าที่ไหนมาบีบแตรว่ะแต่ก็มองไม่เห็นคับเพราะรถมันติดฟิมล์คับมองไม่เห็น
จนมันเลื่อนกระจกลงจึงเห็นว่าไอ้บ้าภีมนั่นเองคับ
แล้วมันมาบีบแตรทำไมฟ่ะ ดูมันยังบีบแตรไม่หยุด
" เฮ้ย…หมูอ้วน ขึ้นรถ.." ผมยืนมองคับตกใจอ่ะ อารายว่ะเนี่ยะ
" เร็วๆๆ…เด่ะ รถติดแล้วนะเฟ้ย .." ตอนนี้คนในศาลารอรถมองผมใหญ่เลยคับ
บางคนก็ยิ้มๆคับ ผมอายยยแทบจะมุดดินหนีแล้วคับ
ทำให้ผมต้องรีบวิ่งไปที่รถมันแล้วเปิดประตูนั่งในรถมันทันที
" เฮ้อ….กว่าจะยอมขึ้นมานะหมูอ้วน…มัวแต่ลีลาอยู่นั่นแหละ " ด่ากูอีกแระ
" นี่…แล้วเราบอกให้มารับเรารึไง "
" เปล่า…แค่อยากมารับเอง จะทำไม" แล้วมันก็ทำหน้ากวนตีนใส่ผม
ผมละเหนื่อยใจกะมันจิงๆเลย กวนตีนตลอดอ่ะ
" จะไปไหน…" มันถามผมคับ
" เสาวรีย์…" แล้วมันก็ออกรถไปเลยคับ
ระหว่างทางมันก็ชวนผมคุยโน่นนั่นนี่ตลอด จนผมรำคาญเลยอ่ะ
" นี่..ภีมหยุดพูดสสะที..ไม่เมื่อยปากหรอ" ผมถามมันด้วยความรำคาญคับ
" ไม่เมื่อย ….อยากให้หมูอ้วนอารมณ์ดี" แล้วมันก็ยิ้มให้ผม
ผมส่ายหน้าไม่อยากเถียงกะมันแล้ว
และมันก็มาส่งผมที่เสาวรีย์คับ
ผมกำลังจะลงจากรถมัน มันก็มาจับมือผมไว้คับ
" หมูอ้วน..ปิดเทอมไปไหนเปล่า"
" เปล่า..ก็อยู่บ้านแหละ" ผมตอบมันไปตามจริงคับ
" แล้วไม่เหงาหรอ " มันบอกผมพร้อมทำหน้าเป็นหมาหงอย
" ไม่เหงาที่บ้านมีแมว มีหมา.. เล่นกับมันทั้งวัน"
ผมตอบมันไปแบบนั้นแหละรำคาญมัน
" เออ…เห็นแมวเห็นหมาดีกว่าเรา ชิส์…" แล้วมันก็ทำหน้าบึ้งเลยคับ
" อะไรนะ…" ผมถามย้ำมันอีกครั้งว่าที่มันพูดหมายความว่าไง
" เปล่า…ไม่มีไร" แล้วมันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
" กลับบ้านดีๆล่ะ…" กลับถึงบ้านแล้วโทรบอกด้วย
เอ๊ะกูเคยมีเบอร์มึงหรอ
" เราไม่มีเบอร์นาย…." ผมบอกมันคับ
" มีสิ…มีตั้งนานแล้วด้วย " แล้วมันก็ขับรถออกไปเลยคับ ทิ้งให้ผมงงอยู่ตรงนั้นแหละคับ
เออ..กูไปมีเบอร์มึงตอนไหนนี่ไอ้บ้า
ผมก็เดินไปซื้อตั๋วแล้วขึ้นรถคับ ผมนั่งเอาเอ็มพีสามเสียบหูฟังเพลง
แล้วผมก็เอามือถือเปิดดูรายชื่อไปเรื่อยๆจนถึงชื่อนึงคับ
"พี่ภีมสุดหล่อ…" ผมละอยากหัวเราะเลยคับ ไอ้บ้านี่มันหลงตัวเองจิง
แสดงว่าไอ้บ้านี่มันแอบเอามือถือผมไปเมมชื่อมันแน่เลย
ไอ้นี่ ไวจริงๆเลย
ผมนั่งรถมาสองชั่วโมงกว่าๆก็ถึงบ้านคับ
ผมเปิดประตูก็เห็นแม่ที่น่ารักของผมกะลังทำไรอยู่ในครัว
ผมค่อยๆย่องไปในครัวไม่ให้รู้ตัวคับ
แล้วพอได้จังหวะผมก็กอดแม่เลยคับ
" ว๊ายยยยยย….ตาเถรยายชี !!! " แม่ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ
" แม่….คิดถึงจังเยยยยยย " ผมอ้อนแม่สุดริดคับ ก็มันคิดถึงนี่นา
" นี่ๆๆ …ไอ้ลุกบ้า เล่นอะไรเป็นเด็กๆเลยนะ"
" แล้วนี่จะไปเป็นคุณหมอได้ไงห๊ะ.."
แล้วแม่ผมก็หันหน้ามาหาผมคับ
" ว๊ายยย….ตายแล้วพ่อลูกชายไปทำอะไรมาเนี่ยะ "
แม่ผมทำหน้าตกใจสุดๆเลยคับ ผมก็งงสิอะไรมันติดหน้าผมอยู่
" อะไรแม่อะไรติดหน้าผมหรอ"
" ทำไมผอมลงเยอะเลยล่ะลุกเป็นอะไรรึเปล่า เรียนหนักขนาดนั้นเลยหรอ เครียดมากรึเปล่ารึเงินไม่พอใช้หรอลูก" แม่ผมใส่มาชุดใหญ่เลยคับ
" เดี๋ยวๆๆ…แม่ผมไม่ได้เป็นอะไร สบายดี เงินพอใช้ ผมลดความอ้วนคับแม่ "
" เฮ้อ…แม่ก็ตกใจหมดนึกว่าลุกแม่เป็นอะไรไป "
" แต่นึกไงถึงลดความอ้วนเนี่ยะ"
" รึว่า….มีแฟนจ๊ะพ่อลูกชาย" แม่ผมถามผมทำเอาผมสะดุ้งเลยคับ
" แม่พูดอะไร…ลูกชายแม่หล่อนักรึไง " ใครเค้าจะมาชอบผมล่ะแม่
" จ๊ะ….ถ้าจะมีแนแม่ก็ไม่ว่าหรอกจ๊ะ ลูกก็โตพอแล้วนะที่จะมีแฟนและแม่ก็เชื่อว่าลูกแม่ไม่ทำอะไรเสียหาย "
แล้วแม่ก็ยิ้มให้ผม
ผมเองก็เดินขึ้นห้องผมเอาของไปเก็บ
ผมก็อดนึกถึงตัวเองตอนนี้ว่าตอนนี้ผมผอมลงไปเยอะขนาดนั้นเลยหรอ
ผมก็เดินมาส่องกระจกดูตัวเองคับ
เออ…จะว่าไปตอนนี้ผมก็ดูลดไปเยอะเลยนะคับ
แต่ตอนอยู่ที่มหาลัยก็ไม่ได้สังเกตอารายตัวเองมากมาย
และอีกอย่างเพื่อนๆผมมันก็เจอผมทุกวันก็ไม่ได้สังเกตอารายมากมาย
แต่เค้าว่าคนที่นานเจอกันเนี่ยะจะรู้เลยว่าเราเปลี่ยนแปลงไปเยอะขนาดไหน
ผมเลยเอาตาชั่งน้ำหนักมาชั่งตัวเองคับ
ผมจำได้ว่าตอนผมไปตรวจสุขภาพก่อนเข้ามหาลัยผมหนัก 95 กิโลคับ
ผมก็ขึ้นตาชั่งคับ ก็แอบลุ้นนะว่าน้ำหนักลดไปเท่าไร
" 77 ..!!!!!!!!!!!! " ผมตกใจเลยคับ
เวลาห้าเดือนน้ำหนักผมลดลงไป 18 กิโลคับ
ผมลดลงไดค่อนข้างเร็วคับ เพราะคนที่อ้วนๆเนี่ยะเวลาน้ำหนักลดจะลดได้เร็วคับแต่ถ้าลดเร็วเกินไปจำให้ให้เนื่อตัวนิ่มๆเละๆคับ มันไม่กระชับคับแต่ผมเล่นฟิตเนสไปด้วยทำให้ผมดูเฟริมคับ
แอบยิ้มดีใจเหมือนกันนะคับที่ตัวเองลดน้ำหนักได้เยอะขนาดนี้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยลดน้ำหนักไปเยอะขนาดนี้เลย
สงสัยเป็นเพราะไอ้ภีมที่คอยควบคุมผมทั้นด้านอาหารการกินและการออกกำลังกาย
รวมถึงเพื่อนๆผมที่คอยลากผมไปฟิตเนสทุกวัน
ผมก็นั่งอมยิ้มมีความสุขคับ และผมตั้งใจไว้ว่าช่วงปิดเทอมนี้ผมจะลดน้ำหนักให้ได้อีกเรื่อยๆจะพยายามให้เหลือ 70 ให้ได้ก่อนเปิดเทอมคับ
" ต้น…มากินขนมก่อนลูกมาเหนื่อยๆ…" แม่ผมเรียกผมลงไปข้างล่างคับ
" คร้าบบบบบบบบ …..ไปแล้วคับบ "
ผมก็เดินมาข้างล่าง…แม่ผมเตรียมผลไม้ลอยแก้วไว้ให้ผมคับ
ผมก็เลยกินสะเต็มที่เลยถือว่าฉลองน้ำหนักลด หึหึ มันจะเพิ่มน้ำหนักมั้ยเนี่ยะ
" นี่ลูก…ปิดเทอมนี้จะทำไรรึเปล่า " แม่ผมถามผมคับ
" ไม่นี่คับแม่…ว่างๆนะคับ "
" นี่จำอาอุ๋ยได้มั้ยลูก…อาอุ๋ยคือน้องสาวพ่อผมเป็นหมอผิวหนังคับ "
" อ่อ..จำได้สิคับอาอุ๋มใจดีจะตายซื้อขนมให้ผมกินบ่อยตอนเด็กๆ "
ทำไมหรอคับ
" ก็อาอุ๋ยเค้ามาเปิดสปาแถวๆห้าง XXX นะลูก "
" จริงหรอแม่…" ผมถามแม่ด้วยความดีใจเพราะจะได้ไปหาอาอุ๋ยได้บ่อยๆ
" อืม..นี่อาอุ๋ยบอกว่าปิดเทอมนี้จะให้ต้นไปช่วนงานที่สปาอาอุ๋ยหน่อยน่ะ "
" ได้สิแม่..ผมก็ว่างๆไม่มีอารายทำจะได้ไม่เบื่อด้วย"
" แล้วผมต้องไปเมื่อไรอ่ะแม่ ผมถามแม่ "
" ก็พรุ่งนี้แหละจ๊ะ…เห็นว่าตอนนี้กิจการกำลังไปได้สวยคนเริ่มติดเยอะอาอุ๋ยเลยยุ่งๆมากเลยช่วงนี้นะลุก"
"ได้คับแม่…งั้นพรุ่งนี้เช้าผมขับรถไปเองก็ได้นะแม่แม่จะได้ไม่ต้องไปส่งผม"
"จ๊ะ..ตามใจเราละกัน"
วันนั้นทั้งวันผมก็อยู่กะแม่คุยโม้เรื่องเรียนไปเรื่อยๆจนลืมคำสั่งของใครบางคนไปเลยคับ
พอตอนค่ำๆผมก็เตรียมตัวอาบน้ำนอนแล้วคับ
ผมเลยหยิบมือถือมาดู
อ้าวว….ตายห่าแล้วกรูแบตหมดตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี่ย
ผมชาจต์แบตและเปิดเครื่องทันทีคับ
เปิดมาไม่ถึงสิบวินาทีเลยเมสเสจถูกส่งมาเพียบเลย
ผมเปิดดูเป็นเบอร์ไอ้ภีมทั้งนั้นเลยคับประมาณสี่สิบกว่าสายแล้วก็มีเมสเลสมันส่งมาคับ
" ถึงบ้านรึยัง ทำไมไม่โทรบอก "
" เฮ้ย…หมูอ้วนถึงบ้านยังเนี่ยะ รีบโทรมาเลยอย่าทำให้กูโมโหนะ "
" เฮ้ย…ไอ้อ้วนมึงกวนตรีนกรูหรอ….มึงตายแน่โมโหแล้วนะเว้ยย "
ตายแล้วสิกรูลืมสนิทเลยเอาไงดีว่ะ จะโทรไปหามันเลยดีมั้ยว่ะเนี่ยมันต้องด่าเละแน่เลยกลัวววแล้วโว๊ยยย
ระหว่างที่ผมนั่งคิดอยูนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาผมรีบหยิบมาดูคับว่าใครโทรมา
ตายแระกรู "…..ภีมสุดหล่อ……."
ผมกดรับโทรศัพท์ทันทีคับกลัวมันอารมณ์เสียกว่าเดิมที่โทรติดแล้วยังไม่รีบรับสาย
" วะ..วะ..หวัดดีคับ.." ผมตอบออกไปเสียงสั่นๆ
" ปิดเครื่องทำไมห๊า!!!!!!!!!!! " เอาแล้วไง
" คือเราไม่รู้ว่าแบตหมดตอนไหน "
" แล้วทำไมเปิดเครื่องแล้วไม่รีบโทรหา"
" อยากกวนประสาทกันรึไงห๊า"
" ทำไมที่สั่งไปจำไม่ได้รึไง"
" มัวทำอะไรอยู่รู้บ้างมั้ยว่าคนเค้าเป็นห่วง"
" เคยคิดถึงใจคนอื่นบ้างมั้ย "
" คนเค้าเป็นห่วง"
" คนเค้าคิดถึง "
" มึงเคยรู้บ้างมั๊ย "
มันโวยผมชุดใหญ่เอาสะผมตอบไม่ทันเลยคับ
ตอนแรกๆผมก็โกรธมันหรอกนะที่มันเอาแต่โวยวายใส่ผมไม่ฟังผมอธิบายเลยแต่ฟังไปฟังมาผมก็อมยิ้มเลยคับ
" เฮ้ย….เงียบทำไม "
" ปะ..เปล่า…ฟังอยู่ "
" ภีม…ขอโทษนะ " ผมพูดออกไปทำให้มันเงียบเลยคับ
" อืม…ไม่โกรธแล้ว "
" ถึงบ้านนานยัง " มันเริ่มใจเย็นพูดดีกับผมแล้วคับ
" ก็ประมาณ สี่โมงอ่ะ "
และผมกับมันก็คนกันไปเรื่อยจนผมลืมไปเลยว่าไม่ค่อยชอบขี้หน้ามัน
" ภีม…เราง่วงแล้วอ่ะ เรานอนก่อนนะพรุ่งนี้เราต้องไปช่วยงานอาน่ะ "
" อืม…ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ "
" งั้นแค่นี้นะภีม "
" เดี๋ยว !!!...." อารายอีกว่ะเนี่ยะ
" คิดถึงนะหมูอ้วน….ฝันดีนะ…." ผมอึ้งกิมกี่อีกรอบ
" ตึ๊ดดดด…." มันชิ่งวางสายไปเลย
คืนนั้นผมนอนยิ้มจนหลับไปเลยคับ ก็แหมมม เพราะอะไรล่ะคงไม่ต้องบอกนะคร้าบบบ เม้นเยอะๆนะคร้าบบบ อิอิ ชอบคอมเม้น
จะได้มีแรงแต่งตัว เนี่ยะผมแต่งไปลงไป เหนื่อยชะมัด ดีว่าช่วงนี้ว่างๆแต่อีกสองสามวันผมต้องกลับบ้านที่ นครสวรรค์ อาจไม่ได้ลงหลายวันนะ ผมก็เลยพยายามแต่งให้ได้มากๆ จะได้ให้คนอ่านได้เยอะๆ ไงก็คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ก้วยน้า :oni3: :oni3: :oni3:
-
ระริกระรี้ กระดี๊กระด๊ามาก
infruenza น่าร๊ากกกกที่ซู๊ดดดด มาต่อเร็วได้ใจ :m1: :m1:
ภีมทำไมไม่ตามมาเล๊ย เดี๋ยวพอต้นไปทำงานสปาคราวนี้ละ โดนลอกคราบแล้วแน่ๆ อะหุๆ
อ่านไปก็ยิ้มไป บ้าไปแล้วช้าน :oni1: :oni1:
-
อิ อิ อิ ภีมนี่น่ารักสุดๆ
อร๊างงง ชอบอ่ะ
รอมาต่อนะ สนุกมากมาย :oni2:
-
ได้เจอกันแน่ๆ :m4:
อาจจะที่สปา...
ไม่ก็บุกมาถึงบ้านเลย
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบ ^ ^
-
:m1: น่ารักมากมาย :m1: :m1:
เป็นกำลังใจให้นะ จะได้หายเหนื่อยมาต่อไวๆ.. :m1:
-
:m4: ว๊ายมาก่อนลุงฟ้าใส ดีใจจัง ไปอ่านก่อนละ
-
โอ้ยยย นายภีม ตอนอารมร์ดีนี้ ก้อน่ารักนะ เอาให้มันดีตลอดนะนายภีม
โอ้ยยยย มันส์ หนุก รีบๆมาต่อนะครับบบบบบบ
รอ นายต้นหมูอ้วนนน
:oni1:
-
น่ารักจัง อิอิ :o8:
-
555
สู้ๆ นายหมูอ้วน
ภีม น่ารักอ่ะ แต่ ตอน โกรธมานี่ เหอๆ
นึกถึงตอน ทำกับต้น ตอนนั้น แล้วสงสาร มีถ่ายคลิปด้วย โหดร้ายยยย T_T
มารอตอนต่อไปค้าบบบ
-
ชอบมากๆเรื่องนี้
รออ่านต่อนะ
-
คริคริ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคับ ตอนนี้นั่งแต่งตอนที่ 9 อยุ่ ดูชิงช้าสวรรค์ด้วย อดใจรออีกน้า แล้วอย่าลืมมาเม้นให้ด้วยล่ะคับบ เย็นนี้ขอ อีก 30 คอมเม้น นะคับ
-
หมูอ้วนโชคดีมากกเลยยอิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอบอิจจัง
-
เรื่องใหม่ๆ :oni2: :oni2:
ศาลายา อ่านไปจิ้นตามไป ภาพชัดมากๆ ค่ะ
คิดถึงจังเลย ได้อยู่แค่ปีเดียวเองเนอะ
ขอฉากสวีทที่ศาลายาบ้างนะคะ
:m1: :m1:
-
:a5: หนะใครไม่โดนกะตัวก็ไม่รู้หลอก (จะเข้าข้างต้นดีมั้ยหว่า)
เผื่อๆใจไว้บ้าง ก็ดีนะ (ความเห็น ณ ตอนนี้)
-
รออ่าน ดูว่านายภีมจะทนคิดถึงหมูอ้วนช่วงปิดเทอมได้มั้ย หรือว่าต้องแล่นตามใจถึงนครสวรรค์ :o8:
-
อ่านะ ยังไงกันนี้ ตาภีม ชอบให้คนอื่นคิดมากทุกทีเลย ทำไรก้อให้มันชัดเจนหน่อย
-
:oni1: หมออ้วนน่ารักมากๆๆๆๆ
ไม่ว่านายภีมจะร้ายขนาดไหน หมูอ้วนก็จะยังคงพูดอย่างน่ารักเสมอ ชอบจริงๆ เลย
:o8: นายภีมก็กักขฬะ(?????)สมเป็นเด็กวิศวะจริงๆ แต่ก็น่ารักดี เป็นห่วงเพื่อน(???)ดีจริงๆ จะติดตามต่อครับ
ไม่อยากให้ต้นผอมเลยยยยยย
หมูอ้วนน่ารักอยู่แล้วอ่ะ :o8:
-
ภีมเอ๊ย
บทจะน่ารักก้อน่ารักซะ
แต่ตอนโกรธนิ
มันน่า :เตะ1:ิ
สู้ๆน๊า
หมูอ้วนน้อยของนายภีม
เอิ๊กๆ
-
ยังไม่ด้ายอ่านเลย
:m23:
พี่ RN แนะนำมาเลยเข้ามาอ่าน
ขอไปอ่านก่อน :oni1:
สงสัยจะสนุก อิอิ
-
ตามอ่านทันแล้ว เย้ๆ
เรื่องนี้น่ารักจังเลย ชอบบุคลิกของตัวนายเอก น่ารักมากๆๆ
เรื่องภีมกับพีทเป็นแฟนกัน เป็นแผนของเพื่อนๆ ป่าวเนี่ย
ทำให้ต้นหึง 55
รออ่านต่อนะ ชอบจ้า เขียนได้ดีเลย ดึงดูดให้ตามอ่าน
เป็นกำลังใจให้น้า สู้ๆ
-
อ่านทันแล้ว :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
ภีมมาเป็นลูกค้าสปาเลย อิอิ :m1: :m1: :m1:
-
ภีมน่ารักจริงๆ :m1: :m1:
:L2: :L2: :L2:
-
ตอนที่ 9 ปฏิบัติการลอกคราบ
วันนี้ผมตื่นประมาณ 7 โมงครึ่งคับตื่นมาก็รีบแต่งตัวทานข้าวรีบขับรถไปที่ร้านสปาของอาอุ๋ยทันทีคับก็กลัวสายนี่คับ
ผมมาถึงร้านประมาณ 8 โมง 15 คับ ผมเข้าไปก็พบพนักงานสองสามคนคับ
โหห…สปาของอาอุ๋ยค่อนข้างใหญ่เลยคับ จัดบรรยากาศดีมากเลย
ถ้าผมมาใช้บริการคงติดใจกับบรรยากาศอย่างมากเลยคับ
" สวัดดีค่ะ XXX สปา สวัดดีค่ะ " พนักงานยิ้มแย้มต้อนรับอย่างสุภาพคับ
" เอ่อ…คือ..ผมมาหาหมออุ๋ยนะคับ..ไม่ทราบว่าตอนนี้หมออุ๋ยมารึยังคับ "
" อ๋อ…มาแล้วค่ะนี่น้องต้นหลานคุณหมออุ๋ยรึเปล่าค่ะ "
" คับ..ผมต้นคับ.." ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้พนักงานคับ
คุณหมอบอกว่าถ้าน้องต้นมาแล้วก็ขึ้นไปหาคุณหมอที่ห้องตรวจชั้นสองเลยค่ะ
" คับ…ขอบคุณคับ" แล้วผมก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสองคับ
มาถึงหน้าห้องตรวจผมก็เคาะประตูห้องตามมารยาทคับ
" เชิญค่ะ…." เสียงคุณอาผมคับ คงคิดว่าผมเป็นคนไข้แน่เลย
" สวัดดีคับ…" อาอุ๋ยยิ้มให้ผมคับ ผมกำลังจะทักอาอุ๋ยคับแต่อาอุ๋ยก็ชิงพูดมาสะก่อนคับ
" มีปัญหาผิวอะไรค่ะ..เดี๋ยวเชิญนั่งก่อนนะค่ะ ขอหมอตรวจผิวก่อนนะค่ะ "
" ผมงงเลยคับ…" นี่อาอุ๋ยจำผมไม่ได้หรอเนี่ยะ
ได้ทีซิคับ ผมก็เลยคิดแผนสนุกๆได้ทันทีเลยคับ
ผมไม่พูดอะไรคับ ปล่อยให้อาอุ๋ยตรวจผิวเรื่อยๆคับ
มีปัญหาสิวอุดตันเล็กน้อยนะค่ะ
แล้วก็ผิวค่อนข้างมันนะ
เดี๋ยวหมอให้ยาละลายสิวอุดตันกับยาทาแต้มสิวไปใช้นะค่ะ
ส่วนเรื่องหน้ามันนี่หมอแนะนำให้ใช้สบู่เหลวไม่มีฟองสำหรับหน้ามันไปใช้นะ
จะช่วยลดความมันของใบหน้าได้ค่ะ
ตัวน้องเองมีผิวดีอยู่แล้วนะ ปกติดูแล้วน้องใช้ครีมบำรุงอะไรบ้างมั้ยค่ะ
" ไม่คับ.." เพราะปกติผมไม่ทาครีมอะไรเลยคับ
" หมอแนะนำให้ใช้ครีมบำรุงที่มีส่วนผสมของมอยส์เจอร์ไรเซอร์ทาตอนเช้าและก่อนนอนนะค่ะ จะช่วยให้ผิวน้องดูใสมีน้ำมีนวลมากขึ้นนะค่ะ"
" แล้วปกติน้องใช้ครีมกันแดดมั้ยค่ะ "
" เปล่าคับ "
" หมอแนะนำนะค่ะว่าน่าจะใช้ครีมกันแดดนะค่ะมันจะช่วยป้องกันผิวหน้าจากรังสีต่างๆได้นะค่ะถึงแม้ว่าน้องจะอยู่ในที่ร่มแต่ก็ไม่สามารถป้องกันรังสีพวกนี้ได้นะค่ะแม้แต่แสงจากหลอดไฟก็มีผลทำให้ใบหน้าหมองคล้ำได้ค่ะ "
" คับ .." ผมก็ตอบคับๆๆๆอย่างเดียวอาอุ๋ยก็ตรวจสภาพผิวและแนะนำซะละเอียดยิบเลย
เห็นมั้ยอาผมเป็นหมอที่ดีให้คำปรึกษาทุกเรื่อง
อาอุ๋ยกำลังเขียนใบสั่งยาให้ผม ก็มีโทรศัพท์เข้ามา
" ขอโทษนะค่ะ.." แล้วอาอุ๋ยก็รับโทรศัพท์คับ
" หวัดดีค่ะพี่แอ๋ว…" อ้าวแม่ผมนี่หว่า
" ค่ะพี่…อุ๋ยรออยู่ค่ะยังไม่เห็นมาเลยค่ะ "
" ค่ะ…เดี่ยวอุ๋ยถามพนักงานก่อนนะค่ะ "
แล้วอาอุ๋ยก็ต่อโทรศัพท์ลงไปหาพี่เคาว์เตอร์ด้านล่าง
" เก๋จ๊ะ…หลานหมอมารึยังจ๊ะ " ผมนั่งอมยิ้มแล้วคับ แกล้งอาอุ๋ยสนุกดีคับ
" ขึ้นมาแล้วหรอ…ทำไมหมอไม่เห็นล่ะ "
" ที่ใส่เสื้อสีขาว…ใส่แว่นหนาๆๆ …" แล้วอาอุ๋ยก้หันมามองผม
ผมเลยยิ้มให้หนึ่งที อิอิ สะใจได้อำอาอุ๋ย
" น้องค่ะ…หมอว่าน้องน่ะไม่ต้องรับยาแล้วนะค่ะ "
เดี๋ยวหมอจะเอาเข็มฉีดสิวจิ้มสักทีสองทีดีมั้ยค่ะ"
แล้วอาอุ๋ยก็แสยะยิ้มที่น่ากลัว เล่นเอาสะผมกลืนน้ำลายเลย
" แฮะๆๆ …..อาอุ๋ยก็อยากจำหลานตัวเองไม่ได้ทำไมล่ะ "
" ก็แหมๆๆๆ …อาไม่ได้เจอเราเป็นปีๆแล้วนะตั้งแต่อาย้ายไปประจำที่พิจิตรนะ "
" เดี๋ยวนี้ดูสิ…ผอมลงตั้งเยอะน่ารักเชียวนะเรา "
" แฮะๆๆ…ก็เพิ่งลดความอ้วนแหละอา "
อยากผอมดูบ้างเพื่อจะได้แฟน อิอิ
" จ๊ะ…แต่อาว่าตอนเราอ้วนก็น่ารักไปอีกแบบนะ แต่ผอมก็ดูดีเลยทีเดียวเปลี่ยนลุคนิดหน่อยก็หล่อเฟี้ยวเลยแหละ "
" แหมอา…ผมไม่ได้น่าตาดีเป็นทุนขนาดนั้นนะ "
" นี่เรานะ…หัดดูแลตัวเองหน่อยสิ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวเป็นเด็กๆไปได้ทำตัวให้มันทันสมัยหน่อย…เสื้อผ้าหน้าผมน่ะ ใส่ที่มันตามแฟชั่นบ้าง
นี่ดูสิ…แต่งสะเฉิ่มเลย "
ผมเลยก้มมองดูสารรูปตัวเองคับ
เออก็จริงอย่างที่อาอุ๋ยบอกเนาะดูผมแต่งตัวมาวันนี้เด่ะ
เสื้อยืดสีขาวสกรีนลายไทยแลนด์ ตัวใหญ่ๆ
กางเกงยีนสีเชยๆๆ รองเท้ารัดข้อ
ดูแล้วบ้านมากๆๆ
" โห…อาอ่ะก็แต่งแบบนี้มันสบายดีอ่ะ "
อาอุ๋ยส่ายหน้า…แบบไม่อยากเถียงผม
" แล้วอาจะให้ผมช่วยอะไรดีคับ ผมมีเวลาให้อาใช้งานเดือนกว่าๆนะคับ "
" อืม…พอดีช่วงนี้พนักงานต้อนรับอาลาคลอดมาเดือนกว่าแล้วน่ะ เลยขาดคน..ตอนที่แขกเยอะๆจะไม่มีใครเฝ้าหน้าเคาว์เตอร์นะก็อยากให้ต้นเป็นพนักงานต้อนรับให้อาหน่อยนะจ๊ะ "
" อ๋อ..ได้สิคับไม่เห็นยากเลย "
" งั้นเอางี้นะ…เดี๋ยวอาให้พี่เก๋พาทัวร์สปานะจะได้แนะนำลูกค้าได้ถูก "
และผมก้ได้เดินทัวร์สปาของอาอุ๋ยคับ
สปาที่นี่เปิดแบบครบวงจรเลยคับ มีบริการซาวน่า.. นวดแผนไทย…นวดบำบัด…ฟิตเนส..สปา…ลดความอ้วน….กระชับสัดส่วน รักษาผิวหน้าต่างๆ ฯลฯ เข้าทางผมเลยคับ
และผมก็เรียนรู้งานจากพี่เก๋คับ ก็ไม่ยากคับก็จำๆบริการต่างๆและดูว่าลูกค้าสนใจบริการแบบไดจะได้แนะนำลูกค้าได้ถูกต้อง
ผมก็ทำงานทุกวันคับช่วงปิดเทอม …ก็สนุกดีนะ..ลุกค้าค่อนข้างเยอะในแต่ละวัน
และทุกๆวันตอนก่อนผมกลับผมก็จะเล่นฟิตเนส ซาวน่า บางครั้งก็อ้อนอาอุ๋ยขออาบน้ำแร่แช่น้ำนมบ้างทำโน่นนั่นนี่บ้าง
บางทีก็มีบรการใหม่ๆมาอาอุ๋ยก้เอาผมนี่แหละเป็นหนูทดลองยา
ตอนนี้รู้สึกว่าผมจะผิวพรรณเปล่งปลั่งเป็นพิเศษคับและน้ำหนักก็ยังลดลงอย่างต่อเนื่องก็ผมปฏิบัติตัวดีนี่คับ
ไม่ปล่อยให้กินตามใจปากคับตอนนี้น้ำหนักผมเหลือ 73 แล้วคับ
ทุกวันก่อนนอนก็ไม่พลาดคับ ไอ้ภีมโทรหาผมก่อนนอนทุกคืนคับไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรว่างจัดมั้ง
นี่ก็เหลือเวลาอีกสองอาทิตย์คับก็จะเปิดเทอมแล้ว
ผมเคยถามมันนะว่าจะโทรมาหาทำไมนักหนามันก็ตอบว่าอยากโทร
แล้วผมก็ถามว่าโทรหาพีทบ้างรึเปล่ามันก็บอกไม่โทรพีทไปนิวซีแลนด์
มันบอกว่าไม่ติดต้องช่วยงานที่บ้านมันมันคงมาเที่ยวบ้านผมแล้วแหละ
บ้านมันเป็นตัวแทนจำหน่ายวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้างทุกชนิดรายใหญ่ในกรุงเทพเลยแหละ
มันบอกต้องคุมคนงานนะคับ
คืนนี้ไอ้ภีมมันก็โทรหาผมเหมือนเดิมคับ
" หมูอ้วน…วันนี้ทำไรมั่ง "
" ไม่ได้ทำไร…ก็เหมือนทุกวัน …" ผมตอบมันไปคับชักเริ่มเซงคำถามเดิมๆของมันทุกวัน
" วันนี้เหนื่อยเปล่า…." คำถามเดิมอีกแระ
" ไม่เท่าไรอ่ะ…วันนี้ลุกค้าไม่มากเท่าไร "
" หรอ…อืม "
" แล้ววันนี้กินเยอะมั้ยเนี่ยะ เปิดเทอมมาถ้าอ้วนกว่าเดิมจะจับไปวิ่งรอบสวนสมุนไพรสักวันล่ะยี่สิบรอบเลย "
" ไม่รู้…อยากกินก็กิน…" หมั่นไส้มันชอบบังคับกรูจัง
" เออ…ก็ลองอ้วนกว่าเดิมมาดิ…เจอดีแน่…" มันขู่อีกแล้ว
" ไม่สน…." เชิ่ดใส่มันคับ ตอนนี้มันทำไรผมไม่ได้คับขอกวนตีนมันมั่ง
" เออๆๆๆ….ไม่อยากอารมณ์เสีย "
" นี่ๆๆ…เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปเที่ยวกับที่บ้านโว๊ยย.." มันบอกผมคับ
" อืม..ไปไหนอ่ะ " อยากรุ้ว่ามันไปไหน
" ไปเกาหลี…" โหห..ไอ้นี่บ้านมึงรวยจังนิ เที่ยวทีเอาสะไกลเลย
" ไปกี่วันอ่ะ "
" สองอาทิตย์ " ไมไม่ไปอยู่สะเลยล่ะ
" อืม…" ใจหายไงไม่รู้ว่ะ
" สองอาทิตย์นี้ไม่ได้โทรหาเท่าไรนะ " มันเองก้ทำเสียงเป็นหมาเหงาอีกแล้วคับ
" จะเอาของฝากอะไรมั้ย.." มันถามผมคับ
" ไม่รู้อ่ะ…เอาไรก็ได้…." ง่ะใจหวิวววเว้ยยย
" อืม…ภี..เดี๋ยวเรานอนก่อนนะง่วงแล้ววอ่ะ " ไม่อยากคุยแระ มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ
" อืม….ไปนอนเหอะ "
" อืม…บาย " และผมก็กำลังจะวางสายแล้วคับ
" เดี๋ยว…คิดถึงมากกกกกฝันดีนะไอ้หมูอ้วนนน "
" ตึ๊ดดดดดดดด…." มันชิ่งวางสายอีกแระ
เฮ้ออออ……..ไอ้ต้นเอ๋ยอย่าคิดไรเลยว่ะ….ท่องไว้ว่ามันแค่แหย่เราเล่นๆมันเป็นแฟนเพื่อนเรานะเฟ้ยยย
ผมคิดไปคิดมาพาลจะปวดหัวเลยรีบข่มตานอนเลยคับ พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่ว่าจะทำไงต่อไปกะไอ้ภีดี
เฮ้ออออออออออออ เหนื่อยๆๆๆๆ เมื่อยมือมากมาย อ่ะเอามาลงอีกตอนแระนะ ตามลุ้นตามเชียร์ให้กำลังใจกันต่อไปนะคับ เม้นเบอะๆเลยน้า
-
จิ้มมมม
น่ารักๆ
-
สงสัยเปิดเทอมต้นเฉ้งเด้งแน่เลย
หุ๊ๆ :laugh:
-
ที่นี้แหละ นายภีมคงหลงหมูผอม ไม่ลืมหูลืมตาเลย :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
เป็นกำลังใจให้คนโพสต์ครับ :L2: :L2: :L2:
-
โห อยากไปช่วยงานร้านสปาด้วยอ่ะ อิอิ อยากเป็นหนูทดลอง
ภีมน่ารักนะเนี่ย
รออ่านต่อจ้า
-
น่ารัก :m1:
กลับไปคราวนี้ภีมตะลึงแน่น้อย กับหมูน้อยเวอร์ชั่นใหม่
อาบน้ำแร่แช่น้ำนม เหมือนเข้าคอร์สเจ้าสาวเลย :give2:
-
มาต่อไว ไวนะ
-
หึหึ ปฏิบัติการลอกคราบ เอาไปอวดใครนะ :oni3: :oni2:
-
น่ารักจังเลยอ่า
-
อิอิ
หนุกๆๆ น่ารักจริงภีมเนี่ย
แต่จะเอาใครอ่า พีทหรือต้น ช่วยเอาให้แน่ด้วย
:oni3:
รี
-
ต้นต้องน่ารักมากขึ้นแน่ๆเลย แล้วภีมก็จะตามหึงสุดฤทธิ์
-
อยากเป็นหนูทดลองบ้างจัง :m13:
:laugh: ภีมติดงานเลยมาไม่ได้
เจอกันอีกทีนายภีมต้องคอยเฝ้ากันท่าให้ดีแล้ว :m4:
-
คิดถึงเวลาสามปีที่อยู่ศาลายาจังเลย o7
จำได้ว่าไปกินร้านส้มตำหน้าม. บ่อยมากๆ 55++
แล้วก็ไปวิ่งสวนสมุนไพรตอนเย็นๆเพื่อเหล่รุ่นพี่่มหาลัย :laugh:
-
มาต่อเร็วน้า ลุ้นอยู่ อิอิ :oni1: :oni1: :oni1:
-
พอกลับไป ภีมจำไม่ได้แหงเลย
อิอิ
ผอมลง น่ารักขึ้น
:m4:
รอตอนต่อไปนะคร้าบ
-
:m4: :m4: :m4:
ขยันจริงพี่ชาย o13
เปิดเทอมเมื่อไหร่ ภีมมีอึ้งแน่ๆ
-
เปิดเทอมใหม่ เจอนายต้นนิวลุค ภีมยิ่งหลงหนักเข้าไปอีกป่าวเนี่ย
-
เดี๋ยวได้เจอเปิดเทอมใหม่ หัวใจภีมว้าวุ่นแน่ๆ
เพราะต้นจะต้องมีหนุ่มๆมาติดพันเยอะ โฮะๆๆ
ต้นน่ารักขึ้นทุกทีๆ กิ๊วววว :m1: :m1:
-
คุณน่องต้นคับ ทำไมน่ารักจัง
555 นี่ขนาดในเรื่องยังน่ารักขนาดนี้ ตัวจริงเป็นไงเนี่ย
๓ีมทำกับต้นขนาดนั้นเลยเหรอ ป่าเถื่อนมากอ่ะ
ถ้าทำจริงๆนะ ต้นคงเกลียดมากใช่ป่ะ
หรือว่าทำจริงๆอ่ะ น่าสงสารมากเลยอ่ะในตอนแรกๆ
หลังมาเริ่มลุ้นให้ภีม เป็นแฟนกะตันซะที
พี่ก้อคนภาคเหนือเหมือนกัน ใกล้กันเลยอ่ะ
จบนวมินทร์มาป่าว หรือว่า โรงเรียนไรอ่ะ
ไงก้อมาตอบด้วยละกันนะคับ
-
:give2:จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้รางวัลความขยัน :m3:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เปิดเทอมรอบนี้ ภีมตะลึงแน่เลย :laugh: :laugh: รออ่านต่อนะ
-
อีกสิบนาทีจะมาลงตอนที่สิบนะคราบบบ เดี่ยวจะต้องไปเชียร์น้องแก้ม เดอะสตาร์ ร้องเพลงสะหน่อย
-
น้องต้นของพี่..กลับมาคาวนี้น้องภีมอึ้งแน่
แล้วก็ต้องตามมาด้วยมือที่ 3 4 5 .... :laugh: :laugh:
รอ 10 นาที o7 :oni2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
o7 o7 o7
-
คืนนี้จะมาลงกี่ตอนดี
จะอยู่รอนะก๊าบบบบ
สนุกมากอ่า
-
คืนนี้ขอหลายๆตอนนะคร๊าบบบบบ :L1:
-
รอให้ถึงตอนเปิดเทอมไวๆ :a11:
อิ อิ สวนสมุนไพร...นึกถึงความหลังจัง :o8:
-
คืนนี้ขอหลายๆตอนนะคร๊าบบบบบ :L1:
เห็นด้วย
-
:ped149:ฮูเรๆ มาเชียร์คุณหมอinfruenzaด้วยคน
เรื่องน่าร๊ากกกกก :m3:ชอบหมูน้อยต้นอ่ะ
ตาภีมก็โอเชถึงจะยังแอบอยู่เคืองนิดๆ ชิส์ :a14:
กด+อีก1 เพราะชื่นชมความสม่ำเสมอจ้า :oni1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้องแก้ม เดอะสตาร์ กรี๊ดดดดดดดมากทำได้ไง โหวตๆๆๆๆๆๆ ปลื้มมมมากกกกกกก :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
โทษทีนะคับตอนนี้ตอนที่ 10 ยังพิมพ์อยู่คับเพราะตอนนี้ยาวมาก ตอนนี้พิมพ์ได้หกหน้าเวิดด์แล้ว อดใจรอนิดนะรับรองอ่านกันจุใจแน่คืนนี้ และคาดว่าวันนี้คงสามารถลงได้ถึงตอนที่ 11 นะ รออ่านได้เลยอาจจะดึกไปนิดนะคับ คอมเม้นให้กำลังใจเยอะเลยนะคับ ชอบบบบบ ตอนนี้ไปเชียร์น้องแก้มก่อน ช่วยเชียร์น้องแก้มหน่อยนะของเค้าดีจิๆอิอิ แอบช่วยขอคะแนน :oni2: :oni2: :oni2:
-
หมอต้นลดน้ำหนักเก่งมาก หุหุ
เปิดเทอมภีมรักตายเลย
รออ่านตอนต่อไปน๊า
-
จะรอนะคะ
:m1: :m1: :m1:
-
คืนนี้ขอหลายๆตอนนะคร๊าบบบบบ :L1:
เห็นด้วย
เหนด้วยเช่นกัน o13
ปล.อ่านไปอ่านมา ต้นกำลังหลอกตัวเองไรอยู่มั๊ยเอ่ย??
ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่อ่า...เพื่อนแฟนโทรมาบอกคิดถึง กะหลับฝันดีทุกคืนแบบนี้ ไม่รู้สึกว่ามันแปลกๆมั่งหรอจ๊ะ ตะเอง หึหึ:m12:
-
ปล.อ่านไปอ่านมา ต้นกำลังหลอกตัวเองไรอยู่มั๊ยเอ่ย??
ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่อ่า...เพื่อนแฟนโทรมาบอกคิดถึง กะหลับฝันดีทุกคืนแบบนี้ ไม่รู้สึกว่ามันแปลกๆมั่งหรอจ๊ะ ตะเอง หึหึ:m12:
เห็นด้วยอย่างแรงครับ
ปล.แล้วเมื่อไหร่จะมาลงต่อ รออยู่หนาๆๆ
-
:oni1: :oni1:
จะรอนะคะ..เร็วๆนะ :m1: :m1:
-
เริ่มมีพัฒนาการแระ
แรกๆ เรียก...ไอ้อ้วน....
หลังๆ เรียก ...หมูอ้วน...
ต่อไปจะเรียกอะไรน๊า :o8:
ป๋อหล๋อ... อยากเข้าสปาฟรีมั่งง่ะ เผื่อจะได้ไปลอกคราบกะเค้ามั่ง :oni2: :oni2:
-
แหม คุยโทสับยังหวานกันได้อีกนะคะ :m1:
แอบอิจฉาค่ะ 5555
ว่าแต่นายภีม ไม่ยอมสารภาพซะทีนะ :m12:
ปล่อยให้หมูอ้วนที่น่ารักเข้าใจผิดว่าภีมกะพีทเปนแฟนกันอยู่ได้ :เฮ้อ:
อย่าปล่อยให้ค้างคานะคะ
พิชิตใจหมูอ้วนให้ได้ค่ะ :m4:
-
ตอนที่ 10 ปฏิบัติการ พี่ม้า อรนภา
อีกสามวันก็จะเปิดเทอมแล้ววันนี้ผมไม่ได้ไปทำงานที่สปาแล้วคับ
เพราะวันนี้ผมต้องเตรียมตัวเก็บข้าวของเตรียมกลับหอพรุ่งนี้คับ
กะว่าจะไปก่อนหมาลัยเปิดวันนึงน่ะเพื่อจะได้มีเวลาเตรียมตัวอะไรบ้าง
จากการทำงานที่สปามาร่วมเดือน เห็นผลคับตอนนี้ไอ้อ้วนเปลี่ยนไปแล้วคับทุกท่าน
น้ำหนักเหลือ 68 จากการควบคุมอาหาร ซาวน่า ลดกระชับสัดส่วน
หน้าตาผิวพรรณรึก็ผุดผ่อง ใสกิ๊กเด้งเลยคับ อาศัยว่าผิวดีอยู่แล้ว
ไม่ทำเองไม่รู้นะคับว่าการทำสปาและดูแลตัวเองจะได้ผลขนาดนี้
ผมว่ามันคุ้มมากเลยแหละ ทุกวันนี้ผมยังหาเวลาว่างไปทำสปา
ทำหน้าบ้างอย่างน้อยก็เดือนละครั้งสองครั้งแหละคับ
ส่วนไอ้ภีมนั่นหรอคับ ตั้งแต่มันไปเกาหลีมันโทรหาผมจากเกาหลีประมาณสามครั้งครับ
แต่ผมก็ดีใจนะที่มันยังโทรหา อิอิ
ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าผมชอบไอ้ภีมเต็มๆคับ แต่ไอ้ภีมมันจะชอบผมรึเปล่าไม่รู้นะเพราะเท่าที่ผ่านมามันไม่เคยทำอะไรให้ชัดเจน มาทำหมาหยอกไก่กับผมตลอดถ้าคนอื่นดูก้คงจะคอดว่าผมแกล้งโง่รึเปล่าว่ามันจีบผม ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ มันโทรหาผมขนาดนี้แต่ผมไม่กล้าตัดสินใจว่ามันชอบผมหรอก
และปัญหาที่สำคัญที่สุดคือ เรื่องของ พีท คับ
ผมคงทำร้ายเพื่อนผมไม่ลงหรอกคับ เพื่อนผมไม่ได้ทำไรผิด
ผมได้แต่หนักใจ แต่ก็ทำไงได้ล่ะ ผมก็ได้แต่ยอมรับและทำทุกอย่างให้มันดีที่สุดโดยไม่ให้ใครเดือดร้อน
ผมเองก็เลยไม่ได้เครียดเรื่องไอ้ภีมเท่าไรแล้วคับ
หลังจากที่ผมเก็บเสื้อผ้าข้าวของเรียบร้อยแล้วผมก็ขอตังแม่ออกไปซื้อของฝากให้พวกเพื่อนสาวของผม
ผมก็ซื้อของฝากขึ้นชื่อของนครสวรรค์อ่ะคับ จะอะไรล่ะ โมจิ ไงคร้าบบบ
แนะนำหน่อยถ้าจะอร่อยก็ต้องของ แม่กุหลาบ จันสุวรรณ คับ อันนี้ผมกินประจำ อันอื่นไม่รู้แต่ผมว่าสองอันนี้อร่อยสุด หลังจากนั้นก็ซื้อโน่นนั่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยจนหมดตังเป้นพันเลย
วันนี้ผมขึ้นรถตู้กลับ กรุงเทพประมาณ 9 โมงเช้า คุณแม่ผมมาส่งคับ
ส่งที่ท่ารถตู้นะคับ ขากลับนี่ของเยอะมาดเลยโดยเฉพาะของฝากอ่ะเต็มเลย
จากนั้นก็ใช้เวลาประมาณ สามชั่วโมงผมก็ถึงมหาวิทยาลัย
โหหห…ช่วงหน้าหนาวประมาณพฤษจิกา ถึงร้อนแบบนี้ฟ่ะ
ผมเลยนั่งพี่วินเข้ามหาลัยเข้าหอพักคับ ( พี่วินมอไซด์คร้าบ )
ผมมาถึงที่หอ….โอ้โหหหหหห……….
ฝุ่นเต็มห้องเลย ผมก็เลยจัดการสะห้องสะอาดเอี่ยมอ่องเลย
สมเป้นแม่บ้านจริงๆเลยกรู ใครได้ไปทำพันธ์นี่โชคดีนะเนี่ยะ
แต่ว่าพันธ์นี้มีลูกไม่ได้นะจะ เพราะไม่มีมดลูกกกก 555555555
ผมเดินมาดูนาฬิกา โหหหห….นี่มันจะสี่โมงเย็นแล้วนี่หว่า
ผมเลยไปอาบน้ำให้สบายตัวสะหน่อย..
ผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็กำลังจะไปคาเฟต
คิดถึงกะเพราไก่ไข่ม้วน ของป้าว๊าก ( ได้ข่าวว่าเด้กที่นั่นเค้าเรียกกันแบบนี้แล้วอ่ะตอนนี้ )
" ป้าคร้าบบบบบบ….." ผมส่งเสียงทักทายป้าก่อนเลยคับตอนนี้ผมสนิทกับป้าแล้วแหละ
ป้าเหลือตามามองผมนิดๆ ก็ก้มลงไปเขียนบัญชีตามเคย
" ป้า…หวัดดีคับ " ผมยกมือสวัดดีป้า ป้าแกจับแว่นแล้วจ้องผมเขม็ง
" ตาต้นรึเปล่าเนี่ยะ…." ป้าเค้าถามผมคับ
" ก็ใช่สิป้า…ป้าอ่ะกลับบ้านเดือนเดียวจำกันไม่ได้แล้วหรอ" ผมทำหน้าแบบงอนๆป้า
" ต๊ายยยยยยยยยยยยย………ไปทำอะไรมาเนี่ยะลูกกกกกก "
" ดูสิผิวพรรณดี…ขาวใสเชียวและก็หุ่นดีขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยะ …ดูสิหน้าหวานเด็กเป็นผู้หญิงเลย "
" โห…ป้าชมเยอะไปแระ…ผมเขิลนะเนี่ยะ "
ปิดเทอมผมไปทำงานที่ร้านสปาของอาผมนะคับ เลยไอ้อานิสงค์นิดหน่อย
" หรอ…ทำสปามันดีขนาดนี้เลยหรอออ "
" เดี๋ยวป้าต้องไปทำมั่งแล้วว …แก่แล้วก้อยากสวยเหมือนกันนะจ๊ะ.."
ผมกับป้าก็หัวเราะกันร่วนเลยคับ
" อ่ะป้าคับ…ของฝากจากนครสวรรค์ " ผมยื่นกล่องโมจิให้ป้าสามกล่องคับ
" อุ๊ย…..ตายแล้วลูก ขอบใจนะจ๊ะ หมอต้นนี่น่ารักจิงๆเลย "
ผมอมยิ้มเลยคับก็ป้าแกเล่นชมผมตลอดเลย จะลอยแล้วป้า
" อ้าวแล้วนี่จะกินอะไรจ๊ะ…เหมือนเดิมรึเปล่า"
" ค้าบบบ…ป้า "
" ป้า…เอาสลัดไก่ทอดค่ะ " มีผู้หญิงมาสั่งข้าวคับ
แล้วผมก็หันไปมองเธอ
" อ้าว…เมย์กลับมาหอแล้วหรอ "
ผมทักทายเมย์คับ
" …………………"
เงียบ
ผมงงเลยเธอหันมามองคับแต่ไม่ทักทาย
แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนตกใจคับ
" ต้นนนนนนนนน……." เธอร้องลั่นโรงอาหารเลยคับ
" เฮ้ยยยยยยย………เป็นไรเมย์" ผมถามเธอเพราะเห็นเธอตกใจสะขนาดนั้น
" แกไปทำอะไรมาเนี่ยะ……" แล้วเธอก็จับตัวผมหันซ้ายหันขวาเหมือนสำรวจสิ่งผิดปกติที่เกิดกับผม
" นี่ๆๆๆ…..พอแล้วๆๆ แหมไม่เคยเห็นคนมันน่ารักรึไง" ผมยกหางตัวเองแล้วคับ
" คนน่ารักอ่ะเคยเห็นแต่ไอ้หมูอ้วนหน้าโทรมๆที่แปลงร่างเป็นเจ้าชายน้อยอ่ะ ยังไม่เคยเห็น "
เอ๊ะนี่มันด่ารึชมว่ะเนี่ยะฟังแล้วแหม่งๆว่ะ
หลังจากนั้นเธอก็ลากไปที่โต๊ะคับ
ก็เห็นเพื่อนผมกลับมากันหมดเลย ทั้งกิ๊บ แพรว พีท
ทุกคนต่างตกใจว่าผมเปลี่ยนไปเยอะเลยที่เห็นชัดที่สุดคือผิวผมคับใสขึ้นมากๆเลย
ส่วนเรื่องรูปร่างก็ผอมลงชัดเจนกว่าเดิมเยอะเหมือนกันคับ
เคยสังเกตมั้ยคับว่าคนอ้วนเนี่ยะเวลาน้ำหนักลด 1- 10 กิโล จะมองไม่ค่อยออกเท่าไรนะคับว่าผอมลงเพราะ
ไขมันมันยังสะสมอยู่ตามส่วนต่างๆคับและสิ่งที่น้ำหนักที่หายไปก็คือน้ำนั่นเองคับ
ตอนนี้น้ำหนักผมหายไปทั้งหมดเกือบจะ 30 กิโล โดยใช้เวลาประมาณ 6 เดือนคับ
ถือว่าลดได้ค่อนข้างเร็วทีเดียว
จากนั้นพวกผมก็เม้าท์กันกระจายคับยังกะไม่ได้เจอกันสักสิบปี
" นี่… พวกเธอว่ามั้ยว่าต้นผอมลงแล้วเนี่ยะหน้าหวานขึ้นนะ "
" อืม…ช่าย เราก็ว่างั้น" กิ๊บเสริมขึ้นมาคับ
" แต่เราว่ามันต้องทำอะไรเพิ่มอีกสักอย่างสองอย่างนะถึงจะเพอร์เฟก "
พวกเพื่อนสาวของผมทั้งสี่ มองตากันและยิ้มเหมือนมีแผนการอะไรอยู่
" นี่…พวกเธอจะทำอะไรอ่ะ" ผมถามพวกเธอเพราะไม่รู้ว่าพวกเธอจะทำอะไรผมอีก
" ปฏิบัติการพี่ม้า อรนภา ค่ะ " พวกเธอพูดพร้อมกันเลยคับ
ผมงงสิ เคยจำได้ว่าพวกเธอเคยพูดถึงพี่ม้าอรนภามาครั้งนึง
แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร
" นี่ต้น…กินข้าวเสร็จแล้วไปหน้ามอเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ "
" เราอยากไปดูกรอบแว่นใหม่น่ะ " พีทชวนผมคับ
" อืม เราว่าเราก็จะไปซอยผมออกสะหน่อย ยาวมากไปนะชักรำคาญ " เมย์ก็เสริมขึ้นมาอีก
ชั้นก็เหมือนกันเมย์ชั้นไปด้วย กิ๊บ และแพรวพูดเสริมขึ้นมา
สรุปแล้วผมโดนสามสาวลากไปหน้ามอกับพวกเธอคับ
ที่แรกที่ไปคือร้านแว่นคับ
" พี่ค่ะ หนูอยากได้คอนแท็กเลนส์สายตาค่ะ เอาแบบสีนะ "
" หนูอยากได้สีน้ำตาลอ่อนค่ะ " พีทบอกกับพนักงาน
" อ้าวพีทไหนบอกจะดูกรอบแว่นไง" ผมถามพีทเพราะตอนแรกเธอบอกจะดุกรอบแว่น
" เหอะน่าต้น….เดี๋ยวก็รู้….แล้วเธอก็อมยิ้มให้ผม "
" เดี๋ยวเชิญคุณน้องวัดสายตาเลยค่ะ" พนักงานเรียกพีทคับ
แต่พีทกับลากผมไปวัดสายตาคับ
ผมตกใจเลยคับ
" เฮ้ย…พีททำอะไรจะให้เราไปวัดสายตาทำไมเราไม่ตัดแว่นนะเรามีแว่นแล้ว" ผมบอกพีทไป
" นี่ๆๆๆ….ตาต้น แว่นตาของเธอนะเก็บใส่กล่องเอาไว้ให้คุณตาที่บ้านใช้เลยนะ"
" อย่าพูดมาก…ไปเลยย " เมย์เอ่ยขึ้นมา ทำเอาผมต้องจำใจโดนลากไปวัดสายตาคับ
ผมสั้น 750 คับ และผมก็ได้คอนแท็กเลนส์สีน้ำตาลอ่อนกับสีน้ำเงินและก็สีดำแบบบิ๊กอายมาคับกว่าผมจะใส่ได้นี่ลำบากเหมือนกันคับ
พอผมใส่เสร็จผมใส่แบบบิ๊กอายสีดำคับ ผมไปส่งกระจกคับ
โหหหหหห………ไมตากูโตงี้ว่ะ ตาหวานเยิ้มเลย
"โหๆๆๆ….ต้นนนน น่ารักมากเลยย เหมือนเด็กญี่ปุ่นเลย น่าร้ากกกกกกมากกกกกกเลย " แพรวบอกผม
" เออ….ก็ดีนะ แต่แอบเคืองตานิดๆนะ " ผมตอบไปเพราะตอนนี้มันยังไม่ชิน
" เดี๋ยวมันจะหายเคืองเองค่ะ….." ตอนนี้น้องยังไม่ชิน พี่พนักงานสาวบอกผมคับ
" เท่าไรค่ะพี่…ทั้งหมด 1850 บาทค่ะ "
แล้วพีทหยิบบัตรจ่ายเงินคับ
" เฮ้ย…พีทไม่เป็นไรเราจ่ายเอง" เกรงใจนะ ผมบอกพีทไปเพราะเกรงใจเธอคับ
" นี่…อยู่เฉยๆเลย…. เราลากเธอมานะ จะให้เธอจ่ายได้ไง ถือว่าเป็นของฝากปิดเทอมนะจ๊ะ "
" ขอบคุณนะพีท…ผมยิ้มให้เธอคับ" อิอิ ได้ของฟรีไม่เสียตัง
" ป่ะ…ไปร้าน Get –XXX กัน "
ขอบอกคับร้านนี้เป็นร้านตัดผมประจำของเด็กมหาลัยผมอยากได้แบบไหนแหวกแนวแค่ไหนเค้าจัดให้ได้หมด
" จะทำไรกันอีกเนี่ยะ…." ผมเหล่มองเพื่อนๆของผมแล้วพวกเธอก็ลากผมไปเลยคับ
ฮืออออออ…… กลายเป็นตุ๊กตาไปแล้วคับผม
พอไปถึงร้านผมก็โดนจับสระผม แล้วพวกเธอทั้งสามก็ยืนคุยกะพี่ช่างตัดผม
ผมไม่รู้เลยว่าพี่เค้าจะทำไรกะหัวผมบ้าง
ไปถึงพี่แกก็เริ่มซอยผมออกคับ จากทรงเดิมที่มันเชยๆคล้ายทรงเฉิ่มนะคับตอนนี้แปลงเป็นซอยไล่ระดับไว้จอนลากไซร้ข้างหลัง
แล้วก็จับผมไปทำสีอีกคับ ตอนนี้ผมก็ไม่รู้อีกแหละว่าสีอะไร
ผมนั่งปวดก้นเลยกว่าจะย้อมเสร็จ ออกมาเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆคับ
ไม่ได้แค่นั้นคับ ทำไฮไลท์ด้วย เป็นไฮไลท์สีขาวคับเหมือนผมงอกเลยอ่ะ
ผมทำไรไม่ได้เลย เพราะเพื่อนสาวผมยืนจ้องเขม็งและยิ้มกันอย่างมีความสุข
ผมมคิดว่าจะเสร็จแค่นั้นยังคับทุกท่าน
ผมโดนจับดัดผมคับแบบเป็นลอนแบบเกาหลีคับ
ทำให้ผมดุแปลกไปจนแทบจำไม่ได้เลยเพราะตั้งแต่เกิดยังไม่เคยดัดผมเลย
แม่จ๋า….แม่จำหนูไม่ได้แล้วแน่ๆๆ ขนาดผมเองยังจำไม่ได้เลย
" เสร็จแล้วค่า…." พี่ช่างผมบอกผม
เพื่อนผมต่างกรี๊ดกร๊าดกันดังลั่นร้านเลย
" ต้น….น่ารักมากเลยย เหมือนเด็กเกาหลีเลย "
" ขาวใส ตาโต ผมเซอร์ๆ " น่ารักมากก เมย์บอกผม
" เราว่าเปิดเทอมเธอโดนเพื่อนมองทั้งคณะแน่ รับรองไม่มีใครจำได้เลย" แพรวเสริมมาอีกคน
" อิอิ…สำเร็จไปสองขั้นแระสำหรับปฏิบัติการพี่ม้า อรนภา "
" เท่าไรค่ะพี่ 3200 บาท ค่ะ " แพงชิบบบบบบบ ผมแอบคิดนะคับ
เพราะผมเองไม่เคยเสียเงินกับหัวผมไม่เกิน 200 สักที
แล้วเมย์ก็จ่ายตังให้ผมคับ …. เอาอีกแล้วผมเตรียมกำลังจะบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวจ่ายเอง
" หยุด!!!!.... เลย คุณต้น อย่าคิดจะพูดอะไร เราจัดการเอง ถือว่าของขวัญปิดเทอมจากเมย์นะ"
ผมก็ทำไงได้ล่ะคับ เงียบสนิทเลย คริคริ ฟรีอีกแล้วเว้ยยยยยย
" ทุกคนค่ะ ตอนนี้ปฏิบัติการของเราเรียบร้อยไปสองขั้นแล้ว ยังเหลืออีกหนึ่งขั้นนะค่ะ ขั้นตอนนี้เดี๋ยวแพรวรับผิดชอบเองนะค่ะ"
ผมมองหน้าพวกเธอคับเพราะผมไม่รู้ว่าขั้นต่อไปเธอจะทำอะไรกับผมอีก
" ไปกันได้แล้วค่า….แล้วพวกเธอก็ลากผมขึ้นแท็กซี่หน้ามอเลยคับ ผมเอ๋อเลย มันจะเอาผมไปทำไรอีกเนี่ยะ
" พี่ค่ะ…ไปสยามค่ะ " ไปสยาม….ไปทำไรฟ่ะ
" ไปทำไรอ่ะแพรว…." ผมทำหน้าสงสัยพร้อมกับถามเธอ
" เอาเหอะน่าเดี๋ยวก็รู้…รับรองไม่เอาไปขายหรอก แต่จะเอาไปอัพราคาค่าตัวต่างหาก ช่ายมั้ยค่ะเพื่อนๆๆ "
" ช่ายแล้วนะค่ะ " แล้วพวกเธอก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ผมก็ยิ้มแห้งรับชะตากรรมต่อไปคับ
เมื่อถึงสยามเหล่าสาวๆ ก็พาผมไปที่แรกเลยคือร้านเสื้อผ้านักศึกษาคับ
รู้สึกว่าจะร้าย young star นะ ที่ผมไปซื้อจนทุกวันนี้ผมก็ขาประจำที่นั่นคับ
เธอหาเสื้อนักศึกษาแบบเข้ารูปนิดๆ มาให้ผมสองสามตัวคับ
เมื่อตอนแรกผมใส่แบบถูกระเบียบเป๊ะ ผมใส่ XL คับตอนแรก
ตอนนี้ผมใส่ ไซด์ M แบบเข้ารูปด้วย
กางเกงเธอก็เลือกมาให้ผมสามตัวคับ สีดำ2 ตัว สีเทาอีกตัวคับตอนนั้นเค้าไม่ได้นิยมแบบขาเดฟแบบปัจจุบันคับ
ก็เลยได้ทรงออกขาบานนิดๆ เพราะตอนั้นเค้านิยมแบบนั้นอ่ะคับ
" เท่าไรค่ะพี่ " แพรวถามพี่คนขาย
" 1350 บาทค่ะ "
" พี่ลดหน่อยนะซื้อเยอะเลยนะ" แพรวต่อราคาพี่คนขาย
" งั้นพี่ลดเหลือ 1300 ละกัน"
"โหพี่ 1200 ละกัน"
ตอนแรกพี่คนขายไม่ยอมคับ แต่รึจะสู้ความตื้อของยัยแพรว
สุดท้ายเธอก็ทำสำเร็จ เธอก็จ่ายไปในราคา 1200 บาท
แล้วกิ๊บก็ซื้อเสื้อให้ผมอีก 2 ตัว กางเกงยีนสีซีด แบบเซอร์ๆสองตัว
หมดเงินไปอีก 2200 บาทคับ
รวมทั้งหมดที่เพื่อนๆจ่ายให้ผมตั้งแต่หัวจรดเท้าวันนี้ก็ " 8550 " บาทถ้วนคับ
เราเดินกันจนเมื่อยๆเลย คับผมหอบถุงเสื้อผ้าพะรุงพะรังแต่ก็มีความสุขนะคับที่เพื่อนผมหวังดีกับผม
ส่วนพวกเพื่อนๆผมแม้เสียเงินมากมายเธอก็ดูมีความสุขกับการปรับเปลี่ยนลุคให้ผมครั้งนี้
พวกผมก็ไปเดินพักเหนื่อยกันที่สยามดิสคับ
และผมก็แวะกินไอศกรีมที่ ซเวนเซ่นคับ
ผมกับเพื่อนๆก็กินกันไปคุนกันไปอย่างสนุกสนาน
" เอ่อ…ขอโทษนะคับ " มีชายหนุ่มคนนึงมาสะกิดผมคับ
ผมก็หันไปตามเสียงเรียกคับ
" คับ…" แล้วผมก็มองหน้าเค้าคับ น่ารักทีเดียว สกินเฮด จัดฟันหน้าใสมากเลย
" เอ่อ…คุณชื่ออะไรหรอคับ "
" ผม คิว นะคับ " ง่ะอะไรว่ะอยู่ดีๆก็มาถามชื่อเรา
ผมก็มองหน้าเพื่อนๆผม พวกเธอก็ยิ้มๆให้ผมผมก็เลยบอกชื่อกับชายหนุ่มไป
" เอ่อ…ต้น คับ "
" อืม…ผมอยากขอเบอร์ได้มั้ยคับ คือ ผมอยากรู้จักคุณอ่ะคับ คุณคงไม่รังเกียจผมหรอกนะถ้าผมอยากจะเป็นเพื่อนคุณ "
เอาละสิ เจอแบบนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลย แต่จะไม่ให้ก็ยังไงไม่รู้ก็เค้าบอกอยากเป็นเพื่อนกับเรานี่นา
" เอ่อ…ก็ได้คับ" ใจง่ายว่ะกรู
แล้วเค้าก็ยื่นมือถือของเค้ามาให้ผม
ผมก็เลยกดเบอร์ผมในเครื่องเค้า
" ขอบคุณคับ ยินดีที่รู้จักนะคับเราคงได้รู้จักกันมากกว่านี้นะคับ ผมขอตัวนะคับ "
และเค้าก็ยิงเบอร์มาที่ที่เครื่องผม
แล้วเค้าก็ยิ้มและยักคิ้วให้ผม 1 ทีแล้วเดินออกไปคับ
พอ คิว ออกไปจากร้าน พวกสาวๆเพื่อนผมก็กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลย
" เห็นมั้ยแก ปฏิบัติการพี่ม้า อรนภา ของพวกเราสำเร็จ" เมย์พูดออกมา
" นี่ๆ…ต้น เป็นไง น่ารักนะ คนที่ชื่อคิวนะ " พีทแซวผมขึ้นมาคับ
' บ้านะพีท….เค้าบอกว่าอยากเป็นเพื่อนนะ มีเพื่อนเยอะไม่ดีหรอ "
" จ๊ะ …มีเพื่อนเยอะมันก็ดีจ๊ะ "
" แต่ระวังน้า….จะมีบางคนเค้าอาจจะไม่ชอบที่มีเพื่อนเยอะๆน้า"
" โดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายหล่อๆแบบนี้อ่ะ " พีทพูดสะผมงงเลยคับ
ครายฟ่ะ ที่ไม่ชอบ งงวุ้ย
" นี่ต้น…ก่อนกลับไปเปลี่ยนชุดนี้ให้ดูหน่อยนะ " แพรวพูดขึ้นมา
เธอหยิบเสื้อ..เชิ๊ตสีชมพูลายตรง มีกระดุมพับแขนได้ ออกแนวเกาหลีอ่ะคับ
กะเกงเกงขาเดฟสีซีดๆ ผมจะทำไงได้ล่ะก็ต้องระเห็จไปห้องน้ำเพื่อทำตามใจแม่สาวๆของผม
แหมๆก็พวกเธอเสียเงินเสียทองเพื่อผมขนาดนี้
พอผมออกจากห้องน้ำก็โดนมองเลยคับ
ผมเขิลแทบแย่รีบชิ่งออกจากห้องน้ำเลยคับ
ไมทุกสายตามันมองผมแปลกๆงั้นอ่ะ ผมรีบจ้ำอ้าวกลับไปที่ร้านไอศครีมเลย
" โห…….ต้นนนนนนนน น่ารักอ่ะ " กิ๊บเอ่ย
" เห็นมั้ยชั้นเลือกเสื้อผ้าไม่พลาด...บอกแล้วมันต้องเข้ากะต้น..ดูดิยังกะเด็กญี่ปุ่นหลุดมาจากอาราจุกุเลย "
หลังจากนั้นพวกเราทั้งหมดก็นั่งแท็กซี่กลับมหาลัยคับ ดูๆแล้ววันนี้พวกเอน่าจะมีความสุขกันมากทีเดียวที่สามารถแปลงโฉมผมจากปฏิบัติการพี่ม้า อรนภาของพวกเธอ
เอาล่ะคับโทษทีที่ช้าไปหน่อย ดูเดอะสตาร์อ่ะเชียร์น้องแก้มอ่ะ อิอิ สมใจได้ร้อยเสียงเยอะสุด คริคริ เดี๋ยวไม่แน่วันนี้อารมณ์ดีอัพอีกตอนนะคับ
ตอนที่ 10 นี่อ่านกันให้สะใจเลยนะ ยาวมากกกกกกกกก เอาสะผมเหนื่อยเลย เจ็ดหน้าเวิดด์เลย ไปแระ เขียนตอน 11 ต่อ อิอิ :bye2: :bye2:
-
อ๊า ต้นแปลงร่างงงงงงงงงงง
:a1:
น่ารักกว่าเดิม
ภีมหลงหัวปักหัวปำแหงๆ
:m4:
ปล. เชียร์พี่แก้มกะพี่ต้นครับ อิอิ
ปล2. ชอบโมจิแม่กุหลาบ ของโปรดเลย อิอิ
-
กรี๊ดดด แปลงโฉมแล้วๆๆ
ภีมเอ๋ย ถ้าแกกลับมาจะต้องคอยกันหนุ่มๆให้ต้นแล้ว ขนาดเพิ่งเริ่ม ยังมีมาแล้วหนึ่งราย
กี๊ซซ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง
ขอบคุณที่มาต่อเร็วทันใจมากๆเลยค่ะ :m1: :m1:
-
หมอต้นนิวลุค :laugh:
นายภีมคงจะ :m1: รอตอนต่อไปน๊าคับ :oni1: :bye2:
-
ว้ายยยย แปลงร่างแล้วค่ะ :m1:
ไม่เปนหมูอ้วนอีกแล้วอิอิ
ดีๆ มีคนมาจีบด้วย :o8:
แกล้งนายภีมให้หึงระเบิดไปเลยสิคะ :m12:
ข้อหาไม่ยอมสารภาพความในใจซะที
อิอิ
ปล. เชียร์แก้มเหมือนกันค่ะ ^^ ชอบมากมายยยย :m4:
-
อุ อุ extreme makeover
มารอดูปฏิกริยาจากหนุ่มภีมดีกว่า
-
แปลงร่าง :a2:เรียบร้อย
o13 o13
-
ฮิ้วววว :mc4:
ถอดรูปแล้ว :oni1:
แค่วันแรกยังขนาดนี้
แล้วต่อๆไปจาขนาดไหนนิ
ภีมเอ๊ย
ทำยึกยักมาก
ระวัง มคปด. นะจะบอกให้ :m12:
หุ๊ๆ :laugh:
-
ยิ่งอ่าน ความน่ารักของต้น
ก้อเพิ่มมากยิ่งขึ้น วู้ ถ้าภีมกลับ
มาจากเกาหลีสงสัยตะลึงแหงมๆๆๆ
มาต่อเร็วๆๆนะก๊าบ ลงหลายๆๆตอน
ก้อได้น้า
-
:m12:
ได้ข่าวว่าอีกสองสามวันจะกลับบ้านแร้วนี่คับ
แร้วยังงี้ผมไม่ลงแดงตายก่อนเหรอเนี่ย
ยังไงก้อมาอัพเยอะๆนะก๊าบบบบบ
:oni2:
ได้โปรดดดดดดเ
-
แปลงร่างแล้ว ภีม หลงขนาดหนักแน่เลย
ยิ่งมีนาย คิว มาเป็นตัวสอดแทรก หุหุ
กำลังสงสัยว่า พีท กับ ต้น จะแกล้งเป็นแฟนกัน เพื่อยั่ว ต้น หรือเปล่า หุหุ :oni3:
-
คุณน้องขาเมตตามาต่อคืนนี้นะคะตอน 11 น่ะ พี่อยากอ่านจนจะลงแดงแล้ว :a6:
อยากรู้ว่าภีมจะว่าไง :m12: :m1:
แต่พี่ว่าคุณน้องภีมกะคุณน้องพีทนี่ต้องมีลับลมคมนัยอะไรแน่เลย แต่ที่แน่ๆไม่ใช่แฟนกันหรอก :a2:
นั่งรอ..นอนรอตอน11 :oni1: :oni1:
[/color][/b][/size][/font]
-
โห เริ่ด ทำได้ไงอ่า เจ็ดเดือน ตั้ง30กิโล o2
ขอสูตรลดทาง PM จะได้มะเนี่ย แห่ะๆๆ :o8:
แบบนี้ภีมเหนรับรองตาค้าง เผลอๆ งานนี้มีหึงโหดแหงมๆ อิอิ :m12:
-
ระวังแม่จำไม่ได้ ไม่ให้เข้าบ้าน :laugh:
แปลงโฉมล่ะ น่ารักยังงี้ นายภีมจะทำไงล่ะเนี่ย
-
คุณน้องขาเมตตามาต่อคืนนี้นะคะตอน 11 น่ะ พี่อยากอ่านจนจะลงแดงแล้ว :a6:
อยากรู้ว่าภีมจะว่าไง :m12: :m1:
แต่พี่ว่าคุณน้องภีมกะคุณน้องพีทนี่ต้องมีลับลมคมนัยอะไรแน่เลย แต่ที่แน่ๆไม่ใช่แฟนกันหรอก :a2:
นั่งรอ..นอนรอตอน11 :oni1: :oni1:
[/color][/b][/size][/font]
เห็นด้วย แต่ชักมะไหวแล้ว หนังตาจาปิดแล้ววว o7
-
ไม่เกินตีหนึ่งครึ่งคับ รอไหวป่ะ ตอนนี้เขียนได้ครึ่งตอนแระ อีกนิดนึง จะเร่งให้เร็วที่สุดคับ รออ่านกันนะ
-
มอบ :L2: ให้คุณต้นนะค้า.....
:bye2:
-
รอได้ค่ะ อยากอ่านมากกกกก อิอิ :m1: :m1:
ว่าแต่กลับบ้านไปหลายวันต้องคิดถึงต้นแน่ๆเลยอ่า :m13:
-
:a2: :a2: :a2:
-
จาครึ่งแล้วน๊า :m13: :m13:
สู้เว้ย!! :a2: :a2: :a2:
-
งุงิงุงิ.............................ขอมาสมัครเปงสมาชิกใหม่ด้วยคนนะคร๊าฟนี่
อ่านแล้วชอบมากมายเลยนะนี่................อยากเปงแบบนั่นบ้างจัง
ยังไงก้อมาต่ออีกนะคร๊าฟ...............ตี 1 ครึ่งช่ายมั้ยคับ รอนะคร๊าฟเนี่ย
ต้องมาต่อให้ได้นะคร๊าฟ อิอิ.......................ชอบมากมายเลยจิงๆนะนี่
ถึงเวลาที่เราจะต้องเอาจิงเอาจังก่ะน้ำหนักเราสักทีแล้วละ..............จะไม่ละเลยหลังจากนี่
ปล่อยมาเยอะแย้วนะนี่.............เราจะสุไปพร้อมๆก่ะเรื่องนี่นะนี่ อิอิ............อย่าลืมมาต่อนะคร๊าฟ รอนะคับ :oni2: :oni2:
-
เมื่อไหร่จะลงต่อน๊าาาา :oni2: :oni2:
เมื่อยมือแย่เลยคับพี่ชาย
จะตีสองหล่ะ พักผ่อนมั่งนะค้าบบบบ :give2:
-
ตอนที่ 11 คำสารภาพ
หลังจากที่ผมโดนแม่สาว สาว สาว จัดการแปลงโฉมผมจนตัวผมเองก็แทบจำตัวเองไม่ได้เลย
ผมก็กลับมาถึงมหาลัยในเวลาประมาณ เกือบสามทุ่มครึ่งแล้วคับ
ช่วงนี้คนเยอะขึ้นแล้วคับเพราะอีกวันเดียวมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้ว
ผมกับพวกเพื่อนๆผมก็แยกย้ายกันกลับหอคับเพราะเดี๋ยวหอจะปิดตอนสี่ทุ่ม
ตอนที่ผมเดินกลับหอคนที่ผ่านไปมาก็มองผมแปลกๆคับ
ผมว่าเป็นเพราะไอ้เสื้อผ้าหน้าผมที่มันเหมือนหลุดมาจากปกหนังสือนิตยสารวัยรุ่นนะสิคับ
มันจะว่ากรูบ้าแฟชั่นมั้ยเนี่ยะ ชักไม่มั่นใจตัวเองเลย
ผมก็เดินขึ้นหอมาคับแล้วผมก็เจอเพื่อนคระผมหลายคนเหมือนกัน
แต่ไม่มีใครทักผมเลย ผมก็แปลกใจนะว่าผมเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ
"เฮ้ย….นาย…"มีผู้ชายคนนึงเรียกผมคับ
ผมหันไปมองคับ มันคือเพื่อนในคณะผมเองชื่อ เป้ คับ
เป้ เป็นนักกีฬาบาสคับ สูงมากเลยทีเดียวเมื่อยืนกับผม สูงพอๆกับไอ้ภีมเลย
หน้าตามันออกแนวแขกๆหน่อยคับ ประมาณว่าคม เข้มเลยแหละ
สาวๆกรี๊ดพอตัวแหละคับ แต่ผมว่าไอ้ภีมหล่อกว่า อิอิ
พอผมเห็นว่าเป็นเป้ ก็เลยทักทายมันไปคับ
" หวัดดี เป้ กลับมานานยังอ่ะ" มันทำหน้างงคับ
" เอ่อ…นายรู้จักเราด้วยหรอ แต่ว่าเราก็คุ้นๆหน้านายนะเนี่ยะ "
" อ้าวเป้…เราต้นไง คณะเดียวนายนั่นแหละกลุ่มพีทอ่ะ"
" เฮ้ย….ทำไมนายเปลี่ยนไปเยอะเลย เราจำแทบไม่ได้เลยแต่ก็พอคับคล้ายคับคลาอยู่บ้าง เราเลยไม่แน่ใจ"
" แต่นี่นายไปทำอะไรมาอ่ะ เปลี่ยนไปเยอะเลยผอมลงกว่าเดิมตั้งเยอะ " มันพูดไปแล้วจ้องหน้าผมตลอดเลย
ผมก็เขิลสิคับพี่น้อง ตามันยิ่งหวานเยิ้มสะ
ไม่เชื่อก็ลองไปจ้องตาพวกแขกขาวที่น่ารักๆดูดิ
แทบละลายคับทุกท่าน
" อืม…เราก็แค่โดนแม่สามสาวนั่นแปลงโฉมนิดหน่อยนะ"
ผมตอบเป้ไปแล้วส่งยิ้มหวานๆไปให้ อิอิ หยอดหน่อยเฟ้ยยย กำลังขายดี
" เราว่าไม่หน่อยละมั้ง เปลี่ยนโฉมสะหน้ารักขนาดนี้อ่ะ"
อึ้ง……เลย ไอ้บ้ามาชมกรูน่ารักมรึงเป็นเก้งเปล่าเนี่ยะ
" เอ่อ…บ้าน่า เป้พูดไรเนี่ยะ ใครได้ยินจะคิดว่าเป็นเกย์นะมาชมผู้ชายแบบนี้อ่ะ"
" เราไม่สนหรอก…เราพูดตามความจริงนี่ …" มันส่งสายตาเยิ้มมาเลยคับ
" เอ่อ…เรากลับห้องก่อนนะเป้…เหนื่อยอ่ะอยากอาบน้ำแล้ว"
"อืม…แต่ระวังนะ…." มันบอกผมแล้วยิ้มๆ
" ระวังอะไรหรอเป้…." ผมถามมันพร้อมกับทำหน้าหมางง
" ก็ระวังไปขโมยหัวใจคนอื่นเข้า โดยที่ต้นไม่รู้ตัวนะ"
ง่ะ…เสี่ยวจัด….แต่มันก็ทำให้ผมหน้าแดงได้คับ
" ไปแระ…เป้นี่เพี้ยนใหญ่แล้วนะ" ผมบอกมันคับ ไม่อยากคุยกะมันแล้วเดี๋ยวเลยเถิด
ผมถึงห้องก็นั่งจัดของเล็กๆน้อยๆที่ไปเดินซื้อกับแม่สามสาวนั่นเข้าตู้คับ
ระหว่างที่ผมกำลังจัดเอาเสื้อผ้าเข้าตู้อยู่ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาคับ
ผมก็เลยแหงนหน้าขึ้นไปมองคนที่หน้าประตู
ไอ้ภีคับ..มันกลับมาแล้ว
มันจ้องผมอยู่แบบนั้น…จนผมว่ามันเริ่มนานไปกะว่าจะทักมันคับแต่ว่ามันก็ชิงพูดก่อนว่า
" โทษคับ…ผมว่าผมเข้าห้องผิด " และมันก็ชะโงกหน้าออกไปดูเลขห้อง
" นี่ห้อง 9XXX นะคับ คุณเข้ามาได้ไงคับ ผิดห้องเปล่า "
" รึว่าคุณย้ายมาแทนเมทเก่าผมหรอ "
" แล้วทำไมเมทเก่าผมถึงย้ายห้องล่ะ"
" คุณรู้มั้ย "
มันถามเอา ถามเอา เล่นเอาสะผมมึนเลย
" เอ่อ…." แต่เอ๊ะ แกล้งมันดีกว่า หึหึ มึงเสร็จกูแน่
" อ่อ…เมทเก่าคุณเค้าขอแลกห้องกับผมนะผมกับต้นเป็นเพื่อนคณะเดียวกัน"
' เค้าบอกว่าเค้าอยากไปห้องใหม่นะผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณกับเค้ามีปัญหาอะไรกัน ผมเองก็ไม่ได้ถามอะไรมากคับแต่ถึงยังไงผมก็มาอยู่ห้องนี้แล้วคุณคงไม่ทำให้ผมเป็นเหมือนเมทเก่าคุณหรอกนะ"
มันฟังผมพูดมันก็หน้าซีดเลยคับ ดูมันตกใจที่ผมบอกว่าผมย้ายห้องไปแล้ว
มันก้มหน้าลง…พร้อมลากกระเป๋าเข้าก้องและมันก็เดินคอตกไปนั่งที่เตียงมันเลยคับ
ไอ้นี่เป็นบ้าอะไรวะ ทำตัวยังกะไม่มีวิญญาณ
มันนั่งกุมขมับเลยคับตอนนี้ ผมยังรอดูสถานการณ์ต่อไปคับ
แล้วมันก็เลื่อนเอามือมาปิดหน้าพร้อมกับสะอื้นเบาๆ ตอนแรกผมไม่ได้สังเกตนะ
แต่สักพักมันเริ่มสะอื้นดังขึ้นจนผมหันไปดุ
เฮ้ยย…..ไอ้บ้าภีมมันเป็นอะไรวะ ผมตกใจมากเลยตอนนั้น
ใครเป็นอะไรว่ะ ทำไมไอ้ภีมร้องไห้อ่ะ
" เฮ้ยย….นายเป็นอะไรอ่ะ" ผมถามมันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
" ฮือๆๆๆ….เค้าเกลียดผมขนาดนั้นเลยหรอถึงย้ายห้องหนีไปเลยอ่ะ "
" ผมมันเลวขนาดนั้นเลยหรอ…ฮือออ " มันร้องไห้หนักเลยคับ
ผมฟังแล้วก็ใจหายเลยคับ ไม่คิดว่ามันจะแคร์ผมขนาดนี้
" นายรู้มั้ย…เรารักเค้ามากเลยนะ "
" ทำไมเค้าไม่สนใจเราบ้างอ่ะ "
" เราทำทุกอย่างแก้ตัว ให้เค้าให้อภัยสิ่งที่เราทำไม่ดีกับเค้าแต่เค้าไม่สนใจเลย ตอนนี้เค้าหนีเราไปแล้วอ่ะเค้าเกลียดเราแล้ว…ฮือๆๆๆ "
ผมน้ำตาไหลเลยคับ ในที่สุดมันก็สารภาพว่ามันรักผมสักที
สิ่งที่ผมอยากได้ยินจากปากมันมานาน ที่ผ่านมาผมรู้มาตลอดที่มันจีบผม
ผมไม่ได้โง่ อิโนเซนต์ขนาดที่ดุไม่ออกว่าใครชอบเราไม่ชอบเรา
" ไม่สิ…เราต้องคุยกับต้นให้รู้เรื่อง…" จู่มันก็พูดขึ้นมา
แล้วมันก็หันหน้ามาหาผม พร้อมจับไหล่ผมเขย่าอย่างแรงเลย
" นายๆๆๆ…......ต้นย้ายไปอยู่ห้องไหน บอกเรามาเร็วๆ เราจะไปคุยกะต้น "
ไอ้ภีมตอนนี้เหมือนคนเสียสติเลยคับ ตอนนี้ผมสงสารมันมากเลย
ไม่เอาไม่แกล้งมันแล้ว
" เดี๋ยวก่อน…หยุดเขย่าเราก่อน เราเจ็บ " ผมบอกมันเรียกสติมันคับ และมันก็หยุดคับคงได้สติแล้ว
" ระ..เราขอโทษ.." แล้วมันก็ก้มหน้านิ่งเลยคับ
" นายไม่ต้องไปตามต้นหรอก " ผมบอกมัน
มันเงยหน้ามามองผมตาลุกวาวเลย
" ทำไม!!!!!!!!! " เอาอีกแระไม่ทันฟังอะไรเลยโวยวายอีกแระ
" ต้นไปไหน…….บอกเราซิต้นไปไหน!!!!!! " มันพูดพร้องจับไหล่ผมเขย่าอีกแล้ว
" โอ๊ยยยยย……….ต้นเจ็บนะภีม" ผมตะโกนออกไป
ไอ้ภีมหยุดทันทีเลยคับ
แล้วมันก็มองหน้าผมเขม็งเลย
" นะ….นายพูดอะไร " มันทำหน้าแบบไม่เชื่ออะไรสักอย่างนึง
" นี่…ภีมทีหลังก่อนจะทำอะไรช่วยฟังให่มันจบก่อนได้มั้ยโวยวายตลอด….แบบนี้ใครจะไปรับอารมณ์นายทันนอกจากไอ้ต้นคนนี้อ่ะ…"
ผมเน้นคำว่าไอ้ต้นคนนี้มากๆ
มันปล่อยมือที่จับไหล่ผมเลยคับแล้วก็จ้องผมแบบเอาเป็นเอาตาย มันจ้องผมอยู่นานมากและมันก็ยิ้มออกมา
และมันก็กระชากผมไปกอดอย่างเร็วเลยคับ
" ไอ้หมูอ้วนบ้า….ทีหลังมึงอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ กูเอามึงตายแน่ "
ตอนนี้มันร้องไห้อีกแล้ว
ผมก็อดที่จะโอบกอดมันกลับไม่ได้พร้อมกับลูบหลังมันเพื่อปลอบมัน
" เราก็อยู่นี่ไง…ไม่ได้หนีไปไหนสะหน่อย "
แล้วมันก็ผละออกจากผมแล้วมาจ้องหน้าผม
ผมมองตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยคับ
" ทำไมหมูอ้วนเปลี่ยนไปขนาดนี้อ่ะ" มันถามผมคับ
" ก็ทำไมอ่ะ อยากน่ารักๆบ้าง จะได้หาแฟนได้สักที "
" แฟนไหน …จะไปหาที่ไหน " มันตะคอกผมเสียงดังเลย
ผมยังกวนตรีนมันคับ
" ก็ตอนนี้เล็งๆ ….เด็กแพทย์ XXX อยู่อ่ะ"
เป็นแพทย์อีกคณะในมหาลัยผมอ่ะ
มหาลัยผมแพทย์หลายสถาบันคับ
" ไม่ต้องเลยนะ….ไม่ให้หาใครทั้งนั้น"
" ถ้ามรึงไม่อยากมีปัญหา " มันขู่ผมคับ
" ทำไม…" ผมถามมัน
" ก็….ก็…." มันเงียบคับ
" ก็อะไร.." ผมถามมันคับ
"ก็กูนี่แหละที่เป็นแฟนมรึง เข้าใจมั้ย "
มันพูดจบมันก็น่าแดงเลย
ผมก็แอบดีใจอ่ะ เขิลว่ะมีคนมาบอกรัก
แล้วมันก็เข้ามากอดผมจากข้างหลังคับแล้วเอาคางเกยที่ไหล่ผม
" เค้ารักหมูอ้วนนะ อย่าไปเจ้าชู้กับใครล่ะ ตอนนี้ยิ่งน่ารักกว่าเดิมตั้งเยอะ"
" จะมารักเราได้ไงภีม …นายมี พีททั้งคน" ผมบอกมันไปคับ เพราะปัญหานี้แหละที่มันหนักใจผมเหลือเกิน
" เราเคลียกับพีทได้น่าต้น"
" ไม่เอานะภีม พีทเป็นเพื่อนเรา เราทำร้ายเพื่อนไม่ได้หรอก"
" เชื่อใจเราสิต้น เราไม่ทำให้ใครเสียใจหรอกโดยเฉพาะพีท ไม่แน่นะพีทอาจจะยินดีกับเราด้วยซ้ำ "
แล้วมันก็ขโมยหอมแก้มผมคับ ผมเขิลหน้าแดงทำไรไม่ถูกแล้ว
ผมปล่อยให้มันกอดแบบนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไร ผมรู้สึกว่าอ้อมกอดนี้ช่างอบอุ่นสำหรับผมเหลือเกิน ตอนนี้ปัยหาอื่นๆผมไม่คิดแล้วคับ ตอนนี้ผมขอใช้เวลาที่มีอยู่ตอนนี้ตักตวงความสุขให้เต็มที่ก่อน เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะได้มีโอกาสทำแบบนี้กับภีมอีกมั้ย
โอ๊ยยยยยยยยย เเสร็จแล้วว ง่วงจังเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าตื่นมาอัพให้อีกนะคร้าบบ ขอบคุณทุกกำลังใจนะ ขอเม้นเบอะๆนะคับบบบ
-
o7 o7 o7
โห อิจฉาโครตๆอ่า ไมบทจะรักกันก้อรักกันง่ายแท้น้อ เมื่อไรจะเจอแบบนี้มั่งฟะ แงๆๆ :serius2:
ปล. แอบเคืองภีมเล็กๆกะไอ้ตอนสุดท้ายอ่า..ที่บอกว่า "เราเคลียรกะพีทได้น่าต้น" อ่ะ มันแทม่งๆไรมะรู้ง่า :m16:
ปล.รักคนแต่งมากเลยน้า ขยันมากๆ มีความรับผิดชอบสุดๆ เยี่ยมจริงๆ o13
-
:m4: :m4: :m4:
:oเพื่อนเป้ นี่ชักยังงัยซะแล้วสิ
หล่อด้วยนิ โผล่มาแค่นี้พอนะคับ :oni3:
:L2:
-
นึกถึงหน้าผู้ชายตัวโตๆหล่อๆร้องไห้เเล้ว อร๊างงงง :-[ ใจละลาย กี๊ซซ
-
งุงิงุงิ..............น่ารักมากมายเลยนะนี่.............แย้วแบบนี่เราจะไม่ติดตามต่อไปได้ไงนะนี่
ว่าแต่นายเอกก้อน่ารัก.............พระเอกเราก้อหล่อถึงขั้นเดือนคณะ..........แล้วแบบนี่
เหตุการณ์วุ่นๆมานจะเกิดขึ้นเยอะมั้ยละนี่............แต่ยังไงก้อจะรอเปงกำลังใจให้ต่อไปนะคร๊าฟ อิอิ
ตอนนี่ก้อรักกานดีแย้ว อิอิ............ต่อไปจะเปงยังไงค่อยว่าการ อิอิ
อย่าลืมมาต่อนะคร๊าฟ..........................รอต่อไปด้วยใจรัก อิอิ :oni2: :oni2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
สารภาพแล้ววววววว :m4:
ดีใจมากมายค่ะ
ว่าแต่ ไอ้เรื่องภีมกะพีทแกล้งเปนแฟนกันอ่ะ เลิกนะคะ
เคลียร์ซะ อิอิ :m12:
มีต้นทั้งคนแล้ว ห้ามทำให้เสียใจนะจ๊ะ :m1:
ไหนๆ ก้อจะเปนแฟนแระ
แสดงความเปนเจ้าของด้วยสิภีม เด๋วมีคนมาแย่ง 555+ :laugh:
อิอิ มาต่อไวๆนะคะ :o8:
คิดถึงต้น จัง :m13:
-
:o8: ชอบมากๆเลย รีบมาต่อนะ
-
ความน่ารักของต้น
ยิ่งประทุมากยิ่งขึ้น
ใจละลายเลย อิอิ
:o8: :o8: :o8:
-
ตามอ่านทันแล้ว ชอบจัง ต้นน่ารัก :o8:
คนเขียนก็น่ารัก ขยันมาอัพ ให้1+ไปเรย o13
รอตอนต่อไปนะจ้ะ
-
:laugh:ภีมตะลึงเลยสิ อิ อิ
:L2: :L2: :L2:
-
:m24: อุ้ยตายว๊ายกริ้ดดดดดดดดด
จากไข่เป็ดฟักตัวกลายเป็นหงษ์ซะแล้ว
น่ารักสุดๆๆๆๆชอบๆๆๆๆ
-
รอฉากเพื่อนร่วมคณะตะลึง
ว่าแต่ ไปทานข้าวอีกทีป้าจะยังจำได้มั้ยเนี่ย :a4:
หรือป้าเห็นน่ารักกว่าเมื่อวานจะอยากลองปฏิบัติการพี่ม้าอรนภาบ้าง :laugh:
-
:a5:
เยี่ยมไปเรย
มาต่อไว ไวน้า
-
ซู้ดยอดเลย
o13
แกล้งภีมซะขนาดนั้น
เทคแคร์กันดีๆเน้อ
:m13:
-
:m12: ถ้าดั๊นโผมลงจะมีหนุ่มวิดวะ มาจีบมั่งมั้ยคะเนี่ย
:o12: me/ ลดความอ้วนด่วน :oni1:
-
:m1: :m1: :m1:
น่ารักที่สุด มาต่อเร็วแถมได้ใจอีก มามะขอจุ๊บ จขกท.ที *3*
พีทกับภีมต้องแกล้งเป็นแฟนเพื่อให้ต้นรู้ใจแหงมๆ
ไม่งั้นคงไม่บอกว่าเคลียร์ได้ใช่ไหมภีม
คราวนี้ก็ต้องหวงและกันต้นให้ดีน้า เป้ก็ทำท่าจะโดนพิษรักจากต้นซะแล้ว 5555+
-
ดีใจเป็นที่ศาลายาจริงๆด้วย รู้สึกนี่จะเป็นเรื่องแรกในเว็บนี้เลยมั้งที่เป็นเรื่องในศาลายา :m4: :m4:
อ่านแล้วนึกตาม คิดถึงสวนสมุนไพร กับคาเฟทีเรียจัง เอแต่ว่าหอที่ศาลายามันอยู่ห้องละ 4 คนนี่หว่า แต่ไม่เป็นไรไม่ง้ันต้นก็ไม่ได้อยู่กับภีมสองต่อสองซิ :oni1: :oni1:
เดี๋ยวเปิดเทอม ภีมต้องปวดหัวแน่ๆเลย สงสัยต้องทำป้ายแขวนให้ต้น "คนนี้แฟนหวง"
-
มหาวิทยาลัยที่มีแพทย์หลายสถาบัน หุหุ รู้ล่ะ :oni2: :o8: :m23:
-
หุหุ ภีมรับเป็นแฟนแล้ว :m4: :m4: :m4:
-
น่ารักมากมายอ่ะ.. :m1: :m1: :m1: บอกรักกันแล้ว อุ๊ย!!!!!!! เขินแทน :o8: :o8:
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ :L2: :L2:
ปล. สคบ. , อย. , กบว. ตรวจสอบหน่อย เรื่องนี้มีโฆษณาขนมโมจิแฝงด้วย อิอิ แต่ของเค้าดีจริง o13 o13
-
:m1: :m1:
กร๊าซซซซซ น่ารักกกกก มากมายเลยอ่ะ
ดีใจสุด ๆ เป็นแฟนกันแล้ว คริคริ
เป็นกำลังใจให้นะคะน้องต้น
รักกันนาน ๆ นะ :m1:
:m1:
-
น่ารักอ่ะๆๆๆ
ชอบจิงๆเลย
ไอ้ปฏิบัติการ พี่ม้าอรนภาเนี่ย 555 ได้ใจๆ
ถ้ามีคนมาปฏิบัติการกับผม คงจะออกมาแย่กว่าเดิม 5555
ต้นน่ารักขึ้น แต่ก้อต้องมีปัญหาตามมากอีกแน่ๆ เหวยๆๆ น่ากลัวๆ
-
ชอบๆๆๆๆ
น่ารักมากกกกกกก
รีบมาต่อนะ
หมอต้นน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:oni2:
-
หวัดดีคับ ผมหมอต้นคับ ตื่นแล้ววว วันนี้ตื่นสายหน่อยเมื่อคื่นปั่นตอน 11 แทบตาย กลัวลงไม่ทันใจทุก
ง่ะ พรุ่งนี้กลับบ้านอ่ะ ทำไงอ่ะ กลับนานด้วย ร่วมสองอาทิตย์อ่ะ
อยากอัพทุกวันอ่ะ
คืองี้ ที่บ้านอ่ะ มีโทรศัพท์บ้านนะ แต่ต้นต่อโทรศัพท์ไม่เป็น เพราะที่บ้านตัน มีต้นใช้คอมคนเดียว พอต้นไม่อยู่ก็เลยไม่ลงเนตที่บ้าน
ต้นเคยนะ เอาไปต่อกะสายโทรศัพท์ที่บ้านนะ เคยได้ แต่ตอนนี้จำไม่ได้แล้ว
แล้วอีกอย่างเห็นว่าตอนนี้ ต่อเนตจากโทรศัพท์มือถือได้แล้ว แต่ต้นไม่เคยทำอ่ะ ทำไงดี
คนไหนในบอร์ดที่พอรู้วิการต่อเนตทั้งสองวิธีบอกหน่อยนะ
ข้อมูล
ที่บ้านใช้โทรศัพท์ของ TT&T มะใช่ TOT นะ คิดว่าแบบนั้น มันเอาเดียวกันมั้ยอ่ะ
โน๊ตบุคของหมอต้นใช้มาหลายปีแระ เลยไม่มีบลูทูต รู้สึกใช้รุ่น Acere Asprie 3400 อ่ะ ซื้อตั้งแต่สามปีที่แล้ว ตอนนี้มันตกรุ่นไปแระ
เห็นว่าต่อเนตมือถือตั้งใช้บลูทูต
มือถือของต้นใช้ Nokia N73 อ่ะ
ทั้งหมดนี่ก้เป็นข้อมูลอุปกรณ์ต่างๆนะ ใครช่วยได้ก็จะได้อัพเรื่องนี้ได้ทุกวัน แต่ต้นก็ไม่รู้ว่าเนตแรงพอมัยที่จะอัพนิยาย ช่วยๆกันหน่อยน้า
-
เป็นกำลังใจให้นะคับ คุณน้องหมอต้น 555
พี่ก้อไม่รู้วิธีเหมือนกัน แต่รู้ว่า TT&T อ่ะ ถ้าหลุด ต้องเสียค่า connect ครั้งละ 3 บาทอ่ะคับ
หรือไม่ก้อไปซื้อ internet kits ของ true มาก้อได้นะคับ เค้ามีวิธีบอก ว่าต้องทำไรบ้าง
แต่มันอาจจะไม่แรงนะคับ
หรือไม่ก้อโทรที่ ศูน TT&T นะคับ
-
อิอิ ได้รักกันแล้ววววววววว ชอบๆๆๆ น่ารักๆๆๆๆๆๆๆ
หมอต้น มัดอยู่ให้หมัดเลยนะ
อิอิ
รีบๆมต่อนะครับบบบบบ
:oni2:
-
โห ไม่ได้เข้ามาคืนเดียว คุณหมอต้นอัพยาวรวดจุใจจังเลย o13 ชอบๆ
สารภาพรักแล้ว อยากเห็นลุคใหม่หมูอ้วนจัง น่ารัก :o8: อิอิ ถ้านายภีมรู้ว่าไปแอบให้เบอร์หนุ่มอื่นไว้นี่มีหวังถูกเชือดสถานเดียว :laugh:
-
หมอต้นรักษาอยู่ไหน เดี่ยวจะไปเป็นคนไข้ อิอิ
-
ไอ้เราก็โลว์เทคอย่างเเรง มิสามารถให้คำปรึกษาได้
เเต่อยากอ่านง่ะ :serius2:
รู้เเต่วิธีเบสิกๆ สมัยหอบหิ้วคุณปู่โน๊ตบุ๊คไปใช้ทุน
เอาสายโทรศัพท์มาเสียบที่โน๊ตบุ๊ค
(เก่ายังงัยก็นาจะมีโมเดมกระจอกๆบิ้วมาให้ในเครื่อง)
ซื้อ internet kits ของไรก็ได้
เเล้วก็ setting -> network connections
ใส่เบอร์โทร,user,pass ตามที่เขาเขียนในคู่มืออ่ะ
เสียค่าต่อครั้งละ3บาท เเล้วก็speed เต่า เล่นเเล้วหงุดหงิดมากมาย :a6:
ขอให้ต่อได้นะจ๊ะคุณน้อง :a2:
อิ อิ จะได้มาเล่าต่อ :a11:
เดี๋ยวคนในเล้าลงแดงตาย
-
ของให้ต่อเน็ทได้ทีเถิด จะได้อ่านต่อ... :m23: :m23: :m23:
-
ตอนที่ 12 ความจริงถูกเปิดเผย
เมื่อคืนนี้ผมก็ภีมนอนกอดกันทั้งคืนเลย แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะ ต้นไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้น
มันเหมือนความฝันเลยเนาะที่คนๆนึงที่เราไม่คิดจะชอบกลับมาชอบเราทั้งที่ตอนนั้นเราไม่ได้น่ารักเลย
เมื่อคืนตอนนอนอยู่มันบอกกับผมว่ามันอ่ะชอบผมตั้งแต่วันรายงานตัวแระเพราะมันบอกผมน่ารัก อิอิ
มันบอกว่ามันชอบคนอวนๆอ้วนหน่อย มันบ้าเปล่าวะ และไอ้ที่มันให้ผมลดความอ้วนอ่ะ มันบอกว่าตอนนั้นผมอ้วนเกินไปหน่อย
มันอยากให้ลดลงเพราะเป็นห่วงสุขภาพ จะเชื่อมันดีมั้ยเนี่ยะเหตุผลมันสตอเบอร์รี่ สิ้นดี
และตอนนี้มันก็บอกว่าชักไม่อยากจะให้ผอมแล้วมันจะขุนให้อ้วนเหมือนเดิมแล้วเพราะว่าผอมแล้วน่ารักขึ้นเยอะแบบนี้คนต้องจีบเยอะแน่เลย
วันรุ่งขึ้นผมก็ตื่นมาในอ้อมกอดมันแหละคับ มันขึ้นมานอนเตียงเดียวกับผม
ผมลืมตามาเลบอหมดเลยคับ อิอิ กรูไม่ได้ใส่คอนแท็กนอนนี่หว่า
ผมเลยเอื้อมไปหยิบแว่นอันเดิมของผมมาใส่
ก็อยากมองหน้าภีมชัดๆเวลามันหลับนี่นา พอผมใส่แว่นโลกก็มีสีสันเหมือนเดิมคับ
ไอ้ภีมมันน่าอิจฉาเนาะโครงหน้ามันดีมากเลย คิ้วเข้ม ตาโต ขนตายาว ปากบางสีชมพู จมูกโด่งเรียวรับกับใบหน้า
มันหล่อกว่าพวกดารานักร้องหลายคนเลยอ่ะ
มองหน้ากูทำไม….อ่ะมันตื่นแล้วนี่หว่า
"..จะลักหลับกูหรอ "
" ไอ้บ้า…ปล่อยเลยนะ ใครจะไปทำบ้าๆแบบนั้นเล่า " ผมตอบมันไป
" ก็กูหล่อนี่หว่า…ครายเห็นก็อดใจไม่ไหวหรอก …" ไอ้หลงตัวเอง ชิส์
'"ปล่อยเลย…จะไปอาบน้ำ หิวข้าวแล้ว'"
มันยังหลับตา อมยิ้มกอดผมแน่นกว่าเดิมอีก
" ไม่ปล่อย อยากให้ปล่อยต้องหอมแก้มกุก่อน"
" ไม่เอา…ปล่อยเลยนะ " มันยังไม่สนใจผมคับ
" จุ๊บ….." ผมเอาปากไปแตะที่แก้มมันอย่างเร็วและรีบออกมาเลยคับ
" อะไรนี่…ใครเค้าหอมกันแบบนี้เล่า"
" เค้าหอมแบบนี้ตะหาก" แล้วมันก็จับผมกดแล้วหอมแก้มผมไปมาหลายครั้งเลย
ผมหลับตาปี๋เลย มันตื่นเต้นอ่ะ
ตอนนี้มันหยุดแล้ว มันเอามือมาถอดแว่นผมออก
ผมค่อยๆลืมตา ก็พอเห็นนะว่ามันมองผมสายตาเยิ้มเลย จมูกนี่ชนกันแระ
" ภีม…ทำไร …อย่าน้า….." ผมเริ่มกลัวไอ้หื่นนี่สะแล้ว
มันไม่มีสติฟังผมแล้วคับ มันเอาปากมาประกบปากจูบผมเลย
แต่มันจูบอย่างแผ่วเบา นุ่มนวล ลิ้นมันค่อยแทรกเข้ามาในปากผม
ตอนนี้ผมสั่นไปหมดแล้วคับ เผลอครางออกมานิดๆแล้ว
เราจูบปากอยู่นานเลยคับแล้วไอ้ภีมมันก็ค่อยเริ่มไซร้ซอกคอผม มือมันเริ่มลูบไปตามตัวผม
มือมันทรอดเข้าไปในเสื้อผม ไปหยุดที่ ยอดอกผม และบีบเล่นไปมาทั้งสองข้าง ทำเอาผมหลังไม่ติดพื้น
" ภะ…ภีม…ยะ…อย่า..พอแล้ว " ผมเริ่มได้สติก็รีบบอกมันด้วยเสียงกระเส่า
" ทำไมล่ะคับ…ภีมรักหมูอ้วนนะ .." มันยังอ้อนผมคับ มือมันก็ยังไม่หยุดคับ
" ขอร้องนะ…ถ้ารักเรา..อย่าเพิ่งทำอะไรเรานะ…." ผมขอร้องมัน
" ยังไม่เชื่อว่าภีมรักต้นหรอคับ…." แหมไอ้นี่จะเอากุละอ้อนพุดจาเพราะเลยนะ
" ยังหรอกภีม…ภีมยังไม่เคลียอีกหลายๆอย่างเลยนะ" ผมบอกปัญหาที่ผมยังติดใจอยู่
" เรื่องพีทใช่มั้ย…." ผมบอกกับผม
" อืม…." ผมพุดพร้อมพยักหน้า
" แต่ไม่ใช่แค่เรื่องพีทนะภีม "
" เรื่องอะไรอีกอ่ะคับ "
" ก็เรากับภีมเพิ่งจะคบกันนะ ขอเวลาต้นหน่อยได้มั้ยคับ" ผมเริ่มอ้อนมันแล้วอ่ะ
" แล้วภีมต้องรอต้นนานมั้ยอ่ะคับ …ภีมไม่อยากรอยนานน้า…." มันอ้อนผมกลับคับ
" แล้วภีมรักเราจริงมั้ยล่ะ"
" รักจิงสิคร้าบ ไม่เชื่อหรอ แล้วมันก็ไซร้ผมอีกแล้ววว …." กรูเฉียวววววววว
" ภีมมมม…..พิสูจน์ให้เห็นว่ารักอย่างอื่นเส่ "
" แบบนี้ไม่อาวววววววว …………" มันเฉียวโว๊ยยย เดี๋ยวกูทนไม่ไหว
" อ่ะ….ไม่ทำก้ได้ แต่อย่าให้ภีมรอนานนะ….ทนไม่ไหวจับกดจริงๆด้วย" มันทำหน้าหื่นใส่ผมคับ
" ปล่อยเราได้แล้วหิวข้าว…ไปอาบน้ำก่อน "
" อืม…ไปด้วย…ไปอาบน้ำกัน" แล้วทำหน้าหื่นใส่ผม
" ไอ้บ้า…อย่าคิดทะลึ่งนะ" ผมรู้ทันคับ
" อ่ะ…รู้แล้วน่ะ " แล้วมันก็ลุกไปสลัดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างเร็ว จนเหลือ กกน ตัวเดียว
ผมหันไปพอดี ตกใจสิคับ
" เฮ้ย!!!!!!!! ไอ้ลามก…….." ผมตกใจเลย
ก็แหม….กางเกงในสีขาวบาง เห็นไอ้นั่นสะชัดเจนเลย
อิอิ แอบคิดถึงมันเนาะ เคยเห็นเต็มๆมาแระครั้งนึง
ว๊ากกกกก ไอ้บ้าต้น โรคจิตนะมึง
" อ้าว อายทำไม เดี๋ยวอีกหน่อยก็เห็นจนเบื่อนะจะ ที่ร้ากกกกกกก "
" บ้า……..หน้าแดงเลยกรู "
ผมก็เหมือนเดิมคับเตรียมเสื้อผ้า ไปเปลี่ยนในห้องน้ำเหมือนเดิม
แต่เอ๊ะ…..กรูหุ่นดีพอที่จะโชว์ได้แล้วนี่หว่า อิอิ ยั่วไอ้ภีมเล่นดีฟ่า
ผมวางเสื้อผ้าและเอาผ้าเช็ดตัวมามันที่เอวต่ำๆ
และถอดเสื้อออกเลยคับ
เผยผิวสวยๆ ขาวๆของผม ตอนนี้มันก็ดูอวบๆนิดๆนะแต่ดุไม่น่าเกลียด มันน่ารักมากกว่า อิอิ
ไอ้ภีมจ้องผมตาค้างเลย ก็มันไม่เคยเห็นผมถอดเสื้อเต็มๆแบบนี้นี่นา
ผมเตรียมตัวจะออกจากห้องแล้วคับแต่ไอ้ภีมมันดึงมือผมไว้คับ
และเอามากอด โหหห….เนื้อแนบเนื้อคับ รู้สึกว่าตัวมันร้อนเลยคับ
ผมล่ะ ตัวแดงเลยสิคับ
" อยากมายั่วทำไมห๊า…ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ "
มันมาพูดที่ข้างหูผมพร้อมเอาลิ้นมันมาเลียที่หูผม
ผมเสียววาบเลย ใจจะขาด เฉียวโว๊ยยยยยยยยยยยยย
ไม่ต้องถอดเสื้อไปอาบน้ำเลยนะ ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลย
" ทำไมอ่ะ…ก็คนอื่นเค้าก็ทำกัน " ผมถามมันคับ
" ไม่ได้ ….หวงเอาไว้ดูคนเดียว ………" มันบอกผม
แล้วมันก็หยิบเสื้อมาใส่ให้ผมเลย
" ไปอาบน้ำทีหลังอย่าทำแบบนี้นะ ….จะถอดได้แต่ต้องอยู่กะเค้าสองคนนะตัวเองงงง " แหวะไอ้หื่นนน
ผมก็เลยเดินไปอาบน้ำกับไอ้ภีมคับ อาบห้องติดกันอ่ะ
มันอาบเสร็จเร้วมาก มันเดินผ่านน้ำมั้ง
ผมก็บอกให้มันไปก่อนเลย
ผมก็คิดว่ามันกลับไปห้องแล้ว ผมก็อาบไปเรื่อยเลยคับ
พออกจากห้องน้ำมา เห็นไอ้ภีมมันยืนรอหน้าห้องน้ำเลยคับ
ตอนนี้ตัวมันแห้งสนิทเลย
" อ้าว…มายืนทำไมเนี่ยะ " ผมถามมันคิดว่ามันเดินมาตามผม
" เปล่ายืนรอตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว ดูดิ ยืนจนตัวแห้งหัวแห้งหมดแล้วเนี่ยะ "
" อ้าว..ก็บอกให้ไปก่อนมารอทำไมล่ะ"
" ไม่ได้…เดี๋ยวมีใครฉุด"
เขิลเลย…
" บ้าแล้วหน้าอย่างเราใครจะมาฉุด…" ผมบอกมันไป
" ใครบอกล่ะ ไม่เห็นหรอตอนเดินมาอาบน้ำอ่ะ ผู้ชายหลายคนมอง"
" ไม่น่าให้ผอมเลยอ่ะ ไปเลยวันนี้กินข้าวเยอะๆเลยนะ"
ผมได้แต่อมยิ้มคับ…มันหึงเรานี่หว่า…
ผมกับภีมก้เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินกันลงไปกินข้าวที่ คาเฟต
วันนี้คนเริ่มเยอะกว่าเมื่อวาน เพราะพรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วคับ
ผมไปถึงคาเฟตก็เจอกลุ่ม สามสาวเรียกผมกับภีมไปนั่งด้วยกัน
ผมหรอ ตอนนี้เริ่มรู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ
ผมมากับไอ้ถีมแบบนี้ก็ไม่เท่าไร
แต่ไอ้บ้านี่เล่นเดินจับมือมาตลอดเลย
พอเห็นแม่สามสาวนั่นไอ้นั่นก้ไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย ยิ้มหน้าบานไปทักทายสะ
" นี่ภีม…เป็นไงฝีมือพวกเราแปลงโฉมเมทนายอ่ะ " เมย์พูดคับ
" สุดยอด…รู้เปล่าเราจำไม่ได้เลย …" มันตอบเมย์ไปคับ
" แล้วเป็นไง ….น่ารักมั้ยล่ะ …..'" กิ๊บถามมันบ้าง
" น่ารักดิ…น่ารักมากด้วย …" แล้วมันก็ยิ้มเขิลๆ
ผมหรอตอนนี้หน้าซีดแล้วคับ
" นี่ๆๆๆ…..แล้วทำไมต้องจับมือเมทสะขนาดนั้นล่ะภีม" เอาละสิจู่ๆพีทก็ถามออกมาสะเสียงแข็งเลย
" ก็เราบอกรักภีมไปแล้วอ่ะ….อึ้งสิคับ " ผมหน้าซีดเลยคับ
" มะ…ไม่ใช่นะพีท ภีมมันพุดเล่น" ผมสั่นไปหมดเลยคับ
ตอนนี้พวกสามสาวมองหน้าผมนิ่งเลย
ผมน้ำตาคลอเลยคับตอนนี้
" เปล่า..นะพีท …เราไม่มีทางเป็นแฟนภีมหรอกพีท "
" พีท…อย่าเชื่อภีมนะ..ฮือๆๆ…" ผมร้องไห้โฮเลยคับตอนนี้อ่ะ
แล้วพีทก็ลุกขึ้นมาคับมายืนข้างหน้าผม
แล้วพีทก็ยกมือผมฉาดใหญ่เลยคับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ว๊ากกกกก….มะช่ายคับบบบบบบบ
พีทมาจับมือผม…
" ร้องไห้ทำไมต้น…เธอบอกผม "
" ก็เราทำให้แฟนพีท…เป็นแบบนี้อ่ะ " เราขอโทษ
" ขอโทษทำไมเล่า…….ก็ดีแล้วนี่ที่ภีมเค้าสารภาพรักแล้วอ่ะเหลือแต่ต้นแหละนะยอมรับรักภีมได้แล้ว "
" ภีมเค้ารอมาเทอมนึงแล้วนะ….เราช่วยกันจนไม่รู้จะช่วยภีมยังไงแล้ว "
ผมงงเลยคับ…..มองหน้าเพื่อนๆผมแล้วก็ไอ้ภีม
ทุกคนยิ้มให้ผมคับ ……
" อะไรกันอ่ะ….งงหมดแล้วนะ …" ตอนนี้ผมอยู่ในภาวะเอ๋อคับ
" จิงๆแล้วพวกเรารู้จักภีมมาตั้งนานแล้ว แล้วภีมก้บอกพวกเราตั้งแต่แรกแล้วว่าเค้าอ่ะชอบต้น "
" จริงๆภีมกะพีทอ่ะเป็นญาติกันภีมเป็นลูกของป้าพีทนะและที่พีทเป็นแฟนกับภีมก็เพื่อทำให้ต้นรู้ใจตัวเองไงล่ะ "
" อย่าใจแข็งนักเลยต้น สงสารภีมมันนะ มันมาบ่นให้พวกเราฟังว่าต้นไม่สนใจมันประจำเลย"
พอผมรู้ความจริงก็อยากจะโกรธนะ แต่โกรธไม่ลงคับ
ตอนนี้มันมีความรู้สึกอายมากว่าน่ะ
" พวกเธอนี่เมื่อไรจะเลิกแกล้งเรานะ เราโกรธแล้วด้วย "
ผมพูดไปยิ้มไป
" หรอ….ต้นจะโกรธเพื่อนที่น่ารักๆอย่างพวกเราลงคอหรอ "
แม่สามสาวทำหน้าน่าสงสารใส่ผม
" อืม….ไม่โกรธก็ได้ แต่คราวหลังไม่เอาแล้วนะ "
" เป็นไงภีมบอกแล้วภีมเคลียได้…มันพูดแล้วยักคิ้วให้ผม "
" แล้วคราวนี้จะรับรักผมได้ยังคับหมูน้อย …." มันทำหน้าอ้อนใส่ผมคับ
พวกสามสาวก็รอลุ้นกันสุดตัวเลยคับ
" อ่ะ…เอออ…ก็ได้…" มันลุกขึ้นกระโดดดีใจจนคนทั้งโรงอาหารหันมามองมันเลยคับ
" แต่…." ผมมีเงื่อนไขคับ มันหยุดกระโดดดีใจเลยคับ
" แต่อะไรอ่ะ…." มันทำหน้าสงสัย
" ต้นต้องดูพฤติกรรมภีมด้วยถ้าทำตัวไม่ดีต้นจะเลิกกับภีมทันที " เอาสิกรูโหดมั่ง
" โหหหห….ไมโหดงี้อ่ะ " มันทำหน้างอเลย
" ไม่รู้แหละ…ทำไม่ได้ก้ไม่ต้องมาเป็นแฟนกัน"
" ทำได้สิคับ…รับรองจะเป็นเด็กดีของหมูอ้วนนะ"
แล้วผมกับภีมและเพื่อนๆผมก็นั่งกินข้าวกันพุดแซวโน่นนั่นนี่ที่ไอ้ภีมมันไปเล่าเรื่องที่ผมโกรธมันเล่าให้ผมฟัง ผมฟังไปก็อมยิ้มไปไม่คิดนะว่าไอ้หน้าหล่อๆอย่างมันจะมาชอบไอ้อ้วนเฉิ่มๆอย่างผม มีความสุขเฟ้ยยยยยยยย
เฮ้ออ เสร็จอีกตอน วันน้อาจลงต่อได้อีก 1 ตอนนะยังไม่คอนเฟริม อิอิ ไปกินข้าวก่อนหิวววววววว
-
ยั่วกันไป..ยั่วกันมา อิ อิ :-[
ชอบสามสาวจังเลยอ่ะ ดีจังมีเพื่อนดีๆอย่างงี้ :m1:
-
ชอบภีมจริงๆ ขนาดเห็นต้นเป็นคนน่ารักๆ ยังไม่คิดนอกใจหมูอ้วนเลย ชอบจริงๆ :oni2: :oni2: :oni2:
-
พี่ว่าแล้วว่าพีทกะภีมไม่น่าใช่แฟนกัน :m12:
อ่าแล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ
-
ว่าแล้วไงนั่น :laugh:
-
จุดประทัดฉลองให้หมอต้นหน่อย
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
รอรอรอรอรอรอ :oni1: :oni1: :oni1:
-
ปฎิกิริยาตอนอ่านตอนนี้
.
.
.
.
แรกๆ
นั่งอมยิ้มอยู่หน้าจอ
แล้วคิดในใจ
"ชอบเรื่องนี้จัง"
.
.
.
.
อ่านไปเรื่อยๆ
พอถึงฉากเด็ด
สารภาพรัก
ตบเข่า
"ฉ้าดดดด!!"
แล้วคิดในใจ
"สารภาพรักกันละว่ะเฮ้ย
น่าร้ากกกกก"
.
.
.
.
.
อ่านต่อไปถึงฉากเฉลย
ว่าพีทคบกะภีมเป็นแผน
ตบเข่าอีกที
"ฉ้าดดดด!!"
แล้วคิดในใจ
"กุว่าแล้วไง"
.
.
.
.
พออ่านจบ
"โอย เจ็บเข่า :sad2:"
:laugh: :laugh: :laugh:
________________________________________
ถามนิดนึง
เพื่อนกลุ่มคุณหมอต้นมี 4 คนไม่ใช่หรอคับ
พีท เมย์ กิ๊บ แพรว
เห็นคุณหมอพิมพ์ สามสาว
หรือไม่ก็
สาว สาว สาว บ่อย
เอ่ะ!!
หรือผมเข้าใจผิดไปเองหว่า
:confuse: :confuse:
ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆ
:pig4: :pig4:
-
น่าร๊ากกกก o13
-
o13 ชอบจริง ชอบจัง คู่หวาน
-
คุณหมอต้นขยันมากๆๆคับ นับถือ
มาต่อเร็วๆน้า
-
ลืมต่อเข้ากับโมเดมหรือป่าว
-
ในที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o8:
-
ในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย :laugh: :laugh:
พี่ภีมแอบเจ้าเลห์์นะนี่
พี่หมอก็น่ารักชะมัด :m1:
-
เข้ามาอ่านตั้งแต่เมื่อวาน
จนถึงตอนปัจจุบัน
น่ารักดีคะ
ชอบตอนที่สารภาพรัก
ลุ้นตั้งนาน
-
อิอิ...............พูดได้คำเดียวเยยนะนี่............ว่าน่ารักมากมายเลยง่า
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะคร๊าฟ...........น่ารักมากมายจิงๆเยย
แบบนี่เราก้อต้องไม่ไปไหนแย้วจิ อิอิ................. :o8: :o8: :o8:
แล้วจะรอนะคร๊าฟ...............ห้ามลืมเลยนะนี่ อิอิ :oni2: :oni2:
-
ว้าว ว้าว ว๊าววววว
เคลียร์แล้วๆ พีทกับภีมเคลียร์ตัวเองแล้ว
ต้นก็ไม่ต้องเครียดแล้วนะ *-*
เห็นด้วยกับ คห.บนๆ ว่าภีมเจ้าเล่ห์ โฮ่ๆ
รักกันๆ :m1: :m1: :m1:
-
น่ารักมากเลยอ่าหมูอ้วน
-
น่ารักจังเลยครับ :o8:
ทั้งพี่ต้น พี่ภีมและแก๊งสามสาว :oni1:
ที่นี้ก็เป็นแฟนกันแล้ว :mc4:
-
เป็นแฟนกันแล้วๆ :m4:
:laugh: นายภีมตามเฝ้าตลอด ทั้งกินข้าว อาบน้ำ ไม่ยอมให้แมลงไต่ตอมเลย
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาต่ออีกๆ
-
มายินดีด้วยคับที่เขียนเรื่องได้ดีมากเลยครับ เรื่องน่ารักมากๆเลย อ่านแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ งัยก็เป็นกำลังใจให้เยนต่อมาเรื่อยๆนะครับ แล้วก็ขอขอบคุณมากเลยครับที่เคยติดตามเรื่องเขียนของผม แต่คุณเขียนเก่งกว่าผมมากเลยครับ เป็นกำลังให้ต่อไปนะครับ
-
หลงรักภีม กับแก๊งค์หมอสาวเลยอ่ะ :o8: :o8: :o8:
-
เที่ยวเผื่อด้วยนะค่ะ :m13:
รักษาสุขภาพด้วยน๊า :m1:
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
soooooooooooo
-
กรี๊ดด อีก 555+ น่ารักอีกอ่ะ
ในที่สุดต้นกะภีมก้อ :m1: :m1: อิอิ
มีฟามสุขจังเลย
อ่านไปอมยิ้มไป :m4:
ว่าแต่ต้นอย่าหายไปนานนะคะ
คิดถึงงงง :o8:
-
ตามมาช้า แต่อ่านทันหมดแล้ววววว ดีใจเป็นที่สุดดดอ่ะ o7
รู้สึกว่าต้นเนี่ยยยจะคมในฝักน่ะ o13 เล่นเอาภีมนี่อยู่หมัดเลยย เข้าตามตำราเลยว่า กลัววเมียยย 55555+ :laugh:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
อ่านแล้วมีฟามสุกมากมาย :m25:
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
อยากได้ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบมากมายเลยอ่าคับ :m1:
แล้วมาต่ออีกน้า :m13:
รออ่านอยู่คับ :m4:
-
คืนนี้ไม่รู้ว่าจะได้ลงตอนที่ 13 เปล่านะเพราะตอนนี้ยังไม่ได้เขียนเลย
ตอนนี้กำลังหาวิธีต่อเนตโทรศัพท์อยู่
ให้ไอ้ภีมมาต่อให้อ่ะ อิอิ
ถ้าลงได้ไม่ได้ก็จะมาแจ้งก่อนเที่ยงคืนนะจ๊ะ
ถ้าต่อได้สำเร็จช่วงที่กลับบ้านก็ได้ลงทุกวันนะ
ไปต่อเนตโทรศัพท์กะไอ้ภีมก่อน น้า
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...คลั่งคับคลั่ง...
เฮือก..ภีม อย่าทำตัวน่ารักน่าถีบแบบนี้อีกนะ...
หัวใจจะวายยยย....
ชอบจัง "หมูอ้วน" อิอิ...
เพิ่งมาอ่านคับ ^^...
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆคับ :a2:
-
ให้ภีมช่วยต่อเน็ตหรอหมอต้น
นั่นแน่ๆ
:m12: :m12:
-
ให้ภีมช่วยต่อเน็ตหรอหมอต้น
นั่นแน่ๆ
:m12: :m12:
นั่นดิ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อิจฉาง่า
แสดงว่าตอนนี้ก้อยัง.... :o8:กันอยู่อ่ะดิ กรี๊ดๆๆๆๆ :m1:
-
อย่าต่อเน็ตกันเพลินล่ะหมอต้น
มาต่อเรื่องให้คนอ่านด้วยน้า
รออยู่คับ
-
รออยู่นะคะ คุณหมอต้น :m1:
-
:m4: ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว น่ารักมากๆ รออ่านต่อนะ
-
เซ็ตเน็ตกันไปถึงไหนแล้วว รออยู่น้า :m13:
-
:L1: :L1:
ชอบนะครับ อ่านรวดเดียวจบเลย
มาต่อเร็วๆนะครับ
จะเข้ามาติดตามทุกวันเลยนะ
:o8:
-
เป็นแฟนกันแล้วววว
รอหมอต้นนนนนนนนนนนน :oni2: :oni1:
-
อุ อุ อุ ตอนนี้อยู่ด้วยกัน อุ อุ อุ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-
-
ตอนที่ 13 หึง หวง โหด
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมสองวันแรกคับผมกับไอ้ถีมก็ตื่นกันเช้าเป็นพิเศษเพราะผมอยากตักบาตรที่องค์พระอ่ะ
ก็เลยบังคับให้มันตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าเลย ก็ดีนะตื่นเช้าๆเนี่ยะเพราะอากาศตอนเช้าที่มหาลัยสดชื่นมากเลยเพราะมหาลัยผมต้นไม่ร่มรื่นคับ
ผมไปซื้อกับข้าวสองสามอย่างเพื่อเตรียมใส่บาตรหน้าองค์พระคับ
ตอนเช้าๆเนี่ยะจะมีแม่ค้าเอาพวกแกงถุงใส่บาตรมาขายคับและก็จะมีพระมารอบิณฑบาตที่องค์พระคับ
" หมูอ้วนเค้าง่วงอ่ะ…" มันพูดกับผมด้วยหน้าตาสะลึมสะลือ
" ก็บอกแล้วให้รีบนอน…มัวแต่เล่นอยู่ได้ " ผมบอกมันคับ
ก็ไอ้บ้าภีมเมื่อคืนมัวแต่เล่นเกมส์อยู่ได้ บอกให้รีบนอนก็ไม่นอนรู้สึกว่ามันจะนอนราวๆตีสองมั้งคับ
" อ่ะ…เดี๋ยวนี้ดุเค้าจังเลยนะ …" ไม่สนเฟ้ยให้มันรู่ว่าใครเป็นใคร ชิส์
" นี่ๆ….อย่ามัวมางัวเงียพระมาแล้ว "
แล้วผมก็ใส่บาตรกันคับแต่ไอ้บ้าภีมมันไม่ยอมใส่เองคับ
มันเอามือมันมาจับมือผม มันบอกว่าจะได้เกิดมาทำบุญร่วมกันทุกชาติ
ผมก็พอรู้คับก็เลยปล่อยให้มันจับแต่ผมรู้มากกว่านั้นคับ
" อ่ะ…ทำไมอ่ะ" ผมเอามือผมออกจากมือมันคับ
แล้วผมก็จับมือมันแทนคับ
แล้วมันก็ทำหน้างงคับ
ผมก็อมยิ้มไม่พูดคับ….
หลังจากใส่บาตรเสร็จ มันคงสงสัยคับ
ต้นทำไมตอนใส่บาตรต้องเอามืออกแล้วมาจับบนมือเค้าด้วยอ่ะ
ผมอมยิ้ม แล้วตอบไปคับ
" ก็ต้นเคยได้ยินมาว่า…"
" ว่าอะไร…." มันคาดคั้นถามผม
" ก็คนที่แต่งงานกันแล้วอ่ะเวลาใส่บาตรเค้าให้คนที่เป็น..เอ่อ…"
" เป็นอ่ะไร!!!!!!!!!!! " มันถามผมเสียงเข้มเลย
" คนเป็น….ภรรยา…เค้าให้จับข้างบนมือสามี สามีจะได้กลัวเชื่อฟังไม่นอกใจอ่ะ "
ผมตอบมันไปหน้าแดงเพราะเขิลมันคับ
" อ๋อ…ที่แท้ก็อยากให้ผัวกลัวเมีย 55555555 "
" แผนสูงนะเนี่ยะเมียกรู 555555"
" ไอ้บ้าใครเป็นเมียนายห๊ะ เรายังไม่ได้มีไรกันสะหน่อย "
" แหม…เมียจ๋า…อีกหน่อยก็เป็นเองแหละ " มันทำหน้าหื่นๆใส่ผม
" อืม…งั้นแสดงว่าวันนี้ที่ปลุกให้มาตักบาตรนี่ก็แสดงว่าอยากตักบาตรฉลองแต่งงานช่ายมะเหมือนที่คนแต่งงานใหม่ๆเค้าจะตักบาตรกันหลังวันแต่งงานอ่ะ "
" อิอิ…แล้วไม่บอกตั้งแต่แรกละจ๊ะที่รัก 555555555 "
" บ้า….ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวรีบไปเรียน "
" คร้าบบบบบบบ…."
ผมและมันก็เดินไปกินข้าวด้วยใบหน้าอิ่มบุญหรืออิ่มอารายก้ไม่รู้คิดเอาเองนะ
" ตะเอง…กินอาราย…" มันถามผมคับ
" เอาโจ๊กเหมือนเดิมอ่ะ….." ปกติตอนเช้าผมทานโจ๊กตลอดคับ
" อืม….ตะเองไปซื้อน้ำนะ"
" อืม….กินน้ำส้มเหมือนเดิมนะ"
" คร้าบบ…แฟนกินน้ำอะไรเค้าก็กินทั้งนั้นแหละค้าบบ"
" นี่…พูดไรเนี่ยะ …คนมองแล้ว"
คนมองมาทางผมกับไอ้ภีมเต็มเลยคับ…ก็ไอ้บ้าภีมเล่นพูดสะดังเลย
ผมเลยรีบเดินไปซื้อน้ำเลยคับ
แล้วผมก็เดินมารอมันที่โต๊ะคับ
" อ่ะ….โจ๊กร้อนๆมาแล้วคร้าบบบบ"
ผมก็หันไปมองถ้วยโจ๊กคับ
" อ่ะ…ไหนโจ๊กเราอ่ะ "ผมถามมันคับเพราะโจ๊กที่มันซื้อมาใส่ไข่ใส่ปาท่องโก๋ใส่เครื่องเต็มเลยปกติมันจะซื้อแต่โจ๊กไม่ใส่ไข่เครื่องไม่ใส่ให้ผม
" ก็นี่แหละ …ไม่ต้องกินโจ๊กไม่ใส่ไข่ไม่ใส่เครื่องแล้ว "
"ตอนนี้ไม่อยากให้ผอมแล้ว เดี๋ยวคนจีบเยอะจะขุนให้อ้วนเหมือนเดิม จะได้มีเค้าคนเดียว …กินไปเลยอย่าพูดมาก "
อ่ะ…ไอ้นี่มันสติกลับไปแล้วมั้งเนี่ยะ
ผมก็กินโจ๊กกับมันไปเรื่อยๆคับ มันก้อร่อยนะแต่ผมกินได้ไม่เยอะอ่ะ
เดี๋ยวนี้มันชินกับการกินน้อยๆแล้วอ่ะ
" อ่ะ…ทำไมกินไม่หมดอ่ะ…กินให้หมดเลยนะ"
" ไม่ไหวแล้วภีม…ต้นอิ่มแล้ว "
" อ่าว…ทีเมื่อก่อนแค่นี้ไม่พอกินไม่ใช่หรอ" มันบอกผม
" ก็นั่นมันเมื่อก่อนนี่ …เดี๋ยวนี้มันชินกับการกินน้อยๆแล้วอ่ะ " ผมตอบมันพร้อมกับทำหน้าเหยเกเพราะมันอิ่มจนแน่นแล้วคับ
หลังจากนั้นผมก็เดินไปเรียนที่ L 1 กับมันคับ
วันนี้นักศึกษาคึกคักแล้วคับ
เปิดเทอมก็แบบนี้แหละ ขยันกัน
สักพักก็เบาบาง มันเป็นเรื่องปกติในชีวิตมหาลัยคับ ต้องควบคุมตัวเองให้ดี
" หมูอ้วน…กลางวันเค้ามารอหน้า L นะ " มันนัดกับผมไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน
" อืม..ได้ดิ " แล้วผมกับมันก็เดินแยกกันไปคับ
ผมเปิดประตูเข้าห้องเรียน ก็สังเกตได้ว่ามีสายตามากมายจับจ้องมาทีผม
ทำเอาผมไม่กล้าสบตามองใครเลย
" ต้นนน….." เสียงเรียกพร้อมโบกไม้โบกมือของแม่สี่สาวดังขึ้นจนทำให้ทุกคนในห้องหันมามองผมเป็นตาเดียวกันเลยคับ
เพื่อนบางคนถึงกับเดินมาหาผมแล้วมามองผมชัดเลยคับ
เล่นเอาผมอายเลยแต่คนนี้สิทำเอาผมเขิลมากเลยจะใครล่ะถ้าไม่ใช่นักบาสคณะผมพ่อหนุ่มหน้าแขกมีนามว่านายเป้
" อ้าว…ต้น…ใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้น่ารักมายเลยอ่ะ " ผมใส่ชุดใหม่ที่แม่สี่สาวซื้อให้ผมที่สยามเมื่อวันก่อนอ่ะคับ
มันไม่ชมเปล่านะคับ ยังจับมือผมยกมาเหมือนสำรวจเสื้อผ้าผม
" เอ่อ…บ้านะเป้ เป้ก็ชมสะเว่อเกินและ "
" เป้ชมจริงๆนะ ไม่เชื่อถามไอ้พวกนั้นดูเด่ "
แล้วผมก็หันไปมองเพื่อนกลุ่มนักบาสมันคับ
มองผมตาเยิ้มกันใหญ่เลย
" เฮ้ย…ไอ้เป้…อย่าไปจับต้นมากดิ เดี๋ยวต้นชำรุดหมด " ไอ้เอ้มคับเป็นเพื่อนในกลุ่มมันแววคับ
" บ้าแล้วเอ็มเราถึกจะตาย จับแค่นี้ไม่ซึกหรอก " ผมตอบมันกลับไป
" จริงหรอ..งั้นเราจับมั่ง "
ไอ้บ้านั่นก็เอาเลยคับ จับมือผมใหญ่เลยคับ
" เฮ้ยยยยย…..ไปเลยไอ้เอ็มอย่าลามาม ให้มันรู้เด็กใครเดี๋ยวมึงโดนเหนี่ยว "
ไอ้เป้มันไล่ไอ้เอ็ม พร้อมกับดึงมือผมกลับมาคับ
" โห…ไรว่ะต้นไปเป็นเด็กมึงตั้งแต่เมื่อไรว่ะ" ไอ้เอ็มมันถามไอ้เป้คับ
" ไม่สนโว๊ยย….ต้นเด็กกรู…พวกมึงอย่าแตะ " มันบอกเพื่อนมันคับ
ทำเอาเพื่อนๆมันแซวผมกับไอ้เป้ใหญ่เลยคับ
" เป้…พูดอะไรอ่ะ…ไม่อายรึไง นายเป็นผู้ชายเราก็เป็นผู้ชายนะ"
ผมบอกเป้ไปคับ เพราะตอนนี้เพื่อนๆมองทั้งห้องแล้ว
" ไม่อาย…อายทำไมอ่ะ…ใครจะว่าอะไรก็ช่างเป้ไม่สนใจ…ก็ต้นน่ารักนี่คับ"
แล้วเสียงเฮดังลั่นห้องเลยคับ ก็ไอ้บ้าเป้ประกาศตัวจีบผมกลางห้องเรียนทั้งคณะเลย
ดีนะวิชานี้ผมเรียนคณะเดียวไม่ได้เรียนกะคระอื่นด้วย
ไม่งั้นผมคงดังไปทั้งมหาลัยแล้วแหละ
" นี่ๆๆๆ….พวกเธอพอเลย…เอาเพื่อนเรามาได้แล้ว"
" แหมๆๆ ….เห็นเพื่อเราน่ารักขึ้นหน่อยไม่ได้เลยนะ..ทีเมื่อก่อนทำไมไม่จีบห๊ะ "
พีท…ไล่ไอ้เป้ออกจากผม …แล้วมาลากผมไปนั่งที่คับ
" โหหห….พีทจ๋า…อย่าว่าเป้ดิ…ก็ตอนนี้มันน่ารักอดใจไม่ไหวนี่ " เป้พูดพร้อมกับทำหน้าเหมือนสำนึกผิด
" โห…น้องพีทตอนนี้กลุ่มสี่นางฟ้า กลายเป็นห้านางฟ้าแล้ว พวกนางฟ้าทั้งห้าไม่หันมามองพวกหมาวัดอย่างพวกผมบ้างหรอจ๊ะ "
ไอ้เอ็มมันแซวพีทคับ
" พวกเธอนี่เป็นบ้าอะไรกันเนี่ยะ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ "
" พวกชั้นไม่สนจ๊ะ พวกเราต้องมาดแมนสุขุม เป็นผู้ใหญ่จ๊ะแบบนี้ไม่เอาหรอก ติงต๊องเกิน เชอะ "
แล้วพีทก็เชิ่ดใส่พวกกลุ่มเป้ไปเลยคับทำเอาพวกนั้นโห่ใหญ่เลยคับ
พอผมมานั่งทีก็เจอแม่สี่สาวสัมภาษณ์เลยคับ
" นี่ต้น….เมื่อคืนเป็นไงบ้าง" กิ๊บถามผมคับ
" เป็นไงหรอ…." ไม่เข้าใจว่ะ
" แหมๆๆๆ…ทำไมต้องให้ถามซ้ำเนี่ยะ" กิ๊บพุดพร้อมหันไปยิ้มอย่างมีเลศนัยอีกแล้วคับ
" ก็…เธอกับภีม..จุด จุด จุด กันยัง "
" บ้า!!!!!!!! ….." ผมตกใจเลยที่จู่เพื่อนผมก็ถามผมแบบนี้
" ไม่คิดเลยนะเนี่ยะพวกเธอนี่หื่นนะเนี่ยะ"
" ก็แหมมมมมมม……….ก็เห็นสวีทกันสะขนาดนั้นอ่ะ"
" เมื่อเช้ายังเห็นใส่บาตรกันที่องคืพระอยู่เลย ยังกะคู่แต่งงานใหม่ๆเลยอ่ะ อิจฉาอ่ะ "
" พวกเธอนี่เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว …พอๆๆ อาจารย์มาแล้ว เรียนๆๆ " ผมรีบพูดตัดบทก่อนจะเลยเถิดไปกว่านี้คับ
พวกผมก็ตั้งใจเรียนกันเต็มที่คับ เปิดเทอมก็งี้แหละ ไฟแรง
พอถึงเวลาพักกลางวันผมชวนเพื่อนๆผมไปกิข้าวกับผมและภีมคับ
" นี่… วันนี้ไปกินข้าวกับเรากะภีมเปล่า "
" ไปกินข้าวหน้าเป็ดหน้ามอกัน…" ผมชวนพวกเธอคับ
" อืม…ไม่ไปดีกว่าไม่อยากเป็น กขค จ๊ะ ต้นไปกะภีมเหอะ "
" เราอยากกินก๋วยเตี๋ยวแม่ น่ะ " พวกเธอบอกผม
" อืม…ก็ได้บ่ายจองที่ให้ด้วยนะ "
แล้วพวกเธอก็เดินแยกไปคับ
ผมยืนรอสักพักสุดหล่อผมก็เดินมาคับ
" รอนานยังหมูอ้วน…" มันพูดแล้วยิ้มให้ผม
" แปปเดียวเอง…เนี่ยะเพิ่งลงมา "
" ไปเหอะต้นหิวแล้ว" แล้วเราก็เดินไปกินข้าวหน้าเป็ดหน้ามอคับ
พอผมไปถึงร้านก็เห็นกลุ่มไอ้เป้นั่งกันกลุ่มใหญ่เลยคับ
เอาแล้วสิกู…เพื่อนคณะด้วย…เอาไงดีว่ะจะเกิดเรื่องมั้ยเนี่ยะ
ผมเลยเดินแอบๆไปนั่งโต๊ะในสุดเลยคับ ไม่อยากให้พวกมันเห็น
พอได้ที่นั่งผมก็นั่งรอคับ…ไอ้ภีมมันลุกไปสั่งข้าวกะไปซื้ออะไรนิดหน่อยที่เซเว่นใกล้ร้านข้าว
" อ้าวต้น…มากินข้าวกับใครอ่ะ ไปนั่งกับพวกเรามั้ย " ไอ้เป้คับ มันเจอผมแล้ว
" อ่ะ…เรามากะเพื่อนอ่ะ…ไม่เป็นไรขอบใจนะ "
" แล้วเพื่อนไปไหนอ่ะ…." มันถามผมคับ
" ไปซื้อของที่เซเว่นอ่ะ " ตอนนี้ผมเหงื่อตกแล้ว
" เพื่อนผู้ชายหรอ…" อ้าวถามทำไมเนี่ยะ
" เอ่อ…ผู้ชายอ่ะ เพื่อนเราเรียนวิศวะอ่ะ "
" หรอ…เพื่อนเก่าหรอ…" มึงจะถามทำไมนักหนาเนี่ย
" เอ่อ….อืมม…" ผมตอบแก่ตัวไปก่อนคับ
" แล้วทำไมหน้าซีดงั้นอ่ะ ดูดิเหงื่อออกเลย ไม่สบายหรอ "
แล้วมันก็เอื้อมมือมันมาแตะหน้าผากผมคับ
จังหวะเดียวกัน ไอ้ภีมมันมาพอดี มันเห็นเต็มๆเลยคับ
ผมรีบผละออกจากมือไอ้เป้เลยคับ
เอาแล้วสิกู…จะมีเรื่องมั้ยเนี่ยะ
ไอ้ภีมกำหมัดแน่นเลยคับ
" ภีม…นี่เพื่อนคณะเรา " ผมตอบมันไปก่อนเพื่อมันจะไม่เข้าใจอะไรผิด
ท่าทางไม่ดีเลยวะ
ไอ้ภีมเงียบคับ ไม่พูดอะไรคับ มาถึงกระเอาเท้าเขี่ยเก้าอี้ออกมานั่งเสียงดังเลยคับ
ผมหน้าซีดกว่าเดิมอีกครับตอนนี้อ่ะ ทำไงดีวะ
'" เฮ้ย…เป้ สั่งลาเด็กมึงเสร็จยังพวกกูจะไปแล้ว.." เพื่อนในกลุ่มมันเรียกไอ้เป้คับ
มันก็ช่วยผมที่แยกไอ้เป้ออกไปนะคับแต่เสือกทิ้งระเบิดไว้กับคำว่าเด็กของมันนี่แหละคับ
ทำเอาไอ้ภีมก้มหน้ากำหมัดแน่นเลย
" เออ…ไปแล้วๆ …" มันบอกเพื่อนมัน
" ต้น…เราไปก่อนนะ เจอกันที่ห้องเรียนนะ"
" อย่าไปช้าล่ะ…เราคิดถึง "
เอาแล้วมั้ยล่ะกู….ทำไมทำกะกูยังนี้เนี่ยะ
แล้วมันก็ลุกไปเลยคับ ทิ้งผมเผชิญหน้ากับไอ้ภีมคับ
" เอ่อ..ภะ…" ผมยังไม่ทันพูดอะไรเลยคับ
" หยุด!!!!!! มึงไม่ต้องพูด…" มันตะคอกผมเสียงแข็งเลยคับ
มันเงยหน้ามาตอนนี้หน้ามันแดงมากเลย สายตาหน้ากลัวมองมาที่ผม
แล้วมันก็กระชากผมลุกไปเลยคับ
" พี่คับข้าวที่สั่งไม่เอาแล้วนะคับ..นี่คับเงินไม่ต้องทอนนะพี่ "
มันหยิบแบงค์ 500 ให้คนเก็บเงินคับ
แล้วมันก็กระชากผมเดินไปเลยคับ
" ภีม…เราเจ็บนะ" ผมเจ็บมากเลยมันบีบข้อมือผมแน่นเลย
" ภีม…..จะไปไหน …" ผมถามมัน
" กลับหอ…"
" เรามีเรียนบ่ายนะภีม" ผมบอกมันไปคับ
" หึหึ….มึงจะร่านไปหาชู้รึไง ดีไปกะกูนี่แหละไม่ต้องเข้าเรียนแล้ว"
มันบ้าแล้วคับ …พูดอะไรมันไม่ฟังแล้วคับ
มันยังกระชากผมเดินตามมันไปอย่างเร็วเลยคับ
ตลอดทางเดินกลับจากหน้ามอมาถึงหอระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆนะคับ ไกลพอดูเลย
ถ้าเดินธรรมดาก็สิบนาทีได้เลย แต่ผมมาถึงหอด้วยเวลาประมาณห้านาทีคับ
ผมเจ็บข้อมือระบบหมดแล้วคับ
มาถึงห้องมันก็เหวี่ยงผม จนผมล้มไปกองที่พื้นห้องเลยคับ
" มึงกับกูมีเรื่องต้องคุยกัน " มันบอกผมเสียงแข็งเลย
ผมเงยหน้ามองมันคับ สายหน้าน่ากลัว ใบหน้าที่ไม่เหลือเค้าไอ้ภีมที่น่ารักเหลืออยู่แล้วคับ
ผมจะต้องเจออะไรอีกเนี่ย…….ผมจะมีชีวิตรอดเหลือถึงพรุ่งนี้มั้ยอ่ะ ยิ่งคิดยิ่งกลัวมาก
จะทำไงดีวะ ใครก็ได้ช่วยกูที
วันนี้เอาแค่นี้นะ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะได้อัพเปล่านะ พรุ่งนี้กลับบ้านแล้ว ถ้ากลับบ้านต่อเนตได้ก็จะอัพให้ทุกวันนะ แต่ถ้าไม่ได้ ก็จะกลับมาอัพอีกทีประมาณวันที่ 20 อ่ะ ติดตามผลงานผมด้วยนะ เม้นให้กำลังใจเยอะๆน้า :bye2: :bye2: :bye2:
-
โหย ต่อหน่อยเหอะ
เพื่อเปงขวัญและกำลังใจ
ในการสอบของเรา
555555 ขอให้กลับบ้าน
แล้วต่อเนตได้ด้วยเหอะ
-
ไม่เสร็จงานนี้ก็ไม่รู้ว่าจะไปเสร็จงานไหน :m13: :laugh: :laugh:
เป็นลังใจให้ต่อเน็ตได้นะคะ สู้ๆ :a2: :a2:
-
อะ อร๊ากกกกก :serius2:
ค้างอย่างแรง!!! ภีมจะทำไรต้นอ่า
ระวังน๊า ต้นไม่หนาเหมือนเดิมแล้ว เดี๋ยวช้ำหมดเน้อ :เตะ1:
-
สมชื่อตอนจริงๆ หึงโหดได้น่ากลัวมากกกกกก :m30: นี่ถ้ารู้ว่าไปแจกเบอร์โทรไว้อีกตายยยย ไม่รอดแน่นายต้น 5555
เรื่องตักบาตรนี่จริงดิ เพิ่งเคยได้ยิน :laugh:
-
ภีมหึงโหดมากมาย - -'
แล้วต้นจะเป็นไรป่ะเนี่ยะ
ลุ้นเเละรอ :a11:
ปล. ชอบฉากตักบาตรหน้าองค์พระ :o8:
(สามารถนะ ตื่นทันด้วย)
-
แอ๋ว
น่ารักไปก็ไม่ดีเนอะ
มีแต่คนมาจีบ
_________________________
ขอให้ต่อเน็ตให้ได้นะคับ
ส๊าธุ
ถ้าถึงวันที่ 20 ผมคง
:sad2: :sad2:
-
อ้าว แล้วทำไมไม่เอาภีมไปต่อเน็ตที่บ้านนครสวรรค์ให้ละคะ ขับรถไปแป๊บเดียวเอง หุ หุ ไม่งั้นกว่าจะวันที่ 20 อ๊ากกก ว๊ากกกก :serius2:
-
:m29:ต้นเตรียมตัวเตรียมใจไว้เหอะ :laugh: :laugh:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขอให้ต่อเน็ตที่บ้านได้เถอะ :call:
-
ภีมอย่าใจร้อนเซ่ ฟังหมอต้นบ้าง
แต่วันที่ 20 โฮกกกกกกกกกกกกกกก
มีหลายคนขาดใจแน่ๆ รวมทั้งเราด้วย :o12: :o12:
-
:serius2: 20 วันรอไม่ไหวใจจะขาด ติดปัญหาต่อแน็ตตรงไหนถามมานะ อาจจะช่วยได้
-
เง้อๆ............ร้ายกาจมากมายเลยง่านี่..........แย้วแบบนี่พี่ต้นก้อเจ็บแย่สิ
พี่ภีมนี่ก้อโมโหไม่เข้าเรื่องนะนี่...............เด๋วรุตอนพี่ต้นไม่ยุ่งด้วยอีกแหละ
ว่าแต่อย่าต่อวันที่ 20 เลยนะคร๊าฟ..............อยากอ่านต่อมากมายเลยนะคร๊าฟ
สงสารกานเถอะนะนี่.............อยากรุต่อมากมายเยยนะคร๊าฟ
ว่ามานจะเปงยังไงต่อไปนะ................จะรอนะคร๊าฟ อิอิ :oni2: :oni2:
-
คุณหมอๆๆๆๆๆๆ
วันที่ 20 ก้อลงแดงตายดิค๊าบบบบบบบบบบบบ
ลากไปถึงหอแล้ว ทำไรกันต่ออ่ะ
ปล เรื่องนี้น่ารักมากเลยอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆ
-
กลับบ้านแระนะ แวะมาล่ำลาเพื่อนๆในเล้า
ภาวนาให้ต่อเนตที่บ้านได้ทีเถอะ
อยากลงต่อเหมือนกัน ถ้าไม่ได้รอวันที่ 20 จะกลับมาน้า
เดี๋ยวเอาโมจิมาฝาก คิดถึงทุกคนเลยน้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
กลับบ้านแระนะ แวะมาล่ำลาเพื่อนๆในเล้า
ภาวนาให้ต่อเนตที่บ้านได้ทีเถอะ
อยากลงต่อเหมือนกัน ถ้าไม่ได้รอวันที่ 20 จะกลับมาน้า
เดี๋ยวเอาโมจิมาฝาก คิดถึงทุกคนเลยน้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
เดินทางปลอดภัยครับ
โชคดี
-
กลับไปบ้านนานจัง
ตั้งวันที่ 20 คิดถึงแย่เลย
-
กลับบ้านแล้วเหรอ เดินทางปลอดภัยนะครับ
ปล.ต่อเนตได้ๆๆๆๆๆ สาธุ(เล่นของ)
-
กลับมาไวๆ นะครับหมอ ถ้าต่อเนทจากบ้านไม่ได้ ก็มาเล่นที่ร้านเนทจิ :laugh: :laugh:
หรือว่า กลับมาต้องัพไม่ต่ำหว่า 10 ตอนนา :laugh: :laugh: :oni3: :oni3:
:L2: :L2: :L2:
-
:m29: :m29:
ภีม สงสารต้นมั่งเฮ๊อะ
:m29:
-
ไม่เสร็จงานนี้ก็ไม่รู้ว่าจะไปเสร็จงานไหน :m13: :laugh: :laugh:
นั่นดิ :o8: แล้วทำไมถึงมาตัดตอนตรงนี้ แว้กกกกกกกกกกกกก :serius2:
แล้วอาจจะต้องรอถึงวันที่ 20 เลยเร้อ :sad2: ใครก้อได้ช่วยไปต่อเน็ตให้ต้นที แงๆ :o12:
-
เอ้ยยย วันที่ 20 เลยเหรอ วันนี้เพิ่งวันที่7 เองน่ะ ฮืออออออออออ :o12:
ไม่รู้ต้นจาได้อ่านป่ะอ่ะ แต่ที่บ้านเราก็ใช้แบบต่อสายโทรศัพท์เหมือนกันน่ะ :o12:
ต้นทำง่ายๆๆๆเลย เอาสายโทรศัพท์ต่อเข้าเครื่องใช่ม่ะ แล้วไปที่ control panel เลือก network connection แล้วด้านซ้ายมือ ให้เลือก creat a new connection เสร็จแล้วก็ตั้งแบบ dial up
แต่ว่าน่ะคุณต้น ถ้าคุณต้นซื้อเน็ตแบบเติมเงินอ่ะ ของ ksc มันจามีสอนวิธีการตั้งค่าระหว่าที่เราทำ creat a new connection ล่ะ
อ่านในนั้นมันจามีตัวอย่างให้ดู ไม่ยากรับรองงง คือว่าเด็กวิดวะอย่างคุณภีมน่าจะทำได้คล่องอยู่แล้วน่ะ
ส่วนที่บอกว่าเล่นเน็ตผ่านมือถืออ่ะ น่าจะต้องไปเปิดบริการก่อนน่ะ คุงต้นลองโทรถามศุยน์ดู
ปล. 2 รอถึงวันที่ยี่สิบ ลงแดงงง แน่ๆๆๆๆ
-
เห็นมั้ย เกิดเรือ่งจิงๆด้วยย
เมื่อดูดีขึ้น ก้อต้องมีคนจีบ แล้วก้อเกิดเรื่องจนได้
นายภีมโกรธน่ากลัวจิงๆ ไม่ฟังอะไรเลย เหอๆ
เอาใจช่วยหมูอ้วนคับ
มาต่อไวๆนะค้าบ หมอต้น
ขยันต่อแบบนี้รักตายเลย อิอิ
-
น่ากลัวมากๆๆ งานนี้ โดนแน่ๆๆๆ
-
ภีมนี่หึงโหดจริงๆ แฮะ o12
ว่าแต่จะมาต่อวันที่ 20 เลยหรือคร้าบ o7
-
:serius2: :serius2:
ค้างอย่างแรงงงงงงงง
:serius2: :serius2:
-
นั่นหง่ะว่าหล่ะ เพื่อนเป้
เพื่อนเป้หาเรื่องให้พี่หมอซะหล่ะ
พี่ภีมจัดการเลยคับทำงี้ได้งัยอ่ะ................จัดการพี่หมอเลยคับ :m3:
แค่ข้ามคืนสรรพนามเรียกเปลี่ยนเชียวนะคับพี่ภีม
พี่หมอก็พูดมั่งดิคับ :m12:
‘ตะเองๆ เค้ารักตะเองนะ เค้าเป็นภรรยา เพราะงั้นตักบาตรเค้าขอจับมือข้างบนนะ
ตะเองเป็นสามีต้องเชื่อฟังเค้าห้ามนอกใจเค้านะ รู้ป่ะ’
:pandalaugh: :pandalaugh:
-
:serius2:
จะเป็นยังไงต่อ
หึงโหดจริงด้วย เ้ป้นี่ก้อนะ พูดไปได้ เด็กกู :a6:
พี่หมอต้นก้อยอมๆ ไปเถะอะนะคะ :m12:
-
ถ้าเจอแบบนี้ พูดไปเลย "ถ้าไม่ไว้ใจกันแบบนี้ เลิกกันเลยดีกว่า" (แล้วถ้ามันเลิกจริงๆอะ) o7 o7 o7
-
มาอ่านแล้วว
:oni1:
โหดได้อีก..
= ="
อย่าทำอะไรต้นเลยนะ
-
ว้ายยยยยยยยย ค้างคาใจ :serius2: :serius2:
นายภีมจาลงโทดต้นได้ลงคอหรอ :m13: :m13:
น่าสงสารอ่ะ
โดนเข้าใจผิด
ว่าแต่ จาหายไปนานเลยอ่ะนะ คิดถึงต้นแย่เลย :m1: :m1:
รีบกลับมาต่อไวๆนะคะ
จะรอค่ะ
-
มารอตอนต่อไปเลยอะ รีบมาต่อน๊า
-
ของเค้าน่ารักก็ต้องหึงเป็นธรรมดา
-
กลับบ้านยังอ่า
เดินทางปลอดภัยนะคับ
แล้วก็ต่อเน็ตให้ได้นะ
:call: :call:
-
จ้ากกกก หึงโหดดดดด โคตร
ต้นรีบๆอธิบายนะ ไม่งั้นมีตาย เหอะๆ น่าสงสาร
ง่า
ต่อเนตให้ได้นะครับบบบบบ รีบๆมาอัพๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
+1 คับ
ชอบมากๆ
:pig4:
-
:oni2: อยากอ่านต่อ จาโดนทำโทษยังงัยนะ
:oni3: ขอให้เน็ตต่อได้นะ ไม่อยากรอ มันนานไป
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ทามมายทามกันแบบนี้ ค้างอ่ะ อยากบอกว่า ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆเลยนะเด๋วลงแดงตายไปก่อน
o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9
-
ต่อด่วนเลยคะ
ค้างอย่างแรง
-
เส็ดแน่ นายต้น หุหุ :impress2: :impress2:
-
หมอต้นถึงบ้านแล้วต่อเนตได้แล้วด้วย แต่เนตอืดเชียว ไม่รู้ว่าตอนนึงจะใช้เวลาอัพเท่าไรนะ อิอิ คราวนี้คงไม่ลงแดงกันแล้วนะ
-
จิ้มหมอต้น จึ๊ก ๆ ๆ สู้ๆ น้า เจ๊จะคอย :m4: เอ๊ะ แต่ให้ใครต่อให้จ้า :oni2:
-
อุ อุ อุ ต่อเนทได้เเว้ว
ดีจังไม่ต้องลงแดงหลายวัน :a4:
-
เย้ ๆ
รอนะคับ
:pig4:
-
:m29:
ถ้าภีมจะทำอะไรต้น
มาทำผมแทนได้นะ ค้าบบบบ
เหอะๆๆๆ :oni2:
-
ตอนที่ 14 อารมณ์ชั่ววูบ…ของภีม
ผมมองหน้ามันได้ไม่นานคับก็โดนมันดึงให้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับบีบไหล่ผมแน่นจนผมเจ็บ
" ทำไมห๊า…กูไม่อยู่แปปเดียวมึงก็ยอมให้คนอื่นมาจับมาทำอะไรมึง"
" ทำไม…อยากมากรึไงผู้ชายอ่ะ"
" ทีกับกูทำเป็นอิดออดไม่ยอม"
" แล้วทำไมกับคนอื่นถึงร่านนัก …มึงบอกกูมาสิ"
มันด่าผมเสียๆหาย จนผมทนไม่ไหวเลยคับ
" เพี๊ยะ!!!!!......" ผมตบหน้ามันอย่างแรงเลยคับ โมโหมากเลยที่มันดูถูกผม
" มันจะมากไปแล้วนะภีม….ต้นไม่ได้ทำอะไรเสียหาย"
" เป้เค้าเป็นเพื่อนในคณะต้นแค่นั้น….และต้นก็ไม่ได้คิดอะไรกับเป้ด้วย "
" ภีมฟังเราบ้างไม่ใช่ใช้อารมณ์อย่างเดียวกับเราแบบนี้ "
ผมตอบกลับมันไปเพื่อที่จะให้มันได้คิดได้บ้างคับ เพื่ออารมณ์มันจะเย็นขึ้นมาบ้าง
แต่เปล่าเลยคับ มันกลับโกรธยิ่งกว่าเดิมคับ
" หึหึ……ปากมึงบอกไม่ได้คิดอะไรกับไอ้เชี่ยนั่น"
" แล้วมึงทำไมยอมให้เค้าทำแบบนั้นกับมึง"
" มึงไม่ต้องมาแก้ตัวอะไรทั้งนั้น "
" กูดูมึงผิดเอง ….กูคิดว่ามึงจะรักกูคนเดียวไม่นอกใจกู "
" คิดว่ามึงรักเดียวใจเดียวกับกู"
" หึหึ….กูคิดผิด "
" มึงมันก็ร่านเหมือนพวกกระเทยอยากได้ผู้ชายทั่วไปนั่นแหละ"
มันด่าผมแรงมากผมน้ำตาไหลอาบแก้มเลยตอนนี้
ตอนนี้ผมโมโหมากเลย ผมเลยชกหน้ามันไปทีนึงคับ
" ปึ๊ก…" หมัดผมโดนหน้ามันเต็มๆคับ ไอ้ภีมถึงกับหน้าหัน
มันหันกลับมา…ได้ผลคับหมัดเทวดาของผม
เอาเลือดปากหมามันออกมาได้คับ
มันเช็ดเลือดมันที่มุมปากแล้วแสยะยิ้มให้ผม
ผมคิดว่าไอ้นี่ต้องบ้าแน่เลย โดนต่อยเลือดกบปากขนาดนั้นยังมายืนยิ้มให้กรูอีก
" ชอบรุนแรงก็ไม่บอกนะ…หึหึ " มันเช็ดเลือกที่ปากแล้วพูดกับผมเสียงเย็ยๆเลยอ่ะ น่ากลัววอ่ะ
" เดี๋ยวกูจัดให้…" มันพูดเสียงหื่นใส่ผม
แล้วมันก็เหวี่ยงผมลงบนเตียงเลยคับ
มันกดผมแน่นเลย ผมพยายามดิ้นพร้อมร้องขอมันไม่ให้มันทำอะไรบ้าๆกับผม
ผมไม่ยอมให้เรื่องบ้าๆแบบนั้นเกิดขึ้นกับผมเป็นครั้งที่สองแน่…ถ้าผมไม่เต็มใจนะ อิอิ
ตอนนี้มันทั้งกัดทังดูด คอผมจนบางที่เลือดซึม
แล้วมันก็ไซร้ต่ำลงจนถึงหน้าอกผม ผมพยายามเอามือจับเสื้อไว้ไม่ให้มันถอดออกคับ
มันเลยกระชากเสื้อผมอย่างแรง กระดุมขาดหมดเลยคับ
ผมหาวิธีที่จะหลุดจากไอ้ภีมให้ได้คับ ผมเลยนอนนิ่งทำเป็นคล้อยตามมันคับ
เออ..ได้ผลแฮะ…มันไม่กดผมแรงแล้วมันเอามือมาลูบหัวผมด้วยซ้ำ
ระหว่างที่มันจูบผมอยู่นั้นผมได้โอกาส ถีบมันกระเด็นตกเตียงเลยคับ
ไม่รู้แหละถีบสุดแรงเกิดอ่ะ เป็นตายก็ช่างมันตอนนี้ไม่สนแล้วหนีมันให้พ้นก่อน
พอมันร่วงเตียงไปแล้วผมรีบวิ่งไปที่ประตูห้องเลยคับ
กะว่าจะวิ่งไปห้องเจ้าหน้าที่หอพักคับ ไม่งั้นผมตายแน่
ผมกำลังจะเอื้อมมือบิดประตูคับ แต่โชคไม่เข้าข้างผมเลย
ไอ้ภีมมันตามมากระชากมือผมออกจากประตูแล้วมันก็ใส่กลอนอีกชั้นนึงคับ
มันบีบมือผมแน่นมากเลยคับ กรูเจ็บนะโว๊ยยยยยยยย
" ภีม…เราเจ็บนะ …ปล่อยเราเหอะนะ .." ผมเริ่มอ้อนมันคับเพื่อมันจะใจอ่อนคับ
" มึงกล้าถีบกูหรอ…" มันบอกผมพร้อมกับหน้าที่โหดเหี้ยมของมัน
" ภีม….อย่าทำอะไรเราเลยนะ..เรากลัวแล้วว.." ผมอ้อนวอนมันสุดชีวิตแล้วคับ
เพราะตอนมันโมโหผมมีสิทธิ์ตายได้ทุกเมื่อคับ
" "ได้…มึงกลัวใช่มั้ย …..ดีกูจะลงโทษมึงให้มันหลาบจำ"
" ต่อไปมึงจะได้ไม่ร่านอีก…." แล้วมันก็เหวี่ยงผมจะให้ลงไปที่เตียงคับ
แต่คงเพราะอะไรไม่ทราบทำให้ผมกระเด็นเลยเตียงไปคับ
แรงที่มันเหวี่ยงแรงมากเลยคับ
หน้าผากผมไปกระแทกกับสันโต๊ะอ่านหนังสือที่เป็นมุมโต๊ะสามเหลี่ยมเต็มๆเลยคับ
ตอนนี้ผมรู้สึกอย่างเดียวคือ มันมึนๆหัวมากๆ แต่ไม่เจ็บนะคับมันชา
แล้วผมก็รู้สึกถึงเลือดไหลลงมาแฉะที่คิ้วผมผมเลยเอามือไปจับที่หน้าผากที่เจ็บๆอ่ะคับ
ผมยังคงก้มหน้านิ่งอยู่คับเพราะตอนนี้มันปวดหัวมากเลย
และตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าเลือดไหลอาบแก้มด้านซ้ายผมเยอะมากเลยคับ
ตอนนี้มันเริ่มเจ็บแล้วคับเจ็บมากด้วย
เลือกยังคงไหลไม่หยุดคับ…..หยดที่พื้นเป็นกองเลยอ่ะ
ผมตกใจมากเลยคับ….ตอนนี้หัวผมเริ่มมึนๆแล้วคับ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้ภีมคับ
ทันทีที่มันเห็นผมเงยหน้าเท่านั้นแหละ
มันทำหน้าตกใจมากเหมือนกับช๊อคมากเลยอะไรประมาณนั้น
จากที่เมื่อกี้หน้ามันที่แดงเถือกเพราะความโกรธ ตอนนี้กลับซีดเผือดไปทันทีเลยคับ
ผมเห็นมันรีบวิ่งมาหาผม…แล้วมันก็ประคองผมไว้ในอ้อมแขนมัน
ตอนนี้ผมไม่มีแรงแล้วคับ...แขนขามือไม้อ่อนปวกเปียกไปหมดเลย
ผมเงยหน้าไปมองมันทั้งที่เลือดไหลอาบแก้ม และน้ำตาผมก็ไหลไม่หยุด
ตอนนี้ประสาทการรับรู้ผมเริ่มเบลอแล้วคับ
ก่อนที่สติผมจะดับวูบไป…ผมรู้สึกถึงน้ำตาของภีมที่หยดลงมาที่หน้าผม
และเสียงสะอื้น…พร้อมกับคำว่า " ภีมขอโทษ ต้นอย่าเป็นอะไรนะ..ภีมรักต้นนะคับ.."
แล้วสติผมก็ดับวูบไปพร้อมกับการรับรู้ของผม
ช่วงที่อยู่บ้านจะไม่อัพยาวมากนะเพราะเนตมันอืด..แต่ก็ยังดีที่ยังอัพได้ ไม่อยากให้คนที่ติดตามต้องรอคับ ผมรู้สึกไม่ดี
เพราะเหมือนตอนที่ผมไปอ่านนิยายคนอื่นแล้วเค้าไม่มาต่อสักที ผมก็ยังรู้สึกไม่ดีเลย ผมเลยไม่อยากเป็นแบบนั้นคับ
ไงก็เป็นกำลังใจติดตามผลงานผมต่อไปเรื่อยๆนะ ช่วงอยู่บ้านจะอัพวันละตอนนะคับ คงเป็นช่วงกลางคืนนี่แหละคับ ประมาณ สี่ทุ่ม ห้าทุ่มคับ บายๆๆ
-
:oni1:หุหุ จิ้มหมอต้น ต่อเน๊ตที่บ้านได้แย้ว ดีจาย
ขอบคุณหมอต้นมากๆไม่ปล่อยให้แควนๆรอนาน จุ๊บๆ
แงแง ไอ่บ้าภีมโหดอ่าทำมายทำกะต้นเยี่ยงนี้ :sad4: ต้นอย่าเป็งรายน้า(อินๆ)
กดให้อีก1+ เรื่องสนุกจัง จารออ่านต่อปายยยยจ้า :m1:
-
:oni1:
รอนะครับ
จะเข้ามาดันทุกคืนนะครับ
:o12: :o12:
-
ฮือๆ สงสารหมอต้น
นายภีม...... มาก
หึงจนหน้ามืดตามัว มันน่าดีดกะโหลกนัก ตอนเห็นเลือดหมอต้นคงตกใจมากสิ
ต้องเอาคืนให้นักเลยน หมอต้นห้ามใจอ่อนเด็ดขาด
รีบมาต่อนะอ่ะ
(http://imagehost.compgamer.com/uploads/d263fa8ee2.jpg) (http://imagehost.compgamer.com)
-
ภีม..ทำไมรุนแรงแบบนี้
หมอต้นช้ำ...ช้ำไปหมดแล้ววววววววววววววววววว
ปล.หมอต้นน่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด
ขยันมากๆๆ
อิอิ เดียวกดบวกให้ในความขยันเน้อ..อิอิ
-
:m16: เกลียดมากเลยนะพวกทำแล้วขอโทษทีหลังนี่..มีประโยชน์อะไร สงสารหมอต้นอะ
เป็นเราจะย้ายห้องหนีให้มันรู้แล้วรู้รอดเลย o12
-
อารมณ์ชั่ววูบเเต๊ๆน้อ....
หน้ามืดตามัวจิงๆ
ขอบคุณที่มาต่อจ้า จุ๊บๆ :m1:
-
เชียร์ หมอต้นอีกแรง
-
ภีมไม่น่าใจร้ายเลยอ่า
สงสารหมอต้นจังเลย
-
ยิ่งรักมาก
ก็ยิ่งหวงมาก
เอาใจช่วยหมอต้นครับ
:a2: :a2:
แต่อย่าใจอ่อนน้า
งอนซะให้เข็ด
:laugh: :laugh:
-
โห ถึงขนาดเลือดออกกันเลยทีเดียว o2
แรงหวงมีอนุภาพมหาศาลจริงๆกั๊บ
-
โอยยย
โหดมากกกกกกกก
หมอต้นสู้ๆน๊า
-
มาให้กำลังใจหมอต้นด้วยคน :a2:
ว่าแต่... ภีมหึงโหดจริงๆ :angry2:
-
ขอบคุณนะคะคุณหมอต้น ขยันแบบนี้ +1 นะคะ :m4:
-
ค่า ต้นน่ารักแบบนี้ :m1:
รอยังไงก้อรอได้นะ อิอิ :m13:
โมโหภีมมาก :angry2: กล้าทำกะแฟนได้ลงคอนะ เช๊อะ
-
ทำไมภีมเวลาโมโหน่ากลัวจังถึ่งขั้นเลือดตกยางออกเลยสงสารหมูอ้วนจังคับ o7 o7
-
ติดตามๆๆๆนะจ๊ะ
-
:m4: ดีใจหมอต้นต่อเน็ตได้ :m13: รออ่านต่อนะ
ภีมโหดมาก หึงได้น่ากลัวจิงๆ แต่ชอบอะ :laugh: :laugh:
-
:m15:โหดซะ หึงรุนแรงจริงๆ :laugh:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:oni2:
ติดตามๆๆๆนะจ๊ะ
-
อารมณ์ร้อนแฮะ
:pig4:
-
หึงโหดฉุดๆ กลัวแทนหมอต้นเลยอ่า :serius2:
-
ภีม.. แก....
เลวมาก หึงบ้าบออะไรขนาดนั้น จะเลิกเป็นFC แกแล้ว
จะไม่เชียร์แกกับหมอต้นด้วย
คนบ้าไรวะ ผีเข้าผีออก หึงมากขนาดนั้นก็ผูกตัวติดกับหมอต้นไปเลยเด้
แง่งงงงงงงงงงงงงงง :angry2: :angry2: :angry2:
(ขออภัยอินจัดไปหน่อย :serius2:)
-
:sad2:
หมอต้นคงโกรธภีมไปหลายวันแหงเลย
โกรธนานๆ ภีมจะได้สำนึกผิดมั่ง
รอตอนต่อไปนะคร้าบ
-
จำเลยร๊ากภาคที่เท่าไหร่เนี่ย
เชิญคุณลงทัณฑ์บัญชา.....
หุหุหุ :angry2: :angry2:
-
ภีม นี้มันโหดได้ใจจริงๆๆๆ o13 o13 o13
-
ต้น เป็นไงบ้าง ภีมไม่น่าเรยอ่ะ
อยากโดนทั้งบอร์ดรุมใช่ป่ะภีม
ไม่เป็นไรต้น เพื่อนๆในเล้าเป็ดจะช่วยต้นเอง 55555
ต่อเน็ตได้แล้ว ดีใจจังเรยจะได้อ่านเรื่อยๆ
-
เย้ หมอต้นต่อเน็ตได้แล้ว ดีจังๆ :oni2:
หมอต้นคนขยัน น่าร้ากกกก :o8: :o8: :o8:
แต่ภีมทำมายโหดกะหมอต้นได้ลงคอ หึงบ้าบอไรเนี่ย :angry2: ทำหมอต้นเจ็บ เด๋วเถอะ
จาโดนชาวเล้ารุมตึ้บ :angry2: :angry2:
-
คุงภีมน่ากัวววววอ่ะ (--!)
หึงโหดดดดมากกกก
-
น้องต้นคนขยัน น่ารักจริงๆ :L2:
หวังว่าที่น้องต้นเจ็บคราวนี้จะทำให้นายภีมรู้จักควบคุมอารมณ์ไม่ให้มีครั้งหน้าอีก
แต่วันละตอน ขอยาวหน่อยได้ป่ะ :m23:
-
มารอหมอต้นคนขยัน..
มาเป็นกำลังใจให้ค้าบ
-
หนุกๆๆ
ภีม ทำเกินไปแล้วอ่ะ
อ ยากบอกว่า เรื่อง ทีอ่าน ทุกวันนี้ มีของหมอต้น คนเดียวเลย ที่มาต่อบ่อยมากๆ
ขยันจิงๆคับ รักหมอต้นที่ซู้ดดด อิอิ
-
ไม่ฟังเหตุผลกันเลย
-
:serius2:
ภีม ไมโหดงี้ว้า :angry2:
-
มันรุนแรงมากเลยอะ :o12: :o12: :o12:
-
แค่คุยกัน หาว่านอกใจเลยเรอะ :angry2: ภีมทำหมูอ้วนเสียโฉมแล้วนะ รับผิดชอบซะดีๆ สำนึกผิดซะด้วยยย
-
อ้ายส์ หึงจนหน้ามืดตามัว ทำร้ายน้องหมูน้อยอันแสนหน้ารักและบอบบางแบบนี้ยอมไม่ได้ มาต่อด่วนเลยนะ o12 o12 o12
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่ภีมหึงโหดอ่ะ :serius2:
หวงอีกตั้งหาก น่ากลัวสุดๆ สยองเลยแฮะ o21
เล่นเหวี้ยงซะขนาดนั้น คิดว่าพี่หมอยังหนัก 95 อยู่รึงัยคับ
เขาออกจะน่ารัก หุ่นบาง เหวี้ยงงั้นก็ลอยดิ...เนอะๆ
คนหน้าตาดีเขาหึงโหดกันแบบนี้ทุกคนป่าวหว่า :o9:
:yeb: :yeb: :yeb:
-
ภีมหึงรุนแรงมากเลย
รักมาก หึงมาก
-
หึงโหซ๊า................
ขอบคุณที่มาต่อครับ
-
พี่หมอค้าบบบบบบบบ
วันนี้จะลงเรื่องป่ะคับ
อยากอ่านอ่ะ
แต่ผมจะรอไม่ไหวแล้วค้าบ :monkeysad:
พี่หมอ1
พี่หมอ...2
พี่หมอ......3
z
z z
z z
:sleep2: :sleep2:
-
ตอนที่ 15 ถ้าเธอพร้อม ฉันก็พร้อม ( แม้หนทางข้างหน้าจะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม )
ผมตื่นมาอีกครั้งในห้องสีขาวๆ ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมมานอนที่ไหนแต่ก็รู้ว่าตัวเองยังไม่ตายแน่นอน
ผมค่อยๆขยับเปลือกตาเพราะยังไม่ชินกับแสงไฟ สงสัยคงจะหลับไปนานเลยทีเดียว
ตอนนี้อาการมึนๆหัวยังอยู่เลยคับ ผมค่อยๆมองไปรอบๆห้องก็คิดว่าผมน่าจะมานอนอยู่ที่โรงพยาบาลคับ
และผมก็รู้สึกว่ามีอารายบางอย่างจับอยู่ที่มือข้างขวาของผม
ผมหันไปดูก็พบว่าเป็นไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องมานอนอยู่ที่นี่นั่นเองคับ
ตอนนี้มันฟุบหน้าหลับข้างเตียงผมแต่มันก็ยังกุมมือผมแน่นไม่ปล่อยเลย
ผมมองมันอยู่แบบนั้นสักพักคับ
ตอนนี้อารมณ์โกรธมันก็ยังอยู่คับ ผมคิดว่าผมจะไม่ให้อภัยมันแล้วคับกะจะเอาคืนให้สาสมที่ทำผมเจ็บ
แต่ตอนนี้มองๆไปมันก็น่าสงสารนะคับ คงจะเมื่อยน่าดูเลย…..เฮ้ยยยยยย
" ห้ามใจอ่อนเฟ้ยไอ้ต้น มันทำมึงเจ็บนะโว๊ยยย " ( ฝ่ายมารในตัวมันบอกผม )
เออ…..จริงด้วย …ผมเห็นด้วยกับฝ่ายมารคับ
" แต่ว่ามันทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจนะต้น….." ( นางฟ้าในตัวผมบอกผมแบบนี้คับ )
อืม….มันก็จริงแฮะ คิดตามฝ่ายนางฟ้าอีกแล้ว
" ไม่ได้นะ…มันทำขนาดนี้จะใจอ่อนง่ายๆเดี๋ยวก็มีคราวต่อไปอีก " ( ฝ่ายมารมันเถียงคับ )
ช่ายๆๆๆ…..ถ้าใจอ่อนมันก็จะเป็นแบบนี้อีกเรื่อยๆ ไม่ยอมเฟ้ยโกรธๆๆมันเลย
" คิดดีๆนะต้น …ความรักคือการให้อภัย …ถามใจตัวเองสะว่ารักภีมรึเปล่าถ้าต้นโกรธกันกับภีมงอนกันไปแบบนี้
…ความรักของต้นจะมีความสุขมั้ยเราบอกได้เท่านี้แหละ…เก็บเอาไปคิดเองนะ…." ฟิ้ววววว แล้วนางฟ้าของผมก็หายไป
" เฮ้ยยย….อย่าไปฟังไอ้นางฟ้าบ้าบอนั่น อย่ายอมมันเด็ดขาด เลิกกับมันไปเลย เราน่ารักจะตายหาแฟนใหม่นิสัยดีๆดีกว่า "
ผมคิดๆๆๆจนสับสนไปหมด
ผมคงยับตัวมากไปหน่อยจนทำให้ไอ้ภีมมันรู้สึกตัว
ผมยังไม่อยากให้มนรู้ว่าผมตื่นคับ ยังไม่พร้อมที่จะพูดคุยกับมันตอนนี้คับ
ผมเลยแกล้งทำเป็นหลับต่อ
ตอนนี้ไอ้ภีมมันตื่นแล้วคับ
มันเอามือมาลูบหัวผมเบาๆแล้วก็จูบที่หน้าผากผม
ไอ้บ้าเอ้ย…ทำกูเป็นแบบนี้ยังมีหน้ามาทำโรแมนติกกะกู ชิส์
แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ความห่วงใยที่มันสื่อมาถึงผมนะคับ มันรู้สึกดีมากเลยทีเดียว
ผมรู้สึกว่าตอนนี้มันลุกไปไหนแล้วก้ไม่รู้ สงสัยไปเข้าห้องน้ำมั้ง
ผมก็เลยแอบลืมตามองๆไปทั่วห้องก็ไม่เจอมันคับ
คงจะไปห้องน้ำจริงๆแหละเพราะได้ยินเสียงเปิดน้ำในห้องน้ำคับ
เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นทำให้ผมรีบหลับตานอนทำตัวเป็นปกติทันที
สักพักผมก็รู้สึกว่ามันค่อยๆถอดเสื้อผ้าผมออก
เฮ้ยยยย….นี่ขนาดกูไม่สบายมึงยังจะลักหลับกูหรอเนี่ย ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต
ตอนนี้ผมทำได้แค่ด่ามันในใจคับ
แต่จู่มันก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามตัวผมคับ …อ้าวมันไม่ได้ลักหลับกูนี่หว่า
ต่มันจะเช็ดตัวให้กรู….อิอิ กลายเป็นเราเองที่คิดอกุศลเอง
ผมก็นอนนิ่งทำเหมือนเป็นคนที่หลับอยู่
มันเช็ดตัวให้ผมอย่างเบามือคับ
และตอนนี้มันก็กำลังจะถอดกางเกงผมออก…ผมใจหายแว๊บเลย
กะจะขัดขืนสะหน่อยแต่ก็นะกำลังแกล้งว่าหลับอยู่
มันถอดกางเกงผมออกแล้วมันก็เช็ดตัวผมสะทุกซอกทุกมุมเลย
ไม่เว้นแม้จุดซ่อนเร้นที่ยากจะเข้าถึง …อิอิ
มันเช็ดไปเช็ดมาลูกน้องผมมันไม่ยอมหลับตามผมอ่ะ…มันจะกัดไอ้ภีมคับ
ไอ้บ้านั่นก็เอาใหญ่เลย..เห็นกรูหลับก็เช็ดลูกน้องผมอยู่นั่นแหละ
ผทแอบได้ยินเสียงหัวเราะมันเบาๆนะคับ
ตอนนี้ผมกระสับกระส่ายไปทั้งตัวแล้วอ่ะ
" เอ๊ะ…ทำไมหน้าต้นแดงๆว่ะเนี่ยะ…." เสียงไอ้ภีมพูดคับ
เอาแล้วสิกูหน้าแดงอีกแล้ว ..มันจะจับได้มั้ยเนี่ยว่ากูแกล้งหลับ
แล้วมันก็เอามือมันมาทาบที่หน้าผากผม..สงสัยจะดูว่าผมตัวร้อนรึเปล่ามั้ง
แล้วมันก็เช็ดตัวให้ผมจนเสร็จ….แล้วมันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมเรียบร้อย
ผมรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเลยคับ …ดีอยากทำผมเป็นแบบนี้ มึงคอยรับใช้กูแบบนี้แหละ อิอิ
แล้วมันก็มานั่งกุมมือผมต่อ…..สงสัยมันกลัวผมหายมั้ง
แล้วผมก็รู้สึกถึงน้ำมันหยดลงที่มือผมคับพร้อมกับเสียงสะอื้นของไอ้ภีม
เฮ้ย…มันเป็นบ้าอะไรองมันอีกว่ะ จู่ๆก็ร้องไห้ขึ้นมา
" ฮือ…ต้นคับฟื้นสักทีสิคับ…ต้นอย่าหลับไปนานยังนี้สิคับ "
" ภีมใจไม่ดีนะ….ภีมมันเลวเองที่ทำให้ต้นเป็นแบบนี้"
" นี่มันสามวันแล้วนะต้น….ตื่นสักทีนะคับคนดีของผม..ฮือ.."
โหห…นี่กูหลับไปสามวันเต็มๆเลยหรอว่ะ…แล้วก็อดเป็นห่วงไอ้ภีมแล้วคับ
ผมสงสารมันขึ้นมาทันทีเลย…ความโกรธที่มีอยู่มันก็หายลงไปจนเกือบไม่เหลือแล้ว
คุณเคยเป็นมั้ยคับ..ที่เวลาคุณเห็นว่าคนที่คุณรักร้องไห้..คุณจะโกรธเค้าลงหรอคับ
ตอนนี้ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวทั้งๆที่หลับตาอยู่
ทำไอ้ไอ้ภีมมันตกใจ……แล้วมันก็เขย่าตัวผมเบาๆ
" ต้น…ต้น…ต้นเป็นอะไรไป…"
" ต้นคับ…ต้นฟื้นแล้วหรอ…" มันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ผมค่อยลืมตาขึ้นมองหน้ามัน
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือใบหน้าขอมันที่ดูออกจะโทรมๆลงไป
คงเพราะอดนอนแหละคับ …เบ้าตาคล้ำเชียว
หน้าก็ซีดๆ …ไม่มีชีวิตชีวาเลย
ทั้งยังดวงตาที่ปริ่มไปด้วยน้ำตาของมันที่ตอนนี้มันมองผมอย่างคนที่คิดถึงมากเหมือนหายจากกันไปเป็นสิบๆปี
" ต้นคับ..ภีมดีใจจังเลยที่ฟื้นตื่นแล้ว "
" ต้นเป็นอะไรมั้ย …เจ็บมากมั้ยคับ.."
" อย่าเพิ่งลุกนะเดี๋ยวหน้ามืด "
มันกระวีกระวาดที่ดูแลผม
" พอเหอะภีม…ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ว " ผมบอกมันไปคับพร้อมกับใช้คำพูดแสดงความห่างเหินคับ ไม่สนโกรธเว้ย
" ต้นคับ…ต้นยังโกรธภีมอยู่ใช่มั้ย "
" ผมขอโทษนะคับต้น.."
" ภีมผิดเองที่เอาแต่อารมณ์ตัวเองจนทำให้ต้นเป็นแบบนี้ "
ผมเงียบไม่ตอบมันคับ
" ต้นคับภีมสัญ!!!!… " ไม่ทันที่มันจะพูดจบ ผมชิงพูดขึ้นมาก่อนคับ
" อย่าเลยคับภีม..ภีมอย่ามาสัญญาอะไรกับผมอีกเลย "
" ผมกลัวแล้วคับ..ผมกลัวคำสัญญาของภีม"
" ภีมอย่ามาสัญญาอะไรกับผมอีกเลยนะ"
" เพราะผมคิดดูแล้วว่าภีมคงจะทำไม่ได้"
" ผมไม่อยากให้ภีมเป็นคนผิดคำพูดนะคับ "
" ผมพูดด้วยเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอ"
" ทำไมล่ะคับต้น….ภีมขอโทษนะ " ไอ้ภีมมันเริ่มพูดกับผมบ้าง
"ให้โอกาสภีมนะคับต้น..เราเริ่มกันใหม่นะภีมจะทำตัวดีขึ้นนะต้น "
" ภีมจะไม่ใจร้อน….ภีมจะมีเหตุผล..ภีมจะไม่หึงมากเกินไปแล้ว "
แล้วมันก็พูดโน่นนั่นนี่อีกมายมาย
" พอเถอะคับ…" ผมบอกมันก็หยุดพูด
" ผมว่าเรากลับไปเป็นเมทกันเหมือนเดิมดีมั้ย "
" เป็นเพื่อนกัน เหมือนเดิมนะภีม "
ผมพูดไปน้ำตาไหลพรากเลยคับ
" มะ..ไม่นะ….ไม่เอานะต้น..ฮือออ…"
" ขอร้องนะคับ…ต้นอย่าพูดแบบนี้สิ"
" ไม่จริงใช่มั้ย…ตอนล้อเล่นใช่มั้ย..ฮืออ…" ตอนนี้ไอ้ภีมร้องไห้เป็นคนบ้าเลยคับ
ผมก็นอนหลับตานิ่งไม่อยากเห็นหน้ามันร้องไห้เดี๋ยวผมใจอ่อนอีกคับ
" ปึ๊กๆๆ…ทำไม…ทำไม…ฮือๆๆ …."ผมหันมาดูตามเสียงกระแทกอะไรบางอย่างกับผนังห้องคับ
พอหันไปตามเสียงก็ได้เรื่องเลยสิคับ ผมเห็นไอ้ภีมชกกำแพงใหญ่เลยคับ
เหมือนคนบ้าเลยชกไปพูดไปร้องไห้ไป
ผมเห็นแล้วใจหายวาบเลยคับ
ผมเห็นเลยรีบลุกมาห้ามมันคับ
ผมวิ่งเข้าไปจับมือมันแต่มันก็ไม่ยอมหยุดคับ
แถมสะบัดมือผมออกแล้วมันก็ชกกำแพงจนมือมันแตกเลือดไหลแล้วคับ
ผมจึงเข้าไกอดเอวมันแล้วบอกกับมัน
" ภีม..ต้นขอร้องนะ..อย่าทำแบบนี้นะ…พอแล้ว "
" ภีมยังรักต้นมั้ย…ถ้าไม่อยากเห็นต้นเจ็บภีมอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้"
" ต้นรักภีมนะคับ…ฮืออๆๆ….ได้ผลคับมันหยุดคับ"
แล้วมันหันหน้ามาหาผมพร้อมกับกอดผมไว้แน่นเลยคับ
" ต้นคับ..ไม่เลิกกับภีมนะ…ต้นอย่าเลิกกับภีมนะภีมทนไม่ได้หรอกที่ต้นจะไปจากภีม "
" ขอโอกาสภีมแก้ตัวนะคับ…ภีมจะยอมทำให้หัวใจของภีมต้องร้องไห้ต้องเสียใจต้องเจ็บแบบนี้อีกแล้วคับ "
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ให้โอกาสมันอีกครั้งหนึ่งแต่ทำไงได้ละคับคนมันรักไปแล้ว
ถึงแม้จะต้องเจ็บเพราะความรักมันก็คุ้มไม่ใช่หรอที่ครั้งหนึ่งเราได้เคยชื่อว่ามีความรักตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะเผชิญ
เรื่องราวต่างที่จะเกิดขึ้นในความรักของผมแล้วล่ะคับ
มาอัพแร้วคับบบ อยากบอกว่าตอนนี้ที่นครสวรรค์ร้อนมากกกกกกกกกกก วันนี้ไปเดินตลาดแปปเดียวได้เรื่องเลยหน้าไหม้เลย แสบสุด
ต้องหา อาฟเตอร์ซันมาทาอย่างแรงเลย แงแงๆๆ หน้ากรูหมดเลย
ชื่อตอนที่ 15 อาจจะยาวไปนิด แต่คิดไม่ออกผเอิญนึกถึงเพลง ถ้าเธอพร้อม ของโบว์ สุนิตา ขึ้นมา เนื้อหาเพลงมันเข้ากับตอนนี้ดี เลยเอามาเป็นชื่อตอนสะเลย อิอิ และขอบคุณมทุกคอมเม้นที่เป็นกำลังใจให้กันนะคับ เจอกันพรุ่งนี้เวลาเดิมประมาณนี้นะคับ จะเอาตอนที่ 16 มาฝากคร้าบบ
-
มาอ่านทันพอดี จิ้มๆ :oni2:
:L2: :L2: :L2:
-
ไม่ทันจิ้มมมม
^
^
^
แง้ๆๆ มาแย่งเค้า 55
เฮ้อโกดกันๆๆ คืนดีกันสะที
-
โห..น้องภีมนี่ออกแนวจิตๆนะคะ แบบรักแรงเกลียดแรงอะ แต่ก็น่ารักค่ะ :o8: :m1:
ยังไงก็ขอให้ความรักราบรื่นสมหวังนะคะ
รอตอนต่อปายยยยย :oni1: :oni1:
-
เอาแล้วไงละตู
ตอนที่แล้วยังโมโหไอ่คุณภีมอยู่เลย
ตอนนี้มาลังเลซะแล้ว :serius2:
ถ้าเกิดคบกันต่อไป หมอต้นมิต้องห้ามคบหาสมาคมกับชายใดเลยรึ
เฮ้อ... แต่เอาเถอะ คนล้มอย่าข้าม (เกี่ยวกันไหมนิ o7 )
รอดูพฤติกรรมภีมก่อน แล้วค่อยกลับมาเป็นFCต่อทีหลัง
-
:สงกรานต์1: :สงกรานต์1:
มารอนะครับ
ต่อเร็วๆๆนะครับ
-
รักคือการให้อภัย...
(เราเคยทำได้ไหมหว่า..อิ อิ )
มารอดูว่าภีมจะปรับปรุงตัวใหม่ได้อ่ะเปล่า :a11:
-
คำว่า
สัญญา
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มารอดูว่านายภีมจะทำตัวดีขึ้นหรือเปล่า หึงโหดแบบคราวนู้นก็น่ากลัวเลยนะเนี่ย
เป็นกำลังใจให้หมอต้นนะคร๊าบ
-
รักคือการให้อภัย
จากประสบการณ์ ให้อภัยไปก็เท่านั้น :laugh: :laugh:
ผมไม่เคยเห็นใครรักษาคำพูดได้ซะทีี เท่าที่รู้จักเพื่อน ๆ มา
หรือแม้แต่ประสบการณ์ของคนในบอร์ดก็เถอะ
เป็นกำลังใจให้หมอต้นครับ
แอบเห็นด้วยกับรีบน แบบนี้ หมอต้น คงจะมีเพื่อนผู้ชายไม่ได้เลยละมั๊ง แค่ยังไม่ทันรู้อะไร ก็พูดจาหยามเหยียดดูถูก ตบตีซะขนาดนี้ o2 o2
-
ภีมอารมแรงมากเลยอ่า
ใจเย้นลงกว่านี้นิดส์นึงก้อดีน้า อิอิ
-
hot มากค่าเรื่องนี้ แต่อากาศก็ hot เหมือนกัน ร้อนมากๆ
-
ภีมน่ารักจังเลย ไงเที่ยวหนุกๆน๊าจะรอ
-
เรื่องนี้ก็น่ารัก ใสๆ ดีเนอะ
อ่านไปอมยิ้มไป ถ้าไม่กะตุกจากการแบ่งประโยคแปลก คือ ประโยคคำพูดจากคนๆ เดียวกัน ทำไมมันแบ่งเป็นหลายประโยคจังวะ เช่น
...." อย่าเลยคับภีม..ภีมอย่ามาสัญญาอะไรกับผมอีกเลย "
" ผมกลัวแล้วคับ..ผมกลัวคำสัญญาของภีม"
" ภีมอย่ามาสัญญาอะไรกับผมอีกเลยนะ"
" เพราะผมคิดดูแล้วว่าภีมคงจะทำไม่ได้"
" ผมไม่อยากให้ภีมเป็นคนผิดคำพูดนะคับ "
" ผมพูดด้วยเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอ".....
ความจริง น่าจะรวมเข้าเป็นประโยคเดียวกันมากกว่านะ แล้วไอ้ที่ว่า..." ผมพูดด้วยเสียงสั่นๆ น้ำตาคลอ"....มันเป็นประโยคคำพูดหรือบอกเล่าคร่า
สงสัยจะรีบพิมพ์เลย พลาด อิอิ
เอานา เอาใหม่ สู้ๆ เจ้จะรออ่านนะ
ปล. เรื่องนี้ไหลเร็วมากเลยอะ ต๊กกะใจเลย
-
อิอิ ต้นใจอ่อนจนได้นะคะ :m1:
รักกันนานนน :o8:
-
เง้อๆ..................ร้ายกาจมากมายเลยนะนี่............แย้วแบบนี่จะทามยังไงต่อไปละคร๊าฟเนี่ย
เรื่องคงสนุกขึ้นทุกวันจิงนะคร๊าฟนี่...............ติดตามต่อไปนะคร๊าฟ
ยังไงก้อสัญญาแล้วนะคับว่าพรุ่งนี้จะมาต่อ...........ห้ามลืมเลยนะนี่ อิอิ
จะรอนะคร๊าฟ.................อิอิ :oni2: :oni2:
-
:m1: :m1: :m1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
:สงกรานต์1: ความรักที่ภีมมีให้ต้นรู้สึกมันหนักอึ่งเต็ม 2 บ่ายังไงไม่
เหมือนความรักของเด็กหวงของเล่น หรือแบบความรักที่มันลุ่มหลงไงไมรู้
(ความรู้สึกขอคนอ่านนะ)
-
:สงกรานต์1: ความรักที่ภีมมีให้ต้นรู้สึกมันหนักอึ่งเต็ม 2 บ่ายังไงไม่
เหมือนความรักของเด็กหวงของเล่น หรือแบบความรักที่มันลุ่มหลงไงไมรู้
(ความรู้สึกขอคนอ่านนะ)
อยากจะบอกว่าเห็นด้วยกันป้าแอน อย่างแรงครับ " แน่นใจหรือว่าที่เป็นอยู่คือความรักฮะนายภีม "
เป็นกำลังใจให้หมอต้น :L2: :L2: :L2: :L2:
ปล.อย่าไปยอมภีมมันมากนะ วันหลังต้อง :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
ให้โอกาสนายภีม แต่ต้องเล่นตัวสักหน่อยน่ะ อิอิ
-
คู่นี้ ต้องให้ได้เจ็บตัวกันก่อนถึงจะได้เข้าใจกัน อิอิ
-
ต้นเค้าให้โอกาสแล้ว ภีมก็อย่าทำแบบนี้
อีกนะ รู้ปล่าว :เฮ้อ:
-
ตอนนี้หมอต้นยังเป็นแฟนกะภีมอย่อ่ะป่าวววอ่ะ :o8: อยากรู้ อิอิ :laugh:
-
:จุ๊บๆ: จ๊วบๆคุงหมอต้น อิอิ
มาต่ออย่างไว น่าร๊ากเจงๆอ่า :m1:
คิดๆดูก็แอบเห็นใจภีม บางทีความรักมันเข้าตา...รักมากก็เลยหวงมาก
เราเองก็เป็นพวกขี้หวงอ่ะเลยพอจะเข้าใจ เหอเหอ
แต่ไอ้ที่ถึงขั้นลงไม้ลงมือผวะผ่ะๆนี่ก็ออกจาเกินไปนา :serius2:
"...ผมไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ให้โอกาสมันอีกครั้งหนึ่งแต่ทำไงได้ละคับคนมันรักไปแล้ว
ถึงแม้จะต้องเจ็บเพราะความรักมันก็คุ้มไม่ใช่หรอที่ครั้งหนึ่งเราได้เคยชื่อว่ามีความรัก..."
ชอบต้นจังเลยที่คิดไรแบบนี้ เป็นคนใจดีจัง
รออ่านต่อปายอย่างมีความสุขจ้า
-
มาอ่านแล้วววว
หวังว่าภีมคงใจเย็น อารมณ์รุนแรงน้อยลงนะ
หวงมากไปก็ไม่ดี ปล่อยมากไปก็ไม่ได้
เหอๆ
...
มาต่อไวๆนะคร้าบ
-
คงไม่มีครั้งที่สอง นะภีม :a14: :a14: :a14:
-
เอิ่ม........อ่านไปก้อสงสารต้นนะ แต่เราเปนคนแบบภีมอ่า.. :o8:
เราคิดว่าเราเข้าใจความรู้สึกภีมนะ และเราก้อรู้สึกขอบคุณต้นที่ให้โอกาสภีมอีกครั้ง :pig4:
เราไม่รู้นะว่าคนอื่นคิดยังไง ไอ้ที่ภีมทำมันจะใช่รักรึเปล่า รึแค่ความรู้สึกหวง เหมือนเดกหวงของ
ในความคิดเรา ถ้าลองได้รักใครสักคน และคิดว่าขาดเค้าเราคงมีชีวิตอยู่ไม่ได้ เราคงทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้เค้าเปนของเรา ไม่ว่าสิ่งที่ทำมันจะเลวร้ายแค่ไหนก้อเหอะ คนเราไม่ได้ดีเหมือนกันไปซะทุกคนหรอก เราคนหนึ่งล่ะ ที่พยายามจะรัก และเชื่อใจคนที่ตัวเองรัก แต่ก้อเพราะไอ้ความรักนี่แหล่ะ ที่มันทำให้เราทำลายทุกอย่างด้วยมือเราเอง เฮ้อ ไงๆก้อสู้ๆนะต้น เราเปนกำลังใจให้จ้า :L2:
ปล.โทดทีนะ พล่ามซะยาวเลย อินไปหน่อย แห่ะๆ :m23:
-
แล้วจะคอยดู ว่าจะรักษาสัญญาได้หรือไม่.....
:a3: :a3: :a3: :a3:
-
ภีมโหดมาก แต่ก็ได้ใจนะคะ :o8:
-
:-[ หมอต้นน่าร้ากกกกกก เป็นคนดีจังเลยน้า รู้จักการให้อภัย :-[ ปลื้มๆ
ขอบคุณ หมอต้นที่ลงเรื่องต่ออย่างสม่ำเสมอนะจ้ะ :yeb:
รอติดตามต่อไป :loveu:
-
ตามมาอ่านทันแล้ว
อยากเห็นหมอต้นตอนแปลงโฉมจัง (จะมีโอกาสไหม)
น้องภีมคงรักน้องต้นมากเลยทำตัวแย่ๆแบบนี้
ให้โอกาสคนที่รู้ตัวว่าผิดแก้ตัวใหม่อีกครั้งนะ
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เรื่องนี้สนุกจริงเลยอ่ะ
น่ารักดีด้วย
พึ่งมาอ่านนะเนี่ย ทีเดียวตามทันเลย เหอะๆ
รู้สึกดีจังที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ หุหุ
-
เง้อๆ................เข้ามารอตอนต่อไปนะคร๊าฟ :oni1: :oni1:
-
เง้อ :o
หึงโหดไปมั้ยอ่ะภีม
ถึงกับเลือกออก เข้าโรงบาลกันเลนเรอะ :angry2:
-
ภีมแอบน่ากลัว แค่คุยกันยังเป็นอย่างงี้เลยเรอะ ให้อภัยแต่คงฝึกนิสัยกันใหม่แล้วมั้ง :o
-
ไม่อยากให้ต้นยกโทษให้ภีมเลย :o12: เดี๋ยวมันก็ทามอีก -*-
สักพักคงเข้าใจกันได้นะ แอบเชียร์เป้อยู่ลึกๆ (มันดีอ่ะ คงไม่โวยแบบนายภีม)
-
รุนแรงจัง
เลือดออกเยยยยย
แต่ยังไงก็..........
มาต่ออีกน้าคับ
อิอิ
จุ๊ฟๆ
-
โอ้โห สนุกค้าบบบบบ จะมาติดตามอ่านทุกวันเลยน่าคับบบ :mc4: :mc4: :pig4: :pig4:
-
ภีมจะหึงแบบนี้อีกอ่ะป่าวอ่ะ
เหอๆๆๆๆ
-
:110011: พี่หมอสู้ๆ :110011:
อย่าไปยอมคับ:m11:
ทำสุดที่รักผมเจ็บงี้ได้งัย :angry2:
ุู^
^
^
^
^
อ้าว....ไม่ใช่รึ :m17:
:a12: :a12:รอดีก่า
-
:laugh: :laugh
รออยู่นะคับ
-
เต้นแก้ง่วงรอหมอต้น
:a11: ชื๊บๆ เอ้า :a11: ชื๊บๆ
-
คืนนี้ไม่มาแน่เลย :serius2:
-
ตอนที่ 16 รส – รัก – ร้อน – แรง – โรงพยาบาล
หลังจากที่ผมยอมให้โอกาสไอ้ภีมอีกครั้งมันก็ทำตัวเอาอกเอาใจผมเป็นพิเศษ
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมนอนอยู่ที่โรงพยาบาล วันนี้วันสุดท้ายแล้วคับ พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลสะที
ผมอยากกลับไปนั่งเรียนแล้วแหละ ขาดเรียนมาเกือบอาทิตย์แบบนี้ไม่ส่งผมดีกับผมเท่าไรนัก
ถึงแม้ผมจะมีสี่สาวคอยเลกเช่อร์ให้ก็เถอะยังไงก็สู้ไปนั่งเรียนเองไม่ได้หรอก
ส่วนไอ้ภีมหรอคับโดดยาวเหมือนกันคับ เพื่อนมันถามว่าทำไม่มาเรียนมันก็บอกเพื่อนมันว่าเฝ้าเมียเมียไม่สบาย
เจริญจริงๆไอ้บ้านี่ หน้าด้านสุดๆไม่รู้จักอายใครเลยย เฮ้ออเหนื่อยใจกับมันจริงๆ
"หมูอ้วน…ตัวเองหิวยัง…." ภีมถามผมคับเพราะตั้งแต่ตื่นมาผมยังไม่ได้กินอะไรเลย
" อืม…ยังอ่ะ..ภีมหิวแล้วหรอ…." ผมถามมันคับเพราะมันก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน
ตอนนี้มันคอยเอาอกเอาใจปรนนิบัติผมทุกอย่าง ผมบอกมันไปแล้วคับว่าไม่ต้องทำขนดนี้ก็ได้
แต่มันไม่ยอมคับมันบอกว่าอยากไถ่โทษที่มันทำกับผม ผมก็ปล่อยเลยตามเลยคับ
มึงอยากทำไรก็ทำไปเหนื่อยก็อย่ามาบ่นมาว่ากรูแล้วกัน อิอิ กรูนอนเฉยๆสบายๆเฟ้ยยย
" นี่ตัวเอง…เดี๋ยวเค้าเช็ดตัวให้น้า…ตื่นมาตั้งนานแล้วยังไม่ได้เช็ดตัวเลย " ภีมมันบอกผมคับผมเลยตกใจ
" เฮ้ยย…ไม่ต้องภีมเดี๋ยวเราทำเองได้ …" ผมบอกมันไปคับเพราะตอนนี้มันเริ่มอาย
" นี่ๆๆ…ตัวเองเค้าเห็นของตัวเองมาตั้งสามวันแล้วนะจะมาเขิลอะไรเค้าอีก "
อ๊ากกกกกก…….จริงด้วยระหว่างที่ผมหลับไปสองสามวันมานี้ไอ้บ้านี่เช็ดตัวให้ผมตลอดเลย
ฮือ….เอาไงดีกูอายเว้ยย อยากจะกระโดดตึกหนีมันจริงๆ
" อ้าว…เป็นอะไรไปก้มหน้าเงียบเชียว..ดูดิหน้าแดงตัวแดงเป็นลูกหนูอีกแล้ว…" ภีมมันบอกผมเพราะผมคงออกอาการเขิลมันมากไปหน่อย
" กะ…ก็..ก็เค้าอายนี่…." ผมก้มหน้าก้มตาบอกมันไปคับ
ไอ้ภีมตอนนี้ก็ได้แต่อมยิ้มในความแอ๊บอีโนเซ้นต์ของผม
อิอิ …ไม่ต้องมายิ้มกูแอ๊บไปงั้นแหละ ….กูทะลึ่งจะตาย 5555555
แล้วภีมมันก็เดินหายไปในห้องน้ำคับ
ผมคิดว่ามันคงเข้าไปทำธุระส่วนตัวเลยนอนอ่านการ์ตูนไปเรื่อยๆคับ
ผมอ่านไปได้สองหน้าเองมั้งคับ ก็เห็นพ่อหนุ่มหล่อของผมถืออ่างใส่น้ำพร้อมกับผ้าเดินมาที่เตียงผม
" เฮ้ยย….ภีมเราบอกไม่ต้องไง …." เราพอลุกไหวแล้วเดี๋ยวเราเช็ดเอง
" ตัวเองอย่าดื้อสิคับ….ไม่ต้องมาอายเค้าแล้ว…เค้าเห็นทุกตารางมิลลิเมตรของตัวเองแล้วแหละ"
" เร็วๆ…นอนเฉยๆอย่าดื้อนะคร้าบบ คนดี…." ไอ้ภีมมันอ้อนจะเช็ดตัวผมให้ได้
เอาไงดีละกูทุกทีที่มึงเช็ดตัวกูมึงคิดว่ากูหลับนี่หว่าแต่ตอนนี้มึงรู้ว่ากูตื่นมันจะไม่แปลกๆหรอว่ะเนี่ย
แต่….เหอๆๆๆ….เอาไงก็เอากันว่ะไอ้ต้น…ไงมันก็เห็นหมดแล้วนี่…โชว์แมนเลย …อิอิ…..
แล้วผมก็ไม่ขัดขืนมันคับปล่อยให้มันเช็ดตัวผม
มันเริ่มเช็ดที่หน้าผมอย่างแผ่วเบา….สงสัยมันกลัวผมเจ็บแล้วก็กลัวโดนแผลผมด้วย
ผลังจากนั้นมันก็เช็ดมาที่ตามคอผมแล้วมันก็เริ่มปลดเสื้อผมออกคับ
เหอๆๆ….เอาแล้วกูเลือดสูบฉีดทั่วร่างกาย…หัวใจเต้นรัว…มันเฉียววววโว๊ยยยยยย
มันปลดเสื้อผมออกจนหมดแล้วมันก็เช็ดที่หน้าอกผมและไล่ไปตามหน้าท้องของผม
มันเช็ดวนไปวนมาแถวๆยอดอกผมกะท้องน้อยผมอยู่นาน จนผมเริ่มผิดสังเกต
" นี่..ภีมพอแล้วเช็ดนานไปแล้วนะแถวๆนั้นอ่ะ.." ผมทำเสียงดุใส่มันคับ ไอ้บ้ามึงอย่ามายั่วกุนะเดี๋ยวหาว่ากูไม่เตือน
" แฮะๆๆ…" มันยิ้มแห้งให้ผมทันทีที่รู้ว่าผมจับได้ว่ามันแกล้งผม
แล้วมันก็เช็ดต่อไปตามแขนผม
" ต้นเดี๋ยวต้นนั่งก่อนนะเดี๋ยวเค้าจะเช็ดด้านหลังบ้าง " ภีมบอกผมพร้อมค่อยๆพยุงผมนั่ง
และมันก็เช็ดตามหลังผม เฮ้อรู้สึกดีจังที่คนรักมาเช็ดตัวให้แบบนี้อ่ะ อิอิ มีฟามสุขเฟ้ยย
" อ่ะ…เสร็จแล้ว.." ภีมบอกผมที่มันเช็ดด้านหลังเสร็จผมเตรียมจะหยิบเสื้อมาใส่เพราะคิดว่ามันเช็ดตัวเสร็จแล้ว
" อย่าเพิ่งต้น….ภีมยังเช็ดไม่เสร็จเลย รอใส่ทีเดียวเลยนะ…." ภีมมันรีบชิ่งบอกผมก่อนที่จะหยิบเสื้อ
" อ้าว…ยังไม่เสร็จหรอ..ก็เช็ดหมดแล้วนี่…" ผมทำหน้างงใส่มัน
มันก็อมยิ้มไม่พูดคับแต่สายตามันมองที่ช่วงล่างผมคับ ผมเลยมองตามสายตามัน
แว๊กกกก….มันจะเช็ดข้างล่างด้วย เอาไงดีกู แค่ท่อนบนกูก็จะไม่ไหวแล้ว
แล้วท่อนล่างกูจะทนไหวไม่ว่ะ…ฮืออ…เอาไงดีว่ะ
" เออ….ภีมไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวข่างล่างเราเช็ดเอง" ภีมไปพักผ่อนได้แล้ว
ผมรีบบอกมันไปก่อนที่อะไรมันจะสายเกินไป
" ตัวเองงง…อย่าดื้อดิ…นอนไปเลยเร็วๆด้วย…ถ้าตัวเองช้าเค้าก็ไม่ได้กินข้าวนะ"
มันขู่ผมคับผม มันคงรู้ว่าผมขี้เกรงใจเพราะมันเป็นคนหาข้าวให้ผมทานคับข้างโรงพยาบาลไม่อร่อยอ่ะอยากกินข้าวข้างนอกก็ต้องอาศัยมันนี่แหละไปซื้อให้กิน และมันก็จะกินข้าวพร้อมผมตลอดคับ
เออ….เอาไงดีว่ะกู
ตัวเองไม่ต้องอายเค้าแล้วว….เค้าเห็นหมดแล้ว….แล้วมันก็ดันผมให้นอนลงคับ
ผมพยายามฝืนนิดหน่อยคับ…เอาพอเป็นพิธี จริงๆยอมตั้งนานแล้ว เช็ดไปเลยโว๊ยยยย 555555
" น่านะ..คนดีอย่าดื้อนะคับเดี๋ยวตัวเหม็นนะคับ…" เออทำยังกะกูเป็นเด็กเนาะ
ผมยอมให้มันเช็ดคับแต่ผมอายมันอ่ะผมเลยขอนอนคว่ำให้เช็ดก่อนเพื่อทำใจ
ผมคิดว่าโชว์ก้นยังดีกว่าโชว์ลูกน้องผมให้มันดู ผมคิดว่าลูกน้องผมมันไม่ยอมให้ไอ้ภีมมาทำไรตัวผมฟรีๆหรอก
ผมก็เลยนอนคว่ำซุกหน้าลงหมอนเพราะความอายคับ
มันค่อยถอดกางเกงผมออกจนตอนนี้มันหายไปแล้วคับกางเกงผม
ตอนนี้ผมก็อยู่มนสภาพคนจนๆ อิอิ ก็ตัวเปล่าๆไม่มีอะไรติดตัวไงคับ จนมั้ย 5555
แล้วมันก็เช็ดตั้งแต่เท้าผมเลยคับ ไอ้บ้านี่ทำให้กูขาดนี้เลยหรอเท้าผมมันก็เช็ดให้คับ ทุกซอกนิ้วเท้าเลย
แล้วมันก็เช็ดมาตามขาผมจนทั่วคับ
ตอนนี้มันเริ่มเช็ดมาถึงต้นขาผมแล้วอ่ะ…ทำไมมันเสียวๆว่ะ
ผมก็เช็ดวนไปวนมาจนมาถึงก้นน้อยๆของผม
เอาแล้วสิมึงกูคิดถูกรึคิดผิดวะเนี่ย ที่กูให้มึงเห็นก้นกูก่อน
มันก็เช็ดที่ก้นผมทุกซอกเลยคับ ทำเอาผมเสียววาบไปหมด
นอนกัดหมดแน่นเลยคับไม่งั้นมันได้ยินเสียงครางผมแน่ๆ
เอาแล้วสิกูตอนนี้กูว่าแปลกๆแล้วตอนนี้ไอ้ภีมมันเหมือนไม่ได้เช็ดตัวคับมันเหมือนบีบก้นผมไปมาไงก็ไม่รู้
ผมก็เลยแหงนหน้าไปมองหน้ามันคับ ตอนนี้มันเหมือนคนสติหลุดคับตาจ้องก้นผมสะเยิ้มเลย
" นะ…นี่…ภีม…จะ..จะทำไรอ่ะ…" เสียงผมสั่นมากเลยคับ กลัวด้วยบวกกับเสียวด้วย เหอๆๆ
" อ่ะ…เอ่อ…กะ..ก็เช็ดตัวไงนี่ไงเสร็จแล้ว แฮะๆๆ …" ผมเรียกมันมันคงได้สติแหละคับ
เฮ่อ…รอดตัวเว้ยย….แต่เฮ้ยยทำไมมีอะไรมันดันๆอยู่ที่หว่างขากรูเนี่ยะ
ตายห่าแล้วววว….ลูกน้องผมมันตื่นมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ตอนนี้มันดูท่าทางจะอึดอัดมากที่ผมนอนทับมัน
" ต้นนอนหงายได้แล้ว..ถีมจะได้เช็ดต่อให้เสร็จ " มันบอกกับผม
เอาแล้วสิกูทำไงดีว่ะเนี่ยะ …..ถ้าหันหน้าไปตอนนี้ลูกน้องผมมันต้องชูคอขู่ไอ้ภีมแน่นอนที่ไปทำให้มันตื่นอ่ะ
" อ้าว…เร็วสิต้น…." มันเร่งผมใหญ่เลยคับ
" อ่ะ…เอ่อ…ภีมไม่ต้องก็ได้ คะ..คือ…เราหิวแล้วภีมไปซื้อข้าวนะๆๆ " ผมหาเรื่องไล่มันคับ
" อ้าวหรอ…งั้นก็รีบๆหันมาดิจะได้ไปซื้อข้าวให้…." มันตอบกลับมาแบบนี้ทำไงดีอ่ะกู
" เร็วๆ…หันมาเร็วๆเลย…" แว๊กกๆๆ..ไอ้ภีมมันจับผมหันไปคับผมคว้าอะไรรั้งไว้ไม่ทันเลยคับ
พอหันมาผมหลับตาปี๋เลย…อายมันมากเลยที่ตอนนี้ลูกน้องผมประกาศชูคอท้ารบกับไอ้ภีมแล้ว
ผมได้ยินแต่เสียงหัวเราะเบาๆของไอ้ภีมคับ….มันคงรู้ว่าผมอายเลยไม่อยากพูดอะไร
แล้วมันก็เช็ดตั้งแต่ขาขึ้นมาคับแล้วก็ขึ้นมาเรื่อยๆจนตอนนี้มันถึงโคนขาแล้วอ่ะ
เสียวอีกแล้วโว๊ยย….ลูกน้องผมก็โกรธมากเลยตอนนี้ที่ไอ้ภีมเข้ามาใกล้บริเวณต้องห้าม
ไอ้ภีมมันไม่หยุดคับมันเช็ดเข้าที่..เออ…ไข่ย้อยของผมเต็มๆเลย
ผมตัวชางาบนอนตัวสั่นเลยคับ…กัดฟันไว้เว้ยยอย่าครางออกมานะมึงไอ้ต้น
ดูเหมือนมันรู้ว่าผมมีอารมณ์มากแล้วมันก็เลยแกล้งผมโดยเช็ดไปเช็ดมาช้าอยู่อย่างนั้นอ่ะ
แล้วมันก็ขึ้นมาเช็ดบนตัวลูกน้องผมแล้วคับ…ฮือ…กูไม่ไหวแล้วนะ
ผมเลยเผลอครางออกไป…ทันทีทามันเช็ดลูกน้องผม
" ภะ…ภีม…พะ….พอ…พอแล้วววว…" ผมเสียงสั่นด้วยความเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก
แต่มือไอ้ภีมมันยังไม่หยุดคับ…แถมมันเอามือมันจับที่ลูกน้องผมเต็มๆเลย
ผมเลยลืมตาดูสถานการณ์ ก็พบว่าหน้าไอ้ภีมหื่นแตกมากครับท่านผู้ชม
ตาเยิ้ม…หน้าแดง…อ้าปากค้างนิดๆเหมือนน้ำลายจะไหล บรรยายเว่อร์ไปมั้ยกู อิอิ
" ภะ..ภีม..จะทำอะไรอ่ะ…" ผมเรียกไอ้ภีมคับตอนนี้ดูแล้วไอ้นี่สติหลุดอีกแล้วคับ
" ต้นคราบบบบบ…." มันเรียกผมเสียงสั่นๆคับ
" ดูสิคับ….ลูกน้องต้นมันร้องไห้แล้ว…ต้นไม่สงสารมันหรอออ…" แล้วมันก็ยิ้มๆให้ผม
ผมหน้าแดงมากเลย อายสิคับ…ลุกน้องผมไม่เก็บอาการเลยเห็นคนหล่อไม่ได้นะมึงดีใจจนร้องไห้เลย
แล้วไอ้ภีมมันก็จับลูกน้องผมรูดขึ้นรูดลงเบาๆ..จนผมเสียววาบจนก้นไม่ติดพื้นเลย
" อ่าซ์………" .ผมครางออกมาด้วยความเสียวสุดๆ
" ภะ..ภีม …พอดะ…ได้แล้ว…" แต่ตอนนี้ไอ้ภีมไม่หยุดคับ
มันจับลูกน้องผมรูดใหญ่เลยคับ ตอนนี้ผมก็ได้แต่ครางด้วยความเสียวซ่านอย่างที่สุด
แอ่นก้นไปตามจังหวะการรูดของ
" อ่า..อ่าซ์…ต้นคับ..มีความสุขมั้ย " ผมพูดพร้อมกับบอกผม
ผมได้แต่มองหน้ามันแล้วยิ้มให้คับ…สุขสุดยอดเลยโว๊ยยย
แต่ผมก็ต้องตกใจที่จู่ไอ้ภีมมันก็เอาลุกน้องผมเข้าปากมันแล้วก็ใช้ปากทำแทนมือคับ
" อ่า..อ่า…" มันยิ่งทำให้ผมเสียวมากว่าเดิม
มันก็เร่งจังหวะทั้งดูดทั้งเลียลูกน้องผมอย่างชำนาญที่เดียวเลยคับ
ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้วคับ…เลยปล่อยน้ำที่มันเก็บไว้สะนานออกมามากมายเข้าไปในปากไอ้ภีมเลย
ไอ้ภีมก็พยายามกลืนมันสะเหมือนกะว่าเป็นนมข้นหวานงั้นแหละ
น้ำของผมคงออกมามากเลยทีเดียวทำให้มันล้นออกมาที่มุมปากไอ้ภีมเยอะเลยคับ
แต่มันก็รีบเอานิ้วเกลี่ยกับเข้าปากมันเพื่อที่จะไม่ให้เสียไปแม้แต่หยดเดียว
ตอนนี้ผมได้แต่นอนหอบเหงื่อซึมบนเตียงแหละคับ
เอาไงดีกูอายฉิบหายเลยยอ่ะ
" เอ่อ..ภีมเราขอโทษที่เสร็จโดยไม่บอกทำให้มันต้องเข้าปากนายอ่ะ"
" ไม่เป็นไรต้นอะไรที่เป็นของต้นเรากินได้ทั้งนั้นแหละ…." ปากดีเดี๋ยวกูจะให้กินขี้เลยดูดิจะกินมั้ย 555555
" ต้นคราบบบบบบบบบบบ….." มันเรียกผมสะเยิ้มเลยคับ
ทำให้ผมหันไปมองมันที่ตอนนี้เอามือลูบเป้ากางเกงมันอยู่ซึ่งตอนนี้เป้ามันบวมมากเลยคับ
" ต้นคราบบบบบ….ช่วยภีมหน่อยจิ…นะนะนะนะ…….." มันอ้อนผมใหญ่เลย
" เฮ้ยย…บ้า..ไม่เอาภีม………" ผมหันหน้าหนีด้วยความอายคับแต่จริงๆก็อยากแหละ อิอิ
" นะคร้าบบบ….ทีเค้ายังช่วยตัวเองเลย …" มันยังไม่เลิกตื้อคับ
" ก็ไม่ได้ขอร้องให้มาช่วยนี่….ไปไกลๆเลยอย่ามาหื่น…" ผมบอกปัดมันไปก่อนคับ อายเว้ยยย
" ตัวเองอย่าใจร้ายดิ…..นะนะนะนะ….." ยังตื้อไม่เลิกเดี๋ยวกูก็ทำให้สะหรอก
แล้วมันก็จับมือผมไปจับลูกน้องของมันเลยคับ ไม่รู้มันเอาออกมาข้างนอกกางเกงตอนไหน
ผมตกใจเลย…ก็เลยหันไปมองที่มือก็เห็นไอ้ลูกน้องตัวร้ายของไอ้ภีมดีใจร้องไห้ที่เห็นผมจนน้ำตาไหลเปียกมือผมเลย ………สงสัยจะอยากจักจริงๆ
ผมทำอะไรไม่ถูกคับเลยจับอยู่แบบนั้นจนไอ้ภีมทนไม่ไหวเลยจับมือผมรูดขึ้นรูดลงน้องมันคับ
สักพักผมเริ่มทำใจได้เลยทำให้มันด้วยมือคับ…ดูท่าทางไอ้ภีมมันคงจะเสียวมาก
ครางไม่หยุดเลย…แถมมันยังเด้งเข้าเด้งออกตามจังหวะมือผมด้วย
" ตัวเองคับ…ทำให้เค้าหน่อยจิ นะนะ….." ทำไรว่ะ ผมแอบเอ๋อคับ
" ทำไรอ่ะ…." ผมถามมันออกไปด้วยความไม่รู้คับ
แล้วมันก็ชี้ที่ปากคับ..ผมเลยถึงบางอ้อเลยคับ
" เฮ้ยย…เราทำไม่เป็น…." ผมตอบมันไปคับ ก็ไม่เคยทำให้ใครนี่หว่าเห็นแต่ในหนังโป๊
" นะนะนะนะ…..ก็ดูดๆเหมือนไอติมอ่ะ…." มันอ้อนจะให้ผมทำให้ได้
เอาไงดีว่ะกู…..ผมคิดไปคิดมาก็……ก็เลยลองทำตามดูคับ…อิอิ ก็อยากลองบ้างอ่ะ
ผมค่อยๆเอามันเข้าปากคับ.,..ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะคับปากมากเลย
ผมกำลังจะถอนปากออกแต่ก็โดนมือไอ้ภีมกดเอาไว้แถมยังกดเข้ากดออกอีกต่างหาก
ผมก็เลยตามน้ำคับ…ผมไม่ขัดขืนแล้วคับค่อยๆอมเอาไว้แบบนั้นจนไอ้ภีมเอามือออกจากหัวผม
ผมเลยถอนปากออกมาหายใจ..แล้วผมก็เงยหน้าไปมองไอ้ภีมตอนนี้มันมองหน้าผมสะหยาดเยิ้มหยดย้อยเลย
แล้วมันก็ค่อยๆโน้มตัวลงมาประกบปากผม ผมหรอคับตอนนี้เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่แล้วคับ
ปล่อยให้มันดำเนินไปตามเกมส์รักของไอ้ภีมคับ
พอดูดปากกันเสร็จผมก็จัดการดูดเลียลูกน้องไอ้ภีมต่อคับเหมือนกับมันเป็นไอติม
ตอนนี้ผมพอจะทำได้เข้าที่เข้าทางแล้วคับ
ผมเลยเร่งจังหวะดูดอย่างเร็วๆ จนไอ้ภีมครางออกมาลั่นเลยคับ
แล้วสักพักไอ้ภีมก็กระแทกลุกน้องมันเข้ามาในปากผมอย่างแรง จนทำให้ลูกน้องมันดันเข้าไปจุกที่คอหอยผมเลย ผมแทบอ้วกแน่ะ กะลังจะดันออกแต่ก็ออกไม่ได้เพราะไอ้ภีมมันกดหัวผมไว้
แล้วน้ำมันก็หลั่งไหลลงสู่กระเพาะผมทันทีแทบไม่ต้องกลืนเลย
ผมกดหัวผมไว้สักพักแล้วมันก็ปล่อยผม ผมรีบถอนปากออกแล้วทันที
เฮ้ออ….เกือบตายเลยหายใจไม่ออก แค่กๆๆๆ….น้ำมันรสชาติแปลกๆว่ะ แหยะๆ..แหยะแต่ชอบอ่ะ
แล้วมันก็เอามือมาจับคางผมแล้วจูบปากอย่างอ่อนโยน นิ่มนวลทำเอาผมเคลิ้มไปเลย
แล้วมันก็ค่อยๆถอนปากออก..แล้วจูบที่หน้าผากผมคับ
" ภีมรักต้นมากเลยนะคับ…." มันบอกแค่นั้นทำเอาผมก้มหน้าก้มตาเลย อายด้วยเขิลด้วย
ตอนนี้ผมนั่งเงียบเลยคับ…อายมากที่ทำแบบนั้นลงไป…เอาแล้วสิกูโดดตึกหนีแม่งเลยอายเว้ยย
" ต้นคับเดี๋ยวเช็ดตัวใหม่นะ…ดูดิเหงื่ออกเต็มเลย " ภีมมันบอกกับผมคับ
ผมก็พยักหน้าเบาๆให้มัน แล้วมันก็เช็ดตัวผมอีกครั้งจนเสร็จ
แต่ครั้งนี้ไม่ได้มีไรนะเช็ดทำความสะอาดเฉยๆ ….โหหห…ผมละแอบเซ้งนึกว่าจะต่อรอบสอง อิอิ หื่นว่ะกู
" ต้นนน…เป็นอะไรเงียบเลย…" ภีมมันถามผมเพราะผมนั่งเงียบเลย
" เอ่อ…คือ..ต้นอายอ่ะ….." ผมตอบไปตามจิงคับ
" ไม่ต้องอายนะ…เราเป็นแฟนกันนะต้นเดี๋ยวอีกหน่อยทำยิ่งกว่านี้อีก 555 "
" ไอ้บ้า…." ผมด่ามันคับก็อายนี่หว่า
ตายห่าแล้วกู….จู่ๆผมก็นึกได้ว่าที่นี่โรงพยาบาลนี่หว่า กูทำแบบนี้ได้ไงนี่ มีใครมาเห็นมั้ยว่ะ
เอาแล้วสิตอนนี้ผมหน้าซีดเลย แถมตอนครางครางออกมาค่อนข้างดังเลยอ่ะ
" ภีม….ที่นี่โรงพยาบาลนี่…จะมีใครเห็นมั้ยอ่ะที่เราทำอะไรกันอ่ะ"
ผมถามมันออกไปเพราะความตกใจกลัวคนอื่นจะมาเห็น
" ไม่ต้องห่วง …ภีมจัดการเรียบร้อย.." มันตอบผมแบบนี้ทำเอาผมงงเลย
" จัดการอะไรอะ…." ผมถามมันด้วยความสงสัย
" ก็ภีมดูแล้วว่าในห้องนี้ไม่มีกล่องวงจรปิด และห้องนี้ก็เป็นห้องเก็บเสียงด้วย
แล้วตอนที่ภีมไปเอาน้ำในห้องน้ำม่าเช้ดตัวต้นภีมเอาป้ายห้ามเยี่ยมไปแขวนหน้าห้องพร้อมกับปิดม่านกระจกล๊อคห้องเรียบร้อย …รับประกันไม่มีใครล่วงรู้คร้าบบบบบบ "
" งั้น….ก็แสดงว่า………"
" ไอ้บ๊าเอ๊ยยยยยยยยยยยย นี่นายวางแผนไว้ใช่มั้ยเนี่ยะ"
ผมเตรียมโวยวายด่ามัน
" อย่าเพิ่งโกรธสิต้น…ภีมทำไปเพราะหวังดีนะ…." มันตอบผมกลับมาคับ
" หวังดีอะไร…" ผมถามมันกลับคับ
" ก็ทุกวันตอนที่เค้าเช็ดตัวให้ตัวเองไอ้ลุกน้องตัวเองมันก็ขู่เค้าตลอดเลย แต่เค้าไม่กล้าทำอะไรเพราะเห็นตัวเองหลับอยู่อ่ะ ตอนนี้ตัวเองตื่นแล้วก็อยากให้ลูกน้องตัวเองมันสบายตัวอ่ะเห็นมันอึดอัดมาหลายวันแล้วอ่ะ"
นี่แหละคับเหตุผลของมัน…หึหึ…ไอ้หื่นนนนน
" น่านะ…ตะเองอย่าโกรธเค้าน้า…." มันง้อผมเพราะผมทำหน้างอนๆใส่มัน
" อืม…ไม่โกรธก็ได้ แต่รีบไปซื้อข้าวเลยหิวแล้ว"
ผมรีบไล่มันเลยคับ ตอนนี้อายยยยยยยยยยยยยยมากกกก
" คร้าบบบบบบบ……..เดี๋ยวรีบมานะคับ ที่รักรอผมแปปนึงนะ"
แล้วมันก็จุ๊บหน้าผากผมแล้วเปิดประตูออกไปซื้อข้าวคับ
พอมันไปแล้วผมแทบลุกขึ้นมาเต้นหรือทำอะไรก็ได้เพราะตอนนี้มันอยู่ในอารมณ์ทั้งดีใจ ตื่นเต้นละอายผสมปนเปกันไปหมด ท่าท่างกูจะกลายเป็นไอ้หื่นไปสะแร้ววววเพราะลีลาของไอ้ภีมมันเร้าใจผมสะจริงๆ 555555555
จบอีกตอนนะคับ ขอบคุณทุกคอมเม้นที่ตามมาให้กำลังใจหมอต้นนะ กว่าจะอัพได้แต่ละตอนก้รอนานมากเนตอืดมากเลย รอกลับไปที่ กทม เมื่อไรจะอัพวันละสามตอนเหมือนเดิมเลยอิอิ เอาให้อ่านกันไม่ทันเลย แต่ว่าตอนนี้ชักเริ่มเขียนไม่ออกอ่ะ กว่าจะเขียนออกมาแต่ละตอนเหนื่อยน่าดูเลย
อิอิ วันเสาร์นี้ไอ้ภีมจะตามลงมาหาที่บ้านมันมาเล่นสงกรานตร์บ้านผม อิอิ ไปแระ
-
จิ้มๆ
งี้เดี๋ยวหมอต้นก็จาหายแล้วดิ
ได้ (น้ำ)ยา ดี
จากภีม
:laugh: :laugh:
ไปเล่นสงกรานต์ด้วยกันด้วย
:m1: :m1:
-
:m4: :m25: :m25: :mc4:
-
โหยยย ไอ่คุณภีม เจ้าเล่ห์มาก :laugh:
วางแผนจะชิมต้นน้อยตั้งแต่แรกแล้วสิเนี่ย จัดการเสร็จสรรพ
555555555555555+
ไม่รู้ใครหื่นกว่าใครแฮะ ระหว่างหมอต้นกับนายภีม เอิ๊กๆ
ตอนนี้อยู่แค่บนเตียงแฮะ ดีๆ ไม่มีทะเลาะ มีแต่หวานๆ (รึรสอื่นนะ 555+)
-
หุหุ สำเร็จเข้าแผนนายภีมซะแล้ว :o8:
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับหมอต้น
-
ภีมรอบคอบจริงๆ อิ อิ
โอย..ชอบตอนนี้ :m25:
-
คึคึ
นายภีมเจ้าเล่ห์มากๆๆ
เห็นปะ ดีกว่าใช้กำลังเป็นไหนๆๆ
:laugh: :laugh: :m25:
++++
-
นึกว่าวันนี้จะไม่อ่านซะแล้ว
ตอนนี้ได้ใจๆ :oni1:
ตาภีมนิหื่นจิงๆ :o8:
เอ๊ะ หรือ
ทั้งคู่หว่า :laugh:
:a12:
-
:o8: :o8:
อายจัง
:m15: :m15:
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองอ่ะ
:m15:
ผมเลิกกะแฟนที่โรงพยาบาล
:m15: :m15:
-
กะว่าจะจิ้ม ซะหน่อย ตัดหน้ากันไปเลยอ่ะ
แสดงว่ามีคนมาอ่านเยอะอ่ะซินะ
ต้นไม่รักนวลสงวนตัวเลยนะ ภีมก้อเร่งเร้าจังเลยอ่ะ
น่ารักจังทั้งคู่เลย รอนะคับรีบมาต่อนะพรุ่งนี้อ่ะ
-
:m4: เย้ ดีกันแล้ว รออ่านต่อนะ
-
ยินดีด้วย เท่านี้ก็เป็นเจ้าของไปแล้วครึ่งนึง หุหุ
-
ในโรงพยาบาล :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ภีมเวลาไม่โมโหก็น่ารักดีนะเสียอย่างเดี่ยวขี้หึงไปหน่อย o13
-
หมอต้นจะหายเร็วกว่านี้แน่ๆๆถ้าได้เข็มฉีดยาฉีดยาเข้าที่ก้นนะฮิๆๆ
-
:m25: ขนาดในรพ.ยังขนาดนี้
:m1: กลับไปบ้านขนาดไหน 555+ :laugh:
มาต่ออีกนะคับ จะนอนรอ :a12:
-
เอ่ออ ไม่มีคำบรรยายใดๆ o13
-
:m25: :m25:
ถ้ากลับถึงหอ..
จะยิ่งกว่านี้มั้ยนะ
หื๊นหื่นทั้งคู่
รอตอนต่อไปอยู่ครับ
-
:m25: :m25: :m25:
-
:m1: :mc4: :m25: :m25:
รอตอนกลับถึงหอแล้ว :m13:
-
:m25: :m25: :m25:
เลือดหมดตัวเลยอะ
-
อิจฉาคนได้เที่ยวตอนสงกรานต์จังฮะ อยากหยุดก็หยุดไม่ได้ เด๋วคนได้บ่นกันระงมประเทศ เฮ้อ..ภารกิจเพื่อชาติจริง ๆ
ใครเที่ยวก็เที่ยวเผื่อเค้าด้วยนะค๊าบบบ อิอิอิ
-
รักษาสุขภาพกันบ้างนะคู่นี้ เป็นห่วง
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
นายภีมรอบคอบจิงๆ
-
:a2: สุดยอด...
อิจฉา คนไปเล่นสงกรานต์กับแฟน... o7
รักษาสุขภาพด้วยนะ คุณหมอ..จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
เล่นสงกรานต์ให้สนุกนะคะ
:o8: :o8:
-
:-[ ภีมดูแลเหมอต้นดีจัง อร๊ายยยยยย :impress2:
น่ารักทั้งคู่เลยเน้อ แต่หมอต้นน่ารักที่ซู้ด มาลงตอนต่อสม่ำเสมอ :จุ๊บๆ: รักตายเลยเนี่ย
สุขสันต์วันสงกรานต์ล่วงหน้านะจ้ะ :สงกรานต์1: (แห้ม ชอบจริงๆเล้ย emo น้องหมูสงกรานต์เนี่ย อิอิ)
รอติอตามตอนต่อปาย :m18:
-
:L2: ให้คนขยันเขียน
นายภีมเตรียมการไว้พร้อม สอบวิศวะเรื่องความปลอดภัยคงได้คะแนนสูง :laugh:
-
:m1: รอตอนต่อไปนะ รักคนเขียนจัง
-
ไม่รอด พี่ต้น เสร็จพี่ภีมไปละ
-
โหยยย หื่นได้ไจมั๊กมากกกกก รออ่านนะคร้าบบบบ :mc4: :pig4: :L2:
-
งุงิงุงิ....................พอดีกานแย้วก้อน่ารักมากมายเลยนะนี่
แต่อย่าให้โมโหนะนี่...........น่ากลัวมากมายเลยละ อิอิ
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะคร๊าฟ อิอิ................รอต่อไปนะนี่
ปล........เล่นสงกานต์ให้สนุกนะคร๊าฟ อิอิ :oni2: :oni2:
-
เหอๆๆๆ
สุดๆๆอ่ะ ฉากโรงพยาบาลนี่ก็เคยอ่านมาของหลายคนแล้วน่ะ
แต่คู่ที่ลืมตัวที่สุดน่าจะคู่นี้น่ะ แบบตั้งแต่เช้า แถมหมอต้นยังลืมหมดทุกอย่างอีก
นี่ถ้าพยาบาลมาเคาะห้องจะทำไงล่ะเนี่ยยยย หุหุหุ :laugh:
-
:a4: :a4: จะเปนไงต่อไปอะ จะมาตัวอิจฉาป่าวเนี่ย รอๆๆๆ
-
ได้ยาดี... :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m12:
ช่างเป็นโอสถทิพย์ที่วิเศษยิ่งนัก
เพราะถูกสร้างจากร่างกาย
แล้วกลั่นออกมาด้วยความ..............????
ความอะไร...........
เติมเองจ้าๆๆ
อิอิ
:o8:
-
ร้อนแรงมาก
55
-
กล๊า กล้า
อิอิ
สู้ๆ
:bye2:
-
:laugh:ภีมทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละ อิ อิ
:L1: :L1: :L1:
-
แผนสูงนะคับเนี่ย อิอิ
-
แผนสูงนะคับเนี่ย อิอิ
-
หมต้นหื่น.............
จริงๆ.... น่าจาฉีดยาด้วยนะเนี่ย..............
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
พี่ต้นบ้านเราอยู่ใกล้กันเรย
จังหวัดอยู่ติดกัน แต่ผมเหนือกว่า เมืองกล้วยไข่ 555+
เห็นด้วยเรยของฝาก ผมก็ซื้อแต่ของแม่กุหลาบ
มีไส้ให้เลือกเยอะดี อร่อยด้วย :oni2:
พี่ต้นเล่นสงกรานต์ที่แม่น้ำไรอ่ะ เพราะบ้านผมเล่นที่ริมปิง
*-----*------*-----*-----*-----*-----*
พี่ภีมนี่โหดได้จัยจิง ๆ
แต่หลัง ๆ มานี่เริ่มทำตัวน่ารัก เห้อ ! พี่ภีมน่ารักจังงง
แต่ช่วยบอกเพื่อนพี่ต้นหน่อยสิ...มาปฏิบัติการพี่ม้า :serius2: อรนภากับผมบ้างงงงงง
แต่เป็นเพิ่มความอ้วนนะ อิอิ :o8:
อยากตี๋เกาหลีมั่งอ่ะ
-
ไหนว่าสมองตันเขียนไม่ออกงัยคับ :m12:
เขียนซะละเีอียดยิบเชียวพี่หมอ :m10: :m10:
พี่ภีมเจ้าเล่ห์จริงๆ ด้วย เนอะคับ
เค้า ตะเอง อ้อนงี้ดิ แล้วพี่หมอจะไปไหนรอด :laugh: :laugh:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
รอๆๆ มาต่อ เร็วๆๆ นะครับบบบบบ
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
แหม
ต้นคงหายเปนปลิดทิ้งเลยสิ :m1:
ภีมดูแลด้วยน้ำซะขนาดนี้ :laugh:
-
o13
+1ให้ผู้แต่งคร้าบบบ
รักษาเรตติ้งดีๆล่ะ
เรื่องนี้ม้ามืดมาแรงจริงๆๆๆ
:o8:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
รอพี่หมอต้น
-
:oni2: :oni2: :oni2:
รอเหมือนกัน
:serius2: :serius2:
-
สงสัยวันนี้คงไม่ได้อ่านก่อนนอนแน่เลย :เฮ้อ:
o7 o7 o7
-
ตอนที่ 17 ปรับตัว
วันนี้ผมออกจากโรงพยาบาลแล้วคับโดยมีนายภีมคนรับใช้ส่วนตัวผมและสี่สาวมารับผมคับ
โดยไอ้ภีมมันขับรถมาคับส่วนแม่สี่สาวนั่นมากับรถของพีทคับ
“ นี่ต้น…กลับไปที่หอแล้วอย่ามามันสวีทกันนะจ๊ะ วันอังคารนี้มีสอบแลปเคมี” เมย์บอกเตือนผม
“ อืม…ไม่ลืมหรอกแต่ไม่รู้จะเข้าใจเปล่า..ไม่ได้เข้าเรียนเลย…” ผมตอบไปเพราะกังวลว่าจะทำไม่ได้ก็เรื่องมันยากอ่ะ
“ ถ้าต้นไม่เข้าใจตรงไหนถามพวกเราได้นะ..” พีทบอกกับผมพร้อมส่งยิ้มงามๆมาให้
“ อืม…ขอบใจทุกคนเลยนะที่เป็นห่วงเรา…” ผมพูดไปจากใจจริง ผมนี่โชคดีเนาะมีเพื่อนดีๆแบบนี้อ่ะ
ชีวิตในมหาลัยการมีเพื่อนที่ดีนี่สำคัญมากเลยนะคับเพราะเพื่อนนี่แหละจะช่วยเราหลายๆอย่างไม่ว่าด้านการเรียน กิจกรรมต่างๆ น้องๆคนไหนอยู่มหาลัยแล้วคิดจะอยู่ตัวคนเดียวไม่สนใจใครพี่อยากแนะนำว่าคิดใหม่นะคับ
เชื่อพี่เหอะให้เราเก่งแค่ไหนแต่เราก็ไม่สามารถอยู่ตัวคนเดียวได้ในสังคมนี้หรอกนะคับ อิอิแนะแนวไปเลยสะงั้น
“ ไม่ต้องห่วงหรอก…เดี๋ยวเราติวให้ต้นเอง..อิอิ ..เราพอได้อยู่…” ไอ้ภีมมันคุยอวดเพื่อนผมคับ
“ จ๊ะ…ให้มันติวละกันไม่ใช่เป็นคนกวนต้นสะเองล่ะภีม….” พีทพูดกลับไปอย่างรู้ทันไอ้ภีมคับ
“ แหมๆๆ…พีทอ่ะ…ก็กวนเล็กๆน้อยเพราะกระชุ่มกระชวยหัวใจน่า…” มันพูดกับพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นๆใส่พีท
“ เฮ้อ…ระวังตัวดีๆนะต้น ตาภีมนี่ผีเข้าผีออก..ต้นคงต้องปรับตัวเยอะหน่อยนะ…” พีทบอกกับผม
“ อืม…เราทำใจได้แล้วแหละ…” .ผมเริ่มชินกับอาการผีเข้าผีออกของมันแล้วคับ
ขากลับผมก็นั่งกลับมากับภีมคับ…ดูวันนี้มันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ชวนผมคุยโน่นั่นนี่ตลอดทางเลย
พูดมากจริงๆแฟนผม…ผมชินแล้วแหละทำได้แค่ยิ้มกับพยักหน้าไปกับมันด้วย
แล้วพวกผมก็มาถึงมหาลัยก็แยกย้ายกันกลับหอคับ พอถึงหอผมก็เดินตัวปลิวขึ้นหอเลย
ส่วนไอ้ภีมหรอคับ อิอิ ถือของสิคับ 555555 ผมเดินขึ้นบันไดมาได้สองชั้นก็เจอโจทย์เก่าคับ
จะใครที่ไหนล่ะคับถ้าไม่ใช่นายเป้..ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
“ อ้าว..ต้น…เป็นไงอ่ะไม่สบายหายไปเป็นอาทิตย์เลย …เป็นไงบ้างอ่ะหายแล้วช่ายป่ะ”
“ อืม…เราไม่เป็นอะไรแล้วแหละ…” ผมตอบมันไปคับ
“ เราก็อยากไปเยี่ยมต้นนะแต่อาจารย์จะสอบอ่ะ ..เราเลยต้องรีบอ่านหนังสือยิ่งโง่ๆอยู่ด้วย”
“ ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ได้เป็นอะไรมากสะหน่อย….เราก็จะรีบไปอ่านบ้างแล้วแหละโง่เหมือนกัน”
ระหว่างการสนทนาของผมกับเป้ก็มีสายตาพิฆาตมองผมจากด้านหลังคับ
ผมลืมไปสนิทเลยว่าไอ้ภีมเดินตามหลังมานี่หว่า ซวยแล้วกูได้เข้าโรงพยาบาลรอบสองแน่ๆ
ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ….ตอนนี้ผมหันไปมองไอ้ภีมคับมันวางของทั้งหมดลงกับพื้นเลยคับ
ดูมันนิ่งๆไงก็ไม่รู้….มึงอย่าทำไรกูอีกนะคราวนี้กูตายจริงๆแน่
“ หวัดดีคับ…ผมภีมคับเป็นเมทต้น…” ไอ้ภีมทักทายไอ้เป้
ผมทำหน้าเอ๋อแดกเลย เฮ้ย…มันเป็นอะไรว่ะ
“ เอ่อ…เออ..ผมเป้คับ..เป็นเพื่อนคณะต้นคับ ยินดีที่รู้จักคับ…” ไอ้เป้ก๊อกจะงงนะคับที่ไอ้ภีมทักมัน
“ วันหลังแวะมาเล่นที่ห้องผมกับต้นบ้างก็ได้นะคับจะได้มีเพื่อนคุยเยอะๆ สนุกดี ” ไอ้ภีมพูดแล้วยิ้มให้เป้อย่างเป็นมิตร
ผมก็เอ๋อแดกยกกำลังสองเลย ไอ้ภีมมันเปลี่ยนไป มันเป็นบ้าไรเนี่ยะ
“ คะ..คับ…ได้ดิคับ..ผมอยู่ชั้นสี่นี่เอง..ว่างๆจะไปเล่นที่ห้องนะคับ ” ไอ้เป้บอกกับภีม
" อืม…งั้นผมกับต้นขอตัวก่อนนะคับ…เอาของไปเก็บก่อน.." ภีมบอกกับไอ้เป้คับ
" เออ…คับ เชิญคับผมก็กำลังลงไปข้างล่างเหมือนกัน" ไอ้เป้ก็บอกไอ้ภีมไปคับ
แล้วไอ้ภีมก็หยิบข้าวของเดินนำผมไปเลย ตอนนี้ผมยังยืนเอ๋ออยู่ที่เดิมคับ
จนไอ้ภีมมันเห็นผมไม่เดินตามมันไปมันเลยต้องหยุดเดินหันมาเรียกผมคับ
" ต้น…เป็นอะไร..ยืนนิ่งเชียวเข้าห้องเหอะคับ.." มันเรียกผมจนผมได้สติคับ
เลยเดินตามมันไปจนถึงที่ห้อง
พอถึงที่ห้องผมก็นั่งเป็นคุณชายคับ ดูไอ้ภีมเอาเอาโน่นนั่นนี่เก็บเข้าที่ทั้งของมันและของผม
และมันยังทำความสะอาดห้องคนเดียวอีกเพราะไม่ได้อยู่ห้องหลายวันฝุ่นเริ่มจับแล้ว
ไอ้ภีมมันเป็นคนรักความสะอาดนะคับ…มันเลยชอบทำความสะอาดห้องเป็นประจำ
ผมจะไปช่วยมันทำมันก็ห้ามผมคับ…มันบอกให้หายดีก่อนค่อยมาช่วยตอนนี้นั่งเป็นกำลังใจให้มันก็พอ
แหวะ…มึงนี่น้ำเน่าได้โล่เนาะไอ้ภีม
ผมก็ได้แต่นั่งมองมันทำความสะอาดไปเรื่อยๆ ดูมันจนเพลินเลนคับ คนอะไรว่ะดูเท่าไรก็ไม่เบื่อ น่ารักว่ะแฟนใครว่ะ 5555555
และตอนนี้ผมก็สงสัยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่หน้าบันไดด้วย ทำไมไอ้ภีมมันไม่โวยวายวะ
ผมเลยตัดสินใจถามมันเลยคับ
" ภีม…เมื่อกี้นายไม่โกรธหรอที่เราคุยกะเป้อ่ะ…" ถามมันไปก็กลัวนะคับว่ามันจะอารมณ์เสียขึ้นมา
" ไม่อ่ะ…เราไม่โกรธแล้ว…ก็เค้าเป็นเพื่อนต้นไม่ใช่หรอ.." มันตอบผมแล้วยิ้มให้
" อืม…แล้วทำไมนายไม่กรธเหมือนเคยอ่ะ…" ผมถามมันอีกก็คนมันสงสัยนี่โว๊ยย
" ก็เราสัญญากับต้นแล้วไงว่าเราจะมีสติจะไม่ทำให้ต้นเสียใจอีกแล้ว.." มันพูดแล้วมันก็มองหน้าผม
" ภีมไม่อยากทำให้คนที่ภีมรักเสียน้ำตาและเจ็บตัวอีกแล้ว…" มันจ้องหน้าผมตาเยิ้มเลย
ผมก็มองหยน้ามันคับ ตอนนี้ความรู้สึกมันตื้นตันไงไม่รู้บอกไม่ถูก
จนน้ำตาผมมันปริ่มจะไหลอีกแล้ว…เซนซิทีฟจังเลยกู นางเองเจ้าน้ำตาสุดริด
มันคงเห็นผมตาแดงๆจะร้องไห้มั้งคับมันเลยเดินมานั่งข้างๆผม และเอามือผมไปกุมไว้
" เป็นอะไรคับ…ภีมบอกแล้วไง…ต่อไปนี้ภีมจะไม่ใจร้อนแล้วนะภีมจะมีสติจะฟังเหตุผลถึงบางครั้งมันอาจจะมีบ้างภีมก็อยากให้ต้นเข้าใจนะว่าภีมกำลังปรับตัวแต่ถึงอย่างไงภีมก็จะทำให้ดีที่สุดนะคับ เพื่อคนคนนี้..ที่ภีมรัก…" แล้วมันก็เอามือมาโอบไหล่ผมแล้วดึงผมไปกอดไว้ในอ้อมอกมัน
ผมรู้สึกดีจังเลย อบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้ มันอบอุ่น และปลอดภัย
ผมก็ซบหน้าลงที่อกไอ้ภีมและก็เอามือสวมกอดมันเช่นกันเพื่อให้มันรู้ว่าผมรู้สึกดีแค่ไหน
ผมกับมันนั่งกอดกันจนนานเลยคับ…จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ขึ้นมาคับ เป็นมือถือผมเอง
ผมเลยผละออกจากอกไอ้ภีมคับแล้วเดินมาดูที่โทรศัพท์คับ
พีท…พีทโทรมาคับ ผมเลยรีบรับสายคับ
" ว่าไงพีท…" ผมทักพีทไปคับ
" นี่จู๋จี้กันไปถึงไหนแล้วค่ะ …เพื่อนจะโทรมาบอกว่าหิวข้าวแล้วค่ะ .." พีทพูดกับผม
เออ…จิงนี่หว่านัดกินข้าวกับเพื่อนๆอ่ะ…มัวแต่มากอดกับไอ้ภีมอยู่กู
" เออ…เสร็จแล้วเราจัดห้องนิดหน่อยฝุ่นมันจับ ..เนี่ยะกำลังจะลงไป …" ผมรีบอกพีทไปคับ
" จ๊ะ..เพื่อนรอที่หน้าร้านป้าว๊ากนะ…."
" อืม…แล้วเราจะรีบลงไป…" ผมบอกกับพีทก่อนที่จะวางสาย
" ภีม…ลงไปกินข้างกันพวกพีทรอแล้ว.." ผมบอกกับภีมคับ
" อืม…ไปดิเสร็จพอดีเลย…" ภีมตอบผมกลับมา
แล้วเราก็ลงไปกินข้าวพร้อกับเพื่อนๆของผมที่คาเฟตแหละคับ ประหยัดตังดี
ระหว่างกินข้าวอยู่นั่น…ก็มีคนมาสะกิดผมคับ
" เออ…ต้นรึเปล่าคับ " คนที่สะกิดมันทักผม
" เออ…ใช่คับ" ผมตอบกลับไปพร้อมมองหน้ามัน หน้ามันคุ้นๆว่ะ
" อืม…จำเราได้มั้ย…" มันถามผมกลับคับ
ผมก็จ้องหน้ามันแปปนึงก็นึกออกเลยคับ
" คะ..คิว รึเปล่าคับ…" อย่าให้ใช่เลยกู….ไอ้คนที่มาขอเบอร์ผมที่ร้านซเวนเซ่นที่สยามตอนผมไปแปลงโฉมอ่ะ จำกันได้มั้ยเอ่ย
" อืม..ดีใจจังที่ต้นจำเราได้ด้วย...."
" เอ่อ…จำได้ดิ..แฮะๆๆ…" ผมยิ้มแห้งๆให้มันพร้อมมองหน้าไอ้ภีมซึ่งตอนนี้มันทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามใสผม
" เราขอโทษนะที่ไม่ได้โทรหาเลย…ตอนนั้นเราทำโทรศัพท์หายอ่ะ..เราจำเบอร์ที่ขอต้นไปไม่ได้เลยไม่ได้โทรหานะ ต้นไม่โกรธเรานะ "
กูจะไปโกรธไรมึงแต่กูจะโกรธมึงที่มาไม่ดูเวลาแบบนี้แหละ
" เอ่อ…เราก็เรียนยุ่งๆอ่ะเลยไม่ได้โทรไปเหมือนกัน " ผมแก้ตัวออกไปคับ
" แล้วนี่..คิวมาทำอะไรหรอ.." ผมถามมันคับ
" อ่อ…เพื่อนเราเรียนคณะ.XXX อ่ะ เลยแวะมาหาเพื่อนสะหน่อยแต่สงสัยวันนี้โชคดีเลยได้เจอต้นด้วย "
มันพูดแล้วยิ้มให้ผมถ้าไม่ติดมีไอ้ภีมนี่มึงเสร็จกูแน่ไอ้คิว
" แล้วเจอเพื่อนรึยังคับ!!!!........" ไอ้ภีมถามไอ้คิวคับ…พร้อมทำหน้ากวนๆใส่ไอ้คิว
" เอ่อ…เจอแล้วคับ….นั่งอยู่ด้านโน้นคับ " ไอ้คิวก็ตอบไอ้ภีมไปคับ
มันมองหน้ากันเหมือนส่งประกายไฟใส่กันงั้นแหละ
" เอ่อ…นี่ภีม เมทเราเอง…" ผมรีบแก้สถานการณ์ก่อนคับก่อนจะเกิดอะไรขึ้น
เพราะตอนนี้ไอ้ภีมเริ่มคุมตัวเองไม่ได้แล้วสิ
" อ่อ….ผมคิวนะคับ…เผอิญไปรู้จักกับต้นที่สยามเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนอ่ะคับ"
มันบอกไอ้ภีมไปคับ
" หรอคับ…ผมก็นึกว่าเพื่อนเก่ากันสะอีกคุยกันสนิทสนมเชียว" เอาแล้วไอ้ภีมมันเริ่มกวนตีนแระ
" ก็….ไม่หรอกคับ…ยังไม่ได้คุยอะไรกันมากเลยคือผมขอเบอร์ต้นมาแต่ดันโทรศัพท์หายไปสะก่อรชนที่จะโทรคุยกะต้นเลยไม่ได้คุยกันเลย ไม่งั้นป่านนี้คงสนิทกันมากกว่านี้แน่คับ "
ไอ้คิวเหมือนจะดูอะไรออกเลยกวนตีนใสไอ้ภีมมั่งและคับ
" อืม..หรอคับ…." ไอ้ภีมพูดพร้อมทำหน้านิ่งๆพร้อมกับจ้องหน้าไอ้คิวคับ
มันโกรธแล้วแน่เลยอ่ะ งานเข้าแล้วกู
" เอ่อ….จิงสิต้นคับงั้นคิวขอเบอร์ต้นอีกครั้งได้มั้นคับ " เอาไงดีว่ะ
เอ่อ…. ใครก็ได้ช่วยกูด้วย
ผมมองหน้าไอ้ภีมคับ…มันก้มหน้านิ่งแล้วมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผม
" เอ้า..ก็ให้เพื่อนไปสิเพื่อนรอนานแล้วนะต้น…" มันพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม
ทำเอาผมงงเลยคับ
" เร็วดิ…โหหหเป็นไรว่ะ…ลืมเบอร์ตัวเองรึไง…" มันยังยิ้มแซวผมคับ
ผมก็เลยให้เบอร์คิวไปคับ..และคิวก็ขอตัวไปที่โต๊ะเพื่อนๆของมันคับ
หลังจากไอ้คิวไปแล้วภีมมันก็กินข้าวไปเรื่อยๆ ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมยิ่งไม่เข้าใจมันคับตอนแรกเหมือนจะเอาเรื่องไอ้คิวพอตอนหลังกลับบอกให้กูรีบให้เบอร์มันไปสะงั้น
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็แยกย้ายกับเพื่อนๆกลับหอกันคับ
ผมกับภีมเดินไปซื้อขนมเล็กๆน้อยๆกินกันคับ มันก็ยังทำตัวเหมือนปกติ
แต่ผมว่ามันแปลกๆอ่ะไอ้ภีมไม่ใช่แบบนี้อ่ะ ผมเลยถามมันคับ
" ภีม….เป็นอะไรรึเปล่า…" ผมมองหน้ามันแล้วถามมัน
" เปล่านี่ต้น…ภีมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย…" ไปซื้อขนมเสร็จขึ้นหอเหอะ
ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลยคับ…
แล้วพอขึ้นหอมาไอ้ภีมมันก็บอกให้ผมขึ้นห้องก่อนเลยมันจะดูทีวีข้างล่างเดี๋ยวตามขึ้นไป
ผมจะรีบมาอ่านหนังสือคับเลยขึ้นมาก่อน พอถึงห้องผมก็เริ่มอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบวันอังคารคับ
ผมอ่านหนังสือไปเรื่อยจนลืมเวลาเลยหยิบนาฬิกามาดู
นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนี่หว่าทำไมภีมยังไม่ขึ้นมาว่ะ….เริ่มเป็นห่วงมันแล้วซิ
พอผมนึกถึงไอ้ภีมก็มาพอดีคับ
" อ้าว…อ่านเสร็จแล้วหรอต้น…" พอเข้ามามันก็ทักทายผมแต่ผมว่ามันผิดปกติมันมีอะไรในใจแน่ๆ
" ภีม…ทำไมเพิ่งขึ้นมา..เป็นอะไรรึเปล่า…" ผมถามมันเพราะเป็นห่วงมันคับ
" เปล่า…เราไม่อยากขึ้นมากวนต้นนะเห็นต้นอ่านหนังสือเลยดูทีวีไปเรื่อย.." มันตอบแก้ตัวผมมาคับ
" อืม….มีอะไรก็บอกกันนะภีม…." ผมหันไปมองมันแล้วมันก็พยักน้ายิ้มให้ผมแทนคำตอบ
ผมจะอ่านหนังสือต่อจู่โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมา ผมไม่ได้สนใจคับรีบกดรับสายไปไม่ได้ดูชื่อเลย
" หวัดดีคับ…" ผมทักทายไป
" ดีคับต้น…" มันตอบกลับมาแล้ว
" ใครอ่ะคับ…" ผมถามไปเพราะไม่รู้ว่าใคร
" คิวไง…โหลืมเราแล้วหรอ…" ในตอบมาผมตกใจจึงเผลออุทานชื่อมันออกมา
" คิว!!!...หรอ…." ทันใดไอ้ภีมก็หันหน้ามามองผมทันที
ผมตกใจแล้วมองหน้ามันคับ
" เอ่อ…. คือ…" ผมกำลังจะบอกมันว่าไม่ว่างเพื่อตัดปัญหาไป
" อืมต้น…เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ…" ไอ้ภีมมันบอกผมแล้วยิ้มให้เหมือนไม่ได้โกรธอะไรเลย
ผมก็ได้แต่พยักหน้าแล้วมันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินมาหยิกแก้มผมเล่นแล้วเดินออกไปอาบน้ำทำเอาผมงงกับพฤติกรรมมันมากเลย
แล้วผมก็คุยกับคิวต่อสักประมาณ 10 นาทีผมเลยขอตัวคิวไปอาบน้ำคับ พอผมไปถึงห้องน้ำก็เห็นว่าไอ้ภีมมันยังอาบน้ำอยู่คับเพราะผมจำผ้าเช็ดตัวของมันที่พาดที่ประตูได้ผมเลยเข้าไปอาบห้องข้างๆมัน ระหว่างที่ผมกำลังจะอาบน้ำก็ได้ยินเสียงเหมือนคนสะอื้นเบาๆ ผมคิดว่าคงเป็นไอ้ภีมแน่ๆเพราะตอนนี้มีคนอาบน้ำแค่สองห้องคับคือผมกับมัน
ละคงไม่ใช่ผีที่ไหนแน่ๆผมจำเสียงมันได้คับ ผมใจไม่ดีเลยที่รู้ว่าไอ้ภีมมันร้องไห้ ต้องเป็นเพราะผมแน่เลย ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ผมเป็นต้นเหตุทำมันเสียใจ ผมยืนคิดอยู่ในห้องน้ำก็ได้ยินเสียงประตู้ห้องน้ำไอ้ภีมเปิดออกมันคงอาบน้ำเสร็จแล้วผมเลยรีบอาบน้ำเพื่อจะได้คุยกับมันให้รู้เรื่อง
พอผมกลับมาที่ห้องก็พบว่าไอ้ภีมมันนอนหันหลังห่มผ้าเรียบร้อยเหมือนกับว่านอนหลับแล้วแต่ผมรู้คับว่ามันยังไม่หลับผมเลยรีบแต่งตัวแล้วไปนั่งที่เตียงมันแล้วจับที่ไหล่มันให้มันหันมาคุยคับคับ มันก็แกล้งทำเป็นงัวเงียไม่ยอมบอกแต่ว่จะนอนจะนอนไม่ยอมหันมาคุยคับ
ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยนอนข้างมันเลยแล้วผมก็สวมกอดมันจากข้างหลัง มันสะดุ้งนิดๆที่รู้ว่าผมจู่ๆก็มานอนกอดมัน
ผมไม่รู้จะทำไงก็เลยกอดมันแล้วพูดกับมันไปว่า
" ภีมคับ…ภีมเป็นอะไรคับ…ทำไมภีมไม่บอกต้นละคับเก็บไว้คนเดียวทำไมอ่ะ เราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอคับ…ภีมมีอะไรไม่สบายใจอย่าเก็บไว้คนเดียวสิ
ถ้าภีมคิดมากเพราะต้น…ต้นขอโทษนะคับ "
และผมก็ซุกหน้าที่หลังมันพร้อมกับน้ำตาเริ่มหยดลงมาแล้วและตอนนี้ผมก็รู้ว่าไอ้ภีมร้องไห้อยู่แน่ๆเพราะมันตัวสั่นๆ มันยิ่งทำให้ต่อมน้ำตาผมแตกทันที
ภีมมันคงรู้สึกว่าผมร้องไห้คับมันเลยรีบหันหน้ามามองผมทันที ผมก็มองไปที่หน้าไอ้ภีมใจหายแวบเลย มันร้องไห้จนตามันบวมเลย แต่มันก็ยังมีหน้ามาปลอบผมอีกนะ
" ต้นคับ…เป็นอะไร..ร้องไห้ทำไมคับ…" แล้วมันก็ลูบหัวผม มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่เลย
" ภีม…ภีมเป็นอะไรอ่ะคับ…ภีมแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำทำไม..ภีมร้องไห้ทำไมคับ ..ฮือๆ…ต้นเป็นต้นเหตุใช่มั้ยภีม..ฮือๆๆ ต้นขอโทษคับ…"
ผมพูดกับมันพร้อมกับสะอื้นไปด้วย
มันนิ่งไม่พูดอะไรคับ…แต่มันยังคงกอดผมไว้แลวลูบหัวปลอบผม จนผมทนไม่ได้อยากรู้คับว่ามันเป็นอะไรกันแน่
" ภีมคับ…ภีมบอกต้นมาเถอะนะคับว่าภีมเป็นอะไร …ต้นขอร้องนะ " ผมอ้อนมันคับ
" ก็ได้คับ…ภีมทำใจไม่ได้อ่ะที่เห็นคนอื่นมาใกล้ชิดต้น…โดยเฉพาะไอ้คนที่ชื่อคิวอ่ะ อย่างไอ้เป้ภีมอย่างพอทนได้นะคับ…"
" แต่ไอ้คิวต้นพยายามอดทนมากๆทั้งที่อยากจะต่อยหน้ามันให้คว่ำมันเจ็บนะต้น…มันเจ็บที่นี่ ที่หัวใจภีม เวลาต้นไปใกล้ชิดคนอื่น แต่ภีมทำอะไรไม่ได้ภีมก็เลยต้องอดทนแต่มันทนไม่ไหวจริงๆต้นมันก็เลยต้องร้องไห้ออกมาแบบนี้แหละ…" แล้วมันก็ร้องไห้ใหญ่เลย
ทำเอาผมตกใจ..กลายเป็นว่าตอนนี้มันปลอบมันคับ ผมเอาหัวมันมาหนุนที่ตักผมแล้วผมก็ลูบหัวมันเบาๆ
" ภีมคับ…ภีมมีอะไรก็บอกต้นนะคับไม่ต้องเก็บไว้ขนาดนี้ต้นไม่ได้ให้ภีมปรับตัวเข้าหาต้นฝ่ายเดียวต้นเองก็ต้องปรับตัวเข้าหาภีมด้วยอะไรที่ภีมไม่ชอบก็บอกต้นมานะคับ ทีหลังอย่าเก็บอารายมาคิดแบบนี้คนเดียวอีกนะคับ"
แล้วผมก็ก้มจุ๊บหน้าผากมัน…มันก็ลืมตามามองหน้าผมแล้วพยักหน้าให้ผม
" ต้นไม่ได้คิดอะไรกับไอ้คิวใช่มั้ยคับ…." ไอ้ภีมถามผมคับ
" อืม…เค้าเป็นได้แค่เพื่อนต้นเท่านั้นแหละคับ…ก็ต้นมีแฟนแล้วนี่คับจะให้มีคนอื่นได้ไงจริงมั้ยคับ"
ผมก็ยิ้มให้มัน ..มันก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเลยคับ
" ผมเชื่อใจต้นนะคับ…" มันบอกผมแล้วก็หลับตานอนยิ้มที่ตักผมแบบนั้น
คืนนั้นผมกับไอ้ภีมก็นอนกอดกันทั้งคืนเลยคับนี่แหละคับคนที่รักกันต้องเปิดใจพูดคุยกันไม่ปล่อยปัญหาให้ค้างคามันจะก่อเกิดเป็นปัญหาใหญ่ทีหลัง ต่างคนต่างต้องปรับเข้าหากัน ไว้เนื้อเชื่อใจกัน มันจะทำให้ความรักของคนสองคนคงอยู่ตลอดไปคับ
จบไปอีกตอนวันนี้ไปชอปปิ้งมาสะสะใจตังหายไปหลายพันคับ หมดไปเพราะครีมกันแดดคับ แพงมากกแต่ก็ยอมซื้อเพื่อสุขภาพผิวเตรียมพร้อมกับสงกรานตร์คับ ผมซื้อของ AMADA SPF 70 มาคับ ใครเคยใช้มั่งแต่เห็นพวกดาราใช้เยอะเลยลองมั่งเห็นเค้าบอกว่าดี อิอิ
ตอนนี้แต่งไปน้ำตาไหลไปเพราะสงสารไอ้ภีมคับ ดูท่าทางเก็บกดน่าดูเลยอ่ะ แต่ก็ช่วยไม่ได้เนาะอยากมีแฟนน่ารักอย่างเราเอง 55555
-
มาเจิมตอนใหม่ :oni2:
เห็นด้วยคับ มีอารายก็ต้องปรึกษากัน ไว้วางใจกัน และที่สำคัญ การจะรักกะใคร หรืออยู่ร่วมกับใคร ทั้งเค้าทั้งเราก็ควรที่จะปรับตัวเอง เข้าหากันด้วย ไม่ใช่แค่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด และการปรับตัวไม่ใช่แค่ปรับตัวเข้าหาคนรัก มันก็ต้องปรับตัวเข้าหาทุกๆคนในสังคมด้วย อย่าเอาเราเป็นแกนกลางฝ่ายเดียว o13 o13 o13
ดีใจๆ มาโพสตัดหน้า ป้าๆ ลุงๆ อย่างป้าแอน และลุงสีฟ้า :oni2: :laugh: :oni1:
-
:m1:
อ่านตอนนี้ซึ้งแร้วร้องไห้เรยอ่ะ
แต่พออ่านจบ
บอกได้คำเดียวว่า
อิจฉา
มากมาย เหอะๆๆๆ
:L2: :L1: :c5:
-
อืม..sensitive มากๆ ทั้งคู่เลย
-
น่าอิจฉาต้นจัง
-
หมอต้นมีแฟนที่น่ารักมากมายอย่างภีมอ่ะ
อิจฉาอ่ะนะ
รออ่านตอนต่อไปน๊าหมอต้น o13
-
o7 o7 o7
-
โอ้วว...คุณชายภีม
ตอนนี้..เศร้า+ซึ้ง น้ำท่วมตอน
:o12: :o12:
-
รักกันต้องเชื่อใจกันอย่าระแวงมีอะไรก็เปิดใจคุ่ยกันแล้วความรักจะราบรื่น สงสารภีมคงอึดอัดน่าดูที่ทำอะไรไม่ได้เลยระบายด้วยการร้องไห้ :m15: :m15:
-
:m15:
เป็นเรื่องราวที่ประทับใจ
กรีดหัวใจทั้ง right and left atrium จริงๆ ครับคุณหมอ
:o12: :o12:
-
:m15: :m15: :m15:
ซึ้งอ่ะค่ะ
รักกันไว้น้า :m1:
อย่าให้อะไรมาทำลายความรักได้
:m13:
-
เศร้าจังเลยอ่ะ ตอนนี้ อ่านตามไปยังน้ำตาไหลเลย
คิดว่าจะมีใครสักคนมั๊ยที่แคร์เราแบบนี้บ้าง
ยอมเราตลอด คอยปรับตัวเอง เพื่อเรา
แต่มันคงไม่มี และไม่มีอีกแล้วอ่ะ
-
รักกันให้ดีนะคับ
-
:o
น่าอิจฉาต้นจัง
-
ชะแว้บบบบบบบบบ
เพิ่งมาเป็นแฟนคลับเรื่องนี้อ่ะ
น่ารักดี อ่านไปยิ้มไป ยังไงมะรู้
เห็นคนมีความสุขแล้วเป็นสุขตาม อิอิ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
:o
น่าอิจฉาต้นจัง
-
เศร้า แต่ก็ประทับใจ
:m13:
รอตอนต่อไปครับ
^ ^
-
เรียกน้ำตาซึมๆเลยแฮะตอนนี้
ภีมประพฤติตัวดีผิดคาด o7
-
ภีมปรับปรุงตัวได้เยี่ยมมาก เยี่ยมเกินไปรึเปล่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
สู้ๆๆๆนะนายภีม....รักภึมอ่ะต้น...ล้อเล่ง :laugh:
-
ดีแล้วครับ มีเรื่องไรก็คุยกัน
น่าร๊ากกกกกกกกก มากมายยยยยยยย
ชอบครับชอบ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
เข้าใจกันแบบนี้ ประทับใจมากๆเลยคับ
-
โถ สงสารภีมจัง กลายเป็นคนเก็บกดไปแล้ว อยากมีแฟนน่ารักก็งี้แหละ
-
เข้ามาติดตามและให้กำลังใจครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
"ความเชื่อใจ เป็นพื้นฐานของความรัก"
สวัสดีปี๋ใหม่เมือง
:สงกรานต์2: :สงกรานต์3: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3: :สงกรานต์2:
-
น่ารักอ่า...น้ำตาของผู้ชายโหดๆ ไม่รู้สิ เรารู้สึกว่ามันมีค่ามากเลยนะ ที่มันยอมหลั่งให้เราน่ะ o7
อยากมีแบบนี้สักคนมั่งจัง :o8:
ดีจังที่คู่นี้หันหน้าเข้าหากัน มีอะไรพูดกันตรงๆ ไม่ใช่ต่างฝ่ายต่างคิด ขอให้ประคับประคองรักไปให้นานๆเลยนะ :L2:
-
รักกันให้นานๆน้า :m1: :m1: :m1:
-
แต่ว่าไมรักกันเร็วจังล่ะ
ชื่อเรื่องอ่า ไม่เปงจะปากร้ายเลย มีแต่ตอนเดียวอ่ะมั่ง
-
รออ่านต่อนะคะ
-
สนุกดีคร้าบบบ รออ่านๆๆ อิอิ ^o^ :mc4: :pig4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
เข้ามาดู
แล้ววิ่งออกไป :o12:
-
:m1:ดีแล้วที่เข้าใจกัน
แต่แอบสงสารภีมอยู่เหมือนกันนะเนี้ย :m15:
-
อืม คนรักกันก็ต้องเข้าใจกันเนอะ
มีความสุขกันทั้งคู่นะครับ
-
เริ่มสงสารภีมแล้วอ่ะ ต้นก็เสน่ห์แรงเกินไปจริงๆ (เกิดอาการเซ็งต้น ฮ่าๆๆๆ)
เอาใจช่วยภีม ขอให้ภีมเข้มแข็งนะ ฮือๆๆๆๆ
-
สงสัยรักมากเลยนะ เลยทำให้ภีมร้องไห้แบบนั้นอ่ะ
-
ร้านป้าว๊าก นี่ คุ้นๆนะ อยู่ในสักมอ 55
หวานกันจัง
ัทำไม ตอนนี้ นายภีม ดูอ่อนโยนดีจัง
รับอารมณ์ไม่ทัน อิอิ
-
ซึ้ง น้ำตาไหลเลย รักกันมากจิงๆๆเลยคู่นี้
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ี้พี่ภีมได้คะแนนสงสารไปเพียบเลยแฮะ :m12:
:L2: :L2:
-
ภีมเปี๋ยนไป๋ :o
-
ตอนที่ 18 อาการแบบนี้เรียกว่านอกใจรึเปล่า?
ความรักของผมกับไอ้ภีมยังคงราบรื่นมาตลอดแต่ก็มีทะเลาะกันเล็กน้อยๆงอนกันไปงอนกันมาแต่เดี๋ยวก็ดีกันเป็นเรื่องปกติ
จนช่วงนี้เข้าช่วงสอบปลายภาคทั้งผมและไอ้ภีมก็เลยต้องคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือที่เตรียมสอบปลายภาคเพื่อทำเกรดสะสมปีหนึ่งให้ดีที่สุดคับเพราะว่าผมกับไอ้ภีมพนันกันคับว่าถ้าเกรดเฉลี่ยสะสมของปีหนึ่งใครได้มากกว่ากันคนที่ได้น้อยกว่าต้องยอมทำตามคำสั่งคนที่ได้มากกว่าคับ
แล้วทุกคนรู้มั้ยไอ้ภีมมันบอกว่ามันต้องชนะให้ได้เพราะมันจะขอ….มีอะไรลึกซึ้งกับผมสักที…อิอิ…
ตลอดเวลาที่คบกันมันมาผมก็มีอะไรกันแค่ภายนอกเท่านั้นคับผมยังไม่พร้อมอ่ะคับที่จะมีอะไรกับมันขนาดนั้น
เทอมที่แล้วผมได้มากกว่ามันนิดนึงคับ ผมได้เทอมแรก 3.86 ส่วนไอ้ภีมได้ 3.75 คับ ผมกับมันก็เลยพยายามกันเต็มที่คับ เอ๊ะรึว่าเราไม่ต้องพยายามหว่าจะได้ ….กะมัน 5555555
จนเวลาสอบปลายภาคสิ้นสุดลงผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรเลยไอ้ที่อ่านแม่นๆไม่ออกเลยไปออกไอ้ที่มันจำได้คลับคล้ายคลับคลาส่วนไอ้ภีมหรอคับมันบอกเทอมนี้ 4.00 ชัวร์
และช่วงนี้เองก็เป็นช่วงเวลาของการลาจากด้วยเพราะมหาลัยผมมีวิทยาเขตกระจายอยู่มากมายหลายที่ใน กทม และต่างจังหวัด
คณะผมเองก็เป็นหนึ่งในคณะที่ต้องย้ายไปเรียนที่คณะต้นสังกัดของตัวเองคับส่วนคณะไอ้ภีมเรียนที่เดิมคับตลอดสี่ปีไม่ย้ายไปไหน
ซึ่งตอนนี้เองผมก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ไอ้ภีมมันไม่ทุกข์ร้อนเลยเหมือนเฉยๆที่ผมจะไม่ได้อยู่กับมันแล้ว
" ภีม…เราต้องย้ายไปอยู่ที่ xxx แล้วนะ " ผมบอกมันเพราะอยากรู้ว่ามันจะทำไง
" อืม…ย้ายวันไหนอ่ะ…จะได้เอารถมาขนของ…." มันตอบมา
ผมใจแป้วเลย…นี่มึงไม่คิดถึงกูเลยใช่มั้ยเนี่ย มีน่ายังจะเอารถมาช่วยขนของให้กูไปเร็วๆอีก
ผมไม่พุดอะไรต่อคับ…ตอนนี้งอนมันอย่างแรงเลย
ผมเลยไปหากล่องมาใส่หนังสือไว้ให้รุ่นน้องคับ…พอได้กล่องมาผมก็จัดการเก็บหนังสือทั้งหมดใส่กล่องแพคเรียบร้อยเลย…
แล้วผมก็หันไปมองไอ้ภีมคับ มันยังคงไม่สนใจผมอ่านการ์ตูนอยู่นั่นแหละ
ผมเลยยกกล่องหนังสือลงมาเก็บที่ห้องเก็บของหอคนเดียว..
ตอนนี้ผมคิดว่าไอ้ภีมมันต้องเบื่อผมแล้วแน่เลยอ่ะมันถึงไม่ค่อยสนใจผมเลย
มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนสอบปลายภาคแล้วแต่ตอนนั้นผมคิดว่าคงจะเครียดๆเรื่องอ่านหนังสือเลยไม่คิดมาก
แต่ตอนนี้มันก็สอบเสร็จแล้วอ่ะทำไมมันยังเป็นเหมือนเดิมอีก ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วพอถึงห้องเปิดแระตูเข้าไปผมก็มองมันแล้วถามมันเลย
" ภีม…ภีมยังรักเราอยู่รึเปล่า…." แล้วผมก็มองหน้ามันนิ่งๆคับ
มันเหลือบตามามองผมแล้วก็ก้มลงไปมองหนังสือต่อ แล้วมันก็ตอบกลับมา
" รักสิ…รักมากด้วย…" แล้วมันก็อ่านหนังสือต่อไม่มองหน้าผมเลย
" ภีมแน่ใจหรอว่ายังรักต้นอยู่…ผมยังไม่หยุดคับ " ไม่ได้โว้ยต้องเคลียให้รู้เรื่อง
มันก็เงยหน้ามามองผมอีกครั้งแล้วตอบกลับมาว่า
" แน่ใจสิ….ต้นคิดมากไปเปล่า ….ไว้ใจเราได้เรามีต้นคนเดียว.." แล้วมันก็ยิ้มให้ผมแล้วก็ก้มหน้าไปอ่านการ์ตูนต่อ
ผมเลยไม่ถามมันกลับแล้วคับ…เบื่อแล้วถามไปก็ตอบว่าเหมือนเดิมแต่พฤติกรรมมันไม่ใช่อ่ะ
ผมเลยหงุดหงิดกระแทกโน่นนั่นนี่เสียงดังไปหมด แต่ไอ้ภีมมันก็แค่มองแล้วก็ไม่สนใจอีก
ตอนนี้ผมจะร้องไห้แล้วแต่ไม่เอาโว๊ยย อย่ามาอ่อนแอให้มันเห็น ผมก็เลยกลั้นน้ำตาไว้
แล้วไปหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้ามาเก็บของหมดเลยคับ เหมือนกับว่าจะย้ายออกจากหอวันนี้เลย
ไอ้ภีมมันสงสัยมั้งคับเลยถามผม
" ไมรีบเก็บของเร็วจัง….จะย้ายออกวันนี้รึไง…"
ผมเลยตอบประชดมันไปคับ หมั่นไส้
" อืม…เดี๋ยวเอาของทั้งหมดไปฝากห้องเก็บของแล้วจะกลับบ้านวันนี้เลยไม่อยากอยู่หอแล้ว "
มันก็เลยวางหนังสือลงแล้วเดินมาหาผมคับ ไอ้ผมก็คิดว่าจะมาง้อ แต่เปล่าคับมันมาที่จะมาช่วยขนของลงไปที่ห้องเก็บของ
" มาเดี๋ยวภีมช่วยยกไปห้องเก็บของ…." ผมอึ้งเลยอ่ะ..ทำไมว่ะมึงอยากให้กรูออกจากหอนี้ไปเร็วๆใช่มั้ย
ผมก็มองหน้ามันนิ่งๆ….แต่มันก็ไม่สนใจอะไรผมยกของผมลงไปห้องเก็บของจนเกือบหมด
เหลือเฉพาะกระเป๋าเดินทางที่ใส่เสื้อผ้าผมสองใบ
พอมันกลับมาที่ห้องผมเลย…เดินสวนกับมันออกไปเลยคับไม่มองหน้ามันด้วย
มันคงงงมั้ง เลยถามผม
" ต้น..ไปไหนอ่ะ…." ยังมีหน้ามาถามกุอีก ไม่อยากเห็นหน้ามึงโว๊ยย
" ไปข่างล่าง…" ผมตอบมันไปโดยไม่ได้หันหลังไปมองมันเลย
ผมเดินไปเดินซื้อขนมกินแก้เซ็งประมาณ ยี่สิบนาทีก็เดินกลับหอ
แต่พอมาถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินเสียงไอ้ภีมคุยโทรศัพท์คับ
" ตัวเอง….ไม่รักเค้าหรอ…." เฮ้ย ตัวเองไหนแล้วทำไมต้องรักมันด้วย
" ถ้ารักเค้าตัวเองก็ให้เค้าสิ..." มันขออะไรว่ะ..ขอมีไอ้นั่นรึเปล่า!!!!!!
" นะ…เค้าขอตัวเองไว้แล้วนี่…..ตัวเองก็บอกจะให้เค้าแล้วนี่ " มันคุยกันหวานมากเลย
" ก็เดี๋ยวรอให้ออกก่อน...แต่เค้ารับรองเค้าไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังแน่..." นี่มองรอให้กูออกแล้วมึงก็จะไปมีอะไรกับมันใช่มั้ย
" ก็เห็นว่าจะไปวันนี้แล้วเห็นเก็บของหมดแล้ว…." มันคงหมายถึงผม เลวที่สุด
" เดี๋ยวก็อยู่สองคนอ่ะ…." อะไรว่ะอยู่สองคน
" อืม….งั้นแค่นี้นะตัวเอง…เค้ารักตัวเองม๊ากกมากก ..จุ๊บๆๆ…" มันล่ำลากันหวานกว่าที่ทำกับผมอีก
ผมได้แต่ยืนตัวชาอยู่หน้าห้อง ตอนนี้ผมคิดว่าสาเหตุที่ไอ้ภีมมันไม่สนใจผมเป็นเพราะแบบนี้นี่เอง
มันมีคนใหม่…มันเบื่อเราแล้ว..ที่มันอยากให้เราไปเร็วๆก็เพราะอยากที่จะอยู่กับไอ้นั่นสองคน
กุจะทำไงดีว่ะ…ร้องไห้ไม่ออกเลยว่ะแต่ความรู้สึกมันเจ็บแปลบที่หน้าอกจนต้องเอามือมากุมไว้เลย
แล้วจู่ๆประตูก็เปิดออก…ผมได้สติกลับมาทันทีก็เห็นไอ้ภีมยืนมองหน้าผมอยู่
" เป็นอะไรต้น…ยืนตังแข็งทื่อเลย " ผมถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงผม
" เอ่อ…ไม่เป็นไร …เราเหนื่อย…เดี๋ยวจะอาบน้ำแล้วจะได้กลับบ้านสะที.." ผมตอบมันไป
" อืม…งั้นก็รีบไปอาบน้ำสะจะได้รีบกลับบ้านจะได้ถึงบ้านไม่เย็นมาก "
มันตอบกลับมาแบบนี้ถ้าเป็นตอนที่ปกติก็จะดีใจนะแต่ตอนนี้ผมคิดว่ามันเหมือนไล่ให้ผมไปไวๆไงก็ไม่รู้
ผมเลยเข้าห้องเดินไปเอาของที่จะอาบน้ำแล้วเดินไปอาบน้ำเลยคับแต่ก่อนที่ผมจะ ออกจากห้องไอ้ภีมมันก็บอกกับผมคับ
" ต้น….เดี๋ยวเราไปข้างนอกนะไปหาเพื่อนนะ ต้นกลับเองนะคับเค้าไม่ไปส่งน้า …"
หึหึ ปกติมึงไม่เคยเห็นเพื่อนสำคัญกว่ากูเลยนี่กูกลับบ้านนะไม่เจอมึงนานเลย มึงยังไม่สนใจแถมยังจะออกไปหาเพื่อนไม่ไปส่งกุอีก เพื่อนมึงคงจะสำคัญมากเลยสินะ
ผมได้แต่พยักหน้า…แล้วเดินออกมาจากห้องทันที
นี่กูยังไม่ทันไปมึงก็รีบไปหาคนใหม่ของมึงสะแล้ว…กูมองมึงผิดไปจริงๆไอ้ภีมก็ไม่น่ารักคนอย่างมึงเลย
พอถึงห้องน้ำผมก้น้ำตาไหลพราก ผมเปิดน้ำให้มันชำระล้างความเศร้าของผมไปเรื่อยๆ แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะจางลงไปเลย
พออาบน้ำเสร็จผมก็เดินกลับห้องด้วยหัวใจห่อเหี่ยว พอมาถึงที่ห้องก้ไม่เจอไอ้ภีมแล้ว แสดงว่ามันไปหาเด็กมันแล้วแหละ ผมกำลังจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตู้ก็มองเห็นโน้ตแปะไว้ที่กระจกตู้คับ ไอ้ภีมมันเขียนไว้
" ตัวเอง…ไม่ได้รักตัวเองน้อยลงนะ
มันมีแต่มากขึ้นทุกวัน…..ตัวเองอย่าคิดมาก
เชื่อใจเค้านะ….เค้ารักตัวเองจริงๆ..
และเราก็ไม่มีทางพรากจากกันด้วย…คอยดู!!!!..."
……………………..ภีม
วันนี้ไอ้ภีมมาแล้วแต่มันกวนตรีน มันขอผมมีแฟนเพิ่มอีกคน ผมก็เลยไม่พูดกับมันเลย มันก็ยังไม่มาง้อผมเลยอ่ะ...เซ็งโว๊ยยย เอาซิมึงมีกูก็มีได้ เดี๋ยวหาเด็กๆในเล้านี่แหละมาเป็นแฟนสะเลย ดีมะ
-
:m1:
จิ้มคุณหมออีกครั้ง :o8: :o8:
-
เง้อ ภีมแหย่ต้นเล่นรึเปล่า เพราะถ้าทำจริงใครมันจะมาบอก
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ :oni1:
พี่ใช้กันแดดของชิเซโด้ ที่หลอดสีขาวๆ SPF 43 มั๊ง มันกันน้ำดีมาก เคยใช้ตอนไปดำน้ำติดทั้งวันเลย แต่ข้อเสียคือหน้าจะขาวมากๆ แล้วก็ต้องใช้พวกครีมล้างเครื่องสำอางล้างเอา
-
ขอมีแฟนอีกคน :o อย่ายอมนะ o12 o12
-
อุ้ย เกิดอะไรขึ้นคับ ภีมเป็นอะไปง่า หมอมาแถลงการณ์ด่วนค้าบบบบ :mc4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
อ่ะน่ะ น่ารักน่าหยิกจิงๆๆๆ :laugh:
ไอ้คิวนี่ หึ ปล่อยให้มันต่อคิวไปเถอะ จิจิ มาทำภีมร้องให้ :angry2:
-
ภีมจะทำอะไร
เซอร์ไพรส์ต้น
แบบแปลกๆป่าวนิ
:pig4:
-
สงสัยภีมกลัวชีวิตรักจะไม่ตื่นเต้น
เลยหาอะไรมาให้หมอต้นตื่นเต้นเล่น
:laugh: :laugh:
-
แหะๆ อารายเนี่ย ภีม นอกใจเหรอ ทำงี้ได้ไง
เหอะๆ รอดูต่อไป ตอนท้าย ทำไมลงไว้ งง ๆ
เหอะๆ
รีบๆมาต่อนะครับ
-
จากการสันนิษฐาน..ภีมต้องย้ายออกไปเช่าหออยู่กะหมอต้นแน่เลย แบบแอบไปหาหอไว้เซอร์ไพส์แหงๆ เพราะดูจากท่าทางอันไม่ทกข์ไม่ร้อนก็น่าจะแปลได้ว่างี้แหละ :oni1:
-
ภีม กำลังทำอะไรอยู่หนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้หมอต้นครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
o12 o12 o12
รอดูกันไป
-
โอ้วววววว
ติดตาม
-
ขอลงสมัครได้ป่าวววอ่ะ ฮิฮิ :m12:
-
รออ่านต่อน๊าหมอต้น
-
เห้ย อะไรกันนี้ มาตัดบทจบ อย่างนี้ ทำงี้ได้งายยยยยย
ทำไมใจร้ายกับ คนอ่านอย่างนี้ แงๆๆๆๆ
-
มะน่าเชื่อนะนี่
-
แหง่ะ ภีมนอกใจจริงเหรออออออออ
ยางมิทันจาถึง ตอนลึกซึ้งเรยนะ
รอลุ้นต่อ อิอิ
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:angry2:ภีมเล่นแรงไปป่ะจ้า o7
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อาการแบบนี้
มีแผนอะไรแน่ๆ
แต่ภีมคุยโทรศัพท์หวานไปมั้ยนั่น
รอตอนต่อไปคร้าบ
:a1:
-
จริงเหลอที่ภีมเปลี่ยนไป ทำมัยความของภีมถึงไรค่านัก
ถ้าใช้เปล่าประโยดที่จะคบ ไม่มีค่าที่จะเห็นใจ
อย่าขอว่าจะมีแฟนเพิ่ม แต่จงปล่อยต้นไปดีกว่า
ไม่รักก็อย่าขังเค้าไว้
-
ภีมคงมีแผนอ่ะ
อาจทำให้ต้นหึง
แล้วก้อยอมให้ภีม
ถึงได้พูดโทรศัพท์ซะหวานเชียว
แล้วก้อแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปงั้นแหละ
ก้อที่ผ่านมาแผนสูงจะตายอ่ะ ไม่ใช่ว่าภีมไม่รักต้นหรอก
แต่ก้ออยากเป็นเจ้าของด้วยมั้งเนี่ย
-
ต้องรูกันต่อไป งานนี้
ชอบครับชอบ
-
:a1: :a1: :a1:
-
ถ้าเค้ามีใหม่เราก็ไปจับเป้ไม่ก็คิวทำสามีเลยค่ะ เชียร์อย่างแรง :a2:
-
ทำไมเป็นแบบนี้อะ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ภีมเป็นพระเอกที่ผีเข้าผีออกมาก
:m29: :m29: FC ทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว วันนึงสงสารเห็นใจอยากปลอบภีม (ตอนร้องไห้) แต่ผ่านมาอีกวัน อยากสกายคิก :เตะ1: ฐานทำให้หมอต้นเสียใจ
หมอต้นมาหาในเล้าก็ดีนะ ได้กลับไปทีเป็นสิบ 5555 o13
-
หัวแตก หลับไป 3 วัน :a12:
น่ากลัวจิง ๆ หึงโหด
แล้วตกลงว่าตระกูลพี่ภีมนี่มีแต่คนสวยคนหล่อ :oni2:
พี่พีทก็สวย พี่ภีมก็หล่อ แถมรวยกันอีกต่างหาก
perfect ทั้งตระกูล
เห้อ อีกวันนึงน่าสงสาร พออีกวันนึงน่าแตะมากกเรยพี่ภีมมมมมม :angry2:
*-----*-----*------*-----*------*
ท่านแม่ถามว่าสงกรานต์เราจะไปไหนดี
ระหว่างเมืองกาณจน์ ไปหาป้าที่ระยอง กับไปหาตระกูลของท่านแม่ที่นครสวรรค์
ที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่ท่านแม่มาแต่งงานกับท่านพ่อ
แล้วท่านแม่ก็พูดเองเออเองว่าไปหาญาติแม่ดีก่า :angry2:
อยากจะบอกแม่เหลือเกินว่า ลูกอยากไปกาญจน์ไม่อยากไปหาญาติแม่ :o11:
-
อ่ะนะ มีแอบอ้อนขอ..สุดที่รักที่บ้านไว้ด้วย :m4: :m4:
เจ้าแผนการนักนะคับ
เชื่อใจเค้านะ….เค้ารักตัวเองจริงๆ..
และเราก็ไม่มีทางพรากจากกันด้วย…คอยดู!!!!...
คราวนี้หล่ะ เสร็จแน่ๆ พี่หมอ :laugh: :laugh:
-
เง้อ...........มานกำลังจะเกิดอารายขึ้นหว่า
วังว่าคงไม่มีอารายร้ายแรงมากมายจนเกินไปนะคร๊าฟ...........สงสารพี่ต้นนะนี่
ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะคร๊าฟ.........รอนะคร๊าฟ.........แหะๆ :bye2: :bye2:
-
อยากรู้เรื่องต่อเร็วๆ
เราเชื่อใจภีมนะ :a4: :a4: :a4:
-
:serius2: มันต้องมีอะไรแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่น่าคิดมาก แต่ เป็นเราก่อน่าคิดอยู่ ภีม บ้า
-
มาขอเป็นแฟนนิยายหมอต้นด้วยคน :L2:
ชอบหมอต้นอ่ะ :o8: ต้องเป็นคนน่ารักแล้วก็ใจดีมากๆเลยเนี่ย
นายภีมโชคดีมากนะมีแฟนน่ารักๆแบบนี้อ่ะ ต้องถนอมรักนี้กะคนดีๆอย่างนี้ไว้ให้ดีๆนะ :m1:
แต่ตอนนี้เราว่านายภีมคงคุยกะคนที่บ้านมากกว่านะ อาจเป็นคุณแม่หรือพี่สาว
คงจาอ้อนขอไรซักอย่าง (สงสัยขอซื้อบ้านอยู่กะแฟนแหงๆ :laugh: )
รอติดตามตอนต่อไป หมอต้นสู้ๆ :a2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:oภีมนอกใจ
ไม่จิงงงงงง
นายภีมต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย ใช่ม่ะ :m12:
-
ภีมมีแผนแน่เลย แอบย้ายหอไปอยู่กะหมอต้นอ่ะเปล่า :o
ขอมีแฟนอีกคนเรอะ อย่าไปยอม เรามีศักดิ์ศรี อย่าไปยอม :เตะ1:
-
หมอต้นมายังเอ่ย
-
ตอนที่ 19 สนามหลวง – ขายตัว – เพื่อนใหม่
วันนี้ผมนั่งรถออกจากมหาลัยมาด้วยความห่อเหี่ยว เพราะว่ายังคงคิดถึงเรื่องไอ้ภีมอยู่
ผมเองก็ยังไม่เข้าใจนะว่าไอ้ภีมกำลังทำอะไรกันแน่ ตอนนี้ผมคิดอยู่สองอย่างคับคือ
1.ไอ้ภีมมันสะตอผมว่ายังรักผมอยู่เลยเขียนไว้ให้ผมไม่คิดมาก
2.ไอ้ภีมมันต้องมีเซอร์ไพร์อะไรผมแน่ๆ
ตอนนี้ผมก็เฝ้าแต่ภาวนาให้เป็นแบบที่สองคับซึ่งมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมอยากให้เป็นก็ได้
ผมถึงท่ารถตู้ประมาณ 4 โมงเย็นคับ ผมใช้เวลาเดินทางออกจากหมาลัยประมาณ 1 ชั่วโมงเพราะรถติดคับ
ผมก็เลยต้องนั่งรอรถตู้เที่ยวต่อไปคับ คือ 5 โมงเย็น ผมเลยใช้เวลาว่างที่เหลือ 1 ชั่วโมงเดินดูโน่นนั่นนี่ในห้างใกล้ท่ารถตู้
ผมก็เดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยผมก็เจอกับคนที่ผมรักคับคือไอ้ภีมแต่ภาพที่ผมเห็นมันกำลังเดินกับผู้ชายท่าทางอายุมากกว่าแต่ไม่น่าเกิน สองสามปีรึอาจจะรุ่นเดียวกันก็ได้ หน้าตาดีทีเดียวจัดว่าหล่อเลยแหละแต่ไอ้ภีมหล่อกว่าอยู่ดี
ผมมองมันกำลังเดินซื้ออะไรไม่รู้เต็มไปหมดเห็นหิ้วถุงพะลุงพะลังเชียว ยังกะมันสองคนจะซื้อไปฝากใครงั้นแหละ
ตอนนี้ในหัวสมองผมไม่คิดถึงข้อที่สองแล้ว เพราะหลักฐานคาตาขนาดนี้มันคงสะตอใส่ผมเพื่อให้ผมไม่คิดมาก
ผมทำไรไม่ถูกเลย เหมือนคนเอ๋อยืนนิ่ง พอผมได้สติผมก็รีบหาที่หลบกะว่าจะแอบดูมันกะไอ้ผู้ชายคนนั้นของมัน
ตอนนี้ผมสวมวิญญาณนักสืบแล้วคับ สะกดรอยตามมันสองคน จนมันซื้อของเสร็จผมก็ยังคงสะกดรอยตามต่อจนถึงลานจอดรถผมเห็นมันสองคนตรงไปที่รถบีเอ็มซีรี่ย์ 3 สีดำ ผมคิดว่าน่าจะเป็นรถของไอ้คนนั้นแต่พอมันเก็บของเข้าท้ายรถเสร็จไอ้ภีมกลับเป็นคนขับสะนี่
ผมคิดว่ามันคงจะปรนิบัติเด็กใหม่มันอย่างดีเลยทีเดียวยอมลงทุนเป็นคนขับรถให้ด้วย ไอ้ภีมมันเป็นคนที่ชอบเอาใจคนที่มันรักคับเหมือนกับผมไงตอนแรกๆแต่ตอนนี้มันกลับมาเอาใจไอ้นี่
ผมไม่สนใจคับยังคงสะกดรอยตามไปเรื่อยจนมันออกรถผมรีบวิ่งไปหาแท็กซี่หน้าห้างเพื่อสะกดรอยตามต่อในหัวผมไม่คิดอะไรแล้วคิดว่าจะต้องตามไปดูให้ถึงที่สุด โชคดีคับที่พอรถมันออกมาก็ติดไฟแดงแถวๆห้างพอดีผมเลยตามทัน จนสุดท้ายมันก็เลี้ยวเข้าไปในคอนโดค่อนข้างหรูกลางใจเมือง ผมเลยลงแถวนั้น
ผมกะว่าจะตามไปดูให้ถึงห้องเลยว่ามันเข้าห้องไปด้วยกันรึเปล่าแต่ทำไม่ได้คับเพราะคอนโดนี่มันรักษาความปลอดภัยอย่างดีอ่ะคนนอกห้ามเข้า
ผมเลยได้แต่มองมันสองคนหายเข้าไปในคอนโดทั้งคู่ ผมเลยนั่งรออยู่ตรงนั้นเพื่อจะดูว่ามันจะลงกันมามั้ย และก็เป็นตามที่ผมคาดคิดมันสองคนลงมาคับพร้อมกับกระเป๋าเดินทางสองสามใบของไอ้คนนั้น
ตอนแรกผมก็งงว่ามันจะย้ายของหนีตามกันรึเปล่า แต่จู่ๆผมก็นึกขึ้นมาได้คับว่า ไอ้ภีมมันบอกผมจะอยู่หอต่ออีกอาทิตย์นึง ทำให้ผมคิดว่าไอ้ภีมชวนไอ้นี่ไปนอนที่หอคับเพราะวันนี้ผมกลับบ้านทำให้ห้องว่าง
พอผมคิดได้อย่างนั้นมันก็ทำให้ผมแทบล้มทั้งยืนเลย ผมไม่เคยคิดว่าไอ้ภีมมันจะทำกับผมได้ขนาดนี้ ปากมันบอกยังรักผมแต่มันมีคนอื่น มันจะเก็บผมไว้เป็นของตายใช่มั้ย ผมทนไม่ไหวที่จะเห็นภาพบาดใจนั้นต่อไปแล้ว ผมจึงจะเดินไปหาไอ้ภีมที่ตอนนี้มันกำลังชวนไอ้นั่นเอาของใส่รถเพื่อจะเคลียร์ให้จบไปเลยถึงแม้คนจะมีอยู่หลายคนตรงนั้นผมก็ไม่อายคับกะจะโวยวายใส่ด่าไอ้นั่นให้มันอายไปเลยแต่ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่าถ้ามันอยากมีคนใหม่ก็ปล่อยมันไปเราทำไมต้องไปเอะอะแสดงตัวให้อายคนอื่นทำไมเราสมควรอยู่นิ่งๆดีกว่ามั้ยให้มันกับเราเดินแยกทางกันไปเอง ผมกับมันคงไม่ใช่คู่แท้กัน
และอีกอย่างผมกับมันก็ต้องห่างกันไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วไม่นานวันนี้คงมาถึงไม่ช้าก็เร็วสู้ให้มันจบลงไปแบบนี้ดีกว่า มันเองก็คงจะมีความสุขแหละเพราะผมต้องห่างมันคงไม่มีเวลาให้มันไอ้นั่นมันคงมีเวลามากกว่าผม
ผมเลยเดินกลับออกมาที่ป้ายรถเมย์แถวคอนโดนั่นและมองมันสองคนขับรถออกไป ดูท่าทางไอ้ภีมมีความสุขมากเลยเวลาอยู่กับไอ้นั่น ผมอยากจะยินดีกับมันนะที่มันได้คนที่ถูกใจมันแต่ผมทำใจไม่ได้อ่ะ ไม่ใช่นางเอกนะโว๊ยจะมายิ้มยินดีให้แฟนเก่า ผมนั่งแช่อยู่ตรงป้ายรถเมย์อยู่นานจนอากาศมันเริ่มเย็นผมถึงได้รู้ว่ามันมือแล้วนี่หว่า
ตายห่าแล้ว…ผมนึกขึ้นมาได้ว่ากูจะกลับบ้าน ผมมองนาฬิกาที่ข้อมือ เมื่อเห็นเวลาทำเอาผมตกใจเลย
" เฮ้ย…..นี่มันสองทุ่มแล้วนี่หว่า " ผมพูดสะดังทำเอาคนที่ยืนรอรถมองผมเป็นตาเดียวเลย
ผมไม่สนใจอะไรแล้วผมรีบโบกแท็กซี่ให้ไปที่ท่ารถด่วนเลย เพราะหวังว่าคงทันเที่ยวสุดท้ายตอนสองทุ่มครึ่ง
แต่ตอนนี้สภาพการจราจรติดขัดอย่างแรงเลย ผมหงุดหงิดมากคิดว่าคงน่าจะทันรถ ถ้าคิดแล้วผมไม่มัวมาตามไอ้ภีมป่านนี้ก็คงใกล้ถึงบ้านแล้ว
ผมนั่งเป็นหนูติดจั่นในแท๊กซี่พยายามเร่งพี่คนขับให้ไวที่สุด
ในที่สุดผมก็มาถึงท่ารถตู้เวลาสองทุ่มสี่สิบคับ ผมรีบวิ่งไปที่ท่ารถเลย แต่ผมมาช้าไปห้านาทีคับรถออกไปแล้วคับ
ตอนนี้ผมคิดว่าจะทำไงดี…รถหมด จะกลับไปนอนที่มหาลัยก็คงไม่ได้แล้วเพราะคนในห้องนั้นคงไม่อยากให้ผมกลับไปแน่ๆ
ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าแบตหมดนี่หว่า เอาไงดีว่ะ จะโทรหาใครก็ไม่ได้เพราะเมมไว้ในโทรศัพท์หมดเลย คือผมเป็นคนที่จำเบอร์ใครไม่ได้เลยแม้แต่เบอร์บ้าน เบอร์แม่ เบอร์ไอ้ภีม ตอนนี้ทำเอาผมใจหายเข้าไปอีก และจะบอกว่าตอนนี้ผมมีเงินติดตัว 350 เพราะใช้กับค่ารถตามไอ้ภีมไปเกือบสามร้อย
เอาไงดีว่ะ…ผมเริ่มใจไม่ดีจะกลับรถทัวร์ก็ไม่เคยขึ้น ขึ้นไม่เป็น ทำไมวันนี้ชีวิตกูเศร้าแบบนี้นะ
ตอนนั้นสมองตันคับ คิดอะไรไม่ออกเลยคิดได้ว่า เดินเล่นยันเช้าแล้วกัน รถตู้เที่ยวแรกก็ประมาณ 7 โมงเช้า
นี่ก็จะสี่ทุ่มแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงเอง ผมเลยฉายเดี่ยวตระเวนราตรีคับ แบบเป้สะพายหลัง 1 ใบพร้อมเงิน 350 บาท
และต้องเหลือไว้ค่ารถตู้อีก 200 ด้วย เพราฉะนั้นผมก็ใช้เงินได้อีก 150 เท่านั้น ฮือๆๆ…คราวต่อไปกูจะไม่กลับช่วงปลายเดือนแล้วเพราะช่วงนี้ตังจะน้อยคับทีหลังจะรอต้นเดือนให้แม่โอนตังให้ก่อนจึงค่อยกลับ
ที่แรกทีผมไปคือ เยาวราชคับ..ผมเดินดูของทั่วไปคับส่วนใหญ่มีแต่ของ กินอ่ะแบบว่าน่ากินมากๆด้วยแต่ราคาแพงจังอ่ะ รอกูมีตังก่อนแล้วกูจะมากิน ผมเดินเตร่ดเตร่ไปเรื่อยๆคับรู้ตัวอีกทีผมเดินผมถึงสะพานพุทธแล้ว
ปกติผมไม่ค่อยได้ออกมานะคับเอาเป็นว่าตั้งแต่เข้ามหาลัยผมไม่ออกไปไหนเลยหลังเวลาสองทุ่ม ทำให้ผมค่อนข้างสนใจตลาดกลางคืนแบบนี้มากเลยทีเดียว เสื้อผ้าข้าวของถูกวางขายเกลื่อนกลาดไปหมดน่าซื้อทั้งนั้นเลย แต่ตังน้อยเฟ้ยเก็บไว้ซื้อข้าวกินเวลาหิวดีกว่า
ผมใช้เวลาเดินอยู่สะพานพุทธจนประมาณ ตี 1 กว่าผมก็เดินออกมาจากสะพานพุทธเดินเล่นอยู่แถวนั้นจนถึงสนามหลวง
ช่วงนี้คนไม่ค่อยมีแล้วแต่พอมีบ้าง ผมเลยไปนั่งเก้าอี้แถวๆนั้นเพื่อพักขาสักหน่อยเดินมานานเริ่มเมื่อยเหมือนกัน
นั่งได้สักพักก็มีคนผ่านไปผ่านมามองผมแปลกๆ ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร ผมก็นั่งต่อไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้ขี้เกียจเดินแล้ว
"น้องคับ…เท่าไรคับ….." ชายคนนึงเดินลงจากรถเก๋งคนหรูมาถามผม
ผมมองหน้าเค้าอย่าง งงๆ …..
