บอย เลวร้ายกว่าที่คิดไว้มากเลยนะเนี่ย ไม่คิดเลยว่าจะทำร้ายคนที่รักตัวเองได้อย่างสาหัสขนาดนั้น
คิดว่าบอยจะมีความรักให้พี่เสกบ้าง แต่ไม่เลย ที่มีให้มีแค่ความสงสารเท่านั้นเหรอเนี่ย แต่มันก็จริงนั่นแหละ
พี่เสกน่าสงสารมาก ๆ
หัวใจจะแหลกสลายขนาดไหน ที่ถูกคนที่รักหมดหัวใจทำร้ายกันอย่างนี้
และสุดท้าย ผลจากสิ่งที่บอยทำ ก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองจนได้ ผลกรรมก็ไม่เคยละเว้นใครหรอกนะ
ยังดีที่ได้สำนึกความผิดที่เคยทำมา แม้จะไม่มีโอกาสชดใช้ความผิดตอนที่มีชีวิตอยู่ แต่หลักฐานที่ให้พี่สิบ
ก็สามารถทำให้นำตัวคนชั่วมารับโทษได้ ที่สำคัญ ทำให้น้องเบียร์ได้พ้นจากความผิดที่ไม่ได้ก่อซะที
พี่สิบน้องเบียร์ พ้นทุกข์พ้นโศก ได้กลับมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวซะทีนะ ดีใจจัง
งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้ลูกเขยคนเล็กอย่างที่สิบ ป๊าเลยเป็นปลื้มจะยกลูกชายให้เขาฟรี ๆ ซะงั้น
แหม แต่พี่สิบนี่สิ ได้ใจมาก ๆ คนที่เรารักนิเนอะ ยังไงก็ต้องให้เกียรติ ไม่เกี่ยวกับว่าจะชายหรือหญิงหรอก
ต้องแยกจากกันไปซะนาน ตอนนี้เลยหวานกันซะมากมายเลยน้า บอกรักกันไปมาซ้ำ ๆ รู้สึกมีความสุขไปด้วยเลย
พี่เข้มน้องรัน โผล่มาให้จิ้นนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ก็ทำเอาฟินซะเหลือเกิน
แหม่ พี่เข้มก็มีมุมอ่อนโยนกับเค้าด้วยนะ
เพราะน้องรันต้องติดอีกแค่สามปีเท่าเฮีย ถึงบอกว่าพี่เข้มมีเวลาได้ดูแลน้องรันอีกแค่สามปีสินะ
ถ้าเทียบกับพี่เข้มที่ต้องติดต่ออีกสิบปี สามปีของน้องรันก็เลยดูน้อย แต่ความจริงมันก็ไม่ใช่น้อย ๆ นะ ตั้งสามปีแน่ะ
แต่เวลาจะมากรึจะน้อย ก็ไม่สำคัญเท่า พี่เข้มจะใช้เวลาที่มีนั้น ได้คุ้มค่ามากแค่ไหนต่างหาก รักน้องรันจริง
ก็ต้องแสดงความจริงใจและพิสูจน์ตัวเอง ให้น้องรันยอมรับให้ได้นะจ้ะพี่เข้ม เชียร์ ๆ
รอตอนพิเศษงานแต่งพี่สิบน้องเบียร์ รอฟินคู่พี่เข้มน้องรันต่อไปด้วยจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 ) (อ่าน 1757727 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก