หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[titansyui]

 

[Legpptk]

 

[Bluevember]

Hour# 35 –Be happy-

หลังจากทริปญี่ปุ่นเราจบลงด้วยรองเท้าโอนิสึกะสองคู่ที่ผมลองอ้อนคุณปริญจนได้มา จริงๆต้องบอกว่าให้พี่เฟิร์สช่วยอ้อนคุณปริญมากกว่า แต่สุดท้ายทริปนี้ผมก็ต้องควักเงินออกจากกระเป๋าเพื่อจ่ายตังค์ซื้อของฝากให้สองเพื่อนผู้ยากไร้ของผมซึ่งของที่ผมซื้อไปฝากพวกมันก็เป็นแค่กูลิโกะง่อยๆ กับโตเกียวบานาน่า แต่แค่นั้นราคาก็แพงอยู่นะครับ อย่าหาว่าเอรัณจน ให้เรียกว่าผมล่มจมกับฟิกเกอร์ดีกว่า

ผมกับวาก็กลับมาใช้ชีวิตามเดิม  เวลาที่ผ่านไปอย่างรวมเร็วทำเอาเด็กถาปัต’ปีสุดท้ายของผมทำให้ผมหัวหมุนอยู่นานกว่าจะทำโปรเจคจบส่งอาจารย์ได้ ทีเหลือก็แค่รอลุ้นว่างานนี้จะผ่านหรือไม่ผ่านตอนฟังผลพรีเซ้นโปรเจคอีกที ถ้าพูดถึงวารายนั้นยุ่งยิ่งกว่าผมอีกครับเพราะเจ้าตัวได้ปรับตำแหน่งจากผู้ช่วยมาเป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายเต็มตัว พูดก็พูดวันๆผมเห็นวาใส่แว่นก้มหน้าอยู่แต่กับเอกสารภาษาอังกฤษเต็มไปหมดจนบางทีก็สงสัยว่าวายังอ่านภาษาไทยออกอยู่มั้ย แต่พอถามก็โดนเจ้าตัวดีดเหม่งกลับมาให้เจ็บเบาๆ

“วา...วา...วา...วา” กลับมาที่ปัจจุบันที่ผมกำลังนอนพิงหมอนอ่านนิยายอยู่ตรงโซฟาตัวใหญ่ในห้องของวา โดยที่เจ้าของห้องนั่งอยู่ตรงพื้นพรมด้านล่างทำงานแปลเอกสารภาษาอังกฤษอยู่ ผมกระซิบเสียงเบาๆเรียกเจ้าคนตัวใหญ่กำลังขมักเขม่นในการเปิดพจนานุกรมศัพท์กฎหมายอยู่

“วา...วา...วา” เรียกไปก็ขำตัวเองเพราะความดังของเสียงที่ผมเรียกเจ้าของชื่อนั่น มันเบามากซะจนไม่ได้ยินเหมือนแค่ขยับปากเสียมากกว่า แต่ผมรู้สึกว่าผมแค่อยากเรียกชื่อคนตรงหน้าก็แค่นั้น แต่เหมือนผมจะคิดผิดเมื่อเจ้าของแผ่นหลังกว้างขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะหันใบหน้าภายใต้กรอบแว่นมามองผมแล้วเลิกคิ้วให้แทนคำถาม

ผมรีบทำเป็นไม่รู้เรื่องก่อนจะมุดหน้าเข้าหาหนังสือเหมือนเดิม ก่อนที่เจ้าของชื่อจะหันกลับไปทำงานตามเดิม พอผ่านไปได้ซักพักผมก็ค่อยๆลดหนังสือลงจากหน้าและหันมองแผ่นหลังของวาที่เหยียดตรง ไหล่กว้างแบบสมส่วนภายใต้เสื้อยืดเนื้อนิ่มสีเข้ม ผมพลิกตัวเอื้อมมือช้าๆลูบหัวคนตรงหน้าผ่านอากาศก่อนจะยิ้มออกมาคนเดียวเมื่อรู้สึกว่าที่ตัวเองทำมันไร้สาระเสียจริง แต่ยังไม่ทันจะได้ชักมือกลับเจ้าของศีรษะที่โดนผมลูบเล่นผ่านอากาศก็หันมาจับมือผมไว้ก่อนจะดันตัวเองขึ้นมานั่งคล่อมผมที่นอนอยู่บนโซฟา

“ทำอะไร บี2” วาก้มหน้าลงมาจนจมูกชิดกันก่อนจะถามเสียงทุ้มออกมา ผมมองเห็นเงาตัวเองรางๆผ่านกระจกแว่นสายตากรอบเข้มของวา จมูกที่โด่งเป็นสันของวาทำให้แว่นไม่ขยับตกลงมามากยามก้มหัวลงมาชิดกันขนาดนี้ ถ้ากลับกันเป็นผมใส่ แค่ยืนเฉยๆยังไหลลงมาเลยครับ

“ไม่ได้ทำอะไร”

“แล้วเรียกทำไมบ่อยๆ”

“หืม ไม่ได้เรียก”

“ไม่ได้เรียกได้ยังไง วาได้ยิน”

“แค่เรียกว่า...วา...วา” ผมขยับปากเรียกชื่อวาโดยไม่แปล่งเสียงเหมือนที่ทำไปก่อนหน้า ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อคนด้านบนก้มตัวลงมางับปากผมเบาๆอย่างหมั้นเขี้ยว

“แล้วเมื่อกี้เอื้อมมือมาลูบหัววาทำไม.... อ้อนหรอ” เมื่อได้ยินที่วาพูดผมก็อดหน้าร้อนไม่ได้ อยากจะถามว่ารู้ได้ยังไงแต่สายตาก็เหลือบไปเห็นโทรทัศน์ตรงด้านข้างพอดี วาคงแอบมองผมผ่านเงาที่สะท้อนตรงโทรทัศน์มาสักพัก

“เปล่า แค่อยากให้วาสนใจ”

“แล้วทำไมไม่เรียกดังๆล่ะ”

“ไม่อยากกวนวานิ่ เห็นกำลังทำงานอยู่ เดี๋ยวโดนดุ” แอบตัดพ้อเบาๆ ผมเคยเข้าไปวอแววาช่วงหนึ่งในห้องทำงานของวา แต่กลับโดนเจ้าตัวไล่ออกมาซะงั้น

“ไม่ดุหรอก เอางานมาทำข้างนอก แปลว่าอ้อนได้” สายตากรุ้มกริ่มที่คนด้านบนส่งมาทำเอาผมรู้สึกร้อนๆหน้าอย่างบอกไม่ถูก เรื่องที่ว่าคบกันมานาน จ้องตากันมาเยอะแล้วจะไม่เขินนี้ ผมบอกเลยว่าไม่จริง บางทีแค่วาหันมามองผมยังอดรู้สึกใจเต้นไม่ได้เลย

ผมเอียงหน้าหนีเมื่อวาก้มลงเอาจมูกมาคลอเคลียที่แก้มของผมก่อนจะโดนขโมยหอมไปจากคนด้านบน เสียงหัวเราะในลำคอเบาๆของวาทำเอาผมรู้สึกไม่ปลอดภัยในร่างกายตัวเองเท่าไร

“ไม่ทำงานต่อแล้วหรอ”

“เดี๋ยวค่อยทำ ตอนนี้ทำตัวให้แฟนอ้อนก่อน” ไม่ทันจะได้พูดอะไรกลับไปเพราะริมฝีปากถูกปิดด้วยจูบของคนตรงหน้า เอียงคอจูบรับคนด้านบนแบบไม่ให้ชนแว่น แต่ก็ยังรู้สึกเมื่อยคออยู่ดี เมื่อวาจะรู้ความผิดเพราะเจ้าตัวผละริมฝีปากออกก่อนจะยันตัวขึ้นนั่ง มองผมที่กึ่งนั่งกึงนอนหอบหายใจเบาๆอยู่

ผมมองวาที่ส่งยิ้มมาให้ผ่านกรอบแว่นก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งคล่อมบนตักของวา เอื้อมมือช้าๆไปถอนแว่นตาสีเข้มออกก่อนจะวางไว้ข้างๆและคล้องคอวายืนหน้าเข้าไปจูบคนตัวสูงกว่าช้าๆ

“ทำไมยั่ว” วาพูดออกมาก่อนเงยหน้ารับจูบของผมอีกครั้ง

“ไม่ได้ยั่ว นี้เรียกว่าอ้อน”

“อยากได้อะไร”

“มองกูเป็นคนยังไง”

“หึหึ”

“อยากให้รัก” พูดจบก็โน้มตัวลงไปจูปปากวาเบาๆหนึ่งที

“แค่นี้ก็รักจะตายอยู่แล้ว”

“อยากให้สนใจ”

“ก็สนใจกันมาตลอด”

“อยากให้ใส่ใจ”

“ใส่ใจที่สุด”

“อยากให้วาใจดีด้วย”

“แล้วแต่ความประพฤติ ฮาๆ” ขมวดคิ้ว เบ้ปากเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ได้ดั่งใจก่อนจะหลุบยิ้มออกมาเมื่อวากดจูบแรงๆที่ข้างขมับ

“อยากให้วาโอ๋”

“นี้แฟนหรือลูก”

“รับปากมั้ยละ”

“เรื่อง”

“ทุกเรื่องที่เอขอ”

“ไม่”

“ทำไมไม่เคลิ้มล่ะ สถานการณ์แบบนี้ขอลมได้ลมขอดาวได้ดาวซิ” นี้พูดจริงๆนะ ผมอ้อนและอ่อยมาขนาดนี้แล้ว มันต้องเคลิ้มแล้วคล้อยตามดิ่ แบบหนังที่ผมดูอ่ะ เวลานางเอกอ้อนขออะไร พระเอกตามใจตลอด ภูมิมันยังยอมเลยตอนน้องมันมาอ้อน

“แต่กับเอ กลัวเป็นให้ลมแล้วจะอยากได้ท้องฟ้ามาเป็นของแถมนะซิ ไว้ใจไม่ได้หรอก”

“มองกูเป็นคนยังไง”

“เด็กเอาแต่ใจ ขี้อ้อน ฉอเลาะเก่ง ขี้น้อยใจ”

“ดีๆทั้งนั้น”

“อืม ดีสุดก็ตรงที่....รักวา” วาโอบเอวผมมองหน้าและยิ้มให้ ดวงตาเป็นประกาย

“......ก็มึงมันน่ารัก” พยายามทำตัวกล้าและเชิดหน้าหยิกแก้มวาไปหนึ่งที

“สรุปนี้กำลังจีบกู”

“อ้าว ไม่ได้จีบติดแล้วหรอกหรอ ได้ข่าวว่าตอนคบกันพี่ก็เป็นคนขอน้องวาคบนะครับ”

“พูดแบบนี้ พยายามโชว์แมน”

“ทำไมต้องโชว์ คนมันแมนอยู่แล้ว เดี๋ยวขับรถโชว์เลยมั้ย แล้วน้องวามาเป็นตุ๊กตาหน้ารถ”

“หึหึ ถ้าน้องเอสบายใจก็ทำไป”

“วา”

“หืม”

“พอกูเรียนจบ กูอาจจะไม่มีเวลามานั่งอ้อนมึงแบบนี้ มึงก็อาจจะมีงานที่ต้องรับผิดชอบมากกว่านี้ แต่อย่าลืมที่กูขอนะ”

“ไม่ลืมหรอก วาต่างหากที่ต้องขอเอ”

“ขออะไร”

“อยู่ให้วารัก สนใจ ใส่ใจ ใจดี โอ๋ และก็ดูแลเอแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ”

“จะให้ไปไหนได้ เป็นทั้งเพื่อน แฟน และครอบครัวแบบนี้ ขาดไม่ได้หรอก” ใช่ครับวาโยที่เป็นคนสำคัญในชีวิตผม ความผูกพันที่มีมานาน เริ่มต้นมาจากเพื่อน คนในครอบครัว และ คนรัก สำคัญเสียจนไม่มีใครมาแทนที่ได้ สำคัญจนใกล้กับคำว่าขาดไปไม่ได้
จุดเริ่มต้นของผมกับวาที่มาจากคำว่าคู่จิ้น แต่คำว่าคู่จิ้นที่ใครหลายๆมอบให้ กลับกลายเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ผมรู้ใจตัวเองว่าความรู้สึกของผมที่มีให้วามันคืออะไร

อยากขอบคุณการจิ้นของทุกๆคน ที่ทำให้ผมได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต จากคนที่สำคัญที่สุดของผม
และผมหวังว่า ถึงผมจะเรียนจบ ออกจารั้วมหาวิทยาลัยไป คำว่าคู่จิ้นของผมกับวา จะยังเป็นหัวข้อที่ทำให้ทุกคนได้ยิ้ม และ มีความสุขไปกับเรื่องราวของผมนะครับ

END


ประกาศๆๆ จุดผลุได้ เอวาจบแล้วววว นับนิ้วกันซิว่ากี่ปี ตั้งแต่เราอยู่อังกฤษจนกลับมาทำงานไป 2 ที่ ฮาๆๆ ขอบคุณที่ยังคอยอ่านกันอยู่นะคะ ^^ แล้วค่อยกลับมาพบกับ คุณปริญ พี่เฟิร์สใหม่ กันเมื่อเราจัดเวลาได้ดีกว่านี้

[JUST_M]

เดี๋ยวจะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นเลยนะ


คิดถึงเอวา

ปล. นักเขียนแจ้งจบสิ จะไปไปอยู่ห้องจบแล้ว

[titansyui]

 

[chisarachi]

จบแล้วววววววววว
คงต้องบอกว่าเป็นตอนจบที่เร็วและไม่มันตั้งตัวมาก
คิดว่าถ้ามีโอกาสรีไรท์น่าจะได้ดีกว่านี้เลย


ต้องบอกว่าเราชอบ และมีความสุขกับเรื่องนี้ในทุกๆตอน
อย่าถามนะว่าอ่านกี่รอบ
คือเยอะมากกกกกก
ชอบน้องเอ ความรักที่อยู่รอบตัวน้องเอ

รักน้องวา ผู้ชายที่โครตน่าอยากได้

นี่อยากอ่านตอนพี่เฟิร์สมาก ถ้าอัพเรื่องใหม่ มีมาส่งข่าวบอกในนี้ด้วยนะ
เรายุ่งๆมากช่วยนี้ไม่ไดเตามนิยายใหม่ กลัวพลาดมากกก

สุดท้ายรวมเล่มนะะะ

[Imagine_chic]

จบแล้วว ต้องคิดถึงเอวาแน่ๆเลย

 

[mystery Y]

จบแล้ว~ คงคิดถึงคู่นี้สุดๆ

[Jadd]

 

[Legpptk]

เห็นขึ้นว่าจบแล้ว คงต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบแล้ววว

[MayA@TK]

 


 

[nseboo]

 จบแบบงงๆเรื่องครอบครัววายังงงๆอยู่เลย

[labelle]

เอวาคู่จิ้นเป็นคู่จริง ไม่ได้ใช่ทำตามคำเรียกร้องนะ แต่ทำตามหัวใจ 5555

เอน่ารัก ขี้อ้อน ปากไว ขี้งอน วาก็ตามใจตลอดถึงจะดุ
วาฉลาดแถมแอบโหด ไม่ให้เอรู้ด้วย มันต้องมีมุมนี้เนาะ ที่อยากให้เอยังโลกสวย 

วาทำให้เอขาดวาไม่ได้ อยู่ด้วยกันตลอด ทำดีค่ะ
ทีมเพื่อนก็ดีงาม ชงเข้มมาก หนักมาก ไม่รู้ที่มีผู้หญิงเข้ามาหาเป็นแผนวาด้วยไหม ใช่ว่าไม่รู้เนาะ

ครอบครัวเอน่ารักทุกคนเลยค่ะ วาโชคดีแล้ว ที่เอเป็นเด็กชอบสังคม เป็นมิตรเวอร์ ไม่งั้นก็ไม่ได้วาลิขิต

ยังไม่รู้เลยว่า ย่าสองคนที่มาหา สรุปแล้วเป็นใคร แอบเคืองแม่ พ่อบังคับแต่ว่ายังดีกว่าไหม หรือไงคะ

ขอบคุณมากนะคะสำหรับโมเมนท์น่ารักของคู่นี้ มาบอกตอนพิเศษตอนเอทำงานอีกก็ได้นะคะ ^^

[MIwEMInE]

 

[B u T t e R]

ฮือออออออออ เป็นเรื่องที่ดีต่อใจมากมากเลย
เอวา อบอุ่นสุดสุด เรื่องโมเม้นคือดีงามมากกกกก

แต่แอบข้องใจเรื่องครอบครัววาเล็กๆ คุณย่าหายยยยยยยย หายยยย หายยยยยย มีความข้องใจสุดดด
ถ้าคนเขียนจัดเวลาได้ ขอตอนพิเศษไขความกระจ่างให้ที

แล้วก็ชอบคู่ของพี่เฟิร์สคุณปริญ มีความอยากรู้อยากเห็นคู่นี้ 5555555555 #นับนิ้วทดไว้ในใจตามวาสไตน์
ถ้ามีเวลา หรือเปิดเรื่องใหม่ ทุกสิ่งอย่าง จะรอคนเขียนนะคะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักน่ารัก
ที่จบแล้ว ไม่รู้จะอิจฉาเอ หรือวา ดี โอ๊ยยย ดีไปหมดดดดด

[beerby-witch]

ดีใจมากจริงๆที่คนเขียนมาต่อที่นี่จนจบ

[Azuryngel]

Ava is finished!!! What a great journey.  :hao7:I wish I would have seen Wa jealous more often because A always see scenes with First and doesn't have confidence sometimes.

[swoooaa]

ง่าาา จบแล้วเหรอ เรื่องบ้านวายังไงต่ออ่ะ แต่น่ารักมสกกกก เอวา

[Legpptk]

อ่านจบแล้ววววววว  ชอบเอวา อะ เอขี้อ้อนดี

[JarmJuRee]

เพิ่งตามมาอ่านจนจบ ชอบน่ะ รักทั้ง วา โย คุณปริณ พี่เฟริส์ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

สัญญาว่าจะตามอ่านไปทุกๆเรื่อง 

[ตัวไหมอ้วนกลม]

      ง่าาาาาาาจบแล้ว  ขอโทษนะคะคือสงสัยปมเรื่องคุณย่าที่มาหาวา  จะมีตอนพิเสษเพื่อคลายปมไหมคะ  เหมือนมันจบแต่ไม่สุดอะค่ะ

ปล.นุ้งเอน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก  อยากยืมมาฟัดสักวันสองวัน   

[SOMCHAREE]

ชอบมากกกกกกกกกก น้องเอโคตรน่ารัก นู๋อย่างนั้นนู๋อย่างนี้ อยากลักพาตัวมาเลี้ยงจุง

[Minty]

 

[Ciin]

ขอบคุนค่า สนุกดีอะ

[tear0313]

 

[nutae or]

หายไปนาน.......กลับมาอีกทีจบซะแล้ววววววววว..... ชอบมากกกกกกกกกกน่ารักทั้งคุ่เลย ^^

[songte]

จบแล้ว เรื่องนี้เอกับวาน่ารักน่าฟินมากๆๆๆๆ
แต่แอบข้องใจครอบครัววาอยุ่นะ ไม่เฉลยหน่อยเหรอ คุณย่าโผล่มาแว้บนึงทิ้งปริศนาไว้แล้วหายไปเลย

[Eangoey]

คือลืม คือต้องอ่านใหม่  ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายที่สนุกๆให้อ่านแบบนี้

[am_am]

นึกว่าตาฝาดดดดดด  จบแล้วขอบคุณนะคะ 

[mayachiwit]

ขอบคุณค่า นิยายน่ารักมากกกกกกกกกก