ตอนที่ 42“เหี้ยมายด์ เห็นเมลมั้ยวะ”
เมื่อคืนกลับมานอนบ้านเพราะต้องพาเบลล่าของคุณย่ามาอยู่ด้วย แต่ตื่นเช้ามาคนที่นอนข้างๆ กันตั้งแต่เมื่อคืนดันไม่อยู่ โอเค ผมอาจจะตื่นสายไปหน่อย แต่เดินหาทั่วบ้านแล้วก็ไม่เจอ กรงไอ้เจคก็ไม่มี ไอ้เป๊บก็ยังนอนกลิ้งอยู่บนพรมหน้าทีวี ไอ้ฟิวก็อบคุกกี้อยู่ในครัว นี่เดินออกมาข้างนอกไอ้มายด์ก็รดน้ำกล้วยไม้ให้ผมอยู่
“มันออกไปเอาชุดกับไอ้กัส เดี๋ยวจะไปงานแต่งไอ้เต๋อไม่ใช่ไง”
โหะ เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าวันนี้วันลงทัณฑ์ไอ้เต๋อ ไม่ครับๆ วันมงคล เรียกอย่างนี้ไม่ได้
“เออ จริงด้วยว่ะ”
ไอ้มายด์ส่ายหน้าหน่ายๆ ใส่ผม ก่อนจะหันไปสนใจกล้วยไม้ตรงหน้าต่อ นี่เป็นกล้วยไม้ที่ตาของไอ้แม็คให้ผมมาครับ สวยมากกกก ผมเป็นเจ้าของก็จริง แต่ส่วนใหญ่ไอ้มายด์จะเป็นคนดูแลให้ ไอ้นี่มันเป็นคนเงียบๆ ครับ แต่แอบมีน้ำใจ ไอ้เจคอปกับไอ้เป๊บก็ได้มันนี่แหละช่วยไอ้ฟิวให้อาหาร
จะว่าไปผมนี่สร้างภาระให้เพื่อนๆ นะ =_=;
“เท็น กูว่าพรุ่งนี้ดอกมันคงบานว่ะ มึงจะถ่ายวิดีโอเก็บไว้ป่ะ”
“เฮ้ย มันจะบานแล้วเหรอวะ เชร้ดดด สุดยอด งั้นค่ำๆ ตั้งกล้องไว้เลยละกัน นี่ถ้าไม่ติดว่ามีงานแต่งไอ้เต๋อ กูจะมานั่งเฝ้าให้รู้แล้วรู้รอด”
การได้เห็นดอกกล้วยไม้บานเป็นอะไรที่ปริ่มมากครับ ประมาณลูกสาวกำลังจะได้แต่งงานเลยทีเดียว คือ ก็เลี้ยงมานาน อยากเห็นความสวยงามของมันสักครั้ง ก็คงไม่แปลก ถึงผมจะไม่ใช่คนให้น้ำมันทุกเช้าก็เถอะ =O=;
“เท็น...มึงกับเมลช่วงนี้ทะเลาะกันเหรอวะ” คำถามของไอ้มายด์ทำให้ผมหยุดมือที่กำลังจะดึงหางไอ้เป๊บที่เพิ่งวิ่งผ่านหน้าไป
“อยากรู้เองหรือไอ้ฟิวใช้ให้ถาม”
“ทั้งสองอย่าง”
ผมมองเสี้ยวหน้าไอ้มายด์อยู่สักพัก ...มันก็คงเจอความรักที่ไม่สมหวังเหมือนกัน แต่ที่มันยังคงอยู่ตรงนี้...ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าความพยายามหรือความดันทุรังกันแน่
“มีปัญหานิดหน่อย แต่เดี๋ยวก็คงโอเค กูจัดการได้อยู่แล้ว”
“อืม...อย่าทำให้ไอ้เมลเสียใจก็แล้วกัน มันรักมึงมาก”
“กูจะพยายาม”
“ฝากดูแลมันด้วย เพื่อนกูมันเป็นคนดีนะ มึงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วล่ะ”
“กูรู้น่า”
ไอ้มายด์มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพี่ชายของเมล เพราะมันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่ก็ดูแลคนอื่นได้ดี เวลาเมลมีปัญหาหรือทะเลาะกับผมทีไร ชื่อแรกที่ออกจากปากของมันก็คือชื่อไอ้มายด์ เวลามันโกรธจนไม่กลับห้อง ไม่ห้องไอ้มายด์ก็ห้องไอ้เขตนั่นแหละที่มันจะไป
“มายด์ กูถามหน่อย”
“?”
“มึงไม่ตัดใจวะ ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่มีหวัง ทำยังไงมันก็ไม่รักมึง”
ไอ้มายด์นิ่งไปเพียงครู่ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาแล้วบอกด้วยหน้าตาที่เต็มไปด้วยความสุขปนเศร้าของมันว่า
“แล้วถ้าไอ้เมลมันไม่รักมึง...มึงจะยังรักมันอยู่มั้ยวะ”
“รักดิวะ -_-”
“กูก็เหมือนมึง กูรักไปแล้ว ต่อให้มันไม่รักกู...กูก็จะรักมันอยู่อย่างนี้แหละ”
“ซึ่งบางทีมันก็รำคาญมึงน่ะนะ”
“ฮ่าๆๆ ปล่อยให้รำคาญไปเถอะ เดี๋ยวมันก็ชินที่มีกูเองนั่นแหละ”
“ไอ้หน้าด้าน”
“ยอมรับว่ะ หึหึ”
โถะ ไอ้ฟิว เกิดมามีกรรมละมึง คาดว่าไอ้มายด์คงจะเกาะติดมึงไปชั่วชีวิตแน่
ผมเลิกสนใจไอ้มายด์หันมาวิ่งไล่จับไอ้เป๊บแทน ไอ้แมวตัวนี้มันซนมากนะ ไม่เหมือนเบลล่าสุดน่ารักของผมเลย เบลล่าขี้อ้อน ชอบมาพันแข้งพันขาเหมือนสาวน้อยวัยกำลังมีความรัก ตัวก็นุ่ม ผมหลงมาก ต่างจากไอ้เป๊บที่อยากจะเตะเช้าเตะเย็นเพราะเมลชอบโอ๋มัน -*-
“แกล้งอะไรไอ้เป๊บอีกแล้วเนี่ย ตื่นมาก็ง้องแง้งใส่แมวเลยนะ”
เมลคงมาถึงสักพักแล้ว เพราะผมได้ยินเสียงรถขับเข้ามา ผมรีบปล่อยไอ้เป๊บเป็นอิสระทันทีหลังจากจับมันคลุกกับฝุ่นไปสองรอบ
“ก็คนไม่อยู่ให้ง้องแง้งใส่”
“กูออกไปเอาสูทมาให้มึงไง”
“งานไอ้เต๋อนี่กูใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงบอลก็ได้มั้งวะ”
“=_= สงสารมันหน่อยเหอะ แล้วนี่ทำไมไอ้เป๊บมันมอมแมมอย่างนี้”
“มันซน”
“เฮ้อ มึงนี่นะ เข้าบ้านเถอะ ไปเตรียมตัวได้ละ งานเริ่มเก้าโมง”
เวลาไอ้เป๊บมอมแมมนะ เมลจะเอาเท้าเขี่ยมันให้ไปไกลๆ ทันที ฮ่าๆๆๆ
“มายด์ ย่าอยากเจอมึงอ่ะ แวะไปหาท่านบ้างนะ” เมลหันไปตะโกนบอกไอ้มายด์ก่อนจะล็อคคอผมให้เดินตาม
“เออๆ ไว้ว่างๆ ละกัน แล้วนี่ไอ้เป๊บมึงไปเปื้อนอะไรมา กูเพิ่งอาบน้ำให้เมื่อวานเองนะ =_=;”
ได้ยินไอ้มายด์พูดอย่างนั้นแล้วผมก็รีบทำหูทวนลมแล้วยอมให้เมลลากเข้าบ้านแต่โดยดี
“กูไม่ใส่เดรสเด็ดขาดดดดดดด” เสียงไอ้กัสลอยมาให้ได้ยิน ผมกับเมลชะงักเท้าพลางหันมองหน้ากัน
=_=; ไอ้ฟิวคงกำลังบังคับให้ไอ้กัสใส่เดรสอยู่สินะ
“เพื่อนแต่งงานทั้งทีน่า ดูชุดนี้สิ สวยนะ แม่มึงนี่ตาถึง”
ผมเดินเข้าไปยังห้องนั่งเล่นก็เห็นไอ้ฟิวชูเดรสสีชมพูอ่อนให้ไอ้กัสดู ในขณะที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวของบ้านส่ายหน้าหวือ แล้วพอเห็นผมก็รีบวิ่งมาหลบข้างหลังทันที
“ไอ้ฟิวกำลังทำร้ายกู” ไอ้กัสฟ้อง
“ทำร้ายที่ไหน แม่มึงเป็นคนส่งชุดมาเองแล้วก็กำชับให้มึงใส่ให้ได้ด้วย ใส่แป๊บเดียวก็ได้น่า กูจะได้ถ่ายรูปส่งไปให้แม่มึงดู” ไอ้ฟิวยิ้มกริ่ม คงสนุกที่ได้แกล้งไอ้กัส
“มึงติดสินบนกับแม่กูใช่มั้ยยยยยย”
“เออ รูปละสองพันห้า มึงมาซะดีๆ ช่วยกันทำมาหากิน”
“เท็นนนน ช่วยกูด้วย”
ผมเบี่ยงตัวเล็กน้อย ยื่นมือไปจับแขนไอ้กัสแล้วส่งตัวมันให้ไอ้ฟิว
“แบ่งกูห้าร้อย”
“เชี่ยเท็นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
เมลส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินไปที่โซฟา เวลาพวกผมอยู่ด้วยกันจะรุมหัวแกล้งไอ้กัสแบบนี้แหละครับ เพราะรองจากไอ้เต๋อแล้ว แกล้งใครก็ไม่สนุกเท่ามัน สักพักไอ้มายด์ก็อุ้มไอ้เป๊บมาสมทบอีกคน
“มายด์ ช่วยกูด้วยยยย ไอ้ฟิวมันบ้าไปแล้วววว”
ไอ้มายด์กลายเป็นรายต่อไปที่โดนไอ้กัสเข้าสิง ไอ้หล่อหน้านิ่งทำหน้างงๆ เล็กน้อย
“เล่นอะไรกัน”
“มันจะให้กูใส่เดรสไปงานไอ้เต๋อ”
“เอ้า ก็ใส่ไปสิ งานไอ้เต๋อทั้งที กัสใส่คงน่ารักน่าดู”
“ไว้ไอ้เต๋อแต่งคราวหน้ากูค่อยใส่ไปไม่ได้รึไงเล่า -*-”
“ปากมึงไม่เป็นมงคลจริงๆ เลยนะ” ไอ้ฟิวบ่นไม่จริงจังนัก ก่อนจะตัดใจวางเดรสสีชมพูลงบนโต๊ะ
“มายด์ ข้าวเช้ากูทำไว้ให้แล้ว อยู่ในครัว” นานๆ ทีไอ้ฟิวจะเรียกชื่อไอ้มายด์ต่อหน้าพวกผม มันเลยทำหน้าเก้อๆ แปลกๆ
“ทำให้แต่ไอ้มายด์อ่ะ พวกกูล่ะ” ไอ้กัสเรียกร้องขึ้นทันที
“กูจะรู้มั้ยว่าพวกมึงยังไม่ได้กิน -*- ไปทำกินเองดิวะ”
“มึงแม่ง @#!$#%^%#$%”
พอไอ้กัสกับไอ้ฟิวเริ่มปะทะกัน ไอ้มายด์ก็เลยปล่อยไอ้เป๊บให้เดินด๊อกแด๊กมาหาเมลที่กำลังดูข่าวรอบเช้าอยู่เพื่อระงับสงครามขนาดย่อม
อ่า...ไอ้เป๊บมันกลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้ว สงสัยไอ้มายด์พาไปอาบน้ำ เพราะมันกลับมาสะอาดน่าหมั่นไส้ดังเดิม -*-
“ไปกัส อยากกินอะไร เดี๋ยวทำให้”
“มึงตามใจมันตลอด ให้ท้ายตลอด” ไอ้ฟิวพูดเหมือนไม่จริงจัง แต่หน้ามันนี่น้อยใจไปแล้วครับ
“โฮะๆๆๆ กูกินแซนวิชทูน่ากับไข่ดาว นี่ถ้าไม่มีมึงนะมายด์ กูอดตายแน่ๆ อ่ะ ไอ้ห่าฟิวแม่งงงนิสัย”
ผมที่กำลังเล่นเลโก้อยู่ อดที่จะส่งสายตารำคาญไอ้พวกบ้าที่เอาแต่เถียงกันไม่ได้
“ไปทะเลาะกันไกลๆ ตีนกู เดี๋ยวมีด่ารอบเช้า”
เท่านั้น ไอ้กัสก็ตามไอ้มายด์เข้าครัวไป ในขณะที่ไอ้ฟิวทำหน้าน้อยอกน้อยใจเรื่องอะไรก็ไม่รู้ของมัน -_-
“เท็น ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้ละ จะแปดครึ่งแล้ว” เมลละสายตาจากหน้าจอทีวีมาบอกผม
“อีกแป๊บนึง”
“แต่งตัวอะไรเสร็จแล้ว ค่อยกลับมาเล่นต่อ”
“-*- ไม่”
“-_-; เท็นเท็น”
ทำไมต้องดุ ทำไมต้องบังคับ ต่อให้ผมรีบไป ก็ไม่รู้ว่าเจ้าบ่าวมันอยู่ที่งานแล้วรึยังเหอะ เมื่อคืนเมาเหมือนหมา ไม่รู้ใครหิ้วมันกลับ ไม่ไอ้แต้มก็ไอ้คิมแหละ เพราะไอ้เต้ไอ้แม็คแม่งลากกันหายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่ตอนห้าทุ่มแล้ว ส่วนผมกับเมลก็กลับพร้อมกับไอ้ลิน วนรถไปส่งมันอีกเพราะมันเมาขับกลับไม่ไหว ไอ้ฟิวก็กลับกับไอ้มายด์ไอ้กัส
“เออๆ สั่งกูจริงเลย -_-; นิสัยเสียว่ะเหี้ยเมล มาอาบให้กูด้วย”
เมลอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินมาผลักหัวผมที่กลิ้งอยู่บนพื้นพร้อมกับกองเลโก้
“เมลรีบๆ พามันไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฟิวเก็บของเล่นมันให้เอง”
“อืม แต่ฟิวไม่ต้องเก็บก็ได้ ให้เท็นมันลงมาเก็บเองบ้าง ทำให้มันจนเคยตัว”
“ไม่เป็นไรๆ”
“มึงไม่ต้องทำหน้าดุใส่กูเลยเมล กูไม่ได้ทำอะไรผิดนะ -*-”
“เออ ขึ้นไปอาบน้ำได้ละ”
ผมแลบลิ้นให้มัน แต่พอมันทำท่าจะเข้ามากัด เลยต้องยกมือปิดปากทันที เมลมันซาดิส มันกัดจริงๆ นะ ผมเคยโดนมาแล้ว -_-
.
.
.
งานแต่งไอ้เต๋อไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรหรอกครับ เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ เชิญแต่คนกันเอง เอาจริงๆ ไอ้ที่ว่าคนกันเองเนี่ย แค่ญาติไอ้เต๋อก็ปาเข้าไปแล้วเกือบสามสิบคน =_=;
เจ้าสาวก็น่ารักดีครับ ไม่ได้แต่งตัวเว่อแบบชุดสีขาวฟูฟ่อง ดูๆ ไปก็ไม่ได้คล้ายงานแต่งงานเลย ถ้าไม่มีป้ายหน้างานว่าเป็นงานมงคล ผมก็คงคิดว่าเป็นงานกินเลี้ยงในเครือญาติธรรมดา เพราะเจ้าบ่าวก็ไม่ได้แต่งหล่ออะไรมากมาย เอาให้พอดูเป็นทางการ ส่วนน้องโสนใส่ชุดจีนแล้วเหมือนอาหมวยตัวน้อยๆ ที่ไม่น่าจะเสียท่าให้ไอ้เต๋อเลยจริงๆ
แต่ผมเกลียดงานแต่งที่เลี้ยงโต๊ะจีนว่ะ เพราะแม่งไม่อิ่ม กินได้น้อย -*-
“ขอบใจที่มากันนะเว้ย กินเต็มที่ น้ำแข็งไม่อั้น” ไอ้เต๋อบอกพลางหัวเราะเบาๆ สลัดคราบชายหนุ่มผู้โหยหวนไม่อยากสละความโสดเมื่อคืนไปจนหมด
“เออ ดีที่งานมึงไม่แจกน้ำแข็งให้แดกแทนข้าว” ไอ้แต้มว่าพลางตักขาหมูเข้าปาก
“แล้วนี่มึงเอาเจ้าสาวไปทิ้งไว้ไหน” ไอ้ฟิวถามพลางมองหาเจ้าสาวตัวเล็กของไอ้เต๋อที่เจอหน้าแค่ตอนเข้างานมาแค่นั้น
“อยู่คุยกับญาติๆ กู” ไอ้เต๋อยักไหล่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ มันมาแรดอยู่โต๊ะพวกผมนานแล้วล่ะครับ ตั้งแต่จบพิธีไหว้ฟ้าดินตามประเพณีชาวจีนของมันนั่นล่ะ
“งานมึงจะจัดแบบไหนวะเท็น”
ผมที่กำลังสนใจกับหนังหมูตรงหน้าต้องหันไปให้ความสนใจกับผู้ชายที่นั่งข้างๆ ทันที
“ถามอะไรแบบนี้วะ”
“ก็อยากรู้ เผื่อกูไม่มีโอกาสได้ไป”
ผมวางช้อนแล้วมองหน้าเมลอย่างจริงจัง “แล้วมึงล่ะ ชอบงานแบบไหน”
“ทำไมต้องถามกู”
“ก็ถ้าเป็นไปได้...อยากแต่งกับมึง”
“มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วนี่”
“ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้”
เมลไม่ตอบ มันแค่ยกมือลูบหัวผม ก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น ผมมองมันอย่างชั่งใจ
จะมีทางไหน...ทำให้เมลเลิกคิดถึงเรื่องแย่ๆ นั่นสักที
“คนที่กูอยากแต่งด้วย มีแต่มึงเท่านั้นนะ”
อยากให้เมลเชื่อในคำพูดของผม ...เชื่อว่าผม...จะจับมือของมัน...ไม่มีวันปล่อย
............................To be continue...............................................
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
อยู่ด้วยกันมานานแล้วเน้อ กับเรื่องนี้ ถึงจะมีหายไปช่วงหนึ่ง แต่ก็ยังคงรอ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
หัวข้อ: So what : ตกลงเอาไง :: ตอนที่พิเศษ 1 : 20-11-2015 (Page.47) (อ่าน 805371 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก