อยากอัพเยอะๆนะ แต่พิมพ์ได้แค่นี้อ่ะ(ต้องเขียนโครงการไปด้วย)
คุณเขียดพิมพ์แล้วลงเลยนะ ไม่ได้stockไว้น๊า นี่คือหมดตัวล่ะ
ตอนที่27.1 บอกหน่อยได้ไหม บอกหน่อยทำไมฝนจึงหลั่งไหลคล้ายดั่งน้ำตา(ชื่อกุมาซะดราม่าเชียว)
11โมงครึ่ง ท่ามกลางแดดเปรี้ยงๆที่ส่องกบาลจนหัวใส ผมกับไอ้เฟาเพื่อนรักก็มานั่งซักซ้อมแผนอยู่ใต้ต้นอะไรสักอย่างที่อยู่ข้างโรงอาหารวิศวะ ผมหยิบกระจกพกสีชมพูที่อันเท่าหัวควายออกมาจากกระเป๋าสะพายเพื่อส่องดูความเรียบร้อยของหนังหน้าอีกครั้ง อย่าเพิ่งด่าว่าผมแรด มันไม่ใช่ของผมครับ ของอิครีมผมขโมยมานานแล้วลืมคืน
“กูเป็นไงมั่งวะ”ผมหันไปถามไอ้เฟาที่นั่งหน้าเครียดยิ่งกว่าผมที่เป็นตัวดำเนินการ
“ห๊ะ!! เออ หล่อชิบหาย”ตอบผมแล้ว ก็กลับไปนั่งพึมพำอะไรของมันไม่รู้
การที่จะดึงไอ้เฮียกลับมา เท่าที่ผมคิดได้ก็คงจะมีแต่การที่ต้องทำให้ไอ้พี่แกงตีตัวออกห่างออกเอง ครั้นจะให้ผมไปดราม่าอาละวาดไอ้เฮีย ผมไม่เอาแล้วว่ะ...มันเหมือนเมียหลวงโง่ๆ
...มันไม่คูล...
“เฮ้ย!”เสียงร้องแสบแก้วหูของไอ้เฟาทำให้ผมหลุดจากภวังค์ “มาแล้วเว่ย”ไอ้เฟาชี้ไปยังกลุ่มนักศึกษาชายประมาณสี่คนที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร “มึงพร้อมนะ ไม่ต้องตื่นเต้น”บอกตัวมึงเองเหอะสัส ดูมือแม่งสั่นอย่างกับองค์จะลง
“โอเค เดี๋ยวทำตามแผนเลยนะมึง”ผมพูดจบ ไอ้เฟาก็พยักหน้ารับทราบ ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดเม็ดเหงื่อที่ผุดผาดเต็มเหง้าหน้าใสๆของมัน
ผมกับไอ้เฟาดอดเข้ามาในโรงอาหารอย่างเนียนๆ ก่อนจะเดินตรงไปซื้อเปปซี่มาสองแก้ว ทุกอย่างนั้นดำเนินไปด้วยดีๆ ไอ้ผมยาวนั่นดูจะไม่รู้จักผม และตอนนี้ไอ้เฟาก็กำลังเริ่มแผนด้วยการถือแก้วน้ำเดินกลับไปที่โต๊ะไปด้วยหน้าซีดเผือด ส่วนผมก็ทำเนียนไปสั่งก๊วยเตี๋ยว...และรอเวลา
ผมเหลือบมองไอ้เฟาที่ย่างเท้าเข้าไปใกล้ไอ้พี่แกงที่ตอนนี้กำลังนั่งนิ่งนัยน์ตาเหม่อลอย เมื่อไอ้เฟาทำน้ำสองแก้วหกใส่ไอ้หน้าสวยนั่น ผมก็จะเข้าไปช่วยมัน และด้วยผิวพรรณและดีเทลหน้าที่มาเต็ม มันคงไม่แคล้วตกหลุมรักผมเหมือนในการ์ตูนผู้หญิงที่ผมโขมยของเจ้บลูมมาอ่านอย่างแน่นอน
แล้วพอมันมาชอบผม นอกจากจะกันมันออกจากเฮียปั้นแล้ว มันยังเป็นตัวแปรที่ทำให้ไอ้เฮียหึงผมอีก คิดดูดิ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ในขณะที่ผมกำลังกระหยิ่มยิ้มย่องลำพองตนท่ามกลางความหวาดกลัวของป้าที่ขายก๊วยเตี๋ยวกับคนที่ต่อแถวอยู่นั้น เสียงโศกอนาถกรรมตอนเที่ยงวันที่ผมวางแผนไว้ก็ทำให้ผมยกยิ้มยิ่งกว่าเดิม
“กรี๊ดดดดดดด”เสียงหวีดร้องสยองทำให้ผมรีบหันไปดู
โครม!!!
“โอ๊ย!!!”
แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดผมก็แทบกรี๊ดตาม...ทำไมเพื่อนกูถึงได้นอนจมเปปซี่แบบนั้น!!
ไม่มีเวลาให้ตกใจนาน ถึงจะเซ็งที่แผนไม่สำเร็จเพราะไอ้เฟาเสือกสะดุดขาตัวเองเสียก่อน แต่ตอนนี้ไอ้เชี่ยเฟาสำคัญที่สุด ถึงมันจะโง่ ถึงมันจะเตี้ย แต่ผมก็รักมันนะ...รักแบบเพื่อนนะสาส
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เข้าประชิดตัวไอ้เฟา ก็มีใครบางคนยื่นมือมาพยุงตัวไอ้เตี้ยให้ขึ้นมานั่งบนเก้าอี้เสียก่อน...
“เป็นอะไรมากไหม” น้ำเสียงอ่อนโยนและใบหน้าเปื้อนยิ้มถูกส่งมาให้ไอ้เฟาที่ตอนนี้นั่งนิ่งตาเบิกโพลงอย่างกับคนเจอผีกลางวันแสกๆ
ผมรีบมูฟหลบฉากไปทันทีเพื่อดูเหตุการณ์...บางทีเราอาจต้องใช้แผนบี
เจ้าของผิวผุดผ่องสุขภาพดีที่เป็นเป้าหมายของผมกับไอ้เฟาในวันนี้เดินไปขอยืมกระดาษทิชชูจากกลุ่มผู้หญิงโต๊ะข้างๆ ก่อนจะเอามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ไอ้เฟาที่ตอนนี้มองไกลๆยังรู้ว่าแม่งหน้าแดง...สะดิ้งชิบหายเลยเพื่อนกู
ไม่ได้การล่ะ แม่งมีทำหน้าเคลิ้ม ต้องรีบสกัดก่อนที่มันจะแปรพรรคไปอยู่ฟากนู้น...ร้ายนักนะมึงไอ้ผมยาว เพื่อนกูเตี้ยซะขนาดนี้ มึงก็ยังจะเอามันไป
“เฟา!!”ผมตะโกนเรียกสติไอ้เฟา “มึงเป็นไงบ้าง”ผมทำที่มาจับเนื้อจับตัวมัน ราวกับเป็นห่างเสียเต็มประดา
“ไม่เป็นไร แค่แขนช้ำนิดหน่อย”ผมรีบขวาแขนไอ้เฟามาดู
ช้ำจริงๆแฮะ เปราะบางจริงๆน้องเฟาของพี่บลู ...เหตุการณ์เมื่อกี้ ลองให้กูเป็นคนล้มสิ...พื้นแตก!!
“เพี้ยง!!”ผมเป่าให้แล้วก็คลึงเบาๆที่แขนไอ้เฟา “เดี๋ยวก็หาย”ผมยิ้มหวาน ไอ้เฟาก็พยักหน้าส่งเดช
ผมหันมามองเป้าหมายอีกครั้ง สีหน้าไม่พอใจที่ส่งออกมาทำให้ผมขมวดคิ้ว... หรือมันจะรู้ว่าผมเป็นใคร?
“ขอบคุณมากนะครับ”ไอ้เฟากล่าวขอบคุณ ใบหน้าไม่พอใจนั้นก็กลับมาแย้มยิ้มอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรครับน้อง...”เว้นวรรคเหมือนจะถามชื่อ...แต่โทษทีเพ่ เพื่อนผมแม่งอินโนเซ้นเวลาโดนจีบว่ะ..เอ๊ะ จีบ= = “เอ่อ พี่ชื่อพริกแกงนะครับ อยู่ปีสองภาคเครื่องกล ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ แล้วน้องชื่ออะไร อยู่ถาปัตย์ใช่ไหม”ไอ้ผมยาวหน้าหวานมันมองมาที่เข็มเฟรชชี่บนไทด์ของไอ้เฟา
“อ่อครับ ผมชื่อเฟา อยู่ไอดี”มันบอกแบบงงๆ
“แนะนำกันเสร็จแล้วใช่ไหมครับ ผมจะได้พาเพื่อนผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”ผมเข้ามาบังไอ้เฟาไว้อย่างไร้มารยาท..งานนี้ สงสัยต้องแผนบีจุดสอง
ไม่รอให้มันได้พูดเสวนาโต้ตอบกันต่อ ผมก็รีบจูงมือไอ้เฟาเดินออกมา แต่ยังไม่ทันจะได้ออกจากโรงอาหาร บุรุษเพศผิวพรรณสดใสหน้าหวานแต่สภาพแม่งเซอร์ ก็ได้มาขวางหน้าผมไว้ ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ใจผมเต้นระรัว...
ตึกตัก
ตึกตัก
ตึกตัก
ตึกตัก
ตึกตัก
“น้องเฟา...”ไอ้เฟาแง้มหน้าออกมาเพื่อสบตาคนเรียก “พี่ขอเบอร์น้องเฟาได้ไหมครับ”
*****
คิดว่าไอ้พี่พริกแกงเผ็ดร้อนแบบไทยๆนั่นจะได้เบอร์ไอ้เฟาไปปะวะ...
“ทำไมมึงต้องไม่ยอมให้เบอร์กูกับพี่เขาวะ”ผมถอนหายใจ เมื่อไอ้เฟาถามเป็นรอบที่สาม
“ก็กูพยายามให้มันเข้าใจว่ากูชอบมึงไง มันได้ทุ่มทุนจีบมึงเยอะๆจนไม่มีเวลาไปดราม่าให้ไอ้เฮียมาปลอบ”ผมอธิบาย
“อ่อ...แล้วนี่กูไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับผัวมึงแล้วใช่ไหม”ไอ้เฟากลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงมัน ส่วนผมก็ได้แต่ยืนมองอย่างสมเพส
“ไม่ต้อง ตอนนี้แผนเราเปลี่ยนแล้ว”ไอ้เฟาลุกขึ้นมาฟังอย่างตั้งใจทันที...ตอนเรียนทำไมมึงไม่กระตือรือร้นแบบนี้บ้าง “ตอนนี้เหยื่อชอบมึงไม่ได้ชอบกู เราก็แค่เปลี่ยนบทจากกูเป็นมึงแทน... เอาล่ะ เอาเครื่องมือลงทัณฑ์นัมเบอร์วันออกมา”ไอเฟาเอี้ยวตัวไปหยิบถุงเซเว่น ก่อนจะหยิบโอรีโอ้ออกมา
“โอรีโอ้นี่มันโหดตรงไหนวะ”ไอ้เฟาถาม ผมก็ได้แต่ยกยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งบนเตียงกับไอ้เฟา ผมแกะซองโอรีโอ้อย่างเบามือ แล้วเทใส่จานที่เตรียมไว้ ก่อนจะค่อยๆเอามีดทาเนยเลาะเนื้อครีมสีขาวออก
เมื่อโอรีโอ้ครึ่งหนึ่งโดนเลาะเนยออกแล้ว ผมก็หยิบอุปกรณ์ต่อไปออกมา...คอลเกต ฟันไม่ผุอยู่แล้ว
ฝันไม่ผุ...แต่ท้องมึงทะลุแน่ไอ้สาสสสสส
“โอ๊ะ!!”ไอ้เฟาเผลอหลุดเสียงเมื่อผมปาดเนื้อยาสีฟันสีขาวลงไปบนแผ่นบิกิต มันเรียกว่าบิตกิตปะวะ อิแผ่นสีดำที่ประกบกับครีมอ่ะ“ครีมที่เลาะออก กูกินได้ปะ”ไอ้สาส ช่วยตื่นเต้นกะกูหน่อยเหอะ
“เอาล่ะนัมเบอร์วันเสร็จแล้ว”ผมยัดโอรีโอ้ลงถุงตามเดิม โดยเรียงสลับชิ้นปกติกับชิ้นพิเศษ “มึงก็เปิดถุงแบบนี้ แล้วก็ยื่นชิ้นแรกให้มัน ชิ้นที่สองมึงก็แดกเอง แกะทางยับๆนี่ล่ะ”พูดจบผมเอาเครื่องซีนพลาสติกซีนปิดถุงอย่าบรรจง
“เราทำไปทำไมวะ”ไอ้เฟาถามด้วยนัยน์ตาบ๊องแบ๊ว
“เพื่อความสะใจ”
“อ่อ”แล้วไอ้เฟาก็กลับไปแดกครีมที่เลาะออกมาต่อ
“ต่อไปเอานัมเบอร์ทรีออกมา”ไอ้เฟาหยิบขวดน้ำคริสตัลกับเกลือออกมาจากถุงเซเว่นแล้วยื่นให้ผม
ผมแกะสลิ้งกับเข้มออกจากซอง ก่อนจะนำทั้งสองส่วนมาประกอบร่างแล้วจิ้มเข้าไปที่มุมคอขวด แล้วค่อยๆถ่ายน้ำออกมาใส่ชามที่เตรียมไว้ เวลาผ่านไปนานพอสมควรน้ำก็เกือบหมดขวด ผมหยิบกระปุกเกลือที่หยิบติดมือมาจากครัวบ้านไอ้เฟา
เกล็ดเกลือสีขาวละเอียดถูกเทลงในชามน้ำจนเกือบหมดขวด ผมใช้ช้อนคนๆ ก่อนจะตักขึ้นชิม
“แค่กๆๆ”ไตกูเกือบวาย
เมื่อเทสต์รสชาติเสร็จ ผมก็ดูดน้ำเกลือจนเต็มสลิ้งแล้วฉีดกลับเข้ารูเดิมของขวด เวลาเนิ่นนานหมดไปกับการถ่ายน้ำเกลือใส่ขวด ไอ้เฟานั่งดูอย่างตั้งใจ ก่อนจะพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ
“กูว่ามันขุ่นกว่าน้ำปกตินะ พี่เขาจะไม่ดูออกหรอ”เออ จริงของมัน
“งั้นเดี๋ยวเอาไปฝากแช่ที่ห้องคณะ ให้ไอน้ำเกาะจะได้ดูไม่ออก”ไอ้เฟาพยักหน้าแล้วยิ้ม...มันคงดีใจที่อยางน้อยมันก็มีประโยชน์กับการคิดแผนเลวๆของผม
“ถ้ามึงคิดงานไวได้เท่ากับคิดเชี่ยอะไรแบบนี้นะ...ชีวิตมึงเจริญไปนานล่ะ”ถ้าให้เจริญเร็วที่สุด...คือเลิกคบมึงแหละไอ้เตี้ย
อยากพูดแบบนั้นนะ...แต่กูกลัวโดนทิ้ง
ดังนั้นเงียบไปก่อน
“เอานัมเบอร์ทูออกมาเลยมึง”ไอ้เฟาส่งเปปซี่ขวดพลาสติกมาให้ผม
กรรมวิธีก็คล้ายๆนัมเบอร์ทรีแหละครับ แค่เปลี่ยนสิ่งที่ใส่เป็น...น้ำปลา
หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หกโมงครึ่งม๊าไอ้เฟาก็มาตามผมสองคนลงไปกินข้าว ลงมาข้างล่างเฮียเฟยพี่ไอ้เฟาก็นั่งหน้ามึนรออยู่แล้ว ผมยกมือไหว้เตี่ยไอ้เฟาอย่างมารยาทงามก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ไม้สักสลักลายมังกรไว้อย่างวิจิตพิสดาร
“ตึกจ๋า”ไอ้เฟาเรียกพี่มันเสียงหวานพร้อมทำหน้าอ้อนๆ “วันนี้ได้ซื้อข้าวเกรียบปากหม้อมาให้ปะ”เจอหน้าพี่มันปุ๊บก็ทวงหาของกินปั๊บ
“ซื้อ อยู่ในตู้เย็น”เฮียเฟยตอบเสียงเรียบใต้ตาคล้ำ...ท่าจะไม่ได้นอนมาหลายคืน “อิเตี้ย มึงจะไปไหน”เสียงติดจะดุดังขึ้นเมื่อเห็นไอ้เฟากำลังวิ่งร่าเริงไปทางครัว “กินข้าวก่อน...แล้วถ้าพูดไม่ฟังที่หลังกูจะไม่ซื้ออะไรมาให้อีก”สิ้นเสียงประกาศิตไอ้เฟาก็เดินหางลู่คอตกกลับมานั่ง
ไอ้เฟามันเป็นลูกคนเล็กก็งี้แหละพ่อแม่ตามใจ ก็มีแต่เฮียเฟยนี่แหละที่กล้าดุมัน ถึงจะดุยังไง ผมก็เห็นตามใจแม่งอยู่ดี แล้วดูสรรพนามที่มันเรียกกันดิ คิขุ(ตรงไหน)ชิบหาย พี่ตึกกับน้องเตี้ย
แต่จะว่าไปก็สมตัวมันอยู่นะ เฮียตึกนี่ก็ไม่รู้มันจะสูงไปเพื่อใคร ...สูงเกิน
“อาม๊า ไหงวันนี้กับข้าวจืดงี้อ่า”ไอ้เฟาโวยวายเมื่อกับผัดผักถูกส่งเข้าปากมัน
“ก็เกลือกับน้ำปลาน่ะสิไม่รู้ไปไหน เพิ่งซื้อมาเมื่อวานแท้ๆ อย่าให้รู้นะว่าใครหยิบไปแล้วไม่เก็บที่ จะตีให้มือแตกเชียว”สิ้นเสียงประกาศิตของนางพญาของบ้าน ผมกับไอ้เฟาก็ลืมกระซวกข้าวกันอย่างไวเพื่อจะได้รีบขึ้นไปทำลายหลักฐาน
...แม่งกูก็เสือกวางขวดน้ำปลากับกระปุกเกลือไว้ซะหน้าประตูเลยแสส...
----
คลานมา ฉันเหนื่อย ฉันท้อ ฉันเตรียมแลบไว้ล่ะฉันไปธุระ เมทแลบฉันก็ทำบีกเกอร์ตกแตก ยากูกระจาย...กูจะรีบมาเตรียมแต่เช้าไปเพื่อครายยยยยยยยยยยย
รู้สึกเหมือนหนังคนล่ะม้วน น้องบลูฟื้นตัวไวจัด ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้มันไม่ใช่นิยายดราม่าอ่ะ คุณเขียดเลยไม่ค่อยอยากลงดีเทลตอนดราม่าเท่าไหร่
คืออารมณ์แบบอยากมีให้ครบรส แต่ไม่อยากเสียจุดยืนไรประมาณเน้
ดังนั้นใครที่กลัวดราม่า อยากบอกว่ากลัวไปเหนื่อยเปล่า หน่วงสุดคือประมาณแค่ตอนที่แล้วอ่ะ
พริกแกงเป็นตัวเอกอีกเรื่องอ่ะ (จริงๆมันน่ารักนะเว่ย พี่พริกแกงเนี่ย)
ปล.คนแรกกับคนสุดท้ายมันไม่เป็นต้องเป็นคนเดียวกันหรอกน๊า คุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.2 ช่วยกันดันน๊า(ตอนนี้ทุกคนให้ความร่วมมือกันดีแล้ว) อย่าทิ้งกันไปไหนน๊า
(ไม่งั้นชั้นจะหนีไปชุมนุม)
ตอบคอมเม้นหรรษา
yymomo :รู้ว่าแถวนี้โหด เลยไม่กล้าเอาเฮียออกมา
ketddy:ลุงกะพี่น่ารักใช่ปะล่ะเจ้
ส่วนบลู มันไม่เหลือเคล้าคนน่าสงสารล่ะเจ้
raluf: ถ้าคุณเขียดเป็นอิเฮีย ไม่กล้าออกจากบ้านล่ะ กลัวโดนดัก
ส่วนน้องบลูต้องรอดูต่อไปจ้า...เฟาๆนี่โนคอมเม้น
NUTSANAN : เฮียนี่ต้องรอลุ้นต่อไป
ส่วนน้องบลูมันก็เยอะจริงค่ะ ขนาดมันยังเกลียดตัวเองเลย พริกแกงเป็นเพื่อนเฮียปั้นจ้า เป็นนายเอกอีกเรื่องด้วย(โฆษณาไปในตัว)
sukaz :ฮืออออ
งานเยอะเหมือนกันเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คนงานหนักเน่ะ
ว่างแล้วอย่าลืมกลับมาน๊า
haru1111 : เป้นพี่พี่ไม่เลิกอย่างเดียวหลอกค่ะ ต่อยหน้าแม่งให้คว่ำด้วย
(ทำมาแล้ว
)
rije :เขียดก็ขัดใจตัวเองคร่า
ทำไมมีเวลาพิมพ์น้อยอย่างงี้
บลูมันไม่เล่นงานเฮียโดยตรงนี้ดิ ไม่สะใจเลยเนอะ
RenaBee:คุณเขียดก็โกรธมันค่ะ
(ได้ข่าวกูเขียนเอง)
ChiiCaLorz : .ให้มันเอามาปาดคอคุณเขียดหรอคะ
mild-dy:สนับสนุนความเห็นนี้ค่ะ
AGELA : สนับสนุนให้มีคนมาเคลมมันเหมือนกันค่ะพี่เมฆ
แมวเหมียว : นางกลับมาต๊องมันเหมือนเดิมล่ะค่ะ
...
lizzii : คันปากอยากเล่าน๊า(แต่เดี๋ยวไม่ลุ้น)
black-egoistic :อุต๊ะ รู้ได้ไง คุณเขียดดองมันมาชาติเศษล่ะนะ
ไม่รู้ตอนนี้เตรียมผ้าเช็ดหน้ามาเก้อเปล่า
kongxinya : ถ้าคิดไม่ซื่อ ถึงให้เนียนยังไงก็ดูออกค่ะเจ้ เฮียแม่งเล่นด้วยแหง(ยุ
) หนูก็เจอมากับตัวค่ะ หนูก็ชิ่งเหมือนกัน
สองวันแรกนี่มันจะเป็นจะตาย พอวันที่สามเท่านั้นล่ะเจ้ แม่งมีแฟนใหม่
หนูห่วงสุขภาพคนอ่านเลยไม่แจกมาม่าล่ะ
Hooh : ตอบที่ละข้อเนอะ คือคนเขียนแต่ล่ะคนก็จะมีแนวถนัด คุณเขียดไม่ใช่นักเขียนแนวดราม่า ถ้าไม่ซึ้งกินใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลก อีกอย่างเรื่องนี้มันมีจุดยืนของตัวเองอ่ะจ๊ะ น้องบลูมันพวกคิดบวก บางทีก็ไม่คิด (ทำนองว่าคิดไปไม่มีประโยชน์ ไรเง้) รอยข่วนนี่กะเก็บไว้เฉลยตอนท้ายอ่ะ(จริงๆมึงลืมก็บอกมา
) คุณเขียดอาจใส่อารมณ์ตัวเองลงไปทำให้บลูดูสาวไป เพราะประสบการณ์ตรง(แต่ต่างตรงที่บลูไม่ได้ชกหน้าเฮีย)
โอ้วดราม่า เดี๋ยวจ้างให้น้องมาเขียนแทนในพาร์ทเฮียล่ะกัน เขาทำไม่ได้อ่า
KaeM_PonG : ดักตบอิเฮีย
B52 : มันกลับมาต๊องล่ะค่ะ น้องฟื้นตัวไวเว่อร์
wikawee: ไปกระทืบด้วยค่ะ
ReiSei : หาให้ตอนสุดท้ายก็ทันค่ะพระเอกใหม่ เฮียปั้นก็แค่ความทรงจำช่วงหนึ่งไรงี้
moodyfairy : เธอคนนี้มาประสบการณ์ตรงตลอด
เบื่อเหมือนกันค่ะ ทำคอพับคออ่อน(อยากจะต่อยให้คว่ำ//นี่ก็อารมณ์รุนแรงเกิน) อุ๊ยใจเย็นนะ อย่าเพิ่งกลายร่างเป็นภัยสังคมไป
Oranges : ในโลกนี้ไม่มีเรื่องอะไรให้สมควรโกหกหรอกเนอะ แล้วก็การเผชิญหน้าบางทีมันก็ไม่ให้อะไรดีหรอก เพราะ ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา ความผิดเราเท่าเส้นผม ไรงี้(อิเขียดมันอินไปแล้ว)
บางทีมีความรักแค่อย่างเดียวมันก็ไปไม่รอด ดังนั้นเลิกเถอะ(กูอินอารายยยยย
)
บ๊ายบายโพ : ใช่ไหมค่ะ ไม่พร้อมจะคบ แล้วมึงมาจีบน้องบลูทำไม(คุณเขียดอินหนัก หลังจากตอบคอมเม้นมาเรื่อยๆ
)
fonny1987 : ไปด้วยคนค่ะ
puppyluv : งื้อออออ เดะให้น้องกระโดดก้านคอ
อายทำไม :ชูนิ้วนางข้างซ้ายให้เฮียปั้น
p.spring : บางทีคนเราก็ทำอะไรโดยมองแค่แง่ของตัวเองค่ะ ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา เหมือนเฮีย ตอนแรกๆก็เหมือนเด็กเห่อของเล่นน่ะค่ะ พอเล่นไปนานๆมันก็เบื่อก็เริ่มไม่ทะนุทะนอมเหมือนตอนแรกๆ เรื่องพระเอกอันนี้อาจมีเซอร์ไพรส์
KIMKUNG : ตอนนี้สงสารมันไม่ลงค่ะ
@Lucifer_Prince@ : อย่าว่าพริกแกงน๊า จริงๆมันน่ารักมากนะเออ อิเฮียเอาชื่อมันมาอ้าง...อุ๊บ
Lily teddy : เป็นคำที่คุณเขียดเคยเจอ และลืมไม่ลงเลยค่ะ ยิ่งตอนนี้ยิ่งสงสารไม่ลงหนักเลยสิคะ
honey honey drop : ไม่ได้แกล้งอ่ะแอ้ม รอบนี้
(มากกว่า
)
^^KENTA^^ :แอร๊ย เขิน ขอบคุณมากค่ะที่ชอบ (หัวใจฟูฟ่อง)
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 819962 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก