ตอนพิเศษ 2...งานแต่งแสนหวานธันว์ “เหนื่อยมั้ยครับ หืม คนเก่ง”
เสียงทุ้มนุ่มที่แสดงออกถึงความห่วงใย ด้วยการทอดหวานในสรรพนามท้ายประโยค พร้อมรอยอุ่นข้างขมับที่ชื้นเหงื่อของผม ทำให้เรียกความสนใจทั้งหมดของผมที่มี จากภาพรอยยิ้มของผู้คนมากมายรอบตัว มาไว้ที่เจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนคนนี้
หลังจากผมช้อนตามองเจ้าของดวงหน้าหล่อเหลา ที่ทอดมองผมด้วยแววตารักใคร่อยู่ก่อนแล้ว ผมจึงส่ายหน้าน้อยๆแทนคำตอบ พร้อมส่งยิ้มกว้างจนตายิบหยีให้เจ้าบ่าวของตัวเอง และผมก็ไม่ผิดหวัง เมื่อในเวลาต่อมาเจ้าบ่าวของผม ระบายยิ้มอย่างหล่อที่ทำเอาผมใจสั่นส่งคืนมาให้ ก่อนจมูกโด่งจะกดเข้าที่ข้างแก้มผม ตามมาด้วยเสียงหัวเราะทุ้มหูน่าฟัง พร้อมคำชมที่ทำเอาแก้มผมเห่อร้อนมากกว่าที่เป็น
“ฮึๆ เจ้าสาวของเฮียทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะครับ” ผมอยากจะเถียงใจจะขาดว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าสาว แต่ในความเป็นจริง ผมได้แต่ซ่อนหน้าร้อนๆของตัวเองไว้กับแผ่นอกหอมๆ เพราะเสียงเป่าปากแซวที่ดังอยู่รอบตัว ให้กับภาพความใกล้ชิดของผมและคู่ชีวิต
ผมอยากขอโอกาสทำความเข้าใจนิดนึง ว่างานนี้ผมไม่ใช่เจ้าสาวสักหน่อย เพราะงานนี้มีเจ้าบ่าวรูปหล่อสองคนต่างหาก คือ
ผมและคนตรงหน้านี้ แม้มันจะแปลกไปนิดในสายตาคนทั่วไป แต่ความรักของเราก็ยิ่งใหญ่และมั่นคงได้ไม่แพ้คู่รักคู่ไหนๆอย่างแน่นอน ส่วนเจ้าบ่าวของผมจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘หวางหลี่ผิง’ นายน้อยตระกูลหวางผู้ยิ่งใหญ่คนนี้
น่าภูมิใจชะมัดที่ผมได้เป็นเจ้าของมาเฟียรูปหล่อมาดเนี้ยบอย่างเป็นทางการ ด้วยเราทั้งคู่ผ่านพิธีหมั้นหมายและพิธีแต่งงานอย่างถูกต้อง โดยมีบรรดาญาติผู้ใหญ่และคนในครอบครัวของเราเป็นสักขีพยาน อย่างในขณะนี้ก็เป็นงานฉลองแต่งงานที่มีตั้งแต่ญาติพี่น้องของเรา เหล่าไฮโซเซเลปคนดังของฮ่องกง รวมถึงนักข่าวบางฉบับที่ถูกเลือกไว้เลยทีเดียว
เชื่อได้ว่าปีนี้ไม่มีคู่แต่งงานคู่ไหน จะถูกกล่าวขวัญได้มากที่สุดเท่าคู่ของผมและเฮียหลี่ผิงอีกแล้ว นอกจากคู่เราจะเป็นที่สนใจของผู้คน ด้วยเฮียหลี่ผิงที่มีตำแหน่งเป็นถึงว่าที่นายใหญ่แห่งตระกูลหวางแต่งงานทั้งที ใครๆต่างก็อยากรู้จักผมกันทั้งนั้นว่าเป็นใครมาจากไหน ถึงสามารถคว้าหัวใจมังกรหนุ่มที่เป็นที่หมายปองของสาวๆมาได้
แล้วไหนจะการที่เฮียหลี่ผิงใช้โรงแรมใหม่ของเราในการจัดงานครั้งนี้ด้วย ซึ่งโรงแรมสาขากงอินแห่งนี้ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย ด้วยใครๆก็อยากเป็นคนแรกที่ได้เข้าชม เพราะกระแสของข่าวลือที่แพร่สะพัดออกไป ถึงทัศนียภาพอันสวยงามและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆที่ถูกจัดวางอย่างลงตัว ทำให้ทุกคนอยากมาเห็นด้วยตาตัวเองในงานแต่งของเราทั้งนั้น แถมเฮียหลี่ผิงยังทุ่มงบไม่อั้น ให้ผมได้รังสรรค์สวนสวรรค์ย่อมๆให้เกิดขึ้นบนผืนดินแห่งนี้อีกด้วย
งานฉลองแต่งงานในวันนี้จึงสมบูรณ์แบบ สมกับที่ผมทุ่มเทแรงกายแรงใจจนเป็นลมเป็นแล้ง และพอจะชดเชยให้ผมไม่ต้องคิดมาก กับบทลงโทษที่ผมไม่มีวันลืมได้หน่อย สังเกตได้จากสายตาชื่นชมสถานที่จัดงาน และน้ำเสียงตื่นเต้นยามเอ่ยถึงมุมต่างๆของงาน แถมด้วยยอดจองห้องพักที่คิวยาวเหยียดไปถึงปลายปีนี่ไงครับ ที่ทำให้เจ้าบ่าวของผมยิ้มแก้มฉีกยามที่ได้รู้ข่าวเลยทีเดียว
อย่าหาว่าผมหลงเจ้าบ่าวของตัวเองเลย ไม่เชื่อคุณก็ดูมาเฟียรูปหล่อเค้าฉีกยิ้มโชว์ฟันเกือบทุกซี่ตอนนี้สิ คนอะไรว่าอยู่เฉยๆก็ดูดีแล้ว เล่นมาโปรยเสน่ห์ใส่กันโต้งๆแบบนี้ ทำเอาคนที่ได้เห็นในระยะประชิดแบบผม ตาพร่าใจสั่นไปไม่เป็นเลยทีเดียว
ผมคงเผลอไผลต้องมนต์มังกรรูปหล่อนานไปหน่อย จึงเปิดโอกาสให้พญามังกรโน้มหน้าเข้าหา จนลมหายใจอุ่นๆปะทะข้างแก้ม และริมฝีปากสีสวยก็เกือบแตะเข้ากับกลีบปากของผมอยู่แล้ว ซึ่งผมคงโดนขโมยจูบอย่างแน่นอน หากจะไม่มีเสียงหวีดร้องเล็กๆเรียกสติผมกลับมา ทำให้ผมเบี่ยงหน้าหลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่ก็ไม่วายสังเวยแก้มให้พญามังกรชื่นชมแทน
“อ๊ายยย...โธ่! อีกนิดเดียว เฮียธันว์ไม่น่าหลบเลยอ่ะ” ยัยธารณ์น้องสาวตัวแสบนี่เองครับ ที่เป็นเจ้าของเสียงเรียกสติผมกลับมา
แม้รูปประโยคตัดพ้อจะน่าหมั่นไส้นักหนา แต่ผมก็พออภัยให้ยัยธารณ์ได้ ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้คงได้มีรูปข่าวผมและเฮียหลี่ผิงจูบปากกันอย่างเร่าร้อนว่อนไปทั่วเกาะฮ่องกง แทนที่จะเป็นภาพที่ผมโดนหอมแก้ม ในบรรยากาศแสนหวานของงานแต่งในแบบที่ควรเป็นจริงๆ เพราะตอนนี้มีแต่แสงแฟลชวูบวาบจนผมตาพร่า ทำให้ผมต้องเบือนหน้ากลับมาซุกอกหอมๆของเฮียหลี่ผิงอีกครั้ง
“ฮึๆ นั่นสิครับ น้องธันว์จะหลบทำไม” แน่ะ! มาเฟียใหญ่ยังมีแซว แต่ผมไม่อยากเอาเรื่องตอนนี้หรอกนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ
ผมกระตุกชายเสื้อเฮียหลี่ผิงนิด ก่อนเขย่งเท้าและยื่นหน้าไปกระซิบข้างใบหูสะอาด ซึ่งเฮียหลี่ผิงก็แสนใจดีโน้มตัวลงมาใกล้ แถมช่วยพยุงตัวผมด้วยการจับเอวไว้ทั้งสองข้างอีกด้วย
“เฮียหลี่ผิง ธันว์เริ่มหิวแล้ว เราหาอะไรกินได้มั้ยอ่ะ” ตั้งแต่เช้ามาผมดื่มนมไปแค่แก้วเดียว เพราะความตื่นเต้นทำให้ไม่หิว แต่นี่เริ่มบ่ายคล้อยแล้ว แถมเหลือแค่งานฉลองตรงหน้านี้เท่านั้น จึงทำให้ผมเริ่มผ่อนคลาย ร่างกายเริ่มเรียกร้องสารอาหารที่ควรได้รับ
“ฮึๆ ทำไมจะไม่ได้ครับ งั้นเราไปนั่งในซุ้มรวมกับน้องๆกัน”
ผมพลาดไปแล้วที่ทำตัวใกล้ชิดกับเฮียหลี่ผิง เพราะขนาดผมลงยืนดีๆแล้ว คนตัวสูงก็ยังไม่ยอมยืดตัวกลับ ยังคงก้มหน้าส่งสายตาอ่อนเชื่อมไม่ห่าง และไม่รู้จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา ด้วยเฮียหลี่ผิงหัวเราะระบายยิ้ม ปล่อยออร่าความหล่อกระจายไม่หยุด
หลังจากนั้นผมก็โดนจูงมือ ให้ต้องเดินตามร่างสูงต้อยๆ ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ เล่นเอาขาแทบขวิดจนเผลอชนแผ่นหลังกว้างเข้าให้ แต่ก็ได้เจ้าของแผ่นหลังนั่นแหละ เข้ามาประคองพาผมเดินจนถึงซุ้มกลางสวน ที่มีบรรดาน้องๆของเรานั่งหน้าสลอน แถมด้วยการฉีกยิ้มล้อเลียนมาให้ถ้วนหน้า ‘เป็นเหมือนกันหมดทั้งตัวเล็กตัวโต ชิ!’
“เฮียธันว์ร้อนเหรอคะ แก้มแดงเชียว งั้นทานน้ำองุ่นของนีซก่อนนะคะ นีซยังไม่ได้ดื่มเลย”
ดีนะครับที่ประโยคนี้คนพูดไม่ใช่ยัยธารณ์ แต่เป็นน้องนีซน้องสาวตัวน้อยของเรา ไม่เช่นนั้นผมคงคิดว่ากำลังโดนแซวแน่ๆเหอะ ดังนั้นผมจึงยอมรับแก้วบรรจุน้ำสีม่วงไว้ พร้อมเอ่ยขอบคุณน้องสาวตัวน้อย ก่อนยกแก้วขึ้นจิบแต่โดยดี ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของน้องๆรอบตัว และอยู่ภายใต้การจับจ้องของเจ้าของดวงตาแป๋วแหววใสซื่อ
“อาจ้าว วางตรงนี้...เฮียธันว์ เฮียหลี่ผิง ทานนี่ก่อนนะครับ ผมยังไม่เห็นว่าเฮียได้ทานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย อยากได้อะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ เดี๋ยวผมให้อาจ้าวไปเอามาเพิ่ม”
ผมส่งยิ้มแทนคำขอบคุณให้หนุ่มน้อยผิวขาวรูปร่างบอบบาง ที่กำลังวางจานของว่างหลากหลายบนโต๊ะตรงหน้า ตามคำสั่งนายน้อยตระกูลหยาง ด้วยกิริยานอบน้อมพร้อมรอยยิ้มชวนมอง
“น้องธันว์อยากได้อะไรเพิ่มมั้ยครับ” หลังประโยคนี้สายตาร่วมสิบคู่บนโต๊ะจ้องมาทางเราทั้งคู่เป็นตาเดียว
จะไม่ให้น้องๆมองเราได้ยังไงล่ะครับ ก็เฮียหลี่ผิงนะสิ ไม่ถามอย่างเดียว แต่ดันโน้มใบหน้าเข้าหาผม พร้อมยื่นมือมาลูบหัวและเก็บเส้นผมทัดหลังหูให้ผมด้วย ผมเองหน้าแทบไหม้ จึงเสมองจานของว่างตรงหน้า เพื่อเลี่ยงหลบดวงตาคู่คมที่ขยันส่งสายตาอ่อนหวานให้กัน
“อืม...อาจ้าว เฮียขอน้ำส้มเย็นๆเพิ่มหน่อยนะครับ แล้วขอน้ำองุ่นให้น้องนีซอีกสักแก้วนะ” เสียงตอบรับนุ่มๆดังขึ้นทันที ก่อนอาจ้าวลูกแม่นมของน้องๆตระกูลหยางจะเลี่ยงเดินออกไป โดยมีหยางเทียนหลงเดินตามไปไม่ห่าง ทั้งๆที่น้องเป็นคนเอ่ยปากให้ผมเรียกใช้อาจ้าวเองแท้ๆ
หากไม่บอกจะไม่มีใครรู้เลยว่า หนึ่งหนุ่มกับเด็กน้อยที่กำลังโตจะมีอายุห่างกันถึงสี่ปี ด้วยฝางจ้าวที่อายุสิบหกรูปร่างค่อนข้างบอบบางมีความสูงไม่มากนัก ดูเผินๆจึงกลายเป็นรุ่นเดียวกับเด็กเกรดหก ที่โตเกินวัยอย่างน้องเทียนหลง
ผมมองภาพของอาจ้าวที่รินน้ำองุ่นใส่แก้ว โดยมีเทียนหลงถือแก้วน้ำส้มยืนรอไม่ห่าง พร้อมในใจที่เริ่มเกิดคำถาม แต่ผมก็ต้องละความสนใจจากคนทั้งคู่ มายังบทสนทนาบนโต๊ะ เมื่อน้องภูมิลูกชายอาโกวณิชและเจ็กภาณุ ทำลายความเงียบขึ้นมา
“เทียนหลงสนิทกับอาจ้าวขนาดนั้นเลย” น้องภูมิละสายตาจากคนที่น้องกล่าวถึง มายังน้องเหม่ยเทียนพร้อมเลิกคิ้วใส่ด้วยความสงสัย
“ค่ะ อาจ้าวใจดี คอยดูแลเหม่ยเทียนและเฮียเทียนหลงมาตลอด เฮียเทียนหลงอยากได้อะไร อาจ้าวหาให้ได้ทุกอย่าง อะไรๆก็เรียกหาแต่อาจ้าว อาจ้าวเองก็ตามใจ จนอาเฮียเคยตัวไปแล้วค่ะ คิกๆ” สาวน้อยฝาแฝดแอบนินทาพี่ชาย ด้วยท่าทางป้องปาก มีกระซิบกระซาบและหัวเราะคิกคักตาหยีได้อย่างน่ารัก
คนถามอย่างน้องภูมิถึงกลับเลิกทำหน้ายุ่ง และหัวเราะตามน้องเหม่ยเทียนอย่างอารมณ์ดี ก่อนน้องนอร์ทและน้องนีซพี่น้องตัวน้อย ลูกชายหญิงของอาโกวนัชและเจ็กอนณจะหัวเราะตามพี่ๆแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว
ผมมองสบตายัยธารณ์ที่กำลังส่งยิ้มตาระยับมาให้ ก่อนจะได้สบตานิ่งลึกแต่แฝงแววรู้ทันของตาธรณ์ อ่านได้ว่าน้องทั้งคู่กำลังคิดไม่ต่างจากผม ส่วนเจ๊เหมยอิงคนสวยเหลือบมองผมสลับกับคนข้างๆ พร้อมรอยยิ้มแสนหวาน มีส่ายหน้าอมยิ้มน้อยๆด้วย เมื่อเทียนหลงกลับมาพร้อมแก้วเครื่องดื่มในมือ และมีอาจ้าวที่กำลังระบายยิ้มบางเบาเดินตามหลังมาไม่ห่าง
ผมแอบถอนใจนิดและรีบเอ่ยขอบใจน้องชายรูปหล่อ ที่วางแก้วน้ำส้มให้ตรงหน้า ก่อนเผื่อแผ่รอยยิ้มที่มีให้เทียนหลงไปยังอาจ้าว ผู้ที่ผมมั่นใจได้ว่าในอนาคต คงได้กลายมาเป็นหนึ่งในครอบครัวใหญ่ของเราอย่างแน่นอน
“น้องธันว์อย่าคิดมากไปเลย เรื่องบางเรื่องก็ต้องใช้เวลา เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ทุกอย่างก็จะกระจ่างขึ้นมาเอง” ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้าของเสียงกระซิบข้างหู และใช้เวลาแปลคำพูดของเฮียหลี่ผิงไม่นาน ผมก็เข้าใจถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ จึงพยักหน้าพร้อมระบายยิ้มให้คนรูปหล่อที่ตั้งใจเตือนสติกัน
“นั่นสิครับ ธันว์ไม่แปลกใจแล้ว เพราะขนาดเฮียหลี่ผิงยังใช้เวลาไม่นานเลย” ผมถึงกลับฉีกยิ้มกว้าง แถมด้วยการยักคิ้วล้อเลียนใส่ตามาเฟียใหญ่ ที่กำลังทำหน้างงงวย แต่ถึงยังไงเฮียหลี่ผิงของผมก็ยังหล่อ ด้วยมุมปากที่ยกยิ้มน้อยๆนั่น
“ไม่มีอะไรให้ต้องงงนี่ครับ ขนาดเฮียหลี่ผิงเอง ยังรู้ตัวว่าชอบธันว์ตั้งแต่เกรดห้าเลยนี่น้า ตอนนั้นเฮียอายุน้อยกว่าเทียนหลงตั้งปีแน่ะ ใช่ม้า กิ๊วๆ คิกๆ” ใครไม่ขำผมขอขำ ก็หน้ามาเฟียรูปหล่อของผมตอนนี้อย่างตลกอ่ะ
เฮียหลี่ผิงเบิกตากว้างจ้องผมเขม็งอย่างไม่เชื่อสายตา แถมปากได้รูปสวยยังมีเผยอค้างนิดๆด้วย ผมว่าอาเฮียคงไม่คิดว่าผมจะเอาเรื่องจริงมาล้อตอนนี้ ก่อนดวงตาคู่คมจะแปรเปลี่ยนเป็นวิบวับจ้องผมอย่างมาดหมาย เหมือนว่าในใจอาเฮียกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง เพื่อเอาคืนกับผมไว้แล้ว
แล้วดูนั่นสิ! มีแสยะยิ้มทำตากรุ้มกริ่มใส่ผมอีก แต่ชั่วโมงนี้ลิงน้อยอย่างผมหาได้กลัวพญามังกรไม่ เพราะท่ามกลางน้องๆและแขกมากมาย อย่างมากเฮียหลี่ผิงก็คงทำเพียง....
“ว้ายยย! คราวนี้จูบจริง”
“อุ๊ย! น้องนีซน้องนอร์ทปิดตาไว้ค่ะ ฮิๆ เฮียหลี่ผิงนี่น้า”
“เฮียหลี่ผิงจุ๊บเฮียธันว์ เจ๊เหมยอิงอ่ะ ปิดตานีซทำไมคะ”
สามสาวสามวัยกรี๊ดกร๊าดกันลั่นซุ้ม แต่ผมไม่มีปัญญาหันไปห้ามปรามหรอกครับ แค่ปัญญาที่ผมจะเอาตัวรอดจากจูบดูดดื่มนี่ก็ยากเต็มทน
ผมไม่น่าชะล่าใจในตัวมาเฟียรูปหล่อเลย ‘ให้ตายสิ! น่าอายชะมัด’ ด้วยคิดว่าอย่างมากเฮียหลี่ผิงก็คงแค่กอดๆหอมๆไปตามเรื่อง ไม่คิดว่าอาเฮียจะประกบจูบปากผมต่อหน้าธารกำนัลเยี่ยงนี้ๆๆๆ
“ฮึๆ นั่นสิ เพราะน้องธันว์ที่เป็นแบบนี้ไง เฮียจะอดใจไหวไม่ให้รัก ตั้งแต่ตัวเท่านั้นได้ยังไงล่ะครับ ใช่ม้า~ ฮึๆ...ฟอดดด” หมดกันๆ ลิงน้อยโดนพญามังกรเอาคืนได้เจ็บแสบมาก ทั้งเสียงเล็กเสียงน้อยท้ายประโยค พร้อมเสียงหัวเราะทุ้มหูกับใบหน้าระรื่น แล้วไหนจะปิดท้ายด้วยการขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่นี่ด้วย
ผมได้แต่อิงแอบซวนซบกับร่างอุ่น เพื่อซ่อนใบหน้าเห่อร้อนไปกับซอกคอหอมๆ ไม่กล้าทำหน้าระรื่นภูมิใจอย่างมาเฟียใหญ่เค้าหรอก แต่หูผมก็พอได้ยินเสียงพูดคุยหยอกเย้าจากน้องๆได้อยู่ดี และผมยิ่งอยากจะมุดหน้าแทรกร่างเข้าหาเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นเข้าไปอีก เมื่อได้ยินเสียงบรรดาเฮียๆเพื่อนสนิทของมาเฟียใหญ่ เอ่ยกระเซ้าเจ้าตัวทันทีที่เดินมาถึง
แต่ไม่นานผมก็ต้องทำใจผละจากอ้อมอกอบอุ่น โผล่หน้าแดงๆมาให้ทุกคนได้ยล เมื่ออาเจ็กอารมณ์ดีเรียกหา และทั้งๆที่ไม่อยากสบตาใคร ด้วยรู้อยู่แล้วว่าแต่ละคน ตั้งหน้าตั้งตาจะรังแกผมด้วยคำพูดทั้งนั้น แต่ผมดันสบตายิ้มได้ของพี่ฝูหรง ที่ยืนข้างเฮียพอลเยื้องไปทางด้านข้างของเจ็กธีพอดี เห็นเงียบๆแบบนั้น แต่ดวงตานี่ใช่ย่อยนะครับ ผมอ่านได้ว่ากำลังล้อเลียนผมไม่ต่างจากคนอื่นเลยเหอะ
“อ้าว ตาธันว์เป็นอะไรเล่านั่น ไหนใครทำให้เจ้าสาวของงานอายจนตัวแดงเป็นกุ้ง บอกมา เจ็กธีเคลียร์ให้เอง”
คำว่าเจ้าสาวมันจี๊ดใจยามได้ยินทุกทีสิน่า แต่ผมไม่สามารถทำอะไรคนพูดคำนี้ได้ ด้วยเป็นคุณอาที่เคารพ แต่ผมชักไม่อยากรักแล้วสิ แถมอาเจ็กธีก็ไม่มีรู้สึกผิดสักนิด ที่ทำให้ผมโดนบรรดาพี่ๆน้องๆและเพื่อนสนิทที่เพิ่งโผล่หัวมา เป่าปากกรีดร้องใส่ด้วยความถูกใจ เล่นเอาผมแข็งค้างตะลึงอยู่กับที่ ก่อนโดนเฮียหลี่ผิงโอบไหล่เข้าหาตัวอย่างขัดขืนไม่ได้แบบเนียนๆ ส่วนอาเจ็กเองยังยืนยิ้มส่งสายตาล้อเลียนให้ผมได้อยู่
“ฮิ้วววว ดูท่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฮียหลี่ผิงมั้งคะ” ผมหันมาชี้หน้าไอ้นลินเพื่อนตัวแสบอย่างเอาเรื่อง เพราะทำอะไรอาเจ็กธีคนต้นเรื่องไม่ได้ ด้วยอาการปากคอสั่นพูดไม่ออกบอกไม่ได้
ไอ้นี่มาถึงปุ๊บแซวผมปั๊บไม่ให้ตั้งตัวเลย แถมไม่มีเก๊กสวยต่อหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองสักนิด ซึ่งนายอเล็กซ์เองก็เหมือนจะยิ่งถูกใจในท่าทางของคนที่ตัวเองกำลังตามจีบนักหนา ด้วยมองไอ้นลินตาเยิ้มชื่นชมเปิดเผยไม่เลิก พาให้ผมสงสัยว่ามันเล่นของใส่นายนักร้องนี่รึเปล่า แต่ผมก็ต้องใจอ่อนกับเพื่อนสนิทตัวแสบอยู่ดี เมื่อทั้งไอ้นลินและไอ้นนที่มาพร้อมไอ้พี่เบส อวยพรผมให้มีความสุขในชีวิตคู่ ด้วยสีหน้าสดใสไม่มีล้อเล่นดังเคย
“มีความสุขมากๆนะธันว์ แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ต้องรู้จักเอาใจเฮียหลี่ผิงบ้างนะมึง อย่ามัวเอาแต่ใจตัวเองเหมือนที่ผ่านมา เดี๋ยวเฮียจะเบื่อซะก่อน...เฮียหลี่ผิงคะ นลินฝากธันว์ด้วยนะคะ”
“ผมฝากเพื่อนผมคนนี้ให้เฮียดูแลด้วยเหมือนกันนะครับ ผมรู้ ถึงผมไม่พูด เฮียก็จะรักและดูแลไอ้ธันว์อย่างดีอยู่แล้ว แต่ผมห่วงมันน่ะเฮีย เพราะในกลุ่ม มันก็เหมือนเป็นน้องเล็กสุดท้อง ให้ผมสองคนคอยดูแลมาตลอด...ธันว์ กูยินดีกับมึงด้วยจริงๆว่ะ”
ผมรักเพื่อนสองคนนี้จังเลยครับ ผมลุกไปกอดไอ้นลินก่อนดึงไอ้นนมากอดด้วยอีกคน และเอ่ยขอบใจพวกมันสองคนด้วยความซาบซึ้ง ทำเอาทั้งคู่กระชับกอดผมไว้แน่น เล่นเอาน้ำตาซึมอยู่เหมือนกัน ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกถึงรอยอุ่นที่ข้างเอว ผมจึงผละจากอ้อมกอดของเพื่อน และเงยหน้าสบตาเจ้าของมือด้วยรอยยิ้ม ก่อนผมจะถูกยึดตัวกลับไปยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวของงาน
“น้องนลิน นน ไม่ต้องห่วง ‘คนนี้’ เฮียรักของเฮียมานาน วันนี้ได้โอกาสเป็นเจ้าของแล้ว ไม่มีวันที่เฮียจะละเลยหรือคิดจะทอดทิ้งแน่นอนครับ มีแต่จะยิ่ง ‘รัก’ ยิ่ง ‘หลง’ เพื่อนเราสองคนยิ่งขึ้นสิไม่ว่า”
‘โอ๊ย! ตายๆ วันนี้ไอ้ธันว์เสียพลังงานความร้อนไปมากเลยเหอะ’ คำพูดคำจาของมาเฟียใหญ่ทำเอาผมหน้าร้อนเป็นรอบที่ร้อยของวันแล้วมั้ง แต่เอาเถอะผมชอบ จึงไม่คิดจะเอาเรื่องและปล่อยให้พี่ๆน้องๆเพื่อนๆรอบตัวโห่แซวคนปากหวานไปตามแต่ใจ แต่ผมว่าเสียงอื้ออึงรอบตัวไม่ได้มีแค่กลุ่มคนที่ผมกล่าวไปนะครับ ผมจำได้เหอะว่าเสียงเป่าปากวี้ดวิ้วที่ดังกว่าใครน่ะ เป็นของเจ็กธีที่ทำเนียนแซวผมรวมกับหลานๆ ไหนอาเจ็กว่าจะเคลียร์ให้ผมไง แต่ทำไมดันเป็นหัวโจกแซวผมซะเองล่ะ
ผมจึงหาพวกด้วยการเงยหน้า ทำหน้าตาน่าสงสารใส่เฮียหลี่ผิง ก็ไม่ได้คาดหวังให้อาเฮียจัดการอะไรให้หรอกครับ ผมแค่อยากจะอ้อนให้มาเฟียรูปหล่อ ได้ยิ่งรักยิ่งหลงตามปากว่าไว้นั่นแหละ และดูท่าเฮียหลี่ผิงจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง เมื่อตาคู่คมที่สะท้อนภาพผมอยู่นั้น ช่างหยาดเยิ้มฉายแววแห่งความหลงใหล จนผมชักไม่กล้าสบตาด้วย ก่อนที่ผมจะละลายอยู่ตรงนี้ซะเอง ก็มีเสียงทุ้มเจือกระแสความอ่อนโยนดังขึ้น
“ธี หม่าม้าให้มาตามหลาน ทำไมมายืนยิ้มอยู่ตรงนี้ครับ” เมื่อเห็นหน้าเจ้าของเสียง ผมไม่นึกแปลกใจเลยว่าทำไมน้ำเสียงที่ได้ยินถึงได้อ่อนโยนขนาดนั้น หากไม่ใช่เพราะคนที่อาหมอภีมพูดด้วยจะไม่ใช่คนรักอย่างเจ็กธี ผู้ที่ครองรักร่วมกันเกือบยี่สิบปี
“อ่ะ! ลืมเลย ทำไมเฮียภีมถึงเพิ่งมาเตือนผมล่ะ...น้องธันว์ ตาหลี่ผิง ไปครับ อากงอาม่าเรียกหาแน่ะ” เจ็กธีทำหน้าตาเหรอหรา ก่อนอาเจ็กจะหันไปทำปากขมุบขมิบต่อว่าอาภีม และหันมาทำหน้าตาจริงจัง เพื่อเร่งผมกับเฮียหลี่ผิง ทำเอาเราทั้งคู่แทบหลุดขำไม่ต่างจากคนอื่นๆ กับคำต่อว่าเบาๆของคนที่รักกัน
ผมต้องยิ้มค้างพร้อมแก้มที่ร้อนระอุทะลุองศาเดือด และรีบเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน ซึ่งต้นเหตุแห่งความเขินอายครั้งนี้ ไม่ได้มาจากคนข้างตัวแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะภาพคู่รักตรงหน้าพวกเราตอนนี้ต่างหาก
“ช่างต่อว่าไม่เปลี่ยนเลยนะเรา มันน่านัก...ฟอดดด...ฮึๆ ไปครับน้องธันว์ หลี่ผิง” อาเจ็กธีที่กำลังหน้าเหวอ อ้าปากพะงาบๆ และจ้องอาหมอภีมตาแทบถลนนั้น โดนอาหมอภีมจูงข้อมือนำออกจากซุ้มไปทันที หลังจากขโมยซีนหวานไปจากคู่แต่งงานอย่างผมและเฮียหลี่ผิง
ภายในซุ้มเงียบกริบเกิดเดดแอร์ไปชั่วขณะ ซึ่งอาการแต่ละคนแตกต่างกันไป ผม เจ๊เหมยอิง ไอ้นลิน พี่ฝูหรง ไอ้พี่เบส หรือแม้แต่อาจ้าว ตะลึงอึ้งตาค้างและแก้มแทบระเบิด พาลหลบตาคนของตัวเองกันเป็นแถว ส่วนน้องนอร์ท น้องนีซ และยัยธารณ์กลับหัวเราะคิกคักแก้มแดงด้วยความถูกใจ นอกนั้นทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ บ้างก็กลั้วหัวเราะ บ้างก็แค่อมยิ้มเท่านั้น
“ไปครับน้องธันว์” ผมก้มหน้างุดและรีบออกเดินเคียงข้างเฮียหลี่ผิงตามแรงจูงอย่างไม่มีเกี่ยงงอน
“เด็กๆมากันแล้วค่ะ” อาโกวณิชส่งยิ้มละมุนให้ผมและเฮียหลี่ผิง ก่อนหันไปบอกบรรดาญาติผู้ใหญ่ของเรา ที่กำลังนั่งคุยกันเบาๆด้วยสีหน้าชื่นสุข ทำให้ทุกคนหันมามองเราเป็นตาเดียว
“อ้าว! ตามมากันหมดเลย ดีๆ ใครอยากส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอก็ตามมา ได้ฤกษ์แล้ว” สิ้นเสียงแหบห้าวแฝงแววอาทรของอากงเจียงหรงเท่านั้นครับ มีเสียงแหลมเล็กเสนอตัวตามมาทันที
“น้องนีซค่ะ น้องนีซอยากส่งเฮียธันว์เข้าหอ” สาวน้อยที่อายุน้อยที่สุดชูมือสุดแขน ก่อนถลาเข้าหาอากงเจียงหรง และกอดเอวท่านทันทีที่น้องถึงตัวอากง พร้อมออดอ้อนท่านด้วยรอยยิ้มน่ารัก พาให้ทุกคนที่ได้เห็นภาพต่างอมยิ้มด้วยความเอ็นดู
ไม่เว้นผมที่แม้ใจตุ๋มๆต่อมๆด้วยความตื่นเต้นกับคำว่าเข้าหอ ผมยังอดคลี่ยิ้มกับความน่ารักของน้องนีซไม่ได้เลย แต่เมื่อเจอรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเฮียหลี่ผิงเข้า ไอ้ที่ยิ้มๆอยู่ก็ให้หุบแทบไม่ทัน เปลี่ยนมาอายม้วนต้วนและหยุดสายตาไว้เพียงปลายคางเขียวจางๆของอาเฮีย
คุณคงแปลกใจไม่มากก็น้อยว่าทำไมถึงเวลาเข้าหอแล้วเหรอ ทั้งๆที่เพิ่งบ่ายอ่อนๆดวงอาทิตย์เกือบส่องอยู่กลางศีรษะด้วยซ้ำ แรกผมรู้ฤกษ์จากอาม่าเหม่ยฮัว ผมเองยังแปลกใจแต่ไม่คิดจะขัดครับ เพราะฤกษ์ที่ได้มานั้นมาจากซินแซที่อากงอาม่านับถือ ซึ่งซินแซท่านนี้เป็นคนเดียวกับที่หาฤกษ์ให้กับปะป๊าหม่าม้า และบรรดาคู่อาเจ็กกับอาโกวของธนอรรถย์ทุกคน จะเห็นได้ว่าทุกคู่ใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขยืนยาวมาจนถึงปัจจุบัน
ดังนั้นแม้ฤกษ์เข้าหอจะแปลกไปหน่อย แต่ผมและเฮียหลี่ผิงยิ่งกว่าเต็มใจเข้าหอตามฤกษ์ที่ได้มา เพราะอยากมีชีวิตคู่ที่มีความสุขไม่ต่างจากบุพการีและคุณอาทั้งหลาย
แม้ความจริงการมีชีวิตคู่อย่างมีความสุขและยืนยาวนั้น คงขึ้นอยู่กับผมและเฮียหลี่ผิงมากกว่า ว่าจะใช้ความรักที่เรามีให้แก่กัน มาประคับประคองชีวิตคู่ยามเจอปัญหาใหญ่น้อยได้แค่ไหน
อย่างการใช้ความรักในการปรับตัวเข้าหากัน การให้อภัยกันและกัน เมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดอย่างจริงใจ รวมถึงการไม่ถือโทษโกรธในสิ่งเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าการอภัยจะช่วยเราก้าวข้ามอารมณ์ฉุนเฉียว และลดการปะทะขณะนั้นไปได้ หรือแม้แต่การใช้ความรักมองข้อเสียของคนที่เรารักให้เป็นเรื่องขำๆ และหันมาชื่นชมข้อดีให้อีกฝ่ายได้ชื่นใจ เปรียบดั่งการใช้น้ำทิพย์ชโลมใจ ก่อเกิดความสุขใจทั้งสองฝ่าย ดีกว่าเราใช้น้ำกรดร้อนๆจากคำพูดสาดใส่กัน แลกกับความสะใจเพียงชั่วครู่ถือว่าไม่คุ้มเลย ผมเชื่อว่าเมื่อคู่ชีวิตคู่ใดทำได้จะมีความสุขที่ยิ่งใหญ่รออยู่อย่างแน่นอน
จะเห็นได้ว่าหากคู่แต่งงานคู่ใดอยู่ด้วยกัน โดยปราศจากความรักที่มีต่อกันแล้วล่ะก็ ฤกษ์งามยามดีจากซินแซชื่อดังแค่ไหน คงไม่ทำให้คู่นั้นมีชีวิตหลังแต่งงานที่ยืนยาวได้หรอกครับ
สำหรับผมกับมาเฟียขี้หึงที่มีทั้งความรักที่มั่นคง พร้อมมีฤกษ์ส่งตัวเข้าหอที่ดีแบบนี้ ไม่ต้องแปลเป็นอื่น เพราะคู่เราย่อมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตราบนานเท่านาน
..................................
จบแล้วนะคะกับความรักหวานๆของหนุ่มน้อยน่ารักกับมาเฟียขี้หึง
เราต้องขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆที่เข้ามารวมสร้างความสุข
และรอยยิ้มให้กับนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณทุกการติดตาม
ขอบคุณทั้งการบวกและเป็ดน้อยที่มีให้กัน
ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกกำลังใจที่แสดงออกมาให้เราได้รู้ว่ามีคุณอยู่เคียงข้าง
หวังว่าเรื่องต่อๆไปจะได้การตอบรับที่ดีแบบนี้อีกนะคะ
รักคนอ่านทุกคนจังเลย
+1และเป็ดปิดท้ายสำหรับทุกเม้นท์เหมือนเช่นที่ผ่านมาค่ะ
ส่วนเรื่องต่อไป อย่างที่เคยบอกว่าเป็นคู่ของนนและเบส
ซึ่งตั้งชื่อไว้แล้วว่า “รักต้องเคลียร์” เรื่องนี้จะย้อนเวลาไปช่วงมัธยมค่ะ
เราจะตามดูกันเนอะว่าคู่นี้ไปไงมาไงถึงลงเอยกันได้ ทั้งๆที่หนุ่มหล่อ
อย่างเบสนั้นออกจะปลื้มน้องธันว์ของเฮียหลี่ผิงขนาดนั้น
พบกับ “รักต้องเคลียร์” เบส & นน ได้ประมาณกลางเดือน ธ.ค.นะคะ
อย่าลืมตามมาให้กำลังใจทั้งคู่ด้วยน้า 
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59] (อ่าน 540256 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก