ใส่ตัวเอกเพิ่มมาอีกคนเหอะๆอย่าเพิ่งเกลียดคนเขียนนะคับ
เพื่อความบันเทิงนะนะนะ
ตอนที่8
วันหยุดยาวนี้ผมคิดว่าจะได้อยู่บ้านชิวๆหรือไม่ก็ไปเที่ยวกับเพื่อนกับ คิน แต่ไม่ใช่อย่างที่แพลนไว้เลย แม่ดันมีแพลนจะไปหาเพื่อนเก่าที่ชะอำเพราะเพื่อนแม่คนนี้ไปอยู่เมืองนอกมา10กว่าปีแล้วหลังจากแต่งงาน
ผมเกรงว่าไปแล้วจะเบื่อเพราะมีแต่ผู้ใหญ่และผมก็ไม่เคยเห็นเลยบอกว่า
“แม่เพลงอยู่คนเดียวก็ได้นะคับไม่กี่วันเอง”
“ไม่ได้ไปกันหมดบ้านนี่แหละแม่ไม่ให้หมูอยู่คนเดียวหรอก”
“แต่แม่คับมีแต่พวกเพื่อนแม่ ผมๆ”
“ไม่ต้องแต่ ทำไมพวกแม่น่าเบื่อกันขนาดนั้นเลยหรอรุ่นแม่แก่แค่ภายนอกนะภายในนี่สาว18onlyนะคะลูกหมู”
“พ่อ...ผม”
“ตามนั้นแหละเพลงเจ๊เขายื่นคำขาดแล้วหนิ ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดหรอกน่าเดี๋ยวพ่อจะพาไปเล่นน้ำทะเล ดีมั้ย”
“ก็ดีแต่เล่นกับพ่อสองคนน่ะหรอคับโห่”
“น่าจะมีเด็กรุ่นๆกับแกนะลูกเพื่อนแม่แก”
“อ่าหะ ไม่ค่องใจแล้วนะหมูตามนี้นะจ๊ะไปแพคกระเป๋าได้เลยนะ”
ก็ได้ๆๆๆๆบ้านนี้เผด็จการก็เผด็จการจริงๆโว่ยยย ผมเดินขึ้นห้องไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เอาไปสัก6-7ชุดก็พอมั้ง เผื่อใส่เที่ยวใส่นอนใส่เล่นน้ำใส่ทำกิจกรรม ใส่ๆไปเหอะ ผมเก็บเสื้อผ้าของใช้จำเป็นเรียบร้อย
Lineบอกเพื่อนหน่อยดีกว่าว่าหยุดยาวนี้คงไม่ว่างแล้ว
“คือหยุดยาวนี้เราไม่ว่างแล้วนะ”
“อ้าวไปไหนอะเพลง” เป้
“ไปชะอำกับที่บ้านน่ะเซงเลยมีแต่ผู้ใหญ่”
“หะไปซื้อชะอมหรอ” ก้อง
“ต้องขำมั้ยก้อง”
“เชี่ยเพลง”ก้อง
“555+เที่ยวให้สนุกนะพวกมึง”
“อ้าวเพลงไปชะอำหรอ เซงเลย” คิน
“อื้ม เราจำเป็นน่ะไงก็lineคุยกันก็ได้หนิ”
ผมว่าสำหรับคินไม่ต้องบอกมันก็โทรมาคับผมไม่ได้โทรไปนะ คินจะโทรมาเอง
“ก็ได้ๆๆๆๆๆ”คิน
“เอ้ากุพลาดอะไรรึป่าว”บี
“เสือก”ไอ้ก้อง
“ไอ้เชี่ยก้อง มึงนะมึง”บี
เราคุยกันเยอะกว่านี้นะคับแต่ขอสิ้นสุดดีกว่าเพราะที่เหลือไร้สาระเพราะไอ้ก้องล้วนๆคับ
พอตกกลางคืนคินก็โทรมาคุยเล่นกับผมมันก็อ้อนนะว่าไม่ไปไม่ได้หรอหรือให้ไปแล้วรีบกลับนะ อยากไปด้วยจัง อย่าลืมของฝากนะ ผมก็ขำกับที่คินอ้อนๆแต่ก้บอกคินว่าจะพยายามจนวางสายไปเพราะผมต้องนอนแล้วไม่ได้ง่วงนะคับแต่ ต้องนอน
ตึ๊ดๆๆๆ ข้อความเข้า “ฝันดีนะเที่ยวเผื่อด้วยล่ะ(: “ คิน
ผมไม่ได้ตอบกลับแค่ยิ้มกับข้อความที่อ่าน ตอนนี้ผมมีความสุขที่อยู่กับคินมากเขาทำให้ผมยิ้มได้กว้างขึ้นคนดีๆอย่างนี้อยากอยู่ด้วยให้นานๆ
ตื่นเช้ามาผมก็อาบน้ำแต่งตัวลงไปทานข้าวเช้า โห!!!แม่ผมนี่ขนาดยังไม่ถึงทะเลนะ เสื้อสีฟ้าแบบชิวๆกระโปงยาวถึงตาตุ่มหมวกใบใหญ่กับแว่นกันแดดเหน็บที่คอเสื้อ
“นี่พ่อไม่ได้พาแม่ไปทะเลกี่ปีแล้วล่ะคับ”ผมหันไปถามพ่อเสียงเรียบ
“5555+3เดือนก่อน”พ่อตอบขำๆสงสัยจะถูกใจ
“ทำไมล่ะแม่แต่งไม่สวยตรงไหน”
“เพลงว่าแม่สวยคับแต่แม่ เอ่อ เหมือนหลุดออกมาจากแมกกาซีน”
“ฮ่าๆๆขอบใจนะลูก”ห๊ะผมชมหรอ ชมก้ชม
เราหิ้วสัมภาระขึ้นรถกระเป๋าแม่ผมใบใหญ่มากกกกก
“แม่!!!ข้างในมันเยอะขนาดนั้นเลยหรอ แล้วนี่กะจะไปอยู่กี่วันล่ะเนี่ย”
“ลูกไม่เข้าใจแม่หรอกแม่เป็นผู้หญิงไม่ได้เจอเพื่อนนานแม่ก็อยากประชันความสวยบ้างเดี๊ยวจะหาว่าแม่แก่แล้วแก่เลย ชิ”
“คับเข้าใจแล้วคับ”ให้ตายเถอะเข้าใจยากซะไม่มี = =
ระหว่างเดินทางพวกเราก็คุยกันไม่หยุดแม่ก็เล่าให้ฟังว่าเพื่อนแม่คนนี้นะเป็นเพื่อนซี้กันมากๆๆสมัยเรียนมหาลัยนี่เคยประกวดดาวคณะแต่ไม่มีใครได้เลยทั้ง2คน แม่เล่าอีกว่าเพื่อนแม่คนนี้ที่ชื่อน้า สา เรียนเก่งมากผู้ชายมาจีบเยอะแต่น้าสาก็คุยนะแต่ไม่ได้เล่นด้วยจริงจังจนน้าสามาพบแฟนปัจจุบันตอนนั้นนาสาเองที่เป็นฝ่ายไปจีบเขาก่อนระดับเดือนคณะเลย น้าสานี่ชอบเอาปาท่องโก๋ฝากเพื่อนไปให้จนได้รู้จักกันแม่ยังเล่าว่าน้าสาเห่อแฟนมากเล่นพามาให้เพื่อนทุกคนที่คณะรู้จักทั้ง2ก็คบกันจนเรียนจบทำงานแต่งงานย้ายไปอยู่เมืองนอกตอนที่แม่ท้องน้าสาก้กลับมาหาแม่ตอนนั้นน้าสาเพิ่งคลอดลูกคนแรกด้วยน้าสายังบอกว่าขี้เกียจเลี้ยงลูกบอกแม่ผมให้เอาลูกแกไปเลี้ยงให้ที คงพูดติดตลกน่ะนะ แม่ยังบอกอีกว่าเวลาน้าสาฟังเสียงผมในท้องแม่ทีไรผมชอบถีบน้าสาทุกทีจนน้าสาว่าถ้าคลอดนะจะถีบคืนเลย5555+อยากเจอน้าสาแล้วสิ
รถขับมาเข้าเขตชะอำรีสอร์ทของครอบครัวน้าสาใหญ่มากแถมยังสวยด้วยน้าสาจัดบ้านพักระดับVIPให้เรา พ่อขับรถไปจอดที่นั่น ผมเห็นผู้หญิงตัวเล็กผมสั้นผิวขาวยืนโบกไม้โบกมืออยู่ข้างๆก็มีผู้ชายคงเป็นสามีโหขนาดอายุเท่านี้แล้วยังดูดีขนาดนี้เลยตอนนั้นคงจะหล่อน่าดู
“ยัยพราววววววววววไอ้คิดดดด อ๊ายยยย”น้าสาส่งเสียงทักแม่กับพ่อผมแต่พ่อผมชื่อชาคริสนะไม่ใช่ คอ อิ ดอ คิด
“ยัยสา สา สา สา สา อ๊ายยย”แม่ผมก็ไม่แพ้กัน
“อย่าเข้ามานะมาริสา”พ่อผมถอยหลังเลย555+อยากรู้จักทำไมพ่อถึงกลัวน้าสาด้วย
ทั้งสองสาว(ที่ไม่สาว)วิ่งโผลเข้ากอดกันแนบแน่นไม่มีฝ่ายไหนยอมผละออกมา
“แม่~~~~”ผมส่งเสียงอย่างระอา
“นั่นเจ้าเพลงใช่มั้ย จำน้าได้มั้ยลุกโตขึ้นมาเลยน่ารักจังเลยยย”น้าสาเข้ามากอดผมแทนกอดไม่พอเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา
“เอ่อ สวัสดีคับน้าสา สวัสดีคับอาโมท”ผมยกมือไหว้ทั้งสองคน คุณอารับไหว้ผมพร้อมลูบหัวเบาๆ
“ไอ้บ้ามันจะไปจำแกได้ไงสาตอนนั้นมันยังอยู่ในท้องชั้นอยู่แล้ว”555+ผมล่ะขำกับที่แม่พูดจริงๆ
“เออว่ะ ชั่งเหอะ มาๆเข้าบ้านก่อน”
ข้างในบ้างตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูดีข้างในเป็นโทนสีฟ้า ขาว เฟอร์นิเจอร์ดูโมเดรินเหมือนบางชิ้นออกแบบเอง
“เป็นไงแกชั้นออกแบบเองหมดเลยนะสวยมั้ย”อ่อที่แท้น้าสาเป็นคนออกแบบพวกนี้ทุกอย่างเอง
“โหสาแกนี่เก๋เหมือนเดิมนะยะ พ่อว่ามั้ย”
“ผมเก่งกว่า”พ่อผมดูไม่ยอมแพ้น้าสาเลย
“ตาคิดแกนี่ยังไม้เบื่อไม้เมากับชั้นอยู่อีกหรอหะแก่ๆกันแล้วนะ”
“แหม่สา เธอก็เหมือนเดิมนะ”อยู่ๆทั้งสี่คนก็หัวเราะออกมาผมไม่รู้ในอดีตพวกท่านเป็นเพื่อนรักกันแค่ไหนแต่ในวันนี้ ปัจจุบันพวกท่านยังคงเหมือนเพื่อนรักกัน
“โมท แล้วนี่กลับมาอยู่ไทยถาวรแล้วหรือยัง”พ่อผมถามอาโมท
“เรากลับมาอยู่ไทยแล้วล่ะคิดถึงบ้านเกิดคิดถึงเพื่อนๆด้วย”อาโมทเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นมากมองจากภายนอกแถมยังสุภาพนุ่มนวลอีก ต่างจาก น้าสา ไปเลย
“เฮ้ยยัยสาแล้วน้องเบสกับน้องขิมลูกเธอล่ะ”น่าจะเป็นลูกๆน้าสาเห็นแม่บอกคนโตแก่กว่าผมปีนึง
