กลับมาอ่านอีกรอบอ่านทุกๆตอนยกเว้นตอนคุณโซ่ที่เราไม่อ่านเพราะอ่านแล้วร้องแน่ๆ
แค่ตอนอื่นๆจากในเรื่องก็เรียกน้ำตาได้มากมายแล้ว
นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ติดใจและรักมากๆ
อีกฉากที่เป็นตัวละครประกอบของเรื่องตอนที่คุณนิดไปช่วยงานที่ศูนย์กายภาพบำบันแล้วคุณยายเล่าเรื่องแฟนให้ฟังบอกเลยขยี้ใจมากน้ำตานี่ไหลเป็นทาง
“ดอกไม้สวยดีนะครับ” ผมบอก คุณป้ายิ้มรับก่อนจะพูดขึ้นมาลอยๆ
“มันเป็นดอกไม้ที่ป้ารักที่สุดเลยล่ะ... คนรักของป้า ถือกระถางเล็กๆแบบนี้มาให้ในงานวันเกิด แต่ป้าเข้าใจผิด คิดว่ามันเป็นดอกคุณนายตื่นสาย ป้าโกรธมาก ทึกทักเอาว่ามันด่าป้าทางอ้อม เลยปากระถางใส่หัวมัน หัวแตกจนต้องเย็บไปหลายเข็ม” คุณป้าเล่าด้วยใบหน้าชื่นมื่นอย่างมีความสุข
“วันหนึ่งมันขับรถขึ้นเขาพาป้าไปเที่ยว แต่ระหว่างทางเราดันทะเลาะกันอย่างรุนแรง จนรถตกไหล่ทางแล้วพลิกคว่ำ ตรงนั้นมันเป็นป่ารกทึบ เวลาก็มืดมาก ไม่มีรถผ่านมาช่วยพวกเราสักคัน มันทำยังไงรู้ไหม...” ป้าแกหยุดพักหายใจแล้วเล่าต่อ
“มันถีบป้าออกมาจากรถ ตอนนั้นนึกด่ามันในใจ เพราะมันเล่นถีบซะแรงจนป้ากระเด็นไปไกล ส่วนตัวมันนะเหรอ... ช่วงอกกับแขนโดนทับ ป้าจะเข้าไปช่วย แต่ไม่มีแรงแล้ว แขนทั้งสองข้างก็ขาดตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เรานอนมองกัน มันอยู่ในรถ ป้านอนอยู่บนพื้นหญ้า ไกล... เราไกลกันมาก แต่ต่อให้ไกลแค่ไหน ป้าก็ยังมองเห็นมันขยับปากบอกว่ารัก...เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่รถจะระเบิด... คนรักของป้าโดนไฟคลอกตายในรถคันนั้น”
คุณป้าเล่าจบแล้วหันมายิ้มจางๆให้ แขนที่ไม่สมบูรณ์ถูกยกขึ้นแล้วยื่นมาบริเวณใบหน้าของผม แต่มันไม่มีวันถึง...
“ป้าเลิกร้องไห้มาเป็นสิบปีแล้ว พอเห็นหนูร้อง เดี๋ยวป้าจะร้องตามนะ” ป้าแกพูดแซวอย่างอารมณ์ดี
“แล้วดอกไม้นั่น ไม่มีใครมาคอยรดน้ำเหรอครับ ผม...เห็นมันเฉาเลยอยากทราบ” ผมเปลี่ยนเรื่องแล้วถาม คุณป้าส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ
“พอมันตาย ป้าถึงได้รู้ ว่าดอกแพรเซี่ยงไฮ้มันตั้งใจปลูกให้ป้า... มันใช้เวลาเป็นเดือนๆ กว่าจะปลูกจนโตมาได้ แต่กลับโดนป้าปาใส่หัวซะนี่... พอป้าออกจากโรงพยาบาลได้ ป้าเลยลองปลูกดู ใช้ปากกับเท้าของตัวเองนี่แหล่ะ ทำทุกอย่างตั้งแต่รดน้ำพรวนดิน ป้าแค่อยากรู้ ว่ากว่าดอกไม้จะบานมันลำบากขนาดไหน แล้วป้าก็ได้รู้ ว่ามันลำบากมากจริงๆ เพราะมันไม่เคยบานได้สวยเท่าดอกไม้ของวันนั้นที่มันเอามาให้ป้าเลย... แต่ตอนนี้ป้าแก่มากแล้ว ไม่มีแรงจะทำอะไรเหมือนสมัยสาวๆได้อีก เลยได้แต่ปล่อยให้มันเป็นไปตามลมตามฝน คอยมองมันอยู่เฉยๆอย่างนี้ ก็สบายใจดี”
เป็นนิยายที่หาเรื่องให้คนอ่านร้องได้ทุกๆตอน555 
หัวข้อ: 【Office Worker】เผลอรักหนุ่ม OT พิเศษ - เชน & ภูมิจิต 4 (จบ) - p.117 (8/4/57) (อ่าน 800615 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก