หัวข้อ: SIN SPIRAL_เกลียวบาป “แฝด” [PRE ORDER ค๊า] 29 มิ.ย.59

[owo llยมuมข้u]

อะไร =[]=!!

[alpha202204]

วาโย น่าสงสารอ่าา

ทั้งๆที่เป็นแฝดกันแท้ๆทำไมต่างกันเงี้ย

ศักยภาพด้านการเรียนต่างไม่เห็นเป็นไร วาโยอาจจะเก่งศิลปะก็ได้ พ่อแม่แม่งด่วนตัดสินอ่ะ ไม่ยุติธรรม

(หรือว่า วาโยเป็นโรคฮันติงตัน หว่า)

แล้วก็นังแนน เธอแรดมาก

ถ้าเรามีชีวิตงี้ หนีแม่ง

[maru]

เตจะเข้าใจผิดอะไรวาหรือเปล่านะ แล้วเตจะทำอะไรวาหรือเปล่า

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เฮ้ย วา

น่าสงสารอ่ะ  ไม่รู้ว่าเตกลับมานายจะโดนอะไร

[Tassanee]

ดาร์คมากค่ะ ชอบๆๆๆๆ

[parn11]

วาหรือดาวพระศุกร์คะเนี่ยยย
นางเอกละครไทยฝุดๆ5555
ชอบมากมายค่าึ

[chollawat.d]

น่าติดตามต่อ แรงมาก

[thearboo]

-ตอนที่ 4- ตราบาป



บรื๋นนนน….เอี๊ยด
.
.
.
แกร๊ก
.
.
.
ตึก ตึก ตึก…
.
.
.
เสียงรถที่แล่นเข้ามาจอด เสียงเปิดประตูบ้าน เสียงขึ้นบันได ทุกอย่างช่างชัดเจนในโสตประสาท หัวใจของวาโยเต้นระทึก เด็กหนุ่มนั่งกอดเข่าจับเจ่าอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง เขาตั้งใจที่จะไม่เอ่ยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่แก้ตัว ไม่เล่า ไม่พูด และมั่นใจว่าเขาต้องโดนน้องชายฝาแฝดของเขาต่อยเอาแน่ๆ หรือจะให้เลวร้ายกว่านั้น เขาอาจโดนซ้อมจนแทบตายเลยก็เป็นได้…และในที่สุด “การชำระความก็มาถึง”

“วา…มึงมีอะไรจะบอกกูมั้ย?”

ในที่สุดเตโชก็เข้ามาในห้องของพี่ชายฝาแฝด และถามคำถามที่แสนจะกดดันออกไป

“……………………..”

“ถามไม่ตอบ…เอาล่ะ มึงไม่มีอะไรจะพูดกับกู กูก็ไม่ว่าอะไร แต่…กูมีเรื่องต้องคุยกับมึง…”

“…………………….”

“เมื่อกี้…มึงทำอะไรกับเด็กกู?”

“มึงก็เห็นอยู่กับตา ยังจะถามกูทำไม?”

วาโยออกอาการหงุดหงิดกับคำถามของแฝดน้องเล็กน้อย ทั้งๆที่เขาพยายามหลบเลี่ยงที่จะคุยในประเด็นนี้แท้ๆ เตโชยังจะอุตส่าห์ถามออกมาอีก

“มึงขืนใจแนนจริงเหรอ?”

“…………………………”

วาโยแกล้งทำเป็นไม่สนใจในคำถามของแฝดน้องอีก ยังคงนั่งกอดเข่าและแสร้งเหม่อมองไปทางอื่น

“กูถามมึงไม่ได้ยินหรือไง ไอ้วา!?”

“แฟนมึงว่ายังไง ก็ตามนั้นแหละไอ้เต!! เลิกเซ้าซี้กูเสียที!!”

เพราะไม่อยากโดนเซ้าซี้จี้ใจดำ วาโยก็ตะคอกส่งๆออกไปให้จบๆเรื่อง และเกร็งตัวแน่น เตรียมรับหมัดแกร่งของแฝดน้องที่อาจลอยมาโดยไม่รู้ตัว

“………………………………..”

ทีนี้กลับเป็นฝ่ายของเตโชที่เงียบ “คงโกรธมากจนพูดไม่ออกเลยสินะ” วาโยคิดในใจว่าแฝดน้องคงโกรธจัด แต่เขาเองก็ไม่กล้าหันไปสบตาตรงๆ จึงได้แต่นั่งจินตนาการ
.
.
.
(“อื้อแนน…พี่…พี่จะแตกแล้ว…”)
(“อ๊ะ แตกใน…แตกในเลยพี่วา…อ๊า แนนกินยาคุมค่ะ แตกในเลยพี่ อ๋า…..!!!!!”)

“……….!!!!???”

วาโยหันตามเสียงไปด้วยความตกใจ นั่นมันเสียงของเขากับแนนเมื่อตอนเย็นนี่!? พอหันไปสบตาตรงๆกับเตโชได้ วาโยก็ถึงกับตกตะลึง ภาพเคลื่อนไหวที่อยู่บนหน้าจอ ไอโฟน ของแฝดน้องเขาตอนนี้คือ ตัววาโยเอง ที่กำลังเริงรักอยู่กับแนน หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าแฟนน้องชายตัวเอง บทรักรุนแรงที่สะท้อนอยู่บนหน้าจอนั้น เล่นเอาหัวใจของวาโยกระตุกวูบ เจ็บจุก จนน้ำตารื้นขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ

“หึหึ…เอากันมันดีนี่ สำราญจริงจริ๊ง กูไม่อยู่แค่แป๊บเดียว มึงก็แอบมาเอาเด็กกูเลยนะ พี่วา”

“อึก…ต…เต…”

เตโชยิ้มเหี้ยมด้วยความสะใจที่เห็นพี่ชายฝาแฝดของตนตกใจจนหน้าซีด ดวงตาที่เหมือนกับของเขานั้นวาววามไปด้วยหยาดน้ำ ที่อีกไม่นานคงทะลักทลายออกมาเป็นหยดน้ำตา ใบหน้าที่เหมือนของตัวเองทุกกระเบียด ซึ่งกำลังแสดงความเจ็บปวดออกมาอยู่นั้น สภาพแบบนี้ไม่ว่าจะได้เห็นกี่ครั้ง ก็ปลุกสัญชาตญาณดำมืดของเขาให้ตื่นขึ้นมาได้ทุกครั้งเลยจริงๆ และนี่คือสิ่งที่วาโยไม่เคยรู้เกี่ยวกับเตโช ผู้เป็นแฝดน้องเลยแม้แต่นิดเดียว

เตโชค่อยๆสืบเท้าเข้าใกล้วาโยอย่างช้าๆด้วยความเยือกเย็น บรรจงใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่ไหลเป็นสายโดยไม่รู้ตัวของแฝดผู้พี่เบาๆ ก่อนก้มลงกระซิบที่ริมหูเล็กนั้นแผ่วผิว…แต่น่าหวาดกลัวที่สุดสำหรับ วาโย

“ถ้าคลิปนี้ โดนพ่อ หรือ อาจารย์ที่โรงเรียนเห็นเข้า…หึหึ จะเป็นยังไงน๊า…”

“อย่านะ!! ไม่เอานะเต อย่าให้ใครดูนะ ลบซะเถอะ ลบซะนะ ขอร้องล่ะ!!”

วาโยทะลึ่งตัวขึ้นคว้าแขนของเตโชไว้ทันที ระล่ำระลัก ขอร้องอ้อนวอนทุกวิถีทางให้แฝดน้องช่วยลบคลิปชั่วนั่นทิ้ง  เตโชยิ้มกว้างจนตาหยี ให้ผู้เป็นพี่ชาย นิ้วเรียวเชยคางของวาโยไว้ให้หน้าซีดเผือดซึ่งนองไปด้วยน้ำตานั่นเงยขึ้นมาสบตาตน

“ของแลกเปลี่ยนล่ะครับ พี่วา”

“ข ของแลกเปลี่ยน?...อะไร…?”

นิ้วที่เชยคางเบาๆอยู่เมื่อครู่เปลี่ยนมาบีบปลายคางของแฝดพี่แน่นหนา ใบหน้าที่ยิ้มละไมอยู่เมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มร้ายโหดเหี้ยมขึ้นมาทันใด จนวาโยสั่นสะท้านเพราะความหวาดหวั่นจนห้ามไม่อยู่

“พี่วา พี่เอาเด็กเตแล้ว แถมยังจะให้ลบคลิปอีก ข้อเสนอของพี่น่ะ เตทำให้ก็ได้นะ แต่ของแลกเปลี่ยนมันต้องคุ้มราคานิดนึงสิ”

“อะไรเต? เตจะเอาอะไรเหรอ? เตอยากได้อะไรเหรอ?”

ร่างบางถามออกไปอย่างมีความหวังทั้งน้ำตา เผื่อว่าสิ่งที่แฝดน้องจะขอจากเขา จะเป็นสิ่งที่เขาสามารถหามาให้ได้ เพื่อแลกกับการลบคลิป

“พี่วา…หึหึ พี่วาให้เตได้จริงๆเหรอ?   งั้นพอได้ของปุ๊บ เตจะลบคลิปให้ปั๊บเลย ดีมั้ย?”

“ดีสิดี!! เตอยากได้อะไรเหรอ บอกวาสิ วาจะรีบหาให้!!”

ท่าทางดีอกดีใจของแฝดพี่ทำเอาเตโชแทบสำลักความขำ ที่วาโยไร้เดียงสาเกินไป จนไม่รู้ว่าน้องชายฝาแฝดคนนี้กำลังคิดชั่วกับตัวเองแค่ไหน เตโชคลายมือที่บีบคางพี่ชายอยู่ออกไป เพื่อเปลี่ยนเป็นโอบหลังลำคอเรียวขาวเบาๆ  แล้วก้มลงกระซิบแผ่วเบาตรงหน้าขอพี่ชาย

“เตอยากเอาพี่วา”

“อะไรนะ!!”

วาโยผลักแฝดน้องออกไปทันทีราวกับเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง ดวงหน้าซีดเผือดของวาโยยิ่งซีดหนักเข้าไปอีก เมื่อได้เห็นหน้าของแฝดน้องชัดๆ ใบหน้านั้นกำลังส่งยิ้มชั่วร้ายจดจ้องมายังเขา ไม่เพียงแค่นั้น ร่างสูงใหญ่นั่นยังขยับเข้าใกล้เขาอีกด้วย

“เตอยากเอาพี่วา…”

“ไอ้สัด! วิปริตไปแล้วรึไงไอ้เชี่ยเต! มึงกับกูเป็นพี่น้องฝาแฝดกันนะ! เป็นผู้ชายเหมือนกันด้วย!! มึงบ้าไปแล้วเหรอ!!?”

วาโยกระถดหนีการคุกคามของแฝดน้อง ตอนนี้เตโชน่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวจนเกิดภาพหลอนว่าใบหน้าของแฝดน้องกำลังวิปริตบิดเบี้ยว คล้ายอสูรกาย และเมื่อเตโชคลานขึ้นมาบนเตียง ได้ วาโยก็กระโดดหนีลงจากเตียงทันที เป้าหมายคือ ประตู เพื่อหนีไปให้พ้นจากเงื้อมมือของน้องชาย

หมับ!

หากยังไม่ทันจะได้พ้นเตียง มือหนาก็คว้าเข้าที่ข้อเท้าวาโย แล้วกระตุกลากทั้งตัวกลับขึ้นมาที่กลางเตียง และไม่มีเวลาให้ได้หายใจหายคอ เสื้อยืดที่ใสติดตัวอยู่นั้นก็ถูกจับถอดออกจากหัว แล้วไพล่มามัดไว้ที่แขนของวาโยอย่างแน่นหนา ทั้งดิ้นรน ทั้งตกตะลึง รู้ตัวอีกที ก็ถูกร่างสูงคร่อมแผ่นหลังอยู่เสียแล้ว

“อย่าดิ้นให้มันมากนักไอ้วา สิ่งที่มึงทำวันนี้ถือเป็นการหยามหน้ากูมาก เพราะงั้นมึงต้องรับผิดชอบ!”

“อย่านะเต จะโกรธ จะลงโทษกัน ก็ทำวิธีอื่นเถอะนะ วาไม่ได้ตั้งใจ อย่าทำแบบนี้กับวาเลยนะ เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง…”

“หุบปาก!!”

“โอ้ย!!”

วาโยร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เพราะถูกเตโชจิกกระชากผมให้แหงนเงยขึ้นไปมองหน้า

“อย่าเอาคำว่าพี่น้องมาอ้าง มึงเคยคิดว่ากูเป็นน้องมึงด้วยงั้นเหรอ!!?”

“เต…”

“ไอ้วา มึงไม่เคยเห็นกูเป็นน้อง มึงคอยแต่จะอิจฉาริษยา คอยแต่จะใส่ร้ายป้ายสีกู หึ กูรู้ มึงเกลียดที่กูเก่งกว่ามึง!!”

“ไม่…เต ไม่จริง”

เมื่อเห็นว่าแฝดน้องเดือดดาลจนห้ามไม่อยู่ วาโยจึงพยายามอธิบาย พยายามขอร้องอ้อนวอน  หวังใจให้น้องชายเย็นลง

“แต่กูดันรักมึง….รักพี่แบบมึง”

“……..!! เต?”

“ยิ่งมึงเกลียดกูมากเท่าไหร่ กูก็ยิ่งรักมึง ต้องการมึง กูชอบเวลามึงโกรธเกรี้ยว มันทำให้กูโหยหามึง กูชอบเวลามึงหมางเมิน มันทำให้กูปรารถนามึง”

วาโยถูกพลิกขึ้นมานอนหงายกะทันหัน จนทำให้แขนที่ถูกมัดไพล่อยู่ข้างหลังถูกฝืนบิดจนเจ็บร้าว แต่ความเจ็บในตอนนี้นั้น มันพ่ายแพ้แก่ความกลัวโดยสิ้นเชิง

“ยิ่งเวลามึงหาเรื่องไปฟ้องพ่อต่างๆนาๆเรื่องกูกูยิ่งชอบ เพราะมันทำให้กูรู้ว่า ในหัวมึงมีแต่กู กูคนเดียว… และมันทำให้กูอยากได้มึง อยากชอนไชเข้าไปในตัวมึง ทำให้มึงเป็นของกูคนเดียว…”

วาโยหวาดกลัวจนสมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก ขยับไม่ได้ หนีไม่ได้ แม้แต่หลบตายังทำไม่ได้ ร่างกายแข็งเกร็งอยู่ใต้ร่างของแฝดน้อง ปล่อยให้ปลายนิ้วสากนั้น ลากไล้บนผิวกายไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงของกางเกงนอน

“กูโมโหมากที่มึงมีอะไรกับอีเด็กนั่น ทั้งๆที่กูเฝ้าถนอมมึงมา…”

“ม…หมายความว่า…ยังไง…?”

“ใช่…กูไม่ได้โมโหที่มึงได้เด็กนั้น แต่กูโมโห ที่เด็กนั่นได้มึง!! มึงต้องเป็นของกูเท่านั้น!!!”

“อย่า!!!!!!!!!!!!!!!”

กางเกงนอนและชั้นในถูกกระชากพ้นตัวออกไปพร้อมกับประโยคสุดท้าย และเตโชไม่รอช้า เข้าไปซุกไซร์ร่างเปลือยเปล่าขาวผ่องของแฝดพี่ทันที ซอกคอขาวของวาโยถูกดูดถูกเลียจนขึ้นรอยแดงไปทั่ว มือไม้ของเตโชเองก็ทั้งลูบ ทั้งเคล้นคลึงตัวพี่ชายที่ตนปรารถนา

“ไม่!!....อ๊า…ช่วยด้วย!!”

“แหกปากไปก็แค่นั้นพี่วา ไม่มีใครมาช่วยได้หรอกน่า หึหึ กูจะช่วยล้างคราบคาวของมึงให้เอง”

“ปล่อยกู ฮือๆๆ กูกลัวแล้ว ฮือๆๆ”

เก่งกาจยังไง วาโยก็คือเด็กอายุแค่ 15 ปี เมื่อถึงที่สุดแล้วก็ได้แต่ร้องไห้อ้อนวอนอย่างน่าสงสารตามประสาเด็กเท่านั้น  วาโยกลัวเหลือเกิน คนที่ลากลิ้นอยู่บนร่างเขาตอนนี้ คือน้องชายฝาแฝดของเขาเอง ฝาแฝดที่เกิดออกมาในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน วันเดียวกัน อายุเท่ากัน แต่ทำไมตอนนี้คนที่ทาบทับอยู่เหนือร่าง กลับดูเหมือนไม่ใช่เด็กอายุ 15 แต่เป็นปีศาจวิปริต ที่แสนจะน่าชิงชัง ขยะแขยง

“อ๊ะ!! อื้อ!!”

วาโยสะดุ้งเฮือกเมื่อยอดอกถูกครอบครองด้วยริมฝีปากแล้วปลายลิ้นร้อนผ่าวของเตโช ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง

“เลียหัวนมแล้ว เสียวสินะ…”

เมื่อรู้ว่ายอดอกคือจุดอ่อนไหวของแฝดพี่ เตโชก็โจมตีแบบไม่มีพัก จนวาโยทั้งคราง ทั้งสะดุ้งจนตัวเกร็ง

“เอาล่ะ…เริ่มกันเถอะ”

เตโชกล่าวยิ้มๆ ก่อนจะผละออกจากแฝดพี่ครู่หนึ่งเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง และในจังหวะนั้นเอง วาโยก็กระเด้งตัวพรวดขึ้น พยายามเกลือกกลิ้งไปตามที่นอน พริบตาที่เท้าแตะพื้นได้ เด็กหนุ่มก็วิ่งถลาไปที่ประตูทันที เพราะมือทั้งสองข้างถูกมัดอยู่คงเปิดประตูไม่ได้ วาโยจึงตั้งใจกระโดดชนประตูให้รู้แล้วรู้รอด ด้วยรู้ว่าประตูห้องของตนก็ไม่ได้แข็งแรงนัก โชคดีอาจหนีรอดไปได้

โครม!

เจ็บชา จนหูอื้อ เมื่อถูกคว้าร่างเอาไว้ได้หวุดหวิดก่อนถึงประตู แลโดนแฝดน้องเหวี่ยงลงไปกองกับพื้นห้องอย่างแรง

“ให้ทำดีๆ ไม่ชอบใช่มั้ยวา!? ชอบแบบเจ็บๆสินะ ดี…เดี๋ยวกูจัดให้”

“ไม่นะ! อย่าเข้ามา!! อย่า!!!!”

เตโชคุกเข่าลงบนพื้นข้างหน้าวาโย จับข้อเท้าของอีกแฝดพี่ขึ้นสูง จนวาโยหงายเงิบลงไปกับพื้น มือขวาของเตโชเลื่อนลงมาที่ขอบกางเกงของตัวเอง เสียงรูดซิบดังบาดหู วาโยสะอื้นฮั่กทันทีที่เห็นแฝดน้องนำอาวุธอันเขื่องเกินเด็กของตนออกมา

“ของเต เยิ้มขนาดนี้แล้วนะวา เรามาเริ่มกันเลยเถอะนะ มาเป็นของเตเถอะนะ…”

“ไม่เอานะ ปล่อย!!”

วาโยสั่นไปทั้งร่าง เมื่ออวัยวะที่ตื่นตัวเต็มที่จนมีน้ำใสฉ่ำเยิ้มของน้องชายสัมผัสเข้ากับร่องก้นของตนเอง สิ่งนั้นถูไถไปมาอยู่กับช่องทางลับของวาโยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะพยายามบดเบียด เพื่อจะแทรกตัวเข้าไป

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า โอ้ย!! อ๊า เจ็บ!!”

 แค่ส่วนหัวเท่านั้นก็ทำให้วาโยเจ็บเจียนตาย แต่เงาร่างที่ทาบทับอยู่นั้นก็หาได้ปราณี เตโชดันสะโพกไปด้านหน้า ค่อยๆรุกคืบเข้าไปในกายของแฝดพี่อย่างเชื่องช้า

“อา..ฟิตสุดๆ”

“อะ…อย่า….อ๊า อึก”

แม้วาโยจะพยายามดิ้นหนี แต่ร่างใหญ่ของแฝดน้องก็ตามมาทาบทับสกัดไว้ได้ทุกครั้ง และเมื่อสามารถสอดใส่เข้าไปจนมิดลำของตนแล้ว เตโชก็เริ่มสาวสะโพกช้าๆ ไม่ใช่ว่าเคยมีประสบการณ์กับผู้ชายมาก่อน ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำรุนแรง ตามอารมณ์ที่ทะยานขึ้นสูง แต่เพราะช่องทางของแฝดพี่คับแคบและฝืดเกินไป เลยทำให้ขยับลำบาก แต่เพียงแค่ไม่นาน พอร่างที่รองรับเขาอยู่เริ่มคุ้นชิน เตโชก็ขยับได้คล่องขึ้น

“อึก อา สุดยอดเลย พี่วา!! อ๊ะ”

“อะ อย่า อ๊ะ อื้อ อ๊า…”

วาโยหลั่งน้ำตาออกมามากมายในขณะที่ร่างกายกำลังเชื่อมโยงกับน้องชายของตัวเองอยู่ “ตกนรก” เขาต้องตกนรกแน่ๆ ที่สมสู่กับน้องชายตัวเอง ไม่อยากนึกถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ อยากจะสลบไปให้พ้นๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะร่างกายทรยศกลับเริ่มรู้สึกร่วมไปกับแฝดน้องเสียแล้ว ทั้งที่รู้สึกผิดบาปขนาดนี้ แต่จุดกระสันในร่างก็ยังคงทำงานตามสัญชาตญาณของมัน

“อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊า…..อื้อ อึก…อ๊า”

“อื้อ….วา…เตจะแตกแล้ว…อึก!!”

เมื่อกระทุ้งกายอย่างหยาบโลนเข้าร่างพี่ชายได้เพียงครู่  เตโชก็ไม่อาจต้านทานไหว เขากระทั้นกายหนักๆรัวติดกันไม่กี่ครั้ง ก็ถึงจุดสุดยอดในตัวพี่ชายอย่างแรงราวกบสายฟ้าฟาด ปล่อยน้ำรักทะลักทลายจนเต็มล้นในช่องทางรักที่เป็นของเขาคนเดียว

เซ็กซ์ของเด็กอายุ 15 ที่มีแต่ความรุนแรงตามอารมณ์ร้อนของวัยรุ่น ที่อยากรู้อยากลอง ที่คิดว่าตนเป็นผู้ใหญ่พอ ทั้งที่จริงๆแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ยังคงเป็นแค่เด็ก ที่ยังรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แน่นอนว่าเตโช ไม่มีทางรู้เลยว่าสิ่งที่เขาได้ทำลงไป จะส่งผลต่ออนาคตของเขาทั้งคู่อย่างไร และเมื่อถึงตอนนั้น ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจแค่ไหน ก็ไม่สามารถหลุดกรอบของคำว่า “เด็ก” พ้น
………………………………………………………………………………………………………….TBC.

จะยังไงต่อน่อ...สะเทือนใจแทนจริงจริ๊ง
 

[Zalzah_iP]

ชอบๆๆๆๆๆๆ มาต่อไวๆ น้าาาาา 

อยากรู้ว่าตอนจบจะจบแบบไหน แฮปเอนด์ หรือโซแซ้ด 

[fannan]

น่าสงสารวา


จะทำยังไงต่อไปล่ะแบบนี้

[momo9476]

เค้ามีอะไรกันแล้ว เป็นไงต่อละ ลุ้นๆ

[BeeRY]

โอ้ววโอ้ว น้องเตอารมณ์รุนแรงแท้ แต่ก็เหมือนเกิดเพื่อกันจริงๆ
ลืมเรื่องพี่น้องไปก่อน แต่พอพายุอารมณ์ผ่านไป เตยังจะร้ายกับวาอีกหรือเปล่า 

[nunnan]

เป็นความทรงจำที่เลวร้ายยยมาก

[Ice Supharanan]

น่าสงสารอะT^T
แต่......ชอบบบบบ มาต่อไวๆนะคะ^^

[Mookkun]

จะดีกันได้ไงเนี่ยยยย

[Rafael]

โอ้วว
เรื่องนี้มันจี๊ดได้ใจจริงๆ
รอดูตอนต่อไปนะคะ

[iammoonoi]

 

ชอบคะชอบ

อัดอัด กดดันดี..

มาลงต่อเร็วๆน้า รออยู่ๆ

[owo llยมuมข้u]

*w*

[nOsTrAdamUsz]

ชอบๆๆๆ เรื่องนี้แซ่บทุกตอนเลย 555 

[Luk-Pla-Yai]

แซ่บบบบบบบบบบบ มาต่อไวๆนะค้าบ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

โอ๊ย

ว่าแล้ว เตต้องลงโทษวา

แล้วชีวิตสองคนเนี่ยจะดำเนินยังไงต่อไปกัน

[Tassanee]

ทำไมมันเครียดนะ



แต่ก็รอค่ะ

[andear]

ฉากนี้ที่รอคอย

[momo9476]

อยากอ่านต่อแล้ว

[love2you]

เจ็บปวดนะเรื่องนี้...

[maru]

เตรักวาจริง ๆ ใช่ไหม แต่ท่าทางเตก๋อนหน้าเหมือนไม่ชอบวามากกว่าเลยนะเนี่ย ทั้งพูดทั้งทำแบบนั้น แล้วถ้าพ่อแม่เตวารู้จะทำว่ายังไงเนี่ย วาจะถูกพ่อแม่ทำอะไรบ้างเนี่ย เพราะดูท่าทางเตจะลอยตัวยังไงก็ไม่รู้

[thearboo]

-ตอนที่ 5- ตราบาป (ติ่ง)


สมสู่กับน้องชายของตัวเอง...

หลับนอนกับพี่น้องร่วมสายเลือด...

ตกนรกหมกไหม้…

ถ้าพ่อแม่รู้เข้า...

โดนพ่อตีตายแน่ๆเลย...

ทำไงดี…

เราจะทำยังไงดี…

ช่วยด้วย

ช่วยด้วย…

"เตอยากเอาวา"

".......!!!??"

ร่างบางสะดุ้งตื่น ดวงตาบวมช้ำเบิกโพลง

ฝัน...ฝันร้าย...ฝันร้ายชัดๆ...'

ฝัน....!?'

"ฮึก..."

"ฮึก..."

สะท้านไปทั้งร่างเพราะแรงสะอื้น น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วนั้นไหลโกรกดวงตาบอบช้ำอีกคราว เมื่อตระหนักได้ว่านั่น...ไม่ใช่แค่เพียงความฝัน วงแขนแกร่งที่โอบกอดเอวเขาไว้จากด้านหลังเป็นเรื่องจริง ลมหายใจที่รินรดอยู่บนต้นคอนี้เป็นเรื่องจริง ร่องรอยการมัดที่ข้อมือเป็นเรื่องจริง ร่างกายที่เจ็บปวดจนกระดูกลั่นไปทั้งร่างนี้คือเรื่องจริง...


เรื่องที่ถูกน้องชายฝาแฝด"ข่มขืน" ก็คือ...เรื่องจริง!!
.
.
.

"ตัวสั่นเชียว...หนาวเหรอ?"

"ฮึก!! "

เพราะกายที่สั่นไหวเพราะแรงสะอื้น ทำให้คนที่นอนโอบร่างอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นเหมือนกัน เตโชกระชับอ้อมแขน กอดร่างขาวผ่องของแฝดพี่แนบแน่นขึ้น ริมฝีปากอุ่นร้อนกระซิบถามด้วยความเป็นห่วงอยู่แถวริมหู พร้อมจุมพิตหวานแถวซอกคอและลาดไหล่ของแฝดพี่ที่ตนเองหลงใหล

“อย่าร้องสิครับ พี่วา...”

“ฮื้อ...”



“เตรักพี่วานะ...”



“ไม่...ฮือ...”



“อย่าดื้อสิครับ...เตบอกว่าอย่าร้องไงล่ะ...”

“ปล่อย...ไม่เอาแล้ว...ฮือ ฮือ...”

“เตอุตส่าห์พูดดีๆแล้ว ก็ฟังบ้างสิวา...วาเป็นของเตแล้วนะ รู้ตัวหรือเปล่า?”
“ไม่!...ไม่จริง ไม่เอาแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ….”

เมื่อพูดดีๆแฝดพี่ก็ไม่ยอมฟัง เตโชเองก็หมดความอดทน มือแกร่งรั้งร่างพี่ชายให้หงายหน้าขึ้นมาประจันหน้ากับตน เตโชเท้าแขนคร่อมร่างแฝดพี่ไว้ พลางมองใบหน้าของวาโยที่นองไปด้วยน้ำตาแล้ว ก็อดนึกสงสารไม่ได้ แต่บางอย่างที่อยู่ในส่วนลึกกลับผลักดันให้เขา กระทำการที่เหี้ยมโหดยิ่งกว่าเดิมออกมาแทน

“จริงสิ กูเอามึงแล้ว มึงเป็นของกูแล้ว หรือจะให้กูพิสูจน์อีกรอบ หือ วา? มึงอยากโดนกูเอาจนสลบแบบเมื่อเย็นอีกงั้นเหรอ?”

“มะ ไม่เอา…ไม่…ฮึก”

วาโยปฏิเสธเสียงสั่นพร่า ร่างกายก็สั่นระริกราวกับลูกนก เขาคิดอะไรไม่ออกเลย อยากหนีก็หนีไม่ได้ จะดิ้นรนต่อสู้ ก็สู้แรงไม่ได้  ไม่ว่ายังไงก็หนีออกจากกรงแขนนี้ไม่ได้

“ถ้าไม่เอา…ก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย อย่างแรกเลยนะ…มึงช่วยหยุดร้องซะที…เพราะว่า….”

เตโชพูดค้างไว้เล็กน้อยแล้วก้มหน้าลงใกล้กับวาโยที่ยังคงสะอื้นไห้ไม่หยุด เรียวลิ้นสีแดงสดไล้เลียริมฝีปากตัวเองอย่างหยาบโลน พร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ

“หน้าตอนร้องของมึง ยั่วอารมณ์กูสุดๆ เลยว่ะ วา…หึหึ ถ้ามึงไม่หยุดร้องตอนนี้ กูจะเอามึงต่อแล้วนะ…”

“ไม่!!...เงียบแล้ว หยุดแล้ว ไม่ร้องแล้ว!!...อย่าทำอีกเลยนะ ไม่เอาแล้ว ไม่เอา!!...อื้อ!!!!”

พูดได้ไม่ทันจบแก้มวาโยก็โดนลิ้นร้อนๆของแฝดน้องเลียชิมเข้าเสียแล้ว วาโยตกใจมากจนตัวเกร็ง เสียงหวานร้องครางด้วยความกลัวสุดขีด เมื่อลิ้นของน้องชายลากเรื่อยผ่านลำคอขาวไปจนถึงไหปลาร้าเล็ก พร้อมใช้ฟันขบแทะผิวเรียบลื่นเบาๆ

“เอาล่ะ…นอนกันได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนสายเอา”

ในขณะที่วาโยกลัวจนตัวเกร็งกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น จู่ๆร่างแฝดน้องที่ทาบทับอยู่ ก็เคลื่อนตัวลงไปนอนข้างๆโดยใช้ท่อนแขนกำยำโอบกอดเขาไว้ และเอ่ยปากขอให้นอนพักผ่อน

ตอนนี้วาโยหยุดร้องแล้ว ไม่แม้กระทั่งสะอื้น ไม่ใช่เพราะหายกลัว หรือทำใจได้ แต่เพราะกลัวเหลือเกิน กลัวจนร่างกายยินยอมที่จะปฏิบัติตามบัญชาของแฝดน้องทุกคำ เพราะรู้ดีว่า หากทำได้ ตัวเขาจะปลอดภัย

ผ่านไปได้ครู่ใหญ่ๆ เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่ไปสู่ภวังค์แล้วของน้องชายนั้น ทำให้วาโยรู้ว่า เตโชหลับไปแล้วจริงๆ ร่างบางที่ยังคงนอนตัวเกร็งในอ้อมกอดแฝดน้อง ค่อยๆลอบถอนหายใจออกมาแผ่วเบา แม้จะหลับไปแล้ว แต่เตโชยังคงกอดแฝดพี่ไม่ยอมปล่อย วาโยเองก็ไม่กล้าแม้แต่จะดิ้นรน ด้วยกลัวว่า หากทำให้เตโชตื่นขึ้นมาอีกรอบ คืนนี้อาจจบไม่สวย วาโยจึงได้แต่นอนให้แฝดน้องกกกอดอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี ถ้าเกิดพ่อแม่รู้เข้าจะเป็นยังไง เขาจะต้องถูกเตโชรังแกอีกนานแค่ไหน ถึงแฝดน้องจะบอกว่ารักเขา วาโยก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด เขาทำกรรมอะไรไว้ในชาติที่แล้วกันนะ ชาตินี้ถึงมีชีวิตที่แสนระยำขนาดนี้ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด หยาดน้ำใสไหลกลบขอบตาร้อนอีกครั้ง เขาจะผ่านคืนนี้ไปได้อย่างไร พรุ่งนี้จะเป็นแบบไหน เขาไม่อยากจะรับรู้เลย...วาโยลองลอบชำเลืองใบหน้าของคนที่หลับใหลอยู่ข้างกาย…สิ่งที่เห็นคือน้องชายฝาแฝดที่มีใบหน้าเหมือนเขาทุกกระเบียด และแฝดน้องคนนี้ของเขานั้น…

‘วิปริต!!’
……………………………………………………………………………………..

เอาติ่งของตอนที่แล้วไปก่อนนะจ๊ะ วันนี้เลิกงานดึกเลยแต่งได้นิดเดียว
ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อเน่อ...

เตxวา เป็นเรื่องสั้นจ๊ะ ดำเนินเรื่องเร็ว เดี๋ยวก็จบแล้วเด้อ...
 

[maru]

เตโชรักวาโยก็พูดดี ๆ กับวาโยทำดี ๆ กับวาโยบ้างสิ

[BeeRY]

ก็คนมัน s จะให้พูดด้วยดีๆคงไม่ใช่แนวเหรอเต
วาน่าสงสารจังเลย 
รออ่านตอนต่อไปค่ะ

[momo9476]

วาเริ่มน่าสงสารแล้ว ต้องคอยดูกันต่อไป