หัวข้อ: เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60]

[Inthefathername]

เศร้า รันทด โหดกับความรู้สึกคนอ่านรับปีใหม่เลยนะคะ ฮืออ~

ปล. อยากให้ฉัตรกับเกล้าลงเอยกันด้วยดีจังเลยค่
แม้เกล้าจะทำกับฉัตรไว้เยอะก็ตาม แต่อยากเห็นทั้งคู่รักกันและมีความสุขแบบคู่รักที่ผ่านมรสุมชีวิตมาได้

[Nano PL]

มาเศร้าเชียวว

[ammamooty]

สงสารเกล้าอ่า... แต่ก็นะน้องฉัตรก็ได้ลองชอบใครซักคนละ

เราเป็นเกล้าเราก็อยากจะทำร้ายฉัตร(??) นี่เราเปล่า SM น้าา

[Tassanee]

อ่า...ทรมานแทนเกล้าจัง

พอได้รักแล้ว....  ความรู้สึกมันเลยไม่มีจุดสิ้นสุด   จะหนีหายก็ทำไม่ได้ ...  จะเป็นเจ้าของก็ไม่มีทาง
ได้แต่อด...และทน    สักวันคงช้ำใจตายไปเอง

[Chichi Yuki]

มีดอยู่ไหน มีดอยู่หน๋ายยยยย!
ถ้าจะเขียนอย่างนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าค่ะ!
สงสารเกล้าที่สุดเลยอ่ะ
ถ้าเกล้าไม่มัวแต่ยึดติดอยู่กับฉัตร ตอนนี้เกล้าคงมีคนที่รักเหมือนๆ กับฉัตรแล้วแหละ
อยากอ่านตอนที่เกล้ามีคนรักจังเลยค่ะคนเขียน
ตอนนี้ทำร้ายหัวใจกันมากอ่ะ!
มันเป็นแค่ฝันเหมือนตอนเมื่อกี้ใช่ม้ายยยย~

[diduek]

โถ่เกล้า สงสารนะ แต่นี่ล่ะนายทำตัวเองนะเกล้า ผลเลยออกมาเปนแบบนี้ ขอให้เกล้าเจอคนดีๆด้วยน้า

[mutyamania]

เพื่อเป็นการแก้ตัว  จะแต่งตอนเพลย์ฉัตรมาให้อ่านเล่น ๆนะจ๊ะ.....สนองนี๊ดให้แฟนคลับน้องเกล้า

[NaEZ]

รออ่านการแก้ตัวนะครับ

[IsDeer]

  คนทำผิด ไม่อาจแก้ตัวได้จริงๆ
ยังๆฉัตรก็รักเกล้าแบบคนรักไม่ได้สินะ
เกล้า จะสมน้ำหน้าแก รึ สงสารดีเนี่ย

แต่ลึกๆอยากเห็นเกล้าสมหวังกับฉัตร

[+HaNeul+]

รออ่านตอนเพลย์กับฉัตร  -3-

#นี่สมัครเป็นยูสตัวเองแทน 55  mุกทีเอายูสเพื่อนมาเม้น

[nunda]

ปวดใจทุกตอนเลย คนเขียนเก่งมากนะเนี่ย ^^
น้ำตาพอมีเป็นบางตอน แต่ที่เรียกน้ำตาเรามากที่สุดก็ตอนจบนี่แหละ T_T
คือเราคิดว่ามันเป็นตอนจบที่ไม่เศร้านะ แต่ทำไมน้ำตาไหลพรากๆเลยก็ไม่รุ้
แบบว่า ไอ้เกล้า เอ็งเล่นกรูซะแล้วววว เข้าใจมึงนะ......

ขอบคุณคนเขียนอีกที่จ้าาาาา  ⌒.⌒

[AMINOKOONG]

เราว่าตอนนี้มันเหมาะสม สาคม สมควร ปนสะใจนิดๆแล้วล่ะ
เพราะเกล้าควรได้รับกรรมจากการทนเจ็บปวดเห็นฉัตรไปรักคนอื่น
ที่ไม่ใช่ตัวเอง นี่ยังแอบคิดว่าน้อยไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับสิ่งที่เกล้าทำกับฉัตรนะ

[▲TEACHCHY▼]

ปกติเราไม่ชอบแนวบีบหัวใจแอนด์sm เลยนะ
อ่านเรื่องนี้แรกๆแล้วอยากซัดพาราใส่ปากรัวๆ

แต่หลังจากที่นั่งอ่านจนจบ เราคงต้องถามตัวเองใหม่ว่าไม่ชอบจริงอะ
หนุกมากกก บีบมากกก และsmเจรงๆ

ดีใจที่น้องเกล้ามันกลับใจได้จริงๆ แต่ก็ยังไม่อยากให้พี่ฉัตรแต่งงานหรอกนะ

เขียนได้ดีมากเลยค่ะ

[Cockroach]

เพิ่งมาตามไล่อ่านจนจบ อยากจะบอกว่า...จะร้องไห้อะ แง้(TAT) แอบน้ำตาซึมไปบ้าง มันบีบคั้นหัวใจนะ

[yakkaru]

ตอนท้ายคล้ายว่าตาเกล้ารับกรรม ฮ่าฮ่า ก็สมเหตุสมผลดีค่ะ
เราคิดว่า เอาเข้าจริงๆ ดูเหมือนมีแต่เกล้าที่รักฉัตรข้างเดียวและคนเดียวมาตลอด (ถึงจะแสดงออกมาแบบจิตๆ ก็เหอะ) ที่ฉัตรยอมให้โอกาสน่าจะเพราะเห็นเป็นน้อง รักแบบพี่น้อง จะว่าไงดี ..ประมาณว่าขอบเขตของรักที่เกล้ามีต่อฉัตรมากกว่าที่ฉัตรมีต่อเกล้าล่ะมั้ง ยิ่งคนเขียนชี้ช่องให้ฉัตรมีสาวปิ๊งงี้ อดรู้สึกเวทนาตาเกล้ามิได้ค่ะ

[AgotoZ]

  สงสารเกล้า  แต่ทำอะไร ก้อได้อย่างนั้นแหละเนอะ

[omuya]

หลากหลายอารมณ์.  >  >  >  > 

[Akikojae]

เป็นนิยายที่ทุกคนล้วนมีปม แต่สุดท้ายก็สามารถแก้ปมได้
สนุกค่ะ แม้จะไม่สมหวัง แต่ดีกว่าให้ใครตาย

[Paifah]

รู้สึกชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นเรื่องที่เอาปมของสังคมเข้าเกี่ยวเรื่องเลยสนุกมากๆ


ปล. ตอนพิเศษเล่นเอาเราร้องให้เลย

[matame]

อยากให้เขาคู่กันตอนเมื่อกี้โมฆะได้ม๊ายๆๆๆๆๆๆ

[mkianit]

เพิ่งเห็นนนน เราพลาดได้ไงเนี่ยเนื้อเรื่องเลอค่ามาก
สนุกมากอ่ะอ่านไปบีบคั้นหัวใจไปด้วย เหนื่อยสุดๆกว่าจะอ่านจบตอน ชอบมาก♥♥
 ปล.เราแอบหวังเล็กๆว่าจะให้ฉัตรกับเกล้ารักกัน5555555555

[Nbear]

เศร้ามากกกกก ร้องไห้หนักมากกก

[Gatjang_naka]

หน่วงมาก ขอบอก

[abc_b]

ชอบเรื่องนี้ตรงจบได้สวยทั้งที่ตอนเริ่มเรื่องหน่วงๆแบบน่าเชียร์ให้ฉัตรเอามีดเสียบอกฆ่าตัวตายไปเลยเนี่ยแหละ เรื่องดูไม่หักมุมเกินไปด้วยเหมือนวางพล็อตมาแต่แรกว่าจะจบงี้ เกล้าตอนท้าายๆก่อนจบนี่เอาใจเราไปเลย
จริงๆแอบเชียร์ฉัตรกะหินนะ ดูเคมี(?)เข้ากันดี55
 

[มะปรางเปรี้ยว]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ 

[noonit]

แอบมาสงสารเกล้า...ถึงจะร้ายแค่ไหนแต่ก็รักหมดใจจริงๆ
ผู้เขียนวางโครงได้งดงามมากจริงๆค่ะ เฉลยทุกข้อสงสัยทุกปมของตัวละคร
+ เป็ดเป็นกำลังใจให้นะคะ

[mutyamania]

เล่นกับฉัตร เดอะ ซีรีย์
รวบรวมความจิตป่วย ร่ำรวยความซาดิสม์ กับรักดิบๆของนายเกล้า ทินกร

ตอนที่ 1 เกล้ากับพ่อกร

อย่างน้อยเกล้ากับพ่อ ก็เคยมีช่วงเวลาหนึ่งที่ใช้ร่วมกัน แม้จะเป็นช่วงสั้นๆ
พ่อของเกล้า เหมือนกับเสือสิ้นลาย ปราศจากเขี้ยวเล็บ พ่อที่ถูกข่มขืนต่อหน้าลูกชายทั้งสอง และเรื่องระยำตำบอนที่ออกมาจากปากของเหยื่อ ซึ่งผันมาเป็นผู้ล่าที่น่ากลัว....
ไอ้ระยำหิน
เพราะมันคนเดียว ทำให้ฉัตรล่วงรู้ความลับของพ่อ ความลับที่เกล้านั้นบังเอิญได้ไปล่วงรู้และเก็บซ่อนมานาน ยอมทรมานหัวใจตัวเอง ดีกว่าให้พี่ชายผู้ไร้เดียงสา ต้องมารับรู้ ว่าพ่อบังเกิดเกล้านั้นแสนเลวทราม ทำกับไอ้หินไม่พอ ยังคิดสกปรกกับลูกในไส้อีก
ฉัตรคงผิดหวัง เขาทำให้ฉัตรเสียใจอีกตามเคย ไม่ใช่เพราะพ่อหรือใครทั้งนั้น มันเป็นเพราะเขา กับความต้องการบ้าๆ ที่ไม่อาจระงับได้ เขามันป่วย
ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการจะจับฉัตรกลับมาขังเอาไว้ ฉัตรก็ไม่ต้องมารับรู้

ไอ้คนวิปริต....มึงไม่สมควรจะเป็นพ่อคนหรอกนะ
มึงมันก็ไม่ต่างจากกูหรอก เพราะมึงมันลูกกู ได้เชื้อชั่วกูไปเต็มๆ แต่ลูกฉัตรของกูไม่ใช่ พี่มึงดีกว่ามึงมากนัก ไม่เคยก่อเรื่องให้กูต้องตามเช็ด การเรียนก็ตกต่ำ มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน
มึงดูรักฉัตรมากเนอะ รักจนถึงขั้นจะเอาลูกตัวเองทำเมีย ไอ้เกย์แก่วิปริต
ผลั้วะ!!!!
นี่พ่อต่อยผมเรอะ!!!
มึง!!!....โอ้ยยยย....ปล่อยกู...ไอ้เกล้า....ไอ้ลูกเหี้ย....ปล่อยยยยยย!!!!!
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พ่อสู้ผมไม่ได้หรอก ไอ้เกย์แก่!!!


แต่ถึงกระนั้นเกล้าก็ตัดพ่อไม่ขาด พ่อผู้ซึ่งเคยเป็นต้นแบบ พ่อผู้ถ่ายทอดความวิปริต ความจิต ส่งต่อให้เขาผ่านทางดีเอ็นเอ
เกล้าเคยรักพ่อ เหมือนที่พ่อเคยรักเกล้า
เคยเกลียดพ่อ เหมือนที่พ่อเคยเกลียดเกล้า
ทว่าตอนนี้เกล้าและพ่อกลับไม่แน่ใจ 

ทินกรชะโงกมองชายวัยกลางคนที่ยังคงดูดีเหมือนครั้งยังเป็นหนุ่ม พ่อของเกล้าดูแลตัวเองดีมาก มากจนกาลเวลาไม่สามารถพาอะไรไปจากผู้ชายคนนี้ได้เลย
พ่อของเขากำลังหลับ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่พ่อของเขาออกไปหางานทำ และกลับมาพร้อมคำว่าผิดหวัง
การเริ่มต้นชีวิตใหม่ในวัยขนาดนี้ มันเป็นอะไรที่ยากพอดูนะ ยิ่งกับคนที่อีโก้สูงอย่างพ่อของเขา ไอ้การที่จะยอมลดเงินเดือนของตัวเอง หรือก้มหัวเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาใคร ก็เห็นจะเป็นไปได้ยาก
สงสัยขากลับพ่อของเกล้าจะแวะดื่มเพื่อคลายเครียด กลับมาก็หน้าแดงก่ำ ทิ้งตัวลงนอนสลบไสลไม่ได้สติ จนเกล้าต้องแบกร่างหนักๆของพ่อจากโซฟาไปไว้ที่เตียง หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ ไม่ใช่เพราะรักหรือห่วงหรอกนะ สมเพชมากกว่า
“ตาแก่เอ้ย....ดื่มมาทุกวัน รวยนักหรือไง”
“เกล้า”
อยู่ๆพ่อของเกล้าก็ลืมตาขึ้น มือของพ่อเอื้อมมาจับใบหน้าของเกล้า ลูกชายที่ถอดแบบตนได้สมบูรณ์แบบ
เด็กคนนี้เป็นเด็กฉลาด เป็นลูกที่เขาภูมิใจ แม้จะไม่เคยปริปากบอก
เป็นเด็กที่ทำให้เขารู้สึกกลัวมากที่สุด สายตาคมที่ดุดันกว่าเขาหลายเท่านัก ความหยาบกร้านทั้งนิสัย และกิริยาท่าทาง ร่างกายใหญ่โต มีพละกำลังราวกับสัตว์ป่า
กรมองเจ้าลูกชายด้วยสายตาพร่าเลือน กับสติสัมปชัญญะที่ไม่ปกตินักในยามนี้ ช่วงเวลาที่เขากำลังตกอยู่ใต้อำนาจของน้ำเมา ในห้วงความคิด กลับนึกทบทวนของเรื่องราวที่ผ่านมา เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขา และลูกชายทั้งสอง
เด็กคนนี้แม้จะมีช่วงเวลาที่เกเรไปบ้าง ชอบสร้างปัญหา แต่ก็เอาตัวรอดได้ดี ต่างจากฉัตร ลูกชายอีกคนที่เป็นเด็กหัวอ่อน ว่าง่าย อ่อนแอ ไม่ทันคน สุดท้ายก็ไม่เอาไหนทั้งเรื่องเรียนและชีวิต
แต่นั่นทำให้เจ้าฉัตรดูน่าทะนุถนอม น่าเอ็นดูมากเสียจนเขานึกอยากที่จะทำ.....อ่าห์....บ้าเอ๊ย
พอเข้ามหาวิทยาลัย การเรียนของเกล้าก็ดีขึ้น นิสัยก็เปลี่ยนแปลงไป แม้ความจิตจะยังคงเดิม เกล้าสามารถดูแลประคับประคองพี่ชายผู้อ่อนต่อโลกของตนได้ อาจเพราะว่าตัวเขาเป็นพ่อที่ไม่เอาไหน จนทำให้ทินกรนั้นต้องฮึดขึ้นมา เพื่อที่จะปกป้องพี่ชายคนโต จากพ่อชั่วๆอย่างเขา
เขาเปลี่ยนอดีตไม่ได้ แต่มันจะต้องดีขึ้น เขาจะเริ่มต้นใหม่
ไม่สายเกินไปใช่ไหม ที่เขาจะทำหน้าที่ของพ่อจริงๆเสียที
“ทำไมถึงเป็นฉัตรล่ะ.....ทำไมพ่อถึงคิดจะทำเรื่องนั้นกับฉัตรด้วย....”
“พ่อขอโทษ....ขอโทษนะเกล้า”
เกล้าประกบจูบชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อบังเกิดเกล้า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่หากจะมีเหตุผลใดที่ได้กระทำลงไป คงไม่พ้นเหตุผลที่ว่า....เพราะเขามันเลือดพ่อแรงกระมัง
เขาไม่มีฉัตรที่จะคอยสนองความต้องการอีกแล้ว ทั้งในตอนนี้และตลอดไป
พ่อคือสิ่งเดียว ที่ทินกรอยากจะเอาชนะ อยากทำให้ผู้ชายคนนี้ยอมรับ และพ่ายแพ้
ดวงตาฉ่ำเยิ้ม น้ำเสียงอ้อแอ้ ใบหน้าแดงซ่านของพ่อ กระตุ้นอารมณ์ทางเพศได้ดีเหลือเกิน ขณะเดียวกัน...กรเองก็ไม่อาจขัดขืนเรี่ยวแรงมหาศาลของเด็กหนุ่มได้ พอๆกับที่เขารู้สึกไปกับรสจูบอันผิดบาปนั้น จูบของลูกชายคนเล็ก
“แฮ่ก......แก.....แกจูบพ่อ”
“ครับ.....เราจูบกัน ฮะ...ฮะ....ตลกดีนะว่าไหม พ่อของผมเป็นผัวของพ่อไอ้หิน พ่อเป็นฝ่ายรุกมาตลอด มาพลาดท่าถูกไอ้หินเอาคืน ข่มขืนจนยับ น่าสมเพช”
“หยุด....หยุดพูด....แกคงเกลียดพ่อมากสินะไอ้เกล้า ใช่ไหม.....”
“ครับ....ผมเกลียดพ่อ.....แต่ก็รักพ่อมากด้วยเหมือนกัน อยากจะทำลายให้ย่อยยับ ให้สาสมกับที่คุณทำกับแม่ แต่เพราะเป็นพ่อไง ผมถึงทำได้แค่นี้ แค่กันพ่อออกจากแม่ ออกจากฉัตร พ่อมันเลว แต่ผมเลวกว่า ทั้งที่รู้ว่าเหี้ย แต่ก็ยังทำ ทำกับพี่ชายแท้ๆได้ลงคอ ผมกันฉัตรจากพ่อ แต่ก็ทำร้ายฉัตรเสียเอง”
“พ่อผิดเอง ผิดที่ไม่ทำตัวเป็นพ่อที่ดี คิดแค่ว่ารับผิดชอบส่งเสียพวกแกก็จบแล้ว ทั้งที่เรื่องชมรมนั่นมันผิด มันอุบาทว์ แต่เพราะไม่สามารถระงับความต้องการได้ พ่อไม่ควรคิดแบบนั้นกับฉัตร พ่อพยายามแล้ว....แต่มันยากเหลือ เพราะฉัตรเหมือนเด็กน้อย เหมือนกับเด็กพวกนั้น”
“พ่อครับ....เป็นผมได้ไหม ต่อจากนี้....ผมจะดูแลพ่อเอง เราทั้งคู่ต่างก็ห้ามความต้องการไม่ได้ คนเลวกับคนเลว ตอบสนองกันและกันก็เหมาะแล้ว ผมไม่ต้องทำร้ายฉัตร พ่อก็ไม่ต้องไปทำกับใครอีก”
ทินกรฉีกกระชากเสื้อผ้าของพ่อจนขาดวิ่น เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวเนียนของเกย์วัยกลางคนที่ดูแลตัวเองดีมาตลอด กลิ่นน้ำหอมราคาแพง รักแร้ที่โกนจนเกลี้ยงเกลา มัดกล้ามสวยงามพวกนั้นดูดีเกินกว่าจะเป็นผู้ชาย พ่อของเกล้าน่ะ เหมาะจะเป็นฝ่ายรับชัดๆ หากเทียบกับโครงสร้างใหญ่โตกำยำของเกล้าแล้ว เกล้าต่างหากที่เป็นฝ่ายควบคุม
“เป็นของผมนะครับพ่อ....ถึงพ่อจะเป็นรุกก็เหอะ แต่พ่อน่ะอ่อนแอแล้วก็แก่มากแล้ว ผมยังหนุ่มแล้วก็แข็งแรงกว่า จริงๆผมก็อยากยอมพ่ออ่ะนะ แต่ผมไม่ใช่ฉัตรไง ผมคือเกล้าลูกพ่อไงฮะ ลูกที่พ่อไม่เคยควบคุมได้...”
กรถูกลูกชายปลุกเร้า ทั้งจูบที่รุนแรง เร่าร้อน ฝ่ามือหนักๆหยาบๆที่บีบขยำ คลึงเคล้น ส่วนที่อ่อนไหวอย่างหัวนมถูกขบกัด ผิวเนื้อที่เสียดสีกันจนแทบเผาไหม้ คนทั้งคู่กำลังหลอมละลายเป็นอันหนึ่งอันเดียว
“อ่ะ....เกล้า...พอเถอะ....หยุดแค่นี้เถอะนะ”
“หึหึหึ....ไม่ครับ....ผมไม่หยุด ผมจะใช้ปากให้คุณนะ....ผมทำได้ดีแน่ๆ แล้วคุณจะติดใจ”
“อ๊า....”
ความร้อนจากแอลกอฮอล์ที่ดื่ม เทียบไม่ได้เลยกับความร้อนรุ่มที่เคยขึ้น จากการบรรเลงฝีปากของลูกชาย ไม่นานเขาก็เสร็จ เขาซึมซาบกับความสุขสุดยอดทางเพศ เขาหลั่งในปากของลูกชาย ก่อนที่จะถูกปลุกเร้าไฟปรารถนาขึ้นมาอีกครั้ง....และอีกครั้ง ต่อเนื่อง...ยาวนาน....ตลอดทั้งค่ำคืน
คนเลวกับคนเลว
ปิศาจกับปิศาจ
เสือสองตัวในถ้ำเดียวกัน
แค่ครั้งนี้เท่านั้น....ครั้งนี้ครั้งเดียว ถ้ามันจะแก้ปมทุกอย่างที่ผ่านมา หรืออาจจะผูกปมให้แน่นขึ้นกว่าเดิม

อ่าห์
แสงแดดยามเช้าแยงตา กรลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของลูกชาย ร่างกายเปลือยเปล่าที่เมื่อยล้า กับร่องรอยและความเปียกชื้นที่อีกฝ่ายฝากเอาไว้กับร่างกายของเขา ย้ำเตือนอย่างหนักแน่นว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความจริง
หาใช่ความฝัน
“ซี๊ดดดด....เจ็บชิบ เสียท่ามันจนได้ ไอ้ลูกเวร”
“ตื่นแล้วเหรอตาแก่”
“ปล่อยพ่อได้แล้ว กอดแน่นไปแล้วนะ”
“หึ....ไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกกอดสินะ....ช่างเหอะ เมื่อวานนี้ผมขอโทษด้วยละกัน อารมณ์มันพาไปน่ะ แต่ผมมีสติครบถ้วนนะ ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ผมจะพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง ไม่ให้ทำบ่อยๆละกัน”
“จริงๆแล้ว มันไม่ควรจะมีครั้งต่อไปนะไอ้เกล้า”
“คุณก็หางานทำให้ได้ไวๆสิ แล้วก็....เลิกเมากลับมาได้แล้ว เวลาคุณเมาทีไร....มันทำให้ผม.....อยาก.....ทุกที”
“อึก....แกมันโคตรจิตเลย”
“ก็จิตได้พ่อนั่นแหละ...หึหึหึ”
แล้วความสัมพันธ์แปลกๆระหว่างเกล้ากับพ่อ ก็ดำเนินเรื่อยมานับแต่นั้น จนกระทั่งวันที่กรไปทำงานที่ต่างประเทศกับญาติ และฉัตรตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่กับเกล้า ทุกอย่างก็ยุติลง เหลือเพียงความทรงจำอันแสนหวานปนขมในใจของคนทั้งคู่ ตลอดไป

จบ
.................................................................
เคยสัญญาไว้ ว่าจะแต่งตอนเกล้าเล่นกับฉัตร แต่ก็ไม่ได้แต่งเสียที คิดถึงเรื่องนี้มากเลยมาต่อ คราวนี้จะเป็นเรื่องราวจิตๆระหว่างเกล้ากับฉัตร เป็นเรื่องราวของเหตุการณ์ที่อยู่ระหว่างกลางของเรื่องนะคะ ช่วงที่เกล้ายังจิต และฉัตรยังเป็นเหยื่อ เพราะตอนจบตัวละครก็ไม่ได้ลงเอยกันแบบที่ใครหวังจะให้เป็น
ปล.เรื่องนี้มีแต่ความต่ำตม ผิดศีลธรรม สนองความชอบส่วนตัวของคนแต่ง กับคนที่ชอบเหมือนๆกันนะคะ ไม่มีอะไรเป็นข้อคิดสอนใจทั้งนั้น  แต่ก็ไม่ได้สนับสนุนความสัมพันธ์ในครัวเรือนแต่อย่างใด ชีวิตจริงมันโหดร้ายกว่านี้มากนัก แต่โชคดีที่มันไม่ใช่ส่วนใหญ่ของโลกใบนี้ และตอนจบเราก็แสดงให้เห็นแล้วว่าความรักที่มันผิดและบิดเบี้ยว มันไม่มีทางจบอย่างสมหวังได้หรอก แต่มันก็สามารถมีบทสรุปในแง่ดี เท่าที่มันจะดีได้เท่านั้นเอง
ตอนหน้า จะเป็น เกล้า-ฉัตร ละค่ะ

[angel_Z4]

พอทำใจได้เรื่องเกล้า-ฉัตร เขาเจ็บมาเยอะก็ปล่อยเขาไป เข้าใจๆ

...แต่เรื่องเกล้า-กรนี้ขอทำใจก่อนนะคะ!!! ฮือๆๆ 

[Violasheep]

สนุกอ่า จริงๆอยากให้เกล้าฉัตรลงเอยกัน อิอิ

[mutyamania]

เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2



นอกจากจะชอบทรมานพี่ชายแล้ว ทินกรยังชอบแกล้งฉัตรมงคลแบบเบาะๆอีกด้วย
แกล้งให้อาย ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอับอาย....และละอาย

“ฉัตร.....ตัวมานั่งตรงนี้ดิ” เกล้าตบเน้นๆที่น่องของตน เพื่อเรียกอีกฝ่ายให้เข้ามานั่งตรงตำแหน่งที่เขาต้องการ เขากำลังนั่งเหยียดขา หลังพิงพนักเตียง มือกดรีโมตไล่ดูรายการโทรทัศน์เกือบทุกช่องอย่างเบื่อหน่าย สุดท้ายการเล่นกับพี่ชายคงเป็นอะไรที่คลายเบื่อได้ดีที่สุด
“มันจะบังเกล้านะ”
“เค้าสั่ง....มึงก็ทำสิวะฉัตร ว่างอยู่ไม่ใช่หรือไง”
“อื่อ.....”
ฉัตรจำใจต้องทำตามอย่างว่าง่าย เด็กหนุ่มรู้ดีว่าเขาต้องทำอย่างไรเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจ และไม่มีข้ออ้างที่จะมาลงโทษกันอีก ฉัตรมงคลกำลังจะหย่อนตัวลงนั่ง แต่อีกฝ่ายกลับคว้าเอวเขาแล้วเกี่ยวกระชากลงมาเสียก่อนอย่างใจร้อน
“แข็งมั้ย.....น้องชายของเค้า....แนบก้นฉัตรเลยนะ....หึหึหึหึหึหึ”
“เกล้า....วันนี้ไม่ทำได้ไหม ที่เกล้าทำเมื่อวันก่อน พี่ยังเจ็บอยู่เลย”
“ต่อรอง?”
“ขอร้องเกล้าต่างหาก....นะเกล้านะ”
“อ้อนเหรอ....ทำไมชอบอ้อนทั้งที่อ้อนได้ห่วย หัดทำเสียงให้มันออดอ้อนกว่านี้หน่อยสิ อ้อนแบบอีหนูอ้อนเสี่ย อะไรอย่างเงี้ยะ”
“ทำยังไงอ่ะเกล้า เกล้าก็บอกพี่สิ”
“เฮ้อ....ฉัตร ตัวนี่มันซื่อบื้อจริงๆ”
มือแกร่งของทินกร บังคับเจ้าตุ๊กตาตัวน้อยในกำมือของเขา จับสะโพกของฉัตรบดคลึงลงมาที่ตรงนั้นซึ่งกำลังแข็งขึง เด็กหนุ่มส่งเสียงครางกระเส่าออกมาเบาๆอย่างพึงใจ
“ก้นฉัตรนิ่มจังเลยรู้มั้ย จะไม่ให้น้องชายของเค้ามุดเข้าไปจริงๆเหรอฉัตร”
“ไม่เอานะเกล้า....พี่ขอร้องล่ะ.....มันยังเจ็บอยู่จริงๆ อย่าแกล้งพี่เลยนะเกล้านะ”
“ฉัตรเนี่ย....ไม่ถนัดอ้อน แต่ถนัดทำตัวน่าสมเพชเสียจริงนะ เอาล่ะ ลองทำอย่างอื่นดูก็ได้ ไหนลองขึ้นควบมันดูหน่อยสิ แบบที่ไม่ต้องถอดกางเกงน่ะ ทำได้ใช่มั้ย แค่ขยับก้นดุ๊กดิ๊กไปมาน่ะนะ....หมาฉัตร”
“อื่อ....ก....ก็ได้ พี่จะทำ”
ทุกครั้งที่ขยับร่างกายส่วนล่างไปมา มันทำให้ฉัตรรู้สึกอาย เขาสวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว ไม่ได้สวมกางเกงชั้นใน ยิ่งทำให้สัมผัสนั้นแนบชิดจนรู้สึกถึงความร้อนรุ่มของท่อนเนื้ออันใหญ่ยักษ์ ขณะที่ท่อนบนสวมเพียงเสื้อกล้ามหลวมๆ ยามที่ถูกน้องชายลูบคลำด้านข้างลำตัว นิ้วมือซุกซนของทินกรจะแวะทักทายหัวนมของฉัตร เขี่ยเล่นจนแข็งสู้มือ

หวิว....หวิวจนฉัตรรู้สึกหน้าร้อน
อยู่ๆก็มีอารมณ์ร่วมกับน้องอีกจนได้นะฉัตรมงคล แล้วอาการของฉัตรมันก็ชัดเจนเสียจนอีกฝ่ายดูออก

“หืม.....อยากเหรอฉัตร”
“ป่ะ....เปล่า เกล้าจะเสร็จยังอ่ะ”
“ตัวขยับช้าอ่ะ ไม่ทันใจเลย เอางี้ม๊ะ ถอดกางเกงออกสิ”
“ไม่เอา!!!!”
“ฉัตร!!!! ไอ้ลูกหมา มึงขึ้นเสียงใส่กูเหรอ กูบอกให้มึงถอดก็ถอดสิวะ ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ทำอะไร แค่เล่นกันภายนอกไง ถ้ากูคิดจะเอามึง กูเอาไปนานแล้วฉัตร มึงเคยขัดขืนได้เหรอ”

เพียงเพราะตกใจ ก็เลยเผลอเสียงดังใส่น้อง แต่ผลตอบรับนั้นรุนแรงมากกว่าหลายเท่าตัว ฉัตรถูกทินกรตวาดใส่จนหงอ เสียงดุๆของเกล้าผู้เป็นน้องชาย ยามที่ตะคอกเต็มเสียงนั้น มันทำให้ฉัตรสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจทุกครั้ง อาการที่ตามมาคือกดดัน และอึดอัดใจ เป็นผลให้ร่างกายหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว ซึ่งกลับทำให้อีกฝ่ายดุเขามากขึ้น รุนแรงขึ้น และเมื่ออารมณ์กดดันมันจุกล้น สิ่งที่ฉัตรสามารถระบายออกมาได้ เห็นจะมีเพียงน้ำตาเม็ดโต ที่ไหลพรูออกมาจากดวงตาที่ตื่นกลัวคู่นั้น

“อย่าร้องนะฉัตร ทำไมตัวแม่งซื่อบื้ออย่างงี้วะ ก็รู้ใช่ไหม ว่าเค้าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำไมต้องทำให้โมโหด้วยวะ มึงมานี่เลย”
ถูกกระชากลากถูจนตัวเซไปมา เกล้าลากฉัตรเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวจนสุด แล้วดันตัวฉัตรให้ชิดผนัง ทินกรฉวยฝักบัวมาฉีดน้ำใส่หัวของพี่ชาย กระแสน้ำไหลอาบใบหน้าจนไม่สามารถมองเห็นได้ สร้างความอึดอัด กดดันในหัวใจขึ้นเป็นทวีคูณ
จนหนำใจแล้ว น้องชายจึงปล่อยร่างของพี่ให้เป็นอิสระ ฉัตรทรุดตัวลงนั่งกับพื้น น้ำตาของเขานั้นหายไปแล้ว

“อมให้กู.....ตอนแรกว่าจะไม่ทำมากไปกว่าถูกร่องก้น เพราะเห็นมึงยังเจ็บอยู่ จำไว้นะ ต่อไปถ้าสั่งอะไรต้องทำ ตั้งใจทำด้วย ไม่ใช่ทำส่งๆไป อมสิ ถ้าอิดออด กูจะกระเด้าปากมึงให้อ้วกเลย อมลึก ดูดแรงๆ....ซี๊ด”

สุดท้ายเกล้าก็เสร็จในปากของฉัตร ฉัตรฝืนกลืนน้ำรักคาวข้นอย่างยากลำบาก ไม่กล้าบ้วนออกมาเพราะกลัวจะถูกลงโทษอีก
บทลงโทษของเกล้า มันมากกว่าทำให้เจ็บร่างกาย แต่มันบาดลึกเข้าไปในจิตใจของฉัตร ความกลัว อึดอัด กดดัน มันทำให้ฉัตรอยากแหกปากร้องออกมาดังๆ
.
…..
………..
……
.
“บดแรงๆ....ดี.....เร่งสะโพกอีก......อึก.....ซี๊ดดดดด”

น้ำรักเหนียวๆถูกปลดปล่อยออกมาอย่างมหาศาล จนกางเกงในสีน้ำเงินของทินกรซีมเปื้อนเป็นวงใหญ่
“เก่งมาก......ไหน....มาให้จับหน่อยสิ ของตัวแข็งป่ะ”
ฉัตรเรียนรู้ที่จะทำให้น้องพอใจมาตั้งนานนมแล้ว แต่คนอย่างเกล้ามักมีข้อแม้ใหม่ๆมาทำให้ฉัตรต้องตกใจได้เสมอ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ด้านหลังของฉัตรนั้นปลอดภัย เกล้าเป็นคนที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก แต่ทุกครั้งที่ทำกัน ฉัตรเป็นต้องพักยาวเสมอ เพราะอาวุธประจำกายของอีกฝ่ายนั้นใหญ่โตเกินรับ อีกทั้งเกล้ายังมีลีลาดุดัน กระแทกกระทั้นสร้างความเจ็บปวดได้ทุกครั้งไป ฉัตรไม่เคยชินได้เสียที และเมื่อได้ทำแล้วก็มักจะไม่หยุดอยู่แค่รอบเดียวเสียด้วยสิ วันนี้ฉัตรจึงต้องทำให้น้องชายนั้นสุขสมด้วยร่องก้นของเขาเหมือนเช่นทุกที
“ของตัวแดงก่ำเลย มีอารมณ์เพราะถูให้เค้าเหรอ ร่านชิบ โคตรบาปเลยว่ะฉัตร”
“กะ....เกล้า.....ไม่บีบแรงสิ....พี่เจ็บ”
“หึหึ.....เค้าทำให้ตัวบ้างไหม ใช้ปากน่ะ”
“ไม่เป็นไร....ไม่ต้องหรอก”
“อันนี้คือดื้อ”
“เปล่าดื้อนะ อย่าลงโทษนะเกล้านะ”
“อย่า? อย่าเหรอ? สั่งกันเหรอ....ให้พูดใหม่”
“พี่ยอมแล้ว พี่ขอโทษนะเกล้า เกล้าจะทำอะไรก็ตามใจเลย”
“ประชด?”
“โถ่เกล้า....ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แกล้งฉัตรนี่สนุกว่ะ อีกนิดเดียวก็จะร้องแล้ว ไอ้ลูกหมาฉัตรขี้แย”
แกนกายของฉัตรแดงก่ำ และเมื่อถูกครอบด้วยโพรงปากอุ่นชื้นของเกล้า ฉัตรก็หลุดร้องครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า......กะ....เกล้า......หยุดก่อน”
ทินกรไม่ฟังเสียงอ้อนวอน เขาดูดแกนกายของพี่ชายแรงขึ้น แรงขึ้น ฉัตรทั้งเสียว ทั้งเจ็บ อารมณ์ของเขาเตลิดไปถึงไหน ๆ แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ ไม่อยากปล่อยใส่ปากของน้อง กลัวน้องโกรธ
แต่คนที่ไม่ประสาเรื่องอย่างว่าอย่างฉัตร จะอดกลั้นได้นานแค่ไหนกันเล่า
“เกล้า.....พี่ขอโทษ”
ฉัตรกระตุกตัวสุดแรง ยามที่ความเสียวกระสันดำเนินมาถึงจุดสูงสุด น้ำรักของฉัตรไหลพรั่งพรูเต็มปากของน้อง เกล้ากลืนมันลงไปจนหมด เขาส่งยิ้มโรคจิตให้พี่ชายตัวน้อย
“เห็นไหม ไม่ได้ยากเย็นเลยฉัตร เพราะเค้ารักตัวไง เค้าถึงกินมันได้น่ะ กินอย่างเต็มใจ น้ำของฉัตรหวานมากเลยนะ”
“...........”
“อายเหรอคนดี”
“อื่อ”
“ออกมาเยอะเลยนะ จูบกันไหม.....หึหึหึ....ล้อเล่นน่ะ มากอดกันหน่อยมา”
เกล้ารวบตัวของฉัตรไปกอด กอดที่ไม่แน่นจนเกินไป ทำให้ฉัตรผ่อนคลาย วันนี้ไม่มีฝันร้าย ไม่มีการลงโทษ เป็นอีกวันที่ฉัตรได้พัก
ริมฝีปากของเกล้าประทับลงบนหน้าผากของฉัตร เวลาเกล้าอ่อนโยน ฉัตรว่ามันก็ดี
ตัวของเกล้าใหญ่มาก อ้อมกอดของเกล้าจึงคลุมร่างของฉัตรได้ทั้งหมด บางครั้งสัตว์ร้ายตัวนี้ก็ทำให้พี่ชายรู้สึกสบายใจจนเผลอหลับไป






“พรุ่งนี้....โดนจัดหนักแน่ ไอ้หมาฉัตร หึหึหึหึ”
เสียงกระซิบเหี้ยมๆของเกล้า ทำเอาคนที่เกือบจะหลับ กลายเป็นฝืนหลับตาแสร้งทำเป็นหลับ ฉัตรมงคลรู้สึกกดดันจนสั่นสะท้านไปทั้งหัวใจ

(จบตอน)

Still โรคจิต