หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56

[พลอยสวย]

    รอๆค่ะ

[greensnake]

ความรู้สึกของพี่โย่นี่ดูท่าว่าจะไม่ธรรมดาซะแล้วสิ
ไม่ว่าน้องจะทำอะไรก็ดูน่ารักในสายตาพี่ไปหมดเลย
สะดุดก็ตรงพี่พสุนี่แหละ หรืออาจจะเป็นตัวแปรก็ได้
แค่ชวนดูหนังพี่โย่ยังหนังตากระตุกไปแล้ว 
กว่าคู่นี้จะรู้เรื่องกันเราว่าพี่พสุกับยุทธได้ฉะกันก่อนอ่ะ
ท่าทางไม่ยอมกันอย่างนี้ยังดูไม่ออกว่าใครจะยอมใครก่อน
คู่นี้ก็ลุ้นพอๆกับคู่พี่โย่กับน้องดิ่ง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ

[teatimes]

สนุกหลาย~   

บวกเป็ดสำหรับการลุ้นคู่ใหม่ด้วยคนนะคะ   

[route rover]

หมอพสุ กะยุทธ คงไม่แคล้วกันอ่ะนะ 

[TIKA_n]

ฟินด้วยภาพ ฮุฮุ แหม๊ พี่โย่ มีแอบถ่ายภาพน้องดิ่งซะด้วยน้า อย่างน้องดิ่งว่า จะถ่ายขอกันตรง ๆ มันได้อารมณ์กว่านะพี่โย่
แอบถ่าย โดนจับได้ เขินไปเลย ยังปากแข็งไม่ยอมรับอีก หลักฐานคามืออย่างนั้น คิคิ น้องยั่วบ่อยจะทำอะไรน้องจ้ะ รู้นะ ๆ
.....................................
ไม่ใช่แค่พี่โย่ น้องดิ่งของเรา ยามห่างจากพี่โย่ ก็เริ่มใจโหวง ๆ เหมือนกันซะแล้ว
น้องก็เริ่มรู้สึก อะไร ๆ กับพี่โย่ โดยไม่รู้ตัวแล้วสินะ  มีการแอบดูเพจคุณพระเอกซะด้วย
ตกลงพี่หมอผา เป็นแฟนพี่โย่จริงอ่ะ ยังไง ๆ ก็คิดว่าต้องมีตื้นลึกหนาบาง กว่านี้แน่ ๆ
พาพี่ผสุกลับมาด้วย ได้ฉะกับพี่ยุทธมันส์ล่ะที่นี้ แต่พี่ผสุถามซอกแซกน่ารำคาญจังแฮะ
จะมาถามพี่โย่ทำไม เจอน้องดิ่งก็ถามน้องดิ่งเองสิ จะชวนน้องยังมาอ้างพี่โย่อีก
ดีนะที่พี่โย่ให้ไปหลาย ๆ คน ที่สำคัญพี่ยุทธไปด้วยแน่ ๆ ค่อยยังชั่วหน่อย
ว้าย ๆ พี่โย่    แอบถ่ายรูปน้องตอนหลับอ่ะ แหม เขินจริงเลย ถ่ายแบบรัวชัตเตอร์เลยนะ
เป็นครั้งแรกใช่มั้ยที่พี่โย่เรียกชื่อน้องดิ่ง อ้ายยย เรียกแบบอ่อนโยนซะด้วย เขินจัง 
มีการแกล้งบีบจมูกเล่นซะด้วย แหม ๆ อย่างกับแฟนเค้าหยอกกันเลยนะพี่โย่
เรื่องเตียง น้องดิ่ง ลืมไปรึเปล่าจ้ะ ว่าพี่โย่ต้องแก้ผ้านอน ถ้าพี่โย่อนุญาตจริง น้องกล้านอนด้วยจริงอ่ะ
ชอบพี่ยุทธจัง สงสัยอะไรก็ถามไปตรง ๆไม่ต้องเก็บไปคิดมากความ แต่พี่โย่ อยากทดสอบน้องงั้นเหรอ คิดอะไรเนี่ย
พอเจอกันจริง ๆ รู้สึกพี่ผสุจะพุ่งความสนใจมาที่พี่ยุทธมากกว่าซะอีกนะเนี่ย ด่ากันไปด่ากันมา น้องดิ่งดูจืดจางชอบกลแฮะ
พี่ผสุ พี่ยุทธ ต่างฝ่ายต่างประกาศตัวจ้องยิงประตูอีกฝ่าย เอาแหล่ว ๆ ใครจะพลาดท่าก่อนกันล่ะเนี่ย น่าลุ้นดีแท้ 
แต่มีความรู้สึก ว่าท่าทางพี่ผสุ ต้องเปลี่ยนขั้ว มาเป็นพวกเดียวกับน้องดิ่งซะแล้วล่ะมั้ง พี่ยุทธเถื่อนซะขนาดนี้ ฮะ ๆ 
ชอบจังเลย เรื่องน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ รอวันพฤหัสนะคะ ขอบคุณคุณลักษ์ค่า 

[hatachiii]

มาตามให้กำลังใจและกดดันยามบ่ายครับ เผื่อคุณลักษณ์ใจดีมาก่อนนัด 

[Hummer]

ให้บรรยากาศอบอุ่น ละมุนละไม อ่านแล้วยิ้มมีความสุข

ลุ้นรอตอนต่อไป

[taroni]

พี่โย่แอบถ่ายรูปน้องดิ่ง
ผสุกับยุทธแรงทั้งคู่ เหมาะสมกันดี

[mur@s@ki]

You smile I smile

 

[ToeY_@_KP]

แว๊บมารออ่านต่อ คริๆๆๆ

[Anyann]

น่ารักกก ชอบอ่านเวลายุทธกับพสุเถียงกันจังเลยค่ะ แซ่บเว่อออ

น้องดิ่งกับพี่โย่ก็ดูอบอุ่นเหมือนกัน ตอนนี้เหมือนพี่โย่หึงนิดๆ อิอิ

รอตอนถัดไปค่า

[Arancia]

อยากอ่านต่อๆๆๆ

[$VAN$]

ปล.คำว่า "พาล" สะกดด้วย ล.ลิงครับ พาล หมายถึง เกเร ระราน เช่น พาลหงุดหงิดไปด้วย คนพาล ก็ใช้พาล ล.ลิงครับ ส่วน พาน หมายถึง พาชนะรูปแบบหนึ่ง เช่น พานไหว้ครู พานพุ่ม เป็นต้น สะพานหรือตะพาน จะใช้พาน น.หนูครับ

http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp

พาน ๔  ว. ทำท่าว่า เช่น พานจะเป็นลม พานจะตาย พานจะโกรธ, พี่ก็พาน แก่ชราหูตามัว. (สังข์ทอง). 

พาล ๒, พาลา  (กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น  คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น  พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาล พาลพาไปหาผิด. (ป.). 

สรุป
พาน - ทำท่าจะ
พาล - หาเรื่องทำให้วุ่นวายเดือดร้อน 

ที่ผ่านๆมาสำหรับสองคำนี้ คิดว่าน้องลักษ์เลือกใช้ได้เหมาะสมแล้วค่ะ ^^

[$VAN$]

คู่ผสุกับยุทธนี่มันจริงๆด้วย มีการขู่จะเอาให้ร้องผัวขาๆเลยเชียว 
โย่ตอนนี้อนุญาตน้องนอนบนเตียงตอนกลางวัน แต่อีกหน่อยจะได้นอนบนตัวพี่โย่ตลอดวันนะจ๊ะ ฮิ้ววววว^^
แล้วชวนไปดูหนังนี่ เพราะผสุขอร้องจริงอ่ะ

.
.
.
  คิดเรื่อยเปื่อยตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นครู่ใหญ่ จนพาร่างนั่งตรงเก้าอี้หน้าคอมฯ ที่ขออนุญาตเจ้าของไว้แล้ว นึกอยากท่องเน็ตหลังไม่ได้แตะต้องมาสองวัน สิ่งแรกที่ต้องการรู้แวบขึ้นมาก่อนเลย คือเว็บเพจคนตัวโต ซึ่งได้ฟังยุทธสาธยายตอนทานมื้อเที่ยง ไม่รอช้าลูกดิ่งจัดการเสิร์ท
...เสิร์ช

   “คือ..ตอนไม่ใช้จะนอนก็ได้” เลือกที่จะเหลี่ยงโดยไม่ยอมให้เหตุผล
...เลี่ยง

   “รู้จักคนเดียวหรือ..หมอ” เสียงที่กระชากความสุขเหมือนดิ่งลงเหวตามมาระยะกระชัน
...ชั้น

“แล้วจะทำไม..ท่าผมจะหวงไว้แทะเองพี่มีปัญหา สำคัญมีปัญญาห้ามผมเหรอ ยังไงผมก็สนิทกันมากกว่าพี่ หรืออิจฉา..ผมบอกไว้ก่อนนะ ต่อให้ผมเปลี่ยนรสนิยมเป็นศูนย์หน้ายิงประตูจริง คนแรกที่ผมคิดจะยิงคงไม่ใช่ไอ้ดิ่ง เพราะมันไม่เก๋าพอที่ผมจะยิงมัน คนที่ผมจะจัดชุดใหญ่ให้คงต้องประมาณ...พวกที่ประกาศเป็นรุกเนี่ยะแหละ พ่อจะจัดให้คลำทางกลับบ้านไม่ถูกเลยเชียว รู้ซะมั้งไผเป็นไผ” วาจาเลาะร้ายของยุทธเล่นเอาผสุหน้าแดงก่ำ กำมือเน้น
...เราะร้าย...แน่น?

[hatachiii]

พอเข้าสู่วันพฤหัส กระผมนักอ่านผู้หลงไหลก็ได้เข้ามากดดันในบัดดล 

มาไวไวนะครับ ลงแดงหนักแล้วครับ 

[Appman]

ไม่ว่างเข้ามาอ่านหลายวัน ดีใจจังที่ได้อ้านตอนต่อๆป

[maemix]

วันพฤหัสบดีแล้ว วันลุ้นเลข
มารอร่วมด้วยช่วยกดดันคุณluk
 

[Palmpalm]

มารอ

[helpmeiiz]

เกาะติดหน้าจอ นั่งรอพี่โย่และน้องดิ่ง

[ichnuan]

ติดขอบรอพี่โย่กับน้องดิ่งง

[harumi]

รออยู่นะ
วันพฤหัสแล้วด้วย

[luxilove]

สนามรัก..นักบอล
Part 12

   “แถวหน้ากระดานแบ่งสองแถว รุ่นน้องแถวหน้ารุ่นพี่แถวหลังด่วน!”
โค้ชโจ้เรียกรวมตัว นักเตะที่ผ่านการวอร์มอัพจนเหงื่อโชก ทยอยมาเข้าแถวท่าทางเป็นแบบสบายๆ
บริเวณด้านหน้าโค้ชสามคนและผู้จัดการทีม

   “พี่วิทยามีกำหนดอุ่นเครื่องแมทใหญ่แจ้งให้ทราบ ให้ทุกคนตั้งใจฟังรายละเอียด
เชิญผู้จัดการครับ” โค้ชอรุณเป็นคนกล่าวเชิญ

   “ผมมีข่าวสำคัญมาแจ้งกับพวกเรา วันนี้สิบโมง..ประธานเรียกผมเข้าพบที่บริษัท
สโมสรได้รับการติดต่อจากทางสโมสรxxx ทีมดังของยุโรปพวกคุณคงรู้จักกันดีอยู่แล้ว
เขาเชิญนักเตะของสโมสรเราร่วมอุ่นเครื่อง รายการทัวร์การกุศล เงินรายได้จากการขายบัตร
จะมอบให้มูลนิธิสำหรับผู้ด้อยโอกาสทุพพลภาพของสภากาชาดไทย โดยทำการถ่ายทอดสดส่งสัญญาณไปทั่วโลก
   สต๊าฟโค้ชและผู้บริหารของเขาเจาะจงเลือกสโมสรเรา ถือเป็นเกียรติอย่างมาก ที่เขาเลือกเราอุ่นเครื่องนัดนี้
กำหนดการอีกสามอาทิตย์ ช่วงนี้ผมต้องฟิตพวกคุณเป็นกรณีพิเศษ เราจะเน้นวางแผนการซ้อมทีม เริ่มเย็นวันนี้
รายชื่อนักเตะ 22 คน ที่จะลงสนาม ผมจะประกาศในอาทิตย์สุดท้ายก่อนถึงวันงาน”
นักเตะที่ยืนฟังต่างมีสีหน้าต่างกันออกไป ยกเว้นคนตัวโตรูปหล่อ ยังคงหน้านิ่งไม่แสดงอาการเช่นเคย

   “ขออนุญาตครับ” เกรียงยกมือถาม

   “ว่าไงเกรียง” กุนซือวิทยาอนุญาต

   “นักเตะสโมสรตอนนี้มี 17 คน แต่ผู้จัดการเสนอรายชื่อ 22 คน ผมอยากรู้ที่เพิ่มมาอีก 5 คน
เชิญจากสโมสรอื่นมาสมทบหรือครับ” คำถามของเกรียง ได้รับความสนใจจากเพื่อนนักเตะและรุ่นน้องเช่นกัน

   “เราไม่สามารถยืมตัวจากสโมสรอื่น ที่เหลือคงต้องคัดจากรุ่นน้องที่เข้าฝึกในโครงการ
ทางเขาเน้นต้องเป็นนักเตะสโมสรของเราเท่านั้น” พวกน้องๆ ฮือฮาตามทันที
หลังรู้ว่ามีสิทธิ์ได้เล่นแมทสำคัญระดับโลก กับทีมยุโรปขวัญใจพวกเขาอย่างไม่คาดฝัน

   “มีอะไรสงสัยอีกไหม” กุนซือวิทยาถามย้ำ

   “ลงซ้อมทีม ตำแหน่งผู้รักษาประตูสำรองไม่มี ให้ใครลงแทนครับ” เกรียงซึ่งรับหน้าที่กัปตันทีม
ถามอย่างที่ทุกคนรู้ดีว่า ผู้รักษาประตูสำรองของสโมสร ได้ย้ายไปเป็นตัวจริงให้สโมสรอื่น
เดิมมีเทพเป็นมือหนึ่งและปกรณ์เป็นมือสอง หากจะซ้อมทีมต้องตัดสินใจให้ใครเป็นผู้รักษาประตู
   แน่นอนนักเตะหลายคนเล่นตำแหน่งนี้ได้ แม้ไม่ใช่ตำแหน่งซึ่งถนัด แต่ก็สามารถลงไปทำหน้าที่ผู้รักษาประตู
คำถามของเกรียงทำให้สายตาหลายคู่หันมองมาทางลูกดิ่ง ซึ่งยืนข้างยุทธแบบไม่ได้นัดหมาย

   “ให้ดลลงประตูไปก่อน ตัวหลักแบ่งฝั่ง เสริมตัวสำรองระบบ 2-5-3 ตำแหน่งที่ขาด สับเปลี่ยนรุ่นน้องเข้าไปลองสนาม
เริ่มจากศูนย์หน้าตัวรุก ให้ปุ้มอยู่ทีมเกรียง กองหลังกองกลางตัวยืนเป็นพงษ์กับเพชร ส่วนทีมของโย่
ยุทธลงปีกขวา ต้อเล่นศูนย์หน้าคู่โย่...บลาๆๆ” การวางตัวผู้เล่นโดยกุนซือวิทยา ไม่มีรายชื่อลูกดิ่ง
ลงสนาม แต่น้องกลับไม่มีสีหน้าสลดเป็นกังวล พอบอกปล่อยแถวนักเตะเตรียมลงสนาม ลูกดิ่งหันมาจับมือ
แสดงความยินดีกับยุทธทันที เขารู้สึกดีใจกับรุ่นพี่เพื่อนซี้ ที่ได้ลงไปโชว์ฟอร์มในครั้งนี้ ตามตำแหน่งถนัด

   “เต็มที่ครับพี่ยุทธ ผมมั่นใจพี่ต้องท็อปฟอร์ม” รอยยิ้มละไมส่งให้อย่างจริงใจ
ยุทธกระชับมือลูกดิ่งแน่น พร้อมมือข้างที่เหลือตบบ่าแปะๆ..รับปากเต็มปากเต็มคำ

   “ไม่พลาด พี่จะทำเกมให้ดู” พอยุทธรับปาก น้องส่งยิ้มจนตาหยีคืน ก่อนยุทธจะวิ่งก้นขวิดลงประจำตำแหน่ง
ส่วนลูกดิ่งเดินแกมวิ่งเข้าไปหาปุ้มที่นั่งยองๆ ผูกเชือกรองเท้าสำรวจความเรียบร้อย

   “ดีใจด้วยครับพี่ปุ้ม เต็มที่นะครับพี่” ลูกดิ่งให้กำลังใจรุ่นพี่ร่วมทีม คนฟังเงยหน้าสบตา
แสยะยิ้มส่งให้ พร้อมคำพูดที่ทำเอานิ่งไปครู่

   “กูเต็มที่อยู่แล้ว ว่าแต่มึงอย่าแอบร้องไห้ เพราะไม่มีชื่อลงเชียวล่ะ”
ลูกดิ่งคิดว่าพี่หยอกให้หายเครียด คงเข้าใจว่าเขารู้สึกแย่ที่ไม่มีชื่อลงสนาม

   “ผมไม่ร้องน๊า..จะคอยปรบมือเชียร์พี่ยิงประตู ให้พี่เทพทึ่งเลยนะ” ปุ้มมองลูกดิ่งค้างไปหลายวิ
คิดในใจ ‘ไอ้นี่ยังยิ้มได้ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่ได้ลงเล่นยังไม่รู้สึก’ ความคิดปุ้มไม่ได้ออกมาเป็นคำพูด เขาพยักหน้าให้แกนๆ
หันหลังวิ่งเข้าสนาม ไปประจำตำแหน่งด้วยอาการคึกคักเป็นพิเศษ ถือเป็นโอกาสที่จะได้แสดงฝีมือวัดเทพบุตรแข้งทอง
ซึ่งเล่นตำแหน่งศูนย์หน้าทีมตรงข้าม เขาจะพิสูจน์ให้ประตูมือกาวอย่างพี่เทพทึ่งด้วยลูกยิงเป็นขวัญตา

   กรรมการในสนามทำหน้าที่โดยโค้ชดนัย สิ้นเสียงนกหวีดการเขี่ยลูกเริ่มจากทีมของเกรียง
ก่อนเลี้ยงขึ้นมาในพื้นที่คู่แข่ง ในสนามสีหน้านักเตะรุ่นเยาว์แต่ละคน ทั้งปุ้ม ยุทธ ต้อ
สามในสิบคนที่มีชื่อลงไปร่วมเล่นผสมกับพวกรุ่นพี่ ดูจริงจังและตั้งใจกันมาก

   “ไม่ต้องคิดนะ ยังมีเวลาอีกหลายวัน ยังไงพี่วิทยาก็ต้องเปลี่ยนให้รุ่นน้องได้พิสูจน์ฝีเท้าทุกคน”
ผสุถือโอกาสเข้ามานั่งข้างลูกดิ่ง พูดปลอบเป็นการชวนคุย โดยน้องคนอื่นๆ ต่างสนใจดูเกมในสนามอย่างจดจ่อ

   “ผมไม่ได้คิดมาก ตำแหน่งผมเร็วไปด้วยซ้ำที่จะได้ลงเล่น แต่ถ้ามีโอกาสผมต้องทำจนสุดความสามารถ”
ลูกดิ่งหันมายิ้มกว้างให้ผสุ ทำไมถึงเข้าใจว่าเขาคิดมาก สีหน้าเขาเป็นแบบนั้นหรือไง

   “พี่มั่นใจว่าดิ่งต้องทำได้แน่” ผสุยิ้มให้กำลังใจ เขารู้สึกแสบตาจากรอยยิ้มเจิดจ้าของหนุ่มหน้าใสตรงหน้า
ไม่ได้คิดว่าลูกดิ่งจะคิดมาก แค่หาประเด็นชวนคุย จึงยกเอาเรื่องนี้มาเป็นการสนทนา

   “ขอบคุณครับ” ลูกดิ่งปิดท้าย หันไปสนใจการเล่นในสนามต่อ ต้องยอมรับว่า พวกพี่แต่ละคนฟอร์มการเล่นโดดเด่นทั้งนั้น
ทั้งทักษะไหวพริบ การตัดสินใจความมั่นใจ ตลอดจนความแข็งแรงแข็งแกร่งที่แสดงออกมา สมเป็นมืออาชีพค้าแข้ง

   กระนั้นคนที่ดูเจิดจรัสกว่าใคร ยังคงเป็นเทพบุตรแข้งทองด้วยความสูงที่โดดเด่นรูปลักษณ์สะดุดตา
กอปรกับรวดเร็วคล่องตัว ทำทีมพี่เกรียงหัวปั่นได้มากทีเดียว ต้องอาศัยกองหลังรุ่นเก๋าอย่างพี่พงษ์..พี่เพชรเข้ารุมประกบ
ไม่ปล่อยโอกาสให้พี่โย่มีพื้นที่ส่วนตัว ทำให้ยากในการเข้าไปเล่นในเขตอันตราย
เหมือนพวกพี่เขาวางแผนมาป้องกันพี่โย่โดยเฉพาะ

   ประตูยังไม่เกิดขึ้นทั้งสองทีม การเล่นดูดุเด็ดเผ็ดมันไม่น้อย ทางหนีทีไล่ของแต่ละทีม โดนฝั่งตรงข้ามเข้าดักหมด
ไม่ยอมให้อีกฝ่ายเล่นบอลได้ตามแผน มีการทำฟาวล์เล็กๆ น้อยๆ เป็นการตัดเกมคู่ต่อสู้ แต่ยังอยู่ในกติกาไม่มีความรุนแรง
นักเตะล้วนมีวินัยรู้ว่านี่คือการซ้อม จึงไม่เสี่ยงให้เกิดการบาดเจ็บ ถือเป็นความเสียหายใหญ่หลวง
หากมีนักเตะบาดเจ็บระหว่างทำการซ้อม

   ดังนั้นการเข้าสกัดบอลหรือปะทะ เป็นแบบตรงไปตรงมาไม่ลูกเล่นใช้แทคติกอันตรายเป็นออพชั่นเสริมแต่อย่างใด
แม้ไม่มีสิ่งเหล่านี้แต่ท่าทางการเล่นก็จริงจังอย่างเห็นได้ชัด

   ทางฝั่งพี่เกรียง มีพี่ปุ้มเป็นศูนย์หน้าคู่ ก็ไม่สามารถทำประตูเช่นกัน มีหลุดหวาดเสียวสองสามลูก
ถูกบล๊อกด้วยมือกาวของผู้รักษาประตูตัวเก่ง สำคัญตัวตัดเกมปีกขวาโดยพี่ยุทธ โดดเด่นในการเล่นทีเดียว
จังหวะเข้าตัดบอลของพี่ยุทธได้ผลเป็นที่น่าพอใจ ฉลาดในการจ่ายบอลอีกด้วย

   พี่เขาพยายามหนีบอลไม่เน้นส่งให้พี่โย่ เพราะรู้มีพี่พงษ์กับพี่เพชรคอยประกบ หนักตรงต้อเพื่อนร่วมรุ่น
ที่มีโอกาสลงเล่น ไม่เก๋าพอที่จะพาบอลหลบกองหลังของพวกพี่เข้าไปยิงประตู เกมจึงดูคู่คี่สู่สีผลัดกันรุกรับ
มีลูกหวาดเสียวให้ลุ้นเป็นระยะ พวกที่นั่งติดขอบสนามได้มุมคิดดีๆ นำมาวิเคราะห์ หากเล่นลูกนี้จะเล่นยังไง
จะหลบยังไงกลายเป็นคุ้มค่าโดยไม่รู้ตัว

   ลูกดิ่งเองยังพยายามจับท่าร่างโยโย่ และวิเคราะห์การเล่นไปด้วย พร้อมกับไม่ลืมดูทักษะของเทพ
ที่รักษาประตูได้เหนียวแน่นด้วยเช่นกัน

   แม้สายตาพวกน้องๆ จับจ้องในสนามไม่วางตา แต่สายตาผสุกับไม่ยอมคลาดจากหน้าใสที่นั่งติดกัน
ยิ่งรอยยิ้มบางบนหน้าลูกดิ่งพร้อมแววตาตื่นเต้นลุ้นระทึก แสดงอารมณ์หลากหลายไปกับเกมในสนาม
เป็นเสน่ห์ดึงดูดมหาศาลจนอกซ้ายเต้นไม่เป็นจังหวะ ผสุยอมรับกับตัวเอง เด็กคนนี้มีอิทธิพลกับหัวใจเขามาก

   “เฮๆๆ..แปะๆๆ!!” เสียงปรบมือดังลั่น เมื่อพี่โย่ยิงประตูสำเร็จ หลังได้ลูกแล้วกระชากหนีพี่พงษ์
ก่อนคีบบอลดีดหลบพี่เพชรเลี้ยงเข้าไปซัลโวตุงตาข่าย สุดความสามารถผู้รักษาประตูอย่างพี่ดล
ซึ่งเป็นกองหลังร่างบึกจะเอาไว้อยู่

   หัวใจผสุกระตุกไม่มีเหตุผล เมื่อเห็นแววตาดีใจและรอยยิ้มใสซื่อของลูกดิ่ง ฉายชัดมองหนุ่มหล่อร่างสูงใหญ่ในสนาม
แววตาชื่นชมเผยออกมาจนหมดไม่ปิดบัง ถึงกับทำให้คนนั่งใกล้อยากเป็นฮีโร่ให้รุ่นน้องใช้สายตาแบบนี้มองเขาสักครั้ง
แต่คงจะยากเพราะเขาเรียนหมอไม่ได้ถนัดกีฬากลางแจ้ง โดยเฉพาะฟุตบอลเรียกว่าอ่อนก็ได้ ลูกดิ่งหลงใหลฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ
เหมือนหัวใจเขากำลังหลงใหลในตัวน้อง

   “พี่โย่เก่งเนอะ” เขาเปรยถามจนได้

   “ครับ..ทักษะส่วนตัวเหนือชั้น” ลูกดิ่งตอบโดยไม่ได้หันมองคนถาม
แต่ปากยังยิ้มไม่หุบ สายตาจับจองการเขี่ยลูกของทีมโดนยิงประตู

   “ดิ่งชอบพี่โย่ไหม?” คำถามนี้ไม่รู้ตัวเหมือนกัน ถามไปเพื่ออะไร ความหมายเป็นแบบไหน
ตีความได้หลายอย่าง แต่เขาอยากรู้ว่าหนุ่มน้อยรูปหล่อตรงหน้า รู้สึกยังไง?

   “ชอบสิครับ” น้องตอบพาซื่อ ไม่ได้คิดลึกมากมาย คนฟังแอบใจแป้วไปเหมือนกัน ถามเองเจ็บเองคิดเยอะซะงั้น..

   “อืม..ใครๆ ก็อดชอบไม่ได้ พี่เขาหล่อ รวย เก่ง ครบเครื่องขนาดนั้น” ผสุกึ่งพูดกึ่งรำพึงกับตัวเองไปด้วย
น้ำเสียงทอดถอนจนคนฟังจับสังเกตได้ ทำให้ลูกดิ่งหันมองคนหน้าขาว พร้อมคิ้วเรียวขมวดด้วยความสงสัย

   “พี่หมายถึง ผู้ชายทั้งประเทศคงอิจฉา ใครบ้างไม่อยากเป็นพี่โย่” ผสุรีบแก้ตัว
ความจริงเขาอิจฉาที่โยโย่ได้รับความสนใจจากลูกดิ่งมากกว่า

   “เราเห็นแต่ภายนอกครับ คนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบทุกเรื่องหรอก เรื่องที่เราไม่รู้เกี่ยวกับพี่เขา
ซึ่งไม่น่าอิจฉาอาจมีนะ ได้เห็นความสามารถและความเท่ของเขา เราชื่นชมเก็บเป็นแนวทางไว้ดีกว่า”
ผสุไปไม่เป็น หลังฟังแนวคิดลูกดิ่ง ช่างมองโลกในแง่ดีและใสเอามากๆ

   “ครับ” รีบเห็นด้วยเร็วปรื๋อ บอกกับตัวเองว่า ‘เกือบไปแล้วผสุ เกิดน้องเข้าใจผิดว่าเป็นคนใจแคบไม่ซวยตายชัก’

   “ปรี๊ดดดด!!” สัญญาณนกหวีดหมดเวลาพักครึ่ง นักเตะเดินออกจากสนาม บ้างวิ่งมายังถังแช่
ล้วงเปิดขวดราดหัวราดหน้าให้หายเหนื่อย แม้แต่โยโย่ก็ด้วย กุนซือวิทยาลุกจากเก้าอี้ตรงสแตนเชียร์พร้อมทีมสต๊าฟโค้ช
ประกาศเสียงดังโดยโค้ชอรุณ

   “โย่ออกมาพักให้น้องคมลงแทน เกรียงย้ายมาเล่นแทนโย่ เทพย้ายไปเป็นผู้รักษาประตูแทนดล
พนัสลงศูนย์หน้าแทนเกรียง พงษ์พักให้น้องสนั่นลงแทน ประตูลูกดิ่งลงไปแทนพี่เทพ..บลาๆ” คำสั่งเปลี่ยนตัวครึ่งหลัง
พวกรุ่นน้องได้ลงเพิ่มอีกสามคน จากสิบตอนนี้รุ่นน้องลงไปหกแล้ว แต่ละคนลุกยืดเส้นยืดสาย แม้แต่ลูกดิ่งยังอะดรีนาลีนกระฉูด

   “สู้เต็มที่ครับ..ดิ่ง” ผสุส่งมือยื่นไปขอจับให้กำลังใจ น้องยื่นมาสัมผัสพร้อมรอยยิ้ม

   “ครับพี่” ก่อนเดินสวนลงสนาม มีโอกาสสบตาคนตัวโตที่ยืนกระดกน้ำเข้าปากแวบ น้องยักคิ้วไปทีพร้อมรอยยิ้มมีความสุข
โยโย่แทบสำลักน้ำที่กำลังดื่ม มองตามหลังร่างเพรียวที่วิ่งเหยาะๆ ไปทำหน้าที่ผู้รักษาประตู เขาแอบบ่นตามหลังเบาๆ

   “บ้า!..จิ๊!” ไม่รู้บ่นใคร บ่นตัวเองหรือบ่นคนที่ทำให้เกือบสำลักน้ำ

   “มองพรุนแล้วมึง” เกรียงเดินเข้ามาแหย่เพื่อนรักไปที หลังเห็นเพื่อนมองลูกดิ่งไม่วางตา ก่อนได้รับการถลึงตามาแทน

   “หึหึ!..เออ..กูจะคอยดู” เขาทิ้งท้ายไว้แค่นี้ แล้วเดินลงสนามไปเล่นครึ่งหลังต่อ พวกที่ออกมาพักต่างเช็ดเนื้อตัว
ไปนั่งรวมกับโค้ชและบรรดารุ่นน้องเพื่อดูเกมแข่ง โยโย่เองก็เดินมานั่งกับเขาด้วย โดยผสุพร้อมกระเป๋ายาลุกมานั่งข้างๆ



ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -





   “พี่โย่ยังฟอร์มพระเอก ยอดเยี่ยมตามเคย”
ผสุเปรยกับคนตัวโตที่นั่งจ้องไปในสนามหน้านิ่ง

   “ไม่หรอก” โยโย่ปฏิเสธอย่างใจคิด เขาเล่นตามเกม ไม่ได้โชว์ฟอร์มพระเอกอย่างผสุชม ในสนามเขาต้องคิดหาทาง
หลุดจากการประกบพี่พงษ์กับไอ้เพชรเช่นกัน สองคนนั่นใช่กระดูกอ่อน กว่าจะยิงได้ลูกหนึ่งเหนื่อยไม่น้อยทีเดียว
โชคดีประตูเป็นนภดล หากเป็นสุรเทพลูกที่ยิงอาจไม่ได้ประตู เพราะยิงมุมง่ายเกินไป ตอนนั้นจังหวะไม่ถนัดเท่าไหร่..

   “ถ่อมตัวจริงพี่ อย่างน้อยน้องแทคของพี่ก็ปลื้มหน้าบาน”
ผสุเผลอน้ำเสียงประชดอย่างไม่ทันระวัง จนโยโย่อดหันมาจ้องตอบนิ่ง

   “รู้ได้ยังไงเขาปลื้ม” พร้อมถามเสียงเรียบ ทำไมจะจับพิรุธไม่ได้ผสุมีออกอาการหวง..

   “ผมเห็นน้องยิ้มกว้าง ปรบมือเสียงดังหลุดเฮขนาดนั้น ไม่ใช่อาการปลื้มจะให้คิดว่าอะไรครับ”
ผสุกลับสู้สายตา บอกอาการลูกดิ่งตามที่เห็นอย่างไม่คิดจะปิดบัง

   “คนอื่นเป็นไหม” โยโย่กลับถามไปอีกทาง แต่ผสุไม่มีคำตอบ เพราะไม่ได้สังเกตกิริยาคนอื่นๆ
นอกจากรู้มีเสียงเฮดังลั่น เขาดันโฟกัสแค่หน้าลูกดิ่งคนเดียวนี่หว่า? พอไม่รู้จะตอบยังไงจึงเงียบแทน

   “ที่หลังลองมองรอบตัวบ้าง อย่ายึดจุดเดียว” เป็นเหมือนคำแนะนำเชิงตำหนิ แต่สายตากลับเรียบเฉย
แค่นี้ผสุก็กลืนน้ำลายฝืดคอ ความจริงเขาเกิดอิจฉาที่ดูโยโย่ดึงดูดความสนใจ และได้รับคำชมจากลูกดิ่งแทบไม่เสียเวลาคิด
ทำให้เผลอแสดงคำพูดไม่สมควร จนอึดอัดเสียเองอย่างที่เป็น

   “ขอบคุณครับที่แนะนำ” ได้แต่รับปาก ก่อนหันไปดูนายทวารรูปหล่อหน้าใส เด่นเป็นพระอาทิตย์ยามเย็น
เจิดจรัสทำสนามมีสีสันพริบตา ทั้งที่เขาชินชากับการมาชมการซ้อมของนักเตะสโมสร  แต่ครั้งนี้เขากลับไม่อยากให้
กรรมการเป่าหมดเวลา ภาพลูกดิ่งในสนามประทับใจเอามากๆ อดไม่ได้หยิบมือถือออกมาถ่ายวีดีโอเสียเลย
ทุกการกระทำอยู่ในสายตาคมเข้มซึ่งแอบชำเลือง ก่อนหันไปสนใจในสนามด้วยหน้านิ่งหล่อกระชากใจดุจเดิม

   “เฮ้ย!..โอ้ย!!!!” ทุกคนต่างลุกพรวด พากันกรูเข้าไปในสนามทันควัน คนที่เร็วกว่าใครคือคนตัวโต
พริบตาก็มานั่งยองๆ โดยมีลูกดิ่งนอนขดตัวมือกุมท้องสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

   “ผมขอโทษครับ ผมไม่ตั้งใจ” เสียงปุ้มยืนใกล้ๆ สีหน้าสลดขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

   “ไอ้ปุ้มมึงไม่ตั้งใจเหรอสัด..กูว่ามึงเจตนา” แต่ยุทธกลับกระโจนเข้าไปขย้ำคอเสื้อของปุ้ม
พูดมาได้ไม่ตั้งใจคนโง่เท่านั้นที่เชื่อ ลูกชุลมุนหน้าประตูจนบอลหลุดเข้ามือลูกดิ่งแล้ว แต่ปุ้มซึ่งเป็นศูนย์หน้าทีมตรงข้าม
กลับลอยตัวยันเท้าเปิดปุ่มสตั๊ดเข้าเต็มท้องลูกดิ่ง ยังมีหน้าบอกไม่ตั้งใจ

   “กูไม่ได้ตั้งใจ มึงก็เห็นมันชุลมุน กูเห็นแต่บอลไม่ทันมองคน แค่จะเตะบอลไม่คิดว่าจะโดนไอ้ดิ่ง”
ปุ้มกระชากมือยุทธออกอย่างสะบัด จ้องหน้ายุทธอย่างไม่สะทกสะท้าน เป็นเหตุให้เกรียงต้องเข้ามาห้าม

   “เฮ้ย! หยุดจะมีเรื่องกันทำไม ทีมเดียวกันแดกข้าวหม้อเดียวกัน ไปเลยแยกกันไปสงบสติอารมณ์ทั้งสองคน”
เกรียงเรียกพี่เนตรมาลากเอาปุ้มที่เป็นน้องแทคออกไป ส่วนเขาก็ดึงยุทธให้ออกมาเช่นกัน
ปล่อยหน้าที่ผสุแพทย์สนามเข้าดูอาการลูกดิ่ง โดยมีโยโย่กับบรรดาสต๊าฟโค้ชและนักแตะที่เหลือดูแลกันไป

   “ผมเห็นว่ามันเจตนายันปุ่มสตั๊ดเข้าใส่ไอ้ดิ่งนะพี่ ไอ้ปุ้มมันไม่กินเส้นไอ้ดิ่งมานาน ผมไม่เชื่อมันบอกไม่ตั้งใจ”
ยุทธพยายามอธิบายเกรียงฟัง

   “จะไปกล่าวโทษเขาไม่ได้ ไม่มีหลักฐาน อีกอย่างจังหวะชุลมุนหน้าประตู ปุ้มมันเป็นกองหน้าก็ต้องการทำประตู”
เกรียงพยายามพูดเป็นกลาง เพราะตอนเกิดเหตุการณ์ตนไม่ได้อยู่บริเวณนั้น เขากับต้อเป็นศูนย์หน้า อยู่ไกลตั้งครึ่งสนาม
แต่ยุทธเล่นปลีกลงไปช่วยตั้งรับ ถือว่าอยู่ในเหตุการณ์ที่บอลกำลังพัวพันหน้าประตู

   “ผมจะไปดูไอ้ดิ่งหน่อย” ยุทธหุบปากเงียบ หันหลังกลับไปดูรุ่นน้อง ยังไม่ทันก้าวเข้าไปก็เห็นลูกดิ่งลุกยืน
โดยพี่โย่ประคองเอาไว้ พาออกสนาม พร้อมคำสั่งหยุดซ้อมของบรรดาสต๊าฟโค้ช ให้นักเตะกลับขึ้นห้องพัก

   โค้ชต่างเห็นว่าขืนปล่อยให้เล่นต่อ จะกลายเป็นมีปัญหา ไว้พรุ่งนี้ว่ากันใหม่ นักเตะทุกคนจึงทยอยพากันกลับขึ้นห้องพัก
 
   “ผมตามไปดูอาการน้องบนห้องนะครับ” ผสุขอร้องโยโย่ เขาอยากขึ้นไปอยู่ดูแลลูกดิ่ง แต่คนนอกไม่มีสิทธิ์ขึ้นห้องนักเตะ
นอกจากเจ้าของจะทำเรื่องขอเป็นกรณีพิเศษ ซึ่งขั้นตอนมีระบบระเบียบอยู่ ยกเว้นลูกประธานสโมสรสามารถลัดขั้นตอนได้

   “ผมไม่เป็นไรแล้วครับพี่ผสุ แค่จุกมากหน่อย ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว” ลูกดิ่งพยายามบอกให้แพทย์สนามสบายใจ

   “ไม่เป็นไรไม่ได้ครับ รอยแดงตรงหน้าท้องของดิ่ง พี่ว่าต้องได้รับการประคบร้อนและทายานวด
ไม่งั้นกล้ามเนื้ออักเสบจะหนักจนซ้อมไม่ไหว พี่ตั้งใจขึ้นไปประคบร้อนให้ แล้วทายา” ผสุยังหาเหตุผล ไม่เกินความเป็นจริง
เพื่อใช้เป็นข้ออ้างขึ้นไปดูแลรักษาอาการลูกดิ่ง ตอนเปิดเสื้อดูหน้าท้อง เห็นรอยแดงจ้ำเลยสะดือมานิดเดียว
ผลจากปุ่มรองเท้าสตั๊ดน่าจะอัดเข้าเต็มแรง ไม่งั้นไม่ถึงกับเป็นรอยขนาดใหญ่แน่ ยิ่งผิวลูกดิ่งขาวยิ่งชัดเจน

   “ถุงประคบ ยานวดแก้ฟกช้ำมีบนห้องแล้ว หน้าที่ดูแลผสุไม่ต้องเป็นกังวล มีอะไรพี่จะโทรบอก”
น้ำเสียงปนเครียด พร้อมสีหน้าบ่งบอกอารมณ์ไม่รับแขกของโยโย่ ทำให้ผสุไม่กล้าเร้าหรือ

   “ถ้างั้นผมกลับก่อน แล้วยังไงผมจะโทรถามอาการ” อีกฝ่ายพยักหน้าให้แกนๆ ประคองร่างเพรียวกึ่งแบกน้ำหนัก
เดินมายังรถสนาม โค้ชโจ้วิทยุให้มารับ พากลับห้องพักโดยไม่รอใคร สีหน้าเคร่งเครียด แม้แต่ลูกดิ่งยังหุบปากสนิทไม่กล้าชวนคุย

   “อาบน้ำไหวไหม” อยู่บนห้องตามลำพัง พี่ถามน้องน้ำเสียงทอดอ่อนอย่างเป็นห่วง

   “ผมหายจุกแล้วครับ แค่ปวดนิดหน่อย” น้องตอบสุภาพ ไม่อยากให้พี่กังวล ตอนนี้ไม่จุกแล้ว แต่ปวดหน้าท้อง

   “ถ้างั้นอาบน้ำ เดี๋ยวจะทายาประคบร้อนให้” น้องจ้องพี่ตาแป๋ว คนพูดมองตอบไม่มีหลบ
จนคนจ้องเป็นฝ่ายหลบเพราะสู้สายตาคมไม่ไหว เอ่ยขอบคุณด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไม่คิดว่าพี่จะลงมือดูแลด้วยตัวเอง

   “ขอบคุณครับ” ก่อนพาร่างหายเข้าห้องน้ำ โดยคนตัวโตยังคงมองตาม กระทั่งน้องปิดประตู
ค่อยเดินมายกหูโทรศัพท์ภายในต่อฝ่าย รปภ.

   “ผมโย่นะ” ปลายสายรับ คนโทรไปแนะนำตัวเลย

   [ครับ..คุณโย่ มีอะไรให้รับใช้ครับ] อีกฝ่ายน้ำเสียงกระตือรือร้น หลังรู้ลูกเจ้าของโทรมาด้วยตัวเอง
ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะได้รับสายคนๆ นี้ เป็นสิ่งที่เขาแอบผวาลึกๆ นึกว่าพลาดไปทำอะไรเข้าหรือเปล่า

   “รบกวนส่งบันทึกกล้องสนามใหญ่ให้ผมด้วย ขอช่วงซ้อมเย็นวันนี้ ตั้งแต่สามโมงถึงห้าโมง..ผมขอด่วนเลยครับ”

   [ครับๆ..ผมจะรีบให้คนเอาไปให้ครับ] ปลายสายรีบรับปาก

   “ขอบคุณมากครับ” เป็นการวางสาย โดยฝ่ายรับคำถอนหายใจพรืดอย่างโล่งอก
ไม่รู้เป็นอะไรพนักงานทุกคนต่างชื่นชมโยโย่จากใจ แต่ก็พากันเกร็งอย่างไม่มีเหตุผล...

   “ไม่ต้องสวมเสื้อ..เช็ดตัวเสร็จไปนอนรอบนเตียง” พี่สั่งหลังอีกฝ่ายสวมเสื้อยืดกับกางเกงวอร์ม
ออกมาจากห้องน้ำเต็มชุด แต่ที่ลูกดิ่งสงสัยคือไปนอนรอบนเตียง หมายถึงเตียงคนพูดหรือ
น้องชี้นิ้วไปยังเตียงนอนเพื่อจะย้ำให้แน่ใจ

   “อืม..บนเตียง..เดี๋ยวมา” พูดจบไม่รอให้ถามมากความ หันหลังออกประตูห้องนอน
เพื่อไปเอาถุงประคบร้อนเป็นเจลที่เข้าเวฟไว้ ส่วนยาแก้ฟกช้ำเตรียมไว้ที่โต๊ะหัวเตียงแล้ว

   พี่กลับเข้ามาพร้อมจานใส่ถุงประคบร้อน อุณหภูมิกำลังเหมาะแก่การนำมาประคบ
โดยรุ่นน้องแสนว่าง่ายนอนบนเตียงเปลือยช่วงบนจ้องพี่ตาแป๋ว พี่มองรุ่นน้องแวบ
เฉเดินเข้าห้องน้ำหยิบผ้าขนหนูเล็กมาผืน เพื่อใช้ห่อถุงเจลที่กำลังร้อนไม่ให้ทำผิวน้องพอง

   “ประคบร้อนนะ” ไม่พูดมาก แค่บอกให้รู้ น้องได้แต่รับคำ

   “ครับ” นอนนิ่งให้พี่จัดการห่อถุงประคบร้อนด้วยผ้าขนหนู พันทับสองรอบ
แล้วนำมาวางบริเวณหน้าท้องที่มีรอยช้ำเด่นชัด

   “อูวววว์” น้องเผลอทำปากจู๋ หลุดเสียงออกมาเมื่อความร้อนสัมผัสโดนบนรอยช้ำทำเอารู้สึกร้อนวาบ
พี่มุมปากกระตุกกลั้นหัวเราะกรามเกร็ง หลังเห็นท่าทางตาโตปากจู๋ของน้องเข้า น้องเงยหน้าสบตาแล้วเม้มปากฉับ
ตวัดค้อนทันควัน เมื่อจับพิรุธว่ากำลังถูกขำ สีหน้าแบบนี้ของคนเคราดกดูก็รู้กลั้นขำเห็นๆ

   “พี่ขำผม” อดนอยด์ไม่ได้ คนทั้งร้อนทั้งปวดดันตลก เป็นใครก็นอยด์ แต่ผู้ต้องหาไม่พูด
เลิกคิ้วปฏิเสธเพราะไม่กล้าพูดกลัวหลุดขำออกมา พานทำให้คนกำลังงอนเป็นเด็กโกรธเข้าไปใหญ่

   “ก็พี่ขำผมอ่ะ” ลูกดิ่งไม่ยอม ย้ำข้อหาแน่วแน่ คนเก๊กเข้มทนไม่ไหวจะปล่อยก๊ากก็กลัวน้องโกรธ
เลยลุกจากเตียงหันหลังเข้าห้องน้ำ เพื่อไปกำจัดอารมณ์ขัน แต่ดันเดินไหล่กระเพื่อม ลูกดิ่งมองตามตาขวาง

   “บ้าชะมัด..คนเจ็บดันขำ พอถามกลับเดินหนี” หายไปเป็นครู่ คนตัวโตกลับออกมา
พร้อมเจลบนหน้าท้องอุณหภูมิลดลงมากแล้ว

   “ก่อนนอนประคบอีกรอบ ตอนนี้ทายาก่อน” น้องเงียบ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ บ่งบอกยังงอนไม่เลิก
โยโย่ที่ไปสำรวมสติกลับออกมา พอเห็นท่าทางลูกดิ่งแสดงอาการแบบนี้ ถึงกลับหลุดยิ้มจนได้
แม้จะไม่มีเสียงแต่หลักฐานชัด ทำเอาโดนถลึงตาใส่ นึกโมโหรุ่นพี่ ที่เห็นเขาเป็นตัวตลก

   “ไม่ได้ขำที่เจ็บ แต่มันขำ..ไม่มีคำอธิบาย ยอมรับว่าขำ” เป็นคำพูดที่กวนโมโหหน้าตายสุดๆ
ในความคิดของลูกดิ่ง แม้จะเคยโดนคนใช้วาจารุนแรงสาดเข้าใส่อย่างปุ้ม หรือคนแกล้งยั่วให้โกรธอย่างยุทธ
เขาไม่เคยโกรธหรือมีอารมณ์ตาม พอเจออาการพี่เลี้ยงที่ใช้สายตามองเขาเหมือนเด็กไม่ยอมโต
กึ่งเอ็นดูกึ่งตลกปนขัน กลับรู้สึกหงุดหงิด โดยเฉพาะคำพูดสารภาพหน้าตายเอ่ยมาตรงๆ พานไม่อยากคุยด้วย

   “หึ!” เสียงขึ้นจมูกครั้งเดียวของคนเคราดก ก่อนลงมือทายานวดบนผิวละเอียดด้วยสัมผัสอย่างเบามือ
น้องแอบสะดุ้งเล็กน้อย เพิ่งเจอความร้อนจากเจลประคบไปหมาดๆ มาเจอยาแบบเจลเย็นทาให้ด้วยมือสาก
แต่กลับทำได้นุ่มนวล ต้องสะดุ้งเป็นของธรรมดา

   ไม่พ้นสายตาของพี่ที่จับสังเกตตลอดเวลา ทั้งอาการแอบสะดุ้งและอาการเกร็งกล้ามท้องจนขึ้นลูก
แม้ไม่มีซิกแพคเรียงตัวเป็นลอนชัด แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่มีกล้ามหน้าท้อง ยิ่งเกร็งตัวยิ่งเป็นรูปร่าง

   “หึหึ!” คราวนี้เสียงพี่หลุดมาเบิ้ล จนคนที่ตั้งใจไม่มองหน้าพี่ไม่พูดไม่จาทนไม่ไหว หันมาจ้องหน้าหล่อเข้มเข้าจนได้

   “พี่ขำทำไม ผมไม่เข้าใจ ผมเจ็บอยู่แต่พี่กลับหัวเราะ ไม่อยากคิดว่าพี่แอบสมน้ำหน้าผมหรือเปล่า
ที่ลงไปไม่ทันไรก็เจ็บตัว” น้ำเสียงน้องไม่เก็บอาการน้อยใจอีกต่อไป อดคิดอย่างที่พูดไม่ได้

   “คิดเยอะ..ขำท่าทางเราไม่เกี่ยวกับอาการเจ็บ อย่าแสดงนิสัยแบบนี้กับใครนะ” น้องงงหนักไปใหญ่ ที่พี่ดันสั่งห้าม

   “นิสัย..นิสัยแบบไหน ที่ผมถามคิดว่าผมปรักปรำหรือครับ พี่หัวเราะจริงนี่ครับ” ลูกดิ่งไม่ยอมเช่นกัน

   “เปล่า..ไม่ใช่เรื่องนั้น นิสัยตอนงอน หรือจะเถียงว่าไม่ได้งอน คนเราจะงอนใครต้องดูด้วยว่าเขาเป็นใคร
นอกจากเราให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ถึงมีสิทธิ์จะงอนเขาได้” พอคนหน้าตายสรุปแบบนี้ พร้อมสายตาคมเข้ม
จ้องเข้ามาในตาเรียวสวยของคนฟัง ลูกดิ่งถึงกับอึ้งไปไม่เป็น ไม่มีคำพูดหลุดจากปาก แอบถามตัวเองว่า
นั่นสิทำไมเขาไม่ชอบใจดื้อๆ เหมือนงอนจริงๆ จำไม่ได้อาการงอนครั้งหลังสุดทำกับใคร ไม่น่ามีแน่นอน
โดยเฉพาะแม่เขาไม่เคยงอนแม่สักครั้ง ถ้าพี่โย่ตีความว่าเขาแสดงท่าทางงอน
ด้วยรู้สึกไม่พอใจที่พี่ดันแอบหัวเราะขำล่ะก็ เหตุผลแค่นี้ทำไมต้อง ‘งอน’

   คิดถึงตรงนี้ น้องไม่มีคำตอบ นอกจากหลุบตามองหน้าท้อง ที่พี่เอามือออกไปแล้ว
เป็นการไร้คำพูดโต้แย้ง แถเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ

   “ผมใส่เสื้อได้แล้วใช่ไหม” น้ำเสียงเหมือนเด็กทำผิดแล้วสำนึก ทำให้พี่หลุดยิ้มเอ็นดูไม่ได้
แต่น้องคงไม่มีโอกาสเห็น เพราะมัวแต่ก้มหน้าจนคางจะชิดอกแล้ว หารู้ไม่ว่าทำแบบนี้ยิ่งดูน่ารัก..

   “อืม..ถ้าไม่กลัวหนาว..ไม่ใส่ก็ได้นะ” พี่อนุญาต แต่ดันพูดปริศนา หมายความว่าไงไม่ใส่ก็ได้
คนฟังได้แต่เงยมองงงๆ พี่กลับยกไหล่ให้แทน หันหลังเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือเฉย โดยไม่ไขข้อข้องใจในคำพูด

   “ไม่กลัวหนาว ทำไมต้องกลัวหนาว แอร์ไม่ได้เย็นจัดสักหน่อย ถามเพราะเย็นเจลที่ทาต่างหาก
พูดอะไรไม่เข้าใจ” ลูกดิ่งได้แต่เปรยกับตัวเอง ก่อนขยับลุกไปหยิบเสื้อที่แขวนเอาไว้ นำมาใส่ด้วยอาการไม่เข้าใจเช่นเดิม

   ดีแล้วที่น้องไม่เข้าใจ เพราะหากน้องตีความนัยที่พี่แฝงมากับคำว่า ‘ไม่กลัวหนาว’ จนทะลุปรุโปร่ง
น้องจะหนาวจนเสียวสันหลังแน่ เพราะพี่ไม่ได้หมายถึงอากาศ..ที่กลัวน้องหนาว...?






มาอัพให้แล้วนะคะ ตามสัญญา วันนี้ไม่มีฟินด้วยภาพ!

เจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการทวงถาม 5555!!

รับปากมาต่อเนื่องไม่ทิ้งช่วงหายนานแน่นอนค่ะ 

ปล. มีข่าวดี อย่าพลาดอ่านเด็ดขาด ข่าวการรีปริ้นในรอบจะสี่ปี ของหนังสือ

เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ของพี่วีกับพี่กล จะมีขึ้นในเร็วๆ นี้ค่ะ พร้อมการรวมเล่ม

เรื่องของพี่กล และเรื่องสั้นของพี่วีที่เขียนเพิ่ม ซึ่งพี่เขาบอกมาลงอีกสามตอนจบจร้า

ตอนพิเศษไปตามอ่านในเล่มเอานะคะ ส่วนคนรับผิดชอบรวมเล่มคือเราเองจร้าาาา

งานนี้มีของแถมให้ด้วย รายละเอียดอย่าลืมคอยติดตามกันให้ดีนะคะ พลาดแล้วพลาดเลย

สำหรับคนที่อยากได้และไถ่ถามกันมาตลอด ยังไงรอติดตามรายละเอียดในเร็วๆ นี้ค่ะ

Thanks.

[harumi]

 

[yymomo]

   พี่โย่ แอบคิดอะไรเนี่ย น้องต้องหนาวเลยหลอ หนาวเพราะความคิดหรืออุปกรหว่า 

[maemix]

พี่โย่แอบไม่พอใจหมอผสุ มาเนียนจับมือน้องดิ่ง
พอลูกดิ่งเจ็บพี่โย่ออกอาการเลยนะ แถมยังกันไม่ให้
หมอผสุตามขึ้นห้องอีก แอบหวงไว้ดู(แล)คนเดียวเหรอพี่โย่

น้องดิ่งงอนน่ารักน่ะเรา รอวันที่ไปดูหนังกัน

[helpmeiiz]

น้องดิ่งเจ็บ พี่โย่ดูแล ส่วนปุ้มดูกันต่อไปว่าจะเป็นไง

[milkshake✰]

อีพี่ปุ้มทำพิษซะแล้ว โกรธแทนน้อง!
พี่โย่จัดการเร็วๆ เลย สงสารน้องอ่ะ
น้องน่ารักขนาดนี้ ทำไมถึงใจแคบไม่ยอมเปิดใจให้น้องบ้าง
เห้อ สงสารดิ่ง
 

[Karn12]

ต้องจัดการปุ้มให้หลาบจำซะบ้างนะ

[hatachiii]

     I'm going to die soon