น้องมิ ฮือๆ อ่านไปน้ำตาคลอไปเลย น่าสงสารเกินไปแล้ว เด็กดีอย่างนี้ทำไมต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ด้วย

แต่ชื่นชม ในความเข้มแข็งของน้องมิ มาก ๆ ทั้งเข้มแข็งและยังจิตใจดี ดีจนเกินไป เป็นเราคงไม่อภัยให้พี่นัชชาได้ง่าย ๆ หรอก
แม้จะบอกว่าจำเป็น กลัว แต่ชีวิตคนทั้งชีวิต แถมเป็นคนที่ไว้ใจขนาดนั้น น้องมิแสนดีเกินไปจริง ๆ
ยังโชคดีที่มีเพื่อนที่แสนดีอย่างปราง และตะวัน รวมถึงคุณท็อปด้วย
เกลียดไอ้จอมทัพ ไม่มีสำนึกชั่วดี ภูมิใจในความเลวของตัวเองเหลือเกินจริง ๆ ไม่เข้าใจว่าพ่อเลี้ยงมายังไงถึงเป็นแบบนี้ได้
สะใจที่ได้ทำลายศักดิ์ศรีของคนดี ๆ อย่างน้องมิ จิตใจทำด้วยอะไรเนี่ย ถึงจะให้เจย์ ดูแลน้องมิ จนส่งถึงคอนโด
ซึ่งดูเหมือนจะได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าคู่นอนคนอื่น ๆ แล้วยังไง มันไม่ได้ทำให้ดูดีขึ้นเลยซักนิดเดียว
ยังไงก็เห็นน้องมิเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลา ไม่มีชีวิตจิตใจอยู่ดี เลวยังไง ก็ยังเลวอย่างนั้น
แต่ทำไมน้องมิ ถึงไปใจเต้นแรง แล้วคิดถึงไอ้จอมทัพด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่าไปหลงรักไอ้คนพรรค์นั้นเข้าให้แล้วอ่ะ

เค้าทำร้ายกาจกับเราขนาดนั้นนะน้องมิ อย่าไปรักมันก่อนสิ ต้องให้มันมารัก มาหลง มาสยบแทบเท้าเราก่อนสิ น้องมิ
แล้วก็เหมือนเข้ามาคุมชีวิตน้องมิไปทั้งหมดแล้ว งานจะเข้า รึจะให้หยุดรับงาน สั่งได้เองซะงั้นอ่ะ
แล้วนี่จะไปหาน้องมิ ถึงคอนโด จะไปทำอะไรน้องมิอีก อย่าน้าาาาาา

ไม่ยอม ๆ ห้ามปล้ำน้องมิอีกน้า
สงสารจะแย่แล้ว แงงงงง เอาใจช่วยน้องมิ ฮือ ๆ ขอบคุณคนเขียนค่ะ