แหมโย่รุกหนักใหญ่แล้ว ทั้งโชว์ของดี ทั้งมีป้อนป๊อบคอร์น ทำเอาน้องดิ่งเขินแล้วเขินอีก อ่านไปอมยิ้มไปเลยเนี่ย อิอิ^^
ส่วนยุทธก็แกล้งหมอตลอด หมอน่าสงสาร แต่ก็ฮาดี เหอๆ
.
.
.
ถ้าไม่ได้พี่โย่ป่านนี้เขาอาจโดนลากไปเจอโอปอ ถ้าเธอยืนกรานจะเอาของฝากให้เขาด้วยตัวเอง ลำพังเขาคงขัดใจพี่ปุ้มไม่ได้ กัปตันทีมขี้โมโหยืนคำขาดให้ไปเจอเธอขึ้นมา ทั้งที่กระอักกระอวน
...อ่วน
“อ๊ะ!..เดี๋ยวครับ” เสียงทัดทานติดจะรีบ ทำให้นิ้วหนาที่เกี่ยวขอบยางบ็อกเซอร์ชะงักค้างไว้ จ้องหน้าคนพูดหางคิ้วเลิ่ก
...เลิก
“ทำไม” ถามสีหน้าปกติ คนฟังถึงกับกร่นในใจ
...ก่น
พอรู้สึกตัวตื่น ลูกดิ่งแกะแขนโยโย่ออก ไม่แคร์คนหลับจะตื่นเพราะโดนรบกวนสักนิด ระหว่างกังวลรบกวนการนอนรุ่นพี่ กับความรู้สึกแปลกๆ ที่มีของแข็งพาดก้น ลูกดิ่งเลือกยอมรบกวนการนอน ดีกว่าทนระแวงใจตุ้มๆ ต่อมๆ กับไอ้ท่อนมหึมาที่แสดงความอหังกา
...อหังการ
“หืม..ไม่ซ้ำรอย กินจนหนังจบมีหน้าพูด” ยุทธเปรยจนคนฟังหน้าชาเหมือนโอน
...โดน