ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง?
เมื่อ1.ผมค้นผมว่าไอ้โง่ที่ตัวเองมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าไม่น่าจะถูกตัวผู้ตัวไหนคาบไปแดกได้(เนื่องจากมันไม่มีท่าทีว่าจะสนใจในบุรุษเพศเลยสักนิด) กลับแอบคิดอะไรกับเพื่อนสนิทตัวเองซึ่งเป็นตัวผู้(เช่นเดียวกับตัวมัน)
2. ตั้งแต่พบกับมันผมใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการกันผู้หญิง(ไม่ให้เข้าใกล้มัน)
3. ผมเริ่มมั่นใจว่าผมรู้สึกกับมันมากกว่าคำว่าชอบหรือถูกใจ
4. มันนอนเมาแดดิ้นอยู่ตรงหน้าผม
5. ผมอยากจูบมัน
6. ผมอยากกอดมัน
7. แต่มันไม่ได้รักผม และผมก็ไม่อยากฝืนใจใคร (คุณเขียดเคี๊ยกๆ:ปั้นเคอะ เจ้ว่านะ แทนที่หนูจะเอาเวลามาสาธยายนิยายรักบทโศกา อันซึ่งนำมาสู่บทรักต้องห้ามนั้น… จะปล้ำก็ปล้ำเลย อย่ามาพิรี้พิไรยึกยักน่ารำคาญเว้ย) (ปั้น:หล่อนเป็นใคร?) (คุณเขียด:คนเขียนเรื่องนี้อ่ะเคอะ) (ปั้น:อ๋อ มึงนี่เองเรอะ ที่เขียนให้กูไม่สมหวังซะที เห็นแล้วมันหมันไส้นัก/อั่ก(พร้อมกระโดดถีบอิเขียด)
(หยุดความไร้สาระของคุณเขียดเอาไว้แต่เท่านั้นก่อน)
ผม ยังจำช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดเรียนได้ดี ตอนนั้นเป็นช่วงเช้าที่น้องใหม่เริ่มโผล่มารวมที่หอประชุมใหญ่เพื่อปฐมนิเทศ และ เริ่มเข้าสู่การพบปะพี่ๆที่คณะในช่วงบ่าย
ผมถูกเหี้ยคิวลากมาคุมน้อง(ข้ออ้างชัดๆ พวกแม่งอยากมาหลีน้องน่ารักๆ) คณะวิศวกรรมประกอบไปด้วยพวกตัวผู้ไปกว่า70เปอร์เซ็นอยู่แล้ว ซึ่งไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายผมก็ไม่ได้จะใส่ใจอะไรมากมายนักหรอก เพราะผมตอนนั้นคิดแค่เรื่องเรียนกับคาราเต้(คุณเขียด:การ์ตูนญี่ปุ่นสัสๆ มึงเป็นทาคาระไทยแลนด์เรอะไง)
มอง น้องตัวเองแล้วปวดกบาล ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็ดูกวนส้งตีนกันไปหมด ผมเลยทิ้งพวกหนังหน้ายากูซ่าแหกคุกไว้ให้ไอ้คิว แล้วเข้าสู่เอกเทศที่มีแต่พวกทำตัวแปลกอย่างพวกสถาปัตย์
“อ้าว ไอ้ปั้น มึงแสลนมาทำอะไรคณะกูวะ จะมาเหล่รุ่นน้องกูล่ะซี้ ขอบอกไว้ก่อนปีนี้lสาขากูมีผู้หญิงสี่คน และกูก็จองหมดแล้ว”ผมมองหน้าพี่โฟมที่พูดอะไรไม่เกรงใจไอ้คนที่ทำหน้าถมึงทึงอยู่ข้างหลัง “เป็นอินเดียเมีย4เว้ย ฮ่าๆๆ”เอ่อ แต่ผัวมึงอ่ะสีหน้าเหมือนจะฆ่ามึงให้ตายเลยนะฮับ
“อ้าวหรอ งั้นพี่พอแนะนำผู้ชายให้ได้ไหมล่ะ”ผมถามหน้าตาย คือแบบว่ากูคิดบทสนทนาไม่ออกจริงๆ
“โอโห ไม่ยักรู้ มึงก็นิยมแนวนี้.... เดี๋ยวนี้ผู้ชายมันเป็น อะไรกันวะ ชอบแดกกันเอง”มึงก็เป็นหนึ่งในพวกแด๊กกันเองไม่ใช่เรอะ
“....”ผมตีหน้านิ่งสนิท
“มึงเห็นไอ้หัวน้ำตาลนั่นปะ”ผมพยายามมองหาไอ้หัวน้ำตาลที่ดูระรานตาไปหมด(น้ำตาลไหนวะ)เพราะพวกแม่งหัวน้ำตาลเกือบครึ่งคณะ “น้ำตาลอ่อน ที่นั่งแคะขี้มูก”
ผม มองไปที่ไอ้เด็กหน้าละอ่อนที่นั่งแคะขี้มูกแล้วเอาไปป้ายหัวเพื่อนที่นั่ง ข้างหน้า แต่พอไอ้คนนั่งข้างหน้ามันรู้ตัวก็หันว่าตบมันหัวทิ่ม แต่ไอ้ตัวดีมันก็ยังคงหัวเราะเอิ๊กอ๊าก สนุกสนาน จนขนาดไอ้คนโดนป้ายขี้มูกยังหัวเราะไปด้วย ไม่สิ ดูเหมือนรอบๆข้างมันก็หัวเราะไปด้วย ไม่เว้นแม้แต่พี่โฟม และไม่เว้นแม้แต่ตัวผมเอง
ถ้า เป็นผม ไม่ว่าจะเอาขี้มูกไปป้ายชาวบ้านหรือโดนเอาขี้มูกมาป้าย... รับรอง กูกระทืบยับ มีเรื่องแบบไม่ต้องเจรจาแน่ๆ เพราะผมเข้ากับคนไม่เก่งเป็นทุนเดิม แล้วแถมยังไอ้หน้าตากวนส้นตีนที่มีมาต้องแต่กำเนิดนี่อีก ศัตรูผมก็เลยค่อนข้างจะเยอะกว่ามิตร
“เป็นไง ค้างเลยล่ะซี้ หลานรหัสกูเอง ชื่อไอ้บลู”บลูมันแปลว่าเศร้า แต่ไหงไอ้บ้านี่มันยังกะคนที่อยู่ฝั่งตรงข้างกะคำว่าเศร้าเลยวะ
“ก็นะ สกปกดี”ผมพูดไปโดยที่ยิ้มไปอย่างลืมตัว
“โว๊ะ กูให้ดูหนังหน้าเว้ย หน้ามันออกจะน่ารัก เสือกไปเลือกดูที่ความสกปก มึงนี่มันพวกชอบมองจุดด้อยคนอื่นใช่มะ”ผมหัวเราะออกมาอย่างใจจริง(คือหน้าไม่กวนส้นตีนอ่ะ) จนแม้แต่พี่โฟมก็ดูจะอึ้งไปเหมือนกัน
“ไปดูน้องผมมั่งไหมล่ะ”
“โอ๊ะ สาววิศวะ”ไอ้พี่โฟมกระดี๊กระด๊าแล้วรีบเดินนำ(ผม)ไปที่คณะ(ผม) “เฮ้ย!!”ตกใจอย่างเห็นได้ชัด “นี่คณะมึงเปลี่ยนเป็นซุ้มโจรแล้วหรอวะ ไมบรรยากาศมันดูโฉดงี้วะ”พี่โฟมกระซิบกระซาบ
“ท้าทายดีออก ติดต่อให้เอาปะ”ผมยกยิ้ม
“เก็บไว้แดกเองเถอะไอ้ห่า สเปคกู สาวอักษรเว้ย”
“อ้าวหรอ นึกว่าหนุ่มถาปัตย์หนุ่มวิศวะหนุ่มบริหารซะอีก”ผมแซวหน้าตาย
“ค_ย”แล้วมันก็หนีกลับไปเลย
หมด กิจกรรมตอนเช้า ผมก็แว่บไปหาไอ้ปินบ่อยๆ(จริงๆมันเป็นข้ออ้าง) จนตอนนั้นใครๆกะหาว่าผมนั้นห่วงน้องเกิ๊น แต่จริงๆแล้วผมน่ะหนีไอ้ซุ้มโจรมาหาที่ผ่อนคลายตางหาก ผม เฝ้ามองไอ้บลูขี้มูกกรัง(เอะอะอะไรพี่แกแคะขี้มูกป้ายตลอด)มานานเท่าไหร่ก็ ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนเย็นมาแล้ว จนเริ่มปล่อยพวกปี1กลับ
ถึง ผมจะไม่ค่อยชอบเรื่องรักๆใคร่ๆ แต่ผมก็พอจะดูออก ว่ามีใครบ้างที่มันเข้ามาหาไอ้หน้าอ่อนเพื่อเป็นเพื่อน หรือเพื่อจีบมัน บลูกลับบ้านไปแล้ว ผมพาไอ้ปินมานั่งเล่นที่คณะสักพัก แล้วก็กลับบ้าน ทั้งที่มันก็เหมือนเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไป ที่ออกจะดูน่ารักมากกว่าหล่อที่สมัยนี้ก็มีออกเกลื่อน แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันพิเศษกว่าคนอื่นล่ะ อาจเป็นเพราะรอยยิ้มกับบุคคลิกกวนๆนั้นล่ะมั้ง ถึงทำให้มันพิเศษในสายตาผม... พิเศษงั้นหรอ
“พี่ซื้อขนมมาฝาก”ผมยื่นถุงขนมเค้กไปให้หนึ่งในผู้หญิงที่ชอบไอ้บลู
“ขะ ขอบคุณค่ะ”ถึงจะดูตกใจไปบ้าง แต่ก็ดูเขินอยู่
ผม ทำแบบนี้มาไม่รู้กี่คนแล้ว จีบไปเรื่อย จนตอนนี้ที่คณะเริ่มตราหน้าว่าผมเป็นไอ้หน้าม่อไปแล้ว แต่การจีบเป็นไปในกรณีผู้หญิงครับ ถ้าเป็นผู้ชายมันจะเป็นการหาเรื่องไว้ก่อน หาเรื่องแม่งหมดไม่ว่าตัวไหนที่เข้าไปยุ่งกับกลุ่มไอ้บลู แต่ก็ยังไม่มีใครสงสัยว่าผมกันท่า หวงก้าง หรืออะไรเลย เพราะทุกคนเข้าใจว่าผมหวงน้อง... หน้าตากูดูหวงน้องงั้นเชียวหรอ ไม่สิ หน้าอย่างเหี้ยปินมีไรให้กูหวงด้วยเร๊อะ
เหอะๆๆๆ นี่กูต้องจีบผู้หญิงไปแบบไม่มีเหตุไม่มีผลแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย....
“ขอโทษนะค่ะ ชมรมนี้มีปี1ที่ชื่อบลูบ้างไหมคะ”ผมหันไปมองสาวสวยที่ไม่ใช่นักศึกษามหาลัยผม ออกจะแต่งหน้าแต่งตาจัดจ้านมั่นใจเกินเหตุต่อให้สวยยังไงก็ไม่ไหว
“มี ทำไมหรอครับ”ถ้าเป็นชื่อคนอื่นผมคงตอบแค่มีกับไม่มี แต่นี่เป็นชื่อไอ้บลูผมเลยต้องสอดรู้ขึ้นอีกนิด
“หลินเป็นแฟนเก่าบลูน่ะค่ะ แล้วคืออยากจะกลับไปคบกับบลู อยากปรับความเข้าใจ ช่วยเรียกบลูให้หน่อยได้ไหมคะ”บอกกูหมดเปลือกเลยเว้ย
“อ่อ โทษทีนะครับ แต่ไอ้บลูไม่ได้มาซ้อมหรอก ไปกินข้าวกับแฟนมัน”สีหน้าเธอดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนจะร้องไห้ด้วย เอาวะ ถึงจะไม่ชอบบุคลิก แต่กูก็ต้องกันออกจากไอ้บลูให้ได้
แต่หลินเธอเหนียวกว่าที่คิดครับสลัดออกยากมาก... จนปัญญาจริงๆ
ผม วางมือลงบนผมนุ่มลื่น ลูบไปลูบมาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน ผมจรดริมฝีปากลงจนสัมผัสปากสีชมพูระเรื่อ แต่ก็แทบผละออกแทบไม่ทันเมื่อคิดขึ้นมาได้ ว่าผมไม่ควรทำแบบนี้ ผมไม่ควรทำให้มันเสียใจ ถ้าเกิดผมทำอะไรเลยเถิดแล้วพวกแม่งรับไม่ได้หนีไปฆ่าตัวตาย ผมคงต้องรู้สึกผิดไปตลอดแน่ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมไม่อยากเสียมันไปเลยจริงๆ ให้เป็นใครก็ได้ รุ่นพี่ คนที่มันเกลียด คนที่มันรู้จัก หรือแค่คนที่อยู่ร่วมโลกเดียวกับมัน... ขอแค่อยู่ข้างๆมันแค่นี้ก็พอ
ซะเมื่อไหร่ล่ะ!!!
ไม่ทนแล้วโว้ย เป็นตายร้ายดียังไงไอ้เรื่องค้างคาใจที่เก็บซะสมมาไว้นานโข(สองเดือนกว่า)มันต้องจบ จบลงวันนี้ที่นี่ และตรง(เตียง)นี้
ฉากต่อไปเด็ก สตรีมีครรภ์และคนชราไม่ควรอ่าน เพราะอาจจะธาตุไฟแตกพล่านได้
ปั้น ช้อนปลายคางคนตรงหน้าที่นอนหลับตาพริ้มอวดขนตายาวสีดำสนิทที่ตัดกับผิวขาว ผ่อง เขาคลี่ยิ้มบาง เมื่อมองใบหน้าหวานที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ คนยิ้มเจ้าเล่ห์คร่อมตัวคนเมาไว้
นิ้วเรียวไล้ตามขอบหน้าสวย ก่อนจะบรรจงประกบจูบปากอิ่มที่เผยอขึ้นราวกับจะเชิญชวน(อิบลู: ปากกูเจิ่นจบไหม) ลิ้นชื้นเกี่ยวกระหวัดซอกซอนดั่งกับจะสูบวิญญาณ มือสวยสอดเข้าใต้เสื้อนักศึกษาตัวบางรูปคลึงเนื้อกายของคนเมา
คนตาสวยยิ้มพราวอารมณ์ดี พลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์คนตรงหน้าอย่างใจเย็น ไอ้คนโดนถอดที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่ากำลังจะประสบกับเหตุการณ์สุดสยิวกิ้ว ชวนเสียตัว มันไม่ขัดขืนแถมยังไปช่วยเขาถอดกางเกงยีนส์ขาสามส่วนของตัวเองที่น่าเกะกะ ออก จนตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมันก็เหลือแค่บลีฟที่เป็นปราการด่านสุดท้ายเพียง ตัวเดียว
ริมฝีปากบางเฉียบสีสดจูบไล่จากซอกคอขาวลงมาเรื่อย จนมาหยุดตรงหน้าท้องเรียบที่มีกล้ามหน้าท้องขึ้นน้อยๆ ปั้นลากลิ้นสัมผัสผิวเนียนกลับไปบริเวณยอดอกสีสวยที่กำลังชันขึ้น ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดขบ จนคนถูกกระทำถึงกับครางเบาๆตามสันชาตญาณ
“อื๊อ~”คนถูกระทำครางเสียงแผ่วถดตัวหนี
แต่มือของคนนัยน์ตาหวานฉ่ำกลับยึดคนที่พยายามพลิกหนีเอาไว้แน่น ไอ้คนถูกขัดใจดิ้นขลุกขลักใต้ร่างสูงอย่างไม่พอใจ ก่อนจะยอมนอนอยู่นิ่งๆเพราะสู้ไม่ได้
เหมือนอุณหภูมิห้องที่เริ่มสูงขึ้น ทำให้คนที่เริ่มจุดประกายความร้อนของอุณหภูมิกายถอดเสื้อตัวเองทิ้งลงไปข้าง ตียง บลีฟสีเข้มปราการด่านสุดท้ายของคนเมาถูกถอดออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นแก่นกายที่ยังคงหลับใหล ปั้นครอบปากลง ก่อนจะดูดขบเพื่อปลุกอารมณ์อีกคนให้ตื่นขึ้น
รูดขึ้นรูดลงไม่นานเขาก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างในช่องปากที่เริ่มขยายขึ้น แล้วเร่งจังหวะขึ้นลงเร็วขึ้น พร้อมขบเม้ม ยอกเย้าส่วนปลาย คนเมาครางในลำคอ ร่างสมส่วนเกร็งแน่น จิกปลายเท้าลงเตียงอย่างสุขสม
ผมรู้สึกเสียววูบวาบๆ จนขนแขนขนขาพาลุกพรึบพรับไปหมด...เหล้ายี่ห้อไหนวะ แม่งแดกแล้วเสียวสัตว์เลยเนี่ย
ผมลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมอง ผมกระพริบตาไล่ความพร่ามัวที่บดบังทัศนียภาพ ไม่นาน ภาพที่ผมเห็นก็แจ่มฃัดเป็นปกติ แล้วใครมันมาทำอะไรหยุบหยับอยู่ตรงเป้ากูวะนั่น
“ทำไรอ่ะ”ผมถามเสียงกระเส่า... ไม่ให้กระเส่าได้ไงละ ความรู้สึกนี่ยังกะจะบิน
คนถูกถามสะดุ้งเฮือก หยุดการกระทำลงกึก... หยุดไมอ่ะกำลังดีเชียว(คุณเขียด:อิบลู อิแร่ด)(บ.บลู:ไมอ่ะ)
“เอ่อ...”คนทำเงยหน้าขึ้นสบตาผม...เอ๊ะไอ้เฮีย “คือ...”ไอ้เฮียโม๊คผมน่ะนะ= = อะไรวะ หรือกูจะฝัน ใส่สิมันต้องฝัน กูฝัน
แต่กูฝันว่าไอ้เฮีย ผู้ชายอกสามวา(ยาวกว่าสามศอก)แถมแมนทั้งแท่ง ซึ่งการันตีโดนการมีอิหลินเป็นแฟนเป็นตัวเป็นตนทั้งคนกำลังอมช้าง...กูฝัน ว่าผู้ชายโม๊คให้ แทนที่จะเป็นสาวๆหุ่นสะบึมมาอมให้
นี่กูฝักใฝ่ทางไหนเนี่ย = =
แต่ที่สำคัญที่สุด ทำไมต้องเป็นไอ้เฮียด้วยฟะ
“ก็ทำต่อไปดิ ไม่ได้ว่าอะไร”ถึงจะเป็นฝัน แต่กูก็เสียวครับ และก็เพราะเป็นฝัน ผมจะหน้าด้านเท่าไหร่ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ
ไอ้เฮีย(ในฝัน) ครอบปากกลืนช้างน้อย แปร๋น เปร๋น ของผมไปจนหมด เอ๊ะ กูก็ว่ากูใหญ่พอตัวนะ....สัมผัสขึ้นลงเป็นจังหวะจะโคนทำให้สติสตังผมเริ่ม ลอยละลิ่วปลิวหายไป แต่สิ่งที่เข้ามาแทนที่สติกลับเป็นเสียงครางอย่างพอใจ ซึ่งทำให้คนทำกลับยิ่งได้ใจ เร่งจังหวะขึ้นไปอีก
“อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ อ๊า~~”ผมเริ่มพูภาษาหนังเอวี...หนังเห้ไรไม่รู้ คุยกันอยู่ไม่กี่คำ อึ๊ๆ อ๊ะๆ คิมูจิ คิมูจิเดสก๊ะ อิไตโย๊(อิเขียดมึงเซียนเรอะ)(คุณเขียด:เปล่าแหน๊)
เหมือนโดนถีบตกตึกเลยครับ รู้สึกตัวเบาลอยลมอย่างกับขนนกพร้อมผสมปนเปไปกลับความหวาดหวั่นเสียวซ่านที่ สาดวาบเข้าในความรู้สึก
“จะ อ๊ะ ออก แล้ว อ๊า!!”ผมขึ้นเสียงสูง เมื่อไอ้เฮียมันยิ่งเร่งจังหวะเน้น จนตอนนี้ไอ้ความรู้สึกตกตึกมันได้แปลเปลี่ยนเป็น การฝังตังตัวลงไปในปุยเมฆนิ่มๆ... สบายตัวจังเยยฮะ=w=
ผมพลิกตัวหลับตาพริ้มอย่างสบายกายและอารมณ์ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้หลับซ้อนฝัน ความรู้สึกเสียววาบก็แล่นผ่านจากกระดูกสันหลังเข้าสู่เซลล์สมอง...อย่ายุ่ง กะตูดกูแหน๊
ผมชันตัวลุกขึ้น ก็พบตัวการที่กำลังกดคลึงถ้ำหลังเขาของผม ... ถึงจะในฝัน กูก็ไม่ยอมเสียตูดหรอกเว้ย
“ไปได้แล้วปะ จะนอน”ผมออกปากไล่ไอ้เฮียให้ออกไปจากฝันของผม
“พอตัวเองสบายก็ไล่เลยนะ”ไอ้เฮียแสยะยิ้มเลวจนผมยังแอบหวั่นใจ
“ก็นะ”ผมยักไหล่พลางตีหน้ากวนตีนนิดๆ “โอ๊ย”ผมร้องลั่นเมื่อไอ้เฮีย(เสียงสูง)ปั้นมันแทงนิ้วสวนถ้ำผมเข้ามา...ไป ตายซะไอ้ปลวกเป็ด พ่องมึงสิ้นหรอ แทงกูเข้ามาได้ อ๊ากกกก
ผมพยายามดิ้น แต่ก็เหมือนจะไม่ค่อยมีแรง อาจเป็นพระผมเพิ่งเสียน้ำไปหมาดๆก็ได้มั้ง จึงทำให้ร่างกายดูอ่อนเปลี้ยไปขน๊าด
นิ้วที่ถูกขยับเข้าออกนั้น ผมไม่รู้ว่ากี่นิ้วแล้ว แต่ที่ผมรู้ๆ กูเจ็บมาก!! ไม่เสียวจั๊กกะน้อย แล้วไอ้เห้นี่ก็ไม่ถามความสมัครใจยินยอมให้มึงขุดทองในถ้ำกูเลยสักนิด จ้วงเอาๆจนกูแสบแล้วเนี่ย...
“โอ๊ยยยย พอ เจ็บ”เหมือนจะได้ผล ไอ้เฮีย(เสียงสูง)หยุดล้วงผมแล้ว แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ผลอีกนั่นแหละ เพราะไอ้เห้ตรงหน้าผมมันดันถอดกางเกงจนหมด จนบัดนี้ทั้งผมกับมันก็ล้อนจ้อนไม่แตกต่างกัน ดูเร็กซ์ที่ถูกดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ ถูกสวมเข้ากับ...
อะไรน่ะ แมมมอธหรอ= =
ผมถึงกับนัยน์ตาเบิกกว้างเมื่อพบกับโคตรพญาช้างสารตรงหน้า กูสลบได้ไหม ห๊ะ อะไรนะ มีคนบอกว่าไม่ได้... ใจร้ายที่สุด น้ำตาจะไหล
“ยะ อย่านะ อ๊ากก”ผมร้องลั่นเมื่ออิโคตรฃ้างมันแทรกตัวผ่านเข้ามา... น้ำตาไหลเลย
“ทนหน่อยครับ”ไอ้เหี้ยพี่ปั้นมันกระซิบบอกผมแล้วขบกัดใบหูทั้งที่ช่วงล่างก็ ยังคงพยายามดันตัวผ่านเข้ามา “อีกนิดเดียว”อีกนิดเดียวกูก็คงตายละมั้งไอ้สัตว์
ริมฝีปากสีสวยจูบซับน้ำตา ไล่ตามพวงแก้ม ก่อนจะฝังแน่นแนบกับริมฝีปากผม จูบร้อนเรียกให้ความรู้สึกเบานุ่มราวปุยนุ่นที่ถูกทำลายด้วยความเจ็บกลับมา สู่ผมอีกครั้ง ไม่รู้ผมกับมันทำพิธีกรรมสับลิ้นหลอกกันมานานเท่าไหร่ แต่มันก็น่านานพอตัว เพราะตอนนี้ความรู้สึกเจ็บแปล๊บมันเริ่มเบาลง ไอ้โคตรช้างก็ดันตัวเข้ามาจนสุด รวมถึงแขนผมที่โอบรอบคอมันแน่น
ถ้าจะขนาดนี้แล้ว กูยอม กูสมยอมก็ได้ เออกูสมยอม กูใจง่าย จะว่ายังไงก็เชิญ... ยังไงมันก็แค่ฝัน ตื่นขึ้นมาผมก็เป็นเหมือนเดิมแล้ว ไม่ได้สึกหลออะไร(หรออออ)
“อื๊อ~”ผมกัดริมฝีปากแน่นเมื่อไอ้สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในตัวมันเริ่มขยับ
“ข้างในแน่น แล้วก็ร้อนมากรู้ไหม”อยากให้กูรู้ ก็เอาตูดมึงมาให้กูแทงเสะ“บลูตอดพี่ จน อื้ม พี่จะทนไม่ ไหวแล้ว”ทันทีที่พูดจบ ไอ้เฮียก็เริ่มขยับเข้าออก จนผมถึงกับน้ำตาตกอีกรอบ เมื่อความรู้สึกเสียวแปล๊บ มันเริ่มแล่นผ่านร่างกาย ราวกับจะฉีกกระชากตัวผมออกจากกัน
“ฮื้ออ เจ็บ!! ออกไป เจ็บ อ๊ะ!”ผมพยายามดันไหล่คนข้างบนออก แต่แทบก็ผวาคว้าไหล่ไว้ไม่ทัน เมื่ออยู่ดีๆคนเบื้องหน้าก็กระแทกเน้น จนผมนั้นเผลอร้องออกมา
ความเสียววาบเบาหวิวเข้าแทนที่ความเจ็บ ผมข่มตาแน่น รับสัมผัสที่ส่งผ่านทางกาย เสียงเนื้อกระทบกัน ดังลั่นห้อง จนผมยังแอบอาย... ตายห่าล่ะ อิข้างห้องมันจะได้ยินไหมวะ
ช้างน้อยแปร๋น แปร๋น(ต่างรุ่นกันเห็นๆ)ของผมเริ่มผงกหัวขึ้นชื่นชมโลกอีกครั้ง ผมจิกเล็บแน่นบนแผ่นหลังไอ้เฮียหน้าหล่อ ที่กำลังหอบครางผสมปนเปกันไปอย่างเซ็กซี่... อย่าปรือตาสิ๊ กูหวั่นไหวแหน๊
มือที่จับเอวผมไว้ ละออกมาจับน้องช้างผม ก่อนจะดึงขึ้นลงอย่าสนุกสนาน ผมเริ่มรู้สึกตัวเองมีปีกงอก แล้วบินไปท่ามกลางมวลอากาศเบานุ่มที่อบอวนด้วยกลิ่นทุ่งดอกไม้แล้วสิ.... เหมือนเห็นสวรรค์รำไรๆ
“อึ๊ อึ๊ อ๊ะ อ๊า อ๊ะ เฮีย เฮีย ปั้น อ๊ะ”ผมยกขาเกี่ยวตัวไอ้เฮียแน่น มือที่เกาะไหล่ก็เผลอหลุดลงมา จนทำให้ผมฝากรอยข่วนไว้ที่อกมันอีกแผล
“อื้ม ใกล้แล้ว อื๊อ บลู พร้อมกัน”โค้งอารมณ์สุดท้ายนั้นแทบเอาผมลืมชื่อตัวเองกันเลยทีเดียว ทันที่ช้างน้อยผมพ้นน้ำ ผมก็ถึงกับสลบไสลด้วยความหมดแรง
____________
การดื่มสุราและของมึนเมาไม่ดีต่อสุขภาพนะจ๊ะ เด็กๆไม่ควรดื่มนะจ้วบๆ(พูดไปงั้นแหละ สร้างภาพ
)
เม้นว่าคุณเขียดสวยที่สุดก่อน แล้วจิมาต่อ
ขอบคุณทุกแรงสนับสนุนนะคะ
เรื่องบางแสนนี่เอามาจากชีวิตอิเขียดค่ะ
(โดนเพื่อนแม่งอุ้มมาทั้งที่ยังไม่ตื่น)
แต่ความรันทด+อัปรีย์คูณไปด้วย10ด้วย100จากในนิยายนะคะ
เพราะอิฉันไม่มีหนุ่มหล่อมมารับแบบอิบลู และอิฉันต้องเดินเป็นกิโลๆเพื่อกลับมาตามหาเพื่อนที่หาด
(ไม่คิดจะตามหากูเลยใช่ไหม)
พอเจอพวกมัน คุณเขียดก็เริ่มทำใจได้(เพราะมันเลี้ยงหมึกย่าง) แล้วพวกมันก็เช่าบ้านไว้แล้ว ก็เลยนอนสักคืนก็ได้ ตอนเย็นก็ออกไปเดินอ่อยเหยื่อ(มโนว่ากูนี่สวยมาก
)ริมทะเล เดินอยู่ดีๆ ปลาตายแม่งพุ่งมาทิ่มตีน
เลือดอาบอีก...
หันมองเพื่อนด้วยน้ำตาคลอเบ้า อิเพื่อนก็หันมามองค่ะ(มันเล่นน้ำกันอยู่) แต่ไม่ได้สนใจ มันคงคิดว่าเพื่อนมันคงเมื่อยนั่งพับเพียบเรียบร้อยเชียว
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 778565 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก