ดูจากชื่อเรื่อง คิดว่ามันออกแนวตลกๆซะอีก แต่มันไม่ช่ายยยย

เราเคยพยายามจะเข้าใจกับคนที่ต้องทนอะไรแบบนี้เพราะคำว่ารัก แต่...มันก็ไม่เข้าใจจริงๆว่าจะทนทำไม

ตอนนี้แอบดีใจที่ "ผม" คิดได้ว่าจะไม่ทนอีกต่อไป คนเรามันก็มีขีดจำกัดสินะ แต่ถ้าเป็นเรา ไม่ทนขนาดนี้หรอกค่ะ

และจะดีใจมากที่สุดท้ายอิพี่อิฐมันจะไม่ใช่พระเอก คนแบบนี้ไม่มีค่าพอให้รักหรอกค่ะ (ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ไม่ชอบคนประเภทนี้ที่สุด

)
แต่ไม่ว่ายังไง คนที่รักเราและไม่เคยทิ้งเราไปไหนก็คือครอบครัว ถึงแม้ว่าครอบครัวของ "ผม" จะมีแค่ย่าใหญ่คนเดียว แต่ก็ยังมีที่ให้ "ผม" กลับไปอยู่นะ
เข้มแข็งๆ ตอนแรกมันอาจจะยาก แต่พอเวลาผ่านไป มันก็จะดีขึ้นเองนะ เป็นกำลังใจให้ "ผม" ค่ะ