" อะไรหรอคับ…" ผมตอบออกไปเพราะไม่เข้าใจที่เค้าถาม
" น้องนะคับ…ขายเท่าไร…" มันตอบผมมาแบบนี้ ผมอึ้งเลย
" เฮ้ยพี่…ผมไม่ขายตัวนะ…" ผมรีบตอบคับ
" อ่ะพี่ให้ 1500 ละกัน….อย่ามาเล่นตัวแกล้งอำพี่เลย"
" เฮ้ย…จริงๆพี่ผมไม่ได้ขายตัวนะผมมานั่งพักเฉยๆ…." ผมตอบออกไปคับ
" อ้าว…น้องพูดจริงเปล่าเนี่ยะ…." มันยังสงสัยไม่เลิกคับ
" จิงๆพี่ เมื่อกี้ผมเพิ่งเดินออกจากสะพานพุทธมา …มันเมื่อยก็เลยมานั่งพักขา"
" อ้าวหรอ…งั้นพี่ขอโทษนะ ก็เห็นมานั่งแบบนี้ใครเค้าก็คิดว่าน้องขายทั้งนั้นแหละคับ" ไอ้หื่นคนนั้นตอบผมมา
" ก็ผมไม่รู้นี่คับ….ผมไม่ได้โกรธพี่นะผมถือว่าเป็นความเข้าใจผิดนะคับ"
" เออ…แล้วน้องทำไมมาเดินแถวนี้คนเดียวดึกๆดื่นๆป่านนี้อ่ะ…"ไอ้พี่คนนี้มันถามผม
" คือ…ผมกะเดินเล่นโต้รุ่งอ่ะพี่…เนี่ยะเดินมาตั้งแต่เยาวราชถึงสะพานพุทธก็เลยมาถึงที่เนี่ยๆ" ผมตอบไปคับ แต่ไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริง
" เอ้า…ออกมาแบบนี้คนที่บ้านไม่เป็นห่วงหรอ…หรือว่าหนีออกจากบ้านมาเนี่ยะ.."
ไอ้พี่นั่นมันถามผมและก็เหล่มองเป้ที่ผมสะพายอยู่คงทำให้มันคิดว่าผมหนีออกจากบ้าน
และอีกใจหนึ่งผมก็คิดว่าแม่ต้องเป็นห่วงผมแน่ๆที่รู้ว่าผมตกรถแบบนี้
" คือ…ผมตกรถอ่ะพี่ มาไม่ทันรถเที่ยวสุดท้ายอ่ะ เลยกะว่าเดินเที่ยวโต้รุ่งรอขึ้นรถกลับบ้านตอนเช้าคับ "
" ..อ้าวหรอ…บ้านน้องอยู่ไหนล่ะ …."
" นครสวรรค์ คับ…" ผมตอบออกไปคับ
" อ้าว..คนบ้านเดียวกันนี่…" เอ้า..เจอคนบ้านเดียวกันอีก
" น้องอยู่ไหนอ่ะ…พี่อยู่สะพานXXX นะ "
" ผมอยู่แถว XXX อ่ะคับ"
อืมก็ไม่ไกลกันมากนี่ ใกล้ๆกันด้วยซ้ำ
" เออแล้วทำไมไม่กลับรถทัวร์ล่ะ ดึกๆก็น่าจะมีนะ " ไอ้พี่นั่นถามผมคับ
" คือ…ผมขึ้นรถทัวร์ไม่เป็นคับ " ผมตอบอย่างอายๆ
" สะงั้นอ่ะ….แล้วอยู่กรุงเทพเราพักที่ไหนล่ะทำไมไม่กลับไปพักที่นั่นก่อน"
" ผมอยู่หอในมหาวิทยาลัย XXX อ่ะคับ แต่ตอนนี้หอปิดแล้วคับเพราะมันปิดเทอมแล้วคับ"
ผมโกหกไปเพราะจริงๆหอมันยังเปิดอยู่และจะปิดอีกสองอาทิตย์เลยอ่ะ
" อืม…งั้นเอางี้มั้ย เราไปนอนห้องพี่ก่อนตอนเช้าค่อยขึ้นรถกลับบ้าน "
ผมตกใจเลยจู่ๆก็จะชวนไปนอนห้อง ผมมองหน้าไอ้พี่นั่นเลย
" เฮ้ย…ไม่ต้องกลัวพี่จะทำอะไรน้องนะ…คอนโดของพี่ก็อยู่แถวท่ารถตู้น้องนี่แหละ "
ผมยังคงไม่ไว้ใจมันคับ อะไรเพิ่งรู้จักกันเอง จะไว้ใจได้ไง
" แต่น้องคิดดีๆนะ…น้องนั่งอยู่ตรงนี้อันตรายกว่าไปกับพี่สะอีกไม่ว่าจะเป็นโจร พวกบ้ากาม อะไรต่อมิอะไร "
" พี่รู้นะว่าเราเพิ่งรู้จักกันเอง และรู้จักแบบไม่น่าประทับใจด้วยแต่อย่างน้อยเราก็คนบ้านเดียวกันพี่เลยอยากช่วยเหลือน้องน่ะ อย่ากลัวพี่เลย "
ผมเริ่มลังเลใจแล้วไอ้ที่ไอ้นั่นพุดมันก็ถูกกรุงเทพกลางคืนสิ่งน่ากลัวมากมายและเราก็ไม่เคยมาอยู่กรุงเทพกลางคืนแบบนี้ด้วย แต่ไปกะไอ้พี่นี่ถ้ามันดีก็ดีไปแต่ถ้ามันดกหกล่ะเรามิโดนข่มขืนหรอ แต่ท่าทางมันก็น่าไว้ใจได้นะ
ไอ้พี่นี่หน้าตาดีเลยทีเดียวแหละสูงขาวตาโต คิ้วเข้มแต่งตัวดีเหมือนคนทำงาน อายุราวๆ 24-25 นี่แหละ
" ไงคิดได้ยัง…" ไอ้พี่นั่นมันยังถามผมคับ
" ห้องพี่มีสองห้องนอน…เรานอนอีกห้องพี่นอนอีกห้องไม่ได้นอนด้วยกัน แบบนี้สบายใจมั้ย "
" เออ…คืออ….ผมเกรงใจพี่อ่ะคับ…." ผมตอบไปแต่จริงตอนนี้มันเริ่มง่วงอยากนอนแล้ววอยากไปนอนห้องมึงแล้ว
" อืม..ไม่เป็นไรบอกแล้วคนบ้านเดียวกัน..แต่เดี๋ยวเอ๊ะน้องจบจากโรงเรียน XXX รึเปล่า "
" คับ..ผมจบจากโรงเรียน XXX คับ " ผมตอบมันไปคับ
" พี่ก็โรงเรียนเดียวกันพี่จบรุ่น 89 "
" ผมจบรุ่น 94นะคับ "
" เอ้ยงั้นเราก็ห่างกันห้ารุ่นเนอะ"
" คับ…"
" น้องเรียนตั้งแต่มอหนึ่งเลยรึเปล่า" มันยังถามผมต่อคับ
" ใช่คับ "
" งั้นเราก็ต้องพอรู้จักพี่บ้างแหละ เพราะถ้าเราอยู่ตั้งมอหนึ่งพี่ก็ยังอยู่มอห้า "
" พี่เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนตอนพี่อยู่มอหกน่ะ ตอนนั้นเราคงอยู่มอสอง "
" พี่ชื่อ..นายรชต XXX พอจำได้มั้ย "
ผมเริ่มย้อนความหลังคับ และก็เริ่มมีชื่อนี้เข้ามาในหัวสมองผม
" พี่เป็นคฑากรโรงเรียนด้วยป่ะคับ…" ผมถามไปคับ
" คับ ..ใช่"
" แล้วพี่ก็เอ็นติด วิศวะ XXX ได้คะแนนฟิสิกส์เต็ม 100 เปล่าคับ "
" ใช่คับ…"
ผมนึกออกทันทีเพราะพี่คนนี้ค่อนข้างดังเลยแหละเพราะหน้าตาดี เรียนเก่ง มีความรับผิดชอบสูงแต่วันนี้ผมก็เพิ่งรู้แหละว่าพี่แกเป็นเกย์
" อ่ะ…จำได้คับ " ผมก็ยิ้มให้พี่แกคับ
" แล้วทีนี้จะพอไว้ใจพี่ได้รึยังคับน้องโรงเรียน "
" เอ่อ…ก็..ก็ได้คับ " ผมตอบเพราะตอนนี้เริ่มไว้ใจแระอย่างน้อยก็รู้จักมัน
ผมก็เลยเดินตามพี่แกไปที่รถพี่แกคับ.ระหว่างทางผมกับพี่แกก็พูดคุยถึงเรื่องเรียนและวีรกรรมที่โรงเรียนแหละคับ
ทำให้ผมรู้ว่าพี่แกชื่อ เต้ เรียนจบเกือบสองปีแล้วตอนนี้ทำงานเป็นวิศวกรที่บริษัทแหงหนึ่งในกรุงเทพ
พี่แกใช้เวลาไม่นานก็ถึงคอนโดพี่แกคับ พี่แกก็พาผมขึ้นไปที่ห้องพี่แกคับ
สภาพห้องเรียบร้อยทีเดียว พี่แกคงรักสะอาดมากเลย
" พี่อยู่คนเดียวหรอคับ…" ผมถามพี่แกไป
" อืม…แม่พี่ซื้อไว้ตั้งแต่รู้ว่าพี่เอ็นติดที่กรุงเทพนี่แหละ"
ผมก็ไม่ได้ถามอะไรพี่แกมากคับเพราะตอนนี้ปมเริ่มง่วงดูนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามแล้ว
พี่แกเห็นผมง่วงๆเลยพาผมไปที่ห้องคับ…พี่แกบอกห้องนี้เอาไว้คนแขกนอนแต่ส่วนใหญ่พ่อแม่พี่แกจะมานอนมากกว่าเวลาที่พ่อแม่พี่แกมาหาแกที่กรุงเทพคับ
ผมเตรียมอุปกรณ์ของผมมาพร้องเลยไม่ต้องรบกวนอะไรพี่แกมากนักพี่แกก้เลยออกจากห้องไปคับแต่ก่อนจะออกพี่แกก็แอบมาหยอกผมคับ
" นี่…อย่าลืมลงกลอนประตูนะ ล๊อคอย่างเดียวคืนนี้ไม่ปลอดภัยนะค้าบบน้องต้น 55555 " แล้วพี่แกก็เดินออกไปคับ
ผมเลยวิ่งมาล็อคประตูแล้วลงกลอนสะแน่นเลย ผมเลยรีบไปอาบน้ำคับเพราะตอนนี้ง่วงแล้ว
ดีที่ห้องมันมีห้องน้ำในตัวคับเลยสะดวกหน่อย พออาบน้ำเสร็จผมก็เตรียมตัวจะนอนแต่ก็พลันคิดถึงเรื่องไอ้ภีมขึ้นมาทำเอาผมน้ำตาซึมเลยกว่าจะข่มตานอนได้ก็เกือบตีสี่เลยคับ และผมก็หลับลงไปเพราะความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจคับ
วันนี้ดีกับไอ้ภีมแระเมื่อวานมันบอกมันล้อเล่น..แต่มีผู้หญิงมาชอบมัน ผมไม่อยากว่ามันหรอกนะเอาเป็นว่าไว้ใจมันละกันเนาะ
วันนี้ลงดึกหน่อยเพราะไปเที่ยวมาทั้งวัน เหนื่อยสาดดดด หน้าแดงเพราะความร้อน 5555 ไปแระง่วงงงงงงงงงงงงงงง
-
รออยู่เลยคับ
-
หุหุ เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกน๊าคับ o13
รออ่านตอนต่อไป
-
นอนพักให้สบาย พรุ่งนี้ตื่นมาอัพ เอ๊ย เที่ยวต่อให้สนุกน้า
ค้างคาาาาาา นายภีมมมม
-
นายภีม กำลังทำอะไรอ่ะ
ปล.สวัสดีปีใหม่ไทย
เที่ยวให้สนุกนะ :oni1: :oni2:
-
เง้ออออออ หล่อแบบนี้ขอเป็นกิ๊กเรยยย เอิ้กๆๆ
วันนี้มาซะดึกเรยอ่ะ แล้วจาไปเล่นน้ำกันที่ไหนอ่ะคับเนี่ยยย
ปล สุขสันต์วันสงกรานต์ ขอให้ชุ่มกายสบายใจ ตลอดปีนะคร้าบบบบ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
รอลุ้นต่อไป :m1:
-
เปลี่ยนมาเป็น FC พี่เต้ดีไหมวะเรา
เป็น FC เจ้าภีมแล้วเหนื่อยใจยิ่งนัก ทำหมอต้นเสียใจอยู่ได้ o7
คู่แข่งโผล่มาแล้วนะเจ้าภีมเอ๋ย
ตอนหน้าถ้าไม่ออกมาเคลียร์จะเชียร์พี่เต้แทนแล้วนะภีม ยังไงก็คนบ้านเดียวกัน ศิษย์เก่าจากร.ร.เดียวกัน พี่น้องกัน 555+
-
เอาล่ะสิ พี่ภีมเจอคู่แข่งสำคัญซะแล้ว :m14:
ดีพร้อมทุกอย่างงี้ด้วยสิ :a4:
ปล.ว่าหล่ะคิดมากปวดหมอง :m13:
-
รอลุ้นตอนต่อไป :laugh: :laugh:
ว่าแต่เปลี่ยนใจเป็น FC พี่เต้ดีมั้ยเนี่ย :m14: :m14:
-
ภีมมันคิดจาทำไรหว่า.........
ปล หมอต้นเสนห์แรงดีไม่มีตก......น่าร๊ากกกกกกกกก
-
จะเป็นยังไงต่อปายยยย
มาเม้น ก่อนไปสาดน้ำ 55
-
ภีมเล่นไรอยู่เนี้ย
ต้นอย่ายอมแพ้นะ
:pig4:
-
หมอต้นสงกรานต์ ภีมไม่พาไปต่างจังหวัดเหรออ เอะหรือว่าจะสาดกันเองในห้อง หุหุ :laugh:
หมอต้นเลือกเป็นหมออะไรอ่ะ ทีหลังอาจได้ไปใช้บริการ ถ้าไม่ใช่สัตวแพทย์น่ะ :oni1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มารอดูตาภีม ว่าคิดจะทำไรแผลงๆ... :a11:
-
:m13:
และก็มาเป็นกำลังใจให้คุณหมอเหมือนเช่นเคยครับ
:oni1: :oni1:
-
หรือว่าพี่เต้จะมาเป็นคู่แข่งของนายภีมซะแล้ว :laugh:
พี่หมอจะตกเป็นเป็นเหยื่อของพี่เต้หรือป่าวนิ :oni1:
ps. happy happy วันสงกรานต์นะครับ :mc4:
-
ยังเชียร์ภีมอยู่ค๊าบ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
แอบสงสัยรุ่นพี่คนนั้นอ่ะ หล่อๆ แบบเค้า ทำงานก็ดี จบวิดวะอีก ยังต้องซื้อบริการกินอีกเหรอ ไม่เข้าใจ o2
-
พี่เต้ คู่แข่ง ไอ้ภีมหรือเปล่า อิอิ
เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคับ เที่ยวเผื่อคนไม่ได้เที่ยวอย่างผมด้วยนะคับ
-
กี๊ตตต ลุ้นๆๆๆ
-
เข้ามารอลุ้น :a4: :a4:
-
:oni2: ในที่สุดก็อ่านทันจนได้ หุๆๆ ดีใจจัง สนุกมากๆเลยค่ะ อยากรู้จังว่าต่อไปจะเป็นยังไง สู้ๆน่ะค่ะ :m1:
-
โอยยย หมอต้นค้าบบ สนุกจังเล้ยยยยย มารออ่านทุกวันเลยค้าบบบบ :mc4: :mc4: :pig4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
เรื่องนายภีมมันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้นสิ...ติดตามอยู่นะจ๊ะ :L2:
-
มาตามอ่านทันแล้วคับ
กลับบ้านอาทิตย์เดียวเอง
กลับมาไปไกลเลย
เป็นกำลังใจให้
รีบมาต่อนะคับ
ไม่อยากเชียร์ใครตอนนี้
เหตุการณ์มันไม่ชัดเจน
แต่เท่าที่รุความนิยมในตัว ภีม ตกไปแล้ว
รีบ ๆ มาแก้ต่างให้ ภีมนะคับ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
มามอ่านเหมือนกันนะครับ
รอลุ้นครับ
:serius2:
-
มันจะอะไรยังไงต่อไปล่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
ตามทันแว้วววววว 20หน้า มึนนนน o7
รชตนี่ชื่อจริงๆของพี่เต้หรือเปล่าชื่อเท่ห์ดี มีคู่แข่งสูสีดู๋ดี๋แบบนี้ค่อยมันส์หน่อย อิอิ :m1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงบ้าน
เฮ้อออออออ อยากกลับนครสวรรค์บ้างจัง
เฮ้อออออออ !!!
-
รอตอนต่อไป
ปล. สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
-
ตอนที่ 20 ที่ปรึกษา – ความรักของแม่ – แม่ยายซ่า + ลูกเขยแสบ
แสงแดดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบกับตาผมทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว
แต่ยังขี้เกียจตื่นอยู่เลยอ่ะ กว่าจะได้นอนเมื่อคืนก็จะตีสี่อยู่แล้ว
ผมเลยเอาหน้าซุกลงบนหมอพร้อมกับหลับตาเพื่อจะนอนต่อแต่ทันทีที่สมองผมนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้ผมต้องกลับบ้าน
" เฮ้ยยย…วันนี้กูต้องกลับบ้านนี่หว่า กี่โมงแล้ววะเนี่ยะ " ผมตกใจรีบหานาฬิกาเพื่อดูเวลา
" ตายห่า!!!!!.....11 โมงแล้วอ่ะ …." นี่ผมหลับเกือบจะตื่นเอาเที่ยงแนะ
ผมเลยรีบเก็บข้าวของยัดใส่กระเป๋าแล้วรีบจรลีไปอาบน้ำโดยด่วยเลยเพราะผมไม่อยากกลับบ้านช้า
ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวประมาณครึ่งชั่วโมงคับ ผมก็ออกจากห้องมาก็เห็นพี่เต้นั่งดูทีวีอยู่
" อ้าว…สวัดดียามเที่ยงคับ…ตื่นแล้วหรอคับ..พี่นึกว่าจะหลับข้ามวันสะแล้ว. " พี่แกทักทายผมคับ
" คับพี่…พี่ทำไมไม่ปลุกผมละคับ…" ผมตอบพี่แกไปก็ปล่อยให้เรานอนอยู่ได้
" ก็กะว่าจะปลุกอยู่หรอกแต่พี่เห็นว่าเมื่อคืนเรานอนดึกน่าจะพักผ่อนเยอะๆ บ้านอยู่แค่นี้เองนั่งรถสองสามชั่วโมงก็ถึงแล้ว "
" คับ..แต่ผมเกรงใจพี่นี่นอนอยู่ห้องพี่ตั้งนาน"
" โอ๊ย..ไม่ต้องมาเกรงใจหรอก..คิดสะว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนแล้วกันนะ" พี่แกตอบพรางยิ้มมาให้ผม
" คับ…" ผมยิ้มตอบพี่แกไปในความมีน้ำใจของพี่แกคับ
" แล้ววันนี้พี่ไม่ไปไหนหรอคับ.." ผมถามพี่เค้าคับ
" อืม..ไปดิ…ก็รอเราอยู่นี่แหละ " พี่แกตอบผมมา เอาสะผมงงเลย กรูไปเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
อ๋อ พี่แกคงรอให้เราตื่นก่อนไงและพี่แกก็จะได้ไปข้างนอก ตายห่ากรูเกรงใจพี่แกจัง
" เอ่อ…ผมขอโทษพี่ ผมทำให้พีต้องรออ่ะ…งั้นผมขอตัวกลับเลยนะคับ " ผมรีบบอกพี่แกคับเพราะเกรงใจที่พี่แกรอผมนานแล้ว
" เฮ้ย…ที่รอนะ รอให้เราไปกับพี่…" ผมงงสิคับ ไปไหนกับมึงอีกเนี่ย
" ไปไหนพี่…วันนี้ผมจะกลับบ้าน " ผมตอบพี่แกไปคับ เพราะคิดว่าพี่แกจะพาผมไปเที่ยว
" ก็กลับบ้านไง..ไปกับพี่นี่แหละประหยัดดี ทางเดียวกันไปด้วยกันสิคับ …" พี่แกตอบผมมา
" อ้าว…พี่จะกลับบ้านที่นครสวรรค์หรอคับ " ผมถามพี่แกไปคับ
" อืม..คับ พี่ลาหยุดพักร้อนสองอาทิตย์อ่ะ..กะว่าจะกลับไปบ้านก่อนค่อยไปเที่ยว "
" แต่ผมกลับรถตู้เองได้คับพี่ ..แค่ผมมานอนห้องพี่ผมก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว " ผมตอบพี่แกไปเพราะเกรงใจจริงๆอ่ะ
" ไม่เป็นไร…ก็บอกแล้วไงคิดสะว่าพี่เป็นพี่ชายละกันนะ.."
" เอ่อ..กะ…ก็ได้คับ "
และผมก็ช่วยพี่แกขนกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบของพี่เต้ไปที่รถพี่เต้คับ
ระหว่างทางผมกับพี่เต้คุยกันอย่างสนุกสนาน จนทำให้ตอนนี้ผมค่อนข้างสนิทกับพี่เต้แล้วแหละ
พี่เต้เป็นคนตลกชอบหามุกเสี่ยวเอามาพูดให้ผมขำเรื่อยๆ แต่ผมดูแล้วพี่แกไม่ได้คิดกะผมเกินเลยกว่าพี่น้องหรอกคับ
เพราะผมดูท่าทางพี่แกน่าจะมีแฟนแล้วด้วยแหละ ผมเลยถามพี่แกไปคับ
" พี่เต้…พี่ไม่มีแฟนหรอ…"
" มีแล้ว…แต่ตอนนี้แฟนไม่อยู่…แฟนพี่ไปเรียนต่อที่เยอรมันนะ อีกสองปีก็น่าจะจบแล้ว"
" หรอ…แฟนพี่น่ารักมั้ยอ่ะ…." ผมถามด้วยความอยากรู้คับ
" น่ารักดิ…หน้าเหมือนเราแหละ…แต่สูงกว่าเราหน่อยอ่ะ"
" อืม…พี่เต้ผมถามไรพี่อย่าโกรธผมนะ "
" อืม...ถามมาเถอะคับ "
" คือ…ทำไมพี่ถึงไปหาออฟเด็กแบบเมื่อคืนด้วยอ่ะคับ…."
" นี่…อยู่คนเดียวนานๆพี่ก็เหงาเป็นเหมือนกันนะ …ปกติพี่ไม่ได้หาออฟแบบนั้นหรอก ส่วนมากพี่ก็มีตามที่เที่ยวบ้างแต่ก็ไม่ได้บ่อยอะไรนัก
และที่เมื่อคืนอ่ะ ที่พี่จะซื้อเราก็เพราะเห็นน่ารัก น่าเหมือนแฟนพี่ประมาณว่าตรงสเป๊กอ่ะ เลยตัดสินใจไปซื้อ "
" แล้วพี่ไม่กลัวแฟนพี่รู้หรอคับ.." ผมถามเพราะความอยากรู้อีก
" แฟนพี่ก็รู้นะ..พี่เล่าทุกเรื่องให้เค้าฟังหมด เราสองคนไม่มีอะไรปิดบังกันและเรื่องแบบนี้พวกพี่สองคนเข้าใจคับว่ามันก็ต้องเหงาเมื่อเราห่างกันอ่ะ
แต่ถึงจะมีอย่างไงพวกพี่ก็ต้องป้องกันทุกครั้งคับ ไม่ได้ว่าสักแต่จะเอาอย่างเดียว "
" แฟนพี่ก็ใจดีเนาะ…" ผมฟังแล้วผมก็รู้สึกแปลกๆดีที่แฟนตัวเองยอมให้แฟนตัวเองมีอะไรกับคนอื่นด้วย
" พี่สองคนคบกันมานานแล้วคับ ..ถ้านับเวลาจริงตอนนี้พี่ก็คบกันมาก็8 ปีแล้วคับ พี่คบกันตั้งแต่พี่อยู่ ม.3 อ่ะคับ แฟนพี่เค้าเรียนโรงเรียน XXX
ตอนที่เรายังเด็กกันอยู่ไอ้ความหึงหวงมันก็มีเป็นธรรมดาคับ ความคิดแบบเด็กๆ แต่ตอนนี้พวกพี่คบกันมานาน ประมาณว่ารู้ใจกันมากอ่ะ
เดี๋ยวนี้เราก็ไม่ได้มาหึงมาหวงอะไรกันมากมายแต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้รักกันนะ ความรู้สึกตอนนี้เราเป็นห่วงกันมากกว่า ถึงพวกพี่จะไปมีอะไรกับคนอื่นแต่มันก็แค่ชั่วคราวเพราะถึงยังไงพวกพี่สองคนก็รักกันคับ "
ผมฟังความรักของพี่เต้ก็รู้สึกดีนะคับแล้วทำให้ผมกลับมาคิดถึงความรักของผมบ้างว่าตอนนี้ผมกับไอ้ภีมมันเป็นเหมือนของพี่เต้ตอนแรกๆมั้ย
ผมนั่งคิดหน้าเครียด และเงียบไปเลยจนทำให้พี่เต้สงสัย
" ต้น..เป็นอะไรล่ะคับเงียบเลย …คิดอะไรอยู่หรอ "
" เอ่อ…ไม่มีอะไรคับพี่ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนะ.." ผมไม่กล้าบอกพี่เค้าว่าผมมีแฟนแล้ว
" คิดเรื่องแฟนอยู่ละซิ….พี่เดาถูกใช่มั้ยล่ะ…" เออ แม่นว่ะพี่
" และไอ้ที่เมื่อคืนมาเดินแบบนั้นก็ทะเลาะกับแฟนใช่มั้ย …เพราะคนดีๆที่ไหนเค้ามาเดินคนเดียวแบบนั้นกันทั้งคืน " โห…โคตรแม่นเลยพี่…
ผมได้แต่กมหน้าเหมือนยอมรับคับ…
" เรื่องความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนนะต้น..มีอะก็พูดจากัน..อย่าเก็บมาคิดคนเดียวบางทีสิ่งที่เราคิดอาจจะไม่ได้หมายความว่าเป็นแบบนั้นเสมอไปนะต้น " ผมฟังพี่แกพูดก็ทำให้ผมเริ่มคิดได้ขึ้นมาแต่ก็นะ มันเห็นคาตาขนาดนั้นอ่ะ ใครจะไปคิดแบบอื่นได้ล่ะ
ผมเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่เต้ฟังคับ เมื่อพี่เต้ฟังแล้วก็ให้คำแนะนำผมคับ
" พี่ว่านะต้น ตอนนี้เราอย่าเพิ่งไปคิดแบบนั้นจริงอยู่ที่เราไปเห็นมาขนาดนั้นแต่เราก็ไม่ได้เข้าไปถามเค้านี่ว่าเค้าเป็นแบบนั้นกันรึเปล่า ? " เออ ก็ใช่อ่ะ
" อย่าเพิ่งสรุปอะไรไปก่อนที่เราจะรู้เรื่องราวทั้งหมดร้อยเปอร์เซ็นต์นะคับ "
" แล้วตอนนี้เราว่าเราเชื่อใจนายภีมรึเปล่าล่ะ …" พี่เต้ถามผมมา
ผมก็ไม่รู้จะตอบไง จะไว้ใจมันก็ไว้ใจนะแต่มันก็ไม่แน่
" เอ่อ..คือผมไม่แน่ใจนะคับ ผมคิดว่าผมกับภีมยังคบกันได้ไม่นาน ผมยังรู้ใจเค้าทั้งหมดหรอกคับ "
" อืม..มันก็จริงอย่างที่เราพูดนะ…ตอนช่วงปีแรกๆพี่กับแฟนก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน "
" แล้วเรารักนายภีมรึเปล่าล่ะ …" พี่เต้ถามผมอีก
" ผมคิดว่ารักนะคับ…" ผมตอบไปแบบไม่แน่ใจ
" เห็นมั้ย..เรายังไม่แน่ใจตัวเองเลยว่าเรารักเค้ารึเปล่า แต่พี่บอกได้นะว่าเรานะคงรักภีมจริงๆแต่เรายังไม่แน่ใจในตัวนายภีมก็เท่านั้น
ส่วนนายภีมเองพี่คิดว่าเค้าเองก็รักเรามากเหมือนกัน เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คับน้องต้น
ตอนนี้เอาเป็นว่าเราทำใจสบายๆอย่าไปคิดมากเลย แล้วถ้ามีโอกาสได้คุยกันก็คุยกันสะให้รู้เรื่องอย่าเอาเรื่องแบบนี้มาเก็บคนเดียวเพราะเรื่องแบบนี้หรือเรื่องที่เล็กๆกว่านี้ก็ตามมันสามารถทำให้ความรักที่กำลังก่อตัวขึ้นพังทลายลงมาอย่างไม่เป็นท่านะคับ ให้เรื่องพวกนี้ให้เป็นแค่อุปสรรคก็พอและตัวต้นกับแฟนต้นเองก็ต้องเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้ให้ได้นะคับ "
สิ่งที่พี่เต้พูดมาทั้งหมดนั้นมันทำให้ผมคิดได้คับว่าความรักไม่ใช่ความเป็นเจ้าของแต่ความรักคือความเข้าใจกัน
ความห่วงใยที่คนสองคนมีให้กันต่างหาก สิ่งนี้แหละถึงจะเรียกว่าความรัก
ตอนนี้ผมเลยไม่คิดมากเรื่องไอ้ภีมแล้วคับผมจะทำตามที่พี่เต้บอกคับ คือต้องคุยกันให้รู้เรื่องไม่ปล่อยให้ปัญหามาค้างๆคาๆแบบนี้
แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมจะโทรบอกแม่สะหน่อยว่าผมกำลังจะกลับบ้านเพราะแม่ผมยังไม่รู้เลยว่าจะกลับบ้าน
ผมเลยหามือถือในกระเป๋าของผม ปรากฏว่ามันแบตหมดตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้วนี่หว่า
ผมเลยกะว่าไปเซอร์ไพร์แม่ก็ได้
พี่เต้ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่าในการขับรถจากกรุงเทพมานครสวรรค์ซึ่งค่อนข้างเร็วกว่ารถตู้เยอะเลย รถตู้ช้เวลาสามถึงสี่ชั่วโมงเลยอ่ะ
ผมกะให้พี่เต้ส่งผมแถวๆห้างXXX เดี๋ยวผมจะต่อรถสองแถวเข้าบ้านเองแต่พี่เต้ไม่ยอมคับบอกว่าจะส่งให้ถึงบ้านเดี๋ยวลุกเค้าไม่ปลอดภัยไม่มีปัญญาทำใช้ ผมก็เลยต้องยอมคับ และพี่เต้ก็มาส่งผมถึงหน้าบ้านเลยผมเลยกะว่าจะชวนพี่เต้ไปไหว้แม่สะหน่อยๆ แต่พี่เต้บอกไว้โอกาสหน้าดีกว่าเพราะตอนนี้พ่อกับแม่พี่เต้นัดทานข้าวไว้คับและตอนนี้ก็ไกล้เวลาแล้วด้วย พี่เต้จึงขับรถออกไปคับ
ผมกำลังจะไขประตูเข้าบ้านก็พบว่ามีรถของใครไม่รู้มาจอดที่บ้านผม ผมก็เลยมองว่าใช่บ้านเลขที่ตัวเองรึเปล่า เพราะกลัวเข้าผิดบ้านคับ
แต่มันก็ตรงนี่หว่ารึว่าเป็นรถเพื่อนแม่มั้ง ผมก็เลยไม่ได้สนใจคับ ก็เลยไขประตูเดินเข้าบ้านไปคับ
ทันทีที่ผมเข้าไปในบ้านก็เห็นแม่ผมนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี โดยมีโทรศัพท์วางอยู่ตรงหน้าและแม่ก็จ้องแต่โทรศัพท์ตลอดเลย ทำแม่ไม่ทันได้สังเกตว่าผมเข้ามาในบ้าน แต่เท่าที่ผมเห็นแม่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมแม่ตาบวมๆเหมือนร้องไห้แบบนั้นอ่ะ..หรือว่ามีใครเป็นอะไรรึเปล่าว่ะ
ผมชักเริ่มใจไม่ดีแล้วคับ ผมกะว่าจะเดินไปหาแม่ที่โซฟาแต่ก่อนที่ผมจะก้าวขาเดินออกไปนั้นก็ได้ยินเสียงของ
คนคนนึงที่มันไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่เรียกผมลั่นบ้านเลย
" ต้น……..!!!!!!!!!!!!"
.ใช่คับเสียงของไอ้ภีมนั่นเอง มันไม่เรียกเปล่าคับมันวิ่งเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้ใหญ่เลย
ทำเอาผมยืนเอ๋อตัวแข็งไปเลย ก็มันงงนี่คับคิดอะไรไม่ทันขอเอ๋อก่อนแล้วค่อยคิด
" ฮือๆๆ….ต้นไปไหนมาอ่ะคับ..ฮือๆๆ…ไหนบอกว่าจะกลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานไง "
" ต้นหายไปไหนมาคัยรู้มั้ยภีมเป็นห่วงต้นมากขนาดไหน..ฮือๆๆ…" ไอ้ภีมพูดไปร้องไปคับ
" เอ่อ..คือ..เมื่อคืนเราตกรถนะ…มัวเที่ยวเพลินไปหน่อย…ก็เลยไปนอนกับเพื่อนก่อน "
" แล้วทำไมปิดมือถือละคับเมื่อคืนภีมกับแม่โทรติดต่อต้นตลอดเลย "
" แบตมันหมดนะคับ…" ผมตอบไปอย่าง งงๆ
แล้วแม่ผมก็เดินมาหาผม ผมเลยผละออกจากไอ้ภีมคับ
แล้วแม่ผมก้เข้ามากอดผมแทนแล้วก็ร้องไห้เหมือนไอ้ภีมเลย ทำเอาผมใจหายเลยเพราะแม่ผมไม่ร้องไห้ง่ายๆหรอกคับ แม่เข็มแข็งมาตลอด
" ไปไหนมาลูก…แม่เป็นห่วงลูกมากรู้มั้ย…ถ้าลุกเป็นอะไรไปแล้วแม่จะอยู่อย่างไงลูก…"
คำพูดของแม่ทำเอาผมรู้สึกผิดอย่างมากเลยคับ นี่ผมทำให้แม่ร้องไห้หรอเนี่ย ผมเลยต่อมน้ำตาแตกเลยคับ
" ฮือๆๆ…แม่คับต้นขอโทษ…ฮือๆๆ…" ผมร้องไห้อย่างหนักเลยคับตอนนี้ทำเอาแม่ปลอบผมใหญ่เลย
" ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วลูก…อย่าร้องนะ…" แม่ปลอบผมสักพักผมก็หยุดร้องไห้คับ
" แม่คับ..ต้นขอโทษคับที่ต้นไม่ได้โทรบอกแม่ ทำให้แม่เป็นห่วง "
" ไม่เป็นไรก็ดีแล้วลูกแต่ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะลุกแม่ใจไม่ดีเลย ถ้าลูกเป็นอะไรไปแม่จะอยู่ยังไงลูก ลูกเป็นทุกอย่างของแม่นะ "
ผมก็เลยโผเข้ากอดแม่อีกครั้ง..ผมรู้สึกถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของผู้หญิงคนนี้ที่มีให้ผมสะเหลือเกิน
ผมภูมิใจอย่างที่สุดที่ครั้งนึงได้เกิดมาเป็นลูกของแม่นะคับ ผมกอดกับแม่สักพักผมก็ผละออกจากแม่ทำให้ผมเห็นไอ้ตัวดีของผม ยืนยิ้มน้ำตาคลออยู่คับ
ผมเลยถามมันเลยคับ
" ภีมมาที่นี่ได้ไงอ่ะ "
ภีมมันก็เลยเล่ให้ผมฟังว่าเมื่อวานประมาณสามทุ่มมันโทรหาผมว่าผมกลับถึงบ้านรึยังแต่โทรศัพท์ผมโทรไม่ติดแต่ภีมคิดว่าผมอาจจะงอนภีมอยู่เลยไม่รับสายเลยโทรเข้าเบอร์บ้านผมเพื่อที่จะถามแม่ผมดูว่าผมกลับมาถึงบ้านรึยัง ซึ่งมันก็บอกว่าแม่บอกว่ายังไม่กลับและแม่ไม่รู้ด้วยว่าวันนี้ต้นจะกลับบ้านแต่ตอนนั้นภีมก็ยังคิดว่าผมอาจจะขึ้นรถเลทและมันก็โทรเชคทุกครึ่งชั่วโมงซึ่งจนถึงเที่ยงคืนซึ่งรถตู้เที่ยวสุดท้ายที่ออกจากกรุงเทพน่าจะถึงนครสวรรค์แล้วแต่ผมก็ยังไม่ถึงบ้าน มันบอกว่าตอนนั้นมันเริ่มใจไม่ดีแล้วแล้วแม่ผมก็เริ่มใจไม่ดีแล้วเหมือนกัน
ภีมมันติดต่อเพื่อนทั้งหมดของผมที่มันรู้จักว่าผมไปไหนกับใครรึเปล่า แต่ก็ไร้วี่แววของผมส่วนแม่ผมเองก็บอกมันว่าต้นไม่มีเพื่อนเก่าที่สนิทๆกันอยู่กรุงเทพเลย และเพื่อนที่ต้นพอจมีอยู่ในกรุงเทพแม่ก็ติดต่อหมดแล้วก้ไม่มีใครรู้ว่าต้นอยู่ที่ไหน มันบอกว่าตอนนั้นแม่ผมร้องไห้โฮเลยมันเลยใจไม่ดี และมันก็คิดว่าผมอาจจะทำอะไรบ้าๆประชดมันจนทำให้ผมเกิดอันตรายขึ้น มันเลยบึ่งรถจากกรุงเทพมานครสวรรค์เพื่อมาหาแม่ผมที่บ้านโดยมันโทรถามทางจากแม่ผมทั้งคืน มันมาถึงบ้านผมประมาณตีสาม มันก็เล่าเรื่องทั้งหมดของผมและมันให้แม่ฟัง
ผมตกใจสุดขีดเลย เมื่อมันบอกว่ามันเล่าเรื่องทั้งหมดของผมและมันให้แม่ผมฟัง
ผมหน้าซีด ตัวสั่นน้ำตาคลอจะร้องไห้อีกแล้ว ผมกลัวแม่ผมรับไม่ได้และเสียใจที่ผมเป็นแบบนี้
ผมเงยหน้ามองแม่น้ำตาไหลพราก..ผมกำลังจะขอโทษแม่ที่ผมทำให้แม่ผิดหวัง
แต่จู่แม่ก็เดินเข้ามาและกอดผมไว้และลูบหัวผมเบาๆ
" แม่ไม่ได้ว่าอะไรต้นสักหน่อย..ร้องทำไมอีกล่ะลูก ..ลูกโตแล้วนะ …แม่เลี้ยงลูกมาทำไมแม่จะไม่รู้ว่าลุกแม่เป็นแบบไหนแต่แม่ไม่ได้สนใจตรงนั้นแม่สนใจที่ว่าลูกของแม่ต้องเป็นคนดีของแม่และของสังคมซึ่งลุกแม่คนนี้ก็ไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวังเลย…ต้นไม่ต้องเสียใจนะลูก ลุกจะรักจะชอบใครแม่ไม่ว่าต้นโตพอที่จะมีความรักและแม่ก็เชื่อว่าต้นจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนด้วย "
ทันทีที่แม่พูดจบผมเงยหน้ามองแม่ด้วยความซาบซึ้งในความรักของแม่ผม ผมเลยกอดแม่แน่นเลย
" ตายแล้วไอ้ลูกคนนี้..กอดแม่สะแน่นเลยทำเป็นเด็กๆไปได้ไม่อายแฟนเราหรอนะ…" แม่ผมพูดออกมาทำเอาผมตกใจเลยที่แม่เรียกไอ้ภีมว่าเป็นแฟนของผม
" แม่……..ไปเรียกอย่างนั้นได้ไงเล่า…." ผมบอกแม่ไป
" ทำไมล่ะ…ภีมเค้าเล่าให้แม่ฟังหมดแล้ว…แม่ก็ว่าแล้วเชียวทำไมลูกแม่ถึงผอมลงได้ก็เพราะนายภีมนี่เอง "
" เก่งจริงนะ…พ่อลูกเขยทำเอาลูกแม่หุ่นดีไปเลย.." แม่ผมพูดแล้วหันไปยิ้มให้ไอ้ภีมคับ
ทำเอาผมทำหน้างอนทั้งแม่และไอ้ภีมเลย
หลังจากนั้นผม แม่ และไอ้ภีมก็จะไปกินข้าวนอกบ้านกัน ซึงแม่ผมก็พาไปร้านประจำคับ โดยระหว่างกินแม่ผมจะเข้าขาได้ดีกับไอ้ภีมมากเลยทีเดียว
ทำเอาผมเป็นหมาหัวเน่าไปเลย และระหว่างกินแม่ผมก็ขอตัวไปห้องน้ำทำให้ผมได้อยู่กับไอ้ภีมสองคน
" ตะเอง..เป็นอะไรอ่ะหน้างอเชียว …" ไอ้ภีมมันบอกผม
" หมั่นไส้คน…เข้าขากะแม่เค้าดีเลยนะ..และเป็นบ้าอะไรถึงใจกล้าทำแบบนี้เนี่ยะ " ผมว่ามันไปคับ
" ก็บ้ารักตะเองไงคับ…เห็นมั้ยแม่ไม่ว่าด้วยแถมยังหลงลูกเขยคนนี้อีกนะ" มันตอบออกมาอย่างภูมิใจคับ
" หึหึ…อย่าเพิ่งดีใจไปภีมเรายังมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกนะ " และผมก็ทำหน้าโหดใส่มันทำเอามันหน้าจ๋อยไปเลย
และแม่ผมก็มาพอดี และผมก็รับประทานอาหารกันอย่างสนุกสนานทั้งแม่ยายลูกเขยต่างรุมเผาผมต่างๆนาๆ ทำเอาผมเซงเลย เฮ้อออออแม่กรูเนี่ยรู้จักมันวันเดียวเป็นแบบนี้สะแร้ววอ่ะ
วันนี้ไม่ได้ไปไหนอยู่บ้านกะแม่และไอ้ภีม นั่งๆนอนๆแต่เน้นหลับมากกว่า เฮ้อออ...วันนี้ง่วงเร็วจังไปนอนแระ อิอิ
-
จิ้มๆ
เป็นห่วงตามานครสวรรค์เลย
จะรู้ไม๊น้าว่าตัวเองน่ะแหละนายภีม
ที่ทำให้หมอต้นตกรถน่ะ
-
คุณแม่น่ารักมากๆ :m4:
-
ซัก และ ฟอก
ให้ขาวสะอาดเลยนะ
น่าสงสัย
:pig4:
-
ถ้าพี่เต้เจอกับภีมล่ะก็ o2
รออ่านตอนต่อไปนะครับ หมอต้น
-
Posted by: KiKuMon
Insert Quote
จิ้มๆ
:serius2: :serius2:
อ้า!!!!!
วันนี้ผมไม้ได้มาจิ้มคุงหมออา
ไม่น้า
-
อ๊ากกกกกกกกก!!!!
นายภีมทำไมใจกล้าแบบนี้ฟร่ะ บอกเรื่องทุกอย่างของหมอต้นกับตะเองหมดเลย
ใจกล้าสุดยอด ดีนะที่แม่ยาย เอ้ย! แม่ของต้นยอมรับ
น่ารักมากมาย สุดท้ายเค้าก็ยังรักกันเหมือนเดิม :oni1:
พี่เต้ตัวละครใหม่ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรหรอก
โผล่มาเหมือนกูรูแห่งความรัก พี่เค้าดูท่าจะเชี่ยวชาญเรื่องรักนะ เหอะๆ
รักกับแฟนมาตั้งแต่ ม.๓ ป๊าด! สุดยอดๆๆๆ
ดีคับ มาติดตามซะดึกเลย -*-
-
อุตส่าห์ลุ้นว่าพี่เต้จะมาเจอนายภีมมมมม เรื่องมือถือแบตหมดทำคนเป็นห่วงนี่เคยเจอมาก่อนกะตัวเอง เข้าใจความรู้สึกดีเลย :o8: นายภีมยังมีคดีต้องเคลียร์น้า
-
น้านซิเรื่องนั้นยังไม่เคลียร์เลย
-
รอให้ภีมเคลียร์ตัวเอง :oni2: :oni2: :oni2:
-
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :a11:
-
:m4: :m4: :m4:
:L2: :c5: :L2:
-
โฮกกกกกก ผู้ชายดีๆทำไมชอบมีแฟนแล้วเนี่ย ตอบหน่อยพี่เต้ o7
แต่ค่อยยังชั่วที่ภีมกลับมาทำคะแนนคืน ไม่งั้นได้มีการย้ายFC แน่ 555+
เมื่อคืนก่อนนู้นก่อนตอน 20 จะมา เก็บเอาไปฝันอีกต่างหาก จะอินเกินไปแล้วช้านน :m29: :m29:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาอ่านแล้ววว สองตอนเลย
เคลียร์กันดีๆน่อ
รอตอนต่อไปคร้าบ
^ ^
-
คุณแม่น่ารักอ่ะ
แต่เรื่องภีมยังไม่กระจ่าง
รอครับรอ
-
:m4: คุณแม่น่ารักมากเลยค่ะ หุๆๆๆ ใจดีจริงๆ อยากรู้เหมือนกันว่าภีมจะตอบต้นว่าไงเรื่องที่ไปคอนโดฯ
-
โอ้ว สนุกมากมายคับบบบ รออ่านตอนต่อไปนะคร้าบบบบ ^o^ :mc4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
บอกทุกเรื่อง :a5: :a5: :a5:
:serius2: :serius2: :serius2:
:o :o :o
:m29: :m29: :m29:
รวมเรื่องคลิปวีดีโอไปรึเปล่าคะ :o8:
-
โฮะๆๆๆ ยังไม่ทันเครีย ลูกเขยก็เข้ากะแม่สะใภ้ไปสะก่อนแล้ว งี้เค้าเรียกหาพวกไว้ก่อนอ่ะป่าวเนี่ยยย 555+
-
รอต้นกับภีมนะ
ลูกเขย แม่ยาย น่ารักจัง
-
ไปกันได้ด้วยดี
แต่เรื่อง ภีม ยังไม่เคลียร์ อิอิ
มารอตอนต่อไปคับ
-
อ่านรวดเดียว 20 ตอน สนุกมาก ลุ้นระทึกจนวินาทีสุดท้าย
จน ณ บัดนาว
ยังรอลุ้นต่อ
นายภีม นะนายภีม คดียังไม่สะสาง ช่างกล้านัก
เชียร์หมอต้น สุดฤทธิ์ เป็นกำลังใจให้นะ
-
รักกันมากเลยนะครับเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไป เคลียร์ๆซะน่ะ
-
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ เลย
น่ารักสุดๆ
รีบมาต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้
เราก็เฟรชชี่คณะแพทย์เหมือนกัน
แต่คนละที่กับคุณต้นนะ
-
เข้ามารอความน่ารักกกกกกกกกกก
-
พี่หมอน่ารักที่ซู้ดดดเลยย :m1:
ส่วนพี่ภีมก็หวังว่าจะรีบเคลียคดีกับพี่หมอได้ก่อนจะเป็นความเข้าใจผิดกันอีก :m23:
คุณแม่พี่ต้นก็น่ารักจังเลยครับ o13
-
เข้ามารอน้องหมูน้อย :m1: (ไม่อ้วนแล้วนี่ เอ๊ะ หรือไม่น้อย ท่าทางจะสูงกว่าเรา - -")
:สงกรานต์3:
-
o13 o13
อยากรู้เรื่องที่จะเคลียร์กันแล้วอ่ะ
รับๆๆๆ มานะคับ
รอๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
:oni1: :oni1: :oni1:
รอพี่หมอต้น
-
ตอนที่ 21 เฉลยข้อข้องใจ
หลังจากที่ผมแม่และไอ้คุณภีมทานข้าวเสร็จ แม่ก็พาผมและไอ้ภีมไปเดินห้างช้อปปิ้งกันเล็กน้อยคับ
แม่ผมท่านจะไปดูเสื้อผ้าสตรีผมกับไอ้ภีมเลยเดินแยกออกมาจากแม่เพื่อไปดูของอื่นๆกัน
ผมกับมันเดินกันดูของไปเรื่อยเปื่อยคับ....ก็ผมไม่ได้อยากจะซื้ออะไรสักหน่อย
แต่ระหว่างเดินผมก็สังเกตว่าคนมองมาที่ผมและไอ้ภีมตลอดเลย ผมไม่ได้เอะใจอะไรหรอกคงมองไอ้ภีมมั้ง
ก็ไอ้นี่มันน่ารักนี่หว่า..แต่หลังๆผมชักแปลกๆที่คนเค้ามองและแอบยิ้มๆ
" ภีม..คนเค้ามองอะไรเราบ่อยจังอ่ะ มีแอบยิ้มด้วย …. " ผมบอกกับมันคับ
" อืม..ไม่มีอะไรหรอก…เค้าคงเห็นคนรักกันมั้ง.." มันตอบผมมาแบบนี้ผมก็งงเล็กน้อย
ผมเริ่มสักเกตว่าคนเค้ามองมาที่มือของมันคับ..ผมเลยก้มลงไปมองที่มือมันคับ
ที่แท้ไอ้บ้านี่จับมือผมตลอดเลย…ผมเลยรู้ตัวทันทีรีบเอามือออกจากมันเลย
" อ่ะ..เป็นไรอ่ะตัวเอง…เอามือออกทำไมเดี๋ยวเค้าหลงนะ…." หึหึ ..มาใช้มุกบ้านนอกกับกรู
" นี่..อายคนอื่นบ้างสิ..และถ้ากลัวหลงก็ไปหาปลอกคอมาไปเดี๋ยวเค้าจูงเอง..จะได้ไม่หลง "
อิอิ…แอบกัดมันคับ
" อืม..ก็ดีนะจะได้เป็นหมาคอยกัดไอ้พวกที่จะมาจีบต้นด้วย …ดีดี..และหมาตัวนี้มันก็หวงเจ้าของด้วย "
แนะ..ไอ้นี่ยังเอามาเข้าเรื่องอีกจนได้
" เฮ้อ…ภีมไปหาแม่เหอะ..ป่านนี้คงได้เสื้อผ้าใหม่ไปหลายชุดแล้วแหละ "
" อืม..ไปดิ.." และผมกับมันก็เดินไปหาแม่ที่แผนกเสื้อผ้าสตรีคับ
" แม่คับ…:ซื้อเสร็จยังอ่ะคับ.." ผมถามแม่คับเพราะเห็นท่านกำลังเลือกอยู่หลายตัวเลย
" เดี่ยวแปปนึงนะลูก..แม่เลือกไม่ถูกเลย..นี่ดูซิช่วยแม่เลือกหน่อยแม่กะว่าจะเอาไปใส่ทำงานนะลูก "
" อืม…ผมว่าสีชมพูแม่…" ผมชอบสีชมพูคับ
" เอ่อ..แต่ภีมว่าแม่น่าจะใส่สีน้ำเงินนะคับ เพราะมันจะช่วยพรางหุ่นให้ดูเล็กลงและสีน้ำเงินมันก็ดูสุภาพเหมาะที่จะใส่ทำงานคับแม่ "
" อืม..จริงด้วยซินะ..แม่อายุป่านนี้จะไปใส่สีชมพูแปร๋นขนาดนั้นได้ไง แหม…ภีมนี่เก่งจังเลยนะลูกเป็นผู้ชายแท้ๆแต่รู้เรื่องพวกนี้ด้วย …."
เออ…เก่งจริงเลย..ชมกันเข้าไป
" อ้าว…พี่สุนีย์…มาซื้ออะไรค่ะเนี่ย …" จู่ๆผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ อายุพอๆกับแม่นั่นแหละ มาทักแม่
" อ้าว…ษา..มาเดินห้างเหมือนกันหรอจ๊ะ " แม่ผมทักทายกลับไป
" ค่ะพี่สุนีย์..เผอิญวันนี้ลูกชายกลับมาบ้านนะค่ะเลยออกมาทานข้าวนอกบ้านกันทั้งครอบครัวเลย "
" หรอจ๊ะ..เหมือนพี่เลยวันนี้ลูกชายพี่ก็เพิ่งกลับมาเลยออกมาทานข้าวนอกบ้านแล้วก็เลยมาที่นี่เหมือนกันจ๊ะ "
" หรอค่ะพี่….บังเอิญจังเลยนะค่ะ..แล้วลูกชายคุณพี่ไปไหนซะล่ะค่ะ "
" อ่อ..นี่ไงค่ะวันนี้เค้าพาเพื่อนมาเที่ยวบ้านนะค่ะ ช่วงนี้ปิดเทอมพอดีนะค่ะ "
" สวัดดีน้าอุษาซิลูก..น้าเค้าทำงานที่เดียวกับแม่นะลูก.." แม่ผมหันมาบอกผมและไอ้ภีมคับ
" สวัดดีคับน้าอุษา… " ผมและไอ้ภีมสวัดดีน้าอุษาพร้อมกัน
" แล้วคนไหนลุกชายพี่สุนีย์ค่ะเนี่ย หน้าตาน่ารักทั้งคู่เลย "
" อ่อ…คนตัวเล็กนั่นแหละค่ะลูกชายพี่เอง ชื่อน้องต้น นะค่ะ "
" ส่วนคนโตนั่นเพื่อนลูกชายค่ะ..ปิดเทอมเลยตามมาเที่ยวบ้านตาต้นนะค่ะ "
" ลูกชายพี่นี่หน้าตาน่ารักนะค่ะแถมเพื่อนก็หน้าตาดีเชียว น้าก็นึกว่าดารา " น้าอุษาพุดออกมาทำเอาผมกะไอ้ภีมเขิลเลย
" หนูต้นแล้วตอนนี้หนูเรียนที่ไหนล่ะลูก "
" ผมเรียน แพทย์XXX ตอนนี้ขึ้นปีสองแล้วคับ "
" ต๊ายย…น่ารักแถมเรียนเก่งอีกต่างหาก เป็นปลื้มแทนคุณพี่นะค่ะ " น้าอุษาพูดยอแม่ผมคับ
" อ้าว..แล้วหนูอีกคนเรียนแพทย์เหมือนกันหรอจ๊ะ "
" อ่อ…เปล่าคับผมเรียนวิศวะคับคุณน้า คือผมกะต้นเป็นรูมเมทกันนะคับเลยสนิทกัน "
" อ๋อ..นี่เรียนวิศวะเหมือนลุกชายน้าเลยนะ แต่ตอนนี้ลูกชายน้าจบแล้วแหละ ตอนนี้เค้าทำงานมาเกือบสองปีแล้วนะ "
" อ่อ..คับ " ไอ้ภีมตอบน้าอุษาไป
" อ้าว..แล้วนาลุกชายกับสามีอุษาไปไหนล่ะ " แม่ผมถามน้าอุษาคับ
" อ่อ…เค้าไปเดินดูไม้กอฟล์กันนะค่ะ..อิชั้นละเบื่อค่ะเดี๋ยวนี้สามีษากำลังบ้ากอฟล์แถมจะพ่วงลุกชายไปอีกคนแล้ว "
" แหม…เดี๋ยวนี้ผู้ชายเค้าก็เล่นกันนะ…" แม่ผมบอกน้าอุษาคับ
" อุ๊ย..นั่นไงค่ะพี่สุนีย์พูดถึงก็มาพอดีเลย "
ผมก็หันไปดูคนที่กำลังเดินมาหาน้าอุษาคับ เป็นผู้ชายสองคน คนนึงมีอายุหน่อยแต่อีกคนนี่หล่อเลยแถมผมคุ้นหน้ามากๆๆๆ
จะไม่ให้คุ้นได้ไงล่ะคับ…ก็นั่นมันไอ้พี่เต้นี่หว่า ทำไมโลกกลมแบบนี่นะ
" อ้าว …น้องต้นมาทำอะไรที่นี่คับ " มาถึงพี่เต้ก็ทักผมก่อนเลยคับ
" คือ…ผมมากับแม่นะคับพี่เต้ "
" อ้าว..เด็กๆรู้จักกันด้วยหรอ.." น้าอุษาถามลุกชายตัวเอง
" คือผมเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนนะแม่ ผมจำน้องเค้าได้พอดีแล้ววันนี้น้องเค้าก็กลับมากับผมด้วย "
" ตายจริง….บังเอิญจังเลยนะค่ะพี่สุนีย์ ลูกชายเรารู้จักกันสะแล้ว "
" เออ..นี่ตาเต้ไหว้คุณป้าสุนีย์เค้าสิลูก ป้าเค้าทำงานที่เดียวกับแม่ "
" สวัดดีคับคุณป้าสุนีย์ " พี่เต้สวัดดีแม่ผมคับ
" จ๊ะ…ไหว้พระเถอะลูก…แหมลูกชายษาก็หล่อน่ารักทีเดียวนะแล้วนี่เต้ทำงานที่ไหนล่ะลูก" แม่ผมถามพี่เต้คับ
" ผมเป็นวิศวกรของบริษัท XXX ในกรุงเทพนะคับคุณป้า " พี่เต้ตอบแม่ผมไปคับ
" แหม..พ่อเต้นี่หล่อแล้วยังเก่งอีกนะ แบบนี้ษาไม่รับบัตรคิวว่าที่ลูกสะใภ้ยาวเลยหรอจ๊ะ "
" แหม…คุณพี่..ลุกชายษาเค้าไม่ยอมพาแฟนมาให้ดูสะที นะค่ะ " ทำเอาผมและพี่เต้มองหน้ากันแล้วยิ้มๆคับ
โอ๊ย…ผมอุทานเบาเพราะรู้สึกว่าเจ็บๆมือก็เลยก้มไปดู
เห็นไอ้ภีมมันบีบมือผมอ่ะ …เออจริงด้วยลืมไอ้ภีมไปเลย
ผมก็มองหน้ามันคับมันทำตาดุใส่ผม สงสัยหึงผมคับ
ตอนนี้ผมก็ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่เค้าคุยกันคับ ตามประสานะคับ
ผม ไอ้ภีมและพี่เต้ เลยเดินเลี่ยงมาที่แผนกเครื่องใช้ไปไฟฟ้าใกล้ๆกันคับ
" เออ…พี่เต้…นี่ภีมคับ" ผมแนะนำไอ้ภีมให้พี่เต้รู้จักคับ
" หวัดดีภีม…" พี่เต้ทักมัน
" ดีคับ..พี่เต้…" มันทักแล้วทำหน้าเฉยๆใส่พี่เต้
ผมชักเริ่มแปลกๆแล้วสิกลัวไอ้ภีมมันออกฤทธิ์
" เออ…นี่ต้นเมื่อเช้าที่พี่ตื่นมากะว่าจะปลุกต้นสะหน่อย ได้ยินต้นกรนดังมากเลยนะ "
ผมก็ตกใจเลย..จู่ๆไอ้พี่เต้มันบ้าอะไรเนี่ยะ พูดทำไม เดี๋ยวกรูตายนะเว้ย
ได้ผลคับ…ไอ้ภีมหูผึ่งเลยหันมามองหน้าพี่เต้เลย
" หมายความว่ายังไงพี่…จะปลุกต้น " ไอ้ภีมภามพี่เต้เสียงแข็งเลย
" ก็เมื่อคืนนี้ต้นไปนอนกับพี่สิคับ…" แล้วพี่เต้ก็ยิ้มกวนๆใส่ไอ้ภีม
เฮ้ย…พี่เต้จะทำบ้าอะไรเนี่ยะ
ตอนนี้ไอ้ภีมหน้าแดงเลย…มันคงโกรธผมมากเลยอ่ะ
" ต้น..ต้นไปนอนกับผู้ชายคนนี้เมื่อคืนนี้หรอ " มันถามผมแล้วคับ
" เออ..ชะ..ใช่" ผมบอกมันตามความจริงคับ
ไอ้ภีมมองหน้าผมนิ่ง…แล้วกำลังจะเดินหนีผมคับ
" นี่…มัวแต่วิ่งหนีนะ เคยคิดที่จะถามจะคุยกันให้รู้เรื่องมั้ยว่าความจริงคืออะไร " เสียงพี่เต้พูดขึ้นมา
ไอ้ภีมหยุดคับ….มันหันมามองหน้าพี่เต้เลยคับ
" พี่อย่ามายุ่ง…เรื่องนี้เป็นเรื่องผมกับต้น..พี่ไม่เกี่ยว "
" แล้วถ้าพี่จะเกี่ยวล่ะ…" อ้าว..พี่เต้กวนตีนแระ
ไอ้ภีมทำท่าจะพุ่งไปชกพี่เต้..แต่ผมห้ามไว้ทัน
" หึหึ…ใจร้อนจริงๆเลยนะแฟนต้นนะ ดูซิพี่แหย่เลยแค่นี้จะชกปากพี่สะแล้ว 555 '
" พี่เต้ก็..รู้อยู่ว่าไอ้ภีมมันใจร้อนพี่ก็ยังไปแหย่มันแบบนี้อีกเดี๋ยวผมจะซวยนะพี่ "
" นี่นายภีม..เราอยากฟังความจริงมั้ย …ว่าทำไมพี่กับต้นถึงมารู้จักกันได้และทำไมต้นถึงไปนอนห้องพี่
พี่อยากให้เราคุยกันเองนะ …เคลียร์กันให้จบๆสะ อย่าปล่อยให้อะไรมันค้างคาเดี๋ยวความรักของเราทั้งสองคนมันจะพังไม่เป็นท่านะคับ."
พี่เต้พูดแล้วก็กำลังจะเดินแยกไปคับ
" เออ….ภีมพี่จะบอกอะไรให้นะพี่กับต้นเป็นแค่พี่ชายน้องชายเท่านั้นไว้ใจพี่ได้
แต่พี่จะเตือนเราอย่างนึงนะว่าจะทำอะไรก็ให้มันชัดเจนหน่อยอย่ามีความลับนัก คนที่จะเสียใจมันจะกลายเป็นต้น "
แล้วพี่เต้ก็เดินแยกไปคับ พี่แกคงไปหาพ่อแม่พี่แกแหละคับ
" นี่…ต้นเล่ามาให้หมดเลยนะเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น " ไอ้ภีมถามผมใหญ่เลย
" ต้นเล่าแน่แต่ไปเล่าที่บ้านนะ…แต่ภีมเองก็เหมือนกัน…เล่าความจริงออกมาให้หมดนะ "
และผมก็เดินนำหน้างอนไอ้ภีมไปหาแม่ผมเลย
พอมาถึงบ้านผมก็เอาของไปเก็บและเดินขึ้นห้องไม่รอไอ้ภีมเลย
มันก็เดินตามผมขึ้นห้องมาคับ
" ตัวเองเล่าได้ยังว่าเมื่อวานไปทำอะไรมา " ถึงห้องมันก็ถามเลย
ผมมองหน้ามันคับ
" ก็ได้…จริงๆเค้าไม่ได้ตั้งใจจะกลับบ้านเมื่อวานหรอกนะแต่เค้าทนภีมไม่ไหวแล้ว เค้าเลยอยากกลับบ้าน
ภีมเฉยชากับเค้ามาก ไม่เหมือนเดิมเลย แม้แต่ตอนเค้าบอกว่าเค้าจะต้อไปเรียนที่ XXX ซึ่งเราต้องแยกกัน
ภีมก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย และเค้าก็ได้ยินคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้แต่ที่เค้ารู้คือภีมคงสนิทสนมกันเป็นพิเศษถึงพุดจ๊ะจ๋า ขนาดนั้น
เค้าเสียใจมากนะ ภีมเปลี่ยนไปมากรู้มั้ย…" ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลแล้ว
" แล้วเมื่อวานต้นไปเดินห้างXXX เพื่อรอเวลารถออก ต้นเห็นภีมเดินกับใครก็ไม่รู้ ทั้งที่ภีมบอกว่าออกมาหาเพื่อนแต่คนนี้ไม่น่าใช่เพื่อนภีมแน่ๆ แถมภีมยังเอาอกเอาใจไอ้นั่นเป็นพิเศษ…เค้าอยากรู้ความจริงเค้าเลยตามภีมไปก็เห็นภีมเข้าคอนโดไปกับไอ้นั่น…ต้นก็รอเพื่อภีมจะลงมาก็จะถามให้รู้เรื่องแต่ต้นเห็นภีมยกกระเป๋าเสื้อผ้าของไอ้นั่นลงมา ก็เลยได้รู้ว่าที่แท้ที่ภีมไม่สนใจที่ต้นต้องไปจากหอก็เพราะภีมจะเอาไอ้นี่ไปอยู่แทนต้นใช่มั้ย..ฮือๆๆ" ผมเริ่มร้องไห้หนักแล้ว
" …แล้วภีมรู้มั้ยต้นนั่งเบลออยู่แถวนั้นเป็นชั่วโมงกล่าจะได้สติต้นก็มาไม่ทันรถแล้วแบตมือถือก็หมด ติดต่อใครก็ไม่ได้
เงินต้นก็เหลือแต่ไม่กี่บาท ต้นเลยกะว่าจะเดินเล่นยันเช้าเพื่อรอกลับบ้านจนต้นเดินไปถึงแถวสนามหลวงก็เจอพี่เต้
ตอนแรกพี่เต้นึกว่าต้นเป็นเด็กขายจะมาซื้อต้น แต่พอได้คุยกันก็เลยได้รู้ว่าเราเป้นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
และพี่เต้แกก็มีน้ำใจไม่อยากให้ต้นเป็นอันตรายเลยชวนต้นไปนอนที่ห้องพี่แก
ต้นกลัวเหมือนกันนะกรุงเทพตอนกลางคืนต้นไม่เคนรู้จักไม่เคยมาอยู่ต้นเลยไปกับพี่เต้
ต้นกับพี่เต้นอนคนละห้องกัน ไม่ได้มีอะกันอย่างที่ภีมคิด..และตอนเช้าพี่เต้ก็มาส่งต้นที่บ้านนี่แหละ
ฮือๆๆๆ " ผมเล่าไปร้องไห้ไปคับ
แล้วไอ้ภีมมันก็เดินมากอดผมจากข้างหลัง
" ภีม…ขอโทษคับต้น…ภีมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้นะคับ ต้นเข้าใจภีมผิดนะคับ..ภีมรักต้นมีต้นคนเดียว
ภีมขอโทษที่เป็นต้นเหตุทำให้ต้นต้องลำบาก…ถ้าต้นเป็นอะไรไปภีมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย "
" แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครละภีม " ผมถามมันกลับคับ
" เอาละ..จริงๆภีมไม่ได้อยากให้ต้นรู้ตอนนี้นะคับแต่ไหนๆเรื่องมันก็มาขนาดนี้แล้ว
ผู้ชายคนเมื่อวานเป็นพี่ชายภีมเอง คือภีมไปช่วยพี่เค้าย้ายของออกจากคอนโดของพี่นะคับ
เพราะพี่เค้าจะไปเรียนต่อต่างประเทศเลยขนของกลับบ้าน
และอีกอย่าง คนที่คุยโทรศัพท์เมื่อวานที่ต้นได้ยินก็แม่ภีมเอง "
" จริงหรอภีม…ภีมไม่ได้โกหกต้นนะ…" ผมถามไอ้ภีมคับ
" จริงสิคับ..แล้วเรื่องที่ภีมไม่สนใจต้นเรื่องย้ายหอนะเพราะภีมอยากเซอร์ไพร์ต้นนะคับ "
" เซอร์ไพร์อะไรหรอ " ผมถามไอ้ภีมคับ
" ก็ภีมอ้อนแม่เทอมหน้าภีมขอไปอยู่คอนโดที่เมื่อวานไปช่วยพี่ย้ายของนั่นแหละ และภีมก็บอกแม่ว่าจะเอาแฟนไปอยู่ด้วย "
ผมเลยหันมามองหน้ามันคับ สายตามันจริงจังมาก มันคงไม่ได้ดกหกผมหรอก
" แล้วแม่ไม่ว่าหรอพาแฟนไปอยู่ด้วยน่ะ " ที่ถามเพราะผมคิดว่าแม่มันคงคิดว่าแฟนเป็นผู้หญิง
" ไม่ว่าหรอก..เพราะแม่รู้ว่าแฟนเป็นผู้ชาย …และรู้ด้วยว่าแฟนเป็นหมอ น่ารัก ชื่อต้นด้วย "
ผมตกใจเลยที่ไอ้ภีมกล้าเปิดเผยแม่มันขนาดนี้
" แล้วแม่ภีมไม่ว่าหรอเรื่องที่เรารักกันน่ะ " ผมถามไอ้ภีมเพราะอยากรู้ว่าพ่อแม่มันไม่ว่ารึไงที่ลูกชายเป็นเกย์
" พ่อแม่ภีมไม่ว่าหรอกเค้ารู้ตั้งนานแล้วด้วยว่าภีมเป็น แล้วภีมก็เล่าเรื่องต้นให้พ่อแม่ฟังตลอดอ่ะ
จนตอนนี้พ่อแม่ภีมอยากเห็นหน้าลูกสะใภ้คนนี้แล้วน้า "
" บ้า.." ผมยิ้มแบบอายๆให้มันคับ
" แล้วภีมไม่ลำบากหรอมาอยู่ที่นี่มันไกลมหาลัยนะ" ผมถามมันเพราะระยะทางมันก็ไกลพอสมควรหากขึ้นรถเมย์ไปเรียนต้องตื่นแต่เช้าทุกวันแน่ๆ
" ไม่ไกลหรอกแม่ให้รถมาใช้ด้วยขับแปปเดียวก็ถึง เค้าลำบากไม่เป็นไรหรอกแต่แฟนเค้าต้องไม่ลำบาก "
ผมยิ้มให้มันคับ ซึ้งจริงๆนี่มันรักเราขนาดนี้เลยหรอ
" เห็นมั้ยภีมบอกแล้วว่าเราจะไม่พรากจากกัน "
ผมเลยกอดมันคับแล้วซุกหน้าลงที่อกมันมันก็โอบกอดผมแล้วลูบหัวผมเบาๆด้วยความรัก
จบอีกตอนคับ..จะกลับ กทมศุกร์นี้แล้วกลับพร้อมไอ้ภีมเลย ใครเล่นสงการนตร์เป็นไงบ้างแต่ต้นกับภีมไม่ได้เล่นคับไม่ชอบทั้งคู้แบบว่ากลัวดำนะคับ 55555555 ง่วงจังไปนอนแระ..เม้นเยอะๆให้ชื่นใจกันหน่อยน้า อุตสาห์มาลงให้ทุกวันเลยไม่เคยผิดคำสัญญา
-
รักหมอต้นๆ เพราะหมอต้นมาลงทุกวัน :m1: :m1: :L2: :L2:
-
ในที่สุดก็เคลียร์กันได้ แหม นายภีมมีเรื่องดีก็อุบไว้ซะเนี่ย ดีแล้วที่เรื่องราวมันจบลงด้วยดี
หมอต้นสู้ๆน๊า รออ่านตอนต่อไปนะคับ o13
-
น่าร๊ากจริงๆเรย เอามาลงทุกวัน :m1:
มามะให้รางวัล จุ๊บๆ (จะโดนตีนเจ้าภีมไหมเนี่ยะ :m29:)
สรุปจากที่อ่านมาหลายๆเรื่อง..มีไรสงสัยให้คุยกัน อย่าคิดเเทนคนอื่นเป็นดีที่สุด
-
หมอต้นน่ารักที่สุดเลย มาลงทุกวันไม่ได้ขาด :m13: ภีมกะทำเซอร์ไพรซ์เเกือบทะเลาะกันใหญ่โตแล้วไหมล่ะ พี่เต้ก็น่ารัก :oni2:
-
โหหมอต้น น่ารักกันเจงๆเล้ยยย อิอิ มารออ่านทุกวันน่าคับบบบ :mc4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
อืม ดีๆ ปัญหาอะไรก็ดูเหมือนจะแก้ไขได้ง่ายๆ
หวังว่าจะแก้ปัญหาได้ง่ายแบบนี้ทุกครั้งนะคับ :oni3:
ครีมกันแดด spf ตั้ง 70 ไม่ใช่รึคับ
ยังกลัวดำอีกเนอะคับพี่หมอ :m12:
-
อ่านแร้วไม่ค่อยเชื่อแฮะ สงสัยต้องไปอยู่ในเหตุการณ์จริง ๆ อิอิอิ
-
:m1: เป็นคู่ที่น่ารักจังเลย หุๆๆ น่าอิจฉาทั้งคู่น่ะเนี่ย พ่อแม่ยอมรับดี
-
:m1: :m1: :m1:
-
กลัวคนเขียนน้อยใจจนไม่มาต่อ
เลยต้องรีบเม้นท์อย่างด่วน
อ่านอยู่เหมือนกันนะคะ
น่ารักดี :m1:
-
คราวนี้ก็เล่าแจ้งแถลงไขเสียที ฮ่าๆๆๆ นึกว่าใคร...ที่แท้ก็พี่ชายนายภีมเฉยๆ เหรอ
นายภีมนี่ก็ร้ายจริง กลางห้างเลยนะ -*- ไม่อายคนเลย
แอบอึ้ง...นี่เขาใจกล้าจริงๆ พ่อแม่รู้แล้วว่าเราชอบแบบนี้ เหอะๆ สุดๆเลยอ่ะทั่นภีม
-
รักต้นกะภีมมากเลยคับมาต่อให้ตลอดนะคับรักมาก
-
พ่อแม่ยอมรับแล้วทั้งสองฝ่ายเหรอเนี่ย ดีจัง :m1: :m1:
หมอต้นน่ารัก มาลงทุกวันเลย :m4:
ขอบคุณน้า :m13:
-
เข้ามาเม้นท์ให้กำลังใจต้นกะภีม น่ารักจังเลย :o8:
-
น่ารักมากมาย จุ๊บๆบ๊วบๆ
-
:o8: หวานกันซ้าาาา
-
:m1: :m1: :m1: เคลียร์กันซะที :m1: :m1: :m1:
-
น่ารักจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m1: :m1: :m1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
พี่ภีมกับพี่ต้นโชคดีมากๆ เลยนะคะ ที่พ่อแม่เข้าใจและยอมรับได้
เท่าที่อ่านๆ มา ไม่ค่อยได้เจอใครที่โชคดีแบบนี้นะ
ดูแลความรักให้ดีนะค๊า เอาใจช่วย
แต่แหม นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นพี่ชายกับแม่ แหะๆ
มาต่อเร็วๆ นะคะ
-
:m1: :m1:
ไม่พรากจากกันจริงๆ
พ่อกับแม่ของทั้งสองคนก็อนุญาตอีก
ดีจัง
รอตอนต่อไปนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o13ดั๊นกำลังเพิ่มน้ำหนักค่ะ กะจะเอาสัก90โล จาได้มีหนุ่มๆมาจีบเหมือนคุณหมอต้น ว๊ายยยยยยยยย :o8:
-
อิอิ นายภีมน่ารักจิงๆ
ปล.เมื่อคืนสีลม สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เรื่องนี้จบไป จะมีเรื่องอะไรเข้ามาเพิ่มอีกล่ะเนี่ย
แต่ว่าภีมน่ารักที่สุดเลย หมอต้นก็น่ารัก เอาใจช่วย อ่านไปก็ :o8: ไป อ :m4:ิอิ
-
มารอดูต่อไปว่าเมื่อไหร่ภีมจะพาลูกสะใภ้ไปให้พ่อแม่ดูตัว :oni2:
-
น่ารักทั้งคู่เลยครับบบบบ
ชอบๆๆ
-
เย้ เคลียร์ กันได้แล้ว ดีใจจัง
ภีมน่ารักเนาะ
-
น่ารักจังเลย คู่เนี้ย :m1: :m1: :m1:
-
ทั้งคู่น่ารักจังเลยคะ
นายภีม surprise ได้ประทับใจมากเลย
-
หวานกันซะ.....
รออ่านต่อนะน้องต้น
-
พี่ภีมน่ารักอีกแล้ววว ที่แท้ก็เป็นพี่ชายนี่เอง
ทำเอาพี่หมอเข้าใจผิดหมดเลย :o8:
ว่าแต่เปิดเทอมใหม่คราวนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว สงสัยพี่หมอต้นจะตื่นไปเรียนไม่ทันแน่เลยเพราะเสร็จพี่ภีม :m14:
-
หุหุ โธ่เอ้ยยย ที่แท้ก็เป็นอย่างงี้นี่เอง :m4:
ม่ะมีไรในกอไผ่ ดีแล้ว ดีแล้ว
ว่าแต่ไมหมอต้นต้องมาลงดึกๆๆอ่ะ เอะ :o หรือว่า
ทำกิจกรรมกลางคืน :m12: หุหุ
-
:m1: ทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัวหมดแล้วเน๊อะ แย้วจะมีไรให้ลุ้นต่ออีกมะเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะครับ ที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่าน
เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ
ว่าแต่จามีรัยเกิดขึ้นมั๊ยเนี่ย
อย่าให้เศร้ามากนะครับ
:serius2: :serius2:
-
ดูเหมือนจะเข้าใจกันดีแล้ว
อิอิ
จะมีเรื่องให้หึงหวงกันอีกอ่ะป่าว
หมอต้นน่ารักกกกกกกก :oni1:
-
โฮะ ๆ วันนี้หมอต้นหายไปไหนหนอ รึว่าภีมไม่ปล่อยมาลงเน็ต :o8:
-
มาเปนอีกหนึ่งกำลังใจให้ :m1:
น่ารักจิงๆ มาลงให้อ่านทุกวันเลย :m4:
-
:m22: :m22:
มายังเอ่ย
-
มารอๆๆๆๆๆ :a3: :a3: :a3: :a3:
-
ว้า...วันนี้ไม่มาต่อเหรอ
งั้นไปนอนดีกั่ว :a12:
ครั้งหน้าขอ make up 2 ตอนรวดเลยนะ :impress:
-
เย้ๆอ่านท้นแล้ว o2
ชอบและจะติดตามตอนต่อไปนะครับ
ปล. เมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบระเพชร ปลารสเด็ดปากน้ำโพ (อิอิ) :o8:
-
คลี่คลาย เฮ้อออออออออ
ลุ้นแทบแย่ ว่าจะเข้าใจกันด้วยดีมั๊ย
หมอต้นใจเย็นดีจัง โชคดีด้วยที่ได้เจอคนดีทั้งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นภีม(ใจร้อน ดื้อชะมัด) และเพื่อนๆ รวมถึงพี่เต้ น่ะ
อยากรู้จัง หลังจากนี้ หมอต้นจะเจออิทธิฤทธิ์อะไรจากนายภีมอีกบ้าง
รออ่านอยู่เน๊อ :laugh:
-
จำได้นะว่าพี่หมอต้นบอกไว้ว่า
กลับมากรุงเทพจะมาต่อวันละสามตอนเหมือนเดิมน่ะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:serius2: เมื่อคืนน้องต้นไม่มาต่อ น้องภีมพาน้องต้นไปหนายยยยย :o
-
อือ มาต่อได้แล้วนะครับ เด๋วคนเค้าโกรธน๊า
-
หมอต้นมารึยัง
:m22: :m22: :m22:
หรือว่าภึมพาหมอต้นไปไหนหว่า :m21:
-
ในที่สุดก็เคลียร์ :m4: รออ่านต่อนะ ต่อไปจะหวานขึ้นปะเนี่ย
-
:m13:
ช่างเป็นคู่รักที่น่าอิจฉายิ่งนัก
o7 o7
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาต่อไวไวนะครับ
-
เข้ามารออีกวัน อิอิอิ :m13:
-
ตอนต่อไปต้องมีเรื่องไรดีๆให้จิ้นแน่ๆ
คริ คริ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
หมอต้นไม่มาต่อ 2 วันแล้ววว :a6:
ติดธุระเหรอ ???? :เฮ้อ:
-
มารอ ร้อ รอ
จะหวานต่ออีกกี่ตอนน๊า
อยากรุจัง
แล้วคิว (จำถูกป่าวหว่า) จามาสร้างความร้าวฉานหรือเปล่า
เห็นหายไปหลายตอนแล้ว
ลงชื่อรอหมอต้น กับเพื่อน ๆ ด้วยคนคับ
-
ยางไม่มาหรอ คุณหมอ :oni3:
-
:m4: ในที่สุดก็ไม่มีไรในกอไผ่
ภีมไม่ทำให้หมอต้นต้องเสียใจ น่ารักมากๆเลยตะเอง :m13:
ถึงภีมจะขี้โมโห หึงโหด แต่ก็รักจริง แอนด์ จริงใจ :o8: พี่เชียร์สุดใจเลยน้องเอ๋ย
รอ :oni1: รอ :oni1: รอหมอต้นมาต่ออีกสามตอนรวดนะ :laugh:
-
จะรอ ร๊อ รอ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
กลับจากสงกรานต์แระ
ไปตามอ่านก่อนดีก่า
ร้อนนนนนนนนนนจัง :serius2:
-
ประกาศคนหาย
ใครพบเห็นคนหน้าตาดี หน้าเหมือนหมอต้น กรุณาจับมัดแล้วส่งกลับเล้าฯ ด้วยนะเคอะ
อิเจ้ :laugh:
-
มาต่อเร็วๆนะค๊า คุณหมอ
-
คงเตรียมตัวกลับกรุงเต๊บพรุ่งนี้ งั้นวันนี้คงไม่มาลงแน่ๆ o7
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายวัน ล้ำหน้าเยอะเลยนะ
-
หมอต้นหายไป :serius2: :serius2: :serius2:
ภีมกักตัวหมอต้นให้อยู่แต่บนเตียงรึป่าวเนี่ย ไม่ยอมมาต่อ
โฮกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
:m4: ดีกันแล้ววว
มาต่ออีกน้าค้าบบบบ
รออ่านอยู่ :a11:
-
เย้ๆๆ ดีใจด้วยนะคะ ดีกันแล้ว :m4:
มาต่อไวๆน้า :m1:
-
:m22: :m22: :m22:
หมอต้นไปไหนน้า
รออยู่นะคับ
-
โอ๊ะ โอ พึ่งมาอ่าน
นี่ชั้นพลาดได้ไงนี่
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกสุดๆ :m1:
ชอบมากเลยค่า
อ่านไปยิ้มไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
หมอต้น มาต่อไวไวน้า
:oni1:
-
:a12:
-
วันนี้เดินทางกลับแล้วซินะ
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคร้าบบบ :L2:
-
ไม่ได้มาตั้งหลายวันคืบหน้าไปเยอะเลยนะ หมอต้น เข้าใจกันซะที
-
รักกัน เข้าใจกันแร้ว ดีจังๆ :o8: :o8:
เดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะคะ
รอติดตามต่อไป :oni1: :oni1: :oni1:
-
หมอต้นกลับมาด่วนค่ะ
คนแถวนี้คิดถึงมาก
-
สงสัยไปเป็นแพทย์ชนบท อยู่แถว ๆเขตชายแดนแล้วมั้ง :confuse:
ไม่กลับมาต่อซ้ากกกกาที :serius2:
รออยู่น้าพี่ต้นนนนนนน
ปล.ฝากบอกพี่ภีมด้วยตามตัวพี่ต้นกลับมาด่วน
-
มีข่าวมาแจ้ง...ตอนนี้ต้นไม่สบาย เป็นไข้มาสองวันแล้ว แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว
ต้นฝากขอโทษที่ไม่ได้มาอัพเรื่องต่อ ...ขอโทษทุกคนที่ทำให้ต้องรอเดี๋ยววันนี้ต้นบอกว่าจะมาอัพให้นะคับ
.....ภีม
-
แล้วจะรอจ้า :oni1: :oni1: :oni1:
ปล.พี่ภีมมาเอง อิอิ o13 o13 o13
-
ฮิ๊วววววววววววววววววววววววววววววว
ภีมมา
โธ่ หมอต้นป่วย งั้นต้องรีบฉีดยา จะได้หายไวๆ :o8:
-
โอ้วววววว
ภีมมาเองเลยวุ้ย :m4: :m4:
ฝากบอกหมอต้น ให้พักผ่อนเยอะๆนะคะ จะได้หายเร็วๆ เป็นห่วงเน้ :m13:
แต่อย่าลืมฉีดยาสักเข็มสองเข็มนะ เอิ๊กๆๆ :laugh:
-
ไม่สบาย :o น้องต้นพักผ่อนให้หายดีก่อนก็ได้คร้าบบ
ปล.ระหว่างรอให้น้องภีมมาเล่าเป็นตอนพิเศษ แบบว่า แรกพบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ :oni1: น้องต้นจะได้พักผ่อนเยอะๆ
-
หายไวไวนะคับหมอต้น
แต่มีภีมดูแลคงหายไวอยู่แล้ว :o8:
-
พี่หมอต้นไม่สบายหรอ
หายเร็วๆนะค้าบบบ
แต่มีพี่ภีมดูแลหายไวอยู่แล้น
-
:a3:พี่ภีมมาเองเลยน่ะเนี่ย โอ้วๆๆ ฝากบอกพี่ต้นว่าหายไวๆน่ะค่ะ
-
ภีมจ๊ะ ช่วยฉีดยาเข็มโตๆให้หมอต้นสักสองสามเข็ม
เผื่อจะหายไวอีกนิด
รอจ๊ะ
-
รับทราบ ไม่ต้องฝืนเน้อ
รักษาตัวให้หายก่อนค่อยมาต่อก็ได้จ้า :oni1:
-
:m4: :m4: :m4:
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
-
หมอต้นพักผ่อนเยอะๆนะ จะได้หายไวๆ
:a12: ให้มากๆ นอนหลับอย่างเดียวนะ
ห้ามทำอย่างอื่น เด๋วหายช้า :laugh:
-
ตอนที่ 22 สาเหตุของการนอกใจ
ตอนนี้ผมกับภีมย้ายมาอยู่ที่คอนโดแล้วคับและตอนนี้พวกเราก็เป็นรุ่นพี่ปีสองแล้ว
สำหรับผมนั้นชีวิตการเรียนก็แตกต่างไปจากตอนปีหนึ่งพอสมควรเพราะเรียนหนักมากขึ้น
ทุกวันนี้ผมต้องตื่นเช้ากว่าเดิมเพราะเรียนแปดโมงเช้าเกือบทุกวัน
ถ้ามาช้ารถจะติดคับแต่ทุกวันไอ้ภีมจะมาส่งผมคับมันก็เลยต้องตื่นเช้าตามผมไปด้วยทั้งๆที่บางวันมันเรียนบ่ายด้วยซ้ำ
บางครั้งผมก็บอกมันว่าไม่ต้องไปส่งก็ได้มันก็ไม่ยอมคับ มันบอกว่าไม่อยากให้ผมลำบาก
ภีมยังคงทำตัวสม่ำเสมอกับผมมาตลอด ทำให้ผมมั่นใจว่าผมรักนายคนนี้สุดหัวใจเลยแหละ
เหมือนๆว่าความรักผมราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรคับ จนเวลาล่วงเลยมาก็ประมาณ สองเดือนแล้วที่ผมกับภีมอยู่ด้วยกัน
แต่หลังมานี้ผมรู้สึกแปลกๆ คับ เพราะภีมกลับดึกเกือบทุกวันเลย
มันบอกผมว่าช่วงนี้รับน้อง ผมก็เลยไม่คิดอะไรคับ ไม่อยากจู้จี้มันมากคับ จนผ่านช่วงรับน้อง
มันก็ยังกลับดึกเหมือนเดิม….
" ภีม…อยู่ไหนอ่ะ…ยังไม่กลับอีกหรอ.." ผมโทรถามมันเพราะตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้วคับ
" เอ่อ..คือวันนี้ภีมไม่กลับนะ..คือเลี้ยงน้องนะ..แล้วก็มีเลี้ยงเหล้ากันต่อ.." ภีมไม่อยากขับรถตอนเมานะคับ มันบอกมาแบบนี้
" อืม…แต่อย่ากินมากนะ…" ผมบอกมันเพราะเป็นห่วงคับ
" อืม…แค่นี้นะตัวเอง..เพื่อนตามและ…." มันบอกผมแล้วตัดสายไปเลย
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากคับเพราะเรื่องกินเหล้ามันก็ธรรมดาของเด็กวิศวะคับ
และผมเองก็ไม่ได้มีเวลาคิดอะไรมากด้วย เรียนไปสอบไปตลอด เชื่อแล้วที่ว่านักศึกษาแพทย์เรียนหนักจริงๆ
จนทุกวันนี้ผมกับภีมแทบจะไม่มีเวลาให้กันเลย ส่วนใหญ่ผมจะไม่มีเวลาให้มันมากกว่า
ชีวิตผมกับภีมก็เป็นแบบนี้มาอีกประมาณ 2 เดือนผมก็เสร็จสิ้นการสอบ
เพราะเรียนเร็วสอบเร็วแล้วก็ปิดเทอมเร็วเปิดเทอมเร็วคับ เป็นการเรียนแบบเร่งรีบ 555555
พอช่วงที่ผมว่างตอนนี้ผมอยากให้เวลากับไอ้ภีมบ้างคับ แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย
" ภีม…ตอนนี้เค้าสอบเสร็จแระนะ…เค้าว่างแล้วแหละ.." ผมบอกมันแล้วยิ้มให้มัน
" อืม..ก็ดีแล้วต้นจะได้พักผ่อน… " มันบอกผมมาแบบนี้คับ
" ภีมเสาร์นี้ไปดูหนังกัน…" ผมชวนมันคับ
" เอ่อ..คือภีมไม่ว่างอ่ะ…ภีมนัดเพื่อนทำรายงานนะต้น.." ภีมตอบผม
" อืม..ไม่เป็นไรเดี๋ยวรอภีมว่างก็ได้…ตอนนี้ต้นสอบเสร็จแล้วว่างเกือบสามอาทิตย์ "
" อ่อ..อืม..ก็ได้…" มันบอกผมคับ
ช่วงที่ผมปิดเทอมภีมมันก็ยังเรียนอยู่คับ คณะมันปิดหลังผมคับ มันปิดพร้อมๆน้องปีหนึ่ง
ผมพยายามรอมันว่างจนผ่านมาเกือบสองอาทิตย์มันปฎิเสธ ผมตลอด
" ภีม…วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย..วันนี้วันเสาร์นี่.." ผมชวนมันคับ
" เอ่อ..ภีมไปไม่ได้อ่ะ..ภีมนัดเพื่อนไว้นะ.." คำตอบเดิมคับ
" อืม…ไม่เป็นไร.." ผมตอบมันไปคับแต่แอบเซ็งคับ
ชีวิตผมในแต่ละวันตอนนี้กลางวันก็อยู่ห้อง ทำความสะอาด ทำโน่นนั่นนี่ ไปเรื่อยคับ
บางวันเบื่อก็ออกไปเที่ยวคนเดียวคับ เย็นกลับมาก็รอไอ้ภีมคับ
แต่กว่ามันจะกลับก็เกือบเที่ยงคืน บางทีก็ไม่กลับเลย และตอนนี้มันก็ไม่ได้กลับห้องมาสามวันแล้วคับ
ผมโทรถามมันมันก็บอกว่าอยู่ห้องเพื่อนช่วยกันทำรายงานบ้างอะไรบ้าง
จนวันนี้ผมกะว่าจะไปที่มหาลัยสะหน่อยเพื่อจะได้เจอไอ้ภีมบ้าง ที่ไปไม่ได้กะจะไปตามมัน ไปต่อว่ามันนะคับ
ที่ไปก็เพราะคิดถึงมันคับ..แอบไปเซอร์ไพร์มันนะคับ
ผมไปถึงมหาลัยก็เดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนมาถึงโรงอาหารก็มานั่งอยู่ที่นี่
พอมาถึงก็มาทักทายป้าว๊ากนิดหน่อยคับ ผมกับป้านั่งคุยกันนิดหน่อยผมก็เดินไปซื้อขนมกิน
ทำให้ผมเห็นไอ้ภีมคับ ผมเลยรีบแอบมันคับ กลัวมันเห็นก่อนไม่เซอร์ไพร์คับ ผมก็เห็นมันมากะผู้ชายคนนึงคับ น่าจะเป็นรุ่นน้องมากกว่าเพราะไอ้นั่นยังไส่ไทด์อยู่เลย
ผมก็เลยตาดูมันไปเรื่อยๆคับ ผมก็เห็นว่ามันไปไหนมาไหนกับไอ้เด็กนี่ตลอดเลยจนผมเดินไปเจอไอ้แชมป์คับ..ไอ้แชมป์คือเพื่อนกลุ่มไอ้ภีมคับ
" อ้าวต้น…มาทำไรเนี่ยะ.." ไอ้แชมป์ทักทายผม
" อ่อ..มาทำธุระนิดหน่อยอ่ะ…" ผมบอกมันไป
" เออ…แล้วแชมป์เจอภีมป่ะ…" ผมลองถามไอ้แชมป์ดูคับ
" อ่อ..เดี๋ยวนี้มันติดน้องรหัสมันนะ..ติดกันเป็นตังเมเลย เพื่อนอย่างเราเป็นหมาหัวเน่าไปเลย.." มันตอบผมมาคับ
ผมก็โล่งใจไปนิดนึง..เพราะคิดว่าไอ้เด็กนั่นคงเป็นน้องรหัสมันแน่ๆ แต่มันก็แปลกๆนะที่สนิทกันขนาดนั้นคับ
ผมคิดไปคิดมาจนมึนไปหมดก็เลยคิดว่าจะไปเดินที่ห้องสมุดให้เย็นๆสะหน่อยเพื่อจะได้หลับบ้าง
พอไปถึงห้องสมุดผมก็หามุมเงียบๆ..แล้วไปหาหนังสือมาอ่านเล่นสักเล่มสองเล่มคับ
ผมก็เดินดูหนังสือไปเรื่อยๆก้ได้ยินเสียงคนคุยกันแถวๆ นั้นห่างจากผมประมาณสองล็อคคับ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรจนมาได้ยินชื่อของไอ้ภีมคับ
" พี่ภีม…หนังที่ไปดูเมื่อวันเสาร์สนุกเนอะ"
" อืม…หนุกดีอ่ะ…เดี๋ยววันพรุ่งนี้ไปดูเรื่องXXX กันป่ะ…ช่วงนี้พี่ว่างๆนะ…" อันนี้เสียงไอ้ภีมคับ
" โหพี่..นี่พี่พาผมไปดูหนังกี่รอบแล้วเนี่ย...ผมเกรงใจพี่นะ…"
" ไม่เป็นไรก็พี่อยากเลี้ยงอ่ะ…ไงเราก็เป็นน้องพี่..รึว่าจะเป็นอย่างอื่นด้วยล่ะ…" ผมได้ยินก็สะดุ้งเลย
" เป็นอะไรหรอพี่ภีม…."
" ก็…เป็นแฟนไงคับ…" ผมได้ยินแล้วน้ำตาไหลเลย
" บ้าน่ะพี่…พี่มีแฟนอยู่แล้วนะ " มันคงสนิทกันจนรู้เรื่องราวของกันและกันทั้งหมดอ่ะคับ
" อ้าว…มีแล้วก็ใช่ว่าจะมีอีกไม่ได้นี่ …ก็แฟนพี่เค้าไม่ค่อยว่างเลย…พี่เลยเซ็งๆ"
" อ้าว…แล้วพี่ก็เลยมาเอาผมเป็นแฟนอีกคนเพื่อแก้เหงาหรอ "
" ไม่ใช่สะหน่อย….อ่ะๆๆ….ไม่พูดแล้ว..มานี่เลยมาให้กอดหน่อยดิเมื่อคืนยังกอดไม่เต็มอิ่มเลย" นี่แสดงว่าที่มึงไม่ได้กลับห้องเพราะไปนอนกับไอ้นี่ซินะ
" บ้าน่าพี่ภีม…ห้องสมุดนะพี่"
" ก็อยากมาน่ารักทำไมล่ะ…."
" เดี๋ยวเหอะแฟนจับได้ขึ้นมาผมไม่รู้ด้วย"
" เค้าไม่รู้หรอกนะ….เค้าไม่ว่างหรอก.." มึงคิดผิดไอ้ภีม ตอนนี้กูรู้ทุกอย่างแล้ว
ทุกคำพูดของมันทำเอาผมสติเลื่อนลอยไปเลย..แต่เพื่อความแน่ใจผมเลยต้องไปดูให้เห็นกับตาว่าเป็นไอ้ภีมแน่รึเปล่า ผมเลยรวบรวมสติที่มีอยู่ทั้งหมดเดินไปแอบดูคับ
ภาพที่เห็นมันยิ่งทำให้ผมแทบทรุดเลยคับ
ภาพที่คนรักของผมกำลังจูบกับเด็กปีหนึ่งที่เป็นน้องรหัสมันคับ
ผมรีบเดินกลับออกมาอย่างเงียบที่สุดเพราะกลัวมันรู้คับ แล้วผมก็รีบออกจากห้องสมุดเลยแล้วตรงดิ่งไปหน้ามอเรียกรถแท็กซี่กลับห้องเลยคับ
พอถึงห้องเท่าน้ะนแหละคับไม่รู้น้ำตาผมไหลออกมาจากไหน ผมร้องไห้อย่างหนัก ยิ่งมองดูรอบๆห้องที่มันเหมือนเป็นสิ่งแทนความรักของผมกับไอ้ภีมตอนนี้คับ
ทุกๆส่วนของห้องมันมีภาพดีๆของผมกับมันเต็มไปหมด
ถึงแม้ว่าผมกับมันจะอยู่ห้องนี้มาไม่นานก็ตาม ผมใช้เวลาตอนนี้ให้กับการร้องไห้เพราะบางทีมันอาจจะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ผมร้องไห้อยู่นานเลยคับ..รู้ตัวอีกทีก็สองทุ่มแล้วคับ ผมนั่งคิดเรื่องของผมกับไอ้ภีมคับว่าจะเอาอย่างไงดี
ผมนั่งทบทวนเรื่องราวทั้งหมดด้วยสติผมก็เลยคิดได้ว่าสาเหตุที่ทำให้ไอ้ภีมต้องนอกใจผมก็คือตัวผมนั่นเอง
ตลอดเวลาตั้งแต่เริ่มเปิดเทอมผมมีเวลาให้มันน้อยจริงๆ ในช่วงแรกๆมันก็ยังดูเทคแคร์ผมเหมือนเดิมจนมาช่วงหลังมันคงจะทนไม่ได้มั้งคับมันเลยต้องไปมีคนอื่น
และอีกอย่างนึงจนบัดนี้ผมกับไอ้ภีมก็ยังไม่ได้มีอะไรกันนอกจากภายนอกเท่านั้น มันก็เคยขอผมหลายครั้งแต่ผมบอกให้มันรอก่อนเพราะผมยังไม่พร้อม
จะโทษไอ้ภีมมันก็ไม่ได้ผิดเพราะมันก็ต้องการสิ่งที่ผมให้มันไม่ได้ ผมเองนี่แหละต้นเหตุของการนอกใจครั้งนี้ของไอ้ภีม
ผมเลยตัดสินใจว่าจะไม่พูดอะไรคับ..ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้แหละคับ
ผมจะอยู่กับมันไปแบบนี้จนกว่ามันจะไม่สนใจใยดีผมหรือออกปากไล่ผมหรือขอผมเลิกไปเอง
อย่างน้อยการที่ผมทำแบบนี้ไอ้ภีมมันอาจมีความสุขก็ได้ มันอาจจะดูนางเอกไปหน่อยแต่คุณลองรักใครมากๆแล้วคุณจะทำใจได้มั้ยที่ต้องเสียเค้าไป
ผมเลยจะลุกไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาแล้วทำตัวให้เป็นปกติ ยังไม่ทันที่ผมจะลุกคับไอ้ภีมก็กลับมาพอดีคับ ผมเลยรีบหันหลังให้มันแล้วทักทายมัน
" อ้าว…กลับมาแล้วหรอ..วันนี้กลับเร็วจัง…" ผมพยายามทำตัวเป็นปกติคับ
" เอ่อ..คือวันนี้ภีมทำงานเหนื่อยแล้วอ่ะ สามวันที่ผ่านมาทำงานตลอดเลย " หึ...โกหกกูเข้าไป
" เนี่ยเค้าคิดถึงตัวเองจัง…ไม่ได้เจอหน้าตั้งสามวัน" แล้วมันก็เดินเข้ามากอดผมจากข้างหลังเอาคางเกยที่ไหล่ผม
ทำเอาผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยคับ..ไม่ได้ดีใจนะ….มันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าไงก้ไม่รู้อ่ะ มันโกหกผมชัดๆเลย
" บ้า..ปล่อยได้แล้วภีมต้นไปห้องน้ำก่อน…" ผมรีบบอกให้มันปล่อยผมคับเพราะเดี๋ยวผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่คับ
พอมันปล่อยผม ผมก็รีบเข้าห้องน้ำเลย เท่านั้นแหละคับน้ำตาไหลอีกระลอกคับ แต่ผมพยายามให้เงียบที่สุดคับ
กลัวมันได้ยินคับ
สงสัยผมจะเข้าไปนานมั้งคับไอ้ถีมเลยมาเรียกคับ
" ต้น…เป็นอะไรเปล่า…เข้านานจัง.." มันเคาะประตูเรีบกผมคับ
" …เอ่อ…ไม่ได้เป็นอะไรจะเสร็จแล้วแหละ…" ผมรีบตอบมันออกไปคับกลัวมันสงสัย
ผมรีบล้างหน้าล้างตาแล้วออกมาจากห้องน้ำเลยคับ
พอออกจากห้องน้ำผมก็พยายามทำตัวปกติคับเพื่อไม่ให้ไอ้ภีมสงสัยคับ
" ต้น…เป็นอะไรอ่ะ…ทำไมตาบวมแบบนั้นล่ะ…" ไอ้ภีมเห็นหน้าผมมันก็รีบมาถามผมใหญ่เลย
" เอ่อ..ไม่ได้เป็นอะไรหรอก..คืออะไรก็ไม่รู้เข้าตาต้นนะเลยเผลอไปขยี้ตานะ…" ผมตอบแก้ตัวไปคับ
แล้วไอ้ภีมก็รีบมาแหกตาผมดูด้วยความเป็นห่วงผม…
" ภีม…ภีมเป็นห่วงต้นหรอ…" จู่ๆผมก็ถามมันออกไปคับ
ไอ้ภีมก็เลยมองหน้าผม..แล้วนิ่งไปนิดนึง
" ทำไมถามแบบนี้อ่ะต้น…ภีมก็ห่วงนะสิ..ต้นเป็นคนที่ภีมรักนะ "
" ภีมคับ…ภีมยังรักต้นเหมือนเดิมรึเปล่า" ผมยังคงถามันต่อไปคับ
ยิ่งทำให้ไอ้ภีมนิ่งไปคับ
" เอ่อ…รักซิต้น..ถ้าไม่รักต้นภีมจะมาดูแลเป็นห่วงต้นแบบนี้ทำไมล่ะ..ต้นถามทำไมอ่ะ..เป็นอะไรรึเปล่า "
" อืม…ไม่ได้เป็นอะไรหรอก…แค่อยากได้ยินนะคับ…" แล้วผมก้เดินยิ้มไปเตรียมอาหารคับ
อย่างน้อยผมก็มั่นใจได้อย่างนึงว่าไอ้ภีมมันก็ยังคงรักผมอยู่คับแค่มันอาจไม่เหมือนเดิมเท่านั้น
ผมปล่อยให้เรื่องมันผ่านไป โดยไอ้ภีมก็ยังเป็นเหมือนเดิมคับกลับห้องดึกๆ ไม่เคยว่าง
บางวันไม่กลับห้อง บางทีก็ไม่กลับเป็นอาทิตย์
ผมทนใช้ชีวิตแบบนี้เพื่อคนที่ผมรักแบบนี้จนตัวผมเองก็ทนไม่ได้ในบางเวลาที่มันกลั้นไม่ไหวก็ระบายด้วยการร้องไห้บ้างนั่งเขียนไดอารี่ระบายความรู้สึกบ้าง
อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ผมได้ระบายสิ่งที่มันอึดอัดออกมาบ้าง ผมยังไม่รู้ว่าผมจะทนได้แค่ไหนและผมต้องทนไปแบบนี้อีกนานเท่าไร
ทำไมมันทรมานแบบนี้นะ
หวัดดีทุกคนนะคับ อย่างแรกต้องขอโทษก่อนเลยที่จู่หายไปไม่มาบอกกล่าวแต่ต้นไม่ไหวจิงๆอ่ะ ที่เป็นไข้เพราะตากแดดมากและก็เล่นน้ำมากร่างกายปรับตัวไม่ทันนะคับ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ดีที่ได้ไอ้ภีมมาช่วยดูแล แล้วตอนนี้ก็กลับมา กทม แล้วด้วย เนทแรงสะใจแล้ว คราวนี้จะได้ลงได้เยอะๆ
เพื่อนๆตามอ่านให้ทันนะคร้าบบบบบ
-
T_______T :m15: :m15: :m15:
อยาก :เตะ1: ภีมมากๆ
ภีมใจร้ายมากๆ จับปลาสองมือ ในเมื่อมาทำให้หมอต้นรักแล้วทำไมทำตัวงี้อะ :o12: :o12:
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
รักเธอเริ่มจากร้อยนับวันนานไปยิ่งน้อยลง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หมอต้นไม่สบาย แม้จะค่อยยังชั่วแล้วก็พักผ่อนเยอะๆนะ จะได้หายขาดเน้อ เป็นห่วงๆ
ไปร้องไห้ต่อดีก่า โฮฮฮฮ เรื่องมันเศร้า :o12: :o12: :o12:
-
เข้ามาติดตามและเป็นกำลังใจให้หมอต้น ครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L1:ขอให้พบเจอความรักที่งดงามในทุกๆวันนะครับ :L1:
-
อยาก :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: ภีมมาก ไม่ว่าสาเหตุคืออะไร แต่ก็ไม่ควรทำแบบนี้ โกดดดดดดดดดดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
-
:L2: ให้ดอกไม้คนหายไข้
-
เวนกำ ดันไปหลงน้องรหัสซะงั้น
เอาไงดีล่ะทีนี้ รอตอนต่อไปครับ
-
ต้นทนได้ไงอ่ะ ทรามานแย่
คนรักไปมีอะไรกะคนอื่น
แล้วมาโกหกเราอีก
ต้องดัดนิสัยนะคุณหมอ
อย่ายอม...เดี๋ยวได้ใจ
:pig4:
-
คราวนี้ต้นเป็นฝ่ายโกรธภีมบ้างล่ะนะ
ฮึ่ม
:o211:
ทำไมภีมทำแบบนี้..
-
:m1: เข้ามาวันแรกเลย ไม่สิ วันก่อนก็เข้ามา
อ่านปายอ่านมา ไม่ว่างซะแระ มาวันนี้
อ่านรวดเดียว :m1: เลยค่ะ คุณหมอ ถูกใจชะนีอย่างแรงเรื่องนี้อ่ะ
มาต่ออีกนะค่ะ ภีม o12 นี่มันน่านัก เลิกเลยค่ะ ถ้าทนไม่ไหวไม่ต้องทน
แต่ก็อย่างที่พี่เต้บอกเน้อ โตแล้ว รักเหมือนเดิมแต่ถ้าเหงาก็ต้องเข้าใจกัน
แต่ไงมันก็รับไม่ได้อยู่ดีแหระ :serius2:โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สงสารหมอต้นอ่ะ :sad2: :o12:
-
นอกใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ เชอะๆๆๆๆๆ ภีมทำงี้ได้ไงอ่ะ o12
-
เฮ้ยทำไมพี่ภีมทำแบบนี้อะ :o
อ่านแล้วรมเสียมาก อยากฝากรองเท้านันยางเบอร์40ไว้ที่โหนกแก้มข้างซ้าย พี่ภีมเลยอะ :angry2:
-
อ่านแล้ว...
o12 :o
:serius2: :serius2: :serius2:
:angry2: :angry2: :angry2:
:sad2: :sad2: :sad2:
:o12: :o12: :o12:
ภีมทำอย่างงี้ได้งัยอ่ะ :angry2: :angry2:
-
:o12: :o12: :o12:
โอ้ย เศร้า ภีมนี่ก็กล้าทำเนอะ
:เตะ1:
รีบมาต่อด่วยเลยครับ
:oni3: :oni3:
-
ขอบคุณมากกกกครับบบบบ
:pig4:
-
ไอ้คนใจร้ายยยย :angry2:
สงสารต้นอ่า :m15:
-
โห
อ่านแล้วทรมานแทน :o12:
ทำไมทำยังงี้
-
ตอนที่ 23 ช่วงเวลาที่แสนทรมาน
ตอนนี้ก็เปิดเทอมใหม่ของผมแล้วคับ..ผมก็ใช้เวลาในการเรียนเต็มที่คับเพราะไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวมากระทบการเรียนของผม
จนช่วงนี้ผมทำตัวเงียบๆ เครียดมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้ จนเพื่อนๆเริ่มทักผม
"ต้น…ช่วงนี้เป็นอะไรรึเปล่าดูต้นเครียดๆนะ.." พีทบอกผม
" นั่นดิต้น…ต้นดูโทรมไปมากเลยนะ.." เมย์บอกกับผมอีกคน
" เอ่อ..ไม่เป็นอะไรหรอกเราอาจคงอ่านหนังสือดึกไปหน่อยนะ.." ผมแก้ตัวไปคับ
" ต้น..อย่าเครียดมากสิ…เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวนะ.." กิ๊บเตือนผมคับ
" อืม..เราไม่เป็นไรหรอก …เอ่อ..เดี๋ยวเราว่าจะกลับห้องแล้วเดี๋ยวรีบไปก่อนนะเดี๋ยวรถเมย์คนเยอะ "
ผมรีบบอกเพื่อนๆผมไปคับ เพราะไม่อยากขึ้นรถเมย์คนเนอะๆคับ
" อ้าว…เดี๋ยวนี้ภีมไม่มารับหรอต้น.." แพรวถามผมคับ
" อ่อ…ภีมไม่ค่อยว่างนะ..อีกอย่างไม่อยากรบกวนด้วยนะแค่นี้เองกลับได้ "
ผมยิ้มให้พวกเพื่อนผมพร้อมรีบเดินออกไปเลยคับ
พอผมกลับมาถึงห้องผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ คับ ทำความสะอาดห้องจัดห้องดูแลความเรียบร้อยต่างทั้งของผมและภีม
หลังจากนั้นผมก็จะอาบน้ำ กินข้าว อ่านหนังสือคับ…ผมมักอ่านจนประมาณ ตี 2 - 3 คับ
บางทีก็หลับคาโต๊ะไปเลยคับ ผมมักจะเป็นแบบนี้เวลาผมอยู่คนเดียวคับถ้าวันไหนไอ้ภีมอยู่มันจะมาเรียกผมเข้านอนตั้งแต่ตี 1 คับ
เพราะมันจะไม่ให้ผมนอนดึกเกินนี้คับ
สาเหตุที่ผมต้องอ่านหนังสือดึกๆแบบนี้ใช่เพราะขยันนะแต่อ่านแล้วมันไม่ค่อยเข้าหัวคับ มันไม่มีสมาธิเลยคับเพราะคิดมากเรื่องไอ้ภีมนั่นแหละคับ
และก็ต้องระบายด้วยการเขียนระบายความรู้สึกของผมตอนนี้คับ
ที่ผมดูผ่านๆนี่ผมเขียนระบายความรู้สึกเกือบจะครึ่งเล่มแล้วในระยะเวลาสองเดือนที่ผ่านมาที่ผมต้องเป็นแบบนี้คับ
และจากการที่ผมเครียดมากจนเกินไปและพักผ่อนน้อยทำให้ผมรู้สึกปวดหัวบ่อยๆจนผมรู้ตัวว่าเป็นไมเกรนแน่ๆ
ผมเลยต้องพกยาแก้ปวดหัวประจำคับและก็ต้องพึ่งมันนี้แหละเพื่อจะได้นอนหลับสบายๆหน่อยคับ
บางครั้งไอ้ภีมกลับมาห้องเห็นยามันก็ถาม ผมก็ตอบว่ายาแก้ปวดหัวธรรมดามีไว้กันเวลาไม่สบาย
แต่จริงๆผมกินทุกวันแหละคับ
วันนี้ผมก็ไปเรียนตามปกติคับแต่เดี๋ยวนี้เริ่มโหนรถเมย์มาเรียนคับเพราะไอ้ภีมไม่ค่อยกลับห้อง วันไหนมันอยู่มันก็มาส่งผมคับ
ผมนั่งเรียนไปเรื่อยๆรู้สึกเหมือนปวดหัวขึ้นมาคับผมก็นั่งอดทนเรียนจนจบคับ
วันนี้ผมไม่ได้พกยามาด้วยสิ พอเลิกเรียนผมก็เดินออกมาจากห้องพร้อมพวกเพื่อนๆผมแหละคับ
" ต้น…ไม่สบายหรอ…หน้าซีดมากเลยนะ.." กิ๊บถามผมคับ
" เออ…ปวดหัวนิดหน่อยนะ.." ผมตอบไปคับ
" เราว่านายไปให้อาจารย์หมอตรวจหน่อยดีมั้ย…" พีทบอกผมคับ
" ไม่เป็นอะไรมากหรอกเดี๋ยวก็หาย…" ผมตอบไปไม่ให้ใครเป็นห่วงผมคับซึ่งจริงตอนนี้ผมปวดหัวแทบจะระเบิด
ผมเดินไปได้ไม่นานคับ…ผมรู้สึกหน้ามืดทันทีคับ…ผมล้มลงทันทีเลยคับและผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย
ผมตื่นมาอีกทีก็รู้ว่าตัวเองได้มานอนที่โรงพยาบาลสะแล้ว ก็โรงพยาบาลที่ผมเรียนอยู่นี่แหละคับ อิอิ
" ต้น…ตื่นแล้วหรอ…เป็นไงบ้าง…" พีทถามผมทันทีที่เห็นว่าผมตื่นแล้ว
" เอ่อ..ยังมึนๆหัวอยู่เลยอ่ะพีท…เดี๋ยวนอนพักอีกหน่อยคงหายแล้วแหละ " ผมตอบไปเพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วงผม
" นี่ต้น…ตอนที่อาจารย์หมอมาตรวจต้นเมื่อกี้..อาจารย์หมอบอกว่าต้นเป็นไมเกรนนะ…" กิ๊บพูดขึ้นมาคับ
" อืม…เราก็รู้ว่าเราเป็น…แต่วันนี้เราลืมเอายามาด้วยนะ…" ผมตอบออกไป
" นี่ต้น..ทำไมนายถึงเป็นแบบนี้อ่ะ..เมื่อก่อนต้นไม่เคยเป็นนี่..เครียดเรื่องอะไรก็บอกพวกเราซิ " แพรวพูดขึ้นมาคับ
" เอ่อ…เราไม่เป็นไรมากหรอกเราคงแค่เครียดเรื่องเรียนนิดหน่อยเท่านั้นเอง.." ผมตอบออกไป
" ต้น…ดูแลตัวเองบ้างนะ..รู้ตัวมั้ยเดี๋ยวนี้ต้นโทรมลงมากเลยนะ.." เมย์บอกกับผม
" อืม…ต่อไปเราจะดูแลตัวเองมากขึ้นแล้วกันพวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ…" ผมบอกกับเพื่อนๆผมเพื่อให้พวกเธอสบายใจคับ
วันนั้นผมเลยกลับห้องไปด้วยอาการอ่อนเพลีย พอไปถึงห้องได้ก็ซัดยาเข้าไป 3 เม็ด แล้วผมก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
ผมตื่นมาอีกทีก็ประมาณ ตี 4 ผมหันมาดูข้างก็พบว่าเตียงว่างเปล่า นี่แสดงว่าวันนี้ไอ้ภีมก็ยังไม่กลับห้องอีกแล้ว
ผมก็เลยเดินไปดูโทรศัพท์ผมก็เห็นข้อความของไอ้ภีมส่งเข้ามาตอนเวลาประมาณสามทุ่มคับ
เป็นปกติคับถ้าไอ้ภีมมันไม่กลับมันต้องบอกผมทุกครั้งบางครั้งก็โทรมาบอกแต่เดี๋ยวนี้ส่งข้อความเอาคับ
ผมมองดูโทรศัพท์แล้วก็เศร้าๆ คับ ผมเลยพยายามข่มตานอนให้หลับแต่ก็ไม่เป็นผลคับ
ในหัวผมตอนนี้มันนึกถึงไอ้ภีมคับ ตอนนี้มันคงนอนกอดกันกับน้องรหัสมันซินะ
ผมนอนร้องไห้อย่างหนักจนฟ้าเริ่มสว่าง ผมเลยลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนคับ
ผมไปเรียนด้วยร่างการที่ไร้วิญญาณ…สมองไม่ค่อยรับรู้อะไร ทำให้ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าวันนี้อาจารย์สอนอะไรบ้าง
เพื่อนๆผมก็คอยถามผม เป็นห่วงผมตลอดแต่ผมก็ฝืนทำเป็นยิ้มเหมือนไม่เป็นอะไรให้พวกเธอสบายใจไปก็เท่านั้น
ช่วงเวลาช่วงนี้ทำให้ผมทำควิชไม่ค่อยได้ คะแนนผมตกลงค่อนข้างมากทีเดียวแต่ก็ไม่ถึงกับตก
ชีวิตที่ทรมานของผมก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนใกล้จะสอบปลายภาคของชั้นปีสองแล้ว
ผมก็พยายามอ่านหนังสือให้เต็มที่…เพราะผมรู้ว่าคะแนนเก็บผมไม่ดีมากนัก
ถ้าปลายภาคทำไม่ได้อีกมีหวังเทอมนี้เกรดผมลดเหลือสองกว่าๆแน่นอน ผมจึงอ่านหนังสือแทบจะโต้รุ่งเกือบทุกวันช่วงสอบ
ส่วนไอ้ภีมนั่นหรอคับ เดี๋ยวนี้อาทิตย์นึงมันจะกลับมาห้องประมาณ 2 วันต่ออาทิตย์ เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ค่อยอยู่ห้อง
บ้างก็กลับดึกดื่น จนบางครั้งผมกับมันแทบจะไม่ได้มีโอกาสคุยกันสักเท่าไรคับ
มันกลับมาที่ห้องมันก็ยังคงดูแลเทคแคร์ผมอย่างดี เหมือนที่มันเคยเป็นมา
มันก็ทักผมเหมือนกันนะว่าผมดูโทรมลงไปเยอะ มันบอกว่ามันเป็นห่วง
ผมก็ได้แต่ยิ้มและบอกมันว่าจะดูแลตัวเองไม่ต้องห่วง
และก็มาถึงการสอบปลายภาคที่แสนทรหดของนักศึกษาแพทย์ปีสองคับ จากการที่ผมอ่านหนังสือโต้รุ่งมาเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน
ทำให้ผมไม่ค่อยมีสติมากนักเวลาสอบ มันเบลอไปหมด ข้อสอบบางข้อง่ายๆผมกับทำไม่ได้ ผมทำข้อสอบแบบเบลอๆแทบทุกวิชา
ผมฝืนตัวเองจนสอบถึงวันสุด
เมื่อสอบเสร็จผมก็รู้สึกว่าร่างกายตัวเองไม่ไหวแล้ว ผมพยายามลุกขึ้นมาเพื่อเอาข้อสอบมาส่งอาจารย์ที่หน้าห้องสอบคับ
ห้องที่ผมสอบเป็นห้องสโลปคับ ที่ที่ผมนั่งสอบก็อยู่ประมาณขั้นที่ 6-7 นี่แหละคับ สูงพอสมควรคับ
ผมเดินก้าวลงมาได้เพียงสองขั้น …ขาผมก็อ่อนยวบทันที ผมกลิ้งตกลงมาจากขั้นบันไดของห้องสโลป
ความรู้สึกตอนนั้นผมบอกไม่ได้หรอกนะว่าเจ็บมั้ย เพราะตั้งแต่เมื่อขาผมอ่อนลงสติผมก็หายไปแล้วคับ
ผมตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองได้มานอนที่ห้องพยาบาลอีกแล้ว เพื่อนๆผมก็อยู่กันครบเลยคับ
ทันทีที่ผมตื่นขึ้นมาพวกเธอก็รีบเดินเข้ามาหาแล้วร้องไห้ใหญ่เลย
" ต้น…เจ็บมากมั้ย..ทำไมต้นปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้..ฮือๆๆ…" กิ๊บร้องไห้ไปพุดไปคับ
" ต้นรู้มั้ยพวกเพื่อนที่คณะตกใจกันทั้งคณะเลย..ที่จู่ๆต้นร่วงมาจากบันไดลงมาแบบนั้น "
" เอ่อ…เราขอโทษ…" ผมบอกพวกเธอไป
" แล้วทำไมภีมปล่อยให้ต้นเป็นแบบนี้หละ.." จู่พีทก็ถามผมขึ้นมา
ทำเอาผมสะอึกไปเลยคับ
" เอ่อ…คือ ภีมเค้าก็บอกเราแล้วแต่เราดื้อเองแหละพีท อย่าไปว่าภีมเลย " ผมบอกพีทไปเพราะไม่อยากให้ใครมารู้ปัญหาของผมคับ
สรุปว่าผมถือว่าโชคดีมากคับ ไม่เป็นอะไรมาก แค่หัวแตกเย็บไปสามเข็ม และก็ฟกช้ำนิดหน่อย
แค่นอนให้น้ำเกลือ 1 คืนคับ โดยที่ไอ้ภีมมันก็คงไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม
มันก็ยังคงส่งข้อความมาบอกเหมือนเดิมคับว่าคืนนี้ติวหนังสือสอบกับเพื่อนที่ หอเพื่อน นี่ถ้าผมตายมันจะรู้มั้ยนะ
ก่อนที่ผมจะกลับอาจารย์หมอก้เรียกผมไปคุยคับ ท่านบอกผมว่าผมมีอาการไมเกรนค่อนข้างรุนแรง
ทำให้ระบบประสาทสั่งการของผมทำงานผิดปกติ ทำให้ผมมักเบลอๆ บ่อยเหมือนคนไม่มีสติ ความรู้สึกช้า
ถ้าหากเป็นมากๆ อาจทำให้เส้นเลือดในสมองแตก ถ้าเป็นเส้นเลือดฝอยเล็กๆที่ไม่สำคัญมากนักก็ไม่น่าหนักใจ
แต่ท่านเกรงว่าจะเป็นเส้นเลือดที่สำคัญอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิต ท่านเลยสั่งให้ผมอย่าเครียดมากและพักผ่อนเยอะก็จะช่วยได้เยอะ
และท่านก็สั่งยาพวกยาบำรุง วิตตามินต่างๆ รวมถึงยานอนหลับให้ผมด้วยท่านให้ผมทานเวลาที่นอนไม่หลับจริงๆ
ซึ่งผมก็เข้าใจคับเพราะยานอนหลับนี่แพทย์จะไม่สั่งให้ใครพร่ำเพื่อคับเพราะทานไปมากนานๆจะส่งผลไม่ดีต่อร่างกายคับ
หลังจากนั้นผมก็กลับมาที่ห้องคับ เพื่อเตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อจะกลับบ้านคับเพราะผมสอบเสร็จแล้ว
ผมอยากจะกลับบ้านไปให้เร็วๆเพราะอยู่ที่นี่ผมต้องเครียด คิดมากจนเส้นเลือดในสมองแตกแน่ๆ
หลังจากผมเก็บเสื้อผ้าไม่กี่ตัวใส่กระเป๋า ผมก้หยิบไดอารี่ที่ผมซ่อนไว้ที่ใต้ลิ้นชักโต๊ะอ่านหนังสือของผมขึ้นมาอ่านคับ
" นี่ก็เกือบปีแล้วสินะ..ที่เราต้องอยู่ในสภาพแบบนี้…" ผมพูดกับตัวเองพร้อมเปิดดูไดอารี่ผ่านๆก็อดน้ำตาไหลไม่ได้
" ทำไมนะ…ทำไมมันทรมานแบบนี้ว่ะ…" ผมตะโกนออกมาแล้วก้มหน้าร้องไห้กับโต๊ะ
ผมร้องไห้ระบายอารมณ์สักพัก..ก็เก็บไดอารี่ใส่กระเป๋าเพื่อเอากลับไปที่บ้านด้วย
และก็เข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวกลับบ้านคับ
เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว…จึงโทรหาไอ้ภีมคับ จะโทรไปบอกมันว่าผมจะกลับบ้านวันนี้
" ว่าไงต้น…" มันทักผมคับ
" ภีม..วันนี้ต้นกลับบ้านแล้วนะคับ..ตนสอบเสร็จแล้ว.." ผมบอกมันไปคับ
" อ้าว…ไมไม่เห็นรู้เลยว่าสอบเสร็จวันนี้อ่ะ…" มันโวยวายขึ้นมาเหมือนกับว่าทำไมมันไม่รู้
" เอ่อ…เราขอโทษที่ไม่ได้บอก …ต้นเห็นภีมยุ่งติวหนังสือกับเพื่อน ..ไม่ค่อยได้กลับห้องด้วยต้นเลยไม่ได้บอก "
ผมบอกมันไปทั้งๆที่จริงแล้วมันมากกว่าที่ไม่ได้สนใจเรื่องของผมเลย
" อืม…ไม่เป็นไรหรอกต้น..จริงๆภีมผิดเองแหละที่ช่วงนี้ไม่มีเวลาให้ต้นเลย .." มันพูดน้ำเสียงรู้สึกผิด
" คิดมากนะภีม…เราต่างคนต่างยุ่งแหละน่า.." ผมบอกมันเพื่อให้มันสบายใจคับ
" ภีมล่ะอีกไม่กี่วันก็สอบแล้ว…อ่านหนังสือเยอะนะเดี๋ยวเกรดไม่ดีนะ…" ผมบอกมันไปคับ
" ค้าบบบบบ….เนี่ยะทุกวันนี้ก้ติวให้เพื่อนบ้างเพื่อนติวบ้างแล้วรายงานก็เยอะด้วย .." มันบอกผม
" อืม…พักผ่อนบ้างนะภีม..เดี๋ยวจะไม่สบายเอา…" ผมบอกมันด้วยความเป็นห่วงทั้งๆที่รู้ว่ามันโกหกผม
" ไม่สบายก็ให้แฟนรักษาซิคับ..แฟนเค้าเป็นหมอนี่นา…" มันยังอ้อนผมเหมือนเดิมคับ
ผมเงียบ..ไม่พูดอะไรเพราะพุดอะไรไม่ออก..มันรู้สึกแปลกๆไงก็ไม่รู้ที่มันยังเรียกเราว่าแฟนอยู่ทั้งที่ตอนนี้มันมีคนอื่น
" เอ่อ…งั้นต้นไปแล้วนะภีม..เดี๋ยวจะถึงค่ำ…" ผมรีบพูดตัดบทคับ ไม่อยากคุยต่อคับเดี๋ยวร้องไห้อีก
" อืม..ค้าบบ…เอ่อ..แล้วต้นจะกลับบ้านนานเปล่า .." มันถามผมคับ
" ต้นกลับประมาณสองอาทิตย์น่ะคับ..ปิดเทอมแปปเดียว.." ผมบอกมันคับ
" อืม..กลับดีๆนะต้นถึงบ้านโทรบอกด้วยเค้าเป็นห่วง..ช่วงอยู่บ้านเดี๋ยวเค้าโทรหานะ .." มันบอกกับผม
" อืม..แค่นี้นะคับ.." ผมบอกมัน
" คับ…เค้ารักตัวเองนะ.." มันบอกผมก่อนที่ผมจะวางสายไป
พอวางสายผมก็น้ำตาไหลออกมาทันที..ผมยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาแล้วหยิบกระเป๋าสะพายหลังเดินออกจาห้องเพื่อไปขึ้นรถกลับบ้านคับ
ในสมองผมตอนนี้ไม่อยากคิดอะไรมากคับเพราะผมก้ห่วงสุขภาพตัวเองเหมือนกันแต่มันก็อดไม่ได้คับ..ผมเลยทายาไมเกรนกันไว้ก่อน
แล้วผมก็นั่งรถตู้กลับไปบ้านเพื่อไปพักผ่อนจิตใจอันอ่อนล้าของผมเพื่อว่ามันจะแข็งแรงขึ้นมาบ้าง
แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะช่วยเยียวยาใจดวงนี้ที่มีเลือดไหลซึมตลอดเวลาจากการทำร้ายของคนที่ผมรักที่สุดโดยที่ผมไม่รู้เลยว่าเค้าเคยรู้ตัวบ้างมั้ย
ที่เค้าทำให้ผมเจ็บเจียนตายมาแรมปีดวงนี้ ได้มากน้อยแค่ไหน
เอาไปอีกตอนนะคับ ช่วงนี้เศร้าหน่อยนะคับ เรื่องจริงมันเศร้ามากกว่านี้มากมายมันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นตัวหนังสือหรือคำพูดได้หรอกคับ ใครที่ไม่เคยโดนกับตัวไม่รู้สึกหรอกคับ เดี๋ยววันนี้กะว่าจะลงให้อีกตอนนะ เป็นการขอโทษที่ไม่ได้มาลงให้หลายวันนะคับ แต่หลังจากดูเดอะสตาร์ก่อนนะ วันนี้จะเชียร์น้องแก้ม... :laugh: :laugh: :laugh: รักหมอต้น ชอบเรื่องที่หมอต้นแต่ง ช่วยโหวตให้น้องแก้ม ผู้หยิงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่บนเวทีเดอะสตาร์ ให้เธอได้เป็นผู้หญิงคนแรกที่ชนะในการประกวดร้องเพลงในประเทศไทย...น้องเค้ามีความสามารถจริงๆ แต่คนอื่นหมอต้นก็ว่าเก่งนะคับ ไม่ว่าจะต้น หรือ รุจ ทุกคนต่างมีคาแร็กเตอร์ที่แตกต่าง แต่หมอต้นชอบแก้มเนาะ :laugh: :laugh: :laugh: โหวตแก้ม หมายเลข 4 นะคร้าบบบบ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ทำไมน๊า ทำไมภีม ถึงทำอย่างนี้ ถ้าเป็นเรานะ ในห้องสมุด จะไป ยืนให้ภีมเห็น
และก็ กลับไป ที่ห้อง และเก็บของ ย้างออกไปอยู่คนเดียวเลย เพราะว่าอยุ่ไป
ก็ ทำร้ายตัวเอง อยู่ทุกๆ วัน สู้ออกไป เริ่มต้นใหม่ดีกว่า เพราะเชื่อว่า
ความเหงาไม่ทำให้ใครตายได้
-
เห็นด้วยกะรีบนสุดๆๆเลย
กลับบ้านแล้ว พอกลับมาก็หาที่อยู่ใหม่เหอะ ปล่อยให้ไอ่ภีมมันไปอยู่กะเด็กมันไป :o12: :o12:
มันน่า :เตะ1:จิงๆ-*-
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ยิ่งรั้นอยู่ต่อไป ต่างก็เจ็บด้วยกันทุกฝ่าย
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ทำไมภีมเปงงี้เนี่ย
เศร้าแทนหมอต้นเลย
-
เศร้ามากๆเลยอ่ะ ต้น ผ่านช่วงนั้นมาได้ ถือว่าเก่งมากเลยอ่ะ
นับถือเลย นะเนี่ย เก่งจัง เดี๋ยวดู เดอะสตาร์ เป็นเพื่อนนะ เชียร์แก้มเหมือนกัน
แต่เริ่มเกลียดภีมแล้วอ่ะ ตอนนี้ จะดูว่าภีมมันจจะทำไงกะต้นต่อไปอ่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคับ o13
-
สงสารน้องต้นอ่า :m15: :m15:
:m16: เป็นพี่จะไปยืนค้ำหัวมันตั้งแต่ตอนห้องสมุดแล้ว เป็นไงเป็นกัน ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เคยรักใครนะคะถึงพูดได้แต่คนอย่างพี่ต้องเคลียร์ค่ะ แตกเป็นแตกหักเป็นหัก ตกลงกันเลยจะไปก็รีบไสหัวไปแต่อย่ามาสวมเขาให้ กุไม่ได้เป็นญาติข้างไหนกะบัฟฟะโล่ (อินจัดค่ะเพราะเคยโดน :m23:)
-
เป็น2ตอนที่อ่านแล้วมันตื้อๆ ไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไรดี มันบอกไม่ถูกอะ :o12: :o12: :o12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หมอต้นเลือกทางเดินทางที่เจ็บปวด ชอกช้ำสุดๆ ทนอยู่ได้เกือบปี เป็นเราคงเดินออกไปหาตั้งแต่ที่ห้องสมุดแล้ว หรือไม่คงถามไปตรงๆ แล้ว รักมากแค้นมาก ประมาณนั้น :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
พี่ต้นทนมาได้ไงตั้งปีนึงอะ
:a6: :a6:
เกลียดภีมแล้ว :เตะ1: :เตะ1:
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:a3: :a11: :a3: :a11: :a3: :a11: :a3:
รีบมาต่อเร็วๆ นะครับ หมอต้น เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบอกว่า ติดเรื่องนี้มากๆ และ มากที่สุด อิอิ ดูสิ มาโพส แปป เดี่ยว
คนมารีกันเพียบ อิอิ ดันๆๆๆๆๆๆๆ
********************************************
หลายคนบอกว่า ... งมงายไปมั้ง
ทำยังกับว่า … เขารักและมีใจให้
แต่ฉันคิดว่า … เขาไม่รักก็ไม่เป็นไร
แค่ฉันได้รักใครคนหนึ่งสุดหัวใจ…ก็เพียงพอ
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
สงสารหมอต้นที่ทนได้ขนาดนั้น
:sad2: :sad2:
-
อ่านแล้วรู้สึก ตื้อ ๆ ยังไงไม่รู้ รู้สึกอึดอัด แบบรู้สึกว่า ทำไมความรักมันช่างโหดร้ายยังงี้อะ
กลัวความรักอะ ...... :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
...ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้หมอต้นเสมอครับ ขอให้ทั้งสองคนปรับความเข้าใจ และ รักกันเหมือนเดิมนะครับ เพราะกว่าจะรักกันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหตุการณ์ เลวร้ายบางครั้ง มันก็เข้ามาทดสอบความรักของคนสองคน
" อุปสรรคที่ผ่านเข้ามา แม้ว่ามันจะเจ็บปวดแสนสาหัส แต่มันทำให้เราเรียนรู้ว่า..คุณค่าของความรักที่เรามีให้กับใครคนหนึ่งนั้น งดงามเพียงใด "
" ความรักเริ่มต้นที่รอยยิ้ม งอกงามด้วยรอยจูบ และจบลงด้วยคราบน้ำตา "
แต่ขอมอบสิ่งนี้ให้กับ " นายภีม " สุดหล่อครับ :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
รักกันมันก็ต้องเข้าใจกันดิ
เรียนหมอมันเรียนหนักก็รู้อยู่
พอเห็นว่าคนที่รักไม่มีเวลาให้
ก็เลยไปมีความสุขกับคนอื่นเนี้ยนะ
แทนที่จะอยู่ให้กำลังใจ
เห็นแก่ตัวว่ะ
อ่านแล้วโกรธธธธธธธ
ควันออกหู :m16: :m16:
:เตะ1: :เตะ1:
-
โมโหภีมอ่ะ
หงุดหงิดๆ
:pig4:
-
:m15: :m15: :m15:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
อ่ะทำไมคนเกลียดผมเยอะจังเลยอ่า
ก็คนมันพลาดไปแร้วนี่
เดี๋ยวนี้เค้าเป็นคนดีแร้ววอ่ะ
o7 o7 o7 o7 o7
-
เฮ้อ..........
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก
เชียร์แก้มดีกว่า
-
ต่อจากทำร้ายร่างกาย ก็เป็น ทำร้ายจิตใจ
เหมือนว่าหนักกว่าเดิม o7
อ่ะทำไมคนเกลียดผมเยอะจังเลยอ่า
ก็คนมันพลาดไปแร้วนี่
เดี๋ยวนี้เค้าเป็นคนดีแร้ววอ่ะ
o7 o7 o7 o7 o7
^
^
ถ้าคนอ่านไม่ทราบว่าตอนนี้น้องภีมกับน้องต้นรักกันดีอยู่ อาจจะหนักกว่านี้รึเปล่า :m29:
เพราะอ่านแล้วเห็นว่าน้องภีมเตลิดไปจริงๆ ขนาดน้องต้นเล่าแบบรวบรัด ยังพาลน้ำตาจะหยดตาม :o12:
-
ง่า หมอต้นน่าสงสาร :sad2:
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
เข้ามาอ่านต่อ ก็ยังเศร้าอยู่
:o12:
-
สงสารพี่ต้นที่สุดเลย :o12:
ทำไมพี่ภีมทำอย่างนี้ได้หละเนี่ย :angry2:
-
คนรักกันไม่น่าจะทำได้ลง :m15:
ความซื่อตรงไม่มีบ้างเลยหรือไร :serius2:
สงสารต้นสุดใจอ่ะ
ทำไมน้า คนดีๆแบบต้นต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
ไม่เปนไรนะคะต้น สู้เข้าไว้ o12
เชื่อว่านายภีมต้องเจอบทเรียนที่สาสมอย่างแน่นอน
-
พี่ภีมใจร้ายยยยยย :angry2:
-
อ่ะทำไมคนเกลียดผมเยอะจังเลยอ่า
ก็คนมันพลาดไปแร้วนี่
เดี๋ยวนี้เค้าเป็นคนดีแร้ววอ่ะ
o7 o7 o7 o7 o7
แหมก็แค่อินกับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นน่ะพี่ภีม
ตอนนั้นพี่ภีมใจร้ายกะพี่หมอต้นจัง
ตอนนี้เป็นคนดีก็ดีแล้ว
แต่จะดีกว่านี้
ถ้าพี่ภีมมาเล่าในมุมของพี่ภีมให้ฟังมั่ง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
น้องภีมต้องเข้าใจว่า มันอินอะจ้ะ
แบบว่าแทบอยากมุดเข้าจอไป :เตะ1: น้องภีมเลยทีเดียวเชียว
นั่งน้ำตาซึมอยู่ สงสารหมอต้น :m15: ภีมใจร้ายหลายๆ
รักหมอต้น เพราะงั้นจะไปโหวตให้น้องแก้มละ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
นับถือต้นจริงๆนะที่ทนแบบนี้...
เราไม่เคยเจอ (ไม่มีแฟนซ๊ากกกกที) ก็เลยยังไม่รู้สึกมากมาย
แต่เท่าที่เล่ามาก็เศร้ามากแล้วแหละ
โชคดีนะที่ผ่านช่วงนี้มาได้...
:a2: :a2: o13 :oni3: :oni3: :angry2: << (ตัวนี้เกี่ยวไร)
-
พี่ต้นสุดยอด
ทำไมถึงทนได้ถึงขนาดนี้นะ
ถ้าเป็นเรา คงได้รู้กันตั้งแต่ที่ห้องสมุดแล้ว :sad2:
-
ภีมเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ
หมอต้นทนไปได้ไงเนี่ย
รออ่านต่อค่ะ อยากรู้ว่าทำไงให้ภีมกลับมาดีเหมือนเดิม
-
นายภีมอย่าทำให้น้องต้นของชั้นร้องไห้อีกนะ
ที่ผ่านมายกโทษให้ ไม่งั้นโดน :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
อยากอ่านตอนต่อๆ....ไป
อยากรู้ว่าต้นก้าวผ่านมันมาได้อย่างไร...
เผื่อเราจะได้เอามันมาเปิดใจเราให้มันกว้างขึ้นอีกนิด
เพราะถ้าเปนเรา เรากะภีมคงมาถึงได้แค่ตอนที่23นี่แหล่ะ คงไม่มีตอนต่อไป
มันรับไม่ไหวจริงๆ.....
-
น้องต้น กลับมาแบบร้อนแรงเลยค้าบบบ พี่อ่านละเครียดเลย ยังไงก็รออ่านอยู่นะค้าบ :mc4: :pig4: :pig4: :pig4: :สงกรานต์1: :สงกรานต์2: :สงกรานต์3:
-
:sad2: :sad2: :o12:
-
รีบๆมาหน่อย
-
อยากอ่านตอนต่อๆ....ไป
อยากรู้ว่าต้นก้าวผ่านมันมาได้อย่างไร...
เผื่อเราจะได้เอามันมาเปิดใจเราให้มันกว้างขึ้นอีกนิด
เพราะถ้าเปนเรา เรากะภีมคงมาถึงได้แค่ตอนที่23นี่แหล่ะ คงไม่มีตอนต่อไป
มันรับไม่ไหวจริงๆ.....
o7 แอบเห็นด้วยอย่างมาก เพราะถ้าเป็นเราคงจบตั้งแต่ตอนยี่สิบสองแล้ว ยี่สิบสามยังถือว่าใจดีมากกกกกกก
อืมมม แต่ก็แอบคิดน่ะ ถ้าเป็นเราขึ้นมาจริงๆเราอาจจะเป็นเหมือนพี่ต้นก็ได้... หึๆๆ
ปล. พี่ต้นสู้ๆๆๆ
-
แค่ไม่มีเวลาให้(ก็มันเรียนหนัก)
เซ็งถึงขนาดต้องหาใหม่เรยรึ
ไม่รักจิงอย่างที่เคยพูดนินา :a6:
(อินจ๊ะอิน ขออภัยน้องภีม)
-
เออ..............บทคนมันจะเลวน่ะ มันก็เลวแบบนี้ อ่านแล้วโกรธแทนจิงๆ o12
-
โอ้ย นี้ ต้นนนนน
ทำไมเป็นนางเอกหนังไทยแบบนี้ โดนนอกใจมาเกือบปีแล้ว ทำไมไม่ลุกขึ้นมาตบเลย ไม่ทำเขายังไม่เท่าไร แต่ ตัวเองมาปางตายแบบนี้ ไม่คุ้ยนะครับบ
รีบๆ เคลียร์ด่วน ผมเอาใจช่วยนะครับบบบบบ
สู้ๆนะ อย่ายอมมัน พวกนี้ ต้องตัดทิ้งซะ หมายถึง เยื่อใยนะ คบไปก้อเสียเวลา เสียใจ และ เสียตัว
ติดตามนะครับ รีบๆมาต่อ
:sad2: :o12: o7 :serius2: o2
-
:sad2: :sad2: :sad2:
รอตอนต่อไปอยู่น่ะครับ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับมาอ่านรวดเดียวเลย
มึนๆๆครับผม ชอบมากครับเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้หมอต้นนะครับผม
ไม่ชอบภีมแระ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
พี่หมอต้นจะมาต่ออีกตอนป่ะคับ
รอนะ
:oni1: :oni1:
-
ทำกันได้นะแบบนี้อ่ะ
-
ขอบคุณมากนะครับผม
-
ขอกรี๊ตตตตตตตตตแรงงงงงงงงงงงงงงงงงเลยอะไมภีมแบบนี้ ฮืออ มาต่อด่วนเลยน๊าจ๊ะ :sad2: :o12:
-
น่าสงสารหมอต้นจังอ่ะ :o12: :o12: :o12:
ทำไมภีมใจร้ายจัง แง่งงง
แต่รักแท้ย่อมมีอุปสรรค หมอต้นต้องผ่านมันไปได้ สู้ๆ
o13 o13 o13 o13
-
ตอนที่ 24 กลับมารักตัวเอง
เนื่องจากฤทธิ์ของยาแก้ปวดหัว ทำเอาผมหลับมาตลอดทางเลยพอถึงนครสวรรค์คนเริ่มลงผมจึงรู้สึกตัวคับ
ผมมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เป็นเวลา เกือบ 5 โมงเย็นแล้ว ผมจึงรีบต่อรถสองแถวเข้าบ้านก่อนที่จะมืดค่ำ
ผมกลับมาถึงบ้านก็เห็นแม่ผมกำลังขะมักเขม้นทำกับข้าวอยู่ในครัว
" แม่ครับ..ต้นกลับมาแล้วคับ…" ผมสวัดดีแม่
" อ้าว….มาแล้วหรอลูก.." แม่ผมยังไม่ได้หันมาคับมันแต่เก็บของเข้าตู้นิดหน่อย
สักครู่แม่ผมก็หันมาหาผม
" ต๊ายย!!!!!!!! ลูกแม่….ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลูก …" แม่ผมอุทานจนเสียงดังจนผมก็ตกใจเหมือนกัน
แล้วแม่ก็รีบเดินมาจับตัวผม สำรวจไปทั่วรางกายผม ผมก็ยังคงงว่าร่างกายผมมันผิดปกติจนน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอ
" ลูกไปโดนอะไรมาลูก ทำไมหัวล้างข้างแตก เนื้อตัวฟกช้ำแบบนี้ละลุก…." แม่ผมถามผมด้วยความเป็นห่วงผม
" เอ่อ..คือผมตกบันไดอ่ะคับแม่..ไม่เป็นอะไรมาก..เย็บสองสามเข็มเอง.." ผมตอบแม่เพื่อให้แม่สบายใจคับ
" แล้วทำไมรสภาพร่างกายเรามันดูโทรมแบบนี้ล่ะลุก …มันคนละคนกับครั้งก่อนที่ลุกกลับมาเลยนะ "
สภาพร่างผมตอนนี้มันคงดูแย่มากเลยทีเดียว ผมเองก็ไม่ได้สังเกตตัวเองสักเท่าไร เลยไม่รู้ว่าตอนนี้สภาพตัวเองเป็นอย่างไรแล้ว
" เอ่อ..คือต้นสอบบ่อยอ่ะคับแม่..เรียนหนักด้วย ..ต้นเลยนอนดึกๆเป็นประจำ "
" ยิ่งช่วงสอบต้นคงเครียดไปหน่อยเลยปล่อยให้ร่างกายโทรมแบบนี้" …ผมบอกกับแม่โดยอ้างเรื่องการเรียนแทน
แม่ผมก็ได้แต่มองหน้าผมด้วยความสงสารลูก..แล้วท่านก็กอดผมแล้วลุบหัวผมเบาๆ
อ้อมกอดของแม่มันทำให้ผมอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก…ความรู้สึกอึดอัดต่างๆมันล้นออกมาจนผมร้องไห้น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
แม่ผมคงรู้ว่าตอนนี้ผมร้องไห้แล้ว ..ทานจึงลุบหัวปลอบผม
" ไม่เป็นไรนะลุก..ไม่ต้องเครียดมันแล้วนะ…แม่ไม่ได้หวังให้ลุกแม่ต้องเป็นที่หนึ่ง
แม่อยากเห็นลุกแม่มีความสุขมากกว่า….ถ้ามันหนักมากลูกพักสะก่อนนะ "
คำพูดของแม่เปี่ยมล้นไปด้วยความรักและความห่วงใยผม วินาทีนั้นมันก็ทำให้ผมคิดได้ว่า
ทำไมเราต้องปล่อยตัวเองให้เป็นแบบนี้ด้วย…ใช่อยู่ว่าภีมคือคนที่รักมาก เราย่อมเสียใจมาก
แต่ทำไมเราไม่เคยคิดว่า คนที่รักเราที่สุดมากกว่าไอ้ภีมหรือคนไหนๆในโลกนี้ อยู่ตรงนี้
ทำไมเราต้องทำให้ท่านต้องเป็นห่วงเรา ทำไมต้องทำให้ท่านไม่สบายใจด้วย
ในโลกนี้คนที่เราสามารถไว้เนื้อเชื่อใจได้มากที่สุด มันก็คือตัวเราเองและพ่อแม่ของเรานั่นเอง
ถ้าเราเป็นอะไรขึ้นมา แม่เราจะเป็นทุกข์ขนาดไหน เราทำถูกแล้วหรือที่มัวแต่ฟุ้งซ่านเรื่องความรักจนส่งผลต่างๆมากมายในชีวิตเราขนาดนี้
ทั้งเรื่องการเรียน อนาคต และคนที่ตั้งความหวังไว้กับเรา
ผมคิดได้ดังนั้นจึงหยุดร้องไห้..และผละออกจากแม่คับ
" แม่คับ…ผมขอโทษที่ทำให้แม่เป็นห่วง…ต่อไปนี้ผมสัญญาผมจะไม่ทำให้แม่เป็นห่วงขนาดนี้อีก
ผมจะเข้มแข็งคับแม่…ผมจะมีสติจะคิดจะทำอะไรผมจะคิดให้ดีก่อน เพื่อตัวของผมเองและผมก้ทำเพื่อแม่ด้วย
ผมอยากให้แม่ภูมิใจในตัวผม..เมื่อวันนึงผมประสบความสำเร็จในชีวิต "
" ผมรักแม่คับ…" แล้วผมก็กอดกับแม่ แม่เองก็กอดผมพร้อมกับน้ำตาของท่านก็ไหลออกมา
เมื่อท่านเห็นว่าลุกชายคนนี้ โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
หลังจากนั้นแม่ผมก็บอกให้ผมเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องแล้วอาบน้ำเพื่อลงมากินข้าวคับ
เมื่อผมถึงห้องผมก็จัดการข้าวของเข้าที่แล้วเตรียมตัวไปอาบน้ำคับ
แต่ก่อนที่จะอาบน้ำผมก็ส่งเมสเสจไปบอกไอ้ภีมว่าถึงบ้านแล้วคับ…กลัวมันจะเป็นห่วงนะคับ
เมื่อเข้าไปในห้องน้ำผมเลยได้เห็นสภาพตัวเองแบบเต็มๆตาสะที
สภาพผมตอนนี้มันก็ไม่ต่างจากคนที่ป่วยอย่างหนัก ร่างกายดูซูบผอม
ใบที่เคยผุดผ่องกลับซีดเซียว ดวงตาหมองคล้ำ ดวงตาแดง
ตามเนื้อตัวยังมีรอยฟกช้ำจากการตกบันไดอีก ผมเห็นตัวเองแล้วก็อดสมเพชไม่ได้
" นี่กรูทรมานตัวเองขนาดนี้เลยหรอ…" ผมพูดกับตัวเองหน้ากระจก
" ต่อไปนี้เราต้องเริ่มต้นใหม่..ความรักก็คือความรัก แต่เราต้องรักให้เป็น และต้องรักตัวเองให้มากที่สุด
อย่าให้ความรักมาทำลายอนาคตของเรา…ตัวไอ้ภีมนั้นเราก็คิดสะว่าเรากับมันเป็นคนที่มีความรู้สึกที่ดีให้กันและกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่ในฐานะอะไรก็ตาม "
แล้วผมก็ยิ้มให้ตัวเองในกระจกหนึ่งที แล้วก็เดินไปเปิดฝักบัวราดลงมาที่หัวเพื่อให้สายน้ำช่วยชะล้างสิ่งต่างๆที่มันอึดอัดในหัวผมออกไปให้หมด
ผมใช้เวลาอาบน้ำอยู่นานทีเดียว จึงออกมาแต่งเนื้อแต่งตัว และพร้อมที่จะเป็นต้นคนเดิมอีกครั้ง
ช่วงเวลาที่ผมอยู่บ้านผมมีความสุขกับการที่ได้อยู่กับครอบครัวของผม แม้ผมจะไม่มีพ่อแต่แม่ก็ไม่ได้ทำหน้าที่บกพร่องและผมก็ไม่ได้เอาจุดนี้มาเป็นปมด้อยตัวเอง
แต่มันกลับทำให้ผมแข็งแกร่งกว่าเดิม เพื่อที่ผมจะต้องมีอนาคตที่ดี และต้องทำให้แม่ของผมภูมิใจ
ส่วนไอ้ภีมนั้นมันก็ไม่ได้หายไปหรอกคับ…มันยังทำตามคำพูดของมัน
มันโทรหาผมตลอดช่วงที่ผมกลับบ้าน มันยังคงพูดคุยออดออ้นผมเหมือนที่เคยเป็น
มันยังบอกรักผมทุกครั้งที่คุยกัน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้โทรมาทุกวันก็ตาม
ผมไม่ได้คิดแล้วแหละว่ามันจะโกหกผม จะนอกใจผมยังไง อย่างน้อยมันก็เป็นคนนึงที่รักผม
หวังดีกับผม เป็นห่วงผม และผมเองก็ยังรักมันเหมือนเดิมไม่ได้ลดน้อยไปจากเดิมเลย
ทำให้ผมไม่คิดเรื่องมันมากเหมือนเดิมจนฟุ้งซ่านขนาดต้องพึ่งยาทุกวัน
เดี๋ยวนี้ก็มีคิดบ้างแต่ก็เล้กๆน้อยๆ ตามประสาคนที่ยังรักกัน
ตอนนี้สภาพร่างกายผมดูดีขึ้นมามากแล้ว คงเป็นเพราะผมได้กำลังใจดีๆจากแม่ผมนี่แหละคับ
ผมอยู่บ้านมาจนเกือบจะสองอาทิตย์แล้ว ตลอดเวลาที่ผมกลับมาบ้านผมก็จะเขียนไดอารี่ของผมทุกวัน
เหมือนมันเคยชินไปสะแล้ว เนื้อหาที่เขียนส่วนนใหญ่ในช่วงนี้ก็คงมีแต่เรื่องแม่ผมแหละคับแต่ทุกครั้งผมก็จะเขียนถึงไอ้ภีมลงไปด้วย
ส่วนใหญ่ก็จะเขียนบอกว่า ให้ไอ้ภีมกลับมาหาผมสะที ผมเองก็หวังไว้แบบนี้ทุกๆวันที่มันจะกลับมาเป็นภีมคนเดิมของผม
อีกสองวันผมก็ต้องกลับกรุงเทพแล้ว ผมก็เลยขอแม่มาที่ห้างเพื่อซื้อของนิดหน่อยกลับกรุงเทพ
ผมก็เดินๆเลือกของอยู่ในห้องก็พบกับ ชายหนุ่มผู้หนึ่งคับ …ยิ้มหล่อให้ผมเลยทีเดียว
จะใครละคับ พี่เต้ไงล่ะ
" อ้าว…น้องต้นปิดเทอมหรอคับถึงกลับมาบ้านน่ะ " พี่เต้ทักทายผม
" สวัดดีคับพี่เต้..ผมปิดเทอมมาอาทิตย์กว่าแล้วพี่ ตอนนี้จะเปิดเทอมอีกแล้วเลยออกมาซื้อของใช้สะหน่อยอ่ะคับ "
" อืม..แล้วมาคนเดียวหรอคับ…" พี่เต้ถามผมแต่แกคงถามถึงไอ้ภีมด้วย
"เอ่อ..คับ…" ผมตอบสั้นๆพี่เต้ไป
" แล้วภีมไม่มาด้วยหรอคับ.." ใช่อย่างที่ผมคิดไว้จริงๆด้วย
" คือ..ภีมสอบเสร็จทีหลังนะคับ " เลยมาไม่ได้กลับมาด้วยคับ ผมบอกพี่เต้ไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
" หรอ…มีอะไรรึเปล่าน้องต้น…สีหน้าเราแปลกๆนะ "
พี่แกคงจับพิรุตผมได้นะคับ เพราะปกติผมไม่พูดจาตะกุกตะกักแบบนี้ รวมถึงสีหน้าที่เศร้าลงมานิดหน่อย
แต่มันก็พอทำให้พี่เต้รู้คับ ว่าผมกำลังมีปัญหา
" ทะเลาะกันหรอคับ…." เกือบถูกแล้วเพ่
" เอ่อ..เปล่าคับ " ผมตอบไปคับ
" พี่ว่าเราไปหาที่นั่งคุยให้สบายใจกันดีกว่าเนาะ…" พี่เต้บอกผมคับ
ผมและพี่เต้จึงมานั่งกันในร้าน KFC คับ พี่เต้สั่งไก่มาสองชุด พี่แกเลี้ยงผมด้วย
ระหว่างการกินพี่เต้ก็ถามเรื่องราวต่าง จนผมต้องเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้พี่เต้ฟังคับ
" อืม…ดีแล้วแหละที่เราคิดได้ว่าต้องรักตัวเองให้มากๆ…" พี่เต้บอกหลังจากฟังเรื่องราวของผมจบ
" แล้วเราคิดว่าเราจะทำไงต่อไปล่ะต้น.." พี่เต้ถามผมคับ
" เอ่อ…ต้นคงปล่อยให้ภีมมันคิดเองแหละพี่ ถ้าเค้ายังดีต่อผมผมก็ไม่อยากไปทำให้เค้าไม่มีความสข
แต่บางทีถ้าภีมกับน้องรหัสมันรักกันจริงๆ ต้นก็ไม่เสียใจนะที่จะให้ภีมไปจากต้น ต้นไม่อยากรั้งไว้หรอก "
" อืม….เราคิดว่าจะทำแบบนั้นหรอ…" พี่เต้ถามผมอีกครั้ง
" ก็..คงต้องเป็นแบบนั้นแหละคับ…ผมคงไม่ไปตามล่า ตามด่าเอาภีมคืนหรอกคับ "
" แล้วเราคิดว่าภีมยังรักเราอยู่มั้ยล่ะ…" พี่เต้ถามคำถามนี้ทำให้ผมคิดหนักคับ
" ในความคิดผม เค้าก็ยังรักผมอยู่ แต่อาจจะน้อยลงไปเรื่อยๆ จนหมดในสักวันนี่แหละพี่ " ผมตอบพี่เต้ไปคับ
" แต่พี่ว่าไม่นะต้น…พี่คิดว่าเค้าเองก็รักต้นไม่น้อยไปจากเดิมหรอก..ที่เค้าเป็นแบบนั้นก็เพราะความเหงาของภีมเท่านั้นเอง "
" พี่คิดว่างั้นหรอคับ…" ผมถามพี่เต้กลับ
' งั้นเรามาพิสูจน์กันมั้ยล่ะ…" ว่าภีมมันยังรักต้นเหมือนเดิมรึเปล่า
" ก็อยากนะพี่…แล้วผมต้องทำไงบ้างอ่ะ …" ผมถามพี่เต้กลับคับ
พี่เต้มองผมยิ้มๆ…แล้วบอกแผนการพิสูจน์ความรักของไอ้ภีมกับผมคับ
" เอ่อ…เอาแบบนี้ มันจะได้ผลหรอพี่…" ผมถามพี่เต้หลังจากพี่เต้บอกแผนการทั้งหมด
" เชื่อพี่เหอะน่า…..คนอย่างนายภีมมันต้องเจอแบบนี้แหละ มันถึงจะรู้สึก "
ผมมองดูพี่เต้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ผมเองก็ต้องลองดูสักตั้งเพื่อจะได้รู้ไปเลยว่าภีมมันยังรักผมรึเปล่า
วันนี้สะใจมากมาย เห็นน้องแก้มร้องเพลง มีความสุขมากอ่ะ น้องแกเก่งจริงๆ ร้องได้ดีทุกแนว ยังไงรักต้น ชอบเรื่องของต้น
ช่วยโหวตให้น้องแก้มเป็น เดอะสตาร์ด้วยนะคับ น้องแก้ม เบอร์ 4 :oni3: :oni3: :oni3:
-
รอตอนแก้เผ็ดภีมเลย รออ่านสุดฤทธิ์มาต่อไวๆน๊า
-
ความรักของพ่อแม่ แน่จริงแท้กว่ารักไหนๆ
แล้วก็รักตัวเองไว้บ้างดีแล้วหมอต้น
แค่แฟนคนเดียว ถ้าดัดนิสัยไม่ได้ ก็ตัดทิ้งโลด
เอิ๊กกกกก :laugh: :laugh:
-
งานนี้นายภีมเสร็จแน่ :oni1: :oni1: :oni1:
-
เจอกับแผนการณ์ของพี่เต้เข้า นายภีมจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย
เอาเลยคับๆ นายภีมจะได้เข็ด(ยุให้ตีกันซะงั้น) อิอิ :laugh:
รออ่านตอนต่อไปน๊า :bye2:
-
:m4: :m4: :m4:
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว ลุ้นครับว่าจะเป็นยังไงต่อ
สู้ๆๆ นะ
:a1: :a1: :a1:
-
เสร็จแน่ๆ ภีม ไม่รอด เอาให้ต่อไป ไปไหนไม่รอด ตามเฝ้าหมอต้นไม่ให้ขาดเลย :m4: :m4: :m4:
พรุ่งนี้มาต่อเร็วๆ นะครับ อิอิ
-
สมน้ำหน้านายภีม (ล่วงหน้า) :m14: :m14:
พี่เต้นี่เป็นหมอดูหรืออะไรหรือเปล่า แกกูรูจริงๆ :laugh:
-
มาดูหมอต้นเอาคืนภีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13
-
ดีมากค่ะ อย่างนายภีม ต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน :m4:
จะได้รู้กันไปเลย ว่าจะเลือกใคร หึหึ o12
-
:a2: :a2: :a2:
:L2: :L1: :L2:
-
:m4: :m4: :m4: รอดูบทเอาคืนแบบสะใจ :m4: :m4: :m4:
-
นายภีม เสร็จแน่ ๆ เหอ เหอ :m14:
-
อยากรู้จังว่า.................วางแผนไรกัน
รอตอนต่อไปครับ
-
รอดูแผนการต่อไปครับบบบบบ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
คือก็เป็นห่วงต้นน่ะ คือถ้านานๆทีพิสูจน์มันก็ดีค่ะ แต่ห้ามบ่อยน่ะค่ะ ไม่งั้นภีมอาจโกรธได้ จะกลายเป็นว่ารำคาญกันไป
แต่ก็อยากให้พิสูจน์ไปเลยค่ะ ถ้าภีมไม่รักแล้ว ต้นจะได้ทำใจ แต่ถ้าภีมยังรักอยู่ ยังไงก็ต้องให้อภัยกัน เพราะคนรักกันก็ต้องให้อภัยกันใช่มั้ยล่ะค่ะ
สู้ๆน่ะค่ะพี่ต้น ขอให้ทำให้พี่ภีมรู้สึกตัวซะที :a2: รีบๆมาต่อด้วยจะดีมากน่ะค่ะ :a1:
-
ง่า....ทำไมเราไม่ลุ้นไปกะแผนลองใจเหมือนคนอื่นๆอ่า??? :sad2:
ใจเรามันอ่อนแรงยังไงไม่รู้ ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า แงๆ :m15:
รึเราจะอินมากไป???? :m29:
-
เป็นกำลังใจให้
ดัดนิสัยภีม
:pig4:
-
เพิ่งได้เข้ามานั่งอ่านวันนี้นะครับ อ่านทีเดียวรวดเลย... แอบสงสารพี่หมอ :m15: กับหมั่นไส้ตาพี่ภีม :m16: ทำงี้ได้ไงหา!! :angry2:
รออ่านแผนพี่เต้ต่อนะครับผม ขอบคุณมากครับ
-
รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ววว
:m4:
แผนจะเป็นยังไงนะ
-
รอลุ้นว่าหมอต้นจะทำงัยให้นายภีมหงอไปเลย
เอาให้แสบๆ อย่าใจอ่อนง่ายๆเสียก่อนนะ
-
เอาคืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อย่ายอมมันนะ :angry2:
จัดการให้เด็ดขาดให้สมกับหนึ่งปีที่เราทนทุกข์ เข้าใจนะต้น
ทุกคนก้อคงเหงด้วยใช่ม่ะ
จัดการถอนรากถอนค.... อิอิ
o12
-
รักพี่เต้ที่สุดดดดดดดดด
o13
นายภีมต้องโดน
:angry2:
-
อ่านแล้วร้องไห้เลยครับ
ยิ่งได้ฟังเพลงนี้ด้วย
กลัว
จมอยู่กับตัวเอง ติดอยู่กับเวลา ทำไมเธอไม่มา เธอหายไปนานเหลือเกิน
ยังมีคนที่คอยอยู่ วันและคืนเฝ้าหมองเหม่อ ใครทำให้เธอห่างเหิน
ผ่านไปแต่ละวัน ก็ยังหวั่นในใจ ว่ามันเกิดอะไร กับรักที่เธอให้มา
เธอยังรักฉันรึปล่าว เธอมีใครสำคัญกว่า เพียงแค่คิดยังปวดร้าว
เพราะว่าใจกลัว กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน จากไปลืมคนที่เคยบอกรักกัน
ลืมทุกๆอย่าง มันอ่อนล้าและสับสน
จะต้องทำยังไง บอกกับเธอยังไง ความอึดอัดในใจ ที่ฉันทนมาตั้งนาน
คนดีๆที่เคยห่วง นานวันไปยิ่งไกลห่าง เพียงคิดน้ำตาก็ไหล
เพราะว่าใจกลัว กลัวว่าเธอจะทิ้งกัน จากไปลืมคนที่เคยบอกรักกัน
ลืมทุกๆอย่าง มันอ่อนล้าและสับสน
-
พี่เต้ ดีมากกกกกกกกกกก
กรูรักเมิงว่ะ o13
คราวนี้แหละพี่ภีม!
-
อ่านแล้วอารมณ์มันขึ้นเลยนะ ต้นเก่งจริง ทนได้ยังไงมาตั้งปีนึง
เป็นเราก็เลิกไปตั้งแต่ที่ห้องสมุดวันนั้นแหละ
แต่อยากถามภีมจังเลยว่า ตอนนั้นที่ทำไปน่ะ ไม่ได้คิดถึงใจต้นเลยหรือไง ว่าถ้าต้นรู้จะเสียใจมากขนาดไหน ไม่รู้สึกผิดในใจบ้างเลยหรือ อยากรู้จริงจริ๊งว่าเวลากอดนายแชมป์นั่นน่ะ ไม่มีหน้าของต้นลอยเข้ามาในอนุสติบ้างหรือไง หรือว่าตัณหาหน้ามืดมันบดบังไว้หมด แล้วมาอ้างว่าเหงาเพราะต้นไม่มีเวลาให้ ช่างเป็นคำแก้ตัวที่ไม่ได้ความจริงๆ
ขอโทษที่รีแรงไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะ (เพราะคนอ่านโกรธมากกว่า) แต่ไอ้เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ต่อกันเนี่ย เห็นแล้วทนไม่ได้จริงๆ
-
มารอดูเจ้าภีมโดนเอาคืน คิ คิ คิ :a11:
เอาให้สาหัสเลยนะ
-
:angry2: :เตะ1:
โคดเกลียดภีมเลยอ่ะ แม่งแค่เหงาเนี่ยนะ
อยากมีแฟนเป็นหมอไมห๋ะ ต้องทำใจดิ
ทีต้น แค่มีคนมาจีบ ภีมยังโกธรซะจะ
กินเลือดกินเนื้อ ชั่วววววว :angry2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ความเหงาไม่ทำให้ใคร ตาย ได้
-
ดีๆฆ่ามานนน..อะไม่ใช่ :m13: สั่งสอนน้องภีมให้หลาบจำ :laugh: :laugh:
-
อ่านตอนก่อนนู๊น :serius2: ไอ้คุณภีมมมม
อ่านตอนล่าสุด o13 เจ๋งเลยคุณต้นนนน
อารมณ์นางเอกมากมาย อิอิ ถึงว่า ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย แต่ที่ภีมทำนี่มันไม่ค่อยพระเอกเท่าไหร่เฮอะ o12
-
:oni2: :oni2:
อยากอ่านต่อเร็วๆๆๆๆๆจัง
มาต่อเร็วๆๆๆนะคับ
:oni2: :oni2:
-
เศร้ามากมาย
หายไปวันเดียว หมอต้น มาต่อสามตอนเลยแฮะ
ว้าว ใกล้จะได้เอาคืนแล้วสิ
แต่ หมอต้นก็เก่งนะคับทนได้ตั้งนาน
ผมนะแค่ไม่โทรมาสองวันก็เตรียมตัวได้เลย
บอกเลิกได้ทุกเมื่อ
ติดตามกันต่อไปคับ ใครจะมาร่วมแสดงเป็นแฟนจำเป็นของหมอต้น
ให้นายภีมรู้สึกตัวซักที
-
มารอดูหมอสะใจ :a2:
-
โอ้วน้องต้น ลุ้นเลยงะว่าจะใช้แผนอะไร 21-25 เมษา พี่ไม่ได้อ่านแน่เลย ติดงานไปต่างประเทศค้าบบ แง เอาไว้กลับมาค่อยอ่านรวดเดียว เอาไว้จะซื้อของมาฝาก ต้นกะภีมละกันเน้อ
ปล.พี่โจโจ้เองค้าบบบบ
-
จอมวางแผนทั้งคู่เลย ทั้งต้นและภีมแหละ วางไปวางมา
เข้าแผนคนอื่นนะ ระวังหล่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วค่อยรู้สึกดีขขึ้นมาอีกนิดนึง หึหึ จะค่อยดูแผนการ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เศร้าได้ใจมากครับ
เก่งมานะครับที่ทนได้เป็นปีเป็นผมคงทำไม่ได้ขนาดนั้นหรอก นับถือความถึกจริงๆ
อยากรูจริงๆว่าจะแก้เกมส์นี้ยังไงกับคนแบบนี้
ปล.หมอสู้ๆนะครับมาอัพอีกบ่อยๆกำลังอิน...จากเด็กคอนหวัน(เหมือนกัน)
-
ภีมเอ๋ยนายเสร็จแน่
น้องต้นจัดการเลย พี่เป็นกำลังใจให้
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับจะรอวันที่ภีมหึงนะครับ
คงสะใจน่าดูเลย อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
รอตอนต่อปายย
มาเชียร์แก้มด้วยคนคับ
Listen
สะใจดี ทำได้ดีคับ
-
สู้ๆๆๆๆ หมอต้นสู้ๆๆๆๆๆ
-
หมอ ต้น คับ สู้ ๆ นะ ครับ :a2:
ผม ไม่ รู้ ว่า มัน เป็น อะ ไร อ่าน เรื่อง นี้ ทำ ไห้ ผม นั่ง ร้อง ไห้ ตาม เพราะ ผม คง เหมือน พี่มั้ง :sad2: o7
แต่ ผม ไม่ ได้ เป็น ไม เกร น น่ะ o7
-
เข้ามาอ่านตอนช่วงนี้
ทำไมมันเศร้าจัง :m15:
รอดูแผนการคะ
ต้องจัดการนายภีม ให้รู้ซะบ้าง
-
สงสารหมอต้นอ่ะค่ะ :sad2: :sad2: :o12:ทนมันมาได้ตั้งปี
ชะนีรับไม่ได้อ่ะ o7 ถ้าในเล้ามีโหวตนายเอกแห่งปี :laugh:
หมอต้นต้องได้แน่ค่ะเชื่อเถอะค่ะ
ตอนแรกเข้ามาตาลายคิดว่า o2ตอนที่ 27 แล้ว
ลุ้นวุ้ยยยย :oni2: เลิกกะมานเลยอ่ะ o12 ภีมบ้า
-
Say I love you again
Hey Baby, If you turn back
I will say I love you again
ยังมองดูฟ้า ยังคงมองดูดาว นั่งอยู่ตรงที่เก่า
และยังคงเดียวดาย ในคืนเหงาๆ ตั้งแต่เธอนั้นลา
ก็เธอนั้น ทิ้งฉันไว้ ให้ต้องทนเดียวดาย และยังคงเสียน้ำตา
ก็วันเธอหวนคืนมา จะอีกกี่ครั้ง
และทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นทิ้ง ฉันก็ยังต้องเจ็บ
จะให้ฉันลืม ตัดใจไม่รัก ฉันก็ทำไม่เป็น
ก็ต่อให้เธอจะทิ้งครั้งไหน จะไปมีใครๆ ยังไง แม้ใครๆ จะพูดได้
แต่จะยอมเสียน้ำตาอีกกี่ครั้ง
อยากจะลืมซะ บอกใจให้ทำ
เจ็บเกินพอไหม ที่เธอนั้นทำ
จะถูกเธอทิ้งซ้ำๆ อีกกี่ครั้ง ฉันยังคงไม่จำ
และหากว่าเธอย้อนมาใหม่ คงต้องบอกรักเธอไป อีกครั้ง
คำว่ารัก กี่คำที่ฉัน เคยพูดให้ฟัง
จะคำว่ารัก กี่คำที่ฉัน พูดเมื่อเธอย้อนมา
และหากว่าแม้ในครั้งนี้ ฉันพูดอีกที เธอก็คงจะไม่ว่า
แต่เธอไม่หวนคืนมา และตัวฉันเองก็รู้ดี
อยากจะลืมซะ บอกใจให้ทำ
เจ็บเกินพอไหม ที่เธอนั้นทำ
จะถูกเธอทิ้งซ้ำๆ อีกกี่ครั้ง ฉันยังคงไม่จำ
และหากเธอย้อนมาใหม่ คงต้องบอกรักเธอไป อีกครั้ง
มีคนดีๆ มอบความรัก ให้มากมาย
แต่ใจทำไมไม่มองดูเลยสักที
ไม่เคยบอกรัก กับความรักที่มี
แต่ความเจ็บช้ำในใจฉันยังตอกย้ำอยู่อย่างนั้น ไม่มีวันจะเป็นจริงขึ้นมา
Hey Baby, If you turn back
I will say I love you again
อยากจะลืมซะ บอกใจให้ทำ
เจ็บเกินพอไหม ที่เธอนั้นทำ
จะถูกเธอทิ้งซ้ำๆ อีกกี่ครั้ง ฉันยังคงไม่จำ
และหากเธอย้อนมาใหม่ คงต้องบอกรักเธอไป อีกครั้ง
ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
แผนจะเป็นยังไงคะเนี่ย
อ่านแล้วเจ็บจี๊ด T^T~
ขออะไรที่มันสะใจๆหน่อยเถ๊อะะะ
-
อยากรุ้อ่ะว่าจะใช้แผนการอะไรกัน
อย่าบอกนะว่าจะลองคบกะพี่เต้
-
แค้นนนนนภีม :angry2:
เอาคืนๆๆ ให้มันรุซะมั่ง :laugh:
หมอต้น ฮูเร่ๆๆ :a4:
-
ตั้งแต่เข้ามาเป็นสมาชิกในเล้าเป็ด อิชั้นเริ่มชินชากับความรักไม่ร้อนรนที่จะมีแฟนเหมือนเมื่อก่อน เห็นแต่ละคู่แล้วสะท้อนใจ น้อยคู่นักที่จะจบลงด้วยดี
ทำไมๆๆผู้ชายต้องหลายใจ ทั้งๆที่ตอนแรกก็ทำเป็นทุ่มเททุกอย่างแท้ๆ เห็นแล้วกลัวค่ะ หมอต้นสู้ๆ
-
เอาเลยพี่ต้น สู้ๆๆๆๆ :a2:
มานั่งรอเลยนะเนี่ยยอิอิ
:m4:
-
ตั้งแต่เข้ามาเป็นสมาชิกในเล้าเป็ด อิชั้นเริ่มชินชากับความรักไม่ร้อนรนที่จะมีแฟนเหมือนเมื่อก่อน เห็นแต่ละคู่แล้วสะท้อนใจ น้อยคู่นักที่จะจบลงด้วยดี
ทำไมๆๆผู้ชายต้องหลายใจ ทั้งๆที่ตอนแรกก็ทำเป็นทุ่มเททุกอย่างแท้ๆ เห็นแล้วกลัวค่ะ หมอต้นสู้ๆ
ช่าย ครับ หมอ ต้น สู้ นะ คับ :a2:
-
แผนอะไรกันนนนนนนนนนนนนน :laugh: :laugh:
-
สงสัยหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง 555 :laugh:
-
มีแต่คนรออ่านตอนเอาคืน เอิ้กๆ
อินเจรงๆ แต่ว่าขอร่วมด้วยช่วยกันได้ไหมอ่ะ
หมั่นไส้ ภีม เจ้าชู้เจงๆ
:เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
วันนี้จะมาลงไหมน้า?
ดึกๆ(กว่านี้) จะมา refresh ดูใหม่ :oni2:
-
อ่านแล้วอารมณ์มันขึ้นเลยนะ ต้นเก่งจริง ทนได้ยังไงมาตั้งปีนึง
เป็นเราก็เลิกไปตั้งแต่ที่ห้องสมุดวันนั้นแหละ
แต่อยากถามภีมจังเลยว่า ตอนนั้นที่ทำไปน่ะ ไม่ได้คิดถึงใจต้นเลยหรือไง ว่าถ้าต้นรู้จะเสียใจมากขนาดไหน ไม่รู้สึกผิดในใจบ้างเลยหรือ อยากรู้จริงจริ๊งว่าเวลากอดนายแชมป์นั่นน่ะ ไม่มีหน้าของต้นลอยเข้ามาในอนุสติบ้างหรือไง หรือว่าตัณหาหน้ามืดมันบดบังไว้หมด แล้วมาอ้างว่าเหงาเพราะต้นไม่มีเวลาให้ ช่างเป็นคำแก้ตัวที่ไม่ได้ความจริงๆ
ขอโทษที่รีแรงไปบ้าง อย่าโกรธกันเลยนะ (เพราะคนอ่านโกรธมากกว่า) แต่ไอ้เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ต่อกันเนี่ย เห็นแล้วทนไม่ได้จริงๆ
เห็นด้วยอย่างแรง ขอด่าภีมก่อน ชั่ว ชั่ว ชั่ว ชั่ว ชั่ว ชั่ว
อ่านแล้วเจ็บจี๊ด กล้าจูบกันในห้องสมุด :serius2: ภาพมันติดตาแน่ๆ เวลาภีมพูดว่าคิดถึงอย่างนั้น เป็นห่วงอย่างนี้ มัน มัน เจ็บ จริงๆ แก้แค้นอย่างไร เอาคืนอย่างไรก็ไม่สาสมหรอก มันไม่คุ้มกับทุกเรื่องที่เสียไปเลย
พี่ไม่เข้าใจต้น ว่าทำไมถึงทิ้งคุณค่าของตัวเองไปขนาดนั้น แค่ต้นไม่มีเวลาให้ แค่ต้นไม่ยอมมีอะไรกับภีม แค่ แค่ แค่นั้นเหรอ
พี่คิดตะหงิดอยู่แล้วตั้งแต่ตอนสงกรานต์ที่ต้นเล่าว่าภีมมาขอมีกิ๊กน่ะ ในใจขอบอกเลยว่าคิดว่าภีมจะทำจริงๆ แต่คนที่มาอ้างขอน่ะ กับคนที่คิดจริงๆ มันอาจไม่ใช่คนเดียวกันหร๊อก แต่ แต่เห็นที่ต้นเล่าผ่านๆ มาไม่คิดว่าภีมจะเป็นคนอย่างนั้น เลยต้องบอกต้นไปอย่างนั้นเอง ว่าไม่หรอก
พอมาอ่านตอนนี้ กุว่าแล้ว
ขอร้องไห้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดผ่านมานี้แล้วเท่านั้น ไม่รับร้องไห้ในอนาคตนะ
-
โหยยย เมื่อวานไม่ได้เข้ามาวันนึง หมอต้นลงไป สองตอนแนะ ตามอ่านอย่างแรงงง อ่านแล้วเศร้ามั่กมากกอ่ะ ขนาดคนอ่านยังน้ำตาคลอเลยอ่ะ ไม่อยากคิดเลยว่าตอนนั้นหมอต้นจาเป็นไงอ่ะ อ่านแล้วอยากรู้มากกเลยว่าจาเอาคืนยังไง ค้างมากกกกกกก :serius2:
แตนับถือหมอต้นมั่กมากกอ่ะ ที่ปล่อยเวลาผ่านไปเกิอบปีอ่ะ นับถือมากกกอ่ะ :a2: ถ้าเป็นคนอื่นอาจขอเลิกไปแล้ววว แบบว่าหมอต้นไม่มีเวลาเพราะต้องเรียนใช่ม๊า ม่ะได้ทำอย่างอื่นซะหน่อยย(เข้าใจว่าหมออ่ะเรียนหนักโครตตต)
ปล. หายไปสองวันที่แท้แอบไปไมสบายนี่เอง หายวันหายคืนน่ะจ๊ะ :a12:
-
แกล้งเป็นกับพี่ต้นซะเลยสิ หุหุ
-
รอ ร๊อ รอ
ทุกคืน
-
ภีม...นายเลวมาก
สุดยอด
เอาคืนๆๆๆๆๆ
-
เอาให้แสบกว่าเอาทิงเจอร์ราดนะหมอต้น
รอติดตามอยู่นะค้าบ
+1 สำหรับการเอาคืน 555555
:angry2: :angry2: :angry2:
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย ทำไมภีมใจร้ายแบบนี้ :angry2:
ต้นมีความอดทนสูงมากกกก แต่ก็เข้าใจอ่ะนะว่าคงรักมากเหมือนกัน เลยยอมอยู่แบบนั้นต่อไป
พี่เคยเหมือนจับได้ว่าแฟนมีคนอื่นเหมือนกัน แต่ไม่ได้คาหนังคาเขา เลยยกประโยชน์ให้จำเลย
แต่...หลังจากนั้น ถ้ามีอะไรผิดปกติหรือทะเลาะกัน ก็จะถามเลยนะว่าจะเลิกมั๊ย (คิดว่าไงมันก็คบอีกคนอยู่แหงม)
คือ ต่อให้เรารักเค้ามาก แต่ถ้าเค้าแบ่งใจให้คนอื่นแม้แต่เสี้ยวเดียว สำหรับพี่เลิกดีกว่า
เพราะคติประจำใจ All or nothing :laugh:
ดีเหมือนกันพิสูจน์ไปเลยว่าภีมยังรักต้นรึเปล่า เผื่ออะไรๆจะได้ดีขึ้น
แต่ตอนนี้โกรธภีมมากมาย :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:
-
เป็นกำลังใจให้หมอต้นนะ :m1:
อ่านแล้วเกิดอารมณ์เซ็ง นายภีม ฮึ่มๆๆๆๆๆ
เคยเจอสภาพคล้ายๆ หมอต้นเหมือนกัน แล้วก้อเป็นแบบหมอต้นแหละ มัวแต่รักเค้า ไม่หือ ไม่อือ ไม่ว่าเค้าซักกะแอะ อยากทำไร ทำเลยพี่(มานเป็นพี่ หึ หึ)
ผลปรากฏเทอมนั้น เจอเข้าไปเต็มๆ FF สองตัว
นอกจากจะชีช้ำ แล้วยังเกรดฉุดกระฉูด แถมต้องลงเรียนใหม่อีก (ช่วงนั้นราหูเข้า 555)
จนมาตั้งสติคิดพิจารณา รักเค้าได้มากขนาดนั้น ก้อต้องรักตัวเองมากๆด้วย
เลยตั้งต้นใหม่ ทำตัวใหม่ ดีใจจริงที่คิดได้ ถ้าไม่ผ่านช่วงทุกข์สุดๆ ก้อคงยังบ้าต่อไปแน่เลย
ว่าแผนแก้เผ็ดนายภีมเนี่ย เป็นงัยหนอ
รอรุกฆาตอยู่น๊า :m12:
-
o7 o7 o7 o7 ทำไมคนเกลียดผมขนาดนี้อ่ะ คนมันพลาดไปแล้วนี่คับ มีใครเห็นใจผมบ้างมั้ยเนี่ยะ :o12: :o12: :o12:
-
ภีมหรือค่า ถ้าไม่อยากให้มีคนเกลียด ก็ทำดีกับหมมอต้นบ่อยๆๆน้า รักมากๆๆ อย่าทำให้เสียใจอีก
-
เห็นใจซิ ก็พลาดไปแล้วนิ.....
เวลาก็ย้อนกลับไม่ได้
หวังว่า เป็นบททดสอบที่ทำให้เราไม่เป็นแบบนั้นอีกนะ
รักหมอต้นให้มากกกกกกนะจ๊ะ
-
ชิส์ ไม่เห็นใจหรอก เราแม่ยกหมอต้นหนิ :angry2: ทำหมอต้นเสียใจทำไมล่ะ แบร่ :laugh:
ให้กำลังใจหมอต้นนะ คิดถูกแล้วล่ะ ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่หรอก o13
สู้ๆ :a2: รอติดตามแผนการต่อไปจ้ะ
-
เห็นใจซิ แต่รักหมอต้นมากกว่า เอิ๊กๆ
แล้วภีมต้องรักหมอต้นให้มากๆ อย่าคิดนอกใจอีก ไม่งั้น FC หมอต้น ก็จะถล่มภีมแบบนี้ล่ะ
(คิดว่าหมอต้นจะมาต่อ รีบสปีดเข้ามาดูอย่างด่วน 555+ o7 )
-
หวัดดีทุกคน คร้าบบบบ ต้นเองนะ มิใช่ไอ้ภีม :laugh: :laugh: สมน้ำหน้ามัน คนเกลียดมันเยอะเลย :laugh: :laugh:
ขอโทษทุกคนด้วยนะคับที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เอาลงทุกวัน ตอนนี้งานเริ่มเข้าแล้วคับ ก็เรื่องเรียนแหละคับ
แต่วันนี้จะเอามาลงให้ตอนเย็นนะคับ ตอนนี้กะลังจะไปศูนย์หนังสือจุฬา กะไอ้ภีม เดี๋ยวเย็นๆกลับมานะคร้าบบบ
-
:a5:อ่านแล้วโกรธภีมมากกกกก...
ไม่เข้าใจจริง จริง
แค่ไม่มีเวลาให้มากมายเหมือนเก่า
นี้ขนาดอยู่ด้วยกันนะเนี่ย
ยังทำกันได้
แล้ววันหน้า หากต้องไกลกันจริงอย่างคู่พี่เต้
หมอต้นมิต้องกินน้ำตาแทนข้าวหรือ :serius2:
นับถือใจหมอต้นจริง
ทำใจได้งัย เป็นเราคงแหลกและเลิกตั้งแต่วันที่ห้องสมุดแล้ว
ไม่ยอมให้คำโกหก มาบาดใจได้เป็นหนที่สองที่สามได้หรอก :a2:
เฮอ..แต่ก็ยังอยากให้กลับมาเหมือนเดิมเร็ว
ไม่ชอบเลย
เอาใจช่วยหมอต้นครับ
ให้ปราบผู้ชายใจเหงาอย่างนายภีมให้ได้
:เตะ1: แต่ขอแบบแสบ แสบยิ่งกว่าทิงเจอร์ได้ก็ดี
ใจภีมจะได้เลิกเหงาซะที
-
ภีม ถ้าอยากให้เห็นใจ ลองเล่าในมุมของภีมดูสิ :oni2: :oni2: :oni2:
-
เหออๆๆ โคดเกลียดภีมอ่ะ นี่หรอรัก ที่พูดออกมาอ่ะทำได้มั่งป่ะ ถ้าเมิงไม่รักเค้าจริงก็อย่าทรมานเค้าซิวะ คนเรามีชีวิตจิตใจนะ เมิงโดนแบบนั้นบ้างจะรุ้สึกยังไง แม่งเอ้ยย ตัณหามันเยอะนักรึไงวะ รักกันกับพี่ต้นแค่หวังเรื่องอย่างนั้นหรอ ?? ทั้งๆที่พี่เค้าก็ชวนไปดุหนังแล้วชวนไปนู่นนี่หลายรอบเมิงไม่ไป แต่ไปกะไอ้เชี่ยนั่น เค้ารอเมิงกลับห้องทุกวันแต่เมิงกะไประเริงกับน้องรหัสเมิง คนรอน่ะเค้าเจ็บรู้ป่ะ เค้าพยายามหาเวลาให้พอมีเวลาให้เมิงกลับเอาเวลาที่ควรใช้ด้วยกันไปให้คนอื่น เหอะๆก่อนจะหึงคนอื่นก่อนที่โมโหตอนเค้าจะคุยกับคนอื่นอ่ะดูรึยังว่าการกระทำของตัวเองอ่ะเป็นยังไงตอนอ่านแรกๆก็เชียร์ภีมนะ แต่ตอนนี้อ่ะโคดผิดหวังเลย คำพูดคำสัญญาที่เอ่ยออกมาอ่ะแค่ลมปากเน่าๆเท่านั้นแหละมั้ง :m16: :m16: ที่บอกว่าจะไม่ให้คนที่รักเสียใจและร้องไห้อีกอ่ะเก็บคำพูดนั้นไว้เถอะและไม่สมควรที่จะต้องพูดออกมาอีกเพราะพูดออกมายังไงมันก็เหมือนว่าไร้ค่าอ่ะ
คนเราอุตส่าห์ไว้ใจแต่กลับทำอย่างนี้เหมือนหักหลังกัน ถ้าเป็นอย่างนี้อีกแก้วที่เรียกว่าหัวใจมันคงแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
(ขอโทษนะครับที่รีแรงมากไปแต่มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ = =)
-
เห้อ..........ไหงกลายเปงแบบนี่ละคับ...........อ่านแล้วก้อน้ำตาไหล
ทามมั้ยพี่ต้นถึงทนได้ขนาดนั่นนะ...........เพราะรักสินะคับ
ยังไงก้อพิสูจน์ให้เหงเร็วๆนะคับ..........จะรอนะคับ
ไม่ได้เข้ามาหลายวันกลับกลายมาเปงแบบนี้ซะแล้ว..........ยังไงก้อพิสูจน์ให้สะใจหน่อยนะคับพี่ต้น
พี่ต้นเจ็บมานานถึงเวลาที่พี่ภีมจะเจ็บบ้างแล้วละคับ
แล้วมาต่ออีกนะคับ..............รอต่อไปด้วยใจรักจิง เห้อ o7 o7
-
ภีมเล่าบ้างนะ
อยากรู้ว่าภีมเป็นอย่างไร
-
รออ่านต่อนะ สงสารภีม :laugh: :laugh: อยู่ข้างภีมแล้วกันเดี๋ยวภีมน้อยใจ :a4: :a4:
-
o2 ทำไมภีมทำเช่นนั้นล่ะ
แน่ใจว่าเกิดจากความเหงา หรือว่า.......
หมอต้นสู้ๆ เป็นกำลังใจต่อไปปปปป
-
เหออๆๆ โคดเกลียดภีมอ่ะ นี่หรอรัก ที่พูดออกมาอ่ะทำได้มั่งป่ะ ถ้าเมิงไม่รักเค้าจริงก็อย่าทรมานเค้าซิวะ คนเรามีชีวิตจิตใจนะ เมิงโดนแบบนั้นบ้างจะรุ้สึกยังไง แม่งเอ้ยย ตัณหามันเยอะนักรึไงวะ รักกันกับพี่ต้นแค่หวังเรื่องอย่างนั้นหรอ ?? ทั้งๆที่พี่เค้าก็ชวนไปดุหนังแล้วชวนไปนู่นนี่หลายรอบเมิงไม่ไป แต่ไปกะไอ้เชี่ยนั่น เค้ารอเมิงกลับห้องทุกวันแต่เมิงกะไประเริงกับน้องรหัสเมิง คนรอน่ะเค้าเจ็บรู้ป่ะ เค้าพยายามหาเวลาให้พอมีเวลาให้เมิงกลับเอาเวลาที่ควรใช้ด้วยกันไปให้คนอื่น เหอะๆก่อนจะหึงคนอื่นก่อนที่โมโหตอนเค้าจะคุยกับคนอื่นอ่ะดูรึยังว่าการกระทำของตัวเองอ่ะเป็นยังไงตอนอ่านแรกๆก็เชียร์ภีมนะ แต่ตอนนี้อ่ะโคดผิดหวังเลย คำพูดคำสัญญาที่เอ่ยออกมาอ่ะแค่ลมปากเน่าๆเท่านั้นแหละมั้ง :m16: :m16: ที่บอกว่าจะไม่ให้คนที่รักเสียใจและร้องไห้อีกอ่ะเก็บคำพูดนั้นไว้เถอะและไม่สมควรที่จะต้องพูดออกมาอีกเพราะพูดออกมายังไงมันก็เหมือนว่าไร้ค่าอ่ะ
คนเราอุตส่าห์ไว้ใจแต่กลับทำอย่างนี้เหมือนหักหลังกัน ถ้าเป็นอย่างนี้อีกแก้วที่เรียกว่าหัวใจมันคงแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
(ขอโทษนะครับที่รีแรงมากไปแต่มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ = =)
ช่าย คับ พี่ ผม ก้อ เกลียด คับ คน แบบ นี้ ว่า แต่ ว่า ตอน ต่อ ไป จะ เป็น ยัง ไง เหรอ หมอ ต้น มา ต่อ ไวๆ นะ o13
-
มาร้องเพลงรอ มาต่อได้แร๊ววววววว... :serius2:
มันเกิดอะไรในใจระหว่างเรา แต่ละวันดูเธอไม่เหมือนเดิม
ไม่เหมือนคนเดิมที่ฉันเชื่อใจเสมอ
ไม่อยากจะคอยระแวงและไว้ใจ ไม่อยากจะกลายมาคอยต้องถามเธอ
ไม่ใช่เป็นคนงี่เง่าอะไรแบบนั้น ไม่ใช่เลย
บางครั้งเธอเหมือนยังคิดถึงใคร และในทุกครั้งก็ดูเหมือนเธอไม่ได้ฟัง ว่าฉันพูดอะไร
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไป เธอคิดถึงใครกันบ้าง
วันนี้อะไรก็ไม่แน่ซักอย่าง แล้วฉันจะทำอย่างไร
ก็ได้แต่รักทั้งใจให้กับเธอ แต่ฉันจะทำไงได้
วันไหนถ้าโดนเธอทิ้งเมื่อไหร่ จะหนีจะไปกับใครก็แล้วแต่เธอ
ไม่เคยจะตามไปเจอยังต้องเจอ เจอว่าเธอยังคุยยังคบใคร
ไม่รู้ทำไมที่ฉันต้องเจอเสมอ
พยายามทำใจอยู่เรื่อยมา ก็แต่ละคนเป็นเพียงแค่เพื่อนเธอ
ทั้งๆที่ดูไปแล้วมันเกินกว่านั้น มากๆเลย
บางครั้งเธอเหมือนยังคิดถึงใคร และในทุกครั้งก็ดูเหมือนเธอไม่ได้ฟัง ว่าฉันพูดอะไร
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไป เธอคิดถึงใครกันบ้าง
วันนี้อะไรก็ไม่แน่ซักอย่าง แล้วฉันจะทำอย่างไร
ก็ได้แต่รักทั้งใจให้กับเธอ แต่ฉันจะทำไงได้
วันไหนถ้าโดนเธอทิ้งเมื่อไหร่ จะหนีจะไปกับใครก็แล้วแต่เธอ
ไม่บอกก็รู้ว่าเธอนั้นเปลี่ยนไป เธอคิดถึงใครกันบ้าง
วันนี้อะไรก็ไม่แน่ซักอย่าง แล้วฉันจะทำอย่างไร
ก็ได้แต่รักทั้งใจให้กับเธอ แต่ฉันจะทำไงได้
วันไหนถ้าโดนเธอทิ้งเมื่อไหร่ จะหนีจะไปกับใครก็แล้วแต่เธอ
ก็อยากจะหนีจะไปกับใครก็แล้วแต่เธอ
เธอเปลี่ยนไป - Syam รู้สึกว่ามันเข้าดี o7
-
รอคอยอย่างมีความหวัง o7
-
เหออๆๆ โคดเกลียดภีมอ่ะ นี่หรอรัก ที่พูดออกมาอ่ะทำได้มั่งป่ะ ถ้าเมิงไม่รักเค้าจริงก็อย่าทรมานเค้าซิวะ คนเรามีชีวิตจิตใจนะ เมิงโดนแบบนั้นบ้างจะรุ้สึกยังไง แม่งเอ้ยย ตัณหามันเยอะนักรึไงวะ รักกันกับพี่ต้นแค่หวังเรื่องอย่างนั้นหรอ ?? ทั้งๆที่พี่เค้าก็ชวนไปดุหนังแล้วชวนไปนู่นนี่หลายรอบเมิงไม่ไป แต่ไปกะไอ้เชี่ยนั่น เค้ารอเมิงกลับห้องทุกวันแต่เมิงกะไประเริงกับน้องรหัสเมิง คนรอน่ะเค้าเจ็บรู้ป่ะ เค้าพยายามหาเวลาให้พอมีเวลาให้เมิงกลับเอาเวลาที่ควรใช้ด้วยกันไปให้คนอื่น เหอะๆก่อนจะหึงคนอื่นก่อนที่โมโหตอนเค้าจะคุยกับคนอื่นอ่ะดูรึยังว่าการกระทำของตัวเองอ่ะเป็นยังไงตอนอ่านแรกๆก็เชียร์ภีมนะ แต่ตอนนี้อ่ะโคดผิดหวังเลย คำพูดคำสัญญาที่เอ่ยออกมาอ่ะแค่ลมปากเน่าๆเท่านั้นแหละมั้ง :m16: :m16: ที่บอกว่าจะไม่ให้คนที่รักเสียใจและร้องไห้อีกอ่ะเก็บคำพูดนั้นไว้เถอะและไม่สมควรที่จะต้องพูดออกมาอีกเพราะพูดออกมายังไงมันก็เหมือนว่าไร้ค่าอ่ะ
คนเราอุตส่าห์ไว้ใจแต่กลับทำอย่างนี้เหมือนหักหลังกัน ถ้าเป็นอย่างนี้อีกแก้วที่เรียกว่าหัวใจมันคงแหลกสลายไม่มีชิ้นดี
(ขอโทษนะครับที่รีแรงมากไปแต่มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ = =)
ท่าจะอินจัด :m29: แต่ก็เห็นด้วยอย่างแรง o13 +1 ให้ครับ
หมอต้นไหนบอกจะมาต่อตอนเย็นไง รอนานแล้วน้าาาาาาา :serius2:
-
ขอโทษน้า มาแร้วคับ กลับมาสะมืดเลย ตอนนี้กะลังปั่นตอนที่ 25 / 26 ให้เสร็จก่อน ห้าทุ่ม ยังไงก็รอหน่อยนะค้าบบบ
-
รอได้ค้าบบ
วันนี้น่าจาแว้บไปศูนย์หนังสือจุฬามั่ง
เผื่อจาเจอพี่หมอต้นกะพี่ภีม
-
รอฮับหมอต้น :a1:
-
:m13: หมอต้นสู้ๆๆๆ :a2:
-
แสดงว่าวันนี้จะมาต่อ 2 ตอนเลยใช่มั้ยครับ :วู้วว1:
-
o7 o7 o7 o7 ทำไมคนเกลียดผมขนาดนี้อ่ะ คนมันพลาดไปแล้วนี่คับ มีใครเห็นใจผมบ้างมั้ยเนี่ยะ :o12: :o12: :o12:
โอ๋ โอ๋ ภีมมมม
เหอ เหอ ไม่ได้เกลียดน๊า แค่รักต้นมากกว่าเท่านั้นเองงงง จิงจิ๊งงง
เอาจิงๆๆๆนี่ถ้าไม่รู้ว่าปัจจุบันยังรักกันอยู่ล่ะก็ ภีมเอ้ยย จาส่งเพลงนี่ให้เลยย ให้ตกน้ำ ตกรถ ตกเรือ ตกท่าน้ำ สิวขึ้นหน้า ฝ่าขึ้นหนอง (เพลงไร ไม่รู้ชื่อ ร้องเป็นแค่เนี่ยยย) :laugh:
เออ เออ แต่ว่าตอนนี้รักกัน ก็ดีแล้ววว หมอต้นรักใคร ก็รักด้วยยยยยย :oni1:
-
ง่วงนอน :a12: แต่ก็จะรอครับ เป็นกำลังใจให้น่ะครับ :a2:
-
o2 ม่ายหวาย ง่วงแล้ว :a12: จะรออ่านตอนเช้านะครับ
-
มาแสดงความเห็นใจทั้งคู่ ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น คุณภีมตอนนั้นคงหน้ามืดไปจริงๆแหล่ะ แต่...คุณต้นเป็นคนดีมาก เขาจริงจังและมั่นคงและอดทน... ไม่น่าเชื่อเลย หาคนแบบนี้ได้ยากจริงๆ ต่างจากหลายคู่ที่ความร้าวฉานเกิดขึ้นเพราะความลังเลที่เห็นแก่ได้...ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และแตกไปอย่างง่ายดาย ไม่ว่าใครที่สร้างปัญหา ก็ย่อมเสียใจ
บอกตรงๆว่ารักและเอ็นดูคุณทั้งคู่นะ ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณภีมจะทำอย่างนั้นก็พอใจแล้ว หวังว่าคุณภีมจะดูแลคุณต้นตลอดไปนะคะ
อย่าพลาดอีกล่ะ :a2:
-
คันมือ....ขอเม้นต์เอา...บ้างครับ
อ่านติดตามมานาน
เคืองแทน ทำงี้กับพี่ต้นได้ไง :o12:
พี่ภีมนะพี่ภีม อ่านแล้วอยากจะ :เตะ1: อีกคน ชิๆๆๆๆ.....
ขอสมน้ำหน้าล่วงหน้าคับ
คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะพี่ภีม แฟนคลับพ่อยกแม่ยกพี่ต้นทั้งนั้นนนนน ฮ่าๆๆๆๆ......
:P
ปล. แต่ก็เห็นใจทั้งคู่แหละครับ รอติดตามนะครับๆๆๆๆๆ
ปล.2 คิดเหมือนกันนะคับว่าอยากอ่านมุมของพี่ภีมบ้าง ถ้าเป็นไปได้พี่ต้นให้พี่ภีมมาเขียนตอนพิเศษก็น่าจะดีครับ
-
หมอต้นยังไม่มาต่ออีกเหรอครับ :sad2: รออ่านอยู่นะคร้าบบบบบ
-
:3129: :3129: :3129:
25 26 อยู่ไหนน้า
-
ตอนที่ 25 ปฏิบัติการเอาคืนนายภีม
วันนี้ผมกลับมาจากบ้านแล้วคับ และมาถึงก็กลับเข้าไปคอนโดทันทีคับ
พอไปถึงผมก็ไม่เห็นใครอยู่….ใจนึงก็แอบเสียใจเหมือนกันนะที่ไอ้ภีมไม่อยู่ห้องมันคงจะไปนอนกับน้องรหัสมันแน่ๆ
แต่ผมก็ได้แค่คิดแหละคับเพราะตอนนี้ผมทำใจได้เยอะแล้ว ผมยืนคิดอะไรสักแปปก็มีโทรศัพท์เข้ามาคับ
" หวัดดีคับพี่เต้…พี่เต้นั่นเอง "
" ถึงห้องยังน้องต้น…" พี่เต้ถามผมคับ
" ถึงแล้วคับพี่…เนี่ยเพิ่งถึงคับ .." ผมตอบพี่เต้ไปคับ
" และพร้อมรึยังที่จะพิสูจน์รักของนายภีม…." พี่เต้บอกผมคับ ทำให้ผมนึกถึงแผนการของพี่เต้ทันที
" เอ่อ..พี่เต้ว่ามันจะดีหรอคับแบบนี้อ่ะ…" ผมบอกพี่เต้ไปเพราะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร
" ไม่ลองแล้วจะรู้หรอต้น…ขึ้นอยู่กับเรานะคับ…." พี่เต้บอกกับผม
ผมเงียบไปแล้วก็คิดถึงแผนการพี่เต้ว่ามันจะได้ผลแค่ไหน แต่ถึงผลจะออกมาเป็นอย่างไรคนที่ต้องเจ็บปวดมันต้องมีแน่นอนไม่ภีมก็ผม
ถ้าไอ้ภีมมันรักผมจริงแน่นอนมันต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำกับผมแต่ถ้ามันเลือกที่จะไปจากผมคนที่เจ็บปวดก็ต้องเป็นผม
พี่เต้เห็นผมเงียบไปเลยเรียกผมให้ผมได้สติ
" ต้น…เป็นอะไรรึเปล่า …" พี่เต้ถามผมด้วยน้ำเสียงห่วงใย
" อ่อ..เปล่าพี่ผมแค่คิดอะไรนิดหน่อยคับ…" ผมตอบพี่เต้ไป
" ต้นฟังพี่นะ…ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นมากับความรักของต้น ต้นคิดว่าต้นอยากให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไปหรอคับ
พี่เข้าใจนะว่าถ้าผลออกมานายภีมเลือกที่จะไปคนที่เจ็บปวดก็ต้องเป็นต้นแต่ต้นต้องคิดไว้เสมอนะคับ
ว่าความรักของต้นครั้งนี้มันอาจจะจบไปแล้วแต่ก็ใช่ว่าชีวิตต้นจะจบไปด้วย คนข้างหลังต้นยังมีอยู่ คือแม่ของต้น
ถ้าต้นไม่คิดที่จะเคลียปัญหานี้สักที มันก็จะเป็นหนามคอยทิ่มแทงทำร้ายต้นตลอดไป ถึงแม้ต้นจะเข้มแข็งแค่ไหนก็ตาม
เลือกที่ทำ…เพื่อจบปัญหาทุกอย่าง….หรือ…เลือกที่จะปล่อยไว้…เพื่อให้ความเจ็บปวดกับตัวเองต่อไป
ต้นเลือกเอาเองนะคับ"…พี่เต้บอกให้ผมคิด
" ได้คับพี่…ผมเลือกที่จะทำคับ…" ผมตอบไปอย่างแน่วแน่
" ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มแผนการได้เลยคับ.." น้องชาย พี่เต้บอกผม
" ได้คับพี่..แล้วเจอกันนะ"
พอผมวางโทรศัพท์จากพี่เต้ผมก็มองไปรอบๆห้องแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินไปเปิดตู้เก็บเสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็น
ใส่กระเป๋าจนดูตู้ว่างไปเยอะเลย
หลังจากนั้นผมก็นั่งแท็กซี่ไปยังคอนโดพี่เต้ พอผมไปถึงคอนโดพี่เต้ พี่เต้ก็มารอผมที่หน้าคอนโดแล้วคับ
" คิดดีแล้วนะต้น…" พี่เต้ถามผม
ผมยิ้มให้พี่เต้แล้วบอกไปว่า
" คิดดีแล้วคับพี่…ไม่ว่าผลจะเป็นไงก็ตาม"
พี่เต้ส่งยิ้มให้กำลังใจผม
" งั้นเราไปกันได้แล้วคับ..น้องชาย"
แล้วพี่เต้ก็ขับรถพาผมไปคอนโดแห่งหนึ่งคับซึ่งอยู่ไม่ไกลที่เรียนผมมากนัก
คอนโดแห่งนี้เป็นคอนโดของแฟนพี่เต้นั่นเองซึ่งพี่เต้ให้ผมมาอยู่ที่นี่ในช่วงเวลาลองใจไอ้ภีม
หลังจากนั้นผมก็เอาข้าวของไปเก็บและจัดห้องนิดหน่อยคับ แผนขั้นแรกของพี่เต้คือการที่ให้ผมทำตัวออกห่างไอ้ภีมอย่างช้าๆ
โดยให้ผมกลับไปนอนห้องไอ้ภีมบ้างมานอนที่ห้องแฟนพี่เต้บ้าง เหมือนที่ไอ้ภีมมันทำกับผมไงคับ
หลังจากเอาของไปเก็บแล้วผมก็ให้พี่เต้ไปส่งผมที่คอนโดไอ้ภีมเหมือนเดิม
พอผมมาถึงคอนโดก็เห็นไอ้ภีมกลับมาแล้วคับ ทันทีที่มันเห็นผมมันก็รีบวิ่งมากอดผมเลย
" ต้นคร้าบบบ…คิดถึงจังเลย…" มากอดแล้วก็อ้อนผมคับ
ในใจจริงๆ ดีใจมากนะ และคิดถึงมันมากด้วยแต่ผมจะแสดงอาการมากไม่ได้
ผมจึงยืนเฉยๆให้มันกอดแต่ไม่ได้กอดมันตอบแบบทุกครั้ง
ผมผละออกจากมันแล้วเอามือไปตบไหล่มันเบาๆ เหมือนเพื่อนทักทายกันแค่นั้น
" อืม..เป็นไงภีมสบายดีนะ.." ผมยิ้มและพูดให้มัน
ดูไอ้ภีมมันก็งงๆ กับการเปลี่ยนไปของผมนิดหน่อยนะคับ
" เอ่อ..เออ…สบายดีต้น.." มันตอบผมคับ
ผมก็เลยเดินออกจากมันไปหลังจากทักทายมัน แล้วก็ทำไรเรื่อยเปื่อย
โดยผมไม่ได้ใส่ใจกับการอ้อน การพูดเอาใจ หยอกล้อต่างๆนานา ของมัน
ผมทำได้แค่ ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง พอเป็นพิธี ทำเอาไอ้ภีมเริ่มหน้าเสียนิดๆคับ
" ต้นคับ…ต้นโกรธอะไรภีมรึเปล่าคับ…" ไอ้ภีมมันคงเห็นผมแปลกๆจึงถามผม
" เปล่านี่ภีม..ทำไมหรอ…" ผมทำหน้าเฉยๆตอบมันไป
" ต้นเปลี่ยนไปนะคับ…" มันบอกกับผม
" ต้นเปลี่ยนไปตรงไหนหรอคับภีม…ต้นก็เหมือนเดิมนี่คับ..นายนี่คิดมากเนอะ.."
ผมตอบมันไปด้วยถ้อยคำที่ไม่ใส่ใจมันมากมายและค่อนข้างห่างเหินแล้วผมก็หันหน้าไปสนใจทีวีต่อ ทำเอาไอ้ภีมหน้าเสียเลยคับ
พอตกกลางคืน…พี่เต้ก็แกล้งโทรมาหาผม โดยให้ผมทำทีเหมือนคุยกับแฟนประมาณนั้น
ผมก็แสดงสุดฝีมือคับ ทั้งหัวเราะ มีความสุข พูดจาหวานๆหยอดบ้าง พอไอ้ไอ้ภีมได้ยิน
และก็เดินออกมาคุยที่ระเบียง เหมือนแอบๆมันคุย แต่ผมก็แอบเปิดประตูไว้นิดๆพอที่มันจะได้ยิน
ผมคุยกับพี่เต้ประมาณ 1 ชั่วโมงคับ จริงๆไม่ได้คุยอะไรกันหรอกคับ ส่วนใหญ่คุยเรื่องฮาๆขำๆ กันมากกว่า
หลังจากนั้นที่ผมกลับเข้ามาในห้องไอ้ภีมมันก็มองผมแปลกๆคับ
" ต้น..คุยกับใครหรอ…" มันถามผมคับ
" อ่อ..เพื่อนนะภีม…" ผมตอบมันแล้วก็เดินมาที่เตียงเพื่อเตรียมจะนอนโดยไม่ได้ใส่ใจกับไอ้ภีมนัก
" คุยกับเพื่อนแล้วทำไมคุยนานจัง…" มันยังถามอีก
" ก็เพื่อนมันชวนคุยเรื่อยๆนะ…ก็เลยคุยไปเรื่อยเปื่อย.." ผมบอกมันไป
" แน่ใจนะว่าเพื่อน…" มันยังถามอีก
" เอ๊ะ…นี่ภีมต้นบอกว่าเพื่อนก็เพื่อนซิ…" ผมทำเป็นเสียงดังตะคอกมันคับ
ดูไอ้ภีมตกใจมากเลยที่ผมตะคอกมันเพราะปกติผมจะไม่เคยทำแบบนี้เลย
" ก็ภีมถามเฉย..ทำไมต้นต้องอารมณ์เสียด้วย…" มันบอกผม
" ต้นรำคาญคนที่พูดไม่รู้เรื่อง…แล้วก็หยุดถามอะไรสักที…จะนอน!!!!!!!! "
ผมตอบออกไป ทำเอาไอ้ภีมอึ้งเลยคับ
ผมไม่สนใจคับล้มตัวลงนอนและหันหลังให้มันทันที
ในใจผมตอนนี้ก็รู้สึกเสียใจนะที่ทำแบบนี้กับผมดูมันเองก็เศร้าๆไปเลยที่ผมเป็นแบบนี้
สักพักไอ้ภีมก็ลุกไปปิดไฟแล้วก็ล้มตัวมานอนข้างๆผม
สักพักมันก็เอามือมากอดผมแล้วมันก็ขอโทษผม
" ต้นคับ..ภีมขอโทษนะที่ทำให้ต้นรำคาญ…ภีมลืมไปวันนี้ต้นเดินทางมาเหนื่อยๆคงหงุดหงิดซินะ " มันบอกผมคับ
ผมไม่พูดอะไรแต่กลับเอามือผมไปดึงมือมันออกจากเอวผม
" นี่ภีม…อย่ามากอดได้ป่ะ…ต้นอึดอัด…" ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
" อ่ะ..เอ่อ…งั้นภีมขอโทษแล้วกัน " แล้วมันก็ขยับออกห่างผมเลย
พอไอ้ภีมมันเห็นว่าผมคงหลับแล้วมันเลยมาใกล้ๆผม แล้วหอมแก้มผมเบาๆแล้วมันก็หันหลังกลับไปนอนคับ
ผมรู้สึกตัวนะคับที่มันหอมแก้มผม ทำให้ผมรู้สึกว่ามันรักและเป็นห่วงผม
พอตื่นมาตอนเช้าผมก็ตื่นตามปกติคือประมาณ 6 โมง แล้วเตรียมอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียน ผมอาบน้ำเสร็จก็เห็นไอ้ภีมตื่นคับ..
" ต้นคับ..รอภีมแปปนะ..เดี๋ยวภีมไปส่งนะคับ"
มันเตรียมตัวจะลุกไปห้องน้ำ ผมเลยรีบชิ่งบอกมันไป
" ไม่ต้องหรอกภีม….วันนี้เราอยากไปเอง " ผมบอกมันไปแบบนี้คับทั้งที่จริงๆพี่เต้จะมารับผมในเช้านี้คับ
" ทำไมล่ะต้น..ภีมไปส่งดีกว่าจะได้ไม่ต้องโหนรถเมย์…" ผมบอกผม
" ไม่เป็นไรภีม….ต้นชินกับการขึ้นรถเมย์แล้วแหละ…." ผมบอกมันไปด้วยน้ำเสียงประชดประชันที่มันปล่อยให้ผมขึ้นรถมามาตั้งเกือบปี
ทีตอนนี้จะทำทีไปส่งผม ชิส์ แอบสะใจเล็กๆคับ
ภีมถึงกับสะอึกพูดไม่ออกเลยคับ
ผมรีบแต่งตัวแล้วหยิบหนังสือจะออกจาห้อง แต่ผมลืมอะไรไปอย่างนึงคับ
" วันนี้จะกลับห้องมั้ย…" ผมถามไอ้ภีมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
" เอ่อ..กลับคับต้น…เดี๋ยวววันนี้ภีมรีบกลับนะ..เย็นนี้เราไปกินข้างเย็นข้างนอกกัน" ไอ้ภีมพูดแล้วยิ้มให้ผม
ผมแสยะยิ้มนิดๆ แล้วบอกมันไปว่า
" คือต้นจะบอกภีมว่าวันนี้ต้นไม่กลับนะ..จะไปนอนหอเพื่อนสักหน่อย พอดีมีงานเข้าตั้งแต่ปิดเทอมยังไม่เสร็จ "
ผมบอกมันไปแล้วเดินออกจากห้องไปเลยโดยไม่ได้สนใจไอ้ภีมเลย
ผมมายืนรอพี่เต้ที่หน้าคอนโดสักพักพี่เต้ก็ขับรถเข้ามาคับ
" เป็นไงต้น…ทำตามแผนรึเปล่า…." พี่เต้ถามผมคับ
" แน่นอนคับพี่…นักแสดงมืออาชีพ…" ผมยิ้มแล้วบอกกับพี่เต้
ผมเข้ามาในรถพี่เต้แล้วคับแต่พี่เต้ไม่ออกรถสักที ผมเลยถามพี่เต้คับว่ารออะไร
" อ้าวพี่เต้..ทำไมไม่ไปสะทีอ่ะคับ.." ผมบอกพี่เต้คับ
" รอเวลาแปปนึงต้น…" พี่เต้ตอบผมมา ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ผมกำลังจะเอ่ยถามพี่เต้ต่อ..แต่จู่ๆพี่เต้ก็โน้มตัวลงมาเหมือนจะคาดเข็มขัดนิรภัยให้ผมคับแล้วพี่เต้ก็พูดกับผม
" อยู่เฉยๆนะตัน…แล้วพอพี่ลุกออกไปก่ทำหน้ายิ้มแย้มนะคับ.." พี่เต้บอกผมคับ ผมงงก็เลยถามพี่เต้คับ
" ทำไมหรอพี่.."
" ก็ดูนั่นดิที่ประตูคอนโดน่ะ…" พี่เต้บอกผมคับ
ผมหันไปดุก็เห็นไอ้ภีมยืนมองกำหมันแน่น…อยู่ตรงนั้น ดูท่าทางมันจะโกรธมากทีเดียว
เพราะถ้ามองจากตรงนั้นเข้ามาในรถก็เห็นเหมือนว่าพี่เต้กอดผมอยู่ หรือกำลังพลอดรักกันทีเดียว
แล้วพี่เต้ก็ผละออกจากตัวผม..ผมก็ยิ้มแย้มอย่างที่พี่เต้บอกแล้วพี่เต้ก็ออกรถไปทันทีคับ
ในใจผมตอนนี้คิดว่าไอ้ภีมันต้องโกรธ ต้องเสียใจแน่ๆ เพราะมันยืนมองตัวสั่นเลยทีเดียว
และทุกๆวันผมก็ยังทำตัวแบบนั้นกับไอ้ภีม วันไหนมันอยู่ห้องผมก้แกล้งไปนอนที่คอนโดแฟนพี่เต้บ้าง
บางทีก็อยู่กับมันบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจใส่ใจมัน ทำเอาผมกับไอ้ภีมทะเลาะมีปากเสียงกับผมเกือบทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน
แต่ผมก็ไม่ยอมมันคับเถียงมันบ้าง โวยวายใส่มันบ้างแบบที่ผมไม่เคยทำกับมันตั้งแต่คบกันมา
และผมก็ชนะทุกครั้งคับ เพราะผมบอกมันว่าถ้าไม่พอใจก็อย่าอยู่ด้วยกันเลย ..ทำเอาไอ้ภีมหงอไปเลย
เดี๋ยวนี้มันเริ่มกลับห้องบ่อยขึ้น….ถึงแม้ว่าผมจะคอยหนีไปนอนที่คอนโดแฟนพี่เต้บางครั้งมันก็ยังกลับมานอนห้อง
วันไหนถ้าผมอยู่มันก็จะเอาใจผมสารพัด..ดูแลเทกแคร์ผมอย่างดี…แม้ว่าผมจะทำเป็นเฉยๆหรือไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการเอาใจของมันมากนัก
และวันนี้ก็เหมือนเดิมคับ…ไอ้ภีมกลับห้อง ผมก็เลยจะไปนอนที่คอนโดแฟนพี่เต้
" อืมภีม..มาห้องก็ดีแล้ว..วันนี้เราจะไปติวหนังสือกับเพื่อนไม่นอนห้อง…" ผมบอกมันคับ
" เดี่ยวนี้ต้นไปนอนที่อื่นบ่อยมากเลยนะคับ…โดยเฉพาะเวลาที่ภีมกลับมา…" ไอ้ภีมพูดประชดผมคับ
" ก็เรามีงานต้องทำ..ต้องติวหนังสือนี่…ก็เหมือนกับภีมนั่นแหละที่ไปนอนหอเพื่อนบ่อย..ต้นก็ไม่เคยว่าภีมสักคำ
แล้วภีมจะมาพูดประชดต้นทำไม…"
ผมบอกมันไปด้วยน้ำเสียงประชดเช่นกัน ทำเอามันโกรธตัวสั่นทีเดียว
ผมไม่สนใจคับหยิบข้าวของแล้วออกจากห้องทันที แล้วกระแทกประตูปิดสะเสียงดังเลยทีเดียว
อิอิ ….เดี๋ยวนี้กลายเป็นน้องต้นขาวีนไปสะแร้วววว
ผมกำลังรอลิฟท์อยู่คับพี่เต้ก็โทรมาคับ
"ดีคับพี่เต้…" ผมทักทายพี่เต้ไป
" น้องต้นอยู่ไหนเนี่ย.." พี่เต้ถามผมคับ
" อ่อ..อยู่ที่ห้องนี่แหละคับ..แต่ตอนนี้กำลังจะไปคอนโดแฟนพี่นั่นแหละ.." ผมตอบพี่เต้
" หรอ..อืมดีเลยพี่ขัยรถผ่านแถวนี้พอดีจะได้รับไปเลย…" พี่เต้บอกผมคับ
" อืมคับ…เอางั้นก็ได้…" ผมตอบตกลงไป
" งั้นรอพี่ข้างล่างคอนโดนะ..อีกห้านีทีถึง.." พี่เต้บอกผม
" ได้คับพี่.." ผมบอกพี่เต้ แล้วพี่แกก็วางสายไป
ผมยืนรอพี่เต้สักพักพี่เต้ก็มารับผมคับ แล้วเราก็ขับรถออกไป
" เอ่อ..ต้นเดี๋ยวพี่เลยไปคอนโดพี่ก่อนแปปนึงนะ..พี่ลืมของนิดหน่อยนะ "
" อืม…ได้สิคับพี่.." ผมบอกพี่เต้ไป
แล้วผมกับพี่เต้ก็มาถึงคอนโดพี่เต้..ตอนแรกผมจะรอในรถแต่พี่เต้บอกให้ขึ้นห้องไปด้วยกัน
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากคับ…เพราะไว้ใจพี่เต้คับ..พี่แกคงไม่ปล้ำผมแน่
พอไปถึงบนห้องพี่เต้ก็ให้ผมนั่งดูทีวีรอแกคับ..เพราะแกบอกว่าอยากอาบน้ำ
ผมก็นั่งดูทีวีรอไปเรื่อยๆคับ..ประมาณครึ่งชั่วโมงพี่เต้ก็แต่งตัวเสร็จจึงพาผมไปข้างล่าง
แล้วผมกับพี่เต้ก็ขับรถออกไป สักพักพี่เต้ก็ขับรถมาจอดที่ร้านอาหารคับ
" อ้าวพี่เต้..มาที่ร้านอาหารทำไมอ่ะ…" ผมถามเพราะงงคับ
" ก็พามาทานข้าวก่อนเย็นแล้วนี่ ..เดี๋ยวค่อยไปส่ง.." พี่เต้บอกผม
" อืม…ก็ดีพี่ผมหิวพอดี…." ผมบอกพี่เต้ไปคับเพราะตอนนี้หิวแล้ว
พี่เต้พาผมมานั่งที่โต๊ะคับ..แล้วเราก็สั่งอาหารกันนิดหน่อย
ระหว่างการกินพี่เต้เอาใจผมทุกอย่าง ตักโน่น ตักนี่ให้ผม..จนผมแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรคับ
ผมคงกินมูมมามไปหน่อย เศษอาหารมันติดที่แก้มผมคับ ผมก็ไม่รู้ตัวหรอก
พี่เต้ก็เลยเอื้มมือแกมาปัดออกที่แก้มผมเบาๆ…ผมตกใจนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มให้แกคับ
แต่พี่แกปัดออกแล้วพี่แกก็ยังไม่เอามือแกออกไปจากแก้มผมคับ..ผมเลยจะถามแกว่าเช็ดอะไรนักหนา
แต่ยังไม่ทันถามคับ…จู่ๆใครก็ไม่รู้เอาน้ำในแก้วมาสาดใส่หน้าพี่เต้
ผมตกใจมากเลย..เลยหันไปมองคนที่สาดน้ำใส่หน้าพี่เต้
ภีม……..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ดึกไปหน่อนนะ..ขอโทษด้วยพยายามเร็วที่สุดแล้วแต่โดนไอ้ภีมกวนตลอดเลย ไม่บอกว่าไม่อยากให้ผมเขียนว่ามันเลวมากนัก คนเกลียดมันหมดแล้ว
มันเลยกวนผมตลอดเลย ...ไงผมจะพยายามลงให้ต่อเนื่องมากที่สุดนะคับ ช่วงนี้เริ่มมีงานเข้าแล้ว อาจช้านิดหน่อย
ปล. อย่าเกลียดไอ้ภีมมันมากเลยคับ...ตอนนี้มันเป็นเด้กดีแล้ว...ถ้าคนเกลียดมันมากๆมันขู่จะไม่ให้ผมเขียนเรื่องต่ออ่ะ....แต่ผมไม่ยอมหรอกเนาะ
-
จิ้มๆ
เป็นไงล่ะ
เจอพี่หมอต้นเอาคืนพี่ภีมมั่งแล้ว
แต่ไม่ได้เกลียดพี่ภีมเลยนะ
แค่เคืองๆ แล้วก็อินไปกับสถานการณ์ตอนนั้น
จิงจิ๊งงงงงงง :m13: :m13:
ไม่ได้โม้
:laugh: :laugh:
-
555555555555+
สะใจจริงๆ ให้รู้ซะบ้าง ว่า ทีใครทีมัน :laugh:
ไม่ได้เกลียดภีมเหมือนกันนะ แค่ไม่ชอบใจเฉยๆ :oni1:
-
ไม่ได้เกลียดคร้าบบบ แค่โกรธนิดหน่อย o12
เดี๋ยวพอทำตัวดี ๆ แล้วก็กลับมาเชียร์เหมือนเดิม :m1:
ว่าแต่วันนี้จะมีอีกตอนนึงใช่มั้ยครับ หมอโต้นนนนน :m12:
-
โอ้ ก็อดดดดดๆๆๆ :m30:
ไม่มีครายเกลียดภีมเรยจิง จริ๊งงงงงง :m29:
มาต่ออีกนา
คราวนี้ หมอต้น ซวยแน่ๆ :m25:
-
ไม่ทันแล้วล่ะ ภีม ตอนนี้มีแต่คนรอดูฉากแก้แค้นทั้งนั้นแหละ 555 :laugh:
-
ช่วงเอาคืน :laugh: :laugh:
ไม่ได้เกลียดภีมน๊าคับ :oni3:
รออ่านตอนต่อไปน๊าคับ
-
:a4:ขอเข้ามาร่วมสะใจนายภีม :m14:
เป็นไงล่ะ โดนบ้างแล้วทำเป็นยอมไม่ได้ :angry2:
กลับไปนอนกอดน้องรหัสต่อดิ :laugh:
-
โอ้ยยยย รอตอนนี้อย่างแรงเพราะอยากรู้ว่าจาเอาคืนยังไง เด็ด สุดๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
เฮ้ยยยภีม ม่ะต้องกัวว่าคนจาเกลียดหรอก ลองให้หมอต้นเขียนฉากสวีท ให้อ่านสักฉาก รับรองงเรตติ้งกลับมาเหมือนเดิมมม :laugh:
แฟนๆๆที่นี่อ่ะ รักคนเขียนน่ะ คนเขียนรักใครก็รักตามแหละ เหอ เหอ เหอ :m1:
แต่ก็แอบสะใจตอนนี้เหมือนกันอ่ะ :m20: แบบเออหนามยอกเอาหนามบ่งได้ใจโครตตตตต
ปล. ถ้าไม่ให้หมอต้นมาเขียนต่อรับรอง คนในบอร์ดฆาตกรรมแน่ๆๆๆ :oni1: ไปนอนล่ะ
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :a11:
ไอวิวสวายยยยยย..55+...อัพแล้วว...
มื่อคืนนั่งรอจนตี 3 แน่ะ = =...
อิอิ คินนี้มาอัพ ลั้ลล้า
..สะใจภีมมากกกกกกกก 555+...รุซะมั่งว่าไคใหญ่ อิอิ
แต่เค้าม่ายเกลียดภีมน้า...อาจจะเผลอไปบ้างแต่ไม่เกลียด อิอิ..
เกลียดทามมาย...ในเมื่อหมอต้นรักภีม..เราก็ร๊ากภีมด้วย (รังสีอัมหิตพิศวาส ..เฮือก !!!)
... :m13: :m13: :m13: ...
-
รีทุก 4 ชั่วโมงเลยอ่ะ แต่ก้อไม่เกลียดภีมน้า :laugh: สู้เค้านะต้นเรารออยู่ o7จัดการภีม :o8:ให้หลับไปก่อนเลย แล้วรีบมาต่อนะจ๊ะ :bye2:
-
นายภีมได้บทเรียนซะ :laugh:
หมอต้นก็ใจเด็ดดีนะคะเนี่ย :m4:
-
ขอแอบตอบ
ก่อนหน้านี้อยากระบายอารมณ์มากๆ ตั้งแต่อ่านตอน 22-23 จบ
แต่กลัวจะหยาบคายเกินไป :angry2:
เพราะนายภีม ทำเจ็บช้ำมากมาย
เราคิดว่าคนที่เหงาแล้วมีคนอื่นแบบภีมนะ คงจะมีอยู่ไม่น้อยล่ะ มันถือว่าค่อนข้างร้ายแรงนะ ไ้อ้การนอกใจเนี่ย
แต่เราว่าอาการร้ายแรงกว่าคือ หมอต้น ทนได้ยังไงเป็นปี เราทนไม่ไหวจิงๆ อ่านแล้วร้องไห้ตามเลย ยิ่งไม่มาต่อเนี่ย เราเลยจิ้นเอาเอง รอจนตี 2 ไม่มา นอนร้องไห้ถึงตีสาม เพราะคิดเอาเองอะ
แต่ตอนนี้ไม่อะไรแล้วล่ะ เดวคุณพี่ภีมจะขัดขวางไม่ให้หมอต้นมาต่อ :oni2: :oni2:
เพราะแบบนั้น อย่าน้อยใจเลยน้าจ้าาา สนับสนุนให้หมอภีมลงต่อเหอะ
*ว่าแต่วันนี้มีอีกตอนมั้ยคะ จะรอต่อไปคะ
**เรารอเรื่องนี้ข้ามวันข้ามคืนทุกวันเลยนะคะ ติดใจมากๆๆ อ่านแล้วชอบมากมาย
***ช่วงไหนที่หมอต้นบอกไว้ว่าจะลงเรารีเฟรชรัว -*- ปุ่ม F5 แทบเจ๊งอะ
-
โดนซะเเล้ว อิ อิ สม...ทำไมต้องให้เจ็บปวด สูญเสียก่อนแเล้วค่อยค่อยคิดได้เน๊อะคนเรา
พอๆ ไม่ว่าเเล้วก็ได้ เจ้าคุณภีม อิ อิ เดี๋ยวน้องต้นไม่มาต่อ
ปลื้มพี่เต้มากมาย :m1:
-
:mc4: ได้อ่านแล้วครับ สะใจจจจจจจจจจจจ พี่เต้เยี่ยมสุดๆ o13
อ่านแล้วไปนอนแล้วครับ :a12:
จะรอตอนต่อไปน่ะครับ
-
ถ้าไม่รู้ว่าปัจจุบันยังรักกันอยู่ คงจะเกลียดมากกว่านี้หรอก ภีมจ๋าไม่ต้องกลัวไปหรอก คนอ่านที่นี่เน้นปัจจุบัน อดีตมีไว้เตือนใจ ไม่เก็บมาคิดๆ เพราะฉะนั้น อย่างอลไปเลยน้า
พี่เต้อยู่หมอดูสำนักไหน อยากรู้มาก :m4: ดูเหมือนจะเดาความคิดภีมออกไปหมดเลย
-
ปรบมือให้กับคุณหมอ :m4: :m4: :m4: :m4:
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะครับ รักกันนานๆๆนะ :L1: :L2: :L2: :L2: :L1:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับนายภีมเจอแบบนี้บ้างนะครับ
หมอต้นอย่าเพิ่งใจอ่อนนะครับ
จำตอนที่นายภีมทำกับพี่ดิครับผม
แต่สงสารพี่เต้นะครับ
ผมว่าพี่เต้มีใจให้หมอต้นแน่เลย อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
สะใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m4:
ถ้าตอนนี้ภีมเป็นเด็กดีแล้ว ก็ไม่มีใครเขาเกลียดหรอก เขาไม่ชอบภีมคนที่หลงผิดนอกใจหมอต้นต่างหาก :laugh:
-
:a2:
รีทุก 10 นาที -*- ตั้งแต่ สี่ทุ่ม สีสิบ -*-
นั่นแหละๆ คุ้มค่าการรอคอยครับ...
ไม่อยากจะบอกว่าแอบสะใจจริงๆ ที่พี่ภีมโดนแบบนี้ - :laugh:
แบบว่าเคยโดน เคยรู้ว่าเวลาโดนนอกใจมันรู้สึกไง
อ่านตอน ก่อนหน้านี้ แอบเศร้ามากๆครับ แบบว่า คีย์บอร์ดเกือบพัง อ่านไปทุบไป o12
มันแค้นแทนอ่ะ :o8:
รออ่านอยู่นะครับ :a1: ไปนอนละ^^ :oni1: :oni1: :a12:
-
แผนนี้อยู่หมัดครับบบบบ พี่น้อง
-
แอบสะใจครับ :laugh: :laugh: แผนเริ่มหนุกแล้วครับพี่น้อง
รอตอนต่อไปเน้อ :oni2: :oni2:
-
:m4: :m4: :m4:
แอบรู้สึกสะใจมากมาย
:a2: :a2: :a2:
ปล. ไม่ได้เกลียดพี่ภีมนะ เพราะเดี๋ยวก็คงมีฉากหวานกันแล้วใช่มะ อิอิ
-
:laugh: แบบนี้แหละ เอาแบบนี้เลย คราวหน้าภีมจะได้ไม่นอกลู่นอกทางอีก
ทีแบบนี้นะมีเวลาให้ ทีต้นไม่สบายขนาดนั้น ยังไปสวีทกับน้องรหัสได้
แถมถึงกับจูบกันอีก o12 นี่หมอต้นนอกใจแบบหลอกๆ เองนะเนี่ย
แต่เดี๋ยวสำนึกผิด ก็จะให้อภัย ก็ได้ :m14:
พี่เต้ก็ช่างน่ารักจริงๆ :m4: :m4: :m4:
ปล. ต่อไปนี้ขอวันละสองตอนน้า จะได้หายโกรธภีมไวๆ เพราะงั้น รีบปล่อยหมอต้นมาเขียนน้า :m12: อิอิ
อยากดูตอนสวีทๆ กันอีกอ่ะ :m23:
-
รอตอนหน้าจ้า เอาให้เค้ารู้เลยว่าโดนแฟนตัวเองหลอกมา1ปีเจ็บแค่ไหน แย่แค่ไหน
-
:oni2: :oni2: :oni2:มารอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว้าย พี่เต้เลยโดนลูกหลงเลย :m23:
หึหึ แต่สมน้ำหน้าภีม :laugh:
นอกใจต้นก่อนทำไมล่ะ ต้องโดนเอาคืนแบบนี้แหละ :angry2:
-
ทำดีก็ชมครับ
ทำไม่ดีก็ด่า
แต่ปรับปรุงตัวแล้วก็อภัยกันได้ครับ
ปล.แต่ตอนนี้อยากด่าเพราะทำให้มาลงช้าครับ :angry2:
-
หนามหยอกต้องเอาหนามบ่ง
o13 o13 o13
-
หุหุ สะใจ :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าเอ็งอย่าโวย :m14: :m14: :m14: :m14:
-
:laugh:นายภีมน้อยใจซะงั้น :laugh:
แต่ก็ดีนะที่ยังเจอคนอย่างหมอต้น
ถ้าอย่างผมน่ะคงแย่แหละ
คบมาห้าปีมีไรกับคนอื่น(เพื่อนกลุ่มเดียวกัน) ก็ยังเลิกแบบตั้งตัวไม่ทันเลยอ่า
ไม่ได้เห็นเองกับตาอีกนะ แต่มันก็มีหลักฐานอ่า
แต่ตอนนี้ก็เพื่อนที่ดีต่อกันแหละ
แต่ก่อนจะออกมามีแอบสะกิดนิดนิง
วันนั้นตอนเที่ยงมั้ง นั่งทำข้อสอบกับเพื่อนอีกคน
แล้วเค้าสองคนก็เล่นกันอ่านะ คนที่เป็นเพื่อนเราก็บอกว่าอย่ามาแตะต้องตัวฉัน
(แบบว่าห้องที่ผมเรียนจะพูดแทนตัวเองและเพื่อน ว่า เธอ กับฉันกันหมดอ่า ผู้ชายเลยดูไม่แมนเท่าไหร่ อิอิ)
แล้วเค้าคนนั้นก็พูดไรไม่รุ แต่ผมบอกไปว่า "ยังเหลือที่ไหนที่ยังไม่ได้จับอีกหรอ นึกว่าทุกซอกทุกมุมแล้ว"
ผมกับเพื่อนขำกันแล้วเล่นกันต่อสนุกเลยแหละ มีเค้าคนเดียวมั้งเงียบไป
นอกเรื่อง ๆ
แล้วนายภีมจะว่าไงต่อนะ หมอต้นจาบอกสิ่งที่เห็นและได้ยิน
ในตอนต่อไปเลยหรือป่าว
เป็นกำลังใจให้คับ
แล้วก็รอตอนต่อปาย
:oni3: :oni3: :oni3:
-
ชอบเรื่องนี้จัง :o8: แต่ยังอ่านไม่จอบหรอกนะ อิอิ ไม่ไหวอ่ะง่วงมาก
อ่านตั้งแต่ 4 ทุ่มจนถึง 1โมงเช้าบังไม่จบเลย รักคนเขียนนะ ชอบที่มาลงให้ทุกวันไม่หนีหายแบบไรเหตุผลแบบคนเขียนบางคน อิอิ แอบบ่นอ่ะ (แต่ถ้าใครมีเหตุผลจริงก้อขอโทดด้วยนะที่ด่ารวมไป อิอิ)
นอนก่อนเด๋วอ่านต่อ ม่ายไหวแร้ว o2
-
ขอเม้นท์ต่อหน่อยนะ คือผมเป็นคนหนึ่งที่จบจากที่ ม. นี่อ่ะ และเคยอยู่หอในด้วย (ผมจบมาแล้วประมาณ 2 ปี ไม่ได้อยู่หอนั้นมา 5 ปี ตั้งแต่ปี 1 อ่ะ) คือเมื่อก่อนอยู่ห้องกับรูมเมทกันทั้งหมด 4 คนนะ (แต่หมอต้นอยู่กะถีม 2 คนเอง) หรือว่าเค้าเปลี่ยนให้อยู่แค่ 2 คนแล้วหว่าจบมานานล่ะ คือขอโทดนะไม่ได้จับผิด อิอิ แต่อยากรู้อ่ะ อย่าว่ากันนะ :เตะ1:
เมื่อก่อนห้องเล็กมาก แล้วอยู่ตั้ง 4 คน เราเจอห้องครั้งแรก ร้องไห้เลยอ่ะ แบบว่าอยู่ไม่ได้ ขอแม่อยู่หอนอกโดยด่วนเลย แต่อยู่ไป ก้อมีความสุขดีอ่ะ อบอุ่น รักกับเมททุกคนมากๆ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆจังเลย คิดถึงเมทเก่าๆไม่ได้ติดต่อกันนานเลยอ่ะ ทำมือถือหาย จำเบอร์ม่ะได้อ่ะ แง๊ๆๆๆ
ตอนเรียนเคยถูกเด็ก คณะSS เถื่อนๆ(นักรักปี๊) มาจีบด้วยอ่ะๆ กัวมั่กๆ แต่หลังจากบอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า ก้อไม่มีอะไรเป็นเพื่อนกันจนมาถึงตอนนี้อ่ะ อิอิ
-
หมอต้นรักใคร คนอ่านก้อรักด้วยแหละน๊า ภีมเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย :m14:
-
สะจายยยยยยยย :m4:
ทีใครทีมันจ้ะ นายภีม :m14:
-
:m4: :m4: :m4: อย่างนี้ต้องเอาคืนนาน ๆ นะครับ ต้นทนมาได้ตั้ง 1 ปี
-
:laugh: ฮ่าๆๆๆ สะใจมากๆค่ะ สงสัยภีมจะแอบตามออกมาตั้งแต่คอนโด หึๆๆ งานนี้มีเฮแน่ๆ :oni2:
-
สะใจจริ๊งงงงงงง
:laugh:
ภีมโดนเข้ากับตัวมั่ง ถึงจะรู้สึก
หึๆ
ตอนต่อไปจะอารมณ์ไหนหว่า
รอครับผม
:a1:
-
อุ๊ยตาย คุณภีมน้อยใจ แหมๆ :m14:อย่าคิดมากมายสิคะ
:m13:เรื่องมันผ่านมานานแล้ว ปัจจุบันสำคัญที่สุด ทำใจผ่านๆไปเต๊อะ คำวิจารณ์ล้วนมาจากความห่วงใยในชีวิตคู่ของพวกคุณกันทั้งนั้น อย่าได้เอามาเป็นอารมณ์เลยนะ
รอตอนต่อไปของคุณต้นค่ะ เรื่องลงต่อเนื่องไม่ขาดแบบนี้ยอดเยี่ยมมากมาย
-
คริๆๆสะใจนายภีม..............แล้วน้องรหัสนายภีมเป็นไงบ้างน่า......
ต้นเอาให้เข็ดเลยนะ
-
เป็นไงภีมโดนซะมั่ง ทำต้นไว้เยอะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:laugh: :laugh: สะใจมากครับ หมอต้น ....
-
น่าๆๆ พี่ภีมอย่าน้อยใจไปเลย แค่อ่านแล้วอินไปนิ้ดส์นึงเลยสะใจพี่นิดหน่อย :laugh:
แต่ไม่ได้เกลียดน้า ยังไงก็เป็นคนที่พี่ต้นรักไม่ใช่หรอ :o8: แฟนคลับจะเกลียดได้ไง :oni1:
-
:m14:สมน้ำหน้านายภีม :m14:
แหม ทีตะเองทำอ่ะ ไม่คิดนะ
ทีต้นทำบ้าง จะมาโกธรทะมายห่ะ
ทีใครทีมันเด่ :laugh: :laugh:
:laugh: :laugh:
-
เอาให้เข็ดเลยนะครับ ต้น อย่ายอม มันต้องเจอแบบนี้ละ คนแบบนี้
:laugh:
เกลียดภีมจริงๆ :angry2:
-
อยากถามคุณหมอว่าแสดงบทนอกใจเป็นระยะเวลานานป่าวค่ะ กี่วัน กี่เดือน :m20:
-
สะจัย หมอ ต้น เก่ง 55+ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่ภีมอย่าน้อยจัยนะแต่พี่ทำเกินไปจิงๆผมรับไม่ได้ อิอิ รู้สึกยังคับพี่ภีม อิอิ
-
หุหุ โดนเอาคืน :laugh: :laugh: :laugh:
-
โย่วๆ.................ต้องแบบนี้สิคร๊าฟพี่ต้น.................มานถึงจะสะใจ
แย้วมานจะเปงยังไงต่อไปนะ..........พี่ต้นยอ่าเพิ่งใจอ่อนนะคับ
ความทรมานเกือบปี..........แค่นี้กับผู้ชายเห็นแก่ตัวมานยังน้อยไปด้วยซ้ำนะคับ
ยังไงก้อเอาให้สาแก่ใจแล้วค่อยให้อภัยนะคับ
แล้วอย่าลืมมาต่อนะคร๊าฟพี่ต้น.............ว่าแต่ต้นกับเต้ก้อเข้ากานอยุ่นะคร๊ษฟ อิอิ(ล้อเล่นนะคับ)
เสียดายง่าพี่เต้ก้อมีแฟนแย้ว.............สุภาพบุรุษมากมายนะนี่
แล้วจะรอให้พี่ต้นมาต่อนะคร๊าฟ..................อย่าลืมนะคร๊าฟ อิอิ :oni2: :oni2:
-
ภีม โกรธถึงกับเล่นสงกรานต์กะพี่เต้าเลยทีเดียวววว
ตอนต่อไปนี่ น่าลุ้นสุดดดดดดดดๆ
-
หมอต้นค้าบ
เข้ามาทวงสัญญา
ไหนหมอต้นบอกว่ากลับมากทม.แล้วจะอัพเยอะๆไง
ไหง..เป็นวันละตอนแบบนี้อะ
ไม่รักหมอต้นแล้วววววววววววววววววววว
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เย้ๆๆ หมอต้นสู้ๆ :mc4: แอบสะใจเล็กน้อย 555+
หมอต้นรุกโลดดดด o7
-
โอย ไคลแม๊กซ์มากๆ
อัพเร็วนะครับ หมอต้น :oni2:
-
ไม่ได้ว่านะ :serius2: แต่ก็เลวจริงอ่ะ o12
ตอนนี้ดีแล้วนี่เน้อ :เฮ้อ:ยกโทษให้ละกัน
มาต่ออีกนะหมอต้นอ่ะ o13 ไม่ต้องกลัวคำขู่นะค่ะ
-
การแก้แค้นครั้งนี้ ใครๆเค้าก็อยากติดตามกันทั้งนั้น
มันสายไปแล้วววววววววว 555+
-
ภีมเอ้ย สงสารว่ะ :laugh: :laugh: รออ่านต่อนะ
-
แอบสะใจเล็กๆ แต่ก็สงสารนายภีม ... เอ๊ะยังไง :o8:
มาต่อไวๆ นะครับคุณหมอ .. นายภีมก็เป็นเด็กดีให้ได้ตลอดนะครับ ผมเข้าใจ คนเรามันผิดพลาดกันได้ ผมก็เคย ห้าๆ .. o7
-
ตอนที่ 26 เรากลับมารักกันได้มั้ย
" ภีม!!!!!!!!..." ผมอุทานชื่อมันด้วยความตกใจ
" ที่ต้นเปลี่ยนไปก็เพราะแบบนี้ซินะ…" ไอ้ภีมบอกผมแล้วมองหน้าผมแบบจะกินเลือดกินเนื้อเลย
ตอนนี้อยู่ในภาวะตกใจที่เจอไอ้ภีมแบบนี้
" ภะ….ภีมมาได้ไง…" ผมถามมันคับ
" หึหึ..ภีมตามต้นมาตั้งแต่ออกจากคอนโดแล้ว …" มันสะกดรอยตามผมนี่หว่า
" นี่ถ้าไม่เห็นกับตาภีมก็ไม่อยากเชื่อนะว่าต้นจะทำตัวแบบนี้เป็นแบบนี้ …" ไอ้ภีมมันเริ่มจะด่าผมแล้ว
" ทำตัวอย่างไงไม่ทราบ…" ผมเริ่มโมโหแล้ว
" ยังต้องให้บอกอีกหรอว่าต้นทำตัวอย่าไงน่ะ…ทุกครั้งที่ไม่กลับห้องก็คงไปนอนห้องไอ้หมาขโมยนี่ซินะ "
ไอ้ภีมเริ่มแล้วคับ
" นี่ภีม…พี่เต้เค้าเป็นพี่ต้น..กรุณามีมารยาทกับพี่เต้ด้วย…" ผมยังด่ามันอย่างผู้ดี
" หึหึ…แน่ใจนะว่าพี่ชาย….ชู้ละซิไม่ว่า…" มันเน้นคำว่าชู้ใส่หน้าพี่เต้เลยคับ
" ก่อนมากินข้าวเนี่ยะ…เสร็จขึ้นสวรรค์กันไปกี่รอบล่ะ…" มันยังด่าผมไม่หยุด ผมก็ยังอดทนกับคำด่าของมัน
" ไอ้ชู้นี่มันคงลีลาเด็ดละซินะ…ถึงยอมเป็นเมียมัน..ทีกับแฟนตัวเองไม่เคยจะยอม…" มันด่าผมแรงมาก
ผมทนไม่ไหวแล้วคับ
" เพี๊ยะ!!!!!!!!....." ผมลุกขึ้นตบหน้ามันอย่างแรงจนหน้ามันหันเลยทีเดียว
" อย่ามาพูดต่ำๆแบบนี้กับต้นนะ…." ผมบอกมันด้วยความโกรธ ตอนนี้ผมโมโหจนตัวสั่นเลย
" ต้นไม่ได้ทำตัวต่ำๆเหมือนกับภีมหรอก ที่โกหกตอแหลต้นมาตลอด…" ผมด่ามันแล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมา
"ภีมไปโกหกอะไรต้นตอนไหน…" มันยังปากแข็งคับ
" เอาล่ะ…ภีม…นายทำอะไรกับต้นไว้พี่คงไม่ต้องบอกหรอกนะ…ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานายทำต้นเกือบตายมาแล้วกี่ครั้งกี่หน
นายเคยรู้ตัวบ้างมั้ย แล้วไอ้ที่ที่นายเห็นต้นเปลี่ยนไปก็เพราะต้นอยากจะรู้ว่านายรักต้นจริงรึเปล่าก็แค่นั้น พี่กับต้นเป็นพี่น้องกันไม่ได้มีอะไรกัน "
พี่เต้บอกกับไอ้ภีม
" หึหึ….พี่อย่ามาพูดดีกว่าว่าพี่กับต้นไม่ได้เป็นอะไรกัน…ผมดูพี่ออกตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่ชอบต้น
แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าคนของผมจะไปมีใจให้พี่ด้วย…" มันพูดแล้วมองหน้าผม
แล้วไอ้ที่พี่บอกว่าผมทำร้ายต้นอะไรนั่น…ผมไม่เคยทำ..ต้นเป็นแฟนผม..เป็นคนของผม..
พี่อย่ามาหน้าด้านแย่งแฟนชาวบ้านแบบนี้ซิคับ…แฟนตัวเองก้มีแต่ทำไมยังหน้าด้านแย่งแฟนชาวบ้านอีกล่ะพี่…"
ไอ้ภีมด่าพี่เต้แรงมากทำเอาพี่เต้ทนไม่ไหว
" ปึ๊ก!!!!!!!......." พี่เต้ชกที่หน้าไอ้ภีมเต็มๆ ไอ้ภีมลงไปกองกับพื้นเลย
" นี่สำหรับปากพล่อยๆของนายนะภีม…แต่มันจะมากกว่านี้ถ้านายยังทำให้ต้นเจ็บปวดไม่เลิกแบบนี้
และพี่ก็บอกไว้ตรงนี้เลยว่าถ้านายยังทำตัวแบบเดิมๆ นายก็เตรียมตัวออกไปจากชีวิตต้นได้เลย
พี่จะดูแลต้นเอง…พี่ไม่อยากน้องชายพี่ต้องเจ็บปวดเพราะไอ้คนไร้คำพูดแบบนายอีก
พี่ให้โอกาสนายอีกครั้งนึงนะแต่มันก็ขึ้นอยู่กับต้นว่าเค้าจะให้โอกาสนายมั้ย " …….พี่เต้พูดกับไอ้ภีมทำเอาไอ้ภีมอึ้งเลย
" ต้นคับ…ตอนนี้ก็เป็นหน้าที่ของต้นกับภีมแล้วนะ…เคลียกันเอาเองนะคับ..เดี๋ยวพี่ไปจ่ายค่าเสียหายกับเจ้าของร้านก่อน "
แล้วพี่เต้ก็เดินออกไปจากโต๊ะ
พอไอ้ภีมลุกขึ้นมาได้ก็กระชากแขนผมอย่างแรงเลยคับ
" กลับไปคุยกันที่ห้องเดี๋ยวนี้!!!!!!!........" มันตะคอกใส่ผม
ผมจ้องหน้ามันแล้วสะบัดแขนออกอย่างแรง
" ได้..แต่ไม่ต้องมาแตะต้องตัวต้น..ต้นเดินเองได้ "
และผมกับมันก็เดินไปที่รถก็รถไอ้ภีมนั่นแหละ ระหว่างทางผมไม่พูดอะไรกับมันสักคำคับมันก็เงียบเหมือนกัน
พอมาถึงห้องไอ้ภีมก็เริ่มก่อนเลยคับ
" ทำไมต้นทำแบบนี้กับภีมล่ะ…" มันบอกผม
" แล้วภีมล่ะทำอะไรกับต้นไว้บ้าง…" ผมบอกมันแล้วมองหน้ามันกลับทั้งน้ำตา
" ภีมไปทำอะไรตอนไหน..ภีมไม่เข้าใจ…" มันยังปากแข็งไม่เลิก
" พอซะทีภีม..ต้นไม่ใช่ควายนะ ต้นเป็นคน ต้นไม่ได้โง่ ที่ผ่านมาภีมทำอะไรไว้อย่าคิดว่าต้นไม่รู้นะ.." ผมบอกมันทั้งๆที่ร้องไห้ไปด้วย
ตอนนี้ไอ้ภีมเริ่มนิ่งแล้วคับ..มันคงรู้ตัวแล้วแหละคับ
ผมเดินไปหยิบไดอารี่ที่ผมบันทึกเรื่องราวทั้งหมดออกมาแล้วผมก็ขว้างใส่หน้าไอ้ภีมเลยคับ
โชคดีที่มันพลาดไปหน่อยเลยโดนแถวๆหน้าอกมัน ไม่งั้นหัวแตกแน่
มันคงตกใจคับ..มันมองไดอารี่เหมือนไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
" เปิดดูซะ..จะได้รู้ว่าที่ผ่านมาภีมทำอะไรกับต้นไว้บ้าง…จะได้เลิกตอแหลต้นซะที "
แล้วผมก้เดินเข้าห้องนอนไปเลยคับ..ทิ้งให้ไอ้ภีมยืนเอ๋ออยู้ตรงนั้นแหละคับ
พอมาถึงห้องนอนผมก็ล้มตัวลงร้องไห้อย่างหนัก…ด้วยความเพลียผมจึงเผลอหลับไปทั้งน้ำตา
ผมตื่นมาอีกทีก็ยังไม่เห็นไอ้ภีมคับ…ผมคิดว่ามันคงไปไหนแล้วแหละ
คงไม่กล้าสู้หน้าผม…มันคงไปหาเด็กมันแล้วมั้ง …
ผมถอนหายใจ..แล้วกำลังจะเดินไปห้องน้ำล้างหน้าล้างตาสะหน่อย
แต่ไม่ทันที่ผมจะลุกจากเตียงก็ได้ยินเสียงเหมือนกระจกแตกดังมาจากห้องน้ำคับ
ผมเลยรีบวิ่งไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น..
พอผมเดินไปถึงเท่านั้นแหละคับ…ภาพที่เห็นทำเอาผมใจหายวูบเลย
ไอ้ภีมยืนร้องไห้อยู่หน้ากระจก..มือข้างขวามันกำหมัดแน่นคาอยู่ที่กระจกเลือดไหลเต็มมือไปหมด
เศษกระจกหล่นเกลื่อนพื้น..รวมถึงบางชิ้นกระเด็นไปบาดตามแขนไอ้ภีมอีกด้วย
" ภีม!!!!!!!!........" ผมตกใจมากเรียกมันอย่างดังแล้วก็รีบวิ่งไปหามันคับ
ผมเข้าไปดึงมือมันออกมาจากกระจกคับแต่มันยังฝืนมือไว้แบบนั้นไม่ยอมเอาออก
" ภีม…เป็นบ้าไปแล้วรึไง…เลือดไหลเต็มไปหมดแล้ว …" ผมด่ามันเพื่อให้มันได้สติ
" มันยังน้อยไปต้น..ภีมทำกับต้นมันมากกว่านี้อีก.." ว่าแล้วไอ้ภีมก็หันหลังกลับไปชกกำแพงอย่างบ้าคลั่ง
" ปึ๊กๆๆๆ …ภีมมันเลว ๆๆ…" มันชกกำแพงไป ร้องไห้ไปแล้วก็พูดอยู่แบบนั้น
ผมรีบห้ามมันคับ ผมทนเห็นภาพนี้ไม่ไหวแล้ว ภาพที่คนรักทำร้ายตัวเองแบบนี้มันทำเอาผมเจ็บปวดเหลือเกิน
ถึงแม้ว่ามันจะเคยทำให้ผมเสียใจขนาดไหนผมก็ทนไม่ได้หรอกที่เห็นมันเป็นแบบนี้
" ภีม..พอแล้วๆๆ..ฮือๆๆ..พอแล้ว…" ผมเข้าไปจับแขนมัยไว้ ร้องไห้อ้อนวอนให้มันหยุดสะที
ได้ผลคับไอ้ถีมหยุดแล้วมันก็โผกอดผมทันที
" ฮือๆๆ..ต้นภีมขอโทษ..ภีมผิดไปแล้ว…ภีมขอโทษคับต้น.." ผมกับมันกอดกันอยู่แบบนั้นสักพัก
" ภีมไปทำแผลก่อนนะ.." ผมบอกไอ้ภีมแล้วจูงมือมันออกมาจากห้องน้ำเพื่อไปทำแผล
" ไอ้ภีมได้แผลเยอะมากเลยคับ.." ผมมองแล้วก็อดสงสารมันไม่ได้คงเจ็บน่าดูเลย
แผลที่หลังมือมันยาวและค่อนข้างลึกคับเพราะกระจกฝังด้วย ตามแขนกระมีรอยกระจกบาดหลายแผล
ที่เท้าก็มีแผลคงเพราะเดินเหยีบเศษกระจกแหละคับ
ผมก็เลยได้โชว์ฝีมือหมอฝึกหัดทำแผลให้มันคับ
ระหว่างทำแผลมันก็ยังร้องไห้ สะอึกสะอื้นไม่หยุดคับ..ผมเองก็ยังคงร้องไห้เหมือนกัน
ผมนั้งทำแผลมันอยู่นานเลยทีเดียวเพราะแผลมันเยอะ พอทำแผลเสร็จผมก็กำลังจะลุกเอากล่องพยาบาลไปเก็บ
แต่ไอ้ภีมดึงมือผมเอาไว้คับ
" ต้นคับ…ทำไมต้นยังทนอยู่ได้ทั้งๆที่ภีมนอกใจต้นละคับ…" มันก้มหน้านิ่งแล้วถามผม
ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วบอกมันไปว่า
" ก็เพราะรักไงภีม….เพราะต้นรักภีม…ต้นถึงยอม..ยอมทนอยู่ในสภาพแบบนั้นเป็นปีๆ
…ยอมให้ภีมไปมีความสุขกับคนอื่น..เพราะต้นให้ความสุขกับภีมได้ไม่ดีพอ…
ภีมฟังต้นนะ…ต้นไม่ว่าอะไรนะคับ…ถ้าภีมจะเลือกน้องคนนั้น…ต้นก็จะออกไปจากชีวิตภีม
แต่ไม่ต้องห่วงนะ..เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน…ถึงยังไงต้นคงไม่มีทางลืมภีมได้หรอกคับ "
ผมพูดจบก็ทรุดตัวลงร้องไห้เลย
ไอ้ภีมมันเลยดึงผมขึ้นไปกอด…
" ต้นคับ..ภีมขอโทษคับ..ภีมไม่มีทางยอมให้ต้นไปไหนทั้งนั้น..ภีมรักต้นที่สุด..
ภีมผิดเองที่เผลอใช้อารมณ์ชั่ววูบนอกใจต้น..ทำให้ต้นต้องเจ็บปวด…ต้นอย่าไปจากภีมเลยนะ..
ภีมขอร้อง…ภีมทำใจไม่ได้หรอกถ้าต้นต้องเลิกกับภีม…ขอร้องนะคับ..ภีมสัญญาต่อจากนี้ภีมจะไม่ทำให้ต้นเสียใจอีกแล้ว…
ขอร้องนะคับอย่าเลิกกับภีมนะคับ "
มันยังกอดผมไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น…
ผมยังไม่ค่อยเชื่อมันเท่าไรหรอกคับ…เลยทำใจแข็ง..ผละออกจากมันโดยที่ไม่พูดอะไร..แล้วเดินหนีมัน
ผมเดินไปได้ไม่กี่ก้าว..ไอ้ภีมมันคงจะเดินตามผมคับ..แต่มันลืมว่าที่เท้ามันเป็นแผลอยู่มันเลยล้มลง
ผมตกใจคับที่รู้ว่ามันล้ม..แต่ก็ยังทำใจแข็งไม่หันไปมองได้แต่ยืนนิ่งๆแบบนั้น
แต่จู่ๆ ไอ้ภีมมันคงค่อยๆเลื้อยมามามั้ง…มันกอดขาผมไว้แน่นเลย
" ฮือๆๆ…ต้นคับ…อย่าเลิกกับภีมนะ..ขอร้องนะต้น..ภีมไม่ให้ต้นไปไหนทั้งนั้น..ภีมรักต้นนะคับ "
มันร้องไห้อ้อนวอนผม กอดขาผมไว้แน่นเลย ..ทำเอาผมใจอ่อนทันที ..สงสารมันคับ
ผมเลยนั่งลงแล้วดึงมันมากอดคับ..ทันทีที่ผมกอดมันมันก็กอดผมแน่นเลย..และร้องไห้อยู่ที่อกผมแบบนั้น
" ภีมขอโทษ…อย่าทิ้งภีมเลยนะคับต้น..ฮือๆๆ…" มันร้องไห้อยู่แบบนั้น
ผมก็ได้แต่กอดมันแล้วลูบหัวปลอบมัน
" ก็ได้คับ…ต้นไม่เลิกกับภีม…แต่ภีมต้องเคลียปัญหาทั้งหมดให้เรียบร้อยนะคับ.." ผมบอกมันไปทำเอามันหยุดร้องไห้เลยคับ
" ต้นพูดจริงๆนะ….ต้นไม่เลิกกับภีมนะคับ.." มันเงยหน้ามามองผม
ผมก็พยักหน้าให้มัน…แล้วมันก็กอดผมแน่นเลย
" ภีมสัญญาคับต้น…ภีมจะไม่ทำให้ต้นเสียใจอีก…ส่วนเรื่องน้องรหัสภีม..ภีมจะจัดการให้เร็วที่สุด "
มันบอกกับผมและกอดผมแน่นเหมือนกลัวผมจะหายไปไหน
ผมกับมันกอดกันสักพัก..ผมก็ค่อยๆพยุงไอ้ภีมให้ลุกขึ้นพามันเดินไปที่เตียง
" นอนอยู่นี่นะ..เดี๋ยวต้นมา..เดี๋ยวเช็ดตัวให้..แผลเยอะแบบนี้อาบน้ำไม่ได้หรอก"
ไอ้ภีมมันก็ยิ้มให้ผมแล้วก้นอนลงอย่างว่าง่าย
และผมก็จัดการเช็ดตัวมันซะสะอาดทุกซอกทุกมุมเลย อิอิ..แต่ไม่ได้ทำอะไรกันนะ
แล้วผมก็ไปเก็บกวาดเศษกระจกในห้องน้ำและก็คราบเลือดไอ้ภีมด้วย
หลังจากนัน้ผมก็อาบน้ำเตรียมตัวนอนแล้วคับเพราะวันนี้เพลียเหลือเกิน
พอมาถึงที่เตียงก็เห็นไอ้ภีมยังนอนตาแป๋วอยู่เลย
" อ่าว..ทำไมยังไม่นอนอีก…" ผมถามมัน
" ก็รอนอนพร้อมต้นอ่ะคับ…" มันบอกผมพร้อมกับยิ้มหวานๆมาให้ผม
ผมก็ล้มตัวลงนอนข้างมันแต่วันนี้ต้องมานอนฝั่งซ้ายคับเพราะด้านขวาแขนไอ้ภีมเป็นแผลเดี๋ยวโดนแผลมัน
ไอ้ภีมมันก็เอาแขนซ้ายของมันดึงผมเข้าไปนอนกอดในอ้อมอกมันคับ
ผมก็ปล่อยใหมันทำคับ..เพราะผมเองก็คิดถึงอ้อมอกของมันมากเหลือเกิน..และผมกับมันก็นอนกอดกันทั้งคืน
มาต่อให้แล้วคร้าบบบบบบบบบบบ....ช่วงนี้ต้นเริ่มเรียนแล้ว อาจลงช้าบ้างนะคับ ไปแระ อิอิ
-
น้องต้นที่ร๊าก(ของภีม) มาต่อไวมั่กมาก ถูกใจจริ๊ง มาจุ๊ฟ ที :m1:
ว่าแต่ว่า ทำไมชอบทุบกระจกกันฟร๊ะ พอเจ็บมาเราก้อต้องมาทำแผลให้อีก o12
-
สะใจจริงๆ ภีมได้เลือดเลย :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
ต้นใจดีจัง
-
ขอบคุณค้าบหมอต้น
หายงอนหมอต้นแล้ว
กลับมารักหมอต้นเหมือนเดิมแล้วอะ
:bye2:
-
เย้ๆๆคืนดีได้สักที o13 ว่าแต่เหมือนเอาคืนยังไม่สาสมไงไม่รู้ รึว่าเราจะซาดิสถ์นะนี่ :a6:
-
:a1:
ดีใจที่เคลียร์กันได้ซะที
คงไม่มีปัญหากันอีกเน้อ?
..
รอตอนต่อไปคร้าบ :m4:
-
ดีนะนายภีมไม่เลือกต่อยตอนหมอต้นหลับอยู่ เกิดเอากระจกปาดข้อมมือล่ะแย่เลย :o
ตอนนี้คนอ่านยกโทษให้ 1 ใน 3 ที่เหลือต้องดูความประพฤติ เคลียร์ตัวเองจนหมดข้อหาถึงจะพ้นโทษนะจ๊ะ :oni1:
-
ได้อ่านแล้วครับ เห็นใจต้นมากเลยอะ
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
(จะรอตอนต่อไปน่ะครับ) :bye2:
-
ดีใจด้วยคร๊าบบ .......... :oni1: :oni1: :oni1:
-
ยินดีๆ :a2:
-
ต้นอ่า.................ทำไมยอมภีมง่ายจังอย่างนี้นายภีมจะเข็ดจะจำไหมเนี่ย o12
-
:m1:
ถึงว่า....ความรักชนะทุกสิ่ง
อิอิ
-
:impress: :impress: :impress:
บางอย่างจะรู้ค่าเมื่อเกือบเสียเค้าไป
บางอย่างทำไปเพราะไม่รู้
ยังไงๆก็เป็นกำลังใจให้หมอต้นคร้าบบผม
:impress: :impress: :impress:
-
ตอนนี้อาบเลือดมากก ท่วมจอเลยย :sad3: เจ็บป่ะนั่น เอามือชกกระจกอ่ะภีมม
แต่ดูดูน่ะ ภีมก็รักต้นมากกกน่ะ แล้วนอกใจไมว่ะ เอ่อ ประหลาดคน :m21:
แต่เอาเถอะคนเราผิดพลาดได้ครั้งแรกนี่เข้าใจ แต่ครั้งที่สองนี่ ฮึอย่าให้มีเชียว
ไม่งั้นเด๋วจะชวนหมอต้นหนีตามเค้าเลย :laugh:
รักหมอต้นน่ะ อิอิ :o8:
-
พี่ หมอ ต้น มัย จัย อ่อน ง่าย จัง o12 แค่ แผล แค่ นั้น แล้ว ที่ พี่ ภีม ทำ กับ พี่ ต้น อ่ะ ทั้ง ไม เกรน ทั้ง ตก บัน ได เย็บ กี่ เข็ม ยัง จะ แผล ที่ จัย ของพี่ หมอ ต้น อีก ยอม ง่าย จัง o7
แผล ที่ กาย แปป เดียว ก้อ หาย แต่ แผล ที่ จัย รัก ษา ยาก นะ ว่า ม่ะ :o12:
แต่ ถึง ยัง งัย ก้อ รัก กัน ดี ที่ สุด แล้ว อิอิ o13
-
โหยยยย ยังไม่สะใจเลยอ่ะ ต้องให้ภีม
เจ็บปวดกว่านี้ดิเนอะ คงรู้ว่าต้นใจอ่อนไง
เลยไปชกกระจกในห้องน้ำง่ะ (คิดร้ายไปป่ะเนี่ย)
:serius2: :serius2:
ยังไงก้รักหมอต้นเหมียนกัลล์
-
ทุกวันนี้ อยู่ด้วยกัน รักกัน ดีๆ แบบนี้ก้อสบายใจคับ
อิจฉา วุ้ยๆๆๆ คนมีความรัก 55+
มาต่อไวๆนะค้าบบบบ
-
:angry2:น้อยไปนะนั่นน่ะ
กว่าจะรู้ตัว พูดเกริ่นแล้วยังไม่ยอมรับอีก ถ้าไม่อ่าน ไดฯ จะยอมจำนนป่าวคับ
ทำพี่หมอแย่ซะขนาดนั้น :m15:เกือบไปแล้ว....ให้อภัยเร็วเกินไปป่าว ชิส์ ชิส์
รักคือการให้อภัย...ป่าวหว่า??
รอดูพี่ภีมเคลียร์ตัวเองอีกทีคับ
:L2: :L2:
-
แหม แต่ยังไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่เลยนะ น่าจะหนักๆกว่านี้นะ :angry2: :angry2: :angry2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:เหนื่อยแทนเจง ๆ
รุว่ารักมากขนาดนี้ ยังจะนอกจัยอีก คิดได้ไงเนี่ย
อ่านจบตอนนี้แล้ว แต่เหมือนมันไม่ลบล้าง คำที่หมอต้นได้ยินในห้องสมุดเลยอ่า
ความผิดติดตัวฉาน ไม่มีวันหาย ติดอยู่ในหัวจาย ม่ายอาจจะลบล้าง
:laugh: :laugh: :laugh:
ยังไงก็ติดตามต่อไปคับ
ถ้ามีครั้งที่สองอีก ถ้าหมอต้นเลิกไม่ได้ ก็ใจแข็งกว่านี้หน่อยนะคับ
เป็นกำลังใจให้
-
:เฮ้อ: เหนื่อยแทน แต่พี่ว่าน่าจะใจแข็งกว่านี้อีกสักนิดนะ สัญญากี่ครั้งแล้วล่ะที่จะไม่ทำให้เสียใจ..ก็แล้วไงสุดท้ายก็ทำ แล้วก็มาทำเป็นทำร้ายตัวเองเรียกคะแนนสงสาร :seng2ped:
-
:o12: :o12:
หมอต้นสู้ๆๆนะ
เข้ามาเป็นกำลังใจให้หมอต้นนนนนนนนน :L2: :L2:
-
:m4: :m4: :m4:
สนุกดีครับ มาต่ออีกเร็วๆน้า
-
o7 เพราะรักจึงยอมไว้ใจ
-
งืม... พูดไม่ออก บอกไม่ถูก
หมอต้นใจดีเกิ๊นนนน แต่ก็เข้าใจว่าเป็นความผิดครั้งแรก (รึป่าวฟะ)
ถ้ามีอีกรอบ เลิกไปเลยหมอต้น :laugh:
รักคือการให้อภัยสินะ (แต่FC หมอต้น รักแรง เลยแค้นแรง เอิ๊กกกก ยังไม่ยอมยกโทษให้ ขอให้เป็นติดทัณฑ์บนไว้ก่อนละกัน ไว้ภีมประพฤติตัวดีขึ้นค่อยกลับมาเชียร์ต่อ :เฮ้อ: )
-
มาต่อเร็วมาก ดีจัง
แต่ว่านะ เรื่องไม่จบง่ายๆ หรอก รึป่าว
ไอ้เด็กนั่น มันไม่ยอมเลิกง่ายๆ แหงๆ
.
.
.
ภีม นอกใจ นี่ น้องรหัสมันยั่ว รึป่าว :a3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ่านแล้ว :m15:อะ
-
:o12: :o12: :m15: :m15: ขอร้องไห้ก่อน เศร้าได้ใจจิงๆๆ
แต่ต้นใจอ่อนไวไปไหม ทำไมไม่รอให้เค้าเครียร์ให้หมดก่อนละ
แล้วคิดเหรอว่าภีมมันยอมเลิก แล้วน้องรหัสมันจะยอม
เป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอต่อไป
-
ดีกันก็ดีแล้วนะ
แต่บอกตรงๆว่าไม่สงสารภีมเลยค่ะ
นี่ถ้าต้นจับไม่ได้เรื่องภีมมีน้องรหัส
ไม่รู้เลยว่าภีมจะกลับมาหาต้นรึป่าว
ผู้ชายก้อเงี้ย ชอบเห็นแฟนเปนของตาย
-
o12 g: ชกกระจกเรียกร้องความเห็นใจ เชอะ หมอต้นใจดีเกินไปแล้ว เป็นอิชั้นจะยืนยิ้มเหยียดๆมองมันชกกระจกค่ะ ถ้ามันรักเราจริงอย่างที่สำลอกออกมา มันจะนอกใจมั้ยคะทุกท่าน :angry2: จะโดนยั่วก็ช่างมันใจโลเลก็ดี มันก็นอกใจได้เป็นปีๆ แล้วยังไม่สำนึกอีกผู้ชายแบบนี้ต้องทรมานให้เจียนตายค่ะ
ป๋อหล๋อ....ต้องข่มให้กลัวไม่งั้นมันซ้ำลอยเดิมแน่ค่ะเธอ
อร๊าย อารมณ์เสีย ขออภัยทุกท่านนะคะอาจเม้นแรงไปนิสสส แต่ออกจากใจทุกคำค่ะ :เตะ1:
-
สงสารทั้งต้นและภีมจังค่ะ
:m15:
-
น้อยลง ความรู้สึกดีๆดูน้อยลง
ทุกที ไม่รู้ว่าเหลือเท่าไหร่
น้อยใจ ต่อให้พยายามสักแค่ไหน
แต่ดูเหมือนว่าความเข้าใจก็ยิ่งน้อยลง ไป
* มีอะไรอยู่ในใจเธอ ไม่รู้
สิ่งใดที่เธอนั้นคิดอยู่
สายตาเธอเหมือนไม่รู้จักกัน แล้ว
** เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอแกล้งทำ
ฉันเป็นคนแปลกหน้าของเธอเมื่อไหร่ ช่วยบอกให้เข้าใจ
เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอลืมไป
เธอลืมไปแล้วว่าเรารักกัน ใช่ไหม
คนแปลกหน้าคนนี้ ยังรักเธออยู่ จำไว้
(เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอแกล้งทำ ฉันเป็นคนแปลกหน้าของเธอเมื่อไหร่)
เธอจึงไม่สนใจ เป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ หรือว่าเธอลืมไป
เธอลืมไปแล้วว่าเรารักกัน ใช่ไหม
คนแปลกหน้าคนนี้ ยังรักเธออยู่ จำไว้
น้อยลง ความรู้สึกดีๆดูน้อยลง
ทุกที ไม่รู้ว่าเหลือเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าภีมรักต้นน้อยลงรึป่าวนะ อย่าทำให้ต้นเสียใจหล่ะ
-
ตอนแก้แค้น อ่านแล้วสะใจมากค่ะ :laugh:
แต่รู้สึกว่า แก้แค้นครั้งนี้มันยังไม่สมกับที่หมอต้นได้รับเลย ชริชริ
หมอต้น คือตัวอย่างของ "ความรัก คือ การให้อภัย" อ๊ะเปล่าเนี่ย
นี่ถ้าเรามีคนที่รักจริงๆ จะทำแบบนี้บ้างได้ไหมหว่า
สุดยอดจริงๆเลยค่ะ o13
-
ว้า
ทำไมมีแต่คนว่าพี่หมอต้นว่าใจอ่อน
ว่าที่ภีมทำยังน้อยไป
ผมขอสวนกระแสละกัน
พี่หมอต้นก็คงจะรักพี่ภีมมากเลย
เป็นผมเห็นคนที่ผมรักทำร้ายตัวเองแบบนั้น
ก็คงใจอ่อนละคับ
ถึงแม้เค้าจะทำกับเราไว้มากแค่ไหน
ก็มันรักไปแล้วนี่
ทำไงได้ล่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอต้นและพี่ภีม
:L2: :L2: :L2:
-
อ้าว! น้องต้นอภัยให้เร็วจริง
กะว่าจะได้โสนะหน้านายภีมต่ออีกสักตอนสองตอน :laugh:
-
:o
พี่ต้นให้อภัยเร็วจริงๆ เลยครับ - -
แต่พออ่านหลายๆ รอบแล้ว็รู้สึกว่าถ้าเปนพี่ต้นก็คงจะอภัย...
อภัยให้เพราะว่ารักหน่ะแหละ....แต่ก่อนที่อะไรจะจบ
ไปจบกะน้องรหัสพี่ภีมก่อนนนน
*เมื่อคืนแทบนอนไม่หลับ อยากไปเตะน้องรหัสพี่ภีม*
*เลวไหม๊ครับ???* :oni1:
-
:mc4: เย้ดีกันแล้วว ว วว o7 พี่หมอต้นโคตรจะเข้มแข็ง
T____T สุดยอดมาก o13
-
ในที่สุดก็คืนดีกันได้ 555 ต่อไปนี้นายภีมก็เข็ดไปเลยสิเนอะ
รออ่านตอนต่อไปนะครับหมอต้น สู้ๆ
-
คุณต้นดีเกินไปแล้วววว :serius2:
ถ้าไม่ใช่เพราะรักคงไม่ยอมใช่มั้ยคะ แต่คนที่รักกันเค้าจะนอกใจตั้งปีเลยเหรอ :o12:
ถ้าไม่จับได้จะไม่ยอมรับรึเปล่านะ
ดีที่ตอนนี้ดีกันนะคะ เราเชื่อว่าคุณต้นคงเชื่อมั่นในคนของตัวเอง
และคุณภีม ถ้าคิดว่ารักคุณต้นจริง คงไม่ทำซ้ำซากหรอกนะคะ :a4:
-
o7 ดีใจด้วยค่ะ ที่ได้กลับมารักกัน แต่พี่ต้นใจดีไปป่าวค่ะน่าจะเล่นแง่อีกหน่อย ไม่งั้นพี่ภีมจะนอกใจได้อีก พี่ต้นต้องเอาให้อยู่หมัดเลยน่ะค่ะ สู้ๆค่ะ :a2:
-
ทั้งสงสารแล้วก็ทั้งสมน้ำหน้าภีม
แต่ก็ดีที่ภีมคิดได้บ้าง....
-
แฮ่ๆๆๆๆ หุบยิ้มมะได้อ่ะ
จริๆก้อสงสารภีมนะ แต่ว่ามันสะใจมากกว่าอ่ะ เอิ้กๆ
แค่เอาคืนเล็กๆน้อยๆ เอง อิอิ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
หมอต้นรู้สึกว่าใจดีเกินไปหรือเปล่าอ่ะ ให้อภัยง่ายเกินไปแล้ว แต่ก็นะครับ
ความผิดครั้งแรก อภัยให้ก่อน ชอบพี่เต้มากๆ เป็นบุคคลที่เข้ามาทำให้เรื่องเคลียร์ได้อย่างรวดเร็ว
รู้สึกสิ่งตอบแทนจะสาสมแล้วนะ
เลือดเป็นลิ่มๆ เลย เหอะๆ
โทษฐานนอกใจหมอต้น ฮ่าๆๆๆๆ
คงไม่เกลียดนายภีมหรอก คนเรามันมีผิดพลาดได้
(ใจชายเหมือนไม้เถา ใกล้ไหนเขาก็พันเกี่ยว)
นี่...แอบสงสัยว่าเรื่องจริงเปล่าอ่ะ
ถ้าเรื่องจริง -*- นายภีมก็เป็นพี่คณะเราอ่ะดิ เหอะๆ -*- :o
(ไม่ใช่ไรหรอก มันมีแบบว่าน่าสงสัยเยอะ เช่นเรื่องเมทที่ห้อง -*-
อ่านไปไม่ซีเรียสดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆ :bye2: ดีครับ)
-
รู้สึกจะมีเรื่องเล่าจากศาลายาเยอะเหมือนกันนะนี่
ไม่มีเรื่องเล่าในรั้วโดมมั่งหรอครับ ที่นี่มีอะไรดี ๆ เยอะนะครับ :o8:
-
:m1: :m1: :m1:
:L1: :L1: :L1:
-
บทเรียนสำหรับคนเจ้าชู้
บุญโขเท่าไหร่ที่ หมอต้นยังรัก ยังให้โอกาส
ทั้งๆที่ไม่น่าให้อ่ะนะ
ถ้าเปนผม ก้คงเปนแบบหมอแหละ ^^
ไม่มีอะไรจะดีกว่าการได้รักคนๆนึง
แม้ว่าจะเจ็บแค่ไหนก้ตาม :o8:
-
อ้าวววว ไม่ได้มาต่อเหรอ :m23:
-
หมอต้นเด็ดขาดมาก!!!!
สุ้ๆๆๆๆน้า :oni1: :oni1: :oni1:
-
ไอ้มุขทุบกระจกนี่..... ภีมใช้ครั้งที่สองแล้วใช่ป่าวววว
เรื่องนี้น่ารักมากครับ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
-
o12 g: ชกกระจกเรียกร้องความเห็นใจ เชอะ หมอต้นใจดีเกินไปแล้ว เป็นอิชั้นจะยืนยิ้มเหยียดๆมองมันชกกระจกค่ะ ถ้ามันรักเราจริงอย่างที่สำลอกออกมา มันจะนอกใจมั้ยคะทุกท่าน :angry2: จะโดนยั่วก็ช่างมันใจโลเลก็ดี มันก็นอกใจได้เป็นปีๆ แล้วยังไม่สำนึกอีกผู้ชายแบบนี้ต้องทรมานให้เจียนตายค่ะ
ป๋อหล๋อ....ต้องข่มให้กลัวไม่งั้นมันซ้ำลอยเดิมแน่ค่ะเธอ
อร๊าย อารมณ์เสีย ขออภัยทุกท่านนะคะอาจเม้นแรงไปนิสสส แต่ออกจากใจทุกคำค่ะ :เตะ1:
เห็นด้วยคับ +1 ไปเลย
เห็นด้วยกับรีบนนะคับพี่หมอต้นต้องข่มไว้ให้ได้ เรื่องราวที่ผ่านมาที่ภีมทำไว้มันมากมายที่จะรับไหวนะพี่ต้น พี่ต้นยอมง่ายเกินไปรึป่าวล่ะ อย่างที่พี่ข้างบนรีไว้อ่ะ ถ้ารักจริงจะนอกใจไหม ?? เห็นอยู่ว่าภีมมันทำไม่ได้ (แม่งเลวจริง) แต่ก็เอาเหอะยังไงก็คืนดีกันแล้ว ก็ยังดีที่ภีมยังมีจิตสำนึกคิดได้ แล้วอย่าให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกละกัน เพราะถ้าผมเป็นพี่หมอต้นนะผมก็คงจะเดินจากไปดีกว่า กับคนที่รักษาสัญญาไม่ได้และไม่ได้รักเราจริงอย่างที่พูดมา อภัยให้ในเมื่อภีมกลับเป็นคนดี
P.s. เฮอะๆๆ คุณน้องรหัสของพี่ภีมคับ ^_^
สมองส่วนจิตใต้สำนึกอ่ะคุณทำหล่นหายหรอ ??? ถึงได้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ถึงได้ใช้แต่มารยา
ก็อย่างว่าแหละน๊าคนเราอ่ะในเมื่อมันอยากมันก็ต้องหาสิ่งมาสนอง แต่คุณคับก่อนที่จะเลือกอ่ะหัดคิดซะบ้างนะ กรุณาอย่าเลือกคนทีเค้ามีเจ้าของเลยเพราะคนรักของอีกฝ่ายเค้าไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะคับเจ็บเป็นนะคุณ
ในเมื่อรู้ว่าพี่ภีมมีแฟนตอนนั้นยังไปดูหนังด้วยกันลง ยังจูบกันลงอีกหรอ ไม่มีความละอายใจบ้างหรือ ??? สมมุติการที่จะแย่งแฟนใครอ่ะมันก็มีความรู้สึกละอายมั่งแหละคับ แล้วที่คุณคบกันไปอ่ะคุณสบายใจคุณไม่รู้สึกกังวลบ้างหรอ ว่าถ้าคนรักของอีกฝ่ายรู้จะเป็นยังไง แต่ถ้าคุณคบโดยไม่รู้สึกอะไรอ่ะ ผมก็ไม่รู้ว่าจิตใจของคุณน่ะทำด้วยอะไรแล้วล่ะคับ หวังว่าคุณคงจะคิดได้นะคับกับสิ่งที่คุณทำลงไป ^^
P.s.-2 อ่อ....เกาหลีมีนะคับอย่าแย่งแฟนคนอื่นเค้าเลยมันไร้ศักดิ์ศรีอ่ะ :angry2:
-
เห้อ............หวังว่าคงไม่มีเรื่องอารายให้พี่ต้นเสียใจอีกนะคับนี่
ถ้าเปงแบบนั่นคงไม่ไหวหรอกนะคับ.............สงสารพี่ต้นจัง
ต้องมาเจออารายที่ไม่ควรจะเจอ...........แต่ยังไงมานก้อเปงบทเรียนชีวิตเนอะคับ
การที่เรามีอุปสรรคเข้ามา............มานก้อยิ่งทามให้เราเปงผู้ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆจินะคับ
ยังไงก้อมาต่อกานอีกนะคับพี่ต้น...............จะรออ่านต่อนะคับ
ว่าแต่ว่า............คงจะอีกเปงอาทิตย์เลยนะนี่กว่าจะได้กลับมาอ่านง่าคับ
แต่ยังไงกลับมาแล้วก้อจะอ่านให้ได้เลยนะคับ...........เปงกำลังใจให้นะคับพี่ต้น สู้ๆนะคับ :oni2: :oni2:
-
ขอให้รักกันเหมือนเดิมนะครับ
-
เฮ้ออออออออออออออออ
มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วช่ายมั๊ยอ่ะ
รักกันก็ดีแล้ววว
-
รอตอนต่อไปอยู่น่ะครับ o7
-
ไหงยอมง่ายๆ ล่ะคะ เค้ายังช้ำใจแค่แป๊บเดียวเอง เราทนมาเป็นปี น่าจะเอาให้หนักๆ :m16:
-
มารอหมอต้นค้าบบบบบบบบ
ยางไม่มาอีกเนี่ย
:serius2: :serius2:
-
:laugh: น่าจะให้เสียเลือดมากกว่านี้นะ แต่พอเหอะ สงสารภีม :m23:
แล้วจะไปเคลียร์กันยังงัยน๊า รออ่านต่อจ้า :oni1: :oni1:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเรย
สงสารต้นมาก :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
ทำอย่างนี้กับคนน่ารักได้อย่างไรเจ้าภีม :serius2: :serius2: :serius2:
รอต่ออยู่น้า o13 o13 o13
-
ขอโทษนะคับ ที่ตอนนี้ลงเรื่องช้าน่ะคับ ก็ตอนแรกคิดว่า งานจะยังไม่เยอะ แต่ที่ไหนได้ไปหมาลัยปุบ เคทคนไข้บานเลยอ่ะ นั่งสรุปเคททุกคืนเลยแต่ยังไงก้จะพยายามลงให้ได้อย่างน้อยวันละตอนนะคับ
ขอโทษหลายๆคนที่รอ จริงๆอยากทำให้ได้อย่างที่เคยพูดไว้ว่าจะลงวันละ 2-3 ตอน แต่งานมันเยอะจิงๆอ่ะคับ เข้าใจนะ
ไงคืนนี้รอกันหน่อยนะคับ รอต้นสรุปเคทคนไข้เสร็จ ต้นจะรีบปั่น ตอนที่ 27 ลงให้นะคับ ดึกแค่ไหนก้สัญยาว่าจะลงให้ได้
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคับ และก็เป็นกำลังใจให้ต้นแบบนี้ตลอดไปนะคับ
-
มาให้กำลังใจหมอต้น :L2: :L2:
-
จะรอครับ^^
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับความทุ่มเทจ้า
-
รอ รอ รอ และรอ ต่อไป
พี่ภีมมาเขียนบ้างก็ได้นะ อยากรู้ว่าพี่ภีมคิดไงถึงทำแบบนั้น
รีบๆๆมาต่อนะครับ :oni3:
-
หมอต้นใจดีจัง
+1 เป็นกำลังใจให้นะคะ :m4:
-
จะ รอ คับ
-
คร้าบ เป็นกำลังใจให้น้องต้นเสมอ :L2: :L1:(เห็นมะมาเป็นใจเลย)
แต่
..
..
.
.
.
.
.
ง่วงล่ะ ขอหนีไปนอนก่อน :laugh: จะตามอ่านตอนเช้านะ :a12:
-
รอ ร๊อ รอ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
o14 o14 o14
-
รอค้าบรอ ต้นน่าสงสารอ่ะ ให้ภีมเสียเลือดไปบ้างจะได้รู้สึก อิอิ
-
o7 รอคอยอย่างมีความหวัง
-
เป็นกำลังใจให้หมอต้นน๊า... :L2: :L2:
-
ยังไม่มาต่ออีกเหรอ...รอนะครับ :sad2:
-
ง่า....เด๋วพรุ่งนี้มาเฝ้ารอต่อนะครับ ^^
:a12: ละ
-
เย้ๆๆๆ สรุปเคทคนไข้เสร็จแล้ว 5555555555555
แต่!!!!!!!!!!!!!!! ตีห้ากว่าแล้วหรอออออ
ง่ะๆๆ ขอโทษน้า :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: ที่ทำให้รอและก็ไม่ลงให้อ่ะ
เข้าใจหมอต้นหน่อยนะว่าปีหกแล้ว ตรวจคนไข้กลางวัน ไหนจะสรุปรายงาน ราวน์วอดด์ ตอนเย็น กลับมาก็สรุปเคทอีก
เวลาน้อยหน่อยนะคับ
ตอนนี้หมอต้นก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ขอพักก่อนนะ พยายามจะไม่ให้ทุกคนรอนานนะคับ
-
^
^
จิ้มหมอต้น :m4: :m4: :m4: :m4:
ไม่เป็นไรน้า เอาไว้ว่างจริงๆ ค่อยมาต่อก็ได้จ้า :a4: :a4: :a4:
เรื่องเรียนต้องมาก่อน สู้ :a2: :a2: :a2:
-
ว่างเมื่อไหร่ก็เข้ามาต่อนะครับ
พักผ่อนมากๆๆนะครับพี่ต้น
:m22:
-
มารอตอนต่อไปด้วยคนครับ
-
ไปนอนซ๊า :a12:
รอได้ รอได้ ขอให้มาเต๊อะ
-
ไม่เป็นไรๆรอได้ฮะพี่หมอต้น :m1: :m1:
-
:L2: ไม่เป็นไรค่ะหมอต้น สู้ๆน่ะค่ะ ตั้งใจเรียนค่ะ เพื่อเป็นหมอที่ดีในอนาคต
ยังไงก็จะรอต่อไปน่ะค่ะ ไว้ว่างเมื่อไหร่ค่อยมาอัพก็ได้ค่ะ
-
หมอต้นเก่งและเข้มแขงดีจัง.....ทนเก็บความเจ็บปวดได้เป็นปี ๆ สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนว่าหมอต้นรักภีมมากจริง ๆ ยอมได้ทุกอย่างเพื่อให้ภีมมีความสุข ตอนนี้ภีมก็ทำให้หมอต้นได้เจ็บทั้งตัวและใจไปครบแล้ว ครั้งแรกหึงเป้็ผลักหมอต้นหัวชนโต๊ะ ได้เลือดถึงกับเข้าโรงพยาบาล ครั้งนี้ด้วยอารมชั่ววูบที่ภีมบอก ( ซึ่งยอมรับว่าไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เพราะคนเราอะไรมันจะวูบได้เป็นปี ) ก็ทำให้หมอต้นเจ็บที่สุดไปแล้ว แต่ในฐานะคนนอกที่ตามอ่านเรื่องราวของหมอต้นกับภีมคงบอกไม่ได้ว่าหมอต้นและภีมควรจะตัดสินใจอย่างไรในอนาคต เพราะเรื่องบางเรื่องอาจจะผิดในสายตาคนอื่น แต่อาจจะถูกในสายตาของเราเองก็ได้ ขอให้ทั้งคู่มีความสุขไปนาน ๆ น่ะจ๊ะ
-
ไม่เป็นไรจ้า หมอต้น รอได้ซำเหมอ :a1:
หมอต้นทำงานเยอะ รักษาสุขภาพมากๆนะคะ
สู้ๆ :a2:
-
พวกเราชาวเล้าขอลงมติกับเรื่องนี้ว่า
:m31:"ให้อภัยง่ายเกินไปปปปปปปป"
น่าจะได้รับอะไรที่มันสาสมกว่านี้อีกหน่อยอ่ะ
จะได้รู้ว่าหมอต้นเจ็บแค่ไหนอ่ะ o13 เป็นชะนีหน่อยไม่ได้
จะมีชู้มั้งเลยอ่ะ :laugh:
-
รอ ต่อ ไป o2
-
โห หมอต้นดูพักผ่อนน้อยไปอ่ะป่าววว เป็นหมอยิ่งต้องรักษาสุขภาพน่ะ เพราะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ :laugh:
ม่ะเป็นไร หมอต้นมาช้ายังดีก่าไม่มา อิอิ เอาภีมมาเป็นเหยื่อยบูชายันก่อนก็ได้ 555+ :oni1:
-
ปีสุดท้ายแล้วว
เรียนหนัก
เวลาพักผ่อนก็น้อย
ว่างค่อยมาต่อก็ได้คับ
พักผ่อนเยอะๆน้า
เป็นกำลังใจให้
:a2: :a2:
_______________
พี่หมอต้นเป็นหมอด้านไหนหรอคับ
-
โอ๋ๆ...หมอต้นเท่ร๊ากกกกก
มามะ...มาชาร์จพลังในอ้อมอก(เหี่ยวๆ)ของเราไหมจ๊ะ :กอด1:
อย่าเพิ่งท้อเด้อ เป็นคนของประชาชน(ในบอร์ด) ต้องสู้ๆ
เหนื่อยๆก็พักก่อนไว้อารมณ์สบายๆค่อยมาเขียนต่อก็ได้
เหอเหอ อ่านเรื่องแล้วรู้สึกว่าหมอต้นช่างมีน้ำอดน้ำทนจริงๆ
ให้อภัยไอ่บ้าภีมหลายครั้งแระ FCอย่างเราชักเคือง :m31:
เป็นกำลังจายให้หมอต้นทั้งเรื่องเรียนเรื่องรักจ้า จ๊วบๆ :จุ๊บๆ:
-
ให้อภัยเจ้าภีมมันเถอะนะ คนเราหลงผิดกันได้ทุกคน
ก็ถือซะว่า--ล้มบ้าง ลุกบ้าง(นี่แหละ!ชีวิต)
แต่ที่สำคัญนะเจ้าภีม :angry2:อย่าหลงผิดซ้ำซาก จนทำให้เขาผิดหวังในตัวเรา
จนสุดท้ายจะทำให้เราไม่เหลือคนดีๆในชีวิต อย่างหมอต้น(หายากจริงๆ)
ปล.ภีมเอ้ย รักษาสิ่งที่มีค่าในชีวิตคนนี้เอาไว้ให้ดีนะ (คนที่รักเรามากขนาดนี้ ทบทวนให้ดี ในชีวิตนี้จะเจออีกหรือเปล่าก็ไม่รู้)
ปล.2 นับถือ นับถือๆๆๆ หมอต้นจริงจริง สุดยอด ทำให้เข้าใจความหมายของคำว่า
"ให้อภัย" ได้ดีจริงจริง เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณร้อยคำ o13 o13 o13
-
เราเองก็เรียนปีสุดท้ายแล้วเหมือนกัน....เหนื่อยนะนายต้นว่าไหม....นายต้นก็สู้ๆๆแล้วกันเราเป็นกำลังใจให้....
ว่าแต่เมื่อไหร่จะมาต่อสักทีล่ะเนี่ย....รออยู่นะ...เหนื่อยแล้วด้วยอ่ะ :a6:
-
มาด้อมๆมองๆ
แล้วจากไป :m32:
-
:oni2: สมาชิกนะคะ มารอเป็นกำลังใจให้พี่หมอต้นกะพี่ภีมค่ะ :oni2:
-
ู^
^
เจาะไข่ซะเลย :laugh:
วันนี้หมอต้นไม่มาต่อหรอครับ สองวันแล้วนา ยังไงก็จะรอครับ
-
งานหนักก็อย่าลืมพักผ่อนนะครับ
แล้วก็อย่าลืมมาต่อด้วยนะครับ รออยู่ :m12:
ภีมอย่าลืมดูแลหมอต้นด้วยนะครับ
ถ้าทำอะไรหมอต้นอีกนะ :serius2: ไม่ยอมจริงๆ ด้วย
-
:m15: เมื่อไรจ้ามาต่ออะครับ
-
เข้ามาบอกให้รู้ว่ายังคิดถึงกันอยู่
-
น้องหม้อต้นครับ
ช่วงนี้เข้าใจเลยว่ากำลังยุ่ง การเรียนแพทย์ไม่ใช่ง่าย
ไหนจะต้องเรียน ทำ case และต้องสอบตลอด หนักหนาใช่เล่น
เอาใจช่วยเรื่องเรียน
แต่ทำงัยดีละ อยากอ่าน fic ต่อ
ยังงัยช่วงนี้ถ้ายังไม่ว่างก็ให้นายภีมตัวดีมาช่วยเขียนไปพลางก่อนน่าจะดี
idea นี้พอได้มะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รออ่านอยู่นะ หมอต้น
-
ถ้าหมอต้น ไม่ว่างให้ภีม มาแทนก้อดร๊ายยยยยยย :m13:
-
ระหว่างน้องต้นยังไม่มาต่อ(หรือส่งภีมมาแทน) พี่จะทำตัวเป็นอาชญากรไล่เจาะไข่ให้น้องต้นมารักษานะ :laugh:
-
หมดต้นเคอะ อิฉันม่ะบายยย หมอต้นเค้ามาดหน่อยย ฮือออออ :m15:
สาเหตุอาจว่าหมอต้นม่ะมาต่อ เลยทำให้ปวดหัว จิ๊ดดดด กัวหมอต้นม่ะมาต่อ อะฮึก อะฮึก
:sad2:
แต่เข้าใจว่าหมอต้น ยุ่ง ฉะนั้น อิฉันว่า ส่งตัวแทนมาดีก่า หุหุ :laugh:ภีมมมมมมม
-
ส่งเจ้าภีมมาบูชายัญให้ประชาชนในบอร์ดกันก่อนดีมั้ยเออ~ :laugh: :laugh: :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:<< มอบให้หมอต้นจ้า~
-
:m32: แว๊บเข้าดัน
:oni1: หลั่นล้าวิ่งออกปาย...
-
อย่ามัวแต่ดูแลคนไข้นะหมอต้น
อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย :a1:
-
ตอนที่ 27 น้องชายคนใหม่
เช้าวันให่มของผมวันนี้มันช่างดูสดใสเสียเหลือเกิน หลังจากที่ทุกอย่างที่มันค้างคาในใจผมมันได้ถูกสะสางออกไปถึงมันยังไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม
" ภีม…ปล่อยต้นก่อน..ต้นจะไปอาบน้ำแล้ว.." ผมบอกไอ้ภีมเพราะมันกอดผมไว้แน่นเลย
" อือ…ตื่นเช้าจัง…ขอกอดต่ออีกหน่อยนะ.." มันยังอ้อนไม่ยอมปล่อยคับ
" นี่…ปล่อยเร็วๆเลยเดี๋ยวเค้าไปเรียนไม่ทัน.." ผมบอกมัน
"งั้นก็ทำให้เค้าปล่อยซิ…" มันยังต่อรองกับผม
" ทำไงอ่ะ…" ผมงงคับ เพราะไม่รู้มันต้องการอะไร
ผมก็ไม่บอกแต่ทำแก้มป่องๆให้ผม
ผมก้เลยหันไปหอมแก้มมันทีนึง
" อืม…ปล่อยได้ยัง…" ผมบอกมันหลังจากหอมแก้มเสร็จ
" อ่ะ..ทีเดียวเอง..ยังไม่ปล่อยหรอก.." มันยังไม่ยองผมคับ
ผมเลยต้องหอมแก้มมันไปอีกครั้งนึงคับ
" อืม…พอใจยัง…" มันไม่ตอบแต่ยิ้มคับ
" อ่ะ…ปล่อยก็ได้…แล้วมันก็ปล่อยผม …" ผมถึงได้ไปอาบน้ำซะที
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว..ผมก็ต้องเช็ดตัวให้มันก่อนเพราะแผลมันยังโดนน้ำไม่ได้
มันเองตอนนี้ก็ทำตัวเป็นลูกแมวเชื่องๆให้ผมเช็ดตัวอย่างว่าง่ายคับ
" ต้นคร้าบบบ…." ผมเรียกผมซะเยิ้มเลย
" หืม…" ผมหันไปมองหน้ามัน…เพราะตอนนี้มันนอนคว่ำให้ผมเช็ดตัวด้านหลังอยู่คับ
" ภีมอึดอัดอ่ะ…" มันบอกผม
" เป็นอะไรหรอ…" ผมถามมันเพราะไม่รู้ว่ามันไม่สบายอะไรรึเปล่า
มันก็ไม่บอกอะไรได้แต่อมยิ้มมองผม
มันก้เลยพลิกตัวเองมานอนหงายคับ ทีนี้ผมเลยได้รู้ว่ามันอึดอัดอะไร
ก็เพราะน้องชายไอ้ภีมมันโมโหนะซิคับ…พอมันพลกตัวมานอนหงายเท่านั้นแหละ
น้องชายไอ้ภีมชูคอดันกางเกงบางๆของมันซะขนาดนั้น
" ไอ้บ้า…หื่นตลอดเวลาเลยนะ…" ผมว่ามัน
" ก็ต้นอะ…มาลูบๆตามตัวเค้าแบบนี้น้องเค้ามันก็ตื่นอ่ะดิ…" มันแก้ตัวคับ
ผมก็ไม่สนใจคับหันมาเช็ดตัวมันต่อ..ผมก็เช็ดไปเรื่อยตามหน้าอกตามตัวมันจนตอนนี้เหลือช่วงล่างแล้วแหละ
" อ่ะ…เช้ดเองแล้วกัน.." ผมแกล้งไม่เช้ดให้มันต่อคับ
" อ่ะ…ใจร้าย…มือเค้าเจ็บแบบนี้เค้าเช้ดตัวไม่ได้หรอก "
" ไม่รู้..เช้ดไม่ได้ก็ไม่ต้องเช้ด…" อิอิ..สะใจ
" นะนะนะนะ….เช้ดให้หน่อยน้า..ไม่งั้นเค้าอึดอัดอ่ะ..มันไม่สะอาด.." มันยังอ้อนให้ผมเช้ดต่อ
" อ่ะ..ก็ได้…" ผมเลยต้องเช็ดให้มันต่อ
แหม..ตอนนี้ไอ้ภีมน้อยมันก็ยังคงพุ่งเป็นเสาเอกดันกางเกงมันอยู่เลย
ผมเลยทำเป็นไม่สนใจคับ …ดึงกางเกงมันลง
พอดึงกางเกงออกเท่านั้นแหละ…ก้ได้เนว่าไอ้เสาเอกนั้นตกน้ำมันซะเยิ้มเชียว
ผมก็เลยหันไปมองหน้าไอ้ภีม…มันก็ยิ้มให้ผมพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อให้ผมทำอะไรบางอย่าง
มีหรอที่ผมจะไม่รู้ว่ามันต้องการให้ผมทำอะไร
ผมก็เลยเอามือผมไปจับน้องชายมันแล้วค่อยๆรูดขึ้นรูดลงเบาๆ
ตอนนี้รู้สึกเลยว่าน้ำมันแฉะเต็มมือผมเลย …ไอ้ภีมเองก็เริ่มส่งเสียงครางอออกมาเบาๆ
ผมเอง..ก็ค่อยๆเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆคับ..ไอ้ภีมท่าทางจะเสียวมากเลยทีเดียว
" ต้นคร้าบบบบ….ใช้ปากด้วยดิ.." มันยังอ้อนผม
ผมก็นะ…เพื่อคนที่รัก…อิอิ..ก็เลยก้มลงใช้ปากให้มัน
ผมก็ทำให้มันอย่างสุดฝีมือเลยแหละ…..และท่าทางมันคงพอใจมากทีเดียวเพราะมันเล่นครางไม่หยุดเลย
ทำก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อย…จนน้ำไอ้ภีมทะลักเข้ามาในปากผมอย่างมากมาย
ผมถอนปากออกไม่ทันเลยจำเป็นต้องกลืนน้ำมันเข้าไปเลยอ่ะ
" ..ไอ้บ้า..จะเสร็จก็ไม่บอก…" ผมหันไปว่ามันคับ
" อ่ะ…ก็อยากให้ต้นกินอ่ะ…จะได้รักเค้าเยอะๆ…" ดูมันแก้ตัว
หลังจากนั้นผมถึงได้เช็ดตัวทำความสะอาดมันได้สักทีแล้วผมก็ต้องจัดการไปแปรงฟันใหม่คับ..กลัวกลิ่นน้ำติดปาก
เสร็จแล้วผมก็ลงมาหน้าคอนโดซื้อโจ๊กให้ไอ้ภีมมันสองถุงแล้วก็ซื้อของผมเองด้วยแล้วก็กลับขึ้นห้อง
แล้วก็จัดการป้อนข้าวป้อนมัน..ทั้งๆที่มันก็พอจะกินเองได้คับเพราะมือขวามันใช้การได้
แต่มันก็อ้อนให้ผมป้อนผมก้เลยต้องป้อนมันและก็กินของตัวเองปด้วย
" ภีม..ต้นไปก่อนนะ..ตอยเที่ยงอย่าลืมทายยาหลังอาหารด้วยนะ แผลจะได้หายเร็วๆ "
ผมบอกมันก่อนที่ผมจะออกไปเรียน
" อืม..ต้นไปเหอะ..เดี๋ยวสายคนบนรถเมย์เยอะ…." มันบอกผมก่อนที่ผมจะออกจาห้อง
" อืม..เดี๋ยวคับรีบกลับ..อย่าเดินมากนะเดี๋ยวแผลที่เท้ามันจะฉีกเอา "
" คร้าบบบบ…." ผมอมยิ้มแล้วก็เดินออกจากห้องไปเรียนคับ
ผมต้องดูแลไอ้ภีมแบบนี้ประมาณเกือบอาทิตย์แหละคับ..มันเองก็อ้อนผมซะเหลือเกินทำตัวเป็นเด็กๆ
ทั้งๆที่เป็นแผลแค่นั้น
" ต้น…วันนี้ภีมขับรถไปส่งนะ..ไม่เจ็บแผลที่เท้าแล้ว..คงขับรถได้แล้วแหละ "
" แน่ใจนะ.." ผมถามมันเพราะเป็นห่วงมัน
" อืม..เนี่ยะตอนเดินก็ไม่เจ็บแล้ว" แล้วมันก็เดินไปเดินมาให้ผมดู
" อืม..ก็ได้..แล้ววันนี้ภีมจะไปเรียนรึเปล่า .." ผมถามมันคับเพราะมันหยุดเรียนมาสามวันแล้ว
" ไปดิ…ขาดมาสามสี่วันแล้ว…งานเยอะแน่เลย "
" อืม..คับ"
แล้ววันนี้ไอ้ภีมก็ขับรถมาส่งผมคับ
" ต้น..เย็นนี้เดี๋ยวเค้ามารับที่คอนโดนะ" ไอ้ภีมบอกกับผม
" อืม…แต่จะพาไปไหนหรอ.." ผมสงสัยเลยถามมันไป
" ไปกินข้าวข้างนอกกัน…" มันบอกผม
" อืม..คับ.." ผมตอบมันก่อนที่จะลงจากรถ
พอตอนเย็นผมกลับมาถึงก่อนมันคับ..ผมก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อรอมันคับ
ผมแต่งตัวเสร็จไม่นานไอ้ภีมมันก็เข้ามาในห้องคับ
" อาบน้ำแล้วหรอคับ…" มันถามผมคับเพราะผมนั่งดูทีวีอยู่
" อืม…อาบแล้ว..ภีมอ่ะจะอาบน้ำเปล่า …" ผมถามมันคับ
" อาบดิ…เหม็นตัวจะแย่..วันนี้ลงช๊อปด้วยร้อนจะตาย…" มันบอกผม
" อืมคับ…งั้นต้นดูทีวีรอนะคับ.." ผมบอกมัน
แล้วมันก็ไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องคับ
ผมรอมันประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ไอ้ภีมก้แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
" ไปได้แล้วคับ…ภีมเสร็จแล้ว "
" อืม..คับ.." ผมกับภีมก็เดินลงจากห้องคับ
" ภีมจะไปกินที่ร้านไหนหรอ.." ผมถามมันคับเพราะเห็นมันขับรถออกมานอกเมืองแล้ว
" แถว..อักษะอ่ะคับ…" มันตอบผม
" ไมมากินไกลจังอ่ะ.." ผมถามมัน
" ก็ร้านนี้อร่อย…ภีมมากินประจำแหละ…และอีกอย่างก็จะได้มาเคลียปัญหาด้วย "
ผมออกอาการงงเล็กน้อย..เมื่อมันบอกว่ามาเคลียปัญหา
" ปัญหาอะไรอ่ะภีม…" ผมถามมัน
" ก้เรื่องน้องรหัสภีมไง…ภีมอยากให้ต้นมาด้วยจะได้สบายใจว่าภีมเคลียตัวเองแล้ว "
" แล้วมันจะดีหรอภีม…เอาต้นมาด้วยแบบนี้อ่ะ…" ผมชักหวั่นๆไงก็ไม่รู้อ่ะ
" เหอะน่าต้น..ภีมอยากให้ต้นสบายใจนะ "
" อืม…" ผมตอบมันไป
ไม่นานไอ้ภีมก็พาผมมาถึงอพาร์ตเม้นแถวๆมหาลัยแล้วไอ้ภีมก็โทรไปหาน้องรหัสมันคับ
ผมเองตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆนะที่ต้องมาเผชิญหน้ากับน้องรหัสไอ้ภีมแบบนี้
ถามว่ากลัวมั้ย..ไม่ได้กลัวนะคับ…แต่ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกอ่ะ
สักพัก…ผมก็เห็นผู้ชายคนนึงเดินลงมาจากอพาร์ตเม้นคับ คงเป็นน้องรหัสมันแน่ๆผมพอจำได้
" เอ็ม…นี่พี่ต้นแฟนพี่คับ…" ไอ้ภีมบอกกับน้องรหัสมัน
" เอ่อ..สะ..สวัดดีคับพี่ต้น…" น้องรหัสไอ้ภีมยกมือไหว้ผมด้วยท่าทางสั่นๆเหมือนกับว่ากลัวผม
ผมก็หันไปมองหน้ามัน…ไอ้น้องเอ็มนี่..หน้าตาท่าทางน่ารักทีเดียว..
ผิวขาวหน้าใสแล้วอีกอย่างดุไปดูมารูปร่างหน้าตาอะไรหลายๆอย่างมันคล้ายผมนี่แหละมั้งทำให้ไอ้ภีมมันหลงไอ้เจ้านี่เพราะมันเหมือนผมนี่เอง
ผมก็มองหน้ามันอยู่มันเองก็ก้มหน้าหลบหน้าผม
" สวัดดีคับ..น้องเอ็ม.." ผมทักมันกลับไป..มันก็หันมามองหน้าผมแล้วก็ก้มหน้าหลบเหมือนเดิม
" อ่ะไปได้แล้วคับ.." ไอ้ภีมบอกไอ้เอ็มให้ขึ้นรถ
แล้วเราทั้งสามก็มาถึงร้านอาหารคับ
ตลอดทางจนถึงร้านอาหาร…เราทั้งสามเงียบมาตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรคับ
" อ่ะสั่งอาหารกันก่อนนะคับ.." ไอ้ภีมมันพูดขึ้นมา
แล้วผมก็สั่งอาหารไปสองสามอย่าง ..ไอ้ภีมก็สั่งของมันคับ
" น้องเอ็ม..สั่งอาหารซิคับ.." ผมหันไปบอกมันก็เห็นมันเอาแต่นั่งนิ่งก้มหน้าไม่สั่งอาหารสักที
" เอ่อ…ผมเอาอะไรก็ได้คับพี่.." มันบอกผมมา
" อืม…งั้นพี่สั่งให้นะ.." ไอ้ภีมพุดขึ้นมาแล้วก็สั่งอาหารไป
เรานั่งรออาหารกันสักพักอาหารก็มาเสริฟคับ
" เอ็มคับ…พี่ขอโทษเอ็มนะคับที่พี่รักเอ็มไม่ได้.." จู่ๆไอ้ภีมก็เปิดฉากพูดขึ้นมา
" คับพี่ภีม…ผมรู้มาตลอดเวลาแหละพี่..ว่าพี่ไม่ได้รักผม..แต่ผมก็ยอมนะที่ผมเป็นตัวรอง…เป็นคนที่ช่วยพี่ได้ในเวลาที่พี่เหงา…"
น้องเอ็มพุดไปก็ร้องไห้ไปด้วย
ตอนนี้ผมก็ได้แต่นั่งมองทั้งสองมันพูดคุยกัน ตัวไอ้ภีมเองก้ทำหน้าสลดกับความผิดของมันที่มันต้องทำให้น้องมันเจ็บปวดแบบนี้
แล้วมันทั้งสองก็นิ่งไม่พูดอะไรคับ จนไอ้น้องเอ็มมันเงยหน้ามามองหน้าผม
" พี่ต้นคับ…ผมขอโทษคับพี่ผมไปแย่งคนรักของพี่..ทั้งๆที่ผมรู้อยู่แล้วว่าพี่ภีมมีพี่อยู่แล้ว…ผมมันเลวมากที่ทำแบบนั้น…
และตอนนี้ผมคงได้รับกรรมของผมแล้วแหละคับพี่ตอนที่พี่รู้ว่าพี่ภีมมีคนอื่นพี่เองก็คงต้องเจ็บปวดเหมือนกันอาจจะมากกว่าผมด้วยซ้ำ
แต่ผมก็อยากให้พี่รู้เหมือนกันนะคับว่าผมเองก็เจ็บปวดไม่ต่างจากพี่หรอกนะคับ ..ที่ผมเองไปรักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว..
ตอนแรกๆผมก็หวังว่าสักวันผมจะทำให้พี่ภีมรักผมให้ได้แต่ตลอดเวลาผมก็รู้สึกได้เลยว่าความพยายามของผมมันไม่ได้เป็นผลเลยแม้แต่น้อย..
ผมยังคงเป็นได้แค่คนที่ช่วยแก้ความเหงาของพี่ภีมเท่านั้น "
" พี่ต้นคับ..ผมอยากให้พี่เข้าใจนะคับว่าเวลาเรารักใครสักคนนึงแล้ว..คนเรามันก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้คนรักเรามีความสุขถึงแม้ว่าเราจะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม…
เพราะทุกครังที่พี่ภีมมานอนกับผมผมเองก็ต้องแอบร้องไห้เกือบทุกครั้ง เพราะเค้ามาด้วยความเหงาไม่ได้มาหาผมด้วยความรักเลย
พี่จะด่าจะว่าผมยังไงก็ได้นะคับพี่ต้น…ผมมันเลวจริงๆ "
จากที่ผมฟังน้องเอ็มบอกกับผม ทำเอาผมร้องไห้ไปเลยเหมือนกัน ผมเองก็อดสงสารน้องมันไม่ได้ น้องเอ็มเองมันก็คงเจ็บปวดจริงๆ
" พี่ไม่ว่าอะไรเราหรอกคับน้องเอ็ม…พี่เข้าใจเรานะ..ทำไมพี่จะไม่รู้หละว่าเวลาที่เรารักใครสักคนนึงแล้ว
เราก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุขแม้สิ่งที่เราทำนั้นมันจะแลกกับความเจ็บปวดแสนสาหัสของเราก็ตาม
เพราะพี่เองก็เป็นมาเหมือนกัน เรื่องของภีมกับเอ็มไม่ใช่ว่าพี่เพิ่งรู้นะคับ พี่รู้มานานแล้วรู้มาเป็นปีๆแล้วด้วย
แต่พี่ก้ไม่เคยว่าอะไรแฟนพี่เลย เพราะพี่เข้าใจว่าที่เค้าต้องนอกใจพี่มันก็เพราะตัวพี่เองไม่มีเวลาให้เค้า
เพื่อแลกกับความสุขของคนรักพี่เลยยอมให้เค้ามาอยู่กับเราดดยพี่ไม่เคยปริปากว่าสักคำ
แม้บางครั้งเองแฟนพี่มันก็ดกหกพี่ต่างๆนาๆ พี่ก็ได้แต่อดทน แอบร้องไห้ จมอยุ่กับความทุกทรมานมาโดยตลอด
แล้วทำไมพี่จะไม่เข้าใจเราหละ ถ้าเราจะพูดกันจริงๆเรื่องนี้มันก้ผิดกันทั้งหมดแหละคับ อย่ามาโทษว่าใครผิดใครถูกเลย
พี่ก็ไม่โกรธเราด้วย ..แต่พี่อยากให้เราทำใจ…ตอนนี้เรายังเพิ่งเรียนปีหนึ่ง เรายังมีเวลาอีกเยอะที่จะต้องพบปะผู้คนอีกมากมาย
พี่เชื่อนะว่าวันนึงเอ็มจะต้องเจอคนที่เอ็มรักจริงๆแล้วเค้าคนนั้นก้รักเอ็มจริงๆเหมือนกันนะคับ "
ผมบอกกับน้องเอ็มแล้วเอามือไปลูบหัวเพื่อปลอบน้องเค้าเพราะตอนนี้น้องเอ็มร้องไห้อย่างหนักเลย
" เอ็มคับ….พี่ขอโทษที่พี่ทำกับเราแบบนี้…เอ็มลืมพี่ซะเถอะคับ…เปิดใจให้คนอื่นๆที่เค้าเข้ามาหาเอ็มนะคับ…
อย่ามาปิดกั้นตัวเองเพราะคนเลวๆอย่างพี่เลยนะคับ…ต่อจากนี้ไปพี่ไม่อยากทำให้คนที่พี่รักเจ็บปวดอีกแล้ว"
" เอ็มจะเกลียดพี่พี่ก็ไม่ว่าอะไรนะคับ…พี่ยังคิดว่าเราเป็นน้องรหัสเหมือนเดิม…พี่ก็จะคอยดูแลเทคแคร์เท่าที่พี่รหัสคนนึงจะทำให้น้องได้นะคับ"
…ไอ้ภีมพูดกับน้องมัน
" ผมไม่เกลียดพี่หรอกคับพี่ภีม….ผมเข้าใจพี่คับ " น้องเอ็มบอกกับไอ้ภีม
" พี่ต้นคับ…ผมต้องขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา ผมสัญญาคับว่าต่อจากนี้ไปผมกับพี่ภีมจะเป็นแค่พี่รหัสน้องรหัสเท่านั้น …
แต่ถ้าพี่ไม่ไว้ใจผมจะให้ผมไม่ติดต่อกับพี่ภีมอีกก็ได้นะคับพี่…" ไอ้น้องเอ็มบอกกับผม
" ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกคับน้องเอ็ม..เรากับภีมเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันยังไงสะภีมมันก็ต้องดูแลเทคแคร์เรา
พี่ไม่ว่าหรอกคับ…พี่ไม่รู้ว่าต่อไปอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ตามเพราะพี่ถือว่าพี่ไว้ใจแฟนพี่..ถ้าเค้าจะกลับมามีอะไรกับเราอีกพี่ก็พร้อมที่จะยอมรับ"
…ผมบอกกับน้องเอ็มคับ
" ผมขอบคุณพี่มากเลยนะคับพี่พี่ไม่โกรธไม่เกลียดผมทั้งๆที่ผมแย่งแฟนพี่.." ไอ้น้องเอ็มบอกผม
" พี่ก็ไม่รู้จะโกรธจะเกลียดเราไปทำไม…มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก เราอย่าคิดมากเลยคิดสะว่าพี่เป้นพี่เราอีกคนนะคับ…"
ผมบอกกับน้องเอ็ม
น้องเอ็มมองหน้าผมแล้วก็ยิ้มให้ผม แล้วมันก็โผเข้ากอดผมเลย..ผมก็เลยลูบหัวปลอบมัน
เป็นอันว่าวันนี้ไอ้ภีมก็ได้เคลียปัญหาเรื่องน้องเอ็มเรียบร้อยแล้ว แล้วผมเองก็ยังได้น้องชายเพิ่มอีกหนึ่งคนด้วย
จากการที่ผมได้พูดคุยกับน้องเอ็มในวันนั้นผมก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง ว่าน้องเอ็มมีอะที่คล้ายๆผมมากทั้งรุปร่างหน้าตา ผิวพรรณ
รวมถึงนิสัยหากใครไม่รู้อาจจะคิดว่าผมกับน้องเอ็มเป็นพี่น้องกันเลยทีเดียว
แต่จะติดที่ว่าน้องเอ็มค่อนข้างหัวอ่อน อารมณ์อ่อนไหวง่าย เรียบร้อยกว่าผมอีกด้วย
ถ้าทุกคนถามผมว่าไม่กลัวหรอที่ไว้ใจน้องเอ็มขนาดนั้น ผมตอบได้เลยว่าผมไม่ได้ไว้ใจน้องเอ็มขนาดนั้นหรอกคับ
แต่ผมไว้ใจแฟนผมมากกว่า เพราะถ้าแฟนผมไม่ไปทำให้น้องเค้าหวั่นไหวน้องเค้าก็คงไม่ทำแบบเดิมแน่นอนคับ
หรือถ้าเค้าสองคนกลับไปมีอะไรกันอีกผมเองก็ยอมรับคับและผมเองก้ได้พูดกับไอ้ภีมไปแล้วว่าถ้าเป้นแบบนั้นจริงๆ
ขอให้บอกกันตรงๆอย่ามาโกหกปิดบังกันอีกถ้าจะรู้ก็ขอให้รู้ด้วยปากแฟนตัวเองอย่าให้ไดรู้จากปากคนอื่นหรือแอบไปรู้เองโดยที่แฟนตัวเองมาโกหกเหมือนตอนแรกอีก ผมก็จะขอออกมาจากชีวิตไอ้ภีมทันที หรือพูดง่ายๆว่าเลิกกันโดยเด็ดจะไม่มีการมาใจอ่อนอีกเป็นครั้งที่สองอีกแล้ว
เพราะผมบอกมันว่าผมก็เป็นคนเจ็บแล้วก็จำและผมก็เป็นคนให้โอกาสคนแต่ผมจะไม่ให้โอกาสคนผิดอีกเป็นครั้งที่สามคับ
เพราะคนแบบนั้นถือว่าเป็นคนที่ไม่สมควรคบ ไม่ซื่อสัตย์ไว้ใจไม่ได้คับ
ขอโทษทุกคนนะคับที่ทำให้รอนานนะคับ....กว่าจะหาเวลาได้ ทุกคนเข้าใจผมนะ และทรี่บอกว่าจะให้ไอ้ภีมมาเล่าความรู้สึกของมันนั้นก็ดีเหมือนกันนะแต่ไอ้ภีมมันก็ใช่จะว่างหละคับ มันทำงานแล้ว หน้าที่มันมีมันก็ไม่ได้ว่างเท่าไรหรอกคับแต่ก็จะลองจีบๆให้มันมาเขียนนะคับ
ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจที่มีให้ผมนะคับ...หมอต้นรักทุกคนนะคับบบบบบ :bye2: :bye2: :bye2:
-
หุหุ น้องเอ็มนี่ดีเกินคาด แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ งานนี้โทษภีมเต็มๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:L2:
:pig4:
-
เคลียร์ได้ละเน้อ ได้น้องชายอีกตะหาก
:m4:
ให้ภีมมาเขียนมั่ง น่าหนุก
:m4:
-
ดีใจที่เรื่องมันจบด้วยดี
เพราะยังไงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเราก็ต้องยอมรับแล้วเดินต่อไป
โอ้ย ดีใจจังที่มาต่อให้อะคับ
:o8:
-
คิดถึงหมอต้นแทบแย่ :m1:
แล้วนี่จะมีอุปสรรคอีกมั๊ยน๊อ :a3:
-
ภีมโชคดีจริง ๆ ที่ได้หมอต้นเป็นแฟน :a1:
-
น่าอิจฉาภีม
ได้เจอคนรักดีๆแบบหมอต้น
เป็นเราคงเลิกไปแล้วไม่มาเคลียร์กันแล้วล่ะ เอิ๊กกก
-
ไม่ได้เข้ามาสัปดาห์นึง
ได้อ่านจุใจเลย
ขอบคุณมากค่ะ
ชีวิตคนเรานี่มันยิ่งกว่านิยายจริงๆ ด้วยนะ เหอๆ
อยากอ่านความรู้สึกพี่ภีมเหมือนกันค่ะ
-
สนุกมากน้องต้นนน ในที่สุดก็คลี่คลายแล้วน้อออ อิอิ :mc4: :m32: :m32: :pig4: :pig4:
ปล.พี่โจโจ้ เองจ้า
-
เปงกามลางใจให้น้าหมอต้น
-
:L2: :oni2:สงสารน้องเอ็มเหมือนกันแต่สักวันหนึ่งน้องเอ็มคงเจอคนใช่แน่นอนครับ :oni1: :oni1:
-
อ่านทันแล้ว หายไปนานเลย
คู่นี้ดูมีเหตุมีผลดีเนอะ น่ารักๆๆ ยังรออ่านอยู่นะจ๊ะ
-
หมอต้นเก่งจังเลย
เป็นเราแค่นึกถึงว่า แฟนเราไม่ทำอะไรกับคนอื่น (เล่นๆOK แต่จริงจังแบบนี้ไม่ไหว)
พูดจริงๆรับไม่ได้นะ มันทำใจไม่ได้จริงๆ
ถึงจะกลับมาเป็นแฟนกัน ก็คงกับไปรักเค้าเหมือนเดิมไม่ได้อยู่ดี
มันเหมือนเหตุการณ์มันตามหลอกหลอนอะ
เวลามีปัญหา ก็จะเอาเรื่องเดิมมาพูด ทั้งๆที่ก็ไม่อยากทำหรอก
ให้อภัยกับให้ลืม บางทีมันเป็นคนละเรื่องกัน
ชื่นชมหมอต้นเลยนะ ที่ยังกับมารักกันเหมือนเดิมได้
o13 o13 o13 o13
-
ขอชื่นชมยินดีกับหมอต้นด้วยนะคับ นับถือจิงๆๆความรักของหมอต้นยอมทุกอย่างเพื่อคนที่เรารักจิงๆๆๆๆ
นับถือสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยอมแม้กระทั่งแฟนจะไปมีอะกับใครขอให้บอกโหย ซึ้งอะ มีแฟนงี้รักตายเลย อิอิ
น้องเอ็มก้อนะเป็นคนดีคนนึง ไม่คิดแย่งคืนมา
แต่ไอ้ทีเลวก้อนายภีม ยังไม่หายโกดมัน ต้นเหตุจิงๆๆเลย
-
:mc4:ฉลอง ให้ต้นกะภีม เฮ้ๆๆๆ
กลับมารักกัน เข้าใจกันเหมือนเดิมแล้ว
ภีมอย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะ
:เตะ1:แล้วจะมาว่าเพื่อนๆในเล้าเป็ดไม่เตือน
-
หมอต้นมาแล้ววว อิอิ :mc4:
เห็นใจน้องเอ็มน่ะแต่เชื่อว่าสักวันหรืออาจปัจจุบันน้องเค้าต้องเจอคนที่ใช่แน่ๆๆๆ เชื่อจิ :a2:
ปล. หมอต้นจีบภีมให้ติดน่ะ อิอิ จาได้มาแบ่งเบาภาระหมอต้นด้วยไงงง :oni2:
-
มีปัญหาแล้วคุยกันก็ดีแล้ว
จะได้เคลียร์ๆ
เป็นกำลังใจให้พี่หมอต้นกะพี่ภีมคับ
:L2: :L2:
-
:impress: :impress: :impress:
สุดท้ายก็เครียร์กันได้ด้วยดีครับผม
เป็นกำลังใจให้รักกันนานๆๆครับผม
มีไรก็ปรึกษากันนะครับ สู้ๆๆต่อไป
:impress: :impress: :impress:
-
เย้ๆมาอัพแล้ว
นับถือน้ำใจกันจริงๆอ่ะ สุดยอด o13
เป็นกำลังใจให้นะครับรอตอนต่อไป :a2:
-
o13ภีมทำได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอ้โฮ! เจ้าภีมนี่ร้ายจริงๆ อ่านมาตั้งแต่ต้นชอบตอนนี้มากที่สุดเลยว่ะ พูดจริงทำจริงตามคำพูดซะที o13
เชื่อแระว่ารักหมอต้นจริง ไปเรียนวันแรกได้ก็รีบเคลียร์ปัญหาให้หมอต้นทันที เหมือนกับว่าจะทำดีไถ่โทษให้
อันนี้ถือว่าให้สอบผ่านนะสำหรับคำยืนยันว่ารักหมอต้นจริง ส่วนก่อนหน้านั้นไม่ขอพูดถึงแล้วกันเพราะกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว สำหรับน้องเอ็มถือซะว่านี่เป็นบทเรียนหนึ่งที่ต้องเรียนรู้ ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นเพราะรู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนแล้วแต่ก็ยังดื้อดึงจะทำต่อ(อันนี้ดูทีเจตนานะ)
:a5:ดังนั้นศาลขอพิพากษาตัดสิน ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลือให้หมอต้น(จำคุกอยู่ในใจของภีม)ตลอดชีวิต
*** ถ้าคิดอยากจะมี Fan Club เหมือนหมอต้นละก็ เขียนของตัวเองมาลงมั่งซิเจ้าภีม รับรอง FC แกได้ตรึม
-
ชื่นชมหมอต้นมากๆ ที่ยอมให้อภัยและให้โอกาสได้ขนาดนี้ :L2:
เราก็ชอบนะ มีไรบอกกันตรงๆ ถ้าไม่รักกันขอให้บอกจะหลีกทางให้ เยี่ยมๆ :กอด1:
-
ยินดีๆ :a2:
-
ภีม รู้ ว่า เคลีย แล้ว แต่ ยัง งัย ก้อ ไม่ น่า ไว้ จัย อยู่ ดี อิอิ
มา ต่อ ไว ๆ นะ
-
ตกลงแบบนี้จบยังอ่ะครับ ยังอยากดูตอนสวีทกันอีกอ่ะ :laugh:
แต่คงไม่มีตอนที่พี่ภีมไปก่อเรื่องอีกแล้วน้า ถ้ามีล่ะก็ o12 เป็นเรื่อง
ถ้าจะให้ดีมาต่ออีกน้า วันเสาร์แล้ว :oni2: :oni2: :oni2: แหะ แหะ
สมัครเป็นแฟนคลับหมอต้นกับพี่ภีมด้วยอีกคน อิอิ :m23:
-
น่ารักกันทุกคนเลยค่ะ ชอบบบบ :m1: :m1:
-
น้องเอ็มน่ารัก หมอต้นแนะนำ
เพื่อนดี ๆ ให้น้องเอ็มหน่อยสิ :m12:
-
ในที่สุดก็คลี่คลายกันซักทีเนอะ
ดีใจด้วยน๊าหมอต้น รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
ยอมให้ภีมกลับไปมีอะไรกับเอ็มได้อีก แต่ไม่ได้หมายความว่า ต้นจะคบกับภีมต่อนะ :laugh: ภีมไม่ทำอย่างนั้นก็ดีแล้ว วันนี้เลยยังมี ต้น-ภีม ให้คนในเล้าอิจฉากันอยู่ :m14:
-
o7 ซึ้งใจแทนพี่ต้นจริงๆๆๆๆ ขอให้รักกันไปนานๆ แต่ถ้าวันไหนพี่ภีมนอกใจอีก อย่าให้อภัยแล้วน่ะค่ะ พี่ต้น สู้ๆค่ะ :L1:
-
:L1: :L1: :L2:
-
หมอต้น น่ารัก - เพราะรักแท้ ๆ จึงยอมให้อภัย
น้องเอ็ม น่าสงสาร - เพราะความรักจึงยอมทุกอย่าง
ส่วนน้องภีม น่าเห็นใจ - เพราะความเหงาแท้ ๆ จึงทำให้เกิดเรื่อง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
หลังจากงานนี้เลิก
นายภีมโดนตีเข่าแน่ๆ o13
แร้วก้..... :o8:
-
ในสุดก็ตามอ่านเรื่องหมอต้นจนทัน o7
เป็นกำลังให้ทั้งเรื่องเรียนและความรักนะจ๊ะ :L2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนล่าสุดครับ
แอบอยากบอกว่า...เรื่องที่พี่ภีมมีคนอื่น แล้วพี่หมอต้น (เรียกซะสนิท -*-) ทำเหมือนไม่รู้หน่ะ
มันคล้ายๆ กับเรื่องของผมเลย....
ที่จริผมหน่ะไม่ได้คิดอะไรหรอก ตอนที่อ่านหน่ะ
แต่ผมไปลากเพื่อนเข้ามาอ่านด้วย แล้วพอมันอ่านนจนจบมันก็พูดขึ้นมาว่า
"ที่เป็นเค้าทำ มันคล้ายๆ มึงเลยว่ะ"
เค้านั้นแหละ ผมก็เลยคิดออก....ว่าคล้ายจริงๆ T^T
พูดแล้วเศร้า.... :a12: รอตอนต่อไปดีกว่า
:m23: :oni1: :oni1:
-
สนุกมากคับ เป็นกำลังใจให้พี่หมอต้นกะพี่ภีมนะคับ :oni2:
มาแต่ไวๆนะ
-
เย้ เย้ แล้วก็จบได้ด้วยดี 555+
-
เคลียร์กันแร้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
ต่อไปคงมีเรื่องดีๆตามมานะคับ อิอิ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
แล้วเรื่องนี้ก็ผ่านไปได้ รออ่านต่อนะ :oni1: :oni1:
-
เชียร์ให้น้องเอ็มได้ผู้ชายดีๆๆ เชียร์หมอต้นรักกะภีมนานๆ
-
ตามทันแล้วครับ :mc4:
พี่หมอต้นน่ารักจังครับ :m1:
พี่หมอครับ อยากถามครับว่าร้าน young star มันอยู่ส่วนไหนของสยามครับ
ใช่ตรงโบนันซ่าป่าวครับ ช่วยตอบด้วยนะครับพี่หมอต้น
ใครรู้จักช่วยตอบผมทีนะครับ (เอาแบบละเอียดทุกซอกทุกมุมนะครับ)
ขอบคุณค้าบบบบบ
-
:o8: :o8: :o8:
หมอต้นน่ารักมากมาย อิอิ
ภีมนี่อ้อนได้ใจจริงๆๆ
ปล.ได้น้องเพิ่มมาหนึ่งคน อิอิ
ขอให้เป็นพี่น้องที่ดีกันตลอดไปนะ o13
-
ว๊ายได้น้องสาวเพิ่มหรือคะคุณหมอ :laugh:
น้องเอมี่ น่ารักนะคะคงโสดได้ไม่นานอิอิ :oni1:
รักหมอต้นค่า
ป๋อล๋อ ยังโกด ไอ่ภีมสาดดดดดดดดดดดค่ะ
-
ดีครับ เคลียณ์กันให้จบๆ
แล้วหมอต้นอ่ะ แอบมีกิ๊กมั่งป่าว
หรือว่ามีแล้วภีมไม่รู้
อิอิ ล้อเล่นครับ
-
เย้ :m4: ต่อไปนี้หมอต้นก็จะกลับมาสดใสสวยเด้งอีกรอบแล้วชิมิ
จะได้มีคนมารุมจีบเยอะๆ o13
-
:o12:
เหตุผลที่ทนเหงา
มีคนมาถามฉันบ่อยว่าทำไมชอบไปไหนคนเดียว
ทนเหงานมานานได้ยังไง
ใครเข้ามาก็ไม่เคยว่าจะสนใจ
ไม่มีใครรู้เหตุผลจริงๆ
ฉันรู้ว่าฉันรอเธอ กลับมาเจอตามคำสัญญากัน
เพราะรักต้องเชื่อใจกันไว้
แต่ละวัน อยู่กับเงา เหงาจับหัวใจ
ข่มใจไว้ทั้งที่มันยากเหลือเกิน
นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมาทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม
ยิ่งไกลห่างกันฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอเพราะรักเธอคือเหตุผล
รู้คู่เราก็ว่างอยู่ ยิ่งมาดูยิ่งซึมเข้าไปใหญ่
อ้างว้าง เดียวดายแต่ยังหวัง
วันหนึ่งเธอ เธอกลับมาแล้วบอกรักกัน
อีกไม่นานความเหงาจะจางหายไป
ที่ทนเหงาก็เพราะเธอคือเหตุผล
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ สู้ๆ :bye2:
-
ความรักย่อมสวยงามเสมอ o13 o13 o13
-
เป็นมือที่สาม ที่เกลียดไม่ลง ...
นายภีมนะนายภีม
แต่หมอต้นก็ดีแสนดี
มีเหตุผล เพราะรู้ว่า ตัวเอง ไม่มีเวลาให้
นายภีม อย่าทิ้งหมอต้นอีกล่ะ ดีขนาดนี่ไม่รู้จะไปหาที่ไหนได้อีกแล้ว
-
ขอยกความดีความชอบให้พี่เต้ค่า o13
-
เครียลได้แจ๋ว หมดห่วงทั้งนอกและใน กล้าพูดกล้ารับ แบบนี้ ทุกคนมีความสุข
ขอมองนายใหม่นะคุณภีม o13 ขอให้ความรักทั่งคู่ยั่งยืนนาน
-
เคลียร์..............ได้แบบนี้แล้ว ขอให้รักกันไปนานๆน่ะคับ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อค้าบพี่ต้น :serius2:
-
ไม่ได้เข้าบอร์ดซ๊ะนานเยย
เรื่องราวไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
แต่จะว่าไปภีมก็ทำร้ายตัวเองทุกครั้งที่ขอคืนดีกับหมอต้นเลยนะ
แบบนี้จะคิดยังงัยดีหว่า หึหึ
:oni3: :oni3: :oni3:
-
นอน รอ :a12:
-
นั่ง รอ
-
หวัดดีเพื่อนๆ ทุกคนคับ .....อ่ะๆๆๆๆ อย่าคิดว่าผมเป้น หมอต้นของคนทุกนะ :o :o :o
ผมนายภีมคนเลวของทุกคนในเล้านี้ตะหากล่ะ.....จิงป่ะ ( เห็นหลายคอมเม้นว่าผมแบบนั้นอ่ะ )
จิงๆ ไม่ได้โกรธอารายหรอก เข้าใจเพราะตอนนั้นมันก้นะ...เลวจิงๆ
น้องต้นของผมฝากบอกว่าตอนนี้ไม่ค่อยว่างเลย เค้าอยากให้ผมมาเขียนแทน
แต่เขียนในเวอร์ชั่น ของผมเอง...เห็นต้นบอกว่าหลายคนอยากให้เขียน เพราะจะได้มีคนเข้าใจผมบ้าง ( อยากมีแฟนคลับแบบน้องต้นบ้างอ่ะ )
แต่ผมมไกล้าเขียนอ่ะ เขียนไม่เป็น ไม่เก่งภาษาไทย แต่น้องต้นของผมเค้าขอร้องเพราะเค้าไม่มีเวลาเขียนต่อ
เอาเป็นว่าผมจะมาเขียน ในเวอร์ชั่นของผมให้นะ ฆ่าเวลาที่ต้นไม่ว่าง แต่คงจะเขียนไม่ดีเท่าต้นหรอก
ผมจะเขียนในแนวออก เล่าความรู้สึกมากกว่านะ...บทสนทนาอารายแบบนั้น คงไม่ค่อยมีนะ..ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้า
เดี๋ยวพยายามจะเขียนให้เร็วที่สุดนะ ...ไม่แน่ก็คืนนี้แหละรึไม่ก็พรุ่งนี้ นะคร้าบบ
............................นายภีม..คนเลวที่รักหมอต้น :oni2: :oni2:
-
เย้ๆๆ :m4:
เวลคัมๆๆคุณภีมของหมต้น :m12:
เขียนโลดๆๆ ป็นกำลังใจให้เนอ :a1:
-
ว่าภีมไปซะเยอะเชียว
แล้วเข้ามาในเล้า อย่าว่าพี่นะ
เพราะว่าไม่ได้ตั้งใจอ่ะ55555
ยังไงก้อรออ่านความรู้สึกภีมคับบบบบบบบบบบบบบ
-
โห่.....ฮิ้ว..... ในที่สุดหมอต้นก็เชียร์ภีมให้เข้ามาเขียนจนได้ ดีใจจริงๆจะได้อ่านเวอร์ชั่นของภีมบ้าง :a1:
ว่าแล้วก็สมัครเป็นแฟนคลับของภีมแล้วกัน เป็นกำลังใจในการเขียนให้นะครับ
**หมอต้นรักษาสุขภาพด้วยนะครับ เป็นกำลังใจในการเรียนให้ด้วยคนครับ
-
เย้ๆๆ ดีใจๆ :m4: พี่ภีมจะมาเขียนละ ไม่ว่าใครจะเขียนแต่ทำให้เรื่องนี้ดำเนินไปจนจบได้
ผมเชียร์หมดค้าบบบบ อิอิ อยากอ่านต่อ เป็นเรื่องที่ดีมากเลยคับ อยากมีแบบนี้กะเค้ามั่งอ่าา 55+
ถ้าไงถ้าเป็นพี่ภีมมาเขียนแต่ใช้ ID พี่หมอต้นก็ช่วยบอกกันก่อนด้วยนะคับ ทุกคนจะได้ระวังตัวทัน
ก่อนคอมเม้นต์ ก๊ากๆ :o ล้อเล่้นๆ แหะๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คนคับ
-
พี่ภีมมาแล้ว :oni2:
อยากอ่านแล้วครับ มาต่อไวไวนะครับ :oni1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไหนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไหนส่วนที่ตาภีมเขียน
me// อิเจ้ ทำท่า กระเหียนกระหือรือ จะอ่าน (อุตส่าห์ เอาศัพท์จากปากท่านนายกฯ มาใช้เลยนะเนี้ย อิอิ)
-
:m4:มาเล๊ย มาเลย
อยากอ่านความรู้สึก ของภีมบ้าง จะเป็นงัยน๊อ
จะร๊ากแสนรัก เหมือนอย่างหมอต้นรึป่าว
รออ่าน :m1:
-
มารออ่านที่ภีมจะเขียนคร้าบ
:oni1:
ปูเสื่ออย่างไว
-
หุหุ รออ่านแบบใจจดใจจ่อ :oni2: :oni2: :oni2:
-
มารอคนเลวของคุณหมอต้นนะครับ :laugh:
-
ยกนิ้วให้เลยค่ะ o13 นางเอ๊กกกกก นางเอกเหมือนเดิมเลยอ่ะ
ทุกวันนี้หมอต้นบวชเลยใช่ป่ะ :oni3: ใจดีจังอ่ะ
เป็นชะนีน้อยคนนี้ไม่ได้อ่ะ :m31: :m31:กระจายเลยอ่ะ
-
ดี คับ พี่ ภีม สุด หล่อ อิอิ :a2:
-
โถ โถถถถถ พ่อคุณของหม่อม (เอะยังไง) :o8:
ภีมอย่าน้อยใจ เพราะ ที่ด่าน่ะตัวนายม่ะก่อนน่ะ ซึ่งคนนั้นอ่ะ ตายไปแล้วว เหลือแต่คนปัจจุบันคนนี้ (แต่อย่าไปปลุกมันขึ้นมาใหม่น่ะ ไม่งั้นจะช่วยหมอต้นเจื้อนนนนนน :laugh:)ย้อเย่นน๊า
มาเขียนต่อก็ดีน่ะ อยากรู้มุมมองภีมบ้างง ว่าจะได้ใจกว่าหมอต้นไหมมมม มาเร็วๆๆน๊า อิอิ :oni2:
-
้เมื่อไหร่จะมาต่อค้าบบบ จะลงแดงแล้วววว
โดนหมอต้นวางยาไว้เนี่ย 55 :m16:
-
เข้ามารอพี่ภีมด้วยคน :oni2:
-
มาปูเสื่อรอน้องภีม :oni1:
-
วันนี้อารมณ์ดี อิอ น้องแก้มได้เป็นเดอะสตาร์ :laugh: :laugh:
มิเสียแรงที่วันนี้ต้นกะภีมนั่งโหวตกันตั้งแต่ 1 ทุ่ม จนสามทุ่มครึ่ง
นั่งนับดู ต้นส่งไปได้ 195 เมสเสส ภีมส่งได้ 238 เมสเสส อิอิ
เลยมาบอกเพื่อนๆในเล้า 2 ตอนรวดดเลย :laugh: :laugh:
เพื่อนๆ นอนรอได้เลย อาจจะดึกหน่อย แต่ลงแน่ๆ
ต้นจะเขียนถึงตอนที่ 30 แล้วต่อจากนั้นจะหยุดเขียน แล้วจะให้ภีมเข้ามาเขียนส่วนของภีมคับ
รอหน่อยน้า ...............สะจายยยยยยยยยยยยเฟ้ยยยยยยย
หมอต้น กะ นายภีม
-
เย้ๆๆ :m4:
ข่าวดีแบบนี้ ต้องรออย่างเดียวแหละฮ้าาาา :a2:
-
โอะกะจิ้มตูดดดดด :o12:
อยากอ่านนนน อ่ะ อิอิ ดีใจแก้มได้เหมือนกัน o13
-
จิ้มๆๆๆ...
อ๊ากกกกกกกกกกกก...ดีใจมากที่แก้มได้ ><
55+...หมอต้นกะนายภีมโหวตเยอะมาก...นับถือ :a2: :a2:
..อ้า...นายภีม...เรารออ่านตอนของนายนะ หึหึ (หัวเราะไมเนี่ย?? :a3: :a3: )
-
มา ปล. อีกหน่อยยย หมอต้นหยุดเขียนแปลว่าไรอ่ะ แบบว่ามันจบแล้วเหรอ หรือว่า หยุดเขียนให้คุงภีมมาเขียนต่อทัน แล้วเริ่มเขียนใหม่ ยังไงงงง :o
-
ดีใจจังโว้ยยยยยยยยยยยย :m4:
แก้มได้เป็นเดอะสตาร์ :a2:
สะใจ :a2:
ส่งไปตั้งหนึ่งเมสเสส :m14: ตังค์ติดลบเลย :o12:
แก้ม o13
จะรอนะครับ
แต่คงถึงตีหนึ่ง
พรุ่งนี้มีเรียนอ่า :o12: :o12: :o12: :o12:
-
หมอต้นน่ารักที่สุดเลยครับ....ดีใจด้วยนะครับที่เคลียเรื่องน้องรหัสไปได้แล้ว :m1:
ชื่นชมน้องเอ็มด้วยครับ...ที่ยอมรับความผิดของตัวเอง o13
-
แก้ม
เดอะสตาร์หญิงคนแรก
o7 o7 o7
______________________
รอ ร๊อ รอ นะค้าบบ
:oni1: :oni1:
-
เขามารออ่านของคุณ ภีมด้วยคับ เป็นกำลังใจให้หมอต้นนะคับ
ถึ่งงานจะเยอะก็ขอให้หมอต้นสู้ๆนะคับ :oni1: :oni1:
-
:m13: รอตอนใหม่นะจ๊ะ
-
รอไม่ไหวแล้วค้าบบบบ :sad2:
ดีเลย์มาครึ่งชั่วโมง :เฮ้อ:
ไปนอนก่อนนะค้าบพี่หมอต้น :a12:
พรุ่งนี้ค่อยมาอ่าน :a5:
บายค้าบ :bye2:
-
มาป่าวคับเนี้ย
F5 ๆๆๆ
จะไม่หวายยยยแล้วววว
ง่วงๆ
-
มารออ่านค้าบบบบบ :oni1:
-
ตอนที่ 28 วันเกิดของต้น
หลังจากที่เหตุการณ์วันนั้นผ่านไป ความรักของผมกับภีมก็ราบรื่น โดยมีน้องชายที่แสนดีคอยเป็นหูเป็นตาแทนผมที่มหาลัยด้วย 555555
จะว่าไปตอนนี้ผมกับน้องเอ็มสนิทกันมากด้วยอ่ะ…น้องเค้าเป็นเด็กดี..น่ารัก..เรียบร้อย..ใครเห็นใครก็รักแหละ
จนตอนนี้ก็เวลาผ่านมาเกือบจนเดือนสุดท้ายของปีแล้ว…ซึ่งเดือนนี้เป็นวันเกิดผม
เมื่อปีที่แล้ววันเกิดผมนายภีมสุดที่รักของผมซื้อนาฬิกาข้อมือให้ผม
เผอิญช่วงนั้นผมเคยพูดกับมันมั้งว่าอยากได้นาฬิกาข้อมือสักเรือน
และผมก็ไปเดินห้างกับมันก้เลยแอบไปดูนาฬิกาสักหน่อย ก็ไม่รู้ไปเข้าร้านอะไร
ดูไปดูมาเจอเรือนที่ถูกใจ แต่พอมองราคา โอ้โห..นาฬิการาคาขนาดนี้เลยหรอว่ะ..
ก็ไอ้นาฬิกาที่ผมอยากได้ มันแพงนะซิคับ มันเป็นนาฬิกายี่ห้อ แท็ก ฮอยเออร์ (Tag Heuer) หน้าปัดสีขาวมุกสายสีเงิน
ถูกใจมากๆ แต่พอเห็นราคานี่ผมหน้าซีดเลย แพงกว่าค่าเทอมผมอีกอ่ะ ราคาที่ดูไว้ตอนนั้นมัน 14800 บาท อ่ะ ไม่ไหวๆ แพงเกินไป
อย่างเราใส่ 199 ประตูน้ำก็พอแระ 55555 หลังจากนั้นผมก็ลืมเรื่องนาฬิกาไปแล้ว
จนมาถึงวันเกิดผมมันก็ไม่ได้ทำไรให้ผมมากหรอก เพราะช่วงนั้นมันใกล้สอบกลางภาค เลยไปกินข้าวกันแถวหน้ามหาลัยแหละ
ในใจผมตอนั้นก็คิดว่ามันพาเรามากินข้าวกันสองคนแบบนี้ผมก็มีความสุขแล้ว
หลังจากนั้นก็พากันเดินกลับหอคับ แต่พอผมจะเดินขึ้นหอ ไอ้ภีมมันก็ชวนผมเดินเล่นก่อน มันบอกว่าเดินให้อาหารมันย่อย แล้วค่อยขึ้นห้อง
มันก็ชวนผมเดินเล่นแถวในมหาลัยไปเรื่อยๆแหละ ช่วงที่ผมเดินเล่นกันมันก็มืดแล้วแหละ คนน้อย เลยไม่ค่อยกลัวใครมาเห็นผมกะภีมหรอก
ถ้าหากว่าจะมีเลิฟซีนเล็กๆเกิดขึ้น 55555
ผมกับภีมเดินไปได้สักพักมันก็หยิบกล่องอะไรไม่รู้ ยาวๆ ใสๆ เหมือนกล่องดินสอเลย ออกมาจากกระเป๋ามัน
แล้วมันก็บอกว่า ของขวัญวันเกิดสำหรับผม ตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร ก็ขอบใจมันไป
และผมก็เลยเปิดดูว่า ไอ้กล่องดินสอ ใสๆ นั้น มันคืออะไรหว่า พอเปิดมาเท่านั้นแหละคับ อึ้งๆ พูดไรไม่ออกเลย
ผมยืนจ้องหน้ามันนิ่งเลย มันก็ยิ้มให้ผม
พอได้สติก็เลยบอกมันว่าซื้อมาทำไม แพงขนาดนี้เสียดายตังค์
ดูดิแพงกว่าค่าเทอมอีกอ่ะ..ผมก็บ่นนู่นนั่นนี่ไปนิดหน่อยเพราะความเสียดายตังค์ของผม
มันก็บอกผมว่า มันอยากให้ผมเพราะมันเห็นผมอยากได้..และมันก็เต็มใจให้..ไอ้เงินที่มาซื้อคือเงินเก็บมันเอง
มันบอกว่าไม่เสียดายหรอกเพราะว่ามันซื้อให้คนที่มันรัก มันอยากให้ผมมีความสุข
เงินมากกว่านี้ถ้าแลกกับความสุขผมมันก็จะหามาให้ได้…
ผมยืนยิ้มน้ำตาไหลเลย..ตอนั้นผมไม่ได้คิดเลยนะว่ามันจะรักผมขนาดนี้เพราะตอนั้นผมกะภีมเพิ่งคบกันได้ ประมาณสองเดือนเอง..
มันก็เลยดึงผมไปกอด..ผมกับมันยินกอดกันนานพอสมควร แต่โชคดีตอนั้นไม่มีใครผ่านมาเลย ไม่มีครายเห็น ( รึผมโดนแอบซุ่มมองหว่า )
นั่นแหละก็คือของขวัญชิ้นแรกที่มันซื้อให้ผมเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ผมมานั่งคิดก็นั่งยิ้มมองไอ้เจ้านาฬิกาที่ผมใส่อยู่จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังใส่อยู่เลย
วันนี้วันเกิดผมแล้วนี่..( 4 ธ.ค.) ผมก็ไม่ได้อะไรกับวันเกิดมากมายหรอกคับ ทำตัวเป็นปกติ
เผอิญวันนี้เป็นวันเสาร์ด้วยก็เลยว่างๆ ผมตื่นก่อนไอ้ภีมคับ
ก็เลยลุกออกมาทำความสะอาดห้อง ซักผ้า ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย อิอิ เป็นแม่บ้านอ่ะ ว่าง่ายๆ
" ต้นคร้าบบบ…." เสียงไอ้ภีมมันเรียกผมดังมาจากห้องนอน ตอนนั้นผมกำลังจะเอาผ้าไปซัก
ผมเลยเดินไปหามันที่ห้องนอนคับ ก้เห็นไอ้เจ้าภีมนอนจ้องผมตาใสเลย
" มีไรหรอภีม…เรียกเค้าไมอ่ะ…" ผมถามมัน
" วันนี้ต้นว่างเปล่า.." มันถามผมเพราะบางครั้งวันหยุดผมก็ไม่ค่อยว่างเพราะไอ้รายงายมหาโหดทั้งหลายแหละคับ
" วันนี้ต้นว่างอ่ะ….อาจารย์ไม่ได้สั่งงานอารายเพิ่ม..ของเก่าต้นเร่งทำเสร็จเมื่อสองวันก่อนแล้ว.ทำไมหรอ" ผมถามมันคับ
" ก็จะชวนต้นไปเที่ยวอ่ะ..เราไม่ได้เที่ยวกันนานแล้วนะ…" มันบอกผม
" อืม..ได้ๆๆ..แต่ภีมรอต้นทำงานบ้านเสร็จก่อนนะ…" ผมบอกมันเพราะงานบ้านยังค้างอยู่หลายอย่างคับ
" อ่ะ…เดี๋ยวค่อยทำก็ได้นะ…จะได้รีบไปเร็ว.." มันยังอ้อนผมอีก
" ภีมอ่ะ..รอแปปนึงนะ..เนี่ยห้องไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวันแล้ว..สกปรกแย่เลย
..เสื้อผ้าภีมกะต้นก็เต็มล้ยตะกร้าแล้ว..เดี่ยวไม่มีใส่กันพอดี.." ผมบอกมัน
" ต้นเหลือทำไรอ่ะ…" มันถามผมคับ
" ก็เหลือถูห้อง..กับซักผ้าอ่ะ.." ผมบอกมันคับ
" งั้นเดี๋ยวภีมถูห้องนะ..ต้นซักผ้าจะได้เสร็จเร็ว…." มันยิ้มแล้วบอกกับผม
" อ่ะ…ก็ได้แต่ถูให้สะอาดนะ..ถ้าไม่สะอาดไม่ไปไหนทั้งนั้นอ่ะ.." ผมขู่มันคับเพราะไอ้เจ้าภีมมันทำงานบ้านไม่ค่อยจะเป็น
มาเริ่มเป็นก็ตอนอยู่กับผมที่คอนโดนี่แหละ…ผมสอนมันให้ทำเพราะมันเองแหละให้ผมสอนมันไม่อยากให้ผมทำคนเดียว
" คร้าบบบบ…จะถูให้พื้นเป็นเงาเลยย.." มันยิ้มแล้วบอกผม
หลังจากนั้นผมก็เดินเอาผ้าไปซักส่วนนายภีมก็ถูพื้นคับ ผมก็เอาผ้าที่จะซักในเครื่องแยกใส่เครื่องซักผ้า
ส่วนพวกชุดนักศึกษากับเสื้อผ้าบางตัว ผมจะซักมือคับกลัวไม่สะอาดอ่ะ
ผมก็นั่งซักผ้าในห้องน้ำไปเรื่อยๆ เพราะอาทิตย์นี้ผ้าเยอะเพอสมควร ไอ้ภีมมันก้เดินมาหาผมในห้องน้ำ
" ต้นคร้าบบ..ภีมถูพื้นเสร็จแล้ว ..สะอาดด้วย.." มันบอกผมอย่างภาคภูมิใจกับการถูพื้นของมัน
" อืม..แต่ตันยังซักผ้าไม่เสร็จเลย..ภีมรอก่อนนะ…" ผมบอกมันเพราะยังเหลือผ้าอีกหลายตัวคับ
" อืม..งั้นเดี๋ยวภีมช่วยซัก.." แล้วมันก็ลงมานั่งซักผ้ากับผมคับ
แต่มันนะหรอจะซักผ้าเป็น…มาถึงมันก็เอาผ้าขยำๆ กับน้ำไปมา…แล้วมันก็บิดเลย
" เฮ้ย..ภีมเสร็จแล้วหรอนะ…" ผมถามมันเพราะเห็นมันบิดผ้าแล้ว
" อืม..เสร็จแล้วเนี่ยะ..สะอาดพอแระ…" มันบอกผม
ผมเลยเอาผ้าที่มันกะลังจะบิดมาจากมือมันแล้วก้ให้มันดูตรงปกคอเสื้อกะสาบเสื้อ
" นี่..เห็นมั้ย..ถ้าขยำๆแค่นั้นมันไม่ทำให้คราบตรงนี้ออกหรอก..มันต้องขยี้ด้วย.." ผมบอกมันคับ
มันก้เลยเริ่มทำใหม่..ทำไปทำมามันก็หันมาแกล้งผมซะงั้นอ่ะ
" นี่แหนะ.." มันเอาฟองผงซักฟอกมาป้ายแขนผม
" อ่ะ…เล่นอารายเนี่ยะ…" ผมดุมัน มันก็ยังทำหน้าทะเล้นใส่ผม ผมเลยแก้ลงมันคืนคับ
และจากการซักผ้าก็กลายไปสงครามฟองผงซักฟอกไปแล้วคับ จนตอนนี้ทั้งผมและภีมทั้งเปื้อนฟองทั้งเปียกเหมือนลุกหมาตกน้ำทั้งคุ่เลย
" ภีม..พอเลย..ไม่เล่นแล้วดุดิยังซักผ้าไม่เสร็จเลย…" ผมดุมันคับ
" อ่ะ…ซักต่อก็ได้.." แล้วผมกับมันก็ซักผ้าต่อจนเสร็จคับ..
" อ่ะ..เสร็จแล้วภีม…เดี๋ยวภีมอาบน้ำก่อนเลยนะ..เดี๋ยวต้นจะเอาผ้าไปตากก่อน"
ผมกำลังจะยกผ้าไปตากที่ระเบียงแต่ไอ้เจ้าภีมมันก็ไปเอาผ้าในเครื่องที่ซักเสร็จแล้วออกมาตากเหมือนกัน
" อ้าว..ทำไมไม่ไปอาบน้ำอ่ะ..เดี๋ยวต้นตากเอง.." ผมบอกมัน
" ไม่เอาอ่ะ..อยากตากด้วย..ต้นตากคนเดียวเหนื่อยแย่เลย.." มันบอกผม
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อแล้วเราสองคนก็ตากผ้ากันไปเรื่อย แต่จู่ๆไอ้ภีมมันก้เอาผ้าอไรก็ไม่รู้มาปิดจมุกผม
" อ่ะ…อารายอ่ะภีม.." ผมถามมันหลังจากที่มันเอาผ้าออกจากจมุกผม
" คริคริ..ก็นี่ไง…หอมเปล่า555…" มันหัวเราะมีความสุขที่แกล้งผมคับ
ก็ไอ้ที่มันเอามาให้ผมดมนะ กางเกงในมันนะซิคับ..แถมเอาตรงเป้ามาให้ดมซะด้วย
" แหวะ..ไอ้ลามก..ทะลึ่ง..เหม็นจะตาย..แหวะ.." ผมทำหน้าตาสะอิดสะเอียน
ทั้งที่จริงๆหอมจะตายแต่ถ้าจะดีกว่านั้นต้องดมแบบเพิ่งถอดออกมาใหม่ๆเนาะ..จิงป่ะ 555555 โรคจิตสะแล้วเรา
" เหม็นจิงหรอ..ทีตอนที่ทำให้เค้าไม่เห็นเหม็นเลย..ของเค้าออกจะหอมหวาน..จิงป่ะ"
ผมเชิลหน้าแดงเลยคับ…ไอ้บ้าพูดไรก็ไม่รุ้
" พอเลย..ไอ้ทะลึ่ง .." ผมบอกมันคับ
" ดูดิ..ทีเค้าอ่ะยังดมของต้นได้เลย .." ว่าแล้วไอ้ภีมมันก้เอากางเกงในผมมาดมใหญ่เลยคับ
" เฮ้ย..ไอ้บ้า..โรคจิตรึไงเนี่ยะ.." ผมว่ามันพร้อมกับเอากางเกงในที่มันดมอยู่ออกมา
" ไม่ได้โรตจิตสะหน่อย..ก็ของแฟนเค้านี่..ให้ทำมากกว่าดมเค้าก็ว่าหอมจะตาย…" มันทำหน้าหื่นๆใส่ผมคับ
" พอเลย..อย่ามาทะลึ่ง..รีบๆตากผ้าเลย จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวไม่ได้ไปไหนกันพอดี.." ผมบอกกับมัน
แล้วผมกับมันก็ตากผ้าจนเสร็จคับ
" ภีมไปอาบน้ำก่อนดิ…เดี๋ยวเค้าอาบทีหลัง.." ผมบอกมัน
มันก็ถอดเสื้อผ้าจนเหลือ กกน ตัวเดียวเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว..มาใส่
ส่วนผมก็เดินไปที่ตู้เตรียมเสื้อผ้าทั้งของผมและก็ภีมด้วย เวลาจะไปไหนมาไหนหรือไปเรียนก็ตาม
ผมจะเตรียมเสื้อผ้าให้มันตลอดเลยคับ เป็นแม่บ้านมั้ยล่ะ
จนผมเตรียมเสื้อผ้าเสร็จผมก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือ กกน แล้วก็เอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่นั่งรอไอ้ภีมคับ
ผมนั่งรอมันได้สักพักก็ได้ยินเสียงไอ้ภีมเรียกดังออกมาจากห้องน้ำคับ ผมเลยเดินไปดูคับ
" ภีม…มีอะไรรึเปล่า.." ผมถามมันคับ
เงียบ………….
" ภีม…เรียกต้นทำไมอ่ะ..มีอะไรหรอ…" ผมถามมัน
เงียบ…………
" ภีม……ถามทำไมไม่พูดเนี่ยะ…" ผมทำเสียงดุๆใส่แล้วคับ
เงียบ…………….
ผมชักใจไม่ดีแล้วซิ….มันเป็นอะไรรึเปล่าว่ะ
" ภีม..ภีม…" ผมเคาะประตูเรียกมันใหญ่เลย
ผมเคาะอยู่ซักครู่เลย บิดลุกบิดประตูคับปรากฏว่าประตูไม่ได้ล็อคคับ..ผมเลยรีบเข้าไปในห้องน้ำเลย
พอเข้าไปในห้องน้ำผมก็ไม่เห็นไอ้ภีมคับ..ผมเลยเดินไปดูตรงหลังม่านที่เป็นอ่างอาบน้ำคับ
ผมเปิดม่านไปก้ไม่เจอไอ้ภีมคับ ผมเริ่มแปลกใจแล้วซิ มันหายไปไหนว่ะเนี่ยะ
ไม่ทันที่ผมจะหันหลังคับ..ไอ้ภีมมันก็เข้ามากอดผมจากข้างหลังเลย
" เฮ้ย.." ผมตกใจคับ..เลยดิ้นไปดิ้นมาในออ้มกอดมัน
" ดิ้นทำไมล่ะ..แฟนตัวเองไม่ใช่โจรซักหน่อย.." มันบอกผม
" เล่นไรบ้าๆเนี่ยะ..คนเค้าตกใจหมด.." ผมดุมัน
" ปล่อยได้แล้ว..ไปอาบน้ำต่อเลย .." ผมดุมันอีก มันเลยปล่อยผม
ทันทีที่ผมหันไปก็ตกใจเลยคับ..ก็ไอ้บ้าภีมมันแก้ผ้าหมดเลย เห็นหมดเลย
ถึงแม้ว่าผมกับภีมจะเคยเห็นของกันและกันแล้วแต่ก็นะมันก็ยังเขิลอยู่ดีอ่ะ
" ไอ้ลามก..ไปอาบน้ำเลย.." ผมเดินก้มหน้าหนีมันเพื่อจะออกจากห้องน้ำ แต่ไอ้ภีมมันก็จับมือผมไว้
" ไม่เอา..ไม่อาบ…จะอาบกับต้น.." มันบอกผม
" ไอ้บ้า..ไม่เอา..ไปเลยอย่ามาทำเป็นเด็กๆ.." ผมว่ามัน
มันไม่ปล่อยผมอย่างที่ผมบอกอ่ะดิ แต่กลับดึงผมไปกอด
พอมันกอดผมได้มันก็จ้องหน้าผมตาเยิ้มเลย
" ทะ..ทำไรอ่ะ..ภีม…" ผมบอกมันเสียงสั่นเลย ก็ยืนชิดกับมันขนาดนั้นมีแค่เสื้อคลุมอาบน้ำผมกั้นอยู่แค่นั้นเอง
มันไม่ตอบคับ..มันประกบปากผมทันที..ผมไม่ทันตั้งตัวเลยคับ
ตอนนี้ทำไรไม่ถูกเลย..ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนนี่หน่า..ตอนนี้มันเคลิ้มตามไอ้ภีมไปหมดแล้ว
ผมก็เริ่มตอบสนองมันเหมือนกันแหละคับ เอามือไปโอบคอมันไว้คับ และก็ยืนดุดปากแลกลินกันอยู่นานเลยทีเดียว
มือไม้ไอ้ภีมก็คลำไปทั่วร่างกายผมแหละคับ
ผมรู้ตัวอีกทีไอ้เสื้ออาบน้ำผมมันหลุดไปแล้วคับ ทำให้ตอนนี้ผมกับไอ้ภีมยืนฟันดาบกันอยู่คับ
แล้วไอ้ภีมมันก็ลากผมเดินไปที่อ่างอาบน้ำคับ..ผมก็ว่าง่ายเลยคับเพราะตอนนี้ผมโดนไอ้ภีมสะกดจิตไปแล้วคับ
ผมจับผมนอนลงในอ่างน้ำแล้วมันก็ลงมาในอ่างตามผมเหมือนกัน
แล้วมันก็เริ่มจูบปาก..เราสองคนแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มในอ่างอาบน้ำ
แล้วมันก็ไซร้ไปตาคอผม..ขบเม้มหูผมซึ่งผมจะเสียวมากเลยบริเวรนี้อ่ะ
แล้วมันก็ไล่ไปตามหน้าอกผม แล้วหยุดที่ยอดอกสีชมพุของผม มันทั้งดูดทั้งเลียจนตอนนี้ผมตัวแดงไปหมดแล้วคับ
มันลากลิ้นของมันไปตามหน้าท้องผมแล้วมาวนแถวๆสะดือ ทำเอาผมเสียววาบก้นไม่ติดพื้นเลย
มันยังไม่หยุดแค่นั้นคับ มันเริ่มไปวุ่นวายกับน้องน้อยของผมสะแร้ว..ผมทำไรไม่ได้เลยตอนนี้เพราะมันเสียวซ่านไปทั้งตัว
เคยทำอะไรกับภีมก็แค่บนเตียงนะคับแบบนี้ไม่เคยอ่ะ..
แล้วไอ้ภีมก็จัดการกับส่วนนั้นของผมอย่างชำนาญ ทำเอาผมต้องยกก้นสวนขึ้นไปกระแทกปากมันทุกครั้ง
ผมเสียวมาก..ยอมรับเลยว่าผมไม่เคยเสียวขนาดนี้มาก่อนเลย ..
ไอ้ภีมทำได้ไม่นานคับ..ผมทนความเสียวซ่านที่มันให้ผมมาไม่ไหวแล้วคับ..
น้ำรักของผมที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันพุ่งเข้าไปในปากไอ้ภีมทันที พร้อมกับเสียงครางดังลั่นของผม
ผมรู้สึกเลยว่าครั้งนี้นำผมออกมากมายกว่าทุกครั้ง เพราะมันกระตุกเจ็ดแปดครั้ง จนน้ำของผมล้นออกมาที่มุมปากไอ้ภีมเป็นสายเลยคับ
แต่ไอ้ภีมมันก็พยายามจะกลืนกินให้หมดทุกหยาดหยดอย่างกับว่ามันเป็นน้ำจากสวรรค์อย่างงั้นอ่ะ
ผมนอนหอบในอ่างน้ำ แล้วไอ้ภีมมันก็มานั่งตรงขอบอ่างบนหัวผมแล้วมันก็ดึงผมขึ้นไปจุบกับมัน
" ต้นคร้าบบ….ทำให้ภีมด้วยซิคร้าบบ.." ผมบอกผมด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
ผมเลยสนองมันเต็มที่เลยคับ..ผมเริ่มด้วยการไซร้ซอกคอมันดุดเม้นที่ติ่งหู เลียตามซอกหุแล้วก้ไล่มาถึงบริเวณ
แผงอกหน้าไปด้วยกล้ามเนื้อ ยอดออกสีชมพูเข้ม..แข็งเป็นไตท้าทายผม
ผมเลยยอกล้อกับมันด้วยลิ้นของผมอย่างแผ่วเบาพร้อมกับขมเม้นเป็นบางครั้ง ทำเอาไอ้ภีมครางกระเส่าลั่นห้องน้ำ
แล้วผมก็ลากลิ้นมาตามหน้าท้องที่เป็นลอนสวยทีเดียวเพราะมันออกกำลังกายเป็นประจำ ไ
ปถึงบริเวรสะดือของมันที่มีไรขนขึ้นเรียงอย่างสวยงามไล่จนไปถึงส่วนกลางลำตัวของมัน
ซึ่งตอนนี้น้องชายไอ้ภีมมันเยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ สงสัยมันคงจะเสียวมากเลยทีเดียว
ผมใช้ลิ้นทักทายกับเจ้าน้องน้อยที่ตัวไม่น้อยเลย ของไอ้ภีมอย่างแผ่วเบา
และลากลิ้นไปปตามความยาวของน้องชายมันจนถึงโคนที่มี ลุกบอลขนาดกำลังดีสองลูกห้อยอยู่ตรงนั้น
วันนี้ผมไม่รู้เป็นอะไรถึงทำให้มันขนาดนั้นเพราะทุกครั้งผมจะไม่ได้ทำให้ขนาดนี้อย่างมากก็ดูดปากไซร้เล้กน้อยๆ
แล้วก็ใช้ปากทำให้มันก็แค่นั้น ไม่เคยที่จะมาเล้าโลมมันขนาดนี้ แต่ก็เหอะนะ มาถึงขนาดนี้แล้ว เอาอารายมาแดผมก้ไม่อยู่แร้วอ่ะ..
ผมไม่รอช้าเอางับเจ้าลุกบอลนั้นเข้าปาก อมเล่นสลับไปมา จนไอ้ภีมร้องดังลั่น
มันทำให้ผมยิ่งสะใจคับ ผมเลยค่อยลากลิ้นขึ้นมาตามความยาวของน้องชายมันแล้มมาเลียเบาๆตรงเส้นตรงกลางน้องชายมัน
ไอ้ภีมถึงกับ..ตัวสั่นเลยทีเดียว ..
ผมยังไม่หยุดแค่นั้นจัดการเอาลิ้นผมไปแหย่เล่นตรง ปากน้อยๆของน้องชายมัน
ไอ้ภีมมันทนไม่ไหวมั้งคับมันเลยจับหัวผมแล้วดันน้องชายมันเข้าปากผมเลย
ผมก็ทั้งดูด ทั้งเลียน้องชายมันเต็มที่ ทำเอาไอ้ภีมครางไม่เป็นภาษาเลย ทังยังจับหัวผมกดไว้แน่นเลย
ผมเร่งจังหวะดูดเร็วขึ้นจนไอ้ภีมเกร็งๆไปทั้งตัว และมันก็กระแทกน้องชายมันเข้ามาจนสุดโคนเลยทีเดียว ..
ทำเอาผมจุกปากมาก..แล้วน้ำของมันก็ถูกฉีดพุ่งลงคอหอยโดยไม่ต้อวกลืนเลยเพราะปลายน้องมันก็เข้าไปจะถึงคอหอยอยู่แล้ว
พอมันถอนน้องชายมันออกมาจากปากผม ผมถึงกับหายใจหอบเลยทีเดียว
แล้วภีมมันก็ลงมานอนทับผมแล้วกูดุดปากกันอีกเล้กน้อย …ผมจูปปากกันซักพัก
ผมเริ่มได้สติกลับคืนก็รู้สึกว่าตัวเองทำไรที่น่าอายไปแล้ว ผมเขิลจนตัวแดงไปหมด
"ภีม…พอแล้ว…อาบน้าได้แล้ว..เดี๋ยวไม่ได้ไปเที่ยวนะ .." ผมบอกมันคับเพราะถ้าปล่อยไว้อีกมีรอบสองแน่
ก็น้องไอ้ภีมมันยังแข็งโด่อยู่เลยส่วนของผมมันก็กำลังจะแข็งขึ้นมาอีกเหมือนกัน
" คร้าบบบ…" มันยิ้มแล้วบอกผม ..
" ยิ้มอะไร.." ผมถามมันคับเพราะมันยิ้มแปลกๆแล้วจิ่งหน้าผม
" อิอิ…ทำไมวันนี้แฟนเค้าเก่งจัง…" ดูมันถามผมเด่ะ..ผมตอบไม่ถูกเลย
" ไอ้บ้า…" ผมเขิลมันมากเลย จนทำอะไรไม่ถูก
มันเห็นผมเขิลขนาดนั้นมันก็หัวเราะร่วนเลย
มา..ต้นถูหลังให้เค้านะ…มันคงเห็นผมเชิลมากมันเลยตัดบทมาชวนผมอาบน้ำ
มันก็นั่งหันหลังให้ผมผมก็จัดการขัดถูหลังมันจนสะอาด
แล้วมันก็หันหน้ามาจนตอนนี้ผมกับมันนั่งเผชิญหน้ากันเลย
" ขัดข้างหน้าด้วย…" มันบอกผม
ผมก้ยอมคับ…ถูสบู่ไปตามตัวมันดูมันหลับตาเคลิ้มเลย
แล้วมันก็จัดการทำให้ผมเหมือนกันคับ ผมกับมันนั่งถูสบู่กันอยู่แบบนั้นได้สักพัก
ผมกับมันก็เลยต้องทำกิจกรรมเป็นรอบที่สองคับ ก็แหม ลูบไล้กันไปมาขนาดนั้น ไม่เสร็จก็ไม่รู้ว่าไงล่ะ
ผมกับมันเสียเวลาในห้องน้ำกันเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว
หลังจากนั้นเราก็รีบแต่งตัวกันเพื่อออกมาที่ห้างแถวสยามคับ
วันนี้เราสองคน ไปดูหนังกันคับ ผมจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร จำได้แต่ว่ามันเป็นหนังรักฝรั่งอ่ะ ซึ้งดี
ระหว่างการดูหนังภีมมันจับมือผมตลอดเลย ผมก้เอนไปซบที่ไหล่มัน วันนี้มันมีความสุขมากเลยอ่ะ
ผมคิดว่าที่มันพาผมมาเที่ยวววันนี้มันคงอยากทำให้ผมมีความสุขในวันเกิดแน่เลย
เพราะวันนี้มันยังไม่ได้พูดถึงว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม มันทำเป็นเหมือนไม่รู้ แต่ผมรู้ว่ามันรู้มันไม่มีทางลืมหรอก
ส่วนเรื่องของขวัญผมไม่ได้หวังจะได้อารายจากภีมหรอกคับแค่ที่มันทำให้ผมตอนนี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว
พอเราดูหนังเสร็จ ก็เย็นแล้วอ่ะเพราะเราดุหนังรอบเกือบบ่ายสามแน่ะ ก็มัวเสียเวลาก่อนมานานอ่ะ
ภีมมันก็บอกจะพาผมไปกินข้าว..ผมก้ไม่รู้หรอกนะว่ามันจะพาผมไปกินข้าวร้านไหน
มันขับรถมาแถวๆ ทองหล่อมั้ง ไม่แน่ใจ พามาที่ร้านอาหารเล้กๆ น่ารักๆ บรรยากาศดุดีทีเดียว
มาถึงมันก็เดินนำผมมาที่โต๊ะ ด้านในคับ โต๊ที่มันเลือกนั่งนั้น ค่อนข้างส่วนตัว ติดกับกระจกด้านข้างของร้านที่มีน้ำไหลตลอดดูโรแมนติกมากเลย
แล้วมันก็สั่งอาหารสองสามอย่างคับ พออาหารมาเราสองคนก็กินไปคุยหยอกล้อกันสนุกสนาน
จนผมกับมันกินกันจนเสร็จ มันก็เอากล่องของขวัญเล็กๆ ห่อกระดาษสีฟ้าอ่อนๆ ผูกริบบิ้นสีขาว น่ารักทีเดียว ยื่นมาให้ผม
" สุขสันต์วันเกิดคับ..ที่รัก…" ภีมยิ้มหวานให้ผม จนผมเขิลหน้าแดงเลย
" ขอบคุณครับภีม.." ผมบอกมัน
" แกะดูดิ…" มันบอกให้ผมแกะของขวัญดูคับ
ผมก้เลยแกะดุคับ..ก็เห็นว่าเป็นกล่องกำมะหยี่สีแดงอยู่ข้างใน พอเปิดกล่องดูก็เห็นแหวนทองคำขาว 1 วง มีรอยสลักชื่อไว้ว่า T P คับ
" ชอบเปล่าคับ…" ถีมมันถามผมคับ
" เอ่อ..ชอบคับ..สวยดี..แต่มันไม่แพงหนอเนี่ยะ.." ผมตอบมันไปคับ
" เหอะน่าต้น..เค้าสั่งทำโดยเฉพาะเลยนะ.." มันบอกผม
" เอาแหวนมานี่.." มันหยิบแหวนไปคับ แล้วมันก็ดึงมือซ้ายผมไปคับ
" ต้นคร้าบบ…แหวนวงนี้ภีมอยากให้ต้นใส่ไว้นะคับ..มันแทนความรักของเรานะ…" ภีมบอกผม
แล้วมันก็เอาแหวนสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม ซึ่งมันใส่ได้พอดีเลย
ผมยิ้มให้มันคับ แล้วมองหน้ามันน้ำตาคลอเลย
" นี่…มีอีกวงนึง..อันนี้ของภีมนะ..ต้นใส่ให้ภีมหน่อยซิ.." ภีมมันยื่ยแหวนอีกวงมาให้ผมซึ่งเป็นแบบเดียวกันลายเดียวกันคับ
ผมเลยเอาแหวนสวมนิ้วนางข้างซ้ายมันเหมือนกัน
" ภีมคับ…ขอบคุณนะสำหรับแหวน ต้นสัญญานะว่าจะใส่ไว้ตลอด เพื่อให้มันเป็นตัวแทนความรักของเรา
วันนี้ต้นมีความสุขมากเลย..กับทุกอย่างที่ภีมทำให้ต้น..แต่ต้นก็ไม่อยากให้ภีมสิ้นเปลืองเพื่อต้นนะ
ต้นไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละ …สิ่งที่ทำให้ต้นมีความสุขที่สุดคือการที่ต้นได้อยู่กับคนที่ต้นรัก
แค่นี้ต้นก็มีความสุขแล้ว…ต้นรักภีมนะคับ…" ผมบอกกับมันพร้อมกับเอามือไปกุมมือมันไว้
มันก็ยิ้มให้ผม แล้วมันก็บอกกับผมว่า
" ภีมก็รักต้นคับ…ภีมยอมทำทุกอย่างเพื่อต้น เพราะต้นคือหัวใจของภีมนะคับ..ภีมรักต้นคับ"
จบไปอีกตอนนะเดี๋ยวจะเขียนตอนที่ 29-30 ให้ต่อนะ พอถึงบทที่ 30 เสร็จก็จะหยุดเขียน เพื่อให้ภีมเขียนเรื่องนี้ในเวอร์ชั้นภีม
ที่หยุดเพราะจะรอให้ภีมเขียนตามทัน
ส่วนคนที่ถามว่า เรื่องนี้จะมีตอนจบมั้ย ตอบได้ว่ไม่น่ามีเพราะมันเป็นเรื่องเล่า ซึ่งปัจจุบันผมกะยังอยู่กะภีม
ยังไงก็ติดตามผลงานกันด้วยนะคร้าบบ
หมอต้นกะนายภีม
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้ว
จิ้มพี่หมอต้นกะพี่ภีมก่อน อิอิ
ดีใจเรื่องน้องแก้มด้วยนะค้าบบบบ :oni2:
-
หวานได้อีก รอตอนต่อไปเลยง่ะ
-
:m1:ชอบมากๆน่ารักมากๆ เล่าต่อไปไม่มีจบดีค่ะชอบ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :m1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
โอย โอ่ย โอย
:oni3:เหมือนโดนสะกดจิตตามไปหล่วย
มันอิน อิน งัยไม่รุ้ ฮี่ฮี่
หวานสะท้านไปเลยน๊า คุณหมอ
ไม่รู้ว่า เวอร์ชั่นนายภีมจะเป็นงัยบ้าง รออ่านเน๊อ
-
:m25: :m25: :m25:
หวานกันซ้า ภีมก็โรแมนติกเนอะ ฮี่ๆ
ดีใจกับหมอต้นด้วยนะจ้ะ ที่น้องแก้มได้เป็นเดอะสตาร์หญิงคนแรก
เย้ๆ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:m1: หวานมากกกกกกกกกก สวีทกันสุดๆๆ แต่ก็แอบสบายใจหน่อยที่พี่ต้นกับพี่ภีมดูรักกันดีแล้ว ไม่ต้องเครียดเหมือนตอนที่มีปัญหากันรุนแรงแบบนั้น ดีมากกค่ะ o13
พี่ภีม พี่ต้น สู้ๆๆน่ะค่ะ
-
ขออย่าให้มีตอนจบอะดีแล้ววววววววววว
อยากอ่านต่อเรื่อยๆอะค้าบ
หมอต้นน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
:o8: :o8: :o8:
-
:L2:
มดขึ้นจอเลย
หว๊าน หวานอ่ะตอนนี้
:m4:
-
หวานไปไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รออ่านตอนของนายภีมต่อไปละกัน แล้วยังมีเขียนแบบ ไม่มีตอนจบอีก ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมม อิอิ
-
เลือดจะกำเดา :m25: :m25: :m25:
ทั้งกางเกงใน o2
ในอ่างอาบน้ำ :oo1:
มะหวาย :m10: :m10:
ชอบจัง :m1: :m1:
-
:o8:...อ่านแล้วเขินแทน -*-
ผมก็ไม่รู้ว่าผมเขินอไร ฮ่าๆ...รู้แต่ว่า พี่ฟมอต้นกับพี่ภีมหวานกันมากๆ
ปล. พี่ตหมอต้นเกิดวันเดียวกับผมเลยยง่ะ
:oni1:
-
จะรออ่านตอนของพี่ภีมนะคับพี่หมอต้น :m1:
-
ตอนนี้
:m1: :m1:
หวานมากก ไม่ไหวแล้วว
:m25: :m25:
มิน่าแต่งถึงตีสี่เลย
ผมตีสองก็ตายไปแล้ว
:laugh: :laugh:
-
หวีททมั่กมากกกก :m1:
และได้ใจสุดๆๆๆๆ :m25: :m25:
หมอต้นกะภีมนี่พอจาสวีททีโอ้ยและเอาคนอ่านยิ้มตรามเลยยยยเลยยอ่ะ
สรุปว่าแต่งงานกันเมื่อวันที่ 4 ธค. วันเกิดหมอต้น อิอิ โอ้ยยโรแมนติกสุดๆๆ :L1:
ได้ใจไปอีกหลายดวง รอตอนของภีม อยากอ่านนนนน อิอิ :m13:
-
ขอบคุณนะครับน้องต้น
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวีททททททททททททท กันจิงๆๆคู่นี้ น่าอิจฉาเนอะ :กอด1:
-
ขออวยพรให้คู่บ่าวสาว :L1: เฮ๊ยยย :m20:ม่ะใช่
หมอต้น กะ นายภีม (เห็นมั้ยทำตัวดี :m12:สรรพนาม ที่ใช่เรียกก็เปลี่ยนไป)
รักกันแบบนี้ตลอดไปเน้อ :c5: :กอด1:
ยินดีด้วย :mc4: :mc4:
-
แก้วว่าเรตติ้งของภีมไม่แพ้หมอต้นแน่ ๆ เลย
กรี้ดดดดด จะได้อ่านจากมุมมองภีมแล้ว :oni1:
-
:m30: :m30: :m30: :m30: :m30: :m30:
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ปล.พี่โจโจ้เองคับ :pig4: :pig4:
-
ของขวัญวันเกิดของพี่หมอต้น คือ พี่ภีมผูกโบว์ 55+ :laugh:
รักกันนานๆเลยครับ รออ่านความรู้สึกของพี่ภีมคับ o13
-
หวานโคดๆ
น่ารักมากๆ เลยอ่ะ
รอตอนต่อไปครับ
-
แอร๊ยยยยยยยยย
คู่นี้หวานกันได้ใจจริงๆๆ
ยังหวานได้อีกเน้อ
อิอิ
ปล.รออ่านที่ภีมเขียน
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจได้อ่านสองมุม
อิอิ
ปล.แต่ก็ยังรอของหมอต้นนะ o13 :L2:
-
น่ารักนะเนี่ย :m4: :m4: :m4:
ภีมจะมาเขียนต่อหรอ ดีจัง :mc4:
-
:m4: เย้ๆ จะได้อ่านของภีมด้วย
-
หมอต้นน่ารักมากๆ เป็นคนดีจังเลย :m1: :m1: :m1:
หวานกันจริงๆเลยคู่นี้อ่า :o8: :o8: :o8:
รอตอนต่อไปจ้ะ :a1:
-
หวานจริงๆ แต่ว่าตั้งแต่อ่านมาเค้ายังไม่เห็นบทอัศจรรย์ของหมอเลยอ่ะ หรือว่าอ่านไม่เจอ o2
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผม พี่ภีมก็น่ารักขึ้นนะครับ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
หวานกันซะมดยิ้มเลย
รออ่าน เรื่องของภีมนะ
-
หุ หุ อยากอ่านเวอร์ชั่นเจ้าภีม
ขอบคุณที่มาต่อจ้า หวานมากมาย อิ อิ :o8:
-
มารอทั้งพี่ต้นพี่ภีมเลยค่ะ :oni1:
:L2:
-
รอส่วนของภีม :oni2: :oni2: :oni2:
-
:m31: อิจฉาครับ รอตอนต่อไปอยู่น่ะครับ
-
:m25:
โอ้ยยย
หวานนนน
หวานจริงๆคู่นี้ :m1:
หุหุ
-
อ้ายยยยยย เกิดวันที่ 4 เหมือนกันเลย
แต่สงสัยว่าคนละปี อิอิ :laugh: :laugh:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
หวานละมุนละไม มากกกกกกกกกกกกกกก :m1:
-
:m4:อ่านทันแล้วครับ เรื่องราว น่ารักดีครับ หมอต้นนี่เข้มแข็งจังครับ อย่างว่าแหละ หากแรงตอบมันก็คงพังไปแล้ว แต่เป็นผมก็คงไปนานแล้วล่ะ เรื่องไร จะต้องทรมานตัวเองเป็นปีๆ และผมก็ทำไปแล้วด้วย ก็แบบปล่อยเวลารักษาแผลใจ ประมาณนี้ครับ
อ่านไปทั้งเศร้า ทั้งขำ ก็กองเชียร์ หมอต้นเยอะแยะเลย อินๆ กันทั้งนั้น ภีมเราเลยเละเป็นโจ๊กเลยอ่ะ นายภีม ต้องหาเรื่องมาหักล้างนะ จะได้มีแฟนคลับ แบบหมอต้น
ผมเองก็มีเพื่อนเป็นหมอครับ ตอนเรียน หน้าตาน่ารักครับ เรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยม จนตอนนี้ เขาเป็นหมอแล้ว ไม่แน่เขาอาจจะ นั่งอ่านเรื่องนี้อยู่ก็ได้ครับ ไม่กล้าจีบมันหรอกเพราะ สนิทกัน ถึงมันจะน่ารักก็เหอะ
ทุกวันนี้ ผมเข้าโรงพยาบาลบ่อยมาก ไม่เจ็บป่วยมากหรอก แต่อยากไปเจอหน้าหมออ่ะ น่ารักดี เวลา ตรวจไข้ ไม่ชอบมองหน้าผมเลย ก็คงเขิน เพราะผมจ้องตาเยิ้มเลย 55 ไม่ได้จีบนะ แต่แค่ปลื้มหมอ น่ารักอ่ะ
จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆครับ เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2คน รักกันนานๆนะ โลกมันร้อนขึ้น ใจเย็นๆละกันนะ คุณภีม :L2: :L2: o13
-
อร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
นายภีม จามาเขียนด้วย อยากอ่านหง่ะ อิอิ
แหมๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้ก้อหวานซะ คนอ่านจะเป็นเบาหวานอยู่แระ
ยังงี้หมอต้นต้องรับผิดชอบ มาดูแลเค้าด้วยนะ คิคิ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
มารอ หมอต้น กะ ภีม :m32: ยังมะมา
-
โอ้ยยยย
ละลายแล้วคุณหมอ
-
ฮือๆๆๆ ตอนนี้โกรธไอ้ภีมอ่ะ เมื่อคืนมันลากต้นไปเที่ยวผับอ่ะ
และก็ไปก็เพื่อนที่ทำงานมันด้วย แล้วเมื่อคืนมันก็เจ้าชู้ ไปเต้นกะคนอื่น ไปกอดกะคนอื่นต่อหน้าต้นเลย
ต้นก็เลยไปเต้นกะคนอื่นมั่ง มันก็โมโหต้นว่าต้นใหญ่เลย ต้นเลยโมโห กินเหล้าประชดเลย กินๆๆๆๆๆ แบบว่าลืมตาย
สุดท้ายกลับมาห้องโดนไอ้ภีมข่มขืนอ่ะ.....โกรธๆๆ ไม่คุยกับมันแล้วว
-
น่ารักมากกกกก...หวานซ๊า.... :m1:
รออ่านของภีมอยู่นะ
-
คิดซะว่าเปลี่ยนรสชาติแล้วกันเนอะ นะจ๊ะคุณหมอต้นจ๋า
-
พี่ต้นสู้ๆนะ ค่อยๆพูดกันนะคับ
เป็นห่วงทั้งสองคนเลยนะคับ :oni3:
-
รอ นะ ครับ พี่ หมอ :a4: :a4: :a4:
-
หวานซ๊า...
หวานจนคนอ่านละลายแล้วค้าบ
:m1: :m1: :m1:
-
ไปผับไหนมาอ่ะ ไปมาเหมือนกัน
มิน่าหมอต้น เลยไม่ได้มาอัพเรื่องต่อ 5555
-
:m1:หมอ ไม่ดื่ม นะครับ เสียสุขภาพแย่เลย เห็นมะ โดนข่มขืนไม่มีแรงขัดขืนเลย อิ อิ รึว่าเต็มใจหว่า 55
แต่เข้าข้างภีม ดีกว่า เจ้าชู้ได้ใจ หมองอลนานๆ นะ อยากดูภีมง้อ คงน่ารักพิลึก หึ หึ :L2: :L2:
-
ค่อยๆพูดกันนะค้าบบ
เป็นกำลังใจให้
:a2: :a2:
-
:oเฮ้ย! ไอ้คุณภีม เพิ่งชมไปแท้ๆ ไหงกลายเป็นงั้นไปเนี่ย
มาแก้ตัวซะดีๆ ไม่งั้นแฟนๆนิยายร้องไห้แน่ :m15:
-
โหย พี่ ภีม เจ้า ชู้ ยัง มา ข่ม ขีน พี่ ต้น อีก เชอะๆ
-
เข้ามาเม้นให้เป็นครั้งแรก
หลังจากเป็นชาวซุ่มอยู่
อ่านจบแล้วรู้สึกเศร้า อินกับเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15:
โหมดเศร้าก็ได้ใจ ไอ่จะหวานก็หวานกันซะ หุหุ
เข้ามาเขียนต่อเร็วๆๆนะ
ทั้งหมอต้นและภีม
ถึงแม้เรียนหมอจะหนักไม่ค่อยมีเวลาแต่ขยันเข้ามาเขียนให้ชาวเล้าอ่านกันน่ารักจริงๆๆๆ
อย่างนี้ซิ ภีมถึงไม่ไปไหน
:m4: :m4: :m4: :m4:
[attachment deleted by admin]
-
น่ารักโคด
หวานอ่ะ หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนที่เล่นกัน ซักผ้า ฯลฯ อิจฉา 555+
อยากเห็นโหมดนายภีม ว่าจะออกมาแนวไหน
รออ่านค้าบ
เชียร์ คุณหมอต้นนนนนน
-
อรุณสวัดคร้าบบบ อิอิ
จะบอกว่าเพิ่งกลับมาอ่ะ ไอ้ภีมมันจะไปเที่ยวอีกแต่ต้นไม่ยอมให้มันไปคนเดียวหรอก ต้องตามไปคุม
แต่วันนี้มันไม่ได้เจ้าชู้คับ...มันกอดผมตลอดเลย...แถมแอบเลิฟซีนเล็กกันด้วย 55555
ไอ้ที่ยอมให้มันทำก็เพราะเมาแหละ...ความอายเลยหายไป
พอตอนจะกลับไอ้ภีมมันนึกสนุกอะไรไม่รู้...มันบอกว่าอยากลองไปซาวน่าดู มันยอากรู้ว่าเป็นยังไง
ไอ้ผมก็อยากรู้เหมือนกัน..ก็เลยให้แท้กซี่พาไป...ไปถึงผมตกใจเลยอ่ะ
เห็นคนเดินใส่ กกน ตัวเดียวเดินไปมา ๆ ใจมันสั่นๆไงก็ไม่รู้แต่ไอ้ภีมมันบอกว่าไม่มีอะไรและบอกว่าให้อยู่กับมันตลอด
พอเข้าไป ก็จ่ายตัง เค้าให้ถุงยางด้วยอ่ะ แต่ที่ตกใจกว่านั้นไม่พอเพราะเราเองก็ต้องถอดเสื้อผ้าก่อนที่จะเข้าข้างในเหมือนกัน
ผมกับภีมมองหน้ากัน..มันก้หันมาถามผมว่า ยังอยากไปดูอีกรึเปล่ารึจะกลับก็ได้...แต่ผมก็อยากรู้อ่ะว่าข้างในมันมีอะไรบ้าง
สุดท้ายผมกับภีมก็เหลือบอกเซอร์คนละตัว...และก็เข้าไปข้างในกัน
ข้างในอ่ะ ...สุดๆเลยอ่ะ...นั่งดูดปากกันเป็นคู่ๆระหว่างทางเดิน พอขึ้นไปอีกชั้นก็เป็นเหมือนห้องมืดๆ เห็นคนเข้าออกกันเยอะแยะ
ผมบอกกับภีมว่าอยากดูข้างใน...ตอนแรกมันไม่ยอมเพราะมันกลัวผมโดนคนลวนลามให้นั่งดุแค่นี้ก็พอ..แต่ผมก็อ้อนมันสำเร็จ
แต่มีข้อแม้ว่า...ต้องเดินติดกับมันตลอด...แล้วถ้าใครมาจับก็ให้รีบบอกมัน ..แล้วผมกับภีมก็เดินเข้าไปข้างใน
ตรงทางเข้าอ่ะ..ทั้งผมและภีมโดนคนมองเต็มเลย..และก็มีคนมาจับมือจะจับโน่นนั่นนี่ทั้งภีมและผม
ผมกะภีมเลยต้องรีบเอามือปัดออกกันพัลวันแต่ก็ไม่ได้เอะอะโวยวายอะไรนะคับ เพราะเหมือนเค้ารู้ว่าถ้าเราไม่เล่นด้วยเค้าก็ไม่ยุ่ง
ระหว่างทางเดินเข้าไปมันเหมือนเขาวงกตอ่ะ..ผมกะภีมเดินตัวติดกันไปตลอดเลย..กลัวหลงกันอ่ะเดี๋ยวโดนลวนลาม
ข้างในมันซอยเป็นห้องๆ อ่ะห้องเล็กๆ บางห้องผมเดินเข้าไปเพราะมันมืดมองไม่เห็น ก็เจอคนกำลังทำกันอยู่บ้าง...บางห้องก็หมู่บ้าง..ผมตกใจนะ
แต่มาเห็นจริงๆแบบนี้มันก็ตื่นเต้นพิลึกแฮะ...ผมกะภีมก็ยังเดินกันไปทั่วอ่ะคับ..จนมาถึงชั้นสาม...ชั้นนี้ถอดกันหมดเลย..แต่ผมกับภีมอาศัยความเร็ว
แอบเข้าไปจนได้..ชั้นนี้ก็เหมือนชั้นสองแหละคับ..แต่ออกจะสว่างกว่านิดๆ มันทำให้เห็นเลยว่าแต่ละคนที่ยืน รอกันอยู่นะ แก้ผ้า เห็นหมดเลย
แต่ที่สำคัญที่ผมสังเกตได้คือ แต่ละคนที่มาเที่ยวอ่ะ..ไม่ใช่หน้าตาไม่ดี ขี้เหล่นะคับ...บางคนดูดีมากเลยทีเดียว
ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเค้าเองก็คงหาได้อยู่แล้วเรื่องแบบนี้แล้วเค้าจะมาหาอะไรในที่แบบนี้อีก
แต่ก็นะเค้าอาจจะชอบอะไรแบบนี้ก็ได้..ผมกับภีมก็ยังคงตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่เห็นกันเป็นครั้งแรก เราทั้งสองยังคงสำรวจไปทั่ว
จนผมบอกภีมว่ากลับได้แล้ว...แต่ไอ้ภีมมันดึงมือผมไว้นิดนึงแล้วมันก็ดันผมติดกำแพง..แล้วมันก็จูบปากผมตรงนั้นอ่ะ
ตอนแรกอ่ะตกใจเพราะมันมีคนอยู่เหมือนกันแต่ก็มองๆไปรอบๆต่างคนเค้าก็ต่างไม่สนใจเรื่องนี้กันอ่ะ มันเหมือนเรื่องปกติ
แล้วไอ้ภีมมันก็กระซิบบอกผมเบาๆว่า ต้นคร้าบ...มันจะไม่ไหวแล้ว....แล้วมันก็จับมือผมไปจับไอ้นั้นมัน
แต่ผมบอกไม่เอาตรงนี้คนมันเยอะ อาย..ถึงแม้ว่าที่นี่เค้าไม่ถือเรื่องแบบนี้..แต่ผมก็ไม่เอาด้วยหรอก
สุดท้ายมันก็ลากผมมาที่ห้องว่างๆ แล้วมันก็จับผมกดเลยอ่ะ...5555555 หลังจากนั้นผมคงไม่ต้องเล่าหรอกนะว่ามันจะทำไรผม
แต่ผมก็บอกได้ว่า สถานที่แบบนี้มันก็ให้ความรู้สึกที่แปลกไปกว่าเดิมมากทีเดียว เพราะผมและภีมเสร็จกันไปคนละสามรอบ
พอหลังจากนั้นผมกับมันก็พากันไปล้างตัวที่ห้องน้ำ...และก็ลงมาชั้นล่างเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราก็ออกกันมาจากซาวน่านั่นตอนประมาณตีห้าอ่ะ
แล้วก็มาถึงห้องเมื่อ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว อ่ะ....อิอิ..ผมจะบอกว่าสถานที่ที่ผมไปนะ..มันก็เป็นที่ไว้สำหรับคนที่เค้าชอบแบบนี้กัน
และผมก็อยากเตือนหลายคนที่ชอบเที่ยวในที่แบบนี้ก็ต้องระวังกันหน่อย เพราะมันค่อนข้างฟรีเซ็กเกินไป มันเสี่ยงต่อโรคติดต่อง่าย
แต่ไม่ใช่ผมห้ามไปสะทีเดียวนะ คนที่อยากไปจิงๆก็ได้ แต่ต้องเซฟตัวเอง ก่อนไปต้นแนะนำว่าตนเองต้องสุขภาพแข็งแรงดี
ไม่มีอาการไข้หรือไม่สบายถึงแม้จะอาการน้อยๆก็ตาม เพราะโรคติดต่อมักฉวยโอกาศช่วงภูมิร่างกายเราต่ำมันจะทำให้เรารับเชื้อได้ง่ายขึ้น
แต่ถ้าถามผมว่าผมชอบมั้ย ติดใจมั้ย บอกว่าไม่ได้ติดใจคับ เฉยๆ ที่ไปในวันนี้เพาะอยากรู้ อยากไปเห็นเท่านั้นคับ
ส่วนเรื่องที่ผมกับภีม ทำไรกันที่นั่นก็ถือสะว่าเป็นกำไรละกันเนาะ :laugh: :laugh: แต่ถ้าถามผมจะไปอีกมั้ย ผมคงไม่รับปากเพราะที่นั่น
มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นดีเหมือนกัน แต่จะให้ไปบ่อยคงไม่หรอก คงประมาณแบบว่า ปีละครั้ง สองครั้งก็คงพอแล้วแหละ
ไอ้ภีมก็เหมือนกันมันก็ไม่อยากให้ผมไปอีกด้วยเพราะมันหึง..ไม่อยากให้ผมโดนตัวคนอื่น แต่ผมก็บอกมันเหมือนกันว่าผมก็ไม่อยากให้ไปอีก
ผมก็หึงเหมือนกัน และผมก็บอกมันว่าแต่ถ้าอยากไปจริงๆก็ขอให้บอกกันผมจะไปด้วยรวมถึงเรื่องเที่ยวด้วยถ้าจะเที่ยวก็ต้องบอกผมจะไปด้วย
เรื่องนี้ผมกับมันสัญญาตกลงกันหลังจากที่มันมาง้อผมเรื่องเมื่อวานที่มันเจ้าชู้กับคนอื่น แถมยังข่มขืนผมอีก
อิอิ ตอนนี้ผมกับภีมนอนอยู่บนเตียงนะเนี่ยะ..มันนอนไม่หลับอ่ะ เลยหยิบโน๊ตบุต มาทักทายเพื่อนในเล้า
ไอ้ที่เขียนให้อ่านกันก้ถือสะว่าเป็นเรื่องที่ผมนำมาเล่าสู่เพื่อนๆในเล้าฟังสนุกคั่นเวลาแล้วกันนะคับ
เพราะตอนนี้ผมยังไม่ได้เขียนตอนที่ 30 แต่จะพยายามเขียนให้เร็วที่สุด
และตอนนี้ผมคงต้องนอนแล้วแหละ เพราะไอ้ภีมสุดที่รักผมมันสะกิดผมยิกๆ แล้ว มันต้องนอนกอดผมมันถึงจะนอนได้
กะว่าจะตื่นสะบ่ายแหละมั้ง เพราะวันนี้ทั้งผมและภีมไม่ต้องทำงานคร้าบบบ ไปนอนก่อนนะ
หมอต้น...นายภีม
-
:m1:ฝันดีนะค่ะ :m1:
:L2: :L1: :L2:
-
"แต่ถ้าถามผมว่าผมชอบมั้ย ติดใจมั้ย บอกว่าไม่ได้ติดใจคับ เฉยๆ ที่ไปในวันนี้เพาะอยากรู้ อยากไปเห็นเท่านั้นคับ"
ขนาดเฉยๆ ยังเส็ดไปคนละสาม แล้วถ้าชอบละจ้ะ ไม่อยากจาคิด :m25:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
:m29:
หลังจากห่างหายไป 1 week เต็มๆ กับการเข้าค่ายเด็กอัจฉริยะ
ในที่สุดเราก็อ่านทัน
อิอิ
o7 o7 o7
-
รอต่อไปครับ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: น่า ไป คริคริ
แต่ ต้อง ไป กะ แฟน 55+ รอ นะ ครับ หมอ ต้น
-
อิจฉาคนมีแฟนวุ้ย 55
-
โอะหมอต้น ความรู้ใหม่มั่กมากกอ่ะ เพราะว่าสถานที่ซึ่งเรียกว่าซาวน่าเนี่ยย นึกว่าเป็นที่ไปนวดตัว อบหน้าไรเงี่ยย แต่พอฟังหมอต้นเล่ามันเป็นงั้นเหรอเนี่ยยย :m22: เพิ่งรู้
แต่แหมเล่นกันไป 3 ยก ก็ถือว่าประสบความสำเร็จล่ะเน้ออ ฮิ้วววววว :laugh:
อ่านและแอบอิจฉาเล็กๆๆ มีหมอนข้างมนุษยน์ไว้กอดด้วย อิอิ :oni2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของหมอต้นหลายวันเลย ตามกันจน o2
ครบทุกอารมณ์ ตั้งกะภีมนอกใจ :sad2:
หมอต้นได้แก้แค้น o13
จนได้กลับมารักกันเหมือนเดิม :o8:
ชอบตอนชวนกันดมกางเกงใน :o ไม่ใช่ละ :laugh: ตอนช่วยกันซักผ้าอ่ะ น่าร๊ากกกกก
:L1:
:L1:
แต่ตอนไปเที่ยวซาวน่านี่ เราจิ้นเอาจากตอนดู queer as folkอ่ะ อิอิ
คิดว่าคงใกล้เคียงกัน :m23:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของหมอต้นหลายวันเลย ตามกันจน o2
ครบทุกอารมณ์ ตั้งกะภีมนอกใจ :sad2:
หมอต้นได้แก้แค้น o13
จนได้กลับมารักกันเหมือนเดิม :o8:
ชอบตอนชวนกันดมกางเกงใน :o ไม่ใช่ละ :laugh: ตอนช่วยกันซักผ้าอ่ะ น่าร๊ากกกกก
:L1:
:L1:
แต่ตอนไปเที่ยวซาวน่านี่ เราจิ้นเอาจากตอนดู queer as folkอ่ะ อิอิ
คิดว่าคงใกล้เคียงกัน :m23:
เหมือนกัน เยย ชอบ ตอน ตาก ผ้า ม๊าก มาก อิอิ :o8:
-
รออ ่านต่อนะค้าบบบบ :a3:
-
:m29:ไมซาวน่า นี่มันน่ากลัวงี้ อ่ะ ดีนะที่ไม่ไป นึกว่า ไปฟิตเนส อบตัว นวดตัวแค่นั้น
บอกตรง กลัวครับ คงไม่ไปแน่ๆ อ่ะ
ขอบคุณหมอต้น ที่มาบอกนะครับ :L2: :L2:
มีความสุขมากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ทั้ง 2คนแหละ
รอตอนต่อไป :L1: :L1:
-
เหอๆๆ เปลี่ยนบรรยากาศ :m4:
เสร็จไป3 รอบ
55555
ชีวิตจะได้มีสีสันเนอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
55555
ขำตอนดมกางเกงในกานเนี่ยแหละ
-
:m25: :m25: :m25: :m30: :m30: :m30:
ปล.พี่โจโจ้เองคับ
-
:o8: ลัน ลัน ลา :oni1: ชอบมาก
-
ซาวน่า
น่ากลัว
:o :o
-
น่ารักนะคู่นี้ มีพ่อแง่แม่งอนด้วย
ไปเที่ยวชาวน่านานๆไปเที่ยวก็ดีคับได้ประสบการณ์ไปบ่อยๆเดี่ยวน่าช้ำแย่เลย5555555
-
:oni2: :oni2:
อิจฉาจังคับ
มีคนนอนกอด
ผมดิ นอนคนเดียว
o7 o7 o7
-
มาต่อเร็วๆ :oni2: :oni2: นะครับ พี่หมอต้น
รออยู่อ่ะครับ พรุ่งนี้ก็ได้ เดี๋ยวต้องรีบไปนอน พรุ่งนี้มีพรีเซ้นท์
นึกว่าไปซาวน่า จะไม่รอดซแล้ว :เฮ้อ: โล่งไป
นอนหลับให้สบายนะครับ :a12:
-
อ๊าา า า ชอบๆๆๆ
แหมซาวน่า :o8:
สุดยอดไปเรย
อยากลองอ่านภาคของ ภีมมั่งอ่ะ
-
จิตใจดีจริงๆ น๊า เหมาะสมแล้วที่เป็นคุณหมอ
แต่ไม นายภีมต้องข่มขืนด้วยล่ะ :a6:
-
มาต่อเร็วๆจิ คุงหมอต้น
ส่วนคุงชายภีม อย่ากวนหมอต้นจิ :m16:
เด่วต้องรอหมอต้นนานอ่ะ
เขียนเร็วๆนะคุงหมอ
รออยู่ค๊าบบบบ
-
ไม่มาต่อสักทีอ่ะครับพี่หมอ เอาของพี่ภีมมาต่อก๊ะได้นะ
-
ยะฮู้!!!! :mc4: อ่านทันแล้ว
ใช้เวลา 2 วันในการอ่าน
เรื่องราวสนุกสนานมาก
ชอบต้นนะ จิ้นในหัวแล้วเห็นภาพเลยว่าประมาณไหน
อีกอย่างชื่นชมในความเข้มแข็งของต้นด้วย
ที่ผ่านเรื่องร้ายๆ มาได้
เราทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง
ถ้าเขาไม่เห็นมัน ก็ช่างเขาเถอะ
ยิ่งแบบต้นแล้ว ยังพร้อมมีคนมาเห็นคุณค่ามีมากมาย :oni1:
ต้นเก่งนะที่ให้อภัยได้ แต่ถ้ามีครั้งที่ 3 ก็ใจแข็งตัดให้ขาดนะ 555
มิใช่ยุแยงประการใด แต่อยากให้รักแบบให้เกรียติกันและกันมากกว่า
:L1: ชอบหมอต้นนะ :m1: (เป็นกำลังใจให้ Fighting!!! :a2:)
ส่วนนายภีม เหอ! เหอ! (เด่วค่อยว่ากันอีกที)
-
น่ารักจังคู่นี้ :m1: รออ่านต่อนะ
-
o13 o13 o13
-
แอบอิจฉาหมอต้นกับนายภีมจังเลย หวานกันซะ.......
:m3: :m3: :m3:
-
:m4:มาต่อเร็วๆนะครับ ฝันดี คืนนี้ พรุ่งนี้ หวยออกละ :L2: :L2:
-
อ่ะ แอบไปนึ่งมานี่เองงงงงงงงงงงงงงงง อิอิ
-
:a3: สวีทกันจริงๆ แอ๊บอิจฉา แต่ก็ดีใจกับพี่ต้นด้วยที่มีความสุขแล้ว
จะตั้งใจรอพี่ต้นกับพี่ภีมมาต่อน่ะค่ะ
-
มิน่าเล่าหายไปนาน อิอิ
แอบไปสวีทกันที่ซาวน่านู่นนน
:m1: :m1:
-
ไม่ได้มานาน หมอต้นสวีทกับภีมน่าดีใจ :oni2: ภีมจะมาเล่าเรื่องในมุมมองของตัวเองด้วยดีจัง จะรออ่านน้า
-
คุณหมอคะ
หนูป่วย 5 5
อิจฉาจังเลยทั้งหมอต้น ก่า พี่ภีม
หวานมาก ><*
รอฉบับพี่ภีมอยู่นะคะ
-
ไม่สบายอ่ะค่ะ เพราะไม่ได้อ่านเรื่องของหมอ o2
ขอบคุณที่เล่าเรื่องซาวน่านะคะ สงสัยมานานว่ามันเป็นยังไง เข้าไม่ได้เพราะเป็นสาว2 :laugh:
-
อิอิ ดีจายที่ได้รู้ว่าณ.ปัจจุบันหมอต้นมีความสุขและภีมก็เป็นเดะดีแล้น :กอด1:
เรื่องเล่าน่ารักมากๆ ทำให้เราได้คิดเรื่องเกี่ยวกับการให้อภัย
แต่เอาเข้าจริงๆมันทำยากอ่า เราชอบหมอต้นมั่กๆที่เป็นคนแบบนี้ หุหุ
อยากอ่านที่ภีมจะเขียน :myeye: เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยน้า... :จุ๊บๆ:
-
:m4: ดีใจกับน้องหมอต้นด้วย ที่เข้าใจกัน
รักกันมากๆนะคะ :m1:
แล้วจะรอน้องภีมมาเล่าจ้ะ :impress:
-
มาต่อเร็วๆ นะครับ พี่ หมอ ต้น พี่ ภีม ด้วย นะ มา ต่อ เลย นะ จา รอ คับ
-
ตอนที่ 29 ของขวัญวันวาเลนไทน์..ของภีม
ความรักของผมกับภีมยังดำเนินมาเรื่อย จนถึงตอนนี้ประมาณเดือนกุมพาซึ่งผมเองก็สอบปลายภาคแล้ว
แต่ไอ้ภีมยังไม่สอบคับ ช่วงนี้ผมก็ยุ่งๆกับการอ่านหนังสือ ส่วนไอ้ภีมมันก็อ่านเหมือนกันแต่ไม่ได้คร่ำเคร่งเหมือนผม
ช่วงนี้ไอ้ภีมมันกูดูแลเอาใจใส่ผมทุกอย่าง มันไม่ค่อยกวนใจผม
เพราะมันรู้ว่าผมเครียดและมันก็คอยไล่ผมไปนอนทุกครั้งเพราะผมชอบอ่านหนังสือดึกเกินไป
ไอ้ภีมมันจะให้ผมอ่านไม่เกินตี 3
ภีมมันดีกับผมมากผมไม่เคยคิดเลยนะว่าชีวิตนี้ผมจะได้พบคนดีๆแบบไอ้ภีมเลย
ถึงตอนนี้ผมพร้อมที่จะมอบทั้งชีวิตให้ไอ้ภีมดูแลทั้งกายและหัวใจไปตลอดชีวิต
"วันนี้วันที่ 14 กุมภาพันธ์ นี่หว่า…." ผมพูดกับตัวเอง
วันวาเลนไทน์…ปีนี้เราจะซื้ออารายให้ภีมดีหว่า
เย็นนี้ผมเลยไปเดินดูของขวัญวาเลนไทน์ให้ภีมสักหน่อย..แต่สุดท้ายผมก็คิดไม่ออกเลยว่าจะซื้ออะไรดี
ผมเดินไปดูของหลายที่มาก…จนสุดท้ายก็หาอะไรถูกใจไม่ได้สักอย่าง
" เฮ้อ…จะเอาอะไรให้ภีมดีว่ะเนี่ยะ…" ผมนั่งพักเหนื่อยแถวๆลานเซนเตอร์พ้อย
" ดูดิ..จะสองทุ่มและ…" ผมนั่งพูดกับตัวเอง
ผมนั่งสักพักก็มีโทรศัพท์เข้ามาคับ…เจ้าภีมนี่เอง
" ว่าไงภีม…" ผมตอบภีมไป
" ต้นอยู่ไหนคับ..มืดแล้วนะ…ยังไม่กลับอีกหรอ…" ภีมมันถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
" เอ่อ…ต้น..ต้น..อยู่คณะนะคับ..ดูแลปนิดหน่อยเดี๋ยวกลับแล้วคับ"
" กลับมาเร็วๆนะคับ..ภีมคิดถึง…" มันตอบผมมา
" คร้าบบบ..ต้นก็คิดถึงภีมเหมือนกันคับ.." ผมตอบไปเขิลไป
แล้วผมก็วางสายจากภีมไป..
" เฮ้อ…เอาไงดีว่ะเรา…จะซื้ออะไรให้ภีมดีหว่า"
ผมเดินดูของไปเรื่อยๆ…ระหว่างทางผมก็เห็นคู่รักหลายๆคู่ๆเดินจับมือกัน
บางคู่ก็นั่งคุยกันกระหนุงกรหนิง ดูแลผมก็อดยิ้มกับความสุขของพวกเคาเหล่านั้นไม่ได้
ผมยืนยิ้มไปก็พลันคิดถึงไอ้ภีมขึ้นมาทันที ว่าถ้าผมกับภีมมาทำอะไรกันแบบนี้คงมีความสุขมากเลยนะ
เพราะตลอดเวลาที่ผมคบกับภีมผมมักไม่ค่อยให้ภีมแสดงความรักออกมาอย่างเปิดเผยนัก
จะทำได้ก็ต่อเมื่ออยู่กันสองคน ถึงอย่างนั้นก็ตามผมก็จะให้ภีมแสดงความรักในวงจำกัดไม่ให้เกินเลย
จนทุกวันนี้ผมยังเวอร์จิ้นอยู่เลย
"เออ..ใช่สิ..สิ่งนี้แหละที่ผมคิดว่าจะทำให้ภีมมีความสุขมากที่สุด…" ผมคิดไปก็ยิ้มไป
ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปร้านขายของขวัญร้านนึงแล้วตัดสินใจซื้อของมาหนึ่งชิ้น
" เฮ้อ…เอาเว้ย..มาถึงขนาดนี้แล้ว..เอาไอ้นี่เป็นของขวัญให้ภีม…" ผมพูดกับตัวเองแล้วเดินยิ้มเพื่อขึ้นแท็กซี่กลับห้อง
พอมาถึงห้องผมก็เอาของที่ผมซื้อมาซ่อนไว้ในกระเป๋าเป้ของผมก่อนที่จะเข้าไปในห้อง
พอเปิดประตูห้องมามันก็ทำให้ผมต้องตะลึงเลยทีเดียว
เปิดเข้าไปก็พบว่าห้องผมถูกเนรมิตเป็นห้องสุดสวีท เต็มไปด้วยกุหลาบสีแดงส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ
ตรงกลางห้องติดกับระเบียง โต๊ะทานอาหารถูกจัดวางไว้ด้วยอาหารสองสามอย่าง จุดเทียนไว้กลางโต๊ะดูโรแมนติกมาก
ผมค่อยเดินเข้าไปดูสิ่งต่างๆที่ถูกจัดวางไว้ด้วยความตื่นเต้น
" โห..นี่ภีมทำอะไรเนี่ย…" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
แต่เอ๊ะ….ภีมไปไหนล่ะเนี่ยะ…ผมนึกคิดขึ้นมาได้
ผมก็เลยร้องเรียกภีม
" ภีมคับ…ภีม…ภีมคับ…" ผมร้องเรียกไอ้ภีม
แล้วจู่ๆไอ้ภีมมันก็มากอดผมจากด้านหลัง
" แฮปปี้วาเลนไทน์ครับที่รัก…" ไอ้ภีมบอกกับผมพร้อมหอมแก้มผมเบาๆ
ผมไม่พูดอะไรยืนยิ้มอยู่แบบนั้น มันรู้สึกดีมากเลยอ่ะบอกไม่ถูก
" ภีม…ปล่อยต้นก่อน.." ผมบอกภีม
และผมก็หันไปหามันก็เห็นว่าวันนี้ภีมของผมมันหล่อมากเลย
แต่งตัวอย่างกะเจ้าชาย..ใส่สูทสีดำตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน กางเกงแสล๊คสีดำ
" โห…ภีมแต่งตัวสะหล่อเลย..จะไปไหนเนี่ยะ .." ผมบอกมัน
" ไม่ได้ไปไหนหรอก วันนี้จะกินข้าวกับแฟน.." มันบอกแล้วยิ้มให้ผม
" แค่กินข้าวนี่นะ..เวอร์จิงเลยนะ.." ผมบอกมัน
" ก็วันนี้วันพิเศษนี่คับ..แล้วมันก็ต้องแต่งให้เข้ากับบรรยากาศด้วย.." มันบอกผมคับ
" อ่ะ…แล้วนี่ก็ชุดของต้นนะ…ไปเปลี่ยนก่อนเร็วๆเลยเค้าหิวแล้ว.." มันยื่นชุดมาให้ผม
เป็นชุดสูทสีขาว..กางเกงสีขาว..ดูสะอาดตามากเลยทีเดียว
ผมก็เลยต้องเดินไปเปลี่ยนชุดเพื่อตามใจมันสะหน่อย
พอผมเดินออกมามันก็ยิ้มให้ผมคับ
" น่ารักจังเลยที่รักของผม..เหมือนเจ้าชายน้อยเลย…" แล้วมันก็เดินมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่เลย
" พอแล้วภีม..แก้มช้ำหมดแล้ว..ไปกินข้าวเหอะ.." ผมบอกมัน
แล้วมันก็จูงมือผมไปกินข้าวที่โต๊ะที่ถูกจัดวางไว้สะสวยงาม
" โห..ไปเอาอาหารมาจากไหนเนี่ยะภีม.." ผมถามมัน
" แม่ภีมทำให้คับ..ภีมโทรไปบอกแม่ว่าวันนี้อยากกินอาหารหรู อร่อย ฉลองวาเลนไทน์กับต้น
แม่ก็เลยจัดให้คับ..ภีมกลับไปเอาจากที่บ้านเมื่อเย็นก่อนกลับมาห้องอ่ะคับ…" มันบอกผมมา
" โห..ภีมไม่น่าไปลำบากแม่เลย กินอาหารธรรมดาก็ได้.." ผมบอกมันแบบดุๆเพราะเกรงใจแม่ภีมคับ
" เหอะน่า..แม่เค้าก็อยากทำให้ลูกสะใภ้กินอยู่ด้วย.." มันบอกผม
" คร้าบบบ.." ผมบอกมันไป
แล้วผมก็ลงมือทานอาหารมือนั้นกับไอ้ภีมภายใต้บรรยากาศที่ไอ้ภีมเนรมิตมาสะแสนโรแมนติก
หลังจากนั้นผมกับมันก็ไปนั่งดูทีวีกันที่ห้องนอน โดยที่ผมนั่งผิงอกของภีมดูทีวีแล้วมันก็กอดผมไว้ในอ้อมกอด
" ภีมคับ…ขอบคุณนะ..สำหรับดินเนอร์วันนี้น่ะ.." ผมบอกภีมไป
" เค้าให้เป็นของขวัญวาเลนไทน์ตัวเองนะ.." แล้วมันก็ก้มมาหอมแก้มผมอีก
ผมก็เลยนึกขึ้นได้ว่าผมยังไม่ได้ให้ของขวัญภีมเลย
" เอ่อ..ภีมต้นมีของขวัญให้ภีมเหมือนกันนะ.." ผมบอกมัน
" อะไรหรอคับ.." มันถามผมแล้วผมก็ยิ้มให้มัน
ผมก็เลยหยิบกระเป๋าเป้ของผมแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ผมเดินเข้าไปนานห้องน้ำนานพอสมควรทีเดียวในการเตรียมของขวัญให้ไอ้ภีม
จนภีมมันต้องมาเรียกผม..
" ต้น..ทำไรอยู่อ่ะคับ นานจังเลยอ่ะ.." มันเรียกผม
" คร้าบบ..เสร็จแล้วคร้าบบ.." ผมขานรับมันไป
พอผมเดินออกมาผมก็คลุมเสื้อคลุมอาบน้ำออกมา
" อ้าว..ไหนบอกไปเอาของขวัญให้ภีมไง ไหงไปอาบน้ำสะงั้น เราก็ตื่นเต้นแทบแย่.." มันบอกผมพร้อมทำหน้าซึม
ผมก็อมยิ้มไม่บอกมันคับว่าผมเตรียมของขวัญเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ผมก็เลยเดินตามมันไปที่เตียง ก็เห็นมันนั่งด๊ทีวีด้วยหน้าเซ็งๆ
" ภีมคับ..ปิดทีวี..ปิดไฟในห้องให้หน่อยดิ.." ผมบอกมันคับ
" ทำไมอ่ะ..จะนอนแล้วหรอ…" มันบอกผม
ผมก็เลยนั่งลงบนเตียงแล้วขยับเข้าเอาหน้าไปชิดมัน..แล้วจูบปากภีมเบาๆ
มันเองก็ดูจะงงกับการกระทำของผมเล้กน้อย..มันก็ไม่พูดอะไรแล้วมันก็มองหน้าผม
ผมก็มองมันด้วยสายตาหยาดเยิ้มที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
" นะครับภีม..ปิดทีวีแล้วเดินไปปิดไฟก่อนนะคับ.." ผมบอกมันพร้อมกับเอามาไปลูบหน้าอกมันเบาๆ
" เอ่อ..ได้ ได้คับ.." แล้วภีมมันก็ปิดทีวีแล้วก็ลุกไปปิดไฟ
แต่ยังไม่ทันภีมมันจะเดินกลับมาผมก็บอกให้มันหยุดก่อน
" ภีม..อย่าเพิ่งเดินมา..รอให้ต้นบอกก่อนนะคับ "
" อ่าว..ทำไมอ่ะ.." ภีมถามผมด้วยน้ำเสียง งงๆ
" เดี๋ยวก็รู้คับ "
ช่วงนั้นเองผมก็เตรียมของขวัญให้ไอ้ภีมคับ..
" อ่ะ..เปิดไฟได้แล้วคับ.." ผมบอกมันไป
พอภีมเปิดไฟเสร็จมันก็หันมามองผม
" อะไรอ่ะต้น..ต้นทำไรเนี่ยะ เดี่ยวเปิดเดี๋ยวปิดไฟ..แล้วดุดิมานอนสะกลางเตียงเลย
อย่าบอกนะ..ให้ภีมลุกออกไปเพื่อจะมาแย่งที่นอนเนี่ยะ..แถมเอาผ้าห่มไปห่มสะคนเดียวเลยนะ "
ภีมมันบ่นชุดใหญ่เลยคับ ที่มันเห็นว่าผมมานอนตรงกลางเตียงเลยแถมห่มผ้าเหมือนคนเตรียมนอนสะงั้น
" เฮ้อ…เล่นไรก็ไม่รู้..ขัยบไปเลย..แล้วก็แบ่งผ้าห่มให้เค้าด้วย.."
ผมก็ยังเฉยคับนอนนิ่งไม่กระดุกกระดิก..แล้วไอ้ภีมมันก็ดึงผ้าห่มออก
" เฮ้ย…ต้น !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
เอาไปแค่นี้ก่อนนะ เหลือตอนสุดท้ายส่วนของต้น จะมาลงให้นะคับ
ตอนนี้ต้นอยู่ในช่วงเศร้านิดหน่อย เพราะภีมมันต้องย้ายที่ทำงาน งานของมันก็คือไปเป็นวิศวกรที่แท่นปิโตรกลางทะเลนะสิคับ
อยู่กลางทะเลทีเป็นเดือนกว่าจะได้กลับ ผมเลยเศร้าๆนิดหน่อยนแต่ก็ไม่อยากไปทำให้ภีมรู้ว่าผมไม่อยากให้มันไปเ
เพราะงานนี้เงินดีมากๆๆๆเลยทีเดียวและโอกาศเจริญก้าวหน้าก็มีมากด้วย เฮ้อ ผมคงต้องทำใจแหละคับ
เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะ
-
โห....คิดถึงกันตายเลยสิ 15วันไป อีก15วันกลับ แต่พอกลับมาก็ได้อยู่กันนานน้า :oni2:
แล้วต่อตอนไปจะเป็นการ เสียตัวรับ วาเลนไทน์หรือเปล่าน้า... :laugh:
-
:fox2: เอาตัวเองผูกโบว์ให้อะดิหมอต้น ความคิดสร้างสรรค์นะเรา อิอิ
-
:L2:
แอบอิจฉาหมอต้นกับนายภีมจังเลย หวานกันซะ.......
:m3: :m3: :m3:
รักนะหนูๆๆ เป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
อย่าเศร้าไปเลยต้น
ยังไงก้อยังได้เจอกันนะ
แล้วภีมก้ออยู่กะต้นตลอดไม่ใช่เหรอ
อยู่ใจใจต้นไงอิอิอิอิอิอิ
-
ภีมน่ารักมากกกกกก
แอร๊ยยยยยยยยยย
ปล.เอาน่าหมอต้นภีมไปเพื่ออนาคตนะ
เพื่ออนาตของหมอต้นกับภีม สู้ๆๆนะ
-
:m12: :m12:
หมอต้นเอาตัวเองผูกโบว์ให้ภีมป่าวเนี่ย
ไม่รู้ละ ขอจิ้นไปล่วงหน้าก่อนแล้ว :m25: :m25:
แม้ภีมจะต้องไปทำงานไกลบ้านแต่ยังไงใจภีมก็ยังอยู่กับหมอต้นนะจ้ะ
รักกันๆ คิดไว้ว่าเพื่ออนาคต สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่จ้ะ :L2: :L2: :L2:
-
กะแล้ว
ต้องเป็นงี้
อิจฉาจัง ><*
คุณหมอ กับ วิศวกรหนุ่ม
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ต้นผูกโบว์....ของขวัญวาเลนไทล์แด่ภีมมมมมมมมมมมมมมม :o8:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผมต้นเอาของขวัญให้ภีม
เป็นแบบนี้ อิอิ ภีมคงดีใจแย่ละซิครับ
อิอิ รู้นะเอาไรให้ภีม อะ
:impress: :impress: :impress:
-
วาเลนไทน์ :m1: ที่เค้าบอกว่าเปอร์เซ็นต์เสียตัวสูง :laugh:
ตามลุ้น :m32:
-
:m4: :m4: :m4:
สนุกอะ ลุ้นๆวาตอนต่อไปจะเป็นยังไงน้า ไม่อยากจะคิดเรย :o8:
-
ฮุๆๆรอฉากหน้าเลยแหละอิๆๆ
-
ยังหวานได้อีกคับพี่หมอ :kikkik:
ช่างกล้า....อิอิ
รอพี่นายช่างสุดหล่อฉลองของขวัญวันวาเลนไทน์ตอนหน้าคับ :m1:
พี่นายช่างสุดหล่อ ย้ายไปซะไกลเชียว
ถือว่าทดสอบความอดทนหล่ะกันคับ
อดทนเพื่ออนาคตเนอะคับ
สู้ๆคับพี่หมอ
สู้ๆคับพี่นายช่างสุดหล่อ(ที่หาความเข้มไม่เจอ) :laugh:
:yeb: :yeb: :yeb:
-
มาลุ้นตอนต่อไปของหมอต้น หุหุ คั่นตอนให้ของขวัญซะนี่ :o8: อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ+เป็นกำลังใจให้น๊า :bye2:
-
หวานมาาาาาาาาาาก :m1:
หึ หึ หึ รอดูฉากเปิดของขวัญ
ปล. พอต้นเรียนจบก็ต้องไปใช้ทุนต่างจังหวัดเหมือนกันนิ ถือซะว่าซ้อมดู เป็นบทเรียนความรัก
-
:L2: :L2: :L2:
ขอมอบกำลังใจให้หมอครับ
-
รอลุ้นต่อไปครับ
หมอต้นผูกโบว์ป่ะ? :m1:
ถือเป็นการซ้อมยกแรกกกๆๆๆเนอะ
เพราะเดี๋ยวหมอต้นก็ต้องไปใช้ทุน
ถ้าไปจังหวัดไกลๆๆๆ คงจะกลุ้มกว่านี้อ่ะ
รุ่นพี่ชอบพูดเอาไว้ว่า บางที่เงียบจนได้ยินเสียงหญ้างอก เหอะๆๆ คิดดูเหอะว่ามันเงียบแค่ไหน
สู้ๆๆๆๆ ครับ เป็นกำลังใจให้
:c5: :c5:
-
รอดูว่าภีมจะจัดการกับของขวัญจากหมอต้นแบบไหน
คืนนี้ไม่เหลือแน่ๆ :L1:
หมอต้นผูกโบวชัวร์์
-
ตอนที่ 30 ทั้งชีวิตฉันฝากไว้ที่เธอ
" เฮ้ย..ต้น!!!!!!!!!!! " เสียงไอ้ภีมร้องออกมาเพราะความตกใจ
ผมก็ได้แต่นอนนิ่งมองมันตาปริบๆ
" ตะ..ต้น..ทำไรอ่ะ.." เสียงไอ้ภีมสั่นเลยคับ
" ภีมคับ…ของขวัญวันวาเลนไทน์..ต้นให้ภีมนะคับ " ผมบอกมันด้วยเสียงสุดเซ็กซี่
" เอ่อ…ทะ..ทั้งหมด..หมดเลยหรออ.." ไอ้ภีมมันจ้องมาที่ผมตาค้างเลย
ก็ผมจัดการเอาตัวเองเป็นของขวัญ ..ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แค่ กกน. สีขาวแบบบางมากๆๆ จนเห็นเกือบทุกอย่าง
ตามตัวก็เอาริบบิ้น..สีแดงมาผูก มีโบว์สีแดงตรงกลาง ติดไว้ที่ ส่วนกลางของผม
ผมนอนแผ่เต็มที่เลยคับ..ตอนนี้ผมก็อารมณ์พุ่งปรี๊ดแล้วเหมือนกัน
ไอ้ภีมมันก็เริ่มจัดการเสื้อผ้าของมันออกอย่างรวดเร็ว น้องของมันแข็งโด่ชี้หน้าผม
แล้วภีมล้มตัวลงมาทับบนตัวผม มันก็เอามือมาจับที่หน้าผมแล้วจ้องตาผม
" ขอบคุณนะคับต้น..ภีมชอบของขวัญชิ้นนี้ที่สุดเลยคับ.." มันบอกกับผม
แล้วภีมก็มาประกบปากผมทันที เราจุบกันด้วยความอ่อนโยน ลิ้นของภีมส่งเข้ามาในปากผม
ผมก็สนองตอบอย่างเต็มที่ ผมและภีมแลกลิ้นกันอยู่เป็นเวลานาน
หลังจากนั้นภีมมันก็ลงไปไซร้ซอกคอผม และเลียไปตามซอกหอ ติ่งหูผม ทำเอาผมส่งเสียงครางออกมา
" อ่าซ์…ซี๊ดดดดดด…ภีมคร้าบบ…ต้นเสียววววว…"
" อ่าซ์..ชอบมั้ยคับ…ต้นน่ารักที่สุดเลยคร้าบบบบ…"
แล้วภีมมันก็หันไปหยิบกรรไกรมาตัดริบบิ้นตามตัวผมออก
แล้วภีมก็ลากลิ้นไปตามหน้าอกผมพร้อมเอานิ้วมาวนที่ยอดอกสีชมพูของผมจนมันแข็งขึ้นมาเป็นไต
แล้วภีมมันก็ลากลิ้นมาเลียรอบๆยอดอกของผมจนผมต้องแอ่นอกสู้กับลิ้นของภีม
ภีมยังคงดูดเม้มยอดอกผมอย่างสนุกลิ้น..พร้อมกับมือของภีมก็ไปคลึงบริเวณน้องน้อยของผม
" อ่าซ์…" เสียงผมและภีมครางกันกระเซ่าลั่นห้อง
แล้วภีมมันก็ลากลิ้นไปถึงน้องน้อยของผม มันก็เลียตรงนั้นทั้งที่มี กกน แสนบางขวางอยู่
แล้วภีมมันก็เอาปากดึงกกนผมลง แล้วก็จัดการเจ้าน้องน้อยของผม ทั้งดูด ทั้งเลีย จนผมครางลั่นห้อง
ภีมมันทำได้สักพักผมก็ ปล่อยน้ำเข้าปากภีม ถีมมันก็ดูดกลืนจนหมดแล้วยังมาเลียทำความสะอาดของผมอีก
พอผมเสร็จแล้วภีมมันก็เคลื่อนตัวมาจูบปากผมผมก็จูบปากสนองมัน
ได้กลิ่นน้ำของผมที่ปากภีมอยู่เลย มันทำเอาผมอารมณ์กระเจิดกระเจิง
แล้วภีมมันก็จับพลิกตัวผมมาด้านบนตัวภีม ผมก็จัดการทำมห้ภีมบ้าง
ผมไซร้ตามซอกคอ ซอกหู เลียจนทั่ว ไอ้ภีมมันก็หลับตาพริ้มพร้อมส่งเสียงครางออกมา
" ชอบมั้ยคับภีม.." ผมถามมันด้วยเสียงสั่นๆ
" ชอบบ คร้าบบต้นน…" มันตอบผมด้วยเสียงสั่น
ผมก็จัดการต่อไปเรื่อย ดุดเม้มยอดอกของภีมลากลิ้นเลียไปทั่วตัวภีม จนตัวมันเปียกไปด้ววยน้ำลายผม
แถมบางทีผมดูดเม้นจนตัวมันเป็น จ้ำๆ หลายที่เลย
ผมลากลิ้นมาถึงเจ้าภีมน้อยที่ตัวไม่น้อยเลย
ผมทักทายมันด้วยลิ้นของผม ผมแหย่ลิ้นลงไปตรงตา ของมันที่มีน้ำเยิ้มๆออกมา
และก็ลากลิ้นเลียไปตามรอยหยัก ลงมาถึงโคน และถึงลูกบอลสองลุก
ผมทั้งดูดทั้งอม จนภีมครางลั่น และผมก็เคลื่อนขึ้นมา เอาเจ้าภีมน้อยเข้าปาก
ผมค่อยขยับเข้าออกช้า ๆ และก้เร่งเร็วขึ้นๆ จนไอ้ภีมก้นไม่ติดพื้น
แต่ทำได้สักพักผมก็หยุดแล้วขึ้นไปจูบปากภีม และก็กระซิบเบาบอกมัน
" ภีมคับ…วันนี้ตัวต้นเป็นของภีมนะคับ..ต้นยกให้ทั้งตัวเลยคับ.." แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนแผ่ ให้ท่ามันสุดๆ
ภีมมันคงรู้ล้วแหละว่าผมให้มันทำอะไร
ภีมไม่รอช้าคับ มันแยกขาผมออก แล้วมันก็ก้มลง เลียตรงปากทาง
ผมไม่เคยโดนอารายแบบนี้เลย ผมเสียวมากๆๆ
มือก็จิกผ้าปูที่นอนแน่นเลยคับ เกิดมาไม่เคยเสียวแบบนี้เลยอ่ะ
แล้วภีมมันก็เริ่มเอานิ้วแหย่ลงไปในตัวผม ทำเอาผมสะดุ้งเพราะมันรู้สึกเจ็บ
" อ่ะ..โอ๊ยยย..ภีมมมมคร้าบบ ต้นเจ็บบ.." ผมร้องบอกมันเพราะมันเจ็บมากทีเดียว
" อย่าเกร็งนะคับ ..ทำตัวสบายๆนะคร้าบบ.." มันบอกผม
ผมก็พยายามทำตัวผ่อนคลายไม่เกร็ง ผมก็รู้สึกดีขึ้น
จนสักพักผมเริ่มเสียวมาก จนร้องครางออกมา
แล้วภีมมันก้เอานิ้วออกแล้วเอาน้องชายมันมาจ่อบริเวณทางเข้า
ผมรู้สึกได้เลยว่า มันร้อนๆบริเวณทางเข้ามากเลย
แล้วภีมมันก็ค่อยๆดันเข้ามา
เท่านั้นแหละ ผมร้องลั่นเลย
" โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย….ภีมมมม ต้นเจ็บบบบบ…" ผมบอกมันไปเพราะตอนนี้เจ็บมากจนน้ำตาไหลเลย
ภีมมันเลยโน้มตัวมาจูปปากผมเพื่อให้ผมผ่อนคลาย
แล้วมันก็ค่อยๆดันเข้ามาเรื่อย..ผมเจ็บมากกก เหมือนตัวจะฉีกออกจากกัน ผมก็ได้แต่ส่งเสียงครางออกมาในลำคอ
พอมันดันเข้ามาจนสุด ผมรู้สึกว่า ผมจุกมากกก..เจ็บจนร้องไม่ออกเลย
แล้วมันก็ค่อยๆขยับออกช้าๆ…ผมจึงค่อยรู้สึกโล่งมานิดนึง
แต่ไม่ทันมันจะเอาออกหมดไอ้ภีมมันก็กระแทกลงมาทีเดียวจนมิดด้ามเลย
ผมสะดุ้งตาเหลือกเลย…จุกมากกก
ไอ้ภีมมันก็ยังคงอุดปากผมด้วยปากและลิ้นของมัน มือมันก็ยังคงบีบที่ยอดอกผม
มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง และไอ้ภีมมันก้เริ่มขยับอีกครั้งและก็กระแทกลงมาอีกแบบนี้เรื่อยๆ
จนตอนนี้ผมไม่ค่อยเจ็บแล้ว มันเสียวมากกว่า
ไอ้ภีมปล่อยปากผมเป็นอิสระ ผมก็ครางลั่นห้องเลย..
" อ่าซ์….ซี๊ดดด โอ้ววว อ่าซ์…." ทั้งผมและภีมครางแข่งกัน
และภีมมันก็จับตัวผมนั่งและมันก็กอดผมไว้แต่ส่วนล่างของมันยังคงกระแทกเข้ามาอยู่
" ต้นคราบบ…ดูสิคร้าบบ ..ชอบมั้ยย.." ภีมบอกผมเสียงสั่นให้ผมดูน้องมันเข้าไปในตัวผม
ผมมองลงไป…มันเสียวมากเลยอ่ะ ..น้องของมันเข้าๆออกๆในตัวผม ทำเอาผมแหงนหน้าครางสะลั่นเลย
" เสียวววว คร้าบบบบ…ต้นชอบบบคร้าบบ…" ผมบอกมันเสียงสั่น
" ผมรักต้นนะคร้าบบบ ที่รักของผมมม ที่รักจ๋า รักภีมมั้ยคร้าบบ " เสียงไอ้ภีมบอกกับผมทังที่ยังกระแทกน้องมันไม่หยุด
" รักคร้าบบบ ..ต้นรักภีมม…ภีมจ๋า..ต้นรักภีมมมมค้าบบ…" ผมส่งเสียงสั่นๆตอบมันไป
แล้วภีมมันก็จับผมหันหลังและกระแทกเข้ามาในตัวผมไม่หยุดเลย จนเสียงเนื้อกระทบกันจนดังทำเอาผมเสียวมากเลย
มันทำได้สักพักมันก็จับผมนอนหงายบนตัวมันแล้วมันก็กระแทกเข้ามาในตัวผม
" ต้นคร้าบบ..ขยับตามด้วยสิคร้าบบ…" ภีมมันบอกผม ผมก็ทำตามมัน
ผมขยับสวนกับน้องไอ้ภีมทำให้เวลามันกระแทกเข้ามา
มันแรงมากจนผมเสียวมากจนน้ำผมแตกออกมาทั้งๆที่ไม่ได้แตะต้องอารายเลย
ภีมมันยังคงไม่หยุดกระแทกจนมันกระแทกเข้ามาอีกสามสี่ครั้งอย่างแรง
" อ่าซ์…….ต้นนน คร้าบบบ โอ้ววว ต้นจ๋า ..ภีมรักต้นนน.." แล้วไอ้ภีมมันก็ปล่อยน้ำเข้ามาในตัวผม
ทำเอาผมตาชาวาบทีเดียว มันรู้สึกอุ่นๆ ในตัว
ผมนอนหงายทับตัวมันอยู่แบบนั้นพร้อมกับเสียงหอบของผมและภีม โดยที่น้องไอ้ภีมมันยังคงคาอยู่ในตัวผม
สักพักภีมมันจะพลิกตัวผมนอนลงข่างล่างแล้วมันก็ค่อยๆดึงน้องมันออกจากตัวผม
ผมรู้สึกว่ามันโล่งมากก..แต่รู้สึกแสบๆๆ ตรงนั้นมากเลย
ผมขยับตัวก็เห็นคราบเลือดปนน้ำของภีมไหลเปื้อยตามขาผมเต็มเลย
รวมถึงเลือดซึมเป็นดวงๆตามป้าปูที่นอนสีฟ้าอีก มเห็นก็แทบจะเป็นลมทีเดียว ทำไมเลือดกุออกเยอะแบบนี้วะเนี่ยะ
ภีมมันก็ดันให้ผมนอนลงไปแล้วมันก็ล้มตัวลงนนอนข้างๆผมแล้วดึงตัวผมไปซบที่อกมัน
" ขอบคุณนะคับต้น…สำหรับของขวัญชิ้นนี้ …ภีมจะรักษาดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตของภีมจะทำได้"
ภีมมันบอกผมทำเอาผมซึ้งมากๆเลย
" อื้ม…ตอนนี้ต้นให้ภีมหมดแล้วนะคับ..ชีวิตต้นตอนนี้มันเป็นของภีมแล้ว..ดูแลต้นด้วยนะคับ"
ผมบอกมันแล้วก็ซบลงที่อกของภีม อ้อนเป็นลุกแมว
" สัญญาคับ…ภีมจะดูแลต้นให้ดี่สุด.." ผมและภีมก็นอนหลับกันไปทั้งคู่ด้วยความอ่อนเพลียจากการเปิดของขวัญวาเลนไทน์ของนายภีม
อ่ะ..ตอนสุดท้ายในช่วงนี้ละกัน หลังจากนี้ไปจะให้ภีมมาเขียนช่วงของภีมต่ออีก 30 ตอนนะคับ เมื่อภีมเขียนครบแล้วผมก็ขะมาเล่าเรื่องต่อหลังจากนี้นะคับ และบางครางก็อาจจะมีตอนพิเศษมาบอกเล่าให้ฟังกันบ้างตามความเหมาะสม
ส่วนเรื่องภีมที่ต้องไปทำงานที่กลางทะเลนะ ต้นทำใจได้คับ เพื่ออนาคยของภีม ผมไม่อยากทำให้ผมเป็นเหตุขัดขวางความก้าวหน้าของคนรักเพราะความเห็นแก่ตัวของผมหรอกคับ ตอนนี้ผมมีเวลาอยู่กะภีมอีกสองเดือน ผมจะใช้เวลาช่วงนี้ให้ดีที่สุด ขอบคุณทุกกำลังใจคับ
หมอต้นผู้น่ารัก&นายช่างภีมสุดหล่อ
-
มาจิ้มตูดค่ะ
เหอะๆ ได้เลือดจริงๆ แต่ก็ได้ใจกันสุดๆเลย
ยินดีด้วยค่ะ
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
:o8: แอร็ยยย รอมานานฉากนี้ อิอิ มีความสุขมากๆนะค๊าหมอต้น คุณภีม :L1:
-
:m25: เอิ๊กส์
-
ตอนของภีมต้องรอนานมั๊ยอ่ะ :กอด1:
ถึงจะต้องอยู่ไกลกัน ขอแค่จิตใจมั่นคงต่อกัน ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีค่ะ สู้ๆ
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
แค่อ่านถึง พี่หมอต้นจะหาของขวัญให้พี่ภีม
แล้วพี่ต้นนั่งนึกว่าตัวเองยังเวอร์จิ้น
ผมก็ตบเข่า
ฉ้าดดด!!
เอาล่ะซิ
แล้วก็อ่านลุ้นมาเรื่อยๆ
และแล้วว
และแล้ววววว
:m25: :m25: :m25:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
รออ่านตอนของภีม :o8:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับพี่หมอต้นเอามาต่อให้แบบไม่ให้คนอ่านค้างคา
ใจดีจังเลยครับผม อิอิ เป็นของภีมแล้วนะครับ
พี่หมอต้น ฝากถึงภีมด้วย ว่า ดูแล และรักพี่หมอต้น เสมอๆๆนะครับ
แล้วจะรออ่านภาคของพี่ภีม ครับผม คงสนุกนะครับ
ลุ้นๆๆว่าพี่ภีมตอนเจอพี่หมอต้นครั้งแรกรู้สึกยังไง อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
น้องต้น พี่ เอ่อ :m30: :m30: :m30: :m30: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ปล.น้องต้นใช้เวลาสองเดือนให้คุ้มค่านะคับ เพื่ออนาคตของคนที่เรารัก สู้ๆๆๆ
ปล.พี่โจโจ้เจ้าเก่า :m32: :m32:
-
เอาใจช่วยนะครับ
ขอให้ต้นกะภีมสมหวังทุกประการ
:L2: :L2: :L2:
-
:m25: :m25: :m25:
ในที่สุด....
ใช้เวลา 2 เดือนอย่างคุ้มค่านะคะทั้งสองคน :L2: ถึงตัวจะห่างกันยังไงแต่หัวใจผูกกัน ก็เหมือนได้อยู่ใกล้กันนะ จะเป็นกำลังใจให้เสมอจ้า :กอด1:
-
:m25:นายภีมได้ขอบขวัญถูกใจสุดๆไปเรย :o8:
เป็นกำลังใจให้กับทั้งนายช่างภีมและหมอต้นนะครับ o13
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
โอ๊ะ โอ :o8:
อยากได้ของขวัญแบบนี้จังเลย
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
จบ30 พาร์ทแรกได้ไม่ค้างคาเลยครับ
o2 o2 :o8:
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
:m25: :m25: :m25:
:m32: :m32: :m32:
-
ขนาดยุ่งๆ ต้นยังอุตส่าห์มาเล่าเรื่องให้จบ part แรก ให้แฟนๆ ไม่ค้างคา ขอบคุณมากๆ ค่ะ :pig4:
-
อ่านแล้ว.. :o8:
อยากได้ของขวัญบ้างอ้ะ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ทั้งเรื่องงานและเรื่องความรัก
ปล.ฉากจบนองเลือดมาก ทั้งคนแต่งและคนอ่าน :m25:
ปล.2 นายช่างภีมสัญญิงสัญญาอะไรไว้ ชาวเล้ารู้หมดแล้วนะ :laugh:
ปล.3 รออ่านเรื่องทางนายช่างภีม มาบรรยายความรู้สึกตอนแกะของขวัญ กับตอนใช้ของขวัญ :o8:
-
จบซะ :m25: ไม่ไหวแล้ว
แต่อ่านไป อ่านมาก็ เขินอ่ะ :m1:
มีความสุขก่อนนอนมากๆ อิอิ :oni2:
-
สนุกมากเลย อิอิ
ขอบคุณคับ รีบๆมาต่อนะ :a11:
-
พี่ต้น สุดยอดอ่า :m25:
เพื่ออนาคตที่แสนหวาน
พี่ภีมสุ้ๆ
คืนนี้ฝันดีฮะ
-
อ่านแล้วแบบว่า.... อ้อแล้วภีมไปทำงานที่ไหนอะคับ กาต้าร์เป่า มีน้องไปทำงานที่นั้นเหมือนกัน
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
หมอต้นร้อนแรงเกินห้ามใจ เฮือกกกกก :m25: :m25:
จะรออ่านฝั่งภีมนะจ้ะ
เรื่องทำงานก็ขอให้สู้ๆเน้อ :a2: :a2:
-
เลือด ถึงเลือด ถึงเนื้อ
-
:m25:
-
:m1:รอของภีมต่อ อิ อิ :m1:
:L2: :L1: :L2:
-
:m4: :m4:
บทสรุปของหมอต้นในช่วงนี้.... จบได้ใจมาก ๆๆๆๆ :m25: :m25:
ก็รอของนายช่างภีมต่อไปว่าจะเขียนอย่างไร... :m12:
และรอของหมอต้นตอนพิเศษมาเสริมด้วย..ไม่ลืมกันนะจ๊ะ :a3: :a3:
เอาใจช่วยสำหรับการทำงานของทั้ง 2 คน :m13:
:L2: :L2: :L1: :L1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8: :o8:
เฮ้อ ลุ้นมาตั้งนาน
ยังรอลุ้นต่อไปนะครับ
o13
-
เรารอฉากนี้ของต้นกับภีมมานาน o13
รออ่านของภีมนะ
-
:m25: :m25:ของขวัญ ของขวัญ แบบสุดวิเศษเลย อิอิ
รอตอนภีมต่อไปคับ
-
เฮ้อ ! อ่านตอนวันเกิดพี่ต้นแล้วซึ้ง :o12:
แล้วเพลงที่เปิดในวินแอมก็ดันเป็นเพลง Cannon in D พอดีเลย
มันช่างพอดีไรขนาดนั้น นึกว่าตัวเองนั่งอยู่ในงานแต่งงานซะแล้ว
หลวงพ่อ "คุณจะรับผู้ชายคนนี้เป็นภรรยาของคุณหรือไม่"
พี่ภีม "รับครับ"
หลวงพ่อ "คุณจะรับผู้ชายคนนี้เป็นสามีของคุณหรือไม่"
พี่ต้น "รับครับ"
หลวงพ่อ "พ่อขอให้คุณทั้งสองรักกันนาน ๆ เอาใจเขามาใส่ใจเรา
ดูแลซึ่งกันและกัน การพูดกันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด จำไว้ดีๆ นะลูก"
เลยว่าจะหยิบแก้วไวน์มาฉลองด้วยซะหน่อย :oni2:
ไปอ่านตอนที่ 29 -30 ก่อน
ต่อไปก็ถึงคราวที่พี่ภีมต้องมาเขียนแล้วสิ รอ ...
[wma=300,50]<object width="300" height="80"><param name="movie" value="http://media.imeem.com/m/QoXJ6Fx7Ko"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="http://media.imeem.com/m/QoXJ6Fx7Ko" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="110" wmode="transparent"></embed></object>[/wma]
-
ว่า แล้ว หมอ ต้น ผูก โบว์ อิอิ ชอบ :m4: :m4:
ยิน ดี กับ ตำ แหน่ง หน้า ที่ ของ พี่ ภีม ด้วย นะ ครับ :m4: :m4:
หมอ ต้น ก้อ ตั้ง จัย ทำ งาน นะ ครับ :m4: :m4:
รัก กัน ให้ มากๆ นะ ครับ ทั้ง 2 คน อิอิ o7 o7
-
สุดยอดของของขวัญวาเลนไท
:m25: :m25: :m25: :m25:
รอตอนของพี่ภีมนะ
:oni1:
-
:m32: น่าไปโขมยของขวัญจิงๆอิอิ
-
สุดยอดเลยอ่ะ :m25: ของขวัญของหมอต้นเนี้ย
นายช่างภีมอย่าไปแล้วพาเมียน้อยกลับมาล่ะ :m12:
ยิ่งอยู่กลางทะเลยิ่งไว้ใจไม่ได้อ่ะ :m29: มันเปรี่ยว
สู้สู้ค่ะ :กอด1:
-
รอ ภีมมา ต่อ :a3:
-
คิดเหมือนคุณ KiKuMon เลย 555
แต่ไม่อยากเชื่อว่าจะทำจริงๆ
อายแทนเลยนะเนียะ :o8: :o8:
เราเรียนหมอเหมือนกัน แต่เพิ่งเข้าปี 1
ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง แหะๆ
แต่ยังไงก็จะรออ่านเรื่อยๆ นะค๊า
ขอบคุณพี่ต้นที่มาเล่าให้ฟังค่ะ
-
ทำไปดร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย โรแมนติ๊กสุดๆ
นายภีมรักหมอต้นมากๆ นะ
น่ารักจังน๊า
รออ่านภาคนายช่างภีมเขียน มาไวๆ เน้อ :oni3:
-
:m30: ของขวัญ.........
ปิดฉากได้สุดยอดมากเลยคุณหมอต้น :m25:
-
:m25:ปิดฉากได้สุดยอดเลยคะ
รออ่านของนายภีมต่อนะคะ :oni2:
-
ปิดฉากของต้นแบบนี้สุดยอดไปเลย 555+
-
สู้ๆนะคะพี่ต้น o13
รอตอนของพี่ภีมค่ะ :oni1:
-
รอพาร์ทต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ ...
-
:oni1: กรี้ดๆๆ หวานซะ โหมดโรแมนติกสุดๆไปเลย
สู้ๆค่ะพี่ต้นพี่ภีม รักกันนานๆน่ะค่ะ :a2:
-
หึหึ ...ฉากนี้ที่ต้องการ !!!...
ก๊ากกกกกกก....
เรียกเลือดได้ดีจิงๆ หึหึ
..นายภีม รอนะ ^^
-
เหอๆๆๆ ฉากเปิดของขวัญอันประทับใจ o13 o13 o13
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
ของขวัญสุดพิเศษเลยนะ
ภีมชอบมากป่ะ ถ้าตอบว่าไม่ชอบ
ต้นคงน้อบใจอ่ะ แล้วอดด้วย 555
-
โอ้ยยยย
ละลาย ><*
-
o2 o2 o2
มาต่อ ไวไว เน้อ
รออยู่
-
:m25:ในที่สุด ก็.... รอนายภีมมาต่อครับ โห ลงทะเลนานเป็นเดือนเลยเหรอเนี่ย เพื่อนผม มันลงแค่ 21 วันเองนะ ไปที่เดียวกันป่าวเนี่ย อิ อิ รอครับ เป็นกำลังใจให้คุณหมอครับ ไปเดือน ก็มาเดือนแหละ คงไม่เหงาหรอกครับ อีกตั้ง 2 เดือน :L2: :L2:
-
โอ๊ยย
โดนใจ ตอนสุดท้าย
อิอิ
แต่หมอต้นทำไปได้เน้อออ ผูกโบว์ตัวเอง
น่ารักดี 55
รอของนายภีมคับ
คงคนละอารมณ์แน่ๆ อิอิ
-
อ่านวันเดียวจบเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ คุณหมอต้น กับ นายช่างภีมนะคะ
รักแท้ ยังไง ก็ไม่แพ้ระยะทางหรอกค่ะ
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
อยากได้ของขวัญแบบนี้บ้างจังเลย :110011: :pighaun:
..............
ที่นี่ก็จะได้รู้ซะที ว่านายต้น แอนด์สาวๆอยู่เบื้องหลังไรบ้าง
-
:m1: :m1: :m1:
สนุกจังเลยครับ รีบๆมาต่ออีกเร็วๆน้า
-
พูดอารายมะออกนอกจาก :m25: :m25: :m25:
เป็นกำลังใจให้ คุณหมอต้น กับ นายช่างภีมนะคะ
รอ ร้อ รอ :oni3: มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:m29: :m29: เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ที่สุดยอดจริงๆ :m25: :m25:
-
เลือด ๆๆ ข้าอยากด้ายเลือด
รักกันดีจัง
อยากทำงานแบบนี้มั่งจัง
ทำงาน 15 วัน หยุด 15 วัน
สบาย ๆๆ ได้เงินดี๊ ดี นั่งเล่นเกมส์ทั้งวัน ค่อย check ความเปลี่ยนแปลงอย่างเดียว
-
กว่าจะมาถึงวันนี้ ผ่านอุปสรรคกันมาเยอะพอสมควร รักกันตลอดไปครับ
ปล ภีมจาไปอยู่แทนรึ...... แทนไหนอ่ะ สผ ชลัม เชฟรอน ........... แด๋วให้สายคอยส่องพฤติกรรมให้
อิอิ ล้อเล่นครับ
รอภีมมาเขียนครับ
-
อ๊ากกกกกกกก สุดยอมมุขนี้ เป็นมุขที่ยุให้ทำหลายคู่มั่กมากกก แต่มักม่ะสำเร็จ :m25:
ดีใจกะนายภีมด้วยยย :mc4: ต้องหุงข้าวแดง ต้องหุงข้าวแดง 555+
ฉลองที่ในที่สุดก็ยิงลูกเข้าประตูได้สักที หลังจากแฉลบไปฉแลบมา มานาน :laugh:
รอตอนนายภีมด้วย น่ะ แอบใจหายแทนหมอต้นด้วยย ที่ภีมจาไปไกล เหงาๆๆก็เข้ามาบอร์ดนี้น๊า :กอด1:
-
ยัตต้า !~
อ่านทันแล้ววว ><
น่ารักสุดๆเลยคร้าบพี่หมอต้น ^^
ชอบมากๆเลยคร้าบบบ
เป็นกำลังใจให้นะฮะ .
-
รอพี่ภีมมาเขียนนะ
บะบุย
:oni1: :oni1:
-
รอคุณเพ่ภีม ฉุดหล่อ :laugh: :laugh:
-
เข้ามารอ อีกคนค่ะ
:bye2:
-
มารอนายช่างภีมนะครับ o13
เป็นกำลังใจให้พี่หมอต้นกับพี่ภีมใช้เวลาตอนนี้อยู่ด้วยกันนานๆนะครับ
ตอนไปออกแท่นพี่ต้นจะได้ไม่เหงานะครับ :impress:
-
:m25: :m25:
รอภีมมาเขียนคร้าบผม
:L2:
-
รออ่านสาส์นจากนายภีม :a5:
-
ตอนสุดท้ายเลือดกำเดาแทบไหล
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ต้นนนนนน่ารักกกกกก
พี่ภีมก็น่ารักกกกกกก 55+
แต่พี่ต้นน่ารักกว่า
เป็นกำลังใจให้พี่ทั้ง 2 คนน๊าค๊าบบบบบ :m4:
อยากมีอย่างนี้บ้างจัง 55+ :m1:
-
:a4: :a4:มารอคุณพี่ภีมของหมอต้นเขียนคับ
อยากอ่านอ่า.......... :o8: :o8:
-
มารอของภีมต่อ นี่ขนาดของหมอต้นนะ :m25: :m25: ตอนแรกนึกว่าตอนนี้ภีมเขียน :laugh: :laugh:
-
:L2: :L2:รอ ครับ รอ
-
เข้ามารอด้วยคน
-
ติดตามครับ เรื่องของพี่ต้นน่ารักมากเลยครับ มารอภีมนาครับ
ปล.พี่ต้นอยู่นครสวรรค์หรอครับ งั้นเราคงเป็นเพื่อนบ้านกันอะครับ ผมอยู่กำแพงเพชร อิอิ
-
รอเวอร์ชั่นของภีมนะคาบ
-
หายไป 4 วันแล้ววววว :o12:
เอะหรือว่านายภีมจะติดภารกิจเรื่องที่ทำงานอ่ะป่าววเนี่ยยย :a5:
คิดถึงหมอต้นน๊า :กอด1:
-
รออ่านตอนต่ออยู่นะจ๊ะ
แล้วก็เป็นกำลังใจให้น้องหมอต้นและน้องภีมในทุกๆเรื่องจ้า :L2:
-
ฮือๆๆๆ มีข่าวมาบอก ว่าที่หายไปหลายวันเพราะนายภีมนั่นแหละ ภีมมันโดนรถชนอ่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้วแค่ฟกช้ำและหัวแตก ตอนแรกตกใจมากเลย ตอนนี้มันยังอยู่ รพ อยู่อ่ะ รออีกหน่อยนะ กลัวทุกๆคนรอ
จาก หมอต้น & นายช่างภีม
-
ขอให้คุณภีมหายเจ็บไวๆ นะคะ คุณหมอต้นก็ดูแลพี่ภีมให้ดีด้วยล่ะ :L2:
สีรอได้ค่ะ
-
:L2:แวะ มาเยี่ยมครับ มีหมอต้นทั้งคน ภีมหายไวแน่ๆ เลย คราวหน้า คราวหลัง ก็ระมัดระวัง ด้วยนะครับ ผม หายเร็วๆ นะครับ :L2: :L2:
-
ขอให้หายเจ็บเร็วๆ นะคับ :L2:
อยู่โรงบาลงี้ อ้อนพี่หมอน่าดูเลยดิ ช่ายป่าว
พี่หมอๆ :m26: เดี้ยงงี้ น่าแกล้งนะคับ ...รึว่างัยคับ
(พี่หมอคงไม่กล้าอ่ะดิ ว้าาาาาาาาา) o16
-
:กอด1: ไม่เป็นไรน่ะค่ะ ขอให้พี่ภีมหายไวๆค่ะ ใจเย็นๆค่อยๆดูแลรักษากันไปน่ะค่ะ สู้ๆค่ะพี่ต้น :a2:
-
อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m25: :m25: :m25:
นายภีมชอบมากเลยสินั่นอ่ะ อิอิ
ปล. ขอให้หายไวๆนะนายภีม
ปล.2 โอกาสมาแระ จับภีมข่มขืนซะเรยสิ คิคิ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2: :L2: :L2: หายไวๆนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
:oni2: :oni2: :oni2:
-
หายไวไวน้า :L1: :L1: :L1:
-
ขอให้ภีมหายไวๆนะค่ะ :L2:
-
มีคนดูแลดีๆอย่างนี้ ต้องหายไวๆๆนะ
-
พี่ภีมหายไวๆ น้า
แล้ว ๆๆๆ...............พี่ต้นรักษาเองป่าวววววววววววววววว :m12:
คือ...คนในครอบครัวรักษาท่าทางจะดี 5555 :laugh: :laugh:
-
พี่ภีม..คงหายเร็วแน่มีพี่หมอต้นดูแล :mc4: :mc4:
-
ท่าจะหายไวแน่ๆ กำลังใจเพียบเลย มาเป็นกำลังใจให้ทุกวัน ที่ว่างนะครับ :L2: :L2:
-
ขอให้พี่ภีมหายไวๆนะครับ o13 :L2:
-
อ้า.....
ตามอ่านมาตั้งนานแล้ว หมอต้นน่ารักสุดๆ :o8:
ขอให้พี่ภีมหายไวๆนะค่ะ :m13:
ชาวเล้าเป็นห่วง :oni1:
-
ขอให้หายไวๆนะคร๊าบ ยังติดตามเรื่องราวเหมือนเดิมครับ
-
พี่ภีมหายไวๆนะค้าบ เดี๋ยวคงจะหายแล้วล่ะก็พี่หมอต้นดูแลอยู่ทั้งคน เฮ้อ อยากมีคนมาคอยดูแลบ้างจัง
-
:L2:ขอให้หายไวๆ นะ
มีคุณหมอส่วนตัวอย่างงี้ มาพยาบาลทั้งยามหลับและตื่น :m12:
นายช่างอย่างอแงนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง นายช่างภีม ทั้งหมอต้น
-
ขอให้หายไวๆคร้าบ
:L2:
-
จากตอนหวาน เจอข่าวอุบัติเหตุแล้วอึ้ง แต่ก็ยังดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ก็ขอให้คุณภีมหายไว ๆ นะคะ หมอต้นก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ดูแลคนป่วยแล้วอย่าลืมดูแลตัวเองนะ :L2:
-
คุงภีม หายไวไวน่ะ :L2:
เพิ่งได้เข้ามาตกใจอ่ะ แต่แค่ฟกช้ำ รู้ว่าปลอดภัยก็โล่งใจและ
แข็งแรงไวไวน่ะจ๊ะ :L1:
-
:L2: :L2:ให้หมอต้น กับ นายช่างภีม :กอด1:
-
ขอให้หายไวๆๆๆนา :L2:
มีหมออยู่ใกล้ๆๆ อ่นใจแน่นายช่างภีม o13 o13
-
ขอให้นายช่างภีมหายเร็วนะคับมีหมอต้นดูแลอยู่คงอ้อนน่าดูเลยนะ แล้วอย่าฉีดยาผิดเข็มละ555
-
โหยยๆๆ เพิ่งเห็นเรื่องนี้ไม่นาน กะลังตามอ่านอยู่นะคร้าบ อยู่หน้าแรกๆเอง
เป็นกำลังใจให้หมอต้นกะวิศวกรหนุ่มภีมนะครับ :m1:
ขยันๆเขียนดีครับ ชอบ จะตามเรื่อยๆนะคร้าบบบบ o13
-
ขอให้พี่ภีมหายไวไวนะครับ :L2:
-
:L2:แวะมาเยี่ยมครับ หายป่วยยังอ่ะ สบายดีแล้วค่อยมาต่อละกัน
-
ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรมาก
ขอให้หายไวๆ นะคะ
-
:a2:หายไว ๆเน้อออออพี่ภีมมมมมมมมมม
หรือหายแล้วแต่แกล้งไม่หายหว่า :confuse:
เพราะมีคนดูแลดีอ่ะดิ :laugh:
-
ตอนที่ 31 แรกพบ สบตา ภาค นายช่างภีม
" ภีม…..จดหมายจ่าหน้าซองถึงลูกน่ะ " เสียงเรียกของแม่ผมให้ผมไปรับจดหมายที่ท่าน
" จดหมายอะไรอ่ะแม่…" ใครส่งมาฟ่ะ..กรูไม่เคยมีครายส่งจดหมายมาหาเป็นชาติแล้ว
" ไม่รู้สิ…เปิดดูเอาเองละกัน…" แม่ผมบอกพร้อมยื่นซองจดหมายสีเขียวให้ผม
ผมมองจดหมายก็รู้เลยว่ามันเป็นจดหมายที่จ่าหน้าซองด้วยลายมือของผมเอง
" เฮ้ยย…นี่มันจดหมายประกาศผมเอนทรานนี่หว่า.." ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
" เฮ่อ…กูจะติดอย่างที่ตั้งใจไว้มั้ยว่ะ" ผมยืนทำใจอยู่สักพักจึงตัดสินใจเปิดซองจดหมายดู
อันดับที่1 คณะแพทย์ศาสตร์ XXX มหาวิทยาลัยXXX ****** คะแนนไม่ผ่านเกณฑ์*****
อันดับที่2 คณะแพทย์ศาสตร์ XXX มหาวิทยาลัยXXX ****** คะแนนไม่ผ่านเกณฑ์*****
อันดับที่3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย XXX ****** คะแนนผ่านเกณฑ์ *****
อันดับที่ 4 คณะสหเวชศาสตร์ สาขาเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัย YYY **** คะแนนผ่านเกณฑ์*****
พอผมอ่านใบประกาศผลการสอบผมก็ดีใจจนแหกปากลั่นบ้านเลยล่ะ
" เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กูติดวิศวะแล้วเฟ้ยยยยยยยย"
" เป็นอ่ะไรภีม…ตะโกนสะลั่นบ้านเลยลูก…" เสียงแม่ผมเดินเข้ามาดู
" แม่..ภีมติดวิศวแม่ ติดวิศวะที่มหาลัย XXX "
" อืม….ก็ดีแล้ว.. แต่น่าจะได้หมอนะอย่างที่พ่อเค้าอยากให้ได้น่ะ.." แม่ผมบอกกับผม
" ก็เลือกให้ป๊าแล้วอ่ะ สองอันดับด้วยแต่มันไม่ติดนี่…" ผมบอกแม่ไป
" ก็ดูเราเลือกซิ…ถ้าไม่เลือกแพทย์ที่มหาลัยXXX ก็ติดแล้วแหละ" แม่ผมบอกกับผมเหมือนรู้ทันเลยว่าผมเลือกแบบไม่ให้ติด
" โหยยย…ถ้าไม่เรียนที่มหาลัยนี้ ต้นก็ไม่เรียนที่อื่นหรอก ….." ผมบอกกับแม่
" เอาเถอะๆๆ…แม่ไม่อยากเถียงแล้ว ติดวิศวะก็ดีเหมือนกันจะได้มาช่วยงานที่บ้านได้"
" โหยย…ไม่เอาหรอกก..ต้นอยากทำงานที่บริษัทXXX ." .ผมบอกแม่ไปเพราะผมอยากเป็นวิศวกรของบริษัทXXX
เพราะได้เงินดีมากๆๆ 555555555 รวยๆๆๆ
"เอาเถอะ..จะทำงานที่ไหนก็ได้แล้วแต่ลูกแล้วกัน…แค่เลี้ยงตัวเองได้ไม่ลำบากก็ดีแล้ว.." แม่บอกกับผม
" อ่ะนะ..แม่อ่ะ..เดี๋ยวผมจะหาเงินเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่นะจ๊ะ.." ผมได้ทีอ้อนแม่สะหน่อย
" จ้า…เอาเถอะให้มันได้งานทำก่อนละกัน…แล้วนี่ไปรายงานตัววันไหนล่ะ .." แม่หันมาถามผม
" ก็อาทิตย์หน้าแม่…แต่แม่กะป๊าไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวภีมไปคนเดียวก้ได้..ไม่มีอะไรมากหรอก"
ผมบอกกับแม่เพราะไม่อยากรบกวนเวลาท่าน ที่บ้านผมงานมันเยอะ อิอิ
ร่ายมาสะยาวเลย..แนะนำตัวก่อนแล้วกัน ผมชื่อนายภีมคับ จบจากโรงเรียนมัธยมชายล้วนกางเกงน้ำเงินชื่อดังในกรุงเทพ
ตอนนี้ผมได้เข้าเรียนที่ คณะวิศวกรรมศาตร์ ของมหาลัยในฝันของผม จริงๆทางบ้านผมทั้งแม่และป๊าอยากให้ผมเรียนหมอเหมือนพี่สาวผม
แต่ผมชอบเรียนวิศวอ่ะ ก็เลยเลือกคณะแพทย์ ที่คะแนนสูงๆ ที่คิดว่าเลือกแล้วไม่ติดอ่ะ อิอิ และก้เป็นไปอย่างที่คิด ไม่ติดจริงๆ
ทั้งที่คะแนนผมก็ติดแพทย์ บางมหาลัยที่คะแนนรองลงมาได้หลายที่เลยทีเดียว ที่บ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับอุปกรณ์ วัสดุก่อสร้าง
ซึ่งมันก็ทำให้ผมได้เห็นการทำงานของพวกวิศวกร เป็นประจำ มันก็เป็นแรงบัลดาลใจให้ผมอยากเป็นวิศวกรจนถึงทุกวันนี้แหละ
ผมเป็นลุกครึ่งคับ ไทย-จีน แม่เป็นไทย พ่อเป็นจีน ผมเลยได้ผิวสีผสม คือขาวนะแต่ไม่ได้ขาวขนาดป๊าผม แต่ก็โอเค
ส่วนสูงได้มาทั้งพ่อและแม่ 182 น้ำหนัก 65 อิอิ หน้าตาหรอ ดีมั้ง เห็นเค้าว่างั้นกันอ่ะ ไม่เชื่อถามหมอต้นเด่ะ 555555
เป็นนักกีฬาบาสกับว่ายน้ำของโรงเรียน ทำให้รูปร่างผมดูดี 55555 ทำไมกรูหล่ออย่างนี้ว่ะ
อาทิตย์หน้าผมก็ต้องไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยแล้ว 555 ตื่นเต้นเฟ้ยย แถมผมขอแม่อยู่หอในด้วย555
สบายใจเว้ยยย ได้ปลดปล่อยเต็มที่แล้ววว
" แม่คับ..เดี๋ยวภีมขับรถไปนะคับ…พอรายงานตัวเสร็จเดี๋ยวภีมจะกลับมาเอาของไปที่หอนะคับ"
" อืม…แล้วเก็บของเรียบร้อยแล้วนะลุก.." แม่ผมบอกกับผม
" คร้าบบ..ผมเก็บเรียบร้อยแล้วว.." ผมบอกแม่แล้วก็ขับรถออกไปรายงานตัวขึ้นทะเบียนนักศึกษาที่มหาวิทยาลัย
ผมขับรถออกจากบ้านมาประมาณ 7.00 น. มาถึงมหาลัย ก็ 7.30 น. พอดิบพอดี..
ผมจอดรถไว้ด้านหน้าตึก..แล้วเดินเข้าไปในตึกเพื่อหาห้องที่รายงานตัวคับ
ผมก็เดินไปเรื่อยก็ไปดูรายชื่อ ดูรหัสนักศึกษา แล้วก็หันไปหันมาจะหาคนถามห้องรายงานตัวสะหน่อย
ผมเห็นพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักทีเดียว ผมกะลังจะเดินไปถามพี่แก แต่ก็มีไอ้ตัวอ้วนที่ไหนไม่รู้ตัดหน้าคุยกะพี่เค้าสะงั้น
ผมก็เลยยืนมองๆอยู่ รอให้เค้าคุยกันเสร็จค่อยเข้าไปถาม ..
ผมยืนรอค่อนข้างนานแระ มันจะคุยอะไรกันหนักหนาฟ่ะ..ผมบ่นไปอีกสักพัก ไอ้อ้วนมันก็เดินออกไป
ผมเลยได้ทีเดินไปคุยกะพี่สาวคนสวยนั้น
" พี่คร้าบบ..ห้องรายงานตัวห้องไหนคับ…" ผมเรียกพี่เค้าคับ
" ค่ะ..ว่าไงค่ะ.." พี่คนสวยหันมา
" ห้องรายงานตัวไปทางไหนคับ.." ผมถามพี่แกอีกครั้งนึง
" อ่อ..ห้องรายงานตัวน้องอยู่ในใจพี่ค่ะ.." จู่ๆก็มีพี่กระเทยตัวใหญ่เดินเข้ามาพุดแทนพี่เค้าเลย ทำเอาผมตกใจแทบแย่
" แก..ไปพุดอะไรอย่างนั้น เดี๋ยวน้องก็กลัวแกหรอก.." พี่สาวคนนั้นบอกกับเพื่อนของพี่แก
" ห้องอยู่ด้านซ้ายมือนะค่ะ …น้องรีบไปเถอะค่ะ..มันใกล้เวลารายงานตัวแล้วนะค่ะ "
" อ่ะ..ขอบคุณคับพี่.." ผมบอกพี่แกแล้วรีบเดินไปห้องรายงานตัวทันที
มาถึงห้องรายงานตัวก็เห็นคนเต็มไปหมด
" โอ๊ย..อารายว่ะเนี่ยะ…แล้วกูจะนั้งไหนเนี่ยะ…" ผมมองหาที่นั่งอยู่ก็เห็นมีที่ว่างที่นึง
อ่อ…เห็นที่นั่งแระอยู่ข้างๆไอ้เด็กอ้วนนั่นเอง..ผมเลยเดินไปตรงนั้นทันที
" ...นี่ ไอ้อ้วน!! มีครายนั่งไหมอ่ะที่นั่งข้างๆ มึงอ่ะ....." ผมถามมันไปแบบกวนๆเพราะหมั่นไส้มันเมื่อกี้นี่ที่มันยืนคุยกะพี่คนสวยนาน
ทำให้ผมต้องรอ ชิส์
"นะ..นะ..นายยยย ...." เสียงไอ้เด็กอ้วนมันหันมาตาขวางใส่ผมแล้วมันก็จ้องผมตาค้างไปเลย
ผมก็งง เป็นบ้าอารายว่ะ จ้องหน้ากุสะขนาดนั้น
" นี่..นาย..เรียกเราดีๆก็ได้นะ เราว่าเรากับนายยังไม่ได้รู้จักกันถึงขนาดมาเรียกมึงกูหรือเรียกเราแบบนั้นน่ะ
ส่วนไอ่ที่นั่งอยากนั่งตรงไหนก็เชิญตามสบายไม่ได้มีป้ายแปะว่าจองไว้ห้ามนั่ง ก็แสดงว่านายก็นั่งได้ ที่เราพูดหวังว่าจะเข้าใจนะโตขนาดนี้แล้ว"
.. มันตอบกลับผมมาเอาสะผมหน้าชาเลย หนอยทำมาด่าผู้ดีใส่กุหรอ เดี๋ยวมรึงเจอกู
" นี่ไอ้อ้วน ถามนิดเดียวตอบมาสะยืดยาว แถมหลอกด่ากูอีกนะมึง เดี๋ยวมึงเจอดี"
ผมตอบไปแค่นั้นก็นั่งลงข้างๆมัน แล้วมันก้มองผมยังกะเกลียดผมสุดชีวิตเลย ผมนั่งสักพักก็เลยชวนมันคุยดีกว่าไม่อยากทะเลาะกะมันแระ
" นี่ไอ้อ้วนมึงคณะไรว่ะ "... ผมถามมันไป
"แพทย์" มันตอบผมมาแบบสั้น หมั่นไส้โว๊ย ทำเป็นหยิ่ง เรียนหมอแล้วหยิ่งหรอ ขอกูด่ามึงหน่อย
" กูถึงว่า...หน้ามึงถึงได้ออกแนวโรคจิต ดูตัวมึงดิอมความรู้จนตัวแบบแล้ว" สะใจเฟ้ยยย ได้ด่ามัน
"นี่..นายหน้าเราตัวเรามันจะเป็นไงมันก็เรื่องของเรา เกี่ยวอะไรกับนายมิทราบ " นั่น มันด่ากูเสือกนี่หว่า กูไม่ยอมโว๊ยยยย
"ก็กูจะเสือกกะมึงมีไรมะ ไอ้อ้วน อยากมากวนตีนกูดีนัก ฮึฮึ" ผมตอบมันแบบกวนๆ แล้วทำหน้าไม่สนใจใยดีมัน สะใจๆๆๆ
" แล้วนายเรียนคณะอะไร" แน่ะ มันคุยกะผมแระ
"หล่อๆ อย่างกูมันก็ต้องวิศวะดิ ไอ้อ้วน" อิอิ ชมตัวเองหน่อย
"เหอะๆ ก็เหมาะกับนายดีนะ เห็นเค้าว่าวิศวะมันต้องเถื่อนๆ ดิบ ๆ ปากหมาๆ น่ะ เหมาะกับนายจิงๆ"
โหห มึงด่ากูขนาดนี้เลยหรอ กูไม่เอามึงไว้แน่ไอ้อ้วน มรึงรู้จักไอ้ภีมน้อยไปป ไอ้ สาดดดดดด
"นี่...มึง ไอ้อ้วนมึงด่ากูปากหมาหรอ"
ผมหันไปจ้องหน้ามันเลยคับ โกรธมากเลยตอนนี้ ไม่เคยมีใครมาด่ากูขนาดนี้เลย ไอ้เลว ไอ้เชี้ย มรึงเป็นใครฟ่ะ
"แล้วมันจิงมั้ยล่ะ" มันตอบกลับผมมาแถมยังมาจ้องหน้าผมท้าทายอีกแนะ..มึงแน่ช่ายมั้ย มึงตายยย
ผมกำลังจะด่ามัน จู่ๆก็มีเสียงประกาศเรียกชื่อ ไปรายงานตัว แล้วไอ้อ้วนมันก็ลุกไป
ตอนมันเก็บของผมก็แอบเห็นว่ามันอยู่ ห้อง 93XX ผมก็เลยเอะใจว่าห้องนี้มันคุ้นๆ นี่หว่า
ผมเลยเปิดดูเลขที่ห้องพักของผม กูอยู่ห้อง 93XX เฮ้ย..ห้องเดียวกะไอ้อ้วนนี่หว่า
ผมนั่งคิดอะไรสนุกๆได้แล้วล่ะสิ…ไอ้อ้วนเอ๊ยยย..มึงกะกูได้มีการชำระแค้นกันแน่ กุไม่ยอมให้มึงมาด่ากูฟรีๆหรอก…
ผมพูดกับตัวเอง แล้วผมก็นั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่คิดถึงการแก้แค้นของผมที่จะเกิดขึ้น ไอ้อ้วนมันต้องตกใจมากแน่ๆๆ 55555555555
ผมนั่งรอจนผมรายงานตัวเรียบร้อย ผมก็ขับรถไปที่หอพักเพื่อเอาเสื้อผ้าที่ผมเอาติดมากะรถไปเก็บที่ห้องก่อน
แล้วค่อยกลับบ้านไปเอาของที่เหลืออีกที
ผมเดินลากกะเป๋าเข้ามาถึงหน้าห้อง ก็ไขกุญแจเข้าไปก็เห็นว่าไอ้อ้วน นั่นมันนอนหลับสะแล้ว
" โด่เอ๊ย..ไอ้อ้วน นอนหลับเป็นหมูเลย ดูดิ ตัวขาวๆ หน้าแดงๆ แม่ง เหมือนลุกหมุเลยว่ะ..น่ารักดีนะเนี่ยะ "
ผมคิดไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็จ้องมองมันไปไม่วางตาเลยทีเดียว
" เฮ้ยย…กูไปจ้องมันทำเชี่ยไมว่ะ…ชิส์…เดี๋ยวมึงรอกุกลับมาก่อนไอ้อ้วน มึงตายแน่ ชิส์.." ผมบอกกับมันเบาๆ ทั้งๆที่มันหลับอยู่
ผมเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปวางไว้บนเตียงผม แล้วก็เดินออกจากห้องไป เพื่อขับรถกลับบ้านไปเอาของที่เหลือ
ระหว่างขับรถผมก้อดนึกถึงไอ้อ้วนไม่ได้เพราะอารายนะหรอตอนนี้คิดแต่แผนจะเอาคืนมันเท่านั้นแหละ
จะทำไงกะมึงดีว่ะ เอาแม่งแสบๆเลย อิอิ สะใจเฟ้ยยย ผมขับรถไปยิ้มไปเพราะนึกถึงแผนการแก้แค้นรูมเมทผม
โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าไอ้รูมเมทของผมคนนี้มันจะกลายเป็นคนที่ผมต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตในอนาคต
ขอโทษทุกๆคนที่มาต่อช้านะคับ เกิดอุบัติเหตุอ่ะคับ ทำให้อยู่ในสภาวะเดี้ยง มาหลายวันต้องให้ต้นคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ และผมก็ขอบคุณทุกกำลังใจที่ฝากมาอวยพรให้ผมหายไวๆ ตอนนี้ผมอาการดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่อยากเดี้ยงนาน สงสารต้น ทำงานหนักแถมยังต้องมาคอยดูแลผมอีก
การเขียนครั้งนี้ครั้งแรกอ่ะ มีอารายผิดพลาดขอโทษด้วยนะ ผมก็ดูเอาวิธีการเขียนจากต้นแหละ อิอิ ขอเม้นๆให้กำลังใจนายช่างภีมด้วยนะคับ
อิอิ อีกสองเดือนผมต้องไปลั่นล้า กลางทะเลแล้วว ฮิ้วววว ตื่นเต้น แต่ก็คิดถึงต้นอ่ะ เฮ้อออ ทำไงได้ ต้องไปเพื่อหาเงินเลี้ยงภรรเมีย
อย่างหมอต้น อิอิ รับรองกลับมาแต่ละครั้งจะฟัดให้ออกตรวจไข้ไม่ได้เลย 5555555555555555555555
-
รับรองกลับมาแต่ละครั้งจะฟัดให้ออกตรวจไข้ไม่ได้เลย 5555555555555555555555
รุนแรงแบบนี้ช๊อบชอบอิๆๆ
-
:pig4:
-
:m4:ภาค นายช่างก็หนุกดีครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ รออ่านไปเรื่อยๆ :L2: :L2:
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
รอจนมาต่อให้จนด้าย 5555 :laugh: :laugh:
ไปอ่านกองงงงงงงงงง
ภาคพี่ภีมน่าอ่าน
-
ภีมมาต่อแล้ววว อิอิ
ที่เดี้ยงอ่ะ หายเร็วๆๆอ่ะ เด๋วหมอต้นกังวล ไมเกรนขึ้น ไม่ได้ๆๆ :o
ไปอยู่กลางทะเล งี้หมอต้นก้คิดถึงแย่อ่ะจิ :sad2:
-
ขอบใจนะนายช่างภีมที่มาเขียนต่อให้ได้อ่านกัน :pig4:
สำนวนการเขียนก็น่าอ่านเหมือนกันนี่ สู้ ๆๆๆๆๆ o13
***จะทำอะไร ก็ถนอม ๆ หมอต้นหน่อยแล้วกัน :oni2:
-
หุหุ ได้อ่านจากมุมของภีมแล้ว :a2: :a2: :a2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เข้ามาวี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บึ่ม!!!~ ให้คนหล่อ
เขียนเยอะๆ นะคะนางช่าง จะเข้ามาติดตามจนกว่าจะจบข่าวสาวดอย :กอด1:
-
นายภีมมาแล้วววว
-
:m4:นายช่างภีมมาแล้ว :m4:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
นายช่างใหญ่มาแล้วววววววววววววว ไปอยู่กลางทะเล ก้ออย่าลอยไปกะทะเล ละนายช่าง
-
เย้ๆๆๆๆๆ พี่ภีมมาแล้ว
ชอบมากๆเลย เป็นกะลังจัยให้คนหล่อนะ อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:m4:เย้ ภีมมาต่อแล้ว
อ่านไปอ่านมา สะติวสงสารหมอต้นอ่ะ
แล้วดูนายภีมขู่ทิ้งท้ายไว้
อิอิ อีกสองเดือนผมต้องไปลั่นล้า กลางทะเลแล้วว ฮิ้วววว ตื่นเต้น แต่ก็คิดถึงต้นอ่ะ เฮ้อออ ทำไงได้ ต้องไปเพื่อหาเงินเลี้ยงภรรเมีย
อย่างหมอต้น อิอิ รับรองกลับมาแต่ละครั้งจะฟัดให้ออกตรวจไข้ไม่ได้เลย 5555555555555555555555
กำ o7 o7 o7
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ภีม มาเขียนด้วยหรอเนี่ย
ชอบค่ะ 555+
-
ฮิ้ววววววว !!!! :m4:
มาทั้งคู่เลย
-
ลั่ลล้า..
มาแว้วววววววว :oni1:
:m4:
-
ว้าว ชอบเรื่องนี้จริงๆคับพี่น้องคับ
นายช่างภีมเขี่ยนได้ดีคับ ชอบ
แล้วก็ชอบ
.....
...
..
.ไปละ :bye2: :bye2:
-
รออ่านภาค นายช่างภีมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :o8: ตอนต่อไปปปปปปปปปปปปปปปปป :oni2:
-
ในที่สุดพี่ภีมก็มาเขียน
อ๊ายยยยย ดีใจมากค่า555 :m1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่า :a1:
-
เย้ๆ มาต่อแย้ว :m4:
-
มาแล้ว :o8:
มาแล้ว
:o8:
รอตอนต่อไปนะค่ะ :oni1:
:bye2: :L2: :bye2:
-
ออกทะเลภีมคงเก็บกดแน่เลย หมอต้นระวังตัวนะ เดี๋ยวไปตรวจคนไข้ไม่ได้ :laugh: :laugh: รอตอนนั้นอยู่ ภีมรีบมาเขียนนะ
-
โอ นายช่างภีมยังไม่ทันจะไปเลย คิดเผื่อถึงตอนกลับมาซะแระ ไม่ค่อยเลยยย :o8:
-
ว้าวววววววววววววววววววววววว...
เป็นคนดีนะเนี่ย ทำงานเลี้ยงเมียเนี่ย...
แต่ความคิดบรรทัดต่อมาเนี่ย...
. . . o13 o13 o13 o13. . .
-
โอ้ยยยยยยย
นายช่างภีม
จะฮาไปไหนคะ?
5 55
หายเร็วๆเน้อ
คุณหมอระวังนะคะ
เดี๋ยวไม่มีแรงตรวจไข้
-
นายช่างภีมจะลงทะเลแล้วกี่เดือนได้ขึ้นฝั่งละฮะ หมอต้นเหงาแย่เลย แต่ไม่ต้องห่วงเราจะเป็นเพื่อนคอยดูแลให้ แล้วหายเร็วนะฮะ
-
รับรองกลับมาแต่ละครั้งจะฟัดให้ออกตรวจไข้ไม่ได้เลย
:m25: :m25: :m25:
ยังไงๆก็เบาๆมือหน่อยนะนายช่าง เดี๋ยวหมอไม่สบายไปละแย่เลย :m25: :m25:
นายช่างไม่สบายอยู่ก็ขอให้หายเร็วๆ แต่คงหายช้าอะแหละ เพราะติดอ้อนหมอต้นแหงๆ 555+[/color]
-
ผมขับรถไปยิ้มไปเพราะนึกถึงแผนการแก้แค้นรูมเมทผม
โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าไอ้รูมเมทของผมคนนี้มันจะกลายเป็นคนที่ผมต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตในอนาคต :m1: :m1: :m1:
เล่าตอนแรกก็หนุกละ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ครับ
รีบมาต่อนา
-
นายช่างภีม เท่ห์มากมาย
อ่านภาคนี้ก็นะ กวนๆๆตามสไตล์ นายช่างภีมจริงๆๆ
ชอบๆๆ
ของต้นจะน่ารักๆๆ
ของภีมจะกวนๆๆ
อิอิ
รอต่อๆนะ
ปล.ขอให้หายเร็วๆๆนะ มีคนดูแลแบบนี้
อ้อนกันเต็มที่เลยอ่ะดิ :laugh:
-
โหน้องภีมมมม ขู่ซะเห็นภาพ :o :o อิอิ จะติดตามอ่านเน้อคับ ฝากความคิดถึง ถึงน้องต้นด้วย หายเร็วๆน่าคับบบบ
ปล.พี่โจโจ้เจ้าเก่า :mc4: :mc4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ว้าวๆๆๆๆช่างภีมมาต่อแย้วววว
:oni2: :oni2: :oni2:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นายช่างภีม น่ารักจัง
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เลยเพิ่งทราบข่าวนายภีมของหมอต้น
ขอให้หายวันหายคืน เร็วๆ นะครับ
(แต่ได้คนพยาบาล+ยาดี อย่างหมอต้น ป่านนี้คงหายสนิทแล้วมั้ง :laugh:)
เขียนได้อ่านลื่นดีครับ
อ่านแล้วน่ารัก ฮาๆ แบบเจ้าแผนการ (แต่ตกหลุมตัวเอง)
ปล.แต่คิดว่าฉากนั้นช่างภีมคงเขียนเก่งกว่าหมอต้น :laugh:
-
เขียนได้เก่งไม่แพ้หมอต้นเลยนะภีม
รออ่านต่อนะ
-
" โหยย…ไม่เอาหรอกก..ต้นอยากทำงานที่บริษัทXXX ."
^
^^
^^^
นายช่างภีมคิดถึงคุณหมอมากเกินไปอ่ะดิ เขียนออกมาเป็นชื่อหมอต้นเลย :oni1:
โชคดีกับการทำงานน้า เห็นโคสะนาปตท.ทีไรคิดถึงภีมทู๊กที :กอด1:
สำนวนเขียนลื่นไหนดีนะ เก่งทีเดียว เป็นกำลังใจให้จ้า o13
-
:m1:
:o8:
:oni1:
-
นายภีมหายไวไวน๊า
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ยังอ่านไม่จบเลย....เม้นท์ให้ก่อนแล้วกัน :a12:
-
มาเป็นกำลังใจให้จ้า แล้วมาต่ออีกน๊า :m13:
หายเร็วๆนะคะ :L2:
-
:m1: :m1:
ขอให้หายเจ็บเร็ว ๆนะจ๊ะ :L2: :L2:
จะได้ลัลล้าไปเที่ยว หรือ ลัลล้าอะไรก็ได้..กับหมอต้นก่อนออกทะเลน้า :o8:
น้องภีมก็เขียนเก่งไม่แพ้หมอต้นหรอกจ้า o13
เป็นกำลังใจให้นะคะ... :oni1: :oni1: :oni1:
-
หายไวไวน้าค้าบบบบบบบบบ
:m1: :m1: :m1: :m1:
จะได้ :oni1: กับหมอต้น
-
:m4: :m4: :m4:
คริคริ มาต่อแย้วว ดีใจจังเลย
รีบๆมาต่อนะครับ
-
ตอนที่ 31 แรกพบ สบตา ภาค นายช่างภีม
" ภีม…..จดหมายจ่าหน้าซองถึงลูกน่ะ " เสียงเรียกของแม่ผมให้ผมไปรับจดหมายที่ท่าน
.
.
อันดับที่3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย XXX ****** คะแนนผ่านเกณฑ์ *****
.
.
. พอผมอ่านใบประกาศผลการสอบผมก็ดีใจจนแหกปากลั่นบ้านเลยล่ะ
" เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กูติดวิศวะแล้วเฟ้ยยยยยยยย"
.
.
.
" โหยยย…ถ้าไม่เรียนที่มหาลัยนี้ ต้นก็ไม่เรียนที่อื่นหรอก ….." ผมบอกกับแม่
" เอาเถอะๆๆ…แม่ไม่อยากเถียงแล้ว ติดวิศวะก็ดีเหมือนกันจะได้มาช่วยงานที่บ้านได้"
" โหยย…ไม่เอาหรอกก..ต้นอยากทำงานที่บริษัทXXX ." .ผมบอกแม่ไปเพราะผมอยากเป็นวิศวกรของบริษัทXXX
.
.
อิอิ อ่านที่หมอต้นเขียนมาจนติดชื่อ "ต้น" มาด้วยเลย :m20:
แซวเล่นนะครับ หายไวๆ นะครับผม แล้วก็ไปออกทะเลนานๆ ไม่กลัวไข่เค็มร๋อครับ :m14:
-
สวัสดีครับ หมอต้นและนายช่างภีม...
ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมไม่เคยเม้นให้ใครเลยแต่พอมาอ่านเรื่องนี้ความจริงเพิ่งมาอ่านได้ 3 วันรวดเดียวจนจบแบบว่าซะใจมากเยย อ่านกันตาเยิ้มเลย o2 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เราอยากจะมาเม้นให้เพราะว่าเรื่องของนายมันมีส่วนคล้ายเราอยู่หลายอย่าง แต่ที่แน่ๆเราไม่ได้โชคดีเหมือนายภีมที่ต้นให้อภัยในเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้น ต้นเหตุจริงๆที่อาจจะเหมือนกันหรือไม่เหมือนกันของนายกับเรานั้นก็คือ "ความไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่" จนทำให้เราเสียสิ่งอันเป็นที่รักที่สุดไป ของนายยังสามารถกลับมาเข้าใจกันได้ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากไม่เหมือนของเรามารู้และรู้สึกเมื่อมันสายไปหมดแล้ว.....จนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว.............
ถ้าเล่าไปใครหลายคนอาจจะรุ่มประณามกับสิ่งที่เราได้ทำลงไปแต่ ขอเล่านะยากจะให้สิ่งที่มันเกิดกับเรามันเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนอื่นๆ
เรื่องของการเริ่มต้นของความรักของเรามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคู่ของนายมากมาย ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคือ ตอนอยู่ด้วยกัน เหมือนกับเวลาหยุดนิ่ง และทั้งโลกมีแค่เรากับเค้าแค่สองคน แต่ความรักมันก็มักที่จะมีสิ่งพิสูจน์เหมือนของหมอต้นกับภีมพวกนายผ่านมันไปได้ แต่ของเรา มันได้จบลงอย่างรวดเร็วมาก เพราะเราได้นอกใจแฟนและแอบไปมีคนอื่น เพราะความไม่รู้จักพอของเรา ที่ทำให้เราต้องเสียใจมาจนทุกวันนี้
รู้ไหมว่าเราเจออะไรเมื่อเรารู้ว่าใครสำคัญที่สุดกับเรา วันนนั้นเรายังจำได้ดีและไม่มีวันที่จะเลือนหายไป
ตอนที่เรากลับห้องไปหาคนที่เรารักที่สุดในวันนั้นเป็นวันคล้ายเกิดของเค้า ในความคิดเราอยากจะกลับไปขอโทษและทำความเข้าใจกับเค้าอยากจะกลับไปมีวันเก่าๆที่เรายังมีความสุขด้วยกัน แต่เมื่อเรากลับไปถึงสิ่งที่ทำให้เรายากจะขาดใจตายอยู่ตรงนั้นเพราะภาพที่เห็นก็คือคนที่เรารัก...นอนอยู่บนพื้นและที่มือซ้ายมีรอยกรีดที่ข้อมือลึกจนถึงเส้นเอ็น....วินาทีนั้นเหมือนกับโลกทั้งใบกำลังจะถล่ม.....เหมือนกับว่าไม่อากาศพอที่จะให้เราหายใจได้อีกต่อไปแล้ว เราทำร้ายคนที่เค้ารักเราและเรารักเค้าได้ถึงขนาดนนี้เลยเหรอ ..........สิ่งที่เราทำไปนั้นทำให้เราไม่อยากจะเป็นคนอีกต่อไป..................................
รู้ไหมคำพูดแรกที่เค้าพูดกับเราวันนั้นคืออะไร
"เค้าดีใจมากนะที่ตัวกลับมาหาเค้า
จะมาอวยพรวันเกิดเค้าเหรอไม่เห็นมีขอขวัญเลย
แต่ไม่เป็นไรแค่ตัวกลับมาอยู่กับเค้าแล้ว
เค้าก็ไม่อยากได้อะไรแล้ว"
เป็นประโยคที่เราได้ยินก่อนที่เค้านั้นจะหมดสติ เราก็รีบพาเค้ามา โรงพยาบาลแต่มันก็สายไปเสียแล้วหมอบอกว่าเค้าจากไปแล้วเพราะเสียเลือดมากจน หัวใจวาย.........................หมอเอาของที่เค้ากำไว้แน่นมาให้มันคือ แหวนคู่ของเรากับกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง เป็นลายมือของเค้าที่เปื้อนเป็นดวงด้วยรอยน้ำตาเขียนไว้ว่า
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไปขอให้รู้นะว่าเค้ารักตัวที่สุด เค้าให้อภัยตัวทุกอย่าง หากชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เป็นคู่แท้กันโดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง และขอให้เราทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป รักด้วยชีวิต"
หลังจากผ่านวันนั้นมาเรารู้แล้วว่าเรารักใครมากที่สุด แต่มันคงจะสายไปแล้ว เราอยากให้เรื่องของเราเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ขอให้ภีมและหมอต้นรักษาและถนอมความรักไว้นะอย่าให้เหมือนเรา มารู้และคิดได้ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียคนที่เรารักที่สุดไปก่อน
-
:m32: มาซักที่ รอนานมากฮ่า
-
Thank you for the lovely story,
:m1:
I just finished up to page 9.
:bye2:
-
อ่านเรื่องของหมอต้นจบ ....ได้มาอ่านของภีมต่อ...อ่ะนะ ทำให้อิจฉาความรักของทั้ง 2 คนเลย....เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะค่ะ
-
มารออ่านและเป็นกำลังใจให้งับ อิอิ
:o8: :o8: :o8:
-
มาอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ อ่านทีเดียว 3 ชม.รวดอ่ะ o2
สนุกดีค่ะ แอบน้ำตาไหลด้วยอ่า เศร้า หวาน ซะอ่ะนะ
ฮี่ฮี่ o13
รีบๆเอามาลงนะคะ เป็นกะใจหั้ย :L2:
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
เหอๆๆๆ :m12: พี่ภีมท่าจะรักรุนแรงอยู่นา
-
:m25: โฮกกกกกก เลือดโชกกะตอนที่30ของหมอต้น เหอเหอ
ตอนที่31 ตอนแรกของนายช่างภีมก็ฮาดีเจงๆ น่าร๊ากกกกทั้งคู่เยยอ่า :กอด1:
ติดตามต่อปายยยและเป็นกลจ.ให้ทั้งคู่จ้า :a1:
ป๋อหลอ ขอให้นายภีมหายดีเร็วๆ ดูแลตัวเองกะสุดเท่ร๊ากด้วยเด้อ
-
ตามทันแย้วววว เย่ๆๆ :m4:
อ่านเรื่องนี้ได้ความรู้ใหม่เรื่อง ซาวน่าด้วยอ่ะ
นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นแบบนั้น คิดว่าเหมือนสปาซะอีก ผิดคาดๆ :m25:
มาต่อเร็วๆนะคะ สนุกมากเลยค่า อิ อิ
:กอด1:
-
:oni2: :oni2:
-
มาเป็นกำลังใจให้ภีม แต่งต่อไวๆ 555
และขอให้หายวันหายคืนนะคะ :m1:
อ่านของ Reply #1383 แล้ว เศร้าอ่ะ :เศร้า1:
เป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะคะ
-
มะรู้ เมื่อไหร่จะได้อ่าน ของนายช่างต่อ เลยมา :3129:หาพรางๆ ไปก่อง
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
อ่านเรื่องของคุณjoonkung แล้วน้ำตาไหลอะ o7
ยังไงใครที่ตอนนี้ คิดจะมีกิ๊กนอกใจแฟน ก็คิดให้ดีเน้อ.....
เศร้า :o12: :o12: :o12:
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni3:
-
ถึง คุณ joonkung...
ผมต้องขอแสดงความเสียใจกับคุณด้วยนะครับ หากย้อนเวลาได้ คงไม่มีใครอยากให้เกิดครับ แต่ก็อย่างว่าครับ อารมณ์ตอนนั้น ไม่ว่าใครก็ใครครับ ผมเองก็ผ่านมาแล้ว ไม่ขอวิจารณ์ใดๆทั้งนั้น ก็ขอให้น้องเขาไปสู๋สุขคติครับ แต่อย่างน้อยตอนนี้ เขาคงได้รับรู้แล้วว่าคุณ รู้สึกยังไงกับเขา :m15:
ด้วยความปราถนาดี และเป็นกำลังใจครับ
:L2: :L2:
รอนายช่างอยู่นะครับ สบายดียัง
-
มารอนายช่างภีมด้วยคนน๊า :a12:
อ่านของคุน joonkung แล้วน้ำตาซึมเลย :m15: สงสารอ่ะ
เป็นกำลังจัยให้นะ
-
ถึงคุณ joonkung คับ
นั่นเป็นสิ่งที่แก้ไขไม่ได้แล้ว คิดเพื่อระลึกถึงดีมะคับ... เท่า่นั้นเนอะ
เป็นกำลังใจให้คับ :L2:
**************
พี่นายช่างคับ คิดถึงพี่หมอคับ :pandalaugh::
-
รอ ครับ
-
ดีใจๆ ได้อ่านของพี่ภีมละ อิอิ
หายเร็วๆนะคับ เอาใจช่วย :L2:
-
อ่านเรื่องของคุง joonkung แล้วเสียใจด้วยน๊า ขอให้คุณเจอกับรักแท้น่ะ คิดถึงเรื่องในอดีตได้ แต่อย่าหยุดอยู่กับที่น่ะ เป็นกำลังใจให้
คุงภีมคุงต้น คิดถึงน๊า มาไวไว น่ะ ให้ภีมแข็งแรงเร็วๆๆลุกมาเป่าปี่ได้ไวไวด้วย อิอิ :oni1:
-
เป้นกำลังใจให้ทุกคนครับ
-
อู่กลางทะเลมีแต่ชายล้วน ยังไงก็อย่าปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสิ่งยั่วยวนนะคับ ตัวห่างแต่ใจอย่างห่างล่ะคับ
-
มารอตอนต่อไปของนายช่างภีมค่ะ
:L2:
-
:m31: :m31: อิจฉาหมอต้นเนอะ
-
มายกมือรอตอนต่อไปของนายช่างภีมคับ :serius2:
แล้วหมอต้นเป็นไงบ้างเนี่ย........... :bye2: :bye2:
-
เข้ามาดันคับ o7
-
อิอิ มาเมนท์ครั้งแรก แต่ว่าอ่านมานานละ
ชอบมากเลยเรื่องนี้ ตอนของช่างภีมนี่ สนุกอีกแบบนะเนี่ย ไม่เหมือนของหมอต้น
แต่ดีอ่ะ ได้อ่านของมุมมองทั้งสองคน อิอิ
ดันๆ o13
-
:m4: :m4: :m4:
ขอให้หายไวๆนะค่ะ
-
เข้ามาดันๆๆๆๆๆๆๆ :a1:
-
ช่างภีมจะมีแรงมาทำให้หมอต้น
ออกตรวจไม่ไหวเอ๋อ :laugh:
-
อ่านยังไม่จบแต่ขอมาให้กำลังใจก่อน
ถูกใจจ๊ะ แนวนี้ o13
-
รอและก้อรอ
มาต่อไวไวน้า
:a1: :a1:
-
กว่าจะอ่านทัน o2 o2 o2
ให้กำลังใจนะครับ :L2:
ชอบอ่ะ :o8: :o8:
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่นายช่างภีมนะครับ o13
จะไปออกแท่นขุดแล้วก็อย่าลืมพี่หมอต้นนะครับ :L2:
-
:impress: :impress: :impress:
ครับภาคพี่ภีมสนุกจังครับ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปครับ
:impress: :impress: :impress:
-
อ่านเรื่องของคุณ joonkung แล้วน้ำตาซึ้มเลยคับ ขอให้เจอรักแท้นะคับแล้วให้รักษาใว้ให้ดีนะคับ เสียใจด้วยกับที่เสียน้องเขาไป นึกเสียว่าน้องเขาไปดีแล้วคับ สู้ๆๆ
ได้อ่านของคุณภีมแย้วดีใจจัง เขียนได้มันส์ดีคับ รออ่านอยู่นะคับ :laugh: :laugh:
-
รอคอย เธอนานแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา :serius2: :serius2:
-
เข้ามารอฮะ.... :a12:
คิดถุง..... :m13:
มาไว ไวนะฮะ..... :bye2:
-
รอคอย เธอนานแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา :serius2: :serius2:
ยังเกิดทันเหรอ เพลงนี้ อ่ะ 55 ล้อเล่ง อ่ะนะ :o8: :o8: ไม่จริงใช่มะ อิ อิ
มาช่วยรอด้วยคน แต่คงไม่ทรมานหรอก เพราะมันทรมาน งงมะ :L2:
-
มาต่อเรื่อยๆ นะค๊า
เหมือนได้อ่าน side story เลย
-
:oni2: ได้มาอ่านมุมของพี่ภีมแล้วว
555+ อ่านแล้วมันสส์ ดีอ่ะ
อิอิ
เข้ามารอ เข้ามารอ
:a11: :a11:
-
:m29:มารอตอนค่ำ เดี๋ยวดึกมาอีก :L2: :L2:
-
ตามทันแล้วครับ นั่งอ่าน 2 วัน :a2: o2
ไม่ไหวแล้ว ตายลาย ชอบมากๆ เลยครับ
อย่าลืมมาต่อนะครับ
-
o13 เยี่ยมสมกัยการรอคอย
-
รอค่ะ รอ รอ :a4:
-
เย้ตามอ่านจนทันแร้ว อิอิ ชอบเรื่องนี้มากเรยครับ o7 ทั้งพี่ต้นและพี่ภีม :m4: โชคดีเหลือเกินคับ อยากให้มีความรักแบบนี้เกิดขึ้นบ้างจัง :serius2:ขอให้พี่ทั้งสองคนรักกานนานๆนะครับ แล้วมาต่อด้วยน้า อิอิ :m1:
-
หาย..
ปาย...
หนาย....
กาน........
คร๊าบ......... :serius2:
-
หายค่ะ :serius2:
หาย :sad2:
รอ :a4:
ร้อ :a3:
รอ :a11:
รอตอนต่อ ไป
:bye2: :L2: :bye2:
-
รอมานานไม่ผิดหวังเลยจริงๆครับ มาต่ออีกนะครับ หายไวๆครับ
-
เข้ามาเช็คทุกวันเลยเนียะ
มาต่อเร็วๆ นะค๊า
-
ทะมายยยหายไปเลยยยยอ่ะ ฮืออออออออออออออ :sad2:
กลับมาน๊า :a6:
-
รอคอย เธอนานแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา :serius2: :serius2:
ยังเกิดทันเหรอ เพลงนี้ อ่ะ 55 ล้อเล่ง อ่ะนะ :o8: :o8: ไม่จริงใช่มะ อิ อิ
มาช่วยรอด้วยคน แต่คงไม่ทรมานหรอก เพราะมันทรมาน งงมะ :L2:
ง่า พอดีระลึกชาติด้ายอ่ะ :laugh: :laugh:
ก็เลยลองเอาเพลงที่เคยฟังชาติที่แล้วมาร้องดู :m30:
-
หายไปไหนกันเอ่ยยยย :a4:
-
:o10: o9 :undecided:เมื่อไหร่ เมื่อไหร่ ........จะมา คิดถึงนะตะเอง
-
ดัน ดัน ดัน เข้าไว้
:sad2:
-
:m23:มารอนายช่าง ลงทะเลไปยัง อิ อิ :L2: :L2:
SE7EN_AKIRA ครับวันนี้ทำบุญมา เอาไป +1 ละกัน ว่าแต่ชาติ ที่แล้วเกิดเป็นไร อ่ะ อย่าบอกว่าเป็นอีป่วนนะ 55 ล้อเล่นน้า อย่าโกรธน้า :L2: :L2:
-
มารออ่านคับ
สงสัยช่วงนี้คงยุ่งมั้งคับหายเงียบไปเลย :a4:
-
รอ :a5:
งิงิ
มาไวๆ เนอะ:oni3:
-
หายไปทั้งคู่ พี่ภีมไปอยู่กลางทะเล ส่วนพี่ต้นถูกส่งไปช่วยเหลือชาวพม่าแล้ว :laugh: :laugh:
มาไว ๆๆ เน้อ พี่ทั้งสอง
-
นายช่างหายไปเรยแฮะ
รอ รอ รอ
:a2:
-
ร่วมด้วยช่วยกันรอ :a4:
อะ รอต่อปายยยยย :oni1:
-
ร้องเพลงรอ...มาต่อไวไวน่าจ้า ... :m13:
-
โทษทีนะคร้าบบบบบบบบ ช่วงนี้งานยุ่งอย่างแรงทั้งต้นและก็ภีมด้วย
รออีกสักพักนะ ยังไงก่อนไปทำงานที่กลางทะเลภีมจะเขียนให้จบ
เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า คิดถึงทุกๆคนเลยคร้าบบบ
นายช่างภีม&หมอต้น
-
คิดถึงหมดต้น กะ ภีมน๊า :L2:
มาไวไวน่ะจ๊ะ
-
อ่านเรื่องของหมอต้น + ช่างภีม สุดน่ารักแร้ว
วันเดียว รวดเดียวจบ ขอให้พี่สองคนรักกันนาน :L1: :L2: :L1:
จะสมัครเป็นแม่ยกหมอต้น ก่ะ ช่างภีม :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ถึงคุณ joonkung...
เรื่องมันแล้วไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ เก็บเรื่องดีๆไว้เป็นความทรงจำที่มีค่าของคุณ 2 คนดีกว่า
เราว่าพี่คนนั้นเค้าก็คงรับรู้แล้วว่า คุณรักเค้ามากแค่ไหน อยู่หายใจเผื่อคนที่เรารักรักไว้น่ะ
เราว่าพี่2คนต้องเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดแน่ๆ แอบเป็นกำลังใจให้น่ะ จุ๊บๆ :กอด1: +1
-
ดีคับ สนุกดีนะคับ o13 o13 o13
เมื่อไหร่นายช่างจะมาต่อล่ะคับ :serius2: :serius2:
รออยู่นะ :a4: :a4: :a4: :a4:
-
ค๊าบบบบบบบบ
รอด้ายค๊าบ พี่ต้น&พี่ภีม
-
หายไปทั้งคู่ พี่ภีมไปอยู่กลางทะเล ส่วนพี่ต้นถูกส่งไปช่วยเหลือชาวพม่าแล้ว :laugh: :laugh:
มาไว ๆๆ เน้อ พี่ทั้งสอง
เป็นความจริงหรือเนี่ย ขอให้สุขภาพ แข็งแรงทั้ง 2คนนะครับ :L2:
-
ถึงยังไงก็คอย นายช่างภีม&กับหมอต้น เสมอแต่มาไวๆก็ดีนะ......คิดถึงหลายๆ
:laugh: :laugh: :laugh:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
:a11:ยังไงก็จะรอ ตื๊อ เท่านั้น ที่ครองโลก 55 :L2: :L2:
-
รอ ตอนต่อ ไปยุน้า
รอ
ร้อ
รอ
......
:bye2:
-
:m4: น่ารักจักแฮะ อยากเห็นหน้าตาพี่ทั้งสองจัง อิอิ แอบเอารูปมาลงให้ดูหน่อยนะงับ
-
จะรอต่อไปค่ะ
:oni1:
-
:m4: น่ารักจักแฮะ อยากเห็นหน้าตาพี่ทั้งสองจัง อิอิ แอบเอารูปมาลงให้ดูหน่อยนะงับ
ถ้าอยากเห็นรูปพีภีมกะพี่ต้นก็ส่งข้อความมาในเมสเสสนะ เดี๋ยวจะส่งลิ้งค์ไปให้ดูจ๊ะ
ตอนนี้แจ้งข่าวนิดนึงนะคร้าบบทุกคน ตอนนี้ผมนายภีมกำลังเคลียร์งานที่ อฟฟฟิตเดิมที่ทำอยู่ให้เรียบร้อยก่อนวันที่ 12 เดือนหน้าคับ เพราะหลังจากนั้นผมต้องไปฝึดอบรมการทำงานของบริษัทอีก สามอาทิตย์ ก่อนจะไปทำงานจริงๆที่แท่น กลางทะเลฝั่งอ่าวไทยในเดือน สิงหาคมคร้าบบ ส่วนน้องหมอต้น ภรรยา เอ๊ยย เมียย อิอิ ที่แสนจะน่ารักของผมตอนนี้กำลังหัวฟุกับการเรียนปีสุดท้าย ที่ทำเอาผมแทบบ้าตามไปเลยทีเดียว
กว่าจะกลับมาห้องก็ดึกๆดื่นๆ สงสารเมียผมจังเลย เดี๋ยวเหอะรอเงินเดือนหลักแสนเมื่อไร จะให้ต้นเลิกเป็นหมอไปเลย อยู่บ้านกินเงินภีมพอแล้ว ไม่อยากให้เมียลำบาก คริคริ ก็ผมรักเมียผมเนาะ 555555555555 ไปแระ ได้เวลานอนสักที ยังไงก็สัญญาคับว่าจะลงต่อแน่นอน แต่ตอนนี้ขอเวลาเคลียร์งานส่วนตัวก่อนนะคร้าบบบบ คิดถึงทุกๆคน นะคร้าบบบ
นายช่างภีม&น้องหมอต้น
-
^
^
กรี๊ดดด จริงป่าวคะ ขอลิงค์ด้วยคนสิ :oni2:
หายไปนาน เห็นเข้ามา ดีใจมาก :m1:
ช่วงนี้ขะมักเขม้นกันน่าดู อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
อยากเห็นรูปด้วยจัง อิอิ
-
ขอดูด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oni2:
:oni2:
-
ดูด้วยนะค้าบบบบบบบ
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
ดูด้วยคนๆๆๆ :oni2:
รอนายช่างใหญ่กับหมอต้นเสมอ อิอิ
-
ขอดูด้วยคนค่า :oni2: เม้นท์ครั้งแรกเรยนะ อิอิ :mc4:
-
ตามอ่านรวดเดียวจนถึงตอน 31
นับถือในความรักของหมอต้นที่มีต่อภีมมากๆ ค่ะ
ส่วนภีม รออ่านอยู่นะคะ
อยากรู้จังว่าคิดยังไงบ้าง...แต่เชื่อว่าความรักของคุณยิ่งใหญ่พอๆกะหมอต้นล่ะนะ
ไม่งั้นไม่รักกันมาจนป่านนี้ชิมิ
((ตอนนี้อยู่ในโหมดรักหมอต้นมากกว่าน่ะค่ะ 555+))
-----------------------
-
เข้ามารอด้วยคนค่า :oni2:
พี่ภีมกับพี่หมอน่าร้ากกกกกกกจังค่า :o8:
พี่หมอเรียนปีสุดท้ายแล้ว คงเรียนหนักมาก รักษาสุขภาพนะคะ :m1:
อีกหน่อยไม่ต้องทำงานแล้วค่ะพี่หมอ มีสามีทำงานหาเลี้ยงแล้ววว อิอิ
:m13:
ป.ล. พี่ภีมอยากดูรูปด้วยคนค่า :m13:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เข้ามาดูด้ายคนนนนนนนนนนนนนนนนน :o
รอต่อไป น้า พี่ภีม พี่ต้น :oni2:
-
ขอด้วยนะ อยากเห็น
-
ขอด้วยอีกคนนะ thank you คิดถึง นายช่างภีม&หมอต้น มากมาย :oni1: :oni1:
-
:m23: :m23: :m23: ขอรูปด้วยนะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:m23: แหะ แหะ ขอลิงค์ด้วยคนซิ
**กระซิบ** แอบชื่นชมความอดทน ความคิดและการตัดสินใจของหมอต้นมากๆๆ นับถือจริงๆๆ o13
-
^
^
^
เหมือนรีบนอะ ขอลิงค์ด้วยคน
รักษาสุขภาพกันทั้งสองคนนะ
:L1:
-
ขอลิ้งค์ๆๆๆ ด้วยคนนนนนน
ยังคิดถึงพี่ทั้งคู่เสมอ
สู้ๆนะพี่หมอต้น อีกอึดใจเดียวเองอ่ะ แล้วต้องใช้ทุนหรือเปล่าค่ะ ถ้าใช้ก็ขอสมัครไปอยู่แถวๆนู้นก็ได้เนอะ
เหงอะๆๆๆ :laugh:
-
ว๊า อยากอ่านต่ออย่างรุนแรง ทำงัยดีน๊า :m1:
-
อยากอ่านต่อแต่เข้าใจคนแต่งว่างานยุ่งอ่าค่า
แล้วก็แอบอยากเห็นรูปด้วยอ่า :o8:
อิจฉาคนมีความรักจังเย้ยยยยย :serius2:
-
:m4:เป็นกำลังใจให้ครับ อยากเห็นหน้า ทั้ง 2คนด้วย อิ อิ :L2:
-
:a2: ตามมาขอดูรูปคร้าบ o7
-
เพิ่งอ่านไปได้สองตอนแรกค่ะ
แต่จะแอบเดาอ้ะ ว่าเราน่าจะอยู่มหาลัยเดวกานนนนน
5555555+
ไปอ่านต่อก่อนนะคะ >//////<
-
ขออีกเรพ
อ่านทันแล้วววววว
5555+
ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงานรักน้่อง
โอเวอร์ไนท์ด้วย .... กรั่กๆๆๆๆๆๆๆ
-------
น่ารักจัง -///////////-
รู้สึกดีกับความรักที่น่าอิจฉาแบบนี้
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
อยากเห็นรูปด้วยคน อิอิ
-
อ่านถึงตอนของคุณหมอต้นค่ะ
เคืองพี่ภีม เรื่องนอกใจ ทำไงก็ไม่หายเคือง
เคืองงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เหตุผลเพราะเหงา มันเป็นอะไรที่......................... ขอโทษนะคะ :เตะ1:
เฮ้อ :เฮ้อ: หมอต้นใจดีจัง เป็นเราช่างแม่มแล้ว
ถึงจะกลับมาคบกันก็คงไม่เหมือนเดิมแล้ว
ความไว้ใจที่มีมันหายไปแล้ว ยิ่งถูกตอกย้ำเป็นปีแบบนั้น :o12:
ช่วงเวลานั้นเเป็นห่วงหมอต้นจังค่ะ
อินจัด อย่าโกรธหนูน๊า :m13:
-
อยากดูรูป พี่ภีม กะ หมอต้นเหมือนกันอ่ะ ทำยังไงอ่ะค่ะ ถึงจะได้ดู หนูส่งอะไรซักอย่างที่เขียนไว้ไม่เป็นหรอกเด้อ
เอิ้กๆๆๆๆ โง่อ่ะคะ อยากลืมส่งลิงมาให้ดูนะค่ะ :o8: :o8: :o8: :oni2: :oni2: :oni2: :m1: :m1: :m1: :m24: :m24:
-
รอตอนต่อ ไป
นะค่ะ
:bye2:
-
อยากดูรูป พี่ภีม กะ หมอต้นเหมือนกันอ่ะ ทำยังไงอ่ะค่ะ ถึงจะได้ดู หนูส่งอะไรซักอย่างที่เขียนไว้ไม่เป็นหรอกเด้อ
เอิ้กๆๆๆๆ โง่อ่ะคะ อยากลืมส่งลิงมาให้ดูนะค่ะ :o8: :o8: :o8: :oni2: :oni2: :oni2: :m1: :m1: :m1: :m24: :m24:
พี่ก็โง่จ้ะ ว่าแต่จะดูลิง สีไร 555
ยังรออ่านครับนายช่าง :L2:
-
เข้ามาดันซักหน่อย เดี๋ยวจะตกหายไป o13 เน๊อะ
-
อยากเห็นเหมือนกันน่ะอ่ะ ภีมมมมม ส่งมาให้ด้วยได้ไหมมอ่ะ
เมล์กดดูที่ชื่อเลยน๊า รอ รอ o13
-
ตามอ่านอยู่ค่ะ ตอนนี้ ยังไม่ค่อยกระดึ๊บเท่าไหร่เลย(ป่วย) :o8:
แต่ก็อยากดูรูปด้วยเหมือนกันค่ะ :oni2: :oni2:
-
มารอรูปน้องต้นกับน้องภีม
-
เข้ามาดัน :oni3:
ว่าแต่ ที่รถชน นะหายดีแล้วใช่ป่ะ
คุณต้น คุณภีม ก็รักษาสุขภาพด้วยนะ
อย่าหักโหม
-
:a3:คิดถึงพี่ต้นพี่ภีม เมื่อไหร่จะอัพน่ะค่ะ เหอๆๆ
สู้ๆน่ะค่ะ พี่ๆทั้งสอง :bye2:
-
อยากดูรูป พี่ภีม กะ หมอต้นเหมือนกันอ่ะ ทำยังไงอ่ะค่ะ ถึงจะได้ดู หนูส่งอะไรซักอย่างที่เขียนไว้ไม่เป็นหรอกเด้อ
เอิ้กๆๆๆๆ โง่อ่ะคะ อยากลืมส่งลิงมาให้ดูนะค่ะ :o8: :o8: :o8: :oni2: :oni2: :oni2: :m1: :m1: :m1: :m24: :m24:
พี่ก็โง่จ้ะ ว่าแต่จะดูลิง สีไร 555
ยังรออ่านครับนายช่าง :L2:
BABY_CHICK ไปแซวเค้า งั้นเพียวดูด้วยคน แต่ขอดูสีแดงนะ มะงั้นก็เขียวสะท้อนแสงอ่ะ ชอบ ๆๆๆ :laugh: :laugh:
รอพี่ต้น&พี่ภีม
-
อ่านรวดเดียวจนถึงปัจจุบัน
หน้าจามืด o2
น่ารักมากมายเลยคู่นี้
:L2: :L2: :L2:
-
BABY_CHICK ไปแซวเค้า งั้นเพียวดูด้วยคน แต่ขอดูสีแดงนะ มะงั้นก็เขียวสะท้อนแสงอ่ะ ชอบ ๆๆๆ :laugh: :laugh:
รอพี่ต้น&พี่ภีม
หมั่นไส้อ่ะ อยากดูสีแดงซะด้วย ไว้เดี๋ยวไปใส่ให้ดูละกัน เอิ๊กๆๆ :m14:
-
สนุกดีค๊าฟฟ
มีหื่นๆด้วย อิอิ
มาต่อนะครับ
-
ไม่ได้ตามอ่านนาน ตามอ่านจนจบจนได้ สบายดีทั้งคู่นะคับ ช่างภีมคงยุ่งๆอยู่ เคลียร์งานไวๆนะคับ ว่าแต่จะแจกลิงเหรอ :laugh: ของม่างได้ป่ะเนี่ย
-
แว๊บมาดู .... อ๊ะยังไม่มานิ ....
หุหุ ถ้าเป็นไปได้ ขอลิงค์ด้วยนะค้าบ อยากรู้อยากเห็นด้วย ว่าคนที่เราชื่นชมเป็นงายบ้าง :m1:
ขอให้หายยุ่งเร็วๆนะคร้าบ รออยู่เน้อ .... เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ด้วยนะคับ :กอด1:
-
:m29:มารอ นายช่างน๊าเนี่ย ช่วงนี้ยูโร อ่ะ รอดึกๆได้ 55
มีข้ออ้าง นอนดึกได้ o2
เชียร์บอลรอละกันนะ
เย้ โครเอเชีย ได้จุดโทษ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สดๆ
เพียวครับ ขอโทษนะ ไม่มีสีที่บอกเลยอ่ะ เพราะไม่นิยม นุ่ง ลิง อิ อิ :o8: :o8:
-
ตามอ่านทันแล้วค่า o7 รออยู่นะคะ นายช่าง
มาต่อไวไวเน้อออ :oni3: :oni3: :oni3:
-
ทันแล้วววววว สนุกจริง ๆ
o13 o13
ป.ล. ขอลิงค์รูปด้วยก็ดีนะจ้ะ ทันอยู่ป่าว :m13: :m13:
-
มานอนรอลิงค์ :a12:
-
:L2:เข้ามารอ o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค๊า
รวดเดียวเลย เหอๆ
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
อยากได้รูปด้วยจางงงงงงงงงง
ยังทันรึป่าวน๊า...ถ้ายังทัน ขอด้วยคนนะคะ
:กอด1:
-
:ped149: :ped149: :ped149: :yeb: :yeb:
-
:oni2:
ผมรู้สึกแฮปปี้เป็นบ้าเลยครับ ที่ได้อ่านเรื่องของภีมกับหมอต้น
:L2: :L2: :L2:
เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆระหว่างกัน ไปนานๆนะคร๊าบ :bye2:
-
รอ นายช่าง :a12:
เห็นแต่หมอต้นเข้ามาอ่านนิยาย นายช่างไปหนายยยย ม่ายมาอัพซักที :serius2:
ให้ดอกไม้หมอต้น :L2:
-
รอ คับ
-
ลงชื่อรอตอนต่อไปนะคับ
อ้อ รอดูรูปด้วย :o8:
-
หลังจากที่ผมกลับไปบ้านเพื่อเอาของใช้ที่เหลือมาใช้ที่หอพัก จริงๆก็ไม่มีอะไรมาหหรอกผมไม่อยากเอาอะไรมาเยอะ
เลยได้ของใส่เป้สะพายหลังมาใบเดียว แล้วอีกอย่างขากลับมาหอนี่ผมขึ้นรถมาเองครับไม่ขับรถมา
"เฮ่อ…แม่งหิวเว้ย.."ผมบ่นกะตัวเองหลังจากลงรถเมย์
" พี่ๆๆ…เข้ามาหาลัย..ไปที่โรงอาหารคับ.." ผมบอกพี่วินเพื่อนั่งเข้ามหาลัยขี้เกียจเดินแล้ว เมื่อย แล้วก็หิวมากด้วย
ผมนั่งรถพี่วินมาประมาณห้านาทีก็ถึงโรงอาหาร
" เท่าไรคับพี่…" ผมถามพี่วิน
" 10 บาท คับน้อง .." พี่วินพูดกับผม
เออ..ถูกดี…ผมยิ้มแล้วจ่ายตังค์แล้วก็เดินไปหาอะไรกินสะหน่อย ตอนนี้โคตรหิวเลย
เออ..กินร้านนี้ดีกว่าว่ะ เมนูเยอะดี..ผมมองไปยังร้านอาหารตามสั่งที่มีเมนูเขียนเต็มร้านไปหมด
" ป้าๆๆ …เอากระเพราไข่ม้วน.." ผมบอกป้าที่นั่งหน้าร้าน
เงียบ…………….
" ป้าๆๆ…เอากระเพราไข่ม้วนที่นึงคับ…" ผมบอกไปอีกรอบ
เงียบ…………….
" ป้า…." ผมยังไม่ทันจะบอกป้าอีกรอบ
" ป้ารู้แล้วจ๊ะ…เขียนส่งไปตั้งนานแล้ว…"หันมาบอกผมสะเสียงดังเลย
" อ้าว..ก็ผมเห็นป้านั่งเงียบ..ผมไม่รู้นี่ว่าป้าเขียนแล้วอ่ะ.." ผมเถียงป้า
" แล้วนี่จะใส่จานหรือใส่ห่อจ๊ะพ่อหนุ่ม…" ป้าหน้าโหดหันมาถามผม
" ใส่จานคับ…" ผมตอบป้าไป
" เราปีหนึ่งรึเปล่า…" ป้าถามผม
" คับ…ปีหนึ่งคับ.." ผมตอบไป
" คณะไรล่ะ"
" หล่อๆอย่างผมก็ต้องเรียนวิดวะดิป้า…" ผมแอบชมตัวเองนิดนึง
" แหมๆๆ …จ๊ะ พ่อคนหล่อ..แต่ว่าเราก็หล่อจิงๆนะเนี่ยะ.." อิอิ ป้าเค้าชมผมอ่ะ 5555
" แล้วเราชื่ออะไรล่ะ..ท่าทางกวนไม่เบานะเรา…"ป้าหน้าโหดถามผม
" อ๋อ..ผมชื่อภีมคับป้า.." ผมบอกป้าไป
" อืม..เจอหน้าคราวหลังป้าจะได้เรียกชื่อถูก"
" คับ.." ผมยิ้มให้ป้าแล้วเดินออกจากร้านเพื่อไปหาที่นั่งก่อน
ผมเอากระเป๋าเป้ไปวางที่ด๖แถวๆด้านหลัง..เพราะไม่ค่อยมีคน ..สบายดี
อืม..กินน้ำอะไรดีว่ะ ..ผมเลือกดูร้านน้ำที่มีอยู่สองร้านระหว่างน้พอัดลมกับน้ำผลไม้
เออ..กินน้ำผลไม้ดีกว่า..รักสุขภาพสะหน่อยกรู
ผมเดินไปต่อแถวที่ร้านขายน้ำผลไม้โดยไม่ทันระวังจู่ๆก็มีคนชนผม
แต่ที่มันแย่กว่านั้นน้ำส้มหกราดเสื้อผมเต็มเลยอ่ะ
ผมกำลังจะบอกขอโทษคนที่ชนผมสะหน่อยเพราะผมเดินไม่ดูเอง
แต่พอผมหันไปมอง..เอ้า..ไอ้อ้วนเมทกูนี่หว่า
" ขอโทษครับ…ขอโทษครับ…." ไอ้อ้วนนั่นขอโทษผมใหญ่เลย แถมไม่กล้าเงยหน้ามองผมอีก
เอาสิมึง..ดูสิตัวสั่นไปหมด..ไอ้อ้วนบ้านี่แม่งตลกว่ะ
".........เฮ้ยย.....ไอ้....ไอ้....ไอ้ปากหมา...."
เต็มๆเลยคับ...ไอ้อ้วน มึงด่ากู มึงตายแน่
"นี่...ไอ้อ้วน ...กูมีชื่อ..กูไม่ได้ชื่อไอ้ปากหมาอย่างที่มึงเรียก"
"กูชื่อภีม...จำใส่สมองตันๆของมึงสะ"
"หึหึ...ว่ากูปากหมามึงก็หมาไม่ต่างจากกรูหรอก..ไอ้อ้วน...อ้วนแล้วยังซุ่มซ่ามอีก...น่ารำคาญจิงๆ"
555555555….สะใจ เป็นไงล่ะ โดนกูด่า
"นี่นาย...ก็ปากนายมันหมาแบบนี้ชื่อนี้แหละเหมาะกับนายที่สุดแล้ว"
และเรื่องที่รำชนนายเราก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ หัดมีน้ำใจสะบ้าง จ้องจะหาเรื่องคนอื่นตลอด...
"เหอะๆ..ก็งี้ เถื่อน ไร้มารยาท...ครบสูตรจิงๆ" เอ้า ไอ้นี่ด่ากูเป็นชุดเลย กวนตรีนชิบ
"ครบสูตรอะไร..ไอ้อ้วน" ผมถามมันพร้อมทำหน้างงๆ
"ก็สูตรพวกเควี่ยไง" งง งง เลย เหอะๆๆ เควี่ยเหี้ยไรของมึงว่ะ กูไม่รู้จัก
"เควี่ย เชี่ย ไรของมรึงว่ะไอ้อ้วน"
"ก็ตัว เหี้..( ตัวเงินตัวทองอ่ะ ) + ควายไงล่ะ"
โหหหหหห……..จี๊ดโว๊ยยยยยยยยย มึงตายแน่ไอ้เชี่ยอ้วนนนนนน
ผมกำลังจะด่ามันกลับ เงยหน้ามา ไอ้เชี่ยอ้วนแม่งหายไปไหนแล้วก้ไม่รู้ เร็วชิบ
ผมเดินมาเอาข้าวที่ร้านข้าวคับ แล้วไปนั่งกินด้วยความโมโห แม่งไอ้อ้วนมึงตายแน่ มึงรอกุอีกเดี๋ยว
ผมก็เดินกลับหอไปเลยคับ รีบกลับไปจัดการไอ้อ้วนคับ
...วันนี้มึงเจอกูแน่ กูเตรียมจัดการกะมึงแล้ว
ผมเดินมาถึงห้องแล้วไขกุญแจเข้าไป
"หวัด..ดะ....ดะ.....เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
มันตกใจที่เห็นผม หึหึ…หลับสบายเชียวนะมึงไอ้อ้วน..มึงชะตาขาดแน่
"นาย...เข้ามาห้องเราได้ไงเนี่ยะ" พอมันได้สติมันก็ด่าผมเลย
"เหอะๆๆ...นี่...ห้องนี้พ่อมึงซื้อไว้รึไงไอ้อ้วนสมองตัน..."ผมด่ามันกลับบ้าง
"นี่มันหอพักมหาลัยนะโว้ยยย..ไม่ใช่บ้านมึง"
"และนี่มันก็ห้องกูเหมือนกัน..กูจ่ายค่าหอกูก็มีสิทธิ์อยู่เหมือนกันน ไอ้อ้วนนนนนนนนน" เอาซิ เจอกุด่าหน่อยเป็นไงล่ะ
"ยะ..อย่า...บอกนะ ว่านายก็อยู่ห้องนี้ด้วยอ่ะ"
"เออ...ใช่...กูอยู่ห้องนี้" ผมตอบมันกลับไป พร้อมแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ 5555555
"งั้น..นะ..นาย..ก็เป็นเมทเราอ่ะดิ"... มันถามผม
"ใช่...กูนี่แหละเมทมึง..ไอ้อ้วนนนนนนนน" ผมตอบมันกลับไป
"เมื่อกี้มึงด่ากูไว้แสบมากเลยนะไอ้อ้วน....อย่าคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงด่ากูฟรีๆนะ.." ตอนนี้ผมจะเอาคืนบ้างล่ะ
"ที่กูไม่อยากจะด่ามึงกลับที่โรงอาหารนั่นนะ..กูรอมาจัดการกะมึงบนห้องนี่แหละ...จะได้จัดการกับมึงได้เต็มที่หน่อยย"
ผมทำหน้าโหดๆ หื่นๆ ใส่มัน ให้มันกลัวสะหน่อย
"ระ...เรา..ไม่กลัวนายหรอก" ชิส์ ปากบอกไม่กลัว แต่ไมตัวมึงสั่นแบบนั่นว่ะ ไอ้เชี่ยอ้วน
"ปากเก่งดีนักนะมึง ไอ้อ้วน หึหึ" ผมเดินเข้ามาใกล้ๆมันเรื่อยๆๆจนมันชิดกับตู้
"นะ..นายยย...จะทำไรอ่ะ..กะ..ก็..ระ..ระ..เรา...ไม่ได้ตั้งใจนี่ ..ละ..ละ..แล้วก็ขอโทษแล้วด้วยยย"
แล้วผมก็เอามือมาบีบคางมันและก็เอามืออีกข้างมารวบมือมันไว้ คราวนี้มึงเสร็จกูแน่ไอ้อ้วน
"ปากจัดๆแบบมึงนะ...ต้องเจอแบบนี้...."
"อือ...อื้อออ....."
ผมประกบปากมันพร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาในปากของมัน
ดูไอ้อ้วนทำไรไม่ถูกอ่ะ ตัวสั่นเลย เคลิ้มเลยสิมึง
ผมดูดปากมันอย่างแรง....สภาพไอ้อ้วนตอนนี้ไม่มีแรงแล้ว
มันไหลไปนั่งกองที่พื้นแล้วคับตอนนี้
ตอนนี้ผมรู้สึกสะใจที่ผมได้แก้แค้นมัน แต่ว่าดูๆไปก้สงสารมัน ดูทำหน้าดิ
สักพักน้ำตามันไหลลงมา ผมตกเลยเลย เชี่ย ร้องไห้เลยหรอว่ะ อ๋อ มึงสำออยหรอกกูรู้ทันมึง
แล้วผมก็ก้มลงมาเอามือจับคางมันให้มองหน้าผม
"หึหึ...เป็นไงบ้าง..สะใจมั้ย..สะเออะปากดีกับกูดีนัก" ผมมองหน้าไอ้อ้วนที่น้ำตาไหลพราก
ดูแล้วก็อดสงสารมันไม่น้อย แต่กูต้องไม่ใจอ่อนเฟ้ย เดี๋ยวเหี้ยนี่แม่งได้ใจ
"มึงคงดีใจจนน้ำตาไหลเลยสินะที่คนหล่อๆอย่างกูจูบมึง" ผมบอกมัน
แล้วมันก็หันมาจ้องหน้าผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ
"กูจะบอกให้นะ...หน้าอย่างมึงนะกูจูบเล่นๆถือว่าให้ทานนะเพราะคนอย่างมึงคงไม่มีคนหน้าตาดีๆแบบกูมาจูบมึงหรอก มึงอย่าคิดว่ากูดูไม่ออกนะ"
"ดะ..ดู...อาราย" มันถามผม
"หึหึ...ก็มึงเป็นเกย์ไง ไอ้เกย์อ้วน"
ไอ้อ้วนทำหน้าตกใจมากเลย 555555
"พูดบ้าๆๆ อย่ามาปากหมาๆนะ" มันด่าผมกลับ
"หึหึ..งั้นนี่อะไร" ผมชูรุปเด็กไอ้อ้วนที่ผมเห็นมันร่วงมาจากกระเป๋าตังมันตอนที่ผมเข้าห้อง
ผมเลยรู้ว่าไอ้เชี่ยนี่แม่งเป็นเกย์
"ไงล่ะ ..ผู้ชายที่ไหนเค้าพกรูปผู้ชายไว้กะเป๋าว่ะ ...แถมมีบรรยายด้วยย " ..
" เมื่อไรนะที่ต้นจะได้เป็นคนรักของบอยสักที....." ผมพูดกับมัน ด้วยสีหน้าสะใจอย่างมาก
ไอ้เหี้ยอ้วนก็ทำหน้าเอ๋อแดกไปเลย
”นะ...นาย เอามาได้ยังไง” มันถามผม
"ก็ไอ้คนซุ่มซ่ามอย่างมึง ทำกระเป๋าตังร่วงไว้ข้างตู้ ตอนกูเข้ามาในห้องกุก็เห็นมึงหลับอยู่กูเลยเดินเข้ามาเงียบๆ แล้วกุก็เห็นเข้า
กูเลยจะเก็บวางไว้บนตู้ของมึง และรูปนี้มันก็เลยร่วงลงมา กูก็เลยรู้ไง หึหึ กูเตือนมึงแล้ว อย่ามาปากดีกับกู"
ผมหัวเราะสะใจ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินออกไปอาบน้ำเลย โดยทิ้งให้ไอ้อ้วนนั่งชันเข่าน้ำตาไหลอยู่ที่เดิม
ผมไม่หันไปมองมันเลย ก็เพราะไม่อยากเห็นมันร้องไห้ออ่ะ สงสารมัน ใจมันหวิวๆไงไม่รู้
ผมมาถึงห้องน้ำก็อาบน้ำไปเรื่อยๆ แต่แทนที่ผมจะมีความสุขกับการที่ผมได้สั่งสอนไอ้อ้วน เมทผม แต่ผมกลับรู้สึกไม่ดี
รู้สึกว่าผมทำเกินไปมั้ย แล้วเวลาผมเห็นมันร้องไห้ ผมต้องรู้สึกไม่ดีด้วยล่ะ แต่ที่ยิ่งกว่านั้นตอนจูบไอ้เชี่ยอ้วนแม่งโคตร ติดใจเลยว่ะ เหอๆๆ
แต่ตอนนี้มันจะเป็นไงมั่งว่ะเนี่ย ผมรีบอาบน้ำและเดินกลับไปที่ห้อง
พอมาถึงห้องก็เห็นไอ้อ้วนแม่งนอนหลับทั้งน้ำตาไหลแบบนั้นอ่ะ..ดูแล้วโคตรสงสารมันเลยอ่ะ
ผมเลยไปนั่งข้างๆเตียงมัน
"กู..ไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงร้องไห้นะเว้ยย..กูขอโทษ" ผมบอกกับมันด้วยความจริงใจ
เพราะตอนนี้ผมรุ้แล้วว่าผมทำเกินไปจริงๆ
ขอโทษทุกคนนะครับที่ทิ้งไปนานเป็นเดือนเลย เพราะตอนนี้ยุ่งมากเลย ใกล้เวลาเต็มที่ที่ผมต้องไปทำงานที่แท่นกลางทะเล
ไม่อยากไปเลยอ่ะ คิดถึงต้นน่าดูเลย ทุกวันนี้ผมก็แทบจะไม่มีเวลาให้กันอยู่แล้ว ต้นเองก็งานยุ่ง ผมเองก็ยุ่ง เจอหน้ากันทีก้ดึกๆแล้ว
ไม่มีแรงจะมา อะจึ๋งๆๆ กันเลย ( อิอิ แอบหื่น ก็จริงๆอ่ะ ไม่มีแรงเลย ขนาดว่าอยากมากๆ แต่เอาเข้าจริงมันไม่ไหวอ่ะ )
แต่ดีที่ผมกะต้นเข้าใจในหน้าที่ของกันและกัน ทั้งผมและต้นตอนนี้จึงพยายามหาเวลาว่างที่มีอยู่ด้วยกันมากที่สุด
ถ้าวันไหนว่างผมกะต้นจะออกไปเที่ยวกันเสมอ ทั้งดูหนังไปเที่ยวสถานที่ต่างๆ มันทำให้ตอนนี้ผมมีความสุขมาก
ผมไม่อยากให้เวลาตอนนี้มันผ่านไปเลย แต่ก็นะ เพื่ออนาคต เพื่อตัวเรา เพื่อครอบครัว และก็เพื่อน้องต้นของผม
ผมต้องอดทนทำงานแม้จะไกลกันแต่หัวใจผมฝากไว้ที่ต้นเสมอ ถ้าว่างจะมาลงให้อีกนะคับ อาจจะช้าบ้าง ไม่ว่ากันนะคับ
นายช่างภีม
-
^
^
รีบมาจิ้ม
ดีใจมาก หายไปนานเลยคิดถึง มากกกกกกก (คิดถึงแต่ไม่ค่อยแสดงออก แฮะๆ ไม่ค่อยเมนต์น่ะ :laugh: )
-
:m1:
รอ เทอ มานานแสนนาน
แหมๆ
มาอัพซะดึกดื่นเรยอ่า
คิดถึงนะงับๆๆๆ
คิดถึง หมอต้นกะนายช่างภีม ด้วยล่ะ
++++ :L2:
-
:m4: :m4:
ดีใจจังที่มาต่อแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยย
เริ่มติดใจรสจูบกันแล้วววววว
คึคึ
นี่แค่จูบนะ
ถ้ามากกว่านี้ สงสัย จะยิ่งกว่าติดใจ..คึคึ
:laugh:
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มา ขอให้มั่นคงในรักเเละมีความสุขอย่างนี้ไปนานๆนะครับนายช่างภีม o13
-
:m12:นายช่างภีมไปอยู่กลางทะเล อย่าไปหลงหนุ่มๆบนนั้นนะคะ
ถ้านอกใจหมอต้น ดั๊นจะแช่งให้พายุถล่มแท่นกลางทะเลค่ะ o12 อิอิต้องขู่ไว้
...................
o7 รักกันนานๆนะคะทั้ง2คน เห็นทั้งคู่มีความสุขเราก็พลอยยินดีเพราะเราคงไม่มีโอกาสแบบนี้ :sad2:
-
o7 o7 o7 มาแล้ว สมกับที่รอคอยจริงๆ o7 o7 o7
-
เย้ๆ มาต่อแย้ว
มาช้าดีกว่าไม่มา รอได้จ้า :a2:
-
:m22:
คุงภีมกลับมาแล้นนนนนนนนนนน o7
หายไปนานเลยน๊า
มาขอลิ้งค์รูป นายช่างภีม&คุณหมอต้นด้วยคน :laugh:
:กอด1:
-
:m1:อยากได้รูปมั่งกับฉอ เอ๊ย....หมอกับช่างด้วยจัง เม้นทแรกเหมือนกันจ้า พี่ๆ ใจดีส่งให้ด้วยน้า :m15:พรีสสสสสส
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้น
รู้อยู่ว่าจะต้องไปปฏิบัติภาระกิจ และต้องให้เวลากันและกัน เลยไม่อยากรบกวน
งัยว่างๆ เวลาเหลือๆ อยากระลึกความหลังหวานๆ ก้อเขียนมาเล่าละกัน
รออ่านของทั้งคู่อยู่เสมอ :oni2:
-
ภีมมาแล้ววววววววววววววววววว แอบดีใจอิอิ
ไปอยู่บนแท่นคงเหงาน่าดู สู้ๆน่ะคับ
-
:m4:ดีจัยค้าบ..ได้อ่านแย้วตู.....
ขอให้สนุกกับการทำงานค้าบ...แล้วจะรู้ว่า...นรกมีจิง..จริ้ง..อิ.อิ.
ว่าแต่...อยู่ฐานหนายค้าบ..รึอยู่ลีก............
ปล.อย่าลืมกันแดดนะคร้าบ...เด๋วดำ..อิ.อิ.
ปายแร่ะ
-
หายไปนานจนนึกว่าช่างภีมออกทะเลไปแล้ว :laugh:
ตอนนี้อุดมไปด้วยคำเรียกแบบสมัยเก่า ไอ้.. แต่ลงท้ายเรื่อง ปัจจุบันเรียก"น้องต้น"
ว่าแต่ o7 น้องต้น(เรียกมั่ง)ก็หายไปนานนะ ไม่มีฝากความคิดถึงกันมาสักประโยคสองประโยครึ?
ปล. ขอให้น้องต้นสุขภาพแข็งแรงนะครับ :L2:
ปล.2 มีรูปด้วยรึ ดูมั่งซิ :m1:
-
อ่านแล้วสงสารน้องต้นอ่ะ :m15: :m15:
-
นางช่างภีมมาแล้ว เย๊ ไปอยู่ที่นู่นจะมีเน็ตให้เล่นไหม คิดถึงจัง ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่านะ
-
มาต่อแล้ว ดีใจจัง :m1: :m1:
-
มาต่อก็ดีใจแล้ว รักกันนานๆนะจ้ะ :m1:
-
กรี๊ดดดดดดดด :m4: o13 o7
นายช่างมา
อ๊ากกกกกก คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง :mc4:
ฝากคิดถึง หมอต้นด้วยนะค๊า :m13:
-
นายช่างงงงงงงงงภีมมมมมมมมม
มาต่อแล้ววววว
นึกว่าหายไปแล้วอ่ะ ฮือออออออ :m15:
ดีใจน่ะมาต่อ รอได้ ๆๆๆ อิอิ
-
:m4: :m4: :m4:
มาแล้วหรอ :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่กลับมาต่อ ทั้งสองคนคงยุ่งกันน่าดู สู้สู้สู้ :a2:
ไปอยู่แท่นกลางทะเลคงเหงาน่าดู แถมไปอยู่ตั้งนาน ซ่ายก็ทะเล ขวาก็ทะเล รู้สึกว่าจะอินเตอร์เนต เกมส์ และอื่นๆ ให้บริการพอให้หายเบื่อได้บ้าง แต่น่าจะงดแอลกฮอล์หรือเปล่าหว่า 5555 ห่วงก็แต่เรื่องสุขภาพนี่ละ เตรียมอาหารเสริม กับอุปกรณ์ออกกำลังกายเล็กๆน้อยๆ ไปด้วยก็ดี อะไรอย่างงั้ยไม่รู้ รู้แต่เงินดีมากๆๆๆ อิอิ แบบนี้อนาคตคงสดใส
-
:m4: :m4: :m4:
ว้าวๆๆๆ
มาต่อแย้วว ดีใจมากมาก
สู้ๆเค้านะครับ
-
มาต่อแล้วหรอ :a2:
นึกว่าจะหายไปซะแล้ววววววว :o12:
ก็คงต้องใช้เวลาที่อยู่ด้วยกให้คุ้มค่าที่สุดหละนะ
รักกันๆ :กอด1:
-
:oni2:ในที่สุดก็มาอัพแล้ว
รอตอนต่อไปอีกนะคะ
-
:pig4:ดีใจจังมาต่อแล้ว หายไปซะนานคิดถึงจัง :L2:
:oni1: :oni1: :oni1:
-
โฮ ฮิ้วววววววววววว :mc4:
อยากจะป่าวประกาศข้างตลาดบ้านร้าน
ให้รู้ว่านายช่างภีมมาต่อแล้วววววววว o7
-
ดีใจที่นายช่างภีมมาต่อเรื่องให้ ขอให้หมอต้นกะนายช่างภีมรักกันเหมือนเดิมนะ :L1:
-
โหน้องภีม นานๆมาลงสักทีนึง ไปอยู่กลางทะเลเหงาแย่เลยนะคับ แต่ยังไงถ้าได้ขึ้นฝั่งก็มาลงอีกน่า อิอิ :mc4: :mc4: :mc4: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล.แท่นกลางทะเลไม่มีเน็ตหรือคับ น่าจะมีขอ ipstar น่า
พี่โจโจ้
-
:bye2:
ไงก็ขยันทำงาน ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆล่ะ กลางทะเลซะขนาดนั้น
ไงก็ส่งข่าวถึงคนในบอรดบ้างนะ
คิดถึงทั้งคู่เลยครับ
-
:m4:ว่าไงนายช่าง เป็นกำลังใจให้นะ
อยู่บ.ไรเหรอ เชฟรอน ป่าวเนี่ย พอดีเพื่อนมันทำอยู่นั่น ตายยังไม่รุ ไอ้ห่านี่ ไม่ยอมส่งข่าว
เพื่ออนาคต สู้ต่อไปนะ มั่นคง แล้วจะมีความสุขครับ :o8: o13 o13 :L2:
-
^
^
^
^
^
^
จิ้ม ๆๆๆ
พี่ BABY_CHICK
รู้สึกว่าวันนี้เพียวจะด้ายจิ้มพี่หลายเรื่องแล้ว :laugh: :laugh:
น่าเหนื่อยจัง ไม่ค่อยว่างทั้งคู่ :เฮ้อ:
-
หายไปซะนาน ดีใจนะที่มาต่อแล้ว
จะรอเสมอนะจ๊ะ
-
โอะ นายช่างใหญ่กับมาแว้วววว
ช่วงนี้คงงานยุ่งกันน่าดูทั้งหมอต้น ช่างภีม
อ่า นายช่างใหญ่ของเราจะไปลอยลำอยู่กลางทะเลแล้วซินะ o7
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :m1:
-
:L2:มาเป็นกำลังใจให้ คุณหมอ กับนายช่างครับ
น้องเพียว จิ้มมาหลายเรื่องเลยเหรอ
ถึงว่าพี่เดินขัดๆไงไม่รุ :o8: :o8:
นอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพน๊า น้องเพียว รักษาสุขภาพด้วย
-
โฮ้ยยยยยย
เป็นกำลังใจให่นายช่างภีม ก่า หมอต้น เน้อ
-
นายช่างภีม กลับมาแล้ว คิดถึงๆๆ หมอต้นด้วยนะคะ
มาบ่อยๆน้า :m1:
-
คิดถึง จัง เรย ค่ะ
มาต่อ ซัก ที
เป็นกำลัง ใจ ให้นะค่ะ
รอตอนต่อ ไปนะค่ะ
:bye2:
-
มาอัพบ่อยๆๆนา แค่นก็ดีใจแล้วคร้าบ ขอบคุณคร้าบ :L2: :L2:
o13 o13 o13
-
:m4:
งิงิ
SE7EN จาโดนดี
-
o7 มาต่อซะที 555
ไม่ว่างไม่เป็นไรค่ะ เห็นใจ
แต่จะติดตามอ่านนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคร้าบพี่นายช่างใหญ่ + พี่หมอต้น
ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรครับ ^^" ดีใจมากๆ ที่กลับมาต่อ
-
เป็นกำลังให้ทั้งนายช่างภีมและคุณหมอต้นด้วยนะคะ
สู้ๆเพื่ออนาคต :L2: :L2: :L2:
-
มาอีกวัน แล้วผ่านไปอีกวัน สู้โว้ย o13 o13 :a2:
-
เป็นกำลังใจค่า :a1:
-
:L2:ผ่านไปอีกหนึ่งวัน รอครับ o13
-
พึ่งอ่านจบมาถึงตอนนี้คับ อยากบอกว่าอยากอ่านต่อเร้วๆๆๆๆ
อย่าลืมมาต่อเร้วๆๆนะคับ อ้อ อย่าลืมนะคับลิงค์(รูป)อิอิ
รออ่านอยู่นะคับ หมอต้นกะนายภีม มาต่อเร้วๆนะคับ :pig4:
-
รออ่านน๊า :a2: ขยันกันจิงๆคู่นี้เก็บเงินแต่งเมียหมอหรอ นายช่างภีม :laugh: :laugh:
-
ขอบคุณภีมที่มาลงเรื่องต่อจ้ะ
ให้กำลังใจภีมกะหมอต้น ขอให้รักกันนานๆและมีความสุขมากๆนะ
จากแฟนคลับจ้ะ :a1:
-
น้องเพียว จิ้มมาหลายเรื่องเลยเหรอ
ถึงว่าพี่เดินขัดๆไงไม่รุ :o8: :o8:
นอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพน๊า น้องเพียว รักษาสุขภาพด้วย
ง่า อะไรมันไปขัดหรอ ถึงเดินไม่สะดวกอ่ะ :laugh: :laugh:
สู้ต่อปายค๊าบพี่ต้น พี่ภีม
-
ตามอ่านทักละ =w=
รักกันนานๆนะครับ
อยากดูรูปด้วยคน ขอลิ้งหน่อยสิครับ
-
:m13: ขอบคุณค่ะพี่ภีมที่อุตส่าห์สละเวลามาต่อให้พวกเราได้อ่านกัน ยังไงก็เก็บเวลาไว้อยู่กับพี่ต้นเยอะๆน่ะค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะพวกเรารอได้... ฮ่าๆๆๆ
-
นายช่างภีมมาต่อแล้ว หุหุ
ดีใจๆๆ
ยังไงก็รักกันเยอะๆน๊าหมอต้น นายช่างภีม
รออ่านตอนต่อไปนะครับ :bye2:
-
น้องเพียว จิ้มมาหลายเรื่องเลยเหรอ
ถึงว่าพี่เดินขัดๆไงไม่รุ :o8: :o8:
นอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพน๊า น้องเพียว รักษาสุขภาพด้วย
ง่า อะไรมันไปขัดหรอ ถึงเดินไม่สะดวกอ่ะ :laugh: :laugh:
สู้ต่อปายค๊าบพี่ต้น พี่ภีม
ตลอดเวลา ระวังไว้เหอะ
-
อ่านซ้ำไป ซ้ำมาหลายรอบแระ
เข้ามาดัน
-
เข้ามาช่วยดัน
-
ยังไงก็จะรอครับ o13 o13
พักผ่อน รอดูบอลอีก 3นัด นะ พี่น้องงงงงงง :a2:
-
รอนายช่างภีม กับ หมอต้นเสมอคับ
:bye2: :bye2:
-
อ่านยังไม่ถึงไหนเลย ต้องนอนแระ พรุ่งนี้เรียนเช้า ค้างถึงแค่ตอนภีมทรยศ
:o12: :o12: อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โกรธธธธธธธธธธธธธธ :angry2: :angry2:
จะบอกว่าอ่านไปร้องไห้ไป น้ำตาไหลพรากๆเลยรู้ป่ะ โดนตัวเองสุดๆ ร้องไห้จนปวดตา จนคิดว่าแล้วตรูจะอ่านทำไม แต่ก็หยุดไม่ได้
เจอแบบเดียวกับที่หมอต้นเจอเลย เพียงแต่เราไม่ได้อยู๋ด้วยกัน ก็เลยยังยั้งตัวเองไหวแบบว่าเสียใจสุดๆแต่สติยังคุมได้ ความแค้น ความเจ็บใจ ที่ถูกหักหลังน่ะมันฝังสุดๆยิ่งกว่าเสียใจอีก
เราไม่ใช่นางฟ้าอดทนเหมือนหมอต้นหรอกนะ เราไม่โวยวายให้ขายหน้าพ่อแม่หรอก แค่บอกให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่ควาย เราไม่ให้อภัย
ประโยคเด็ดที่เพื่อนพูดให้เราจำขึ้นใจ คือ "เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ...." เราเลยตัดสินใจปลดแอก ณ บัดดล :laugh: :laugh:
ขนาดตอนนี้มันเป็นแผลที่แห้งแล้ว พออ่านเรื่องของหมอต้นแล้วยังอดปี่แตกไม่ได้เลย เหอๆๆ :sad2:
ปล. ตอนนี้นายช่างภีมกับหมอต้นรักกันดีอยู่ก็ดีแล้ว ถนอมรักษาความรักให้นานๆ อย่าลืมว่าได้ผ่านอะไรกันมาบ้าง แล้วก็อย่าให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยอีกหล่ะ ขออวยพรให้มีความสุข :L2:
-
อ่านเรื่องนี้ แล้วคิดถึงเรื่องของตัวเองครับ :a6:
เรียนที่ศาลายาเหมือนกัน น่าจะเป็นรุ่นพี่น้องต้นซัก 3 ปีมั้ง พี่ว่าพี่เดาได้นะว่าน้องต้นอยู่คณะไรในแพทย์ 3สถาบัน อิอิ :oni1:
ไว้จะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังมั่ง ขอเวลารวบรวมความจำก่อน ไม่ได้ชอบเขียน Diary อ่ะครับ :a1:
-
รอได้คร้าบ
:oni2:
-
ขอบคุณค้าบภีมที่มาต่อ :m4:
แหมๆๆ น่าฉงฉาน จะต้องแยกจากกันเพื่อไปทำงานซะแล้วววว แต่ก็เพื่ออนาคตแหละเนอะ
สู้ๆนะคร้าบทั้งคู่เลย :กอด1:
-
เข้ามารอครับ รอๆๆๆ แล้วก็รอ :oni1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะจ๊ะ
-
:m23: :m23: 8คือแบบว่า งานเยอะ + ขี้เกียจเล็กน้อย :m13: :m13:
ก็นะ หัวมันไม่แล่นคิดไม่ออก เอาไว้สมองปลอดโปร่ง จะมาเขียนต่อให้เยอะๆเลยนะ
แต่ตอนนี้ขอเอาเวลาไปง้อต้นก่อน :m15: :m15:
ก็แค่แอบไปเที่ยวรูทกะเพื่อนๆที่ทำงาน กะว่าต้นไม่รู้หรอกเพราะต้นเข้าเวรดึกเลยไม่กลับห้อง
ที่ไหนได้อ่ะ ต้นดันรู้สะงั้น ต้นบอกว่าที่รู้เพราะมันรู้สึกแปลกๆ เลยทำให้คิดว่าภีมต้องทำไรอยู่แน่ๆ
เลยบังคับให้สารภาพ ไอ้เราก็เลยจำใจสารภาพหลังจากที่ทำตัวเป็นผู้ร้ายปากแข็งมาเกือบครึ่งชั่วโมง
สุดท้ายใจอ่อนเพราะเห็นน้ำตาภรรยาที่รัก นี่แหละ เลยสารภาพ เลยโดนงอลยาวเลยอ่ะ
หน้าก็ไม่มอง พูดก็ไม่พูดด้วยอ่ะ นอนก็หนีออกไปนอนนอกห้องนอนอีกอ่ะ แงๆๆ :m15: :m15: :m15:
ภีมจะทำไงดีอ่ะ ทนไม่ไหวแล้วนะ ต้นไม่คุยด้วยมาสองวันแล้วอ่ะ ครายก็ได้ ที่ง้อแฟนเก่งๆ บอกวิธีหน่อยดิ
ทนไม่ไหวแล้วอ่ะ อึดอัด คิดถึงต้น เป็นห่วง อยากได้ยินเสียงเหมือนเดิม และก็สำนึกผิดแล้วด้วย :sad2: :sad2:
ไม่มีที่พึ่งแล้ว ช่วยๆภีมหน่อยนะ
-
:เฮ้อ: ก่อนอื่นต้อง ขอโทษ เอาแบบที่มาจากใจจริง ผสมด้วยน้ำตานิดๆ ให้ดูน่าสงสาร
แต่ว่าอย่างปล้ำคุณหมออีกนะครับเดี๋ยวเสียใจยิ่งกว่าเก่า จะหาว่าไม่เตือน :laugh: :laugh: :laugh:
คราวหน้าก็พาหมอต้นไปด้วยละ :a12:
-
:เฮ้อ: เหอ เหอ ชีวิตคู่
ภีมนายเคยรู้บ้างหรือเปล่าว่าตันเค้าไม่ใช่ของตายของนาย
เพียงแต่ต้นเค้ารักนาย เค้าอยู่ด้วยความรักและความไว้ใจ
คิดดิ คิด นายชอบมั้ยถ้าต้นเค้าจะทำแบบนายบ้าง นายรับได้หรือเปล่า
ถ้านายรับได้ก็เตียมรับสภาพได้เลยว่านายสองคนไปไม่รอด
นายรู้นิภีมว่าต้นเค้าไม่ทำแบบนาย แต่เค้าจะไปจากนายเลย
ถามตัวนายเองว่าคำพูดนายมับมีค่าพอให้เชื่อหรือเปล่า
หรือแค่ลมปาก นายทำแบบนี้เป็นคนอื่นๆโน้นเค้าไปนานแล้ว
ในเมื่อวันข้างหน้ามันยังมีอะไรที่หน้าสนใจรออยู่อีกมากมาย
บอกอีกที่ว่าต้นเค้าอยู่ด้วยความรัก ไม่ใช่ว่าเค้าไม่มีทางเลือกนะ
อยากอยู่กะต้นมันก็ต้องอยู่ดัวยรักและความเชื่อใจเหมือนกัน
ทำได้เปล่า
-
:m15:สงสารหมอต้นค่ะ เป็นหมอก็เครียดพออยู่แล้ว ไหนจะคนไข้108 เพื่อนร่วมเอาเปรียบ เจ้านายงี่เง่า ญาติผู้ป่วยพูดไม่รู้เรื่องโอ้ยอีกสารพัดที่โรงพยาบาล นี่ยังต้องมานั่งเครียดกับแฟนที่บ้านอีกหรอเนี่ย ภีมอยากไปน่าจะบอกหมอดีๆไม่ใช่แอบไป อารมณ์ต้นตอนนี้คงประมานทั้งรักทั้งแค้นมั้งพูดอะไรไม่ออกหมดกันความไว้ใจ ระวังเถอะนายภีมถ้าหมอหมดความอดทนเมื่อไรหุหุ
หมอต้นก็งอลพองามนะภีมสำนึกผิดแล้วก็ให้อภัยเถอะ คนรักกันอย่างอลนานนะ มีอะไรก็พูดไปเลยอย่าเอาแต่เงียบถ้าพูดแล้วไม่ฟังต่อไปก็ไม่ต้องพูดกันอีกค่ะ ชิส์
คุณหมอสู้ๆ :oni2:
-
ง้ออย่างเดียวเลยครับ เค้ามีเพื่อนที่คุณรู้จักบ้างไหม พอจะเข้าทางเพื่อนได้รึเปล่า พูดกับเค้าไปเลยว่าจะไม่โกหกอีก แต่เคยสัญญาเอาไว้ก่อนรึเปล่าเค้าถึงโกรธขนาดนี้ถ้าเคยก็ลำบากเเล้วละ หมอต้นก็ใจเย็นๆนะครับคุยกันดีๆจะดีกว่าจะหาคนที่ใจตรงกันเนี่ยยากนะครับ ปรับความเข้าใจกันซะนะครับลองให้โอกาสนายภีมเเก้ตัวหน่อย อย่างอนกันนานๆเลยยกเว้นว่าหมอต้นไม่รักนายภีมเเล้ว สุดท้ายขอให้คืนดีกันเร็วๆนะครับ มีอะไรก็ให้อภัยกันถ้ามันไม่ร้ายเเรงเกินไปนัก :L1: :L1: :L1:
-
:L2:มาให้กำลังใจค่ะ พยายามต่อไปค่ะ สู้ สู้ :L2:
-
นับประสาอะไรกะความผิดแค่หนีเที่ยว ร้ายแรงกว่านี้ต้นยังให้อภัยไ้ด้่เลย
แต่อย่าทำผิดบ่อยนะครับประเภทความผิด โกหก เพราะต่อไปคำพูดของคุณจะหมดคุณค่าไป
เอาความจริงใจและความรักมอบให้หมอก้อพอแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะครับ :L1: :L2:
-
เห็นด้วยกะความคิดของคุณไต๋ค่ะ
คนเราอยู่ด้วยความรักและความไว้ใจ
แต่คุณภีมก็เคย...กะความไว้ใจของหมอต้นมาแล้วครั้งหนึ่ง...และถึงครั้งนี้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก
แต่คนเรานะคะ แผลเล็กนิดเดียวยังไงมันก็ยังเป็นแผลอยู่ดี มันก็ยังทำให้คนท่เรารักเจ็บปวดได้อยู่ดี..
สำหรับหมอต้นนะคะ ก็อยากบอกแค่ว่าลองเชื่อใจคนที่คุณรักอีกครั้งดีไหม มีอะไรก็หันหน้ามาคุยกันดีกว่าค่ะ
บอกไปเลยค่ะว่าตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง.. จะได้เข้าใจกันนะคะ (แอบเคืองคุณภีมด้วยนะเนี่ย ชิส์)
แต่ถึงยังไงก็ยังอยากให้ดีกันเร็วๆ :m1: เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :กอด1:
สำหรับคุณภีมตอนนี้ก็คงต้องทำให้หมอต้นกลับมาเชื่อใจให้ได้อีกครั้ง
มันอยู่ที่ความพยายามของคุณภีมนะคะว่าจะดึงความมั่นใจในตัวคุณภีม
จากคุณหมอต้นกลับมาได้รึเปล่า...และดึงกลับมาได้แค่ไหน :a2:
สู้ๆนะคะเพื่อคนที่คุณรัก :L2:เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
ปอลอ สำหรับคุณต้น "รักคือการให้อภัยค่ะ" :กอด1:
ปอลอ สำหรับคุณภีม "รักคือการให้อภัยค่ะ แต่ว่าถ้ามีเรื่องมาให้คนที่คุณรักอภัยบ่อยๆก็ไม่ดีนะคะ ชิส์(ยังเคืองอยู่)" สู้ๆค่ะ
:L2: เป็นกำลังใจให้ความรักของคุณหมอต้นกะคุณภีมนะคะ :L2:
-
ขอบอกตามที่คนๆข้างบนๆบอกไปนั่นล่ะนายช่าง (เล่นง่ายดีวุ้ยตู)
ง้ออย่างเดียวเลย
สู้ๆนะนายช่าง เป็นกำลังใจให้
-
มึนตึบ ให้มันได้งี้สิ
หมอต้นเค้ารักภีมออกจะตาย ที่โกรธเนี่ยเพราะอะไรลองคิดดู
ชีวิตคู่ ควรอยู่ด้วยความรัก ความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน ไม่ใช่ต้องอดทนอยู่ร่ำไป
พยายามเข้านะ :a2:
-
นายช่างภีมทำหมอต้นอีกแล้ว
ไม่ได้เข้ามาไม่นานทำหมอต้นอีกแล้ว
ฮึ่มมมมม มันน่านัก แต่ไงก็ขอให้ได้คืนดีกันเร็วๆนะค่ะ o13
-
พยายามง้อเข้า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
ป.ล. แต่ทำให้โกรธบ่อยก็ไม่ดีนะ เดี๋ยวโดนทิ้งจริง ๆ แล้วจะหาว่าไม่เตือน เหอ ๆ :laugh:
-
ง้อคับ งานนี้ต้องง้อลูกเดียว
-
ไม่รู้ว่าใช้วิธีไหนง้อไปบ้างแล้ว
แล้วก็ไม่รู้รายละเอียดว่าภีมสารภาพอะไรไปบ้าง
จากเท่าที่เล่าเลยคิด(เอาเอง)ว่า สาเหตุคือ
ไม่ใช่แค่หนีเที่ยว ที่สำคัญกว่าคือ
อาการปิดบังความจริง เป็นผู้ร้ายปากแข็ง
ขนาดตอนนี้อยู่ด้วยกันมองเห็นตัว ยังปิดบัง
กับ อีกไม่นานที่จะต้องแยกห่างกันเป็นเวลานาน ทั้งหนทางและระยะเวลา
ไม่ได้อยู่ต่อหน้า มองไม่เห็น
ที่ว่ามองเห็น-มองไม่เห็น เพราะที่ภีมว่า
//ต้นบอกว่าที่รู้เพราะมันรู้สึกแปลกๆ เลยทำให้คิดว่าภีมต้องทำไรอยู่แน่ๆ //
อาจเป็นเพราะหมอต้นมองเห็นอากัปกริยาบางอย่างที่ภีมทำ
การที่คนเรามองไม่เห็นอะไร อาจสร้างความกังวลคิดมากได้มากกว่า
คิด(เอาเองน่ะแหละ)ว่าหมอภีมค่อนข้างเป็นคนอ่อนไหว แต่มั่นคง
ไม่ใช่คนประเภทที่จะบอกว่า ถ้าเขาไม่รักฉัน ถ้าเขาเป็นคนไม่ดี ฉันก็พร้อมจะไปหาคนใหม่
แต่จมอยู่กับความรัก + ความทุกข์ที่เกิดจากรัก (อย่างที่เคยเป็น)
เลยคิด(เอาเองอีกแล้ว)ว่า ไม่ใช่แค่คำว่า"ง้อ"ที่ภีมจะต้องทำ
แต่ทำให้ตัวของภีมเอง สามารถเชื่อใจได้ มีความเชื่อมั่นได้
สู้ๆ นะครับ
ชีวิตคู่ยาวนานด้วยความเชื่อใจ เป็นองค์ประกอบสำคัญ
อาจพบเจอบททดสอบที่หนักหนาขึ้นตามความผูกพันธ์
การปิดบังความผิดเป็นการสร้างจุดบอดให้กับความเชื่อมั่น
คุณจะร้อนใจเมื่อปิดบัง และเสียใจเมื่อมันทำให้คนที่คุณรักต้องเสียน้ำตา
ขออภัยที่พร่ามซะยาว แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
ปล. ส่งดอกไม้เป็นกำลังใจน้องหมอต้น :L2: :กอด1:
ปล.2 ให้ภีม :เตะ1:
-
เข้ามาให้กำลังใจ ชีวิตคู่ของหมอต้นกะนายช่าง :L2:
-
ติดตามเรื่องของหมอต้นมาตั้งกะเริ่มแระ....
เราชอบหมอต้นมากๆ โดยเฉพาะทัศนคติเรื่องการให้อภัยของหมอต้น
จนบางทีเราก็แอบละอายใจอ่ะ ว่าเรานี่แย่จังที่เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เหะเหะ :m23:
อือ...คุงภีม เราว่านะ ไม่แน่ที่คุงหมอต้นโกรธอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ภีมไปเที่ยวอ่ะ
มันอาจจะเป็นเพราะไปแล้วไม่บอกหรือไปแล้วมาปดว่าไม่ได้ไปหรือเปล่า?
ความเชื่อใจ...ถูกทดสอบหลายครั้งเกินไปมันก็จะหายไปง่ายๆเหมือนกัน
มีอะไรบอกกันตรงๆไปเลยดีกว่านา อย่างตอนเนี้ย...คุงภีมจะขอคืนดีกะคุงหมอต้น
คุงภีมแน่ใจนะว่าที่คุณภีมจะพูดเป็นคำขอโทษ ไม่ใช่คำแก้ตัวอ่ะ o7(อันนี้เราเอามาจากเรื่องเล่าของคุณเอ้---Commercial Student---เป็นเรื่องเล่าในดวงจายยย
คุณเอ้เท่ห์มากกกกก)
อิอิ แต่ไม่ใช่เจ้าของเรื่องคงไม่เข้าใจ ค่อยๆคุยกันนะ เราดีใจด้วยจริงๆกะทั้ง
คุงหมอต้นกะนายภีม ที่เอาชนะอุปสรรคต่างๆมากมั่งน้อยมั่งจนถึงปัจจุบัน
มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ อย่าเสียความรักไปด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆนะ
สู้ๆๆๆ
รักคุณหมอต้น :กอด1: เอาใจช่วยนายช่างภีม :L2:
-
อืม ชีวิตคู่ก็อย่างนี้ล่ะ คณภีม
ความจริงอยู่กันมาขนาดนี้แล้ว น่าจะพูดกันตรงๆๆน่ะ ไม่น่าปิดบังเลย
แม้ว่ามันจาไม่ใช่เรื่องร้ายแรงแต่คิดว่า หมอต้นคงจะโกรธเพราะเห็นว่า ขนาดเรื่องเล็กๆๆยังปิดบัง แล้วเรื่องที่ใหญ่กว่านี้ จาเป็นยังไงมากกว่า คุณภีมต้องเข้าใจน๊าว่าการโดนคนที่เรารักโกหกอ่ะ มันก็น่านอยอยู่น๊า ถ้าไม่มีไรจิงๆๆๆทำไมคุณภีมไม่บอกตรงๆๆใช่ไหมล่ะ คิดว่าอันนี้แหละที่น่าจะทำให้หมอต้นเคือง
คิดวาที่หมอต้นโกรธก็เพื่อให้คุณภีมเข็ดไม่ทำอีกอ่ะน่ะ แต่ว่าใจเค้าใจเราน่ะค่ะ เชื่อว่าถ้าหมอต้นทำแบบคุณภีมบ้าง คุณ ภีมก็คงโกรธและงอนเป็นธรรมดาใช่ไหมล่ะ อีกอย่าง คุณภีมก็จาไปอยู่กลางทะเลแล้วอ่ะ ไม่น่ามางอนกันเลยย น่าจะเก็บเอาเวลาที่เหลือรักกัน และ กอบโกยสิ่งดีดีเข้าหากันเยอะๆๆ คณภีมก็ลองบอกเหตุผลว่าทำไมไม่บอกดูน่ะ มีเหตุอาไรก็แจงไป
ส่วนหมอต้นเข้าใจน๊าว่าเสียความรู้สึกอ่ะ มีอาไรก็บอกออกไปน๊า อย่าเงียบไว้ แม้ว่าบางครั้ง้เราจะเข้าใจว่าแฟนเราเข้าใจเรามากกที่สุด ต้องรู้ว่าเราไม่ชอบอาไร ต้องรู้วาเรานิสัยยังไง ทำไมรู้แล้วยังทำ แต่ว่า มนุษย์ก็ทำผิดได้ตลอดเวลาน๊า อาจมีแหวกโค้งไปบ้าง นั่นต้องอย่ที่หมอต้นว่าจาทำไงให้เค้ารู้และไม่แหกโค้งในกรณีเดิมๆๆอีก คิดว่าหมอต้นคงแค่งอนให้ช่างภีมรู้สึกเท่านั้น
แต่อย่างอนกันนานเลยน๊า เด๋วก็จาไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาแล้วน๊า พูดให้เข้าใจกันดีกว่าจ๊ะ บางครั้งอาจต้องมีการบอกตกลงกันบางอย่าง แต่เชื่อว่านายช่างภีมรักหมอต้นมากๆๆๆ แม้ว่าจะรู้ว่าทำไปอาจจะทำให้หมอต้นเสียใจ แต่คนเราก็แบบนี้อ่ะจ๊ะ เพราะมนุษย์มักจะเชื่อความรู้สึก มากกว่าเหตุผลอ่ะ เลยอาจทำให้เกิดปัญหาไปบ้าง แต่สามารเคลียร์กันได้น๊า
ขอให้รัหหันมั่กมากกกน๊า ทะเลาะกันบ้างก็ดีน๊า เพื่อเพิ่มความเข้าใจ เชื่อเถอะว่า การใช้ชีวิตแบบร่วมกัน 2 คน แม้จาคบกันมานานแต่ว่ามันก็ยังมีอาไรให้เราศึกษากันไปเรื่อยๆๆๆ เพราะขนาดตัวเราเองบางครั้งยังตกใจที่ตัวเองก็มีนิสัยแบบนี้เลยใช่ม๊า ก็ไม่แปลกที่แฟนเราบางครั้งอาจตกหล่นไปบ้าง แต่เมื่อทะเลาะกันแล้ว ศึกษากันแล้ว เราก็จะรู้จักอีกฝ่ายมากขึ้น รู้ว่าเค้าเป็นแบบไหนมากขึ้น ดังนั้นช่างภีมก็เรียนรู้แล้วน๊า ว่าหมอต้น งอนอาราย ช่างภีมก็อย่าทำอีกแค่นั้นเอง ไม่ทำอีกก็คือไม่ทำอีกน๊า ไม่งั้นหมอต้นจาว่าช่างภีมได้ว่าไม่น่าเชื่อถือน่ะ ขอบอก
หายทะเลาะกันไวไวน๊า กลับมาเป็นคู่น่ารักเหมือนเดิมน่ะ o13
-
มีแต่รียาวๆ ไอเราก็ให้คำปรึกษาแนวนี้ไม่ไหว
เดี๋ยวทำให้ทะเลาะกันมากกว่าเดิม o7
แต่ยังงัยการแสดงความจริงใจก็เป็นทางที่ดีที่สุดนะคะ :a1:
ขอให้กลับมารักกันไวๆนะคะ :L2:
-
ตื้อ ๆ ทำตัวให้หน้าสงสาร
สำนึกผิด ๆ หมอต้นคงใจอ่อน
บ้างหล่ะ .. :laugh: :laugh:
-
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ช่างภีมก็ทำให้หมอต้นเห็นซิว่ารักเเค่ไหน
ไปง้อๆๆๆหมอต้นนิดหน่อยเดี๋ยวก็หาย
พูดกันด้วยความรัก ความเข้าใจ
เชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้นเเละเก็บครั้งนี้เอาไว้เป็นประสบการณ์
สู้ๆๆๆๆๆ มาเอาใจช่วยช่างภีม
:L2: :L2: :L2:
-
หุ หุ น้องต้นเซ้นส์ดีมากมาย ได้กลิ่นผิดปกติจากคุณซะมี
ส่วนภีม...การโกหกตั้งเเต่แรกเนี่ยะต่อให้รับสารภาพทีหลังมันก็นะ...เสียความรู้สึกไปแล้วอ่ะ
อย่าทำอีกกกกกก บอกได้แค่นี้ -_-'
-
พยายามง้อเข้านะน้องภีม
เดี๋ยวน้องต้นก็ใจอ่อนเองแหละ
น้องต้นเลิกงอนเร็วๆหน่อยนะจ๊ะ ภีมจะไปอยู่กลางทะเลแล้ว
ไม่คิดถึงเหรอ
-
รีบนๆก่อนนี้ก็ให้คำปรึกษายืดยาวกันไปแล้ว จะยืดยาวอีกคนก็ใช่ที่ (หรือที่จิงขี้เกียจ 555) เอาเป้นว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลก และอยากจะบอกว่า อย่าโกหกบ่อยๆไม่ดีนะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน แต่มันอาจเป้นสาเหตุที่ทำให้ทะเลาะกันต่อๆไปได้นะ :L2:
-
อืมมมม..เท่าที่นายช่างภีมมาโพสให้ผู้คนทั่วไปรับรู้เนี่ยก็แสดงถึงความจริงใจและสำนึกผิดแล้วหล่ะจ๊ะ
ถ้าหมอต้นได้มาอ่าน...ก็คงภูมิใจและให้อภัยกะนายช่างภีมบ้างละนะ แต่คงไม่หมดหรอก
คงจะต้องขึ้นอยู่กับตัวนายช่างภีมเอง ว่าจะต้องทำตัว พูดคุยและง้อหมอต้นอย่างไร
นายช่างอย่าทำตัวเงียบ ไม่ทำตัวช่างมันฉันไม่แคร์ ทำได้อย่างเดียวคือ ง้อเท่านั้น
พูดคุยปกติแต่ต้องเอาใจหมอต้นมากๆ พาไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวผับ
หรือพาไปพักผ่อนสองต่อสองตอนนี้เลย สวีทกันให้มากที่สุด ไม่ต้องสนใจชาวบ้าน
หมอต้นก็เหนื่อยนะ และเครียดด้วย ในใจคงคิดไปสารพัด ยิ่งนายช่างจะไปทำงานกลางทะเล ความเหินห่าง บวกกะน้อยใจ
จึงทำให้ออกมาในรูปโกรธนาน ง้อ..ยากหน่อย แต่อย่าลืม เหตุการณ์นี้ ตัวนายช่างผิดเองน๊า ก็ต้องพยายามเข้า...
ต้องรู้ว่าหมอต้นโกรธเพราะความรัก ความห่วงและหวงต่อนายช่างภีม
อีกทั้งหน้าตา ฐานะ หน้าที่การงาน ของนายช่างและหมอต้น ก็มั่นคง เป็นที่หมายปองของคนทั่วไป
หมอต้นก็ห่วงเรื่องนี้ด้วย นายช่างภีมน่าจะรู้ตัวนะในเรื่องนี้
ถ้าไม่โกรธทำเฉยๆก็แสดงว่าหมอต้นไม่รักไม่ห่วงใยแล้วหล่ะ....อย่างนี้น่ากลัวกว่านะ
อย่าให้หมอต้นเป็นคนพูดว่า ฉันไม่ดีพอสำหรับนายช่างภีมเล้ย...อย่างนี้ก็หวาดเสียว
เพราะฉะนั้น ซ.ต.พ. ว่านายช่างมีความจริงใจ และรักหมอต้นมากแค่ไหน ก็ต้องพิสูจน์อีกครั้ง
แต่คราวนี้นายช่างภีมและหมอต้นไม่อยู่ในฐานะนักศึกษาแบบเด็กๆแล้วนะ...ขอบอก นายช่างต้องง้อให้สำเร็จน๊า
ขอเอาใจและเป็นกำลังใจให้นายช่างภีม คืนดีกะหมอต้นเร็ว ๆ นะจ๊ะ สู้ สู้ จ๊า ถือคติ ง้อเท่านั้นที่ครองโลก อิอิอิอิ
-
ความซื่อสัตย์สำคัญต่อความรู้สึกไว้วางใจมากครับ
ถ้าหลอกอีกฝ่าย ... แล้วเขาจับได้ ก็จะไม่เหลือความไว้วางใจกันอีกต่อไป
กลับไปขอโทษหมอต้น แล้วแสดงความตั้งใจที่จะซื่อสัตย์ต่อกันใหม่
ทำให้มั่นคงและสม่ำเสมอ ... หวังว่าคงได้รับความไว้วางใจกลับมานะครับ
เอาใจช่วย
-
ขอโทษนะคุณภีม คุณภีมคิดว่าที่หมอต้นโกรธขนาดนั้นเพราะเขารู้มาก่อนแล้วว่าคุณภีมไปเที่ยวรึป่าว เขาถามเพื่อเช็คแต่คุณภีมไม่ตอบตามตรง ค่อยมาสารภาพทีหลังรึป่าวเลยทำให้เขาโกรธมากมายขนาดนี้ ===>ขอโทษนะที่คิดเอาเอง :try2:
วิธีง้อคนอื่นก็คงพูดมาหมดแล้ว แต่ในมุมมองของเรา เราคิดว่าหมอต้นคงไม่ได้ต้องการแค่การง้อหรือคำขอโทษหรอก แต่ต้องการให้คุณภีมพิสูจน์ตัวเองด้วยว่ายังให้หมอต้นเชื่อใจคุณต่อไปได้หรือป่าว
บางครั้งการกระทำเล็กๆน้อยก็อาจไปเปิดแผลในใจของเขาได้นะ
ความรักทำให้ยอมอดทนอภัยให้ได้ทุกอย่าง แต่ถ้าความอดทนความไว้ใจถูกทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า
มันก็อาจจะทำให้คนรักของคุณเหนื่อย.....
อย่าทำผิดซ้ำซาก อย่าคิดง่ายๆว่าเรื่องเล็กไม่เป็นไร อย่าเล่นกับความรู้สึกของคนรักของคุณ หากคุณยังปรารถนาจะรักษาชีวิตคู่ของคุณไว้
สู้ๆ นะคุณภีม :ped149: ขอให้กลับมารักกันหวานแหววไวไว หมอต้นก็อย่าโกรธนานเลยนะ เดี๋ยวคุณภีมไปทำงานไกลแล้ว เอาเวลาที่เหลือมาสร้างความทรงจำดีๆกันดีกว่า
-
มีพิรุธให้พี่ต้นจับได้อ่ะดิ :laugh:
ทำพี่หมอร้องให้อีกจนได้ ทำงานก็เหนื่อยจะแย่หล่ะ
:angry2:ทำไมต้องให้พี่ต้นถามเองด้วย ฮึ (ปิดพิรุธไม่มิดยังปากแข็งอีกเนอะ)
ยังมาบอก ก็แค่แอบไปเที่ยวรูทกะเพื่อนๆที่ทำงาน กะว่าต้นไม่รู้หรอกเพราะต้นเข้าเวรดึกเลยไม่กลับห้อง
เดี๋ยะปั๊ดเหนี่ยว :13223:
น่าๆ พี่ภีม ใจเย็นๆ เรามีหน้าตาเป็นอาวุธ มีคารมเป็นเกราะบัง มีความรักเป็นอาวุธลับ
ตอนนี้ก็ทำตัวเป็นแมวเชื่องๆ คับ อ้อนเยอะๆ รึแปลงร่างเป็นเด็กชายภีม ก็ดีเนอะ ว่ามะคับ
อันนี้้ให้พี่หมออ่าน พี่หมอน่าจะเห็นแล้ว (ก็ก่อนนั้นพี่ภีมนอนหนุนตักพี่หมออยู่นิ เราคุยกันเรื่อง 'ฟัด' อ่ะ จำได้ป่าว อิอิ)
เป็นห่วงต้นอ่ะ
ไม่อยากไปเท่าไร
งานที่นั่นคงเหนื่อยน่าดู
อยากเก็บเงินเยอะๆ
เอาไว้สร้างครอบครัว
อยากเลี้ยงต้น
ไม่อยากให้ต้นทำงาน
อยากให้เปิดคลีนิกอยู่กะบ้านก็พอ....
พี่หมอน่ารักคงไม่งอนนานหรอกคับ เนอะ :yeb: :yeb:
-
หนูหาเมลล์ของพี่ไม่เจออ่ะ แต่อยากเห็นหน้า หนูทิ้งเมลล์ไว้ให้แทนได้ไหมค่ะ :oni2: :oni2:
ปล.เป็นกำลังใจในการง้อพี่หมอต้นนะค่ะ นายช่างภีม อิอิ :o8: มิมีอารายจะแนะนำ เพราะมิเคย อิอิอิ
ปล2.ในที่สุดก็หาที่โมดิฟายเจอแล้ว หลังจากโง่อยู่นาน :o8: :o8:
-
ครายอยากเหงหน้าหมอต้นกะนายช่างภีม ทิ้งเมลล์บอกเมลล์ไว้ เดี๋ยวแอดนะคับ 55555555555555
โกรธไอ้ภีมเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชิส์ ทำมาอ้อนในเล้า ชิส์
อย่าไปเห็นใจมันนะ มันร้ายมาก ชิส์
น้องหมอต้น
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งหมอต้นกะนายช่างภีมค๊าบ
คืนดีกันไวไวน๊า
อยากเห็นหน้าเหมือนกานนน หุหุ naruze_tong@hot คับ :a3:
-
^
^^
^^^
จิ้มมมมม เหอๆ ภีม... ขนาดอยู่ด้วยกันนะเนี่ย ยังจะโกหกกันอีก o12 เรื่องมันไม่ได้อะไรนักหนาหรอก แต่จำได้มั้ยว่าเรื่องน้องรหัสอ่ะ นายก็ปากแข็งโกหกแบบ ไม่กลัวไรเลย แล้วนี่เรื่องแค่ไปเที่ยวทำไมยังต้องโกหกกันอีก แบบนี้ไปอยู่กลางทะเลแล้วจะไว้ใจได้ไง เรื่องของคน 2 คนอ่ะนะ ความไว้วางใจกันเนี่ยสำคัญสุด ถ้านายยังมีนิสัยอย่างนี้แล้วหวังจะให้น้องต้นเขาไว้ใจอีก ก็คงลำบาก
น้องต้น... พี่เข้าข้างนายนะ เข้าใจความรู้สึกว่ะ เรื่องจะงอนนานแค่ไหนแล้วแต่จะตัดสินใจเองแล้วกัน ที่จริงก็โตๆกันแล้วอ่ะ ทำงานแล้วนะ เรื่องแค่นี้ยังจะต้องมาปิดบังมาทะเลาะกันอีก ตูจาบ้าตาย :angry2:
-
ใจเย็นๆๆๆนะ :L2: :L2: :L2:
-
พี่หมอต้นใจเย็นๆ ครับ พี่ภีมหนีเที่ยวได้ แล้วยังปิดปังเราอีก เราก็ทำบ้างเลยครับ :laugh: :laugh: :laugh:
ยิ่งออกทะเลยไปไกลๆ อย่างนี้ ไม่มีทางรู้แน่ๆ พี่หมอต้น :m32: :m32: :m32:
ตอนแรกผมก็เข้าข้างพี่ภีมนะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว มาทำลายความไว้วางใจกันอย่างนี้ได้งัย พี่หมออย่ายอมคืนดีด้วยง่ายๆ :oni1: :oni2:
-
อย่าโกรธ กันเลยนะ
-
หมอต้น กับนายช่างภีมกลับมาแล้วววว ดีใจเป้นที่สุด
อยากเห็นหน้าอ่ะ อิอิ ถ้าจะกรุณา :oni2:
-
อิอิ :กอด1:
-
คนขี้งอนมักหน้าตาดี จริงมั้ยหมอต้น:m12:เพราะเราก็ขี้งอน :o8:555555555
ให้ภีมง้อต่ออีกหน่อยแล้วกันเนอะแค่2วันเอง :a3: :a3: :a3:(หมอต้นงอนเพราะรักใช่ไหม)ถ้าไม่รักก็คงไม่งอน
:a14: :a14: :a14:
ปล.อยากเห็นหน้าอ่ะ nok_1193อย่าแสดงเมลบนบอร์ดขอบคุณ
:pig4: :L2: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเรยอ่ะ
ปลื้มมากกกกกกกกกกก
แต่ทะมัยพี่ภีมม่ายมาต่อซักทีอ่ะ
จะจบทันป่าวเนี่ย
Harvestmoon_88อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อยากเห็นด้วยคนอ่าคับ
ปล.ทะมัยพี่หมอต้นเป็นคนดีจังเลยอ่ะ :m13:
อิจฉาพี่ภีม พี่หมอต้นไม่น่าเล้ย คริคริ ล้อเล่นน๊า
-
อยากเห็นด้วยคนอ่าค่ะ xcute20002000อย่าแสดงเมลบนบอร์ด :oni2:
-
:m20: :m20: :m20:แค่ขำๆ อ่ะ นายช่าง
แค่นี้งอนน้อยไป
เป็นปีๆ ยังเคยมาละ
คนมันรัก ทำไงก็รัก
แต่แค่ความจริงใจเท่านั้นก็พอครับ
ว่าแต่จริงใจกะหมอพอหรือยัง
ความรัก ไม่ได้เกิดง่ายๆ นะครับ
เอาใจช่วย
มันอยู่ที่นายแล้วล่ะ :L2: :L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจทั้งคู่คับ รักกันใว้นะคับเดี่ยวจะห่างกันไปไกลแล้วดีกันเถิดนะคับ
-
ดีกันแล้ว ยินดีด้วยค๊าบบบ o7
-
เปิดศึกท้ารบกันไปตอนไหนครับ ถึงต้องมีการเผด็จศึก :laugh:
ปล. ด้วยคนๆ อีเมล์ในโปรไฟล์นะครับ
-
แล้วกลับมาเร็วๆนะ o13
นายเยี่ยมมาก :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m4: ในที่สุดก็ดีกันแล้ว (ใช่เปล่า) :m4:
:angry2: นายช่างภีม คราวหน้าอย่าทำอีกหล่ะ
:กอด1: หมอต้นผู้น่ารักและนิสัยดี :m1:
ว่างๆเอาตอนพิเศษตอนเผด็จศึกมาเล่ามั่งนะจ้ะ :m12:
:oni1: :oni1:
-
ดีใจด้วยที่ดีกันครับ
ว่าแต่ทิ้งเมล์ไว้ไหนดีอ่ะ
อยู่ที่โปรไฟล์อ่ะครับ ส่งมาได้เลย ขอบคุณ อิ อิ o13 o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ต้นน่าจะงอนพี่ภีมนานๆ(อ่าวใหงเรามาอย่างงี่ว่ะ)แต่ก็ดีใจด้วยน่ะคร้าบบบบบบบ :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :กอด1: :กอด1:
ขอดูรูปด้วยคร้าบบบบบบบบบ
อย่าทำให้พี่ต้นเคลียดบ่อยสิพี่ภีมงานพี่ต้นก็หนักอยู่แล้วอะ o12 o12
พี่ภีมทำพี่ต้นโกธรระวังชาวเล้าเป็ดรุม :เตะ1: :เตะ1: ไม่รู้ด้วย :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีกันแล้วๆ
ส่วนเรารอดูบทอัศจรรย์ เอิ้กๆๆ
ท่าจะร้อนแรงเป็นพิเศษ คิคิ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เพิ่งเริ่มอ่านเรื่องนี้ตอน สามทุ่ม ตอนนี้ก็ ....ตีห้ายี่สิบเอ็ด ถึงหน้าสุดท้ายพอดี
-
ดีใจด้วยนะจ้ะคืนดีกันแล้ว :m1:
วันหน้าอย่าหนีไปเที่ยวอีกนะจ้ะนายช่าง :m12:
-
wicth_wicthอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
mymott072อย่าแสดงเมลบนบอร์ด
อยากเห็นรูปด้วย
อยากเห็นๆๆๆๆ
-
ขอด้วย mist_shineอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
อยากเห็นด้วย ขอด้วยคน หมอต้นมาเขียนเรื่องต่อเถอะ รอ นายภีมสงสัยจะนานมาก
tumuthitอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
มีไรกันนี่ เมล์ตกเกลื่อนเลย
อุ๊ย เมล์ตกมั่ง imunichอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
เหอะๆๆๆๆ
เมื่อวานอ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวเรยอ่ะ
ขอคาราวะ หมอต้น เลยนะ มีความอดทนแล้วก็มีความรักมากกกกกกกกกกกกก
ปล. ยินดีด้วยนะคับที่คืนดีกันแล้วววว เมื่อวานมาอ่านตอนบ่ายๆยังงอนๆกันอยู่เรยอ่ะ
น่ารักดีอ่ะคู่นี้ วิ้ว.......
อ่ะอยากเห็นเหมือนคนอื่นมั่ง อิอิ
nopkar4_4อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
:o8: อยากเห็นด้วยคนอ่ะ :m1:
thaw_nอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
ขอคุณค่ะ
-
ไม่ได้มาตามหมอต้น กับนายช่างซะนาน ให้กำลังใจหมอต้น :L2:
ปล . ให้นายช่างด้วย :L2:
แต่อยากจะบอกนายช่างว่า ถ้ามันเริ่มจากโกหกเล็กๆน้อยๆ ได้ ต่อๆไป มันก็จะลามไปเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นได้นะครับ
-
ดีกันนะคะ ดีกันแล้ว :m4:
พี่หมอต้นใจดี
แต่พี่ภีมอย่าแกล้งพี่หมอนะคะ o12
-
ขอยลโฉมบ้างนะคะ mutita34อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
คืนดีกันแล้วเหรอค่ะ :mc4:เย้
คราวหน้านายช่างจะทำไรก็บอกสีพันยาให้รับรู้ไว้ด้วยก็ดีนะ
อยู่ด้วยกันจะทำอะไรก็ต้องบอกกันอ่ะ แต่คิดว่าที่หมอต้นงอลนี่
คงหึงด้วยอ่ะเป่าอ่ะ :o8:
ขอยลโฉมค่ะ khachachai_9917อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.comขอบคุณค่ะ
-
:m4: :m4:
ยินดีด้วยนะค่ะ...ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้ามีเวลาว่าง นายช่างหรือหมอต้นก็มาทักทายในเล้าด้วยนะจ๊ะ
อืมมมม...อยากเห็นหน้าด้วยเหมือนกันจ๊า
khunjupอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ขอบคุณค่ะ
-
ดีจัง...ดีกันแว้วววววว :L2:
รักกันไว้เถิด...เราเกิดร่วมแดนไทยยยย เหะเหะ มะช่ายแระ
นายช่างภีมนี่น้า...น่าตีเจงๆเยย หมอต้นคนดี...เอาแส้กะเทียนมะจ๊ะ หุหุ :m1:
เชียร์หมอต้น...คนน่าร๊ากกกก
ขอเอดเมลล์ด้วยคน แต่ไม่ใช่เพราะอยากดูรูปอ่ะ เผื่อเอาไว้ทักทายหมอต้นในเอ็ม
ในฐานะแฟนคลับด้วยคนได้เปล่าอ่า :oni1:
-
ให้กำลังใจ ทั้งช่างภีม และหม้อต้นนะ หลังจากซุ่มอ่านตั้งนาน :L2: spicychocolate87อย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
อยู่ด้วยกัน หากปราศจากความรักและความเข้าใจจะดำเนินชีวิตด้วยความยากลำบาก ลำบากกายคงไม่เท่าไรแต่ลำบากใจนี่หนักหนา มีอะไรก็พูดไปด้วยความจริงใจ รักจะอยู่ด้วยกันก็อย่าปิดบังกันเลย คิดถึงใจเค้าใจเรา ประคองความรักให้ยาวนานที่สุด ขอให้ดีกันไวๆๆ เน๊อะน้องๆๆ :laugh:
ติดตามเรื่องมาพักใหญๆๆ แล้ว อยากรู้จักจัง ขอพี่รู้จักด้วยคน patt_7056อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
มีไรกันนี่ เมล์ตกเกลื่อนเลย
อุ๊ย เมล์ตกมั่ง imunichอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เห็นแฟนขอผมเลยขอบ้าง Thaithai00อย่าแสดงเมลบนบอร์ด ค๊าบบบบ :o8: :o8: :o8: :o8:
ห้ามจีบเพราะคนนี้ของผม :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
โบราณว่าด้านได้อายอดค๊าบบ :m23: :m23: :m23:
-
:m13:ว้ายหล่นด้วยคนค่ะ อิอิ mongyao_zaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com :oni1:
-
มีไรกันนี่ เมล์ตกเกลื่อนเลย
อุ๊ย เมล์ตกมั่ง imunichอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เห็นแฟนขอผมเลยขอบ้าง Thaithai00อย่าแสดงเมลบนบอร์ด ค๊าบบบบ :o8: :o8: :o8: :o8:
ห้ามจีบเพราะคนนี้ของผม :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
โบราณว่าด้านได้อายอดค๊าบบ :m23: :m23: :m23:
:o :o :o
ลุงโจ๊กช่างกล้า :laugh: :laugh:
-
พี่หมอนี่น๊าาาาาาาาาาาาา o12
เพื่อนๆคับ ขอยุ่งหน่อยได้ป่ะคับ นะคับ
เห็นว่าลง mail กันไว้ เยอะเลยอ่ะ
ถ้าพี่หมอ add ไว้แล้ว อย่าลืม!! ลบ mail ออกจากหน้าบอร์ดด้วยนะคับ.......อันตรายคับ
-
ดีใจด้วยนะคับที่ดีกันแล้ว
นายช่างภีม ก้ออย่าหนีหมอต้นไปเที่ยวบ่อยๆๆละกัน
เดี๋ยวจะง้อไม่สำเร็จละทีนี้จะหาว่าไม่เตือน :laugh: :laugh:
-
ขอด้วยคนน้า ooh1977อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com :o8: :o8:
-
ดีกันเเย้วๆ ยินดีปรีดา :m4:
ว่าเเล้วก็อยากเห็นด้วยคน :m13:
-
ดีใจ ๆ :m4: หมอต้นหายโกดหายงอนช่างภีมแล้วววว
ขอดูด้วยนคนดินะ ๆ ...
kiss_mibinอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ไม่ได้เข้ามานานมาก เหนเรื่องนี้น่าอ่านเลยมาอ่านดู
ไม่ผิดหวังจิงๆ อิอิ
อ่านวันเดียวจบเลย หนุกมากกก
ติดตามตลอดเลยน้า
ปล. อยากเหนคุณหมอ กะ นายช่างด้วย หุหุ แอดมานะค้าบ g0ttaziffอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ขอด้วยนะ อยากเห็นมากๆ
busara22อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ดีใจ ดีกันแล้ววว
รักกันเยอะๆๆๆค่า กว่าจะเจอคนที่ใช่ ไม่ใช่เรื่องง่ายน๊า
ต้องถนอมดีดีจ้า
ปล. ช่างภีมมาต่อเตอะๆๆๆๆๆ :sad2:
-
ไม่อยากเห็นค่ะ กลัวเผลอใจ ยังไงก็ดีใจด้วยนะคะที่ดีกันแล้ว
-
ขอด้วยคนน้า.....
loginmymindอย่าแสดงเมลบนบอร์ด :oni1: :oni1:
-
ดีใจด้วยเด้อนายชางงงงงงงงใหญ่ที่ทำสำมะเร็ด o13 o13 o13
ปล.พี่หมอต้นน่าจะโกรธนานๆๆ เอาให้เข็ดนะค่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
สวัสดีค่ะ หมอต้นกับนายช่างภีมนะคะ
วันนี้เพิ่งมีโอกาสได้มานั่งอ่าน
อ่านไปทำงานไปเหอะเหอะ แอบมึนเล็กน้อย o2 o2
แต่แบบว่าอ่านแล้วไม่อยากเลิกอ่านเลยจริง ๆ
น่ารักมากเลยนะคะเรื่องราวของความรักของหมอต้อนกับนายช่างภีมน่ะค่ะ
อ่านจนจบวันเดียวเลย
แล้วพออ่านมาถึงช่วงเศร้า ๆ เนี่ย
ยังคิดเลยนะคะว่าไม่น่าจะนานถึงปีนึง
โอ้โหหหหหหหหหหหหหหหห
ถึงปีเลยนะ ยังคิดเลยนะคะว่านายช่างภีมทำได้ยังไง
รักอีท่าไหนหว่า เราเข้าใจเลยนะว่าหมอต้นรู้สึกยังไงอ่ะ
เหอะเหอะ
แต่เรื่องของหมอต้นกับนายช่างภีมยังดีนะคะที่สามารถกลับมาคืนดีกันได้
แล้วก็โชคดีของหมอต้นมาก ๆ ที่นายช่างภีมเค้ารักหมอต้นมากเหมือนกัน
น่าอิจฉานะคะ
อ่านแล้วรักทั้งหมอต้นและนายช่างภีมเลยนะ
จะเป็นกำลังใจให้ตลอด
จะมาคอยดูภาคต่อของนายช่างตลอด
แต่ที่อ่านมาได้ข่าวว่าหมอต้นงอนนายช่างอยู่นี่นา
เอาเป็นว่าขอให้ง้อได้แล้วกันนะคะ
หมอต้นก็อย่างอนนายช่างนานแล้วกันนะ
ส่วนนายช่างก็อย่าทำอีกละกันนะคะ
อ้อ เห็นด้วยว่าถ้าใครอยากเห็นหน้าหมอต้นกับนายช่างภีมให้ทิ้ง email ไว้
งั้นฝากไว้ด้วยนะคะ
pgm_parnjungอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อยากคุยแล้วก็อยากรู้จักทั้งหมอต้นและนายช่างภีมนะคะ
ไปแล้วค่ะ
เด๋วต้องกลับบ้านแล้วเด๋วเจ้านายบ่น
หวังว่าคงจะได้เจอกันนะคะ
-
อยากเหงหน้าหมอต้นกะนายช่างภีมด้วยคับ แอดผมด้วยนะ j.k.goodอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com :oni1: :oni1: :oni1:
-
:m23: :m23: :m23:
vอยากเห็นหน้านายช่างภีมกะหหมอต้นนด้วยน้าคร่ :o8: :o8: :o8:
ส่งมาน้า :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: buppar_21อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
พี่หมอต้นไม่น่าหายงอนเร็วเลย อิอิ
ขอเอาตอนนี้เป็นตอนพิเศษได้ป่ะ อยากรู้ว่าช่างภีมง้อหมอต้นยังไง :laugh:
ทิ้งเมลล์ไว้ด้วยคนดีกว่า อิอิ อยากคุยกับพี่หมอต้นอ่ะ masashi_meอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ด้วยคนครับ อยากเห็นพี่หมอต้นกะพี่ภีม ชอบคู่นี้มากๆๆๆ
lawyer_conanอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
:laugh:yyyyy
เจาะไข่รีบน อิอิ
มีความสุข :oni1:
คุณดีแล้วหรือคุณเจ้าขา ที่พาเมียน้อยเข้า เอาๆๆๆคนละเรื่องเลยตู
ไปฟังผ่องศรีดีกว่า
-
ดีใจด้วยนะคะที่ดีกันแล้ว >w<!!
รักกัน รักกัน (อิอิ)
งอลนายช่างภีม ชิส์ๆๆๆ
((อินจัด เพราะเพิ่งโดนโกหกแล้วหนีไปเที่ยวมาเหมือนกัน งอลลลล))
แอบทิ้งเมล์ไว้ เผื่อทักทายรุ่นพี่ร่วมศาลายา =w=b
yume_hasuอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
:m13:
ขอให้รักษาความรักนี้ต่อไปให้ดีที่สุดนะครับ
:bye2:
-
:m1:ดีกันแล้ว ดีใจด้วยนะ :mc4: :mc4:
แวะมาบ่อยๆนะ :bye2:
-
ขอดูรูปด้วยคนคับ แหะๆ
นี่คับเมลล์ donut-chinchanอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
หวัดดีครับ พี่หมอต้น กับ พี่นายช่างภีม
พอดีผมเพิ่งตามอ่านเรื่องนะครับ
เพิ่งอ่านวันนี้
อ่านนจบเลย
สนุกมากๆๆ ครับ
น่ารักด้วย
ตอนหลังๆ ก็บีบอารมณ์มากมาย
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย
สงสารพี่หมอต้น
เฮ้อ...ถ้าเป็นผมนะ
รู้ดำรู้ดี ฉะกันไปตรงนั้นละ
ไม่ทนใจเย็นเหมือนพี่หมอต้นหรอก
พี่หมอต้น เป็นคนดีมากกกกกกกกกกก
เป็นกำลังให้ทั้งพี่หมอต้น กับพี่ภีมนะครับ
รักกันนานๆ เน้อ....
เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ ครับ
ไม่ไหวละ ชอบบบบบ
อ่านแล้วอยากมีแฟนแบบนี้มั่ง
รอตอนต่อไปครับ
ปล. ผมว่า พี่หมอต้น กลับมาอ่านต่อก่อนดีไหมเนี้ย
รอพี่ช่างภีมนะ คงอีกนานแน่ๆ เรย เพราะต้องเคลียร์งานอีกอ้ะ เอิ๊กส์
-
oa_koอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
o13
-
:a3: :a3: โย่ววว ดีครับมาเม้นให้ละ ตามอ่านมานาน 55555+ :a11: :a11:
-
:oni2: poom_yureeอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com :o8:
-
:o :o :o
เอิ๊กๆเมล์ยังตกกันเกื่อนเลยหรอเนี่ย o2 o2 o2
ลบๆมังก็ได้น่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบบ :serius2: :serius2: :serius2:
-
อ้าว อ่าว อ้าว ดีกันแล้ว ยินดีด้วย
เห็นเค้าก็ว่ากันว่า ผัวเมียตีกัน เด๋วก็หาย
ไหมล่ะ จริงซะด้วย o13
นายช่างภีม โชคดีจริงๆ ที่มีแฟนเป็นหมอต้น :a2:
-
โอ้ ตามอ่านจนจบแล้ว
เหนื่อยจิงๆ
= = o2
ไม่มาอ่านแปปเดียว
มาเยอะมาก
คราวก่อนเคยอ่านไว้ก่อนไปต่างประเทศ
ไม่ได้เม้นให้เลย
คราวนี้กลับมาอ่านจนจบ
มาเม้นรวบยอดเลยละกัน :o8:
พี่หมอต้นกับพี่ภีมน่ารักมากๆเลย
โกรธกันงอนกันเป็นเรื่องธรรมดา
ถือว่าเพิ่มความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
:oni2:
มาลงนาม(เมล)ไว้ด้วยคน
อย่าลืมแอดมานะฮับ
kalin_guzอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
มาดูคนอื่นหวานนานแล้ว
ขอตัวไปหวานกับคนของตัวเองบ้าง
:bye2:
-
แวะเข้ามาขอบคุณสำหรับ รูปหล่อๆน่ารักๆ ของทั้งคู่ :L2: :L1: :กอด1:
แต่เสียดายจังเมื่อวานคนเยอะเลยไม่ค่อยได้คุยด้วย ผมก็เลยเตลิดไปไกล อ่ะอ่ะอ่ะ :o8: :m13: :m1:
-
ดีใจด้วยคร้าบบ
อยากเห็นด้วยๆอะ
nut2400อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
:o8:
-
อยากเห็นมากกกกกกกกค่า ninee_nalineeอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ทิ้งด้วยๆๆ
ดีกันแล้วเหรอ
คึคึ
:o8: :กอด1:
ป้านิ รวดเร็วทันใจ จะเอาพี่ภีมกะพี่ต้นไปเก็บไว้ในสต๊อกอีกหรอ :laugh: :laugh:
ดีใจด้วยค๊าบพี่ภีม ขอให้ร๊ากกกกกกกกกกกกันไปนาน ๆๆๆ
-
:m13:อาโหยๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีจายด้วยนะคร้า อิอิ :m4:
มาจิ้มกะเค้าโด้ย อยากเห็นอย่างแรงงงงงงงงงงง 55+
yupa_dbnอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
มีความสุขมากๆน้า
-
น้องต้น หายไปไหนเนี่ย เป็นหมอป้ายแดงคงจะยุ่งน่าดู อิอิ ยังไงก็addพี่มาหน่อยละกัน จะถามเกี่ยวกะเรื่องการโพสต์เรื่องด้วยอ่ะ dom_dom007อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ดีกัน ก็ดีแล้วค่ะ อยากเห็นน้องต้นผู้แสนดีด้วยจ้า bluvblove@ hotmail.com
-
:m25: :m25: :m25:
อร๊ายยยยตามอ่านทันซักที
อร๊ายยยยยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ไม่มีอะไรจะบอก
อร๊ายย
อยากมีผัวแบบภีม มั่งจัง
อร๊ายยยยย
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
ชั้นไปขุนตัวเองให้อ้วนก่อน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่หนูไม่ได้เปนหมอนะคะ
อร๊ายยยย สมองหนูมันตันๆ
เลยได้แค่เรียน อักษร
อร๊ายยยยยยยยยยยย
กรีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
-
แล้วคราวนี้ก็อย่างอนกันอีกนะ
ป้าขอดูมั่ง adisak85อย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
เป็นกำลังใจให้ทั่งคู่นะครับ
:กอด1:
-
อ่านทันแล้ว :a2:..
พี่หมอต้นสุดยอดใจกว้าง+เข้มแข็ง+ฯลฯ สรุปว่าเจ๋ง o13 ชื่นชมๆ :m1:
พี่ช่างภีม.....(เอาไว้รออ่านของพี่ภีมก่อนค่อยว่ากัน) แหะๆๆ :m23:
ขอให้พี่ทั้ง 2 คนรักกันนานนนนนนนนนนนนนนนนนน :L1: :L1:
ขอบคุณที่ลงเรื่องราวดีๆ มีแง่คิดตลอดให้อ่าน..
ขอชมพี่หมอต้นน่ารักมากกกกก :m1:
พี่ช่างภีมต้องไปทำงานไกลๆ สู้ๆ นะค่ะ..
ปล.ขอดูรูปด้วยนะค่ะ :m23:
tokyo_halfอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ขอดูรูปด้วยค่ะ
panidaammarakอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
thank you ^^
-
ติดมาก....อ่านรวดเดียวถึงหน้า 39 แล้ว
แต่ต้องรีบกลับบ้าน..เลยมาเม้นท์ก่อนนะคะ...
สนุกมาก...เลย
และเชื่อมั่นว่าเราได้คุณหมอที่ดีมากๆ มาแล้วคนหนึ่งล่ะ
เพราะเป็นคุณหมอต้นเข้าใจคนมากๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..โดยเฉพาะเรื่องเรียน..แต่อย่าหักโหมมากนะคะ..
:L2: :L2:
เดี๋ยวจะกลับไปไล่อ่านที่บ้านให้ทันเลย... :bye2:
-
มาลงทะเบียนค่ะ ยังทันป่าวเอ่ย :m23:
-
แอดด้วยนะครับ
apiwut_owอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อย่างอนนานนะครับ
-
เย่ๆๆ
ดีกันแล้น
ขอดูรูปด้วยคนค่า อิ อิ
matsumoto_ployอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ดีใจด้วยนะคับ ดีกันแล้ว
หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะคับ
รักกันใว้นะคับ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะคับ :L2:
-
เย้!! ในที่สุดก้ออ่านทันสมดั่งตั้งใจ เยสส :a2:
ทำให้ฉุกคิดอะไรได้ในหลายๆ อย่าง...
เพราะกำลังอยู่ในภาวะจิตตกอย่างรุนแรง...
พออ่านแล้วคิดว่า บางทีความอดทน และเวลา อาจจะช่วยให้อะไรดีขึ้นก้อได้
หมดต้นอดทนสุดยอด
o13
อยากทำได้มั่งจัง แต่ช่วงนี้ฟุ้งซ่านมากมาย.... :sad2:
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...
หุหุ โดยเฉพาะ..คำขู่ของนายช่างหลังจากไปทำงานที่แท่น...
แอบสงสารหมอต้นล่วงหน้า..ศึกครั้งนี้ท่าจะใหญ่หลวงนัก
-
โอ้ ตามอ่านจนจบแล้ว
เหนื่อยจิงๆ
= = o2
ไม่มาอ่านแปปเดียว
มาเยอะมาก
คราวก่อนเคยอ่านไว้ก่อนไปต่างประเทศ
ไม่ได้เม้นให้เลย
คราวนี้กลับมาอ่านจนจบ
มาเม้นรวบยอดเลยละกัน :o8:
พี่หมอต้นกับพี่ภีมน่ารักมากๆเลย
โกรธกันงอนกันเป็นเรื่องธรรมดา
ถือว่าเพิ่มความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
:oni2:
มาลงนาม(เมล)ไว้ด้วยคน
อย่าลืมแอดมานะฮับ
kalin_guzอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
มาดูคนอื่นหวานนานแล้ว
ขอตัวไปหวานกับคนของตัวเองบ้าง
:bye2:
ขออนุญาตเจาะไข่น้า...หุหุ :o8: :o8:
-
อยากเห็นมากกกกกกกกค่า ninee_nalineeอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เสร็จอีกราย :m4: :m4:
ขอเจาะละน้า... :o8: :o8:
-
ขอดูก่อนอ่านบางจิคับจะได้เพิ่มรสชาติในการอ่าน :m1:
attawongsakornอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
edit....ตามอ่านทันแล้วเล่นเอาป่วยเลย
อ่านจนตาลายปวดตาเป็นไข้เลย แต่ว่ามันหนุกจน
หยุดอ่านไม่ได้จริงๆ ขอดูรูปด้วยคนนะคร๊าบบ
-
เค้าก็อยากได้อ่ะคับพี่ภีมพี่ต้นส่งมาให้เค้าดูด้วยนะคับ ขอบคุณคับบบ
-
ลงใต้ไป 2 อาทิตย์ กลับมา อ๊ากกก
ทะเลาะกัน???
เฮ้ออออ ถ้าได้ลองว่า ชวนหมอต้นไปเที่ยวRCA เปิดหูเปิดตาดีกว่า นายช่างภีมไม่รู้หรอกเพราะอยู่กลางทะเล
แล้วมันจะสนุกไหมละท่าน
ทำไปได้ ไม่เคยมีคนเค้าบอกหรอว่า เกรงใจเมียท่านเข้าไว้ แล้วชีวิตจะได้ดี
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ทีหลังอยากไปไหนก็บอกให้รู้ แค่นี้แหละ อย่าแอบไปเลยนายช่าง เพราะกลับมาคงปวดหัวกับการตามง้อจนเหนื่อยแน่ๆ
ตั้งใจทำงานและฝากดูแลหมอต้นด้วยนะค่ะ
kana9432อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ฝากๆๆๆ อยากเห็นคนที่ทำให้หมอต้นร้องไห้มากมาย
:a2:
-
เพิ่งอ่านจบแบบรวดเดียวตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินข้าวเลย ตาลายมากๆ ขอรูปด้วยคนน้าตะเอง ่jerawan.modอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com จุ๊บๆ
-
มะได้เข้ามาอ่านเรื่องพี่ต้นกับพี่ภีมตั้งนาน เพราะมัวแต่วุ่นๆ 55
อ่านดูก็แอบบงงไปทะเลากันตั้งแต่มะไหร่หว่า แต่ตอนนี้คืนดีกันแล้วก็ดีใจด้วยนะคร้าบ :L2:
แล้วก็เห็นปรากฎการณ์เมลล์ตกมากมายเลยแฮะ :laugh:
ว่าแล้วเราก็เนียนๆ ทำตกไว้บ้างดีกว่า อิอิ
doraemon_gunอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com นะคร้าบ อิอิ
ตอนนี้ก็กำลังเตรียมตัวเตรียมใจที่จะไป offshore อยู่ :oni1:
-
อ่านทันแล้ว ดีใจจัง เมนท์ครั้งแรกเลย :o8:
ขอสมัครเป็นแฟนคลับหมอต้นนะค่ะ
:กอด1:
คุณหมอ กะ นายช่าง
-
เย้...ตามมาเจาะ...รีบนอ่ะ :a2:
-
อะ เพิ่งตามอ่านจนจบ ติดตามมานานละ
ขอรูปด้วยคนนะครับ
detectiveboysอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
อ่านมานานแล้ว อยากเห้นเหมือนกันอ่า
babilon.assosika-Pzaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
นะคับ อยากเห้นอ่า :oni2:
-
ติดตามอยู่ตลอดนะค๊า
-
คืนดีกันแล้ว~~~
ยินดีด้วย :mc4: :mc4:
อยากเห็นด้วยคน :oni2:
เห็นให้เมลกันเยอะ
ระวังสแปมเมลด้วยนะ :a4: :a3: :a11:
-
คิดถึงหมอต้นจังเลย เข้ามาทักทายบ้างซิ
แอบอ่านมานาน วันนี้โพสต์ใหญ่เลย
วันหลังเอาที่เราแต่งมาลงบ้างดีกว่า
ฝากเมล์ ไว้เพราะอยากเห็นคนที่ทำหมดต้นร้องไห้ ห้ามทำอีกนะ
เราเป็นองค์รักษ์พิทักษ์ หมอต้น
sirirat_mee74@yahoo.de
-
ไม่ได้เข้ามากระทู้นี้ตั้งนาน
เหอๆ
พึ่งรับทราบเองว่าเกิดอะไรขึ้น
เชยมากๆ 5 55 5
ตอนที่ได้อ่านช่วงที่ภีมแอบมีกิ๊ก หนูโคตรเสียใจเลยอะ(เหมือนเป็นส่วนหนึ่งเลย ^^) แล้วแบบพี่หมอต้นก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรอะ พอผ่านมาได้ ก็เกิดเป็นความรักดีๆในปัจจุบัน
มีอะไรก็ใจเย็นๆนะคะ เพราะยังไงก็รักกันมาตั้งนานแล้ว อย่าเอาอารมณ์เพียงชั่ววูบมาตัดสิน
แล้วก็ดีใจด้วยมากๆค่ะ ที่พี่ๆทั้ง2คนกลับมาดีกันแล้ว
รักพี่ๆนะคะ ดูแลตัวเองด้วย
reu_ahaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อยากเป็นหมอแบบพี่ต้น แล้วก็อยากเป็นนายช่างแบบพี่ภีม
-
มะได้เข้ามาอ่านเรื่องพี่ต้นกับพี่ภีมตั้งนาน เพราะมัวแต่วุ่นๆ 55
อ่านดูก็แอบบงงไปทะเลากันตั้งแต่มะไหร่หว่า แต่ตอนนี้คืนดีกันแล้วก็ดีใจด้วยนะคร้าบ :L2:
แล้วก็เห็นปรากฎการณ์เมลล์ตกมากมายเลยแฮะ :laugh:
ว่าแล้วเราก็เนียนๆ ทำตกไว้บ้างดีกว่า อิอิ
doraemon_gunอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com นะคร้าบ อิอิ
ตอนนี้ก็กำลังเตรียมตัวเตรียมใจที่จะไป offshore อยู่ :oni1:
เหมือนกันเลยค่ะ
ขอให้พวกพี่รักกันมากๆนะคะ
:c5: :กอด1: :c5:
-
อ๋อย อ่านทันซะที o7
คุงหมอต้น สู้ๆ ความรักมักมีอุปสรรค แต่ถ้าเราผ่านมันไปได้ :a1:
ส่วนนายช่างภีม อย่าคุงหมอเสียใจ มากนักซี่ เดวคุงหมองอน
ไปหาใหม่ :oni1: แย่เลยน๊า :sad2:
ยังไงเวลามีเรื่องกันก็รีบๆ ปรับความเข้าใจกัน :o8:
ทางที่ดีอย่ามีเลยดีกว่าเนี่ยเรื่อง เนอะ o13
:bye2:
-
เผด็จศึกกันถึงไหนเนี่ย
ยางม่ะมาต่อกานอีก :o12:
-
อ่านทันแล้ว!!!
วันเดียวจบ
ชอบมากๆเลยอะ จิงๆแล้วชีวิตนี่มันก็เหมือนนิยายจิงๆเลยเนาะ
อ่านเรื่องของคุณแล้ว หยั่งงี้เค้าเรียกบุพเพอาละวาดคับ คิดดูสิมาเปนเมทกันซะงั้นอะ
ยังไงก็ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆนะคับ
เออแล้วเพื่อนๆสี่สาวเปนไงมั่งอะคับ แต่ฝากบอกพวกเธอด้วยว่าน่ารักมากคับ
ps. ขอตกเมลล์ด้วยคนดิคับ อยากเห็นคุณๆทั้งสองอะคับ
eeearnnnอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
แล้วจะรออ่านต่อนะคับ o13
-
:oni1: :oni1:
วิ่งเล่นคอยตอนเผด็จ :laugh:
-
:m15: :m15: :m15: ภีมไปแล้วอ่ะ...ร้องไห้จนตาบวมหมดแล้ว..ทำไงดีอ่ะ มันคิดถึงอ่ะ ฮือออออ :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
:กอด1: :กอด1: ปลอบใจหมอต้น :กอด1: :กอด1:
-
ต้นนนน เหงาก็โทรไปหาจิ สมัยนี้เทคโนโลยีทันสมัย อีกไม่กี่อาทิตย์ ภีมก็กลับมาแล้วน้า ถ้าเหงาก็มาคุยกันได้นะ :กอด1:
-
โอ๋ๆ :กอด1:
-
:m15:
โอ๋ๆๆ
คุงหมอต้น
อย่าร้องไห้เรยนะค้าบบ
-
โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะ :L2:
-
คิดถึงเขาก็โทรหาชิคับ คุณหมอต้น นึกเสียว่าเขาไปทำงานเพื่ออนาคตของหมอกับช่างภีมชิคับ ยิ้มเข้าใว้คับ :oni1: :oni1: :L2:
-
เอ่อ ในที่สุดก็อ่านหมด o7
นั่งอ่านตั้งแต่ตี 3 ยัน 8 โมงเช้า ทรหดจิงๆเรา ให้ตายเถอะ :a2:
ก่อนอื่นขอบอกว่าอึ้ง+นับถือ หมอต้นจิงๆที่ทนได้เป็นปี ตอนนั้นอ่านไปน้ำตาร่วงเผาะๆเลย
แค่ที่เขียนมายังเศร้าขนาดนี้ แล้วหมอต้นบอกว่าจิงๆเศร้ายิ่งกว่านี้อีก อ่านแล้วแอบเคืองพี่ภีมมากมาย
เป็นเราคงเลิก เพราะเป็นพวกความอดทนต่ำกว่ามนุษย์ทั่วไปอยู่หลายขุม :m23:
ว่าแต่ อันนี้อยากรู้มาก ตอนวาเลนไทน์ที่เอาตัวเองผูกโบว์ อยากรู้ความรู้สึกของทั้งสองคนจังค่ะ
แบบว่าหมอต้นคิดยังไงอ่า แล้วอายมั้ย คือเราอ่านแล้วหน้าแดงเลย อายแทนอ้ะ :o8:
เคยอ่านเจอแต่ในการ์ตูน ไม่คิดว่าจะมีใครทำจิงๆ o13
อยากเห็นรูปด้วยคน ขอตอนนี้จะทันมั้ยเนี่ย (ไม่เป็นไร เราหน้าด้าน ขอไว้ก่อน :m29:)
ปล.ถ้าคิดถึงก็โทรหาพี่ภีมสิคะหมอต้น เพราะพี่ภีมก็คงคิดถึงหมอต้นด้วยเหมือนกันแน่ๆ :L1:
-
ขอด้วยคน
ทันม่าทัน ม่ารุ
ปลอบพี่ต้นหน่อย :กอด1:
คิดถึงพี่ภีม ก็ โทรหาซิค่ะ
:c5:
-
:กอด1:ให้กำลังใจน้องหมอต้น
-
โอ๋ๆ หมอต้น ไม่ร้องนะ
สู้ๆ
เดี๋ยวก็กลับมา
-
พี่หมอต้นนนนนนนนนน
อย่าร้องน้า เดี๋ยวช่างภีมก้อกลับมาแย้วววว
ช่วงนี้ก้อไปลัลล้า ซ้าน้าคร่า :oni2: :oni2:
ขอรุปด้วยคนน้าคร่า :oni3: :oni3: :oni3:
-
:กอด1:อย่าร้องสิหมอต้น ภีมไปทำงานนะ และภีมก็คงคิดถึงหมอต้นเช่นกัน เป็นกำลังใจให้ตลอดนะ :L2:
-
อ๊ากกก ในที่สุดก้อ มารธอน อ่านทันเรื่องของพี่ หมอต้น ก่าพี่ภีม ค้าบบ
เหนื่อยๆ คิคิ
ขอเปนแฟนคลับ ติดตามเรื่องนี้ด้วยคนนะงับ
พี่หมอต้นก่าพี่ภีมสู้ๆ งับป๋ม :a1:
พี่ภีม ไปทำงานแปบเดวกะกลับแล้วฮะ พี่หมอต้น
ไร้วาจาจะกล่าวแล้ว ไว้มาทักทายใหม่ฮ้า คิคิ :laugh: :laugh:
-
โอ๋ๆๆๆๆ หมอต้นนน
อย่าร้องให้น๊า ช่างภีมต้องไปเก็บเงินสู่ขอหมอต้นน๊า เลยต้องไปไกลลล
ถือว่าเป็นการพิสูจน์ วันเวลาพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คนเน้อออ
กลับมาจะได้ คิดถึงและแสดงออกความรักกันเยอะๆๆๆไงงงง อิอิ :กอด1:
-
:กอด1:ไม่ต้องกลัวเหงานะค่ะ
มาคุยกะพวกเราทุกวัน ก็หายเศร้าเองแหละ
เดี๋ยวพี่เค้าก็กลับมาใช่ป่ะล่ะ อย่าเศร้าปายเลย o13
-
:bye2:นายภีม ตั้งใจทำงาน ขยันเข้าไว้ เก็บเงินมาแต่งหมอต้นไวๆ เน๊อ
-
:กอด1: :กอด1:
เหงา ก็เข้ามาคุยกันบ่อยๆจิ น้า :m13:
-
:กอด1: มาปลอบน้องต้น
คนที่เหงาคงไม่ใช่แค่น้องต้น นายภีมก็คงเหงาเหมือนกัน
แล้วก็คงรู้ว่าน้องต้นเหงา แต่นายภีมมาปลอบน้องต้นไม่ได้
ฉะนั้น อย่าร้องไห้มากนะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: (อีกหลายๆ ที นายช่างไม่อยู่ทางสะดวก :laugh:)
-
มานั่งอ่านเรื่องนี้ใหม่ ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ชอบมากๆ
น้องต้น...อย่าร้องไห้คิดถึงภีมมากจนไม่เป็นอันทำอะไรนะ
ภีม...เองก็คงคิดถึงต้นมากเหมือนกัน เชื่อเถอะ
ทำใจให้มีความสุข รอวันที่จะมาพบกันดีกว่า
เป็นกำลังใจให้ น้องต้นและน้องภีม :L2: :L2: :L2:
-
:L2: :L2: :L2:
-
พี่หมอต้น
สู้ๆนะคะ
ยังไงรักก็ส่งหากันตลอดนะ ^^
-
สวัสดีค่ะหมอพี่ต้นกับนายช่างพี่ภีม :m13:
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้หลังจากที่ไม่ได้เข้าบอร์ดมานานมากมาย ละก็ติดเลย เอิ้กๆ
อ่านละหยุดไม่ได้ (กัม) นั่งอ่านตั้งแต่บ่ายโมง เพิ่งจบมะกี้
อ่านไปละได้แรงบันดาลใจในการลดน้ำหนักอีกครั้ง แง่งๆ วันนี้เลยมะกินข้าวเย็น เหอะๆ
สนุกได้อีกกกก มะไหวละ แต่แอบสารภาพว่า ในเรื่องช่วงที่เศร้าๆจะรีบอ่านผ่านๆ เจ็บตาม แหะๆ
แบบว่า ยังทิ้งเมล์ได้อยู่ป่าวคะ ช้ามากมายอ่ะ เป็นเดือนละ - -*
เมล์นะคะ
...
...
...
นายช่างพี่ภีมไปทำงานแล้ว หมอพี่ต้นก็สู้ๆนะคะ ตั้งแต่เจอกันไม่เคยห่างกัน ต้องไม่ได้เจอกันนานแบบนี้
ก็คงเศร้าเป็นธรรมดาอ่าเนอะ เหงาๆก็มาคุยๆเล่นๆในบอร์ดนะคะ เพื่อนๆพี่น้องๆมากมายนะงิ
อย่าลืมแอดมานะคะ จุ๊บๆหมอพี่ต้นค่ะ :กอด1:
-
ขอด้วยคนๆๆๆๆ
อย่าลืมแอดมานะ ^^
ขอบคุนมากๆๆ
-
:กอด1: ปลอบใจหมอต้น
ภีมไปทำงานที่แท่นก็คงเหงาแย่อยู่ไม่น้อย การติดต่อสื่อสารก็ยากเอาการอยู่
กว่าจะหามุมที่มีสัญญาณโทรศัพท์ได้คงไม่ง่าย วันๆๆ ก็อยู่กับท้องทะเลและหมู่ปลา โดยเฉพาะฉลามใต้แท่น
กว่าจะเปลี่ยนผลัดกลับมาคงคิดถึงกันมากๆๆแน่ๆๆ
ช่วงนี้หมอต้นคงต้องดูแลรักษาตัวเองให้แข็งแรง เวลาภีมกลับมาจะได้..... ให้หายคิดถึง 55555
-
:กอด1: อย่าร้องเลยน้า เด๋วพี่ภีมก็กลับมานะ (แอบกอดตอนพี่ภีมไม่อยู่ เด๋วอยู่แล้วม่ได้กอด) อย่างที่ชาวเล้าบอกอ่ะ โทรหาคุยกานน้าอาจจะไม่หายคิดถึงแต่ก็บรรเทาได้อ่ะนะ อย่าร้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้า หาไรทำก็ได้ จาได้ไม่คิดมากน้า
-
ขอรูปด้วยคนคะ
ขอบคุณคะ
-
โอ๋ๆๆๆ มาอยู่กะหนูม่ะ :กอด1:
-
หมอต้นเท่ร๊ากกกกก....โอ๋ๆอย่าร้องไห้ไปเยย :m13:
เด๋วนายช่างจาเป็งห่วงนา ตอนนี้ไอ่ภีมมันก็คงคิดถึงน้องหมอต้นเหมือนกันล่ะ
แล้วไหนมันยังต้องปรับตัวให้ชินกับการไปทำงานไกลๆอ่ะ
เป็นกำลังใจให้มันดีก่าน้องหมอต้น สู้ๆ เข้มแข็งๆเด้อ :a2:
-
โอ๋ๆๆๆ ~ ไม่ร้องๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึงก็โทรหาซิค่ะ พี่ภีมก็คิดถึงพี่ต้นเหมือนกัน
เดี๋ยวพี่ภีมก็กลับมานา ~
คุยกับพี่ๆน้องๆในเล้าก็ได้จะได้ไม่เหงา พี่ภีมไม่อยู่ก็รักษาสุขภาพด้วยน่ะจ๊ะ
เข้มแข็งไว้ ทาเคชิ!!! เฮ้ยไม่เกี่ยว :a6: สู้ๆ หมอต้น สู้ๆ :a2: :a2: :a2:
-
เข้ามาปลอบใจพี่หมอต้นคับ
:L2: :L2:
เดี๋ยวพี่ภีมก็กลับมาแล้วคับ
-
เข้ามาปลอบใจและเป็นกำลังใจให้หมอต้นนะครับ
โทรไปหาเขาสิครับ ไม่ก็คุยเอ็มแบบผ่านเว็บแคมก็คงจะคลายความคิดถึงไปได้บ้าง
สู้ๆนะครับพี่หมอต้น o13
อ้อ ขอดูรูปด้วยคนนะครับ(ยังจะทันไหมเนี่ย :laugh:)
ขอบคุณนะคับ :bye2:
-
ขอรูปด้วยนะคร้า
^________________^...หมอต้นสู้ๆคร้า !!!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เอ้าน้องต้นน ภีมไปแท่นแล้วหรือค้าบบบบ อย่าคิดมากน่า เดี๋ยวขึ้นฝั่งมาก็ได้พักนานแหละ สู้ๆๆนะค้าบบบ :mc4: :mc4: :pig4: :pig4: :pig4:
พี่โจโจ้
http://jonathan2624.RejuvenateTour.com
-
:a1:
-
พี่หมอต้นอดทนน้าาา
ความรักของพี่สองคน สุดยอดมากโดยเฉพาะพี่หมอต้น
o13
อย่าร้องไห้น้า ^^,,
-
hihi
give me your pic :m15: :m15: :m15:
-
ถึงหมอต้นคับ.......ภีมไปอยู่บนแท่นกลางทะเลอย่างนั้น เป็นเวลานานๆ แล้วเวลาภีมรู้สึก.......
จะทำไงอะ หมอต้นคงต้องหาวิธีช่วยภีมแล้วล่ะ
กระผมขอเสนอ CAMFROG น่าจะสามารถช่วยหมอต้นกับช่างภีมได้นะ ลองดู
-
มาเป็นกำลังใจให้หมอต้นน้า
เวลาผ่านไปเร็วจะตาย เเป๊บๆๆๆนะหมอต้นน้า
:กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:
-
ใจเย็นๆ นะคะคุณหมอต้น
แก้วเป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ
ถ้าคิดในแง่ดี การที่เราห่างกัน ก็อาจทำให้ความรักเพิ่มขึ้นได้ น้าาาาาา
:L2:
-
เอาน่าพี่หมอต้น เดี๋ยวก็ชินค่ะ หนับหนุนให้เล่น แคมฟร๊อค ฮ่าๆๆๆๆ
เผื่ออาจจะมีตอนเด็ดๆมาฝากคนชาวเล้า เหอะๆๆ
-
เย้ๆๆๆ ตามอ่านทันแล้ว :m4:
เป็นกำลังใจให้หมอต้นค่ะ :L2:
อยากเห็นรูปคนน่ารักกับคนหล่อด้วยคนค่ะ อิอิ :o8:
:กอด1:
-
:m13: :m13: ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะคับ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงภีมอยู่ :o8: :o8:
มีเรื่องให้ทุกคนช่วยนิดหน่อยคร้าบบ คือน้องสาวของภีมเข้าประกวด Miss Slimming U-Challenge 2008
อยากให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจและช่วยโหวตน้องสาวภีมด้วยนะคับ ตามลิงค์นี้เลย
http://www.thailanduchallenge.com/miss_slim60detail_v1.asp?IDX=26
น้องเพี๊ยช หมายเลข 26 นะคร้าบบบบบบ :m1: :m1: :L1: :L1: :L1:
-
พี่สะใภ้เชียร์ขนาดเนี๊ยะ ok 1vote
-
1 vote
ว่าแต่ Miss Slimming เนี่ย ประกวดกันทำไมรึ :confuse: อ่านชื่อล่ะไม่เก็ตเลย
-
อ่าน ทันแล้วเอาป่ะ 1 โหวต งงเมื่อรีบนเลยเค้าประกวดไรกันง่ะ :confuse:
-
เอา ไป เรย 1 โหวต
:bye2:
-
ช่วยโหวต1ค่ะ ว่าแต่ประกวดอะไรหรอคะ
slimming ? เพรียว? รึเปล่า เดามั่ว แห่ะๆ :o8:
-
ไปโหวตให้น้องสาวภีมแล้วจ๊ะต้น
สวยน่ารักเรียนก็เก่ง
-
โหวต แว้ว :a3:
-
:oni2: โหวตๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อพี่ต้น และพี่ภีม 55++ ( :m28: แล้วตกลงเราโหวตให้ใครเนี่ย น้องพี่เค้า หรือว่าพี่เค้า :m21:)
miss u
-
VOTE แล้วค่า
น้องเพี๊ยซ น่ารักจัง
-
1 โหวตจ้า :mc4: :mc4: :mc4: เพื่อน้องหมอต้น :m1: :m1:
-
ป๋า
ป๋าไม่มาทำไมไม่บอกกก มาลวงมาหลอกฉันเล่นทำไมมมมมมม
โอ้ คนไม่ใจ ฉันทนไม่ไหวแน่ๆๆๆ :laugh:
-
ลืมอะไรไปกันหรือเปล่าเอ่ย
ที่ตาเฒ่าเรย์บอกว่า......
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
อิอิ
อิเจ้
-
ไปช่วยโหวตให้แล้วนะค๊า :m13:
คิดถึงหมอต้นกะนายช่างภีม
:กอด1:
-
หมอต้นขอไรก็ให้หมดแหละ ~ :กอด1: :กอด1:
-
โหวตแล้ว :a1:
-
:oni1: สวัสดีนะต้น
เค้าขอเรียกตัวเองว่าต้นเฉยๆนะ คงไม่ว่าไรนะ
เค้าก้อกำลังเรียนหมออยู่เหมือนกัน แต่คนละมหาลัยกะตัวนะ
สารภาพตรงๆเค้ายังอ่านไม่ถึงตอนที่ตัวลงถึงตอนปัจจุบันนะ
เพิ่งมานั่งอ่านวันนี้วันแรก
แต่พรุ่งนี้เค้ามีเลคเชอร์เช้า แล้งก้อมีงานกลุ่มต้องไปพรีเซนต์อาจารย์ด้วย
หันไปดูเวลาแล้วสะดุ้งเลยอ่ะ แบบว่า... จะตีหนึ่งแล้ว เค้ายังทำงานของพรุ่งนี้ไม่เสร็จเลย ตายแน่ช้านนนน โฮๆๆๆๆ
เค้าเลยยังอ่านไม่ถึงตอนล่าสุดนะ ขอโทษด้วยจริงๆนะ
แต่ว่า...เค้าแวะไปโหวตให้เพี๊ยตแล้วนะ
น้องสาวของภีมน่ารักมากๆเลยอ่ะ
ชักอยากเห็นภีมขึ้นมาเลยอ่ะ อยากเห็นต้นด้วย
อ้อ... เค้าเป็นผู้หญิงนะ มะใช่ปู้ชาย ลืมบอกไปเลย
ที่เค้ามาเล่นบอร์ดนี้้ได้ เพราะเค้ามีเลือดวายสูบฉีดเต็มตัวเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ
แต่ที่คณะเค้ารู้สึกจะไม่เห็นมีใครรู้จักบอร์ดนี้เลยนะ หรือมี..แต่เค้าไม่รู้อ่า
พอดีเค้าอยู่บ้านอ่ะ ไม่ได้อยู่หอที่คณะ ไม่ค่อยรู้เรื่องเพื่อนๆที่คณะเท่าไหร่อะ
เค้าแบบว่า... ค่อนข้างจะ.. ยังงัยดี
คือเค้าต่างกะต้นอ่ะ
ตรงที่เค้าไม่ได้อยากจะเป็นหมอน่ะ
เรียนเพราะที่บ้านอยากให้เรียน ทุกวันนี้เค้าเลยไม่ค่อยมีความสุขเลย
อีกอย่างช่วงนี้เรียนหนักด้วยอ่ะ แล้วเค้านะ ยิ่ง ขี้เกียจ บวก โง่ อยู่ด้วยอ่ะ
เฮ้อๆๆๆ แค่คิดว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นแล้วเข้าไปเรียนเค้าก้อเหนื่อยแล้ว ทรมานจัง
แต่เค้าไม่ได้รังเกียจหรือกลัวคนไข้เลยนะ เค้ารู้สึกดีๆแล้วก้ออยากช่วยเหลือนะ < ไม่ได้กระแดะจริงๆนะ อันนี้พูดจริงๆ
เพียงแต่เค้าไม่ค่อยชอบในเนื้อหา แล้วก้อ จริงๆพื้นฐานเค้าเป็นคนขี้เกียจน่ะ
ไม่ชอบวิชาท่องจำอะไรมากมายงี้อ่า เฮ้อๆๆ นี่กลายเป็นเค้าเข้ามาบ่นป่ะเนี่ย
เด๋วงัย เค้าไปทำงานของอาจารย์ก่อนนะ
ถ้าส่วนของเค้าไม่เสร็จ จะเอาไปรวมกะของเพื่อนๆไม่ได้ พรุ่งนี้โดนฆ่าตายคาคณะแน่ๆ
ไปก่อนนะ สู้ๆนะ ทั้งภีม ทั้งต้น โดยเฉพาะเค้า << เพราะได้ข่าวว่าคนหลังสุดมานโง่ เลยยิ่งต้องสู้เยอะหน่อย
ปล... ถ้าพี่ๆเพื่อนๆ คนไหนในบอร์ดได้อ่านนะ เค้าอยากขอบคุณมากๆเลย ถึงเค้าเป็นผู้หญิง แต่เค้าก้อรักบอร์ดนี้มากๆเลยอ่ะ
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่เค้าเครียดหรือเหงา โดยเฉพาะจากเรื่องเรียน ที่นี่เป็นที่ที่เค้าเข้ามาแล้วสบายใจมากๆเลย
เสียดายที่เค้าไม่รู้จักใครในนี้เลย ในเน็ตเค้ามีเพื่อนแต่ที่บอร์ดอื่น แล้วก้อมีแต่เพื่อนผู้หญิงกับผู้ชายอย่างเดียวน่ะ เกือบทั้งหมดเป็นผู้หญิง
หลายคนก้อรู้จักกันมาหลายปี ทุกวันนี้ก้อรักกันดี ทำให้เค้าคิดว่า จริงๆในเน็ตมันก้อมีมิตรภาพที่จริงใจน่ะ เลยท่องเน็ตมาตลอด
แต่เค้าไม่เคยมีเพื่อนที่เป็นเกย์ในเน็ตมาก่อนเลย เค้าเลยไม่กล้าทักใครที่นี่
แต่เค้าเห็นคนที่นี่รักกันดีมากๆเลย จากการรีพลายต่างๆ
ทำให้เค้ารู้สึกรักบอร์ดนี้ด้วย ถึงแม้เค้าจะไม่ค่อยมีส่วนร่วมอะไรในบอร์ด << ขอโทษด้วยง้าบบบ
ว๊ากๆๆ แย่แว้วๆๆ ตีหนึ่งกว่าแล้ว ไปปั่นงานก่อนนะ << ได้ข่าวว่ายังไม่ได้เริ่มเลย แล้วคืนนี้จะได้นอนม้ายยยยย???
แล้วเค้าจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆน้าจ้า ต้น กะ ภีม :bye2:
กลับมาแก้อีกครั้ง... ลืมไปอย่างนึง
ประทับใจ ยูสตัวเองจังเลยอ่ะต้น คิดได้งัยเนี่ย ยูสเนี้ย สมกะที่เรียนหมอจริงๆ :oni1:
-
vote ให้แล้วนะคร๊า
:m1:
-
โหวตให้แล้วนะฮะ
:m12: :m12:
-
1 vote ka
-
1 โหวตนะคะ พี่หมอต้น ^^
-
โหวตให้แล้วนะครับ
น่ารักดี อิอิ
-
น้องต้นน่ารักมากมาย มิน่าเจ้าภีมหวงนักหนา อิ อิ อิ :m13:
-
:m12: :m12: :m12: :m12:
พี่ต้นน่ารักกกจางงงงงงงงงงงงงงงง
คุคุคุคุคุ :m32: :m32: :m32: :m32:
อย่าลืมเน้อออออ ยอดโหวตทะลุเป้ามะรัยยล่าก้ออออออออออ
หึหึหึ ใกล้เเระๆๆๆๆค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ o13 o13 o13 o13
-
:m4:...โหวดไปแล้วนะทั้งบ้าน..5 โหวด... :m4:
-
โหวตให้แล้วนะคะ
:m1:
ปล. คุณ yiyo อยู่ม.ไหน ?
เดี๋ยวชี้ตัวให้ว่ามีใครเป็นสาววายมั่ง (555+)
เพื่อนเค้าเรียนแพทย์เกือบครบทุกสถาบันแหละค่ะ
-
โหวตแล้วน้าจ้า
หมอต้นน่ารักม๊อกๆ :m1: กรี๊สส ภีมก็น่ารัก อั้ย สมกันดี รักกันนานๆนะคะ :L2:
-
นี่ๆๆ
คุณหมอกะนายช่าง หน้าตาดีไปม้ายยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m32:
-
โหวตให้แล้วค่ะ
-
:a11:
-
^
^
^
^
^
คห. บนหัว
เล่นมะไหร่? หึหึ ทำไมไม่เจออออ
คิดถึงนะที่ร๊ากกกกกกกกกก
ฮ่าๆๆ
:laugh:
-
^
^
^
เล่นตอนบ่ายๆ เนตหอเค้าเล่นไม่ได้อ่ะ
ตอนนี้เล่นมือถือ (พยายามมาก)
T____T
เค้าก็คิดถึงที่รักนะ
มามะ มาหอมทีให้ชื่นอุรา ~
-
:a4:
-
*****************************************************************************************
ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น....(คิดว่าคง)ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด(เหรอ?) ฮ่าๆ
*****************************************************************************************
ประตูบานหนาถูกผมเปิดออกอย่างแผ่วเบา ภายในห้องนั้นยังคงเงียบและมืดเหมือนทุกๆวันที่ผมเพียรเปิดปิดมันมากว่าสองอาทิตย์
ถามว่า…เคยคาดหวังว่าจะเจอแสงสว่างในความมืดมิดนั้นไหม
แน่นอน…ย่อมคิดว่าสักวันจะเจอแสงสว่างตกอยู่มุมใดมุมหนึ่งของห้อง
แต่…ความหวังที่ยังไม่เกิดขึ้นมันก็ย่อมเป็นได้แค่…..ความหวัง….ไม่ใช่ความจริง….
…………….
……….
…..
วันนี้ก็ผ่านไปอีกวันแล้วสินะ เฮ้อ... ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้ ทั้งที่ก็ทำงานมากกว่าเดิมนิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่พักนี้กลับรู้สึกเหนื่อยกว่าเดิมมากโขเลย อาจจะเพราะเข้าเวรดึก ทำงานหนัก roundwardเยอะก็เป็นได้ แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้นผมก็คงใช้ชีวิตประจำวันอย่างยากลำบากอย่างแน่นอน
ที่ผมต้องเข้าเวรดึกดื่นค่อนคืนก็เพราะไม่อยากกลับมาห้องแล้วพบว่าตนเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยไร้เงาของร่างสูงผู้ซึ่งเป็นที่รักของผมเอง……ตั้งแต่วันที่ภีมไปทำงานที่แท่นขุดเจาะน้ำมัน ผมเหงามาก เหงาจนต้องแอบนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน ทั้งที่พยายามทำให้ตนเองไม่ว่าง ทำความสะอาดบ้าง จัดตกแต่งห้องก็แล้ว แต่มองไปมุมไหนมันก็เจอแต่ภาพภีมซ้อนทับไปเสียหมด……เหนื่อยเหลือเกินกับการขจัดความเหงาออกไปจากใจ
พอกลับถึงห้องผมก็เก็บกวาดห้อง อาบน้ำ สรุปเคสผู้ป่วย เปิดโน๊ตบุ๊คออนเอม เข้าบอร์ดและเวบต่างๆ ตามชีวิตประจำวันของผม แต่สิ่งที่ทำประจำหลังจากที่ภีมไปทำงานนั่นคือ การเฝ้าคอยโทรศัพท์จากไอ้ภีม ใครว่าเวลาแห่งการรอคอยไม่มีความสุขกัน สำหรับผมแล้วมันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าบางครั้งจะหงุดหงิดบ้างที่ไอ้ภีมมันโทรมาช้า แต่พอได้ยินเสียงมันเท่านั้นล่ะ ความหงุดหงิดก็มลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ยังไงซะผมก็ชอบแสดงออกไปล่ะว่า…..งอนนนนน ไอ้ภีม ชิ! แต่ก็ไม่มากหรอกพอให้วันนึงๆมีเรื่องคุยกันเยอะกว่าเดิมเท่านั้น จะได้ไม่ต้องวางเร็วๆไงล่ะ หุหุ แต่เวลาก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็วเสมอ จนบางครั้งนึกอยากให้เวลาหยุดนิ่งเหมือนในหลายๆเพลงที่เคยฟังจริงๆ ทั้งที่ในใจก็รู้ว่าวันพรุ่งนี้ภีมก็ต้องโทรหา แต่ลึกๆก็รู้สึกว่าถึงจะคุยกันทุกวันยังไงก็…..เติมไม่เคยเต็ม......สุดท้ายก็ต้องแอบนอนร้องไห้คนเดียวจนผล็อยหลับไปเองทุกคืน
คิดถึงอ้อมกอดอบอุ่นที่มักจะโอบกระชับตัวผมให้แนบชิดตัวภีมเสมอ.....ตั้งแต่วันที่ 3 จนวันนี้ก็ล่วงเข้าสู่วันใหม่ของวันที่ 17 แล้ว ผมก็ยังไม่ชินเสียทีกับการต้องนอนคนเดียวบนเตียงกว้าง....เตียงของเราสองคน...บ่อยครั้งที่กวาดลำแขนไปยังที่นอนข้างกายก็จะพบกับความเย็นชืดไร้ไออุ่นที่คุ้นเคย จนบางครั้งต้องลุกออกไปนอนโซฟาหน้าห้องเพื่อขับไล่...ความคิดถึงที่มีมากเกินจะทนไหวออกจากความรู้สึก
....เฮ้อออ....นี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว ทำไมไอ้ภีมยังไม่โทรมาหว่า....งานหนักเหรอที่รัก ต้นก็ทำงานหนักเหมือนกันแหละ เพื่ออนาคตเนอะตะเอง....เพราะงั้นเค้าจะพยายามเข้าใจตะเองนะ แต่เค้าก็แอบเป็นห่วงตะเอง ไม่อยากให้ตะเองโหมงานมาก เดี๋ยวจะไม่สบาย น้องหมอต้นไม่อยู่ด้วยใครจะเป็นคนดูแล แต่อย่าให้รู้เชียวนะว่าให้คนอื่นดูแลแทนน้องหมอต้น ไม่งั้นล่ะโดนเจื๋อน......แน่ ฮึ!
ตื่อ..ดือ..ดืด (เสียงMSNเวลามีคนทัก)
ทันทีที่ผมออนไลน์ใน MSN ก็มีน้องๆเข้ามาทักทายผมบ้างประปราย แต่เมื่อวานนี้ไม่มีใครทักผมเลยอ่ะ จนต้องเปลี่ยนหัวเอมจาก
...ต้นเหงา...ต้นเบื่อ...ต้นเซ็ง...ต้นท้อ...ต้นน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก...
เปลี่ยนเป็น
...ต้นเหงา...ต้นเบื่อ...ต้นเซ็ง...ต้นท้อ...(มีคนออนเยอะแยะ แต่ทำไมไม่มีคนทักเราเลย)...มันคิดถึงอ่ะ รีบกลับมาเร็วๆสิไอ้บ้า
ก็คนมันเหงาอ่ะครับ จะพยายามทำตัวเข้มแข็งขนาดไหนส่วนลึกในจิตใจก็ยังคอยตอกย้ำอยู่เสมอว่าไม่สามารถคลายความเหงาได้เลย เฮ้ออ....
ผมนั่งคุยเอมฯกับน้องสองคนครับ(คงรู้ตัวนะว่าใคร ฮ่าๆ) ซักพักก็ขอตัวไปคุยโทรศัพท์กับน้องคนนึง ก็คุยไปเรื่อยๆครับ คุยกับเด็กอย่างน้อยก็คลายเหงาได้บ้าง(เป็นน้องผู้หญิงครับ เพราะงั้นไม่มีอะไรในกอไผ่) ระหว่างที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้องเหมือนมีคนมา เหลือบสายตาไปมองนาฬิกาที่ฝาผนังบอกเวลาประมาณ 01.15 น. ใครมาเอาป่านนี้เนี่ย?? ก็เลยขอตัวไปเปิดประตูห้อง
5
4
3
2
1
คิดว่าจะเจออะไรกันครับ.....
.
.
.
.
.
.
.
เพื่อสาวห้องตรงข้ามเองครับ!! โด่...ทำเอาตกอกตกใจหมด
.
.
“อะไรกันต้น...หน้าซีดเชียว......พอดีเราลงไปหาไรกินรอบดึกก็เลยซื้อโจ๊กมาฝาก”
“อ่ะ...อ่อ ขอบใจนะ”
“จ๊ะ ไม่เป็นไรหรอก....ก็ภีมเค้าฝากให้เราดูแลต้นแทนนี่นา หุหุ”
“เราดูแลตัวเองได้น่า....ไม่ต้องห่วงเราขนาดนั้น ภีมมันเว่อร์อ่ะ อย่าไปสนใจมันเลย”
“ได้ไงกัน....ภีมบอกให้เราบำรุงกำลังต้นดีๆก่อนที่ภีมจะกลับอ่ะ ฮ่าๆ......งั้นเราเข้าห้องก่อนนะ.....good night”
ผมได้แต่หัวเราะแหะๆ ตามหลังแม่เพื่อนสาวตัวดี พลางมองถุงโจ๊กร้อนๆแล้วก็ต้องแอบอมยิ้มอย่างอายๆคนเดียว จากนั้นผมก็หมุนตัวกลับเข้าห้องตนเองได้แค่ครึ่งตัว แต่.....ประตูปิดไม่ได้คร๊าบผม รู้สึกเหมือนว่ามีใครมาดึงไว้ เอ๊ะ! หรือว่าเราจะโดนผีหลอก เง้อออ...ตีหนึ่งเองงงง อย่าเพิ่งออกมาหลอกกันดิ ถ้าจะมาก็มาไห้มันดึกกว่านี้หน่อยดิ ตอนนี้ตั้งรับไม่ทัน....นะ นะ อย่าเพิ่งมาหลอกกันเลย ไปดีเถอะนะ
หลังจากที่ผมแอบไล่ผีอยู่ในใจได้สักพักก็รู้สึกถึงการถูกโอบกอดจากทางด้านหลัง...............ใช่เลย! ไออุ่นนี้แหละที่ห่างหายไปกว่าสองอาทิตย์....กลิ่นกายอ่อนๆที่คุ้นเคย.....จมูกโด่งที่คลอเคลียตามลำคอที่โผล่พ้นเสื้อนอนออกมา....สัมผัสนุ่มนวลที่ได้รับชวนประสาททุกส่วนในร่างกายพร้อมใจกันหยุดชะงัก
“ต้นคร๊าบ....จะไม่หันหน้ามาคุยกับภีมหน่อยเหรอ” เสียงภีมเรียกสติของผมคืนกลับมา ผมจึงค่อยๆหันกลับไปหา พร้อมกับมองขึ้นไปยังใบหน้าที่ผมไม่ได้สัมผัสมานาน
“ต้นร้องไห้เหรอ!?!” ภีมอุทานขึ้นเสียงดัง ทำเอาผมต้องลองแตะหน้าตัวเองบ้าง........เออ จริงนี่หว่า ผมร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
“ไม่เอานะ อย่าร้องดิ....เดี๋ยวภีมก็ร้องด้วยหรอก” ได้ยินประโยคนี้ผมแทบกลั้นยิ้มไม่ได้
“ก็ต้นดีใจอ่ะ.....ไหนภีมบอกว่าจะมาวันที่ 20 ไง”
“ก็ภีมอยากมาเซอร์ไพร้ส์ต้นนี่นา..........คิดถึงต้นที่สุดเลย เค้าอยากหอมตะเองที่ซู้ดดดดดดด” ว่าแล้วภีมก็หอมแก้มผมสลับซ้ายขวาไปมา ทำเอาผมจั๊กจี้จนต้องยื่นหน้าให้ดีๆ
แล้วเราทั้งสองก็เข้ามาในห้อง ภีมเอากระเป๋าไปเก็บแล้วก็มานั่งทักทายเด็กๆที่ออนเอมฯ ส่วนผมก็เข้าไปคุยโทรศัพท์ต่ออีกซักพักแล้ววางสายไป พอผมคุยเสร็จก็เดินออกมาบอกให้ภีมไปอาบน้ำ แต่ภีมไม่ยอมไป พร้อมให้เหตุผลว่า
“ถ้าต้นไม่อาบกับภีม คืนนี้ภีมก็ไม่อาบ” หันมายื่นหน้าบอกผมแล้วก็หันหลังกลับไปเล่นเอมฯต่อไป เออ...ให้มันได้อย่างนี้สิ แฟนใครวะ พูดยากจริงเลย
“ก็ต้นเพิ่งอาบเสร็จตะกี้นี้เองอ่ะ.....”
“................” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก........สัญญาณไม่ค่อยดี แป่วววว
ผมก็เลยต้องคิดคำนวณถึงผลได้ผลเสียว่าจะเกิดอะไรขึ้น.....แน่นอนว่ามันต้องจบที่ อะจึ๋ง อะจึ๋ง ถ้าถามว่าผมอยาก.....ไหม ก็อยากอยู่หรอก ห่างหายไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว อิอิ (ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย ลืมๆมันไปเหอะนะ) แต่ดูท่าทางแล้ววันนี้ภีมเหนื่อยมาก จะไหวเร้อออ (ภีมบอก: ดูถูกกันเกินไปแล้ว).....อยากให้ภีมพักผ่อนก่อนอ่ะครับ จากนั้น....ภีมต้องการแบบไหน.....เดี๋ยวต้นจัดให้เอง ฮ่าๆ (หลุดปากอีกแระ)
“งั้น....ต้นแค่ถูหลังให้ภีมนะ” ได้ผลครับ....ไอ้ภีมมันหันกลับมาสนใจผมเลย
“แน่ใจนะว่าจะทำแค่นั้น?” แน่ใจสิวะ....ไอ้บร้า จ้องหน้าตรงๆเค้าก็เขินแย่ดิ
“ตกลงไปอาบได้ยัง” พูดแก้เก้อให้ตัวเองได้แค่นั้นล่ะคร๊าบ
จากนั้นภีมก็ถอดเสื้อผ้าใส่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว....(นี่จะอ่อยให้สติแตกใช่ป่าวเนี่ย)....แล้วลากผมที่สวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเข้าไปห้องน้ำด้วยกัน.....พอถึงส่วนที่อาบน้ำ ภีมก็ถลกผ้าขนหนูผืนเดียวออกไปพาดไว้ราวด้านข้าง......(โอ้ววว....เลือดกำเดาจะพุ่ง)......ผมกลัวอดใจไม่ไหว เอ้ย! กลัวจะเปียกไปด้วยก็เลยยอมถอยออกมาจากฉากกั้นระหว่างส่วนอาบน้ำกับส่วนทำธุระส่วนตัว....สายตากับมือก็พยายามจดจ่ออยู่กับฟองน้ำที่เตรียมจะใช้ถูตัวให้ภีม......แต่แล้วก็อดใจไม่ไหว เผลอใช้สายตาแอบมองผ่านเข้าไปก็พบกับหยดน้ำบนผิวกายกำยำทำเอาผมเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกาย....ร้อนไปทั้งตัวเลยอ่ะ.....ตอนนี้ทั้งตัวผมคงแดงเถือกเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้วแน่ๆ
ผมยืนรอภีมอยู่อย่างนั้นนานมากจนอดรนทนไม่ไหว ก็เลยกระชากฉากกั้นเปิดออกอย่างแรง
“ตะเองงงงง....เค้ายืนรอจนเมื่อยแล้วนะ เมื่อไหร่จะให้เค้าถูหลังให้” ยังไม่ทันตั้งตัวเลยครับ ไอ้บ้าภีมมันก็ดึงตัวผมเข้าไปชนกับลำตัวที่ลื่นๆเปียกๆของมันอย่างจัง
.....ผมขนลุกเลยครับ.....อารมณ์กระเจิงไปไกลแล้ว.....น้ำที่โปรยออกจากฝักบัวยิ่งเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี.....ภีมจับตัวผมหมุนเข้าหาตัวเองแล้วถอดเสื้อกับกางเกงผมออกอย่างรวดเร็ว......มือไม้ภีมก็อยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปตามร่างกายที่เปียกชุ่มของผม
ริมฝีปากของผมถูกบดขยี้ลงมาด้วยความหนักหน่วงสมกับที่โหยหากันและกันมาหลายวัน ภีมค่อยๆขบเม้นริมฝีปากผมทีละนิดแต่ก็เร่งเร้าอยู่ในที จากนั้นก็สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าหาเรียวลิ้นอุ่นอย่างหิวกระหายและผมก็ตอบรับสัมผัสด้วยการส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดรัดรึงด้วย ความหอมหวานที่ได้รับจากการจูบทำเอาผมเสียวซ่านลงไปถึงช่วงล่างเลยทีเดียว
ผมจิกนิ้วมือลงไปยังแผ่นหลังภีมอย่างลืมตัวเมื่อรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ออก ส่วนภีมก็ยังมีความสุขกับการสำรวจช่องปากของผมต่อไป มือซ้ายของภีมลูบไล้ร่างกายผมจนรู้สึกอ่อนแรงลงทุกมาก ส่วนมือขวาก็บีบเคล้นตุ่มไตสีชมพูที่แข็งเป็นไตแข่งกันชูชันเพื่อรับสัมผัสจากฝ่ามือแกร่ง
“อืออ...ภีม....อืมมมม” ผมครางออกมาเมื่อภีมยอมปล่อยให้ริมฝีปากผมเป็นอิสระ แต่ไม่นานก็บดขยี้ลงมาอีกครั้งด้วยความร้อนรุ่มไม่แพ้ครั้งแรก และดูเหมือนจะหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม ทำเอาโลกรอบตัวผมหมุนเคว้งไปเลย
ภีมเลื่อนมือลงมาจับที่ส่วนกึ่งกลางลำตัวของผม แล้วลูบไล้มันไปมาเบาๆเท่านั้นแต่ผมกลับรู้สึกว่ามันขยายตัวพองขึ้นมาใหญ่แทบจะล้นมือภีมเลยล่ะ
“น้องของต้นร้องไห้แล้วอ่ะ....ภีมแค่จับเฉยๆนะเนี่ย” รู้แล้วจ๊ะพ่อทูนหัว....ไม่ต้องบรรยายบอกก็ได้ เค้าเขิลลลล >< .....ผมก็เลยตอบแทนคำพูดภีมโดยการทุบหลังไปทีนึง แล้วก็ซุกหน้าอยู่แถวอกภีม และผมก็รู้ว่า....หัวใจภีมเต้นเร็วและแรงมากจนผมนึกกลัวว่ามันจะกระเด็นออกมาจากอกไหม
“น่ารักจังเลย แฟนใครหว่า ฮึฮึ” ภีมกระซิบที่ข้างหูแผ่วเบาก่อนจะลากลิ้นและขบเม้มไปตามใบหน้า....ลำคอ....เลื่อนลงมาเรื่อยๆ หยุดที่จุดสีชมพูเนิ่นนาน ไม่ลืมที่จะประทับตราการจองจำลงไปตามเรือนกายที่ลากลิ้นผ่าน....ภีมขบเม้มตุ่มไตของยอดอกอย่างหิวกระหาย มือซ้ายก็กวาดลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง บีบเคล้นบั้นท้ายงามงอน ส่วนมือขวาก็ยังทำหน้าที่เพิ่มความเสียวซ่านให้กับน้องหมอต้น....รูดเข้ารูดออกช้าบ้างเร็วบ้างสลับกันไป....
“อ๊ะ...........อืออ..........อ้าาาาา.....” ผมต้องครางออกมาเพื่อกำจัดความร้อนภายในกาย ไม่งั้นผมคงไม่สามารถพยุงกายให้ยืนได้......ยิ่งปล่อยเสียงออกมาดัง ยิ่งรู้สึกว่าโดนรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ....ทั้งปากและมือยุ่งเหยิงเป็นพัลวันไปหมด.....สุดท้ายผมก็กระตุกเกร็งก่อนจะพ่นพิษรักสู่มือของภีม.....ตอนนี้เข่าอ่อนแล้วครับ ถ้าไม่มีภีมรั้งไว้ ผมคงลงไปกองกับพื้นแน่ๆ
“หมูอ้วนอ่ะ เค้ายังไม่ใช้ปากช่วยตะเองเลย.....เสร็จเร็วจัง” ภีมพูดขึ้นเบาๆ ทำให้หน้าผมที่กำลังจะคลายความร้อนลงไปกลับมามีสีสันขึ้นอีกครั้ง....พร้อมกับต้นน้อยที่ดูเหมือนจะขยายตัวอีกรอบ เง้อออ....ผมเป็นอะไรไปครับ แค่คำพูดของไอ้ภีมก็ทำเอาร่างกายผมเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้.......ภาวนาอย่าให้มันสังเกตเห็นเลย......ผมอายง่ะ
“วันนี้หมูอ้วนเร่าร้อนจังเลย ฮุฮุ” และแล้ว....คำภาวนาของผมก็ไม่เกิดผล T^T แถมไอ้ภีมมันยังเอามือผมจับที่แท่งของมันรูดขึ้นลงไปมา.....ผมก็ว่าง่ายครับ สามีว่าไง ภรรยาที่น่ารักอย่างผมไม่ขัดขืนอยู่แล้ว ผมใช้มือกับภีมน้อย ปากก็ขบเม้มไปตามแผ่นอกแกร่งที่เฝ้าคิดถึง
“อ๊าาาา............หมูอ้วนนนน.....” ภีมร้องเสียงดังเมื่อผมเลื่อนปากลงไปครอบครองส่วนอ่อนไหวของร่างกาย ซึ่งมันคับปากผมจนแทบจะสำลักออกมา....แต่แล้วภีมก็จับตัวผมออกห่างแล้วฝังจูบลงมาที่ปากผมอย่างร้อนแรง เรียวลิ้นอุ่นควานหากันอย่างบ้าคลั่ง จนเกิดเสียงจิ๊จ๊ะเบาๆออกมาให้ได้ยิน และยิ่งเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ให้ทะยานดิ่งลึกลงไปยังขั้วอารมณ์ตัณหาที่อยู่นอกเหนือจิตสำนึก
“ภีมขอนะครับหมูอ้วน........ภีมไม่ไหวแล้ว” ภีมพูดอะไรผมฟังไม่รู้เรื่องแล้วครับ ผมได้แต่พยักหน้าอือออตอบกลับไปพร้อมกับเสียงครางกระเส่าทุกครั้งที่ภีมเลื่อนมือเข้าใกล้ช่องทางคับแน่นด้านหลัง
“ขอบคุณครับ....ภีมรักหมูอ้วนนะ”
จากนั้นภีมก็จับตัวผมหันหน้าเข้าหากำแพงห้องน้ำโดยที่ยังมีน้ำในฝักบัวไหลรินอยู่ตลอดเวลาราวกับเป็นตัวช่วยชำระคราบเหงื่อไคลไปด้วย ภีมยกขาผมให้พาดไว้บนขอบอ่างอาบน้ำแล้วตนเองก็ยืนแทรกอยู่ด้านหลัง หยิบเจลที่แอบถือมาวางไว้ในห้องน้ำขึ้นมาชโลมแล้วสอดนิ้วผ่านเข้าไปยังช่องทางคับแน่นของผม....อึก...จุก.....
....จากหนึ่งนิ้ว....สองนิ้ว....และสามนิ้ว แล้วขยับเข้าออกช้าบ้างเร็วบ้างผสมปนเปกันไป
“อ๊าาา....ภีมครับ..” ภีมใช้นิ้วทั้งสามวาดลวดลายภายในช่องทางสร้างความเสียวกระสันให้ผมยิ่งนัก....
“ว่าไงครับหมูอ้วน”
“มะ มันเสียวครับที่รัก....อูววว” เสียงของผมยิ่งเป็นตัวปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบของภีมให้ลุกฮือขึ้น....
“งั้นภีมเข้าไปในตัวหมูอ้วนแล้วนะ” ผมก็คงพยักหน้าตอบรับเช่นเคย
จากนั้นน้องของภีมก็ถูกจ่ออยู่ปากทางเข้าของผม.......ผมรู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัว ทั้งที่ก็ผ่านเหตุการณ์นี้มาหลายครั้งคราว แปลกใจตัวเองเหมือนกันทำไมไม่ชินกับมันเสียที......น้องของภีมค่อยๆผลุบหายเข้าไปทีละนิดจนสุดลำสร้างความเจ็บปวดผสมปนไปกับความเสียวซ่านให้กับผมเกินจะบรรยาย
“หมูอ้วนครับ... ยะ อย่าเกร็งสิครับ” ภีมกระซิบบอกผมที่ข้างหูด้วยเสียงกระเส่า ทำเอาผมขนลุกซู่พร้อมกับร่างกายที่ร้อนขึ้นมาอีกแล้ว.....
จากนั้นผมก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามจังหวะที่ภีมควบทะยาน.....ช้าบ้าง....เร็วบ้าง......ถี่บ้าง............ลึกบ้าง......รู้สึกราวกับตนเองอยู่บนห้วงความฝันอันแสนหวานที่ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับความจริงที่ว่าอีกไม่นานภีมก็ต้องไปทำงานอีก.....แล้วผมล่ะ.......ต้องอยู่กับความเหงาอีกนานเท่าไหร่กัน.......เมื่อไหร่ที่โชคชะตาจะเลิกเล่นตลกกับเราเสียที.......ขอท่านประทานความสุขให้เราด้วยเถิด......................รักไอ้ภีมครับ...
จนถึงจังหวะสุดท้ายภีมก็รัวใส่ผมมาเป็นชุด....ทั้งเร็ว ทั้งถี่ ทั้งรัว ทั้งลึกกกกกก ก่อนจะกระแทกเข้าไปแรงๆครั้งเดียวพร้อมกับปล่อยพิษรักในตัวของผม.....ความอบอุ่นจากมันแผ่ซ่านจุกขึ้นไปถึงขั้วหัวใจ ทำให้คลายความเหงาลงไปแทบหมดสิ้น
“ภีมรักหมูอ้วนนะคร๊าบบบบ....จุ๊บๆ จ๊วบสสส” ภีมถอนน้องออก แล้วหันหน้าผมเข้าไปพูดด้วย พร้อมกับหอมเสียหลายฟอดจนผมแทบจะมึนอีกรอบแล้ว
“ต้นก็รักภีมครับ.....ไปทำงานน่ะ อย่าให้รู้ว่าแอบมีกิ๊กกั๊กนะ ไม่งั้นต้นวีนถึงที่จริงๆด้วย”
“จะมีใครได้ไงล่ะคร๊าบบบ.....ก็มีต้นอยู่ทั้งคนนี่ไง”
“ให้มันจริงเหอะ.......อย่าให้อารมณ์เหงาพาไปละกัน”
“ไม่มีอีกแล้วครับ........ถ้าภีมเหงา....ภีมจะโทรหาต้น....ภีมจะดูรูปต้น......และภีมจะรักแต่ต้นคนเดียวครับ ภีมให้สัญญา”
“จำคำพูดตัวเองไว้ดีๆด้วยนะ” ผมร้องไห้อีกแล้วครับ....แค่คำบอกรักของภีมประโยคสุดท้ายก็ทำให้น้ำตาของผมไหลออกมาอีกแล้ว......น้ำตาแห่งความตื้นตันหาได้เป็นน้ำตาจากความโศกเศร้า.....คำสัญญามันไม่มีความหมายอะไรต่อผม ผมสนใจก็แต่...ถ้อยคำที่ให้สัญญาเท่านั้น
จากนั้นภีมก็โอบกอดผมเข้าหาอ้อมอกอุ่น พร่ำบอกคำรักนับครั้งไม่ถ้วน......จนความเหงามลายหายไปจากใจจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงความสุขกายสบายใจเท่านั้น
‘ระยะทาง’ เป็นสิ่งที่ใครหลายคนนึกกลัว.....ไม่อยากประสบกับความรักของตนเอง.....แต่ความจริงแล้ว ‘ระยะทาง’ ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวสักนิด แต่สิ่งที่น่ากลัวแท้จริงแล้วคือ ‘ใจ’ ของคนเราต่างหากล่ะ..... ‘ระยะทาง’ ก็แค่ปัจจัยหนึ่งของความโลเลหลายใจ......เช่นเดียวกันกับ ‘ความเหงา’ ที่ใครหลายคนนำมากล่าวอ้างว่าเป็นสาเหตุของการเลิกรา........ซึ่งความจริงแล้วก็ขึ้นอยู่กับ ‘ใจ’ คนเราทั้งนั้น...........
‘ความรัก’ จะดำเนินไปสิ้นสุดที่จุดใดขึ้นอยู่กับ ‘ความเชื่อใจกันและกัน’
.........ขอให้ความรักของทั้งสองคนหล่อเลี้ยงใจกันและกัน อย่าให้มีความเหงาหรือคำว่าระยะทางมาเป็นตัวปิดกั้นความรู้สึก ขอความเข้มแข็งบันดาลลงสู่ใจของพวกเขาด้วยเถิด...........เป็นกำลังใจให้กับคู่รักทุกคู่ที่เลือกเดินบนเส้นทางนี้ อุปสรรคอาจมีมากแต่ขอให้เชื่อใจกันและกันเข้าไว้......แล้วทุกอย่างจะสวยงามเกินกว่าที่เราคาดคิด.......
Fin. (แต่ความรักของทั้งคู่ยังไม่จบนะ)
-
จิ้มๆ
-
แหะๆ :m23:
-
เย้
ในที่สุดหมอต้นก็มาต่อ
ดีใจๆ คิดถึงทั้งหมอต้นทั้งนายช่างภีมเลย
:กอด1: :กอด1:
-
หว๊านนนนนน หวาน :m1: :m1:
-
:a6: วุ่ย หวานไม่เคยหยุดไม่เคยหย่อนจิงๆ คู่เนี๊ย อิจฉาน่ะเฟ้ย! o12
-
ว้าววววววววววววววววววววววววว หวานปนหื่น อิอิ
-
หมอต้นนนนนจบแล้วเหรอออออ ทุกสิ่งอยู่ที่ "ใจ" จริงๆ ถ้าเหงายังมีน้องๆพี่อีกมากในเล้า อย่าลืมน้า
-
กรี๊ดดดดดดดด
:m25:
มันคือเรื่องจริงใช่มะคุณหมอต้น อิ อิ
รักหมอต้นกะนายช่างภีมงับ
ขอให้มีความสุขน๊า
:กอด1:
-
‘ระยะทาง’ เป็นสิ่งที่ใครหลายคนนึกกลัว.....ไม่อยากประสบกับความรักของตนเอง.....แต่ความจริงแล้ว ‘ระยะทาง’ ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวสักนิด แต่สิ่งที่น่ากลัวแท้จริงแล้วคือ ‘ใจ’ ของคนเราต่างหากล่ะ..... ‘ระยะทาง’ ก็แค่ปัจจัยหนึ่งของความโลเลหลายใจ......เช่นเดียวกันกับ ‘ความเหงา’ ที่ใครหลายคนนำมากล่าวอ้างว่าเป็นสาเหตุของการเลิกรา........ซึ่งความจริงแล้วก็ขึ้นอยู่กับ ‘ใจ’ คนเราทั้งนั้น...........
‘ความรัก’ จะดำเนินไปสิ้นสุดที่จุดใดขึ้นอยู่กับ ‘ความเชื่อใจกันและกัน’
o13
หวานๆๆหื่นๆๆ :o8:
:L2:เป็นกำลังใจให้หมอต้นกับนายช่างภีมค่ะ:กอด1:
-
มาอ่านละค้าบบบ
มาลงมะบอกเรย
:m30:
และแล้วก็เร่าร้อนนนน
ฮี่ๆๆ
:laugh:
ผมนั่งคุยเอมฯกับน้องสองคนครับ(คงรู้ตัวนะว่าใคร ฮ่าๆ)
ฮ่าๆ
แหม ริวว่าแล้ว
พอพี่ถีมมาเซอร์ไพร์
แล้วจากนั้นก็หายไปเลย ฮ่าๆๆๆ
เป็นแบบนี้นี่อง
:m31:
-
ดีใจด้วยค่ะ พี่หมอต้นกะพี่ภีมรักกันได้ ต้องผ่านอะไรมามาก
อย่าให้ความเหงาที่ต้องอยุ่ห่างกันทำลายความรักของพี่นะค่ะ
fighting!!!
ปล.ไม่ได้คุยกะพี่หมอต้นซะทีค่ะ พี่อุตส่าห์แอ็ดหนูแล้วอ่ะ
จะต้องด้วยให้ได้ค่ะ :a1:
-
คิดถึงพี่หมอต้น ~ :กอด1:
คิดถึงพี่ภีมด้วย ~ :กอด1:
-
:m32: :m32: :m32:
-
น่านนนนนนนนนนน
มี When 2 become one ณ ราตรีหนึ่งง ด้วยยยยยยย
555555++ น่าร๊ากกกกกกานจิงๆๆ ตอนห้องน้ำ อิอิ
ตอนหน้าเอาฉากอื่นนมาลงด้วยน๊า เค้าอยากรู้ :laugh:
-
ถามพี่หมอต้น นี่สรุปว่าเรื่องจริง ของ ม่ะวาน หรือ แอบหวังของวันพรุ่งนี้ค้าบบบบบ
แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ ถ้า พี่ภีมมาถึง สงสัยไม่ได้นอนแน่ ๆ :o8: :o8:
-
:m1: :m1: :m1: o13
:m25: ไม่เจอกันหลายวัน เจอกันแล้วจะเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลก 55555 หมอต้นรีดพิษออกให้หมดนะ ภีมจะได้ไม่ไปพ่นพิษใส่ใคร 55555
-
น่านเด๊ะเน้อ
...
ใจคนต่างหาก
...
ใจคน
-
อื้อหืออออ สะเด็ดสะดวงจริงๆ หึหึๆ
แล้วตกลงมันจริงรึแต่งอะคับ?
-
หวานกันจริงนะคู่นี้
:m1: :m1:
-
Surpirse! ซะคนอ่านเลือดจะหมดตัว :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่ต้องนอนร้องไห้แล้วนะน้องต้น
-
:m4: :m4: :m4:
:L2: :L1: :L2:
-
หงิงๆ ขอให้ความรักอยู่ก่าพวกท่านตลอดไป :o8: :o8:
-
ขอให้ความรักที่พี่ทั้งสองคนมีให้กันจงอยู่อย่างหนักแน่นและคงคน
เป็นกำลังใจให้กับความรักของพวกพี่คับ
:bye2:
-
‘ระยะทาง’ เป็นสิ่งที่ใครหลายคนนึกกลัว.....ไม่อยากประสบกับความรักของตนเอง.....แต่ความจริงแล้ว ‘ระยะทาง’ ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวสักนิด แต่สิ่งที่น่ากลัวแท้จริงแล้วคือ ‘ใจ’ ของคนเราต่างหากล่ะ..... ‘ระยะทาง’ ก็แค่ปัจจัยหนึ่งของความโลเลหลายใจ......เช่นเดียวกันกับ ‘ความเหงา’ ที่ใครหลายคนนำมากล่าวอ้างว่าเป็นสาเหตุของการเลิกรา........ซึ่งความจริงแล้วก็ขึ้นอยู่กับ ‘ใจ’ คนเราทั้งนั้น...........
‘ความรัก’ จะดำเนินไปสิ้นสุดที่จุดใดขึ้นอยู่กับ ‘ความเชื่อใจกันและกัน’
จริงที่สุดค่ะ TT^TT
((ฮีก.. อยู่คนละประเทศกันเป็นปีไม่เป็นไร กลับไทยมาเดือนเดียวได้เรื่องเลย - -"))
เป็นกำลังใจให้พี่หมอต้นค่ะ
อิจฉาเนาะ ห้องน้ำมดขึ้นรึยังค่ะ อิอิ
>o<!!
-
อวยพรให้กับความรักของทั้งคู่ด้วยครับ
:L2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่ต้น ใจดีที่สุดเรยอ่ะ
ที่ตอนพิเศษด้วยอ่ะ อิอิ
-
เข้ามาอวดความฉลาด(เหรอ?)
:laugh: :laugh: :laugh:
ว่าแระ...ทำไมสำนวนแบบนี้
หึหึ
:a2:
-
^
^
^
จุ๊ๆ เงียบไว้ที่รัก
เฮ้ออ...เนตที่หอยังไม่มีกำหนดจะเล่นได้เลยอ่ะ (T_T)"
คิดถึงพี่สองคนน๊า ^_^
-
:m1: น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ร้ากน้าจุ๊ฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ :m4:
เอาไปเลย +1 :L2:
-
ฮือๆๆๆ เศร้าใจ
การรอคอยใครซักคนนี่มันช่างทรมานนักหนา
ทุกอย่างมันอยู่ที่ "ใจ" จริงๆ น่ะแหละ
พาร์ทนี้ ไม่ใช่ฟิค ล่ะม๊างงงงงงงงงงง
-
:L2: ให้กำลังใจหมอต้น
:กอด1: แต่ช่วงนี้ นายช่างคงกอดแทนแล้วละมั้ง :laugh:
-
:กอด1: รูปนี้ให้พี่ภีมกับพี่ต้นฮะ
:oni2: อ่านแล้วตามันร้อนๆชอบกล ทั้งยินดี แล้วก็อิจฉา เหอๆ
ไอ้เรามันยังหาแฟนไม่ได้นี่หว่า
ผมเพิ้งเป็นนิสิตปี1 เองฮะ แอบหวังว่าจะมีโอกาสดีๆ พรหมณ์ลิขิตแบบพี่ต้นบ้าง
อ่านจบแล้วแทบคลั่ง ขอสมัครเป็นแฟนพันธ์แท้พี่ๆสองคนได้ไหม :m1:
ว่างๆจะลองแวะไปทานกะเพราไก่ไข่ม้วนบ้างคงไม่ว่ากันนะฮะ
ขอให้ความรักของพี่ทั้งสองคนเป็นความรักที่มีแต่ความสุขสมหวังตลอดไปนะฮะ
อย่าได้พบเจออุปสรรคอีกเลย ผมเอาใจช่วยฮะ
แล้วที่สำคัญ อย่าลืมมาลงต่อด้วยนะฮะ แม้จะเป็นตอนพิเศษก็เอา สู้ๆฮะ
-
:oni2: :oni2: :oni2:
หวานซ้า
:oni2: :oni2: :oni2:
-
^
^
^
จุ๊ๆ เงียบไว้ที่รัก
เฮ้ออ...เนตที่หอยังไม่มีกำหนดจะเล่นได้เลยอ่ะ (T_T)"
คิดถึงพี่สองคนน๊า ^_^
จ้ะ ที่รัก
:laugh:
-
อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ยังไงก้อรอต่อไปนะ :bye2: :bye2:
-
:m1:..หวานจับจัยอ่ะ..อิ.อิ.
-
แกล้งกันเสร็จเมื่อไหร่ บอกน้องด้วยนะ.......((ทั้งคืน))
กร๊ากกกกกก
ที่รักขา ตอนเย็นๆที่เค้าหายไป โทษทีนะ พอดีเตรียมตัวเชียร์มวย 555
ล้อเล่น 555
-
เป็นกำลังใจให้นะคับ ^___________^
แล้วก็ผมขอดูรูปด้วยคนนะ (เข้ามาช้าไปนิดนุง lignite_ohmอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com)
-
เอ่อน้องต้น :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
:mc4: :mc4: :mc4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่หมอ :m25: :m25: :m25:
ขอให้ได้กลับมาอยู่ด้วยกันไวๆนะค่ะ :L2:
-
ฟิคๆๆๆ มันเป็นแค่ฟิค :oni3: :oni3:
ที่ช่าง..งงง :m25: 5555
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะคะ...คุณหมดกับนายช่าง
:bye2:
-
คิดถึงหมอต้นกะภีมจังเลย ตอนนี้อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ :m15: :m15:
แบบว่ามีอารมณ์จะร้องอยู่ก่อนหน้านั้นอยู่แล้วด้วยอ่ะ :sad2:
อยากมีใครอยู่ข้างๆ ค่อยให้กำลังใจ แบบนี้บ้างอ่ะ แต่มันก็หายากมากเลยนะ คนที่ดีและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเราแค่คนเดียว
ทำไมผู้ชายถึงไม่เคยพอเลยนะ.... :angry2:
-
มาดันให้พี่ต้นกับพี่ภีมนะครับ
เขียนได้สนุกมากๆ เลย
อ่านละมีกำลังใจ ในการไฟต์ลดน้ำหนักมากๆ :m4: :m4:
-
เพิ่งเคยอ่านครั้งแรก
อ่านรวดเดียวเลย
รายงานไม่ทำ นั่งอ่านเนี่ยแหละ :laugh:
แต่ชอบมากเลยนะเรื่องนี้ แบบว่า มันจริงดีอ่ะ
คือ ความรักมันก็งี้แหละเนอะ มีสุข เศร้า ปนกันไป
ตอนนี้ท่าทางทั้งสองคนจะงานหนักกันน่าดูเลย
ยังไงก็รักษาสุขภาพกายและใจให้ดีๆละกันเนอะ
รักกันนานๆ แล้วก็รักกันตลอดไปเลยนะค้าบบบ
เห็นด้วยที่ว่า ระยะทางไม่น่ากลัวเท่าใจคนอ่ะ ยังไงก็ขออย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลยเนอะ
:m1: :กอด1: :L2:
-
สาหวาดดีง๊าฟฟฟฟฟฟ พี่หมอต้นและพี่ช่างภีม
ป๋มนายDark อยากบอกว่าอ่านรวดเดียวครบ62หน้าเรยย
และก้อขอยอมรับในความอดทนของพี่หมอต้นมากคัฟ
พี่ภีมก้อทำได้ใจร้ายที่สุดเรยคัฟ
พี่หมอต้นกะพี่ช่างภีมคัฟพี่ให้ลงเมลล์ไว้แล้วจะแอดไปหาพี่ยังรับอยู่ป่ะคัฟ
ป่มอยากเห็นพี่มากกกก
ว่าจะน่ารักมากขนาดไหนพี่ช่างภีมถึงรักมากมายง่าค๊าฟฟฟ
ป๋มฝากเมลล์ไว้ด้วยล่ะกันค๊าฟฟฟฟ
ถ้าแอดได้ช่วยแอดสักนิดนะค๊าฟฟฟฟฟ
:m4: :m13: :oni2:
พี่ค๊าฟฟฟฟรอว่าต่อไปพี่จะเปนยังไงอยู่นะค๊าฟ
พี่ยังรักกันมากอย่เรยป๋มอยากเป็นแบบคู่พี่จังเรยยยยย
=^_^=
-
ตะกี้ลืมโพสเมลไว้
putsa_zaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
ช่วยแอดด้วยนะค๊าฟฟฟฟ
=^_^=
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่า...อ่านทีเดียวรวดเลย สนุกมากกกกค่ะ o13
นับถือในความรักและความอดทนของน้องหมอต้นในช่วง 1 ปีแห่งความทรมานจริงๆค่า
เพราะถ้าเป็นพี่...เจอเหตุการณ์แบบในห้องสมุด..พี่คงรับไม่ได้อ่ะ..เลิกแน่นอน :o12:
ยังแอบเคืองนายช่างภีม อยู่เลยนะเนี่ยย... :angry2: มาทำกับน้องหมอต้นอย่างงี้ได้ไง
อืมม..แต่ตอนนี้น้องทั้งสองคนก็เข้าใจกันดีแล้ว และยังรักกันมากขึ้นๆๆ(น่าอิจฉาจริงงง)
ในฐานะที่เป็นศิษย์เก่า มหาลัยxxx เหมือนกัน(แม้จะจบมานานมากแล้วก็เถอะ หุหุ)
พี่ก็ขอให้น้องทั้งสองรักกันแบบนี้..ตราบนานเท่านานนะค๊าาาา :L2: :กอด1:
เอริ่มม....อยากเห็นหน้าน้องหมอต้นกับนายช่างภีมด้วยเหมือนกันอ่ะค่ะ อิอิ
aeyd026อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก
อ่านแล้วปิดไม่ลงจริง ๆ เลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย ตาลายหมดแล้ว o2
พี่นับถือน้องหมอต้นจริง ๆ เลยค่ะ
กับความอดทนของหมอต้น น้ำตาซึมเลย :sad2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ :pig4: ที่มาถ่ายทอดให้ชาวเล้าฟัง
ชีวิตยังอีกยาวไกล.....
น้องหมอต้นกะนายช่างภีม
ขอให้รักกันนาน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะคะ :L2:
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเลยค่ะ
อ่านจบแล้วก็ขอบอกว่า คู่ของพี่เปนคู่ที่น่ารักมากๆเลย
พี่หมอต้นเป็นคนที่อดทนมากๆ (จากตอนที่พี่ภีมนอกใจ) พี่ทนได้งัยอ่ะค่ะ :serius2:
พี่ภีมก็โรแมนติกสุดๆ :L2:
ขอให้พี่ทั้ง 2 รักกันตลอดไปนะคะ :oni1:
-
ไม่ยักได้อ่านว่ารับเมลคุยกันด้วย งั้นส่งให้บ้างดีกว่า ไว้ว่าง ๆ แอดมาคุยกันบ้างนะคับน้องทั้ง 2 คน
nay_howอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อยากคุยด้วยทั้ง 2 คนเลยอ่ะ ชอบมากนะเรื่องนี้ อ่านเป็นเรื่องแรก แล้วอ่านรวดเดียวจบเลย งานการไม่ทำ ไม่หลับไม่นอน 555
-
อิอิ
อ่านรวดเดียวจบเลย :a2:
ตอนแรกนะบอกตามตรง :a5:
ว่าอยากฆ่าไอคุณภีมมากเลยอ่ะ :angry2:
แบบว่า o12
มันนะ หน้าด้านอ่ะ :angry2:หลอกหมอต้นอ่ะ
พอหมอต้นเอาคืนแล้วทำหึง :angry2:
มันน่ากระทืบนะรู้มั้ย :เตะ1: :เตะ1:
เป็นเรา ไม่ทนให้ครบปีหรอก o7
เผ่นไปนานแล้ว :o12:
อืมแต่ก็ลงเอกกันด้วยดีนี่นะ :oni1: :oni1:
ดีใจ :m1:
-
แบบว่าอิจฉามากๆๆๆอะ :oni2:
ตามอ่านมานานแล้วล่ะ แต่ไม่เคยเม้นต์เลย
สู้ๆๆๆนะทั้ง2คน มีความสุขน้อยๆแต่นานๆๆๆๆนะจ๊ะ :L1:
ปล. อยากดูรูปด้วยคนอะ...ได้ข่าวว่าน่ารักทั้งคู่
tri_umpอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
ตามทันแล้วอะ น่ารักกันมากเลยครับ จะเป็นกำลังใจให้นะครับ คุณหมอต้น
:oni2: :oni2: :oni2:
-
หนูหาเมลล์ของพี่ไม่เจออ่ะ แต่อยากเห็นหน้า หนูทิ้งเมลล์ไว้ให้แทนได้ไหมค่ะ :oni2: :oni2: :oni2:
ปล.เป็นกำลังใจในการง้อพี่หมอต้นนะค่ะ นายช่างภีม อิอิ :o8: :o8: มิมีอารายจะแนะนำ เพราะมิเคย อิอิอิ
-
กดผิดอ่ะค่ะโทดทีงง ว่าจะลบข้อความยังไงโทษทีคร้า :sad11: :impress3:
-
เพิ่งจะอ่านทัน
พี่ภีมมาแล้ว พี่ต้นก็หายเหงาแล้วสิ
อิอิ
ตอนที่พี่ภีมโกหกพี่ต้นนะ จะร้องเลยอ่ะ
สงสารพี่ต้น ยังคิดอยู่เลยว่าถ้า เราเจออย่างนั้นจะทำยังไง
จะเป็นแบบพี่ต้นไหม
สู้ๆนะคะ
^^
-
เป็นยังไงบ้างน้า หมอต้น กับคุณภีม ~~~ หายไปนานเลย ~~ คิดถึงน้า ^__^
-
:L1:กันมากนะค่ะ :n1:
-
พึ่งอ่านวันนี้คับ แต่อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้น จน จบเลยครับ
แถม ยังเป็น reply แรกด้วยนะเนี่ย
ปล . ยังขอดูรูปทันมั้ยคับ อิอิ
zateonอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com คับผม
-
:กอด1: อ่านแล้วอบอุ่นมากกก หมอต้นกับช่างภีมไหมน่ารักแบบนี้ละ
ขอให้สองคนนี้ รักกันแบบนี้นานๆนะ อย่านอกใจกันนะ เพราะรักแท้แบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆๆนะ
รักหมอต้นกับช่างภีมนะ
-
วันหยุดวันพ่อ เลยทำให้มีเวลา ว่างพอที่จะอ่านวันเดียว จบ
บอกได้คำเดียวว่าอิ่ม กับความรักของ ทั้งคู่ มันก็มีทุกรส อย่างนี้
ชีวิตจริง แต่ว่าหมอต้น เป็นตัวอย่างที่ดี ในเรื่องการให้อภัยนะ
บางตอนอ่านแล้วยังถามตัวเองเลยว่า เป็นเราจะทำได้ไหม
อยากดูรูปด้วย คนอ่ะ :call:
r_anddyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
รักกันตลอดไปนะคับ :L1:
-
ชอบจังครับ แต่ อย่างที่หลายคนบอก หมอต้นใจดีจัง ขนาดคนอ่านยังไม่หายโกรธนายภีมเลยหน่ะ ห้า ห้า ห้า :m16:
-
:impress3: พี่ก็อยากเห็นเหมือนกัน เสียดายมาไม่ทัน
คู่ของหมอต้นกับช่างภีม น่ารักดีเนอะ ชอบอ่ะ เรียกหมูอ้วน
แอบเคืองภีมช่วงนอกใจ เหมือนหลายคนในเล้า
แล้วก็สงสารน้องรหัสของภีม ด้วย เข้าใจความรู้สึกเลย
ถ้าตอนนั้นหมอต้นไม่ตัดสินใจทำอะไรบ้างอย่าง คงจะมีคนเสียใจยิ่งกว่านี้เนอะ
ช่างมันเหอะ มันผ่านไปแล้ว เพียงแต่มันเหมือนชีวิตใครหลายๆคน นะ ก็เลยบ่นนิดนึง (แก่แล้วก็เงี้ยและ)
แล้วหมอต้นจะเข้ามาต่ออีกหรือเปล่า พี่จะได้เข้ามาอีก ถ้าไหงจะแวะ มาบ่อยๆ
ขอบคุณนะค่ะ ที่นำเรื่องมาเล่าให้ฟังค่ะ :L2:
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ถึงตอนคืนดีหลังจากรู้ว่าภีมมีคนใหม่
รู้สึกอย่างเดียวว่าหมอต้นเป็นคนดีมากถึงมากที่สุด โหย เป็นแฟนเราทำแบบนี้นะ....ตายอย่างหมูทีเดียว
ภีมตอนนั้นไม่น่ารักเอามากๆ เชอะ ยังอ่านเรื่องนี้ไม่จบ แต่บอกได้อย่างเดียว ภีมโชคร้ายขนาดไหนเนี่ยที่ได้คนใจเย็นสุดๆ อย่างหมอต้นเป็นแฟน
..................
อ่านจบแล้ว เรื่องน่ารักมกาๆ เสียดายที่ไม่ได้อ่านตอนของภีมจนจบ
ความรักเป็นเรื่องของการให้เกียรติและความไว้วางใจค่ะ
เราเองตอนอยู่อังกฤษก็อยู่กับแฟนเกือบทุกวัน อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน เป็นเวลาสามปี ขนาดตอนเรียนโทที่แยกเมืองกันยังผลัดกันไปหาคนละอาทิตย์เลย แต่พอกลับมาเมืองไทยปุ๊บ ปรากฎเขาอยู่ต่างจังหวัดช่วยพ่อแม่ทำงาน ส่วนเราอยู่กรุงเทพฯ ช่วงแรกๆ ก็เหงามากๆ เพราะอยู่ด้วยกันมาตลอด ตอนหลังก็พยายามหาอะไรทำให้ชิน ทำงานด้วย เล่นเนต อ่านนิยายไปตามเรื่องราวให้เพลินๆ
แต่เราก็อยู่อย่างมั่นใจและเชื่อใจว่าอีกฝ่ายจะไม่มีใคร
ตอนนี้แยกกันมาสามปีแล้ว แต่ยังรักจี๋จ๋าเหมือนเดิม อาจจะมากขึ้นด้วย
เพราะความจริง....."ระยะห่างอาจทำให้รู้ว่าความรักสำคัญขนาดไหน" และ "เวลาที่อยู่ร่วมกันมค่าขนาดไหน"
เราเจอแฟนเราเดือนละไม่เกินหกวัน แต่เราก็พยายามใช้ทุกเวลาของเรากับเขาให้คุ้มค่าเสมอเวลาอยู่ด้วยกัน กลายเป็นว่า เราอยู่เที่ยวกับแฟนเดือนนึง อาจจะมากกว่าเพื่อนที่มีแฟนอยู่กทมด้วยซ้ำ
ยังไงเป็นกำลังใจให้หมอต้นกับนายช่างภีมเสมอ
-
อ่านรวดเดียวจนจบ เรื่องราวความรักของหมอต้นกับนายช่างภีมเป็นความรักที่มีหลายรสชาติจริงๆ แต่ที่ชอบที่สุดคือ ทั้งสองคนมีความรักความเข้าใจให้กันอยู่ตลอด ถ้ามีเรื่องไม่เข้าใจก็ร่วมกันแก้ไข น่ารักมากเลย
ปล.อยากดูรูปด้วยคนจัง แต่ไม่รู้ว่าขอตอนนี้จะทันหรือเปล่า :เฮ้อ: แต่ลองขอดูนะคะ ying_bumอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ค่า
-
เพิ่งเห็นเรื่องนี้เลยเข้ามาอ่าน
ประทับใจจริง ๆ
ขอบตุณมาก ๆ
รักกันมาก ๆ น้าาาาาา ... :call:
-
เพิ่งได้ตามมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
อ่านแล้วได้ข้อคิดค่ะ ความรักนี่ต้องมาพร้อมกับการให้อภัยจริงๆ เลย
ทั้งๆ ที่ภีมทำผิดกับต้นขนาดนี้ ต้นยังยอมให้อภัย
ต้องยกนิ้วให้ต้น :monkeysad:
-
Great thanks krub
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้
บอกตามตรงว่าชอบมากๆ
ถึงจะแอบเคืองพี่ภีมก็เถอะ (ขออนุญาติเรียกว่าพี่ภีมกับพี่ต้นนะค่ะ)
ชอบมาทำให้พี่ต้นร้องไห้
ทั้งๆที่บอกว่ารัก แต่ก็ยังนอกใจอีก
ตอนนั้นพี่ต้นคงเจ็บปวดมากๆเลย
แต่ตอนนี้ทั้งพี่ต้นและพี่ภีมก็ผ่านช่วงนั้นมาแล้ว
ขอให้รักกันนานๆนะคะ
ขอบคุณคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ
ที่สามารถให้แง่คิดในการใช้ชีวิตและเรื่องความรักได้หลายๆข้อ
แอบบอก ว่านี่เป็นเม้นแรกเลย
:impress2: :impress2:
-
พึ่งเคยเข้ามาอ่าน
เพราะเพื่อนแนะนำมาให้อ่านเรื่องนี้
พอลองอ่านติดใจมาก มาอ่านวันเดียวจบเลยค่ะ น่ารักสุดๆเลยอะ(แอบอิจฉานะค่ะเนี้ย)
มาเปงกำลังใจให้นะค่ะ รักกันนานๆนะค่ะ
ทั้งหมอต้นและนายช่างภีมค่ะ
อยากเห็นหน้าจังเลยค่ะ
-
ดีค่ะ
เราเพิ่งเข้ามาอ่าน แต่อ่านรวดเดียวเลย เราซึ้งกับความรักของหมอต้นมากกกกกก จริงๆ นะ
อ่านไปร้องไห้ไป เคืองภีมมากกกกกกกกกกกกกก
คิดว่าถ้าเป็นเรานะเราคงทนไม่ได้ถึงปีหรอก ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ให้รู้ดำรู้แดงกันไป
ภีมโชคดีมากกกกกกกก ที่มีคนรักน่ารักอย่างหมอต้น
ขอให้รักกันนานนนนนนนนนนน ตลอดไปนะคะ
-
เออตอนนี้ทั้ง 2 คนเปงไงบ้างหว่า o13 o13 o13
-
พี่หมอต้น แอบเห็นไปเดินเล่นในกระทู้นิยาย อยู่นะ
มาอัพเดต กระทู้ตัวเองบ้างจิ คิดถึงนาเนี่ย :m15:
-
:z3:
อ่านไปเม้นไป
สนุกดี่อ่ะ
:o8:
-
:angry2:
อยากฆ่า ไอ่ภีมอ่ะ
มานอกใจได้ไงอ่ะ
เสียเลย เด็กช่าง
อย่าให้เด็กช่างกลายเปนคนไม่ดีดิ
แค่นี้ ก้อเถื่อนแร่ะ
:m16:
-
:laugh:
สมน้ำหน้า ไอ่ภีมมัน
เจอเอาคืนเเล้ว
แต่คืนดีกันเร็วๆน่ะ :z1:
-
:pighaun:
เราอยากเห็นเหมือนกันอ่ะ
ขอดูรูปตอนนี้จะทันมั้ยอ่ะ
:sad4:
รุเรื่องทีหลังอีกแร่ะ
-
:m31:
เจ้าภึมไมถึงเปนคนเเบบนี้เนี้ย
สงสารหมอต้นจังอ่ะ
ก้อน่ะ
รักมากนิ ถึงทนอยู่ได้
เจอ เม้น บางอัน ถามว่าทำไมถึงทนมานานขนาดนี้
ไม่เจอเองไม่รุหรอกเนอะ
แต่เราก้อไม่เคยเจอน่ะ
ความอดทนต่ำอ่ะ
:m20:
-
:z1:
พูดไม่ออกจิงๆ
ถนอมหมอต้นด้วยน้า :oo1:
-
สวัสดีเจ้าค่ะ โฉบมาอ่าน เนื่องจากเห็นว่ามีตอนพิเศษ....อืม แต่รู้สึกว่ามันจะยังไม่จบเน๊อะ เอิ๊กๆ
คุณหมอต้นคงเหนื่อยหนักกับการเรียนปีสุดท้ายใช่เปล่า ช้อนเองก็อยู่ในช่วงเวลานั้น 555++ แต่ไม่ได้เรียนหมอหรอกเจ้าค่ะ เอิ๊กๆ แบบว่า....ยากเกิ๊น
คุณหมอสู้ๆนะ....เท่าที่อ่านแบบเร็วๆ คิดว่าคุณหมอกำลังเป็นอย่างนั้นนะ....
อ้า สำหรับนางช่างภีม... เอิ๊กๆ น้องช้อนตาร้อนผ่าวๆ อยากไปทำงานกลางทะเลบ้าง 5555+++
จบวิดวะนี่....สุดยอดเลย พยายามเช่นกันเจ้าค่ะ แหะๆ รักกันมากๆเน้อ....ติดตามต่อไปเจ้าค่ะ
คุณหมอต้นอย่าคิดมากนะ อย่าร้องไห้คนเดียวมากๆเน้อ เดี๋ยวปวดหัว ละก็จะ ไม่สบาย เอิ๊กๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเจ้าค่ะ
แหะๆ
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/26-12-51-05.gif)
-
(http://img100.imageshack.us/img100/9721/hnyltahsetgp1.gif)
รักมากมาย
^^
-
อ่านแล้วซึ้งกับความรักของหมอต้นกับช่างภีมมากเลยครับ :impress3:
-
ตอนนี้เป็นไงบ้างแล้วครับ :m28:
-
ความรักของหมอต้นกับนายช่างภีมทำเอาเราเสียน้ำตาทีเดียว
แต่ก็นะ...ชีวิตจริงมันก็คงแบบนี้แหละ มีหลายอารมณ์คละเคล้ากันไป
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะคะ ใจจริงยังอยากรู้มุมความคิดของภีมอยู่ แต่ก็รู้ว่างานคงหนักเนอะ ไว้จะแวะมาเรื่อยๆแล้วกันค่ะ
ป.ล. แอบอยากเห็นหน้าต้นกับภีมเหมือนกันนะเนี่ย
-
อ่านวันเดียวจบ
อารมณ์เป็น :monkeysad: :m25: :sad11: :impress3: :o12: :impress2: :m16: :a5: :angry2: :fire:
ขอให้มีความสุขมากๆนะ o13 :bye2:
(เม้นไม่เก่งเลยเม้นไม่ยาว)มีความความจริงใจ
-
วันตรุสจีนแย้ว ขอให้หมอต้น กะช่างภีมรักกันนานๆนะครับ
-
อ่านแล้ว อืม นายช่างภีมทำไมใจร้ายกับหมอต้นจังเลยไม่สังเกต หมอต้นเหรอว่าเป็นยังไงช่วงที่ ไปมีคนอื่น
เรื่องมันก็ผ่านไปแล้วนะ ยังไงขอให้มีความสุขมากนะ
-
:serius2: เพิ่งอ่านได้ ตอน 20 เอง แต่ต้องไปทำงานต่อ :seng2ped:
จารีบกลับมาอ่านต่อน่ะครับ สนุกมากเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13 o13 o13
-
:o8: น่ารักจัง "หมูอ้วน" o22
-
นับถือหมอต้นด้วยคนนึง
ถ้าเราจับได้ว่าแฟนเราไปมีอะไรกับคนอื่นอ่ะ
เราไม่ทนหรอกเป็นปีๆ เราบุกมันตอนนั้นให้รู้ดำรู้แดงเลย
แล้วถึงเขาจะมาง้อ เราก็จะไม่ใจอ่อนหรอก ขออยู่คนเดียวดีกว่า
เราเข้าใจนะว่าคนเรามันก็มีพลาดกันได้บ้าง แต่สำหรับเราแล้วคำว่าพลาดก็คือพลาด ไว้แก้ตัวชาติหน้าแล้วกัน ไม่ว่าจะกลับมาทำดีมากๆแค่ไหน
เราก็จะไม่ให้อภัย
หมอต้นอ่ะเป็นคนดีมากๆ นับถือจริงๆ
-
พี่ๆๆ เป็นไงบ้างแล้วเนี่ย
รอ ข่าวยุนร้า
ส่ง ข่าวบ้างซิค่ะ :กอด1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเรย
แบบว่ามานหยุดอ่านไม่ได้ฮิๆๆๆ
แล้วตอนนี้พี่หมอกะนายช่างเป็นไงบ้างค่ะ
-
อ่านทีเดียวรวดปวดตาเลยค่ะ แอบร้องไห้ตอนที่หมอต้นถูกนอกใจ แบบว่าอินเพราะเคยเกิดกับตัวเองค่ะ จะแต่งกนอยู่ไม่กี่เดือนแล้วด้วยซ้ำ T_T
เราเข้าใจนะว่าคนเรามันก็มีพลาดกันได้บ้าง แต่สำหรับเราแล้วคำว่าพลาดก็คือพลาด ไว้แก้ตัวชาติหน้าแล้วกัน ไม่ว่าจะกลับมาทำดีมากๆแค่ไหน
เราก็จะไม่ให้อภัย
อันนี้เห็นด้วยมากๆค่ะเพราะงั้นเรื่องราวของเราก็เลยไม่ได้เหมือนของหมอต้น ทริสขอให้ระยะทางไม่เป็นอุปสรรคระหว่างคุณทั้งสองคนนะคะ ขอให้มีความสุข ขอให้สมหวัง รักกันมากๆๆ คิดถึงและเ้ขาใจคนที่ตัวเองรักมากๆนะคะ ขอบอกว่าคุณหมอเป็นคนที่ยิ่งใหญ่มากที่สามารถอภัยให้ได้ค่ะ
ปล.คุณภีมคะ ขอให้รักคุณหมอต้นให้มากขึ้นดีขึ้นทดแทนสิ่งที่คุณเคยทำไว้ ทำให้เค้ามีความสุขมากๆนะคะ
-
:3123: :3123: :3123:
-
ตามอ่านเรื่องนี้มาครึ่งค่อนวันได้
รู้สึกเศร้าที่สุดตอนสมัยเรียน ที่น้องหมอต้น จับได้ว่า นายช่างภีมกิ๊กกับน้องรหัส
ขอชื่นชมค่ะ ที่น้องหมอต้นอดทนอยู่ได้เป็นปี แสดงว่ารักนายช่างภีมมาก ถึงขนาดยอมอภัยให้ หาคนแบบนี้ยากนะค่ะ
-
อ่านไปได้สองตอน รู้และว่าเรียนที่ไหน
เหนภาพเลย
เคยอยุ่หอในที่นั่นเหมือนกัน อิอิ
แต่ตอนนี้ผมย้ายที่เรียนและ
แหะๆ ก้ออยากเรียนที่ใหม่นี่มากกว่า
-
เข้ามารอภาคช่างภีมค่ะ o18
ท่าจะงานหนัง แต่ทำให้ครอบครัว :impress2: ให้อภัยค่ะ
รออยู่น้าาาาาาา :man1:
-
:o8: ตอนพิเศา น่ารักจิงๆเลยย อ่านแลวแบบว่า :m25: :m25:
ขอบคุณมากนะครั บม อีกเอาลงมาอีกน่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
-
อยากเหนพี่ทั้ง 2 คน
ขอทิ้งเมล์ไว้ด้วยนะค่ะ
CEASIA_PUYอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
อยากดูรูปบ้างอ่ะค่ะ
มาขอตอนนี้คงไม่สายไปใช่ป่ะ
เพราะยังตามอ่านไม่ทันเลยค่ะ
และจะกลับไปอ่านต่อให้จบนะคะ
-
ลืมทิ้งเมลล์ไว้ให้เน้อ
aowsiriอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.comเด้อค่ะ
-
ง่า น่ารักมากมายคับ
พึ่งอ่านครั้งแรก
อยากมี กับเค้ามั้งจัง ยังงี้
น่าอิจฉาคับ 555+
อยากเห็นรูปพี่สองคนจังอะ
รออยู่นะคับ
-
อาฮะ...
ก่อนอื่นเลย :กอด1: สำหรับ พี่หมอต้นกับพี่ภีม และเรื่องราวดีๆนะ...
พออ่านจบ ชักอย่างจะเห็นพี่ทั้ง สอง คนแล้วสิเนี่ย :m23: ((ยังทันป่าวคร้าบบบ))
ก็ขอให้พี่ทั้ง สอง คน รักกันนานๆๆๆๆ น้าาาาา :mc4:
กะลังคิดอยู่ว่าพี่หมอต้นกับพี่ภีม เรียนที่ไหน คุ้นมากกก
-
คิดถึงหมอต้น กับ ช่างภีมเหมือนกัน :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักกันตลอดไปนะครับ รักพี่สองคนมาก มาก มาก มาก
:L2: :L1: :L2:
-
ขอหน่อย....ยังอ่านไม่จบเลยอ่ะ
แต่ทนไม่ไหวแล้ว....อ่านถึงตอนที่นายภีมนอกใจต้นไปหาน้องรหัสอ่ะ... :a5:
อารมณ์ขึ้นอ่ะ....ปรี๊ดเลย.... : :angry2:
ทำได้ไงอ่ะ....แล้วต้นทนได้ไง...คิดอะไรกันอยู่ไม่เข้าจาย.... :serius2:
ความรักมันทำให้คนตาบอดจริงๆ.......
นายภีมเหอะ...ขอบอกว่าตอนเนี้ย..เกลียดนายมากๆ
เหงา....เหตุผลแค่นี้น่ะ...ทำให้นอกใจ...ฟังไม่ขึ้นเป็นข้อแก้ตัวที่เลวร้ายสุดๆ
โห...คิดงี้...คนครึ่งค่อนโลกเขาก็คงมีชู้กันไปหมดแล้ว... :z6:
ถ้าคิดว่าทนความเหงาไม่ได้...แฟนไม่มีเวลาให้ก็ไปหาคนที่เขามีเวลาให้ดิ....
จะมาทำร้ายคนที่ตัวเองบอกว่ารัก...กับคนที่เขารักตัวเองทำไม o12
ถึงจะบอกว่ารัก...คนรักกันเขาทำงี้เหรอ....อย่างงี้ไม่รักกันดีกว่า
อย่างน้อยก็ไม่ทำให้เจ็บเจียนตายแบบนี้....
ถามจริงๆตอนอยู่กับน้องรหัสเนี้ย...มันหน้ามืดตามมั่วจนมองไม่เห็นหน้าคนรักตัวเองเลยใช่ป่ะ
แถมตอนอยู่กะต้นยังมีหน้ามาบอกรักบอกห่วง..ไม่มีความละอายใจบ้างเลยหรือไง
เข้าใจว่าตอนนั้นคงคิดว่าต้นไม่รู้..ก็เลยพูดแบบนั้น....แต่คนเราอ่ะน่ะ...
ความละอายในการทำชั่ว...หิริโอตัปปะ น่ะ..มีอยู่ในจิตสำนึกบ้างไหม?
...เลวจริงๆ..... o12
ส่วนต้น....พูดไม่ออก...ทนได้ไง..ทนไปได้ยังไง
ทั้งๆที่ก็รู้อยู่เต็มออกว่าโดนสวมเขา...
เนี้ยแหละน่ะ...รักเขาจนตาบอด..แล้วทำร้ายตัวเอง :m8:
ทำไมไม่คิดว่า...ไอ้หมอนั่นต่อให้มันบอกรักเราแค่ไหน....
ไงๆ..มันก็คนอื่น ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่...แล้วที่สำคัญมันไม่ใช่ตัวเราน่ะ
เราเจ็บแค่ไหน...ถึงสุดท้ายจะมารับรู้ได้...จะเจ็บจะสำนึกผิด
แต่มันก็ไม่เจ็บได้เท่าตัวเราหรอก...หัดรักตัวเองให้มากๆซะบ้าง o12
อีกอย่าง...มีครั้งแรกได้...เราจะเชื่อกันใจได้อีกไหมว่าจะไม่มีอีก...เฮ้อ!...ความรักหนอ
ความรักน่ะเป็นสิ่งดี...สวยงามเสมอ...แต่ไอ้คนที่มีความรักเนี้ยสิ
มันน่าเป็นห่วง..... :เฮ้อ:
นี่ถ้าตอนปัจจุบันนี้ทั้งคู่ไม่ได้รักกันอยู่อย่างที่รู้...ถ้ายังง๊องแง๊กํนอยู่นี่
ยุให้ต้นเลิกไปแล้ว....ใครจะว่าทำให้ครอบครัวคนอื่นร้าวฉานก็ยอมล่ะ... :laugh:
(แต่ตอนนี้เห็นรักกันอยู่น๊า..ก็เลยไม่คิดแบบนั้น... :z1:)
เอาล่ะพล่ามมาเยอะ...แต่ขอให้เข้าใจน่ะ...มันปรี๊ดดดดดด....มันทนไม่ได้ :angry2:
คนเรารักกันเรื่องความซื่อสัตย์และความเข้าใจมันสำคัญที่สุด
ถ้าจะมีคนใหม่บอกมาเลยยังดีกว่า...เสียใจ...แต่มันไม่เจ็บเท่านอกใจ
เลิกกัน...กับโดนนอกใจ...ความหมายมันต่างกันนะจ๊ะ :m18:
เอาเหอะๆ...พอๆ...อารมณ์มันพาไป.... :m16:
ยังไงๆ...ณ ปัจจุบันก็รู้ว่าทั้งคู่ยังรักกันดีอยู่...ก็ดีแล้วค่ะ
ต้องขอโทษทั้งคู่ด้วยที่เราอาจจะพูดแรง....(จริงๆแล้วอยากจะแรงกว่านี้อีก)
แต่อะไรที่มันผิด...มันก็หมายความว่าผิด
แถมนี่เป็นเรื่องจริงด้วย...รับไม่ได้อ่ะ....(อินจัด..ว่างั้นเหอะ) :m23:
เอาเป็นว่าตอนนี้นายภีมต้องดูแลนายต้นดีๆน่ะ....รักอย่างเดียวไม่ช่วยอะไรได้หรอก
มันต้องประกอบกับอะไรอย่างอื่นอีกหลายๆอย่าง.....
ต้น....ถ้านายภีมทำอะไรไม่ได้เรื่องก็มาฟ้องคนที่เล้าได้น่ะ...
รับรองคนในเล้าไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่ๆ:fox2:
สุดท้าย...เม้นท์แรงไป...ขอโทษนะค่ะ....โทษจริงๆ
แต่อ่านๆไปรู้สึกผูกพัน...เลยทนไม่ได้อ่ะ...(ก็บอกแล้วอารมณ์มันพาไป)....:laugh3:
-
o12 g: ชกกระจกเรียกร้องความเห็นใจ เชอะ หมอต้นใจดีเกินไปแล้ว เป็นอิชั้นจะยืนยิ้มเหยียดๆมองมันชกกระจกค่ะ ถ้ามันรักเราจริงอย่างที่สำลอกออกมา มันจะนอกใจมั้ยคะทุกท่าน :angry2: จะโดนยั่วก็ช่างมันใจโลเลก็ดี มันก็นอกใจได้เป็นปีๆ แล้วยังไม่สำนึกอีกผู้ชายแบบนี้ต้องทรมานให้เจียนตายค่ะ
ป๋อหล๋อ....ต้องข่มให้กลัวไม่งั้นมันซ้ำลอยเดิมแน่ค่ะเธอ
อร๊าย อารมณ์เสีย ขออภัยทุกท่านนะคะอาจเม้นแรงไปนิสสส แต่ออกจากใจทุกคำค่ะ :เตะ1:
^
^
^
เห็นด้วยอย่างแรง
รีอีกๆ... o3..อ่ะนะ..คนมันเพิ่งมาอ่านก็เลยเพิ่งมาอิน... :laugh:
เพิ่งอ่านถึงตอนต้นแก้แค้นภีม...แล้วภีมขอคืนดีอ่ะ...
ขอบอกจากใจจริงเลยน่ะ....ไม่มีความรู้สึกสงสารภีมเลยแม้แต่นิดเดียว o12
รู้สึกว่าที่โดนน่ะน้อยไป...ต่อยกระจก...แล้วไง...o16
ก็เจ็บแค่ตัว...แต่ที่ต้นเขาเจ็บปวดใจมาเป็นปีๆ
โดยที่นายภีมไม่เคยเหลียวแลเนี้ย...มันทดแทนกันได้เปล่า...ทีเวลาเนี้ยทำเป็นจะเป็นจะตาย
กล้าพูดอีกหน้าด้านๆ...ว่าตัวเองไปทำอะไรให้เสียใจ นี่ถ้าไม่ให้อ่านไดอารี่...ไม่บอกว่ารู้เรื่องหมดแล้วล่ะก็....
ถามจริงๆเท๊อะ...จะโกหกสตอเบอรี่ไปอีกนานไหมไม่รู้....หมอต้นเนี้ยใจอ่อนจังเน้อ... o12
อยากให้เอาคืนอีกอ่ะ...เหอเหอ..ซาดิสนิ่... :oni2:
โทษทีน่ะนายภีม...เราอินไปนิ๊ดส์....ก็เลยด่านายแรงไปหน่อย..ตอนนี้สำนึกก็ดีแล้วค่ะ
ยังไงก็ดีใจที่รักกันจนบัดนี้...ขออย่างเดียว..อย่ามีรอบสองนะจ๊ะ...มิฉะนั้น... o3
-
อ่านจบแว้ว!.......... :z2:
เหอเหอ...ทำไมไม่มีใครมารีเลยหว่า...สงสัยจะมีเราอ่านอยู่คนเดียวช่วงนี้ :z1:
ดีใจค่ะที่ความรักของทั้งคู่ยังรักกันดีอยู่....
แล้วก็บอกหมอต้นก็นายช่างภีมไว้เลยค่ะ...เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่น๊า!... :impress2:
อย่ากังวลเรื่องระยะทางที่ห่างค่ะ...มันเป็นแค่ส่วนประกอบ..บททดสอบเล็กๆน้อยๆ
ที่จะต้องมีเข้ามาเสมอในชีวิตคู่ของคนหลายๆคู่บนโลกใบนี้....
ไม่ใช่คู่ของคุณหมอคู่เดียวหรอกที่ต้องถูกทดสอบ...
หลายๆคู่...เจอเข้าไป...ประคองไม่ได้...ไม่เข้าใจ ไม่อดทน...ทุกอย่างก็จบ :sad2:
บางคู่...มั่นคง..เข้าใจ...อดทน...ก็ไปกันรอดรักกันมาได้จนทุกวันนี้.... :a2:
เพราะอย่างที่บอก...มันก็แค่บททดสอบ...ส่วนประกอบ ไม่ใช่ตัวแปรที่สำคัญ...
ตัวแปรที่สำคัญคือจิตใจของคุณทั้งคู่ค่ะ.....
ถ้ามันมั่งคง ไม่แปรเปลี่ยนตามระยะทางและกาลเวลา
ไม่เปลี่ยนตามอุณภูมิสิ่งแวดล้อม....อะไรๆก็ทำลายความรักของคุณทั้งคู่ไม่ได้หรอกค่ะ.... o7
คุณหมอต้น...เหงา...แต่มีใครให้คิดถึง...ให้เฝ้ารอ
แต่มันดีกว่า...เหงา...แต่เราไม่มีใครให้คิดถึงเลยซักคนน่ะค่ะ :monkeysad:
คิดไว้อย่างงี้ค่ะ....การรอคอยจะมีค่าขึ้นเยอะ...แล้วพอเจอกันก็ขอให้ใช้เวลาด้วยกัน
อย่างมีค่ามากที่สุดน่ะค่ะ...เชื่อว่าชาวเล้าทุกๆคนเป็นกำลังใจให้ความรักของคุณทั้งคู่ค่ะ... :m1:
คุณภีม...ไม่มีอะไรจะบอกค่ะ...เชื่อว่ารักหมอต้นมาก...
อย่าให้ระยะทาง...ความเหงา ทำให้คุณทำอะไรพลาดเหมือนที่แล้วมานะค่ะ...(ยังไม่ลืมค่ะ...แต่ให้อภัยได้) o18
พล่ามมาซะยาว(อีกแล้ว).....ก็เพราะรักทั้งคู่หรอกเน้อ!....
ยังไง...ขอรวมคำอวยพรจากชาวเล้า + ขอเราอีก1พร
ขอให้รัก..เข้าใจ...มั่งคง...ซื่อสัตย์...ให้อภัย...ให้ความรักของทั้งคู่ยืนยาวไปตลอดนะค่ะ... o15
รักจังค่ะ..จุ๊บๆ... :o8:
-
อ่านจบแล้ววววววววววว รวดเดียวจบเลย
อ่านแล้วแอบเกลียดพี่ภีมตอนนั้นจริงๆเลย ทำไปได้
แต่นับถือพี่ต้นเลย พี่ต้นสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่เคยเจอใครทนได้แบบพี่มาก่อนเลย หนูนับถือจริงๆค่ะ
แต่ว่าเรื่องนั้นมันก็ผ่านมาหลายปีแล้วอ่ะนะ ตอนนี้พี่ๆก็ยังได้รักกันอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว
มีคนให้รักให้คิดถึง ถึงแม้จะไม่ได้เจอกันบ่อย แต่ก็ยังดีที่เราได้รู้สึกรักเนอะ
อิจฉาๆๆๆ :-[
แอบทิ้งเมล์ไว้ด้วยคนนะคะ พี่ต้น
poona_ka_keitaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
ใครเป็นสาววายอยากเมาท์กันก็แอดมาได้ค่ะ :bye2:
-
:-[ เฮ้อ เพิ่งอ่านจบ เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในเว็บนี้ (พี่สาวแนะนำมา อิอิ)
กำลังเฝ้ารอตอนต่อไปของ ช่างภีมอย่างใจจดใจจ่อ
อ่านแล้วเห็นภาพน้องต้นเลยนะ ว่ายุ่งมากมายขนาดไหนกับชีวิต extern
ส่วนนายช่างภีม ก็พยายามทำงานต่อไปนะ จะได้มาดูแลน้องต้นได้ แล้วอย่าเกเรแอบนอกลู่นอกทางเชียวละ ไม่งั้นเด๋วมีเหวี่ยง อุ๊บส์+++ เผลอไปหน่อยลืมไปว่าเป็นเด็กดีแล้ว
ขอให้สองคนมีชีวิตที่มีความสุขนะ การที่ครอบครัวรับในสิ่งที่เป็นเราได้และรับในสิ่งที่เรารักได้เนี่ย ถือว่าเป็นโชคที่ดีที่สุดแล้ว อิอิ
ยังไงก็ขอเผลอทำ mail หล่นบ้างนะ หวังว่าจะไม่ช้าเกินไป po_namอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
หุ หุ ไม่รู้ว่ามาขอรูปตอนนี้ จะสายไปป่าว
tan_alohaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
อ่านตอนที่คุณภีมแอบมีกิ๊กเด็กแล้ว......
แล้วก็เดือดแค้น น่าเฉือนทิ้งให้เป็ดกินจริงๆ
-
เย้ยย เคยอ่านมาแล้วรอบนึงในอีกบอร์ด แต่บอร์ดนั่นล่มไปแล้ว เลยมาหาในGooGle
อ่อ ที่นี่คือ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้นี่เอง อิอิ
ชอบเรื่องนี้มากคับ
แค่อ่านตอนขึ้นเรื่องก็กินใจไปกว่าครึ่ง
อยากรุว่า บางส่วนของเรื่องนี้เป็นเรื่องจิงป่ะคับ?
คือเช่น หมอต้นอยู่นครสวรรค์ ตี๋ๆ ขาวๆ ท้วมๆ แก้มแดงๆ อันนี้ จิงป่ะ?
เพราะตอนแรกที่อ่านนี่คือ เฮ้ยย ตูนี่หว่า! 555+
คือผมก้ออยู่นครสวรรค์ และมีลักษณะคล้ายตอนแรกของหมอต้นอ่ะงับ^^
ผิดแค่ตรง สูงกว่าเท่านั้นเอง นอกนั้น!!!!! เป๊ะๆ- -
หมออยู่นครสวรรค์ป่าวงับ ทำไม รู้เรื่องนครสวรรค์เยอะจัง?
ไม่รุว่าทันม้ยน่ะคับ เห็นว่าโสต์จบแล้ว
best_parnอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
:z1:
หื่อ
มีฉากทามให้
ร้องด้วย
แน่นไปหมดเรย
มานติดอยู่ในอก
-
อ่านรวดเดียวจบอ่า o13
แบบพี่ภีมเป็นอะไรที่เทพมาก เป็นวิศวะปิโตร คณะในฝันเลยน่ะเนี๊ยะ
ฮ๊าๆๆๆ
o13 o13 o13
-
สวัสดีค่พพี่ภีมพี่หมอตัน :impress2:
หนูชอบอ่านนิยายเเบบนี้มานานเเล้วเเต่ชอบเรื่องนี้มากเลย55+
อ่าน6ชัวโมงรวด :a5:
น่ารักมากเลยหนูก็อยากเป็นหมอเหมือนกันนะค่ะ :-[
ปีนี้เอ็นเเล้วเเหละเเต่ท้ายปีอ่ะค่ะเร่งอ่านหนังสืออยู่
มาเม้นไห้หลังอ่านจบเเล้ว
เปนคู่ในไอดอล(เวอร์ไป)น่ารักมากกกกกกกก o13
อิจฉาสุดๆๆเลยอ่ะ :sad4:
อยากเห็นรูปพวกพี่จังเลยค่ะ
may_sonomamade@ฮอทเมลนะค่ะพี่
ชอบพวหพี่จังจะติดตามตลอดค่ะ
ชวนเพื่อนมาอ่านตัง3คน555+
-
ประทับใจมากๆ อ่านรวดเดียวเลย ตาเป็นช่วงๆ เลย:sad4:
ขอรูปด้วยคนนะครับ
pizzaton แอดยาฮู นะครับ
:pig4: :pig4:
-
น่ารักมากเลยนะค่ะ เรื่องนี้ :mc4:
มาอ่านช้าไปหน่อย แหะๆๆ (ไม่หน่อยแล้วมั้ง)
ขอให้พี่หมอต้นกะพี่ภีมมีความสุขตลอดไปนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
แวะมาบอกว่าคิดถึงหมอต้นกับนายช่างภีมมากๆเลย :L1:
-
ชอบพี่เต้อะครับ(ยังจำกันได้อยู่มั้ยเนี่ย)
ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
พี่เค้าดูเป็นพี่ชายที่อบอุ่นเป็นที่ปรึกษาที่ดี
โผล่มาตอนหมอต้นมีปัญหาตลอดเลย
แต่พอคืนดีกันแล้วก็เหมือนโดนเฉดหัวทิ้ง
ว่าแต่ตอนที่นายภีมไปชกพี่เค้าน่ะ
ได้ไปขอโทษพี่เค้ารึเปล่าเพราะไม่ได้พูดถึงเลย
-
:z1:
อ่านแล้วอ่านอีก....
ก้อสนุกเหมือนเดิมไม่มีเบื่อ....
ออกรวมเล่มป่าวอ่ะ....
ติดตามน่ะ
-
กว่าจะอ่านก็เล่นเอาน้ำตาซึมเหมือนกันอ่ะ
สงสารตอนที่หมอต้นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว :เฮ้อ:
แต่ยังงัยก็กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดินแล้วอ่ะ
ขออวยพรให้หมอต้นกะนายช่างภีมรักกันตลอดไปนะคร้าบ
มีความสุขมากๆๆนะคร้าบ :bye2: :bye2:
-
1วันกะการอ่านรวดเดียวจบ :a5:
ไม่รู้คุนหมอจะเข้าอีกหรือเปล่าแต่อยากเหนรูปอ่า
originalprincessaae@เมล์ร้อนส่งถึงที่.com
อยากให้รู้ว่าร๊ากกกหมอต้นกะช่างภีมม๊ากกเลย
:L1: :L1: :L1: :c4: :c4:
-
อ่านจบแล้ว :m11: ขอบคุณฮะ
-
อย่าหายไปนานสิครับ
ทั้งคุณหมอทั้งนายช่างเป็นยังไงกันบ้าง
มาอัพเดทข่าวคราวกันหน่อยนะครับ
-
ตอนนี้ทั้งคู่เปนไงบ้างน้า
คิดถึ้งงงงงงง คิดถึงงงงงง
:sad4:
-
คิดถึงหมอต้นและนายช่างภีมนะ
งานคงยุ่งทั้งสองคนเลยใช่ป่าว
:กอด1:
-
งานยุ่งกันแน่เลย :L2:
อย่าหายไปนานน๊าคิดถึงทั้ง 2 คนเลย
-
อยากอ่านหมอต้นกับนายช่างภีมค่ะ ช่วยเข้ามาลงหน่อยได้ไหมคะ เข้ามาอ่านอ่านวันเดียวจบเพราะว่าติดมากหยุดไม่ได้ ตอนที่นายช่างภีมนอกใจหมอต้น เราโกรธมากเลยทำอย่างนี้ได้ไง แต่หมอต้นดีมากเลยให้อภัย เพราะเราคงไม่ให้อภัยคนที่ทรยศเราแน่ รักหมอต้นมากนะและก็นายช่างภีมด้วยเพราะหมอต้นรักนายช่างภีม :3123: :bye2:
-
สวัสดีค่ะ หมอต้น นายช่างภีม
เพิงจะได้มาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านรวดเดียวตั้งกะสี่ห้่าโมงเย็นของวันอาทิตย์แล้ว
อ่านไปร้องไห้ไปตอนที่นายช่างภีมนอกใจหมอต้น สงสารหมอต้นมาก ๆ
เป็นเรานะหมอ วันที่เห้นเต็ม ๆ ตาในห้องสมุด เราคงไปสะกิดไหล่นายช่าง แล้วก็หมัดตรงเข้าหน้านายช่างไปแล้ว แล้วก็สบัดบ๊อบ เชิดใส่
ก็เข้าใจนะว่านายช่างเหงา แต่มันก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำอย่างนั้น (ใช่ม่ะ)
กรณีของหมอยังดีที่เกิดเพราะเหงา เคยเจอมั๊ยไปจีบสาวอื่นเพราะศักดิ์ศรี เพราะเพื่อนท้า Idiot ที่สุด
แต่ตอนนี้ชีวิตรักของหมอกับนายช่างก็กลับสู่สภาพปกติแล้ว ดีใจไปด้วยเลย
รักกันตลอดไปนะ
-
อ่านจบแล้วอยากรู้เรื่องของพี่เต้อ่า :impress2: *อยากเหนรูปด้วย
-
น่ารักครับ
รักกันตลอดไปนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่หมอต้นทั้งพี่ภีมเลย
ปล.อยากเห็นรูปเหมือนกันครับ ขอดูรูปตอนนนี้จะทันเปล่าครับ อิอิ :z1:
^___^
-
น่ารักจังครับ :กอด1:
ขอบคุณน้องหมอต้น กะ นายช่างภีม นะครับ ที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวให้ได้อ่าน
ขอให้รักกันนานๆนะค้าบ :bye2:
-
เซ ฮัลโล่ คับ
เพิ่งเข้ามาอ่าน หลังจาก เวิ้นเว้อ อยู่นาน
ตอนนิ ก้อ อ่านถึงตอน เพ่ต้น ดั้ยยิน เพ่ ภีม คุยกะ เอ็ม นัยห้องหมุด
ฟัง เเล้ว จี๊ดดดด อ่ะ.....รัยเนี่ยยยยย....มีคนใหม่ เพาะความเหงา
โอ๊ยยยยย....เจ็บ แทน เพ่ ต้น จิงจิง....
มันทำหั้ย ม่ะรู้ว่า ถ้าอ่านต่อปัย มันจะ เกิดเหตุการณ์ อาราย แบบนิ อีกป่ะ
แต่ก้อ น่ะ รักเพ่ ทั้ง สอง คน จัง...
เพาะ งั้น.....ตรู ต้อง อ่านต่อหั้ย จบ... แล้ว เด่ว มา จิ้ม ใหม่ จร้า....
-
น่ารักจังครับ
เป็นชีวิตที่เจออะไรครบดี
ขอให้มีความสุขมากๆตลอดไปน้า
ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขนะครับ
-
กว่าจะอ่านจบก็เล่นเอาน้ำตาซึมเหมือนกันนะครัฟ
แต่ก็น่ารักดีนะ ขอให้มีความสุขมากๆตลอดไปนะครัฟ
-
:mc4:
แวะมารายงานตัวค่ะ .. เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ .. พอรู้ว่าเป็นเรื่องเล่าก็ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เลย ..
สวัสดีพี่หมอต้นนะคะ .. อ่านไปๆรู้สึกว่าทำไมพี่หมอต้นน่ารักแบบนี้นะ .. น่ารักมากๆ ..
แอบขัดใจแล้วก็เคืองพี่ภีมมากๆเลย .. ว่าแบบทั้งๆที่พี่ต้นรักขนาดนี้แค่พี่ภีมเหงาทำไมต้องทำร้ายหัวใจพี่ต้นด้วยน้า ..
แต่ไม่ขอบ่นมากเนอะ .. พี่ภีมโดนพี่ๆน้องๆในเล้ากระหน่ำสวดไปเยอะแล้ว คิคิ
แต่แบบ .. เห็นปัจจุบันนี้พี่ๆยังรักกัน ดูแลกัน .. แค่นี้หนูก็ได้แต่อมยิ้มแล้วก็อวยพรให้พี่ๆรักกันนานๆ ..
อย่ามีเรื่องอะไรมาเป็นอุปสรรคอีกเลยนะคะ ^^
ยังอยากอ่านต่ออีกอ่า .. ไม่รู้ว่าพี่ๆจะมีตอนพิเศษอะไรมาเพิ่มอีกมั้ย ..
ยังไงก็อยากจะบอกว่า .. ถึงหนูมาทีหลังแต่ได้อ่านเรื่องของพี่สองคนก็รักพี่ๆไม่แพ้ใครนะคะ :o8:
ปล. แอบอยากเห็นหน้าพี่ๆด้วยอ่า .. แต่แบบมันเป็นปีแล้วเนอะ ..
-
ขอให้ความรักของคุณหมอและนายช่าง มั่นคงตลอดไป
อิอิ ไว้จะแอบส่งสปายไปดูหน้านายช่างหน่อย อยู่แทนชิมิ :z1:
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อ่านรวดเดียวหมดเลย
ตาแฉะ ไม่ไหวจะเคลียร์
ไม่หลับไม่นอน
นั่งอ่านนิยาย =[]=
ชอบค่าาาาาาาาาาา าา
ขอให้รักยั่งยืนนาน
>/////<
-
หวัดดีค่ะพี่หมอต้นพี่ภีม
เพิ่งจะอ่านจบเลยค่ะ
ประทับใจจริงๆ
พี่หมอต้นเป็นคนอดทนมากๆ มั่นคงจริงๆค่ะ
ไม่มาอัพแล้วหรอคะ คิดถึงพี่ๆมากกกกกกกกกเลยค่า :m15:
-
พระเอกเรานิสัยได้ใจมากๆเลยปากแบบเนี๊ยชอบ :jul3:
-
o13 พระเอกเรานิสัยได้ใจอ่ะ
-
ภีมใจร้าย :monkeysad:
-
:o8:เขิลล์แทนเลยอ่ะ
-
วันนี้เป็นวันที่นั่งอ่าน
มาราธอนมากๆเลย
ทำงานดว้ยอ่านไปดว้ย
แล้วเราเป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คนนะ
ทั้ง2คนมีหัวใจเดียวกันไม่
ว่าจะห่างกันแค่ไหนก็รู้สึกถึง
ลมหายใจของกันและกัน
อย่าลืมนะทุกคืนขอให้นายช่างและภรรยา
ให้ออกมาดูดาวและพระจันทร์ใต้ทอ้งฟ้าผืน
เดียวกันทุกคืนนะ
เม้นเราอาจจะน้ำเน่าไปหน่อยแต่ก็ออกมาจากใจนะ
อยากเห็นหน้าของทั้ง 2 คนเหมือนกัน
newfriend_24@ข้อความรอ้น.คอม
-
ทำไมพึ่งได้อ่านอ่า
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากดูรูปจาง
ton_kikiแอทเมล์ร้อน.com
ช้าไปมั้ยอ่ะ
อยากดูจิงๆๆ
ชอบมากมาย
-
อ่านจบล่ะนะ
น้ำตาซึมเลย
อดทนจิงๆนะหมอต้น
รักกันนานๆนะจ๊ะ
ขอดูรูปด้วนน้าาาาาาา
som1_som2_som3อย่าแสดงเมล์บนบอร์ด.com
-
คุณหมอเจ้าของเรื่องท่าจะยุ่งแฮะ
ขยันๆๆ สู้ๆๆ นะ
ว่างๆๆ แวะมาทักทายกันบ้าง :L2: :L2: :L2:
-
:L2:ขอบคุณนะค้าบที่เอาเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน เพิ่งเข้ามาที่เล้าหลังจากไม่ได้เข้ามาเป็นชาติ อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจนจบเลย ทั้งคู่น่ารักมากมาย รักกันนานนะค้าบ....... :3123:
-
:-[น่าร๊ากมากมายเลยอ่ะทั้งสองคน
เขาพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง ฮืออออออออออออออ
ยังดีนะที่ได้อ่านไม่งั้นจะ ลูบตัวเองให้หนักเลย (มันจะเจ็บม๊ายยยย)
ชอบเรื่องของหมอต้นมากๆเลยอ่ะทั้งคู่รักกันน่ารักมากๆเลย มีครบรสจริงๆ แบบว่าเป็นความรักที่สมบูรณ์มากๆอ่ะ
ยังไงก็ขอให้รักกันต่อไปนานเท่านานนะค่ะ กอดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1:แวะมาทักทายกันบ้างนะค่ะ อยากเห็นรูปบ้างอะไรบ้างอ่ะ
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
o13
-
:L2: :L2:
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกดีมากเลย
พี่หมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ แฟนนู๋เขาก็ต้องย้ายไปทำงานที่อื่นเหมือน :o12:
เหงาเนอะ ถึงจะได้คุยกันบ้าง แต่คนเคยอยู่ด้วยกันนิเนอะ
เป็นกำลังใจให้น้าาา
แอดมาคุยเล่นกันได้นะคะ poo_priowเมล์ร้อน.com ค่ะ อิอิ
-
o22รักพี่หมอต้นกับพี่๓มจังเลยน่ารักน่าหยิกกันทั้งคู่เลยอ่า
มีความสุขกันมากๆนะคร้า... :L1:
-
อ่านจบแล้ว ประทับใจจัง
ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงกันมั่ง
เอาใจช่วยกับความรักของทั้งสองคนเลยนะคะ :L2:
-
อ่านกี่ทีก็ชอบบบบบบ
รักพี่ทั้งสองคนจัง น่ารักจังเลยอ่า
แต่ว่าหายกันไปไหนอ่า คิดถึงน้าค้า :-[ :-[
-
อ่านมาตั้งแต่ต้นสนุกมาก อย่างที่พี่หมอต้นบอกว่าตัวเองนั้นอ้วนก็อ้วน ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่
แต่ไปๆมาๆ ก็มีพี่ภีมที่หล่อลากมารักจนได้ เพราะพี่ได้เปลี่ยนแปลงรูปร่างตัวเอง ถ้าพูดถึงเรื่องของสเปค มันคาดไม่ถึงจริงๆ
พออ่านไปได้สักแปป รู้สึกว่าทำไมพี่ภีมถึงเป็นคนแบบนี้ ทำกับพี่ต้นไปได้ยังไง ทั้งๆที่พี่ต้นนั้นรักพี่ภีมมากขนาดไหน
ดีกับพี่ภีม รักและเข้าใจพี่ภีมทุกอย่าง ก็รู้สึกอินไปด้วย อิอิ
แต่พี่ต้นก็ทำให้พี่ภีมเห็นว่า พี่ต้นนั้นสำคัญกับพี่ภีมแค่ไหน
...
และอย่างไม่นานมานี้ที่พี่ภีมไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงาน แล้วพี่ต้นรู้แล้วงอนพี่ภีม
อยากบอกว่า ถ้าเป็นผมก็คงทำแบบพี่ต้นแหละ
อยากให้พี่ภีมรู้ว่าพี่ต้นนั้นรักและไว้ใจพี่ภีมมากแค่ไหน อย่าให้คนที่เรารักต้องเสียใจในสิ่งที่เรารู้ว่ามันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆน้อย เพราะเพียงเล็กน้อยอาจทำให้ความรู้สึกของคนที่เรารักนั้นเสียไปได้ :m16: :m16: :m16:
ยังไงปัจจุบันตอนนี้คงรักและเข้าใจกันดีที่สุดแล้ว
และก็ขอให้พี่ต้นกับพี่ภีมรักกันนานๆนะพี่ :L1: :L1: :L1:มีลูกมีหลานให้เชยชม อิอิ (ล้อเล่น)
:z1: :z1:เป็นกำลังใจให้เสมอ และจะติดตามผลงานขอพี่ๆต่อไป
รอการมาต่อเรื่องของพี่ๆเสมอ
แอดมาคุยได้นะพี่ๆ อยากเห็นพี่ๆทั้ง 2 คนจัง ant_cuty@เมลร้อน.com
-
หวาดดีคับ เป็นน้องใหม่ เพิ่งเข้ามาอ่านคับ เรื่องของพี่ต้น ตอนแรกน่ะ เหมือนกับตอนนี้ของผม ทั้งน้ำหนัก ส่วนสูง เมหือนกันเลย (แต่ไม่รู้จะได้มีความรักที่แท้จริงเหมือนกับพี่ต้นและพี่ภีมหรือเปล่าน่ะคับ แฮะ แฮะ)
อยากบอกว่า ตั้งแต่อ่านตั้งแต่ต้นมาจนถึงตอนนี้ ผมก็ยอมรับน่ะคบว่า อินมากมาย ทั้งร้องไห้ตาม น้อยใจตาม (เป็นพวกจิ้นกับเซนซิทีฟสูงน่ะคับ) ถ้าเป็นผม ก็คงไม่รู้ว่าจะทำใจได้พี่ต้นหรือเปล่าที่ยอมให้แฟนตัวเองนอกใจได้เป็นปี
แต่ตอนนี้ผมก็ดีใจกับพี่ต้นและพี่ภีมด้วยน่ะคบ ที่ในที่สุด พี่ต้นก็ยอมที่จะร่วมเดินเคียงพี่ภีมเขาไป เช่นเดียวกับพี่ภีมที่รู้ตัวว่าพี่ต้นสำคัญมากแค่ไหน
ก็ขอให้ทั้งสองคนรักกันตราบนานเท่านานน่ะคับ
ปล. อยากเห็นหน้าพวกพี่จังเลย โดยเฉพาะพี่ต้น อยากรู้ว่าลดได้ยังไงอ่ะ อิจฉาเล็กๆ
นี่คับเมลล์ mitracle_oracle@windowslive.com
-
ครายอยากเหงหน้าหมอต้นกะนายช่างภีม ทิ้งเมลล์บอกเมลล์ไว้ เดี๋ยวแอดนะคับ 55555555555555
โกรธไอ้ภีมเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชิส์ ทำมาอ้อนในเล้า ชิส์
อย่าไปเห็นใจมันนะ มันร้ายมาก ชิส์
น้องหมอต้น
klangroup5อย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
หวัดดีค่ะ หมอต้น+นายช่างภีม
เข้ามาอ่านจบภายในวันเดียว
อยากบอกว่า วางไม่ลง ละสายตาไม่ได้
เหมือนกับการได้รู้เรื่องราวชีวิตคนนึง ว่าแต่ละเหตการณ์ผ่านไปอย่างไร
เหมือนเพื่อนเล่าเรื่องของตัวเอง ให้เพื่อนฟัง
ตอนแปลงร่าง เปนหมอต้นสุดน่ารัก ทำให้คิดถึงหนังต่างประเทศหลายๆ เรื่องที่เคยดู ฮ่า จิ้นไปถึงโน้นเลย
ตอนหมอต้น เดินอยู่สนามหลวง จิตตกได้อีก มันน่ากลัวจริงๆนะ ตอนกลางคืน บ้านเราอยุ่แถวนั้นด้วย รู้เลยว่ามันน่ากลัวยังไง
**ยิ่งตอนภีมไปกิ๊กกะน้องรหัส ใจสั่น ใจหาย ประหนึ่งว่าเป็นเรื่องของตัวเอง
เฮิร์ทมาก เอ่อ........เคืองภีมมากตอนนั้น (เหมือนตัวเองอกหัก โดนแฟนสวมเขาเองซะงั้น เหอๆ)
สงสารหมอต้นมากถึงมากที่สุด นับถือหมอต้น ที่ผ่านมาได้
อาจจะเจ็บตัว เจ็บใจ แต่ก้อผ่านมาจนได้่
อ่านไป ได้แง่คิดเยอะแยะ
ปล. NC หมอต้นเปนที่ระทึกมากทุกตอน ทำเอาลมปราณแตกซ่านกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดีๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่า
รอนายช่าง มาต่อพาทของตัวเองอยู่น๊า (แอบสงสัย ว่ากับน้องรหัสไปถึงขั้นไหน คึคึ)
:L2:
-
ได้แต่ มองผ่านไปผ่านมา
ไม่ได้ เข้ามาอ่านซักที พอได้อ่านแล้ว
ชอบมากค่ะ พี่หมอต้นน่ารักมากๆ เลย
พี่หมอเก่งมากๆอ่ะ ทนได้ไงตั้งปี แบบสุดยอด ยกนิ้วๆๆ
โกรธพี่ภีมไปเลย เชียว...ไหนว่ารักพี่หมอแต่ดูจิ
แค่เพราะเหงา เลยนอกใจ...งุงิแอบโกรธแทนค่ะ
แต่ตอนนี้ อิจฉาล่ะ อิอิ รักกันนานๆ นะค่ะ พี่หมอกับนายช่าง
-
พึ่งได้มาอ่านเรื่องของคุณหมอพี่ต้นกับคุณ นายช่างพี่ภีม
อยากบอกว่าเรื่องราวเริ่มต้นของพี่ทั้งสองคุณหมอพี่ต้นคงจะช้ำเยอะแผลแยะน่าดูเลย
แล้วก็พออ่านถึงตอนที่คุณพี่ภีมไม่เข้าบ้านเป็นปีอีก ร้องไห้เลยค่ะสงสารพี่ต้นจับใจ
อีกใจหนึ่งก็คิดว่าทำไมพี่ต้นถึงยอมทนขนาดนี้
แต่ก็พอเข้าใจว่าทนไปเพราะรัก
และแล้วทุกวันนี้พี่องคนก็ผ่านมันไปได้แล้ว
ก็ขอให้พี่มีความสุขตลอดไปนะค่ะ
ขอให้รักกันแบบนี้ไปนานๆ
แล้วก็อย่าลืมเข้ามาเล่าเรื่องราวให้ฟังอีกน่ะค่ะ
ยังรอข่าวจากพี่ทั้งสองคนอยู่ค่ะ
ขอดูรูปด้วยคนนะค่ะ
yarawee_saxอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
หวัดดีคับทุกคน ไม่ได้ทักทายกันไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้ต้นเรียนจบแระ เป็นหมอแระน้า
ส่วนไอ้ภีมก็ยังทำงานอยู่ที่เดิม เราทั้งสองคนก็ยังรักกันดีอยู่
มีทุกข์สุขปนไปตามเรื่องตามราว คนที่อยู่ด้วยกัน แต่ไงก็ยังรักกันน้า อิอิ
จะบอกว่าที่ไม่ได้เข้าบอร์ดนี้มานานเพราะเนตที่ห้องปัจจุบันห่วยมากก
เลยเข้าหน้าเวปไม่ค่อยได้ กะอีกอย่างเวลาน้อยลง
แต่ก็แอบดีใจที่วันนี้เข้าได้แระ อิอิ
ยังไงถ้ามีเวลาจะหาเวลามาลงเรื่องราวให้ฟังกันอีกนะคร้าบบบ
ส่วนเรื่องคนที่อยากเห็นหน้าอ่ะ ตอนนี้อ่ะหมดเขตไปแระ
เพราะเคยเกิดกระแสช่วงแรกๆสักปีที่แล้วมั้งที่ประกาศให้แอดเมลล์กัน
มีปัญหาวุ่นวายตามมา ทำให้ต้นคิดว่าการประกาศตัวมากไปมันก็ไม่ดี
เนอะๆๆ ทุกคนคงไม่ว่ากันนะคับ ขอบคุณหลายๆคนที่เป็นกำลังใจให้เสมอมานะคับ
รักทุกคนเลย ไปแระ อิอิ :กอด1: :pig4:
-
พี่ต้นครับ
ดีใจจังที่พี่เข้ามาอีก
เรื่องของพี่เป็นนิยาย/เรื่องเล่า แนวนี้เรื่องแรกที่ผมอ่านเลยนะ
เรื่องโชว์รูป อยากเห็นรูปพี่ตอนอ้วนๆ อ่าครับ คงจะน่ารักดี
-
แว๊บมา แว๊บไป เร็วจังนะคุณหมอต้น
เมื่อกี้เราตามหลังมา หลุดออกไป
เพิ่งจะกลับเข้าเล้าได้
กลับมาอัพตอนพิเศษสองสามตอนก้อได้
FC นอนรออ่านกันเต็มเล้า
รักษาสุขภาพทั้งคู่นะ ...
อิจฉา ...lol.. :กอด1:
-
โปรดทราบ คิดถึงมาก :man1:
แล้วแวะมาอีกน้าาา น้องหมอต้น
-
น่ารัก มากค่ะ ว่างๆ ก็ มาเล่า
ให้ฟังอีกนะค่ะ
คิดถึง หมอต้น
-
มาเดินเล่น รอหมอต้นมีเวลาว่างมาเล่าต่อค่า
เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คนเหมือนเดิม
รักกันนานๆ จ้า
:กอด1:
-
อ่าตามอ่านตั้งกะเมื่อคืน
จำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่าคุ้นชื่อหมอต้น เหอๆๆๆ
แล้วก็จำได้ละคะว่าคุ้นมาจากไหน(ขอไม่กล่าวถึงเนอะหมอ)
แต่เรื่องของหมอกะนายช่างน่ารักจังเลยคะ
น่ารักมากๆเลยคะ :haun4: :z1:
หมอใจดีมากเลยอะ ที่ยอมใจอ่อนในนายช่างง่ายดายขนาดนั้นอะ เป็นเราหน่อยไม่ได้ จะเอาคืนให้หนักเลย หึหึหึ :z3: :z13:
เห็นแล้วหมั่นไส้นายช่างได้มั้ยคะ แบบว่าหมั่นไส้ส่วนตัวเลย :z6: :beat:
ปล. อยากให้หมอต้นเอาคืนหนักๆเลย (ถึงแม้เรื่องจะผ่านไปเป็นปีแล้วอะนะ เอิ้กกกกก) :really2:
เป็นกำลังใจให้หมอต้นกะนายช่างนะคะ ขอให้นายช่างกลับมาหาเร็วๆ ตอนอ่านๆดุเห็นคนทิ้งเมลแล้วแอบใจไม่ไดีอะ เหอๆๆๆ
ใจไม่ไดีแทนหมอต้นกะนายช่างอะคะ
ยังไงก็สู้ๆสำหรับทุกเรื่องเลยนะคะ
-
เพิ่งจะได้มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องของต้นกับภีม อ่านไปก็แบบว่าอินมากกกก
มีร้องไห้ตามด้วยอ่ะ....แต่เวลาต้นกับภีมอยู่ด้วยกันอะไรๆก็ดูสีชมพูไปหมดเลย.... :o8: น่ารัก คริคริ ..ชอบอ่ะเวลาภีมเรียกต้นว่า "หมูอ้วน"
เห็นว่าเข้ามาอัพเดทล่าสุดแล้วว่ายังรักกับภีมดีอยู่ .... เป็นกำลังใจให้นะคะ....
ขอให้รักของภีมกับต้นเป็นรักที่สดใสตลอดไป...
อย่าลืมเข้ามาทักทาย มาอัพเดทข่าวคราวบ้างน๊าาา..... :L2:
-
ชอบมากครับ
ซื่อสัตย์ต่อกัน
รักกันไปตลอด
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านคร้า ช่วงที่พี่ภีมนอกใจพี่ต้น แอบน้ำตาซึมเลยอ่ะ :m15:
ไม่รู้พี่หมอต้นกะพี่นายช่างภีมจะมีเวลาเข้ามาวิ่งเล่นในเล้าอีกมั้ย
แต่ขอบคุณนะคร้าที่พี่มาแบ่งปันเรื่องรัก ที่มีทั้งสุข เศร้า เหงา เจ็บ ให้ได้อ่าน
ขอให้พี่ทั้งสองรักกันนานๆนะคร้า :L1:
-
เคยอ่านแล้วกลับมาอ่านอีกรอบ
ถึงได้เห็นว่าน้องต้นมาโพสต์ไว้
ยินดีด้วยที่เรียนจบแล้ว
ถ้ามีเวลาก็มาอัพบ่อย ๆ นะ
เป็นเรื่องที่ชอบมาก ได้หลายรสชาติของชีวิตดี :L2:
-
สวัสดีค่ะ :L2: ขอไอเป็นหนึ่งในคนที่เป็นกำลังใจให้(FC)ด้วยคนนะคะ :-[
เริ่มต้นจากขอปั๊มไว้ก่อนนะ o13
-
มาเม้นขอบคุณก่อน
ยังอ่านไม่จบเลยอ๊ะ ดึกแล้ว ต้องนอน(เด็กดีๆ :laugh:)
พี่ต้นน่ารัก พี่ภีมดูแลพี่ต้นดีๆนะ
รักกันนานๆนะคะ
:กอด1:
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ^^
คู่นี้perfectซะจริงๆ นะเออ.
ิือิจฉาโว้ยโฮ่ยๆ
เริ่มอ่านเมื่อตอนสิบโมงกว่าๆ นี่ก็เหือบห้าโมงล่ะ
โดนส่วนตัว ชอบมากเลยคร๊าฟฟ..
ขอให้คู่รักคู่นี้ รักกันชั่วเท่าฟ้าดินสลาย
o13
-
สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย
-
น่ารักจริงๆๆๆ :-[
-
อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ o13 อ่านตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้เพิ่งจบ
มีทุกๆอารมณ์ เชื่อมะตอนที่ช่วงแย่ๆ จนเป็นโรคไมเกรนอะ หรือตกจากบันไดอะ
อ่านตอนนี้เศร้ามากๆเลย :monkeysad: จะรู้ไหมว่าคนที่เรารัก ไม่สบาย อยากให้ดูแลกัน
ถึงกับนั่งร้องไห้เพราะสงสารต้นเลยอะ :monkeysad: แต่ก็ดีนะที่ปัญหาผ่านไปด้วยดี
เราว่าต้นเป็นคนจิตใจดีนะ ถ้าเป็นคนอื่น เราว่าไม่เย็นแบบนี้หรอก เป็นเราเจอในห้อง
หนังสือ คงจะไปยืนให้เขาตกใจ ว่าเกิดไรขึ้นที่มาหลอกกัน แล้วเดินจากไป แต่ต้นเองทน
ได้เป็นปีนี้แสดงว่ารักภีมมากๆนะ :monkeysad:
ไม่มีไรมากก็ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมา ก็เมื่อต้นไม้ เรารถน้ำ ให้อาหารมันก็เจริญงอกงาม
แต่เมื่อไรที่ไม่มีคนสนใจก็จะตายไปเอง ก็เหมือนต้นกับภีม จริงไม่ค่ะต้น ^ ^~
เราเองก็เพิ่งสมัครเข้ามาในนี้เป็นครั้งเเรก ไม่รู้ว่าจะสายไปไหม อยากจะขอดูภาพต้นกับ
ภีมเหมือนคนอื่นๆอะ เพราะเราก็ไม่รู้จะส่งไปขออย่างไร แบบว่าส่งเมล์ในนี้ไม่เป็นค่ะ
หรือถ้าต้นกรุณา ส่งมาที่ sotaiyin21@hot.com ด้วยนะค่ะ แต่ถ้าต้นหรือภีมไม่ได้อ่านข้อ
ความเราหรือไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
สุดท้ายก็ขอให้ทั้งคู่รักกันมากๆนะค่ะ และเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เสมอค่ะ ......บิว ^ ^~
-
ตามอ่านมาจนจะตี 3แระ
สนุก มาก
เรื่องราวน่ารัก แอบเศร้า
เป็นกำลังใจให้น้องต้นนะ
แอบอยากอ่าน เวอชั่น นายภีม ><~
-
ก่อนอื่น ขอ :angry2: :angry2:จัดการอ้ายคุณภีมหน่อยเห๊อะ
แต่ก็...
รักแท้จะไม่แพ้อะไร (ฮิ้ววว)
หมอต้นน่ารักจังเลยครับ เป็นหมออารายอ่า รักษาอาการตกหลุมรักเฉียบพลันได้อ๊ะป่าว
*****ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับผม*****
:3123: :L1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อย่างจริงจังจนจบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาถ่ายทอดให้กันนะฮะ
มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้...เพราะมันทำให้เห็นมุมมองความรักในอีกมุมหนึ่ง
โดยเฉพาะในมุมของหมอต้น ที่มีต่อนายภีม รวมทั้งบทเรียนที่นายภีมเอง
ก็ได้รับจากหมอต้นเช่นกัน T^T
ความจริงอยากอ่านภาคของภีมมาก ๆ เลยนะฮะ
แต่็ก็เข้าใจว่า ด้วยเวลาและหน้าที่ทำให้มาต่อไม่ได้
เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้ทั้งหมอต้น และนายภีมด้วยก็แล้วกันฮะ
ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะฮะ...หวังว่าคงจะได้อ่านเรื่องราวของทั้งคู่อีกฮับป๋ม
(เมื่อคืนแอบเห็นว่าหมอต้นเข้ามาในเล้าด้วยแหล่ะ...อิอิ) ^^'
-
เพิ่งเข้ามาอ่านฮํบบ.... อ่านไปได้หน้าแรกเอง... เดี๋ยวจะไปอ่านต่อมาเม้นก่อนนนน... :mc4:
แต่อ่านจากเม้นของเพื่อนๆบางคนแล้วก็อยากเห้นหน้าของพี่ต้นกับพี่ภีมเหมือนกันอะ..... o13
ถ้าพี่สะดวกไงช่วยส่งมาให้ดูหน่อยนะฮับบบ....
pm หรือ anchalee1234แอทฮ็อดเมล.com
มาก็ได้ฮับบบ... อยากเห้นอะ....
-
ทำไมพี่ต้นใจดีจังเลยอะ.... :m16:
ถ้าเป็นเรานะคงจะวีนแตกไปนานแล้วด้วยอะ.... :angry2: :m31:
พี่โคดน่าสงสารอะ...ตอนเป้นไมเกรนกับตกบันได.. :monkeysad:. อ่านแล้วเส้ามากๆๆๆ o22
แต่ว่าตอนมาเคลียร์กับน้องเอ็มก็นะ... น้องก็หัวอ่อน พี่ต้นก็ใจดี.... :serius2:
จะด่าน้องเอ็มก้ไม่รู้จะว่าไงอะ.... ว่าไม่ออกกันเลยทีเดียว...
พี่ภีมก็ต้องรักเดียวใจเดียวแล้วนะฮับบ... o18 ไม่งั้นจะยุให้พี่ต้นหาคนหล่อๆๆๆกว่าพี่ภีมมม... เหอะๆๆๆ
พี่ต้นสุ้ๆๆๆ o13
ส่วนน้องเอ็มก็ขอให้เจอคนดีๆๆนะฮับบ
-
โอยยย ปวดใจสุดๆ
หวังว่าอุปสรรคครั้งนี้จะทำให้รักและเข้าใจกันมากขึ้นนะครับ
ขอยกย่องให้กับความรักที่อดทนและซื่อสัตย์ของพี่หมอต้น
และขอเป็นกำลังใจให้กับการรักษาและทุ่มเทความรักของนายช่างภีม
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่รักกันยั่งยืนยาวนานครับ
-
:pig4: ขอบคุณมากนะที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ อย่างนี้ให้อ่าน ขอให้ทั้งคู่รักกันไปตลอดนะคะ
-
น่ารักเกิ๊น....น อิอิ o18
รักกันนานๆนะ สู้ๆ
ชอบมากมาย o13
-
โครตอิจฉาเลยอ่าๆ เก่งทั้งสองคนเลย คนนึงก็แพทย์คนนึงก็วิดวะ
แถมหวานได้โล่อีกๆ แล้วถ้ามีอะไรก็มาอัพเดทบ้างนะครับๆ
-
เราเพิ่งเข้ามาอ่านอะ เรื่องน่ารักมากมายอะ แอบอิจฉาอะลดนำ้หนักเก่งจัง ขอสูตรบ้างดิ PM,kdHwfhot
-
สวัสดีค่ะ หมอต้นกับ นายช่างภีม ^^
เพิ่งได้อ่านเรื่องราวของทั้งสองคนวันนี้
ตอนแรกๆ ก็อารมณ์ดีนั่งอมยิ้มอยู่เลย
แต่พอช่วงโศก สงสารต้นมาก ยิ่งได้ตอนยินที่เขาสองคนคุยกันในห้องสมุด แถมยังจูบกันเต็มๆตา
เป็นเราคงเดินเข้าไปหา ตอนนั้นเลย...อาจจะใช่ที่เราผิดไม่มีเวลาให้
ถ้านั้นมันเป็นเหตุผลเพียงพอให้คนนอกใจกัน เราก็จะก้มหน้ายอมรับความจริง แล้วเคลียร์ให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไง
เรื่องมันอาจจะจบลงวันนั้น ไม่ต้องเสียใจร่วมปี
ตอนปรับความเข้าใจแอบคิด ไม่น่าให้อภัยง่ายๆเลย ...แต่ก็อย่างว่ารักเขามาก ย่อมไม่อยากเห็นคนที่เรารักต้องเจ็บปวด
แต่เมื่อมองมุมกลับกัน เขารักเรามากแค่ไหนถึงได้หยิบยื่นความเจ็บปวดให้เรา เขาคิดว่าเราไม่รู้
อยากจะบอกหลายๆคนว่า วันใดก็ตามที่พฤติกรรมแฟนเราเปลี่ยนไป(คนหนึ่งยังมั่นคงเสมอ อีกคนกับเปลี่ยนไปเพราะสภาพแวดล้อมรอบตัว เราเจอมากับตัวรู้ซึ้งความรู้สึกเลยล่ะ ) เราจะรู้ทันที แล้วก็จะเริ่มสืบความจริงว่าเป็นยังไง
บางทีที่เขาทำเป็นไม่รู้อะไร เขาอาจจะน้ำตาตกในอยู่ก็ได้ ที่ไม่เอะอะโวยวาย ก็เพราะกำลังให้โอกาสคนรักได้กลับตัว
แต่เมื่อวันไหนความอดทนนั้นหมดลง...จะมาเรียกร้องทีหลังก็ไม่ได้
แต่หมอต้นมีแง่คิดเหมือนเราเลยคือ...เจ็บแล้วจำ โอกาสให้ได้ แต่ไม่มีครั้งที่สาม แค่สองครั้งก็มากเกินแล้ว
....ดีใจนะคะที่ได้อ่านเรื่องของทั้งสองคน เสียดายมากที่ไม่ได้อ่านช่วงกำลังแอดเมลแล้วให้ดูรูป ฮืออออออออ เสียดายจัง มาช้า...
ยังไงก็ขอให้สองคนรักกันตลอดไปนะคะ อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจ... เวลาทำอะไรก็ให้นึกถึงคนที่เรารักมากๆถ้าเรายังรู้สึกรักและไม่อยากเสียเขาไป
ปล. อยากให้ทั้งสองแวะมาทักทายบ้าง มาเล่าเรื่องราวให้ฟังบ้าง ^^
ปลล.ขณะเขียนสติอาจจะไม่สมบูรณ์ ดูได้จากเวลาโพส T.T
-
สวัสดีค่ะ พี่หมอต้น กับ พี่ภีม
หนูพึ่งได้อ่านเรื่องนี้ ช้ากว่าคนอื่นมากมายเลย เหอเหอ
น่ารักมาก เสียใจมากมายตอนที่ พี่ภีมแอบไปกิ๊กกะน้องรหัสอ่ะ
ตอนที่พี่หมอต้นรู้ หนูก้เครียดไปด้วยอ่าเศร้า
ตอนนั้นผิดหวังกะพี่ภีมอย่างแรงเลย
พี่หมอต้นใจเย็มมากอ่ะ ถ้าเป็นหนู หนูคงไม่ไหวอ่ะ
เสียใจอ่า ไปมีกิ๊กแล้วยังมาพูดเหมือนเดิม เหมือนหลอกไปเรื่อยๆ
แต่ว่า ก็ดีใจมากเลย ที่พี่หมอต้นให้โอกาสพี่ภีม
พี่ภีมเลยกลับมาน่ารักเหมือนเดิม อิอิ
ปล.ตอนที่พี่เขียนเรื่องนี้ หนูยังไม่เป็นสาวกวายเลยอ่า แต่ว่าตอนนี้หนูเป็นเต็มตัวแล้วค่ะ
สุดท้ายๆ ขอบคุณสำหรับเร่องราวดีๆนะคะ
-
อ่านจบแล้ว เย้!!!!! :impress2:
(แต่พี่ภีมยังเข้ามาเล่าไม่ทันไร ก็ต้องไปทำงานที่แท่นแล้ว :o12: )
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ตอนที่พี่ๆลงเรื่องเนี่ย หนูยังไม่ติดเล้าฯเหมือนตอนนี้ 55+(ตอนนี้ต้องเข้าทุกวัน)
อีกอย่าง ตอนนั้นยังไม่ได้บ้าวายเหมือนตอนนี้(ตอนนั้นด้อยประสบการณ์ :laugh: )
อยากจะบอกว่า พี่ต้นใจดีเกินไปนะ จริงๆ
เป็นหนูนะ หนูเอาให้หนักกว่านี้อีก :angry2: :fire: :m31:
ก็เข้าใจว่าพี่ภีมเหงา แต่พี่ภีมดูเห็นแก่ตัวอ่ะ พี่ภีมก็น่าจะรู้ เรียนหมอมันหนักขนาดไหน
เฟินคิดเหมือนกับพี่ต้นที่...เจ็บแล้วจำ โอกาสให้ได้ แต่ไม่มีครั้งที่สาม แค่ครั้งที่สองก็มากเกินพอแล้ว
เอาเถอะค่ะ เห็นพี่ต้นบอกว่า พี่ภีมตอนนี้เป็นเด็กดีแล้ว อิอิ
ถ้าให้หนูเดานะ มหาลัยนี้ต้องเป็นมหาลัยที่หนูอยากเข้าแหงๆเลย
แล้วดันอยากเข้าคณะเดียวกับพี่ต้นอีก :-[ (ตอนนี้เป็นเด็กเตรียมเอนท์ค่ะ)
ขอให้ทั้งคู่รักกันตลอดไปเลยค่ะ
อยากให้พี่ๆว่างๆเข้ามาต่อเรื่องราวบ้างตามโอกาส
ปอลิง.พี่ต้นอย่าลืมแอดเมล์หนูนะ pmไปหาแ้ล้ว แต่ไม่รู้พี่ได้รับไหม :กอด1:
ดิท------
อ่า ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนูเพิ่งไปอ่านที่พี่บอกว่ามันหมดเขตไปแล้ว
:o12: แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องราวและประสบการณ์ดีดี
ได้เห็นในอีกมุมมองความคิด
มุมมองหนึ่งที่นับถือ ตอนที่ภีมนอกใจหมอต้นไปคบกับน้องรหัส
ผมน้ำใสไหลเลย
นับถือใจหมอต้นมาก เห็นภาพที่คนที่เรารักนอกใจกับตา
ถ้าเป็นผมคงเสียใจและก็คงเลิกกัน
แต่มุมมองขอหมอคือ ถ้าคนที่เรารักมีความสุข ก็จะปล่อย
ยอมลำบาก และปวดร้าวทรมาน
แต่ชีวิตคู่มันก็ต้องมีอุปสรรค
ขอให้ทั้งคู่รักกันยิ่งยืนนิจนิรันดร
อยากอ่านอีกจริงๆนะครับ
ขอบการเขียนด้วย
อยากรู้ว่าทั้งคู่เป็นยังไปบ้าง เห็นพ.ศ.แล้วก็นะ จะได้หวังได้ไหม
อยากเห็นรูปด้วย แต่ก็คงอด
เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:
-
เพิ่งได้มาอ่าน
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ
ความรักของพวกพี่ช่างน่านับถือเสียจริง
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเห็นรูปพวกพี่ๆจริงนะครับ
ถ้าพี่ได้เข้ามาดูก็ส่งมาหน่อยนะคร้าบ
ที่ jin-iamyourmother(แอท)hotmail.com
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบอกว่าอ่านแล้วอินมาก ๆ ๆ
ขอให้รักกันนาน ๆ นะครับ
-
เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านสนุกมากเลย อ่านแล้วแอบเศร้าตามเลย
อยากเห็นรูปพี่ทั้งสองคนจัง แต่ว่าไม่ขอดูดีกว่า ยังไงก้อขอให้รักกันไป นาน ๆ นะ
-
รักกันนานๆนะ รักกัน รักกัน :กอด1:
มีเวลาเมื่อไห่อย่าลืมมาเล่าเรื่องให้อ่านนะค่ะ
-
อ่านแล้วสนุกมากเลย
ไม่ได้เป็นเมมบอร์ดนี้ แต่สมัครเพราะหมอต้นกะช่างภีมเลยนะเนี่ย o13
ชอบอ่ะ รักกันดี รักกันนานๆ นะ เป็นกำลังใจให้
แล้วมาอัพเร็วๆ นะจ๊ะ
-
ชอบแนวนี้จัง
แบบตอนแรกๆๆอ่านแล้วก็ลุ้นอยู่ว่าจะได้เป็นแฟนกันไหมนะ>,<
จะได้รักกันรึเปล่า พออ่านหลังจากได้เป็นแฟนกัน
ก็ลุ้นอีกว่าพี่ภีมจะทำยังไง >..<
สนุกมากค่ะ ชอบตอนที่พี่ภีมนอกใจแล้วพี่ต้นเอาคืน ทั้งบีบหัวใจ
และก็สะใจดี =[]=
แต่ถ้าเกิดในชีวิตของเราจริงๆๆ คงจะเลิกไปแล้วล่ะ= ="
หมอต้นมีความอดทนและมีความรักที่ยิ่งใหญ่มากค่ะ
นับถือ >,<
รักกันนานๆนะค่ะพี่
+อยากคุยกับพี่ทั้งสองจังเลยค่ะ
ก๊อกๆๆ พี่เห็นเม้นนี้ไหม=[]=??
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุณครับ สนุกมากเลย :L2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านคะ
เรื่องสนุกมาก
ขอให้พวกพี่รักกันไปนานๆนะคะ
:L2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักกันตลอดไปนะคับ
เป็นกำลังใจให้
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ขอบคุณครับ พึ่ืงอ่านจบอ่าน เป็นสมาชิกใหม่ ถ้าผ่านมา ก็อย่าลืมอัพเดทข่าวคราวให้ฟังบ้างนะครับ
-
อ่านมานานมาก ไม่ได้เม้นเลย 555 แอบเนียน อ่านไปเรื่อยๆ แต่ตอนนี้ภีมก็นอกใจจนได้ ไม่อยากพูดเหมือนไม่ดีเลย แต่เราดูแล้วนิสัยภีมเหมือนเด็กๆนะ ของใหม่แรกๆก็เห่อ พอนานไปก็เฉยชา ไม่ดูแลรักษา เฮ้อ หวังว่า ความรักนี้จะไปได้ดีนะ เพราะหน้ามันถึงหกสิบกว่านิ
แต่เรื่องไม่ซื่อสัตย์นี่ รับไม่ได้เลยแฮะ กับแฟนเราเราก็บอกไว้เลย ปัญหาอะไรก็ตาม ยังพอคุยกันได้ แต่ถ้าไม่ซื่อสัตย์ ไม่ว่าจะทางใจหรือกาย ถือว่าไม่ให้เกียรติกัน ถ้าเค้ารักตัวเองมากกว่า ความรักของเรา ก็เชิญทำได้เลย o18 แล้วไม่ต้องกลับมานะ :laugh:
-
อืมม ดีกันแระ แบบว่าแอบสงสารไอ้น้องรหัสคนนั้นอะ เหอะๆ มองต่างมุมไปปะเนี่ย :laugh:
-
น้องเอ็ม ยังกะนางเอกแน่ะ หมอต้นก็นางเอก มีไอ้พี่ภีมเป็นผู้ร้ายคนเดียว รับบทปล้ำนางเอกตลอด
สงสารน้องเอ็มค่ะ :กอด1:
-
สวัสดีครับ หมอต้นและนายช่างภีม...
ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมไม่เคยเม้นให้ใครเลยแต่พอมาอ่านเรื่องนี้ความจริงเพิ่งมาอ่านได้ 3 วันรวดเดียวจนจบแบบว่าซะใจมากเยย อ่านกันตาเยิ้มเลย o2 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ทำให้เราอยากจะมาเม้นให้เพราะว่าเรื่องของนายมันมีส่วนคล้ายเราอยู่หลายอย่าง แต่ที่แน่ๆเราไม่ได้โชคดีเหมือนายภีมที่ต้นให้อภัยในเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้น ต้นเหตุจริงๆที่อาจจะเหมือนกันหรือไม่เหมือนกันของนายกับเรานั้นก็คือ "ความไม่รู้จักคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่" จนทำให้เราเสียสิ่งอันเป็นที่รักที่สุดไป ของนายยังสามารถกลับมาเข้าใจกันได้ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากไม่เหมือนของเรามารู้และรู้สึกเมื่อมันสายไปหมดแล้ว.....จนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว.............
ถ้าเล่าไปใครหลายคนอาจจะรุ่มประณามกับสิ่งที่เราได้ทำลงไปแต่ ขอเล่านะยากจะให้สิ่งที่มันเกิดกับเรามันเป็นอุทาหรณ์สำหรับคนอื่นๆ
เรื่องของการเริ่มต้นของความรักของเรามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคู่ของนายมากมาย ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดคือ ตอนอยู่ด้วยกัน เหมือนกับเวลาหยุดนิ่ง และทั้งโลกมีแค่เรากับเค้าแค่สองคน แต่ความรักมันก็มักที่จะมีสิ่งพิสูจน์เหมือนของหมอต้นกับภีมพวกนายผ่านมันไปได้ แต่ของเรา มันได้จบลงอย่างรวดเร็วมาก เพราะเราได้นอกใจแฟนและแอบไปมีคนอื่น เพราะความไม่รู้จักพอของเรา ที่ทำให้เราต้องเสียใจมาจนทุกวันนี้
รู้ไหมว่าเราเจออะไรเมื่อเรารู้ว่าใครสำคัญที่สุดกับเรา วันนนั้นเรายังจำได้ดีและไม่มีวันที่จะเลือนหายไป
ตอนที่เรากลับห้องไปหาคนที่เรารักที่สุดในวันนั้นเป็นวันคล้ายเกิดของเค้า ในความคิดเราอยากจะกลับไปขอโทษและทำความเข้าใจกับเค้าอยากจะกลับไปมีวันเก่าๆที่เรายังมีความสุขด้วยกัน แต่เมื่อเรากลับไปถึงสิ่งที่ทำให้เรายากจะขาดใจตายอยู่ตรงนั้นเพราะภาพที่เห็นก็คือคนที่เรารัก...นอนอยู่บนพื้นและที่มือซ้ายมีรอยกรีดที่ข้อมือลึกจนถึงเส้นเอ็น....วินาทีนั้นเหมือนกับโลกทั้งใบกำลังจะถล่ม.....เหมือนกับว่าไม่อากาศพอที่จะให้เราหายใจได้อีกต่อไปแล้ว เราทำร้ายคนที่เค้ารักเราและเรารักเค้าได้ถึงขนาดนนี้เลยเหรอ ..........สิ่งที่เราทำไปนั้นทำให้เราไม่อยากจะเป็นคนอีกต่อไป..................................
รู้ไหมคำพูดแรกที่เค้าพูดกับเราวันนั้นคืออะไร
"เค้าดีใจมากนะที่ตัวกลับมาหาเค้า
จะมาอวยพรวันเกิดเค้าเหรอไม่เห็นมีขอขวัญเลย
แต่ไม่เป็นไรแค่ตัวกลับมาอยู่กับเค้าแล้ว
เค้าก็ไม่อยากได้อะไรแล้ว"
เป็นประโยคที่เราได้ยินก่อนที่เค้านั้นจะหมดสติ เราก็รีบพาเค้ามา โรงพยาบาลแต่มันก็สายไปเสียแล้วหมอบอกว่าเค้าจากไปแล้วเพราะเสียเลือดมากจน หัวใจวาย.........................หมอเอาของที่เค้ากำไว้แน่นมาให้มันคือ แหวนคู่ของเรากับกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง เป็นลายมือของเค้าที่เปื้อนเป็นดวงด้วยรอยน้ำตาเขียนไว้ว่า
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไปขอให้รู้นะว่าเค้ารักตัวที่สุด เค้าให้อภัยตัวทุกอย่าง หากชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้เป็นคู่แท้กันโดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง และขอให้เราทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป รักด้วยชีวิต"
หลังจากผ่านวันนั้นมาเรารู้แล้วว่าเรารักใครมากที่สุด แต่มันคงจะสายไปแล้ว เราอยากให้เรื่องของเราเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ขอให้ภีมและหมอต้นรักษาและถนอมความรักไว้นะอย่าให้เหมือนเรา มารู้และคิดได้ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียคนที่เรารักที่สุดไปก่อน
อ่านเ้ม้นนี้แล้วเศร้าจัง :m15:
-
เย่ จบ หุๆ เมนท์ด้วยความภูมิใจ
ขอให้รักกันให้นานๆนะคะ ความรักจะยาวนานได้ ต้องให้เกียรติกันนะคะ แค่ข้อเดียว ทำให้ได้ ถ้าคุณงให้เกียรติซึ่งกันและกันแล้ว จะไม่มีอะไรที่จะทำให้ผิดใจกันเลย ขออวยพรให้รักกันนานจ้ะ :กอด1: (อวยพรเหมือนไปงานแต่งงานเลยอะ 555)
-
หวัดดีคับ
เพิ่งเข้ามาอ่าน เหอะๆ
---- > ชอบมากมากกกกกกกกก ^^
ปล.อยากดูรูปอ่าคับ (ช้าไปนานมากกกกก) แหะๆ
chirayu_bt@ฮอตเมล
-
:mc4:
:mc4:
-
สวัสดีค่ะ พี่หมอต้น และ พี่ช่างภีม น้องเขามาอ่านตั้งแต่เมื่อวาน วันเดียวจบเลยค่ะ
ชอบเรื่องของพวกพี่มากเลย เรื่องของพี่สองคน น่ารักมากค่ะ นั่งร้องไห้ต้องพี่ช่างภีมนอกใจพี่หมอต้น แล้วพอมาถึงตอนที่พี่หมอ
ต้นทำตามแผนพี่เต้ ก้อรู้สึกซะใจมากเลยค่ะ สงสารน้องเอ็มเหมือนกันนะค่ะ น้องเขามาอ่านช้าไปตั้งสองปี ตอนนี้อยากรู้พี่หมอ
ต้นยังเล่นบอร์ดนี่อยู่หรือป่าวเอ๋ย ใครรู้ช่วยบอกทีนะค่ะ
นี่เมล์น้องค่ะ goong_or_nomad@เมล์ร้อน ยังขอดูรูปได้อยู่ไมค่ะ
-
อ่านรวดเดียว ข้าวปลาไม่ยอมกินกันเลยทีเดียว
กว่าจะผ่านมาได้ ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะน้องต้น เก่งมากๆ
ดูแลกันดีๆนะภีมและต้น
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/225.gif) ไม่กลับมาอัพแล้วหรอจ๊ะ
หรือว่าเคสหมอต้นเยอะ
งานช่างภีมยุ่ง
:monkeysad:
-
ชอบๆๆ มากๆ
เลยคับเรื่องนี้
ขอบคุณสำหรับ
เรื่องดีๆ นะคับ
:pig4: :pig4:
-
เข้าเคสนี้อีกแล้ว รูปหล่อ โดดเด่น นักกีฬา กิจกรรม คารมดี HOT เป็นคนระดับ Premium
พวกเขาเป็นประเภทมีคนสนใจมาก บางครั้งไม่ต้องไขว่คว้าก็มีเข้ามาเอง บางครั้งมันไม่อยาก
ก็กลายเป็นอยาก บางครั้งอยากรักษาคำพูด ความรู้สึกบริสุทธิ์ใจเอาไว้ ก็กลายเป็นไม่อาจรักษา
เมื่อมีเข้ามาบ่อยๆ บางครั้งธาตุไฟก็แตก สำนึกจะหายไป ทำให้คิดไปเองว่าความรักและความต้องการ
มันเป็นสิ่งที่แยก "ขาด" ออกจากกันได้ และคนเราสามารถปลดปล่อยความต้องการนั้นกับคนอื่นได้
โดยไม่ได้ผิดต่อความรัก หากหัวใจยังคงมอบให้คนที่เป็นแฟนตัวจริงอยู่ เรื่องแบบนี้
ทั้งคู่ต้องเติบโตความรู้สึกตัวเองขึ้น อาจใช้วิธีเดียวกับคู่พี่เต้ก็ ที่ว่าถ้าอยากมีกับคนอื่นก็มีได้แต่ต้องป้องกัน
และบอกกันตรงๆ ไม่ปกปิด ซึ่งความเติบโตทางความคิดแบบนี้ต้องอาศัยอายุทางความคิด และความรักเข้ามาช่วย
ทำให้เกิดความเข้าใจกันให้ได้ ต้องทำให้ความรักอยู่เหนือเรื่องของเซ็กส์ จนกว่าจะถึงวันที่เติบโตไปอีกขั้น
ขั้นสุดท้ายที่ไม่มีอะไรมาปั่นป่วนความรู้สึกให้หลงเคลิ้มไปได้อีก ทั้งเรื่องการปลดปล่อยความต้องการ
และเรื่องการไปมีความรู้สึกรักกับคนอื่นในรูปแบบเดียวกันนี้ สักวันความเป็นผู้ใหญ่จะทำให้เลิกคิดจะมีใครอีก
หากทั้งคู่ยังคงไว้ซึ่งความรัก ความเข้าใจกันไปเรื่อยๆ ไม่ยอมแพ้หรืองอแงไปเสียก่อน
จริงๆ ผมมองเห็นส่วนดีของภีมมากกว่าส่วนเสียนะ แต่อยากจี้ใจดำเฉยๆ เลยพูดเรื่องนี้ขึ้นมา
ปล. จริงๆ ทั้งคู่ก็ถือเป็นคนที่โชคดีนะ มีอะไรครบหมด พยายามใช้โอกาสช่วงนี้สร้างความมั่นคงทางการเงินไว้
และครองสถานะของกันและกันไปตลอดรอดฝั่ง ชีวิตนี้ยังอีกนานนัก วันที่เราผ่านกาลเวลาไปจนอายุมากๆ ขึ้น
ถ้าทำได้เช่นนี้ไปเรื่อยๆ ความมั่นคงทางชีวิตคู่จะแน่นเหนียวขึ้นมาได้เอง และเกิดเป็นความภูมิใจ ว่ามีรักที่มั่นคงตลอดไป
ในวันที่ต้องอยู่คนเดียวในบั้นปลายยามเมื่อคนข้างกายต้องจากไป และทำให้ยังประครองชีวิตต่อไปได้อย่างมีความสุข
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ....แต่อ่านรวดเดียวจบเลย
อยากบอกว่าคู่พี่น่ารักกันมากเลย อาจมีไม่น่ารักนิดหน่อยตอนที่พี่หมอโดนนอกใจนี่แหละ
แต่ยังไงก็ขอให้ความนรักของพี่ทั้งคู่ยั่งยืนและมีความสุขมากๆนะคะ :L2:
-
เข้ามาแปะไว้ก่อนนะค๊าบบบบบ แล้วเดียวมาอ่านต่อนิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :sad11:
สวัสดีน่ะครับในที่สุดก็ตามมาอ่านจบซ่ะทีน้า
ผมคิดว่าความรักที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นความรักที่บริสุทธิ์และมั่งคงน่ะครับ
ยิ่งโดยเฉพาะความรักอย่างเราๆด้วย กับความรักอย่างยิ่งหายากใหญ่
ผมก็ขอให้ความรักของทั้งสองยังมั่นคงยาวนานน่ะครับ
ขอให้มั่นคงในความของกันและกันนะครับบบบ
รู้สึกว่าหัวใจพองโตที่ในโลกนี่ยังมีความรักที่หวานชื่นอย่างนี้น่ะครับ
คอยเชียร์และให้กำลังเสมอ ขอให้รัก...นิรันดร์เลยน่ะครับ
ปล.ว่างๆก็เข้ามาแวะ มาทักทายในบอร์ดอีกน่ะครับ หรือไม่ก็มาอัพต่อน่ะครับ
ยังติดตามต่อไป :z2: :impress2:
ส่วนเรา :L3: :L3:
:pig4: :pig4:
-
อ่านลวดเดียวจบเลยคับ สนุกมาก ขอบคุณนะครับ
ที่มาแชร์ประสบการณ์ความรักทำให้ผมอ่านแล้ว ยิ้มตาม เลยคับ
-
คิดถึงน้องหมอต้นกับน้องภีม
-
o13
ไม่อยากให้จบเลยจริงๆค่ะ อ่านแล้วมีความสุขมากๆ ได้ข้อคิดดีๆ เป็นความรักที่น่านับถือมากๆ
เรื่องที่พี่ภีมแอบนอกใจพี่หมอต้นน่ะ ถ้าเป็นตัวเราเองคงทนไม่ไหวแน่ๆ
พี่ภีมนี่โชคดีจริงๆเลย มีแฟนแบบพี่หมอต้นเนี่ย น่าอิจฉาจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
พี่หมอต้นรักษาสุขภาพด้วยนะ ดูแลคนไข้เสร็จแล้ว อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ
ปล.อยากไปกินกะเพราไข่ม้วนที่ม.พี่หมอต้นจัง เพื่อจะได้พบเจอกับสิ่งดีๆแบบพี่หมอต้นบ้าง ฮ่าๆๆๆ
ร้านป้าว๊ากอาจจะกลายเป็นร้านกับข้าวในตำนานไปเลยก็ได้นะ ฮ่าๆ
:L2:
-
:3123: :3123: หวัดดีทุกคน เลย อิอิ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากกกกกกกกกกกก ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของต้นกะภีม ทุกวันนี้ยังมีตวามสุขกันดีอยู่แต่ไม่ได้หวานแหวน มากมายนัก ด้วยวัยที่โตกันมากแล้วทั้งคู่ 5555 จะเข้าเลขสามกันอีกไม่กี่ปี และด้วยเวลาที่อยู่กันมานาน บางครั้งมันเลยไม่ต้องพูดจาหรือแสดงออกอะไรกันมากมายแล้ว มันก็รู้สึกได้ ก็จะพยายามรักษาและดูแลกันไปแบบนี้ตลอดแหละ และอวยพรให้ทุกๆคนเจอกับรักที่ดี สุขสมหวังนะ :bye2: :bye2: ๑น้องหมอต้น กะ นายช่างภีม
-
จิ้ม พี่ต้น
:กอด1:
-
:z2: ลัลล้าอ่ะ คิดถึงพี่ๆจังเลยย เค้าอ่ะอ่านมานานแล้วเรื่องนี้แต่ว่าพึ่งสมัครสมาชิกได้ พอสมัครได้เลยรีบมาเม้น คิดถึงพี่ภีม กะพี่ต้น งับ
เข้ามาแวะเวียนบ่อยๆนะ
จะรอ :bye2:
-
:L2: :L2:
ขอให้นายช่างภีมรักกับพี่หมอต้นตลอดไป อิอิ
-
ขอให้รักกันมากๆ นะ^^
-
คุณหมอเข้ามาทักทายด้วย อิอิ ดีใจ คิดถึงเจ้าค่ะ แต่จิ้มไม่ทัน ๕๕๕
ไว้มาทักทายกันอีกนะเจ้าคะ จร๊วบบบบบบบบบบบ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ ยังไงพี่ต้น กับพี่ภีม ก็รักกันนานๆนะ
ตลอดไปเลย เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ ความรักย่อมมีอุปสรรค
ที่จะทำให้ความรักก้าวต่อไปข้างหน้า ดังนั้นอย่าย่อท้อค่า
เราเองก็โดนมาหลายอยู่ อิอิ แต่ก็สู้ตายค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจ
เยอะเลย ยังไงก็ขอบคุณนะคะ ที่มาแชร์กันเนอะ :pig4: :pig4:
-
เข้ามาอ่านอีกครั้ง,,,ก็ยังคงรู้สึกดีๆทุกครั้งเลย
เพิ่งมีโอกาสเม้นก็ครั้งนี้แหละ
ขอให้คุณหมอกะคุณภีมรักกันๆ :L2:
เป็นกำลังใจให้คับ
แล้วมาทักทายกันบ่อยๆนะคับ :impress2:
-
ดีใจที่พี่กลับมาทักทายกัน ^^ คิดถึงพี่ๆจังเลยค่ะ ไอยังเป็นกำลังใจให้อยู่เหมือนเดิมเสมอไปนะคะ~! :กอด1: :จุ๊บๆ: :L1:
-
ว้าว พี่หมอต้น กลับมาทักทายด้วย หายไปนานมาเลยอะค่า
คิดถึงเรื่องของพวกพี่มากๆๆเลยนะค่า
-
เพิ่งเข้ามาอ่านขอให้รักกันตลอดไปนะคะ
-
หวัดดีคะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ตอนนี้อ่านถึงตอนที่ภีมนอกใจแล้ว
น้องภีมใจร้ายทำไมทำกับน้องต้นอย่างนี้
น้องต้นน่าสงสารมาก
ชอบคำตอบของน้องต้นมากเลย
ที่น้องภีมถามว่าทนได้อย่างงัย
น้องต้นตอบว่าทนได้เพราะรัก ...
อ่านถึงตรงนี้น้ำตาไหลเลย
ขอเวลาทำใจก่อนนะเดียวกลับไปอ่านต่อ
:monkeysad:
-
อ่านจบแล้วนะ
ชอบเรื่องนี้มากเลย
ขอให้ทั้งคู่ หมอต้นกับช่างภีมรักกันอย่างนี้มากนะคะ
ตลอดไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
มีความสุขกับชีวิตในทุกๆวันนะ
:bye2:
ปล.อยากมีบ้างจัง :monkeysad:
-
ดีจ้า
อ่านทันแล้ว ^^ เสียดายมากเลยน่าจะอยู่ทันในช่วงโปรโมชั่นแอดเมล์ 55+
ไม่เป็นไร แต่เราอยากบอกอย่างนึงนะว่า "คุณหมอต้นอดทนมากเลย"
ถ้าเป็นเรานะไม่ทนหรอก แต่มันเหมือนฟ้าหลังฝนย่อมสดใสอ่ะ พออดทนปุ๊บทุกอย่างก็พัฒนาดีขึ้น
แล้วก็รักกันเหมือนเดิม แต่อยากให้มาส่งข่าวบ้างอ่ะ
คือไม่ได้อยากรู้ความเคลื่อนไหวนะ แต่ในฐานะที่เราได้พอรับรู้เรื่องราวบางส่วนแล้ว ก็อยากให้มันราบรื่น
ปล.1 ขอให้มีความสุขทั้งคู่เน้อ
ปล.2 มาเร็วๆนะ มีคนคิดถึงทั้งคู่เพียบเลย
ปล.3 ถ้าคุณภีมว่างๆ ก็อยากให้มาพูดคุยกับพวกเราบ้างเน้อ คิดถึงจ้า ^^
-
อ่านจดเเล้ว*-*
ซึ้งดีคับ
ขอให้พี่หมอต้นกับพี่ภีม
รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะครับ
เปนกำลังใจให้ *-*
-
:3123: :3123: หวัดดีทุกคน เลย อิอิ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากกกกกกกกกกกก ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของต้นกะภีม ทุกวันนี้ยังมีตวามสุขกันดีอยู่แต่ไม่ได้หวานแหวน มากมายนัก ด้วยวัยที่โตกันมากแล้วทั้งคู่ 5555 จะเข้าเลขสามกันอีกไม่กี่ปี และด้วยเวลาที่อยู่กันมานาน บางครั้งมันเลยไม่ต้องพูดจาหรือแสดงออกอะไรกันมากมายแล้ว มันก็รู้สึกได้ ก็จะพยายามรักษาและดูแลกันไปแบบนี้ตลอดแหละ และอวยพรให้ทุกๆคนเจอกับรักที่ดี สุขสมหวังนะ :bye2: :bye2: ๑น้องหมอต้น กะ นายช่างภีม
ุ^
^
:L1:หวัดดีค๊า น้องหมอต้น และพี่ภีม ด้วยจ้า...
เพิ่งอ่านจบนะค่ะ หลายคืนเลยทีเดียว อ่านวันละนิด จะบอกน้องต้นว่าน่ารักมากคะ
ตอนที่ภีมนอกใจนั้น ทนได้ไงนะ เจ็บแสบมาก ถ้าเราได้มาทันช่วงนั้นนะจะบอกว่า เลิกเลย
มีคนอื่นที่รักเราเยอะแยะ ให้มันรู้ไปซิว่าเราเป็นคนดีอย่างนี้จะไม่มีใครรัก
ไม่ว่าจะเ้ป็นครอบครัว หรือเพื่่อนเราอีกละ ตอนนั้นอ่านนะ โห สงสารน้องต้นมากๆๆๆๆๆๆ :sad11:
ที่เป็นลมหรือว่า ร่างกายเหมือนไร้จิตวิญญาน นั้นนะ คงทรมานน่าดู เป็นปี ๆ ไม่ใช่ วัน 2 วัน ซึ้งเล่ยอะ
เป็นคนที่อดทนมากๆค่ะ แต่เสียสุขภาพจิตไปเล่ยนะ แถมโรคไมเกรน มาอีกต่างหาก โหนับถือน้ำใจเล่ยอะ
.........................
แต่ตอนนี้ก็ โอเคแล้วค่ะ ที่ภีมดีกะน้องต้นเหมือนเดิม ชอบตอนของขวัญวาเลนไทด์ด้วยค่ะ
น้องต้นน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :o8: :impress2: :กอด1: :L2: อ่่านไปยังอายแทน 5555
ที่ทั้งคู่ไปซาวน่ามานะค่ะ เพิ่งทราบนะเนี่ย ว่าเป็นอย่างงนี้ 555 เป็นความรู้ใหม่ล่ะ
น้องหมอต้นคะ ถ้ามีเวลาก็ มาเล่าตอนพิเศษให้ฟังกันบ้างน๊า นายช่างเค้าไปอยู่ทะเล เป็นไงบ้าง
แล้วน้องหมอต้น คนไข้เยอะมั้ยค่ะ คงมีอะไรสนุก ๆๆ มาเล่าแน่เลย รออยู่น๊า
และพี่จะเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ อีก 1+ สู้ ๆๆนะค่ะ
จะรอค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ :laugh: :oo1: :กอด1:
ปล.แง่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อดดูลิ้งค์ เพิ่งมา ชั้นนนนนนนนนนน ไปอยู่ไหนมาเนี่ย โฮะๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆ หมดเขตซะแล้ว
ขอดูซักนิดได้มะ หลังไมค์น้องขา~~~~~~~~~~ พี่จะลงแดงมั้ยเนี่ย 5555 :z3: :กอด1:
ุ
-
:3123: :3123: หวัดดีทุกคน เลย อิอิ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากกกกกกกกกกกก ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของต้นกะภีม ทุกวันนี้ยังมีตวามสุขกันดีอยู่แต่ไม่ได้หวานแหวน มากมายนัก ด้วยวัยที่โตกันมากแล้วทั้งคู่ 5555 จะเข้าเลขสามกันอีกไม่กี่ปี และด้วยเวลาที่อยู่กันมานาน บางครั้งมันเลยไม่ต้องพูดจาหรือแสดงออกอะไรกันมากมายแล้ว มันก็รู้สึกได้ ก็จะพยายามรักษาและดูแลกันไปแบบนี้ตลอดแหละ และอวยพรให้ทุกๆคนเจอกับรักที่ดี สุขสมหวังนะ :bye2: :bye2: ๑น้องหมอต้น กะ นายช่างภีม
ดีใจจังที่พี่ต้นแวะมา ดีใจมากก่าที่ทั้งคู่ยังรักกันดีอยู่ ขอให้มีความสุขมากๆและขอให้รักกันตลอดไปนะค่ะ
-
:กอด1:เอาเรื่อง แหวนมั้ยมาฝาก น้องหมอต้น+พี่ภีมค่ะ
ใครลองทำตามดูนะค่ะ ลองแล้ว ใช่เลย อิอิ
U know?? "หัวใจ...กับนิ้วนางข้างซ้าย
เคยสงสัยกันมั้ยว่า ...ทำไม...แหวนหมั้น ต้องใส่ที่นิ้วนางข้างซ้าย..??
ตามวัฒธรรมตะวันตก แหวนแต่งงาน หรือ แหวนหมั้น จะถูกสวมอยู่ที่"นิ้วนางข้างซ้าย" เพื่อเป็นสัญลักษ์แสดงถึงความซื่อสัตย์ต่อกัน ซึ่งวัฒธรรมสวมแหวนแต่งงานนี้ได้ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลก
ย้อนกลับไปเมื่ออดีตกรีกโบราณก่อนเข้าสู่คริสกาล คนในยุคนั้นเชื่อกันว่าที่มาของการสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายเป็นเพราะนิ้วนางข้างซ้ายมีเส้นเลือดที่เชื่อมต่อไปยังหัวใจโดยตรง และด้วยการเชื่อมโยงระหว่างมือและหัวใจนี้เองจึงมีการตั้งชื่อเส้นเลือดดังกล่าวว่า "vena amori" ซึ่งเป็นภาษาลาตินมีความหมายว่า
"เส้นเลือดแห่งความรัก" (vein of love)ตามความเชื่อดังกล่าว ผู้คนจึงยอมรับการสวมแหวนแต่งงานบนนิ้วนางข้างซ้าย เพื่อบ่งบอกว่าคู่แต่งงานนี้ได้ประกาศมอบความรักนิรันดรให้แก่กันและกัน จนเป็นประเพณีที่ถือปฎิบัติต่อกันมาถึงปัจจุบัน
เราลองมาพิสูจน์ความมหัศจรรย์ของ "Ring Finger" กันดีกว่า เริ่มต้นด้วยการแบมือทั้งสองข้างเข้าหากัน แล้วงอนิ้วเอาหลังนิ้วกลางทั้งสองข้างมาชนกัน ส่วนนิ้วที่เหลือ คือ นิ้วโป้ง/นิ้วชี้/นิ้วนาง และ นิ้วก้อย ให้เอาปลายนิ้วมาชนกัน จากนั้นลองปล่อยนิ้วที่เอาปลายชนกันให้ออกจากกันทีละนิ้ว โดยที่นิ้วกลางยังคงงอแตะกันอยู่ จะพบว่า นิ้วชี้ปล่อยจากกันได้ นิ้วโป้งก็ปล่อยจากกันได้ นิ้วก้อยก็ปล่อยจากกันได้อย่างสบาย ๆ แต่นิ้วนางกลับปล่อยออกจากกันไม่ได้ ซึ่งโบราณเชื่อกันว่า เพราะ "นิ้วกลาง" แทน "ตัวเอง" "นิ้วโป้ง" แทน "พ่อแม่" ซึ่งวันหนึ่งท่านก็ต้องจากเราไป "นิ้วชี้" แทน "พี่น้อง" ซึ่งเขาก็ต้องจากเราไปมีชีวิตของเขาเอง "นิ้วก้อย" แทน "ลูก" ซึ่งพอโตขึ้น ลูกก็ต้องไปมีชีวิตของตัวเอง...ส่วน "นิ้วนาง" แทน "คู่ชีวิต" ซึ่งจะอยู่กับเราไปจนแก่เฒ่า :กอด1: :L1:
-
รีบนอ่านแล้วชอบมากเลย
ทำให้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง
ชอบแฮะ^^
-
อ่านแล้วเศร้ามาก ตอนภีม นอกใจอ่า เอาใจช่ายนะครับ คน เมืองแห่งเทวดา
-
สวัสดีครับ อ่านรวดเดียวจนจบเลย รู้สึกนับถือหมอต้นจริงๆนะ ที่เป็นคนมีความอดทน และที่สำคัญ มีสติ และ มีเหตุผลกับสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างตอนที่เจอภีมจูบกับเอ็มที่ห้องสมุด ( T Tแอบเศร้าแทน) ถ้าเป็นคนที่ขาดสติจะเข้าไปวีนเลยแหละ ฮ่าๆ แต่ดูสิ่งที่หมอต้นคิด คือคิดว่าความผิดมาจากตนที่ไม่มีเวลาให้กับพี่ภีม เอื้อก ดูสิคิดได้ไงอ่า เป็นคนที่ดีมากคนนึงเลยนะเนี่ย ซ้ำ และ ย้ำว่าทนได้ไงตั้ง ปีนึง ต้องทนกับความรู้สึก "เจ็บ" ที่ต้องรู้ว่าคนที่เรารักไปมีอะไรกับคนอื่น ไหนจะเรียนหมออีก หนักโฮกกก!!!! สงสารพี่ต้นจริงๆ แต่ยังไง แค่อยากบอกพี่ภีมว่า ก่อนจะทำอะไรคิดถึงใจเค้าใจเราก่อนนะครับ สิ่งที่พี่ทำ พี่ก็ไม่อยากให้พี่ต้นทำ รู้ว่าบางครั้งมันก็ยากนะ แต่ก็นั่นแหละ ขึ้นชื่อว่าคน ต้องมีขีดจำกัดกันทั้งนั้น หากวันใดมันเลยขีดๆนั้นไป (อาจจะหลายครั้งแล้วแหละ แต่พี่ต้นขีดเส้นใหม่ ตล้อดดดด) อาจจะได้เสียสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตไปก็ได้นะครับ แล้ววันนั้นอะไรก็ช่วยพี่ไม่ได้แล้วล่ะครับ พี่ต้นเป็นคนฉลาด หากวันใดพี่เค้าเลือกที่จะไป ก็ยากที่จะกลับแล้วครับ รักษาคนดีๆอย่างพี่ต้นไว้นะครับ *** เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟัง ทุกคนอึ้งกับพี่ต้นเลยนะครับ ว่าทนได้ยังไง ฮ่าๆ โอ้ย พิมพ์ตั้งนาน ยังไงซะ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ ทุกวันนี้รักกัน ก็รักไปนานๆๆนะ (เมื่อไหร่พี่ต้น หรือ พี่ ภีมจะเข้ามาในเล้าบ้างเนี่ย)
-
:L1:ใกล้คริสมาส และ ปีใหม่แล้ว มาทักทายน้องหมอต้นค่ะ่ นายช่างภีมด้วยค่ะ เป็นไงบ้างค๊าตอนนี้
ส่งข่าวด้วยค๊า แฟน ๆ รออยู่ นายช่างพอมีเวลามาต่อส่วนของตัวเองบ้างนะค่ะ :call: :impress2: :กอด1:
น้องหมอต้นด้วยค๊า เป็นคุณหมอแล้วเป็นไงบ้างเอ่ย คิดถึงนะค่ะ :กอด1: :call:
-
ทักทายจ้า
-
หวัดดีหมอต้นกับนายช่างภีม
เป็นอย่างไรกันบ้างตอนนี้
หมอต้นงานหนักไหมคนไข้เยอะเปล่า
นายช่างภีมกลับมาหาหมอต้นบ่อยไหม
ถ้าว่างก็ส่งข่าวบ้างนะ
:L1:
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
ขอให้รักกันตลอดไปนะค่ะ
-
คุณหมอต้น กะ นา่ยช่างภีม เป็นไงบ้างเอ่ย นายช่าง ย้ายกลับมาเมืองกรุงหรือยังค๊า
คิดถึงจัง ถ้ามีเวลา มาเล่าต่อให้ฟังบ้างนค่ะ จะรอค๊า สุขสันต์วันคริสมาสค๊า :กอด1: :L1: :impress2:
-
คุณหมอต้น กะ นา่ยช่างภีม เป็นไงบ้างเอ่ย นายช่าง ย้ายกลับมาเมืองกรุงหรือยังค๊า
คิดถึงจัง ถ้ามีเวลา มาเล่าต่อให้ฟังบ้างนค่ะ จะรอค๊า สุขสันต์วันคริสมาสค๊า :กอด1: :L1: :impress2:
-
‘ระยะทาง’ เป็นสิ่งที่ใครหลายคนนึกกลัว.....ไม่อยากประสบกับความรักของตนเอง.....แต่ความจริงแล้ว ‘ระยะทาง’ ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวสักนิด แต่สิ่งที่น่ากลัวแท้จริงแล้วคือ ‘ใจ’ ของคนเราต่างหากล่ะ..... ‘ระยะทาง’ ก็แค่ปัจจัยหนึ่งของความโลเลหลายใจ......เช่นเดียวกันกับ ‘ความเหงา’ ที่ใครหลายคนนำมากล่าวอ้างว่าเป็นสาเหตุของการเลิกรา........ซึ่งความจริงแล้วก็ขึ้นอยู่กับ ‘ใจ’ คนเราทั้งนั้น...........
ชอบมากๆ วรรคนี้โดนใจ o13
ยังไงก็ขอให้รักกันตลอดไปนะจ๊ะ
ข่าวคราวเป็นไงก็มาอัพบอกกันบ้าง ผ่านมาก็เป็นปีแล้ว..
สุขสันต์ปีใหม่เลยละกันนะ :L2:
:pig4:
-
:pig3: :pig3: :pig3:
Happy new year na ja
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะหมอต้นกับช่างภีม
:L1: :L1: :L1:
-
น่ารักๆๆ
ในที่สุดก้ดีกันแล้ว :-[
เพิ่งมาใหม่ ขอเป็นผู้ติดตามด้วยนะคะ
-
อ่านจบแล้ว
มาราธอนสุดๆ
ประทับใจมากๆค่ะ :m15:
ขอให้พี่หมอกะพี่นายช่างรักกันตลอดไปนะคะ :L1:
-
คิดถึงๆๆๆ
-
เป็นชีวิตคู่ที่มีครบทุกรสชาติเลย สงสารหมอต้นมากเลยตอนที่นายภีมนอกใจ เป็นเราคงเลิกกะนายภีมตั้งแต่เจอที่ห้องสมุดไปแล้ว
หมอต้นเขียนตอนจบได้แบบแอร๊ยยย มากๆ ว่าแต่ของนายช่างภีมเขียนแค่ 2 ตอนเองเหรอค่ะ ยังอยากรู้อยู่เลยอ่ะว่าทำไมถึงได้นอกใจหมอต้น มันต้องมีสาเหตุดิ
ขอให้ชีวิตคู่ของหมอต้นและนายช่างภีมมีความสุขนะคะ
-
:o8:อ่านไปเขินไป
:sad11:ไป ๕๕
(แต่ยังอ่าไม่จบ..)
แล้วจะมาอ่านต่อนะคะ พี่ๆ
หนุกอ่ะ สงสารพี่หมอต้นที่สุดเลย :sad11:
-
เพิ่งได้มีโอกาสอ่านค่ะ
เป็นคู่ที่มีองค์ประกอบ perfect มากๆ
ไม่รู้ตอนนี้พี่ยังรักกันดีอยู่ไหม
ยังไงก็ขอให้พี่ๆ มีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
ดีค้าบ พี่หมอต้น...
อาจจะช้าไปหน่อยนะ กว่าที่จะได้อ่านเรื่องของพี่อ่ะ
อิอิ
ไม่ว่ากันเนอะ
ไม่ทราบว่า ตอนนี้พี่หมอใช้ทุนอยู่ที่ไหนอ่ะคับ (ไม่มีไรหรอกฮะ อยากรู้เฉยๆ)
นับถือน้ำใจและความรักที่พี่มีต่อพี่ภีมจริงๆเลย
รักและยอมให้อภัย
ไม่โวยวาย ทั้งที่เห็นอยู่ตำตา
ไม่รู้ว่าพี่ทนได้ยังไงนะครับ
แต่สำหรับผมนะ ขอแชร์ละกัน
ไม่ถึงขนาดเห็นเองกับตานะครับ
แค่เขาทำตัวมีพิรุธหลายๆอย่าง
และผมเคยขอให้เขาคนนั้นของผม บอกว่าคุยกันได้ไหม
ขอได้ไหม มีอะไรให้บอกกัน แม้กระทั่งว่า มีอะไรอยากจะบอกหรือเปล่า
สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ครั้งที่สามที่ผมพูดกับเขา เขาก็บอกไม่มีอะไรเหมือนเดิม แต่ผมจับพิรุธได้ ว่าเขาไม่เหมือนเดิม และสิ่งที่ผมขอไม่ให้เขาทำ เพราะมันเกินกว่าที่ผมจะยอมรับได้จริงๆ เขาก็รู้ แต่ก็ยังทำให้ผมเห็นต่อหน้าด้วย เมื่อผมขอให้เลิก เขาก็บอกว่า เป็นเรื่องของเขา เขาอยากทำ มันไม่มีอะไรเสียหายนี่
แค่นั้นแหละครับ ผมตัดสินใจบอกเขาทันที
"..โอเคนะ เราถือว่าเราให้โอกาสแล้ว แต่ในเมื่อ...ให้เราไม่ได้ ในเมื่อเราพยายามจูนหาแล้ว แต่...กลับไม่สนใจอะไรเลย เราพูดอะไรก็ไม่เคยจะสนใจหรือใส่ใจ เราไม่ได้ห้ามว่าอะไรยังไง หรือแม้แต่ว่าจะไปมีคนอื่น เราก็ไม่เคยห้าม แต่ขออย่างเดียวว่า ขอให้บอกเราด้วยตัวเอง อย่าให้เรารู้เองด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่ แต่นี่มันเกินทน ยอมรับว่า เราใจกว้างพอสมควร แต่ไม่ชอบความคลุมเครือ ...และไม่ชอบคาราคาซัง เราถือว่าให้โอกาสมามากแล้ว เพระาฉะนั้นต่อไปนี้ อยากทำอะไรก็ทำไป เต็มที่กับชีวิตได้เลย เพราะนับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เรากับ...ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรใดๆกันทั้งสิ้น ขอให้มันจบเพียงแค่นี้นะ "
นี่คือชีวิตผม ผมไม่ทนกับความเจ็บที่ไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่
ผมเลือกที่จะจบแล้วตามด้วยความเจ็บดีกว่า อย่างน้อยผมก็รู้ว่า โอเค อีกหน่อยมันก้ดีขึ้น
..ผมบอกเลิกเขามาได้หนึ่งปีแล้ว (บอกตอนปีใหม่พอดี)
ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกัน คุยกันดี ชวนกันเที่ยว มีความสุขดี ไปไหนมาไหนกันสองคนบ้าง
เพราะผมกับเขายังมีความรู้สึกดีๆให้กัน ไม่ได้เกลียดกันนะ เพียงแต่ผมเลือกที่จะลดขั้นความสัมพันธ์ของเราทั้งสองให้มันน้อยลง
อะไรๆมันก็เลยง่ายขึ้น
ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนผมหรือเปล่านะ
แฟนผมที่ผมเลิกมาทุกคน (ทำยังกะมีเยอะ) ไม่มีคนไหนที่ผมเกลียดหรือรู้สึกไม่ดีกับเขาเลยสักคน ทุกวันนี้ยังคบกันเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกันได้ คุยกันตามปกติ
.
.
.
บ่นเรื่องตัวเองมามากแล้ว
ก็ดีใจนะครับ ที่ได้รู้จักพี่หมอต้น และพี่ภีม
ผมอาจจะเคยเจอพี่ภีมก็ได้นะ
เพราะถ้าคำนวณไม่ผิด ตอนผมอยู่ปีหนึ่ง พี่ทั้งสองก็น่าจะอยู่ปีเดียวกันกะผมนะ
+555
ถ้ารหัส 46 ละก็ใช่เลย
อิอิ
(แล้วกรูจะเรียกพี่ทำไมวะ)
จำได้ว่า บัดดี้ของผมตอนรับน้อง
เป็นประธานคณะแพทย์ ที่รหัสคณะ 01 ด้วยอ่ะ
คิดถึงน้องกวางจัง
ว่าแล้วก็ ต้องรู้ให้ได้ว่าพี่หมอต้นคือคนไหนหว่า
+555
กร๊ากกก...
คิดถึงนะครับ
คิดถึงสวนหมุน
เราไปดูหิ่งห้อยกัน
อ่อ
จะบอกครับว่า ผมเรียนคณะที่ศันทนาการได้มันส์โคตรจะที่สุดของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ครับ
รักและคิดถึงเสมอ
แผ่นดินสีน้ำเงินของพวกเรา..
จุ๊ฟๆๆ พี่หมอต้น
-
:L1:
Happy Valentine's day naka
ปล.คิดถึงหมอต้นกับช่างภีมจัง
-
เข้ามาบอกความเคลื่อนไหวหั้ยพวกเรารู้หน่ายจิ :o8: :-[
ห่างหายไปนาน :serius2: คิดถึงเน้ออออออ :กอด1:
-
มาส่งข่าวบ้างเน้อ เป็นไงบ้างน๊า หมอต้น+นายช่างภีม โกยเงินได้เยอะยังอะ งานกลางทะเลนะ
มาแวะเวียนบ้างน๊า รออยู่ค๊า :call:
-
....โอย ทำไมพี่ถึงพึ่งได้อ่านเรื่องนี่หว่า ทั้งๆที่พี่ก็เป็นนักอ่านเรื่องเล่าตัวยงเลย ไหงไม่เห็นเรื่องนี้
....หรือว่าอาจจะเห็นแล้วคิดว่าเป็นนิยายแหงๆๆ เลยไม่ได้เข้ามาอ่าน พึ่งอ่านได้ไม่กี่วันเองแถมไปเอาlink มาจากที่อื่นอีก กรรม!
....เกือบไม่ได้อ่านเรื่องราวดีๆๆแล้วสิ อยากเห็นหน้าหมอต้น B4 and after จังเลย ว่าต่างกันมากไหม เห็นว่าเหมือนแป๊ะยิ้ม
....หมอต้นเขียนเรื่องราวได้ดีเนอะ ตอนแรกๆๆไม่ชอบหน้าช่างภีมเลย มันกวนจริงๆๆ แต่หลังๆเอาพอเค้าเข้าเล้ามาอ้อน
....เออ มันก็น่ารักดีเนอะ รักเมียดี ยังไงก็ขอให้รักกันนิรันดร เนอะ ว่างๆก็เข้ามาคุยมาเล่าเรื่องราวต่อจากนั้นให้ฟังกันอีกนะ
....เป็นความรักที่เกิดจากการไม่ชอบหน้ากัน แต่สุดท้ายก็รักกันและอยู่ด้วยกันได้จนถึงทุกวันนี้ ได้ข้อคิดดีๆจากเรื่องของหมอต้นเยอะ
....แล้วก็ไม่คิดว่า หมอ กับ วิดวะ มันจะมารักกันได้ วิดวะสุดหล่อดันชอบคนอวบๆๆ เออเนอะ โลกนี้มันมีอะไรให้น่าค้นหาอีกเยอะ
....คู่กันแล้วก็ไม่ต้องไปไขว่คว้า เดี๋ยวมันก็วิ่งมาป๊ะ กันเอง ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆนะหมอต้น - ช่างภีม :กอด1:
-
:m16: :m16: :fire: :serius2: :serius2:
เม้นครึ่งแรกก่อน ตอนนี้อ่านถึงภีมนอกใจและทำร้ายต้นมาเป็นปีๆ
ความรักทำให้ต้นยอมทนทุกอย่าง ยอมโง่ให้ถูกหลอกเป็นปี ยอมไม่สบาย ยอมเจ็บตัว
ขอบอกว่าอ่านถึงตอนนี้เกลียดภีมมากและโมโหต้นที่สุด
เรืิ่องภีมคงไม่ต้องบอกว่าไม่ชอบเพราะอะไร แต่ที่โมโหคือต้นเป็นคนใจอ่อน
เพราะความรักต้นถึงยอม และใจอ่อน ยกโทษให้ภีม
ีถ้าเป็นตัวเองมาเจอแบบนี้ ไม่ทนตั้งแต่ที่ได้ยินในห้องสมุดแล้ว
ไม่โวยวายไม่ด่า แต่เลิกอย่างเดียว เพราะตัวเองเป็นคนใจแข็งและไม่ชอยการโกหกที่สุด
ในส่วนนี้เม้นใช้อารมณ์มากๆๆ ๆ อ้ากกกกก :fire: :fire:
แต่ยังไม่ได้อ่านตอนหลัง พักเบรคเลยเม้นครึ่งแรกก่อน :เฮ้อ:
-
ตาแห้งไปหมดเลย =_____= อ่านติดกันรวดตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้
พี่หมอต้นเป็นคนที่มีนิสัยน่ารักและใจดีมากเลยนะคะ อดทนมาได้ยังไงไม่รู้กับคนที่กะล่อนแบบนี้ - -
พี่ภีมทำตัวน่าหงุดหงิดชะมัด- - เห็นแล้วอดโมโหแทนพี่ต้นไม่ได้ แต่พี่ต้นก็ยังใจดีให้อภัยเสมอ
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย พี่ภีม@#$%$&#%$&(&%& ย๊ากกกกกกกก :m31: ฮึ่ม!!
รักคือการให้อภัย เรื่องนี้สอนให้รู้จักคำนี้จริงๆ ถ้าเราไม่ให้อภัยกัน จะรักกันได้นานขนาดนี้มั้ยเน้ออ
หนูก็อยากมีความรักที่เข้าใจกันแบบพวกพี่จัง (แต่ประเด็นคือยังไม่มีใครเอา 55555)
เป็นคู่ที่น่ารักและน่าชื่มชมมากๆเลยค่ะ ><
รักกันนานๆนะคะพี่ภีมกับพี่ต้นนนน
-
พี่ๆๆน่ารัก มากอ่ะ
-
:-[
พี่หมอต้นน่ารักที่สุด
เคืองพี่ภีมมากมายตอนกลางเรื่องอ่ะ
ทำไปได้ยังไง
แต่ตอนนี้
ขอให้ทั้งสองคนรักกันไปนานๆนะค่ะ
:L2:
-
น่ารักดีๆ ไลค์ๆ
รู้สึกว่า อ่านเรื่องนี้แล้วรู็เลยว่า รักมันยิ่งใหญ่ จริงๆ
ถ้าไม่รักคงไม่ทน ที่ทนก็เพราะว่ารัก เนอะ... ^^
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ประทับใจกับคงวามรักของทั้งสองคนมาก
แม้ตอนแรกๆๆ จะแอบไม่ชอบช่างภีมก็ตา ผ่านมา 3 ปีแล้ว
ขอให้พี่ๆรักกันไปตลอดกาล :L2:
-
อิอิ น่ารักอ่ะมาก นายช่างภีม แต่ตอนนอกใจอ่ะ อย่างไม่ชอบเลย หมอต้นน่าจะเอาคืนเยอะกว่านี้ ฮิฮิ แต่ก้อดีแล้ว แฮปปี้ๆๆๆ ทุกๆๆๆฝ่าย ว่าแต่4สาวสวยหายไปไหนแล้วเนี่ย สู้ๆๆๆนะค่ะ :L2:
-
หน้านี้ไข่เป็ด เยอะจัง ไล่จิ้มๆๆๆ
-
อ่านเรื่องนี้จบทำให้รู้สึกว่าทำไมเราไม่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ให้เร็วกว่านี้ :serius2:
-
อ่านกี่ที กี่ที ก้อชอบ :-[ :-[
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อรรถรสมาก เพราะเคยเห็นสถานที่จริง ทำให้จินตนาการได้ง่าย
เข้าใจที่ภีมเหงา
เข้าใจที่ต้นไม่มีเวลาให้
เข้าใจที่ภีมนอกใจ
ขอยกนิ้วให้กับการให้อภัยของต้น o13
-
ผมขอดูรูปด้วยคร้าบบบบ อ่านรวดเดียวจบเลย
อ่านละสนุกดีคับ ผมก็หมอ(ฟัน)
เหนชื่อเรื่องเลยคลิกมาอ่าน หลังจากสอบ licence มา เหนื่อยมากเข้าใจเลย :m15:
unseen_in_thailand[at]hotmail.com
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆคับผม :o8:
-
อยากเป็นพี่หมอต้นจัง
อ่านแล้วสนุกดีครับ
-
อยากเห็นรูปพี่หมอต้น กะ พี่นายช่างภีมจังเลยค่ะ
อ่านวันเดียวจบเลยยย สนุกมากๆๆเลยค่ะ
(poondewอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com เเละมาคุยได้นะค่ะ ไม่กัดค่ะ ไม่ช่ายหมา อิิอิ )
-
มาอ่านช้าไปประมาณ 4 ปี ถึงอยากจะเห็นหน้าคุณหมอต้น กับช่างภีม ก็คงจะไม่ทันแล้ว
แต่ยังไงก็อยากจะเม้นท์บ้างอะไรบ้างค่ะ มันอึดอัด แฮะๆ
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า
อิจฉาหมอต้น กับช่างภีม มาก
โอ้ว ความรัก ถึงแม้จะมีอุปสรรค แต่ทั้งสองก็ฝ่าฟันไปได้
เป็นคู่ที่น่ารักจริงๆเลยค่ะ รักกันนานๆ และขอให้รักกันตลอดไป
ส่วนในตัวนิยาย หมอต้นแต่งซะ อยากเห็นหน้าหมอต้นมากเลยค่ะ
Before and After มันจะต่างกันจนจำไม่ได้เลยเหรอ (ขนาดช่างภีมยังจำไม่ได้)
อยากเห็นๆๆๆๆ (แต่ช้าไป)
พอถึงช่วง ช่างภีม นอกใจ
เคืองช่างภีมมากๆ โกรธ งอน
หมอต้นพยายามหาเวลามาอยู่ด้วยแต่ช่างภีมก็มัวแต่คิดว่าหมอต้นไม่มีเวลา(แค่เวลามันน้อยกว่าเดิมต่างหาก)
พอหมอต้นป่วย ช่างภีมก็ไม่รู้ อ๊ากกก เป็นใครก็คงไม่ทน
นับถือหมอต้นมากๆ
นับถือความรักของหมอต้น ที่ทำให้หมอต้นทนกับอุปสรรคจนมีวันนี้ได้
แต่หลังจากนั้น ช่างภีมก็น่ารักมากจริงๆ
ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะได้กลับมาอ่านคอมเม้นท์รึเปล่า
แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่แบ่งปันเรื่องราวมาให้อ่าน
o13 o13
-
ผมก็เพิ่งมาอ่าน ไม่ได้เห็นหน้าของทั้งคู่เลย เสียดายมากกกก :z3: :z3:
ชอบเรื่องของทั้งคู่มากครับ ขอให้รักกัน นานๆ นะครับ
-
ทำใจเรื่องนายภีมกะน้องรหัสมันไม่ได้ จบง่ายไปมั้ย ขอตบสองคนนี้แทนสักหลายๆที :beat:
-
น่าจะได้อ่านเรื่องนี้เร็วกว่านี้นะเรา อยากเห็นรูปพี่หมอจัง
ขอบคุณที่เล่าเรื่องให้ฟังนะคะ บางตอนทำเอาร้องไห้ตามเลยค่ะ :sad4:
ดีใจนะคะที่รักกันนานๆอย่างนี้
รักกันตลอดไปนะคะพี่ :3123:
-
สนุกมากเลยค่ะ o13
ขอเป็นกำลังใจให้กับความรักของทั้งคู่นะคะ :3123:
-
ค่อนข้างเข้าใจภีมนะ....แบบว่าไม่ใช่พระอิฐ พระปูน นอนด้วยกันแต่จิ่มกันไม่ได้ :laugh: ไปว่าเขาก็ไม่ผิดนะ ตะเองไม่ยอมเค้าทำไมละ :serius2:
-
:กอด1:หวัดดีค่ะพี่หมอต้นกับพี่ช่างภีม
อ่านเรื่องราวของพวกพี่แล้วชอบอ่ะ แต่แอบหมั่นไส้พี่ช่างนิดนึงตอนที่ทำพี่หมอเสียใจ
แต่ไม่เป็นไรให้อภัยได้ค้า ไม่รู้ว่าพี่หมอจะเข้ามาบอกเล่าเรื่องราวอีกหรือเปล่า
แต่จะขอเป็นกำลังใจให้นะค้ะทั้งคู่เลย :กอด1: แต่แอบหวังว่าพี่จะมาอีก :laugh:
-
เรื่องราวยังสนุกเหมือนเดิม กลับมาอ่านอีกครั้ง คิดถึงตัวละครเรื่องนี้จัง น่าจะมีตอนพิเศษออกมาอีกนะคะ ชอบจัง
-
:-[ :impress2: :impress2:เพิ่งเข้ามาอ่านคะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ อ่านไปยิ้มไป เพื่อนที่นั่งข้างๆคงคิดว่าบ้าแน่ๆ555555
-
มาแปไว้ก่อนครับอ่านยังไม่จบ
-
เรื่องราวยังคงดำเนินต่อไป ความรักของคนทั้งสองนี้ช่างปลาบปลื้มดีจริงๆๆ
มาสมัครเป็นแฟนคลับของน้องภีมน้องต้นทั้งสองคนครับ ช่วงที่อ่านไปก้อดีใจไปด้วย
และเสียใจไปด้วย ขอให้ความรักของคนทั้งสองนีร้คงนานและตราบนานเท่านานครับ
พี่กล้วยเจอแบบน้องต้นนี่ละครับ หนักมากที่สุดคือเขาพามาที่บ้านและพี่ไม่สามารถทำไรได้
สุดท้ายต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรมตัวเอง ทรมานมากๆๆถึงมากที่สุดและเจ็บจนเจียนตาย
เพราะรักถึงได้ยอมครับ เข้าใจน้องต้นได้อย่างดี สู้ๆๆนะครับ นายช่างภีม-หมอต้น :L1:
-
จริงป่าวคับพี่ ผมคณ
ดีค้าบ พี่หมอต้น...
อาจจะช้าไปหน่อยนะ กว่าที่จะได้อ่านเรื่องของพี่อ่ะ
อิอิ
ไม่ว่ากันเนอะ
ไม่ทราบว่า ตอนนี้พี่หมอใช้ทุนอยู่ที่ไหนอ่ะคับ (ไม่มีไรหรอกฮะ อยากรู้เฉยๆ)
นับถือน้ำใจและความรักที่พี่มีต่อพี่ภีมจริงๆเลย
รักและยอมให้อภัย
ไม่โวยวาย ทั้งที่เห็นอยู่ตำตา
ไม่รู้ว่าพี่ทนได้ยังไงนะครับ
แต่สำหรับผมนะ ขอแชร์ละกัน
ไม่ถึงขนาดเห็นเองกับตานะครับ
แค่เขาทำตัวมีพิรุธหลายๆอย่าง
และผมเคยขอให้เขาคนนั้นของผม บอกว่าคุยกันได้ไหม
ขอได้ไหม มีอะไรให้บอกกัน แม้กระทั่งว่า มีอะไรอยากจะบอกหรือเปล่า
สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ครั้งที่สามที่ผมพูดกับเขา เขาก็บอกไม่มีอะไรเหมือนเดิม แต่ผมจับพิรุธได้ ว่าเขาไม่เหมือนเดิม และสิ่งที่ผมขอไม่ให้เขาทำ เพราะมันเกินกว่าที่ผมจะยอมรับได้จริงๆ เขาก็รู้ แต่ก็ยังทำให้ผมเห็นต่อหน้าด้วย เมื่อผมขอให้เลิก เขาก็บอกว่า เป็นเรื่องของเขา เขาอยากทำ มันไม่มีอะไรเสียหายนี่
แค่นั้นแหละครับ ผมตัดสินใจบอกเขาทันที
"..โอเคนะ เราถือว่าเราให้โอกาสแล้ว แต่ในเมื่อ...ให้เราไม่ได้ ในเมื่อเราพยายามจูนหาแล้ว แต่...กลับไม่สนใจอะไรเลย เราพูดอะไรก็ไม่เคยจะสนใจหรือใส่ใจ เราไม่ได้ห้ามว่าอะไรยังไง หรือแม้แต่ว่าจะไปมีคนอื่น เราก็ไม่เคยห้าม แต่ขออย่างเดียวว่า ขอให้บอกเราด้วยตัวเอง อย่าให้เรารู้เองด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่ แต่นี่มันเกินทน ยอมรับว่า เราใจกว้างพอสมควร แต่ไม่ชอบความคลุมเครือ ...และไม่ชอบคาราคาซัง เราถือว่าให้โอกาสมามากแล้ว เพระาฉะนั้นต่อไปนี้ อยากทำอะไรก็ทำไป เต็มที่กับชีวิตได้เลย เพราะนับตั้งแต่วินาทีนี้ไป เรากับ...ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรใดๆกันทั้งสิ้น ขอให้มันจบเพียงแค่นี้นะ "
นี่คือชีวิตผม ผมไม่ทนกับความเจ็บที่ไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่
ผมเลือกที่จะจบแล้วตามด้วยความเจ็บดีกว่า อย่างน้อยผมก็รู้ว่า โอเค อีกหน่อยมันก้ดีขึ้น
..ผมบอกเลิกเขามาได้หนึ่งปีแล้ว (บอกตอนปีใหม่พอดี)
ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกัน คุยกันดี ชวนกันเที่ยว มีความสุขดี ไปไหนมาไหนกันสองคนบ้าง
เพราะผมกับเขายังมีความรู้สึกดีๆให้กัน ไม่ได้เกลียดกันนะ เพียงแต่ผมเลือกที่จะลดขั้นความสัมพันธ์ของเราทั้งสองให้มันน้อยลง
อะไรๆมันก็เลยง่ายขึ้น
ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนผมหรือเปล่านะ
แฟนผมที่ผมเลิกมาทุกคน (ทำยังกะมีเยอะ) ไม่มีคนไหนที่ผมเกลียดหรือรู้สึกไม่ดีกับเขาเลยสักคน ทุกวันนี้ยังคบกันเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกันได้ คุยกันตามปกติ
.
.
.
บ่นเรื่องตัวเองมามากแล้ว
ก็ดีใจนะครับ ที่ได้รู้จักพี่หมอต้น และพี่ภีม
ผมอาจจะเคยเจอพี่ภีมก็ได้นะ
เพราะถ้าคำนวณไม่ผิด ตอนผมอยู่ปีหนึ่ง พี่ทั้งสองก็น่าจะอยู่ปีเดียวกันกะผมนะ
+555
ถ้ารหัส 46 ละก็ใช่เลย
อิอิ
(แล้วกรูจะเรียกพี่ทำไมวะ)
จำได้ว่า บัดดี้ของผมตอนรับน้อง
เป็นประธานคณะแพทย์ ที่รหัสคณะ 01 ด้วยอ่ะ
คิดถึงน้องกวางจัง
ว่าแล้วก็ ต้องรู้ให้ได้ว่าพี่หมอต้นคือคนไหนหว่า
+555
กร๊ากกก...
คิดถึงนะครับ
คิดถึงสวนหมุน
เราไปดูหิ่งห้อยกัน
อ่อ
จะบอกครับว่า ผมเรียนคณะที่ศันทนาการได้มันส์โคตรจะที่สุดของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ครับ
รักและคิดถึงเสมอ
แผ่นดินสีน้ำเงินของพวกเรา..
จุ๊ฟๆๆ พี่หมอต้น
จริงป่าวคับพี่ ผมคณะเดียวกะพี่อ่า รหัส 5402xxx แอดมาได้ป่าวคับ theerapoanแอ้ดฮอตเมลล์.com
-
อ่านรวดเดียวเลย 555
ชอบหมอต้นมากเลย น่ารัก :o8: :o8:
ขอให้รักกันนานๆค่า ว่างๆก็มาทักทายที่บอร์ดบ้างนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สวัสดีค่ะ พี่หมอต้นกะพี่ช่างภีม
ได้อ่านเรื่องที่พวกพี่ๆ เขียนกันแล้วสนุกมากค่ะ มีหลายรสหลายอารมณ์ น่าร๊ากกกอ๊ะ ๕๕๕ พี่หมอต้นก้อทำตัวน่ารักได้อีก มีงอลกันด้วย พี่ภีมก็น่ารักนะค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลยยยยย ยังไงก้อจะรออ่านต่อไปเรื่อยๆ นะค่ะ
i_dearestอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
-
นับถือหมอต้นมากอ่ะ นอกใจเป็นปีๆ เป็นผมไม่สนมันหรอก ตัดหางปล่อยวัดนานเเล้ว
ไม่ใจกว้างพอที่จะคืนดีกับเเฟนที่นอกใจไปนอนกันคนอื่นเป็นปีหรอก :เฮ้อ:
-
ตามทันละ
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย! กลับมาตามอ่านค่ะ รวดเดียวจบ >.<
-
นั่งอ่านมาสองวัน ในที่สุดก็มาถึงจุดนี้
อ่านไปแล้วก็บ่นนายช่างภีมตลอด โอ๊ย บางตอนนะอินจัด ถึงขั้นอยากตบเลย
แต่ก็อินไปกับความรักของพี่หมอต้นมากเลย
ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ
-
- -" ไงอะ บอกไม่ถูก ผมก็เคยเป็นแบบหมอต้นอะ
ทนเป็นปี เสียน้ำตาเป็นปี๊บ
ร้องให้มันได้ทุกวัน รอสักวันให้เขากลับมา
เขาให้รอ ผมก็รอ
แต่สุดท้ายก็....เหมือนคว้าความรักในอากาศ
ขนาดว่าร้องไห้3วัน3คืน เค้าก็เห็นนะ
เค้าบอกขอเวลา3เดือน ตอนนี้เค้าหยุดไม่ได้
เค้ารักเค้าหลงอิกคนมาก(เค้าว่างั้น)
เค้าว่าก็แค่เห่อของใหม่ๆ......อิกหน่อยก็คงเลิกเห่อ
มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เค้าจบกับคนนั้นเค้าก็มีคนใหม่ไปเรื่อยๆ
สุดท้ายผมก็เลยขอจบเองเลยดีกว่า ก็เลยโทรไปหาเค้า
บอกเค้าว่า"ผมคงรอต่อไปไม่ไหว
ผมรักคุณนะแต่ว่า ผมไม่ไหวแล้ว
ผมคงต้องหัดรักตัวเองบ้าง"
ผ่านมา 6ปีแหละ ตอนนี้ผมได้เจอคนดีๆที่รักผมมากๆแล้ว
เรารักกันมา5ปีกว่าแล้ว หลังจากที่ตัดใจไปไม่นาน แต่ก็ขอบใจเค้านะที่ให้ผมมาเจอคนดีๆ
แฮะๆ นึกแล้วเศร้าจัง แต่ไม่เสียใจ เพราะผมเจอตัวจริงของผมแล้ว
ขอบคุณนะครับ
-
ขอให้รักกันไปนานๆน๊า
-
คิดถึง พี่หมอต้น. กับพี่ภีม จัง..อยากให้มาอัพเดท ว่าทำอะไรอยู่ จังเลยย :3123:
-
หลังจากที่ซุ่มอ่านจนจบ ก็เลยแสดงตัว อิิอิ
คิดถึงพี่ภีมกะพี่ต้นอ่ะ
ถ้าว่างก็แวะเข้ามาทักทายบ้างน๊าา :o8:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เอามาแบ่งปันน๊าาาา
o13
-
หนูพึ่งสมัครสมาชิกได้ไม่นาน แต่ อ่านเรื่องของพี่ต้นกับพี่ภีมนานแล้ว (กว่าจะสมัครได้) และหนูอยากถามว่าพี่ต้นกับพี่ภีมจะมาต่อเมื่อไหร่ฮะ รอนานแล้วอะ เพราะมันค้างตรองที่พี่ภีมไม่มาต่ออะ
-
:3123: :3123: หวัดดีทุกคน เลย อิอิ ไม่ได้เข้ามาทักทายนานมากกกกกกกกกกกก ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของต้นกะภีม ทุกวันนี้ยังมีตวามสุขกันดีอยู่แต่ไม่ได้หวานแหวน มากมายนัก ด้วยวัยที่โตกันมากแล้วทั้งคู่ 5555 จะเข้าเลขสามกันอีกไม่กี่ปี และด้วยเวลาที่อยู่กันมานาน บางครั้งมันเลยไม่ต้องพูดจาหรือแสดงออกอะไรกันมากมายแล้ว มันก็รู้สึกได้ ก็จะพยายามรักษาและดูแลกันไปแบบนี้ตลอดแหละ และอวยพรให้ทุกๆคนเจอกับรักที่ดี สุขสมหวังนะ :bye2: :bye2: ๑น้องหมอต้น กะ นายช่างภีม
พึงจะมาได้อ่านเรื่องนี้ ขอบอกว่าชอบมาค่ะ พี่พีมใจกว้างสุดๆเลย ว่างๆของให้พี่เข้ามาในเล้าบ้างนะค่ะ
-
ผ่านไปอีกปีแล้ว น้องหมอต้น+นายช่างภีม เป็นไงบ้างน๊า สบายดีมั้ยนะ..มาอัพเดททักทายกันบ้างนะคะ :กอด1:
-
คิดถึงพี่หมอต้นกับช่าง เมื่อไหร่จะมาาาาาาาา :z3: :z3:
น้องกรีดร้องรอแล้วนะ ช่างมาตอนเดียวไปอยู่กลางทะเลหายไปเลยอ่าาาา
ยังรักกันดีอยู่นะคะ ขอให้รักกันนานๆน้าาา เราคิดถึงอ่ะ
-
สงสารต้นอ่ะ
-
ภีม.........ทำงัยยยยย..ต่อไปง่ะ
-
n๐n
-
ขอให้รักกันตลอดไปนะคะ..
เป็นกำลังใจให้จ้า...
-
ขอให้ทั้งสองคนรักกัน และดูแลกันไปตราบนานเท่านานนะคะ
-
:pig4:ที่ได้นำเรื่องราวดีดีมาแบ่งปันกัน
มันทำให้คนๆหนึ่งที่คิดว่ารักแท้ยังมีจริง
อยู่มั๊ยในโลกนี้แต่เมื่อได้อ่านเรื่องราว
ของพวกคุณแล้วทำให้รู้สึกว่ารักแท้
มันมีอยู่จริง :กอด1:
ยังงัยก็ขอให้รักกันนานๆนะเพราะกว่า
จะได้มันมาไม่ง่ายเลย :L1:
-
เฮ้อ อ่านเรื่องนี้เมื่อหลายปีก่อน
จำได้ว่าเป็นเรื่องแรกๆ ที่มีคนแนะนำให้อ่าน ก็อ่าน
ประทับหมอต้นมาก T____________T
คุณหมอเป็นยังไงบ้างตอนนี้? นายช่างล่ะ?
อัพเดทกันหน่อย คิดถึง
ที่ไม่ค่อยอยากเข้ามาอ่านบ่อยๆ เพราะกลัวจะลงแดงตายก่อน
พออัพเดทอันนี้ แล้วก็อยากรู้ต่อไป มันก็แบบนี้
แต่พอคุยกับพี่พูดถึงเรื่องนี้ แล้วอดเข้ามาไม่ได้รัก
รักกันนานๆ นะคุณหมอ
-
หวัดดีค่ะพี่หมอต้น พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพิ่งจบ อิอิ
เสียดายที่เข้ามาอ่านไม่ทันตอนที่เค้ามีแจกเมลล์กัน (เข้ามาอ่านช้าไป5ปี ฮ่าๆ )
ยังไงก้อขอให้พี่หมอต้นกับพี่ภีมมีความสุขมากๆ รักกันไปนานนะค่ะ ^^
ว่างๆก้อมาอัพเดทบ้างนะค่ะว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ^^
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ^^
-
สวัสดีคับ ผมอ่านนิยายเรื่องนี้แล้ว ชอบ หมายถึงชอบตอนต้นๆกลางๆเรื่อง
หลังๆเรื่องไปนี้ผมไม่ชอบคับ
......อย่าสนใจผมคนบ้าๆเลยนะคับ อยากแสดงความคิดเหนเฉยๆคับ.....
ขอบคุณ คนเขียนมากๆเลยคับ
-
เพิ่มเคยอ่านครั้งสนุกมากๆเลยค่ะ ชอบหมอต้นมากๆเลยอะ
-
หวัดดีค่ะหมอต้น
มีโอกาสสมัครสมาชิกและมีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องราวของหมอต้นกะช่างภีมวันนี้ อยากบอกว่าหมอต้นกะช่างภีมน่าร้ากกกกกกกมาก (อยากเห็นหมอต้นกะช่างภีมมากกกกกกก) เสียดายที่เข้ามาช้าเลยไม่ได้รู้จักหมอต้นมากกว่านี้ :m15:
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวน่ารักๆๆให้ฟังนะค่ะ :impress2:
หวังว่าหมอต้นจะใจดีส่งรูปมาให้ดูบ้างนะ (er_pikkyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com) o22
-
สวัสดีค่ะพี่หมอ
อยู่ๆ พอคิดถึงมหิดล ศาลายาก็อยากอ่านเรื่องนี้
จำได้ว่าเป็นเรื่องแรกๆ ที่หนูอ่าน เพราะมีคนบอกมาทีหนึ่ง
จริงๆ ก็ตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมแล้ว ตอนนี้อยู่ปีหนึ่งที่ศาลายา
อ่านทีไรก็ประทับใจ ให้อารมณ์แบบนั้นจริงๆ
ยิ่งพวกหมอกับวิศวะแล้วก็ยิ่งชอบ อ่านแล้วทำให้หนูอิจฉาพี่หมอเล็กๆ นะ
ตอนนี้ได้แต่จิ้นไปเรื่อย อยากรู้ว่าตอนนี้พวกพี่เป็นยังไงกันบ้าง
ชอบเรื่องนี้ แล้วก็คิดถึงที่ศาลายาด้วย
-
อ่านได้กี่ตอนแต่ขอเม้นท์ก่อน
คิดถึงมหิดล ศาลายามากตอนนี้ คิดจะซิ่วไปที่อื่น
พอมาอ่านเรื่องนี้ทีไรก็ไม่อยากไปเลยยย คิดถึงก๋วยเตี๋ยวเป็ดหน้ามอ
กินไม่เคยเบื่อ อยากกลับไปจะแย่อยู่แล้วววว :เฮ้อ:
คุณหมอกับนายช่างกำลังน่าัรักพอดี ข้าวใหม่ปลามัน
แต่นายช่างหึงโหดไปหน่อยนะคะ สงสารคุณหมอ เจ็บตัว เจ็บใจ
คนมันน่ารักก็มีคนเข้ามารู้จักเป็นธรรมดา นายช่างก็อย่าหึงมาก หึงทีไรคุณหมอเจ็บตัวทุกที
อยากกลับไป L1 เหลือเกิน คิดถึงเวลาปั่นจักรยาน โรแมนติกสุดๆ
เดี๋ยวมาอ่านตอนต่อไปนะคะ อิอิ ^^
-
อยากเห็นรูปของหมอต้นกับนายภึมบ้างอ่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากเลยคับผม o13
-
นั่งอ่านรวดเดียวจบ ปวดตามาก แต่ขอบอกว่าคุ้มมาก!!!
รักเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ถ้ามีตอนพิเศษออกมาได้อีกจะดีมากเลย :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:pig4: ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ
ว่าแล้วไปลดความอ้วนดีกว่า :m20:
-
อ่านจบแล้ว o13
ฉาก ประทับใจ คือ แรกพบสบตา ก็ ปิ๊ง ปิ๊ง :impress2:
ฉากที่ แทบ ขาดใจ แทน
แอบนอกใจไปมีอะไรกับน้องรหัส
แล้วกลับมาตีน่ามึน ว่ารักเหมือนเดิม :m16: :m31: :fire: :angry2:
โอ๊ะ โอ เจ็บจนขาดใจ อยู่ตรงน่าคอมเลยนะนั่น :beat:
ความรัก มันน่ากลัว จริงๆ
ขอให้รักไป นาน นาน นาน เลยนะคะ
ด้วยวัยที่มากขึ้น เชื่อว่าพวกพี่ ก็ต้องมีความหนักแน่น เหตุผล มากขึ้น :mc4:
น้องมาไม่ทันตอนแจก อะไร ๆเลย(ถามว่าอยากได้ไหม ตอบเลย ว่า มาก :o12: )
แต่แค่นี้ก็ประทับใจมากแล้ว
ชีวิตคนเรา บางครั้ง มันก็ยิ่งกว่าในนิยาย กว่าในละคร
เราไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต
เพราะมันไม่มี คนเขียนบท และผู้กำกับมาคอยบอกบทบาทการแสดง
มันคือชีวิตที่ ต้องดำเนินไป ด้วยตัวเอง
:L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฉากที่จุกๆคือฉากที่ภีมแอบไปมีอะไรกับน้องรหัส
และต้นต้องทนเกือบปี เพราะ ....รัก
แต่ทั้งคู่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี :L2:
:pig4: :pig4:
-
เป็นเรื่องแรกที่ไล่อ่านทั้งเนื้อเรื่องและคอมเม้นด้วยเลยค่ะ ไม่ใช่อะไรกลัวพลาดโพสของคุณหมอและนายช่าง :laugh:
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าสองคนนี้รักกันนะ ไม่รักคงไม่มาถึงขั้นนี้ได้แน่ๆไม่ว่าจะเรื่องนอกใจหรืออะไรหลายๆอย่าง
แต่นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคู่เนอะหวานขมปนๆกันไป เรื่องนี้เหมือนไดอารี่ของนายช่างกับคุณหมอเลยค่ะ
เก็บไว้ตอนแก่แล้วมานั่งอ่านก็คงได้อัถรสไปอีกแบบเนอะ ว่างๆก็แวะมาทักทายกันบ้างนะคะจะได้หายคิดถึง :o8:
-
อ่านจบแล้ว เย่!!! (แต่เรื่องราวของพี่ต้นพี่ภีมก็ยังไม่จบสิน้า) :-[ :-[
อ่านแล้วแบบ แอบอินนิดนึงเพราะ เรียนหมอเหมือนกัน มหาลัยเดียวกัน(ชัวร์) แต่คาดว่าคนละคณะ
อยากให้มาต่อจังอ่ะ แต่ก็เข้าใจนะว่าไม่ค่อยว่างหรอก ขนาดอยุ่ปีสอง(จะขึ้นปีสาม) ยังรู้สึกเวลาหายไปไหนหม๊ดดดดด
ปล ถ้าว่างๆ เจียดเวลาได้ก็มานะคะ รออ่านอยู่ค่ะ :))) :bye2: :bye2: :bye2:
-
คิดถึงพี่หมอต้นนนนนนนที่สู้ดดดด :L2: :กอด1:
อยากบอกว่าอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในเล้าเป็ดเลยน้า
ว่างๆก็มาทักทาย มาเพิ่มตอนพิเศษบ้างจิคิดถึง :m4:
-
รักหมอต้นกับภีมที่สุด :-[
น่ารักทั้งคู่เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
FC.ต้นภีมมมมมมมม
-
:L2: :L2:
-
:pig4: สุดยอดเลย ซึ้งอ่ะขอบคุณนะครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เรามหาลัยเดียวกันเลยพี่ต้นพี่ภีม แต่เป็นรุ่นน้องพี่ๆเกือบ 8 ปี 5555
พูดแล้วคิดถึงมากกกกก อยากกลับไปอีก มหาลัยนี้อบอุ่นจริงๆ :o12: :o12:
พี่ต้นพี่ภีม น่ารักมากอ่า
แอบร้องไห้ ตอนพี่ภีมมีกิ๊ก :angry2: :angry2:
สงสารพี่ต้นมากๆ แต่นับถือความอดทนของพี่จริงๆ สุดยอดมากๆค่ะ
รักกันนานๆนะคะ ตลอดไปเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักดีๆแบบนี้ค่ะ :pig4:
-
ปากร้ายทั้งคู่เลยแฮะ น่ารักดีค่ะ :impress2:
-
อ่านรวดเดียว 4ชั่วโมง
เรื่องนี้น่ารักมาก กกก :impress2:
แทบจะร้องไห้ตอนนายช่างนอกใจ สงสารหมอต้นสุดๆ :sad4:
ตอนนี้หวานแหววกันแล้ว ขอให้รักกันไปนานๆ
:pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ ชอบอ่ะน่ารักๆ ทั้งพี่ต้นพี่ภีมเล้ยยย
อ่านรวดเดียว แบบ นอนสต๊อปเลย ><
-
อ่านจบแล้ว
:-[ เป็นเรื่องที่ดีมากค่ะ
อ่านไปร้องไปเลย ทั้งดีใจเสียใจ
:sad4:
พี่หมอต้นกับพี่ภีมรักกันมากๆนะค่ะ :L2: :กอด1:
-
อ่านจบวะแอ้วววววววววว ว ,, หิ หิ
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วว่างไม่ลง ต้องอ่านให้จบ
แม้ว่านิยายเรื่องนี้จะจบ แต่เชื่อว่าความรักของพี่หมอต้นกะพี่นายช่างต้องยังไม่จบแน่นอน x)
,, เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ทำไมคิดถึงพี่ทั้งสองคนจัง TT แวะเข้ามากระทู้ตัวเองบ้างนะค๊าพี่หมอ ฮาาาา า ^^
,, อยากเห็นรูปพี่หมอกะพี่นายช่างด้วยอ่ะ บุ๋ง บุ๋งงง ง ,,
-
o13 o13 o13
-
ซึ้งอ่ะ
ถ้าเราจะรู้จักที่จะรักใคร
เราก็ควรรู้จักที่จะรักตัวเองก่อน
รักได้หลงได้แต่ต้องมีสติ
เราไม่มีมีแต่คนที่เรารัก
แต่เรายังมีคนที่รักเรารออยู่ข้างหลังเสมอ
ประมาณนี้เลย
ชอบเรื่องนี้นะ^^
-
พึ่งอ่านจบค่ะ (ตอนนี้ง่วงมาก แต่ก็อ่านจนจบ)
เคลิ้มกับความรักของทั้งคู่จังเลยค่ะ วันนี้ต้องฝันดีแน่เลย ฮี่ๆ
พี่หมอ พี่ภีม ตอนนี้ต้องมีความสุขอยู่แน่ๆเลย :impress2:
แค่อยากบอกว่า ขอบคุณนะค่ะ ที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ หลากหลายรสชาติ ชอบจัง นั่งอ่านไปยิ้มไป มีความสุข ^^
:pig4: :กอด1:
-
นิยายเรื่องนี้ สนุกมากๆๆ
ตอนแรก เรากะจะไม่อ่านแล้วนะ เพราะ นายเอกมาตอนแรกอ้วนอ่ะ :pigha2:
เราก็เลยคิดว่ามันไม่น่าจะมันเท่าไหร แต่เราคิดว่า ไหนก็อ่านมา 2-3ตอน
แล้ว ก็บองอ่านอีกหน่อยละกัน แต่พออ่านตอนต่อไปเรื่อย มันหนุก :-[อ่ะไรเตอร์
ทำเอาเราเงยหน้าจากจอคอมดูนาฬิกา :a5: ตี4 ครึ่งแล้ว โห สุดยอด o13 o13
และก็นะไรเตอร์ ฉาก NC เลือดพุ่งมากอ่ะ :pighaun:
ง่วงแล้วอ่ะ นอนดีกว่า :t3:
-
o13 อ่านรวดเดียวจบ
แต่ขัดใจตรงตอนที่ภีมนอกใจต้นอ่ะ = ='' ขักใจมว๊าก :m16:
แต่ต้นก็ยอมสุดๆอ่ะ เพราะรักจึงยอม :m3:
ปล. ขอให้รักกันยืนยาวนะคะ :กอด1:
-
สวัดดีครับ ทุกๆคน ขอโทษที่ไม่เคยตอบกระทู้เลย แต่ผมจะบอกว่าผมเข้าบอรืดเกือยทุกวันนี้ แต่ผมเป็นคนชอบอ่านมากกว่าเลยไม่อยากจะตอบ แล้วอีกอย่าง ผมอยากให้เราอยู่กันแบบนี้แหละคับ ตอนนี้ทั้งผมและภีมไม่ได้อยากแสดงตัวอะไรมาก อยากอยู่ในพื้นที่ส่วนตัว ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ มาอ่านกระทู้กี่ครั้งก็อดดีใจไม่ได้ แม้เรื่องที่ผมลงไว้ เกือบสี่ปีแล้ว ยังมีคนมาตามอ่านอยู่เรื่อยๆ ขอบคุณมากๆจริงๆ :call:
สุดท้ายนี้ ผมก็ขอให้ทุกคนมีความสุข และได้รับความเพลิดเพลินจากการอ่านเรื่องของผมนะครับ ยังไงผมอ่านทุกกระทู้ที่เข้ามาคอมเม้นแน่นอน ไม่ต้องห่วง แต่อาจจะไม่ค่อยตอบเท่าไร ตรงนี้ขอให้เข้าใจนะครับ :bye2: :bye2:
หมอต้น&นายช่างภีม
-
:L2:
หวัดดีคุณหมอกับนายช่าง
แค่ได้ยินข่าวว่าสบายดีกันทั้งคู่ก็ดีใจมากๆแล้ว
เป็นอย่างไรกันบ้าง
นายช่างมาประจำบนพื้นดินหรือยัง
หมอต้นก็อย่าทำงานมากนะ
คิดถึงนะคะ
ปล.ถ้าไม่รบกวนเวลาก็ส่งข่าวกันบ้าง
ไม่ต้องแสดงตัวหรอกแค่เขียนข่าวคราว
คนอ่านก็ยิ้มและมีความสุขแล้ว
รักนะ
:pig4:
-
ดีจังที่มีมาตอบบ้างเป็นระยะ แม้จะนานๆที แหะๆ
แต่ก็ทำให้รู้ว่ายังรักกันอยู่ :o8:
ขอให้รักกันไปนานๆอยู่ด้วยกันนานๆนะคะ :bye2:
-
ดีใจมากนะคะที่หมอต้นเข้ามาส่งข่าวคราว แค่ได้รู้ว่ายังรักกันและสบายดี
ก็ดีใจมากๆแล้วคะ ขอบคุณมากนะคะ :กอด1:
ขอให้หมอต้นและคุณภีมมีความสุขตลอดไปเลยคะ
-
พื้นที่ส่วนตัว... เข้าใจค่ะ (*^^*) แค่อยากบอกว่า.. ไอเลิฟยูน๊าาาา :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆ... :impress3:,ดีใจน้องต้นมาตอบ...ดีจังเลยยังรักกันเหมือนเดิม...ขอบคุณสำหรับการส่งข่าวคะ...เข้าเกือบทุกวันดีจัง..มาอ่านเรื่องอื่นเหรอคะ..เข้าเวรดึกแน่เลย...สู้ๆคะ :L2:
-
ตั้งแต่อ่านจบ รู้สึกผูกพันกับทั้งสองคนมากๆ
-
อยากจะด่าตัวเองไปอยู่แถวดอยที่ไหนมา ถึงได้เพิ่งมาอ่านเรื่องน่ารักๆ สนุกๆแบบนี้ ^ ^
-
กริ๊ดจนบ้านแตกไปทั้งหมู่บ้านแล้วอ่ะ
หมอต้นน่ารักมากเลยค่ะ
นายช่างภีม....โอ๊ย
รักกันนานๆนะค่ะ ดีใจจังที่มีตัวตนจริงๆ
-
อ่านจบแล้วววว ฮูเร่~
รู้สึกดีจังกับเรื่องของคนทั้งคู่
แล้วก็ดีใจมากๆ ที่พี่ยังเข้ามาอัพเดทเข้ามาทักทายกันอยู่แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม
เคยอ่านเรื่องเล่าของหลายๆคู่ ก็ได้แต่หวังได้แต่คิดเอาเองว่าแต่ละคู่จะยังรักกันดีอยู่
แต่สำหรับคู่นี้ พอได้รับฟังจากปากของเจ้าตัวเองว่ายังคบกันยาวนานถึงตอนนี้ รู้สึกดีใจด้วยมากๆเลยนะคะ
ยังไงก็ขอให้มีความสุขอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป ทั้งคู่คงจะเป็นคู่แท้ของกันและกัน
อย่าลืมเข้ามาเยี่ยมกันบ่อยๆล่ะ :)
ปล.มะกี้ดีใจมากอ่ะเห็นยูสหมอต้นออนไลน์อยู่ด้วย รู้สึกได้เข้าใกล้ตัวจิงเข้ามาอีกนิด555
-
นานๆทีเข้ามาตอบก็ยังดีค่ะ
ดีใจที่ยังรักกันดีอยู่ ขอให้มีความสุขและมีกันและกันตลอดไปนะค่ะ
-
ดีใจจังที่หมอต้นมาตอบ ขอให้รักกันนานนะครับ :impress2:
-
คุณหมอต้น คุณภีม .. สวัสดีค่ะ ^^
เพิ่งอ่านจบค่ะ ใช้เวลาไม่ถึงวันก็อ่านจบแล้ว
แอบน้ำตาซึม ช่วงที่คุณภีมนอกใจ >.<
ขอบคุณนะคะ ที่แบ่งปัน เล่าเรื่องราวให้ฟัง
ขอให้คุณหมอต้นกับคุณภีมมีความสุขมาก ๆ นะคะ
แล้วเราจะแวะเข้ามากระทู้นี้บ่อย ๆ เผื่อเจอคุณหมอต้นเข้ามาทักทาย ^^
-
ขอบอกว่าน่ารักมากเลย แต่ก็แอบน้อยใจด้วยมีการน้อยจัยกันเกิดขึ้น :monkeysad: :sad11: ตอนนี้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะจะเอาจัยช่วยค่ะ
-
อ่านเรื่องนี้จบแล้ว เย่ ๆ เพิ่งตามมาอ่านทีหลัง ไม่ทันได้ดูรูปเลย TT
เรื่องของพี่ผมอ่านไปบางครั้งแอบเช็ดน้ำตาไปด้วย มันเป็นเรื่องจริงที่เหมือนเทพนิยายแสนหวานมากเลยครับ
อ่านเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดเยอะมาก ผมจะเอาส่วนนี้ไปใช้ในชีวิตประจำวันผมนะครับ
หวังว่าตอนนี้พี่ภีมกับพี่ต้นจะยังมีความสุขดีนะครับ เดี๋ยวปีหน้าผมก็จะเข้าไปสัมผัสชีวิตนักศึกษามหาลัยแล้ว
ก็ได้แต่คิดว่าเราจะได้เจอเรื่องราวแสนหวานแบบนี้บ้าง อิอิ ขอบคุณมาก ๆ นะครับที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาแบ่งกันอ่าน (:
-
กลับมาอ่านใหม่ครับ..... คิดถึง
-
แอบน้ำตาคลอตั้งหลายตอนแหนะ > <
-
เข้ามาอ่านอีกครั้งเพราะ.....คิดถึง
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ววว ตามทันแล้วว ชอบพี่หมอมากๆๆเลย โตไปอยากเรียนหมอแบบพี่ต้นเนี่ยแหละ :impress2: :impress2:
ขอให้พี่ต้นกับพี่ภีมรักกันนานๆๆนะค่ะ
ปล.เมื่อกี้เห็นแอบออนไลน์ด้วย(รึป่าว??) :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:
-
สวัสดีค่ะคุณหมอต้นกับนายช่างภีม
เพิ่งเข้ามาอ่านนิยายของคุณหมอต้นกับนายช่างภีม ครั้งเเรกเลย
ขอบบอกว่าสุดยอดมากกกกกกก ชอบมากเลยค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ชีวิตที่หลากหลายให้ได้อ่านกันนั้นค่ะ
แอบเสียดายนิดๆ ว่าอดไม่เห็นหน้าคุณหมอต้นกับนายช่างภีม เลย มาอ่านช้าไปสามสี่ปี 55555
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอต้นกับนายช่างภีม นะค่ะ รักกันนานๆ นะค่ะ
รักคุณหมอต้นกับนายช่างภีม และนิยายเรื่องนี้สุดใจค่ะ :o8:
-
สวัสดีค่ะคุณหมอต้นกับนายช่างภีม
เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ ครั้งเเรกเลย แล้วก็อ่านวันเดียวจบเลยด้วย :laugh: :laugh:
จะบอกว่า น่ารักมากๆๆ ชอบมากเลยค่ะ
แอบเห็นที่เค้าขอดูรูปพี่ๆ มาช้าไปหลายปี แอบเสียดาย คิคิคิ
คิดว่าจะมาหานิยายอ่าน เพราะเครียดกับตัวจบ
อ่านเรื่องนี้แล้ว ก็ลืมกลับไปทำงานเลย :sad4: :sad4: :sad4: เพราะ สนุกมากๆๆ :-[ :-[
พี่หมอต้นอดทนมากๆๆ พี่ภีมก็ มีแอบเคืองๆบ้าง แต่ ก็ขอให้รักกันต่อไปนานๆนะ :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงจังค่ะ
หลังจากอ่านของพี่แล้ว
เข้าห้องสมุดในม.ทีไรนึกถึงเรื่องพี่ทุกที T.,T
-
อ่านจบแล้ววววววววว ใน 2 วัน :laugh: :laugh:
ยิ้มบ้าง :m20: ซึ้งบ้าง :monkeysad: ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อยากให้มาต่ออีกจัง คิดถืง :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:a5: :a5: คือว่านี่พาดพิงถึงมหาวิทยาลัยที่มี cafet สวนสมุนไหร ก๋วยเตี๋ยวแม่ ร้านปลาเผาหน้ามอ แล้วบอกว่าเป็นเรื่องจากเค้าโครงจริง ส่วนสถานที่แต่งขึ้น อันนี้น่าจะสลับกันรึป่าวอ่ะ คือว่าทำให้คณะแพทย์เค้าและคนที่มีชื่ออยู่เค้าเสื่อมเสียนะ แล้วถ้าอยู่หอในจริง เค้าอยู่กัน 4 คนนะจ๊ะไม่ใช่ 2 คน เธอยังกล้าทำอะไรกันในหอได้หรอ แล้วก็เมย์มีแฟนอยู่วิศวะจริงแต่ไม่หล่อแล้วก็ไม่ได้เป็นเกย์นะ เพื่อนเมย์มีแต่ผู้หญิงอ่ะกลุ่มหลีดจ้า แล้วก็เป้เป็นนักบาสจริงแต่ไม่ใช่เกย์และไม่เคยจีบคนที่ชื่อต้นด้วย และเขาหล่อมากและแต่งงานไปแล้วจร้า และร.พ.ก็คนเยอะพยาบาลเดินกันให้ว่อน พวกเธอยังกล้าทำอะไรในรพ.ด้วยหรอ เสื่อมเสียชื่อเสียงของสถาบันนะ แล้วที่นายช่างมาตอบนี่สำนวนการเขียนยังเหมือนเดิมที่หมอต้นเขียนเลยนะจ๊ะ ได้โปรดถ้าจิ้นเอาเองทั้งหมดก็อย่าบอกว่ามาจากเค้าเรื่องจริง (หรือในจินตนาการ)นะจ๊ะ
-
มาเยี่ยมครับ
คิดถึง :L1: :3123: :laugh5: :haun1:
-
เยอะจัง
-
ผ่านมา 4 ปีแล้วสำหรับนิยายเรื่องนี้(จริงๆแล้วมันคือเรื่องเล่าเคร้าโครงจากเรื่องจริงใช่ไหมคะ)
เพิ่งได้อ่าน ..ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีดีนะคะ
พี่หมอต้นโคตรใจเย็นและใจดีมากๆๆเลยคะ (ขอคำนับจากใจ)
นายช่างภีมมีเพชรแท้อยู่ในมือแล้วรักษาดีดีนะคะ อย่าเผลอทำตัวเหลวไหลไปคว้ากรวด ทรายจากไหนมาละ
รักแท้ไม่ได้หากันได้ง่ายๆนะคะ
ถ้าพี่แวะผ่านมาก็อย่าลืมมาอัพเดตเรื่องราวดีดีให้อ่านอีกบ้างนะคะ
ประทับใจในความรักของ นายช่างภีม & น้องหมอต้น มากๆเลยคะ
ขอให้รักและดูแลกันและกันไปนานๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ
:bye2: :bye2: :bye2:
ปล.ยังอยากอ่านภาคนายช่างภีมอยู่นะคะ ..ถ้าวันไหนนายช่างเหงาๆคิดถึงหมอต้น ก็มาเขียนนิยายภาคหมอต้นแก้เหงานะคะ :)
-
สนุกมากเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หรือมันจะเป็นรวมหัวกันหลอกนายต้นครั้งใหญ่ ช่วยดันให้รู้ใจตัวเองเคอะ :o มาต่อเร็วๆน้า กำลังสนุกเลย
-
สมาชิกใหม่รออ่าน ช่างภีม&หมอต้น นะค่ะ อย่าลืมแวะมาอัพต่อนะค่ะ... :pig4: :3123:
-
สวัสดีค่ะพี่หมอต้นและนายช่างภีม :3123:
หนูพึ่งมาอ่านวันแรกแล้วก็อ่านจบภายในวันเดียว :laugh:
หนูอ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากเลยค่ะ เรื่องนี้ให้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่างสำหรับคู่รัก
ทุกๆคู่ต้องมีพื้นฐานคือ ความเชื่อใจ
หนูก็ไม่รุ้จะพูดอะไรเพราะหนูก็ไม่เข้าใจอะไร ณ จุดนี้ (มึงไม่มีแฟนก็บอกเค้าไปเถอะ :angry2:)
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เชื่อแล้วค่ะว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่ๆทั้งสองนะคะที่มาแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้เราได้อ่านกัน o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจนจบเลย สนุกจังเลครับ เป็นกำลังใจนะครับผม :bye2:
-
อ่านจบแล้วก็ตีอกชกตัวT^T
ว่าทำไมเพิ่งมาอ่านตอนี้...
เวลามันก็ผ่านมาหลายปีแล้วฮือๆ
ไม่รู้วาตอนนี้อาต้นกะอาภีฬจะบเป็นยังไงบ้าง(เรียกอาละกันเนอะเค้าเพิงอยู่มอ3เอง)
รักษาสุขภาพด้วยน๊ะ..
ปล.ชอบเรื่องนี้มากเลยมันคล๊ายๆกับตัวเองมากๆมันต่างตรงที่ผมอ้วนแต่ยังลดไม่ได้5555
-
เคยอ่านไปแล้วรอบนึงแต่ว่ากำลังจะอ่านใหม่
เดี๋ยวขอไปตามอ่านก่อนน่ะค่ะ
-
สวัสดีค่ะพี่หมอต้นกับพี่ช่างภีม เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้(ไม่รู้ว่าพลาดไปได้ไง)เสียดายมากเลยอ่ะหนูมาช้าไป
อยากเหนรูปพี่ๆสองคนจังค่ะแต่คงมาไม่ทันละล่ะT_T เสียดายๆๆๆ
ก็เป็นกำลังใจให้พี่สองคนนะค่ะคู่พี่น่ารักดีค่ะชอบมาก
พี่หมอต้นความอดทนสูงมากเรยอ่ะ ขนาดพี่ช่างภีมนอกใจยังทนไม่รู้ว่าทนได้ยังไง
อ่านแล้วฟินมากค่ะสงสารพี่หมอต้นมากที่พี่ช่างภีมนอกใจโกรธแทนอ่ะ
อยากให้เข้ามาแชร์ประสบการณ์ดีๆอย่างนี้อีกนะค่ะ
ขอให้รักกันนานๆนะค่ะ สู้ๆทั้งสองคนเรยคร่าาาาา^^
-
:pig4:
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
+1ไปเลยค่ะ
เกริ่นได้น่าอ่านดี คนเราไม่ได้เกิดมาสวยหล่อ กันหมดทุกคน
ชอบอ่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
:m25: :m25: :m25:
:jul1: :jul1: :jul1:
ขอเลือดด่วนเลยค่ะ หมอต้น
อิอิ
-
ภาคนายช่าง สนุกดีค่ะ
:pig4:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
เป็นเรื่องที่น่ารักมากอีกเรื่องนึงเลยนะคะเนร่ย
ตอนแรกอ่านถึงตอนที่นายภีมมี......กิ๊ก..แอบปรี๊ดแทนเลยอะคะเราก็อ่านไปบ่นให้เพื่อนฟังไป
เพื่อยฟังไปฟังมาเริ่มอยากรู้ต่อสั่งฝห้เรากลับไปอ่านแล้วมาเล่าให้ฟังห้าๆ
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องราวดีดีแบบนี้มาให้อ่าน
ยังไงก้รักกันนานๆนะคะ><
-
แปะก่อนน้า เพิ่งเริ่มอ่าน :mc4:
-
คิดถึงนะครับ
-
รู้สึกว่าคุณ BigThink เข้ามาป่วนหรือเปล่าคะ คุณเพิ่งสมัครเป็นสมาชิก แล้วเข้ามา
เหมือนตั้งใจเข้ามาว่าหรือเปล่า คุณรู้จักทั้งสองหรือคะ ถึงได้ว่าเขาแบบนั้น
เราติดตามอ่านเรื่องนี้ตลอด คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มาจากเค้าโครงชีวิตจริงนะคะ
ไม่ได้โกหกเหมือนที่คุณกล่าวหา ดูการเขียนของคุณดูออกเลยว่าคุณเป็นคนยังไง
แต่การเล่าเรื่องของตัวเองให้คนอื่นได้รับรู้ อาจจะต้องปรับเพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบ
กับชีวิตส่วนตัว ถ้าไม่สร้างสรรค์ก็อย่าเข้ามาอีกเลยนะคะคุณ Big Think
-
พี่ก็มีความคิดเหมือนคุณ naiyana นะคะ... เท่าที่ทราบมา ม. ที่กล่าวถึง หอนี่เค๊ามีแบบพักได้ 2 คน กับ 4 คน ใช่มั๊ยเอ่ย?..
คนที่เอาส่วนหนึ่งของชีวิตมาบอกกล่าวเล่าสู่กันฟังนี่ พี่ว่ากล้าดีนะ ใครกันที่จะมาแต่งเรื่องที่ไม่จริงมา ก่อนที่จะเล่าคงต้องคิดอยู่นาน ถึงจะเล่าออกมาเป็นเรื่องเป็นราวให้เราได้อ่านสนุก ๆ กัน กับชีวิตที่น่ารักบวกดราม่าของคุณต้น พี่ว่าคุณ BigThink เข้าใจผิดรึปล่าว เพราะเรื่องนี้ลงไว้ตั้งแต่ปี 2008 นี่ก็ปามาปี 2012 จะเข้า 2013 เข้าไปแล้ว เรื่องนี้น่าจะมีคนพูดถึงมานานแล้วนะพี่ว่า เพราะเป็นเรื่องที่ดี แต่คุณ BigThink เพิ่งจะเข้ามาเม้นมันดูแปลก ๆ ไปนะ นี่พี่อ่านเรื่องนี้รอบที่ 3 แล้ว เพราะชอบความอดทน ใจเย็น และการให้อภัยของหมอต้น พอจะเม้นเห็นเม้นของคุณ naiyana พี่เลยคิดว่าเข้าใจผิดคนแน่นอนเลยจริงมั๊ยจ๊ะหนู BigThink....
-
อันดับแรกต้องขอสวัสดีก่อนน่ะค่ะ^^ พี่หมอต้นและพี่ภีม
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก สนุก จนหยุดอ่านไม่ได้เลยทีเดียว อ่านแบบนอนสต๊อปเลยค่ะ
พี่หมอต้นเป็นคนดีจริงๆค่ะ ใจเย็นมากกกทถ้าเป็นคนอื่นน่ะ มีหวังได้เลือดตรงนั้นแน่ๆ
ไม่มาเครียดจนเป็นไมเกรนแบบพี่ต้นแน่ๆค่ะ
แต่ตอนนี้ก็ดีแล้วเนอะมีความสุขแล้ว
ลืมเรื่องร้ายๆ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุขมากๆค่ะ พี่เป็นไอดอลให้หนูลดความอ้วนมากๆ
=^= แต่ยังไม่ใจแข็งเท่าพี่เลยค่ะ
ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆน่ะ
แอบเสียใจที่ไม่ได้มาอ่านตั้งแต่แรกๆ เลยไม่ได้เห็นรูปพวกพี่เลย><~
แต่เข้าใจล่ะค่ะว่าพี่ต้องการความเป็นส่วนตัว^^
ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆน่ะค่ะ
ปล.บริษัทที่พี่ภีมทำที่เข้าไปแท่นหนูก็อยากทำเหมือนกัน แต่ด้วยหลายๆอย่างเลยไม่สามารถT^T
-
ใช้ชื่อ BigThink ?
คิดเยอะๆหน่อยก็ดีนะครับ
-
เหนแต่ล่ะคนเข้ามาอ่านนี้กะนานใช้ได้น่ะค่ะเนี้ย ตั้งแต่ปี 2008แน่ะ :impress3: เราดันมา อ่านเอาปี2012 นี้จะเข้าปี2013แล้วด้วย แต่ชอบเนื้อหาน่ะค่ะ แต่แอบหมั่นไส้พี่ภีม พี่ต้นก็น่ารัก เรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะ มีดร่าม่านิดๆ แล้วก็มีข้อคิดสามารถให้ในชีวิตจิงด้วยเหมือนกัน ว่างๆแอดมาหน่อยนะค่ะ อยู่ต่างประเทศแล้วไม่มีเพื่อนคุย เปนคนไทยคนเดียวมายุกับคนต่างชาติเลยรู้สึเคว้งอ่ะค่ะ kaimook_pk@ฮอทเมล.com
:call:
ปล หมอต้นนิสัยน่ารักจังค่ะ o13
:bye2:
-
เชอะ หล่อตายแล้วแหละคุณภีม :laugh3:
-
5555+ ถึงทีก็นะรัีกนะคุณภีม :o8:
-
อิภีม กุเพิ่งยอมึงไป ไหงมึงมาชั่วอีกแล้ววะ :fire:
-
ภีมเราเริ่มสงสารพี่แล้วอะ :sad4:
-
ภีมแอบฟังอ่ะต้น
-
ภีมน่ารักว่ะ เรียกหมูอ้วนทุกคำเลยยย :impress2:
-
นายช่างภีมเห็นคงอึ้ง จับกดเป็นแน่ :m12:
-
หมูอ้วน ข้าน้อยอยากกอดนายอ่ะ :กอด1:
-
ภีมเค้าแค่เป็นเพื่อนกันเองน่า อย่าหึงๆ :m15:
-
ภีมหึงแรงอ่า เห็นมั๊ยต้นเจ็บตัวเลย :z6:
-
ต้นอย่าไปใจอ่อน อิอิ ล้อเล่น :really2:
-
5555 ตอนนี้ออกแนวหื่นๆ :haun4:
-
เกือบดราม่าไปแล้วไหมล่ะ :o12:
-
อย่านอกใจนะภีม ไม่งั้นมีเฮ! :3125:
-
555+ อิพี่บ้ามาหาว่าน้องต้นขายตัว :serius2:
-
555+ คุณลูกเขย น่าลักเนอะ :really2:
-
เพิ่งอ่านได้ราวๆตอนครึ่ง แต่ขอมาเม้นก่อนค่ะ ฮ่ะๆ ><!
ชอบเรื่องนี้นะคะ ดูน่ารักใสๆดี อั๊ยย ><! (ช่วงนี้ฟินความใสๆอย่างน่าประหลาด)
อ่านต่อไปก็ไม่รู้แฮะ หุๆ แต่ก็ขอตามอ่านแล้วกันค่ะ
ตอนแรกเข้ามานะ..เห็นคำว่า 'oายช่าง' กับ 'หมอ' นี่ล่ะค่ะ ฮ่าๆ ชอบบบบอ้ะ!
(เป็นคนหนึ่งที่ยังไม่รู้ว่าจะเรียนอะไร)
ยังไงก็ขอตามไปอ่านก่อนนะคะ ><
-
:L1: :L1: :L1:
Happy New Year na ka
:L2:
-
หวานๆ น่ารักมากกกก o18 :impress2:
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก ฮับบบ :o8:
อ่านไปเขินไป :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
บางสิ่งในเรื่องภีมอาจจะทำผิดพลาด แต่หมอต้นก็ยังให้อภัยและให้โอกาสเสมอเพราะว่ารัก
ยอมรับเลยอ่านถึงตอนที่ภีมนอกใจหมอไปหาน้องรหัสนี่ขึ้นสุดๆ พี่ภีมทำอย่างนี้ได้ยังไง :m31:
ทั้งนอกใจทั้งโกหกและหมอต้นก็รู้ทุกอย่างแต่ไม่พูด แต่ที่ไม่พูดก็เพราะรัก
ตอนที่พี่ภีมพยายามลดความอ้วนให้พี่หมอต้นน่ารักมากกกกกก พี่หมอต้นเก่งสุดๆไปเลยชอบบบบบ
ประทับเรื่องนี้มากจริงๆค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้หนูได้อ่านนะค่ะ :L2:
รักกันนานๆ รักกันตลอดไปนะค่ะ นายช่างภีมกับน้องหมอต้น :L1:
ปล.รักหมอต้น 55555555555555555555
ปล.2 FCภีมต้น
-
อ่านได้๓๐กว่าหน้า :a5: ตรูทนไม่ไหวล่ะ
:angry2: ไอ้ภีมมมมมมมมมมมมมมม :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
ฮึ่ยๆ ทนไม่ด๊ายยยยยยยย หมอต้นเหตุไรเป็นคนดีเยี่ยงน้านนนนนนน :z3: :z3: :z3:
ทำมาย ทนให้รักทำร้ายตัวเองอยู่เป็นปีๆ :serius2: :serius2: :serius2:
ธ่อ.. อยากให้ทิ้งมันไปเลย หวังดีนะ..ไม่อยากให้มันผิดศีลไง ๒ข้อ..ทั้งตอแหล ทั้งมีชู้ :z6: :z6: :z6:
:m16: :m16: :m16:
มาเม้นท์ด้วยอาการ :serius2: :serius2: :serius2:
ไว้จบแล้ว ค่อยเม้นท์อีก
แต่ตอนนี้ชังไอ่ภีมสุดขีดดดดด :fire: :fire: :fire:
-
ชอบน้องหมอ :L2:
-
เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว
หมอต้นเงียบหายไปเลย ปัจจุบันเป็นไงบ้างหว่า
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ ขอให้รักที่ศัทธานั้นมั้นคงตลอดไป :L2: ขอบคุณครับ
-
เพิ่งได้มาอ่านแต่สนุกมากจ้า จะมาจากเรื่องจริงกี่เปอร์เซ็นต์พี่ไม่สนนะ
เพราะคิดว่าน้องหมอถ่ายทอดเรื่องราวได้ดี ทั้งช่วงหวานขมของชีวิต
น้องหมอสุดยอดเลยที่อภัยให้คนรักตอนโดนนอกใจทนได้นานขนาดนั้น
รักกันน่ะเรื่องง่ายแต่รักษาความรักนะมันยาก ขอให้รักกันนานๆ
-
อ้่ากก เป็นผมนะจะกระทืบตั้งแต่ห้องสมุดแล้วไม่ใจเย็นรอทรมานตัวเองหรอก
-
:L1: :L1:
Happy Valentine na ka
นายช่างภีม :-[หมอต้น
ขอมีความสุขกับความรักตลอดไปนะคะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ขอติดตามๆ :katai2-1:
-
เพิ่งอ่านเมื่อวานติดหนึบเลยครับ สนุกมากๆเลยแต่ทำไมขาดช่วงนานจังครับ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
:mew2: :mew2:
อ่านครั้งแรกค่ะ อ่านรวดเดียวจบ 74 หน้า
อ่านทุก ๆ ข้อความเลย
หมอต้นเก่งมากที่สามารถรับมือกับภีมในการนอกใจได้
ส่วนนายภีมดีใจด้วยนะคะ ที่มีคนรักคุณมากขนาดนี้
หาคนแบบหมอต้นในปัจจุบันนี้ได้ยากแล้วนะคะ
ตอนนี้สังคมเปิดกว้างขึ้น และรับได้มากขึ้น
คราวนี้ถ้าภีมนอกใจอีก ระวังนะคะ จะมีคนเสมอตัวไปดูแลหมอต้น
-
เพิ่งอ่านจบ ครับ น่ารักจัง เอาสะนำ้ตาไหลตามเลย อยากเห็นจังรูปทั้ง2คนอะครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่าาาาาาา อ่านจบรวดดดดดดเดียวเลย ><
ได้ยินมาว่า เรื่องนี้เป็นตำนาน เลยได้มาอ่านเรื่องราวดีๆของพี่ภีม(หล่อกวน)พี่ต้น(น่ารักๆ) อิสอิส o22
น่าเสียดายอ่าาาาา น่าจะได้มาอ่านตั้งแต่ช่วงที่พี่ต้นให้ดูรูปในเมล อยากเห็นพี่ๆบ้างจังค่ะ T^T
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องน่าๆของพี่ๆทั้งสองคนนะคะ เป็นคู่ที่น่าอิจฉามากๆเลย ขอให้รักกันานๆๆๆตลอดๆๆๆไปค่าาา
ชอบมากเลยค่ะ <3
....เมสา
-
ชอบมากๆเลยค่ะ
ปล.เพลงขอโทษหายากจังเลย แต่เราก็ดั้นด้นหา555
http://www.youtube.com/watch?v=BEllwe7JlKYhttp://www.youtube.com/watch?v=BEllwe7JlKY
-
เจอเรื่องนี้เพราะมีคนแนะนำว่าน่าอ่าน
พอได้อ่านก็รู้ว่าของเขาดีจริง ๆ แต่ก็มีส่วนที่ทำให้ทั้งอึ้งและทึ่ง
อึ้งก็เรื่องของภีมที่นอกใจไปกับน้องรหัส
อ่านตอนนนี้แล้วอินจัด จิตใจหดหู่ไปทั้งวัน รู้สึกโกรธเหมือนควันออกหูได้เลย
ไม่คิดว่าภีมจะมีคนอื่นเพราะน้องต้นน่ารักทั้งนิสัยและหน้าตา(จากที่อ่านมา)
และภีมก็เข้าหาก่อนเริ่มชอบเขาก่อนด้วย ไม่คิดว่าจะเขว่ได้
ส่วนที่ทึ่งคือจิตใจของน้องต้นที่คิดดี ไม่โทษคนอื่นคิดว่าเป็นเพราะตัวเองไม่มีเวลาให้
จึงทำให้ภีมต้องหาคนอื่นทดแทน ยอมให้อภัยและอดทนได้อย่างมาราธอนมาก
ทำให้รู้สึกได้ว่าใจของน้องเข็มแข็ง เด็ดเดี่ยวแล้วก็มีสติที่คิดว่าจะต้องทำเพื่อคนที่รักเรา
ไม่เปลี่ยแปลงก็คือแม่และก็เราต้องรักตัวเองให้ได้ก่อน ความคิดเหล่านี้ถือว่าสุดยอดมาก
ทำให้นึกชื่นชมแม่และการเลี้ยงดูด้วย ทัศนคตินี้ถือว่าเป็นจุดแข็งของน้องต้นเลยนะ
พี่คิดว่าปัญหาต่าง ๆ ที่เขามาก็จะผ่านพ้นไปได้เสมอ ถ้าเรามีทัศนคติด้านบวก
ยินดีกับความรักของทั้งคู่ ขอความดีจงคุ้มครองและให้ดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกันตลอดไปจ๊ะ
-
เพิ่งมาอ่านสนุกมากเลยคับ
-
เพิ่งได้อ่านค่ะ หวังว่าทั้งคู่จะรักและซื่อสัตย์ต่อกันตลอดไปค่ะ
-
น่ารักมากมายเลยคู่นี้
-
:mew1:
เป็นเรื่องราวที่น่ารักมากๆเลยค่ะ
แต่เจ็บปวดไปด้วยตอนนายช่างภีมนอกใจ .
ความรัก คือ การเข้าใจกันและกันนี่เนอะ
ถ้างั้นก็ขอให้คุณหมอต้นกับนายช่างภีมรักกันนานๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ^^'
-
อ่านรวดเดียวจบเลย :z10:
พอถึงฉากมาม่าก็น้ำตาคลอไป :hao5:
.
.
.
เห็นหลายคอมเม้นขอดูรูป ไอ้ผมก็อยากจะเสียมารยาทขอมั่งอ่ะครับ ไม่รู้ว่าทันหรือเปล่า :z13:
ขอด้วยนะค๊าบบ pop_love_ly_dayอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com (hotmail) :ling1:
ขอด้วยนะค๊าบ อยากเห็นนน ไม่งั้นลงแดงตายแน่ๆ :m31:
-
ขอให้หมอต้นกับช่างภีมรักกันไปนานๆนะจ๊ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักที่นำมาแบ่งปันนะค่ะ :mew1:
-
ขอด้วยๆ :mew2: อยากเห็นด้วยง่ะ นะนะนะ :mew1:
:mew6:
-
อยากเหนด้วยคนง่ะ ขอดูด้วยคนน้าา :mew1: :mew2:
smile_will_easyอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เค้าก้อยากเป็นหมอล่ะหมอต้นน หมอต้นเป็นรุ่นพี่เค้าน้ะ ><
-
อ่านแล้วประทัยใจจัง :m15: :monkeysad: :sad11:
พี่หมอต้น อดทนสุดยอด ไม่รักจริง มี :z6: ไปและ
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ซึ้งๆให้ได้อ่านนะค่ะ
ชอบมากๆค่ะ
-
o13ชอบมากเลยครับ ขอบคุณคราบ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
เห็นหลายๆ คนแนะนำเรื่องนี้มานานแล้ว
แต่ก็ไม้ได้เข้ามาอ่านซักที เห็นชื่อเรื่องผ่านตามาหลายรอบแล้วด้วย
ตอนนี้รู้สึกดีใจจริงๆ ที่ตัดสินใจเข้ามาอ่าน แถมอ่านแบบรวดเดียวจบเลย
ชอบทัศนคติในเรื่องความรักของหมอต้นมาก โดยเฉพาะเรื่อง "ถึงแม้เราจะรักคนอื่นจนทำร้ายตัวเอง แต่ก็อย่าลืมรักตัวเองเพือตัวเราและพ่อแม่" และเรื่อง "ระยะทางไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ความสัมพันธ์แย่ลง แต่เป็นใจของเราเอง"
ขอบคุณ หมอต้นและนายช่างภีม มากนะค่ะ ที่แบ่งปันประสบการให้ได้อ่านกัน
ขอให้รักกันไปนานๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :L2:
-
อ่านสองตอนแรกก็พอจะรู้ว่ามหาลัยอะไร อุอิ มหาลัยเรานี่เอง กรี๊ดดดด
-
สวัสดีหมอต้น กับ นางช่างภีม ครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เอามาแบ่งปันกันนะครับ
ว่างๆมาเล่าต่อด้วยนะคร้าบบ
-
เป็นกำลังใจให้หมอต้นกะนายช่างนะคะ
-
ถ้าเป็นเราตอนเห็นในห้องสมุดนะทนไม่ได้หรอก จะเดินไปให้เห็นและให้ตกใจเลยที่มาโกหกและปิดบังมาตลอด และก็ว่าสักฉาดสองฉาด และก็เดินหนี แต่ก็เคารพในการตัดสินใจของพี่หมอต้นในตอนนั้น
ป.ล.ขอบคุณสำรับเรื่อราวดีๆครับพี่หมอต้น พี่ภีม
-
อ่า.. กระทู้ตั้งแต่ 2008 เพิ่งมาได้อ่านตอน 2014
แต่เราก้ได้อ่านจบแล้ววววว
และชอบเรื่องราวนี้มากกกกก รักเลย ทั้งหมอต้นและช่างภีม :monkeysad:
โดยเฉพาะ หมอต้นชอบสุดๆ
พี่เป็น "ฮีโร่" ของการให้อภ้ยมากกกก นับถือใจพี่เลย o13
ส่วนเรื่องช่างภีม ตอนนอกใจ ฉากในห้องสมุด มันโคดติดอยู่ในหัวเลย
อ๊ากกกกก รับไม่ได้ :m31: :o12:
แต่เรื่องราวของทั้งคู่ ในปัจจุบันก้ยังรักกันดีอยู่สินะ สินะ :impress2:
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ รักกัน นานนานนนนนนนน :impress2: :L2: :bye2:
-
เป็นคู่รักที่น่ารักดีค่ะ
การที่คนเราจะเลิกรักกันก็ตอนนอกใจนี่แหละนะ
แต่พี่ๆผ่าเรื่องนี้มาได้ก็ไม่มีไรต้องห่วงและค่ะ
พึ่งมีโอกาสได้อ่าน สนุกมากค่ะ
-
ผมไม่รู้ว่าหมอต้นยังจะอ่านความเห็นอยู่มั้ยนะ
ผมเองก็จบมาจากที่นั่นเหมือนกัน ผมว่าผมเป็นรุ่นน้องราวสองปีนะ หลังจากบวกลบจำนวนปีดูแล้ว
ฉากที่หมอพูดถึงห้องน้ำนี่ ผมรู้เลยว่าเป็นยังไง
แต่ไอ้เรื่องในห้องนี่ ผมยังสงสัยอยู่นะ เพราะห้องนึงอยู่ได้สี่คน มีเตียงบนและล่าง.... หรือว่าหมออยู่คอนโด......
แต่ก็ไม่น่าใช่นี่นา เพราะหมอบอกว่าเข้าห้องน้ำรวม
แล้วที่สำคัญหากส่งเสียงดังมากในห้อง ห้องข้างๆก็จะรู้ทันที ผมว่าถ้าผมอยู่ข้างห้องหมอตอนนั้น ผมคงไปเคาะประตูแล้วแหละ
เพราะงั้นผมถึงจินตนาการฉากในหอที่หมอเล่าไม่ค่อยได้เท่าไหร่
ถึงแม้ว่าผมจะเป็นเกย์ไม่ได้ แต่ผมก็ชอบเรื่องราวของพวกคุณนะ
ขอบคุณที่ทำให้คนที่ไร้มนุษยสัมพันธ์คนนี้รู้ว่า การจะใช้ชีวิตคู่ควรทำอย่างไร
-
2014 กลับมาอ่านด้วยความคิดถึง อิอิ อ่านกี่ทีๆก็ยังอินทุกทีเลยค่ะ :o8: พี่เขียนได้สนุกมากกกกกก ขอให้รักกันนานๆๆน่ะค่ะ :mew1: จะติดตามไปเรื่อยๆเลยค่ะ
-
มาอ่านช้าไป หลายปีทีเดียว ก่อนอื่นขอสวัสดี พี่หมอต้น พี่ช่างภีมค่ะ ดีใจที่ได้มีโอกาสอ่านเรื่องราวความรักของพวกพี่ค่ะ ชื่นชมพี่ต้นมากๆค่ะ ถ้าเราเจอปัญหาแฟนนอกใจแบบพี่ต้นนะ เราคงไม่ใจเย็นแบบพี่ต้นอ่ะ ไม่ทนด้วย แต่พี่ต้นกลับทนเป็นปีๆ ไม่โทษพี่ภีมฝ่ายเดียวด้วยนะ โทษตัวเองด้วยที่ไม่มีเวลาให้ โหห อ่านแล้วแบบ พี่คือนางเอกละครหรือไร แต่เพราะพี่ต้นดีแบบนี้ พี่ภีมถึงได้ไปไหนไม่รอดใช่มั้ยคะ 555+
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ ขอให้รักกันตลอดไป จนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรเลยนะคะ อิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่น่าประใจค่ะ
-
มาอ่านช้าไปหน่อย(มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก)
รักหมอต้นมากๆเลย ใจเย็นสุดๆ
ฟินมากๆอ่านแล้ว เลือดท่วมเลย :jul1:
ขอบคุณนะคะที่มาแชร์ความรักน่ารักๆให้อ่าน o13
-
Fav ไว้หลายปีแล้ว แต่ก็ไม่เคยว่างมาอ่านเลย
เรื่องนี้เขียนตั้งแต่ปี 2008 ตอนนี้ก็ 2014
จะมาอยากรู้จักพี่ๆตอนนี้ก็สายไปแล้ว
รู้สึกว่ามาช้าไป
:z3: :z3: :z3:
อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศที่ศาลายาเลย
ทั้งวิธีการเรียกลงทะเบียน รหัสนศ 7 ตัว ห้องเรียนL
คาเฟต โรงอาหารสังคม ก๊วยเตี๋ยวแม่ สวนหมุน
การย้ายไปเรียนที่คณะต้นสังกัดตัวเอง
ยิ่งอ่านยิ่งใช่เลย ที่นี่แน่ๆ ดินแดนสีน้ำเงินแห่งนี้... Salaya29
อ่านไปตอนพี่เต้เข้ามา อ้าว
พี่ต้นคนนครสวรรค์ พี่เต้ก็คนนครสวรรค์
ผมก็คนนครสวรรค์
แล้วคาดว่าจะจบจากที่เดียวกับพี่ทั้ง2คนด้วย
เพราะด้วยรุ่นแล้ว มีโรงเรียนเดียวใน นว หรือเปล่า ที่อายุเกิน 100
คิดว่าไม่ทันรู้จักพี่ในม. เพราะพี่ข้ามฟากตอนปี 2
ก็คงอาจจะรู้จักที่รร.มัธยม
แต่เปล่าเลย ผม 104 ห่างจากพี่ตั้งหลายรุ่น
มาเจอพี่ต้นโพสต์ให้โหวตพี่เพี๊ยซ เป็นพี่คณะผมอีก
ทำให้ยิ่งอยากรู้จักพี่ทั้ง 2 คน สุดๆ
ผมอยู่หอในก็มีเมทเป็นหมอแถววังหลังคับ
แต่ก็ไม่มีเรื่องราวมุ้งมิ้งแบบนี้นะครับ
กับพี่รหัสก็แอบมีมุมมุ้งมิ้งบ้าง ไปดูหนังกัน 2 คน ทั้งๆที่สายมี 4คน
แต่ก็ไม่มีอะไรในกอไผ่ หุหุ
รักกันพี่น้อง
:impress2: :impress2:
พล่ามเรื่องตัวเองมานานแล้ว (ไม่มีใครอยากรู้เลย)
:z6: :z6:
สงสารพี่ต้น
ตอนพี่ภีมไปหาที่ระบายที่อื่น ทำไมไม่คุยกันละ
พี่ต้นต้องทุกข์เป็นปีๆเลย :sad4:
ไม่คิดว่าพี่ต้นจะทนได้
แต่ก็คงเพราะรัก ยอมทน เห็นคนที่รักมีความสุข แม้ตัวเองจะทุกข์ก็ตาม
นับถือพี่มากๆ
ขอให้พี่ทั้งสองคนรักกันนานๆนะครับ
รอติดตามตอนพิเศษนะครับ
NW104 Salaya29 KOON61 PHMU 5308XXX
-
อ่านจบรวดเดียว ชอบมากเลยอ่ะ ประทับใจมากหลายอารมร์มาก
ขอให้รักกันนานๆ น้ะพี่ต้น กะพี่ภีม
อุ๊ยชื่อเหมือนน้องเลยอ่ะหมอต้น ชอบเรื่องจัง ขอบคุณที่นำมาเเชร์ให้คนอื่นๆได้รับรู้น้ะจ้าาาา
:hao5: :katai2-1: :mew1: :mew3: :mew4: :mew5: :mew2: :bye2: :bye2: o13
-
ประทับใจมากงับ ขอให้พี่ 2 คนรักกันนานๆ ขอบคุณที่เล่าเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านงับ
-
มานั่งอ่าน นานมากแล้วเรื่องนี้ ประทับใจมากค่ะ :katai2-1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรหลายๆอย่างเลยค่ะ ประทับใจมากๆ ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้อ่านค่ะ o13 แล้วก็ขอให้พี่ต้นกับพี่ภีมรักกันนานๆนะคะ :กอด1:
-
อ่านแล้วชอบอ่ะ คู่นี้ก็น่ารักดีเนอะ!
-
ชอบมากเลยนะค่ะ
o13 o13 o13 o13 o13
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
:z13: :z13: :z13:
-
เป็นเรื่องแรกๆที่อ่านทำให้รู้สึกว่า
รักคือรักน้อ
ชอบช่างภีมมมมมมมมมมมมมม
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ถ้ารักแบบนี้ ก็ไม่ไหวนะภีม ใจเย็นๆฟังที่หมอต้นพูดบ้าง :angry2: :angry2: :angry2: ระวังต้นจะทนไม่ไหวแล้วไปหาคนอื่นนะ :o12: :o12:
-
สวัสดีค่ะหนูเพิ่งเข้าวันอ่านเว็บนี้เป็นครั้งแรกและเรื่องของพี่หมอต้นก็เป็นเรื่องแรกที่อ่านด้วยค่ะ
หนูอ่านมาเกือบวันแล้วล่ะค่ะในที่สุดก็อ่านจนหมด
นับถือความเข้มแข็งและใจเย็นของพี่หมอต้นมากๆเลยค่ะ... หนูได้แนวคิดและมุมมองใหม่ๆจากประสบการณ์ของพี่ทั้งสองขอบคุณนะค่ะ
[attachment deleted by admin]
-
สวัสดีค่ะ ขอบอกตรงๆเลยว่าชอบมากค่ะ พึ่งอ่านตั้งแต่เมื่อคืนค่ะ อินตามเนื้อเรื่องมากค่ะ ปกติถ้าอ่านก็จินตนาการไปตามเนื้อเรื่องพอเดาเนื้อเรื่องถูก แต่พอเจอเรื่องนี้มันกลับทำให้หนูรู้สึกหน่วงๆในอกอยู่เหมือนกันนะค่ะ พอรู้ว่านายช่างภีมนอกใจ ก็อดสงสารหมอต้นไม่ได้เลย พอเห็นแบบนี้ก็ดีใจนะที่คืนดีกันได้แล้ว ชีวิตเรายังอีกยาวไกลนะค่ะ อย่าท้อ อย่าหมดความมั่นใจในการดำรงชีวิตของให้ชีวิตคู่ของพวกคุณสองคนมีความสุขมากๆนะค่ะหากมีความทุกข์ก็ขอให้เผชิญไปด้วยกัน
ขอบคุณค่ะ
-
เรารู้สึกว่าผู้ชายที่ชื่อภีมรักตัวเองมากจริงๆ อ่านแล้วแบบถ้าเป็นเรื่องจริงผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวที่สุด ไม่รู้สงสารต้น คือแบบถ้าเป็นเราไม่เอาตั้งแต่หัวแตกล่ะ ชั่วมากกก แต่ภีมก็คือผู้ชายไทยปกติที่เขาเป็นกันเนอะ เราว่ามันเป็นค่านิยมไปล่ะการนอกใจอ่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
เสียใจอ่ะ มาอ่านช้าไปนิด (7ปี ไม่นิดเท่าไหร่ 5555) ชอบมากค่ะ อยากให้มาเล่าต่อเรื่อยๆจัง :กอด1:
-
มาอ่านช้าไป ไม่ทันเห็นรูป
แบบช้าไปหลายปี :heaven
นับถือในความรักของพี่หมอต้นจริง นี่ถ้าเป็นเราเราคงจะตื้บช่างภีมตายคา...
แล้วหาฝาชีมาครอบครอง 55555555 ยังไงก็ขอให้รักกันนานนะคะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:m20: :m20: :katai2-1: ถึงจะมาช้าไป แต่ก้อยินดีที่ได้รู้จักนะคะ 555 :laugh: เราเพิ่งอ่านจบอะ บางตอนทำเราน้ำตาไหล ร้องไห้ไปด้วย ความรักบางครั้งก้อทำให้เราเจ็บเจียนตาย แต่บางครั้งก้อทำให้เราสุขเหลือหลาย
รักคือการให้อภัย คำๆๆนี้ ยังใช้ได้เสมอ
แต่ "อภัยและโอกาส" มันก้อมีขีดจำกันของตัวมันเอง ดังนั้น การที่เราจะรักษาใจของกันและไว้ได้ คือความไว้ใจ และความเชื่อใจ ซึ่งกันและกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ :z13: janjao02 แอบลาย :katai4: มาคุยกันได้คะ :pig2:ยินดีเป็นเพื่อน รับฟังอีกคนคะ :bye2: :bye2:
คิดถึงหมอต้น กะ นายช่างภีม รักกันนานนะคะ
-
ดีใด้วยค่ะ.กับความรักของทั้งสองคน
แค่อยากบอกว่า..."ความรักไม่ว่าจะมาในรูปแบบไหน" ก็สวยงามค่ะ
-
หวัดดีจร้
นายช่างภีมกะหมอต้น
พอดีเราเพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้นร้
รุ้สึกประใจในตัวต้นนร้
ทีมีทั้งความอดทน อดกลั้น กับเรื่องทีโดนคนรักนอกใจ
ถ้าเป้นเรา รุ้อย่างนั้น คงม่ายทำอย่างต้นหรอก
เพราะเราไม่ชอบเจ้บแบบซ้ำๆหรอก
ม่ายชอบเลย :sad11:
มันเบื่อน่ะ ทีต้องรอ ทั้งๆทีเค้าม่ายคิดทีจะเดินไปกับเรา
แต่มันก้ผ่านมาแล้วเนอะ :mew1:
.
.
.
.
.
.
.
มาต่อไวๆเนอะ
อยากรุ้ว่าความรัก ของหมอต้น กะ นายช่างภีม จะเหมือนเดิมรึเปล่า
เราอยากเห้นรุปนร้
แต่เราเป้นคนทีล้าสมัยโคตรของโคตรเลยล่ะ
เลยม่ารุ้ว่าเค้าจะไปตรงไหนดี
:seng2ped:
เรียกง่าย ๆๆ ว่า ""บ้านนอก"" แม้แต่คอมฯบ้านอ่ะ
เราก้เล่นม่าเป้นอ่ะ คิดดุ ว่าบ้านนอกป่ะ
เฮ้อออออออ
-
:pig4:
คู่นี้ผ่านอะไรกันมามากจริงๆ ทั้งเรื่องการนอกใจด้วย ขอให้ยังรักกันอยู่ตลอดไปนนะคะ
-
:L2:
:L2:
:L2:
คิดถึงนะ
หมอต้น&นายช่างภีม
:mew1:
-
คิดถึงจัง
-
สวัสดีค่ะ พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องของหมอต้น (ช้าไปเกือบ 8 ปี ) แต่อ่านวันเดียวจบค่ะ
เป็นครั้งแรกที่แสดงความคิดเห็นเรื่องในเล้าด้วย
อ่านแล้วประทับใจมากๆ ค่ะ ประทับใจหมอต้นมากๆๆ ถ้าเป็นคนอื่นเจอเหตุการณ์แบบนี้
คงไม่อดทนเท่าหมอต้น เฮ้อออออ ความรู้สึกเหมือนเจอเองเลย :m15: :monkeysad: เศร้าาาา
ตอนนี้อยากรู้ว่า หมอต้นเป็นไงบ้างคะ สบายดีมั้ย ความรักยังสบายดีอยู่หรือเปล่าคะ
กับนายช่างภีม ยังรักกันอยู่ไหม
ขอบคุณหมอต้นมากกนะคะ ที่มาแชร์เรื่องราวความรักแบบนี้ให้อ่าน
โดยส่วนตัวชอบความรักแบบนี้ค่ะ รู้สึกว่ามันพิเศษกว่าความรักทั่วๆไป
อยากให้หมอต้นเข้ามาอัพเดตข่าวคราวบ้างนะคะ
o18 o18 :impress3: :impress3:
-
นับถือน้ำใจหมอต้น นอกจากไม่ถือที่อิคุณภีมไปมีชู้เป็นปีเเล้วยังนับชู้เป็นน้อง
อย่างเราคงรับไม่ได้ เผลอพลาดครั้งสองครั้งไม่ว่า เเต่เป็นปีที่เขาละเลยเรา ปล่อให้เจ็บให้ลำบาก
ต่อให้มันมีชู้เพราะความเหงา เราก็รับไม่ไหว 1ปีมี365วัน มันช่างนานเหลือเกินที่มันทำร้ายเรา
เเต่สุดท้ายหมอต้นก็อภัยเเละกลับมารักกัน รักหมอต้นที่สุดดดด ฮื่ออออออออ คนบ้าอะไรดีเเสนดี :heaven
-
อ่านมาจนจบ
แอบปรี๊ดมาก ตอนที่ภีมนอกใจ
หมอต้นก็ทนไปได้ไง เป็นปีๆ ทำไมไม่ถามตรงๆไปเลย
รักขนาดหูตาบอด ทำไม่รู้ไม่เห็น แล้วเจ็บอยู่คนเดียว
แฟนตัวเองเค้าไปถึงไหนต่อไหนกะชู้แล้ว
แล้วตอนที่พาไปพบชู้นี่น่ะ ใจดีเกินไปป่าว
ยังไปนับมันเป็นน้องอีกน่ะ
อ่านตอนนั้นนะ คือ มันปรี๊ดมากๆ อ่ะบอกเลย
แต่ก็น่ะ เพราะความใจกว้าง(ดั่งมหาสมุทร)ของหมอต้น ทำให้ทั้งคู่มีทุกวันนี้
เราก็ยินดีด้วยน่ะ :L2: :L1: :3123:
ปล. เราเม้นตามความรู้สึก ถ้าอ่านแล้วไม่สบายใจก็ขอโทษด้วย แต่ถ้าเป็นเรา กุจัดการ(ตัวเองให้เลิกกะมัน)ไปนานแล้ว
ปล2. แต่ถ้าโอกาส ที่ให้ มันทำให้ทั้งคู่ยังรักกันถึงทุกวันนี้ เราว่ามันก็คุ้มน่ะ :really2:
-
แวะเข้ามาอ่านอีกรอบ
-
สวัสดีครับคุณหมอต้นและนายช่างภีม ชอบเรื่องราว ชอบเรื่องราวของพี่ทั้งสองมากเลย ตามอ่าน ตามอ่านปีนี้ก็ 2015 แล้วนะรู้สึกว่ามาช้าไปมาก แต่ แต่ก็ดีใจที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวของพี่ ของพี่ทั้ง 2 คน ตอนนี้ ตอนนี้พี่ทั้ง 2 เป็นยังไงบ้างครับ กลับเข้ามาทักทายกันบ้างนะครับแฟนแฟนจะได้หายคิดถึง :mew2: :mew3:
-
ขอบคุณเรื่องพี่ทั้ง2คนมากนะคับ ขอให้พี่ทั้ง2คนรักกันไปนานๆนะคับ มีความสุขมากๆ
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ ก็ยังชอบเหมือนเดิม
-
ขอบคุณนะคะ พี่หมอต้นกับพี่ภีมเป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะ
ขอใหรักและดูแลกันตลอดไปนะคะ^-^
-
ชอบมากค่า สนุก อ่านซ้ำๆได้ไม่เบื่อ
-
เคยอ่านนานมาแล้ว เรื่องนี้หนุกดี o13 o13 o13
-
ผมหยุดอ่านนิยายไป 2 ปี ( นายช่างภีม & น้องหมอต้น ) คือนิยายเรื่องแรกเลยที่เลือกอ่าน มีครบทุกกรสชาตินี้แหละชีวิตจริง ของชีวิตคู่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับ "ใจ" ล้วนๆ ปัจจัยอื่นก็ไม่เกี่ยวข้องเลย ชีวิตคู่ของผมก็กำลังจะเข้าสู่ปีที่ 6 แล้วครับ มีปัญหาต่างๆ เข้ามามากมาย แต่ทุกครั้งก็ต้องจบลงด้วยคำว่า "ให้อภัย" และจับมือเริ่มใหม่แล้วคู่ของเราก็จะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ขอให้ชีวิตคู่คุณหมอกะนายช่างมีความสุข สมหวัง ตามแบบนิยายวายนะครับ
-
คิดถึง พี่หมอต้นกับพี่ภีมมาก ขอให้รักของพี่มีกันและกันตลอดไปนะคะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เราชอบมากเลยน่ะ กับความรักที่สองคนมีให้กัน ยังไงก็จับมือกันแน่นๆน่ะ เพราะมันยากกว่าจะหาใครซักคนที่มีใจตรงกันกับเรา ^^ นิยายจบไปนานแล้ว แต่เรา
เพิ่งได้อ่าน แอบเสียใจนิดๆที่ได้อ่านช้าเกินไป ถ้าหมอต้นกะช่างภีมยังเข้าเล้าอยุ่ เราขอลิงค์รูปหน่อยได้ไหม เราอยากเห็นความน่ารักของทั้งคู่อ่ะ ขอให้รักอยุ่คู่กับสองคนตลอดไปน่ะ
-
น่ารักดีอร่าาาาา :really2:
-
ก็ดีนะแต่เปิดมาจนถึงหน้าล่าสุดเจอภาคของภีมแค่นิดเดียวไม่เห็นอีกเลยสรุปคือยังไม่จบ?
แต่ถ้าจบคงไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไหร่อ่ะเพราะเป็นการบอกเล่าของแค่หมอต้นฝ่ายเดียว
แต่ยังไม่รู้เลยว่าสาเหตุที่ภีมรักต้นคือ? งง?
-
น่ารักมากเลยจ้า ใสๆ แม้จะคนละความคิดแต่ก็ใช้ความรักพากันผ่านไปได้
-
คิดถึงนายช่างภีมกับน้องหมอต้นครับ
:man1:
-
งืออออ หน่วงตอนโดนนอกใจเป็นปี แต่ยังดีที่ไม่เลิกกานน :sad4: :sad4:
ถ้าขอรูปตอนนี้ยังทันไหมคับงือออ (new)FC :o8: :o8: :o8:
-
นับถือในความรักและความอดทนที่หมอต้นมีต่อภีมจริงๆ
เป็นเราเราคงทำไม่ได้แบบนี้ หมอต้นเป็นคนดีมากจริงๆค่ะ
ช่วงเวลาที่ถูกภีมนอกใจ สงสารหมอต้นมาก เจ็บปวดแทนเลยล่ะ
ทุกวันนี้ยังรู้สึก ขนาดเราเป็นคนอ่านยังเจ็บขนาดนี้
ตัวหมอต้นเองคงสุดๆ อ่านตอนนี้แล้วเกลียดภีมจริงๆค่ะ
แต่ในเมื่อหมอต้นเลือกที่จะให้อภัย ก็ยอมรับได้ค่ะ (ขัดใจเล็กน้อย 555)
ปัจจุบันไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขมากๆค่ะ ^^
-
คถ
-
จำได้ว่าติดเรื่องนี้มากมาย ตอนที่เริ่มเขียน นักศึกษาแพทย์ตัวอ้วนกับวิศวะปากร้าย ฮ่ะๆๆ
คิดถึงนะครับ หวังว่า คุณเจ้าของกระทู้ ถ้าคุณได้เข้ามาอ่านอีกครั้ง คุณคงสบายดีนะครับ
ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวนะครับ
-
o13 o13 o13
-
สวัสดีค่ะ น้องหมอต้น & นายช่างภีม
เราเพิ่งได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ที่อิงชีวิตจริงส่วนนึงของทั้งสองคน
ผ่านมา 10ปีแล้วนะ สำหรับเรื่องนี้ จากเริ่มต้น 2008 นี่ ก้ 2018 แล้ว
ขอให้ชีวิตคู่ทั้ง2 ราบรื่น หวานชื่นนะคะ
ชื่นชมน้องหมอที่อดทนเข้มแข็ง และ มีจิตใจที่ให้โอกาสให้อภัยนายช่างในเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ซึ่งหาได้ยากนักกับการที่คนเราถูกทำร้ายจิตใจในส่ิงที่คนรักทำกับตัว น้องหมอเข้มแข็งมาก
ไม่มีอีอะไรมากค่ะ เป็นกำลังใจในการทำงานนะคะ ทั้งคู่เรย :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เป็นเรื่องที่เก็บเข้าไปแล้วแต่ยังอยากจะมาเม้นทืให้ทราบถึงความตั้งใจที่มีให้นักเขียน ตอนเริ่มหมอต้นเขียนก็ต่อเนื่องดี แต่พอเป็นนายช่างภีมเขียน 2ตอน หายไปเลย มาสรุปจบตอนกลับมาจากทำงาน 2สัปดาห์
จบเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว ขอขอบคุณในความรักที่มีหลายมุมมองขอให้รักกันตลอดไป
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วเจ็บดีอะ ตอนที่นอกใจเป็นปีๆแล้วดีกันในเวลาแปปเดียว เป็นเรา เราไม่เอาภีมแล้ว ข้อแรกคือภีมนอกใจยังไงก็ต้องมีอีก ข้อสองมีแนวโน้มเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรง ตอนแรกทำร้ายตัวเองต่อไปก็ทำร้ายเราแหละ แค่สนุกดีค่ะ ของคุณที่เขียนให้อ่ายนะคะ><
-
:impress2:
-
เพิ่งได้มาอ่านครั้งแรก ชอบมากๆเลยครับ
ตอนนี้ น้องหมอ น้องภีมเป็นยังไงบ้างครับ
พี่ศาลายารุ่น 25 ยินดีที่ได้รุ้จักความรักที่งดงาม แบบน้องๆนะครับ
-
ประทับใจมาก รักกันนานๆครับ
-
หมดเขตสมัคร 30 เมษายน 2567
ดีแทค ระบบเติมเงิน #ได้ทุกเบอร์
เน็ตไม่อั้น (เน็ตอย่างเดียว)
เร็ว 12 Mbps(เม็ก) ราคา 193 บาท นาน 7 วัน
*104*841*8488034#
เร็ว 12 Mbps(เม็ก) ราคา 482 บาท นาน 30 วัน
*104*842*8488034#
#ไม่ลดความเร็ว #ห้ามใช้โหลดบิท
ร้านสราวุธคอมพิวเตอร์ สตูล
สาขามะนัง 0826499917
ไลน์ sarawutcomputer
เปิดทุกวัน 09.00 – 20.00 น.
ท่านเต็มใจมา ร้านฯ เต็มใจบริการ
https://web.facebook.com/photo/?fbid=885661673572866&set=a.496909265781444 (https://web.facebook.com/photo/?fbid=885661673572866&set=a.496909265781444)