ช่วงวันเสาร์ที่ผมไม่อยากให้ถึงในที่สุดมันก็มาถึง ถอนหายใจตอนออกจากบ้านจนไอ้เทมหัวเราะ รถจอดที่โรงรถเทมหันมาจับมือผมเอาไว้
“ ไปลงนรกกันเถอะ " ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป
ภายในบ้านที่ทุกคนต่างมาพร้อมแล้ว ผมมาสายไปเกือบห้านาที ตอนนี้บนโต๊ะอาหารก็เลยจัดอาหารเอาไว้พร้อมแล้ว พี่เนย์กับพี่ดีมองมาที่ผมก่อนจะหันไปซุบซิบกับแม่ของตัวเอง ยกมือไหว้ทุกคนที่มากันพร้อมแล้วครอบครัวของผม อารอง อาเล็ก พร้อมด้วยเมียและลูกอีกครอบครัวละสองคน ไอ้เทมนั่งลงข้างผม ผมนั่งลงข้างแม่
“ ขอโทษครับที่มาสาย "
“ แนะนำคนที่มาด้วยก่อนสิ " พ่อผมบอก
“ แฟนของไฟไง ดังกระฉ่อนไปทั้งมหาลัยน่าอายจะตาย " พี่เนย์ว่าก่อนจะแบะปากมาทางผม
“ อะไรนะ " ไฟท์พูดมันสวนขึ้นมากลางวงกินข้าวทั้งๆที่ไม่เคยทำ ผมหันไปมองหน้ามันที่ตอนนี้ก็มองหน้าผม
“ อ้าว พี่ไฟท์ไม่รู้เหรอว่าน้องชายตัวเองเป็นเกย์นะ ตอนนี้นะกระฉ่อนไปทั้งมหาลัยเลยนะ " พี่ดีว่าเสริม
“ พ่อผมสั่งให้พี่เนย์กับพี่ดีพูดเหรอ พ่อถามพี่เนย์เหรอ แล้วพี่เนย์เป็นคนพาเทมมาเหรอ ถึงตอบออกมานะ "
“ น้องไฟครับ ใจเย็นๆ " แม่จับแขนของผม พี่เนย์อ้าปากค้างไปแล้ว ผมไม่เคยว่าใครต่อหน้าคนอื่น ทุกครั้งที่นัดเจอผมเป็นคนเดียวที่จะเงียบไว้ เพราะไม่อยากจะยุ่ง
“ สวัสดีครับผมชื่อเทม เทมธ์นที อิศวะเหม เป็นแฟนไฟ " มันแนะนำตัวก่อนจะยกมือไหว้ทุกคน
“ นี่เรื่องจริง " ไฟท์ถอนหายใจมันมองหน้าผมกับเทมแบบอึ้งๆ มองแบบไม่ละสายตา
“ อิศวะเหม ลูกชายคนกลางของท่านทูตประจำอังกฤษนี่หว่า " พี่ดีนว่าเทมมันก็พยักหน้ารับ
“ ครับ "
“ ได้แฟนดีซะด้วย น่าเสียดายนะ " แม่ของพี่ดีว่าก่อนจะเริ่มกินข้าว กับข้าวอร่อยแต่งานเริ่มกร่อย พ่อเลยชวนคุย
“ เอาละ อย่าพูดกระแนะกระแหนให้มากนักเลยนะ ที่ฉันส่งให้ไฟพาเทมมาที่นี่ เพราะทุกคนจะได้รู้ ว่าเทมเป็นอะไรกับไฟ จะได้ไม่มีคนเอาลูกชายฉันนินทาอีก ว่าทำให้พ่อแม่รับไม่ได้ เพราะเราก็สบายดีกับเรื่องนี้ " พ่อพูดออกมาแบบนั้น เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินพ่อเข้าข้างผม ไม่รู้ทำไม
“ ธรรมมาติกรวัฒน์จะมาเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องแบบนี้นะเหรอ " อารองว่าเขาหันไปหาพ่อกับแม่ของผม " ผมรู้ว่าพี่สร้างธรรมมาติกรวัฒน์ขึ้นมา แต่พวกเราทุกคนก็คือธรรมมาติกรวัฒน์ไม่ใช่เหรอ เราใช้นามสกุลเดียวกัน ทำไม ไฟถึงทำอะไรไม่คิดถึงพวกเรา
“ ก็ไม่ได้ไปฆ่าใครตายนะพ่อ " พี่นัทบอกพ่อตัวเองที่หันมาชักสีหน้าใส่
“ ขอพูดในฐานะที่เป็นสะใภ้ได้มั๊ยค่ะ " ภรรยาของอาเล็กว่า " ดิฉันขอพูดตรงๆเลยนะ ไฟนะ เป็นน้องคนเล็กของตระกูล เพราะเป็นคนเล็กก็เลยถูกปล่อยปะละเลยตามใจกันมาตลอด ไฟที่ชอบสร้างปัญหาให้พวกเราจนถึงวันนี้ไฟยังคิดไม่ได้อีกเหรอลูก ว่าต้องทำอะไร ถ้าเลิกเป็นไม่ได้ทำไมถึงไม่เปลี่ยนไปใช้นามสกุลเก่าของคุณหญิงละคะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหากับคนส่วนใหญ่ หรือว่าคุณหญิงก็ยังรับไม่ได้ ที่มีลูกเป็นตัวปัญหา "
“ คุณอาจะพูดถึงน้องชายผมแรงเกินไปรึเปล่าครับ เป็นเกย์นะครับ ไม่ได้เป็นฆาตกร ถึงไฟจะไม่ได้ดีเหมือนใคร แต่ไฟก็ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน โดยเฉพาะพวกคุณอา ถ้าจะเดือดร้อนก็เดือดร้อนในครอบครัวเรา คนในตระกูลเกี่ยวอะไรด้วย เราไม่ได้ไปขอเงินนี่ครับ "
“ ไฟท์พอลูก "
“ นั่นนะสิแม่ ผมเห็นด้วยกับไฟท์นะ " พี่ดีนว่า
นั่นอาจจะเป็นเรื่องจริง เด็กที่คอยแต่สร้างปัญหาให้ครอบครัวมาตลอด ก็คือผม ถอนหายใจออกมาไม่มีอะไรจะเถียงทั้งนั้น ผมรู้แล้วว่าชีวิตคงไม่มีอะไรดีขึ้นกว่านี้ คนที่โดนเหยียบย้ำ ก็คือคนที่โดนเหยียบย้ำอยู่วันยังค่ำ เสียงของผมเริ่มหายไป ถ้าทำได้คงจะหายไปจากตรงนี้ หันไปมองแม่ที่กำมือของผมไว้แน่น ผมรู้แม่คงบอกให้ผมอดทนต่อเสียงเหล่านั้นเอาไว้
“ คุณหมายว่ายังไง ที่บอกว่า สร้างปัญหามาให้ตลอด " ไม่ใช่ผมที่พูดออกไปแบบนั้น แต่เป็นไอ้เทม ทุกคนหันไปมองหน้ามัน " ธรรมมาติกรวัฒน์ อะไรคือ ธรรมมาติกรวัฒน์เหรอครับ มันก็แค่นามสกุลไม่ใช่เหรอ คุณยึดติดกับความรวยแล้วปั้นนามสกุลของคุณให้ดูดีทั้งๆที่มันก็ไม่มีอะไร มันเป็นแค่นามสกุลที่ติดอยู่หลังชื่อ มันคือความภาคภูมิใจเหรอครับ ความภาคภูมิใจที่คนอื่นสร้างไม่ใช่พวกคุณสร้าง แล้วคนที่สร้างให้มันยิ่งใหญ่เคยพูดอะไรบ้างรึเปล่า ทำไมถึงมีแต่พวกคุณที่เกาะชายผ้าสกุลแห่งความภาคภูมิใจชูคอกันแบบนี้ละ "
“ เด็กนี่!! ว่าฉันเหรอ "
“ ผมว่าทุกคนที่ว่าไฟ นั่นเหละครับ " มันมองหน้าทุกคนที่เคยเอ่ยปากว่าผม " มันไม่สำคัญหรอก ว่าคุณจะนามสกุลอะไร เพศไหน แต่ทุกวันนี้ทำตัวเป็นคนดีแค่ไหนตังหากนั่นคือสิ่งสำคัญ เนย์ เธอคิดว่าเธอเก่งมากเหรอ เธอสอบเข้ามหาลัยได้ที่สุดท้ายเพราะติดตัวสำรอง ไม่มีเพื่อนคบเพราะเห็นแก่ตัว เธอซื้อเพื่อนด้วยเงิน เพื่อนที่คอยแต่นินทาเธอตลอด ดีเธอสอบเข้ามหาลัยได้แต่ทุกวันนี้ก็ไปเที่ยวผับบ่อยๆ แล้วก็ชอบมั่วผู้ชายไม่เลือกไม่ใช่เหรอ โกหกพ่อแม่ว่าทำรายงาน แต่จริงๆกำลังมีอะไรกับผู้ชายสักคนไม่ใช่เหรอ แล้วแบบนี้ เธอสองคนคิดว่าตัวเอง ดีกว่าไฟเหรอ " เทมถาม ทั้งๆที่ตอนนี้พี่เนย์กับพี่ดีได้แต่เงียบ พ่อแม่ของทั้งคู่หันไปมองหน้าลูกสาวของตัวเอง
“ จริงเหรอ ? “ คุณอาพูดขึ้นพร้อมกันทั้งสองคน พี่เนย์กับพี่ดีมองเทมด้วยสายตาเลิกลั่กสลับกับแม่ของตัวเอง “ นี่แก..”
“ พวกคุณเคยมองว่าไฟดีบ้างรึเปล่า ตอนอายุสิบเก้า พวกเธอทำงานหาเงินด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองได้มั๊ย ถึงเธอจะมองว่ามันน้อยแต่เคยได้กำเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรง อดตาหลับขับตานอนเหมือนไฟบ้างรึเปล่า เคยก้มหน้าทนเสียงด่าของคนอื่นบ้างมั๊ย เคยต้องยิ้มทั้งๆที่อยากจะร้องไห้ ถึงไฟจะเรียนไม่เก่ง สอบไม่ได้ที่ดีๆ คบเพื่อนสมัยม.ปลายไม่ดี แล้วมันยังไง มันก็ไม่ได้เหลวไหลหรือทำอะไรไม่ดี ทุกวันมันคิดถึงหน้าพวกคุณทุกๆคนยิ่งกว่าชีวิตมันอีก กลัวจะสอบตก เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ และพวกคุณละ สิ่งที่ทำอยู่ เคยคิดบ้างมั๊ยว่าจะให้พ่อแม่เสียใจ "
“ อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้ผิดเพศ "
“ ผิดเพศเป็นเรื่องที่เรารับได้ ไม่เป็นไร อย่างน้อย ตั้งแต่คบเทม ไฟก็เป็นเด็กที่น่ารักขึ้น ถ้าเทมทำให้ไฟเป็นคนมีเหตุผลไม่ใช่คนที่เถียงอย่างเดียวเหมือนแต่ก่อน สำหรับพวกเราไฟดีขึ้นตั้งแต่มีเทม ฉันไม่มีปัญหากับสิ่งนี้ "
“ แต่พวกเราไม่อยากให้คนในตระกูลต้องเป็นแบบนี้ มีคนแบบนี้ มันเสียชื่อ..” อารองว่าอีกพ่อถอนหายใจมันมีแต่คนดื้อดึง ทุกคนเถียงเพื่อเอาชนะ ทุกอย่างอยากเป็นใหญ่ ทุกคนอยากเหยียบพ่อผม อยากให้พ่อผมล้ม อยากให้ยอมจำนนกับเรื่องนี้ เรื่องของผมก็เหมือนจุดอ่อนในบ้านของเรา แบบนี้พอมีช่องว่างให้ล้มใครๆก็อยากซ้ำเติมทั้งนั้น
บางคนเห็นว่าอีกคนเสียเปรียบแล้วมีความสุข คนล้มต้องซ้ำ บางคนคิดแบบนั้น
“ ถ้าธรรมมาติกรวัฒน์ไม่พอใจจะให้ไฟใช้นามสกุลนี้ ก็ไม่เป็นไร " มันหันมามองหน้าผม มือนั้นเอื้อมมาจับมือผมไว้ " มึงมาใช้นามสกุลกู นามสกุลกูเป็นนามสกุลเก่าแก่ที่เป็นทูตมาตั้งแต่รุ่นปู่ เป็นนามสกุลที่มีเกียรติ แต่มึงรู้มั๊ย พ่อแม่กูคนที่ต้องรักษาเกียรติพวกนั้น เค้าไม่ว่ากูเลยที่เป็นแบบนี้เพราะอะไรรู้มั๊ย เพราะพ่อแม่กูเห็นความสุขของกู สำคัญว่านามสกุลที่ติดตัวกูมาทั้งๆที่กูไม่ได้เลือกไง คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องเห็นความสุขของลูกมาก่อนเสมอ เพราะงั้นเรื่องนี้ไม่มีปัญหา พ่อแม่กูรักมึงมากกว่าพี่สะใภ้คนโตของบ้านกูอีก รักมากกว่าญาติพี่น้องมึงด้วย ถ้าเค้าไม่ให้ใช้ ไม่ต้องใช้ มาใช้นามสกุลกู "
“ เทม..”
“ ขอโทษครับ แต่ผมไม่ใช่คนที่จะนั่งเฉยๆ ถ้าใครมาว่าแฟนของผม ทั้งๆที่มันไม่ได้ผิด แล้วที่ไฟเป็นแบบนี้ ถ้าผมไม่เข้าไปยุ่งกับมัน มันก็คงไม่เป็น "
“ พอๆ ไม่มีใครต้องเปลี่ยนนามสกุลทั้งนั้น ถ้าใครรับไม่ได้ก็เชิญไปเปลี่ยนนามสกุลซะ แล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของครอบครัวเรา ฉันเห็นพวกแกเป็นญาติ เป็นแค่คนที่เราต้องบอกเท่านั้น ฉันให้ไฟมาบอก เพราะจะไม่ได้ต้องมีใครไปขู่ลูกฉันอีกว่า ถ้าพ่อรู้จะผิดหวังแค่ไหน "
“ แต่..” อารองเหมือนจะพูดอะไรออกมาอีก
“ ถ้าใครไม่พอใจก็เปลี่ยนนามสกุลได้ ถ้าไม่พอใจกับเรื่องแค่ว่าลูกชายฉันมีความสุขที่ได้มีแฟนเป็นผู้ชาย ก็ไม่ต้องนับฉันเป็นญาติก็ได้ ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ แต่ก่อนไปอย่าลืมว่า หนี้คนละ สองพันล้าน ต้องมาคืนฉันก่อน "
“ พี่..” ในช่วงเวลานึง ผมคิดว่าพ่อเป็นคนเด็ดขาดจนไม่ฟังเสียงใคร แต่ตอนนี้ ณ เวลานี้ ผมรู้แล้วว่าพ่อเด็ดขาดก็เพื่อผม
“ ไฟ จะเป็นยังไง ก็คือลูกของฉัน .. “ มองหน้าพ่อที่มองกลับมา อาจเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพ่อยิ้มให้ คนที่ไม่เคยพูดจาดีๆกับผม คนที่ทะเลาะกันทุกครั้งที่พูดด้วย แต่นั่นคือคนที่ห่วงผมมากกว่าใคร ห่วงไม่แพ้ใครเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะพ่อเป็นผู้ชาย เพราะงั้น เค้าเลยไม่เคยพูดมันออกมา
“ พ่อ "
“ ไม่ว่ายังไง แกก็เป็นลูกฉัน "
“ ยังไงไฟก็เป็นลูกแม่นะ " แม่ที่จับมือผมไว้แน่น ได้ยินเสียงถอนหายใจที่ดังมาจากทั้งโต๊ะ ผมหันไปมองไฟท์ที่กำลังมองผมสลับกับเทม
“ อยู่ๆก็ได้น้องเขยขึ้นมาซะงั้น แต่ก็เอาว่ะ น้องชายกูมีความสุขนิ " ผมยิ้มออกมาตอนที่ไฟท์พูดคำนั้น ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับการยกภูเขาออกจากอกเลยจริงๆนะครับ
“ ขอบคุณครับ ขอบคุณจริงๆ "
“ กินขนมหวานแล้วค่อยกลับคอนโดนะ " แม่บอกพวกผมตอนที่ทุกคนกลับไปแล้ว เป็นการกินข้าวรวมญาติที่รู้สึกโล่งเป็นพิเศษมากกว่าทุกปี
“ ขอผ่านนะครับ ผมต้องนอนแล้วนะ พรุ่งนี้ทำงานเช้า " เสียงของไฟท์บอกแบบนั้นแต่ไม่มีใครว่าอะไร แม่เดินเข้ามาจับไหล่ของผมเหมือนรู้ว่าทั้งผมและไฟท์คิดอะไร แค่ดูสีหน้าก็รู้ คงไม่ใช่เรื่องที่ไฟท์จะรับได้ง่ายๆ ถึงปากจะพูดออกมาแบบนั้นก็เถอะ
“ เพราะไฟเป็นน้องของไฟท์ แม่เชื่อว่าสักวันไฟท์จะยอมรับสิ่งที่ไฟเป็นได้ เมื่อตอนนั้นไฟท์เห็นว่าไฟมีความสุข "
“ ครับ "
“ แล้วตอนนี้ก็คงเรียนรัฐศาสตร์สินะ " ผมหันไปตามเสียงพ่อที่กำลังคุยกับไอ้เทม ในห้องนั่งเล่น แม่บ้านเดินเอาขนมหวานไปเสิร์ฟก่อนที่แม่จะเดินไปนั่งข้างๆพ่อ แต่ผมไม่ได้ไป ยังคงยืนอยู่ข้างนอกห้อง
“ ครับ "
“ แม่อยากถามเทมมานานแล้ว เรียนรัฐศาสตร์นะ อยากจะเป็นทูตเหรอ " เป็นคำถามที่ถามได้ดี มองจากมุมนี้ไอ้เทมยิ้ม มันส่ายหน้า
“ ผมอยากจะเรียนวิศวะแต่เพราะที่บ้านให้สอบรัฐศาสตร์ ก็เลยต้องเรียน "
“ งั้นก็ไม่ชอบนะสิ " พ่อถามมัน
“ ตอนแรกเรียนก็ไม่ชอบหรอกครับ แต่ตอนนี้มันชอบไปแล้วเหมือนความภาคภูมิใจที่เวลาผมเรียน จะมีนามสกุลตัวเองอยู่ในรายชื่อทูตคนต้นๆของประเทศ "
“ ถามจริงเถอะ การเป็นทูตนะ นอกจากชาติตระกูลที่ดีแล้ว ทุกอย่างมันต้องดีด้วยไม่เหรอ อย่าหาว่าฉันพูดไม่เข้าหูเลยนะ แต่ว่า คบกับไฟแบบนี้ ประวัติก็ไม่ดีแล้วไม่ใช่เหรอ " นั่นสินะ บางทีผมเองก็ลืมไปแล้วว่า เทมต้องการอะไรมากที่สุด
“ มันเรื่องของอนาคตครับ ตอนนี้ผมก็ยังเรียนอยู่ ผมคงไม่คิดเรื่องแบบนั้นหรอก "
“ งั้นก็ไม่วางอนาคตอะไรเลยนะสิ " พ่อถามมัน เหมือนกำลังไล่ต้อนให้จนมุม
“ ผมว่า ถ้าเรามัวมากังวลอนาคตที่ยังมาไม่ถึง แล้วชีวิตนี้จะมีความสุขมั๊ยละครับ ถ้าคนเรากังวลอนาคตไปก่อนเหมือนกับว่าในวันนึงก็ตาย งั้นวันนี้ก็ไม่ต้องหายใจแล้วละครับ เพราะก็ต้องตายอยู่ดี "
“ พูดได้ดีนิ "
“ สำหรับผม อนาคต..” ไอ้เทมเงียบไปสักพักมันยิ้มออก " ผมเลือกไว้แล้วละครับ "
มันยิ้มในประโยคสุดท้ายผมไม่เข้าใจ คงมีแต่คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นที่รู้ พ่อกับแม่ยิ้ม ไอ้เทมยกมือไหว้ลาก่อนจะเดินออกมาจากห้อง มันเดินเข้ามาหาผมก่อนจะขยี้หัวจนยุ่งไปหมด ในแววตานั้นที่จ้องมองมามีความหมายมากกว่าทุกที
“ กลับบ้านกันอนาคตของกู "
“ อะไรว่ะเน่า " ถึงจะไม่เข้าใจ แต่มือที่กอดคอผมเดินออกจากบ้านของเราวันนี้ สบายใจมากกว่าทุกวัน บ้านไม่ใช่ที่ที่ผมไม่อยากอยู่อีกแล้ว “ ขอบคุณนะมึง "
“ เรื่อง " ถามทั้งๆที่รู้ว่ะ
“ ก็ทุกเรื่อง ที่ทำให้กูมีความสุข "
“ มึงมีความสุขก็ดีแล้ว " มือมันยกขึ้นมาตั้งบนหัวผมอีกคราวนี้ไม่ขยี้แรงๆ เทมแค่ลูบมันเบาๆ
“ แต่ตอนนี้ กูเสียดายอยู่อย่างเดียวอะ "
“ อะไรว่ะ " มันถามแบบสงสัย คิ้วขมวดเข้าหากันคงโคตรจะอยากรู้
“ อดเปลี่ยน นามสกุลเป็นอิศวะเหมเลยว่ะ " ช่วงเวลาที่เรายิ้มให้กัน เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมา
ผมรู้แล้วละครับว่า การที่มีเทมอยู่ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขขนาดไหน
.................................เปลี่ยนด้วยคนได้มั๊ยพี่เทม นามสกุลนะ
โอ๊ยยย ผช.คนนี้ หนมมี่จะไม่ทน
#วิ่งเข้าไปในป่าลึก เพื่อกรีดร้อง
ใครมีทวิตหรือเฟสฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ps. หนังสือเรื่องนี้ รวมเล่มนะคะ กำลังอยู่ในขั้นตอนการรวมเล่มจ้า Happy White Day นะคะ