มาล่ะน๊า เย่
สิ่งแรกที่ผมทำเมื่อเข้าห้องมาคือ รีบหยิบข้าวกล่องอีซี่โกลด์ออกมาจากตู้เย็น ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่ามันมีอาหารแบบไหนอยู่ในกล่อง หิวชิบหาย น้ำย่อย ย่อยเครื่องในกูหมดแล้วมั้งป่านนี้ อุส่าไม่กินข้าวมา เพื่อรีบกลับมาคุยโทรศัพท์กับมัน แล้วดูมันเซ่ ดูสิ่งที่มันทำกับผม...โมโหเว่ย
ยัดข้าวกล่องเข้าไมโครเวฟเสร็จผมก็เสด็จไปอาบน้ำ มองดูหุ่นตัวเองผ่านกระจก ผอมลงไปหน่อย แต่โทรมลงไปเยอะ มันไม่อยู่แอบรู้สึกเหงา หรือผมจะชินที่มีมันอยู่ด้วย แต่เมื่อก่อนผมก็อยู่ได้นี่หน่า ช่างแม่ง อยู่คนเดียวใช่ว่าจะตายห่าซะเมื่อไหร่
“แม่งเอ๊ย!!!”ผมปาโหลแก้วใส่เกลือขัดผิวเต็มแรง “โอ้ยยย”ผมร้อง เมื่ออิโหลเหี้ยเสือกจองเวรจองกรรมกระเด็นมาบาดขากับมือผมอีก
อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมา ส่วนโหลเนรคุณ(เสือกกระเด็นมาทำร้ายกู)ที่แตกกระจายไปนั้น ปล่อยมันไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาเก็บซากทีหลัง กินข้าวหมดไปสองกล่อง ผมก็แปรงฟัน เตรียมนอน
ล้มตัวลงนอน ผมยังไม่ค่อยง่วง คิดเรื่องเก่าๆวนซ้ำไปซ้ำมา ผมพยายามจะทำให้ไอ้เฮียมารักเพราะแผนปัญญาอ่อนๆ จนวันหนึ่งผมพลาด ปล่อยเลยตามเลย ทั้งตัวและใจ หรือนี่มันจะเป็นแผนเอาคืนกันวะ เหอะๆๆ จะมาทำให้เขารัก เสือกรักเขาก่อน น่าสมเพสชิบหายเลยว่ะไอ้บลู
‘ถึงตอนนั้นก็เจ็บจียนตายแล้ว’คำพูดพี่ดิวดังก้องในโสตประสาท
“เว่อว่ะพี่”ผมยิ้มแล้วก็หัวเราะเบาๆ
แม่งอยากจะหัวเราะ เจ็บจริง แต่ไม่รู้ถึงเจียนตายไหม เพราะกูเองก็ไม่เคยตาย ไม่อยากด้วย ไม่พร้อม รู้สึกตาร้อนผ่าวไปหมด น้ำเหี้ยไรเปียกๆหน้าวะ อ๋อน้ำตากูเอง ผมข่มตานอน อยากให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเมื่อก่อน ก่อนที่ผมจะเข้าชมรม ก่อนที่ผม ...จะรักมัน
ได้ไหมวะ อะไรนะ มีคนบอกว่าไม่ได้...เออ!!!
“กูรักมึงแล้วพอใจยัง ไอ้เฮีย ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไอ้ได้แล้วทิ้ง ไอ้ ไอ้ ไอ้หน้าคารารวย คนมาจีบกูตั้งเยอะ ไม่เสียดายกูเลยใช่ไหมห๊ะ!!!”ผมตะโกนสุดเสียง ก่อนจะนอนหลับตาอย่างหมดแรง
“อื้อออออ”ผมพลิกตัวออกจากอ้อมกอดของใครบางคน...อ้อมกอด
ผมเบิกตาโพลง มองไปที่คนตรงหน้า ไอ้หน้าแบบนี้ ปากแบบนี้ จมูกแบบนี้ ไอ้เฮีย!!... ผมเอามือทาบอกแบนๆของตัวเอง ทำไมหัวใจมันเต้นรัวแบบนี้วะ ทำไมต้องดีใจขนาดนี้ด้วยวะ
ว่าแต่ มึงกลับมาเร็วไปไหม คนอ่านเขายังไม่ทันดราม่าเลยนะเฮ้ย แต่กลับมาแบบนี้ก็ดีเนอะ แค่มันหายไปแปปเดียวผมยังปวดแทบขาดใจ นี่ตกลงผมรักมันแล้วจริงดิ จะว่าไปกูนี่ก็ใจง่ายดีเนอะ
ผมขยับตัวเอาหัวซุกกับอกเฮียปั้น เสียงหายใจเป็นปกติ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆครับ ว่าทำไมแค่นอนเอาหัวซุกอกมันเนี่ย ผมถึงมีความสุขขนาดนี้...รู้สึกอยากจะยิ้มทั้งวันเลย
“อ่อยหรอ”เสียงทุ่มแหบพร่าเพราะเพิ่งตื่นเอ่ยขึ้น ผมเงยหน้ามอง กระพริบตาปริบๆ ก่อนจะตอบไปอย่างมียางอายว่า...
“เออ..อ่อย”ถุย!! มันมียางอายตรงไหนฟะ
“อืม”มันมองหน้าผมแล้วก็หลับต่อ อะไรของมึงฟะห๊ะ กูตอนตื่นนอนออกจะเซ็กซี่น่ารักเทียบเท่าอั้มภัชราภาผสมกับแทยอนเลยนะเฮ้ย “โอ๊ย”มันร้อง เมื่อเจอผมฮุกซ้ายเข้าท้อง
สปริงตัวลุกจากเตียง เดินงงๆเข้าไปในห้องน้ำ ผมยืนฉี่อย่างมีความสุข ก่อนจะใส่กางกางให้เรียบร้อย แต่ก่อนที่ผมจะได้กลับไปนอนต่อให้สาแก่ใจ ผมก็แทบหัวใจวายตายเมื่อหันไปเจอภาพเงาสะท้อนหนังหน้าตัวเองในกระจก... ไอ้หน้าเอเลี่ยนนี่มันใคร!!
“ถึงว่า...”ทำไมวันนี้ถึงอ่อยไม่ขึ้น
ผมจิ้มเปลือกตาบวมๆของตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจล้างหน้าแปรงฟัน แล้วค่อยออกมาจากห้องน้ำ เปิดไวโอเข้าอากู๋ เซิร์ทหาวิธีแก้ปัญหาตาบวมจากการร้องไห้ แตงกวาโปะหรอ แดกไปหมดแล้ว ดังนั้นตัดไป ถุงชา ไม่กินชาเว่ย ตัดไป ผ้าชุบน้ำเย็น อันนี้เข้าท่า
แต่เดี๋ยวนะเหมือนคิดอะไรได้ ไม่สนกูนักใช่ไหมึง ผมเซิร์ทลงไปโต้งว่า อ่อยสามี ลองเลื่อนดูไปเรื่อย เนียนข้าไปกอดจูบหรอ แบบนั้นมันไม่บรรลุเป้าหมายสูงสุดดิ ต้องให้มันเป็นคนเริ่มไม่ใช่ผม ลองหาไปเรื่อยๆ อันนี้ฮา ใส่ sexy lingerie ถูบ้าน กูจะไปหาที่ไหนมาใส่วะ ผมว่าช่างแม่งมันเหอะเรื่องอ่อย นอนดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมปิดโน้ตบุคเสร็จ ก็เดินไปเปิดลิ้นชัก หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กออกมา
จากนั้นผมก็เดินไปที่ตู้เย็น หยิบคริสตัลออกมาแล้วเทไปบนผ้า อ้าวเชี่ย น้ำหกเต็มพื้นเลย แต่ช่างแม่ง เพราะตามที่เรียนวิทยาศาสตร์พื้นฐานของเหลวมันจะระเหยเป็นไอใช่ปะวะ ดังนั้นน้ำเป็นของเหลว เดี๋ยวมันก็ระเหยเป็นไอ ดังนั้นไม่ต้องเช็ด...ผมเก็บขวดคริสตัลกลับเข้าไปในตู้เย็น เดินกลับไปที่เตียง ทิ้งตัวนอน แล้วเอาผ้าที่เปียกซก โปะหน้าตัวเอง
แต่นอนไปสักพัก ผมก็รู้สึกสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง... ฮึก หายใจไม่ออก เชี่ยล่ะผีอำ เฮียช่วยกูด้วย
“เฮีย แค่กๆๆ”อ้าวชิบหายสำลักน้ำที่ผ้าขนหนู
“เฮ้ย! ทำอะไรของมึงเนี่ย”ไอ้เฮียดึงผ้าที่เปียกซกออกจากหน้าผม “จะฆ่าตัวตายรึไง”มันถามคิ้วขมวด “กูแค่ง่วง มึงนี่ก็คิดมาก”เดี๋ยวก่อนนะใครฆ่าตัวตาย... แล้วนี่มึงคิดว่ากูฆ่าตัวตายเพราะมึงไม่สนใจหรอห๊ะ!
“แค่กๆ ไม่ได้ฆ่าตัวตาย กูตาบวม”ผมชี้ที่ตาผม มันก็หัวเราะ แล้วก็พับผ้าให้พอดี จากนั้นก็ว่างลงบนเปลือกตาผม
“แล้วทำไมตาบวม”มันถาม
“ร้องไห้”
“แล้วทำไมร้องไห้”ผมไม่ตอบครับ “เพราะกูหรอ”ผมเชิดหน้าไปทางอื่น “คิดว่ากูทิ้งมึงว่างั้น”ผมก็ยังไม่ตอบ แต่ขอยอมรับว่ากูคิดแบบนั้นจริงๆ “ทิ้งไป แล้วกูจะไปหาได้ที่ไหนวะ...”ฟังแล้วผมก็เผลอยิ้มออกมา “เมียโง่ๆแบบมึงเนี่ย หาไม่ได้แล้ว”หุบยิ้มเลยครับ... ไอ้เชี่ย แบบกูเขาไม่เรียกว่าโง่เว้ย เขาเรียกว่าไร้เดียงสา อินโนเซ้นท์น่ะเข้าใจไหม
“อื้อออ”ผมครางประท้วงในลำคอ เมื่อคนที่พล่ามยาวจุ๊บมาที่ปากผมแบบเร็วๆ "แล้วทำไมต้องเก็บเสื้อผ้าไปด้วย"
"แล้วทำไมต้องเก็บเสื้อผ้าไปด้วย"ผมกอดอก
"เอาไปให้แม่บ้านซัก แล้วเมื่อวานมันมีเรื่องปวดหัวนิดหน่อย ถ้าทำให้เสียใจไม่สบายใจ ก็ขอโทษ"พูดจบก็หอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่
“มัดจำไว้ก่อน กูไปล้างหน้าแปรงฟันแปป เดี๋ยวมาต่อ”ต่ออะไรอ่า เขิน แอร๊ยยยย
ไม่ใช่ล่ะๆ คิดแบบข้างบนก็จะดูแรดจนเกินงามไปเ เมื่อกี้ดีลีตออกไปจากเซลล์สมองเลยนะครับ เพราะคนเรียบร้อยๆแถมเป็นกุลบุรุษแบบผมมันต้อง... อุ๊ยต่ออะไรอ่ะ เค้าไม่เข้าใจเลย(พร้อมทำหน้าแบ๊ว)
เป็นอันเข้าใจกันถ้วนหน้าแล้วนะครับ ว่าผม...เรียบร้อยและอ่อยไม่เป็น แต่เดี๋ยวนะเสื้อผ้าปกติไปว่ะ ดึงขึ้นมาโชว์ยันหัวนมแม่งเลย กางเกงบ็อกเซอร์ก็ถกขึ้นมาโชว์ขาอ่อนอีกหน่อย เอาล่ะขั้นต่อไปนอนรอ
ปล.เค้าอ่อยไม่เป็นจริงๆนะตัว
เสียงประตูห้องน้ำถูกปิดออก ผมแกล้งหลับอย่างแนบเนียน ไอ้เฮียเดินเข้ามใกล้ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนเตียง
“ไหน ตาหายบวมยัง”ผ้าที่ถูกโปะไว้ถูกดึงออกไป “หลับจริงปะเนี่ย”ผมยังคงหลับต่อไป
ผมยังคงรวบรวมสติแล้วสะกดจิตตัวเองว่ากูหลับอยู่ แต่ดูเหมือนไอ้วิชาสะกดจิตผมจะใช้ไม่ได้ผลซะแล้วว่ะ เมื่อไอ้เฮียมันเริ่มลูบไล้ตัวผม ก่อนจะหายใจรดซอกคอ ไม่ไหวล่ะจั๊กเดี๋ยม
“ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะชักดิ้นชักงอ เมื่อเฮียปั้นเริ่มเอานิ้วจิ้มเอวผม
“หลับไม่ใช่หรอ หลับไม่ใช่หรอ”ไอ้เฮียมันพูดแล้วก็แอบหัวเราะครับ
“โอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆ กร๊ากกกก ยอมแล้วๆ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้เฮียมันยังไม่หยุดครับ โอ๊ย พอเหอะ หัวใจกูจะวายตายห่าละ
“ยอมจริงเปล่า”มันถาม แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเอวผมอยู่ดี
“ฮ่าๆๆๆ โอ๊ย จริงๆ ฮ่าๆๆๆ กร๊ากกก เฮ้ออ”ผมหอบหายใจรัวเมื่อเฮียปั้นเลิกจี้เอวผมแล้ว “โห อ่อยปะเนี่ย”ผมแซวเฮียปั้น เมื่อตอนนี้มันที่นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวปิดท่อนล่างกำลังเท้าแขนคร่อมตัวผมไว้อย่างล่อแหลม
“ว่าแต่พี่ แล้วนี่ อ่อยหรอ”มันยิ้มยั่ว(ตีน)แต่ผมยังคงตีหน้าแบ๊ว
“เปล่าอ่อย”ผมตอบ “แต่ยั่ว”เฮียปั้นหัวเราะลั่น ก่อนจะก้มลงซุกซอกคอผม
“พอล่ะ มีเรียนเช้า”อ้าวไอ้เชี่ย มาให้อยากแล้วจากไป เอ๊ย ไม่ใช่
“หรอ”ผมตอบแบบมึนๆ อะไรวะ อารมณ์กูกำลังมาเชียว
ไอ้เฮียปั้นยิ้ม ก่อนจะผละไปแต่งตัว ผมก็นั่งพิงหัวเตียงมองมันไปสักพักมันก็แต่งตัวเสร็จ หยิบชีท ใส่รองเท้า เตรียมจะออกไปเรียน ผมกลิ้งลงจากเตียง วิ่งไปกระโดดขึ้นหลังไอ้คนที่กำลังเผลอ
“เฮ้ย!”
“กลับกี่โมง”ผมถาม จะว่าไปประโยคแม่งทะแม่งๆ ฟังดูเหมือนกูเป็นภรรเมียที่รอสามีกลับบ้านยังไงชอบกล
“บ่ายสาม”ผมทิ้งตัวลงจากหลังมัน “แล้วนี่ไม่มีเรียนรึไง”
“อาจารย์งดคลาส วันนี้ว่าง”ผมตอบ “ตอนเย็นไปเดินเที่ยวกันปะ”
“ที่ไหน”ผมส่ายหัวเป็นเชิงว่ายังไม่ได้คิด มันก็พยักหน้า ทำท่าจะออกไป แต่ผมก็กระตุกแขนมันไหวก่อน “อะ อื้อ”ผมพุ่งตัวจูบมัน ตอนแรกผมก็กะแค่จุ๊บปากมันแบบอ่อยๆ แต่ไอ้เชี่ยตรงหน้าผมนี่ดิ เสือกสอดลิ้นเข้ามา ไอ้สอดลิ้นก็พอเข้าใจ แต่ไอ้มือที่สอดเข้ามาในเสื้อกูเนี่ย...เพื่ออะไร!!
“อื้ออออ”ผมทุบอกมัน เมื่อเริ่มหายใจไม่ทัน
ไอ้เฮียยิ้มกริ่มอย่างกวนส้นตีน ทำให้ผมอดไม่ไหวที่จะงับคอมันสัก แต่ก่อนที่ผมจะได้งับเพื่อล้างแค้น ทำไมคอขาวๆของสามีที่รักถึงมีรอยเล็บวะ จะบอกว่าเล็บกูก็คงไม่ใช่ เพราะตั้งแต่มันออกจากโรงบาล ก็เพิ่งมีวันนี้แหละที่ผมได้คลุกวงใน
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้วิเคราะห์อะไรไปมากกว่านี้ ตัวผมก็โดนไอ้เฮียดึงไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงจนหมดสภาพ...อิห่า สภาพกูยังกะโดนรุมโทรม
“นี่ถ้ารู้ว่ามึงจะเป็นแบบนี้นะ แกล้งหนีกลับบ้านตั้งนานแล้ว”มันหอมแก้มผมอีกฟอด ก่อนจะหายออกจากห้อง ทิ้งให้ผมยืนตัวแข็ง(แต่อย่างอื่นไม่แข็ง)หน้าแดงอยู่คนเดียว
ไอ้เฮีย!! ไอ้เชี่ย มึงหลอกกูหรอ!!!!
กร๊าซซซซซซ(คลุ้มคลั่ง)
-------------------
มันเร็วมากไปไหมอ่ะ
มาแล้วนะจ๊ะ
แหม ได้ม่าตั้ง 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .... นิ้วไม่พอ เอาเป็นว่าหลายบันทัด อิเขียดก็แอบปริ่มล่ะ
นิยายกูมีมาม่า(ตรงไหน)ล่ะเย่
ช่วยกันดันด้วยน๊าที่ร้ากกกกกก จิบิๆๆๆ
ตอบคอมเม้น
raluf
-คู่นี้แลหย่ากันยากอ่ะค่ะ
อายทำไม
-กรี๊ดด้วย น้องคุณเต็มเลย เย่ๆๆๆ ได้ข่าวขึ้นท๊อปด้วยใช่ไหม
ดีใจด้วยน๊าน้องร้ากกกก :กอด1:กรี๊ดดดดดด
คลั่งเคิ้งไร ไม่มี๊ไม่มี ฮ่าๆๆๆๆๆ
black-egoistic
-มันเป็นกรรมที่มันเกิดมาหล่อค่ะ
ฮ่าๆๆๆ
เฮียมันแค่อารมณ์เปลี่ยวเฉยๆค่ะ
RenaBee
-ง้อแล้วค่ะ คุๆๆ
kongxinya
-มาม่าไรคะ ไม่มี๊ไม่มี เสียสุขภาพเนอะ
กอดคุณหญิงพี่คืนแรงๆด้วยความคิดถึง
เฮียมันอารมณ์เปลี่ยวเฉยๆค่ะ ไม่มีรายยยย
moodyfairy
-ขอโทษษษษษษษษษษษษษ
เขียดสมองกระทบกระเทือน แต่งหลายเรื่องล่ะมึน แอร๊กกกกกก
ประเด็นอิเฮียนางไม่ได้สนเรื่องนั้นเลยอ่ะที่รั :jul3:ก อิบลูคิดไปเอง=[]=
ยกโทษให้เค้าน๊า คิดถึงนะจิบิ
fonny1987
-แหง่ะ หน้าเฮียออกจะเต่งตึง
lizzii
-เฮียเอาผ้าไปส่งซักค่ะ
yymomo
-ใจเย็นๆ(ส่งฮอลล์ชู้ตเตอร์ปายยยย) เฮียมันไม่ได้งอนนะ แต่มันมีปัญหาเรื่องอื่น(ที่ใหญ่กว่า)เข้ามานะ
4559
-น้องบลูมันยอมถวายตัวเป็นการง้อเรียบร้อยล่ะค่ะ
@Lucifer_Prince@
-แอร๊ยยย มองโลกในแง่ดีมากค่ะ จุ๊บสองที
แมวเหมียว
-อุต๊ะ กลับมาคราวนี้ ทำไมคนอ่านโหดกันแท้
honey honey drop
-เดี๋ยวส่งให้ไปง้อกันบนเตียง
อุคริๆๆ
puppyluv
-ขอยาคูลล์เพียวๆได้ไหมเพ่
ให้มันปิ๋วไปเห้อ ฮ่าๆๆๆๆ
ตามคำขอเคอะที่รัก เดี๋ยวจัดหลายๆดอก อุกรี๊ดดดด
yongsulewa
-น้องบลูสู้สุดใจค่ะ
smileland
-เฮียไม่แปลกหลอกค่ะ อิเขียดนี่แหละที่แปลก สมองรวน(ตึกๆ ครื้ดๆ แค่กๆ แซ่กๆ//เสียงสมองใกล้พัง) เห็นความเห็นนี้ ล่ะไม่กล้าดองเลย
ต่อแล้วนะค้าา
พลอยสวย
-ก็แหม กลัวหิวกันง่า เลยต้มมาม่าแจก
ronlbb
-เฮียงอน แต่บลูก็รักน๊า
mild-dy
-เฮียไม่ได้งอนค่ะ อิบลูมันตื่นตูม
จิ้มคืน จึ้กๆ
v
v
v
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 820027 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก