รักรั่วๆของ..พรต&รัน
Part 21
(Special Run) ผมสูดหายใจลึก หลับตาตัดความรู้สึกกดดันออก จนแน่ใจสามารถสะกดความหน่วงหนึบได้แล้ว ค่อยลืมตาจ้องจอคอมฯ วัดใจในการกระทำของไอ้รั่ว
พร้อมทำใจยอมรับภาพบาดตาที่กำลังจะเกิด..
แต่.....
กลับเห็นหน้าสวยหลับตาพริ้มปากเผยอรอจูบจากไอ้รั่ว มันยังคงกุมมือเธอเอาไว้ หน้าหล่อห่างไม่ถึงคืบชะงักนิ่ง
กระทั่งคิ้วเรียวเขียนดินสอดั่งคันศรของเธอขมวดเข้าหากัน หลังไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไร
ไอ้รั่วมีสีหน้าเรียบเฉย ขยับคืบพร้อมการลุ้นระทึกของผม ยอมรับอกซ้ายเต้นกระหน่ำเลยทีเดียว
มันกำลังจะจูบเธอแล้วสินะ..
เผลออ้าปากค้าง ตะลึงลานสุดๆ ไม่สามารถกะพริบตาได้ด้วยซ้ำ ช๊อตเด็ดที่ไอ้รั่วบรรจงจูบเธออย่างอ่อนโยน
ถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ขนตาซึ่งผ่านการดัดปรือตื่นช้าๆ เผยดวงตาหวานเชื่อมจ้องหน้าหล่อของมันอย่างมึนๆ งงๆ...
“ขอให้มีความสุขครับ..คิม” เสียงทุ้มหล่อสีหน้าอบอุ่น ตาคมเป็นประกายจ้องเธอนิ่ง
เธอหน้าแดงก่ำพูดเสียงสั่นออกมาให้ได้ยิน
“ขอบคุณค่ะ แต่..คุณยังไม่ได้ทำตามข้อตกลง” สีหน้าไอ้รั่วจุดยิ้มมุมปาก
หล่อร้ายกาจตรึงสายตาผมค้างไปเหมือนกัน
“ผมทำตามสัญญาแล้ว” มันตอบเธอ พร้อมตบหลังมือบางที่กุมอยู่เบาๆ ก่อนจะปล่อยเป็นอิสระ
“คุณกำลังบิดพลิ้วฉัน” หางตาเธอกระตุก แววตากร้าว เมื่อมันยืนกรานทำตามข้อตกลงไม่ติดค้าง
“ผมไม่ได้ผิดคำพูด ทำตามข้อตกลงที่รับปากคุณหมดแล้ว” มันยืดตัวยืนเต็มความสูงจากที่นั่งคุกเข่า
หันหลังเดินไปเลื่อนเก้าอี้ทำงานลงนั่งด้วยท่างท่าสบายๆ
“คุณไม่ได้..จูบฉัน” เธอลุกยืนจังก้ากำมืออย่างลืมตัว ผมกำลังยิ้ม รู้สึกขากรรไกรค้าง
ขำท่าทางกร่างของอาร์ตตัวแม่ ดูไม่เข้ากับชุดสักนิด
“ผมจูบแล้ว” มันหน้านิ่งตอบนิ่มๆ ดูกวนนิดๆ
“อย่าเล่นลิ้นพรต..ฉันไม่ใช่เด็กอมมือ จนไม่รู้ว่าจูบไม่จูบต่างยังไง”
เธอหรี่ตาขบฟันกรอด พูดโต้กลับเสียงห้วน
“ถ้าคุณไม่ใช่เด็กอมมือ แล้วมายืนทวงจูบผมทำไมครับ ในเมื่อผมทำตามความประสงค์ของคุณไม่ติดค้าง”
มันก็ยืนกรานด้วยสีหน้าสบายๆ
ถึงตอนนี้ผมยิ้มกว้างอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
พอเข้าใจจุดประสงค์ของมันที่กำลังตีฝีปากปะทะคารมเธออยู่ในตอนนี้แล้ว
“คิดจะผิดคำพูด โมเมดื้อๆ ใช่ไหม” เธอตรงมาท้าวโต๊ะทำงาน ก่อนชะโงกหน้าจ้องมันอย่างเอาเรื่อง
“เราตกลงกันไว้ยังไง..คิม” มันกลับย้อนถามซื่อๆ
“คุณต้องจูบฉัน..ลึกซึ้ง” เธอตอบ
“นั่นไม่ใช่ข้อตกลง คุณกำลังเรียกร้องเกินจริง”
ไอ้รั่วชะโงกหน้าเข้าไปประจันกับเธอ พร้อมกับสายตาท้าทายเฉย
“ว่าไงนะฉันเรียกร้องเกินจริงตรงไหน นั่นเป็นข้อตกลงของเราชัดๆ” น้ำเสียงเธอติดตะคอก
บ่งบอกกำลังหงุดหงิด แต่ไอ้รั่วไม่สะทกสะท้านล้วงโทรศัพท์มากดยิกๆ จ่อไปที่หน้าเธอ บทสนทนาดังออกมาให้ได้ยิน
[คุณบอกส่งงานผมพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ไม่ผิดคำพูดแน่นะ]
[แน่นอน...คุณต้องจูบฉันตามสัญญาด้วยเช่นกัน]
[คุณต้องการจูบ..ผม]
[ใช่]
[แน่ใจว่าคุณขอ..จูบผม]
[ถูกต้อง..ฉันขอจูบคุณ]
สีหน้าคุณคิมเริ่มงง ผมเดาความคิดมันได้หลุดหัวเราะไหล่สั่นจนน้ำตาเล็ด
แต่เป็นน้ำตาของความดีใจ ไม่ใช่น้ำตาที่มาจากความอึดอัดหน่วงหนึบเหมือนก่อนหน้า
“หมายความยังไง” เธอถอยไปยืนกอดอก ถามหน้านิ่ง
“ผมจูบตามข้อตกลง อ้อ! ขอคอมเม้นท์เล็กน้อยถือเป็นการแนะนำ คุณจะนำไปปรับปรุงหรือไม่แล้วแต่
แค่อยากแนะนำเฉยๆ กลิ่นสเปรย์ที่ฉีดผมคุณแย่มาก ฉุนจนต้องกลั้นหายใจ ไม่อย่างนั่นคงจามรดหัวคุณเข้าให้”
พูดจบผมถึงกับขำกร๊าก เผลอเอาหน้ามุดแขนหัวเราะจนท้องเกร็งไปหมด
“คะ..คุณ..คุณมันเจ้าเล่ห์พรต จูบที่ฉันต้องการคือจูบจริงๆ ไม่ได้ให้คุณมาจูบหัวฉันนะ..ไอ้บ้า!”
เธอสะบัดเสียงสูง ออกอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงหลังรู้ตัวกำลังโดนมันปั่นประสาท
“แหนะ! อย่าอารมณ์เสียสิคุณ หน้าสวยกับชุดเซ็กซี่ดูเสื่อมหมด ผมเจ้าเล่ห์ตรงไหนครับ
ถ้าไม่อัดคลิปเอาไว้คงโดนคุณโมเมใส่ ผมย้ำคุณแล้ว หรือต้องฟังอีกรอบ ย้ำสองครั้งคุณต้องการให้จูบผม
คุณตอบว่าใช่ยืนยันมาแบบนั้น ผิดตรงไหน ผมอุตส่าห์กลั้นหายใจจูบหัวคุณ ยอมทรมานกับกลิ่นสเปรย์
นี่ถ้าไม่กลั้นหายใจรูจมูกอาจอักเสบ เป็นภาระไปหาหมออีก ผมแพ้กลิ่นไม่พึงปรารถนา คุณไม่รู้ย่อมไม่ผิด
หากมีโอกาสบังคับผมจูบอีก ขอความกรุณาแค่สระผมให้สะอาด ไม่ต้องฉีดอะไรมาจะเป็นพระคุณมาก”
คำพูดเรียบนิ่งของมัน เหมือนคมมีดกรีดลงหัวใจเธอ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งโดนวาจาจากผู้ชายที่เธอรักฝังใจ
เชือดเฉือนอย่างนี้ เป็นเรื่องหนักหนาสาหัสมากทีเดียว น้ำใสไหลจากดวงตาริมฝีปากขบกันแน่น
เธอสูดหายใจลึก ก่อนพูดออกมาว่า
“ขอบคุณสำหรับบทเรียนครั้งนี้ ฉันจะจำเอาไว้เพิ่มความรอบคอบเป็นสองเท่า ระหว่างเราไม่จบแค่นี้หรอกพรต
คุณทำแบบนี้ฉันคงไม่เหลือไมตรีให้อีก ถ้าฉันไม่ได้อย่าหวังคุณจะมีความสุข เมื่อไม่รักก็รอรับความพยาบาทแทนแล้วกัน
ขอให้โชคดี..ไว้พบกันอีก” พูดจบเธอสะบัดหน้าคว้ากระเป๋าสะพายตรงโซฟาก้าวฉับๆ เปิดประตูไม่เหลียวหลัง
คุณณีรีบเข้ามาดูเจ้านายตัวเองทันที
“เกิดอะไรขึ้นค่ะ” หน้าตื่นถามไอ้รั่ว มันดูเจื่อนไปสนิท แววตาสลดอย่างเห็นได้ชัด ผมพลอยหดหู่ตามไปด้วย
“ไม่มีอะไร ช่วยตามแผนกแพ็คมาจัดการงานบนโต๊ะให้ด้วย ขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อย มีอะไรค่อยคุยกัน”
พูดจบลุกเข้าห้องน้ำ ไม่รอให้เลขาคนเก่งซักมากความ อารมณ์ไม่สู้ดี สิ่งที่มันทำไป ผมดูออกฝืนใจสุดๆ
เป็นครั้งแรกที่มันไม่ได้รู้สึกดีกับการกระทำของตัวเอง..
มันคงต้องการตัดความหวังเธอให้ตัดใจ ถึงกับลงทุนเล่นลูกไม้บ้านี้ ใช้วาจาเชือดเฉือนใส่
สำหรับผู้หญิงเจอการตำหนิจากผู้ชายที่ฝังใจ คงยากที่จะรับได้ นอกจากเสียใจแล้วอาจถึงกับกลายเป็นเกลียดไปเลยก็มี
กรณีคุณคิม..เธอกล่าวอาฆาตไว้ จากนี้ผมสามารถออกโรงปกป้องมันได้แล้วสิ
ในเมื่อพันธะสัญญาที่ไม่อาจยื่นมือได้จบไปแล้ว จากนี้ไม่มีอะไรปิดกั้นผมได้อีก ผมสามารถดูแลมัน
หากเธอคิดทำอะไร คงต้องฝากสายลมไปบอก ‘ผ่านผมก่อนครับ..คิม’
“คุณสมศรี ติดต่อคุณณี ผมชวนท่านรองทานของว่าง” ต่อสายเลขา ไม่สายตรงหามัน
เพื่อให้มีเวลาทำใจ แค่อยากชวนเปลี่ยนบรรยากาศให้อารมณ์มันดีขึ้น
“ค่ะบอส” ได้เวลาเซ็นเอกสาร เลขาใส่แฟ้มเตรียมให้บนโต๊ะ
ตั้งแต่เข้ามาอารมณ์จดจ่ออยู่กับมัน..จนไม่เป็นอันทำอะไร
“บอสคะ ท่านรองกำลังมาค่ะ” ไม่ถึงห้านาที คุณสมศรีโฟนมาบอก
“ครับ..รบกวนคุณมาเอาเอกสารด้วย ผมเซ็นเรียบร้อยแล้ว ฝากดูอีกที ตกหล่นนำมาวางบนโต๊ะ
ไว้ผมจะมาเซ็นให้พรุ่งนี้ วันนี้ไม่เข้ามาแล้ว” ผมแจ้งรายละเอียดผ่านโฟน รวบรวมงานที่ทำไว้มุมโต๊ะ
เตรียมพามันไปผ่อนคลายตามที่ตั้งใจ ไม่นานมันก็โผล่เข้ามา พยายามยิ้มให้ ดูฝืนชอบกล
“ไงมึง..เลขาบอกชวนกูทานของว่าง” ผมจ้องนิ่ง มันแอบชะงัก แต่ก็ยิ้มไม่ให้พิรุธ
คงไม่รู้ตัวทุกเหตุการณ์ในห้องผมรับรู้โดยตลอด แต่เนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“รอมึงมาง้อไม่ไหว” แกล้งตัดพ้อไปแทน
“อ้าว! นอยด์อะไรเนี่ยะ” ได้ผล มันแคร์ความรู้สึกผม หน้าตื่นตรงเข้ามายืนค้ำหัวทันที
“หมาตัวไหนไล่กูออกจากห้อง เหมือนกลัวเป็น กขค.” อ้างไปงั้น
“โห! ไม่นึกมึงจะคิดมาก เธอมีธุระส่วนตัว..ไม่มีอะไรน่า” ยิ้มประจบ
อาการฝืดฝืนหายจากหน้าหล่อ ผมทำสำเร็จที่ดึงความสนใจมันจนอารมณ์มาจดจ่อเรื่องผมแทน
“แน่ใจ..ไม่ทำอะไรลับหลังกูใช่ไหม” แกล้งมันต่อ
“อย่าอำกู มึงไม่เชื่อใจกูงั้น” มันเริ่มหน้าตึง ไม่อยากให้มันอารมณ์ขุ่นขึ้นมาอีก
รีบประจบโชว์เขี้ยวเสน่ห์ เผยลักยิ้มให้ไป
“ล้อเล่นจริงจังไปได้ ป่ะ!..กูพาไปเดทยามเย็น” ตอนนี้สี่โมงเย็นแล้ว มันค่อยมีสีหน้าดีขึ้นมา
“เดทอะไร เลี่ยนสาด” แม้ปากจะพูดมาแบบนั้น แต่แอบหูแดงเขินได้อีก
ผมอมยิ้มลุกสวมกอดดึงเข้าชิดตัว กระชับอ้อมแขนแน่นส่งกำลังใจปัดเป่าความมัวหมองให้หมดไป
“กูหวานแค่มึงคนเดียว..พรต” มันเขินสุดๆ หน้าแดงคอแดงไปหมดแต่ก็ยอมโอบผมตอบ
หนุ่มร่างใหญ่สองคนกอดกันกลม ดีที่อยู่ห้องทำงานส่วนตัว ไม่ต้องกลัวใครลุกล้ำเข้ามาเจอ
“ขอบใจนะ” พูดอู้อี้ข้างหู ผมตบหลังมันปุๆ สองที
“ทำซึ้งเดี๋ยวเปลี่ยนใจกดซ้าาา!!” อดแหย่อีกจนได้
“ไอ้บ้า!..กูจัดเต็มไปแล้ว ยังจะหื่นอีก” มันแหวใส่ อารมณ์ดูปกติขึ้นผมค่อยสบายใจ
อย่างน้อยไม่ต้องจมกับการกระทำที่ผ่านมา
“ถ้างั้นไปครับที่รัก..คืนนี้ผัวบริการคูณสองนะครับ” ผมกระซิบใส่หู มันยันตัวห่างพรวด จ้องผมตาค้าง..
“มึงคงไม่ทำจริงใช่ไหม คูณสองสี่รอบเลยนะ..กูไม่รับความหวังดีน่าภิรมย์นี้เด็ดขาด
ถ้าต้องการตอบแทน ขอปกติไม่ต้องคูณ ถือเป็นความกรุณาต่อรูดากกูอย่างที่สุด” ผมขำกร๊าก
แต่กลับรู้สึกดีไปด้วย อย่างน้อยมันเป็นวรพรตสุดรั่วคนเดิม ค่อยโล่งอกสบายใจบอกไม่ถูก
ดีกว่าต้องทนเห็นหน้าหล่อจืดเจื่อนไม่สมเป็นมันสักนิด เหยี่ยวรั่วของผมต้องแบบนี้
เต็มไปด้วยอารมณ์ขัน พกพาเสียงหัวเราะสร้างความสุขให้คนรอบข้าง
สีหน้าที่ดูเศร้าๆ อมทุกข์นิดๆ ไม่เหมาะกับมึงเลยว่ะ..พรต!
อร๊ายยย!!! ดีใจจนน้ำตาไหล พี่พรตไม่ได้ทำให้รันเสียใจอย่างที่กังวล
แต่อยากกัดลิ้นตาย มีแฟนคลับพี่พรตเดาใจเหยี่ยวรั่วถูกถึง 2 คน
คนหลังสุดถึงกับเปรียบเป็นศรีธนญชัยกลับชาติมาเกิด เปรียบรันเป็นเณรน้อยไปเลย
อยากบอกว่า พี่พรตไม่ได้เป็นศรีธนญชัยหรอก แต่รั่วไร้ลิมิต คิดเหนือความคาดหมายต่างหาก 5555!!!
ไว้ติดตามกันต่อไป ดราม่าไม่จบแค่นี้ ยังมีมาเป็นระลอก รุนแรงตามอารมณ์พยาบาทอีกต่างหาก น่ากลัวบรื๋ออออ!!!
Luk.
หัวข้อ: @@@โดย Luk {รักรั่วๆของ..พรต & รัน}มีแฟนคลับทำสารบัญให้ที่หน้า 44 ง่ายแก่การอ่าน (อ่าน 317000 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก