ตอนที่ 15 หยางเฟิงหวง“ปาปา!...[อุ๊ย! / ฟะ....เฟิงหวง ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะครับ]....ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ!?” ผมละสายตาจากภาพชายหญิงที่มีสีหน้าตกใจเบื้องหน้า เพื่อก้มมองเจ้าของเสียงเล็กๆชวนหาเรื่องที่ถูกผมกุมมืออยู่ข้างตัว
เหมยอิงตุ๊กตาน้อยของผมมีสีหน้าบูดบึ้ง และจ้องไปทางคนที่หนูน้อยเรียกว่า ‘ปาปา’ อย่างเอาเรื่อง จนผมที่เป็นผู้ใหญ่และเป็นฝ่ายที่ต้องเดือดร้อนยังนึกขำด้วยความเอ็นดู ทั้งๆที่เมื่อแรกที่เดินเข้ามาในส่วนระเบียงของห้องจัดเลี้ยงนั้น ผมตกใจและมึนงงไม่น้อยที่เห็นเฮียหลี่ยืนโอบกอด และแลกจูบกับผู้หญิงสวยแปลกหน้า ทั้งๆที่เหมยอิงกับหลี่ผิงโดนปาปาใช้ให้ไปตามผมมาพบเจ้าตัวแท้ๆ
มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ไม่ปกติ เฮียหลี่ถึงอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้ แต่ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรอย่างใจคิด เจ้าของมือเล็กๆที่ถูกผมเกาะกุมไว้อีกข้างก็ผละห่าง ด้วยหลี่ผิงเดินหน้านิ่งเข้าหาคนทั้งคู่และเข้าไปแทรกกลาง ก่อนดันต้นขาเฮียหลี่เพื่อแยกคนทั้งคู่ออกจากกัน และกอดอกฉับอย่างเอาเรื่อง พร้อมเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงสวยเซ็กซี่ในชุดเกาะอก ด้วยกระโปรงยาวสีน้ำทะเลผ้าขึ้นมันวาว ซึ่งตัวกระโปรงนั้นแหวกมาถึงต้นขาโชว์ผิวขาวๆที่น่าแตะต้อง
“สวัสดีครับมาดาม คุณเป็นใครครับถึงมาอยู่ตรงนี้ และทำไมถึงมายุ่งกับปาปาของเราได้....ไม่รู้รึไงครับ ว่ามามาของเราน่ะหวงปาปามากแค่ไหน มาดามรู้จักมั้ยครับ หยางเฟิงหวงแห่งหยางหลงเหยียนน่ะ... / ...หลี่ผิง!” ผมเรียกชื่อลูกมังกรตัวแสบทันทีที่ได้ยินประโยคท้ายๆของหลี่ผิงเข้า
แสบเล็กนั้นพยักพเยิดมาทางผม และแนะนำผมเสร็จสรรพว่าเป็นใคร เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นได้รู้ว่าใครน่ะคือ ‘มามา’ ของเจ้าตัว ทั้งๆที่ต้นประโยคของลูกชายคนใหม่นั้น ทำให้ผมนึกทึ่งกับเด็กสี่ขวบคนนี้นัก ที่พูดจาฉะฉานออกแนวสุภาพแฝงการประชดประชันออกมาได้ ทำให้ผู้ใหญ่ในที่นี้ตกใจหน้าเหวอกันเป็นแถบ แต่คนที่น่าหมั่นไส้ที่สุดก็คือคนพ่อที่เปลี่ยนจากสีหน้าตกใจ มาอมยิ้มตาเป็นประกายด้วยความถูกใจส่งตรงมาให้ผม จนคนที่ได้เห็นอย่างผมอยากเข้าไปจิ้มลูกตาวิบวับคู่นั้นเลย ‘เหอะ! คนอะไร มีความผิดติดตัวแท้ๆ ยังมีหน้าทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้กันได้อีก’
“ห้ะ! มามาหรือ นี่มันอะไรคะคุณหวาง แล้วคนตระกูลหยางมาเกี่ยวอะไรด้วย” สาวสวยหนึ่งเดียวมีสีหน้าตกใจแกมเอาเรื่องกับเฮียหลี่ แต่หน้าสวยๆก็ต้องดูไม่ได้ด้วยสลับเปลี่ยนสี เป็นสีแดงและเขียวไปมาเหมือนสัญญาณไฟจราจร เมื่อประโยคต่อมาของลูกมังกรตัวแสบดังขึ้น
“อ้าว!? มาดาม ได้ยินไม่ชัดเหรอครับ หลี่ผิงก็บอกแล้วไงล่ะ ว่าคนนี้น่ะมามาของหลี่ผิงกับเหมยอิง จะไม่เกี่ยวกับปาปาได้ยังไง.....อ้อๆๆๆ หลี่ผิงเข้าใจล่ะว่าทำไมถึงเข้าใจยาก เพราะมาดามแก่แล้วนี่เอง งั้นหลี่ผิงไม่ถือสาแล้วก็ได้” ผมต้องหลบหน้ากลั้นยิ้มแทบแย่กับสีหน้าของผู้หญิงที่น่าสงสารตรงหน้า เพราะเธอนั้นทำหน้าสุดกลั้นเม้มปากแน่นตาโตแทบถลน และผิวหน้าเขียวจัดจ้องหลี่ผิงน้อยเขม็ง ดั่งนางยักษ์ที่โดนยั่วให้โกรธจัด จากฝีปากลูกมังกรจอมแสบที่ยืนยิ้มหวานใส่ตาเธอ และกอดอกยืดตัวเชิดหน้าไม่เปลี่ยน
แต่แล้วฉับพลันก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เมื่อคนที่โดนยั่วหมดความอดทนกรีดร้องดังลั่นก้องระเบียง และเงื้อมือขึ้นสูง มุ่งหมายเข้าทำร้ายลูกชายของผม!
“กรี๊ดดดด แก!...... [หนิวหลิง! คุณจะทำอะไรลูกของผมกัน ฮ้า!]....โอ๊ยยยย! คุณหวางคะ อ๊ะ! หนิวหลิงเจ็บ ปล่อยนะ โอ๊ย!” เสียงตะคอกกังวานดังขึ้น พร้อมๆกับที่ผมคว้าร่างกลมของหลี่ผิงเข้าหาอกได้พอดี ตามมาด้วยสัมผัสอุ่นรอบตัว ก่อนร่างของผมที่มีหลี่ผิงในอ้อมกอด จะถูกดันไปซ่อนเบื้องหลังของเจ้าของแผ่นหลังกว้าง มันเกิดขึ้นรวดเร็วแบบที่ผมไม่ทันตั้งตัว ด้วยผมตั้งใจถลาตัวเข้าปกป้องลูกมังกรที่เกือบโดนทำร้าย และทิ้งลูกสาวตากลมให้ยืนตกใจอยู่ที่เดิมด้วยซ้ำ ก่อนผมจะกวักมือเรียกเหมยอิงให้เข้ามาหา และรวบกอดร่างน้อยทั้งสองไว้กับตัว
จนกระทั่งเสียงร้องแสดงความเจ็บปวดพร้อมเสียงโอดโอยดังขึ้น เรียกสายตาผมให้กลับไปมองเบื้องหน้า ซึ่งเห็นแค่แผ่นหลังกว้างของพญามังกรตระกูลหวาง และแขนเรียวขาวข้างที่จะทำร้ายหลี่ผิงโดนชูขึ้นเมื่อถูกเฮียหลี่ยึดข้อมือไว้ แต่เมื่อจับคำพูดของเฮียหลี่ได้ก็ให้นึกเห็นใจสาวที่ชื่อ ‘หนิวหลิง’ ขึ้นมา เพราะทั้งโดนตะคอกและตัดสัมพันธ์อย่างไร้เยื่อใย แถมยังโดนเตือนด้วยการบิดข้อมือกระดูกแทบแตก จนเธอร้องเสียงหลงปนสะอื้นออกมา
“หนิวหลิง คุณไม่มีสิทธิ์มาแสดงตัวเป็นเจ้าของของผม และการที่ผมจะมีความสัมพันธ์กับใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ เพราะเราเป็นแค่คู่ค้ากัน และคุณก็ทำให้ผมโดนเข้าใจผิด....[ฮึก คะ คุณหวาง ฉันขอโทษ ปล่อยเถอะค่ะ]....หึ! ผมไม่เคยต้องทำร้ายสุภาพสตรีมาก่อน ต้องขอโทษคุณด้วย แต่คุณก็ทำไม่ถูกที่จะทำร้ายลูกชายและภรรยาของผม!” เฮ้ย! ผมสะดุ้งสุดตัวเลย ที่อยู่ๆก็ถูกแอบอ้างกลายเป็นภรรยาของใครบางคนขึ้นมา และยังถูกรวบตัวมาเผชิญหน้ากับสาวหนิวหลิงที่น้ำตานองหน้า กุมข้อมือข้างขวาของตัวเองไว้แน่น แต่กลับมีสายตาอาฆาตจ้องผมไม่กระพริบ ด้วยทีท่าที่ไม่สำนึกผิดสักนิดเดียว
ความสงสารที่ผมมีให้คู่ค้าของเฮียหลี่หมดไปทันทีที่ได้เห็นสายตาคู่นั้นเข้า หนิวหลิงเล่นกับใครไม่เล่น คิดจะมาเล่นกับนายน้อยแห่งตระกูลหยางเหรอ ‘คิดสั้นไปมั้ง’ ผมจึงคลี่ยิ้มเย็นยะเยือกใส่ตาคนสวยคิดสั้น ก่อนส่งลูกชายหญิงฝาแฝดให้คนเป็นพ่อ และเดินเข้าหาสาวรูปร่างเซ็กซี่ทันที จนเฮียหลี่เองยังคิดไม่ถึงขนาดอุทานชื่อผมออกมาเบาๆ หลังจากผวารับลูกน้อยทั้งสองเข้าสู่อ้อมกอด
เมื่อผมได้เผชิญหน้าในระยะใกล้กับหนิวหลิงแล้ว จึงเงื้อมือขึ้นเหมือนที่เธอทำกับหลี่ผิง จนเธอผงะหน้าตื่นมีแววตาหวาดกลัว ลบรอยอาฆาตท่าทางอวดดีที่เคยมีไปหมด ผมคลี่ยิ้มหวานใส่หน้าคนหมดมาดยะโส ก่อนหุบยิ้มฉับและลดมือลง เพื่อเอื้อมมือไปกุมทับข้อมือข้างที่เธอเจ็บ หนิวหลิงสะดุ้งสุดตัวและฝืนดึงมือออกแต่ผมกลับรั้งไว้ ด้วยแรงเพียงนิดก็ทำให้เธอนิ่วหน้าได้แล้ว เธอจ้องผมตาโตมีแววตาหวาดกลัวฉายชัด ก่อนเหลือบมองไปด้านหลังผมเพื่อหาตัวช่วย ด้วยแววตาออดอ้อนกึ่งขอร้อง
ตอนนี้ถ้าเฮียหลี่คนที่โดนหนิวหลิงขอความช่วยเหลือนั้น เอ่ยปากขอร้องผมเพื่อเธอเพียงนิดล่ะก็ ผมจะเอาเรื่องพญามังกรตระกูลหวางตรงนี้อย่างไม่ไว้หน้าเลยล่ะ เพราะถือว่าคิดไม่ได้ที่มาหักหน้ากันต่อหน้าผู้หญิงที่ก่อเรื่องวุ่นวายคนนี้ แต่ยังดีที่รูปการไม่เป็นตามที่ผมคาดไว้ ด้วยผมยังไม่ได้ยินเสียงอะไรจากคนที่อยู่ด้านหลังให้ต้องเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับมาดามหนิวหลิง ผมหยางเฟิงหวงแห่งแก๊งหยางหลงเหยียน คุณคงพอรู้จักมาบ้าง และเมื่อครู่คงได้ยิน
มิสเตอร์หวางหลี่จวินพูดชัดเจนแล้วนะครับ ต่อจากนี้ไป ผมคงไม่เห็นคุณมาวุ่นวายกับคนในครอบครัวของผมอีก โดยเฉพาะกับเด็กๆ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกของผมต่อจากนี้ล่ะก็ คุณ! จะเป็นคนแรกที่ผมสงสัย......หวังว่ามาดามหนิวหลิงจะเข้าใจนะครับ.....อาสุ่ย! ส่งมาดามท่านนี้ให้ถึงรถ....[ครับ! นาย]”
หลังจากคำขู่ของผมแล้ว หนิวหลิงกระชากมือจนหลุดจากการเกาะกุมของผม พร้อมมีน้ำตาปริ่มขอบตาและถอยหลังไปเกือบชิดระเบียงอีกฝั่ง ซึ่งพอผมเรียกหาคนสนิทเพื่อส่งเธอกลับ เธอถึงกลับไม่รอฟังอะไรต่อ ด้วยหมุนตัววิ่งจากไปทันที ผมพรั่งพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับปาปาตัวดีของลูกๆ เฮียหลี่ฉีกยิ้มกว้างมีแววตาภูมิใจเต็มหน่วยตายามสบตากับผมเข้า ไม่รู้ทำไมถึงมีแววตาแบบนั้นได้ รึจะภูมิใจที่มีสาวสวยอย่างหนิวหลิงให้ความสนใจกันนะ ผมจึงถลึงตาใส่เพื่อปรามแต่ยังไม่ทันจะเค้นความจริงจากเจ้าพ่อใหญ่ กับเหตุการณ์ชวนหวิวที่เกือบจะบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ ผมก็ต้องคลี่ยิ้มหวานตอบรับคำเรียกของลูกๆซะก่อน พร้อมย่อตัวลงนั่งเพื่อรับร่างน้อยของหลี่ผิงและเหมยอิงเข้าสู่อ้อมกอด
“มามาเท่ที่สุดเลย เหมยอิงรักมามาเฟิงหวงที่สุด... / ...ช่ายยย ไล่นางปีศาจที่จะทำร้ายหลี่ผิงซะกระเจิงเลย มามาเฟิงหวงเก่งที่สุด.....ฟอดดด” แก้มทั้งสองข้างของผมยุบเข้าหากัน เพราะเจ้าของประโยคข้างต้น ทั้งคู่พูดจบก็กดจมูกและปากเข้าที่แก้มผมทันที ก่อนจะเผยใบหน้าภาคภูมิใจยิ้มแก้มปริให้ผมได้เห็นเต็มตา ผมอดใจไม่ไหวจึงฟัดแก้มฝาแฝดทั้งคู่ไปคนละฟอดให้สมกับความน่ารักของลูก แต่แล้วผมก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆก็มีใบหน้าทะเล้นของตัวพ่อพญามังกรยื่นเข้ามาใกล้
“ใช่ มามาของลูก ‘สวย’ ที่สุด ใครๆก็สู้ไม่ได้” ถ้าเป็นยามปกติผมคงหัวเราะกลบเกลื่อนความเขิน ให้กับความเนียนแกล้งหยอดของเฮียหลี่แล้วล่ะ ที่ชมกันทั้งๆที่ไม่ได้เกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าสักนิด ซึ่งในยามที่ไม่ปกติขณะนี้ ผมกลับอยากข่วนหน้าขาวๆนี้มากกว่า แต่ผมก็เลือกที่จะเมินเฉยทำไม่สนใจคนมีความผิดติดตัว
คืนนี้เรานัดกันมาเจอในงานเลี้ยงประมูลเครื่องเพชร และเฮียหลี่ถึงกับต้องพาลูกๆมาด้วย เพราะทนแรงตื๊อที่ลูกๆอยากเจอผมไม่ไหว ด้วยผมไม่ได้เจอฝาแฝดมาเกือบอาทิตย์ เนื่องจากมีงานประจำของแก๊งและยุ่งกับการช่วยปาปาวางแผน เพื่อทลายแก๊งจินหมิงที่ล้ำเส้นเข้ามาเผาโกดังที่ท่าเรือ แต่ผมก็ไม่ได้ขาดการติดต่อกับพ่อลูกตระกูลหวางนะครับ เราโทรคุยกันตลอดในทุกวันและวันละหลายครั้งด้วย ซึ่งผมเองถึงกลับต้องเป็นฝ่ายปรามตัวพ่อมังกรให้เพลาๆการโทรมาฝากความคิดถึงลงบ้าง และพอเฮียหลี่ได้รู้ว่าผมได้รับเชิญมาเป็นเซเลบในงานนี้ ก็เอ่ยปากขอนัดเจอทันทีแถมพอลูกๆรู้ก็อ้อนขอตามมาด้วยตามที่ได้รู้ไป ซึ่งก่อนเกิดเรื่องนั้นผมที่กำลังเดินดูเครื่องเพชรตามตู้โชว์ ก็มีสองแฝดของผมมาตามเพื่อให้ไปเจอปาปาของเจ้าตัวที่รออยู่นอกระเบียง และผมก็ได้มาเจอช็อตเด็ดนั่นอย่างไรล่ะครับ
“ไปครับหลี่ผิง เหมยอิง เราเข้าไปในงานกันดีกว่า ข้างนอกนี่น้ำค้างแรง เดี๋ยวลูกจะไม่สบายนะครับ” ผมเบือนหน้าหนีตัวพ่อมังกรและหันไปชวนลูกๆเข้างาน ก่อนจับจูงข้อมือเล็กๆของทั้งคู่ให้เดินตาม ซึ่งบอดี้การ์ดทั้งของตระกูลหยางและตระกูลหวางที่รายล้อมก็แหวกทางให้เราได้เดินผ่านทันที และผมทันได้ยินเสียงสวบสาบปนเสียงชื่อของผมเบาๆตามหลังมา ก่อนรอยอุ่นจางๆจากฝ่ามือจะเกิดที่หลังเอว จากฝีมือของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร!
“ง่วงแล้วเหรอครับ หืม....[ค่ะ คืนนี้มามาไปบ้านเรานะคะ จะได้ส่งเหมยอิงกับหลี่ผิงเข้านอน]....แต่ว่า.....[นะครับ หลี่ผิงไม่ได้เจอมามาเฟิงหวงหลายวันแล้ว หลี่ผิงคิดถึง].....อืม ตกลงครับ มามาจะไปส่งลูกๆเข้านอน” ผมลูบหัวเหมยอิงและหลี่ผิงเบาๆด้วยความเห็นใจปนเอ็นดู หลังจากตอบตกลงด้วยทนลูกๆที่ช่างออดอ้อนได้อย่างน่ารักไม่ไหว ด้วยทั้งคู่ใช้น้ำเสียงเล็กๆดวงตาปรือปรอย พร้อมจับฝ่ามือผมเขย่าเบาๆ เป็นวิธีการสกัดกั้นการปฏิเสธจากผมได้ชะงัดนัก แต่แล้วผมก็ต้องถลึงตาปราม ก่อนเมินหนีสายตายินดีของเฮียหลี่ไปอีกทาง ด้วยหมั่นไส้ผู้ใหญ่ที่ดีใจเกินหน้าเด็ก
หลังจากนางแบบและนายแบบเดินโชว์เครื่องเพชรบนเวทีจบลง ในเวลาต่อมาจึงเป็นการประมูลชุดเครื่องเพชรที่เป็นไฮไลท์ของงาน จากดีไซด์เนอร์ชื่อดังของแบรนด์นี้ ซึ่งผมไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก เพราะโดยส่วนตัวชอบมุกและหยกขาวมากกว่า แถมเด็กน้อยของผมก็ง่วงจนตาจะปิด ด้วยเลยเวลานอนมามากแล้ว ผมอยากจะพาลูกๆกลับมากกว่ามานั่งดูการประมูล แต่พอเหลียวมองคนเป็นพ่อเพื่อจะให้พาลูกๆกลับ เฮียหลี่ก็ไม่ได้นั่งอยู่ที่เดิมแล้ว ผมกวาดตามองไปรอบตัวก็เห็นว่าเฮียหลี่กำลังยืนคุยอะไรบางอย่างกับเจ้าของงาน ก่อนจะหันมาทางผมเหมือนรู้ว่าผมกำลังจับจ้องอยู่ เฮียหลี่คลี่ยิ้มกว้างพร้อมยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นสัญญาณ ว่าเฮียหลี่รู้ตัวแล้วและให้ผมรอสักครู่
ผมสะบัดหน้าหนีใบหน้าน่าดูทันที และนึกกรุ่นในอกขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ด้วยได้ยินเสียงผู้หญิงที่นั่งรอบตัวกรีดร้องและหัวเราะกันเบาๆ เพราะกำลังถูกใจที่ได้เห็นรอยยิ้มจากพญามังกรยิ้มยากอย่างหวางหลี่จวินเข้า และมีบางคนถึงกับเข้าข้างตัวเองด้วยซ้ำว่ารอยยิ้มนั้นเฮียหลี่ตั้งใจมอบมันให้เธอ บวกเข้ากับเรื่องหนิวหลิงเข้าไปด้วย ทำให้ผมยิ่งโมโหและหงุดหงิดใจยิ่งขึ้น แต่ผมนั้นไม่ได้โมโหเฮียหลี่มากไปกว่าโมโหตัวเองหรอกครับ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าคนของเราไม่ได้คิดจะสานต่อ แต่เป็นคนอื่นมากกว่าที่เข้าหาเฮียหลี่ เพราะถูกตาต้องใจในเสน่ห์ของมังกรรูปหล่อเข้า
พักเดียวเฮียหลี่ก็เข้ามาพาเราสามคนออกจากงาน โดยทั้งหลี่ผิงและเหมยอิงถูกเฮียหลี่อุ้มซบบ่าทั้งคู่ เพราะลูกๆง่วงจนตาจะปิดแล้ว ระหว่างทางนั้นเรียกได้ว่าไม่มีใครสนใจการประมูลเครื่องเพชรบนเวทีเลยด้วยซ้ำ เพราะหันมามองเราสี่คนเป็นตาเดียว และหันไปซุบซิบกันเอง ว่าทำไมคนของตระกูลหวางและตระกูลหยางถึงไปไหนมาไหนด้วยกันได้ แถมให้ความรู้สึกเหมือนพวกเราเป็นครอบครัวมากกว่าศัตรูกันเสียอีก พรุ่งนี้คงได้เป็นข่าวขึ้นหน้าสังคมแน่นอนครับ และผมคงต้องเตรียมตัวตอบคำถามของปาปาและเฮียตี้หลงไว้ซะแล้ว ในเมื่อผมเลือกแล้วนี่ครับที่จะรับคนที่เป็นรักแรกกลับเข้ามาในชีวิต เพื่อสัมผัสและดื่มด่ำกับคำว่า ‘ความสุขแห่งรัก’ อีกครั้ง
ผมเหลือบมองพ่อลูกสองที่เดินตามหลังก็ให้นึกปลดปลงว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด และอดจะคลี่ยิ้มน้อยๆตอบรอยยิ้มหวานที่ส่งมาเอาใจผมของเฮียหลี่ไม่ได้ ทั้งๆที่ในใจยังนึกเคืองมังกรเจ้าเสน่ห์อยู่ก็ตาม เพราะแค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนที่รัก ผมก็มีความสุขแล้ว โดยเฉพาะรอยยิ้มหวานๆแสดงความดีใจบนใบหน้าเล็กๆของลูกชายลูกสาว ซึ่งพอทั้งคู่ปรือตามาเห็นผมว่านั่งอยู่บนรถของตระกูลหวาง เพื่อพาทั้งคู่กลับไปเข้านอนแน่แล้วก็ฉีกยิ้มให้ทันที ก่อนเหมยอิงจะโผจากตักเฮียหลี่เข้าหาตักผมแทน พร้อมซบหน้าลงกับอก
ส่วนหลี่ผิงเองก็เปลี่ยนจากการพิงศีรษะที่ต้นแขนเฮียหลี่ ขึ้นมานั่งตักและซบเข้าหาอกเฮียหลี่แทนที่เหมยอิงทันที จนผมต้องอมยิ้มกับลูกมังกรขี้อ้อน ซึ่งพอเงยหน้าจากร่างเล็กๆที่น่าเอ็นดูก็ให้หน้าร้อนวาบ เมื่อเจอเข้ากับสายตาวิบวับของคนเป็นพ่อ ที่มีแววตาไม่ผิดจากเช้าแรกของวันที่ผมตื่นมาภายใต้อาณาจักรหวาง
แววตาที่แสดงชัดถึงความ ‘ปรารถนา’
“โธ่ หงส์น้อยครับ จะกลับจริงๆเหรอ ค้างที่นี่เถอะนะ เรื่องหนิวหลิงไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากที่เฮียเล่าไปเลยนะครับ” ผมเมินหน้าหนีเจ้าของน้ำเสียงออดอ้อนได้ไม่แพ้ดวงตาที่ได้สบ เพราะกลัวตัวเองใจอ่อนยอมทำตามคำขอร้องของเฮียหลี่เข้า
เรื่องหนิวหลิงไม่มีอะไรผิดไปจากตามที่ผมได้คาดการณ์ไว้ ด้วยเฮียหลี่นั้นได้เล่าว่าเธอเป็นคู่ค้าที่ติดต่อกันมานาน โดยเธอเป็นเจ้าของกิจการบริษัททัวร์รายใหญ่ และจัดหาลูกทัวร์มาลงที่คาสิโนกึ่งโรงแรมของตระกูลหวาง เคยมีความสัมพันธ์กับเฮียหลี่เมื่อนานมาแล้ว แบบวันไนท์สแตนด์เพียงครั้งเดียว แต่สาวเจ้าอยากจะสานต่อมากกว่านั้น จึงพยายามเอาตัวใกล้ชิดเฮียหลี่มาตลอด แต่เฮียหลี่ก็พยายามหลีกเลี่ยงเพราะรู้ว่าเธอหวังมากกว่าตัวเฮีย และเฮียหลี่เองไม่ได้คิดจริงจังแต่แรกแล้ว จนมาคืนนี้นี่แหละที่หนิวหลิงเห็นเฮียหลี่ตั้งแต่เข้างาน และอาศัยว่าเธอเป็นลูกค้ารายใหญ่ จึงใช้วาทศิลป์ฝ่าด่านบอดี้การ์ดเข้าประชิดตัวเฮีย ในขณะที่เฮียหลี่รอผมอยู่ที่ระเบียง ซึ่งประจวบเหมาะกับที่ลูกๆพาผมเข้ามาเห็นฉากจูบนั่นเอง
การที่ผมไม่ยอมตามใจเฮียหลี่ในการนอนค้างที่คฤหาสน์หวางนั้น ไม่ใช่ว่าผมโกรธอะไรมากมายหรอกครับ ก็บอกแล้วว่าผมโกรธตัวเองมากกว่าผู้ชายตรงหน้านี้เสียอีก แต่ที่ผมต้องขัดใจตัวเองและเฮียหลี่นั้น ด้วยต้องการยื่นบทลงโทษให้เฮียหลี่ได้รู้จักระวังตัว ไม่ให้คนอื่นเข้าประชิดตัวเองได้ง่ายๆแบบวันนี้อีกก็เท่านั้น ส่วนเรื่องที่เฮียหลี่ไปมีอะไรกับใครก็ตาม ก่อนหน้าที่เราจะเจอกันอีกครั้งนั้น ผมไม่สนใจหรอกครับเพราะรู้ว่าเซ็กส์กับการร่วมรักนั้นต่างกัน แถมครั้งนั้นผมก็เป็นฝ่ายหนีเฮียหลี่ไปโดยไม่ฟังคำอธิบาย ก็เหมือนว่าเราเลิกกันแล้ว เฮียหลี่จะไปมีใครผมไม่สน ขอแค่ต่อจากนี้ต่างหากที่ผมห้ามขาด ไม่ให้มังกรรูปหล่อที่เป็นของผมตัวนี้มีใครได้อีก และเหตุการณ์คืนนี้ก็ถือว่าเป็นบทเรียนให้เฮียหลี่ล่ะครับ
“ผมจะกลับไปนอนบ้านครับ และผมเข้าใจที่เฮียอธิบายแล้ว ไม่มีอะไรติดใจ แต่นี่คือบทลงโทษในความไม่ระวังตัวของเฮีย ถือว่าเป็นความผิดครั้งแรก ผมจะลงโทษด้วยการห้ามโทรหา ห้ามเจอหน้าหนึ่งอาทิตย์นะครับ ถ้าฝ่าฝืนผมจะเพิ่มโทษขึ้นอีก” เฮียหลี่ตาโตก่อนทำหน้าเหี่ยวตาโศก และยื่นมือมาคว้ามือผมไปกุมไว้ พร้อมเขย่าเบาๆเลียนแบบลูกฝาแฝดได้อย่างน่าขำ
“โธ่ หงส์น้อย ทำไมใจร้ายขนาดนี้ ไม่สงสารเหมยอิงและหลี่ผิงเหรอครับ เดี๋ยวนี้ลูกๆร้องหาแต่มามาเฟิงหวงนะ เฮียก็เอาไม่อยู่แล้วด้วย” ผมฉีกยิ้มหวานใส่ตาปาปาของลูกทันที คิดเหรอว่าเอาลูกมาอ้างแล้วผมจะใจอ่อนน่ะ เพราะผมหาทางหนีทีไล่ไว้แล้วครับ
“ผมจะมาส่งลูกเข้านอนทุกวัน แต่อย่าเพิ่งยิ้มดีใจแบบนั้นสิครับ เพราะเฮียหลี่ต้องอยู่แค่ในห้องตัวเอง ห้ามออกมาให้ผมเห็นเด็ดขาด ไม่งั้นเพิ่มวัน!!”
“คนสวยใจร้าย!” ผมดึงมือออกจาการเกาะกุมพร้อมหมุนตัวออกเดิน และอดที่จะหลุดขำใบหน้ามู่ทู่ไม่ได้ดั่งใจของเฮียหลี่ไม่ได้
“ฮึๆๆ ฮ่าๆๆ” ไม่คิดมาก่อนว่าพญามังกรมาดเข้มแห่งหวางหย่งกังจะมีมุมเง้างอนเหมือนเด็กสี่ขวบแบบนี้ ไม่ผิดไปจากบรรดาลูกชายลูกสาวของตัวเองเลย แบบนี้ผมต้องแกล้งบ่อยๆแล้วสิ ชีวิตรักของเราจะได้มีสีสันไม่จืดจางพาลเบื่อไปซะก่อน
..................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
คนสวยนี่เค้าก็โหดเป็นเนอะ คงมีแต่หนิวหลิงนี่แหละที่อยากลองดี
ขนาดพญามังกรหวางยังไม่กล้าขัดใจหงส์ขาวแสนสวยเลย
หวังว่า “ความสุขแห่งรัก” จะทำให้คุณอมยิ้มน้อยๆได้บ้างนะคะ
ตอนหน้าไม่รู้ไปไงมาไงคู่นี้เค้ามีขอแต่งงานกันด้วย ว้าววว
แต่จะมีเหตุการณ์และบรรยากาศเช่นไร ติดตามได้ในวันอาทิตย์ค่ะ
+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์ และขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ประกาศรีปริ้นท์นิยายชุด
"เสน่ห์รัก” นะคะ รายละเอียดติดตามได้ตามลิงค์ค่ะ ใครที่พลาดรอบที่แล้วอย่าช้าค่า
ส่วนการรวมเล่มนิยายชุด “บ่วงรัก” สอบถามกันเข้ามาได้ค่ะ มีข้อมูลให้
และจะประกาศอย่างเป็นทางการอีกทีหลังเรื่องนี้จบค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{บ่วงหงส์} เฟิงหวง & หลี่จวิน >>>THE END...[31/1/60] (อ่าน 262585 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก