3. พี่เสือ น้องกระต่าย กับตุ๊กตา
พี่เสือชอบจูบน้องที่สุด น้องต่ายตัวเล็กนิดเดียว ตัวก็หอม
พี่เสือชอบจูบแก้มนุ่มๆ ริมฝีปากอิ่มๆ หวานๆ
พี่เสือชอบกอดน้องมากเหมือนกัน พอกอดน้องแล้ว เหมือนน้องจะกลืนหายไปในอก พี่เสือเลยต้องกดจูบบ่อยๆ เพื่อให้แน่ใจว่าน้องไม่หายไปไหน
พี่เสือชอบอุ้มน้องต่าย น้องต่ายตัวเล็ก น่ารัก ตัวเบาจะตาย อุ้มไปไหนก็เหมือนอุ้มตุ๊กตา ที่สำคัญน้องต่ายก็ชอบให้พี่เสืออุ้ม ดวงตากลมโตของน้องจะมองมาทางพี่เสือแล้วริมฝีปากอิ่มนุ่มนิ่มก็จะยักแย้มจนพี่เสือเคลิ้ม
น้องต่ายมีตุ๊กตาเสือน้อยตัวหนึ่ง น้องต่ายรักมาก แต่พี่เสือเกลียดตุ๊กตาตัวนั้นที่สุด เพราะน้องต่ายได้มาตอนวันเกิดแล้วน้องต่ายก็กอดตุ๊กตาเข้านอนแทนพี่เสือทุกวัน
วันนี้พี่เสือเลยกำจัดมารหัวใจไปซะ
เสือน้อยหัวเราะหึๆ กับตัวเอง เมื่อถึงเวลาเข้านอนแล้ว แต่น้องต่ายก็ไม่ยอมนอน เดินไปเดินมา เดี๋ยวก้มลงมองใต้เตียง เดี๋ยวรื้อกล่องของเล่น
"หนูต่าย มานอนกับพี่เสือเร้ว" พี่เสือตบที่ว่างข้างเตียงปุๆ ท่าทางเหมือนเสี่ยชวนอีหนูลงอ่าง
"พี่เฉือนอนเถอะจ้ะ หนูยังไม่ง่วง" น้องกระต่ายเงยหน้าขึ้นตอบ ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้
"หนูต่ายหาอะไร ไมยังไม่นอน ?"
น้องกระต่ายนิ่วหน้า "เฉือน้อยของหนูหาย"
พี่เสือทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "หนูต่ายเก็บไม่ดีอ๊ะเปล่า ?"
หนูน้อยท่าทางคิดหนัก "หนูเก็บไว้ที่ข้างเตียงนะ พี่เฉือเห็นเฉือน้อยมั้ย ?"
ยิ่งเห็นท่าทางเป็นห่วงเป็นใยแล้วพี่เสือยิ่งโมโห พี่ชายลุกขึ้นปัดผ้าห่มตวาดน้องน้อย
"พี่เอาไปทิ้งเอง! ต่ายน้อยมัวแต่กอดเสือน้อยไม สมน้ำหน้า!"
ใบหน้าหวานตกใจที่พี่ชายตวาดใส่ ก่อนจะแปรเป็นน้ำตา "พี่เฉือเอาเฉือน้อยของหนูไปทิ้งไม โฮฮฮ"
เสียงร้องของกระต่ายเหมือนกริ่งเตือนภัยของพ่อแม่ คุณแม่รีบวิ่งเข้ามาดู ก็พบกับหนูน้อยทุบพี่ชายตัวเองตุ้บตั้บ กว่าจะแยกออกมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก
คุณจามจุรีสงสัยนัก ทำไมจู่ๆ กระต่ายน้อยที่รักสงบถึงได้โมโหหนักขนาดนี้
"ใจเย็นๆ ก่อนลูก ทะเลาะกันเรื่องอะไร ?" คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้ใช้ประโยคนี้เสียแล้ว คุณแม่โล่งอกครามครัน
"พี่เฉือ โฮฮ ทิ้งเฉือน้อยของหนู" น้องรีบฟ้อง พี่เสือกอดอก ทำปากเบะไม่ยอมรับผิด
"โอ๋ๆ แล้วพี่เสือทิ้งเสือน้อยของน้องทำไมครับ ?"
เป็นตาพี่เสือจะร้องไห้บ้าง หน้าคมงอง้ำ "ก็ ก็ ต่ายน้อยกอดแต่เสือน้อย ไม่ยอมกอดพี่เสือนี่"
คุณแม่เหมือนจะเป็นลม รีบไกล่เกลี่ย
"พี่เสือ! ทำยังงั้นได้ยังไง! ถ้าหากน้องทิ้งไดโนเสาร์ของพี่เสือบ้าง พี่เสือจะรู้สึกยังไง"
พี่เสือหน้าเชิด แม้ตาวาวๆ จะรื้นน้ำตา "ถ้าต่ายน้อยไม่ชอบไดโน่ พี่เสือก็จะทิ้ง!"
คำตอบเล่นเอาคุณจามจุรีตาเหลือก เจ้าตัวแสบสำทับเสียงเข้มเสียอีก
"เพราะพี่เสือรักต่ายน้อยที่สุด! รักกว่าไดโน่อีก!"
ยังไม่ทันจะได้สอนอะไร กระต่ายน้อยในวงแขนคุณแม่ก็ร้องไห้อีกโฮ เจ้าตัวกระเสือกกระสนออกจากอ้อมแขนคุณแม่ไปหาพี่ชาย
"พี่เฉือจ๋า หนูขอโทษ"
ไหงเป็นงี้ ? คุณจามจุรีมึนตึ้บ ยอมวางกระต่ายน้อยให้เสือน้อยแต่โดยดี
พี่เสืออ้าแขนรับน้องแนบอก ร้องไห้อีกยก "พี่เสือขอโทษ พี่เสือเกียดเสือน้อย ต่ายน้อยต้องกอดพี่เสือนะ"
"จ้ะ หนูจะกอดพี่เสือ" กระต่ายน้อยซุกหน้าแนบอกพี่ชาย พี่เสือเห็นแล้วรีบฉวยโอกาสจูบแก้มนวลต่อหน้าต่อตาคุณแม่
"เออ เอ้า เอ้า เอาเข้าไป" คุณแม่นวดขมับ แล้วถอนหายใจ "ดีกันแล้วไม่สนแม่เลยนะ"
เจ้าตัวเล็กโผล่หน้าหวานๆ ออกมาจากอ้อมกอดพี่ชายแล้วยิ้มหวานให้คุณแม่
"หนูรักคุณแม่ที่สุดในโลกเลย" เสียงใสเอ่ย คุณแม่เลยฟัดแก้มยุ้ย ก่อนจะจุ๊บแก้มลูกคนโต
"แล้วเราล่ะฮึ ?"
"พี่เสือก็รักคุณแม่" พี่เสือหอมแก้มคุณแม่กลับ แล้วหรี่ตาลง "น้อยกว่าต่ายน้อยนิดนึง"
ท่าทางเช่นนั้น ทำให้คุณแม่ตัดสินใจได้ทันทีว่า
พี่เสือเป็นคนหวงของ!
และในบรรดาของทั้งหมด พี่เสือหวงกระต่ายน้อยมากที่สุด!
__
คำตาม
อีกตอนเดียวเด็กๆ ก็โตแล้วค่ะ เสียดายจัง
วันนี้มาสั้นๆ นะคะ ถ้าหากพูดถึงเด็ก ก็นึกถึงของเล่นสิเนาะ! ตอนเด็กๆ ของเล่นเราก็เยอะนะ หนังยางงี้ การ์ดยูกิงี้ อยากเล่นเฟอร์บี้ (ของยุคนั้น) เหมือนคนอื่นเหมือนกัน เห็นเพื่อนเล่นเลโก้แล้วน้ำลายหก บาร์บี้งี้ บางคนมีบ้านตุ๊กตาเป็นเรื่องราว aimer เมื่อยี่สิบปี (กว่า) ก่อนแทบจะดิ้นพราดๆ เลยค่า แต่พอดีที่บ้านมีฐานะ... ยากจน เลยอดทุกอย่าง 55 สมัยก่อนที่ฮิตมากคือบ้านกระดาษซานจา เราประกอบไม่ค่อยเป็น เป็นแต่เจาะ ตอนนี้เห็นกลับมาขายอีกครั้ง คิดถึงสมัยก่อนชะมัด
เด็กเดี๋ยวนี้โชคดีนะคะ หลายเดือนก่อนต้องจากบ้านนาไปเชียงใหม่ เดินแอร์พอร์ตเจอแต่เด็กๆ (เท่าๆ กับพี่เสือน้องต่ายตอนนี้แหละค่ะ) มือขวาถือไอแพด มือซ้ายถือเฟอร์บี้ เดินตามคุณแม่เข้าร้านสตาร์บั๊คส์ เราคิดถึงคุณป๊าเรานะ เพราะคุณป๊าเราเป็นพวกหัวเอียงซ้ายอ่ะ จะเลี้ยงเราให้เป็นเหมาน้อยให้ได้ คำว่า "ทุนนิยมสามานย์"นี่กรอกหูเราตั้งแต่เด็ก กร๊ากก แต่เราโตมาเป็นลิเบอรัลนะคะ แต่บางทีเนี่ย เห็นเด็กๆ สมัยนี้ก็อดคิดถึงคำพูดคุณป๊าไม่ได้ว่า "ทุนนิยมสามานย์" นะคะ
ประกาศเล็กน้อยนะคะ คือว่าวันนี้คุณนายแม่เรามาเซอร์ไพรซ์ค่ะ จู่ๆ ก็มาเก็บพาสปอร์ตเรา นางบอกว่า จะไปบาหลีค่ะ! คงราวๆ ต้นเดือนหน้า เราก็เหวอสิ เพราะเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นกันมาได้ 2 สัปดาห์ค่ะ ไว้ยังไงถ้าใกล้ๆ แล้วเราจะแจ้งอีกครั้งนะคะ
เรื่องเล็กน้อยอีกครั้งค่ะ อยากคุยค่ะ ว่าเราเป็นคนเกลียดเทศกาลมากค่ะ เป็นพวกขวางโลกเหมือนกัน 55 ยกเว้นตรุษจีนนะ เพราะได้เงิน! แต่จบตรีแล้วคงเกลียด เพราะได้จ่ายแทน 55 เทศกาลทีไร คนเยอะมหาศาล เพราะใครๆ ก็ออกต่างจังหวัดหมด บ้านนาอย่างเราก็ชุลมุนค่ะ ร้อนก็ร้อน บางบ้านเปิดคาราโอเกะเสียงดังมาก เสียงก็ใช่ว่าจะดี... ไปไหนก็ไม่สะดวก ต้องกลัวโดนสาดน้ำอีก อย่าว่าแต่สงกรานต์เลยค่ะ ลอยกระทง ปีใหม่ ทุกเทศกาลเราก็เกลียด ยิ่งร้อน ยิ่งคนเยอะเรายิ่งไมเกรนขึ้นค่ะ
จบเรื่องขวางโลกแต่เพียงเท่านี้ ถึงเราจะไม่ชอบเทศกาล แต่ก็จะพยายามเขียนให้ในนิยายมีเทศกาลบ้างนะคะ และขออวยพรปีใหม่ล่วงหน้าด้วยนะคะ ขอให้ทุกๆ คนเดินทางปลอดภัย เทียวให้สนุก ส่วนใครที่อยู่บ้าน ดีแล้วค่ะ! เพราะเราก็ไม่ไปไหนเหมือนกัน! 55
ตอบเมนต์ค่า
Zitraphat : ขอบคุณค่ะ จะพยายามจะไม่หายนะคะ ถ้าหายจะแจ้งก่อน (เอ๊ะ...)
PandP : นิสัยอีตาเสือนี่บางทีก็เขียนยากนะคะ บางครั้งเรายังคิดเลยว่า มันเกินเด็กไปหรือเปล่า (อืม แต่มันก็คือนิยายอ่ะเนาะ)
uknowvry : 555 พี่เฉือแก่แดดที่สุดในเรื่องแล้วค่า
kuronotsuki : อร๊ายย ขอบคุณค่า
ปลาบปลื้ม
BeeRY : ว้าย จริงเหรอคะ เราเป็นลูกคนเล็กค่ะ (มีแต่ลูกพี่ลูกน้อง) เลยไม่รู้ว่ามีน้องจริงๆ จะรู้สึกยังไง แต่ตอนถัดๆ ไปจะมีครอสเดรสค่ะ!
Chichi Yuki :
ขอบคุณค่ะ เก่งจังเลยรักเด็กด้วย เราไม่ชอบเด็กเลยค่ะ ตอนเด็กๆ ต้องเลี้ยงน้อง (ลูกพี่ลูกน้อง) ซนมากค่ะ แรงเยอะกันด้วย
MiU : แหะๆ คอเดียวกัน เราก็ไม่ค่อยชอบมาม่าเหมือนกันค่ะ แต่มาม่าจริงๆ ก็กินนะคะ ยิ่งช่วงจนๆ มีอยู่ช่วงนึง ทำวิจัยจนไม่ได้ออกไปไหน กินแต่มาม่า(ของจริง) พอสระผมเท่านั้นเอง ผมร่วงเป็นกำเลย
beer : ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ (น่าจะ) น่ารักมากขึ้นน๊าาา
Jaratravee : ขอบคุณค่ะ เราจะพยายามอัพบ่อยๆ แทนคำขอบคุณนะคะ
gcc : เห็นจำนวน ก. ไก่แล้วเชื่อแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆๆ นะคะ จะพยายามอัพเรื่อยค่ะ ย๊ากกกซ์
mach201 : แฟนคลับพี่เสืออยู่นี่อีกคน ตอนพี่เสืออาจจะมีคนเกลียดก็ได้นะ... ถึงตอนนั้นอย่าเกลียดพี่เสือนะคะ
silverspoon : ขอบคุณมากค่ะ
ดีใจจัง ยอมอ่านอะไรที่ฝืนความรู้สึกด้วย อยากให้ค่อยๆ อ่านค่ะ ยังไงก็เป็นเรื่องแต่งค่ะ ลองอะไรแปลกๆ ดูบ้างเนาะ ชีวิตจะได้มีรสชาติ (เนียนอวยนิยายตัวเอง
)
Moohwan : ธีมหลักของเรื่องเลยค่ะ พี่เสือกับน้องต่ายขี้อ้อน ขอบคุณมากนะคะ
eXcelencia : นี่ขนาดเด็กๆ นะคะเนี่ย
โตขึ้นมาคงเจ้าชู้ประตูดินน่าดู
honeystar : ขอบคุณมากค่าาา รักคนอ่านทุกคนเหมือนกันนคะ
dahlia : จบแน่นนอนค่ะ แต่อาจจะช้าบ้าง (ตามวัยคนเขียน)
nevergoodbye : ว้าววว ขอบคุณมากค่ะ
เหมือนเมื่อก่อนเราจะเขียนดีกว่านี้น่ะค่ะ เขียนเร็วกว่านี้ด้วย ตอนนี้สมองไม่ค่อยสั่งการ หลงๆ ลืมค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้แก่นะคะ พอแก่เท่านั้นแหละ ก็เลยแก่เลยค่ะ! 555
minerva00 : ตอนนี้สั้นนะคะ
ตอนยาวๆ ต้องรอสักหน่อยนะคะ คือเวลาเขียนเนี่ยเราจะเขียนหัวข้อก่อนค่ะ แล้วเขียนธีสิส สเตทเมนต์ ไม่ใช่! เขียนหัวข้อแล้วค่อยแตกไอเดียเป็นกิ่งออกมาค่ะ พอดีเรื่องนี้จบเป็นตอนๆ เลยสบายหน่อย ไม่ต้องมีแผนผังไทมไลน์ ดังนั้นบางตอนที่เราคิดไม่ค่อยออก กิ่งไอเดียน้อยเลยจะสั้นค่ะ
Nus@nT@R@ :
เขินแทนน้องค่ะ อิอิ
rule : โตมาอาจเกลียดพี่เสือก็ได้นะคะ
อุ๊ย เราไม่ได้สปอยนะ
Paracetamol : ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันนานๆ นะคะ
Ra poo : อ๊ายย พูดเหมือนรู้ใจเราเลย
จะไหมไม่แน่ใจค่ะ
แต่สัญญาว่าจะดรามาน้อยที่สุดนะคะ
แมวเหมียว : พี่เฉือเรียนมวยด้วยนะคะเดี๋ยวนี้ 55
yeyong : กระต่ายน้อยใครๆ ก็รักค่ะ
เรารู้สึกว่าบทน้องน้อยไปหน่อยแฮะ
takara : ขอบคุณค่า เราก็รักเด็กสองคนนี้เหมือนกันค่ะ
nongrak : พี่เสือนิสัยเหมือนเสือค่ะ เสือหวงก้าง (เอ๊ะ ?)
AGALIGO : อีกตอนนึงก็โตแล้วค่า
pooinfinity : ขอบคุณค่า จะพยายามอัพทุกวันนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
