30. พี่เสือ น้องกระต่ายกับหนวด
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนติดจรวด หลังสอบกลางภาคผ่านไปแล้ว กระต่ายและเพื่อนๆ ต้องเผชิญวิบากกรรมของงานมหาศาล เกือบทุกวิชาต้องมีรายงาน ตัวผลงาน งานกลุ่มและการบ้าน กระต่ายหัวปั่นกับการทำงานส่งให้ทัน แต่ถึงอย่างไรทุกงานก็เสร็จเรียบร้อย ส่งตามกำหนดได้ตลอดโดยมีพี่เสือช่วยนิดๆ หน่อยๆ
พี่ชายจูบแก้มเนียนหลังจากที่น้องวางปากกา เช็ดเหงื่อ "บอกแล้วให้พี่ช่วยก็ไม่เชื่อ"
น้องเล็กส่ายหน้าหวือ "ไม่ได้จ้ะ งานของหนู หนูต้องทำเอง"
"อย่าโหมเกินไปนะ เสร็จแล้วก็นอนได้แล้ว" พี่เสือเตือน อุ้มคนตัวเล็กขึ้นเตียง ปิดไฟ ฟัดแก้มยุ้ยๆ เป็นการแถมอีกที
"อืมม" น้องคราง พี่เสือจูบเอาๆ ไม่ยั้งเลย แก้มจะช้ำไหมหนอ...
"เจ็บเหรอ ?" พี่เสือถาม... แค่จูบเองนะ
คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันน้อยๆ ในความมืด หลังๆ มานี่พอพี่เสือจูบทีไร รู้สึกสากๆ ระคายๆ ทุกที น้องเล็กลืมตัวเอามือลูบไล้ใบหน้าคมสันของพี่ชาย
"อือ..." เสียงหวานครางอย่างใช้ความคิด
"มีอะไรครับที่รัก ?" พี่เสือหัวเราะเบาๆ จับมือเล็กที่ลูบคลำใบหน้ามาจูบ
"มันยังไงไม่รู้... มันสากๆ อ้ะ" น้องบอก
พี่เสือเลยลูบคางตัวเองบ้าง แล้วหัวเราะ "สงสัยหนวดขึ้นน่ะ"
"อ๊ะ!" น้องพลอยตื่นเต้นไปด้วย "พี่เสือมีหนวดแล้วๆ"
"อืมม... มีนานแล้วนะ แต่ไม่ค่อยเยอะ เลยโกนไปทีนึงแล้ว"
ดวงตากลมโตเป็นประกายดุจดวงดาว เสียงหวานตัดพ้ออย่างอิจฉา "ฮื้อ! อิจฉาจัง! มีหนวดแล้ว!"
"กระต่ายน้อยจะมีหนวดทำไมครับ แบบนี้น่ารักอยู่แล้ว" พี่เสือจูบอีกทีที่แก้มเนียน เล่นเอาน้องขยับตัวยุกยิก
"มันจั๊กจี้แปลกๆ"
"งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปซื้อมีดโกนละกัน" พี่เสือถอนใจ แต่เสียงเล็กๆ รั้งไว้
"เดี๋ยวๆ เปิดไฟหน่อยสิ หนูอยากเห็นหนวดพี่เสือ"
พี่ชายหัวเราะอีกทีในความไร้เดียงสา เลยยอมไปเปิดไฟแล้วมานั่งใกล้ๆ ให้เจ้าตัวเล็กพิจารณา
คนตัวขาวนั่งขัดสมาธิ จ้องพี่เสือตาไม่กระพริบ พี่ชายจ้องกลับสังเกตน้องเช่นกัน...
...แก้มนวลเนียนขาวใสนั้นมีรอยปื้นสีแดงปรากฏอย่างชัดเจน.... คงเป็นฝีมือหนวดสากระคายแน่ๆ พี่ชายแตะอย่างแผ่วเบา
"เจ็บไหม ?"
"เอ๋ ?" เจ้าตัวน้อยเอียงคออย่างฉงน
"ที่แก้ม... ที่พี่จูบ... เจ็บไหม ?"
น้องเล็กยิ้มหวานตอบ "ไม่เจ็บจ้ะ แต่คันๆ นะ"
พี่เสือถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าทำเจ้าตัวเล็กเจ็บตัว... เขาคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ "งั้นก็ดีไป... นอนได้แล้ว"
"จ้า เห็นหนวดพี่เสือแล้ว... เขียวๆ เนอะ" น้องว่าเสียงซื่อ ลูบคางตัวเองบ้าง
พี่ชายหัวเราะอย่างถูกใจ ปิดไฟแล้วขึ้นเตียง "มันเริ่มขึ้นน่ะสิที่รัก"
น้องเล็กจ้องคางพี่ชายเขม็ง เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ "หนูจับได้ไหม ?"
คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ "ได้... แต่ต้องเปลี่ยนกันจับนะ"
"พี่เสือจะจับอะไรหนู ?" น้องยังไม่หนวดเสียหน่อย ขน... เอ่อ... ตรงนั้นก็ยังไม่ขึ้นเลย
คนเจ้าเล่ห์กระซิบเล่นข้างหูนิ่ม "หนอนน้อย"
"อ๊ะ!" กระต่ายน้อยอุทาน ทุบอกแกร่งอย่างเขินอาย "พี่เสือบ้า! ลามกที่สุด!"
พี่ชายหัวเราะหึๆ เหมือนตัวร้าย คว้าเอวบางแนบกาย จุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผาก "ลามกกับต่ายน้อยคนเดียวแหละครับ คืนนี้นอนได้แล้วนะคนดี"
น้องทำปากจู๋ ก่อนจะหลับตาลง วางศีรษะบนแผ่นอกแข็งแรงอย่างสบายใจ พึมพำเสียงหวานว่า "ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์ครับที่รัก"
ลมหนาวของเดือนกันยายนมาเร็วกว่าปกติ ต้นเดือนก็เริ่มสอบปลายภาคกันแล้ว กระต่ายน้อยยิ่งแข็งขันกว่าปกติ ทั้งเรียน ทั้งทำงานส่งมือเป็นระวิง ทุกครั้งที่มีคนชมหรือทัก เจ้าตัวเล็กจะยิ้มหวานให้แล้วตอบว่า
"ก็หนูไม่อยากแพ้พี่เสือนี่จ๊ะ"
เพราะอาการกระตือรือร้นของกระต่าย เด็กขี้เกียจอย่างจัมโบ้และลูกโป่งเลยพลอยได้คึกคักไปด้วย ผิดกับสองสาวที่เนือยผิดปกติ
"น่าเบื่อ" ฝนบ่นหงุงหงิง เล่นผมนิ่มๆ ของน้องแทน มีสอางค์ถือแปรงผมคอยถักเปียให้กระต่ายอยู่อีกด้าน
"นั่นดิ"
"กูก็เห็นมึงเล่นผมกระต่ายตลอด จะบ่นเบื่อทำไมวะ" จัมโบ้ตอบ บ่ายๆ ในคาบที่ไม่มีสอนเช่นนี้ชวนอุดอู้เหลือเกิน
ลูกโป่งหยิบขนมในถุงมากินดังกรุบๆ "พอพี่จุ๊บแจงไม่มาเซ้าซี้เลยเบื่อสินะ" เด็กชายพูดตรงใจเพื่อนสาว แต่ไม่ใช่แค่สองสาวที่จะตอบ กลับเป็นกระต่ายน้อยมากกว่า
"เอ๋ ?" กระต่ายเพิ่งจะนึกขึ้นได้ หลังๆ มานี้พี่จุ๊บแจงหายไปจากสารบบชีวิตเลย ไม่ไปเชียร์ที่โรงยิม ไม่เห็นหน้าเลย ไหนจะสาวๆ ที่เคยมาก้อร่อก้อติกพี่ชายพี่ชายอีก ทั้งในโรงเรียนเดียวกันทั้งโรงเรียนใกล้ๆ "เค้าไปไหนเหรอ ?"
"อะ..." สอางค์ติดอ่างขึ้นมาทันที จะบอกให้ได้ยังไงว่าพี่เสือฟันแล้วทิ้งเรียบร้อยแล้วน่ะ
"เมื่อก่อนมาเจอพี่เสือบ่อยๆ นี่นา" คิ้วเรียวขมวด ท่าทางครุ่นคิด "พี่เสือจ๋า พี่เสือเจอบ้างไหม ?"
พี่ชายเงยหน้าจากหนังสือภาษาอังกฤษ ขมวดคิ้ว "จุ๊บแจงไหน ?"
"อ้าว... ?"
"ห่ะ จำไม่ได้หรือแกล้งโง่วะ ?" ลูกโป่งสบถ "จุ๊บแจงที่ฝากพี่กานต์มาจีบมึงไง อยู่ม.4 ที่ตัวผอมๆ ตาโตๆ นมตู้มๆ กูเคยเล่าให้ฟังไปแล้วรอบนึง"
พี่เสือยิ่งขมวดคิ้วหนัก ท่าทางจำไม่ได้จริงๆ "กูเห็นผู้หญิงแบบนั้นก็มีเหมือนกันหมด"
น้องเล็กเลยช่วยเตือนความทรงจำ "ที่ชวนเราไปกินไก่... แล้วพี่เสือก็ลากหนูกลับก่อน..."
แต่ถ้าหากเกี่ยวข้องกับสุดที่รักแล้วละก็... คนละเรื่อง... คนนั้น... ชื่อจุ๊บแจง ? หน้าตาแบบนั้นเองละหรือ ?
...เขาขึ้นเตียงด้วย...
พี่ชายกัดฟันกรอด จำได้ดีว่าใครบ้างมารังแกน้องน้อย "กูจำได้แล้ว!"
"เออ! ดีแล้ว!" จัมโบ้ถอนหายใจ แล้วรีบเบี่ยงหัวข้อสนทนาอันตรายทันที
"เย็นนี้กินไรดี!?"
"อีห่าโบ้ แดกตลอด!" ลูกโป่งสำเหนียกถึงอันตรายเช่นกัน เลยรับเป็นลูกคู่
"นี่ๆ ไปกินเครปกันนะ กระต่ายชอบของหวานๆ นี่" สอางค์รับลูกต่อทันที
"ใช่ๆ ฝนเคยไปกินสองคนกับอางค์ แต่กินไม่หมด ต่ายไปด้วยกันคงจะพอดี"
"อ๊ะ" น้องถูกชักจูงอย่างงายดาย "แต่เย็นนี้เราจะไปซื้อของกับพี่เสือ..."
"อ้าว เหรอ แย่จัง ร้านนี้ไม่ค่อยเปิดด้วยนะ"
"นั่นสิ... เครปญี่ปุ่นชิ้นโตๆ ใส่ไอติมวานิลลา ชีสเค้กชิ้นเล็กๆ..."
ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับกับของกินที่เพื่อนสาธยาย พี่เสือเลยยอมวางหนังสือลงแล้วเปิดปาก
"เราไปกินก่อนแล้วค่อยไปซื้อของก็ได้"
รอยยิ้มหวานแบบที่พี่เสือใจเต้นคลี่บนใบหน้าน่ารัก เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งปรูดไปเกาะแขนพี่ชาย "ขอบคุณจ้า พี่เสือ"
แต่เพื่อนสาวสองคนหน้าบูด ทวนคำ "เรา ?"
พี่เสือที่กำลังลูบหัวน้องเล็กแสยะยิ้ม "มึงคงไม่หวังให้กูปล่อยน้องไปคนเดียวใช่ไหม ?"
เพื่อนผองทั้งหมดขนลุกเกรียวโดยพลัน! พร้อมเพรียงกันส่ายหน้า ในใจแผ่เมตตาให้กับกระต่ายเงียบๆ
กระต่ายเอ๊ย... ถ้าโตทันใช้คงไม่เหลือแน่ๆ ลูกเอ๊ย...
ทั้งๆ ที่แท๊กทีมกับสองสาวตั้งใจจะไปกินแค่เครปแท้ๆ แต่ร้านเบเกอรีเปิดใหม่หน้าโรงเรียนตกแต่งได้หวานแหวว น่ารัก น่านั่ง สำหรับเด็กน้อยน่ารักอย่างกระต่ายไม่มีใครรู้สึกอะไร แต่คนไปส่งตัวเบ้อเร่ออย่างจัมโบ้และพี่เสือนี่สิ พอเข้าร้านก็เด่นเลย ส่วนลูกโป่งไหวตัวทัน เอาตัวรอดไปก่อน รีบเผ่นไปแล้ว อ้างว่าเดี๋ยวจะโดนน้าดุ
"เสือ กูชัก... เขิน" จัมโบ้กระซิบกระซาบกับพี่เสือ ทำตัวลีบๆ ชอบกล
สองสาวลากแขนเพื่อนชายตัวน้อยไปยังมุมหวานแหววเป็นพิเศษ โต๊ะไม้สีขาวคลุมด้วยผ้าปูโต๊ะสีโอลด์โรสมีจีบระบาย โถน้ำเชื่อม น้ำตาล ครีม และนมสดเป็นกระเบื้องสีขาวมีลวดลายดอกกุหลาบดอกเล็ก ที่นั่งก็เป็นเก้าอี้นวมสี่ตัวสีขาวเข้าชุด ติดระบายลูกไม้ฟูฟ่อง
สองสาวกรี๊ดกร๊าดกับบรรยากาศเจ้าหญิงสุดกู่ รีบปราดไปนั่งแล้วสั่งขนมกันสนุกสนาน
กระต่ายโดนจับนั่งอย่างงงๆ พี่เสือถอนหายใจนั่งข้างๆ ส่วนจัมโบ้ต้องลากเก้าอี้มาเสริม
"กินอะไรดี ?"
"ไหนว่าจะกินเครปกัน ?" จัมโบ้ถามเสียงหลง เห็นคุยกันเป็นดิบดีว่าจะกินเครป ทำไมพอมาถึงแล้วทำท่าจะเปลี่ยนใจง่ายๆ
กระต่ายทำปากคว่ำ มองเมนูแล้วก็มีอย่างอื่นน่ากินจริงๆ ด้วย พี่เสือถอนหายใจอีกครา สั่งของที่ดูน่าจะเลี่ยนน้อยที่สุด หวานน้อยที่สุด
"ชาร้อน"
จัมโบ้ไม่ใช่ไม่ชอบกินของหวาน แต่บางเมนูก็ดูชวนเลี่ยนจริงๆ เลยตัดใจสั่งเค้กชอกโกแลตที่ดูเรียบที่สุดหนึ่งชิ้น
แต่กระต่ายกับสองสาวยังไม่เลือกง่ายๆ สามสหายสุมหัวกันดูเมนูแผ่นเดียวกัน ทั้งๆ ที่มีตั้งหลายแผ่น
"ชิบุยะ ฮันนี่โทสต์" สอางค์พูดอย่างหมายมั่น
"ไม่เอาอ่ะ สโคนก็ดีน้า"
"เราอยากกินแครม บูเล่"
พี่เสืออดรนทนไม่ได้เลยต้องเตือน "ต่ายน้อย ไหนบอกว่าอยากกินเครป ?"
เจ้าตัวเล็กทำปากยื่นให้อย่างเอาแต่ใจ แต่กลับดูน่ารักน่าเอ็นดูเสียมากกว่า "ก็หนูอยากกินอย่างอื่นด้วยนี่"
พี่เสือกุมขมับ ราคาขนมในร้านไม่ได้แพงมากมาย ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ซื้อกินได้ไม่เดือดร้อน แต่บางทีกระต่ายก็มีปัญหากับของกินจริงๆ
"สั่งอย่างเดียว เอาชิ้นเล็กๆ เดี๋ยวจะกินไม่หมด พี่ไม่ช่วยกินนะ" ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยประจำ เพราะพี่่เสือเองนั่นแหละทีตามใจน้องจนเคย กระต่ายกินน้อย กระเพาะเล็ก กินนิดเดียวก็อิ่ม แต่เจ้าตัวตะกละ... เอ๊ย... ชอบชิม เลยชอบสั่งมากเยอะๆ แล้วชิมโน่นนิด นี่หน่อยก็อิ่มแล้ว เดือดร้อนพี่เสือต้องกวาดให้เกลี้ยง ถึงจะโดนคุณแม่อบรมและส่งเงินช่วยเหลือเด็กๆ ที่แอฟริกาแล้ว นิสัยชอบชิมก็ลดไปเยอะ แต่ยังไงก็ติดขอลองสักนิดอยู่ดี
น้องเลยยอม ถ้าเป็นอย่างอื่นพี่เสือช่วยกินได้ แต่ถ้าเป็นของหวานพี่เสือก็พ่ายแพ้เหมือนกัน
"งั้นหนูกินเครปก็ได้"
"ชิ้นใหญ่นะ" สอางค์เตือน "จะกินหมดเหรอ ?"
"อ้าว ไม่ได้กินกันสามคนเหรอ ?"
สอางค์กับฝนมองหน้ากันแล้วหัวเราะแหะๆ "คือ... อางค์ว่า อางค์จะสั่งแบล๊ค ฟอร์เรสต์จ้ะ"
"ฝนก็ชักอยากกินพุดดิ้งอ่ะ"
เมนูไปคนละทิศกับที่คุยตอนแรกไม่พอ ยังเปลี่ยนได้อีก จัมโบ้กินเค้กของตัวเองพลางดูสาวๆ อย่างทึ่งจัด
กระต่ายมองเครปชิ้นโต ฉ่ำเยิ้มด้วยครีม แยมและไอศกรีมอย่างเสียดาย เงยหน้ามองพี่ชายด้วยความหวัง
แต่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่พี่เสือดับฝันน้อง "สั่งแครม บูเล่ต์เถอะต่าย"
ริมฝีปากอิ่มเบะออกนิดๆ ดวงตากลมโตระยิบระยับ แวววาวจนพี่ชายไม่อาจต้านทานได้ "..."
"พี่จ๋า..." เสียงหวานออดอ้อน อย่าว่าแต่พี่เสือเลย แต่ทุกคนอดใจอ่อนตามไม่ได้ กระต่ายน่ะ เห็นหงิมๆ แบบนี้ แต่ถ้าเรื่องกินเมื่อไหร่เป็นสู้ตาย
"..." ใจพี่เสืออ่อนยวบกว่าครึ่งแล้ว
"สั่งเถอะนะ เดี๋ยวพวกเราช่วยกิน" จัมโบ้ถอนหายใจ พ่ายแพ้กับหน้าตาน่ารัก ตาใสๆ แก้มป่องๆ เสียงหวานๆ ราบคาบ
"นั่นสิ" สอางค์พยักหน้ารับ พี่เสือเลยยอมแพ้
"สั่งเลยครับ"
รอยยิ้มสะสวยคลี่บนใบหน้า ดวงตาแวววาวจนบริกรอดยิ้มตามไม่ได้ "งั้นเอาเครป!"
เจ้าตัวเล็กละเลียดชิมได้นิดหน่อยพี่ชายก็ปราม "เดี๋ยวจะกินข้าวไม่ไหวนะ"
"ฮื้อ" โดนขัดใจเลยเริ่มดื้อแล้ว พี่เสือต้องเอาไม้นวมเข้ากล่อม
"เห็นว่าจะทำหลนเต้าเจี้ยวให้พี่กินไม่ใช่เหรอ ?"
กระต่ายผู้รับผิดชอบมื้อเย็นเลยชะงัก ตัวเองเป็นคนทำกับข้าวก็จริง แต่นั่งดูเฉยๆ มันไม่สนุกเลย ไปกินด้วย ไปนั่งคุยด้วยสิ ถึงจะสนุก
น้องหันกลับมามองเฉาๆ "แต่มันเหลือตั้งเยอะอ่ะ"
"เดี๋ยวจัมโบ้ช่วยกิน" พี่ชายโยนให้เพื่อนเฉย
เห็นปริมาณที่น้องกินเหลือแล้วจัมโบ้กลืนน้ำลายเบาๆ พี่เสือเลยต้องช่วยกิน ทั้งๆ ที่ตัวเองเกลียดของหวาน โดยเจ้าตัวต้นเหตุยิ้มระรื่นคุยกับสาวๆ เพลิน
"หมดซักที" จัมโบ้ถอนหายใจ ปาดเอาครีมก้อนสุดท้ายเข้าปาก
พี่เสือรีบจิบชาถ้วยที่สามแก้เลี่ยน ส่วนน้องเล็กก็หันมาบอกว่า
"พี่เสือ เราไปซื้อของกันเถอะ"
พี่เสือน่ะไม่อิ่มหรอก แต่เลี่ยนชะมัดเลยลุกช้า จ่ายเงินให้น้องเรียบร้อยแล้วบอกลาเพื่อนๆ สองพี่น้องค่อยเดินเข้าห้าง จุดมุ่งหมายอยู่ที่ร้านขายยาและเครื่องสำอางชื่อดัง
แค่เข้าห้างก็เด่นจะแย่ เด็กนักเรียนชายสองคน คนหนึ่งหล่อเหลาตัวสูงใหญ่ อีกคนน่ารักเหมือนตุ๊กตา ตัวเล็กกระจิดริด ยิ่งเข้าร้านเครื่องสำอางแล้ว สาวๆ ในร้านหันกลับมามองแล้วมองอีก
"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ ?" พี่สาวพนักงานคนสวยพุ่งตรงมาคุยกับพี่เสือ ถึงจะดูเด็กไปหน่อย แต่การได้คุยกับหนุ่มๆ มันก็ชวนให้กระชุ่มกระชวยนี่นา
พี่เสือแค่เลิกคิ้วกับอาการเกินเหตุ กระต่ายน้อยไม่รู้สึกรู้สา กลับยินดีเสียอีก "พี่สาวใจดีจังเลย พี่ชายผมหามีดโกนหนวดครับ"
เจอเสียงหวานๆ ตาโตๆ หน้าใสๆ เข้าไป พี่พนักงานเกือบเคลิ้มเลย น่ารักน่าหยิกที่สุด คำพูดของกระต่ายน่ะหวานทั้งเสียง หวานทั้งหู มีใครบ้างจะไม่ติดใจ
"มาทางนี้เลยจ้ะ" พี่พนักงานพาเดินไปยังมุมผู้ชายของร้าน แค่เดินฝ่าฝูงสาวๆ ทั้งหลายเข้าไปก็เด่นพออยู่แล้ว นี่ยังเป็นพี่เสือที่หน้าตาเฉยเมยกับน้องกระต่ายที่หวานไปทั้งตัวแล้ว ยิ่งมีแต่คนมอง
"ให้พี่แนะนำ...."
"ขอบคุณครับ" พี่เสือตัดบท ท่าทางรำคาญ จูงมือเล็กให้มายืนใกล้ๆ ปิดการสนทนาแต่เพียงเท่านั้น พี่พนักงานเลยได้แต่มองอย่างเสียดาย
"พี่เค้าใจดีจัง" น้องกระต่ายชม หยิบอาฟเตอร์เชฟมาเล่น
"อืม" พี่เสือรับคำสั้นๆ หยิบมีดโกนสองยี่ห้อมาเปรียบเทียบกัน "ต่ายน้อยว่าอันไหน ?"
"อันนั้นดีกว่า" น้องเล็กชี้ยี่ห้อสีน้ำเงิน
"หืม ?" พี่เสือไม่คิดว่าน้องจะมีความรู้กับเขาด้วย
"พรีเซนเตอร์หล่อมากเลยอ่ะ" น้องให้เหตุผล พี่เสือยิ่งขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ
"ใคร ?"
น้องตอบชื่อดาราชายที่กำลังโด่งดัง เล่นเอาพี่เสือคำรามฮึดฮัด หยิบอีกยี่ห้อลงตะกร้า
"อ้าว พี่เสือ ทำไมไม่เอาอันนั้นล่ะ ?" กระต่ายร้อง
พี่เสือหยิบครีมโกนหนวด อาฟเตอร์เชฟของอีกยี่ห้ออย่างจงใจ ตอบดื้อๆ "ไม่ชอบ"
"ทำไมล่ะ ?" ราคาก็พอๆ กันนี่นา หรืออันนั้นจะดีกว่า ? ถ้ารู้อยู่แล้วมาถามกระต่ายทำไมเล่า
พี่เสือผ่อนลมหายใจ รู้ตัวดีว่าออกอาการเกินไป กับอีแค่ดาราชายก็ยังหึง... จะขี้หึงไปไหน เด็กหนุ่มเลยหันกลับมาตอบน้องชายเสียงนุ่ม ดวงตาพราวระยับ "เดี๋ยวใช้ยี่ห้อนั้นแล้วกระต่ายไม่รักพี่"
"เอ๋ ?"
"ก็พอเห็นของยี่ห้อนั้น กระต่ายก็จะคิดถึงแต่ดาราคนนั้น" พี่เสือให้เหตุผลข้างๆ คูๆ น้องเล็กอึ้งไปชั่วอึดใจ ก่อนพวงแก้มจะขึ้นเป็นสีระเรื่อ น่าเอ็นดู
"ฮื้อ บ้า! ไม่ได้ชอบดาราขนาดนั้นซักหน่อย!"
พี่เสือเห็นปฏิกิริยาแล้วใจชื้นขึ้นเยอะ ยิ้มเจ้าเล่ห์ "งั้นต่ายน้อยว่า พี่กับดาราคนนั้นใครหล่อกว่ากัน ?" ถามไม่พอ จงใจยืนอยู่ใต้ป้ายโฆษณาอีกต่างหาก
น้องเม้มริมฝีปากอย่างเขินอาย ไม่รู้จะตอบอะไรดี... คนนึงก็ดาวในใจ อีกคนก็ดาราที่ชื่นชม... แต่สำหรับกระต่ายน่ะ ไม่ว่ายังก็ต้องตอบว่า
"พี่เสืออยู่แล้ว"
พี่ชายฉีกยิ้มกว้างแทบถึงหู อยากฟัดเจ้าตัวเล็กที่ยืนเอามือปิดหน้าร้อนฉ่าอย่างเขินอายกลางห้างจริงๆ
วันนั้นหลังทานข้าวเย็นแล้ว พี่เสือก็ไปอาบน้ำ มีน้องเล็กเดินตามต้อยๆ เหมือนลูกเจี๊ยบ
"พี่เสือ นี่มีดโกนเหรอ ?" กระต่ายตื่นเต้นกับมีดโกนสีเทา "หนูอยากใช้มั่งจัง"
พี่เสือหัวเราะเบาๆ "กระต่ายไม่ต้องใช้หรอก วันนี้จะอาบน้ำกับพี่ไหม ?"
"อาบจ้ะ อาบ" ว่าแล้วก็ถอดเสื้อนักเรียนโดยที่ไม่รู้ว่าสายตาพี่ชายมองมาอย่างกระหาย
คนตัวเล็กปลดกระดุม เผยผิวเนียน ขาวสะอาดเหมือนเรืองแสงได้ แผ่นอกตึงเรียบ ยอดอกสีชมพูน่ากิน พี่เสือแทบบังคับตัวเองไม่อยู่
ร่างสูงถอนหายใจระบายอารมณ์เร่าร้อน หยิบผ้าเช็ดตัวให้น้อง ช่วยเจ้าตัวเล็กรูดซิป ปลดตะขอและกางเกงในตัวน้อย พี่ชายแอบลูบไล้ต้นขาเนียนด้านในและหยอกล้อกับยอดอกน้อยน่ารัก
"ฮื้อ... พี่เสือไม่ถอดบ้างเหรอ ?" กระต่ายเอียงคอถาม พี่เสือลูบวนไปทั่วร่างแต่ไม่ถอดเสื้อผ้าเสียที
"กระต่ายถอดให้พี่หน่อย" พี่เสือยิ้มเจ้าเล่ห์ เจ้าตัวเล็กหรือจะตามคนลามกทัน มือเล็กๆ ปลดกระดุมทีละเม็ดๆ ให้ นึกสงสัยว่าทำไมวันนี้พี่เสืออารมณ์ดีจัง ส่วนกางเกง กระต่ายน้อยแสนซื่อก็ปลดตะขอ รูดซิปให้ จนกระทั่งพี่เสือแตะมือให้หยุดนั่นแหละ
"พอแล้วครับ ขอบคุณมาก" จูบแก้มเนียนหนึ่งทีเป็นกำลังใจ กระต่ายน้อยเลยไปยืนตรงฝักบัวรอ ไม่นานนักพี่ชายก็กลับเข้ามา เปิดน้ำอุ่นให้คนตัวเล็ก บีบโฟมอาบน้ำกลิ่นหอมๆ ของเด็กน้อยใส่มือ จับคนตัวเล็กนั่งขอบอ่างอย่างคุ้นเคย
"จะสระผมมั้ย ?" พี่ชายถาม กระต่ายน้อยพยักหน้า พี่เสือเลยล้างตัวให้ แล้วหยิบแชมพูเด็กบีบใส่ศีรษะเล็ก นวดวนอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมๆ ของแชมพู กับร่างกายเล็กๆ ขาวสะอาดทำให้พี่เสือแทบยั้งตัวเองไม่อยู่ แผ่นหลังเนียนขาวไร้ตำหนิชวนขบกัด พี่ชายโน้มกายไปจุมพิตทำให้เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆ
"พี่เสือ! ทำอะไรอ่ะ ?" น้องหันกลับมาดู พี่ชายหัวเราะหึๆ ตอบเบาๆ ข้างหูว่า
"กระต่ายครับ พี่มีอารมณ์แล้ว"
"อารมณ์ ?" เสียงหวานทวนถามอย่างงุนงง พี่ชายรีบเปิดน้ำ ล้างผมให้น้องน้อย
"หลับตาก่อน ล้างผม แล้วจะบอก"
"อื้อ" ดวงตากลมบ๊องแบ๊วปิดลง พี่ชายล้างผมให้จนสะอาดดีแล้ว จึงค่อยๆ กระซิบบอกข้างหู
"แบบนี้ไง" มือหนาจับมือเล็กให้แตะตรงท่อนลำขนาดใหญ่เกินวัยที่แข็งขืน กระต่ายน้อยแทบหดมือกลับไม่ทัน
"ละ... แล้วจะทำยังไงดี ?" น้องถามเสียงสั่น พี่เสือปกปิดรอยยิ้มลามกไม่ทันแล้ว
"ใช้มือทำให้พี่หน่อยนะครับ" มือใหญ่จับมือเล็กให้มาจับรูดท่อนลำอีกครั้ง กระต่ายน้อยหน้าแดงจัด ไม่คุ้นชินนัก
"อะ... อื้อ" ไม่รู้ว่าทำถึงตอบรับไป ของพี่เสือน่ากลัวมาก อันใหญ่กว่ากระต่ายน้อยไม่รู้กี่เท่า ชูคอบาน มีน้ำใสๆ ปริ่มตรงหัวอีกต่างหาก กระต่ายจับของพี่เสืออย่างเก้ๆ กังๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้พี่ชายร้องซี๊ดได้แล้ว
แก้มใสแดงจัด มือเล็กนุ่มเนียนรูดรั้งตามที่เคยถูกสอน กระต่ายทำได้แย่ทีเดียว เพราะความอายและไม่คุ้น พี่เสือเคยเจอสาวๆ ทำได้เก่งกาจเยอะแยะ แต่ไม่มีใครเหมือนกระต่าย...
...ไม่มีใครที่ทำให้พี่เสือหึงหวง ตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้เหมือนกระต่ายน้อยตัวขาวสักคน
ท่อนลำแข็งแกร็งสั่นระริก น้องน้อยกลืนน้ำลายอย่างหวาดผวา ไม่นานนัก พี่ชายก็จับน้องให้ไปนั่งบนขอบอ่าง ตัวเองปลดปล่อยจนหมดสิ้น
"เยอะจังเลย" กระต่ายรำพัน น้ำกามขุ่นขาวของพี่ชายเปรอะเปื้อนต้นขากระต่ายและผนังห้องน้ำ พี่เสือเลยทำความสะอาดกระต่ายและฝาผนัง ก่อนถือโอกาสล้างเนื้อล้างตัวเสียเลย
"ขอบคุณครับที่รัก" พี่เสือสุภาพ อ่อนโยนกับน้องเสมอ มือแข็งแรงหยิบผ้าเช็ดตัวเนื้อนุ่มเช็ดตัวให้น้อง ผ้าผืนเล็กซับน้ำอย่างแผ่วเบา
สำหรับตัวเอง พี่เสือเดินไปทางหน้ากระจก เตรียมตัวโกนหนวด ก่อนสั่งน้องเล็ก "กระต่ายไปใส่เสื้อผ้าก่อน เช็ดผมด้วยนะ เดี๋ยวพี่ตามไป"
"พี่เสือจะโกนหนวดเหรอ ?" น้องถาม เกาะขอบอ่างอย่างสนใจ
"ครับ คนดี ไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"อ๊ะ แต่หนูอยากดูนี่นา"
"ดูพี่โกนหนวด ?"
"อื้อ!" ดวงตากลมไร้เดียงสาทำให้พี่ชายยอมแพ้ เพียงแต่เอาผ้าขนหูอีกผืนมาพันรอบตัวน้อง ไม่ให้ไม่สบาย
"โอเคครับ" มือหนาบีบโฟม หยิบมีดโกน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้องชอบหนวดเป็นพิเศษ พี่เสือจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณพ่อเคยไว้หนวด น้องชอบนั่งดูคุณพ่อโกนหนวดประจำ
"อ๊ะ หนูลองทำมั่งได้ไหม ?" กระต่ายถามตาแป๋ว พี่เสือโกนหนวดได้ข้างหนึ่งแล้ว อยากตอบสุดที่รักว่า ที่รักครับ ไม่ใช่ของเล่นนะครับ.... แต่พอเห็นท่าทางใสซื่อ กระตือรือร้นแล้วได้แต่จำยอม
"ครับ นี่นะมีดโกน" พี่เสือจับมือน้องจับมีดโกน กระต่ายท่าทางตื่นเต้น จับใบหน้าของพี่ชายให้อยู่นิ่งๆ ยืดตัวนิดหน่อยแล้วลากมีดโกนผ่านแก้ม
กระต่ายน้อยมือเบา พี่เสือน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนกระต่ายทำพายแล้วแบ่งตารางออกมาสวยแล้ว ไม่นานนัก กระต่ายก็โกนหนวดเคราพี่ชายได้จดหมด
"เก่งจัง มือเบามากเลย" พี่เสืออยากหอมแก้มนุ่มๆ ใจจะขาด ถ้าไม่ติดที่หน้าตัวเองยังฟองฟ่อด กระต่ายหัวเราะคิก
"งั้นพี่เสือให้หนูโกนให้ทุกวันนะ"
ข้อเสนอสุดพิเศษเช่นนี้ทำให้พี่ชายตกลงแทบทันใด รีบล้างหน้าแล้วตอบกลับ "ตกลงครับที่รัก"
กระต่ายน้อยยิ้มแก้มปริ อ้าแขนกว้าง "งั้นพี่เสือต้องอุ้มหนูไปใส่เสื้อผ้าด้วย"
"ตกลงครับ"
"เช็ดผมให้หนูด้วย"
"ได้ครับ"
"ใส่เสื้อผ้าให้หนูด้วย"
"แน่นอนครับ"
กระต่ายน้อยอมยิ้มกับคำตอบได้ตลอดของพี่ชาย ไม่เข้าใจเลยทำไมทุกคนบอกว่าพี่เสือใจดำ ดุ ขนาดกระต่ายอ้อนขนาดนี้ยังทำให้เลย
"พี่เสือใจดีจัง"
พี่ชายใส่อาฟเตอร์เชฟหอมกรุ่น โน้มกายมาคลอเคลียกับใบหน้าหวาน เสียงทุ้มถามเบาๆ "จริงเหรอ ?"
ลมหายใจอุ่นๆ ที่มาแตะต้องแก้มเนียนทำให้รู้สึกจั๊กจี้จนเจ้าตัวเล็กหัวเราะคิก "อื้ม ใจดีที่สุดเลย"
"ใจดีก็รักพี่เสือมากๆ นะ"
"จ้ะ" น้องรับคำซื่อๆ พี่ชายเลยกดจมูกเกลี่ยกับปลายจมูกเล็ก ใกล้เสียจนริมฝีปากจะแนบสนิท
"แล้วก็รักพี่เสือคนเดียวด้วย"
"จ้ะ"
"ห้ามมองคนอื่น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือพี่ชาย" กระต่ายน้อยชักงงกับคำสั่งแล้ว กำลังจะอ้าปากถามแต่พี่เสือมอบจุมพิตแสนหวานให้เสียก่อน
ริมฝีปากของพี่ชายอุ่นจัด บดเบียดกับริมฝีปากอิ่มนิ่ม พี่ชายจับคางมนแล้วบีบเบาๆ ให้เปิดปากแล้วสอดลิ้นเข้าไปชิมรสภายใน
ลิ้นร้อนกวาดภายในโพรงปากน้องเล็ก ดูดดื่มเกี่ยวกันกับเรียวลิ้นอีกฝ่าย หยอกล้อสักพักก่อนค่อยๆ ปล่อยให้ริมฝีปากนิ่มเป็นอิสระ
"จูบมัดจำไว้ก่อน เด็กดี" พี่เสือหอมแก้มเนียน ไอร้อนผะผ่าวจากคนขี้อายติดริมฝีปากมาด้วย "โตมาเป็นของพี่เสือคนเดียวนะครับ"
ริมฝีปากจิ้มลิ้มขยับขึ้นลง ราวกับลืมการหายใจ ดวงตากลมกระพริบปริบๆ เอียงคออย่างไม่เข้าใจอะไรนัก หากแต่เมื่อพี่เสือต้องการ.... กระต่ายไม่เคยปฏิเสธ เสียงหวานแผ่วเบา เขินอาย "จ้ะ"
___
คำตาม
เพศชาย... เป็นเพศที่เห็นแก่ตัวค่ะ 555 ตอนนี้ในเพจยังจัดโพลและติดคำชี้แจงเรื่องพฤติกรรมพี่เสือไว้อยู่ค่ะ สามารถเข้าไปโหวต พูดคุยได้ค่ะ ส่วนตอนพิเศษที่โหวตกันมา ผลคือ "หนูน้อยหมวกแดง" ค่ะ เราเขียนไว้ในเพจแล้ว เหลือแก้ไขอีกหน่อยก็จะเอามาลงที่นี่ (หรือไม่ควรลง มันเรตนะตัว = =)
อีกเรื่องคือ ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ที่เราไม่สามารถมาตอบเมนต์ได้เหมือนเดิมแล้ว เรียนเริ่มหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ
ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่อ่านทุกเมนต์ค่ะ ถ้ามีปัญหาหรือข้อสงสัยตรงไหน ถามได้ตลอดเหมือนเดิมค่ะ เราจะตอบทุกเรื่องค่ะ แต่ถ้าให้ไว ที่เพจจะเร็วกว่าค่ะ
ขอบคุณนะค้า
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1179980 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก