>>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )  (อ่าน 1666910 ครั้ง)

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
เฮียผ่านด่าพ่อตา(?)ไปได้ในระดับนึง สู้ต่อไปนะเฮีย~

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
พ่อนกอย่างฮา ฮาตั้งแต่ต้นตอนจนปิดท้ายตอนจริงๆ :jul3:
แอร๊ย เฮียกำลังจะไปทำงานใหญ่ให้นายเทียนนายเฟย
ขอให้เฮียปลอดภัยทำงานสำเร็จไวๆนะ จะได้รีบกลับมาหาหนู :katai4:

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
พ่อนกน่ารักมากยอมรับเฮียแล้ว
เฮียะต้องพิสูจน์ให้ได้นะว่าสามารถดูแลหนูได้

acidic_crazy

  • บุคคลทั่วไป
สงสารเฮียจังเลย

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
หมดแล้วๆๆๆๆ
ใช้ไม่ได้แล้ว
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ 末っ子

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
เฮียสู้ๆ หนูสู้ๆ o13

ออฟไลน์ Zinub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0
“เอ็งหมายความว่า ชอบตามหมา ผู้ใหญ่ไม่กัดน่ะเหรอ”
คำสุภาษิตพ่อนกนี่ทำเอาขำตกเก้าอี้ :jul3:
คุณนกนี่นะ อนุญาตให้เค้าอยู่ด้วยกันแล้วจะมานอนขวางเค้าทำม๊ายยย :serius2:
ตอนนี้ฮาน้ำตาไหลเลยค่ะ :m20:

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
ฮา :jul3: พ่อนกมาก พูดเลย
เอาใจช่วยเฮีย ให้หายเร็วๆ จงใช้การได้เพี้ยง!! :hao7:

ออฟไลน์ automaton

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
ยังอ่านไม่ทันสักที งานเยอะจัง
จึงอยากได้เป็นหนังสือพกไปอ่านที่ไหนก็ได้
ตกลงจะทำหนังสือมั๊ยจ๊ะ อยากได้มากกกกกกกกกกก
 :haun4:
ดูอีโมซะก่อนว่าอยากได้ขนาดไหน

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
พ่อนกไม่ซีเรียสขอแค่ลูกมีความสุขก็พอ
ตอนสุดท้ายนี่ยังไง
หนูกลิ้งลงไปข้างล่างเอง
หรือ...
เฮียลากหนูลงมา อิอิ
แต่ถึงยังไงก็เป็นกำลังใจให้เฮีย ให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีจะได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัวสุขสันต์ 55+

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






snooppy

  • บุคคลทั่วไป
เฮียหายเร็วๆน่ะ
...ไม่งั้นโดนแผนสำรองของน้องหนูแน่!!  :o8:

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
พ่อนกยังฮาได้อีก :laugh:

เฮียกับหนูสู้สู้เอาใจช่วย :L1:

ออฟไลน์ TIKA_n

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +308/-4
น้องหนูจำเฮียได้ตั้งแต่แรกเห็น เพราะความรักที่ส่งมาจากสายตาของเฮียนี่เอง
พ่อนกกับน้องหนู ทำให้ฮาได้ตลอด ๆ จริง ๆ คลายเครียดจากเรื่องงานของเฮียมาก ๆ
ความรักของพ่อนกต่อน้องหนูทำเอาซึ้งเลย ในที่สุดความจริงใจของเฮียก็ส่งไปถึงพ่อนก
ทำให้พ่อนกเข้าใจและยอมรับได้แล้ว ยังไม่ยกให้ตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เหตุผลของพ่อนก
ก็ถูกแล้วสำหรับคนเป็นพ่อ หัวอกเดียวกับเฮียนั่นแหละ แค่พ่อนกเข้าใจ และไม่ขัดขวางก็ดีแล้ว
่แต่พ่อนกแอ๊บดุแค่ไหน ก็ไม่ทำให้เฮียกลัวหรอกจ้า อย่าทำให้เหนื่อยเลย ฮามากกว่าอ่ะ :laugh:
เสียดายที่ได้อยู่ด้วยกันแป๊บเดียว เฮียก็ต้องไปอีกแล้ว แต่สะสางปัญหาให้เสร็จเร็ว ๆ
จะได้รีบกลับมาสู่ขอน้องหนูจากพ่อนกนะเฮีย ได้อยู่ด้วยกันครอบครัวสุขสันต์ซะที
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ  :L1:
ปล. ลองทำสารบัญมาให้ค่ะ ไม่รู้จะถูกใจมั้ย
................................................................................
อิมเมจ
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG เฮียกร<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องหนู<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พี่สิบ<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องเบียร์<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พี่เข้ม<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องรัน<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG นายเทียน<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG นายเฟย<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พ่อนก<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG แม่ไก่<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG หมอฉัตร<<
........................................................................
สารบัญ
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.1<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.2<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.3<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.4<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.5<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.6<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.7<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.8<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.9<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.10<<
ปล้นร้ายกลายรัก  ตอนพิเศษ >>วันพืชมงคล<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.11<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.12<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.13<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.14<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.15<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.16<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.17<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.18<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.19<< Part เบียร์ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.20<< Part เบียร์ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.21<< Part พี่สิบ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.22<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.23<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.24<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.25<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.26<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.27<< Part รัน 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.28<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.29<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.30<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.31<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.32<< Past’s Here 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.33<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.34<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.35<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.36<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.37<< ความสัมพันธ์ที่น่าหลงใหล # 1
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.38<< ความสัมพันธ์ที่น่าหลงใหล # 2
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.39<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.40<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.41<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.42<<
ปล้นร้ายกลายรัก  ตอนพิเศษ >>สุขสันต์วันพ่อ<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.43<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.44<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.45 ครึ่งแรก<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.45 ครึ่งหลัง<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.46 << Sip & Beer # 1
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.47 << Sip & Beer (End)
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.48<< นาย & นาย บทสรุปความสัมพันธ์
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.49<< Run ???? # 1
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.50<< Run  # End
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.51 ปิดการปล้น <<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #ความสุขของคุณพ่อ#<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #ความในใจของคุณหมอ#<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #ผมชื่อเข้ม #<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #เข้ม รัน อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ #<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #ครั้งหนึ่งเมื่อวันสงกรานต์???? #<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #เรือนหอที่คอยรอ #<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ #Sweet Time #<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>พิเศษ # เฮ้อ! เสร็จสักที  #<<
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-06-2014 13:00:01 โดย TIKA_n »

ออฟไลน์ dekzappp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
โถๆๆๆ สงสารน้อวของเฮียจริงๆ ขอให้มันกลับมาแข็งแรงอีกครั้งนะ

รอลุ้นฉากปะทะฉากใหญ่ :)

ออฟไลน์ full69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-2
มาแบบจุใจ  เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกันน้าสสงสารหนูกะเฮีย

พ่อนกนี่ แฟมิลี่แมนมาก

ออฟไลน์ ao16

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +253/-4

ออฟไลน์ GAZESL

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 675
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
พ่อนกคงรู้ตั้งแต่แรกแล้วแหละ
แล้วเฮียจะใช้การไม่ได้จริงๆ เหรอเนี่ย :ling2:
เอาใจช่วยยยเฮียนะ สู้ๆ ฮึ๊บๆ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
ตอนหน้าคงจะหนักเอากานน สู้ต่อไป จุ้กกรู้!!

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
น้องหนูจำเฮียได้ตั้งแต่แรกเห็น เพราะความรักที่ส่งมาจากสายตาของเฮียนี่เอง
พ่อนกกับน้องหนู ทำให้ฮาได้ตลอด ๆ จริง ๆ คลายเครียดจากเรื่องงานของเฮียมาก ๆ
ความรักของพ่อนกต่อน้องหนูทำเอาซึ้งเลย ในที่สุดความจริงใจของเฮียก็ส่งไปถึงพ่อนก
ทำให้พ่อนกเข้าใจและยอมรับได้แล้ว ยังไม่ยกให้ตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เหตุผลของพ่อนก
ก็ถูกแล้วสำหรับคนเป็นพ่อ หัวอกเดียวกับเฮียนั่นแหละ แค่พ่อนกเข้าใจ และไม่ขัดขวางก็ดีแล้ว
่แต่พ่อนกแอ๊บดุแค่ไหน ก็ไม่ทำให้เฮียกลัวหรอกจ้า อย่าทำให้เหนื่อยเลย ฮามากกว่าอ่ะ :laugh:
เสียดายที่ได้อยู่ด้วยกันแป๊บเดียว เฮียก็ต้องไปอีกแล้ว แต่สะสางปัญหาให้เสร็จเร็ว ๆ
จะได้รีบกลับมาสู่ขอน้องหนูจากพ่อนกนะเฮีย ได้อยู่ด้วยกันครอบครัวสุขสันต์ซะที
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ  :L1:
ปล. ลองทำสารบัญมาให้ค่ะ ไม่รู้จะถูกใจมั้ย
................................................................................
อิมเมจ
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG เฮียกร<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องหนู<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พี่สิบ<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องเบียร์<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พี่เข้ม<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG น้องรัน<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG นายเทียน<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG นายเฟย<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG พ่อนก<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>IMG แม่ไก่<<
........................................................................
สารบัญ
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.1<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.2<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.3<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.4<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.5<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.6<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.7<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.8<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.9<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.10<<
ปล้นร้ายกลายรัก  ตอนพิเศษ >>วันพืชมงคล<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.11<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.12<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.13<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.14<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.15<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.16<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.17<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.18<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.19<< Part เบียร์ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.20<< Part เบียร์ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.21<< Part พี่สิบ 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.22<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.23<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.24<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.25<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.26<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.27<< Part รัน 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.28<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.29<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.30<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.31<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.32<< Past’s Here 
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.33<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.34<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.35<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.36<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.37<< ความสัมพันธ์ที่น่าหลงใหล # 1
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.38<< ความสัมพันธ์ที่น่าหลงใหล # 2
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.39<<
ปล้นร้ายกลายรัก  >>ป.40<<


ชอบค่ะ ชอบมากกกกกก ขอบคุณนะคะที่ช่วยทำให้ :heaven :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ MiNaTeuk

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
เพิ่งจะตามเข้ามาอ่านได้ไม่นานเจอความฮาของ"พี่นก" น้องหนู เข้าไป  :m20: :m20: :m20: ฮากระจาย ชอบในความฮาของสองพ่อลูก แม้ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานพวกพี่แกก็ยังคงฮา ส่วนกับเฮียตอนแรกก็แอบมั่นใส้ในความจงรัก ภักดีที่มีต่อนาย  :m16: :m16: :m16: แต่พออ่านๆ ไปก็เลยเข้าใจว่าเค้าใช้ใจซื้อใจ นายทั้งสองเป็นนายที่ดีแม้บุคลิก การพูดจะทำให้ดูเหมือนว่าโหด แต่จริงๆ ก็มีความยุติธรรมให้กับลูกน้อง ผิดว่ากันไปตามผิด บางตัวละครพื้นเพเป็นคนดีแต่มีเหตุที่ทำให้ต้องไปพบเจอกันในสถานที่ที่น้อยคนอยากจะเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ คนแต่งเก่งมากมากในการใช้ภาษา การถ่ายทอดความรักของพ่อ มิตรภาพของเฮียกับเพื่อน ฯลฯ สมแล้วที่ได้รับรางวัลในปีนี้  o13 o13 o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ใครจะไปฉลาดเหมือนพ่อนกไม่มีอีกแล้ว
อาการหวงลูกสาวก็ทำได้แนบเนียนเหลือเกิน
จริงๆคือหวงมากๆๆๆ แม้จะเป็นลูกชายก็เถอะ
แม้จะไม่ได้ออกปากว่าไฟเขียวแต่ท่าทีก็อ่อนลงเยอะ
เพราะพ่อนกเองก็เชื่อมั่นในตัวเฮียเหมือนกันล่ะสิ
รอให้เสร็จเรื่องก่อนเถอะ อะไรๆเกี่ยวกับเฮียคงกระจ่าง
ถึงตอนนั้นพ่อนกคงจะไม่อิดออดหรอกเนาะ
ส่วนเรื่อง.......ใช้ได้ไม่ได้ ก็คงต้องเอาใจช่วยต่อไป
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้ะ

ออฟไลน์ Lily teddy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-2
ช่างเป็นพ่อลูกที่น่ารักและฮาได้ตลอดจริง ๆ นี่ขนาดพ่อนกพอรู้บ้างยังหวงลูกหนูขนาดนี้
ถึงตอนนี้จะยังไม่ยกให้แต่ถ้าเฮียกลับมาได้อย่างปลอดภัย พ่อนกต้องเลือกความสุขของลูกหนูแน่นอน
ตอนหน้าเฮียต้องแยกกะหนูอีกแล้ว เศร้าเลย อย่าให้ห่างกันไปนานนะคะ คิดถึงเวลาเฮียกะหนูอยู่ด้วยกัน
บอกรักกัน มันมีความสุขไปด้วยอะคะ เป็นกำลังใจให้เฮียทำงานได้สำเร็จไว ๆ
กวาดล้างไอ้พวกขี้โกง ขายชาติให้หมดเลยนะค่ะ(ถึงเฮียจะเป็นนักโทษแหกคุกมาก็เถอะ)
ที่สำคัญขอให้เฮียแข็ง   แรงขึ้นซะที  :impress2: ไม่งั้นกลับมาอีกที เฮียอาจต้องยอมรับการเสียสละของหนู
ที่อยากตอบแทนสิ่งดี ๆ ที่เฮียให้หนูของเฮียมาตลอดก็ได้ อิอิ แต่คราวนี้พ่อนกคงต้องทำใจ
เปลี่ยนเป็นยอมรับลูกสะใภ้อย่างเฮียให้ได้แทนอะจิ 555  รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า :pig4:  :L2:

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
แอบสงสารพ่อนกนิดๆ
มีลูกเขยเเบบนี้ต้องเตรียมพร้อมรับมือมากๆหน่อยนะ

ออฟไลน์ NewYearzz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2544
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +346/-2
แปะไว้ตั้งแต่หน้า3 ตอนนี้หน้า 106 แล้วกว่าจะได้เข้ามาอ่าน

อัพไวจริงอะไรจริง รักจริง ๆ นักเขียนคนนี้  :กอด1:

ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวเลยพักให้อัพไปสักระยะแล้วค่อยมาอ่าน กลัวดราม่า  :-[

แต่ก็นะ...เป็นคนชอบดราม่าแต่อินจัดไง อ่านเรื่องนี้ น้องหนูมันร้องตอนไหน ผมร้องหมดอ่ะ

แล้วพาร์ทเฮีย เบียร์ รัน ร้องไห้ปานขาดใจตายอ่ะ แบบว่าเหมือนพี่คนเขียนใช้สำนวนให้มันตลกแต่พล๊อตมันเศร้า

คือผมเป็นคนความรู้สึกไวกับดราม่า แต่ว่า...ชอบเสพดราม่านะ  :-[

เรื่องนี้สนุกมาก ๆ จะไม่ทิ้งไปไหนอีกแล้ว จะติดตามทุกตอนจากนี้ครับ (เหมือนจะจบแล้ว  :o8:)


ขอโทษที่มาช้า แต่มาแล้วนะครับ

รอตอนต่อไปครับ  :L2:

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
มาติดตามครับ หวังว่าเรื่องร้ายๆจะจบโดยเร็วนะ

ออฟไลน์ pipoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 326
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
    • https://twitter.com/dokpeepo
คิดถึงพี่หนู :katai2-1:

ออฟไลน์ i_lost in..

  • ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +166/-0
ขอลุ้นหนุ่มตาน้ำข้าวเคนกับพ่อนกจะขึ้นมั๊ยเอ่ย

ออฟไลน์ Mprai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 9
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พระเอกใช่มั้ย...หนู...ไม่รอดแน่ๆ.. :hao3:

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
คิดถึงงงงง
 :mc4: :mc4:อยากอ่านตอนนองเลือด :katai1:
สงสัยเราจะซาดิสต์ อ่ะอ่ะ

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
>> ป.41 <<

“เฮีย ระวังตัวด้วยนะ”หนูบอกผม หลังใส่บาตรเรียบร้อยตอนเช้า กินข้าวพร้อมกันสามคน ดูคุณพ่อตาจะเคืองนิดๆที่เมื่อคืนเห็นลูกชายนอนกอดกับว่าที่ลูกเขยอย่างผมอยู่ ผมยังไม่หลับมองสองคนพ่อลูกนอนกอดกันบนที่นอน ทำให้นึกไปถึงเวลาที่ผมนอนกอดตุลย์ ผมอยากกอดลูกอีกครั้ง พร้อมเทวดาตัวโตด้วย ผมนึกถึงภาพที่ตัวเองคาดหวัง ก่อนจะเห็นหนูลุกเดินโซเซไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก็ตรงมาล้มตัวลงนอนซุกอกและกอดผม ผมก็กอดตอบทันทีไม่สนว่าเจ้าตัวละเมอหรือเปล่า คงเพราะหัวใจที่ตรงกันมันเรียกร้อง ผมยิ้มอย่างมีความสุข จูบหน้าผาก ไล่ตามใบหน้าอย่างแผ่วเบา เจ้าตัวก็ซุกยิ่งกว่าเดิม ผมเล็งเห็นความดีของน้องชายที่มันไม่รู้สึกตัวตอนนี้ว่าดีแล้ว ถ้ามันยังปกติผมคงห้ามใจตัวเองไม่ได้แน่ อาจจะต้องลุกไปกระทำบางอย่างให้พ่อตาสลบก็เป็นได้ ผมคิดอย่างขำๆแต่อาจจะทำจริง หึหึ

“ครับ เฮียจะพยายามนะ”ผมลูบหลังหนูที่ส่ายหน้ากับไหล่

“ไม่ใช่พยายาม เฮียต้องรักษาตัวเองให้ดี นึกถึง ตุลย์ กับ  หนู เอาไว้ ว่า เรา รอเฮียอยู่นะ”หนูพูดจริงจังมีอ้อมแอ้มตอนท้ายนิดๆ ผมกระชับอ้อมแขนกำลังใจส่วนหนึ่งของชีวิตผม

“ครับ เฮียจะนึกเอาไว้ ว่า หัวใจ กับ ชีวิต ของเฮียรออยู่”ผมดึงหนูมาสบตาพร้อมคำพูดที่ออกจากใจ หนูยิ้ม

“ใช่ และเฮียสัญญาแล้วว่าจะอึด จะไม่ตาย จำได้ไหม”หนูทวงสัญญาที่ขอผมไว้ ใครได้ฟังคงคิดว่าใครจะทำได้ อึด ยังพอได้แต่ตายคงห้ามกันไม่ได้แน่

“หนูรู้ว่าห้ามความตายไม่ได้ แต่ก็ขอให้เฮียรักษาชีวิตเอาไว้ให้ดีที่สุด เพื่อวันข้างหน้าที่รออยู่ หนูเชื่อว่ามันต้องมีวันนั้นสำหรับเรา”หนูพูดต่อเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรพร้อมให้ความหวังเรา

“เฮียจะทำให้ดีที่สุด ขอบคุณที่รักเฮีย ขอบคุณมาก”ผมกอดหนูอย่างตื้นตันใจ กับความรู้สึกที่มีและสิ่งที่เขาทำให้ ผมไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน ถ้าเพลงที่ได้ยินบอกว่า รักแฟนเก่ามากเท่าไร จะรักแฟนใหม่ให้มากกว่า ผมเห็นด้วยแต่ต่างที่หนูไม่ใช่คนใหม่ และ ผมไม่เคยมีคนเก่า ผมมีหนูแค่คนเดียวที่รักและอยู่ด้วยไปตลอด

“เฮียไปเถอะ กลับมาเร็วๆนะ”หนูผละออกพยายามบังคับเสียงให้ปกติไม่สั่น มือยังกุมกันไว้ มันถึงเวลาแล้วที่เราต้องแยกกัน ไม่ว่าจะยื้อสักเท่าไรก็หมดเวลาแล้ว

“ดูแลตัวเองให้ดีนะ มีอะไรโทรหาเคนก่อน และติดต่อเฮียทันที แต่ถ้าไม่มีอะไร หนูอย่าโทรหาเฮียนะ เฮียกลัวพวกมันจะจับสัญญาณได้ หนูกับพ่อจะได้รับอันตราย เข้าใจนะครับ”ผมลูบแก้มหนูพร้อมกำชับ ถึงผมจะตั้งล็อคสัญญาณเฉพาะแล้วแต่ก็ต้องป้องกันไว้ก่อนเป็นดีที่สุด

“อืม ระ รู้แล้ว หนูอยากไปกับเฮียจัง อยากไปช่วยเฮีย แต่หนูก็ห่วงพ่อ”หนูพยักหน้าพร้อมกับพูดเหมือนเลือกไม่ได้

“ดีแล้วที่หนูอยู่กับพ่อ ถึงหนูอยากไปแค่ไหน เฮียก็ไม่เอาไปแน่นอน ไม่ใช่กลัวเป็นภาระ เฮียไม่อยากให้หนูได้รับอันตรายแม้แต่นิดเดียว”ผมบอกหนูเอามือเช็ดน้ำตาให้ หนูพยักหน้า

“หนูรู้ว่าเฮียไม่คิดแบบนั้นหรอก เฮียปกป้องหนูได้ หนูรักเฮีย”หนูยกยิ้มให้ผม ก่อนผมจะโน้มเข้าไปใกล้ประทับลงบนรอยยิ้มที่ผมจะจดจำและจะทำให้มีไปตลอด หนูตอบรับด้วยทั้งหมดของความรู้สึกไม่ต่างจากผม หน้าผากเราชนกัน กอดอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะต้องไปจริงๆสักที ไปเพื่อให้เสร็จเรื่อง จะได้กลับมาอยู่กับชีวิตและหัวใจของผม

“เฮียรักหนู รักมาก”ผมกระซิบใกล้หูอีกครั้ง หนูพยักหน้าและส่งยิ้ม

“โชคดีนะเฮีย ขอให้พระคุ้มครอง หนูจะเป็นกำลังใจให้ สู้โว้ย”หนูอวยพรและทำท่าตลก ผมหัวเราะเอามือขยี้ผมนุ่มไปมา

“ฮะแฮ่ม ฮึ่ม แฮ่มมมม”เสียงกระแอมขัดพร้อมร่างคุณพ่อตาก้าวออกมา “ข้าเข้ามาได้หรือยัง”

“นี่พ่อยังไม่เข้ามาอีกเหรอ”ลูกชายสุดน่ารักหันไปแซวพ่อ

“เดี๋ยวมึงจะโดน เมื่อคืนยังไม่ได้ชำระความ หนอย”คุณพ่อตาคาดโทษเรื่องเมื่อคืน

“โธ่ หนูละเมอ จริงจริ๊งงง”ลูกชายยืนยันด้วยน้ำเสียงสูงปรี๊ด พยักหน้าหงึกหงักให้พ่อเชื่อ

“มึงสาบานว่าละเมอ  ไอ้หนู”คุณพ่อตาพูดพร้อมยกมือจะเขกกะโหลก แต่ผมดึงหนูหลบซะก่อน ไม่ใช่จะให้ท้าย แต่เป็นการป้องกันเมียไม่ให้รับผิดไปคนเดียว

“เขกหัวผมแทนแล้วกัน พี่นก”ผมบอกคุณพ่อตาที่อยากจะเรียก พ่อ เหลือเกิน แต่ติดตรงยังไม่อนุญาตเป็นทางการ เอาไว้เคลียร์เรื่องเสร็จผมจะกลับมาเคลียร์พ่อตาต่อ สู้โว้ย ยืมคำหนูมาพูดในใจบ้าง ถ้าทำท่าออกไปกลัวฮาปนน่ารักไม่เท่าหนู

“กะโหลกเอ็งข้าไม่เขกให้เจ็บมือหรอกโว้ย โน่น ต้องมีตัวช่วย”คุณพ่อตาพูดใส่พร้อมพยักหน้าไปทางไม้หน้าสามที่ตั้งอยู่

“ยินดีครับ”ผมพูดยกยิ้มไม่ใช่ท้าทาย แต่รู้คุณพ่อตาไม่ทำจริงหรอก แกคงไม่อยากเห็นลูกชายร้องไห้

“รู้ว่าไม่กล้า ท้ากูจังนะ”แกพูดหรี่ตาใส่อย่างรู้ทัน แต่ถูกครึ่งเดียว

“ไม่ได้ท้าครับ เมื่อคืนผมผิดเองที่กอดหนูเอาไว้ไม่ส่งคืน”ผมบอกคุณพ่อตาให้คลายความเคืองลงบ้าง

“มึงไม่ได้ท้ากูเล๊ยยยย แต่ตอกย้ำกูทุกดอก ไอ้เฮียยยยย”ดูแกจะเข้าใจ ถึงได้กลั้นเสียงพูดลอดไรฟัน

“เอาน่าพ่อ ยกโทษให้เถอะนะ นะ นี่ เฮียก็จะไปแล้ว”หนูขอร้องพ่อ ตอนท้ายเสียงเบาหวิว ทำเอาคุณพ่อตาถอนหายใจ

“เออ ๆ เห็นแก่ลูกข้าก็ได้”สุดท้ายก็ยอม ด้วยความรักลูก

“ขอบคุณครับ และ ผมไปก่อนนะครับ”ผมพูดพร้อมยกมือไหว้คุณพ่อตาที่พยักหน้า ผมสะพายเป้ หันไปสบตาหนูที่มีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่กลั้นไว้โดยการส่งยิ้มให้แทน ปากที่ผมสัมผัสสั่นนิดๆ ผมตัดสินใจหันหน้าหนีภาพตรงหน้าเดินไปเตรียมจะขึ้นรถ เห็นเคนยืนตรงหน้าบ้านไม่ได้เข้ามา ผมเปิดประตูรถแลนด์โรลเวอร์เตรียมจะขึ้น

“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน”เสียงขัดผมไว้ พร้อมเดินเข้ามาหา ผมชะงักหันมามองคุณพ่อตาที่เดินเข้ามาใกล้
“มัวแต่เคลิ้มมองพวกมึงทำซึ้งซะเกือบลืม”คุณพ่อตาพูดเหน็บนิดๆตามแบบ ผมมองว่าแกจะพูดอะไรต่ออีกไหม แกล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบบางอย่างส่งให้ผมที่ยังยืนนิ่งอยู่พลางคิดติดตลกว่า คุณพ่อตาล้วงมีดหรือปืนมายิงผมหรือเปล่านะ

“แบมือมา ข้าไม่เล่นของใส่เอ็งหรอก”คุณพ่อตาพูดใส่ ผมยื่นมือออกไปรับ ผมยกขึ้นมาดูนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะยกมือไหว้คุณพ่อตาที่มีน้ำใจให้จนถึงที่สุด

“ขอบคุณมากครับ”ผมพูดพร้อมยกมือท่วมหัวอีกครั้ง ไม่ได้ประชดแต่เพื่อสวมสร้อยเงินที่มีพระห้อยอยู่ใส่คอ หนูยืนยิ้มอย่างยินดีที่เห็นพ่อมอบพระให้ แสดงให้เห็นว่าแกเป็นห่วงเช่นกัน

“ข้าให้พระแกเอ็ง เพราะเท่าที่เห็นก็ดูเอ็งเป็นคนดี  แต่ถ้าไม่ใช่อย่างที่คิด ไม่ว่าจะมีของดีแค่ไหน พุทธคุณและสิ่งศักดิ์สิทธ์ก็ไม่สามารถคุ้มครองคนชั่วได้หรอก ไม่มีใครหนีกรรมที่ตัวทำได้พ้น”คุณพ่อตาพูดเสียงเรียบ จริงจัง ไม่ได้ล้อเล่นปนเหน็บอย่างทุกที

“ผมทราบครับ แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มาเจอ หนูกับพ่อ ผมยังยืนยัน ถ้ามีโอกาส ผมจะพิสูจน์ให้เห็นว่ารักและดูแลหนูได้ ขอโอกาสให้ผมนะครับ”ผมเข้าใจในสิ่งที่คุณพ่อตาพูด ไม่มีใครหลีกหนีกรรมที่ตัวเองกระทำพ้นไปได้ จะรวยจะจน ดิ้นรนแค่ไหน สุดท้ายก็อยู่ได้แค่พื้นที่สี่เหลี่ยมเท่ากับตัว ผมสบตากับท่านที่หน้านิ่ง

“ผมลานะครับ เฮียไปแล้วนะ ดูแลตัวเองกับพ่อดีดี”ผมยกมือไหว้คุณพ่อตา หันไปลาหนูอีกครั้ง

“เฮียก็เหมือนกันดูแลตัวเองดีดีนะ”หนูพูดกับผมพร้อมกับทำปาก ‘หนูจะรอ’ ผมยิ้มพร้อมพยักหน้า ก้าวขึ้นรถ
.
.
.
.
.

“โอกาสขึ้นอยู่กับเอ็ง กลับมาได้เอ็งก็มีโอกาส ถ้าไม่กลับมาก็หมด” เสียงที่พูดขึ้นทำเอาผมชะงักอีกครั้ง หันไปมองคุณพ่อตาที่ยกยิ้มมุมปาก ส่วนหนูของเฮียอมยิ้ม

“ครับ ผมจะกลับมาพิสูจน์ตัวเองให้ได้ ผมเชื่อว่าพ่อพูดคำไหนคำนั้น”ผมมีแรงฮึดอีกครั้ง เริ่มนึกถึงการมีชีวิตใหม่ในวันข้างหน้า วันที่เป็นครอบครัวอีกครั้ง

“เฮ้ย ไอ้ที่เอ็งฟัง กูมุกโว้ย เล่าขำๆ จะมายึดถือได้ไงวะ”คุณพ่อตาพูดพร้อมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“ไม่ได้นะพ่อ เขาจะหาว่าไม่มีสัจจะ พ่อบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่มีสัจจะในหมู่โจร แต่นักโทษมี เฮียยังมีสัจจะกับพ่อเลย”ลูกชายตัวดีรีบแย้งทันที ทำเอาคุณพ่อตาหันขวับ

“กูอยากจะถีบ ไอ้ลูกไม่รักดี กลัวเป็นหม้ายผัวตาย ยังไม่เป็นทางการมึงเข้าข้างมันทุกเม็ดเลยนะ ห่าราก”พูดพร้อมถกขากางเกงยันลูกชายที่กระโดดหลบอย่างเร็ว

“ไม่ใช่ หนูแค่กลัวพ่อเสียคำพูดในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่แล้วเท่านั้นเอง จริงจริ๊งง พ่อออ”หนูรีบพูดเอาใจพ่อด้วยน้ำเสียงยืนยันตามเดิม เขยิบมากอดแขนพ่อที่เหล่ตาใส่ เขกหัวเบาๆไปสองทีอย่างหมั่นเขี้ยว

“เออ กูจะพยายามเชื่อในสิ่งที่มึงพูด ไอ้หนู และไม่ต้องเสือกไปรอมันที่ท่าน้ำหรอกนะ”คุณพ่อตาพูดใส่ลูกที่ทำหน้าเอ๋อ แต่ผมงงว่าทำไมต้องไปรอที่ท่าน้ำด้วย รอหน้าบ้านไม่ได้เหรอ แต่ถ้าถามอาจจะโดนไปด้วย ได้เวลาไปเสียที ยิ่งเห็นยิ่งไม่อยากจากไป แต่รับปากแล้วว่าจะช่วยให้สำเร็จลุล่วงก็ต้องไป ไม่ใช่เพื่อตัวเองซะทีเดียว

“ไปล่ะครับ”ผมลาอีกครั้ง ขึ้นและปิดประตูรถ สตาร์ทเครื่องค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป มองในกระจกหนูโบกมือให้ พร้อมคุณพ่อตาที่ทำเช่นกัน ผมยิ้มอีกครั้งก่อนจะขับพ้นประตู เคนพยักหน้าให้แทนคำพูดว่าจะดูแลให้ดีที่สุด นอกจากเคนก็มีอีกสองคนที่มาด้วย แต่แยกกันไปสืบและส่งข่าวให้เพื่อนและผมด้วย อีกฝ่ายเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
.
.
.
.
.
“ครับ นาย ดีขึ้นแล้ว ผมกำลังจะกลับไปที่โน่น”ผมรับสายนาย ระหว่างที่ขับรถจวนจะถึงเซฟเฮ้าส์

“อืม ระวังตัวด้วย รู้สึกมันส่งคนออกค้นทั่วเมืองเลย”นายรับรู้พร้อมบอกข่าวที่ไม่ได้น่าตกใจสักนิด เขารู้ว่านายอยู่ที่ไหน แต่ยังรอดูเพื่อวางแผนไม่ให้ผิดพลาดและจับกุมอย่างถูกกฎหมาย แต่น่าจะเป็นจับตายเพราะนายได้ข้อมูลเขาไปเยอะแล้ว เหลือแต่ยังถอดรหัสไม่ได้ ถ้าได้ก็จะเป็นหลักฐานชิ้นดีที่เขาดิ้นไม่หลุด

“ครับ สายรายงานว่าพวกมันรู้ว่าผมยังอยู่ที่นี่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”ผมรับคำและบอกนาย คุยอีกนิดก่อนจะวางสาย เลี้ยวเข้าไปทางสายเปลี่ยวที่ไม่ผู้คน จนถึงบ้านหลังขนาดย่อมที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่ มองภายนอกเหมือนบ้านร้าง แต่ภายในมีทุกอย่างที่ต้องการ ผมใช้รีโมทเปิดประตูที่ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้เพราะแนวกำแพงตกแต่งเสมือนจริงเป็นต้นไม้เต็มไปด้วยเถาวัลย์ ประตูค่อยๆเปิดออก ผมขับรถเข้าบ้าน พร้อมปิดทันที ครั้งแรกผมคิดจะให้หนูกับพ่อมาอยู่ที่นี่ แต่มันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ในหลายๆเรื่อง โชคดีที่ได้เรือนหอ(รอรัก)คุณตำรวจพักไปก่อน

ตรื๊ดดด

ตรื๊ดดด

“ตายยากจริง”ผมพึมพำเมื่อเห็นหน้าจอโชว์ชื่อพร้อมหน้า ก่อนจะกดรับ “ว่าไงครับ คุณตำรวจ”

“ไม่ว่าไง ผมติดต่อคุณไม่ได้เลย ว่าจะบุกไปบ้านตัวเองแล้ว”ดูจะอารมณ์เสียนิดๆ ตลอดที่ผมอยู่บ้านหนู ผมปิดโทรศัพท์ไม่ติดต่อกับใครเลย ยกเว้นที่จำเป็นจริงๆ

“โทษที พอดีผมอยากส่วนตัวบ้าง มีอะไรครับ”ผมขอโทษด้วยรอยยิ้มที่เขาไม่เห็นแต่รู้ได้ว่าอารมณ์ดี แต่สำหรับเขาคงฟังแล้วหงุดหงิด

“ฮึ ส่วนตัว คุณอยากส่วนตัวคนเดียวหรือไง”เขาย้อนคำพร้อมย้อมถาม

“หึหึ คุณคงไม่ได้โทรมาระบายอารมณ์ใส่ผมแค่นี้หรอกมั้ง”ผมหัวเราะในลำคอ ได้ยินเสียงเขาจิ๊ปาก

“ก็คุณส่วนตัวแล้ว ผมก็อยากส่วนตัวบ้าง คงไม่ลืมหรอกนะ”เขาทวงสัญญาที่ผมรับปากไว้

“คุณเคลียร์งานทางนี้เสร็จ เย็นนี้ก็มาหาผมได้เลย”ผมขี้เกียจเล่นแง่กับเขาต่อ เสียเวลางาน ผมจะกลับที่โน่นตอนดึก

“ผมเคลียร์เสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไปตอนนี้เลยยังได้”เขาพูดประชดกลับแต่น้ำเสียงบ่งบอกว่าดีใจที่จะได้ไปส่วนตัว

“เขาเลิกให้คนตามคุณแล้วเหรอ”ผมถามเขา มือก็ทำงานไปด้วย

“อืม ไม่มีแล้วนะ ตั้งแต่ผมทำอย่างที่คุณบอก ก็ไม่มี”เขาเหมือนจะคิดก่อนตอบ

“ตั้งแต่วันนั้นไม่ตามเลยเหรอ”ผมถามย้ำเขาอีกครั้ง รู้สึกชอบกล

“ใช่ มันคงจะเบื่อเหมือนที่คุณบอกมั้ง ทำไมเหรอ”เขาพูดเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมถาม

“มันแปลก”ผมพูดแค่นั้น ก่อนจะละสายตาจากงาน เดินไปเปิดม่าน เปิดห้องทุกห้อง

“แปลกยังไง คุณบอกผมเองให้ทำแบบนี้”เขาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“แปลกตรงที่มันหยุดง่ายเกินไป ต่อให้เบื่อยังไงมันจะต้องตามต่ออีก ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน”ผมบอกเขาพร้อมถาม

“อยู่ในห้องทำงาน คนเดียว”เขาตอบเสียงเริ่มจริงจังขึ้น

“ผมอาจจะคิดมากไป เอาเป็นว่าเย็นนี้คุณอย่าเพิ่งมาดีกว่า เดี๋ยวผมนัดเจอคุณอีกที”ผมตัดสินใจเปลี่ยนแผน รู้สึกใจเต้นผิดจังหวะ ตั้งแต่ที่เขาบอกมันเลิกตาม มันเป็นช่วงเวลาที่ผมไปหาหนูทันที

“ก็ได้ ผมจะรอ เออ แค่นี้ก่อนมีคนมาหาผม”เขายอมรับฟังแต่โดยดีไม่โวยถามอย่างทุกครั้ง ก่อนจะกดวาง นึกถึงคนที่เพิ่งจากมา ผมไลน์หาเคนทันที

‘ทางโน้นเป็นไง’ผมส่งไป รอสักพักอย่างใจร้อน ก่อนจะมีเสียงตึ๊ง

‘ดีครับ ไรกัน ไปเมื่อกี้เองนะ คิตึ๊งง แล้ว หรา’ พิมพ์วิบัติไม่พอส่งกลับพร้อมตัวอีโม อิอิ ซึ่งไม่เหมาะกับหน้ามันและหน้าผมสักนิดที่จะไลน์ใช้อีโมคิกขุ

‘เรียกสองคนนั้นกลับ จับตามองอย่าให้คลาดสายตา ผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ ไม่ได้ล้อเล่น’ส่งกลับ เกือบเผลอ อิอิ ตามท้ายแล้ว

‘ทำไมล่ะ พวกมันรู้เหรอ’อีกฝ่ายตอบกลับพร้อมอีโม ตกใจ ที่ดูเว่อร์มาก

‘อย่าเพิ่งถามอะไรมาก ทำตามที่ผมบอก อนุญาตให้คุณเข้าไปในบ้านได้ ยกเว้น ห้องนอน’ผมรีบสรุปรวบรัดทุกอย่าง กดส่งไปปุ๊บ อีโมร้องไห้มาทันที มีอีโมควายไหมวะจะส่งให้มันสักหน่อย

‘อ่ะเค’ตอบกลับพร้อมอีโม โอเค แล้วจะพิมพ์เพื่อวิบัติทำไมวะ ถ้าไม่รู้ว่ามันเป็นการ์ดฝีมือดี ผมต้องนึกว่ามันเป็นเด็กแว้นส์แน่ๆ ดูลักษณะไม่น่าเชื่อถือได้สักอย่าง ถ้าไม่มีการรับประกันผลงานจากเพื่อนผมก็คงไม่เอาแน่ หลังจัดการไอ้เคนเสร็จ ผมเปิดกล้องวงจรพร้อมสัญญาณเตือนทันที มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ แต่มันคืออะไรกันล่ะ ถ้าจะเกิดขอให้เกิดที่ผมคนเดียว อย่าไปเกิดกับคนที่ผมรักเลย ขอให้พวกเขาปลอดภัย ผมจับองค์พระที่พ่อนกให้พร้อมหลับตาพนมมือ หวังว่าท่านจะฟังคำขอของคนทำผิดอย่างผมบ้าง
.
.
.
.
ผมไม่รู้ปล่อยเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ รู้แต่ว่ายังถอดรหัสได้ไม่หมด ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก่อนคงจะไม่ทันเปิดโปงแน่ ผมเก็บลงกระเป๋าพร้อมล็อคก่อนลุกไปหาอะไรดื่มก่อนจะเดินทางกลับไปที่โน่น ลมภายนอกพัดลอดผ่านหน้าต่างเย็นสบายกำลังดี ผมเคยไปทำงานวิจัยที่อากาศหนาวติดอันดับโลกมาแล้ว จำได้ว่าหนาวจนชาไปหมด แต่โชคดีที่ได้เครื่องนุ่งห่มและอุปกรณ์ช่วยทำให้คลายไปได้บ้าง ยกเว้นคนพื้นเมืองที่เขาปรับตัวได้เพราะมันคือบ้านเกิดของเขา ถ้ามีเหตุต้องไปอยู่ผมคงคิดหนักแน่ บรรยากาศหนาวมองทางไหนมีแต่หิมะปกคลุมเกือบตลอด อึมครึม ดูเหงาๆ

ผมจิบกาแฟดำ ตามองรอบตัวและภายนอกเซฟเฮ้าส์ เงียบ เงียบกว่าทุกครั้งที่อยู่ แม้แต่เสียงแมลงยังไม่มีเลย ท้องฟ้ามืดครึ้ม มีแต่แสงจันทร์สาดส่อง ให้บรรยากาศเหมือนหนังแวมไพร์เวลาออกล่าเหยื่อชะมัด ผมสะบัดหัวมองนาฬิกาข้างฝาที่บอกเวลาตอนนี้ สามทุ่ม อย่างกับตีสองตีสาม ผมว่าจะออกเดินทางสักเที่ยงคืน นัดให้คุณตำรวจออกมาเจอกันที่ไหนสักแห่งที่ยังนึกไม่ออก ก่อนผมจะควักปืนออกมาเมื่อได้ยินเสียงบางอย่าง ดังบริเวณประตู

แกรก

แกรก

ผมยืนตรงมุมหน้าต่างที่มีม่านปลิวไสว เอามือแหวกออกช้าๆ ก่อนจะชักกลับแทบไม่ทัน

ปัง

ปัง

ปัง

เสียงปืนกราดยิงเข้ามาอย่าเร็ว ผมก้มตัวลงกับพื้นหลบวิถีกระสุนที่สาดใส่แบบไม่ให้ตั้งตัว คลานไปกับพื้นหลบตรงซอกตู้ แปลกใจที่สัญญาณเตือนไม่ดัง ดีว่าสัญชาติญาณผมในวันนี้มันบอกให้ระวังตลอด เสียงปืนที่ดังไม่ขาดสายเงียบไปแล้ว พวกมันยิงเจาะเฉพาะจุดที่คิดว่ามีคนอยู่ สักพักเสียงพูดคุยดังขึ้นผมเงี่ยหูจับใจความได้สองคน

“มึงว่ามันตายไหมวะ”

“โดนขนาดนี้ไม่น่ารอด”

“กูว่างั้น เพราะมันคิดว่าเรายังหามันไม่เจอ ฮึฮึ”

“เครื่องจับสัญญาณก็ระบุด้วยมันอยู่ตรงไหน แต่ตอนนี้เงียบไปแล้ว คงตายห่าไปแล้วล่ะ”

มันหัวเราะอย่างลำพองใจ เสียงไม่ไกลจากตรงหน้าต่างที่ผมยืนเมื่อครู่ แต่ยังไม่เห็นตัว ก่อนจะได้ยินเสียงแทรกอีกหนึ่ง

“หยุดเห่าทั้งคู่ ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่มันได้รู้ตัวและเล่นงานกลับแน่”พูดขัดเชิงเตือนไม่ให้ประมาท

“แต่ถ้ามันรู้ก็ช้ามาก เพราะเราตัดสัญญาณทั้งหมด ตอนนี้ให้มันขอความช่วยเหลือก็ไม่มีทาง”

เสียงอีกคนพูดอย่างคาดคะเน แต่ก็มั่นใจว่าผมไม่มีทางจะรู้ มิน่า สัญญาณถึงไม่ทำงาน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพบว่าใช้ไม่ได้ พร้อมแปลกใจมันรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่

“มันอาจตายแล้วก็ได้ เพราะกระสุนเจาะเข้าตัวบ้านขนาดนี้ไม่น่าพลาด” ไอ้คนเดิมยังมั่นใจในฝีมือของตัวเอง

“ลูกพี่มาแล้ว”เสียงเพื่อนมันขัดขึ้น ผมค่อยคลานออกจากซอกตู้ กลิ้งตัวไปหยิบกระเป๋าเตรียมจะหนีออกทางลับ แต่ยังไม่สบโอกาสและประมาทไม่ได้แล้ว ขนาดที่นี่มันยังรู้เลย

“พวกแกคิดว่าคนอย่างไอ้ดอกเตอร์มันเก็บง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ไอ้โง่ อีกอย่างจับเป็นไม่ใช่จับตาย พวกแกสาดเข้าไปโดยไม่ฟังคำสั่งฉันได้ยังไง”คงเป็นลูกพี่มันแน่พูดจาแดกดันอย่างนี้ พร้อมเสียง

ผลั่วะ

ผลั่วะ

“ขอโทษครับพี่ เราใจร้อนไปหน่อย”เสียงลูกน้องลนลานพูดขอโทษ

“ไอ้พวกโง่ ถ้ามันตายอัลได้ฆ่าพวกแกแน่ แต่ดีนะที่มันยังรอด”คนเป็นลูกพี่ด่าซ้ำสมกับตำแหน่งพวกมัน

“หืม ไม่น่าเชื่อว่ามันรอด หรือมันรู้ว่าเราจะมา”พวกมันยังไม่เชื่อในสิ่งที่ลูกพี่มันพูด

“ไม่น่าเป็นไปได้”เสียงพูดสนับสนุนดังขึ้นอีก

“ฮึ สัญญาณในตัวมันยังเต้นกระพริบอยู่เลย มันจะตายได้ยังไง”มันพูดอะไรของมัน สัญญาณในตัว ก่อนผมจะตัวชาเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกพี่มันพูดต่อ

“อัลปล่อยให้มันสบายใจมาหลายวันแล้ว ฮึ ป่านนี้ ไอ้เมียตัวจริงมันคงเสร็จแล้วล่ะ”มันหมายความว่ายังไงกัน พวกมันรู้ด้วยเหรอว่าหนูอยู่ที่ไหน หรือมันรู้ว่าผมยังอยู่เลยพูดหลอก แต่ฟังประโยคต่อมาทำให้ผมขยับไม่ออก

“ดีนะที่อัลฉลาดฝังชิพในตัวมันไว้ ทำให้รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ไปไหนบ้าง เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีคนมาช่วยมันและรอดไปได้ คาดการณ์ไม่ผิดจริงๆ ปล่อยให้มันตายใจ ทีนี้ค่อยให้มันตายทั้งเป็น ฮ่าๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะเสียดแทงหัวใจผมมาก ถ้าเป็นอย่างที่มันพูดจริง หนูกับพ่อตกอยู่ในอันตรายแล้ว ไอ้อัลมันต้องไปที่นั่นแน่ โทรศัพท์ก็ใช้ไม่ได้ในตอนนี้ เครื่องมือสื่อสารอื่นถูกทำลายด้วยปืนจนใช้การไม่ได้แล้ว ผมกำมือแน่นอย่างทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะมองพระที่ห้อยคอ ผมต้องมีสติ ก่อนอื่นต้องกำจัดไอ้ชิพบ้านี่ก่อน มันอยู่ตรงไหนกัน หนูอย่าเป็นอะไรเลย เคน ฉันขอให้นายคุ้มครองเขาให้ดีที่สุด

“จับเป็น มันยังอยู่ในบ้าน หวังว่าพวกแกคงไม่โง่จนหาไม่เจอหรอกนะ”เสียงออกคำสั่ง ทำให้ผมต้องจัดการตัวเองให้เร็วที่สุด เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา ผมเหวี่ยงกระเป๋าไปใต้ตู้ ก่อนจะพาตัวเองไปจากตรงนั้นแต่ยังทันได้ยิน

“ยู้ฮู้ ดอกเตอร์ ออกมาดีกว่า ผมรู้นะว่าคุณยังอยู่ และได้ยินที่ผมคุย นี่ผมใจดีบอกแล้วนะว่ารู้ได้ยังไง”น้ำเสียงร่าเริงพูดพร้อมย่างฝีเท้าเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะถูกทำร้าย ในมือมีวัตถุคล้ายรีโมท คงเป็นตัวจับสัญญาณในตัวผมแน่ คาดไม่ถึงจริงๆว่ามันจะใช้วิธีนี้ ไอ้อัลฉลาดมาก ผมไม่ได้เอะใจสักนิด จะสำรวจตัวเองตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

“เฮ้ย มันอยู่นั่น”เสียงพูดทำให้ผมหันไปมอง แต่ไม่เห็นหน้า พวกมันใส่ชุดเหมือนหน่วยคอมมานโด

ปัง

ปัง

มันยิงทันที ผมกลิ้งไปอีกทาง ก่อนจะยิงกลับบ้าง กระสุนโดนตรงหน้าอก มันคนล่ะนัด

“โอ๊ะ”

เสียงมันร้องผงะไปนิด ก่อนจะ

“ฮ่าๆๆๆๆ คันจังเลยว่ะ”

พวกมันหัวเราะก่อนจะยิงสวนเข้ามาใหม่ เฉียดไหล่ผมไปนิดเดียว

“อุ๊บ”

“ออกมาซะ ดอกเตอร์ อย่าให้เสียเลือดไปกว่านี้ ไอ้หนูของคุณก็ยังไม่หายดี มันจะกระทบกระเทือนเอาได้นะ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

สิ้นเสียงมันพูด ตามด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ย พวกมันใส่เสื้อกันกระสุน ถึงได้ย่ามใจ ผมเหวี่ยงแจกันลอยไป พวกมันไม่ตั้งตัวยิงแจกันจนแตกกระจาย ผมไถลตัวออกมา ก่อนจะยิงขามันทั้งสองข้าง จนมันทรุด

“อ๊าคคค”มันร้องจะยิงกลับแต่ผมเตะเศษแจกันเข้าหน้ามันซ้ำอีกที น่าจะโดนเบ้าตาที่เป็นจุดสำคัญ

”อ๊าคคคคคคคคคคคคคค”ร้องยาวกว่าเดิมก่อนจะเอามือปิดร้องดิ้นไปมา

“คราวหลังใส่เกราะที่ตาด้วยนะ”ผมพูดใส่มัน

“มึง”เพื่อนมันอีกคนที่กระโดดหลบไปก่อน

ปัง

ปัง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด