“ ทำไมมึงมาไวจังไหนว่าเอารถพรุ่งนี้ไงว่ะ " ผมลุกเดินเข้าไปหาไอ้ฮิม ที่ยกมือขึ้นจับหัวผม มองมันจากตรงนี้ มันก็ยิ้มให้ ได้ยินเสียงเบาๆที่มันกระพริบ
“ หึ ไหนมีคนบอกว่าอยากเจอกกูเร็วๆ " ผมเงียบยิ้มแล้วก็ก้มหน้ามันลูบหัวผมเบา " กูอยู่นี่แล้ว เป็นอะไร ใครทำมึง " ผมส่ายหน้าแล้วกอดมันไว้แน่น ไอ้ฮิมนิ่งอยู่สักพักก่อนจะกอดคอผมเดินออกมา ซุกลงกับอกของมันแน่น สมองล้าไปหมด รู้สึกเหนื่อยยังไงไม่ทราบ เป็นความรู้สึกที่อธิบายลำบาก
เสียงคลื่นที่เราได้ยิน ฟังเสียงซัดหาดทรายแล้วต้องนิ่งเงียบ มือที่จับกันเอาไว้คล้องเดินกันไปเรื่อยๆตามทางที่ทอดยาวและดำมืด แสงสว่างเพียงน้อยที่ส่งลงมาแค่นำทางได้ชั่วคราวเท่านั้น
“ ฮิม กูทำให้เพื่อนเสียใจ มันร้องไห้ก็เพราะกู "
“ มึงทำเพื่อนเสียใจ เรื่องอะไรละ " มือนั่นกำผมแน่น เราหยุดเดินก่อนผมจะหันไปมองหน้ามัน
“ พี่เทม บอกกับมันว่า เพราะมันไม่ใช่กู เขาเลยไม่รัก "
“ แล้วมึงบังคับไอ้เทมให้รักไอ้ไฟได้รึไง กูถามหน่อย " ผมส่ายหน้าแต่มันกลับยิ้ม " ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนมันไม่ได้อยู่ที่ว่าเมื่อก่อนเทมมันชอบใคร หรือมันจะชอบมึงอยู่ไหมนั่นไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า ตอนนี้มันรักไอ้ไฟรึเปล่า แล้วไฟละยอมรับรึเปล่าว่ารักไอ้เทม มันทั้งคู่ต้องเปิดใจยอมรับตัวเองก่อน ไม่งั้นใครก็ช่วยมันไม่ได้ มึงอาจจะสงสาร แต่อยู่เฉยๆเถอะ ความรักมันจะทำหน้าที่ของมันเอง "
“ แต่ตอนที่ไอ้ไฟพูดเมื่อกี้นะ มันร้องไห้หนักมากเลยนะเว้ย เขย่าแขนกูหัวหมุนไปหมด "
“ แล้วมึงจะทำยังไง เก็บมาคิดหรอ แล้วมันใช่เรื่องของมึงไหม กูถามจริงๆ เสือกแล้วได้อะไร เสือกแล้วมันจะรักกันเหรอ ก็เปล่าใช่ไหม สิ่งที่มึงสมควรทำ คือปล่อย ความเจ็บปวดมันอยู่กับเราไม่นานหรอกมึง แต่เราเองที่ชอบเอามันมาคิดซ้ำซาก มันก็เลยอยู่กับเรานาน ตอนนี้ไอ้ไฟมันก็เป็นแบบนั้น สักวันก็ต้องดีขึ้น "
“ เมื่อไหร่ว่ะ "
“ ไม่มีใครตอบได้ว่าเมื่อไหร่ ในความรัก ถ้ามันมี สักวันมันก็ต้องมา " ได้แค่หวังว่า ในเร็ววันนี้ มันจะมาทำให้ หัวใจดวงนึงที่ผมรู้สึกสงสาร ปราศจากความทุกข์นั่นเสียที หัวใจที่มองเพียงแค่มัน หัวใจที่เป็นของไอ้ไฟ จริงๆ
“ จำไว้นะหยุ่น.. ความสงสารไม่ได้ทำให้ใครเข้มแข็งขึ้น กลับกันมันจะยิ่งทำให้ใครคนนั้นอ่อนแอและน่าสมเพช อย่าทำให้ไฟต้องเป็นแบบนั้นในสายตาคนอื่น "
“ แล้วมึงจะให้กูทำไงว่ะ แค่มองหน้ามันตอนนี้ยังยากสำหรับกูเลย มันเอาแต่คิดว่าพี่เทมชอบกู "
“ มึงเป็นของกูหยุ่น.. คิดแค่นี้ก็พอ "
....................................................
“ ว้าววว เท่ห์สัดอะ " ผมเดินเข้าไปใกล้รถออดี้คันใหม่ที่มันขับมาอวดเป็นรุ่น RS 3 สีดำ ป้ายแดงเพิ่งถอยออกวันนี้มันก็ขับออกนอกเมืองมารับผมเลยครับ มันบอกว่า มันหยุดเรียนได้สองวันพอดีเลยออกมารับผมเลย จริงๆก็อยากจะอวดรถมากกว่าครับผมรู้
เข้าไปนั่งสูดกลิ่นใหม่ให้เต็มปอดเอาตูดบี้กับเบาะให้หนำใจ รถใหม่เว้ย ไอ้ฮิมยืนค้ำอยู่ที่ประตูมองดูผมที่กำลังจับนู้นจับนี่ไปทั่ว สวยสมราคาของมันเนียบทุกระเบียบนิ้ว
“ มึงหยิบคู่มือมาอ่านก่อนนะ ถ้าจะเล่นเพลงนะ " มันบอกผมก็ทำตาม ลิ้นชักตรงด้านหน้าถูกเปิดออก ไม่มีอะไรครับที่เป็นสมุดครับ แต่ผมกลับยิ้มกว้าง ดอกกุหลาบสีขาวดอกนึงวางอยู่ในชั้นนั่น หยิบขึ้นมาดูก่อนจะมองหน้ามัน
“ เห็นมันแล้วคิดถึงมึงเลยซื้อมา " พูดแต่ไม่มองหน้า หันหลังพิงข้างรถ เอียงมองจากตรงนี้ก็รู้ว่าหูแดง
“ มึงนี่ประหลาด " ถึงบอกแบบนั้นแต่ผมก็แอบเขิน ดมดอกไม้ในมือเต็มฟอด หอมสมเป็นกุหลาบ
“ ครบรอบหนึ่งเดือนที่เราเป็นแฟนกัน "
“ เหรอว่ะ " ยังคงก้มหน้ามองดอกกุหลาบในมือ ยกตัวขึ้นช้าๆ หอมแก้มเต็มฟอดให้รางวัลคนที่ก็ยิ้มกว้างออกมาทันที " กูมีให้เท่านี้ละ "
“ ภากร ก็คือพระอาทิตย์ ไม่ผิดเลยว่ะ " มือของมันประคองหน้าผม ก้มลงจูบเบาๆที่ข้างแก้มทั้งสองข้างก่อนจะย้ายมาเป็นมุมปาก " เพราะมันกำลังลับขอบฟ้าลงที่มหาสมุทร "
หัวใจของมันหยุดอยู่ที่ผมแล้ว นั่นคือ คำตอบที่ผมยังคงสงสัยว่า หัวใจเท่ากำมือของผม ที่เล็กขนาดนั้นจะสามารถใส่ความสุขที่มีตอนนี้ได้เพียงพอหรือไม่ .. น่าแปลกที่ช่วงเวลาที่ทุกข์ใจกลับอยู่ใกล้ช่วยเวลาแห่งความสุขมากมายขนาดนี้สำหรับผม ไม่มีใครเสียใจไปตลอด.. เช่นกันในความหมายที่ว่าไม่มีใครมีความสุขไปตลอด และนั่นก็คือรัก..
................................................
ภากร แปลว่า พระอาทิตย์นะคะ แล้วเผื่อใครลืม หยุ่นชื่อริงชื่อ นายมหาสมุทร

ขอเอาคำพูดของเพื่อนมาพูดอีกครั้ง " คนเราแม่งพอเวลาเราทุกข์เราก็ทุกข์อยู่แค่คนเดียวเหละมึง คนอื่นเค้ามีความสุข เค้าก็มีกันไป ต่อให้มันบอกว่าจะอยู่ข้างๆเรา มันก็อยู่แค่ช่วงเวลาหนึ่ง พอเอาเข้าจริง เราก็อยู่คนเดียว "
วันนี้มาแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพิ่งเสร็จเมื่อกี้จริงๆ
ใครมีทวิตเตอร์หนมฝากแท็ก #BTS #สถานีรัก ด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณคะ
