เกือบดีละ เกือบดี แต่ยังไม่สุดว่ะไฟที่รัก
ไอ้พาสแสดงความรู้สึกของหนูพี่ไม่อินด้วยเลยขอบอก
เพราะอย่างที่ไฟว่า ไฟเห็นแก่ตัว เพราะฉะนั้นเหตุผลที่พร่ำเพร้อมาให้คนอ่านและแม่ยกสงสารนั่นมันจึงมีแต่ความเห็นแก่ตัวแก่ได้เอาแต่ใจทุกตัวอักษร
ไฟรักเทมไหม? ตอนนี้เราไม่คิดว่าไฟรักเทมนะ ไม่เลยสำหรับสองสามพาสนี้
แต่ความรู้สึกที่ชัดเจนต่อเทมคือ
เสียดาย ไอ้อาการนี้คนจับปลาสองมือเป็นทุกคน คือเสียดาย เพราะถ้ารัก มันจะรักได้แค่อย่างเดียว และไม่สามารถรักอะไรได้อีก เหมือนไอ้ตรรกะน้องหมีอะ เอาเข้าจริงก็แค่ได้ใหม่ลืมเก่าแค่นั้น และพอของใหม่ไม่ดีก็เลยเสียดายของเก่า หาใช่ความรักไม่
ไฟพลาดเพราะไม่ชัดเจนและจัดการให้ถูกต้อง จะรักคนใหม่ก็ไม่มีคนว่าแต่ต้องเคลียร์กับอีกคนก่อน ไม่มีใครชอบคนหลายใจ ต่อให้นางจะเป็นนางเอกหรือพระเอก พลาดนะ พลาด
และโดยส่วนตัวคิดว่าไฟมาอาการเดิมอีกละ คือไม่พอใจ และเริ่มเห็นข้อเสียในตัวเซฟมากขึ้น จากที่ก่อนหน้ายังไม่เห็น
ทั้งจุดที่ไฟเห็นเอง หรือเหตุการณ์พาไปให้เห็น หรือว่าเพื่อนชี้แนะ ทำให้ความไม่เพอร์เฟคต์ของเซฟค่อยๆ โผล่ออกมา
(ไอ้เด็กคนนี้ก็น่าสงสารนะ เรายังมองไม่เห็นความเลวของเซฟจริงจัง เพราะการเป็นมือที่สามบอกแล้วต้องมีมือที่สองดึงไป ถ้าำไฟไม่เปิดโอกาสเซฟทำไม่ได้ เพราะงั้นเราไม่เคยโทษเซฟคนเดียว ก็มันรักอะ เซฟมันก็มีดีของมัน แต่เนื้อเรื่องหลังจากนี้คนเขียนจะมาแนวไหนเราไม่รู้ ยังไม่เดา แต่เอาจากที่มันโผล่มาอยู่กับไฟ เราก็เห็นว่ามันยังไม่ได้เลวร้ายอะไร แค่ผิดที่มาทีหลัง อันนี้คือมองเป็นกลางให้มันนะ ไม่อยากให้โทษไปซะหมดว่าคนมาทีหลังต้องผิด เพราะถ้ามั่นคงซะอย่างเราก็ว่าไม่ผิด ไม่ร้าย เพราะคนมาทีหลังจะทำไรไม่ได้ไง)
และมันก็จะวนมาถึงจุดที่บอกได้ว่า
เอาอีกแล้วนะไฟ แกรไม่พอใจสิ่งที่แกมีอยู่อีกละ
แกรต้องการอะไรแกรยังคิดไม่ได้ แล้วใครจะให้แกรได้ฟะ
โลกนี้มันไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบกับแกรแล้วล่ะฉันว่า แก่เป็นคนที่บิดเบี้ยว แต่กลับมองหาความสมบูรณ์แบบจากคนอื่น
แล้วมันจะเจออะไร จะเจอไหมไอ้ความเพอร์เฟคต์ที่แกก็หาไม่ได้อะ
อ่านพาสนี้แล้วมันเห็นถึงความไม่เพอร์เฟคต์ของมนุษย์เลยนะ ขนมทำได้ดีมากอะ ทำให้เห็นเบื้องลึกจิตใจตัวละครทุกตัว
เหมือนฝันอาเนีย ผู้หญิงแรงๆ ที่แค่ต้องการผู้ชายมารักมาเห็นค่า แต่ผู้ชายที่เธอเลือกเพอร์เฟคต์ไหม? ในสายตาสองนางก็คิดว่าไม่นะ ออกจะผิดหวัง แต่นางรักไหม รัก ทนได้ รับได้ เพราะรัก ประเด็นจบ
หยุ่น พี่ฮิมเพอร์เฟคต์ไหม เกือบนะ เพราะนิสัยพี่น่ารัก รักเดียวใจเดียว เป็นคนที่เกือบจะดี แต่ประวัติต้องมาด่างพร้อยเพราะชะนีจะขืนใจ แล้วหยุ่นรับจุดนี้พี่ฮิมได้ไหม รับไม่ได้ ยังเจ็บ ยังมีตะกอน แต่รักไหม รัก ประเด็นจบ
ยกตัวอย่างมาสองก็เห็นภาพโคตรจะชัดเจนละ คนอื่นไม่ต้องพูดถึง รอบตัวไฟไม่มีคนเพอร์เฟคต์สักคน
ขนาดพี่ไฟท์ก็เถอะ เราว่าน่าจะมี แต่ประเด็นไม่ได้เล่นจุดนั้น แต่จุดที่พี่แกประชดว่าแม่มีลูกคนเดียวเหรอ? นั่นเราถือเป็นปมแกนะ แกไม่เพอร์เฟคต์เรื่องนี้แน่ แต่แกรักน้องรักครอบครัวไหม เพราะรักไง เราเลยคิดว่ามันก็แค่ปัญหาเล็กๆ 'ลืมมันซะ' ก็จบ
แล้วมันก็จะตอบคำพูดที่ว่า แต่ละคนมีความเจ็บไม่เท่ากัน วิธีรับมือกับความเจ็บคนไม่เท่ากันก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าใครเจ็บมากเจ็บน้อยกว่ากัน เราว่าทุกคนมีสิทธิ์เจ็บเท่าๆ กัน แต่การรับมือมันต่างกัน บางคนหันไปสนใจอย่างอื่นเพื่อจะได้ลืมความเจ็บนั้น บางคนกินยาให้หาย กินแม่งทุกแขนง บางคนไปหาหมอ ไปทำศัลยกรรม บลา บลา มีหลากหลายวิธีให้แผลหายเจ็บและให้แผลเป็นหายไป เพราะเวลานานเข้ามันก็จะเป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งในชีวิต จำไม่ได้หรอก พอเวลาผ่านไป
แต่อย่างที่บอกไง ขึ้นอยู่กับพื้นฐานของแต่ละคนในการรับมือกับบาดแผล ซึ่งไฟมีต่ำมากกกกกก ไม่กินยา ไม่รักษา ไม่ทำอะไรเลย แต่เป็นประเภท เอาแต่ครวญครางกับมัน หนูเจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันก็ยิ่งตอกอย้ำให้ตัวเองเจ็บนั่นแหละ แล้วสุดท้ายใครทรมาน ก็ตัวเราเองไม่ใช่หรือ?
อันนี้เราต้องโทษคุณแม่นะที่ทำให้ไฟมีภูมิต้านทานกับการใช้ชีวิตได้ต่ำกว่าชาวบ้านเขา คุณแม่รักลูกเป็นเรื่องที่ดี แต่การประคบประหงมของแม่นั่นแหละทำให้ไฟไม่โต คุณแม่ต้องยอมรับตรงนี้ ว่าความรักตัวเดียวช่วยปกป้องลูกไม่ได้ แม่ต้องปล่อยให้ลูกเจ็บบ้างเพื่อลูกจะได้โต ต้องปล่อยให้ลูกผิดบ้างเพื่อจะได้สอน และต้องปล่อยให้รับผิดด้วยเพื่อจะได้รู้การให้อภัยและอะไรควรไม่ควร
ไม่งั้นมันจะเข้ากรอบพ่อแม่รังแกฉัน กลายเป็นว่าพ่อแม่ที่บังคบให้ลูกได้ดีเป็นคนเลวไป แต่คนที่ตามใจลูกจนเสียคนแล้วอ้่างว่ารักลูกกลายเป็นมีพระคุณซะงั้น อันนี้เราก็ต้องแยกแยะนะ เพราะเราเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูก กระทั่งพ่อไฟนั่นแหละ เขาต้องรักไฟ เพียงแต่ไฟไม่เคยรู้เพราะไม่เคยเข้าหาพ่อ เอาแต่คิดว่าคุยกันไม่ได้
แอบเห็นด้วยกับเซฟนะ มันเป็นเด็กมีความคิด ผิดกับไฟ และเชื่อว่าจุดนี้คือข้อเสียแบบเอาแต่ใจที่ไฟคิดเองว่าเซฟเป็น คือเซฟเป็นผู้ใหญ่กว่า เริ่มจะก้าวนำหน้าไฟก้้าวนึงนั่นทำให้ไฟไม่พอใจ (โคตรเด็กอะ) การหันหลังให้ปัญหาแล้วลืมมันซะไม่ใช่สิ่งที่ถูกไปซะหมด ใช้ไม่ได้กับทุกเรื่อง อยากเห็นไฟเป็นคนใหม่ เข้าหาพ่อ เข้าหาทุกคนที่เขาคิดว่าร้ายกับเขา ให้ไฟเป็นคนที่ล้างไฟร้อนแรงไปให้หมด เหลือแต่ไฟเย็นๆที่ใครๆอยากเข้าหา
เพราะถ้าไม่ทำงั้นแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าไฟต้องการอะไร จนป่านนี้ก็ยังงง กับ ตรรกะ และ อุดมคติที่บิดเบี้ยวของหนู คือสมองคิดอย่างดิบดี แต่วิธีปฏิบัติและลงมือเหมือนไม่ได้คิดอะไรเลย
เหมือนไอ้ที่พร่ำออกมาเป็นแค่บทบทหนึ่งที่คนเขียนยัดเยียดใส่หัวไฟ ไฟไม่ได้รู้สึกร่วมอะไรไปกับมันเลย เราคนอ่านก็ไม่รู้สึกร่วมด้วย
ปากยอมรับผิด แต่ก็มีเหตุผลมาค้านตลอด เอาเข้าจริงนี่ไม่ใช่วิถีของคนที่จะยอมรับผิด จริงอยู่ว่าคนเราเห็นแก่ตัว กูไม่ได้อยากเลว แต่กูเจ็บ กูเจอแบบนี้นะกูเลยเป็นแบบนี้ ซึ่งเราๆท่านๆก็รู้ว่าไอ้แบบนี้มันคือข้ออ้าง เพราะพวกเราก็เป็นกัน แต่เชื่อว่าน้อยคนจะเป็นขนาดไฟ ที่มันอ้างมันค้านทุกอย่าง คือถ้าเป็นระดับนี้คือมีปัญหาแล้วนะ ปัญหาจริงๆ ไม่ใช่แค่ปม คือควรพบจิตแพทย์เพื่อรักษาก่อนจะเป็นโรคอะไรตามมามากกว่านั้น
เห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสุขของตัวเองได้ เอาแต่ใจได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องตั้งอยู่บนความมีัสตินะ ต้องแยกแยะให้ออกกว่ามันคือ
สันดาน หรือมันคือ
สถานการณ์บีบบังคับ ถ้าเป็นอย่างแรกต้องแก้ไขนะ อย่าเอาแต่คิดว่าตัวเองเสียเปรียบ ตัวเองเสียใจ อยู่อย่างเดียว มันต้องคิดพาสอื่นรวมๆกันด้วยอะ
เพราะถ้าคิดแต่ว่าคนอื่นเป็นผู้กระทำแล้วงั้นจะไปทางไหน?
เลิกกับเทม? เลิกกับเซฟ? เลิกคุยกับเพื่อน? แล้วไง? แล้วมีประโยชน์อะไร ช่วยให้ไฟหายเจ็บปวดกับสิ่งที่คนรอบตัวทำได้หรือ
หรือต้องรอให้ทุกคนบอกไฟว่า พวกกูขอโทษ มึงไม่ผิดว่ะไฟ ที่มึงทำเพราะมึงเจ็บปวดมาเยอะ มึงทรมาน มึงไม่ผิด แตุ่ทุกอย่างรอบตัวมึงต่างหากที่ผิด ไฟมึงมีเหตุผลให้ผิด ทุกคนรักที่ไฟเป็นไฟ ไฟไม่ต้องเปลี่ยนอะไร เป็นไฟต่อไป แต่ทุกคนและโลกจะเปลี่ยนเพื่อไฟเอง!!!
แบบนี้หรือที่ไฟต้องการ? แล้วถ้าได้แบบนี้จากทุกคนแล้ว ไฟจะมีความสุขจริงใช่ไหม? ไฟจะสบายใจแล้วใช่ไหม ไฟจะก้าวหน้าต่อไปโดยไม่ผิดพลาดหรือเจอกรณีแบบนี้อีกใช่ไหม เพราะถ้าวันนึงไม่มีคนรอพูดประโยคข้างบนกับไฟแล้วไฟจะอยู่ยังไง
เพราะถ้าใช่ไฟก็ไม่ต้องการความเพอร์เฟคต์หรอกลูก ไฟต้องการแค่สังคมที่หลอกตัวเอง และหลอกไฟ
ดีใจที่หนูเป็นแค่ตัวละครตัวหนึ่ง เพราะถ้าหนูเป็นคนจริงๆ อยากบอกว่าคนแบบนี้ไม่มีคนรอบข้างเลยนะ หนูจะโดดเดี่ยวกว่านี้เยอะ เพราะโลกนี้ไม่สวยงามอย่างที่คิด
ถ้าหนูเอาแต่ใจ ปากเสีย เอาแต่ได้ มัวแต่โทษแต่คนอื่น ในชีวิตจริงหนูจะมีแต่เพื่อนกิน หรือร้ายสุดคือไม่มีเลย ไม่มีใครจริงๆ
เพราะคนสมัยนี้น้อยนะ จะมีแบบในนิยายที่ยอมรับตัวเราที่เป็นเรา มันเป็นยุคสมัยที่ถ้าเราอยากให้เขารักเราต้องรักเขา มันต้องปรับตัวเข้าหากันทั้งสองฝ่าย
ไอ้ประเภทเราเป็นเราเขาต้องรักและรับเราที่เป็นแบบนี้ยุคสมัยนี้หายากลูก อาจจะมีในชั้นเด็กเล็กหรือมีแต่ในวงครอบครัว แต่ยิ่งสูงชั้น มันยิ่งหาแทบไม่ได้ เพราะงั้นถึงได้ดีใจที่ไฟเป็นแค่ตัวละคร เพราะถ้าไฟไม่เสียคนไปเสียก่อน ไฟก็คงจะผูกคอตัวเองตายไปละ มันน่าเศร้านะแบบนี้
ยอมขายหน้าหน่อยดีไหม ยอมรับว่าผิด เอาแบบผิดจริงๆ ไม่มีคำค้าน ไม่ต้องตีอกชกลมเป็นพระเอกมิวสิคว่ากรูเลวๆๆๆ ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย แต่สุดท้ายก็คิดได้แค่ว่ากูเลวกูเห็นแก่ตัว แต่กูก็พอใจกับตัวกรูแบบนี้ เอ๊ะ เอายังไงมึง เอายังไงๆ
(บอกตามตรง ช็อตคลุ้มคลั่งของนางนี่ไม่อินจริงๆ ยอมรับว่าเราเลว แต่สงสารไม่ลงจริงๆ)
แทนที่จะไล่ถามว่าคนเราจะให้อภัยให้กันได้ไหม หรือให้ได้กี่ครั้ง ถามดีกว่าว่ากูจะแก้ไขยังไง ยังง่ายกว่า ถ้าไม่รู้จริงๆถามวิธีเลยแล้วทำตาม ง่ายกว่ามาตั้งคำถามอะไรแบบนี้เยอะ
แล้วถามเขาแต่ถามตัวเองบ้างไหม แค่เรื่องง่ายๆ ที่เขารักคนอื่นก่อนจะรักแกร แกรว่าเขาผิด แกรให้อภัยเขาได้ไหม ถ้า่แกรให้ได้ชีวิตแกจะเป็นแบบนี้หรือ แล้วเอาบรรทัดฐาน(ที่ผิดปกติ)ของตัวเองไปตัดสินพี่เทม โอยย จะบ้า สับสนกับแกรจริงไฟ ยิ่งพล่ามยิ่งงงนะ
เอาง่ายๆนะ แค่เอ่ยปากขอโทษกับทุกคน พ่อ หยุ่น อาเนีย เซฟ และพี่เทม คนเหล่านี้คือคนที่ไฟยังติดลบกับเขาอยู่ เอาแบบขอโทษแล้วเริ่มใหม่ต่อกัน ลืมมันให้หมดจริงๆอะไรที่ขุ่นข้องในใจ อะไรที่แกไม่พอใจเขา อะไรที่แกคิดว่าเขาไม่พอใจแก ล้างให้หมด เปิดออก อย่าหนีปัญหา ถ้ามันไม่ดีขึ้นค่อยห่างกันไป แต่อย่าหันหลังให้เขาเหล่านี้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เคลียร์ เพราะถ้าเขาหวังดีและรักแกกันจริงแกจะพลาดความจริงใจจากพวกเขาไป แต่ถ้าเขาไม่ อย่างน้อยก็ไม่มีอะไรติดค้าง ถือซะว่าเปิดอกกันแล้ว จบ!
คนขอโทษก่อน หรือยอมรับก่อนไม่ได้หมายความตัวเองพ่ายแพ้ หรือผิดไปซะหมด เพราะเขาไม่เข้าใจแกแกไม่เข้าใจเขา ผิดพอๆกัน ก็แค่มนุษย์ไม่มีใครเพอร์เฟคต์ แต่หมายถึงว่าเราปล่อยวางละ เรามาเริ่มกันใหม่ เพื่อจะได้ก้าวใหม่ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวไฟเอง
คนเราบางครั้งต้องยอมถอยหนึ่งก้าวเพื่อเริ่มก้าวต่อไป หรือบางคนยอมนับศูนย์ใหม่เลยก็มี แล้วในกรณีไฟเราคิดว่านับศูนย์จะดีกว่า การให้พี่เทมยกโทษให้ง่ายๆ เรารับไม่ได้ หมายถึงไม่อยากให้เทมหมดรักนะ อยากให้รักแค่ไฟ แต่ต้องยอมปล่อยมือ ให้บทเรียน หรือทำอะไรบางอย่างให้ไฟเติบโตก่อนค่อยมาร่วมหอลงโลงกันใหม่
เพราะไม่งั้นเรามองว่าความรักของทั้งคู่ไม่เรียลแล้วอะ ถ้าจะจบง่ายเกินไป
ไฟได้รับอภัยง่ายมันดูแล้วความรักที่ไฟมีให้เทมเป็นแค่ความเสียดายแบบที่เราพูดข้างบน อยากให้ไฟรักเทมแบบที่คิดได้ว่า เขาไม่ใช่ตัวเลือก แต่เขาเป็นคนเดียวที่ไฟจะเลือก (เหมือนที่ตัวเองไม่อยากเป็นตัวเลือกของเทมนั่นแหละ)
แล้วคิดว่าไฟยังไม่เหมาะจะมีความสัมพันธ์จริงจังกับใครตอนนี้ ชีวิตไฟสับสนมาก ควรเริ่มใหม่ก่อน ทั้งครอบครัว อนาคต แล้วค่อยกลับมาป๊ะกับเทมใหม่เรายังจะดูประทับใจกับความรักแบบนี้มากกว่า คือถึงอยากให้เขาคู่กันเพราะยังไงก็ต้องเป็นเทมไฟ แต่มันไม่เรียลถ้าจะพลิกกลับมาง่ายๆ
อยากให้ทุกคนอภัยให้ไฟ เหมือนที่ไฟต้องให้อภัยทุกคน เริ่มใหม่ แบบนั้นจะดีกว่า เพราะเราไม่อินแล้วถ้าไปหาเทมแล้วบอก กูขอโทษ อย่าทิ้งกูนะ ถ้าเป็นคนอื่นคงเอาใจช่วยว่าอย่าทิ้งมันนะ! แต่กับไฟมันไม่ได้จริงๆ ถ้าบอกว่าอย่าทิ้งกูนะ แล้วพอพี่เทมไม่ทิ้ง มันก็จะเกิดคำถามในหัวเราตลอดว่า สรุปไฟรักเทม หรือแค่ไม่ต้องการโดนทิ้ง วะ ไม่รู้อะ ขนมเขียนดีจัดจนเรามองไฟแบบนี้ไปแล้ว คือยังชอบไฟ แต่ไม่อยากให้ไฟนิสัยแบบนี้
เพราะพอมาโชว์ข้อเสียของเซฟปั๊บ มันเลยยิ่งทำให้ง่ายสำหรับไฟว่าจะเลือกใคร แต่คนที่เป็นฝ่ายโดนเลือกนี่แม่งหมดค่านะ อ๋อ เลือกกรูเพราะไอ้เหี้ยนั่นเลว แต่ไม่ได้เลือกกรูเพราะรักกูมากกว่ามัน คืออยากให้เซฟดีจัดๆไปเลยอะขนม ดีจนที่ว่า ต่อให้ดีแค่ไหนแต่ไม่ใช่เทมไฟก็ไม่รัก แบบนั้นมันซึ้งกว่า ลงตัวกว่า ไม่ใช่ไม่รักเพราะมึงดีไม่เท่าพี่เทม เพราะไม่งั้นไม่เมกเซนส์อะ ว่าไฟมันจะไปงงมงายอยู่กับเซฟแต่แรกทำไมถ้าเซฟดีไม่เท่าเทม แล้วขออย่าง ขอให้ไฟจบเรื่องหยุ่นได้ละ เบื่อแทนอะ นี่ถ้าเป็นหยุ่นนะจะเป็นคนเลิกคบไฟแล้วช่างหัวมันไป ตอนน้องหยุ่นด่าไฟว่าขอเหอะจะเหี้ยก้เหี้ยกันเองอย่าดึงกูไปเกี่ยวเป็นอะไรที่แบบ ถ้ารอบที่แล้วโหวตไฟเป็นนางร้ายยอดเยี่ยม รอบนี้จะโหวตหยุ่นเป็นนางเอกยอดนิยมนะ นางไม่โง่ นางไม่ซึน นางไม่ซื่อ นางคิดเป็นนะ แล้วนางก็แรงเป็นด้วย ตรบมือๆๆๆๆ
คือเบื่อจริงๆประเด็นนี้ ถ้าไม่หลุดพ้นทั้งไฟและคนอ่านบางคนที่ยังโทษหยุ่นอยู่เราว่าก็เลิกกันไปเถอะ ทั้งเทมไฟ และไฟหยุ่นนั่นแล เบื่อ คือหยุ่นก็มีหัวใจปะ แล้วถ้าคนที่เทมรักไม่ใช่หยุ่น ไฟจะประสาทเรื่องนี้เท่าที่เป็นอยู่ปะ แบบเทมไม่ได้เพิ่งคลอดแล้วมาเจอมึงคนแรกปะ มึงเองก็ใช่ว่าก่อนรักเทมไม่มีอะไรกับใครปะ จบได้ปะ เบื่อ รำคาญ จะเกลียดไฟมากๆๆๆก็เรื่องหยุ่นนี่แหละ เรื่องอื่นพอรับแต่เรื่องนี้แบบไม่ไหวจริงๆ นั่นเพื่อนนะมึง มาก่อนเทมนะ คือถ้ายังคิดแบบนั้นกับเขาเท่ากับไม่ใช่เพื่อนเขาปะ เราเป็นหยุ่นเสียใจนะ และจะไม่เอาเลยนะไฟเนี่ยขอบอก กล้าคิดงี้กับกูได้ไง เหี้ยจริง!!! 555(อันนี้อิน)
สุดท้ายหลังจากร่ายมาเป็นหน้า คิดว่าตัวเองเขียนนิยาย เอิ๊กๆๆๆ
อยากบอกหนมว่าหนมเก่ง เราชอบ นิยายของหนมไม่ได้ต่างจากนิยายเรื่องอื่นในเรื่องของเนื้อหาและอะไรหลายอย่าง แต่ส่วนที่ต่างคือการที่หนมเล่นกับตัวละคร ทำให้มันมีมิติ ทำให้มันจับต้องได้ มันคือนิสัยของคนที่เราเห็นกันได้ทั่วไป คนอ่านอิน รักจริงเกลียดจริงแบบไม่มีสแตนอิน มีฟิลไปกับมันเป็นอะไรที่น่าชื่นชมมาก มันสนุก สนุกที่ได้เดาความคิดของตัวละคร ได้เห็นด้านมืดของตัวละคร มันสุดยอดจริงๆ และไม่แปลกใจที่คนเมนต์หนมแต่ละคนจะอินกันจัดขนาดนี้ เก่งมากค่ะ รอบหน้าถ้าเราโหวตได้ ขนมเป็นรายชื่ออันดับหนึ่งที่เราจะจิ้มเลยละให้สัญญา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เราจะรอบทสรุปต่อไป
และ....เดาสุดท้าย คิดว่าเซฟไม่น่าแทงพี่เทมปะ สงสารเด็กมันนะ ออกมาเป็นมือที่สาม มาทีหลัง แต่มันก็รักเหมือนกัน ไม่อยากโทษมัน เพราะอย่างที่บอก จะมือสามมือสี่จะมาที่หลังมาก่อน ถ้าใจของสองมือมั่นคง มันก็ทำไรไม่ได้ไง เพราะงั้นอย่าให้มันเลวเพราะมาเป็นมือที่สามของใครเลย เพราะในชีวิตจริงคนมาทีหลังบางทีก็ดีกว่าคนแรกนะ เพราะคนมาทีหลังอาจเป็นคนสุดท้าย(จำไว้นะไฟ) ขอแค่ทำอะไรให้ถูกต้องและชัดเจน อะไรมันก็เป็นความรักได้ทั้งนั้น หวังว่าจะเห็นบทสรุปของพวกแกสามคนที่ดีนะ
และ อะไรไอ้คีน มาเหยียบถิ่นเรอะ เดี๋ยวๆๆ จบเรื่องพี่เทมก่อนนะแกร
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1208828 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก