หัวข้อ: จะขอเก็บไว้ในความทรงจำ

[ArtyKung]

  ::แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ซึ้งมากเรยค้าบ ร้องไห้อยู่เรย แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[คามาจิ]

เศร้า ฉิป.......
        

[บุหรง]

แล้วอย่าลืมอ่านภาค ๒ ของเรื่องนะครับ กับการกลับมาของ ปอ ...
ใน ความทรงจำที่หวนคืน

[panang]

สาวตัวกลม แนะนำให้อ่านเรื่องนี้

ขอไปอานก่อนนะคะ

[M@nfaNG]

น้ำตาซึม ไม่น่าเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ประทับใจค่ะ

[Shumi]

 

[THIP]

เศร้ามากมาย ทั้งเรื่องปอและเรื่องตั้ม

 

สมกับชื่อเรื่องจริงๆ 

[BIRD]

ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้
มีครบเลยครับ
ขอบคุณนะครับ อีกเรื่องที่ผมชอบมาก
 

[nartch]

เขียนได้ดีมาก ๆ จริง ๆ น้ำตาร่วง 4 shotใหญ่ ๆ
1 เวลาพูดถึงครอบครัวตั้ม นึกสภาพตามแล้วบอกไม่ถูกอึดอัดหรืออบอุ่น
2 ความผิดปกติทางสายตาหรือเวลาตั้มป่วย บรรยายได้เห็นถึงความลำบาก
   อย่างมากในการดำเนินชีวิตแต่ละวัน
3 ตอนแปลความหมายเพลงเจ้ามังกรพัฟที่น่าสงสาร
4 น้ำตาร่วงพรั่งพรูตอนตั้มรู้ว่าปอจากไปแล้ว

+1 ให้กับผลงานดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องของ บุหลง 
 

[thaitanoi]

   เพิ่งเข้ามาอ่านนะครับ พอดีไปอ่านเรื่องวิหารจันทราและเรื่องผู้มาเยือนยามวิกาลมาเลยลองมาอ่านดูนะครับ รู้สึกประทับใจมากเลยทั้งเนื่อหามีทั้งยิ้มและมีน้ำตา ความรักของพ่อแม่กับลูก และความรักระหว่างเพื่อน คงต้องเก็บไว้ในความทรงจำต่อไป  ขอบคุณที่นำเรื่องมาเล่าสู่กันฟังนะครับแล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับ
ปล.จะติดตามผลงานของคุณต่อไปนะครับ

[win_zah]

---

ขอบคุณนะคับ

ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้

มันทำให้ผมย้อนกลับไปถึงม ต้น

ตอนนี้ผมอยู่ม. ห้าแระ

ขอบคุณท่กๆจริงนะคับ

เรื่องที่พี่เขียนมันสอนให้รู้หลายๆอย่างเกี่ยวกับความรัก

ขอบคุณอีกครั้ง

[win_zah]

ลืมบอกนะคับ

เพลง loving u ผมฟังครั้งแรกตอน ม 1(ตอนนี้อยู่มห้า)

ผมเจอคนที่ทำให้ผมใจสั่นวันนั้นพอดีแล้วพอกลับบ้านเพลงนี้มันก็เปิดในวิทยุอีกพอดีเปนวันที่ฝนตกแต่ตกปลอยๆ
พี่เขาเดินไปส่งที่ รร ข้างๆพอดี(เราห่างกันมานานแล้ว)

แต่ผมก็มีเขาอยู่เสมอนะคับ

ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนีนะคับ

[chayton]

อืม.. อ่านจบแล้ว น่ารักเนอะ
เรียนที่เดียวกันเลย แต่คนละวิทยาเขต....
ตอนตั้มเรียนยังเหลือ 8 วิทยาเขตหรือเปล่านี่....
อ่านแล้วนึกถึงตอนที่นุ่งกุงเกงลินิน....
เดินเล่นสยาม....
ลินิน..ต้องสีขาวเท่านั้นถึงจะผู้ดี.....

[อิง]

ไปอ่านพาร์ทสองก่อนมาอ่านพาร์ทนี้

อ่านจบแล้วพร้อมน้ำตาเลย 

ถึงจะเศร้า แต่ความทรงจำดี ๆ ระหว่างปอกับตั้มก็ไม่จางหายไปไหน

เก็บเอาไว้เสมอในความทรงจำ

ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คุณบุหรงนะคะ 

[daris]

 
เศร้ามาก ๆ เลย
สงสารตั้มมาก ๆ ถ้าได้มีเพื่อนแบบตั้มคงจะดีมาก ๆ เลย
ปอ ก็น่าสงสารอ่ะ

คุณบุหรงเขียนได้ดีมาก ๆ เพลงเจ้ามังกรพัฟ
สื่อความรู้สึกได้ดีสุด ๆ เลยอ่ะ
แม้ในประโยคจะธรรมดา แต่ไม่สื่อถึงอารมณ์ ได้แบบเศร้าจริง ๆ
 

[chalee1983]

 

ขอบคุณนะค่ะ  เศร้าได้ใจ ที่เดี้ยนชอบเลยค่ะ  ถ้ามีแบบที่เศร้ากว่านี้ขออีกนะค่ะ
 

[โพ่มือคลี่]

I think... when I start to read...

unhope always and forever

[luna]

ตามมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ  ชอบการใช้ภาษาของคุณบุหรงมาก  แต่งได้เยี่ยมทุกเรื่องเลยค่ะ

เรื่องนี้ขอบอกว่าตอนแรกเรากะจะเซฟแล้วไปอ่านใน talking dict เพราะปวดตามาก เรามีปัญหาสายตาเหมือนตั้มค่ะ  ตาเราข้างขวาสั้น 275 ข้างซ้ายปกติ  อ่านในคอมนานๆไม่ค่อยได้ จะปวดตามากค่ะ  เราเลยได้แต่สแกนคร่าวๆตอนเซฟน่ะค่ะ   แต่อยากบอกว่าแค่เราสแกนแบบคร่าวๆ  ก็น้ำตาซึม รู้สึกปวดใจมากค่ะ   

สงสารปอมากค่ะที่จากไปทั้งที่ยังไม่ได้บอกรักตั้ม   

ติดตามไปอ่านเรื่องต่อไปค่ะ   

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ 


 

[i-tatae]

 

ชอบมากเลยค๊าบบบบบ


ซึ้งสุดๆๆๆๆ  น่ารักดี

[altctrldelete]

กำลังตามอ่านนิืยายของคุณบุหรง

ผู้มาเยือนก็เศร้า เรื่องนี้ก็อีก 



ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[doonut_kabpom]

เศร้าจังคับ


ทำไมตอนท้าย ปอต้องตายด้วยล่ะ  แล้วงี้ตั้มจะอยู่กับใคร


อยากให้มันจบแบบแฮปปี้จัง


แต่ก็สนุกดี  เสียน้ำตาด้วย

มีคนบอกว่าผมนี่เป็นเอาหนัก  อ่านแล้วร้องไห้

แต่ก็นะ  มันเศร้านี้  ให้ทำไงอะ  หัวเราะหรอ   

[attachment deleted by admin]

[BaoBao]

เศร้าบาดลึกถึงทรวงอีกแล้วครับท่านบุหรงตระหนักได้ถึงความเป็นจริง ชีวิต และปัจจุบัน
  กับอีกเรื่องดีๆ นะคุณบุหรง

[ammpy]

เศร้ามากเลยนะ

[บุหรง]

๑ เมษายน วันแห่งความทรงจำ ...

หลายคนถามว่า ทำไม ปอ ต้องจากไปแบบนั้น

คำถามนี้ยังค้างคาใจผมอยู่เช่นกัน ตั้งแต่วันนั้น ... จนถึงวันนี้

แต่อย่างไรก็ตาม ปอ ยังอยู่ในใจผมเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานเท่าไร

ภาพรอยยิ้มที่ ปอ ยิ้มให้ผมในวันสุดท้าย ก่อนจะจากกันชั่วนิรันดร์ ยังคงอยู่ในใจผมเสมอ

ปอ ... นายจะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป

[imageriz]

อ่านเรื่องนี้จบภายในวันเดียว
ถึงแม้จะอ่านจบภายในวันเดียว แต่ความประทับของเรื่องจะอยู่กับเราไปอีกนาน
เพราะเราประทับใจกับความรักของปอที่มีต่อตั้มมาก  ความมั่งคงในความรักที่
มีของปอ มีให้ตั้มจนวินาทีสุดท้ายของลมหายใจ และคงจะยังมีไปอีกตราบนาน
เท่านาน  ยอมรับว่าเมื่ออ่านถึงตอนที่ ตั้ม พี่ราญ พี่ชัย ไปที่วัด น้ำตามันไหลออกมา
เพราะว่าคิดว่าทำไม ทำไมล่ะ อีกแค่นิดเดียวไม่ใช่เหรอ ที่ปอจะได้เจอกับตั้มแล้ว
ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น  แต่อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่ใครรู้ว่าจะเกิดขึ้น
ขอให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ

ขอบคุณคะ ที่นำเรื่องราวความรักที่น่าประทับใจของปอมาถ่ายทอดให้ได้อ่าน 
 

ขอร่วมระลึกถึงการจากไปขอปอ ด้วยนะคะ ขอบคุณคะ 

[กิมตี๋หัดขับ]

โตขึ้นแล้วนะ... 

[B_O_M]

 :m15:เยี่ยมากครับ

[patz]

เพิ่งอ่านจบครับ ใช้ภาษาได้เยี่ยมมากๆเลยอะครับ แต่ตอนจบเศร้าเหลือเกิน


ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับผม 

[mango]

Thank you,
 

[nintendome99]

ผมตามอ่านมานานคับ งานเขียนเรื่องนี้ จากอีกเว็บนึง ที่มีคนไปโพสต์ลงไว้ และก็รอมานานมาก จากเว็บดังกล่าว แต่ก็ไม่เห็นมีการ อัพเดทเรื่องราวลงซักที ได้แต่หงุดหงิดด้วยการรอคอยไปวันๆ เข้าไปเช็คทุกวัน แต่ก็เหมือนเดิม คือ รอๆๆๆๆ จนเหนื่อยใจ และบังเอิญโชคดีที่สุด ที่ได้เข้ามาเจอกับเว็บนี้
 งานเขียนของคุณตั้ม ผมบอกเลยครับ ว่าการพรรณาถึงบทตัวละครต่างๆ เป็นการที่พรรณาออกมาอย่างให้เราสามารถนึก แล้วคล้อยตามไปด้วย ความรู้สึกที่สามารถอยู่ร่วมในเหตุการณ์นั้นๆ เศร้า ก็รูสึกจะฉุดอารมณ์ให้ตกอยู่ในห้วงความเศร้านั้นได้จริงๆ น้ำตาผมปล่อยไหลออกมาทุกครั้งที่นึกถึง ความกดดัน และความเสียใจที่ตั้มได้รับ และรูึสึกใจหายจากการจากไปตลอดกาลของปอ คนที่ตั้มรัก และรักตั้ม ทำไมชีวิตมันมีการพลัดพลากแบบนี้ ทั้งที่ยังไม่ได้อยู่ชื่นชมกับความรักนั้นเลย จะติดตามงานเขียนของคุณตั้มต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ป.ล. อ่านคอมเมนท์บางข้อความเห็นว่า เคยอ่านพาร์ทสองก่อนที่จะมาอ่านพาร์ทนี้ เลยแอบสงสัยว่ามีภาคต่อจากนี้จริงหรือเปล่า ถ้ามีผมจะพยายามหาอ่านให้ได้ แต่หวังว่าตัวละครจะมีชีวิตที่สมหวังบ้าง ให้หัวใจคนอ่านได้กระชุ่มกระชวยขึ้นนะคับ อดึต เราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ อย่าจมปลักอยู่กับอดีต เก็บความทรงจำที่ดีๆไว้ และเปิดโอกาสให้ตัวเองกับคนรอบข้างที่เข้ามา รักแท้อาจจะได้อยู่ไกลอย่างที่เราคิดนะคับ (ใครที่รู้ว่ามีภาคต่อ ก็ขอรบกวนช่วยแจ้งให้ผมทราบด้วยแล้วกันะคับ ขอบคุณล่วงหน้าคับผม)