หัวข้อ: เด็กผู้ชาย เป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดจะครองโลก by「aonair ( จบแล้ว)

[ข้าวเหนียวหมูปิ้ง]

 เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินนนนนนนแทนพะภูอะะะะะะะะะะะะะะะ 

[rmlab]

ยังไงต่อเนี่ยพะภู สนุกจ้า รอตามต่อ

[oiruop]

 

[ormn]

  ในที่สุดก็รักพระภูจนได้

[Gongy B.Du]

ฮ่าๆๆ ในที่สุดพะภูก็ง้างปากอิพี่ติได้แล้ว โฮะๆ 
พี่ตาลสุดยอด 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ป๊าดดด!! เส้ดพะภูสะละ อิอิ

[GoodNice]

    

[sang som]

แล้วค่อยอะร๊ายยย!!  อย่าดราม่ามากเลยนะขอแบบหวานๆนานหน่อย

[fiixtion]

 

[Lemon_Tea]

กว่าจะง้างปากพูดออกมาได้พ่อคุณ

[VICcy]

กว่าจะพูดออกมาได้นะ พี่ติ

[MZter]

ย้ายข้างทันที ฮ่าๆๆ ในที่สุดนายก็พูดคำนี้จนได้ เราเชียรศ์นายเต็มที่กีรติ \(°w°~)

[princessrain]

ติเริ่มน่ารักแล้วจริงๆซะด้วยยยย
มาอ่านที่เดียว15. ตอนรวดเลย
สนุกมากค่ะ. รออ่านตอนต่อไปนะตัวเองงงง

ปล.จะว่าอะไรป่าวคะถ้าแอบอยากเชียร์คู่ ธรเกต์. 

[oilzii]

อรั๊ยยยยยยยยย

ส๊าาาาแก่ใจยิ่งนัก พี่ติตกหลุมรักพะภูของเค้าแล้วสินะสิน้าาาา

[Biwty...]

 

[ืrattapon]

ถึงจะยอมรับว่าไม่ชอบอิพี่ติซักเท่าไหร่ 

แต่เค้าก็ไม่เอาดราม่าน๊า คนเขียน แงงงงง สงสารพะภู

อย่าทำแบบนี้ ได้โปรด 

[mooaiir]

เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เขินนนนนนนแทนพะภูอะะะะะะะะะะะะะะะ 

เขินเหมือนกันนน 555555

ยังไงต่อเนี่ยพะภู สนุกจ้า รอตามต่อ

ขอบคุณมากค่า ฝากติดตามไปเรื่อยๆเลยน้า~

ในที่สุดก็รักพระภูจนได้

เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ ! 55555

ฮ่าๆๆ ในที่สุดพะภูก็ง้างปากอิพี่ติได้แล้ว โฮะๆ 
พี่ตาลสุดยอด 

ตาลท่าจะเป็นสาววายอันดับหนึ่ง อย่างไม่ต้องสงสัย 55

ป๊าดดด!! เส้ดพะภูสะละ อิอิ

เกลียดอะไร เขาว่าจะได้อย่างนั้น หึหึ

   

<3 <3 <3

แล้วค่อยอะร๊ายยย!!  อย่าดราม่ามากเลยนะขอแบบหวานๆนานหน่อย

จะรับไว้พิจารณา... 5555 ได้ๆ ช่วงนี้หวานอยู่

จุ๊บุๆ <3 รักนักอ่านจัง

กว่าจะง้างปากพูดออกมาได้พ่อคุณ

เล่นตัวซะนาน 555

กว่าจะพูดออกมาได้นะ พี่ติ

คนอ่านลุ้นแล้วลุ้นอีก คนเขียนก็ยืดแล้วยืดอีก 55555

ย้ายข้างทันที ฮ่าๆๆ ในที่สุดนายก็พูดคำนี้จนได้ เราเชียรศ์นายเต็มที่กีรติ \(°w°~)

ดีใจที่มีคนเชียร์พระเอก 55 หลังจากเกลียดมานานสินะ

ติเริ่มน่ารักแล้วจริงๆซะด้วยยยย
มาอ่านที่เดียว15. ตอนรวดเลย
สนุกมากค่ะ. รออ่านตอนต่อไปนะตัวเองงงง

ปล.จะว่าอะไรป่าวคะถ้าแอบอยากเชียร์คู่ ธรเกต์. 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่เข้ามาอ่าน ><
ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปด้วยเน้อ
ส่วนเรื่องคู่ จิ้นได้ตามสะดวกเลย
แต่อยากรู้นิดนึงว่ามาจากตอนไหนอะ 55 ไม่ทันรู้ตัวจริงๆ

อรั๊ยยยยยยยยย

ส๊าาาาแก่ใจยิ่งนัก พี่ติตกหลุมรักพะภูของเค้าแล้วสินะสิน้าาาา

ชอบคำว่า ส๊าาาาแก่ใจ 55555 มันดูสะใจจริงๆ

เขินแทนพะภูเลย ฮุฮุ

ถึงจะยอมรับว่าไม่ชอบอิพี่ติซักเท่าไหร่ 

แต่เค้าก็ไม่เอาดราม่าน๊า คนเขียน แงงงงง สงสารพะภู

อย่าทำแบบนี้ ได้โปรด 

//ผิวปาก
5555 ตอนนี้ยังหวานอยู่ รอดูไปๆ
คิดว่าไม่มาก..... ม้างงงงง

[corn_rain]

แสดงว่ามาม่าใกล้มา เตรี ยมตุนไว้ก่อน
จะหลอกใช้ติก้อได้ มันคงยอมอยู่แล้ว
แต่อย่าทำให้ติเสียใจเลยนะๆๆๆ

[mooaiir]

บทที่ 16

 

“สวัสดีครับ”

โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะดังขึ้นต่อเนื่อง จนคนเพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆ ต้องรีบกุลีกุจอออกมารับทั้งที่ยังพันผ้าเช็ดตัวเอาไว้ เบอร์แปลกๆที่แสดงขึ้นมาบนหน้าจอ ถูกคลายความสงสัยทันทีที่ได้ยินเสียงใครบางคนดังลอดสายออกมา

(พะภู~)

“พี่เกต์!?”

(ใช่แล้ว ปิดเทอมวันแรกเป็นไงบ้าง?)

“ก็ดีครับ ว่าแต่พี่รู้เบอร์ผมได้ยังไง?” คนถามเลื่อนนิ้วไปกดเปิดลำโพงมือถือ ก่อนจะเดินไปคว้าชุดนอนมาไว้กับตัว

(ก็เบอร์นายมันหาง่ายกว่าเบอร์พิซซ่าอีกนี่น่า)

“เอ่อะ เหรอ..ครับ”

(นี่ๆ กับติเป็นยังไงบ้างหรอ มันได้คุกเข่ากอดขานายเลยไหม?)

เกต์ถามไปกลั้นหัวเราะไป ทำให้พะภูต้องนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อวานอีกครั้ง ทันทีที่ใบหน้าของคนถูกพาดพิงลอยคว้างเข้ามาในหัว แก้มสองข้างของเขาก็พลันร้อนผ่าวขึ้นมาเสียเฉยๆ ได้แต่กระอึกกระอักตอบกลับไปไม่เต็มเสียงนัก

“มะ..ไม่มีอะไรนี่ครับ พี่เขาไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อย”

(เหรอออ)

“ถ้าพี่เกต์ไม่มีอะไรแล้ว ผมวางนะครับ!” พะภูที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ รีบพูดแทรกขึ้นมาเพื่อกลบความเขินอาย อีกฝ่ายเลยได้แต่หัวเราะชอบใจ และพาเปลี่ยนเรื่องก่อนที่คนตัวเล็กจะนึกโมโห

(หยอกเล่นน่า ฉันโทรมาขอความเห็นเรื่องทริปปิดเทอมกับนาย)

“ทริป? อะไรหรอครับ?”

(อ้าว ติไม่ได้บอกเหรอ? ปกติกลุ่มของเราจะพากันไปเที่ยวพักผ่อนตอนปิดเทอม แต่ช่วงเข้าหน้าหนาวแบบนี้มีหวังโดนลากไปขึ้นดอยอีกแน่ น่าเบื่อจะตาย)

“แล้วมันยังไงครับ?”

คนที่ไม่รู้เรื่องอะไร เริ่มส่งเสียงรำคาญออกมาจากในลำคอ รู้สึกขัดใจตงิดๆกับคำว่า ‘ติไม่ได้บอกเหรอ’ เมื่อครู่นี้ ไว้เจอกันคราวหน้า คงมีเรื่องต้องอธิบายให้ชัดเจนยิ่งขึ้นแล้วสิ ในเมื่อตอนนี้เขาไม่ใช่พะภู เด็กน่ารำคาญอีกต่อไปแล้วนะ

(คือฉันว่าทะเลหน้าหนาวมันน่าจะดีนะ ไม่เคยไปด้วยส..)

“เข้าเรื่องเถอะครับ”

(ก็...ฉันอยากให้นายลองขอติไปทะเลน่ะสิ)

“ไม่เกี่ยวกับผมสักหน่อย พี่ติไม่ได้ชวนผมด้วย”

รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นมาบนหน้าของเกต์ทันทีที่ได้ยินคำพูดผ่านสัญญาณโทรศัพท์ แม้ว่าเด็กนี่จะพยายามบังคับน้ำเสียงให้เป็นปกติมากแค่ไหน แต่ก็ห้ามอารมณ์น้อยใจที่แฝงตัวไว้ไม่ได้เลย

(เออน่า เดี๋ยวมันก็ชวนเองแหละ ถ้ายังไงก็อย่าลืมล่ะ ทะเลนะทะเล)

“คร้าบๆ”

พะภูส่งเสียงกลับไปเพื่อตัดบทสนทนา อีกฝ่ายเอง พอหมดธุระแล้วก็รีบกดวางสายไป หลังจากบอกลากันได้เพียงสองสามคำ ไม่ทันได้หายใจหายคอ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมเบอร์ประหลาดซึ่งแตกต่างจากเดิม คนตัวเล็กชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะหยิบมือถือบนโต๊ะขึ้นมาไว้แนบหู พร้อมกดรับสาย

“สวัสดีครับ”

(สวัสดี พะภู)

“พ..พี่ธร!?” เป็นอีกครั้งในรอบ 10 นาที ที่ต้องส่งเสียงประหลาดใจแบบนี้ออกมา

(อือ ฉันเอง)

“เอาเบอร์ผมมาจากไหนครับ?”

(คิดว่าฉันจะหาเบอร์นายไม่ได้งั้นเหรอ)

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นสักหน่อย คิดว่าตามล่าเบอร์คนอื่นได้แล้ว มันน่าภูมิใจมากเหรอ แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับพวกโรคจิตที่คอยถ้ำมองคนอื่นเลยนี่

“เอาเถอะครับ โทรมามีอะไรเหรอ?”

(ฉันรู้เรื่องที่นายกับติคบกันแล้ว)

ความโกรธเคืองซ่อนตัวอยู่ภายในน้ำเสียงซึ่งเปล่งออกมา ชัดเจนจนน่าใจหาย พะภูค่อยๆสูดหายใจเข้าลึกสุดปอด ก่อนจะปล่อยออกมาทางปากยืดยาว ไม่คิดว่าเหตุการณ์ภายในรั้วบ้านของตัวเองเมื่อวาน จะสามารถแพร่กระจายไปได้ไวขนาดนี้

“ครับ”

(แล้ว...เรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันอยู่รึเปล่า?)

คำถามของธรสะกิดใจพะภูเข้าเต็มๆ มันคือคำสัญญาที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้ ในตอนที่ติทอดทิ้งเขาไป ธรคือคนที่เข้ามาแทรกช่วงเวลานั้น พร้อมหยิบยื่นความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องมาให้ ไม่รู้ว่าเพราะธรไม่เคยแสดงด้านเลวร้ายออกมาให้เห็น หรือเพราะกำลังเสียใจจากติกันแน่ ถึงทำให้เขาตอบรับข้อเสนอนั้นอย่างง่ายดาย

“ครับ ผมก็ยังไม่คิดว่าพี่เป็นคนเลวอะไร แต่มันคงไม่เหมาะถ้าเราจะใกล้ชิดกัน”

(ฉันเข้าใจ... เมมเบอร์นี้ไว้ด้วยล่ะ แล้วจะโทรไปใหม่)

คำพูดส่อแววคล้ายคำสั่งดังลอดออกมา ไม่ทันได้ตอบอะไรกลับ ก็ถูกอีกฝ่ายตัดสายไปเสียเฉยๆ พะภูได้แต่ถอนหายใจอีกครั้ง พลางจ้องมือถือในมือนิ่ง สิ่งที่ธรพูดกับที่ธรทำมันไม่ได้ไปทางเดียวกันสักนิดเลย เขาบอกว่าเข้าใจแล้วทำไมถึงยังจะโทรมา ทั้งที่บอกว่าอย่าเข้ามาใกล้ แล้วทำไมถึงยังไม่ไป... คนตัวเล็กค่อยๆหลับตาลงหวังจะพักผ่อน แต่สมองก็เอาแต่คิดถึงเรื่องที่ต้องอธิบายให้ติฟังจนปวดประสาท

นาฬิกาภายในห้องเริ่มขยับเข้าใกล้คำว่าดึกขึ้นทุกขณะ หลังจากกดบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเกต์กับธรเรียบร้อยแล้ว เสียงเรียกเข้าก็พาลดังขึ้นมาอีกครั้ง ทำเอาคนเตรียมจะนอนถึงกับสะดุ้ง นิ้วโป้งขวาเลื่อนไปกดรับสายทันทีด้วยความตกใจ

“สวัสดีครับ”

(นี่ฉันเอง)

“พี่ติ!”

คนตัวเล็กส่งเสียงประหลาดใจขึ้นอีกครั้ง ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะถามเรื่องที่หาเบอร์มาได้อีกแล้ว แค่รู้สึกไม่ดีนิดหน่อย ที่คนพวกนี้กำลังทำให้ความปลอดภัยและความเป็นส่วนตัวในชีวิตของเขาสั่นคลอน

(อาทิตย์หน้าไปเที่ยวด้วยกัน)

ไม่รู้ว่าที่พูดออกมาเป็นประโยครูปแบบไหนกันแน่ ทำไมฟังดูแล้วแอบคล้ายคำถาม แต่พอทวนอีกทีรู้สึกเหมือนเป็นคำสั่ง และดูท่าว่าอีกฝ่ายจะรู้ทัน ถึงชิงพูดแทรกต่อขึ้นมา

(ปิดเทอมแล้ว ไปเที่ยวด้วยกันกับฉันแล้วก็พวกคนในกลุ่มนะ)

“อ่ะ..ครับ ไปครับ!”

ตอนแรกก็ว่าจะทำฟอร์มสักหน่อย แต่ท่าทางสมองกับหัวใจจะขัดแย้งกันมากเกิน ทำให้ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และเผลอแสดงท่าทางดีใจออกไปอย่างโจ่งแจ้ง เป็นอย่างที่เกต์ว่าจริงๆ เดี๋ยวติก็ต้องชวนเขา ฮิๆ

(อืม ฉันว่าคงขึ้นเหนื..)

“ทะเล!” รีบโพล่งออกมาตามที่เกต์ย้ำนักย้ำหนา ก่อนจะไม่มีจังหวะพูด ทำให้ติต้องหยุดประโยคไว้กลางคัน

(หือ?)

“ผ..ผม อยากไปทะเลครับ”

(เหรอ...งั้นก็ได้)

พอได้ยินแบบนั้น พะภูก็รีบดึงมือถือออกห่างจากตัว ท่าทางประหลาดใจปรากฏอยู่ทั่วใบหน้า นี่ใช่กีรติคนนั้นจริงหรือเปล่า ทำไมถึงตามใจกันง่ายๆแบบนี้ อิทธิพลของคำว่ารักนี่มันน่ากลัวจริงๆ ให้ตายเถอะ!

(เออนี่ เมื่อวาน.. จู่ๆนายก็กลายเป็นหินไป เลยไม่ได้เคลียร์เรื่องไอ้ธรต่อ)

“อ้ะ! ผมก็อยากคุยกับพี่เรื่องนี้เหมือนกัน พี่ติ! ผมกับพี่ธรเราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันครับ” คนตัวเล็กรีบกรอกคำพูดในหัวลงไปรัวเร็วจนแทบฟังไม่ทัน ถึงอย่างนั้น อีกฝ่ายก็ได้ยินมันชัดเจนทุกคำ ทำเอาอารมณ์ดีๆเริ่มเดือดขึ้นมาอีกอย่างคุมไม่ได้

(หมายความว่ายังไง?)

“ผมไม่คิดว่าพี่ธรเป็นคนไม่ดี แต่ก็ไม่ได้แปลว่าผมชอบเขาแบบนั้น เพราะงั้น...เลยอยากให้พี่ติเข้าใจ ถ้าผมจะไม่เกลียดเขา”

พะภูพยายามคุมน้ำเสียงหนักแน่นให้อยู่ แต่ก็แผ่วปลายจนได้ ด้วยว่าในใจยังคงกลัวปฏิกิริยาตอบโต้ของคนฟังคนนี้ เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องธรเข้ามาเอี่ยว ติไม่เคยใจเย็น ต้องโมโหเป็นฟืนเป็นไฟตลอดสิน่า และแน่นอนว่าคราวนี้ก็เช่นกัน ทันทีที่ได้ยิน ‘คนรัก’ ของตัวเองพูดจาปกป้องศัตรูตัวฉกาจ ก็อดของขึ้นไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังพยายามใจเย็น เพราะเพิ่งจะรู้ใจตัวเองอย่างแจ่มแจ้ง พร้อมกับได้ตัวพะภูกลับมา เพราะฉะนั้นถึงต้องระวังทุกคำพูดให้ดี เขาไม่อยากเสี่ยงที่จะต้องเสียเด็กผู้ชายคนนี้ไปอีกแล้ว

(....อย่าไปสนิทกับมันให้มากนักละกัน จำใส่หัวไว้ว่านายเป็นของฉัน)

“////”

ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป นอกจากเสียงลมหายใจที่ดังผิดปกติ อวัยวะตรงอกซ้ายเต้นรัวจนแทบกระดอนออกมา เพียงด้วยคำพูดประโยคเดียวเท่านั้น ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าตอนนี้ใครคือคนที่อยู่เหนือกว่า เขา...ที่ทำให้คนอย่างกีรติตกหลุมรักได้ หรือว่าเป็นติ...ที่ทำให้คนอย่างเขาสั่นไหวได้กันแน่

(อาทิตย์หน้าเจอกัน)

“ค..ครับ พี่ติ...”

(อือ?)

มือซ้ายกำโทรศัพท์ในมือแน่น ส่วนมือขวาวางทาบไปกับตำแหน่งหัวใจ พยายามกดลงไปหวังให้หยุดส่งเสียงดังน่ารำคาญเสียที ในหัวพยายามเรียบเรียงคำพูดให้ดีก่อนจะเอื้อยเอ่ยออกไป...

“...ผมคิดถึงพี่นะครับ”

(...)

“พี่..”

(เหมือนกัน)

“ครับ?”

(ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน)

.

.

ตึก

ตัก

ตึก

ตัก

.

.

ไอ้หัวใจบ้าเอ๊ย หยุดส่งเสียงดังน่ารำคาญสักที!

----------------------------------------------------------

บทนี้คือเป็นการยืดเรื่องแบบน่าเกลียด 5555
ปกติแต่งหน่วงตลอด พอเข้าช่วงรักๆแล้วแต่งไม่ออก ฮา~
หวังว่าทะเลหน้าหนาวจะช่วยเพิ่มความหวานให้คู่นี้ได้บ้าง...
ต้องรอติดตาม (แต่ตอนนี้ขอหนีไปเคลียร์งานก่อนนะ TT )

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นเช่นเคยนะคะ
ติชมเราได้เลยน้า ตรงไหนที่มันไม่ดีบอกได้เลย
แต่ก็จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นเรื่อยๆเด้อ ><'

[fiixtion]

จะรอ ตอนทริปทะเลหน้าหนาว ว่าจะเพิ่มความหวานให้กับ ติ+พะภู แค่ไหนน่ะ         

[corn_rain]

ฉันไม่ควรรักเธอ แต่เผลอให้เธอไปแล้วจนหมดใจ
แล้วจะกล้าหลอกใช้ติได้ลงคอหรอ!
ใช้เค้าอย่าลืมเอาตัวเข้าแลกนะ

[ormn]

  รอตอนไปทะเล

[rmlab]

อุ๊ยตาย!!!!เขินไปด้วยเลย

[ิbenejeng]

เขินแทน

"คิดถึงเหมือนกัน" อร๊ายยยย

[Lemon_Tea]

พะภูเขินเลยล่ะสิ

[oilzii]

สั้นแต่

[•♀NoM!_KunG♀•]

อรั้ยย น่านักดีนะนี่

[SiLent_GRean]

อ่านสองตอนรวดแล้วยิ่งเขินไปใหญ่ 

[MZter]

อ่านบทนี้แล้ว...เขิน
ว่าแต่ธรน่ะจะคิดกับพะภูแค่พี่น้องจริงเร้ออออ
พะภูออกจะน่ารักน่าฟัดขนาดนั้น 

[คนจากต่างดาว]

ฮ่าๆ รอคอยทริปแสนหวาน (?)

อีตาพี่เกต์นี่เป็นพ่อสื่อสินะ สินะ~555

ชอบ!