หัวข้อ: Re: นายโย่งววุ่นวายกับหนุ่มหม้ายลูกติดอัพแล้วค่ะ P.10 (ENDING) 24/1/57

[jinjin283]

ชอบคู่คุณพีจังคะ ฮาดีอะ ทัศกวนได้ใจจริงๆ
โดยเฉพาะตอนล่าสุดนะ

[mumii009]

บทที่ 9/1


ฟ่งเดินเข้ามาในบ้านแล้วถึงกับชะงัก
อิงกานต์กระโดดมาขี่คอน้องชาย
"ไอ้ตัวแสบ แกทำอะไรหมอชีของฉันฮ่ะ"
"ไม่ได้ทำอะไร..."
"โกหก...วันนี้ฉันแอบเห็นที่คอหมอชีนะเว้ย แก...แกมันไอ้ตัวร้าย"
"ร้ายอะไรละ ก็เขายอมเอง" หลบมือของพี่สาววุ่นวาย
"ห๊ะ... อีฟ่ง...แกแอ้มหมอชีของฉันแล้ว? แกทำให้ฉันต้องอยู่บนคาน" อิงกานต์ตีหัวน้องด้วยมือเปล่า
"เจ้ อยู่บนคานมานานแล้ว"
"อีฟ่ง... ฉันจะฟ้องพ่อ"
"เออ...แล้วแต่พี่อิงเลย"
"ไม่ต้องมาแล้วแต่ฉัน...แกมันใจร้ายเกินไปแล้วนะ นี่แกจะจริงจังใช่มั๊ย"
"ใช่...โฮฮฮฮฮฮฮ ฉันจะฟ้องพ่อ ว่าแกเอาเป้าหมายของฉันไป ถ้าฉันขึ้นคานแกจะโดนฉันรังควาน"
"เห็นแก่หมอชีเถอะ..." ฟ่งทำท่าเว้าวอน
"เดี๋ยวว่าที่คนร่วมทางในอนาคตและตลอดชีวิตเขาจะตายซะก่อน" ฟ่งหัวเราะ
"ไม่มีแกหมอชีเสร็จฉันแน่ๆ นี่แน่ะๆ" แม้ว่าอิงกานต์จะโบกกระโหลกน้องชายสักกี่ทีหน้ามันก็ยังยิ้มมีความสุข
นี่สินะ... ความรัก


ตั้งแต่วันนั้นหมอชีพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาไปรับน้องแต้วแล้วเห็นเขานั่งเล่นกับลูกสาวก็พยายามไม่เดินไปใกล้
พออยู่ในระยะก็เรียกน้องแต้วให้เดินออกมา อาศัยคุยกับคนอื่นกลบเกลื่อนไป หมอชีไม่รู้ว่าจะทำยังไงเรื่องนี้
หมอชีคิดๆดูนี่เป็นคนที่สองที่เขาขึ้นเตียงด้วย หมอชีเป็นคนไม่ค่อยเข้าหาใครถึงแม้จะเรียนเก่งมากและหน้าตาก็ไม่ได้แย่แต่ก็ไม่ได้มีแฟนเยอะแยะอย่างใคร
ยิ่งโดนแม่น้องแต้วทิ้งไปหมอชีนี่ปิดตายหัวใจเลยด้วยซ้ำแต่พอมาเจอฟ่ง หมอชีพยายามปฏิเสธหลายๆครั้งว่าเขาก็จะผ่านไป
แต่พอเรื่องนี้ หมอชียอมรับเลยว่าหวั่นไหว แล้วการที่เห็นหน้าเขามันก็คือความเคยชินไปแล้ว

หลังจากส่งลูกเข้านอนโดยช่วงนี้เด็กหญิงแต้วไม่ถามหาแม่อีกทำให้สบายใจในระดับหนึ่ง แต่น้องแต้วก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องคนที่เขากำลังหลบหน้าใช่หมอชี หลบหน้าอย่างตั้งใจ
และนี่เข้าวันที่สี่ที่เข้าไม่ได้คุยกันต่อหน้าและทำเป็นยุ่งมากๆเวลารับโทรศัพท์
เสียงออดหน้าบ้านทำเอาหมอชีอยากแกล้งหูหนวกเสียอย่างนั้น
"มาเปิดช้าจัง"
"ส่งน้องแต้วเข้านอนอยู่"
"หลับแล้วเหรอ"
"อื้ม...เมื่อกี้"
"คุณป็นอะไรรึเปล่า" ฟ่งเอื้อมมือมาสัมผัสหน้าหมอชี
"......"ภาพที่กอดกนมันแว้บเข้ามา หมอชีถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
"......"ฟ่งเดินเข้าหาอย่างสงสัย
"กำลังหลบหน้าใช่มั๊ย"
"......" หมอชีเมินไปอีกทาง ไม่ยอมสบตา
"ให้โอกาศตอบก่อนที่ผมจะหาคำตอบเอง..." ฟ่งใช้ทั้งสองมือประคองหน้าหมอชีไว้ ไม่ใช่การบังคับด้วยแรง แต่หมอชีรู้ว่าหัวใจตัวเองมันก็ยอมให้ง่ายๆ
"ผม...ไม่ค่อยแน่ใจ" หมอชีตอบเสียงกุกกัก
"ไม่แน่ใจว่าจะรักผมได้ หรือกังวลใจเรื่องว่าผมจะไม่รัก"
"......"อยากจะตอบว่าทั้งสอง แต่เห็นรอยยิ้มที่มุมปากฟ่งแล้วก็ได้แต่เงียบรอยยิ้มรู้ทัน
"คุณต่างหากที่ทำให้ผมไม่แน่ใจ... ไม่แน่ใจว่าคุณจะรักผม ส่วนคุณไม่ต้องกลัวอะไรเลย...เพราะผมรักคุณ" หมอชีเงยหน้ามองคนที่ตัวสูงกว่า
"ผมคิดถึงตลอดเวลามันตั้งแต่ผมเดินไปเหยียบเท้าคุณครั้งแรกแล้ว ผมเอาแต่นึกถึง"
"..." หมอชีก้มหน้าได้แต่จ้องกระดุมเสื้อของเขา
"ผมสิต้องร้องขอความรักจากคุณ... ได้โปรดอย่าหนีผม"
หมอชีรู้ตัวอีกที่ฟ่งก็จูบ... จูบลึกซึ้ง เขาถูกจูบแล้วประคองไปที่โซฟา ก่อนร่างกายสูงๆนั่นจะจับเขามาคร่อมด้านบน ฟ่งรู้ว่าเขาชอบจูบนี่ขนาดไหน
"เรา...จะ..." หมอชีมองตาเขา เห็นแววตาที่เรียกว่าถ้ากินกันได้เขาจะโดนกินไปแล้วกี่ครั้ง
"ผมอยากทำ... "ฟ่งสารภาพ
"ที่ห้องนอน" หมอชีพูดเสียงอู้อี้
"คุณพูดว่าอะไรนะ"
"ที่ห้องนอน...ของผม" ฟ่งยิ้มกว้าง หมอชีหน้าแดงสูดหายใจเข้าปอดตัวเอง
"พาผมไปสิ" ฟ่งลุกขึ้นยืนแล้วจูบอีกครั้ง จูบนี้ที่พาสองร่างสะเปะสะปะเดินไปตลอดทาง

***************************


วะเหวย....
มาสั้นๆ ทีนะนิดๆ อย่าว่าแต่คนอ่านลุ้น คนเขียนนี่จะขาดใจ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นติชมกันนะคะ

[TopFee]

เหวย!!! ฟง...มาไวไปไว....เกินไปละ!

ขอฉาก NC เน้นๆ ไม่เซนเซอร์!! สักฉากสิ อยากรู้ว่าจะเร้าร้อน ร้อนแรง เร้าใจ ไวไฟขนาดไหน ฮ่าๆๆ

[patchylove]

อยากไปแอบข้างตู้เสื้อผ้าห้องนอนหมอซี คึคึ 

[ioohja]

ขอไปมุดใต้เตียงได้มั้ย อยากเห็นแบบชัดชิดริมขอบเตียง อิอิ   

[=นีรนาคา=]

อั้ยย่ะ!!!!
หมอชีบอกสถานที่พร้อม อิอิ

[Gokusan]

แหล่วๆๆๆๆ
อย่าเสียงดังนะ น้องแต้วจะตื่น ^^"

บรรยากาศละมุนมาก ชอบบบบ
ฟ่งอ่ะ ฟ่งงงง...โรแมนติกค่อดดดด
หมอชียอมรับรักแล้ว...จริงจังและเปิดใจได้มากขึ้นล่ะ

ทีนี้ก็...เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันต่อไป ^^V

[Lily teddy]

กริ๊ด หมอชีชวนฟ่งเข้าห้องนอนแล้ว
อิอิ ยิ่งหลบหน้าก็ยิ่งคิดถึงฟ่งอะจิ
รอติดตามที่ข้างเตียงต่อไปจ้า 

[HanATarO]

ไม่ได้เข้ามาอ่านเป๊ปเดี๋ยว

หมอซี ชวน ฟง ขึ้นเตียงแล้ว OMG o.o

ยังนี้ต้องรอลุ้น หุหุ

อะ อะ ระวังเสียงดัง เวี๋ย น้องแต้ว ตื่น อิอิ

[mumii009]

บทที่ 9/2



หมอชีรู้ตัวว่าถูกจับถอดเสื้อผ้าออกจนเกือบหมด ฟ่งเอาแต่จูบ จูบที่เหมือนดูดพลังงานเขาไปจนหมด
สองร่างที่กอดรัดกัน ฟ่งเห็นแวตาที่มองมา เขาอมยิ้มและจุ๊บแก้มของหมอชีอีกที
"รู้อะไรมั๊ย คุณน่ารักขึ้นทุกวัน"
"ยังไง"
"คุณชอบมองผมตาแป๋วอย่างนี้ พอไม่ชอบใจก็ขมวดคิ้ว แต่เวลาอยู่กับน้องแต้วคุณจะเข้มแข็งและสดใส"
หมอชีไม่รู้ว่าฟ่งสังเกตเขาอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ บางครั้งที่เผลอรู้ว่าถูกมองพอหันไปคนตัวสูงก็จ้องเขาอยู่
"ทำไมถึงเป็นผม"
"ผมตอบไม่ได้...รู้แค่ผมคิดถึงคุณตลอดเวลา หลับตายังเห็นคุณ"
"เว่อร์มาก...โกหกชัดๆ"
"คุณเองก็เป็นใช่มั๊ย" หมอชีไม่อยากโกหกว่าไม่... เพราะเรื่องจริง...เขาเองก็คิดถึง
"...ใช่" หมอชีตอบแล้วโน้มคอเขามาจูบ... ลิ้นรัดพันกัน ตอบสนองกันและกัน
"ฟ่ง..." เสียงหมอชีสั่นเมื่อเขาเลื่อนมือไปถอดชิ้นสุดท้ายออกจากสะโพก
"มันเจ็บ...แต่ผมสัญญาว่า...." หมชีแตะมือที่ริมฝีปากหยุดคำพูดทุกอย่างเอาไว้
"ผมไว้ใจคุณ..." ฟ่งยิ้มกว้าง เขาทั้งรัก และหลงหมอชี เขาหลงสายตาซื่อตรงและการยอมรับความจริงๆ
"ผมรักคุณ"

เหมือนร่างกายจะตอดรัดมากขึ้น หมอชีหายใจทางปาก เสียงหอบเบาๆดังข้างใบหู
"อีกนิดนะ...ไม่ไหวก็บอก" ฟ่งกอดหมอชีเอาไว้ สายตามีแววเป็นห่วงจนหมอชีจูบเบาๆกระซิบว่า
"เข้ามาเถอะ..." หมอชีหลับตาลงก่อนที่ฟ่งจะจับขาเขาแยกออกทุกส่วนเปิดเผยให้ได้เห็น สีหน้าของหมอชีที่เขินอาย
ฟ่งทาบตัวไปกอดแล้วสอดใส่ตัวตนลงไป ร่างเล็กกว่าเกร็งเบาๆ พอเขากระซิบว่าให้ผ่อนคลาย เขาเผลอไผลไปกับการหยอกล้อที่หน้าอก
ฟ่งเน้นย้ำจุดอ่อนไหวภายในซ้ำๆ หมอชีกระตุกเฮือก ร้องครางออกมา
"อ๊ะ...อื้ม" ยิ่งเขาเน้น หมอชีอยากจะร้องออกมา แต่ก็ต้องยกมือมากั้นเสียงประหลาดที่หลุดออกมา
"ผมอยากฟังเสียงคุณ... "
"ฟ่ง...ผม...อ๊ะ..." หมอชีผู้ไร้เดียงสาของฟ่งใช้สองแขนโอบคอหมอชี สายตาฉงนสงสัยว่าไฉนหนอมันถึงมหัสจรรย์และแตกต่างจากเซ็กซ์ที่เคยมา
ยิ่งคนตัวสูงเห็นสีหน้าอย่างนั้นเขายิ่งแกล้ง ยิ่งขยับเร้าเต่งจังหวะ หมอชีสั่นไหวตามแรงโยก
"ไม่ไหวแล้ว...อ่ะ" หมอชีปลดปล่อยออกไป คนที่แกล้งยังขยับต่อเนื่องไปจนสุดทาง
กอดกันทั้งที่ยังอยู่ข้างใน หมอชีอุ่นวาบในช่องทาง เขาแหงนหน้ามองคนที่จูบหน้าผากเขา
".....ผมรักคุณ" ฟ่งกระซิบบอกซ้ำ หมอชีกระพริบตาปริบๆ ฟ่งขยับเพียงเล็กน้อยร่างที่สอดประสานก็เหมือนจะมีปฎิกริยาตอบสนอง
"อย่าเพิ่งขยับ" หมอชีร้องเสียงหลง
"คุณ...ผมรู้สึก..." ฟ่งพลิกตัวให้หมอชีอยู่ข้างบน สิ่งที่โดนรัดมันเริ่มขยายใหญ่อีกครั้ง
"มัน..."หมอชีบอกไม่ถูกสีหน้าที่แดงจัดของเขาบอกแล้วทุกอย่างฟ่งจับสะโพกขยับเบาๆ คุมจังหวะให้ค่อยๆเป็นไปอย่างใจเย็น
"ค่อยขยับ...รู้สึกมั๊ย...ดีมั๊ย"
"อื้ม..." หมอชีคราง ฟ่งค่อยๆปล่อยมืออกจากสะโพก มองคนที่เขินอายขยับร่างกายโดยไม่รู้ตัว
"หมอ...ผม..." หมอชีเงยหน้าคราง... ฟ่งสาบานว่าเขาจะเป็นเดียวที่จะเห็นหมอชีที่มุมนี้
ร่างกายนวลเนียนขยับไหวไปมา แสงจากไฟที่ด้านนอกสะท้อนเงาที่กำแพง เงานั้นขยับไปมาบิดเร้าอย่างเร้าร้อน
"หมอชี..."ฟ่งลูบไปตางเนื้อตัวที่มีรอยแดงประปราย
"ฟ่ง....ฟ่ง..." เสียงนั้นครางกระเซ้า เรียกชื่อเขาซ้ำไปมาอย่างน่าฟัง
"อ่ะ..." เพราะมันใกล้จะถึงจุดที่ดาวจะพร่างพราวเต็มฟ้า ทั้งคู่ต่างขยับเข้าหา กอดก่าย และเร่งจังหวะ
""ผมรักคุณ"" สองเสียงประสานบอกกันในช่วงสุดท้าย
รอยยิ้มอิ่มเอมและอิ่มใจจากทั้งสอง ความรู้สึกเดียวกัน ในวินาทีเดียวกัน
"อย่างนี้เขาเรียกใจเดียวกันสินะ" ฟ่งจูบหมอชีอีกครั้ง
"เรียกใจตรงกันก็ได้มั้ง" หมอชียิ้มรับสัมผัส



*******************

ขออภัยหากมีข้อผิดพลาดประการใดค่ะ...
ไม่ถนัดช็อตแบบนี้...เขียนไปเกร็งไป...


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติชมนะคะ....
ข้อชมของท่านเราจะเอาไปแก้ไขและพัฒนาต่อไปค่ะ(คำพูดคุ้นๆ)

[Lily teddy]

หมอชีในมุมที่แตกต่าง สุดท้ายก็ใจตรงกันแล้วอะ

[patchylove]

  หมอซีของฟ่ง น่ารักเนอะ คึคึคึ

[=นีรนาคา=]

ฮิ้ววววววว
น่ารัก

[•♀NoM!_KunG♀•]

อุ้ต้ะ หมอชีไวกว่าที่คิดแฮะ

[TopFee]

อ๊ายยยยยยยยยย 

ของฉาก NC เน้นๆ น้องพีด้วย!! ฮ่าๆ 

[Gokusan]

โว้วววว เป็นบทรักที่...เป็นบทรักจริงๆ
คือรักกันแล้วค่อย...คืบหน้า
ตัดสินใจแล้วว่า...คนนี้

เป็นซีนห้องนอนที่น่ารักนะ
เพราะรักกันจึงเดินหน้าความสัมพันธ์ขั้นกว่า
จริงจังกันไปอีกขั้นแล้วน้า...ต่อไปก็ปรับเป็นครอบครัวได้แล้วสิ อิอิ

[toshika]

โอ๊ววววววววว  เอ็นซี นั้นฉันตาย

หมอชีเซ็กซี่อ่า กี๊สสสสสสส อิฟ่งให้หมอชีชั้นอยู่บน อร๊ายยยยเขิลล์

อยากอ่านคู่พี่ทัศพี่พี คิดถึงเน้อ 

[bun]

และแล้วหมอชีก็ตกเป็นของฝ่งโดยสมบูรณ์แบบ

[iammz]

อริ๊งอร๊างเลยทีเดียวตอนนี้ >.<

[mumii009]

ขอคืน...แล้วไปเริ่มใหม่


หมอชีเดินอุ้มน้องแต้วเข้ามาในบ้านก่อนจะล็อคบ้าน
วันนี้ฟ่งไม่มา เขาติดธุระ หมอชีนั่งดูการ์ตูนกับลูก เสียงออดหน้าบ้านดัง หมอชีมองนาฬิกาก่อนที่จะเดินออกไปเปิด
"ใครครับ..." ร้องถามก่อนที่จะถึงประตู
"พี่เอง..." เสียงที่ทำหมอียืนนิ่งก่อนจะเงียบไป
เสียงฝีเท้าที่หยุดลงทำให้ผู้มาเยือน ถอนใจ
"ยังไม่ลิมอีกรึไง เรื่องมันผ่านมานานแล้วนี่ วัฒน์เป็นคนพูดกับพี่เอง"


"หนูแต้วคนดีมีลูกมะหมา ลูกมะหมา ลูกมะหมา" เสียงลูกสาวงุงงิงร้องเพลง อย่างอารมณ์ดีเพราะตุ๊กตาหมาไซบีเลี่ยนจาก"ลุงวิทย์"
"ชอบมั๊ยน้องแต้ว"
"ชอบค่ะ" หมอชียืนกอดอกมองพี่ชายต่างสายเลือดด้วยสายตาไม่ใครดีนัก
"อะไร...ไอ้น้องหมอ มีอะไรว่ามาเลยดีกว่า" หมอยิ่งหน้ายุ่งกว่าเดิมเมื่อวิทย์เดินเข้ามาใกล้ๆ
ร่างหนาๆของพี่ชายทำเอาหมอทั้ตัวเตี้ยและผอมไปทันตา
"มาทำไม"
"เอ้า...คิดถึงก็ผิด"
"คิดถึงใคร" หมอชีมองอย่างเอาเรื่อง
"คิดถึงน้องแต้ว" ตอบแบบไม่สบตา หมอชีถึงกับจับหน้าให้กลับมาจ้องตา
"..."
"คิดถึงพ่อน้องแต้ว" พอมันตอบตรงๆดันเป็นเขาที่ไม่กบ้าสบตา
"ไปนอนห้องเดิมไป" เอ่ยปากไล่เฉยๆแล้วจูงมือลูกสาวเข้านอน

บอกกับตัวเองให้อย่างไขว้เขว้ มันหายไปตอนเขาเรียนมหาลัยแล้วมันก็กลับมาตอนเขารักกับแม่น้องแต้ว
แล้วมันก็หายไปตอนน้องแต้วคลอด และกลับมาในวันที่แม่น้องแต้วหายไป และก็หายไปตอนที่เขาไล่มัน
จนวันนี้มันโผล่มาในวันที่เขามีฟ่งในใจ

"มีเรื่องจะคุยด้วย" เสียงเอ่ยเบาๆ
"พรุ่งนี้"
"วันนี้เท่านั้น"
"ทำไม"
"อย่าหลบตาพี่" วิทย์จ้องน้องชายผ่านประตูที่แง้มเอาไว้
"ไม่ได้หลบ" หมอชีเถียวข้างๆคูๆ
"หลบ ไม่แน่จริงนี่" เออ หมอชีตอบตัวเองว่าเขาแน่ไม่จริง เขาไม่กล้าสบตาคนคนนี้เลย
มันเหมือนหลุดไปในห้วงความทรงจำวัยเด็กก่อนจะตบท้ายด้วยสัมผัสที่ปากตอนที่เข้าเผลอหลับไป
"ที่ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะที่บอกว่าลืมโกหกใช่มั๊ย...บอกว่าให้ทำเหมือนเดิมอย่างก่อนนั้นน่ะ วัฒน์ก็ทำไม่ได้"
"เออ...ทำไม่ได้โว้ย..." หมอชีโพล่งออกไปอย่ากลั้นไม่อยู่
"จะผลุบๆโผล่ๆอีกนานมั๊ย หายไปในเวลาที่ต้องการ แล้วกลับมาทำให้มันยุ่งยาก พี่วิทย์จะหายไปก็หายไเลยไม่ได้เหรอ"
"......"
"พี่วิทย์จะกลับมาทำไม"
"พี่กลับมาเพื่อทวงหัวใจของพี่คืน"



************************
ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ
เอาน้ำจิ้มมาคู่หลักมาฝาก

แล้วรอบหน้าสะเก็ดดาว เพิร์ลพิม


 

[Lily teddy]

โอ๊ยเครียด  ไม่นะแค่น้ำจิ้มแค่นั้นใช่มั้ย
ยังไงคู่หลักก็คือฟ่งกะหมอชีใช่มั้ย กลัวอะ 
เพราะหมอชียังดูหวั่นไหวอยู่ด้วยสิ
แล้วคู่เพิร์ลพิมนี่เค้ายังไม่จบกันไปอีกเหรอค่ะ
แล้วสะเก็ดของคู่นี้คงไม่มีผลกะคู่อื่นใช่มั้ย ระแวงจังค่ะ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนเหมือนเดิมจ้า  

[toshika]

 


อุ่ย!!!!!!! พี่วิทย์กลับมาบอกแบบนี้ สัญญาณไม่ดีเลยนะคะ เราต้องต้มน้ำรอไหมอ่ะ


แกะมาม่าใส่ชามก่อนดีหรือเปล่าตะเอง


หมอชีของช้านนนนนนนนน  อิฟ่งของช้านนนนนนน ไม่อยากกินมาม่านะเค๊อะ~

[bun]

ฟ่งรีบมาด่วนมีคนคิดจะตีท้ายครัว

[HanATarO]

เอิ่ม แบบว่ามีแนวโน้มที่จะได้กินมาม่าสูงอ่ะ

คาดว่านะจะอิ่มจนอืดเลยทีเดียว

[mumii009]

เพิร์ล-พิม 1


พิมยืนคุยโทรศัพท์เหมือนเคย พอมองตรงนั้นที่ใต้ต้นไม้ริมรั้วฝั่งตรงข้าม
รถคันนั้นคุ้นตามาจอดบ่อยๆ แม้จะไม่ทุกวัน แต่ก็บ่อยครั้ง จนพิมจำได้
พิมรู้ว่ารถใคร
รถคันนั้นจะมาจอดช่วงสามทุ่ม และหายไปช่วงตีหนึ่ง
บางครั้งพิมแกล้งปิดไฟ ทั้งที่เปิดม่านเอาไว้
เจ้าของรถที่คุ้นตา...พี่เพิร์ล
ร่างนั้นผอมและสูงมาก ใส่กางเกงขายาวและหมวก ผมี่ผูกเอาไว้ยาวถึงกลางหลัง
ดาราดัง สาวเจ้าเสน่ห์ เด็กสาวผู้มีพรสวรรค์ อะไรก็ตาม...ที่ผู้คนเรียก
ทั้งที่โด่งมาก ทั้งที่เพิร์ลทำเป็นไม่สนใจแต่ข่าวก็แว่วเข้าหู
รู้ทั้งรู้ว่าคนนั้นงานหนักเรียนหนัก
แต่โปสการ์ดกับของขวัญต่างก็ยังส่งมา

พิมนั้งมองเพิร์ลยืนพิงประตูรถมองมาที่ห้องนี้
รรู้สึกเหมือนถูกจับจ้อง หัวใจมันอบอุ่นเหมือนวันก่อน
แต่ภาพที่เพิร์ลจูบกับใครสักคนที่หลุดว่อนอินเตอร์เน็ตมันทำให้พิมเลือกที่จะเฉย
คิดมาตลอดว่านี่คือพี่สาวที่สนิทที่สุด
พี่สาวที่เราคุยกันทุกเรื่อง
แต่มันไม่ใช่เลย
.
.
.
พิมรู้ว่าตัวเองรักเพิร์ลก็วันที่เห็นภาพนั้นนั่นแหละ
รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าที่ไม่กล้าถาม
แต่ถ้าถามแล้วคำตอบละ... ถ้าเขารักกัน
พิมจะอยู่ตรงไหนกันนะ... จะให้เอาใจไปว่าไว้ว่าเป็นน้องสาวเหรอ...


ยืนมองหน้าต่างบ้านพิมอย่างคิดถึง
ทำไมไม่เข้าไปละ บอกว่าคิดถึงพิม
เพิร์ลโทรมาหาในวันที่เห็นรูปนั่นแปะอยู่ทั่วอินเตอร์เน็ต
รูปนั่นมันเกิดจากการโปรโมทของค่าย
เพิร์ลยืนนิ่งๆ ก่อนโทรศัพท์จะดัง
"เพิร์ล เครื่องตีห้านะ" เสียงผู้จัดการดังแว่วมา
"โอเค... เดี๋ยวอีกสักพักจะไป"
"นี่ฉันต้องจองไฟท์บินให้แกบินไปไทยแค่คืนเดียวแบบนี้อีกนานมั๊ย"
"อีกนานแล้วต้องปิดให้มิดด้วย"
"แกบอกฉันได้มั๊ย...ว่าแกไปทำอะไร"
"เฮ้อ...เอาไว้จะเล่าให้ฟัง"
"พูดอย่างนี้มาเป็นชาติแล้วแก"
มามองใครสักคนนึงให้หายคิดถึง... ทั้งที่ร้ว่ามันยิ่งจะทำให้คิดถึงแทบขาดใจ



**********************************
มันเป็นจุดเล็กๆในใจ ที่เปลี่ยนหัวใจใครบางคน

[Lily teddy]

พี่เพิร์ลนี่มั่นคงกับน้องพิมจริง ๆ นึกว่าตัดใจไปแล้วซะอีก
รอติดตามนะคะ   

[mukmaoY]

เพิ่งรู้ว่ามีเรื่องของฟ่งต่อ
ขอโทษจริงๆค่า ช้าไปจริงๆT^T

เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยนะเนี่ย
ปรากฏว่าเป็นของฟ่งนี่เอง
ชอบมากเลย
เชียร์รักของพีด้วย
เพิร์ลพิมก็สู้ๆนะลูก

[bun]

ซึ้งในความพยายามของเพิร์ลจริง ๆ ถึงไม่ได้เห็นหน้าของให้เห็นหน้าต่างห้องนอนก็ยังดี

[TopFee]

เออ............อะไรยังไงหมอชี? 

[iammz]

หืมมม พี่วิทย์

หมอชีว่าไงจ๊ะ >.<