หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[คนอ่าน]

รอตอนต่อไปค่ะ

[AGALIGO]

ท่าทางจะโดนใส่ร้ายรึเปล่านะ

แถมพ่อก็ตายอีก

รอตอนต่อไป

+ เป็ดจ้า

[greensnake]

ก็ว่าเฮียเค้าจะเป็นคนดีอ่ะนะ พอมาตอนนี้ยิ่งมั่นใจมากกว่าเดิม
ว่าหนูจะปลอดภัยและได้กลับไปหาพ่อนกในไม่ช้า
ถ้าไม่ทะเลาะกับเบียร์จนฆ่ากันตายก่อนล่ะก็นะ
แล้วที่ติดคุกก็อาจเป็นไปได้ว่าเป็นการเข้าใจผิดหรือถูกใส่ร้าย
ก็เดากันไป ก็พระเอกจะเป็นคนร้ายได้ยังไงล่ะเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ นานแค่ไหนก็จะรอจ้า

[CarToonMiZa]

อ๊ากกกกกตกลงมันยังไงกันละเนี่ย
อิเฮียที่ติดคุกนี่โดนใส่ร้ายว่าฆ่าพ่อตัวเองหรือป่าวเนี่ย
กลัวแบบว่านายเอกเป็นผู้บริสุธิท์พระเอกติดคุกนี่มันจะ
ลงเอยกันยังไงรีบมาเฉลยโดยด่วนมันค้างคา
(หรือเราคิดมากเกินไปเองฮ่าฮ่า)
+1และเป็ด

[So_Da_Za]

อยากเห็นหน้าเฮียอ่ะ
คุณโจรผู้มีอิทธิพล
คริคริ

[nekko]

อยากรู้ภูมิหลังเฮีย แต่ตอนนี้อยากรู้มากว่าเฮียชื่อไร


 

[~ณิมมานรฎี~]

  อยากเห็นหน้าเฮียยยยยยยยยยยยยยยยย

รู้สึกหนูนี่กวนโอ๊ยมากกกก    555++

หุหุหุ  เฮียคือใครน้อออออ   

[bennnyyy]

อยากอ่านต่อค่ะ

เฮียเค้าถูกใส่ร้ายจนติดคุกหรือเปล่าเนี่ย

[gupalz]

ฮาพ่อนกมาก ขนาดโดนจับ แกยังฮาได้

[kanda53]

สงสารพ่อนกนะ...เป็นห่วงลูกหนูมาก ๆ เลย แม่ไก่เข้าฝันบอกแกหน่อยสิว่า
ไม่ต้องห่วงลูก  เพราะลูกเขยในอนาคตเค้าดูแลให้อย่างดีแล้ว
แต่สงสัยเฮียโดนคดีอะไร...ร้ายแรงไหม อนาคตลูกหนูต้องคอยส่งข้าวส่งน้ำให้หรือเปล่า
รอต่อไปค่ะ
 
  & 

[goonglovenut]

>>ป.4<<


ผมเริ่มขยุกขยิกตัวหลังจากหลับไปนานอยู่ ดีขึ้นมาหน่อยไม่ค่อยเพลียเท่าไรแล้ว แต่เจ็บปากเหมือนกันวุ้ย เออ พูดถึงเจ็บปากเมื่อคืนช่วงเคลิ้ม เหมือนปากจะโดนประกบด้วยผ้าหลายครั้ง 555 คิดว่าติดเรทล่ะสิ

“ยังมืดอยู่เลย”ผมพึมพำเมื่อดูบรรยากาศรอบตัว ก่อนจะกระเด้งตัวลุกขึ้นเมื่อรู้สึกการกระดุกกระดิกตรงหู

“กูปวดเยี่ยว”ไอ้เฮียพูดบิดตัวสลัดขาไปมาคลายความเมื่อยก่อนจะลุกไปเอาน้ำ(เยี่ยว)ออก  นี่ผมนอนหนุนตักมันทั้งคืนเลยเหรอนี่ กูว่าแล้วอะไรแทงหู มีอารมณ์ตลอดมึง กับหูกูก็ไม่เว้น  ดีนะไม่ตรงจมูกแม่งต้องอุดจนกูขาดอากาศตายแน่ ผมเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ โวยวายไปก็เท่านั้น ไม่ใช่คิดได้ ผมเจ็บปากต่างหาก เหลือบตาไปมองไอ้สองคนเก็บของเรียบร้อย ผมลุกขึ้นยืนบ้างตาสำรวจไปรอบๆ

“ต้องรอพระอาทิตย์ขึ้นก่อน ไม่รู้ทิศไหนเป็นทิศไหนเลยตอนนี้ เฮ้อ”ผมถอนหายใจหันกลับมาก็เจอคนมายืนตรงหน้าไม่ห่างมากนักพร้อมเสียงทักทายที่เข้าหูแต่ลงส้นตีน

“หลับสบายเชียวนะมึง ตักไอ้เฮียอุ่นไหมล่ะ ซี๊ด”ไอ้เหี้ยเบียร์ปากญาติสุนัขไม่เลิก แขวะกูแต่เช้ามืดแทนที่จะสูดอากาศดีๆ สมน้ำหน้ามึงน่าจะเจ็บไม่น้อยกว่ากูหรอก

“ปากมึงสงสัยไม่เจ็บอย่างเดียว ดูผ้ามันตุงผิดปกติสงสัยจะยื่นยาวเหมือนปากหมาแล้วมั้ง อูย”ผมว่ามันกลับไปมั่งเอามือกุมปากนิดๆ

“ไม่เข็ดนะมึง”มันปรี่เข้ามา ผมก็ยืนเต็มความสูงที่มีอยู่ทั้งหมด ถึงความสูงกูไม่หดแต่มันก็ไม่เพิ่มโว้ย แต่ผมก็ไม่ได้เตี้ยกว่ามันเท่าไร ไอ้ขัดยังเตี้ยกว่าผมอีก ไอ้เฮียสูงที่สุด มันถึงได้เป็นเฮียไอ้พวกนี้

“เอาสิวะ”ผมถกแขนเสื้อเตรียมจะตีกับมันรับอรุณ

“ไอ้เหี้ย พวกมึงจะอะไรนักหนาวะ ไอ้เบียร์มึงก็ชอบไปยุ่งกับมันอยู่เรื่อย ไปไป”ไอ้ขัดหรือไอ้รันเข้ามาขัดทัพไว้ก่อน”ยังอีก มึงอยากให้ไอ้เฮียมาจัดการเองใช่ไหม”ไอ้รันพูดย้ำเมื่อมันยังไม่ยอมถอย ก่อนจิ๊ปากสะบัดหน้าไป

“มึงก็เหมือนกันเจียมตัวมั่งสิวะ เป็นตัวประกันยังอวดดีอยู่ได้ อย่าคิดว่าไอ้เฮียมันคุ้มหัวมึงอยู่นะ ถ้ามันรำคาญขึ้นมา มึงก็ไม่เว้น”ไอ้ขัดหันมาพูดกับผมแบบเตือนกลายๆ

“กูอยู่ของกูดีๆ พวกมึงนั่นแหละมาทำชีวิตกูเป็นแบบนี้”ผมพูดและหันหลังเดินไปที่เดิม ไอ้ขัดไม่ได้พูดอะไรอีก มีแต่เสียงถอนหายใจแรงๆ ให้โพรงจมูกมึงไหม้ไปเลย

“เรียบร้อยหรือยัง”เสียงไอ้เฮียดังขึ้นหลังจากมันหายไปพัก ไปขี้มาสิมึง ไม่ต้องมาใกล้กูเลย

“อืม”เสียงไอ้ส้นตีนรับคำ ทีนี้พูดน้อย

“แผนที่ยังอยู่หรือเปล่า ไอ้รัน”มันพูดถึงแผนที่ อ้าวมีแผนที่แล้วเอากูมาด้วยทำไมวะ

“อยู่นี่”ไอ้รันพูดและควักออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เสื้อกูนี่หว่า กางเกงก็ของกู กูเลิกแปลกใจดีกว่ามันต้องของกูอยู่แล้วเพราะพวกมึงปล้นมาจากบ้านกูทั้งนั้นรวมทั้งกูด้วย

“อีกไกลไหมจะถึงตรงที่มึงบอก”ไอ้เฮียเดินมาถามผมที่นั่งจุมปุ๊กเอาไม้เขี่ยพื้นไปมา ผมเงยหน้ามองก่อนจะชี้ไปข้างบน

“ต้องใช้เครื่องบินเลยเหรอวะ”ไอ้รันพูดแหวกอากาศออกมา บ่องตรงมึงคิดได้ไง

“เห๊อะ กูว่าแล้วมันโกหก หน้าอย่างมันน่ะเหรอจะเคยเข้าป่า ถึงจะลูกชาวนาชาวสวนแต่ท่าทางสำอางไม่เคยลำบาก ไม่น่าเอามาเป็นภาระเลย กูว่าเก็บมันดีกว่า”ไอ้ส้นตีนพูดเยาะผมมือเท้าเอว ตีนมันกระดิก ตาจ้องอย่างเอาเรื่อง

“พูดดีๆ”ไอ้เฮียพูดตามแบบของมัน

“พูดดีกับมันรู้เรื่องที่ไหน ต้องให้เจ็บตัวก่อน”ไอ้ส้นตีนเดินเข้ามาแต่ต้องหยุดเมื่อไอ้เฮียพูดต่อ

“ไม่ได้หมายถึงมึง”มันปรายตามอง ก่อนจะหันมาทางผม

“เช้าอีกหน่อย ตอนนี้กูดูทิศไม่ออก”ผมตอบก่อนจะลุกมั่ง นั่งนานๆเหน็บกินเดี๋ยวมันมาช่วยเหยียบ มันพยักหน้าก่อนจะส่งแผนที่ที่น่าจะเขียนขึ้นเองส่งให้ไอ้รันเก็บตามเดิม

“ไอ้เบียร์เคลียร์พื้นที่อีกที จะได้เดินทางต่อ กูได้ยินเสียงน้ำตกน่าจะไม่ไกลเท่าไร”ไอ้เฮียสั่งไอ้เบียร์ให้ดูความเรียบร้อยหรือเก็บหลักฐานให้ดีไม่งั้นจะโดนตามมาทัน

 “เออดี เผื่อจะล้างตัวหน่อย”ไอ้รันพูดบ้าง ดีจะได้เอาเฮียพวกมึงล้างตูดด้วย ผมมองมันที่หันหน้าไปทางทิศที่ได้ยินเสียง อืม แต่มันได้ยินเสียงน้ำตกถ้าอย่างนั้นตอนนี้เราน่าจะอยู่ทิศเหนือ เกือบสามสิบกิโลจะถึงถนนใหญ่ผ่านไปอีกจังหวัดและเป็นเส้นทางขึ้นภาคเหนือด้วย เอาวะอดทน ไอ้หนู สู้สู้ แล้วถ้าเกิดถึงแล้วมันฆ่าผมปิดปากล่ะ ไอ้หนู ชู่ว์ชู่ว์ อย่าคิดดังเดี๋ยวมันรู้ว่ามึงรู้แล้วหรือชี้แนวทางให้มันฆ่ามึงอีก เงียบเอาไว้ มีโอกาสค่อยโกย

“เรียบร้อยไปเลยดีกว่า เดี๋ยวญาติไอ้เด็กเหี้ยนี่จะตามมาทัน”ไอ้เบียร์ยังไม่วายเหน็บผมอีก ถามจริงกูไปแย่งเมียมึงหรือไงวะ ถึงได้แดกดันกูอยู่ได้ เอ๊ะ หรือว่ากูไปแย่งผัวมันโดยไม่รู้ตัว ต้องใช่แน่ๆมันหึงไอ้เฮียที่ให้กูหนุนตัก ชัดเลยมันต้องเป็นผัวเมียกันแน่นอน ไอ้เฮียคงเป็นผัวมันกูตัดสินจากสรีระและไอ้รันน่าจะเป็นเมียน้อยดูไม่ค่อยกล้าหือเท่าไร อย่ามาดึงกูไปร่วมบ่วงขี้กับพวกมึงนะโว้ย ไปเคลียร์กันเองกูไม่เกี่ยว หรือถ้าผัวพวกมึงอยากเป็นเมียกูก็ช่วยไม่ได้ คนมันหล่อ คิดเข้าไปความสุขก่อนตายจะคิดอะไรก็ได้

“ไป”ไอ้เฮียเดินมาคว้าแขน ผมบิดออก อย่ามาจับกูเดี๋ยวเมียมึงจิกกูอีก

“กูไม่หนีหรอก”ผมตอบก่อนจะเดินนำ แต่ยังไม่ก้าวที่สาม “โอ้ยยยย จิกหัวกูทำไม”ผมร้องและถามไอ้คนที่ดึงผมจนเกือบหงายหลัง อุตส่าห์บำรุงให้เงางามสลวย ต้องมาร่วงเพราะน้ำมือมึงแถมก่อนหน้าจับเยี่ยวมาอีก แหวะ

“เดินกับกู”ไอ้เฮียสั่งข้างหู ก่อนมันจะปล่อยและเอาเชือกมัดข้อมือผม นี่มึงคิดจะผูกมัดกูเหรอ แค่ใกล้ชิดเมียมึงก็แทบจะเหน็บสีข้างกูอยู่แล้ว

”เดิน”มันไม่พูดเปล่ากระตุกเชือกด้วย กูไม่ใช่ไอ้ตะบัน เดี๋ยวแม่งต้องมีแขวะ

“ดีเว้ย ในป่ามีหมาด้วย ครึครึ”นั่นไง กูชักเริ่มมีญาณทิพย์บวกจิตสัมผัสแล้ว ไอ้สัด ได้ทีนะมึง หึงผัวล่ะสิ

“นั่นดิ”อีเมียน้อยเสริมมั่ง ก่อนมันจะหัวเราะให้กัน ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นผู้ชาย กูจะลองมีเมีย มอ .บางขวางสักหน่อยเดี๋ยวมึงเจอกู

“เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอ ในป่ามีเหี้ยลากหางตามหมาด้วย หึหึ”ผมพูดลอยๆหัวเราะมั่ง

“เฮ้ย มะ”พูดแทบพร้อมกัน

“หุบปาก” สะใจเจอผัวตวาดเข้าให้ ให้รู้มั่งตอนนี้ถังขี้ใครแรงส์ ก๊ากกกกกกกกกก ในใจครับ เงียบกริบไปเลย ผมไม่พูดอะไรอีกเดินต่ออย่างสบายใจนิดๆ ไม่รู้สิตอนนี้ความกลัวมันหายไปไหนแล้ว สงสัยไว้ใกล้ถึงที่หมายมันคงมาเยือนอีกครั้งมั้ง ผมเดินไปตามเสียงที่ได้ยิน พระอาทิตย์เก็ทอัพแล้ว ทำให้รู้ทิศที่แน่นอน
 
“พวกนั้นยังตามเราอยู่หรือเปล่าวะ”เสียงไอ้รัน หรือ อดีตชื่อไอ้ขัด พูดขึ้นมา

“ตามสิ วันนี้คงมากกว่าเดิม คงมีทั้งหน่วยยั่วสวาท คุณสุนัขตำรวจ ด้วยล่ะมั้ง”ไอ้ส้นตีนเบียร์พูดขำๆ จากคำพูดและลักษณะดูมันเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย(ตัว)แต่ออกจะใจร้อน ส่วนไอ้ขัดก็คงเหมือนกันแต่ใจร่มกว่ามันหน่อย ส่วนไอ้เฮีย ดูยากว่ะ พูดน้อย ต่อยก็คงหนักดูจากการกระชากลากถูและยัดปากกู ก็จะตายห่าอยู่แล้ว แค่มือมันนะ ตีนมันก็ใช่ย่อยถ้าเจอเข้าไปทั้งหน้าทั้งปากแหกแน่กู แล้วไอ้นั่นมันล่ะถ้ายัดเข้าไปไม่แหกเลยเหรอ ไอ้สองตัวนั้นมันก็ยังอยู่ดีนี่หว่า เฮ้ย นี่ผมคิดเรื่องอะไรวะเนี่ยเวลาแบบนี้แทนที่จะคิดว่ากูจะรอดไหม แต่ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าดูมันใจเย็นกับผมมากนะ อาจเป็นเพราะว่าผมยังมีประโยชน์อยู่มั้ง พอหมดก็คงเชือดภาระอย่างผมแน่ ผมคงไม่โชคดีที่จะเจอนักโทษใจดีและมีสัจจะเหมือนในละครคอมเมดี้ซิทคอมเฮฮาหรอก

“ถึงแล้ว”ผมบอกเมื่อถึงน้ำตกที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ ตอนนี้เริ่มเข้าหน้าฝนทำให้มีน้ำเต็มอยู่

“กูโคตรอยากอาบน้ำเลยว่ะ มึงดูสิไอ้เบียร์”ไอ้รันพูดเสียงตื่นเต้นเหมือนเด็กที่พ่อแม่พามาเที่ยวหรือมาทัศนะศึกษากับโรงเรียน มึงไม่เหมือนนักโทษใจโฉดเลยตอนนี้

“อืม แต่จะดีเหรอวะ แค่พักและเติมน้ำเอาไว้กินกลางทางก็พอมั้ง”ไอ้เบียร์รับคำแต่ก็ยังพะวงกลัวว่าเจ้าหน้าที่จะตามมาทัน และตรงนี้ถ้าผมจำไม่ผิด ห่างไปประมาณห้ากิโลมีบ้านพักเจ้าหน้าที่อยู่ ใจผมเริ่มฟูขึ้น ภาวนาให้พวกมันพักเล่นน้ำและส่งเสียงให้ดังสุดๆเขาจะได้ได้ยิน หึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปึก

“อ่อก ทุบกูทำไม”ไอ้เฮีย แม่ง ทุบหลังผมอีกแล้ว กูไม่ได้มีอะไรติดคอ

“นึกว่าตะคริวแดกปากมึง เห็นอ้าค้าง”มันบอกความปรารถนาดีในการทุบ เชี่ยเอ้ย กูฉีกยิ้มและจินตนาการอยู่ ช่างแม่ง ขืนพูดไปมันก็รู้สิ ปล่อยมันไปก่อน

“ครึ่งชั่วโมงน่าจะทัน พวกมึงก่อน”ไอ้เฮียคาดคะเนตามองรอบๆ ก่อนจะหยุดตรงทิศที่ผมคิด ได้โปรดพักหูพักตาพักสมองอันเจิดจรัสของมึงบ้างเถอะ อย่าไปทางนั้นเลย หรือถ้ามึงจะไปขอให้เขาจ๊ะเอ๋แล้วจับมึงซะ

“เฮ้ย มึงลงไหม”เสียงไอ้ขัด ขัดความคิดภาวนาผม มันกวักมือหยอยๆ กูเพื่อนมึงเหรอ ห๊ะ ผมส่ายหน้าเบือนกลับที่เดิม ต้องผงะหงายหลัง”ไอ้เหี้ย ตกใจหมดยื่นมาแม่งซะใกล้”ผมด่าไอ้เฮียที่สะเออะลอยหน้าที่โพกผ้าตรงหน้า ทำเหมือนพ่อกูไม่มีผิด มันไม่พูดไม่จาลากผมไปนั่งตรงต้นไม้แกะเชือกออก อา อิสระแค่เอื้อม ก่อนจะปีกหักเมื่อโดนมัดกับกิ่งไม้ที่แข็งแรง สันดานนึกว่าจะปล่อยกู

“รอกูตรงนี้”มันบอกหลังผูกเสร็จดึงจนแน่ใจว่าไม่หลุด

“ไม่บอกกูก็ต้องรออยู่แล้ว ฉิบหายมัดอย่างกับผูกตราสังข์จะไปไหนได้วะ”ผมย้อนมันกลับอย่างลืมตัว นึกขึ้นได้ก็ไม่ทันแล้วปล่อยไปเป็นฝูงเลย เดี๋ยวมันคงฌาปนกิจกูต่อแน่เลย คอตกไว้อาลัยให้ตัวเองแต่ยังมีเงาหัวอยู่นี่หว่า เงยหน้ามันเดินไปแล้ว ผมมองสักพักก่อนจะหันไปมองไอ้สองคนที่เริงร่า ผมกระตุกยิ้ม ไอ้สัด ขนมาหมดห้องน้ำกูเลยมั้ง สบู่เหลว ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ยาสระ ยานวด พกมาสระขนรักแร้กับขนล่างมึงหรือไง ขนบนหัวแทบไม่มี พวกมันนั่งหันหลังล้างหน้าแปรงฟันกันอยู่ ผมมองน้ำตกที่ใสไหลจากที่สูงสู่เบื้องล่างแตกกระเซ็นเย็นตาเย็นใจ ไอ้เบียร์มีรอยสักรูปงูตัวใหญ่ตรงสีข้างด้วย ไอ้รันไม่มีแต่ผิวในร่มผ้ามันขาวนะ ผมพิจารณามันสองคน และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

“อ๊ากกกกกกกกกกกก มด ๆๆๆๆๆๆๆๆ กัดกูกกกกกกกกกกกกก”ผมร้องอย่างดังเต้นสะบัดสะโพกไปมาพร้อมซอยเท้ายิกๆเมื่อก้มไปดูเห็นมดแดงไฟรุมประชาทัณฑ์ตีนผมอยู่ ทำเอา มันสองตัวหันหน้ามาหาผมที่เต้นก่อนตาจะอุตริสังเกตสิ่งตรงหน้า ขาก็ยังไม่หยุดซอย ไม่อยากจะเชื่อหน้าแบบนี้เป็นนักโทษ ไอ้รันหน้าตาน่ารักเหมือนพวกลูกครึ่ง ไอ้เหี้ยเบียร์หน้าตรงข้ามออกตี๋ๆแต่คิ้วเข้ม ก่อนมันจะวิ่งขึ้นมาเอามืออุดปากผม

“อื๊อๆๆๆๆ”ผมร้องตาเหลือก แม่งปิดจมูกผมด้วย คิดดูมันสองคนสี่มือ

“มึงร้องเรียกพ่อมึงมาเหรอ”ไอ้เบียร์เน้นเสียงใส่ผม โถไอ้เหี้ยพ่อกูได้ยินก็ดีสิ  เมื่อคืนกูยิ่งฝันเห็นแกนั่งร้องไห้กระซิกๆมือก็สั่นระริกกรวดน้ำให้กูอยู่

“สัด”ไอ้รันพูดพร้อมควักมีดออกมา ผมตาเหลือก นี่กูต้องมาตายสภาพนี้เหรอวะก่อนจะรู้สึกแรงเหวี่ยง”อ้าว ไอ้เหี้ยวิ่งลงน้ำสิเดี๋ยวพองหรอกมึง”ไอ้รันดันหลัง ไอ้เบียร์ถีบก้น ส่งจนถึงน้ำผมลงไปยืนซอยเท้าต่อ ได้ยินพวกมันหัวเราะ

“ไอ้เด็กเวร สมน้ำหน้า พูดมากนัก”ไอ้เบียร์สมน้ำหน้า ผมเงยไปมองพวกมันทำหน้ากลั้นหัวเราะอยู่ ทีนี้กูเห็นเต็มๆตาเลยว่าหน้ามึงสองตัวเป็นยังไง ก่อนผมจะทำหน้าแบบพวกมันบ้าง

“เฮ้ย มึงขำอะไรวะ”ไอ้รันเท้าเอวถามผมที่เอามือกุมท้อง ตีนก็ยกถูขาสลับไปมาด้วย

“มดกัดจนเสียสติหรือไงวะ”ไอ้เบียร์ถามมั่ง

“กูนึกว่าอยู่ฉิมพลี เห็นครุฑอยู่ตรงหน้า ครึครึ”ผมบอกมันกลั้วหัวเราะ มันทำหน้างง มองหน้ากัน ไอ้รันคงนึกได้ก่อน

“ก๊ากกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เออๆ กูเพิ่งสังเกต”ไอ้รันปล่อยสุดเสียงมือชี้ปากไอ้เบียร์ที่บวมตุ่ย หมัดกูใช้ได้เหมือนกันนี่หว่านี่ขนาดมันมีผ้ากั้นยังขนาดนี้ ถ้าไม่มีจะขนาดไหน โอ้ยแค่ขี้คุยในความคิดกูก็มีความสุขแล้ว

“ไอ้รัน มึงจะเรียกพ่อมึงอีกคนหรือไง”ไอ้เบียร์ว่าเอามือดันปากมันไปด้วย ก่อนจะหันมามองผม “เฮ้ย มึงเห็นหน้าพวกกูแล้ว”ไอ้เบียร์เพิ่งนึกขึ้นได้

“เออ เหี้ยแล้ว”ไอ้รันลนลานวิ่งไปหยิบผ้าจะปิด

“ไอ้รัน ไม่ทันแล้วมึง แม่งเอ้ย”ไอ้เบียร์หยุดมันด้วยเสียง สบถนิดๆ หันมามองผม

“มึงหันกันมาเองนะ กูไม่ได้เรียกสักหน่อย”ผมออกตัวทันที อย่ามาโยนความผิดให้กู โน่นไปกระทืบรังมดหรือไอ้เฮียที่เป็นต้นคิดผูกกูไว้ตรงนั้น

“มึงเสือกแหกปากทำไม”ไอ้เบียร์เดินมาดึงแขนผมก่อนจะเหวี่ยงลงกับพื้น

“ก็มดมันกัดกูก็ต้องร้องสิ จะให้กูร้องในใจหรือไง”ผมพูดใส่มัน ก่อนจะถูกกระชากเสื้อขึ้นมา

“วอนนะมึง ที่ปากกูเป็นแบบนี้ฝีมือมึงใช่ไหม”มันแสยะยิ้มพูดใส่ผม ตอนนี้ถ้ามันเป็นบอยแบนด์เกาหลีแต่พฤติกรรมเหี้ยผมคงเป็นแฟนคลับมันไม่ลงแน่ หน้าแม่งเหมือนพวกตัวโกงในหนังซีรี่ย์ดังที่ฉายสามเวลาไม่รวมรีรัน

“มึงทำกูก่อน”ผมบอกมันกลับ หางตาเห็นไอ้รันรีบเก็บของอยู่

“ไอ้เบียร์ อย่าทำมัน รอไอ้เฮียก่อน”ไอ้รันพูดเตือนสติมัน

“กูไม่ฆ่ามันหรอก แค่อยากเอาคืนนิดหน่อย”มันยกยิ้มพูดใส่ผม เงื้อมัดแต่อะไรก็เกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะพระเอกอย่างผม

”อ๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ้สัด ไข่กู”มันทรุดกับพื้นเมื่อเจอขุนเข่ากระเด้าเป้าเข้าไปเต็มๆ เป็นโอกาสผม วิ่งสิครับ ไอ้รันมัวตาโตตกใจที่เห็นเพื่อนมันทรุด

“เฮ้ย มันหนีไปแล้ว ซวยแน่”ไอ้รันพูดตามหลัง ผมไม่อยู่ฟังมันหรอกครับ โกยอย่างเดียววิ่งก่อนทิศค่อยดูทีหลัง
/
/
/

“โอย แฮ่ก แฮ่ก”เสียงผมเองครับ นั่งหอบแดกเป็นหมาเพลียแดดใต้ต้นไม้ใหญ่ หูก็ฟังเสียงไปด้วยว่าไอ้พวกนั้นตามมาไหม ผมไม่รู้ว่าตัวเองวิ่งมาไกลขนาดไหนหรือวิ่งวนไปมา ดูจากพระอาทิตย์น่าจะวิ่งมาทางทิศใต้ ถ้าจะกลับไปหมู่บ้านต้องเดินย้อนแต่ถ้ามุ่งไปข้างหน้าจะไปโผล่อีกหมู่บ้านหนึ่ง

“พวกมันคงไม่เสียเวลาตามหรอกมั้ง สู้รีบหนีดีกว่า”ผมพูดเองเออเอง ถ้าผมเป็นพวกมันจะทำแบบนั้นนะ แต่ถ้าเกิดมันย้อนกลับมาฆ่าพ่อกับผมทีหลังล่ะ ผมชักเริ่มกลัวซะแล้วสิ ไม่ได้ ไอ้หนูตั้งสติไว้ หนีไปให้ได้ เจอหน้าพ่อเมื่อไรเก็บกระเป๋าทำพาสปอร์ตพาพ่อออกนอกประเทศก่อน ระหว่างที่กำลังคิดผมได้ยินเสียงเหมือน อืม คุ้นๆ วะ ผมลุกเดินไปตามเสียง ชัดเลยเสียงเลื่อยไฟฟ้าหรือจะเป็นเครื่องตัดหญ้า ไอ้บ้า ป่ารกขนาดนี้ใครจะบ้ามาตัดหญ้า ตัดไม้ก็ไปอย่าง ห๊ะ ตัดไม้ อย่าบอกนะว่ามีพวกลักลอบมาตัดไม้ ไม่น่าจะใช่เพราะคราวก่อนเจอเจ้าหน้าที่กวาดจับไปหมดแล้วนิ หรือเป็นไม้ที่ได้รับอนุญาต หรือ หรือ หรือเหี้ยอะไรอีก ไอ้หนูมึงเดินจนถึงแล้วเบิ่งตาดูสิวะ ผมค่อยๆย่างเท้าเปล่าเข้าไปเสือกลืมหยิบรองเท้ามาอีกกู เจ็บตีนไปหมดเพิ่งจะรู้สึก

“ชาวบ้านนี่หว่า”ผมนั่งตรงพุ่มไม้ใหญ่ เห็นผู้ชายหกคนกำลังเลื่อยไม้อยู่ หน้าตาเหมือนชาวบ้านทั่วไปไม่น่าจะเป็นพวกลักลอบนะ เดินไปขอความช่วยเหลือดีไหมวะ หรือสังเกตดูไปก่อนเผื่อไม่ใช่ เดิน ไม่เดิน ไป ไม่ไป เอาไงดีวะ ไม่ดีกว่าปล่อยผ่านไปก่อน เอาไว้ไปเจอเจ้าหน้าที่ค่อยบอกเขา ผมค่อยๆถอยหลัง กร๊อบ โอ้ย พล็อตเน่าแท้หลาว พระเอกหนีทีไรมีอุปสรรคทุกที แม่งหันมากันแล้วปืนตั้งเตรียมพร้อมเลย ไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาซะแล้ว

“ใครอยู่ตรงนั้นวะ”หนึ่งในนั้นตะโกนถาม ถ้ากูร้องเมี๊ยว เมี๊ยว ออกไป ต้องจับได้แน่ ไอ้เสียงแมวป่าก็เสือกร้องไม่ได้อีก เสียงหมายิ่งแล้วใหญ่ เสียงไก่ล่ะ ทางที่ดีกูหุบปากดีกว่า

“ออกมา ไม่งั้นกูยิงนะมึง”ตะโกนข่มขู่ เอาสิมึงยิงเลย ทีนี้ทั้งเจ้าหน้าที่ทั้งนักโทษ แม่งได้แห่มาแน่ถ้าผ่านมาได้ยิน

“อย่าเสือกยิง เดี๋ยวญาติมึงจะแห่มา”ทำไมมันต้องมีคนฉลาดอยู่ในหมู่โจรด้วยวะ

“มึงสองคนลองเดินไปดูสิ เป็นเหี้ยอะไรก็แล้วแต่ เก็บซะ”ไอ้คนตัวโตหนวดครึ้มสั่งการ กูอยากจะบอกว่า จากหางจุกตูด หนีเสือปะจระเข้ ตอนนี้รวมที่กูหมดเลย เกือบลืม ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา สงสัยไม่เข้าเรื่อง ไม่น่าเดินมาเลยกู ถ้าถอยอีกตอนนี้พวกมันต้องรู้แน่ว่าผมอยู่ตรงนี้ ตาเหลือบไปเห็นกิ่งไม้แห้ง ผมหยิบและขว้างไปอีกทาง ฟุบ อีกอัน ฟุบ ฟุบ

“เฮ้ย ทางโน้น”พวกมันวิ่งไปตามเสียง ผมถอนหายใจโล่งอก ชะโงกไปมองนั่งรอเวลาสักพัก ค่อยๆถอยหลัง ถอย ถอย ถอย  กิ๊ก ที่ไม่ใช่ ชู้ คู่ขา แต่เป็นเสียงปืน 

“ฉลาดนักนะมึง ลุกขึ้น”จ่อหัวเต็ม ผมค่อยๆลุก ว่าแต่กูมึงก็ฉลาดไม่เสือกวิ่งตามไอ้พวกนั้นไปวะ

“มึงเป็นใคร”มันเตะขาผมจนพับไปคุกเข่า

“เป็นชาวบ้านแถวนี้”ผมบอกมันตามจริง

“ตำรวจมากกว่ามั้ง ลูกพี่”ไอ้ลูกน้องที่เหลืออยู่เสนอหน้าฉลาดมั่ง

“ไม่น่าใช่ ตำรวจไม่โง่มาคนเดียวหรอก”ลูกพี่มันฉลาดกว่า เอาด้ามปืนดันหัวผมอีก พ่องมึงเขาไม่บอกหรือไงอย่าเอามีดเอาปืนมาจ่อเดี๋ยวผีผลัก

”มึงเป็นใครกันแน่ และมากับใคร”มันถามย้ำอีก

“เป็นคนแถวนี้ และมาคนเดียว”ผมตอบมันห้วนๆ ไอ้พวกนี้ก็เลวไม่ต่างจากนักโทษที่ติดคุก บางคนนะ ถึงผมจะไม่รู้ว่ามันเคยฆ่าใครหรือเปล่าแต่การกระทำของมันก็บอกว่าเลว ตัดไม้ทำลายป่า และผมเบิกตานิดๆเมื่อมองเห็นซากสัตว์จมกองเลือด ฮึ่ม ไอ้เลว เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกให้รอดไปแจ้งกรมป่าไม้ด้วยเถอะ สาธุ เอ๊ะ ทำไมตอนที่อยู่กับไอ้พวกนั้นผมไม่เคยขอเจ้าป่าเจ้าเขาให้ช่วยพาหนีวะ ผลัวะ

“อุ๊บ”ผมกลั้นเสียงร้อง มันเอาด้ามปืนกระแทกตรงกลางหลัง ร้องให้พวกมึง กูร้องให้มดที่กัดดีกว่า

“กูให้มึงตอบอีกที ตอบไม่ดีกูเชือดมึงแน่”ไอ้หัวหน้ามันขู่ผม ปากแสยะยิ้ม

“ก็บอกไปแล้ว จะให้พูดยังไง กูไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่ป่าไม้ แค่คนธรรมดา”ผมเงยหน้าไปตอบมัน ที่จ้องตอบ ก่อนจะเอามือหยาบกร้านกว่าไอ้เฮียมาบีบคางผม

“หึ มึงนี่กล้าดีแท้ จ้องตาไม่มีสลด”มันกระตุกยิ้ม ลูบหน้าผมไปมา สะอิดสะเอียนฉิบหาย

“ลูกพี่ ไอ้หนุ่มนี่มันหล่อนะ แต่ดูอีกทีก็น่าเจี๊ยะวะ ขาวใสอย่างกับไอ้หนุ่มกรุง หรือไอ้พวกนักร้องเกาหลีที่ฮิตๆเหมือนกันนะ”ไอ้ลูกน้องมันเดินมาใกล้เอามือจับผมขึ้นไปทำท่าสูดดม ผมสะบัดออกตาวาวใส่ มันหัวเราะชอบใจ

“มึงจะเอามันเหรอวะ”ลูกพี่มันถามเสียงขบขัน

“ได้ก็ดี แก้เงี่ยนไม่ได้เอาน้ำออกมานานแล้ว”มันพูดด้วยถ้อยคำน่ารังเกียจ

“ขอกูก่อนแล้วกัน กูไม่เอาหรอก แค่ให้มันอมก็พอแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไอ้ลูกพี่มันทุเรศไม่ต่างกัน มึงงัดมายัดปากกูเมื่อไรจะกัดให้ขาดเลยมึง ผมกัดฟันรอโอกาส ดีนะที่เชือกหลุดจากมือไปแล้ว

“ได้ ว่าแต่ไม่รอไอ้พวกนั้นก่อนเหรอพี่ จะได้ให้มันดูด้วย”ไอ้ลูกน้องมันเสนอหน้าแนะมาอีก

“เห่ย เอาไว้ให้พวกมันดูตอนมึงล่อดีกว่า ตอนนี้ หึหึ”มันดึงผมขึ้น ก่อนมันจะล้มลง

”อุ๊บ ไอ้”มันร้องเมื่อโดนหมัดฮุกเข้าปลายคาง ไอ้ลูกน้องมันถือมีด ผมหันไปตวัดตีนใส่จนหลุดและเตะมันอย่างแรงเข้าที่ท้องทรุดไปอีก

“หายเงี่ยนไหมล่ะมึง”ผมเยาะมันมั่งแต่ไม่ข้าม หยิบปืนขึ้นมาจ่อ”อย่าเสือกตามกูมาล่ะ ยิงไส้แตกแน่”ผมกำลังจะหนี

“วางปืนลง”เสียงมารดังข้างหลังผม พอดีกับไอ้ลูกพี่มันลุกขึ้นมาได้กระชากปืนไปจากมือ

“เก่งนักนะมึง”มันเดินเข้ามาตบซ้ำจนหน้าผมหัน ต่อยท้องอีกจนทรุด

“พวกมึงจับมันขึงพรืด กูจะเสียบมัน”ไอ้หัวหน้ามันสั่ง ผมหรี่ตามองก่อนจะยันไอ้คนที่เข้ามาจับ แต่ยังจุกอยู่พอควร พระเอกคนเดียวหรือจะสู้ผู้ร้ายหลายคนได้

ต่อ ต่อ

[goonglovenut]

“หึหึ ไม่รอดแล้วมึง แก้ผ้ามันออก”ไอ้หัวหน้ามันสั่ง

“เดี๋ยว”ผมท้วงพวกมัน

“อะไร มึงจะบอกว่าอย่าแตกแถวได้ทุกคนเหรอ ฮ่าๆๆๆ”มันยังหัวเราะไม่เลิก ไอ้สัดเมื่อกี้ฟันมึงน่าจะหลุดนะ

“เปล่า กูแค่จะบอกว่า พวกมึงเอาเวลาที่สนุกหนีก่อนดีกว่าไหม”ผมส่ายหน้าพูดกับมัน

“มึงพูดอะไร”ไอ้หัวหน้ามันขมวดคิ้ว

“ก็อีกไม่ถึงสิบนาที เจ้าหน้าที่จะมาแล้ว กูเพิ่งวิทยุแจ้งเขาไปเมื่อกี้เอง”ผมบอกพวกมันทำสีหน้ายิ้มๆ แต่ใจสั่นหน่อยๆ

“มึงอย่ามาโกหก พวกกูเข้ามาตัดไม่เคยมีใครรู้สักครั้ง และส่วนใหญ่ไอ้พวกสอดรู้สอดเห็นเหมือนมึงก็เป็นผีเฝ้าป่าโดยเฉพาะไอ้พวกเจ้าหน้าที่ หึหึ”มันเหยียบท้องผมพูดความเลวตัวเอง ผมใจฝ่อแต่ยังฝืนเล่นต่อ

“ไม่เชื่อก็ตามใจมึง วิทยุติดกูขว้างทิ้งไปแล้ว สักพักเถอะ ต่อให้มึงฆ่าสักเท่าไรก็ยังมีคนกล้าเข้ามาทำต่อ และคราวนี้เขาเตรียมการมาดี สายที่รายงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันก็ไอ้คนประเภทมึงนี่แหละที่ถูกจับได้และเอาตัวรอดโดยร่วมมือกับเรา”ผมยกยิ้มใส่มันบ้าง เอาวะไม่ลองไม่รู้ แผนตื้นอาจจะรอดก็ได้ ถ้าไม่รอดก็ตายเป็นผีหลอกพวกมันและอยู่รักษาป่าต่อไป คนดีจริงกูขนาดจะตายยังใจหล่อ

“กูว่าแล้ว ว่ามึงไม่ใช่ชาวบ้านแถวนี้แน่ รายงานนายไหมพี่”ไอ้ลูกน้องมันอ๋อขึ้นมาเชียว ดี ช่วยเสริมแผนกูหน่อย

 “ยังไม่ต้อง พวกมึงไปดูสิ สองคนพอ ที่เหลืออยู่นี่”ไอ้ลูกพี่มันสั่งหลังจากนิ่งไปพัก”กูป้องกันไว้ก่อนไม่ได้กลัวที่มึงขู่ และถ้ามึงโกหกมึงโดนเอาจนตายแน่”มันเหยียบหน้าท้องผมไปมาก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้จุดบุหรี่สูบลูกน้องมันที่จับผมก็ปล่อยอย่างชะล่าใจมันคงคิดว่าผมหมดฤทธิ์แล้ว ผมมองไปมา เอาไงกับไอ้คนทื่ถือปืนข้างๆผมดีวะ วินาทีเดียวผมตัดสินใจพุ่งเข้าหามันอย่างเร็วพลิกมันอยู่ข้างหน้า ปังงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงงปังงงงงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงงง รัวทะลุป่าให้แม่งได้ยินให้หมด ฝูงนกแตกฮือ

“เฮ้ย ไอ้เหี้ย ยิงมาทางนี้ทำไมวะ”ไอ้ลูกพี่มันโดดหลบแทบไม่ทัน ไอ้คนที่ถือปืนพยายามกระทุ้งผมออก แต่ผมจับมันแน่นมากลากมันถอยมาเรื่อยๆ มือก็กราดยิงไม่หยุด ก่อนจะผลักมันจนหน้าทิ่มและแย่งปืนวิ่งหนีทันที

“ตามไป อย่าให้มันรอดไปได้”ไอ้หัวหน้ามันตะโกนสั่ง พร้อมเสียงปืนไล่ตามหลัง โอ้ย วิ่งอีกแล้วกู ไม่เสียแรงเป็นแชมป์สารพัดวิ่งยกเว้นวิ่งราว ไอ้หนูคิดถึงแต่หน้าพ่อก็เลยวิ่งหน้าตั้งก้มไปด้วยกลิ้งไปด้วยหยุดไม่ได้ ถ้าหยุดกูได้มีผัวเป็นพรวนแน่ เห็นกูไว้ผมยาวไม่ได้เกิดอารมณ์พอกับไอ้เฮียเลย ทำไมผมต้องนึกถึงมันด้วยวะ ป่านนี้แม่งล้างตูดเสร็จแหกดากไปกันแล้วมั้ง ปังงงงงงงง ปังงงงงงงงงงงง ผมกลิ้งไม่เป็นท่าเพราะนึกไม่ออกว่าจะลงท่าไหนดีปืนกระเด็นไปอีกทาง

“ฮ่าๆๆๆ เสร็จกู ตายซะมึง”ไอ้คนที่วิ่งตามมาทัน คงเป็นแชมป์วิ่งราวแน่หน้าเหี้ยขนาดนี้คงไม่ติดทีมชาติ แสยะยิ้ม ตลอด กูเห็นมาหลายเรื่องแล้วไอ้ผู้ร้ายที่ตายห่าไม่ใช่เพราะไม่เก่งหรอกแต่มัวลีลา ผมถอยก่อนจะเบิกตา

“เฮ้ย มาแล้วเหรอ”ผมพูดออกไปเสียงตื่นเต้นประดุจมีคนมาช่วย มันเกือบจะหันแต่

“ไอ้เหี้ย ไม่ต้องมาหลอกกู”มันเสือกรู้ทันอีก ฉิบหายตายของจริงแน่ มันยกปืนขึ้นผมหลับตา พ่อนกแม่ไก่ช่วยหนูด้วย ฉึก เสียงอะไรวะ ผมลืมตาข้างหนึ่งเห็นไอ้เลวล้มลงมาตรงหว่างขาที่อ้าทันทีกลัวมันซบตัก หลังมันมีมีดปัก คงไม่ใช่คิวปิดปักให้แน่ ผมเงยหน้าอ้าปากหวอ ชัดเลยของแท้ต้องโพกผ้า ไอ้เฮีย ไม่พูดไม่จาดึงมีดที่ปักออกน่าจะตัดขั้วหัวใจเลยมั้ง มันเดินมาฉุดให้ลุกขึ้น ผมมัวแต่ตะลึงตึงตึงว่ามึงมาได้ไง

“จะนั่งรอพวกมันมาล่อมึงหรือไง”มันพูดใส่ก่อนจะกระชากให้วิ่งต่อ มึงรู้อีกแล้วว่ากูรอ เอ้ย ว่ากูจะโดนล่อ ชีวิตกูตอนนี้นอกจากคำว่า ตาย ก็มีคำว่า วิ่ง เพื่อที่จะไปเจอคำว่า รอด ซึ่งกูจะได้เจอหรือเปล่าหนอ

“เฮ้ย มันอยู่ตรงโน้น”เสียงมันตะโกนไล่หลังมาอีก ไอ้เฮียหันไปมองก่อนจะดึงผมวิ่งๆๆๆๆ จนห่างมันก็พาหลบตรงพุ่มไม้ใหญ่ ผมนั่งหอบหายใจแรงแทบจะขาดใจ ตาเหมือนจะหรี่ลงแต่พยายามฝืน ได้ยินเหมือนพวกมันมาใกล้แล้ว ไอ้เฮียดึงผมเข้าไปใกล้สบตากันทั้งที่ยังหอบแต่ผมมากกว่ามัน  ตาผมเริ่มเลือนรางหายใจถี่ขึ้นแต่ยังทันเห็นมันปลดผ้าคลุมออก ก่อนจะเบิกตาเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นแนบริมฝีปากไม่ได้บดเบียดสอดลิ้นแบบมีอารมณ์  มันถอนออกและประกบใหม่ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนผมรู้สึกหายใจคล่องขึ้น

“อยู่นิ่งๆพวกมันยังไม่ไปไหน”เสียงกระซิบดังอยู่เหนือหัว อะไรไม่รู้ทำให้ผมซุกตัวเข้าหามัน มือใหญ่ตบหลังเบาๆ ทำไมผมถึงไม่รังเกียจนะทั้งที่มือนี้เพิ่งฆ่าคนตายหมาดๆ หรือเพราะว่าไอ้นั่นมันเป็นคนชั่วสมควรแล้วที่พบจุดจบแบบนี้

“แม่งไปไหนวะ กูเห็นแวบๆเมื่อกี้”เสียงดังไม่ห่างจากที่เรานั่งอยู่ มันกระชับทั้งผมและหยิบปืนออกมาเตรียมพร้อม

“ยังไงก็ต้องหาให้เจอและฆ่ามัน ถ้าตายก็ต้องเห็นศพ ไม่งั้นลูกพี่เอาตายแน่ ต้องมีใครมาช่วยมันไป แถมฆ่าไอ้เชิงอีก”ไอ้เลวอีกตัวพูดและออกความเห็นก่อนเสียงจะเงียบไป ไอ้เฮียแหวกดูนั่งต่อสักพัก

“ไป”มันพูดแค่นั้นดึงให้ผมลุกและเดินต่อ ตามันก็ระวังไปด้วย

“มาได้ไง”ผมถามมันหลังจากเดินมาไกลพอสมควร

“เดิน”จุกสิกู ไม่น่าถาม ผมเหล่มองก่อนจะเดินต่อยังดีที่มันประคอง เออ มันโอบเอวผม และก่อนหน้ามันจูบผมด้วย ผมยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลยว่าไม่ชอบ แต่ไม่ได้รังเกียจเท่าไอ้เหี้ยพวกนั้น ผมไม่ถามมันหรอกว่าจูบทำไม คิดซะว่ามันช่วยผายปอดก็แล้วกัน ไอ้ที่โอบก็เพราะผมหมดแรงและเจ็บตีน ก่อนมันจะหยุด ผมมองหน้ามันว่าหยุดทำไม อึ้งนิดๆกับใบหน้าที่ผมกระเสือกกระสนอยากจะเห็น บทจะเห็นก็ง่ายซะไม่มี แค่เสียปากให้ก็ได้แล้ว รู้งี้ยอมเสียตั้งแต่ที่บ้านก็ดีหรอกไม่ต้องถ่อมาถึงนี่ นั่นไม่ใช่ความคิดผมครับ

“ไหวหรือเปล่า”มันถาม ผมพยักหน้าก่อนจะหลุบแต่เหลือบนิดๆ

“มองกูตรงๆเลยก็ได้”มันพูดลอยๆปรายตาใส่

“เสียสายตา”ผมเหน็บมันกลับ ถ้ามึงสวยกูไม่เกี่ยง แต่นี่เสือก ฮึ่ย ไม่อยากจะพูดว่าหล่อเอาแค่ดูดีพอ ตามันคมจริงๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม จมูกเป็นสัน ผมไม่ได้ทำไฮไลท์ แต่สื่อว่าเกรียน

“แล้วมึงอึ้งทำไม”มันถามกลับ สัด สังเกตกูอีก

“ไม่นึกว่ามึงจะมีจมูก”ผมตอบมันกลับอย่างไม่รู้จะพูดอะไร มันคงไม่คิดว่าผมกวนตีนมันหรอกมั้งเวลาแบบนี้  มันมองก่อนจะเบือนหน้าออก จุกสิมึง ก่อนจะชะงักเมื่อมันย่อตัวลง ผมขมวดคิ้วนิดๆ

“ขึ้นมา”มันบอก ผมลังเลนิดๆก่อนจะทำตามที่พูด เข้าที่เรียบร้อยแต่มันยังไม่ลุก หันมามอง

”ถ้ารอดมึงค่อยกลับไปบวชแก้บน แต่ตอนนี้เลื่อนลงมาหน่อย”มันพูดออกมาเมื่อเห็นผมขี่คอมัน อ้าว ไม่บอกว่าแค่หลัง ผมเลยเลื่อนจากตัวถังมาที่เบาะหลังแทน มันถึงลุกเดิน ไม่น่าเชื่อมันจะแบกผู้ชายที่ตัวไม่เล็กอย่างผมได้ ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก ผมเริ่มรู้สึกเพลียมาก ถ้าหนังเรื่องบ้านผีปอบรีเมคอีกนึกถึงผมนะครับ ก่อนจะเคลิ้มและหลับไปบนหลังกว้างที่เดินด้วยความมั่นคง

/
/
/

ผมนอนสบายขึ้นเหยียดขาเหยียดแขนได้เต็มที่ แต่รู้สึกร้อนๆหนาวๆเหมือนจะเป็นไข้ ทำให้ต้องหดทุกอย่างในร่างกายเข้าหากันเพื่อให้อบอุ่น

“มันเป็นไข้ป่าหรือเปล่าวะ”เสียงไอ้ส้นตีนเบียร์ถาม ในน้ำเสียงถ้าไม่ฝันหรือหูฝาดแฝงความห่วงนิดๆ หรือมันสำนึกได้ว่าเพราะมันจะฆ่าผมเลยทำให้ตะเริดไปแอดแวนเจอร์กับไอ้พวกลักป่าแต่ตัดแม่งซะเกือบเหี้ยนแถมยังเสี้ยนจะเอากูอีก ดีนะท่อนซุงฮีโร่ช่วยกูไว้ทัน

“นั่นดิ ดูตีนมันสิ ขึ้นอืดแล้ว”ไอ้รันขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหยงๆ ไอ้ควาย เขาเรียกบวมโว้ย ถ้าอืดนั่นคือกูตายไปแล้ว แย้งในความคิดไม่มีแรงจะลุกไปด่าพวกมันแล้ว

“แค่ไข้ธรรมดา เมื่อกี้มึงให้ยาลดไข้มันแล้วใช่ไหม”ไอ้เฮียชันสูติผมได้ดีที่สุด ตายตาหลับสักทีกู อืม

“อืม เดี๋ยวกูดูอีกทีว่าหยิบถูกหรือเปล่า”ไอ้ส้นตีนเบียร์รับคำแต่มีลังเล อ้าว เหี้ยแล้วกูตายไม่ได้ตื่นมาฟังผลก่อน ผมปรือตามองมันสามตัวที่ล้อมรอบ”พาราเซตามอล ดีคอลเจน เออ ถูกแล้ว กูหยิบทิฟฟี่ให้มันกิน”ไอ้สัดร่ายซะยาว จบที่ทิฟฟี่ ยังดีไม่หยิบรูมาติ้วกันขี้แตกให้กูแดก

“แล้วไอ้พวกนั้นมันเป็นใครวะ”เสียงไอ้รันถามต่อ กูรู้แต่ตอบไม่ไหว

“น่าจะพวกลักลอบ”ไอ้เฮียตอบก่อนจะเขี่ยไฟให้โชติขึ้น ค่อยอุ่นหน่อย มันหันไปหยิบเสื้อมาสองตัวคลุมหัวคลุมขา ปิดหน้ากูทำไมยังไม่ตาย จะหยิบออกก็ไม่ได้เดี๋ยวมันรู้ว่าตื่นแล้วแอบฟังมันคุยกัน

“ฮึ ไอ้พวกเหี้ย ทำลายธรรมชาติ นี่แหละเวลาธรรมชาติเอาคืนบ้างก็ไปโทษมัน”ไอ้รันพูดน้ำเสียงไม่พอใจไอ้พวกนั้น ไม่น่าเชื่อว่ามึงจะคิดดีก็เป็น แล้วไปติดคุกทำไมวะ

“ตายห่าซะได้ก็ดี เสียดายกูไม่ได้ไปด้วย จะฆ่าแม่งให้หมดเลย”ไอ้เบียร์พูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกันแต่ฟังน่าขนลุกกว่า

“กูไม่ได้อยากจะฆ่ามันหรอก แต่จำเป็น”ไอ้เฮียพูดเรียบๆ ก่อนจะคิดได้เอาผ้าออกจากหน้าผม เอามืออังหน้าผาก

“พวกมันคงฆ่าเจ้าหน้าที่ด้วยแน่เลย”อะไรนะ ไอ้รันมันพูดว่าฆ่าเจ้าหน้าที่ ไม่นะ ผมอยากจะลุกขึ้นไปถามแต่ไม่มีแรง

“น่าจะเป็นไปได้”ไอ้เฮียเห็นด้วย มิน่าล่ะ ถึงไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนออกมาตรวจพื้นที่เหมือนทุกที แล้วอาผมล่ะ คงไม่ แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้เกิดกับเจ้าหน้าที่คนไหนนะ

“ไอ้เด็กนี่แม่งก็ไม่บอกว่ามีเจ้าหน้าที่แถวนั้น พวกกูเลยแหกปากซะเต็มที่”ไอ้เบียร์พูดถึงผม แต่ในน้ำเสียงไม่ได้ติดเยาะหรือไม่พอใจอะไร

“จะบอกทำไมล่ะ ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่ตายเขาคงมาช่วยมันอยู่แล้ว พวกเราจะโดนไปด้วย”ไอ้รันก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกัน

“เป็นเรื่องธรรมดา ใครเป็นมันก็ต้องทำเหมือนกัน”ไอ้เฮียพูดเสียงเรียบๆ รอดไปกูอย่างน้อยไอ้เฮียก็ยังเข้าใจความรู้สึกคนอื่นเป็น ผมไม่โดนยำตีนแล้วล่ะ

“แล้วจะเอาไงกับมันต่อ”ไอ้เบียร์ถามต่อ ฮึ นึกว่าจะรอดในที่สุดพวกมันก็หาวิธีจัดการผมจนได้ ฆ่าและฝังกูไว้ที่นี่ก็ได้ ยังไงก็ยังเป็นเขตบ้านเกิดกูเคลียร์กับเจ้าที่ได้ ดีกว่าไปตายที่อื่น

“ทิ้งมันไว้ที่นี่ไหม เอายา น้ำ อาหารไว้ให้ด้วย ดูแล้วมันไม่เป็นอะไรมาก ฟื้นมาก็คงกลับได้เอง”ไอ้รันออกความเห็นที่ฟังดูจะโหดไปนิด แต่สำหรับผมขอให้มันทำอย่างที่พูดเถอะ

“ไม่ได้”ไอ้เฮียมึงจะขัดมันทำไมวะ ถือว่าเป็นลูกพี่หรือไง ปล่อยกูเอาบุญเถอะ มึงจะได้บุญใหญ่เลยนะ ครั้งหนึ่งในชีวิตคิดทำดีบ้างสิวะ

“แล้วมึงจะเอามันไปด้วยหรือไง เราจะล่าช้ากว่าเดิมนะ”ไอ้เบียร์ มึงขัดมันเยอะๆ ถ้าไม่โดนตีนอย่าหยุด

“เราไม่จำเป็นต้องเอามันเป็นตัวประกันแล้ว หรือว่ามึงจะฆ่ามันที่เห็นหน้าพวกเรา”ไอ้รันช่วยมันขัดด้วยแต่ตอนท้ายนี่มึงเสนอความตายให้กูนี่หว่า

“กูไม่เคยคิดจะฆ่ามัน กูรับปากลุงเอาไว้แล้ว ว่ามันจะปลอดภัย”ทำไมใจผมเต้นแรงนักเมื่อได้ยินคำพูดจากปากไอ้เฮีย ก่อนมันจะพูดต่อ”วันนี้ถ้ามันไม่เจอไอ้พวกนั้นและมันรอดไปได้ก็คงจะดี แต่มันก็ฉลาดและกล้านะที่เอาตัวรอดจากพวกนั้นได้ ถึงจะทุลักทุเลไปหน่อย”ปิดท้ายเหมือนมันจะขำ ถ้าผมยังมีสติคงฟังไม่ผิด มีชมกูซะด้วย

“ยังดีที่มึงไปช่วยทัน”ไอ้รันขำมั่ง

“ตามติดขนาดนั้น ไม่ทันกูไม่รู้จะว่าไงแล้ว หึหึ”ไอ้เบียร์พูดปิดท้าย เดี๋ยวนะประโยคนี้มันฟังตะหงิดๆ สรุปไอ้เฮียมึงตามกูตลอดแต่ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นยำตีนและจะรุมโทรมกูเนี่ยนะ ไอ้เฮีย ไอ้เหี้ย หลงคิดว่าตัวเองมีบุญยังเหลือถึงส่งมึงมาช่วย ฮึ่ม ฮึ่ม ไอ้เหี้ยฝากไว้ก่อนเถอะ

“กูก็อยากดูเชิงมันบ้าง ว่ามันจะเอ๋อแดกเหมือนหน้ามันหรือเปล่า”ไอ้เฮียปิดท้ายพร้อมเสียงไอ้สองตัวที่หัวเราะชอบใจ ไอ้สาดดดดดดดดดดดด ขอให้พวกมึงหัวเราะให้เจ้าป่าเจ้าเขาดลใจเจ้าหน้าที่มาช่วยกูเถอะ ผมคิดมาตลอดว่าเวรกรรมอะไรทำให้ผมกับพวกมันต้องโคจรมาพบกัน พรหมลิขิต กรรมลิขิตขีดเขี่ยให้เหี้ยเดินมาเจอกู หรือ หรือ ใช่แล้ว เหลืออีกอย่างที่ผมลืมไปได้ไง

มันคือ


มันคือ


คือ


‘เบญจเพส’ ที่ไม่รู้เป็นญาติฝ่ายไหนของเบญจรงค์หรือเปล่า อายุยี่สิบห้าว่าจะไปทำบุญสะเดาะเคราะห์  ว่าจะ  ว่าจะ  จนได้ กู เฮ้อ คิดได้ก็สายแล้ว ตอนนี้ขอกูพักเอาแรงก่อน ตากำลังจะหลับหูก็เสือกดีได้ยินมันพูดข้างๆ

“พรุ่งนี้ กูต้องทำอะไรกับมันหน่อย ปล่อยไม่ได้แล้ว”เสียงไอ้เฮียพูดทำให้สยองในใจ หัวสมองทำงาน ว่ามึงจะทำอะไรกูอีก แม่ง ตายห่าไปเถอะกู ฮืออออออออออออออออออออ

**********************************************************************************************
ปล. ลากมาอีกตอน ใจเย็นๆนะ ค่อยเป็นค่อยไปเรื่องเฮีย ตอนหน้าจะเป็นมุมของเฮียบ้างแล้ว มาต่อช้าแต่มาแน่คนอ่านคนเม้นท์อย่าเพิ่งหนีหายนะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน เขาเหงาอ่ะ หุหุ

[Monkey D lufy]

^
^
อิอิ  ได้จิ้มด้วย

เฮียจะจัดการหนูยังไงนะอยากรู้จริงๆ 

[bulldog17]

หนู(จะ)เป็นเมียเฮียต้องอดทนนะ...




หนู//ใครจะเป็นเมียเมิงงงงงง555

[tuckky]

 
ท่าทางหนูจะดวงสมพงศ์กับเฮียอย่างแรง หนีกันไม่พ้นจริงๆ 

[rujaya]

เฮียจะทำอะไรอะ 

[CarToonMiZa]

รอเฮียมาแถลงการณ์

[sukie_moo]

อิเฮีย อิเบียร์ อิรัน มันต้องไม่ใช่นักโทษธรรมดาแน่ๆ 

อิหนูเกือบไปแล้ว หนีเสือป่ะเหี้ยตัวใหญ่เลยนั่นหน่ะ โชคดีที่รอดมาได้

[patchylove]

เฮียจัดเลย อิอิ 

[Ball]

สนุกอะ เค้าชอบเฮียยยย 
ยังคงอยากรู้ว่าเป็นไงมาไงถึงมาเป็นโจรกันได้
ดูท่าแม่งไม่เหมาะจะเป็นกันเลย 
หนูก้เกือบจะซวยแล้ว ดีนะเฮียมาช่วยทัน
ตอนนี้เห็นหน้าเห็นตากันหมดล่ะ
หนูอย่าหวั่นไหวกับหน้าหล่อๆตาดุของเฮียนะจ้ะ
ตอนหน้ารอลุ้นดีกว่าว่าเฮียจะทำอะไร 

[greensnake]

น้องหนูนี่ฮาได้ตลอดเวลาจริงๆ แม้ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน
พระเอกของเราสมกับเป็นพระเอกเลย ออกมาตอนสำคัญพอดี
แม้จะเจตนาก็เถอะ แต่ก็ถือว่าได้ใจหนูไปหน่อยนึงล่ะ
สงสัยจะเป็นช่วงเบญจเพศบวกกับบุพเพอาละวาดซะล่ะมั้งหนู
ผู้ชายเข้าหาเป็นฝูง แต่มีตัวจริงเพียงแค่หนึ่งเดียว
อยากรู้ความคิดในมุมของเฮียเร็วๆจัง อยากรู้ว่าพระเอกคิดอะไร
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
+1และเป็ดจ้า

[koikoi]

รอเฮียมาแก้ตัว

[yeyong]

รู้สึกว่าหนูจะถูกชะตากับผู้ชายเหลือเกิน ใครเห็นก็อยากฟัด

[Rafael]

สามคนนี้ไม่น่ามาเป้นโจรนะ
ถ้าจะหน้าตาดีกันขนาดนี้
ไปเป็นดาราเหอะ กร๊ากกก
หนูเกือบไปแล้วไหมล่ะ ดีนะเฮียมาช่วยทัน

[BitterSweet~]

สนุกค่ะ
หนูนี่น่ารักเนอะ ทะเลาะกับตัวเองตลอดเว 

[Xipnoz]

ตอนหน้าเฮียจะกินหนูแล้วหรอ 

[why yyy]

โจรหน้าบอยแบนด์เหรอเนี่ย!!  ไอ้เฮียจะจัดการยังไงกับหนูเนี่ย??

[nongrak]

เฮียจะทำอะไรหนูอ่ะ ทำอะไรไม่ว่าอย่ายำตีนให้ล่ะกัน 

[PAnppyJunJii]

น้องหนูนี่ฮาได้ทุกสถานการณ์นะ  55555

[~ณิมมานรฎี~]

   เป็นภรรยาเฮียต้องอดทน