หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[gengeunfin13]

กร๊าซซซซซ ~~~~ *พ่นไฟ*
เหนือความคาดหมายมากพูดเลอออ -0-
นึกว่าไฟจะไม่ชอบเทม แล้วก็เลือกแต่ผู้หญิงต๊ะอีกกก
งืออ ไหงเป็นเหตุเกิดจากความเหงาได้ละเนี่ยย
เราว่ามาแนวทั้งคู่ไม่รู้ใจตัวเองอะป่าวน้า
รอติดตาม สู้ๆคะพี่ขนม

ปล.ลุ้นด้วยให้มีคนมาจีบไฟไวๆ อยากเจอเทมหึง ~

[masochism2018]

 ไฟน่าห่วงนะ หวั่นไหวๆแน่ๆ
พี่เทมยังรู้สึกกับหยุ่นอยู่ แต่ไฟเหมือนจะไม่มีใครในใจ
 

อยากรูัว่าพี่ฮิมทำไม เทมพูดแบบนี้หลายรอบละ

[na-au]

ท่าทางที่หลานไฟอ้อนแม่ ช่างน่ารักจริง ๆ 

อยากเห็นตอนอ้อนหลานเทมจังเลย 

 

[OraeiAiYamapi]

   อยากอ่านเทมไฟ คือชอบไฟมากเลยคะ ชูป้ายไฟ เทมไฟ

[Aladin]

รอน้องไฟกะอีพี่เทม

[hembetaro]

 

เทม-ไฟทั้งอาร์ตทั้งอึนอ่ะ

แต่ชอบจังความสัมพันธ์แบบ

ไม่ต้องนิยามว่าเราคบกันแบบไหน

คนนึงแอบรักคนมีเจ้าของ

ส่วนอีกคนก็หาคนมาเติมช่องว่างในหัวใจให้เต็ม

ต่างคนต่างสร้างบาดแผลให้กัน

แต่ขณะเดียวกันก็ช่วยรักษาแผลใจให้กันด้วย

 

[corn_rain]

พี่เทม แม่งมาทำให้อยากแล้วจากไปนะ
แต่พี่ฮิมมันก้อดูจะรักจะหลงหนูหยุ่นจะตาย
มาม่าได้แต่อย่าเยอะ แพ้ผงชูรส เด๋วขาดสารอาหาร

[Lily teddy]

อ้าว ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะน้องไฟ ตอนแรกยังดูหงุดหงิดเวลาเจอพี่เทมอยู่เลย
แล้วไหง่เล่นชวนพี่เทมไปนอนง่าย ๆ  อย่างงี้เลยเหรอ
สงสารน้องไฟจัง ไม่อยากให้ไปกะพี่เทมด้วยความรู้สึกว่าเหงาแค่นั้นเลยอะ
แถมพี่เทมก็ยังไม่ยอมตัดใจจากน้องหยุ่นซะอีก อย่างงี้น้องไฟกะพี่เทมจะเปลี่ยนมารักกันได้ตอนไหนเนี่ย
แล้วคู่หยุ่นกะพี่ฮิมนี่จะมีอะไรให้ดราม่าไปมากกว่าเรื่องของน้องเฮอร์อีกไหมน๊า กลัวจัง
ดูพี่เทมมันเหมือนมีความลับอะไรเกี่ยวกับพี่ฮิมซ่อนอยู่เลยอะ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิมจ้า 

[thaitanoi]

เพิ่งมาติดตามครับ คู่แรกก็สมหวังกันไปแล้ว แต่คู่เทมกับไฟนี่ยังดูไม่ออกจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ

[loveaaa_somsak]

ลุ้นทั้ง 2 คู่เลย แต่คิดถึงคู่แรกอ่ะ

[patwo]

ตอนที่ 27


“ อื้อออ " ผมครางยาวในห้องที่มีแต่ความเงียบ ร่างของผมเปลือยเปล่าแนบผิวกระจกเย็นของชั้นคอนโดสูง มองจากตรงนี้ผมเห็นกรุงเทพที่ประดับประดาไปด้วยแสงไฟทุกมุมเมือง มันสวยแต่ก็ดูเงียบเหงา ความวุ่นวายที่สนใจแค่ตัวเราเองไม่มีคนอื่น ควันจากลมหายของผมพร่าไปทั้งกระจก  เห็นเงาของคนด้านหลังจากในกระจกเงาที่สะท้อน มือข้างนึงบี้หัวนมของผม แต่อีกข้างก็กำลังจับขาของผม หันหลังแบบนี้ก็ดี ผมเองก็ไม่อยากจะสบหน้ามันเหมือนกันในช่วงเวลาแบบนี้ 


มันเปลี่ยนมือที่ตั้งอยู่เฉยๆบนขา เป็นลูบผมเบา ขาของผมถูกยกขึ้นสูงขึ้น เพื่อรับแรงกระแทกที่อัดเข้ามาอย่างรุนแรง แต่นั่น ก็ทำให้ถึงจุดสูงสุดของความสุข ยามที่ผมร้องเรียงชื่อมันเป็นคำสุดท้ายก่อนปลอดปล่อยทุกอย่างให้เลอะไปทั้งร่างและกระจก เราไม่ได้สนใจสิ่งนั้น แต่ผมกลับถูกผลักดันให้หันกลับมาเผชิญหน้า มันอุ้มผมก่อนเราจะเริ่มขึ้นอีกครั้งในท่าทางที่ต่างออกไป


“ เอาให้กูหลับไปเลยก็ได้นะ " นั่นละครับ คำขอของผมที่ผมต้องการจริงๆ 


ช่วงเวลาที่ผมต้องการมากที่สุด คือการนอน.. นอนเพื่อลืมทุกอย่าง


“ สูบบุหรี่ได้มั๊ย " ผมถามมันที่แค่อือในลำคอ เด้งตัวขึ้นมาจากเตียงที่ยู้ยี้  เราทำกันตั้งสามรอบทั้งข้างกระจกยาวที่ผมหันหลังและหันหน้าให้ แถมอีกรอบด้วยการจบลงที่เตียง แต่ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ง่วงเลยสักนิด แค่เหนื่อยนิดหน่อย


“ มีอีกมั๊ย " มันถามผมที่ยื่นให้ มีแค่ไม่กี่อันครับผมจะเก็บเอาไว้ในกล่องเหล็กเพราะถ้าแม่จับได้ เห็นทีว่ามันคงไม่ดีแน่ครับ ไม่อยากให้แม่เสียใจ ไม่ชอบเห็นสายตาผิดหวังแบบนั้น " กูขอถามหน่อย มึงเป็นอะไรว่ะ "


“ อะไรเป็นอะไร ถามอะไรว่ะ "


“ มึงเป็นอะไรนักว่ะ กูเห็นใครถามเรื่องส่วนตัวมึง มึงชอบเลี่ยง "


“ กูก็แค่ไม่อยากตอบ " ผมบอกแค่นั้นก่อนจะพ่นควันออกมาจนคุ้ง ผมนอนอยู่ในห้องนอนของมันครับ เห็นทีว่าพรุ่งนี้บ้านแม่บ้านคงเป็นลม มันจัดการเช็ดคราบของผมที่ฉีดพุ่งเลอะกระจก ปากที่คาบบุหรี่ไว้ มัดกล้ามของมันไม่ต้องเดาว่าสาวๆจะกรี๊ดมันมากแค่ไหน


“ มึงก็แค่ตอบ สนใจอะไร เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับมึงสักหน่อย "


“ แล้วมึงยุ่งอะไรด้วย "


“ กูก็เห็น แล้วกูก็แค่อยากจะพูดกับมึง ว่ามึงหนีมันไปไม่ได้ทั้งชีวิต งั้นมึงก็ควรปรับตัว เพราะโลกมันปรับให้เข้าหามึงไม่ได้หรอก "


“ มึงอย่าพูดเหมือนมึงรู้จักกูดี "


“ หึ " หัวเราะในลำคอเสียงดังก่อนที่จะเดินไปหยิบที่เขี่ยบุหรี่มาไว้ใกล้ๆ มันนั่งอยู่ข้างทีวี ไขว่ข้างมองไปด้านนอก กระจกแก้วบานสูงนั้น " ทำไมกูจะไม่รู้..กูก็เคยเป็น "


“  เคยเป็น " ผมทวนเสียงก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วมองเรา มันมองกลับมาหาผมจนจะยกยิ้ม ช่วงจังหวะที่ผมรู้สึกว่ามันโคตรจะเท่ห์เลยครับ


“ ทามพี่ชายกู.. เรียนเก่งมาตลอด เรียนโรงเรียนดีๆ สอบได้ที่ดีๆ กูก็เครียดเหมือนกัน ไม่ต่างอะไรจากมึงหรอก "


“ แต่มึงทำได้นิ มึงเครียดอะไรละ "


“ แต่ก่อนที่กูจะทำได้ กูต้องพยายาม มึงทำไม่ได้ หรือไม่พยายามทำให้ได้กันแน่ ที่มึงบอกว่า มึงทำไม่ได้ เพราะพยายามแล้วยังไม่ได้หรือไม่พยายามเพราะมัวแต่หนี มัวแต่รอให้คนเข้าไปสนใจรึเปล่าว่ะ กูถามจริง "


“ ไม่รู้สิ " ผมเผลอพูดออกมาก่อนจะหลับตาแน่น ชีวิตของผมเป็นแบบไหนกันแล้วละ ตอนนั้นผมเป็นยังไงแล้ว  " ยังจำวันที่พี่ชายกูสอบได้ แต่กูไม่ได้ ได้เลย บรรยากาศแม่งโคตรแตกต่าง ที่บ้านกูญาติก็เรียนที่ดีๆทั้งนั้น ก็มีแต่กูนี่เหละที่เรียน ที่แตกต่างจากคนอื่น พ่อแม่กูไม่ว่าอะไรก็จริง แต่เวลาที่เค้าต้องมานั่งรับฟังคำถากถางเรื่องของเราจากปากคนอื่น ก็ไม่ใช่เรื่องที่เค้าสมควรโดนไม่ใช่เหรอว่ะ "


“ แล้วมึงรู้ได้ไง ว่าพ่อกับแม่มึง เค้าใส่ใจคนพวกนั้น เค้าจะใส่ใจคนพวกนั้นมากกว่ามึงที่เป็นลูกเขาเหรอว่ะ "


“ กูเป็นลูกแม่จริงๆเหรอว่ะ เทม  กูเป็นคนตระกูลธรรมมาติกรวัฒน์จริงๆเหรอว่ะ ทำไมกูไม่เหมือนคนอื่นเลย อึก ทำไมกูไม่เหมือนใครเลยว่ะ ฮือๆ ทำไมกูไม่เหมือนใครเลย เรียนก็โง่ เข้าสังคมก็ไม่เก่ง ทำไมกูไม่มีดีอะไรเลยว่ะ เหี้ย " น้ำตาของผมหลั่งออกมามากจนต้องปิดหน้าตัวเองเอาไว้แน่น ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ตัวเองต้องมาร้องไห้ต่อหน้าคนที่ผมไม่ได้สนิทอะไรด้วย คนที่ได้ชื่อว่า คืนเดียวครั้งเดียวจบ


“ อย่าร้อง " มันเดินเข้ามาใกล้ รู้สึกเหมือนเตียงด้านหน้าของผมทรุดลง อ้อมกอดอุ่นที่ดึงผมเข้าไปกอด มันลูบหลังผมเอาไว้แม้ตัวผมเองจะยังไม่ได้เอามือที่ปิดหน้าออก  เสียงสะอื้นของผมดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่ายิ่งมันกอดแน่นผมก็ยิ่งอยากจะร้องไห้  " กู ปลอบใครไม่เป็น เลิกร้องไห้ได้แล้ว หยุดเถอะ "


“ กูหยุดแล้ว พะ อึก พยายามแล้ว อึก พยายามอยู่  " ครับผมพยายามแล้วแต่ผมก็ยังร้องไห้ สะอื้นหนักขึ้น น้ำตาก็ยิ่งไหล มันลูบหัวผมเบาๆ ความอุ่นฝังเข้ามาในตัวเหมือนมีใครสักคนอยู่ข้างๆ  คนที่จะไม่เอาผมไปเปรียบเทียบกับใคร คนที่จะมองว่าผมก็คือผม เป็นนาย เตโช ธรรมมาติกรวัฒน์  คนที่ไม่ได้เก่งและดีเหมือนใคร


“ มึงต้องอะไรที่ดีอยู่แล้ว แค่เค้ามองไม่เห็น "


“ ไม่เห็นหรือกูไม่มีว่ะ  ฮ่ะ ฮ่าๆ " พยายามมองให้มันเป็นเรื่องตลกอีกครั้ง สูดน้ำมูกเข้าปอดเป็นจังหวะเดียวที่มันก้มลงมาจูบปากผม ลิ้นชื้นที่สอดเข้ามาทำเอาผมหลับตาแน่น มันกอดผม เรากอดกันในความรู้สึกที่ทุกอย่างถูกจมจนลึก ถ้าเราไม่ต้องรับรู้อะไรเลยสักอย่างก็คงดี


“ แค่กูเห็น ก็พอแล้วใช่มั๊ย ถ้ากูเห็น มึงจะโอเคขึ้นรึเปล่า ถ้ากูหาเจอ มึงจะมองว่าชีวิตของมึงดีขึ้นจากเดิมมั๊ย "


ผมเงียบ เพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรออกไปทั้งนั้น มองหน้ามันที่มองผมด้วยสายมุ่งมั่น รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงอยู่ในใจของผม  แค่ใครสักคนที่จะมองว่าเรามีค่าอย่างงั้นเหรอ รู้สึกว่ารอยยิ้มของผมเผยยิ้มกว้างต่อหน้ามัน หลับตากอดมันอีกครั้งเป็นความรู้สึกที่ผมร้องเรียกมันด้วยใจของผมเอง


                                     ขอบคุณว่ะที่ไม่มองว่าปัญหาของผมมันเล็ก ขอบคุณที่ไม่คิดว่าการคิดมากของผมไม่เป็นเรื่องไร้สาระ ขอบคุณนะมึง.. วันไนท์สแตนของกู


..............................................................


เราโอบกอดกันอีกครั้งเป็นเหมือนแรงโน้มถ่วงของโลกดึงดูดให้เข้ามาหากัน ช่วงจังหวะที่กำลังสอดใส่ บีบรัดแน่น เราจูบกันจนน้ำลายของผมละลายไปพร้อมกับน้ำลายของมัน รู้สึกเจ็บที่ช่องทางหลัง ตอนนี้มันคงแดง เทมกำลังนั่งอยู่เตียงส่วนผมก็กำลังอยู่บนตัวมัน เป็นคนควบคุมจังหวะเองครั้งแรก ผมไม่ใช่คนตัวหนักไอ้เทมมันบอกแบบนั้นตอนที่ผมกำลัง กังวลว่าอาจจะทำให้มันเมื่อยได้ถ้าต้องขึ้นไปควบนานๆ


“ เมื่อยยัง อ๊าา เทม เมื่อยมั๊ยว่ะ " ผมถามมันทั้งๆที่ส่วนล่างของมันก็กำลังเด้งตัวถี่เข้ามากดจุดสำคัญภายในช่องทางอุ่นของผม มันก้มลงดูดหัวนมของผม ทั้งดันทั้งดุนใช้ปากบี้จนผมหลับตาสนิท ทั้งเสียวและต้องการวมกันในความร้สึกที่สมองขาวโพลน


ครืน..ครืน..ครืนนน  ผมมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่น ภายหน้าจอที่กำลังทำหน้ายู่ใส่จออยู่ข้างๆตัวผม เป็นคนที่ผมกับมันคุ้นตาดี


“ หยุ่น.. ไอ้หยุ่นโทรมา " ผมบอกมันก่อนคว้าเอาโทรศัพท์มาถือไว้


“ จะรับสาย ? " ปากว่าไปแต่ก็ยังไม่ลดออกจากหัวนมกับทำรอยจูบสีแดงบนตัวผม ช่วงล่างที่ผมสานต่อให้เป็นจังหวะเดียวกัน มันเจ็บตอนที่ต้องดึงตัวทั้งๆที่มีปากใครบางคนติดอยู่ที่นม


“ เออดิ อ๊ะ.. มึง หยุดก่อน " พยายามดึงตัวออกจากมันแต่ยากครับ พอผมหยุดมันก็สวมส่วนกลางของมันขึ้นมา ไม่อยากให้ผมหยุด จนสุดท้ายผมเองก็นอนราบลง ขาถูกยกขึ้นฟาดไหล่ของมันไว้กระหน่ำความรุนแรงเข้ามาถี่ยิบ ผมหลับตาแน่นทั้งๆที่ปากก็กัดกันเพราะความเสียว  ตัดสินใจรับสายที่โทรมาเกือบจะสามสายแล้ว


“ ว่า..ไง " พยายามทำเสียงให้ปกติแต่มันยากมากครับ  ขาของผมถูกฉีกให้กว้างขึ้นไปอีก มันเด้งตัวถี่เข้ามา เสียงตับๆของเนื้อที่กระทับกันดังมากขึ้น  ภาวนาขอให้ปลายสายไม่รู้เรื่อง


“ มึงทำอะไรอยู่ว่ะ "


“ เปล่า อื้ออ กู กูไม่ได้ทำอะไร " มือของมันบีบนมของผม ยกยิ้มร้ายให้รู้ครับ ว่ามันกำลังเคล้นเสียงของผมให้มากขึ้น


“ มึงโทรมาหากูทำไมว่ะ ตกใจว่ามีอะไร ไอ้บอทบอกว่า มึงไม่สบายใจ ไหนเล่ากู " กูก็อยากจะเล่ามึงหรอกนะ แต่มันไม่ใช่เวลาละ ผมพยายามปิดเสียง ทั้งๆที่ความรุนแรงของการสอดทำให้อยากจะเปล่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ


“ กูค่อยเล่าได้มั๊ยว่ะ .. อ๊าา อื้ออออ  หยุ่นแค่นี้นะ " ผมอยากกดวางสายครับแต่ไม่มีแรงเลย มันดึงตัวผมขึ้นมาทั้งๆที่มือของผมก็ยังกำโทรศัพท์ไว้แน่น เราจูบกันอีกครั้งดูดดื่มจนได้ยินเสียงน้ำลายชัด " ..แรงไปแล้ว อื้ออ แรงไป ”


“ แรงแค่นี้ พอมั๊ย " มันใส่แรงจนสุดอมยิ้มให้ผมที่อ้าปากค้างร้องจนเสียงหลง สูบแรงทั้งหมดที่มีของผมไป โทรศัพท์ตกลงจากมือไปแล้ว  หวังแค่ว่าอยากให้ไอ้หยุ่นวางสายไป หวังแค่ว่ามันคงไม่รู้ว่า คนที่อยู่กับผมตอนนี้เป็นใคร และไม่รู้ด้วยว่าเรากำลังทำอะไรกัน

แรงกระแทกสุดท้ายถูกดันเข้าจนสุด ผมเกร็งตัวก่อนจะปล่อยมันออกมาจนเปื้อนท้องของตัวเองอีกครั้ง  เทมถอดหายใจหอบโน้มตัวลงมาจูบปากของผมที่พร้อมใจส่งมือเข้าไปดึงมันเข้ามากอด  มือของมันค้ำเตียงไว้ข้างเดียวแต่อีกมือก็กำลังลูบไปตามนมของผม ไม่รู้ถูกใจอะไรนัก มันมักจะไม่ปล่อยมือกับปากให้ห่างจากมันเลย ในเวลาแบบนี้


“ นอนได้แล้ว ตามึงเปิดไม่ขึ้นแล้ว "


“ อื้อ " ตอบมันสั้นๆ ก่อนจะหลับตาไปเพราะความเพลีย ไม่มีแรงแม้จะมาสนใจโทรศัพท์ที่คอยสนใจตั้งแต่แรก


“ ยังไม่วางสายอีก " มันพูดขึ้น ผมได้ยินแต่เสียงก่อนที่มันจะเอามาวางลงไว้ที่หัวเตียง  มันจูบหน้าผากผม รู้สึกอบอุ่น จนเหมือนมีใครเอาผ้านวมมาห่มให้หัวใจของผม แอบยิ้มเพราะรู้สึกดี ก่อนจะพูดออกมาตามที่หัวใจคิด ก็หวังว่า คนที่นั่งอยู่ใกล้ๆนั่นจะได้ยิน


" ดีจังเลยว่ะ เป็นแบบนี้นานๆ ก็ดีดิว่ะ กูจะได้ไม่ต้องเหงาแล้ว "


                          อ้อมกอดนั่นล้มตัวกอดผมแน่น ห่มผ้าห่มให้จนถึงคอ  ร่างของของเสียดสีกัน ไม่รู้สึกเขินแต่กลับรู้สึกอุ่น ดีจัง อยากจะพูดอีกคำให้มันฟัง แต่ปากไม่มีแรงจะขยับแล้ว.. ' ขอบใจว่ะ ' แม่้ไม่รู้ว่า ความสัมพันธ์ของเราตอนนี้เป็นอะไร..แต่ก็ขอบใจ ที่เดินเข้ามาหา ขอบใจที่ไม่ปล่อยกูทิ้งไว้คนเดียว 

...............................................................

[patwo]

ผมตื่นขึ้นมาก็รู้สึกปวดหัวเลยครับ ทั้งปวดหัวทั้งปวดตูด ขยับทีร้าวไปทั้งตัว พยายามถอนหายใจมองร่างตัวเองที่มีเสื้อผ้าแล้วก็คิดว่า เทมมันคงใส่ให้ครับ ตอนนี้มันไม่อยู่แล้ว มีเรียนตั้งแต่เช้า ไม่รู้ว่าไปไหวได้ยังไง ผมยังสงสัยอยู่เลยครับ เมื่อคืนกว่าจะนอนก็เกือบเช้าแถมมันยังมีเรียนทั้งวันอีก


“ คุณแม่ " ทำเสียงเจื่อนๆใส่คนที่โทรหาผมมากกว่าสิบสายเข้าไปแล้วครับ เมื่อคืนผมโทรบอกแม่บ้านว่า จะนอนบ้านเพื่อนฝากบอกแม่ด้วย แต่เพราะไม่ได้บอกว่า นอนที่ไหน เลยเป็นแบบนี้ครับ


“ ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อนคุณแม่เลย อยู่ไหนครับ ไฟ "


“ อยู่บ้านเพื่อนครับ ไฟเพิ่งตื่น "


“ กลับบ้านเลยนะ เกเรใหญ่แล้วนะเรา " อยากจะเถียงครับ ว่าไม่ได้เกเรสักหน่อย แต่ลืมไปว่าไฟท์มันไม่เคยทำตัวแบบนี้ครับ สรุปคือ ผมก็เกเรนั่นละถูกแล้ว


“ ขอโทษครับ "


“ กลับบ้านเลยนะครับ ไฟ คุณแม่เป็นห่วง "


“ ครับ ขอไฟบอกเพื่อนก่อนนะ เพื่อนออกไปเรียนยังไม่กลับ " ปลายของผมเงียบเสียงไปสักพักก่อนจะถามขึ้น น้ำเสียงที่สงสัย เพราะแม่รู้ดีว่าผมเป็นยังไง


“ ไฟมีเพื่อนคนละคณะด้วยเหรอครับ "


ชิบหายละ...แม่รู้ว่าผมไม่ค่อยคบใครครับ เป็นพวกที่จะคบกับคนพวกเดียวกันเท่านั้น และคบแบบแค่มีสังคม แบบเพื่อนม.ปลายสนิทๆก็ไม่มีครับ เรียนจบคือแยกย้ายไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตอนนี้แม่ผมเลยรู้ว่า ผมมีเพื่อนแค่สี่คนครับที่สนิทกันเหมือนเป็นเพื่อนกันมาแต่ชาติปางก่อน ทุกคนเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน มันก็คงแปลกครับ ที่คนแบบผมจะมีเพื่อน คนละคณะ.. แต่แม่คงจะช๊อคหนักถ้ารู้ว่าเพื่อนของผมที่ว่าเป็นใคร


“ ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ แม่ เพื่อนไฟโทรมา " ผมวางสายก่อนจะดูข้อความในไลน์ที่ส่งเข้ามา


“ ตื่นยัง "


“ แล้ว "


“ กูเรียนเสร็จแล้ว จะพาไปกินข้าว อย่าเพิ่งกลับ "  ผมส่งอีโมโอเคไปให้มันก่อนจะกดปิดหน้าจอ แล้วเข้าไปอาบน้ำ เพิ่งได้สำรวจเห็นรอยมากมายที่มันฝากไว้ทั้งตัวชัดๆ ก็ตอนแก้ผ้าจะลงอ่าง ยืนถอนหายใจนับว่าโชคดีแค่ไหนที่มันไม่ทำรอยบนซอกคอ


พอมีสติก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวผม ยังโกรธมันอยู่.. จะเรื่องอะไรครับ ก็เรื่องนาฬิกา ยังไงละ .. จริงๆเมื่อวานตอนเที่ยงผมโทรไปถามมันเรื่องนาฬิกาที่ครั้งนั้นลืมไว้ มันบอกว่ามันอยู่สยาม ก็คิดว่ามันจะเอานาฬิกามาให้ผมครับ แต่เปล่า มันมากับแฟน รึเปล่า ก็ไม่รู้นะของมัน แล้วสรุปตอนท้ายคือ มันฝากไว้ที่อาเนียเหมือนฝันแล้วก็ไอ้หยุ่นแล้ว


ผมแทบอยากจะต่อยมัน เพราะผมรู้จักเพื่อนผู้น่ารักของผมดี คิดว่าไอ้หยุ่นมันคงไม่คิดอะไรไม่ดีหรอก แต่มันไม่ใช่สองสาว ยิ่งไม่ติดต่อผม ทั้งๆที่นาฬิกาก็อยู่กับมันแบบนี้ เชื่อว่าถ้าเอ่ยปากถาม ต้องเป็นเรื่องแน่ครับ ผมคงโดนซักจนขาวยิ่งกว่าลงไฮเตอร์แน่


“ แล้วเมื่อคืนกูมัวทำเหี้ยอะไรอยู่ว่ะ " ด่าตัวเองก็ได้คำตอบจากตัวเอง ใช่..กูเอากับมันอยู่ไงแถมเสือกร้องไห้ให้มันดูอีก  คิดไปก็ถอนหายใจไป ผมเลือกที่จะแช่น้ำครับเพราะอยากให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย ยังรู้สึกเหมือนมีปลายนิ้วมาวางนาบไว้บนก้นอยู่เลยครับ หลับตาลงถอนหายใจ เหมือนจะหลับไปอีกครั้ง


“ หลับในห้องน้ำเลยเหรอว่ะ  " เสียงแหว่วหูที่ผมได้ยินทำเอาต้องลืมตาตื่นขึ้นมาทันที  สะลึมสะลือไม่นานน้ำแช่ตัวก็ถูกกดลงทิ้ง โดยเจ้าของห้องที่มายืนประจันหน้าผมอยู่ เทมมันคว้าตัวผมให้ลุกขึ้นจากน้ำที่กำลังจะไหลหมดจากอ่างสบู่เปอะไปตามตัวของผม แต่มันก็ฉุดให้ลุกขึ้น " ล้างตัวซะ มึง "


“ เออๆ " พยักหน้าแล้วทำตามที่มันบอก ร่างสูงในชุดนักศึกษาดูดีจนไม่น่าเป็นนักศึกษาธรรมดา มันน่าไปเป็นนายแบบ ดารา หรืออะไรแบบนั้นซะมากกว่า ล้างตัวเสร็จก็เดินนุ่งผ้าขนหนูออกมา มันโยนเสื้อผ้าของมันให้ใส่ เป็นเสื้อยืดกางเกงธรรมดานี่เหละครับแต่ไซส์ใหญ่กว่าผมหน่อย


“ ไม่มีเล็กกว่านี้แล้วเหรอว่ะ "


“ เล็กที่สุดแล้ว "  เป็นอันว่าเข้าใจ ผมใส่เสื้อผ้าไซส์ใหญ่กว่าตัวเองก่อนจะออกมานั่งไดร์ทผมให้แห้ง ผมมองมันผ่านกระจกที่แค่นั่งเฉยๆแล้วพิมข้อความบางอย่างในมือถือ " มึงอยากจะกินอะไร "


“ ไม่รู้ว่ะ มึงอยากกินอะไรละ "


“ อะไรก็ได้ " มันตอบก่อนจะเงยมองหน้าผมเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะจับไดร์ทไปเป่าผมให้ด้านหลัง ลมร้อนๆกับมืออุ่นๆของมันขยี้ผมให้เบาๆ  " มึงคิดสิ "


“ ก๋วยเตี๋ยว เอ็มเค อื้ออ เอ็มเค " ผมพยักหน้าให้มันผ่านทางกระจก เป็นอันว่ารับรู้ อยากกินเอ็มเคครับ อยากจะกินอะไรร้อนๆ " มึงเลี้ยง มึงบอกแล้ว "


“ กูรู้น่า มึงมานอนกับกูจะให้มึงออกได้ไง "


“ หึ เหมือนกูมาขายตัวเลยว่ะ ค่าจ้างเป็นเอ็มเค  เอาโกลล์ด้วยนะเว้ย ธรรมดากูไม่กิน " เห็นมันยกยิ้มก่อนจะวางไดร์ทลงบนโต๊ะถอดปลั๊กออกก่อนจะกอดคอผมไว้นแน่น จมูกคมก้มลงมาหอมแก้ม ผมนิ่งไปก่อนจะมองมันผ่านหน้ากระจก  มีคำถามมากมายผ่านสายตาของผม 


“ ดีขึ้นยัง "


“ อะไรดีขึ้นยัง "


“ ตรงนี้ " หัวใจของผมคือส่วนที่มันชี้ลงมา เราสบตากันในกระจก ผมไม่ตอบอะไร ไม่ยิ้ม มันยกมือขึ้นขยี้หัวเบาๆเหมือนจะจัดทรงผมให้เข้าที่ " เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น "


“ หึ " ผมลุกขึ้นยืน จัดผ้าของตัวเองใส่ถุงที่หาได้จากแถวๆนั้น ไม่มีคำพูดไหนที่เราคุยกันต่อจากนี้ รถเคลื่อนตัวออกจากคอนโดเรื่อยๆ สภาพอากาศที่ฝนกำลังจะตก ฟ้าครึ้มๆของเวลาเย็น


ร้านเอ็มเคโกลล์ตรงเอกมัย ถูกยึดที่นั่งด้านในสุดของร้าน สั่งอาหารกันมาเต็มโต๊ะ ผมมีหน้าที่จัดทุกอย่างลงหม้อ คุณชายไม่ทำครับ สกปรก เค้ามีผ้าร้อนให้เช็ดเถอะครับ แต่ผมไม่ว่าอะไรยังไงมันก็เลี้ยง ปิดผ้าหม้อรอสุกก็คุยกันไปหลายเรื่อง


“ ทำไมถึงเรียนกราฟฟิคละ "


“ ก็ชอบ ถามทำไม "


“ ก็จะถาม ก็แค่ตอบ " มันพูดก่อนจะยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม อยากกินแตงโมปั่นผมเลยสั่งมาอีกแก้ว แต่ถูกขโมยกินไปสองคำแบบไม่ขอ คนเลี้ยงไร้มารยาทสิ้นดี


“ อร่อยว่ะ "


“ ขอโทษนะครับ "


“ ค่ะ " พนักงานตอบ


“ แตงโมปั่นอีกแก้วครับ ไม่อยากแย่งเด็ก " หันมามองผม หมายความว่าไง ขมวดคิ้วให้พนักงานที่ยิ้มรับ จะว่าไปผมก็ดูเด็กนะ เมื่อเทียบกับมัน ก็เสือกสูงขนาดนี้กูว่าตัวเองสูงแล้วก็เตี้ยไปเลย มันสูงเกือบเท่าไฟท์เลยครับหรืออาจจะสูง


ท่าประจำของมันคือการเท้าคาง ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันชอบนั่งท่านี้มาก คือนั่งเท้าคางไขว่ข้างแล้วมองไปเรื่อยเปื่อย แต๊ะท่าหล่อเหมือนผู้ชายที่หลุดออกมาจากในการ์ตูนที่ผมวาดบ่อยๆ


ผมกับหยุ่นทำงานพิเศษครับ เป็นงานพิเศษที่เราทำกันแบบลับๆ รึเปล่า ผมก็ไม่แน่ใจแต่แทบไม่มีใครรู้ ยกเว้นคนกลุ่มเรา แต่ถ้าคุณได้ลองเข้าร้านหนังสือ ลองหยิบการ์ตูนนิยายใสๆของสำนักพิมพ์ชื่อดังเแห่งหนึ่งขึ้นมา จะพบว่า ภาพบนปกพวกนั้น ส่วนหนึ่งผมเป็นคนวาดเองครับ แม้ส่วนหนึ่งจะมีคนเก่งกว่าแบบ ไอ้หยุ่นวาดไว้มากกว่าก็เถอะ


เป็นงานพิเศษที่ไอ้หยุ่นชวนผมไปทำเมื่อสองเดือนก่อนงานวาดรูปประกอบปกนิยายของวัยรุ่นเป็นงานพรีแล๊นซ์ที่รายได้ไม่เยอะมากแต่สุขใจมากครับ เป็นอะไรที่ผมชอบ แต่เพราะยังมือใหม่เลยได้วาดแค่ปกรองๆ ส่วนฝีมือสองปีแบบไอ้หยุ่นมันได้วาดปกดังๆตลอดครับ ปกที่ขายได้ติดท๊อปสามของสำนักพิมพ์


“ คิดอะไรคนเดียว " มันถามผม ก่อนที่ผมจะชี้ไปยังเด็กวัยรุ่นคนนึง ที่กำลังกินข้าวอยู่กับครอบครัวครับ ในมือน้องถือหนังสือการ์ตูนเล่มที่ผมวาดพอดี


“ เล่มนั้น กูวาดปก "


“ ไหน " มันหันไปดูก่อนจะพยักหน้า ผมสังเกตเห็นอีกเล่มที่ตั้งอยู่ข้างๆเธอ


“ อีกเล่มที่ตั้งอยู่ข้างๆน้อง ไอ้หยุ่นวาด "


“ พวกมึงทำงานอะไรกัน " มันถาม


“ งานพิเศษ วาดภาพประกอบนิยาย " พยักหน้าเข้าใจก่อนที่ผมจะเปิดหม้อสุกี้ พนักงานรีบเข้ามาช่วย ผมเกลียดการจับของร้อน กลัวทำฝาหม้อร่วงแต่ไม่กล้ายื่นให้พนักงานกลัวเขาร้อนมือ เลยตั้งไว้ข้างๆที่นั่งที่ยังเหลือ


“ น่ากิน "


“ ก็กินดิ "


“ ตักให้หน่อย " พูดแล้วก็ยื่นชามมาให้ จัดการตักแต่ผักให้มัน ผมไม่กินผักครับ สันทัดแต่เนื้อ มันทำหน้างงๆ ก่อนจะใช้ตะเกียบตักเนื้อมาไว้ที่จานตัวเองบ้าง " ทำไมมึงตักแต่ผักให้กูว่ะ "


“ มึงไม่ชอบเหรอ กูอุตส่าห์ตักให้นะ "  ไม่ตอบคำถามนั้น แต่ก้มลงกินแทน ผมสั่งบะหมี่หยกมากิน ไม่แบ่งมันสักนิดจนมันจ้องมองมา ทำเป็นไม่สนใจ แต่ไม่ไหวครับ มันจ้องหนัก จ้องจนต้องเลิกคิ้วถาม " ทำไม "


“ มึงคิดจะมีน้ำใจกับกูบ้างไหมว่ะ "


“ หึ " หลุดยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ มันส่ายหน้ายกมือถือขึ้นมาพิมพร้อมกับกินผักที่ตักให้ต่อ อย่างน้อย มันก็เลี้ยงข้าวผมนะ ปลายมือหมุนตะเกียบบนจานบะหมี่ให้แบบพอดีคำ ว่าเป็ดย่างกับหมูกรอบลงไปราดน้ำนิดหน่อย ก่อนจะยื่นให้  " อะ  "


“ มือไม่ว่าง " มือข้างนึงถือมือถืออีกข้างหยิบตะเกียบ ก็ถ้ามึงจะวางสักอย่างก็คงว่างแล้ว


“ ก็ไม่ต้องกิน " กำลังจะเอาเข้าปากเอง แต่ความคิดนึงก็แว็บเข้ามาในหัว มันก็พามาเลี้ยงข้าว.. แถมยังช่วยทำให้สบายใจ แต่กูก็แลกร่างกายไปแล้วนี่หว่า เจ๊ากันได้มั๊ย หันซ้ายดูขวา ก็ไม่มีใครมองมา " เออๆ อ้าปากดิว่ะ "


“ อ้าาาา " มีเสียงเรียกร้องความน่าสนใจให้รำคาญ จัดการยัดบะหมี่ก้อนโตลงไปในปากกว้างๆแต่มันดันคาบช้อนไว้ พยายามสะบัดช้อนให้ออกมา


“ ไอ้เชี้ยพี่เทม ปล่อยเว้ย " 


“ เอาอีก " พอมันปล่อยปากจากช้อนก็ส่งเสียงน่ารำคาญ ชี้นู้นชี้นี่ว่าจะกิน ไม่ได้อายพนักงานที่เข้ามาเสริ์ฟน้ำหรืออะไรทั้งนั้น ช่างหน้าด้านได้แบบไม่เข้ากับหนังหน้าเลยสักนิด แต่สุดท้ายก็ต้องป้อนทุกอย่างตามที่มันสั่ง มือมันไม่เคยจะว่างเพราะไม่ลดมือถือลงสักวินาทีเดียว  สรุปมื้อนี้ผมได้กินแค่นิดเดียวครับ ส่วนที่เหลือก็ป้อนมันจนเรียบ


“  ให้ส่งที่ไหน "


“ ร้านแม่ก็ได้ ร้านขายขนม " ตอนนี้น่าจะกำลังปิดร้านครับ แม่ขายเบเกอรี่และกาแฟเปิดเป็นคาเฟ่เล็กๆอยู่ในย่านทองหล่อ คนแวะเข้ามากินเยอะมากครับ เพราะมีหลายอย่างทั้งแต่ขนมไทยยันขนมฝรั่ง มีทั้งเชฟฝรั่งที่จ้างมา แต่ขนมไทยแม่ก็ลงมือทำเอง ลูกค้าเลยเยอะ แถมส่วนใหญ่ก็เป็นดารากับพวกคนมีเงิน


“ ตรงไหน "


“ ทองหล่อ ขับเถอะ เดี๋ยวบอกทาง "


“ ร้านคุณหญิง ใช่มั๊ย ร้านแม่นะ “


“ อื้ออ " ผมตอบมันก่อนจะหันไปมองหน้า " รู้ได้ไง "


“ แม่ชอบให้ไปส่ง มาจากอังกฤษทีไรก็ต้องไปที่นี่ก่อนตลอด  "


รถจอดลงตรงหน้าร้าน ร้านของแม่เป็นร้านที่จัดออกมาแนวสวนหย่อมใช้สีขาวเป็นสีหลัก  ตกแต่งให้ดูดีด้วยโคมไฟระย้าแบบแชงเดอเรีย มีทั้งแบบนั่งในร้านและเป็นศาลาสวนหย่อมนอกร้าน สวยจนได้ขึ้นปกหนังสือหลายเล่ม แถมยังได้เป็นที่ถ่ายทำหนังบ่อยๆ เห็นแบบนี้ไฟท์มันก็เคยโดนทาบทามให้เล่นหนังแต่มันไม่สนใจพวกวงการบันเทิงแม่เลยปฎิเสธให้


“ คุณไฟ " พี่พนักงานทักผมก่อนจะขมวดคิ้วคนขับรถจำเป็นที่ก็เสือกลงมาด้วย


“ คุณแม่อยู่ร้านใช่มั๊ยพี่ดา "


“ อยู่ค่ะ " เธอพยักหน้าก่อนผมจะเดินเข้าไป วันนี้แม่กำลังดูแลลูกค้าเอง เดินถามทีละโต๊ะว่ารสชาติอาหารเป็นยังไงบ้าง บางทีก็มาชงกาแฟให้ แต่ส่วนใหญ่จะอยู่หลังร้านทำขนมมากกว่า


“ คุณแม่สวัสดีครับ " พูดจบคนโดนเรียกก็หันมาทำหน้ามุ้ยใส่ทันทีแต่ก็ยอมเดินเข้ามากอดไว้เต็มอ้อมแขน หอมแก้มซ้ายขวา อยากจะบอกว่าอายคนด้านหลังมากครับเพราะได้ยินเสียงมันเหมือนจะแอบอมยิ้มเยะเย้ย


“ สวัสดีครับคุณหญิงป้า "


“ สวัสดีครับน้องเทม เป็นห่วงจะแย่ รู้มั๊ยลูก แล้วทำไมมากับพี่เทมเค้าละ "


“ เจอกันนะครับ เห็นไฟอยู่แถวๆบีทีเอส ผมกำลังจะแวะเข้ามาแถวนี้พอดี เลยแวะรับมาครับเพราะเห็น ไฟกำลังเรียกรถแท็กซี่ " ไอ้พี่เทมมันอธิบายครับ ท่าทางนิ่งแบบนี้จับไม่ได้หรอกครับว่าโกหก


“ ขอบคุณนะครับ ที่พาน้องไฟเค้ามาส่ง "


“ ไม่เป็นไรครับ " มันก้มหน้าก่อนแม่ผมจะเรียกให้นั่งลง อยากจะบอกว่าเพิ่งกินกันมายังแน่นเต็มท้อง


“ ทานอะไรก่อนสิจ๊ะ แม่ของเราก็เพิ่งกลับออกไปเมื่อกี้เอง คลาดกันแค่ไม่กี่นาที " แม่จัดการให้พนักงานเอาเค้กมาวางตรงหน้าสองสามชิ้นครับ " รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ น้องเทม "


“ ขอเป็นชาเอิร์ลเกรย์ แล้วกันครับ "  ฉลาดมากครับชาชนิดนี้ กินแล้วจะช่วยย่อย แถมยังรู้สึกสดชื่นอีก


“ ชาเอิร์ลเกรย์จ๊ะ ดา แล้วก็เอาโกโก้ปั่นให้ไฟเค้านะ..ตกลงมั๊ยครับลูก " แม่หันมาถามผม แต่ผมกลับส่ายหน้าครับ " อ้าว แล้วจะกินอะไรละ "


“ ชาเอิร์ลเกรย์ "


“ เคยกินรึไง กินไม่ได้ขึ้นมาแย่เลยนะ ไม่กินทิ้งกินขว้างนะค่ะ "


“ ลองชิมของพี่ก่อนก็ได้ " บางคนที่นั่งร่วมโต๊ะ เสือกบทสนทนาของผมและคุณแม่ขึ้นมาแบบไม่ได้รับเชิญ แต่แม่กลับยิ้มก่อนจะบอกให้พนักงานทำตามแบบนั้น คือเอามาแค่ชาเอิร์ลเกรย์ของมัน


“ พายแอปเปิ้ลที่นี่ขายดีมาก เทมลองชิมดูนะลูก ส่วนไฟ รายนี้เค้าชอบช๊อคโกเล็ตหน้านิ่มกับบลูเบอร์รี่ชีสเค้ก "


“ อะ ลองชิม " มันยื่นแก้วชาที่มันจิบคำนึง แล้วยื่นมาให้ผม ชาร้อนๆถูกจิบเข้าไป คือ ก็มีจุดนับสิบอยู่บนหน้าผม คือกูไม่ได้รู้สึกอะไร เลยสักนิด ไม่มีรสชาติ รู้สึกแต่ความขม กับกลิ่น


“ โกโก้ร้อนให้ไฟแก้วนึงครับ พี่ดา "


“ ก็บอกแล้ว " ยิ้มล้อๆของแม่กับมันทำเอาทำเบ้หน้าเซง เข้าใจความรู้สึกของไอ้หยุ่นที่มันไม่ชอบให้ใครล้อก็วันนี้ละ แม่งโคตรจะเสียหน้า ทั้งๆที่ มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรเลย อาจเพราะมาอยู่ตรงหน้าคนอื่นด้วยละมั้ง


“ คุณแม่ วันนี้ใครมารับ "


“ คุณพ่อค่ะ กลับด้วยกันนะ " แม่ลูบหัวผมเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้ ผมชอบรอยยิ้มของแม่ที่สุดเลยครับ มันทั้งอบอุ่นแล้วก็ใจดี แม่ชอบโดนพ่อดุบ่อยๆที่ตามใจผมมากเกินไป แต่ผมก็ไม่คิดแบบนั้นเพราะสายตาเจ็บปวดของแม่เวลามองดูผมมักมีคำว่า สงสารร่วมกับความรักทุกครั้ง เหมือนว่าเพราะผมไม่เหมือนใครเธอเลยเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายของผม


“ ไม่ครับ วันนี้ไฟจะกลับกับไฟท์ ไฟท์จะมารับที่นี่  ไฟท์เงินเดือนออก ไฟท์จะพาไฟไปซื้อของ มันจะซื้อรองเท้าให้ไฟ "


“ เราก็ไปรบกวนพี่เค้า รองเท้าเราราคาเท่าไหร่กัน ไฟท์ไม่ได้เงินเดือนเป็นแสนนะไฟ " แม่บ่น แต่คิดว่าผมจะสนใจเหรอครับ


“ เงินเดือนเดือนแรก ไฟท์มันให้คุณพ่อกับคุณแม่แล้ว เงินเดือน เดือนที่สองก็ต้องให้ไฟสิครับ "


“ เด็กดื้อ " ว่าจบก็บีบจมูกผมแน่น ในสายตาคนอื่น ผมไม่รู้การกระทำของแม่ ดูเหมือนว่าผมกับไฟท์เป็นเด็กแบบไหน แต่สำหรับผมมันเป็นการกระทำที่มาจากความรัก ความอบอุ่นของเธอ ที่บางทีจะแสดงออกมาเหมือนพวกผมไม่ใช่ผู้ชาย หรือแสดงออกมาเหมือนพวกผมเป็นลูกแหง่ แต่เราไม่เคยสนใจครับ แม่รักเรา และนั่นคือสิ่งที่แม่แสดงออกมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต


“ จมูกรั้นๆ เค้าว่า ดื้อมากนะครับ คุณหญิงป้า "


“ มากกว่าคำนั้นอีกครับ น้องเทม คนนี้นะ ดื้อมาก ไม่เคยฟังอะไร " แม่หันเหล่มาหาผม แต่ก่อนจะเถียงอะไร เจ้ามือเลี้ยงรองเท้าก็เดินเข้ามาหาผมแล้วครับ


“ คุณแม่สวัสดีครับ " ว่าจบก็เข้ามาขยี้หัวผมจนยุ่งไปหมด


“ สวัสดีครับพี่ไฟท์ "


“ ว่าไงเรา ลมอะไรหอบมาที่นี่ "  ไฟท์ทักเทมที่ยกมือไหว้มัน เป็นสถาบันที่มีมารยาทมากครับ นี่ถ้าผมเจอกับรุ่นพี่คงแค่ทำเป็นไม่เห็น หรือไม่ก็มองผ่านๆ


“ ลมร้อนๆของน้องชายเรานะสิ เดินตุลัดตุเหล่อยู่แถวๆรถไฟฟ้า น้องเทมเจอเลยพามาส่งที่นี่ เหลือเกินจริงๆ บ้านช่องไม่กลับ "


“ วันนี้ซื้อรองเท้า ไปเลยเปล่า อยากได้แล้ว ไฟท์สัญญากับไฟแล้วนะเว้ย อย่าเบี้ยว " มันยกยิ้มก่อนจะสั่งชาร้อนมาดื่ม นั่งข้างๆ แบบนี้แสดงว่าคงยังไม่ได้ไปหรอกครับ 


“ รู้น่า เคยเบี้ยวรึไง " มันยิ้มก่อนจะตักขนมชิ้นสุดท้ายไปกิน


“ ของกู ไฟท์แม่งง โอ๊ยยยย คุณแม่ ไฟเจ็บบบบ " โดนหยิกจนเนื้อเขียวจนได้ คำหยาบเป็นคำต้องห้ามของบ้านผม จะพูดกับเพื่อนไม่ว่า แต่ห้ามพูดกับคนที่บ้านครับ แม่ไม่ชอบ


“ ไม่พูดแบบนี้นะครับ ไฟ "


“ ครับๆ " หันไปเหล่ไฟท์ที่แค่ยิ้ม มันสั่งขนมมาอีกชิ้น ตักส่วนที่แย่งผมกินเมื่อกี้มาคืน


“ อย่ากินเยอะ วันนี้จะพาไปเลี้ยงมาสะ "


“ ห๊ะ เอาๆ " เป็นชูชิร้านนึงที่ผมชอบมากๆเลยครับ เป็นซูชิที่อร่อย ในความคิดผม แต่ราคาก็แพงหน่อยเลยไม่ค่อยได้กิน วันก่อนไอ้หยุ่นมันกินกับพี่ฮิมมา ขึ้นโพสในอินสตาแกรม ผมโคตรอยากกินเลยครับแต่ยังไม่มีใครไปเป็นเพื่อน วันนี้พ่อพระมายืนอยู่ตรงหน้าโชคดีจริงๆ


“ ไปด้วยกันมั๊ย กูเลี้ยง " มันถามไอ้เทม ซึ่งทำเอากูหุบยิ้มทันที แม่หันมาทำหน้าดุใส่เลยทำได้แค่ก้มหน้าดื่มโกโก้ในใจก็ภาวนาต่างๆนานา


“ ไม่ดีกว่า ท่าทางจะมีคนไม่ค่อยอยากให้ไป ขอบคุณครับที่ชวน " เสียงหัวเราะเบาๆของมันลุกขึ้นยืนก่อนจะขอบคุณแม่ของผมที่เลี้ยงเค้กอร่อยๆ แม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บอกให้มันมาอีกบ่อยๆ ก่อนจะหันมาหาผม


“  ขอบคุณพี่เทมสิครับ น้องไฟพี่เค้า อุตส่าห์มาส่งลูกนะ "


“ ขอบคุณครับ พี่เทม "


“ ไม่เป็นไรครับ หนหน้าจะมารบกวนอีกก็ได้ " ไอ้สัด กวนตีน มันยักคิ้วให้ผมก่อนจะก้มหน้าลาไฟท์แล้วเดินออกไปจากร้าน


“ หล่อจริงๆ คนอะไร พ่อแม่ช่างปั้น "


“ พ่อกับแม่ก็ช่างปั้นไฟเถอะ "


“ ใช่ ปั้นออกมาให้ดูน่ารักอะนะ ก็เข้าท่าดี " ไอ้พี่ไฟท์มันจิบชา ถ้าทำได้อยากจะตบแก้วให้คว่ำลงหน้ามันครับ ถ้าไม่กวนโดนแม่โกรธก็คงทำไปแล้ว แต่อีกอย่างที่สำคัญคือ... “ ไปๆ ไปซื้อรองเท้า กินซูชิกันดีกว่า เดี๋ยวจะดึก "


ประเด็นสำคัญที่ไม่คิดทำอะไรพลั้งมือลงไป..

.................................................

[/color]


กระแสคู่เทมไฟ ต้องกราบขอบพระคุณทุกท่าน  ที่ให้ความรักกับพี่เทมน้องไฟ คร่า 
เทมไฟเราแต่งเรื่อยๆ ปนๆมากับฮิมหยุ่นบ้าง มีพาสหลักๆบ้าง เน้อออออ เคล้ากันไป
ตอนหน้า ฮิมหยุ่นนะเค่อะ   
อ่านแล้ว ฝากแท็ก #BTS #สถานีรัก ในทวิตด้วยจ้าา ขอบคุณจ้า 

[lizzii]

พี่เทมดูน่ารัก อบอุ่น มาก
เล่นซะเราแอบหลงเบาๆ 55555

[ice_spok]

อ๊ากกกกก ยาวเต็ม ๆ เลยยย

พาทนี้สุขจริง ๆ ครับ

อ่านไป ฟินไปครับ 555

[Gutjang]

น้องไฟเรียก พี่เทม

[thaitanoi]

ขอบคุณนะครับ แต่ยังรู้สึกหน่วงๆกับไฟจัง ไม่รู้ว่าจะเป็นยังต่อไปนะ

[Aoya]

อยากจะบอกว่าตอนนี้พี่เทมหล่อมากอ่ะ
จากที่ไม่พอใจพี่เทมเมื่อตอนก่อนๆ ตอนนี้ยกให้พี่เป็นพระเอกเลย
ว่าแต่แกล้งไฟตอนคุยกับหยุ่น ไม่กลัวหยุ่นรู้เหรอ
เห็นหายใจเข้าหายใจออกก็มีแต่หยุ่น
ไม่ใช่ว่าครั้งหน้าอยู่กับหยุ่นแล้วลืมไฟนะ
จะยุไฟใฟ้ซ้อมให้น่วมเลยคอยดู 

[omyim_jjj]

  ไฟน่ารัก  พี่เทมดูอบอุ่นมาก

[milky way]

กรี๊ดดดดดดดดดด เราชอบคู่นี้
จะอ่านคู่นี้ต่อ
พี่เทม กับไฟเริ่มหวานแล้ว

[vava violet]

  คู่นี้มัน

มึน อึน ซึน แต่ฟินเวอร์   


อ๊ากกกกกกกกกก ความรู้สึกของทั้งคู่ มันเหมือนไม่มีอะไร ซั่มกันสนุกๆคลายเหงา แต่ในความไม่มีอะไรมันแฝง อะไรๆบางอย่างเอาไว้ มีร้องไห้ มีปลอบใจ แต่ที่ชอบทึ่สุดคือฉากในห้องน้ำ กับเอ็มเค มีป้อนกันด้วย(อิลูกเขยแกแอบเจ้าเล่ห์นะ มือมีแต่ไม่กินเองเนี่ย แม่ชอบ) น่ารักงุ้งงิ้ง ยังไงก็ ค่อยๆ รักกันเบาๆ

[maemix]

คุณหนูไฟสมเป็นลูกคนเล็กจริงๆ พี่เทมตอนนี้ดูอบอุ่นกว่าทุกตอน

เราอาจไม่ใช่กับคนคนหนึ่ง แต่เราอาจใช่กับคนบางคน(อ่านแล้วงงเอง 55)

รอตอนต่อไป หยุ่นกับพี่ฮิม

[mur@s@ki]

ชอบคู่เทมไฟนะ แต่อยากรู้ว่าพี่เทมเลิกรักหยุ่นแล้วเหรอ แสดงออกแปลกๆ รักยังไงของพี่กันนะ


 

[♠DekDoy♠]

พี่เทมแค่หลงหยุ่นแต่กับไฟคงซึมซับกันแบบไม่รู้ตัว

[pemiko2012]

 

แอร๊กกกกกกกกกกกกก
มีความสุข ชอบคู่นี้ เทมไฟ
ไม่อยากให้จบแค่วันไนท์สแตน และดูท่าว่าจะไม่ใช่แล้ว อิอิ
พี่เทมคงเห็นความน่ารักในตัวไฟแล้วใชมั้ย
ให้หยุ่นอยู่กะพี่ฮิมไปเถอะ ไฟคนนี้นี่ก็น่ารักนะ 

ความเหงามักทำให้เราหวั่นไหว
ตอนนี้คิดว่าไฟก็หวั่นไหว รู้สึกดีกะพี่เทมไปแล้วแหละ
แล้วก็หวังว่าพี่เทมก็จะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

เชียร์คู่นี้ๆๆ แต่งมาอีกน้าาาา

รออ่านพี่ฮิมหยุ่นตอนต่อไปฮับ
 

[KilGharRah]

ชอบคู่นี้อ่าาาาาา มันดูไม่หวานเกินไป ไม่ดาร์คเกินไป แต่กวนๆกันไปมา
พี่เทมจะทำน้องไฟเสียใจมั้ยเนี่ย น้องไฟเค้ายิ่งไม่มีใครอยู่นะ

[appattap]

อร๊ากกกก ชอบบ 
อิพี่เทมก็ทำตัวน่ารัก โกรธไม่ลง
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
  

[A-J.seiya*]

เหยยยยยยยยยยยยยย
เทมไฟน่ารักมาก
งื้ออออออออออออออออ
น้องไฟคือโคตรต้องการคนดูแลอ่ะ
ว่าแต่,, น้องหยุ่นรู้เรื่องเพื่อนแล้วสินะะะ

[PORSE]

พี่เทมน้องไฟ เวลาอยู่ด้วยกันแล้วงุ้งงิ้งน่ารักเชียว!!

[hembetaro]

 

รู้สึกว่าไอ้พี่เทมมันขี้อ้อนน้องไฟจริงๆ....มุ้งมิ้งน่าร็อคอ่ะ  เริ่มมีเอนเอียงทั้งคู่แล้ว แต่ตอนกินเอ็มเคอิพี่เทมเล่นแต่มือถือ มีไรหรือป่าว ห้ามทำน้องไฟของเค้าเสียใจนะ ไม่งั้นมีตื้บแน่

 

[Takarajung_TK]

 :มีป้อนเอ็มเคกันด้วย