เป็นของน้องเถอะพี่จ๋า...
บทที่ 5 เป็นของน้องเถอะพี่จ๋า...[1]
...
สายตา ..เสียงเพลง..แสงไฟ...และกลิ่นหอมของแอลกอฮอล์หลากรส..
.
.
.
มันยิ่งเร่งเร้าและเผาความต้องการให้พุ่งทวี ...
อยากได้ อยากกิน อยากชิม แล้วไล่เลียผิวสีน้ำตาลพราวเหงื่อนั่น..เสียจริงๆ
***
..
เคยไหม? เคยไหมที่รู้สึกว่าใครบางคนกำลังบงการอารมณ์เราอยู่ในทุกวินาที ...
..
วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันเข้าข้างตัวเองว่า พี่จ๋า หาเรื่องมาฟังฉันร้องเพลง สายตาเราสบกัน หลายครั้งที่พี่จ๋าแอบมองจ้องมา แล้วพอเราสบตาพี่จ๋าก็เมินไปทางอื่นอย่างเขินๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ฉันก็จะพยายามมองหาแต่พี่จ๋าทุกที
ฉันรู้จักพี่จ๋าจากเพื่อนของเพื่อน พี่จ๋าเป็นผู้ชายร่างใหญ่ที่ยิ้มกว้างได้อย่างไม่กลัวเสียภาพพจน์ ..พี่จ๋าเป็นคนตรงติดซื่อออกไปทางบื้อนิดๆ แต่น่ารัก และติดล่ำ แม้ตัวพี่จ๋าจะไม่ดำแต่ผิวก็ออกสีน้ำตาล ..กล้ามแขนเป็นลูกเล็กน้อยพอประมาณ พาลให้คิดไปว่าถ้าได้จับแล้วลูบงับ ฉันคงกัดให้มันจมเขี้ยว ไม่ได้บ้านะ แต่ ฉันห้ามตัวเองไม่ให้คิดไม่ได้ ..
ฉันห้ามสายตาไม่ให้มองหาพี่จ๋าก็ไม่ได้ ...ทุกอย่างมันถูกซ่อนอยู่ข้างใน สมาธิฉันกระเจิงหมดแล้ว หมดแล้วสำหรับคำว่านักร้องประจำคลับ ฟ้าส่งฉันมา ส่วนพี่จ๋าฟ้าก็สั่งมาให้ฆ่าฉันเสียจริงๆ ดูอย่างตอนนี้สิ ถึงแม้ปากฉันส่งเสียงร้องแต่ในใจฉันกลับคิดว่าปากที่กำลังเปล่งทำนอง กำลังครอบครองบางส่วนของพี่จ๋า มือฉันจับไมค์ แต่บางครั้งที่มองลงไปประสานสายตา ฉันกลับคิดว่า ฉันกำลังจับส่วนนั้นของพี่จ๋าที่นั่งอยู่ด้านหน้าแล้วเร่งรูด.
.
.
.
...กลิ่นเหล้า...เสียงเพลง...แสงไฟ...
ฉันกำลังนั่งลงบนตักแล้วลูบแผงอกใหญ่ๆ ของพี่จ๋า...สอดมือล้วงเข้าสาบเสื้อที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อย เอียงหน้ามองตา มองริมฝีปากหนาของพี่จ๋าแล้วจูบเบาๆ เราสอดลิ้นเกี่ยวกันจนน้ำลายผสมกับลมหายใจ บดเบียดและขยี้จนแทบตายเพราะความร้อนแรง ฉันลูบแล้วดึงแผ่นหลังใหญ่ บดเนินเนื้อให้ยิ่งเสียดสีจนร้อนฉ่า กดจิกปลายเล็บลงบนเรือนผมของพี่จ๋า บดจูบขยี้ปาก แลกน้ำลายแล้วรูดซิบดึงพี่จ๋าน้อยออกมาขย่มท่ามกลางผู้คนที่ต่างเต้นต่างตะโกนแหกปากร้องเพลงเพราะความเมา...
.
.
.
.
.
.
แค่คิดก็แทบตาย ...ขนาดมโนไปเองยัง...แทบละลาย อ๊ายยยยยยยยย! ฉันกำลังจะบ้ากับสายตาจริงใจที่ส่งตรงขึ้นกระทบกัน หลายครั้งหลายคราฉันสารภาพเลยว่า เพียงแค่มองตาพี่จ๋า ฉันก็มโนจนแทบเสร็จคาเวที…
.
.
.
.
อูยย...กว่าจะจบเพลงช่วงนี้ ช่วงล่างของฉันมันคงฉ่ำจนเปียกโชก..
..
“จับปล้ำเลย ไอ้ริง..เชื่อกู”
เสียงนางเมนี่มันกำลังบงการและกล่อมประสาทให้ฉันจับพี่จ๋าทำสามีให้เร็วที่สุดก่อนที่จะมีชะนีหรือตุ๊ดซี่ตัวไหนโฉบพี่จ๋าไป..
ฉันได้แต่ส่งสายตาพร้อมค้อนวงใหญ่ให้มัน ก็รู้นะว่าอย่างพี่จ๋าเป็นที่ต้องการ..แต่จะให้ทำยังไงเล่า?
อยากได้ฉันก็อยากได้ แต่ฉันไม่อยากให้พี่จ๋าโกรธนี่นา...เข้าใจอยู่นะว่าไอ้เรื่องอยากจับพี่จ๋าทำสามีมันแทบฝังอยู่ในจิตวิญญาณ แต่ในทางกลับกันถ้าฉันทำอะไรที่ดูจะไร้ค่าไร้ราคาแบบนี้ ..
.
.
.
ฉันคงได้กินพี่จ๋าแค่คืนเดียว ..
“..แรดริง..ถามจริงแกอยากกินพี่เขาจริงหรือเปล่าเนี้ย?”
“ถามมาได้ Bron to be ..ฉันเกิดมาเพื่อฆ่าสเปิร์มของพี่เขาเลยแก..”
“งั้นไมแกไม่ดักตีหัวลากเข้าป่าไปซะวะ ปล่อยให้มาล่อเหยื่อที่บาร์ได้ทุกอาทิตย์”
“คนนี้ฉันจริงจัง อยากได้มาเป็นสามีทุกคืนวัน ไม่ได้อยากให้มาเป็นแมงดา..แค่ชั่วคืน ”
“ต๊ายยย..คารมคมคาย .ถ้าอยากได้ก็ต้องใช้มารยาเฟ้ย! อีริง ..ไม่งั้นมัวแต่มองไปมองมา เดี๋ยวไม่นานพี่มึงได้เป็นผัวคนอื่นหรอก ..เอางี้อย่าเครียดไปเพื่อนสาว ..โทรเรียกชาวแก็งค์เลยดีกว่า..”
...