“เดี๊ยวก็มาจ้ะ ลูกชายกับลูกสาวชั้นหล่อสวยกันทั้งคู่เลยนะไม่อยากจะคุยได้จากพ่อกับแม่ไปเยอะ หะหะ”
ท่าทางน้าสาจะภูมิใจกับลูกๆมาก ออกขั้นเห่อด้วยซ้ำ
“แหมแกนี่แฟนก็เห่อลูกก็เห่อนะยะ”
“บ้าชั้นไม่เคย”น้าสาแก้ตัว 555+
“นั่นไงมากันแล้ว เบส ขิม นี่ ป้าพราวกับลุงโมทเพื่อนสนิทแม่”
“สวัสดีคับคุณลุงคุณป้า”คนที่ชื่อเบสหน้าตาดีมากคับสมกับที่น้าสาคุยไว้เลยแต่ดูท่าทางเก๊กๆไงไม่รู้
“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า เดินทางเหนื่อยมั้ยคะ”ส่วนนี่น้องขิมน่ารักชะมัดดูพูดเก่งเหมือนน้าสายิ้มแย้มแจ่มใส
“สวัสดีจ้ะไม่เหนื่อยหรอกขอบใจนะ น้องเบสน้องขิมนี่โตกันเป้นหนุ่มเป็นสาวแล้วหน้าตาดีกันทั้งคู่เลย”
“ขอบคุณคับ”คนที่ชื่อเบสขอบคุรอย่างถ่อมตัว
“ขอบคุณค่ะคุณป้า คุณแม่พูดกรอกหูหนูบ่อยๆ”แม่ผมตกใจกับความแรงเอ้ยความน่ารักของน้องขิม
“ลุงว่าละหนูขิมเหมือนใคร”พ่อผมปรายตาไปที่น้าสาที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เอ้อนี่เพลงลูกป้าจ้ะ เป็นน้องเบสปีนึงแต่เป็นพี่หนูขิม3ปี”
“สวัสดีค่ะพี่เพลง น่ารักจัง”น้องขิมสวัสดีผมไม่วายชมให้เขิน
“สวัสดีคับน้องขิม สวัสดีคับพี่เบส”
“คับ สวัสดี”เขาตอบผมแค่นั้น
“เราก็ไปรำลึกความหลังกันมั้ยปล่อยให้เด็กๆคุยกันไป”น้าสาชวนพวกพ่อแม่ไปที่ห้องรับแขกบ้านใหญ่
“อยู่กับพี่เขาไปนะลูก อย่าดื้อนะ”
“แม่~~~~~”
“พี่เพลงอยู่กับพวกเราเถอะค่ะเดี๊ยวขิมพาเที่ยวรอบๆ”
“จะดีหรอ”
“ดีสิคะ จริงมั้ยพี่เบส”
“อือๆ”เขาตอบรับนิ่งๆหยิ่งว่ะ
ผมหันไปมองหน้าเขาแวบหนึ่งหน้าตาดีจัดว่าดีมากเขาหันมามองผมเพียงนิดเดียวผมกลับรีบหลบหน้า
“อยู่ม.อะไร”ห๊ะนั่นชวนคุยหรอ
“หะ คับ ม.6คับ”
“หรอตอนแรกไม่เชื่อว่าอ่อนกว่า1ปี”
“ไม่หรอกคับ^^”
“อือ”เชี่ยเหอะตรูพูดไปทั้งหมดเมริงอือแค่เนี้ยะ
“พี่เบสถ่ายรูปพี่เพลงกับขิมให้หน่อยสิตรงนี้มุมสวยดี”
“ยิ้มค่ะยิ้ม”
“คับ?”
คนที่ทำหน้าที่ตากล้องถ่ายรูปอย่างกะมืออาชีพเวลาที่จับก้องดูดีมากจริงๆจนผมต้องยืนแข็งทื่อ
“มองกล้องนะคับ”เขาลดกล้องลงสั่งผม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
