บทที่9
rak part
วันเสาร์ตอนเย็นแบบนี้ทุกคนจะรีบกลับบ้านสุดๆ....
ผมเดินมาที่รถมอไซร์ของผม....ไม่ได้ขี่มันมาพักนึงละ....ต้องพามันไปเที่ยวสักหน่อย
ตอนผมถอยเจ้านี่มาใหม่ๆ
คุณสายพิณผู้จัดการฝ่ายบัญชีถามผม
"ทำไมคุณรักษ์ไม่เก็บเงินเป็นล้านนี่ไปขอเมีย.....เอาเงินไปซื้อรถเฉยเลย"
".......เอ้า.....พิณรู้ไรมั๊ย.....รถเนี่ยเราจะขี่เมื่อไหร่ก็ได้......ส่วนเมียเนี่ยนะ......" ผมหลิ่วตาคุณพิณก็ต่อว่า
"จะขี่ทีต้องขอ.......ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะนั่นดังพอที่จะทำให้พนักงานหัวเราะตาม
ผมอดหัวเราะกับเรื่องนี้ไม่ได้ เวลาจะขี่มอไซร์คันนี้ก็นึกถึงทุกที
"........"ผมสตาร์ทรถขี่ออกจากโรงงานมาเรื่อยๆ.....
วันนี้อาจจะซวยตอนเที่ยง.....แต่หัวค่ำโชคดีเป็นของผม
"ขึ้นรถมา....." ผมจอดแล้วเปิดกระจกหมวกกันน็อกออก
"........................" เขามองผมนิ่งๆไม่ตอบและไม่ขยับตัว
"ฝนจะตกอีกรอบแล้ว......ขึ้นมาเถอะ" มุพยักหน้าแล้วขึ้นรถผม.....
.
.
.
ผมขี่รถมาที่ทาวน์เฮ้าส์สองชั้น
ต้นไม้ขึ้นครึ้มไปหมด
มีต้นมะม่วงอยู่หน้าบ้าน
.
.
.
มีตู้จดหมายสีครีมอยู่หน้าบ้าน.....
มีรถจักรยานสีเทาจอดอยู่
.
.
.
"ขอบคุณที่มาส่ง"
"อื้ม......" เห้ยเดี๋ยวนะ.....ไม่ชวนเข้าบ้านหน่อยเหรอ
"........กลับไปได้แล้ว......."มุไล่ผม ..... โบกมือไล่ด้วยอีกต่างหาก
"ฝนตก....." ผมพูด...เอาน่ะ....ตกเลยๆ
"ไหน......ยัง ม่ะ......เห้ยยยยยยยยยยยยยยย"
ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
โชคเข้าข้างผมสุดนะเนี่ย.......
ฮ่าๆ......
ฝนตกหนักยังกะสั่งได้
mu part
อะไรกัน....อยู่ๆฝนก็ตก.....บ้าไปแล้ว
ผมต้องให้เขาเอารถมาจอดในบ้านแถมเอาผ้าใบคลุมให้อีกด้วยแน่ะ
"รออยู่นี่....เดี๋ยวผมลงมา......"ผมวิ่งปรู๊ดไปชั้นสอง
.
.
.
คว้าผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไปให้
"พอฝนตก.....เราก็ไล่เขากลับ"
ผมคิดแผน......
"แล้วเขาจะกลับยังไง.....ขี่รถกลับกลางคืนมันอันตรายนะ"
"บ้า เขาขี่ได้หรอก.....บ้านเขาขี่แปบเดียวไม่ถึงยี่สิบนาทีเลยมั้ง"
"แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น......." ไม่ๆๆๆๆๆๆ
ผมสะบัดหัวไปมาแรงๆ
"ช่างๆ "
"ช่างอะไรเหรอ......"ผมะดุ้งสุดตัวเลยหล่ะ.....
"เอ้ย....."เขาเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วรวบตัวเข้าไปกอด
"คิดถึงมุ" ผมตัวแข็งทื่อไปแล้ว เขาเล่นมากอดจากข้างหลังแล้วกอดหน้าพูดเสียงอู้อี้บนไหล่ของผม
".........คุณรักษ์" ผมมองเงาสะท้อนในกระจก....
"ผมจูบคุณได้มั๊ย......"
"คุณจะ......อื้ม"ผมตั้งท่าจะว่าเขาก็ถูกเขาจับหน้าล็อกแล้วจูบ
ไหนบอกว่าขอไง...ยังไม่ทันอนุญาตเลย.....
.
.
.
"มุคิดถึงผมมั๊ย"เขาถามผมอีกเมื่อถอนจูบออก
"........."ผมเลือกที่จะเงียบ.....แล้วจ้องกระดุมเสื้อโปโลเขาแทน
"นี่........" เขายิ้มทะเล้นๆ
"คิดถึงใช่มั๊ย.....ไม่พูดนี่ยอมรับนะครับ"
"บ้าเหรอ....ใรจะคิดถึงคนอย่างคุณ"
"คนอย่างผม?....."เขายกคิ้ว...ใบหน้าสงสัย......กวนตีนใช่มั๊ย
"ใช่.....ทำไมผมต้องคิดถึงคนอย่างคุณ"
"เพราะคุณรักผมไง......."เขาตอบเอาเองดื้อๆ
"ผมไม่ได้รักคุณ"
.
.
.
"อื้ม......เหรอ...."เขาลากเสียง....มันฟังดูยียวนชะมัด
".....เอ๊ะ......อย่ากวนอารมณ์น่ะคุณรักษ์" ผมฟาดผั๊วะเข้าที่ต้นแขนเขา
"โอ๊ะ...กวนอารมณ์อะไรเหรอ....." นั่น มันโยงเขาเรื่องบนเตียงใช่มั๊ยน่ะ
"ผมไม่มีอารมณ์อย่างนั้นหรก"
"อารมณ์ยังไงเหรอ"
"ก็........"ผมรู้สึกร้อนวูบๆที่หน้าไม่ได้ เมื่อคิดถึงเรื่องคืนนั้น
"ที่เรามีอะไรกันน่ะเหรอ"
"นั่นมันเพราะยาของคุณ" ใช่ๆ เพราะยานั่นแท้ๆ....
.
.
.
rak part
"ยาของผม.....ถ้าผมใช้ยา....คุณคิดว่ามันจะจบแค่สามรอบเหรอ...."
"คุณรักษ์......อย่ามาพูดอะไรบ้าๆน่ะ"
"ครับ...."ผมรับคำมันน่าสนุกจะตาย.....มุโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง
".........ปล่อยผมนะ"
"ไม่.....ผมไม่อยากปล่อย" จะว่าผมกวนตีนก็ช่าง.....
"คุณตัวเปียกนะ.....เช็ดตัวเถอะ....เดี๋ยวไม่สบาย"
"เป็นห่วง?" เขาชชะงัก....ก่อนจ้องหน้าผม......
เขาจะรู้มั๊ยว่าหน้าเขาน่ะมันฟังออกมาทุกอย่าง
ดวงตานี่ไม่เคยปิดอะไรเลย
.
.
.
กับคนอื่นเขาดูนิ่ง
ดูเฉยเสียจนเหมือนเย็นชา
.
.
.
แต่ผมเห็นความน่ารักในตัวเขา....
เมื่อแรกๆที่ผมกลับมาจากไปลาว....เจอผู้จัดการคนนี้เดินอยู่ผมก็แค่คิดว่า
ทำไมต้องทำเหมือนเครียดขนาดนั้น
.
.
.
แต่พอรูว่าเป็นฝ่ายบุคคลก็เข้าใจ เพราะมันต้องทำตัวให้น่านับถือ.....
แต่มันน่าแกล้งเหลือเกิน
.
.
.
เวลาโดนแกล้งเขาจะมองผมเมินๆ
แต่นานๆไป
เขาด่าผมทางสายตาเรียบร้อยเลยหล่ะ
.
.
.
นอกจาก เฮีย กับซ้อและเจ้าแมน....อย่านับชมพู่
ก็มีคนนี้แหละที่มักจะโต้ตอบความกวนของผม
.
.
.
"งั้น.......ช่วยเช็ดให้ผมได้มั๊ย"
.....................................................................
วันนี้ประชุมครับพี่น้องครับ......
พยายามตั้งใจทำงานมากๆเลย.....
สู้ๆนะ(บอกตัวเองฮ่าๆ)
ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
มาติชม......
.
.
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
