ตอนที่13
ผมเดินเข้ามาในบ้านอย่างร่าเริง วันนี้ได้ข่าวจากคุณแม่สุดที่รักว่า ให้กลับมาเอารถไปใช้ได้ ผมนี่เนื้อเต้นแทบอยากจะโดดเรียนซะตั้งแต่เช้า แต่ไม่ได้ๆเดี๋ยวพ่อกับแม่จะมองว่าผมเป็นเด็กไม่ดี คึคึ
“แม่ค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
“คุณเหนือ”ผมตะโกนเรียกแม่เสียงลั่นบ้าน แต่ปรากฏว่าคนที่เดินออกมารับผมคือพี่สาว แม่บ้านของบ้านผม
“พี่สาวแม่กับพ่อล่ะ”ผมถาม รู้สึกว่าบ้านเงียบผิดปกติ
“คุณท่านไปญี่ปุ่นค่ะ”
“ห๊ะ!!!!!”ผมตกใจตาเกือบหลุดจากเบ้า ไปญี่ปุ่น ไปทำไมปกติพ่อแม่ผมเขาไม่ค่อยไปต่างประเทศนี่นา
“แต่คุณท่านฝากนี่เอาไว้ให้นะคะ”พี่สาวยื่นซองน้ำตาลมาให้ผม อื้มหืมห่อซะเหมือนถุงยาบ้า พ่อแม่ผมเล่นอะไรอยู่
“ขอบคุณครับ งั้นผมไปนอนกับวิสกี้ดีกว่าอยู่บ้านก็เหงา”ผมว่าเสียงหงอย จริงๆนะ อยู่คนเดียวไม่มีอะไรทำ ไปนอนกับวิสกี้ก็ยังดีกว่า
“ขับระวังๆนะคะ อย่าไปจูบกับเสาไฟที่ไหนอีก”ผมยิ้มแหยๆ ไม่อยากรับปากเลยครับพี่
“ครับๆ”
จริงๆแล้วผมไม่ใช่คนขับรถประมาทนะแต่เสาไฟกับป้ายโฆษณามักจะวิ่งเข้ามาหารถผมเองต่างหาก ผมขับระวังจะตาย
โอ้โหหหหหห
ผมตะลึงตึงตึง เมื่อเห็นรถที่จอดอยู่มันไม่ใช่รถคันเก่าของผมอ่ะ ตอนแรกผมขับรถสามแฉกตอนนี้เปลี่ยนใหม่เป็นสี่ห่วง พระเจ้าช่วยถ้ากูเอาคันนี้ไปจูบหลักกิโล ผมอาจจะโดนประหารชีวิตได้
“โอ้โหเฮะ มีจดหมายด้วย”ผมยืนขำ พ่อแม่ผมมักจะทำให้ผมประหลาดใจเสมอ แทนที่จะส่งข้อความหรือโทรมาหาผมจะได้ง่ายๆ แต่นี่เขาไม่ทำกลับเขียนจดหมายสอดมากลับซองสีน้ำตาลแทน เจริญละพ่อแม่กู
ผมยืนอ่านตัวหนังสือความยาวสองบรรทัดนั้นไปก็ยิ่งเครียด อะไรวะ
พ่อกับแม่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นสิบห้าวัน!!!!
“พ่อออออออออออ แมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม่ ทำไมทิ้งผมแบบนี้!!!!!!”ผมอยากจะสติแตกแล้วย้ายไปอยู่ในศรีธัญญาซะให้รู้แล้วรู้รอด
ผมคร่ำครวญอยากจะบินตามไป แต่ก็ทำไม่ได้หน้าที่นักศึกษามันค้ำคอ(คนดีป่ะ) นี่เขาสองคนทิ้งลูกแล้วไปเที่ยวกันแบบนี้ไม่สงสารผมบ้างรึไง
RRRrrrrr
ผมกดรับอย่างไว ใช่แน่ๆคอยดูนะผมจะงอน
“………………..”ผมไม่พูด เชอะ
“คุณลูกชายของคุณแม่ ฮ่าๆ”แม่ผมขำมาตามสาย อะไรกันอ่ะ ทิ้งเค้าแล้วยังมาหัวเราะอีก T.T
“แม่อ่ะ ผมงอนแล้ว”ผมยืนบิดไปบิดมาอย่างไม่พอใจ แต่สะดิ้งมากไม่ได้เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าเป้นตุ๊ด
“เอาน่าๆเดี๋ยวแม่ซื้อของไปฝาก สัญญา”แม่ผมบอก แต่ได้ยินเสียงพ่อหัวเราะตามมา
“ผมจะเอาออดี้ไปขาย”ผมบอก แต่ไม่กล้าทำหรอก พ่อกลับมาอาจจะเอารองเท้าปาใส่หน้าผมก็เป็นได้
“ก็ดีนะ แกจะได้ไม่ต้องมีรถขับ”กำลังคิดในใจว่าถ้าเอาออดี้ไปขายแล้วซื้อฟีโน่ ผมก็มีรถขับแล้วนะแม่
“บอกพ่อด้วยผมงอนแล้ว”
“โอ๋ๆ เดี๋ยวแม่ซื้ออุลต้าแมนไปฝาก เอาตัวใหญ่เท่าเหนือเลยดีไหม”
ผมตาลุกวาว ฮุๆๆ อุลต้าแมนฮีโร่ในดวงใจจริงๆถ้าแม่หาซื้ออุลต้าแมนไม่ได้จะซื้อขบวนการห้าสีมาให้ผมก็ได้นะ
“เอาสองตัวนะ”ผมบอก เผื่อแม่เปลี่ยนใจ กร๊ากกกกกกกกกก
“อ่าๆ แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่โทรหาใหม่”แล้วแม่ผมก็วางสายไป
จริงๆก็แกล้งงอนไปอย่างงั้นแหละ เพราะซัมเมอร์ปีก่อนผมกับวิสกี้ก็ไปญี่ปุ่นกันมาห้าวันแล้วพี่วอดก้าก็บินจากอังกฤษไปหาพวกผมที่ญี่ปุ่น เท่ากับพวกผมสองคนนี่เที่ยวอย่างราชาเพราะมีคนจ่ายให้ ให้พ่อแม่ผมเขาพักผ่อนบ้าง ทำงานมาทั้งปี ได้พักแค่นี้ผมว่ายังน้อยไปด้วยซ้ำนะ
“อยู่ไหน”ผมโทรหาวิสกี้ พอมันรับก็รีบถามทันทีอยากเอารถใหม่ไปอวดอ่ะ
“อะ..เอ่อ”ปลายสายอ้ำอึ้ง อะไรของมันวะ
“เร็วดิ จะเอ่อจะอ่า อะไรเป็นใบ้รึไง”
“คือว่าตอนนี้ วิสกี้อยู่ห้องพี่ครับ หลับอยู่”ผมขมวดคิ้ว นี่แม่งวิสกี้ไปอยู่กับผัวมันแล้วเหรอ โถถถถ ไอ้ปากแข็งบอกไม่ชอบๆๆๆ ไอ้ใจง่ายเอ๊ยยย
“พี่ทำไรเพื่อนผมอ่ะ!!!!”ผมแกล้งเสียงดัง ไม่ได้หวงไม่ได้ห้ามพวกผมเคารพการตัดสินใจของกันและกันเสมอ แต่แค่อยากแกล้ง
“เปล่านะ จริงๆ วิสกี้แค่หลับเฉยๆพี่ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่สงสัยเพลียจากเมื่อคืนมั้ง”มันพูดเสียงแผ่วตอนท้าย คล้ายๆว่าพูดกับตัวเอง นั่นไง ไอ้ห่า ทำจริงๆด้วย
“หึหึ ถ้ามันตื่นบอกมันโทรกลับหาผมด้วยนะ”ผมกดวางสาย
เฮ้ออออ
ถอนหายใจอย่างเซ็งๆตอนแรกกะว่าจะไปสิงสถิตอยู่ห้องวิสกี้ซะหน่อย แต่สงสัยต้องหาที่ไปพักผ่อนใหม่ จะว่าไปอากาศเย็นๆแบบนี้น่าไปหานั่งรับลมชิวๆดีกว่า
“ไปนั่งสวนสมเด็จดีกว่าป่ะวะ”
ตัดสินใจได้ก็บึ่งรถไปทันทีครับ พอมานึกๆดูผมก็ไม่ได้มานั่งในที่แบบนี้นานแล้วเหมือนกันนะ พอเริ่มเข้ามหา’ลัยก็นั่งแต่ร้านเหล้า จนลืมไปเลยว่าสวนสาธารณะหน้าตาเป็นยังไง
ช่วงม.ปลายผมมาบ่อยนะ แต่ไม่ได้มาเพราะตัวเองอยากมา ผมมาเป็นเพื่อวิสกี้อ่ะมันชอบมาวาดรูปบางทีก็ลากผมตะลอนๆไปทั่วกรุงเทพแต่ก็สนุกดีนึกถึงช่วงเก่าๆก็ได้แต่ยิ้ม
“อ๊า สบายว่ะ”ผมยืนสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดฟอดใหญ่ๆ คนไม่เยอะเท่าไหร่ กำลังดี ผมเดินเล่นไปเรื่อยๆ ดูดอกไม้บ้าง ดูต้นไม้บ้าง บางทีก็แอ๊บท่าถ่ายรูปลงIGบ้าง ขำๆกันไป สนุกดีนะ เที่ยวคนเดียวก็เพลินได้
“หืมมม”เดินไปเดินมาก็รู้สึกเหมือนโลกมันกลม สายตาผมหันไปเห็นใครบางคนที่กำลังมุ่งมั่นวาดอะไรสักอย่างลงบนกระดานที่มีกระดาษแผ่นใหญ่ ใบหน้าด้านข้างดูหล่อจนผมเป็นผู้ชายยังต้องยอมให้ แต่จะดีมากถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่อว่า
เขียนสี!
นักเขียนขอเม้าาา
จะบอกว่าตอนนี้พี่เขียนจะหล่อมาก น้องเหนือหวั่นไหวแน่ๆ
หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14< (อ่าน 668790 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก