**ตอนพิเศษ MPreg เป็นจินตนาการของสาววายเข้าเส้นอย่างเรา่ค่ะ ใครไม่ชอบก็อย่าถือสาเน้อ
เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บอยู่ตรงหน้าต่างที่เปิดไว้ตั้งแต่เช้าเพราะคนที่นอนข้าง ๆ กันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเปิดม่านเปิดหน้าต่างเพื่อให้บรรยากาศดี ๆ ด้านนอกเข้ามาหาคนที่ยังนอนอยู่...ร่างบางนอนขดอยู่บนที่นอน..ก่อนจะเหยียดยาวหลังจากที่เริ่มรู้สึกตัว...บิดขี้เกียจ..ตากลมโตลืมขึ้น...ยกยิ้ม...แล้วยกมือเล็กขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองที่ตอนนี้ป่องนูนขึ้นมาเพราะ....ลูกสาวคนแรก...
“ตื่นแล้วเหรครับ”
“ครับตื่นแล้วไปไหนมา” หน้าสวยหวานส่งยิ้มให้คนที่เปิดประตูเข้ามา...ปันณธร...เดินเข้าหาคนที่นอนยิ้มอยู่...ช่วงนี้ต้องให้พักผ่อนเยอะเป็นพิเศษ..เพราะยังมีเจ้าตัวน้อยอยู่ในท้องป่อง ๆ นั่น...ปีนี้น้องบีอายุครบเบญจเพสพอดี....เป็นผู้ใหญ่ขึ้น...สวยขึ้น...และพร้อมสำหรับการที่จะเป็นแม่คน...นิสัยและจิตใจดี ..โอบอ้อมจนคนที่ไร่ยิ่งรักเข้าไปอีก...น้องบีหยุดพักงานแล้วมาพักที่ไร่ได้สองสัปดาห์แล้ว แต่อย่างนั้นก็ยังทำงานไม่หยุดโดยการทำงานผ่านอีเมลล์...
“ไปออกกำลังกายมา รู้สึกอึดอัด”
“อ้วน”
“ว่าใครฮะ” คนที่ถูกว่ากระโดดขึ้นไปบนเตียงก่อนจะก้มลงเอาหน้าไปใกล้กดดันคนที่ว่าเขาอ้วน...ก็ยอมรับว่าน้ำหนักขึ้นก็ช่วงที่น้องบีท้อง เขากินเก่งขึ้นเยอะ...
“ว่าตัวเอง”
“ดีมาก..อ้วนเอ้ย..ไปลุกไปอาบน้ำจะได้ไปกินข้าว..ว่าไงครับลูกสาว..ตื่นหรือยัง”
“ตื่นตั้งแต่ตี 5 แล้ว ดิ้นปลุกเอาซะน้องบีตื่น...สงสัยตอนนี้หลับต่อแล้ว..”
“จุ๊บ!..งั้นคุณแม่พาลูกสาวไปอาบน้ำได้แล้วครับ”
“..............” คุณแม่คนสวยค่อย ๆ ลุกจากที่นอนเพราะคุณพ่อพยุงก่อนจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว...หน้าท้องที่เคยแบนราบตอนนี้โป่งนูนไปซาวด์มาเพื่ออาทิตย์ก่อนปรากฏว่าเป็นลูกสาว ใจอยากจะลุ้น แต่ดูเหมือนว่าทุกคนอยากจะรู้เพศหลานซะงั้น โดยเฉพาะคุณป๊า ที่จ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลเขาโดยเฉพาะ...ตอนนี้พี่เอกับพี่นิชาก็ไป ๆ มาๆ จนแทบจะไม่ได้พักผ่อน...บอกไปแล้วว่าให้หลายคลอดก่อนค่อยมาก็ได้...เพราะดูท่าก็เหนื่อยไม่น้อย..แต่อย่างว่าพอทุกคนเต็มใจทำ ทำแล้วมีความสุข น้องบีก็ไม่อยากห้ามอะไร...
หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อย คนอ้วนตุ๊ต๊ะ ก็เดินออกกำลังกายไปหาพี่ใยไหมที่อ๊อฟฟิศ ไปอาศัยนั่งทำงานด้วยกัน คนที่เดินข้าง ๆ กันแบกโน๊ตบุ๊คตามภรรยาต้อย ๆ ...ตอนนี้คุณพ่อดูงานเองทางนั้นเพราะอยากให้เขาดูแลน้องบีอย่างเต็มที่...มีคุณวาโยก็สบายไปแปดอย่าง เพราะเรียนรู้งานไม่นานก็ทำได้เกือบทั้งหมด เป็นผู้ช่วยและคอยกำกับคุณพ่อได้เป็นอย่างดี...
“พี่ปัน ๆ ไปนอนสิครับ..”
“........หือ.....อือ.......”
“...................” ใยไหมยิ้มให้สองสามีภรรยา ที่ตอนนี้ปันณธรนั่งสัปหงกอยู่ข้าง ๆ ภรรยาตัวที่เองกำลังจ้องหน้าจอดโน๊ตบุ๊ค...คงจะเหนื่อยเพราะเห็นว่าก่อนหน้านี้แพ้ท้องแทนน้องบีเอาซะมาเฟีย..งอม...ส่วนคนท้องก็ยังสดใสร่าเริง..ดูแลสามีที่แพ้ท้องแทนตัวเอง...
“เดี๋ยวพี่ไปเตรียมที่นอนให้ไหมคะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวน้องบีไปปูเอง” น้องบีลุกขึ้นจากที่นั่งทำงานก่อนจะมองคนที่นั่งตาปรือ....
“..................”
“คุณปันไปนอนเถอะค่ะ จะไม่ไหวแล้ว”
“ขอบคุณครับ...เดี๋ยวบ่าย ๆ ผมออกมาเซ็นต์เอกสารให้..” คิดว่าคงจะตลกที่อยู่ๆ ก็มาทำท่าแบบนี้ให้ลูกน้องเห็น….จำได้ว่าวันนี้มีเซ็นต์จ่ายค่าปุ๋ยค่ายาดอกไม้....
“ค่ะ ไปเถอะค่ะ น้องบีคงปูที่นอนเสร็จแล้ว”
“.......................” ใยไหมมองคนตัวสูงที่ลุกออกไป...ก่อนจะอมยิ้ม... แต่ก่อนน้องบีอ้อน ตอนนี้รู้สึกว่าคุณปันจะอ้อนซะงั้น เพราะอีกรายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว...และพร้อมที่จะเป็นแม่คนแล้ว...แถมยังทำงานเก่ง ฉลาดจนคุณป๋าที่รักอยู่แล้วยิ่งรักเข้าไปใหญ่...
มือเล็กจับผ้าห่มสะบัดเบา ๆ ก่อนจะปูลงที่เตียงในห้องที่เคยมานอนเมื่อนานมาแล้ว...ก่อนจะหันมามองคนที่เปิดประตูเข้ามา ส่งยิ้มบางๆ ให้แล้วตบหมอนให้มานอน...เมื่อคืนคงคุยงานกับคุณป๊าดึกแน่ ๆ
“กล่อมนอนหน่อยสิครับ”
“ให้ซ้อมไว้กล่อมลูกเหรอ”
“กล่อมทั้งพ่อทั้งลูกเลย...จริงไหมครับเด็กดี...อยากเห็นหน้าแล้วรู้ไหม” โอบกอดเอวบางไว้ ก่อนจะอ้อมมาด้านหน้าโค้งตัวลงจุ๊บที่ท้องป่องนั่นเบาๆ
“อุ๊ย!..หือ แรงเยอะจริงๆ ตกใจหมด”
“ฮ่าๆๆ คิดถึงพ่อเหมือนกันใช่ไหมล่า” เอาหน้าแทบท้องภรรยาแล้วหัวเราะชอบใจ เมื่อเจ้าตัวเล็กในท้องดิ้นทักทายเขาซะจนคนเป็นแม่ตกใจ ก็แม่ตัวบางอย่างนี้...เด็กดี..อย่าดื้อนะ...นับวันรอวันที่จะได้เจอกันแล้วรู้ไหม..ดวงใจของพ่อ..
“นอนเถอะครับ...เดี๋ยวถ้านอนเพลินเที่ยงแล้วจะปลุก”
“ครับผม ฟอด!” สวมกอดแล้วหอมแก้มคนรักซะเต็มปอดก่อนจะจ้องหน้าคนที่เป็นที่รักของเขา...โตแล้วทั้งแสนดี และน่ารัก นี่สิแม่ของลูกเขา...โชคดีจนคิดว่าชีวิตนี้คุ้มสุดคุ้มที่มีน้องบีอยู่เคียงค้าง...วินาทีที่รู้ข่าวในงานวันเกิดตัวเองเขาดีใจจนน้ำตาไหล...ในที่สุดก็สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ได้อย่างที่พ่อคอยบอกเขาไว้ตลอด....
“ไปนอนได้แล้วครับ”
“ค๊าบบ” มือเล็กรุนหลังพี่ปันปันให้ไปนอน มายืนจ้องหน้ากันแบบนี้ก็เขินเป็นนะ...ถ้าจ้องแล้วป่องเขาคงป่องไปนานแล้วแน่ ๆ
“ฝันดีนะ”
“ครับผม” ยกมือขาวนั่นขึ้นมาจูบเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ น้องบียกยิ้มให้สามีขี้อ้อน...ขี้หวง...ช่วงนี้มีน้อยใจด้วยเวลาเขาทำงานมาก ๆ แล้วไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน...พอคุณป๊าให้มาอยู่ที่นี่ก็ดีใจยกใหญ่...แต่น้องบีก็ยังไม่อยากทิ้งงาน คอยประสานงานกับพี่โยตลอด ก็ว่าง ๆ ไม่รู้จะทำอะไร ก็แค่นิดเดียว....
ตะวันเย็นย่ำ สายลมพัดต้นดอกไม้ไหวเอนไปมา...ผีเสื้อโผขึ้นแล้วโผมาเกาะอีกครั้ง...จมูกเล็กสูดอากาศเข้าจนเต็มปอด ปากก็ยกยิ้มสดใส...เท้าเล็กตีน้ำไปมาเบาๆ ...
“นี่ครับ”
“ขอบคุณครับ” มือเล็กรับน้ำส้มมาถือไว้...พี่ปันปันนั่งลงข้าง ๆ กัน....บ้านทรงไทยที่ปลูกคล่อมลำน้ำเย็นๆ ก่อนหน้านี้เป็นคลองแต่ตอนนี้ถูกลอกให้เป็นลำน้ำกว้าง...เป็นคลองเดียวกับที่ชอบเล่นกันแต่ก่อน...พอลอกให้บรรจบลำธารน้ำก็ยิ่งใสเข้าไปใหญ่ เห็นปลาวิ่งไปมาด้วย...บ้านทรงไทยที่สร้างกันแดดแต่ไม่กันฝน เพราะปิดโล่งมีเพียงชุดโต๊ะวางไว้ตรงกลางและสร้างระเบียงยื่นออกมาไว้นั่งเอาเท้าตีน้ำเล่นได้....
“เบื่อไหมที่อยู่ที่นี่”
“น้องบีไม่เคยเบื่อธรรมชาติ...ยิ่งธรรมชาติที่มีพี่ปันปันอยู่ด้วย...น้องบีมีความสุขที่สุด”
“..................” คำหวานหูทำเอาปันณธรยิ้มกว้างก่อนจะกระชับกอดภรรยาไว้.....แล้วอย่างนี้จะไม่ให้รักแบบทุ่มชีวิตให้ได้ยังไง...ทั้งน้องบีและลูกทำให้เขารู้ว่า...การมีชีวิตอยู่มันมีค่ามากแค่ไหน....
**** ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่า ใีครสนใจหรืออยากอ่านตอนพิเศษต่อรวมทั้งตอนอื่นๆ ด้วยก็ดูการรวมเล่มที่หน้าแรกนะคะ
หัวข้อ: ~ Pretty_Amnesia น้องน่ารักกะมาเฟียติดดิน (อ่าน 631447 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก