หัวข้อ: [ทวิภพเเนวจีน]Once upon a time: เวลาลำนำ :ตอนที่6 กลับ.. :30.10.13

[PazZ]

 

ขอโทษที่ทำให้ทุกคนงงกับตำเเหน่ง คือคนเขียนเองก็งง มันเยอะอ่า
เเล้วก็ เลยทำให้ดูไปเลย ว่ามันเป็นภาษาไทยจะเเปลว่าอะไร

ฮ่องเต้  - แต้จิ๋ว (หวงตี้ )  เทียบได้กับ สมเด็จพระจักรพรรดิ
 
ฮองเฮา(หวงโฮ้ว) เทียบได้กับ สมเด็จพระจักรพรรดินี
 
ไทเฮา (เหล่าโฝเย่,หวงไทโอ้ว) เทียบได้กับ สมเด็จพระบรมราชชนนี,พระพันปี โดยคำว่า เหล่าโฝเย่-แปลตรงๆ
ว่าพระโพธิสัตว์ ไทเฮาซึ่งก็เหมือนเป็นพระโพธิสัตว์ของวังหลวงจึงเรียกกันว่า เหล่าโฝเย่
 
อ๋อง (หวัง) เทียบได้กับ สมเด็จพระบรมวงศ์
 
องค์ชายของฮ่องเต้ที่เป็นอ๋อง(หวัง) เทียบได้กับ สมเด็จเจ้าฟ้าชาย
 
องค์ชายของฮ่องเต้ที่เป็น เป้ยเล้อ เป้ยจือ กั๋วกง เทียบได้กับ เจ้าฟ้าชาย
ส่วนคำว่าอาเกอ ก็จะใช้เรียกองค์ชายของฮ่องเต้ได้ทุกคนเหมือนเป็นพระนามลำลอง วิธีเรียกคือ เรียกลำดับแล้วตามด้วยอาเกอ เช่น ปาอาเกอ – องค์ชายแปด  คำว่าอาเกอจึงสงวนสิทธิ์เฉพาะพระโอรสของฮ่องเต้
 
องค์ชายของฮ่องเต้ที่ยังอายุไม่ถึง 13 ปี เทียบได้กับ พระองค์เจ้าชาย (ราชวงค์ชิง องค์ชายของฮ่องเต้ทุกองค์ต้องได้รับแต่งตั้งเป็น เป้ยจือ)
 
องค์หญิงของฮ่องเต้ที่ได้รับการแต่งตั้ง(กงจวู่) เทียบได้กับ สมเด็จเจ้าฟ้าหญิง
 
องค์หญิงของฮ่องเต้ที่ไม่ได้แต่งตั้งเป็น กงจวู่(เหอซั่วเก๋อเก๋อ) เทียบได้กับ เจ้าฟ้าหญิง,พระองค์เจ้าหญิง
 
องค์ชายของอ๋อง เฉพาะองค์ชายองค์โตที่เกิดจากพระชายาเอก เทียบได้กับ พระองค์เจ้าชาย
 
องค์ชายของอ๋อง(เสี่ยวหวัง) เฉพาะองค์ชายที่เกิดจากพระชายาเอก เทียบได้กับ พระองค์ชาย
 
องค์หญิงของอ๋อง(ตัวหลัวเก๋อเกอขึ้นไป)เฉพาะองค์หญิงที่เกิดจากพระชายาเอก เทียบได้กับ พระองค์หญิง
 
พระโอรสของอ๋อง(กั๋วกง)ที่เป็นโอรสที่เกิดจากชายารอง(ชายาที่อยู่ในสมรส) เทียบได้กับ หม่อมเจ้าชาย (ท่านชาย)
 
พระธิดาของอ๋อง(กู้ซานเก๋อเก๋อ)ที่เป็นธิดาที่เกิดจากชายารอง(ชายายที่อยู่ในสมรส) เทียบได้กับ หม่อมเจ้าหญิง (ท่านหญิง)
 
พระโอรสของอ๋อง(เจียงจูน)ที่เป็นโอรสเกิดจากอนุ (ภรรยายนอกสมรสหรือเมียน้อยนั่นเอง) เทียบได้กับ ท่านชาย
 
พระธิดา(ลิ่วผินเก๋อเก๋อ)ของอ๋องที่เป็นธิดาที่เกิดจากอนุ เทียบได้กับ ท่านหญิง
 
 
ส่วนเหตุที่อิงเหม่ยกับอิงอิงยศต่างกันก็เพราะยศในราชวงศ์นี้ ปรับเปลี่ยนได้ตามความดีความชอบคะ อย่างพระเอกของเรา ไป๋ฉีเฮ่าจุ้นหวัง ชื่อเดิมคือ(หย่งฉีเฮ่า) ความจริงคือโอรสของ อี๋ฉินหวัง แต่ไม่ใช่โอรสองค์โตที่จะเป็น อ๋อง หรือ หวัง ต่อได้  ประกอบกับไป๋ฉินหวังมีพระธิดา 12 พระองค์ รวม ไซซันที่เป็นท่านหญิงก็คือ 13 องค์พอดี ฮ่องเต้ไม่อยากให้ไป๋ฉินหวังสิ้นสกุลต่อไป จึงให้อี๋ฉินหวัง(หงเสี่ยว) ยกโอรสให้เป็นลูกบุญธรรมของไป๋ฉินหวัง แต่ไป๋ฉีเฮ่าก็กลายเป็นคนโปรดของฮ่องเต้และแต่งตั้งเป็นจุ้นหวังอย่างไม่มีสาเหตุ(เพราะความจริงต้องรอให้พ่อบุญธรรมตายก่อนถึงจะได้เป็นหวังแต่ฮ่องเต้โปรดมาก จึงตั้งเป็นจุ้นหวังที่เป็นตำแหน่งรองจากฉินหวัง)
 
 
 
อธิบายเพิ่มคะว่า ผู้ชายทุกคนที่ใช้ แซ่ อ้ายซินเจี๋ยหลอ ซึ่งเป็นแซ่เดียวกับจักรพรรดิ จะมีพยางค์แรกของชื่อเหมือนกัน
 
 
เช่น สมัยลูกของคังซี ใช้คำว่า อิ่น
 
องค์ชายสี่ – อิ่นเจิน   องค์ชายสิบสาม – อิ่นเสียง
 
สมัยลูกของยงเจิ้ง(องค์ชายสี่) ใช้คำว่า หง
 
ฮ่องเต้เฉียนหลง – หงลี่   อี๋ฉินหวัง –หงเสี่ยว
 
สมัยลูกของเฉียนหลง ใช้คำว่า หย่ง
 
องค์ชายห้า – หย่งฉี องค์ชายสิบห้า ฮ่องเต้เจียชิ่ง – หย่งเอี๋ยน
 
และทุกคนจะถือเอาชื่อพยางค์ที่สองเป็นชื่อจริง เช่น
 
หย่งฉีเฮ่า หย่ง คือชื่อแรก ฉีเฮ่า คือชื่อจริง
 
หย่งฉี หย่งคือชื่อแรก ฉี คือชื่อจริง 
 
เป็นต้น
 
แต่ถ้าได้รับแต่งตั้งเป็นหวัง จะเรียกเอาคำก่อนหวังต่อด้วยชื่อตัว เช่น ฮ่องเต้เฉียนหลง ชื่อเดิมคือ หงลี่ จึงเรียกว่า เป่าลี่ ที่มาจาก เป่าฉินหวัง
 
ไป๋(ฉีเฮ่า)จุ้นหวัง ชื่อเดิมคือ หย่งฉีเฮ่า จึงเรียกว่า ไป๋ฉีเฮ่า แต่เพราะมี ไป๋หวัง(อ๋องไป๋) หลายองค์ จึงเรียกไป๋ฉีเฮ่าจุ้นหวัง ให้ครบเพราะจะไปสับสนกับพ่อบุตรธรรม คือไป๋ฉินหวัง
 
ความจริงคือเปรียบให้เข้าในแบบราชวงศ์ไทย แต่มันก็ไม่ตรงเท่าไร เพราะหลายตำแหน่งที่ไทยไม่มี แต่ทางจีนเขามีเยอะแยะเลยค่ะ พวกตำแหน่งย่อยๆ
ไว้เดี๋ยวจะมาต่อเนื้อเรื่องจริงๆ หลังสอบไฟนอลเสร็จนะคะ

[hayate__]

 

[yisren.]

งงพอกล้อมแกล้มก็ผ่านเลยไป มารออ่านต่อจ้ะ ความแตกเสียแล้วไม่แคล้วจะต้องไปเป็นเมียเขา 

[lillapinn]

รีบมาต่อเลยนะคะ 

[Little_Devil]

  ตำแหน่งเชื้อพระวงศ์ของไทยว่าเยอะและวุ่นวายแล้ว(ไม่เชื่อไปดูชื่อตำแหน่งฝ่ายในของร.๕)
เทียบกับของจีนไม่ติด เงิบเลยทีเดียว 

[Palmpalm]

เข้ามารอ

มาต่อไวๆ

[krit24]

สนุกมากค่ะ น่าติดตามสุดๆ

[kongxinya]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน น่าสนใจมากค่ะ
ขอตามติดติดตามด้วยคน 

[Sorso]

ยังรอคนแต่งอยู่นะ 

[poly]

 อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ รออยู่น่ะค่ะ

[orange_object]

บอกตามตรงว่าจำตำแน่งอะไรแทบไม่ได้เลย
แต่จะพยายาม  เพื่อเรื่องนี้  เพราะชอบ  เรื่องมันดีมาก55+
อยากอ่านแนวนี้มานานแล้ว  แต่ไม่ค่อยเจอคนเขียนแนวนี้เลย
ขอบคุณที่เขียนจ๊ะ  (คำนับโค้งให้เลย)

ทำไมความมันแตกไวแท้  ไป๋ฉีเฮ่านี่ไม่ธรรมดาแฮะ(ดูจากประวัติก็ไม่ธรรมดาแล้ว)
หรือเค้าจะมี "ซัมติง" อะไรกันมาก่อน  แล้วอะไรที่ทำให้อิงอิงตัวปลอมของเราถึงขั้นลมหมอนนอนเสื่อหว่า
มันต้องมีอะไรใช่มั้ยคะคนเขียน  (55+ สรุปอีนี่คิดมากไปเอง)

ปล.นี่สิองค์หญิงกำมะลอของจริง

[PazZ]

ตอนที่ 6 กลับ?!


ห่อผ้าแพรที่ข้างในเต็มไปด้วยอาภรณ์สวยสดข้างหน้าก็คิดถึงพระสนมเฉิงผินผู้ที่ให้มา


“ นี่คือเสื้อผ้าที่จำเป็น ข้าคิดว่าเจ้าคงได้ใช้ ฝ่าบาทประพาสแต่ละครากินเวลานาน เสื้อผ้าชาวฮั่นของเจ้าอาจไม่พอ”

พระสนมเฉิงผินส่งห่อผ้าให้ผมตอนก่อนออกจากตำหนัก เวลาหลายเดือนมานี้พระสนมเฉิงผินคือผู้อภิบาลผมมาด้วยความเต็มใจตลอด พระนางรักผมเหมือนลูกแท้ๆอีกทั้งยังเชียร์ให้ผมได้แต่งกับท่านชายหยางหมิง แทนที่จะเป็นชายารององค์ชายห้า  อาจเพราะทรงเป็นน้าของหยางหมิงก็เป็นได้
   

ฝ่าบาทมีกำหนดจะเดินทางกลับในอีก 7 วัน เพื่อจะได้กลับถึงวังหลวงให้ทันเทศกาลตรุษจีน หรือวันปีใหม่ ช่วง7วันนี้ทรงไม่มีราชกิจใดต้องสะสางอีก พวกเราจึงเดินทางออกจาก หางโจวขึ้นเหนือมาที่ จี๋หนาน ซันตง ที่ๆเป็นบ้านเกิดของจื่อเวย ในเรื่ององค์หญิงกำมะลอ ที่ผมเคยดูเมื่อหลายปีก่อน


ยังจำได้แม่นเลย ผมเคยวาดภาพในใจว่าฮ่องเต้เฉียนหลงจะทรงเป็นอย่างในละคร ทรงปากร้ายใจดี แต่เอาเข้าจริงก็เหมือนๆกับพระราชาทั่วไปอาจจะต่างหน่อยที่ทรงฉลาดมีไหวพริบ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเล็งเห็นว่าเฉียนหลงไม่เหมือนใคร ก็คือ ความเป็นตัวของตัวเอง ยากนักที่คนที่มีอำนาจสูงสุดของประเทศจะยังเหลือความเป็นตัวเองอยู่ ไม่หลงในอำนาจ วาสนาจนเกินควร




ตื่นจากความคิด ก็ถึงบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าพอดิบพอดี ชิงชิงที่นั่งอยู่ข้างหน้ากับคนขับรถม้าคงกำลังจะมาเลิกผ้าม่านและ ผมลงจากรถม้า เพราะพี่รองไปนั่งคันเดียวกับพี่ใหญ่ คงจะมีเรื่องปรึกษากันมากมาย ตามประสาพี่น้อง แต่จะเอาผมไปร่วมด้วยก็เกรงจะเป็นที่สงสัยเลยให้ผมนั่งรถคนเดียวแล้วอ้างว่าผมปวดหัวอยากนอนพัก ชิงชิง สาวใช้ของพี่รองที่มาดูแลผมจึงต้องไปนั่งข้างนอกเพราะรถม้าคันค่อนข้างเล็ก


“ คุณหนูรอง ถึงบ้านตระกูลเซี่ยแล้วเจ้าคะ”

   ผมถึงกับมองคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความตกตะลึง ตระกูลเซี่ย งั้นเหรอ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเรื่องจริง เพราะแซ่ของตระกูลที่เฉียนหลงจะมาอาศัยกับแซ่ของจื่อเวยในเรื่ององค์หญิงกำมะลอ.. หรือว่า..
   

“ ทำหน้าประหลาด มีอันใดหรือ? ”   


ความตกตะลึงอันตธานหายไป มีแต่ความตกใจมาแทนที่ เมื่อลงจากรถม้ามาก็เจอไป๋ฉีเฮ่าแทบจะทันที พอรู้สึกตัวต้องรีบหลบหน้าเบนไปทางอื่น ไม่อยากจะเสวนากับนายนั่นเท่าไหร่นัก


ราวกับเป็นกรรม


เพราะไปว่าผมจะก้าวไปทางไหน นอกจากชิงชิงผู้ซึ่งเป็นสาวใช้ ยังมีไป๋ฉีเฮ่า เดินตามอีกคนราวกับเป็นสาวใช้  ผมมองเขาตาเขียวพร้อมส่งค้อนวงใหญ่ไปให้ แทนที่จะเดินไปตามทางของตน แต่นายนั้นกลับยิ้มขำและเดินตามผมเข้ามาอีก บ้าจริง!


ตลอดหลายวันตั้งแต่ ที่ฉีเฮ่ารู้ว่าผมคือ อิงเฮ่า ไม่ใช่อิงอิง ทุกครั้งที่เจอหน้ากันเขามักจะมองผมด้วยสายตารู้ทัน ซึ่งนั้นทำให้ผมเกลียดเอามากๆ   


วันหนึ่งผมกลุ้มใจมากจนทนไม่ไหว เลยแอบกระซิบบอกพี่รองว่า ฉีเฮ่ารู้เรื่องของผมแล้ว  พี่รองก็นิ่งไปนิดหน่อย แต่รับปากว่าจะทำตัวปกติ ไม่ให้ฉีเฮ่ารู้..


อ๋อ.. ที่ผมยังอยู่รอดปลอดภัย พร้อมกับหัวน้อยๆนี้ เพราะว่า ฉีเฮ่ากำชับว่า ห้ามบอกพี่ใหญ่ กับพี่รองว่าเขารู้เรื่องนี้แล้ว แต่ก็อย่างที่ผมบอก มันเครียดจริงๆ ก็เลยต้องไปบอกพี่รอง จะได้มีคนมาช่วยหารความเครียดด้วยกัน


ช่วงที่ยังอยู่คฤหาสน์ฟู่ฉา พี่รองเตือนว่าไม่ให้อยู่ใกล้ ฉีเฮ่า เอาเถอะ ต่อให้ไม่เตือน คนแบบนี้ผมก็ไม่อยากอยู่ใกล้เท่าไร แต่ผมยังเป็นเด็ก(?) เอาเป็นว่า ได้ย้อนมาเก็บเกี่ยววัย 17-18 อีกครั้ง เพราะถ้าอายุผมในปัจจุบันก็ 26 ปีแล้ว
   

ท่านชายหยางหมิง คือเพื่อนเล่นคนเดียวของผม เราสนิทกันมากในช่วงหลายวันมานี่  หยางหมิงชอบไป ขี่ม้า และพาผมหิ้วไปด้วยเสมอ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้อง เห็นหน้าฉีเฮ่า  ทุกครั้งเราไปขี่ม้า มักจะเจอองค์ชายห้าด้วย ตอนนี้อยู่นอกวัง ผมก็เลย ไม่รู้จะเรียกองค์ชายอะไรดี  แต่องค์ชายห้าใจดี บอกให้ผมเรียกองค์ชาย ว่า ‘พี่ห้า’ ได้ นั่นหมายความว่า อิงอิงจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับองค์ชายห้า… ใช่มั้ย?


แต่ก็ถือว่าเป็นนิมิตหมายอันดีแล้วกัน!






“ จะหลบข้าไปถึงไหน อิงอิง”


นั่นไง ตายยากซะไม่มี เดินหลบมาด้านหนึ่งก็วิ่งมาดักอีกด้านหนึ่ง เพลียจริงๆ  ผมปั้นหน้านิ่ง ก่อนจะเชิดแบบ 45 องศา แล้วเดินผ่านด้วยเขาไป ราวกับเขาเป็นอากาศธาตุ  เห็นหยางหมิงส่งม้าไปให้คนเลี้ยงม้าเก็บ ผมก็เลยรีบเดินไปหาเพื่อนของผมทันที


   “ เจ้ามีปัญหากับท่านอ๋องไป๋หรือ?” หยางหมิงถามขึ้นขณะที่เรากำลังเดินเข้าบ้านด้วยกัน

ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรหยางหมิง จู่ก็มีเงาดำสายหนึ่งวิ่งพุ่งมาชนร่างผมอย่างจัง รู้สึกตัวอีกที่ตัวผมก็ตกลงมาในสระน้ำแล้ว  มือผมคว้าก้านบัวในสระไว้ พยายามจะถีบร่างให้สูงขึ้น สูงขึ้น เสียงร้องเรียกชื่อ อิงอิง ดังไปหมด

ผมพยายามจะทรงตัวให้อยู่เหนือน้ำเพื่อหายใจ แต่น่าแปลก ทั้งที่ผมว่ายน้ำเป็นแท้ๆกลับรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง เหมือนยิ่งพยายามจะหายใจเอาอากาศเข้าไป แต่อากาศรอบตัวพลันลดต่ำลง จนผมแทบไม่มีสติในที่สุด..



   ----


ลมเย็นๆสายหนึ่งพัดวูบผ่านหน้าผมไป อากาศค่อนข้างเย็น มือผมคว้าหาผ้าห่มอย่างเคยชิน พลันมีผ้าห่มพื้นใหญ่มาคลุมตัวผมให้อุ่นสบาย ต้องเป็นชิงชิงแน่ๆ หลายวันนี้เธอมักจะมานอนเป็นเพื่อนผมกับพี่รองเสมอ


“ขอบคุณนะ ชิงชิง”


นอนพลิกตัวไปมาอย่างสบาย รู้สึกเหมือนมีตัวขนๆสักอย่างถูที่เท้า รู้สึกจั๊กจี้ชะมัด แต่.. เดี๋ยวนะ    

ผมสะดุ้งสุดตัวก่อนจะพบว่า สิ่งมีชีวิตขนๆ ที่ถูเท้าผมอยู่มันคือแมว แน่นอนวว่าตั้งแต่ผมย้อนกลับมาทีต้าชิง นอกจากหลันหลัน แมวทรงเลี้ยงที่พระตำหนักพระพันปี ก็ไม่เคยได้เจอที่ไหนอีก..แล้วมันคือ..

   “ไงเอเลน วันนี้สีหน้าดูดีกว่าสองวันที่แล้วนะ”

   ผมหันไปมองตามเสียงพบมาตอนนี้ผมอยู่ที่ โรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่  และคนที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่นั่นคือเพื่อนของผม..

   “ คนไข้ชื่อ จินหย่งอี้ มาด้วยsyncope กับ bradypnea แต่ตอนนี้ไม่ต้องกังวลฉันรักษานายเรียบร้อยแล้ว” เรย์ตันพลิกแฟ้ม
คนไข้ไปมา แล้วก็กระโดดมาอุ้มเจ้าตัวขนใต้เท้าผมออก  เรย์ลูบมันไปมา ก่อนจะกอดมันไว้ที่อกอย่างหวงแหน


   “ ฉันมาที่นี่ได้ไง”

   “ นายหมดสติอยู่หน้าบ้านคุณนายเจิน เขาเลยให้ลูกชายขับรถมาส่งนายที่โรงพยาบาล แค่ไม่ต้องห่วง ฉันส่งผลไม้ไปขอบคุณแล้ว”


   เรย์ตันร่ายยืดยาว ส่วนผมได้แต่คิดทบทวนเรื่องที่เกิด สรุปว่า สิ่งที่ผมเจอมัน มันคือ… ความฝัน?

   แต่ถ้าฝันมันก็ดูเหมือนจริงไปหน่อยมั้ง ไอ้ความรู้ต่างๆ นี่มันราวกับ…เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่นี้เอง




   “ นายเอามันเข้ามาได้ไง”รู้สึกว่าเสียงผมมันเหมือนจะแหบนิดๆ เรย์ตันหยิบน้ำให้ผมดื่ม ส่วนผมก็รับมากระดกอย่างกระหาย จนเมื่อมันหมดก็ส่งกลับคืนให้เรย์ตัน


   “ ฉันไม่กล้าทิ้งมันไว้ที่บ้าน เจ้าตัวเล็กเพิ่งเกิด 2 เดือนนี้เอง อ่อ อีกอย่างฉันกำลังหาคนรับเจ้านี้ไปเลี้ยงชั่วคราว”

   “ แน่นอนว่าไม่ใช่ฉัน” ผมรีบตัดบทไปทันที ถึงจะไม่ได้เกลียดชังแมวหรืออะไร แต่ทางที่ดีเอาชีวิตผมให้รอดก่อนดีกว่า

   “ อ่า ฉันเข้าใจดี แต่ฉันจะบินเย็นนี้ ซึ่งคนที่จะมารับเลี้ยงมันจะมาพรุ่งนี้ คืนนี้คงฝากมันกับนายก่อน หวังว่านายคงไม่ใจร้าย
หรอกนะเอเลนคนดี”

   ผมได้แต่พยักหน้าเข้าใจความจำเป็นของเรย์ตัน ความจริงเพื่อนๆเรียกผมว่าเอเลน เพราะมันเป็นชื่อเล่นที่แม่ผมเรียกและผมก็ชอบชื่อนี้เหมือนกัน เพื่อนที่สนิทๆ อย่างเรย์ตันที่เรียนด้วยกันมานานก็มักจะเรียกกันด้วยชื่อเล่นแบบนี้

   พอผมกลับมาถึงคอนโดพร้อมเจ้าตัวขน พลางคิดว่า สิ่งที่ผมเจอมานั่นน่ะ.. คือ เรื่องจริง หรือความฝัน เพราะผมดูหนังสมันต้าชิงเยอะเกินไป? หรือด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งผมคิดไม่ออกเลยว่าเป็นเพราะอะไร


   แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงมันเกิดขึ้นอย่างไร มันมีการเชื่อมโยงกันมั้ย แล้วผมจะกลับไปที่นั้นได้อีกหรือเปล่า?

   แต่คิดในทางกลับกัน…ดีเสียอีก จะได้กลับมาใช้ชีวิตปกติทั่วไป โดยให้มันเป็นแค่ความฝันครั้งหนึ่ง..ในต้าชิง ก็พอ…
   





------------------

จะได้กลับมามั้ย รอๆๆ 555

[PazZ]

เเถม เนื่องจากหายไปนาน เลยมีของเเถมเล็กๆน้อยคะ

ชื่อ: มู่จยา อิงเฮ่า (ชื่อเดิม มู่หรง อิงเฮ่า)
ฐานันดร: ตัวหลัวเป้ยเล่อ


ชื่อ:อ้ายซินเจว๋หลัว หย่งฮีเฮ่า
ฐานันดร:ไป๋ตัวหลัวจุ้นหวัง


ชื่อ:หนิ่วฮู่ลู่ หยางหมิง
ฐานนันดร:กู้ซานเป้ยจื่อ


ชื่อ:มู่จยา อิงหง (ชื่อเดิม มู่หรง อิงหง)
ฐานันดร:มู่หรงจุ้นหวัง


ชื่อ:มู่จยา อิงเหมย(ชื่อเดิม มู่หรง อิงเหมย)
ฐานันดร:เหอซั่วเก๋อเก๋อ


ชื่อ:มู่จยา อิงอิง(ชื่อเดิม มู่หรง อิงอิง)
ฐานันดร:ตัวหลัวเก๋อเก๋อ

[二格格]

 
จิ้มไว้ก่อนเดี๋ยว ข้าจะรีบมาอ่านนะ เรื่องนี้น่าสนุก ><

[wanmint1]

ดีใจสุดๆๆ ที่มา รอมานานมาก มาต่อเรื่อยๆน๊าาาาา  ชอบเรื่องนี้มากเลย 

[wanmint1]

ขอบคุณที่มาต่อน่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย มาต่อไวๆ น๊าาาาา

[hewlett]

ภาพงามมากเลย รออ่านตอนต่อไป

[kongxinya]

ตอนที่เอเลนอยู่ในภพอดีตร่างในภพปัจจุบันหมดสติหลับไป
งั้นเเสดงว่าตอนนี้ร่างอิงเฮ่าในภพอดีตก็คงเหมือนกันซินะ
แบบนี้ถ้าต้องเลือกเอเลนคงลำบากใจน่าดู 

ขอบคุณสำหรับภาพประกอบสวยๆ รอตอนต่อไปค่ะ 

[二格格]

นี่มันหวนจูเก๋อเก๋อ+ปู้ปู้จิงซิน เว่อร์ชั่นวาย ชอบคะๆ สมัยฮ่องเต้เฉียนหลงด้วย ส่วนตัวเเอบปลื้มองค์ชายห้า ไม่มีอิมเมจมาบ้างเหรอ หรือเรื่องนี้องค์ชายห้าไม่สำคัญ TT

ติดตามเรื่องนี้ นะคะ ขอสมัครเป็นเเฟนคลับ มาอัพไวๆ

[na-au]

  คนแก่สุดแสนดีใจที่ได้อ่านต่อ

รอ รอตอนต่อไป 

 

[PoppyPrince]

อ้าว  ไหงกลับมาปัจจุบันได้อะ - 0 -

[ormn]

ดีใจจังที่กลับมาต่อแล้ว

[zoochi]

น้ำตาจะไหลเมื่อเห็น ไรต์ มาอัพแล้วววว 

แล้วนายเอกเราจะย้อนเวลากลับไปที่นั่นได้มั้ยเนี่ยย 

[poly]

คิดถึงอิงเฮ่าจังค่ะ

[maxiyorka]

ชอบแนวย้อนยุคที่สุดเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ

[ณ ที่เดิม™]

โดยส่วนตัวชอบแนวประวัติศาสตร์จีนอยู่แล้ว
เรื่องนี้จึงอ่านแล้วชอบได้ง่ายๆ   

[•♀NoM!_KunG♀•]

ตามอ่านด้วยคนน

[二格格]

รอคนเขียนมาต่ออออ

[JustWait]

ไม่ใช่ว่าที่กลับมานี่คือมาสั่งลาหรอกนะคะ....


/พับเพียบเรียบร้อยรอ

[Lemon_Tea]

กลับมาปัจจุบันได้ อาจจะได้กลับไปสมัยก่อนโน้นได้อีก(หรือเปล่า)