ตอนที่ 20.1“ ไอ้ไฟ "
“ ครับเพื่อน " มันหันมามองผมทันที ในระหว่างทางที่มันขับรถมารับผมเพื่อไปเรียน จริงๆแล้วผมเพิ่งรู้ครับว่าแม่มันมีธุรกิจร้านขนมแถวๆนี้มันเลยมาส่งแม่มัน แล้วก็แวะมารับผม แต่ที่ไม่บ่อยเพราะเป้นแค่สาขาเล็กๆอีกอย่างมีคนดูแลอยู่แล้ว เห็นว่าอยู่ในสปอร์ตคลับแถวๆนั้น
“ กูถามอะไรมึงหน่อย "
“ ว่ามา "
“ มึงซื้อของขวัญให้ไอ้เหมือนยังว่ะ เสาร์นี้แล้วนะเว้ย " ใช่ครับ เสาร์นี้เป็นวันเกิดไอ้เหมือน เราเลยมีปาร์ตี้ฉลองกันร้านอาหารกึ่งผับของพี่สาวไอ้เหมือนมันครับ พี่แหม่ม ใจดีปิดร้านเพื่องน้อสาวตัวเองเลยครับ โคตรทุ่ม
“ ยังว่ะ เออ สัดเอ้ย กูลืมไปแล้วนะเชี้ยย กูไปไม่มีของขวัญคงโดนฉีกอก "
“ อะไรที่มันชอบว่ะ "
“ ถุงยางอนามัย เขียนข้างกล่องว่า หวังว่ามึงจะได้ใช้มันสักทีนะ กร้ากกกกกกก " ไอ้เชี่ยนี่หัวเราะได้อุบาทว์มากครับ มันจริงจังกับการหัวเราะมากก่อนจะพาผมแวะเข้าห้าง จริงๆวันนี้ที่เรามาเช้าเพราะมันไปรับผมครับ ไม่ได้มีเรียนเช้าหรอก
มันพาผมมาไกลถึงพารากอนเลยครับ เพราะมันมีของให้เลือกเยอะ สมองว่างเปล่าของชายสองคนที่ กำลังตามมาสบทบด้วยอีกคน ถึงกับมึนครับ ไม่รู้จะซื้ออะไรให้ ถ้าซื้อให้แฟนมันก็อีกอย่างครับ ตุ๊กตา ดอกไม้ แต่นี่คือเพื่อน พวกผมเองก็อยากให้ของที่มันใช้ แล้วก็ของที่มันถูกใจ
“ หลุยส์วิคตองคลอเล็คชั่นล่าสุดค่ะ " นี่คือเสียงของไอ้เนียที่ไอ้ไฟเปิดลำโพงของมันให้ผมฟังครับ เป็นเสียงตอแหลๆ ที่พอผมสองคนถามว่าจะซื้ออะไรให้ไอ้เหมือนเพื่อนมันดี มันก็พูดออกมาเช่นนั้น
“ ตลกเถอะสัด ใบละ สองร้อยรึไง "
“ แหมม ไม่ต้องซื้ออะไรให้มันหรอก พวกมึงนี่คิดมากว่ะ "
“ มึงไม่ซื้อ "
“ กูซื้อแล้วจ้า ดิออร์รุ่นที่มันบ่นว่าอยากจะได้ สีชมพูสวยน่าร๊อคมั่กๆค่า " ไม่ต้องพูดถึงราคาครับ ผมได้ยินมาว่าไม่ต่ำว่าหนึ่งแสนบาท แต่ช่างมันครับ สองคนนี้มันให้ของแบบนี้กันมาตลอด สลับให้กันทุกๆวันเกิด
“ แล้วมึงว่ากูซื้ออะไรดีว่ะ "
“ อื้ออ ของที่ไอ้เหมือนอยากได้เหรอว่ะ "
“ ผู้ชาย " ไอ้บอทที่เพิ่งมาแทรกเสียงลงไปในโทรศัพท์เลยครับ
“ ดอกกกกกกกกก กูก็อยากได้ค่ะ สิ่งนั้น พี่ฮิมๆๆ กูอยากได้อะ คนเนี้ยยยย " ไอ้สองตัวเหล่ผมทันทีเลยครับ ยกยิ้มมุมปากตลอดเวลาผมทำหันไปทางอื่น
“ ผัวเพื่อนมึงก็จะเอานะ เร็วๆเชี้ย พวกกูจะไปแดกข้าวอีก " ไอ้บอทยอมบงการมากครับ มันสั่งให้ไอ้เนียรีบๆพูดแม้มันอยากจะตามมาด้วยแค่ไหนก็ตาม ไม่มีทางที่พวกผมจะบอกหรอกครับ มันมาแล้วโคตรวุ่นวาย จะซื้อนู้นซื้อนี่เยอะแยะ
สุดท้ายพวกผมก็ต้องมาเดินตะลอนกันที่มุมเครื่องสำอางครับ ช่างเข้ากับหน้าตาของเราอย่างยิ่ง ไอ้บอทไวมากครับ มันบอกว่าจะซื้อน้ำหอมให้ไอ้เหมือน เป็นกลิ่นที่มันชอบ ให้เหตุผลว่าถ้านางมีเดทมันจะให้นางฉีดครับผู้ชายจะได้หลงใหลความคิดมันไม่พ้นจากหว่างขาจริงๆ ผมมีความคิดว่าจะซื้อชุดเครื่องลำอางแบบลิมิตเต็ดครับ เพราะมันชอบแต่งหน้า จัดพาเรทใหญ่ๆให้มันไปเลย
“ มึงตัดสินใจยังจะซื้ออะไร "
“ คิดว่านาฬิกาว่ะ กูเห็นสีชมพูทองสวยดี แต่ไม่แน่ใจราคา "
ตอนนี้ผมกับไอ้บอทได้ของขวัญแล้วครับ ของผมกล่องใหญ่มากเมื่อเทียบกับของไอ้บอท เราคิดว่าจะให้ของที่ราคาเท่าๆกันครับ เลยได้เครื่องสำอางยี่ห้อที่มันคลั่งมาสองสามพาเรท ทั้งแต่งตา ปกปิด ปัดแก้ม เยอะครับ กล่องมันเลยดูใหญ่ๆ
“ มึงสาวมากอะ ซื้อเครื่องลำอางให้เพื่อน " ไอ้บอทเอ่ยแซวตอนที่ผมยืนรอให้พนักงานห่อ
“ ไอ้เนียส่งข้อความบอกกูเถอะครับ ว่าต้องซื้ออะไรบ้างมันถึงจะพอใจ "
“ ไปซื้อนาฬิกากับกูด้วยนะเว้ย "
“ เออน่า " สุดท้ายก่อนมื้ออาหารเราก็ต้องไปซื้อนาฬิกากันครับ เป็นของยี่ห้อดัง สีสวยมากเลยครับ เห็นแล้วอยากได้แทนแต่ของเป็นสีดำ เม่งอย่างเท่ห์
ไอ้ไฟเลือกมาสามอันครับ มีทั้งสีทองชมพู สีทอง แล้วก็สีทองลายเสือ พิจารณากันอยู่นานครับ เราชอบกันคนละแบบ ผมชอบสีชมพูทรงครับ ไอ้ไฟชอบลายเสือ ส่วนไอบอทมันชอบเรียบๆ ชอบสีทอง
“ สีทองดิ เข้ากับทุกชุด ดูดีมีราคา ใส่ไปไหนก็ได้ "
“ แล้วสีอื่นมันใส่ไม่ได้รึไงว่ะ มึงใส่สีทองชมพูไปงามศพ เค้าจะไล่ฟันหัวมึงเหรอ " ผมเถียงกลับครับ ก็มันสวยกว่าชัดๆ
“ กูว่าลายเสือนี่สวย มีสายให้เปลี่ยนเยอะด้วยมึง ตั้งหกอัน "
“ เป็นหนังมันเหม็นเวลาโดนน้ำ "
“ สัด อันไหนดีว่ะ "
“ ฮิม ซื้อนี่ก่อนนะ เฟย์อยากได้ เมื่อวานมาดูไว้ เหลือเรือนสุดท้ายแล้ว " เสียงคุ้นๆครับ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน ผมหันควับกลับไปดูทันที ไม่ต้องให้คิดมากครับเห็นด้วยตากันไปเลย
ไอ้ฮิมมากับเฟย์เพื่อนที่เคยแอบชอบมันแต่มันไม่ได้คิดอะไรครับ หึ..แต่มึงมาเดินห้างด้วยกัน เจ๋งว่ะ ผมหันกลับมาเลือกนาฬิกาต่อไปไม่สนใจว่ามันจะเห็นหรือไม่เห็นผมก็ตาม เสียงสนทนาที่ดังขึ้นเรื่อยๆ อาจเพราะเสียงติดอ้อนของผู้หญิงด้วยครับ ไอ้บอทมันเลยหันไปดู
“ อ้าว พี่ฮิม หวัดดีครับ " มันทัก ซึ่งแน่นอนว่า ไอ้ไฟก็ต้องหันทักครับ ยกเว้นกูไว้คน ผมยังยืนจ้องนาฬิกาเรือนอื่นครับ อยากได้เหมือนกันแต่คิดว่าเก็บตังค์จากงานพิเศษแล้วเดี๋ยวค่อยซื้อ
" เชี้ยหยุ่นน พี่ฮิม " ไอ้ไฟมันเอาศอกกระแทกผมที่แค่พยักหน้าครับ ไม่หันไปมอง " อะไรของมึงว่ะ "
“ มาซื้ออะไรกัน "
“ วันเสาร์นี้วันเกิดไอ้เหมือนครับ พวกเราเลยมาซื้อของขวัญให้มันกัน " มารยาทดีสุดๆอะมึง ไอ้เชี้ยบอท ครับๆ กูจะอ้วก ผมเหล่สายตาที่มันมอง พี่เฟย์ครับ ท่าทางมันจะชอบ " ใครว่ะพี่ "
“ ควงกันมาขนาดนี้ น้องสาวมั้ง " เป็นไอ้ไฟที่ตอบออกมาเลยครับ มึงไปเสือกเรื่องไอ้เชี่ยฮิมนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ กูละสงสัยนัก รู้ไปหมดทุกเรื่อง มือไอ้ไฟจับไหล่ผมไว้ครับ ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงทำแบบนั้น เหมือนกับไอ้บอทที่กอดไหล่ผม ตอนนี้ ผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจก็จริง แต่มันก็ไม่ขนาดนั้น เหมือนรู้ว่า ผมเองก็ยังมีเพื่อน
“ แล้วซื้ออะไรกันเหรอค่ะ " พี่เฟย์ควงแขนไอ้ฮิมแล้วเบียดไอ้บอท ให้ไอ้ฮิมมายืนข้างผม ท่าทางยิ้มมีความสุขกันดี มันเอามือข้างที่ว่างของมันขึ้นมากอดคอผม ทำท่างเหมือนสนิทกับกูซะเต็มปะดา กูเพื่อนพ่อมึงรึไงว่ะ สัด
“ นาฬิกานะครับ กำลังเลือกว่าจะเอาสีอะไร "
“ สีชมพูทองด้วยเหรอ " เธอมองมาตรงหน้าผม เท่าที่ฟังเสียงก็รู้ครับ มันคงเป็นเรือนที่มึงอยากได้สินะ
“ ครับ "
“ เป็นเรือนที่พี่จะมาซื้อพอดีเลย "
“ เรือนสุดท้ายแล้วค่ะ มีเรือนเดียว " พนักงานในร้านบอกพวกผม ที่ตอนนี้เราหันไปเหล่ไอ้ไฟเต็มที่ และมันก็แบบนี้ครับ เจ้าหน้าที่ฝ่ายเสียสละต้องทำงานต่่อหน้าผู้หญิงความเป็นผู้ดีของมันแผ่ซ่าน
“ งั้นพี่เฟย์ก็..”
“ ไม่ได้ กูมาก่อน กูหยิบขึ้นมาดู กูต้องได้ก่อน ถ้ากูตัดสินใจว่าไม่เอาจริงๆ มันถึงจะมีสิทธิไปเป็นของของคนอื่น " ผมจ้องนาฬิกาตาไม่กระพริบเลยครับ ต่อให้เป็นเรือนที่ไอ้ไฟไม่เอา ผมก็จะซื้อครับ
รู้สึกแค่ว่า มันต้องเป็นของของผม ผมมาก่อนมายืนเลือกตั้งนาน แม้มันจะมีตัวเลือกอีกสองอัน แต่ผมก็ถูกใจอันนี้ มันแตะตาผมให้ผมเห็นก่อน ผมมาตอนที่ไม่มีใครมาสนใจมัน แต่ผมสนมัน สิทธินั้นเป็นของผมครับ เหมือนกันกับทุกอย่าง ต่อให้ผมไม่ได้เป็นแฟนกับมัน แต่สิทธิที่จะหึงหวงมันผมก็ต้องมี เพราะมันมาจีบผมก่อน คนอื่นจะได้ไปก็ต่อเมื่อ ผมแน่ใจแล้วว่าไม่เอามัน ซึ่งมันไม่ใช่ตอนนี้
“ แต่พี่เฟย์มาดูตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ "
“ แล้วทำไมไม่ซื้อตั้งแต่เมื่อวานละครับ มาซื้อวันนี้ที่ผมเห็นก่อนทำไม "
“ เชี้ยหยุ่น กูว่าสีอื่นก็ได้ " ไอ้บอทวิ่งมากระซิบผม แต่แปลกครับปกติผมมักจะไม่ทำเรื่องที่ยุ่งยาก ใครจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ผมขอเรียบๆง่ายๆ แปลกใจตรงที่ว่า ทำไมผมถึงรู้สึกอยากได้นาฬิกาเรือนนี้นัก อาจเป็นเพราะมือสวยๆที่กำลังคล้องแขนใครบางคนอยู่ก็ได้
“ มึงชอบขนาดนั้นเลย " ไอ้ฮิมครับ พูดแบบกวนตีน ท่าทางของมันไม่เดือดร้อนอะไรทั้งนั้น สบายๆ เหมือนว่า ถ้ากูบอกว่ากูกับเค้าไม่มีอะไรกันก็คือไม่มีอะไร เชื่อใจนะ พ่อมึงสิ บังเอิญกูไม่ใช่คนนั้นไง
“ แล้วมึงเสือกไรด้วย " ผมหันไปถาม แต่มันก็ยกคิ้วใส่ผมทันที มันคงงงที่ผมไปเหวี่ยงมัน
“ ไฟ มึงเลือกเลย เร็วๆ ถ้ามึงไม่เอากูเอาเอง แล้วไปจากที่ี่ได้แล้ว กูหิว เบื่อขี้หน้าคน " ผมพยายามย้ำคำหลังแล้วหันไปหามันให้มันได้รู้ครับ
“ น้องไฟ ถ้าไม่เอาสีชมพูทองจะดีมากนะค่ะ " ตอแหลว่ะ ผมหันไปเหล่แต่เธอก็ยังยิ้มร่า
“ งั้นผม..”
“ ถึงมึงไม่เอาสีชอมพูทองกูก็เอาอยู่แล้ว พี่ครับใส่กล่อง " ผมยื่นบัตรเครดิตไปให้พี่พนักงานทันทีเลยครับ เธอยิ้มร่าเดินไปกดเงินสักพักที่ทุกคนกำลังยืนรออยู่ " ไหนมึงจะเอาสีอะไร "
“ เอ่อคือกู..”
“ ขอโทษนะค่ะ ยอดเงินในบัตรไม่พอค่ะ " ส้นตีน ผมแทบอยากจะสถบออกมาให้ดังกว่านี้ครับแต่อาย พี่เฟย์กลั้นขำจนตัวโย ซบลงตรงไหล่ไอ้ฮิม เหมือนกับไอ้ไฟไอ้บอทที่ฮากร้ากออกมาเสียงดังครับ แต่มันก็ยังใจดียื่นบัตรของมันไปให้พี่เค้า
“ เอาใบนี้ไปใช้แทนครับ " ไอ้บอทยื่นบัตรคืนมาให้ผม ทั้งๆที่มันยังขำน้ำตาไหล
“ มึงค่อยคืนกู เอาไปก่อน เชี้ยหยุ่น ฮาว่ะ " เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ เป็นสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดครับ เสียงหัวเราะที่เกิดจากความโง่ของผม มันทำให้ผมหน้าชา และรู้สึกเสียหน้า ในเวลาที่หันไปมองรอบๆแล้วทุกคนก็ยังหัวเราะในตัวผมอยู่
“ ไม่พร้อมก็ยังจะซื้อนะ นี่ถ้าเพื่อนไม่ออกให้จะเป็นยังไงเนี้ย "
“ แล้วเสือกอะไรกับคุณด้วยละ นี่มันเรื่องของผม " เงียบครับ เพราะมันเป็นคำพูดที่ไม่สุภาพ ทุกคนหันมองหน้าผมสลับกับหน้าพี่เฟย์ " ที่บ้านไม่ได้สอนเหรอครับ ว่าเรื่องของคนอื่น เราไม่ควรยุ่งนะ "
“ หยุ่น..” ไอ้ฮิมหันมาพูดกับผมเสียงหนักเลยครับ เพราะพี่เฟย์กำลังหน้าเสีย
“ มึงก็ด้วย มึง มึง ด้วย.. ถ้ามึงพอใจกับความโง่ของกูนักละก็ เชิญหัวเราะกันตามสบาย " ผมเดินออกจากวงสนทนานั้นไม่รอรับของที่พนักงานกำลังเดินเอามาให้
“ ไอ้หยุ่น " เสียงไอ้บอทที่เรียกผม
“ กูโอนเงินให้มึงเมื่อไหร่ มึงค่อยเอามันมาให้กูละกัน " ผมไม่รู้ว่าผมเดินออกมาเร็วแค่ไหน รู้แค่ว่าอยากจะไปให้ไกลจากตรงนี้ ทุกเสียงหัวเราะที่ผมได้ยิน ผมเกลียด เกลียดที่ทุกคนต้องมองว่าผม มันโง่ ไม่รู้เรื่อง ตลก ผมไม่ใช่ตัวตลก และไม่ต้องการให้ใครเห็นผมเป็นแบบนั้น
....................................................................
“ หยุ่น ! " ผมหันมองคนที่จับแขนผมเอาไว้แน่น เขาหายใจหอบ อาจเพราะวิ่งมาด้วยความเร็ว
“ พี่เทม "
“ ว่าแล้วต้องเป็นมึง แล้วทำไมมึงทำหน้าแบบนั้น " มันก้มลงมามองหน้าผมให้ใกล้ขึ้นครับ แต่ตอนนี้เท่าที่ผมทำได้คงมีแต่การก้มหน้า
“ อยากกินเค้ก "
“ ห๊ะ..” มันก้มลงมาใกล้ผมอีก ทั้งๆที่ตอนนี้ขากำลังต่อคิวจะออกจากห้างแล้วด้วยซ้ำ
“ อยากกินเค้ก เลี้ยงหน่อยได้เปล่า เอาแพงๆนะ " ผมยิ้มให้มัน ได้รับแต่ฝ่ามืออุ่นๆที่ยื่นมาขยี้ผมเท่านั้น กูอยากร้องไห้ว่ะ กูอยากบอกพี่เค้าไปแบบนั้น แต่ต้องเงียบไว้ มันไม่ใช่ กูทำแบบนั้นไม่ได้ สูดหายใจเข้าลึกๆ ใจเย็นๆ " ที่ ที่ผมค้างพี่ไว้ว่าจะให้เลี้ยงข้าว เลี้ยงแค้กแทนนะ "
“ ได้สิ "
ผมตัดสินใจปิดเครื่องระหว่างที่กำลังยืนรอเลือกเค้ก ได้มาสามชิ้นกับน้ำอัดลม จะได้รู้สึกกินได้เยอะขึ้น เป็นร้านเค้กของฝรั่งเศสติดกับร้านที่ผมเคยมานั่งกินสปาเก็ตตี้กับใครสักคนที่ไม่อยากจะนึกถึงนั่นละครับ
“ มึงมานี่ได้ไง "
“ มากับเพื่อน มาซื้อของขวัญให้เพื่อนว่ะ วันเสาร์วันเกิดเพื่อน "
“ คนไหนว่ะ " มันถามแต่ก็ไม่จิ้มเค้กกินสักที มีแต่ผมที่กินเอากินเอา
“ ไอ้เหมือนนะ จำได้เปล่า "
“ เออกูจำได้ ว่าแต่มึงเถอะ เป็นอะไรรึเปล่า หน้าตามึงดูป่วยๆนะ " มันจ้องหน้าผม ท่าทางสีตาของผมจะบอกมันอย่างเด่นชัดว่ากำลังหงุดหงิดอยู่
“ อื้ออ กำลังอารมณ์เสีย อย่าถามมากได้ม่ะพี่ "
“ หึ เรื่องอะไรละ "
“ เพื่อนมันหัวเราะกู กูเกลียด " มันหลุดยิ้มออกมาทันทีที่ผมพูดแบบนี้ เห็นสายตาที่มันจ้องมองผมแล้วยกกาแฟขึ้นดื่ม ก่อนจะหันไปสั่งไอติมมาให้ผมเพิ่ม
“ ลดความร้อนในใจมึง "
“ ขอบคุณครับ " กินอย่างเดียวเลยครับ เวลาผมเซงๆเรื่องกินต้องมาก่อน กินได้อย่างเยอะ ไม่ต้องห่วง มีเท่าไหร่ก็สามารถยัดได้หมด
“ เลอะแล้วสัด " มันหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นปาดปากผมแรงๆ เจ็บจนต้องยู่หน้าอะครับ " กินอีกมั๊ย "
“ อีก " ผมลุกเดินไปดูเค้กแล้วชี้มาอีกสองก้อนครับ ไอ้พี่เทมรวยไม่ต้องห่วงครับ กินหมดตู้มันก็ไม่ว่าหรอก
“ จะเอาให้ตังค์กูหมดเลยรึไง "
“ ก็ดีดิ " ผมหัวเราะก่อนจะซัดเค้กเข้าไปอีกคำโตครับ เป็นเค้กช๊อคโกเล็ตอร่อยมาก จนรู้สึกตัวเองอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ " อยากจะนอนว่ะ "
“ มึงไม่ไปเรียน " ผมส่ายหัวดุ๊กดิ๊กเป็นคำตอบ เบื่อครับ ผมอยากจะนอนมากกว่า เหนื่อยๆ เบื่อๆ เซงๆ
“ ไปเที่ยวกับกูดิ วันนี้กูไม่มีเรียน "
“ ไม่อะ อยากนอน " ผมบอกมันแค่นั้นก่อนจะกินเค้กเป็นคำสุดท้าย อิ่มและจุกมากครับ ซัดไปด้วยความโมโห ตอนนี้หายแล้วก็เลยกลายเป็นจุกแทน
“ มึงมีปัญหากับมันเหรอ "
“ มันไหน " คำถามที่มีแค่นิ้วชี้ ชี้ผ่านตัวผมออกไปนอกร้าน สายตาของผมมองตามเป็นภาพของคนที่โคตรจะคุ้นตาครับ ไอ้ฮิมยืนอยู่ตรงนั้นกับพี่เฟย์ของมัน รวมทั้งไอ้บอทไอ้ไฟ สงสัยจะมาตามหาผม
“ เปล่า "
“ โกหกกู " มันว่าแบบนั้นก่อนจะขยี้หัวผม แล้วเรียกพนักงานมาเก็บเงิน เราเดินออกจากร้าน พี่เทมมันกอดคอผมออกมาเลยครับ พาไปยืนตรงหน้าไอ้บอท
“ เชี้ยหยุ่น มึงปิดเครื่องทำไม "
“ สัดเอ้ยย โคตรขี้น้อยใจอะ " ไอ้ไฟตบหันผมเบาๆ เขย่ากูจนพี่เทมแกปล่อยมือ
“ วันนี้กูไม่เรียน พวกมึงไปเรียนเถอะ " ผมบอกก่อนจะคว้าเอาถุงที่น่าจะเป็นของขวัญไอ้เหมือนที่ผมซื้อให้มาถือไว้เอง
“ อ้าว มึง "
“ กูอยากนอน มึงไปเถอะ " ผมยังยืนยันคำเดิมครับ มันสองคนเลยได้แต่มองหน้ากัน เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง มันไม่มองไอ้ฮิมเลยครับทั้งๆที่มันจ้องผมตาแทบจะหลุด ไอ้พี่เทมเข้ามากอดคอผมอีกครั้ง ในจังหวะเดียวกับที่มันจะเดินมา แต่พี่เฟย์รั้งไว้
“ กูไปส่งที่หอเปล่า "
“ ไม่ต้องพี่ ผมจะกลับเอง "
“ ขอบคุณนะพี่ ที่เลี้ยงเค้กผม " ผมก้มหน้าขอบคุณมันอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจริงๆ ไอ้พี่เทมมันมากับพี่เซียครับ แต่พี่เซียกำลังเสือกซื้อเสื้อผ้า มันเล่าว่ามันเห็นคนท่าทางเหมือนผมเลยวิ่งตามมาตอนนี้เลยต้องวิ่งกลับไปดูแลแฟนต่อ.. ทุ่มให้กูไปนะมึง มันขยี้ผมของผมให้ยุ่งๆแบบที่มันชอบทำ ก่อนที่ไอ้บอทกับไอ้ไฟเดินเข้ามากอดคอผมเอาไว้แน่นแทน เป็นการง้อของพวกมันครับ ชักจะชิน
“ กลับกันเถอะฮิม " ได้ยินเสียง พี่เฟย์พูดกับมันที่ก็ไม่หือไม่อืออะไร แต่ก็ยอมเดินกลับออกไปตามแรงลาก ของคนที่หันมาส่งยิ้มให้พวกผม " หวังว่าจะหมดความอดทนสักทีนะค่ะ น้องหยุ่น.. “
“ ห๊ะ.. อะ “ ยังไม่ทันจะถามอะไร คนสองคนก็เดินออกไปจากพวกผมแล้วครับ .. รู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนปั่นหัวยังไงก็ไม่รู้ครับ ยืนงงอยู่ไม่นาน ไอ้บอทที่ยืนข้างผมก็พูดขึ้น
“ มึงพูดแบบนั้นกับพี่เฟย์แบบนั้นได้ไงว่ะ แฟนพี่ฮิมนะเว้ย สัด! อ๊ะ โอ๊ยย เชี้ยไฟมึงตบหัวกู "
“ มึงพูดไม่คิด เชี่ย! “ มันสถบก่อนจะเชิดมามองทางผมที่ยังมอง หลังของคนสองคนที่เดินจากไปไกลเรื่อยๆ
“ โทษทีว่ะ แต่ว่า มันจะไปหึงพี่ฮิมเค้าได้ไงว่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย แฟนก็ยังไม่ได้เป็น " คำนี้อีกแล้วเหรอว่ะ คำนี้อีกแล้ว ทำไมว่ะ กูทำเหี้ยอะไรไม่ได้เพราะยังไม่ได้เป้น แฟนมัน แค่นี้เหรอว่ะ แค่เท่านั้นเองเหรอว่ะ
“ ถ้ากูเป็นแฟนกับมัน กูจะไม่ผิดใช่มั๊ย "
“ มึงพูดอะไรแบบนั้นละว่ะ น้อยใจไปได้ สัด พวกกูก็แค่อำมึง ตอนนั้นก็ไม่ได้ขำจริงๆ นะเว้ย " ตอแหลครับ มันก็แบบนี้กันทุกคน หัวเราะเพราะความโง่ของกู
“ มึงแค่ตอบกู ว่าถ้ากูเป็นแฟนมัน กูหึงมันได้เต็มที่ใช่มั๊ย กูมีสิทธิจะต่อยมันเพราะมันควงคนอื่นรึเปล่า "
“ เออ ก็มีสิทธิ " จบคำพูดนั้นผมคว้าโทรัพท์มือถือขึ้นมาทันที กดออกไปยังเบอร์โทรศัพท์ที่ยังคงมีสายโทรออกล่าสุดเมื่อสามวันก่อน
“ เบลล์ วันนี้สองทุ่ม เจอกันที่สยาม กูคอยมึงหน้าลานพารากอนนะ "
“ อะไรว่ะ เชี้ยหยุ่น..”
“ กูหมดความอดทนแล้วเหี้ย ! ”
................................
ในที่สุด.. ตอนหน้า ยังไม่ได้เขียน ฮ่าๆ

หมดก๊อกแล้ว.. จากใจ ไม่น่าบ้าจี้ลงครบสามวัน ผลคือ ตอนหน้ารอก่อน นะจ๊ะ ตัวเองงงงงงง

ชอบจังอ่านเม้นท์แบบ หน้าต่อหน้าทุกวัน TTTTT มีความสุข จะพยายามปั่นให้เร็วกว่านี้เด้อออ รอหน่อยนะคร่าา

ใครมีทวิตเตอร์แต่ไม่มียูสในเล้าเป็ด คอมเม้นท์พร้อมเท็ก #BTS #สถานีรัก หนมจะเข้าไปอ่านพร้อมรี เย้!
